.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-The Gambling τού Nick the Greek
(Ελληνικά, English, Francais, German, Italiano, Spanish, Portuguese)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
The Gambling τού Nick the Greek
(Ελληνικά, English, Francais, German, Italiano, Spanish, Portuguese)
(και μια μελέτη ανάλυση τού διηγηματος)
Ο κόσμος είναι ένα τραπέζι χαρτιών.
Αμιγκο,οποιος τραβήξει το μεγαλύτερο χαρτί κερδίζει 500.000 dollars.
Μπλοφάρεις κι ο άλλος φεύγει.
Κερδίζεις και χάνεις.All is the same.
Ο Νικόλαος Δάνδολος από το Ρέθυμνο τής Κρήτης.Nick the Greek.
Στην Αμερική.
Αν ο Θεός θέλει να μάθει να παίζει ,θα έρθει σ'αυτον.
Τα χρηματα, friend,δεν είναι τίποτα.Αυτο που αξίζει είναι το παιχνίδι.
Να αντέχεις να χανεις η' να κερδιζεις.
Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1966, στο νοσοκομείο «Όρος Σινά»
τού Λος Άντζελες, ο Nick ένιωθε πως ήταν στο καζίνο τού θανατου.
Αν πεθάνει απλα έχασε και θα πάει μετά το παιχνιδι να ξεκουραστει.
Στα 83 του χρόνια σε κάθε παρτίδα πόνταρε τα ρέστα.Δεν υπήρξε δειλος.
Ρίχνει τα ζάρια.
The sky is the limit.
Τα χρήματα είναι κάτι επικίνδυνο.που δεν.πρεπει τα αγαπήσεις.
75 φορές πέρασε από τον απόλυτο πλουτο στη φτώχεια.
Ο Frank και ο Telly το ξέρουν.
Η δόξα.Τι είναι η δόξα; Nothing.Ενας κακός συμπαίκτης.
Κάποτε στο Λας Βέγκας παρουσίασε στους φίλους του τον Άλμπερτ Αϊνστάιν:
-Ο μικρός Αλ από το Princeton,είπε.
-Σίγουρα δεν θ'αστειευστε,κύριε Nick the Greek! είπε ο Richard Feynman.
Ο Nick παίζει γνωρίζοντας τις πιθανότητες τού παιγνιδιού και ποντάροντας αντίθετα με τις προκαταλήψεις τών άλλων παιχτών για το αποτέλεσμα
συν την επιρροή της φήμης του σ'αυτους.
Νύχτα σε ένα καζίνο τής Νότιας Καλιφορνιας κάθισε σε ένα τραπέζι με
μικρά ποσά.Penniless.
Ένας νεαρός παίχτης τον κοίταξε αφ' υψηλού.
-Grandpa, are you still gambling?
Ο Nick the Greek δεν απάντησε.Χαμογελασε.
Στο παιχνιδι εκείνο, ο Nick δεν βιάστηκε,υπολογισε τα παντα.
The gambling is the same for everyone.Για κείνον που περιμένει,διαστέλλεται.
Για εκείνον που φοβάται,συστέλλεται.
Εφάρμοσε τη Θεωρία της Σχετικότητας τού Αλ:.κάθε κίνηση είχε νόημα μόνο
σε σχέση με τις κινήσεις τών άλλων. Κέρδισε το παιχνίδι
Σηκώθηκε.Αφησε τα χρήματα πάνω στο τραπέζι.
I tell you boys,the greatest pleasure in life is gambling and winning.
The next greatest pleasure is gambling and losing
Απομονωθηκε σε μια γωνιά και διαβασε Πλάτωνα.Κριτων η' περί τού
πρακτεου.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ. Τίνα ταύτην; ἢ τὸ πλοῖον ἀφῖκται ἐκ Δήλου, οὗ δεῖ [43d] ἀφικομένου τεθνάναι με;
Στο «Όρος Σινά», ο Nick ένιωσε την ανάσα του να κοβεται.Δεν φοβόταν. Είχε χάσει τα πάντα τόσες φορές που ο θάνατος έμοιαζε με έναν ακόμα γύρο.
Βλέπει τα χαρτιά:δύο άσσοι,τρεις ντάμες.
2.000.000 δολλάρια.
Τα χάνει.
Κύριε Johnny Moss,θα πρέπει να σας αφήσω να φύγετε,είπε
Και κατευθύνθηκε στον επάνω όροφο για να κοιμηθει.
Πάμφτωχος με 20 εκατομμύρια δολλάρια φιλανθρωπίες.
The sky is the limit
.
.
.
Μελέτη ανάλυση:
χ.ν. κουβέλης .
The Gambling του Nick the Greek
1. Εισαγωγή – Το διήγημα ως ποιητικό-φιλοσοφικό μανιφέστο
Το The Gambling του Nick the Greek δεν είναι ένα συμβατικό αφηγηματικό διήγημα με γραμμική πλοκή· είναι ένα συμπυκνωμένο ποιητικό αφήγημα, ένα υβρίδιο μικροδοκιμίου, βιογραφικού θρύλου και υπαρξιακής παραβολής. Ο χ.ν. κουβέλης χρησιμοποιεί το ιστορικό πρόσωπο του Νικόλαου Δάνδολου όχι ως αντικείμενο ρεαλιστικής αναπαράστασης, αλλά ως σύμβολο στάσης ζωής. Το κείμενο λειτουργεί ως στοχασμός πάνω στο παιχνίδι, την τύχη, τον χρόνο, τον θάνατο και την ελευθερία.
Η οικονομία της γλώσσας, οι θραυσματικές φράσεις, οι εναλλαγές γλωσσών (ελληνικά–αγγλικά), και οι αιφνίδιες φιλοσοφικές παρεμβολές συγκροτούν ένα κείμενο υψηλής πυκνότητας, όπου κάθε πρόταση λειτουργεί σαν χαρτί που ρίχνεται στο τραπέζι.
2. Δομή και αφηγηματική τεχνική
Η δομή του κειμένου είναι σπονδυλωτή και ασύνδετη φαινομενικά, αλλά εσωτερικά συνεκτική. Δεν υπάρχει κλασική αρχή–μέση–τέλος· αντ’ αυτών έχουμε:
αποφθεγματικές δηλώσεις
στιγμιότυπα από τη ζωή του Nick
θραύσματα διαλόγων
φιλοσοφικές αναφορές
επαναληπτικά μοτίβα
Η τεχνική ειναι μοντερνιστικό κολάζ,με έντονο ελληνικό φιλοσοφικό υπόβαθρο.
Η έλλειψη συνδετικών στοιχείων είναι συνειδητή αισθητική επιλογή που μιμείται τη φύση του τζόγου: αποσπασματικότητα, ρίσκο, αιφνίδια κέρδη και απώλειες.
3. Θεματικοί άξονες
α) Ο κόσμος ως παιχνίδι
Η εναρκτήρια φράση:
«Ο κόσμος είναι ένα τραπέζι χαρτιών.»
λειτουργεί ως οντολογική διακήρυξη. Ο κόσμος δεν είναι ηθικό σύστημα ούτε λογική αλληλουχία, αλλά πεδίο πιθανοτήτων. Η ζωή εξισώνεται με το παιχνίδι όχι με ελαφρότητα, αλλά με τραγική σοβαρότητα.
Το All is the same ακυρώνει την ψευδαίσθηση τελικής δικαίωσης. Κέρδος και απώλεια δεν διαφέρουν ουσιαστικά· αυτό που μετρά είναι η αντοχή της συνείδησης.
β) Χρήμα και αξία
Το χρήμα απογυμνώνεται από κάθε μεταφυσικό κύρος:
«Τα χρήματα, friend, δεν είναι τίποτα. Αυτό που αξίζει είναι το παιχνίδι.»
Ο χνκουβέλης εδώ αντιστρέφει την καπιταλιστική ηθική: το χρήμα δεν είναι σκοπός, αλλά δοκιμασία χαρακτήρα. Επικίνδυνο όχι επειδή χάνεται, αλλά επειδή μπορεί να αγαπηθεί.
Η φράση «Πάμφτωχος με 20 εκατομμύρια δολλάρια φιλανθρωπίες» συμπυκνώνει μια παραδοξολογία σοφίας: η πραγματική φτώχεια και ο πραγματικός πλούτος δεν ταυτίζονται με το ισοζύγιο.
γ) Θάνατος ως τελευταία παρτίδα
Η νοσηλεία στο «Όρος Σινά» μετατρέπεται σε καζίνο του θανάτου. Ο θάνατος δεν είναι τραγωδία αλλά ακόμα ένας γύρος:
«Αν πεθάνει απλά έχασε.»
Η αποφόρτιση αυτή δεν είναι κυνισμός· είναι καρπός εξοικείωσης με την απώλεια. Ο Nick δεν φοβάται γιατί έχει ήδη χάσει τα πάντα πολλές φορές. Ο θάνατος δεν έχει πλεονέκτημα απέναντί του.
4. Διακειμενικότητα και φιλοσοφία
α) Επιστήμη – Θεωρία της Σχετικότητας
Η εφαρμογή της Σχετικότητας του Αϊνστάιν στο παιχνίδι είναι ευφυής και ουσιαστική:
«κάθε κίνηση είχε νόημα μόνο σε σχέση με τις κινήσεις των άλλων»
Το παιχνίδι γίνεται μοντέλο κοσμολογίας. Ο χρόνος διαστέλλεται ή συστέλλεται ανάλογα με τον παίκτη – αναμονή, φόβος, υπομονή. Ο Nick παίζει όχι τα χαρτιά, αλλά τις προσδοκίες των άλλων.
β) Αρχαία φιλοσοφία – Πλάτων, Κρίτων
Η ανάγνωση του Κρίτωνα στο τέλος είναι κομβική. Ο Σωκράτης που περιμένει το πλοίο από τη Δήλο συνομιλεί σιωπηρά με τον Nick που περιμένει τον θάνατο. Και οι δύο:
δεν δραπετεύουν
δεν διαπραγματεύονται
δεν φοβούνται
Η ηθική εδώ δεν είναι κοινωνική, αλλά υπαρξιακή συνέπεια.
5. Γλώσσα και ύφος
Η γλώσσα είναι απογυμνωμένη, κοφτή, προφορική, συχνά τηλεγραφική. Η εναλλαγή αγγλικών–ελληνικών δεν είναι επιτήδευση, αλλά αντανάκλαση ενός κοσμοπολίτικου νου που σκέφτεται σε πιθανότητες, όχι σε εθνικά ιδιώματα.
Οι επαναλήψεις (The sky is the limit, All is the same) λειτουργούν ως μαντρικά ρεφρέν, υπογραμμίζοντας τον κυκλικό χρόνο του παιχνιδιού.
6. Ο Nick ως υπαρξιακός ήρωας
Ο Nick the Greek του χνκουβέλη δεν είναι απλώς χαρτοπαίκτης· είναι:
αντι-αστός
αντι-συσσωρευτής
αντι-δειλός
Στα 83 του, ποντάρει «τα ρέστα» όχι από απελπισία, αλλά από πίστη στο παιχνίδι της ζωής. Δεν κρατά τα κέρδη· τα αφήνει στο τραπέζι. Αυτή η χειρονομία είναι η κορύφωση του κειμένου: νίκη χωρίς ιδιοποίηση.
7. Συμπέρασμα – Αξιολογική κρίση
Το The Gambling του Nick the Greek είναι ένα μικρό σε έκταση αλλά μεγαλο σε νοηματικό βάθος κείμενο. Λειτουργεί ως:
φιλοσοφική αλληγορία
ποιητικό μανιφέστο ελευθερίας
στοχασμός πάνω στον θάνατο χωρίς μελοδραματισμό
Η αξία του έγκειται στην ικανότητά του να μετατρέπει μια βιογραφική φιγούρα σε καθολικό υπαρξιακό πρότυπο. Ο χνκουβέλης δεν υμνεί τον τζόγο· υμνεί την ικανότητα να ζεις χωρίς προσκόλληση, να χάνεις χωρίς ταπείνωση και να κερδίζεις χωρίς έπαρση.
Πρόκειται για κείμενο που, όπως το καλό παιχνίδι, δεν τελειώνει όταν κλείσει το βιβλίο, αλλά συνεχίζει να παίζεται μέσα στη σκέψη του αναγνώστη.
.
.
The Gambling of Nick the Greek
The world is a card table.
Amigo, whoever draws the highest card wins 500,000 dollars.
You bluff and the other walks away.
You win and you lose. All is the same.
Nikolaos Dandolos from Rethymno, Crete. Nick the Greek.
In America.
If God wants to learn how to gamble, he will come to him.
Money, friend, is nothing. What matters is the game.
To endure losing or winning.
On Christmas Eve 1966, at Mount Sinai Hospital in Los Angeles, Nick felt he
was in the casino of death.
If he dies, he simply lost and will go rest after the game.
At 83, in every hand he bet everything. He was never a coward.
He throws the dice.
The sky is the limit.
Money is something dangerous, something you must not love.
Seventy-five times he went from absolute wealth to poverty.
Frank and Telly know it.
Fame. What is fame? Nothing. A bad partner at the table.
Once in Las Vegas he introduced Albert Einstein to his friends:
—Little Al from Princeton, he said.
—You must be joking, Mr. Nick the Greek! said Richard Feynman.
Nick plays knowing the odds of the game and betting against the prejudices
of the other players,plus the influence of his reputation upon them.
One night in a casino in Southern California he sat at a table with small stakes. Penniless.
A young player looked down on him.
—Grandpa, are you still gambling?
Nick the Greek did not answer. He smiled.
In that game, Nick did not rush. He calculated everything.
Gambling is the same for everyone.
For the one who waits, it expands.
For the one who fears, it contracts.
He applied Al’s Theory of Relativity:every move had meaning only in relation
to the moves of the others.
He won the game.
He stood up. He left the money on the table.
I tell you boys, the greatest pleasure in life is gambling and winning.
The next greatest pleasure is gambling and losing.
He withdrew to a corner and read Plato. Crito, or On What Must Be Done.
SOCRATES: What is this? Has the ship arrived from Delos,
upon whose arrival I must die?
At Mount Sinai, Nick felt his breath failing.He was not afraid.
He had lost everything so many timesthat death felt like just another round.
He sees the cards: two aces, three queens.
Two million dollars.
He loses them.
Mr. Johnny Moss, I must let you go, he said.
And he headed upstairs to sleep.
Penniless, with twenty million dollars given to charity.
The sky is the limit.
.
.
Le Jeu de Nick le Grec
Le monde est une table de cartes.
Amigo, celui qui tire la plus grande carte gagne 500 000 dollars.
Tu bluffes et l’autre s’en va.
Tu gagnes et tu perds. Tout est pareil.
Nikolaos Dandolos de Réthymnon, en Crète. Nick le Grec.
En Amérique.
Si Dieu veut apprendre à jouer, il viendra à lui.
L’argent, mon ami, n’est rien. Ce qui compte, c’est le jeu.
Savoir supporter la perte ou la victoire.
La veille de Noël 1966, à l’hôpital Mount Sinai de Los Angeles, Nick sentit qu’il
étaitνdans le casino de la mort.
S’il meurt, il a simplement perdu et ira se reposer après la partie.
À 83 ans, à chaque donne il misait le tout.
Il n’a jamais été lâche.
Il jette les dés.
The sky is the limit.
L’argent est quelque chose de dangereux,quelque chose qu’il ne faut pas aimer.
Soixante-quinze fois il passa de la richesse absolue à la pauvreté.
Frank et Telly le savent.
La gloire. Qu’est-ce que la gloire ? Rien.
Un mauvais partenaire de jeu.
Un jour à Las Vegas, il présenta Albert Einstein à ses amis :
—Le petit Al de Princeton, dit-il.
—Vous plaisantez sûrement, Monsieur Nick le Grec !ο
dit Richard Feynman.
Nick joue en connaissant les probabilités et en misant contre les préjugés des
autres joueurs,ajoutant l’influence de sa réputation sur eux.
Une nuit, dans un casino de Californie du Sud,il s’assit à une table aux petites
mises. Sans un sou.
Un jeune joueur le regarda de haut.
—Grand-père, tu joues encore ?
Nick le Grec ne répondit pas. Il sourit.
Dans cette partie, Nick ne se hâta pas.Il calcula tout.
Le jeu est le même pour tous.
Pour celui qui attend, il s’étire.
Pour celui qui a peur, il se contracte.
Il appliqua la théorie de la relativité d’Al :
chaque mouvement n’avait de sens qu’en relation avec les autres.
Il gagna la partie.
Il se leva. Il laissa l’argent sur la table.
Je vous le dis, les garçons,
le plus grand plaisir de la vie est de jouer et de gagner.
Le second plus grand plaisir est de jouer et de perdre.
Il s’isola dans un coin et lut Platon. Criton.
À Mount Sinai, Nick sentit son souffle se briser.Il n’avait pas peur.
Il avait tout perdu tant de fois que la mort ressemblait à une autre partie.
Il voit les cartes : deux as, trois dames.
Deux millions de dollars.
Il les perd.
Monsieur Johnny Moss, je dois vous laisser partir, dit-il.
Et il monta à l’étage pour dormir.
Sans un sou, avec vingt millions de dollars donnés à des œuvres caritatives.
The sky is the limit.
.
.
Das Glücksspiel von Nick the Greek
Die Welt ist ein Kartentisch.
Amigo, wer die höchste Karte zieht, gewinnt 500.000 Dollar.
Du bluffst, und der andere geht.
Du gewinnst und verlierst. Alles ist gleich.
Nikolaos Dandolos aus Rethymno auf Kreta. Nick the Greek.
In Amerika.
Wenn Gott lernen will zu spielen,
wird er zu ihm kommen.
Geld, Freund, ist nichts.
Was zählt, ist das Spiel.
Aushalten zu können, zu verlieren oder zu gewinnen.
Am Heiligabend 1966, im Mount-Sinai-Krankenhaus in Los Angeles, fühlte Nick,
er sei im Kasino des Todes.
Wenn er stirbt, hat er einfach verloren und wird sich nach dem Spiel ausruhen.
Mit 83 setzte er in jeder Partie alles.
Er war nie ein Feigling.
Er wirft die Würfel.
The sky is the limit.
Geld ist etwas Gefährliches,etwas, das man nicht lieben darf.
Fünfundsiebzig Mal ging er vom absoluten Reichtum in die Armut.
Frank und Telly wissen das.
Ruhm. Was ist Ruhm? Nichts.
Ein schlechter Mitspieler.
Einmal in Las Vegas stellte er seinen Freunden Albert Einstein vor:
—Der kleine Al aus Princeton, sagte er.
—Sie scherzen doch, Mr. Nick the Greek!
sagte Richard Feynman.
Nick spielt, indem er die Wahrscheinlichkeiten kennt und gegen die Vorurteile
der anderen Spieler setzt,verstärkt durch den Einfluss seines Rufes auf sie.
Eines Nachts setzte er sich in einem Casino in Südkalifornien an einen Tisch
mit kleinen Einsätzen.Mittellos.
Ein junger Spieler sah auf ihn herab.
—Opa, spielst du immer noch?
Nick the Greek antwortete nicht. Er lächelte.
In diesem Spiel hatte Nick es nicht eilig.
Er berechnete alles.Das Glücksspiel ist für alle gleich.
Für den Wartenden dehnt es sich aus.
Für den Ängstlichen zieht es sich zusammen.
Er wandte Al’s Relativitätstheorie an:
Jede Bewegung hatte nur Bedeutung in Beziehung zu den anderen.
Er gewann das Spiel.
Er stand auf. Er ließ das Geld auf dem Tisch liegen.
Ich sage euch, Jungs:
Das größte Vergnügen im Leben ist zu spielen und zu gewinnen.
Das zweitgrößte ist zu spielen und zu verlieren.
Er zog sich in eine Ecke zurück und las Platon. Kriton.
Im Mount Sinai spürte Nick, wie ihm der Atem ausging.Er hatte keine Angst.
Er hatte so oft alles verloren,dass der Tod wie eine weitere Runde erschien.
Er sieht die Karten: zwei Asse, drei Damen.
Zwei Millionen Dollar.
Er verliert sie.
Mr. Johnny Moss, ich muss Sie gehen lassen, sagte er.
Und er ging nach oben, um zu schlafen.
Mittellos, mit zwanzig Millionen Dollar für Wohltätigkeit.
The sky is the limit.
.
.
Il Gioco d’Azzardo di Nick the Greek
Il mondo è un tavolo da gioco.
Amigo, chi pesca la carta più alta vince 500.000 dollari.
Bluffi e l’altro se ne va.
Vinci e perdi. È tutto uguale.
Nikolaos Dandolos di Rethymno, Creta. Nick the Greek.
In America.
Se Dio vuole imparare a giocare, verrà da lui.
Il denaro, amico, non è nulla.
Ciò che conta è il gioco.
Saper sopportare la perdita o la vittoria.
La vigilia di Natale del 1966,all’ospedale Mount Sinai di Los Angeles,
Nick sentì di trovarsi nel casinò della morte.
Se muore, ha semplicemente perso e andrà a riposare dopo la partita.
A 83 anni, in ogni mano puntava tutto.
Non fu mai codardo.
Lancia i dadi.
The sky is the limit.
Il denaro è qualcosa di pericoloso,qualcosa che non bisogna amare.
Settantacinque volte passò dalla ricchezza assoluta alla povertà.
Frank e Telly lo sanno.
La gloria. Cos’è la gloria? Niente.
Un cattivo compagno di gioco.
Una volta a Las Vegas presentò Albert Einstein agli amici:
—Il piccolo Al di Princeton, disse.
—Sta scherzando, signor Nick the Greek!
disse Richard Feynman.
Nick gioca conoscendo le probabilità e puntando contro i pregiudizi degli altri giocatori,più l’influenza della sua fama su di loro.
Una notte, in un casinò della California del Sud,si sedette a un tavolo con puntate basse. Senza un soldo.
Un giovane giocatore lo guardò dall’alto in basso.
—Nonno, giochi ancora?
Nick the Greek non rispose. Sorrise.
In quella partita Nick non si affrettò.
Calcolò tutto.Il gioco è lo stesso per tutti.
Per chi aspetta si dilata.
Per chi ha paura si contrae.
Applicò la teoria della relatività di Al:ogni mossa aveva senso solo
in relazione alle altre.
Vinse la partita.
Si alzò. Lasciò i soldi sul tavolo.
Ve lo dico, ragazzi,
il più grande piacere della vita è giocare e vincere.
Il secondo più grande è giocare e perdere.
Si isolò in un angolo e lesse Platone. Critone.
Al Mount Sinai Nick sentì il respiro spezzarsi.Non aveva paura.
Aveva perso tutto tante volte che la morte sembrava un altro giro.
Vede le carte: due assi, tre regine.
Due milioni di dollari.
Li perde.
Signor Johnny Moss, devo lasciarla andare, disse.
E salì al piano di sopra per dormire.
Poverissimo, con venti milioni di dollari donati in beneficenza.
The sky is the limit..
.
.
El Juego de Nick el Griego
El mundo es una mesa de cartas.
Amigo, quien saca la carta más alta gana 500.000 dólares.
Faroleas y el otro se va.
Ganas y pierdes. Todo es lo mismo.
Nikolaos Dandolos de Rétino, Creta. Nick el Griego.
En América.
Si Dios quiere aprender a jugar, vendrá a él.
El dinero, amigo, no es nada.
Lo que vale es el juego.
Saber resistir perder o ganar.
En la víspera de Navidad de 1966,en el hospital Mount Sinai de Los Ángeles,
Nick sintió que estaba en el casino de la muerte.
Si muere, simplemente perdió y descansará después de la partida.
A los 83 años, en cada mano apostaba todo.
Nunca fue un cobarde.
Lanza los dados.
The sky is the limit.
El dinero es algo peligroso,algo que no debes amar.
Setenta y cinco veces pasó de la riqueza absoluta a la pobreza.
Frank y Telly lo saben.
La fama. ¿Qué es la fama? Nada.
Un mal compañero de juego.
Una vez en Las Vegas presentó a Albert Einstein a sus amigos:
—El pequeño Al de Princeton, dijo.
—¡Seguro que bromea, señor Nick el Griego!
dijo Richard Feynman.
Nick juega conociendo las probabilidades y apostando contra los prejuicios de
los demás jugadores,más la influencia de su fama sobre ellos.
Una noche, en un casino del sur de California,se sentó en una mesa de apuestas pequeñas. Sin dinero.
Un joven jugador lo miró con desprecio.
—Abuelo, ¿todavía juegas?
Nick el Griego no respondió. Sonrió.
En esa partida Nick no se apresuró.Lo calculó todo.
El juego es el mismo para todos.
Para quien espera, se expande.
Para quien teme, se contrae.
Aplicó la teoría de la relatividad de Al:cada movimiento tenía sentido
solo en relación con los demás.
Ganó la partida.
Se levantó. Dejó el dinero sobre la mesa.
Les digo, muchachos,
el mayor placer de la vida es jugar y ganar.
El siguiente mayor placer es jugar y perder.
Se aisló en un rincón y leyó a Platón. Critón.
En Mount Sinai, Nick sintió que el aliento se le cortaba.No tenía miedo.
Había perdido todo tantas veces que la muerte parecía otra ronda más.
Ve las cartas: dos ases, tres reinas.
Dos millones de dólares.
Los pierde.
Señor Johnny Moss, debo dejarlo ir, dijo.
Y subió a dormir.
Pobre, con veinte millones de dólares donados a la caridad.
The sky is the limit.
.
.
O Jogo de Nick the Greek
O mundo é uma mesa de cartas.
Amigo, quem tira a carta mais alta ganha 500.000 dólares.
Você blefa e o outro vai embora.
Ganha e perde. Tudo é igual.
Nikolaos Dandolos, de Rethymno, Creta. Nick the Greek.
Na América.
Se Deus quiser aprender a jogar, virá até ele.
O dinheiro, amigo, não é nada.
O que vale é o jogo.
Saber suportar perder ou ganhar.
Na véspera de Natal de 1966,no hospital Mount Sinai, em Los Angeles,Nick
sentiu que estava no cassino da morte.
Se morrer, simplesmente perdeu e irá descansar depois da partida.
Aos 83 anos, em cada mão apostava tudo.
Nunca foi covarde.
Lança os dados.
The sky is the limit.
O dinheiro é algo perigoso,algo que não se deve amar.
Setenta e cinco vezes passou da riqueza absoluta à pobreza.
Frank e Telly sabem disso.
A fama. O que é a fama? Nada.
Um mau parceiro de jogo.
Certa vez em Las Vegas apresentou Albert Einstein aos amigos:
—O pequeno Al de Princeton, disse.
—O senhor só pode estar brincando, Sr. Nick the Greek!
disse Richard Feynman.
Nick joga conhecendo as probabilidades e apostando contra os preconceitos
dos outros jogadores,somados à influência de sua fama sobre eles.
Numa noite, em um cassino do sul da Califórnia,sentou-se a uma mesa de
apostas baixas. Sem dinheiro.
Um jovem jogador o olhou de cima.
—Vovô, você ainda joga?
Nick the Greek não respondeu. Sorriu.
Naquela partida, Nick não teve pressa.
Calculou tudo.
O jogo é o mesmo para todos.
Para quem espera, ele se expande.Para quem teme, ele se contrai.
Aplicou a teoria da relatividade de Al:
cada movimento só tinha sentido em relação aos outros.
Ganhou o jogo.
Levantou-se. Deixou o dinheiro sobre a mesa.
Eu digo a vocês, rapazes,o maior prazer da vida é jogar e ganhar.
O segundo maior prazer é jogar e perder.
Isolou-se num canto e leu Platão. Críton.
No Mount Sinai, Nick sentiu o fôlego falhar.Não tinha medo.Tinha perdido tudo tantas vezes que a morte parecia mais uma rodada.
Vê as cartas: dois ases, três damas.
Dois milhões de dólares.
Ele perde.
Sr. Johnny Moss, vou ter que deixá-lo ir, disse.
E subiu para dormir.
Paupérrimo, com vinte milhões de dólares doados à caridade.
The sky is the limit.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου