.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Θυμάται
(Ανθρώπινα Εσωτερικά)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Θυμάται
(Ανθρώπινα Εσωτερικά)
Ξάπλωσε στο κρεβάτι,τα μάτια της κλειστά,τα δάχτυλά της πάνω στο
μέτωπό της.Το δέρμα της ένιωθε την πίεση.
Είχε μια αίσθηση γαλήνης, αλλά και θλίψης.
Θυμονταν:κάθονταν απεναντι από την άλλη γυναικα.
-Φοβάμαι,είπε κάποια στιγμή,πως θα πάψω να υπάρχω.
Η άλλη γυναίκα δεν αντέδρασε.
Παρήγγειλε καφέ.Παρατηρούσε τα χέρια της.
Το βράδυ, επέστρεψε στο δωμάτιο. Η άλλη γυναίκα ήταν ξαπλωμένη. .
Αν φύγω, τής είπε η άλλη,εσύ θα μείνεις;.
-Συναντηθηκα με έναν άντρα, τής είπε.Ειμαι ερωτευμένη μαζί του.
Έλεγε ψέματα.
Κάθισε σε μια καρέκλα.Εκλεισε τα μάτια.Της ήρθε να ουρλιάξει.
Είδε το είδωλο της στον καθρέφτη απέναντι.
-Δεν είμαι εγώ,ειπε.
Η άλλη γυναικα άνοιξε τα μάτια της.Κοίταξε το ταβάνι.
Θυμάσαι;,τής ειπε.
Θυμάται ένα δωμάτιο άδειο. Ένα τραπέζι με δύο ποτήρια, Θυμάται ότι κάποτε μιλούσε πολύ, ύστερα λιγότερο, ύστερα καθόλου.Οι λέξεις έγιναν βαριές.
Θυμάται να κάθεται στην άκρη του κρεβατιού,να χτενιζει τα μαλλιά της αργά.
Τότε υπήρχε χρόνος.Τώρα όχι.
Θυμάται έναν άντρα που την κοίταζε όταν μιλούσε.
Θυμάται ποσο.ανυποψιαστη ήταν.
Τώρα ξέρει.ποσο βαρια είναι η ημερα,πόσο.αδιαφορη.
-Η θλίψη μου είναι ό,τι απέμεινε όταν όλα τα άλλα έφυγαν,λέει στην άλλη
γυναίκα.
Η γυναίκα κάθεται στη γωνία τού δωματίου,τα χέρια της πάνω στα γόνατα.
Ο τοίχος πίσω της είναι λευκός.
-Θυμάμαι...,λέει και σταματά,δεν συνεχίζει.
-Ανδρες και γυναίκες,λέει η άλλη γυναίκα,μοιραζόμαστε την ίδια ασφυξία.
Η γυναίκα σκύβει το κεφάλι και κλείνει τα μάτια.
Από τα διπλανά δωμάτια ακούγονται φωνές.
-Και εγώ ψιθυριζει,περιμένω να συμβεί κάτι και ξέρω ότι δεν θα έρθει.
Μόνο θλίψη.Κι αυτό την κάνει να νιώθει πως είναι ζωντανή.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου