.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-(Ιστορίες τού κ.Κ.)
Σημειώσεις τού κ.Κ
(Ελληνικά, English, Francais, German, Italiano, Spanish, Portuguese)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ιστορίες τού κ.Κ.)
Σημειώσεις τού κ.Κ
(Ελληνικά, English, Francais, German, Italiano, Spanish, Portuguese)
.πάντα με διασκεδαζει η ανθρώπινη βλακεια να αποδίδει σε καθετί νόημα.
είναι η ψευδαίσθηση ότι ελέγχουμε την αταξία
.έμαθα να μην εκπλήσσομαι.Τα παντα μπορούν να συμβούν η' να μην συμβούν.
.όταν κάποιος μού μιλα:για προδοσία,για παθητικά ιδανικά,τον ακούω
προσεκτικά,όπως ακούς κάποιον να.επαναλαμβάνει με παραλλαγες
την ίδια ιστορία.
.οι άνθρωποι σπανίως αλλάζουν,βρίσκουν νέες λέξεις για τις ίδιες αδυναμίες.
.την ηθική την θαυμάζω όπως θαυμάζω ένα καλοφτιαγμένο έπιπλο:χρήσιμο,
αισθητικά ευχάριστο,αλλά απολύτως ακίνητο, μπροστά στη ζωή που περνά
και το φθείρει.
.δεν υποτιμώ τον έρωτα.Ομως αρνούμαι να τού αποδώσω αιωνιότητα.
Είναι μια κατάσταση,όχι ένα δόγμα.Καποιοι το μαθαίνουν νωρίς,άλλοι ποτέ.
.δεν επεδίωξα να κατανοήσω τον κόσμο.Ετσι μπορώ να τον αντέξω.
.οι άνθρωποι τρομάζουν αν τα πράγματα που συμβαίνουν σ'αυτους δεν
δραματικά όσο θα ήθελαν.Γιατι θα αποκαλυφθεί η ελαφρότητα τους.
.θυσιάζουμε την ησυχία μας για στόχους που μόλις τους επιτύχουμε μάς
απογοητεύουν.
.μια ελαφρά ειρωνεία απαλύνει την σκληρότητα τής ζωής.
.η απογοήτευση είναι η πολυτέλεια να περιμένεις κάτι καλύτερο.
.το να ρισκάρεις κανει τις επιλογές σου πιο ενδιαφέρουσες.
.η αμφιβολία είναι μια ένδειξη ευγένειας προς την πραγματικοτητα.
Σέβεσαι την αμφιβολια της.
.δεν κρίνω εκ των υστέρων τις πράξεις μου.Αν θα ήταν καλλιτερες.
Αφού τότε έγιναν με τις κρίσεις τής στιγμης.
.η φιλοδοξία είναι μια φυσική αντίδραση στην ανία.
.η επιτυχία μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε επιφυλακτικό,που φοβάται μην
τη χάσει.
.ο χρονος μας αφαιρεί σταδιακά τα περιττά,πχ τη ζωή.
.χωρίς δραματικές εκδηλώσεις να αναγνωρίζεις την ανθρώπινη γελοιοτητα.
.ο σαρκασμός είναι μια μορφή οικονομίας συναισθήματος.Παυεις να σπαταλάς
συγκίνηση εκεί όπου αρκεί μια ειρωνική παρατήρηση.
Δεν είναι έλλειψη συναισθήματος είναι μια πιο ρεαλιστική διαχείριση του.
.είναι τρομερό πόση δυστυχία μπορεί να γεννήσει η εμμονή να είσαι
ευτυχισμένος.
.για να νιώσεις ηθική ανωτερότητα αρκεί να επισημάνεις τα ελαττωματα
τών άλλων.με επαρκή αγανάκτηση.
.δεν με απασχολεί αν ο κόσμος θα βελτιωθεί.Γιατι δεν θα βελτιωθεί.
.
.
I am always amused by human stupidity attributing meaning to everything.
it is the illusion that we control chaos.
I have learned not to be surprised. Everything can happen—or not.
When someone talks to me about betrayal, about passive ideals, I listen carefully, as you listen to someone repeating the same story with variations.
People rarely change; they find new words for the same weaknesses.
I admire morality as I admire a well-made piece of furniture: useful, aesthetically pleasing, but completely immobile in front of life that passes and wears it down.
I do not underestimate love. But I refuse to attribute eternity to it. It is a state, not a dogma. Some learn this early, others never.
I did not seek to understand the world. That way, I can endure it.
People are frightened if the things happening to them are not as dramatic as they would like. Because their shallowness would be revealed.
We sacrifice our peace for goals that, once achieved, disappoint us.
A slight irony softens life’s harshness.
Disappointment is the luxury of expecting something better.
Taking risks makes your choices more interesting.
Doubt is a sign of respect for reality. You respect its uncertainty.
I do not judge my actions in hindsight. Could they have been better? At the time, they were made with the judgment of the moment.
Ambition is a natural reaction to boredom.
Success transforms a person into a cautious one, afraid of losing it.
Time gradually takes away the superfluous, e.g., life.
Without dramatic manifestations, you recognize human folly.
Sarcasm is a form of emotional economy. You stop wasting feeling where an ironic remark suffices. It is not a lack of feeling, but a more realistic management of it.
It is terrible how much unhappiness the obsession to be happy can generate.
To feel morally superior, it suffices to point out the faults of others with sufficient indignation.
I do not care if the world will improve. Because it will not.
.
.
Je suis toujours amusé par la stupidité humaine qui attribue un sens à tout.
c’est l’illusion que nous contrôlons le chaos.
J’ai appris à ne pas être surpris. Tout peut arriver—ou ne pas arriver.
Quand quelqu’un me parle de trahison, d’idéaux passifs, je l’écoute attentivement, comme on écoute quelqu’un répéter la même histoire avec des variations.
Les gens changent rarement ; ils trouvent de nouveaux mots pour les mêmes faiblesses.
J’admire la morale comme j’admire un meuble bien fait : utile, esthétiquement agréable, mais complètement immobile devant la vie qui passe et l’use.
Je ne sous-estime pas l’amour. Mais je refuse de lui attribuer l’éternité. C’est un état, pas un dogme. Certains l’apprennent tôt, d’autres jamais.
Je n’ai pas cherché à comprendre le monde. Ainsi, je peux le supporter.
Les gens ont peur si ce qui leur arrive n’est pas aussi dramatique qu’ils le souhaitent. Car leur légèreté serait révélée.
Nous sacrifions notre tranquillité pour des objectifs qui, une fois atteints, nous déçoivent.
Une légère ironie adoucit la dureté de la vie.
La déception est le luxe d’attendre quelque chose de mieux.
Prendre des risques rend vos choix plus intéressants.
Le doute est un signe de respect pour la réalité. Vous respectez son incertitude.
Je ne juge pas mes actions a posteriori. Aurait-elles pu être meilleures ? À l’époque, elles ont été faites avec le jugement du moment.
L’ambition est une réaction naturelle à l’ennui.
Le succès transforme une personne en quelqu’un de prudent, qui craint de le perdre.
Le temps nous enlève progressivement le superflu, par exemple la vie.
Sans manifestations dramatiques, on reconnaît la folie humaine.
Le sarcasme est une forme d’économie émotionnelle. Vous cessez de gaspiller vos sentiments là où une remarque ironique suffit. Ce n’est pas un manque de sentiment, mais une gestion plus réaliste.
C’est terrible combien de malheur peut engendrer l’obsession d’être heureux.
Pour se sentir moralement supérieur, il suffit de signaler les défauts des autres avec une indignation suffisante.
Je ne me préoccupe pas de savoir si le monde s’améliorera. Parce qu’il ne s’améliorera pas.
.
.
Es amüsiert mich immer, dass menschliche Dummheit allem Bedeutung zuschreibt.
es ist die Illusion, dass wir das Chaos kontrollieren.
Ich habe gelernt, nicht überrascht zu sein. Alles kann passieren—oder nicht.
Wenn jemand mit mir über Verrat oder passive Ideale spricht, höre ich aufmerksam zu, wie man jemandem zuhört, der dieselbe Geschichte mit Variationen wiederholt.
Menschen ändern sich selten; sie finden neue Worte für die gleichen Schwächen.
Moral bewundere ich wie ein gut gefertigtes Möbelstück: nützlich, ästhetisch angenehm, aber völlig unbeweglich angesichts des Lebens, das vorbeigeht und es abnutzt.
Ich unterschätze die Liebe nicht. Aber ich weigere mich, ihr Ewigkeit zuzuschreiben. Sie ist ein Zustand, kein Dogma. Manche lernen das früh, andere nie.
Ich habe nicht versucht, die Welt zu verstehen. So kann ich sie ertragen.
Menschen erschrecken, wenn die Dinge, die ihnen passieren, nicht so dramatisch sind, wie sie es möchten. Denn dann würde ihre Leichtigkeit offenkundig.
Wir opfern unsere Ruhe für Ziele, die uns, sobald sie erreicht sind, enttäuschen.
Leichte Ironie mildert die Härte des Lebens.
Enttäuschung ist der Luxus, etwas Besseres zu erwarten.
Risiken einzugehen, macht deine Entscheidungen interessanter.
Zweifel ist ein Zeichen von Respekt vor der Realität. Man respektiert ihre Unsicherheit.
Ich urteile nicht nachträglich über meine Handlungen. Hätten sie besser sein können? Damals wurden sie mit dem Urteil des Moments getroffen.
Ehrgeiz ist eine natürliche Reaktion auf Langeweile.
Erfolg verwandelt einen Menschen in einen vorsichtigen, der Angst hat, ihn zu verlieren.
Die Zeit nimmt uns nach und nach das Überflüssige, z. B. das Leben.
Ohne dramatische Ausdrücke erkennt man die menschliche Torheit.
Sarkasmus ist eine Form der emotionalen Ökonomie. Man verschwendet keine Gefühle dort, wo eine ironische Bemerkung genügt. Es ist kein Mangel an Gefühl, sondern eine realistischere Verwaltung davon.
Es ist furchtbar, wie viel Unglück die Obsession, glücklich zu sein, erzeugen kann.
Um moralische Überlegenheit zu fühlen, genügt es, die Fehler anderer mit ausreichendem Unmut zu zeigen.
Es kümmert mich nicht, ob die Welt besser wird. Denn sie wird es nicht.
.
.
Mi diverte sempre la stupidità umana che attribuisce un significato a tutto.
è l’illusione di controllare il caos.
Ho imparato a non stupirmi. Tutto può accadere—o non accadere.
Quando qualcuno mi parla di tradimento, di ideali passivi, lo ascolto attentamente, come si ascolta qualcuno che ripete la stessa storia con variazioni.
Le persone cambiano raramente; trovano nuove parole per le stesse debolezze.
Ammirare la morale è come ammirare un mobile ben fatto: utile, esteticamente piacevole, ma completamente immobile davanti alla vita che passa e lo logora.
Non sottovaluto l’amore. Ma rifiuto di attribuirgli eternità. È uno stato, non un dogma. Alcuni lo imparano presto, altri mai.
Non ho cercato di capire il mondo. Così posso sopportarlo.
Le persone hanno paura se le cose che accadono non sono così drammatiche come vorrebbero. Perché la loro leggerezza verrebbe rivelata.
Sacrifichiamo la nostra tranquillità per obiettivi che, una volta raggiunti, ci deludono.
Una leggera ironia attenua la durezza della vita.
La delusione è il lusso di aspettarsi qualcosa di meglio.
Correre dei rischi rende le tue scelte più interessanti.
Il dubbio è un segno di rispetto verso la realtà. Rispetti la sua incertezza.
Non giudico le mie azioni a posteriori. Avrebbero potuto essere migliori? All’epoca furono compiute con il giudizio del momento.
L’ambizione è una reazione naturale alla noia.
Il successo trasforma una persona in qualcuno di cauto, che teme di perderlo.
Il tempo ci toglie gradualmente il superfluo, ad esempio la vita.
Senza manifestazioni drammatiche si riconosce la follia umana.
Il sarcasmo è una forma di economia emotiva. Smetti di sprecare emozioni dove basta un’osservazione ironica. Non è mancanza di sentimento, ma una gestione più realistica.
È terribile quanta infelicità possa generare l’ossessione di essere felici.
Per sentirsi moralmente superiori, basta evidenziare i difetti degli altri con sufficiente indignazione.
Non mi interessa se il mondo migliorerà. Perché non migliorerà.
.
.
Siempre me divierte la estupidez humana que atribuye significado a todo.
es la ilusión de que controlamos el caos.
He aprendido a no sorprenderme. Todo puede suceder—o no.
Cuando alguien me habla de traición, de ideales pasivos, lo escucho atentamente, como escuchas a alguien que repite la misma historia con variaciones.
La gente rara vez cambia; encuentra nuevas palabras para las mismas debilidades.
Admiro la moral como admiro un mueble bien hecho: útil, estéticamente agradable, pero completamente inmóvil ante la vida que pasa y lo desgasta.
No subestimo el amor. Pero me niego a atribuirle eternidad. Es un estado, no un dogma. Algunos lo aprenden pronto, otros nunca.
No he buscado comprender el mundo. Así puedo soportarlo.
La gente se asusta si lo que les sucede no es tan dramático como les gustaría. Porque se revelaría su superficialidad.
Sacrificamos nuestra tranquilidad por metas que, al lograrlas, nos decepcionan.
Una ligera ironía suaviza la dureza de la vida.
La decepción es el lujo de esperar algo mejor.
Arriesgarse hace que tus elecciones sean más interesantes.
La duda es una señal de respeto hacia la realidad. Respetas su incertidumbre.
No juzgo mis acciones a posteriori. ¿Podrían haber sido mejores? En ese momento se realizaron con el juicio de la situación.
La ambición es una reacción natural al aburrimiento.
El éxito transforma a la persona en alguien cauteloso, que teme perderlo.
El tiempo nos quita gradualmente lo superfluo, por ejemplo, la vida.
Sin manifestaciones dramáticas, reconoces la necedad humana.
El sarcasmo es una forma de economía emocional. Dejas de malgastar sentimiento donde basta una observación irónica. No es falta de sentimiento, sino una gestión más realista.
Es terrible cuánta infelicidad puede generar la obsesión por ser feliz.
Para sentirse moralmente superior basta con señalar los defectos de los demás con suficiente indignación.
No me importa si el mundo mejorará. Porque no lo hará.
.
.
Sempre me diverte a estupidez humana que atribui significado a tudo.
é a ilusão de que controlamos o caos.
Aprendi a não me surpreender. Tudo pode acontecer—ou não.
Quando alguém me fala sobre traição, sobre ideais passivos, ouço atentamente, como se ouve alguém repetir a mesma história com variações.
As pessoas raramente mudam; encontram novas palavras para as mesmas fraquezas.
Admiro a moral como admiro um móvel bem feito: útil, esteticamente agradável, mas completamente imóvel diante da vida que passa e o desgasta.
Não subestimo o amor. Mas recuso atribuir-lhe eternidade. É um estado, não um dogma. Alguns aprendem cedo, outros nunca.
Não busquei compreender o mundo. Assim posso suportá-lo.
As pessoas se assustam se as coisas que acontecem com elas não são tão dramáticas quanto gostariam. Pois seria revelada sua leveza.
Sacrificamos nossa tranquilidade por metas que, uma vez alcançadas, nos decepcionam.
Uma leve ironia suaviza a dureza da vida.
A decepção é o luxo de esperar algo melhor.
Arriscar torna suas escolhas mais interessantes.
A dúvida é um sinal de respeito pela realidade. Você respeita sua incerteza.
Não julgo minhas ações retrospectivamente. Poderiam ter sido melhores? Naquele momento, foram feitas com o julgamento da situação.
A ambição é uma reação natural ao tédio.
O sucesso transforma a pessoa em alguém cauteloso, que teme perdê-lo.
O tempo nos tira gradualmente o supérfluo, por exemplo, a vida.
Sem manifestações dramáticas, reconhece-se a tolice humana.
O sarcasmo é uma forma de economia emocional. Você para de desperdiçar sentimentos onde uma observação irônica basta. Não é falta de sentimento, mas uma gestão mais realista.
É terrível quanta infelicidade a obsessão por ser feliz pode gerar.
Para sentir superioridade moral basta apontar os defeitos dos outros com indignação suficiente.
Não me importa se o mundo melhorará. Porque não melhorará.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου