-Galileo Galilei ακούστηκε αυστηρή και βροντερή η φωνή του Δικαστή,ο Θεός είναι παντοδυναμος
,ο άνθρωπος αδύναμος,επομένως ο Θεός μπορεί να επιτύχει τα πάντα,
ο άνθρωπος έχει περιορισμένη αντίληψη,επομένως τα ηλιοκεντρικα του Κοπερνικου είναι και δεν είναι,αν θέλει ο Θεός είναι αν δεν θέλει δεν είναι,Συμφωνείς Σινιόρε;
-Συμφωνω,Αξιότιμοι Δικαστές,απάντησε ο Galileo Galilei,
-Καi ως εκ τούτου,Σινιόρε,συνέχισε ο Ιεροεξεταστής το ,territio verbalis
-Αποκηρυττω μετά βδελυγμιας τον ηλιοκεντρισμο μου,απάντησε ο Γαλιλαίος
21 Ιουνίου 1633
-Φυσικα,Κύριοι,ακούστηκε αυστηρή και βροντερή η φωνή του Δικαστή,άλλο οι φαντασιοπληξιες
και άλλο η Θρησκεία
Τρία χρόνια πριν ο Johannes Kepler προετοιμαζε το λόγο του για την πιθανή δική του δίκη:
-Κύριοι Δικαστές,
1.Νομος:
Οι τροχιές των πλανητών είναι ελλείψεις,με τον ήλιο να είναι στη μία από τις δύο εστίες
2.Νομος:
Η ακτίνα που ενώνει τον πλανήτη με τον ήλιο σε ίσους χρόνους διαγράφει ίσα εμβαδά
3.Νομος:
Το τετράγωνο του χρόνου περιστροφής των πλανητών είναι αναλογο του κύβου του μέγιστου ημιάξονα των ελλείψεων
-Ο Δικαστής:Παρά πολύ ωραία,κύριε Κέπλερ,σύμφωνα με τον 1ο Νόμο σας ,οι άλλοι 2 Νομοι σας δεν μας ενδιαφερουν,δεν είναι κύκλος,το τέλειο,είναι έλλειψη,μια υποδεέστερη μορφή,επομένως ουδείς κίνδυνος για τη Θρησκεία μας,
Είστε αθώος και απαλλασεσθε των κατηγοριών,
Όλα είναι Εν Τελεια.
Αυτό το Λεκτικό Βασανιστήριο του Κέπλερ στους Ιεροεξεταστες θα ήταν η εκδίκηση του για τον Γαλιλεο
Η Ιδέα του ήρθε το 1620 όταν καταδίκαζαν την μητέρα του Catarina σαν μάγισσα με την μέθοδο του territio verbalis για να ομολογήσει πως δηλητηρίασε το 1615 σε συνεργία με τον σατανά μια γυναικα,την Ursula Reingold,η οποία είχε οικονομικες διαμάχες με τον αδελφό του Christof
Ο Δικαστης:
Accūsāta Catarina Keplep αναγιγνωσκεται η τιμωρία σου:
.Γυμνωνεσε και στα δυο σου βυζιά και στο αιδοίο σου καρφώνονται σιδερένια αγγιστρα και με αλυσιδες κρεμιεσαι μέχρι να ομολογήσεις το έγκλημα σου
.Φυλάκιζεσε γυμνή σε κελί θερμοκρασίας πολυ κάτω απο το μηδέν για πολλές ώρες,
Και αν έχεις επιζήσει και δεν ομολογήσεις το έγκλημα σου σε περιλουζουν με πολυ καυτό νερό
και τότε αποβονται τα μέλη σου,το κεφάλι σου,τα χέρια σου,τα πόδια σου
.Σε δένουν γυμνή με αλυσίδες πάνω σε ένα μεταλλικό τραπέζι με τα πόδια ανοιχτά και ενώπιον θεατών με ένα παλλινδρομικο μηχανικο έμβολο σε βιάζουν και γαμψα μπράτσα που σου γδέρνουν
το σώμα μέχρι να ομολογήσεις το έγκλημα σου
_Τελικά,ακούστηκε αυστηρή και βροντερή η φωνη του Δικαστή είτε έτσι είτε αλλιώς θα ομολογήσεις το έγκλημα σου
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Have Money Ergo Have Life-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis
.
.
Have Money Ergo Have Life-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Το χρήμα είναι μέσο ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών,πχ δίνω 2 € για 1 κιλό μήλα,
παίρνω 700 € το μήνα για την εργασία μου,
το χρήμα είναι κοινά αποδεκτό για τις πληρωμές επί τη εμφανίσει του,
κάθε κοινωνία το χρησιμοποιεί στις συναλλαγές της,τις διευκολύνει,
μια μονάδα μέτρησης της αξίας των αγαθών και των υπηρεσιών,
ο κόσμος μας γυρίζει,κυκλοφορεί,γύρω από το χρήμα,είναι χρηματοκεντρικος,
όπως η γη,ηλιοκεντρική, περιστρέφεται γύρω από ήλιο,
μ'αυτο αγοράζουμε σπίτι,ενοικιάζουμε,ψωνίζουμε στο σούπερ μάρκετ,αγοράζουμε
και πουλάμε ρούχα,ταξιδεύουμε,αγοράζουμε αυτοκινητο,πηγαίνουμε σε κέντρα διασκέδασης,
σε γήπεδα,κλπ,,
το χρήμα,γενικά,έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
Ανθεκτικοτητα,
Φορητότητα,
Διαιρετότητα,
Ομοιομορφία,
Περιορισμένη Ποσότητα,
Αποδοχη,
μ'αυτα τα χαρακτηριστικά το χρησιμοποιούμε κάθε μέρα,
κερδίζουμε και χάνουμε χρήμα,αποταμιευουμε και σπαταλάμε χρήμα,
βέβαια το χρήμα υπόκειται,επειρεαζεται από τις διακυμάνσεις της αγοράς,τις οικονομικές κρίσεις,
τις πληθωριστικές τάσεις,
σε μια διευρυμένη κοινωνία και οικονομία οι εκατέρωθεν πράξεις με το χρήμα είναι απαραίτητες,
το χρήμα μπορεί να συγκαταλεχθει στις μεγαλύτερες εφευρέσεις του ανθρώπου,
εν τέλει παραφράζοντας το Cogito Ergo Sum του Καρτέσιου
θα λέγαμε Have Money Ergo Have Life
.
.
ορυκτές οσμές το πρωι
διαθλαται ο ηχος του μηδενος
εγκύκλια δογματα Χαίρετε
Το ξενοδοχείο βρίσκεται στην περιοχή των Αχαρνών
Η Ελένη φλυαρεί
βους νους
The use of the kitchen
(In user's notes)
For example
Is by knowing
What?
Γυρίσαμε
Εμείς ξέραμε να κρύψουμε τη δειλία μας
Είπαμε πως είτανε νάρκες παντού
αδύνατο να προχωρήσουμε
Είδανε τα κουρέλια μας
Τα κορμιά μας σκελετωμενα
Μας πειστεψαν
Είναι ήρωες,είπαν
Εν τάξει,ο Διογένης ο Σινωπευς
ουδέναν ενδοιασμον θα είχεν
να ανατρέψει το πολιτικόν συστημα
ευτυχώς,για μας, που αντί αυτού
νοθευσε το πολιτικό νόμισμα
και με μιαν εξορίαν απαλλαχτηκαμε
απ'αυτον
ας γαυγιζει λοιπόν και δαγκώνει
πλέον εις Αθήνας ο σκυλος κυνικος
.
.
Sandro Botticelli Η Συκοφαντία του Απελλή-1494-1495 μ.Χ Φλωρεντία
Η Συκοφαντία του Απελλή-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ούτε Τύρον Συρίας ούτε συνομώτην Θεοδόταν είδε και γνώριζε
Πόσο μάλλον επιβολή εναντίον του ευεργετου Πτολεμαίου Α' Σωτήρος
να κάνει
Ο Αντίφιλος ένας ατάλαντος ζωγράφος από Φθόνον τα εξύφανε αυτά
μήπως εκδιωχθείς αλλά κυρίως θανατωθείς ο Απελλής αυτός εσαει
δοξασθεί
Εν τέλει ο μωρός ούτε στέφανον δόξας ούτε τιμές ελαβεν
παρά μόνο με την Απατην την ατιμία του συκοφάντου δούλου
κέρδισεν
Αλήθεια,τι άλλην θέση ήλπιζε ο επίβουλος Αντίφιλος ως αντίζηλος
του Απελλή
μήπως Παγκάστην Αλεξάνδρου η΄ Φρύνην Πραξιτέλους;
Ας έχουν λοιπόν οι τέτοιοι υπόψιν τους
την Περὶ τοῦ μὴ ῥᾳδίως πιστεύειν διαβολῆ του Σύρου Λουκιανού
.
.
ΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
ΠΛΙΝΙΟΣ Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΦΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Βιβλιο 3,5
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Acarnaniae, quae antea Curetis vocabatur, oppida Hercalia, Echinus et in ore ipso colonia Augusti Actium cum templo Apollinis nobili ac civitate libera Nicopolitana. egressos sinu Ambracio in Ionium excipit Leucadium litus, promunturium Leucates, dein sinus et Leucadia ipsa paeninsula, quondam Neritis appellata, opere accolarum abscisa continenti ac reddita ventorum flatu congeriem harenae adtumulantium, qui locus vocatur Dioryctos stadiorum longitudine trium. oppidum in ea Leucas, quondam Neritum dictum. deinde Acarnanum urbes Alyzia, Stratos, Argos Amphilochium cognominatum. amnis Achelous e Pindo fluens Acarnaniam ab Aetolia dirimens et Artemitam insulam adsiduo terrae invectu continenti adnectens
της Ακαρνανιας,που αρχαια Κουρητις ονομαζονταν,πολεις η Ηρακλεια,ο Εχινος και στην
ακτη η ιδρυμενη αποικια απο τον Αυγουστο Ακτιο με τον ονομαστο ναο του Απολλωνα
και την ελευθερη πολιτεια της Νικοπολης,περνωντας τον Αμβρακικο κολπο φθανουμε
στη παραλια της Λευκαδας,με το ακρωτηριο της Λευκαδας,κατοπιν στον κολπο και τη
χερσονησο της Λευκαδας,την οποια Νηρικο καλουσαν,απο εργα των κατοικων αποκοπηκε
απο την απεναντι ξηρα και ξαναενωθηκε με την αμμο που σωριασε το φυσημα των
ανεμων,αυτο το μερος ονομαζεται διωρυγα κι ειναι τρια σταδια μηκος,σ'αυτη ειναι η πολη
της Λευκαδας,την οποια Νηρικο ελεγαν,στη συνεχεια οι πολεις των Ακαρνανων Αλυζια,
Στρατος,Αργος με την επωνυμια Αμφιλοχικον,το ρευμα του Αχελωου απ'τη Πινδο ρεοντας
και την Ακαρνανια με την Αιτωλια διαχωριζοντας το νησι της Αρτεμιδας ακαταπαυστα
με χωματα χωνει προσκολλωντας το στην ξηρα
.
.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%A0%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B2%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82
Ο Γάιος Πλίνιος Σεκούνδος (Gaius Plinius Secundus, 23 - 25 Αυγούστου 79 μ.Χ), περισσότερο γνωστός ως Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ήταν Ρωμαίος συγγραφέας, φυσιοδίφης και φυσικός φιλόσοφος, καθώς και στρατιωτικός και ναυτικός διοικητής των πρώτων χρόνων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και φίλος του αυτοκράτορα Βεσπασιανού.
.
.
μια φωνή ακούστηκε
Υπέρηχος Ιστορίας
Τι εστί πατρίς
Υπόγραψε το τσεκ
Το εμπόρευμα παρελήφθη
Στρατεύματα ανέβαιναν προς μέτωπο
Κίνησε τον πύργο
Ματ
Πληρώνω με ρήσεις Εμπεδοκλή
Άπλωσε το χέρι
Να τα μάτια του Οιδίποδα
Κόκκινα ψηλοτάκουνα φορούσε η Ιοκάστη
Ξάπλωσε στο κρεβάτι
Ο Σαντ μπήκε στο δωμάτιο
Τι φοβάσαι ,ρώτησε
Τον ναρκισσισμό σου
Άλλαξες χρώμα στα μαλλιά
Διαστρεφω την ηθική σημαίνει ελευθερία
Δεν συμφωνεί ο Χέγκελ,συμφωνεί όμως ο Καντ
Η Ελένη φλυαρεί,μιλάει στο Dates
Ώρα 3:41 Ελληνικά
Φρέντο καπουτσίνο μέτριο κανέλα 2.50€
Η ΕΚΤ εκδίδει το 8% της συνολικής αξίας
των τραπεζογραμματίων που εκδίδει το Ευρωσύστημα
'ο Adam Smith πιστεύει πως κινητήρια δύναμη
είναι η αγάπη του εαυτού μας'
Σε μένα μιλάτε κύριε,
Ακριβώς σε σας
Το όνομα σας
Adam Smith
Τρέιλερ στην tv:τραπεζάκι σαλονιού step 250 €
Η σελίδα Ελεύθερη Αγορά θα ήθελε να σας στέλνει ενημερώσεις
Μην ομιλείτε στον νησιώτη καπετάνιο Νικόλαο Εγγονόπουλο
Γυναικεία στήθη γυμνασμενα εξατμιζομενα οράσεως
Γενεαλογικες αρτηρίες Descartes
αφοδευει νεοσσούς λέξεων απείρου
Τι ον τι μη ον τι το ενδιάμεσον
Κρότος τριαντάφυλλων
Τα ψάρια στο νεροχύτη
Αυτοπροσωπογραφία:Αμφικοιλος Ιωνία,διακριτή η Σμυρνη
Μετά τη βροχή
Ασύμμετρα τοπια οξύρρυγχα
A priori εξόρυξη αποριών
Ασθητηριακη
Πόσο παρομοίωση πάθους η ζωή
Θραύσματα Dechamp Αγγιξτε τα Φύλλα του Whitman
Η Κλυταιμνήστρα χωρίς οίκτο, ανελέητη και εγωκεντρική
Η Ελένη,:εγώ δεν το ’χω βάρος στη συνείδησή μου γι’ αυτά
που έπραξα
Η Ηλέκτρα: είναι λογικό το μίσος μου
Φυγόκεντρο μεταφυσικό έντονης κερδοσκοπιας
0 σχόλια
Πες τι θέλησες πες τι ζήτησες
Με τα χρήματα πως τα πάτε
Ποια χρήματα
Επίμονα συνομωτω
.
.
.
. 5-LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ / SHORT STORIES-5- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
György Lukács -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Melencolia του Albrecht Dürer ,1514
Σταλιν,Ουγγρικη Επανασταση 1956
Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΟΥ GYORGY LUKACS-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στο γραφείο ένα πορτρέτο του Φρόιντ,
'Η Μελαγχολια'ειπε ο ψυχίατρος 'εκδηλώνεται ως μειωμένη διάθεση και απροθυμία δραστηριοτητας',ο γιατρός άναψε την πίπα του και συνεχισε'σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της καταθλιψης'
γελασε'εσεις κύριε Γκιόργκι δεν κινδυευται από αυτο','φυσικα'απαντησε ο Γκιόργκι Λούκατς 'εχω πλήρη συνείδηση της Ιστορίας και ταξικής συνείδησης,αλλά προσέξτε,και
της καταστροφής της λογικής'αυτοσαρκαστηκε,'οπως λύπη, ένταση,αποπροσανατολισμό της σκέψης,κυρίως αυτό, άγχος, αϋπνίες,ενοχές, απαισιοδοξία,αυτοκτονικές διαθέσεις,',
'ελατε,δεν είναι τόσο σοβαρά τα πραγματα'ειπε ο γιατρος'καιρος να επικεντρωθητε στο άτομο σας,αρκετά το συνολο','μια αστική επομένως μεταμορφωση'σχολιασε χαμογελώντας ο Λούκατς,'παντως όχι καπιταλιστικη,'γελασε ο γιατρός,'με τι ασχολείστε τελευταία;τον ρώτησε,,'Με την Μελαγχολία του Ντιρερ','πολυ ενδιαφέρον'ειπε ο γιατρος'στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης την αναλύσαμε,μάλλον την αποδομησαμε,μια ψυχαναλυτική πράξη σύμφωνα με τον Φροιντ',σηκώθηκε και πήγε στη βιβλιοθήκη,έβγαλε ένα φάκελο,'οριστε'του είπε,'οημειωσεις,σας το δανείζω για την εργασία σας',ευχαρίστησε το γιατρό,ορίστηκε η επόμενη συνεδρία και έφυγε,
Στη Χαϊδελβέργη έμενε στη παλιά πόλη στο Βεστσταντ,περπάτησε δίπλα στον ποταμό Νεκαρ ,κοίταξε τα νερά του,'τα πάντα ρεί',σκεφτηκε,έλεγε ο Ηράκλειτος,'γιατι θέλουν να είμαστε εδώ και όχι αλλού,και με ποια δύναμη μας κρατούν;' κοίταξε πίσω του,άδειος ο δρόμος,στη Ρουμανία στη Βουκουρέστι δίπλα στον απέραντο Δούναβη ένιωθε την φοβερή έλξη των νερών του,τα νέα του Γκράμσι στο μυαλό του,'καταστρεψτε την σκέψη του',ένας ανθρώπος τον ακολουθούσε απροκάλυπτα,ο Αξελός θα έλεγε πως είναι ενας maudit du marxism εδω στο Βουκουρέστι 1957 ο György Lukács Georg Bernard Baron von Szegedin( 13 Απριλιου 1885 – 4 Ιουνίου 1971)Ούγγρος μαρξιστής φιλοσοφος αισθάνεται homeless,
χωρίς σπίτι, εξόριστος της φιλοσοφιας,μέσα σ' αυτή την ερημιά του σοσιαλισμου,'ηθελα το σπίτι μου να είναι παντού και τελικά δεν είναι πουθενα' σκεφτεται το μέλλον τού 1989,
'αυτη γιατρέ είναι η νεύρωση μου'λεει στο γιατρό στη συνεδρια,
το απόγευμα επέστρεψε στο Βερολίνο,
'Μια Απόρθητη Καταπιταλιστικη Μετροπολη'χαμογελασε πίκρα'αν και Υπό το Καθεστως του Nationalsozialismus',
αργά τη νύχτα στο γραφείο έγραψε:η γυναίκα στο χαρακτικό Melencolia του Albrecht
Dürer το 1514 είναι απαισιόδοξη για τη τρομερή δύναμη της πραγμοποίησης της ανθρωποτητας, verdinglichung,homo-res,εικονιζεται στη κλασσική στάση της μελαγχολίας,
με ενα χέρι κρατά το κεφάλι της, στο άλλο χερι ο διαβήτης,άπραγος,χωρις διαθεση να σχεδιάσει τον κύκλο της πανανθρωπινης ενότητας,στο αραχνιασμενο δωμάτιο μια κλεψύδρα μετρά το χρόνο που είναι χρήμα,μια ζυγαριά ζυγίζει τα εμπορεύματα,ένα σφυρι υπολοιπο ενος αποδιοργανωμενου σύμβολου,ένα λυμένο μαγικό τετράγωνο 4χ4 σαρκάζει τον ανορθολογισμο μας,
16,3,2,13
5,10,11,8
9, 6,7,12
4,15,14,1
με τα αθροίσματα: οριζοντια,κάθετα,διαγώνια=34,
εν τέλει μια ζοφερή κατάσταση για το μέλλον του ανθρώπου,που επισφραγίζεται μέσα στον φοβερό αποκαλυπτικό ουρανό από την επιγραφή MELENCOLIA που κρατάει η εφιαλτική νυχτεριδα
τον διεκοψε ένας πυροβολισμός,έπειτα ένας δεύτερος,ακούστηκαν άγριες φωνές,βγήκε στο μπαλκόνι,άντρες με στολές,που γυαλιζαν τα κουμπιά τους,είδε κάτω στο δρόμο,είχαν στη μέση έναν πεσμένο άντρα και τον κλωτσοκοπουσαν,ταραχτηκε,του ήρθε να φωνάξει,
'τι κάνετε στον άνθρωπο;'κρατήθηκε,κάποιος τον πήρε είδηση,'αντε μπες μέσα,μην πάρεις τη θέση του',φοβήθηκε,μπήκε μέσα,'εμεινε άυπνος,'γιατι στάθηκα δειλός, γιατί δεν πήρα τη θέση του;',τον βασάνιζε αυτή η σκέψη ,
όπως τότε στις δικες,στη δική του,εξωθηθηκε σε αυτοκριτική,τον εξευφτελισαν:
-Συντροφε,είναι η' δεν είναι αλήθεια
ότι:
Ο Σύντροφός Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν
1.Παγιωσε την Σοσιαλιστική Επανάσταση
2.Μεταμορφωσε την Ρωσία σε αδιαφιλονίκητη Παγκοσμια Οικονομική και Στρατιωτική Δύναμη
3,Διέλυσε τους Κουλακους,τους μεγαλογεωκτημονες,που εκμεταλευονταν εκατομμύρια αγρότες σαν σκλάβους
4.Δημιουργησε τα Κολχόζ και τα Σοβχοζ λύνοντας το επισιτιστικό πρόβλημα της χωρας
5,Εκβιομηχανισε την ΕΣΣΔ με συνέπεια το 1931-1938 ο ρυθμος ανάπτυξης να είναι 16%.
Ενα Πρότυπο Σοσιαλιστικό Θαύμα! Όταν το 1939 οι ΗΠΑ δεν είχαν συνέλθει από το οικονομικό κραχ του 1929-1931,με την οικονομία της στο 60% του ΑΕΠ του 1929,
Κοιμήθηκε μέχρι αργά,περπάτησε στις όχθες του Δούναβη,αυτα τα νερά,σκέφτεται,
έφτασαν ως εδω κυλωντας από την Βουδαπεστη,καθώς ένα αστείο του φάνηκε,η ιστορια επαναλαμβάνεται σαν εφιάλτης,έλεγε ο Μαρξ,δεν πρέπει κανένας να ξεφεύγει λέγοντας πως δεν τον αφορά,πως είναι ένα αδύναμο άτομο,και δεν εξαρτάται η μοίρα του κόσμου από αυτόν,αυτά που μας χωρίζουν είναι τεράστια,και μπορούμε να τα διαλυσουμε,να τα αποσύρουμε,
ο άνθρωπος,πάντα πίσω,σκιά του
η αίθουσα του δικαστηρίου κεκλεισμένων των θυρών,
-να σηκωθεί ο κατηγορούμενος
Απολογησου,κατηγορούμενε,στις κατηγορίες,
ο κατηγορούμενος άρχισε:
-Συντροφοι Κυριοι Δικαστές η Os Forradalom
-Υβριζεις το Κράτος,Είσαι Κατηγορουμενος και οχι Κριτής,Προσέξε τις εκφρασεις σου,τον διεκοψε οργισμένα ο δικαστής
-η Os Forradalom,Σύντροφοι Κύριοι Δικαστές,επέμενε ο κατηγορούμενος
-Σου απαγορεύω το λόγο,αντέδρασε θυμωμένος ο δικαστής,Εξοριστε τον.
Οι Δυτικές εφημερίδες γράφουν σε πρωτοσέλιδα τους:
Η OS FORRADALOM Η ΟΥΓΓΡΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΞΟΡΙΖΕΤΑΙ Η' ΑΠΑΓΧΩΝΙΖΕΤΑΙ
Ο πρόεδρος Ίμρε Ναγκυ απαγχονίστηκε
Ο Γκιόργκι Λούκατς εξορίστηκε στην Ρουμανια
Διαβάζει στις σημειώσεις που του δάνεισε ο ψυχιατρος:
σε κάποια σημείωση για το χαρακτικό Melencolia ο Durer γραφει:
Schlüssel—gewalt/pewtell—reichtum
το κλειδί συμβολίζει τη δύναμη(η' τη βία,τον εξαναγκασμό),ενα φαλλικό εργαλείο,φαλλος,
εισχωρεί στο αιδοιο-κλειδαρια,ανοίγει το αιδοίο,αλλά και το κλειδώνει ως ιδιοκτησία του,
το πορτοφόλι συμβολίζει τα χρήματα,το Κεφαλαιο
-Συντροφε Γκιόργκι Λούκατς,ακούει την αυστηρή δυσκαπτη φωνή του δικαστή,
καταδικάζεται τις Αντισοβιετικες Ενέργειες στην Ουγγαρία;
Δεν απάντησε.
Όμως γιατί δεν απάντησε;
Όταν στο Sunday CIrcle το 1916 ρωτήθηκε για τα γεγονότα της Ουγγρικής Επανάστασης
(23 Οκτωβρίου -10 Νοεμβρίου 1956) από τους συμμετέχοντες:
Bela Bartok συνθέτης,
Karl Mannheim,κοινωνιολόγος
Béla Balázs, θεωρητικός του κινηματογράφου
Arnold Hause,ιστορικός τεχνης
Zoltán Kodály, συνθέτης
Karl Polanyi φιλοσοφος
Αναφέρθηκε:
Ιστορία:
.Θάνατος του Στάλιν,5 Μαρτίου 1953
.Ο διάδοχος Νικήτα Χρουτσωφ διαπιστωσε την αναγκαιότητα μεταρρυθμίσεων αποστασταλινοποιησης.
Η βιαια κολεκτιβοποίηση της Ουγγρικής αγροτικής παραγωγής κατέρρευσε την οικονομια.
.Ιούλιος 1953,ο Ίμρε Ναγκυ πρόεδρος,
το πρόγραμμα Νέα Πορεια:ιδιωτικοποίηση της οικονομίας,μείωση του ρυθμου εκβιομηχάνισης,διάλυση κρατικών συνεταιρισμων.
παραγωγή καταναλωτικών αγαθων
1955.Καθαιρεση του Ίμρε Ναγκυ
.19 Οκτωβρίου 1956.Ο υπουργός Παιδείας καταργεί το υποχρεωτικό μάθημα της Ρωσικης γλώσσας
.22 Οκτωβρίου,ακαδημαϊκό αίτημα μείωση των μαθημάτων για τον μαρξισμο-λενισμου,
Επαναστατική Φοιτητικη Διακήρυξη:
-Αμεση αναχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων
-Επαναφορα του Ιμρε Ναγκυ
-Καθαιρεση των σταλινικών εγκληματιων από τις θέσεις των
-Γενικες εκλογές με μυστική ψηφοφορία και με τη συμμετοχή διαφόρων κομμάτων
-Δικαιωμα στην απεργία
-Καθιερωση κατώτατου εργατικού μισθού
.23 Οκτωβρίου,Απαγορευση της φοιτητικής διαδήλωσης από τον Έρνεστ Γκερο που οι Σοβιετικοί τοποθέτησαν στη θέση του Ρακοζι
.ώρα 2:20,νύχτα,πλήθος αντιφρονούντων γκρεμίζουν το 25 μέτρων άγαλμα του Στάλιν,
στο βάρθρο μένουν μόνο οι μπότες του,πάνω του γράφουν συνθήματα,
'Ενας πάνω στον Σταλιν έγραψε WC' λεει ο Γκιόργκι Λούκατς
.τη νύχτα 23-24 η διάδηλωση γίνεται εξέγερση.
Η Κεντρική Επιτροπή τοποθετεί τον Ίμρε Ναγκυ πρωθυπουργό και καλεί τα ρωσικά στρατεύματα να καταστήλουν την εξέγερση
.2017.28 Μαρτιου,Βουδαπεστη.Lukács György: Marxista és zsidó volt
με αυτό το σκεπτικό απομακρυνθηκε νωρις το πρωι απο το παρκο του Αγιου Στεφανου
το άγαλμα του:
Γκιόργκι Λούκατς Μαρξιστής και Εβραίος,
Κανένα ελαφρυντικό στην υπεράσπιση του αν φίλοι του ήταν:
Ο Πλάτωνας,,ο Χέγκελ, Κίρκεγκωρ,ο Ντοστογιεφσκι
Ιστορια[συνεχεια]:
1 Νοεμβρίου,η Ουγγαρία αποχωρεί από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας
Ο Ίμρε Ναγκυ ανακηρύσσει την ουδετερότητα της Ουγγαριας
.4 Νοεμβριου 1956 χίλια Σοβιετικά τανκς του Κόκκινου Στρατού στην Βουδαπέστη.
'πολλοί σύντροφοι ήταν όμοιοι με τον άνθρωπο που κραύγαζε στον πίνακα Κραυγη
του Μουνκ' τους ειπε
.200.000 Ούγγροι καταφεύγουν μέσω Αυστρίας και Γιουγκοσλαβίας στη Δύση να αποφύγουν τη συλληψη
Budapest,Városliget Café,Olof Palme setany 5.Τριτη,2μμ,συνήθως δεν έχει πολύ κίνηση,11 Φεβρουαρίου 2020,
Κουζίνα:
Διεθνής, Ευρωπαϊκή, Ανατολικοευρωπαϊκή, Κεντρικής Ευρώπης, Ουγγρική
Κατάλληλο για χορτοφάγους, Επιλογές βίγκαν, Πιάτα χωρίς γλουτένη
Ο György Lukács παραγγελε Caffe Latte variációk (mogyorós, vaníliás)καφέ με γάλα.
φουντούκι,βανιλια
εγω:Caffe Latte Caramel (cukormentes)χωρίς ζάχαρη
αρχίσαμε τη συζητηση με θέα στη Városliget λίμνη
-György Lukács:ας συζητησουμε σε ένα αστικό σκηνικό,γέλασε
-στα βιβλία σας:Der junge Hegel, Zurich, 1948,Ο Νεαρός Χέγκελ και Die Zerstörung der Vernunft, Berlin,1954 Η Καταστροφή της Λογικής ανοιχτά επιχειρηματολογείται πως
ο Σταλινισμός είναι η διαστροφή του Χεγκελ-Μαρξισμου
-György Lukács:χωρίς ένα ισχυρό θεωρητικό εργαλείο δεν είναι δυνατόν να καταπολεμηθεί ο Σταλινισμός.Ο Στάλιν ήταν φοβερός τακτικιστης,αλλά,δυστυχώς,δεν ήταν μαρξιστής,Η γραφειοκρατεία του Λερναία υδρα,που έπνιγε τη κοινωνια,
ούτε οι μετέπειτα,ο Χρουτσωφ,ο Μπρέζνιεφ,ο Γκορμπατσόφσκι ήταν διαφορετικοί,
λειτούργησαν ως νομενκλατούρα,μια κάστα,ο σοσιαλισμός δεν συγχρονιστηκε,δεν έγινε ελκυστικός,πλουραλιστικος,κυβερνούσαν πάνω και πέρα από τη κοινωνια και το λαό,
παγωμένοι στον οικονομισμό και στρατιωτισμο,την ύβρι του Ψυχρού Πολέμου,σταδιακά εκφυλισαν το σοσιαλισμό και τον οδήγησαν αιτιατα στην ανατροπή του,έπρεπε να γίνει επιστροφή στον πριν Σταλινισμό Μαρξισμο
-κυριε Lukács θελετε να σας κάνω μια σκληρή ερώτηση;
-György Lukács:ναι.θελω
-σας κατηγορούν ότι διώχθηκαν με τη νομιμη γραφειοκρατική γραμμή από την ακαδημαϊκή τους καριέρα ανεξάρτητοι και αντικομουνιστες διανοούμενοι,όπως:
Béla Hamvas, István Bibó, Lajos Prohászka, και ,Károly Kerényi ,είναι αλήθεια;
-György Lukács:είναι αλήθεια,τρομερή αληθεια.Θεωρω τον εαυτό μου πως υπήρξε όργανο του Σταλινισμού,μια ψευδής συνείδηση,ντρέπομαι γι'αυτό,λυπάμαι βαθυτατα,
Ο György Lukács παραγγειλε:
Hagymás rostélyos (220 gr.) grill zöldségekkel, anna burgonyával, házi káposztasalátával
(Μεταφράζω απο Google μετάφραση στα ελληνικά:
ψητό σχάρας με κρεμμυδια,λάχανο πατάτες)
Εγώ παραγγειλα:
Ropogós kacsacomb párolt káposztával, stircelt burgonyával és borban párolt almával
A kacsa a húsok királynője, Te pedig megérdemled a királyi étket! Ropogós kacsacombunk nyitás óta budapesti éttermünk étlapjának alapétele, amelyet vendégeink előszeretettel fogyasztanak. Hozzá egy pohár Pfneiszl Merlo-t ajánlunk
(Και στη μετάφραση:Τραγανό πόδι πάπιας με στιφάδο λάχανο, που ανακατεύεται με πατάτες και μήλο μαγειρεμένο στο κρασί
Η πάπια είναι η βασίλισσα του κρέατος και αξίζετε το βασιλικό φαγητό! Το τραγανό πόδι του πάπιας μας ήταν το κύριο συστατικό του μενού του εστιατορίου της Βουδαπέστης από το άνοιγμά του, το οποίο οι επισκέπτες μας ήθελαν να φάνε. Σας προτείνουμε ένα ποτήρι Pfneiszl Merlo)
-György Lukács:ας φάμε πλέον σε έναν καταπιταλιστικο κόσμο
-εναν κόσμο πραγμοποιημενο,σχολίασα
-György Lukács:ακριβώς,verdinglichung πραγματοποιημενο,κοιτάξτε πόσο λαχταριστη είναι η εικόνα των φαγητών μας στο μενού,πολύ πιο ελκυστική από τα πραγματικά πιάτα,
είμαστε πια υπέρ καταναλωτές εικόνων και ρητορικών κειμένων,δεν θα είναι παράξενο αν στο πρόσεχες μελλον οι άνθρωποι βλέποντας τα φαγητά στη κουζίνα θα παραγγέλνουν
τις ιλουστρασιον εικονες και τα υπέροχα κείμενα που τις συνοδεύουν για να τις φάνε,
γέλασε,
όλοι είμαστε υπαίτιοι,και ταυτοχρονα αθώοι,γι'αυτό
Στην επόμενη συνεδρία ανάφερε στο γιατρό ένα περιστατικό στη Ρουμανία,όταν μετά τα γεγονότα του 56 ήταν εκεί εξοριστος,
'ειχε νυχτώσει,περπατούσα όπως κάθε μέρα στο Δούναβη,μου θύμιζε τη πατρίδα,το νερό του έρχονταν από εκεί,τη Βουδαπέστη μου,από την ιστορία και τη συνείδηση του λαού μου,σκεφτόμουνα την νοσταλγία της πατριδας του Ρωμαίου ποιητή Οβίδιου εξόριστου στη Κωνστάντζα ,σ'αυτη τη χώρα που κι εγώ είχα εξοριστει,από αυτή τη βαθια συναίσθηση
συνηρθα όταν άκουσα πίσω μου τη φωνή του ανθρώπου που με ακολουθούσε,
'σταματηστε .κυριε',
στάθηκα,γύρισα και τον είδα,,είχε μια πέτρα δεμένη με σχοινι και περασμένη στο λαιμό του,
'σας παρακαλώ,σας ικετεύω,μην πητε,αν σας ρωτήσουν,γιατί θα σας ρωτήσουν,το ξέρω,
πως ήμουνα δειλος,ένα τιποτένιο ανθρωπάκι,που αυτοκτόνησε,γιατί δεν αντεχε να ζει
σ'ενα κόσμο ανόητο,χωρίς νοημα',
λέγοντας αυτά τα λόγια ο άνθρωπος πήδηξε στα παγωμένα νερά του ποταμού,είδα τα νερά να στροβιλιζουν στο σημείο που έπεσε,έπειτα τους κινούμενους ομόκεντρους κύκλους,και στο τέλος τίποτα,rien,ένα res rien,μια εθελημςνη εξαφανιση κάποιου που
πριν λίγο υπηρχε,δεν θέλω να υπάρχω γιατί εγώ,μόνος μου,δεν θέλω να υπάρχω,
τότε κατάλαβα πόσα άλλα πραγματα υπήρχαν,και υπάρχουν,πέρα από μένα,πόσο
εγωιστής είμαι να πιστεύω πως εγώ ξέρω με ποιο τρόπο ο αλλος πρέπει να υπάρχει και
γιατι'
Είναι 4 Ιουνίου 1971,Βουδαπέστη,κοίταξε το χαρακτικό Melencolia του Dürer,το διαβήτη στο χέρι της γυναικας,τοτε ,καταλαβε γιατί δεν είχε διάθεση να σχεδιάσει,π.χ είναι ροδο,
ένα παράθυρο,,έναν άνθρωπο,
γέλασε.
'παρ'ολ'αυτα Συντροφοι,Πολιτες,εγώ György Lukács ο πάσχων από Μελαγχολία με την
Ιστορία σάς έδωσα Συνειδηση'
-Galileo Galilei ακούστηκε αυστηρή και βροντερή η φωνή του Δικαστή,ο Θεός είναι παντοδυναμος
,ο άνθρωπος αδύναμος,επομένως ο Θεός μπορεί να επιτύχει τα πάντα,
ο άνθρωπος έχει περιορισμένη αντίληψη,επομένως τα ηλιοκεντρικα του Κοπερνικου είναι και δεν είναι,αν θέλει ο Θεός είναι αν δεν θέλει δεν είναι,Συμφωνείς Σινιόρε;
-Συμφωνω,Αξιότιμοι Δικαστές,απάντησε ο Galileo Galilei,
-Καi ως εκ τούτου,Σινιόρε,συνέχισε ο Ιεροεξεταστής το ,territio verbalis
-Αποκηρυττω μετά βδελυγμιας τον ηλιοκεντρισμο μου,απάντησε ο Γαλιλαίος
21 Ιουνίου 1633
-Φυσικα,Κύριοι,ακούστηκε αυστηρή και βροντερή η φωνή του Δικαστή,άλλο οι φαντασιοπληξιες
και άλλο η Θρησκεία
Τρία χρόνια πριν ο Johannes Kepler προετοιμαζε το λόγο του για την πιθανή δική του δίκη:
-Κύριοι Δικαστές,
1.Νομος:
Οι τροχιές των πλανητών είναι ελλείψεις,με τον ήλιο να είναι στη μία από τις δύο εστίες
2.Νομος:
Η ακτίνα που ενώνει τον πλανήτη με τον ήλιο σε ίσους χρόνους διαγράφει ίσα εμβαδά
3.Νομος:
Το τετράγωνο του χρόνου περιστροφής των πλανητών είναι αναλογο του κύβου του μέγιστου ημιάξονα των ελλείψεων
-Ο Δικαστής:Παρά πολύ ωραία,κύριε Κέπλερ,σύμφωνα με τον 1ο Νόμο σας ,οι άλλοι 2 Νομοι σας δεν μας ενδιαφερουν,δεν είναι κύκλος,το τέλειο,είναι έλλειψη,μια υποδεέστερη μορφή,επομένως ουδείς κίνδυνος για τη Θρησκεία μας,
Είστε αθώος και απαλλασεσθε των κατηγοριών,
Όλα είναι Εν Τελεια.
Αυτό το Λεκτικό Βασανιστήριο του Κέπλερ στους Ιεροεξεταστες θα ήταν η εκδίκηση του για τον Γαλιλεο
Η Ιδέα του ήρθε το 1620 όταν καταδίκαζαν την μητέρα του Catarina σαν μάγισσα με την μέθοδο του territio verbalis για να ομολογήσει πως δηλητηρίασε το 1615 σε συνεργία με τον σατανά μια γυναικα,την Ursula Reingold,η οποία είχε οικονομικες διαμάχες με τον αδελφό του Christof
Ο Δικαστης:
Accūsāta Catarina Keplep αναγιγνωσκεται η τιμωρία σου:
.Γυμνωνεσε και στα δυο σου βυζιά και στο αιδοίο σου καρφώνονται σιδερένια αγγιστρα και με αλυσιδες κρεμιεσαι μέχρι να ομολογήσεις το έγκλημα σου
.Φυλάκιζεσε γυμνή σε κελί θερμοκρασίας πολυ κάτω απο το μηδέν για πολλές ώρες,
Και αν έχεις επιζήσει και δεν ομολογήσεις το έγκλημα σου σε περιλουζουν με πολυ καυτό νερό
και τότε αποβονται τα μέλη σου,το κεφάλι σου,τα χέρια σου,τα πόδια σου
.Σε δένουν γυμνή με αλυσίδες πάνω σε ένα μεταλλικό τραπέζι με τα πόδια ανοιχτά και ενώπιον θεατών με ένα παλλινδρομικο μηχανικο έμβολο σε βιάζουν και γαμψα μπράτσα που σου γδέρνουν
το σώμα μέχρι να ομολογήσεις το έγκλημα σου
_Τελικά,ακούστηκε αυστηρή και βροντερή η φωνη του Δικαστή είτε έτσι είτε αλλιώς θα ομολογήσεις το έγκλημα σου
.
.
.
Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ (MIRROR'S ROOM)-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'Εντγκαρ Ντυπέν',συστήθηκε,'ντετέκτιβ','καθιστε, κύριε'ειπε στον ψηλό αδύνατο κύριο,περίπου
50 χρόνων,με σκούρο κουστούμι και κόκκινη γραβάτα,
'τι θέλετε;','γνωριζετε την Άλις Κ.;''ρωτησε ο ντετέκτιβ,'ναι,τι συμβαίνει;',έχει εξαφανισθει εδώ
και ένα μηνα'απαντησε ο Ντυπέν, 'αδυνατο' αναφώνησε,'τι ακριβώς είναι αδύνατο;',είπε ο ντετέκτιβ κοιτώντας τον διαπεραστικα,'ηθελα να πω,πως έγινε αυτο;'απαντησε,'ολα σ'αυτο το κόσμο μπορούν να συμβούν όπως κι όλα να μην συμβουν'σχολιασε ο Έντγκαρ Ντυπέν','αυτο είναι φιλοσοφια,
η πραγματικότητα;'ειπε 'οπως και να αμφιβαλουμε ότι αυτό συμβαίνει και δεν συμβαίνει κάτι αλλο',κρατήθηκε να του πει ότι με την Άλις Κ, είχανε συναντηθει χθες,κατά τις 10μμ,και μάλιστα είχανε δειπνήσει μαζί σε ένα κεντρικό πολυτελές εστιατόριο,'μα τι έγινε;'ρωτησε'η Άλις Κ.ειναι
μια όμορφη, μοντέρνα, ανεξάρτητη γυναικα','η οποία όπως φαίνεται είχε καλά κρυμμένα μυστικα'
,σχολίασε χαμογελωντας ο ντετέκτιβ,'η' δεν είχε,,τέλος πάντων τι σχέση είχατε με την Άλις Κ.;',
ήταν μοντέλο μου,εδώ και ένα χρόνο τη ζωγραφιζω' απάντησε,'μπορω να δω τα πορτρέτα της;',
\'φυσικα,και μπορειτε','ευχαριστω',πήγαν στο εργαστήριο δίπλα,του έδειξε τη γυναίκα,'ποτε έγινε αυτο:;',τον ρώτησε για καποιο,'πριν ένα μήνα ',,έλεγε ψέματα,πριν δύο μέρες το είχε τελειώσει,
'ξερετε ότι η κυρία Άλις Κ,. έπασχε από καταθλιπτικό συνδρομο ναρκισισμου;',ρώτησε ο Έντγκαρ Ντυπέν,'οχι,και δεν το υποψιαστηκα',πάλι έλεγε ψέματα,'η Άλις Κ.'συνεχισε ο ντετέκτιβ,'αυτό το ξέρετε,ειναι γόνος αριστοκρατικης οικογενειας,με τίτλους ευγενείας από τον 14ο αιώνα,οι γονείς χωρησαν όταν ήταν παιδί,μεγάλωσε με τον πατέρα,η μητέρα της είναι φημισμένη πιανίστρια εκπληκτικής ομορφιας'κοιταξε τον πίνακα,της,'μοιάζει καταπληκτικά μ'αυτη,πολύ δύσκολα να αντισταθεί κανείς στη γοητεία της','τι θελετε να πείτε;','θελω να πω,πως είσαστε τρελά ερωτευμένος
μαζι της','μη μου πείτε πως με υποψιαζεστε;'αντεδρασε,''αυτο είναι μια εύκολη επαγωγή, π.χ να την έχετε δολοφονήσει,πνίξει,από τρομακτικό αίσθημα ζήλειας,η' απόλυτης κτησης',είπε ο Ντυπέν,''μα
τι λέτε;'τον εκοψε 'δεν είναι ώρα για ψυχαναλυτικη ρητορικη','τοτε,σας ξαναρωτώ,ποτέ για τελευταία φορά είδατε την Άλις Κ.;','χθες,κατά τις 10 μμ,φάγαμε μαζι'ειπε,'και υστερα;','χωρισαμε','τι ώρα;'
,'μετα τα μεσάνυχτα',τη συνοδεψατε;','οχι,κάλεσα ταξί,και πήγε στο σπίτι της', ξέρετε πως το τελευταίο εξάμηνο νοσηλεύονταν κατά διαστηματα σε μια ιδιωτική ψυχιατρική κλινική;' ρωτησε
ο Εντγκαρ Ντυπέν','ποτέ δεν μου είπε κάτι τετοιο,' είπε,'αυτο είναι καθαρή αντίδραση ναρκισιστικων ατόμων,εντελώς εγκλεισμενων στην ιδεατή εικόνα τους,που με κανένα τρόπο δεν θέλουν να θολώσουν,ξέρετε την κλασική εικόνα του μυθικού Ναρκισου που κοιτάζει ερωτευμένος το είδωλο του στο νερό,ποθώντας να ενωθεί,να πνιγεί,για πάντα μαζί του,το alter ego του,',θυμήθηκε την παράξενη συμπεριφορά της όταν την ζωγράφιζε,τα ατελείωτα σχέδια,ποτέ δεν ήταν ικανοποιημένη,
με κάποια από αυτά ένιωθε άγχος,λύπη,κανένα από τα πορτρέτα που της αρχισε δεν τελείωσε όπως το ηθελε,παρ'ολ'αυτα τον πλήρωνε,ακόμα και όταν η σχέση τους έγινε ερωτική ,πάντα τον ρωτούσε πως τη βλέπει,όταν της απαντούσε πολύ όμορφη,έβλεπε το πρόσωπο της να σκοτεινιάζει,'αρα δεν είμαι εγω' έλεγε λυπημένη,'εσυ εισαι',την καθησυχαζε,'εσυ πολύ ομορφη',κατεληξαν να δίνουν διάφορα ονόματα στα πορτρέτα της,σαν να ήταν άλλες γυναίκες,μάλιστα για κάθε μία δημιουργούσαν μια ιστορία,επάγγελμα οικογένεια,ηλικία,μια ήταν αποτυχημένη πιανίστρια,
είχανε σκεφτεί να αυτοκτονήσει με βαρβιτουρικά,τελικά κατέληξε μανιοκαταθλιπτικη σε ψυχιατρείο,'η Άλις έχει κάνει δύο γαμους,ο δεύτερος σύζυγος είναι Αμερικανός τραπεζίτης,το ξέρετε;' ρώτησε τον Ντυπέν,'στη ψυχιατρική κλινική μου έδειξαν το φάκελο της'ακουσε τη φωνή
του ντετέκτιβ,'τον τελευταίο καιρό στις κρίσεις της μαζεύονταν στο κρεβάτι σε εμβρυακή στάση,
ακίνητη ώρες,ύστερα όταν συνέρχονταν τα ξεχνούσε όλα,έπαιρνε τη μητέρα της τηλέφωνο και μιλούσαν πολύ ώρα ,γελουσε',ύστερα συναντουσε εμενα,σκέφτηκε,'μεχρι την επόμενη κριση'
συνεχισε ο ντετέκτιβ,ήθελε να την ζωγραφίσω,επιμονα το ζητούσε,μου μιλούσε για τα παιδικά της χρόνια,στέκονταν όρθια δίπλα στη μητέρα της που έπαιζε στο πιάνο,έβλεπε τα δάκτυλα της που άγγιζαν τα πλήκτρα,πόσο ήθελε να ήταν το πιάνο και τα δάκτυλα της να την χαϊδεύουν,δεν την πείραζε κι αν την χάραζαν,αρκεί να συμβεί αυτό,μια μέρα ηρθε με τη μητέρα της,μια ψυχρή πανέμορφη γυναίκα,εκείνη του ζητησε να την ζωγραφίσει,όταν τελείωσε είπε:'αυτη είναι ακριβώς',
έδειξε το πορτρέτο στον ντετέκτιβ,'αυτη είναι ακριβώς',είπε αυτός,μια φορά,θυμάται,σταματησαν τ
η ζωγραφική και συζητησαν γιατι ο Πλάτωνας θεωρούσε τη ζωγραφική μίμηση των ιδεών,επομένως
η εικόνα μου,έλεγε,δεν είμαι εγώ,και τι είμαι εγω;ρωτούσε,ήταν τόσο γοητευτική,'σας ζήτησε ποτε'
ρωτησε ο Εντγκαρ Ντυπέν','να μην ξαναζωγραφισετε άλλη γυναίκα;,'ναι το ζητησε',απάντησε,
'δεχθηκατε;','ναι,δεχθηκα','με τι αντίτιμο;,'ενα μεγάλο ποσό,το οποίο φυσικά δεν δεχθηκα','το οποίο όμως παρ'ολ'αυτα είναι κατατεθειμενο στον προσωπικό σας λογαριασμο' σχολιασε ο ντετέκτιβ,μια φορα,για πρώτη φορά δυο μήνες πριν,τον πήγε σε ένα αρτ νουβώ κτίριο,'δωρο του μπαμπα',είπε γελώντας,η τεράστια αίθουσα στο ισόγειο, γύρω γύρω ήταν καλυμμένη με καθρέφτες,είδε το πιάνο,'ερχομαι εδώ και παίζω,,η μαμά παίζει ασύγκριτα καλυτερα'κοίταξε τα είδωλα τους,της Άλις και το δικό του,,χιλιάδες,άπειρα,πολλαπλά είδωλα,'με βλέπεις εκεί μέσα;'του είπε,'που;' τη ρώτησε,'εκει,αν και είναι δύσκολο να σου δείξω,είμαι εγώ μια άλλη,ζω μια άλλη ζωή,πιο ενδιαφερουσα','ατειευεσαι'της είπε,'ειναι αλήθεια'του είπε,'αν αμφιβάλεις,κλείσε τα μάτια,και
άνοιξε τα αφού μετρήσεις μέχρι το δέκα,έλα μην δισταζεις',έκλεισε τα μάτια,μετρησε
μέχρι το δέκα,άνοιξε τα μάτια,η Άλις δεν ήταν δίπλα του,είχε εξαφανισθει,ούτε στους καθρεφτες ηταν το είδωλο της,μόνο το δικό του ειδωλο εβλεπε,'Αλις'φωναξε'άσε τα αστεια',δεν μπορεί
κάποια μυστική κρύπτη θα υπήρχε,περίμενε να επανεμφανιστεί,στο τέλος εφυγε από το σπίτι,,την άλλη μέρα τον πηρε τηλέφωνο,του ειπε πως μόλις γύρισε από ένα ταξίδι,στη Νέα Υόρκη,αργότερα όταν συναντηθηκαν του έδειξε,με κύριο πρόσωπο αυτή,φωτογραφίες και βίντεο,,'ξερετε την εμμονή αυτών των ατόμων με τους καθρεφτες' ακουσε τη φωνή του Ντυπέν 'σιγουρα υπάρχει κάποιο δωμάτιο με πολλαπλούς καθρεφτες,' τον πήγε στο αρτ νουβώ κτίριο,η κεντρική είσοδος ήταν ανοικτή,η πόρτα της αίθουσας με τους καθρέφτες ήταν κλειδωμενη από μέσα,την παραβίασαν
κι ανοιξαν,είδαν την Άλις σε ένα είδωλο,έπειτα την έχασαν,'μαλλον ποτέ από εκεί μέσα δεν θα ξεφύγει'ειπε ο Έντγκαρ Ντυπέν',η Άλις κάθησε στο πιάνο,'Σοπεν Étude in E major, Tristesse',
ειπε,είδε το λαιμό της υπέροχα λευκο,η Άλις όταν τελείωσε γύρισε και τον κοίταξε,'σου άρεσε;',
τον ρώτησε,'καταπληκτικο',απάντησε, 'ολα τα εχετε σχεδιάσει',συνέχισε ο ντετέκτιβ,'να γίνουν
εκεί μεσα,στους καθρέφτες,στα νερά του Ναρκισου,'χαμογελασε'και θα είναι ανώφελο και υποκριτικό να κλείσετε τα μάτια και να μετρήσετε αντίστροφα από το δέκα μέχρι το ένα κι έπειτα
να τα ανοιξετε,δεν θα εμφανισθει'',ο ντετεκτιβ Εντγκαρ Ντυπέν τον κοίταξε αυστηρα,'είστε αρκετά τυχερός,δεν θα σας απαγγελθεί κατηγορία δολοφονιας, γιατί σε έναν άλλο κόσμο,μια άλλη πραγματικότητα, η Άλις Κ.θα ήταν εδώ μέσα στην αίθουσα των καθρεφτών δολοφονημενη στο
πιανο από πνιγμο,τωρα είστε μόνο υπόλογος στη συνειδηση σας'
.
.
.
Προμηθεας Δεσμωτης,κυλικας,διαμετρο 15εκ
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΔΕΣΜΩΤΗ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο ΑΤΕΓΚΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΑΙΣΧΥΛΟΥ,ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ
Προοίμιον 1-10
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Ο ΑΤΕΓΚΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΑΙΣΧΥΛΟΥ,ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ
Προοίμιον 1-10
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
τo Κράτος και η Βια μαζι με τον Ηφαιστο οδηγουν τον Προμηθεα στα περατα του κοσμου
να τον αλυσσοδεσουν σε πανηψυλο βραχο μεσα σ'απατητη ερημια να τιμωρηθει για την
φιλανθρωπια του
της γης στο πιό απόμακρο φθάσαμε τοπο
της Σκυθίας το δρόμο,την αδιάβατη ερημιά
Ήφαιστε,σε σένα το χρέος είναι να εκτελέσεις
όσα σε σένα ο πατέρας πρόσταξε,τον λαοπλάνο
αυτόν εδώ στα ψηλόγκρεμνα βράχια να δέσεις 5
με χαλύβδινα δεσμά σ'άσπαστες χειροπέδες
αφού το άνθο σου,της πάντων των τεχνών φωτιάς
τη λάμψη στους θνητούς κλέβοντας πρόσφερε.
για τέτοια στους θεούς αμαρτία πρέπει να δικασθεί
όπως να διδαχθεί του Δία την εξουσία να σέβεται 10
του φιλανθρώπου δε τον τρόπο να παρατήσει
.
.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΔΕΣΜΩΤΗ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ηξερε,ηταν σιγουρος,πως θα ερθουν,υπακουουν σε ανωτερες διαταγες,αναντιρρητες
γι'αυτους,τυφλη υπακουη,σκληροι ατεγκτοι,ο νομος τους υπερανω ολων,
κοιταξε,για τελευταια φορα,μεσα στο ημιφως τα σχεδια των προκατοχων στους τοιχους
του κελιου του,καποια ηταν απλα,μια λεξη,το ονομα τους,δημοκρατια,ρουφιανοι,
ελευθερια,ενα σκιτσο,η γυναικα τους η΄η μανα τους,ενα παραθυρο,αλλα ηταν αινιγματικα,
γριφοι ,μηνυματα να αποκωδικοποιηθουν,επρεπε να προλαβει κι αυτος να αφησει
στιγμα,ισως ο επομενος εγκλειστος να ειναι ομοιδεατης,ισως καποιος του κοινου ποινικου,
δολοφονος του εραστη της γυναικας του,η΄ καποιο κλεφτρονι,η' τοξικομανης,δεν
εχει σημασια,η ελευθερια ειναι καθαρη ιδεα,η στερηση της σε τρελενει,δεν εχει χρονο,
πρεπει να βιαστει,
βρισκει το μολυβι,απο μια διαστροφικη εντολη τους προμηθευουν μολυβι και χαρτι
να γραφουν,ισως, χαμογελασε,να εχουν κατι να ασχολουνται,βιογραφικα,απομνηνευ-
ματα,μυθιστορηματα,ποιηματα,για να μην κρεμαστουν,ειναι τοσο αηδιαστικο να
ξεκρεμουν πτωματα,πρησμενα σωματα,εξογκωμενα ματια,τι τρομερα σε κοιτουν,
η γλωσσα βγαλμενη,δαγκωμενη,κι αυτος ο απαισιος τριγμος της αιωρησης,επειτα
τι θα μεινει να εκτελεσουν;,να στερηθουν ολη τη τελετουργια,το δεσιμο ματιων,
το στησιμο στον τοιχο,τον πυροβολισμο,και προπαντος την αφατη ηδονη της υστατης
χαριστικης βολης,μια θεικη εκσπερματωση,
το μολυβι γραφει:
αυτο θελει,τιποτα αλλο,
καθεται στο κρεβατι,τους περιμενει,
γιατι αργουν;μηπως το ξεχασαν;δεν ειναι δυνατον,
περασε ωρα,του φανηκε αιωνας,ενας απειρος χρονος,φοβηθηκε,κοιταξε τη γραφη του,
ευτυχως ηταν εκει,δεν ειχε σβηστει,
ξαπλωσε στο κρεβατι,με τα ρουχα,παντα ηταν ντυμενος αυτα τα τρια χρονια,δεν ηξερε
ποτε θα ερχονταν να τον παρουν,δεν ηθελε να τον βρουν ανετοιμο,αδυναμο μεσα στα
σκεπασματα,κουλουριασμενο,ημιγυμνο,να τον εξεφτιλισουν,
διαβασε το τελευταιο στιχο:φιλανθρώπου δὲ παύεσθαι τρόπου.τα ματια του εκλεισαν,
τον ξυνησαν τα κλειδια που ανοιγαν τη πορτα,
ειδε τις σκοτεινες σκιες τους,δυο ηταν,ελα σηκω,γρηγορα,φωναξε ο ενας,ο αλλος
βλαστημησε,
σκεφτηκε να ορμησει πανω τους,θα αρπαζε τον εναν απο το λαιμο,θα εσφιγγε δυνατα,
θα τον επνιγε,
αυτος που βλαστημησε πηγε στο τοιχο,τι γραφει εδω;ποτε γραφτηκε; ουρλιαξε,τι στο
διαολο γραφουν;τι θελουν να παραστησουν;
του περασαν χειροπεδες,τις εδεσαν στα χερια τους,βγηκαν στο διαδρομο κι ο ενας απο
δεξια κι ο αλλος απο αριστερα τον συνοδευαν,εως οτου,σκεφτηκε,Χθονὸς μὲν ἐς τηλουρὸν
ἥκομεν πέδον,
αυτη ηταν η Παρασταση τους ,του Προμηθεα Δεσμωτη του Αισχυλου
το Κρατος η Βια κι αυτος ενας λεωργὸς ενα κακουργος λαοπλανος λαοεγερτης
.
.
.
Cesar Vallejo,περουβιανος ποιητης,1892-1938-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
César Vallejo
Piedra negra sobre una piedra blanca
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
César Vallejo
he nevado tanto, para que duermas
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
he nevado tanto, para que duermas
σου ριχνω χιονι για να κοιμηθεις
César Vallejo
Piedra negra sobre una piedra blanca
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Me moriré en París con aguacero,
un día del cual tengo ya el recuerdo.
Me moriré en París y no me corro
tal vez un jueves, como es hoy, de otoño.
Jueves será, porque hoy, jueves, que proso
estos versos, los húmeros me he puesto
a la mala y, jamás como hoy, me he vuelto,
con todo mi camino, a verme solo.
César Vallejo ha muerto, le pegaban
todos sin que él les haga nada;
le daban duro con un palo y duro
también con una soga; son testigos
los días jueves y los huesos húmeros,
la soledad, la lluvia, los caminos…
μαύρη πέτρα πάνω σε λευκή πέτρα
θα πεθάνω στο Παρίσι με καταιγίδα
μιά μέρα που ήδη έχω τη μνήμη της
θα πεθάνω στο Παρίσι και δεν μετακινηθώ
ίσως μια Πέμπτη,όπως σήμερα,φθινοπωρινή
Πέμπτη θα'ναι,γιατί σήμερα,Πέμπτη,που γράφω
αυτούς τους στίχους,οι ώμοι με πονάνε και,
ποτέ όπως σήμερα,δεν έχω επιστρέψει,
απ'όλο το δρόμο μου,να βρεθώ μόνος
ο Σέζαρ Βαγιέχο έχει πεθανει,τον χτύπησαν
όλοι αν κι αυτός δεν τους έκανε τίποτα,
τον χτύπησαν αλύπητα μ'ενα ξύλο κι αλύπητα
άκομα μ'ένα μαστίγιο,μάρτυρες είναι
οι μέρες της Πέμπτης και τα κόκκαλα των ώμων
η μοναξιά,η βροχή,οι δρόμοι
.
.
César Vallejo
he nevado tanto, para que duermas
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ηταν Πεμπτη,ειναι Πεμπτη,παντα ειναι Πεμπτη,απο 16 Μαρτιου 1892 εως 15 Απριλιου
1938,βρεχει,και στο Σαντιαγο δε Τσουκο βρεχει,και στο Τρουχιγιο βρεχει,και στη Λιμα,
σ' ολο το Περου βρεχει,και στη Μαδριτη βρεχει,κι εδω στο Παρισι βρεχει,καταιγιδα,
η Παναγια των Παρισιων διαλυθηκε στην ομιχλη,ο πυργος του Αιφελ στροβιλιζεται
στη καταιγιδα,και ειναι Πεμπτη,φθινοπωρο,βλεπει εναν ανθρωπο να τον χτυπουν,
αλυπητα,οι πλατες του πονανε,δεν σταματουν,αλυπητα,θα τον σκοτωσουν,τον σκοτωσαν,
μαρτυρας εγω ο Σεζαρ Βαγιεχο ινδιανος περουβιανος εξοριστος στη Γαλλια,εξοριστος
στον κοσμο,μαρτυρας η μοναξια,ο ωμος μου που ποναει,μαρτυρας η Trilce,μαρτυρας
η αδεια του τσεπη,η ελλειψη των χρηματων,σκεφτεται ειρωνικα,ανοιγει δρομους
μεσα στο ερημο Παρισι,ξερει τον αποφευγουν,μια μαυρη πετρα στις λευκες πετρες,
το ετος 38 ειναι επικινδυνο,η καταστροφη θα ξεσπασει,ο Σηκουανας κυλαει αδιαφορος,
ο ανθρωπος δεν μπορει να βρει λυσεις,κουραστηκε,ποτε δεν θα επιστρεψει,σιχενεται
τις επιστροφες,τη γλωσσα,τη γραμματικη,το συντακτικο,τη λογικη της,υποκειμενο
ρημα αντικειμενο,οχι,ειναι σιγουρος,δεν ειναι τοσο ματαιοδοξος να ισχυρισθει οτι
ειναι ο εφευρετης μιας αλλης γλωσσας,τα πραγματα τελματωσαν στη γλωσσα,πρεπει
να αποκαλυφθουν διαφορετικα,η ωρα ειναι tiempo tiempo tiempo tiempo.κι αυτος
era era era era εξοριστος hombre hombre hombre hombre, Πεμπτη και βρεχει ya está muy
oscuro y Madre dijo que no demoraría,esta lloviendo μικρη μου Ζωρζετ en eternidad,
A ver A ver,παραμιλαει λενε οι γιατροι,αφηστε τον ησυχο,φωναζουν τους φρουρους,αμεσως
αδειαστε το δωματιο,μα ειναι η Ζωρζετ η γυναικα μου,Los novios sean novios en eternidad,
τους φωναζει,τραβουν βιαια την Ζωρζετ,κλειδωνουν την πορτα,μονος εγκλεισμενος,
η ηλεκτρικη λαμπα τον τυφλωνει,τον χτυπουν στις πλατες,αλυπητα,Ινδιανε Μαρξιστη
τον βριζουν,γιατι εκαψες την αποθηκη στο Σαντιαγο δε Τσουκο;,εχω πολλες μερες να
πλυθω,να ξυριστω,θελουν να απελπιστω,να ειμαι φτωχος,να ταφω στα ορυχεια του
Περου,να μαζευω στις φυτειες ζαχαρι χωρις να σηκωνω κεφαλι,χτυπουν ενω εγω δεν
τους εχω κανει τιποτα,todas las cosas,γραφει,de injusticia,γιατι μου αφησαν αυτον τον
καθρεφτη,τιποτα δεν ειναι αληθινο,todo avía verdad,ποσο καιρο εχω ν'ακουσω:
César Pero he venido de Trujillo a Lima,η πορτα κλειστη,ανοιξτε,θελω να φυγω,φωναζει,
Nadie me hubo oído,κανενας δεν τον ακουει,ειναι Πεμπτη βρεχει,φθινοπωρο,ανοιξτε θελω
να φυγω,César Vallejo ha muerto,ο Σεζαρ πεθανε,ουρλιαξε η Ζωρζετ,κι αρχισε να ριχνει
χιονι για να κοιμηθει ο Σεζαρ,he nevado tanto, para que duermas την ειδε Trilce,triste
y dulce, λυπημενη και γλυκια,να του λεει.
son testigos los días jueves y los huesos húmeros,la soledad, la lluvia, los caminos…
César Vallejo murió en París y llovía,pero no era otoño ni era jueves,era primavera
y era viernes 15 de abril de 1938.
.
.
.
Friedrich Nietzsche,Was mich nicht umbringt, macht mich stärker-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
πάθηση του αμφιβληστροειδούς,αυτό τυφλώνει,όμως ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό, Βαϊμάρη 1900,η Ελίζαμπετ αλλάζει λέξεις στα γραφτά μου,σβήνει λέξεις,λέει είμαι τρελός,
επιβάλει τη δύναμη της θέλησης της,εγώ στο κρεβάτι,σχεδόν παράλυτος στο σώμα,και στο μυαλό,ένας γελοίος κλόουν με σημαδεύει με το πιστόλι,Είμαι ο Übermensch,ουρλιάζει,
ένας γελοίος πίθηκος είσαι,του απαντάω,ούτε πίθηκος,ένας παλιάνθρωπος,mein Feind,τον
σερβίρουν μπύρα,ein klein Mensch της μπυραρίας,μην ειρωνευεσε Φριντριχ,Nietzsche ist tot,
φωνάζει η Ελίζαμπετ,δεν αντέχω,θέλω να παίξω στο πιάνο,χωρίς τη μουσική η ζωή θα ήταν
ένα τραγικό λάθος,Schweine-Deutsch Man!,πάντα τους ελκύουν τα σκοτάδια και όχι το άπλετο φως,πάντα ο ψεύτης ψευδετε μπροστά σε άλλους,η φραου Ελίζαμπετ παραμορφώνει τον Νίτσε,
ένα άλογο,το βλέπω,εδώ μέσα στο δωμάτιο μου το μαστιγώνουν,ε τι του κάνεις;φωνάζω,
παράτησε το,δεν μ'ακουει συνεχίζει να χτυπάει,είναι ο Affe ο πίθηκος της μπυραρίας,μεθυσμένος,
τραγουδάει από το Parsifal,είσαι τρελός του φωνάζω,γελάει,κι ο Βάγκνερ,απανταει, είναι δικός
μας όπως κι εσύ Φριντριχ Νίτσε,νιώθω να αντιπαθώ τον φίλο μου Βάγκνερ,είναι έγκλημα,αυτό
που γίνεται,το άλογο καταρρέει,επίδειξη θέλησης δύναμης,σας το λέω,είσαι τρελός φωνάζει η αδελφή μου και κλείνει το φως,σκοτάδι,η ' τυφλωθηκα,η' η τρομερή ημικρανία,βλέπω ζωντανο φωτεινό το άλογο να καλπαζει ανεβαίνοντας τα βουνά της αλήθειας,τελικά Was mich nicht
umbringt, macht mich stärker ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατο
,
,
Συμπλεγμα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Το Κτίριο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χτύπησε.ανοιξαν.μπηκε.σταθηκε όρθιος.η διπλανή αίθουσα χωρίζονταν με διαφανές γυαλί.
ειδε.μια νεαρή γυναίκα γυμνή.την κρατούσε μια άλλη ηλικιωμένη γυναικα ντυμενη με μαύρο
μακρύ φόρεμα.ενας άντρας με σκούρο κουστούμι,αυτό το είδε,κάρφωσε με ένα σφυρί προγκες
στα μάτια της.το θύμα ούρλιαξε.αυτο δεν το άκουσε,είδε τον τρομακτικο σπασμό στο στόμα της.
η ηλικιωμένη γυναίκα την έσπρωξε και την πέταξε κάτω.τοτε του φώναξαν να περάσει.ανοιξε
τη πόρτα.εκει μέσα στην αίθουσα ήταν ένας άντρας ψηλός αδύνατος περίπου σαράντα χρόνων
με σκούρο κουστούμι και μια γυναίκα της ίδιας ηλικιας.στο τραπέζι που κάθονταν ο άντρας
ήταν ένα σκάκι.ας αρχίσουμε,κύριε,του είπε,με μια παρτίδα σκάκι.πρεπει να σκηνοθετουμε
τα πράγματα.η αισθητική εχει κεφαλαιωδη σημασία για μας.η γυναίκα κάθησε στο πιάνο θα απορειιτε τι ήταν αυτό που είδατε;
πραγματικό;μια μυθοπλασία ήταν,ένα βιντεο,ο τείχος είναι ένα video wall,άλλωστε το διαπιστωνεται,δεν υπάρχει διάφανο διαχωριστικό τζαμί.η κύριε έπαιζε στο πιάνο.ο άλλος έκανε
ματ και τελείωσε το σκάκι.τωρα,εγώ,θα φύγω,είπε ο άντρας,η Ελιζα θα σας ενημερώσει.οταν
έφυγε ο ψηλός άντρας η γυναίκα τον ρωτησε τι θα πιει;ουίσκι χωρίς πάγο,απάντησε,το βίντεο,
που ειδατε,είναι πραγματικό γεγονός,η νεαρή γυναίκα με τη θέληση της συμμετείχε,αυτό μας
είχε πει πως ήταν η επιθυμία της,κι αυτό πραγματοποιη-
θηκε,πέρασαν σε μια διπλανή αίθουσα,κόκκινο βελούδο στο πάτωμα,και οι τοιχοι καλυμενοι
με καθρέφτες,στο κέντρο της,δύο καρέκλες,ας καθήσουμε εδώ,είπε η γυναίκα,ας αρχίσουμε,εμείς
υπακουμε στις επιταγές της φύσης,ότι είναι φυσικό είναι γενικά καλό,κάθε παρέκκλιση από τη
φύση προκαλεί δυστυχία,θελουμε να μας ετοιματε σαν ειδικός που είστε,ένα σχέδιο που θα
δοξάζει τη φύση,όσο ακραίο κι αν είναι θα εφαρμοστει κατά γράμμα,θα πληρωθείτε με όσα
χρήματα θέλετε,ούτε μας ενδιαφέρει το κόστος της εφαρμογής,είμαστε,η ομάδα,πέντε γυναίκες
και πέντε άντρες,εξέχοντα μέλη της υψηλής κοινωνίας,βρισκόμαστε σε αυτό το απομονωμένο κτίριο,έχουμε αυστηρή περιφρούρηση,κάμερες,σκυλιά,φρουρούς,τα είδατε,αδιαπεραστος χώρος,
δεν συμφωνείτε;αυτός ρώτησε τη γυναίκα για τις ιδιαιτερότητες των δέκα μελων της ομάδας,
η γυναίκα απαρίθμησε για κάθε έναν,αλλά και τους συνδιασμούς των,
περασαν εφτά μέρες πήγε στο κτίριο με το σχέδιο που ετοίμασε,συνάντησε τη γυναίκα,το παρουσίασε,καταπληκτικό,ανεφώνησε ενθουσιασμένη η γυναίκα,
μετά από τρεις ημέρες,στην ευρύτερη περιοχή,έγιναν,σύμφωνα με τα στοιχεία της αστυνο-
μίας,κατά τη νύχτα,το χρονικο διάστημα 11 έως 12 η ωρα ,100 απαγωγές,50 νεαρα κορί-
τσια και 50 νεαρά αγόρια,διαφόρων κοινωνικών τάξεων, οι απαγωγείς, έδρασαν αστραπι-
αία βάσει κάποιου κοινού σχεδίου,όλες οι εξονυχιστες ερευνες,και συνεχίζονται ένα εξα-
μηνο και πλέον,αποδείχθηκαν άκαρπες,βαθύ μυστήριο καλύπτει την υπόθεση,
όταν μετά από εφτα μήνες επισκέφθηκε, το κτιριο όπως είχε προγραμματισθεί,συνάντησε
πάλι την ίδια κυρία και το ψηλό άντρα με το σκούρο κουστούμι,έπαιξαν σκάκι και η γυναίκα
στο πιάνο,όταν τελείωσαν,η γυναίκα τον ρώτησε αν θέλει να δει ένα από τα δρώμενα,
απάντησε πως δεν έχει κανέναν ενδιαφέρον,παρ'ολ'αυτα δέχθηκε,στη διπλανή αίθουσα με
το βελουδο και τους καθρέφτες είδε,σας άρεσε κυριε,; άκουσε τη γυναίκα,ομολογώ,απάν-
τησε,πως ξεπερνάει η πραγματοποίηση του οποιαδήποτε φαντασία μου,την ακολούθησε σε
διάφορες αίθουσες,σε μια πήρε μέρος και αυτή,στις τέλος του είπε ένα θέατρο παίζουμε,
υπακούοντας στη φύση,ομως η παρασταση φτανει στο τελος της,ελαχιστοι απο τους 100
ηθοποιους υφιστανται,χρειαζεται ανανεωση,συνεχως ανανεωση,
επέστρεψαν στην αρχική αίθουσα,παρεδωσε το καινούργιο πρόγραμμα,λεπτομερώς κατε-
γραμμενο,υπέροχο,θεσπέσιο,ανεφώνησε η κυρία,και υπεγραψε την επιταγή πληρωμής του,
.
.
.
Id Enigma-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/XQSB0SchZ2s
.
.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η ώρα 9 παρα 20.περιμενε.το τρένο ήρθε με καθυστέρηση.το βαγόνι άδειο.κανονικα έπρεπε να
βγει στην επιφάνεια.τουνελ.δεν παραξενεύτηκε.τα πάντα είναι πιθανά όπως απέναντι του να
κάθεται ένα άλογο και να διαβάζει εφημερίδα.επειτα πολύ σχολαστικά να του αναλύει την
παγκόσμια επικαιρότητα.εκλεισε τα μάτια.το φαντάστηκε.δεν ήταν αστείο.ανοιξε τα μάτια.ηταν
στην επιφάνεια.μια τεράστια φαιά έρημος περιέκλειε το τρένο.στο βάθος,αριστερά όπως κάθονταν,είδε ένα άλογο να καλπαζει παράλληλα στο τρένο.στην ίδια κατεύθυνση και με την
ίδια ταχύτητα.γιατι δεν φαίνονταν να κινείται.μονο τα πόδια του ανεβοκατεβαιναν.κοιμηθηκε.
τον ξύπνησε μια φωνη.ενας άνθρωπος με ολόσωμη στολή του ζητούσε το εισιτήριο.η φωνή ακούγονταν από μεγαφωνα στη στολή του.του έδειξε το εισιτήριο.ρωτησε τον ελεγκτή ποτέ
θα φτάσουν στο σταθμό.ποιο σταθμο; δεν υπάρχει σταθμός.το τρένο κινείται συνέχεια.επρεπε
να το ξέρετε πριν επιβιβαστηκε.απαντησε ο ελεγκτής.με περιμένουν στο γραφείο.αργησα.εχω ραντεβου.διαμαρτυρηθηκε.τηλεφωνησε.ειδοποιησε τους ότι θα καθυστερήσεις.ειπε ο άλλος.
αλλωστε,για να πούμε την αλήθεια,δεν υπάρχει καμία καθυστέρηση.κοιταξτε το ρολόι σας.το κοίταξε.9 παρά 20.δεν είναι δυνατον.αναφωνησε.ολα είναι δυνατά,αφου όλα μπορούν να συμβουν.ειπε ο ελεγκτης.πρεπει να συνεχίσω την επιθεώρηση.εχω ακόμα πολύ δουλεια.τι
υπάρχουν κι άλλοι επιβάτες στο τρένο;ρωτησε.φυσικα.ειναι γεματο.απαντησε ο ελεγκτης.μα
εδώ μέσα δεν είναι κανενας.ειπε.γιατί αυτό είναι το δικό σας βαγόνι.καθε βαγόνι έχει τον δικό
του επιβάτη.απαντησε ο άλλος.και βλέπει τα ίδια πράγματα που βλέπω κι εγώ;ρώτησε.δεν είναι απαραίτητο να βλέπει τα ίδια,.ούτε και είναι η δουλειά μου να ξέρω.αυτο είναι προσωπικό τους.απαντησε ο άλλος.κοιταξε έξω. το άλογο δεν υπήρχε.εκει υπήρχε ένα άλογο του είπε.τωρα
δεν υπάρχει.δεν το βλέπω.μπορει όμως να το βλέπουν άλλοι.απαντησε ο ελεγκτής.οπως να μην βλέπουν την έρημο.επισης να έχουν φτάσει στον σταθμό προορισμού τους και να αποβιβάστηκαν.
ο ελεγκτής προχώρησε προς το μέρος του βαγονιού από το οποίο είχε έρθει.τον έβλεπε μέχρι που
τον έχασε.τοτε κατάλαβε πως το βαγόνι ήταν τεράστιο σε μήκος.σηκωθηκε να περπατήσει στο διάδρομο.αντιθετα από την κίνηση του ελεγκτή.πραγματικα ήταν τεράστιο.κουραστηκε και κάθησε σε μια θέση αμέσως άκουσε από κάποιο μεγάφωνο ψηλά στην οροφή μια φωνή.κυριε επιστρέψτε στη θέση σας.η θέση που κάθεστε είναι κατελειμενη.ανηκει σε άλλον επιβάτη.σηκωθηκε και γύρισε.δυσκολευτηκε να βρει τη θέση του.αν δεν έβλεπε το άλογο με την εφημερίδα θα ήταν αδύνατο.καθησε.εκεινο του είπε πως είχε βγει έξω.να ξεμουδιασει.κι άρχισε να φλυαρεί.τωρα το θέμα του ήταν τα παγκόσμια οικονομικά.μετα από αρκετή ώρα σηκώθηκε.εχω πιαστεί.θα βγω
έξω. το είδε παράλληλα στο τρένο.τωρα κινούνταν με μικρότερη ταχύτητα γιατί μετά από λίγο εξαφανιστηκε από το οπτικό του πεδίο πίσω.ακουσε το μεγάφωνο.σε πέντε λεπτά φτάνετε στο σταθμό σας.ετοιμαστητε. κοιταξε το ρολόι του.9 παρα 20.το τρένο σταμάτησε.ανοιξε η πόρτα και κατέβηκε.διαφοροι άνθρωποι περίμεναν στην αποβάθρα.και μπήκαν στα βαγόνια.στο δικό του δεν μπήκε κανένας.αλλα ούτε και είδε κανέναν να βγαινει από τα αλλα.ανεβηκε τη σκάλα του σταθμού.
στην επιφάνεια.στη πλατεία έξω.ηταν γεμάτη κόσμο.πολλοι χαζευαν.κοιταξε το ρολόι του σταθμού.
9 παρά 10.ρωτησε έναν.παρακαλω τι ώρα έχετε;9 παρά 10.του απάντησε.ανεβηκε στο γραφείο.σε λίγο ήρθε το πρώτο ραντεβού μια γυναίκα σχετικά νέα.την άκουσε.45'.κρατησε σημειώσεις.
η γυναίκα εφυγε.το επόμενο ραντεβού ήταν στις 10.περιμενε.
.
.
.
Η Περίπτωση της Ινγκεμποργκ Μπαχμαν
Der Fall Ingeborg Bachmann-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
σ'αυτο εδώ το δωμάτιο μ'εχει κλεισμένη,σκοτάδι,σ'ενα δωμάτιο μ'ειχε κλεισμενη,ήρθε
κι άναξε το φως,έτρεμα,τράβηξε μια κουρτίνα,άνοιξε ένα ντουλάπι,βλέπεις;,μου ειπε,
ξερεις τι είναι αυτες οι τρύπες,τις είδα,από δω,κοριτσάκι μου,θα μπει το αέριο στο δωμάτιο
σου,μη μπαμπά,φώναξα,σε παρακαλώ ,δεν θα σε καταδωσω,δεν θα πω τίποτα,φοβομουνα το αέριο,αυτή την απάνθρωπη τέχνη θανάτου,τι τρομερό να εισπνέεις το δηλητήριο,να πνίγεσαι,
τον μισούσα,θυμάμαι το 38 στο Κλαγκενφουρτ ήμουνα δώδεκα χρονών έβλεπα την
στρατιωτική εισβολή των ναζι,ο πατέρας όρθιος δίπλα μου χειροκροτούσε με ενθουσιασμό,
τα τανκς ήρθαν καταπάνω μου με πάτησαν,αυτός συνέχισε να χειροκροτεί το φόνο μου,
γιατί ήταν φόνος,από τότε με δολοφονούν,είμαι η Φαννυ Γκόλντμαν,κοιτάζω στο καθρέφτη,
είμαι γριά,άσχημη,εκείνος νέος,δυνατός,με εξεφτελιζει,γιατί δεν μπορώ να ξεφύγω;το σώμα
μου είναι δέσμιο,το απαιχθανομαι,είμαι η Ινγκεμποργκ, Μαλινα μια γυναίκα μπροστά σου καίγεται,Μαξ σβηστην,,είναι φόνος,μην την αφήνεις αβοήθητη,κάθε γυναίκα,μου απαντά,
είναι απλά μια άλλη γυναίκα,ανάβω τσιγάρο,απόψε είναι 25 Σεπτεμβρίου,αύριο θα είναι
26 Σεπτεμβρίου 1973,ακομα.μια τέλεια διάψευση,έχω ακόμα μισό κουτί χάπια,τα βαρβιτουρικα
είναι μια λύση,και το αλκοόλ,η Φράντσα μου έφερε δύο μπουκάλια βότκα,κάθησε μαζί μου
όλο το απόγευμα,καταλαβαίνεις είμαι το πειραματόζωο του άντρα μου,τι απαίσιο για μια γυναίκα,έπεσε το τσιγάρο στο σεντόνι,αν είχα ανοίξει το γκάζι,τρελάθηκες,ούρλιαξε η Φράντσα,
θα καεις,μη φοβάσαι της είπα,κανένας νεκρός δεν πεθαίνει,πόσο μάλλον να καει,ξέρεις,ο Παουλ,
μου είπε μια ιστορία,αν θέλεις την πιστεύεις,πάντως είναι πραγματική,ο πατέρας του πέθαινε από τυφο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και η μητέρα του πυροβολήθηκε,εκείνος έπεσε στον Σηκουάνα από τη γέφυρα του Μιραμπω,όλοι θα πέσουμε κάποτε,αργά η' γρήγορα σε κάποιο Σηκουάνα,η' σε κάποιο διαμέρισμα,ας πούμε στη Ρώμη,θα καουμε,δεν είναι,αν το δεις από άλλη σκοπιά,και τόσο τρομερό,φυσικά και δεν είναι το κρεματόριο,το οποίο ξεχάσαμε,χτυπάει το τηλέφωνο,ακούω τη φωνή του Μαλινα ν'απαντα:αφού σου είπα,Ινγκε,δεν υπάρχει καμία γυναίκα εδώ μέσα,και κλείνει
το τηλεφωνο,ακούς αναιδεια,λέει,να ζητούν μια γυναίκα,γράφω,έγραψα,στον Παουλ Τσελαν,πριν την Todesfuga του στον Σηκουάνα,ο Μαξ είναι σειριαλ κίλερ γυναικών,εγώ δεν είμαι γυναίκα,όπως εσύ δεν είσαι,κατά την Κλαιρ Γκολ,ποιητής,θέλω ένα παιδί που να είναι κυριολεκτικά παιδί μου,έπειτα είδα,δεν είναι ψέματα,να χαιρετά ναζιστικά ο Μάρτιν Χάιντεγκερ,το απανθρωπο τέλος ήρθε στο κόσμο,ο πατέρας ανοίγει τη στρόφιγγα,το αέριο είναι άοσμο,ο άντρας της Φραντσα παρακολουθεί στην οθόνη τις αντιδράσεις μου και τις σχολιάζει στους φοιτητές του,τώρα,να,θα ανάψει το τσιγάρο,θα το αφήσει να πέσει στο σεντόνι,αυτή κοιμάται,τα βαρβιτουρικα φέρνουν υπνηλία,ήρθε
η μέρα,είμαι πλέον σκιά σε ξένη χώρα,όπως εσύ Παουλ σε ξένα νερά,ακούω ένα ήχο μόνο,το χειροκρότημα του πατέρα μου,η' του Μαλινα,η' του Ιβάν,η' του Μαξ,δεν τελειώνει,δεν θα τελειώσει ποτέ,το 1938,το τσιγάρο μεταδίδει τη φωτιά στο σεντόνι του κρεβατιού,εγώ η Ινγκε κοιμάται,ακούει τη φωνή του Μαλινα,ξυπνάει,ο Μαλινα λέει,τι είναι ζωή;είναι αυτό που δεν μπορεί να ζήσει κανείς,απαντάω,η Φαννυ στο νοσοκομείο,δίπλα μου,έπρεπε να τον σκοτώσω,να τον πυροβολησω στο κεφάλι,το έκανα,η' γιατί δεν έκανα:ένα είδος τεχνης του θανάτου η ζωή,αυτό είναι,είπα,είπε
,αυτός ο αστυνομικός μου ζητάει στοιχεία,ποιος είχε λόγο να βάλει πυρκαγιά,ήταν ατύχημα;φόνος;
η' αυτοκτονία,δεν μπορεί,του απαντάω,να είναι και τα τρια,;ατύχημα φόνος αυτοκτονία,αλλά γιατί; ρωτάει,ξέρεις,λέω,το Κλαγκενφουρτ της Αυστριας;όχι,το 1938 τη ναζιστική εισβολή;,όχι,τον ναζιστή πατέρα μου;οχι,τον Παουλ Τσελαν,τον Ιβάν,τον Μαλινα,τη περίπτωση της Φραντσα,το ρέκβιεμ για τη Φαννυ Γκολντμαν;όχι,ποιος έβαλε τη φωτιά,εγώ η γυναίκα Ινγκεμποργκ Μπαχμαν έβαλα τη φωτιά στον κόσμο,σημάδι πως και μετά το Άουσβιτς γράφεται ποίηση,αφήνω τωρα το αναμμένο τσιγάρο να πεσει στο.κρεβατι
.
.
.
Mein Frau Ingeborg Bachmann Keine Delikatessen-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
με την φραου Ινγκεμποργκ Μπάχμαν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά τέλη Μαϊου σε ένα καφέ ριστοραντε στη Ρώμη,γοητευτική και κομψή γυναίκα,ήρθε το γκαρσονι,Keine Delikatessen είπε,χόρτα,αυγά βραστά και κόκκινο κρασί,Nichts mehr gefällt mir της είπα,χαμογέλασε,
πραγματικα τίποτα πια δεν μ'αρεσει,μιλήσαμε για τη ποίηση της,για τα μυθιστορήματα της,βλεπεις αυτό το ζευγάρι,αριστερά,κοίταξε διακριτικά,ένας άντρας περίπου σαράντα χρόνων,η γυναίκα περίπου τριάντα πέντε,αστική τάξη,ο άντρας μιλάει,η γυναίκα τον ακούει,χτυπάει το κινητό της γυναίκας,ο άντρας το αρπαζει,το κοιτάζει,της το πετάει,φωνάζει το γκαρσονι,πληρώνει φεύγουν,
ο άντρας μπροστά,η γυναίκα πίσω,υποθέτεις,λέει η Ινγκεμποργκ,τα περαιτέρω,ένας εκλεπτυσμένος φόνος,στο διαμέρισμα της,αν ανοίξεις το γκάζι,ανάβει τσιγάρο,τότε έκρηξη,τότε πυρκαγιά,λογική ακολουθία,μπορεί όμως τα πράγματα να γίνουν διαφορετικά,να γλιστρήσεις κι από μια γέφυρα να πέσεις στον Τίβερη,όπως ο Παουλ,στο Σηκουάνα,η' ένας ελεύθερος σκοπευτής απ''το απέναντι
κτίριο σε σκοπεύει με διόπτρα,πυροβολεί,το κρανίο διαλύεται,οι κόρες των ματιών διαστέλλονται
,ιδεολογικές διαφορές,αν θέλεις μπορείς να κοιμηθείς,το διπλανό δωμάτιο είναι ελεύθερο,ποτέ δεν
το έχω ανοίξει,μη φοβάσαι,είναι ένα κανονικό δωμάτιο,εγώ θα γράψω,πήγα στο δωμάτιο,άνοιξα το παράθυρο,κοίταξα κάτω στο δρόμο,μια γυναικα περπατουσε δεξιά,ένα μαύρο αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα της,η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα,τραβηξα τη κουρτίνα,ξάπλωσα στο κρεβάτι,ξύπνησα από αίσθημα πνιγμού,το δωμάτιο μύριζε σαν κάτι να καίγονταν,πετάχτηκα,άνοιξα τη πόρτα,είδα την φραου Ινγκεμποργκ ξαπλωμένη στο πάτωμα,τα ρούχα της είχαν.πιασει φωτιά,ένας τεραστιος
άντρας κάθονταν στην πολυθρόνα,είδα τα μάτια του ανοικτά,η Ινγκε καιγεται,του φώναξα,τι της έκανες;,εκείνος δεν αντέδρασε ακίνητος,τον σκουντησα,το κορμί του σωριάστηκε στο πάτωμα,είδα στη πλάτη του ένα στιλέτο καρφωμένο,τρόμαξα,θα με θεωρήσουν ένοχο,ούρλιαξα,πάνω μου το πρόσωπο της Ινγκε,τι έγινε;;είδα ένα όνειρο,εφιάλτης ήταν,έλα ησύχασε,είπε,σηκώθηκα,θα σου
κάνω καφέ,συνηλθα,βγήκαμε έναν νυχτερινό περίπατο στη πόλη,είμαι εξοριστη,μου λέει,
κυριολεκτικά εξοριστη,δεν έχω πάρα τη γλώσσα,ο κόσμος μια τεράστια Todesarte,μπροστά μας
ένα αυτοκίνητο σταματημένο άναψε τους προβολείς του,μας τύφλωσε,σημάδι,είπε,πως κινδυνευουμε,να μην.πλησιασουμε,αλλαξοδρομισαμε,ο οδηγός βγήκε βρίζοντας,πήγε στη πόρτα
του συνοδηγού,την άνοιξε και τράβηξε έξω βίαια μια γυναίκα,τη πέταξε στο πεζοδρόμιο και την κλωτσούσε στη κοιλιά,να φωνάξουμε την αστυνομία είπα,ιδιωτική υπόθεση θα πουν οικογενειακού δικαίου,καθημερινοτητα,θα έλεγα αιωνιότητα,είπε η Ινγκε,βρεθήκαμε σε ένα σκοτεινό στενο δρόμο,κοίταξε ψηλά,εκεινο το παράθυρο,πόσο κόκκινο είναι,σαν μέσα να'χει πιάσει φωτιά,κάποιος που θέλει να καει καίγεται,χωριστηκαμε,την άλλη μέρα συναντηθήκαμε στο ίδιο καφέ ριστοραντε,
της είπα πως στάθηκε αδύνατο να μεταφράσω το ποίημα της Exile,,η μετάφραση καιεί,μου είπε
η Ingeborg Bachmann,τις λεξεις,και ιδιαίτερα τις δικές μου,είναι η μετάφραση κρεματόριο,χαμογέ-
λασε,θέλεις να σου διαβάσω το ποίημα;θελω,απάντησα,
https://youtu.be/3iOmlPX6XXY
Exil
Ein Toter bin ich der wandelt
gemeldet nirgends mehr
unbekannt im Reich des Präfekten
überzählig in den goldenen Städten
und im grünenden Land
abgetan lange schon
und mit nichts bedacht
Nur mit Wind mit Zeit und mit Klang
der ich unter Menschen nicht leben kann
Ich mit der deutschen Sprache
dieser Wolke um mich
die ich halte als Haus
treibe durch alle Sprachen
O wie sie sich verfinstert
die dunklen die Regentöne
nur die wenigen fallen
In hellere Zonen trägt dann sie den Toten hinauf
άκουσα αυτή την γοητευτική γυναίκα Ingeborg Bachmann να μου διαβαζει,
Keine Delikatessen η Ιστορία της ειπα,
συμφωνώ,είπε,γι'αυτο Nichts mehr gefällt mir.
.
.
Into Ingeborg Bachmann's mind-music χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ποιήτρια και συγγραφέας Ingeborg Bachmann (1926-1973)ήταν 12 χρ το 1938 όταν τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στην.χωρα της Αυστρία και στη πόλη της Κλαγκενφουρτ ,αυτό ήταν το μεγάλο τραύμα στη τραγική ζωή της
στο βίντεο διαβάζει(αλλά δεν ακουγεται η φωνή της)το ποίημα:
Exil
https://www.facebook.com/christos.couvelis/videos/3882331708474919/?t=5
[αντιγραφη της διευθυνσης στο google για προβολη του βιντεο]
.
.
.
H Artemisia-Athens-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
κέντρο,Αθηνα,,λίγο μετά τα μεσάνυχτα,την είδε,πλησίασε,πως σε λένε ρώτησε,Αρτεμισία,
του απάντησε η κοπέλα,αν σ' αρέσει,γέλασε,μ'αρεσει που είσαι ζορικη,πάμε;δεν ρωτάς ποσο πάει,όχι,δεν με νοιάζει,το αυτοκίνητο το έχω λίγο πιο κάτω παρκαρισμένο,την πήγε σπίτι του,
απ'οτι βλέπω,είπε η γυναίκα,είσαι πλούσιος,αρκετά,απάντησε,για να έχω γούστα,κι απόψε
το γούστο μου είσαι εσύ,τι θα πιεις;,βότκα με πορτοκάλι,κάθησαν απέναντι,ας μην προχωρήσουμε αμέσως,όπως θέλεις,συμφώνησε η κοπέλα,σε διάλεξα,να ξέρεις,είπε ο άντρας,από το όνομα,
Αρτεμισία,έχω πάθος με τη ζωγραφική της Αρτεμισια Τζεντιλεσκι,γράφω μια μελέτη γι'αυτη,και τώρα,γελασε η Αρτεμισία,έχεις μπροστά σου την πόρνη Αρτεμισία,ξέρεις,συνέχισε ο άντρας,
η Αρτεμισία βιασθηκε από το δάσκαλο της Αγκοστινο Τοσσι,όλες οι γυναίκες,τον έκοψε
η κοπέλα,κατά κάποιο τρόπο βιάζονται,εσύ;ρώτησε,εγώ από τον αδελφό μου,12 χρόνων,δεν το μαρτυρησα ποτέ,ούτε τον μίσησα ούτε τον σιχαθηκα ούτε θέλησα να τιμωρηθει,άλλωστε το επάγγελμά μου είναι εκούσιος βιασμός,μετα πληρωμής όμως,κι εσυ,φυσικά,θέλεις να με βιάσεις,αυτή,η Αρτεμισία Τζεντιλεσκι,συνέχισε ο άντρας,μηνυσε τον βιαστή της,στο δικαστήριο
δεν τη πίστεψαν,την υπεβαλαν σε βασανιστήρια,πίεζαν με σφιγκτήρα τα δάκτυλα της να συντριφτουν,να δουν αν λέει αλήθεια και δεν είναι συγκοφαντια,τελικά ο Τοσσι δικάστηκε,
στα έργα της ζωγράφιζε συνεχώς,σε α λα Καραβάτζιο κιάρο σκούρο, αυτό το τραύμα
της βιασμενης γυναίκας που παίρνει εκδίκηση,της έδειξε φωτόγραφιες των έργων της,
εδώ η Σωσσανα γυμνή στο μπάνιο και δύο εκφυλοι ηλικιωμένοι την κρυφοβλέπουν,της
κάνουν μπανιστηρι,γέλασε η Αρτεμισία,εγώ βλέπω ότι μάλλον της αρέσει,σε πολλές γυναίκες
αρέσει να τις βλέπουν,σε σενα;τη ρώτησε,όχι,απάντησε,σ'αυτο το πίνακα,έδειξε άλλη εικόνα,
η Ιουδηθ αποκεφαλίζει τον Ολοφερνη,κοίταξε πόσο ηδονικα με το σπαθί του κόβει το κεφάλι,
τα αίματα,η κοπέλα βλεπει,πραγματικά,στη μελέτη μου,λέει ο άντρας,διαπραγματεύομαι
σε ένα ολόκληρο κεφάλαιο την ψυχαναλυτική ερμηνεία του πίνακα,η Ιουδηθ σαν γυναίκα
βιώνει το τραύμα της έλλειψης του φαλλου,ο Ολοφερνης ως αντρας-βασιλιας-εξουσια κατέχει
τον φαλλο,η Ιουδηθ παίρνει το ξίφος,προβολή του φαλλου,και αποκεφαλίζει,ευνουχίζει,τον Ολοφερνη,κόβοντας το κεφάλι,το φαλλο του,αυτά βέβαια,πολύ πρώιμα,το 1620,τριακόσια
χρόνια πριν τον Φρόυντ,η βότκα με ζαλισε,λέει η κοπέλα,θα πάω στο μπάνιο,σηκώθηκε,θ'αφησω ,είπε,τη πόρτα του μπάνιου μισοκλειστη,είδε τη κοπελα,αργότερα στη κρεβατοκάμαρα,ξαφνικά
της είπε,θέλεις να είμαι ο Ολοφερνης;η γυναίκα δεν μίλησε,θέλεις;την ξαναρωτησε,το υποψιάστηκα,
απάντησε η γυναίκα,πως θα μου το ζητήσεις,τον κοίταξε,αν το κάνω θα με πιάσουν,είσαι πλούσιος,ισχυρος, θα με βρουν,θα σαπισω στη φυλακή,μην ανησυχείς,είπε ο άντρας,τα έχω κανονίσει όλα,θα σου δώσω ένα τεράστιο ποσό αυτή τη στιγμή,της δίνει τα χρήματα,έπειτα
κανένας δεν ξέρει πως είσαι εδώ μαζί μου,όλο αυτό θα παρουσιασθεί,πως λογομαχησα
με τη γυναίκα μου,είναι γνωστή στον κύκλο μας η αρρωστημένη ζήλεια της,πάνω στη τρέλα της άρπαξε το ξιφος,ειτανε πρώην πρωταθλητρια ξιφομαχιας,,μην ανησυχείς τα έχω κανονίσει ολα,
και σου κόβει το φαλλο,γέλασε η κοπέλα,κι αυτό περιμένεις να το κάνω εγώ;φυσικά,είπε ο άντρας
με αυστηρη,σαν να διέταζε,φωνή,θα το κάνεις Αρτεμισία Τζεντιλεσκι αλλιώς θα αναγκαστώ να
σε βιασω,και να πετάξω το πτώμα σου στη παγωμενη θάλασσα,νύχτα είναι ακόμα,ποιος θα με υποψιασθει;και σενα,μια πόρνη,ποιος θα σε αναζητήσει;,πόρνη,αλλά Αρτεμισία Τζεντιλεσκι,είπε
η κοπελα,της έδωσε το ξίφος,έλα,μην καθυστερείς,διατάζει ο άντρας,έχω μια απορία,ρώτησε
η Αρτεμισία,γιατί θέλεις να το κάνεις αυτό;απλά,απάντησε,ο άντρας για να ολοκληρωθεί
η μελέτη μου για την Αρτεμισία Τζεντιλεσκι,το μεγάλο μου παθος,αυτό προπαντώς μ'ενδιαφερει,όμως θα τιμωρηθεί μια αθωα, η γυναίκα σου,είπε η κοπελα,αυτό λίγο με νοιάζει,
αδιαφορώ,είπε με σκληρή φωνή ο αντρας,πάντα τη μισουσα
.
.
.
6 παρατηρησεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΚΡΙΣΙΜΗ ΥΠΟΘΕΣΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μέσα σ' αυτά τα σπίτια μένουν άνθρωποι,έχουν ονόματα,ποτέ δεν θα τα μάθει,προτιμούν
κάποιο φαγητό,ένα ιδιαίτερο τρόπο ομιλίας,ποτέ δεν θα μιλήσει μαζί τους,στις εισόδους
των πολυκατοικιών είναι γραμμένα τα ονόματά τους,αλήθεια τι κάνουν μέσα στα διαμερίσματα,
γιατί δεν βγαίνουν έξω,γιατί δεν εγκαταλείπουν αυτή τη μορφή ζωής,τι φοβούνται,πως θα τους ειδοποιήσει ότι κινδυνεύουν,μηπως,αυτό είναι μια υπόθεση,πολύ πιθανή,δεν υπάρχει κανείς εκεί μέσα κλεισμένος κι αυτός το φαντασθηκε,πως θα το αποδειξει,χτυπάει τα κουδούνια,κανείς δεν ανοίγει,η' κανείς δεν υπάρχει εκεί μέσα για να ακούσει και να ανοίξει,η' είναι όλοι τους κουφοι γι'αυτό δεν ακούνε,η' είναι μισάνθρωποι,αυτό είναι,σίγουρα επέλεξαν αυτή τη συμπεριφορά,τον εγκλεισμό,για να καταστραφεί η ανθρωπότητα,μάλλον,σκέφτεται,ήδη έχει καταστραφεί ο κόσμος,
κι αυτός,πόσο ανακουφισιστικο,είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει απομείνει,χρέος του είναι να τους καταγράψει,έναν έναν,και τη κοινωνία τους,αυτό θα του πάρει χρόνια,ίσως,έτσι,κάποια μέρα τους επαναφέρει
.
.
.
Μικρές Ιστορίες /Κρίσιμη Επιλογη-χ.ν.κουβελης c n.couvelis
Ο Κ. ξύπνησε,7 το πρωί,έφαγε πρωινό,φρυγανιά μέλι βούτυρο ήπιε ένα ποτήρι χυμό πορτοκαλι,τώρα είπε έχω δύο επιλογές,αν ανοίξω την πόρτα αριστερά θα βρεθώ σε μια απέραντη έρημο,αν ανοίξω την πόρτα δεξιά θα βρεθώ έξω στο δρόμο της τεράστιας πόλης και θα συνεχίσω την ανιαρή καθημερινή ζωή μου,θα επικαλεστώ τη τύχη,θα ρίξω ζάρι,αν περιττός αριθμός τότε έρημος περιπετεια,αν άρτιος τότε πόλη ρουτίνα,ερριξε το ζάρι,5,ο κύβος ερρίφθη,σηκώθηκε και άνοιξε την αριστερή πόρτα,και την εκλεισε πίσω του
.
.
Μικρές Ιστοριες/Τομαζο Πιζανο Γαλιλει Πύργος της Πιζας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Τομαζο Πιζανο κάθε μέρα,την ίδια ακριβώς ώρα,5η απογευματινη,ανέβαινε τα 296 σκαλοπάτια,του Πύργου της Πίζας,και από τον 7ο όροφο εκτελούσε τα πειράματα του,ορθότερα επαναλάμβανε το ίδιο πειραμα,πετούσε δύο σφαίρες,μια από σίδερο και μια από πλαστικό,
αποδεικνυoντας το περίφημο πείραμα του Γαλιλαίου,και οι δύο σφαίρες ανεξάρτητα το βάρος τους έφταναν ταυτόχρονα στο έδαφος,έπειτα ήσυχος κατέβαινε κι αφού γευματιζε στο ίδιο πάντα ριστοραντε παραγγέλνοντας σπαγγέτι με μύδια και παρμεζάνα αποσύρονταν στη σοφίτα του σ'ενα κτίριο της παλιάς πολης,όσοι τον γνώριζαν έλεγαν πως κάποτε ήταν ένας ευφυής φοιτητής μαθηματικών και φυσικής στο Πανεπιστημιο της Πίζας,ξαφνικά στα 21 του παραλογισε,διέκοψε τις σπουδές του και νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρικό άσυλο,με διάγνωση σχιζοφρένεια,από τότε έμεινε μοναχικός,απόμακρος,λιγομίλητος,τον έβλεπαν να κάνει μακρινούς περιπάτους στην εξοχή,τα τελευταία 10 χρόνια απέκτησε αυτή τη συνήθεια ν'ανεβαινει στον κεκλιμένο πύργο της Πίζας και να ρίχνει τις σφαίρες του,οι αρχές δεν τον εμπόδιζαν,ήταν ακίνδυνος,άλλωστε η περίπτωση του είχε μετεξελιχθει σε τουριστική ατραξιόν της πόλης,οι πολυπληθείς τουρίστες απ'ολο τον κόσμο φωτογράφιζαν και βιντεοσκοπουσαν
το θέαμα:Τομαζο Πισανο Γαλιλέι Πύργος Πίζας Πτώση Σφαιρών,ήταν και μερικοί που έλεγαν πως πρόκειται για ένα καλά σχεδιασμένο σχέδιο των αρχών για τουριστική εκμετάλλευση,ότι ο Τομαζο Πισανο ήταν απλώς ένας διορισμένος,και μάλιστα καλά πληρωμενος,ηθοποιος για να εκτελέσει την παράσταση του,
Χθες,στις 20 Ιουνίου 2020,στις 5 και 10 το απόγευμα,ο Τομαζο Πισανο,41 χρ,επανέλαβε το πείραμα του,ρίχτηκε από τον 7ο όροφο του Πύργου της Πίζας και μαζί με μια σιδερένια σφαίρα διαμέτρου 7 εκ. έφτασε ταυτόχρονα στο έδαφος,οι τουρίστες που είδαν το συμβάν τρόμαξαν,κάποιοι πιο ψύχραιμοι τράβηξαν βίντεο,και κάποιοι,κυρίως γυναίκες,λιποθυμησαν
.
.
.
Μικρές Ιστορίες/Η ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ--χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Όλα είχαν ετοιμασθεί στην εντελεια,η πίστα,ο περιβάλλον χώρος,έργο του αρχιτέκτονα πατέρα του,καφέ μπαρ ρεστοράν πολυτελή apartments αμφιθεατρικες εξέδρες για να καθήσουν οι θεατές,εκτυπώθηκαν αφίσες,Η ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ,τα εισιτήρια sold out,τα στοιχήματα είχαν ανάψει,
η μέρα ήταν ηλιόλουστη,ο ουρανός είχε ένα υπέροχο γαλάζιο,ένα τεράστιο πλήθος άνδρες γυναίκες παιδιά είχαν συγκεντρωθεί,από μεγαφωνα στο χώρο ακούγονταν η 9η Συμφωνία του Μπετόβεν,άρχισε η αντίστροφη μέτρηση,εμφανίσθηκε ο ποδηλάτης,με μεγάλη ταχύτητα διέσχισε τον υπερυψωμένο διάδρομο,φθάνοντας στο άκρο απογειώθηκε,ένα λευκό πουλί υψώθηκε στον αέρα,ο κόσμος θαύμασε,μετά ειδαν το ποδήλατη να πέφτει,
στα 200μ χαμηλά βρήκαν το σώμα του διαμελισμενο στα βραχια και το μάζεψαν σ'ενα σεντονι,
η παράσταση τελείωσε,ο κόσμος διαλύθηκε,όλη η εγκατάσταση ξηλώθηκε και φορτωθηκε σε νταλίκες,
αυτή ήταν Η ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ,την ερμήνευσαν ως τη φιλοδοξία του ανθρώπου να πετάξει,να υπερβεί τα όρια,μερικοί είπαν πως ο ποδηλάτης Ίκαρος με αυτό το θεαματικό τρόπο σκηνοθέτησε την αυτοκτονια του,απο ερωτική απογοήτευση για την προδοσία της Αριάδνης με
τον Αθηναίο ήρωα Θησέα
.
.
.
Rosa Ponselle[1897-1981],operatic soprano
Η Τελευταία Παράσταση της Ντίβας Έλσα Αλιγκιέρι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ντίβα Έλσα Αλιγκιερι,φημισμένη σοπράνο,αποσύρθηκε στη πολυτελή βίλα της μετά την τελική γνωμάτευση του γιατρού της,,οι φωνητικές της χορδές είχαν πάθει ανεπανόρθωτη βλάβη,ποτέ πια δεν θα τραγουδούσε όπως πριν,ακύρωσε την προγραμματισμένη συναυλία,την La,Vestata του Gaspare Spontini,όπερα του 1807,οπου θα είχε τον κεντρικό ρολο της Julia,της Εστιάδας ιέρειας
που συντηρούσε ασβεστη την ιερή φωτιά στο ναό της Εστίας της Vesta κι αγαπημένης του Ρωμαίου αξιωματικού Licinius
η οικονόμος της κανόνιζε για όλα τα πρακτικά ζήτημα στη βιλα,εκείνη καθισμενη κάθε μερα ώρες στο μεγάλο σαλόνι άκουγε συνέχεια από ένα πικ απ,με επιστροφή της βελόνας,ένα δίσκο 75 στροφών με τη φωνή της μεγαλης αμερικανίδας σοπράνο Rosa Ponselle να τραγουδάει την αρια
O nume tutelar απο την la Vestata,ηχογράφηση του 1926,
O Nume tutelar degli infelici
Latona, odi i miei prieghi
l'ultimo voto mio, ti muova,
ti muova o Nume
pria che al destin io soccomba
fa che dalla mia tomba
s'allontani quelli adorato oggetto,
per cui morte m'attende.
Θεά προστάτιδα των δυστυχισμένων
Λητώ,άκουσε τις προσευχές μου
ο τελευταίος μου ορκος θα σε συγκινήσει
Θεά
πριν στο πεπρωμένο μου να υποκύψω
κάνε από τον τάφο μου
να απομακρυνθεί εκείνο το λατρεμένο πρόσωπο
για το οποίο ο θάνατος με καρτερει
https://youtu.be/vU80147lnoU
ποτέ η υπηρέτρια δεν την άκουσε να τραγουδάει,η ντίβα ήταν πάντα μαζί της ευγενική και γεναιοδωρη,φαινόταν ευτυχισμένη,
εκείνη τη μέρα που έπιασε φωτιά στη βίλα και καταστράφηκε εντελώς,η Έλσα Αλιγκιερι
είχε δώσει άδεια στην οικονομο,μετά την κατάσβεση της πυρκαγιάς η άτυχη σοπράνο βρέθηκε καμένη στον καναπέ ακίνητη δίπλα στο πικ απ ,το οποίο,παράξενο,ήταν ανέπαφο,και μάλιστα
\έπαιζε το δίσκο,της Rosa Ponselle,όπως διάβασαν οι πυροσβέστες στην ετικέτα του δίσκου,
η υπηρέτρια είπε για το σοβαρό πρόβλημα της φωνής της κυρίας της και την μεγάλη
εμμονή της να ακούει συνέχεια το δίσκο της Rosa Ponselle,όμως,γενικά,η συμπεριφορά της
δεν έδειχνε κάτι ανησυχητικά,
η υπόθεση εκλεισε με αμφίβολη διχαστική κρίση:Αυτοκτονια η' Ατυχημα,
Αυτή ήταν η Τελευταία Θεαματική Παράσταση της Ντίβας Έλσα Αλιγκιέρι
.
.
.
Προσωπογραφία του Μότσαρτ σε ηλικία έξι ετών. Πιθανώς έργο του Pietro Antonio Lorenzoni (1721-1782) κατά παραγγελία του Λέοπολντ Μότσαρτ.
Η ΙΔΙΟΦΥΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΑΜΑΝΤΈΟΥΣ ΜΌΤΣΑΡΤ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μικρέ μου Αμαντέους πρέπει οπωσδήποτε να βελτιώσουμε τη κίνηση των χεριών,άλλη μια προσπάθεια παρακαλώ,το παιδί υπάκουσε,όχι έτσι,αντέδρασε νευριασμένος ο Λέοπολντ
Μότσαρτ, να εκτελέσεις ακριβώς αυτό που σου είπα,έλα,εμπρός πάμε,ο Βολφγκανγκ Αμαντέους επανέλαβε τις θεατρικές κινήσεις,πρόσεξε,φώναξε ο πατέρας,την έκφραση του προσώπου σου,
να δείχνει ταυτόχρονα,συγκέντρωση ενοραση έκσταση,αλλιώς δεν θα πετύχουμε τίποτα,να μη φαινόμαστε ψεύτικοι,συνειθισμενοι,αλλά εμπνευσμένοι,γιατί νομίζεις μικρέ μου ιδιοφυή πληρώνουν,πρέπει να ειμαστε τέλειοι,ένα παιδί θαύμα να παρουσιασθεί μπροστά στην
αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία και να την εντυπωσιάσει στον μέγιστο βαθμό,ο μικρός πιανίστας
με δυσκολία συγκρατούσε τα δάκρυα,ήθελε να του φωνάξει τέλος η απάτη,το γελοίο θέατρο,
μισώ τη μουσική σου,όμως δεν είπε τίποτα,
φοβόνταν πως ο πατέρας θα του έκοβε συριζα τα χέρια,όχι τα δάκτυλα μου,ούρλιαζε στον εφιάλτη που συχνα έβλεπε τις νύχτες,δεν βλέπεις;κοίτα,τα δάχτυλα μου τα χέρια μου είναι προεκταση των πλήκτρων του πιάνου,του βιολιού,εκείνος,ο πατέρας,στέκονταν όρθιος μπροστά του,τεράστιος σε μέγεθος,η βαριά σκιά του τον πίεζε,δυσκολεύονταν ν'αναπνευσει,ακουσε καλά,έλεγε στο παιδί,χρειαζόμαστε τα χρήματα,κι ακουμπούσε το πριόνι στο καρπό του δεξιού χεριού,εκεί ακριβώς ξυπνούσε,η τρομαγμένη φωνή του ξυπνουσε την αδελφή του Άννα Μαρία που κοιμόνταν δίπλα του,της έλεγε το όνειρο,το ίδιο όνειρο,εκείνη τον καθησύχαζε,έλα,μη φοβάσαι μικρό μου,ο μπαμπάς σ'αγαπαειαν μου κόψει τα δάχτυλα δεν θα μπορώ να παίξω ούτε να γράψω μουσική,πως θα ζήσω;
της ελεγε,
η πολυτελής αίθουσα μουσικής ήταν κατάμεστη,όλη η βιεννέζικη αριστοκρατία,οι χρυσοί πολυέλαιοι ψηλά έλαμπαν σαν αστερισμοί,οι αντικαθρεφτισμοι ήταν μαγευτικοι,
ήρθε η ώρα,Αμαντέους,θάρρος,είπε ο πατέρας,επακριβώς τις κινήσεις,και μην ξεχνάς την κατάλληλη φυσιογνωμία,
ο μικρος κάθησε στο πιάνο,ήταν ο ηθοποιός της παράστασης,άρχισε τις κινήσεις,ο ήχος κρυστάλλινος,διαυγής,θεϊκός,το ακροατήριο μαγνητισμενο,
από τη θέση που ήταν ο Βολφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ έβλεπε τον κρυμμένο πίσω από βαριές αδιαπέραστος κόκκινες βελούδινες κουρτίνες πατέρα του Λέοπολντ Μότσαρτ να παίζει στο πιάνο,
η αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία έβλεπε κι άκουγε μπροστά της το παιδί θαύμα να παίζει,τα μάτια της από την μουσική συγκίνηση δακρυσαν,αυτός ο μικρός Αμαντέους είναι πραγματικά ο Μεγάλος Αμαντέους της μουσικης,ψιθύρισε,
.
.
https://youtu.be/x8N7mFboGnc
.
.
.
Enigma of Freudian Id-and music χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/49yRT1yOKtg
Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΩΝ ΡΑΝΤΕΒΟΎ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
δεν υπήρχε ασανσέρ στο κτίριο,ανέβηκε τη σκάλα αριστερά,ελικοειδής ανάβαση,
παρατήρησε πως σε κάθε όροφο,που ορίζονταν από μια πινακίδα,δεν υπήρχε διάδρομος με διαμερίσματα,στο τηλέφωνο του είπαν ότι η υπόθεση του ήταν σοβαρή,άκρως πολύπλοκη,νομικά
και δικαστικά,κάθε αδιαφορία θα μεγάλωνε τη δυσκολία της,έφτασε στον 7ο όροφο,εκεί υπήρχε διάδρομος,προχώρησε στον μεγάλο μακρύ διάδρομο που χάνονταν στο βάθος,βρήκε μια πόρτα αριστερα,ίσως τη μοναδική σ'αυτον το διάδρομο,
χτυπησε,του άνοιξαν αυτόματα,μπήκε,στην αίθουσα,παρατήρησε μια κυβική αίθουσα, ήταν μια νέα κοπέλα,κάθηστε,κύριε,του είπε ψυχρά,σας περιμέναμε,κοίταξε το ρολόι της,ακριβώς στην ώρα σας,σημείωσε κάτι σε ένα χαρτί,τώρα,τυπικοί λόγοι,του είπε,θα
μου πείτε τα στοιχεία σας,όνομα επώνυμο όνομα πατέρα μητέρας,ημερομηνία και τόπος γεννησης,αριθμός αστυνομικής ταυτότητας,εκδουσα αρχή,ημερομηνία έκδοσης,αριθμό φορολογικού μητρώου διεύθυνση κατοικίας επάγγελμά,όταν τελείωσε τώρα, του είπε, μπορείτε να πάτε στη διπλανή αίθουσα,σηκωθηκε,άνοιξε τη πόρτα ,παρακαλώ κλείστε τη πόρτα άκουσε τη κοπέλα,βρέθηκε σε μια αίθουσα κινηματογράφου,στο ημίφως,άκουσε μια φωνή από μεγαφωνο,παρακαλώ,κύριε,κάθηστε στη θέση σας, αριθμός 93,βρήκε τον αριθμό και κάθησε,συνειθισε στον χαμηλο φωτισμό,μπροστά του κάθονταν κάποιος άντρας,από τον ήχο της αναπνοής του καταλαβε πως κοιμονταν,κοίταξε γύρω του,ξεχώρισε κι άλλους σε διάφορες θέσεις,σκουντησε τον άντρα μπροστά του,εκείνος ξυπνησε,γύρισε το κεφάλι,φαίνεται,του είπε με αδύνατη σιγανή φωνή,πως είστε καινούργιος εδώ μεσα ,εμείς,οι παλιότεροι,δεν γνωρίζουμε πότε
θα μας φωνάξουνε και για να περάσει η ώρα κοιμόμαστε,είναι η πέμπτη φορά που βρίσκομαι εδώ και μέχρι τώρα δεν με φωνάξανε,βέβαια ξέρω,όπως και οι άλλοι,πως αυτό συμβαίνει λόγω της σοβαρότητας της υπόθεσης μου,λένε πως όσο σοβαρότερη είναι η υπόθεση τόσο σπανιότερα σε φωνάζουν,αυτά είπε ο άντρας και ξαναγύρισε στον ύπνο του,αυτός χαλάρωσε τόσο μέσα στον χαμηλό φωτισμό και την ακινησία που έκλειναν τα μάτια του,τότε άκουσε από τα μεγάφωνα,ο κύριος στη θέση 93 έχει σειρά,αμέσως είδε μπροστά του η οθόνη να φωτίζεται και να προβάλλεται μια ταινία,σε ενα δωμάτιο μια γυναίκα,με τη πλάτη γυρισμένη 'σε αυτόν,καθισμένη μπροστά στον καθρέφτη,ένας άντρας,μόλις προλάβαινε να τον δει από πισω,άνοιγε τη πόρτα αριστερα και έβγαινε,αυτή η ίδια σκηνή επαναλειφθηκε 5 φορες,είχε τεραστια περιέργεια,μαζί με αγωνια,να μάθει ποιος ήταν αυτός ο άντρας,την 5η φορά η γυναίκα γύρισε και του είπε,αυτός ο άντρας είσαι εσύ,η ταινία σταμάτησε,άκουσε τη φωνή στα μεγάφωνα,ο κύριος της θέσης 93 μπορεί να φύγει, τελείωσε το ραντεβού, του,σηκώθηκε και βγήκε από την αίθουσα,οι άλλοι έμειναν εκεί μεσα κοιμισμενοι,
η νέα κοπέλα,στην αρχική αίθουσα,του έδωσε ένα χαρτί και του είπε,υπογράψτε κύριε το πιστοποιητικό της επίσκεψης σας εδω,για το χρόνο της επόμενης επίσκεψης σας θα ειδοποιήθητε εγκαίρως,
ρώτησε για τους άλλους άντρες στην κινηματογραφική αίθουσα,κάθε υπόθεση κυριε,του απάντησε ψυχρά η κοπέλα,είναι αυστηρά εξατομικευμενη,δεν σας αφορά,επικεντρώθητε,παρακαλώ,στη δική σας υπόθεση,κάθε περιέργεια για τις υποθέσεις άλλων είναι επιβαρυντική για σας,
κατέβηκε την ελικοειδής σκάλα από τον 7ο όροφο στο ισόγειο,στην εισοδο συνάντησε κάποιον άλλον άντρα να μπαίνει στο κτιριο,μια γυναίκα τον είχε συνοδέψει μέχρι εκεί,η γυναίκα,πρόσεξε,είχε καταπληκτική ομοιότητα με τη γυναίκα της ταινίας,βιάστηκε να την προλάβει,δεν μπόρεσε η γυναίκα χώθηκε σ'ενα ταξί κι εξαφανίσθηκε,
είχε ήδη νυχτώσει,περπάτησε άσκοπα πολύ ώρα,η πόλη,σκέφτηκε,κατά κάποιο τρόπο τον καταπιε,
αργά γύρισε σπίτι και κοιμήθηκε με τα ρουχα
.
.
.
απόγευμα,κάθησε στο τραπέζι με το σκάκι,θα έπαιζε τα μαύρα,άρχισε πρώτη,το αριστερό άλογο,περίμενε την απάντηση,είδε το είδωλο της μέσα στο καθρέφτη,σηκώθηκε,πέρασε τη βραδυα σε ένα τζαζ μπαρ,κάποιος τύπος την πλησίασε,τον απομάκρυνε διακριτικά,
γυρίζοντας σπίτι κοίταξε πως δεν είχε απάντηση,το πρωί είδε την απάντηση,στο γραφείο το μυαλό της ήταν απασχολημένο με την επόμενη κίνηση,ο άλλος ήταν έμπειρος παίχτης,επεξεργασθηκε
την πλέον ορθή λογικά,μόλις επέστρεψε την πραγματοποίησε,ο αντίπαλος απάντησε αμέσως,
ίσως,σκέφθηκε,να την αιφνιδιάσει,να κάνει γρήγορη λανθασμενη κίνηση,έπρεπε να προσέξει,να
μην παρασυρθει στο σχέδιο του,για τρεις μέρες δεν ασχολήθηκε με το σκάκι,σίγουρα ο άλλος ανυπομονούσε,σίγουρα είχε θυμώσει,κάθησε,το είδωλο της απέναντι στον καθρέφτη,έκανε επίτηδες λαθος κίνηση,περίμενε ο άλλος να επωφεληθεί και να κάνει ματ,ο άλλος αντίθετα αμύνθηκε,αυτό περιέπλεκε τα πράγματα,θύμωσε,σηκωθηκε,η' θα έπαιζε τη παρτίδα σε ίσους όρους η' θα την τερμάτιζε,
απόγευμα,απάντησε με το άσπρο αλογο,περίμενε την απάντηση,είδε το είδωλο του μέσα στο καθρέφτη,σηκώθηκε,περπάτησε στη παραλία κάτω από το σεληνόφωτο,η ησυχία διακόπηκε από το ξαφνικό τίναγμα ενός ψαριού,οι κύκλοι του νερού έσπασαν στα χαλίκια,πλησίασα την αιωνιότητα,
σκέφθηκε, ένα ελάχιστο,γυρίζοντας σπίτι κοίταξε πως του είχε απάντησει,το πρωί της απάντησε,στο γραφειο το μυαλό του ήταν απασχολημένο να ανακάλυψει το σχέδιο της,τη πρόθεση της, ήταν έμπειρος σκακιστής,πιστεύε πως θα το κατάφερνε,,η επόμενη κίνηση της τον εξεπληξε ,λογικά ορθή, λογικά,πρεπει να την αιφνιδιάσει,τότε,ίσως,να κάνει γρήγορη λανθασμενη κίνηση,κυρίως να την παρασυρει στο σχέδιο του,άλλαξε γνώμη,την όλη υπόθεση συνέκρινε με την ιδιομορφία της μεταφυσικής,στείρα ματαιοδοξια,για τρεις μέρες δεν ασχολήθηκε με το σκάκι, η άλλη ανυπομονούσε,σίγουρα θα είχε θυμώσει,κάθησε,το είδωλο του απέναντι στον καθρέφτη,κατά συμμετρικό τροπο, κι εκείνη,σκέφθηκε, θα βλέπει το δικό της είδωλο στον καθρέφτη,έκανε επίτηδες λαθος κίνηση,περίμενε η άλλη να επωφεληθεί και να κάνει ματ,να τελειώσει όλο αυτό το γελοίο θέατρο,η άλλη αντίθετα αντί να περάσει στην επιθεση αμύνθηκε,αυτό περιέπλεκε τα πράγματα,
θύμωσε,σηκώθηκε,η' θα έπαιζε τη παρτίδα σε ίσους όρους η' θα την τερμάτιζε,
.
.
.
Robert and Clara Schumann.
.
.
Η ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ROBERT SCHUMANN ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΛ ΔΙΕΣΗ
-THE PERSECUTION OF ROBERT SCHUMANN BY SOL DIESE
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ακούει τη πρόβα της Κλάρα,αύριο η πρεμιέρα του Piano Concerto in A minor, Op. 54,τα καταπληκτικά χέρια της γυναίκας μου,ψιθυρίζει,allegro affettuoso,κοιτάζει τα δάκτυλα του,θυμώνει,ένας νάνος έχει μεγαλύτερα φωνάζει,μπαίνει μια νοσοκόμα,Κύριε Σούμαν τι παθατε;,δεν την ακούει,απέναντι του ο Σούμπερτ και ο Μέντελσον του υπαγορεύουν μουσικές,εσύ,Ρόμπερτ,είσαι το μεντιουμ, αυτής της υπέροχης μουσικής,λέει ο Φλορεσταντ,πάντα υπερβολικός κι ενθουσιώδης φίλε μου,του απαντά,νομίζω πως ο Ευσέβιος θα έχει διαφορετική γνώμη,το Alter Ego λέει χαμογελώντας αινιγματικά ο Φλορεσταντ,βγάζει το ξυράφι,το ακονίζει,τι πας να κάνεις;ρωτά τρομαγμένη η Κλάρα,αν θέλεις,καλέ μου,για χάρι σου δεν ξαναπαίζω πιάνο,όχι,της απαντάει,
συνέχισε,ποιος από σένα θα παίξει καλλίτερα τα έργα μου,την ακούει να παίζει το Intermezzo: Andantino grazioso,πρεμιέρα Δρέσδη 4 Δεκεμβρίου 1845,είχε δίκιο δεσποινίς Clara Wieck ο πατέρας σου,αυτός ο Schumann θα σε ευνουχίσει,θα σου κόψει τα δάκτυλα,δεν θα ξαναπαίξεις μικρή μου,ανοίγει όσο μπορεί τον δείκτη και τον μέσο του δεξιού χεριού,αγγίζει την ενδιάμεση μεβρανη
με το κοφτερό ξυράφι,μια ελάχιστη πίεση,κόβεται,είναι τρελός,τρελάθηκε,λέει ο γιατρός στο
φρενοκομείο,νομίζει πως θα φτάσει το εύρος της οκταβας,ένας μανιοκαταθλιπτικοε,δοκιμάζει να παίξει το 3ο μέρος Allegro vivace,αδύνατο,γιατί,Ρόμπερτ,κατέστρεψεε τα δάχτυλα σου;,δεν σου φτάνει που παίζω εγώ για σένα,πρώτη φορά είδε τόσο αυστηρή την Κλάρα,ο Γιοχάνες είπε πως χρειάζεσαι βοήθεια,είναι ειλικρινής φίλος σου,ήξερε πως ο Γιοχάνες Μπραμς ήταν εραστής της,της γράφει να μην τον απομακρύνει,να την στηρίξει αυτή και τα παιδιά,αυτός πρέπει να μεινει απομονωμένος στο άσυλο,η σιφυλη τον βασανίζει,κι αυτή η Σολ δίεση ακόμα τον καταδιώκει,όπως στο συμβάν στο Ρηνο,έπρεπε τότε να τον αφήσουν να πνιγει,θα μπορούσε να τους πει μου έπεσε η Σολ δίεση και βούτηξα να την πιάσω,η Κλάρα ξανάρχισε τη πρόβα,σήμερα ακριβή μου Κλάρα,ψιθύρισε,είναι 29 Ιουλίου 1856,και νιώθω πολύ κουρασμενος
.
.
https://youtu.be/Ynky7qoPnUU
.
.
.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΛΕΝΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η αίθουσα ήταν λευκή,άδεια,ζαλίστηκε,κοίταξε το ρολοι,είχε αργήσει,άνοιξε μια πόρτα στο βάθος,μια γυναίκα του έκανε νόημα,πλησίασε,αργήσατε κύριε,του είπε,είναι οργισμένοι μαζί
σας,δεν θα σας δεχθούν σήμερα,γέλασε,μα είναι ανόητο,είπε,εγώ το διασκεδάζω,ποιοι
είναι αυτοί οι τύποι; κάποιοι πολύ σπουδαίοι και να προσέχετε τις εκφράσεις σας αλλιώς
θα έχετε προβλήματα,τον προειδοποίησε η κοπέλα,εσείς ποια είστε; τι αλήθεια παριστάνεται
πως είστε;την ειρωνεύτηκε,μια απλή υπάλληλος κυριε,απάντησε εκείνη,ούτε καν,θα ελεγα,
υπάλληλος,εκτελώ την ποινή μου,ποινή;αντέδρασε,εσείς τιμωρηθηκατε;για ποιο λόγο;
η κοπέλα του έδειξε το αριστερό χέρι,ορίστε,κοιτάξτε,είδε τον δείκτη με το μέσο κολλημένο,γέλασε,αυτό είναι το αμάρτημα,μα δε φταίτε εσείς γι'αυτό,ένα φυσικό σφάλμα,
είπε,μια όμως δισμορφια,τον διόρθωσε εκείνη,ας σοβαρευτούμε κυρία μου,εγώ κοιτάξτε με
καλά,τι δισμορφια έχω,που τέλος πάντων με κατασετε;αντέδρασε εκείνος,
ειλικρινά,κύριε,απαντησε, η κοπελα,δεν βρίσκω καμία,για να το λένε όμως αυτοί σίγουρα έχετε,βλέπω πως έχετε,της είπε πάλι ειρωνικά,τυφλοί πίστη σ'αυτους,τους έχετε δει τουλάχιστον,
πως μοιάζουν,εγώ σας το ομολογώ,είπε εκείνη,δεν τους έχω δει,κι ούτε νομίζω επιτρέπετε να
τους δει κανεις,κανένας,απ'οσους γνωριζω δεν τους εχουν δει,άρα,είπε εκείνος,είναι μάλλον ανύπαρκτοι,σύμφωνα με τη λογική σας,απάντησε η κοπέλα,ναι ανύπαρκτοι,τότε,ρώτησε εκείνος,γιατί υπακους,;λόγω της δισμορφιας;
απάντησε εκείνη,εμενα,δεν σας το κρύβω,της είπε εκείνος,και της έπιασε το αριστερό χέρι,μου αρέσουν τα δάκτυλα σου,έτσι κολλημένα είναι αρκετά ερωτικά,της χάιδευε τα δάκτυλα,σου
αρέσει να σε χαϊδεύουν,τρελενομαι,απάντησε με φωνή τρεμουλιαστει η κοπέλα,έπειτα συνήλθε,
μη σταματήστε,θα μας τιμωρήσουν σκληρά και τους δύο,ποιοι;οι ανύπαρκτοι;γέλασε εκείνος δυνατά,έλα,μικρή μου,ποιο είναι το ονοματάκι σου,
Λενη,απάντησε εκείνη,θα έρθεις στο δωμάτιο μου,της είπε τη διεύθυνση,την επανέλαβε,θα
σε περιμένω,απόψε το βράδυ,
άκουσε το χτύπημα στη πόρτα,ανοιχτά ειναι,μπες,της φώναξε,η Λενη εμφανίσθηκε στη πόρτα,ακίνητη,μη διαστάζεις,της φώναξε,έλα,μου φαίνεται πως με παρακολούθησαν,του είπε
το κορίτσι,φοβάμαι,ξέρουν πως είμαι δω,θα μας τιμωρήσουν και τους δύο,σηκώθηκε,
πήγε κοντά της και την αγκάλιασε,ησύχασε,ιδέα σου είναι,της χάιδεψε το χέρι,Λενη,της είπε,
είσαι πολύ όμορφη,
όταν ξύπνησε την άλλη μερα, η Λενη δεν ήταν στο κρεβάτι,τη φώναξε,δεν πήρε απάντηση,σηκώθηκε,ούτε στο σαλόνι,ούτε στη κουζίνα,ούτε στο μπάνιο ήταν,
πήγε στο κτίριο,χτύπησε το κουδούνι,δεν του άνοιξαν,
έφυγε,
είχε νυχτώσει,
έφαγε σ'ενα εστιατόριο,
αργότερα πήγε σ'ενα μπαρ,τον είχε ζαλίσει ο θόρυβος και το ποτό,
άκουσε πίσω του το δυνατό γέλιο μιας γυναίκας,γύρισε το κεφάλι,
ήταν η Λενη,αγκαλιά μ'εναν ηλικιωμένο κύριο,
σίγουρα ήταν μεθυσμένη,γύρισε στη θέση του
τη βρήκε στο σπίτι,έχω πιει πολυ του είπε,ξερασα,με πονάει το κεφάλι,έχεις παγάκια στο ψυγείο;
της έφερε,ποιος ηταν αυτός ο γερος;την τράνταξε,εκείνη γέλασε,ζηλεύεις μωρό μου;του είπε,αυτός που θα ασχοληθει με την υπόθεση σου;βέβαια,μη νομίζεις,είναι ένα-δύο θέσεις πιο πάνω,τι σημαίνει αυτό;την έκοψε,πως υπάρχουν πολλοί ανώτεροι πάνω απ'συτον,και συ σκέφτηκες να πας με όλους αυτους,της είπε,για να με βοηθήσεις;ανόητη είσαι;δεν υπάρχει,πίστεψε μου,απάντησε η κοπέλα κλαίγοντας,κανένας άλλος τρόπος για να σωθείς;να σωθώ;ξέρεις τι λες;της είπε,τι έκανα;πηγές
μαζί μου,σου άρεσαν τα δάχτυλα μου,απάντησε η κοπέλα,
άρπαξε τα κολλημένα δάκτυλα της,τα έβαλε στο στόμα του και τα δάγκωσε,αυτά τα υπέροχα δάκτυλα,της είπε,
δεν ξαναείδε τη Λενη από εκείνο το βράδυ,εξαφανίσθηκε,αν δεν την είχαν δολοφονήσει,
πετάξει σε κάποιον υπόνομο,θα ήταν,υπέθεσε,ερωμένη,κάποιου από αυτούς του υψηλά ιστάμενους,ένας λόγος σκέφτηκε να τους προκαλέσει,να ασχοληθούν με την υπόθεση του,ίσως
σε κάποια άλλη λευκή αδεια αίθουσα ανοίξει μια πόρτα στο βάθος και δει τη Λενη με τα
λατρεμένα κολλημένα δακτυλα
.
.
.
Guillaume Apollinaire,Longue vie à la France!-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Απολλιναίρ (αριστερά) and André Rouveyre, 1914.
Guillaume Apollinaire,Longue vie à la France!-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
άκουσε το σιγανό χτύπημα στη πόρτα,ο Φραντσέσκο Κοστροβιτσι μπήκε,έφερα τον πίνακα,είπε,με πήραν είδηση,τους ξέφυγα,βλάκα,ηλίθιε,του'ριξε μια γροθιά,μισή δουλειά,μισά λεφτά θα πάρεις,του πέταξε δύο χαρτονομίσματα,ο άλλος πήγε να διαμαρτυρηθεί,σκάσε,του φώναξε,θα με κλείσεις φυλακή,εξαφανισου,
είδε τη Τζοκόντα,ξεκουμπωσε το παντελόνι του και τη κατούρησε,γέλασε δυνατά,τα γαμημενα σύμβολα της Βαστίλης,
το απόγευμα,μέσα σ'ενα πορνείο,συνελήφθει από την αστυνομια ο Κοστροβιτσι,κάποιος πολωνοιταλος Γκιγιωμ Απολιναιρ σχεδίασε το κόλπο,ξςρασε,
Είσαι εχθρός της Γαλλικής Δημοκρατίας,ουρλιαξε ο ανακριτής,εσύ κι εκείνος ο βρωμιάρης
ο Ισπανός,ο Πάμπλο,πως διάολο τον λένε,α Πάμπλο Πικάσο,συμμορία,να ξετιναξτε τα γαλλικά
μουσεία,
πετάξτε τον στη φυλακή,ο πάπας ρε είναι ο πατέρας μου φώναζε,
τρελάθηκε,είπαν,βγάλτε τον,βγηκε μετά από πέντε μερες,
είχε ανάγκη από χρήματα,πήγε και βρήκε τη μάνα του,η Αντζελικα είχε γκίνια,σκατα του είπε,τζιφος στα χαρτιά και στη ρουλέτα,να σε δω,γιατί φοράς στρατιωτική στολη,; τον ρώτησε γελώντας δυνατά,είσαι πολύ αστείος,κι αυτά τα παράσημα πόσο γελοία,τη βλαστημησε,έτσι γουστάρω της είπε,άντε να γαμηθεις,η Γαλλία έχει ανάγκη από παιδιά,εκείνη ξεγύμνωσε το στήθος της,έλα μωρό μου να βυζαξεις τη μαμά,δεν βυζαινω καλλίτερα,της φώναξε,τα βυζιά του Τειρεσία,η Αντζελικα άνοιξε τη πόρτα,έξω ψιλοβρεχε,
ο Γκιγιωμ εβηξε δυνατα,μείνε απόψε εδω έχει τρομερή υγρασία,του είπε,φαίνεσαι άρρωστος,του άρπαξε τα δάχτυλα,να είναι κυανα,η αρρώστια,θα φωνάξω γιατρό,την κράτησε,στάσου,δεν θέλω κανένα γιατρό,αντέδρασε,θέλω μόνο να γαμηθει όλη η Γαλλία,,καληνύχτα μαμα,
έφυγε,μέσα στη βαριά νύχτα το Παρίσι έρημο,άκουσε ξαφνικά μια δυνατή έκρηξη,μια σκιά ανθρώπου πετάχτηκε μπροστά του,όλους θα μας σκοτώσουν του φώναξε η σκια,κι αμεσως,να πάρει ο διαολος,μου βγήκε το ντακουνι,είδε καθαρότερα,ενας άντρας ντυμένος γυναικα με βυζιά,ο θάνατος,σκέφτηκε,επέρχεται από οξύ φλεγμονώδες πνευμονικό οίδημα, αιμορραγική πνευμονίτιδα ή πνευμονία με οξύ αιμορραγικό οίδημα,
στο δωμάτιο του στη Σεν Ζερμέν κάθησε μπροστά στον μεγάλο ορθογώνιο καθρέφτη είδε τη κυάνωση του δέρματος, γύρω από το πρόσωπο, στο στόμα, στον λαιμό και στα δάκτυλα.Βιβα Φρανς! φώναξε δυνατά,το στήθος του τρανταχτηκε,κοιταξε το υγρό στο χέρι του,το ξέρει οι θωρακικές κοιλότητες περιείχαν ανοικτό καφέ ή κίτρινο ως σκούρο κόκκινο υγρό,un surréaliste Calligramme,
Longue vie à la France!
βροντοφωνησε ο Guillaume Apollinaire,
9 Νοεμβρίου 1918 έξι μέρες πριν τελειώσει ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος,
.
.
.
to Marcel Duchamp's fountain παρ'αλογον video and music χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Marquis de Sade and Marcel Duchamp's Fountain Event-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η συναντηση εγινε στη Νεα Υορκη,στο διαμερισμα του ντε Σαντ,νυχτερινη ωρα,
ο Μαρσελ Ντυσαν πηρε ολες τις προφυλαξεις να μην γινει αντιληπτος απο την
αστυνομια,ο χωρος ηταν φωτισμενος με κερια,μην ανησυχειτε ειπε ο οικοδεσποτης
ολα θα εκτελεσθουν οπως τα εχω σχεδιασει,χαλαρωστε και απολαυστε το θεαμα,χτυπησε τα χερια του,μια νεαρη κοπελα εμφανισθηκε ψηλα στη σκαλα,γυμνη,κατεβητε,φωναξε,
η κοπελα κατεβαινε τη σκαλα αργα,κοιταξτε τη κινηση,αναφωνησε ο μαρκησιος,δεν ειναι
θαυμασια,μια υπεροχη χορογραφια φιλε μου,η κοπελα εφτασε στο δαπεδο,τωρα κυρια
μου θα παιξετε σκακι με τον ευγενη προσκεκλημενο μου,η Ζυστιν ειναι μαιτρ του σκακιου
ενημερωσε τον Ντυσαν,εγω θα ειμαι ο διαιτητης,αρχιστε το παιχνιδι,πρωτη κινηση εκανε
η Ζυστιν,η παρτιδα τελειωσε με ματ του Ντυσαν,τωρα κυρια,διεταξε ο μαρκησιος ντε Σαντ,
ειστε υποχρεωμενη να υπακουστε,ακολουθηστε με,και σεις κυριε Ντυσαν,μπηκαν στη
διπλανη αιθουσα,καλυμενη με κοκκινο βελουδο,προχωρησαν στο ημιφως,σταματησαν
μπροστα σε μια μηχανη,ενα μεταλικο κρεβατι και απο πανω ενας τροχος ποδηλατου με
πριονωτα δοντια,ξαπλωστε παρακαλω κυρια,η κοπελα ξαπλωσε,ο μαρκησιος της εδεσε τα ματια
με μια μαυρη κορδελα,ειναι πιο υπεροχο να φανταζεσαι παρα να βλεπεις,σχολιασε,
δεν συμφωνεις αγαπητε μου Μαρσελ;επισης εδεσε τα χερια και τα ποδια της με αλυσιδες
στο κρεβατι,το θυμα πρεπει να ακινητοποιηται,ετσι η απολαυση του ειναι ολοκληρωτικη,
ο τροχος του ποδηλατου αρχισε να περιστρεφετε και να κατεβαινει,αγγιξε το γυμνο
σωμα του κοριτσιου,στηθος κοιλια,αν θελω,πληροφορεσε τον Ντυσαν,αναλογα την
επιθυμια,και γενικα την επιθυμια του χρηστη,αλλαζω τη ταχυτητα περιστροφης,το μηκος
και τη κλιση των δοντιων,πραγματικά,αναφώνησε ο Ντυσαν,το θέαμα είναι έξοχο,εμπρός,
του είπε ο μαρκήσιος,συνεχίστε εσείς,θα το απολαύσετε πολύ περισσότερο,και κουρδιζοντας ένα γραμμόφωνο ο χώρος πλημμύρισε από την Ode Freude της 9ης Συμφωνίας του Μπετόβεν,
Σε μια εβδομάδα,στα εγκαίνια της έκθεσης του Marcel Duchamp στο Grand Central Palace,
Midtown Manhattan,εμφανίσθηκε ο Marquis de Sade συνοδευόμενος από την Justine,a la braccetto,
ο μαρκήσιος φορούσε μαύρο κοστούμι και σμόκιν,η Justine κομσο μαύρο βελούδινο φόρεμα με μια άσπρη γούνα στον ώμο,τους χαιρέτησε με υπόκλιση,του ανταπέδωσαν,θαυμάσια η έκθεση σας,κύριε Ντυσαν,είπε ο Μαρκήσιος,το ζευγάρι στάθηκε μπροστά στην αναποδογυρισμένη κατά 90 μοιρες λεκάνη τουαλέτας,R.Mutt 1917,διάβασε ο ντε Σαντ,καταπληκτικό,ARMUT η' URMUTTER η' URINE MUTT,δεν συμφωνείς μον σερί;είπε γελώντας στη Justine,η ωραία κυρία με κοκκεταρια έγειρε
στο αυτί του και ψιθύρισε,τι ιδέα!και βέβαια,μον αμουρ,μπορείτε,αναφώνησε ο μαρκήσιος,και απευθυνόμενος στον Ντυσαν είπε,ο αγαπητός μας Μαρσέλ δεν θα έχει καμία αντίρρηση,
η κυρία σήκωσε το μαύρο φόρεμα της,λύγισε τα γυμνά πόδια της καθιζοντας σε μια απόσταση
τριάντα περίπου εκατοστών πάνω από τη λεκάνη,σε λίγο ακουσαν και είδαν το κάτουρο της,το ορμητικο τόξο του,Κυριοι,Ιδού!,ακούστε!τι υπέροχος ήχος!The Wonderful Fountain!,αναφωνησε θριαμβευτικά ο Marquis De Sade,ένας φωτογράφος ανάμεσα από το πλήθος των επισκεπτών που
είχαν μαζευτεί γύρω αποθανάτισε το θέαμα,η Justine τελειωντας σηκώθηκε κατεβάζοντας το
φόρεμα της,
την άλλη μέρα οι κριτικοί έγραψαν πως η Fountain είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο τέχνης στον 20ο αιωνα,
THE MARCEL DUCHAMP FOUNTAIN'S PISSING OF ART
.
.
.
Η Αλίκη και το PILLOW PROBLEM του Lewis Carroll-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η Αλίκη είχε αϋπνία,μέτρησε προβατακια,όπως λέγανε,αλλά χωρίς αποτέλεσμα,τα μάτια της δεν έκλειναν,απέναντι από το κρεβάτι ο μεγάλος καθρέφτης,το δωμάτιο μαζί με το κρεβάτι κι αυτή ξαπλωμένη είχε εισχωρήσει μέσα στον καθρέφτη,χαμογέλασε,σιγά το παράξενο,είπε,κι άλλες φορές έχει συμβεί αυτό,έτσι που είναι τα πράγματα δεν έχει καθόλου σημασία τι είναι πραγματικό και τι
μη πραγματικό,φανταστικο,όπως πχ στη λογοτεχνία,ούτε με τη φιλοσοφία την πήρε ο ύπνος,τώρα μέτρησε κύματα,ένα δύο τρία...εκατό...χίλια,τίποτα,αν συνεχίσω έτσι,με τους άπειρους αριθμούς,
σκέφτηκε,ίσως κάποτε κοιμηθώ,αλλά όμως,μπορεί,μέσα στις πιθανότητες είναι,να περάσουν ώρες,μέρες,εβδομάδες,μήνες,χρόνια,αιώνες,φαντάσου αιώνες,,ο κόσμος ολόκληρος θα γίνει αγνώριστος,θα αλλάξει ολοσχερώς , άλλα δέντρα,άλλα ζώα,άλλα πουλιά, άλλα βουνά,άλλες πεδιάδες,άλλοι δρόμοι,άλλα σπίτια άλλες πολιτείες,άλλοι άνθρωποι,αν δεν έχουν εξαφανισθεί,,
ακόμα κι ο φίλος μου ο λαγός,κι η καλή μου χελώνα και το χαριτωμένο κουνελακι,κι εγώ να κάθομαι,μέσα σε αυτή την μεγάλη κοσμοαλλαγη,δεν θέλω να πω καταστροφή,απρακτη στο κρεβάτι,σαν να είμαι καμία τεμπελα,α πρέπει να ενεργοποιηθω,να μην κοιμηθεί το κεφάλι μου,
κάτι να βρω να σκεφτώ,κάτι αισιόδοξο,
εμπρός λοιπόν,ένα δύο τρία,είπε και ανασηκώθηκε στο μαξιλάρι,μαξιλάρι,α αυτό είναι,φώναξε δυνατά,μαξιλάρι,πως δεν το σκέφτηκα πριν;τα προβλήματα μαξιλαριού,όπως με δίδαξε εκείνος
ο ευγενικός μαθηματικός ο Λουίς Κάρολ,πόσο ευφυής άνθρωπος,
THE FAMOUS PILLOW PROBLEMS OF LEWIS CARROLL,προσήλωσε το βλέμμα της στο καθρέφτη,μέσα η' έξω δεν έχει σημασία όπως είναι τα πραγματα,λοιπόν έχουμε και λέμε,αυτό
είναι,σε ένα σάκο είναι μια πλαστική μπαλιτσα άσπρη η' μαύρη,ρίχνω μέσα στο σάκο άλλη μια πλαστική μπαλιτσα με άσπρο χρώμα,τώρα αν βάλω το χέρι μου μέσα στο σάκο και τραβήξω
άσπρη μπαλιτσα ποια η πιθανότητα να ξανατραβηξω ασπρη;,αυτο φυσικά θα το σκεφτώ,αυτός
είναι,ας τον πω έτσι,ο αναντιρρητος Κανόνας του Λουίς Κάρολ,χωρίς χαρτί και μολύβι,μόνο με
το μυαλό,με τη δύναμη της σκέψης,για την ακρίβεια με τη δύναμη της λογικής,ας αρχίσω,μέσα
στο σάκο υπάρχει η μπαλιτσα w1 η' η μπαλιτσα b,για τους μη γνώστες της αγγλικής,αν και
αμφιβάλλω μέσα σε αυτόν τον πλήρως παγκοσμοποιημενο κόσμο να υπαρχουν μη αγγλοφωνοι,
το w και το b είναι τα αρχικά του white ασπρο και του black μαύρο,τότε ας ονοματισω w2 την
άσπρη μπαλιτσα που ρίχνω στο σάκο,επομένως στο σάκο έχει η' w1 w2 η' w2 b,,στην 1η περίπτωση αν τραβήξω την w1 θα εχω αφήσει w2, η' αν έχω τραβήξει την w2 θα εχω αφήσει την w1 ενώ στη
2η περίπτωση θα εχω αφήσει την b,επομένως στις τρεις δυνατότητες οι δύο είναι άσπρη w,επομένως
η πιθανότητα να ξανατραβηξω άσπρη μπαλιτσα είναι 2/3,όπερ και το έλυσα μαξιλαρωμενη,εύγε!όμως με αυτά τα αλλεπάλληλα η' η' τότε επομένως ζαλίστηκα,
κλείνουν τα μάτια μου,επιτέλους ύπνος,αύριο πρέπει να είμαι ξεκούραστη και φρέσκια φρέσκια,
στη 10 η ώρα το πρωί τζαστ έχω τη παρτίδα μπριτζ με το λαγό τη χελώνα και το κουνέλι,εκεί να
δεις μνήμη,πρόβλεψη,τακτική,πιθανότητες,και βέβαια πολύ καλό μου έκανε αυτή η εξάσκηση
λογικής με το PILLOW PROBLEM του αγαπητού μου Lewis Carroll,
ες αύριον λοιπόν,τώρα βουρ για ύπνο,καληνύχτα!
.
.
.
Το 41ο πρόβλημα των Pillow Problems του Lewis Carroll (Σχεδίασμα για ένα film noire)- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-Κύριε Κ.Ντυπεν βρηκαμε αυτό το σημείωμα στο κομοδίνο του θύματος,το πήρε,ήταν καθαρά γραμμένο με μπλε στιλό,διάβασε:
My friend brings me a bag containing four counters, each of which is either black or white.
He bids me draw two, both of which prove to be white. He then says "I meant to tell you, before
you began, that there was at least one white counter in the bag. However, you know it now, without
my telling you. Draw again."
(1) What is now my chance of drawing white?
(2) What would it have been, if he had not spoken?
-πολύ καλά,είπε,ξεκινάμε με γρίφο,να εξετασθεί γραφολογικα,έδωσε το σημείωμα,
περίμενε,η απάντηση ήταν:διαφορετικός γραφικός χαρακτήρας από αυτό της δολοφονημένης,-άρα
του δολοφόνου,κάποιου ζηλιάρη εραστή,ειπε ο αστυνομικός,-πιθανότητα να είναι αυτό,απάντησε
ο ντετέκτιβ Κ.Ντυπεν,όμως αυτό που προέχει είναι να τον ανακαλύψουμε,-αυτό είναι σίγουρα ένα ιχνος,που θα οδηγήσει σ' αυτόν,είπε ο αστυνομικός,-ίσως,αγαπητέ μου,απάντησε χαμογελώντας αινιγματικά ο Ντυοεν,
είχε βραδυασει,στο διαμέρισμα του,οι ουρανοξύστες του Μανχάταν στο πορφυρό φως,
κάθησε στο πιάνο,τοποθέτησε τη παρτιτούρα,η σονάτα για πιάνο no 3 opus 58 του Φρεντερίκ Σοπέν,1)μέρος:allegro maestoso 4/4,γράφτηκε το 1844για τη κοντέσσα Εμίλ ντε Περτουι,Εμίλ
λεγόταν και η δολοφονημένη γυναίκα,Γαλλίδα,πιανιστρια,43 χρ,διαζευγμένη,3)μερος:scherzo
molto vivace σε Μι υφεση μείζονα,ο πρώην άντρας της είναι διάσημος συγγραφέας μυθιστορημάτων,
αυτή η σονάτα του Σοπέν είναι η αγαπημένη της,3)μέρος:largo σε Σι μείζονα,στις 10-11 του Οκτώβρη είχε προγραμματισμένο ρεσιτάλ πιάνου στο Παρίσι,το πρώτο της στην Ευρώπη,με εργα Σποπεν Μπετόβεν Νεμπισι,
4)μέρος:finale presto non tanto,ο νέος σύντροφος της είναι τραπεζίτης,με χόμπι το τέννις,αυτός είναι
ο χορηγός του ρεσιτάλ,γαλλοαμερικανος,
πριν κοιμηθεί κοίταξε το σημείωμα,το 41ο πρόβλημα από τα Pillow-Problems by Charles L. Dodgson (Lewis Carroll).
χαμήλωσε το φως,ξάπλωσε στο κρεβάτι,τοποθέτησε το κεφάλι του αναπαυτικά στο μαξιλάρι,
προσπάθησε να το λυσει με τη σκέψη,αν το κατάφερνε ίσως μάθαινε κάτι για το δολοφονο,κάποιοι δολοφόνοι πάσχουν από την ιδεοληψία του τέλειου εγκλήματος,ένα είδος παράνοιας,θέλουν να παρουσιασουν το έγκλημα τους σαν γρίφο,και δεν τους ενδιαφέρει αν στο τέλος λυθεί,αρκεί που παιδεψε τον ντετέκτιβ,ένα είδος μεταφυσικής του εγκλήματος,αφού υπάρχει τουλάχιστον μια άσπρη σφαίρα στις τέσσερις σφαίρες του σακου,τότε έχουμε τους εξεις συνδιασμους:
αααα,αααμ,ααμμ,αμμμ,επομένως αφού τραβήχτηκαν 2 ασπρες, έχουμε,αα η' αμ η' μμ,η' αμμμ απορρίπτεται,αφού δηλώθηκε πως τουλάχιστον μια είναι άσπρη και τραβήχτηκαν 2 ασπρες,
επομένως η πιθανότητα να τραβηχθεί άσπρη είναι η' 1 η' 1/2 η' 0 ,
τα μάτια του έκλειναν,χαμογέλασε,αυτός ήταν και ο σκοπός των προβλημάτων μαξιλαριού του μαθηματικού και συγγραφέα Λουίς Κάρολ,ίσως,αν σταθεί τυχερός,στο όνειρο του να συναντήσει
την Αλίκη μέσα στον καθρέφτη και να του λύσει το πρόβλημα,
τον ξυπνησε το τηλέφωνο,κοίταξε την ώρα,8:27 το πρωί,
-ο δολοφόνος πιάστηκε και είναι η γυναίκα του τραπεζίτη,καθαρη,τυπική,υποθεση ζηλοτυπίας του είπαν,
ζήτησε να συναντηθεί με τον πρώην σύζυγό της γυναίκας,
τον δέχτηκε στο γραφείο του,17 όροφος,Midtown Manhattan,πίνακας του Πόλακ στο τοιχο άντρας περίπου 50 χρ,ψηλός με σκληρό πρόσωπο,,
-Αγαπητέ κ.Κ.Ντυπεν σας περίμενα,εδώ και ένα χρόνο γράφω ένα μυθιστόρημα,βρίσκομαι στο 7ο κεφάλαιο,εκεί σχεδίασα τη δολοφονία της ηρωίδας,μιας διάσημης πιανιστριας από τον ζηλοτυπο εραστή της,ένα τραπεζίτη,φανατικού λάτρη του Λουίς Κάρολ,αλλά όμως,όπως βλεπεται,η πραγματικότητα με διέψευσε,
-Εσείς,όμως,κύριε,απάντησε ο Κ.Ντυπεν δεν σχεδιασατε τον φόνο της γυναίκας σας;
-Φυσικά και όχι,είπε ο συγγραφεας
Όμως,παρ'ολ'αυτα αυτός συνέβηκε,απάντησε ο Ντυοεν,και φυσικά θελετε να πιστέψω πως η γυναικα του τραπεζίτη έμαθε για το σχεδίασμα του κεφαλαίου σας και το πραγματοποίησε;
-Μα πως είναι δυνατον;είπε ο άντρας
-Γι'αυτο,κύριε,συμπεραίνω πως εσείς είστε ο δολοφόνος,είπε ο ντετέκτιβ Κ.Ντυπεν
-Τι σας κάνει κύριε να συμπεράνετε αυτό,είπε ο συγγραφέας
-Ακριβώς αυτο,κύριε,απάντησε ο ντετέκτιβ,
και πηγαίνοντας στη βιβλιοθήκη τράβηξε ένα βιβλίο,και χαμογελώντας αινιγματικά πρόσθεσε,
ο δολοφόνος θα έχει τουλάχιστον ένα βιβλίο του Λουίς Κάρολ στη βιβλιοθήκη του,κι εσείς έχετε ακριβώς αυτό το ένα,
τα Pillow-Problems του Lewis Carroll,κύριε Τσαρλς Ντογκσον,
ο ελληνογαλλοαμερικανος ντετέκτιβ Κ.Ντυπεν άνοιξε το βιβλίο,
-ιδού,τσεκαρισμενο,είπε,στο 41ο πρόβλημα,και μάλιστα βλέπω γράψατε στο περιθώριο τη λύση του,δεν ξέρω αν σας δυσκόλεψε,εμένα,χαμογέλασε,με δυσκόλεψε αρκετά,
έκλεισε το βιβλίο και το έβαλε στη θέση του,
-Τώρα όλα,είπε,είναι στη θέση τους,η πρώην γυναίκα σας σας χώρισε για τον τραπεζίτη,η γυναίκα
του τραπεζίτη δολοφονει την αντιζηλη,ένα άχαρο σενάριο,γιατί να χαθεί η ευκαιρία,το νέο σας μυθιστόρημα θέλει γερό προμονταρισμα,η παγκόσμια αγορά του βιβλίου είναι σκληρή,ευμετάβλητη,
τι πιο μεγαλυτερη διαφήμιση,αν το φανταστικό,η λογοτεχνία,αντιγράφει το πραγματικό και το αντίστροφο,το πραγματικό αντιγράφει το φανταστικό,τη λογοτεχνία,φοβηθηκατε μήπως χαθεί η ευκαιρία με την ενοχή της γυναίκας του τραπεζίτη,της αντιζηλης,και τότε δρασατε,φανερωσατε
το περιεχόμενο του 7ου κεφαλαίου σας,η φήμη,η ιδεοληψία του συγγραφεα,τι κι αν καταδικασθητε αφού το βιβλίο σας θα σπάσει τα όλα ρεκόρ,
σε ένα βιβλιοπωλείο αγόρασε τα Pillow-Problems by Charles L. Dodgson (Lewis Carroll).
-Μαθηματικός είστε κύριε;τον ρώτησε ευγενικά η νεαρή πωλήτρια
-Όχι,ακριβώς,μάλλον φανατικός της Λογικής,απάντησε χαμογελωντας,
στο διαμέρισμα του,έξω ειχε βραδυασει,πορφυρό φως πίσω από τους ουρανοξύστες του Μανχάταν,
κάθησε στο πιάνο,Φρεντερίκ Σοπεν σονάτα για πιάνο no 3 opus 58,
Ι) Allegro maestoso, 4/4, ΙΙ) Scherzo: Molto vivace σε Μι ύφεση μείζονα, ΙΙΙ) Largo σε Σι μείζονα
και IV) Finale: Presto non tanto
έκανε ένα ζεστό μπάνιο,ήπιε ένα ποτήρι γάλα και καθάρισε ένα μήλο, ξάπλωσε στο κρεβάτι,
τοποθέτησε το κεφάλι του αναπαυτικά στο μαξιλάρι,άνοιξε το βιβλίο με τα Pillow Problems στη τύχη,έπεσε στη σελίδα με το 41ο πρόβλημα,χαμογέλασε,αυτό μόλις λυθηκε,είπε,
έκλεισε το βιβλίο και το ξανάνοιξε,προβλημα
23ο:
A bag contains 2 counters, each of which is known to be black or white. 2 white and a black are
put in, and 2 white and a black drawn out. Then a white is put in, and a white drawn out. What is
the chance that it now contains 2 white?
αρχικά έχουμε,σκέφτηκε,η' αα η' αμ η' μμ,αφού ρίχνουμε στο σάκο δύο άσπρες και μια μαύρη
έχουμε η' ααααμ η' αααμμ η' ααμμμ,
έκλειναν τα μάτια του,-ας ελπισω είπε να μην συμβεί καμια δολοφονια με υπόβαθρο αυτό το προβλημα,αν και τελικά κανένα φόνος δεν είναι τέλειος,ούτε και η διήγηση του τέλεια,
παράτησε δίπλα το βιβλιο και κοιμηθηκε
.
.
.
Boris Godunov [1552-1605]
.
MUSORGSKY "Boris Godunov" - Центр оперного пения Г.Вишневской - Artstudio"TroyAnna"
Η 4η Σκηνή του Μπόρις Γκουντουνοφ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ποιο είναι το όνομα σου;ο μοναχός απάντησε:Βλαδίμηρος Ίλιτς,ο τσάρος Μπόρις Γκουντουνοφ ρώτησε:τι ξέρεις για μένα,εισαι εκμεταλλευτής του λαού,η φωνή του Μονάχου σκληρή,και δολοφόνος πρόσθεσε ο τσάρος,αυτό δεν με ενδιαφέρει,παιχνίδια εξουσίας,είπε ο Βλαδίμηρος,αν δεν ήταν ο τσαρεβιτς Ντιμίτρι,θα ήταν ο συγγραφέας Αλεξάντρ Πούσκιν εξορισμένος,ότι είναι εμπόδιο παραγκωνίζεται με τη βία,γέλασε,α ξέχασα με το ξύρισμα,τόσοι βογιαροι ξυριστηκαν,στο θέατρο
σου είσαι,αυτό μάλλον είναι η φιλοδοξία σου,ένας σαιξπηρικος ήρωας, Άμλετ η' Ληρ,κάποτε,είναι νομοτέλεια,θα εμφανίζονταν,κάποιος τσαρεβιτς ΨευτοΝτμιτρι η' κάποιος καιροσκόπος μοναχός Γκρέγκορι,ξέρεις οποίος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον,και όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει
το παρελθόν,είχε σκοτεινιάσει στο κελί,ακούγονταν βαριά η ανάσα του Μπόρις Γκουντουνοφ,πονούσε το κεφάλι του,ξαφνικά φώναξε:φύγε παιδί φύγε φύγε,πατερουλη κανένας δεν είναι εδω μέσα,είπε ήρεμα ο Βλαδίμηρος,μονάχα εγώ κι εσύ,δύο αλλόκοτα σύμβολα ιστορίας,η' δύο αξιοθρηνητοι δράστες της,τα μέσα και οι σχεσεις παραγωγής κρίσιμοι όροι της εξέλιξης της κοινωνίας,ο τσάρος γέλασε,αυτά κάποτε συζήτησα με τον Καρλ Μαρξ,δεν υπερβάλλω,ούτε κι εγώ υπερβάλλω,ο Βλαδίμηρος Ίλιτς αντέδρασε,αν πω πως Μπόρις Γκουντουνοφ θα σε παρομοιάζουν με τον Μεγάλο Πέτρο και τον Ιωσήφ Στάλιν,εσύ τι είσαι αληθεια;τον ρώτησε ο τσάρος χαμηλόφωνα,μοναχός η' συνομωτης;ο άλλος χαμογέλασε,δεν απάντησε,το κεφάλι του πονούσε,βουιζε,σαν να είχε μαζευτεί όλο το αίμα εκεί,η' είχε σταματήσει να κυκλοφορεί εκεί,έξω άκουγε καθαρά τις φωνές του πεινασμένου πλήθους,Θάνατος στον δολοφόνο Μπόρις,οποιος σκοτώνει πρέπει να σκοτωθεί,δεν θυμάται αν έγινε έτσι,τα χέρια έπιασαν σφιχτά τον τρυφερό λαιμό του δεκάχρονου παιδιού και τον έστριψαν,ο φανατισμένος όχλος του τσαρεβιτς ΨευτοΝτμιτρι ούρλιαζε:θάνατος στον Μπόρις,κλείσε το παραθυρο,φώναξε στον Βλαδίμηρο Ίλιτς,κάνει κρύο,παγώνω,θα στραγγαλίσουν με τον ίδιο τρόπο την τσαρίνα Μαρία Σκουρατοβα,τη γυναίκα μου,και το παιδί μου τον, Φιοντόρ,η Ρωσία έπρεπε να κυβερνηθεί,αυτό μου δίδαξε ο τσάρος Ιβάν ο Τρομερός,ο γιος του Φιοντόρ ήταν διανοητικά καυστερημενος,έφερα Άγγλους εμπόρους να τονωσω την οικονομία,Ευρωπαίους καθηγητές να ανεβάσω το μορφωτικό επίπεδο των Ρώσων,έκανα το Πατριαρχείο,ήθελα τη Σιβηρία,ζωτικούς χώρους,διπλωματικές σχέσεις με την εχθρική Σουηδία,ένα βασίλειο δεν κυβερνιεται με τις δεισιδαιμονιες,ούτε με Βογιαρους συντηρητικούς ούτε με αναρχικούς Κοζάκους,έχω κενά μνημης,δεν θυμάμαι αν διέταξα εγώ την δολοφονία του παιδιού,ανοησία,ήταν από έβδομο γάμο του Ιβάν,όχι από μέχρι τρίτο,σταμάτησε,κοίταξε τον Βλαδίμηρο Ίλιτς,τα μάτια του γυαλιζαν,το ξέρω με κατασκοπεύεις,εσύ τους έβαλες όλους αυτούς,α ναι τώρα καταλαβαίνω,είσαι οπαδός του Μαρξ,εμπρός στραγγάλισε με,η Ιστορία σε περιμένει,όπως είπες οποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον,εσύ,τώρα,ελέγχεις το παρον,και θα ελέγξω το παρελθόν,τον διέκοψε ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Ουλιάνοφ Λένιν,,είμαι κι εγώ ενας εγκληματίας του κράτους,μια μυθιστορηματική καρικατούρα της Παγκόσμιας Φάρμας των Ζώων του Τζωρτζ Όργουελ,εδώ στο μοναστήρι διαβάζω το Κεφάλαιο του Μαρξ,η Ορθοδοξία σας θα καταρρευσει,όπως κι η δικιά σας,αντέδρασε ο τσάρος,μια Εταιρεία Επαναστατών Απόλυτης Πειθαρχίας,Θέλω,είπε με σταθερή φωνή ο Λεν ,μια οργάνωση Επαναστατών και θα αναποδογυρίσω ολόκληρη τη Ρωσία,όπως τώρα,είπε γελώντας,ένας ψευτο Δημήτριος την αναποδογυρίζει,το κεφάλι του πονούσε,η Ιστορία ένα φιάσκο,ενιωθε λιποθυμία,άκουσε χτύπημα στη πόρτα,τον φώναζαν,άνοιξε η πόρτα,είδε τη σκιά του ανθρώπου,ελάτε,κύριε τι συμβαίνει;είναι η τέταρτη πράξη,ο διάσημος βαρύτονος κατάφερε να σηκωθεί,από το παρασκήνιο μέχρι τη σκηνή τα πόδια του έτρεμαν,
όταν οι θεατές τον άκουγαν να τραγουδάει τα τελευταία λόγια
BORIS
Bozhe! Bozhe! Tjazhko mne! Uzhel' grekha ne zamolju? O, zlaja smert'! Kak muchish' ty zhestoko! Povremenite: Ja car' jeshchjo! Ja car' jeshchjo...
μια κρίση είναι,μια άλλη κρίση,είπε στον Βλαδίμηρο,δεν θέλω βοήθεια,δεν χρειάζεται,τα γεγονότα θα συμβούν όπως ακριβώς πρέπει να συμβούν,ο Βλαδίμηρος Ίλιτς απάντησε,ναι,έτσι είναι,η Επανάσταση θα συμβει,εδώ στην εξορία στο χωριό Σουσένγσκογιε της ανατολικής Σιβηρίας γραφω πάνω σε στατιστικό υλικό την 'Ανάπτυξη του Καπιταλισμού στη Ρωσια',του έδειξε τα χειρόγραφα,είδε την υπογραφή:Влади́мир Ильи́ч Улья́нов Ле́нин,
ψευδώνυμο από τον ποταμό Lena αντίθετο σε πορεία από τον Βόλγα,κατάλαβε το τέλος,15 Μαρτίου 1917 πτώση του τσάρου Νικολάου Β',24 Φεβρουαρίου οι Μπολσεβίκοι καταλαμβάνουν τους σιδηροδρόμους,την τηλεφωνική υπηρεσία,τη κρατική τράπεζα,νύχτα 25 Οκτωβρίου οι Ερυθρές φρουρές περικυκλώνουν τα Χειμερινά Ανάκτορα,ακούει τα ουρλιαχτά της πλεμπας,ο Μπόρις είναι δολοφόνος να πεθάνει,κοιτάζει τον Βλαδίμηρο Ίλιτς,Φύγε παιδί φύγε φύγε,θα σε πιάσουν,άργησα,φύγε γρηγορα,θα'ρθουν να με ζητήσουν,
από την Όπερα Μπόρις Γκουντουνοφ του Μοντεστ Μουσοργκσκι
και τον είδαν να πέφτει ,να σωριάζεται στο σανίδι της σκηνής,έτρεξαν οι τραγουδιστές να τον σηκώσουν,ήταν αργά,οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο,αποφάνθηκαν οι γιατροί,
.
.
Σημειωση:
4η σκηνη Modest Mussorgsky Boris Godunov opera
BORIS
Bozhe! Bozhe! Tjazhko mne! Uzhel' grekha ne zamolju?
O, zlaja smert'! Kak muchish' ty zhestoko! Povremenite:
Ja car' jeshchjo! Ja car' jeshchjo...Bozhe! Smert'! Prosti menja!
Vot, vot car' vash... car'... prostite... Prostite...
.
-μεταφραση translation-
Boris
Θεε μου!Θεε μου!υποφερω.ω Κυριε,συγχωρα με για τα αμαρτηματα μου!
ω τρομερε θανατε,ποσο σκληρο ειναι το μαρτυριο σου;,δεν υπαρχει σωτηρια,
ειμαι ακομα ο τσαρος,ειμαι ακομα ο τσαρος,θεε μου-ω θανατε,
συγχωρα μου,ολα,[δειχνει τον Φιοντορ]αυτος,αυτος τωρα ειναι,ο τσαρος!
συγχωρα με,συγχωρα με
[ο Boris Godunov πεθαινει]
.
.
Feodor Chaliapin - Boris Godounov, Act.4 - Death of Boris ( (Moussorgsky) -1927
Title page of a late manuscript of the Prose Edda, showing Odin, Heimdallr, Sleipnir and
other figures from Norse mythology
.
.
Mysteries runes in corridor Μυστήρια ρουνες του διαδρουου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
THE PROSA EDDA DETECTIVE STORY OF FREDA-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τελείωσα το διάβασμα του βιβλίου A Study in Scarlet του Arthur Conan Doyle ,“You have been in Afghanistan, I perceive.”ειπε στον Doctor Watson ο Sherlock Holmes όταν τον πρωτοσυναντησε,αυτό του έκανε μεγάλη εντύπωση,αργότερα ο Sherlock Holmes του εξήγησε,'πολυ γρήγορα έγιναν οι λογικοί συλλογισμοί,-έχεις αέρα γιατρού και στρατιωτικού,άρα στρατιωτικός γιατρος,
-το δέρμα σου είναι ηλιοκαμενο,και δεν είναι το φυσικό σου,αφού ο καρπός είναι λευκός,άρα ήσουν σε ζεστή χώρα,-το πρόσωπο σου είναι χλωμό και το αριστερό χέρι σου είναι τραυματισμένο όπως φαίνεται από το τρόπο που το κρατάς,άρα τραυματίσθηκες σε πολεμο-το Αφγανιστάν είναι η ζεστή χώρα με την οποία έχει πόλεμο η Αγγλία,άρα ήσουν στο Αφγανιστάν,εκείνη την ώρα άκουσα ένα γυναικείο ουρλιαχτό,ετρεξα κι άνοιξα τη πόρτα,στο βάθος του διαδρόμου είδα μια γυναίκα,έστριψε και την έχασα,έκλεισα τη πόρτα,περίμενα πίσω της,ησυχία,έκανα μπάνιο ντύθηκα και βγήκα,ο διάδρομος αριστερά δεξιά είχε αριθμημένες πόρτες,είχα φτάσει στην 30η αριστερά και 31η δεξιά,άκουσα ένα τρίξιμο,στάθηκα,μια γυναίκα ήταν στην μισοανοιγμενη 31η πόρτα,ελάτε μέσα,
μου είπε με χαμηλή φωνή,δίστασα,ελάτε,σας παρακαλώ,πέρασα στο διαμέρισμα της,η γυναίκα έκλεισε τη πόρτα πίσω,καθίστε μου είπε,κάθισα στον καναπέ,κάθησε απέναντι μου η γυναίκα,
περίπου 40χρ υπολόγισα,είστε Νορβηγίδα;της είπα,από που το συμπερενεται; ρώτησε με έκπληξη
η γυναικα,πολύ απλά,είπα,από τον πίνακα του Μουνκ,τον έδειξα στον τοίχο,
ακριβώς πίσω από πάνω σας,α βέβαια η Κραυγή του Μουνκ,είπε η γυναίκα,και το όνομα μου είναι Freda,απο το Freyja το ονομα της θεάς του έρωτα,της ομορφιάς,αλλά και του πολέμου και του θανάτου στη νορβηγική μυθολογία,το συμπέρασμα ότι σπουδάσατε ιστορία εξυπακούεται,είπα,
η Freda. χαμογέλασε,πραγματικά είστε πολυ όμορφη της είπα,ευχαριστώ,σωστά μαντεψατε είμαι ιστορικός,σπούδασα την σκανδιναβική ιστορια και μυθολογία των Βίκινγκς,τότε είστε και η γυναίκα της Κραυγής,είπα και την κοίταξα στα μάτια,εννοεις την κραυγή,την φωνή που ακούστηκε στο διαδρομο,είπε η Freda,ώστε την άκουσες και συ,είπα,αυτή η φωνή ήταν δικιά μου,και η γυναίκα
στο διάδρομο ήμουν εγώ,είπε,τι συνέβηκε;ρώτησα,γέλασε,απλά ήθελα να τραβήξω τη προσοχή σας,αυτό με κολακεύει είπα,δεν φοβήθηκες μήπως γίνει αναστάτωση στο κτίριο;,-όχι,άλλωστε,
όπως είδατε,κανείς δεν ασχολήθηκε,η παραξενια των ανθρώπων δεν ενδιαφέρει κανέναν,είναι ιδιωτική υπόθεση,-τι ξερεται για μένα;-τιποτα,-ειμαι μεταφραστής,τώρα μεταφράζω Sherlock Holmes,το
A Study in Scarlet του Arthur Conan Doyle,-πολύ ωραία,κι εγώ γράφω μια αστυνομική ιστορία,
ο ντετέκτιβ μου ονομάζεται Snorri Sturluson,ένα μίγμα Sherlock Holmes και Auguste Dupin του Poe,
ο Snorri Sturluson είναι ιστορικό πρόσωπο ,ήταν Ισλανδός ποιητής και έγραψε την Prosa Edda,
περίπου το 1220,θεωρειται το πληρέστερο βιβλίο της σκανδιναβικής φιλολογίας,το δολοφόνησαν
το 1241-δηλαδη,γέλασα,ο ντετέκτιβ της αστυνομικής ιστορίας είναι το θύμα,πολύ πρωτοτυπο-ακριβως,αυτή είναι η ιδέα μου,είπε η Freda,και θέλω να με βοηθήσετε-με κοιταξε-θελετε να παίξουμε σκάκι η' να σας παίξω την Piano Sonata in E minor, Op. 7 του Edvard Grieg;-και τα δύο,απάντησε,
το πρώτο θα μας ασκήσει τη λογική που χρειαζόμαστε για μια καλή αστυνομική ιστορία,και
η μουσική θα μας βάλει στην ατμόσφαιρα της,-πρεπει να σου πω,είπε η Freda,ο δολοφόνος είναι
μαιτρ στο σκάκι κι έχει εμμονή με την συγκεκριμένη σονατα,στο σκάκι
η Νορβηγίδα έκανε ματ,ύστερα έπαιξε τη σονάτα,
-καταπληκτικη εκτέλεση,είπα,-ευχαριστω,μου δωρησε τη Prosa Edda του Snorri Sturluson,
θες να πάμε για φαγητό;πρότεινε η Freda,σε μια ώρα τρώγαμε σε ένα vegetetian restaurant,η Freda ήταν φανατική vegeterian,μου ανέλυσε την ωφέλεια, Broccoli Quinoa Cake εγώ,Summer Tomato Risotto with Saffron η Freda,σε πολλές ιστορίες μου,της είπα, ένα ζευγάρι τρώει σε κάποιο εστιατόριο σε κάποια πολη,αυτό μου δίνει την ιδέα ενός λαβυρίνθου,γέλασε,τότε κι εγώ είμαι μέσα σ' αυτόν ειπε,ήπιαμε Ginger-Lime Fizz with blueberries,η συζήτηση μας περιστράφηκε στην μυθολογία των Βίκινγκς,γυρίσαμε λίγο μετά τα μεσάνυχτα στο hotel,ορίσαμε ραντεβού στο διαμερισμα της το πρωί 10 η ώρα,ξαπλωσα και ξεφυλλιζοντας την Prosa Edda,Translated by Arthur Gilchrist Brodeur [1916],στη σελίδα 38 διαβασα:
XXIV. "Njördr in Nóatún begot afterward two children: the son was called Freyr, and the daughter Freyja; they were fair of face and mighty. Freyr is the most renowned of the Æsir; he rules over the rain and the shining of the sun, and therewithal the fruit of the earth; and it is good to call on him for fruitful seasons and peace. He governs also the prosperity of men. But Freyja is the most renowned of the goddesses; she has in heaven the dwelling called Fólkvangr,[1] and wheresoever she rides to the strife, she has one-half of the kill, and Odin half, as is here said:
Fólkvangr 't is called, | where Freyja rules
Degrees of seats in the hall;
Half the kill | she keepeth each day,
And half Odin hath.
Her hall Sessrúmnir[2] is great and fair. When she goes forth, she drives her cats and sits in a chariot; she is most conformable to man's prayers, and from her name comes the name of honor, Frú, by which noblewomen are called. Songs of love are well-pleasing to her; it is good to call on her for furtherance in love."
χαμογέλασα,η Freda η' η Freyja κυβερνήτης του φόνου και του έρωτα,έκλεισα το βιβλίο και κοιμήθηκα,
είδα έναν εφιάλτη,ξύπνησα,δεν θυμόμουν την αρχή,μόνο το τέλος,ήμουνα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και έξω άκουσα μια γυναίκα να ουρλιάζει,άνοιξα τη πόρτα,ο διάδρομος ήταν εκτυφλωτικά φωτισμένος,τυφλώθηκα,δεν είδα τίποτα,εκεί ξύπνησα ιδρωμενος,σηκώθηκα και άνοιξα τη πόρτα,έξω ο διάδρομος χαμηλά φωτισμένος,ησυχία,περιμενα λίγο,άκουσα μουσική,η Piano Sonata in E minor, Op. 7 του Edvard Grieg,την θυμήθηκα, η Freda δεν κοιμόνταν κι εκείνη την ωρα έπαιζε,μπαίνοντας στο διαμέρισμα κοίταξα την ώρα:3 και 20,
την αλλη μέρα πήγα,ακριβώς 10 η ωρα το πρωι,στο διαμέρισμα της,31η πόρτα,χτύπησα,
δεν πήρα απάντηση,ξαναχτύπησα,από την πίεση η πόρτα τριζονταςυποχώρησε δεν ήταν κλεισμένη,μπήκα,φώναξα :Freda Freda,δεν μου απάντησε,πήγα αμέσως στη κρεβατοκάμαρα,βρήκα
τη Freda στραγκαλισμενη,δεν πείραξα τίποτα,πήρα τηλέφωνο την αστυνομία,σε λίγο ήρθαν,έγινε έρευνα στο διαμέρισμα,είδαμε το σκάκι,το θύμα με τον δολοφόνο είχαν παίξει σκάκι,στο πιάνο
υπήρχε ανοιχτή η παρτιτούρα της Piano Sonata in E minor, Op. 7 του Edvard Grieg,και πάνω στα πλήκτρα η Prosa Edda,στο πρωτότυπο στην ισλανδική γλώσσα,Snorra Edda,έκδοση:
Egilsson, Sveinbjörn, ed. (1848), Edda Snorra Sturlusonar: eða Gylfaginníng, Skáldskaparmál og Háttatal,εξείχε ένα χαρτί,άνοιξα στο σημείο εκείνο,στο χαρτί ήταν γραμμένο με κόκκινο στυλό ένα κείμενο σε άγνωστο,και παράξενο, για μένα αλφάβητο,σε εκείνη τη σελίδα του βιβλίου της Prosa Edda διάβασα,αν και δεν έχω καμία γνώση νορβηγικών,:
24. Frá Frey ok Freyju.
Njörðr í Nóatúnum gat síðan tvau börn. Hét annat Freyr, en dóttir Freyja. Þau váru fögr álitum ok máttug. Freyr er inn ágætasti af ásum. Hann ræðr fyrir regni ok skini sólar ok þar með ávexti jarðar, ok á hann er gott at heita til árs ok friðar. Hann ræðr ok fésælu manna. En Freyja er ágætust af ásynjum. Hon á þann bæ á himni, er Fólkvangr heitir. Ok hvar sem hon ríðr til vígs, þá á hon hálfan val, en hálfan Óðinn, svá sem hér segir:
38.
Folkvangr heitir,
en þar Freyja ræðr
sessa kostum í sal;
halfan val
hon kýss hverjan dag,
en halfan Óðinn á.
Salr hennar Sessrúmnir, hann er mikill ok fagr. En er hon ferr, þá ekr hon köttum tveim ok sitr í reið. Hon er nákvæmust mönnum til á at heita, ok af hennar nafni er þat tignarnafn, er ríkiskonur eru kallaðar fróvur. Henni líkaði vel mansöngr. Á hana er gott at heita til ásta."
και κατάλαβα πως ήταν αυτό που διάβασα το προηγούμενο βράδυ στη σελίδα 38 της Prosa Edda
που μου δώρισε η Freda,
από το πόρισμα του ιατροδικαστή η δολοφονία της Freda έγινε στις 3 η ώρα το πρωί,επομένως η μουσική που άκουσα δεν ήταν από την Freda,αλλά από τον δολοφόνο της,μετά το στραγκαλισμό της κάθησε στο πιάνο και έπαιξε την Piano Sonata in E minor, Op. 7 του Edvard Grieg,πριν τη δολοφονία έπαιξε μαζί της σκάκι,θυμήθηκε πως η Freda μου είχε πει πως ο δολοφόνος είναι μαιτρ στο σκάκι και έχει εμμονή με την συγκεκριμένη σονατα,
μετά από μια βδομάδα έγινε η αποκρυπτογράφηση του κειμένου στο χαρτί που άφησε ο δολοφόνος από ειδικό γλωσσολόγο,αυτός αποφάνθηκε πως ήταν γραμμένο στο ρουνικο αλφάβητο,και μάλιστα στα Younger Futhark,τα οποια καλούνται σκανδιναβικά ρουνες,όταν τα Πρώτο Νορβηγικα κατά τον μεσαίωνα εξελίχθηκαν στα Παλιά Νορβηγικα,μια από τις σημασίες των runes,με πληροφόρησε ο γλωσσολόγος, είναι mystery,
μου έδωσε το μεταφρασμένο κείμενο,διάβασα:
“You have been in
Afghanistan, I perceive.”
I knew you came from
Afghanistan. From long habit the train of thoughts
ran so swiftly through my mind, that I arrived at
the conclusion without being conscious of interme-
diate steps. There were such steps, however. The
train of reasoning ran, ‘Here is a gentleman of a
medical type, but with the air of a military man.
Clearly an army doctor, then. He has just come
from the tropics, for his face is dark, and that is
not the natural tint of his skin, for his wrists are
fair. He has undergone hardship and sickness, as
his haggard face says clearly. His left arm has been
injured. He holds it in a stiff and unnatural man-
ner. Where in the tropics could an English army
doctor have seen much hardship and got his arm
wounded? Clearly in Afghanistan.’ The whole
train of thought did not occupy a second. I then
remarked that you came from Afghanistan, and
you were astonished.”
A STUDY IN SCARLET of
Υπογραφη
Snorri Sturluson
.
.
.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-x.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ανθρώπινα Εσωτερικά)
'το Σαββατοκύριακο κανονίσαμε με την Έλλη εκδρομή,με το καινούργιο αυτοκίνητο της,με
θέλει παρεα',ήξερε ότι του έλεγε ψέματα,
επέστρεψε από την εκδρομή,'περασαμε υπεροχα'του είπε αγκαλιάζοντας τον,του έδειξε βίντεο
και φώτογραφιες,η Έλλη με λουλουδενιο καπέλο διπλα στο αυτοκίνητο,και η Ελένη ξαπλωμένη
πάνω στο καπό με άσπρο σορτς και μαύρη μπλούζα,χαμογελούσε στο φακό,είχε ωραία μακρυά
πόδια,
χτύπησε το τηλέφωνο της,έψαξε στη τσάντα της,μέχρι να το βρει έκλεισε,'η Έλλη είναι,το ξέχασα,είχαμε ραντεβού,θα πάμε θέατρο,ύστερα για φαγητό,μετά σε κάνα μπαρ για ποτό,είναι φλύαρη,ορισμένες φορές τη βαριέμαι,όμως είναι πραγματική φίλη μου',ντύθηκε,μαύρο φόρεμα ελαφρά μίνι,ντεκολτέδιακριτικό,
'εισαι πολύ όμορφη 'της είπε,έφυγε,
αν ήθελε μπορούσε να την παρακολουθήσει,ήξερε σε ποια περιοχή θα πήγαινε,τον αριθμό
του κτιριου,τον όροφο,τον αριθμό του διαμερίσματος,τον άντρα που την περίμενε,
όταν επέστρεψε ήταν περασμένα μεσάνυχτα,κοιμόνταν,τον ξύπνησε το άρωμα της,την είδε που γδυνονταν,έβαλε ένα μαύρο κομπινεζον,'αυτο που σου αρεσει'του είπε,ξάπλωσε δίπλα του,άναψε τσιγάρο,του είπε για το θέατρο,ένας άντρας και μια γυναίκα σε ένα διαμέρισμα,εγκλωβισμένοι
από κάτι που δεν μας αποκαλυφθηκε ποτε,φοβερή σκηνοθεσία,μια ανθρωποφαγικη σχέση,στα
όρια της υστερίας,στο τέλος για δέκα λεπτά δεν μιλούσαν καθόλου,η γυναίκα όρθια και ο άντρας
στον καναπέ,ακίνητοι,
η Ελένη σηκώθηκε και έκλεισε το φως,σε λίγο μέσα στο σκοτάδι άκουσε την αναπνοή της,καθώς κοιμόνταν,κάνα δυο φορές κάτι είπε,αλλά δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει τι,
την άλλη μέρα,στο γραφείο,συνέχισε τη μετάφραση της MADAME BOVARY του
Gustave Flaubert ,απορροφήθηκε σ'αυτη,ίσως θα είναι η καλύτερη μετάφραση του
Madame Bovary, quand elle fut dans la cuisine, s’approcha de la cheminée.
Du bout de ses deux doigts, elle prit sa robe à la hauteur du genou, et, l’ayant
ainsi remontée jusqu’aux chevilles, elle tendit à la flamme, par-dessus le
gigot qui tournait, son pied chaussé d’une bottine noire. Le feu l’éclairait en entier, pénétrant
d’une lumière crue la trame de sa robe, les pores égaux de sa peau blanche
et même les paupières de ses yeux qu’elle clignait de temps à autre. Une grande couleur
rouge passait sur elle, selon le souffle du vent qui venait par la porte entr’ouverte.
αργότερα,είχε νυχτώσει,επέστρεψε. η Ελένη,'τι φοβερή ιδέα είχε η Έλλη' του είπε 'να πάμε με
αυτόν τον άστατο καιρό για κολυμπι',πλησίασε στο τζάκι,σήκωσε το φόρεμα της πάνω από τα γόνατα,'μας έπιασε ξαφνική καταιγίδα,γίναμε μουσκεμα',φορούσε μαύρες μπότες,το φως της
φωτιάς διαπερνούσε το διάφανο φόρεμα της,έβλεπε το υπέροχο κορμί της,ένα ροζ απαλό χρώμα
την τύλιγε,
έτσι εκείνο το απόγευμα την είχε δει κι εκείνος ο άντρας στο διαμέρισμα του
.
.
.
woman's enigma dream-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/9g9ETFMDuk4
l'imagination de les plaisirs-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
σου αρέσει ο πίνακας;ρώτησε,ένα ολοκληρωτικό κόκκινο,καταπληκτικό,απάντησε,πως ξέρουμε
τι επιτρέπεται και τι απαγορευεται;,ρώτησε τη γυναίκα,νομίζω πως επαρκεί η φύση,
ο Θεός,η ηθική αφορά τους θεολόγους,η Ελεονώρα είπε,όλη η ηθική είναι ανοησία,ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας,πρέπει να απελευθερωθουμε από τις σκέψεις των άλλων,τις ιδεολογίες,τους,κοίταξε τις γυναίκες σε τι κυκαιωνα στερεοτυπων είναι πνιγμένες,της πρότεινε να παίξουν μπριτζ,φώναξε τις δύο νεαρές κοπέλες,
αυτός ζευγάρι με την ξανθιά κοπέλα,Ανατολή/Δύση,η Ελεονώρα με την μελαχρινή,
Βορράς/Νότος,μοίρασε τα 52 χαρτιά της τράπουλας,από 13 χαρτιά ο κάθε παίχτης,είχε ατού στις πικες,όταν τελείωσαν το παιχνίδι,είπε:η ευτυχία,η απόλαυση,δεν είναι ουτοπία,τα δύο κορίτσια θα μας το αποδείξουν,χαμήλωσαν τα φώτα,οι τρεις καθρέφτες αντικατοπτριζαν τα είδωλα τους,κάθε ένας έχει τον προκαθορισμένο ρόλο του σε αυτή την μηχανή,,ο Α κάνει στον Β το Γ που αρέσει στον Δ,οποίος παραβει την απρόσκοπτη λειτουργία της τιμωρείται αυστηρά,η Ελεωνόρα έβλεπε,αχ πόσο υπέροχο είναι,αναφώνησε,η ευτυχία,μον σερί,ανοίγοντας ένα βιβλίο και διαβάζοντας σχολιάζει αυτος, χρησιμοποιεί και τις πέντε αισθησεις,ενώ η αρετή καμία απολύτως,
.
.
.
The Enigma- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η εκδίκηση της Θηβαίας Σφιγγας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η Σφίγγα μετά τη λύση του Αινίγματος της από τον Οιδίποδα κλειστηκε στο διαμέρισμα
της, οδός Θηβών αριθμός 17, 5ος όροφος, αριθμός διαμερίσματος 3,
έκλεισε ερμητικά τα παράθυρα έσβησε το φως ξάπλωσε με.τα ρούχα στο κρεβάτι έκλεισε
τα μάτια ο έξω κόσμος απομακρύνθηκε έσβησε τώρα ξέρει
πώς νομοτελειακά θα συμβούν τα γεγονότα:η βασιλεία,οι γάμοι του με τη μητέρα,τα τ
εσσερα παιδιά,η πανούκλα,η αναζήτηση της αιτίας,η αποκάλυψη του φόνου του πατέρα
και η αιμομιξία με τη μάνα,η αυτοκτονία της Ιοκάστης,η τύφλωση του,εντέλει η
ολοκληρωτική του τιμωρία για τον εξευτελισμό της,την παρακμή της,
Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
νύχτα,περασμένα μεσάνυχτα,
ησυχία στο διαμέρισμα,ησυχια στο κτίριο,ησυχία στη συνοικία,ησυχία στο κόσμο,
όπως,σκέφτηκε,πριν τη καταιγίδα,
περίμενε,
άκουσε μια πόρτα ν'ανοιγει,βήματα να κατεβαίνουν τη σκάλα,
έπρεπε να ετοιμασθεί,διάβασε τα αποσπασμα που είχε μεταφράσει:
MANIFEST DER KOMMUNISTISCHEN PARTEI
ΜΑΝΙΦΈΣΤΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΎ ΚΌΜΜΑΤΟΣ
Ein Gespenst geht um in Europa — das Gespenst des Kommu
nismus. Alle Mächte des alten Europa haben sich zu einer heili-
gen Hetzjagd gegen dies Gespenst verbündet, der Papst und der
Zar, Metternich und Guizot, französische Radikale und deutsche
Polizisten.
Ένα φάντασμα τριγυρίζει στην Ευρώπη-το φάντασμα του κομμουνισμού.
Ολες οι δυνάμεις της γερασμενης Ευρώπης έχουν σ'ενα ιερό κυνήγι ενάντια
στο φάντασμα συνενωθεί,ο παπάς κι ο τσάρος,ο Μέτερνιχ κι ο Γκιζο,
οι Γάλλοι ριζοσπάστες κι οι γερμανοι αστυνομικοι
άκουσε πολλά βήματα αυτή τη φορά ν'ανεβαινουν,έρχονται να τον πιάσουν,
έτρεξε στη πόρτα,την κλείδωσε,
περίμενε,
τα βήματα σταμάτησαν στον κάτω όροφο,φώναξαν άγρια,έπειτα έσπασαν τη πόρτα,έσυραν έξω τον άντρα,κάποιος τον χτύπησε με ξύλο,'σκασε',τον πέταξαν στη σκάλα,τον κατέβασαν,ύστερα ησυχία,
θα'ρθει κι η σειρά του,ίσα που προλαβαίνει να μεταφράσει:
Geschichte aller bisherigen Gesellschaft ist die Geschichte
von Klassenkämpfen.
Η ιστορία όλων των μέχρι τώρα κοινωνιών είναι η ιστορία των ταξικών
αγωνων
ξαναρθαν,αλλά πήραν άλλον,άλλους,
φοβήθηκε πως ίσως δεν τον αναζητήσουν,δεν τους ενδιαφέρει,δεν τον θεωρούν
επικίνδυνο,ένιωσε ενοχή,τύψεις,τι δεν έκανε για να τον κυνηγήσουν;να τον ξεχωρίσουν;,ήταν δειλός;δεν ήταν πλήρως συνειδητοποιημένος;ντράπηκε,
εύχονταν να'ρθουν να τον συλλάβουν,να τον δουν όλοι,πως τον κακομεταχειρίζονται,να είναι αυτόπτες μάρτυρες,θεατές,των βασανιστηρίων του,στο θέατρο της ιστορίας να έχει ρόλο,
κοίταξε την ώρα,θα ξημέρωνε,προλάβαινε,συνέχισε τη μετάφραση:
Freier und Sklave, Patrizier und Plebejer, Baron und Leibeigener, Zunftbürger
und Gesell, kurz, Unterdrücker und Unterdrückte standen in stetem Gegensatz zueinander, führten einen ununterbrochenen, bald versteckten, bald offenen
Kampf, einen Kampf, der jedesmal mit einer revolutionären Umgestaltung der
ganzen Gesellschaft endete oder mit dem gemeinsamen Untergang der
kämpfenden Klassen.
Ελεύθερος και σκλάβος,πατρίκιος και πληβείος, βαρώνος και δουλοπάροικος,
τεχνιτης και βοηθος,κοντολογις,καταπιεστης και καταπιεσμένος στέκονταν
σε διαρκή αντίθεση ο ένας με τον άλλον,έκαναν ένα αδιάκοπο,κάπως καλυμμένο,κάπως φανερό αγώνα,ένα αγώνα που κάθε φορά μ'ένα επαναστατικό
ανασχηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας τελείωνε η' με τη γενικη καταστροφη
των τάξεων που αγωνιζονταν
αυτή η μετάφραση θα ήταν ικανός λόγος να μην αδιαφορήσουν γι'αυτόν,ένα πειστηριο της αδιαμφισβητης συμμετοχής,εμπλοκής του,στην επανάσταση,
έπρεπε να δράσει,να τους προκαλέσει,το αποφάσισε,τώρα,να γίνει,
συμπλήρωσε τη μετάφραση:
.Mögen die herrschendenKlassen vor einer kommunistischen Revolution zittern. Die Proletarier haben nichts in ihr zu verlieren als ihre Ketten. Sie haben eine Welt zu gewinnen.
Proletarier aller Länder, vereinigt euch!
Οι κυρίαρχες τάξεις μπροστά σε μια κομμουνιστική επανάσταση θα τρέμουν.
Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα σ'αυτη να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους.
Εχουν έναν κόσμο να κερδίσουν.
Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!
Γράφτηκε από τον Κ. Μαρξ και τον Φ. Ένγκελς στην περίοδο από το Δε-
κέμβρη του 1847 ως το Γενάρη του 1848.
Πρώτη φορά τυπώθηκε το Φλεβάρη/Μάρτη του 1848 στο Λονδίνο.
Marx-Engels-Werke, τομ. 4, σελ. 459-493.
και την πέταξε κάτω από τη σχισμή της πόρτας,
τους περίμενε ντυμένος καθισμένος στη καρέκλα,ήταν έτοιμος,
ησυχία,
ώρες περίμενε,
έκλεισαν απ'τη κούραση τα μάτια του,
κοιμήθηκε,
ξύπνησε,
κανείς δεν ήρθε,τίποτα δεν άκουσε,
άνοιξε τη πόρτα,το χαρτί με τη μετάφραση εκεί,ανέγγιχτο,
άφησε τη πόρτα ανοιχτή,
επίτηδες έκανε θόρυβο,έσυρε τους καναπέδες στο πάτωμα,έσπασε ένα ποτήρι,
φώναξε δυνατά:
Ε εσείς εδώ,εδώ είμαι!
δεν πήρε απάντηση,
περίμενε μέρες,
χρόνια,
ησυχία,
αποφάσισε να βγει απ'τό διαμέρισμα,'απ' το καβούκι μου' ειπε
περπάτησε στο διάδρομο,
αριστερά δεξιά όλες οι πόρτες ανοιχτές,μπήκε στα διαμερίσματα,όλα αδεια,
όλους τους είχαν πάρει,
έπρεπε να γυρίσει στο δωμάτιο του,ίσως έχουν έρθει,
αν δεν τον βρουν θα φύγουν,θα τον παρατήσουν,
ο διάδρομος της επιστροφής τωρα του φάνηκε πιο μακρύς,έστρεφε συνέχεια,
περιστρέφονταν,σαν να τυλιγονταν,σκεφτηκε,σε ένα λαιμό καταδικασμένου,
να τον σνθλιψει,
η' να απλώνονταν σε ένα τεράστιο,άπειρο,χώρο,
δεν βρήκε το διαμέρισμα του,όσο κι αν προσπαθησε,
τότε κατάλαβε πως αυτή ήταν η τιμωρία του,
η καταδικαστική τους απόφαση:
Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ.
να μην βγει στη φόρα,να μην έρθει σε επαφή με κανέναν,
μπήκε σ'ενα απ'τα δωμάτια,εδώ θα κατοικουσε,
και ξανά και ξανά θα μετέφραζε το κείμενο
και θα τους το πετούσε,
ίσως κάποτε εμφανίζονταν
.
.
.
Henri Rousseau(1844-1910)-painting χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Henri Rousseau The Sleeping Gypsy (1897)
Henri Rousseau The Dream (1910),
Δύο εικόνες με τον Henri Rousseau
Deux imagees avec Henri Rousseau-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
1:
πρέπει ν'ανοιξω το παράθυρο,όλη αυτή η ενέργεια να βγει έξω,να εκτονωθεί,η τίγρη καιρο-
φυλαχτει κρυμμένη στα φύλλωματα,στην αντιλόπη θα χυμηξει το λιοντάρι,να τώρα,οι πίθηκοι,
τους βλέπω,είναι τρομαγμένοι,σε λίγο θα ξεσπάσει καταιγίδα,δεν αντέχει τόση πολύ ζούγκλα
το δωμάτιο μου,ο Πικάσσο είναι εξπερ στα αφρικανικά,τα αιγυπτιακά κι εγώ στα μοντέρνα,εμείς είμαστε οι μεγαλύτεροι ζωγράφοι,Pablo Picasso et Henri Rousseau,le Dauanier ,ο Τελώνης,,θα με ρωτήσει για την κοιμισμένη γυναίκα,όνειρο η' πραγματικότητα;αν όνειρο ποιος το ονειρεύτηκε;
εγώ;το λιοντάρι;,η γυναίκα το ονειρευτηκε;,η' κάπου αλλού το άκουσα;αυτό,είμαι σίγουρος,δεν
το άκουσα,μια γυναίκα ξαπλωμενη στο χώμα κοιμάται,δίπλα το λαγούτο κι η στάμνα με νερό,
πάνω της το λιοντάρι με σηκωμένη την ουρά,απειλή η' κάτι άλλο;ποιος ξέρει;,δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι ο άνθρωπος,τι επιθυμεί;,τι φοβάται να αποκαλύψει;πάντως κάτι σκοτεινό συμβαίνει,κοιτάζω τον πίνακα και νιώθω,όχι άγχος,δεν ξέρω πως να το πω,αν η γυναίκα ξυπνουσε
θα τρόμαζε,θα φώναζε;η' το λιοντάρι θα εξαφανίζονταν και δεν θα'βλεπε τίποτα,παρα ένα συνειθισμενο τοπίο;ίσως να είχε ακόμα πανσέληνο,η πανσέληνος είναι αυτή που αποθεώνει το θέαμα,μεσα στο αργυρό φως,όχι στον εκτυφλωτικό φωτισμό του ήλιου,δεν ξέρω αν το λιοντάρι
απ'τη φύση του είναι ικανό να ονειρεύεται τέτοιες εικόνες;μάλλον γι'αυτό μια τέτοια συνάντηση
είναι εντελώς πραγματική,κι ούτε ξέρω αν επιθυμώ το ζώο να καταβροχθίσει τη γυναίκα,δηλαδή
η φύση τον άνθρωπο;αυτά είναι φιλοσοφίες,η ζωγραφική δεν έχει την ανάγκη της φιλοσοφίας,
όμως τι μπορεί να είναι;,η σηκωμένη ουρά τι να σημαίνει; κι αυτή η απόλυτη παραίτηση της ξαπλωμενης γυναίκας στον ύπνο,η' ίσως να προσποιείται την κοιμισμένη,σε τι βαθειά μέσα της αποσκοπεί;,ειναι τρομακτική σκηνή η' όμορφη,σαγηνευτική;νομίζω και τα δύο,οι σπουδαγμένοι
δεν με θεωρούν ικανό για μια τέτοια εικόνα,ο Πικάσο μου είπε πως όταν αγόρασε ένα πίνακα μου
ο αντικερ του είπε πως μπορεί να ζωγραφίσει πάνω του,αλήθεια αν συμβεί αυτό κανένας πίνακας
μου δεν θα μείνει,μου φαίνεται τώρα πως το δωμάτιο άδειασε απ'την ενέργεια,θα κλείσω το δωμάτιο,γιωθω τη ψυχρα του Παρισιου
2:
18 Μαρτιου-1 Μαϊου 1910,η έκθεση στο Σαλόνι των Ανεξαρτήτων (Salon des Indépendants),
εκεί θα εκθέσω αυτόν εδώ τον πίνακα,είναι έτοιμος,τον ονομάζω Le Rêve(Το Όνειρο),
η Yadwigha,η Jadwiga η μικρή μου Πολωνέζα ξαπλωμένη γυμνή στο ντιβάνι,ονειρεύεται,
πως είναι στη ζούγκλα,βλεπεις τα πολύχρωμα φύλλωματα,τους λωτους,τα πουλιά,τους πίθηκους,
έναν ελέφαντα,ένα λιοντάρι και μια λιοντάρινα,ένα φίδι,και τον μαυρο γοητα των φιδιών κάτω
απ'το αμυδρό φως της πανσέληνος να παίζει αυλό,ένα φίδι με ροζ κοιλιά να σερνεται,σε αντιστοιχία με τη καμπύλη του σωματοςτης γυναίκας,
εγραψα κι ένα ποίημα:
Yadwigha dans un beau rêve
S'étant endormie doucement
Entendait les sons d'une musette
Dont jouait un charmeur bien pensant.
Pendant que la lune reflète
Sur les fleuves [or fleurs], les arbres verdoyants,
Les fauves serpents prêtent l'oreille
Aux airs gais de l'instrument.
(σ' ένα όμορφο η Yadwigha όνειρο
γλυκά ήταν αποκοιμισμένη
τους ήχους ενός αυλου ακούγοντας
από έναν αγαθό γοητα παιγμενους
την ώρα π'αντανακλούσε το φεγγάρι
στα ποτάμια πάνω(η' τα λουλούδια)τα πράσινα δέντρα
τ'αυτι τ'αγρια ερπετά τεντώνουν
στη χαρωπή του οργάνου μελωδία]
ποτέ δεν πήγα στη ζούγκλα,την φανταστηκα πηγαίνοντας συχνά στο Μουσείο
Φυσικής Ιστορίας και στον Βοτανικό Κήπο του Παρισιού,
έβλεπα την Jadwiga ξαπλωμένη γυμνή στο ντιβάνι,μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού,να κοιμάται,
και την φανταστηκα ( ίσως και να μου το ειπε)να ονειρεύεται έναν παράδεισο,που να ακτινοβολεί
από ομορφιά,αναμφισβήτητη,που κανένας να μην μπορεί να περιγελασει,να αδιαφορισει,όπως ακριβώς αναφώνησε ο Guillaume Apollinaire:
L'image rayonne de beauté, c'est indiscutable. Je crois que personne ne rira cette année
(η εικόνα ακτινοβολεί από ομορφιά,αυτό είναι αναμφισβήτητο.Πιστευω ότι κανένας δεν θα
γελάσει φέτος,ειρωνικά)
μια Αφροδίτη η Jadwiga μου,όπως η Venus of Urbino του Τισιανου(1538),και η Olymbia
του Manet(1863),
ο Πικάσο θα γελάσει,'ξεχασες,Ανρί,την πωλήτρια σου',την Leonie εννοούσε,
τώρα,πως θα ερμηνευτεί ο πίνακας μου;δεν ξέρω,
εγώ ένας ταπεινός Τελώνης είμαι,un Dauanier, της ζωγραφικης,
Friedrich Hölderlin by Franz Carl Hiemer [de], 1792
Hölderlin's state-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
κοίταξε απ'τό παράθυρο τα νερά του Neckar,ακίνητα,εκεί μέσα βρίσκεται η Διοτίμα του,
αν απλώσει το χέρι του αυτό θα επιμηκυνθει και θα αγγίξει το σώμα της Σουζετε, βυθισμένο
στα νερά,πόσο όμορφη είναι,ένα καλοκαίρι έμενε στην Κόρινθο αρραβωνιασμένη με κάποιον σταφιδεμπορο Υπερίωνα,αυτή η φωτογραφια είναι στο Σούνιο,στο βάθος ο ναός,η άρπα των κιόνων στον θαλάσσιο ανεμο,ο ήλιος έδυε,της άρεσε η μυρωδιά του θυμαριού,έκοψε ένα κλωναρακι,άφησε
τη φωτογραφία να πέσει,το νερό σιγά σιγά τη διαποτισε,βούλιαξε,λένε πως η τρέλα είναι βουλιαγμα των αισθήσεων,διάλυση του πραγματικού,Ich,Meine Liebe,bin Yperion γράφει,Ich bin nicht Friedrich Hölderlin,άκουσε μια κραυγή: Εμπεδοκλέα!,
η φωνή της,καθώς έπεφτε μέσα στις φλόγες της Αιτνας,ήταν με τον άντρα της,
η λάβα τον έκαψε,Πόσο χρόνο,του είπε η Διοτίμα,θα ζήσω χωρίς ένα σημάδι σου;,
κύριε,άκουσε,στο δωμάτιο δύο επισκέπτες,ένα ζευγάρι Ιταλών,να κάνουν μια ερώτηση;ποια είναι
η Sussete Gontard;τι συνέβηκε το 1798;το 1802;τι το 1806;,Pallaksch Pallaksch ,τους απάντησε,
σηκώθηκαν να φύγουν,ήταν δική μου και δική μου θα μεινει,
ο Ερνστ Τσίμερ,εκτελεί εθελοντικά χρέη γραμματέα μου,πόσο καλός και φιλάνθρωπος είναι,έχει κανονίσει το εβδομαδιαίο πρόγραμμα μου:
Δευτέρα:10-12 πμ συνάντηση εδώ στον πύργο με τον Hegel:
Συζήτηση:Wissenschaft der Logik
Einheit des Seins und Nichts
Das reine Sein und das reine Nichts ist also dasselbe. Was die Wahrheit ist, ist weder das Sein noch
das Nichts, sondern daß das Sein in Nichts und das Nichts in Sein
Τετάρτη:10-12 πμ συνάντηση εδώ στον πύργο με τον Kant:
Συζήτηση:Kritik der reinen Vernunft
Πέμπτη:10-12 πμ η Sussete -Diotima διαβαζει από το Συμπόσιο του Πλάτωνα
τη θέση της Διοτίμας,ο Holderlin-εγω παίζω στο πιάνο την Bagatelle No. 25 in A minor ,Für Elise
του Ludwig van Beethoven,σύνθεση του 1810
η Σουζετε κοιμάται στο διπλανό δωμάτιο,ησυχία,απ'τό παράθυρο του βλέπει,
Ihr Städte des Euphrats! Ihr Gassen von Palmyra! Ihr Säulenwälder in der Ebne der Wüste,Was seid ihr?Εδώ κάθομαι κάτω από τα σύννεφα(καθένα με τη δική του ησυχία)και ξένα και νεκρωμενα μου φαίνονται τα πνεύματα των μακαριων,
η Σουζετε ξύπνησε,δεν μου φαίνεται παράξενο και παράλογο,κάθεται στο πιάνο,έτοιμοι λέει,η Σουζετε διαβάζει,εκείνος παίζει:
Σουζετε,την διακόπτω,η Ελίζα μπορεί να είναι η Therese Malfatti η,' η Elisabeth Röckel, η'
η Elise Barensfeld.
ακούω τον Kant:αναλυτική πρόταση είναι εκείνη της οποίας η κατηγορηματική έννοια περιέχεται στην υποκείμενη έννοια πχ 'ολοι οι ανύπαντροι δεν είναι παντρεμενοι' η' 'ολα τα σώματα καταλαμβάνουν χωρο'
'είναι τρελός,έχει εμμονες ιδέες'υπογραφουν οι γιατροί τη γνωμάτευση της ασθένειας του,
'υποστηριζει πως είναι ο Hyperion; oder, Der Eremit in Griechenland'
ο Immanuel Kant συνεχίζει:συνθετική πρόταση είναι εκείνη της οποίας η κατηγορηματική έννοια δεν περιέχεται στην υποκειμενική έννοια πχ ' όλοι οι ανύπαντροι είναι μονοι' η' 'ολα τα σώματα έχουν βαρος'
πρέπει να γράψει την επιστολή στον Bellarmin και στην -Diotima,να προλάβει η καρδιά της είναι αδύνατη,στις 5-7 Ιουλίου 1770 θα γίνει η Ναυμαχια του Τσεσμε,ανάμεσα Ανατόλια και Χίο μεταξύ Οθωμανικου και Ρωσικού Στόλου,
'Η ενοτητα του Είναι και του Τιποτα' λέει ο Hegel,και συνεχίζει:το καθαρό Είναι και το καθαρό Τίποτα είναι το ίδιο,αυτό που η Αλήθεια είναι,δεν είναι ούτε το Είναι ούτε το Τίποτα,αλλά ότι το Είναι στο Τίποτα και το Τίποτα στο Ειναι,
Είμαι καθαρός Έλληνας,απαντάει,δέστε την ομορφιά,την ομορφιά μου,
Αν πηδήξω απ'τό παράθυρο δύο μπορούν να συμβούν, το ένα είναι σίγουρο,
σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Νόμο της Βαρύτητας του Νεύτωνα θα πέσω
κάτω στον ποταμό Neckar και μεσ'στα νερά του θα μεταμορφωθω σ'ένα επίμηκες ευλυγιστο αεικίνητο κίτρινο ψάρι,η',αυτό μάλλον αδύνατον,θα αναλειφθω και στον αέρα θα μεταμορφωθω σε ένα αεικίνητο κίτρινο πουλί,
μεσημέρι,γράφει την δεύτερη επιστολή στον Bellarmin:
Ich Yperion:δεν έχω πραγματικά τίποτα που να το θεωρήσω δικό μου,πολύ μακριά και νεκρωμενα είναι αυτά που αγάπησα και καμιά φωνή δεν ακούω απ'αυτα,η αποστολή μου στη γη τελειωσε,
τότε ο Kant,σχεδόν τυφλός,μίλησε και τον ακούω:όλη η γνώση μας αρχίζει από τιςαισθήσεις,προχωρά στη κατανόηση και.τελειωνει στη λογική.Δεν υπάρχει
τίποτα υψηλότερο από τη λογικη
Σχιζοφρένεια,υποχόνδριος,υπόγραψαν οι ψυχίατροι,
Απώλεια επαφής, με την πραγματικότητα, αυτοαναδίπλωση σε φανταστικό εσωτερικό κόσμο (αυτισμός,)
Παραληρηματικές εκδηλώσεις, άνευ ειρμού, αφηρημένες, ανεξιχνίαστες, συνοδευόμενες συχνά με ψευδαισθήσεις
Αποδιοργανωμένη ομιλία (π.χ. συχνές ασυνάρτητες ή αποδιοργανωμένες προτάσεις)
Αποδιοργανωμένη ή κατατονική συμπεριφορά (π.χ. ακινησία, υπερδιέγερση)
τελευταία φορά είδα τη Σουζετε το 1800,το 1802 έμαθα ότι πεθανε,
στο δάσος βρήκε όλα τα φύλλα των δέντρων πεσμένα στο χώμα,σάπια,μυριζε μούχλα,και όλα τα πουλιά σκοτωμένα,δεν άντεξε τον ήχο της σιωπής του δάσους κι εφυγε τρέχοντας,
τώρα πρέπει να συνεχίζει το γράμμα στη Diotima:
Yperion zu Diotima(L):δυσκολεύομαι να μιλήσω,κορίτσι μου,σκοτεινιάζει γύρω μου,
η ομιλία είναι περιττή,
με τριγυριζουν φλύαροι,ενοχλητικοί άνθρωποι,νιώθω σαν μαϊμού που κάνει ακροβατικά σε τσίρκο,όλοι οι θεατές ξεκαρδιζονται στα γέλια,τι γελοίο θεαμα
η μητέρα και η αδερφή μου δεν ήρθαν ποτέ να με δουν,
τρομερή,αδιαπέραστη,τραγική μοναξια
36 χρόνια στον πύργο του Zimmer
Die Linien des Lebens sind verschieden,
Wie Wege sind, und wie der Berge Grenzen.
Was hier wir sind, kann dort ein Gott ergänzen
Mit Harmonien und ewigem Lohn und Frieden.
πιστεύω πως δεν υπάρχει μόνο αυτό το δωμάτιο που μένω,αλλά χιλιάδες,άπειρα όμοια δωμάτια,κάθε μέρα ξυπναω και σε ένα από αυτά,είναι τόσο,μα τόσο όμοια που δεν καταλαβαίνω καμιά διαφορά,αν θελήσω να μετακομίσω στο διπλανό δωμάτιο,ανοίγοντας τη πόρτα που τα χωρίζει,δεν θα είναι παρά ένα ολότελα ίδιο δωμάτιο,κάποιες φορές ο φωτισμός στο δωμάτιο ελλατωνεται,δεν μπορώ να υπολογίσω πόσο χρόνο,ούτε σε τι ωφειλεται,τότε μέσα στο σκοτάδι αισθάνομαι πως είμαι εντελως τυφλός,όμως δεν φοβάμαι,μάλλον,θα έλεγα,ευχαριστήση νιωθω,άλλοτε δεν ακούγεται κανένας ήχος,ούτε η φωνή μου,ούτε το χτύπημα των ποδιών μου στο πάτωμα,ούτε ο ήχος στα πλήκτρα του πιάνου καθώς παιζω,νιώθω τέλεια κουφός,άλλοτε η όραση μου είναι διαπεραστική,βλέπω λεπτομέρειες που ούτε με το τελειότερο μικροσκόπιο δεν θα μπορούσα να δω,άλλοτε η μνημη με εγκαταλείπει,δεν θυμάμαι τίποτα,και πολλές φορές βλέπω στο δωμάτιο την Σουζετε με τον άντρα της,αυτός κάτι μου λέει αυστηρά,το πρόσωπο του πολύ σοβαρό, άτεγκτο,αλυγιστο,εκείνη δεν αντιδρά,αντίθετα συναινεί στα λόγια του,γιατί το κάνει;σε τι αποσκοπεί;και τη βλέπω να φεύγει αγκαζε μαζί του,που την πάει;τι θα της πει;δεν θα τη ξαναδώ;
γιατί μένω sprachlos?
πρέπει να επέμβω γρήγορα και σ'ενα από τα άπειρα δωμάτια της είπα,η' μάλλον της έγραψα:
μη με παρεξηγείς,μη με κατηγορείς,πρέπει να μ'αφήσεις Διοτίμα,δε μπορω
να ειμαι κάτι για σένα,αγαπημένη μου,η καρδιά μου ξεράθηκε και τα μάτια δεν βλέπουν πια το φως της ζωής,τα χείλη μου μαραθηκαν
τον τελευταίο καιρό τον ταλαιπωρούν αϋπνίες,σηκώνεται και περπατάει τη νύχτα κάτω από τα ψηλά μαύρα δέντρα,η υγρασία του τρυπάει τα κόκκαλα,
ακούει φωνές,ένας δυνατός αέρας φυσάει,η μάχη για την οποία έγραψα στη Διοτίμα άρχισε,να εκεί,τα πλοία των Τούρκων βρίσκονται στο κανάλι ανάμεσα στη Χίο και την ασιατική ακτή,καταμηκως στο ακρωτήριο του Τσεσμε,
γύρισε σπίτι,πηγαινοέρχονταν στο δωμάτιο,απ'τό παράθυρο ορμούσαν μέσα εκτυφλωτικες λάμψεις,και εκοφαντικοι θόρυβοι,πέρασε έτσι πολύς χρόνος,
ίσως τότε που γεννηθηκε,δεν ξέρω πως τέλειωσε η φοβερή ναυμαχια,ούρλιαξα,
ο ένας τύραννος ξεπαστρευει τον άλλον τύραννο,
νομίζω,είπαμε η μνήμη μου δεν με βοηθά,την άλλη μέρα ένας επισκέπτης μου έδωσε μια πρόσκληση για μια μουσική παράσταση,
διαβασε:
Drei Phantasien nach Friedrich Hölderlin,του Ούγγρου συνθετη György Ligeti,
έργο του 1982, για 16 φωνές,4 σοπράνο,4 αλτο,4 τενοροι,4 μπασοι,
σε 3 μέρη:
1.Hälfte des Lebens - Lento
2.Wenn aus der Ferne - Andante con tenerezza
3.Abendphantasie- Maestoso – Più mosso, agitato
πρεμιέρα Stockholm 23 Σεπτεμβρίου 1983 με την Χορωδια της Σουηδικής Ραδιοφωνίας υπό την διεύθυνση του μαέστρου Eric Ericson,περίπου 11 min,
η Διοτίμα,μου είπε, είδε τη παράσταση,και σ'ένα από τα όμοια δωμάτια προσκάλεσε 16 φωνές και εκτέλεσαν το έργο ενώπιον του,οι στίχοι των ποιημάτων του ήταν αδύνατο να διακριθούν σ'έναν λαβύρινθο φωνητικών διακλαδωσεων,οι λέξεις διασπώνται,η μία εισχωρεί μέσα στην άλλη,την μεταλλάσσει,την διαλύει,σωματικοποιειται,αληθεύει,είναι εδώ αυτό που ηταν εκεί,
https://youtu.be/8JLMBy8ny2A
τότε ήταν που η Σουζετε μιλούσε μαζί του όλη τη νύχτα,
αυτός της μετέφρασε από την Αντιγόνη του Σοφοκλή:
ἀρχαῖα τὰ Λαβδακιδᾶν οἴκων ὁρῶμαι
πήματα φθιτῶν ἐπὶ πήμασι πίπτοντ’, 595
οὐδ’ ἀπαλλάσσει γενεὰν γένος,
(τις αρχαιες στων Λαβδακιδών τους ρημαγμενους οικους
συμφορές βλέπω πάνω σε συμφορές να πεφτουν,
ουτε η καινούργια ξεφεύγει γενιά)
Η Διοτίμα μου απηγγειλε:
Alternd von Labdakos Häusern
Den untergegangenen, seh’ ich Ruin fallen
Auf Ruin; noch löset ab ein Geschlecht
das andre
εγώ αυτοσχεδιάζα στο πιανο,
όταν κοιμήθηκε ονειρεύτηκε μια λίμνη με κύκνους και γύρω αχλαδιές κι αγριοτριανταφυλλιες,όμως ένιωθε μόνος,sprachlos und kalt
ξύπνησε,εκεί μέσα στον καθρέφτη η Σουζετε,την είδε ν'απομακρύνεται,ήταν έτοιμη ν'ανοιξει τη πόρτα,o dorthin nehmt mich της φώναξε,εκεί πάρε με,Komm du nun, sanfter Schlummer! ελα,σ'εναν απαλό υπνο
7/6/1843
.
.
György Ligeti: Drei Fantasien nach Friedrich Hölderlin | 70 Jahre SWR Vokalensemble
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΣΤΟΥ ΜΑΝΔΑΡΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΠΕΛΑ ΜΠΑΡΤΟΚ
-by χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η κυρία μού συστήθηκε Mimi Balazs,ουγγρορουμανα,χορεύτρια κλασικού μπαλέτου,σοπράνο και πιανίστρια,όμορφη γυναίκα,ηλικία 31 χρόνων,της έδειξα το διαμέρισμα,δίπλα στο δικό μου,3ος όροφος,
μου αρέσει είπε,πριν ένα χρόνο το κατασκευασα της είπα,το επάγγελμα μου είναι αρχιτεκτονας,υπόγραψαμε το συμφωνητικό της ενοικίασης,όλα εντάξει είπε και χαμογέλασε,
χτύπησε το τηλέφωνο της,το πρόσωπο της σοβαρεψε,βγήκε στο μπαλκόνι,
μιλούσε μονολεκτικά,
με περιμένουν είπε,καλή διαμονή της ευχήθηκα,
αυτή η γυναίκα με είχε εντυπωσιάσει,όμως δίσταζα να την πλησιάσω,από το ματάκι της πόρτας
την παρακολουθουσα που έρχονταν και έφευγε, στο διαμέρισμα κολλαγα το αυτί μου στον τοίχο
που μας χώριζε να ακούσω,αδύνατο,η ηχομόνωση δεν το επέτρεπε,είχα μετανιώσει που δεν είχα τοποθετήσει.κρυφες καμερες στο διάδρομο και στο διαμέρισμα,
μια μέρα πριν το μεσημέρι,είδα έναν ψηλό και σωματωδη άντρα στο διάδρομο,
έφτασε στη πόρτα,εκείνη άνοιξε τη πόρτα και μπήκε,
έβαλα το αυτί στον τοίχο,άκουσα,πολύ καθαρά, μουσική,χορευτική,
χορεύουν,σκέφτηκα,στον τόνο της μουσικής ομως υπήρχε κάτι που με έκανε να ζηλεύω,,όπως ένα ερωτικό κάλεσμα,η' μια ερωτική παγίδα που περιμένει το θύμα της,να το αποπλανησει,να το υπνωτησει
ξαφνικά η μουσική σταμάτησε,έτρεξα στη πόρτα,είδα τον άντρα να βγαίνει στο διαδρομο,βγήκε
και η Mimi ήταν και κάποιος άλλος άντρας μαζί της,εκείνος κάτι έλεγε στον πρωτο άντρα,αυτος
δεν κάλεσε το ασανσέρ αλλά κατέβηκε με τις σκάλες,
η Mimi και ο άντρας μπήκαν στο διαμέρισμα,πήγα στον τοίχο δεν άκουσα τίποτα,
ένα απόγευμα,βγαίνοντας απ'τό σπίτι,την συναντησα έξω,κατέβαινε από ένα πολυτελες αυτοκίνητο ferrari,φορούσε ένα μαύρο μίνι φόρεμα,ήταν υπεροχη,τα πόδια της καταπληκτικά,ο άντρας που την εφερε,τον γνώρισα,ήταν αυτός του διαδρόμου,με κοίταξε και κάτι της είπε,εκείνη με προσπέρασε βιαστικά χωρίς να με χαιρετισει,
ένα απόγευμα χτύπησε η πόρτα μου,άνοιξα,ήταν εκείνη,τα έχασα,με κάλεσε στο διαμέρισμα της,
στις 8 η ώρα το βράδυ,
έκανα μπάνιο,ξυρίστηκα,αρωματισθηκα,έβαλα το καλλιτερο κουστούμι μου με την κόκκινη γραβάτα και πήγα,
εκείνη πολύ γοητευτική,φορούσε ένα μακρύ εφαρμοστό μαύρο φόρεμα με ντεκολτέ,χρυσά σκουλαρίκια,χρυσή αλυσίδα στο λαιμό, παπούτσια με ψηλό τακούνι, μαλλιά ψηλά χτενισμένα να φαίνεται το μέτωπο της,ο λαιμός της κυκνου, ροζ κραγιόν στα χείλη,τα μάτια τονισμένα με μαυρο
και μπλε μολύβι,τα νύχια βαμμένα σκούρο μπλε,
είστε πολύ όμορφη,της είπα,ευχαριστώ,ουίσκι η' βότκα;ρώτησε,βότκα με λεμόνι,είπα,
κάθησαμε,απέναντι στους καναπέδες,ο κύριος που με είδες στο αμαξι,είπε η
Mimi,είναι ο καλλιτεχνικός μου ιμπρεσαριος,αύριο είναι η πρεμιέρα της όπερας
του Bela Bartok,Duke Blubeard's Castle,έχω το σοπράνο ρόλο της Judith,και ο Zoltan το ρόλο
του μπάσου Blubeard,ενδιαφέρουσα παράσταση,θα έλεγα χολυγουντιανη,παραγωγός είναι ένας πάμπλουτος Κινέζος Μανδαρινος,που θέλει να μείνει άγνωστος,
μου έδειξε την αφίσα,
γέμισε πάλι τα ποτά μας με βότκα,
το φόρεμα της ήταν σχιστό στο πλαι και έβλεπα την γυμνή γάμπα της,ήμουνα μαγεμένος,
μου έδωσε την πρόσκληση,ξέρετε,είπε,τα σκηνικά είναι καταπληκτικά,,τα σχεδίασε ο Zoltan,
ο πύργος έχει εφτά κλειστές πόρτες,με εφτα μυστηριώδη δωμάτια,θα ήταν πραγματικά ενδιαφερον
για σας αφού είστε αρχιτέκτων να τα δειτε,
σηκωθηκε
θέλετε τώρα να σας παίξω στο πιάνο μια σουίτα που μ'αρεσει παρά πολύ;
θέλω,και το ρωτάτε;της απάντησα,
η Mimi κάθησε στο πιάνο,βέβαια,είπε,είναι για δύο πιάνο,
άρχισε να παίζει
στην αρχή ένα πανδαιμόνιο ήχων,όπως ο θόρυβος μιας σύγχρονης μεγαλούπολης,
ακολούθησε ένας σαγηνευτικός χορος,και μετά μια φούγκα,σαν να γινόταν κάποια διαμαχη,
ξανά σαγηνευτικός χορος και μετά διαμάχη
κι αυτό επαναλήφθηκε τρίτη φορά,ένας σαγηνευτικός χορός βαλς, η διαμάχη
ομως τρεις φορες
τέλος ακολούθησε μια μουσική που εξεπεμπε τρυφερότητα και θλιψη,
μπράβο,αναφώνησα χειροκροτωντας,μπράβο,υπέροχο
ο έρωτας που επιμένει μέχρι θανάτου,είπε η Mimi χαμογελώντας,
Ἔρως ἀνίκατε μάχαν,σχολίασα,από την Αντιγόνη του Σοφοκλή,
η ώρα ήταν περασμένη,
σας χρωστάω ακόμα ένα βαλς,να το χορέψουμε μαζί άλλη φορά,μου είπε γελώντας και με φίλησε
στο μάγουλο,
την ευχαρίστησα και έφυγα
εκείνη την νύχτα δεν είχα ύπνο,την σκεφτόμουν έντονα,
όταν κάποτε προς τα ξημερώματα κοιμήθηκα είδα ένα ονειρο,ήμουνα σε ένα πυκνό άγριο δάσος
κι είχα μεταμορφωθεί σε ελάφι,δεν φοβομουνα,αντίθετα ήμουνα χαρούμενος,έτρεχα ανάμεσα στα δέντρα ,και ξαφνικά μπροστά μου εμφανίσθηκε ένας κυνηγος να με σημαδεύει με το τόξο του,ήταν
ο άντρας του αυτοκινήτου,τότε είδα την Mimi,ο άντρας γύρισε το τόξο προς το μέρος της,την πετυχε στο λαιμό,το λευκό φόρεμα της έγινε κόκκινο,
μη φονιά,τι κάνεις; ούρλιαξα,
εκεί ξύπνησα,
φοβήθηκα για τη Mimi,σηκώθηκα απ'τό κρεβάτι,έβαλα το αυτί μου στον τοίχο,καθησύχασα,την άκουσα να παίζει στο πιάνο,
κάποια στιγμή,πριν το μεσημέρι, άκουσα βήματα στο διαδρομο,,πήγα στο ματακι της πόρτας,είδα
έναν άντρα με κινέζικα χαρακτηριστικα,ο μανδαρινος,υπόθεσα,
περίμενε,εκείνη του άνοιξε,
το βράδυ παρακολούθησα την πρεμιέρα της,κατάμεστη η Όπερα,,η Mimi ήταν
συγκλονιστική στο ρόλο της Judith,
εντυπωσιάσθηκα από την σκηνογραφία,τα 7 κλειστά δωμάτια,το κόκκινο δωμάτιο των βασανιστήριων,το κιτρινοκόκκινο των όπλων,το χρυσό των θησαυρών,το μπλε πράσινο του κήπου,
το λευκό του βασιλείου,το σκοτεινό
της λίμνης των δακρύων,το αργυρό των γυναικών του Duke Blubeard,
μέσα στους θεατές είδα μια σειρά πίσω μου τρεις θέσεις αριστερά τον μανδαρινο,φορούσε μεταξωτό φουλαρι κι είχε ένα αινιγματικό χαμόγελο
στα χείλη,μου φάνηκε σαν μια από τις πορσελάνινες κούκλες του Βούδα,
πήγα και την συγχαρηκα στο καμαρίνι της,σας περιμένω για το βαλς,απόψε μού είπε,σχεδόν ψιθυριστά,τώρα φύγετε σας παρακαλώ,
στο διάδρομο έξω έπεσα πάνω στον άντρα του αυτοκινήτου,Zoltan,τον Blubeard της όπερας,
πήγα στο διαμέρισμα της,σε περίμενα μου είπε και σφίχθηκε πάνω μου,
έβαλε το βαλς,χόρευε καταπληκτικά,μου αναστάτωσε όλες τις αισθήσεις,δεν θα φύγεις,μείνε τη
νύχτα μαζί μου,μου ψιθύρισε στ'αυτί και φίληθηκαμε με παθος στα χείλη,
κοιμήθηκαμς μαζι,
όταν ξυπνησα εκείνη ακόμα κοιμόνταν,δεν την ξύπνησα,ήταν τόσο όμορφη και ήρεμη,
έφυγα από το διαμέρισμα της και πήγα στο γραφείο μου να δουλέψω
όταν γύρισα είχε νυχτώσει,
είδα έξω από το σπίτι τη ferrari,κρύφθηκα,ο Zoltan στο τιμόνι και δίπλα του στο καθισμα ο Κινέζος Μανδαρινος,
ο Zoltan άναψε τα φώτα,έβαλε μπροστά στο αυτοκίνητο και εφυγαν
ανέβηκα,κοντοσταθηκα στη πόρτα της,δίστασα,δεν της χτύπησα,αν κι είχα μεγάλη επιθυμία να
τη δω,
μπήκα στο διαμέρισμα μου,κάθησα στο σαλόνι με κλειστά τα φώτα,ησυχία,
ακινησία,
σκεφτόμουν τη νύχτα που πέρασα μαζί της,
πήγα στο τοίχο,δεν άκουσα τίποτα,
περίμενα,
ξαναπήγα στο τοίχο,τίποτα
πρέπει να κοιμήθηκα,γιατί όταν ξυπνησα,κοίταξα τα ρολόι,ήταν περασμένα μεσάνυχτα,
τότε άκουσα μουσική από το διαμέρισμα της,πολύ καθαρά,δεν χρειαζονταν να βάλω αυτί στον
τοίχο,
ένα πανδαιμόνιο,ήχοι πόλης,τρεις χοροί σαγηνευτικοι,τρεις διαμάχες,ένα τρυφερό φινάλε,
τελείωσε η μουσική και ξανάρχισε,
αυτό γίνονταν:η μουσική τελείωνε και ξανάρχιζε,
ήμουνα σε μεγάλη υπερενταση,
πριν το ξημερωμα αποκαμωμενος κοιμήθηκα,κι είδα στο διαμέρισμα μου την Mimi ελαφρά ντυμένη με ένα κοντό κόκκινο μεταξωτό κομπινεζον να χορεύει προκλητικά μπροστά στον Μανδαρινο που κάθονταν στον καναπέ,όρθιοι τρεις άντρες,με μαύρο κουστούμι και μαύρη γραβάτα,όμοιοι με τον άντρα του αυτοκινήτου,ο Μανδαρινος όρμησε τα πιάσει την ημίγυμνη γυναίκα,εκείνη ούρλιαξε,τότε
οι τρεις άντρες χυμηξαν και τον άρπαξαν και σφίγγοντας ένα σχοινί στο λαιμό του τον έπνιξαν,εκείνος παρ'όλ'αυτά άπλωνε τα χέρια προς εκείνη,τα μάτια του φλογερα απ'τον πόθο γι'κεινη,οι τρεις τότε τον μαχαίρωσαν τρεις φορές και πάλι ο Μανδαρινος κοιτούσε τη γυναίκα,αυτοί τον σήκωσαν και τον κρέμασαν από τη λάμπα,όμως έσπασε το σχοινί,και σωριασθηκε στο πατωμα,το δωμάτιο αμέσως τυλίχθηκε στο σκοτάδι,και το σώμα του Μανδαρινου ακτινοβολούσε μ'ένα μπλε φως,τότε η γυναίκα τους φώναξε,τώρα ξέρω,αφήστε τον σε μένα,η φωνή της ακούστηκε σαν διαταγή,οι τρεις άντρες υπάκουσαν,εκείνη τον πήρε στη αγκαλιά της κι ο Μανδαρινος γέμισε αίματα και ξεψύχησε,
να,αυτός εκεί,της φώναξαν,και μ'εδειξαν,
με πλησίασαν,με σχοινί μού εσφιγγαν το λαιμό,
πνιγομουνα,
τότε ξύπνησα ιδρωμένος,
η μουσική δεν είχε σταματήσει,την άκουγα,
έξω είχε ξημερώσει,
σηκώθηκα,άνοιξα τη πόρτα και με τα δεύτερα κλειδιά που είχα άνοιξα και μπήκα στο διαμέρισμα της,φώναξα Mimi Mimi ,δεν πήρα απάντηση,δεν τη βρήκα πουθενά,ούτε στο χωλ,ούτε στο σαλόνι,ούτε στη κρεβατοκάμαρα,ούτε στη κουζίνα,ουτε στο μπάνιο,ούτε στο μπαλκόνι,
η μουσική έπαιζε,
είδα το λάπτοπ στο τραπέζι του σαλονιού,είχε usb σοκάκι,απ'αυτό έπαιζε,
και μπροστά του ήταν ανοικτο ένα φυλλάδιο με παρτιτούρα,
το πήρα στα χέρια μου,διάβασα στο εξώφυλλο:
Béla Bartók
The Miraculous Mandarin
A csodálatos mandarin
Der wunderbare Mandarin
Op. 19, Sz. 73
an one act pantomime ballet composed between 1918–1924, and based on the 1916 story by Melchior Lengyel.[1] Premiered on 27 November 1926 conducted by Eugen Szenkar at the Cologne Opera, Germany, it caused a scandal and was subsequently banned on moral grounds
είδα στην οθόνη του υπολογιστή,εκεί ήταν γραμμένο:
Béla Bartók
The Miraculous Mandarin
Antal Doráti and the Chicago Symphony Orchestra (1953)
βγήκα από το διαμέρισμα,έκλεισα τη πόρτα και πήγα γρηγορα στην αστυνομία,
όταν επέστρεψα με τους αστυνομικούς,δεν βρέθηκε τίποτα στο διαμέρισμα,το λάπτοπ με τη μουσική και η παρτιτούρα δεν υπήρχαν,
οι αστυνομικοί με κοίταξαν παράξενα:
τι έγινε;είπα,μα ακουσα και ειδα,
το διαμέρισμα,κύριε,φαίνεται ακατοίκητο,θα έλεγα ανοικιαστο πολύ καιρό,συμπέρανε ο επικεφαλης αστυνομικός,
θα γίνει περαιτέρω έρευνα,,μην ανησυχητε,θα διαλευκανθεί η υπόθεση,
από κει πήγα αμέσως στην όπερα,έξω στα ταμπλώ δεν είδα καμία παράσταση της όπερας του Bela Bartok Duke Blubeard's Castle αλλά την Prοfana Cantata του,και προσεχώς διαφημίζονταν το μπαλέτο-παντομίμα του The Miraculous Mandarin,
ρώτησα την υπάλληλο,όχι,μου είπε,εδώ δεν ανεβασθηκε η όπερα Duke Blubeard'Castle,και δεν γνωρίζω καμία σοπράνο με το όνομα Mimi Balazs,
δύο μέρες αργότερα,το πρωί 10:20 η ώρα ,με ειδοποίησαν τηλεφωνικα απ'την αστυνομία να παω
για την υπόθεση μου,
πήγα αμέσως,
από την έρευνα,μου είπαν,έχουν τα εξης στοιχεία:
α)δεν υπάρχει σοπρανο-χορευτρια-πιανιστρια με αυτό το όνομα,Mimi Balazs,ουγγρορουμανα,
31 χρόνων
β)στις εισόδους και εξόδους της χώρας δεν έχει δηλωθεί κανένα πρόσωπο με αυτό το όνομα Mimi Balazs
γ)ύστερα από επιμελεστατη θέαση των καταγεγραμμένων βίντεος από τις εγκατεστημένες παρά της. Αστυνομίας ηλεκτρονικές κάμερες που καταγράφουν τις κινήσεις στο χώρο και το δρόμο μπροστά από το σπίτι σας δεν εντοπίσθηκε κανένα αυτοκίνητο μάρκας ferrari και κατά συνέπεια τα άτομα που επεβαιναν σε αυτο
και δ)όπως,ισως θα έχετε μάθει,στην Οπερα δεν έχει ανέβει η παράσταση της όπερας του Bela Bartok Duke Blubeard's Castle,αλλά η Profana Cantata του ιδίου
Ούγγρου σύνθετη,
έφυγα από την αστυνομία και περιπλανήθηκα ώρες στο κέντρο της πόλης,σε κάθε γυναίκα κοιτούσα να αναγνωρίσω την Mimi,σε Κινέζο τον Μανδαρινο,να ανακαλύψω τον άνδρα της ferrari,και μέσα
στα χιλιάδες αυτοκίνητα στις λεωφόρους τη ferrari,
δεν είδα τίποτα,
κουρασμένος γύρισα σπίτι,
για πρώτη φορά άνοιξα από τότε που τη γνώρισα το συρτάρι όπου είχα φυλλαγμενο το φάκελο με ενοικιαστηριο που υπογραψαμε,για την ακρίβεια το ένα από τα δύο αντίγραφα,που κράτησα εγω,
άνοιξα το φάκελο,δεν το βρήκα,όμως μέσα ήταν τα χρήματα του ενοικίου που μού έδωσε,
όταν ανέβηκε στην Όπερα το μπαλέτο The Miraculous Mandarin δεν έχασα καμία παρασταση του,
μια φορά,λίγο πριν σβησουν τα φώτα για ν'αρχίσει η παράσταση,μου φάνηκε πως μια σειρα πίσω μου τρεις θέσεις αριστερά είδα τον Μανδαρινο,όταν ξανακοίταξα
ήταν εκεί,στο τέλος του μπαλέτου δεν τον είδα,σκέφθηκα πως δεν ήταν παράξενο, οπωσδήποτε κάποιος Κινέζος θα ήταν μέσα στο πλήθος των θεατών λόγω του θέματος του μπαλέτου,κι έπειτα
όλοι μοιάζουν,με το κίτρινο δέρμα τους,τα σχιστα τους μάτια,και την αταραξία τους σαν πορσελάνινες κούκλες του Βούδα,
η καθημερινοτητα με την κανονικότητα της επανηλθε,
το διαμέρισμα της Mimi Balazs,ετσι το ονομασα,αποφάσισα να μην το ξαναενοικιασω,και το μετέτρεψα σε ένα είδος μουσείου,The Bela Bartok Miraculous Mandarin Mimi Balazs' Room,εκεί,
είχα αρχίσει θα δημιουργούσα μια τεράστια συλλογή από φίσες,παρτιτούρες,εκτελέσεις,φωτογραφίες
τραγουδιστών μουσικών μαεστρων,τα μουσικά όργανα της ενορχήστρωσης του εργου, three flutes (2nd and 3rd doubling piccolo), three oboes (3rd doubling English horn), three clarinets (second doubling E-flat clarinet and third doubling bass clarinet), three bassoons (second and third doubling contrabassoon), four horns (second and fourth doubling Wagner tuba), three trumpets in C, three trombones, bass tuba, timpani, snare drum, tenor drum, bass drum, cymbals, triangle, tam-tam, xylophone, celesta, harp, piano, organ, choir, and strings,
δίσκους βινυλίου,κασέτες,cd,dvd βιντεο,μελέτες,κριτικές,αναλύσεις,οτιδήποτε έχει σχέση με το εργο,
και στους τοίχους τοποθέτησα ηλεκτρονικές οθόνες μεγάλων διαστάσεων όπου θα παίζονται όλα τα βιντεα με το Miraculous Mandarin από το YouTube,
εκεί μετακομιζοντας από το διαμέρισμα μου ζω και κοιμάμαι,και σε ενα λάπτοπ στο τραπέζι του σαλονιου με την παρτιτουρα ανοιγμένη μπροστά παίζει χωρίς ποτέ να σταματήσει από usb στικάκι The Miraculus Mandarin του Bela Bartok συνεχώς επαλαμβανομενα από :
τον Antal Doráti με την Chicago Symphony Orchestra
τον Eugene Ormandy με την Philadelphia Orchestra
τον Seiji Ozawa με την Boston Symphony Orchestra
τον Esa-Pekka Salonen με την Los Angeles Philharmonic
τον Zubin Mehta με την Berlin Philharmonic
τονJean Martinon με την Chicago Symphony Orchestra
την Susanna Mälkki με την Helsinki Philharmonic Orchestra
τον Antal Doráti με την Detroit Symphony Orchestra
τον Iván Fischer με την Budapest Festival Orchestra
τον Pierre Boulez με την Chicago Symphony Orchestra και Chorus
την Marin Alsop με την Bournemouth Symphony Orchestra
τον Claudio Abbado με την London Symphony Orchestra
τον Simon Rattle με την City of Birmingham Symphony Orchestra
τον Gerard Schwarz με την Seattle Symphony Orchestra
σήμερα,στην εφημερίδα,THE NEWS,τυχαία διαβάσα:
Πυκνό μυστήριο καλύπτει τη δολοφονία του Κινέζου Μανδαρινου Chi Chen Zi,
32 χρόνων,επιχειρηματία επενδυτή,στο διαμέρισμα του Bela Bartok str.αριθμός 11,3ος όροφος,
το θύμα πυροβολήθηκε από μικρή αποσταση στη καρδια τρεις φορές,ενώ στο λαιμό του υπάρχουν ίχνη-μωλωπες απόπειρας πνιγμού,
και ληστευθηκε,ο δολοφόνος αφαίρεσε τεραστιο χρηματικό ποσό και πλήθος κοσμημάτων,
ως συνεργός ενοχοποιείται η ερωμένη του Μανδαρινου,αγνώστων μέχρι στιγμής στοιχείων,ονόματος και υπηκοότητας,
επίσης αναζητειτε και το πολυτελές αυτοκίνητο του μια κόκκινη fearrari,
λάφυρο κι αυτό του δράστη,
ο μεγιστάνας Μανδαρινος ήταν γνωστός φιλόμουσος και ανιδεοτελης χορηγός παραστάσεων κλασικού μουσικου ρεπερτορίου,με ιδιαίτερη προτίμηση στα έργα του Ούγγρου Bela Bartok
.
.
τρεις οθόνες μου,αυτή τη στιγμή,παίζουν ταυτοχρονα:
και μέσα στη συλλογή μου συμπεριλαμβάνω κι αυτό το διηγημα:
BELA BARTOK'S THE MIRACULOUS MANDARIN CASE
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΣΤΟΥ ΜΑΝΔΑΡΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΠΕΛΑ ΜΠΑΡΤΟΚ
-by χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
.
Miles Davis So That Kind of Blue Cool Jazz-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τρομερή ζέστη,νύχτα,New York, Αύγουστος 25,1959,η Judi έχει λευκό δέρμα,εγώ ο Miles Davis
από το St.Luis σκοτεινό,dark,black,η μαμά ειναι κοκέτα φοραει γούνες και διαμάντια,Mama-Oleo
is Beautiful Like Judi,of course,Kind of Blue,ενας βρωμολευκος cop με χτύπησε δυνατά στο head
με το γκλοπ,γι'αυτό το 1991 με πονούσε το κεφάλι,η Judi ούρλιαξε,γουρούνια,σταματήστε,είναι
ο Miles Davis,τους έδειξε το Birdland Jazz Club,
εκεινοι γέλασαν,τα δόντια τους γυαλιζαν,
A Black Man is,Baby,A Nothing,σπούδασε στο Juilliard School,1678 Broadway,
φώναξε η Judi,
με έσυραν από την Lincoln Square στο αστυνομικό τμήμα,με φωτογραφισαν πολλές φορές,μου πέταξαν μια τρομπέτα,παίξε,play bastard,φώναξαν,
Now I am playing a Blue Cool,αναστατώθηκαν,What is this? shut up! stop!σίγουρα κανεις drugs,μαύρος δεν είσαι,A filthy-Black Addicted,φώναξε o λευκός μπατσος,εγώ τον αγνόησα συνέχισα to playing,So That,Birth of the Cool,Bags’ Groove,Oleo,Milestones,
ο Charlie Yardbird Parker και ο Dizzy Gillespie ζητούσαν,1944,St.Luis,μια τρομπέτα,
I Am,είπα,τι I Am?είπαν,I Am Trumpet,απάντησα,how old are you?18,ok boy,let's go Jazz,
βλέπω την Judi with Mama-Oleo στην Madison Avenue,Woman is Woman,λέω,
εκείνες γελούν,παλιόπαιδο Miles,
τι είπες; φώναξε ο cop,με πονάει το κεφάλι μου,1991, September 28,ένας άλλος μπάτσος με φωτογραφίζει,my friend,σαρκαζει,είναι the drugs the ,girls, the alcohol,
ζήτησα ένα λευκό χαρτί,με μαύρο στυλό έγραψα:
It’s like, how did Columbus discover America when the Indians were already here? What kind
σ'αυτη τη πόλη αρχές φθινοπώρου βρέθηκε στο διαμέρισμα της στραγγαλισμενη μια νεαρή γυναίκα,ξαπλωμένη ημίγυμνη στο κρεβάτι της,στο δωμάτιο δεν υπήρχε καμία αναστάτωση,όλα μαζί με την ατυχη κοπέλα ήταν ακίνητα,παγωμένα,ο καθρέφτης απέναντι σημείο προς σημείο αντανακλουσε την φοβερή σκηνή,
η γυναίκα ήταν ταλαντούχα χορεύτρια κλασικού χορού,ο φόνος,σύμφωνα με τη γνωμάτευση του ιατροδικαστή,έγινε τρεις ώρες μετα την παράσταση της
στη Λίμνη των Κύκνων του Τσαϊκόφσκι,
για την εξιχνιάσει της δολοφονίας ενδιαφέρθηκαν τρεις ντετέκτιβς,ο C.A.Dupen,
ο S.Ho!mes,και ο H.Poirot,κάθε ένας,ξεχωριστά,θα ερευνούσε την υπόθεση,
καταρχήν αποκλείστηκε η περίπτωση του Κλειστού Δωματίου,
μετά από ένα μήνα συναντήθηκαν στο διαμέρισμα του SH,οδός Baker,αριθμός 221B,εκείνη την ώρα ο γιατρός συγκάτοικος του έλλειπε σε επίσκεψη ασθενούς,
αποφάνθηκαν,και οι τρεις,με αδιάσειστα στοιχεία,ότι η δολοφονία της χορεύτριας δεν έγινε από ένα άτομο,αλλά κάθε κάτοικος της πολης,δρώντας μόνος του,δολοφόνησε τη κοπέλα,
ο φόνος της διακλαδίζονταν,αυτόνομος,σε όλους,ανεξεραιτους,τους κατοίκους αυτής της πόλης,
για να το εικονοποιησουν αυτό,συνέλαβαν μια τεράστια κατασκευή στο χώρο,με πολυάριθμα δωμάτια,όσοι και οι κάτοικοι της πόλης, που το καθένα,ένα προς ένα, περιείχε,αποκλειστικά,την στραγγαλισμενη χορεύτρια και τον δραστη,
για να φτάσω σ'αυτη τη πόλη διασχισα μια τεράστια,απέραντη,έρημο,επίπεδη και ακίνητη,ασφυχτικη ατμόσφαιρα,ανυπόφορη εκτυφλωτική ακτινοβολία,
στη μέση της ερήμου βρίσκεται η πόλη,περικλεισμενη με ψηλά τείχη,χωρίς πουθενά πόρτα η παράθυρο,
αυτή είναι ολοκληρωτική φυλακή της,
'για τη δολοφονία ενός ανθρώπου'σκεφθηκα 'καθε άνθρωπος ευθύνεται'.
.
.
.
Paul Klee,Angelus Novus(1920)
Πάνω στην αυτοκτονία του Walter Benjamin
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Svendborg,Δανία,1938,ο Bertolt Brecht και ο Walter Benjamin παίζουν σκάκι,ένα βήμα πριν την Γερμανία,έτοιμοι,κίνηση λευκού αλόγου,αντικινηση μαύρου πύργου,
'η πάλη των ιδεολογιών καταλήγει σε νέα ιδεολογία'(Die Bekämpfung der Ideologie ist zu einer neuen Ideologie geworden)σχολιαζει ο Brecht,'ο φίλος σου είναι πολύ αυστηρός μαζί μου' συνέχισε και προχώρησε το πιόνι,'εννοεις τον Theodor Andorno;',Mein Freund Walter μερικοί πιστεύουν σ'ενα μαρξισμό θεολογικό,θέλουν να κάνουν την επανάσταση να αποδείξουν τον διαλεκτικό υλισμο',,'ματ'απάντησε ο Benjamin,'εγω δεν ξέρω που θα τελειώσει η ζωή μου και πως','εχεις νέα της Hannah Arendt;'ρωτησε ο Brecht,'nein,πως να ξεφύγεις, Bertolt,απ'τον Hitler;η πυρπόληση του Reichstag δείχνει την de facto επικράτηση των Nazi στη Γερμανια',
έκαναν μια βόλτα στη πόλη,'Σκεφτομαι'ειπε ο Walter Benjamin 'πως η εξορία μας εδώ στη Δανία,στο Svendborg θα γίνει τουριστικη ατραξιόν,μια μηχανική αναπαραγωγή ιστορίας,δύο ηθοποιοί,μακιγιαρισμενοι να μας μοιάζουν,ένας Bertolt Brecht κι ένας Walter Benjamin,simulacrum,θα παίζουν την ίδια παρτίδα σκάκι που παίξαμε και μεις τώρα,τουρίστες θα τους φωτογραφιζουν,σουβενιρς,και το ίδιο θα συμβεί και με το τελευταίο μέρος που θα καταλήξω κυνηγημένος και σ'αδιεξοδο'γελασε'οπως θα έλεγε και ο Κάφκα:υπάρχει άφθονη ελπίδα,αλλά όχι για μενα'
In finsteren Zeiten 1940 στη Vichy-France,όπου η Gestapo λυσσαλέα ψάχνει τους προγραμμενους, γράφει:Über den Begriff der Geschichte
Es gibt ein Bild von Klee,das Angelus Novus heisst.Ein Engel ist darauf dargestellt,
der aussieht ,als ware er im Begriff,sich von etwas zu entfernen ,worauf er starr,
Seine Augen sind aufgerissen,sein Mund steht offen und seine Flugel sind
ausgespannt.Der Engel der Geschichte muss so aussehen.Er hat das Antlitz der
Vergangenheit zugewendet.Wo eine Kette von einzige Katastrophe die unablassig
Trummer auf Trummer hauft und Sie ihm vor die Fusse schleudert.Er mochte wohl
verweilen,die Toten wecken und das Zerschlagene zusammenfugen.Aber ein Sturm
weht vom Paradiese her,der sich in seinen Flugeln verfangen hat und so stark ist,
dass der Engel sie nicht mehr schliessen kann.Dieser Sturm treibt ihn
unaufhaltsam in Zukunft,der er den Rucken kehrt,wahrend der Trummerhaufen
vor ihn zum Himmel wachst.Das,was wir den Fortschritt nennen,ist dieser Sturm
Υπάρχει ένας πίνακας του Klee(που βρίσκεται στην κατοχή μου),που Angelus Novus ονομάζεται.Δειχνει έναν άγγελο που φαίνεται να ζητάει ν'απομακρυνθεί από κάτι που κοιτάζει επίμονα.Tα μάτια του είναι διασταλμενα,το στόμα του ανοιχτό,τα φτερά του ορθανοιχτα.Ο άγγελος της ιστορίας έτσι πρέπει να μοιάζει.Αυτος έχει το προσωπο στο παρελθόν στραμμένο.Οπου μια αλυσίδα μιας ξεχωριστής καταστροφής αδιακοπα ερείπια πάνω σε ερείπια σωριαζει και τα οποία σ''αυτον μπροστα στα πόδια ριχνει.Αυτος θα ήθελε να παραμεινει,τους νεκρους να ξυπνήσει ,και τα θρυμματισμένα να συνενώσει .Αλλα μια θύελλα φυσά απ'τόν Παράδεισο που τα φτερά του έχει αρπάξει και τοσο δυνατή ειναι, ώστε ο άγγελος δεν μπορεί πια να τα κλεισει.Αυτη η θύελλα τον σπρώχνει ασταμάτητα στο μέλλον,στο οποίο την πλάτη του στρεφει,ενώ ο σωρός των ερειπιων μπροστά του ορθωνεται ως τον ουρανό.Αυτο,που εμείς πρόοδο ονομάζουμε,είναι αυτή η θυελλα
στις 26 Σεπτεμβρίου 1940 ο Walter Benjamin στην καταλανική ισπανικη παραλιακή κωμόπολη Portbou,στα Πυρηναία,σύνορα με τη Γαλλία,αυτοκτονησε με χαπια,ευρισκόμενος σε τραγικό αδιέξοδο,να τον γυρίσουν πίσω στη κατεχομενη Γαλλια στα χέρια και τα βασανιστήρια της Gestapo,
δεν κατάφερε να κατέβει στη θαλασσα κι από εκει προς την ελευθερια,
αλλά,ισως,σε μια άλλη απόλυτη ελευθερία,
το Portbou,όπως προείπε,έγινε η τουριστική ατραξιόν του Walter Benjamin.
.
.
.
Η Περίπτωση του Πέρση Αραβα Μαθηματικού Al-Nayrizi στον Σχολιασμό του Ευκλείδη και το πόρισμα ς' των Στοιχείων -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Απεφευγε τις επινοήσεις.Ποσο μάλλον όταν αφορούν ιστορικά πρόσωπα και πράγματα.Η επινόηση είναι ενδιαφέρουσα,ευανάγνωστη,αλλά ψεμμα
Ήθελε να γράψει για τον Πέρση Αραβα Μαθηματικό Al-Nayrizi(865-922 μΧ),το σχολιασμό του στα Στοιχεία του Ευκλείδη,και ειδικά στη πρόταση ς' όπου για πρώτη φορά στον Ευκλείδη εφαρμόζεται η μέθοδος της 'Εις Άτοπον Απαγωγης' για την αποδειξη,τη πόλη του Nayriz, Fars Province, Iran,την αλμυρή λίμνη Bachtegan στη περιοχή,τα φλαμίνγκο της,την εποχή του Χαλιφη Thābit ibn Qurra(892-902μΧ),τη Βαγδάτη,
επίσης να συμπεριλάβει τον Thābit ibn Qurra(826 η' 836-901μΧ)Συριοαραβα Μαθηματικό και μεταφραστή του Απολλώνιου του Περγαιου,του Αρχιμήδη,του Ευκλείδη,του Πτολεμαίου,με κέντρο τη Βαγδάτη,και τη μετάφραση του εργου του Αρχιμήδη 'Περι του κανονικού επταγωνου'(ο τίτλος άλλη μια επινόηση) με την κατασκευή του κανονικού επταγωνου,η οποία ανακαλύφθηκε τον 20ο αιώνα,ενώ το πρωτότυπο έργο είναι χαμένο,
και τον Ιταλό Gerard of Cremona (Gerardus Cremonensis)(π.1114 – 1187μΧ))
μεταφραστή στη λατινική γλώσσα Αραβικών έργων στο Τολέδο,του Βασιλείου της Καστίλης,μέσα στις μεταφράσεις του είναι και τα Σχόλια στον Ευκλείδη
του Al-Nayrizi
Τεράστιο το συγγραφικό πρόβλημα να συνενωθούν όλα αυτά σε μια λογικοποιημενη ιστορία,μάλλον αδύνατο σκεφτηκε
Φαντάζεται τον Gerard of Cremona στη βιβλιοθήκη του Τολέδο,από το παράθυρο
βλέπει το Τολέδο,μέσα στα παλλόμενα γαλάζια,μαύρα,λευκά και ζωηρά πράσινα χρώματα,η αναλλοίωτη Vista de Toledo,του El Greco,1596-1600 μΧ,
μόλις έχει τελειώσει την μετάφραση των Σχολίων στον Ευκλείδη του Πέρση Μαθηματικού Al-Nayrizi,
και τον φαντάζεται στη πόλη Nayriz, Fars Province,μέσα στο δωμάτιο του με τις μεταφράσεις του Thābit ibn Qurra,του μεγάλου Συριοαραβα μαθηματικού της Βαγδάτης,
Ο Al-Nayrizi φαντάζεται την Ελληνιστική Αλεξάνδρεια με τους μαθηματικούς,τους επιστήμονες,τους φιλολόγους της,τον Ευκλείδη,βιβλίο α',
(Ὅροι κγ΄.
α΄. Σημεῖόν ἐστιν, οὗ μέρος οὐθέν.-β΄. Γραμμὴ δὲ μῆκος ἀπλατές.
τον Αρχιμήδη,τον Απολλώνιο τον Περγαιο,τα κωνικά του(Αι από τής κορυφής τής κωνικής επιφανείας αγομεναι ευθειαι επί τα εν τη επιφανεια σημεια εν τη
επιφανεια εισίν),
τον Πτολεμαίο και την Μαθηματική Σύνταξη η' Αλμαγεστη του
έχει νυχτώσει,ανάβει το λυχνάρι,έξω ανέβηκε το φεγγάρι πανσέληνος,πέρα ο τεράστιος ακίνητος καθρέφτης της λίμνης,
διαβάζει στην αραβική μετάφραση του Ευκλείδη:
إذا كان للمثلث زاويتان متساويتان ، فإن الأضلاع المتقابلة في هذه الزوايا متساوية
(Εάν ένα τρίγωνο έχει δύο ίσες γωνίες, τότε οι απεναντι πλευρές σε αυτές τις γωνίες είναι ίσες)
παρατηρεί πως στην ς' αυτή πρόταση χρησιμοποιείται από τον Ευκλείδη για πρώτη φορά η μέθοδος της 'Εις Άτοπον Απαγωγης' για την αποδειξη,
βγαίνει και περπατά στην όχθη της λίμνης,περασμένη νύχτα,το φως της σελήνης προβάλει τη σκιά του στην άμμο,όπως τόσες σκιές οι άνθρωποι κι εγώ σκια, σκέφτεται,
ακούει τα φλαμίνγκο στον ύπνο τους,ίσως ονειρεύονται τα ταξίδια τους,
αδιάφορα για τη σκληρότητα της ιστορίας,την αδυσώπητη εξουσία,τις εφευρέσεις βασανιστήριων,το φούσκωμα ανθρώπων με φυσερο μέχρι να σκάσουν,να διαμελισθουν,το κρεμασμα τους ανάποδα σε πηγάδια,
επιστρέφει σπίτι,
εκείνη τη νύχτα βλέπει στον ύπνο του τα Στοιχεία του Ευκλείδη,στο πρωτότυπο,
και κατά παράδοξο τρόπο(αφού αγνοεί τη γλώσσα) μπορεί να διαβάσει στα ελληνικά:
Αν τριγώνου οι δύο γωνίες ίσες η μία με την άλλη είναι,και οι υπό τις ίσες γωνίες υποτείνουσας πλευρές ίσες η μία με την άλλη θα ειναι
Έστω τρίγωνο το ΑΒΓ που ίση έχει την υπό ΑΒΓ γωνία με την υπό ΑΓΒ γωνία.
λέω,ότι και η πλευρά η ΑΒ με την πλευρά την ΑΓ ίση είναι.
Αν τοτε άνιση είναι η ΑΒ με την ΑΓ,η μία από αυτές μεγαλύτερη είναι.
έστω μεγαλύτερη η ΑΒ,και αν αφαιρεσω από την μεγαλύτερη την ΑΒ με την μικρότερη την ΑΓ ίση η ΔΒ,και ας συνδεσω τη ΔΓ.
Επειδή λοιπόν ίση είναι η ΔΒ με την ΑΓ κοινή δε η ΒΓ,οι δυο οι ΔΒ,ΒΓ με τις δύο
τις ΑΓ,ΓΒ ίσες είναι κάθε μία με την άλλη,και η γωνια η υπό την ΔΒΓ με την γωνία
την υπό ΑΓΒ είναι ίση.
η βάση επομένως η ΔΓ με την βάση την ΑΒ ίση είναι,και το ΔΒΓ τρίγωνο με το
ΑΓΒ τρίγωνο ίσο είναι,το μικρότερο με το μεγαλύτερο.το οποίο άτοπο,
επομένως δεν είναι άνιση η ΑΒ με την ΑΓ.ιση επομένως.
Αν τριγώνου οι δύο γωνίες ίσες η μία με την άλλη είναι,και οι υπό τις ίσες γωνίες υποτείνουσας πλευρές ίσες η μία με την άλλη θα ειναι.αυτο το οποιο έπρεπε να δειχθει
το πρωί,όταν ξυπνά,στη Βαγδατη,θυμάται καθαρά το όνειρο,αλλά όχι την ελληνική γλώσσα,
στο Τολέδο βραδυαζει,η πόλη διαλύεται στο σκοτάδι,ο Gerard of Cremona
ανάβει το φως,και ξαναδιαβάζει τη λατινική του μετάφραση στα Σχόλια του Ευκλείδη του Al-Nayrizi για τυχόν διορθωσεις.
.
.
.
.
.
Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ H.P.LOVECRAFT'S THE STATEMENT OF RANDOLPH CARTER
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον φίλο μου το ειχα καταλάβει πολυ καιρό,ήταν συνεχώς αφηρημένος,σαν ένας υπνοβάτης,στις επίμονεςερωτήσεις μου τι συμβαίνει απεφευγε να απαντήσει,όμως οι εκφράσεις του προσώπου του πρόδιδαν τρόμο,
μια μέρα μου είπε αινιγματικά 'πως δεν κοιμάμαι πια,η ' μάλλον κοιμάμαι συνεχεια',
σε μια επίσκεψη στο σπίτι του ένα παράξενο βιβλίο μου έσυρε την προσοχή,γραμμένο σε μια παράξενη γλώσσα,μου έδωσε την εντύπωση πως ήταν αραβικά,απ'την τσεκαρισμενη σελίδα συμπέρανα πως το διάβαζε,δεν ανησύχησα,ήταν μέσα στην έρευνα του,όσο απόκρυφη και παράξενη να ήταν,
μια νύχτα μου τηλεφώνησε,'να έρθεις γρήγορα φοβάμαι',όταν πήγα στο σπίτι του η πόρτα ήταν ανοικτή,αυτός όμως έλειπε,
κάθησα αρκετή ώρα και περίμενα,
με πήρε ο ύπνος,είδα έναν εφιάλτη,ήμουν με τον φίλο μου και προσπαθούσαμε
να σηκώσουμε μια τεράστια γρανιτένια πέτρα,όταν τα καταφεραμε είδα μια πέτρινη σκάλα να κατεβαίνει μέσα στη γη,'εσυ μείνε εδώ πάνω 'μου είπε 'εγω πρέπει να πάω κατω,με ζητουν','ποιοι σε ζητούν;'τον ρώτησα,'Αυτοι' και χάθηκε στη σκάλα,ξύπνησα τρομαγμενος,δεν είχε έρθει,γύρισα σπίτι
το μεσημέρι ήρθε η αστυνομια,ο φίλος μου βρέθηκε πνιγμένος στο κρεβάτι του,
η δολοφονία του εντοπίζεται περίπου τα μεσάνυχτα,και τα ίχνη μου έχουν βρεθεί στο λαιμό του
τώρα στο κελί της φυλακής,τρία χρόνια,βασανίζομε να βρω απάντηση και δεν βρίσκω,
για να περάσω τον καιρο ζήτησα τα βιβλία του H.P.Lovecraft ,διάβασα
The Statement of Randolph Carter,γραμμένο το 1919,
παραξενεύτηκα,μάλλον τρόμαξα,πόσο όμοια ήταν η ιστορία του Randolph Carter και του φίλου του Harley Warren,με τη δική μου και του φίλου μου,
είχα τέτοια υπερενταση που δύσκολα κοιμόμουν
σ' ένα εφιάλτη άκουσα πολύ καθαρά μια απόκοσμη φωνή να βγαίνει μέσα πολύ βαθιά
από τα έγκατα της γης που με παρέλυσε: Warren is died,
άρχισα να το μεταφράζω,αυτό θα ήταν,ίσως,η υπεράσπιση μου και κατά συνέπεια
η αθώωση μου,
I repeat to you, gentlemen, that your inquisition is fruitless. Detain me here
forever if you will; confine or execute me if you must have a victim to propitiate
the illusion you call justice; but I can say no more than I have said already. Everything that I can remember, I have told with perfect candour. Nothing has been distorted or concealed, and if anything remains vague, it is only because of the dark cloud which has come over my mind—that cloud and the nebulous nature of the horrors which brought it upon me.
το μυαλό του άρχισε να θολώνει,
Again I say, I do not know what has become of Harley Warren; though I think—almost hope—that he is in peaceful oblivion, if there be anywhere so blessed a thing. It is true that I have for five years been his closest friend, and a partial sharer of his terrible researches into the unknown. I will not deny, though my memory is uncertain and indistinct, that this witness of yours may have seen us together as he says, on the Gainesville pike, walking toward Big Cypress Swamp, at half past eleven on that awful night.
οι φυλακές έβλεπαν έναν υπνοβάτη να γραφει,έτρωγε ελάχιστα,
συνέχιζε να μεταφράζει
κάποιο πρωί τον βρήκαν νεκρό στο κρεβάτι,με μια πληγή στο λαιμό,ο ιατροδικαστής αποφάνθηκε πως ήταν αδύνατο να την προκάλεσε'καποιο τρωκτικό,αρουραίος,
η' νυχτεριδα
στο πάτωμα ήταν πεσμένα τα χαρτιά της μετάφρασης,η γλώσσα δεν ήταν καμιά
απ'τις γνωστές γλωσσες,
και το παραπάνω κείμενο της αναφοράς που εγραψε,για τη υπεράσπιση του στο δικαστηριο,με αίτημα την αθώωση του:
ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον φίλο μου το ειχα καταλάβει πολύ καιρό
.....
.....
.....
that cloud and the nebulous nature of the horrors which brought it
upon me.
.
.
.
Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ IMMANUEL KANT Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ BILLIARDO
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'ο φιλόσοφος περνά για τον πρωινό του περιπατο , 8 και 10' ακριβως,
μπροστά από το σπίτι μας'λεει στη γυναίκα του ανώνυμος κάτοικος του δευτερου οροφου μιας πολυκατοικίας αριθμός...,στη στρασε ...της πόλης Konigsberg,της Πρωσίας,17 Απριλίου 1793,
και κοιτάζει το ρολόι του τοίχου απέναντι:8 και 10' ακριβως
'ο φιλόσοφος Ιμανουελ Καντ περνά για τον πρωινό του περιπατο ,
8 και 10' και 7'' δεφτερολεφτα ακριβώς, μπροστά από το σπίτι μου'λεει η
μοναχικη ηλικιωμένη γυναίκα κάτοικος του ισογείου,της διπλανής
πολυκατοικίας στην ίδια στρασε της πόλης Konigsberg,της Πρωσίας,
17 Απριλίου 1793,
και κοιτάζει το ρολόι της:8 και 10' και 7'' δεφτερολεφτα ακριβως
Και αυτή η ακριβής χρονική επιβεβαίωση συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της
πρωινής διαδρομης του
Εντυπωσιακή η ακρίβεια του φιλοσόφου Ιμανουελ Καντ,
Είχε ήδη γράψει τα βασικά έργα της φιλοσοφίας του:
Kritik der praktischen Vernunft(Κριτική του Καθαρού Λόγου)1781
Kritik der praktischen Vernunft(Κριτική του Πρακτικού Λόγου)1788
Kritik der Urteilskraft (Κριτική της Δύναμης της Κρίσης)1790
Κατά κάποιο τρόπο,αν και φαίνεται να'ναι αστείο και γραφικό), ο Ιμανουελ Καντ
είναι το ρολόι του Konigsberg
('βλεπω τον Καντ,ώρα 8 και 10' ακριβως)-αισθητηριακο γεγονός,
αυτό από μόνο του δεν σημαίνει τίποτα,
αν όμως συντεθεί μέσω των μη εμπειρικών μορφών αισθητικής εποπτείας
και των a priori εννοιών του χώρου και χρόνου τότε αποκτά έννοια:
'αρα ο Καντ κάνει τον πρωινό του περιπατο'
Αργότερα στη πόλη του Konigsberg,της Πρωσίας,17 Απριλιου 1793,έχουμε
την ίδια ακριβή αντίστροφη μέτρηση:
'ο φιλόσοφος Ιμανουελ Καντ γυρίζει από τον πρωινό του περιπατο ,
9 και 10' και 7'' δεφτερολεφτα ακριβώς, μπροστά από το σπίτι μου'
λεει η μοναχικη ηλικιωμένη γυναίκα κατοικος του ισογείου της πολυκατοικίας αριθμος... στρασε... της πόλης Konigsberg,της Πρωσίας,17 Απριλίου 1793,
και κοιτάζει το ρολόι της :9 και 10' ακριβως
'ο φιλόσοφος γυρίζει από τον πρωινό του περιπατο , 9 και 10' ακριβώς,μπροστά από το σπίτι μας'λεει στη γυναίκα του ανώνυμος κάτοικος του δευτερου οροφου της διπλανης πολυκατοικίας στην ίδια στρασε της πόλης Konigsberg,της Πρωσίας,17 Απριλίου 1793,
και κοιτάζει το ρολόι του τοίχου απέναντι:9 και 10' ακριβως
Όλοι οι κάτοικοι της πόλης Konigsberg ενορχηστρωμένοι στις ακριβείς ωρολογιακες συνήθειες του φιλοσόφου
Αυτό τους διασκέδαζε,εβαζαν μάλιστα και στοιχήματα,:
θα συμβεί αυτή την ώρα ακριβώς η'
δεν θα συμβεί αυτή την ώρα ακριβως',
Πολλοί ρίσκαραν ότι δεν θα συμβεί,η απόδοση ήταν τεράστια 1 προς 100,και
νομοτελειακά πάντα έχαναν
Live Logic!Live Kant! αναφωνουσαν οι νικητες
Οι ίδιες επιβεβαιώσεις ακρίβειας χρονου γίνονταν και στην έξοδο του
να παίξειμπιλιάρδο
ο Ιμανουελ Καντ πήγαινε για μπιλιάρδο κάθε τρίτη μέρα:βγαίνοντας 5 η ώρα
ακριβώς το απογευμα από το σπίτι του και επιστρεφοντας 8 η ώρα ακριβώς
στο τραπέζι του μπιλιάρδου έβλεπε,αισθητηριακά,τον αντίπαλο του,πως έπιανε τη στέκα,την κλίση του σώματος,την δύναμη του χτυπήματος,την επιτυχία η' την αποτυχια,και συνέθετε την στρατηγική του,την ικανότητα του,
Αυτός,επειδή έπρεπε κερδίσει το στοίχημα που θα χρηματοδοτούσε τις φιλοσοφικές του έρευνες,υπολόγιζε επακριβώς τη λογική διαδικασία στις κινήσεις του,ώστε να έχει επιτυχία,
συνεθετε τις γνώσεις της Νευτώνειας Φυσικής,της δύναμης και κίνησης,της
ταχύτητας και της επιτάχυνσης,υπολογιζοντας σε κάθε ειδική περίπτωση,τη θεση που είχαν οι μπάλες,την μεταξύ τους απόσταση, τη σχετική τους γωνια,αλλά και από τα όρια του τραπεζιού,την απόσταση τους από τη στιχτη μπάλα που θα χτυπούσε,τη τριβή της κύλισης και ολίσθησης στην επιφάνεια
της πράσινης τσόχας,εφαρμόζοντας:
-τον Δεύτερο Νόμο του Νεύτωνα,τον Θεμελιώδη Νόμο της Μηχανικής:F=m.a, η δύναμη F που ασκείται σε ένα σώμα είναι ανάλογη της μαζας m του σώματος και της επιτάχυνσης a ,μεταβολής της ταχύτητας,που αποκτά το σώμα,
-στις κρούσεις της στιχτης μπάλας πάνω στις αλλες μπάλες,την Αρχή της Διατήρησης της Ορμής,ότι σε ένα κλειστό σύστημα ,και τέτοιο είναι το μπιλιάρδο με τις μπάλες του,το διανυσματικό άθροισμα των ορμών m.υ είναι σταθερό
-επίσης κανόνιζε με γεωμετρικούς υπολογισμούς στις γωνιές και στις κατευθύνσεις,επειδή η γωνιά προσπωσης ίση με τη γωνία αντανάκλασης, με ποια γωνία θα χτυπησει τη στιχτη μπάλα κι αυτή με τη σειρά της προσπιπταντας είτε στα όρια του τραπεζιού ,είτε κατευθείαν,θα χτυπησει τις μπαλες-στόχους
πετυχαίνοντας από σπόντα ,η' αφού τις μαζεψει σε ένα χώρο κάνοντας σερί.
όλο αυτό συνέβαινε αφού τα αισθητηριακά δεδομένα(στο μπιλιάρδο)
τα συνέδεε αυστηρά με μη εμπειρικές μορφές αισθητικής εποπτείας,
σε κάθε επιτυχημένη στόχευση αναφωνουσε:Es ist gut
Ο Ιμανουελ Καντ πάντα κέρδισε το στοίχημα και εισεπρατε τα αναγκαία
χρήματα
και από τις 8 παρά δέκα μέχρι της 8 ,οι κάτοικοι στα σπίτια της στρασε...
της πόλης Konigsberg τον έβλεπαν να γυριζει από το μπιλιάρδο περνωντας ακριβώς την ίδια ώρα από το σπίτι τους
'ο φιλόσοφος γυρίζει από το μπιλιάρδο,ακριβώς....' και κοιτούσαν το ρολόι
που επιβεβαιώνε το απαράβατο χρονολογιο
....
8 παρά 8'
....
8 παρά 6' και 3''
......
......
......
8 παρά 4' και 20''
.....
.....
.....
όλη η πόλη του Konigsberg ήταν συντονισμένη στην ακρίβεια του Immanuel Kant,
τόσο είχαν ταυτιστεί που αν συνέβαινε η παραμικρή αλλαγή θα ένιωθαν ότι ήρθε η καταστροφη
στις 8 ακριβώς ήταν στο σπίτι του
στις 11 ακριβώς της νύχτα για 30' ακριβώς διάβαζε το Philosophiæ Naturalis Principiæ Mathematica του Νεύτωνα,έκδοση του 1727 στα αγγλικά
έπειτα κοιμόνταν στις 12 ακριβως,λέγοντας:Es ist Gut.
.
.
.
ΥΠΕΡ-ΧΩΡΟΣ -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Εγκλειστοι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
πλήθος ανθρώπων συγκεντρωμένο στη τεράστια αίθουσα,κάθε ένας έχει έρθει την προσδιορισμένη ώρα,αν έχει καθυστερήσει δεν του επιτρέπεται η είσοδος,τον παραλαμβάνουν οι φυλακές και τον κλείνουν σε υπόγειο κελί,η τιμωρία είναι ανάλογη του χρόνου καθυστέρησης,καμία δικαιολογία δεν γινεται δεκτη,ο νόμος είναι αυστηρός και ίσος για όλους,
εκει μέσα κάθονται σε καρέκλες ακινητοι κοιτάζοντας προς την ίδια κατεύθυνση,στο βάθος μια μεγάλη οθόνη,ορατή από όλους,
περιμένουν την προβολή,αυτή κανένας δεν γνωρίζει ποτέ θα αρχίσει,σε λίγο η' μετά
από άπειρο χρόνο,
απαγορεύεται μεταξύ τους να επικοινωνήσουν,με οποιοδήποτε τρόπο,γλώσσα,μάτια,
νοήματα,κρυφές καμερες τους παρακολουθούν συνεχώς,
πολλοί κοιμούνται κι οι υπόλοιποι είναι μισο κοιμισμένοι,τους ξυπνούν τα μεγάφωνα,
θα μοιραστούν μάσκες,
εισέρχονται στην αίθουσα όργανα τους με ομοιόμορφες κίτρινες πολυεστερικές στολές που τους καλύπτουν εξ ολοκλήρου το σώμα, τους μοιράζουν μάσκες,είναι υποχρεωμένοι να τις φορέσουν,η ανυπακοή τιμωρείται,
έπειτα άλλοι με άσπρες στολές τους κάνουν ένεση στον ώμο,αυτή τους φέρνει αϋπνία,
έχουν χάσει την αίσθηση του χρόνου,
κάποτε η οθόνη ανάβει,ένας τεράστιος καθρέφτης που τους αντανακλα,ένα ανώνυμο
πλήθος με καλυμμένο το πρόσωπο με μασκα
ύστερα,αφού περάσει πολύς χρόνος,από τα μεγάφωνα ακούν μια δυνατή φωνή:
ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΤΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΟΤΕ
Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΊΛΙΚΤΗ
σε αυτό το σημείο όλοι ξυπνούν στα κρεβάτια τους,κρυος ιδρώτας τους λούζει το κορμί,
η καρδιά τους χτυπά δυνατά,
θυμούνται όλο το όνειρο με τη παραμικρή λεπτομέρεια,
και συνεχίζουν την καθημερινή τους ζωή,
το ίδιο όνειρο επαναλαμβάνεται κάθε νύχτα,
και ζουν πλέον με τον φόβο μήπως το πουν,
πολλοί τρελάθηκαν κι άλλοι πολλοί αυτοκτόνησαν,
.
.
.
THE CITIES (ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ)-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΔΙΔΥΜΗ ΠΟΛΗ
σε αυτή τη πόλη,που εκτείνεται σε οροπέδιο περικυκλωμένη από πανύψηλα βουνά σκεπασμένα με αιώνια χιόνια,κάθε άνθρωπος γεννιέται ταυτόχρονα με κάποιον άλλον,που γεννιέται κάπου αλλού,, όμοιος με αυτόν,σε όλα τα φυσικά χαρακτηριστικά,ύψος,χρώμα ματιών...
μέσα στη πόλη κατοικούν και κυκλοφορούν δίδυμοι,το οποίο το αγνοούν,
είναι όμως τόσο τεράστιος ο πληθυσμός της που είναι απειροελάχιστη
η πιθανότητα,μηδενική,να συνευρεθούν στον ίδιο χώρο και να αναγνωρισθούν από τον διδυμο τους η' έναν τρίτο παρατηρητή
-δεν αποκλείεται,να βρίσκονται μέσα στον πλήθος των πολυσύχναστων δρομων της ,αλλά να μην συμπίπτουν οι τροχιές τους
-μέσα στους χιλιάδες διαδηλωτές,στους χιλιάδες θεατές ενός ποδοσφαιρικού αγώνα
-όταν ο ένας μπαίνει στο μετρό ο άλλος να κατεβαίνει λίγα μέτρα μπροστά η' πίσω
-η' να είναι ταυτόχρονα σε διαφορετικά βαγόνια,
.....
αναρίθμητοι οι συνδυασμοί
ο τρίτος παρατηρητης ειναι απαραίτητος για την ταύτιση,επειδή κανένας άνθρωπος από μόνος του δεν μπορεί να αναγνωρίσει τον άλλον σαν όμοιο του,
το είδωλο του στον καθρεφτη,η' στις βιτρίνες των καταστημάτων,η' η εικόνα του στις φωτογραφίες,η' η καταγραφή του σε βίντεο η' το ζωγραφικό του πορτρέτο,είναι γενικά
ελλειπείς αναπαραστάσεις,μερικές,
σε αυτές προβάλονται,κι έτσι διαμορφώνονται,υποκειμενικοί παράγοντες,
π χ τα είδωλα του στους καθρέφτες είναι ανάλογα στην αναπαραστατική ικανότητα
του υλικού από το οποίο είναι κατασκευασμένοι,
αλλά και τη διάθεση του ,αρνητική η' θετική,χαρά λύπη,τη φυσική του κατάσταση,
αδύνατος,παχύς,ξυρισμένος,αξύριστος,...
στις φωτογραφίες και στα πορτρέτα του εκεί ο καλλιτέχνης εφαρμόζει το ιδιαιτερο στιλ του,την τεχνοτροπία του,ρεαλιστική,ρομαντική, ιμπρεσιονιστική,εξπρεσιονιστική,ποπ,
νεορεαλιστικη,...
επομένως αν συναντησει,πράγμα εντελώς αδύνατο να συμβεί,τον δίδυμο του
δεν θα τον αναγνωρίσει σαν τέτοιον,επειδή έχει ατελή,και μεταβαλλωμενη συνεχώς,την εικόνα των ειδώλων του,το πρόσωπο του είναι πολλά πρόσωπα,
ενώ για τον εξωτερικό παρατηρητή είναι ένα πρόσωπο,όπως ορίζεται μονοδιαστατα από την φυσική όραση
'αυτο μοιάζει με αυτό γιατί μοιάζει' καθαρή ταυτολογια
η ζωή των διδύμων στη πόλη εξελίσσεται διαφορετική,σε όλα τα επίπεδα,
ανηκουν σε διαφορετικές κοινωνικές οικονομικές πνευματικές τάξεις,
οι συνδυασμοί είναι πάλι άπειροι:
έχουμε αντίστοιχηση 1 προς 1 και επί από το σύνολο των φυσικών αριθμών(1,2,3,...)
στο σύνολο των φυσικών αριθμών,το οποίο είναι απειροσυνολο,
1-1
2-2
3-3
.
.
.
n-n
.
.
.
ο δίδυμος 1 είναι φτωχός και ο διδυμος 1 είναι πλούσιος
ο δίδυμος 2 είναι καταθλιπτικός και ο διδυμος 2 είναι ληστης
ο δίδυμος 3 είναι ποιητής και ο διδυμος 3 είναι ταξιτζής
.
.
ο δίδυμος n είναι ηθοποιός και ο διδυμος n είναι λογιστής
.
.
σε αυτον τον αλάθητο Μηχανισμό της Διδυμιας με τον οποίο σχεδιάστηκε η πόλη,
κάποιος Υπερτατος Νομός δεν επιτρέπει την συνταυτιση θέσεων,
-αν ήταν και οι δύο δίδυμοι συγγραφείς,θα είχε επίγνωση ο ένας του άλλου,από τις εκδόσεις,τις κριτικές,τη συντεχνία συγγραφεων...
-αν ήταν ο ένας θεατρικός σκηνοθετης και ο άλλος δίδυμος ηθοποιός θα αναγνωρίζονταν στον στενό τους θεατρικό κυκλο
έτσι οι δίδυμοι, νομοτελειακά,βρίσκονται σε ασύμβατες μεταξύ τους θέσεις:
-αν ο δίδυμος n πάρει ταξί ο ταξιτζής θα είναι ο δίδυμος n+k,
όπου k φυσικος αριθμός
-αν ο δίδυμος n+ 7 είναι μαναβης κανένας από τους πελάτες του δεν θα είναι
ο δίδυμος n+ 7
-μεσα σε ένα λεωφορείο όλοι οι επιβάτες είναι χωρίς τους διδυμους τους
....
όταν ενος διδυμου τελειώσει η ζωή του,τότε ταυτόχρονα τελειώνει και η ζωή του άλλου διδύμου,με διαφορετικό τρόπο,
-ο δίδυμος n+k ,ηλικία α...σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ώρα β...
μέρα γ...μήνας δ...έτος ε...
-ο δίδυμος του n+k,ηλικία α...αυτοκτονεί αυτοπυροβολουμενος με περιστροφο
ώρα β...μέρα γ...μήνας δ...έτος ε...
αν δεν συνέβαινε αυτό,θα υπήρχε παράβαση της εξίσωσης:
κάθε ζων άνθρωπος στη πόλη αντιστοιχεί με κάποιον άλλον ζων όμοιο του,
αλλιώς θα υπήρχαν επιζοντες δίδυμοι χωρίς τον αντίστοιχο δίδυμο τους,
πράγμα το οποίο θα αποτελούσε ανωμαλία στον Μηχανισμο των Διδύμων της πολης,και
η ανισορροπία αυτή θα τον διέλυε,παρασέρνοντας τη πόλη σε πληρη εξαφανιση
η πόλη αυτή είναι δεν απομονωμένη από τον άλλο κόσμο,έχει αναπτυγμενες ανταλλαγές,
υψηλή τουριστική κίνηση λόγω των αξιοθέατων της,μεγάλη εμπορική κίνηση εξ αιτίας της οικονομικής της ευμάρειας,πλατεις λεωφόρους,αξιοθαύμαστα αρχιτεκτονικά κτίρια,
πολυτελή πρασινα προαστια με βίλες σε στιλ μπαρόκ,Αρτ ντεκό, νεοκλασσικά,
ala Antonio Gaudi,Bauhaus,...
κανένας,μέχρι τώρα,από τα εκατομμύρια των επισκεπτών της, δεν έχει διαπιστωσει αυτή την ολοκληρωτική συνύπαρξη διδύμων,κι ούτε φυσικά να την υποψιαστεί η' να την υποθεσει
ο Μηχανισμός των ΔΙδύμων το έχει προβλέπει:
το μυστικό της πόλης δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ
Αυτή η περιγραφή της πόλης,από τον συγγραφέα της,,σίγουρα είναι ελλειπής,αντιφατική,
δεν μπορεί να αντέξει στη κριτική της λογικής:
-'πως υπάρχει το α αφού απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχει το β,
το οποίου η ύπαρξη δεν τεκμαίρεται από πουθενα',
-'γιατι αφού συμβαίνει το α δεν συμβαίνει το γ που έπεται από αυτο'
...............................................
'άρα δεν συμβαινει το α'
δηλαδή αμφισβήτηση της διδυμιας της
Οι σοφοί θα αποφανθούν:
ότι ολα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά λογοτεχνία,φαντασία,στο μυαλό του
ευφάνταστου συγγραφέα τους
ο συγγραφέας θα αντετεινε:
'η πραγματικότητα πολλές φορές ξεπερνάει τη φαντασια'
.
.
.
Χαρακτικά του Gustave Dore στις Θαυμαστές Περιπέτειες του Munchausen
(1866)
The Surprising Adventures of Baron Munchausen and The Munchausen Syntrome Numbers Trilemma-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Κυριοι,προσοχή,αυτά που θα ακούσετε από μένα να μην διανοηθεί κανένας
σας να τα θεωρήσει ψέματα,φαντασίες,ονειροφαντασιες,φαντασιοπληξιες,
αν όμως το νομιζει θα με ευχαριστούσε πολυ να εξέλθει της αίθουσας,
Άλλωστε,και το ξέρετε πολυ καλά,ο Μάρκο Πόλο παραδοξολογει,
ο Δον Κιχώτης του Θερβάντες δεν στέκει στη κρίση της λογικής,τι να πούμε
για τους Γκιούλιβερ,τους Αλαντίν,τις Χίλιες και μια Νύχτες,ακόμη και για τον θείο Όμηρο,
Ας απολαύσουμε τις θαυμαστές μου περιπέτειες που έζησα,
σας διαβεβαιω,εγώ ο Baron Munchausen πως είναι άκρως αληθινές,
veracite που λένε οι γαλλοι
ένα πρωινό βλέπω,απο τό παράθυρο του υπνοδωματίου μου,μια μεγάλη
λιμνούλα,εκεί κοντά,όλη σκεπασμένη με αγριόπαπιες.Αρπάζω αμέσως το τουφέκι μου,και κατεβαίνω πολύ βιαστικά τη σκάλα τόσο απρόσεκτα
που χτυπάω δυνατά το κεφάλι στη πόρτα,βλέπω τριάντα έξ καντήλια,
αλλα αυτό δεν με κάνει να χάσω ούτε δεφτερολεφτο.Ετοιμαζομαι να
πυροβολήσω,και τη στιγμή που στοχεύω ,προς μεγάλη μου απογοήτευση,
βλέπω ότι το δυνατό χτύπημα που εφαγα στο κεφαλι,έκανε την ίδια στιγμή
να πέσει η στουρναροπετρα απο τό τουφέκι μου.Τι να κάνω;Δεν είχα χρόνο
να χάσω.
Ευτυχώς,θυμήθηκα αυτό που ειδα λίγο πιο πριν.Τραβαω τον κοκκορα,
κατευθύνω το όπλο μου στη διεύθυνση των πουλιών και ρίχνω μια μπουνιά
στα μάτια μου.Αυτο το ισχυρο χτύπημα κάνει να ξεπηδησουν αρκετός αριθμος
σπινθήρων για να ανάψει το μπαρουτι,το τουφέκι πυροβολει,και σκοτώνω
πέντε ζευγάρια αγριόπαπιες,τέσσερες χηνες και δύο νεροκοτες.Αυτο εδώ αποδεικνύει ότι η παρουσία του πνεύματος είναι η ψυχή των μεγάλων πράξεων.Αν αυτο παρέχει ανεκτιμητες υπηρεσίες στον στρατιώτη και στον ναυτικο,ο κυνηγός σε αυτό οφείλει επίσης παρά πολλα σε μια εύστοχη βολη
τώρα έχω στη διάθεσή σας πως διηγείται αυτή την περιπέτεια μου κάποιος Γερμανός ονόματι Rudolph Erich Raspe στην Αγγλια:
The Surprising Adventures of Baron Munchausen, by Rudolph Erich Raspe1785-
Κεφάλαιο 3)
One morning I saw, through the windows of my bed-room, that a large pond not far off was covered with wild ducks. In an instant I took my gun from the corner, ran down-stairs and out of the house in such a hurry, that I imprudently struck my face against the door-post. Fire flew out of my eyes, but it did not prevent my intention; I soon came within shot, when, levelling my piece, I observed to my sorrow, that even the flint had sprung from the cock by the violence of the shock I had just received. There was no time to be lost. I presently remembered the effect it had on my eyes, therefore opened the pan, levelled my piece against the wild fowls, and my fist against one of my eyes. [The Baron's eyes have retained fire ever since, and appear particularly illuminated when he relates this anecdote.] A hearty blow drew sparks again; the shot went off, and I killed fifty brace of ducks, twenty widgeons, and three couple of teals. Presence of mind is the soul of manly exercises. If soldiers and sailors owe to it many of their lucky escapes, hunters and sportsmen are not less beholden to it for many of their successes
και επιπλέον σε γαλλικη μετάφραση τού Θεοφίλου Γκωτιες υιού,
και χαρακτικά του Γκούσταβ Ντορε:
Un matin je vis, de la fenêtre de ma chambre à coucher, un grand étang, qui se trouvait dans le voisinage, tout couvert de canards sauvages. Décrochant immédiatement mon fusil, je descendis à la hâte l'escalier avec tant de précipitation que je heurtai du visage contre la porte: je vis trente-six chandelles, mais cela ne me fit pas perdre une seconde. J'allais tirer, lorsqu'au moment où j'ajustais je m'aperçus, à mon grand désespoir, que le violent coup que je m'étais donné à la figure avait en même temps fait tomber la pierre de mon fusil. Que faire? Je n'avais pas de temps à perdre. Heureusement, je me rappelai ce que j'avais vu quelques instants auparavant. J'ouvris le bassinet, je dirigeai mon arme dans la direction du gibier et je m'envoyai le poing dans l'un de mes yeux. Ce coup vigoureux en fit sortir un nombre d'étincelles suffisant pour allumer la poudre; le fusil partit, et je tuai cinq couples de canards, quatre sarcelles et deux poules d'eau. Cela prouve que la présence d'esprit est l'âme des grandes actions. Si elle rend d'inappréciables services au soldat et au marin, le chasseur lui doit aussi plus d'un heureux coup.
(AVENTURES DU BARON DE MÜNCHHAUSEN-
TRADUCTION NOUVELLE PAR THÉOPHILE GAUTIER FILS
Les originaux:
The Travels and Surprising Adventures of Baron Munchausen Par Rudolph Erich Raspe
Wunderbare Reisen zu Wasser und zu Lande: Feldzüge und lustige Abenteuer des Freiherrn von Münchhausen Par Gottfried August Bürger — Kärstner — Lichtenberg
ILLUSTRÉES PAR GUSTAVE DORÉ
PARIS
FURNE, JOUVET ET Cie, ÉDITEURS
45, rue Saint-André-des-Arts
1866)
Κεφάλαιο 2)
Ας συνεχίσω τις θαυμαστές μου περιπέτειες:
μια μέρα ,ένα λαγός που κυνηγούσα διασχίζει το μεγάλο δρομο,τη ίδια ακριβώς
στιγμή μια άμαξα με δύο ωραιες κυριες μέσα έρχεται και μου κλείνει το δρόμο
προς το θήραμα.Το άλογο μου τόσο γρήγορα και τόσο αναλαφρά διαπερνα
την αμαξα,σπάζοντας τα τζάμια,που είχα ελάχιστο χρόνο να μαζέψω το καπέλο μου και να ζητήσω από τις κύριες να με συγχωρέσουν για αυτόν τον μεγάλο
ελιγμο.
Μια άλλη φορά,θέλησα να πηδήξω μια λιμνουλα,και,όταν βρέθηκα στη μέση της,
κατάλαβα ότι ήταν πολύ πιο μεγάλη από ότι την είχα υπολογίσει στην αρχη,
τότε τράβηξα τα χαλινάρια στο μέσο του πηδηματος μου,και ξαναγυρισα
στην όχθη από την οποία είχα φυγει,για να παρω περισσότερο φορα,,κι αυτή όμως τη φορά απέτυχα,και επεσα μέσα στη λιμνούλα μέχρι το λαιμό,θα χανομουν ασυζητητί,αν,με τη δύναμη των χεριων μου,δεν τα κατάφερνα να σηκωθώ πανω τραβώντας την αλογοουρά μου,εγώ ο ιδιος και το άλογο μου που το εσφιγγα ανάμεσα στα γόνατα μου
να και η γαλλική μετάφραση αυτών των δύο περιπετειών:
Κεφ 4
Un jour, un lièvre que je poursuivais coupa la grande route; en ce moment même, une voiture où se trouvaient deux belles dames vint me séparer du gibier. Mon cheval passa si rapidement et si légèrement à travers la voiture, dont les glaces étaient baissées, que j'eus à peine le temps de retirer mon chapeau et de prier ces dames de m'excuser de la liberté grande.
Une autre fois, je voulus sauter une mare, et, lorsque je me trouvai au milieu, je m'aperçus quelle était plus grande que je ne me l'étais figuré d'abord: je tournai aussitôt bride au milieu de mon élan, et je revins sur le bord que je venais de quitter, pour reprendre plus de champ; cette fois encore je m'y pris mal, et tombai dans la mare jusqu'au cou: j'aurais péri infailliblement si, par la force de mon propre bras, je ne m'étais enlevé par ma propre queue, moi et mon cheval que je serrai fortement entre les genoux.
τώρα θα σας μιλήσω για αυτά που εξ αιτίας θα γίνουν στο μέλλον,
παρακαλώ όχι αμφισβητήσεις,και κρυφογελα,
είπαμε η πόρτα της εξόδου ανοιχτή.
Έχουμε και λέμε:
-Κατα πρώτον
το Munchausen Syntrome by proxy:
ασθένεια που επινοεί και προκαλεί κάποιος τρίτος(proxy μεσολαβητης)
σε κάποια από τις θαυμαστές,το τονίζω,περιπέτειες μου ,στο πόλεμο των Ρώσων εναντίον των Τούρκων,πηδαω στη μπάλα που εκπυρσοκροτηθηκε
από το κανόνι και καθισμένος πάνω σε αυτή πετάω προς το τουρκικό κάστρο,
Αυτό θα θα έχει σαν συνέπεια να ορισθούν :
ως Munchausen Numbers οι αριθμοι των οποίων αν το κάθε τους δεκαδικο ψηφίο υψωθεί σε δύναμη ίση με αυτο το ψηφίο το αθροισμα αυτών των δυνάμεων ειναι ισο με τον αριθμο.
ας το οπτικοποίησω:
έστω ο αριθμός a1 a2 a3....an,όπου 1,2,3...n δείκτες και a1,a2,a3,...an έχουν
τις τιμές 1,2,3,4,5,6,7,8,9
τότε αν
a1 a2 a3....an=a1 (εις την a1)+a2 (εις την a2)+a3(εις την a3)+...+an(εις την an)
ο αριθμός είναι Munchausen Number
Σας λέω πως θα βρεθούν δύο Munchausen Numbers:
το 1,
αφου 1=1(εις την 1)
και ο αριθμός 3435,
αφού 3435=3(εις την 3ην)+4(εις το 4ην)+3(εις το 3ην)+5(εις την 5ην )
-Και τέλος,κατά τρίτον
το Munchausen Trilemma
Η αδυνατοτητα της απόδειξης οποιασδηποτε αλήθειας είναι Φιλοσοφικό
Πρόβλημα
επομένως και των δικών μου θαυμαστών περιπετειών,όσο και να σπαζοκεφαλιαζεται Κυριοι,δεν θα αποδειξεται ποτέ ότι είναι ευφάνταστα
ψευδή
Έτσι τριπλά θα καθορισθεί το Munchausen Trilemma:
1.καποιες προτάσεις εξαγονται από προηγούμενες προτάσεις κι αυτές από προηγούμενες ...ad infinitum στο άπειρο
2,αν η απόδειξη μιας προτασης καταλήγει στην ίδια την πρόταση,
κυκλική λογική
δηλαδη:
η πρόταση α για να είναι αληθής πρέπει να είναι αληθής η πρόταση α'
κανένα βήμα,Φαύλος Κύκλος
Και
3.δεχομαστε αναπόδεικτα όλες τις προηγούμενες προτάσεις αληθείς,
αυτή είναι η δογματική θέση
τώρα,τι να σας πω,από δόγματα ξέρετε,είστε ενήμεροι
Αυτό το Munchausen Trilemma θα είναι εμπνευσμένο από την περιπέτεια μου στη λιμνούλα με το άλογο,που σας διηγηθηκα πιο πάνω,όπου τραβώντας την αλογοουρά μου κατάφερα να σηκωθώ πανω εγώ και το άλογο και να φθάσουμε σώοι και αβλαβείς στην απέναντι οχθη
τελειώνοντας για σήμερα,θα απευθυνθώ σοβαρά σε σας με αυτά τα λόγια:
ότι σας διηγήθηκα είναι όπως το ευαγγέλιο,κι αν κάποιος από σας είναι τόσο άπιστος να το αρνηθεί,είμαι έτοιμος να μονομαχησω με αυτόν με όποιο όπλο θέλει.Μιλαω πολύ σοβαρά.
Θα τον καταδικάσω να καταπιεί αυτη τη κανατα,μεχρι σταγόνα,γεμάτη με δυνατό
οινοπνευμα κερασιού.
Κατά συνέπεια,αξιότιμοι αγαπητοί μου φίλοι,να έχετε πίστη σε ότι λέω,και
να τιμήσετε τις ιστορίες του Munchausen.
Κάθε ταξιδευτής έχει το δικαίωμα να εκφράζει τις περιπέτειες του όπως αυτός ευχαριστείτε,και είναι αγενές να μην χειροκροτείτε θερμά όπως του αξιζει
εδώ,έχω στη διάθεσή σας τι πάνω σε αυτό έγραψε αυτός ο Rudolph Erich
Raspe το 1785
CHAPTER XXI
All that I have related before, said the Baron, is gospel; and if there be any one so hardy as to deny it, I am ready to fight him with any weapon he pleases. Yes, cried he, in a more elevated tone, as he started from his seat, I will condemn him to swallow this decanter, glass and all perhaps, and filled with kerren-wasser [a kind of ardent spirit distilled from cherries, and much used in some parts of Germany]. Therefore, my dear friends and companions, have confidence in what I say, and pay honour to the tales of Munchausen. A traveller has a right to relate and embellish his adventures as he pleases, and it is very unpolite to refuse that deference and applause they deserve.
Αυτά είπε, ο Baron Munchausen και βαθειά υποκλινομενος στους ακροατές του εξήλθε από την αιθουσα πλήρως ικανοποιημενος
.
.
.
.
.
THE ENIGMA OF C.N.C FOR EDDIE CONSTANTINE LEMMY CAUTION
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ήμουνα,σχεδόν ένα μήνα,άπραγος,The Crime is Stop,κινδύνευα να πάθω κατάθλιψη
από τη στέρηση εγκληματικοτητας,αν το σκεφτείς αυτό είναι παράνοια,ψύχωση,
διαστροφή,να θέλεις κάποιος να δολοφονήσει κάποιον για να ανέβει
η αδρεναλίνη σου,
φιλαράκο Lemmy,Lemmy Caution σκουριασες,
αυτά σκεφτόμουν όταν είδα μια ξανθιά με πλατινε ξανθά μαλλιά,έντονο
μακιγιάζ και κόκκινα χείλη,με μαύρη τουαλέτα,γυμνη η πλατη και σχιστη
στο πλαι,να κάθεται στο διπλανό σκαμπό στο μπαρ,
να μια femme fatale
η ξανθιά σταύρωσε επιδεικτικά τα πόδια,κι ήταν,διαολε,αδυνατο να αποφύγω
το πειρασμό να μην θαυμάσω τα καλλιγραμμα πόδια της,
προσποιήθηκα τον αδιάφορο,παραγγειλα δεύτερο ουίσκι και άναψα τσιγάρο,
'εχετε φωτιά;' ακούω τη φωνή της,νωχελικη και σεξι,κι έγυρε ναζιαρικα προς
το μέρος μου,όπως η λεοπάρδαλη που έχει βάλει στο μάτι να αρπάξει το
θήραμα της,
το άρωμα της με τρέλανε,
βέβαια εγώ δεν ήμουν αδύναμο θήραμα αλλά λιοντάρι,
'ευχαριστώ' ψιθύρισε,και με κοίταξε μισοκλεινοντας τα μάτια όλο υποσχεσεις,
Τράβηξα το σκαμπό προς το μέρος της,σχεδόν απόσταση αναπνοής,και κρατώντας το ουίσκι στο χέρι και το τσιγάρο στο στόμα τής είπα, αυτό που
λέω πάντα στις ωραίες γυναίκες που με εξιταρουν:
Lemmy,Lemmy Caution
Fanny,το ονοματακι της,
καταλήξαμε,μετά τα μεσάνυχτα,σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου,
αρχή του άντρα παραβάτη να μην δείνει λεπτομερείες για τις ιδιαίτερες στιγμές με μια γυναίκα,
όταν ξυπνησα η Fanny ακόμα κοιμόνταν,
δεν την ξύπνησα,της άφησα χρήματα στο κομοδίνο,άνοιξα αθόρυβα τη πόρτα
κι έφυγα,
Another Girl ,Lemmy,is past,
η μέρα μου πέρασε ανιαρή,προσπάθησα να διαβάσω εφημερίδα,τη πέταξα,
το απόγευμα περιπλανηθηκα στα παλαιοβιβλιοπωλεια,
εκεί αγόρασα δύο αστυνομικά:το The Maltese Falcon του Dashiell Hammett,
και ένα pulp book,απο αυτά τα φτηνιαρικα αστυνομικά μυστηρίου με χαρτί
από πολτό ροκανιδιων ξύλου,
ήταν κλεισμένο μέσα σε ζελατίνα,ο συγγραφέας του ήταν κάποιος C.N.C,
άγνωστος,κόκκινο εξώφυλλο με τον τίτλο ένα κίτρινο ερωτηματικό ?,
στοιχεία έκδοσης δεν υπήρχαν,
τη νύχτα ξάπλωσα και άνοιξα τη ζελατίνα του βιβλίου,θα διάβαζα μέχρι να με
πάρει ο ύπνος,
στο δεξί πλάι του κρεβατιού μου,στο τοίχο,ειναι κολλημένη μια αφίσα που δείχνει τον Αδόλφο Χίτλερ να ερωτοτροπεί με την Τζοκόντα,
και σας ομολογώ πως μου αρέσει να διαβαζω και να κρατάω με το δεξί μου χέρι
περιστροφο που σημαδεύει τον Χίτλερ,
φαντάζεστε,τι πλάκα θα έχει,από λάθος να τον πυροβολήσω,
Hitler's Murder,ωραίος τίτλος για pulp magazine,
στο βιβλίο ? δεν υπάρχουν στοιχεία για τον συγγραφέα,
και αρχίζει με το πρώτο πιάτο,
στη οδό...αριθμός...ένας χρηματιστης ,ηλικιας 45 χρ,βρεθηκε στο γραφείο του
μέσα σε μια λίμνη αίματος στο πάτωμα, πυροβολημένος στη καρδιά,δίπλα του ένας πίνακας της Τζοκόντας,
φαίνεται πως ο δολοφόνος ήταν γνωστός του χρηματιστη,γιατί στο τραπέζι υπήρχαν δυο μισογεμάτα ποτήρια βότκα,και μια μισοτελειωμένη παρτίδα σκάκι,
μου άρεσε ο τρόπος που έγραφε ο C.N.C ,γρήγορος,νευρώδης,χωρίς φλυαρίες,
κινηματογραφικός θα έλεγα
σε εφτά μέρες έχουμε και δεύτερο φόνο με πίνακα ζωγραφικής,
μια νεαρή χορεύτρια του καμπαρέ ηλικίας 21 χρ βρέθηκε πνιγμένη στο κρεβάτι της ημίγυμνη,οδός...αριθμός...
ο πίνακας αυτή τη φορά ήταν Οι Δεσποινιδες της Αβινιόν του Pablo Picasso,
κι εδώ έχουμε γνωριμία του δολοφόνου με το ατυχο θύμα,από τα άδεια
μπουκαλια μπύρας που ήταν σκόρπια στο πάτωμα,
δεν υπήρχαν σημάδια πάλης στο σώμα της χορεύτριας,
ο δράστης την έπνιξε μεθυσμένη και σε απώλεια αισθήσεων από το πολύ ποτό
και τις ναρκωτικές ουσίες,
όπως καταλαβαίνετε ο ύπνος μού έφυγε,
είχα μεγάλη αγωνία να δω την εξέλιξη,
και πάλι σε εφτά μέρες και τρίτος φόνος,στην οδό...αριθμός...δολοφονήθηκε με
μαχαίρι ένα υψηλα εκκλησιαστικα ιστάμενο προσωπο ,ηλικίας 51 χρ,
σε αυτόν τον φόνο ο πίνακας ήταν Το Πορτρετο του Πάπα Ινοκεντιου I'
του Francis Bacon,
και εδώ υπήρχε γνωριμία,από το σημείωμα που άφησε ο δολοφόνος πάνω στο σώμα του δολοφονημένου:
'Εις τον Αγαπητόν μου Εκλαμπροτατον'
τώρα είχα μια διαστροφική επιθυμία να διαβάσω τον τέταρτο φόνο,
γυρίζοντας σελίδα βρέθηκα σε άγραφη,
άγραφες ήταν και οι επόμενες δέκα σελίδες,
η ενδεκατη και η δωδέκατη σελίδα ήταν πληρης
σε αυτη ο ντετεκτιβ,δεν είχε γραμμένο το όνομα του,έκανε διάφορους λογικους συλλογισμούς για να διελευκάνει τους φόνους,
από τα συμφραζόμενα είχαν συμβεί μέχρι εκείνη τη στιγμή έξι,
ο δολοφόνος,σύμφωνα με τον ντετεκτιβ,ήταν πιθανόν,κάποιος επιδέξιος
αντιγραφέας πινακων μεγάλων ζωγράφων,και σε κάθε ένα φόνο με τον πινακα
έδινε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της εγκληματικής πράξης,
επίσης ο εφυεστατος ντετέκτιβ παρατήρησε και υπολογισε σε ένα χάρτη
της Νέας Υόρκης πως οι έξι μέχρι τώρα φόνοι έχουν γίνει σε ίσες αποστάσεις
μεταξύ τους:
δηλαδή 12=23=34=45=56,και γωνίες ευθύγραμμων τμημάτων 123=234=345=456
=128,571 μοίρες,
και από αυτό εξάγεται πως ο δολοφόνος έχει γνώσεις μαθηματικών και πως
οι έξι φόνοι μέχρι τώρα ήταν κορυφές κανονικού, εφταγωνου,
άρα βάσει αυτής της λογικής συμπέρανε πως θα επακολουθούσε έβδομος
φόνος και τελευταίος,στην έβδομη κορυφή του κανονικού εφταγωνου,
υπολογίζοντας με το δεκατομετρο στο χάρτη αυτός θα συνέβαινε σε εφτά
μέρες στην οδό...αριθμός...,
ανατριχιασα,μα αυτή διαολε,είναι η οδός και ο αριθμός της πολυκατοικίας μου
που μένω,
ο ντετέκτιβ,συνεχίζει,σε αυτή τη διεύθυνση θα στήσει παγίδα στον δολοφόνο,
πρέπει να μαζέψει πληροφορίες για όλους τους ενοίκους,και ποιος πιθανόν
θα είναι το υποψήφιο θύμα,και τότε να συμπεράνει και τον πίνακα,
με το πρόσχημα μιας οικονομικής έρευνας,θα πλησιάσει το υποψήφιο θύμα,
αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να του ανακοινώσει την επικείμενη
δολοφονία του,
ο κύριος και επιτακτικος στόχος είναι να συλλάβει τον δολοφόνο,
γύρισα σελίδα,προς απογοήτευση μου η δεκατη τριτη σελίδα ήταν κενή,
και οι επόμενες κενές, η' με κάποιες λέξεις εδώ κι εκεί διάσπαρτες,
.πήγα σε' σελίδα 14η
'Fanny' σελίδα 15η,
αυτό είναι όνομα γυναίκας,μπράβο,ο τύπος έχει τα ίδια γούστα με μένα,
'Th...M..tese...F...con' σελίδα 17η
εδώ σιγουρα αναφέρετε στο The Maltese Falcon του Dashiell Hammett,
καμία άλλη πληροφορία,
φαντασθηκα που θα παρακολούθησε σε κάποιο κινηματογράφο το film noir
The Maltese Falcon γυρισμένο το 1941 σε σκηνοθεσία του John Huston
με τον Humphrey Bogart στο ρόλο του ιδιωτικού ντετέκτιβ Sam Spade
και την Mary Astor καθως femme fatale,
οι επόμενες εφτά σελίδες κενές,
στην 24η υπάρχει μια εξι γραμμών διήγηση λίγο πιο κάτω από τη μέση,
διαβάζω:
Στη Chelsea NYC σε έκθεση στη gallery 21th Century w 24th str.43 του έκανε εντύπωση ο πίνακας του Ισπανού σουρεαλιστή ζωγραφου Salvador Dali:The Enigma of Hitler,έργο
του 1939,το σπασμένο ρευστό τηλέφωνο κρεμασμένο στο δέντρο,η φωτογραφία του Χίτλερ κάτω μέσα στο πιατο,ενορατικα του καρφώθηκε η ιδέα πως ο πίνακας του έβδομου φόνου θα ήταν αυτός,άρα το θύμα θα είναι η' οπαδος του Χίτλερ ,η' ορκισμενος
αντίπαλος του,σκέφτηκε ο Lemmy Caution,
όπα,ο μαγγας,αναφώνησα,λέγεται,Lemmy Caution,
δηλαδή έχει το ίδιο όνομα με μένα ο ντετέκτιβ του C.N.C,
Lemmy Caution,
εντάξει,αυτό μπορεί να εξηγηθεί,είναι τόσο δημοφιλής ο Lemmy Caution,
γύρισα σελίδα, κενή,
μέχρι το τέλος όλες οι σελίδες κενές, tabula rasa,
σκέφτηκα μήπως ο εκδοτης υπακούοντας στον συγγραφέα μεταχειρίστηκε
το κόλπο να κάνει τα γράμματα αόρατα,αλλά στο φως και σε κάποια γωνια
να είναι ορατά,
άναψα ένα φακό,τον έβαλα κάτω από τις κενές σελίδες,
σε όποια γωνια και να έστριψα τις σελίδες,δεν αποκαλύφθηκε τίποτα,
τώρα σε θέλω Eddie Constantine Lemmy Caution,είπα,τι λαγούς πιάνεις,
έλα,τελείωσε την ιστορία,
από αυτά τα στοιχεία,βγάλε άκρη τι συνέβηκε,μέχρι το τέλος και την
αποκάλυψη του δολοφόνου,
τώρα εξηγειται το ? του τίτλου,
αυτό το βιβλίο αυτός ο C.N.C το έγραψε αποκλειστικά για μένα,
ένα αίνιγμα για να το λύσω:
THE ENIGMA OF C.N.C FOR EDDIE CONSTANTINE LEMMY CAUTION
τον Hitler φυσικά και συνεχίζω να τον σημαδευω
.
.
.
.οι άνθρωποι του καθεστώτος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το καθεστως επικράτησε τη νύχτα,τους περίμενε,κοιμήθηκε με τα ρούχα,
τον ξύπνησαν τα δυνατα χτυπήματα τους στη πόρτα,
άνοιξε,είσαι μέσα,
άνοιξε,μπήκαν τρεις άντρες ψηλοί αδύνατοι με σκληρό πρόσωπο,και οι τρεις φορούσαν το ίδιο μαύρο κουστούμι και σκουρα γυαλιά,
η μάσκα τους,σκέφτηκε,οι δειλοί,
ο ένας στάθηκε στη πόρτα,οι άλλοι δύο απέναντι του στις καρεκλες,
σχηματίζοντας μαζί του ισοσκελές τρίγωνο,αυτός στην κορυφή,
ο κοριός,
κάθισε,του είπαν,σαν διαταγή,
χωρίς να χρονοτριβούμε,είπε αυτός στα δεξιά του,μάλλον ο ανώτερος,
μπάσα φωνή,τονίζοντας τις λέξεις του,
ολα τα βιβλία σου κατάσχονται είτε βρίσκονται σε βιβλιοπωλεία,βιβλιοθήκες,
και ότι έχει σχέση με αυτά θα σβηστει,κριτικές,κλπ,
θα καουν δημοσια,
θα ερθουν άνθρωποι μας να σκουπίσουν τη βιβλιοθήκη σου,και μην διανοηθείς
να αποκρύψεις τίποτα,χειρόγραφα και άλλα,
η τιμωρία θα αμείλικτη,το ίδιο και γι'αυτούς τους ανοητους που δεν θα παραδώσουν τα βιβλία σου,και των άλλων που είναι στη λίστα damnatio memoriae,δεν χρειάζονται πλέον τέτοια μπασταρδοκειμενα,
και,πρόσεξε,δύο επιλογές έχεις,η' αρνείσε και φυλακίζεσε σε σκοτεινο κελι,
κι εκεί βέβαια κανείς δεν σου εγγυατε ότι κάποια μέρα δεν θα βρεθείς κρεμασμένος,
το να διαναηθεις να περάσεις τα σύνορα,ούτε να το σκέφτεστε,θα σε πιάσουμε
αμέσως,και τότε τα βασανιστήρια θα έχουν το λόγο,
η αλλη επιλογή είναι να συνεργαστείς με το καθεστώς και μεις θα φροντίσουμε να έχεις όλα τα προνόμια,
οι δύο σηκώθηκαν,αυτός στη πόρτα την άνοιξε,
πριν βγουν ο αρχηγός του ειπε,
θα σε περιμένουμεστα γραφεία της γενικής ασφαλειας,τρεις μέρες προθεσμία,
σήμερα είναι Τρίτη, Πέμπτη στις 8 το πρωί,να υπογράψεις τη δήλωση μετανοίας και αφοσιωσης,
έφυγαν κλείνοντας τη πορτα,
άκουσε τα βήματα τους στο διάδρομο εκκοφαντικα,
όπως είπαν έγινε,
σε λίγο ήρθαν οι άνθρωποι τους,φώναζαν και βλαστημαγαν, και μάζεψαν τα βιβλία,
είχε πάρει την αμετάκλητη απόφαση του,
στη προσθέσμια των τριών ημερών παρουσιάσθηκε,Πέμπτη 8 το πρωί,
του έδωσαν να διαβάσει το κείμενο,
διάβασε το,
το διάβασε,
τώρα υπογράφεις η' ...
πήρε το στυλό και υπόγραψε,
τον κτύπησαν στη πλάτη,τώρα είσαι προστατευόμενος μας,
από την άλλη μέρα και για χρόνια έγραφε συνεχώς πολυσελιδους ύμνους,
εγκώμια γι'αυτους,
λεπτολογουσε τις εκφράσεις του,πρόσεχε κάθε λεξη,να είναι ακριβώς
αυτή που πρέπει,
ιστορία,θρησκεία,οικονομία,ιδεολογια,έθνος,βιογραφιες τους,
τιμήθηκε με βραβεία και μεταλλια,πρόεδρος της Ακαδημίας,τύπωσαν και
γραμματόσημο με το πρόσωπο του,
ήξερε πως αυτά τα έργα του θα έμεναν και θα τον καθοριζαν σαν συγγραφέα,
και ήξερε,το περίμενε,πως οι μελλοντικοί,εκεί μέσα στα υμνητικα κείμενα
θα έβρισκαν το βαθύτερο νόημα του,
τον εξευτελισμό,με την υπερβολή των εκφράσεων,,του καθεστώτος και των ανθρώπων του,
παρουσιάζοντας ένα θέατρο ανδρείκελων,εμετικό και αηδιαστικο
κανένα άλλο κείμενο αντίρρησης ,διαμαρτυρίας,από όσα γράφτηκαν από τους
αντιφρονούντες,δεν τους αποκάλυψε έτσι,
αυτή ήταν η ολοκληρωτική εκδικηση του.
.
.
.
in parallel universes-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
QUANTUM ΥΠΟΘΕΣΗ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τελευταία άρχισε να γράφει μια διδακτορική εργασία πάνω στη κβαντική
φυσική,
αυτό τον έκανε να σκεφτεί πως η quantum entanglement(κβαντική διεμπλοκη, διασυσχετιση),δύο σωματιδίων,συνδημιουργημενων,αν αποχωριστούν,όσο και
μακριά να ειναι,οτιδήποτε συμβεί στο ένα αντανακλατε στο άλλο,με άπειρη ταχύτητα,
και το quantum tunnel effect(κβαντικο φαινόμενο της σήραγγας):
ένα σωματίδιο έχει την πιθανότητα να υπερδησει ένα φράγμα και να βρεθεί σε περιοχή που απαιτείται μεγαλύτερη ενέργεια από αυτή που έχει το σωματιδιο.
ένα σωματίδιο έχει τη πιθανότητα να είναι εδώ και εκεί,
-παρακαλω κύριε, τι θα πάρετε;
το γκαρσονι του καφε
-ενα espresso διπλό, ευχαριστώ
έβλεπε στο δρόμο,ένα ετερόκλητο,και συνάμα,διεμπλεκομενο,πλήθος,
ο ένας αγνοεί τον άλλο,σσυναντιωνται οι τροχιές τους και διακλαδίζονται,
ξαναχωριζομενοι,
όμως στον τεράστιο ιστό της πόλης διασυσχετιζονται,
την είδε να διασχίζει το δρόμο,την ξεχώρισε,
κοίταξε το ρολόι,άργησε,
την είδε να μπαίνει στο καφε,
-άργησα,του είπε,
κάθησε,
-είχε φοβερή κυκλοφορία,που πηγαίνουν;
παράγγειλε fredo capuccino
την κοίταξε,όμορφη κοπέλα,πριν ένα μήνα αγνοούσε την ύπαρξη της,
25 χρονια,η ηλικία της,είναι άγνωστα γι'αυτόν,
-σε πήρα τηλέφωνο,του είπε
-το είδα,
γέλασε,το τηλέφωνο ο συνδετικός κρίκος ανθρώπων,
-κοιτα,αυτη τη γυναίκα,με το μαύρο φόρεμα,
της έδειξε,
-τι σκέφτεσε;
-πως είναι καλοντυμένη,με στιλ
-τι ξέρεις γι'αυτό
γέλασε,τίποτα,τι να ξέρω γι'αυτην;άγνωστη
-ομως,υπάρχει πιθανότητα,κάπου να συναντηθεις,πχ να είναι μανικιουριστα
και να σου περιποιηθεί τα νυχια
-ποιος ξέρει,μπορεί
-μεχρι τότε παραμένει αγνωστη,
- ο τύπος έχει γούστο,Keith Jarrett in Tokyo Concert,
η μουσική του καφέ,
-ο άνθρωπος Keith Jarrett θα μπορούσε να είναι όποιοσδηποτε,το piano
απλά ένα όργανο,η μουσική όμως τους διεμπλεξε,κι έχουμε αυτό το
θαυμάσιο αποτέλεσμα
-τι σε απασχολεί;τον ρώτησε
-η κβαντική εκδήλωση των ανθρώπων,της πόλης και γενικά όλου του σύμπαντος,
της απάντησε
-δεν θα καταλάβω τίποτα,γέλασε η κοπέλα
-εισαι τόσο νέα, όμορφη και χαριτωμένη για να σε απασχολούν τέτοια
ζητήματα
-ενω εσύ εισαι γέρος
-ειναι η εργασία μου που με απασχολεί
-αστην στο σπίτι,τώρα είμαστε μαζι
-δικιο έχεις,ας απολαύσουμε τον Glenn Gould στις Goldberg variations
του Bach
έκανε,με τον νου του,προέκταση της μουσικής στο διερχόμενο πλήθος,
μια γυναίκα πίσω τους γέλασε δυνατά,
darling is very very funny!!! είπε στον σύνοδο της,ένα χονδρό κύριο με κουστούμι,
τους είχε δει πριν έρθει η κοπελα
-ο Glenn Gould ,σχολίασε,ήταν ένας ιδιόμορφος έυφυης πιανίστας,βρίσκεται
σε counterpoint entanglement με τον Bach,έχει σωματική και διανοητική
επαφή με το πιάνο,ενσωματώνεται,αλληλοσυνδεση Bach και Gould,
κι ας μην έχουν συναντηθεί ποτέ,κι ας τους χωρίζουν τρεις αιώνες
περίπου,
η' μήπως έχουν συναντηθεί;η' θα συναντηθουν
τον φίλησε στο μάγουλο,
-φιλοσοφε μου,να γιατί σ' αγαπώ
-πριν όμως κάποιον άλλον αγαπουσες και μετά κάποιον άλλον θ'αγαπησεις,
γέλασε,κι ίσως κάπου τώρα αυτή τη στιγμή ν'αγαπας κάποιον άλλον,
να κάθεστε σε καφέ και ν'ακους Jazz,Cecil Taylor Piano solo 1984,
όπως ακριβώς τώρα,
-μα το 1984 δεν είχα γεννηθεί,γέλασε η κοπέλα
την αγκάλιασε,σ'αγαπω,της ψιθύρισε στο αυτί,
ένιωσε να ανατριχιαζει
-παμε;
-θα μαγειρέψω,θα φάμε μέσα,είπε η κοπέλα
πήγαν σπίτι του,
το μενού ήταν:
πανε κουνέλι με λεμονοφυλλα σβησμένο με κόκκινο κρασί,
ορεκτικό πράσινη σαλάτα και κόκκινο κρασι,
κοιμήθηκαν μαζί,
λίγο πριν νυχτώσει η κοπέλα έφυγε,
ένας άνθρωπος ήταν εδώ και έφυγε,ποια η πιθανότητα να ξαναβρεθεί
εδώ,ας ελπίσουμε πως στο φαινόμενο της σήραγγας θα υπερβεί το φράγμα,
σκέφτηκε διασκεδάζοντας,
ο έρωτας είναι τεράστια ενέργεια.
κάθισε στο γραφείο του για να συνεχίσει την εργασία του στη κβαντομηχανική,
δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί,
έβρασε γάλα να χαλαρώσει,ήπιε ένα ποτήρι,
στάθηκε αδύνατο
αποφάσισε να βγει στη νυχτερινή πόλη,να περιπλανηθεί στους δρόμους της,
ντύθηκε και βγηκε,
η πόλη τη νύχτα έχει άλλο πρόσωπο,διαφορετικό από τη μέρα,
κυκλοφορούν νέοι για διασκεδαση σε night clubs,bars,
άνθρωποι της νύχτας,διακινητες και χρήστες ναρκωτικών,γυναίκες
του αγοραίου έρωτα,μοναχικοί άνθρωποι,
στις βιτρίνες βλέπει τις κούκλες,ανδρικές γυναικείες,ακίνητες,παγωμένες
στον δικό τους κόσμο,
το βλέμμα ενός παρατηρητή τις ενεργοποιεί,και τότε αποκτούν ενέργεια,
αρέσουν η' δεν αρέσουν,
μπήκε στη παλιά πόλη,
εδώ στενοί δρόμοι, ετοιμόρροπα σπίτια,ερημιά,
ένα αδέσποτο σκυλί σηκώθηκε και τον ακολούθησε μερικα μετρα,σταμάτησε
και κάθησε πάλι,
φαίνεται,σκέφθηκε,με γνώρισε και με ακολούθησε,
ύστερα του ήμουν άγνωστος και με παράτησε,
ο κβαντικός κόσμος μας περιεχει όλους,
του φάνηκε πως χάθηκε,εκεί που περίμενε στρίβοντας να βρει τον γνωστό
δρόμο εβρισκε άλλον με άλλα σπίτια και άλλες ονομασιες οδων,
η παλιά πόλη,τώρα,του έδινε την εντύπωση πως ηταν τεράστια,
ενώ,πριν,ήξερε καλά τα όρια της,
σκέφτετε,πως δεν υπάρχει μια πόλη άλλα πολλές,άπειρες,πόλεις,
κάθε μία με τους κατοίκους της,τους δρόμους της,τα κτίρια της,
και καμιά δεν επικοινωνεί με τις άλλες,
είναι αδύνατο να υπερβουμε το Φαινόμενο του φράγματος,
ο άνθρωπος δεν έχει την ενέργεια που απαιτείται για να περάσει στην
άλλη περιοχή που βρίσκεται η άλλη πόλη,
αυτές οι πόλεις,μέσα στις άπειρες πιθανότητες,μπορεί να είναι ταυτόσημες,
η ίδια πόλη,
και να συμβαίνουν σε αυτες ταυτόχρονα τα ίδια συμβάντα,
η' να είναι η μία στο παρελθόν της άλλης η' να είναι στο μέλλον της,
άρα σε πολλές από αυτες,ένας άνθρωπος ίδιος σαν εμενα,,δηλαδή εγώ,να
βρίσκεται σε αυτό το σημείο,στη παλιά πόλη,και να σκέφτεται αυτά που
εγώ τώρα σκέφτομαι,
αυτό εδώ τώρα να συμβαίνει,ταυτόχρονα,άπειρες φορές,
η' αυτό να έχει συμβεί ,η' να συμβεί στο μελλον,
επίσης και απειρες πόλεις είναι τελείως διαφορετικές,και ανοίκουν στο δικό τους ιδιαίτερο σύμπαν,
κάποιες θα έχουν καταστραφεί ολοσχερως από πυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο,
τρόμαξε,σε αυτή τη περίπτωση, αυτή να είναι η πόλη του,
στρίβοντας στον επόμενο δρόμο βρέθηκε ξανά στη παλιά πόλη που αντιστοιχεί
σε αυτή τη πόλη που τώρα ανήκει,
βγήκε στη λεωφόρο,
εκεί στο ζευγάρι που τον προσπέρασε από μπροστά αναγνωρισε τη γυναίκα
με το μαύρο φορεμα που είδαν το πρωί από το καφέ,
σταμάτησε ένα ταξί και γύρισε σπιτι,
ξάπλωσε στο κρεβάτι,
ας ελπίζω,γέλασε,πως δεν θα ξυπνήσω σε άλλη ίδια πόλη,στην οποία θα έχω
τελειώσει την εργασία μου
.
.
.
GLOBAL HI-TECH PANOPTICON VOYEYRISM ALL TIME
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
απογευμα,στο βιβλιοπωλείο Kauffman,ζήτησε το βιβλίο:
Surveiller et Punir.Naissance de la Prison
(Επίβλεψη και Τιμωρία.Η γεννηση της Φυλακής)
του Γάλλου φιλόσοφου Michel Foucault που εκδόθηκε το 1975,
υπήρχε,το αγόρασε,
σε ένα κεντρικό καφέ,το ξεφύλλισε,
διάβασε μεταφράζοντας από το γαλλικό κείμενο
C H A P I T R E III
Κεφάλαιο III -Panoptism
(Pan+opticon,ελληνικά Παν + οπτικόν)Τα Πανθ'ορα
(Συνεχής Επίβλεψη Πάντων)
να,σύμφωνα με έναν κανονισμό του τέλους του 17ου αιώνα,τα μετρα
που πρέπει να παρθούν όταν η πανούκλα εκδηλωθεί σε μια πολη:
'τοτε είσαι κατηγορούμενος,όπως κι εγω'ειπε ο άντρας
-εσυ τι κάνεις εδώ;
-περιμενω την εκδίκαση της υπόθεσης μου
-δεν βλέπω δικαστές,που είναι;
-εδω είναι το δικαστήριο,πρέπει να περιμένω,από στιγμή σε στιγμή θα
με φωνάξουν,
-ποση ώρα περιμένεις;
-εχω χάσει το χρόνο,δεν ξέρω,
-και γιατί δεν φεύγεις;
-αν φύγω επιβαρύνω τη θέση μου,και η υπόθεση μου είναι από τις πιο
δυσκολες
πήγε να καθίσει σε μια διπλανή καρέκλα,
'τι κανεις' άκουσε τον άλλον,'σηκω,δεν επιτρέπεται,αυτή δεν είναι η θέση σου,
ανήκει σε αλλον'
σηκωθηκε
'και ποια είναι η δική μου;' ρώτησε
-'αυτη θα σου την υποδείξουν οι άνθρωποι του δικαστηρίου,μέχρι τότε
δεν έχεις θεση'
-'και πότε θα γίνει αυτο;'
-'ισως αυτή τη στιγμή,ίσως να περάσουν χρονια,ίσως ποτε'
-'τοτε γιατί να περιμένω,αν δεν με καλέσουν και δεν με δικάσουν
ποτέ;'
-'δεν μπορείς,από τη στιγμή που σε κάλεσαν σαν κατηγορούμενο'
-'εσυ τόσο καιρό εδώ πως τρεφεσαι,και πως κανείς τις άλλες ανάγκες σου;'
-'αν κοιτάξεις προσεκτικά γύρω σου στο τοίχο θα διακρίνεις ανοίγματα,
εκεί υπάρχουν χώροι εστιασης και τουαλέτας,
εμένα πια έχουν αδυνατισει τα πόδια και τα μάτια θόλωσαν,κι έρχεται μια κοπέλα
και με βοηθάει,είναι η ώρα,σε λίγο θα'ρθει'
άκουσε βήματα πίσω του,
γύρισε και είδε μια κοπέλα,
εκείνη τον πλησίασε πολύ κοντά και τον κοίταξε προκλητικά,
κάτι τον τραβαγε σε αυτήν,
'οταν τελειώσω με το γέρο,σε περιμενω'του είπε 'σπρωξε τη πορτα'
η κοπέλα σήκωσε το γέρο,
είδε τη πόρτα,
η κοπέλα ξανάφερε το γέρο στη θέση του,
εκείνος αμέσως κοιμήθηκε,άκουγε το ροχαλητο του,
πήγε στο άνοιγμα,
έσπρωξε την πόρτα,μπήκε,
η κοπέλα ήταν πίσω,τον άρπαξε και τον φίλησε στο στόμα δαγκώνοντας,
'θα σε βοηθησω στην υποθεση σου'του ψιθύρισε στο αυτι,'ενας από τους ανώτερους
δικαστές είναι εραστής μου'
όταν βγήκε από το δωμάτιο είδε το γέρο στη θέση του
σήκωσε το κεφάλι ψηλά στο χρωματιστό φως από τα βιτρώ των επαναλαμβανόμενων παραθύρων στον κυλινδρικό τοίχο,
ζαλισθηκε
βγήκε έξω,
είχε νυχτωσει
δειπνισε σε ένα εστιατόριο και γύρισε σπίτι
κοιμήθηκε
τον ξύπνησε το τηλέφωνο
-'η συμπεριφορά σου σήμερα στο δικαστήριο δεν ήταν σωστη'
άκουσε μια αυστηρή φωνή
τίποτα αλλο
το τηλέφωνο εκλεισε
δύσκολα μετά κοιμηθηκε
.
.
.
The Enigma-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Γριφος του Καθεστώτος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τον ξύπνησαν άγρια χτυπήματα στη πόρτα,
άνοιξε είσαι μέσα,φώναξαν,
κατάλαβε πως προδόθηκε,δεν πρόλαβε να ανοίξει,έσπασαν τη πόρτα,
κι όρμησαν μέσα τρεις σωματωδεις οπλισμένοι άνθρωποι του καθεστώτος
με τις χαρακτηριστικές στολές,
ένας τον άρπαξε,τον πέταξε στον καναπέ,
Ακίνητος,
και τον σημάδευε με το περίστροφο όρθιος μπροστά του με τα πόδια
ανοικτά,
μια κίνηση και σε πυροβολω,ουρλιαξε
οι άλλοι αναποδογύρισαν το διαμερισμα,τους άκουγε να βρίζουν,
δεν φοβόνταν,ήταν έτοιμος,
μια μερα θα συνεβαινε αυτό,
το δίκτυο των σπιουνων τους λειτούργησε,
είχαν γεμίσει μια σακούλα σκουπιδιών με συνομωτικο υλικό,
επίτηδες δεν τα είχε εξαφανίσει για να τους δείξει,όταν θα έρχονταν,
ότι δεν τους υπολογίζει,
σηκω,λέει αυτός με το περιστροφο,
τον πήραν,ο ένας πήγαινε πίσω κι άλλοι δύο μπροστά τον κρατούσαν
σφιχτα στη μέση,
τον έβαλαν στο πίσω κάθισμα ενός στρατιωτικού τζιπ,πάλι τον είχαν
στη μέση με τα περίστροφα στα πλευρά του,
τον ανεβασαν στην ασφάλεια,
εκεί τον ανακριναν,δεν έκρυψε πως είναι ορκισμενος εχθρός
του καθεστωτος και έδρασε για την ανατροπή του,
όσο και να με βασανίζετε,τους είπε, δεν θα καταδοσω κανέναν συνεργάτη
μου,
έπειτα,να ξέρετε,οι εναντίον σας ειναι πιο πολλοί απο σας,και μέρα θα
σας κρεμάσουν,
τον χαστουκησαν,
σκάσε προδότη,ουρλιαξαν
τους έφτυσε,
τον πήραν σε μια εκτυφλωτικά φωτεινή αιθουσα και τον βασάνισαν,
όταν έχανε τις αισθήσεις του έριχναν κρυο νερό να συνερθει και
ξανάρχισαν πιο άγρια,
θυμάται,μια σταγόνα νερού να πέφτει κατά τακτά διαστήματα στο
μέτωπο του,σιγά σιγά η σταγόνα βάρυνε τόσο που του φαίνονταν πως
έπεφταν βαριές σιδερένιες σφαίρες,τόνων,που θα συντριβαν το κεφάλι,
ο πόνος ηταν αφορητος,ένιωθε τρέλα,
δεν λύγισε,
σκυλιασαν,
πιο εφευρετικοι στα βασανιστήρια τους,
δεν λύγισε,
τον προφυλάκισαν μέχρι να γίνει η δίκη,
πέρασαν τρεις μήνες και στο έκτακτο στρατοδικείο σε μια παρωδία νομικής
διαδικασίας τον καταδίκασαν,
κατηγορούμενε,καταδικαζεσε,σύμφωνως τα άρθρα του Συντάγματος...
αλλά δεν ανακοίνωσαν την καταδίκη,θάνατος η' ισόβια,δις η' τρεις,
ούτε και τον ενδιέφερε,
δύο δεσμοφύλακες τον πήραν,
και με τζιπ τον μετέφεραν στις φυλακές,
τον κατέβασαν με το ασανσέρ στο υπόγειο,,μετρησε τρία επίπεδα,
βγήκαν σε έναν ηλεκτροφωτισμενο λευκό διάδρομο,τόσο δυνατά
φωτισμένο που δεν σχηματίζονταν σκιές,
προχώρησαν αριστερά στο διάδρομο,πουθενά δεν είδε πορτα,
τελικά σταμάτησαν μπροστά σε δύο σιδερενιες πόρτες,η μία με αριθμό 1,
η άλλη με αριθμό 2,
αυτος ο διάδρομος κι αυτά τα κελιά σχεδιάστηκαν ειδικά για σένα
να εκτίσεις τη ποινή σου,είπε ο πιο ψηλός δεσμοφύλακας,
και στη πόρτα με αριθμό 1 κόλλησε ένα αυτοκόλλητο,που έγραφε:
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΛΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΕΚΛΥΕΤΑΙ
ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΣ ΑΕΡΙΟ
και στη πόρτα με αριθμό 2 στο αυτοκόλλητο έγραφε:
ΤΟ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΚΕΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΙΟ,
ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΕΚΛΥΕΤΑΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΣ ΑΕΡΙΟ
περιμένουμε για να σε κλείσουμε σε αυτό που θα διαλέξεις,
είπε ο ψηλος δεσμοφύλακας,
ήξεραν οι άνθρωποι του καθεστώτος πως εύκολα θα το έλυνε,αφού
ήταν καθηγητής της Λογικής στο Πανεπιστήμιο,αλλά ο στόχος ήταν
να τον εξεφτυλισουν,
να δειξει δειλός,
έκανε πως σκέφτονταν,πως είχε διλλημα,το διασκεδαζε
αν η επιγραφή στο κελί 2 είναι ψέμα :
τότε:
ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΚΕΛΙΑ ΕΙΙΝΑΙ ΑΔΕΙΑ
η'
ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΚΕΛΙΑ ΕΚΛΥΕΤΑΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΏΔΕΣ ΑΕΡΙΟ
τότε η επιγραφή στο κελί 1
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΛΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΕΚΛΥΕΤΑΙ
ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΣ ΑΕΡΙΟ
είναι ψέμα
επομενως
η επιγραφή στο κελί 2 είναι αληθής
και η επιγραφή στο κελί 1 είναι ψευδης
τότε:
ΣΤΟ ΚΕΛΙ 1 ΕΚΛΥΕΤΑΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΏΔΕΣ ΑΕΡΙΟ
ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΛΙ 2 ΕΙΝΑΙ ΚΕΝΟ
διαλέγω το κελί 1,
είπε βαζοντας στη φωνή του,επίτηδες,τόνο αμετάκλητης αποφασης
είδε την μεγάλη οδυνηρή απογοήτευση στα μάτια τους,
ξεκλείδωσαν την πόρτα 1 τον έβαλαν μέσα στο κελί και την ξανακλειδωσαν,
ήξερε πως και τα δύο κελια είναι άδεια,
απέτυχαν να τον εξεφτυλισουν,
αυτή ήταν η ισόβια νίκη του απέναντι σε αυτό το μισητό καθεστώς.
.
.
.
CIRCLE
Η ΥΠΌΘΕΣΗ ΤΟΥ Humphrey Bogart
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
έπινε τον καφέ του,η Λωριν είχε φύγει πριν ξυπνήσει,
ειχε γύρισμα στο στούντιο,
έβλεπε στο βάθος το Empire State Building
σκέφτηκε,πόσοι υποψήφιοι να δολοφονήσουν και να δολοφονηθούν,
χτύπησε το τηλέφωνο,
-Humphrey,κάνε γρήγορα,μια υπόθεση για σένα,
έγραψε τη διεύθυνση,
ντύθηκε κατέβηκε,
οδήγησε στο μέρος που του είπαν,
ανέβηκε στον τρίτο όροφο,τον περίμεναν,
ένας άντρας περίπου 40 χρονών ανάσκελα πυροβολημένος στη καρδιά,
-βρήκαμε αυτό πάνω στο τραπέζι,του είπε ο επικεφαλής
ένα βιβλίο με κίτρινο εξώφυλλο χωρίς τίτλο και συγγραφέα κλεισμένο
σε ζελετινα,και ένα σημείωμα με δακτυλογραφημενα γράμματα:
ΑΥΤΗ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΝΗΚΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ ΣΤΟΝ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ
HUMPHREY BOGART,
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΟΙΞΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ
ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ
η Λωριν είχε γυρίσει και κοιμόνταν,
κάθισε στον καναπέ,το Empire State Building απέναντι στο βάθος,
έβγαλε το βιβλίο από τη ζελετινα,το άνοιξε,
διάβασε στη πρώτη σελίδα:
σε αυτό βιβλίο είναι γραμμένη όλη η υπόθεση του φόνου και η διελευκανση
του φόνου
γύρισε σελίδα,κενή,
όλες οι υπόλοιπες κενες
-διάβολε,η υπόθεση έχει ενδιαφέρον,ειπε δυνατα
-ειπες κάτι;ακουσε τη φωνή της Λωριν,
-οχι,κοιμήσου
το απόγευμα πήγε στο τμήμα,από έρευνα το θύμα είχε εγκατασταθει εδώ και τρία χρόνια στη Νέα Υόρκη,πριν δέκα χρόνια ζούσε στη Βραζιλία στο Ρίο ντε Τζανέιρο,
κανένα στοιχείο,δεν προεκειψε,για τα προηγούμενα χρόνια μέχρι τώρα,
το όνομα του,μάλλον πλαστό,John Parker,ετών 43,
ζούσε με τα χρήματα που είχε φέρει από τη Βραζιλία,τεράστιες καταθέσεις
στη τράπεζα,
συνδέονταν,από την εποχή της Βραζιλίας,ερωτικά με μια βραζιλιάνα χορεύτρια του καμπαρε,όνομα Arukia da Silva,ετών 34,
δουλεύει στο Samba Cabaret,44th Str.,
περίμενε τη βραζιλιανα να τελειώσει το σόου της,
πήγε στο καμαρίνι της,η αρτιστα ήταν στη τουαλέτα και ξεβαφονταν,
μόλις τον είδε,ξαφνικά,τρόμαξε,
έβαλε τα χέρια της μπροστά να κρύψει τα μισογυμνα στήθη της,
της είπε πως είναι για την υπόθεση του John,John Parker,εκείνη ξέσπασε
σε κλάματα,
όταν ηρέμησε,του είπε πως τον γνώρισε πριν 7 χρόνια στο καμπαρέ που
δούλευε στο Ρίο ντε Τζανέιρο,ήταν τακτικός πελάτης,της έκανε κορτε,
βγήκαν να φάνε,έπειτα κατέληξαν σπίτι του,
δεν ξέρει πολλά πράγματα γι'αυτόν,δεν της έλεγε για το παρελθόν του,
-όταν τον γνώρισα είχε ήδη 6 χρόνια στη Βραζιλία,δεν έκανε κάποιο επάγγελμα,
είχε χρήματα στη τράπεζα κι αυτά ξόδευε,ζούσε πλούσια,είχε νοικιάσει
ένα πολυτελες οροφοδιαμερισμα 150 τμ στη πλουσια συνοικια Ipanema,
5ος όροφος,με καταπληκτική θέα στον ωκεανό,οδηγούσε σπορ αυτοκίνητα,
ντύνονταν με ρούχα της τελευταίας μόδας,φανατικος χειμερινος κολυμβητής στη Κοπακαμπανα,έκανε σέρφιν,στο διαμέρισμα είχε γυμναστήριο και γυμνάζονταν καθημερινά,και ένα Home Cinema ,όπου έβλεπε μόνο αμερικανικά film noir,
η χορεύτρια ,έκανε παύση,έβαλε σε ένα ποτήρι ουίσκι κι ηπιε,δεν πρέπει να
ήταν το πρώτο,
θέλεις; του είπε,
-οχι,ευχαριστώ,δεν συνειθιζω τέτοια ώρα,της είπε,
-δεν συζουσαμε,εμενα όταν είχα ρεπό στο σπίτι του,συνέχισε η χορεύτρια,
ανέβαινε συχνά,στο λόφο Corcovado,εκεί κάτω από το άγαλμα του Cristo
Redetor κοιτούσε τη πόλη,
εδώ,κάποια φορά μου είπε,νιώθω την επιθυμία να πετάξω και να χαθώ
στο βάθος του ωκεανού,
την τελευταία φορά που γύρισε από το Corcovado,εγώ έτυχε να ειμαι σπίτι
του,ηταν αλλαγμενος,εγώ το κατάλαβα,αλλά δεν τόλμησα να τον ρωτήσω,
είμαι κουρασμένος,μου είπε,και πήγε στη κρεβατοκαμαρα κλείνοντας τη
πορτα,
έφυγα πήγα σπιτι μου,
από εκείνη τη μέρα άλλαξαν όλα,ήταν σκεπτικός,σιωπηλός,σταμάτησε να
βγαίνει έξω,σαν να'θελε από κάτι να κρυφτεί,να ξεφύγει,
πέρασε ένας μήνας,
μου τηλεφώνησε ένα πρωί,μόλις είχα γυρίσει από το καμπαρέ,
-παρε ταξί κι έλα,μου είπε,
πήγα
-φευγουμε για τη Νέα Υόρκη,παρατατα όλα,θα δουλέψεις εκεί,
Μηδέν είχα χρόνο να αντιδράσω,
έβγαλε τα διαβατήρια,σε μια βδομάδα φύγαμε,
νοίκιασε αυτό το διαμέρισμα που βρέθηκε δολοφονημένος,εγώ έπιασα
δουλειά στο καμπαρέ,
δεν συζουσαμε,πάλι είχε κλειστεί μέσα,τρία χρόνια,όλα γίνονταν με
παραγγελιες,
ήξερα ότι κάτι φοβόνταν,αλλά δεν μου έλεγε τίποτα,νόμιζα πως είχε
αρρωστήσει,
κάποιες φορα,τον άκουσα να μιλάει,και ήταν σαν να μιλούσε στον εαυτό του:
'ολα θα πληρωθούν,τίποτα δεν θα μείνει αξεχρεωτο,ο κλοιος στενεύει,
ακούω τα βήματα στη σκάλα,ανεβαίνει,είναι στη πόρτα,η πόρτα είναι ανοικτή,
τον περιμένω,οι τροχιές μας σμιξανε,ο κύκλος εκλεισε λέει, βλέπω τη λάμψη,
νιώθω ένα δυνατό κάψιμο στη καρδια,η λύτρωση'
τον τελευταίο χρόνο άλλαξε,έβγαινε κάθε νύχτα έξω στη πόλη,επέστρεφε
μετά από ώρες,
σαν κάποιον να ήθελε να συναντήσει,
τη βραδιά που έγινε ο φόνος,ήμουνα σπίτι του
'ηρθε η ωρα,αποψε' μου είπε,
και μου ζήτησε να πάω σπίτι μου
'ισως για παντα',και μου χάιδεψε τα μαλλιά,
η χορεύτρια ξέσπασε σε κλάματα,
χτύπησε το καμπανάκι,'με συγχωρείτε σε λίγο πρέπει να βγω για το σοου'
έφυγε
περιπλανήθηκε στο νυχτερινό Μαναχαταν,,έφτασε στη περιοχή του Empire
State Building,
η χορεύτρια,σκέφτηκε,θα μπορούσε να τον είχε δολοφονήσει,ζήλεια πως υπαρχει άλλη γυναίκα,
όμως το βιβλίο απορρίπτει αυτό το σενάριο,κάτι άλλο συμβαίνει,
σίγουρα ο δολοφόνος ειναι ο συγγραφέας του βιβλίου,
μπήκε σε ένα bar στο Μπρόντγουεϊ, παράγγειλε Macalan Whiskey 1950,
Charlie Parker Jazz,
μια ξανθιά τρία σκαμπό πιο πέρα τον κάρφωνε,την αγνόησε,
σίγουρα ο δολοφόνος ειναι ο συγγραφέας του βιβλίου,συνεχισε τη σκέψη
του,και τον συνδέει μυστική στενή σχέση με το θύμα,
τα χρήματα που ο δολοφονημένος ο John Parker είχε στη Βραζιλία τα 10
χρόνια αλλά και τα 3 τελευταία στη Νέα Υόρκη,έχουν σχέση με την αιτία
του φόνου,
,κατά πάσα πιθανότητα,δύο συνεργάτες που ο ένας έριξε τον άλλον,
τα χρήματα ηταν προϊόν παράνομης πράξης,
το θύμα πήρε τα χρήματα και εξαφανιστηκε στην Βραζιλία,άλλαξε το
όνομα σεJohn Parker,έκανε πλαστική εγχείριση και ζούσε σαν
εκατομμυριούχος,
σε αυτές τις χώρες δεν τους ενδιαφέρει τι είναι ποιος,
η επιλογή σαν ερωμένης της χορεύτριας του καμπαρε Arukia da Silva,
είναι ενδειξη της προηγούμενης ζωής του,συναναστροφες με πόρνες,
χορεύτριες,
στο Ρίο ντε Τζανέιρο μεταμορφώθηκε μεγιστανα,
το ανέβασμα του στο λόφο Corcovado κάτω από τον Cristo Redetor τον
έκανε να συνειδητοποιήσει πως ο άλλος δεν ξέχασε,κι έψαχνε να τον
βρει παντου,γι'αυτό ήθελε να πετάξει να ξεφύγει,
όμως,την τελευταία φορά που ανέβηκε,κατάλαβε πως δεν θα ξέφευγε
από τον αλλο ποτε,
και αποφάσισε να τον βρει αυτός,να φανερωθεί μπροστά του,
γι'αυτό γύρισε στη Νέα Υόρκη,
εκεί ήταν μεγάλη πιθανότητα να τον συναντήσει,
έβγαινε καθε νύχτα στη πόλη,καπου θα τον έβλεπε,θα γίνονταν ορατος,
μια νύχτα,τη νύχτα του φόνου,τον είδε στη γωνία,ακίνητο,η σκιά του σκληρή
στην άσφαλτο
τον πλησίασε,στάθηκε μπροστά του,
εγώ είμαι,του είπε,
ο άλλος τον ακολούθησε,
άκουγε τα βήματα του πίσω του,
ανέβηκε στο διαμέρισμα του,
άφησε τη πόρτα ανοιχτή για να μπει,περιμενε,
ο άλλος μπήκε και τον πυροβόλησε στη καρδια,
δεν είχε αμφιβολία πως έτσι έγινε ο φόνος,όμως λείπει ο δολοφόνος
με σάρκα και οστά να κλείσει η υπόθεση
πρωί την άλλη μέρα,η Λωριν δεν είχε ξυπνήσει,πήγε στο κτίριο της
εγκληματολογικης υπηρεσίας,
ζήτησε το φάκελο με τις ληστείες στη Νέα Υορκη τον τελευταίο μηνα
πριν από δεκατρία χρόνια,
από τις 17 δύο ειχαν μείνει ανεξιχνίαστες,
η μία με την άλλη απείχαν μεταξύ τους 20 μέρες,
επέλεξε αυτή στο τέλος του μήνα,
διάβασε το ένα σύντομο περιλιπτικο της:
ληστεία σε διεθνή τράπεζα,οι δραστες,τουλάχιστον δύο,εισχωρησαν με
ριφιφιαπό την διπλανο εγκαταλελειμμενο κτίριο,και αφού πρώτα στόχευσαν
με διόπτρα και σιγαστήρα τις κάμερες ασφαλείας,αιφνιδίασαν τον φρουρό,
τον έδεσαν και με οξυγονοκόλληση διέρρηξαν το χρηματοκιβώτιο και
αφαίρεσαν όλα τα χαρτονομίσματα,συνολικά δέκα εκατομμύρια δολάρια,
ύστερα παίρνοντας τα κλειδιά του φύλακα,άνοιξαν την κεντρική εισοδο
της τράπεζας και εφυγαν μέσα στη νύχτα,παρά τις εξονυχιστικές έρευνες
δεν εντοπίσθηκαν,και παραμένουν ασύλληπτοι
γύρισε σπίτι το μεσημέρι,
στο χρηματοκιβώτιο βρήκε ένα φάκελο,χωρίς αποστολέα,
στον Humphrey Bogart,έγραφε,
κατάλαβε,
ανέβηκε στο διαμέρισμα του,η Λωριν δεν είχε γυρίσει,
άνοιξε το φάκελο,
μέσα ήταν ένα βιβλίο,με εξώφυλλο κίτρινο,χειροποίητο,είχε όνομα
συγγραφέα Aldo Torreli, και τίτλο CIRCLE
το άνοιξε,διάβασε:
έπινε τον καφέ του,η Λωριν είχε φύγει πριν ξυπνήσει,
ειχε γύρισμα στο στούντιο,
έβλεπε στο βάθος το Empire State Building
σκέφτηκε,πόσοι υποψήφιοι να δολοφονήσουν και να δολοφονηθούν,
χτύπησε το τηλέφωνο,
-Humphrey,κάνε γρήγορα,μια υπόθεση για σένα,
έγραψε τη διεύθυνση,
ντύθηκε κατέβηκε,
οδήγησε στο μέρος που του είπαν,
ανέβηκε στον τρίτο όροφο,τον περίμεναν,
ένας άντρας περίπου 40 χρονών ανάσκελα πυροβολημένος στη καρδιά,
-βρήκαμε αυτό πάνω στο τραπέζι,του είπε ο επικεφαλής
ένα βιβλίο με κίτρινο εξώφυλλο χωρίς τίτλο και συγγραφέα κλεισμένο
σε ζελετινα,και ένα σημείωμα με δακτυλογραφημενα γράμματα:
ΑΥΤΗ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΝΗΚΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ ΣΤΟΝ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ
HUMPHREY BOGART,
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΟΙΞΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ
ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ
η Λωριν είχε γυρίσει και κοιμόνταν,
κάθισε στον καναπέ,το Empire State Building απέναντι στο βάθος,
έβγαλε το βιβλίο από τη ζελετινα,το άνοιξε,
διάβασε στη πρώτη σελίδα:
σε αυτό βιβλίο είναι γραμμένη όλη η υπόθεση του φόνου και η διελευκανση
του φόνου
γύρισε σελίδα,κενή,
όλες οι υπόλοιπες κενες
-διάβολε,η υπόθεση έχει ενδιαφέρον,ειπε δυνατα
-ειπες κάτι;ακουσε τη φωνή της Λωριν,
-οχι,κοιμήσου
το απόγευμα πήγε στο τμήμα,από έρευνα το θύμα είχε εγκατασταθει εδώ και τρία χρόνια στη Νέα Υόρκη,πριν δέκα χρόνια ζούσε στη Βραζιλία στο Ρίο ντε Τζανέιρο,
κανένα στοιχείο,δεν προεκειψε,για τα προηγούμενα χρόνια μέχρι τώρα,
το όνομα του,μάλλον πλαστό,John Parker,ετών 43,
ζούσε με τα χρήματα που είχε φέρει από τη Βραζιλία,τεράστιες καταθέσεις
στη τράπεζα,
συνδέονταν,από την εποχή της Βραζιλίας,ερωτικά με μια βραζιλιάνα χορεύτρια του καμπαρε,όνομα Arukia da Silva,ετών 34,
δουλεύει στο Samba Cabaret,44th Str.,
περίμενε τη βραζιλιανα να τελειώσει το σόου της,
πήγε στο καμαρίνι της,η αρτιστα ήταν στη τουαλέτα και ξεβαφονταν,
μόλις τον είδε,ξαφνικά,τρόμαξε,
έβαλε τα χέρια της μπροστά να κρύψει τα μισογυμνα στήθη της,
της είπε πως είναι για την υπόθεση του John,John Parker,εκείνη ξέσπασε
σε κλάματα,
όταν ηρέμησε,του είπε πως τον γνώρισε πριν 7 χρόνια στο καμπαρέ που
δούλευε στο Ρίο ντε Τζανέιρο,ήταν τακτικός πελάτης,της έκανε κορτε,
βγήκαν να φάνε,έπειτα κατέληξαν σπίτι του,
δεν ξέρει πολλά πράγματα γι'αυτόν,δεν της έλεγε για το παρελθόν του,
-όταν τον γνώρισα είχε ήδη 6 χρόνια στη Βραζιλία,δεν έκανε κάποιο επάγγελμα,
είχε χρήματα στη τράπεζα κι αυτά ξόδευε,ζούσε πλούσια,είχε νοικιάσει
ένα πολυτελες οροφοδιαμερισμα 150 τμ στη πλουσια συνοικια Ipanema,
5ος όροφος,με καταπληκτική θέα στον ωκεανό,οδηγούσε σπορ αυτοκίνητα,
ντύνονταν με ρούχα της τελευταίας μόδας,φανατικος χειμερινος κολυμβητής στη Κοπακαμπανα,έκανε σέρφιν,στο διαμέρισμα είχε γυμναστήριο και γυμνάζονταν καθημερινά,και ένα Home Cinema ,όπου έβλεπε μόνο αμερικανικά film noir,
η χορεύτρια ,έκανε παύση,έβαλε σε ένα ποτήρι ουίσκι κι ηπιε,δεν πρέπει να
ήταν το πρώτο,
θέλεις; του είπε,
-οχι,ευχαριστώ,δεν συνειθιζω τέτοια ώρα,της είπε,
-δεν συζουσαμε,εμενα όταν είχα ρεπό στο σπίτι του,συνέχισε η χορεύτρια,
ανέβαινε συχνά,στο λόφο Corcovado,εκεί κάτω από το άγαλμα του Cristo
Redetor κοιτούσε τη πόλη,
εδώ,κάποια φορά μου είπε,νιώθω την επιθυμία να πετάξω και να χαθώ
στο βάθος του ωκεανού,
την τελευταία φορά που γύρισε από το Corcovado,εγώ έτυχε να ειμαι σπίτι
του,ηταν αλλαγμενος,εγώ το κατάλαβα,αλλά δεν τόλμησα να τον ρωτήσω,
είμαι κουρασμένος,μου είπε,και πήγε στη κρεβατοκαμαρα κλείνοντας τη
πορτα,
έφυγα πήγα σπιτι μου,
από εκείνη τη μέρα άλλαξαν όλα,ήταν σκεπτικός,σιωπηλός,σταμάτησε να
βγαίνει έξω,σαν να'θελε από κάτι να κρυφτεί,να ξεφύγει,
πέρασε ένας μήνας,
μου τηλεφώνησε ένα πρωί,μόλις είχα γυρίσει από το καμπαρέ,
-παρε ταξί κι έλα,μου είπε,
πήγα
-φευγουμε για τη Νέα Υόρκη,παρατατα όλα,θα δουλέψεις εκεί,
Μηδέν είχα χρόνο να αντιδράσω,
έβγαλε τα διαβατήρια,σε μια βδομάδα φύγαμε,
νοίκιασε αυτό το διαμέρισμα που βρέθηκε δολοφονημένος,εγώ έπιασα
δουλειά στο καμπαρέ,
δεν συζουσαμε,πάλι είχε κλειστεί μέσα,τρία χρόνια,όλα γίνονταν με
παραγγελιες,
ήξερα ότι κάτι φοβόνταν,αλλά δεν μου έλεγε τίποτα,νόμιζα πως είχε
αρρωστήσει,
κάποιες φορα,τον άκουσα να μιλάει,και ήταν σαν να μιλούσε στον εαυτό του:
'ολα θα πληρωθούν,τίποτα δεν θα μείνει αξεχρεωτο,ο κλοιος στενεύει,
ακούω τα βήματα στη σκάλα,ανεβαίνει,είναι στη πόρτα,η πόρτα είναι ανοικτή,
τον περιμένω,οι τροχιές μας σμιξανε,ο κύκλος εκλεισε λέει, βλέπω τη λάμψη,
νιώθω ένα δυνατό κάψιμο στη καρδια,η λύτρωση'
τον τελευταίο χρόνο άλλαξε,έβγαινε κάθε νύχτα έξω στη πόλη,επέστρεφε
μετά από ώρες,
σαν κάποιον να ήθελε να συναντήσει,
τη βραδιά που έγινε ο φόνος,ήμουνα σπίτι του
'ηρθε η ωρα,αποψε' μου είπε,
και μου ζήτησε να πάω σπίτι μου
'ισως για παντα',και μου χάιδεψε τα μαλλιά,
η χορεύτρια ξέσπασε σε κλάματα,
χτύπησε το καμπανάκι,'με συγχωρείτε σε λίγο πρέπει να βγω για το σοου'
έφυγε
περιπλανήθηκε στο νυχτερινό Μαναχαταν,,έφτασε στη περιοχή του Empire
State Building,
η χορεύτρια,σκέφτηκε,θα μπορούσε να τον είχε δολοφονήσει,ζήλεια πως υπαρχει άλλη γυναίκα,
όμως το βιβλίο απορρίπτει αυτό το σενάριο,κάτι άλλο συμβαίνει,
σίγουρα ο δολοφόνος ειναι ο συγγραφέας του βιβλίου,
μπήκε σε ένα bar στο Μπρόντγουεϊ, παράγγειλε Macalan Whiskey 1950,
Charlie Parker Jazz,
μια ξανθιά τρία σκαμπό πιο πέρα τον κάρφωνε,την αγνόησε,
σίγουρα ο δολοφόνος ειναι ο συγγραφέας του βιβλίου,συνεχισε τη σκέψη
του,και τον συνδέει μυστική στενή σχέση με το θύμα,
τα χρήματα που ο δολοφονημένος ο John Parker είχε στη Βραζιλία τα 10
χρόνια αλλά και τα 3 τελευταία στη Νέα Υόρκη,έχουν σχέση με την αιτία
του φόνου,
,κατά πάσα πιθανότητα,δύο συνεργάτες που ο ένας έριξε τον άλλον,
τα χρήματα ηταν προϊόν παράνομης πράξης,
το θύμα πήρε τα χρήματα και εξαφανιστηκε στην Βραζιλία,άλλαξε το
όνομα σεJohn Parker,έκανε πλαστική εγχείριση και ζούσε σαν
εκατομμυριούχος,
σε αυτές τις χώρες δεν τους ενδιαφέρει τι είναι ποιος,
η επιλογή σαν ερωμένης της χορεύτριας του καμπαρε Arukia da Silva,
είναι ενδειξη της προηγούμενης ζωής του,συναναστροφες με πόρνες,
χορεύτριες,
στο Ρίο ντε Τζανέιρο μεταμορφώθηκε μεγιστανα,
το ανέβασμα του στο λόφο Corcovado κάτω από τον Cristo Redetor τον
έκανε να συνειδητοποιήσει πως ο άλλος δεν ξέχασε,κι έψαχνε να τον
βρει παντου,γι'αυτό ήθελε να πετάξει να ξεφύγει,
όμως,την τελευταία φορά που ανέβηκε,κατάλαβε πως δεν θα ξέφευγε
από τον αλλο ποτε,
και αποφάσισε να τον βρει αυτός,να φανερωθεί μπροστά του,
γι'αυτό γύρισε στη Νέα Υόρκη,
εκεί ήταν μεγάλη πιθανότητα να τον συναντήσει,
έβγαινε καθε νύχτα στη πόλη,καπου θα τον έβλεπε,θα γίνονταν ορατος,
μια νύχτα,τη νύχτα του φόνου,τον είδε στη γωνία,ακίνητο,η σκιά του σκληρή
στην άσφαλτο
τον πλησίασε,στάθηκε μπροστά του,
εγώ είμαι,του είπε,
ο άλλος τον ακολούθησε,
άκουγε τα βήματα του πίσω του,
ανέβηκε στο διαμέρισμα του,
άφησε τη πόρτα ανοιχτή για να μπει,περιμενε,
ο άλλος μπήκε και τον πυροβόλησε στη καρδια,
δεν είχε αμφιβολία πως έτσι έγινε ο φόνος,όμως λείπει ο δολοφόνος
με σάρκα και οστά να κλείσει η υπόθεση
πρωί την άλλη μέρα,η Λωριν δεν είχε ξυπνήσει,πήγε στο κτίριο της
εγκληματολογικης υπηρεσίας,
ζήτησε το φάκελο με τις ληστείες στη Νέα Υορκη τον τελευταίο μηνα
πριν από δεκατρία χρόνια,
από τις 17 δύο ειχαν μείνει ανεξιχνίαστες,
η μία με την άλλη απείχαν μεταξύ τους 20 μέρες,
επέλεξε αυτή στο τέλος του μήνα,
διάβασε το ένα σύντομο περιλιπτικο της:
ληστεία σε διεθνή τράπεζα,οι δραστες,τουλάχιστον δύο,εισχωρησαν με
ριφιφιαπό την διπλανο εγκαταλελειμμενο κτίριο,και αφού πρώτα στόχευσαν
με διόπτρα και σιγαστήρα τις κάμερες ασφαλείας,αιφνιδίασαν τον φρουρό,
τον έδεσαν και με οξυγονοκόλληση διέρρηξαν το χρηματοκιβώτιο και
αφαίρεσαν όλα τα χαρτονομίσματα,συνολικά δέκα εκατομμύρια δολάρια,
ύστερα παίρνοντας τα κλειδιά του φύλακα,άνοιξαν την κεντρική εισοδο
της τράπεζας και εφυγαν μέσα στη νύχτα,παρά τις εξονυχιστικές έρευνες
δεν εντοπίσθηκαν,και παραμένουν ασύλληπτοι
γύρισε σπίτι το μεσημέρι,
στο χρηματοκιβώτιο βρήκε ένα φάκελο,χωρίς αποστολέα,
στον Humphrey Bogart,έγραφε,
κατάλαβε,
ανέβηκε στο διαμέρισμα του,η Λωριν δεν είχε γυρίσει,
άνοιξε το φάκελο,
μέσα ήταν ένα βιβλίο,με εξώφυλλο κίτρινο,χειροποίητο,είχε όνομα
συγγραφέα Aldo Torreli, και τίτλο CIRCLE
το άνοιξε,διάβασε:
έπινε τον καφέ του,η Λωριν είχε φύγει πριν ξυπνήσει,
ειχε γύρισμα στο στούντιο,
έβλεπε στο βάθος το Empire State Building
-διάβολε,ξανά απ'την αρχή,το βιβλίο είναι λαβύρινθος,πρέπει να βγω
από αυτον,να φτάσω στην έξοδο του,
έψαξε να βρει το τέλος,
ξεφύλλιζε,ξεφύλλιζε,και δεν τελείωνε,
σαν οι σελίδες του να ήταν άπειρες,
το βάρος και το μέγεθος του όμως δεν άλλαζε
απελπίστηκε,
μια τελευταία προσπάθεια είπε,
έκλεισε τα ματια,ξεφύλλιζε,
τα άνοιξε,
είδε τη σελίδα,τη γύρισε δεν υπήρχε άλλη,
επιτέλους,η τελευταία σελίδα!φώναξε ανακουφισμένος
διαβάζει:
εγώ ο Aldo Torreli,Σικελός μετανάστης,με τον φίλο μου Antonito Navara
Σικελό μετανάστη,με ριφιφι από διπλανό εγκαταλελειμμένο κτίριο
εισχωρησαμε στη τράπεζα,στοχευσαμε τις κάμερες,αιφνιδιασαμε και δέσαμε
τον φύλακα,και με οξυγονοκοληση διαρρηξαμε το χρηματοκιβώτιο,αφαιρώντας
όλο τα χαρτονομίσματα,σύνολο δέκα εκατομμύρια δολάρια,και με τα κλειδιά
του φύλακα,ανοίξαμε τη κεντρική είσοδο της τράπεζας και φύγαμε,
φαίνεται πως είχαμε γίνει αντιληπτοί,όταν βγηκαμε,από από κάποιο παράνομο
ζευγαράκι σε σταθμευμένο αυτοκίνητο,που ειδοποίησε την αστυνομία,
ακούγαμε τις σειρήνες των πυροβολισμών να πλησιάζουν επικίνδυνα,
θα μας περικύκλωναν,
έπρεπε γρήγορα να ξεφύγουμε,
εκεί χαθήκαμε,δεν είναι εύκολο να ξαναβρεθείς στον λαβύρινθο της Νέας
Υόρκης,
έφτασα σπίτι,κλείδωσα,περίμενα τον Antonito,περνούσε βασανιστικα
η ώρα αργά αργά,μου φάνηκε αιωνιότητα,
μέχρι που ξημερωσε δεν εμφανίσθηκε,
η' κάπου κρύβεται,σκέφθηκα,η' τον έπιασαν,
θα τον βασανίσουν,θα με μαρτυρήσει,
τώρα θα'ρθουν να πιάσουν και μένα,
τότε ήταν που συνειδητοποίησα πως αυτός είχε τα χρήματα,
αν δεν τον έπιασαν,...,όχι δεν θα το κάνει αυτό,κάπου κρύβεται
εκείνη τη μέρα έμεινα κλεισμένος στο σπίτι,ξάγρυπνος,
ούτε ο Antonito γύρισε,ούτε ήρθε η αστυνομία να με συλλάβει,
ησύχασα,κάπου κρύβεται,
την άλλη μέρα πρωί πρωί,βγήκα με προφυλάξεις,και αγόρασα εφημερίδα,
πρωτοσέλιδο είχε τη ληστεία,
οι δραστες της ληστείας στη τράπεζα για δεύτερη μέρα,έγραφε,
παραμένουν ασύλληπτοι,
και τις επόμενες τρεις μέρες:
εξακολουθούν οι δραστές να είναι άγνωστοι,
τότε,κατάλαβα πως ο Antonito Navara,ο φίλος το'χε σκάσει με τα δεκα
εκατομμύρια,
ούρλιαξα,έσπασα ότι υπήρχε στο δωμάτιο,έκαψα τις φωτογραφίες του,
κατούρησα τα ρούχα του,
κι όταν μετά από πολύ ώρα συνήλθα,
ορκιστηκα εκδίκηση,
σε όλη μου τη ζωή θα τον ψάχνω,
περιπλανιομουν στη πόλη κάθε νύχτα να τον πετύχω,
πέρασαν δεκατρία χρόνια,χωρίς αποτέλεσμα,
μας χώριζε αυτός ο αδιαπέραστος λαβυρινθος της Νέας Υόρκης,
επέμενα,
κάποτε θα φτάσω στην άκρη του,
κι εκείνη τη νυχτα με πλησίασε ένας άντρας και μου είπε:
-Εγώ είμαι,
ήταν ο Antonito Navara,τον γνώρισα από τη φωνή,το πρόσωπο ήταν άλλο,
τον ακολούθησα,
ο λαβύρινθος των δρόμων ξετυλίγονται και τερμάτιζε,
ανέβηκα στο κτίριο που μπήκε,
άκουσα τη πόρτα που άνοιξε,
προχώρησα στον ημιφωτισμενο διαδρομο
είχε τη πόρτα ανοιχτή,μπήκα
-Aldo,μου είπε,ο κύκλος εκλεισε,
άρχισε από τη Νέα Υόρκη και κλείνειστη Νέα Υόρκη,
τον πυροβόλησα στη καρδιά,
σωριάστηκε στο πάτωμα
και πάνω στο τραπέζι,έβαλα τη ζελετινα με το κίτρινο βιβλίο,
το οποίο είχα προετοιμάσει από πριν,και το κουβαλούσα πάνω μου,
γιατί ήξερα πως έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα
ΑΥΤΗ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΝΗΚΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ ΣΤΟΝ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ
HUMPHREY BOGART,
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΟΙΞΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ
ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ
τώρα κάθομαι στο Rabbit Cafe,34th Str,έχω θέα στο Empire State Building,
φοράω λευκό κουστούμι,λευκο σκληρό καπέλο με μαύρη κορδέλα,
γραβατα κίτρινη,πίνω φρέντο εσπρέσσο,
και περιμένω από ώρα σε ώρα τον ντετεκτιβ Humphrey Bogart
εκεί τελείωνε το βιβλίο,
πήγε στο Rabbit Cafe,34th Str.,μπήκε μεσα,
τον είδε,φορουσε λευκό κουστούμι,λευκό σκληρό καπέλομε μαύρη
κορδέλα,γραβατα κίτρινη,
πήγε στο τραπέζι του
-ντετεκτιβ Humphrey Bogart είμαι ο Aldo Torreli,
στη διάθεσή σας,
ο Κύκλος έκλεισε και η υπόθεση σας,
-κύριε,είπε ο ντετέκτιβ,έκανα λάθος,σας πέρασα για κάποιον άλλον,
και έκανε μεταβολή
βγήκε έξω,
το Empire State Building μεγαλόπρεπο,
γύρισε σπίτι,η Λωριν κοιμόνταν,
έκρυψε το βιβλίο στο ντουλάπι του κομοδίνου κλειδωνοντας το και
ξάπλωσε δίπλα της προσέχοντας να μην κάνει θόρυβο και την ξυπνήσει
.
.
.
O LEONHARD EULER Ο IMMANUEL KANT ΚΑΙ ΟΙ 7 ΓΕΦΥΡΕΣ ΤΟΥ KONIGSBERG
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
καλοκαιρινη μέρα στην Αγία Πετρούπολη,1783,ο Leonhard Euler κάθεται
σε μια αναπαυτική ξύλινη καρεκλα στο τραπεζάκι του κήπου,
ακουει την Όλγα,την νεαρή οικονομο του που ποτίζει τα λουλούδια
στα παρτέρια,μυρίζει το αρωμα τους,το καθαρό αεράκι του δροσίζει,
το πρόσωπο,τα πουλιά κελαηδούν,
Όλγα,φωνάζει
Ορίστε,κύριε,απαντάει η κοπέλα
Έλα κάθισε μαζί μου,
Αμέσως,κύριε
Την ακούει να κάθεται
νιώθει την πίεση του νεανικού σώματος της,
Όλγα,της λέει,πες μου τι βλέπεις;
Ο ουρανός,κυριε,είναι καθαρός γαλάζιος,οι λόφοι στο βάθος καταπράσινοι,
η μηλιά άνθισε,το γρασίδι ζωηρό πράσινο,με διάσπαρτα ανθισμένα
λουλουδακια,άσπρα,ροζ,κίτρινα,κόκκινα,μωβ,σε μεριές είναι μαζί πολλά
σαν ανθοδέσμη,
Ο Leonhard Euler πήρε μια βαθιά ανάσα,σαν να ήθελε να ροφηψει μέσα του,
όλη αυτήτην ομορφιά της φυσης
Όλγα,πες μου πως είσαι;,πως μοιάζεις,το ξέρω σε ξαναδώ ρωτήσει,αλλά μ'αρεσει να το ξανακουσω,
τους ανθρώπους τώρα πια τους φαντάζομαι δεν τους βλέπω,
Είμαι ψηλή,όχι πολύ,απαντά η κοπέλα,λεπτή,τα μαλλια μου κόκκινοξανθα,
τα μάτια μου σκούρα γαλαζια,το πρόσωπο μου στρογγυλό,μια βέρα ρωσιδα,
ο Ελβετός μαθηματικός γέλασε,ακριβώς μια όμορφη Ρωσίδα
Σήμερα,Όλγα,θελω να σου μιλήσω,ξέρω ότι δεν θα καταλάβεις,τώρα που
πια έχασα και τα δύο μάτια μου,τυφλός επικεντρώνομαι στο νου,και
στα μαθηματικά,αυτός είναι ο κόσμος μου,
γι'αυτό θα σου μιλήσω,
στον δρόμο μου προς την Αγία Πετρούπολη,σταμάτησα στο Konigsberg της Πρωσίας,
ομορφη πόλη,ο ποταμός Πρεγκελ τη διέσχιζε και σχημάτιζε μια λιμνουλα με δύο
νησάκια μέσα,
στη πόλη αυτή,ζούσε και ακόμα ζει ο φιλόσοφος Immanuel Kant,
έμαθα πως ποτέ δεν την εγκατέλειψε,όπως εγώ την Ελβετία,
ο φιλόσοφος έχει κάθε μέρα σταθερό ωράριο στους περιπάτους του,
οι κάτοικοι διασκέδαζαν με αυτήν τη απαραβατη ακρίβεια,,
εκείνο το καιρό μου είπανε πως κάθε μέρα κάνει μια και μοναδική διαδρομή,
πηγαίνει στον ποταμό,στο σημείο που είναι η λιμνούλα με τα νησάκια,και
περνάει από τις εφτά γέφυρες,που συνδέουν τη πόλη με τα δύο νησάκια,
και επιστρέφει στο σημείο που άρχισε,
επιμένει,κάθε μέρα,σε αυτή τη ιδια διαδρομή,
ξέρω,ότι οι φιλόσοφοι,όπως και μαθηματικοί,βρίσκουν ερωτήσεις και
απορίες παντού,
ο Καντ,σκέφθηκα,κάτι βρήκε σε αυτή τη διαδρομή,τι όμως;
λίγο πριν αναχωρήσω από το Konigsberg το βρήκα ,δεν μπορούσε να είναι
άλλο,
επιχειρούσε από ένα σημείο που άρχιζε τη διαδρομή του περνώντας μια
και μόνο μια φορά και τις εφτά γέφυρες να επιστρέψει στο σημείο
από το οποίο είχε ξεκινήσει,
και δεν το είχε καταφερει,για αυτό και επέμενε ο φιλόσοφος,
ασχολήθηκα με το προβλημα,και το ονομασα:Οι 7 γέφυρες του Konigsberg,
μετά από επίπονη και επιμονη σκεψη μου φάνηκε αδύνατη αυτή η διαδρομή,
στα μαθηματικά όμως δεν βασιζόμαστε σε εικασίες και υποθέσεις,πρέπει
αυτό που θέτουμε να το αποδεικνύουμε,αλλιώς δεν έχει ισχύ,
έκανα ένα σχεδιο,ένα γράφημα,όπου δεν μας ενδιαφέρουν ποοσοτικα
μεγαθη,αποστάσεις σημείων και γωνίες γραμμών,αλλά ποιοτικά μεγεθη,
το δίκτυο των γραμμών που συνδέουν τα σημεία
να αυτό σχεδίασα,
έβγαλε ένα σχέδιο σε χαρτί,
μην απορείς,καλή μου Όλγα,το είχα σχεδιάσει πριν ,για στο δείξω,
δες,
η κοπέλα έσκυψε και κοίταξε,
τις 4 ξηρές,συνέχισε,σημείωσα με σημεία,1,2,3,4 και τις 7 γέφυρες με
γραμμές,στο σημείο 1,5 γραμμες,στο 2 ,3 γραμμες,στο 3,3 γραμμες,
στο 4,3 γραμμες,
απέδειξα πως για να εκτελεσθεί η συνεχής διαδρομή ξεκινώντας από ένα
σημείοκαι επιστρεφοντας σε αυτό,πρέπει σε κάθε σημείο να καταλήγουν
2 γραμμές,
πράγμα που στις 7 γέφυρες του Konigsberg δεν συνέβαινε
Άρα είναι αδύνατη η διαδρομή
και ποτέ ο φιλόσοφος Immanuel Kant δεν θα κατάφερνε να περάσει μόνο
και μια μόνο φορά από τις 7 γέφυρες και να επιστρέψει στο σημείο που
ξεκίνησε,
σκέφτηκα,να του τηλεγραφησω,τη λύση,
τελικά δεν το έκανα,θα στερούσα έναν φιλόσοφο από ένα ερωτημα,
ίσως πληροφορήθηκε τη λύση μου,
και μάλλον δεν θα σταματησε να κάνει τη διαδρομή,
το πρόβλημα λύθηκε,αλλά η καθημερινή συνήθεια παραμένει,
γέλασε,
Όλγα,σε αυτή την θαυμάσια ρωσική πόλη,την Αγία Πετρούπολη,σε κάποιο
η μουσική συνέχεια τον βυθίζει μέσα στο άπειρο σύνολο των πρώτων
αριθμών,
όσο μεγαλωνουν οι αριθμοί τόσο οι πρώτοι αριθμοί αραιώνουν,δεν
παύει όμως να είναι άπειροι,και ενδέχεται σε κάποια απόμακρη περιοχή
των φυσικών αριθμών να είναι πυκνοί,
και τότε εμφανίζεται η συνάρτηση ζητά ζ(s),
αν s είναι ακέραιος τότε οι πιθανότητα s επιλεγμένοι αριθμοί να είναι
πρώτοι είναι ίση με 1/ζ(s)
άκουσε την τελευταία νότα της σονάτας,είδε τη κοπέλα στο πιανο
μια υπέροχη Ρωσίδα,
-ευχαριστώ,καλή μου Όλγα,υπέροχη,
η κοπέλα σηκώθηκε από το πιάνο και έκανε βαθειά υπόκλιση,
ύστερα τον σήκωσε και τον πήγε στην κρεβατοκαμαρα,
ώρα για ανάπαυση,είπε ο Leonhard Euler,
Όλγα,όταν θα αρχίσουν οι λευκές νύχτες στην Αγία Πετρούπολη θέλω
να πηγαίνουμε κάθε βράδυ στον Νέβα,είναι θαυμάσιος ο κόσμος
-σας το υποσχομαι,κύριε,
είπε η κοπέλα και βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας τη πορτα
.
.
σημειώσεις:
-
PUBlIUS VERGILI MARONIS AENEIDOS LIBER PRIMVS
Arma virumque canō, Trōiae quī prīmus ab ōrīs
Ītaliam, fātō profugus, Lāvīniaque vēnit
lītora, multum ille et terrīs iactātus et altō
(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)
τραγουδώ τα όπλα,και τον άντρα που πρώτος απ'τη Τροία
στα ακρογυαλια της Ιταλίας διωγμενος από τη μοιρα,ήρθε
στις ακτές του Λαβινιου,αφού πολλά σε στερια υπέφερε και θαλασσα
Я пою пистолеты, и сначала мужчина от Трои до пляжей
Италии преследуемый судьбой, он пришел к берегам
Лавиния,так как он много пострадал на суше и на море
-
-
η απόδειξη του Ευκλείδη της κ' πρότασης του 9ου Βιβλίου
οι πρώτοι αριθμοί είναι άπειροι
Έστω ότι δεν είναι και το σύνολο των πρώτων είναι πεπερασμενο:
(P1,P2,P3,...Pn)
κατασκευάζω τον αριθμό
P1P2P3...Pn+1
αν είναι σύνθετος τότε διαιρείται με έναν τουλάχιστον από τους
πρώτους αριθμούς,έστω τον Pk
αυτός αφού θα διαιρεί το P1P2P3...Pn θα διαιρεί και το 1
πράγμα άτοπο
επομένως ο αριθμός P1P2P3...Pn+1
είναι πρώτος αριθμός εκτός του συνόλου των πρώτων αριθμών
που θεωρήσαμε πεπερασμενο
τοτε το σύνολο των πρώτων αριθμών είναι απειροσυνολο
και οι πρώτοι αριθμοί είναι άπειροι
οεδ
.
.
Barenboim,Domenico Scarlati Sonata in D minor
https://youtu.be/0J03Wro6Hn0
...
Domenico Scarlati Sonatas Ivo Pogorelic
https://youtu.be/4yBQlZ06G40
.
.
.
ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
την Virginia την γνώρισα στην τελευταία μου έκθεση ζωγραφικής,μέσα από το.πληθος των επισκεπτών ξεχωρισε και με πλησίασε μια γοητευτική κυρία περίπου 40 χρόνων, κάτι αδιόρατο στο βλέμμα της με μαγνήτισε,
μου είπε πως θέλει να της κάνω το πορτρέτο,
η αμοιβή θα είναι μεγάλη,θα αρχίσουμε μετά το τέλος της έκθεσης στο σπίτι της,5 με
8 το απόγευμα,
δεν σκέφτηκα πολύ,η έλξη ήταν καταλυτική,ok είπα,
η γυναίκα μου έδωσε την διεύθυνση,
την είδα να απομακρύνεται,
συγχιστηκα,μου φάνηκε σαν να εξαφανίσθηκε,
όταν συνήλθα μου έκανε εντύπωση πως δεν κοίταξε κανέναν πίνακα της εκθεσης,
όταν τελείωσε η έκθεση,τη νύχτα πριν την μέρα της επίσκεψης για το πορτραίτο ξύπνησα τη νύχτα,
ένιωθα υψηλό πυρετό,πήρα ένα αντιπυρετικό,σε λίγο έπεσε ο πυρετός,κοιμήθηκα,
την άλλη μέρα ένιωθα έναν ανεξήγητο εκνευρισμό,σκέφθηκα να ακυρώσω το
ραντεβού,να μην παω,
τελικά ετοιμάστηκα,φόρτωσα στο πορτ-μπαγκαζ το τελάρο,το καβαλέτο,
τα χρώματα,
οδήγησα προς το μέρος που μου ειπε,
είχα βγει αρκετά έξω από τη πόλη,
το σπίτι,διοροφο σε μπαρόκ στιλ, ήταν κρυμμένο μέσα σε πανύψηλα δέντρα,
πάρκαρα,
όταν έφθασα στη πόρτα,μου άνοιξαν αυτόματα,
μπήκα μέσα,ημίφως,μια ελικοειδής σκάλα με άσπρο μάρμαρο και ξύλινη ανάγλυφη κουπαστή, ανέβαινε στον πάνω όροφο,
ανεβητε,άκουσα τη φωνή της,
εκεί ήταν ήταν ένας μεγάλος χώρος,καλυμμένος με κόκκινο χαλί,
τα έπιπλα ήταν ακριβές αντίκες,στους τοίχους πίνακες ζωγραφικής,με τοπία,
ένα παράθυρο με βαριές κίτρινες κουρτίνες,
έστησα το καβαλέτο,τοποθέτησα το τελάρο,
ετοιμασα τα χρώματα,
η Virginia κάθησε απέναντι μου,το φως από το παράθυρο φωτίζε παράξενα το πρόσωπο της,το εξαυλωνε,
της είπα να αλλάξει θέση,να διορθωθεί ο φωτισμος,μικρη βελτίωση,
άρχισα να σχεδιάζω με μολυβι,η μύτη,τα
φρύδια,τα μάτια,τα χείλη,το περίγραμμα του προσώπου,τα μαλλιά,
κοίταξα το σκίτσο,και το μοντέλο,αρκετά πετυχημένο,
ας κάνουμε ένα διάλειμμα,είπε η Virginia,
θέλετε ένα ποτό;τζιν η' ουίσκι;
τζιν,απάντησα
με ρώτησε για την τεχνική των πορτραίτων,
της είπα,πως πετυχαίνουν,αν ο ζωγράφος
μάθει για το πρόσωπο που ποζάρει,αλλιώς
μένει στην εξωτερική επιφάνεια,αυτό που φαίνεται,και το βάθος παραμένει αδιερευνιστο,και ανέκφραστο,
χτύπησε το τηλέφωνο,μια αντίκα πορσελάνινη,
Edgar εσύ είσαι;δεν ακούω καλά τη φωνή σου,όχι δεν είσαι ο Edgar;
έκλεισε το τηλέφωνο,
η έκφραση της είχε αλλάξει,σαν αυτό που έγινε να ήταν οδυνηρό,χαμογέλασε,
με συγχωρείς,δεν είναι τίποτα,για σήμερα τελειώσαμε θα συνεχίσουμε αυριο πάλι,
την άλλη μέρα,κοιτώντας το σκίτσο που είχα κάνει είδα πως είχε ατέλειες,το
έσβησα,
ξανασχεδιασα,δεν με ικανοποίησε,το έσβησα,
ένιωσα ξαφνική ζαλάδα,
μου πέρασε,
ήμουν έτοιμος να ξανασχεδιασω όταν η Virgunia με έκοψε,
ας κάνουμε ένα διάλειμμα,έχω ένα τηλεφωνο να κάνω,τι να σας σερβίρω;
τζιν
η Virginia σήκωσε το ακουστικό και σχημάτισε έναν αριθμό,
Edgar,μ'ακους;εγώ η Virginia είμαι,δεν μ'ακους;
Edgar,Edgar,
μου φάνηκε σαν ουρλιαχτό η φωνή της,
Edgar,
άκουσα τον ήχο κλεισίματος του τηλεφώνου,
αυτές οι γραμμές είναι απαίσιες,δεν μπορείς να μιλήσεις,η φωνή της νευριασμένη,
με συγχωρείς,ας συνεχίσουμε,
όλα τα υπόλοιπα σχέδια που έκανα αποτυχημένα,
η Virginia την άλλη μέρα μου είπε πως θέλει να μιλήσουμε,
πριν ημουνα,την άκουσα, στην Ευρώπη,σπούδασα γοτθική λογοτεχνία στο Παρίσι,εκεί γνώρισα τον άντρα μου,έναν πλούσιο επιχειρηματία πολυ μεγαλύτερο από μένα στην ηλικία,ήταν γοητευτικός και ευγενικκς άντρας και τον ερωτεύτηκα,
παντευτηκαμε γρήγορα,στην αρχή ήμουνα ευτυχισμένη,παιδιά δεν μπορέσαμε να κάνουμε,ο άντρας μου έλειπε μεγάλα διαστήματα για δουλειές κι εγώ έμενα στο
τεράστιο σπίτι μόνη μου με τους υπηρέτες,από τότε δεν θέλω υπηρέτες,εδώ κραταω
μόνο μια που έρχεται κάποιες ώρες τη μέρα,να καθαρίσει και να μαγειρέψει,
συχνα πηγαίναμε σε κοσμικές συγκεντρώσεις,εκεί ένας κόσμος αλαζονικός
και φλυαρος,κουραστικός,σε περιτριγύριζει,κάποιοι με πλησίαζαν και μου έκαναν κορτε μπροστά στον άντρα μου,ενεινος σαν να μην τον ενδιέφερε γελούσε,
εγώ για να σπάσω την ανία μου,διασκεδάζοντας,προσποιουμουν πως ενεδιδα,
με κάποιους προχώρησα σε ερωτική σχέση,
κάθε φορά ένιωθα ποιο άδεια,ένα τεράστιο κενό μέσα μου αγεφυρωτο,
μια μεγάλη οδυνηρή μελαγχολία,
σαν να μου έλλειπε κατι,σαν να μην το ειχα ποτέ,η' το είχα κάποτε δικό μου κα
το έχασα για πάντα,
έπαθα μια δυνατή κρίση,έπεσα σε κώμα,νοσηλεύθηκα τρεις μήνες σε ψυχιατρική κλινική,
βγήκα και έκανα ένα χρόνο ψυχανάλυση,
συνήλθα αλλά όχι πλήρως,
ήταν μέρες που ξάπλωνα στο κρεβάτι και δεν μπορούσα να σηκωθώ,σαν να ήμουν σε λήθαργο,ύστερα όταν ξυπνούσα δεν θυμόμουν τίποτα,
τότε αποφασίσαμε να αλλάξουμε κλίμα και γυρίσαμε στην Αμερική,
εδώ στην αρχή βελτιώθηκε η υγεία μου,
ο άντρας μου έκανε συχνά ταξίδια στην Ευρώπη,ένα διάστημα ήμουνα καλά,έτρωγα,
περιποιομουν τον εαυτό μου,έκανα συχνές εξόδους,σύχναζα σε Jazz Club,ξενυχτουσα,
είχα μια βαθειά προαισθηση ότι κάτι θα συμβεί και θα αλλάξει εντελώς η ζωή μου,
εκείνη τη νύχτα στο κλαμπ δεν θα τη ξεχάσω πότε,θυμάμαι το τραγουδι The ,very thought
of you της Billie Holiday,
The very thought of you
And I forget to do
Those little ordinary things
That everyone ought to do
και τότε μέσα στο ημίφως τον ξεχωρησα,
η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά,
I'm livin' in a kind of a daydream
I'm happy as a queen
And foolish though it may seem
To me, that's everything
εκείνος με κοιτουσε,το βλέμμα του με έκαιγε,
The mere idea of you
The longing here for you
You'll never know
How slow the moments go
θόλωσε το μυαλό μου,έτρεμαν τα χέρια μου,
είχα ιδρώσει θα λιποθυμούσα
Till I'm near to you
I see your face in every flower
Your eyes in stars above
It's just the very thought of you
το ποτηρι με το ποτό γλυστρισε από τα χέρια μου κι εσπασε
τι πάθατε,κυρία;άκουσα,και κάποιος με συγκράτησε να μην σωριαστω από το σκαμπό,
η ομίχλη διαλύθηκε,συνήλθα,ήταν εκεινος,
Edgar,μου είπε
Virginia,του είπα,
αυτά ανταλλαξαμε
και μετά τον είδα να απομακρύνεται και να χανεται
It's just the very thought of you
το τραγούδι τελείωσε,
η Virginia σηκώθηκε και στο pick up έβαλε ένα δίσκο:
Billie Holiday The very thought of you
απο εκείνη τη νύχτα δεν μπορούσα να κοιμηθώ,ξαγρυπνη τον σκεφτόμουν πολύ εντονα
πήγαινα κάθε βράδυ στο κλαμπ μήπως τον ξαναδώ,καθόμουν μέχρι την ωρα που έκλεινε,
γύριζα ξημερώματα σπίτι μεθυσμενη,
στάθηκε αδυνατο,
ποτέ δεν τον ξανασυνάντησα από τότε,
μου περνούσαν τρελές ιδέες,μισούσα τον αντρα μου,τον θεωρούσα υπεύθυνο πως αυτος φταίει,ξυπνούσα τη νύχτα και έβαζα τα χέρια μου στο λαιμό του,τα εσφιγγα να τον
πνιξω
και ο Edgar με τον οποίο μιλάτε στο τηλέφωνο ποιος είναι;της είπα,
χαμογέλασε,μια προσποίηση είναι,ένα θέατρο,κάνω πως μιλάω με τον Edgar,δεν υπάρχει Edgar στο τηλεφωνο,νιώθω τη φαντασίωση πώς επικοινωνώ μαζί του,πως είμαστε κανονικό,πραγματικό, ζευγάρι,φοβάμαι,τρέμω,μην έπαθε τίποτα,μήπως δεν ζει πια,
αλλά η πραγματικότητα είναι σκληρή,σε προσγειωνει,
The very thought o you
σταμάτησε ο δίσκος,
έλα,αρκετά σε βαρενα,ας συνεχίζουμε το πορτρέτο,
το επόμενο σκίτσο που έκανα ήταν αρκετά επιτυχημένοσε αυτό θα εφαρμόσω τα χρώματα,
την αλλά μέρα η Virginia φορούσε ένα μακρύ
μαύρο φόρεμα,ήταν πολυ όμορφη,το πρόσωπο της λίγο χλωμό,αλλά υπέροχο,
με τρόμαξε η ιδέα πως την είχα ερωτευθει,
συγκροτήθηκαν να μην της το δείξω,
και εκείνη τη μέρα ήταν επιτυχημένη η ζωγραφική,σιγά σιγά εμφανίζονταν το πρόσωπο της
μια μέρα καθώς ζωγράφιζα την άκουσα να λέει:
μοιάζεις του Edgar,και γέλασε
εγώ από τότε είχα χάσει τον ύπνο μου,ο υψηλος πυρετός με εκαιγε όλη τη νυχτα,
στις παραισθήσεις άκουγα
τη φωνή της,καυτή πολύ κοντά στο πρόσωπο μου,
είσαι ο Edgar,ο Edgar μου,The very
thought of you,
εκείνη τη μέρα τελείωσε το πορτραίτο,
η Virginia το κοίταξε,
αυτό ακριβώς είναι το πρόσωπο που είχα εκείνη τη νύχτα στο κλαμπ όταν σε
πρωτοείδα Edgar,
και με αγκάλιασε σφιχτά,έτρεμα,
Edgar,μου ψιθύρισε,σε ξαναβρίσκω Edgar μου,
The very thought of you,
ένιωθα η ευτυχία να μου πλημμυρίζει τη ψυχη
ναι Virginia ο Edgar σου είμαι
.
.
.
ΟΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ ΕΝΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Homage στη ταινία:Το σκοτεινο αντικείμενο του πόθου(1977)
του Λουίς Μπουνιουέλ
το συμβάν έλαβε χώρα αντικειμενικά έτσι:
στο σταθμό του τρένου ένας ηλικιωμένος άντρας στη πόρτα
του τρένου ρίχνει νερό στο κεφάλι μιας γυναίκας στην αποβάθρα
τώρα θα παρουσιασουν το συμβάν οι αυτόπτες μάρτυρες και άλλοι
που δεν ήταν μάρτυρες του γεγονότος,αλλά το πληροφορήθηκαν
η' και το επινόησαν,δεν υπάρχει καμία διαφορά αξιοπιστίας και στους
μεν και στους δε,όλοι περιγράφουν ισοτιμα το συμβάν,
όλα συνέβηκαν έτσι όπως η περιγραφή τους
ας αρχίσουμε:
1.ημουνα στην αποβάθρα,άκουσα ένα θόρυβο,είδα ανθρώπους να
τρέχουν,πήγα κι εγω,είδα έναν ηλικιωμένο άντρα στη πόρτα του
τρένου και μια νεαρή γυναίκα σε έξαλλη κατάσταση να ουρλιάζει
με βρεγμένα τα μαλλιά,'τι έγινε; ρωτησα,'της άδειασε ένα μπουκάλι
νερό στο κεφαλι'μου ειπε κάποιος,αλλά εγω δεν το πιστεύω,
ο ηλικιωμένος κύριος φαίνονταν σοβαρός
2 έχω τη καντίνα στο τρένο,μπήκε,θα έλεγα όρμησε σαν ταύρος μέσα,
και μου ζήτησε ένα μπουκάλι παγωμένο νερο ένας ηλικιωμένος άντρας,
αυτό εύκολα το συμπερανα γιατί είχε γκρίζα μαλλιά που εγω δεν έχω
αν και είμαι πάνω από πενήντα,δεν μου άρεσε η φάτσα του,άρρωστος
είναι είπα,και αυτονοητο εννοούσα στο μυαλό,έπειτα βιάζονταν δεν
στάθηκε να πάρει τα ρέστα,
όταν μου είπαν για το συμβάν,ότι κατέβρεξε με το μπουκάλι στη πόρτα
του τρένου μια νεαρή κοπελα ήμουνα σίγουρος ότι αυτός ο τύπος
θα έκανε κάτι τετοιο
3.μπροστα στα μάτια μου έγιναν όλα,η κοπέλα είχε ξενική προφορά,
'σε παρακαλω'τον ικέτευε κι εκείνος βουβός την έλουσε με το
μπουκάλι,
τώρα γιατί τον παρακαλαγε;τι σχέση είχαν;δεν έχω απορία,
νόμος περί παράβασης προσωπικων δεδομένων
4.ηταν μια τηλεοπτική σουρεαλιστική διαφήμιση του νερού Fresh ,
η πόλη έχει γεμίσει με τις γιγαντοαφισεις της διαφημισης
να και η χημική του ανάλυση του νερού:
ΚΑΤΙΟΝΤΑ mg/L
NH4+ < 0.05 ,Ca+2 48.1,Mg+2 < 2.0,Na+ 1.6
K+ 0.48
ΑΝΙΟΝΤΑ mg/L
CO3-2 0.0,HCO3-1 145.6,Cl-1 2.8, SO4-2 < 5
NO2-1 < 0.05 ,NO3-1 < 1.00
pH: 7.81
Αγωγιμότητα: μS/cm (25°C): 242
Ολική σκληρότητα: mg/L CaCO3: 119
Στερεό υπόλειμμα: mg/L (180°C): 146
ο σκηνοθέτης είναι κινηματογραφόφιλος,γιατι το όλο στήσιμο της σκηνής
παραπεμπτει,μιμηται θα λέγαμε καλλίτερα,την περιφημη σκηνή στο τρένο
της ταινίας:Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου,του Λουίς Μπουνιουέλ
γυρισμένη το 1977,με τον Φερναντο Ρέι και την Κάρολ Μπουκε,
δεν ήταν η τυχερή του... μπουγελωματος το alter ego της η χυμώδης
Άντζελα Μολίνα
5.αυτος ο ηλικιωμένος άντρας με επισκέφτηκε στο ψυχιατρείο μου
σε άθλια κατάσταση στα όρια κρίσης,μου εκμυστηρεύτηκε ότι έχει τρελλη εμμονή με μια νεαρή κοπέλα,εγω τον πήρα στη πλάκα,
έλα συνελθε,στην ηλικία σου;
και του εδωσα κατεύθυνση,
αντί να σου κάνω εγω ψυχρολουσία να συνέλθεις,κάν'το εσύ σ'αυτη
το ίδιο είναι,
με πλήρωσε πλουσιοπάροχα,
και όπως ξέρουμε από το συμβάν εκτέλεσε κατά λεπτών την
συμβουλή και απελευθερώθηκε
.5.η νεαρή κοπέλα ήταν σικ ντυμένη,φορούσε ένα κοντο μαύρο εφαρμοστό
φορεμα με δερμάτινες μπότες πάνω από τα γόνατα,μαύρα γυαλιά,
ο ηλικιωμενος κύριος,σε αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία,ένα καφετί ακριβό
κουστούμι με ρίγες,γυαλια πρεσβυωπιας,όχι καπέλο δεν φορούσε,όμως
θα μπορούσε και να φορούσε,τα άλλα είναι γνωστά,χωρίς να ενδιαφερθει
για την υπόληψη του και να λυπηθεί τα μοδάτα ρούχα της νεαρής
την κατέβρεξε,αναιτιως η' αιτιως νομίζω δεν έχει σημασία
6.ο άνθρωπος,ο ηλικιωμένος κύριος,ήταν ένας εξτριμ,αναρχικός,τον
αηδιαζε η καταναλωτική κοινωνία,ήθελε τη καταστροφή της,και
το μότο του ήταν:
Δράση όχι Θεωρία,
μόλις είδε τη κοπέλα δεν κρατήθηκε πήγε στη πόρτα και καθώς
περνούσε το ανίδεο θύμα την μπουγελωσε
7.βλεπω αυτόν τον άνθρωπο,τον ηλικιωμένο σοβαρό κύριο,απέναντι
μου καθισμένο στο βαγόνι,καπνίζει το πούρο του,διαβάζει την εφημερίδα
του,υποθέτω τους δείκτες του Χρηματιστηρίου,αλήθεια τι ξέρω
γι'αυτόν τον άνθρωπο;τίποτα,αν όμως κάνει μια πράξη,υπάρχει η
δυνατότητα να μάθω,βέβαια δεν είναι εύκολη η εξηγησης της,
μια πράξη α,είναι τετελεσμένη,ποια όμως είναι η προθυστερη;
κι από αυτήν η προθυστερη;αυτή σειρά είναι άπειρη,κάτι σαν το
παράδοξο του Ζήνωνα,με τον Αχιλλέα και τη χελώνα,έτσι όμως
δεν θα φτάσουμε ποτέ σε καμία πράξη,τέλεια ακινησία,πράγμα που
δεν συμβαίνει,οι πράξεις συμβαίνουν παρ'όλ'αυτά,
κάθε άνθρωπος είναι εν δυνάμει όλοι άνθρωποι,και μπορούν να
δράσουν και να εκφρασθούν όπως όλοι άνθρωποι,στον ηθικό υπάρχει
ο ανήθικος,στον λογικό ο τρελός,στον πιστό ο άθεος,στον δολοφόνο
ο δολοφονημένος,στον ηλίθιο ο εφυιης,στον τολμηρό ο δειλός,
κτλ,
έτσι και αυτός ο σοβαρός κύριος απέναντι μου μπορεί να αλλάξει,
κι από σοβαρός να γίνει το αντίθετο,π.χ να σηκωθεί να χορέψει,
η' να βγάλει τα ρούχα του και να κατουράει τα καθίσματα η'
να τρέξει στη πόρτα και να καταβρεψει αυτήν την όμορφη λεπτή
κοπέλα που βλέπω αυτή τη στιγμή στην αποβάθρα,
9.ενας ηλικιωμενος με μουσταρδι κουστούμι,γραβάτα γκρι ασήμι
γυαλιστερό σαν πλατη ψαριού κεφαλου,με χρώμα προσώπου σάπιο
μήλο,μαλλιά αγριόπαπιας,καταβρεξε από τη πόρτα του τρένου την
διερχόμενη νεαρή κοπέλα με χείλια κεράσι,κίτρινο μπανανε φόρεμα,
μαλλιά οξυζενέ
10.αν υπολογίσουμε ότι η κοπέλα στην αποβάθρα του σταθμού απείχε
10 μ από την επιμαχομενη πόρτα του τρενου και κινούνταν με ταχύτητα
5χλμ την ώρα
και ο ηλιωμενος άντρας 15 μ από τη θέση στο βαγόνι μέχρι τη πόρτα
με ποια ταχύτητα πρέπει να κινηθεί ο αντρας ώστε να την προλάβει
και να την καταβρεψει;
η κοπέλα θα φτάσει στη πόρτα σε:
χρόνο=απόσταση/ταχύτητα
δηλαδή 10μ/5 χλμ την ώρα
θα γίνει μετατροπή της ταχύτητας της κοπέλας σε μετρα ανά δευτερόλεπτο
5χλμ=5000 μ
1ωρα=3600 δεφτερολεφτα
τότε:5 χλμ την ώρα=5000 μ /3600 δευτερόλεπτα =1,39 μ ανά δευτερόλεπτο
με στρογγυλοποίηση του δεύτερου δεκαδικού ψηφίου
επομένως η κοπέλα θα φθάσει στη πόρτα σε χρόνο:
10 μ/1,39 μ ανά δευτερόλεπτο=7,1942446043165...
με στρογγυλοποιηση 7,2 δευτερόλεπτα
τότε ο ηλικιωμένος άντρας για να την προφθάσει θα πρέπει να τρέξει
στον ίδιο χρόνο την απόσταση των 15 μ που απέχει από το κάθισμα του
στη πόρτα με ταχυτητα:
15 μ/7,2 δευτερόλεπτα=2,08333333333333...
με στρογγυλοποιηση 2,1μ ανά δευπτερολεπτο
τότε ίσως είναι στην ώρα του το μπουγελωμα,
αυτό ίσως γιατί η στρογγυλοποίηση των αριθμών μπορεί να προκαλέσει
αστοχία,
δηλαδή η κοπέλα να έχει ένα τσάκ περάσει μπροστά από τη πορτα,
οπότε δεν γινεται καταβρεγμα
η' να θέλει ένα τσάκ για να φθάσει,τότε μπορεί να αντιληφθεί την
πρόθεση του ηλικιωμένου άντρα και κάνει πέρα αποφεύγοντας τον
όμως είναι τόσο μηδαμινά τα σφάλματα που θα συμβεί
εκτός άλλων ασταθμητων παραγόντων,όπως η κοπέλα να χτυπήσει
το κινητό της τηλέφωνο και να σταματήσει να μιλήσει,και να γυρισει
σε κάθετη διεύθυνση από το τρένο
η' ο ηλικιωμενος κύριος να πάθει αποπληξία από το απότομο σήκωμα
η' η κοπέλα να αυξήσει την ταχύτητα της τρέχοντας
η' ο άντρας να κινηθεί ποιο αργά
πάντως όπως πληροφορήθηκα το μπουγελωμα τελέσθηκε
11.στο συμβάν αυτό,που δεν αμφισβητείτε,έχουμε μια αναπαραγωγή,μίμηση,
της κλασικής σκηνής στο τρένο της ταινίας του Λουίς Μπουνιουέλ
Το σκοτεινό αντικειμενο του πόθου(1977) με τον Φερναντο Ρέι να
μπουγελωνει την Κάρολ Μπουκε
τα πριν το συμβάν:
ένας πάμπλουτος ηλικιωμένος ερωτύλος ποθεί την νεαρή γραμματέα του,
εκείνη δασκαλεμενη από τον νεαρό εραστής της παίζει διπλό παιχνίδι
για του αποσπάσει ακριβά δώρα και πολλά χρήματα,
προσποιηται πως είναι έτοιμη να ενδώσει στις ορέξεις του και στη
κρίσιμη στιγμή αποτραβιέται βρίζοντας και εξευτελίζοντας τον,
ξέρει πως αν του δωθεί τότε χάνει κάθε κυριαρχία πάνω του,
έπειτα απολαμβάνει και αυτός και εκείνη αυτό το παιχνίδι πινγκ πονγκ,
ένα σαδομαζοχιστικο δίπολο,
ο ηλικιωμένος άντρας εκδηλώνει αιμομικτικες διαθεσεις,η νεαρή κοπέλα
που ποθεί είναι η κόρη του,
η νεαρή γυναίκα πάσχει από το σύνδρομο της Ηλέκτρας,ποθεί τον πατέρα,
το αρσενικό,εδώ τον πάμπλουτο άντρα,γιατι έχει τον φαλλο,το χρήμα,
που αυτή της λείπει ο φαλλος,στη θέση του υπάρχει η πληγή του
ευνουχισμού,το αιδοίον,
και από την άλλη την φοβιζει γιατί το πέος του θα της τραυματίσει τον
κόλπο,
αυτά όσο κλιμακώνονται φθάνουν στη κάθαρση,
κι αυτή είναι το μπουγελωμα.
το πεος που τελικά εκσπερματωνει
12.μια νεαρή κοπέλα κάθε βράδυ βλέπει έναν εφιάλτη:
ένας ηλικιωμένος άντρας στη πόρτα του τρένου την καταβρεχει
με ένα μπουκάλι νερό που ρίχνει στο κεφάλι της
13.ενας ηλικιωμένος άντρας κάθε βράδυ βλέπει εναν εφιάλτη:
είναι καθισμένος σε ένα βαγόνι τρένου και βλέπει στην αποβάθρα
μια νεαρή κοπέλα,σηκώνεται και καθώς περνά η κοπέλα της αδειάζει
στο κεφάλι το μπουκάλι με το νερό
14.ενας ηλικιωμένος άντρας,που πασχει απο τη νόσο Αλτσχάιμερ,
σηκώνεται αναίτια από τη θέση στο βαγόνι και πάει στη πόρτα
του τρένου και χωρίς να καταλάβει αδειάζει το μπουκάλι με το νερό
πάνω σε μια διερχόμενη κοπέλα
15.μια νεαρή απατεωνισα κάνει πιάτσα στο σταθμό του τρένου,εντοπίζει
θύματα τα προκαλεί και έπειτα τα εκβιάζει για σεξουαλική παρενοχλιση
αποσπώντας χρήματα,
σήμερα έγινε μια παρέκκλιση,κάποιος πάμπλουτος ηλικιωμένος άντρας
στην πόρτα του τρένου,για κάποιο λόγο,καθώς περνούσε τη κατέβρεξε,
αυτη η σύμπτωση της απέφερε κάποια χιλιάρικα,να μην προχωρήσει
σε αγωγές περί σωματικής βλάβης,ψυχικού σοκ,κλπ
16.νομιζω πως δεν συνέβηκε τίποτα,κανένας ηλικιωμένος άντρας
στη πόρτα του τρένου δεν καταβρεξε καμία νεαρή κοπέλα,
γιατί ότι μπορεί να συμβεί,μπορεί και να μην συμβεί,μπορεί και να
συμβεί να μην συμβεί αυτό,έχουμε δυϊσμό,το Α η' συμβαίνει η' δεν
συμβαίνει,
αυτός που το είδε,δεν το είδε,
άρα το αντικειμενικό γεγονός δεν συνέβηκε,
φυσικά πολλοί λένε,πιστεύουν,ότι έγινε,αυτό είναι μια ομαδική ψύχωση,
αφού πολλοί λένε πως το Α έγινε,εγω δεν έχω κανένα λόγο να μην
το πιστέψω,
άρα το Α έγινε και για μενα
επομένως το αντικειμενικό συμβάν:
στο σταθμό του τρένου ένας άντρας στη πόρτα του τρένου ρίχνει νερό
στο κεφάλι μιας γυναίκας στην αποβάθρα δεν έγινε
17.ο υπάλληλος του τρένου μαρτυρεί πως ένας ηλικιωμενος κύριος
επιβάτης του τρένου του έδωσε χρήματα και του ζήτησε ένα κουβά
νερό,αυτό τον παραξένεψε,
ύστερα έμαθε πως ο άντρας στη πόρτα του τρένου τον άδειασε στο
κεφάλι μιας κοπέλας,που μάλλον ήταν γνωστή του,
όχι με μπουκάλι νερό με κουβά έγινε το καταβρεγμα
εδώ σταματάμε τους συνδυασμούς του συμβάντος,
γιατί,όπως ξέρουμε,ο ανθρώπινος χρόνος είναι πεπερασμένος,
ενώ ο αριθμός των συνδυασμων απειροσυνολο και απαιτει άπειρο χρόνο
για την καταγραφή
.
.
.
Σύνδρομο της Artemisia Gentileschi
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
του δώσανε το ψυχιατρικό ιστορικό της γυναίκας:
όνομα...επώνυμο...ετών 30 τόπος γέννησης...όνομα πατέρα μητέρας...
ονοματεπώνυμο πατέρα μητέρας...ελεύθερη,παντρεμένη,διεζευγμενη-
ελεύθερη παιδιά -οχι, σπουδες-σχολη ζωγραφικής Φλωρεντίας,
κάθε εξάγωνο θα έχει πλευρά 4 μ, σε κάθε πλευρά του μια πόρτα στη μέση πλάτους
1,20 μ,σε μια πλευρά του αριστερά της πόρτας ένα εντοιχισμενο κρεβάτι το οποίο
θα ανοίγει,με κλινοσκεπασματα και ρούχα ενδυσης,
και δεξιά,εσωτερικά στο εξάγωνο,χώρο τουαλέτας διαστάσεων κατοψης
1,20μ.1.40μ και με τα είδη υγιεινής,
και για τους 96 ορθούς εξαπλευρους κυλινρους με βάση αυτό το κανονικό εξάγωνο κατασκευαστικό υλικό το μπετόν,επενδεδυμένους με λευκό μάρμαρο,
το εξάγωνο δάπεδο με πορσελάνινα λευκά πλακάκια σχήματος κανονικού εξαγώνου,
στο κεντρικό εξάγωνο πλακάκι στο κέντρο του,θα προσαρμοσθει μαύρος κύκλος,
εγγεγραμμένος στο εξάγωνο, με σχεδιασμένο λευκό βέλος,
ο κύκλος κάθε φορά που βγαίνει ο επισκέπτης του λαβυρίνθου με αισθητήρα
στην πόρτα εξόδου θα περιστρέφεται δεξιόστροφα κατά 60 μοίρες,στη νέα κατεύθυνση,
το ύψος του εξαπλευρου κυλίνδρου θα είναι 4μ,και η οροφή του θα είναι καλυμμένη
με ημιδιάφανο πλέξιγκλας,σχήματος κανονικου εξάγωνου,
και στο κέντρο της άνοιγμα κανονικού εξαγώνου,πλευράς 0,70μ, και εμβαδού 1,27 τμ
περίπου,το οποίο θα καλύπτεται με το αναλογου σχηματος πλέξιγκλας,
το άνοιγμα αυτό είναι για την επαφή του επισκέπτη με τους επόπτες του λαβυρίνθου,
για προμήθειες,τρόφιμα νερό,και για βοήθεια πρώτης ανάγκης,
η επικοινωνία θα γίνεται μέσω ηλεκτρονικής καμερας,οι εποπτες σε μόνιτορς στο
ΚΕΛ(Κέντρο Εποπτείας Λαβυρίνθου) επί 24ωρου θα παρακολουθούν την κίνηση
του επισκέπτη μέσα στον λαβύρινθο,ανά πάσα στιγμή θα ξέρουν σε ποιο εξάγωνο
βρίσκεται,
ένα ειδικα κατασκευασμένος τηλεκατευθυνομενος μεταφορεας θα οδηγειται
στον εξαπλευρο κύλινδρο του επισκέπτη,θα αιωρείται πάνω από αυτόν
ισορροπωντας και με φερομαγνητισμό θα ανοίγει το κάλυμμα της οροφής και
θα κατεβάζει με άγκιστρο τις προμήθειες,και ότι άλλο έχει ζητήσει ο επισκέπτης,
και θα ανεβάζει πάνω αυτά που ο επισκέπτης έχει προς απομάκρυνση,
σε περίπτωση ανάγκης πρώτων βοηθειών θα κατέρχονται γιατρός και νοσοκόμοι,
και αν χρειάσθει θα τον μεταφέρουν σε νοσοκομείο και μετά το τελος της νοσηλείας
θα τον επαναφέρουν στον εξαπλευρο κύλινδρο από τον οποίο τον παρέλαβαν,
ο χώρος θα εξαεριζετε με αεραγωγούς στις 6 πλευρες της εξαγώνου οροφής και την
θερμοκρασία θα την κανονίζει ο επισκέπτης με τηλεκοντρόλ στα αιρκοντισιον,
τα οποία λειτουργούν με ηλιακη ενέργεια,συνδεδεμένα στα ηλιακα πάνελ
τοποθετημένα πάνω από την οροφή του λαβυρίνθου,στο κέντρο του
επίσης θα υπάρχει δίκτυο παροχής κρύου και ζεστού νερού,απο ηλιακη ενέργεια,
με αυτές τις προδιαγραφές κατασκευάσθηκαν οι 96 εξαπλευροι κύλινδροι
με βάση κανονικό εξάγωνο,με τις αρχικές διεύθυνσεις των βελών στο σχέδιο
που δόθηκε,
και συναρμοσθηκαν εξωτερικα οι 95 εξαπλευροι κύλινδροι στις 10 σειρές ,των 9
και 10 ενναλαξ,συν τον εξαπλευρο κύλινδρο της εξόδου,δημιουργώντας τον λαβύρινθο,
ο μεγιστάνας R. ενθουσιάστηθε με το έργο,
ο μαθηματικός τον πληροφόρησε ότι μάλλον ο λαβύρινθος είναι αδιέξοδος,
και πρόσθεσε,σε χρόνο ανθρώπου,
ίσως να χρειασθεί άπειρος χρόνος για βγει κάποιος από εκεί,και ίσως
ποτέ
Καταπληκτικό! Αναφώνησε ο μεγιστάνας,
όμως παρακαλώ να μην διαρρεύσει τίποτα,έπειτα νομίζω πως ξερεται τη λύση του,
ο μαθηματικός δεν απάντησε,χαμογέλασε αινιγματικά
την άλλη μέρα σε όλα τα μέσα,τηλεοπτικά και media ανακοινώθηκε πως μεγάλο
χρηματικό έπαθλο θα δωθεί από τον μεγιστάνα R σε όποιον θα εισέλθει στον λαβύρινθο
που κατασκεύασε και θα εξέλθει,
σαν δοκιμασια σε παραμύθι μου φαίνεται είπε ο CNC πτυχιουχος Φιλοσοφίας
με διδακτορικό πάνω στην Ηθική του Barouch Spinoza,με έμφαση στο Deus sive Natura,
βλέποντας την ανακοίνωση στην τηλεόραση,
αυτήν την εποχή ήταν άνεργος,δύσκολα τα έβγαζε πέρα,έιχε απλήρωτα 2 ενοίκια,
κινδυνευε με έξωση,το ηλεκτρικό και νερό όπου να'ναι θα τακόψουν,έχει χωρίσει
με την D.,
πήρε τηλέφωνο αμέσως,
Είστε ο πρώτος,του είπαν,δεν θα δεχθούμε αλλον,
έδωσε τα στοιχεία του,
θα έρθει αυτοκίνητο να σας μεταφέρει από το σπίτι σας στον λαβύρινθο,
αύριο στις 10η ώρα το πρωι να είστε ετοιμος
την άλλη μέρα,
ετοιμάστηκε και εβαλε στη τσάντα του την Ηθική του Σπινόζα,
τους περιμενε,
το αυτοκίνητο ήρθε ακριβώς 10 η ώρα
τον μετέφεραν στο κτήμα με τον λαβύρινθο,
ενιωσε δέος,
Deus sive Labyrinthus,ψιθύρισε,παραφράζοντας το Deus sive Natura
του Σπινοζα,
τον υποδέχθηκαν σε ένα πολυτελεστατο γραφείο στο γυάλινο Μεγαρο του Λαβυρινθου
ο μαθηματικός και ο αρχιτέκτονας,
τον ενημέρωσαν διεξοδικά για τον λαβύρινθο και τον μηχανισμό του,τις συνεχείς
μεταβολές των βελων κατευθύνσης,αλλά και πως θα χρησιμοποιήσει τον λαβύρινθο,
για πρώτες ανάγκες,τροφή,νερό,και ιατρική βοήθεια,
του είπαν πως είναι δύσκολο εγχείρημα και να σκεφθεί καλά πριν αποφασίσει,
σκέφτηκε το μεγάλο έπαθλο και τα χρέη,τι να σκεφθεί άλλο;
δέχθηκε,και υπεγραψε το κοντρακτο συμφωνίας
την άλλη μέρα το πρωί στις 9 η ώρα θα εισέρχονταν στον λαβύρινθο,
μέχρι τότε μπορούσε να αναπαυθεί στον ξενώνα,να παραγγείλει φαγητο ποτό
και της αρεσκείας του,να δει στο βιντεογουολ μια ταινία με την ιστορία
των λαβυρινθων από τα αρχαία χρόνια
στις 9 η ώρα την άλλη μέρα,έχοντας μαζί του την Ηθική του Σπινόζα,
εισηρθε στον λαβύρινθο,
μπαίνοντας στο εξάγωνο της εισόδου,ένιωσε ότι αποκόπτεται από τον
γνωστό του συνειθισμενο κόσμο,και εισερχεται σε έναν άλλο χώρο και
χρόνο,
ακολούθησε κατά γράμμα τα λευκα βέλη κατεύθυνσης και πολύ γρήγορα
βρέθηκε στο αρχικό εξάγωνο,
το λευκό βελος είχε δεξιόστροφα μετακινηθεί κατά 60 μοίρες,
ακολούθησε τη νέα διεύθυνση των βελών,
λόγω της ομοιότητας των εξαγωνων δεν μπορούσε να συμπεράνει αν είχε κινηθεί
σε διαφορετικά εξαγωνα η' επέστρεφε στο ίδιο,
το φως από το πλέξιγκλας μειώθηκε,νυχτωνε,
σταμάτησε τη διαδρομή στο τρίτο από τα τρία επόμενα εξάγωνα,
άναψε το φως,έσυρε από τον τοίχο το κρεβάτι,έρριξε νερό στο πρόσωπο του
στη τουαλέτα,
σε λίγο άνοιχτηκε απο το τηλεκατευθυνόμενο το καλλυμα της οροφης και του
κατεβασαν φαγητό και νερό,
έπειτα έκλεισε,
ξεστενονταν,χαμηλωσε τη θερμοκρασία στο αιρκοντισιον
ξάπλωσε,
πριν κοιμηθεί διάβασε από την Ηθική,
τον πήρε ο ύπνος με ανοικτό το φως,
το πρωί συνέχισε τη διαδρομη,χωρίς να φθάσει στην έξοδο,
αυτό συνέβηκε πολλές φορές,
δεν απογοητευτηκε,αντίθετα μάλιστα,ήταν ενθουσιασμένος,
άλλωστε,σκέφθηκε,τι λαβύρινθος θα ήταν να έφθανα γρήγορα στο τέρμα του;
πάντα πριν κοιμηθεί διάβαζε την Ηθική
και πάντα ανοίγονταν μπροστά του καινούργια πράγματα,ένας άλλος
λαβύρινθος,
το επόμενο μεγάλο χρονικό διάστημα είχε το ίδιο αποτέλεσμα,
από ένα σημείο και πέρα έχασε την αίσθηση του χρόνου,
νόμιζε πως είχε περάσει άπειρος χρόνος,
εκείνη τη νύχτα συνειδητοποιησε πως έπρεπε να τιθασεύσει το άπειρο,και πολύ
καλή άσκηση γι'αυτό θα ήταν η Ηθική με την μαθηματική της δομή,όπως τα
Στοιχεία του Ευκλείδη,ορισμοί,αιτηματα,κοινές εννοιες,αποδειξεις,
και ο επόμενος χρονος πέρασε,χωρίς,αποτέλεσμα,
και άπειρος,είπε,και γέλασε
τότε ήταν που έκανε αυτόν τον συλλογισμό:
αν άπειρες φορές επιστρέφω σε ένα εξάγωνο,τότε,λόγω της μεταβολής των βελών,
άπειρες φορές εισερχομαι και στα γειτονικά εξαγωνα,και άπειρες φορές στα γειτονικά
αυτων,και άπειρες φορές στα γειτονικά αυτων,και άπειρες...
άρα κάποια φορά θα εισερθω στο γειτονικό του εξαγώνου εξόδου,
και τότε έξοδος από τον λαβύρινθο,
είπε έξοδος από τον λαβύρινθο και τρόμαξε,
τι να κάνει στον έξω κόσμο,δεν έχει κανέναν,εδώ έχει την Ηθική του Σπινόζα,
άσε που με την διελεύση άπειρου χρόνου δεν θα υφίσταται κανένας κόσμος,
τι άπειρα μπορεί να υπάρχει;
μόνο Deus sive Natura,είπε,
το οποίο τώρα θέλω να γίνει Deus sive Labyrinthus
την άλλη μέρα μπήκε στο εξάγωνο εξόδου,
δεν βγήκε,
γύρισε πίσω,
άκουσε από την καμερα να τον φωνάζουν από το ΚΕΛ(Κέντρο Εποπτείας
Λαβυρινθου):
Ήσασταν στο εξάγωνο της εξόδου,γιατί δεν βγήκατε;
Έχω αποφασίσει,τους απάντησε με σταθερή φωνή, να μην βγω ποτέ από
τον λαβύρινθο,όπως και από τον λαβύρινθο του Σπινόζα
και συνέχισε επ'απειρον τις διαδρομές του στον λαβύρινθο των εξαγωνων
και στον άλλον λαβύρινθο
.
.
.
ΚΑΡΕ ΚΑΡΕ ΤΙ ΣΥΝΕΒΕΙ ΣΤΟ KATYN 1940
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΑΡΧΙΚΟ ΚΑΡΕ
Καρέ 1.Αυγουστος 1939 σύμφωνο μη επίθεσης ουδετεροτητας και συνεργασιας Ρίμπεντροπ Μολότοφ μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Ναζιστικής Γερμανίας
Καρέ 2.Σεπτεμβριος 1939 εισβολή Ναζιστικών στρατευμάτων από τα
ανατολικά και Σοβιετικών από τα δυτικά στη Πολωνία και ο τεμαχισμός της.
Μεταφορά χιλιάδων Πολωνών αιχμαλώτων (αξιωματικών και άλλων)
σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Ρωσια
Καρέ 3.22 Ιουνιου 1941 εισβαλει η Γερμανία στη Ρωσία,
κατάρρευση του Γερμανοσοβιετικου Συμφώνου μη επιθεσης
Καρέ 4.εγγραφο του Λαβρεντι Μπέρια αρχηγου του NKVD(Λαϊκο
Κομισαριατο Εσωτερικών Υποθέσεων)στις 5 Μαρτίου 1940 για την λήψη αποφασης μαζικής εκτέλεσης Πολωνών αιχμαλώτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Οστακοφ,Σταρομπελσκ,Κοζελσκ στις προς τον Ιωσήφ Σταλιν.
υπογραφές Μπέρια Σταλιν
η φωτογραφία του εγγράφου:
Καρέ 5.κατα διαταγήν του NKVD( Λαϊκό Κομισαριατο Εσωτερικών Υποθέσεων)
σφαγιάζονται στο Katyn,500 χλμ από τα πολωνικά σύνορα,στο χρονικό
διάστημα Απριλιο-Μαιο 1940 χιλιάδες Πολωνοι αιχμαλωτοι
από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης Οστακοφ,Σταρομπελσκ,και από
φυλακές της δυτικής Ουκρανίας και Λευκορωσίας.
Stop.τους συγκέντρωναν και διαβαζαν τη λίστα με τους προγραμμενους,
όσοι άκουγαν το όνομα τους έβγαιναν έξω από το πλήθος,
τους καθησύχασαν λέγοντας τους πως θα τους μεταφέρουν άλλου για
εργασια
Καρέ 6.στις 11 Απριλίου 1943 η Ναζιστική Γερμανία καταγγέλει την ύπαρξη
ομαδικού τάφου εκτελεσμενων στο Σμολενσκι
Καρέ 7.η Σοβιετικη Ενωση αποποιητε την διάπραξη της σφαγής στο
Katyn και την επιρρίπτει στους Γερμανούς κατά την εισβολή τους
στη Ρωσία(απο 22 Ιουνίου1941)
Καρέ 8.σε άρθρα της,δημοσιευμένα στις 19 και 21 Απριλίου 1943
η εφημερίδα Πράβδα καταγγέλει τα γεγονότα στο Katyn ως
κατασκευασμένο ψέμα της Γερμανιας
Stop.τους μαζευαν κατά ομάδες,τους εδεναν σφικτά τα χέρια πίσω,
τους εκτελούσαν τη νύχτα
και πετούσαν τα πτώματα τους σε ομαδικό ταφο
Καρέ 8.βασει του πορίσματος του Ρώσου ακαδημαϊκού Μπουρντενγκο
οι κάλυκες από τις σφαίρες της εκτέλεσης των κρατουμένων ήταν:
7,65 mm και 9 mm
με τον κωδικό Help στις 7,65 mm
(το Γερμανικό εργοστάσιο Geko παραγωγης σφαιρών)
Καρέ 10.οι Σοβιετικοι,ισχύοντος του Γερμανοσοβιετικου Συμφώνου μη
επιθεσης εισήγαγαν γερμανικα όπλα και σφαιρες
Stop.τα σκόρπια κόκκαλα χωρίς τα σώμα τους,ακίνητα ασάλευτη,
ποιος ήταν ο άνθρωπος;ποιο το όνομα του;ποια τα όνειρα του;
τι ένιωσε εκείνη την ώρα που η σφαίρα άγγιξε τη σάρκα του και την
διεερρηξε;
ποιος θα δώσει Δικαιοσύνη;
Καρέ 11.ο Γιόζεφ Γκέμπελς στο ημερολόγιο του(Tagebucher) στις
8 Μαϊου 1943 γράφει:
Leider ist in den Gräbern von Katyn deutsche Munition gefunden worden .
Es muß noch aufgeklärt werden, wie die dort hingekommen ist. Entweder
handelt es sich um Munition , die von uns während der Zeit des gütlichen Übereinkommens an die Sowjetrussen verkauft worden ist, oder die Sowjets
haben selbst diese Munition hineingeworfen. Jedenfalls ist es notwendig,
diesen Fall vorläufig noch streng geheimzuhalten ; würde er zur Kenntnis
unserer Feinde kommen, so würde damit die ganze Katyn-Angelegenheit
hinfällig werden.
(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)
δυστυχώς στους τάφους του Katyn έχουν βρεθεί γερμανικά πυρομαχικά.
αυτό πρέπει να διελευκανθει,πως έφτασαν εκεί.Ειτε πρόκειται για
πυρομαχικά τα οποία εμείς κατά το χρόνο της φιλικής συμφωνίας στους
σοβιετικηρωσσια έχουμε πουλήσει,η' οι σοβιετικοί οι ίδιοι αυτά
τα πυρομαχικά τα εκεί μέσα ρίξει.Παντως είναι απαραιτητο,αυτήν
την υπόθεση για την ώρα να κρατήσουμε αυστηρά μυστική.Αν αυτό
οι εχθροι το μάθουν,τότε όλη η Katyn-υποθεση θα καταρρεύσει.)
4.Η Σοβιετική Ένωση το 1990 αναγνωρίζει πως η σφαγή έγινε από
την NKVD
Stop.με πόση αγριότητα ο άνθρωπος σκοτώνει ανθρωπο
Καρέ 11.οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν την εκδοχή των Σοβιετικών,
το ίδιο και η Βρετανία,η οποία επιβάλει λογοκρισία στη δημοσιοτητα
Καρέ 13.το μήνυμα του Τσώρτσιλ στον Στάλιν 24 Απριλίου 1943
Churchill to Stalin, sent 24 April 1943, received 25 April 1943
Ambassador Maisky delivered your message to me last night. We shall certainly
oppose vigorously any ‘investigation’ by the International Red Cross or any other
body in any territory under German authority. Such investigation would be a
fraud, and its conclusions reached by terrorism. Mr Eden is seeing Sikorski today
and will press him as strongly as possible to withdraw all countenance from any
investigation under Nazi auspices. Also we should never approve of any parley
with the Germans or contact with them of any kind whatever and we shall press
this point upon our Polish Allies.
(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)
ο πρέσβης Maisky μου διαβίβασε την επιστολή σας χθες το βράδυ.
Εμείς σίγουρα θα αντιταχθούμε σε οποιαδηποτε 'ερευνα' από τον Διεθνή
Ερυθρο Σταυρό η' οποιονδήποτε άλλον οργανισμό σε οποιανδήποτε
περιοχή κάτω από την Γερμανική αρχή.Τετοια έρευνα θα είναι απάτη,
και τα αποτελέσματα της τρομοκρατικά,Ο mister Eden βλέπει σήμερα
τον Sikorski και θα τον πιεσει όσο πιο δυνατον είναι να αποσυρει
κάθε συνεναιση για οποιανδηποε ερευνα κάτω από την αιγίδα των Ναζί.
Επίσης εμείς ποτέ δεν θα δεχθούμε οποιανδήποτε συζήτηση με τους
Γερμανούς η' συμφωνία με αυτούς οποιουδήποτε είδους να είναι
και θα πιέσουμε πάνω σε αυτό το σημείο τους Πολωνούς μας Συμμάχους)
η απάντηση του Στάλιν στον Τσώρτσιλ 25 Απριλίου 1943
Stalin to Churchill, sent 25 April 1943, received 25 April 1943
I received your message concerning the Polish affairs. Many thanks for your
interest in the matter.
....
Εγω έλαβα το μήνυμα σας που αφορά την Πολωνική υπόθεση.Ευχαριστω
πολύ για το ενδιαφέρον στο ζήτημα
.....
Stop.πασει θυσία να γίνει αποσιώπηση,αλλοίωση και καταστροφή
-η συνεδρίαση το 2010 της Ρωσικής Βουλής για την κατατεθημενη
πρόταση προς ψήφιση:
η σφαγή του Katyn το 1940 διαπράχθηκε από τον Ιωσήφ Στάλιν και
σοβιετικούς αξιωματούχους
-Katyn 1940
-ο πλανήτης γη από το διάστημα
-Katyn 1940
σβήσιμο σε μαύρο,όπου ακούγεται ακομα ο ήχος των πυροβολισμων
οι επισκέπτες της αίθουσας κάθονται όρθιοι και ακίνητοι μπροστά
από το ορθογώνιο με τους διαμελισμενους ανθρώπινους σκελετούς
γυρισμενοι προς το βιντεογουωλ
.
.
.
The Story of William Wilson
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το τελευταίο καιρό πήγαινε στη δουλειά και γύριζε με τα πόδια,για άσκηση,
ένα μέρος της διαδρομής ήταν μέσα στο πάρκο,
εκείνη την μέρα που επέστρεφε,πριν φθάσει στο πάρκο ένιωσε η θερμοκρασία
της ατμόσφαιρας να είναι μεγάλη,
αυτο ήταν περίεργο για την εποχή,αρχές άνοιξης,τέτοια θερμοκρασια,
και να γίνεται μεγαλύτερη,ανυπόφορη,σαν να βρίσκονταν μέσα σε αναμενο
καμινι,
η άσφαλτος έκαιγε,
ζαλισθηκε,
ευτυχώς έφθασε στο πάρκο,εκεί κάτω από τη σκιά των δέντρων θα ήταν
μικρότερη,
δεν ένιωσε διαφορα,μάλιστα η θερμοκρασία αυξήθηκε και άλλο,
κατάφερε να περπατήσει μέχρι το κέντρο του πάρκου,εκεί κάθησε σε
ένα παγκάκι
η θερμοκρασία πιο έντονη
πέρασε ώρα,
ξαφνικά η θερμοκρασία έπεσε σε φυσιολογικό επίπεδο,
σε λίγο συνηλθε,
για αρκετή ώρα δεν είδε άνθρωπο να περνάει,
στο μεγάλο άνοιγμα μπροστά του το χορτάρι είχε πρασινίσει και γυαλιζε
ήταν έτοιμος να σηκωθεί να φύγει όταν στο βάθος του είδε τις φιγούρες
ενός ζευγαριού να μπαίνουν από ένα παραπλευρο δρόμο,
τις παρακολουθούσε ασυναίσθητα,έπειτα η απόσταση ήταν μεγάλη για
να έχει καλή ορατότητα,
το ζευγάρι σταμάτησε,ο άντρας έσπρωξε τη γυναίκα,εκείνη έπεσε κατω,
εκείνος έτρεξε και εξαφανίσθηκε από το οπτικό του πεδίο,
σηκώθηκε να επεμβει για βοήθεια στη γυναίκα,δεν πρόλαβε γιατί την είδε
να σηκώνεται και να εξαφανίζεται προς το μέρος που πήγε ο άντρας,
επειτα μπορεί να εμπλεκε,άλλωστε ήταν ιδιωτική τους υπόθεση,
ίσως και να έκανε λάθος εκτίμηση,η απόσταση δεν βοηθούσε σε αυτό,
ο άντρας να μην έσπρωξε τη γυναίκα,και η γυναίκα να ζαλισθηκε και
να έπεσε,κι εκείνος να έτρεξε για βοήθεια,η γυναίκα ξεζαλισθηκε
σηκώθηκε και πηγε προς το μέρος του άντρα,
μια ορθολογική και λογική εξήγηση,και όχι αστυνομική,γελασε
βγήκε από το πάρκο,
στην αρχή δεν το κατάλαβε,ο δρόμος είχε αλλάξει,έδειχνε να είναι άλλος,
γύρισε πίσω,δεν βρήκε το πάρκο,
που βρίσκομαι;αναρωτήθηκε,
προσπάθησε να κρατήσει τη ψυχραιμία του,
δεν μπορούσε τίποτα άλλο να κάνει πάρα να περιφέρεται,ούτε και
κάποιον ανθρωπο συνάντησε να ρωτήσει που βρίσκεται,
ξαφνικά όλα επανήλθαν όπως πριν,στο δρόμο του πάρκου ήταν,
γύρισε σπίτι,
βρήκε την Β. εκεί,τον ρώτησε γιατί άργησε;,τι συνέβει;
δεν της είπε τίποτα για να μην την ανησυχήσει,είπε πως είχε έκτακτη δουλειά,
ένας δύσκολος πελάτης,
η Β.ειχε μαγειρέψει,φάγανε,
με συγχωρείς,της είπε,νιώθω κουρασμενος θα πάω να ξαπλώσω,
την άλλη μέρα επισκέφθηκε έναν φίλο του ψυχίατρο,
του είπε το περιστατικό,εκείνος του έκανε εγκεφαλογραφημα,
δεν βλέπω απολύτως τίποτα ανησυχητικό,αν όμως αυτό ξανάσυμβει τότε
το συζηταμε,του είπε ο ψυχίατρος
πέρασαν δέκα μέρες,ήταν στο γραφείο,η Β. του τηλεφώνησε:
'ειμαι στο κέντρο,σε περιμένω για καφέ'
'δεν έχω δουλεια'της ειπε'ερχομαι'
ετοιμασθηκε και βγήκε από το γραφειο,πήγε στο ασανσέρ,δεν το βρήκε,
τι έγινε;σκέφθηκε έκανα λάθος;που είναι;
έψαξε στον διάδρομο,δεν το βρήκε,
κατέβηκε με τις σκάλες στον δεύτερο όροφο,ούτε εκεί βρήκε ασανσέρ,
ούτε στον πρώτο,ούτε στο ισόγειο,
βγήκε έξω από την πολυκατοικία,
απομακρύνθηκε,
ξαναγύρισε,το ασανσέρ ήταν στη θέση του,
κατέβηκε με το τρόλευ στο κέντρο,
η Β. ήταν ήδη στο καφέ,παράγγειλε καφέ,πάλι δεν της είπε τίποτα,
κάτι περαστικό είναι,θα περάσει,όπως ηρθε
η Β.του είπε για τη δουλειά της,είναι χαρούμενη,θα αρχίσει τη μετάφραση
των Απάντων του Edgard Alan Poe,για λογαριασμό των εκδόσεων που
συνεργάζεται,
'ήταν το μεγάλο όνειρο μου'του είπε και τον φιλησε
πέρασε η ώρα,
η Β.κοιταξε το ρολόι,πάμε;του είπε,
ήταν έτοιμος να σηκωθεί,όταν έξω είδε όλα να έχουν αλλάξει,αγνώριστα,
σαν είχε μεταφερθεί,παρουσιασθεί ένα άλλο τμήμα της πόλης,
Θα καθησω λίγο,της είπε
η' αν θέλεις εσύ φύγε
εκείνη βιάζονταν και έφυγε,
πέρασε ώρα,η αλλαγή συνεχίζονταν,
και ξαφνικά επανήλθε η κανονική πόλη,
γύρισε σπιτι
σκέφθηκε να τηλεφωνήσει στον φίλο του ψυχίατρο,αν και ήταν ακατάλληλη
η ώρα,σχημάτισε τον αριθμό,,μετάνιωσε και έκλεισε το τηλέφωνο,
αμέσως σχεδόν χτύπησε το τηλέφωνο,ήταν ο ψυχίατρος,
τι έγινε;τον ρωτησε
συγνωμη,έκανα λάθος στον αριθμό,του απάντησε
δεν μου κρύβεις τίποτα;άκουσε σοβαρή τη φωνή του ψυχιατρου
όχι,μην ανησυχείς,όλα καλά,απάντησε,αν συμβεί θα έρθω σε επαφή μαζί
σου,
οκ.ειπε ο γιατρός
αμέσως του τηλεφώνησε και η Β.,
που μιλαγες;
με πήρε,εκείνος ο δύσκολος πελάτης που σου είπα,έχει σοβαρές νομικές
επιπλοκές η υποθεση του,θα σου πως λεπτομέρειες από κοντά,της απάντησε,το βράδυ να βγούμε για φαγητό,του πρότεινε
εντάξει,
στις 8 τρώγανε,
η Β.ηταν ενθουσιασμένη με τη μετάφραση του Πόε,
άρχισα από The Story of William Wilson,
Let me call myself,for the present William Wilson.That is not my real name.
ο William Wilson είναι ένας αριστοκράτης που το πραγματικό του
όνομα δεν είναι William Wilson,κάτω από αυτό κρύβεται,μέχρι που
εμφανίζεται κάποιος άλλος με το όνομα William Wilson,
και τότε όλα αλλάζουν η συνάντηση αυτή με το double myself τον
αναστατώνει και τον φέρνει στη παραφροσύνη,
ο E.A.Poe με λιτό τρόπο,χωρίς επίθετα χτίζει μια ιστορία με ορθολογισμό
και λογικη,a tale based on rationality and logic,
όπως γράφει στο έργο του The Philosophy of Composition
αυτή η ιστορία επιδέχεται πλήθος ψυχαναλυτικες αναλύσεις,
γιατί καταφεύγουμε στην απόκρυψη του myself,και τι συμβαίνει όταν
ο άλλος double myself εμφανίζεται;
λες να έχω κι εγω κάποιον άλλον;της είπε και γέλασε,double myself,
και να τον συναντήσω ξαφνικά και να παραφρόνησω;
έπειτα το πρόσωπο του σοβαρεψε
εσύ δεν κινδυνεύεις από κάτι τέτοιο,εισαι τοσο συγκρατημένος,τόσο
ορθολογιστης και λογικός,του απάντησε η Β.και τον αγκάλιασε,αλλά
και τόσο τρυφερός
τη νύχτα κοιμήθηκαν μαζί σπίτι της,
την άλλη μέρα στο γραφείο είχε δύσκολη μέρα με τον δύσκολο πελάτη,
ήταν σοβαρή η υπόθεση,αν δεν προσεχθει καλά,θα είναι καταστροφή,
σχεδίασε το πρώτο πλάνο ενεργειών,οι χειρισμοί πρέπει να είναι
απολυπτα λεπτοί,άκρως ορθολογισμενοι και λογικοποιημενη,(όπως
θα έλεγε και ο Πόε,σκέφθηκε),αλλιώς η παραμικρή αστοχία θα τα
τίναξε όλα στον αέρα,
γύρισε σπίτι απόγευμα,με τα πόδια,
παρατήρησε,διασκεδάζοντας,πως και το πάρκο ήταν εκεί και η θερμοκρασία
δεν είχε ανέβει και η πόλη ήταν η ίδια και το ασανσέρ ήταν στη θέση του
έφαγε κάτι πρόχειρο και κοιμήθηκε,
είχε σκοτεινιάσει στο δωμάτιο,όταν ξύπνησε,
πήρε τηλέφωνο την Β.να βγουν για φαγητό και ποτό,αύριο ήταν αργία,
'ο αριθμός που καλέσατε δεν υπαρχει' άκουσε τον τηλεφωνητή,
'the called number does not exist'
ξαναπήρε μήπως έκανε λάθος
'ο αριθμός που καλέσατε δεν υπαρχει
the called number does not exist'
η μονότονη φωνή του τηλεφωνητή
ξαναπήρε
'ο αριθμός που καλέσατε δεν υπαρχει,
the called number does not exist'
τι συμβαίνει;does not exist,δεν υπάρχει,και τι υπάρχει;αναρωτήθηκε
σαρκαστικά,ηλίθιοι
πήρε τις πληροφορίες της τηλεφωνικής υπηρεσίας
μετά τα 'παρακαλω,αναμεινατε στο ακουστικό σας'
άκουσε επιτέλους την φωνή του υπαλλήλου
'σας ακουμε'
είπε τι συνεβαινε και έδωσε τον αριθμο
περιμένετε κυριε
μετά από λίγο άκουσε,κύριε αυτός ο αριθμός δεν υπάρχει σε συνδρομητή
της υπηρεσίας μας,
τι δεν υπάρχει;πως χθες υπήρχε;αντεδρασε
σας ειπαμε κύριε πως δεν υπάρχει,είναι ανύπαρκτος,
τον έκοψε αυστηρα ο υπάλληλος
εκλεισε το τηλέφωνο εκνευρισμένος,
στο διάολο ηλίθιοι,βλάκες,ξέσπασε
βγήκε και πήγε σπίτι της Β.
χτύπησε τη πόρτα,περίμενε,
ξαναχτύπησε,η πόρτα δεν άνοιξε
έχει γούστο να μην υπάρχει και η Β.;σκέφθηκε αυτοσαρκαζοντας,τότε εγω
ποιος είμαι;μάλλον ο double myself;
άνοιξε τη πορτα με τα κλειδιά που είχε,
ησυχία,
πήγε στη κρεβατοκαμαρα,η Β. κοιμόνταν,
να μια μορφή ανυπαρξίας,είπε,
την ξύπνησε,
σε έπαιρνα τηλέφωνο,δεν μπορούσα να σε βγάλω,νόμιζα πως έπαθες
κάτι,
κοιμόμουνα βαριά,του είπε εκείνη,
σε είδα σε όνειρο,πως γύριζες με τα πόδια στο σπίτι,μπήκες στο πάρκο
και κάθησες αρκετή ώρα σε ένα παγκάκι ξαφνικά στο βάθος εμφανίσθηκε
ένα ζευγάρι ο άντρας έσπρωξε τη γυναίκα,η γυναικα έπεσε κάτω ,ο άντρας έτρεξε και εξαφανίσθηκε,
είχα την αίσθηση πως εκείνος ο άντρας ήσουνα εσύ κι εκείνη η γυναίκα
εγω,
δεν θυμάμαι τίποτα άλλο,
.
.
.
(Ανθρώπινα Εσωτερικά)
Η ΚΡΑΥΓΗ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
έμεναν μαζί δέκα χρόνια,εκείνη ήταν επαγγελματίας ζωγράφος,κι εκείνος δικηγόρος ειδικευμένος στο Ιδιωτικό και Αστικό Δίκαιο,
γνωρίσθηκαν σε μια έκθεση της σε κεντρική γκαλερί,του είχαν κάνει μεγαλη
εντύπωση τα έργα της,και αγόρασε ένα,
τρεις μήνες μετά ήρθε στο γραφείο του,για υπόθεση διαζυγίου της,
οι λόγοι πολλαπλοί,μοιχεία,βία,
εκείνο τον καιρό του εκμυστηρεύθηκε επισκεφθονταν ψυχαναλυτή,
είχε συμπτώματα κατάθλιψης,η κατάσταση της ήταν βελτιωμένη,
εκείνος ήταν διαζευγμένος δύο χρόνια πριν,οι σχέσεις του μετά ήταν
παροδικές,δεν ήθελε δέσμευση,
άρχισαν να συναντιώνται και εκτός γραφείου,σε καφέ,για φαγητό,για ποτό
σε μπαρ,
μια νύχτα στο μπαρ του αγκουμπισε το χέρι και το κράτησε,
γύρισαν σπίτι του και κοιμήθηκε εκει
σε ένα μήνα της προτεινε να μεινουν μαζί,
ενοικιασαν ένα μεγάλο οροφοδιαμερισμα στα προάστια,το οποίο είχε άνετο χώρο για το εργαστηριο της,και γραφείο για κείνον
δεν παντρεύτηκαν,δεν ήθελαν,ούτε παιδιά έκαναν,ούτε είχαν παιδιά από τους
προηγούμενους γάμους
η ζωή τους ήταν η φυσιολογική ζωή ενός ζευγαριού,πρόσεχαν να κρατούν
ισορροπίες,
τώρα εκείνη ετοιμάζει μια νέα έκθεση ζωγραφικής,στη καλλιτεχνική της
πορεία συχνά άλλαζε στιλ,
αυτή τη φορά τα έργα της είναι τεραστιων διαστάσεων,με έντονο νέο -
εξπρεσιονισμό,τα ονομάζει Meta-Pollack,αναφορά στον Jackson Pollock,
οι μουσαμάδες είναι απλωμενοι στο δάπεδο και εκείνη με διάφορα μέσα
εφαρμόζει τα χρώματα της,η' τους ραντίζει με χρώμα,ενσωματώνεται
μέσα τους,
αυτά από τα λίγα που είδε,γιατί δεν ηθελε να την ενοχλεί την ώρα της
δουλειάς,
δεν ένιωθε ικανοποιημενη από την πορεία της ζωγραφικής,δεν του το
είπε αλλά το κατάλαβε από το ύφος και τη διαθεση της,είχε γίνει απρόσιτη,
δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου,εκείνος την παρακολουθούσε χωρίς να
επεμβαίνει,
και οι δύο απασχολούνταν πολλές ωρες στη δουλειά,
κάποιες φορές δεν την έβρισκε σπίτι όταν γυρνούσε από τη δουλεια,και
ούτε του έλεγε,όταν επέστρεφε,
μια βραδιά κλείσθηκε στο εργαστήριο της,την άκουγε όλη τη νύχτα να
εργάζεται,
επισκέφθηκε ψυχίατρο για συμβουλή,εκεινος του είπε πως είναι πολύ
συνειθισμενο καλλιτέχνες να περνούν έντονο στρες,μάλιστα όταν
ετοιμάζουν κάποιο έργο,να μην ανησυχει είναι περιοδικό,
όταν γύρισε σπίτι την βρήκε στο σαλόνι να κάθεται,
αμέσως τον ρώτησε,πηγες σε ψυχίατρο;
εκείνος δεν της το'κρυψε,
εκείνη δεν είπε τίποτα άλλο,
από εκείνη την μέρα είχε απομακρυνθει εντελώς από αυτόν,
πριν δύο μέρες πήγε στο γραφείο του απροειδοποίητα,εκείνη την ώρα
είχε κάποιο πελάτη,ανέβαλε για άλλη φορά τη συζήτηση της υπόθεσης
του,ο πελάτης έφυγε,
εκείνη κάθισε απέναντι του,και του είπε με σταθερή φωνή,
όταν γυρίσεις σπίτι δεν θα με βρεις εκεί,θα έχω φύγει,και μην με ψάξεις,
εκείνος ταράχθηκε,γιατί τι έγινε;τι συμβαίνει;
εδώ και δύο χρόνια έχεις αλλάξει,του είπε,στην αρχή ήθελα να μιλήσω
μαζί σου,γρήγορα κατάλαβα ότι δεν θα άλλαζα τίποτα,κάθε μέρα
απομακρυνοσουν όλο και πιο πολύ, άρχισα να δουλεύω πιο εντατικά,
η ζωγραφική δεν με ευχαριστούσε πια ούτε με εκφραζε,τις νύχτες
ήμουνα άγρυπνη,άκουγα την αναπνοή σου και σκεπτομουν να τυλίξω
ένα μουσαμά στο πρόσωπο σου και να σε πνίξω,
εκείνη τη μέρα που σε ρώτησα:πηγες σε ψυχίατρο;
σε είχα δει να βγαίνεις από εκει,κατά σύμπτωση είχα πάει μετά από
σένα να τον επισκεφθώ,σε είδα και έφυγα,
πήγα σε ένα καφέ,κάποιος με κοιτούσε επιμονα,ήρθε και κάθησε στο
τραπέζι,παραδόθηκα στο φλερτ του,
πήγαμε σε ένα ξενοδοχειο,του είπα πως είμαι επαγγελματίας πόρνη και με πλήρωσε,
μου ζήτησε τηλέφωνο,το αρνήθηκα,
τα χρηματα τα πέταξα στο δρόμο,
το ήξερα πως σε απασχολούσε κάποια άλλη γυναίκα,δεν μου τηλεφωνούσες
όπως πριν,έπαψες να μου τηλεφωνείς,ήσουνα συνέχεια αφηρημενος,δεν μου
μιλούσε πια,ούτε σε ενδιεφερε η δουλεια μου,
έψαξα και βρήκα τη γυναίκα,δεν μου αρνήθηκε τη σχέση σας,την παρακάλεσα
να μην σου αναφέρει τίποτα,
δεν ήθελα να ταπεινωθω,ούτε να εξευφτελισθω,
πόνεσα και δεν τον εκδήλωσα,
όμως αυτή η ιδέα να σε πνίξω επανέρχονταν επιμονη
χθες μπήκα στη κρεβατοκάμαρα με το μουσαμά στα χέρια,έτοιμη να τον
τυλίξω στο κεφάλι σου,κοιμόσουν τόσο ήσυχος,ξαφνικά σταματησα,
ένιωθα σαν να'χω παραλύσειέφυγα έντρομη από το δωμάτιο,κλείσθηκα
στο εργαστήριο και κατέστρεψα όλους τους πίνακες,
σταμάτησε να μιλά,ακούγονταν η αναπνοή της,
εκείνος κατάλαβε ότι όλα τελείωσαν,είχε αποκαλυφθεί,
εκείνη σηκώθηκε,αντίο,είπε και έφυγε,
έκλεισε την πόρτα,
πήγε σπίτι αμέσως,δεν ήταν εκεί,στο εργαστήριο όλοι οι πίνακες σχισμενοι,
άφησε όλα τα πράγματα της,
δεν την έψαξε,
την άλλη μέρα ξενοικιασε το διαμέρισμα και νοικιασε σε άλλη περιοχή μακρυά,
από τότε ποτέ δεν την ξαναείδε,
.
.
.
THE LOST C.P.CAVAFY 7021 ΑC
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Έτος 7021 μ Χ,ο πλανήτης γη μαστιζεται από συνεχείς λαιλαπες ιών,
ο οποίες εξελλισονται σε παγκόσμιες θανατηφορες επιδημίες,με
εκαταμμυρια θύματα,
η ιατρική είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό αναπτυγμένη και πολύ γρήγορα
μετα το πρώτο σοκ αντιμετωπιζει πλήρως την κατάσταση,μέχρι να
ενσκήψει ο επόμενος ιός και επιδημία,οι άνθρωποι φορούν ειδικές
φόρμες προστασίας με φίλτρα αέρος,
εκείνο το έτος εντοπίζεται ένας ιός,οποίος πήρε το κωδικό όνομα:
C.P.CAVAFY GREEK VIRUS
επειδή έκανε επίθεση και διέγραφε ότι είχε σχέση με τον Κ.Π.Καβαφη
στην ελληνική γλώσσα,
ηταν τόσο ισχυρόςπου δεν αντιμετωπίζεται πλέον η κακόβουλος δράση
του,
όλα τα κείμενα είναι σε ηλεκτρονική μορφή,το χαρτί ανήκει στην
προϊστορία,και αυτό διευκολύνει τον ιό στην καταστροφική του δράση,
μυστηριο είναι γιατί οι χάκερς αυτού του ιού επέλεξαν τον Κ.Π.Καβαφη
στην ελληνική γλώσσα,
η αστυνομία κάνει συνεχείς έρευνες για την αποκάλυψη και την τιμωρία
τους,
ειδικοί επιστήμονες της πληροφορικής εκφέρουν σοβαρή εμπεριστατωμένη γνώμη,ότιο C.P.CAVAFY GREEK VIRUS δεν είναι κατασκευασμένος σε εργαστήριο
από κάποιους παρανοϊκούς χάκερς,αλλά έχει δημιουργηθεί από τα Υψηλής
Τεχνολογίας Συστήματα Πληροφορικης τα οποία είναι δυνατόν να αυτονομηθουν και να δράσουν κακόβουλα ακόμα και εναντίον τουςκαταστρέφοντας αμετάκλητα μεγάλα τμήματα του συστήματος τους,
ένα είδος αυτοάνοσου
σε αυτήν την περίπτωση είναι αδύνατη η εξουδετερωση του ιου,γιατί το RNA
ο αγγελιοφόρος του, μεταλλασσεται ενγενως συνεχώς
και μια από τις σοβαρότατες παραπλευρες επιπτώσεις αυτού του ιου
είναι ότι προσβάλει και τον άνθρωπο διαγραφοντας από την μνήμη του
τον Κ.Π.Καβαφη στα ελληνικα,
αυτό γιατί ο άνθρωπος του 7021 λόγω της υψηλής του δικτύωσης έχει μεταλλαχθεί ως ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής,HOMO CUMPUTERUS 7021
και ως εκ τουτου προσβλησιμος από ιους,
μετά από αυτό το τεράστιο πολιτιστικό σοκ,αποφασίσθηκε η παραγωγή χαρτιού,και η μαζική εκτύπωση όλων των κειμένων που είναι αποθηκευμένα
σε ηλεκτρονική μορφή,
όσον αφορά τον Κ.Π.Καβαφη επιστρατεύθηκαν ελληνιστες,με άριστη γνώση
της ελληνικής γλώσσας,να μεταφράσουν τον ποιητή από οποιαδήποτε
γλώσσα είναι μεταφρασμενος
ο CNC αναλαβε τη μετάφραση από τα αγγλικα,έχοντας και αυτός τον Κ.Π.Καβαφη πλήρως διεγραμμενον από την μνήμη του
το παρακάτω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του:
THE LOST C.P.CAVAFY 7021
translations CNC
(Σε αυτό υπερβαίνοντας την επιστημονική φαντασία εμφανίζεται το πρωτότυπο ποιημα του Κ.Π.Καβαφη,το οποίο για την ανθρωπότητα του 7021μΧ είναι χαμένο
για πάντα )
THE LOST C.P.CAVAFY 7021 AC
-μεταφραση translation CNC
Constantine P. Cavafy
The Horses of Achilles
When they saw Patroklos dead
-so brave and strong, so young-
the horses of Achilles began to weep;
their immortal natures were outraged
by this work of death they had to look at.
They reared their heads, tossed their manes,
beat the ground with their hooves,
and mourned Patroklos, seeing him lifeless, destroyed,
now mere flesh only, his spirit gone,
defenceless, without breath,
turned back from life to the great Nothingness.
Zeus saw the tears of those immortal horses and felt sorry.
"I shouldn't have acted so thoughtlessly
at the wedding of Peleus," he said.
"Better if we hadn't given you as a gift,
my unhappy horses. What business did you have down there,
among pathetic human beings, the toys of fate?
You're free of death, you won't get old,
yet ephemeral disasters torment you.
Men have caught you in their misery."
But it was for the eternal disaster of death
that those two gallant horses shed their tears.
Τα άλογα του Αχιλλέως
τα αλογα του Αχιλλέα όταν είδαν τον Πάτροκλο
νεκρό,τόσο γενναίο και δυνατό,τόσο νέο,
τα αλογα του Αχιλλέα άρχισαν το κλάμα
η αθάνατη φύση τους εξοργισμένη ήταν
μ'αυτο του θανάτου το έργο που'βλεπαν
τράβηξαν πίσω τα κεφάλια τους,τίναξαν τις χαιτες τους,
με τις οπλες τους χτύπησαν το χώμα,
και θρήνησαν τον Πάτροκλο,άψυχο βλέποντας,διαλυμένον,
απλα τωρα μια σάρκα μόνο,το πνεύμα του φευγατο,
απροστάτευτο,χωρίς αναπνοή,επεστραμενον
απ'τη ζωή στο μεγάλο τιποτα ο Ζευς αυτών
των αθανάτων αλόγων τα δάκρυα είδε κι ένιωσε λυπη
'δεν έπρεπε στου Πηλέα το γάμο τόσο απερίσκεπτα
να πράξω' αυτός είπε'καλλιτερα δώρο να μην σας είχα δώσει,
δυστυχισμένα μου άλογα,τι δουλειά εσείςεδώ κάτω είχατε,
ανάμεσα στα θλιβεράανθρώπινα όντα,τα παιχνίδια της μοιρας;
ελεύθερα από θάνατον,σεις που δεν γερναται,όμως εφημερες
συμφορές σας τυραννούν,οι άνθρωποι στην κσκομοιρια τους
σας έχουνε πιασμένα'αλλά για την αιώνιο ήταν του θανάτου
αφανισμό που τα δάκρυα τους έχυναν τα ευγενικά εκείνα αλογα
.
.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Τα άλογα του Αχιλλέως
Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο,
που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος,
άρχισαν τ' άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως·
η φύσις των η αθάνατη αγανακτούσε
για του θανάτου αυτό το έργον που θωρούσε.
Τίναζαν τα κεφάλια των και τες μακρυές χαίτες κουνούσαν,
την γη χτυπούσαν με τα πόδια, και θρηνούσαν
τον Πάτροκλο που ενοιώθανε άψυχο -αφανισμένο-
μιά σάρκα τώρα ποταπή -το πνεύμα του χαμένο-
ανυπεράσπιστο -χωρίς πνοή-
εις το μεγάλο Τίποτε επιστραμένο απ' την ζωή.
Τα δάκρυα είδε ο Ζεύς των αθανάτων
αλόγων και λυπήθη. «Στου Πηλέως τον γάμο»
είπε «δεν έπρεπ' έτσι άσκεπτα να κάμω·
καλύτερα να μην σας δίναμε άλογά μου
δυστυχισμένα! Τι γυρεύατ' εκεί χάμου
στην άθλια ανθρωπότητα πούναι το παίγνιον της μοίρας.
Σεις που ουδέ ο θάνατος φυλάγει, ουδέ το γήρας
πρόσκαιρες συμφορές σας τυραννούν. Στα βάσανά των
σας έμπλεξαν οι άνθρωποι». -Όμως τα δάκρυά των
για του θανάτου την παντοτεινή
την συμφοράν εχύνανε τα δυό τα ζώα τα ευγενή.
.
.
Constantine P. Cavafy
King Dimitrios
Not like a king but an actor, he put on a grey cloak
instead of his royal one and secretly went away.
Plutarch, Life of Dimitrios
When the Macedonians deserted him
and showed they preferred Pyrrhos,
King Dimitrios (a noble soul) didn't behave
-so they said-
at all like a king.
He took off his golden robes,
threw away his purple buskins,
and quickly dressing himself
in simple clothes, he slipped out-
just like an actor who,
the play over,
changes his costume and goes away.
Βασιλεύς Δημήτριος
Ὥσπερ οὐ βασιλεύς, ἀλλ’ ὑποκριτής, μεταμφιέννυται
χλαμύδα φαιὰν ἀντὶ τῆς τραγικῆς ἐκείνης,
καὶ διαλαθὼν ὑπεχώρησεν.
Πλούταρχος, Βίος Δημητρίου
όταν οι Μακεδόνες τον παρατησαν
κι έδειξαν πως προτιμούν τον Πύρρο
ο βασιλεύς Δημήτριος(μια ευγενικη ψυχή)
δεν συμπεριφερθηκε,έτσι είπαν,σαν
βασιλεύς καθόλου
ξεντυθηκε τα χρυσά του ρουχα
πέταξε τα πορφυρα του σανδάλια
και γρήγορα με απλά ρούχα ντύθηκε,
και γλυστρισε,
ακριβώς σαν ηθοποιός που,αφού η παράσταση
τελειώσει,αλλάζει τα κουστούμι του
και φευγει
.
.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Ο βασιλεύς Δημήτριος
Ὥσπερ οὐ βασιλεύς, ἀλλ’ ὑποκριτής, μεταμφιέννυται
χλαμύδα φαιὰν ἀντὶ τῆς τραγικῆς ἐκείνης,
καὶ διαλαθὼν ὑπεχώρησεν.
Πλούταρχος, Βίος Δημητρίου
Πλούταρχος, Βίος Δημητρίου
Σαν τον παραίτησαν οι Μακεδόνες
κι απέδειξαν πως προτιμούν τον Πύρρο
ο βασιλεύς Δημήτριος (μεγάλην
είχε ψυχή) καθόλου — έτσι είπαν —
δεν φέρθηκε σαν βασιλεύς. Επήγε
κι έβγαλε τα χρυσά φορέματά του,
και τα ποδήματά του πέταξε
τα ολοπόρφυρα. Με ρούχ’ απλά
ντύθηκε γρήγορα και ξέφυγε.
Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός
που όταν η παράστασις τελειώσει,
αλλάζει φορεσιά κι απέρχεται.
.
.
Constantine P. Cavafy
The Satrapy
Too bad that, cut out as you are
for grand and noble acts,
this unfair fate of yours
never helps you out, always prevents your success;
that cheap habits get in your way,
pettiness, or indifference.
And how terrible the day you give in
(the day you let go and give in)
and take the road for Susa
to find King Artaxerxes,
who, propitiously, gives you a place at his court
and offers you satrapies and things like that -
things you don't want at all,
though, in despair, you accept them just the same.
You're longing for something else, aching for other things:
praise from the Demos and the Sophists,
that hard-won, that priceless acclaim -
the Agora, the Theatre, the Crowns of Laurel.
You can't get any of these from Artaxerxes,
you'll never find any of these in the satrapy,
and without them, what kind of life will you live?
Η Σατραπεία
κακό πολύ εκείνο,καθώς φτιαγμένος είσαι
για τα μεγάλα κι ευγενή έργα,
αυτή η άδικη σου μοίρα ποτέ να μην σε βοηθά,
πάντοτε σου εμποδίζει την επιτυχία σου,
εκείνες οι φτηνες συνηθειες στο δρομο σου
να μπαίνουν,μικρότητα η' αδιαφορία
και τώρα πόσο φοβερή η μέρα που εσύ
αποδεχεσε(η μέρα που αφήνετε κι αποδεχεσε)
και το δρόμο για τα Σούσα παίρνεις να βρεις
τον βασιλέα Αρταξέρξη που ευνοικα,σου δίνει θέση
στην αυλή το υκαι σου προσφέρει σατραπειες και πράγματα
τέτοια,
πράγματα που εσύ καθόλου δεν θέλεις,αν και,σ'απελπισια,
αυτά τα δεχεσε,
παρολα αυτα
εσύ για κάτι άλλο ποθεις,γι'αλλα πράγματα πονας,
έπαινο απ'το Δήμο και τους Σοφιστές,
εκείνη την δύσκολα κερδισμένη,την ανεκτίμητη
εκείνη αναγνώριση,
την Αγορά,το Θέατρο,τα Στεφάνια Δάφνης!
τίποτα απ'αυτα να λάβεις απ'τον Αρταξερξη δεν μπορείς,
ποτέ τίποτα απ'αυτα στη σατραπεια δεν θα βρεις
και δίχως αυτά ,τι είδους ζωή εσύ θα ζησεις;
.
.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Η Σατραπεία
Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται·
να σ' εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις
(η μέρα που αφέθηκες κ' ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες, και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι' άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα Εύγε·
την Αγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Αυτά πού θα στα δώσει ο Αρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρείς στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.
.
.
Constantine P. Cavafy
Alexandrian Kings
The Alexandrians turned out in force
to see Cleopatra's children,
Kaisarion and his little brothers,
Alexander and Ptolemy,
who'd been taken out to the Gymnasium for the first time,
to be proclaimed kings there
before a brilliant array of soldiers.
Alexander: they declared him
king of Armenia, Media, and the Parthians.
Ptolemy: they declared him
king of Cilicia, Syria, and Phoenicia.
Kaisarion was standing in front of the others,
dressed in pink silk,
on his chest a bunch of hyacinths,
his belt a double row of amethysts and sapphires,
his shoes tied with white ribbons
prinked with rose-coloured pearls.
They declared him greater than his brothers,
they declared him King of Kings.
The Alexandrians knew of course
that this was all just words, all theatre.
But the day was warm and poetic,
the sky a pale blue,
the Alexandrian Gymnasium
a complete artistic triumph,
the courtiers wonderfully sumptuous,
Kaisarion all grace and beauty
(Cleopatra's son, blood of the Lagids);
and the Alexandrians thronged to the festival,
full of enthusiasm, and shouted acclamations
in Greek, and Egyptian, and some in Hebrew,
charmed by the lovely spectacle --
though they knew of course what all this was worth,
what empty words they really were, these kingships.
Αλεξανδρινοί βασιλείς
οι Αλεξανδρινοί εξαναγκάστηκαν να πάνε
τα παιδιά της Κλεοπάτρας να δουνε
το Καίσαριωνα και τα μικρά του αδέλφια
Αλέξανδρο και Πτολεμαίο
που για πρώτη φορά στο Γυμνασιο τα εβγαζαν
βασιλείς εκει ν'ανακηρρυξουν
μπροστά απ' των στρατιωτών τη λαμπρή παραταξη
τον Αλέξανδρο κάλεσαν
βασιλέα της Αρμενίας,της Μήδειας και των Παρθων
τον Πτολεμαίο κάλεσαν
βασιλέα της Κιλικίας,Συρίας και Φοινικης
τον Καισαριωνα που μπροστά απ'τους άλλους στέκονταν
ντυμένος ροζ μεταξι
πάνω στο στήθος του ανθοδέσμη υακίνθων
η ζώνη του μια διπλή σειρά αμεθυστων και ααπφειρων
τα υποδήματα του δεμένα με λευκές κορδελες
στολισμένα με ροδόχροα μαργαριτάρια
αυτοί αυτόν τον κάλεσαν απ'τ'αδελφια του πιο πολύ
τον κάλεσαν Βασιλέα των Βασιλεων,
οι Αλεξανδρινοι γνώριζαν βεβαιως
ότι ολο αυτό ήταν μονάχα λόγια,όλα θεατρο
αλλά η μέρα ήταν ζεστή και ποιητικη
ο ουρανός ένα απαλο γαλάζιο
το Αλεξανδρινό Γυμνάσιο
ένας τέλειος της τεχνης θρίαμβος
θαυμάσια των αυλικών η πολυτέλεια
ο Καισαρίων όλος χάρη και ομορφιά
(της Κλεοπάτρας γιος,των Λαγιδων αιμα)
και οι Αλεξανδρινοι συνέρρεαν στη γιορτη
γεμάτοι ενθουσιασμό και ζητωκραυγαζαν
στα ελληνικα και αιγυπτιακά και κάποιοι στα εβραϊκά
γοητευμένοι με το ωραίο θεαμα
αν κι αυτοί βεβαίως γνωριζαν τι αυτό όλο αυτό άξιζε,
τι κούφια λόγια αυτά πραγματικά ήταν,αυτά τα βασιλεια
.
.
.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Αλεξανδρινοι βασιλεις
Μαζεύθηκαν οι Αλεξανδρινοί
να δουν της Κλεοπάτρας τα παιδιά,
τον Καισαρίωνα, και τα μικρά του αδέρφια,
Αλέξανδρο και Πτολεμαίο, που πρώτη
φορά τα βγάζαν έξω στο Γυμνάσιο,
εκεί να τα κηρύξουν βασιλείς,
μες στη λαμπρή παράταξη των στρατιωτών.
Ο Αλέξανδρος - τον είπαν* βασιλέα
της Αρμενίας, της Μηδίας, και των Πάρθων.
Ο Πτολεμαίος - τον είπαν βασιλέα
της Κιλικίας, της Συρίας, και της Φοινίκης.
Ο Καισαρίων στέκονταν πιο εμπροστά,
ντυμένος σε μετάξι τριανταφυλλί,
στο στήθος του ανθοδέσμη από υακίνθους,
η ζώνη του διπλή σειρά σαπφείρων κι αμέθυστων,
δεμένα τα ποδήματά του μ' άσπρες
κορδέλες κεντημένες με ροδόχροα μαργαριτάρια.
Αυτόν τον είπαν πιότερο από τους μικρούς,
αυτόν τον είπαν Βασιλέα των Βασιλέων.
Οι Αλεξανδρινοί ένιωθαν βέβαια
που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.
Αλλά η μέρα ήτανε ζεστή και ποιητική,
ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό,
το Αλεξανδρινό Γυμνάσιον ένα
θριαμβικό κατόρθωμα της τέχνης,
των αυλικών η πολυτέλεια έκτακτη,
ο Καισαρίων όλο χάρις κι εμορφιά
(της Κλεοπάτρας υιός, αίμα των Λαγιδών)·
κι οι Αλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή,
κι ενθουσιάζονταν, κι επευφημούσαν
ελληνικά, κι αιγυπτιακά, και ποιοι εβραίικα,
γοητευμένοι με τ' ωραίο θέαμα -
μόλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες
.
.
.
Constantine P. Cavafy
Anna Komnina
In the prologue to her Alexiad,
Anna Komnina laments her widowhood.
Her soul is all vertigo.
"And I bathe my eyes," she tells us,
"in rivers of tears...Alas for the waves" of her life,
"alas for the revolutions." Sorrow burns her
"to the bones and the marrow and the splitting" of her soul.
But the truth seems to be this power-hungry woman
knew only one sorrow that really mattered;
even if she doesn't admit it, this arrogant Greek woman
had only one consuming pain:
that with all her dexterity,
she never managed to gain the throne,
virtually snatched out of her hands by impudent John.
Άννα Κομνηνή
στον προλογο της Αλεξιάδης της
θρηνεί την χηρεια της η Άννα Κομνηνη
Εις ίλλιγον είν’ η ψυχή της. «Καὶ
ῥείθροις δακρύων» μας λεει «περιτέγγω
τοὺς ὀφθαλμούς..... Φεῦ τῶν κυμάτων» της ζωής της,
«φεῦ τῶν ἐπαναστάσεων».η οδυνη την καιει
«μέχρις ὀστέων καὶ μυελῶν καὶ μερισμοῦ ψυχῆς
όμως η αλήθεια φαίνεται να'ναι πως αυτή η πεινασμένη
για εξουσία γυναίκα μόνο μια οδύνη γνώρισε
που πραγματικά έχει σημασία
ακόμη κι αν δεν το παραδέχεται αυτο ,αυτή η αλαζονική
Ελληνίδα γυναίκα
είχε μόνο έναν πόνο που την ετρωγε
πως παρ'ολη την επιδεξιότητα της
ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει το θρόνο
που σχεδόν μεσ'απ' τα χερια της αρπαχθηκε απ'τον θρασύ Ιωαννη
.
.
.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Άννα Κομνηνή
Στον πρόλογο της Αλεξιάδος της θρηνεί,
για την χηρεία της η Άννα Κομνηνή.
Εις ίλλιγον είν’ η ψυχή της. «Καὶ
ῥείθροις δακρύων» μας λέγει «περιτέγγω
τοὺς ὀφθαλμούς..... Φεῦ τῶν κυμάτων» της ζωής της,
«φεῦ τῶν ἐπαναστάσεων». Την καίει η οδύνη
«μέχρις ὀστέων καὶ μυελῶν καὶ μερισμοῦ ψυχῆς».
Όμως η αλήθεια μοιάζει που μια λύπη μόνην
καιρίαν εγνώρισεν η φίλαρχη γυναίκα·
έναν καημό βαθύ μονάχα είχε
(κι ας μην τ’ ομολογεί) η αγέρωχη αυτή Γραικιά,
που δεν κατάφερε, μ’ όλην την δεξιότητά της,
την Βασιλείαν ν’ αποκτήσει· μα την πήρε
σχεδόν μέσ’ απ’ τα χέρια της ο προπετής Ιωάννης.
.
.
.
Constantine P. Cavafy
Apollonios of Tyana in Rhodes
Apollonios was speaking
about proper education and culture
with a young man building a luxury house in Rhodes.
"When I enter a temple,"
said the Tyanian finally, "even if it's a small one,
I'd much rather see
a gold and ivory statue there
than a statue of common clay in a large temple."
"Of common clay": how disgusting-
yet some (who haven't been adequately trained)
are taken in by what's bogus. Of common clay.
Ο Απολλώνιος από τα Τυανα στη Ρόδο
ο Απολλώνιος μιλούσε
για την αρμόζουσα παιδεία και καλλιεργεια
μ'ένα νεαρό που'κτιζε στη Ρόδο πολυτελή οικια
«Ἐγὼ δὲ ἐς ἱερὸν»
είπε ο Τυανεύς τελειωνοντας «παρελθὼν
πολλῷ ἂν ἥδιον ἐν αὐτῷ μικρῷ
ὄντι ἄγαλμα ἐλέφαντός τε καὶ χρυσοῦ
ἴδοιμι ἢ ἐν μεγάλῳ κεραμεοῦν τε καὶ φαῦλον.»
«το κεραμεοῦν και φαῦλον'' πόσο αποκρουστικο
όμως κάποιοι(που δεν έχουν αρκετά γυμνασθει)
παρασύρονται με ότι είναι κιβδηλο.Το κεραμεοῦν και φαῦλον
.
.
.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Απολλώνιος ο Τυανεύς εν Ρόδω
Για την αρμόζουσα παίδευσι κι αγωγή
ο Απολλώνιος ομιλούσε μ’ έναν
νέον που έκτιζε πολυτελή
οικίαν εν Ρόδω. «Ἐγὼ δὲ ἐς ἱερὸν»
είπεν ο Τυανεύς στο τέλος «παρελθὼν
πολλῷ ἂν ἥδιον ἐν αὐτῷ μικρῷ
ὄντι ἄγαλμα ἐλέφαντός τε καὶ χρυσοῦ
ἴδοιμι ἢ ἐν μεγάλῳ κεραμεοῦν τε καὶ φαῦλον.»—
Το «κεραμεοῦν» και «φαῦλον»· το σιχαμερό:
που κιόλας μερικούς (χωρίς προπόνησι αρκετή)
αγυρτικώς εξαπατά. Το κεραμεοῦν και φαῦλον.
.
.
.
ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΒΙΡΤΖΙΝΙΑΣ ΓΟΥΛΦ
HER OWN VIRGINIA WOOLF'S ROOM
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
καθετί μ'εχει εγκαταλείψει εκτός από τη βεβαιότητα της καλοσύνης σου.
Δεν μπορώ να καταστρέφω τη ζωή σου πια.Δεν μπορώ να σκεφθω δύο ανθρώπους
που να υπήρξαν πιο ευτυχισμένοι από μας
περπατώ δίπλα στις όχθες του ποταμού Ούζ,τα νερά του κυλούν αδιάφορα
για ότι μου συμβαίνει,για ότι συνέβηκε,για ότι θα συμβεί,
ούτε πια είναι κάποιος προσωποιημενος θεός,ούτε στα νερά του κολυμπούν νεράιδες,
αυτή την εποχή τα νερά είναι ακόμα κρύα,όμως εγω δεν νιώθω κρύο,δεν κρυώνω,
κι ας είναι αυτό που θα συναντήσω το πιο παγωμένο,
ο Λέοναρντ θα το έχει διαβάσει,θα τρελαθεί,δεν θα ξέρει όμως που να τρέξει,
θα φωνάξει φίλους γνωστούς,απάντηση δεν θα πάρει,
Ήσουνα απολυτα υπομονετικός μαζί μου κι απίστευτα καλός.Θελω να το πω,
ο καθένας το γνωρίζει.Αν κάποιος μπορούσε να με σώσει αυτός θα'σουνα εσύ.
αυτές οι λέξεις θα τον μαχαιρώσουν,όμως νταρλινγκ πρέπει να γίνει,
περπατώ δίπλα στα νερά που τρέχουν,δεν επιλέγω μέρος,οπουδήποτε
είναι το ίδιο,πατάω πάνω στα χαλίκια και στις χοντρές πέτρες,
χοντρές πέτρες ασαλευτες από τη βαρύτητα,χρόνια αιώνες,αδιάφορες
για οποιαδήποτε αιωνιότητα
Το ξέρω ότι καταστρέφω τη ζωή σου,ότι χωρίς εμένα μπορούσες να εργασθεις.
Και το ξέρεις πως το ξερω.Βλεπεις πως ούτε ακομα αυτο μπορώ να το γράψω
σωστά.Δεν μπορώ να διαβασω.Οτι θέλω να πω είναι πως οφείλω όλη την ευτυχία
της ζωής μου σε σένα
ξέρω πως τρομάζεις,όπως εγω για σένα φοβήθηκα με τους βομβαρδισμούς
στο Λονδίνο,το σπίτι κατέρρευσε,
Λέοναρντ,ούρλιαξα,θα εισβαλουν οι Γερμανοί στο Λονδίνο,θα ψάξουν
λυσσασμενα για τους Εβραίους,θα σε κυνηγήσουν,πρεπει να κρυφτείς,
εγω,νταρλινγκ,θα κρυφθω στα νερά,δύο πιθανές κάτω από τα νερά,το
ξέρω πως πάντα κάτω από νερά ήμουνα πνιγμένη,
δεν είχα το δικό μου δωμάτιο,η πόρτα ήταν ανοικτή,τον άκουγα να μπαίνει,
έκλεινα τα μάτια,εσφιγγα τα πόδια,ήρθα μου έλεγε,μου άνοιγε τα πόδια,
σηκωνε το φόρεμά μου,άκουγα την ανάσα του βαριά,ήμουνα έξι χρόνων,
πάντα ήμουνα έξι χρόνων
Έχεις υπάρξει με κάθε τρόπο όλα που μπορούσε κάποιος να είναι.Δεν νομίζω
δύο άνθρωποι να έχουν υπάρξει πιο ευτυχισμένοι μέχρι αυτή η τρομερή αρρώστια
να έρθει.Δεν μπορώ πια να την πολεμήσω.
τα νερά αρχίζουν να μου μοιαζουν,έγιναν ομοια μου,
η Βιτα ήταν ξαπλωμένη στο ντιβάνι,πόσο όμορφη ήταν,και πόσο απαλά
μύριζε το δέρμα της,
κοίταξε Βιρτζίνια στον καθρέφτη,
πήγα στον καθρέφτη,
τι βλέπεις;
Δεν βλέπω την Βιρτζίνια,απάντησα,γιατί;
Επειδή,νταρλινγκ,είσαι καθρέφτης των αντρών,είπε η Βιτα
τότε εκεί μέσα είδα τον αδερφό μου να μπαίνει στο δωμάτιο,πλησίασε
ένα κοριτσάκι έξι χρόνων,του σήκωσε το φόρεμά,όλα όσα έγιναν τα ειδα,
βουβή,δεν φωναξα,
Ποιος φοβάται τον Wolf,Virginia Woolf?
.
Άρχισα ν'ακουω φωνές και δεν μπορώ να συγκεντρωθω.Ετσι κάνω ότι
φαίνεται πιο σωστό πράγμα να κάνω.Μου έχεις δώσει την πιο μεγάλη
