.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Brigitte Bardot
η Mepris τού Star-Systeme
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Brigitte Bardot
η Mepris τού Star-Systeme
Η Brigitte Bardot στο Le Mépris (1963) του Jean-Luc Godard δεν είναι απλώς πρωταγωνίστρια· είναι το ίδιο το σώμα πάνω στο οποίο εγγράφεται η κριτική τού star system.
Η ταινία λειτουργεί σαν δοκίμιο για την εμπορευματοποίηση της εικόνας, και η Bardot είναι ταυτόχρονα θύμα, σύμπτωμα και κατηγορώ.
1. Η Bardot ως «επιβεβλημένο θέαμα»
Η περίφημη εναρκτήρια σκηνή με το γυμνό σώμα της Bardot δεν είναι ερωτική με τη συμβατική έννοια. Είναι ειρωνική και καταγγελτική.
Η Bardot απαριθμεί τα μέλη του σώματός της και ρωτά τον άνδρα της αν του αρέσουν.
Το σώμα τεμαχίζεται λεκτικά.
Η γυναίκα αυτοαντικειμενοποιείται, επειδή αυτό ακριβώς απαιτεί το star system.
Ιστορικά, η σκηνή προστέθηκε με πίεση των παραγωγών, που ήθελαν «περισσότερη Bardot».
Ο Godard υπακούει, αλλά μετατρέπει την απαίτηση σε κριτική πράξη.
Το star system ζητά γυμνό.
Ο Godard το δίνει ως νεκρό, ψυχρό, αποξενωμένο θέαμα.
2. Η Bardot ως φυλακισμένη εικόνα
Η Camille (Bardot) δεν είναι «ρόλος» με την κλασική έννοια. Είναι:
μια γυναίκα που συνειδητοποιεί ότι βλέπεται
που νιώθει ότι ανταλλάσσεται
που αντιλαμβάνεται ότι ο άνδρας της την παραδίδει στο βλέμμα του παραγωγού
Η περιφρόνηση (mépris) γεννιέται όταν καταλαβαίνει πως:
δεν είναι σύζυγος,
δεν είναι πρόσωπο,
αλλά νόμισμα σε μια οικονομία εικόνων.
Η Bardot δεν παίζει «μελόδραμα». Παίζει αποσύνδεση.
Η ψυχρότητα, η ακινησία, η αργή κίνηση είναι αντίσταση, όχι αδυναμία.
3. Το star system ως μηχανισμός βίας
Στο Le Mépris υπάρχουν τρία επίπεδα εξουσίας:
Ο παραγωγός (Jack Palance) – ωμή, οικονομική εξουσία
Ο σύζυγος-σεναριογράφος (Michel Piccoli) – διανοούμενη υποταγή
Το κοινό – αόρατος αλλά πανίσχυρος θεατής
Η Bardot βρίσκεται στο κέντρο, χωρίς καμία πραγματική φωνή.
Το star system:
ζητά σώμα
αφαιρεί πρόσωπο
και βαφτίζει την αλλοτρίωση «επιτυχία»
4. Η Bardot ενάντια στον μύθο τής Bardot
Εδώ βρίσκεται η ριζοσπαστικότητα του Godard:
Παίρνει το μεγαλύτερο sex symbol της εποχής
και την κινηματογραφεί χωρίς ερωτισμό
χωρίς θρίαμβο
χωρίς λύτρωση
Η Bardot δεν αποπλανεί – εκτίθεται.
Δεν κυριαρχεί – αποσύρεται.
Δεν θριαμβεύει – περιφρονεί.
Η Camille δεν εκδικείται.
Σβήνει.
Και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο για το star system.
5. Το Le Mépris ως αντι-σταρ ταινία
Η ταινία λέει, έμμεσα αλλά αμείλικτα:
Το star system δεν αγαπά τα αστέρια.
Τα καταναλώνει.
Η Bardot γίνεται:
σύμβολο του τέλους της αθωότητας του κινηματογράφου
προανάκρουσμα της διάλυσης του μύθου της σταρ
πρόσωπο μιας σιωπηλής εξέγερσης
6. Συμπέρασμα
Η Brigitte Bardot στο Le Mépris είναι:
η θεά που κατεδαφίζεται
το είδωλο που καταλαβαίνει ότι είναι είδωλο
το σώμα που αρνείται να είναι θέαμα
Το mépris δεν είναι μόνο προσωπικό.
Είναι η περιφρόνηση του ίδιου του κινηματογράφου για το σύστημα που τον εμπορευματοποιει.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου