ΣΥΝΑΞΑΡΙ [ στον κυρ Αλεξανδρο Παπαδιαμαντη ] σελιδα 23 - 46[ β ' μερος ]

σελ 23

Συναξαρι

Ιδου εγω ο εξαποστελων των λεξεων το
ορεινο ονομα :Μ γραμμα . δεν επλασθει ψεμα

να φωτογραφισε το βιολι , μπροστα απ'

το δεντρο το τοπιο κι ο βραχος σκα-

λωνε στην αγια Λαυρα Μονεμβασια

στο παλιο λιμανι και στη μεσα πεδιαδα

εφοβηθησαν την μελλουσα οργη

η νεωτερη ειδε πολλα
βοτσαλα στα παραλια
των ανηθικων θαμνων παρα-
δεξου τα πραχθεντα , ενα χερι με ψα-
λιδι εκοψε το προσωπο , ενας

προσκυνητης στον ναο της Περιβλεπτου

επιγραφει την εικονα των ψηφιδωτων . ανθρωποι

χυνουν νερο στα οργωμενα χωραφια , υστερα
φυτευουν τα ματια τους στο φθαρτο και
προ τουτοις ο αγγελος ως
φωτεινη στηλη τους κοιμιζει στη

δικαιοσυνη / να γρηγορειτε

ο ανθρωπος νυν και α-

ειν

το ξυπνημα

σελ 24

Συναξαρι Ι

Τ α βουνα περικυκλωσαν τη σκητη του κι ο

ουρανος θολωνε τη σκεπη του , βοσκουσε

τις σκεψεις του στους θαμνους , τα εργοχειρα

του σκορπισμενα στα χωραφια . γλυκεια

ηταν η ωρα των λογων . συναχτηκαν στις

διδαχες του τα πετεινα τ' ουρανου κι

απαντα τα τετραποδα ζωα και μαθητευ-

σαντες πλημμυρισαν διδασκοντες την

οικουμενη στα τεσσερα περατα . τον

τριτον ενιαυτον τελευτησαντος σταυ-

ρωθηκε απο πραιτωριανους

''Εγω μαρτυρησα τα πεπραγμενα ''

εν τω μηνι Αθηρ

σελ 25

Συναξαρι

αποκαλύφθηκε:''απεστρεψε ανθρωπος το προσ-

ωπον αυτου ''ομιλει μονο με λεξεις [φλε-

γομενος και μη καιγομενος ] πανω στο βωμο το

μοσχαρι /μωσαι'κο [1632 μ.χ ] 2,30χ1,60

υπαρχει και

ανθρωπος με

φτερα, οχι ο Ικαρος απετυχε , αλιμονο πως

θα το μαθει ο πατερας ;

αν δε αλλος εικονιζεται καθως φημολογειται,

στο χερι η πυξιδα δειχνει:Ιωαννης Στ' Κατακουζηνος

ρηγας και μοναχος και

Ρηγας Φερραιος μαρτυρησε στα νερα του Δουναβη

ως ειθισται στη Θεια Λειτουργια κριθηκε ''τα Σα εκ

των Σων ''[ στο δυτικο τοιχο αποκεφαλιστηκε ο

δεσποτης Στεφανος: γιατι φιλοξενησε 1200 φτωχους

κι απελευθερωσε αλλους 1800 σκλαβους] . πανω

απ'την αψιδα η επιγραφη:

εδωσαν τρεις ερμηνειες

σελ 26

Συναξαρι Ι

Εγραψε με μεγαλογραμματη γραφη και σχολαστικα

τηρησε τα σημεια στιξης και τους τονους: την ψι-

λη ,τη βαρεια, την περισπωμενη και την οξεια. Και

την δασεια δεν ξεχασε.Στους εσπερινους δρομους

της θαλασσας εριχνε τα διχτυα και κατα τον ορθρο ,

την επομενη,σηκωνε το ψαρεμα στη βαρκα.

Τα μοιραζε στη συνεχεια στους φτωχους κι οτι

περισσευε το εριχνε να φανε οι γατες .Αυτος εκεινες

τις μερες δεν ετρωγε.Ηρθανε τ'αποβραδο τρεις

και τον ζητησανε. οταν τους ειδε στο κατωφλι

ενιωσε μυστικα μεσα του βαθεια ,ποιοι ειναι

στη πραγματικοτητα.Μαζεψε τα απαραιτητα

και τους ακολουθησε διχως να διαμαρτυρηθει.

Πως τοσα θαυματα ,που εκανε και τωρα δεν

δυνονταν να σωσει το ιδιο του το κορμι; Δεν

τους απαντησε στις κοροι'διες τους . ουτε στις

λοιδωριες . προσευχηθηκε να μην πληρωσουν

σκληρα εξαιτιας του.Οι πληγες του , τις

μετρησε ολες, ηταν τριανταεννια τον αριθμο

κι ειχαν πανω τους ριξει αλατι. Πονουσε

για την απανθρωπια τους περισσοτερο

και τους το'πε χωρις παραπονο.

σελ 27

Συναξαρι

ενσαρκωθεις με οροσειρες

και το κρινακι λευκο-

τατο πνεει τον υπνο των βρα-

χων ,καλα και κα-

κα τα δεχτηκαμε χωρις δυσφορια η''

θυμο /να / η μασκα απο απεναντι

μορφαζει το ανεξηγητο ,στη γραμματικη το-

τε εναποθεσαμε τις τυχες μας.

γλυτωσαμε τα υπαρχοντα

των πουλιων και δεν

αστοχησαμε τα λογια. πικρα μας

αντιγυρισε απ'το λιμανι,εδω τω-

ρα παρηγοριομαστε φυτευοντας α-

μυγδαλιες στα δακτυλα. '' ενσαρ-

κωθεις ο γιος του διγενη στον πρωτο

αριθμο ,που υπερβαινει τον αριθμο

[[[12[εις την 12]]εις την 12]]εις την 12

δωδεκα φορες στους δωδεκα μηνες σε

σε δωδεκα χρονια εγραψε . Αχαιος

Θεολογος Βυζαντινος ασκητευ-

ει[ν]

σελ 28

Συναξαρι Ι

Η φημη του εφτασε σαν γρηγορο αλογο στα τεσσερα

σημεια του οριζοντα.Στον βορρα κατοικουσε τοτε

η Μαρια , πορνη , που στο κρεβατι της ασελγουσαν

οι αντρες. Καποιοι μιλησαν και για γυναικες .

''Μετανοητε ,εφτασε ,αμαρτωλοι , η ωρα της κρισης ''.

Τ'αποφασισε να παρατησει το σπιτι, ζητησε απο

εναν-εναν συγχωρεση κι ετρεξε να τον συναντησει

Ο νεος εραστης την προυπαντησε λεγοντας.

''Καλως ωρισες , τ 'ανθος του αγρου '' κι αφου

της εδειξε καλα το μερος , αναχωρησε για το

δικο της , που παρατησε

σελ 29

Συναξαρι

''πλην ενος'' πληθυνθηκα στα ελ-

λατωματα η' στις αμαρτιες κι αυξηθηκα

στα αγαθα ,ημερες ογδοντα κρατησα τη

σταγονα στον σταλακτιτη αγουρο στα-

φυλι καρπισε τη δεηση, τα εωθινα τα συνα-

παντησε πριν το ευγλωττο να σημανει

κι η μοιρα του ανατειλε πανσελη-

νος στα ιερα ασημαντα την ακρο-

τατη ερημια των ψυχων μας/ Μαξι-

μος ο Γραικος , ο αλλος ειναι ο Ωριγενης

συνετος και ταπεινοφρων / μας

ορισαν να φυλαμε τα δωρα τα αχραντα και

τωρα γεννησε η φοραδα τρια πουλαρια να

καβαλικεψει ο Κομνηνος οντας ανδρωθει

στη μοναξια πεπαλαιωθης καστριτης αρχοντας

, γλωσσα δεν εχω . την κοψανε συρριζα ,

μονον εμειναν τα ματια ξαγρυπνα στα

αφανερωτα[ γλυκο 'ναι το πνευμα

της πεταλουδας σιμα στ 'αγριολου-

λουδα ] κι απαλο

σελ 30

Συναξαρι Ι

''Να μιλω δεν το κατεχω με περιτεχνα λογια , τολμω

παρ'ολ'αυτα για εκεινα τα θαυμαστα να μιλησω .Κατα τις ημερες

εκεινες , λοιπον , συνεβηκε να πεσουν πολλες βροχες

στη χωρα και τα νερα ανεβαινοντας να καταβυθισουν

τους οικισμους των ανθρωπωνΚανεις δεν θα γλιτωνε

τη δικαια τιμωρια αν δεν υψωνε ο γενναιος η φωνη του

''Ουαι , που οι αδικοι αδικεψαμε , ουαι ,που οι αντρες

ατιμησαμε , ουαι, που οι πορνοι πορνεψαμε ''.Τα λογια

αρματωσανε τη ψυχη μας. καθαριστηκαμε απο τα

περιττα κι ετσι διασωθεις μεταφερω ακεραια τα

μαρτυρια ''

Εγραφει ημεραν Τεταρτην του Μηνος Φεβρου-

αριου και ωραν ενατην βραδυνην του σωτη-

ριου ετους 1195

σελ 31

Συναξαρι

Μεμνησον. παντα τα ρη-

ματα κατεφαγαν οι Ομηρι-

δες , αποφαγια πουλιων δειπνησανε μυ-

στικα

τωρα , τωρα στον ορθρο πλη-

ρωθηκαν οι τρεις δουλευ-

τες :Ιωαννης ,Νικηφορος,Κωνσταντινος

Δραγατσης ο πενητας ζηλωτης

τ' αλογο σεμνυνεται

πριν το νερο

το ανθοφοριο μετα

το νερο κι

ο Αλεξανδρος ο

σκιαθιτης εγραψε το οραμα στο ναρθηκα των

θαλασσων. εξαιφνης η βουνο-

σειρα πλυθηκε στη δροσο νυν

ο ην ην ο μετα αειν ο

ων /

δοξα

σοι , μεμνησον Δευτερα η-

μερα

σελ 32

Συναξαρι Ι

Κι ηρθε ο φτωχος ανθρωπος στον αγιο ασκητη,

τον βρηκε την ωρα της προσευχης .Σαν εδυσε

ο ηλιος βρηκε τη τροφη να δειπνησει, ο αλλος

ανθρωπος τον περιμενε υπομονετικα:''Ποτε

αγιε γεροντα ονειρευομαστε ;'',Δεν πηρε την

απαντηση παρα οταν ονειρευτηκε τον κηπο

στο σπιτακι της μανας του να γεμιζει στις

βιολες.Παλι ακουγε το τριζονι :''Μετα το ονειρο

ξυπναμε στο ονειρο''.Κι αυτο τον χαροποιησε

τι ητανε σφοδρα συγχισμενος και με βαρεια

τη καρδια .Την αλλη μερα ξημερωνοντας

εφυγε

σελ 33

ΨΘ' 9

οι οφθαλμοι αυτου εις τον πενητα υποβλεπου-

σιν

ανακαλυψε το πετρινο κεφαλι σκαβοντας για τον

αδελφο του ,που κοιμηθηκε.Το υπολοιπο σωμα του

δεν ανευρεθηκε,Το ξανατοποθετησε εκει ακριβως

,που το βρηκε, αφου πρωτα το καθαρισε με νερο

και σαπουνι.Εριξε πανω του το χωμα,το και

λεγομενο χους , απ'οπου ερχομαστε και σ'αυτο

ξαναγυριζουμε.Αυριο, θα αναστηθουμε

σελ 34

ΨΙ', 10

ο δε αγαπων την αδικιαν μισει την εαυτου ψυχην,

επιβρεψει επι αμαρτωλους παγιδας , πυρ και

θειον και πνευμα καταιγιδας η μερις του

ποτηριου αυτων

εσυρε τα βηματα του ως το κυπαρισσι , ο ισκιος

του ευθυτενης ως το δεντρο του κι ο ανθρωπος

εκεινος ο φυτευτης ανωνυμος στους ανωνυμους.

Στη δε κορυφη του ειδε η' φανταστηκε να

ισοζυγιζεται ενα επιμηκες βυζαντινο συννεφο

ως λευκη χιων , ως λευκη νεφελη , κατα το

σχημα της μεταφορας

σελ 35

ΨΙΑ' , 11

οτι ωλιγωθησαν αι αληθειαι απο των

υιων των ανθρωπων

εκεινος ο ναυτης , ο Ελπηνορας στον Ομηρο ,

μηνυσε του Δυσσεα να τον θαψει στ'ακροθα-

λασσι, παρα θιν αλος στην αρχαια γλωσσα και

για μνημουρι του στους επερχομενους διαβατες

να στηλωθει , δειχνοντας το κρανιο του , το

κουπι με το οποιο ελαμνε ως ελαχιστος στο

ταξιδι .Κι αυτος θα ζητουσε αντιστοιχα δυο

ξυλα , κλαδια, συνδεδεμενα σ'οριζοντια και

καθετη θεση

σελ 36

ΨΙΒ ', 12

εως ποτε αποστρεψεις το προσωπον μου απ'εμου

στον κοσμο βρεθηκε μοναχος, η μανα του , πορνη

στ επαγγελμα, τον παρατησε μωρο , ο δε πατερας

του αγνωστος. Αυτος ο ιδιος πλανηθηκε ,ληστεψε,

μοιχευσε και συκοφαντησε αθωους .Μετανοησε

βαθεια κι εκλαψε πικρα .Τωρα περιμενει ηρεμος

τη πληρωμη του στη τελευταια κριση .Μοναχος

σελ 37

ΨΙΓ', 13

παντες εξεκλιναν , αμα ηχριωθησαν , ουκ

εστι ποιων χρηστοτητα , ουκ εστιν εως ενος.

σημερα ηρθε ενας ταπεινος ανθρωπος,Μαζι του

λογικευτηκε.Γεωργος.Του εφερε σιταρι

ν'αλεσει, να φτιαχνει το ψωμι του και τον

προσφερομενο αρτο.Εφερε μαζι του και τον

μικροτερο γυιο του .Το παιδι ντροπαλο δεν

ρωτησε τιποτα.Στο τελος , οταν ηταν η ωρα

να φυγουν , σηκωθηκε και περιεργαστηκε

την τοιχογραφια της σταυρωσης.Αυτος τους

φιλεψε σταφιδες κι οταν ειδε τις φιγουρες

τους να ξεμακραινουν εκανε στον αερα

το σημειο της ευλογιας

σελ 38

ΨΙ ', 14

Κυριε τις παροικησει εν τω σκηνωματι σου;

η' τις κατασκηνωσει εν ορει αγιω σου ;

την ανοιξη ειδε τις παπαρουνες σαν το αιμα

του και η νυχτα ειχε πανσεληνο.Στη ριζα του

βραχου ξαγρυπνησε τις σκεψεις του.

Το ξημερωμα επεστρεψε ,Καθαρισε το χωρο

κι ανοιξε το ανατολικο παραθυρο να μπει

ο ηλιος.Σ' ενα πιατο εβαλε τις ελιες και

καθησε στο ξυλινο τραπεζι να φαει

σελ 39

ΨΙΕ ', 15

δια τουτο ηυφρανθη η καρδια μου και

ηγαλλιασατο η γλωσσα μου.

ενθυμηθηκε τον ληστην και κακογνωμον

εκεινον , που μετανοησε για τα κακα εργα

του και σ'εκεινα τα μερη κατασκηνωσε.Λενε

πως αλυσσοδεθηκε να μην πραξει πλεον το

κριμα και τ'αδικο και πως κυνηγαριδες της

περιοχης τον αντικρυσαν και δεν τον

ξεχωρισαν απο αγριο ζωο , τον κονταρισαν

οι αδαεις και τελειωσε ο οσιος τις ημερες

του.Ακομα ενθυμηθηκε τον γεροντα , που

πασχισε να μαθητευσει την ομιλια των

πουλιων και στο τελος τα καταφερε .Κι ο

αλλος αγιος , που αποφασισε να μην

ξαναμιλησει για να μην ξεστομισει απρεπα

λογια.Τον ιδιον , αληθεια , γιατι θ'αξιζει

να τον θυμηθει κανεις ;

σελ 40

Ηρθε στο εσχατο σημειο της περιοχης . Απο-

κρυμνο και μετεωρο .Η θαλασσα , η τροφη

των ψαριων , στο απομακρο βαθος απεραντη

κι η πεδιαδα , η βοσκη των ταυρων , πολυ πιο

κατω στον αδιαπεραστο βυθο της ομιχλης.

Ει Συ ο ποιων θαυμασια και μυστι-

κα

σελ 41

Αλλαζοντας τα ενδυματα της ψυχης του αντι-

κατεστησε και το ονομα του.Το αρχαιο ''Ουτις '' .

Κανεις .Τα χερια του αποχωρισθηκαν την

πρωτερη επιδεξιοτητα κι απεκτησαν καινουργια.

Στο τερμα μιας μερας ειδε περα μακρια στο

βαθος της θαλασσας τη λαμψη του ηλιου πανω

της.Αναγνωρισε το Μεγαλο Ανερμηνευτο .

Εκλεισε τα ματια του σαν ο ποθος του ηταν

ν'ασφαλισει μεσα του το οραμα.Οταν τ'ανοιξε

πλημμυρισε απο φως το σκοταδι .Αναχωρησε

για τους αλλους να συμμερισθει μαζι τους

αυτο το αποκτημα.

Ηγγικεν νυν γαρ ο Αειν

σελ 42

Αλυσσοδεσε τις εξεις και τις επιθυμιες του . Απειρα

τα πειραγματα του πονηρου . πορνικες γυναικες

και τραπεζια εμπλεα αγαθων . κρασια , μαγειρεμε-

να και ψητα κρεατα . ασεμνα τραγουδια .

Εδω το βουνο ανεβαινει εκριζωμενο απ' τη

θαλασσα .Παρατουσε χαμηλωτερα τις ελιες

και τ' αμπελια , τα περιβολια και τους συνοικι-

σμους κι εφτανε ψηλα στεφανωμενο

με σκληρα αμορφα βραχια.Πολλα χρονια

εμεινε σ'αυτη την τοποθεσια.

Χορτασθησομαι ενθα διαμενει το

ονομα αυτου

σελ 43

Τους εχθρους του συγχωρεσε , κι απ ' οσους αδι-

κησε ζητησε συγχωρεση.Καθαρισμενος πια

εμεινε ολομοναχος.Γαληνιος.

Μην απορριψης με θαυμασιε

πλεον

σελ 44

μετρησε μια προς μια τις πετρες , που θα τον

λιθοβολησουν . τις διεσπειρε τυχαια στο λιτο

τοπιο.Διαλεξε το μερος του. Κι αργοπορησε

αναμεσα στους ανθρωπους .Με τα λογια του

ερεθισε τους χειριστους.Τον συνελαβαν και

τον καταδικασαν.Εριξαν το φορτιο των λιθων

πανω του.Λευκο περιστερι εφυγε η ψυχη του.

Αιωνιον το αφθαρτον της Αληθειας.

σελ 45

εκει στην ερημο ο λογος του ποιητη ατονισε.

ισχνο το κορμι απ ' την ολιγοφαγια. εσπειρε

και κλαδεψε κληματα . πελεκησε το κουταλι

και το πιρουνι . .

ηρθαν κατα χιλιαδες οι αμαρτωλοι να τους

συγχωρεσει . ζητησε να νηστεψουν κι υστερα

τους εδειξε τα σπαρμενα χωραφια. αλλοι

λενε πως εγινε αυτο κι αλλοι πως δεν εγινε.

Μυστικα τα εργα σου , Κυριε , στους

πιστευοντας

σελ 46

ηρθε στο εσχατο σημειο της περιοχης .Αποκρημνο

και μετεωρο.Εκει αντιμετωπισε την πλανη.

Η τροφη του τ' αγρια χορτα .Εκει του αποκαλυ-

φθηκε η αληθεια.

Δεδοξαστε το Ονομα