.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-GUILLAUME APOLLINAIRE CALLIGRAMME CASE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Guillaume Apollinaire 1914
Pablo Picasso-Guillaume Apollinaire
Mona Lisa Leonardo Da Vinci 1503-1507
Pablo Picasso-Les Demoiselles d’Avignon 1907
Giorgio de Chirico La nostalgie du poète 1914
Giorgio de Chirico portrait of Guillaume Apollinaire 1914
Guillaume Apollinaire Calligramme
Guillaume Apollinaire
[26 August 1880-9 November 1918] French,of Polish descent,poet,playwright,novelist,art critic
GUILLAUME APOLLINAIRE CALLIGRAMME CASE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'βεβαια'αναφωνησε,'αυτο ολο ειναι Un Drame Surrealist',ειδε το φυλακα ν'ανοιγει το κελι,
'τι συμβαινει Wilhem Apollinaris de Kostrowitzky;',ο Guillaume Apollinaire γελασε δυνατα,
και συνεχιζοντας να γραφει στιχους στον τοιχο του ειπε,'μια γυναικα,η Terese,βαζει κατω
τον αντρα της,τον γδυνει',το προσωπο του φυλακα κοκκινιζει,'α,οχι φιλε μου,τι φανταζεσθε;
οχι καθολου αυτο,ουτε Les Onze Mille Verges ουτε Les exploits d'un jeune Don Juan,τιποτα
πορνογραφικο που να απτεται του νομου',και συνεχιζει,'φοραει τα ρουχα του,γινεται αντρας,
Tiresias,και σ'αυτον φοραει τα δικα της,τον ντυνει γυναικα,'ο φυλακας κουναει υποτιμητικα
το κεφαλι του,'τρελες ιδεες',λεει και βγαινει απ'το κελι κλειδωνοντας τη πορτα,αυτος σκεφτεται
τη θεια Marguerite,τον πλενει στο μπανιο,τη βλεπει,πιανει το χερι της,'εκει'τη διαταζει,κι εκεινη
τρεμωντας υπακουει,το απογευμα ηρθε ο δημοσιογραφος της France Soir,τον ρωτουσε για
τον Géry Piéret,'αυτος ο Βελγος κλεφτης δεν θ'αφησει μουσειο για μουσειο',τον κοιταξε,
' pollinaire λενε πως ειστε αρχηγος αυτης της σπειρας','θα'μουν οπωσδηποτε,κυριε'τον εκοψε
'αν ημουν καθαρος Ιταλος,η μανα μου,ομως,ειναι Πολωνεζα,Angelica de Kostrowitzky,ο παπ-
πους μου λεγοταν Apollinaris,Απολλων,πολωνος αριστοκρατης,κι ο πατερας μου ενας αγνωστος
Ιταλος,ποτε δεν τον ειδα,πιθανον',γελασε,'κι ο ιδιος ο παπας','η μανα σου τι επαγγελμα εκανε;'
ρωτησε ο δημοσιογραφος,'πουτανα,φιλε μου,φανατικη τζογαδορος' του απαντησε,'τωρα αδει-
ασε μου τη γωνια',η φωνη του δυνατη,αλυγιστη,σηκωθηκε,γιγαντας,τεραστιος,μπροστα στον
ασθενικο δημοσιογραφο με τη γαμψη μυτη και τα μυωπικα γυαλακια του,ο δημοσιογραφος
μαζεψε φοβισμενος τα χαρτια του και βιαστηκε να φυγει,'αυτο το ειδος ανθρωπων δεν το'χουν
σε τιποτα να σε πυροβολισουν,να σε πνιξουν,και να θεωρησουν την πραξη Εξαιρετου Καλλους'
ανεφερε στον διευθυντη της εφμεριδας για το αποτελεσμα της ερευνας του,'επικινδυνο και
διεφθαρμενο ατομο',ο Apollinaire εμεινε μονος,ηταν τριτη μερα κλεισμενος,τον Pablo τον
κρατησαν μονο μια μερα με την ιδια κατhγορια της κλοπης της Mona Lisa και τον αφησαν
ελευθερο,απαντησε στο γραμμα της Madeleine Pages,Plaines Désolation enfer des mouches
Fusées le vert le blanc le rouge,πιο κατω εσβησε μια λεξη,την αντικατεστησε με μια περισσο-
τερο τολμηρη,'ο αντρας πρεπει στη γυναικα να λεει ακριβως αυτο,οχι ηθικα αλλο',παρακατω
εγραψε:Il y a entre tes cuisses adorées Madeleine,τον επιασε οξυς βηχας,δευτερη φορα σημε-
ρα,διαρκεσε περισσοτερο,οταν τελειωσε το γραμμα φωναξε τον φυλακα να του το παραδωσει,
ο φυλακας πηρε το γραμμα,'κυριε Apollinaire'διστασε, 'Ελα,πες μου' τον ενθαρρυνε 'φιλε μου,
μην το καταπιεζεις,φανερωσε το','να,η ιστορια που μου ειπατε,η Τερεζα ο Τειρεσιας'η φωνη
του ετρεμε,μιλουσε σχεδον ψιθυριστα,'ειμαι ερωτευμενος με μια γυναικα,που πριν ηταν
ανδρας',ο Apollinaire γελασε,'ενα αντρας με γυναικεια βυζια,καταλαβαινετε;' ,'και βεβαια
καταλαβαινω,Les Mamelles de Tirésias',ο φυλακας εσκυψε το κεφαλι,'ελα,μην κανεις ετσι,
σηκωσε το κεφαλι,η Γαλλια εχει αναγκη απο παιδια,μαλιστα απ'οπου και να προερχονται',
του εδειξε το τραυμα στο κεφαλι του,'βλεπεις την ουλη;ενα κομματι οβιδας τρυπησε τη
περικεφαλαια μου',υψωσε τη φωνη του,ορθος σε σταση προσοχης 'Ολα για τη Γαλλια μας',
'οι εφημεριδες γραφουν' ειπε ο φυλακας ,'πως η Mona Lisa ειναι το κρυμμενο πορτραιτο του
Leonardo da Vinci,ενας αντρας πισω απ'το προσωπο της,γι'αυτο το χαμογελο της',ο Apollinaire
γελασε,'Αινιγμα,γι'αυτο,φιλε μου,θα αξιζε να τη κλεψω απ'το Λουβρο' τον χτυπησε φιλικα στη
πλατη 'θα την ρωτουσα,και πιθανον να ελυνα την απορια σας',ο φυλακας βγηκε κλειδωνοντας
τη πορτα,εκεινος ξυπνησε απο βαθυ υπνο με ισχυρο βηχα,το στηθος του τρανταζονταν,εβαλε
το χερι του στο στομα,το απομακρυνε,ειδε αιμα,'πνευμονικο οιδημα,η ισπανικη γριππη,δεν
παει στο διαολο',ειπε φωναχτα,το υπολοιπο της νυχτας το περασε ξαγρυπνος διασκεδαζον-
τας,θυμηκε το περιστατικο του καμπαρε Lapin Agile,τον ζωγραφο Ντορζελέ και τη παρεα του,
τον γαιδαρο Lolo με τις μπογιες στην ουρα του να ζωγραφιζει κι υστερα αυτη η ζωγραφια να
εκτιθεται στο Salon des Independants των Ιμπρεσιονιστων με τον τιτλο 'Ο Ηλιος βασιλευει
πανω απο την Αδριατικη',περιμεναν την κριτικη του,διθυραμβικη,για να τον χλευασουν,'ποσο
ανοητοι,δεν καταλαβαν ποσο Θαυμασιο Σουρεαλιστικο ολο αυτο ηταν,η Τεχνη απελευθερω-
νεται,σπαει τα δεσμα,αυτος ο πινακας ειναι η καινουργια Mona Lisa',επισης θυμηκε στο ατελιε
του Pablo ειδε για πρωτη φορα το αφρικανικο γλυπτο,'το'φερε ο Géry Piéret,το ξαφρισε απ'το
Λουβρο','δεν πειραζει'του απαντησε 'εχει τοσα το Λουβρο',κοιταξε τον πινακα,'αυτον ομως ,
φιλε μου,δεν τον εχει','Les Demoiselles d’Avignon' απαντησε ο Picasso,εκεινος μεσα σ'αυτες
ειδε και την μανα του,την Angelica de Kostrowitzky,η καθιστη αριστερα,σκοτεινη,απειλητικη,
κανιβαλικη,vagina dentata,οπως κι οι αλλες τεσσερες γυναικες του δρομου της Αβινιον,'ΕΜΕΙΣ
ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΟΣ Σ'ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ,PABLO 'αναφωνησε,και συμπληρωσε,'εισαι το ιδιος καλος ανατομος του ανθρωπινου σωματος,οπως ενας γιατρος,μια μερα,οπωσδηποτε,θα βρεις τον
Κυβισμο,φιλε μου',βγηκε εξω,τοτε γυρνουσε φορωντας τη στρατιωτικη στολη και το κεφαλι του
ηταν μπαταρισμενο απο το τραυμα στο πολεμο στη Καμπανια στις 17 Μαρτιου 1917, 'Εγω ο
κλεφτης της Mona Lisa,κοιταξτε,ειμαι βερος Γαλλος',λιγο πιο κατω στο δρομο τον σταματησε
ενας αγνωστος νεαρος,'Ειστε ο Guillaume Apollinaire',του ειπε και κοιταξε εξεταστικα γυρω
του'Εγω ειμαι ο Mony Vibescu ο Ρουμανος Πριγκιπας,Hospodar,ποσο γελοιο ειναι αυτο το
Hospodar,δεν φανταζεστε' ,'μα δεν σ'εκτελεσαν μετα τον βιασμο,τον στραγγαλισμο και την
εξορρυξη των ματιων της μικρης 12χρονης Ρουμανας οι 11 χιλιαδες Γιαπωνεζοι;'τον ρωτησε
ο Guillaume Apollinaire,'και δεν τιμωρηθηκες με 11 χιλιαδες βεργες,Les Onze Mille Verges,
η' με 11 χιλιαδες παρθενες;',ο Mony Vibescu απομακρυνθηκε γελωντας 'οχι γιατι εκανα 20
φορες ερωτα συνεχεια,α,μην ξεχασω'του φωναξε,'σημερα περιμενω να'ρθουν αεροπορικως εδω
στην Ζανζιβαρ ο Rogere με την tante Marguerite',τον ειδε να εξαφανιζετε στη στροφη του δρο-
μου,κοιταξε το ρολοι του,ειχε χρονο κι επισκεφτηκε τον Giorgio de Chirico,ο de Chirico μολις
τον ειδε αναφωνησε 'Η Επιστροφη του Ορφεα η' η Νοσταλγια του Ποιητη',και του εδειξε το
πορτραιτο του,Giorgio de Chirico portrait of Guillaume Apollinaire1914,καθησε σε μια καρεκλα
απεναντι απ'τον πινακα,πηρε τη σταση της Σφιγγας της Θηβας,ειδε τον μαρμαρινο μανεκεν με
τα μαυρα γυαλια τυφλου,ο τυφλος Τειρεσιας,σκεφτηκε,πανω στη πλακα ηταν το γυψινο ψαρι
και το κοχυλι,και πισω απ'αυτη η φιγουρα του μ'ενα λευκο κυκλο,'το τραυμα στο κρανιο μου',
'εχεις δικιο' ειπε στον de Chirico ,'Η Επιστροφη του Ορφεα η' η Νοσταλγια του Ποιητη μεσα
στην Μεταφυσικη',τον ξυπνησαν οι δυνατες φωνες του φυλακα,'Εγινα πατερας',φωναζε και
τραγουδουσε 'Εγινα πατερας,Εγινα πατερας,',σκεφτηκε τον 16χρονο Rogere που εγινε πατερας
απο την υπηρετρια,την θεια του Marguerite και την αδελφη του και χαμογελασε,υστερα εσκισε
χαρτια και στα κομματια εγραψε διαφορες λεξεις οπως του ερχονταν,χαρτια,argent ,corps,
gloire,...,anémone,...,επειτα τα ανακατεψε και στη τυχη τραβωντας χαρτια κατεγραψε:
La dame avait une robe
En ottoman violine
Et sa tunique brodée d’or
Était composée de deux panneaux
S’attachant sur l’épaule [1]
'Αυριο,σιγουρα,κυριοι,η τεχνη θα γινεται ετσι ακριβως' αναφωνησε,ο φυλακας εμφανισθηκε
στο παραθυρακι της πορτας του κελιου,'Τι συμβαινει;','Τιποτα η' Ολα ' του απαντησε,'Εγινα
πατερας'του φωναξε ο φυλακας γελωντας 'κερναω γλυκο,περιμενε','με τον Tiresia το παιδι;'
του αστειευτηκε,τον επιασε δυνατος βηχας,ειδε αιμα στη παλαμη,οταν επεστρεψε ο φυλακας
με το γλυκο τον ρωτησε τη μερα ειναι:'9 Νοεμβριου 1918' απαντησε εκεινος κι εφυγε αφηνων-
τας το γλυκο και κλεινοντας τη πορτα,'σημερα',ειπε,' 9 Νοεμβριου 1918,μετα απο δυο μερες
ο Μεγαλος Πολεμος θα τελειωσει' ,παλι ο βηχας και το αιμα,πανω στο τοιχο μπορεσε με δυσκο-
λια και σχεδιασε με γραμματα το πορτραιτο του,'Κι εγω τωρα ειμαι ζωγραφος.GUILLAUME
APOLLINAIRE CALLIGRAMME και ομολογω,κυριοι,σ'ολους σας,πως εγω εξαφανισα την Mona
Lisa,ειναι,σας λεω,αυτο,Αναγκαιοτητα της Τεχνης'
.
.
Guillaume Apollinaire Calligramme
.
.
[1]Guillaume Apollinaire, Alcools, 1913
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-GUILLAUME APOLLINAIRE CALLIGRAMME CASE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Guillaume Apollinaire 1914
Pablo Picasso-Guillaume Apollinaire
Mona Lisa Leonardo Da Vinci 1503-1507
Pablo Picasso-Les Demoiselles d’Avignon 1907
Giorgio de Chirico La nostalgie du poète 1914
Giorgio de Chirico portrait of Guillaume Apollinaire 1914
Guillaume Apollinaire Calligramme
Guillaume Apollinaire
[26 August 1880-9 November 1918] French,of Polish descent,poet,playwright,novelist,art critic
GUILLAUME APOLLINAIRE CALLIGRAMME CASE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'βεβαια'αναφωνησε,'αυτο ολο ειναι Un Drame Surrealist',ειδε το φυλακα ν'ανοιγει το κελι,
'τι συμβαινει Wilhem Apollinaris de Kostrowitzky;',ο Guillaume Apollinaire γελασε δυνατα,
και συνεχιζοντας να γραφει στιχους στον τοιχο του ειπε,'μια γυναικα,η Terese,βαζει κατω
τον αντρα της,τον γδυνει',το προσωπο του φυλακα κοκκινιζει,'α,οχι φιλε μου,τι φανταζεσθε;
οχι καθολου αυτο,ουτε Les Onze Mille Verges ουτε Les exploits d'un jeune Don Juan,τιποτα
πορνογραφικο που να απτεται του νομου',και συνεχιζει,'φοραει τα ρουχα του,γινεται αντρας,
Tiresias,και σ'αυτον φοραει τα δικα της,τον ντυνει γυναικα,'ο φυλακας κουναει υποτιμητικα
το κεφαλι του,'τρελες ιδεες',λεει και βγαινει απ'το κελι κλειδωνοντας τη πορτα,αυτος σκεφτεται
τη θεια Marguerite,τον πλενει στο μπανιο,τη βλεπει,πιανει το χερι της,'εκει'τη διαταζει,κι εκεινη
τρεμωντας υπακουει,το απογευμα ηρθε ο δημοσιογραφος της France Soir,τον ρωτουσε για
τον Géry Piéret,'αυτος ο Βελγος κλεφτης δεν θ'αφησει μουσειο για μουσειο',τον κοιταξε,
' pollinaire λενε πως ειστε αρχηγος αυτης της σπειρας','θα'μουν οπωσδηποτε,κυριε'τον εκοψε
'αν ημουν καθαρος Ιταλος,η μανα μου,ομως,ειναι Πολωνεζα,Angelica de Kostrowitzky,ο παπ-
πους μου λεγοταν Apollinaris,Απολλων,πολωνος αριστοκρατης,κι ο πατερας μου ενας αγνωστος
Ιταλος,ποτε δεν τον ειδα,πιθανον',γελασε,'κι ο ιδιος ο παπας','η μανα σου τι επαγγελμα εκανε;'
ρωτησε ο δημοσιογραφος,'πουτανα,φιλε μου,φανατικη τζογαδορος' του απαντησε,'τωρα αδει-
ασε μου τη γωνια',η φωνη του δυνατη,αλυγιστη,σηκωθηκε,γιγαντας,τεραστιος,μπροστα στον
ασθενικο δημοσιογραφο με τη γαμψη μυτη και τα μυωπικα γυαλακια του,ο δημοσιογραφος
μαζεψε φοβισμενος τα χαρτια του και βιαστηκε να φυγει,'αυτο το ειδος ανθρωπων δεν το'χουν
σε τιποτα να σε πυροβολισουν,να σε πνιξουν,και να θεωρησουν την πραξη Εξαιρετου Καλλους'
ανεφερε στον διευθυντη της εφμεριδας για το αποτελεσμα της ερευνας του,'επικινδυνο και
διεφθαρμενο ατομο',ο Apollinaire εμεινε μονος,ηταν τριτη μερα κλεισμενος,τον Pablo τον
κρατησαν μονο μια μερα με την ιδια κατhγορια της κλοπης της Mona Lisa και τον αφησαν
ελευθερο,απαντησε στο γραμμα της Madeleine Pages,Plaines Désolation enfer des mouches
Fusées le vert le blanc le rouge,πιο κατω εσβησε μια λεξη,την αντικατεστησε με μια περισσο-
τερο τολμηρη,'ο αντρας πρεπει στη γυναικα να λεει ακριβως αυτο,οχι ηθικα αλλο',παρακατω
εγραψε:Il y a entre tes cuisses adorées Madeleine,τον επιασε οξυς βηχας,δευτερη φορα σημε-
ρα,διαρκεσε περισσοτερο,οταν τελειωσε το γραμμα φωναξε τον φυλακα να του το παραδωσει,
ο φυλακας πηρε το γραμμα,'κυριε Apollinaire'διστασε, 'Ελα,πες μου' τον ενθαρρυνε 'φιλε μου,
μην το καταπιεζεις,φανερωσε το','να,η ιστορια που μου ειπατε,η Τερεζα ο Τειρεσιας'η φωνη
του ετρεμε,μιλουσε σχεδον ψιθυριστα,'ειμαι ερωτευμενος με μια γυναικα,που πριν ηταν
ανδρας',ο Apollinaire γελασε,'ενα αντρας με γυναικεια βυζια,καταλαβαινετε;' ,'και βεβαια
καταλαβαινω,Les Mamelles de Tirésias',ο φυλακας εσκυψε το κεφαλι,'ελα,μην κανεις ετσι,
σηκωσε το κεφαλι,η Γαλλια εχει αναγκη απο παιδια,μαλιστα απ'οπου και να προερχονται',
του εδειξε το τραυμα στο κεφαλι του,'βλεπεις την ουλη;ενα κομματι οβιδας τρυπησε τη
περικεφαλαια μου',υψωσε τη φωνη του,ορθος σε σταση προσοχης 'Ολα για τη Γαλλια μας',
'οι εφημεριδες γραφουν' ειπε ο φυλακας ,'πως η Mona Lisa ειναι το κρυμμενο πορτραιτο του
Leonardo da Vinci,ενας αντρας πισω απ'το προσωπο της,γι'αυτο το χαμογελο της',ο Apollinaire
γελασε,'Αινιγμα,γι'αυτο,φιλε μου,θα αξιζε να τη κλεψω απ'το Λουβρο' τον χτυπησε φιλικα στη
πλατη 'θα την ρωτουσα,και πιθανον να ελυνα την απορια σας',ο φυλακας βγηκε κλειδωνοντας
τη πορτα,εκεινος ξυπνησε απο βαθυ υπνο με ισχυρο βηχα,το στηθος του τρανταζονταν,εβαλε
το χερι του στο στομα,το απομακρυνε,ειδε αιμα,'πνευμονικο οιδημα,η ισπανικη γριππη,δεν
παει στο διαολο',ειπε φωναχτα,το υπολοιπο της νυχτας το περασε ξαγρυπνος διασκεδαζον-
τας,θυμηκε το περιστατικο του καμπαρε Lapin Agile,τον ζωγραφο Ντορζελέ και τη παρεα του,
τον γαιδαρο Lolo με τις μπογιες στην ουρα του να ζωγραφιζει κι υστερα αυτη η ζωγραφια να
εκτιθεται στο Salon des Independants των Ιμπρεσιονιστων με τον τιτλο 'Ο Ηλιος βασιλευει
πανω απο την Αδριατικη',περιμεναν την κριτικη του,διθυραμβικη,για να τον χλευασουν,'ποσο
ανοητοι,δεν καταλαβαν ποσο Θαυμασιο Σουρεαλιστικο ολο αυτο ηταν,η Τεχνη απελευθερω-
νεται,σπαει τα δεσμα,αυτος ο πινακας ειναι η καινουργια Mona Lisa',επισης θυμηκε στο ατελιε
του Pablo ειδε για πρωτη φορα το αφρικανικο γλυπτο,'το'φερε ο Géry Piéret,το ξαφρισε απ'το
Λουβρο','δεν πειραζει'του απαντησε 'εχει τοσα το Λουβρο',κοιταξε τον πινακα,'αυτον ομως ,
φιλε μου,δεν τον εχει','Les Demoiselles d’Avignon' απαντησε ο Picasso,εκεινος μεσα σ'αυτες
ειδε και την μανα του,την Angelica de Kostrowitzky,η καθιστη αριστερα,σκοτεινη,απειλητικη,
κανιβαλικη,vagina dentata,οπως κι οι αλλες τεσσερες γυναικες του δρομου της Αβινιον,'ΕΜΕΙΣ
ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΟΣ Σ'ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ,PABLO 'αναφωνησε,και συμπληρωσε,'εισαι το ιδιος καλος ανατομος του ανθρωπινου σωματος,οπως ενας γιατρος,μια μερα,οπωσδηποτε,θα βρεις τον
Κυβισμο,φιλε μου',βγηκε εξω,τοτε γυρνουσε φορωντας τη στρατιωτικη στολη και το κεφαλι του
ηταν μπαταρισμενο απο το τραυμα στο πολεμο στη Καμπανια στις 17 Μαρτιου 1917, 'Εγω ο
κλεφτης της Mona Lisa,κοιταξτε,ειμαι βερος Γαλλος',λιγο πιο κατω στο δρομο τον σταματησε
ενας αγνωστος νεαρος,'Ειστε ο Guillaume Apollinaire',του ειπε και κοιταξε εξεταστικα γυρω
του'Εγω ειμαι ο Mony Vibescu ο Ρουμανος Πριγκιπας,Hospodar,ποσο γελοιο ειναι αυτο το
Hospodar,δεν φανταζεστε' ,'μα δεν σ'εκτελεσαν μετα τον βιασμο,τον στραγγαλισμο και την
εξορρυξη των ματιων της μικρης 12χρονης Ρουμανας οι 11 χιλιαδες Γιαπωνεζοι;'τον ρωτησε
ο Guillaume Apollinaire,'και δεν τιμωρηθηκες με 11 χιλιαδες βεργες,Les Onze Mille Verges,
η' με 11 χιλιαδες παρθενες;',ο Mony Vibescu απομακρυνθηκε γελωντας 'οχι γιατι εκανα 20
φορες ερωτα συνεχεια,α,μην ξεχασω'του φωναξε,'σημερα περιμενω να'ρθουν αεροπορικως εδω
στην Ζανζιβαρ ο Rogere με την tante Marguerite',τον ειδε να εξαφανιζετε στη στροφη του δρο-
μου,κοιταξε το ρολοι του,ειχε χρονο κι επισκεφτηκε τον Giorgio de Chirico,ο de Chirico μολις
τον ειδε αναφωνησε 'Η Επιστροφη του Ορφεα η' η Νοσταλγια του Ποιητη',και του εδειξε το
πορτραιτο του,Giorgio de Chirico portrait of Guillaume Apollinaire1914,καθησε σε μια καρεκλα
απεναντι απ'τον πινακα,πηρε τη σταση της Σφιγγας της Θηβας,ειδε τον μαρμαρινο μανεκεν με
τα μαυρα γυαλια τυφλου,ο τυφλος Τειρεσιας,σκεφτηκε,πανω στη πλακα ηταν το γυψινο ψαρι
και το κοχυλι,και πισω απ'αυτη η φιγουρα του μ'ενα λευκο κυκλο,'το τραυμα στο κρανιο μου',
'εχεις δικιο' ειπε στον de Chirico ,'Η Επιστροφη του Ορφεα η' η Νοσταλγια του Ποιητη μεσα
στην Μεταφυσικη',τον ξυπνησαν οι δυνατες φωνες του φυλακα,'Εγινα πατερας',φωναζε και
τραγουδουσε 'Εγινα πατερας,Εγινα πατερας,',σκεφτηκε τον 16χρονο Rogere που εγινε πατερας
απο την υπηρετρια,την θεια του Marguerite και την αδελφη του και χαμογελασε,υστερα εσκισε
χαρτια και στα κομματια εγραψε διαφορες λεξεις οπως του ερχονταν,χαρτια,argent ,corps,
gloire,...,anémone,...,επειτα τα ανακατεψε και στη τυχη τραβωντας χαρτια κατεγραψε:
La dame avait une robe
En ottoman violine
Et sa tunique brodée d’or
Était composée de deux panneaux
S’attachant sur l’épaule [1]
'Αυριο,σιγουρα,κυριοι,η τεχνη θα γινεται ετσι ακριβως' αναφωνησε,ο φυλακας εμφανισθηκε
στο παραθυρακι της πορτας του κελιου,'Τι συμβαινει;','Τιποτα η' Ολα ' του απαντησε,'Εγινα
πατερας'του φωναξε ο φυλακας γελωντας 'κερναω γλυκο,περιμενε','με τον Tiresia το παιδι;'
του αστειευτηκε,τον επιασε δυνατος βηχας,ειδε αιμα στη παλαμη,οταν επεστρεψε ο φυλακας
με το γλυκο τον ρωτησε τη μερα ειναι:'9 Νοεμβριου 1918' απαντησε εκεινος κι εφυγε αφηνων-
τας το γλυκο και κλεινοντας τη πορτα,'σημερα',ειπε,' 9 Νοεμβριου 1918,μετα απο δυο μερες
ο Μεγαλος Πολεμος θα τελειωσει' ,παλι ο βηχας και το αιμα,πανω στο τοιχο μπορεσε με δυσκο-
λια και σχεδιασε με γραμματα το πορτραιτο του,'Κι εγω τωρα ειμαι ζωγραφος.GUILLAUME
APOLLINAIRE CALLIGRAMME και ομολογω,κυριοι,σ'ολους σας,πως εγω εξαφανισα την Mona
Lisa,ειναι,σας λεω,αυτο,Αναγκαιοτητα της Τεχνης'
.
.
Guillaume Apollinaire Calligramme
.
.
[1]Guillaume Apollinaire, Alcools, 1913
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου