.
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
.
Σημερα ηρθε στο σπιτι μας επισκεψη ο Οδυσ-
σεας με την κυρια Ποπη ,την γυναικα του.Εφε-
ραν μαζι τους τον μικρο Οδυσσεα και τη μικρη
Πηνελοπη,εγγονια ,παιδια του Τηλεμαχου.Εφε-
ραν και δωρα στα παιδια ,στον Ελπηνορα ,τον
βαφτιστικο τους ,ενα αυτοκινητακι τηλεκατευθη-
νομενο,και στην Ανδρομαχη μια κουκλα με ξαν-
θες μπουκλες.
Το σπιτι μας ηταν χτισμενο ψηλα στον πρασινο
λοφο,κι απο κει ειχαμε τη θεα του κολπου κατω.
Καθησαμε στο κηπο,αρχες του Ιουνιου,μια ζεστη
μερα.Εκει ειχε στρωσει το τραπεζι η Ελενη,η γυ-
ναικα μου, με καθαρο τραπεζομαντηλο,το στολι-
σε και με φρεσκα λουλουδια στο ανθοδοχειο.
Τα παιδια σκορπισαν στον κηπο να παιξουν.Οι
γυναικες πηγαν στη κουζινα να ετοιμασουν τα
φαγητα.Εγω και ο Οδυσσεας μειναμε στο τραπε-
ζι,μιλησαμε για τη δυσκολη οικονομικη καταστα-
ση,αυτος ηταν οργισμενος με τους ματαιοδοξους
κι ανικανους δημαρχους ,που ξεφυτρωσαν τωρα
τελευταια.Γενικα ηταν συγκρατημενος στα λογια
και στις κρισεις του.
Σηκωθηκαμε να περπατησουμε στον κηπο,μεσα στα
δεντρα,ειχε μηλιες,αχλαδιες,ειχε ροδιες, κυδωνιες,
ειχε ελιες,αμυγδαλιες,στη νοτια πλευρα του ειχα
φυτεψει αμπελι.Η καρδια του φανηκε να ξαλαφρω-
νει απ'τα βαρη της.
Τα παιδια μας φωναξαν απ'τ'ανοιχτο παραθυρο
να μπουμε μεσα στο σπιτι.Τα βρηκαμε στο σαλονι,
εκει και η Ελενη και η κυρια Πηνελοπη.Επαιζαν
στο play station .Καθισαμε στον καναπε και τα
παρακολουθουσαμε στο παιχνιδι.
-''Να ,ο Νουνος'' φωναξε ο μικρος Ελπηνορας δει-
χνωντας στην οθονη,και γυρισε προς τον Οδυσ-
σεα γελωντας.
Μας εξηγησαν πως επαιζαν την ''ΟΔΥΣΣΕΙΑ''.Επαι-
ζαν με τη σειρα.Τωρα επαιζε ο μικρος Οδυσσεας
με μεγαλη δεξιοτεχνια . Μας εδειξαν την Τροια,
περασαν επιπεδο,level το ειπανε, να το νησι των
Λωτοφαγων,επειτα στον Πολυφημο , και βαλθηκαν
να το τυφλωσουν.
Γυρισα προς το μερος του Οδυσσεα και του ψιθυρι-
σα στ'αυτι.''Σαν τον Κερκ Νταγκλας μοιαζεις,ιδιος
εισαι''
Γελασε.''Ξερεις,ο Ομηρος ,τυφλος οπως ηταν,δεν
ειχε τι να κανει,κι οργιαζε η φαντασια του.Το ιδιο
και κεινοι οι αργοσχολοι οι ραψωδοι,που δεν ειχαν
αλλη δουλεια,παρα να γυριζουν στις αυλες των
βασιλιαδων να τρωνε και να μπεκρουλιαζουν
λεγοντας παραμυθια.Τωρα πλακωσε και το Χολυ-
γουντ με τους Γιαπωνεζους,Μεγαλη Φαμπρικα
αδερφε μου.''
-''Να η θεια Κιρκη'' πεταχτηκε η μικρη Ανδρομαχη,
βλεποντας τη Κιρκη, μια κουκλαρα α λα Σοφια
Λορεν.''Σαν αυτη θελω να γινω αμα μεγαλωσω''
''Γι'αυτη την παρδαλη ο θειος σου ο Οδυσσεας
εκανε εικοσι χρονια να γυρισει στο Θιακι'',σχολι-
σε,δηθεν πειραγμενη η κυρα Πηνελοπη.Κι εγω
αρπαζωντας την ευκαιρια εριξα λαδι στη φωτια.
''Εγω στη θεση του με τετοια θεα δεν θα γυρι-
ζα ποτε '' και σκουντησα τον Οδυσσεα.Οι γυναι-
κες γελασαν ,κατι ειπαν σιγανα ,και επεστρεψαν
στη κουζινα.''Σιγα ,τι μας λες ,κι εγω θα εσκαζα''
ακουσα την Ελενη.
Επειτα εξω στο τραπεζι .Ψητο αγριογουρουνο με
σελινο,κρασι φινο,και φρεσκα φρουτα,τα πουλια
στα δεντρα,και τα τζιτζικια.
''Σαν τα τζιτζικια ,αυτοι οι ατιμοι οι ραψωδοι,ο Ο-
μηρος,πες -πες ακαταπαυστα εκαναν τον κοσμο
να πιστεψει τις ψευτοιστοριες ,που σκαρωναν για
να διασκεδαζουν την ανια τους οι αφελεις αρχον-
τες'' ειπε ο Οδυσσεας ,κι εμεις κρυφογελασαμε,
γνωστη και μη εξαιρεταια η πονηρια του αλλωστε.
Τα παιδια τον ρωτησαν για κεινα τα χρονια και
για κεινα τα γεγονοτα.Τους ειπε για τον Αχιλλεα,
ενα γερο παλικαρι απ'το Βολο,δεν σηκωνε μυγα
στο σπαθι του.Ειπε και για τον ατυχο Φιλοκτητη
που σαπιζε απ'τις πληγες στη Σκυρο,πικραμενος,
απολεμος.Ειπε για τον Εκτορα ,τον εχθρο,λεβεν-
της ,λιονταρι , και για την Ανδρομαχη ομορφη
γυναικα κι ατρομητη.Για τον Παρι ειπε:''ενας
τιποτενιος, ενας πλει μποι ,χαρτοκλεφτης ,
ενας μεθυσος του κερατα ,αχρηστος''
Εγω γυρισα και κοιταξα την Ελενη,εκεινη κοκ-
κινισε κι εσκυψε το κεφαλι χαμηλα.
Μα πιο πολυ σταθηκε στον Αιαντα απ'την Κου-
λουρη,την Σαλαμινα, σαν να τυραννουσαν οι
τυψεις.Ελεγε γι'αυτον πως το κακοπηρε πολυ
βαρια που τον κοροιδεψε και του αρπαξε τα
περιφημα οπλα του Αχιλλεα.Εκεινου σαλεψαν
τα φρενα,γυριζε τρελος στο στρατοπεδο των
Ελληνων,και καποτε χυμηξε σ'ενα κοπαδι
προβατα μεσα και τα'σφαξε με το ξιφος τους,
''πιστευοντας ο δολιος πως ηταν οι Αχαιοι κι
εγω αναμεσα τους''.Κι επειτα ειπε πως ντρο-
πιασμενος οταν συνηλθε αυτος ο γιγαντας
εστησε στην αμμο ορθο το σπαθι του και
καρφωθηκε πανω του χυνοντας το αιμα του
διπλα στο ακρογυαλι της Τρωαδας.Ετσι κακο-
θανατησε εκεινος ο ευγενης ανθρωπος,ο
καλυτερος απ'ολους οσους μαζευτηκαν σ'
αυτην την ηλιθια εκστρατεια .
''Κι ο Ελπηνορας,τι ειναι τωρα; μονο ενα
κουπι καπου σ'ενα απομερο ακρογυαλι
δειχνει πως καποτε υπηρξε'',σαν να δακρυ-
σε,''Αυτος ,ενας Κανενας'',τον ακουσαμε.
Κι αλλα πολλα ειπε για τοτε ο Οδυσσεας με
βαρια τη καρδια.''Οι ανθρωποι τα παιγνια
των θεων, σκιες ,αερας και διαλυονται''.
Σταματησε για λιγο, ηπιε νερο.
Κι επειτα σαν να ζωηρεψε συνεχισε:''Κι ολ'
αυτα για να βρω τους μνηστηρες οταν γυρι-
σα στο σπιτι μου,να τρωνε και να πινουν κι
απο πανω να θελουν να μου παρουν και τη
γυναικα'' ειπε,και γυριζοντας προς την κυρα-
Πηνελοπη:''Ε γυναικα;''
Εκεινη μ'ενα γοργο βλεμμα συνενοηθηκε με
τη δικη μου την Ελενη ,δανειστηκε ενα κακο=
μοιρο υφος και τον πειραξε:'' Και να σκεφτεις
πως ,πως ολο εκεινο τον καιρο,καθομουνα
πιασμενη στον αργαλειο κι υφαινα και ξυφαι-
να,η δολια''
Σκασαμε στα γελια,τα παιδια μας κοιταξαν
περιεργα,κι υστερα κι αυτα,χωρις να εχουν
καταλαβει καλα,ξεσπασαν σε γελια.Επειτα
σηκωθηκαν απ'το τραπεζι και σκορπισαν
στο κηπο να παιξουν.
Εμεις οι μεγαλοι μειναμε στο τραπεζι,συζη-
τωντας διαφορα θεματα.
Περασε η ωρα χωρις να το καταλαβουμε,αρ-
χισε να φυσαει ενα δροσερο αερακι απ'τα
βορειοδυτικα.Τα παιδια ακομα παιζανε στον
κηπο.
Ειδαμε τον Ελπηνορα να ξεφευγει απ'την πα-
ρεα των παιδιων.Πλησιασε τον νουνο του,
σταθηκε μπροστα του σοβαρος,κι εστησε
ορθιο στο χωμα ενα ξερο ξυλο.Εκεινος τον
κοιταξε,γελασε γλυκα,εσκυψε προς το μερος
του,επιασε με τα χερια του το παιδι κι αφου
το φιλησε απαλα στο μαγουλο το σηκωσε
ψηλα ,στο φως .
Ολοι γελασαμε ,και βλεποντας αυτο τ'αλλα
παιδια παρατησαν το παιχνιδι ,πλησιασαν
κοντα μας και καθησαν μαζι μας μεχρι ,που
ο ηλιος περα μακρια βυθιστηκε μεσα στα
νερα πισω απο κοκκινα και πορτοκαλια
πεπλα.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου