.
fishes-pop art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
synthesis-pop art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Σιγουρα η αισθητικη θα εκδικηθει τους καιροσκοπους-1
.
μια βαρκα βουλιαζει στο γαλαζιο
να δεις απ'το παραθυρο τον κηπο γεματο μηλιες
ενα βελος ειναι η αληθεια
πεφτοντας οι λεξεις /ενα πουλι ελαμψε για λιγο
στη ακρη της θαλασσας το φως /και μαθε πως η θαλασσα ειναι οι γαλαζιοι κηποι
εγραψε με ελληνικα γραμματα
Εξ Ισορροπου Φωτος Πλασμενη
σε γαλαζια νερα κρεμασμενες λεξεις
ενα πουλι συλλεγει ερωτηματα στη γλωσσα μας
δεν απορεις που η μερα εχει φως/με συμμετρια τα σχηματα μας
τα δεντρα σε καθετη σταση
και με ονειρα τα περιστερια πεταξαν κι επεστρεψαν την ωραιοτητα
ακουσε τη μουσικη των συλλαβων σου
με λευκοτητα εναρμονια
εδω ν'αναπαυθεις στους μενεξεδες/εδω υπακουν οι λεξεις
μοιραστηκε η ψυχη τους τα σεντονια της θαλασσας
μεσα στο περιβολι ποτιζες με χρωματα τα λουλουδια
αυτη η γυναικα φυτευε κρινους στα αυτια της
η λαμπροτητα της αθωοτητας
αυτο το τοπιο πλασθηκε απο τη ψυχη τους
η μυρωδια των μελισσων ανθοφορει κρινους/αποκαλυπτεται η αληθεια
ευτυχως ευαναγνωστη
περα ο αερας χαραζει αναγλυφους κηπους στους αγρους των ουρανων
οι ταπεινοι εχοντες την τελειοτητα
μαρτυρας η αγρια μεντα και τα πορφυρα βατομουρα
ερριξε τα διχτυα των λογων του να πιασει πουλια
στον παροντα και στον μελλοντα χρονο των φυκιων
ενα υπεροχο αισθημα η γλυκυτητα του μηλου
κλινει ελαφρια προς τα δεξια
το περιγραμμα του σωματος το στηθος και η κοιλια
ριχνοντας ενα ανθος γιασεμιου
και οι γλουτοι -
η ακτινοβολια του χιονιου
η ακρη του λαιμου γεμιζει το φεγγαρι
εκεινο το σωμα εκανε μια συσπαση πουλιου κι ανθισαν λευκοι οι κρινοι του
η οραση της φωνης /η πρωτη ιδεα της ομορφιας
και τη νυχτα ονειρευτηκε την ανασα του δελφινιου χρωματισμενη
το περιστερι τ'ουρανου το φεγγαρι
λευκαινει τα σπιτια τους και τα συκα φουσκωνουν χυμους
πως να ερμηνευσουμε τη ρυθμικοτητα της Ανοιξης στα φυλλα
αναρριχωμενη συμπλεκομενη
με τα χερια ανακατεψαμε τα νερα των γαλαξιων
τους σταλαγμιτες των ερωδιων
στα κυκλαμινα εισακουσθηκαν οι προσευχες μας
απο που προερχεται η ελξη μας
ζηλευω τους κοκκινους κρυσταλλους στα τριανταφυλλα
ευωδια ,καιρος να εξαπλωθει η ωραιοτητα στα κυκλαμινα και τα γιουλια
τα τρεμουλιασματα στα λογια
ακουσαμε τον κελαηδισμο των νερων στα νουφαρα
και τα πουλια εχουν τα σπιτια τους στα δεντρα
η μερα γεμισμενη με τις φωνες των τζιτζικιων
το ψαρι κουβαλαει το ασημι του φεγγαριου στη πλατη του
κιτρινη πεταλουδα στ'ανθη λουσθηκε
.
.
.
DIA-FORMS DERIVATIONS-2μ χ 4μ-x c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Τωρα μπορουμε να πουμε:'' Εμεις θελουμε κατι που σιγουρα να μας λεει την αληθεια ''
.
Χαιρε Δροσοσταλιδα της Φωνης
ολη τη νυχτα η πυγολαμπιδα σε φωτιζε
ασπρο εσκασε το κυμα στην αμμο/κυλλησε
το ποδι φτερουγισε απαλα στον αστραγαλο
ενα σμηνος απο πεταλουδες ανθιζε κατω απο τον ουρανο
του αρεσαν τα τριανταφυλλα το φως
της αρεσε να ταιζει με βερυκοκκα τ'αγριοπεριστερα
στη μυρωδια του γιασεμιου το γιασεμι ειναι
το ονειρο ας ειναι η γλωσσα μας
Χαιρε Υπερ Ολων Ωραιοτητα
το κυμα το ραγισμα του ψαριου στα νερα
η αηχη πανσεληνος το ανθος του στρειδιου
θροισμα χλοης πεταλουδα
η φωνη της θαλασσας
το πεπρωμενο της εισαι εσυ
η φωνη η φωνη σου η αρμυρα στο κορμι
στα πρασινα δεντρα συρθηκε το φως στις ακρες
Χαιρτε Γαλαζιο των Χρωματων
βελος ψυχης ματι
μια διαφανη λεξη σε φυλλο λεμονιας
πλησιασε το ματι στη χλοη ανεβασε το χερι στη κοιλια
κιτρινο ψαρι ζεστη αμμος ανθος των ποδιων
ελεγε:''η σοφια ειναι πεταγμα γλαρου ''
ελεγε.''συμφωνα μ'αυτο που ειμαστε αγαπαμε''
σ'αυτη την αποικια των γλαρων
σπιτια στους λοφους δεντρα στον ουρανο γαλαζιο το περασμα της σφυριδας
στερια χτισμενη στα ψαρια θαλασσα των ηχων
τιποτα αχρηστο
Χαιρε η Ενοραση των Γλαρων
και θαυμαζε γυρνωντας το βλεμμα του παντου
κοιμηθηκαν μαζι στο κυμα
σκεπαστηκε με φυλλα στον υπνο της
πρασινο βουνο στο ενυδρειο του ηλιου
εδειξε.''ενα ψαρι ακολουθει εναν ανθρωπο''ειπε
Εγω διαλεγω Εσενα
''Εγω θελω αυτο'' πως κοιταζει το ξημερωμα η αμυγδαλια
οι φθογγοι του στοματος ''συμφωνω να συμφωνει ο ενας με τον αλλον ''
ποσες πολλες ταλαντωσεις αυτη η νοτα το δακτυλο μου
τα κουπια εξαφανιστηκαν μεσα στα ροδα
το τοπιο : δυο δεντρα στο απλετο στο αμωμο φως
το τοπιο : ο ποταμος της νυχτας κυλουσε το ασημι του φεγγαριου
το τοπιο :το μουσικο ειδωλο του πουλιου
και υστερα η ιδεα της ψυχης
Τωρα μπορουμε να πουμε:'' Εμεις θελουμε κατι που σιγουρα να μας λεει την αληθεια''
η φαντασια ενας ορισμενος τροπος ελκυσης χταποδιων
Φαντασου
στο χερι του τυλιχτηκε το πρωτο πλοκαμι του χταποδιου
ξημερωσε/τη φωνη τ' αηδονιου τη λευκανε η δροσουλα
αποψε κοιμηθηκε στα γαλαζια οστρακα των ρομβων
οτι εμεις εχουμε ειναι η φαντασια
Χαιρε Κοκκινο του Μηλου
Χαιρε Πρασινο της Χλοης
στα δυτικα η σταμνα του ηλιου γεμιζε αγριοπεριστερα
και το δελφινι καρφιτσωθηκε στα μαλλια της
ακουστηκε να επαναλάμβανει
Ειναι το μηλο που πρεπει να αποδωσω ορατο
ολα εξαρτωνται με τον τροπο που καποιος επιθυμει
κι ο ανεμος, που φυσηξε γυρισε τις πλατες των φυλλων προς την αθωοτητα
κι ειχε τα ματια κερηθρα μελι
οτι εμεις αντιλαμβανομαστε ειναι η πραγματικοτητα
ειμαστε τυχεροι εδω που ζουμε οι αποικιες των μελισσων στ'ανθη
κατεβαινουν στη θαλασσα
Τιποτα δεν ειναι των ανθρωπων αδυνατο
τα περιττα πραγματα ν'αποβαλλεις
εκεινη την ωρα τα νερα της θαλασσας διεσχισαν ισχυρα βελη ψαριων
Χαιρε Γλωσσα Τεχνη των Παντων
Εγω ο Ισορροπιστης των Απειρων Κοκκων του Χρονου
ποιος ξερει σε ποια φαντασια ειμαι υπηρξα θα ειμαι
το μεσημερι ο ηλιος στοιβαχτηκε στις ελιες
στο εσωτερικο των κοχυλιων μεκινηθηκαν οι στεριες κι ακουσαμε
τον ηχο των κουπιων
πως τα πουλια κωπηλατουσαν στα νερα τ'ουρανου
παιρνοντας το νερο με τις χουχτες το κυλουσε στη κοιλια της,παρακατω τρυπωνε χρωματιστο στα φυκια
τοτε το ψαρι χωθηκε στη κρυψωνα του με τα φορτια των νερων που πιαστηκαν στα διχτυα του
εξω απ'τ'ανατολικο παραθυρο βολταριζε η σεληνη την ηχηρη σιωπη της
το πρωι οι βαρκες διαλυθηκαν στο γαλαζιο
Χαιρε η Αορατη των Λογισμων
Χαιρε η Επιστροφη της Ευτυχιας
Χαιρε η Πολυανθουσα τα Εγκοσμια
Αληθεια,πως να ονειρευεται στο θαλασσιο υπνο του βυθισμενο το ευτυχισμενο ψαρι;
πεταλουδα στο μεσο των αορατων
παπιες κολυμπανε γαληνιες στα ονειρα των κυκνων
μεγαλωσα εκατομυρια χρονια αναμεσα στα πολυκλαδα
ανοιγοκλεινοντας τα βελουδινα βλεφαρα πληθαινεις τη μνημη μας
ακους το αεικινητο περπατημα του αερα
βλεπεις το πρασινο να υπερηφανευεται στα αγκαλιασματα των δεντρων
γλυκεια η ωρα που ξυπνησες κι ημουν εκει
με το δακτυλο διεγραψε στην ακρη του το κλαδι του φρυδιου της
μεσα στα ρουχα κρατουσε τη δροσια των νερων της
ποιος ρυθμος συγκρατει την ανασα σου
τ' ασπρα ποδια σου θα μου ξεφυγουν σαν τ' αγριοπεριστερα
οταν θα σ' αγγιξω στον υπνο σου
Χαιρε Δωρο Ωραιοτητος
βλεμμα που υποχωρει απαλο οταν αισθανεται
τ'απογευματα οι γλαροι ξεφορτωνουν φορτια λευκων κρινων
με γελια περιφεραμε τα γυμνα ποδια μας στο γυαλο η μυρωδια μας εξαισια
σε ποια γλωσσα θα μιλησουμε για το μελλον μας;
η ψυχη μας ευκολα δεν συνειθιζει τη μετριοτητα/αντιστεκεται
η γλωσσα μας μ'αυτα τα μικρα αποσπασματα των λεξεων
ροδακινο απ'την ανασα σου
απ'το ανοιχτο παραθυρο ορμησαν μεσα στο δωματιο πουλια σε σχηματα αρπας
στο σχημα των χειλιων σχεδιασε το εψιλον ε,πανευτυχης για την εφευρεση
λατρευει τον δεικτη και τον παραμεσο,καθως προσαρμοζεται στα λογια της
που οσο την κοιταζω τοσο ομορφαινει,συλλογιστηκα:
'' Ειναι η ματια μας που ομορφαινει τον αλλον.Φυσικα αυτη η ευκαιρια
μας δινεται πολυ σπανια ''
τη γλωσσα αυτη προτιμω που βρισκεται η αληθεια
Εγω καλλιεργητης τριανταφυλλων
Εγω μηχανευομαι πολλουςς .τροπους να συλλαμβανω πουλια στους κηπους σου
το γελιο σου εψαχνε το μπρατσο μου
η ανασα του ταυρου .πυρωμενη την εκαιγε στο λαιμο
οπως ο καυτος λιβας κατακαιει τα δεντρα
σαν τη παπια κολυμπαγε
σαν τη χηνα φτερουγιζε
σαν τη βιολα μυρωδιζε
σαν το ροδο κοκκινιζε
για πρωτη φορα φορα εμφανισθηκε η Εννοια της Ευτυχιας
το μεσημερι τα τζιτζικια στοιβαζουν φωνες
ειναι και τα πουλια που απεχθανονται τα τετριμμενα
Χαιρε Εσυ η Πιο Ομορφη Απ 'Ολες Οσες Ειδα ως Τωρα
''Εγω ειμαι η Γλωσσα που θα ορμησει στην ωραιοτητα σου ''
αυτος ο κοσμος αξιζει το καλυτερο
.
.
.
η ποιητρια Σαπφω-τα γραμματοσημα μου-2014-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΣΑΠΦΩ-χ.ν.κουβελης
-...χρυση μελισσα
στ'αυτι της σκουλαρικι...
-...δεν κοιμαμαι,η μνημη με παιδευει...
-...απ'το τριανταφυλλο πιο τριανταφυλλενια
κι απ'το κρινο λευκοτερη...
-...η σεληνη στ'απαλο μετωπο σου
λαμπει...
-...ωραια μαλλια...
-..γλυκεια η φωνη σου...
τα λογια σου δροσια...
-...λειπεις και χαρα δεν εχω...
-...λουζεσαι...με αρωματα...πανεμορφη...
-...τα μελη μου διαλυει ο ερωτας
κι ο ποθος με κυβερναει...
-...να φιλησω...απαλο ευωδιαστο...
.
.
.
sea sand αμμος θαλασσα-μονοχρωμιες-μικτη τεχνικη[χρωμα -αμμος]-2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
''να σωσω τουλαχιστον κατι,εστω και το ελαχιστο''
.
ειδε πολλα βοτσαλα στη παραλια
τα ματια τους στο φθαρτο δεν κουραστηκε
στο χερι μου το ξυπνημα της θαλασσας
και το κρινακι λευκοτατο πνεει τον υπνο των βραχων
με τα υπαρχοντα των πουλιων φυτεψαμε πρασινα δεντρα
το πνευμα της πεταλουδας σιμα στ'αγριολουλουδα
το αρχαικο μειδιαμα των νερων
τη νυχτα στα πληκτρα τ'ουρανου χτενιστηκε η σεληνη
απο ευστροφο πηλο τα σωματα μας
και αγγελος με ψηφιδωτο δελφινι φωτογραφιζεται
ακουσε να λεει:Ειμαι μια ευθεια ακρογυαλια ακονισμενη στο κυμα
ειπε:το κοχυλι ιδιωματικη συλλαβη απο χρωμα γαλαζιο
ειναι τα λογια σου η υπαρξη σου
τη νυχτα τυλιχτηκε η σεληνη στα μαλλια σου
την αυγη στον ουρανο κολυμπουσαν γαλαζια ψαρια
η εννοια της αγαπης ειναι η χαρα
''οι πιο ομορφες στιγμες της ζωης της''
η θαλασσινη αυρα παρασερνε τα φυκια προς το φεγγαρι
την απαλοτητα στα χρωματα την αγγιξαμε σημερα στα δεντρα
ευτυχισμενα τα πλασματα που .ονειρευτηκαν στον ισκιο της τριανταφυλλιας
ευτυχισμενη η στιγμη της συγκομιδης στα δεντρα
ευτυχισμενη η ωρα της διαφανειας των αισθητων
ξεφυγε η σκεψη μου στα εσχατα της αληθειας
επεστρεψε η μελισσα κι αποτυπωσε στο μελι το ταξιδι της
θαυμασιο οραμα το βουητο της
η ωραιοτητα των αφθαρτων τον καθηλωσε
κοιταξε τα κοχυλια στο φως της σεληνης στην αμετρητη αμμο
η ιδεα του Χρονου
ενα δεντρο αντανακλα τη γυμνοτητα του νερου στους κυκλους του κορμου του
με το βαθυ βλεμμα και τη ψυχη τους η σπειροειδης εξελιξη του σωματος τους
''και η ψυχη τους;'' εφταχορδη λυρα
''να σωσω τουλαχιστον κατι,εστω και το ελαχιστο''
δεν εχω να παω παρα τριγυρω απο αυτο το''αποσπασμα''
κι απο αυτη την ''ιδεα'
.
.
.
woman and man-2μ χ 4μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ολα οσα αγαπαω συνεχεια της απεραντης φυσης
.
ολα οσα αγαπαω συνεχεια της απεραντης φυσης
το παθος που λατρευουμε
ζωη αναλογα με τα ποσοστα φωτος και χρωματων
ανθιζει πανεμορφη και αληθινη
με γαλαζια λογια κωπηλατουν δυο πουλια
το κιτρινο τεμαχιστηκε με ελικοειδες υφος
λυγιζε φωτεινος ο ανεμος
''Κοιταξε,ο ουρανος κοπηκε στα πεντε δακτυλα σου''
ενα δεντρο αισθητο γλυπτο
στις αγριοπαπιες λογοδοτησε το νερο
μιμηθηκε η περκα το κυμα και πληθυνθηκε
το διαφανο υφασμα της
και ο ευρυχωρος χρονος της ορμης του
δυο βραχοι στ'ανοιχτα της αρμονιας
η χλοη που υφανε τα ορυκτο των κρυσταλλων της
το φως στα σμαραγδια της ιδεας
και τα αλανθαστα επιφωνηματα στην αναδυση της αληθειας
ακουαν τα πουλια να δραπετευουν στα δεντρα
ηξεραν πως η αληθεια αγαπαει τα λογια
αναρωτηθηκαν ποση αληθεια δικαιουται ο ανθρωπος
αναλαφρα συρθηκαν τα δεντρα στα φυλλα
το νερο στις πετρες μετεφερνε πρασινα τα λογια μας
απλα τα λογια της αληθειας
τα ταξιδια των συννεφων ονειρευονται τα συννεφα
τη νυχτα εδειξε την αρετη
ειπε:στα λουλουδια τρεφει τις μελισσες η γυρι
στο κηπο καρποφορων πυγολαμπιδων τα δεντρα τους
η βαρκα ερριξε τα διχτυα στα συννεφα και την αγκυρα στη λευκοτητα
πληθος οστρακων σχηματιζε το προσωπο τους
ειπε:η ωραιοτητα ανηκει στο απεριττο
ροδινη εσπασε η αυγη στ'ακροδαχτυλα των δεντρων
σχηματα πουλιων και αντικατοπτρισμοι νερων στο λευκο
και ντυσανε τον υπνο τους με ρυθμους γλαρων
και τα πουλια μπορει να'ναι τα ψαρια τ'ουρανου,ειπε
τα πουλια Μαγνητικα Πεδια Λευκοτητας
εδειξε γυρω
τοσα πολλα σχηματα φυλλων και τοσα ειδη φυτων στο φως
σηκωνοντας τις πετρες ανακαλυψε τετραγωνα γαλαζιο
ηξερε πως τα πουλια ηταν υπευθυνα γι'αυτο
μετρησε τις Ιδεες
ανοιγοντας τη χουχτα του ειπε: ''Να,δεστε,σας εφερα Γαλαζιο,μοιραστητε το''
και στα χρωματα των φυλλων στοιβαχτηκε ο χρονος
τρεξαμε να πιασουμε το φως μιας κιτρινης πεταλουδας
''Κοιταξε,τα φυλλα της ελιας ξεφυλλιζει ο ηλιος''
στον υπνο του ψαριου γαληνη
Σκεφτηκε,''τωρα η φωνη μας πυγολαμπιδα στο φως του φεγγαριου''
ο αερας χτενιζει τα συννεφα
καθως προχωρουσε η μερα το γαλαζιο κερδιζε τη θεση του στον ουρανο
με ελαχιστα λογια αυτοι οι ανθρωποι ντυνουν τα συναισθηματα τους
ουτε θελουν στα εργα τους να αποτυπωνεται η ματαιοδοξια
στο φως ειμαστε πιο φωτεινοι
.
.
.
ΝΟΣΣΙΣ-ΝΟΣΣΙΔΑ-Αρχαια Ποιητρια[4ος αιωνας π.Χ]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΝΟΣΣΙΣ-ΝΟΣΣΙΔΑ-Αρχαια Ποιητρια[4ος αιωνας π.Χ]
ΤΑ 12 ΣΩΖΩΜΕΝΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
η Νοσσις [Νοσσιδα] ηταν αρχαια ελληνιδα ποιητρια [τελος του 4ου αιωνα- αρχες
3ου αιωνα π.Χ]απο τους Επιζεφύριους Λοκρούς της Ιταλίας.
[ετυμολογια ονοματος:Νοσσις<νεοσσίς[νεοσσός]-μικρη-νεαρη]
ανηκε σε αρχοντικη οικογενεια,ηταν συγχρονη της ποιητριας Ανυτης απο την Τεγεα,
το ονομα της μανα της ηταν Θεοφιλις και της γιαγιας της[απο τη μερια της μανας της]
Κλεοχα,γυρω της υπηρχε ενας κυκλος γυναικων ,στα επιγραμματα που εγραψε φιλικα
γι'αυτες σωζονται τα ονοματα της Αλκετις,της
Σαμυτας,της Μελλινας,της Σαβαιθίδος,της Πολυαρχὶς,της Θαυμαρέτας,της Καλλω,ενας
κυκλος γυναικων παρομοιος με αυτον της Σαπφους,τα επιγραμματα ειναι αφιερωματικα
απο τις γυναικες στην Αρτεμη,στην Ηρα,στην Αφροδιτη,για τον γαμο,για τον τοκετο,για
τον ερωτα,τα 12 επιγραμματα της Νοσσιδας τα συμπεριελαβε στον Στεφανο του[στεφανι ,
μπουκετο,απο ανθη-ποιηματα]ο Μελεαγρος απο τα Γαδαρα της Συριας[περιπου το 70 π.Χ],
[Ο Στεφανος του Μελεαγρου ηταν ενας απ'αυτους στους οποιους στηριχθηκε η συνταξη
της Παλατινης Ανθολογιας αργοτερα[τον 10ο αιωνα μ.Χ]],ο Μελεαγρος καθε ποιητη που
ανθολογουσε τον παρομοιαζε με ενα ανθος,την Νοσσιδα την παραμοιασε με Ιριδα[Ιρις]:
[...] σὺν δ᾽ ἀναμὶξ πλέξας μυρόπνουν εὐάνθεμον ἶριν
Νοσσίδος, ἧς δέλτοις κηρὸν ἔτηξεν Ἔρως·
(Μελεαγρος απο τα Γαδαρα Παλατινη Ανθολογια IV, 1 9-10)
[μαζι με τ'αλλα εχω αναμιξει πλεκοντας το ευωδιαστο κι ωραιο ανθος της Ιριδας
της Νοσσιδας,στους πινακες της που εγραφε το κερι το ελιωσε ο Ερωτας]
.
ο επιγραμματοποιος Αντιπατρος ο Θεσσαλονικευς [αρχες του 1ου αιωνα μ.Χ]
την ποιητρια Νοσσιδα την ονομαζει θηλυγλωσσον[γλωσσα-φωνη των γυναικων]
και την θεωρει Νοσσιδα μια απο τις εννεα γηινες Μουσες σε αντιδιαστολη με τις
εννεα ουρανιες Μουσες:
.
[Αντιπατρος ο Θεσσαλονικευς Παλατινη Ανθολογια IX, 26]
Τάσδε θεογλώσσους Ἑλικὼν ἔθρεψε γυναῖκας
ὕμνοις, καὶ Μακεδὼν Πιερίας σκόπελος,
Πρήξιλλαν, Μοιρώ, Ἀνύτης στόμα, θῆλυν Ὅμηρον,
Λεσβιάδων Σαπφὼ κόσμον ἐυπλοκάμων,
Ἤρινναν, Τελέσιλλαν ἀγακλέα, καὶ σέ, Κόριννα,
θοῦριν Ἀθηναίης ἀσπίδα μελψαμέναν,
Νοσσίδα θηλύγλωσσον, ἰδὲ γλυκυαχέα Μύρτιν,
πάσας ἀενάων ἐργάτιδας σελίδων.
Ἐννέα μὲν Μούσας μέγας Οὐρανός, ἐννέα δ᾽ αὐτὰς
γαῖα τέκεν, θνατοῖς ἄφθιτον εὐφροσύναν.
τετοιες γυναικες με θεικες γλωσσες εθρεψε ο Ελικωνας
μ'υμνους και η κορυφη των Μακεδονικων Πιεριων
τη Πρηξιλλα,τη Μοιρω,το στομα της Ανυτης,την θηλυκη Ομηρο,
την Σαπφω το κοσμημα τω γυναικων της Λεσβου με τα ομορφα μαλλια,
την Ηριννα,την φημισμενη Τελεσιλλα,και σενα,Κοριννα,
που τραγουδησες τη τρομερη πολεμικη ασπιδα της Αθηνας,
τη Νοσσιδα με τη γλωσσα των γυναικων,και τη γλυκοηχη Μυρτη
ολες δημιουργοι αιωνιων σελιδων
Εννεα Μουσες ο Μεγας Ουρανος,κι εννεα Μουσες
γεννησε η γη,αφθαρτη ευχαριστηση στους θνητους
.
.
[απο τη Βικιπαιδεια]
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ήταν αρχαία ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας
στην χερσόνησο της Καλαβρίας, βορειοδυτικά του Ρήγιου. Ιδρύθηκε κατά
τον δεύτερο ελληνικό αποικισμό από Λοκρούς, από τους οποίους πήρε και
το όνομά της. Σήμερα στην περιοχή της αρχαίας πόλης βρίσκεται χτισμένη
η Ιταλική κωμόπολη Λόκρι (Locri).
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ιδρύθηκαν γύρω στο 680 με 670 π.Χ., στην περιοχή
της νότια Καλαβρίας από Λοκρούς προερχόμενους και από την Οπούντια
και από την Οζολία Λοκρίδα. Ο προσδιορισμός «Επιζεφύριοι» προέρχεται
από τον δυτικό άνεμο Ζέφυρο, όνομα το οποίο έδωσαν και στο γειτονικό
ακρωτήριο. Η κοινωνία τους ήταν μητριαρχική.
Η πόλη ήταν από τις πιο σημαντικές και εύπορες της Μεγάλης Ελλάδας.
ον 4ο αιώνα π.Χ. συμμάχησε με τις Συρακούσες (επί Διονυσίου του Α').
Όταν ο Διονύσιος ο Β' νικήθηκε από τον θείο του Δίων, κατέφυγε στους
Λοκρούς. Εκεί εγκαθιστά τυραννίδα στην πόλη, αλλά τελικά ο Τιμολέων
ελευθερώνει τις πόλεις που βρίσκονταν κάτω από την τυραννία του. Ο Πλά-
τωνας, ο οποίος ζούσε τότε στην αυλή του Διονυσίου του Α', την αποκα-
λούσε Άνθος της Ιταλίας εξαιτίας των ομορφιάς των κατοίκων της.
Ο Ζαλευκος ηταν νομοθετης στους Λοκρους,γι'αυτον γραφει ο Αριστοτε-
λης:
Αριστοτέλης, Πολιτικά - Βιβλίο Δεύτερο, 1274a, 20 - «...νομοθέται δ' ἐγέ-
νοντο Ζάλευκός τε Λοκροῖς τοῖς ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας ὁ Καταναῖος
τοῖς αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς περὶ Ἰταλίαν...»
.
.
ΤΑ 12 ΣΩΖΩΜΕΝΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΣΣΙΔΑΣ
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο V - 170)
῞Αδιον οὐδὲν ἔρωτος· ἃ δ' ὄλβια, δεύτερα πάντα
ἐστίν· ὰπὸ στόματος δ' ἔπτυσα καὶ τὸ μέλι.
Τοῦτο λέγει Νοσσίς· τίνα δ' ἁ Κύπρις οὐκ ἐφίλασεν,
οὐκ οἶδεν κήνα γ' ἅνθεα ποῖα ῥόδα.
.
τιποτα πιο γλυκο απ'τον ερωτα δεν ειναι και καθε αλλη χαρα
δευτερη ειναι,ακομα και το μελι πικρο στο στομα και το'φτυσα
αυτα τα λεει η Νοσσιδα κι οποιον δεν τον αγαπησε η Κυπριδα
δεν ξερει τι ειδος ροδα ειναι τ'ανθη της
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 132)
Ἔντεα Βρέττιοι ἄνδρες ἀ π' αἰνομόρων βάλον ὤμων
θεινόμενοι Λοκρῶν χερσὶν ὑπ' ὠκυμάχων,
ὧν ἀρετὰν ὑμνεῦωτα θεῶν ὑπ' ἀνάκτορα κεῖνται,
οὐδὲ ποθεῦντι κακῶν πάχεας, οὓς ἔλιπον.
αυτα τ'αρματα απ'τους δυσμοιρους ωμους των Βρεττιοι αντρες τα πεταξαν
πληγομενοι απ'τα χερια των Λοκρων που'ναι πολυ ορμητικοι στη μαχη
τουτων την αρετη υμνουν τωρα εδω που βρισκονται στ'ανακτορα των θεων
και καθολου δεν νοσταλγουν τα χερια των δειλων που τα παρατησαν
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 265)
῞Ηρα τιμήεσσα, Λακίνιον ἃ τὸ θυῶδες
πολλάκις οὐρανόθεν νεισομένα κατορῇς,
δέξαι βύσσινον εἷμα, τό τοι μετὰ παιδὸς ἀγαυὰ
Νοσσίδος ὕφανεν Θευφιλὶς ἁ Κλεόχας.
Ηρα τιμημενη που πολλες φορες κατεβαινεις απ'τον ουρανο
για να δεις τον ευωδιαστο σου ναο στο Λακινιο
δεξου το λινο υφασμα που μαζι με την ευγενικη κορη της
τη Νοσσιδα υφανε η Θεοφιλις της Κλεοχας
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 273)
῎Αρτεμι, Δᾶλον ἔχουσα καὶ ᾽Ορτυγίαν ἐρόεσσαν,
τόξα μὲν εἰς κόλπους ἅγυ᾽ ἀπόθου Χαρίτων,
λοῦσαι δ᾽ ᾽Ινωπῷ καθαρὸν χρόα, βᾶθι δ᾽ ἐς οἴκους
λύσουσ᾽ ὠδίνων ᾽Αλκέτιν ἐκ ἐρόεσσαν
Αρτεμι που τη Δηλο κατεχεις και την ομορφη Ορτυγια
βαλε τα τοξα στις αγκαλιες των Χαριτων και τρεξε μακρια
λουσαι και καθαρισε στον Ινοπα το σωμα σου κι ελα στο σπιτι
να'λευτερωσεις την Αλκετιν απ'τους δυσκολους πονους της γεννας
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 275)
Καίροισάν τοι ἔοικε κομᾶν ἄπο τὰν ᾽Αφροδίταν
ἄνθεμα κεκρύφαλον τόνδε λαβεῖν Σαμύτας·
δαιδαλέος τε γάρ ἐστι, καὶ ἁδύ τι νέκταρος ὄσδει,
τοῦ, τῷ καὶ τήνα καλὸν ῎Αδωνα χρίει.
μ'ευχαριστηση φαινεται η Αφροδιτη να δεχεται
απ'τη Σαμυτα δωρο τουτο το μαντηλι των μαλλιων της
περιτεχνο ειναι και γλυκα σαν το νεκταρ ευωδιαζει
μ'αυτο και η ιδια τον ωραιο Αδωνη αλειφει
,
( Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 353)
Αὐτομέλιννα τέτυκται· ἴδ', ὡς ἀγανὸν τὸ πρόσωπον
ἁμὲ ποτοπτάζειν μειλιχίως δοκέει·
ὡς ἐτύμως θυγάτηρ τᾷ ματέρι πάντα ποτῴκει.
ἦ καλόν, ὅκκα πέλῃ τέκνα γονεῦσιν ἴσα.
η ιδια η Μελλινα καμωμενη,δες ποσο καθαρο το προσωπο
με γλυκυτητα και ηρεμια φαινεται να μας παρατηρει
ποσο αληθεια η κορη στη μανα της σ'ολα της μοιαζει
ειναι ωραιο οταν τα παιδια με τους γονεις ειναι ομοια
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 354)
Γνωτὰ καὶ τηνῶθε Σαβαιθίδος εἴδεται ἔμμεν
ἅδ' εἰκὼν μορφᾷ καὶ μεγαλοφροσύνᾳ.
θάεο· τὰν πινυτὰν τό τε μείλιχον αὐτόθι τήνας
ἔλπομ' ὁρῆν· χαίροις πολλά, μάκαιρα γύναι.
να καταλαβεις κι απο δω περα μπορεις πως η εικονα αυτη
ειναι της Σαβαιθιδος απο τη μορφη και απο τη μεγαλοπρεπεια
παρατηρησε τη σοφια και τη γλυκυτητα της απο δω ελπιζω
να τα βλεπεις.Πολλα να χαρεις,ευτυχισμενη γυναικα
.
( Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VII - 414)
Καὶ καπυρὸν γελάσας παραμείβεο καὶ φίλον εἰπὼν
ῥῆμ' ἐπ' ἐμοί. ῾Ρίνθων εἴμ' ὁ Συρακόσιος,
Μουσάων ὁλίγη τις ἀηδονίς· ἀλλὰ φλυάκων
ἐκ τραγικῶν ἴδιον κισσὸν ἐδρεψάμεθα.
και γελωντας σαρκαστικα προσπερασε και μου απηυθυνε
φιλικο λογο:ο Ριθμων ειμαι ο Συρακουσιος
των Μουσων ενα καποιο ασημαντο αηδονακι αλλα
απ'τους τραγικους φλυακες κισσο δικο μου εδρεψα
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VII - 718)
Ὦ Ξεῖν', εἰ τύ γε πλεῖς ποτὶ καλλίχορον Μιτυλάναν
τᾶν Σαπφοῦς χαρίτων ἄνθος ἐωαυσόμενος,
εἰπειν, ὡς Μούσαισι φίλαν τήνα τε Λοκρὶς γᾶ
τίκτε μ' ἴσαν χὤς μοι τοὔνομα Νοσσίς, ἴθι.
ξενε,αν πλευσεις προς την Μυτιλινη με τους ωραιους χορους
να ευχαριστηθεις απ'το ανθος των χαριτων της Σαπφους
πες πως ειμαι των Μουσων αγαπητη και η γη των Λοκρων
μ'εγεννησε ισαξια και πως τ'ονομα μου Νοσσιδα.Τωρα πηγαινε
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο IX - 332)
'Ελτοῖσαι ποτὶ ναὸν ἰδώμεθα τᾶς Ἀφροδίτας
τὸ βρέτας, ὡς χρυσῷ δαιδαλόεν τελέθει.
εἵσατό μιν Πολυαρχὶς ἐπαυρομένα μάλα πολλὰν
κτῆσιν ἀπ' οἰκείου σώματος ἀγλαίας.
ας παμε προς το ναο να δουμε της Αφροδιτης
το ξοανο ποσο περιτεχνο με χρυσο εγινε
το προσφερε η Πολυαρχις π'απεκτησε τεραστια
περιουσια απ'την ωραιοτητα του σωματος της
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο IX - 604)
Θαυμαρέτας μορφὰν ὁ πίναξ ἔχει· εὖ γε τὸ γαῦρον
τεῦξε τό θ' ὡραῖον τᾶς ἀγανοβλεφάρου.
σαίνοι κέν σ' ἐσιδοῖσα καὶ οἰκοφυλαξ σκυλάκαινα
δέσποιναν μελάθρων οἰομένα ποθορῆν.
τη μορφη της Θαυμαρετης ο πινακας εχει. με τεχνη
αναπαριστα την αγερωχη οψη και την ομορφια της γλυκοβλεφαρης
ακομα και το σκυλι ο φυλακας του σπιτιου αν σε κοιταζε
θα κουνουσε την ουρα πιστευοντας την κυρα του σπιτιου πως βλεπει
.
(PALAT. ANT. BOOK IX - 605)
Τὸν πίνακα ξανθᾶς Καλλὼ δόμον εἰς Ἀφροδίτας
εἰκονα γραψαμένα πάντ' ἀνέθηκεν ἴσαν.
ὡσ ἀγανῶς ἕστακεν· ἴδ', ἁ χάρις ίκον ἀντεῖ.
χαιρέτω· οὔ τινα γὰρ μέμψιν ἔχει βιοτᾶς.
στον ναο της ξανθης Αφροδιτης η Καλλω αυτον τον πινακα
αφιερωσε με την εικονα της ζωγραφισμενη σ'ολα ιδια
ποσο ομορφα σταθηκε.δες,ποση χαρι τη διαπερνα.
να χαιρεται.καμια κατηγορια δεν εχει στη ζωη της
.
.
.
Αγαμεμνονας και Κλυταιμνηστρα-2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Κλυταιμνηστρα
.
''δεν φυσαει''ζεστη
δεν μπορει ν'ανασανει
ακουει το γελιο εκεινης της ξενης
''ξεδιαντροποι που'ναι οι σκλαβοι''
ο Αιγισθος κοιμαται,τον βλεπει,αναισθητο κουφαρι
κοιταζει στο καθρεφτη,μια ξενη
κοιταζει τον Αιγισθο,ροχαλιζει
ακουει το γελιο της ξενης
''η Κασσανδρα'' κορη του βασιλια Πριαμου
σκλαβα ειναι,ουρλιαξε,φωνη δεν βγηκε
κοιταζει στον καθρεφτη,κενο
δεν φυσαει,''γιατι δεν φυσαει;''
ακουει το γελιο της ξενης,''που'ναι η κορη μου;''
ο Αγισθος κοιμαται,σε διχτυ θα τον τυλιξουν
κοιταζει στον καθρεφτη,τι περιμενει;ακινητη
σαν να την εχουν σφιχτα δεμενη
κλοτσαει τα ποδια το κορμι τιναζεται σπαρταραει
''γεννησα κορη και παιδι δεν εχω''προδοτη
''γιατι δεν φυσαει;να φυγουν τα πλοια''
ακουει το γελιο της σκλαβας,τον αλλο δεν τον ακουει
σαν να'ναι πεθαμενος σαν να τον εχουν τωρα δολοφονησει
ουρλιαχτο.''γιατι δεν τον αφανιζεις τι περιμενεις αλλο να κανει;''
η φωνη του Ορεστη,στον καθρεφτη
ο Αιγισθος κοιμαται,αδιαφορος ησυχος κοιμαται
τι να περιμενει απ'αυτον;την εξουσια ηθελε
τη γυναικα του Αγαμεμνονα πηρε,τ'αλλα ειναι φασαριες
δεν μπορει ν'ανασανει.
ζεστη ''δεν φυσαει.γιατι δεν φυσαει;'' Ηλεκτρα
.
.
.
ελληνικο τοπιο greek landscape -2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΣΕ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟ ΥΦΟΣ
τα πετρωματα περιειχαν στο εσωτερικο τους το απολιθωμενο σωμα
του αρχαιου περιηγητη σε σταση κοιμισμενου οντος
απο αυτη τη θεση ανακαλυπτω τη πετρα στον ισκιο της αγριελιας
τα βοτανια και τα παιχνιδια της κομσοτητας των δεντρων
μεσα σ'ενα προσωκρατικο περιβαλλον τα πρωτα αναγκαια
ταυτοχρονα το κυπαρισσι με τις ελιες ανεβαινουν στο στηθος του στρειδιου
καθαροτητα και το ιδιο τις αλλες μερες ξημερωνε
στη φαντασια του εικονες ισοδυναμες της απλοτητας
τυλιγμενος στ'αορατα των λεξεων προχωρουσε ο Ελληνας Ηρακλειτος
το γαλαζιο φτερουγισε επιστρεφοντας στην αιωνιοτητα
η μνημη πνεει σαν ανεμος εδω που ο Εμπεδοκλης αγορευει ''Περι το Μη-Αδικειν''
Το Ανοητον Νοητον εγεννηθει
Το Ακαταληπτον Καταληπτον εγεννετο
ενα φυλλο γαλαζιο ο ουρανος
εδω μπορω να δω τ'αλατι π'αφηνει ο ηλιος στα δεντρα
εκτυφλωτικος
την ηληκια των θαυματων
εδω μπορω να βλεπω την ωραιοτητα
.
.
.
butterfly πεταλουδα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Symmetry's Realizations
Butterfly
σε συμμετρια ησυχου υπνου
πεταλουδα
.
.
.
Miles Davis-Great Cool jazzman-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
the Miles Davis' Cool Effect-χ.ν.κουβελης
.
walk-into-outs wayward
persistent sketches of quiet night sextets
big red cool autumn escapes
people in southside street all world
in morning mist a cry about no-man
I got blues rhythm
moving kind of blue trumpet
shake lady once I loved you
I swing for sale
what is that thing called poverty
I'll remember the feeling of jazz in April
say it over and over again my foolish heart
subconscious sax jazz trumpet suite to be
the birth of the cool blue symphony of moon dreams indroitus
enfant picolo pesos 'n' boogie conception
the say it's wonderful in a sentimental mood
epistrophy in suburban raggy waltz
strange fruit rockin' in rhythm
just jazz Friday Freedom swing low my heart
chord-change freebob miles fusion modals
now know it's big biggest orange coolin' time
you can see 'n' feel
quintet sounds for man winds
we walking miles
.
.
.
Ελληνικο Γαλαζιο[καραβι]-χ.ν.κουβελης
.
.
Αληθεια τι θα κανουμε στο παραδεισο της Γλωσσας μας
.
ειμαστε το εργαλειο των ονειρων μας
''με το γαλαζιο να ποτισεις τις γλαστρες'' τον ακουσε
η θαλασσα του εντυπωνε την ιδεα της ωραιοτητος
τα πουλια πως σκεφτονται το φως τα κυριευει
κι εμεις εχουμε το φως κρυμμενο στις λεξεις μας
κοιταξα τη διαφανη μερα
χορευτικα ξαπλωθηκε η θαλασσα στ'αγγιγματα του ανεμου
να λεω την Αληθεια,θ'ακουσεις
οι αμυγδαλιες μ'ανθη θα νικησουν το σκοταδι
εκει απεναντι το γαλαζιο, λιτο και ελαχιστο
να δουμε το φως ,αγνοωντας το περιττο
Να λετε την Αληθεια , εχει Ενδιαφερον
το εναρμονιο μερος των λεξεων , και οι γραμμες των ηχων με φως στις ακρες
κι ενας ηχος διαφανος αφησε στο γαλαζιο το νοημα του .
εγραψα:Αισθανομαι,αρα Ευτυχω
το μετρο ενος ανθρωπου ειναι ο ανθρωπος που σταθηκε καποια στιγμη διπλα του
ο Ανθρωπος περιεχει τις Λεξεις του
μεσημερι,η αιωρηση του κιτρινου στη λεμονια
αυθορμητα ρωτησε που κατασκηνωνουν τα γιουλια τετοια εποχη
το δαχτυλο απεκτησε το σχημα του δειχνοντας
μπορει να βλεπει την ωραιοτητα
η ανασα των κοχυλιων
το ωμεγα των κρινων
και το τανγκο των πουλιων
.
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-C.N.COUVELIS
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ
.
.
ΜΕΡΟΣ 3
PART 3
.
.
.
-Εντυπωσεις στη λιμνοθαλασσα-
-λιμνοθαλασσα Μεσολογγιου-
.
.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
λιμνοθαλασσα Μεσολογγιου-χ.ν.κουβελης
.
.
Εντυπωσεις στη λιμνοθαλασσα
αλς αλατι φως σε κρυσταλλα το βελος του κεφαλου η αναπαιστη
γαληνη η πνοη τ'αερα ψιθυρος ο βομβος της κιτρινης πεταλουδας
αιωρηση πανσεληνου φεγγαριου στα φυκια φωνη του γριλλου
σ'ονειρο και σε μαγεμα το ηρεμο περασμα του χρονου αλς αλος
[ουδενα πλεον αληθινον και θαυμα παρεξ η φυσις και ο ανθρωπος]
.
.
.
ελληνικο τοπιο Greek Landscape-χ ν κουβελης c n couvelis
.
.
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΝΑΠΤΥΓΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΟΠΙΟΥ
.
το νερο
περιβαλλεται καραβια
κι ανθρωποι σε σχηματα βραχων σκαλισμενοι
εχτισαν τα σπιτια τους
αρχιζοντας απ'το γυαλο μεχρι ψηλα το λοφο
ελιες κι ενδιαμεσα εποπτευοντα κυπαρισσια
τη χερσονησο
και το ιδιο επαναληφθηκε
ελαχιστο
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥ ΓΡΑΝΑΖΙΑ Σ' ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ ΕΝΝΟΙΩΝ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΙΣΟΤΗΤΑ ΙΣΟΝΟΜΙΑ
.
.
.
greek blue ελληνικο γαλαζιο-3μ χ 4.50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
[Απο το Ημερολογιο του Οδυσσεα]Voice Poems-η θαλασσα
ΣΥΝΤΟΜΑ-χ.ν.κουβελης
η θαλασσα
κι υστερα περασαμε τ'ακρωτηρι
οι γλαροι μας ακολουθουσαν
κι ηταν η θαλασσα
δικη μας
.
.
voice poems
ΣΥΝΤΟΜΑ-απο το ημερολογιο του Οδυσσεα -η θαλασσα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-music Karlheinz Stockhausen Kreuzspiel
.
.
.
.
.
προς τη Βιτσι-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΥΝΤΟΜΑ
Εντοπογραφιες
ειδα,η πετρα του βουνου,
σαν πλανητης δυει η' ανατελει,
αναλογα,
το φεγγαρι η' η Αφροδιτη
.
.
.
ISOTROPISMOI- ΙΣΟΤΡΟΠΙΣΜΟΙ-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
-in -out-η λεξη -
τετραγωνο-φωτοσκιαση του ρο
true trueless αποσπασματα ανθρωπου
στο ασανσερ της ιστοριας the World Bill Payments
silence η σιωπη in Pavarotti voice trumpet
ενα παιδι κρατουσε ενα κιτρινο ψαρι με κοκκινες ριγες
a while later human bodies
το χερι fragments νερων κυκνοι
κυκλοι η πολη is a full of sounds
στο μουσειο η κορη του Ευθυδικου δινει διαλεξη
περι Προσωκρατικων
Υπερ του Εμπεδοκλη και Φιλιας και Νεικος Εμπειρικου
μια φραση μας εκανε μεγαλη εντυπωση
''γνωριζουμε τα ομοια μεσω των ομοιων''
πληθωρισμος ομοιων ανομοιων ο ανθρωπος
''συμφιλιωση ανθεων και πορφυρων χειλεων αιδοιου''
All the World spread out into Ιδεες
αφου ο Ορεστης κερδισε τη παρτιδα σκακι
γυρισε στη πατριδα την εποχη που ανθιζαν κοκκινες παπαρουνες
κι ο χρονος ενα αινιγμα που σπαει τα ρο του
L.v.Beethoven - Cello Sonata in F, Op.5, No.1 - 1.Adagio sostenuto-2.Allegro.
ησυχαστε,φως
αναβει μια-μια τις λεξεις
απο τον Αριστοτελη μαθαμε παντες ανθρωποι
του ειδεναι ορεγονται φυσει
ειδα εκεινον τον ανθρωπο,δεν εχει σημασια ενας απο μας ηταν,
στον ηλεκτρικο Ομονοια-Πειραια,ηξερα για τον εξοστρακισμο του
και σ'εκεινη τη σκια screaming words σαν πετρες βαρυναν
from inside here there is no place
that I does not see you
eventful history
.
.
.
η Κορη Φρασικλεια[550-540 π.Χ]Εθνικο Αρχαιολογικο Μουσειο-Αθηναι-
αιθουσα 11-αριθμος 4889
η Κορη Φρασικλεια[550-540 π.Χ]και ο Κουρος -φωτο 18 Μαιου 1972-Μερεντα
Αττικης-Εθνικο Αρχαιολογικο Μουσειο-Αθηνα
στη νεκροπολη του δημου Μυρρινουντος[σημερα Μερεντα]της Αττικης βρεθηκαν στις
18 Μαιου 1972 απο τον αρχαιολογο Ευθυμιο Μαστροκωστα θαμμενοι σε βαθος 40 εκ
μια Κορη κι ενας Κουρος διπλα,η κορη ειναι η Φρασικλεια συμφωνα με την επιγραφη της:
ΣΕΜΑΦΡΑΣΙΚΛΕΙΑΣ
ΚΟΡΕΚΕΚΛΕΣΟΜΑΙ
ΑΙΕΙΑΝΤΙΓΑΜΟ
ΠΑΡΑΘΕΟΝΤΟΥΤΟ
ΛΑΧΟΣΟΝΟΜΑ
ΑΡΙΣΤΙΩΝΠΑΡΙΟΣΜΕΠ[Ο[Ε]ΣΕ
.
στο ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ-ΑΘΗΝΑ η Φρασικλεια εκτιθεται στην
αιθουσα 11 με αριθμο 4889 και ο Κουρος με αριθμο 4890
.
.
ΦΡΑΣΙΚΛΕΙΑ ΛΑΧΟΣ'ΟΝΟΜΑ-χ.ν.κουβελης
μ'ενα λουλουδι του Μαγιου
μενα μ'αρραβωνιασανε
στα χερια ειχε πουλια τ'αφηνε στον ουρανο
νερα κυλουσαν στα κλαρια αηδονια
χρυσες μελισσουλες βουιζαν στ'αυτια
λευκα κρινα στο κηπο κοκκινα τριανταφυλλα
ηταν ωραια η Φρασικλεια αυτη που φυλαει τη καλη γνωμη
με τον φαλλικο λωτο στο χερι
ετσι την φωτογραφισα εκεινη τη μερα
τ'αμυγδαλωτα ματια τα γαιτανοφρυδα τα ηδυπαθη χειλη
τ'αρχαιο μειδιαμα τα βοστρυχωτα μαλλια
ουρλιαξε το πληρωμενο και φανατισμενο πληθος νυχτα
''θανατος στη πουτανα''
να τεμαχισθει με τσεκουρι εκρινε καποιος Ορεστης
την διεταξαν να γδυθει εκεινη ουρλιαζε εκλιπαρουσε
παρακαλουσε να την λυπηθουν
''γδυσου''τρομακτικη η φωνη
γυμνη αδυνατη εξετευλισμενη μπροστα σε λακκο
καποιος Μακαρωνας της αδειασε μια -μια τις σφαιρες στο κεφαλι
το μυαλο διαλυθηκε
κι εκεινοι οι αχρειοι εκτελεστες μοιρασαν τα υπαρχοντα της
ο Ορεστης πηρε τη γουνα της προς μεγαλη ζηλια των αλλων
μετα σκοτωσαν κι ενα παιδι και σα σκυλι το πεταξαν διπλα της
στον εμφυλιο ολοκληρη η Ελλαδα.Με ποιους εισαι;Πυρ.
Με ποιους εισαι;Πυρ.
Χρονια τωρα οι δολοφονημενοι ταξιδευουν στην Ελλαδα
εβδομηντα εκατοστα κατω απ'το χωμα
σεμα Φρασικλειας κορε κεκλεσομαι αιει
αντι γαμο παρα θεον τουτο λαχοσ'ονομα
Αριστιων Παριος μ'επ]ο[ε]σε
[το μνημειο ειμαι της Φρασικλειας για παντα θα μ'αποκαλουν κορη
αντι για γαμο αυτο τ'ονομα μ'ορισαν οι δυνατοι
ο Αριστιωνας απο το Παρο το'φτιαξε]
.
.
.
what are you thinking of-2μχ3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΕΣ
.1+1=2
.βλεπω
η θαλασσα ο οριζοντας
.η ιταλικη γλωσσα του Σολωμου
στον Υμνο
.ο χρονος
η ανασα της αιωνιοτητος
.το χρημα υπαρχει
η' δεν υπαρχει
.ο Οιδιποδας πινει το ουζακι του
στο ουζερι ''Η ΩΡΑΙΑ ΘΗΒΑ''στον Κολωνο
.τοσα πολλα προσωπα εχει η απατη
.πισω απ'το λοφο εκει δυτικα ειναι η θαλασσα
.Αθηνα,Ομονοια,ανεβηκε τη σκαλα απο τον υπογειο
ηλεκτρικο,κατεβηκε την Αθηνας
.τοπιο per oboe e archi in si bemolle Magg. No.5
.οι μελισσες γυριζουν
με τα αρωματα των λουλουδιων
.ενας ανθρωπος
στην ορχηστρα ενος αρχαιου θεατρου
σαν κορμος δεντρου ελιας
η επιμονη της μνημης
που βαραινει
.η σιωπη του νερου
ο μυστικος υπνος των νουφαρων
.η Ασια και η Ινδια τελικα αποδειχτηκαν ανοησια,
σκεφτηκε ο Αλεξανδρος,μια κουφια ματαιοδοξια
.πριν απο καθε ταξιδι ο Οδυσσεας γεμιζε τις τσεπες του
με ψαρια,''πρεπει να γινουν φιλοι μας'' ελεγε
.το σπιτι κοντα στη θαλασσα
ανοιχτο το παραθυρο το φεγγαρι ξαπλωνει στο κρεβατι
της Ελενης
[φλας μπακ]στις Σκαιες Πυλες μολις εμφανισθηκε η Ελενη καποιος
γηραιος συμβουλος του Πριαμου αναφωνησε με θαυμασμο:
Ου Νέμεσις Τρώας και ευκνήμιδας Αχαιούς
τοιήδ' αμφί γυναικί πολύν χρόνον άλγεα πάσχειν.
Αινώς αθανάτησι θεής εις ώπα έοικε
.
.
.
ο Χαραξος αδελφος της Σαπφως και η εταιρα Ροδωπη εις αναμνηστικην
φωτογραφιαν εις την Ναυκρατιν της Αιγυπτου το 601 π.Χ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η ΣΑΠΦΩ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΩΡΙΧΑΣ Η' ΡΟΔΩΠΗΣ ΕΤΑΙΡΑΣ
ΕΙΣ ΝΑΥΚΡΑΤΙΝ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ-χ.ν.κουβελης
καθολου δεν ντραπηκε η Σαπφω και παρατησε
τη μελιχροα ποιηση της και τα οτωι τις εραται
τα έγω δε φίλημμ' αβροσύναν τα Έρος δ' ετίναξέ μοι φρένας
τα δαύοις απάλας ετάρας εν στήθεσιν τι ανοησιες
και μεταχειρισθηκε λογια της αγορας του λιμανιου
να περιλαβει τη Ροδωπη μια κοινη γυναικα
απ'αυτες τις πολλες εταιρες,τις πουτανες δηλαδη,
που ελευθεριαζουν στη Ναυκρατη της Αιγυπτου
που ξεμυαλισε εκεινον τον ανοητο τον αδερφο της τον Χαραξο
και θα του φαει ολα τα λεφτα και θα τον αφησει στον ασσο
στα λουσα και χρυσαφικα και περιδεραια και μπιζου και αρωματα ακριβα
και μεταξωτα εσωρουχα,σιγα τη ροδομαγουλη τη ροδωπη μια Δωριχα ειναι,
κοινο τοις πασι πως οι τετοιες βαζουν ψιμυθι στα μαγουλα
και τα χρωματιζουν και στα βυζια βαζουν προσθετα να τα μεγαλωσουν
να γινουν θελκτικες στους αντρες,α η Δωριχα κι εχει πληρωσει αταλαντους
ποιητεςμυθογραφους να διαδωσουν το δηθεν μπανιο της τα χρυσα σανδαλια
τον αετο που τ'αρπαξε και τα πεταξε στα ποδια του φαραω Ψαμμητιχου
κι εκεινος την εψαξε σ'ολη την Αιγυπτο κι οταν την βρηκε θαμπωθηκε
και την παντρευτηκε και της εχτισε μαλιστα μια πυραμιδα,
ενα μεγαλο κι ασυστολο ψεμα,ακους προς τιμη αυτης της ξεβρακωτης
μια πυραμιδα,
α την πουτανα που θα της χαριζονταν,ας πει ο Χαραξος οτι θελει
κι ας θυμωσει κι ας την κατακρινουν οι κριτικοι,δεν τη νοιαζει
και ας της παρουν πισω τον τιτλο της ενατης μουσας ,δεν τον θελει
κι ας της πουν πως ξεχασε τα δικα της, για τις αγαπες με τον Αλκαιο
για το ξεμυαλισμα με τον Φαων και να ξερουν
πως πια δεν την ενδιαφερουν οι φιλες της ουτε η Ατθιδα
ουτε η Αριγνωτα ουτε η Τελεσιππα ουτε η Μεγαρα ουτε η Μνασιδικα
καμια
εδω το σπιτι της καιγεται
.
.
.
in abstract circles-2μ χ 2.50μ -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ-FROM THOUGHTS OF
the life with an idiot idea
Money Capital Bills
a Gloomy Suday Comes Rain
ALL WE KNOW IS NOTHING
a moonlight in your room
the little cat is sleeping
silence
YOU NEVER CAN TELL THE TRUTH
Al otro Lado del Espejo is a J.L.Borges' Labyrinth
the tigre is in eternite of yellow strips
Beauty is a Bach-fuga
Call Me Irresponsible and idiot in Now-World
Antes portas the Barbarism
the Frog's Floating Forms
Flamengo Sketches
La Lontananza Nostalgica Utopica of Time
.
.
.
Fragments from ARCHILOCHUS -Αποσπασματα του Αρχιλοχου
-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Απόσπασμα που βρίσκεται σήμερα στην συλλογή παπύρων στην Κολωνία
της Γερμανίας. (P. Köln II 58)
.
.
Αποσπασματα του Αρχιλοχου-μεταφραση χ.ν.κουβελης
Fragments from ARCHILOCHUS -translation c.n.couvelis
[το αποσπασμα αυτο το διασωζει ο Αριστοτελης,
ειναι η αρχη ενος ιαμβου,που ο Αρχιλοχος[680πΧ-630πΧ]βαζει στο στομα ενος
αλλου του τεχνιτη ξυλουργου Χαρωνα λογια εναντια στη κουφια ματαιοδοξια
και τα πλουτη των ισχυρων
και ο Πλουταρχος περαθετει στο Περὶ εὐθυμίας 470b 11-c 3: τους 4 στιχους αλλα
δεν αναφερει το ονομα του ποιητη
επισης ο Ηροδοτος στο Α' Βιβλιο των Ιστοριων του στη νουβελα του Κανδαυλη
και της γυναικας του μνημονευει το ποιημα ιαμβο του Αρχιλοχου για τον Γυγη
237 I 12.5-9: Καὶ μετὰ ταῦτα ἀναπαυομένου Κανδαύλεω ὑπεκδύς τε καὶ ἀποκτεί-
νας αὐτὸν ἔσχε καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὴν βασιληίην Γύγης˙ τοῦ καὶ Ἀρχίλοχος ὁ
Πάριος, κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον γενόμενος, ἐν ἰάμβῳ τριμέτρῳ ἐπεμνήσθη.
.
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ: 17. – Απόσπασμα 19 West
οὔ μοι τὰ Γύγεω τοῦ πολυχρύσου μέλει,
οὐδ᾽ εἷλέ πώ με ζῆλος, οὐδ᾽ ἀγαίομαι
θεῶν ἔργα, μεγάλης δ᾽ οὐκ ἐρέω τυραννίδος·
ἀπόπροθεν γάρ ἐστιν ὀφθαλμῶν ἐμῶν.
τα πλουτη του πολυχρυσου Γυγη δεν με νοιαζουν
ουτε ποτε μ'επιασε ζηλια ουτε θαμπωνομαι
απ'των θεων τα εργα ουτε μεγαλη θελω εξουσια
περα μακρυα απ'τα ματια μου αυτα'ναι
.
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ: 18. – Απόσπασμα 114 West
οὐ φιλέω μέγαν στρατηγὸν οὐδὲ διαπεπλιγμένον
οὐδὲ βοστρύχοισι γαῦρον οὐδ᾽ ὑπεξυρημένον,
ἀλλά μοι σμικρός τις εἴη καὶ περὶ κνήμας ἰδεῖν
ῥοικός, ἀσφαλέως βεβηκὼς ποσσί, καρδίης πλέως.
δεν γουσταρω μεγαλοσωμο στρατηγον αλυγιστον
ουτε καμαρωτον για τριχες κατσαρες ουτε κοντρα ξυρισμενον
αλλ'εγω γουσταρω μικροσωμος να'ναι και στραβοκανης ας ειναι
μα στερεα να παταει στα ποδια και να το λεει η καρδια του.
.
απόσπασμα (frag.) 2011 in M.L. West (ed.), lamp et Elegi Graeci, Vol. I
(Oxford, 1971)
πόλλ΄ οἶδε ἀλώπηξ,
ἀλλ΄ ἐχῖνος ένα μέγα
πολλα γνωριζ'η αλεπου
αλλ'ομως ο σκαντζοχοιρος ενα μονο μεγαλο
[εννοει τη προβλεψη της εκλειψης ηλιου στις 6 Απριλιου το 648πΧ]
.
ἑπτὰ γὰρ νεκρῶν πεσόντων, οὓς ἐμάρψαμεν ποσίν,
χείλιοι φονῆές εἰμεν.
επτα επεσαν νεκροι που με τα ποδια τους πατησαμε
χιλιαδες φονιαδες ειμαστε
.
νῦν δὲ Λεώφιλος μὲν ἄρχει, Λεωφίλου δ᾽ ἐπικρατεῖν,
Λεωφίλωι δὲ πάντα κεῖται, Λεώφιλον δ᾽ ἀκούετε.
τωρα ο Λεωφιλος κυβερνα,ο Λεωφιλος κυριαρχει
στον Λεωφιλον τα παντα ανηκουν,τον Λεωφιλον υπακουτε
.
Ἐν δορὶ μὲν μοι μᾶζα μεμαγμένη,
ἐν δορὶ δ' οἶνος Ἰσμαρικός,
πίνω δ' ἐν δορὶ κεκλιμένος.
με το κονταρι βγαζω το ψωμι μου
με το κονταρι το κρασι απ'την Ισμαρο
και στο κονταρι μου γερμενος πινω
.
Ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται, ἥν παρὰ θάμνῳ
ἔντος ἀμώμητον κάλλιπον οὐκ ἐθέλων·
αὐτὸν δ' ἔκ μ' ἐσάωσα· τί μοι μέλει ἀσπὶς ἐκείνη;
Ἐρρέτω· ἐξαῦτις κτήσομαι οὐ κακίω
την ασπιδα μου καποιος απ'τους Σαιους τη χαιρετε που σε θαμνο
μεσα τη πεταξα απειραχτη αψογη χωρις να το θελω
τον εαυτο μου ομως εσωσω τι με νοιαζει εκεινη η ασπιδα
Ας παει στα κομματια γρηγορα μια καλυτερη θ'αποκτησω
.
[ειναι γνωστη η ερωτικη απογοητευση του Αρχιλοχου για τη κορη
του Λυκαμβη τη Νεοβουλη που του την ταξανε για γυναικα κι επειτα
τον γελασαν δινοντας την σε αλλον
Τοσο πολυ πικραθηκε και θυμωσε ο Αρχιλοχος που επιτεθηκε σε
πατερα και κορες με πολυ καυστικους και σκληρους στιχους]
Νεοβούλην
ἄλλος ἀνὴρ ἐχέτω·
την Νεοβουλην
αλλος ανδρας τη γλεντα
ἄνθος δ᾽ ἀπερρύηκε παρθενήϊον
το ανθος της παρθενιας της μαδησε
παρθένον δ᾽ ἐν ἄνθεσιν
τηλεθάεσσι λαβὼν
ἔκλινα· μαλθακῆι δέ μιν
χλαίνηι καλύψας, αὐχέν᾽ ἀγκάληις ἔχων,
δείματι παυσαμένην
τὼς ὥστε νεβρὸν...
μαζῶν τε χερσὶν ἠπίως ἐφηψάμην
ἧι παρέφηνε νέον
ἥβης ἐπήλυσιν χρόα
ἅπαν τε σῶμα καλὸν ἀμφαφώμενος
θερμὸν ἀφῆκα μένος
ξανθῆς ἐπιψαύων τριχός.
τη παρθενα κοπελα αφου την αγκαλιασα
στ'ανθισμενα λουλουδια την ξαπλωσα
και με την απαλη χλαινη μου την εκρυψα
το λαιμο της αγκαλιασμενο ειχα
και το κορμι της χαιδεψα μεχρι τους γοφους
τοτε εκεινη παλι σπαραζε
και το εφηβικο της χρωμα χυθηκε
σ'ολο τ'ομορφο κορμι της παντου χαιδευοντας
μεχρι που τη καυτη ορμη μου
πανω στο ξανθο αφησα τριχωμα της τριβωντας
.
Πάτερ Λυκάμβα, ποῖον ἐφράσω τόδε;
τίς σὰς παρήειρε φρένας,
ἧις τὸ πρὶν ἠρήρεισθα; νῦν δὲ δὴ πολύς
ἀστοῖσι φαίνεαι γέλως.
γερο Λυκαμβη,πως μιλας ετσι;
ποιος σου πηρε τα μυαλα;
εσυ που πριν τα΄χες τετρακοσια και τωρα
μεσα στη πολη καταντησες πολυ γελειος
.
τοῖος γὰρ φιλότητος ἔρως ὑπὸ καρδίην ἐλυσθείς
πολλὴν κατ᾽ ἀχλὺν ὀμμάτων ἔχευεν,
κλέψας ἐκ στηθέων ἁπαλὰς φρένας.
τετοιος ποθος του ερωτα απ'τη καρδια κατρακυλησε
π'απλωσε πυκνη ομιχλη στα ματια μπροστα
ξεριζωνοντας απ'τα στηθια τα τρυφερα πνευμονια
.
δύστηνος ἔγκειμαι πόθωι
ἄψυχος
δυστυχισμενος
καταντησα απο'τον ποθο
αψυχος
.
.
ΠΑΡΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΛΟΧΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΝΟΥΜΕΡΟ
-ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΦΕΙΣΜΠΟΥΚΦΟΥΣΚΙΖωΝΤΑ=χ.ν.κουβελης
διαπλοκη-αόρατο πλέγμα συμφερόντων, η αλληλοσύνδεση συμφερόντων
με σκοπό το παράνομο όφελος και την εξυπηρέτηση εκείνων που μετέχουν
στο σχήμα αυτό
ΑΠΟΚΑΛΥΨΤΕ ΤΟΥΣ
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ: 18. – Απόσπασμα 114 West
οὐ φιλέω μέγαν στρατηγὸν οὐδὲ διαπεπλιγμένον
οὐδὲ βοστρύχοισι γαῦρον οὐδ᾽ ὑπεξυρημένον,
ἀλλά μοι σμικρός τις εἴη καὶ περὶ κνήμας ἰδεῖν
ῥοικός, ἀσφαλέως βεβηκὼς ποσσί, καρδίης πλέως.
δε γουσταρω μεγα νουμερο φεισμπουκΦουσκιΖωντα
αδιαντροπο διαπλεκομενο το λεω δεν τον παω αυτον
κι ας εχει κεφαλη μετα τριχων λιαν επιμηκων δεν το λαικαρω
κι ας εχει και μυστακα θρασυτατον αξυριστον λαιφστυλατον
γιατι σε μενα αρεσει ανθρωπος ταπεινος και ανιδεοτελης
αυτονε που στα δικα του ποδια στεκει πολυ τον παω
κι ειναι στα λογια του βαρομετρο και παλλικαρι στη καρδια
.
.
.
Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΓΑΛΗΝΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΝΗΕΝΤΩΝ
ΠΟΥ ΑΝΤΑΛΛΑΞΑΜΕ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
..
Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΓΑΛΗΝΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΝΗΕΝΤΩΝ
ΠΟΥ ΑΝΤΑΛΛΑΞΑΜΕ-χ.ν.κουβελης
η διαφανη γαληνη των συμφωνων και φωνηεντων
που ανταλλαξαμε
τι ειναι η ευτυχια;
λογια απαλλαγμενα απο το βαρος τους
κι ο αερας ειναι γεματος απο ανθη της αμυγδαλιας
τι νοημα εχει το γελιο αν δεν προοριζεται για εναν ανθρωπο;
η μνημη αντεξε κι εφτασε ως εδω ακεραια
αληθεια ειναι:
φαντασου μια εικονα[σαν ονειρο]:
κολυμπαμε στη θαλασσα [που μ'αρεσει πολυ],τρωμε π.χ αστακο,
μιλαμε,κοιμομαστεμ'ανοιχτο το παραθυρο[ειναι καλοκαιρι ζεστη
νυχτα],
τι ησυχια κραταει το φεγγαρι
τοσο απλη και ομορφη συνδιαλλαγη
και η φωνη στη θαλασσα:''γυρισε''
ειδες το φεγγαρι;
το ειδα,ειναι το προσωπο σου
ρωταω:
μεσα σε ποση σιωπη ζησαμε;
η αμυγδαλια.
πως υποχωρει ο χειμωνας
πρεπει να γνωριζεις το φως
το βελος του
ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ
να προσεχεις τους κολακες που σε περιτριγυριζουν
σε αφηνουν στασιμο
Colors Composition
What is the color
a number?
ο κυκνος λευκος ρομβος
η' μια λεξη του Ηρακλειτου
-κινεειν ο λογος αιαν-
1+1=2
a blue bird in green interaction with trees
το φως
που απλωνει το χταποδι
τα νερα ευρυγωνιοι καθρεφτες
in silence of the history
telling
.
.
.
MoneyIng Man-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
ωρα Ελλαδος οι φωνες οι εκκοφαντικες φωνες
.
κοιταξα,ωρα 11πμ,ανθρωποι νομισματα,
στην Αιολου,
ανθρωποι εμπορευματα,στην Ερμου,ωρα 11:25πμ,
τι ειναι και τι δεν ειναι
λογαριαζω,μηδεν μηδεν μηδεν ισον τιποτα
δουναι και λαβειν μειον
συν πληθορισμος βαρβαροτητας
κλινε επι της Σταδιου κλινε επι της Πανεπιστημιου
κλινε επι της Αθηνας κλινε επι της Γ' Σεπτεμβριου
κλινε επι της Πειραιως κλινε επι της Πατησιων
ωρα 12:05πμ τι ισχυει και τι ειναι ψεματα
σε τι διαφερεις σε τι διαφερω σε τι διαφερουμε
σε τι ομοιαζουμε
ποιος που ποτε πουθενα
κανεις καμια κανενα
ανουσιοτητα ον τι μη-ον
ωρα 12:17πμ Ομονοια σκιες επι σκιων νεκυια
νεκυια Νεα Σμυρνη
νεκυια Κατω Πετραλωνα
νεκυια Πλατεια Βικτωριας
νεκυια Εξαρχεια
οπισθεν του Συνταγματος οπισθεν της Βουλης
οπισθεν Θουκυδιδου οπισθεν Μακρυγιαννη
τα Κερκυραικα η Εκστρατεια στη Σικελια
οι φωνες οι φωνες οι εκκοφαντικες φωνες των εμφυλιων
ωρα 12:31πμ ειμαστε και δεν ειμαστε
παιγνια αθυρματα χαρτοπαιγνια
ιστοριας
.
.
.
Ανθρωποι που δεν υπηρξαν-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μια εικονα ανθρωπου.σκληρη δουλεια.σκληρη κοινωνια.τα παιδια
το σπιτι.η εκδρομη που θυμαται στη θαλασσα.ποσο γελασε εκεινη
τη μερα.αλλη φορα δεν θυμαται να χαρηκε τοσο οσο εκεινη τη μερα.
ο ηλιος ζεστος το αερακι δροσιζε η γαληνη του νερου.δυο τρια πραγ-
ματα κι απλη πολυ απλη η ζωη.η ευτυχια.να τη παιξεις.να την κουνη-
σεις στον καθαρο αερα οπως κουνας μικρο παιδι κι εκεινο γελαει.η
ζωη κυλησε..σε τοσες εγνοιες.τι χαρηκαμε.λιγοστα πραγματα.παλε-
ψαμε .νικηθηκαμε και δεν νικηθηκαμε.αν ξαναζουσαμε αν ξεκινου-
σαμε τη ζωη μας απ'την αρχη παλι ετσι το ιδιο θα θελαμε να ηταν.
θυμαται το πρωτο παιχνιδι που του χαρισαν.ενα μουσικο κουτι που
το κουρδιζες κι επαιζε μουσικη.μαγευτικη μουσικη.τελειωνε και το
ξανακουρδιζε.ακουγε τη μουσικη.δεν τον κουραζε.ετσι απο εκει εμα-
θε η ζωη δεν τον κουραζε.δεν υπηρξε κατι.κανεις αυτο του ταιριαζε.
καλυτερα.δεν αδικησε δεν εβλαψε.θυμαται μια μερα το ειδε να κυ=
νηγουν εναν ανθρωπο να τον πιανουν να τον ριχνουν κατω να τον
κλωτσουν.νιωθει ντροπη που δεν τολμησε δειλιασε να ορμησει πα-
νω τους να τον σωσει.ποσους ανθρωπους μπορουσε να σωσει και
δεν εσωσε.δεν φωναξε.γιατι δεν φωναξε.δολοφονοι.τι φοβηθηκε.
γιατι αφηνουμε τους χειροτερους να ' χουν λογο στη ζωη μας.εξου=
σια.σιγουρα οι αλλοι θα πουν τι εκανε και τι δεν εκανε.θα κριθει.οι
ανθρωποι σκεφτεται δεν γεραζουν μαζι.χανονται πιο πριν.υπηρξαν
και δεν υπαρχουν.ειναι τα ονειρα.το πρωι διαλυονται.ξεχνας δεν
θυμασαι.το φως απ' το φεγγαρι κυλουσε στο περιγραμμα των δεν-
τρων επειτα πηδησε στην αμμο της παραλιας εδειξε λευκο το γυμνο
ωμο κι απο ' κει με εξοχη βουτια βουτηξε στη θαλασσα σπαζοντας
το νερο σε χιλιαδες λαμψεις.η νυχτα που ειμασταν μαζι.και δεν ξε-
χασαμε ποτε.
.
.
.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
φαγιουμ Fayum -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΕΝ ΤΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ-χ.ν.κουβελης
μετα το 323 εμεις οι Πτολεμαιοι της Αλεξανδρειας και οι επιλοιποι
Επιγονοι
Σευλεκιδες της Συριας Ατταλιδες τηε Μικρασιας Αντιγονιδες της Πελλας
πολυ υπερεχομεν εις τον κοσμον εις πολιτισμον εζοχον
και εις πλουτον αμυθητον εις εμπορεια και εις πολυανθρωπους πολεις
Ελληνες Αιγυπτιοι Ιουδαιοι Εβραιοι Λιβυοι Αφρικανοι Ρωμαιοι ουδενος
εξαιρουμενου ελληνιζοντες
εγω ο Δημητριος εδω εις την συνοικιαν Βρουχειον διαχειριζομαι τα οικονομικα
της μεγαλης εν Αλεξανδρεια Βιβλιοθηκης και με εσταλει σημερον επισημον
εγγραφον
και να προσεξω πρεπει πως απαγορευεται αυστηρως η εξαγωγη παπυρων
μετρον λιαν απαραιτητον για να κατασταλει ο αθεμιτος ανταγωνισμος
της βιβλιοθηκης της Περγαμου
πολιτικη προπαγανδα των Σελευκιδων
αυτο εχω να επιμεληθω
εργον πολυ βαρυτατον και με μεγαλας επιπτωσεις
για την Μεγαλην Βιβλιοθηκην που ο Δημητριος ο Φαληρευς εισηγηθει
εις τον Πτολεμαιον τον Α' την ιδρυση της
ο Φαληρευς ηταν μαθητης του Αριστοτελη και του Θεοφραστου
κι ειχε βαθεια εις τον νου του την Πολιτεια του Πλατωνα
υπαρχει εις το αρχειον και η επιστολη του Πτολεμαιου του Γ' προς ολους
τους ηγεμονας του κοσμου
οι Αθηναιοι εστειλαν Ασχυλο Σοφοκλη και Ευριπιδη
στα ερμαρια της ειναι τα Στοιχεια του Ευκλειδη οι Αριθμοι του Ευδοξου του Κνιδιου
το κοσκινο του Ερατοσθενη τα ημικυκλια του Παππου τα Σχολια της Υπατιας
οι χαρτες των αστερισμων του Ιππαρχου η τριγωνομετρια και το ηλιοκεντρικο
συστημα του Αρισταρχου του Σαμιου οι χαρτες και τα επικυκλια συστηματα
του Πτολεμαιου τα κωνικα του Απολλωνιου τα μηχανικα του Αρχιμηδη
τα Πνευματικα του Ηρωνα η ερευνα εις τον Ιπποκρατην του Ηροφιλου
τα περι νοησεως πορισματα του Ερασιστρατου και τα δεκαπεντε βιβλια του Γαληνου
περι ανατομιας και ιατρικης
αυτος ο μεγας εγκεφαλος της παγκοσμιας γνωσης καταστραφηκε
ο Σενέκας εις το De tranquillitate animi ΙΧ πιστοποιει την πρωτη καταστροφη
επι Ιουλιου Καισαρα που καηκε το Βρουχειον
επειτα καποιος Καρακαλλας ρωμαιος αυτοκρατορας δεν χωνευε τους Αλεξανδρινους
γιατι τον ειρωνευονταν και του ειχαν μπει στη μυτη
Και δη τους φιλοσόφους, τους Αριστοτελικούς ονομαζόμενους, τα τε άλλα δεινώς
εμίσει, ώστε και τα βιβλία αυτού (του Αριστοτέλη) κατακαύσαι εθελήσαι
α εν τη Αλεξανδρεία είχον,
τα του Καρακαλλα τα αναφερει ο Διων Κσσσιος
το 391 παει και το Σεραπειον επι Θεοδοσιου
επειτα ηρθε εις το προσκηνιον καποιος ο Ιωάννης Φιλόπονος βιβλιόφιλος
αυτος δεν καταφερε να σωσει τα βιβλια
''η' ειναι περιττα η' ειναι επιζημια'' του ειπαν
κι εγιναν καυσιμη υλη να ζεσταθουν τα πολυαριθμα λουτρα της πολης
λιαν χρησιμοτατα εχρησιμευσαν
τοσα μεθυστικα αρωματα κι αλοιφες να παγουν χαμενα για τις ερασμιες
κυριες της Αλεξανδρειας να μην επαλοιφθουν τα ηδυπαθη σωματα
για τες αισθητικες των απολαυσεις;
και τωρα η ερημος εις την συνοικιαν αυτη
.
.
.
Greek Geometricous Abstract-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Ιδεων υποστυλωματα
.
ενα πουλι σε λιβαδι
Ιδεων υποστυλωματα
ενα σπιτι στην ακρη της θαλασσας
η ιστορια ο χρονος της αμμου στα χερια
η φωνη των γλαρων
η ησυχια των ψαριων
και τ'αλογα βοσκουν σε τοπο ελευθερο
κοκκινες παπαρουρες και κιτρινες μαργαριτες
απο τον ουρανο φυσαει αερακι
και τρεμει η μικρη ελαχιστη χλοη
αυριο η λευκοτητα των κρινων
νυν η καθαροτητα των νερων
.
.
Columns of Ideas
.
A bird in a meadow
columns of ideas
a house on the edge of the seashore
the history the time of the sand
the voice of seagulls
the calm the fishes
and horses are grazing in place of free
red poppies and yellow daisies
from the sky. breeze and tremble
at the small minimum cloe
tomorrow the whiteness of the lilies
now the purity of waters
.
.
.
Simple Composition- flower and glass-1.50μ χ 2μ-pop art-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
What is the Beauty
What is Beauty?δεν ξερω.
blue waters in sea.μια σταγονα νερου
σε κοκκινο τριανταφυλλο.
a word like bach's fuga.ενα πουλι κοιμαται
στον ανθεστηρα της Ανοιξης.
What is Beauty?
.
.
.
Κουρος και Κορη ζευγος-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Παραφραζοντας στιχους [15 εως 276]απο την Οδυσσεια του Ομηρου
ραψωδια ζ' -χ.ν.κουβελης
μπηκε στη στολισμενη καμαρα οπου εκει κοιμονταν
η πανεμορφη κορη Ναυσικα
και σαν πνοη ανεμου ανασηκωσε τα σκεπασματα της κορης
που η ωρα του γαμου της πλησιαζει
και για πολυ δεν θα'ναι πια παρθενα
οταν ξημερωσε και ξυπνησε η Ναυσικα με τ'ασπρα μπρατσα
θαμπωμενη απο'κεινο τ'ονειρο αρχισε να τραγουδα
μολις ο Οδυσσεας ξυπνησε κι ειδε τη κορη με τα ομορφα ματια
αμεσως γλυκα της μιλησε
γονατιζω μπροστα σου βασιλισσα μου,θεα η ' θνητη να'σαι;
κι ο πιο ευτυχεστερος απ'ολους τους αντρες θα'ναι εκεινος ο αντρας
που στο σπιτι του θα σε φερει και στο κρεβατι του γυναικα του θα σ'εχει
ποτε δεν ειδαν τα ματια μου τετοια ομορφια
ποτε τετοιο λουλουδι δεν ανθισε απο κλαρακι της γης
κι οι κοπελες τον πηγαν να λουστει σε μερος που δεν το πιανει
αερας
κοπελες αναμεριστε μονος μου θα πλυθω να βγαλω την αρμυρα
απ'τους ωμους και ν'αλοιφτω με λαδι στο κορμι
παει πολυς καιρος που δεν αλοιψτηκα με λαδι
κι εγω μπροστα σας δεν πρεπει να λουστω
ντρεπομαι να γυμνωθω σε κορες με τα ομορφα μαλλια
κι επειτα αφου λουστηκε πηγε και καθισε στ'ακρογυαλι
μακρια
απ' ομορφια κι απο χαρη λαμπωντας
κι οταν ετσι τον ειδε θαμπωσε η κοπελα
ποιος ειναι αυτος ο ξενος αντρας που πισω ακολουθει
τη Ναυσικα
ομορφος φαινεται και δυνατος,
που τον ηβρε; κι αντρα της θα τον κανει
15 βῆ δ᾿ ἴμεν ἐς θάλαμον πολυδαίδαλον, ᾧ ἔνι κούρη
κοιμᾶτ᾿ ἀθανάτῃσι φυὴν καὶ εἶδος ὁμοίη,Ναυσικάα
20 ἡ δ᾿ ἀνέμου ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια κούρης
σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἐστιν
ἐπεὶ οὔ τοι ἔτι δὴν παρθένος ἔσσεαι
αὐτίκα δ᾿ Ἠὼς ἦλθεν ἐύθρονος, ἥ μιν ἔγειρε
Ναυσικάαν ἐύπεπλον: ἄφαρ δ᾿ ἀπεθαύμασ᾿ ὄνειρον,
τῇσι δὲ Ναυσικάα λευκώλενος ἤρχετο μολπῆς
ὡς Ὀδυσεὺς ἔγροιτο, ἴδοι τ᾿ ἐυώπιδα κούρην
αὐτίκα μειλίχιον καὶ κερδαλέον φάτο μῦθον.
«γουνοῦμαί σε, ἄνασσα: θεός νύ τις, ἦ βροτός ἐσσι;
κεῖνος δ᾿ αὖ περὶ κῆρι μακάρτατος ἔξοχον ἄλλων,
ὅς κέ σ᾿ ἐέδνοισι βρίσας οἶκόνδ᾿ ἀγάγηται.
160 οὐ γάρ πω τοιοῦτον ἴδον βροτὸν ὀφθαλμοῖσιν,
οὔτ᾿ ἄνδρ᾿ οὔτε γυναῖκα: σέβας μ᾿ ἔχει εἰσορόωντα.
ἐπεὶ οὔ πω τοῖον ἀνήλυθεν ἐκ δόρυ γαίης,
λούσατέ τ᾿ ἐν ποταμῷ, ὅθ᾿ ἐπὶ σκέπας ἔστ᾿ ἀνέμοιο.
«ἀμφίπολοι, στῆθ᾿ οὕτω ἀπόπροθεν, ὄφρ᾿ ἐγὼ αὐτὸς
ἅλμην ὤμοιιν ἀπολούσομαι, ἀμφὶ δ᾿ ἐλαίῳ
220 χρίσομαι: ἦ γὰρ δηρὸν ἀπὸ χροός ἐστιν ἀλοιφή.
ἄντην δ᾿ οὐκ ἂν ἐγώ γε λοέσσομαι: αἰδέομαι γὰρ
γυμνοῦσθαι κούρῃσιν ἐυπλοκάμοισι μετελθών.»
ἕζετ᾿ ἔπειτ᾿ ἀπάνευθε κιὼν ἐπὶ θῖνα θαλάσσης,
κάλλεϊ καὶ χάρισι στίλβων: θηεῖτο δὲ κούρη.
276 τίς δ᾿ ὅδε Ναυσικάᾳ ἕπεται καλός τε μέγας τε
ξεῖνος; ποῦ δέ μιν εὗρε; πόσις νύ οἱ ἔσσεται αὐτῇ.
.
.
.
ROMANCO montly magazine-March 2014-issue 417-pages 190-Love Stories-
c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
[Απο τα περιεχομενα του τευχους]-χ.ν.κουβελης
Παραφραζοντας ποιηματα της Σαπφους-σελιδα 97
.
σε ζηταω αποψε
ποσους ποθους αγιατρευτους σκορπας
τ'ασπρο σα γαλα σωμα σου
ομορφια μου και πεθαινω
.
σαν τον δυνατο αερα
που στα βουνα τρανταζει τα δεντρα
μου ταραξε τα μυαλα ο ερωτας
.
Γυρισες
τοσο πολυ σ'ηθελα
σε λαχταρουσα
και το κορμι μου δροσισες
που το'καψε ο ποθος
.
απ'το κρινο πιο λευκη
κι απ'το νερο πιο δροσερη
κι απ'τη χλοη πιο απαλη
.
απ'το χρυσαφη πιο χρυση
κι απ'το μελι πιο γλυκια
κι απ'τη κιθαρα πιο μουσικη η φωνη σου
.
τυχερος μου φαινεται πως ειμαι
που απεναντι σου καθομαι
κι η γλυκα της φωνης σου με τρελενει
και το γελιο σου με ξελογιαζει
λιωνει στα στηθια η καρδια μου
σε κοιταζω και μου κοβεται η μιλια
κι η γλωσσα μου μπερδευεται
πυρετος μου καιει το κορμι για σενα
κλεινουν τα ματια μου θολωνουν
τ'αυτια μου βουιζουν δεν ακουω
το κορμι μου ιδρωτας το λουζει
τρεμω ολοκληρος και χλωμιαζω περισσοτερο
απ'το ξερο φυλλο ετοιμο απ'τα κλαρια να πεσει
κι η ψυχη μου κοντευει να βγει
.
το μυαλο της εδω γυριζει
σε μενα
οταν εδω ζουσαμε μαζι
κι εμοιαζε σα θεα
κι η πιο μεγαλη χαρα μου
το τραγουδι της ηταν
και το γελιο της
.
κι αναμεσα στις αλλες γυναικες
η ομορφια της ξεχωριζει
οπως οταν ο ηλιος δυσει
και το λαμπρο φως της σεληνης
ολα τ'αλλα αστρα σκοτεινιαζει
ετσι και κεινη λαμπει αναμεσα
στις αλλες γυναικες και ξεχωριζει
.
κι οταν εισαι εσυ σιμα μου
τα τριανταφυλλα μοσχοβολουν
και τα γιοσεμια ολουθε ανθιζουν
.
σε ζηταω
κι η καρδια μου τρεμει
.
πανω στ'απαλα σεντονια ξαπλωμενη
κοιμοσουν
κι εγω το κεφαλι μου ακουμπουσα
στα τρυφερα κι ευωδιαστα στηθια σου
να'τανε εκεινη η νυχτα να βαστουσε αιωνια
.
πως περασε η ωρα
νυχτα περασμενα μεσανυχτα
το φεγγαρι χαθηκε κι η Πουλια
κι εγω κοιμαμαι εδω μοναχη
κι ερημη
κι ο ερωτας μ'αρπαξε και με τρανταξε
οπως δυνατος αερας
απ'τα βουνα χυμαει πανω στα δεντρα
και τα ξεριζωνει
.
.
.
Ομηρου Ιλιαδα
[Αποσπασματα]
-μεταφραση αποδοση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
- Ραψωδια Ζ'
ποιμαίνων δ᾽ ἐπ᾽ ὄεσσι μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ, 25
ἣ δ᾽ ὑποκυσαμένη διδυμάονε γείνατο παῖδε.
[εκει που εβοσκε τα προβατα εσμιξε με την αγαπημενη γυναικα
κι εκεινη γκαστρωθηκε και γεννησε παιδια διδυμα]
.
οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.
Φύλλα τὰ μέν τ᾽ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ᾽ ὕλη
τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ᾽ ἐπιγίγνεται ὥρη·
ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ᾽ ἀπολήγει.
[ομοια με τα φυλλα τετοια ειναι η γενια των ανθρωπων
αλλα απο τα φυλλα ο ανεμος κατω τα ριχνει κι αλλα
φυτρωνουν κι αυξανουν γεματα καρπους οπως της ανοιξης
ερχεται η ωρα ετσι και των ανθρωπων η γεννια η μια φυτρωνει
κι η αλλη μαραινεται]
.
τέμενος τάμον ἔξοχον ἄλλων
καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὄφρα νέμοιτο. 195
Ἣ δ᾽ ἔτεκε τρία τέκνα
[του εδωσαν το καλλιτερο περιβολι
ομορφο με πολλα δεντρα και χωραφι να το καλλιεργει
κι η γυναικα του γεννησε τρια παιδια]
.
Ἕκτωρ δ᾽ ὡς Σκαιάς τε πύλας καὶ φηγὸν ἵκανεν,
ἀμφ᾽ ἄρα μιν Τρώων ἄλοχοι θέον ἠδὲ θύγατρες
εἰρόμεναι παῖδάς τε κασιγνήτους τε ἔτας τε
καὶ πόσιας
[Ο Εκτορας φτανει στις Σκαιες Πυλες στο καστρο
και τρεχοντας τον περιτριγυριζουν των Τρωων οι γυναικες
κι οι θυγατερες ρωτωντας για τα παιδια τους και τ'αδερφια
και για τους συγγενεις και για τους αντρες τους ]
.
ὸν δ᾽ Ἑλένη μύθοισι προσηύδα μειλιχίοισι·
δᾶερ ἐμεῖο κυνὸς κακομηχάνου ὀκρυοέσσης,
ὥς μ᾽ ὄφελ᾽ ἤματι τῷ ὅτε με πρῶτον τέκε μήτηρ
οἴχεσθαι προφέρουσα κακὴ ἀνέμοιο θύελλα
εἰς ὄρος ἢ εἰς κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης,
ἔνθά με κῦμ᾽ ἀπόερσε πάρος τάδε ἔργα γενέσθαι.
[στον Εκτορα με πολυ σεβασμο μιλησε η Ελενη
αδερφε του αντρα μου εμενα την καταραμενη τη φριχτη σκυλα
ας ηταν τη μερα που με γεννησε η μανα να μ'αρπαζε αγρια ανεμοθυελλα
και να μ'εριχνε στα βουνα η' στα κυματα τρικυμισμενης θαλασσας
και στα κυματα να πνιγω μεσα πριν ετουτα τα κακα να γινουν]
.
.
.
Abstract 1-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Παρηχησεις Πραγματικου
.
Ποιηση about what
μια θαλασσα μ'ακρωτηρια και νησια my landscape wordslike
και τα ρηματα του Ηρακλειτου all is ever moving φιλοτητα και νεικος
εδω η Ανοιξη ξαναγεννιεται απο τα δικα μας ειδωλια
τα αιδοια και τους φαλλους μας
waters drops in εαρ butterflyes χλωρη χλοη τ'απαλο αερακι is springing
η Ιστορια
τα συμβαντα των εμφυλιων
στο αρχαιο θεατρο ηθοποιοι υποκρινονται ηρωες και δολοφονους
greek voices to hear clearly you
Οδυσσεα
.
.
.
pop art woman-2μ 3μ- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ερωτικο
[απο το ROMANCO-σελιδα 17]-χ.ν.κουβελης
.
γλυκεια μου γυναικα ονειρο μου
τι ονειρο μας συνδεει
σε γνωριζω χιλιαδες χρονια ομορφια μου
τρωγοντας το κορμι σου σε λατρευω
ολη τη νυχτα θα κοιταζω το φως
που κοιμαται στη κοιλια σου
και τι σημαινει ν'ακουω τη μουσικη της φωνης σου
κι ο ερωτας για σενα με κυριεψε
και σε κοιταξα σαν να'μαι εγω
μεσα στα δαχτυλα σου τα δικα μου δαχτυλα
οταν εδω εισαι ολοκληρη δικη μου
το τριανταφυλλο σου μου φωτιζει το κορμι
ο πανεμορφος κηπος που εχεις αναμεσα στα ποδια σου
ακουω την ανασα σου αγαπη μου
γυναικα μου καρδια μου με διελυσε ο ποθος για σενα
σε χαιδευω και με τρανταζει ο ερωτας
εχω μια πανεμορφη αγαπη που την αγαπω πιο πολυ απ'ολα
μου λειπεις πολυ και σε λσχταραω
ηρθες ομορφια μου ονειρο μου
το απαλο κορμι σου στο κορμι μου ενωμενο ενα
με αρωματισμενο το κορμι σου μ'αναβεις το ποθο
και τα λογια σου με τρελενουν
σ'αγαπω σ'αγαπω
οταν ο ερωτας θα φουσκωνει τα σωματα μας
και θα μας πλημμυριζει
αγαπη μου εχω εσενα που λαχταρουσα
τα χειλη σου καυτα μ'αγγιζουν και δεν μπορω ν'αντεξω
τα ποδια σου με τυλιξαν και μ'εσφιξαν.
ποσο γλυκα με μεθυσε τ'αρωμα σου
εχω το τριανταφυλλο σου στο στομα μου
τι ομορφη που εισαι αγαπη μου
ακουω τη φωνη σου γλυκεια ζεστη
σ'αγαπαω
τι ομορφη που εισαι
θελω το στομα σου θελω τα χερια σου
θελω το στηθος σου θελω τα ποδια σου
θελω το προσωπο σου θελω τη φωνη σου
θελω τα χειλη σου καυτα φωτια να με καψει
φιλα με να ξεχυθουν οι ευωδιες σου
φιλα με μην σταματας μην σταματας
τα χερια μου σε ψαχνουν
μια καυτη λαβα η γυναικα μου θα με καψει
με πλησιαζεις το τριανταφυλλο σου με χαιδευει
ανοιγει με παιρνει μεσα του με κλεινει
νιωθω τη φλογα σου και σ' αγαπαω
και σ'ακουω να λες αγαπα με
σ'αγαπαω σου λεω σ'αγαπαω
ειμαι για παντα δικος σου
αγαπη μου κοιμασαι κι εγω κοιμαμαι βαθεια μεσα σου
εσυ τριανταφυλλο της αγαπης μου πανεμορφο
σ'ονειρο σε κλεινω και σε κραταω για παντα
σ'αγαπαω
αγαπη μου
.
.
.
Αρετουσα-pop art-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
απο το ROMANCO-σελιδα 47
Η ΑΡΕΤΟΥΣΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ
Ήρχισε και μεγάλωνε το δροσερό κλωνάρι,
και πλήθαινε στην ομορφιά, στη γνώση, και στη χάρη.
Εγίνηκεν τόσο γλυκειά, που πάντοθ' εγρικήθη
πως για να το'χου' θάμασμα στον Κόσμον εγεννήθη.
Και τ' όνομά τση το γλυκύ το λέγαν Αρετούσα, 61
οι ομορφιές τση ή[σα]ν πολλές, τα κάλλη τση ήσαν πλούσα.
Χαριτωμένο θηλυκό τως το'καμεν η Φύση,
και σαν αυτή δεν ήτονε σ' Ανατολή και Δύση.
Όλες τσι χάρες κι αρετές ήτονε στολισμένη, 65
ευγενική και τακτική, πολλά χαριτωμένη.
.
.
.
Abstract XIX-Minimal Art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΤΗ ΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
στη Ποιηση
να ειναι
το πολυλογο λιγολογο
και αντιστροφα
το λιγολογο πολυλογο
.
.
.
Κορη -Ελληνικο αρχαικο-2μ χ 2.50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ
.
μια λεξη ,κατι ειπες,η θαλασσα,ο ηλιος
ζεστος,στην αμμο το μεσημερι σε ρου-
φουσε ο χρονος,ενα κοχυλι στα χερια,να
τα εργα της θαλασσας,ειπες,
.
στο καθρεφτη,το δωματιο,τα λουλουδια
στο τραπεζι,κοκκινα και ασπρα τριανταφυλλα,
στο παραθυρο το φως κοιτουσε
.
η φωνη,συμφωνα και φωνηεντα κοκκινες
παπαρουνε,φυσουσε ελαφρο αερακι,η φωνη
.
το προσωπο,ενας κηπος ματια,εκει ονειρευοσουν
.
.
.
woman in blue room-2μ χ 4μ--c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΕ ΓΑΛΑΖΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
η γυναικα κοιταζει τη καρεκλα
''η σκια της'' μονολογει -τι εγινε η σκια της;-
στο τραπεζι το ασπρο τραπεζομαντηλο
το ποτηρι με τα κοκκινα τρανταφυλλα
''στο καθρεφτη'' χτενιζει τα μαλλια της
εισαι ομορφη,ακουει
το σπιτι βουλιαζει στη μνημη
το σπιτι
θυμαται τους αντρες της τον Αιαντα τον Αχιλλεα
τον Αγαμεμνονα καποιον Κωστα εναν αλλον απο το Βολο
ανοιγει τη ντουλαπα,ψαχνει στα ρουχα
''αυτο το λευκο κομπινεζον''εκεινος της το χαρισε
το'θελε διαφανο να βλεπει,δεν του χαλασε χατιρι
βουλιαζει στη μνημη οπως φαλλος σε αιδοιο αρσενικο σε θηλυκο
βουλιαζει στη μνημη
''η σκια'' η σκια μου,μονολογει
εκεινη τη μερα στη θαλασσα φορουσε ενα κοκκινο μαγιο
καθονταν στον ισκιο κατω απο μια κιτρινη ομπρελα
καποιος την πλησιασε και την ρωτησε τη ωρα ειναι,απαντησε 12 και 10,
τη θυμαται καθαρα την ωρα ακριβως,τωρα το ρολοι στο τοιχο δειχνει
12 και 10,ποσοι αιωνες περασαν; η' δεν περασε στιγμη;
''ποια αιωνιοτητα'' μας κλεινει
εκεινος ο αντρας απο που ηρθε και τι ρωτησε
ποιο ειναι τ'ονομα σου
τον βλεπει στον καθρεφτη να γδυνεται,θελει να γυρισει να δει,
γυριζει,τον βλεπει
''πως ηρθες ως εδω;''
σκια,πως ηρθες ως εδω;
οταν γεννησε τον Ορεστη ο αντρας της ελειπε
οταν γυρισε το παιδι δεν τον γνωριζε
''μανα ποιος ειναι αυτος ο ξενος;''τι θελει στο κρεβατι σου
δεκα χρονων ηταν δεν ηταν
αν του εξηγουσα δεν θα καταλαβαινε
''Ορεστη,μη,ειμαι η μανα σου'' αυτη που σε γεννησε
τι ζουμε και τι μας συμβαινει και τι δεν μας συμβαινει
και τι δεν ζουμε
ειχανε στο πατρικο σπιτι μια συκια και μια στερνα
το καλοκαιρι η συκια εκανε μεγαλα γλυκα συκα
''στη στερνα ειχα ριξει χρυσοψαρα και τα ταιζα
τους εριχνα αποφλοιωμενο αρακα και βρασμενες πατατες''
τα εβαζε στο μπλεντερ και τα εκανε μικρα κομματακια,
''τα χρυσοψαρα μου ηταν Καράσσιος ο χρυσόχρους ο χρυσόχρους
και ανήκαν στην οικογένεια Κυπρινίδες''
''κοιταξε ποσο ομορφο πορτοκαλοκοκκινο χρωμα εχουν''
βουλιαζει στη μνημη
''εφερε τη Κασσανδρα'',η' δεν θυμαμαι καλα και την ελεγαν Ελενη,
μπορει να την ελεγαν Κασσανδρα η' Ελενη,
γρηγορα κυλησε στις σκιες,εκεινη κι ο αντρας
σκιες,
''το δωματιο γεμισε σκιες'' γεμιζει,αλλες καθονται απεναντι της στον καναπε
αμιλητες,αλλες κρεμουν τα ρουχα τους στις κρεμαστρες,σαν δερματα ζωων
που σφαχτηκαν,αλλες στεκονται ορθιες σκοτεινες,δεν ξερεις τι θελουν
''εχει φεγγαρι '' πανσεληνο αποψε
φταιει το φεγγαρι το φως του
για τις σκιες
.
.
.
pop art woman-2μ 3μ- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ερωτικο
[απο το ROMANCO-σελιδα 17]-χ.ν.κουβελης
.
γλυκεια μου γυναικα ονειρο μου
τι ονειρο μας συνδεει
σε γνωριζω χιλιαδες χρονια ομορφια μου
τρωγοντας το κορμι σου σε λατρευω
ολη τη νυχτα θα κοιταζω το φως
που κοιμαται στη κοιλια σου
και τι σημαινει ν'ακουω τη μουσικη της φωνης σου
κι ο ερωτας για σενα με κυριεψε
και σε κοιταξα σαν να'μαι εγω
μεσα στα δαχτυλα σου τα δικα μου δαχτυλα
οταν εδω εισαι ολοκληρη δικη μου
το τριανταφυλλο σου μου φωτιζει το κορμι
ο πανεμορφος κηπος που εχεις αναμεσα στα ποδια σου
ακουω την ανασα σου αγαπη μου
γυναικα μου καρδια μου με διελυσε ο ποθος για σενα
σε χαιδευω και με τρανταζει ο ερωτας
εχω μια πανεμορφη αγαπη που την αγαπω πιο πολυ απ'ολα
μου λειπεις πολυ και σε λσχταραω
ηρθες ομορφια μου ονειρο μου
το απαλο κορμι σου στο κορμι μου ενωμενο ενα
με αρωματισμενο το κορμι σου μ'αναβεις το ποθο
και τα λογια σου με τρελενουν
σ'αγαπω σ'αγαπω
οταν ο ερωτας θα φουσκωνει τα σωματα μας
και θα μας πλημμυριζει
αγαπη μου εχω εσενα που λαχταρουσα
τα χειλη σου καυτα μ'αγγιζουν και δεν μπορω ν'αντεξω
τα ποδια σου με τυλιξαν και μ'εσφιξαν.
ποσο γλυκα με μεθυσε τ'αρωμα σου
εχω το τριανταφυλλο σου στο στομα μου
τι ομορφη που εισαι αγαπη μου
ακουω τη φωνη σου γλυκεια ζεστη
σ'αγαπαω
τι ομορφη που εισαι
θελω το στομα σου θελω τα χερια σου
θελω το στηθος σου θελω τα ποδια σου
θελω το προσωπο σου θελω τη φωνη σου
θελω τα χειλη σου καυτα φωτια να με καψει
φιλα με να ξεχυθουν οι ευωδιες σου
φιλα με μην σταματας μην σταματας
τα χερια μου σε ψαχνουν
μια καυτη λαβα η γυναικα μου θα με καψει
με πλησιαζεις το τριανταφυλλο σου με χαιδευει
ανοιγει με παιρνει μεσα του με κλεινει
νιωθω τη φλογα σου και σ' αγαπαω
και σ'ακουω να λες αγαπα με
σ'αγαπαω σου λεω σ'αγαπαω
ειμαι για παντα δικος σου
αγαπη μου κοιμασαι κι εγω κοιμαμαι βαθεια μεσα σου
εσυ τριανταφυλλο της αγαπης μου πανεμορφο
σ'ονειρο σε κλεινω και σε κραταω για παντα
σ'αγαπαω
αγαπη μου
.
.
.
Abstract XIX-Minimal Art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΤΗ ΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
στη Ποιηση
να ειναι
το πολυλογο λιγολογο
και αντιστροφα
το λιγολογο πολυλογο
.
.
.
Κορη -Ελληνικο αρχαικο-2μ χ 2.50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ
.
μια λεξη ,κατι ειπες,η θαλασσα,ο ηλιος
ζεστος,στην αμμο το μεσημερι σε ρου-
φουσε ο χρονος,ενα κοχυλι στα χερια,να
τα εργα της θαλασσας,ειπες,
.
στο καθρεφτη,το δωματιο,τα λουλουδια
στο τραπεζι,κοκκινα και ασπρα τριανταφυλλα,
στο παραθυρο το φως κοιτουσε
.
η φωνη,συμφωνα και φωνηεντα κοκκινες
παπαρουνε,φυσουσε ελαφρο αερακι,η φωνη
.
το προσωπο,ενας κηπος ματια,εκει ονειρευοσουν
.
.
.
woman in blue room-2μ χ 4μ--c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΕ ΓΑΛΑΖΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
η γυναικα κοιταζει τη καρεκλα
''η σκια της'' μονολογει -τι εγινε η σκια της;-
στο τραπεζι το ασπρο τραπεζομαντηλο
το ποτηρι με τα κοκκινα τρανταφυλλα
''στο καθρεφτη'' χτενιζει τα μαλλια της
εισαι ομορφη,ακουει
το σπιτι βουλιαζει στη μνημη
το σπιτι
θυμαται τους αντρες της τον Αιαντα τον Αχιλλεα
τον Αγαμεμνονα καποιον Κωστα εναν αλλον απο το Βολο
ανοιγει τη ντουλαπα,ψαχνει στα ρουχα
''αυτο το λευκο κομπινεζον''εκεινος της το χαρισε
το'θελε διαφανο να βλεπει,δεν του χαλασε χατιρι
βουλιαζει στη μνημη οπως φαλλος σε αιδοιο αρσενικο σε θηλυκο
βουλιαζει στη μνημη
''η σκια'' η σκια μου,μονολογει
εκεινη τη μερα στη θαλασσα φορουσε ενα κοκκινο μαγιο
καθονταν στον ισκιο κατω απο μια κιτρινη ομπρελα
καποιος την πλησιασε και την ρωτησε τη ωρα ειναι,απαντησε 12 και 10,
τη θυμαται καθαρα την ωρα ακριβως,τωρα το ρολοι στο τοιχο δειχνει
12 και 10,ποσοι αιωνες περασαν; η' δεν περασε στιγμη;
''ποια αιωνιοτητα'' μας κλεινει
εκεινος ο αντρας απο που ηρθε και τι ρωτησε
ποιο ειναι τ'ονομα σου
τον βλεπει στον καθρεφτη να γδυνεται,θελει να γυρισει να δει,
γυριζει,τον βλεπει
''πως ηρθες ως εδω;''
σκια,πως ηρθες ως εδω;
οταν γεννησε τον Ορεστη ο αντρας της ελειπε
οταν γυρισε το παιδι δεν τον γνωριζε
''μανα ποιος ειναι αυτος ο ξενος;''τι θελει στο κρεβατι σου
δεκα χρονων ηταν δεν ηταν
αν του εξηγουσα δεν θα καταλαβαινε
''Ορεστη,μη,ειμαι η μανα σου'' αυτη που σε γεννησε
τι ζουμε και τι μας συμβαινει και τι δεν μας συμβαινει
και τι δεν ζουμε
ειχανε στο πατρικο σπιτι μια συκια και μια στερνα
το καλοκαιρι η συκια εκανε μεγαλα γλυκα συκα
''στη στερνα ειχα ριξει χρυσοψαρα και τα ταιζα
τους εριχνα αποφλοιωμενο αρακα και βρασμενες πατατες''
τα εβαζε στο μπλεντερ και τα εκανε μικρα κομματακια,
''τα χρυσοψαρα μου ηταν Καράσσιος ο χρυσόχρους ο χρυσόχρους
και ανήκαν στην οικογένεια Κυπρινίδες''
''κοιταξε ποσο ομορφο πορτοκαλοκοκκινο χρωμα εχουν''
βουλιαζει στη μνημη
''εφερε τη Κασσανδρα'',η' δεν θυμαμαι καλα και την ελεγαν Ελενη,
μπορει να την ελεγαν Κασσανδρα η' Ελενη,
γρηγορα κυλησε στις σκιες,εκεινη κι ο αντρας
σκιες,
''το δωματιο γεμισε σκιες'' γεμιζει,αλλες καθονται απεναντι της στον καναπε
αμιλητες,αλλες κρεμουν τα ρουχα τους στις κρεμαστρες,σαν δερματα ζωων
που σφαχτηκαν,αλλες στεκονται ορθιες σκοτεινες,δεν ξερεις τι θελουν
''εχει φεγγαρι '' πανσεληνο αποψε
φταιει το φεγγαρι το φως του
για τις σκιες
.
.
.
Παλατινη Ανθολογια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ [αποσπασματα]-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
V.115.ΦΙΛΟΔΗΜΟΥ
Ἠράσθην Δημοῦς Παφίης γένος· οὐ μέγα θαῦμα·
καὶ Σαμίης Δημοῦς δεύτερον· οὐχὶ μέγα·
καὶ πάλιν Ὑσιακῆς Δημοῦς τρίτον· οὐκέτι ταῦτα
παίγνια· καὶ Δημοῦς τέτρατον Ἀργολίδος.
αὐταί που Μοῖραί με κατωνόμασαν Φιλόδημον͵
ὡς αἰεὶ Δημοῦς θερμὸς ἔχοι με πόθος
.
ερωτευθηκα τη Δημω απο γεννια της Παφου
καθολου παραξενο
και τη Δημω απ'τη Σαμο δευτερη
ουτε κι αυτο ειναι παραξενο
και τριτη φορα παλι Δημω απ' την Υσια
δεν ειναι καθολου αστειο
και τη Δημω τεταρτη απ'την Αργολιδα
γι'αυτες μ'ονομασαν Φιλοδημο οι Μουσες
για παντα θερμος ποθος για τις Δημω
να με κατεχει
.
.
V.33 ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΟΣ
Ὁ Ζεύς τήν Δανάην χρυσοῦ, κἀγώ δέ σέ χρυσοῦ·
πλείονα γάρ δοῦναι τοῦ Διός οὐ δύναμαι
.
Ο Διας τη Δαναη με χρυσο την εριξε.κι εγω εσενα με χρυσο.
ομως περισσοτερα απ'το Δια δεν μπορω να δωσω
.
.
V.34 ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΟΣ
Καί πενίη καί ἔρως δύο μοι κακά· καί τό μέν οἴσω κούφως,
πῦρ δέ φέρειν Κύπριδος οὐ δύναμαι
.
Κι η φτωχεια κι ο ερωτας για μενα τα δυο κακα.
κι αν τη φτωχεια την υποφερω ευκολα
τη φωτια ομως που φερνει ο ερωτας δεν μπορω
.
.
V 55. ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ
Δωρίδα τὴν ῥοδόπυγον ὑπὲρ λεχέων διατείνας
ἄνθεσιν ἐν χλοεροῖς ἀθάνατος γέγονα.
Ἡ γὰρ ὑπερφυέεσσι μέσον διαβᾶσά μὲ ποσσὶν
ἤνυεν ἀκλινέως τὸν Κύπριδος δόλιχον,
ὄμμασι νωθρὰ βλέπουσα· τὰ δ’ , ἠύτε πνεύματι φύλλα,
ἀμφισαλευομένης ἔτρεμε πορφύρεα,
μέχρις ἀπεσπείσθη λευκὸν μένος ἀμφοτέροισιν,
καὶ Δωρὶς παρέτοις ἐξεχύθη μέλεσι
.
Τη ροδοκαπουλη Δωριδα πανω στη χλοη τη ξαπλωσα
μεσα στα δροσερα ανθη πιο δυνατος εγινα
με τα πανυψηλα ποδια της μου'σφιξε τη μεση
του ερωτα το μακρυ αγωνισμα διανυοντας
τα ματια της θολωσαν. οπως τα φυλλα που αερακι φυσσαει
σπαραζε κι ετρεμε απ'τη φωτια πορφυρη
μεχρι που ξεσπασε η λευκο ορμη και στους δυο μας
και η Δωριδα αναστατωμενη εχυσε τη γλυκα της
.
.
V 60. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Παρθένος ἀργυρόπεζος ἐλούετο, χρύσεα μαζῶν
χρωτὶ γαλακτοπαγεῖ μῆλα διαινομένη·
πυγαὶ δ’ ἀλλήλαις περιηγέες εἱλίσσοντο,
ὕδατος ὑγροτέρῳ χρωτὶ σαλευόμεναι·
τὸν δ’ ὑπεροιδαίνοντα κατέσκεπε πεπταμένη χεὶρ
οὐχ ὅλον Εὐρώταν, ἀλλ’ ὅσον ἠδύνατο.
.
παρθενα με λαμπερα ποδια λουζονταν,σπαραζαν
στ'ασπρο σα γαλα σωμα της τα χρυσα μηλα των βυζιων της
τα καπουλια της το ενα μ'αλλο τριβωνταν χορευοντας
πιο υγροτερα απ'το νερο σπαραζανε
την φουσκωμενη ηβη της ολη δεν τη σκεπαζε τ'απλωμενο
χερι μπροστα της,μονο οσο μπορουσε
.
.
V 70. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Κάλλος ἔχεις Κύπριδος, Πειθοῦς στόμα, σώματος ἀκμὴν
εἰαρινὼν Ὡρῶν, φθέγμα δὲ Καλλιόπης,
νοῦν καὶ σωφροσύνην Θέμιδος καὶ χεῖρας Ἀθήνης·
σὺν σοὶ δ’ αἱ Χάριτες τέσσαρες εἰσι, Φίλη
.
την ομορφια εχεις της Αφροδιτης,το στομα να πειθεις της Πειθως
το θαλλερο σωμα της Ανοιξης τη γλυκεια φωνη της Καλλιοπης
το νου και τη σωφροσυνη της Θεμις και τα επιδεξια χερια της Αθηνας
μαζι με σενα τεσσερες οι Χαριτες ειναι,Αγαπημενη
.
.
V 73. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Δαίμονες, οὐκ ᾔδειν, ὅτι λούεται ἡ Κυθέρεια,
χερσὶ καταυχενίους λυσαμένη πλοκάμους.
Ἱλήκοις, δέσποινα, καὶ ὄμμασιν ἡμετέροισι
μήποτε μηνίσῃς θεῖον ἰδοῦσι τύπον.
Νῦν ἔγνων· Ῥοδόκλεια, καὶ οὐ Κύπρις. Εἶτα τὸ κάλλος
τοῦτο πόθεν; σύ, δοκῶ, τὴν θεὸν ἐκδέδυκας.
.
θε μου ,δεν ηξερα,πως λουζεται η Αφροδιτη
που με τα χερια ελυσε τα μαλλια και χυθηκαν στις πλατες
λυπησουμε,κυρα,και μην οργισθεις με τα ματια μου
και τα τυφλωσεις που'δαν το θεικο κορμι σου.
Τωρα καταλαβα.Η Ροδοκλεια ειναι κι οχι η Αφροδιτη.
επομενως απο που'ναι αυτη η ομορφια;εσυ,νομιζω,
πως τη θεα εχεις ξεγυμνωσει.
.
.
V 74. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Πέμπω σοι, Ῥοδόκλεια, τόδε στέφος, ἄνθεσι καλοῖς
αὐτὸς ἐφ’ ἡμετέραις πλεξάμενος παλάμαις.
Ἔστι κρίνον, ῥοδέη τε κάλυξ νοτερὴ τ’ ἀνεμώνη
καὶ νάρκισσος ὑγρὸς καὶ κυαναυγὲς ἴον.
Ταῦτα στεψαμένη, λῆξον μεγάλαυχος ἐοῦσα·
ἀνθεῖς καὶ λήγεις καὶ σὺ καὶ ὁ στέφανος.
.
σου στελνω,Ροδοκλεια,αυτο το στεφανι που μ'ομορφα
λουλουδια το πλεξανε τα δικα μου χερια
ειναι κρινο ροδο κι ανεμωνη με καλυκα δροσερο
και ναρκισσος υγρος και λαμπερο γαλαζωπο ιον
οταν αυτα στεφανωθεις παψε να περηφανευεσαι
ανθιζεις και μαραινεσαι κι εσυ και το στεφανι
.
.
V 81. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΦΙΣΤΟΥ
Ἡ τὰ ῥόδα, ῥοδόεσσαν ἔχεις χάριν. Ἀλλὰ τὶ πωλεῖς;
Σαυτὴν ἢ τὰ ῥόδα ἠὲ συναμφότερα;
.
ροδα εχεις,του ροδιου εχεις τη χαρη.Αλλα τι πουλας;
Τον εαυτο σου η ' τα ροδα η' και τα δυο μαζι;
.
.
V 83. ΑΝΩΝΥΜΟΥ
Εἲθ’ ἄνεμος γενόμην, σύ δ’ ἐπιστείχουσα παρ’ αὐγάς
στήθεα γυμνώσαις, καὶ με πνέοντα λάβοις.
.
να'ταν αερας να γινομουν εσενα να πλησιασω το ξημερωμα
τα στηθια σου να ξεγυμνωσω και μενα να παρεις ν'αναπνευεις
.
.
V 128. ΜΑΡΚΟΥ ΑΡΓΕΝΤΑΡΙΟΥ
Στέρνα περὶ στέρνοις, μαστῷ δ’ ἔπι μαστὸν ἐρείσας
χείλεά τε γλυκεροῖς χείλεσι συμπιέσας
Ἀντιγόνης καὶ χρῶτα λαβὼν πρὸς χρῶτα, τὰ λοιπὰ
σιγῶ, μάρτυς ἐφ’ οἷς λύχνος ἐπεγράφετο.
.
το στερνο μου στο στερνο της,το στηθος μου πανω
στο στηθος της ακουμπωντας
τα χειλια μου πανω στα γλυκα χειλια της πιεζοντας
της Αντιγονης και το κορμι μου ποτισμενο απ'το κορμι της
τα υπολοιπα δεν τα αποκαλυπτω,αυτα το λυχναρι μαρτυρας
τα σημειωνει
.
.
V 168. ΑΝΩΝΥΜΟΥ
Καὶ πυρὶ καὶ νιφετῷ με καί, εἰ βούλοιο, κεραυνῷ
βάλλε, καὶ εἰς κρημνοὺς ἕλκε καὶ εἰς πελάγη.
Τὸν γὰρ ἀπαυδήσαντα πόθοις καὶ Ἔρωτι δαμέντα
οὐδὲ Διὸς τρύχει πῦρ ἐπιβαλλόμενον.
.
ριξε μου φωτια και χιονι κι αν θελεις κεραυνο
πετα και σε γκρεμους συρε με και σε πελαγη
τον απελπισμενο απ'το ποθο κι απ'τον ερωτα ερμαιο
δεν τον κανει σταχτη ουτε η φωτια που ριχνει ο Διας
.
.
V 210. ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΟΥ
Τῷ θαλλῷ Διδύμη μὲ συνήρπασεν· ὤμοι, ἐγὼ δὲ
τήκομαι, ὡς κηρὸς πὰρ πυρί, κάλλος ὁρῶν.
Εἰ δὲ μέλαινα, τὶ τοῦτο; καὶ ἄνθρακες· ἀλλ’ ὅτε
κείνους θάλψωμεν,λάμπουσ’ ὡς ῥόδεαι κάλυκες
.
μ'εν'ανθος η Διδυμη μ'αναστατωσε,αλιμονο,
λιωνω,σαν το κερι στη φωτια,την ομορφια βλεποντας
κι αν ειναι μαυρη μελαχροινη,τι μ'αυτο;και τα καρβουνα
αν τα πυρωσουμε σαν τα ροδα λαμπουν
.
.
V 252. ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΥ
Ῥίψωμεν, χαρίεσσα,τὰ φάρεα, γυμνὰ δὲ γυμνοῖς
ἀμπελάσῃ γυίοις γυῖα περιπλοκάδην·
μηδὲν ἔοι τὸ μεταξύ· Σεμιράμιδος γὰρ ἐκεῖνο
τεῖχος ἐμοὶ δοκέει λεπτὸν ὕφασμα σέθεν·
στήθεα δ’ ἐζεύχθω,τά τε χείλεα· τἄλλα δὲ σιγῇ
κρυπτέον· ἐχθαίρω τὴν ἀθυροστομίην.
.
ας πεταξουμε,χαριτωμενη μου,τα ρουχα
γυμνο το δικο μου σωμα το δικο σου ν'αγκαλιασει
τιποτα να μην ειναι μεταξυ μας.
σαν της Σεμιραμις το τειχος μου φαινεται το λεπτο σου
ρουχο,
τα στηθη να ζευγαρωθουν και τα χειλη να ενωθουν
τ'αλλα ας τα κρυψει η σιωπη,απεχθανομαι τ'ασεμνα λογια
.
.
V 258. ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΥ
Πρόκριτός ἐστι,Φίλιννα, τεὴ ῥυτὶς ἤ ὀπὸς ἥβης
πάσης· ἱμείρω δ’ ἀμφὶς ἔχειν παλάμαις
μᾶλλον ἐγὼ σέο μῆλα καρηβαρέοντα κορύμβοις
ἢ μαζὸν νεαρὴς ὄρθιον ἡλικίης.
Σὸν γὰρ ἔτι φθινόπωρον ὑπέρτερον εἴαρος ἄλλης,
χεῖμα σὸν ἀλλοτρίου θερμότερον θέρεος.
.
προτιμω,Φιλιννα,τις ρυτιδες σου παρα τους χυμους
των κοριτσιων.ερωτικα ποθω να'χω στα χερια μου
πιο πολυ τα μηλα σου με τις πεσμενες ρογες
παρα το στητο βυζι νεαρης.
Το φθινοπωρο σου ακομη ειναι πιο καλλιτερο
απ'την ανοιξη αλλης,
κι ο χειμωνας σου πιο θερμοτερος απ'το θερος
καποιας αλλης
.
.
.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ODYSSEAS-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ακουσαμε τον Οδυσσεα
.
ειπε:
με το χταποδι παιδι εμαθα να μετρω τους αριθμους το οχτω
απο τον αχινο μεγαλος εμαθα τη σφαιρικη γεωμετρια το απειρο
απο την αμμο τους μικροσκοπικους κοκκους εμαθα το χρονο
με το λαβρακι και τις μαριδες ταξιδεψα
εγραψε:
ΟΔΥΣΣΕΙ
.
.
.
Optical Illusions Abstract-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
υπερθεσεις συλλογισμων
an Idea about curb lines is a picture for Thought of
[ μια σειρα κυματα αποθετουν 24 ελληνικα γραμματα ]
αργα το απογευμα τα μαζεψε ο Ομηρος
[ αυριο θα αναρτηθουν στις κολωνες δωδεκα Λογοι
Περι του Δικαιου
[ now is a test for nothing
να πληρωθει τη δολιοτητα ενας - ενας .
Εμπρος
.
.
.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΤΟΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗΣ
ΣΤΗΝ ΙΛΙΑΔΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ -ραψωδια Ζ'-στιχοι 368-502
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
ο Ομηρος με μεγαλη δεξιοτεχνια περιγραφει τη συναντηση του Εκτορα
με την Ανδρομαχη,συγκινητικες στιγμες απο το μεγαλειο των ανθρωπινων
συναισθηματων-πολυ τρυφερη ειναι η σκηνη με το μωρο παιδι τον Αστυ-
ανακτα οταν παει ο πατερας του να το παρει να τ'αγκαλιασει κι εκεινο τρο-
μαζοντας απο τη λαμψη της περικεφαλαιας του κλαιει δυνατα
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια Ζ'-στιχοι 368-502-μεταφραση χ.ν.κουβελης]
Ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας, 370
οὐδ' εὗρ' Ἀνδρομάχην λευκώλενον ἐν μεγάροισιν,
ἀλλ' ἥ γε ξὺν παιδὶ καὶ ἀμφιπόλῳ ἐϋπέπλῳ
πύργῳ ἐφεστήκει γοόωσά τε μυρομένη τε.
Ἕκτωρ δ' ὡς οὐκ ἔνδον ἀμύμονα τέτμεν ἄκοιτιν
ἔστη ἐπ' οὐδὸν ἰών, μετὰ δὲ δμῳῇσιν ἔειπεν·
εἰ δ' ἄγε μοι δμῳαὶ νημερτέα μυθήσασθε·
πῇ ἔβη Ἀνδρομάχη λευκώλενος ἐκ μεγάροιο;
ἠέ πῃ ἐς γαλόων ἢ εἰνατέρων ἐϋπέπλων
ἢ ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι
Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται; 380
Τὸν δ' αὖτ' ὀτρηρὴ ταμίη πρὸς μῦθον ἔειπεν·
Ἕκτορ ἐπεὶ μάλ' ἄνωγας ἀληθέα μυθήσασθαι,
οὔτέ πῃ ἐς γαλόων οὔτ' εἰνατέρων ἐϋπέπλων
οὔτ' ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι
Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται,
ἀλλ' ἐπὶ πύργον ἔβη μέγαν Ἰλίου, οὕνεκ' ἄκουσε
τείρεσθαι Τρῶας, μέγα δὲ κράτος εἶναι Ἀχαιῶν.
ἣ μὲν δὴ πρὸς τεῖχος ἐπειγομένη ἀφικάνει
μαινομένῃ ἐϊκυῖα· φέρει δ' ἅμα παῖδα τιθήνη.
Ἦ ῥα γυνὴ ταμίη, ὃ δ' ἀπέσσυτο δώματος Ἕκτωρ 390
τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖτις ἐϋκτιμένας κατ' ἀγυιάς.
εὖτε πύλας ἵκανε διερχόμενος μέγα ἄστυ
Σκαιάς, τῇ ἄρ' ἔμελλε διεξίμεναι πεδίον δέ,
ἔνθ' ἄλοχος πολύδωρος ἐναντίη ἦλθε θέουσα
Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἠετίωνος
Ἠετίων ὃς ἔναιεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ
Θήβῃ Ὑποπλακίῃ Κιλίκεσσ' ἄνδρεσσιν ἀνάσσων·
τοῦ περ δὴ θυγάτηρ ἔχεθ' Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ.
ἥ οἱ ἔπειτ' ἤντησ', ἅμα δ' ἀμφίπολος κίεν αὐτῇ
παῖδ' ἐπὶ κόλπῳ ἔχουσ' ἀταλάφρονα νήπιον αὔτως 400
Ἑκτορίδην ἀγαπητὸν ἀλίγκιον ἀστέρι καλῷ,
τόν ῥ' Ἕκτωρ καλέεσκε Σκαμάνδριον, αὐτὰρ οἱ ἄλλοι
Ἀστυάνακτ'· οἶος γὰρ ἐρύετο Ἴλιον Ἕκτωρ.
ἤτοι ὃ μὲν μείδησεν ἰδὼν ἐς παῖδα σιωπῇ·
Ἀνδρομάχη δέ οἱ ἄγχι παρίστατο δάκρυ χέουσα,
ἔν τ' ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε·
δαιμόνιε φθίσει σε τὸ σὸν μένος, οὐδ' ἐλεαίρεις
παῖδά τε νηπίαχον καὶ ἔμ' ἄμμορον, ἣ τάχα χήρη
σεῦ ἔσομαι· τάχα γάρ σε κατακτανέουσιν Ἀχαιοὶ
πάντες ἐφορμηθέντες· ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη 410
σεῦ ἀφαμαρτούσῃ χθόνα δύμεναι· οὐ γὰρ ἔτ' ἄλλη
ἔσται θαλπωρὴ ἐπεὶ ἂν σύ γε πότμον ἐπίσπῃς
ἀλλ' ἄχε'· οὐδέ μοι ἔστι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ.
ἤτοι γὰρ πατέρ' ἁμὸν ἀπέκτανε δῖος Ἀχιλλεύς,
ἐκ δὲ πόλιν πέρσεν Κιλίκων εὖ ναιετάουσαν
Θήβην ὑψίπυλον· κατὰ δ' ἔκτανεν Ἠετίωνα,
οὐδέ μιν ἐξενάριξε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ,
ἀλλ' ἄρα μιν κατέκηε σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισιν
ἠδ' ἐπὶ σῆμ' ἔχεεν· περὶ δὲ πτελέας ἐφύτευσαν
νύμφαι ὀρεστιάδες κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο. 420
οἳ δέ μοι ἑπτὰ κασίγνητοι ἔσαν ἐν μεγάροισιν
οἳ μὲν πάντες ἰῷ κίον ἤματι Ἄϊδος εἴσω·
πάντας γὰρ κατέπεφνε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
βουσὶν ἐπ' εἰλιπόδεσσι καὶ ἀργεννῇς ὀΐεσσι.
μητέρα δ', ἣ βασίλευεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ,
τὴν ἐπεὶ ἂρ δεῦρ' ἤγαγ' ἅμ' ἄλλοισι κτεάτεσσιν,
ἂψ ὅ γε τὴν ἀπέλυσε λαβὼν ἀπερείσι' ἄποινα,
πατρὸς δ' ἐν μεγάροισι βάλ' Ἄρτεμις ἰοχέαιρα.
Ἕκτορ ἀτὰρ σύ μοί ἐσσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
ἠδὲ κασίγνητος, σὺ δέ μοι θαλερὸς παρακοίτης· 430
ἀλλ' ἄγε νῦν ἐλέαιρε καὶ αὐτοῦ μίμν' ἐπὶ πύργῳ,
μὴ παῖδ' ὀρφανικὸν θήῃς χήρην τε γυναῖκα·
λαὸν δὲ στῆσον παρ' ἐρινεόν, ἔνθα μάλιστα
ἀμβατός ἐστι πόλις καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχος.
τρὶς γὰρ τῇ γ' ἐλθόντες ἐπειρήσανθ' οἱ ἄριστοι
ἀμφ' Αἴαντε δύω καὶ ἀγακλυτὸν Ἰδομενῆα
ἠδ' ἀμφ' Ἀτρεΐδας καὶ Τυδέος ἄλκιμον υἱόν·
ἤ πού τίς σφιν ἔνισπε θεοπροπίων ἐῢ εἰδώς,
ἤ νυ καὶ αὐτῶν θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει.
Τὴν δ' αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· 440
ἦ καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει γύναι· ἀλλὰ μάλ' αἰνῶς
αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους,
αἴ κε κακὸς ὣς νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο·
οὐδέ με θυμὸς ἄνωγεν, ἐπεὶ μάθον ἔμμεναι ἐσθλὸς
αἰεὶ καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι
ἀρνύμενος πατρός τε μέγα κλέος ἠδ' ἐμὸν αὐτοῦ.
εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
ἔσσεται ἦμαρ ὅτ' ἄν ποτ' ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο.
ἀλλ' οὔ μοι Τρώων τόσσον μέλει ἄλγος ὀπίσσω, 450
οὔτ' αὐτῆς Ἑκάβης οὔτε Πριάμοιο ἄνακτος
οὔτε κασιγνήτων, οἵ κεν πολέες τε καὶ ἐσθλοὶ
ἐν κονίῃσι πέσοιεν ὑπ' ἀνδράσι δυσμενέεσσιν,
ὅσσον σεῦ, ὅτε κέν τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
δακρυόεσσαν ἄγηται ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας·
καί κεν ἐν Ἄργει ἐοῦσα πρὸς ἄλλης ἱστὸν ὑφαίνοις,
καί κεν ὕδωρ φορέοις Μεσσηΐδος ἢ Ὑπερείης
πόλλ' ἀεκαζομένη, κρατερὴ δ' ἐπικείσετ' ἀνάγκη·
καί ποτέ τις εἴπῃσιν ἰδὼν κατὰ δάκρυ χέουσαν·
Ἕκτορος ἧδε γυνὴ ὃς ἀριστεύεσκε μάχεσθαι 460
Τρώων ἱπποδάμων ὅτε Ἴλιον ἀμφεμάχοντο.
ὥς ποτέ τις ἐρέει· σοὶ δ' αὖ νέον ἔσσεται ἄλγος
χήτεϊ τοιοῦδ' ἀνδρὸς ἀμύνειν δούλιον ἦμαρ.
ἀλλά με τεθνηῶτα χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτοι
πρίν γέ τι σῆς τε βοῆς σοῦ θ' ἑλκηθμοῖο πυθέσθαι.
Ὣς εἰπὼν οὗ παιδὸς ὀρέξατο φαίδιμος Ἕκτωρ·
ἂψ δ' ὃ πάϊς πρὸς κόλπον ἐϋζώνοιο τιθήνης
ἐκλίνθη ἰάχων πατρὸς φίλου ὄψιν ἀτυχθεὶς
ταρβήσας χαλκόν τε ἰδὲ λόφον ἱππιοχαίτην,
δεινὸν ἀπ' ἀκροτάτης κόρυθος νεύοντα νοήσας. 470
ἐκ δ' ἐγέλασσε πατήρ τε φίλος καὶ πότνια μήτηρ·
αὐτίκ' ἀπὸ κρατὸς κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ,
καὶ τὴν μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὶ παμφανόωσαν·
αὐτὰρ ὅ γ' ὃν φίλον υἱὸν ἐπεὶ κύσε πῆλέ τε χερσὶν
εἶπε δ' ἐπευξάμενος Διί τ' ἄλλοισίν τε θεοῖσι·
Ζεῦ ἄλλοι τε θεοὶ δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι
παῖδ' ἐμὸν ὡς καὶ ἐγώ περ ἀριπρεπέα Τρώεσσιν,
ὧδε βίην τ' ἀγαθόν, καὶ Ἰλίου ἶφι ἀνάσσειν·
καί ποτέ τις εἴποι πατρός γ' ὅδε πολλὸν ἀμείνων
ἐκ πολέμου ἀνιόντα· φέροι δ' ἔναρα βροτόεντα 480
κτείνας δήϊον ἄνδρα, χαρείη δὲ φρένα μήτηρ.
Ὣς εἰπὼν ἀλόχοιο φίλης ἐν χερσὶν ἔθηκε
παῖδ' ἑόν· ἣ δ' ἄρα μιν κηώδεϊ δέξατο κόλπῳ
δακρυόεν γελάσασα· πόσις δ' ἐλέησε νοήσας,
χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε·
δαιμονίη μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ·
οὐ γάρ τίς μ' ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄϊδι προϊάψει·
μοῖραν δ' οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,
οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.
ἀλλ' εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σ' αὐτῆς ἔργα κόμιζε 490
ἱστόν τ' ἠλακάτην τε, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε
ἔργον ἐποίχεσθαι· πόλεμος δ' ἄνδρεσσι μελήσει
πᾶσι, μάλιστα δ' ἐμοί, τοὶ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν.
Ὣς ἄρα φωνήσας κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ
ἵππουριν· ἄλοχος δὲ φίλη οἶκον δὲ βεβήκει
ἐντροπαλιζομένη, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέουσα.
αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας
Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο, κιχήσατο δ' ἔνδοθι πολλὰς
ἀμφιπόλους, τῇσιν δὲ γόον πάσῃσιν ἐνῶρσεν.
αἳ μὲν ἔτι ζωὸν γόον Ἕκτορα ᾧ ἐνὶ οἴκῳ· 500
οὐ γάρ μιν ἔτ' ἔφαντο ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο
ἵξεσθαι προφυγόντα μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν.
.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
αφου ετσι μιλησε αναχωρησε ο Εκτορας με τη λαμπερη περικεφαλαια
και σε λιγο εφτασε στο καλοχτισμενο σπιτι του
εκει μεσα στ'αρχοντικο δεν βρηκε την Ανδρομαχη με τ'ασπρα μπρατσα
γιατι αυτη με το παιδι και την υπηρετρια με τ'ομορφο λεπτο φορεμα
ψηλα στο πυργο εστεκε θρηνωντας και κλαιγοντας
τοτε ο Εκτορας οταν μεσα δεν βρηκε την ευγενικη γυναικα του
σταθηκε στην εξωπορτα και ρωτησε τις αιχμαλωτες σκλαβες να του πουν
ελατε σκλαβες πεστε μου με ασφαλτα λογια
που πηγε η Ανδρομαχη με τ'ασπρα μπρατσα φευγοντας απ'το απιτι,
μηπως πηγε σε καποια απ'τις συνυφαδες της η' πηγε σε καποια
απ'τις κουνιαδες της με τα ομορφα λεπτα φορεματα
η' βγηκε για να παει στο ναο της Αθηνας οπου μαζι με τις αλλες
Τρωαδιτισες με τα ομορφα μαλλια την τρομερη θεα να παρακαλεσουν
σ'αυτον απαντησε η πανεξυπνη οικονομα του σπιτιου κι ειπε:
Εκτορα αφου με διεταξες ,να πω ολη την αληθεια
δεν πηγε σε καποια απ'τις συνυφαδες της ουτε πηγε σε καποια
απ'τις κουνιαδες της με τα ομορφα λεπτα φορεματα
ουτε βγηκε για να παει στο ναο της Αθηνας οπου μαζι με τις αλλες
Τρωαδιτισες με τα ομορφα μαλλια την τρομερη θεα να παρακαλεσουν
αλλα στον ψηλο πυργο ανεβηκε του Ιλιου οταν ακουσε
πως κατατροπωθηκαν οι Τρωες και τεραστια η επικρατηση των Αχαιων
εκεινη τρεχοντας φθανει στο τειχος σαν τρελλη ομοια κουβαλωντας
μαζι και το παιδι η παραμανα
ετσι του μιλησε η οικονομα κι απ'το σπιτι εξω ορμησε ο Εκτορας
στην ιδια στρατα που'χε περασει πριν στους στερεους δρομους
κι οταν εφτασε στις Σκαιες Πυλες διασχιζοντας τη μεγαλη πολιτεια
κι απο κει περνωντας θα'βγαινε στη πεδιαδα ειδε απεναντι του
να'ρχεται τρεχοντας η πολυακριβη γυναικα του η Ανδρομαχη
η κορη του μεγαλοκαρδου Ηετιωνα που κατω απο την δασωδη
Πλακα κατοικει της Θηβας και στους ανδρες της Υποπλακιας της Κιλικιας
βασιλευει
εκεινη απεναντι του σταθηκε και μαζι η υπηρετρια ηρθε εχοντας
στην αγκαλια τ'αθωο μωρο τ'αγαπημενο παιδι του τον Εκτοριδη
παρομοιο με πανεμορφο αστερι που ο Εκτορας το φωναζε Σκαμανδριο
κι οι αλλοι Αστυανακτα γιατι ο Εκτορας εσωζε το Ιλιο τη πολη
κι αυτος χαμογελασε οταν ειδε το παιδι δεν ειπε λεξη
κι η Ανδρομαχη σταθηκε κοντα του χυνοντας δακρυα
και του'σφιξε το χερι και του μιλησε κι αυτα τα λογια του'πε
γενναιε μου θα σ'αφανισει η μεγαλη σου ορμη κι αντρεια
δεν λυπασαι το μωρο ετουτο παιδι κι εμενα την αμοιρη που γρηγορα
θα μεινω χηρα σου γιατι γρηγορα θα σε κατασπαραξουν οι Αχαιοι
ολοι ορμωντας καταπανω σου.σε μενα ποιο το οφελος θα'ναι αν σε χασω
προτιμω να μπω στο χωμα δεν θα'ναι αλλη θαλπωρη για μενα
γιατι αν εχεις τετοια τυχη θα'χω μοναχα μεγαλα βασανα
και δεν εχω ουτε τον πατερα μου ουτε την σεβαστη μου μανα
τον πατερα μου τον σκοτωσε ο θεικος Αχιλλεας
οταν πηρε τη πολη των Κιλικων την πλουσια Θηβα την Υψιπυλον
σκοτωσε τον Ηετριωνα
ομως δεν τον εγδυσε,στην καρδια του βαθεια τον σεβαστηκε
με τα περιτεχνα οπλα του τον εκαψε και σηκωσε μνημα
και γυρω φυτεψαν φτελιες οι νυμφες του βουνου οι κορες του Δια
που ριχνει τις καταιγιδες
και τα εφτα αδερφια μου,χαρα στο σπιτι μου,ολα την ιδια μερα κατεβηκαν
στον Αδη,ολα τα σκοτωσε ο Αχιλλεας που'ναι στα ποδια γρηγορος
μεσα στα βαριοποδα βοδια και στ'ασπρα προβατα τα βρηκε
και τη μητερα που βασιλευε στη κατω Πλακα τη δασωδη εδω την εφερε
μαζι μ'αλλα λαφυρα κι αφου την απελευθερωσε παιρνωντας αμετρητα
λυτρα στο σπιτι του πατερα την σημαδεψε και τη σκοτωσε η τοξευτρα Αρτεμη
Εκτορα τωρα εσυ'σαι ο πατερας μου κι η σεβαστη μου μανα
κι αδερφος,εσυ κι ο δυνατος συντροφος στο κρεβατι
ελα λυπησου μας τωρα κι εδω μεινε στο πυργο και μην αφησεις το παιδι
ορφανο και χηρα τη γυναικα και το στρατο κρατησε τον κοντα στην αγριοσυκια
εκει που'ναι η πολη περισσοτερο διαβατη κι ευκολα περνιεται το τειχος
τρεις φορες ηρθαν κι απο'κει δοκιμασαν ν'ανεβουν οι πιο αντρειωμενοι
οι δυο οι Αιαντες κι ο πολυδοξασμενος Ιδομενεας και οι δυο γιοι του Ατρεα
και του Τυδεα ο σκληροτραχηλος γιος
η' τους το φανερωσε καποιος που ξερει καλα τους χρησμους των θεων
η' τους παροτρυνει η ισχυρη ορμη τους και τους καθοδηγει
και της αποκριθηκε ο ανδρειος Εκτορας με τη λαμπερη περικεφαλαια
κι εμενα ολ'αυτα με νοιαζουν γυναικα αλλα ντρεπομαι τρομερα τους Τρωες
και τις Τρωαδιτισες με τα μακρια λεπτα φορεματα να απομακρυνομαι απ'τον πολεμο
σαν τιποτενιος
μητε η καρδια μου το οριζει επειδη εμαθα να'μαι γενναιος παντοτε
και με τους πρωτους απ'τους Τρωες να μαχομαι και να επιθυμω τη μεγαλη δοξα
του πατερα μου μα και τη δικη μου
γιατι πολυ καλα το ξερω και στο μυαλο και στη καρδια πως καποτε θα'ρθει μερα
που θα χαθει η Τροια το ιερο Ιλιο κι ο Πριαμος ο αξιος ακοντιστης
κι ο ολος ο λαος του
αλλα δεν με νοιαζει τοσο για τα βασανα που θα'ρθουν στους Τρωες
ουτε γι'αυτη την Εκαβη ουτε για τον βασιλια Πριαμο ουτε για τ'αδερφια
οπου πολλοι κι αντρειοι θα κυλιστουν στη σκονη απο αντρες εχθρους
οσο για σενα οταν καποιος απ'τους Αχαιους με τα χαλκινα οπλα
σου στερησει την ελευτερια και σε συρει μακρια δακρυσμενη
και στο Αργος εισαι και σε ξενης αφεντρας τον αργαλειο υφαινεις
και νερο κουβαλας απ'τη Μεσσηιδα η' απ'την Υπερεια χωρις να θελεις
πανισχυρος να σε βαραινει εξαναγκασμος
και καποτε καποιος να πει βλεποντας σε να χυνεις δακρυα
για δεστε τη γυναικα του Εκτορα που'ταν στη μαχη ο πρωτος αναμεσα
στους Τρωες τους αλογοδαμαστες οταν το Ιλιον πολιορκουσαν
ετσι θα πει καποτε καποιος και μεσα σου θ'αναψει καινουργιος πονος
για κεινον τον αντρα που θα'μποδιζε τη σκλαβια σου
καλυτερα πεθαμενος να μη ζω να 'μαι στη γη χωμενος
προτου ακουσω τη κραυγη σου οταν με βια θα σε σερνουν
ετσι ειπε και το παιδι λαχταρισε να παρει στα χερια του ο λαμπερος Εκτορας
το παιδι εσκουξε και χωθηκε τρομασγμενο να κρυφτει στο στηθος της παραμανας
με την ομορφη ζωνη οταν ειδε την οψη τ'αγαπητου πατερα
φοβηκε απ'τον χαλκο που'χε κι απ'την αλογισια χαιτη που σειστηκε απ'τη κορυφη
της περικεφαλαιας
μ'αυτο γελασε ο αγαπητος πατερας κι η σεβαστη μανα
κι αμεσως απ'το κεφαλι εβγαλε τη περικεφαλαια ο λαμπερος Εκτορας
και την ακουμπησε στο χωμα οπου λαμποκοπουσε
κι επειτα στα χερια του παιρνει τ'αγαπητο παιδι το φιλησε κι ειπε ευχομενος
στο Δια στους αλλους θεους
Δια κι οι αλλοι θεοι δωστε και σε τουτο το παιδι μου οπως κι εγω
να γινει ξεχωριστος αναμεσα στους Τρωες
δωστε του ζωη ευτυχισμενη και κραταιως το Ιλιο να κυβερνησει
και καποτε καποιος να πει
ετουτος πολυ ανωτερος απ'τον πατερα του
οταν απ'τον πολεμο ανεβαινοντας φερνει λαφυρα αιματωβαμενα
αρματα του εχθρου που σκοτωσε κι η μανα βαθεια μεσα της να χαιρεται
ετσι ειπε και στα χερια της αγαπημενης γυναικας αφησε το παιδι
κι αυτη το δεχτηκε στο ευωδιασμενο στηθος της γελωντας και κλαιγοντας
ο αντρας της οταν αυτο ειδε την συμπονεσε και με το χερι του τη χαιδεψε
κι αυτα τα λογια της ειπε
καλη μου μη μου τοσο στη καρδια πικραινεσαι γιατι κανενας ανθρωπος
δεν θα με στειλει στον Αδη πριν να'ρθει η ωρα μου
σου λεω πως απ'τη μοιρα του κανεις απ'τους ανθρωπους δεν μπορει να ξεφυγει
ειτε δειλος ειτε αντρειος επειδη ετσι ειναι απ'τη πρωτη φορα που γεννηθηκαν
ελα στο σπιτι πηγαινε και για τις δουλειες σου φροντιζε
τον αργαλειο και τη ροκα και τις υπηρετριες διαταζε να δουλευουν
ο πολεμος ειναι μελημα των αντρων ολων,και περισσοτερο εμενα,
οσων μεσα στο Ιλιο γεννηθηκαν
ετσι αφου μιλησε ο λαμπερος Εκτορας σηκωσε απ'το χωμα την αλογισια
περικεφαλαια και η αγαπημενη γυναικα τραβηξε για το σπιτι συχνα γυρνωντας πισω
το κεφαλι και χυνωντας δακρυα
σε λιγο επειτα εφτασε στο καλοχτισμενο αρχοντικο του αντροφονια Εκτορα
εκει μεσα βρηκε τις πολλες υπηρετριες και τις διεταξε θρηνο ολες να σηκωσουν
ετσι θρηνουσαν ακομα ζωντανο τον Εκτορα στο σπιτι του μεσα
γιατι πια δεν ελπιζαν να τον δουν απ'τον πολεμο να γυριζει ξεφευγοντας
απ'τη μανια κι απ'τα χερια των Αχαιων
.
.
.
Ηριννα αρχαια ποιητρια-το ποιημα Αλακαταν-Ηλακατην-μεταφραση-_χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η Ηριννα και η Βαυκις-_χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ηριννα αρχαια ποιητρια_χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΗΡΙΝΝΑ Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΙΗΤΡΙΑ [4ος αιωνας π.Χ] και το ποιημα της ''Ηλακατη''
-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
ΗΡΙΝΝΑ
Αρχαια Ελληνιδα ποιητρια απο την Τηλο[4ος αιωνας π.χ]
[Ηριννα>Εαρ>Ανοιξιατικη]
γραφει το Λεξικο της Σουδας για την Ηριννα:
Ηριννα Τεια[an Τηνια]η' Λεσβια,ως λεγουσι δε αλλοι ,
Τηλια[Τηλος δε εστι νησιδιον εγγυς Κνιδου].τινες δε και
Ροδιαν αυτην εδοξασαν.ην δε εποποιος.εγραψεν Ηλακατην.
ποιημα δε εστιν αιολικη και δωριδι διαλεκτω.επων τ'.
εποιησε δε και επιγραμματα.τελευτα παρθενος εννιακαιδεκετις.
οι δε στιχοι αυτης εκριθησαν ισοι Ομηρου.ην δε εταιρα Σαπφους
και ομοχρονος.
[η Ηριννα ηταν απο την Τηνο η' τη Λεσβο,οπως λενε αλλοι
ηταν απο τη Τηλο[η Τηλος ειναι ενα νησακι κοντα στη Κνιδο]
καποιοι πιστευουν πως ηταν απο τη Ροδο.ηταν ποιητρια,
εγραψε την Ηλακατην.το ποιημα ειναι γραμμενο στην αιολικη
και στη δωρικη διαλεκτο.και επη.εγραψε και επιγραμματα.
πεθανε παρθενος δεκαενια χρονων.οι στιχοι της κριθηκαν
ισαξιοι με τους στιχους του Ομηρου.ηταν φιλη της Σαπφους
και εζησε στα ιδια χρονια μ'αυτην]
κατα το λεξικο της Σουδας η Ηριννα ηταν φιλη και συγχρονη της Σαπφως.
η Σαπφω εζησε τον 7ο αιωνα-[630 -570 π.Χ]
ομως κατα τον εκκλησιαστικο συγγραφεα Ευσεβιο της Καισαρειας στο καταλογο
των Χρονικων του η Ηριννα εζησε στην εποχη της 107ης Ολυμπιαδος,το 352 π.χ
πεθανε 19 χρονων
εγραψε την Αλακαταν[Ηλακατην]ενα ποιημα αποτελουμενο απο 300 εξαμετρους
στιχους,εχουν διασωθει σε αποσπασματικη κατασταση μονο 54 στιχοι,σε έναν
πάπυρο,περιπου τον 2ο αιώνα μ.Χ. που βρέθηκε το 1928. ο πάπυρος βρίσκεται
στην Biblioteca Medicea Laurenziana.
-η ποιηση της Ηριννας θαυμαζονταν πολυ
-ενα επιγραμμα αγνώστου για την Ηριννα απο την Παλατινή Ανθολογία, ΙΧ 190:
οἱ δὲ στίχοι αὐτῆς ἐκρίθησαν ἐνάμιλλοι τοῖς Ὁμήρου.
ἀπῆλθε δὲ ἐννεακαιδεκέτις.
Δήλωσις δὲ τῶν ῥηθέντων καὶ τὸ εἰς αὐτὴν ἐπίγραμμα τοῦτο·
«Λέσβιον Ἠρίννης τόδε κηρίον, ἁδὺ τὸ μικρόν,
ἀλλ' ὅλον ἐκ Μουσέων κιρνάμενον μέλιτι. οἱ δὲ
τριηκόσιοι αὐτῆς στίχοι ἶσοι Ὁμήρῳ τῆς καὶ
παρθενικῆς ἐννεακαιδεκάτευς,...
[οι στιχοι της κριθηκαν ισαξιοι των Ομηρικων
εφυγε απ'τη ζωη δεκαεννια χρονων
Αποδειξη γι'αυτα που λεω το επιγραμμα που γραφτηκε γι'αυτην:
Αυτη ειναι της Ηριννας η Λεσβιακη κερηθρα,μικρη γλυκεια,
γεματη ολη απ'το μελι των Μουσων.κι οι τριακοσιοι στιχοι της
ισαξιοι των στιχων του Ομηρου και σε παρθενικη ηληκια πεθανε
μολις δεκαεννια χρονων]
η μητερα της Ηριννας ηταν πολυ αυταρχικη και την εξαναγκαζε
συνεχεια να γνεθει στη ροκα[ηλακατη]και να υφαινει.στον αργαλειο
εκεινες τις ωρες της κοπιαστικης εξαναγκαστικης δουλειας η μικρη κι ευαισθητη
ποιητρια εμπνεονταν τους τρυφερους λυρικους της στιχους [κατεχομενη πλη-
ρως απ'τις Μουσες]
....ἣ καὶ ἐπ' ἠλακάτῃ μητρὸς φόβῳ καὶ ἐφ' ἱστῷ
ἑστήκει Μουσῶν λάτρις ἐφαπτομένη.
-στο ποιημα Αλακαταν [Ηλακατην] περιγραφει με θαυμαστο λυρικο τροπο γεματο
ευγενικα συναισθηματα και μεγαλη συγκινηση τη νοσταλγια της για τη παιδικη
της ζωη με τις αλλες κοπελλες και τα παιχνιδια τους.
-αναφερεται ιδιαιτερα στην αγαπημενη της φιλη Βαυκιδα που παντρευτηκε και
πεθανε στο ανθος της ηληκιας της 19 χρονων.
και πως της απαγορευθηκε,δεν επιτρεπονταν,να παραβρεθει στη κηδεια της Βαυ-
κιδας να θρηνησει να κλαψει να τραβηξει τα μαλλια της για την αγαπημενη φιλη
κι ηταν κλεισμενη στο δωματιο της πολυ λυπημενη και απελπισμενη
[μια αρχαια δεισιδαιμονια που κρατησε μεχρι τα νεωτερα χρονια.να μην επιτρεπεται
σε μικρα και νεαρα ανυπαντρα κοριτσια να παραβρισκονται σε κηδειες].
-ενα παιδικο παιχνιδι που επαιζαν τα κοριτσια ηταν η Χελωνα[Χελυννη].
το αρχαιο παιχνιδι της Χελωνας:
χαραζανε στο χωμα ενα κυκλο και μεσα καθονταν ενα κοριτσι.
τ'αλλα κοριτσια ετρεχαν γυρω-γυρω στο κυκλο εξωτερικα και
ρωτουσαν διαφορα το κοριτσι-Χελωνα κι εκεινη απαντουσε,
ταυτοχρονα προσπαθουσε να πιασει καποια απ'τα κοριτσια,
αν επιανε καποια τοτε εκεινη εκανε τη χελωνα,και το παιχνιδι
συνεχιζονταν με χαρα και ξεγνοισια
-τα κοριτσια ρωτουσαν τη χελωνα:
χελύννη-χελύννη, τι ποιείς εν τω μέσω;
[χελώνα-χελώνα, τι κάνεις εκει μεσα;]
κι εκεινη απαντούσε:
έρια μαρύομαι και κρόκην Μιλησίαν
μαλλία γνεθω κι απ'τη Μιλητο νημα βαμμενο κροκο
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] χελύνναν
’[..]λ̣ισχ̣ω’ μ̣έγ̣' ἄϋσα· φ[ ⏑ –⏔ –⏑] χ̣ελύννα
[ἁλ]λ̣ομένα μεγάλασ̣ [μαλακὸν περὶ] χορτίον αὐλᾶς.
σ'επιασα φωναζωντας ''χελωνα''
και γυροφερνες με μεγαλα πηδηματα πανω στο μαλακο
χορταρι της αυλης-
-θυμαται και τη Μορμω,το Μπαμπουλα,ποσο πολυ τρομαζε ολα τα παιδια
με τα τεραστια αυτια στο κεφαλι της που περπατουσε με τα τεσσερα ποδια
κι αλλαζε συνεχεια μορφη τη μια μετα την αλλη
ἇι̣ μικρᾶι στ[ ⏔ –⏔ – ]ν̣ φόβον ἄ̄γαγε Μο[ρ]μώ,
[τᾶ]σ̣ ἐν μὲν κο[ρυφᾶι μεγάλ' ὤ]ατα, ποσσὶ δὲ φοιτῆι
[τέ]τ̣ρ̣[α]σιν· ἐκ δ' [ἑτέρας ἑτέραν] μετεβάλλετ' ὀπωπάν
.
οι 54 αποσπασματικα σωζομενοι στιχοι του ποιηματος:
ΑΛΑΚΑΤΑΝ
τουτόθεν εἰς Ἀίδαν κενεὰ διανήχεται ἀχώ·
σιγὰ δ' ἐν νεκύεσσι, τὸ δὲ σκότος ὄσσε κατέρρει
col I huius columnae perierunt sex uersus.
1b.1
[ ].κ[ ]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] ἐοίσ̣[α]ς-
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]ε κώρας
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]σ̣ι νύμφαι·
1b.5
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] χελύνναν
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ς]ελάννα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ χε]λ̣ύννα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]τ̣ε̣ λῆς[⏒]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ ]ώ̣ι̣κ̣ει·
1b.10
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]α φύλλοις
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ μ]α̣λάσσ̣ει·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ σε]λ̣άνναν
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ ἀμ]νίδ̣α πέξα[ι]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ ἐς βαθ]ὺ̣ κῦμα
col. II
1b.15
[λε]υκᾶν μαινομέν[οισιν ἐσάλατο π]ο̣σ̣σ̣ὶ̣ν̣ ἀφ' ἵ[π]π̣ω̣[ν]·’
’[..]λ̣ισχ̣ω’ μ̣έγ̣' ἄϋσα· φ[ ⏑ –⏔ –⏑] χ̣ελύννα
[ἁλ]λ̣ομένα μεγάλασ̣ [μαλακὸν περὶ] χορτίον αὐλᾶς.
[τα]ῦ̣τά τῠ, Βαυκὶ τάλαι[να, βαρὺ στονα]χεῖσα γόημ[ι]·
[τα]ῦτά μοι ἐν κρα[δίαι ⏔ –⏔] παίχνια κεῖται
1b.20
θέρμ' ἔτι· τῆν[α δὲ τοῖσιν ἀθ]ύ̣ρ̣ομες ἄνθρακες ἤδη,
δαγύ[δ]ων τε χ̣[ ⏑ –⏔ – ]ί̣δε̣ς ἐν θαλάμοισι
νύμ[φαι]σιν [⏔ –⏔ – ]έες· ἅ τε πὸτ ὄρθρον
μάτηρ ἀε̣[ίδοισα ⏑ –⏔ ]οισιν ἐρεί̣θο̣ις
τ̣ήνας ἦλθ[ε ⏑ –⏔ – μέ]ν̣α ἀμφ' ἁλίπαστον,
1b.25
ἇι̣ μικρᾶι στ[ ⏔ –⏔ – ]ν̣ φόβον ἄ̄γαγε Μο[ρ]μώ,
[τᾶ]σ̣ ἐν μὲν κο[ρυφᾶι μεγάλ' ὤ]ατα, ποσσὶ δὲ φοιτῆι
[τέ]τ̣ρ̣[α]σιν· ἐκ δ' [ἑτέρας ἑτέραν] μετεβάλλετ' ὀπωπάν.
ἁνίκα δ' ἐς [λ]έχος [ἀνδρὸς ἔβας, τ]ό̣κα πάν̣τ̣' ἐλέλασο,
ἅσσ' ἔτι̣ νηπιάσα̣[σα] τ[εᾶς παρὰ] ματρὸς ἄκουσας,
1b.30
[Β]αυκὶ φίλα· λάθα[ν...] ε[ (–)⏔ –] Ἀφρο[δ]ίτα.
τῷ τῠ κατακλαίοισα τα̣[ –⏔ – ].... λείπω·
ο̣ὐ̣ [γ]άρ μοι πόδες [ἐντὶ λιπῆν] ἄ̣π̣ο δῶμα βέβαλοι,
οὐ̣δ̣' ἐσιδῆν φαέε[σσι θέλω νέ]κυν, οὐδὲ γοᾶσαι
γυμναῖσιν χαίταισιν, [ἐπεὶ φο]ινίκεος αἰδώς
col. III
1b.35
δρύπτε[ι] μ' ἀμφι̣[χ]υ[θεῖσα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αἰε̣[ὶ] δὲ προπάροιθ[ε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἐννεα[και]δέκατος [⏔ –⏔ – ἐνιαυτός]
Ἠρ̣ίνν̣α̣[ι τ]ε φίλᾱι π[ ⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἀλακάταν ἐ[ς]ορεῖ̣[σα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.40
γνῶθ' ὅτι τοι κ[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἀμφ[έ]λ̣ικε̣ς γελ̣[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
ταῦτ' αἰδώς μ' [⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
παρθε̣[ν]ίοισι̣[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
δερκομένα δ' ἐγ̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.45
καὶ χαίταν̣ αν̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
πραϋλόγοι πο̣[⌊λιαί, ταὶ γήραος ἄνθεα θνατοῖς⌋]·
τῷ̣ τῠ, φίλα, φο̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
Βαυκί, κατακλα̣[ί –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒],
ἃν φλόγα μι̣ν τ̣[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.50
ὠρυγᾶς ἀΐοισα̣ ο[ (⏑) –⏔ –⏑⏑ –⏒].
ὦ πολλὰν Ὑμέν̣[αιε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
πολλὰ δ' ἐπιψαύ[οισα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
[π]ά̣νθ̣' ἑνός, ὦ Ὑμ[έναιε, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αἰαῖ, Βαυκὶ τάλαιν[α, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
.
ΗΛΑΚΑΤΗ
.
απο'δω πανω φτανει στην ερημια του Αδη κατω ο αντιλαλος
αλλα δεν μιλουν οι νεκροι και το σκοταδι πεφτει στα ματια
1b.1
[ ].κ[ ]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –εμοιαζες
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]κοριτσια
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]νυφες
1b.5
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] χελωνα
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ς]σεληνη
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ χελωνα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]τ̣ε̣ λῆς[⏒]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ ]ώ̣ι̣κ̣ει·
1b.10
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]στα φυλλα
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ μαλακωνει
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ σεληνη
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ σφαζει την αρναδα
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ στο βαθυ κυμα
col. II
1b.15.
με ποση ορμη στα ποδια πηδηξες απ'τ'ασπρα τ'αλογα .
σ'επιασα φωναζοντας ''χελωνα''
και γυροφερνες με μεγαλα πηδηματα πανω στο μαλακο
χορταρι της αυλης
αυτα Βαυκιδα κακοτυχη με κανουν βαρια ν'αναστεναζω
να θρηνω
αυτα βαθεια μεσ'τη καρδια μου παραμενουν χαραγμενα
1b.20
ακομα ειναι ζεστα,τωρα πια ολα αυτα εγιναν σταχτη
χωρις εγνοιες με τις κουκλες στα χερια μας παιζαμε
μεσα στα δωματια
σαν νυφες
και με το ξημερωμα ερχονταν η μανα φωναζοντας
να μοιρασεις το μαλλι στις υφαντρες
και σου φωναζε και το παστο το κρεας να μοιρασεις
1b.25
αχ μικρες θυμασαι ποσο φοβομασταν τη Μορμω
που'χε μεγαλα στο κεφαλι αυτια και με τα τεσσερα ποδια
περπατουσε κι αλλαζε τη μια μετα την αλλη μορφη στην οψη
μα οταν πανω σε κρεβατι αντρα ανεβηκες τα παντα ξεχασες
οσ' απο μικρη μωρο απ'τη μανα σου ακουσες
1b.30
αγαπημενη μου Βαυκιδα σου πηρε τα μυαλα η Αφροδιτη
γι'αυτο και κλαιω πικρα δεν ειμαι στη κηδεια σου
τα ποδια μου δεν ειναι ελευθερα να φυγω απ'το δωματιο
ουτε να δω μπορω το νεκρο σου σωμα ουτε να θρηνησω
λυνοντας τα μαλλια μου
κοκκινιζω δεν μ'αφηνει η ντροπη
col. III
1b.35
απολαμβανει να ξεχυλιζει ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
παντοτε στα περασμενα[ε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
δεκατος εννατος [⏔ –⏔ – χρονος]
Ηριννα αγαπημενη[ ⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
τη ροκα ψαχνει ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.40
να ξερεις οτι[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
γυροφερνουν[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
αυτα η ντροπη εμενα [⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
στις παρθενες[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
βλεπουν καθαρα[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.45
και τα μαλλια[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
[γυναικες]με γριζα μαλλια,στα γεραματα,ανθη στους θνητους⌋]·
και συ αγαπημενη[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
Βαυκίδα,κλαιω πικρα[ί –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒],
η φωτια[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.50
ουρλιαχτα,ακουγοντας (⏑) –⏔ –⏑⏑ –⏒].
Ὑμέν̣αιε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
συχνα αγγιζουν ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
[π]ά̣νθ̣' ἑνός, ὦ Ὑμ[έναιε, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αχ, Βαυκὶδα,κακοτυχη ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
.
.
.
Collage painting-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Πολυπτυχο -χ.ν.κουβελης
Do.I can it.Liberty.In human conditions.to be .look at .the university.
- moonlight in lightin waters-a fish is moving into sea's word-ελληνικα θαλασσα-
Do it.one I.two you.all.ΠΟΛΙΤΕΙΑ.
-ενα ελαχιστο τοπιο .ανθρωπου.Ο ΧΡΟΝΟΣ
.Do.You can it.ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
.
.
.
Αιτωλικο-περιμενοντας-χ.ν.κουβελης
η λιμνοθαλασσα.μεσα στη σιωπη της .το παθος.
ηρθε.απλα.κοιταξε τη γαληνη.γοητευθηκε.
ενιωσε.το απειρο.χαρηκε.
''κοιταξε''.εδειξε.''η αντανακλαση τ'ουρανου''.
ενα.ενωμενο.
γαληνη.ομορφια.
.
.
Στον Αστακο.θαλασσα στην ανατολη του ηλιου.-χ.ν.κουβελης
η θαλασσα .το ονομα της.βρηκαν τη βαρκα με τ'ονομα της.
σαν θαυμα.θαλασσα.χαραξε στην αμμο.το κυμα ηρθε.
κυλησε τα χαλικια.γεμισε με τα γραμματα.
τα ψαρια.τα χταποδια.τα οστρακα.
''δες.το ονομα γαλαζιο''.απεραντο
.
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-C.N.COUVELIS
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ
.
.
ΜΕΡΟΣ 3
PART 3
.
.
.
-Εντυπωσεις στη λιμνοθαλασσα-
-λιμνοθαλασσα Μεσολογγιου-
.
.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
λιμνοθαλασσα Μεσολογγιου-χ.ν.κουβελης
.
.
Εντυπωσεις στη λιμνοθαλασσα
αλς αλατι φως σε κρυσταλλα το βελος του κεφαλου η αναπαιστη
γαληνη η πνοη τ'αερα ψιθυρος ο βομβος της κιτρινης πεταλουδας
αιωρηση πανσεληνου φεγγαριου στα φυκια φωνη του γριλλου
σ'ονειρο και σε μαγεμα το ηρεμο περασμα του χρονου αλς αλος
[ουδενα πλεον αληθινον και θαυμα παρεξ η φυσις και ο ανθρωπος]
.
.
.
ελληνικο τοπιο Greek Landscape-χ ν κουβελης c n couvelis
.
.
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΝΑΠΤΥΓΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΟΠΙΟΥ
.
το νερο
περιβαλλεται καραβια
κι ανθρωποι σε σχηματα βραχων σκαλισμενοι
εχτισαν τα σπιτια τους
αρχιζοντας απ'το γυαλο μεχρι ψηλα το λοφο
ελιες κι ενδιαμεσα εποπτευοντα κυπαρισσια
τη χερσονησο
και το ιδιο επαναληφθηκε
ελαχιστο
.
.
.
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥ ΓΡΑΝΑΖΙΑ Σ' ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ ΕΝΝΟΙΩΝ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΙΣΟΤΗΤΑ ΙΣΟΝΟΜΙΑ
.
.
.
greek blue ελληνικο γαλαζιο-3μ χ 4.50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
[Απο το Ημερολογιο του Οδυσσεα]Voice Poems-η θαλασσα
ΣΥΝΤΟΜΑ-χ.ν.κουβελης
η θαλασσα
κι υστερα περασαμε τ'ακρωτηρι
οι γλαροι μας ακολουθουσαν
κι ηταν η θαλασσα
δικη μας
.
.
ΣΥΝΤΟΜΑ-απο το ημερολογιο του Οδυσσεα -η θαλασσα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-music Karlheinz Stockhausen Kreuzspiel
.
.
.
.
.
προς τη Βιτσι-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΥΝΤΟΜΑ
Εντοπογραφιες
ειδα,η πετρα του βουνου,
σαν πλανητης δυει η' ανατελει,
αναλογα,
το φεγγαρι η' η Αφροδιτη
.
.
ISOTROPISMOI- ΙΣΟΤΡΟΠΙΣΜΟΙ-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
-in -out-η λεξη -
τετραγωνο-φωτοσκιαση του ρο
true trueless αποσπασματα ανθρωπου
στο ασανσερ της ιστοριας the World Bill Payments
silence η σιωπη in Pavarotti voice trumpet
ενα παιδι κρατουσε ενα κιτρινο ψαρι με κοκκινες ριγες
a while later human bodies
το χερι fragments νερων κυκνοι
κυκλοι η πολη is a full of sounds
στο μουσειο η κορη του Ευθυδικου δινει διαλεξη
περι Προσωκρατικων
Υπερ του Εμπεδοκλη και Φιλιας και Νεικος Εμπειρικου
μια φραση μας εκανε μεγαλη εντυπωση
''γνωριζουμε τα ομοια μεσω των ομοιων''
πληθωρισμος ομοιων ανομοιων ο ανθρωπος
''συμφιλιωση ανθεων και πορφυρων χειλεων αιδοιου''
All the World spread out into Ιδεες
αφου ο Ορεστης κερδισε τη παρτιδα σκακι
γυρισε στη πατριδα την εποχη που ανθιζαν κοκκινες παπαρουνες
κι ο χρονος ενα αινιγμα που σπαει τα ρο του
L.v.Beethoven - Cello Sonata in F, Op.5, No.1 - 1.Adagio sostenuto-2.Allegro.
ησυχαστε,φως
αναβει μια-μια τις λεξεις
απο τον Αριστοτελη μαθαμε παντες ανθρωποι
του ειδεναι ορεγονται φυσει
ειδα εκεινον τον ανθρωπο,δεν εχει σημασια ενας απο μας ηταν,
στον ηλεκτρικο Ομονοια-Πειραια,ηξερα για τον εξοστρακισμο του
και σ'εκεινη τη σκια screaming words σαν πετρες βαρυναν
from inside here there is no place
that I does not see you
eventful history
.
.
η Κορη Φρασικλεια[550-540 π.Χ]Εθνικο Αρχαιολογικο Μουσειο-Αθηναι-
αιθουσα 11-αριθμος 4889
η Κορη Φρασικλεια[550-540 π.Χ]και ο Κουρος -φωτο 18 Μαιου 1972-Μερεντα
Αττικης-Εθνικο Αρχαιολογικο Μουσειο-Αθηνα
στη νεκροπολη του δημου Μυρρινουντος[σημερα Μερεντα]της Αττικης βρεθηκαν στις
18 Μαιου 1972 απο τον αρχαιολογο Ευθυμιο Μαστροκωστα θαμμενοι σε βαθος 40 εκ
μια Κορη κι ενας Κουρος διπλα,η κορη ειναι η Φρασικλεια συμφωνα με την επιγραφη της:
ΣΕΜΑΦΡΑΣΙΚΛΕΙΑΣ
ΚΟΡΕΚΕΚΛΕΣΟΜΑΙ
ΑΙΕΙΑΝΤΙΓΑΜΟ
ΠΑΡΑΘΕΟΝΤΟΥΤΟ
ΛΑΧΟΣΟΝΟΜΑ
ΑΡΙΣΤΙΩΝΠΑΡΙΟΣΜΕΠ[Ο[Ε]ΣΕ
.
στο ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ-ΑΘΗΝΑ η Φρασικλεια εκτιθεται στην
αιθουσα 11 με αριθμο 4889 και ο Κουρος με αριθμο 4890
.
.
ΦΡΑΣΙΚΛΕΙΑ ΛΑΧΟΣ'ΟΝΟΜΑ-χ.ν.κουβελης
μ'ενα λουλουδι του Μαγιου
μενα μ'αρραβωνιασανε
στα χερια ειχε πουλια τ'αφηνε στον ουρανο
νερα κυλουσαν στα κλαρια αηδονια
χρυσες μελισσουλες βουιζαν στ'αυτια
λευκα κρινα στο κηπο κοκκινα τριανταφυλλα
ηταν ωραια η Φρασικλεια αυτη που φυλαει τη καλη γνωμη
με τον φαλλικο λωτο στο χερι
ετσι την φωτογραφισα εκεινη τη μερα
τ'αμυγδαλωτα ματια τα γαιτανοφρυδα τα ηδυπαθη χειλη
τ'αρχαιο μειδιαμα τα βοστρυχωτα μαλλια
ουρλιαξε το πληρωμενο και φανατισμενο πληθος νυχτα
''θανατος στη πουτανα''
να τεμαχισθει με τσεκουρι εκρινε καποιος Ορεστης
την διεταξαν να γδυθει εκεινη ουρλιαζε εκλιπαρουσε
παρακαλουσε να την λυπηθουν
''γδυσου''τρομακτικη η φωνη
γυμνη αδυνατη εξετευλισμενη μπροστα σε λακκο
καποιος Μακαρωνας της αδειασε μια -μια τις σφαιρες στο κεφαλι
το μυαλο διαλυθηκε
κι εκεινοι οι αχρειοι εκτελεστες μοιρασαν τα υπαρχοντα της
ο Ορεστης πηρε τη γουνα της προς μεγαλη ζηλια των αλλων
μετα σκοτωσαν κι ενα παιδι και σα σκυλι το πεταξαν διπλα της
στον εμφυλιο ολοκληρη η Ελλαδα.Με ποιους εισαι;Πυρ.
Με ποιους εισαι;Πυρ.
Χρονια τωρα οι δολοφονημενοι ταξιδευουν στην Ελλαδα
εβδομηντα εκατοστα κατω απ'το χωμα
σεμα Φρασικλειας κορε κεκλεσομαι αιει
αντι γαμο παρα θεον τουτο λαχοσ'ονομα
Αριστιων Παριος μ'επ]ο[ε]σε
[το μνημειο ειμαι της Φρασικλειας για παντα θα μ'αποκαλουν κορη
αντι για γαμο αυτο τ'ονομα μ'ορισαν οι δυνατοι
ο Αριστιωνας απο το Παρο το'φτιαξε]
.
.
.
what are you thinking of-2μχ3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΕΣ
.1+1=2
.βλεπω
η θαλασσα ο οριζοντας
.η ιταλικη γλωσσα του Σολωμου
στον Υμνο
.ο χρονος
η ανασα της αιωνιοτητος
.το χρημα υπαρχει
η' δεν υπαρχει
.ο Οιδιποδας πινει το ουζακι του
στο ουζερι ''Η ΩΡΑΙΑ ΘΗΒΑ''στον Κολωνο
.τοσα πολλα προσωπα εχει η απατη
.πισω απ'το λοφο εκει δυτικα ειναι η θαλασσα
.Αθηνα,Ομονοια,ανεβηκε τη σκαλα απο τον υπογειο
ηλεκτρικο,κατεβηκε την Αθηνας
.τοπιο per oboe e archi in si bemolle Magg. No.5
.οι μελισσες γυριζουν
με τα αρωματα των λουλουδιων
.ενας ανθρωπος
στην ορχηστρα ενος αρχαιου θεατρου
σαν κορμος δεντρου ελιας
η επιμονη της μνημης
που βαραινει
.η σιωπη του νερου
ο μυστικος υπνος των νουφαρων
.η Ασια και η Ινδια τελικα αποδειχτηκαν ανοησια,
σκεφτηκε ο Αλεξανδρος,μια κουφια ματαιοδοξια
.πριν απο καθε ταξιδι ο Οδυσσεας γεμιζε τις τσεπες του
με ψαρια,''πρεπει να γινουν φιλοι μας'' ελεγε
.το σπιτι κοντα στη θαλασσα
ανοιχτο το παραθυρο το φεγγαρι ξαπλωνει στο κρεβατι
της Ελενης
[φλας μπακ]στις Σκαιες Πυλες μολις εμφανισθηκε η Ελενη καποιος
γηραιος συμβουλος του Πριαμου αναφωνησε με θαυμασμο:
Ου Νέμεσις Τρώας και ευκνήμιδας Αχαιούς
τοιήδ' αμφί γυναικί πολύν χρόνον άλγεα πάσχειν.
Αινώς αθανάτησι θεής εις ώπα έοικε
.
.
.
ο Χαραξος αδελφος της Σαπφως και η εταιρα Ροδωπη εις αναμνηστικην
φωτογραφιαν εις την Ναυκρατιν της Αιγυπτου το 601 π.Χ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η ΣΑΠΦΩ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΩΡΙΧΑΣ Η' ΡΟΔΩΠΗΣ ΕΤΑΙΡΑΣ
ΕΙΣ ΝΑΥΚΡΑΤΙΝ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ-χ.ν.κουβελης
καθολου δεν ντραπηκε η Σαπφω και παρατησε
τη μελιχροα ποιηση της και τα οτωι τις εραται
τα έγω δε φίλημμ' αβροσύναν τα Έρος δ' ετίναξέ μοι φρένας
τα δαύοις απάλας ετάρας εν στήθεσιν τι ανοησιες
και μεταχειρισθηκε λογια της αγορας του λιμανιου
να περιλαβει τη Ροδωπη μια κοινη γυναικα
απ'αυτες τις πολλες εταιρες,τις πουτανες δηλαδη,
που ελευθεριαζουν στη Ναυκρατη της Αιγυπτου
που ξεμυαλισε εκεινον τον ανοητο τον αδερφο της τον Χαραξο
και θα του φαει ολα τα λεφτα και θα τον αφησει στον ασσο
στα λουσα και χρυσαφικα και περιδεραια και μπιζου και αρωματα ακριβα
και μεταξωτα εσωρουχα,σιγα τη ροδομαγουλη τη ροδωπη μια Δωριχα ειναι,
κοινο τοις πασι πως οι τετοιες βαζουν ψιμυθι στα μαγουλα
και τα χρωματιζουν και στα βυζια βαζουν προσθετα να τα μεγαλωσουν
να γινουν θελκτικες στους αντρες,α η Δωριχα κι εχει πληρωσει αταλαντους
ποιητεςμυθογραφους να διαδωσουν το δηθεν μπανιο της τα χρυσα σανδαλια
τον αετο που τ'αρπαξε και τα πεταξε στα ποδια του φαραω Ψαμμητιχου
κι εκεινος την εψαξε σ'ολη την Αιγυπτο κι οταν την βρηκε θαμπωθηκε
και την παντρευτηκε και της εχτισε μαλιστα μια πυραμιδα,
ενα μεγαλο κι ασυστολο ψεμα,ακους προς τιμη αυτης της ξεβρακωτης
μια πυραμιδα,
α την πουτανα που θα της χαριζονταν,ας πει ο Χαραξος οτι θελει
κι ας θυμωσει κι ας την κατακρινουν οι κριτικοι,δεν τη νοιαζει
και ας της παρουν πισω τον τιτλο της ενατης μουσας ,δεν τον θελει
κι ας της πουν πως ξεχασε τα δικα της, για τις αγαπες με τον Αλκαιο
για το ξεμυαλισμα με τον Φαων και να ξερουν
πως πια δεν την ενδιαφερουν οι φιλες της ουτε η Ατθιδα
ουτε η Αριγνωτα ουτε η Τελεσιππα ουτε η Μεγαρα ουτε η Μνασιδικα
καμια
εδω το σπιτι της καιγεται
.
.
.
in abstract circles-2μ χ 2.50μ -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ-FROM THOUGHTS OF
the life with an idiot idea
Money Capital Bills
a Gloomy Suday Comes Rain
ALL WE KNOW IS NOTHING
a moonlight in your room
the little cat is sleeping
silence
YOU NEVER CAN TELL THE TRUTH
Al otro Lado del Espejo is a J.L.Borges' Labyrinth
the tigre is in eternite of yellow strips
Beauty is a Bach-fuga
Call Me Irresponsible and idiot in Now-World
Antes portas the Barbarism
the Frog's Floating Forms
Flamengo Sketches
La Lontananza Nostalgica Utopica of Time
.
.
.
Fragments from ARCHILOCHUS -Αποσπασματα του Αρχιλοχου
-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Απόσπασμα που βρίσκεται σήμερα στην συλλογή παπύρων στην Κολωνία
της Γερμανίας. (P. Köln II 58)
.
.
Αποσπασματα του Αρχιλοχου-μεταφραση χ.ν.κουβελης
Fragments from ARCHILOCHUS -translation c.n.couvelis
[το αποσπασμα αυτο το διασωζει ο Αριστοτελης,
ειναι η αρχη ενος ιαμβου,που ο Αρχιλοχος[680πΧ-630πΧ]βαζει στο στομα ενος
αλλου του τεχνιτη ξυλουργου Χαρωνα λογια εναντια στη κουφια ματαιοδοξια
και τα πλουτη των ισχυρων
και ο Πλουταρχος περαθετει στο Περὶ εὐθυμίας 470b 11-c 3: τους 4 στιχους αλλα
δεν αναφερει το ονομα του ποιητη
επισης ο Ηροδοτος στο Α' Βιβλιο των Ιστοριων του στη νουβελα του Κανδαυλη
και της γυναικας του μνημονευει το ποιημα ιαμβο του Αρχιλοχου για τον Γυγη
237 I 12.5-9: Καὶ μετὰ ταῦτα ἀναπαυομένου Κανδαύλεω ὑπεκδύς τε καὶ ἀποκτεί-
νας αὐτὸν ἔσχε καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὴν βασιληίην Γύγης˙ τοῦ καὶ Ἀρχίλοχος ὁ
Πάριος, κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον γενόμενος, ἐν ἰάμβῳ τριμέτρῳ ἐπεμνήσθη.
.
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ: 17. – Απόσπασμα 19 West
οὔ μοι τὰ Γύγεω τοῦ πολυχρύσου μέλει,
οὐδ᾽ εἷλέ πώ με ζῆλος, οὐδ᾽ ἀγαίομαι
θεῶν ἔργα, μεγάλης δ᾽ οὐκ ἐρέω τυραννίδος·
ἀπόπροθεν γάρ ἐστιν ὀφθαλμῶν ἐμῶν.
τα πλουτη του πολυχρυσου Γυγη δεν με νοιαζουν
ουτε ποτε μ'επιασε ζηλια ουτε θαμπωνομαι
απ'των θεων τα εργα ουτε μεγαλη θελω εξουσια
περα μακρυα απ'τα ματια μου αυτα'ναι
.
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ: 18. – Απόσπασμα 114 West
οὐ φιλέω μέγαν στρατηγὸν οὐδὲ διαπεπλιγμένον
οὐδὲ βοστρύχοισι γαῦρον οὐδ᾽ ὑπεξυρημένον,
ἀλλά μοι σμικρός τις εἴη καὶ περὶ κνήμας ἰδεῖν
ῥοικός, ἀσφαλέως βεβηκὼς ποσσί, καρδίης πλέως.
δεν γουσταρω μεγαλοσωμο στρατηγον αλυγιστον
ουτε καμαρωτον για τριχες κατσαρες ουτε κοντρα ξυρισμενον
αλλ'εγω γουσταρω μικροσωμος να'ναι και στραβοκανης ας ειναι
μα στερεα να παταει στα ποδια και να το λεει η καρδια του.
.
απόσπασμα (frag.) 2011 in M.L. West (ed.), lamp et Elegi Graeci, Vol. I
(Oxford, 1971)
πόλλ΄ οἶδε ἀλώπηξ,
ἀλλ΄ ἐχῖνος ένα μέγα
πολλα γνωριζ'η αλεπου
αλλ'ομως ο σκαντζοχοιρος ενα μονο μεγαλο
[εννοει τη προβλεψη της εκλειψης ηλιου στις 6 Απριλιου το 648πΧ]
.
ἑπτὰ γὰρ νεκρῶν πεσόντων, οὓς ἐμάρψαμεν ποσίν,
χείλιοι φονῆές εἰμεν.
επτα επεσαν νεκροι που με τα ποδια τους πατησαμε
χιλιαδες φονιαδες ειμαστε
.
νῦν δὲ Λεώφιλος μὲν ἄρχει, Λεωφίλου δ᾽ ἐπικρατεῖν,
Λεωφίλωι δὲ πάντα κεῖται, Λεώφιλον δ᾽ ἀκούετε.
τωρα ο Λεωφιλος κυβερνα,ο Λεωφιλος κυριαρχει
στον Λεωφιλον τα παντα ανηκουν,τον Λεωφιλον υπακουτε
.
Ἐν δορὶ μὲν μοι μᾶζα μεμαγμένη,
ἐν δορὶ δ' οἶνος Ἰσμαρικός,
πίνω δ' ἐν δορὶ κεκλιμένος.
με το κονταρι βγαζω το ψωμι μου
με το κονταρι το κρασι απ'την Ισμαρο
και στο κονταρι μου γερμενος πινω
.
Ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται, ἥν παρὰ θάμνῳ
ἔντος ἀμώμητον κάλλιπον οὐκ ἐθέλων·
αὐτὸν δ' ἔκ μ' ἐσάωσα· τί μοι μέλει ἀσπὶς ἐκείνη;
Ἐρρέτω· ἐξαῦτις κτήσομαι οὐ κακίω
την ασπιδα μου καποιος απ'τους Σαιους τη χαιρετε που σε θαμνο
μεσα τη πεταξα απειραχτη αψογη χωρις να το θελω
τον εαυτο μου ομως εσωσω τι με νοιαζει εκεινη η ασπιδα
Ας παει στα κομματια γρηγορα μια καλυτερη θ'αποκτησω
.
[ειναι γνωστη η ερωτικη απογοητευση του Αρχιλοχου για τη κορη
του Λυκαμβη τη Νεοβουλη που του την ταξανε για γυναικα κι επειτα
τον γελασαν δινοντας την σε αλλον
Τοσο πολυ πικραθηκε και θυμωσε ο Αρχιλοχος που επιτεθηκε σε
πατερα και κορες με πολυ καυστικους και σκληρους στιχους]
Νεοβούλην
ἄλλος ἀνὴρ ἐχέτω·
την Νεοβουλην
αλλος ανδρας τη γλεντα
ἄνθος δ᾽ ἀπερρύηκε παρθενήϊον
το ανθος της παρθενιας της μαδησε
παρθένον δ᾽ ἐν ἄνθεσιν
τηλεθάεσσι λαβὼν
ἔκλινα· μαλθακῆι δέ μιν
χλαίνηι καλύψας, αὐχέν᾽ ἀγκάληις ἔχων,
δείματι παυσαμένην
τὼς ὥστε νεβρὸν...
μαζῶν τε χερσὶν ἠπίως ἐφηψάμην
ἧι παρέφηνε νέον
ἥβης ἐπήλυσιν χρόα
ἅπαν τε σῶμα καλὸν ἀμφαφώμενος
θερμὸν ἀφῆκα μένος
ξανθῆς ἐπιψαύων τριχός.
τη παρθενα κοπελα αφου την αγκαλιασα
στ'ανθισμενα λουλουδια την ξαπλωσα
και με την απαλη χλαινη μου την εκρυψα
το λαιμο της αγκαλιασμενο ειχα
και το κορμι της χαιδεψα μεχρι τους γοφους
τοτε εκεινη παλι σπαραζε
και το εφηβικο της χρωμα χυθηκε
σ'ολο τ'ομορφο κορμι της παντου χαιδευοντας
μεχρι που τη καυτη ορμη μου
πανω στο ξανθο αφησα τριχωμα της τριβωντας
.
Πάτερ Λυκάμβα, ποῖον ἐφράσω τόδε;
τίς σὰς παρήειρε φρένας,
ἧις τὸ πρὶν ἠρήρεισθα; νῦν δὲ δὴ πολύς
ἀστοῖσι φαίνεαι γέλως.
γερο Λυκαμβη,πως μιλας ετσι;
ποιος σου πηρε τα μυαλα;
εσυ που πριν τα΄χες τετρακοσια και τωρα
μεσα στη πολη καταντησες πολυ γελειος
.
τοῖος γὰρ φιλότητος ἔρως ὑπὸ καρδίην ἐλυσθείς
πολλὴν κατ᾽ ἀχλὺν ὀμμάτων ἔχευεν,
κλέψας ἐκ στηθέων ἁπαλὰς φρένας.
τετοιος ποθος του ερωτα απ'τη καρδια κατρακυλησε
π'απλωσε πυκνη ομιχλη στα ματια μπροστα
ξεριζωνοντας απ'τα στηθια τα τρυφερα πνευμονια
.
δύστηνος ἔγκειμαι πόθωι
ἄψυχος
δυστυχισμενος
καταντησα απο'τον ποθο
αψυχος
.
.
ΠΑΡΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΛΟΧΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΝΟΥΜΕΡΟ
-ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΦΕΙΣΜΠΟΥΚΦΟΥΣΚΙΖωΝΤΑ=χ.ν.κουβελης
διαπλοκη-αόρατο πλέγμα συμφερόντων, η αλληλοσύνδεση συμφερόντων
με σκοπό το παράνομο όφελος και την εξυπηρέτηση εκείνων που μετέχουν
στο σχήμα αυτό
ΑΠΟΚΑΛΥΨΤΕ ΤΟΥΣ
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ: 18. – Απόσπασμα 114 West
οὐ φιλέω μέγαν στρατηγὸν οὐδὲ διαπεπλιγμένον
οὐδὲ βοστρύχοισι γαῦρον οὐδ᾽ ὑπεξυρημένον,
ἀλλά μοι σμικρός τις εἴη καὶ περὶ κνήμας ἰδεῖν
ῥοικός, ἀσφαλέως βεβηκὼς ποσσί, καρδίης πλέως.
δε γουσταρω μεγα νουμερο φεισμπουκΦουσκιΖωντα
αδιαντροπο διαπλεκομενο το λεω δεν τον παω αυτον
κι ας εχει κεφαλη μετα τριχων λιαν επιμηκων δεν το λαικαρω
κι ας εχει και μυστακα θρασυτατον αξυριστον λαιφστυλατον
γιατι σε μενα αρεσει ανθρωπος ταπεινος και ανιδεοτελης
αυτονε που στα δικα του ποδια στεκει πολυ τον παω
κι ειναι στα λογια του βαρομετρο και παλλικαρι στη καρδια
.
.
.
Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΓΑΛΗΝΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΝΗΕΝΤΩΝ
ΠΟΥ ΑΝΤΑΛΛΑΞΑΜΕ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
..
Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΓΑΛΗΝΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΝΗΕΝΤΩΝ
ΠΟΥ ΑΝΤΑΛΛΑΞΑΜΕ-χ.ν.κουβελης
η διαφανη γαληνη των συμφωνων και φωνηεντων
που ανταλλαξαμε
τι ειναι η ευτυχια;
λογια απαλλαγμενα απο το βαρος τους
κι ο αερας ειναι γεματος απο ανθη της αμυγδαλιας
τι νοημα εχει το γελιο αν δεν προοριζεται για εναν ανθρωπο;
η μνημη αντεξε κι εφτασε ως εδω ακεραια
αληθεια ειναι:
φαντασου μια εικονα[σαν ονειρο]:
κολυμπαμε στη θαλασσα [που μ'αρεσει πολυ],τρωμε π.χ αστακο,
μιλαμε,κοιμομαστεμ'ανοιχτο το παραθυρο[ειναι καλοκαιρι ζεστη
νυχτα],
τι ησυχια κραταει το φεγγαρι
τοσο απλη και ομορφη συνδιαλλαγη
και η φωνη στη θαλασσα:''γυρισε''
ειδες το φεγγαρι;
το ειδα,ειναι το προσωπο σου
ρωταω:
μεσα σε ποση σιωπη ζησαμε;
η αμυγδαλια.
πως υποχωρει ο χειμωνας
πρεπει να γνωριζεις το φως
το βελος του
ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ
να προσεχεις τους κολακες που σε περιτριγυριζουν
σε αφηνουν στασιμο
Colors Composition
What is the color
a number?
ο κυκνος λευκος ρομβος
η' μια λεξη του Ηρακλειτου
-κινεειν ο λογος αιαν-
1+1=2
a blue bird in green interaction with trees
το φως
που απλωνει το χταποδι
τα νερα ευρυγωνιοι καθρεφτες
in silence of the history
telling
.
.
.
MoneyIng Man-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
ωρα Ελλαδος οι φωνες οι εκκοφαντικες φωνες
.
κοιταξα,ωρα 11πμ,ανθρωποι νομισματα,
στην Αιολου,
ανθρωποι εμπορευματα,στην Ερμου,ωρα 11:25πμ,
τι ειναι και τι δεν ειναι
λογαριαζω,μηδεν μηδεν μηδεν ισον τιποτα
δουναι και λαβειν μειον
συν πληθορισμος βαρβαροτητας
κλινε επι της Σταδιου κλινε επι της Πανεπιστημιου
κλινε επι της Αθηνας κλινε επι της Γ' Σεπτεμβριου
κλινε επι της Πειραιως κλινε επι της Πατησιων
ωρα 12:05πμ τι ισχυει και τι ειναι ψεματα
σε τι διαφερεις σε τι διαφερω σε τι διαφερουμε
σε τι ομοιαζουμε
ποιος που ποτε πουθενα
κανεις καμια κανενα
ανουσιοτητα ον τι μη-ον
ωρα 12:17πμ Ομονοια σκιες επι σκιων νεκυια
νεκυια Νεα Σμυρνη
νεκυια Κατω Πετραλωνα
νεκυια Πλατεια Βικτωριας
νεκυια Εξαρχεια
οπισθεν του Συνταγματος οπισθεν της Βουλης
οπισθεν Θουκυδιδου οπισθεν Μακρυγιαννη
τα Κερκυραικα η Εκστρατεια στη Σικελια
οι φωνες οι φωνες οι εκκοφαντικες φωνες των εμφυλιων
ωρα 12:31πμ ειμαστε και δεν ειμαστε
παιγνια αθυρματα χαρτοπαιγνια
ιστοριας
.
.
.
Ανθρωποι που δεν υπηρξαν-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μια εικονα ανθρωπου.σκληρη δουλεια.σκληρη κοινωνια.τα παιδια
το σπιτι.η εκδρομη που θυμαται στη θαλασσα.ποσο γελασε εκεινη
τη μερα.αλλη φορα δεν θυμαται να χαρηκε τοσο οσο εκεινη τη μερα.
ο ηλιος ζεστος το αερακι δροσιζε η γαληνη του νερου.δυο τρια πραγ-
ματα κι απλη πολυ απλη η ζωη.η ευτυχια.να τη παιξεις.να την κουνη-
σεις στον καθαρο αερα οπως κουνας μικρο παιδι κι εκεινο γελαει.η
ζωη κυλησε..σε τοσες εγνοιες.τι χαρηκαμε.λιγοστα πραγματα.παλε-
ψαμε .νικηθηκαμε και δεν νικηθηκαμε.αν ξαναζουσαμε αν ξεκινου-
σαμε τη ζωη μας απ'την αρχη παλι ετσι το ιδιο θα θελαμε να ηταν.
θυμαται το πρωτο παιχνιδι που του χαρισαν.ενα μουσικο κουτι που
το κουρδιζες κι επαιζε μουσικη.μαγευτικη μουσικη.τελειωνε και το
ξανακουρδιζε.ακουγε τη μουσικη.δεν τον κουραζε.ετσι απο εκει εμα-
θε η ζωη δεν τον κουραζε.δεν υπηρξε κατι.κανεις αυτο του ταιριαζε.
καλυτερα.δεν αδικησε δεν εβλαψε.θυμαται μια μερα το ειδε να κυ=
νηγουν εναν ανθρωπο να τον πιανουν να τον ριχνουν κατω να τον
κλωτσουν.νιωθει ντροπη που δεν τολμησε δειλιασε να ορμησει πα-
νω τους να τον σωσει.ποσους ανθρωπους μπορουσε να σωσει και
δεν εσωσε.δεν φωναξε.γιατι δεν φωναξε.δολοφονοι.τι φοβηθηκε.
γιατι αφηνουμε τους χειροτερους να ' χουν λογο στη ζωη μας.εξου=
σια.σιγουρα οι αλλοι θα πουν τι εκανε και τι δεν εκανε.θα κριθει.οι
ανθρωποι σκεφτεται δεν γεραζουν μαζι.χανονται πιο πριν.υπηρξαν
και δεν υπαρχουν.ειναι τα ονειρα.το πρωι διαλυονται.ξεχνας δεν
θυμασαι.το φως απ' το φεγγαρι κυλουσε στο περιγραμμα των δεν-
τρων επειτα πηδησε στην αμμο της παραλιας εδειξε λευκο το γυμνο
ωμο κι απο ' κει με εξοχη βουτια βουτηξε στη θαλασσα σπαζοντας
το νερο σε χιλιαδες λαμψεις.η νυχτα που ειμασταν μαζι.και δεν ξε-
χασαμε ποτε.
.
.
.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
φαγιουμ Fayum -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΕΝ ΤΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ-χ.ν.κουβελης
μετα το 323 εμεις οι Πτολεμαιοι της Αλεξανδρειας και οι επιλοιποι
Επιγονοι
Σευλεκιδες της Συριας Ατταλιδες τηε Μικρασιας Αντιγονιδες της Πελλας
πολυ υπερεχομεν εις τον κοσμον εις πολιτισμον εζοχον
και εις πλουτον αμυθητον εις εμπορεια και εις πολυανθρωπους πολεις
Ελληνες Αιγυπτιοι Ιουδαιοι Εβραιοι Λιβυοι Αφρικανοι Ρωμαιοι ουδενος
εξαιρουμενου ελληνιζοντες
εγω ο Δημητριος εδω εις την συνοικιαν Βρουχειον διαχειριζομαι τα οικονομικα
της μεγαλης εν Αλεξανδρεια Βιβλιοθηκης και με εσταλει σημερον επισημον
εγγραφον
και να προσεξω πρεπει πως απαγορευεται αυστηρως η εξαγωγη παπυρων
μετρον λιαν απαραιτητον για να κατασταλει ο αθεμιτος ανταγωνισμος
της βιβλιοθηκης της Περγαμου
πολιτικη προπαγανδα των Σελευκιδων
αυτο εχω να επιμεληθω
εργον πολυ βαρυτατον και με μεγαλας επιπτωσεις
για την Μεγαλην Βιβλιοθηκην που ο Δημητριος ο Φαληρευς εισηγηθει
εις τον Πτολεμαιον τον Α' την ιδρυση της
ο Φαληρευς ηταν μαθητης του Αριστοτελη και του Θεοφραστου
κι ειχε βαθεια εις τον νου του την Πολιτεια του Πλατωνα
υπαρχει εις το αρχειον και η επιστολη του Πτολεμαιου του Γ' προς ολους
τους ηγεμονας του κοσμου
οι Αθηναιοι εστειλαν Ασχυλο Σοφοκλη και Ευριπιδη
στα ερμαρια της ειναι τα Στοιχεια του Ευκλειδη οι Αριθμοι του Ευδοξου του Κνιδιου
το κοσκινο του Ερατοσθενη τα ημικυκλια του Παππου τα Σχολια της Υπατιας
οι χαρτες των αστερισμων του Ιππαρχου η τριγωνομετρια και το ηλιοκεντρικο
συστημα του Αρισταρχου του Σαμιου οι χαρτες και τα επικυκλια συστηματα
του Πτολεμαιου τα κωνικα του Απολλωνιου τα μηχανικα του Αρχιμηδη
τα Πνευματικα του Ηρωνα η ερευνα εις τον Ιπποκρατην του Ηροφιλου
τα περι νοησεως πορισματα του Ερασιστρατου και τα δεκαπεντε βιβλια του Γαληνου
περι ανατομιας και ιατρικης
αυτος ο μεγας εγκεφαλος της παγκοσμιας γνωσης καταστραφηκε
ο Σενέκας εις το De tranquillitate animi ΙΧ πιστοποιει την πρωτη καταστροφη
επι Ιουλιου Καισαρα που καηκε το Βρουχειον
επειτα καποιος Καρακαλλας ρωμαιος αυτοκρατορας δεν χωνευε τους Αλεξανδρινους
γιατι τον ειρωνευονταν και του ειχαν μπει στη μυτη
Και δη τους φιλοσόφους, τους Αριστοτελικούς ονομαζόμενους, τα τε άλλα δεινώς
εμίσει, ώστε και τα βιβλία αυτού (του Αριστοτέλη) κατακαύσαι εθελήσαι
α εν τη Αλεξανδρεία είχον,
τα του Καρακαλλα τα αναφερει ο Διων Κσσσιος
το 391 παει και το Σεραπειον επι Θεοδοσιου
επειτα ηρθε εις το προσκηνιον καποιος ο Ιωάννης Φιλόπονος βιβλιόφιλος
αυτος δεν καταφερε να σωσει τα βιβλια
''η' ειναι περιττα η' ειναι επιζημια'' του ειπαν
κι εγιναν καυσιμη υλη να ζεσταθουν τα πολυαριθμα λουτρα της πολης
λιαν χρησιμοτατα εχρησιμευσαν
τοσα μεθυστικα αρωματα κι αλοιφες να παγουν χαμενα για τις ερασμιες
κυριες της Αλεξανδρειας να μην επαλοιφθουν τα ηδυπαθη σωματα
για τες αισθητικες των απολαυσεις;
και τωρα η ερημος εις την συνοικιαν αυτη
.
.
.
Greek Geometricous Abstract-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Ιδεων υποστυλωματα
.
ενα πουλι σε λιβαδι
Ιδεων υποστυλωματα
ενα σπιτι στην ακρη της θαλασσας
η ιστορια ο χρονος της αμμου στα χερια
η φωνη των γλαρων
η ησυχια των ψαριων
και τ'αλογα βοσκουν σε τοπο ελευθερο
κοκκινες παπαρουρες και κιτρινες μαργαριτες
απο τον ουρανο φυσαει αερακι
και τρεμει η μικρη ελαχιστη χλοη
αυριο η λευκοτητα των κρινων
νυν η καθαροτητα των νερων
.
.
Columns of Ideas
.
A bird in a meadow
columns of ideas
a house on the edge of the seashore
the history the time of the sand
the voice of seagulls
the calm the fishes
and horses are grazing in place of free
red poppies and yellow daisies
from the sky. breeze and tremble
at the small minimum cloe
tomorrow the whiteness of the lilies
now the purity of waters
.
.
.
.
Simple Composition- flower and glass-1.50μ χ 2μ-pop art-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
What is the Beauty
What is Beauty?δεν ξερω.
blue waters in sea.μια σταγονα νερου
σε κοκκινο τριανταφυλλο.
a word like bach's fuga.ενα πουλι κοιμαται
στον ανθεστηρα της Ανοιξης.
What is Beauty?
.
.
.
Κουρος και Κορη ζευγος-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Παραφραζοντας στιχους [15 εως 276]απο την Οδυσσεια του Ομηρου
ραψωδια ζ' -χ.ν.κουβελης
μπηκε στη στολισμενη καμαρα οπου εκει κοιμονταν
η πανεμορφη κορη Ναυσικα
και σαν πνοη ανεμου ανασηκωσε τα σκεπασματα της κορης
που η ωρα του γαμου της πλησιαζει
και για πολυ δεν θα'ναι πια παρθενα
οταν ξημερωσε και ξυπνησε η Ναυσικα με τ'ασπρα μπρατσα
θαμπωμενη απο'κεινο τ'ονειρο αρχισε να τραγουδα
μολις ο Οδυσσεας ξυπνησε κι ειδε τη κορη με τα ομορφα ματια
αμεσως γλυκα της μιλησε
γονατιζω μπροστα σου βασιλισσα μου,θεα η ' θνητη να'σαι;
κι ο πιο ευτυχεστερος απ'ολους τους αντρες θα'ναι εκεινος ο αντρας
που στο σπιτι του θα σε φερει και στο κρεβατι του γυναικα του θα σ'εχει
ποτε δεν ειδαν τα ματια μου τετοια ομορφια
ποτε τετοιο λουλουδι δεν ανθισε απο κλαρακι της γης
κι οι κοπελες τον πηγαν να λουστει σε μερος που δεν το πιανει
αερας
κοπελες αναμεριστε μονος μου θα πλυθω να βγαλω την αρμυρα
απ'τους ωμους και ν'αλοιφτω με λαδι στο κορμι
παει πολυς καιρος που δεν αλοιψτηκα με λαδι
κι εγω μπροστα σας δεν πρεπει να λουστω
ντρεπομαι να γυμνωθω σε κορες με τα ομορφα μαλλια
κι επειτα αφου λουστηκε πηγε και καθισε στ'ακρογυαλι
μακρια
απ' ομορφια κι απο χαρη λαμπωντας
κι οταν ετσι τον ειδε θαμπωσε η κοπελα
ποιος ειναι αυτος ο ξενος αντρας που πισω ακολουθει
τη Ναυσικα
ομορφος φαινεται και δυνατος,
που τον ηβρε; κι αντρα της θα τον κανει
15 βῆ δ᾿ ἴμεν ἐς θάλαμον πολυδαίδαλον, ᾧ ἔνι κούρη
κοιμᾶτ᾿ ἀθανάτῃσι φυὴν καὶ εἶδος ὁμοίη,Ναυσικάα
20 ἡ δ᾿ ἀνέμου ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια κούρης
σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἐστιν
ἐπεὶ οὔ τοι ἔτι δὴν παρθένος ἔσσεαι
αὐτίκα δ᾿ Ἠὼς ἦλθεν ἐύθρονος, ἥ μιν ἔγειρε
Ναυσικάαν ἐύπεπλον: ἄφαρ δ᾿ ἀπεθαύμασ᾿ ὄνειρον,
τῇσι δὲ Ναυσικάα λευκώλενος ἤρχετο μολπῆς
ὡς Ὀδυσεὺς ἔγροιτο, ἴδοι τ᾿ ἐυώπιδα κούρην
αὐτίκα μειλίχιον καὶ κερδαλέον φάτο μῦθον.
«γουνοῦμαί σε, ἄνασσα: θεός νύ τις, ἦ βροτός ἐσσι;
κεῖνος δ᾿ αὖ περὶ κῆρι μακάρτατος ἔξοχον ἄλλων,
ὅς κέ σ᾿ ἐέδνοισι βρίσας οἶκόνδ᾿ ἀγάγηται.
160 οὐ γάρ πω τοιοῦτον ἴδον βροτὸν ὀφθαλμοῖσιν,
οὔτ᾿ ἄνδρ᾿ οὔτε γυναῖκα: σέβας μ᾿ ἔχει εἰσορόωντα.
ἐπεὶ οὔ πω τοῖον ἀνήλυθεν ἐκ δόρυ γαίης,
λούσατέ τ᾿ ἐν ποταμῷ, ὅθ᾿ ἐπὶ σκέπας ἔστ᾿ ἀνέμοιο.
«ἀμφίπολοι, στῆθ᾿ οὕτω ἀπόπροθεν, ὄφρ᾿ ἐγὼ αὐτὸς
ἅλμην ὤμοιιν ἀπολούσομαι, ἀμφὶ δ᾿ ἐλαίῳ
220 χρίσομαι: ἦ γὰρ δηρὸν ἀπὸ χροός ἐστιν ἀλοιφή.
ἄντην δ᾿ οὐκ ἂν ἐγώ γε λοέσσομαι: αἰδέομαι γὰρ
γυμνοῦσθαι κούρῃσιν ἐυπλοκάμοισι μετελθών.»
ἕζετ᾿ ἔπειτ᾿ ἀπάνευθε κιὼν ἐπὶ θῖνα θαλάσσης,
κάλλεϊ καὶ χάρισι στίλβων: θηεῖτο δὲ κούρη.
276 τίς δ᾿ ὅδε Ναυσικάᾳ ἕπεται καλός τε μέγας τε
ξεῖνος; ποῦ δέ μιν εὗρε; πόσις νύ οἱ ἔσσεται αὐτῇ.
.
.
.
ROMANCO montly magazine-March 2014-issue 417-pages 190-Love Stories-
c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
[Απο τα περιεχομενα του τευχους]-χ.ν.κουβελης
Παραφραζοντας ποιηματα της Σαπφους-σελιδα 97
.
σε ζηταω αποψε
ποσους ποθους αγιατρευτους σκορπας
τ'ασπρο σα γαλα σωμα σου
ομορφια μου και πεθαινω
.
σαν τον δυνατο αερα
που στα βουνα τρανταζει τα δεντρα
μου ταραξε τα μυαλα ο ερωτας
.
Γυρισες
τοσο πολυ σ'ηθελα
σε λαχταρουσα
και το κορμι μου δροσισες
που το'καψε ο ποθος
.
απ'το κρινο πιο λευκη
κι απ'το νερο πιο δροσερη
κι απ'τη χλοη πιο απαλη
.
απ'το χρυσαφη πιο χρυση
κι απ'το μελι πιο γλυκια
κι απ'τη κιθαρα πιο μουσικη η φωνη σου
.
τυχερος μου φαινεται πως ειμαι
που απεναντι σου καθομαι
κι η γλυκα της φωνης σου με τρελενει
και το γελιο σου με ξελογιαζει
λιωνει στα στηθια η καρδια μου
σε κοιταζω και μου κοβεται η μιλια
κι η γλωσσα μου μπερδευεται
πυρετος μου καιει το κορμι για σενα
κλεινουν τα ματια μου θολωνουν
τ'αυτια μου βουιζουν δεν ακουω
το κορμι μου ιδρωτας το λουζει
τρεμω ολοκληρος και χλωμιαζω περισσοτερο
απ'το ξερο φυλλο ετοιμο απ'τα κλαρια να πεσει
κι η ψυχη μου κοντευει να βγει
.
το μυαλο της εδω γυριζει
σε μενα
οταν εδω ζουσαμε μαζι
κι εμοιαζε σα θεα
κι η πιο μεγαλη χαρα μου
το τραγουδι της ηταν
και το γελιο της
.
κι αναμεσα στις αλλες γυναικες
η ομορφια της ξεχωριζει
οπως οταν ο ηλιος δυσει
και το λαμπρο φως της σεληνης
ολα τ'αλλα αστρα σκοτεινιαζει
ετσι και κεινη λαμπει αναμεσα
στις αλλες γυναικες και ξεχωριζει
.
κι οταν εισαι εσυ σιμα μου
τα τριανταφυλλα μοσχοβολουν
και τα γιοσεμια ολουθε ανθιζουν
.
σε ζηταω
κι η καρδια μου τρεμει
.
πανω στ'απαλα σεντονια ξαπλωμενη
κοιμοσουν
κι εγω το κεφαλι μου ακουμπουσα
στα τρυφερα κι ευωδιαστα στηθια σου
να'τανε εκεινη η νυχτα να βαστουσε αιωνια
.
πως περασε η ωρα
νυχτα περασμενα μεσανυχτα
το φεγγαρι χαθηκε κι η Πουλια
κι εγω κοιμαμαι εδω μοναχη
κι ερημη
κι ο ερωτας μ'αρπαξε και με τρανταξε
οπως δυνατος αερας
απ'τα βουνα χυμαει πανω στα δεντρα
και τα ξεριζωνει
.
.
.
Ομηρου Ιλιαδα
[Αποσπασματα]
-μεταφραση αποδοση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
- Ραψωδια Ζ'
ποιμαίνων δ᾽ ἐπ᾽ ὄεσσι μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ, 25
ἣ δ᾽ ὑποκυσαμένη διδυμάονε γείνατο παῖδε.
[εκει που εβοσκε τα προβατα εσμιξε με την αγαπημενη γυναικα
κι εκεινη γκαστρωθηκε και γεννησε παιδια διδυμα]
.
οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.
Φύλλα τὰ μέν τ᾽ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ᾽ ὕλη
τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ᾽ ἐπιγίγνεται ὥρη·
ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ᾽ ἀπολήγει.
[ομοια με τα φυλλα τετοια ειναι η γενια των ανθρωπων
αλλα απο τα φυλλα ο ανεμος κατω τα ριχνει κι αλλα
φυτρωνουν κι αυξανουν γεματα καρπους οπως της ανοιξης
ερχεται η ωρα ετσι και των ανθρωπων η γεννια η μια φυτρωνει
κι η αλλη μαραινεται]
.
τέμενος τάμον ἔξοχον ἄλλων
καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὄφρα νέμοιτο. 195
Ἣ δ᾽ ἔτεκε τρία τέκνα
[του εδωσαν το καλλιτερο περιβολι
ομορφο με πολλα δεντρα και χωραφι να το καλλιεργει
κι η γυναικα του γεννησε τρια παιδια]
.
Ἕκτωρ δ᾽ ὡς Σκαιάς τε πύλας καὶ φηγὸν ἵκανεν,
ἀμφ᾽ ἄρα μιν Τρώων ἄλοχοι θέον ἠδὲ θύγατρες
εἰρόμεναι παῖδάς τε κασιγνήτους τε ἔτας τε
καὶ πόσιας
[Ο Εκτορας φτανει στις Σκαιες Πυλες στο καστρο
και τρεχοντας τον περιτριγυριζουν των Τρωων οι γυναικες
κι οι θυγατερες ρωτωντας για τα παιδια τους και τ'αδερφια
και για τους συγγενεις και για τους αντρες τους ]
.
ὸν δ᾽ Ἑλένη μύθοισι προσηύδα μειλιχίοισι·
δᾶερ ἐμεῖο κυνὸς κακομηχάνου ὀκρυοέσσης,
ὥς μ᾽ ὄφελ᾽ ἤματι τῷ ὅτε με πρῶτον τέκε μήτηρ
οἴχεσθαι προφέρουσα κακὴ ἀνέμοιο θύελλα
εἰς ὄρος ἢ εἰς κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης,
ἔνθά με κῦμ᾽ ἀπόερσε πάρος τάδε ἔργα γενέσθαι.
[στον Εκτορα με πολυ σεβασμο μιλησε η Ελενη
αδερφε του αντρα μου εμενα την καταραμενη τη φριχτη σκυλα
ας ηταν τη μερα που με γεννησε η μανα να μ'αρπαζε αγρια ανεμοθυελλα
και να μ'εριχνε στα βουνα η' στα κυματα τρικυμισμενης θαλασσας
και στα κυματα να πνιγω μεσα πριν ετουτα τα κακα να γινουν]
.
.
.
Abstract 1-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Παρηχησεις Πραγματικου
.
Ποιηση about what
μια θαλασσα μ'ακρωτηρια και νησια my landscape wordslike
και τα ρηματα του Ηρακλειτου all is ever moving φιλοτητα και νεικος
εδω η Ανοιξη ξαναγεννιεται απο τα δικα μας ειδωλια
τα αιδοια και τους φαλλους μας
waters drops in εαρ butterflyes χλωρη χλοη τ'απαλο αερακι is springing
η Ιστορια
τα συμβαντα των εμφυλιων
στο αρχαιο θεατρο ηθοποιοι υποκρινονται ηρωες και δολοφονους
greek voices to hear clearly you
Οδυσσεα
.
.
.
pop art woman-2μ 3μ- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ερωτικο
[απο το ROMANCO-σελιδα 17]-χ.ν.κουβελης
.
γλυκεια μου γυναικα ονειρο μου
τι ονειρο μας συνδεει
σε γνωριζω χιλιαδες χρονια ομορφια μου
τρωγοντας το κορμι σου σε λατρευω
ολη τη νυχτα θα κοιταζω το φως
που κοιμαται στη κοιλια σου
και τι σημαινει ν'ακουω τη μουσικη της φωνης σου
κι ο ερωτας για σενα με κυριεψε
και σε κοιταξα σαν να'μαι εγω
μεσα στα δαχτυλα σου τα δικα μου δαχτυλα
οταν εδω εισαι ολοκληρη δικη μου
το τριανταφυλλο σου μου φωτιζει το κορμι
ο πανεμορφος κηπος που εχεις αναμεσα στα ποδια σου
ακουω την ανασα σου αγαπη μου
γυναικα μου καρδια μου με διελυσε ο ποθος για σενα
σε χαιδευω και με τρανταζει ο ερωτας
εχω μια πανεμορφη αγαπη που την αγαπω πιο πολυ απ'ολα
μου λειπεις πολυ και σε λσχταραω
ηρθες ομορφια μου ονειρο μου
το απαλο κορμι σου στο κορμι μου ενωμενο ενα
με αρωματισμενο το κορμι σου μ'αναβεις το ποθο
και τα λογια σου με τρελενουν
σ'αγαπω σ'αγαπω
οταν ο ερωτας θα φουσκωνει τα σωματα μας
και θα μας πλημμυριζει
αγαπη μου εχω εσενα που λαχταρουσα
τα χειλη σου καυτα μ'αγγιζουν και δεν μπορω ν'αντεξω
τα ποδια σου με τυλιξαν και μ'εσφιξαν.
ποσο γλυκα με μεθυσε τ'αρωμα σου
εχω το τριανταφυλλο σου στο στομα μου
τι ομορφη που εισαι αγαπη μου
ακουω τη φωνη σου γλυκεια ζεστη
σ'αγαπαω
τι ομορφη που εισαι
θελω το στομα σου θελω τα χερια σου
θελω το στηθος σου θελω τα ποδια σου
θελω το προσωπο σου θελω τη φωνη σου
θελω τα χειλη σου καυτα φωτια να με καψει
φιλα με να ξεχυθουν οι ευωδιες σου
φιλα με μην σταματας μην σταματας
τα χερια μου σε ψαχνουν
μια καυτη λαβα η γυναικα μου θα με καψει
με πλησιαζεις το τριανταφυλλο σου με χαιδευει
ανοιγει με παιρνει μεσα του με κλεινει
νιωθω τη φλογα σου και σ' αγαπαω
και σ'ακουω να λες αγαπα με
σ'αγαπαω σου λεω σ'αγαπαω
ειμαι για παντα δικος σου
αγαπη μου κοιμασαι κι εγω κοιμαμαι βαθεια μεσα σου
εσυ τριανταφυλλο της αγαπης μου πανεμορφο
σ'ονειρο σε κλεινω και σε κραταω για παντα
σ'αγαπαω
αγαπη μου
.
.
.
Αρετουσα-pop art-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
απο το ROMANCO-σελιδα 47
Η ΑΡΕΤΟΥΣΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ
Ήρχισε και μεγάλωνε το δροσερό κλωνάρι,
και πλήθαινε στην ομορφιά, στη γνώση, και στη χάρη.
Εγίνηκεν τόσο γλυκειά, που πάντοθ' εγρικήθη
πως για να το'χου' θάμασμα στον Κόσμον εγεννήθη.
Και τ' όνομά τση το γλυκύ το λέγαν Αρετούσα, 61
οι ομορφιές τση ή[σα]ν πολλές, τα κάλλη τση ήσαν πλούσα.
Χαριτωμένο θηλυκό τως το'καμεν η Φύση,
και σαν αυτή δεν ήτονε σ' Ανατολή και Δύση.
Όλες τσι χάρες κι αρετές ήτονε στολισμένη, 65
ευγενική και τακτική, πολλά χαριτωμένη.
.
.
.
Abstract XIX-Minimal Art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΤΗ ΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
στη Ποιηση
να ειναι
το πολυλογο λιγολογο
και αντιστροφα
το λιγολογο πολυλογο
.
.
.
Κορη -Ελληνικο αρχαικο-2μ χ 2.50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ
.
μια λεξη ,κατι ειπες,η θαλασσα,ο ηλιος
ζεστος,στην αμμο το μεσημερι σε ρου-
φουσε ο χρονος,ενα κοχυλι στα χερια,να
τα εργα της θαλασσας,ειπες,
.
στο καθρεφτη,το δωματιο,τα λουλουδια
στο τραπεζι,κοκκινα και ασπρα τριανταφυλλα,
στο παραθυρο το φως κοιτουσε
.
η φωνη,συμφωνα και φωνηεντα κοκκινες
παπαρουνε,φυσουσε ελαφρο αερακι,η φωνη
.
το προσωπο,ενας κηπος ματια,εκει ονειρευοσουν
.
.
.
woman in blue room-2μ χ 4μ--c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΕ ΓΑΛΑΖΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
η γυναικα κοιταζει τη καρεκλα
''η σκια της'' μονολογει -τι εγινε η σκια της;-
στο τραπεζι το ασπρο τραπεζομαντηλο
το ποτηρι με τα κοκκινα τρανταφυλλα
''στο καθρεφτη'' χτενιζει τα μαλλια της
εισαι ομορφη,ακουει
το σπιτι βουλιαζει στη μνημη
το σπιτι
θυμαται τους αντρες της τον Αιαντα τον Αχιλλεα
τον Αγαμεμνονα καποιον Κωστα εναν αλλον απο το Βολο
ανοιγει τη ντουλαπα,ψαχνει στα ρουχα
''αυτο το λευκο κομπινεζον''εκεινος της το χαρισε
το'θελε διαφανο να βλεπει,δεν του χαλασε χατιρι
βουλιαζει στη μνημη οπως φαλλος σε αιδοιο αρσενικο σε θηλυκο
βουλιαζει στη μνημη
''η σκια'' η σκια μου,μονολογει
εκεινη τη μερα στη θαλασσα φορουσε ενα κοκκινο μαγιο
καθονταν στον ισκιο κατω απο μια κιτρινη ομπρελα
καποιος την πλησιασε και την ρωτησε τη ωρα ειναι,απαντησε 12 και 10,
τη θυμαται καθαρα την ωρα ακριβως,τωρα το ρολοι στο τοιχο δειχνει
12 και 10,ποσοι αιωνες περασαν; η' δεν περασε στιγμη;
''ποια αιωνιοτητα'' μας κλεινει
εκεινος ο αντρας απο που ηρθε και τι ρωτησε
ποιο ειναι τ'ονομα σου
τον βλεπει στον καθρεφτη να γδυνεται,θελει να γυρισει να δει,
γυριζει,τον βλεπει
''πως ηρθες ως εδω;''
σκια,πως ηρθες ως εδω;
οταν γεννησε τον Ορεστη ο αντρας της ελειπε
οταν γυρισε το παιδι δεν τον γνωριζε
''μανα ποιος ειναι αυτος ο ξενος;''τι θελει στο κρεβατι σου
δεκα χρονων ηταν δεν ηταν
αν του εξηγουσα δεν θα καταλαβαινε
''Ορεστη,μη,ειμαι η μανα σου'' αυτη που σε γεννησε
τι ζουμε και τι μας συμβαινει και τι δεν μας συμβαινει
και τι δεν ζουμε
ειχανε στο πατρικο σπιτι μια συκια και μια στερνα
το καλοκαιρι η συκια εκανε μεγαλα γλυκα συκα
''στη στερνα ειχα ριξει χρυσοψαρα και τα ταιζα
τους εριχνα αποφλοιωμενο αρακα και βρασμενες πατατες''
τα εβαζε στο μπλεντερ και τα εκανε μικρα κομματακια,
''τα χρυσοψαρα μου ηταν Καράσσιος ο χρυσόχρους ο χρυσόχρους
και ανήκαν στην οικογένεια Κυπρινίδες''
''κοιταξε ποσο ομορφο πορτοκαλοκοκκινο χρωμα εχουν''
βουλιαζει στη μνημη
''εφερε τη Κασσανδρα'',η' δεν θυμαμαι καλα και την ελεγαν Ελενη,
μπορει να την ελεγαν Κασσανδρα η' Ελενη,
γρηγορα κυλησε στις σκιες,εκεινη κι ο αντρας
σκιες,
''το δωματιο γεμισε σκιες'' γεμιζει,αλλες καθονται απεναντι της στον καναπε
αμιλητες,αλλες κρεμουν τα ρουχα τους στις κρεμαστρες,σαν δερματα ζωων
που σφαχτηκαν,αλλες στεκονται ορθιες σκοτεινες,δεν ξερεις τι θελουν
''εχει φεγγαρι '' πανσεληνο αποψε
φταιει το φεγγαρι το φως του
για τις σκιες
.
.
.
pop art woman-2μ 3μ- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ερωτικο
[απο το ROMANCO-σελιδα 17]-χ.ν.κουβελης
.
γλυκεια μου γυναικα ονειρο μου
τι ονειρο μας συνδεει
σε γνωριζω χιλιαδες χρονια ομορφια μου
τρωγοντας το κορμι σου σε λατρευω
ολη τη νυχτα θα κοιταζω το φως
που κοιμαται στη κοιλια σου
και τι σημαινει ν'ακουω τη μουσικη της φωνης σου
κι ο ερωτας για σενα με κυριεψε
και σε κοιταξα σαν να'μαι εγω
μεσα στα δαχτυλα σου τα δικα μου δαχτυλα
οταν εδω εισαι ολοκληρη δικη μου
το τριανταφυλλο σου μου φωτιζει το κορμι
ο πανεμορφος κηπος που εχεις αναμεσα στα ποδια σου
ακουω την ανασα σου αγαπη μου
γυναικα μου καρδια μου με διελυσε ο ποθος για σενα
σε χαιδευω και με τρανταζει ο ερωτας
εχω μια πανεμορφη αγαπη που την αγαπω πιο πολυ απ'ολα
μου λειπεις πολυ και σε λσχταραω
ηρθες ομορφια μου ονειρο μου
το απαλο κορμι σου στο κορμι μου ενωμενο ενα
με αρωματισμενο το κορμι σου μ'αναβεις το ποθο
και τα λογια σου με τρελενουν
σ'αγαπω σ'αγαπω
οταν ο ερωτας θα φουσκωνει τα σωματα μας
και θα μας πλημμυριζει
αγαπη μου εχω εσενα που λαχταρουσα
τα χειλη σου καυτα μ'αγγιζουν και δεν μπορω ν'αντεξω
τα ποδια σου με τυλιξαν και μ'εσφιξαν.
ποσο γλυκα με μεθυσε τ'αρωμα σου
εχω το τριανταφυλλο σου στο στομα μου
τι ομορφη που εισαι αγαπη μου
ακουω τη φωνη σου γλυκεια ζεστη
σ'αγαπαω
τι ομορφη που εισαι
θελω το στομα σου θελω τα χερια σου
θελω το στηθος σου θελω τα ποδια σου
θελω το προσωπο σου θελω τη φωνη σου
θελω τα χειλη σου καυτα φωτια να με καψει
φιλα με να ξεχυθουν οι ευωδιες σου
φιλα με μην σταματας μην σταματας
τα χερια μου σε ψαχνουν
μια καυτη λαβα η γυναικα μου θα με καψει
με πλησιαζεις το τριανταφυλλο σου με χαιδευει
ανοιγει με παιρνει μεσα του με κλεινει
νιωθω τη φλογα σου και σ' αγαπαω
και σ'ακουω να λες αγαπα με
σ'αγαπαω σου λεω σ'αγαπαω
ειμαι για παντα δικος σου
αγαπη μου κοιμασαι κι εγω κοιμαμαι βαθεια μεσα σου
εσυ τριανταφυλλο της αγαπης μου πανεμορφο
σ'ονειρο σε κλεινω και σε κραταω για παντα
σ'αγαπαω
αγαπη μου
.
.
.
Abstract XIX-Minimal Art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΤΗ ΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
στη Ποιηση
να ειναι
το πολυλογο λιγολογο
και αντιστροφα
το λιγολογο πολυλογο
.
.
.
Κορη -Ελληνικο αρχαικο-2μ χ 2.50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ
.
μια λεξη ,κατι ειπες,η θαλασσα,ο ηλιος
ζεστος,στην αμμο το μεσημερι σε ρου-
φουσε ο χρονος,ενα κοχυλι στα χερια,να
τα εργα της θαλασσας,ειπες,
.
στο καθρεφτη,το δωματιο,τα λουλουδια
στο τραπεζι,κοκκινα και ασπρα τριανταφυλλα,
στο παραθυρο το φως κοιτουσε
.
η φωνη,συμφωνα και φωνηεντα κοκκινες
παπαρουνε,φυσουσε ελαφρο αερακι,η φωνη
.
το προσωπο,ενας κηπος ματια,εκει ονειρευοσουν
.
.
.
woman in blue room-2μ χ 4μ--c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΕ ΓΑΛΑΖΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
η γυναικα κοιταζει τη καρεκλα
''η σκια της'' μονολογει -τι εγινε η σκια της;-
στο τραπεζι το ασπρο τραπεζομαντηλο
το ποτηρι με τα κοκκινα τρανταφυλλα
''στο καθρεφτη'' χτενιζει τα μαλλια της
εισαι ομορφη,ακουει
το σπιτι βουλιαζει στη μνημη
το σπιτι
θυμαται τους αντρες της τον Αιαντα τον Αχιλλεα
τον Αγαμεμνονα καποιον Κωστα εναν αλλον απο το Βολο
ανοιγει τη ντουλαπα,ψαχνει στα ρουχα
''αυτο το λευκο κομπινεζον''εκεινος της το χαρισε
το'θελε διαφανο να βλεπει,δεν του χαλασε χατιρι
βουλιαζει στη μνημη οπως φαλλος σε αιδοιο αρσενικο σε θηλυκο
βουλιαζει στη μνημη
''η σκια'' η σκια μου,μονολογει
εκεινη τη μερα στη θαλασσα φορουσε ενα κοκκινο μαγιο
καθονταν στον ισκιο κατω απο μια κιτρινη ομπρελα
καποιος την πλησιασε και την ρωτησε τη ωρα ειναι,απαντησε 12 και 10,
τη θυμαται καθαρα την ωρα ακριβως,τωρα το ρολοι στο τοιχο δειχνει
12 και 10,ποσοι αιωνες περασαν; η' δεν περασε στιγμη;
''ποια αιωνιοτητα'' μας κλεινει
εκεινος ο αντρας απο που ηρθε και τι ρωτησε
ποιο ειναι τ'ονομα σου
τον βλεπει στον καθρεφτη να γδυνεται,θελει να γυρισει να δει,
γυριζει,τον βλεπει
''πως ηρθες ως εδω;''
σκια,πως ηρθες ως εδω;
οταν γεννησε τον Ορεστη ο αντρας της ελειπε
οταν γυρισε το παιδι δεν τον γνωριζε
''μανα ποιος ειναι αυτος ο ξενος;''τι θελει στο κρεβατι σου
δεκα χρονων ηταν δεν ηταν
αν του εξηγουσα δεν θα καταλαβαινε
''Ορεστη,μη,ειμαι η μανα σου'' αυτη που σε γεννησε
τι ζουμε και τι μας συμβαινει και τι δεν μας συμβαινει
και τι δεν ζουμε
ειχανε στο πατρικο σπιτι μια συκια και μια στερνα
το καλοκαιρι η συκια εκανε μεγαλα γλυκα συκα
''στη στερνα ειχα ριξει χρυσοψαρα και τα ταιζα
τους εριχνα αποφλοιωμενο αρακα και βρασμενες πατατες''
τα εβαζε στο μπλεντερ και τα εκανε μικρα κομματακια,
''τα χρυσοψαρα μου ηταν Καράσσιος ο χρυσόχρους ο χρυσόχρους
και ανήκαν στην οικογένεια Κυπρινίδες''
''κοιταξε ποσο ομορφο πορτοκαλοκοκκινο χρωμα εχουν''
βουλιαζει στη μνημη
''εφερε τη Κασσανδρα'',η' δεν θυμαμαι καλα και την ελεγαν Ελενη,
μπορει να την ελεγαν Κασσανδρα η' Ελενη,
γρηγορα κυλησε στις σκιες,εκεινη κι ο αντρας
σκιες,
''το δωματιο γεμισε σκιες'' γεμιζει,αλλες καθονται απεναντι της στον καναπε
αμιλητες,αλλες κρεμουν τα ρουχα τους στις κρεμαστρες,σαν δερματα ζωων
που σφαχτηκαν,αλλες στεκονται ορθιες σκοτεινες,δεν ξερεις τι θελουν
''εχει φεγγαρι '' πανσεληνο αποψε
φταιει το φεγγαρι το φως του
για τις σκιες
.
.
.
Παλατινη Ανθολογια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ [αποσπασματα]-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
V.115.ΦΙΛΟΔΗΜΟΥ
Ἠράσθην Δημοῦς Παφίης γένος· οὐ μέγα θαῦμα·
καὶ Σαμίης Δημοῦς δεύτερον· οὐχὶ μέγα·
καὶ πάλιν Ὑσιακῆς Δημοῦς τρίτον· οὐκέτι ταῦτα
παίγνια· καὶ Δημοῦς τέτρατον Ἀργολίδος.
αὐταί που Μοῖραί με κατωνόμασαν Φιλόδημον͵
ὡς αἰεὶ Δημοῦς θερμὸς ἔχοι με πόθος
.
ερωτευθηκα τη Δημω απο γεννια της Παφου
καθολου παραξενο
και τη Δημω απ'τη Σαμο δευτερη
ουτε κι αυτο ειναι παραξενο
και τριτη φορα παλι Δημω απ' την Υσια
δεν ειναι καθολου αστειο
και τη Δημω τεταρτη απ'την Αργολιδα
γι'αυτες μ'ονομασαν Φιλοδημο οι Μουσες
για παντα θερμος ποθος για τις Δημω
να με κατεχει
.
.
V.33 ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΟΣ
Ὁ Ζεύς τήν Δανάην χρυσοῦ, κἀγώ δέ σέ χρυσοῦ·
πλείονα γάρ δοῦναι τοῦ Διός οὐ δύναμαι
.
Ο Διας τη Δαναη με χρυσο την εριξε.κι εγω εσενα με χρυσο.
ομως περισσοτερα απ'το Δια δεν μπορω να δωσω
.
.
V.34 ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΟΣ
Καί πενίη καί ἔρως δύο μοι κακά· καί τό μέν οἴσω κούφως,
πῦρ δέ φέρειν Κύπριδος οὐ δύναμαι
.
Κι η φτωχεια κι ο ερωτας για μενα τα δυο κακα.
κι αν τη φτωχεια την υποφερω ευκολα
τη φωτια ομως που φερνει ο ερωτας δεν μπορω
.
.
V 55. ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ
Δωρίδα τὴν ῥοδόπυγον ὑπὲρ λεχέων διατείνας
ἄνθεσιν ἐν χλοεροῖς ἀθάνατος γέγονα.
Ἡ γὰρ ὑπερφυέεσσι μέσον διαβᾶσά μὲ ποσσὶν
ἤνυεν ἀκλινέως τὸν Κύπριδος δόλιχον,
ὄμμασι νωθρὰ βλέπουσα· τὰ δ’ , ἠύτε πνεύματι φύλλα,
ἀμφισαλευομένης ἔτρεμε πορφύρεα,
μέχρις ἀπεσπείσθη λευκὸν μένος ἀμφοτέροισιν,
καὶ Δωρὶς παρέτοις ἐξεχύθη μέλεσι
.
Τη ροδοκαπουλη Δωριδα πανω στη χλοη τη ξαπλωσα
μεσα στα δροσερα ανθη πιο δυνατος εγινα
με τα πανυψηλα ποδια της μου'σφιξε τη μεση
του ερωτα το μακρυ αγωνισμα διανυοντας
τα ματια της θολωσαν. οπως τα φυλλα που αερακι φυσσαει
σπαραζε κι ετρεμε απ'τη φωτια πορφυρη
μεχρι που ξεσπασε η λευκο ορμη και στους δυο μας
και η Δωριδα αναστατωμενη εχυσε τη γλυκα της
.
.
V 60. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Παρθένος ἀργυρόπεζος ἐλούετο, χρύσεα μαζῶν
χρωτὶ γαλακτοπαγεῖ μῆλα διαινομένη·
πυγαὶ δ’ ἀλλήλαις περιηγέες εἱλίσσοντο,
ὕδατος ὑγροτέρῳ χρωτὶ σαλευόμεναι·
τὸν δ’ ὑπεροιδαίνοντα κατέσκεπε πεπταμένη χεὶρ
οὐχ ὅλον Εὐρώταν, ἀλλ’ ὅσον ἠδύνατο.
.
παρθενα με λαμπερα ποδια λουζονταν,σπαραζαν
στ'ασπρο σα γαλα σωμα της τα χρυσα μηλα των βυζιων της
τα καπουλια της το ενα μ'αλλο τριβωνταν χορευοντας
πιο υγροτερα απ'το νερο σπαραζανε
την φουσκωμενη ηβη της ολη δεν τη σκεπαζε τ'απλωμενο
χερι μπροστα της,μονο οσο μπορουσε
.
.
V 70. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Κάλλος ἔχεις Κύπριδος, Πειθοῦς στόμα, σώματος ἀκμὴν
εἰαρινὼν Ὡρῶν, φθέγμα δὲ Καλλιόπης,
νοῦν καὶ σωφροσύνην Θέμιδος καὶ χεῖρας Ἀθήνης·
σὺν σοὶ δ’ αἱ Χάριτες τέσσαρες εἰσι, Φίλη
.
την ομορφια εχεις της Αφροδιτης,το στομα να πειθεις της Πειθως
το θαλλερο σωμα της Ανοιξης τη γλυκεια φωνη της Καλλιοπης
το νου και τη σωφροσυνη της Θεμις και τα επιδεξια χερια της Αθηνας
μαζι με σενα τεσσερες οι Χαριτες ειναι,Αγαπημενη
.
.
V 73. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Δαίμονες, οὐκ ᾔδειν, ὅτι λούεται ἡ Κυθέρεια,
χερσὶ καταυχενίους λυσαμένη πλοκάμους.
Ἱλήκοις, δέσποινα, καὶ ὄμμασιν ἡμετέροισι
μήποτε μηνίσῃς θεῖον ἰδοῦσι τύπον.
Νῦν ἔγνων· Ῥοδόκλεια, καὶ οὐ Κύπρις. Εἶτα τὸ κάλλος
τοῦτο πόθεν; σύ, δοκῶ, τὴν θεὸν ἐκδέδυκας.
.
θε μου ,δεν ηξερα,πως λουζεται η Αφροδιτη
που με τα χερια ελυσε τα μαλλια και χυθηκαν στις πλατες
λυπησουμε,κυρα,και μην οργισθεις με τα ματια μου
και τα τυφλωσεις που'δαν το θεικο κορμι σου.
Τωρα καταλαβα.Η Ροδοκλεια ειναι κι οχι η Αφροδιτη.
επομενως απο που'ναι αυτη η ομορφια;εσυ,νομιζω,
πως τη θεα εχεις ξεγυμνωσει.
.
.
V 74. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Πέμπω σοι, Ῥοδόκλεια, τόδε στέφος, ἄνθεσι καλοῖς
αὐτὸς ἐφ’ ἡμετέραις πλεξάμενος παλάμαις.
Ἔστι κρίνον, ῥοδέη τε κάλυξ νοτερὴ τ’ ἀνεμώνη
καὶ νάρκισσος ὑγρὸς καὶ κυαναυγὲς ἴον.
Ταῦτα στεψαμένη, λῆξον μεγάλαυχος ἐοῦσα·
ἀνθεῖς καὶ λήγεις καὶ σὺ καὶ ὁ στέφανος.
.
σου στελνω,Ροδοκλεια,αυτο το στεφανι που μ'ομορφα
λουλουδια το πλεξανε τα δικα μου χερια
ειναι κρινο ροδο κι ανεμωνη με καλυκα δροσερο
και ναρκισσος υγρος και λαμπερο γαλαζωπο ιον
οταν αυτα στεφανωθεις παψε να περηφανευεσαι
ανθιζεις και μαραινεσαι κι εσυ και το στεφανι
.
.
V 81. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΦΙΣΤΟΥ
Ἡ τὰ ῥόδα, ῥοδόεσσαν ἔχεις χάριν. Ἀλλὰ τὶ πωλεῖς;
Σαυτὴν ἢ τὰ ῥόδα ἠὲ συναμφότερα;
.
ροδα εχεις,του ροδιου εχεις τη χαρη.Αλλα τι πουλας;
Τον εαυτο σου η ' τα ροδα η' και τα δυο μαζι;
.
.
V 83. ΑΝΩΝΥΜΟΥ
Εἲθ’ ἄνεμος γενόμην, σύ δ’ ἐπιστείχουσα παρ’ αὐγάς
στήθεα γυμνώσαις, καὶ με πνέοντα λάβοις.
.
να'ταν αερας να γινομουν εσενα να πλησιασω το ξημερωμα
τα στηθια σου να ξεγυμνωσω και μενα να παρεις ν'αναπνευεις
.
.
V 128. ΜΑΡΚΟΥ ΑΡΓΕΝΤΑΡΙΟΥ
Στέρνα περὶ στέρνοις, μαστῷ δ’ ἔπι μαστὸν ἐρείσας
χείλεά τε γλυκεροῖς χείλεσι συμπιέσας
Ἀντιγόνης καὶ χρῶτα λαβὼν πρὸς χρῶτα, τὰ λοιπὰ
σιγῶ, μάρτυς ἐφ’ οἷς λύχνος ἐπεγράφετο.
.
το στερνο μου στο στερνο της,το στηθος μου πανω
στο στηθος της ακουμπωντας
τα χειλια μου πανω στα γλυκα χειλια της πιεζοντας
της Αντιγονης και το κορμι μου ποτισμενο απ'το κορμι της
τα υπολοιπα δεν τα αποκαλυπτω,αυτα το λυχναρι μαρτυρας
τα σημειωνει
.
.
V 168. ΑΝΩΝΥΜΟΥ
Καὶ πυρὶ καὶ νιφετῷ με καί, εἰ βούλοιο, κεραυνῷ
βάλλε, καὶ εἰς κρημνοὺς ἕλκε καὶ εἰς πελάγη.
Τὸν γὰρ ἀπαυδήσαντα πόθοις καὶ Ἔρωτι δαμέντα
οὐδὲ Διὸς τρύχει πῦρ ἐπιβαλλόμενον.
.
ριξε μου φωτια και χιονι κι αν θελεις κεραυνο
πετα και σε γκρεμους συρε με και σε πελαγη
τον απελπισμενο απ'το ποθο κι απ'τον ερωτα ερμαιο
δεν τον κανει σταχτη ουτε η φωτια που ριχνει ο Διας
.
.
V 210. ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΟΥ
Τῷ θαλλῷ Διδύμη μὲ συνήρπασεν· ὤμοι, ἐγὼ δὲ
τήκομαι, ὡς κηρὸς πὰρ πυρί, κάλλος ὁρῶν.
Εἰ δὲ μέλαινα, τὶ τοῦτο; καὶ ἄνθρακες· ἀλλ’ ὅτε
κείνους θάλψωμεν,λάμπουσ’ ὡς ῥόδεαι κάλυκες
.
μ'εν'ανθος η Διδυμη μ'αναστατωσε,αλιμονο,
λιωνω,σαν το κερι στη φωτια,την ομορφια βλεποντας
κι αν ειναι μαυρη μελαχροινη,τι μ'αυτο;και τα καρβουνα
αν τα πυρωσουμε σαν τα ροδα λαμπουν
.
.
V 252. ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΥ
Ῥίψωμεν, χαρίεσσα,τὰ φάρεα, γυμνὰ δὲ γυμνοῖς
ἀμπελάσῃ γυίοις γυῖα περιπλοκάδην·
μηδὲν ἔοι τὸ μεταξύ· Σεμιράμιδος γὰρ ἐκεῖνο
τεῖχος ἐμοὶ δοκέει λεπτὸν ὕφασμα σέθεν·
στήθεα δ’ ἐζεύχθω,τά τε χείλεα· τἄλλα δὲ σιγῇ
κρυπτέον· ἐχθαίρω τὴν ἀθυροστομίην.
.
ας πεταξουμε,χαριτωμενη μου,τα ρουχα
γυμνο το δικο μου σωμα το δικο σου ν'αγκαλιασει
τιποτα να μην ειναι μεταξυ μας.
σαν της Σεμιραμις το τειχος μου φαινεται το λεπτο σου
ρουχο,
τα στηθη να ζευγαρωθουν και τα χειλη να ενωθουν
τ'αλλα ας τα κρυψει η σιωπη,απεχθανομαι τ'ασεμνα λογια
.
.
V 258. ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΥ
Πρόκριτός ἐστι,Φίλιννα, τεὴ ῥυτὶς ἤ ὀπὸς ἥβης
πάσης· ἱμείρω δ’ ἀμφὶς ἔχειν παλάμαις
μᾶλλον ἐγὼ σέο μῆλα καρηβαρέοντα κορύμβοις
ἢ μαζὸν νεαρὴς ὄρθιον ἡλικίης.
Σὸν γὰρ ἔτι φθινόπωρον ὑπέρτερον εἴαρος ἄλλης,
χεῖμα σὸν ἀλλοτρίου θερμότερον θέρεος.
.
προτιμω,Φιλιννα,τις ρυτιδες σου παρα τους χυμους
των κοριτσιων.ερωτικα ποθω να'χω στα χερια μου
πιο πολυ τα μηλα σου με τις πεσμενες ρογες
παρα το στητο βυζι νεαρης.
Το φθινοπωρο σου ακομη ειναι πιο καλλιτερο
απ'την ανοιξη αλλης,
κι ο χειμωνας σου πιο θερμοτερος απ'το θερος
καποιας αλλης
.
.
.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ODYSSEAS-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ακουσαμε τον Οδυσσεα
.
ειπε:
με το χταποδι παιδι εμαθα να μετρω τους αριθμους το οχτω
απο τον αχινο μεγαλος εμαθα τη σφαιρικη γεωμετρια το απειρο
απο την αμμο τους μικροσκοπικους κοκκους εμαθα το χρονο
με το λαβρακι και τις μαριδες ταξιδεψα
εγραψε:
ΟΔΥΣΣΕΙ
.
.
.
Optical Illusions Abstract-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
υπερθεσεις συλλογισμων
an Idea about curb lines is a picture for Thought of
[ μια σειρα κυματα αποθετουν 24 ελληνικα γραμματα ]
αργα το απογευμα τα μαζεψε ο Ομηρος
[ αυριο θα αναρτηθουν στις κολωνες δωδεκα Λογοι
Περι του Δικαιου
[ now is a test for nothing
να πληρωθει τη δολιοτητα ενας - ενας .
Εμπρος
.
.
.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΤΟΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗΣ
ΣΤΗΝ ΙΛΙΑΔΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ -ραψωδια Ζ'-στιχοι 368-502
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
ο Ομηρος με μεγαλη δεξιοτεχνια περιγραφει τη συναντηση του Εκτορα
με την Ανδρομαχη,συγκινητικες στιγμες απο το μεγαλειο των ανθρωπινων
συναισθηματων-πολυ τρυφερη ειναι η σκηνη με το μωρο παιδι τον Αστυ-
ανακτα οταν παει ο πατερας του να το παρει να τ'αγκαλιασει κι εκεινο τρο-
μαζοντας απο τη λαμψη της περικεφαλαιας του κλαιει δυνατα
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια Ζ'-στιχοι 368-502-μεταφραση χ.ν.κουβελης]
Ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας, 370
οὐδ' εὗρ' Ἀνδρομάχην λευκώλενον ἐν μεγάροισιν,
ἀλλ' ἥ γε ξὺν παιδὶ καὶ ἀμφιπόλῳ ἐϋπέπλῳ
πύργῳ ἐφεστήκει γοόωσά τε μυρομένη τε.
Ἕκτωρ δ' ὡς οὐκ ἔνδον ἀμύμονα τέτμεν ἄκοιτιν
ἔστη ἐπ' οὐδὸν ἰών, μετὰ δὲ δμῳῇσιν ἔειπεν·
εἰ δ' ἄγε μοι δμῳαὶ νημερτέα μυθήσασθε·
πῇ ἔβη Ἀνδρομάχη λευκώλενος ἐκ μεγάροιο;
ἠέ πῃ ἐς γαλόων ἢ εἰνατέρων ἐϋπέπλων
ἢ ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι
Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται; 380
Τὸν δ' αὖτ' ὀτρηρὴ ταμίη πρὸς μῦθον ἔειπεν·
Ἕκτορ ἐπεὶ μάλ' ἄνωγας ἀληθέα μυθήσασθαι,
οὔτέ πῃ ἐς γαλόων οὔτ' εἰνατέρων ἐϋπέπλων
οὔτ' ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι
Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται,
ἀλλ' ἐπὶ πύργον ἔβη μέγαν Ἰλίου, οὕνεκ' ἄκουσε
τείρεσθαι Τρῶας, μέγα δὲ κράτος εἶναι Ἀχαιῶν.
ἣ μὲν δὴ πρὸς τεῖχος ἐπειγομένη ἀφικάνει
μαινομένῃ ἐϊκυῖα· φέρει δ' ἅμα παῖδα τιθήνη.
Ἦ ῥα γυνὴ ταμίη, ὃ δ' ἀπέσσυτο δώματος Ἕκτωρ 390
τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖτις ἐϋκτιμένας κατ' ἀγυιάς.
εὖτε πύλας ἵκανε διερχόμενος μέγα ἄστυ
Σκαιάς, τῇ ἄρ' ἔμελλε διεξίμεναι πεδίον δέ,
ἔνθ' ἄλοχος πολύδωρος ἐναντίη ἦλθε θέουσα
Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἠετίωνος
Ἠετίων ὃς ἔναιεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ
Θήβῃ Ὑποπλακίῃ Κιλίκεσσ' ἄνδρεσσιν ἀνάσσων·
τοῦ περ δὴ θυγάτηρ ἔχεθ' Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ.
ἥ οἱ ἔπειτ' ἤντησ', ἅμα δ' ἀμφίπολος κίεν αὐτῇ
παῖδ' ἐπὶ κόλπῳ ἔχουσ' ἀταλάφρονα νήπιον αὔτως 400
Ἑκτορίδην ἀγαπητὸν ἀλίγκιον ἀστέρι καλῷ,
τόν ῥ' Ἕκτωρ καλέεσκε Σκαμάνδριον, αὐτὰρ οἱ ἄλλοι
Ἀστυάνακτ'· οἶος γὰρ ἐρύετο Ἴλιον Ἕκτωρ.
ἤτοι ὃ μὲν μείδησεν ἰδὼν ἐς παῖδα σιωπῇ·
Ἀνδρομάχη δέ οἱ ἄγχι παρίστατο δάκρυ χέουσα,
ἔν τ' ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε·
δαιμόνιε φθίσει σε τὸ σὸν μένος, οὐδ' ἐλεαίρεις
παῖδά τε νηπίαχον καὶ ἔμ' ἄμμορον, ἣ τάχα χήρη
σεῦ ἔσομαι· τάχα γάρ σε κατακτανέουσιν Ἀχαιοὶ
πάντες ἐφορμηθέντες· ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη 410
σεῦ ἀφαμαρτούσῃ χθόνα δύμεναι· οὐ γὰρ ἔτ' ἄλλη
ἔσται θαλπωρὴ ἐπεὶ ἂν σύ γε πότμον ἐπίσπῃς
ἀλλ' ἄχε'· οὐδέ μοι ἔστι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ.
ἤτοι γὰρ πατέρ' ἁμὸν ἀπέκτανε δῖος Ἀχιλλεύς,
ἐκ δὲ πόλιν πέρσεν Κιλίκων εὖ ναιετάουσαν
Θήβην ὑψίπυλον· κατὰ δ' ἔκτανεν Ἠετίωνα,
οὐδέ μιν ἐξενάριξε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ,
ἀλλ' ἄρα μιν κατέκηε σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισιν
ἠδ' ἐπὶ σῆμ' ἔχεεν· περὶ δὲ πτελέας ἐφύτευσαν
νύμφαι ὀρεστιάδες κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο. 420
οἳ δέ μοι ἑπτὰ κασίγνητοι ἔσαν ἐν μεγάροισιν
οἳ μὲν πάντες ἰῷ κίον ἤματι Ἄϊδος εἴσω·
πάντας γὰρ κατέπεφνε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
βουσὶν ἐπ' εἰλιπόδεσσι καὶ ἀργεννῇς ὀΐεσσι.
μητέρα δ', ἣ βασίλευεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ,
τὴν ἐπεὶ ἂρ δεῦρ' ἤγαγ' ἅμ' ἄλλοισι κτεάτεσσιν,
ἂψ ὅ γε τὴν ἀπέλυσε λαβὼν ἀπερείσι' ἄποινα,
πατρὸς δ' ἐν μεγάροισι βάλ' Ἄρτεμις ἰοχέαιρα.
Ἕκτορ ἀτὰρ σύ μοί ἐσσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
ἠδὲ κασίγνητος, σὺ δέ μοι θαλερὸς παρακοίτης· 430
ἀλλ' ἄγε νῦν ἐλέαιρε καὶ αὐτοῦ μίμν' ἐπὶ πύργῳ,
μὴ παῖδ' ὀρφανικὸν θήῃς χήρην τε γυναῖκα·
λαὸν δὲ στῆσον παρ' ἐρινεόν, ἔνθα μάλιστα
ἀμβατός ἐστι πόλις καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχος.
τρὶς γὰρ τῇ γ' ἐλθόντες ἐπειρήσανθ' οἱ ἄριστοι
ἀμφ' Αἴαντε δύω καὶ ἀγακλυτὸν Ἰδομενῆα
ἠδ' ἀμφ' Ἀτρεΐδας καὶ Τυδέος ἄλκιμον υἱόν·
ἤ πού τίς σφιν ἔνισπε θεοπροπίων ἐῢ εἰδώς,
ἤ νυ καὶ αὐτῶν θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει.
Τὴν δ' αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· 440
ἦ καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει γύναι· ἀλλὰ μάλ' αἰνῶς
αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους,
αἴ κε κακὸς ὣς νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο·
οὐδέ με θυμὸς ἄνωγεν, ἐπεὶ μάθον ἔμμεναι ἐσθλὸς
αἰεὶ καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι
ἀρνύμενος πατρός τε μέγα κλέος ἠδ' ἐμὸν αὐτοῦ.
εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
ἔσσεται ἦμαρ ὅτ' ἄν ποτ' ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο.
ἀλλ' οὔ μοι Τρώων τόσσον μέλει ἄλγος ὀπίσσω, 450
οὔτ' αὐτῆς Ἑκάβης οὔτε Πριάμοιο ἄνακτος
οὔτε κασιγνήτων, οἵ κεν πολέες τε καὶ ἐσθλοὶ
ἐν κονίῃσι πέσοιεν ὑπ' ἀνδράσι δυσμενέεσσιν,
ὅσσον σεῦ, ὅτε κέν τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
δακρυόεσσαν ἄγηται ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας·
καί κεν ἐν Ἄργει ἐοῦσα πρὸς ἄλλης ἱστὸν ὑφαίνοις,
καί κεν ὕδωρ φορέοις Μεσσηΐδος ἢ Ὑπερείης
πόλλ' ἀεκαζομένη, κρατερὴ δ' ἐπικείσετ' ἀνάγκη·
καί ποτέ τις εἴπῃσιν ἰδὼν κατὰ δάκρυ χέουσαν·
Ἕκτορος ἧδε γυνὴ ὃς ἀριστεύεσκε μάχεσθαι 460
Τρώων ἱπποδάμων ὅτε Ἴλιον ἀμφεμάχοντο.
ὥς ποτέ τις ἐρέει· σοὶ δ' αὖ νέον ἔσσεται ἄλγος
χήτεϊ τοιοῦδ' ἀνδρὸς ἀμύνειν δούλιον ἦμαρ.
ἀλλά με τεθνηῶτα χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτοι
πρίν γέ τι σῆς τε βοῆς σοῦ θ' ἑλκηθμοῖο πυθέσθαι.
Ὣς εἰπὼν οὗ παιδὸς ὀρέξατο φαίδιμος Ἕκτωρ·
ἂψ δ' ὃ πάϊς πρὸς κόλπον ἐϋζώνοιο τιθήνης
ἐκλίνθη ἰάχων πατρὸς φίλου ὄψιν ἀτυχθεὶς
ταρβήσας χαλκόν τε ἰδὲ λόφον ἱππιοχαίτην,
δεινὸν ἀπ' ἀκροτάτης κόρυθος νεύοντα νοήσας. 470
ἐκ δ' ἐγέλασσε πατήρ τε φίλος καὶ πότνια μήτηρ·
αὐτίκ' ἀπὸ κρατὸς κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ,
καὶ τὴν μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὶ παμφανόωσαν·
αὐτὰρ ὅ γ' ὃν φίλον υἱὸν ἐπεὶ κύσε πῆλέ τε χερσὶν
εἶπε δ' ἐπευξάμενος Διί τ' ἄλλοισίν τε θεοῖσι·
Ζεῦ ἄλλοι τε θεοὶ δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι
παῖδ' ἐμὸν ὡς καὶ ἐγώ περ ἀριπρεπέα Τρώεσσιν,
ὧδε βίην τ' ἀγαθόν, καὶ Ἰλίου ἶφι ἀνάσσειν·
καί ποτέ τις εἴποι πατρός γ' ὅδε πολλὸν ἀμείνων
ἐκ πολέμου ἀνιόντα· φέροι δ' ἔναρα βροτόεντα 480
κτείνας δήϊον ἄνδρα, χαρείη δὲ φρένα μήτηρ.
Ὣς εἰπὼν ἀλόχοιο φίλης ἐν χερσὶν ἔθηκε
παῖδ' ἑόν· ἣ δ' ἄρα μιν κηώδεϊ δέξατο κόλπῳ
δακρυόεν γελάσασα· πόσις δ' ἐλέησε νοήσας,
χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε·
δαιμονίη μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ·
οὐ γάρ τίς μ' ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄϊδι προϊάψει·
μοῖραν δ' οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,
οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.
ἀλλ' εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σ' αὐτῆς ἔργα κόμιζε 490
ἱστόν τ' ἠλακάτην τε, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε
ἔργον ἐποίχεσθαι· πόλεμος δ' ἄνδρεσσι μελήσει
πᾶσι, μάλιστα δ' ἐμοί, τοὶ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν.
Ὣς ἄρα φωνήσας κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ
ἵππουριν· ἄλοχος δὲ φίλη οἶκον δὲ βεβήκει
ἐντροπαλιζομένη, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέουσα.
αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας
Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο, κιχήσατο δ' ἔνδοθι πολλὰς
ἀμφιπόλους, τῇσιν δὲ γόον πάσῃσιν ἐνῶρσεν.
αἳ μὲν ἔτι ζωὸν γόον Ἕκτορα ᾧ ἐνὶ οἴκῳ· 500
οὐ γάρ μιν ἔτ' ἔφαντο ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο
ἵξεσθαι προφυγόντα μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν.
.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
αφου ετσι μιλησε αναχωρησε ο Εκτορας με τη λαμπερη περικεφαλαια
και σε λιγο εφτασε στο καλοχτισμενο σπιτι του
εκει μεσα στ'αρχοντικο δεν βρηκε την Ανδρομαχη με τ'ασπρα μπρατσα
γιατι αυτη με το παιδι και την υπηρετρια με τ'ομορφο λεπτο φορεμα
ψηλα στο πυργο εστεκε θρηνωντας και κλαιγοντας
τοτε ο Εκτορας οταν μεσα δεν βρηκε την ευγενικη γυναικα του
σταθηκε στην εξωπορτα και ρωτησε τις αιχμαλωτες σκλαβες να του πουν
ελατε σκλαβες πεστε μου με ασφαλτα λογια
που πηγε η Ανδρομαχη με τ'ασπρα μπρατσα φευγοντας απ'το απιτι,
μηπως πηγε σε καποια απ'τις συνυφαδες της η' πηγε σε καποια
απ'τις κουνιαδες της με τα ομορφα λεπτα φορεματα
η' βγηκε για να παει στο ναο της Αθηνας οπου μαζι με τις αλλες
Τρωαδιτισες με τα ομορφα μαλλια την τρομερη θεα να παρακαλεσουν
σ'αυτον απαντησε η πανεξυπνη οικονομα του σπιτιου κι ειπε:
Εκτορα αφου με διεταξες ,να πω ολη την αληθεια
δεν πηγε σε καποια απ'τις συνυφαδες της ουτε πηγε σε καποια
απ'τις κουνιαδες της με τα ομορφα λεπτα φορεματα
ουτε βγηκε για να παει στο ναο της Αθηνας οπου μαζι με τις αλλες
Τρωαδιτισες με τα ομορφα μαλλια την τρομερη θεα να παρακαλεσουν
αλλα στον ψηλο πυργο ανεβηκε του Ιλιου οταν ακουσε
πως κατατροπωθηκαν οι Τρωες και τεραστια η επικρατηση των Αχαιων
εκεινη τρεχοντας φθανει στο τειχος σαν τρελλη ομοια κουβαλωντας
μαζι και το παιδι η παραμανα
ετσι του μιλησε η οικονομα κι απ'το σπιτι εξω ορμησε ο Εκτορας
στην ιδια στρατα που'χε περασει πριν στους στερεους δρομους
κι οταν εφτασε στις Σκαιες Πυλες διασχιζοντας τη μεγαλη πολιτεια
κι απο κει περνωντας θα'βγαινε στη πεδιαδα ειδε απεναντι του
να'ρχεται τρεχοντας η πολυακριβη γυναικα του η Ανδρομαχη
η κορη του μεγαλοκαρδου Ηετιωνα που κατω απο την δασωδη
Πλακα κατοικει της Θηβας και στους ανδρες της Υποπλακιας της Κιλικιας
βασιλευει
εκεινη απεναντι του σταθηκε και μαζι η υπηρετρια ηρθε εχοντας
στην αγκαλια τ'αθωο μωρο τ'αγαπημενο παιδι του τον Εκτοριδη
παρομοιο με πανεμορφο αστερι που ο Εκτορας το φωναζε Σκαμανδριο
κι οι αλλοι Αστυανακτα γιατι ο Εκτορας εσωζε το Ιλιο τη πολη
κι αυτος χαμογελασε οταν ειδε το παιδι δεν ειπε λεξη
κι η Ανδρομαχη σταθηκε κοντα του χυνοντας δακρυα
και του'σφιξε το χερι και του μιλησε κι αυτα τα λογια του'πε
γενναιε μου θα σ'αφανισει η μεγαλη σου ορμη κι αντρεια
δεν λυπασαι το μωρο ετουτο παιδι κι εμενα την αμοιρη που γρηγορα
θα μεινω χηρα σου γιατι γρηγορα θα σε κατασπαραξουν οι Αχαιοι
ολοι ορμωντας καταπανω σου.σε μενα ποιο το οφελος θα'ναι αν σε χασω
προτιμω να μπω στο χωμα δεν θα'ναι αλλη θαλπωρη για μενα
γιατι αν εχεις τετοια τυχη θα'χω μοναχα μεγαλα βασανα
και δεν εχω ουτε τον πατερα μου ουτε την σεβαστη μου μανα
τον πατερα μου τον σκοτωσε ο θεικος Αχιλλεας
οταν πηρε τη πολη των Κιλικων την πλουσια Θηβα την Υψιπυλον
σκοτωσε τον Ηετριωνα
ομως δεν τον εγδυσε,στην καρδια του βαθεια τον σεβαστηκε
με τα περιτεχνα οπλα του τον εκαψε και σηκωσε μνημα
και γυρω φυτεψαν φτελιες οι νυμφες του βουνου οι κορες του Δια
που ριχνει τις καταιγιδες
και τα εφτα αδερφια μου,χαρα στο σπιτι μου,ολα την ιδια μερα κατεβηκαν
στον Αδη,ολα τα σκοτωσε ο Αχιλλεας που'ναι στα ποδια γρηγορος
μεσα στα βαριοποδα βοδια και στ'ασπρα προβατα τα βρηκε
και τη μητερα που βασιλευε στη κατω Πλακα τη δασωδη εδω την εφερε
μαζι μ'αλλα λαφυρα κι αφου την απελευθερωσε παιρνωντας αμετρητα
λυτρα στο σπιτι του πατερα την σημαδεψε και τη σκοτωσε η τοξευτρα Αρτεμη
Εκτορα τωρα εσυ'σαι ο πατερας μου κι η σεβαστη μου μανα
κι αδερφος,εσυ κι ο δυνατος συντροφος στο κρεβατι
ελα λυπησου μας τωρα κι εδω μεινε στο πυργο και μην αφησεις το παιδι
ορφανο και χηρα τη γυναικα και το στρατο κρατησε τον κοντα στην αγριοσυκια
εκει που'ναι η πολη περισσοτερο διαβατη κι ευκολα περνιεται το τειχος
τρεις φορες ηρθαν κι απο'κει δοκιμασαν ν'ανεβουν οι πιο αντρειωμενοι
οι δυο οι Αιαντες κι ο πολυδοξασμενος Ιδομενεας και οι δυο γιοι του Ατρεα
και του Τυδεα ο σκληροτραχηλος γιος
η' τους το φανερωσε καποιος που ξερει καλα τους χρησμους των θεων
η' τους παροτρυνει η ισχυρη ορμη τους και τους καθοδηγει
και της αποκριθηκε ο ανδρειος Εκτορας με τη λαμπερη περικεφαλαια
κι εμενα ολ'αυτα με νοιαζουν γυναικα αλλα ντρεπομαι τρομερα τους Τρωες
και τις Τρωαδιτισες με τα μακρια λεπτα φορεματα να απομακρυνομαι απ'τον πολεμο
σαν τιποτενιος
μητε η καρδια μου το οριζει επειδη εμαθα να'μαι γενναιος παντοτε
και με τους πρωτους απ'τους Τρωες να μαχομαι και να επιθυμω τη μεγαλη δοξα
του πατερα μου μα και τη δικη μου
γιατι πολυ καλα το ξερω και στο μυαλο και στη καρδια πως καποτε θα'ρθει μερα
που θα χαθει η Τροια το ιερο Ιλιο κι ο Πριαμος ο αξιος ακοντιστης
κι ο ολος ο λαος του
αλλα δεν με νοιαζει τοσο για τα βασανα που θα'ρθουν στους Τρωες
ουτε γι'αυτη την Εκαβη ουτε για τον βασιλια Πριαμο ουτε για τ'αδερφια
οπου πολλοι κι αντρειοι θα κυλιστουν στη σκονη απο αντρες εχθρους
οσο για σενα οταν καποιος απ'τους Αχαιους με τα χαλκινα οπλα
σου στερησει την ελευτερια και σε συρει μακρια δακρυσμενη
και στο Αργος εισαι και σε ξενης αφεντρας τον αργαλειο υφαινεις
και νερο κουβαλας απ'τη Μεσσηιδα η' απ'την Υπερεια χωρις να θελεις
πανισχυρος να σε βαραινει εξαναγκασμος
και καποτε καποιος να πει βλεποντας σε να χυνεις δακρυα
για δεστε τη γυναικα του Εκτορα που'ταν στη μαχη ο πρωτος αναμεσα
στους Τρωες τους αλογοδαμαστες οταν το Ιλιον πολιορκουσαν
ετσι θα πει καποτε καποιος και μεσα σου θ'αναψει καινουργιος πονος
για κεινον τον αντρα που θα'μποδιζε τη σκλαβια σου
καλυτερα πεθαμενος να μη ζω να 'μαι στη γη χωμενος
προτου ακουσω τη κραυγη σου οταν με βια θα σε σερνουν
ετσι ειπε και το παιδι λαχταρισε να παρει στα χερια του ο λαμπερος Εκτορας
το παιδι εσκουξε και χωθηκε τρομασγμενο να κρυφτει στο στηθος της παραμανας
με την ομορφη ζωνη οταν ειδε την οψη τ'αγαπητου πατερα
φοβηκε απ'τον χαλκο που'χε κι απ'την αλογισια χαιτη που σειστηκε απ'τη κορυφη
της περικεφαλαιας
μ'αυτο γελασε ο αγαπητος πατερας κι η σεβαστη μανα
κι αμεσως απ'το κεφαλι εβγαλε τη περικεφαλαια ο λαμπερος Εκτορας
και την ακουμπησε στο χωμα οπου λαμποκοπουσε
κι επειτα στα χερια του παιρνει τ'αγαπητο παιδι το φιλησε κι ειπε ευχομενος
στο Δια στους αλλους θεους
Δια κι οι αλλοι θεοι δωστε και σε τουτο το παιδι μου οπως κι εγω
να γινει ξεχωριστος αναμεσα στους Τρωες
δωστε του ζωη ευτυχισμενη και κραταιως το Ιλιο να κυβερνησει
και καποτε καποιος να πει
ετουτος πολυ ανωτερος απ'τον πατερα του
οταν απ'τον πολεμο ανεβαινοντας φερνει λαφυρα αιματωβαμενα
αρματα του εχθρου που σκοτωσε κι η μανα βαθεια μεσα της να χαιρεται
ετσι ειπε και στα χερια της αγαπημενης γυναικας αφησε το παιδι
κι αυτη το δεχτηκε στο ευωδιασμενο στηθος της γελωντας και κλαιγοντας
ο αντρας της οταν αυτο ειδε την συμπονεσε και με το χερι του τη χαιδεψε
κι αυτα τα λογια της ειπε
καλη μου μη μου τοσο στη καρδια πικραινεσαι γιατι κανενας ανθρωπος
δεν θα με στειλει στον Αδη πριν να'ρθει η ωρα μου
σου λεω πως απ'τη μοιρα του κανεις απ'τους ανθρωπους δεν μπορει να ξεφυγει
ειτε δειλος ειτε αντρειος επειδη ετσι ειναι απ'τη πρωτη φορα που γεννηθηκαν
ελα στο σπιτι πηγαινε και για τις δουλειες σου φροντιζε
τον αργαλειο και τη ροκα και τις υπηρετριες διαταζε να δουλευουν
ο πολεμος ειναι μελημα των αντρων ολων,και περισσοτερο εμενα,
οσων μεσα στο Ιλιο γεννηθηκαν
ετσι αφου μιλησε ο λαμπερος Εκτορας σηκωσε απ'το χωμα την αλογισια
περικεφαλαια και η αγαπημενη γυναικα τραβηξε για το σπιτι συχνα γυρνωντας πισω
το κεφαλι και χυνωντας δακρυα
σε λιγο επειτα εφτασε στο καλοχτισμενο αρχοντικο του αντροφονια Εκτορα
εκει μεσα βρηκε τις πολλες υπηρετριες και τις διεταξε θρηνο ολες να σηκωσουν
ετσι θρηνουσαν ακομα ζωντανο τον Εκτορα στο σπιτι του μεσα
γιατι πια δεν ελπιζαν να τον δουν απ'τον πολεμο να γυριζει ξεφευγοντας
απ'τη μανια κι απ'τα χερια των Αχαιων
.
.
.
Ηριννα αρχαια ποιητρια-το ποιημα Αλακαταν-Ηλακατην-μεταφραση-_χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η Ηριννα και η Βαυκις-_χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ηριννα αρχαια ποιητρια_χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΗΡΙΝΝΑ Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΙΗΤΡΙΑ [4ος αιωνας π.Χ] και το ποιημα της ''Ηλακατη''
-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
ΗΡΙΝΝΑ
Αρχαια Ελληνιδα ποιητρια απο την Τηλο[4ος αιωνας π.χ]
[Ηριννα>Εαρ>Ανοιξιατικη]
γραφει το Λεξικο της Σουδας για την Ηριννα:
Ηριννα Τεια[an Τηνια]η' Λεσβια,ως λεγουσι δε αλλοι ,
Τηλια[Τηλος δε εστι νησιδιον εγγυς Κνιδου].τινες δε και
Ροδιαν αυτην εδοξασαν.ην δε εποποιος.εγραψεν Ηλακατην.
ποιημα δε εστιν αιολικη και δωριδι διαλεκτω.επων τ'.
εποιησε δε και επιγραμματα.τελευτα παρθενος εννιακαιδεκετις.
οι δε στιχοι αυτης εκριθησαν ισοι Ομηρου.ην δε εταιρα Σαπφους
και ομοχρονος.
[η Ηριννα ηταν απο την Τηνο η' τη Λεσβο,οπως λενε αλλοι
ηταν απο τη Τηλο[η Τηλος ειναι ενα νησακι κοντα στη Κνιδο]
καποιοι πιστευουν πως ηταν απο τη Ροδο.ηταν ποιητρια,
εγραψε την Ηλακατην.το ποιημα ειναι γραμμενο στην αιολικη
και στη δωρικη διαλεκτο.και επη.εγραψε και επιγραμματα.
πεθανε παρθενος δεκαενια χρονων.οι στιχοι της κριθηκαν
ισαξιοι με τους στιχους του Ομηρου.ηταν φιλη της Σαπφους
και εζησε στα ιδια χρονια μ'αυτην]
κατα το λεξικο της Σουδας η Ηριννα ηταν φιλη και συγχρονη της Σαπφως.
η Σαπφω εζησε τον 7ο αιωνα-[630 -570 π.Χ]
ομως κατα τον εκκλησιαστικο συγγραφεα Ευσεβιο της Καισαρειας στο καταλογο
των Χρονικων του η Ηριννα εζησε στην εποχη της 107ης Ολυμπιαδος,το 352 π.χ
πεθανε 19 χρονων
εγραψε την Αλακαταν[Ηλακατην]ενα ποιημα αποτελουμενο απο 300 εξαμετρους
στιχους,εχουν διασωθει σε αποσπασματικη κατασταση μονο 54 στιχοι,σε έναν
πάπυρο,περιπου τον 2ο αιώνα μ.Χ. που βρέθηκε το 1928. ο πάπυρος βρίσκεται
στην Biblioteca Medicea Laurenziana.
-η ποιηση της Ηριννας θαυμαζονταν πολυ
-ενα επιγραμμα αγνώστου για την Ηριννα απο την Παλατινή Ανθολογία, ΙΧ 190:
οἱ δὲ στίχοι αὐτῆς ἐκρίθησαν ἐνάμιλλοι τοῖς Ὁμήρου.
ἀπῆλθε δὲ ἐννεακαιδεκέτις.
Δήλωσις δὲ τῶν ῥηθέντων καὶ τὸ εἰς αὐτὴν ἐπίγραμμα τοῦτο·
«Λέσβιον Ἠρίννης τόδε κηρίον, ἁδὺ τὸ μικρόν,
ἀλλ' ὅλον ἐκ Μουσέων κιρνάμενον μέλιτι. οἱ δὲ
τριηκόσιοι αὐτῆς στίχοι ἶσοι Ὁμήρῳ τῆς καὶ
παρθενικῆς ἐννεακαιδεκάτευς,...
[οι στιχοι της κριθηκαν ισαξιοι των Ομηρικων
εφυγε απ'τη ζωη δεκαεννια χρονων
Αποδειξη γι'αυτα που λεω το επιγραμμα που γραφτηκε γι'αυτην:
Αυτη ειναι της Ηριννας η Λεσβιακη κερηθρα,μικρη γλυκεια,
γεματη ολη απ'το μελι των Μουσων.κι οι τριακοσιοι στιχοι της
ισαξιοι των στιχων του Ομηρου και σε παρθενικη ηληκια πεθανε
μολις δεκαεννια χρονων]
η μητερα της Ηριννας ηταν πολυ αυταρχικη και την εξαναγκαζε
συνεχεια να γνεθει στη ροκα[ηλακατη]και να υφαινει.στον αργαλειο
εκεινες τις ωρες της κοπιαστικης εξαναγκαστικης δουλειας η μικρη κι ευαισθητη
ποιητρια εμπνεονταν τους τρυφερους λυρικους της στιχους [κατεχομενη πλη-
ρως απ'τις Μουσες]
....ἣ καὶ ἐπ' ἠλακάτῃ μητρὸς φόβῳ καὶ ἐφ' ἱστῷ
ἑστήκει Μουσῶν λάτρις ἐφαπτομένη.
-στο ποιημα Αλακαταν [Ηλακατην] περιγραφει με θαυμαστο λυρικο τροπο γεματο
ευγενικα συναισθηματα και μεγαλη συγκινηση τη νοσταλγια της για τη παιδικη
της ζωη με τις αλλες κοπελλες και τα παιχνιδια τους.
-αναφερεται ιδιαιτερα στην αγαπημενη της φιλη Βαυκιδα που παντρευτηκε και
πεθανε στο ανθος της ηληκιας της 19 χρονων.
και πως της απαγορευθηκε,δεν επιτρεπονταν,να παραβρεθει στη κηδεια της Βαυ-
κιδας να θρηνησει να κλαψει να τραβηξει τα μαλλια της για την αγαπημενη φιλη
κι ηταν κλεισμενη στο δωματιο της πολυ λυπημενη και απελπισμενη
[μια αρχαια δεισιδαιμονια που κρατησε μεχρι τα νεωτερα χρονια.να μην επιτρεπεται
σε μικρα και νεαρα ανυπαντρα κοριτσια να παραβρισκονται σε κηδειες].
-ενα παιδικο παιχνιδι που επαιζαν τα κοριτσια ηταν η Χελωνα[Χελυννη].
το αρχαιο παιχνιδι της Χελωνας:
χαραζανε στο χωμα ενα κυκλο και μεσα καθονταν ενα κοριτσι.
τ'αλλα κοριτσια ετρεχαν γυρω-γυρω στο κυκλο εξωτερικα και
ρωτουσαν διαφορα το κοριτσι-Χελωνα κι εκεινη απαντουσε,
ταυτοχρονα προσπαθουσε να πιασει καποια απ'τα κοριτσια,
αν επιανε καποια τοτε εκεινη εκανε τη χελωνα,και το παιχνιδι
συνεχιζονταν με χαρα και ξεγνοισια
-τα κοριτσια ρωτουσαν τη χελωνα:
χελύννη-χελύννη, τι ποιείς εν τω μέσω;
[χελώνα-χελώνα, τι κάνεις εκει μεσα;]
κι εκεινη απαντούσε:
έρια μαρύομαι και κρόκην Μιλησίαν
μαλλία γνεθω κι απ'τη Μιλητο νημα βαμμενο κροκο
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] χελύνναν
’[..]λ̣ισχ̣ω’ μ̣έγ̣' ἄϋσα· φ[ ⏑ –⏔ –⏑] χ̣ελύννα
[ἁλ]λ̣ομένα μεγάλασ̣ [μαλακὸν περὶ] χορτίον αὐλᾶς.
σ'επιασα φωναζωντας ''χελωνα''
και γυροφερνες με μεγαλα πηδηματα πανω στο μαλακο
χορταρι της αυλης-
-θυμαται και τη Μορμω,το Μπαμπουλα,ποσο πολυ τρομαζε ολα τα παιδια
με τα τεραστια αυτια στο κεφαλι της που περπατουσε με τα τεσσερα ποδια
κι αλλαζε συνεχεια μορφη τη μια μετα την αλλη
ἇι̣ μικρᾶι στ[ ⏔ –⏔ – ]ν̣ φόβον ἄ̄γαγε Μο[ρ]μώ,
[τᾶ]σ̣ ἐν μὲν κο[ρυφᾶι μεγάλ' ὤ]ατα, ποσσὶ δὲ φοιτῆι
[τέ]τ̣ρ̣[α]σιν· ἐκ δ' [ἑτέρας ἑτέραν] μετεβάλλετ' ὀπωπάν
.
οι 54 αποσπασματικα σωζομενοι στιχοι του ποιηματος:
ΑΛΑΚΑΤΑΝ
τουτόθεν εἰς Ἀίδαν κενεὰ διανήχεται ἀχώ·
σιγὰ δ' ἐν νεκύεσσι, τὸ δὲ σκότος ὄσσε κατέρρει
col I huius columnae perierunt sex uersus.
1b.1
[ ].κ[ ]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] ἐοίσ̣[α]ς-
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]ε κώρας
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]σ̣ι νύμφαι·
1b.5
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] χελύνναν
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ς]ελάννα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ χε]λ̣ύννα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]τ̣ε̣ λῆς[⏒]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ ]ώ̣ι̣κ̣ει·
1b.10
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]α φύλλοις
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ μ]α̣λάσσ̣ει·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ σε]λ̣άνναν
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ ἀμ]νίδ̣α πέξα[ι]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ ἐς βαθ]ὺ̣ κῦμα
col. II
1b.15
[λε]υκᾶν μαινομέν[οισιν ἐσάλατο π]ο̣σ̣σ̣ὶ̣ν̣ ἀφ' ἵ[π]π̣ω̣[ν]·’
’[..]λ̣ισχ̣ω’ μ̣έγ̣' ἄϋσα· φ[ ⏑ –⏔ –⏑] χ̣ελύννα
[ἁλ]λ̣ομένα μεγάλασ̣ [μαλακὸν περὶ] χορτίον αὐλᾶς.
[τα]ῦ̣τά τῠ, Βαυκὶ τάλαι[να, βαρὺ στονα]χεῖσα γόημ[ι]·
[τα]ῦτά μοι ἐν κρα[δίαι ⏔ –⏔] παίχνια κεῖται
1b.20
θέρμ' ἔτι· τῆν[α δὲ τοῖσιν ἀθ]ύ̣ρ̣ομες ἄνθρακες ἤδη,
δαγύ[δ]ων τε χ̣[ ⏑ –⏔ – ]ί̣δε̣ς ἐν θαλάμοισι
νύμ[φαι]σιν [⏔ –⏔ – ]έες· ἅ τε πὸτ ὄρθρον
μάτηρ ἀε̣[ίδοισα ⏑ –⏔ ]οισιν ἐρεί̣θο̣ις
τ̣ήνας ἦλθ[ε ⏑ –⏔ – μέ]ν̣α ἀμφ' ἁλίπαστον,
1b.25
ἇι̣ μικρᾶι στ[ ⏔ –⏔ – ]ν̣ φόβον ἄ̄γαγε Μο[ρ]μώ,
[τᾶ]σ̣ ἐν μὲν κο[ρυφᾶι μεγάλ' ὤ]ατα, ποσσὶ δὲ φοιτῆι
[τέ]τ̣ρ̣[α]σιν· ἐκ δ' [ἑτέρας ἑτέραν] μετεβάλλετ' ὀπωπάν.
ἁνίκα δ' ἐς [λ]έχος [ἀνδρὸς ἔβας, τ]ό̣κα πάν̣τ̣' ἐλέλασο,
ἅσσ' ἔτι̣ νηπιάσα̣[σα] τ[εᾶς παρὰ] ματρὸς ἄκουσας,
1b.30
[Β]αυκὶ φίλα· λάθα[ν...] ε[ (–)⏔ –] Ἀφρο[δ]ίτα.
τῷ τῠ κατακλαίοισα τα̣[ –⏔ – ].... λείπω·
ο̣ὐ̣ [γ]άρ μοι πόδες [ἐντὶ λιπῆν] ἄ̣π̣ο δῶμα βέβαλοι,
οὐ̣δ̣' ἐσιδῆν φαέε[σσι θέλω νέ]κυν, οὐδὲ γοᾶσαι
γυμναῖσιν χαίταισιν, [ἐπεὶ φο]ινίκεος αἰδώς
col. III
1b.35
δρύπτε[ι] μ' ἀμφι̣[χ]υ[θεῖσα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αἰε̣[ὶ] δὲ προπάροιθ[ε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἐννεα[και]δέκατος [⏔ –⏔ – ἐνιαυτός]
Ἠρ̣ίνν̣α̣[ι τ]ε φίλᾱι π[ ⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἀλακάταν ἐ[ς]ορεῖ̣[σα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.40
γνῶθ' ὅτι τοι κ[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἀμφ[έ]λ̣ικε̣ς γελ̣[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
ταῦτ' αἰδώς μ' [⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
παρθε̣[ν]ίοισι̣[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
δερκομένα δ' ἐγ̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.45
καὶ χαίταν̣ αν̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
πραϋλόγοι πο̣[⌊λιαί, ταὶ γήραος ἄνθεα θνατοῖς⌋]·
τῷ̣ τῠ, φίλα, φο̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
Βαυκί, κατακλα̣[ί –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒],
ἃν φλόγα μι̣ν τ̣[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.50
ὠρυγᾶς ἀΐοισα̣ ο[ (⏑) –⏔ –⏑⏑ –⏒].
ὦ πολλὰν Ὑμέν̣[αιε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
πολλὰ δ' ἐπιψαύ[οισα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
[π]ά̣νθ̣' ἑνός, ὦ Ὑμ[έναιε, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αἰαῖ, Βαυκὶ τάλαιν[α, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
.
ΗΛΑΚΑΤΗ
.
απο'δω πανω φτανει στην ερημια του Αδη κατω ο αντιλαλος
αλλα δεν μιλουν οι νεκροι και το σκοταδι πεφτει στα ματια
1b.1
[ ].κ[ ]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –εμοιαζες
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]κοριτσια
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]νυφες
1b.5
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] χελωνα
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ς]σεληνη
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ χελωνα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]τ̣ε̣ λῆς[⏒]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ ]ώ̣ι̣κ̣ει·
1b.10
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]στα φυλλα
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ μαλακωνει
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ σεληνη
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ σφαζει την αρναδα
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ στο βαθυ κυμα
col. II
1b.15.
με ποση ορμη στα ποδια πηδηξες απ'τ'ασπρα τ'αλογα .
σ'επιασα φωναζοντας ''χελωνα''
και γυροφερνες με μεγαλα πηδηματα πανω στο μαλακο
χορταρι της αυλης
αυτα Βαυκιδα κακοτυχη με κανουν βαρια ν'αναστεναζω
να θρηνω
αυτα βαθεια μεσ'τη καρδια μου παραμενουν χαραγμενα
1b.20
ακομα ειναι ζεστα,τωρα πια ολα αυτα εγιναν σταχτη
χωρις εγνοιες με τις κουκλες στα χερια μας παιζαμε
μεσα στα δωματια
σαν νυφες
και με το ξημερωμα ερχονταν η μανα φωναζοντας
να μοιρασεις το μαλλι στις υφαντρες
και σου φωναζε και το παστο το κρεας να μοιρασεις
1b.25
αχ μικρες θυμασαι ποσο φοβομασταν τη Μορμω
που'χε μεγαλα στο κεφαλι αυτια και με τα τεσσερα ποδια
περπατουσε κι αλλαζε τη μια μετα την αλλη μορφη στην οψη
μα οταν πανω σε κρεβατι αντρα ανεβηκες τα παντα ξεχασες
οσ' απο μικρη μωρο απ'τη μανα σου ακουσες
1b.30
αγαπημενη μου Βαυκιδα σου πηρε τα μυαλα η Αφροδιτη
γι'αυτο και κλαιω πικρα δεν ειμαι στη κηδεια σου
τα ποδια μου δεν ειναι ελευθερα να φυγω απ'το δωματιο
ουτε να δω μπορω το νεκρο σου σωμα ουτε να θρηνησω
λυνοντας τα μαλλια μου
κοκκινιζω δεν μ'αφηνει η ντροπη
col. III
1b.35
απολαμβανει να ξεχυλιζει ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
παντοτε στα περασμενα[ε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
δεκατος εννατος [⏔ –⏔ – χρονος]
Ηριννα αγαπημενη[ ⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
τη ροκα ψαχνει ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.40
να ξερεις οτι[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
γυροφερνουν[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
αυτα η ντροπη εμενα [⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
στις παρθενες[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
βλεπουν καθαρα[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.45
και τα μαλλια[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
[γυναικες]με γριζα μαλλια,στα γεραματα,ανθη στους θνητους⌋]·
και συ αγαπημενη[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
Βαυκίδα,κλαιω πικρα[ί –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒],
η φωτια[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.50
ουρλιαχτα,ακουγοντας (⏑) –⏔ –⏑⏑ –⏒].
Ὑμέν̣αιε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
συχνα αγγιζουν ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
[π]ά̣νθ̣' ἑνός, ὦ Ὑμ[έναιε, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αχ, Βαυκὶδα,κακοτυχη ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
.
.
.
Collage painting-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Πολυπτυχο -χ.ν.κουβελης
Do.I can it.Liberty.In human conditions.to be .look at .the university.
- moonlight in lightin waters-a fish is moving into sea's word-ελληνικα θαλασσα-
Do it.one I.two you.all.ΠΟΛΙΤΕΙΑ.
-ενα ελαχιστο τοπιο .ανθρωπου.Ο ΧΡΟΝΟΣ
.Do.You can it.ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
.
.
.
Αιτωλικο-περιμενοντας-χ.ν.κουβελης
η λιμνοθαλασσα.μεσα στη σιωπη της .το παθος.
ηρθε.απλα.κοιταξε τη γαληνη.γοητευθηκε.
ενιωσε.το απειρο.χαρηκε.
''κοιταξε''.εδειξε.''η αντανακλαση τ'ουρανου''.
ενα.ενωμενο.
γαληνη.ομορφια.
.
.
Στον Αστακο.θαλασσα στην ανατολη του ηλιου.-χ.ν.κουβελης
η θαλασσα .το ονομα της.βρηκαν τη βαρκα με τ'ονομα της.
σαν θαυμα.θαλασσα.χαραξε στην αμμο.το κυμα ηρθε.
κυλησε τα χαλικια.γεμισε με τα γραμματα.
τα ψαρια.τα χταποδια.τα οστρακα.
''δες.το ονομα γαλαζιο''.απεραντο
.
.
.
synthesis-pop art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Σιγουρα η αισθητικη θα εκδικηθει τους καιροσκοπους-1
.
μια βαρκα βουλιαζει στο γαλαζιο
να δεις απ'το παραθυρο τον κηπο γεματο μηλιες
ενα βελος ειναι η αληθεια
πεφτοντας οι λεξεις /ενα πουλι ελαμψε για λιγο
στη ακρη της θαλασσας το φως /και μαθε πως η θαλασσα ειναι οι γαλαζιοι κηποι
εγραψε με ελληνικα γραμματα
Εξ Ισορροπου Φωτος Πλασμενη
σε γαλαζια νερα κρεμασμενες λεξεις
ενα πουλι συλλεγει ερωτηματα στη γλωσσα μας
δεν απορεις που η μερα εχει φως/με συμμετρια τα σχηματα μας
τα δεντρα σε καθετη σταση
και με ονειρα τα περιστερια πεταξαν κι επεστρεψαν την ωραιοτητα
ακουσε τη μουσικη των συλλαβων σου
με λευκοτητα εναρμονια
εδω ν'αναπαυθεις στους μενεξεδες/εδω υπακουν οι λεξεις
μοιραστηκε η ψυχη τους τα σεντονια της θαλασσας
μεσα στο περιβολι ποτιζες με χρωματα τα λουλουδια
αυτη η γυναικα φυτευε κρινους στα αυτια της
η λαμπροτητα της αθωοτητας
αυτο το τοπιο πλασθηκε απο τη ψυχη τους
η μυρωδια των μελισσων ανθοφορει κρινους/αποκαλυπτεται η αληθεια
ευτυχως ευαναγνωστη
περα ο αερας χαραζει αναγλυφους κηπους στους αγρους των ουρανων
οι ταπεινοι εχοντες την τελειοτητα
μαρτυρας η αγρια μεντα και τα πορφυρα βατομουρα
ερριξε τα διχτυα των λογων του να πιασει πουλια
στον παροντα και στον μελλοντα χρονο των φυκιων
ενα υπεροχο αισθημα η γλυκυτητα του μηλου
κλινει ελαφρια προς τα δεξια
το περιγραμμα του σωματος το στηθος και η κοιλια
ριχνοντας ενα ανθος γιασεμιου
και οι γλουτοι -
η ακτινοβολια του χιονιου
η ακρη του λαιμου γεμιζει το φεγγαρι
εκεινο το σωμα εκανε μια συσπαση πουλιου κι ανθισαν λευκοι οι κρινοι του
η οραση της φωνης /η πρωτη ιδεα της ομορφιας
και τη νυχτα ονειρευτηκε την ανασα του δελφινιου χρωματισμενη
το περιστερι τ'ουρανου το φεγγαρι
λευκαινει τα σπιτια τους και τα συκα φουσκωνουν χυμους
πως να ερμηνευσουμε τη ρυθμικοτητα της Ανοιξης στα φυλλα
αναρριχωμενη συμπλεκομενη
με τα χερια ανακατεψαμε τα νερα των γαλαξιων
τους σταλαγμιτες των ερωδιων
στα κυκλαμινα εισακουσθηκαν οι προσευχες μας
απο που προερχεται η ελξη μας
ζηλευω τους κοκκινους κρυσταλλους στα τριανταφυλλα
ευωδια ,καιρος να εξαπλωθει η ωραιοτητα στα κυκλαμινα και τα γιουλια
τα τρεμουλιασματα στα λογια
ακουσαμε τον κελαηδισμο των νερων στα νουφαρα
και τα πουλια εχουν τα σπιτια τους στα δεντρα
η μερα γεμισμενη με τις φωνες των τζιτζικιων
το ψαρι κουβαλαει το ασημι του φεγγαριου στη πλατη του
κιτρινη πεταλουδα στ'ανθη λουσθηκε
.
.
.
DIA-FORMS DERIVATIONS-2μ χ 4μ-x c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Τωρα μπορουμε να πουμε:'' Εμεις θελουμε κατι που σιγουρα να μας λεει την αληθεια ''
.
Χαιρε Δροσοσταλιδα της Φωνης
ολη τη νυχτα η πυγολαμπιδα σε φωτιζε
ασπρο εσκασε το κυμα στην αμμο/κυλλησε
το ποδι φτερουγισε απαλα στον αστραγαλο
ενα σμηνος απο πεταλουδες ανθιζε κατω απο τον ουρανο
του αρεσαν τα τριανταφυλλα το φως
της αρεσε να ταιζει με βερυκοκκα τ'αγριοπεριστερα
στη μυρωδια του γιασεμιου το γιασεμι ειναι
το ονειρο ας ειναι η γλωσσα μας
Χαιρε Υπερ Ολων Ωραιοτητα
το κυμα το ραγισμα του ψαριου στα νερα
η αηχη πανσεληνος το ανθος του στρειδιου
θροισμα χλοης πεταλουδα
η φωνη της θαλασσας
το πεπρωμενο της εισαι εσυ
η φωνη η φωνη σου η αρμυρα στο κορμι
στα πρασινα δεντρα συρθηκε το φως στις ακρες
Χαιρτε Γαλαζιο των Χρωματων
βελος ψυχης ματι
μια διαφανη λεξη σε φυλλο λεμονιας
πλησιασε το ματι στη χλοη ανεβασε το χερι στη κοιλια
κιτρινο ψαρι ζεστη αμμος ανθος των ποδιων
ελεγε:''η σοφια ειναι πεταγμα γλαρου ''
ελεγε.''συμφωνα μ'αυτο που ειμαστε αγαπαμε''
σ'αυτη την αποικια των γλαρων
σπιτια στους λοφους δεντρα στον ουρανο γαλαζιο το περασμα της σφυριδας
στερια χτισμενη στα ψαρια θαλασσα των ηχων
τιποτα αχρηστο
Χαιρε η Ενοραση των Γλαρων
και θαυμαζε γυρνωντας το βλεμμα του παντου
κοιμηθηκαν μαζι στο κυμα
σκεπαστηκε με φυλλα στον υπνο της
πρασινο βουνο στο ενυδρειο του ηλιου
εδειξε.''ενα ψαρι ακολουθει εναν ανθρωπο''ειπε
Εγω διαλεγω Εσενα
''Εγω θελω αυτο'' πως κοιταζει το ξημερωμα η αμυγδαλια
οι φθογγοι του στοματος ''συμφωνω να συμφωνει ο ενας με τον αλλον ''
ποσες πολλες ταλαντωσεις αυτη η νοτα το δακτυλο μου
τα κουπια εξαφανιστηκαν μεσα στα ροδα
το τοπιο : δυο δεντρα στο απλετο στο αμωμο φως
το τοπιο : ο ποταμος της νυχτας κυλουσε το ασημι του φεγγαριου
το τοπιο :το μουσικο ειδωλο του πουλιου
και υστερα η ιδεα της ψυχης
Τωρα μπορουμε να πουμε:'' Εμεις θελουμε κατι που σιγουρα να μας λεει την αληθεια''
η φαντασια ενας ορισμενος τροπος ελκυσης χταποδιων
Φαντασου
στο χερι του τυλιχτηκε το πρωτο πλοκαμι του χταποδιου
ξημερωσε/τη φωνη τ' αηδονιου τη λευκανε η δροσουλα
αποψε κοιμηθηκε στα γαλαζια οστρακα των ρομβων
οτι εμεις εχουμε ειναι η φαντασια
Χαιρε Κοκκινο του Μηλου
Χαιρε Πρασινο της Χλοης
στα δυτικα η σταμνα του ηλιου γεμιζε αγριοπεριστερα
και το δελφινι καρφιτσωθηκε στα μαλλια της
ακουστηκε να επαναλάμβανει
Ειναι το μηλο που πρεπει να αποδωσω ορατο
ολα εξαρτωνται με τον τροπο που καποιος επιθυμει
κι ο ανεμος, που φυσηξε γυρισε τις πλατες των φυλλων προς την αθωοτητα
κι ειχε τα ματια κερηθρα μελι
οτι εμεις αντιλαμβανομαστε ειναι η πραγματικοτητα
ειμαστε τυχεροι εδω που ζουμε οι αποικιες των μελισσων στ'ανθη
κατεβαινουν στη θαλασσα
Τιποτα δεν ειναι των ανθρωπων αδυνατο
τα περιττα πραγματα ν'αποβαλλεις
εκεινη την ωρα τα νερα της θαλασσας διεσχισαν ισχυρα βελη ψαριων
Χαιρε Γλωσσα Τεχνη των Παντων
Εγω ο Ισορροπιστης των Απειρων Κοκκων του Χρονου
ποιος ξερει σε ποια φαντασια ειμαι υπηρξα θα ειμαι
το μεσημερι ο ηλιος στοιβαχτηκε στις ελιες
στο εσωτερικο των κοχυλιων μεκινηθηκαν οι στεριες κι ακουσαμε
τον ηχο των κουπιων
πως τα πουλια κωπηλατουσαν στα νερα τ'ουρανου
παιρνοντας το νερο με τις χουχτες το κυλουσε στη κοιλια της,παρακατω τρυπωνε χρωματιστο στα φυκια
τοτε το ψαρι χωθηκε στη κρυψωνα του με τα φορτια των νερων που πιαστηκαν στα διχτυα του
εξω απ'τ'ανατολικο παραθυρο βολταριζε η σεληνη την ηχηρη σιωπη της
το πρωι οι βαρκες διαλυθηκαν στο γαλαζιο
Χαιρε η Αορατη των Λογισμων
Χαιρε η Επιστροφη της Ευτυχιας
Χαιρε η Πολυανθουσα τα Εγκοσμια
Αληθεια,πως να ονειρευεται στο θαλασσιο υπνο του βυθισμενο το ευτυχισμενο ψαρι;
πεταλουδα στο μεσο των αορατων
παπιες κολυμπανε γαληνιες στα ονειρα των κυκνων
μεγαλωσα εκατομυρια χρονια αναμεσα στα πολυκλαδα
ανοιγοκλεινοντας τα βελουδινα βλεφαρα πληθαινεις τη μνημη μας
ακους το αεικινητο περπατημα του αερα
βλεπεις το πρασινο να υπερηφανευεται στα αγκαλιασματα των δεντρων
γλυκεια η ωρα που ξυπνησες κι ημουν εκει
με το δακτυλο διεγραψε στην ακρη του το κλαδι του φρυδιου της
μεσα στα ρουχα κρατουσε τη δροσια των νερων της
ποιος ρυθμος συγκρατει την ανασα σου
τ' ασπρα ποδια σου θα μου ξεφυγουν σαν τ' αγριοπεριστερα
οταν θα σ' αγγιξω στον υπνο σου
Χαιρε Δωρο Ωραιοτητος
βλεμμα που υποχωρει απαλο οταν αισθανεται
τ'απογευματα οι γλαροι ξεφορτωνουν φορτια λευκων κρινων
με γελια περιφεραμε τα γυμνα ποδια μας στο γυαλο η μυρωδια μας εξαισια
σε ποια γλωσσα θα μιλησουμε για το μελλον μας;
η ψυχη μας ευκολα δεν συνειθιζει τη μετριοτητα/αντιστεκεται
η γλωσσα μας μ'αυτα τα μικρα αποσπασματα των λεξεων
ροδακινο απ'την ανασα σου
απ'το ανοιχτο παραθυρο ορμησαν μεσα στο δωματιο πουλια σε σχηματα αρπας
στο σχημα των χειλιων σχεδιασε το εψιλον ε,πανευτυχης για την εφευρεση
λατρευει τον δεικτη και τον παραμεσο,καθως προσαρμοζεται στα λογια της
που οσο την κοιταζω τοσο ομορφαινει,συλλογιστηκα:
'' Ειναι η ματια μας που ομορφαινει τον αλλον.Φυσικα αυτη η ευκαιρια
μας δινεται πολυ σπανια ''
τη γλωσσα αυτη προτιμω που βρισκεται η αληθεια
Εγω καλλιεργητης τριανταφυλλων
Εγω μηχανευομαι πολλουςς .τροπους να συλλαμβανω πουλια στους κηπους σου
το γελιο σου εψαχνε το μπρατσο μου
η ανασα του ταυρου .πυρωμενη την εκαιγε στο λαιμο
οπως ο καυτος λιβας κατακαιει τα δεντρα
σαν τη παπια κολυμπαγε
σαν τη χηνα φτερουγιζε
σαν τη βιολα μυρωδιζε
σαν το ροδο κοκκινιζε
για πρωτη φορα φορα εμφανισθηκε η Εννοια της Ευτυχιας
το μεσημερι τα τζιτζικια στοιβαζουν φωνες
ειναι και τα πουλια που απεχθανονται τα τετριμμενα
Χαιρε Εσυ η Πιο Ομορφη Απ 'Ολες Οσες Ειδα ως Τωρα
''Εγω ειμαι η Γλωσσα που θα ορμησει στην ωραιοτητα σου ''
αυτος ο κοσμος αξιζει το καλυτερο
.
.
.
η ποιητρια Σαπφω-τα γραμματοσημα μου-2014-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΣΑΠΦΩ-χ.ν.κουβελης
-...χρυση μελισσα
στ'αυτι της σκουλαρικι...
-...δεν κοιμαμαι,η μνημη με παιδευει...
-...απ'το τριανταφυλλο πιο τριανταφυλλενια
κι απ'το κρινο λευκοτερη...
-...η σεληνη στ'απαλο μετωπο σου
λαμπει...
-...ωραια μαλλια...
-..γλυκεια η φωνη σου...
τα λογια σου δροσια...
-...λειπεις και χαρα δεν εχω...
-...λουζεσαι...με αρωματα...πανεμορφη...
-...τα μελη μου διαλυει ο ερωτας
κι ο ποθος με κυβερναει...
-...να φιλησω...απαλο ευωδιαστο...
.
.
.
sea sand αμμος θαλασσα-μονοχρωμιες-μικτη τεχνικη[χρωμα -αμμος]-2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
''να σωσω τουλαχιστον κατι,εστω και το ελαχιστο''
.
ειδε πολλα βοτσαλα στη παραλια
τα ματια τους στο φθαρτο δεν κουραστηκε
στο χερι μου το ξυπνημα της θαλασσας
και το κρινακι λευκοτατο πνεει τον υπνο των βραχων
με τα υπαρχοντα των πουλιων φυτεψαμε πρασινα δεντρα
το πνευμα της πεταλουδας σιμα στ'αγριολουλουδα
το αρχαικο μειδιαμα των νερων
τη νυχτα στα πληκτρα τ'ουρανου χτενιστηκε η σεληνη
απο ευστροφο πηλο τα σωματα μας
και αγγελος με ψηφιδωτο δελφινι φωτογραφιζεται
ακουσε να λεει:Ειμαι μια ευθεια ακρογυαλια ακονισμενη στο κυμα
ειπε:το κοχυλι ιδιωματικη συλλαβη απο χρωμα γαλαζιο
ειναι τα λογια σου η υπαρξη σου
τη νυχτα τυλιχτηκε η σεληνη στα μαλλια σου
την αυγη στον ουρανο κολυμπουσαν γαλαζια ψαρια
η εννοια της αγαπης ειναι η χαρα
''οι πιο ομορφες στιγμες της ζωης της''
η θαλασσινη αυρα παρασερνε τα φυκια προς το φεγγαρι
την απαλοτητα στα χρωματα την αγγιξαμε σημερα στα δεντρα
ευτυχισμενα τα πλασματα που .ονειρευτηκαν στον ισκιο της τριανταφυλλιας
ευτυχισμενη η στιγμη της συγκομιδης στα δεντρα
ευτυχισμενη η ωρα της διαφανειας των αισθητων
ξεφυγε η σκεψη μου στα εσχατα της αληθειας
επεστρεψε η μελισσα κι αποτυπωσε στο μελι το ταξιδι της
θαυμασιο οραμα το βουητο της
η ωραιοτητα των αφθαρτων τον καθηλωσε
κοιταξε τα κοχυλια στο φως της σεληνης στην αμετρητη αμμο
η ιδεα του Χρονου
ενα δεντρο αντανακλα τη γυμνοτητα του νερου στους κυκλους του κορμου του
με το βαθυ βλεμμα και τη ψυχη τους η σπειροειδης εξελιξη του σωματος τους
''και η ψυχη τους;'' εφταχορδη λυρα
''να σωσω τουλαχιστον κατι,εστω και το ελαχιστο''
δεν εχω να παω παρα τριγυρω απο αυτο το''αποσπασμα''
κι απο αυτη την ''ιδεα'
.
.
.
woman and man-2μ χ 4μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ολα οσα αγαπαω συνεχεια της απεραντης φυσης
.
ολα οσα αγαπαω συνεχεια της απεραντης φυσης
το παθος που λατρευουμε
ζωη αναλογα με τα ποσοστα φωτος και χρωματων
ανθιζει πανεμορφη και αληθινη
με γαλαζια λογια κωπηλατουν δυο πουλια
το κιτρινο τεμαχιστηκε με ελικοειδες υφος
λυγιζε φωτεινος ο ανεμος
''Κοιταξε,ο ουρανος κοπηκε στα πεντε δακτυλα σου''
ενα δεντρο αισθητο γλυπτο
στις αγριοπαπιες λογοδοτησε το νερο
μιμηθηκε η περκα το κυμα και πληθυνθηκε
το διαφανο υφασμα της
και ο ευρυχωρος χρονος της ορμης του
δυο βραχοι στ'ανοιχτα της αρμονιας
η χλοη που υφανε τα ορυκτο των κρυσταλλων της
το φως στα σμαραγδια της ιδεας
και τα αλανθαστα επιφωνηματα στην αναδυση της αληθειας
ακουαν τα πουλια να δραπετευουν στα δεντρα
ηξεραν πως η αληθεια αγαπαει τα λογια
αναρωτηθηκαν ποση αληθεια δικαιουται ο ανθρωπος
αναλαφρα συρθηκαν τα δεντρα στα φυλλα
το νερο στις πετρες μετεφερνε πρασινα τα λογια μας
απλα τα λογια της αληθειας
τα ταξιδια των συννεφων ονειρευονται τα συννεφα
τη νυχτα εδειξε την αρετη
ειπε:στα λουλουδια τρεφει τις μελισσες η γυρι
στο κηπο καρποφορων πυγολαμπιδων τα δεντρα τους
η βαρκα ερριξε τα διχτυα στα συννεφα και την αγκυρα στη λευκοτητα
πληθος οστρακων σχηματιζε το προσωπο τους
ειπε:η ωραιοτητα ανηκει στο απεριττο
ροδινη εσπασε η αυγη στ'ακροδαχτυλα των δεντρων
σχηματα πουλιων και αντικατοπτρισμοι νερων στο λευκο
και ντυσανε τον υπνο τους με ρυθμους γλαρων
και τα πουλια μπορει να'ναι τα ψαρια τ'ουρανου,ειπε
τα πουλια Μαγνητικα Πεδια Λευκοτητας
εδειξε γυρω
τοσα πολλα σχηματα φυλλων και τοσα ειδη φυτων στο φως
σηκωνοντας τις πετρες ανακαλυψε τετραγωνα γαλαζιο
ηξερε πως τα πουλια ηταν υπευθυνα γι'αυτο
μετρησε τις Ιδεες
ανοιγοντας τη χουχτα του ειπε: ''Να,δεστε,σας εφερα Γαλαζιο,μοιραστητε το''
και στα χρωματα των φυλλων στοιβαχτηκε ο χρονος
τρεξαμε να πιασουμε το φως μιας κιτρινης πεταλουδας
''Κοιταξε,τα φυλλα της ελιας ξεφυλλιζει ο ηλιος''
στον υπνο του ψαριου γαληνη
Σκεφτηκε,''τωρα η φωνη μας πυγολαμπιδα στο φως του φεγγαριου''
ο αερας χτενιζει τα συννεφα
καθως προχωρουσε η μερα το γαλαζιο κερδιζε τη θεση του στον ουρανο
με ελαχιστα λογια αυτοι οι ανθρωποι ντυνουν τα συναισθηματα τους
ουτε θελουν στα εργα τους να αποτυπωνεται η ματαιοδοξια
στο φως ειμαστε πιο φωτεινοι
.
.
.
ΝΟΣΣΙΣ-ΝΟΣΣΙΔΑ-Αρχαια Ποιητρια[4ος αιωνας π.Χ]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΝΟΣΣΙΣ-ΝΟΣΣΙΔΑ-Αρχαια Ποιητρια[4ος αιωνας π.Χ]
ΤΑ 12 ΣΩΖΩΜΕΝΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
η Νοσσις [Νοσσιδα] ηταν αρχαια ελληνιδα ποιητρια [τελος του 4ου αιωνα- αρχες
3ου αιωνα π.Χ]απο τους Επιζεφύριους Λοκρούς της Ιταλίας.
[ετυμολογια ονοματος:Νοσσις<νεοσσίς[νεοσσός]-μικρη-νεαρη]
ανηκε σε αρχοντικη οικογενεια,ηταν συγχρονη της ποιητριας Ανυτης απο την Τεγεα,
το ονομα της μανα της ηταν Θεοφιλις και της γιαγιας της[απο τη μερια της μανας της]
Κλεοχα,γυρω της υπηρχε ενας κυκλος γυναικων ,στα επιγραμματα που εγραψε φιλικα
γι'αυτες σωζονται τα ονοματα της Αλκετις,της
Σαμυτας,της Μελλινας,της Σαβαιθίδος,της Πολυαρχὶς,της Θαυμαρέτας,της Καλλω,ενας
κυκλος γυναικων παρομοιος με αυτον της Σαπφους,τα επιγραμματα ειναι αφιερωματικα
απο τις γυναικες στην Αρτεμη,στην Ηρα,στην Αφροδιτη,για τον γαμο,για τον τοκετο,για
τον ερωτα,τα 12 επιγραμματα της Νοσσιδας τα συμπεριελαβε στον Στεφανο του[στεφανι ,
μπουκετο,απο ανθη-ποιηματα]ο Μελεαγρος απο τα Γαδαρα της Συριας[περιπου το 70 π.Χ],
[Ο Στεφανος του Μελεαγρου ηταν ενας απ'αυτους στους οποιους στηριχθηκε η συνταξη
της Παλατινης Ανθολογιας αργοτερα[τον 10ο αιωνα μ.Χ]],ο Μελεαγρος καθε ποιητη που
ανθολογουσε τον παρομοιαζε με ενα ανθος,την Νοσσιδα την παραμοιασε με Ιριδα[Ιρις]:
[...] σὺν δ᾽ ἀναμὶξ πλέξας μυρόπνουν εὐάνθεμον ἶριν
Νοσσίδος, ἧς δέλτοις κηρὸν ἔτηξεν Ἔρως·
(Μελεαγρος απο τα Γαδαρα Παλατινη Ανθολογια IV, 1 9-10)
[μαζι με τ'αλλα εχω αναμιξει πλεκοντας το ευωδιαστο κι ωραιο ανθος της Ιριδας
της Νοσσιδας,στους πινακες της που εγραφε το κερι το ελιωσε ο Ερωτας]
.
ο επιγραμματοποιος Αντιπατρος ο Θεσσαλονικευς [αρχες του 1ου αιωνα μ.Χ]
την ποιητρια Νοσσιδα την ονομαζει θηλυγλωσσον[γλωσσα-φωνη των γυναικων]
και την θεωρει Νοσσιδα μια απο τις εννεα γηινες Μουσες σε αντιδιαστολη με τις
εννεα ουρανιες Μουσες:
.
[Αντιπατρος ο Θεσσαλονικευς Παλατινη Ανθολογια IX, 26]
Τάσδε θεογλώσσους Ἑλικὼν ἔθρεψε γυναῖκας
ὕμνοις, καὶ Μακεδὼν Πιερίας σκόπελος,
Πρήξιλλαν, Μοιρώ, Ἀνύτης στόμα, θῆλυν Ὅμηρον,
Λεσβιάδων Σαπφὼ κόσμον ἐυπλοκάμων,
Ἤρινναν, Τελέσιλλαν ἀγακλέα, καὶ σέ, Κόριννα,
θοῦριν Ἀθηναίης ἀσπίδα μελψαμέναν,
Νοσσίδα θηλύγλωσσον, ἰδὲ γλυκυαχέα Μύρτιν,
πάσας ἀενάων ἐργάτιδας σελίδων.
Ἐννέα μὲν Μούσας μέγας Οὐρανός, ἐννέα δ᾽ αὐτὰς
γαῖα τέκεν, θνατοῖς ἄφθιτον εὐφροσύναν.
τετοιες γυναικες με θεικες γλωσσες εθρεψε ο Ελικωνας
μ'υμνους και η κορυφη των Μακεδονικων Πιεριων
τη Πρηξιλλα,τη Μοιρω,το στομα της Ανυτης,την θηλυκη Ομηρο,
την Σαπφω το κοσμημα τω γυναικων της Λεσβου με τα ομορφα μαλλια,
την Ηριννα,την φημισμενη Τελεσιλλα,και σενα,Κοριννα,
που τραγουδησες τη τρομερη πολεμικη ασπιδα της Αθηνας,
τη Νοσσιδα με τη γλωσσα των γυναικων,και τη γλυκοηχη Μυρτη
ολες δημιουργοι αιωνιων σελιδων
Εννεα Μουσες ο Μεγας Ουρανος,κι εννεα Μουσες
γεννησε η γη,αφθαρτη ευχαριστηση στους θνητους
.
.
[απο τη Βικιπαιδεια]
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ήταν αρχαία ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας
στην χερσόνησο της Καλαβρίας, βορειοδυτικά του Ρήγιου. Ιδρύθηκε κατά
τον δεύτερο ελληνικό αποικισμό από Λοκρούς, από τους οποίους πήρε και
το όνομά της. Σήμερα στην περιοχή της αρχαίας πόλης βρίσκεται χτισμένη
η Ιταλική κωμόπολη Λόκρι (Locri).
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ιδρύθηκαν γύρω στο 680 με 670 π.Χ., στην περιοχή
της νότια Καλαβρίας από Λοκρούς προερχόμενους και από την Οπούντια
και από την Οζολία Λοκρίδα. Ο προσδιορισμός «Επιζεφύριοι» προέρχεται
από τον δυτικό άνεμο Ζέφυρο, όνομα το οποίο έδωσαν και στο γειτονικό
ακρωτήριο. Η κοινωνία τους ήταν μητριαρχική.
Η πόλη ήταν από τις πιο σημαντικές και εύπορες της Μεγάλης Ελλάδας.
ον 4ο αιώνα π.Χ. συμμάχησε με τις Συρακούσες (επί Διονυσίου του Α').
Όταν ο Διονύσιος ο Β' νικήθηκε από τον θείο του Δίων, κατέφυγε στους
Λοκρούς. Εκεί εγκαθιστά τυραννίδα στην πόλη, αλλά τελικά ο Τιμολέων
ελευθερώνει τις πόλεις που βρίσκονταν κάτω από την τυραννία του. Ο Πλά-
τωνας, ο οποίος ζούσε τότε στην αυλή του Διονυσίου του Α', την αποκα-
λούσε Άνθος της Ιταλίας εξαιτίας των ομορφιάς των κατοίκων της.
Ο Ζαλευκος ηταν νομοθετης στους Λοκρους,γι'αυτον γραφει ο Αριστοτε-
λης:
Αριστοτέλης, Πολιτικά - Βιβλίο Δεύτερο, 1274a, 20 - «...νομοθέται δ' ἐγέ-
νοντο Ζάλευκός τε Λοκροῖς τοῖς ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας ὁ Καταναῖος
τοῖς αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς περὶ Ἰταλίαν...»
.
.
ΤΑ 12 ΣΩΖΩΜΕΝΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΣΣΙΔΑΣ
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο V - 170)
῞Αδιον οὐδὲν ἔρωτος· ἃ δ' ὄλβια, δεύτερα πάντα
ἐστίν· ὰπὸ στόματος δ' ἔπτυσα καὶ τὸ μέλι.
Τοῦτο λέγει Νοσσίς· τίνα δ' ἁ Κύπρις οὐκ ἐφίλασεν,
οὐκ οἶδεν κήνα γ' ἅνθεα ποῖα ῥόδα.
.
τιποτα πιο γλυκο απ'τον ερωτα δεν ειναι και καθε αλλη χαρα
δευτερη ειναι,ακομα και το μελι πικρο στο στομα και το'φτυσα
αυτα τα λεει η Νοσσιδα κι οποιον δεν τον αγαπησε η Κυπριδα
δεν ξερει τι ειδος ροδα ειναι τ'ανθη της
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 132)
Ἔντεα Βρέττιοι ἄνδρες ἀ π' αἰνομόρων βάλον ὤμων
θεινόμενοι Λοκρῶν χερσὶν ὑπ' ὠκυμάχων,
ὧν ἀρετὰν ὑμνεῦωτα θεῶν ὑπ' ἀνάκτορα κεῖνται,
οὐδὲ ποθεῦντι κακῶν πάχεας, οὓς ἔλιπον.
αυτα τ'αρματα απ'τους δυσμοιρους ωμους των Βρεττιοι αντρες τα πεταξαν
πληγομενοι απ'τα χερια των Λοκρων που'ναι πολυ ορμητικοι στη μαχη
τουτων την αρετη υμνουν τωρα εδω που βρισκονται στ'ανακτορα των θεων
και καθολου δεν νοσταλγουν τα χερια των δειλων που τα παρατησαν
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 265)
῞Ηρα τιμήεσσα, Λακίνιον ἃ τὸ θυῶδες
πολλάκις οὐρανόθεν νεισομένα κατορῇς,
δέξαι βύσσινον εἷμα, τό τοι μετὰ παιδὸς ἀγαυὰ
Νοσσίδος ὕφανεν Θευφιλὶς ἁ Κλεόχας.
Ηρα τιμημενη που πολλες φορες κατεβαινεις απ'τον ουρανο
για να δεις τον ευωδιαστο σου ναο στο Λακινιο
δεξου το λινο υφασμα που μαζι με την ευγενικη κορη της
τη Νοσσιδα υφανε η Θεοφιλις της Κλεοχας
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 273)
῎Αρτεμι, Δᾶλον ἔχουσα καὶ ᾽Ορτυγίαν ἐρόεσσαν,
τόξα μὲν εἰς κόλπους ἅγυ᾽ ἀπόθου Χαρίτων,
λοῦσαι δ᾽ ᾽Ινωπῷ καθαρὸν χρόα, βᾶθι δ᾽ ἐς οἴκους
λύσουσ᾽ ὠδίνων ᾽Αλκέτιν ἐκ ἐρόεσσαν
Αρτεμι που τη Δηλο κατεχεις και την ομορφη Ορτυγια
βαλε τα τοξα στις αγκαλιες των Χαριτων και τρεξε μακρια
λουσαι και καθαρισε στον Ινοπα το σωμα σου κι ελα στο σπιτι
να'λευτερωσεις την Αλκετιν απ'τους δυσκολους πονους της γεννας
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 275)
Καίροισάν τοι ἔοικε κομᾶν ἄπο τὰν ᾽Αφροδίταν
ἄνθεμα κεκρύφαλον τόνδε λαβεῖν Σαμύτας·
δαιδαλέος τε γάρ ἐστι, καὶ ἁδύ τι νέκταρος ὄσδει,
τοῦ, τῷ καὶ τήνα καλὸν ῎Αδωνα χρίει.
μ'ευχαριστηση φαινεται η Αφροδιτη να δεχεται
απ'τη Σαμυτα δωρο τουτο το μαντηλι των μαλλιων της
περιτεχνο ειναι και γλυκα σαν το νεκταρ ευωδιαζει
μ'αυτο και η ιδια τον ωραιο Αδωνη αλειφει
,
( Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 353)
Αὐτομέλιννα τέτυκται· ἴδ', ὡς ἀγανὸν τὸ πρόσωπον
ἁμὲ ποτοπτάζειν μειλιχίως δοκέει·
ὡς ἐτύμως θυγάτηρ τᾷ ματέρι πάντα ποτῴκει.
ἦ καλόν, ὅκκα πέλῃ τέκνα γονεῦσιν ἴσα.
η ιδια η Μελλινα καμωμενη,δες ποσο καθαρο το προσωπο
με γλυκυτητα και ηρεμια φαινεται να μας παρατηρει
ποσο αληθεια η κορη στη μανα της σ'ολα της μοιαζει
ειναι ωραιο οταν τα παιδια με τους γονεις ειναι ομοια
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 354)
Γνωτὰ καὶ τηνῶθε Σαβαιθίδος εἴδεται ἔμμεν
ἅδ' εἰκὼν μορφᾷ καὶ μεγαλοφροσύνᾳ.
θάεο· τὰν πινυτὰν τό τε μείλιχον αὐτόθι τήνας
ἔλπομ' ὁρῆν· χαίροις πολλά, μάκαιρα γύναι.
να καταλαβεις κι απο δω περα μπορεις πως η εικονα αυτη
ειναι της Σαβαιθιδος απο τη μορφη και απο τη μεγαλοπρεπεια
παρατηρησε τη σοφια και τη γλυκυτητα της απο δω ελπιζω
να τα βλεπεις.Πολλα να χαρεις,ευτυχισμενη γυναικα
.
( Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VII - 414)
Καὶ καπυρὸν γελάσας παραμείβεο καὶ φίλον εἰπὼν
ῥῆμ' ἐπ' ἐμοί. ῾Ρίνθων εἴμ' ὁ Συρακόσιος,
Μουσάων ὁλίγη τις ἀηδονίς· ἀλλὰ φλυάκων
ἐκ τραγικῶν ἴδιον κισσὸν ἐδρεψάμεθα.
και γελωντας σαρκαστικα προσπερασε και μου απηυθυνε
φιλικο λογο:ο Ριθμων ειμαι ο Συρακουσιος
των Μουσων ενα καποιο ασημαντο αηδονακι αλλα
απ'τους τραγικους φλυακες κισσο δικο μου εδρεψα
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VII - 718)
Ὦ Ξεῖν', εἰ τύ γε πλεῖς ποτὶ καλλίχορον Μιτυλάναν
τᾶν Σαπφοῦς χαρίτων ἄνθος ἐωαυσόμενος,
εἰπειν, ὡς Μούσαισι φίλαν τήνα τε Λοκρὶς γᾶ
τίκτε μ' ἴσαν χὤς μοι τοὔνομα Νοσσίς, ἴθι.
ξενε,αν πλευσεις προς την Μυτιλινη με τους ωραιους χορους
να ευχαριστηθεις απ'το ανθος των χαριτων της Σαπφους
πες πως ειμαι των Μουσων αγαπητη και η γη των Λοκρων
μ'εγεννησε ισαξια και πως τ'ονομα μου Νοσσιδα.Τωρα πηγαινε
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο IX - 332)
'Ελτοῖσαι ποτὶ ναὸν ἰδώμεθα τᾶς Ἀφροδίτας
τὸ βρέτας, ὡς χρυσῷ δαιδαλόεν τελέθει.
εἵσατό μιν Πολυαρχὶς ἐπαυρομένα μάλα πολλὰν
κτῆσιν ἀπ' οἰκείου σώματος ἀγλαίας.
ας παμε προς το ναο να δουμε της Αφροδιτης
το ξοανο ποσο περιτεχνο με χρυσο εγινε
το προσφερε η Πολυαρχις π'απεκτησε τεραστια
περιουσια απ'την ωραιοτητα του σωματος της
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο IX - 604)
Θαυμαρέτας μορφὰν ὁ πίναξ ἔχει· εὖ γε τὸ γαῦρον
τεῦξε τό θ' ὡραῖον τᾶς ἀγανοβλεφάρου.
σαίνοι κέν σ' ἐσιδοῖσα καὶ οἰκοφυλαξ σκυλάκαινα
δέσποιναν μελάθρων οἰομένα ποθορῆν.
τη μορφη της Θαυμαρετης ο πινακας εχει. με τεχνη
αναπαριστα την αγερωχη οψη και την ομορφια της γλυκοβλεφαρης
ακομα και το σκυλι ο φυλακας του σπιτιου αν σε κοιταζε
θα κουνουσε την ουρα πιστευοντας την κυρα του σπιτιου πως βλεπει
.
(PALAT. ANT. BOOK IX - 605)
Τὸν πίνακα ξανθᾶς Καλλὼ δόμον εἰς Ἀφροδίτας
εἰκονα γραψαμένα πάντ' ἀνέθηκεν ἴσαν.
ὡσ ἀγανῶς ἕστακεν· ἴδ', ἁ χάρις ίκον ἀντεῖ.
χαιρέτω· οὔ τινα γὰρ μέμψιν ἔχει βιοτᾶς.
στον ναο της ξανθης Αφροδιτης η Καλλω αυτον τον πινακα
αφιερωσε με την εικονα της ζωγραφισμενη σ'ολα ιδια
ποσο ομορφα σταθηκε.δες,ποση χαρι τη διαπερνα.
να χαιρεται.καμια κατηγορια δεν εχει στη ζωη της
.
.
.
Αγαμεμνονας και Κλυταιμνηστρα-2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Κλυταιμνηστρα
.
''δεν φυσαει''ζεστη
δεν μπορει ν'ανασανει
ακουει το γελιο εκεινης της ξενης
''ξεδιαντροποι που'ναι οι σκλαβοι''
ο Αιγισθος κοιμαται,τον βλεπει,αναισθητο κουφαρι
κοιταζει στο καθρεφτη,μια ξενη
κοιταζει τον Αιγισθο,ροχαλιζει
ακουει το γελιο της ξενης
''η Κασσανδρα'' κορη του βασιλια Πριαμου
σκλαβα ειναι,ουρλιαξε,φωνη δεν βγηκε
κοιταζει στον καθρεφτη,κενο
δεν φυσαει,''γιατι δεν φυσαει;''
ακουει το γελιο της ξενης,''που'ναι η κορη μου;''
ο Αγισθος κοιμαται,σε διχτυ θα τον τυλιξουν
κοιταζει στον καθρεφτη,τι περιμενει;ακινητη
σαν να την εχουν σφιχτα δεμενη
κλοτσαει τα ποδια το κορμι τιναζεται σπαρταραει
''γεννησα κορη και παιδι δεν εχω''προδοτη
''γιατι δεν φυσαει;να φυγουν τα πλοια''
ακουει το γελιο της σκλαβας,τον αλλο δεν τον ακουει
σαν να'ναι πεθαμενος σαν να τον εχουν τωρα δολοφονησει
ουρλιαχτο.''γιατι δεν τον αφανιζεις τι περιμενεις αλλο να κανει;''
η φωνη του Ορεστη,στον καθρεφτη
ο Αιγισθος κοιμαται,αδιαφορος ησυχος κοιμαται
τι να περιμενει απ'αυτον;την εξουσια ηθελε
τη γυναικα του Αγαμεμνονα πηρε,τ'αλλα ειναι φασαριες
δεν μπορει ν'ανασανει.
ζεστη ''δεν φυσαει.γιατι δεν φυσαει;'' Ηλεκτρα
.
.
.
ελληνικο τοπιο greek landscape -2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΣΕ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟ ΥΦΟΣ
τα πετρωματα περιειχαν στο εσωτερικο τους το απολιθωμενο σωμα
του αρχαιου περιηγητη σε σταση κοιμισμενου οντος
απο αυτη τη θεση ανακαλυπτω τη πετρα στον ισκιο της αγριελιας
τα βοτανια και τα παιχνιδια της κομσοτητας των δεντρων
μεσα σ'ενα προσωκρατικο περιβαλλον τα πρωτα αναγκαια
ταυτοχρονα το κυπαρισσι με τις ελιες ανεβαινουν στο στηθος του στρειδιου
καθαροτητα και το ιδιο τις αλλες μερες ξημερωνε
στη φαντασια του εικονες ισοδυναμες της απλοτητας
τυλιγμενος στ'αορατα των λεξεων προχωρουσε ο Ελληνας Ηρακλειτος
το γαλαζιο φτερουγισε επιστρεφοντας στην αιωνιοτητα
η μνημη πνεει σαν ανεμος εδω που ο Εμπεδοκλης αγορευει ''Περι το Μη-Αδικειν''
Το Ανοητον Νοητον εγεννηθει
Το Ακαταληπτον Καταληπτον εγεννετο
ενα φυλλο γαλαζιο ο ουρανος
εδω μπορω να δω τ'αλατι π'αφηνει ο ηλιος στα δεντρα
εκτυφλωτικος
την ηληκια των θαυματων
εδω μπορω να βλεπω την ωραιοτητα
.
.
.
butterfly πεταλουδα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Symmetry's Realizations
Butterfly
σε συμμετρια ησυχου υπνου
πεταλουδα
.
.
.
Miles Davis-Great Cool jazzman-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
the Miles Davis' Cool Effect-χ.ν.κουβελης
.
walk-into-outs wayward
persistent sketches of quiet night sextets
big red cool autumn escapes
people in southside street all world
in morning mist a cry about no-man
I got blues rhythm
moving kind of blue trumpet
shake lady once I loved you
I swing for sale
what is that thing called poverty
I'll remember the feeling of jazz in April
say it over and over again my foolish heart
subconscious sax jazz trumpet suite to be
the birth of the cool blue symphony of moon dreams indroitus
enfant picolo pesos 'n' boogie conception
the say it's wonderful in a sentimental mood
epistrophy in suburban raggy waltz
strange fruit rockin' in rhythm
just jazz Friday Freedom swing low my heart
chord-change freebob miles fusion modals
now know it's big biggest orange coolin' time
you can see 'n' feel
quintet sounds for man winds
we walking miles
.
.
.
Ελληνικο Γαλαζιο[καραβι]-χ.ν.κουβελης
.
.
Αληθεια τι θα κανουμε στο παραδεισο της Γλωσσας μας
.
ειμαστε το εργαλειο των ονειρων μας
''με το γαλαζιο να ποτισεις τις γλαστρες'' τον ακουσε
η θαλασσα του εντυπωνε την ιδεα της ωραιοτητος
τα πουλια πως σκεφτονται το φως τα κυριευει
κι εμεις εχουμε το φως κρυμμενο στις λεξεις μας
κοιταξα τη διαφανη μερα
χορευτικα ξαπλωθηκε η θαλασσα στ'αγγιγματα του ανεμου
να λεω την Αληθεια,θ'ακουσεις
οι αμυγδαλιες μ'ανθη θα νικησουν το σκοταδι
εκει απεναντι το γαλαζιο, λιτο και ελαχιστο
να δουμε το φως ,αγνοωντας το περιττο
Να λετε την Αληθεια , εχει Ενδιαφερον
το εναρμονιο μερος των λεξεων , και οι γραμμες των ηχων με φως στις ακρες
κι ενας ηχος διαφανος αφησε στο γαλαζιο το νοημα του .
εγραψα:Αισθανομαι,αρα Ευτυχω
το μετρο ενος ανθρωπου ειναι ο ανθρωπος που σταθηκε καποια στιγμη διπλα του
ο Ανθρωπος περιεχει τις Λεξεις του
μεσημερι,η αιωρηση του κιτρινου στη λεμονια
αυθορμητα ρωτησε που κατασκηνωνουν τα γιουλια τετοια εποχη
το δαχτυλο απεκτησε το σχημα του δειχνοντας
μπορει να βλεπει την ωραιοτητα
η ανασα των κοχυλιων
το ωμεγα των κρινων
και το τανγκο των πουλιων
.
.
.
Flower-3μ χ 6μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ασυμφορα
-Νικος Εγγονοπουλος
ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ
-Ενεστως Ελλαδος η Γλωσσα
-Ισοχρονοι Ανθρωπος Αιωνιοτητα
-Ο Ουρανος Μεταφυσικη Πουλιων
-Το Γεγονος Τι Δεν Ειναι Ιστορια
-Η Ευθεια Γραμμη τα Μαθηματικα του Χρονου
-Μαρτυρειτε Ελαχιστον Πλατωνα και Πτωχοπροδρομον
-Ασυμμετριες Ιδεων η Ανθρωποτητα
-Η Αληθεια Ψεμα Αντιστροφο
-Το Αρμυρο Διπλο Σιγμα της Θαλασσας
-Το Εξαιρετον Υφος του Απεριττου
-Η Βαρβαροτητα Antes Portas
.
.
.
Αλκαίος και Σαπφώ-ΑΛΚΑΙΟΣ -ΣΑΦΟ-ερυθρόμορφος κάλαθος-470 π.Χ-
του Βρύγου-ύψος 19,7 εκ., διάμ. 14,2 εκ.-Κρατική αρχαιολογική
συλλογή Μονάχου-Αριθμός καταλόγου 2416
.
.
ΕΛΛΗΝΙΚΑ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ
Αλκαιος ο Μυτιληναιος -ποιηματα-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αλκαιος,αρχαιος Ελληνας ποιητης απο τη Λεσβο[γεννηθηκε περιπου το
620 π.Χ]-συγχρονος της Σαπφους
.
[ΑΛΚΑΙΟΣ]ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΠΦΩ-χ.ν.κουβελης
κοπελα με τα ροδαλα μαγουλα
ο ποθος τα στηθια σου βαραινει
και τις νυχτες δεν σ'αφηνει να κοιμηθεις
ν'ανασανεις
.
.
ΑΛΚΑΙΟΣ -ΠΟΙΗΜΑΤΑ
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
οὐ χρῆ κάκοισι θῦμον ἐπιτρέπην,
προκόψομεν γὰρ οὐδὲν ἀσάμενοι,
ὦ Βύκχι, φαρμάκων δ' ἄριστον
οἶνον ἐνεικαμένοις μεθύσθην
δεν πρεπει τις στενοχωριες ν'αφησουμε να μας βαριοκαρδιζουν
δεν θ'απολαυσουμε τιποτα βαριαστεναζοντας
κοπελα μου γλυκεια του Βακχου,φερνε το κρασι για να μεθυσουμε
το πιο καλο'ναι γιατρικο
.
.
.
dimensions-Abstract XXVII-2μ Χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
μετραει ποσες λεξεις αποσταση ο ανθρωπος
ξυπνησαν με σωματα περιστεριων ασπρα στο καθρεφτη ο ουρανος
μια λεξη αποσταση το διαφανο χωρισαν τα χρωματα συμφωνα
με τις πραξεις τους το χερι ξεφυλλιζει το χρονο αδειαζει το απειρο
σε ενα ποτηρι ποτιζει τα πουλια στο κιτρινο δωματιο ενα παιδι
καρφωνει δεντρα στους τοιχους ριχνωντας ζαρια υπολογιζει
τα περιγραμματα των λοφων με πετρες θεμελιωνει το κυλισμα
του νερου στα κρυσταλλα του ελαχιστου πανω σε ενα χαλκινο
ποδηλατο στο αρχαιο θεατρο υποκρινεται τον Οιδιποδα οι θεατες
με κεφαλια ασπρων περιστεριων χειροκροτουν η θαλασσα ξυπνησε
τους γλαρους σε κηπους ιδεων ο ανθρωπος μετραει ποσες λεξεις
αποσταση η ποιηση
.
.
.
Αρχαικο-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Με Υλη το Φως οι Λεξεις μου
.
πηραμε το Φως και προχωρησαμε
στοιβαζοντας γαλαζιο μερες ανοιχτηκαμε
η φωνη
η φωνη σου ακουστηκε
ακουσα το νερο να περπαταει στα χαλικια
στην ακτη το κυλισμα της θαλασσας φορτωθηκε φωνες
τουτη, ακριβως,η εικονα ορμησε να σε βρει
ενα πουλι ενα φτερουγισμα
ενα ραγισμα ουρανου
ενα κυματισμα ενα τρικυμισμα
στον αερα
λοφοι και σπιτια μεχρι τις αντηχησεις των νερων
μεχρι τον ουρανο ο αργαλειος των δεντρων
στο γαλαζιο της εδω,υψωθηκε η θαλασσα
τα δεντρα ταιριαζουν στα χερια σου,ανοιγοντας τη χουφτα γεμιζουν πουλια .
Και τι επιθυμεις; Και τι μου ζητας για να ευτυχισεις για παντα;
Την παρουσια σου,απαντησε
Ειδε ενα περιστερι ανεβασμενο σ'ενα συννεφο
να ριχνει κατω λευκα κομματια ασβεστη
Ακουστηκε παλι η φωνη
''Κοιταξε το πουλι στον ουρανο
ανοιγει πορτες και παραθυρα''
και το κρινακι λευκοτατο ανασαινει τον υπνο του στους βραχους,σκεφτηκε
η πεταλουδα σχεδιασε τη μερα της στα ανθη
με τα φτερα των πουλιων αποκτουμε την ιδεα της ανυψωσης
στο χορταρι αναμεσα στις πετρες πνεει την υπαρξη του ο κοσμος
ποση απο τη συμμετρια της μαργαριτας αγγιζει τον αερα
το φως που ελαμψε το ορυκτο της μερας
Μπορει να βλεπει την Ωραιοτητα
η ανωση των ψαριων χαραζεται στον ρυθμο των κυματων
πουλια ανεβαζουν με σκαλες λοφων τη θαλασσα
τοσα πολλα σχηματα φυλλων και τοσα ειδη φυτων στο φως.
η Υπαρξη
και με τη γλωσσα του ειπε:''.ενα νευμα η ευτυχια''
ενα σημειο προσθετωντας, απο Εδω η Αιωνιοτητα
εχτισα το σπιτι μας
να'ναι κοκκινο στ'ανεβασμα του ηλιου
να'ναι πορτοκαλι στο κατεβασμα του ηλιου
να'ναι το σπιτι μας σε γαλαζια περιγιαλια
με κηπο ολογυρα φυτα και δεντρα
να'ναι με ηχους πουλιων
να'ναι στο φως
εχτισα το σπιτι μας
να κοιμηθουμε κλεισμενοι στα ροδα
πανω στ'ανοιχτο πελαγο με μικρες βαρκουλες αυλακωνουμε το ταξιδι μας
παφλασμοι κυματων και αερα στροβιλισμοι
τρεις ωρες αιωνιοτητα κι ενα τεταρτο η ευτυχια
βοτσαλα ηλιου ταξιδευουν μαζι μας
λαμπρα ηλιοτροπια τα προσωπα μας
Ποιο παιδι ταξιδευει μαζι μας και μεγαλωνει;
ενα ροδο και δυο μαργαριτες κιτρινες αθροιζουν το απειρο
κοχυλι εκλεισε τη θαλασσα και τη χυνει γαληνια στην αιωνιοτητα
με τοση ευνοια της Ανοιξης να περηφανευομαστε
και σε σενα απευθυνουμαι:
''Με τι ρυθμο να συνεχισεις να αναπνεεις το φως''
και τοτε θα καθισω μαζι σου
να φαμε τα συμφωνα μας
στις ελιες το φως χτενιζει τα μαλλια της μερας
στην επιφανεια του κρινου χαραζει η μερα λευκη
η μορφη σου
ενα πληρες αιωνιοτητας
τεραστιο
Καθενας αναλογα μες την Αληθεια του
Εγω εντολοδοχος λουλουδιων διαιρω το λεξιλογιο μου
σε μονοκοτυληδωνα και δικοτυληδωνα
μνημη της παπαρουνας το Κοκκινο
υποσημειωση νερου η περκα
τα πουλια κυματισμα πτησεων τ' ουρανου
να πληρωθει το Χρωμα κατα την Αξια του
με τον ηχο των λεξεων και τον ρυθμο μοιρασε το φως
κρεμασε στα δεντρα το φως του νερου
οικοδομηματα χρωματων ομοιοκαταληκτα
Με Υλη το Φως οι Λεξεις μου
.
.
.
Woman in blue-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εικονα[κρινου λευκοτερη η ευτυχια]
ο ηχος των νερων του χρονου/τα ισοσκελη πουλια
μια προπαραληγουσα ουρανου
εικονα[χλοης χλωροτερα η ευτυχια]
.
.
.
abstract geometricous XXIX-2 μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΠΑΡΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΑΚΗ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟ
Το Ψεμμα κατασκευασε αυτον τον κοσμο
Χρονια στην Ελλαδα ταξιδευουμε με τους δολοφονους
.
.
abstract geometricous XXI-2 μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΤΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
''Ποσειδωνιαται''
γυρισαμε,
εμας φωναζαν;ποιοι ηταν αυτοι;
τι σχεση εχουμε με τετοιους;
βαρβαρους η' οτι τελοσπαντων ηταν
Και τι αχρειοι ηταν να
μας ειρωνευτουν η'
και να μας προσβαλουν οι αχρειεστατοι
Α,να πανε,ποιος νοιαζεται
τα Παρελθοντα παρελθοντα
Τελος,
να ξεμπερδευουμε με δαυτα
.
.
abstract geometricous XXVII-2 μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ.ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΕΥΘΗΝΗΝ ΦΕΡΕΙΣ
γυρισε και μας κοιταξε,
γιατι
αποφυγαμε το βλεμμα του;
με ποια αχαριστια τον πληρωσαμε;
κλωτσωντας τη μερα σαν μπαλα
ποδοσφαιρου
την ανεβασε στον ουρανο.
Μην πεις τιποτα.
Συνεχισε τη ζωη σου.Ιδια.
Σιγα το προτυπο,που ηταν αυτος
ο ανθρωπος.
Χωρις επαρση πορευτηκε.
Και μεις θελουμε κερδος,
Οτιδηποτε βρε αδερφε.Να κερδισουμε.
Αυριο ποιος θα γραψει για μας και
τι καναμε;
Με αλλα γινεται η Ιστορια.
Τοσα χρονια[τι τοσα χρονια;αιωνες]κανεις
δεν αλλαξε τιποτα[η' μηπως αλλαξε;]
κι εμεις στις χρηματαγορες των Ιδεων
παζαρευουμε ειδικα τετοιους ανθρωπους.
Δεν ειναι λιγο,σε μια τετοια εποχη,να'χεις
πετυχει π.χ στον οικονομικο τομεα
και σε τοσους αλλους,περιττο να τους αναφερω.
Α.Προπαντων τυψεις να μην εχεις.
Καθενας διαλεγει τον δρομο του.
Εμεις δεν κερδισαμε,αλλα και δεν χασαμε.Δεν
ειναι λιγο αυτο.
Επειτα ποσοι ανθρωποι σαν αυτον υπηρξαν
στον κοσμο,απο αιωνες;Δυο-τρεις.Στα
δαχτυλα μετρημενοι.
Εχουμε παιδια εμεις,εχουμε γυναικες
εχουμε ευθηνη,η ανθρωποτητα απο μας
πληθαινει.
Θα μου πεις:Ετσι;
Ναι.Ετσι.Ειναι μια καποια θεση,εστω.
Και
που να τρεχουμε πισω απο την Αληθεια;δεν
λενε,και δεν ειναι ψεμμα,πως η αληθεια ειναι σκια;
και
πως κατω απο την αληθεια υπαρχει αλλη αληθεια;
Μια χαρα μας βολευουν τα ψεματα,[οχι τα λαθη,
αυτο ειναι διαφορετικη υποθεση].
Το Ψεμμα κατασκευασε αυτον τον κοσμο,
και τον αλλο τον προηγουμενο,και
φυσικα τον επομενο.Θα κατασκευασει.
Παρε την Ποιηση[κι αυτη εδω] .Μια Αυταπατη.
Ασχολια Ματαιοδοξων.Μη επικερδης.
Και κεινοι οι Ποιητες ;μηπως ειναι ποιητες;
Ριμαδοροι,φλυαροι προχειρολογοι,ου γαρ
οιδασι τι ποιουσιν,
και ο Εμπειρικος;
και ο Καλβος;
ο Σινοπουλος;ο Σαχτουρης;ο Εγγονοπουλος;
ο Σολωμος;
ο Αναγνωστακης;ο Κατσαρος;
ο Αλεξανδρου,ο Πατρικιος;
και ο Παλαμας;
και... [Φτανει μακρια τα χερια απ'αυτους.Θα
στα κοψω]
Ειπαμε.Δεν εισαι ελευθερος να κατουρας
οπου να'ναι.
Να,ας πουμε ,κατουρα το προσωπο σου και
των ομοιων σου τα προσωπα.
Τι θελεις;Εκεινοι σου φωναξαν
Να μην προδωσεις.Και προδωσες.
Να μην Αμελησεις.Κι αδιαφορησες.
Ν'Αντισταθεις.Και παραδωθηκες.
Τωρα τι θελεις;Κοιμου εν Ειρηνη.Και ασ'τους.
Μη φοβασαι.Η Ημερα της Κρισης ενα φριχτο
Επινοημα.Δεν εχεις να δωσεις σε Κανεναν Λογαριασμο.
ΟΙ ΦΤΩΧΕΥΣΑΝΤΕΣ ΦΤΩΧΕΥΣΑΝΤΕΣ ΚΑΙ
ΟΙ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝΤΕΣ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝΤΕΣ.
Μην Ανησυχεις.Ουδεμιαν ευθηνην φερεις.
Γυρισε και σε κοιταξε;Απεστρεψον το προσωπο σου.
Και συνεχισε τις προσφιλεις ασχολιες σου.
Χρονια ταξιδευουμε με τους δολοφονους,και
τα παμε μια χαρα.Ποιοι οι Αμνοι,ποιοι
οι Λυκοι;Τωρα,που να ξεχωριζουμε;
PAX CRIMINALS
ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ
Και η Ποιηση;Τι η Ποιηση;Ειναι
Να Πραγματοποιειται Να Μην Πραγματοποιειται.
Οπως τοσα στη ζωη σου.
Σκεψου.Ολο και κατι θα βρεις.
Να σε βασανιζει.
Το σαπιο δοντι που ποναει και δεν σ'αφηνει
να κοιμηθεις.
Το ενοικιο που δεν καταφερες να μαζεψεις
η' τη δοση του δανειου.
Το αυτοκινητο που λαχταρησες και δεν το αποκτησες
η' τη γυναικα που δεν εριξες στο κρεβατι σου,
Και τοσα αλλα,μια
απειρη σειρα Ηττες.
Νικησες με Ηττες.Προπαντων
Νικησες την Ποιηση.Και
Ηττηθηκες απο την Ποιηση.
Τι βαραινει περισσοτερο ;Εσυ να μου απαντησεις.
Με το χερι στη καρδια.Να απαντησεις.
Για κεινο ηταν που γυρισε
και σε κοιταξε.Τιποτα αλλο δεν εχει να
μοιρασει μαζι σου.
Απαντησε.Οχι με υπεκφυγες.
Απαντησε.Καθαρα.
Θα περιμενω.
.
.
.
Abstract Geometricous XXV-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Αφορισμοι
-αφου τοσα εχεις προδωσει μην παραπονιεσαι
που σ'εχουν χεσμενο
-το χρημα αγοραζει τα παντα ακομα και μενα
-αντι να σε κυβερναει ο Πλατωνας και ο Αριστοτελης εσυ διαλεγεις
να σε διοικει το Καθε Λαμογιο.του Κερατα
-μη βασιζεσε σε ιδεες αυτες ειναι που σε ξεπουλησαν
-η' Νεοπλουτος η' Νεοφτωχος η Ιδια Ξεφτιλα
-τα Περιττα ηθελες για τα Αναγκαια αδιαφορεσες
-ποσοι λαιφστυλικοι αφησες να σε εκπροσωπουν να σε χειριζονται σαν
ανδρεικελο;
Εσυ ξερεις
-σκεφτηκες ποτε κατι που να ωφελει τον.αλλον και να μην τον ζημιωνει;
Παρα μονο οσα σε εξυπηρετουν
-Εγωιστης Εγω Εγωιστης Εσυ Φυσικα Εγωιστικη Κοινωνια
-ευκολσ Υψωθηκες ευκολα Γκρεμιζεσαι
.
.
.
η Ιθακη δεν υπαρχει
Τοτε γιατι ταξιδευουμαι;
.
.
Abstract Geometricous XXVI-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Παρενθεσεις
(η ευρυθμη θαλασσα η ηχοεσσα μερα(η αμειωτη γευση του ροδακινου
(το εκτυφλωτικο ξεσπασμα του τριανταφυλλου(χρυσα πορτοκαλια αναπνεει
ο αερας(μια φωνη αναβει τις κοκκινες παπαρουνες(και το διαφανο του νερου
ησυχαζει στον υπνο του(μια πυγολαμπιδα τονιζει τις λεξεις ακεραιες(χωρις
κενα συνεχιζεται ο κοσμος(
.
.
.
.
.
Εις Παρθενον ο Μεγας Στιλβων Τραγος Αλαλαζων Ιμεροεντας Παιανας
Α ο θειος Τραγος του Εμπειρικου ο Μεγας Ψωλος μου εις εκτυφλωτικον ροδον
αιδοιου παρθενος πλεων περιπαθως λαμνοντας αλαλαζων ιμεροντας παιανας
εμπροσθωχωρησας λιαν ευμεγεθους ελευθεριας
μετα θερμοτατων εκπυρσοκροτησεων λευκοτατων πυροτεχνηματων
Ω Μεγα Ψωλε Τραγε Φαλε Πανυπερτε ος μυστικους κορφους κορασιδος
υγρους διαρρυγνυεις και διαστελεις
Εν Ελευθερια Νικηφορος
Εν Λαγνεια Υπεροπτης
Ο Μη Αιδους Αιχμαλωτισθεις
Ο Ασυστολος Ο Απροσμενως Επιπεσων
Ως καυτος Λιβας Καβλος Επερχομενος εις τους ευανθηρους και ευοσμους
λειμωνας παγκαλλου κορης μελαχροης η' ξανθιης χλοης εν τω μεσω
απαλοτατων μηρων ροδαλουντων εκπορθων Μεγας Πριαμος Απαστραπτων
.
.
.
Sea Shells.Paintings-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Sea is.timing reality appearances
about symmetry
.
.
Ταυρος-χ.ν.κουβελης
Ο ταυρος του Πικασο ορμησε
στο λιβαδι
εσπασε ο καθρεφτης
μαζεψαμε τσ κομματια του
Το σωμα συναρμολογησαμε
του δολοφονημενου Φρεντερικο Γκαρθια Λορκα
.
.
.
circles lines rythms-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
με ποσες λεξεις εκφραζουμε το ψεμα;
σπαταληθηκαμε σε ρητορειες κενων λογων
αγνωμωνες και αμνημωνες
ειμαστε τα περττωματα των Ιδεων
ανοητα μειρακια του αιωνα
με πομπωδη αλαζονεια
οι δημαγωγοι του ψευδους
ακουστηκε
Πυρ: Αληθεια
Ελευθερια:Πυρ
Χαιρε Ψευδος
και η ερημια ,αυτη η κυνικη αντανακλαση του μηδενος
''Ιτε παιδες Ελληνων'' Ποιας Δημοκρατιας
ακουστηκε
''ψεματα,λενε ψεματα'' ,κουφια λογια
Ως ποτε τα αδικα επι των δικαιων
Ως ποτε η δυναστεια των αδικοπραχτων
ποσοι ανθρωποι χρειαζονται τη Δημοκρατια του Κλεισθενη;
Ισως,ειμαστε τα ανθρωπαρια των δυνατων
ειμαστε τα λεπιδοπτερα του κυνισμου
εγχρωμα μαλακια φωσφωριζοντα
Εμεις οι Δημοκρατικοι της Αρμονιας
αρνουμαστε να ζησουμε δυστυχισμενα
ας τ'ακουσουν καλα οι αχρειοι του παροντος και του μελλοντος αιωνα
Αυριο,θα εκδικηθουμε το αιμα των αθωων
με ποσες λεξεις εκφραζουμε το ψεμα;
Αραγε θα επανελθουν οι αντρειωμενοι;
.
.
.
Κατερινα Γωγου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
στη Κατερινα Γωγου
Μαγκες
Επανασταση δεν υπαρχει
ψεματα μας ειπαν
Διαλυθητε
Μπουρναζι Κατω Πατησια Κουκακι
γαμημενα Πετραλωνα
δεν αντεχετε η μοναξια
.
.
.
θαλασσα-κοχυλια -sea shells-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ισως στη πραγματικοτητα να συναντηθουμε γρηγοροτερα
Πανω σε καθρεφτες νερων νανουριστηκε με γαλαζιο ο υπνος του κυκνου
και σε λευκοτητα ξυπνησαν τα φτερα του
στρωματα θαλασσας κανονιζουν τους ρυθμους μου
Νερα που ρεουν σαν τις λεξεις που ανταλλαζουμε οταν κουβεντιαζουμε ηρεμα
MARE NOSTRUM θαλασσα μου ηχηεσων παφλασμων σε μεσημερια πετρας
πολλαπλασιαστικοι πληθωρισμοι φωτος στα δαχτυλα του χεριου σου
ανθη
τι εισαι τι δεν εισαι,
π.χ οταν χτενιζεις τα μαλλια
η' οταν προσμενεις το αγνωστο,
διαδρομη σ'ενα ουρανο που βουλιαζει γαλαζιος
σταζει το φυλλο,ακους;καθετες διαδρομες του νερου,
ειναι πολλοι οι δρομοι να φτασει το ποταμι στη θαλασσα και σε σενα εγω.
Πραξη Τρυφεροτητας. Πνεουσα χρωματοφορα ρηματα γεωγραφιας βλεφαρων
η φευγουσα γλωσσα των κρινων
το χερι μου ομοια σεληνοφωτο σε κλαδι αμυγδαλιας γλιστραει στο σωμα σου
και σκεπαζει τον υπνο σου
Ελαχιστοποιω την αποσταση
εκει στη ρεουσα σκια της βαρκας προβαλει το φεγγαρι
στο γλυκο ριγος της λεξης σου απαλο στομα
αγγιγμα εσωτερικο του ονειρου
εγγυτατα πνεουν τα λογια μου στην ανασα σου
φωνη
δαχτυλα ανασηκωνουν τα λευκα σεντονια της σαρκας σου
κοκκινο μηλο φωτια που δαγκωσαν χειλη
γεμισα τις τσεπες μου νερο, και σε χρονο τρεχουμενο το αδειασα
σε περισπωμενες ψαριων
στειλε μηνυμα
να μαθω για σενα,θα περιμενω
υγρος ανεμος φεγγαριου ανοιγει το παραθυρο.
ενα ασπρο συννεφο περασε πανω απ'τον ωμο σου
λαμπερη λευκοτητα
θυμασαι το σπιτι μας;
να υπαρχει αραγε η συκια κοντα στη στερνα;
Ωρα με την ωρα η νυχτα αποψε προχωραει φωτεινη γαληνη
Το δερμα της μερας κυματιζει τεντωμενο στα δεντρα,
ενα χερι ανοιξε τα δαχτυλα σου και πεταξαν φρρ πουλια
Απο τα φυλλα προερχεται η λεπτη καθαροτητα σου
μεσα στο δεντρο ενα πουλι ξυπνησε και πεταξε μεσα στις λεξεις πρασινα φυλλα
ακους ενα ζευγαρι ασπροι κυκνοι να συνομιλουν
τα σωματα τους συνδεσμοι νερων και βλαστων
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,μπορεις ν'αναπνευσεις βαθεια μεσα σου
εδω γυρω η ζωη παραγει ζωη
ΣΕ ΣΕΝΑ Μιλω ο Εαυτος σου Ειναι Ο Κοσμος μου ο Εαυτος μου
πανω σε σιωπηλες αντανακλασεις νερων
οταν ο κυκλος του φεγγαριου κυλαει με λαμπερες φωνες
πως εφτασες εως εδω;ακεραιη ομορφια
στη θαλασσα σκαρφαλωνει ενας κελαηδισμος πουλιου σαν μια βαρκα φορτωμενη ηλιοτροπια
πανω κατω πανω κατω
εξισορροποντας περιστρεφομενους κωνους απελευθερωνεται ενα τοπιο θεμελιωμενο
σε γλαρους
τρεχοντας στα κρυσταλλα ενος δικυκλου ηλιου κατηφοριζοντας και συνεχως ανηφοριζοντας
στην κουπαστη της σεληνης υπερδιπλασιασμενα ανθη σε τοιχογραφια με διαφανα δελφινια
πανω σε λεπια νησιων
φυσαει φεγγαρι ατοφιο ασημι καληνυχτα
σαν η φωνη σου ακουσθει καθαρα σε κυκλους λεξεων ορατων και αορατων
ειναι αναλογα τα ποσοστα διαφανειας που προχωρει ο ανθρωπος απο ανθρωπο
σε ανθρωπο
Ποια εισαι; Ποια εισαι εσυ,που διαβαζεις αυτες τις λεξεις αυτην ακριβως τη στιγμη;
η νυχτα αποψε περπαταει στη γαληνη
κανενας ηχος εδω δεν ακουγεται,δεν φτανει να ταραξει τα νερα του αερα,
να τιναξει τα κλαδια της σιωπης,
πανω ψηλα κυλαει το φεγγαρι στα λευκα διαφανα σεντονια των συννεφων,
μια κρυβεται μια φαινεται,οπως παιδι που παιζει στα πρωτα τα μικρα χρονια του
με τη μανα του και δεν φοβαται,
κρυβομαι-βρες με,
τοσο κοντα η ευτυχια ,ενα βημα,να την μοιραστεις ,
οπως ζεστο ψωμι με αγαπημενο συντροφο, που ηρθε απο μακρυνο ταξιδι χρονια
στη ξενιτια,
το φεγγαρι αποψε κυλαει απαλα σ'ολους τους ουρανους,
σηκωσε ψηλα τα ματια να δεις,
πως ετσι ειναι, μηνυμα δυο ανθρωπων
σε σενα που καποια μερα θα σε φερω σ'αυτα εδω τα μερη τηε θαλασσας
της θαλασσας που δεν εξαντλειτε,
οπως η δροσια σου,κι οπως το ακαταπαυστο κυλισμα των ονειρων σου,
εκει στη χρυση αμμο στη δαντελα της ακτης στη γειτονια των γλαρων θα γραψω
το ονομα σου χρυσο.
Ειναι γιατι '' σ'αγαπω'' που μεταχειριζομαι αυτα τα ιδεογραμματα των εικονων,
γλωσσα να σε τυλιξει οπως η θαλασσα μας τυλιγει και παμε,
εδω που ειμαι,εκει που εισαι,παντου. .
τωρα απογευμα πεφτει ο ηλιος και το γαλαζιο απλωμενο να στεγνωσει στο συρμα
το ονομα σου
Ο ανεμος απ'τα μερη σου εδω εφτασε
και διακλαδωσε τη γραμματικη σου στα δεντρα του κηπου μου
και ανθισαν οι λεξεις,
τωρα συλλαβιζω το πρωτο γραμμα
η πρωτη λεξη ειναι τρισυλλαβη ,πεταξε πουλι και την σφυριξε τραγουδι
η δευτερη λεξη,χρωμα το ονομα σου,
απαλα πεταλουδα τρυφερη επνευσε σε ταπεινο χορταρι,
κι ο ισκιος της περισπωμενη αποψε σκεπασε τον υπνο σου,
ισως στο ονειρο να συναντηθουμε γρηγοροτερα
.
.
.
Ελληνικο τοπιο-Greek Landscape-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Υπερβατον Ελληνικο Τοπιο
Η πατριδα μου
Φως
Τα δεντρα με τα σχηματα των πουλιων
Η ανωση του αερα
Το βλεμμα των λεξεων
Το απεριττο
Μια απειρη κινηση προς τον Χρονο
Το Ελληνικο Τοπιο
Η Θαλασσα Ειναι του Ανθρωπου
Η Συμμετρια
Light
Trees in forming birds' emotions
Air
Seeing the thoughts of
A infinity motion wards time
Greek Topos
Sea about man's arounds
My Own Country
.
.
.
woman in dream scene-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
η μερα μας εξαρταται απ'το φως
εξω πανσεληνος λαμπερη
γαληνη αποψε σαν νερο
απεραντη
θα'ρθει η μερα η ωρα να ξημερωσουν οι λεξεις των δεντρων
με τι ρυθμο να συνεχισεις να αναπνεεις το φως
σ'εναν ασπρο καμπο θαλασσας με λεπτομερειες φεγγαριου ονειρευτηκες
ησυχη και γαληνια φωνη απεραντη μεγαλη ελαχιστη ζωη
η ζωη μας
απαλη σκια πουλιου θρυματισε τη σταμνα του ηλιου
απο τις πρασινες αρτηριες των δεντρων
ο ανεμος ακουμπουσε τις ακρες των κυπαρισσιων κι απο κει χαμηλωνοντας
στις ελιες ξεφευγε κι εφθανε στη θαλασσα
ηταν η φυση υπεροχη και η θεα καταπληκτικη στη θαλασσα
περα στα νησια στους γυρω λοφους
ποικιλα χρωματα και καθαρη γαλαζια ατμοσφαιρα
δεντρα κυριως πευκα και ελιες και παπαρουνες ,κοκκινες παπαρουνες παντου
ενα λιγο ο ανθρωπος και συναντα το απειρο
στο κρυσταλλο ενος αλατιου η θαλασσα
η θαλασσα μας
σε θηλυκο σωμα οφειλονται οι εκκλειψεις μου
στο δικο σου
Το ειδαμε. δεν ηταν κινημα του νου ηταν η πραγματικοτητα
να χτισεις τη φωνη σου σαν σπιτι να χωρεσω μεσα
με σχηματα θαλασσας με μορφες κηπων και φωνες εγχρωμου αερα
μ'ενα λ ηλιου χρυσο
σε καθε λεμονια στη ριζα της σκαψε να με βρεις
και σε κηπο να διαβεις και να'χει βιολες κι ανθη να μοσχομυριστεις
να'χει και γελαστα νερα να'χει και μηλα στις μηλιες
και με τ'αηδονια τα πουλια να κρυφοκουβεντιασεις
να'χει ποικιλα ανθη
υακινθους και πληθωρα ασπρους κρινους
να σημειωνουν την αθωοτητατα της υπαρξης σου
το ανιδιοτελες το θαυμασιο
και η φωνη σου εναρμονια στην ωραιοτητα
αυτο ακουσθηκε καθαρο και λαμπρο και αιθεριο
ειναι το πεπρωμενο των ανθρωπων η συμμετρια
κι ως ανεμος σηκωσε και πηρε τα σκεπασματα της,εγω,
και την ειδε ροδο αμαραντο ασπρα βοτσαλα τα στηθη της
και ειδα,εγω,αναμεσα στα ποδια μεσα σε πυκνο φυλλωμα αναπνεε δοχειο καλλους
ν'ακουσω
ολοκληρο τ'ονομα σου να προφερεις μ'ολα τα φωνηεντα κι ολα τα συμφωνα σου
καθαρα
ο ανεμος σπρωχνει τα νερα της θαλασσας
και ανθρωπινες φωνες μας ξυπνουν ,οι φωνες μας,
και η μερα γελαστο φως
οι ελιες σε κινηση αριστερα δεξια προς τα πανω προς τα κατω
πουλια
πουλια
πουλια
ο χρονος μας
στη διαφανη αφη ανεμου
ξερουμε πως κανενα νομισμα δεν εξαγοραζει την αληθεια
''ακου τα τζιτζικια''την ακουσα να λεει,με χαμηλη φωνη,ψιθυριστη,
εσυ εσυ εσυ
επειτα σηκωσε το δεξι της χερι και με τον δειχτη διεγραψε τη τροχια ενος γλαρου
εγω
κρυβονταν κι εκει ζουσαν μαζι
''εγω''-''εσυ''
''παντα
ομορφια, η αποδειξη του θεου
ανα φυτο τα ανθη και τα φυλλα
ανα πτηνο τα φτερα και η φωνη
ανα ουρανο το φως
η μερα μας εξαρταται απ'το φως
εγω, το συμμετρικο του εσυ
εσυ,η αθωα δυναμη των λεξεων μου
στα ρουχα του αερα σκεπασθηκαν οι ψυχες να επιστρεψουν
οι ψυχες μας
ανοιξε η μελισσα τη σιωπη του ανθους σου
.
.
.
JAZZ SAX MAN -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
JAZZ moving in COLORS BLUEING BLUES jing booming awards to heaven
ZiggZAGing a voiced EMOTIONAL crying and laughing arounds bodies
HEARTS you I swing away
From moneyless life lives
LIKES no-ones beings
Human forming sax mouths
Phonografy run into souls
Boom booming rhythms
RHYTHMING TIME towards
Back to forwards music
FUGA Spaceing letters simpling a sample cool hot
Condintions all OVER LEVELS
raw ripping up down run flights sostenuto landscape
ADAGIO jazz jazzed jazzing
VOICED JAZZ
.
.
.
YOU ARE NO ONE-μικτη τεχνικη ξυλο και κοκκινο φως neon -3μ χ 4.50μ-
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ελλαδα 31 Μαιου 2014 μ.Χ
Εξανθρωπισμος
Ξερεις τι σημαινει εξανθρωπισμος;
Σε σενα μιλαω που ανεβαινεις στο τρολει στο Συνταγμα
Ωρα 21:41 Ελλαδος μωρε
Κατεβηκα την Ερμου στα κωλοχανεια του μοδερνισμου
Αριστεροθεν Δεξιοθεν
ΓΡΑΦΙΚΟΤΗΣ ΗΛΗΘΙΟΤΗΣ
Δολοφονημενοι Ελληνες στην Ομονοια και στα περιξ
Κατουρα Σκατα Απελπισια
Μοναξια ρε
Φωναζει
Δεν την ακους;
Η φωνη σου
Ποιος ειναι ο Κωστας ποιος ειναι ο Γιωργος ποια η Μαρια;
Γιατι ειναι πεθαμενοι;
Μερες μηνες τωρα
Στον Υπονομο της Ιστοριας μας
.
.
.
για μια ελαχιστη στιγμη στο απειρο επιμενουμε
σε μια κιτρινη καρεκλα καθισε
στα χερια του γαλαζια πουλια κοιμονταν
κι ακουσε απ'τον ουρανο να τον φωναζουν
''ε εσυ των αορατων μυστικε'' τοτε σηκωσε το προσωπο
κι ειδε να περνουν χιλιαδες παιδια πανω σε πολυχρωμα ποδηλατα
κι ακουγε τα πεταλια οπως φτερουγες
κι εκεινα τα παιδια γελουσαν και του πετουσαν διαφορα δωρα
ενα παιδι του πεταξε μια πρασινη ομπρελα
''να'χεις πρασινο στη ξηρασια''του φωναξε
τοτε τα γαλαζια πουλια ξυπνησαν πεταξαν απ'τα χερια του κι ακολουθησαν
τους ποδηλατιστες
δεν λυπηθηκε μα χαρηκε
κοντα μια στιγμη μια ελαχιστη στιγμη στο απειρο
ηταν
.
.
.
στη Νεκυια της Ιστοριας μας ηρθανε
ηρθαν απροσκλητοι δεν ηταν
κρατουσαν στα χερια τα συνεργα τους
''να μ'αυτα ζησαμε''
αλετρια τσαπια δικριανια
''και μ'αυτα μας σκοτωσαν'' εδειξαν φωτογραφιες απο φριχτους πολεμους
κι ενας αναμεσα τους κουρντισε ενα γραμμοφωνο
κι ακουσαμε φωνες σαν απο κολαση
τις κραυγες τα ουρλιαχτα τους
''οι δολοφονοι τοσα χρονια στην Ελλαδα''
διψασαμε παγωσαμε πεινασαμε για ποιο ωφελος;
ενας ενας καθισαν ολογυρα στο τραπεζι
με βλεμμα αγριεμενο απ'την αγρυπνια
'εμεις που ειμασταν δεν ειμαστε
μας λειπουν μελη απο τα σωματα μας
χερια ποδια κεφαλι δαχτυλα''
και τοτε καθαρα τους ειδαμε ως το ξημερωμα
που χαθηκαν
.
.
.
what about
a ΠΟΛΙΤΕΙΑ
a Aristotles' ΠΟΛΙΤΕΙΑ
a Cosmos without Man
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
.
.
COUVELIS Avant Garde Music Radio Online
from my MUSIC CONPOSITIONS
Jazz cool around-φυσικοι ηχοι και φωνη]
http://www.spreaker.com/user/7343351/jazz-cool-around?fb_action_ids=717211338320321&fb_action_types=og.shares&fb_source=aggregation&fb_aggregation_id=288381481237582
.
.
.
ΥπερΤροπον
διαφωτισμοι θερμου.ηχων υπερστροβιλισμος.
τοπολογια του εφελκιμου.ενεστως χρονος δαχτυλων.
συνπορφυρος ορμη.διαστολη χρονου.αμειωτο φως.
.
.
.
εικονες δυο ανθρωπων
θελω ενα βλεμμα γλυκο να με κοιταζει τρυφερα οπως΅κοιταζει κοκκινο ομορφο
τριανταφυλλο
θελω μια φωνη που να μ'ευχαριστει οπως η αυρα της θαλασσας δροσιζει το
προσωπο
το χερι σου δειχνει.''να δες''.κοιταζω.βλεπω την ομορφια.λατρευω το χερι σου
που μου δειχνει την ομορφια.
πες μου κατι.ειπες.πες το δυνατοτερα.το ειπες δυνατοτερα.πιο δυνατα πες το.
''θα μας ακουσει ο κοσμος''.καλα.''θα το πω ψιθυριστα να το ακουσεις μοναχα
εσυ''.ετσι εκανες.ψιθυριστα το ειπες.
ο ανθρωπος αυτος ειναι ενα σπιτι.μου ανοιξε το σπιτι του και με δεχτηκε.στη
σαλοτραπεζαρια καθισαμε.με τραταρε γλυκο καρυδακι φινο.και κουβεντιασαμε.
απλα.χωρις περιττες κουβεντες.τα παραθυρα ορθανοιχτα σ'εναν γαλαζιο καθαρο
ουρανο.το φως εμπαινε χρυσος καταρραχτης στο δωματιο φορτωμενο με φωνες
πουλιων γλυκυτατες μελωδικες και χιλια δυο αρωματα μεθυστικα λουλουδιων
τριανταφυλλα πασχαλια και μυρωδικη αγραμπελη.''εδω θα κατοικισουμε''ειπες.
σε θυμαμαι σημαινει σε αισθανομαι .ζωντανη.με σαρκα και οστα .πραγματικη.
μια κινηση ενα κλικ και εμφανιζεσαι μπροστα μου
σε ρωταω.αν θελεις.απαντας.αρκει να σε ρωταω.να νοιωθω οτι υπαρχω διπλα σου.
ποσα πραγματα δεν ξερω και θελω να τα μαθουμε μαζι.π.χ πως πετουν τα πουλια.
αυτο για να μαθω να πεταω κοντα σου
κοιμασαι και βλεπω να αναπνεεις.η ζωη μου αναπνεει.ειμαι χαρουμενος.
σε πηρα λιγο να σ'ακουσω.δεν μου φτανει.και να το ξερεις και η αιωνιοτητα δεν μου
φτανει.
να ξυπνω ν'ανοιγω τα ματια μου και να βλεπω τα ματια σου να με κοιταζουν.
η ευτυχια.
.
.
.
E. In Rhythming Blue- 3μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η Ελλαδα Διανυσματα Ηρακλειτου
Color IN UpSeaWards words ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΑΡΑ ΘΙΝ.ΑΛΟΣ ισοσκελες λευκων γλαρων
White Movie Dots ενδυματα κοχυλιων το φως LIGHT LICHT LIT LUCERE ΦΩΤΕΙΝΗ ΦΩΝΗ ΦΛΟΥΔΑ ΗΛΙΟΥ
πετρες νερων και ψαρια διανυσματα Ηρακλειτου
Το Μειωτον Εστι
Οντος Αμειωτον Ειναι
Time Timeless
In Past Present In Future
Greek Euclidian Logicus-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Μετρω Υπογεια Πολιτισμου
Οδος Σταδιου
Μια οροσειρα ανθρωπων
Το αναστημα των λεξεων
Ελληνικα οξυτονα παραξυτονα ασυμφωνα
Η υποκωφη μερα των.τρολει
Κανενας Πλατωνας Κανενας Αριστοτελης
Συνταγμα
Κενο Ιστοριας
Αμετροεπεια
Ερμου Κερδοσκοπων
Ποσα πιανει αυτη η Ιδεα
Πριν περασει η μπογια της
Στα αζητητα
Ελευθερια κομματι παλιομοδιτικο
Τζαμπα πραμα βερεσε για πουλημα
Οδος Αθηνας
Εργοστασιο μεταχειρισμενων
Στιγμη Τιποτα
Απειρο Απατη
Ομονοια
Εμφυλιες εκδουλευσεις
Μετρω υπογεια πολιτισμου
Μηδαμινοτητα
Μοναξια
Αρα τι ειναι το υπαρχω
Αν.οχι Πληρης Υπαρξη
.
.
σε μια κιτρινη καρεκλα καθισε
στα χερια του γαλαζια πουλια κοιμονταν
κι ακουσε απ'τον ουρανο να τον φωναζουν
''ε εσυ των αορατων μυστικε'' τοτε σηκωσε το προσωπο
κι ειδε να περνουν χιλιαδες παιδια πανω σε πολυχρωμα ποδηλατα
κι ακουγε τα πεταλια οπως φτερουγες
κι εκεινα τα παιδια γελουσαν και του πετουσαν διαφορα δωρα
ενα παιδι του πεταξε μια πρασινη ομπρελα
''να'χεις πρασινο στη ξηρασια''του φωναξε
τοτε τα γαλαζια πουλια ξυπνησαν πεταξαν απ'τα χερια του κι ακολουθησαν
τους ποδηλατιστες
δεν λυπηθηκε μα χαρηκε
κοντα μια στιγμη μια ελαχιστη στιγμη στο απειρο
ηταν
.
.
.
στη Νεκυια της Ιστοριας μας ηρθανε
ηρθαν απροσκλητοι δεν ηταν
κρατουσαν στα χερια τα συνεργα τους
''να μ'αυτα ζησαμε''
αλετρια τσαπια δικριανια
''και μ'αυτα μας σκοτωσαν'' εδειξαν φωτογραφιες απο φριχτους πολεμους
κι ενας αναμεσα τους κουρντισε ενα γραμμοφωνο
κι ακουσαμε φωνες σαν απο κολαση
τις κραυγες τα ουρλιαχτα τους
''οι δολοφονοι τοσα χρονια στην Ελλαδα''
διψασαμε παγωσαμε πεινασαμε για ποιο ωφελος;
ενας ενας καθισαν ολογυρα στο τραπεζι
με βλεμμα αγριεμενο απ'την αγρυπνια
'εμεις που ειμασταν δεν ειμαστε
μας λειπουν μελη απο τα σωματα μας
χερια ποδια κεφαλι δαχτυλα''
και τοτε καθαρα τους ειδαμε ως το ξημερωμα
που χαθηκαν
.
.
.
what about
a ΠΟΛΙΤΕΙΑ
a Aristotles' ΠΟΛΙΤΕΙΑ
a Cosmos without Man
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
.
.
COUVELIS Avant Garde Music Radio Online
from my MUSIC CONPOSITIONS
Jazz cool around-φυσικοι ηχοι και φωνη]
http://www.spreaker.com/user/7343351/jazz-cool-around?fb_action_ids=717211338320321&fb_action_types=og.shares&fb_source=aggregation&fb_aggregation_id=288381481237582
.
.
.
ΥπερΤροπον
διαφωτισμοι θερμου.ηχων υπερστροβιλισμος.
τοπολογια του εφελκιμου.ενεστως χρονος δαχτυλων.
συνπορφυρος ορμη.διαστολη χρονου.αμειωτο φως.
.
.
.
εικονες δυο ανθρωπων
θελω ενα βλεμμα γλυκο να με κοιταζει τρυφερα οπως΅κοιταζει κοκκινο ομορφο
τριανταφυλλο
θελω μια φωνη που να μ'ευχαριστει οπως η αυρα της θαλασσας δροσιζει το
προσωπο
το χερι σου δειχνει.''να δες''.κοιταζω.βλεπω την ομορφια.λατρευω το χερι σου
που μου δειχνει την ομορφια.
πες μου κατι.ειπες.πες το δυνατοτερα.το ειπες δυνατοτερα.πιο δυνατα πες το.
''θα μας ακουσει ο κοσμος''.καλα.''θα το πω ψιθυριστα να το ακουσεις μοναχα
εσυ''.ετσι εκανες.ψιθυριστα το ειπες.
ο ανθρωπος αυτος ειναι ενα σπιτι.μου ανοιξε το σπιτι του και με δεχτηκε.στη
σαλοτραπεζαρια καθισαμε.με τραταρε γλυκο καρυδακι φινο.και κουβεντιασαμε.
απλα.χωρις περιττες κουβεντες.τα παραθυρα ορθανοιχτα σ'εναν γαλαζιο καθαρο
ουρανο.το φως εμπαινε χρυσος καταρραχτης στο δωματιο φορτωμενο με φωνες
πουλιων γλυκυτατες μελωδικες και χιλια δυο αρωματα μεθυστικα λουλουδιων
τριανταφυλλα πασχαλια και μυρωδικη αγραμπελη.''εδω θα κατοικισουμε''ειπες.
σε θυμαμαι σημαινει σε αισθανομαι .ζωντανη.με σαρκα και οστα .πραγματικη.
μια κινηση ενα κλικ και εμφανιζεσαι μπροστα μου
σε ρωταω.αν θελεις.απαντας.αρκει να σε ρωταω.να νοιωθω οτι υπαρχω διπλα σου.
ποσα πραγματα δεν ξερω και θελω να τα μαθουμε μαζι.π.χ πως πετουν τα πουλια.
αυτο για να μαθω να πεταω κοντα σου
κοιμασαι και βλεπω να αναπνεεις.η ζωη μου αναπνεει.ειμαι χαρουμενος.
σε πηρα λιγο να σ'ακουσω.δεν μου φτανει.και να το ξερεις και η αιωνιοτητα δεν μου
φτανει.
να ξυπνω ν'ανοιγω τα ματια μου και να βλεπω τα ματια σου να με κοιταζουν.
η ευτυχια.
.
.
.
E. In Rhythming Blue- 3μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η Ελλαδα Διανυσματα Ηρακλειτου
Color IN UpSeaWards words ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΑΡΑ ΘΙΝ.ΑΛΟΣ ισοσκελες λευκων γλαρων
White Movie Dots ενδυματα κοχυλιων το φως LIGHT LICHT LIT LUCERE ΦΩΤΕΙΝΗ ΦΩΝΗ ΦΛΟΥΔΑ ΗΛΙΟΥ
πετρες νερων και ψαρια διανυσματα Ηρακλειτου
Το Μειωτον Εστι
Οντος Αμειωτον Ειναι
Time Timeless
In Past Present In Future
.
.
.
Greek Euclidian Logicus-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Μετρω Υπογεια Πολιτισμου
Οδος Σταδιου
Μια οροσειρα ανθρωπων
Το αναστημα των λεξεων
Ελληνικα οξυτονα παραξυτονα ασυμφωνα
Η υποκωφη μερα των.τρολει
Κανενας Πλατωνας Κανενας Αριστοτελης
Συνταγμα
Κενο Ιστοριας
Αμετροεπεια
Ερμου Κερδοσκοπων
Ποσα πιανει αυτη η Ιδεα
Πριν περασει η μπογια της
Στα αζητητα
Ελευθερια κομματι παλιομοδιτικο
Τζαμπα πραμα βερεσε για πουλημα
Οδος Αθηνας
Εργοστασιο μεταχειρισμενων
Στιγμη Τιποτα
Απειρο Απατη
Ομονοια
Εμφυλιες εκδουλευσεις
Μετρω υπογεια πολιτισμου
Μηδαμινοτητα
Μοναξια
Αρα τι ειναι το υπαρχω
Αν.οχι Πληρης Υπαρξη
.
.
.
GREAT WOMAN IN GREEK SEASHORE-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
POETRY IN VIBER
[ΕΙΚΟΝΕΣ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΩΝ]
Συνεχεις ΣυνΔιαθεσεις-χ.ν.κουβελης
.
12.48πμ-γαλαζιο να φεγγει φως στο σπιτι
στα παραθυρα μας
12.50πμ-καποτε ο ηλιος εφερνε χουφτες θαλασσα στ'ακρογυαλι
παλμοι φωνων τα νερα περασμα σωματων κοχυλια ουρανου
στα βοτσαλα γυριζει το φως και δεν στεγνωνει τη μνημη
μεσα στα φυλλα βηματα ελαφρια στο λαδι της πετρας ησυχη αναπνοη
αδειαζει ο αερας αρωματα θυμαριου ησυχα,που φουσκωνε το χορταρι στη γη
ενας ψιθυρος
12.52πμ-τη νυχτα αφησα μηλο στη σκαλα του σπιτιου μου να ρουφηξει το φεγγαρι
το πρωι ξυπνησα το βρηκα και το'φαγα
Αν ετσι μιλω,ειναι για σενα
12.54πμ-παρε με στα κυματα σου στα ξαναγυρισματα σου
12.55πμ-τα χερια μας ν'ανοιγουν
και ν'αφηνουν ελευθερα πουλια στον ουρανο .
η μερα υφαινει σε κηπο μηλα πρασινα δεντρα
υφαινει κρινα λουλουδια κιτρινα
ο ηλιος σαιτα περα-δωθε φερνουν τα πουλια
3.08μμ-Το χερι σου προεκταση ροδων
Μυριζει γιασεμι ο κηπος.σου
Με μετρο τον ουρανο υπολογιζω την.ομορφια σου
Μια θαλασσα που με ζυγωνει η αναπνοη σου ησυχη
Αναπνοη μου απαλη
Το χερι σου η προεκταση των ροδων
11.16μμ-Ενα ονειρο
Κοιμασαι.ξαπλωνω και πιανω το αριστερο σου ποδι.το περιεργαζομαι.
τα πεντε δαχτυλα.το στρογγυλο γονατο.το χρωμα του.απαλοτητα.μεταξι.
ξυπνας.''τι κοιταζεις;''ρωτας.ψιθυριστα.γλυκεια η φωνη σου.ζεστη σαν χαδι.
μεσα απο τον υπνο.''εσενα''απαντω.''τι βλεπεις;''ξαναρωτας παλι ψιθυριστα.
''την ομορφια''απαντω.χαμογελας.ποσο γλυκα χαμογελας.
πλησιαζω στο προσωπο σου.αγγιζω τα ματια σου.''εισαι γλυκεια''.
αγγιζω τα χειλη σου.αγαπη μου
8.55μμ-Σαγαπαω.ως τον ουρανο.και πιο περα.
και πιο πανω
10.11πμ-Μυριζεις γιασεμια.ολα τα ανθη.στο κηπο σου.
κι η θαλασσα.η θαλασσα σου κυλαει.ως εμενα
κυλαει.με τυλιγει.ζεστη.απαλη
10.12πμ--Σε βλεπω.αυτη τη στιγμη.
σε βλεπω.διπλα μου.κοντα μου.
10.13πμ-Εισαι πιο φωτεινη απο τον ηλιο.
πιο γλυκεια απο το μελι.
πιο ομορφη απο το τριανταφυλλο
10.14πμ-Ακουω τη φωνη σου.ψιθυριστη.τι θελεις;
ποσο σαγαπαω
10.16πμ-Σε κραταω.απο τα χερια.απο τα ποδια.σπο τη καρδια.
δεν σαφηνω.ποτε.
10.16πμ-Γραψε.κατι να δροσισθω.τωρα.
να χορτασω.
10.18πμ-Σε σκεφτομαι .και μαρεσει ο κοσμος.εχει νοημα.
λογο υπαρξης.
10.19πμ-Οταν σε ξαπλωνω πανω στα σεντονια του ουρανου.απλωνεις φωτιζεσαι .
εχεις λαμπερα αστερια αναμενα.
παντου.φως
10.20πμ-Θεαθηκε.ποσο σαγαπαω
10.21πμ-Το χερι το δεξι στον αριστερο σου ωμο.γυμνο.
σε ψαχνει.τιποτα δεν λειπει .πληροτητα.
10.24πμ-Να σε πιεσω οπως το φως του φεγγαριου τη νυχτα πιεζει απαλα τη χλοη
που αθωα κοιμαται.
κι αυτη τη πιεση ονειρευεται
10.27πμ-Σου φωναζω.βγες στο παραθυρο της καρδιας σου νακουσεις.
οσα ο ανεμος σου φερνει.λεξεις δικες μου.
τη φωνη μου
10.29πμ-Σαγγιζω.σε ονειρο.σαγγιζω.στη πραγματικοτητα
10.30πμ-Τι ειναι η Ομορφια;
Εσυ
10.31πμ-Μακους;σου φωναζω.
Αγαπη μου
10.33πμ-Τα ματια σου.Δωρο.
Ακριβο.
10.35πμ-Γλυκα που ειναι κοντα σου.μια αναπνοη στο στηθος μου.
με ζεστενει.
με καιει η φωνη σου
10.36πμ-Στο αγγιγμα μου υποχωρεις.
λιωνεις.
10.37πμ-Χειλια που με κανουν οτι θελουν.
η ευτυχια μου
10.39πμ-Γιασεμι μου που μυριζεις.
βιολα μου ομορφη
10.41πμ-Τι θελω;Τι γυρευω;
Σε ψαχνω.
Τα χερια σου.Με τα χερια μου.
Τη φωνη.σου.Με τις λεξεις μου.
10.42πμ-Καμια.Μονο Εσυ.
Οτι Αγαπω
10.44πμ-Εχεις μια ροδια.Θελω τους καρπους της.
Τη γευση Τους χυμους της.
10.45πμ-Λουλουδι.ομορφο.
να σε μυριζω ομορφια μου
10.54πμ-Ελα να σταξεις νερο.
εχω ανοιχτο το στομα.να με ποτισεις.
σταλαγματιες ερωτα.
10.54πμ-Μια στιγμη κι αλλαζει σε αιωνιοτητα.η υπαρξη σου
10.55πμ-Πλασμα.Θεικο Δικο μου
.
.
.
Euclidian Logicus Οπερ Εδει Δειξαι-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τι ανοησια κι ο ουρανος
Εδειξε στον ουρανο.
''Δεστε''
Δεν κοιταξαμε.
Οι ιδιες απατες ειπαμε.
Σιγουροι.Βεβαιοι.
Εκεινος δεν επεμεινε.Ντοπιασμενος εσκυψε το κεφαλι.
Εξαφανισθηκε.Δεν τον γυρεψαμε.Ουτε γνωριζουμε τι τυχη του.Ξεχασθηκε.
Αλλωστε τι ανοησια να μας δειχνει ουρανους.και πρασινα αλογα.
Κι οποιος το κανει αυτο τωρα η' στο μελλον την ιδια μεταχειριση θα εχει.
Ας τολμησει και θα δει.
Α .δεν θελουμε εμεις κοροιδιες.
.
.
ΕΠΕΙΓΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ-Χ.ν.κουβελης
ΠΡΟΣΟΧΗ
Εχουμε παρει ενα ιο.
Δεν ειμαστε πια Δημοκρατες.
Επειγουσα Προστασια
Απαιτειτε Αμεση Σαρωση Καθαρισμου
ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ
τι θα ελεγε και ο Κλεισθενης;
μετ'ευτελειας να μην ζωμεν
Κι εκεινος ο Ρηγας Βελενστινλης
ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ
ΠΑΡΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΗ
.
.
.
Η Ε. στη θαλασσα-ενσταντε-Ιουνης 2014-2μ χ 3μ-χ.ν.κογβελης c.n.couvelis
Ενσταντε σε ελληνικη θαλασσα
Πατωντας στη πλατη αναδυομενου δελφινιου
Φευγουσα ισορροπουσα
Φωτεινο γαλαζιο εφαλτηριο γλαρων η θαλασσα μου
Αναστραμενη χρωμογραφια Χρονου παραλια
Ασυλληπτα Συλαμβανομενα
Ακροδαχτυλα κοχυλια
Εναλιος ομφαλοφορος αχινος
Περισπωμενες ψαριων
Η Ομορφια ενα βημα πριν το Αορατο
Ενδοξο στηθος λευκοτατου αλατιου
Παλιρροια σωματων νερου
Το Φως σαλευει ως οχταπους
Συνορο ουρανου και θαλασσας το φεγγαρι
Εναρμονιοι Αντιχτυποι Ηχων Κυματα
Ακροπρωρος Μνημης Εφαπτομενης Παφλαζουσας
.
.
.
Τα λαικα που μ'αρεσουν-χ.ν.κουβελης
(Αφιερωμενα Εξαιρετικα) (2 ΔΙΣΚΟΙ]
3 Λαικα -στιχοι -χ.ν.κουβελης
Ομορφο γλυκο μελαχρηνο μου
εισαι το κοριτσι το δικο μου
Εσυ με εκανες τρελλο
κι εχω χασει το μυαλο
Ελα να γινουμε.ενα τα δυο
Για νσ μου γειανει το καημο
[Για νσ μου γειανει το καημο
Ελα να γινουμε.ενα τα δυο]
Μικρο μου σεχω στη καρδια
Φυλαχτο μου σε κρατω βαθεια
Εσυ με εκανες τρελλο[
κι εχω χασει το μυαλο
Ελα να σμιξουμε τα δυο
Δεν αντεχω ωρα να μην σε δω
[Δεν αντεχω ωρα να μην σε δω
Ελα να σμιξουμε τα δυο]
.
.
ΗΡΘΑ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΣΟΥ
ΓΙΑ ΣΕΝΑΝΕ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
ΕΒΓΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΙ ΝΑ ΣΕ ΔΩ
ΚΙ ΕΧΩ ΜΕΓΑΛΟ ΝΤΕΡΤΙ ΚΑΙ ΚΑΗΜΟ
ΜΗΝ ΜΑΦΗΝΕΙΣ ΜΟΝΑΧΟ ΔΕΝ.ΑΝΤΕΧΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
ΕΙΣΑΙ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΓΙΑΣΕΜΙ
ΚΑΙ ΣΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ
ΑΝΘΙΖΕΙΣ.ΚΑΙ ΜΥΡΙΖΕΙΣ
ΚΑΙ ΤΗ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ ΡΑΓΙΖΕΙΣ
ΑΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΕΝ ΣΕ ΔΩ
ΜΟΥΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΧΑΘΩ
.
.
ΔΕΝ ΜΕ ΠΟΝΑΣ ΔΕΝ ΜΑΓΑΠΑΣ
ΕΙΣ'ΑΠΟΝΗ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΡΔΙΑ
ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΝΩ
ΠΩΣ ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ ΣΑΓΑΠΩ
ΑΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕΣ'ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΣΕ ΧΑΣΩ
ΘΑ ΠΕΣΩ ΝΑ ΠΑΘΑΝΩ
ΘΑ ΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΩ
ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΩ
ΘΑ ΣΕ ΚΛΕΨΩ ΑΠ'ΤΗ ΜΑΜΑ ΣΟΥ
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΝΑ'ΣΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ
.
.
.
Greek Colors-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Συμπυκνωμενες Αφηγησεις Ελληνικων Ιδεων
απο τον Μυθο
ξυπνησαμε στην Ιστορια
το καρπουζι
εσκασε το φως σε φετες
κοκκινο
εδω στ'αρχαιο ακρογυαλι
η εξοδος στα ονειρα
κοιμομαστε κι η θαλασσα μας ξυπναει
ρυθμικα με δωριο τροπο
τα πατηματα μας στο Χρονο
ενα πηλινο προσωπο στο θεατρο
αφηγειται γεγονοτα της Ιστοριας μας
μεσα στον χρωματιστο βομβο των μελισσων
αφησαμε στη παραλια νερο ψωμι
και κρασι για τον Οδυσσεα
να φαει και να πιει
παρά θῖν’ ἁλός
χεῖρας νιψάμενος πολιῆς ἁλός
πρωι και γυαλιζε η μερα
''τιποτα ματαιο'' στη πατριδα μας
φως
γαλαζιο φως
η προελληνικη λεξη του σαργου στον ασαμινθο της θαλασσας
στη γλωσσα μας τα πρωτα συνθετικα οι βαρκες
και τα δευτερα τα ψαρια
η σεληνη αποψε γλυστρισε ευελικτη
πανω στα διαφανα νερα των νησιων
Μια φορα κι ενα καιρο στα μερη μας
ηταν ενας βασιλιας ψαρας
τ'ονομα της γυναικας του Ευτυχια
ακουμε τα λογια μας και τις σιωπες μας
μεχρι μεσα στον υπνο μας
το θω του λα η θαλασσα μας
απ'τη θαλασσα τα ζεστα απογευματα
ανεβαινουν ψηλα οι γλαροι στον ουρανο
πετουν και κανουν γυρους πανω απ'τα σπιτια μας
κι επειτα χαμηλωνουν στις αυλες μας
κι αφηνουν πανω στα λευκα τραπεζομαντηλα
τα γαλαζια δωρα να τα μοιρασουμε ισοποσα
το παιδι μας μαθαινε τα ονοματα των ψαριων
και μαλιστα τα σχεδιαζε
''να τι ζωγραφισα'' μας εδειξε το τετραδιο
εμεις κοιταξαμε και γελασαμε με τη καρδια μας
στο καφενειο ειδαμε τον Οδυσσεα να πινει τον καφε του
ελληνικο μετριο,διπλα στο δυτικο παραθυρο,απο εκει
εβλεπε τη πορφυρη δυση του ηλιου στη θαλασσα
και παντα ανοιγε την εφημεριδα και διαβαζε τα νεα
απειριτος μεγακητης μελαψ οινοψ ποντος η Ιστορια μας
απ'τα παραθυρα μας παιδια βλεπαμε τα καραβια
να ταξιδευουν στ'ανοιχτο πελαγο
απο εκει οι ναυτικοι μας χαιρετουσαν με τις σφυριχτες
εμεις τους κουνουσαμε σημαιες
και τους φωναζαμε σοβαρα
[η' και περιπαιχτικα]
''Ιτε Παιδες Ελληνων''
για ποια Γεγονοτα της Ιστοριας το Μελλον μας;
εδω στο συνορο της στεριας με τη θαλασσα
το χρυσο σχοινι της παραλιας ισορροπουσε το ηλιοκαμενο
ξεχουρδισμα του Χρονου
ν'ακολουθεις την αληθεια
οπως το δελφινι το κυμα
ακουραστα
σαλασσα θαλασσα
στη λιτη κι απεριττη ζωη μας
κοιταζουμε τα πορτοκαλια ν'αυξαινουν
δοχεια κιτρινου φωτος
πως κατεβηκαν τα σπιτια μας
στη θαλασσα
μαζι και μεις;
.
.
.
.
.
Συμπυκνωμενες Αφηγησεις Ελληνικων Ιδεων [2]
η αρχαια εικονα ο κυκλος του ηλιου
βρηκαμε το αγαλμα της γυναικας διπλα στο αγαλμα του αντρα
στα προτυπο της αρχαικης κουρης και του κουρου
αναμεσα στις συκιες στα πευκα και στις ελιες
το κυματισμα των πουλιων το ασπρο βελος του χρονου
ο ηλιος ψηλα γυρναει και μας θερμαινει
ο ανεμος επιμενει να βυζαινει θαλασσινο νερο
φωνη με φωνη ακουστηκαν
πολλη αιωνιοτητα το μελλον
διαφανη λεξη η γαληνη
πληρης συμμετριων ο ανθρωπος
στο σχημα κοχυλιου
ετσι εξηγειτε ο κοσμος
.
.
.
woman at sea shore-pop art-1.50 χ 2μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
η αμμος ζεστη.εκαιγε τις πατουσες.στα νερα τα παιδια επαιζαν.
το παιχνιδι του γαλαζιου χρονου
.
.
.
Γιαννης Μοραλης-ζωγραφος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΕΠΙ/ΤΟΜΕΣ
δωρικο λεξιλογιο
ισορροπει μετωπη κορης
ανθιζουσας Χαιρε η τριανταφυλλενια
ενα ελαχιστο πραγματικο
φως
κοιταξτε
αγορασα απειρο με το νομισμα ανθρωπος
.
.
.
το ταχυ βημα του καλοκαιριου-χ.ν.κουβελης
το βλεμμα του ηλιου στο σωμα της περκας
η αντιστροφη φωνη που εχει το φως,
πληρωνω με γαλαζια νομισματα τον χρονο
τον εξατμιζω ν'αφησει το αλατι κοκκο κοκκο
στην ελαχιστη βουτια του καλοκαιριου
ο αστεριας πενταποδος σε πετρωματα χρησμων
κοιλω τα νερα στο εσωτερικο κοχυλιων
μια ιδεα και φτανει ο κοσμος να υπαρξει
.
.
.
Great Synthesis-3μ x 4.50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-κοιταξε.δεν ειδε τιποτα.την αλλη φορα ισως σταθει πιο τυχερος
-μια ανεπαισθητη κινηση και καταστρεφεται η ισορροπια
.
.
.
%2B%CE%94%CE%B9%CE%B1(%CE%9B%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%82)-minimal%2Bart-2%CE%BC%2B%CF%87%2B3%CE%BC%2B-%CF%87.%CE%BD.%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CE%B7%CF%82%2Bc.n.couvelis.jpg)
Δυναμικες Αντι(Θεσεις) Δια(Λεκτικης)-minimal art-2μ χ 3μ -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
(Αποσπασμα)-χ.ν.κουβελης
``Ενα Αποσπασμα του Ελληνα Ηρακλειτου.Βρηκα``Μας φωναξε..
Ειδαμε τη πετρα.
Ξεχωρισαμε τα γραμματα.δ...εν...ον...τε γαρ...αελιου...Βαθεια η σκεψη μας
αναταραχτηκε.
.
.
.
Figura-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
(Αποσπασμα)-χ.ν.κουβελης
.11.σ'εναν κοσμο που δεν ακουγεται η φωνη σου τι χρειαζεται ο ανθρωπος;
.11.οποιος ξερει εστω και μια προελληνικη λεξη αυτος αξιζει να γινει
κυβερνητης μας
.12.αφησαμε για τα συμφεροντα μας τα ψεματα ν'ακουγονται σαν αληθειες
.13.ενα γραμμα κεφαλαιο η' μικρο κανει τη διαφορα.Σολωμος.σολωμος.
.14.ειδε τον αντρα απεναντι της.ενας ξενος.
(Ειναι θεμα προοπτικης)
μια ξενη.ειδε τη γυναικα απεναντι του.
.15.τα δαχτυλα της κρινοι ο λαιμος της κυκνος το προσωπο της ροδο
-3 εικονες της ευτυχιας-
.16.η αμειωτη ανωση του ηλιου ανεβαζει τα πρασινα φυλλα των δεντρων
.17.''σγουρε βασιλικε μου γιατι μου μαραθηκες;``.εσυ'σαι ενας ηλιος φεγγαρι
λαμπερο.
.18.σημερα.20 Ιουλιου 2014.ωρα 11:42.στη Σταδιου.κατεβαινω στο Συνταγμα
η' ανεβαινω στο Συνταγμα;
Η Κρισιμη Γραμματικη.
.19.την ειδα πεντε μετρα περιπου μπροστα μου.στη Παλια Βουλη Σταδιου.
φορουσε τζιν παντελονι και μια ασπρη μπλουζα.
πισω εγραφε η μπλουζα DON'T FOLLOW ME.την ακολουθησα.στο Συνταγμα
εστριψε στην Ερμου.σταματησα .δεν την ακολουθησα.σταθηκα δειλος να
γνωρισω τον κοσμο.εχασα την ευκαιρια.
.20.το απειρον απειρον.το τιποτα απειρον.απειρη συγχυση.
.21.ενας Sebastian Bach μας χρειαζεται ν'αρχισουμε τη fuga της Επαναστασης
.
.
.
Νικος Εγγονοπουλος-ποιητης ελλην του κοσμου-χ.ν.κουβελης
.
.
ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΝ ΠΟΙΗΤΗΝ-χ.ν.κουβελης
κατι να πουμε για τον Νικολαον Εγγονοπουλον που να μην ειναι ατιμωτικον
δια το εθνος μας αλλα να ειναι ηρωικον -ως ταιριαζει-και υμνολογικον
Ελληνα ω| Ελληνα Σιμον Μπολιβαρ
ναι-βεβαιοτατα-υπαρχουν καποιοι αθανατοι αναμεσα μας
να παραδειγματος χαριν ο Θεοφιλος τοσοι Βολιωτες-αλλωστε-εχουν να λεγουν
καποτε αγαπουσα με μεγα παθος τη ζωη-τη ζωη μας οχι μονον την ιδικη μου-
ολες τις εκφανσεις της-κυριως τις πιο ασημαντες-αλλα και τωρα-δεν λεγω-
την αγαπαω
-να με μελλει-κι ας καταντησαμε σακατηδες ανεργιοι της Ιστοριας μας
τωρα-και να το πιστεψεις-αγαπαω περισσοτερο τη ζωη και τη συμμετρια
που εχουν οι ιδεες μας
Ε| Οδυσσεα Αντρουτσο βουνισιες περδικες τα λογια σου
Ε| Γεωργιε Καραισκακη βραχια αετων τα λογια σου
ατιμοι οσοι δυσκολεψανε τη ζωη μας στους εμφυλιους
ψευδορκοι ατιμασαντες -και τι δεν ηταν-και τι δεν ειναι-κακοεργοι οφικκιοφοροι
και υποκριτες νομιμοφανεις-σε διαβεβαιω-ποιητη-θα κριθει ο ανομησας
γιατι να πουμε ψεματα οταν-το ξερουμε καλα-η αληθεια θα νικησει ολοσχερως
το σκοταδι
αχ| ποσοι γελοιοι φανατισμοι το σαρακι του εθνους μας
το ξερεις-δεν γινεται να μην το ξερεις-μια απεραντη ηθικολογια κανει χειροτερο
τον κοσμο
θα συγχωρεθουν αραγε ποτες η απειρη -αμετρη-πλεονεξια μας οι μωροφιλοδοξιες
μας
η απληστια σε επιδειξη και επικρατηση;-αλλιμονον δεν το ελπιζω-εις τον αιωνα
τον απαντα
ωσαν λυκοι θα ειμαστε τρουπωμενοι στο θαλαμι μας ενω ολογυρω μας-το λεγω
μετα βεβαιοτητας-θα υπαρχει πραγματικον-ζωντανον-το ασπαιρον φως
τριανταφυλλενιου ροδωνος αττικου
Ω| Νικο Εγγονοπουλε πολυ σπανια μιλω για σενα εγγονι-η' πατερα-αυτα τα δυο
τα μπερδευω-του Μεγ'Αλεξανδρου
-ποια μαγεια εξασκεις-ποια λεξικα της φυλης ανασκαλευεις-πως εφευρισκεις
τις ωραιες τις λσμπρες τις γενναιες τις εξοχες λεξεις σου;
στο πρωινο κελαδημα του κορυδαλλου μεσα στο βαθυ ισκιο των δεντρων
η δικαιη σνταμοιβη για τη γλυκεια πατριδα μου που-αιωνιως-βασανισθηκε
μ'ολες τις αποχρωσεις της αληθειας ας ορκισθουμε -εμεις οι γενναιοι-
πως δεν θα πεθανουμε ποτε
.
.
.
Seashells-κοχυλια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
που κοιμασαι-σε θαλασσοσπηλια-κοχυλιου
Τι ξερεις-το φως των νερων-το πρωι
Μην ξυπνας-το σπιτι σου ανασαινει -
Μια κινηση-στην ανωση του ηλιου το σωμα
.
.
.
η αναχωρηση του ομηρικου ηρωα-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΜΗΡΙΚΟΥ ΗΡΩΑ
εκανε ζεστη
η γυναικα κρατουσε απ'το χερι το παιδι
τα τζιτζικια στα δεντρα
εκανε να κινησει το χερι σε χαιρετισμο
διστασε
''κοιταξτε το πηλινο σωμα μου''
οι αλλοι φανηκαν να μην καταλαβαινουν
προχωρησε στον εκτυφλωτικο καθρεφτη του καλοκαιριου
εξαφανισθηκε μεσα του
τοτε συνεχισαν τις καθημερινες ασχολιες τους
η απωλεια ενος ιχνους στη μνημη
.
.
.
ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΦΕΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ-χ.ν.κουβελης
-το δεντρο η θαλασσα η πρωτη εικονα που ειδε.Μετα
-''κοιταζει το χερι του'' η φραση που εγραψε την αφησε
στο τραπεζι.
Δεν ξερει ποιος θα την διαβασει;
-Ενα Κενο.Να το γεμισει με τι;
-Ενας ανθρωπος.Ποσο μετραει για να του αλλαξει τη ζωη;
-Κλεινει τα ματια.Δεν βλεπει τιποτα.
-Μια λεξη.Που δεν ακουστηκε πουθενα.Τον βαραινει.
-Μιλησε.Κανεις δεν απαντησε.Το αντιθετο της σιωπης.
- Μια ευθεια γραμμη.Μονοτονη.Ζωη
-Τι δεν γνωριζει.Γιατι δεν γνωριζει;Ρωταει
-Τα τρια α της θαλασσας.Η ανασα του.
-Φθινοπωρο.Θα πεσουν τα φυλλα.Πεφτουν.
-Σκεφτηκε.Ν'αλλαξει τον κοσμο.Δε τα καταφερε.
-Σιωπη.Και ταραζει.
-Τον Χρονο που δεν θα ζησουμε.Δεν μπορει να τον μετρησει.
-Λεξεις.Αυτο Ειναι.
-Η Πραγματικοτητα.Ειναι Αδυνατη.
-Θελει να απομονωθει.Δεν υπαρχει μερος.Εμφανης παντου.
-Κοιταζει τη λεξη.Αναδευεται.Να ζησει.
-Η πικρα του.Ενα νομισμα που δεν ξοδευεται
-Ξερει πως τα μηδενικα του [0] ποτε δεν θα κανουν ενα [1]
.
.
.
C.P.Cavafis-Κ.Π.Καβαφης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
2014.Περι της Συνομωσιας του Κατιλινα Νεωτερα-χ.ν.κουβελης
απετυχε στις επιδιωξεις του
το 65 το 64 το 63 Υπατος δεν εκλεχθηκε
δεν του εμεινε αλλο παρα η συνομωσια
o tempora o mores
κι αν απετυχε στα σχεδια του και τελικα συνετριβει
καποια Φουλβια φταιει
και παντα καποιος Κικερων καιροφυλαχτει
.
.
.
.jpg)
Geometricous Abstract-XI-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΦΩΣ
καθρεφτιζεται στην εξοχη ρυμοτομια των λεξεων του
η σπονδυλικη στηλη των φωνηεντων και συμφωνων
ο ανθρωπος
.
το φθινοπωρο παιζει στο βιολοντσελο
τις αντιφασεις που'χει το φως σε λαμπροτητα
.
το απειρο λυγισμενο σε οξεια γωνια
.
λεω.
πως απο στερεο σιδερο Βλαδιμηρου Μαγιακοφσκι
θα κατασκευασθουν τα εργαλεια της ανθρωποτητας
η ωραιοτητα
.
ατρανταχτο ερωτημα που ειναι ο ηλιος
.
.
.
Μαργαριτες του φθινοπωρου -Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης
Το κυκλικο κιτρινο που εχει το φθινοπωρο πεφτοντας
στο φως
μεσα στις ανοιχτες παλαμες της υπαρξης μας
.
.
Στην ελια-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης
Η ελια σπιτι δωρων
Αντλια φωτος η ελια
.
.
Τα πρωτα γιουλια που ειδα το φθινοπωρο-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης
Στα πρωτα γιουλια το φθινοπωρο
ν'ανθιζεται ο αερας
χρωματα
Ιδεα πλατωνικη
.
.
Φυλλο συκιας-φθινοπωρο-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης
φυλλο φυλλο
η πτωση του φθινοπωρου
Φως
Φως
η.ανωση του φθινοπωρου
αερας αερας
.
.
Εικονες Φθινοπωρου-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης
Η αφη της μερας
Η γευση του αερα
Το βημα του Χρονου
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
C.N.COUVELIS -POETRY NOBEL PRIZE 2014-www.artpoeticacouvelis.blogspot.com-
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-ΠΟΙΗΣΗ ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ 2014
.
.
CITY'S LABYRINTHS-χ.ν.κουβελης
.
in right
.........η ανθρωπινη φωνη
Ομονοια προς Χαυτεια
πυροβολεια ιδεολογιων
.........priceless.
.........ισονομια
μεταφορα Ιστοριας-τρολει
in extention Democracy
τα φυλλα του δεντρου
.......................βαπορεν
παγεναν κι ερχονταν
και χωμα απ'τη πατριδα μ' δεν εφερναν
1922 Σμυρνη
Τραπεζουντα Νεα Σμυρνη Νεα Ιωνια
2013 Αθηνα
Ελλαδα καμια περιττη συλλαβη
man woman mankind
....Οδυσσεο,τι;
...Νικος Πουλαντζας σκοτωμενος
...Νικος Μπελογιαννης σκοτωμενος
...Γιωργος σκοτωμενος
Ερμου Ιεροδουλη Εμπορων
Αθηνας κατοικητηριο ζητιανων
Ομονοια κυκλος φαυλος
ς ω χ φ μ κ ζ εδ γα
names namen ονοματα
.................................nomos law
...............Αιδως Αργειοι!fanfaroni!
TV FALSE/TRUE INVENTORS UNIVERSALIS
Ηρακλειτος φιλει κρυπτεται
στη Μενανδρου η Υπατια πουλαει Παραλληλους Βιους
και εκδιδεται
''αυτη ειναι η Ελλαδα,εγω ειμαι ανεργος''ειπε,
ακουσα,δεν τον ηξερα
ICH BIN ARBEITLOSS workLESS NIE TRAVAIL
....B-Bread
....L-Life
... E-End
να παρε θεωρημα Θαλη του Μιλησιου αντι πινακιου φακης
και τα τεσσερα ριζωματα του Εμπεδοκλη εικονογραφημενα
κλικ Ζηνωνος κλικ Σωκρατους
κλικ Αθηνας κλικ Αιολου κλικ Σταδιου
κλικ Συνταγμα
OK Boys!All Right!
...h thalassa se afissa
...h leoforos cart postal
...h Eleni photo mobile
...............................αγορασε εφημεριδα,στην Ομονοια,
...............................απο το περιπτερο αριστερα της Αθηνας
...............................νυχτα,την διπλωσε και την πεταξε
...............................στα Χαυτεια μια γυναικα τον ρωτησε
...............................τι ωρα ειναι,της απαντησε,πολυ νυχτα
Ergo Cogito Sum
ERGO COGITO SUM?
....ειδα τον Αρη Κωνσταντινιδη ν'ανεβαινει τη Σολωνος,μεσημερι
προς τον ουρανο
ωραιοτατη πατρις μου Ζακυνθος
πηγαινεν κι εδειχνεν τις ανοιχτες πληγες του
κι ουτε ελεημοσυνην του εδωκαν ουτε συμπονεσην του εδειξαν
παρα ελυσαν τα σκυλια που τους φυλαγαν και τον κυνηγησαν
ως να ητον λεπριασμενος και το τελευταιο σκουληκι της γης
κι εφτασεν ως εδω αθλιωμενος και μας εξιστορουσε τα παθηματα
κι εμεις ειπαμεν καθεις του αλλου ''διατι πατριδα επολεμησαμεν
να ελευθερωσωμεν και κακοπαθαμεν;''
τρυπες Νομπελ η ποιηση
NOBEL'S HOLES THE POETRY-
-Ελπηνορα,φιλε μου,πως βρεθηκες σε τουτο τ'ακρογυαλι;
-οχι,ηρωικη πραξη δεν μ'εφτασε ως εδω
σαν στριφτα κερατα κριαριου ακουστηκαν τα λογια του
τον ειδαμε ν'ανεβαινει η' να κατεβαινει την Πανεπιστημιου
τον φωναξαμε μ'αλλο ονομα
MEIN FREUND -ELRENOR
Mio Amico come vay?
απαντησε η'δεν απαντησε δεν ακουσαμε
.
.
.
.
.
.
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
C.N.COUVELIS -POETRY NOBEL PRIZE 2014-www.artpoeticacouvelis.blogspot.com-
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-ΠΟΙΗΣΗ ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ 2014
.
.
CITY'S LABYRINTHS-χ.ν.κουβελης
.
in right
.........η ανθρωπινη φωνη
Ομονοια προς Χαυτεια
πυροβολεια ιδεολογιων
.........priceless.
.........ισονομια
μεταφορα Ιστοριας-τρολει
in extention Democracy
τα φυλλα του δεντρου
.......................βαπορεν
παγεναν κι ερχονταν
και χωμα απ'τη πατριδα μ' δεν εφερναν
1922 Σμυρνη
Τραπεζουντα Νεα Σμυρνη Νεα Ιωνια
2013 Αθηνα
Ελλαδα καμια περιττη συλλαβη
man woman mankind
....Οδυσσεο,τι;
...Νικος Πουλαντζας σκοτωμενος
...Νικος Μπελογιαννης σκοτωμενος
...Γιωργος σκοτωμενος
Ερμου Ιεροδουλη Εμπορων
Αθηνας κατοικητηριο ζητιανων
Ομονοια κυκλος φαυλος
ς ω χ φ μ κ ζ εδ γα
names namen ονοματα
.................................nomos law
...............Αιδως Αργειοι!fanfaroni!
TV FALSE/TRUE INVENTORS UNIVERSALIS
Ηρακλειτος φιλει κρυπτεται
στη Μενανδρου η Υπατια πουλαει Παραλληλους Βιους
και εκδιδεται
''αυτη ειναι η Ελλαδα,εγω ειμαι ανεργος''ειπε,
ακουσα,δεν τον ηξερα
ICH BIN ARBEITLOSS workLESS NIE TRAVAIL
....B-Bread
....L-Life
... E-End
να παρε θεωρημα Θαλη του Μιλησιου αντι πινακιου φακης
και τα τεσσερα ριζωματα του Εμπεδοκλη εικονογραφημενα
κλικ Ζηνωνος κλικ Σωκρατους
κλικ Αθηνας κλικ Αιολου κλικ Σταδιου
κλικ Συνταγμα
OK Boys!All Right!
...h thalassa se afissa
...h leoforos cart postal
...h Eleni photo mobile
...............................αγορασε εφημεριδα,στην Ομονοια,
...............................απο το περιπτερο αριστερα της Αθηνας
...............................νυχτα,την διπλωσε και την πεταξε
...............................στα Χαυτεια μια γυναικα τον ρωτησε
...............................τι ωρα ειναι,της απαντησε,πολυ νυχτα
Ergo Cogito Sum
ERGO COGITO SUM?
....ειδα τον Αρη Κωνσταντινιδη ν'ανεβαινει τη Σολωνος,μεσημερι
προς τον ουρανο
ωραιοτατη πατρις μου Ζακυνθος
πηγαινεν κι εδειχνεν τις ανοιχτες πληγες του
κι ουτε ελεημοσυνην του εδωκαν ουτε συμπονεσην του εδειξαν
παρα ελυσαν τα σκυλια που τους φυλαγαν και τον κυνηγησαν
ως να ητον λεπριασμενος και το τελευταιο σκουληκι της γης
κι εφτασεν ως εδω αθλιωμενος και μας εξιστορουσε τα παθηματα
κι εμεις ειπαμεν καθεις του αλλου ''διατι πατριδα επολεμησαμεν
να ελευθερωσωμεν και κακοπαθαμεν;''
τρυπες Νομπελ η ποιηση
NOBEL'S HOLES THE POETRY-
-Ελπηνορα,φιλε μου,πως βρεθηκες σε τουτο τ'ακρογυαλι;
-οχι,ηρωικη πραξη δεν μ'εφτασε ως εδω
σαν στριφτα κερατα κριαριου ακουστηκαν τα λογια του
τον ειδαμε ν'ανεβαινει η' να κατεβαινει την Πανεπιστημιου
τον φωναξαμε μ'αλλο ονομα
MEIN FREUND -ELRENOR
Mio Amico come vay?
απαντησε η'δεν απαντησε δεν ακουσαμε
.
.
.
.
.
Narcissismus -2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Προσεξε καλα να ξερεις
η εικονα που σου στελνει ο ναρκισσισμος σου
δεν εισαι εσυ
Η εικονα σου αυτη ειναι ο βιασμος σου
απο τους κολακες σου
.
.
.
ο ναος της Ηρας-στη Ποσειδωνια
ο ναος της Αθηνας-στη Ποσειδωνια
ο ναος του Ποσειδωνα-στη Ποσειδωνια
-%CF%83%CF%84%CE%B7%2B%CE%A0%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1.jpg)
Ο Ηρακλης φονευει Γιγαντα-μετωπη-Αργεια Ηρα-στη Ποσειδωνια
-%CF%83%CF%84%CE%B7%2B%CE%A0%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1.jpg)
Η αυτοκτονια του Αιαντα του Σαλαμινιου(μετωπη στον ναο της Αργειας Ηρας)-
στη Ποσειδωνια
Η ενσταντε φωτογραφια μιας ευτυχισμενης μερας ενος νεαρου δυτη
στην Ποσειδωνια το 480 π.Χ
.
.
Η TOUR-SHOW RETOURN ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΤΩΝ 2014 μ.Χ
-χ.ν.κουβελης
(Η ενσταντε φωτογραφια μιας ευτυχισμενης μερας ενος νεαρου δυτη
στην Ποσειδωνια το 480 π.Χ)
τον 7ο αι. ηρθαν οι Συβαριτες απογονοι αποικων Αχαιων απο την Ελικη
και Ιωνων της Τροιζηνας και αποικησαν στο Σαλερνο
εκει στον κολπο εχτισαν την Ποσειδωνια πολη λαμπρη και πλουσιωτατη
Μετεπειτα ιστορει ο Αριστοξενος ο Ταραντινος πως οι Λευκανοι
αφου εκμεταλλευτηκαν τους εμφυλιους των Ελληνων και με δολο
δολοφονησαν τον Αλεξανδρο Α' τον Μολοσσο κυριαρχησαν στην παλαι
ποτε ισχυρη πολιτεια και τους Ελληνες εξευτελιζαν να μην ομιλουν πλεον
την ελληνικην γλωσσα τους κι ουτε τα ελληνικα εθιμα να ακολουθουν
μοναχα τους επετρεψαν καθε χρονο μια φορα να συναθροιζονται
εντος των τειχων και να ενθυμουνται τα ελληνικα τα ονοματα
και τα ενδοξα προγονικα και να τους βλεπουν με τι πικρα και νοσταλγια
να οδυρονται -ενα εξοχον θεαμα γι'αυτους να διασκεδασουν την ανια τους
οπως στα θεατρα με ηθοποιους-ωσπου καταντησανε εν τελει τα ελληνικα
κενα γραμματα μη πλεον ενθυμουμενοι οι Ποσειδωνιαται τι εκφραζανε
και ποια ητανε η ουσια τους δι'αυτους
Και του Πυρρου καθολου δεν βοηθησαν οι νικες-αλλωστε πυρρειες νικες ηταν-
Το 273 επικρατουντες οι Ρωμαιοι την ονομασαν λατινικα το Paestum
και στην Αργεια Ηρα τωρα οι τουριστες βλεπουν τον Αιαντα τον Σαλαμινιο
να σκοτωνει τον εαυτο του ριχνοντας το βαρυ του σωμα στο ορθιο ξιφος
και περιφερονται με τις φωτογραφικες μηχανες στους τρεις περιλαμπρους
περιπτερους αρχαιους ναους της Αθηνας της Ηρας και του Ποσειδωνα
μεσα στην τεραστια ερημια της πολης και της δοξας της -εσαει tour show πλεον-
στο ανοιχτο θεατρο Ιταλοι ηθοποιοι υποκρινονται τους Ελληνες. Ποσειδωνιατες
με ακριβειαν θεατρικην και δεξιοτεχνιαν χειροκροτουμενοι απο τους θεατας
Και στο βαθος της μνημης ο χρονος επιστρεφοντας σε καποιο μεσημερι
του 480 οταν νεαρος δυτης απο ψηλη εξεδρα καταδυεται με εξαισιον αλμα
στα νερα ποταμου μια λαμπρη μερα του ενδοξου ελληνισμου μας που-αλιμονο-
ανεπιστρεπτι χαθηκε
.
.
.
Ezra Pound-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
3 σκιτσα του Ezra Pound
.
.
CONTINUOUS writing ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ-χ.ν.κουβελης.
nomismata κεφαλαιου PLANES
Air Αερας ΑνNEMOS
σωροι onton mAN
ISΤΟρεια
ΝΟΜΟΣ CAPITALISMUS
Levelι 1:SUPER MARIO IN JORGE LUIS BORGES METROPOLIS
Οδυσσεο
cell mind battery
ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΘΑΛΑΣΣΗΣ
Ελενη:'' ἀνδρὸς ἔπειτ᾽ ὤφελλον ἀμείνονος εἶναι ἄκοιτις''
Tarski:There is no L-formula True(n) that defines T*. That is, there is no L-formula
True(n) such that for every L-formula A, True(g(A)) ↔ A holds.
Eliot:In the room the women come and go
Talking of Michelangelo
Φως IS TIME
ΠΟΣΟΣΤΑ Ricco / Povero MANKIND
CONTINUOUS writing
.
.
.
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ-Γ.Σ.Σεφερης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ ΤΗΝ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ-χ.ν.κουβελης
[Δια-κειμενικη ποιηση]
.
πως εσυ ως εδω εφτασες;βασιλισσα η' σκλαβα;
σ'αυτο το σπιτι με τις θεορατες πετρες και τις πελωριες πυλες
και τα τεραστια τοξα αρχαια εργα γιγαντων
και μισητα εργα ανθρωπων
σ'αυτο το σπιτι την εσυραν σε σφαγειο
εδω βρεφη τα σκοτωσαν ασπλαχνα και τα'ψησαν να τα φαει
φονιας πατερας
μιασματα
εδω καταγελασμενη γυρνω σαν τρελη
και με βριζουν με λογια μισητης σκυλας
ξενη δυστυχισμενη
θα'ρθει η μερα-προλεγω-για ολα να πληρωσουν
μεσα σε διχτυ χωρις περατα θα μπερδευτουν σαν ψαρια σφιχτα
θα σπαρταρουν και γλυτωμο δεν θα'χουν
η' στον ιστο αραχνης πιασμενοι να μην τους λυπασαι
εδω ειμαι σαν πουλι τρομαγμενο σε θαμνο λουφασμενη
τρεμω
καλα ξερω να μιλω τα ελληνικα
δεν χαιρουμαι πια ουτε η γλυκεια φωνη τ'αηδονιου στους κηπους
με τερπει
γιατι κανεις απ'τους ανθρωπους δεν τ'ακουει αυτα;γιατ'ειναι κουφοι;
τι ειναι η ευτυχια;
σκια και γρηγορα χανεται
κι η δυστυχια σφουγγαρι π'ολα τα σβυνει
η ανοητη εκεινη Ελενη φταιει-ολους μας κατεστρεψε
γιατι πανε χαμενες τοσες ψυχες ;
κι ο Ορεστης τωρα σε ποια μακρυνη χωρα βλεπει το φως ;
και γιατι ακομη δεν γυριζει;
οι αθωοι να πληρωνουν για τα κριματα των αλλων
.
.
[τα δια-κειμενα απο την τραγωδια ''Αγαμεμνων'' του Αισχυλου]
ἆ ποῖ ποτ' ἤγαγές με; πρὸς ποίαν στέγην;
ἀνδρὸς σφαγεῖον καὶ πέδον ῥαντήριον.
κλαιόμενα τάδε βρέφη σφαγὰς
ὀπτάς τε σάρκας πρὸς πατρὸς βεβρωμένας.
ἰὼ ἰὼ λιγείας μόρον ἀηδόνος·
οὐκ οἶδεν οἵα γλῶσσα, μισητῆς κυνὸς
καταγελωμένην † μετὰ φίλων ὑπ' ἐχθρῶν
φοιτὰς ὡς ἀγύρτρια, πτωχὸς τάλαινα λιμοθνὴς ἠνεσχόμην
φυγὰς δ' ἀλήτης τῆσδε γῆς ἀπόξενος κάτεισιν,
ἥκει τόδ' ἦμαρ
οὐδεὶς ἀκούει ταῦτα τῶν εὐδαιμόνων.
οὔτοι δυσοίζω, θάμνον ὡς ὄρνις, φόβῳ ἄλλως
βρότεια πράγματ'· εὐτυχοῦντα μὲν σκιᾷ τις ἂν πρέψειεν·
εἰ δὲ δυστυχοῖ, βολαῖς ὑγρώσσων σπόγγος ὤλεσεν γραφήν.
καὶ ταῦτ' ἐκείνων μᾶλλον οἰκτίρω πολύ.
ἄπειρον ἀμφίβληστρον, ὥσπερ ἰχθύων,περιστιχίζω
θαυμάζομέν σου γλῶσσαν, ὡς θρασύστομος
παράνους Ἑλένα [ἐφυμν. α μία τὰς πολλάς, τὰς πάνυ πολλὰς
ψυχὰς ὀλέσασ' ὑπὸ Τροίᾳ
κεῖσαι δ' ἀράχνης ἐν ὑφάσματι τῷδ'
Ὀρέστης ἆρά που βλέπει φάος,
που φθογγῆς χαρᾷ
.
[Το επιγραμμα στο μνημα του Αισχυλου-γραμμενο απο τον ιδιο]
Αἰσχύλον Εὐφορίωνος Ἀθηναῖον τόδε κεῦθει
μνῆμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας·
ἀλκὴν δ' εὐδόκιμον Mαραθώνιον ἄλσος ἄν εἴποι
καὶ βαθυχαιτήεις Μῆδος ἐπιστάμενος.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
Αυτο το μνημα κρυβει τον Αισχυλο του Ευφοριωνα Αθηναιον
που φθαρθηκε στη σιταροφορα Γελα
την γεναιοτητα το τιμημενο αλσος του Μαραθωνα θα πει
κι ο μακρυμαλλης Μηδος που την ξερει καλα
.
.
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Umberto Eco-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Signifying Poetry-c.n.couvelis
Signifie/Object=Singifiant/Word
Open Work vs Close Work
Writing.Why?
Reading.What?
Machine Projecting Language
Sign Big-Bang
.
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Umberto Eco-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Signifying Poetry-c.n.couvelis
Signifie/Object=Singifiant/Word
Open Work vs Close Work
Writing.Why?
Reading.What?
Machine Projecting Language
Sign Big-Bang
.
.
.
.jpg)
Geometricous Abstract-XVII-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
τι ειναι οι λεξεις-χ.ν.κουβελης
το περιγραμμα του προσωπου
οβαλ
βαζο με χρυσανθεμα-πινακας βαν Γκογκ
το δαχτυλο προεκταση της ερωτησης
τι ειναι;
[στο δωματιο η μοναξια κοιμαται]
[ξημερωμα]ηχοι στη θαλασσα
[ν'ακουω τις λεξεις ν'αναπνεουν]
τι ειναι;
ο χρονος
τα δεντρα φυτρωνουν πρασινα
οι ελικες του αερα
[μεσημερι και τα συκα φουσκωνουν]
[η φωνη μας]ακουστηκε
[''εδω ειμαστε'']
τι ειναι;
οι λεξεις
.
.
.
Πορτραιτα-Αγαμεμνων Ατρειδης Μυκηναιος-χρυση προσωπιδα-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΑΡΧΑΙΑΙ ΜΥΚΗΝΑΙ ΕΝΣΤΑΝΤΕ -χ.ν.κουβελης
η αγριοσυκια
και πιο κατω τα κιτρινα σταχια
και πιο περα η ασπιδα της θαλασσας
ολη τη μερα πασχιζαμε να τον συναντησουμε
ειτε στον κυματιστο ελαιωνα
ειτε στο αρχαιο θεατρο με την εκπληκτικη ακουστικη
εδω φωτογραφηθηκαμε
ενα απ'τα παιδια,το μικροτερο,μας φωναξε δειχνοντας
''να εκει ειναι''
κοιταξαμε-μας τυφλωνε ο λαμπερος ηλιος
''δεν βλεπουμε,προς τα που;''
η αγριοσυκια
και πιο κατω τα κιτρινα σταχια
και πιο περα η ασπιδα της θαλασσας
''να εκει''
.
.
.
η θεα Αφροδιτη-greek ancient -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Αφροδιτη και Αδωνις-χ.ν.κουβελης
ωραια μεθυστικα εμυριζαν τα λουλουδια στο βαζο
εξω στα χωραφια ο ηλιος κοκκινιζε τις παπαρουνες
λαμπρο φως και καθαρη ατμοσφαιρα
στο συρμα απλωμενα τ'ασπρα σεντονια λιαζονταν
στο ραδιοφωνο ενα capricio του Σοπεν
η σαλα στολισμενη
και καπου αγρια σκυλια κυνηγουν τον Αδωνι
τον φτανουν τον αρπαζουν τον ριχνουν κατω
για να εορτασει την επετειο ενος ετους η Αφροδιτη
γεμιζει με κοκκινο κρασι δυο κρυσταλλινα ποτηρια
.
.
.
αρχαικο κουρος και κορη-greek ancient-kouros and kore-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
Η Ελενη του Τυνδαρεως-χ.ν.κουβελης
''θυμαμαι μικρη στη Πλευρωνα που μας φιλοξενουσε ο Θεστιος
ειχαμε στο δωματιο που κοιμομασταν με την αδερφη μου την Κλυταιμνηστρα
εναν μεγαλο ορθογωνιο καθρεφτη,με τις ωρες καθομουν μπροστα του
η αδερφη μου ,ηταν σκληρη απο τοτε,με κοροιδευε,αλλα ουτε που μ'ενοιαζε''
κοιταξε απο το παραθυρο τη θαλασσα ,περα μακρυα,απεραντη
απνοια,τα τζιτζικια στα κλαρια των δεντρων και στους κορμους
''η μανα ηταν πανεμορφη,λευκα χερια,μαυρα μακρυα μαλλια καταμαυρα
γυαλιζαν,οταν τα'λυνε εφταναν χαμηλα ως τη μεση''
η μερα ηταν πολυ ζεστη,μεσημερι,τελος Ιουλιου
παραθεριστες περνουσαν παρεες παρεες για τη θαλασσα
''ο πατερας στεναχωριονταν πολυ,αναστεναζε πως να γυρισει στη πατριδα,
εκει κυβερνουσε ο Ιπποκοωντας,αφου τον ειχε εκδιωξει εικοσι χρονια εμεινε
εξοριστος''
λιμαρε τα νυχια επειτα τα εβαψε γαλαζια με μια κιτρινη βουλα στο καθ'ενα
''απιστες και επιπολαιες να ειμαστε εγω και η Κλυταιμνηστρα,ετσι το θελησε η θεα''
φορεσε το κοκκινο φουστανι ,κοιταχτηκε στον καθρεφτη,
απο τον κηπο ακουγε καθαρα τις φωνες των μαστορων,καποιος ,μαλιστα,τραγουδησε,
ειχε ωραια φωνη
''δεν με νοιαζει που με θεωρουν τετοια'' κοιταξε τα ποδια της ''μ'αρεσουν τα ποδια μου''
απ'τ'αλλο δωματιο ακουστηκε το κλαμα του μωρου,μετα απο λιγο ησυχασε
''Η Ερμιονη μου'',χαμογελασε
''απιστη και επιπολαια
ο Μενελαος μ'αγαπουσε μενος του λαου η δυναμη του λαου και με κερδισε''
ειδε απ'τ'ανοιχτο παραθυρο να κυλαει ο ηλιος στον ουρανο λαμπρος κι ενδοξος
''συχνα βλεπω ενα ονειρο παντα το ιδιο με την ιδια σειρα συμβαινει
σε μια λιμνη κολυμπανε κυκνοι κι εξαφνα μεσα στην ησυχια σηκωνονται με θορυβο
μεγαλο και χυμανε πανω μου εγω τρομαγμενη φωναζω τη μανα μου ''μανα μανα''
κι εκει ξυπναω''
τη νυχτα που εχει ολοκληρη σεληνη πως το φως της ακουμπαει στις ακρες
των φοινικιων;
και πως μπαινει στο δωματιο και τριγυρναει
.
.
.
geometricous abstract-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Ουτε μια λεξη-χ.ν.κουβελης
φωναξε:''ειναι ψεμματα ολ'αυτα''
δεν τον ακουσαν
''Ακουστε.Σας ειπα ολα ειναι ψεμματα''
δεν τον ακουσαν
Σταματησε να μιλαει,θα εκοβε τη γλωσσα του
αδειασε απο τις λεξεις
ερημωθηκε
ετσι εγινε αφωνος
''Αφωνος''φωναξε
''Εγω αφωνος''
δεν ηθελε να τον ακουσουν
αφωνος
ουτε μια λεξη
πια
.
.
.
ΖΗΤΙΑΝΙΑΔΑ
[προαγγελμα της Νεας Κωμωδιας και της Commedia dell'Arte]
[Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια σ' στιχοι 1-31]-μεταφραση χ.ν.κουβελης
ἦλθε δ᾽ ἐπὶ πτωχὸς πανδήμιος, ὃς κατὰ ἄστυ
πτωχεύεσκ᾽ Ἰθάκης, μετὰ δ᾽ ἔπρεπε γαστέρι μάργῃ
ἀζηχὲς φαγέμεν καὶ πιέμεν· οὐδέ οἱ ἦν ἲς
οὐδὲ βίη, εἶδος δὲ μάλα μέγας ἦν ὁράασθαι.
Ἀρναῖος δ᾽ ὄνομ᾽ ἔσκε· τὸ γὰρ θέτο πότνια μήτηρ
ἐκ γενετῆς· Ἶρον δὲ νέοι κίκλησκον ἅπαντες,
οὕνεκ᾽ ἀπαγγέλλεσκε κιών, ὅτε πού τις ἀνώγοι·
ὅς ῥ᾽ ἐλθὼν Ὀδυσῆα διώκετο οἷο δόμοιο,
καί μιν νεικείων ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
"εἶκε, γέρον, προθύρου, μὴ δὴ τάχα καὶ ποδὸς ἕλκῃ.
οὐκ ἀΐεις ὅτι δή μοι ἐπιλλίζουσιν ἅπαντες,
ἑλκέμεναι δὲ κέλονται; ἐγὼ δ᾽ αἰσχύνομαι ἔμπης.
ἀλλ᾽ ἄνα, μὴ τάχα νῶϊν ἔρις καὶ χερσὶ γένηται."
τὸν δ᾽ ἄρ᾽ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
"δαιμόνι᾽, οὔτε τί σε ῥέζω κακὸν οὔτ᾽ ἀγορεύω,
οὔτε τινὰ φθονέω δόμεναι καὶ πόλλ᾽ ἀνελόντα.
οὐδὸς δ᾽ ἀμφοτέρους ὅδε χείσεται, οὐδέ τί σε χρὴ
ἀλλοτρίων φθονέειν· δοκέεις δέ μοι εἶναι ἀλήτης
ὥς περ ἐγών, ὄλβον δὲ θεοὶ μέλλουσιν ὀπάζειν.
χερσὶ δὲ μή τι λίην προκαλίζεο, μή με χολώσῃς,
μή σε γέρων περ ἐὼν στῆθος καὶ χείλεα φύρσω
αἵματος· ἡσυχίη δ᾽ ἂν ἐμοὶ καὶ μᾶλλον ἔτ᾽ εἴη
αὔριον· οὐ μὲν γάρ τί σ᾽ ὑποστρέψεσθαι ὀΐω
δεύτερον ἐς μέγαρον Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος."
τὸν δὲ χολωσάμενος προσεφώνεεν Ἶρος ἀλήτης·
"ὢ πόποι, ὡς ὁ μολοβρὸς ἐπιτροχάδην ἀγορεύει,
γρηῒ καμινοῖ ἶσος· ὃν ἂν κακὰ μητισαίμην
κόπτων ἀμφοτέρῃσι, χαμαὶ δέ κε πάντας ὀδόντας
γναθμῶν ἐξελάσαιμι συὸς ὣς ληϊβοτείρης.
ζῶσαι νῦν, ἵνα πάντες ἐπιγνώωσι καὶ οἵδε
μαρναμένους· πῶς δ᾽ ἂν σὺ νεωτέρῳ ἀνδρὶ μάχοιο;"
εκει ηρθε ενας πασιγνωστος σ'ολοκληρο τον δημο διακονιαρης
που διακονευε μεσα στη πολη της Ιθακης,αχορταγη η κοιλια του
ετρωγε κι επινε ακαταπαυστα, ομως ουτε δυναμη ειχε
ουτε παλλικαρια,αν και πολυ μεγαλοσωμος φαινονταν να'ναι
Αρναιος ηταν τ'ονομα του,αυτο του το'δωσε η κυρα μανα του
σαν γεννηθηκε.Ιρον τον φωναζαν οι νεαροι απαντες
γιατι ετρεχε και πηγαινε μηνυματα οπου καποιος τον εστελνε,
αυτος οταν ηρθε εδιωχνε τον Οδυσσεα απ'το δικο του σπιτι
και μ' εριστικα λογια πεταχτα για καβγα τ'απευθυνθηκε
''φευγα,γερο,απ'τη πορτα,γρηγορα κι απ'τα ποδια θα σε συρω
δεν βλεπεις π'ολοι μου κανουν νοημα,να σε συρω με παρακινουν
εγω ομως ντρεπομαι να το κανω
Ελα σηκω,τραβα γρηγορα,μην πιαστουμε στα χερια απ'τα λογια''
Αυτον τον στραβοκοιταξε ο πανεξυπνος Οδυσσεας απαντωντας
''παλιανθρωπε,ουτε μ'εργα σ'εβλαψα ουτε λογια σου'πα
ουτε αυτα που σου δινουν φτοναω οσα πολλα κι αν ειναι
το κατωφλι και τους δυο μας χωραει,ουτε σε κατι σ'ωφελει
για τα ξενα να φθονεις,μου φαινεται να'σαι περιπλανωμενος
οπως κι εγω,την ευτυχια στο μελλον οι θεοι θα στειλουν,
στα χερια να πιαστουμε μη με παραπροκαλεις,μη με θυμωσεις
αν και γερος στα στηθια και στα χειλια θα σε γεμισω
μ'αιματα.και την ησυχια μου μαλιστα θα βρω απ'αυριο
γιατι δεν νομιζω να τολμησεις να ξαναγυρισεις για δευτερη φορα
στο σπιτι του γιου του Λαερτη Οδυσσεα''
Σ'αυτον θυμωμενος απαντησε ο περιπλανωμενος ζητιανος Ιρος
''Α φοβηθηκα,πως το ψωρογουρουνι χωρις να σκεφτει μιλαει,
ομοια με μπαμπογρια στο τζακι,στ'αληθεια να τον τσακισω
μετα δυο μου τα χερια,κατω στο χωμα ολα τα δοντια
απ'τα σαγονια να ξεριζωσω οπως γουρουνας που ρημαζει σιταροχωραφα
Ετοιμασου λοιπον τωρα,ωστε ολοι να μας δουν και να διασκεδασουν
ν'αρπαζομαστε,πως εσυ μ'εναν νεωτερο ανδρα τσακωνεσαι''
.
και η ΖΗΤΙΑΝΙΑΔΑ σε Αγοραιον Λογον
τοτε μπουκαρισ'εδω ενα νουμερο ρεντικολο σ'ολη τη πολη διακονιαρης
που στο Θιακη μεσα ψωμοζητουσε αχορταγη η μπακα του
ετρωγε κι επινε του σκασμου ομως δεν ειχε καρδια ουτε
παλλικαρια κι ας φαινονταν μεγας μαμουχαλος κρεμανταλας.
Αρναιος ητανε το'νομα του,ετσι τον νοματισε η κακομοιρα η μανα του
σαν γεννηθηκε,Ιρο τον εκραζε απασα η μαριδα
γιατ'ετρεχε για θεληματα παντου οποιος τον εστελνε
αυτος λοιπον οταν εφτασε εδω κοιταε πως να διωξει τον Δυσσεα απ'το σπιτικο του
και με μπολικες εριστικες κουβεντες για καβγα του επιτεθηκε
''Ξεκουμπα,γερο,απ'τη πορτα αντε μπρος απο δω μη σε συρω απ'τα ποδαρια
δεν βλεπεις π'ολοι νοημα μου κανουν να σε τραβηξω μου λενε
εγω ομως πολυ εντρεπομαι να το πραξω ετουτο
Ελα σηκω,αντε τραβα,μην αρπαχτουμε για καλα στα χερια απ'τα λογια''
Τοτε τον στραβοκοιταξε ο μαχαλομαγκας Δυσσεας και του'ριξε τα λογια
''παλιοδιαολε,μ'εργα δεν σ'εβλαψα ουτε με λογια
ουτε αυτηνα που σου πετανε ζηλευω οσα πολλα κι αν κονομας
το κατωφλι εδω ειναι και για τους δυο ,ουτε κι ωφελεισαι
τιποτα για τα ξενα να ζηλευεις,βλεπω πως εισαι ταλαιπωρος
αλητης σαν κι εμενα,κι οι θεοι θ'αργησουν εντελει να μας καζαντισουν
μην με προκαλεις το λοιπον ν'αρπαχτουμε στα χερια,μη με τσαντισεις
γιατι αν και γερος τα στηθια και τα χειλια σου με γροθιες
θα τα μπλατσαρωσω μ'αιματα,κι ετσι απο αυριο θα'χω ησυχια
γιατι δεν νομιζω να τολμησεις να ξαναμολαρεις δευτερη φορα
για το σπιτι του Δυσσεα του Λαερτη υιου λεω''
Και τοτε αγριεμενο σκυλι του την επεσε αυτος ο αλητηριος Ιρος
''Α ποσο σκιαχτικα,ψωρογουρουνι χωρις νιονιο παρλαρεις
σαν να'σαι καμια μπαμπογρια στις σταχτες, θα σου ορμιξω
και θα σε τσακισω με τα δυο μου χερια κι ολα τα δοντια απ'τα σαγονια σου
θα τα ξεριζωσω να φανε χωμα οπως γουρουνας που ρημαζει αγροτεμαχια
Ελα λοιπον τωρα τοιμασου,ολοι να μας παρουν ματι και να κανουν χαζι
που θ'αρπαχτουμε,εσυ ενας γερος ν'αυτοχειρεις μ'ενα τζοβενο σου να πιαστεις''
.
.
.
.jpg)
Δαμόκλειος σπάθη-Πίνακας του Richard Westall (1812)
.
.
Η ΔΑΜΟΚΛΕΙΟΣ ΣΠΑΘΗ-χ.ν.κουβελης
πολυ τον ενοχλουσε τον Διονυσιο τον Πρεσβυτερο η κολακεια,ανθρωπο εμπειρο,
και ειδικα η κολακεια του Δαμοκλη,φυσικα κι ηξερε πως ηταν αριστος ποιητης
τελειωνει και τη τραγωδια του ''Εκτορος Λυτρα'',αριστουργημα διχως αλλο,
κι εκεινος συνεχιζει να παινευει την Αριστομαχη και τη Δωριχα ποσο ομορφες
και καλες και αξιες ειναι οι γυναικες του και πως τον στολιζουν τον δικαιο κυβερνητη
των Συρακουσων και πως ειχε πολυ δικιο να εκδιωξει τον Πλατωνα,ποιος ηταν εκεινος
να επικρινει αυτον και τι νομιζε πως με τις φιλοσοφιες του,τις μπουρδολογιες του δηλαδη,
το Αγαθον η Αρετη κτλ,θ'αλλαζε την κοινωνια,ποσον μαλλον απαταται,
αυτον τον Δαμοκλη τον βαρεθηκε τις κολακειες του κι ηθελε ενα μαθημα να του δωσει
και τον καλεσε και του'πε πως για μια μερα θα γινει αυτος τυρρανος στη θεση του,
πως ελαμψε η φιλαυτια του,το ειδε στα ματια του,οταν τ'ακουσε ο ελαφρος,
το μεγα παθος της εξουσιας,η ανευ οριων απολαυση η ματαιοδοξια
και αληθεια τον εκανε τυρρανο στη θεση του και στη μεγαλη τραπεζαρια θρονιαστηκε
εν μεσω αφθονων λαχταριστων φαγητων παντοειδων ποτων και μεθυστικων αρωματων
και απολαυμβανε υπνωτικα χαυνωτικα το χορο λαγνων ορχηστριδων και ετερπετο λιαν
οταν ξαφνικα πανω απο το στεφανωμενο κεφαλι του ειδε το σπαθι να κρεμεται
ποσο τρομαξε τοτε ποσο φοβηθηκε μην σπασουν οι δυο-τρεις τριχες τ'αλογου
που'ταν δεμενο και πεσει με τρομερη δυναμη και του καρφωσει το στηθος
ισια στη καρδια τον τρυπησει και ρωτησε με σπασμενη φωνη λιγοθυμισμενη
τι σημαινε αυτο τ'αστειο κι ο Διονυσιος τ'απαντησε πως αν ο αρχοντας δεν προσεξει
παντα θα κινδυνευει κι ολα ειναι αιολα και τι απατηλη ειναι ολη αυτη η λαμψη
ποσο εφημερη η ευτυχια και πλανη η δυναμη και πως ατρανταχτη δεν ειναι η εξουσια
σαν κυβερνας ανθρωπους,ευκολα,αν δεν προσεξεις,ερχονται τα πανω κατω
κι η καταστροφη αναποφευκτη σε προσμενει
Αυτο το μαθημα πηρε ο κολακας Δαμοκλης απο τον τυρρανο Διονυσιο
τον Πρεσβυτερο
μια τοση δα λεπτη κλωστη χωριζει τη λαμψη της εξουσιας απο την οδυνηρη πτωση
την καταστροφη
ολ'αυτα τα αναφερει ο ρητορας Κικέρωνας στις "Ερωτήσεις Τυσκυλανές" του
.
.
.
ελληνικο αρχαικο ancient greek-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΥΝ/ΤΜΗΣΕΙΣ-χ.ν.κουβελης
τον ειδαμε,βγηκε στη σκηνη του θεατρου
φορουσε τη χρυση προσωπιδα
εμεις οι θεατες στις κερκιδες ρυθμικα ζητησαμε
να βγαλει την προσωπιδα
την εβγαλε,κι ειδαμε
ενας ενας
το κενο του αερα
μεσημερι κι η ασπιδα του ηλιου ελαμπε
περα ο κυματιστος καμπος με τις ελιες
και τα βουνα π'ανεβαιναν στη φωτεινη διαχυση
''Μηδεν Αγαν''
ακουσαμε να λεει
μεσα στην αψογη ακουστικη τελειοτητα
του θεατρου
.
.
ακτινωτα
Αθηνας Πειραιως Αγιου Κωνσταντινου Γ' Σεπτεμβριου
Πανεπιστημιου Σταδιου
ωρα 10.59 πμ
Απο τον Πικασο και τον Μπουζιανη
Προτιμω τον Μπουζιανη
.
.
σε ελληνικες λεξεις
τοτε ο ηρωας εφερε τον ταυρο στον ωμο του
ο ταυροφορος αρραβωνιαστικος της πεπλοφορας κορης
το 520 π.Χ η πεπλοφορα προσωκρατικη κορη
ποζαρε για φωτογραφια εξω απ'τον λαβυρινθο της Σαμου
στον φωτογραφο Φωκη
''θυμαμαι στη Περσεπολη τον γλυπτη Τελεφανη απο τη Φωκιδα
ειχε ενα τουριστικο καταστημα με σουβενιρς''
.
.
.
ελια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η ΕΛΙΑ ΣΤΟΝ ΟΜΗΡΟ
Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια ε'-στιχοι 476-482
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
[Οταν ο Οδυσσεας βρεθηκε ναυαγος στο νησι των Φαιακων κρυφθηκε να σωθει
απο ανθρωπους κι αγρια θηρια κατω απο μια ελια και μια αγριελια φυτρωμενες
μαζι]
476...................δοιοὺς δ᾽ ἄρ᾽ ὑπήλυθε θάμνους,
ἐξ ὁμόθεν πεφυῶτας· ὁ μὲν φυλίης, ὁ δ᾽ ἐλαίης.
τοὺς μὲν ἄρ᾽ οὔτ᾽ ἀνέμων διάη μένος ὑγρὸν ἀέντων,
οὔτε ποτ᾽ ἠέλιος φαέθων ἀκτῖσιν ἔβαλλεν,
οὔτ᾽ ὄμβρος περάασκε διαμπερές· ὣς ἄρα πυκνοὶ
ἀλλήλοισιν ἔφυν ἐπαμοιβαδίς· οὓς ὑπ᾽ Ὀδυσσεὺς
δύσετ᾽...................................................482
..................κατω απο δυο χαμηλα δεντρα τρυπωσε
που μαζι και τα δυο φυτρωναν,το'να αγριελια,τ'αλλο ελια
και δεν τα περνουσε η τρομερη υγρασια των ανεμων οταν φυσουσαν
ουτε ποτε ο λαμπερος ηλιος με τις ακτινες τα χτυπουσε
ουτε η βροχη τα διαπερνουσε .τοσο πυκνα πλεγμενα
το'να μετ'αλλο ηταν φυτρωμενα.εκει απο κατω ο Οδυσσεας
κρυφθηκε.............
.
.
.
Geometricous Εντελεχεια-2μ χ 3μ -χ.ν.κουβελης c.n.couveis
.
.
ΧΡΟΝΙΚΟ-χ.ν.κουβελης
ωρα 10:56.πρωι.η καρεκλα.κιτρινη.γαλαζια.θαλασσα.ενα
δαχτυλο αποσταση.μια λεξη.ερημια.ζεστη μερα.φωτεινη.η σελιδα.
45.χειρονομια.κινηση.ειναι.προς τα αριστερα.πιανο.μουσικη.
αυτο.''αυτο''.ωρα11:01.
.
.
Geometricous Εντελεχεια-2μ χ 3μ -χ.ν.κουβελης c.n.couveis
.
.
ΧΡΟΝΙΚΟ-χ.ν.κουβελης
Αιας και Τεκμησσα
12:58.νυχτα.η σκεψη επιμονη.για την Τεκμησσα.οὗτος δ' Αἴας ἐστὶ πελώριος
ἕρκος Ἀχαιῶν.15/14 ψηφοι.η ηττα.η ταπεινωση.ακουει.προβατα κι αρνια
κλεισμενα στα μαντρια.τωρα.η ωρα ειναι.ο Τευκτρος κοιμαται.ἀλλ᾽ ἢ καλῶς ζῆν
ἢ καλῶς τεθνηκέναι τὸν εὐγενῆ χρή[Αιας Σοφοκλη στιχ.479-480]η με τιμη
καλα να ζει η' με τιμη καλα να πεθαινει πρεπει ο αντρειωμενος.λογια.
η Τεκμησσα.ομορφη.γυναικα του.φωτεινος ωμος.λευκος λαιμος κυκνου.
η αναπνοη.σκεψη.επιμονη.''Εγω σηκωσα τον Αχιλλεα''.15/14 ψηφοι[Ζωγραφος
του[κεραμεα] Βρυγου-Κύλικα ύψος 11,4 εκ. διάμετρος 31,6 εκ. 480 π.Χ. The J. Paul
Getty Museum 86.AE.286]''Εγω αντιμετωπος του Εχτορα''.λογια.μηνις.η αρχαια
ανδρεια.ο νους.τωρα.
ἀλλ᾽ εἰρκτέον τάδ᾽ ἐστίν· οὐ γὰρ οἱ πλατεῖς 1250
οὐδ᾽ εὐρύνωτοι φῶτες ἀσφαλέστατοι,
ἀλλ᾽ οἱ φρονοῦντες εὖ κρατοῦσι πανταχοῦ.
[αλλα τουτο αποφασιστηκε:δεν ειναι οι αντρες με τις πλατιες
και δυνατες πλατες αντρανταχτοι .αλλα οι εξυπνοι παντου
κυριαρχουν].οι εξυπνοι.''οι πονηροι''.ακουει.τον αγριο παφλασμο
των κυματων.Τέκμησσα.''Τεκμησσα μου''.
ἰώ μοί μοι.-τίνος βοὴ πάραυλος ἐξέβη νάπους;-ἰὼ τλήμων.-τὴν δουρίληπτον΄ρον
νύμφην ὁρῶ Τέκμησσαν,[ο αερας να ξεριζωσει τα δεντρα] οἴκτῳ, τῷδε συγκεκραμένην.
895-ᾤχωκ᾽, ὄλωλα, διαπεπόρθημαι, φίλοι.[νυχτα.και το φεγγαρι κρυφτηκε]-τί δ᾽ ἔστιν;
-Αἴας ὅδ᾽ ἡμῖν ἀρτίως νεοσφαγὴς κεῖται, κρυφαίῳ φασγάνῳ περιπτυχής.-ὤμοι ἐμῶν
νόστων· 900 ὤμοι, κατέπεφνες, ἄναξ,τόνδε συνναύταν, τάλας ὦ ταλαίφρων γύναι·
-[τι δ'εστιν ;αιαζω τον Αιαντα.Σκοτωθηκε ο Αιας με τα ιδια του τα χερια.Και τι θα κανω;]
-ὡς ὧδε τοῦδ᾽ ἔχοντος αἰάζειν πάρα. 905 -τίνος ποτ᾽ ἆρ᾽ ἔπραξε χειρὶ δύσμορος;-αὐτὸς
πρὸς αὑτοῦ, δῆλον· ἐν γάρ οἱ χθονὶ πηκτὸν τόδ᾽ ἔγχος περιπετὲς κατηγορεῖ. 910
[βλεπω.να μη βλεπω θελω.να μην ακουω θελω]-ὤμοι ἐμᾶς ἄτας, οἶος ἄρ᾽ αἱμάχθης,
ἄφαρκτος φίλων·ἐγὼ δ᾽ ὁ πάντα κωφός, ὁ πάντ᾽ ἄϊδρις, κατημέλησα. πᾷ πᾷ
κεῖται ὁ δυστράπελος, δυσώνυμος Αἴας;-[τι δ'εστιν;τι εγινε;τι επαθε ο Αιας;]
[οὔτοι θεατός· ἀλλά νιν περιπτυχεῖ 915 φάρει καλύψω τῷδε παμπήδην, ἐπεὶ
οὐδεὶς ἄν, ὅστις καὶ φίλος, τλαίη βλέπειν φυσῶντ᾽ ἄνω πρὸς ῥῖνας ἔκ τε φοινίας
πληγῆς μελανθὲν αἷμ᾽ ἀπ᾽ οἰκείας σφαγῆς. 920 [πανω στο ορθο μαχαιρι επεσε
και καρφωθηκε το πελωριο σωμα και διαλυθηκε το ερκος Αχαιων]οἴμοι, τί δράσω;
τίς σε βαστάσει φίλων;ποῦ Τεῦκρος; ὡς ἀκμαῖ᾽ ἄν, εἰ βαίη, μόλοι,[τι να κανω;
πως να το βασταξω;]πεπτῶτ᾽ ἀδελφὸν τόνδε συγκαθαρμόσαι.ὦ δύσμορ᾽ Αἴας,
οἷος ὢν οἵως ἔχεις,ὡς καὶ παρ᾽ ἐχθροῖς ἄξιος θρήνων τυχεῖν. 925-ἔμελλες, τάλας,
ἔμελλες χρόνῳ στερεόφρων ἄρ᾽ ἐξανύσσειν κακὰν μοῖραν ἀπειρεσίων πόνων. τοῖά μοι
930-[τα οπλα.τι τα'θελες τα οπλα;ανδρειος ησουν.δεντρο γερο κι ατρανταχτο.
τι τα χρειαζουν τα οπλα;]πάννυχα καὶ φαέθοντ᾽ ἀνεστέναζες ὠμόφρων ἐχθοδόπ᾽
Ἀτρείδαις οὐλίῳ σὺν πάθει.μέγας ἄρ᾽ ἦν ἐκεῖνος ἄρχων χρόνος πημάτων, ἦμος
ἀριστόχειρ 935............ὅπλων ἔκειτ᾽ ἀγὼν πέρι.-ἰώ μοί μοι.-χωρεῖ πρὸς ἧπαρ, οἶδα,
γενναία δύη.-ἰώ μοί μοι.-οὐδέν σ᾽ ἀπιστῶ καὶ δὶς οἰμῶξαι, γύναι, 940τοιοῦδ᾽ ἀποβλα-
φθεῖσαν ἀρτίως φίλου.-[δεν αντεξες τη ντροπη.να χασεις εσυ τα μυαλα;να σφαξεις τα
προβατα;γιατι εχασες τον νου;Εγω η Τεκμησσα σου σου μιλαω.ελα ησυχασε.θα
περασει.εφιαλτης ειναι.θα διαλυθει στο φως.καπνος και θα καθαρισε]σοὶ μὲν δοκεῖν
ταῦτ᾽ ἔστ᾽, ἐμοὶ δ᾽ ἄγαν φρονεῖν.-ξυναυδῶ.-οἴμοι, τέκνον, πρὸς οἷα δουλείας ζυγὰ
χωροῦμεν, οἷοι νῷν ἐφεστᾶσιν σκοποί.945-ὤμοι, ἀναλγήτων δισσῶν ἐθρόησας
ἄναυδ᾽ἔργ᾽ Ἀτρειδᾶν τῷδ᾽ ἄχει.ἀλλ᾽ ἀπείργοι θεός.-[τωρα δουλα θα με συρουν.τη
γυναικα σου Αιαντα γλυκε μου θ'ατιμασουν.και συ δεν θα'σαι με προστατεψεις.
ερκος συ εμοι.σαν αδυνατο πουλακι]οὐκ ἂν τάδ᾽ ἔστη τῇδε μὴ θεῶν μέτα. 950-ἄγαν
ὑπερβριθὲς γὰρ ἄχθος ἤνυσαν.[ἄγαν γε λυπεῖς· οὐ κάτοισθ᾽ ἐγὼ θεοῖς ὡς οὐδὲν ἀρκεῖν
εἴμ᾽ ὀφειλέτης ἔτι;παρα πολυ με στεναχωρεις.δεν καταλαβαινεις πως εγω στους δυ-
νατους τιποτα δεν χρωσταω]-τοιόνδε μέντοι Ζηνὸς ἡ δεινὴ θεὸς Παλλὰς φυτεύει
πῆμ᾽ Ὀδυσσέως χάριν.-ἦ ῥα κελαινώπαν θυμὸν ἐφυβρίζει πολύτλας ἀνήρ, 955γελᾷ
δὲ τοῖσδε μαινομένοις ἄχεσιν πολὺν γέλωτα, [νους,το ξερω,δισσοις λογοις,να λες να
ξελες]φεῦ φεῦ,ξύν τε διπλοῖ βασιλῆς κλύοντες Ἀτρεῖδαι.960-οἱ δ᾽ οὖν γελώντων
κἀπιχαιρόντων κακοῖς τοῖς τοῦδ᾽· ἴσως τοι, κεἰ βλέποντα μὴ ᾽πόθουν,θανόντ᾽ ἂν
οἰμώξειαν ἐν χρείᾳ δορός.οἱ γὰρ κακοὶ γνώμαισι τἀγαθὸν χεροῖν ἔχοντες οὐκ ἴσασι,
[τι δ'εστιν;ο Αιαντας δεν ειναι.τι εγινε;]πρίν τις ἐκβάλῃ.965 ἐμοὶ πικρὸς τέθνηκεν
ἢ κείνοις γλυκύς,αὑτῷ δὲ τερπνός·
ὧν γὰρ ἠράσθη τυχεῖν ἐκτήσαθ᾽ αὑτῷ, θάνατον ὅνπερ ἤθελεν.τί δῆτα τοῦδ᾽ ἐπεγ-
γελῷεν ἂν κάτα;θεοῖς τέθνηκεν οὗτος, οὐ κείνοισιν, οὔ. 970 πρὸς ταῦτ᾽ Ὀδυσσεὺς
ἐν κενοῖς ὑβριζέτω.Αἴας γὰρ αὐτοῖς οὐκέτ᾽ ἐστίν, ἀλλ᾽ ἐμοὶ λιπὼν ἀνίας καὶ γόους
διοίχεται.[τι δ'εστιν;τι εγινε;ρωτω.για κεινους τιποτα δεν ηταν .για μενα τα παντα]
Τεκμησσα.ησυχασε.ου τι εστιν.εδω κοντα σου ειμαι.κοιμασε και ξαγρυπνω.σαν
λιονταρι.ησυχασε]Τεκμησσα.βελουδινα βλεφαρα.τριανταφυλλενια μαγουλα.
αναπνοη.γαρυφαλλο.''Τεκμησα μου''.μνημη.τοτε.εστιν.Αιας.
Τὸ τρίτον αὖτ' Αἴαντα ἰδὼν ἐρέειν' ὃ γεραιός·
μολις ειδε τον Αιαντα ο σεβαστος γεροντας ρωτησε την Ελενη
για τριτη φορα
τίς τὰρ ὅδ' ἄλλος Ἀχαιὸς ἀνὴρ ἠΰς τε μέγας τε
ποιος ειν'αυτος ο αλλος Αχαιος αντρας γερος και μεγας
ἔξοχος Ἀργείων κεφαλήν τε καὶ εὐρέας ὤμους;
ξεχωριστος μεσα στους Αχαιους στ'αναστημα και στους πλατιους
τους ωμους;
Τὸν δ' Ἑλένη τανύπεπλος ἀμείβετο δῖα γυναικῶν·
σ'αυτον απαντησε η πανεμορφη των γυναικων Ελενη με το φορεμα
π'ανεμιζε
οὗτος δ' Αἴας ἐστὶ πελώριος ἕρκος Ἀχαιῶν·
αυτος ο Αιας ειναι,γιγαντας και φραχτης των Αχαιων
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια γ' -στιχοι 225-229]
τι δ'εστιν;Τεκμησσα.''Τεκμησσα μου''.ο Αιας δ'εστιν.
3:37πμ
.
.
.
.
seashells κοχυλια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
με τα διχτυα πιασαμε τη συμμετρια
και συναρμολογησαμε τις Ιδεες μας
σε ελικοειδεις κινησεις το φως
κατεχραψε τον Χρονο
πανω στα κεντητα των κοχυλιων
αμμος οι λεξεις μου
θαλασσα
απειροτητα ελαχιστη ο ανθρωπος
ηχος
το περασμα του λιθρινιου
ακου
το γυρισμα των νερων
παλι το φως
φως
ο Χρονος Χρονος
μετραει με τα δαχτυλα
αμμο την αμμο
παλι
παλιρροια
αναπνεουν τα κοχυλια
συμμετρια
.
.
.
στη θαλασσα-at greek sea-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ενα ειργω ελληνικο ο ανθρωπος-χ.ν.κουβελης
and the water a reflection in seagulls' voices a white blue flights
up and down light -the air is pale and transparent over my words -
απο το παραθυρο ειδε τη θαλασσα πρωι μια περισπωμενη στον καθρεφτη
οι βαρκες τα φυκια στα διχτυα τα δεντρα κολυμπουν σε τοιχογραφιες
τα δελφινια με τις λεξεις μας αραζουμε σε παραλια ενας χτυπος το νερο
σκαει στον υπνο της περκας κυλαει ο φιλοσοφος Ηρακλειτος αρρητα
ρεω ρει ερρεε ποση θεα ο κοσμος μου ο κοσμος σας ενα ειργω ελληνικο
ο ανθρωπος
.
.
.
NEW YORK! NEW YORK!-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
a travelling boogie boogie around towards a way off times paralles
a down up towning citying peoples multify neon colors lines
a a curved vocabulary musical wording interiors exteriors
a nothing all ideology moneying universalis boogie boogie
.
.
.
Light Impressions on Greek Blue-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
on Greek Blue Μεταφυσικη-χ.ν.κουβελης
αγγιζω το γαλαζιο
το σηκωνω στα χερια μου
βαφω τους τοιχους
το μεσα μου
και τον ουρανο
.
βλεμμα γαλαζιο των λεξεων μου
θαλασσα
ο γλαρος
μια τεθλασμενη γραμμη
στο ονειρο της
.
το νερο του φωτος αντηχειο
οι λευκες περισπωμενες των κυματων
το ακρωτηρι στη πλατη των ψαριων
.
δες
βαρκακι τον ηλιο ταξιδευει
στη βαθεια ησυχια του αστερια
ακου
.
που το φως ηρεμο προχωρα;
ποσο γαλαζιο γευματιζει ο Χρονος;
πως το νερο στα βραχια επιστρεφει;
.
Θα νικησει η συμμετρια
Ασπρα υγρα χαλικια
Λαμπερο χρυσο ακρογυαλι
Αναπνεει το κοχυλι ελικες νερων
Σπαροι δισυλλαβες λεξεις
Στιξη γαλαζιου η διαφανεια
Αντιφωνο του καθαρου
.
πρωινο
και ξυπνησαμε
με γαλαζιες φτερουγες στις πλατες
να πεταξουμε
πουλια τ'ουρανου
η'
ψαρια της θαλασσας
να κολυμπησουμε
.
.
.
Giusseppe Verdi-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Aida and Radames-Verdi opera-on Fayum Synthesis-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
CELESTE AIDA-
THE TRAGIC LOVE-STORY OF VERDI'S AIDA
[Aida-Opera-in 4 Acts-Libretto Antonio Ghislanzoni-music Giuseppe Verdi]
μεταφραση απο το libretto-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης-
Celeste Aida
[aria from Acto I]
ΡΑΝΤΑΜΕΣ
Ουρανια Αιντα.μορφη θεικη
Μυστικο στεφανι απο φως κι ανθη
Της σκεψης μου εσυ'σαι βασιλισσα
Της ζωης μου εισαι η λαμψη
Τον ομορφο ουρανο σου θα σου δωσω παλι
Τις απαλες πνοες της πατριδας σου
Ενα βασιλικο στεμμα θα βαλω στα μαλλια σου
Για σενα θα υψωσω θρονο μεχρι τον ηλιο
RADAMES
Celeste Aida, forma divina, 15
Mistico serto di luce e fior;
Del mio pensiero tu sei regina,
Tu di mia vita sei lo splendor.
Il tuo bel cielo vorrei ridarti,
Le dolci brezze del patrio suol, 20
Un regal serto sul crin posarti,
Ergerti un trono vicino al sol.
Acto ii-scena 1
ΑΙΝΤΑ[εντονα αναστατωμενη]
Ερωτα, Ερωτα!-χαρα..μαρτυριο
Γλυκεια μεθη- σκληρο χτυποκαρδι...
Μεσα στους πονους σου-η ζωη που νιωθω...15
Ενα χαμογελο σου-ανοιγει για μενα ο ουρανος
AIDA [vivamente commossa]
Amore, amore! — gaudio… tormento…
Soave ebbrezza — ansia crudel!…
Ne' tuoi dolori — la vita io sento… 15
Un tuo sorriso — mi schiude il ciel
η ΑΙΝΤΑ [απευθυνεταιΙ ΣΤΗΝ ΑΜΝΕΡΙΣ
Συμπονια θα σου δειξω παρα τον δικο μου πονο
Ειναι αληθεια...Εγω τον αγαπω μ'απειρο ερωτα...
Εσυ'σαι ευτυχισμενη-Εσυ'σαι δυνατη...
Εγω ζω μοναχα γι'αυτον τον ερωτα
AIDA to AMNERIS
Pietà ti prenda del mio dolore…
È vero… io l'amo d'immenso amore… 50
Tu sei felice… tu sei possente…
Io vivo solo per questo amor.
scena 2
ΑΙΝΤΑ
Ποια ελπιδα πια μου μενει;
Γι'αυτον η δοξα κι ο θρονος...
Για μενα η λησμονια...τα δακρυα
απ'τον απελπισμενο ερωτα
AIDA
Qual speme omai più restami? 100
A lui la gloria e il trono…
A me l'oblio… le lacrime
Di disperato amor
acto 3
ΑΙΝΤΑ
.....το τελευταιο αντιο
στου Νειλου τις σκοτεινες δινες
ταφο θα μου καμουν...και ησυχια ισως...και λησμονια 20
ω γαλαζιοι ουρανοι...ω απαλες αυρες του τοπου
οπου γαληνιο το πρωινο μου ελαμπε...
ω πρασινοι λοφοι...ω μυριστικες ακτες…
ω πατριδα μου,ποτε πια δεν θα σε ξαναδω!
ω δροσερες κοιλαδες...ω ησυχες ευλογημενες κρυψωνες 25
οταν σε μενα μια υποσχεση του ερωτα ηταν...
Αλιμονο!του ερωτα το ονειρο εχει διαλυθει...
ω πατριδα μου,δεν θα σε δω ποτε πια!
AIDA
....l'ultimo addio,
Del Nilo i cupi vortici
Mi daran tomba… e pace forse… e oblio. 20
O cieli azzurri… o dolci aure native
Dove sereno il mio mattin brillò…
O verdi colli… o profumate rive…
O patria mia, mai più ti rivedrò!
O fresche valli… o queto asil beato 25
Che un dì promesso dall'amor mi fu…
Ahime! d'amore il sogno è dileguato…
O patria mia, non ti vedrò mai più!
ΑΙΝΤΑ
φευγα...
ΡΑΝΤΑΜΕΣ
Να φυγουμε μαζι μακρια!
ΑΙΝΤΑ[με πολυ μεγαλη ενταση]
να φυγουμε απ'την πυρκαγια της εχθροτητας
απ'αυτους τους ερημοτοπους 30
Μια καινουργια πατριδα
στον ερωτα μας ανοιγεται…
εκει...αναμεσα σε παρθενα δαση,
μ'ἀρωματισμενα λουλουδια,
σ'ἐκσταση χαρας που δεν νοιαζεται 35
τη γη εμεις θα ξεχασουμε .
AIDA
Fuggir…
RADAMES.
Fuggire!
AIDA [colla più viva espansione]
Fuggiam gli ardori inospiti
Di queste lande ignude; 30
Una novella patria
Al nostro amor si schiude…
Là… tra foreste vergini,
Di fiori profumate,
In estasi ignorate 35
La terra scorderem.
acto 4
ΑΙΝΤΑ προς τον ΡΑΝΤΑΜΕΣ
Προαισθανεται η καρδια την καταδικη σου 10
σ'αυτο τον ταφο που για σενα ανοιγεται
εγω θα περασω μεσα κρυφα...
κι εδω μακρια απο καθε ανθρωπινο βλεμμα
μεσα στην αγγαλια σου επιθυμησα να πεθανω.
ΡΑΝΤΑΜΕΣ
Να πεθανει!τοσο αγνη κι ομορφη! 15 .
Να πεθανει για μενα απο ερωτα...
Στην ηληκια του ανθους της
να φυγει απο τη ζωη!
Εσυ'χες τον ουρανο για τον ερωτα δημιουργησει,
κι εγω σε σκοτωσα με το να σ'εχω αγαπημενη! 20
Οχι,οχι δεν θα πεθανεις!
Τοσο πολυ εγω σ'αγαπω!...
Τοσο πολυ εισ'ομορφη!
ΑΙΝΤΑ
[με απογνωση]
Ερχεται;...ο αγγελος του θανατου
ακτινοβολος σε μας πλησιαζει...25
να μας παρει για τις αιωνιες χαρες
πανω στις χρυσες φτερουγες του
ψηλα για μας ο ουρανος ειναι ορθανοιχτος...
οπου εκει καθε στενοχωρια παυει...
οπου εκει αρχιζει η απολαυση 30
ενος αθανατου ερωτα
ΑΙΝΤΑ και ΡΑΝΤΑΜΕΣ
Ω γη,αντιο,αντιο κοιλαδες των δακρυων...
Ονειρο της χαρας που στον πονο εξαφανισθηκε...40
Σε μας ανοιγεται ο ουρανος κι οι ψυχες περιπλανωμενες
πετουν στην ακτινα της αιωνιας μερας
AIDA
Presago il core della tua condanna, 10
In questa tomba che per te s'apriva
Io penetrai furtiva…
E qui lontana da ogni umano sguardo
Nelle tue braccia desiai morire.
RADAMES
Morir! sì pura e bella! 15
Morir per me d'amore…
Degli anni tuoi nel fiore
Fuggir la vita!
T'avea il cielo per l'amor creata,
Ed io t'uccido per averti amata! 20
No, non morrai!
Troppo io t'amai!…
Troppo sei bella!
AIDA
[vaneggiando]
Vedi?… di morte l'angelo
Radiante a noi si appressa… 25
Ne adduce a eterni gaudii
Sovra i suoi vanni d'ôr.
Su noi già il ciel dischiudesi…
Ivi ogni affanno cessa…
Ivi comincia l'estasi 30
D'un immortale amor.
AIDA – RADAMES
O terra, addio; addio valle di pianti…
Sogno di gaudio che in dolor svanì… 40
A noi si schiude il cielo e l'alme erranti
Volano al raggio dell'eterno dì.
.
.
.
Geometricous -2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ-χ.ν.κουβελης
ARCHEOLOGY OF MOTS-c.n.couvelis
comment vas tu?
bien
où habitez-vous?
et vous?
in Greece
ok
ok
What do you do for work?
i am homme
maintenant traduit l'Odyssée d'Homère à Kikones
RHAPSODY ι' verses 39-
in google earth i am looking the your city
where are you to see...you?
I see you still l have time for fun
Si vous souhaitez poursuivre αυτο it
what do you mean?
about funny
precisely
do you want come in Greεce?
I don't know
maybe
now
i am painting you and I send it to you in a little time.ok
ok let check your skill
non check.seriously I say it
I know I was funning
sorry if i hurt you
no.no.no.ok all.
so cute
Comme dit Picasso.sinon ressemble maintenant
Elle ressemblera à l'avenir
ok
thanks very
your welcome
and for your welcome
now I am reading about
and ?
what do you mean about it
are in the beautiful city hall good governors?or false?
about city.i know nothing .the cosmos is a little thing
come here to check
my Greece is all the university
1 History
1.1 Ancient and medieval history
1.2 Modern history
1.3 Sports
2 Climate
3 Demographics
4 Main sights
5 Art and Literature
6 Transport
7 Notable people
8 Twin towns
9 See also
10 References
11 External links
History[edit]
Scarce remains of pre-urban settlements . who lived in the area
was probably some kilometres south-east an amphitheatre a forum, baths
and several sanctuaries. a temple consecrated to Venus, Diana, Minerva and Jupiter
near the modern cathedral. a sign of its importance, at the peak of its splendour
in the late 3rd century it was increasingly abandoned,unsafe conditions
inhabited mainly the workers
of the walls can still be seen.
the popular quarters. massacred some 3,000 residents
account is described embroidered with much imaginary detail.
the town was regarded as unhealthy because of prostitution
The Marketplace
The remains of
a rock rich in fine, white clay which is used for making
walked all night in the next room
and learn a little, or more than a little,
I had a similar case at
There is
my greece is all the university
are they yours ?
all my own
I understand nothing at all
what about you?
toucher le bleu
et le ciel
mer
une ligne brisée
à rêver de mer
l'eau de lumière
sur le dos des poissons
bateau Sun dans le silence écoute.
que la lumière ?
élever l'heure blue
que l'eau ?
Vous avez la symétrie
d'or eau respirant
eau hélice deux syllabes mots transparence
le net sea suscité
à voler oiseaux de mer
baignade
do you live alone?
ok
une question
Des limousines proviennent de la
NO
it's nice
ok if thou say
ok
.
.
.
Οδυσσεας Odyssea-2μ χ 2μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΣΤΟΥΣ ΚΙΚΟΝΕΣ
[Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια ι'-στιχοι 39-81]-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
απ'το Ιλιο μ' εφερε ο ανεμος κοντα στους Κικονες 39
στην Ισμαρο,εκει εγω την πολη ερημωσα κι αυτους αφανισα
απ'τη πολη γυναικες και πολλα υπαρχοντα αφου αρπαξαμε
τα μοιρασαμε ισα ωστε καποιος με μενα να μην δυσαρεστηθει
οπου αυτους επιμονα προετρεπα να παρουμε ποδι
αλλ'αυτοί ,παρα πολυ ανοητοι μωροι , δεν πυθονταν
οπου πολυ κρασι πινωντας μεθουσαν,και πολλα προβατα
εσφαζαν στ'ακρογυαλι και βοδια με τα ελικοειδη ποδια
εν τω μεταξυ πηγαν οι Κικονες αλλους Κικονες να φωναξουν
που μ'αυτους γειτονες ησαν κι ηταν πιο πολλοι και πιο δυνατοι
στη στερια εμεναν,κι ηξεραν καλα πανω απ'τ'αρματα
κατα ανδρων να μαχονται κι οπου χρειασθει και πεζοι να ειναι
ηρθαν οπως οσα φυλλα κι ανθη βγαινουν την ανοιξη
ξημερωμα,και τοτε η κακη μοιρα απ'τον Δια επεσε
σ'εμας τους δυσμοιρους για να παθουμε πολλα βασανα
σταθηκαν και πολεμουσαν κοντα στα γρηγορα καραβια
κι εριχναν ο ενας στον αλλον τα χαλκινα κονταρια
οσο ηταν πρωι και μεγαλωνε μερα του θεου
τοσο τους αποκρουαμε αν κι ηταν πιο πολλοι απο μας
ομως ηρθε η ωρα του ηλιου που λυνουν τα βοδια απ'το ζευγαρι
και τοτε οι Κικονες επικρατησαν πανω στους Αχαιους
εξι απο καθε καραβι συντροφοι με τις γερες περικνημιδες
χαθηκαν κι οι υπολοιποι ξεφυγαμε απ'τον θανατο και τη μοιρα
απο εκει πρωτα να πλευσουμε με βαρια απ'τη λυπη καρδια
ανακουφισμενοι που τον θανατο δεν βρηκαμε,χανοντας αγαπημενους
συντροφους,ουτε τα γερτα απ'τη μια κι απ'την αλλη μερια καραβια κινησαν
πριν καποιον απ'τους διστακτικους συντροφους τρεις φορες καθεναν
φωναξουμε,που πεθαναν στη πεδιαδα απ'τους Κικονες χτυπημενοι,
στα καραβια σηκωσε καταπανω ανεμο Βορια ο Διας που τα συννεφα μαζευει
φοβερη θυελλα,με συννεφα σκεπασε τη γη
μαζι και τη θαλασσα κι απ'τον ουρανο κατεβαινει νυχτα
και τα καραβια γερναν σε γωνια και τα πανια τους
σε τρια και τεσσερα κομματια τα'σχισε η ισχυς τ'ανεμου
κι εμεις στα καραβια τα κατεβασαμε,φοβουμενοι καταστροφη,
αυτα βιαστικα τα κουπηλατισαμε προς τη στερια
εκει δυο νυχτες και δυο μερες χωρις διακοπη καμια
ακουνητοι ημασταν,μαζι η κουραση κι ο πονος τη καρδια ετρωγαν
αλλα οταν την τριτη μερα η ομορφοπλεξουδη Αυγη εφεξε
τα καταρτια στησαμε και πανω τους τ'ασπρα πανια τραβηξαμε
καθησαμε,τα καραβια οι ανεμοι και οι κυβερνητες τα καθοδηγουσαν
και τοτε σωος θα 'φθανα στη γη της πατριδας
αλλ'ομως το κυμα και το ρευμα παρακαμπτωντας τον Μαλεα
κι ο Βοριας μ'εσπρωξε μακρυα,περα απ'τα Κυθηρα να περιπλανιεμαι 81
.
Ἰλιόθεν με φέρων ἄνεμος Κικόνεσσι πέλασσεν,39
Ἰσμάρῳ. ἔνθα δ᾽ ἐγὼ πόλιν ἔπραθον, ὤλεσα δ᾽ αὐτούς·
ἐκ πόλιος δ᾽ ἀλόχους καὶ κτήματα πολλὰ λαβόντες
δασσάμεθ᾽, ὡς μή τίς μοι ἀτεμβόμενος κίοι ἴσης.
ἔνθ᾽ ἦ τοι μὲν ἐγὼ διερῷ ποδὶ φευγέμεν ἡμέας
ἠνώγεα, τοὶ δὲ μέγα νήπιοι οὐκ ἐπίθοντο.
ἔνθα δὲ πολλὸν μὲν μέθυ πίνετο, πολλὰ δὲ μῆλα
ἔσφαζον παρὰ θῖνα καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς·
τόφρα δ᾽ ἄρ᾽ οἰχόμενοι Κίκονες Κικόνεσσι γεγώνευν,
οἵ σφιν γείτονες ἦσαν, ἅμα πλέονες καὶ ἀρείους,
ἤπειρον ναίοντες, ἐπιστάμενοι μὲν ἀφ᾽ ἵππων
ἀνδράσι μάρνασθαι καὶ ὅθι χρὴ πεζὸν ἐόντα.
ἦλθον ἔπειθ᾽ ὅσα φύλλα καὶ ἄνθεα γίγνεται ὥρῃ,
ἠέριοι· τότε δή ῥα κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη
ἡμῖν αἰνομόροισιν, ἵν᾽ ἄλγεα πολλὰ πάθοιμεν.
στησάμενοι δ᾽ ἐμάχοντο μάχην παρὰ νηυσὶ θοῇσι,
βάλλον δ᾽ ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν.
ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἦμαρ,
τόφρα δ᾽ ἀλεξόμενοι μένομεν πλέονάς περ ἐόντας.
ἦμος δ᾽ ἠέλιος μετενίσσετο βουλυτόνδε,
καὶ τότε δὴ Κίκονες κλῖναν δαμάσαντες Ἀχαιούς.
ἓξ δ᾽ ἀφ᾽ ἑκάστης νηὸς ἐυκνήμιδες ἑταῖροι
ὤλονθ᾽· οἱ δ᾽ ἄλλοι φύγομεν θάνατόν τε μόρον τε.
"ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀκαχήμενοι ἦτορ,
ἄσμενοι ἐκ θανάτοιο, φίλους ὀλέσαντες ἑταίρους.
οὐδ᾽ ἄρα μοι προτέρω νῆες κίον ἀμφιέλισσαι,
πρίν τινα τῶν δειλῶν ἑτάρων τρὶς ἕκαστον ἀῦσαι,
οἳ θάνον ἐν πεδίῳ Κικόνων ὕπο δῃωθέντες.
νηυσὶ δ᾽ ἐπῶρσ᾽ ἄνεμον Βορέην νεφεληγερέτα Ζεὺς
λαίλαπι θεσπεσίῃ, σὺν δὲ νεφέεσσι κάλυψε
γαῖαν ὁμοῦ καὶ πόντον· ὀρώρει δ᾽ οὐρανόθεν νύξ.
αἱ μὲν ἔπειτ᾽ ἐφέροντ᾽ ἐπικάρσιαι, ἱστία δέ σφιν
τριχθά τε καὶ τετραχθὰ διέσχισεν ἲς ἀνέμοιο.
καὶ τὰ μὲν ἐς νῆας κάθεμεν, δείσαντες ὄλεθρον,
αὐτὰς δ᾽ ἐσσυμένως προερέσσαμεν ἤπειρόνδε.
ἔνθα δύω νύκτας δύο τ᾽ ἤματα συνεχὲς αἰεὶ
κείμεθ᾽, ὁμοῦ καμάτῳ τε καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἔδοντες.
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ τρίτον ἦμαρ ἐυπλόκαμος τέλεσ᾽ Ἠώς,
ἱστοὺς στησάμενοι ἀνά θ᾽ ἱστία λεύκ᾽ ἐρύσαντες
ἥμεθα, τὰς δ᾽ ἄνεμός τε κυβερνῆταί τ᾽ ἴθυνον.
καί νύ κεν ἀσκηθὴς ἱκόμην ἐς πατρίδα γαῖαν·
ἀλλά με κῦμα ῥόος τε περιγνάμπτοντα Μάλειαν
καὶ Βορέης ἀπέωσε, παρέπλαγξεν δὲ Κυθήρων.81
.
.
.
Οδυσσεας-Odysseas-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΣΤΟΥΣ ΛΩΤΟΦΑΓΟΥΣ
[Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια ι'-στιχοι 82-104]-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
απο'κει εννια μερες παρασυρομουν απ'τους καταστροφικους ανεμους 82
στη θαλασσα που'ναι γεματη ψαρια .μετα τη δεκατη μερα πατησαμε
τη γη των Λωτοφαγων,που λουλουδιου τροφη τρωνε
οπου στη στερια περπατησαμε κι αντλησαμε νερο
κι αμεσως γευματισαν κοντα στα γρηγορα καραβια οι συντροφοι
μετα αφου γευτηκαν τη τροφη και το ποτο
τοτε εγω εστειλα συντροφους να πανε και να παρουν πληροφοριες
ποιοι ειν'αυτοι οι ανθρωποι στη γη που τρωνε σιταρι
δυο αντρες διαλεξα και τριτον ενα κηρυκα εστειλα μαζι τους
που αμεσως πηγαν κι εσμιξαν με τους Λωτοφαγους ανδρες
κι οι Λωτοφαγοι δεν σκεφτονταν θανατο για τους δικους μου
συντροφους,αλλα σ'αυτους εδωσαν απ'τους λωτους να γευτουν
κι οποιος απ'αυτους ετρωγε τον γλυκο σαν μελι καρπο
ουτ'ηθελε παλι να φερει αναφορα ουτε να γυρισει πισω
αλλ'αυτο επιθυμουσαν να μεινουν με τους Λωτοφαγους ανδρες
λωτο να τρωνε κι εντελως τον γυρισμο στη πατριδα να ξεχασουν
αυτους εγω τους εφερα κλαιγοντας στα καραβια με τη βια
στα κοιλα καραβια καθεναν τραβηξα και κατω απ'τους παγκους εδεσα
και τους αλλους εμπιστους συντροφους προσταξα
γρηγορα να κινηθουν και στα γοργα καραβια ν'ανεβουν
μηπως καποιος τρωγοντας λωτο τον γυρισμο στη πατριδα ξεχασει
κι αυτοι αμεσως μπηκαν στα καραβια και στα καθισματα καθησαν
στη σειρα καθισμενοι την αφρισμενη θαλασσα με τα κουπια χτυπουσαν 104
πόντον ἐπ᾽ ἰχθυόεντα· ἀτὰρ δεκάτῃ ἐπέβημεν
γαίης Λωτοφάγων, οἵ τ᾽ ἄνθινον εἶδαρ ἔδουσιν.
ἔνθα δ᾽ ἐπ᾽ ἠπείρου βῆμεν καὶ ἀφυσσάμεθ᾽ ὕδωρ,
αἶψα δὲ δεῖπνον ἕλοντο θοῇς παρὰ νηυσὶν ἑταῖροι.
αὐτὰρ ἐπεὶ σίτοιό τ᾽ ἐπασσάμεθ᾽ ἠδὲ ποτῆτος,
δὴ τοτ᾽ ἐγὼν ἑτάρους προΐειν πεύθεσθαι ἰόντας,
οἵ τινες ἀνέρες εἶεν ἐπὶ χθονὶ σῖτον ἔδοντες
ἄνδρε δύω κρίνας, τρίτατον κήρυχ᾽ ἅμ᾽ ὀπάσσας.
οἱ δ᾽ αἶψ᾽ οἰχόμενοι μίγεν ἀνδράσι Λωτοφάγοισιν·
οὐδ᾽ ἄρα Λωτοφάγοι μήδονθ᾽ ἑτάροισιν ὄλεθρον
ἡμετέροις, ἀλλά σφι δόσαν λωτοῖο πάσασθαι.
τῶν δ᾽ ὅς τις λωτοῖο φάγοι μελιηδέα καρπόν,
οὐκέτ᾽ ἀπαγγεῖλαι πάλιν ἤθελεν οὐδὲ νέεσθαι,
ἀλλ᾽ αὐτοῦ βούλοντο μετ᾽ ἀνδράσι Λωτοφάγοισι
λωτὸν ἐρεπτόμενοι μενέμεν νόστου τε λαθέσθαι.
τοὺς μὲν ἐγὼν ἐπὶ νῆας ἄγον κλαίοντας ἀνάγκῃ,
νηυσὶ δ᾽ ἐνὶ γλαφυρῇσιν ὑπὸ ζυγὰ δῆσα ἐρύσσας.
αὐτὰρ τοὺς ἄλλους κελόμην ἐρίηρας ἑταίρους
σπερχομένους νηῶν ἐπιβαινέμεν ὠκειάων,
μή πώς τις λωτοῖο φαγὼν νόστοιο λάθηται.
οἱ δ᾽ αἶψ᾽ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον,
ἑξῆς δ᾽ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς.104
.
.
.
Αστακος-εντυπωσεις-μεσημερι-χ.ν.κουβελης
Η ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥΣ-χ.ν.κουβελης
ο Οδυσσεας εφερε το βλεμμα του ολογυρα.η θαλασσα κατω απ'τη πιεση
του ηλιου επιπεδη.καθρεφτης αεικινητων γλαρων.και γαλαζιας ακινησιας ουρανου.
στις αδειες καρεκλες φανταστηκε τα σχηματα των.ανθρωπων.
μια συνομιλια που τελειωσε.μια λεξη που δεν ειπωθηκε.και αναβληθηκε.
μια σιωπη εκκοφαντικη.το παιδι που ρωτουσε κι επαιρνε ασαφεις απαντησεις.
η γυναικα που χαμογελασε.κι υστερα αινιγματικα κλειστηκε στη σιωπη της.
το γελιο που ξεσπασε αναιτιο.ενα αγγιγμα.του δεξιου χεριου στον.αριστερο ωμο.
στιγμιαια αιωρηση της αιωνιοτητας.ο εγκλειστος χρονος της αβεβαιοτητας.
η λαμπερη μερα.η ζεστη ατμοσφαιρα.οι σκιες των ανθρωπων που ηταν εδω
πριν λιγη ωρα και τωρα δεν ειναι.ειμαι κανενας,συλλογιστηκε,ο Οδυσσεας.
η' δεν ειμαι κανενας.το βλεμμα του ολογυρα.τι ειναι το βλεμμα.που βλεπει.
προς τα που.και τι .το παρελθον στο παρον.η' το παρον στο μελλον.
η' το παρελθον στο μελλον.δυαδικες σχεσεις υπαρξης η' μη υπαρξης.
πριν.αργοτερα.τωρα.κανενας.καποιος.κανενας.προχωροντας η ωρα
η θαλασσα δυει στον ηλιο.οι γλαροι συνεχιζουν να μεταφερνουν ασπρη λαμψη.
χρωματιζονται οι απεναντι λοφοι μ' αγριλιες και θαμνους.η φωνη
της βαρκας ξυπνα τα ψαρια απ'τον ησυχο ηρεμο υπνο τους.την ιδια ακριβως
ωρα ειδε ανθρωπους να πλησιαζουν και ν'απομακρυνονται.μαγνητικα πεδια.
δοχεια λεξεων που αδειαζουν και παλι γεμιζουν.γιατι μιλαω.ποιος ακουει.
και τι απαντα.και κυριως τι ρωταει.και τι τον ρωταω.εγω.κανενας δεν ειμαι.
εσυ κανενας δεν εισαι.επινοηση η' πραγματικοτητα.βλεπει γυρω του
την πραγματικοτητα.τις ιδεες της πραγματικοτητας.στον καθρεφτη της θσλασσας
οι ανθρωποι .τα ειδωλα τους.οι φωνες οι χειρονομιες τους.η ελαχιστη συνομιλια τους.
η ενωση και ο χωρισμος τους.η επ'απειρον συνευρεση τους.μια στιγμη.τα παντα.
.
.
.
Vincent van Gogh-c.n.couvelis χ.ν.κουβελής
.
.
εγω ο Βινσεντ Βαν Γκογκ δεν ειμαι ο Vincent Van Gogh
[ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ]-χ.ν.κουβελης
[THOUGHTS ON THE VAN GOGH'S CASE]-c.n.couvelis
I Vincent Van Gogh am not The Vincent Van Gogh
το κιτρινο που εχω στη τσεπη του παντελονιου μου το βγαζω και το κραταω
στα χερια μου.το κοιταζω.το αισθανομαι λαμπερο.ακτινοβολο.το κολλαω
με μια ξαφνικη κινηση στα σταχια.ζωντανευουν φως.
εδω στην Αρλ το φως ειναι διαφορετικο απ'οτι ειναι στην Ελλαδα το φως.
εκει ξαπλωνεις στο χωμα και κοιμασαι.το χωμα εκει ειναι ζεστο.σε ζεσταινει.
ο ουρανος ειναι ενα ακινητο γαλαζιο.το δικο μου γαλαζιο στροβιλιζεται.
εκεινα τα ηλιοτροπια τα ζωγραφισα για τους μελλοντικους εμπορους.
προς πλουτισμο δηλαδη.κατα καποιο τροπο τους απατω.τους αιχμαλωτιζω
σε εναν φαυλο κυκλο.την αλλη μερα αφου σαπισαν τα λουλουδια στο
ανθοδοχειο και μυριζαν απαισια τα πεταξα εξω απ'το παραθυρο στον κηπο.
ο καλος μου ντοκτορ Gachet μου συνεστησε να προσεχω,να φροντιζω τον
εαυτο μου.σημερα νιωθω οργη θυμο και συναμα απελπισια.δεν ξερω τι
φταιει.δεν το θελω.ειμαι φυλακισμενος σε εναν κυκλο.αρχη τελος αρχη.
τι να καταλαβω απο αυτο που βλεπω;το δωματιο η καρεκλα το καδρο στον
τοιχο το παραθυρο ο δρομος εξω τα σπιτια οι ανθρωποι,ποσοι ειδων ανθρωποι
υπαρχουν;το μονοπατι αναμεσα στα οργωμενα χωραφια,τα πουλια στον
αερα ερχονται να τσιμπησουν σπορους,μια αναληψη βλαστησης,η μερα,
η μερα που νυχτωνει,η νυχτα,ο ουρανος πανω ,κατω απ'τους στροβιλισμους
των αστερισμων,αεικινητο τιποτα
σκληρη ,πολυ σκληρη,η ζωη των χωρικων.ανυποφορη.πως την αντεχουν;
πινακα δεν πουλησα,και πειναω,λιγα francs εχω στη τσεπη μου,
κιτρινα
γινομαι καθε μερα,καθε ωρα καθε λεπτο,ξενος προς τον εαυτο μου
τι αλλο μπορει καποιος να κανει;
σιωπη;
η'
ροχαλισμα;
καθως εγω δεν υπαρχω οπως τα πουλια δεν υπαρχουν
κατανοω τον κοσμο σημαινει τον φτυνω
ο κοσμος εχει τους Νομους του εγω τους Αγνοω
εγω ο Βενσεν Βαν Γκογκ δεν ειμαι ο Vincent Van Gogh
ειμαι σκυμενος και σκαβω να βρω
le jaune Je ai en la poche de mon pantalon, enlever et tenir
dans mes mains.
Je le regarde
Je le sente glamour.
rayonnement.
Je le colle
avec un mouvement brusque dans le ble.
se réanimer la lumière.
Ici, à Arles lumière est différente
que dans le Grèce la lumière
il allonge dans la sol et se endormirent.
Le sol y est chaud.
en chaleur.
Le ciel est une sans mouvement bleu tourbillonne.
Ces tournesols les peindre pour les marchants futurs.
ce est à dire à l'enrichissement.
Je quelque sorte les trompe
les capture dans un cercle vicieux.
Le lendemain, après avoir pourri fleurs
dans un vase
et sentait mauvais jeté dehors de la fenêtre dans le jardin.
Mon bon docteur Gachet
recommander
Prenez garde, prendre soin de moi.
Aujourd'hui je me sens la fureur la colère et le désespoir encore.
Je ne sais pas quel est le problème.
Je ne veux pas la
Je suis un prisonnier dans un cercle.
commence end commence
que Je comprenez de ce que vous voyez?
la chambre ou le cadre de la chaise dans mur de la fenêtre
de la rue à l'extérieur des maisons du peuple, combien de sortes de gens
le chemin de là
travers un champ labouré,
les oiseaux
en air viennent picorer les graines, une ascension de végétationt, jour,
Le jour commence à faire sombre, la nuit, le ciel au-dessus,
au-dessous tourbillon du constellations,
en infini mouvement rien
dur, très dur, la vie des paysans.
insupportable.
comment résister?
Je
ne pas vendre une table,et Je ai faim, je ai peu francs dans ma poche,
jaune
je serai chaque jour, chaque heure chaque minute,
étranger à moi-même
quoi d'autre que peut-on faire?
silence?
ou
ronflement?
comme je ne exist pas en tant que les oiseaux ne existent pas
comprendre le monde/signifie la cracher
Le monde a ses lois Je ignore ca
Je Vincent Van Gogh ne suis pas la producton Vincent Van Gogh
je suis voûtee
et creuser pour trouver
.
.
.
Ενρυθμον Abstract-1.50μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
κατω απο επιφανειες ανθρωπων ζουμε-χ.ν.κουβελης
τι ειπε ο Τειρεσιας στον Οδυσσεα
[Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια λ' στιχοι 84-137]-μεταφραση χ.ν.κουβελης
φυτα σε Antonio Vivaldi for oboe andante πρασινη βλαστηση
απο λεξη σε λεξη η σιωπη κι ας ηχει
μια κυρτωμενη αιωρηση το απογευμα
ο ανθρωπος;τρισυλλαβο ον
κατω απο επιφανειες ανθρωπων ζουμε
τα μωρα του μηδομαι
πολυοματη οιηση
ξεκουμπωνοντας τα χωματα της γης αναδυεται η Περσεφονη
η βλαστηση κουρη Φερεφατα Δαματρης
γυμνα στηθη κρινων ομοια λευκων
στις ανεμωνες αιμοραγει ο Αδωνις
τοτε κρυφοβλεψε ο Τειρεσιας να λουζεται η Αρτεμις
πανσεληνος νυχτα ακτινοβολουσα στους ωμους
και στους μοιρους και στη κοιλια
η' η ωραιοτατη μηδουσα Αθηνη
και φυσικα τον τυφλωσαν
οταν πει τι ειδε να μην τον πιστεψουν στραβο ανθρωπο
κι ετσι τα θεια να μην διασαλευθουν
κι αργοτερα ,λενε,γυναικα τον εκαναν,
ετσι τον γελοιοποιησαν
ανδρογυνο
ειχε γυναικεια στηθη και γενια αντρα
αυτον τον Τειρεσια στη νεκυια της Ομηρου Οδυσσειας
κατεβηκε στον κατω κοσμο να τον συμβουλευτει ο Οδυσσεας
για καλο νοστο
ευνοστον
ραψωδια λ' νεκυια -στιχοι 84-137
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
''κι ηρθε σε μενα τοτε της πεθαμενης μανας η ψυχη 84
η Αντικλεια του μεγαλοψυχου Αυτολυκου η θυγατερα
που στη ζωη την αφησα φευγοντας για το Ιλιο νεος
οταν την ειδα δακρυσα και θλιφτηκε η καρδια μου
αλλ'ομως δεν την αφηνα πρωτη να'ρθει οσο κι αν πολυ θρηνουσα,
στο αιμα κοντα,πριν τον Τειρεσια να ρωτησω
και τοτε κοντα σε μενα ηρθε η ψυχη του Θηβαιου Τειρεσια.
και το χρυσο σκηπτρο κρατουσε.αυτος με γνωρισε και μου'πε
''Θεογεννητε γιε του Λαερτη πολυμηχανε Οδυσσεα
γιατι παρατησες,δυστυχε,το φως του ηλιου κι ηρθες εδω
νεκρους να δεις και τον αχαρο τουτο τοπο;
απομακρυνσου απ'το λακκο,και τραβηξε περα το κοφτερο σπαθι σου
για να πιω αιμα κι επειτα να σου πω τ'αλαθητα λογια''
Αυτος ειπε,κι εγω αναμερισα μακρυα και στη θηκη χωνω
το σπαθι με τ'αργυρα καρφια,κι αιμα οταν ηπιε μαυρο
αυτα τα λογια μιλησε κι ειπε ο αλανθαστος μαντις
''τον γλυκο γυρισμο ζητας λαμπρε Οδυσσεα
ομως σ'εναντιωνεται ο θεος και νομιζω πως δεν θα σ'αφησει
ο σειστης της γης που στη καρδια του για σενα εχει εκδικηση
και βραζει απο οργη που τον αγαπημενο γιο του τυφλωσες
αλλα παλι οσα κακα κι αν παθετε θα φτασετε αν θελησεις
να συγκρατηθεις εσυ κι οι συντροφοι σου,
οταν πλησιασετε με το καλοφκιαγμενο καραβι
στο νησι της Θρηνακιας ξεφευγοντας το βιολετι πελαγος
να βοσκουν εκει θα βρητε βοδια και παχια προβατα
του Ηλιου ,π'ολα απο ψηλα τα βλεπει κι ολα τ'ακουει
αυτα αν δεν πειραξεις και το γυρισμο σκεφτεσε
οσα κακα κι αν παθετε στην Ιθακη θα φτασετε
αν ομως τα πειραξετε τοτε να περιμενετε καταστροφη
στο καραβι και στους συντροφους κι αν εσυ διασωθεις
με καθυστερηση κακα θα φτασεις χανοντας ολους τους συντροφους
με ξενο καραβι και θ'αντιμετωπισεις στο σπιτι συμφορες
αντρες ξιπασμενους που το βιος σου κατατρωγουν
ανταγωνιζονται την ισοθεη γυναικα σου να παρουν και δινοντας δωρα
αλλ'ομως εκεινους με τη βια θα τιμωρησεις οταν φτασεις
κι αφου επειτα τους μνηστηρες στα μεγαρα σου μεσα τιμωρησεις
και σκοτωσεις με δολο η' στα φανερα με κοφτερο χαλκο
θ'αναχωρισεις επειτα παιρνωντας το καλοφκιαγμενο κουπι σου
να φτασεις σ'εκεινους που δεν γνωριζουν τη θαλασσα
ανθρωπους,ουτε μ'αλατι αναμειγμενη τροφη τρωνε
ουτ'ακομα αυτοι γνωριζουν τα κοκκινοπλευρα καραβια
ουτε τα καλοφκιαγμενα κουπια,που'ναι φτερα των καραβιων
και σημαδι σου λεω πολυ καθαρο που δεν θα σου ξεφυγει
οποτε με σενα συναντηθει αλλος οδοιπορος
και πει πως δικριανι κρατας στον λαμπρο σου ωμο
τοτε στη γη μεσα στεριωσε το καλοφκιαγμενο κουπι
και κανε καλες θυσιες στον Ποσειδωνα τον βασιλια
κριαρι ταυρο κι απ'τους χοιρους βαρβατο καπρι
και στο σπιτι να επιστρεψεις να κανεις θυσια εκατομβη
στους αθανατους θεους που τον πλατυ ουρανο κατεχουν
σ'ολους με τη σειρα.κι ο θανατος μακρυα απ'τη θαλασσα
πολυ ανωδυνος θα ερθει και θα σε πετυχει
στα γεραματα ησυχα αποκαμωμενο.γυρω οι λαοι
ευτυχισμενοι θα'ναι,αυτα τ'αλανθαστα σε σενα λογια ειπα'' 137
''ἦλθε δ᾽ ἐπὶ ψυχὴ μητρὸς κατατεθνηυίης,84
Αὐτολύκου θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀντίκλεια,
τὴν ζωὴν κατέλειπον ἰὼν εἰς Ἴλιον ἱρήν.
τὴν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῷ·
ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὣς εἴων προτέρην, πυκινόν περ ἀχεύων,
αἵματος ἆσσον ἴμεν, πρὶν Τειρεσίαο πυθέσθαι.
"ἦλθε δ᾽ ἐπὶ ψυχὴ Θηβαίου Τειρεσίαο
χρύσεον σκῆπτρον ἔχων, ἐμὲ δ᾽ ἔγνω καὶ προσέειπεν·
᾽διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν᾽ Ὀδυσσεῦ,
τίπτ᾽ αὖτ᾽, ὦ δύστηνε, λιπὼν φάος ἠελίοιο
ἤλυθες, ὄφρα ἴδῃ νέκυας καὶ ἀτερπέα χῶρον;
ἀλλ᾽ ἀποχάζεο βόθρου, ἄπισχε δὲ φάσγανον ὀξύ,
αἵματος ὄφρα πίω καί τοι νημερτέα εἴπω.᾽
"ὣς φάτ᾽, ἐγὼ δ᾽ ἀναχασσάμενος ξίφος ἀργυρόηλον
κουλεῷ ἐγκατέπηξ᾽. ὁ δ᾽ ἐπεὶ πίεν αἷμα κελαινόν,
καὶ τότε δή μ᾽ ἐπέεσσι προσηύδα μάντις ἀμύμων·
"᾽νόστον δίζηαι μελιηδέα, φαίδιμ᾽ Ὀδυσσεῦ·
τὸν δέ τοι ἀργαλέον θήσει θεός· οὐ γὰρ ὀίω
λήσειν ἐννοσίγαιον, ὅ τοι κότον ἔνθετο θυμῷ
χωόμενος ὅτι οἱ υἱὸν φίλον ἐξαλάωσας.
ἀλλ᾽ ἔτι μέν κε καὶ ὣς κακά περ πάσχοντες ἵκοισθε,
αἴ κ᾽ ἐθέλῃς σὸν θυμὸν ἐρυκακέειν καὶ ἑταίρων,
ὁππότε κε πρῶτον πελάσῃς ἐυεργέα νῆα
Θρινακίῃ νήσῳ, προφυγὼν ἰοειδέα πόντον,
βοσκομένας δ᾽ εὕρητε βόας καὶ ἴφια μῆλα
Ἠελίου, ὃς πάντ᾽ ἐφορᾷ καὶ πάντ᾽ ἐπακούει.
τὰς εἰ μέν κ᾽ ἀσινέας ἐάᾳς νόστου τε μέδηαι,
καί κεν ἔτ᾽ εἰς Ἰθάκην κακά περ πάσχοντες ἵκοισθε·
εἰ δέ κε σίνηαι, τότε τοι τεκμαίρομ᾽ ὄλεθρον,
νηί τε καὶ ἑτάροις. αὐτὸς δ᾽ εἴ πέρ κεν ἀλύξῃς,
ὀψὲ κακῶς νεῖαι, ὀλέσας ἄπο πάντας ἑταίρους,
νηὸς ἐπ᾽ ἀλλοτρίης· δήεις δ᾽ ἐν πήματα οἴκῳ,
ἄνδρας ὑπερφιάλους, οἵ τοι βίοτον κατέδουσι
μνώμενοι ἀντιθέην ἄλοχον καὶ ἕδνα διδόντες.
ἀλλ᾽ ἦ τοι κείνων γε βίας ἀποτίσεαι ἐλθών·
αὐτὰρ ἐπὴν μνηστῆρας ἐνὶ μεγάροισι τεοῖσι
κτείνῃς ἠὲ δόλῳ ἢ ἀμφαδὸν ὀξέι χαλκῷ,
ἔρχεσθαι δὴ ἔπειτα λαβὼν ἐυῆρες ἐρετμόν,
εἰς ὅ κε τοὺς ἀφίκηαι οἳ οὐκ ἴσασι θάλασσαν
ἀνέρες, οὐδέ θ᾽ ἅλεσσι μεμιγμένον εἶδαρ ἔδουσιν·
οὐδ᾽ ἄρα τοί γ᾽ ἴσασι νέας φοινικοπαρῄους
οὐδ᾽ ἐυήρε᾽ ἐρετμά, τά τε πτερὰ νηυσὶ πέλονται.
σῆμα δέ τοι ἐρέω μάλ᾽ ἀριφραδές, οὐδέ σε λήσει·
ὁππότε κεν δή τοι συμβλήμενος ἄλλος ὁδίτης
φήῃ ἀθηρηλοιγὸν ἔχειν ἀνὰ φαιδίμῳ ὤμῳ,
καὶ τότε δὴ γαίῃ πήξας ἐυῆρες ἐρετμόν,
ῥέξας ἱερὰ καλὰ Ποσειδάωνι ἄνακτι,
ἀρνειὸν ταῦρόν τε συῶν τ᾽ ἐπιβήτορα κάπρον,
οἴκαδ᾽ ἀποστείχειν ἔρδειν θ᾽ ἱερᾶς ἑκατόμβας
ἀθανάτοισι θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι,
πᾶσι μάλ᾽ ἑξείης. θάνατος δέ τοι ἐξ ἁλὸς αὐτῷ
ἀβληχρὸς μάλα τοῖος ἐλεύσεται, ὅς κέ σε πέφνῃ
γήραι ὕπο λιπαρῷ ἀρημένον· ἀμφὶ δὲ λαοὶ
ὄλβιοι ἔσσονται. τὰ δέ τοι νημερτέα εἴρω''.137
.
.
.
Pop Girl-Hommage to Roy Lichtenstein-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
VIBER VOICES-χ.ν.κουβελης
[Κυριακή, 28 Δεκεμβρίου 2014 2:31 Μ.Μ.] You: βρεχει και ακουω τις σταλαγματιες σου
[Κυριακή, 28 Δεκεμβρίου 2014 2:32 Μ.Μ.] You: βλεπω τα συμφωνα της φωνης σου
[Κυριακή, 28 Δεκεμβρίου 2014 2:33 Μ.Μ.] You: η ενατη συμφωνια των ματιων σου
[Κυριακή, 28 Δεκεμβρίου 2014 2:35 Μ.Μ.] You: στα χερια σου μενεξεδες πουλια αναπαυονται
[Κυριακή, 28 Δεκεμβρίου 2014 2:36 Μ.Μ.] You: ευτυχια η μελισσα γυριζει μελι
[Κυριακή, 28 Δεκεμβρίου 2014 2:37 Μ.Μ.] You: ο ωμος σου γλυκο μηλο που δαγκωνω
[Κυριακή, 28 Δεκεμβρίου 2014 2:38 Μ.Μ.] You: τα χερια σου αρωματιζουν τον αερα
[Κυριακή, 28 Δεκεμβρίου 2014 2:41 Μ.Μ.] You: το χαμογελο ανοιγει το παραθυρο στο γαλαζιο κηπο
[Κυριακή, 28 Δεκεμβρίου 2014 2:43 Μ.Μ.] You: τα δαχτυλα σου ανακατευουν μυριστικα ανθη
it's raining
I hear the waterdrips
in you
under your voice
Iam seeing the Ninth Symphony of Your Eyes
in your hands flowers
violets birds resting
happiness bee spins honey
I sweet apple bite
flavored the air
the smile
opens in the blue garden
You smells flowers
deine tropft
Ich höre
regnen
Siehe unter Ihre Stimme
Ich
Siehe unter Ihre Stimme
die Neunte Symphonie
von Deine Augen Vögel ruhen
Glück
dreht Honig
in Ihren Händen dein süß Apfel beißen
Geschmack die Luft das Lächeln
Fenster öffnet sich im blauen Garten
Geruch Blumen
Vos mains aromatisées l'air
Voir sous votre voix
pleuvoir je entends vos gouttes
bonheur tourne miel
sourire
Voir sous votre voix
la Neuvième Symphonie de vos yeux
dans vos mains violettes oiseaux perchés
bonheur tourne miel
la Neuvième Symphonie de vos yeux
de pomme douce
Vos mains aromatisées l'eaur
la fenêtre se ouvre fleurs odeur
dans le jardin bleu
Sento
piove le tue gocce
Vedere
dolce di mela
sotto la voce
la Nona Sinfonia di tuo occhi
in giardino azzuro
nelle vostre mani
dolce di mela
viole uccelli di riposo
felicità viole uccelli miele
dolce di mela
Le tue mani aromatizzato l'aria
in giardino azzuro
loviendo oigo sus goteos
Véase bajo tu voz
la Novena Sinfonía de Sus Ojos
en sus manos violetas aves descansando
felicidad abeja gira miel
tu prima manzana mordida dulce
Sus manos con sabor del aire
la ventana sonrisa abre en el jardín azul
tuyo dedo de mano
rebuscó flores olor
βρεχει και ακουω τις σταλαγματιες σου
βλεπω τα συμφωνα της φωνης σου
η ενατη συμφωνια των ματιων σου
στα χερια σου μενεξεδες πουλια αναπαυονται
ευτυχια η μελισσα γυριζει μελι
ο ωμος σου γλυκο μηλο που δαγκωνω
τα χερια σου αρωματιζουν τον αερα
το χαμογελο ανοιγει το παραθυρο στο γαλαζιο κηπο
τα δαχτυλα σου ανακατευουν μυριστικα ανθη
.
.
.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
στο κυκλο των κοριτσιων της Σαπφους-in girl-circle of Sappho -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[συνθεση απο πινακες του Γιαννη Μοραλη]
.
.
Sappho's Intimacy Private-Diary-c.n.couvelis
Ψαπφας Ημερολογιο-χ.ν.κουβελης
-η καλη μου Ανακτορια μου φαινεται στην ομορφια ιση της Αφροδιτης,
γλυκεια η φωνουλα της.πως ψιθυριζει.τα λαμδα και τα ρο της.ο κορφος
της μυριστικος κηπος.το κελαρυστο γελιο της πως με τρελενει.λεπτα τα
δαχτυλα των χεριων της .κρινοδαχτυλα.κι η φωνη μου πιανεται σαν μπαινει
μεσα στο δωματιο.εγω την κοιταζω κρυφα και παει η καρδια μου να σπασει
στα στηθη μου.σαν τ'αστρα που χανουν το φως τους γυρω απ'την σεληνη
σαν εκεινη βγαινει ολοφωτη στον σκοτεινο ουρανο κι ολα τα φωτιζει νερα
της θαλασσας μηλιες και δεντρα του κηπου.και το γυμνο ωμο της φωτιζει
αργυρο.''απ'τον ουρανο κατεβηκες,καλη μου;''την ρωταω και ταραζομαι.και
μ'ανθη της Ανοιξης και του Μαη στολιζω με στεφανι τα μαλλια της.''Ψαπφα,
ποια περισσοτερον αγαπας,εμενα η' την Ατθιδα η' την Τελεσιππα,ποια περισ-
σοτερο φροντιζεις;''με ρωταει με γλυκεια απαλη φωνη.''εσενα,λατρευω,αγαπη-
μενη''της αποκρινομαι.και βλεπω τα κοκκινα σαν κερασια χειλια της να χαμο-
γελουν.και τοτε για να την ευχαριστησω της τραγουδαω στιχους μου.
Αστέρες μέν ἀμφι κάλαν σελάνναν
ἆιψ ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος,
ὄπποτα πλήθοισα μάλιστα λάμπης
ἀργύρια γᾶν
τοτε η Ανακτορια μου γελαει ευτυχισμενη.κάλαν σελάνναν.φάεννον εἶδος
μάλιστα λάμπης.και σηκωνεται.πως περπαταει η φιλη μου σαν περδικα.
θαυμασια βηματιζει ἔρατόν τε βᾶμα.στον καθρεφτη μπροστα πηγαινει και
καθεται.ισοθεη.κἀμάρυχμα λάμπρον ἴδην προσώπω.το φεγγοβολημα του
προσωπου της με μαγνητιζει.ο αρωματικος χειμμαρος των βοστρυχων της.
ο περηφανος ασπρος λαιμος της.τα τριανταφυλλα μαγουλα της.η κομψη
μυτουλα της.πως ολα τ'αγαπαω.κι εγω μαγεμενη την πλησιαζω και στ'αυτακι
της ψιθυριζω τρεμοντας:
Ἔρος δηὖτέ μ᾽ ὀ λυσιμέλης δόνει
γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον
ποσον πολυ αυτο της αρεσει της καλης μου Ανακτοριας.περιτεχνα τα πεδιλα
στα ποδια της.πως αγκαλιαζουν τα δαχτυλακια της.και ποθηω και εραομαι.
να φιλησω.΄'κατι θελω να σου πω,αλλα ντρεπομαι''.με κοιταξε βαθεια στα ματια.
κοκκινησα.''τι θελεις;''την ακουσα μισολυποθυμισμενη να λεει.''θέλω τί τ᾽ εἴπην,
ἀλλά με κωλύει αἴδως.''.επανελαβα χαμηλοφωνα.''Πεστο μου ν'ακουσω''την ακου-
σα να λεει κι ετρεμα.
''Eροs δ’ετιναξε µοι φρεναs , ω ανεµοs
κατ’ οροs δρυσιν εµπετων''
''Ψάπφοι,της ανοιξης καλλικελαδη αηδονα μου''.μου ειπαν τα χειλακια της.
και λαχταρησα σαν τρυγωνα.τολμησα κι αγγιξα ἀπάλᾳ δέρα.ὂν δ᾿ ἔφλυξας ἔμαν
φρένα καιομέναν πόθωι.καηκα αναψε το κορμι μου εχασα τα μυαλα μου.κι επει-
τα στη νυχτα που να'ταν ποτε να μην τελειωνε
δαύοις ἀπάλας ἐτάρας
ἐν στήθεσιν
καὶ στρώμναν ἐπὶ μολθάκαν
ἀπάλαν...
ἐξίης πόθον...
στα χερια μου την κρατουσα και την αγκαλιαζα
οπως η ροδοδαχτυλος σεληνη μετα τη δυση του ηλιου
ειναι αναμεσα στ'αστρα και περιλουζει με το φως της
την αλμυρη θαλασσα και την πολυανθισμενη γη
καλη δροσια χυνεται,βλαστιζουν τα ροδα και οι μελωμενοι
λωτοι γεμιζουν ανθια
ετσι ηταν η Ανακτορια στο κρεβατι μου
ὠς ὄτ᾽ ἀελίω δύντος ἀ βροδοδάκτυλος σελάννα
πάντα περρέχοισ᾽ ἄστρα, φάος δ᾽ ἐπί[10]σχει θάλασσαν
ἐπ᾽ ἀλμύραν ἴσως καὶ πολυανθέμοις ἀρούραις.
ἀ δ᾽ ἐέρσα κάλα κέχυται, τεθάλαισι δὲ βρόδα
κἄπαλ᾽ ἄνθρυσκα καὶ μελίλωτος ἀνθεμώδης.
κι ειπα βαθεια μεσα μου
Ευτυχισμενη ειμαι,ο γαμος εγινε οπως το ποθουσα
και την κορη εχω που τοσο ηθελα
κι εκεινης της φιλης ψιθυρισα
χαριτωμενη εχεις μορφη,τα ματια σου,κοπελλα μου,
γλυκα σα μελι κι ο ερωτας στο ποθητο σου προσωπο χυνεται
ναι
ετσι εμενα εξοχα με τιμησε η Αφροδιτη
Ὄλβια , σοὶ μὲν δὴ γάμος ὠς ἄραο
ἐκτετέλεστ᾽, ἔχηις δὲ πάρθενον, ἂν ἄραο.
σοὶ χάριεν μὲν εἶδος, ὄππατα δ᾽ ἐστί, νύμφα,
μέλλιχ᾽, ἔρος δ᾽ ἐπ᾽ ἰμέρτωι κέχυται προσώπωι.
[5]...τετίμακ᾽ ἔξοχά σ᾽ Ἀφροδίτα.
.
.
-τωρα τι να γραψω η δυστυχη;
εδυσε η σεληνη κι η Πουλια εδυσε κι αυτη
μεσανυχτα,περασ'η ωρα,κι εγω μονη κοιμαμαι
εμενα μ'εχεις ξεχασει ,Ανακτορια,
και με περιφρονεις κι αλλου αγαπας
και δεν σε νοιαζω πια
θελω τωρα να πεθανω
και,να,βλεπω τους δροσερους λωτους
στις οχθες του Αχεροντα
Δέδυκε μὲν ἀ σελάννα
καὶ Πληίαδες· μέσαι δὲ
νύκτες, παρὰ δ᾽ ἔρχετ᾽ ὤρα·
ἔγω δὲ μόνα κατεύδω.
... ἔμεθεν δ' ἔχῃσθα λάθαν
[Ανακτορια]σοὶ δ' ἔμεθεν μὲν ἀπήχθετο
φροντίσδην, ἐπὶ δ' [αλλαν] πότᾳ
[μᾶλλον] ἀνθρώπων ἔμεθεν φίλησθα
κατθάνην δ’ ἴμερός τις [ἔχει με καὶ
λωτίνοις δροσόεντας [ὄ-
χ[θ]οις ἴδην Ἀχερ[
.
.
.
Τακης Σινοπουλος-ποιητης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ -χ.ν.κουβελης
χειμωνας
μεσα στην αδεια Ιστορια
ανθρωποι με
κομμενα χερια συντριμενα ποδια
ουτε αγαλματα ουτε ηρωες
''πως εφτασες ως εδω;πες μας ποιος εισαι; πες μας τι εγινε;''
ουτε αγαλμα ουτε ηρωας
σακατης
ρουφιανοι δολοφονοι με
πλαστογραφημενες Ιστοριες ενθεν και ενθεν πορνεια
η Ελλαδα
κενοδοξια ποιητων η ποιηση
η'
εκρηξη της γλωσσας
.
.
.
Ανδρεας Εμπειρικος-ποιητης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΝ ΙΜΕΡΩ ΕΚΣΤΑΣΕΙ ΓΛΩΤΤΑ-χ.ν.κουβελης
ω!το ορμητικοτατον μεγα υπερωκεανιον εν σφοδρα στυσει φαλλος προσω
ολοταχως εισερχομενον εις κρυφοτατον μυχον αιμασωντος αιδοιου δεκα-
επταετους παρθενου υγραεντος και ζεον περικαλλης ανθωνας ροδων και
ιοφαιων ινιδιων πληρως γεμουσων ιμερου εξαρσεως ω!το ατιθασον στητον
στηθος απαλου σαρκος ευμυριστον θαλλον ευλιγυστον εις τας θωπειας
ποθον αντιδρων ω!τα αλαβαστρινα μπρατσα και η λευκοτητα της κοιλιας
αρχαιοτατη εγκατοικησις περιστερων ω!ο λαιμος του κυκνου ω!τα κρινο-
δαχτυλα εις ικεσιαν δια αμεσον συνουσιαν ανεμποδιστον ω!οι ελικες των
μηρων ως γαλακτος λευκων λαμπρος διαδρομος σπερματος εκτινασομενου
βαθεως του κολπου αναταραζων τας αισθησεις τας απο αρχης κοσμου
εως συντελειας κοσμου σφαδαζων ηδονουμενον ω! ροδαλον αιδοιον η
νεουργια φωτος βλαστησεως.θαρσαλεον αγνον.απορρητον ελευθερον.
ευκαρπον αμαραντον.απειρογαμον ευοσμον θυμιαμα.θεια εισοδος απροσ-
μαχητος.κραταιον αφθαρτον ασβηστον φωτιζον.φλογος ερεθυμα αειζεον.
μελιχυουσα κρηνη.το γλυκαινον τα αισθητηρια.ες αει ηδοιον ειναι.
.
.
.
Μανωλης Αναγνωστακης-ποιητης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ησυχοι ημαστε που ξεμπερδεψαμε μια και καλη με την Ιστορια-χ.ν.κουβελης
αν ειναι να εκλαβουν αλλιως την Ιστορια
να την πλαστογραφησουν να την εκχυδαισουν
καλυτερα να σιωπησουμε
να μιλησουν για μυθογραφιες
ν'αλλαξουν τα γεγονοτα μ'αλλα γεγονοτα
να μιλησουν για προσωπα κατα πως τους συμφερει
ν'αλλαξουν ημερομηνιες να σβησουν
να παραχαραξουν την πραγματικοτητα
να μας προσαψουν κενοδοξια ιδιοτελεια
καλυτερα ειναι να σιωπησουμε
αν ετσι πρεπει να κυλησει ο ρους της Ιστοριας
πες πως ποτε δεν υπηρξαμε
αλλωστε ποτε δεν μας αρεσαν οι κουφιοι ηρωισμοι
και μαλιστα,και δεν ειναι σπανιο αυτο,να εξαργυρωνονται
ησυχοι ημαστε που ξεμπερδεψαμε μια και καλη με την Ιστορια
.
.
.
στον καθρεφτη της Μηδειας -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Μηδεια-χ.ν.κουβελης
η θαλασσα [εκλεισε το παραθυρο]
ακουσε τον ανεμο[''να'ταν να μην ακουγα'']
μια φωνη -μια δευτερη φωνη
επειτα γελιο
[το μηλο παρατημενο πανω στο κιτρινο τραπεζι]
ειδε την εικονα της σχισμενη στον καθρεφτη
[[μήτηρ
κινεῖ κραδίαν͵ κινεῖ δὲ χόλον.]]
μια κουκλα με βγαλμενα ματια σπασμενα χερια
ενα ποδι ελειπε τραβηγμενα τα μαλλια
[η μνημη της πατριδας τοτε.ο πατερας πηγε να την εμποδισει]
[ἄγριον ἦθος στυγεράν τε φύσιν
φρενὸς αὐθάδους]
''ο ηλιος γιατι δεν δυει; ποτε να μην ξαναβγει.
σκοταδι θελω.γιατι με τυρανναει το φως;
τι μεγαλη μερα''
[λύει δ΄ ἄλγος]
.
.
.
Σαπφω Sappho-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στην αυλη της Σαπφους-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
πολυ πακτιδος αδυμελεστερα Σαπφω-χ.ν.κουβελης
πρεπει στις φιλες που'ναι πιο δροσερες απ'τη χλοη
να τραγουδησει γλυκα τραγουδια
ταὶς κάλαισιν που πορφυρα φορανε ρουχα
η ομορφη Δικα με τ'απαλα χερακια κι οι αλλες κοπελλες
με στεφανια απο μενεξεδες και τριανταφυλλα πλεγμενα
στα μαλλια
ὦ κάλα, ὦ χαρίεσσα Ατθις
μονο η Ατθις γνωριζει πως μεσα της την τρωει η σκεψη
της Μνασιδικης που βρισκεται μακρυα περα στους Λυδους
και που σαν την σεληνη λαμπει οταν πεσει η νυχτα
και χυνει το φως της πανω στα νερα και μεσα στους
κηπους ολα τα φωτιζει δεντρα και λουλουδια
και μονη εδω η Ψαπφα ζει στο σκοταδι
παρατημενη
.
.
.
Εθνικο Αρχαιολογικο Μουσειο-Αθηνα
.
.
ΟΡΕΣΤΗΣ-χ.ν.κουβελης
η Ηλεκτρα σαν σκυλα λυσσασμενη που αν δεν δαγκωσει δεν ησυχαζει
''εσυ ησουνα μικρος δεν καταλαβαινες,στα παιχνιδια σου αθωο παιδι
εγω ειδα
στο λουτρο τον εσφαξαν
με διχτυ τον τυλιξαν
μέμνησο λουτρῶν οἷς ἐνοσφίσθη.
μέμνησο δ᾽ ἀμφίβληστρον ὡς ἐκαίνισαν.
πέδαις δ᾽ ἀχαλκεύτοις ἐθηρεύθη
στα σιδερα τον επιασαν σαν αγριο θηριο,
και δεν κοιμαμαι τα βραδυα
τους ακουω να γελανε δυνατα,ξεδιαντροπα μπροστα μου ν'αγκαλιαζονται
η μανα με τον εραστη της,ντροπη που δεν αντεχω,μισος που με διαλυει''
σαν την μουδιαστρα της θαλασσας μ'αγγιξαν τα λογια της
και μουδιασαν το νου
να μην ημουν γενια του καταραμενου του Ατρεα που σκοτωσε τα παιδια
του Θυεστη και τα'δωσε σε δειπνο να τα φαει ο πατερας τους μαγειρεμενα
εγω τωρα πληρωνω τα κριματα
απ'το σπιτι μεσα ηρθε σε μενα εμπιστος ανθρωπος και μου'πε τ'ονειρο
που'δε η μανα
πως ,ταχα,γεννησε φιδι και πως σαν παιδι το σπαργανωσε
και στο βυζι της το'βαλε να βυζαξει κι εκεινο μαυλισε γαλα μ'αιμα
τεκεῖν δράκοντ᾽ ἔδοξεν, ὡς αὐτὴ λέγει.
ἐν [ι] παιδὸς ὁρμίσαι δίκην.
αὐτὴ προσέσχε μαζὸν ἐν τὠνείρατι.
ὥστ᾽ ἐν γάλακτι θρόμβον αἵματος σπάσαι.
ἡ δ᾽ ἐξ ὕπνου κέκλαγγεν ἐπτοημένη.
κι απ'τον υπνο ξυπνησε τρομαγμενη κι ουρλιαξε
''Ορεστη.Ορεστη,παιδι μου,θα σκοτωσεις τη μανα;''
την ειδα,ολοζωντανη,να τρεμει και να μ'εκλιπαρει
σχιζοντας το ρουχο στο στηθος κι αρπαζοντας με τα δυο χερια
το βυζι της μου το'δειχνε
''να,μ'αυτο το στηθος σ'εθρεψα και σε μεγαλωσα''
κι επανελαβε με τρομερη φωνη
''κτενεῖν ἔοικας, ὦ τέκνον, τὴν μητέρα
ἐπίσχες, ὦ παῖ, τόνδε δ᾽ αἴδεσαι, τέκνον,
μαστόν, πρὸς ᾧ σὺ πολλὰ δὴ βρίζων ἅμα
οὔλοισιν ἐξήμελξας εὐτραφὲς γάλα.''
δειλιασα,εκανα να φυγω,κι ειδα πανω μου σαν σπαθια κοφτερα
να με καρφωνουν τα ματια της Ηλεκτρας,
σαν κεραυνοι πεσαν πανω μου
''μέμνησο λουτρῶν οἷς ἐνοσφίσθη.
μέμνησο δ᾽ ἀμφίβληστρον ὡς ἐκαίνισαν.
πέδαις δ᾽ ἀχαλκεύτοις ἐθηρεύθη''
σαν την μουδιαστρα της θαλασσας μ'αγγιξαν τα ματια της
και μουδιασαν το νου
ριχτηκα καταπανω της και στριβοντας το κοφτερο μαχαιρι στο στηθος της
σκοτωσα τη μανα λεγοντας
''σύ τοι σεαυτήν, οὐκ ἐγώ, κατακτενεῖς.
οι ντροπες σου σε σκοτωνουν κι οχι εγω ,μητερα''
και πριν ξεψυχηση την ακουσα αδυνατα πολυ να λεει
''εγω παιδι δεν γεννησα αλλα φιδι εθρεψα
οἲ ᾽γὼ τεκοῦσα τόνδ᾽ ὄφιν ἐθρεψάμην.''
οτι εγινε δεν γινεται να ξεγινει,και τι σημασια εχει
που καποτε κι εγω αδυνατο παιδι ημουνα μωρο στη κουνια
εκλαιγα και τρεχαν στη φωνη μου
πεινουσα και με ταιζαν διψουσα και με ξεδιψαγαν
λερωνα και με καθαριζαν
οὐ γάρ τι φωνεῖ παῖς ἔτ᾽ ὢν ἐν σπαργάνοις, 755
εἰ λιμός, ἢ δίψη τις, ἢ λιψουρία
ἔχει
και μ'ειχανε εγνοια να μεγαλωσω
και να που μεγαλωσα και πληρωσα τον αρχαιο κυκλο
γυρισα προς το μερος της Ηλεκτρας κι ειπα
''Ηλεκτρα,ησυχασε,ολα τελειωσαν
αναψε το φως να κοιμηθεις''
και κοιμηθηκε η Ηλεκτρα κοντα μου
.
.
.
[τα αρχαια αποσπασματα απο τις Χοηφορες της Ορεστειας του Αισχυλου]
.
.
.
ΔΙΠΤΥΧΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ - ΘHΛYΚΟ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
προφιλ.το μετωπο.η καμπυλη.γραμμη της μυτης.το περιγραμμα των χειλιων.
το κυρτο σαγονι.η διαγωνια του λαιμου.''τα ματια''ακουστηκε η γυναικα''τα
ματια μου δεν τα βλεπεις;''.η αορατη φωνη.το πεπερασμενο.απειρες διχοτο-
μησεις.απειρες προσθεσεις.η φωνη που κινειται.το συναισθημα που αντιστοι-
χει.γυρισε το προσωπο .''στο χωρο υπαρχουμε;''την ακουσε παλι.''η' στο χρονο
υπαρχουμε;''δεν απαντησε.συμφυτος δυισμος.στοιβαζεται χωρος στον χρονο.
και χρονος στο χωρο.βεβαιοτητα.αοριστια.γυρισε το προσωπο προς το μερος
του.''ειναι μεσημερι''της ειπε.''βλεπω το φως''.βλεπω το φως σημαινει αισθα-
νομαι.ποση ωρα τον κοιτουσε;μια μικρη στιγμη,ελαχιστη.μια αιωνιοτητα.περι-
εργαστηκε εκεινο το προσωπο.''εκεινη τη μερα,θυμαμαι''.μιλησε για κεινη.
''θυμαμαι,τη μερα εκεινη''μιλησε για κεινον.ακουγε.ακουγανε.θυμαμαι σημαινει ξαναζω.επιθυμω.επεστρεψε το προσωπο σε προφιλ.η ιδια περιγραφη.αεικινητη
εντυπωση.''σε ειδα για πρωτη φορα''την ακουσε.περιμενε.συνεχισε.''σε ειδα πρωτη
φορα''.εκλεισε τη φωνη της σε κυκλο.την κοιτουσε.διαφανη.ωρα την κοιτουσε.
''βλεπεις τα ματια μου;''την ακουσε παλι.''τα ματια μου που σε κοιτανε''.τα ματια
που κοιτανε.κοιτανε.ο ενας τον αλλον.γυρισε και τον κοιταξε.''το ιδιο ποσες φορες;''.ρωτησε.ρωτησε.δεν απαντησε.εκλεισε τα ματια για να δει καλυτερα.ψιθυ-
ρισε.δεν ακουσε.αισθανθηκε.παλι το προσωπο προφιλ.''το γνωριζεις;''ρωτησε.
''το γνωριζω''απαντησε.
.
.
.
abstract rythms-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ
το τριανταφυλλο που με ξυπναει
το ματι που κολυμπαει στο ματι
τα δαχτυλα που κρατουν.το μηλο
τα βηματα που χαραζονται στην αμμο
η ισορροπια του λευκου
το αεροθουμενο του πουλιου
το ευλυγιστο των χειλιων
η λεξη της συμμετριας
πληρες αρωματων
ευηχο βλεμματος
αναπνοη κρινων
φλογα φωνης
διαφανο
απαλο
ανθος
πνοη
ησυχο
γυμνο
νερο
φως
.
.
a la Yves Klein.Blue Praxis-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Εντελεχεια
ακουω Johann.Sebastian Bach νερα
ν'ανεβαινουν στα βιολοντσελα των δεντρων
.
.
.
Cathy Berberian-soprano-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
RHAPSODY-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
for 2 soprano-alto-mezzo-basso and 2 mixed chorus -piano-cello-violoncello-
clarinett-Jazz quartett-magnetic tapes
[texts poems:Ομηρου Οδυσσεια ραψωδια κ'-στιχοι 133-486-Ezra Pount Canto I
-c.n.couvelis' Poems]
MULTI-TEXT
I am a man from blue gardens
a full moon is rising from yellow - green hill
a hand writes circles an apple is no -sphere ,
an open window is not a picture - like landscapes,
like a fish ,
like a person in capitalistic working ,
like a child out home give a truth like a theorem,
don ' t block yours works into ανοησιες
- let 's start numbering [ ... minus one , zero , plus one ... ]
and find in the end of proccessing work yours political rights
and the metaphysical ideas [ about me you ours ]
don' t follow fake situations στη ακρη της θαλασσας το φως
εριχνε τα ψαρια στα διχτυα του then Ullysses neared
και μιλησε στους ανιδεους ψαραδες [ everything is you ]
και μαθε πως η θαλασσα ειναι οι γαλαζιοι κηποι
And then went down to the ship,
Set keel to breakers, forth on the godly sea, and
We set up mast and sail on that swart ship,
Bore sheep aboard her, and our bodies also
Heavy with weeping, and winds from sternward
Bore us onward with bellying canvas,
Crice's this craft, the trim-coifed goddess.
Then sat we amidships, wind jamming the tiller,
Thus with stretched sail, we went over sea till day's end.
Sun to his slumber, shadows o'er all the ocean,
Came we then to the bounds of deepest water,
To the Kimmerian lands, and peopled cities
Covered with close-webbed mist, unpierced ever
With glitter of sun-rays
Nor with stars stretched, nor looking back from heaven
Swartest night stretched over wreteched men there.
The ocean flowing backward, came we then to the place
Aforesaid by Circe.
Here did they rites, Perimedes and Eurylochus,
And drawing sword from my hip
I dug the ell-square pitkin;
Poured we libations unto each the dead,
First mead and then sweet wine, water mixed with white flour
Then prayed I many a prayer to the sickly death's-heads;
As set in Ithaca, sterile bulls of the best
For sacrifice, heaping the pyre with goods,
A sheep to Tiresias only, black and a bell-sheep.
Dark blood flowed in the fosse,
Souls out of Erebus, cadaverous dead, of brides
Of youths and of the old who had borne much;
Souls stained with recent tears, girls tender,
Men many, mauled with bronze lance heads,
Battle spoil, bearing yet dreory arms,
These many crowded about me; with shouting,
Pallor upon me, cried to my men for more beasts;
Slaughtered the herds, sheep slain of bronze;
Poured ointment, cried to the gods,
To Pluto the strong, and praised Proserpine;
Unsheathed the narrow sword,
I sat to keep off the impetuous impotent dead,
Till I should hear Tiresias.
But first Elpenor came, our friend Elpenor,
Unburied, cast on the wide earth,
Limbs that we left in the house of Circe,
Unwept, unwrapped in the sepulchre, since toils urged other.
Pitiful spirit. And I cried in hurried speech:
"Elpenor, how art thou come to this dark coast?
"Cam'st thou afoot, outstripping seamen?"
And he in heavy speech:
"Ill fate and abundant wine. I slept in Crice's ingle.
"Going down the long ladder unguarded,
"I fell against the buttress,
"Shattered the nape-nerve, the soul sought Avernus.
"But thou, O King, I bid remember me, unwept, unburied,
"Heap up mine arms, be tomb by sea-bord, and inscribed:
"A man of no fortune, and with a name to come.
"And set my oar up, that I swung mid fellows."
Αυτος ειναι ακριβως ενας Ανθρωπος
..
Γλαροι πετουν ακολουθωντας τον Οδυσσεα
..
A Puzzle of the Reality
.
a side of airy waters
και τα γεωμετρικα μοτιβα σχηματιζουν το προσωπο ενος θεατη
σε καταμεστο αρχαιο ελληνικο θεατρο
the enigma is an endless labyrinthus a citron
and two oranges ,
and at back a glass in the shape ενος δεντρου
ακουσε το παιδι πως προχωραει κυλωντας τα ερωτηματα
ειδε τη λευκοτητα να ανατελει ,
κι υστερα ακολουθησε ενα πληθος γλαρων
να μετρησουμε δεν μπορεσαμε τις σκιες τους
the light is an great explosion of multicolor cubes
εσπασε το βιολι σε παραγραφους παραμυθιων ,
και με καρφια στους τοιχους κρεμασε ενα κοκκινο τριανταφυλλο,
δυο εισιτηρια θεατρου και τον Ρηγα Σπαθι
two blue - grey fishes are swimming in the yellow plate
on the red - brown table ανοιξε τα χερια ,
εκανε την χειρονομια του αποχαιρετισμου ,
και δεν κουνησε απο τη θεση του ,
επειτα σκυβοντας σχεδιασε ενα ρομβο ,
κι αργοτερα τον εσβησε και στη θεση του εγραψε
με ελληνικα γραμματα ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ
and now he is saying
'' Tetragonon is the Utopia of the Polygonon ''
..
Εξ Ισορροπου Φωτος Πλασμενη
..
Work-Art-Logic-Imagination
..
Αναμεσα σε σχηματα δεντρων βαδιζοντας ο ηλιος
"ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀκαχήμενοι ἦτορ,133
ἄσμενοι ἐκ θανάτοιο, φίλους ὀλέσαντες ἑταίρους.
Αἰαίην δ᾽ ἐς νῆσον ἀφικόμεθ᾽· ἔνθα δ᾽ ἔναιε
Κίρκη ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα,
αὐτοκασιγνήτη ὀλοόφρονος Αἰήταο·
ἄμφω δ᾽ ἐκγεγάτην φαεσιμβρότου Ἠελίοιο
μητρός τ᾽ ἐκ Πέρσης, τὴν Ὠκεανὸς τέκε παῖδα.
ἔνθα δ᾽ ἐπ᾽ ἀκτῆς νηὶ κατηγαγόμεσθα σιωπῇ
ναύλοχον ἐς λιμένα, καί τις θεὸς ἡγεμόνευεν.
ἔνθα τότ᾽ ἐκβάντες δύο τ᾽ ἤματα καὶ δύο νύκτας
κείμεθ᾽ ὁμοῦ καμάτῳ τε καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἔδοντες.
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ τρίτον ἦμαρ ἐυπλόκαμος τέλεσ᾽ Ἠώς,
καὶ τότ᾽ ἐγὼν ἐμὸν ἔγχος ἑλὼν καὶ φάσγανον ὀξὺ
καρπαλίμως παρὰ νηὸς ἀνήιον ἐς περιωπήν,
εἴ πως ἔργα ἴδοιμι βροτῶν ἐνοπήν τε πυθοίμην.
ἔστην δὲ σκοπιὴν ἐς παιπαλόεσσαν ἀνελθών,
καί μοι ἐείσατο καπνὸς ἀπὸ χθονὸς εὐρυοδείης,
Κίρκης ἐν μεγάροισι, διὰ δρυμὰ πυκνὰ καὶ ὕλην.
μερμήριξα δ᾽ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν
ἐλθεῖν ἠδὲ πυθέσθαι, ἐπεὶ ἴδον αἴθοπα καπνόν.
ὧδε δέ μοι φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι,
πρῶτ᾽ ἐλθόντ᾽ ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης
δεῖπνον ἑταίροισιν δόμεναι προέμεν τε πυθέσθαι.
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦα κιὼν νεὸς ἀμφιελίσσης,
καὶ τότε τίς με θεῶν ὀλοφύρατο μοῦνον ἐόντα,
ὅς ῥά μοι ὑψίκερων ἔλαφον μέγαν εἰς ὁδὸν αὐτὴν
ἧκεν. ὁ μὲν ποταμόνδε κατήιεν ἐκ νομοῦ ὕλης
πιόμενος· δὴ γάρ μιν ἔχεν μένος ἠελίοιο.
τὸν δ᾽ ἐγὼ ἐκβαίνοντα κατ᾽ ἄκνηστιν μέσα νῶτα
πλῆξα· τὸ δ᾽ ἀντικρὺ δόρυ χάλκεον ἐξεπέρησε,
κὰδ δ᾽ ἔπεσ᾽ ἐν κονίῃσι μακών, ἀπὸ δ᾽ ἔπτατο θυμός.
τῷ δ᾽ ἐγὼ ἐμβαίνων δόρυ χάλκεον ἐξ ὠτειλῆς
εἰρυσάμην· τὸ μὲν αὖθι κατακλίνας ἐπὶ γαίῃ
εἴασ᾽· αὐτὰρ ἐγὼ σπασάμην ῥῶπάς τε λύγους τε,
πεῖσμα δ᾽, ὅσον τ᾽ ὄργυιαν, ἐυστρεφὲς ἀμφοτέρωθεν
πλεξάμενος συνέδησα πόδας δεινοῖο πελώρου,
βῆν δὲ καταλοφάδεια φέρων ἐπὶ νῆα μέλαιναν
ἔγχει ἐρειδόμενος, ἐπεὶ οὔ πως ἦεν ἐπ᾽ ὤμου
χειρὶ φέρειν ἑτέρῃ· μάλα γὰρ μέγα θηρίον ἦεν.
κὰδ᾽ δ᾽ ἔβαλον προπάροιθε νεός, ἀνέγειρα δ᾽ ἑταίρους
μειλιχίοις ἐπέεσσι παρασταδὸν ἄνδρα ἕκαστον·
Γραψε '' και ακουσε
.
Μαρμαρινα και πηλινα ειδωλια στο καταμεστο θεα-
τρο ,το σκηνικο αλλαξε κατα τη διδασκαλια του, αριστε-
ρα η γυναικα , η γλυκοφωνησα . τωρα ηχει το πε-
τρινο ρολο'ι με τις εγχαρακτες ωρες . να! το περα-
σμα του ηλιου ,γελω το
............................κοκκινο
............................κιτρινο ανοιγω με χαλκινα κλειδια κι η
............................μασκα γιγαντιαια, κατα τας γραφας επλη-
............................ρωθει ο πλανος, οι δε παλαιστες εθεα-
.................................θησαν αναμεσα στα τραπεζια τους , με
.................................κοφτερο μυαλο εκοψε φετες το ψωμι,ομως
................. ο αλογαρης εσυρε τον κυκλο με τον δια-
..................βητη.σιωπη, δεν ερχεται εδω παρα η σιωπη.αυριο η
..................γεννηση [ σημερα τα σπερματα τους στα τεσσερα
..................σημεια του οριζοντα
..................καταφυγιο των νερων / πολλα δεν εκφρασθηκαν με
τετραγωνα γαλαζια , μητε τα κοκκινα ορθογωνια ονειρευ -
τηκαν το ταπεινο . αλλα το μεγαλοσχημο σε καμια περιπτωση,
σιγουροι ειμαστε:το χρημα πουλαει τα σχηματα του
σε βιολοντσελα [ flash ! face 15 sec ] κι υστερα
γεμισε το τοπιο ποδηλατα [ τυλιγμενα με τα σιταροχωραφα
περπατησαν τα ονοματα τους, ως το εργοστασιο με τα κοκκινα
τουβλα ] καλα ητανε τα παιδια , πανω τους τα βουνα [ σαν
επιτυμβιες στηλες , αληθεια ] , αληθεια , εδω οι λεξεις υπα -
κουνε στον ποιητη ,
........................................................τελος .
.
"ὦ φίλοι, οὐ γάρ πω καταδυσόμεθ᾽ ἀχνύμενοί περ
εἰς Ἀίδαο δόμους, πρὶν μόρσιμον ἦμαρ ἐπέλθῃ·
ἀλλ᾽ ἄγετ᾽, ὄφρ᾽ ἐν νηὶ θοῇ βρῶσίς τε πόσις τε,
μνησόμεθα βρώμης, μηδὲ τρυχώμεθα λιμῷ.᾽
"ὣς ἐφάμην, οἱ δ᾽ ὦκα ἐμοῖς ἐπέεσσι πίθοντο,
ἐκ δὲ καλυψάμενοι παρὰ θῖν᾽ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο
θηήσαντ᾽ ἔλαφον· μάλα γὰρ μέγα θηρίον ἦεν.
αὐτὰρ ἐπεὶ τάρπησαν ὁρώμενοι ὀφθαλμοῖσιν,
χεῖρας νιψάμενοι τεύχοντ᾽ ἐρικυδέα δαῖτα.
ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα
ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τ᾽ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ·
ἦμος δ᾽ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε,
δὴ τότε κοιμήθημεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης.
ἦμος δ᾽ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
καὶ τότ᾽ ἐγὼν ἀγορὴν θέμενος μετὰ πᾶσιν ἔειπον·
.....Ο μεγας συναξαριστης ξεντυθηκε την ευθυτητα των κυ-
.....παρισσιων,ελαχιστο βλεμα κωπηλατει στους αμολυντους
.....κι αμωμους.αγαθες σειρες[τα συν τα πλην,τα υπερ τα κα-
τα]
...
..........Τι ρωτησε;αν γνωριζουν το ''τριγωνο'' τα πουλια;
αυτο απαντησε ο θριαμβευτης[καμπυλωσε ως τοξο ο στοχασμος
κι εφυγε[το ελαφρυ
πως ν'αναπαυθεις στους μενεξεδες:φαντασου την εικονα των λοφων
πανω σ'ασπρα σεντονια και στο ξυλο αντηχει το ψωμι[το ον του
ζωντος................ανταπεδωσε το λογο με επιθετα...... ακτιστα επι-
..........θετα-τον προδοτη αφησαμε στα μερη που φυτρωσανε οι
..........συκιες,τειχισαμε τα μαρτυρολογια μας με ερημια.το
..........προσωπο ξεφυγε στολισμενο με κοινοτυπιες και
..........ανακριβειες,μαντευεις τη μηχανη;ο ισκιος εκλινε σε κα-
..........θετα υποστηλωματα εκατο[πτωση] αυτο που εβλεπε δεν ηταν
..........πραγματικο εδω/εκει το χερι γλιτωσε την αφανισμενη σεληνη
.
Βλεπω,την υπεροψια..........................να δημαγωγει[με γυαλι με ατσαλι
διαμοιρασε τα υπαρχοντα των αδικημενων[πλησιασε τον ανθρωπο που α-
γαπουσε τη ρητορικη..........................τη γοητεια του θεαματος [ η
πληξη [τα φυλλα [ αηχο ] συλλεκτης των αυλων
...
η παραμυθια γαλακτοτροφουσα/πλην ενος/πλην ενος των αντρειων ενα
...................................................χαρακτηριστικο
...................................................αχνο
........................................................................................................ο
συγγραφεας λειανε την επιδερμιδα στην επιθυμια...................... ο ποιητης
υπολογισε το αμοιρο...........................................................το πλασμα
που ειναι εκφραστηκε μ'εναν αρχαιο τροπο [ η' τη μοδα
..
"᾽κέκλυτέ μευ μύθων, κακά περ πάσχοντες ἑταῖροι·
ὦ φίλοι, οὐ γάρ τ᾽ ἴδμεν, ὅπῃ ζόφος οὐδ᾽ ὅπῃ ἠώς,
οὐδ᾽ ὅπῃ ἠέλιος φαεσίμβροτος εἶσ᾽ ὑπὸ γαῖαν,
οὐδ᾽ ὅπῃ ἀννεῖται· ἀλλὰ φραζώμεθα θᾶσσον
εἴ τις ἔτ᾽ ἔσται μῆτις. ἐγὼ δ᾽ οὔκ οἴομαι εἶναι.
εἶδον γὰρ σκοπιὴν ἐς παιπαλόεσσαν ἀνελθὼν
νῆσον, τὴν πέρι πόντος ἀπείριτος ἐστεφάνωται·
αὐτὴ δὲ χθαμαλὴ κεῖται· καπνὸν δ᾽ ἐνὶ μέσσῃ
ἔδρακον ὀφθαλμοῖσι διὰ δρυμὰ πυκνὰ καὶ ὕλην.᾽
"ὣς ἐφάμην, τοῖσιν δὲ κατεκλάσθη φίλον ἦτορ
μνησαμένοις ἔργων Λαιστρυγόνος Ἀντιφάταο
Κύκλωπός τε βίης μεγαλήτορος, ἀνδροφάγοιο.
κλαῖον δὲ λιγέως θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες·
ἀλλ᾽ οὐ γάρ τις πρῆξις ἐγίγνετο μυρομένοισιν.
"αὐτὰρ ἐγὼ δίχα πάντας ἐυκνήμιδας ἑταίρους
ἠρίθμεον, ἀρχὸν δὲ μετ᾽ ἀμφοτέροισιν ὄπασσα·
τῶν μὲν ἐγὼν ἦρχον, τῶν δ᾽ Εὐρύλοχος θεοειδής.
κλήρους δ᾽ ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλομεν ὦκα·
ἐκ δ᾽ ἔθορε κλῆρος μεγαλήτορος Εὐρυλόχοιο.
βῆ δ᾽ ἰέναι, ἅμα τῷ γε δύω καὶ εἴκοσ᾽ ἑταῖροι
κλαίοντες· κατὰ δ᾽ ἄμμε λίπον γοόωντας ὄπισθεν.
εὗρον δ᾽ ἐν βήσσῃσι τετυγμένα δώματα Κίρκης
ξεστοῖσιν λάεσσι, περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ·
ἀμφὶ δέ μιν λύκοι ἦσαν ὀρέστεροι ἠδὲ λέοντες,
τοὺς αὐτὴ κατέθελξεν, ἐπεὶ κακὰ φάρμακ᾽ ἔδωκεν.
οὐδ᾽ οἵ γ᾽ ὡρμήθησαν ἐπ᾽ ἀνδράσιν, ἀλλ᾽ ἄρα τοί γε
οὐρῇσιν μακρῇσι περισσαίνοντες ἀνέσταν.
ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἂν ἀμφὶ ἄνακτα κύνες δαίτηθεν ἰόντα
σαίνωσ᾽, αἰεὶ γάρ τε φέρει μειλίγματα θυμοῦ,
ὣς τοὺς ἀμφὶ λύκοι κρατερώνυχες ἠδὲ λέοντες
σαῖνον· τοὶ δ᾽ ἔδεισαν, ἐπεὶ ἴδον αἰνὰ πέλωρα.
ἔσταν δ᾽ ἐν προθύροισι θεᾶς καλλιπλοκάμοιο,
Κίρκης δ᾽ ἔνδον ἄκουον ἀειδούσης ὀπὶ καλῇ,
ἱστὸν ἐποιχομένης μέγαν ἄμβροτον, οἷα θεάων
λεπτά τε καὶ χαρίεντα καὶ ἀγλαὰ ἔργα πέλονται.
τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Πολίτης ὄρχαμος ἀνδρῶν,
ὅς μοι κήδιστος ἑτάρων ἦν κεδνότατός τε·
'Τα Πολιτικα ''. Η Πολη, το Λιμανι και η
ανθρωπινη κοινωνια
Πως ερμηνευονται ολα αυτα
Αποπειρα να γνωρισουμε εναν ανθρωπο
Πως μας βλεπει απ'την εικονα
Εδω τοποθετηθηκαν,εδω βαδισαν,εδω
εμπορευτηκαν
Καμια Δια-δρομη στην Πολη δεν ειναι Α-Διαφορη
Το παιδι ειναι ακομα στο σχολειο,ψωνισε στη
Λαικη ,ολα ακριβα
Εσυ,ποια Ιστορια δεν θα γραψεις
Εχει προβληματα με τη δουλεια,στο σπιτι δεν πανε
καλα τα πραγματα
η Πολη ειναι προσΟμοιωμα του ανθρωπου
Ουτε κανεις να μη- ειναι
Να κρινει κανεις τα λογια του και τις πραξεις του
Πως η Πολη Δεν Υπαρχει χωρις Εμας
η Πολη δεν οφειλει την υπαρξη της στη Φυση
Συναλλασοντας,ανταλλασοντας με νομισμα τη μοναξια
εχει τη μνημη και το ονειρο
να σκεφτονται και να δρουν
Εγω απο ποσα Εσυ γινομαι
Εσυ γιατι δεν δρας οπως ο Αριστοτελης ορισε
Αυτος,πως να μαθουμε την Ιστορια του
Εγω στην βιτρινα ειμαι Εσυ
Εσυ ξερεις πως δεν Υπαρχεις
πως να διασωθει το περασμα σου
Σε πολλα σημεια μοιαζουμε σαν μαριονετες
Πως κατεβηκαν τα σπιτια στη θαλασσα και
το αντιστροφο
Ακου τα λογια τους και τις σιωπες/τα
ενδυματα στους περιπατους και
τα βλεματα των παιδιων
Στη Δημοκρατια,οχι στη βια και την τυραννια
Εσυ,Οδοιπορε,ποιους θα συναντησεις Συμπολιτες
Καθισαμε για καφε,ειχαμε καιρο να ιδωθουμε,
ειπαμε πολλα
Αυτος,η Πολη ειναι οι διαδρομες Του
Η Πολη ειναι Χωρος απο σημεια ανθρωπων η'
απο ευθυγραμμα τμηματα ανθρωπων
Πως να μετρησουμε τους ανθρωπους,που περνουν
διπλα μας αορατοι
Εσυ δεν μπορεις να κρυψεις την Αληθεια
Εγω δεν θα Σε προδωσω
Δεν εφυγαν με τα πλοια,εδω εμειναν.Να
οι Εργατες,να οι Λιμανιωτες,να οι Γυφτοι,
να οι Εμποροι,να οι Ψαραδες
Να μην σκεφτονται ολοι με τον ιδιο τροπο
Τι να γνωριζαν για την Πολη αυτοι οι πρωτοι
Οικιστες
Εδω στο αρχαιο ακρογυαλι η Εξοδος για τα Ονειρα
Βγαλαμε βολτα τα ειδωλα μας ,ετσι κι αλλιως σε
καποια οθονη παιζουμε την ανυπαρξια μας
Σε κανενα Σουπερ-Μαρκετ δεν θα βρεις συσκευασια
σκεψης
Πως να μετρησουμε τους ανθρωπους,που περνουν
διπλα μας
Φτανουμε σ'ενα κρισιμο σημειο:''Μετα τον Ανθρωπο''
Αυριο δεν θα βρουμε νερο,ετσι εξηγειται η ξηρασια
σημερα
Αν σε δω,την επομενη στιγμη θα σ'εχω ξεχασει
Μεσα στη τσεπη τους ενα λιγοστο κομματι Πολης,
να το εξαργυρωσουν με αφθονια χειρονομιων
[[ Απο το Χρονικο ]:'' και εκεινες τις μερες οι βαρκες
εμεναν δεμενες στο λιμανι.Αυτοι μετρουσαν τις μερες,
ανταλλασαν λιγοστα λογια,οι γυναικες τους με τα
παιδια στα χερια τους τους παρακολουθουσαν απ'τις
εξωπορτες.
Τοτε ακουστηκε:''Συμπολιτες'' και
τα ματια ειδαν'' ]
Εναν ανθρωπο πως τον γνωριζουμε
Μακαριοι οι μωροι και οι ταπεινοι,που δεν θα
καταλαβουν ποτε ποιοι τους απελευθερωσαν
και εκεινοι οι Απελευθερωτες ποτε δεν θα τους
ζητησουν να ειναι Υποχρεωμενοι σ'αυτους
και να παρουν ωφελη.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Ειπαν ,και η Πολη
εναλια Ελληνων Αχαιων
"ὦ φίλοι, ἔνδον γάρ τις ἐποιχομένη μέγαν ἱστὸν
καλὸν ἀοιδιάει, δάπεδον δ᾽ ἅπαν ἀμφιμέμυκεν,
ἢ θεὸς ἠὲ γυνή· ἀλλὰ φθεγγώμεθα θᾶσσον.᾽
.....εγλυψε τα λογια του λιτα γεω-
.....μετρια υφαντη [ ισως ] τα πηλινα
.....μελη [ενσαρκωση με φτερα.............. πληθυνθηκαν
οι μουσικοι στοχασμοι [ το αγαθο........................... το
ευρυθμο
γλυκοφωνο οργανο [ στα μικρα κυματα
.............................................................αφηγειται. γλυκια' ναι
.............................................................η φωνη κι ειχε το σωμα
.............................................................γυμνο........γυμνο γελιο
..............................γυμνοτητα λογων κατω απο συλλογισμους
..............................η πολιτεια [ τα σταφυλια τα γευτηκαμε
..............................ωριμα [ στη πορεια του ηρωα
..
..............................γαρυφαλλα δεξιοτεχνουν αλφαβητικα το
...................λιθινο κειμενο [ σε ποια εποχη η ανια σε ποιο
...................καιρο [ το ευτελες
...................το ερωτημα ηπιο και αινιγματικο
...................μοιραστηκε η ψυχη σε θλιψη και χαρα
...................η συνθεση ισορροπουσε.... ενα πουλι [ ευ -
...................λαβικα τα σεντονια της θαλασσας....... με
..
κυβους σαλπαρε ο χρονος , στα
πρωτα βηματα η αμφιβολια, δεν
ερριχνε χρωματα , παρα το λευκο......... [ η πολιτεια ερριξε
..
...................τα διχτυα στο ψαρεμα των ανθρωπων, μ ' ελαφρια
...................βηματα βηματα [ η βροχη.................................. η
...................λαμψη στο ιερο
...................αργα η' γρηγορα
..............................................................................[ η αρχη
..
"ὣς ἄρ᾽ ἐφώνησεν, τοὶ δὲ φθέγγοντο καλεῦντες.
ἡ δ᾽ αἶψ᾽ ἐξελθοῦσα θύρας ὤιξε φαεινὰς
καὶ κάλει· οἱ δ᾽ ἅμα πάντες ἀιδρείῃσιν ἕποντο·
Εὐρύλοχος δ᾽ ὑπέμεινεν, ὀισάμενος δόλον εἶναι.
εἷσεν δ᾽ εἰσαγαγοῦσα κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε,
ἐν δέ σφιν τυρόν τε καὶ ἄλφιτα καὶ μέλι χλωρὸν
οἴνῳ Πραμνείῳ ἐκύκα· ἀνέμισγε δὲ σίτῳ
φάρμακα λύγρ᾽, ἵνα πάγχυ λαθοίατο πατρίδος αἴης.
αὐτὰρ ἐπεὶ δῶκέν τε καὶ ἔκπιον, αὐτίκ᾽ ἔπειτα
ῥάβδῳ πεπληγυῖα κατὰ συφεοῖσιν ἐέργνυ.
οἱ δὲ συῶν μὲν ἔχον κεφαλὰς φωνήν τε τρίχας τε
καὶ δέμας, αὐτὰρ νοῦς ἦν ἔμπεδος, ὡς τὸ πάρος περ.
ὣς οἱ μὲν κλαίοντες ἐέρχατο, τοῖσι δὲ Κίρκη
πάρ ῥ᾽ ἄκυλον βάλανόν τε βάλεν καρπόν τε κρανείης
ἔδμεναι, οἷα σύες χαμαιευνάδες αἰὲν ἔδουσιν.
"Εὐρύλοχος δ᾽ αἶψ᾽ ἦλθε θοὴν ἐπὶ νῆα μέλαιναν
ἀγγελίην ἑτάρων ἐρέων καὶ ἀδευκέα πότμον.
οὐδέ τι ἐκφάσθαι δύνατο ἔπος ἱέμενός περ,
κῆρ ἄχεϊ μεγάλῳ βεβολημένος· ἐν δέ οἱ ὄσσε
δακρυόφιν πίμπλαντο, γόον δ᾽ ὠίετο θυμός.
ἀλλ᾽ ὅτε δή μιν πάντες ἀγασσάμεθ᾽ ἐξερέοντες,
καὶ τότε τῶν ἄλλων ἑτάρων κατέλεξεν ὄλεθρον·
"᾽ἤιομεν, ὡς ἐκέλευες, ἀνὰ δρυμά, φαίδιμ᾽ Ὀδυσσεῦ·
εὕρομεν ἐν βήσσῃσι τετυγμένα δώματα καλὰ
ξεστοῖσιν λάεσσι, περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ.
ἔνθα δέ τις μέγαν ἱστὸν ἐποιχομένη λίγ᾽ ἄειδεν,
ἢ θεὸς ἠὲ γυνή· τοὶ δὲ φθέγγοντο καλεῦντες.
ἡ δ᾽ αἶψ᾽ ἐξελθοῦσα θύρας ὤιξε φαεινὰς
καὶ κάλει· οἱ δ᾽ ἅμα πάντες ἀιδρείῃσιν ἕποντο·
αὐτὰρ ἐγὼν ὑπέμεινα, ὀισάμενος δόλον εἶναι.
οἱ δ᾽ ἅμ᾽ ἀιστώθησαν ἀολλέες, οὐδέ τις αὐτῶν
ἐξεφάνη· δηρὸν δὲ καθήμενος ἐσκοπίαζον.᾽
"ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐγὼ περὶ μὲν ξίφος ἀργυρόηλον
ὤμοιιν βαλόμην, μέγα χάλκεον, ἀμφὶ δὲ τόξα·
τὸν δ᾽ ἂψ ἠνώγεα αὐτὴν ὁδὸν ἡγήσασθαι.
αὐτὰρ ὅ γ᾽ ἀμφοτέρῃσι λαβὼν ἐλλίσσετο γούνων
καί μ᾽ ὀλοφυρόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
"᾽μή μ᾽ ἄγε κεῖσ᾽ ἀέκοντα, διοτρεφές, ἀλλὰ λίπ᾽ αὐτοῦ.
οἶδα γάρ, ὡς οὔτ᾽ αὐτὸς ἐλεύσεαι οὔτε τιν᾽ ἄλλον
ἄξεις σῶν ἑτάρων. ἀλλὰ ξὺν τοίσδεσι θᾶσσον
φεύγωμεν· ἔτι γάρ κεν ἀλύξαιμεν κακὸν ἦμαρ.᾽
...μεσα στο περιβολι η παντανασσα η ντοματα με τον κοκκινο
...τρουλο της , ηρθε ο μαχευτης αλετρευτης σε μικρογραφια
ο τελευταιος αυτοκρατορας των σπορων ο δικαιοτατος των
αδικημενων........................................ στο πανηγυρι νυχτα σελω-
νει ο χαι'δος τ 'αλογο , τα νεα ηρθαν . απορθητα τα τειχη στους
πολιορκητες , μ ' αραβουργηματα τους καταπολεμησαν [ η πεινα δεν
τους εσωσε]η ψυχη σαρκωθηκε στο ζευγαρι των αλογων , στηστε .
τον περηφανο για φιλημα κι [ υστερα ας ξεχυθουν για το παιδο -
μαζωμα] στην ακρη [ δηλ. στην αρχη ] του λαβυρινθου η σφιγγα
νομοθετει...... τα σπιτια , οι λοφοι , τα εραλδικα σχηματα στη βεραν-
τα :νεαρος [ ιππεας ] κυνηγος σε μελανομορφο κυλικα περιπου το Πα-
σχα
στον καθρεφτη θυμαται την τειχισμενη πολιτεια με τρεις σειρες πολυ-
τιμους λιθους στο λαιμο
μεσα στον παραδεισο ο ποιητης . γραψε αυτο . '' ειδωλο '' η γεννηση
η γυναικα του Ιουστινιανου με την ακολουθια της στον Αγιο Βιταλιο\
καταστολιστη λουσθηκε στην αρχαια λιμνη / με φως εκτυφλωθηκε η
ωμοπλατη.......υποθεστε: πως τρυπωσε τα συνεργα στα φυκια και πως
η παπια τ'αποκαλυψε[σιγουρα αγνοουσε πως οι ιστοριες κατασκευαζουν
τα παιδια...................... ο στρατιος ο πελαγιος [το ανεστραμενο Αλφα]
η μορφη του ναρκισσου,σ 'εναν απ'τους μαγους[αυτον που πρωτοτυπησε τον
αχρονο κι αχτιστο] η θυσια του ελαφιου αντικατασταθηκε[''ωσαννα'' σσα-
να εν τοις υψιστοις
η μεγαλη πολις η βασιλιδα
.................................τετραγωνο κιτρινο
.......................................................[ ορθογωνιο γαλαζιο
......................................................................[ πλην ] ρομβος κοκκινο
"ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
Εὐρύλοχ᾽, ἦ τοι μὲν σὺ μέν᾽ αὐτοῦ τῷδ᾽ ἐνὶ χώρῳ
ἔσθων καὶ πίνων κοίλῃ παρὰ νηὶ μελαίνῃ·
αὐτὰρ ἐγὼν εἶμι, κρατερὴ δέ μοι ἔπλετ᾽ ἀνάγκη.᾽
"ὣς εἰπὼν παρὰ νηὸς ἀνήιον ἠδὲ θαλάσσης.
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ ἄρ᾽ ἔμελλον ἰὼν ἱερὰς ἀνὰ βήσσας
Κίρκης ἵξεσθαι πολυφαρμάκου ἐς μέγα δῶμα,
ἔνθα μοι Ἑρμείας χρυσόρραπις ἀντεβόλησεν
ἐρχομένῳ πρὸς δῶμα, νεηνίῃ ἀνδρὶ ἐοικώς,
πρῶτον ὑπηνήτῃ, τοῦ περ χαριεστάτη ἥβη·
ἔν τ᾽ ἄρα μοι φῦ χειρί, ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζε·
"᾽πῇ δὴ αὖτ᾽, ὦ δύστηνε, δι᾽ ἄκριας ἔρχεαι οἶος,
χώρου ἄιδρις ἐών; ἕταροι δέ τοι οἵδ᾽ ἐνὶ Κίρκης
ἔρχαται ὥς τε σύες πυκινοὺς κευθμῶνας ἔχοντες.
ἦ τοὺς λυσόμενος δεῦρ᾽ ἔρχεαι; οὐδέ σέ φημι
αὐτὸν νοστήσειν, μενέεις δὲ σύ γ᾽, ἔνθα περ ἄλλοι.
ἀλλ᾽ ἄγε δή σε κακῶν ἐκλύσομαι ἠδὲ σαώσω.
τῆ, τόδε φάρμακον ἐσθλὸν ἔχων ἐς δώματα Κίρκης
ἔρχευ, ὅ κέν τοι κρατὸς ἀλάλκῃσιν κακὸν ἦμαρ.
πάντα δέ τοι ἐρέω ὀλοφώια δήνεα Κίρκης.
τεύξει τοι κυκεῶ, βαλέει δ᾽ ἐν φάρμακα σίτῳ.
ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὣς θέλξαι σε δυνήσεται· οὐ γὰρ ἐάσει
φάρμακον ἐσθλόν, ὅ τοι δώσω, ἐρέω δὲ ἕκαστα.
ὁππότε κεν Κίρκη σ᾽ ἐλάσῃ περιμήκεϊ ῥάβδῳ,
δὴ τότε σὺ ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ
Κίρκῃ ἐπαῖξαι, ὥς τε κτάμεναι μενεαίνων.
ἡ δέ σ᾽ ὑποδείσασα κελήσεται εὐνηθῆναι·
ἔνθα σὺ μηκέτ᾽ ἔπειτ᾽ ἀπανήνασθαι θεοῦ εὐνήν,
ὄφρα κέ τοι λύσῃ θ᾽ ἑτάρους αὐτόν τε κομίσσῃ·
ἀλλὰ κέλεσθαί μιν μακάρων μέγαν ὅρκον ὀμόσσαι,
μή τί τοι αὐτῷ πῆμα κακὸν βουλευσέμεν ἄλλο,
μή σ᾽ ἀπογυμνωθέντα κακὸν καὶ ἀνήνορα θήῃ.᾽
....Το ψηφιδωτο προσωπο ποντοπορησε σε κηπους που
....τραγουδουσαν παιζοντας λαγουτα ......τοτε , σκεφτηκε τον γε-
..ροντα , οταν στους βραχους εγραφε . '' νυν και αειν '', αγγελοι δε
..απο την αποκαλυψη σαλπισανε την τοιχογραφια [ της ψυχης
..απλη ψυχη εφυης.................. ενιψε τα ριζωματα των κρινων
επειτα στο δειπνο προσφαγισε το απεριττο [ η πορεια εγινε με
λαδι σε μουσαμα [ βλεπεις τα καραβια...................... απεναντι
το σπιτι [ λιθογλυπτο ............με τι τροπο ξαπλωθηκε η
χαρα , ας το αφηγηθουμε.......με τη σειρα εξαλειφθηκαν
οι λεπτομερειες [ γυναικα και παιδι [ οι βαρκες αποσυρθηκαν
απο τους υπηρετες..................βλεπουμε ορθα, τα αντιστροφα
θα τα βρουμε αυριο κρυμμενα [ μενα μου λειπει το λιτο
ο αγιος ο ευγενικος ο αροτριτης [ στη συνθεση δεσποζε το
βιολι [ το βιολι κατα 2/3 η οψη ] στην αγορα ο εμπορας σιταριου
με τη γυναικα και τη κορη του μοιραζε την Ιστορια της Μαριας
της Αιγυπτιας [ 1+2+3+4+5+6+7+8+9+10+11+...
διαλεγω το αρρητο [ ταπεινωση και αληθεια ,
.............και ο υμνογραφος με ειρμους χαρακτηρισε το εκπαγλο
.............και το σκοτεινο
[ Ιδου σκοτια και πρωι. χωρις μισαλοδοξια ο ερμηνευτης , ενω
.............ο Ομηρος γραφει:''μεροπων ανθρωπων''[Οδυσσεια υ' 49]
[ ετσι οι ανθρωποι δεν θα ευφρανθουν στον πλουτισμο ουτε
.....................................θα αγαλλιασθουν στην αισχροκερδια
.............ο πλαστουργος με ισοσυλλαβα συννεφα και τροχαι'κα
.............ακρωτηρια μνημονευει την ακροστιχιδα της θαλασσας
.............[με τις λιγες προτασεις ο λιθος της ιστοριας .........[ ; ]
"ὣς ἄρα φωνήσας πόρε φάρμακον ἀργεϊφόντης
ἐκ γαίης ἐρύσας, καί μοι φύσιν αὐτοῦ ἔδειξε.
ῥίζῃ μὲν μέλαν ἔσκε, γάλακτι δὲ εἴκελον ἄνθος·
μῶλυ δέ μιν καλέουσι θεοί· χαλεπὸν δέ τ᾽ ὀρύσσειν
ἀνδράσι γε θνητοῖσι, θεοὶ δέ τε πάντα δύνανται.
Ἑρμείας μὲν ἔπειτ᾽ ἀπέβη πρὸς μακρὸν Ὄλυμπον
νῆσον ἀν᾽ ὑλήεσσαν, ἐγὼ δ᾽ ἐς δώματα Κίρκης
ἤια, πολλὰ δέ μοι κραδίη πόρφυρε κιόντι.
ἔστην δ᾽ εἰνὶ θύρῃσι θεᾶς καλλιπλοκάμοιο·
ἔνθα στὰς ἐβόησα, θεὰ δέ μευ ἔκλυεν αὐδῆς.
ἡ δ᾽ αἶψ᾽ ἐξελθοῦσα θύρας ὤιξε φαεινὰς
καὶ κάλει· αὐτὰρ ἐγὼν ἑπόμην ἀκαχήμενος ἦτορ.
εἷσε δέ μ᾽ εἰσαγαγοῦσα ἐπὶ θρόνου ἀργυροήλου
καλοῦ δαιδαλέου· ὑπὸ δὲ θρῆνυς ποσὶν ἦεν·
τεῦχε δέ μοι κυκεῶ χρυσέῳ δέπαι, ὄφρα πίοιμι,
ἐν δέ τε φάρμακον ἧκε, κακὰ φρονέουσ᾽ ἐνὶ θυμῷ.
αὐτὰρ ἐπεὶ δῶκέν τε καὶ ἔκπιον, οὐδέ μ᾽ ἔθελξε,
ῥάβδῳ πεπληγυῖα ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζεν·
᾽ἔρχεο νῦν συφεόνδε, μετ᾽ ἄλλων λέξο ἑταίρων.᾽
η μυρωδια των μελισσων
ανθοφορει κρινους
κτιζουμε ενα οικισμο
ελληνικων περισπωμενων αναμεσα σε κοκκινες
βαρκες . αυτο ειπε ο οσιος και φυτεψε
δωδεκα λογους . υπερ του Αληθινου κατα των Ψευδων
υπερ του Υψηλου υπερ του Ορατου υπερ των Αορατων
κατα των Κυνικων
κατα της Υπεροψιας
υπερ των Πτωχων και των Απορων
υπερ των Ανθεων
κατα των Αργυραμοιβων κατα του Δυναστη
υπερ των Μεταφυσικων
εχετε νερο οταν
διψασετε
κι εχετε καρπους να φατε οταν πεινασετε
στο μελλον
προφητευεται η ερημος
"ὣς φάτ᾽, ἐγὼ δ᾽ ἄορ ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ
Κίρκῃ ἐπήιξα ὥς τε κτάμεναι μενεαίνων.
ἡ δὲ μέγα ἰάχουσα ὑπέδραμε καὶ λάβε γούνων,
καί μ᾽ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
"᾽τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες;
θαῦμά μ᾽ ἔχει ὡς οὔ τι πιὼν τάδε φάρμακ᾽ ἐθέλχθης·
οὐδὲ γὰρ οὐδέ τις ἄλλος ἀνὴρ τάδε φάρμακ᾽ ἀνέτλη,
ὅς κε πίῃ καὶ πρῶτον ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων.
σοὶ δέ τις ἐν στήθεσσιν ἀκήλητος νόος ἐστίν.
ἦ σύ γ᾽ Ὀδυσσεύς ἐσσι πολύτροπος, ὅν τέ μοι αἰεὶ
φάσκεν ἐλεύσεσθαι χρυσόρραπις ἀργεϊφόντης,
ἐκ Τροίης ἀνιόντα θοῇ σὺν νηὶ μελαίνῃ.
ἀλλ᾽ ἄγε δὴ κολεῷ μὲν ἄορ θέο, νῶι δ᾽ ἔπειτα
εὐνῆς ἡμετέρης ἐπιβείομεν, ὄφρα μιγέντε
εὐνῇ καὶ φιλότητι πεποίθομεν ἀλλήλοισιν.᾽
επλασε τα ψωμια σε σχηματα πουλιων,τις φτερουγες εστρωσε
με σουσαμι και στη θεση των οφθαλμων εστερεωσε το αλφα
προς τα δυτικα υψωθηκε
........................................απαστραπτων
..............................................................ο εσπερινος
............................το ωραιο και υψηλο
............................το χαμηλο και ελαχιστο
............................................η'
η θηλαζουσα εγερνε στο βυζι της τον οσιο πεινασμενο
τοτε ο αγνωστος περιηγητης περισυνελεξε τα οστρακα.εκει
το κανονικο κειμενο τελειωνει ετσι:
'' τα επτα χειρογραφα κοσμουνται με ακαλαισθητες μικρογραφιες .
Δικαιος ο μισθος των σβησαντων αυτα τ' ασχημα '' το μεσημερι
ενας ανωνυμος τεχνιτης ερμηνευε το πεταγμα του πουλιου
σ ' ενα ακροατηριο πληθινων ειδωλιων
ακουστηκε ο ευπειθης λογος
εγκοσμιος και παραινετικος , σ ' αλλα
σημεια με γαλαζιο μελανι στιγματισε το ελληνικο
με φυτικα αρχικα γραμματα
.................πληρωθηκε με τη χλευη των περιφρονημενων
.................σ ' εγχρωμα και ασπρομαυρα αποσπασματα
.................εφθασε ως εμας η βιογραφια του,
ευτυχως ευαναγνωστη
"ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
᾽ὦ Κίρκη, πῶς γάρ με κέλεαι σοὶ ἤπιον εἶναι,
ἥ μοι σῦς μὲν ἔθηκας ἐνὶ μεγάροισιν ἑταίρους,
αὐτὸν δ᾽ ἐνθάδ᾽ ἔχουσα δολοφρονέουσα κελεύεις
ἐς θάλαμόν τ᾽ ἰέναι καὶ σῆς ἐπιβήμεναι εὐνῆς,
ὄφρα με γυμνωθέντα κακὸν καὶ ἀνήνορα θήῃς.
οὐδ᾽ ἂν ἐγώ γ᾽ ἐθέλοιμι τεῆς ἐπιβήμεναι εὐνῆς,
εἰ μή μοι τλαίης γε, θεά, μέγαν ὅρκον ὀμόσσαι
μή τί μοι αὐτῷ πῆμα κακὸν βουλευσέμεν ἄλλο.᾽
"ὣς ἐφάμην, ἡ δ᾽ αὐτίκ᾽ ἀπώμνυεν, ὡς ἐκέλευον.
αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾽ ὄμοσέν τε τελεύτησέν τε τὸν ὅρκον,
καὶ τότ᾽ ἐγὼ Κίρκης ἐπέβην περικαλλέος εὐνῆς.
"ἀμφίπολοι δ᾽ ἄρα τέως μὲν ἐνὶ μεγάροισι πένοντο
τέσσαρες, αἵ οἱ δῶμα κάτα δρήστειραι ἔασι·
γίγνονται δ᾽ ἄρα ταί γ᾽ ἔκ τε κρηνέων ἀπό τ᾽ ἀλσέων
ἔκ θ᾽ ἱερῶν ποταμῶν, οἵ τ᾽ εἰς ἅλαδε προρέουσι.
τάων ἡ μὲν ἔβαλλε θρόνοις ἔνι ῥήγεα καλὰ
πορφύρεα καθύπερθ᾽, ὑπένερθε δὲ λῖθ᾽ ὑπέβαλλεν·
ἡ δ᾽ ἑτέρη προπάροιθε θρόνων ἐτίταινε τραπέζας
ἀργυρέας, ἐπὶ δέ σφι τίθει χρύσεια κάνεια·
ἡ δὲ τρίτη κρητῆρι μελίφρονα οἶνον ἐκίρνα
ἡδὺν ἐν ἀργυρέῳ, νέμε δὲ χρύσεια κύπελλα·
ἡ δὲ τετάρτη ὕδωρ ἐφόρει καὶ πῦρ ἀνέκαιε
πολλὸν ὑπὸ τρίποδι μεγάλῳ· ἰαίνετο δ᾽ ὕδωρ.
αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ ζέσσεν ὕδωρ ἐνὶ ἤνοπι χαλκῷ,
ἔς ῥ᾽ ἀσάμινθον ἕσασα λό᾽ ἐκ τρίποδος μεγάλοιο,
θυμῆρες κεράσασα, κατὰ κρατός τε καὶ ὤμων,
ὄφρα μοι ἐκ κάματον θυμοφθόρον εἵλετο γυίων.
αὐτὰρ ἐπεὶ λοῦσέν τε καὶ ἔχρισεν λίπ᾽ ἐλαίῳ,
ἀμφὶ δέ με χλαῖναν καλὴν βάλεν ἠδὲ χιτῶνα,
εἷσε δέ μ᾽ εἰσαγαγοῦσα ἐπὶ θρόνου ἀργυροήλου
καλοῦ δαιδαλέου, ὑπὸ δὲ θρῆνυς ποσὶν ἦεν·
χέρνιβα δ᾽ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα
καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος,
νίψασθαι· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν.
σῖτον δ᾽ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα,
εἴδατα πόλλ᾽ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων.
ἐσθέμεναι δ᾽ ἐκέλευεν· ἐμῷ δ᾽ οὐχ ἥνδανε θυμῷ,
ἀλλ᾽ ἥμην ἀλλοφρονέων, κακὰ δ᾽ ὄσσετο θυμός.
"Κίρκη δ᾽ ὡς ἐνόησεν ἔμ᾽ ἥμενον οὐδ᾽ ἐπὶ σίτῳ
χεῖρας ἰάλλοντα, κρατερὸν δέ με πένθος ἔχοντα,
ἄγχι παρισταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
TRIO [ part one ]
.
α.
λιτοδιαιτος εφτασε στα μερη των μηλων
των δεντρων και την τριτη ωρα κρεμαστηκαν πολυα-
ριθμες οι μελισσες πολυμηχανος νους υπολογισε το-
σα τ 'ανθρωπινα τ ' αλλα μισοτιμης στην αγορα , χρο-
νια δεν σπουδαζε γεωγραφος , περα ο αερας μικρογλυπτο
χρηματισθηκε ο αχρειος . γυρισε , επεστρεψε ο αθωος
ωραιανθης εφτανε η βοη των ψαραδων οσων δηλαδη
ακολουθησαν τη διαταγη , το αιτημα κι αυτοι στο γυμνα -
στηριο ετοιμαζονταν αλλος κρουοντας τη κιθαρα κι ο κι -
θαρωδος αναγλυφος κρατουσε με τ ' αριστερο χερι την τελευταια
κορη ευθυτενης παρεδωσε τα δωδεκα μαθηματα ενα -
ενα στην ωρα τους , οι δε δυο φιλες τον ασπασθηκαν
τον αμολυντο, για τους αλλους τους απιστους , πλανος κι αγυρ-
της . κατ ' ευθειαν τα ματια εκτοξευουν τα ελαφια της φυ -
γης
..
β
.
ο ενας , ο πρωτος , διδασκαλος των αρρητων κι
εγω
..
α.
εν τω μεταξυ η εριδα δεν καρποφορεσε στον
παραδεισο των δεντρων των μηλων η δε βοη των λο-
γων παρεδωσε τα ωραιανθη νοηματα κι ο ραψωδος
ο γερος τυφλος στην ωρα του εσυρε απ ' το μανικι
του ενα - ενα τα αινιγματα του . το ψεμα κανεις
δεν καταδεχτηκε [ προπαντων ο νεωτερος αντρας ]
αυτος εδειξε το ζευγαρι των ελαφιων υπερηφανος
επειτα το μεσημερι ασβεστωθηκε στις τοιχογραφιες
το δελφινι ο ενδοξος λουομενος τα παθη τα ακτιστα
τα εκτροπα δεν τα ομολογησε στις δυο φιλες των
αθωων.γυρισε,επεστρεψε ο ενας,ο πρωτος,διδασκαλος
των αρρητων κι εγω
..
TRIO [ part two ]
.
α.
Οι αγροι των ουρανων σπαρθηκαν με μεσημβρινους
αγγελων κι η υδραυλις των νεφελων ευαγγελιζει εν
τω καιρω εκεινω την αρχιτεκτονικη των τρουλων, λαμπρα
λαμπροτατη η αρχαια τοιχογραφια , στην πεμπτη σελιδα
αριθμησε τα ατελειωτα παιχνιδια , ειπε , '' το σκακι του
φωτος στη μεσα αυλη μας '' με τους ελικες γυριζει ο α -
ερας αποτειχιζοντας τα ονειρα των αμοιρων '' απο δε τους
κηπους '' , ειπε , '' η δεξιοτεχνια του τοπιου εξαπλωνεται νοτια ''
με σμυρνα προσκυνησαμε το περιττο η ' την αρετη του περιττου .
το πουλι λαλησε τον τριτο λογο στον θνησκοντα πολεμιστη .
'' εσυ ο γεωργος θ ' ανθισεις αγρια κρινα και κοκκινες καμπα-
νουλες '' εσυ ο τοξοτης των δελφινιων στα ελαχιαστα των α-
φηγησεων , ειπε , '' η μνημη της πεστροφας να λειτουργειται
κατα την ημερα της Αγιας Μεταφυσικης '' και το Ωραιο
..
β.
ο ακριτης φυλακας των νερων κι εγω ασυμμετρος ποιητης
των ρητων
..
α.
οι κεφαλες των αλογων,εντοπιος πωρολιθος,ψηφιδωτες
οι φωνες του οργανοπαιχτη , εν συντομια . ο λαγουτιερης των
χρυσων καμπων , κατα μια ερμηνεια . η γεννηση της γεω-
μετριας ανεσπερης [ '' Δοξα σοι ο ρομβος'' ] νηστικους μας
φιλοξενησαν οι εχοντες την τελειοτητα . το αληθες εστει-
λε τα γραμματα του με ακυρα δογματα . παρα θιν αλος
τα πρωτα , ενα , δυο , τρια , βηματα και τριτωσε τον λογο
ο γεωργος . ειπε , '' η δεξιοτεχνια της χειρονομιας υπερβαλεται
στην κορυφαια του χορου '' στα ελαχιστα αποτειχιστηκε ο
ενδοξος , ο ετοιμος διευθυνε τη συμφωνια των ελλειψεων .
δεν περισσευει ο ακριτης φυλακας των νερων κι εγω ο α -
συμμετρος ποιητης των ρητων
.
α.
εφερε τα γλυκομηλα με αγγελους των νησιων
κι ο τραγουδιστης εσυρε αργοσυρτο γυμνοστηθο λογο και
ο απο αιωνων αθωος εμαρτυρησε λευκοφορος
την διανοιαν και στο τελος του καλοκαιριου ο αγγε-
λος χρωματισε τα σταφυλια ενα κοκκινο δυο κιτρινο
τρια κεχριμπαρι κι ανημερα της εορτης του ασκητη
η νυφη ζητησε , σχεδον απαιτησε , επι πινακι τη κεφαλη
του και τουτο δεν εγινε εκεινο τον χρονο , ουτε τον αλ-
λο και το βδελυρο ψεμα δεν εκπορθησε την ψυχη του ,
ο μεγιστος των θριαμβευτων κι ο συνομιλητης των πουλιων
ο δικαιος και τα διχτυα των λογων του φορτωθηκαν
με βατομουρα . απ ' τα βουνα της ανατολης ορμησε η θα-
λασσα στη δυση και το ασημαντο σε λα ελασσονα αγιω-
θηκε , μαρτυς η αγρια μεντα και η τεραστια πολιτεια του
..
β.
εκεινος με ελληνικο τροπο ιδιωτευσε στον μελλοντα χρονο
των φυκιων κι εγω αναρχος
..
α.
η πολιτεια τρεχει με τα μπρουτζινα σωματα των α-
λογων , ετσι γεννιεται το νεο ειδος της πεταλουδας
και τα ταγματα των δακτυλων στο αριστερο χερι ιδρυσαν
το αορατο . οι φοβερες σαλπιγγες ακουστηκαν στους στα-
σιαστες αιρετικους κι οι ορδες των δεντρων κατεστρεψαν
την πιο μακροχρονια αυτοκρατορια , κατα δε γενικη ομο-
λογια ηταν αλαζονικη πραξη η διδασκαλια της ενοχης .
[ εντοπισθηκε το θεμελιωδες γυμνοστηθο ] κι η θαλασσα
εντυσε την αμαρτωλη με τις αρχες της αγριας μεντας ,
δεν θα μαθουμε ποτε τι παραστενε το αγαλμα απο γρα-
νιτη . στη διανοια εκεινος με ελληνικο τροπο ιδιωτευσε στον
μελλοντα χρονο των φυκιων κι εγω αχρονος
..
" ᾽τίφθ᾽ οὕτως, Ὀδυσεῦ, κατ᾽ ἄρ᾽ ἕζεαι ἶσος ἀναύδῳ,
θυμὸν ἔδων, βρώμης δ᾽ οὐχ ἅπτεαι οὐδὲ ποτῆτος;
ἦ τινά που δόλον ἄλλον ὀίεαι· οὐδέ τί σε χρὴ
δειδίμεν· ἤδη γάρ τοι ἀπώμοσα καρτερὸν ὅρκον.᾽
"ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
᾽ὦ Κίρκη, τίς γάρ κεν ἀνήρ, ὃς ἐναίσιμος εἴη,
πρὶν τλαίη πάσσασθαι ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος,
πρὶν λύσασθ᾽ ἑτάρους καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι;
ἀλλ᾽ εἰ δὴ πρόφρασσα πιεῖν φαγέμεν τε κελεύεις,
λῦσον, ἵν᾽ ὀφθαλμοῖσιν ἴδω ἐρίηρας ἑταίρους.᾽
"ὣς ἐφάμην, Κίρκη δὲ διὲκ μεγάροιο βεβήκει
ῥάβδον ἔχουσ᾽ ἐν χειρί, θύρας δ᾽ ἀνέῳξε συφειοῦ,
ἐκ δ᾽ ἔλασεν σιάλοισιν ἐοικότας ἐννεώροισιν.
οἱ μὲν ἔπειτ᾽ ἔστησαν ἐναντίοι, ἡ δὲ δι᾽ αὐτῶν
ἐρχομένη προσάλειφεν ἑκάστῳ φάρμακον ἄλλο.
τῶν δ᾽ ἐκ μὲν μελέων τρίχες ἔρρεον, ἃς πρὶν ἔφυσε
φάρμακον οὐλόμενον, τό σφιν πόρε πότνια Κίρκη·
ἄνδρες δ᾽ ἂψ ἐγένοντο νεώτεροι ἢ πάρος ἦσαν,
καὶ πολὺ καλλίονες καὶ μείζονες εἰσοράασθαι.
ἔγνωσαν δέ μ᾽ ἐκεῖνοι ἔφυν τ᾽ ἐν χερσὶν ἕκαστος.
πᾶσιν δ᾽ ἱμερόεις ὑπέδυ γόος, ἀμφὶ δὲ δῶμα
σμερδαλέον κονάβιζε· θεὰ δ᾽ ἐλέαιρε καὶ αὐτή.
"ἡ δέ μευ ἄγχι στᾶσα προσηύδα δῖα θεάων·
᾽διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν᾽ Ὀδυσσεῦ,
ἔρχεο νῦν ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης.
νῆα μὲν ἂρ πάμπρωτον ἐρύσσατε ἤπειρόνδε,
κτήματα δ᾽ ἐν σπήεσσι πελάσσατε ὅπλα τε πάντα·
αὐτὸς δ᾽ ἂψ ἰέναι καὶ ἄγειν ἐρίηρας ἑταίρους.᾽
"ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐμοί γ᾽ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ,
βῆν δ᾽ ἰέναι ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης.
εὗρον ἔπειτ᾽ ἐπὶ νηὶ θοῇ ἐρίηρας ἑταίρους
οἴκτρ᾽ ὀλοφυρομένους, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντας.
ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἂν ἄγραυλοι πόριες περὶ βοῦς ἀγελαίας,
ἐλθούσας ἐς κόπρον, ἐπὴν βοτάνης κορέσωνται,
πᾶσαι ἅμα σκαίρουσιν ἐναντίαι· οὐδ᾽ ἔτι σηκοὶ
ἴσχουσ᾽, ἀλλ᾽ ἁδινὸν μυκώμεναι ἀμφιθέουσι·
μητέρας· ὣς ἔμ᾽ ἐκεῖνοι ἐπεὶ ἴδον ὀφθαλμοῖσι,
δακρυόεντες ἔχυντο· δόκησε δ᾽ ἄρα σφίσι θυμὸς
ὣς ἔμεν, ὡς εἰ πατρίδ᾽ ἱκοίατο καὶ πόλιν αὐτὴν
τρηχείης Ἰθάκης, ἵνα τ᾽ ἔτραφεν ἠδ᾽ ἐγένοντο.
καί μ᾽ ὀλοφυρόμενοι ἔπεα πτερόεντα προσηύδων·
" ᾽σοὶ μὲν νοστήσαντι, διοτρεφές, ὣς ἐχάρημεν,
ὡς εἴ τ᾽ εἰς Ἰθάκην ἀφικοίμεθα πατρίδα γαῖαν·
ἀλλ᾽ ἄγε, τῶν ἄλλων ἑτάρων κατάλεξον ὄλεθρον.᾽
"ὣς ἔφαν, αὐτὰρ ἐγὼ προσέφην μαλακοῖς ἐπέεσσι·
᾽νῆα μὲν ἂρ πάμπρωτον ἐρύσσομεν ἤπειρόνδε,
κτήματα δ᾽ ἐν σπήεσσι πελάσσομεν ὅπλα τε πάντα·
αὐτοὶ δ᾽ ὀτρύνεσθε ἐμοὶ ἅμα πάντες ἕπεσθαι,
ὄφρα ἴδηθ᾽ ἑτάρους ἱεροῖς ἐν δώμασι Κίρκης
πίνοντας καὶ ἔδοντας· ἐπηετανὸν γὰρ ἔχουσιν.᾽
"ὣς ἐφάμην, οἱ δ᾽ ὦκα ἐμοῖς ἐπέεσσι πίθοντο.
Εὐρύλοχος δέ μοι οἶος ἐρύκανε πάντας ἑταίρους·
καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
And Anticlea came, whom I beat off, and then Tiresias Theban,
Holding his golden wand, knew me, and spoke first:
"A second time? why? man of ill star,
"Facing the sunless dead and this joyless region?
"Stand from the fosse, leave me my bloody bever
"For soothsay."
And I stepped back,
And he strong with the blood, said then: "Odysseus
"Shalt return through spiteful Neptune, over dark seas,
"Lose all companions." Then Anticlea came.
Lie quiet Divus. I mean, that is Andreas Divus,
In officina Wecheli, 1538, out of Homer.
And he sailed, by Sirens and thence outwards and away
And unto Crice.
Venerandam,
In the Cretan's phrase, with the golden crown, Aphrodite,
Cypri munimenta sortita est, mirthful, oricalchi, with golden
Girdle and breat bands, thou with dark eyelids
Bearing the golden bough of Argicidia. So that:
"᾽ἆ δειλοί, πόσ᾽ ἴμεν; τί κακῶν ἱμείρετε τούτων;
Κίρκης ἐς μέγαρον καταβήμεναι, ἥ κεν ἅπαντας
ἢ σῦς ἠὲ λύκους ποιήσεται ἠὲ λέοντας,
οἵ κέν οἱ μέγα δῶμα φυλάσσοιμεν καὶ ἀνάγκῃ,
ὥς περ Κύκλωψ ἔρξ᾽, ὅτε οἱ μέσσαυλον ἵκοντο
ἡμέτεροι ἕταροι, σὺν δ᾽ ὁ θρασὺς εἵπετ᾽ Ὀδυσσεύς·
τούτου γὰρ καὶ κεῖνοι ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο.᾽
"ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐγώ γε μετὰ φρεσὶ μερμήριξα,
σπασσάμενος τανύηκες ἄορ παχέος παρὰ μηροῦ,
τῷ οἱ ἀποπλήξας κεφαλὴν οὖδάσδε πελάσσαι,
καὶ πηῷ περ ἐόντι μάλα σχεδόν· ἀλλά μ᾽ ἑταῖροι
μειλιχίοις ἐπέεσσιν ἐρήτυον ἄλλοθεν ἄλλος·
"᾽διογενές, τοῦτον μὲν ἐάσομεν, εἰ σὺ κελεύεις,
αὐτοῦ πὰρ νηί τε μένειν καὶ νῆα ἔρυσθαι·
ἡμῖν δ᾽ ἡγεμόνευ᾽ ἱερὰ πρὸς δώματα Κίρκης.᾽
"ὣς φάμενοι παρὰ νηὸς ἀνήιον ἠδὲ θαλάσσης.
οὐδὲ μὲν Εὐρύλοχος κοίλῃ παρὰ νηὶ λέλειπτο,
ἀλλ᾽ ἕπετ᾽· ἔδεισεν γὰρ ἐμὴν ἔκπαγλον ἐνιπήν.
"τόφρα δὲ τοὺς ἄλλους ἑτάρους ἐν δώμασι Κίρκη
ἐνδυκέως λοῦσέν τε καὶ ἔχρισεν λίπ᾽ ἐλαίῳ,
ἀμφὶ δ᾽ ἄρα χλαίνας οὔλας βάλεν ἠδὲ χιτῶνας·
δαινυμένους δ᾽ ἐὺ πάντας ἐφεύρομεν ἐν μεγάροισιν.
οἱ δ᾽ ἐπεὶ ἀλλήλους εἶδον φράσσαντό τ᾽ ἐσάντα,
κλαῖον ὀδυρόμενοι, περὶ δὲ στεναχίζετο δῶμα.
ἡ δέ μευ ἄγχι στᾶσα προσηύδα δῖα θεάων·
with a little knowledge about
algebra of ideologies
to bridge the gap between needs
and desires /a factory
to approach the matrix of theory forms
but we only will consider man
like two- persons theorem
some people are game dolls
some players are You and I
this is a function mapping nothing to
noone
the man's value in some sense is false,
no- truth
..
2.
consider a simple way to thought of
Let's discover a system among us
for example , unknown words
where is the probability zero
the sum of ideas is equal to blue color
.look at/ lock out/ take in
payoffs
a measurement of white is
the whiteness
of the wave/ the universe
a dream framework
with max density vector states
at this point
no equilibrium
no interaction
no political acting
let's return in a dilemma
the inverse ia a probability to discuss
..
3.
a tree of thoughts of is your senses
a screen full same persons
without an word about the silence
straight lines of the labyrinth
what version are you
want to create/if seems to be
clear water /a look to transform/it is not
obvious what motivates routine /a politic
needs to
fit
a visible real thing
.
a machine reflects machine
size of art is size of man
to test if one equals zero
.
the action is praxis /equivalent of some
techniques
.
and construct a corresponding society
where the truth is real
function ''person to
person ''
.
there are sequences converging nowhere
then
we are discussion's persons
[Διογενές Λαερτιάδη, πολυμήχαν' Ὀδυσσεῦ]
"᾽μηκέτι νῦν θαλερὸν γόον ὄρνυτε· οἶδα καὶ αὐτὴ
ἠμὲν ὅσ᾽ ἐν πόντῳ πάθετ᾽ ἄλγεα ἰχθυόεντι,
ἠδ᾽ ὅσ᾽ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντ᾽ ἐπὶ χέρσου.
ἀλλ᾽ ἄγετ᾽ ἐσθίετε βρώμην καὶ πίνετε οἶνον,
εἰς ὅ κεν αὖτις θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι λάβητε,
οἷον ὅτε πρώτιστον ἐλείπετε πατρίδα γαῖαν
τρηχείης Ἰθάκης. νῦν δ᾽ ἀσκελέες καὶ ἄθυμοι,
αἰὲν ἄλης χαλεπῆς μεμνημένοι, οὐδέ ποθ᾽ ὕμιν
θυμὸς ἐν εὐφροσύνῃ, ἐπεὶ ἦ μάλα πολλὰ πέποσθε.᾽
"ὣς ἔφαθ᾽, ἡμῖν δ᾽ αὖτ᾽ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ.
ἔνθα μὲν ἤματα πάντα τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτὸν
ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τ᾽ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ·
ἀλλ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ ἐνιαυτὸς ἔην, περὶ δ᾽ ἔτραπον ὧραι
μηνῶν φθινόντων, περὶ δ᾽ ἤματα μακρὰ τελέσθη,
καὶ τότε μ᾽ ἐκκαλέσαντες ἔφαν ἐρίηρες ἑταῖροι·
"᾽δαιμόνι᾽, ἤδη νῦν μιμνήσκεο πατρίδος αἴης,
εἴ τοι θέσφατόν ἐστι σαωθῆναι καὶ ἱκέσθαι
οἶκον ἐς ὑψόροφον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.᾽
"ὣς ἔφαν, αὐτὰρ ἐμοί γ᾽ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ.
ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα
ἥμεθα, δαινύμενοι κρέα τ᾽ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ·
ἦμος δ᾽ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθεν,
οἱ μὲν κοιμήσαντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα.
αὐτὰρ ἐγὼ Κίρκης ἐπιβὰς περικαλλέος εὐνῆς
γούνων ἐλλιτάνευσα, θεὰ δέ μευ ἔκλυεν αὐδῆς·
καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων·
"᾽ὢ Κίρκη, τέλεσόν μοι ὑπόσχεσιν ἥν περ ὑπέστης,
οἴκαδε πεμψέμεναι· θυμὸς δέ μοι ἔσσυται ἤδη,
ἠδ᾽ ἄλλων ἑτάρων, οἵ μευ φθινύθουσι φίλον κῆρ
ἀμφ᾽ ἔμ᾽ ὀδυρόμενοι, ὅτε που σύ γε νόσφι γένηαι.᾽ 486
μην πλανασθαι
ου λοιδοροι,ουχ αρπαγες
των κρινων,φαυλο το εργο
των δημαγωγων,
υπερ το ζην, η ωραιοτητα
η καθαροτητα της βρεφικης ηληκιας/του
μη οντος / το εγκρατες
των δεντρων, η πετρα σιγη φυσεως
Χαιρε,
...........το φως
ευγενη βλαστηση αντινομιων/ η συμβιωση
των ανθεων,μεχρι θανατου η υπερασπιση
του δικαιου,
και ειδα εθνη συντριφθεντα,
και ειδα ανθρωπους
εν κλαυθμω και οδυρμω, και ακουσα
φωνη δικαιοσυνης φωνη Κρισεως
οξυτατη,και ακουσα :''σου δε υψηλοτερον
η πολιτεια'', και
μετρησα τον ανθρωπο,το υστερουν και το
πλεοναζον των Ιδεων,το αρτιον και το ελλειπες,
και τοτε ειπα:τις λεξεις της Γλωσσας μου
δωριζω,μην απαιδευτως λαλης,
και ειπα παλι:ουδεν πλεον παρα
το καλλος,την ωραιοτητα μη σε
στερησης
And Anticlea came, whom I beat off, and then Tiresias Theban,
Holding his golden wand, knew me, and spoke first:
"A second time? why? man of ill star,
"Facing the sunless dead and this joyless region?
"Stand from the fosse, leave me my bloody bever
"For soothsay."
And I stepped back,
And he strong with the blood, said then: "Odysseus
"Shalt return through spiteful Neptune, over dark seas,
"Lose all companions." Then Anticlea came.
Lie quiet Divus. I mean, that is Andreas Divus,
In officina Wecheli, 1538, out of Homer.
And he sailed, by Sirens and thence outwards and away
And unto Crice.
Venerandam,
In the Cretan's phrase, with the golden crown, Aphrodite,
Cypri munimenta sortita est, mirthful, oricalchi, with golden
Girdle and breat bands, thou with dark eyelids
Bearing the golden bough of Argicidia. So that:
..........τοξευαν πουλια στη δασωδη Ζακυνθο
..........σαν τα κομματια του tetris τα κατεβαζαν
..........στη γη,τους ειδε να ριχνουν νερο να
..........πλυνουν τα χερια,συχνα ηταν και το παιδι
..........μαζυ τους,τους ωφελουσε η μνημη του
πιο κατω,μια γυναικα μπροστα στον καθρεφτη
αντιστρεφει τον χρονο,ο Ατρειδης την ξεγελασε,
την αφησε να την κακολογουν μεσα στο Αργος
με τον Αιγισθο,δεν θελει να μεινει στα χωραφια
ο Ορεστης,της Ηλεκτρας φουσκωσαν τα βυζια
..........................................................ειδε
λεπτομερειες υβρεων,να κοβουν τα κρεατα
να τ'ανακατευουν με κριθαρι και βρωμη,υπολογισε
το βαρος,30 κιλα,.................................και πανω
στο λοφο βρεθηκε μπρουτζινο αλογο,με σηκωμενα
τα μπροστινα ποδια ,κομματια ,απ'αυτα υπεθεσαν
το συνολο,
στο εσωτερικο του μυκηναικου κενου,η μασκα του
χρυση, την τσιμπολογουσε μαυρο πουλι , σκορπια
κτερισματα μια ταινια ενας ασημενιος καθρεφτης
αντιστρεφει το προσωπο, που ειναι ανυπαρκτο,αν
καποτε υπηρξε,αν και καποτε εδρασε
σε κυνηγι αγριοχοιρου αποκτησες εκεινη την πληγη,
που τις κρυες μερες του χειμωνα σε βασανιζει
....Ειμ'Ουτις,
....στον υπνο της μνημης ηχουσε ο Βουκολος;,η
....Μεγαλη Αρκουδα,ο Ωριων,ο Σειριος,το Μεγαλο
....Σκυλι,εκεινη τη νυχτα
....15η με 16η του Νοεμβρη το 750 π.χ 3 η ωρα με
....4 το ξημερωμα τελειωνε την εικονα του Ομηρου
....αρνυμενος ην τε ψυχην ο Θεοφιλος,δεν την θυμασαι,
....εκεινη ειναι η Ελενη ,υπαλληλος τουριστικου γραφειου
....στις Μυκηνες,μετα τα ''επερσε'' και τους ''νοστους'',
....ασημαντη,γυναικα του κ.Χ
ο αλλος γυρισε,δεν βρηκε το σκυλι,το'χαν φαει
τοτε στην Αλλη Εξοδο,
ειχε βοδια και προβατα,ας σφαξει να γιορτασει
τον γυρισμο του,οσο για μενα,αν μαθεις,πως δεν
γυρισα μην λυπηθεις,αερας ο ανθρωπος φυσηξε
και διαλυεται , σκια και χανεται,σκοταδι
στην Ελλαδα και στο Αργος μεσα
τοσα πλοια,που χαθηκαν,οι συντροφοι δειλιασαν
εκαναν πισω,κι ενα πειστηριο για κεινη την
λαμπρη δοξα δεν βρεθηκε,εστω ενα κακοτεχνο αναγλυφο
να την δειχνει
στην ακρη της Γορτυνας,στις πετρες της Φαιστου
ματαια μην πεις πως περασαμε
στην αρνοτροφα Ηλιδα,ολες οι Τρωαδιτισσες
φωναξαν''δουλες,Εμεις,Αρχοντισες καποτε,τωρα
ατιμασμενες''φωναζαν η Ανδρομαχη,
του Εκτορα η γυναικα,η Κασσανδρα δουλα,
η Εκαβη μανα
στην ελωδη Ηλιδα
........Αιδως Αργειοι
........πηρε τον λογο κι ειπε................ βουβοι δεν ειστε
........εχεις γλωσσα........................... Μιληστε
........ποιοι τους οδηγησαν ως εδω...... Μιληστε
........μην φραζετε το στομα............... Μιληστε
πως ηρθαν τα πραγματα να πεσουμε σε προστατες
λαων.............................................. Μιληστε
την Αληθεια,να πεις
στο Αρκαλοχωρι βρεθηκε ο πελεκυς σου
τι ζητουσες εκει;εσυ ενας γενναιος,
ποιο καραβισ'εφερε; ανεβηκες τα βουνα
τι εμπορευτηκες;,αποκτησες γυναικα παιδια
η' πανω σε καυγα αγουρος χαθηκες;
λογαριαζεσαι νεκρος,...............θελω
να σ'ακουσω
ενας ανδρας με σωμα και νου,αληθεια πες,
εκεινη την Ναυσικα την συναντησες;πλαγιασες
μαζυ της;η ολα κουφια λογια,ψευτιες
ζητιανιες τσαρλατανων ραψωδων,που
γυριζουν σ'αυλες τυραννων κολακευοντας,σαν
εκεινον,ξερεις ποιον,που μας χαιδευε τ'αυτια
με παραμυθια κι ετρωγε αρνια και ελαφια,μεχρι,
που σωθηκαν τα παχια γελαδια και μας παρατησε
..................................την κορη την πενταμορφη
την εχασες στα ζαρια,βγηκε μ'εκεινον τον πανουργο
τετοιο βλασταρι εχασες
........Φλανδρω η' Ερωφιλη η' Μαρια
........η' για μια Ελενη
στη λαμπρη Τιρυνθα,στην πολυδεντρη Κνωσο
αντιστρεφοντας.............. μεσα στον καθρεφτη
αντιστρεφοντας.......................στην μεταφυσικη των νερων
.............................................ανεβηκε
.............................................η χλοη
αντιστρεφοντας
το φως εξοριζοντας
πληθωρισμους υδρατμων......................το συννεφο
κυλλωντας στα φυλλα..........................το ανυπαρκτο
σφαιρα................................................αντιστρεφοντας
..........................................................επιστρεφοντας
..........................................................αντιστρεφοντας
....Αιδως Αργειοι,κακ'ελεγχτα,ειδος αγητοι.
....οφρα μεν ες πολεμον πωλεσκετο διος Αχιλλευς,
....ουδε ποτε Τρωες προ πυλαων Δαρδανιαων
....οιχνεσκον.κεινον γαρ εδειδισαν οβριμον εγχος
a lot of people
I always had trouble with this problem
to wait
it's not impossible
for example,a little girl
is balancing on a ball,
''How does she do it ?'' dancing
He said,
I tried to explain
I've been listening to
all these histories,
further,
πληθος μελισσων
ρυθμικα φερνει ο ανεμος
a lot of people
οι λεξεις ελληνικες
η σκηνη της θαλασσας και αμφιθεατρικα
οι λοφοι
σαν πελωρια φωκια το βουνο,βαρκα
στη σκηνογραφια γαλαζια τα παραθυρα
κομματια κοκκινο στις γλαστρες,τα τριανταφυλλα
το κιτρινο φωτιζει τον καθρεφτη
ισκιος αχινου στο λουτρο της πεστροφας
στρειδι η κοιλια της αγαπης μου
στις ραχες δελφινιων φωτεινοι
ασυμμετροι αστεριες
η γλωσσα της θαλασσας ειναι τα κυματα της
τα δοντια της λευκα
στο ιωδιο παιζει τα πλοκαμια το χταποδι
η αμμος μετραει αριθμους του Χρονου
το στιλετο της σαρδελας,ο μυθος του Οδυσσεα
η Ιστορια του Ελπηνορα,αμμουδια με πευκα
κυπαρισσια,λιοφυτα,κηποι με αμυγδαλιες πιο πανω
αντιστροφα
στον εμφυλιο των Ιδεων χτυπηθηκε η ψυχη του
σαν χταποδι στο βραχο
ζωη,σε μεγαλες ποσοτητες ψαριων
τα αρχαια αποσπασματα κουρων
των ναυαγων ναυτιλων,
πυροφανι σεληνης η σκεψη
σχημα πετραλιθρας καταπινει την παλιροια
το αντιστροφο της αντανακλασης των νερων
ειναι η βαρκα,η αρμυρη ονομασια της πατριδας μου
.
.
.
.
αρχαικο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
αλατι γυμνο ποιηση- χ.ν.κουβελης
speculum in manu
προεκταση κηπου στη θαλασσα
the voice of the gaze
συμμετρια λεξεων
απειρη αιωρηση σωματος
et ecce arbor in geometria Hyperbolic
κυκλος αμφιβληστροειδης
L'eau de temps Transparent
ανεβηκαμε στα πουλια
το φως αρτιος αριθμος
η γλωσσα της ανθοφοριας της Ανοιξης
και το διχτυ των αποσιωπητικων των φυλλων
και η σιωπη των λωτων
γαλαζιο αμετρο καλλος
αλατι γυμνο ποιηση
tranquillo oleum de Luna
ηρεμουσε το λαδι της σεληνης
.
.
αλατι γυμνο ποιηση- χ.ν.κουβελης
στον καθρεφτη το χερι
προεκταση κηπου στη θαλασσα
η φωνη του βλεμματος
συμμετρια λεξεων
απειρη αιωρηση σωματος
ενα δεντρο στην υπερβολικη γεωμετρια
κυκλος αμφιβληστροειδης
διαφανος χρονος νερου
ανεβηκαμε στα πουλια
το φως αρτιος αριθμος
η γλωσσα της ανθοφοριας της Ανοιξης
και το διχτυ των αποσιωπητικων των φυλλων
και η σιωπη των λωτων
γαλαζιο αμετρο καλλος
αλατι γυμνο ποιηση
ηρεμουσε το λαδι της σεληνης
.
.
ελληνικη μετρικη greek metric-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
greek metric /ελληνικη μετρικη-c.n.couvelis
a canonical stereo light
balances the white sheets of air
and in the ancient theater of the sea
the shirt of Chorus woman Leader
rhythmic stresses the words of Aeschylus
ενα κανονικο στερεο φως
ισορροπει το λευκο σεντονι του αερα
και στο αρχαιο.θεατρο της θαλασσας
το πουκαμισο της κορυφαιας του χορου
τονιζει τις λεξεις του Αισχυλου
.
.
.
.jpg)
Stereo Geometricous-Κουρος και Κορη-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΓΙΑΤΙ ΛΕΙΠΕΙΣ ΑΠ'ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ;-χ.ν.κουβελης
ξυπνησα και τον ειδα να καθεται στη καρεκλα απεναντι μου
στο τραπεζι με τ'ασπρο τραπεζομαντηλο και τ'ανθοδοχειο
λιγοστο φως στο δωματιο
το προσωπο του δεξια φωτιζονταν απ'το παραθυρο
''πως ηρθες ως εδω;τι σ'εφερε;''ρωτησα
μου φανηκε συλλογισμενος κι αυστηρος
σιωπη,δεν ειναι ευκολα τα λογια
κι επειτα η σιωπη εσπασε οπως πετρα πεφτει σε στεκαμενα νερα
''Γιατι χαθηκες ;δεν ησουν στη Σταδιου,Ουτε στο Συνταγμα,ουτε στην Ερμου,
ουτε στην Αθηνας.Ουτε στις παροδους της Ομονοιας.
Γιατι πια δεν γυριζεις εκει;''
ειπε
δεν τολμησα να του πω πως λιγοψυχισα,πως δειλιασα
οπως αλλωστε τοσοι αλλοι
''γιατι λειπεις απ'την Ιστορια;την Ιστορια μας;''τον ακουσα να λεει
σιωπη σαν να μεσολαβησε απειρος χρονος
και συνεχισε,ειπε ονοματα
αλλους τους ηξερα,αλλους δεν τους θυμομουν,αλλους δεν τους ηξερα
η φωνη του λυπημενη,καθολου ηρωικη
''αυτοι ακομα δεν εχουν γεννηθει''ειπε,κι αναφερε
δισυλλαβα τρισυλλαβα τετρασυλλαβα ονοματα
και καποια πεντασυλλαβα
μεσα σ'αυτα ακουσα και το δικο μου ονομα
σηκωθηκε να φυγει κι ειδα τη σκια του στον καθρεφτη
ν'απομακρυνεται
τα λογια του στο τραπεζι γυαλιζαν στο πρωινο φως
.
.
.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Κουρος-βερνικι και χρωματιστα μολυβια σε χαρτι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
[ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΠΟΧΩΝ ] ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΠΩΝ,ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ,ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ,ΕΛΛΗΝΩΝ ΡΥΘΜΩΝ,ΟΜΗΡΟΥ,ΚΥΚΛΩΝ]-χ.ν.κουβελης.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΠΟΧΩΝ .
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΠΩΝ
.
οι λεξεις ελληνικες
η σκηνη της θαλασσας και αμφιθεατρικα
οι λοφοι
σαν πελωρια φωκια το βουνο,βαρκα
στη σκηνογραφια γαλαζια τα παραθυρα
κομματια κοκκινο στις γλαστρες,τα τριανταφυλλα
το κιτρινο φωτιζει τον καθρεφτη
ισκιος αχινου στο λουτρο της πεστροφας
στρειδι η κοιλια της αγαπης μου
στις ραχες δελφινιων φωτεινοι
ασυμμετροι αστεριες
η γλωσσα της θαλασσας ειναι τα κυματα της
τα δοντια της λευκα
στο ιωδιο παιζει τα πλοκαμια το χταποδι
η αμμος μετραει αριθμους του Χρονου
το στιλετο της σαρδελας,ο μυθος του Οδυσσεα
η Ιστορια του Ελπηνορα,αμμουδια με πευκα
κυπαρισσια,λιοφυτα,κηποι με αμυγδαλιες πιο πανω
αντιστροφα
στον εμφυλιο των Ιδεων χτυπηθηκε η ψυχη του
σαν χταποδι στο βραχο
ζωη,σε μεγαλες ποσοτητες ψαριων
τα αρχαια αποσπασματα κουρων
των ναυαγων ναυτιλων,
πυροφανι σεληνης η σκεψη
σχημα πετραλιθρας καταπινει την παλιροια
το αντιστροφο της αντανακλασης των νερων
ειναι η βαρκα,η αρμυρη ονομασια της πατριδας μου
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ
.
Πως θα ηταν,τι θα ενιωθες
αν καποιος σου ελεγε
πως η Ακαδημια του Πλατωνα
και η Περιπατητικη Σχολη του Αριστοτελη
σημερα ειναι καποιο Καναλι η'
Ολα τα Καναλια της TV;
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ
.
επιστρεφει Καρυατιδα ομορφη
η Μαρια Καλλας ,θλιμενη Μαντονα
Mira,την Μηδεια [ Medea ]
θα ερθει το φεγγαρι στα νερα
κοκκινο
Μην την πιστευεται,δεν ψευδεται
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΡΥΘΜΩΝ
.
τα χερια γυριζουν του Γιαννη Τσαρουχη
το ζειμπεκικο
στο μπουζουκι
το πεδιο βαρυτητας του Βασιλη Τσιτσανη
.
..
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΟΜΗΡΟΥ
.
Τα φυλλα στο σωμα του Οδυσσεα
παραμερισε η Ναυσικα,το χερι τυφλωθηκε
απο την ηβη της,οριο θαλασσας η
μπαλα του κοριτσιου,το σωμα του ηρωα
κρεμαστηκε στον καθρεφτη της
ενδοξο υπεροχο ειδωλο
του ανθεστεριωνα της χαρταετος
νοτισθηκαν οι ηχοι της φωνης
στην αρμυρη πλευρα του ερωδιου
καποτε λογαριαζω το φως
με τμηματα κηπων
ρομβων ορθογωνιων
σεληνης απαλο διαλυμα
οξειας μνημης
σε νοτες πενταγραμμου ο Τζοις
συναντησε τον Οδυσσεα,ο Ολυσσες
ποσοστο ιδιοφυιας,σκοτωθηκαν
στον εμφυλιο των Ιδεων
ο Τακης Σινοπουλος
ο Τασος Λειβαδιτης
ο Μιχαλης Κατσαρος
ο Μανωλης Αναγνωστακης
ο Μιλτος Σαχτουρης
ο Νικηφορος Βρεττακος
ο Νικος Καρουζος
ο Νικολαος Καλλας
ο Ανδρεας Καλβος
ο Ρηγας Βελεστινλης Θετταλος
ο Γεωργιος Καραισκακης
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΚΥΚΛΩΝ
.
Στον αερα ηχος οξυς εξ αγγελου
ισχυρη φωνη
''Σκοτωσαν τον Γρηγορη Λαμπρακη''
Ουρλιαχτο
αρπα γυμνων οστεων η Χωρα μου
Ερημη ηρωων
Περα των κιονων συμμετριων
Περα του Αισχυλου Ορεστη
Ουρλιαχτο
''Μανα Φονισσα'' του Πατερα
Βασιλισσα Κλυταιμνηστρα
''Την Κορη μου θελω,πως μπορεσες
να τη σκοτωσεις;'' Ουρλιαχτο
της Ηλεκτρας η κραυγη ''Τον Αιγισθο,
Αυτον,Ορεστη'' τον σκοτωσαν τον Αιγισθο και
την Κλυταιμνηστρα,στο λουτρο ο πνιγμενος
Αγαμεμνωνας ''Παει ο Τρανος των Αχαιων''
Ουρλιαχτο
''Εγκλημα στη Μητροπολη''
μια μερα Ash-Wednesday
ισχυρη φωνη
στον αερα ηχος οξυς εξ αγγελου
.
.
.
εσωτερικο-neon light-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
diptych of utterances-c.n.couvelis
διπτυχο εκφρασεων-χ.ν.κουβελης
ενα κομματι θαλασσας στον καθρεφτη και διαγωνια τοπιο με νερα
ο χρονος της χλοης διακλαδιζεται σε ακρωτηρια
που σαν δαχτυλα ανοιγουν και κλεινουν
να περασει διαυγες το νερο σε συμμετρικα κοχυλια
a part of the sea in the mirror and diagonal landscape with waters
the time of grass branches into capes
like fingers opening and closing
to pass clear water in symmetrical shells
.
.
.
Αθηνα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΙ ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ-χ.ν.κουβελης
τι ειστε εσεις;
σε ποια εξορια Ιστοριας σας εστειλαν;
ποιος απο σας θυμαται εκεινον τον Αιαντα;
οι λεξεις η περιουσια μας
πρωτα συμβαινουν τα γεγονοτα και μετα τα αφηγουμαστε
γι'αυτο ολα Ιδεολογια
ο διαλογος λειτουργει με την συνεργασια δυο συνομιλητων
ποιοι οι πληρεξουσιοι της εξουσιας;
πανω στη σκηνη τα κουφια συμβολα πανηγυριζουν
Χρονος του Γεγονοτος-Χρονος της Αφηγησης-Χρονος της Ιστοριας
ρωτησα κι εμαθα τα ονοματα των δολοφονων
''Εχαθη σημερα Ανθρωπος''
Δημοκρατια Ειμαι Εγω
μαζι να επινοησουμε μια Ου-Τοπια
κι εμαθες την Πολιτικη ως συσχετισμο Δυναμεων
δυο φωνες διαφορετικες καμια συμβιβασμενη
αιτηματα Ελευθεριας και Καλλους
Εγω σε κοιταζω
γιατι χρειαζονται οι ανθρωποι;
με ποιο ονειρο να κοιμηθεις και να ξυπνησεις;
προσεξε καλα:Αυτος ο Ανθρωπος πουλιεται
πως μπορει να μην φωναξει την αδικια
κι η Γλωσσα μου να μορφωνεται στη Δημοκρατια
οτι εμεις Υπηρξαμε να θυμασαι
προσωπα στις παραλιες της Πατριδας
εραστες του Ελαχιστου
.
.
.
Ηλεκτρα της Κλυταιμνηστρας και του Αγαμεμνωνα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
θυμασαι Χρυσοθεμη τον αδερφο μας τον Ορεστη;
η μικρη,το ηξερε,δεν συμφωνουσε μαζι της
γιατι τον περιμενεις;δεν προκειται να ερθει
την εκοψε
ακου τα γελια τους,μου τρυπουν τ'αφτια και δεν μπορω να κοιμηθω
η μικρη γελασε
τον πατερα τον εσφαξαν στο λουτρο,σωπα
σε φοβαμαι,της ειπε
καλυτερα να με φοβουνται οι δολοφονοι
ελα να κοιμηθεις
δεν θελω να κοιμηθω ,δεν θελω να ξεχασω
ακουστηκε σαν κατι να'σπασε,επειτα δυνατα γελια
ειναι μεθυσμενοι τους μισω
καθε βραδυ το ιδιο
σαν γουρουνια κυλιονται στις λασπες ακαθαρτοι
θα'ρθει ο Ορεστης,να το ξερεις ,θα'ρθει
και τοτε μαυρο φιδι που τους εφαγε,ολα,μα ολα,θα τα πληρωσουν
σου'χω πει χιλιες φορες δεν θελω λουλουδια στ'ανθοδοχειο
σαπιζουν και μυριζουν ασχημα,θα πνιγω,δεν μπορω ν'αναπνευσω
πεταξτα,
ποτε θα κλεισουν το φως,γιατι δεν σωπαινουν;σιχαμερα τα λογια τους
ξεδιαντροπα
να'ρθει ο Ορεστης να τους κλεισει το στομα μια και καλη
το μισος σε κυριεψε
το μισος μ'αναθρεψε
Χρυσοθεμη,να'ρθει ο Ορεστης επιτελους
γιατι δεν ερχεται;
.
.
.
.
E. sitting-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΤΕΡΟΜΟΡΦΩΝ-χ.ν.κουβελης
-1-
η ατελειωτη συμμετρια των συλλαβων
καθως το κυμα σε λα ματζορε περιβρεχει τα κοχυλια
η πρασινη χλοη των Ιδεων λευκη ατμομηχανη γλαρων
υπερανω των υπερων των λοφων
ελαχιστα συννεφα
τονισμενα στο μετρο του ηλιου
ενω τ'ανθισμενα νησια στο βαζο
των ορμων
ειμαστε συνολο Ελληνων Ευγενων
Δημοκρατες Νομοθετες του Καλλους
στην οχταηχην παλιρροια του χταποδιου
αναδευουν οι βαρκες
το φως
ετερομορφος Χρονος γαληνης
στα γαλαζια σεντονια στεγνωνει ο ηλιος
την ατελειωτη συμμετρια των φωνων μας
.
.
-2-
στην οδο Αθηνας ξεντυθηκε το σωμα του,το'στρωσε διαπλατο
στο παγκο προς πωληση,διπλα του τοποθετησε το κεφαλι,οπως
επιδεξιος ζωγραφος σκηνοθετει νεκρη φυση,διαλαλησε στεντορειως:
"προς πωληση τα Υπαρχοντα του Ανθρωπου",συνερρευσαν πληθος
αγοραστες,μεγας συνωστισμος,μετα απο σκληρη δημοπρασια
το εξαιρετικο εμπορευμα δωθηκε σ'ενα δωδεκαχρονο παιδι,εκεινο
εκει ενωπιον τους φορεσε τα υπαρχοντα του ανθρωπου,εκεινοι
διαλυθηκαν σιωπηλα προς ολες τις παροδους
-3-
οι κρινοι τ'ουρανου οι γλαροι
κι ελικες των νερων στα δεντρα
το φως
αναδυθηκε
φως
η διαφανη χλοη των φωνηεντων
κι οι γεωμετρικες ελιες των συμφωνων
το φως
λουσθηκε
φως
η λευκοτητα του Χρονου το Απειρο
κι η αμμος οι στημονες των βηματων
το φως
μοιρασθηκε
φως
.
.
painting in expansion/Continuous Praxis-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
αποσπασματα/fragments-χ.ν.κουβελης
near at Χρονος αριθμοι πρωτοι Fermat
between μεταφυσικων λεξεων
πολλαπλοτητας Ηρακλειτου circling labyrinths
of thoughts φωνες στο φως
.
.
.
πολικοτητα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
αποσπασματα/fragments-χ.ν.κουβελης
διαφανεια αρρητου αριθμου θαλασσινών ηχων περκας
πεντατονικη βλαστηση κυβων νερου αιωρηση γαλαζιου αερα
εγχρωμη διαστολη συμμετριας απεραντο τοπιο αστερια
πλανοδιας γαληνης ελαχιστη αντιστροφή ουρανου
.
.
.
Geometricous XXIII-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
,
,
ΜΗ-ΓΡΑΜΜΙΚΕΣ ΣΥΝ/ΤΜΗΣΕΙΣ ΧΡΟΝΟΥ-χ.ν.κουβελης
για μια ελαχιστη στιγμη στο απειρο επιμενουμε
αναβει μια-μια τις λεξεις
το σπιτι κοντα στη θαλασσα
ανοιχτο το παραθυρο το φεγγαρι ξαπλωνει στο κρεβατι
διαφωτισμοι θερμου.ηχων υπερστροβιλισμος.
τοπολογια του εφελκιμου.ενεστως χρονος δαχτυλων.
συνπορφυρος ορμη.διαστολη χρονου.αμειωτο φως
(η ευρυθμη θαλασσα η ηχοεσσα μερα(η αμειωτη γευση του ροδακινου
(το εκτυφλωτικο ξεσπασμα του τριανταφυλλου(χρυσα πορτοκαλια αναπνεει
ο αερας(μια φωνη αναβει τις κοκκινες παπαρουνες(και το διαφανο του νερου
ησυχαζει στον υπνο του(μια πυγολαμπιδα τονιζει τις λεξεις ακεραιες(χωρις
κενα συνεχιζεται ο κοσμος]
ο ηχος των νερων του χρονου/τα ισοσκελη πουλια
μια προπαραληγουσα ουρανου
εικονα[χλοης χλωροτερα η ευτυχια]
ολα οσα αγαπαω συνεχεια της απεραντης φυσης
το παθος που λατρευουμε
ζωη αναλογα με τα ποσοστα φωτος και χρωματων
ανθιζει πανεμορφη και αληθινη
με γαλαζια λογια κωπηλατουν δυο πουλια
το κιτρινο τεμαχιστηκε με ελικοειδες υφος
λυγιζε φωτεινος ο ανεμος
''Κοιταξε,ο ουρανος κοπηκε στα πεντε δακτυλα σου''
ενα δεντρο αισθητο γλυπτο
στις αγριοπαπιες λογοδοτησε το νερο
μιμηθηκε η περκα το κυμα και πληθυνθηκε
το διαφανο υφασμα της
και ο ευρυχωρος χρονος της ορμης του
δυο βραχοι στ'ανοιχτα της αρμονιας
η χλοη που υφανε τα ορυκτο των κρυσταλλων της
το φως στα σμαραγδια της ιδεας
και τα αλανθαστα επιφωνηματα στην αναδυση της αληθειας
ακουαν τα πουλια να δραπετευουν στα δεντρα
ηξεραν πως η αληθεια αγαπαει τα λογια
αναρωτηθηκαν ποση αληθεια δικαιουται ο ανθρωπος
αναλαφρα συρθηκαν τα δεντρα στα φυλλα
το νερο στις πετρες μετεφερνε πρασινα τα λογια μας
απλα τα λογια της αληθειας
τα ταξιδια των συννεφων ονειρευονται τα συννεφα
τη νυχτα εδειξε την αρετη
ειπε:στα λουλουδια τρεφει τις μελισσες η γυρι
στο κηπο καρποφορων πυγολαμπιδων τα δεντρα τους
η βαρκα ερριξε τα διχτυα στα συννεφα και την αγκυρα στη λευκοτητα
πληθος οστρακων σχηματιζε το προσωπο τους
ειπε:η ωραιοτητα ανηκει στο απεριττο
ροδινη εσπασε η αυγη στ'ακροδαχτυλα των δεντρων
σχηματα πουλιων και αντικατοπτρισμοι νερων στο λευκο
και ντυσανε τον υπνο τους με ρυθμους γλαρων
και τα πουλια μπορει να'ναι τα ψαρια τ'ουρανου,ειπε
τα πουλια Μαγνητικα Πεδια Λευκοτητας
εδειξε γυρω
τοσα πολλα σχηματα φυλλων και τοσα ειδη φυτων στο φως
σηκωνοντας τις πετρες ανακαλυψε τετραγωνα γαλαζιο
ηξερε πως τα πουλια ηταν υπευθυνα γι'αυτο
μετρησε τις Ιδεες
ανοιγοντας τη χουφτα του ειπε: ''Να,δεστε,σας εφερα Γαλαζιο,μοιραστητε το''
και στα χρωματα των φυλλων στοιβαχτηκε ο χρονος
τρεξαμε να πιασουμε το φως μιας κιτρινης πεταλουδας
''Κοιταξε,τα φυλλα της ελιας ξεφυλλιζει ο ηλιος''
στον υπνο του ψαριου γαληνη
ισως στη πραγματικοτητα να συναντηθουμε γρηγοροτερα
Πανω σε καθρεφτες νερων νανουριστηκε με γαλαζιο ο υπνος του κυκνου
και σε λευκοτητα ξυπνησαν τα φτερα του
στρωματα θαλασσας κανονιζουν τους ρυθμους μου
Νερα που ρεουν σαν τις λεξεις που ανταλλαζουμε οταν κουβεντιαζουμε ηρεμα
MARE NOSTRUM θαλασσα μου ηχηεσων παφλασμων σε μεσημερια πετρας
πολλαπλασιαστικοι πληθωρισμοι φωτος στα δαχτυλα του χεριου σου
ανθη
τι εισαι τι δεν εισαι,
π.χ οταν χτενιζεις τα μαλλια
η' οταν προσμενεις το αγνωστο,
διαδρομη σ'ενα ουρανο που βουλιαζει γαλαζιος
σταζει το φυλλο,ακους;καθετες διαδρομες του νερου,
ειναι πολλοι οι δρομοι να φτασει το ποταμι στη θαλασσα και σε σενα εγω.
Πραξη Τρυφεροτητας. Πνεουσα χρωματοφορα ρηματα γεωγραφιας βλεφαρων
η φευγουσα γλωσσα των κρινων
το χερι μου ομοια σεληνοφωτο σε κλαδι αμυγδαλιας γλιστραει στο σωμα σου
και σκεπαζει τον υπνο σου
Ελαχιστοποιω την αποσταση
εκει στη ρεουσα σκια της βαρκας προβαλει το φεγγαρι
στο γλυκο ριγος της λεξης σου απαλο στομα
αγγιγμα εσωτερικο του ονειρου
εγγυτατα πνεουν τα λογια μου στην ανασα σου
φωνη
δαχτυλα ανασηκωνουν τα λευκα σεντονια της σαρκας σου
κοκκινο μηλο φωτια που δαγκωσαν χειλη
γεμισα τις τσεπες μου νερο, και σε χρονο τρεχουμενο το αδειασα
σε περισπωμενες ψαριων
στειλε μηνυμα
να μαθω για σενα,θα περιμενω
υγρος ανεμος φεγγαριου ανοιγει το παραθυρο.
ενα ασπρο συννεφο περασε πανω απ'τον ωμο σου
λαμπερη λευκοτητα
θυμασαι το σπιτι μας;
να υπαρχει αραγε η συκια κοντα στη στερνα;
Ωρα με την ωρα η νυχτα αποψε προχωραει φωτεινη γαληνη
Το δερμα της μερας κυματιζει τεντωμενο στα δεντρα,
ενα χερι ανοιξε τα δαχτυλα σου και πεταξαν φρρ πουλια
Απο τα φυλλα προερχεται η λεπτη καθαροτητα σου
μεσα στο δεντρο ενα πουλι ξυπνησε και πεταξε μεσα στις λεξεις πρασινα φυλλα
ακους ενα ζευγαρι ασπροι κυκνοι να συνομιλουν
τα σωματα τους συνδεσμοι νερων και βλαστων
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,μπορεις ν'αναπνευσεις βαθεια μεσα σου
εδω γυρω η ζωη παραγει ζωη
ΣΕ ΣΕΝΑ Μιλω ο Εαυτος σου Ειναι Ο Κοσμος μου ο Εαυτος μου
πανω σε σιωπηλες αντανακλασεις νερων
οταν ο κυκλος του φεγγαριου κυλαει με λαμπερες φωνες
πως εφτασες εως εδω;ακεραιη ομορφια
στη θαλασσα σκαρφαλωνει ενας κελαηδισμος πουλιου σαν μια βαρκα φορτωμενη ηλιοτροπια
πανω κατω πανω κατω
εξισορροποντας περιστρεφομενους κωνους απελευθερωνεται ενα τοπιο θεμελιωμενο
σε γλαρους
τρεχοντας στα κρυσταλλα ενος δικυκλου ηλιου κατηφοριζοντας και συνεχως ανηφοριζοντας
στην κουπαστη της σεληνης υπερδιπλασιασμενα ανθη σε τοιχογραφια με διαφανα δελφινια
πανω σε λεπια νησιων
φυσαει φεγγαρι ατοφιο ασημι καληνυχτα
σαν η φωνη σου ακουσθει καθαρα σε κυκλους λεξεων ορατων και αορατων
ειναι αναλογα τα ποσοστα διαφανειας που προχωρει ο ανθρωπος απο ανθρωπο
σε ανθρωπο
Ποια εισαι; Ποια εισαι εσυ,που διαβαζεις αυτες τις λεξεις αυτην ακριβως τη στιγμη;
η νυχτα αποψε περπαταει στη γαληνη
κανενας ηχος εδω δεν ακουγεται,δεν φτανει να ταραξει τα νερα του αερα,
να τιναξει τα κλαδια της σιωπης,
πανω ψηλα κυλαει το φεγγαρι στα λευκα διαφανα σεντονια των συννεφων,
μια κρυβεται μια φαινεται,οπως παιδι που παιζει στα πρωτα τα μικρα χρονια του
με τη μανα του και δεν φοβαται,
κρυβομαι-βρες με,
τοσο κοντα η ευτυχια ,ενα βημα,να την μοιραστεις ,
οπως ζεστο ψωμι με αγαπημενο συντροφο, που ηρθε απο μακρυνο ταξιδι χρονια
στη ξενιτια,
το φεγγαρι αποψε κυλαει απαλα σ'ολους τους ουρανους,
σηκωσε ψηλα τα ματια να δεις,
πως ετσι ειναι, μηνυμα δυο ανθρωπων
σε σενα που καποια μερα θα σε φερω σ'αυτα εδω τα μερη τηε θαλασσας
της θαλασσας που δεν εξαντλειτε,
οπως η δροσια σου,κι οπως το ακαταπαυστο κυλισμα των ονειρων σου,
εκει στη χρυση αμμο στη δαντελα της ακτης στη γειτονια των γλαρων θα γραψω
το ονομα σου χρυσο.
Ειναι γιατι '' σ'αγαπω'' που μεταχειριζομαι αυτα τα ιδεογραμματα των εικονων,
γλωσσα να σε τυλιξει οπως η θαλασσα μας τυλιγει και παμε,
εδω που ειμαι,εκει που εισαι,παντου. .
τωρα απογευμα πεφτει ο ηλιος και το γαλαζιο απλωμενο να στεγνωσει στο συρμα
το ονομα σου
Ο ανεμος απ'τα μερη σου εδω εφτασε
και διακλαδωσε τη γραμματικη σου στα δεντρα του κηπου μου
και ανθισαν οι λεξεις,
τωρα συλλαβιζω το πρωτο γραμμα
η πρωτη λεξη ειναι τρισυλλαβη ,πεταξε πουλι και την σφυριξε τραγουδι
η δευτερη λεξη,χρωμα το ονομα σου,
απαλα πεταλουδα τρυφερη επνευσε σε ταπεινο χορταρι,
κι ο ισκιος της περισπωμενη αποψε σκεπασε τον υπνο σου,
ισως στο ονειρο να συναντηθουμε γρηγοροτερα
Σκεφτηκε,''τωρα η φωνη μας πυγολαμπιδα στο φως του φεγγαριου''
ο αερας χτενιζει τα συννεφα
καθως προχωρουσε η μερα το γαλαζιο κερδιζε τη θεση του στον ουρανο
με ελαχιστα λογια αυτοι οι ανθρωποι ντυνουν τα συναισθηματα τους
ουτε θελουν στα εργα τους να αποτυπωνεται η ματαιοδοξια
στο φως ειμαστε πιο φωτεινοι
μια φωνη δροσιζει το προσωπο
ενα πουλι σε λιβαδι
Ιδεων υποστυλωματα
ενα σπιτι στην ακρη της θαλασσας
η ιστορια ο χρονος της αμμου στα χερια
η φωνη των γλαρων
η ησυχια των ψαριων
και τ'αλογα βοσκουν σε τοπο ελευθερο
κοκκινες παπαρουνες και κιτρινες μαργαριτες
απο τον ουρανο φυσαει αερακι
και τρεμει η μικρη ελαχιστη χλοη
αυριο η λευκοτητα των κρινων
νυν η καθαροτητα των νερων
ο ανθρωπος αυτος ειναι ενα σπιτι μου .''εδω θα κατοικισουμε''.
να μαθουμε πως πετουν τα πουλια.
η ζωη σου αναπνεει.
ενδυματα κοχυλιων το φως φωτεινη φωνη φλουδα νερων ηλιου
παλμοι φωνων τα νερα
μεσα στα φυλλα βηματα ελαφρια
ησυχη αναπνοη
αδειαζει ο αερας
ενας ψιθυρος
φεγγει γαλαζιος
το χερι προεκταση ροδων
παντου φως
εντελει η πραγματικοτητα υποχωρει στην ομορφια
η διαφανη πιεση των λεξεων
πατωντας στη πλατη αναδυομενου δελφινιου
φευγουσα ισορροπουσα
φωτεινο γαλαζιο εφαλτηριο γλαρων η θαλασσα μου
αναστραμενη χρωμογραφια Χρονου παραλια
ασυλληπτα Συλλαμβανομενα
ακροδαχτυλα κοχυλια
εναλιος ομφαλοφορος αχινος
περισπωμενες ψαριων
η Ομορφια ενα βημα πριν το Αορατο
ενδοξο στηθος λευκοτατου αλατιου
παλιρροια σωματων νερου
το Φως σαλευει ως οχταπους
συνορο ουρανου και θαλασσας το φεγγαρι
εναρμονιοι Αντιχτυποι Ηχων Κυματα
Ακροπρωρος Μνημης Εφαπτομενης Παφλαζουσας
το καρπουζι
εσκασε το φως σε φετες
κοκκινο
μια σταγονα νερου
σε κοκκινο τριανταφυλλο
ενα πουλι κοιμαται
στον ανθεστηρα των δεντρων
μια λεξη,η θαλασσα,ο ηλιος
ζεστος,στην αμμο το μεσημερι σε ρουφουσε ο χρονος,
ενα κοχυλι στα χερια,
στο καθρεφτη,το δωματιο,τα λουλουδια
στο τραπεζι,κοκκινα και ασπρα τριανταφυλλα,
στο παραθυρο το φως κοιτουσε.
η φωνη,συμφωνα και φωνηεντα κοκκινες
παπαρουνες,φυσουσε ελαφρο αερακι,η φωνη
το προσωπο,ενας κηπος
κοιμομαστε κι η θαλασσα μας ξυπναει
μεσα στον χρωματιστο βομβο των μελισσων
στη παραλια η ηλιοκαμενη αιωρηση του Χρονου
οι μερες δοχεια κιτρινου φωτος
η αρχαια εικονα ο κυκλος του ηλιου
βρηκαμε το αγαλμα της γυναικας διπλα στο αγαλμα του αντρα
στα προτυπο της αρχαικης κουρης και του κουρου
αναμεσα στις συκιες στα πευκα και στις ελιες
το κυματισμα των πουλιων το ασπρο βελος του χρονου
ο ηλιος ψηλα γυρναει και μας θερμαινει
ο ανεμος επιμενει να βυζαινει θαλασσινο νερο
μεσα σ'ενα προσωκρατικο περιβαλλον τα πρωτα αναγκαια
ταυτοχρονα το κυπαρισσι με τις ελιες ανεβαινουν στο στηθος του στρειδιου
καθαροτητα και το ιδιο τις αλλες μερες ξημερωνε
στη φαντασια του εικονες ισοδυναμες της απλοτητας
τυλιγμενος στ'αορατα των λεξεων προχωρουσε ο Ελληνας Ηρακλειτος
το γαλαζιο φτερουγισε επιστρεφοντας στην αιωνιοτητα
η μνημη πνεει σαν ανεμος εδω που ο Εμπεδοκλης αγορευει ''Περι το Μη-Αδικειν''
Το Ανοητον Νοητον εγεννηθει
Το Ακαταληπτον Καταληπτον εγεννετο
ενα φυλλο γαλαζιο ο ουρανος
εδω μπορω να δω τ'αλατι π'αφηνει ο ηλιος στα δεντρα
εκτυφλωτικος
την ηληκια των θαυματων
εδω μπορω να βλεπω την ωραιοτητα
φωνη με φωνη ακουστηκαν
πολλη αιωνιοτητα το μελλον
διαφανη λεξη η γαληνη
πληρης συμμετριων ο ανθρωπος
στο σχημα κοχυλιου
ετσι εξηγειτε ο κοσμος
το βλεμμα του ηλιου στο σωμα της περκας
η αντιστροφη φωνη που εχει το φως,
πληρωνω με γαλαζια νομισματα τον χρονο
τον εξατμιζω ν'αφησει το αλατι κοκκο κοκκο
στην ελαχιστη βουτια του καλοκαιριου
ο αστεριας πενταποδος σε πετρωματα χρησμων
κοιλω τα νερα στο εσωτερικο κοχυλιων
μια ιδεα και φτανει ο κοσμος να υπαρξει
ενας Sebastian Bach μας χρειαζεται ν'αρχισουμε τη fuga του μεταφυσικου
που κοιμασαι-σε θαλασσοσπηλια-κοχυλιου
Τι ξερεις-το φως των νερων-το πρωι
Μην ξυπνας-το σπιτι σου ανασαινει -
Μια κινηση-στην ανωση του ηλιου το σωμα
τα τζιτζικια στα δεντρα
''κοιταξτε το ηχηρο σιωπηλο σωμα μου''
καθρεφτιζεται στην εξοχη ρυμοτομια των λεξεων του
η σπονδυλικη στηλη των φωνηεντων και συμφωνων
ο ανθρωπος
στο βιολοντσελο παιζει τη λαμπροτητα πο'χει το φως
το απειρο λυγισμενο σε οξεια γωνια
τα εργαλεια της ανθρωποτητας απο στερεο σιδερο πουλιων
ατρανταχτο ερωτημα που ειναι ο ηλιος
πεφτοντας
στο φως
μεσα στις ανοιχτες παλαμες μας
ιδεα πλατωνικη ο κοσμος
Η αφη της μερας
Η γευση του αερα
Το βημα του Χρονου
καλα ξερω να μιλω τα ελληνικα
τι ειναι οι λεξεις
το περιγραμμα του προσωπου
οβαλ
βαζο με χρυσανθεμα-πινακας βαν Γκογκ
το δαχτυλο προεκταση της ερωτησης
τι ειναι;
[στο δωματιο η μοναξια κοιμαται]
[ξημερωμα]ηχοι στη θαλασσα
[ν'ακουω τις λεξεις ν'αναπνεουν]
τι ειναι;
ο χρονος
τα δεντρα φυτρωνουν πρασινα
οι ελικες του αερα
[μεσημερι και τα συκα φουσκωνουν]
[η φωνη μας]ακουστηκε
[''εδω ειμαστε'']
τι ειναι;
οι λεξεις
κοιταξαμε-μας τυφλωνε ο λαμπερος ηλιος
η αγριοσυκια
και πιο κατω τα κιτρινα σταχια
και πιο περα η ασπιδα της θαλασσας
''να εκει''
ωραια μεθυστικα μυριζαν στο βαζο τα λουλουδια
στα χωραφια ο ηλιος κοκκινιζε τις παπαρουνες
λαμπρο φως και καθαρη ατμοσφαιρα
στο συρμα απλωμενα τ'ασπρα σεντονια λιαζονταν
στο ραδιοφωνο ενα capricio του Σοπεν
η σαλα στολισμενη
αναβει μια-μια τις λεξεις
L.v.Beethoven - Cello Sonata in F, Op.5, No.1 - 1.Adagio sostenuto-2.Allegro.
η σιωπη του νερου
ο μυστικος υπνος των νουφαρων
η διαφανη γαληνη των συμφωνων και φωνηεντων
που ανταλλαξαμε
τι ειναι η ευτυχια;
λογια απαλλαγμενα απο το βαρος τους
κι ο αερας ειναι γεματος απο ανθη της αμυγδαλιας
τι νοημα εχει το γελιο αν δεν προοριζεται για εναν ανθρωπο;
τι ησυχια κραταει το φεγγαρι
τοσο απλη και ομορφη συνδιαλλαγη
και η φωνη στη θαλασσα:''γυρισε''
ειδες το φεγγαρι;
ρωταω:
πρεπει να γνωριζεις το φως
το βελος του
κοιταξε απο το παραθυρο τη θαλασσα ,περα μακρυα,απεραντη
απνοια,τα τζιτζικια στα κλαρια των δεντρων και στους κορμους
η μερα ηταν πολυ ζεστη,μεσημερι,τελος Ιουλιου
με τα διχτυα πιασαμε τη συμμετρια
και συναρμολογησαμε τις Ιδεες μας
σε ελικοειδεις κινησεις το φως
κατεγραψε τον Χρονο
πανω στα κεντητα των κοχυλιων
αμμος οι λεξεις μου
θαλασσα
απειροτητα ελαχιστη ο ανθρωπος
ηχος
το περασμα του λιθρινιου
ακου
το γυρισμα των νερων
παλι το φως
φως
ο Χρονος Χρονος
μετραει με τα δαχτυλα
αμμο την αμμο
παλι
παλιρροια
αναπνεουν τα κοχυλια
συμμετρια
απο το παραθυρο ειδε τη θαλασσα πρωι μια περισπωμενη στον καθρεφτη
οι βαρκες τα φυκια στα διχτυα τα δεντρα κολυμπουν σε τοιχογραφιες
τα δελφινια με τις λεξεις μας αραζουμε σε παραλια ενας χτυπος το νερο
σκαει στον υπνο της περκας κυλαει ο φιλοσοφος Ηρακλειτος αρρητα
ρεω ρει ερρεε ποση θεα ο κοσμος μου ο κοσμος σας ενα ειργω ελληνικο
ο ανθρωπος
''να σωσω τουλαχιστον κατι,εστω και το ελαχιστο''
ειδε πολλα βοτσαλα στη παραλια
τα ματια τους στο φθαρτο δεν κουραστηκε
στο χερι μου το ξυπνημα της θαλασσας
και το κρινακι λευκοτατο πνεει τον υπνο των βραχων
με τα υπαρχοντα των πουλιων φυτεψαμε πρασινα δεντρα
το πνευμα της πεταλουδας σιμα στ'αγριολουλουδα
το αρχαικο μειδιαμα των νερων
τη νυχτα στα πληκτρα τ'ουρανου χτενιστηκε η σεληνη
απο ευστροφο πηλο τα σωματα μας
και αγγελος με ψηφιδωτο δελφινι φωτογραφιζεται
ακουσε να λεει:Ειμαι μια ευθεια ακρογυαλια ακονισμενη στο κυμα
ειπε:το κοχυλι ιδιωματικη συλλαβη απο χρωμα γαλαζιο
ειναι τα λογια σου η υπαρξη σου
τη νυχτα τυλιχτηκε η σεληνη στα μαλλια σου
την αυγη στον ουρανο κολυμπουσαν γαλαζια ψαρια
η εννοια της αγαπης ειναι η χαρα
''οι πιο ομορφες στιγμες της ζωης της''
η θαλασσινη αυρα παρασερνε τα φυκια προς το φεγγαρι
την απαλοτητα στα χρωματα την αγγιξαμε σημερα στα δεντρα
ευτυχισμενα τα πλασματα που .ονειρευτηκαν στον ισκιο της τριανταφυλλιας
ευτυχισμενη η στιγμη της συγκομιδης στα δεντρα
ευτυχισμενη η ωρα της διαφανειας των αισθητων
ξεφυγε η σκεψη μου στα εσχατα της αληθειας
επεστρεψε η μελισσα κι αποτυπωσε στο μελι το ταξιδι της
θαυμασιο οραμα το βουητο της
η ωραιοτητα των αφθαρτων τον καθηλωσε
κοιταξε τα κοχυλια στο φως της σεληνης στην αμετρητη αμμο
η ιδεα του Χρονου
ενα δεντρο αντανακλα τη γυμνοτητα του νερου στους κυκλους του κορμου του
με το βαθυ βλεμμα και τη ψυχη τους η σπειροειδης εξελιξη του σωματος τους
''και η ψυχη τους;'' εφταχορδη λυρα
''να σωσω τουλαχιστον κατι,εστω και το ελαχιστο''
δεν εχω να παω παρα τριγυρω απο αυτο το''αποσπασμα''
κι απο αυτη την ''ιδεα'
αγγιζω το γαλαζιο
το σηκωνω στα χερια μου
βαφω τους τοιχους
το μεσα μου
και τον ουρανο
βλεμμα γαλαζιο των λεξεων μου
θαλασσα
ο γλαρος
μια τεθλασμενη γραμμη
στο ονειρο της.
το νερο του φωτος αντηχειο
οι λευκες περισπωμενες των κυματων
το ακρωτηρι στη πλατη των ψαριων
δες
βαρκακι τον ηλιο ταξιδευει
στη βαθεια ησυχια του αστερια
ακου
που το φως ηρεμο προχωρα;
ποσο γαλαζιο γευματιζει ο Χρονος;
πως το νερο στα βραχια επιστρεφει;.
Θα νικησει η συμμετρια
Ασπρα υγρα χαλικια
Λαμπερο χρυσο ακρογυαλι
Αναπνεει το κοχυλι ελικες νερων
Σπαροι δισυλλαβες λεξεις
Στιξη γαλαζιου η διαφανεια
Αντιφωνο του καθαρου
πρωινο
και ξυπνησαμε
με γαλαζιες φτερουγες στις πλατες
να πεταξουμε
πουλια τ'ουρανου
η'
ψαρια της θαλασσας
να κολυμπησουμε
η θαλασσα κατω απ'τη πιεση του ηλιου επιπεδη.
καθρεφτης αεικινητων γλαρων.και γαλαζιας ακινησιας ουρανου.
στις αδειες καρεκλες φανταστηκε τα σχηματα των.ανθρωπων.
μια συνομιλια που τελειωσε.μια λεξη που δεν ειπωθηκε.και αναβληθηκε.
μια σιωπη εκκοφαντικη.το παιδι που ρωτουσε κι επαιρνε ασαφεις απαντησεις.
η γυναικα που χαμογελασε.κι υστερα αινιγματικα κλειστηκε στη σιωπη της.
το γελιο που ξεσπασε αναιτιο.ενα αγγιγμα.του δεξιου χεριου στον.αριστερο ωμο.
στιγμιαια αιωρηση της αιωνιοτητας.ο εγκλειστος χρονος της αβεβαιοτητας.
η λαμπερη μερα.η ζεστη ατμοσφαιρα.οι σκιες των ανθρωπων που ηταν εδω
πριν λιγη ωρα και τωρα δεν ειναι..το βλεμμα του ολογυρα.τι ειναι το βλεμμα.
που βλεπει.προς τα που.και τι .το παρελθον στο παρον.η' το παρον στο μελλον.
η' το παρελθον στο μελλον.δυαδικες σχεσεις υπαρξης η' μη υπαρξης.
πριν.αργοτερα.τωρα.κανενας.καποιος.κανενας.προχωροντας η ωρα
η θαλασσα δυει στον ηλιο.οι γλαροι συνεχιζουν να μεταφερνουν ασπρη λαμψη.
χρωματιζονται οι απεναντι λοφοι μ' αγριελιες και θαμνους.η φωνη
της βαρκας ξυπνα τα ψαρια απ'τον ησυχο ηρεμο υπνο τους.την ιδια ακριβως
ωρα ειδε ανθρωπους να πλησιαζουν και ν'απομακρυνονται.μαγνητικα πεδια.
δοχεια λεξεων που αδειαζουν και παλι γεμιζουν.γιατι μιλαω.ποιος ακουει.
και τι απαντα.και κυριως τι ρωταει.και τι τον ρωταω.εγω.κανενας δεν ειμαι.
εσυ κανενας δεν εισαι.επινοηση η' πραγματικοτητα.βλεπει γυρω του
την πραγματικοτητα.τις ιδεες της πραγματικοτητας.στον καθρεφτη της θσλασσας
οι ανθρωποι .τα ειδωλα τους.οι φωνες οι χειρονομιες τους.η ελαχιστη συνομιλια τους.
η ενωση και ο χωρισμος τους.η επ'απειρον συνευρεση τους.μια στιγμη.τα παντα.
φυτα σε Antonio Vivaldi for oboe andante πρασινη βλαστηση
Αληθεια τι θα κανουμε στο παραδεισο της Γλωσσας μας
ειμαστε το εργαλειο των ονειρων μας
''με το γαλαζιο να ποτισεις τις γλαστρες'' τον ακουσε
η θαλασσα του εντυπωνε την ιδεα της ωραιοτητος
τα πουλια πως σκεφτονται το φως τα κυριευει
κι εμεις εχουμε το φως κρυμμενο στις λεξεις μας
κοιταξα τη διαφανη μερα
χορευτικα ξαπλωθηκε η θαλασσα στ'αγγιγματα του ανεμου
να λεω την Αληθεια,θ'ακουσεις
οι αμυγδαλιες μ'ανθη θα νικησουν το σκοταδι
εκει απεναντι το γαλαζιο, λιτο και ελαχιστο
να δουμε το φως ,αγνοωντας το περιττο
Να λετε την Αληθεια , εχει Ενδιαφερον
το εναρμονιο μερος των λεξεων , και οι γραμμες των ηχων με φως στις ακρες
κι ενας ηχος διαφανος αφησε στο γαλαζιο το νοημα του .
εγραψα:Αισθανομαι,αρα Ευτυχω
το μετρο ενος ανθρωπου ειναι ο ανθρωπος που σταθηκε καποια στιγμη διπλα του
ο Ανθρωπος περιεχει τις Λεξεις του
μεσημερι,η αιωρηση του κιτρινου στη λεμονια
αυθορμητα ρωτησε που κατασκηνωνουν τα γιουλια τετοια εποχη
το δαχτυλο απεκτησε το σχημα του δειχνοντας
μπορει να βλεπει την ωραιοτητα
η ανασα των κοχυλιων
το ωμεγα των κρινων
και το τανγκο των πουλιων
απο λεξη σε λεξη η σιωπη κι ας ηχει
μια κυρτωμενη αιωρηση το απογευμα
ο ανθρωπος;τρισυλλαβο ον
κατω απο επιφανειες ανθρωπων ζουμε
γυμνα στηθη κρινων ομοια λευκων
πανσεληνος νυχτα ακτινοβολουσα στους ωμους
και στους μοιρους και στη κοιλια
βρεχει και ακουω τις σταλαγματιες σου
βλεπω τα συμφωνα της φωνης σου
η ενατη συμφωνια των ματιων σου
στα χερια σου μενεξεδες πουλια αναπαυονται
ευτυχια η μελισσα γυριζει μελι
ο ωμος σου γλυκο μηλο που δαγκωνω
τα χερια σου αρωματιζουν τον αερα
το χαμογελο ανοιγει το παραθυρο στο γαλαζιο κηπο
τα δαχτυλα σου ανακατευουν μυριστικα ανθη
γλυκεια η φωνουλα της.πως ψιθυριζει.τα λαμδα και τα ρο της.ο κορφος
της μυριστικος κηπος.το κελαρυστο γελιο της πως με τρελενει.λεπτα τα
δαχτυλα των χεριων της .κρινοδαχτυλα.κι η φωνη μου πιανεται σαν μπαινει
μεσα στο δωματιο.εγω την κοιταζω κρυφα και παει η καρδια μου να σπασει
στα στηθη μου.σαν τ'αστρα που χανουν το φως τους γυρω απ'την σεληνη
σαν εκεινη βγαινει ολοφωτη στον σκοτεινο ουρανο κι ολα τα φωτιζει νερα
της θαλασσας μηλιες και δεντρα του κηπου.και το γυμνο ωμο της φωτιζει
αργυρο.''απ'τον ουρανο κατεβηκες,καλη μου;''την ρωταω και ταραζομαι.
τοτε μου γελαει ευτυχισμενη.κάλαν σελάνναν.φάεννον εἶδος
μάλιστα λάμπης.και σηκωνεται.πως περπαταει η φιλη μου σαν περδικα.
θαυμασια βηματιζει ἔρατόν τε βᾶμα.στον καθρεφτη μπροστα πηγαινει και
καθεται.ισοθεη.κἀμάρυχμα λάμπρον ἴδην προσώπω.το φεγγοβολημα του
προσωπου της με μαγνητιζει.ο αρωματικος χειμμαρος των βοστρυχων της.
ο περηφανος ασπρος λαιμος της.τα τριανταφυλλα μαγουλα της.η κομψη
μυτουλα της.πως ολα αυτα τ'αγαπαω.
ἐν στήθεσιν καὶ στρώμναν ἐπὶ μολθάκαν ἀπάλαν...ἐξίης πόθον...
το φως απ' το φεγγαρι κυλουσε στο περιγραμμα των δεντρων
επειτα πηδησε στην αμμο της παραλιας εδειξε λευκο το γυμνο
ωμο κι απο ' κει με εξοχη βουτια βουτηξε στη θαλασσα σπαζοντας
το νερο σε χιλιαδες λαμψεις
Φως
Τα δεντρα με τα σχηματα των πουλιων
Η ανωση του αερα
Το βλεμμα των λεξεων
Το απεριττο
Μια απειρη κινηση προς τον Χρονο
η μερα μας εξαρταται απ'το φως
εξω πανσεληνος λαμπερη
γαληνη αποψε σαν νερο
απεραντη
θα'ρθει η μερα η ωρα να ξημερωσουν οι λεξεις των δεντρων
με τι ρυθμο να συνεχισεις να αναπνεεις το φως
σ'εναν ασπρο καμπο θαλασσας με λεπτομερειες φεγγαριου ονειρευτηκες
ησυχη και γαληνια φωνη απεραντη μεγαλη ελαχιστη ζωη
η ζωη μας
απαλη σκια πουλιου θρυματισε τη σταμνα του ηλιου
απο τις πρασινες αρτηριες των δεντρων
ο ανεμος ακουμπουσε τις ακρες των κυπαρισσιων κι απο κει χαμηλωνοντας
στις ελιες ξεφευγε κι εφθανε στη θαλασσα
ηταν η φυση υπεροχη και η θεα καταπληκτικη στη θαλασσα
περα στα νησια στους γυρω λοφους
ποικιλα χρωματα και καθαρη γαλαζια ατμοσφαιρα
δεντρα κυριως πευκα και ελιες και παπαρουνες ,κοκκινες παπαρουνες παντου
ενα λιγο ο ανθρωπος και συναντα το απειρο
στο κρυσταλλο ενος αλατιου η θαλασσα
η θαλασσα μας
σε θηλυκο σωμα οφειλονται οι εκλειψεις μου
στο δικο σου
Το ειδαμε. δεν ηταν κινημα του νου ηταν η πραγματικοτητα
να χτισεις τη φωνη σου σαν σπιτι να χωρεσω μεσα
με σχηματα θαλασσας με μορφες κηπων και φωνες εγχρωμου αερα
μ'ενα λ ηλιου χρυσο
σε καθε λεμονια στη ριζα της σκαψε να με βρεις
και σε κηπο να διαβεις και να'χει βιολες κι ανθη να μοσχομυριστεις
να'χει και γελαστα νερα να'χει και μηλα στις μηλιες
και με τ'αηδονια τα πουλια να κρυφοκουβεντιασεις
να'χει ποικιλα ανθη
υακινθους και πληθωρα ασπρους κρινους
να σημειωνουν την αθωοτητατα της υπαρξης σου
το ανιδιοτελες το θαυμασιο
και η φωνη σου εναρμονια στην ωραιοτητα
αυτο ακουσθηκε καθαρο και λαμπρο και αιθεριο
ειναι το πεπρωμενο των ανθρωπων η συμμετρια
κι ως ανεμος σηκωσε και πηρε τα σκεπασματα της,εγω,
και την ειδε ροδο αμαραντο ασπρα βοτσαλα τα στηθη της
και ειδα,εγω,αναμεσα στα ποδια μεσα σε πυκνο φυλλωμα αναπνεε δοχειο καλλους
ν'ακουσω
ολοκληρο τ'ονομα σου να προφερεις μ'ολα τα φωνηεντα κι ολα τα συμφωνα σου
καθαρα
ο ανεμος σπρωχνει τα νερα της θαλασσας
και ανθρωπινες φωνες μας ξυπνουν ,οι φωνες μας,
και η μερα γελαστο φως
οι ελιες σε κινηση αριστερα δεξια προς τα πανω προς τα κατω
πουλια
πουλια
πουλια
ο χρονος μας
στη διαφανη αφη ανεμου
ξερουμε πως κανενα νομισμα δεν εξαγοραζει την αληθεια
''ακου τα τζιτζικια''την ακουσα να λεει,με χαμηλη φωνη,ψιθυριστη,
εσυ εσυ εσυ
επειτα σηκωσε το δεξι της χερι και με τον δειχτη διεγραψε τη τροχια ενος γλαρου
εγω
κρυβονταν κι εκει ζουσαν μαζι
''εγω''-''εσυ''
''παντα
ομορφια, η αποδειξη του θεου
ανα φυτο τα ανθη και τα φυλλα
ανα πτηνο τα φτερα και η φωνη
ανα ουρανο το φως
η μερα μας εξαρταται απ'το φως
εγω, το συμμετρικο του εσυ
εσυ,η αθωα δυναμη των λεξεων μου
στα ρουχα του αερα σκεπασθηκαν οι ψυχες να επιστρεψουν
οι ψυχες μας
ανοιξε η μελισσα τη σιωπη του ανθους σου
προφιλ.το μετωπο.η καμπυλη.γραμμη της μυτης.το περιγραμμα των χειλιων.
το κυρτο σαγονι.η διαγωνια του λαιμου.''τα ματια''ακουστηκε η γυναικα''τα
ματια μου δεν τα βλεπεις;''.η αορατη φωνη.το πεπερασμενο.απειρες διχοτο-
μησεις.απειρες προσθεσεις.η φωνη που κινειται.το συναισθημα που αντιστοι-
χει.γυρισε το προσωπο .''στο χωρο υπαρχουμε;''την ακουσε παλι.''η' στο χρονο
υπαρχουμε;''δεν απαντησε.συμφυτος δυισμος.στοιβαζεται χωρος στον χρονο.
και χρονος στο χωρο.βεβαιοτητα.αοριστια.γυρισε το προσωπο προς το μερος
του.''ειναι μεσημερι''της ειπε.''βλεπω το φως''.βλεπω το φως σημαινει αισθα-
νομαι.ποση ωρα τον κοιτουσε;μια μικρη στιγμη,ελαχιστη.μια αιωνιοτητα.περι-
εργαστηκε εκεινο το προσωπο.''εκεινη τη μερα,θυμαμαι''.μιλησε για κεινη.
''θυμαμαι,τη μερα εκεινη''μιλησε για κεινον.ακουγε.ακουγανε.θυμαμαι σημαινει ξαναζω.επιθυμω.επεστρεψε το προσωπο σε προφιλ.η ιδια περιγραφη.αεικινητη
εντυπωση.''σε ειδα για πρωτη φορα''την ακουσε.περιμενε.συνεχισε.''σε ειδα πρωτη
φορα''.εκλεισε τη φωνη της σε κυκλο.την κοιτουσε.διαφανη.ωρα την κοιτουσε.
''βλεπεις τα ματια μου;''την ακουσε παλι.''τα ματια μου που σε κοιτανε''.τα ματια
που κοιτανε.κοιτανε.ο ενας τον αλλον.γυρισε και τον κοιταξε.''το ιδιο ποσες φορες;''.ρωτησε.ρωτησε.δεν απαντησε.εκλεισε τα ματια για να δει καλυτερα.ψιθυ-
ρισε.δεν ακουσε.αισθανθηκε.παλι το προσωπο προφιλ.''το γνωριζεις;''ρωτησε.
''το γνωριζω''απαντησε.
το τριανταφυλλο που με ξυπναει
το ματι που κολυμπαει στο ματι
τα δαχτυλα που κρατουν το μηλο
τα βηματα που χαραζονται στην αμμο
η ισορροπια του λευκου
το αεροθουμενο του πουλιου
το ευλυγιστο των χειλιων
η λεξη της συμμετριας
πληρες αρωματων
ευηχο βλεμματος
αναπνοη κρινων
φλογα φωνης
διαφανο
απαλο
ανθος
πνοη
ησυχο
γυμνο
νερο
φως
ακουω Johann.Sebastian Bach νερα
ν'ανεβαινουν στα βιολοντσελα των δεντρων
και τα γεωμετρικα μοτιβα σχηματιζουν το προσωπο του
το αινιγμα του ατελειωτου λαβυρινθου που'ναι το λεμονι
και δυο πορτοκαλια στο σχημα ενος δεντρου
ακουσε το παιδι πως προχωραει κυλωντας τα ερωτηματα
ειδε τη λευκοτητα να ανατελει ,
κι υστερα ακολουθησε ενα πληθος γλαρων
το φως μια μεγαλη εκρηξη πολυχρωμων κυβων
εγραψε:''το Τετραγωνο η Ουτοπια του Πολυγωνου''
σε απταιστα ελληνικα
προεκταση κηπου στη θαλασσα
η φωνη του βλεματος
συμμετρια λεξεων
απειρη αιωρηση σωματος
κι αυτο το δεντρο στην υπερβολικη γεωμετρια
κυκλος αμφιβληστροειδης
τα νερα του Χρονου διαφανα
ανεβηκαμε στα πουλια
το φως αρτιος αριθμος
η γλωσσα της ανθοφοριας της Ανοιξης
και το διχτυ των αποσιωπητικων των φυλλων
και η σιωπη των λωτων
γαλαζιο αμετρο καλλος
αλατι γυμνο ποιηση
ηρεμουσε το λαδι της σεληνης
ενα κανονικο στερεο φως
ισορροπει το λευκο σεντονι του αερα
οι λεξεις ελληνικες
η σκηνη της θαλασσας και αμφιθεατρικα
οι λοφοι
σαν πελωρια φωκια το βουνο,βαρκα
στη σκηνογραφια γαλαζια τα παραθυρα
κομματια κοκκινο στις γλαστρες,τα τριανταφυλλα
το κιτρινο φωτιζει τον καθρεφτη
ισκιος αχινου στο λουτρο της πεστροφας
στρειδι η κοιλια της αγαπης μου
στις ραχες δελφινιων φωτεινοι
ασυμμετροι αστεριες
η γλωσσα της θαλασσας ειναι τα κυματα της
τα δοντια της λευκα
στο ιωδιο παιζει τα πλοκαμια το χταποδι
η αμμος μετραει αριθμους του Χρονου
το στιλετο της σαρδελας,αμμουδια με πευκα
κυπαρισσια,λιοφυτα,κηποι με αμυγδαλιες πιο πανω
αντιστροφα στον εμφυλιο των Ιδεων χταποδι στο βραχο
ζωη,σε μεγαλες ποσοτητες ψαριων
πυροφανι σεληνης η σκεψη
σχημα πετραλιθρας καταπινει την παλιρροια
το αντιστροφο της αντανακλασης των νερων
ειναι η βαρκα,η αρμυρη ονομασια της πατριδας μου
επιστρεφει Καρυατιδα ομορφη
θα ερθει το φεγγαρι στα νερα
κοκκινο
τα φυλλα στο σωμα της
παραμερισε το χερι τυφλωθηκε
απο την ηβη της,οριο θαλασσας η
μπαλα του κοριτσιου,το σωμα του
κρεμαστηκε στον καθρεφτη της
ενδοξο υπεροχο ειδωλο
του ανθεστεριωνα της χαρταετος
νοτισθηκαν οι ηχοι της φωνης
στην αρμυρη πλευρα του ερωδιου
καποτε λογαριαζω το φως
με τμηματα κηπων
ρομβων ορθογωνιων
σεληνης απαλο διαλυμα
ενα κομματι θαλασσας στον καθρεφτη και διαγωνια τοπιο με νερα
ο χρονος της χλοης διακλαδιζεται σε ακρωτηρια
που σαν δαχτυλα ανοιγουν και κλεινουν
να περασει διαυγες το νερο σε συμμετρικα κοχυλια
αιτηματα Ελευθεριας και Καλλους
η ατελειωτη συμμετρια των συλλαβων
καθως το κυμα σε λα ματζορε περιβρεχει τα κοχυλια
η πρασινη χλοη των Ιδεων λευκη ατμομηχανη γλαρων
υπερανω των υπερων των λοφων
ελαχιστα συννεφα
τονισμενα στο μετρο του ηλιου
ενω τ'ανθισμενα νησια στο βαζο
των ορμων
στην οχταηχην παλιρροια του χταποδιου
αναδευουν οι βαρκες
το φως
ετερομορφος Χρονος γαληνης
στα γαλαζια σεντονια στεγνωνει ο ηλιος
την ατελειωτη συμμετρια των φωνων μας
οι κρινοι τ'ουρανου οι γλαροι
κι ελικες των νερων στα δεντρα
το φως
αναδυθηκε
φως
η διαφανη χλοη των φωνηεντων
κι οι γεωμετρικες ελιες των συμφωνων
το φως
λουσθηκε
φως
η λευκοτητα του Χρονου το Απειρο
κι η αμμος οι στημονες των βηματων
το φως
μοιρασθηκε
φως
διαφανεια αρρητου αριθμου θαλασσινών ηχων περκας
πεντατονικη βλαστηση κυβων νερου αιωρηση γαλαζιου αερα
εγχρωμη διαστολη συμμετριας απεραντο τοπιο αστερια
πλανοδιας γαληνης ελαχιστη αντιστροφή ουρανου
η αμειωτη ανωση του ηλιου ανεβαζει τα πρασινα φυλλα των δεντρων
ξυπνησαν με σωματα περιστεριων ασπρα στο καθρεφτη ο ουρανος
μια λεξη αποσταση το διαφανο χωρισαν τα χρωματα συμφωνα
με τις πραξεις τους το χερι ξεφυλλιζει το χρονο αδειαζει το απειρο
σε ενα ποτηρι ποτιζει τα πουλια στο κιτρινο δωματιο ενα παιδι
καρφωνει δεντρα στους τοιχους ριχνωντας ζαρια υπολογιζει
τα περιγραμματα των λοφων με πετρες θεμελιωνει το κυλισμα
του νερου στα κρυσταλλα του ελαχιστου πανω σε ενα χαλκινο
ποδηλατο στο αρχαιο θεατρο υποκρινεται τον Οιδιποδα οι θεατες
με κεφαλια ασπρων περιστεριων χειροκροτουν η θαλασσα ξυπνησε
τους γλαρους σε κηπους ιδεων ο ανθρωπος μετραει ποσες λεξεις
αποσταση η ποιηση
πηραμε το Φως και προχωρησαμε
στοιβαζοντας γαλαζιο μερες ανοιχτηκαμε
η φωνη
η φωνη σου ακουστηκε
ακουσα το νερο να περπαταει στα χαλικια
στην ακτη το κυλισμα της θαλασσας φορτωθηκε φωνες
τουτη, ακριβως,η εικονα ορμησε να σε βρει
ενα πουλι ενα φτερουγισμα
ενα ραγισμα ουρανου
ενα κυματισμα ενα τρικυμισμα
στον αερα
λοφοι και σπιτια μεχρι τις αντηχησεις των νερων
μεχρι τον ουρανο ο αργαλειος των δεντρων
στο γαλαζιο της εδω,υψωθηκε η θαλασσα
τα δεντρα ταιριαζουν στα χερια σου,ανοιγοντας τη χουφτα γεμιζουν πουλια .
Και τι επιθυμεις; Και τι μου ζητας για να ευτυχισεις για παντα;
Την παρουσια σου,απαντησε
Ειδε ενα περιστερι ανεβασμενο σ'ενα συννεφο
να ριχνει κατω λευκα κομματια ασβεστη
Ακουστηκε παλι η φωνη
''Κοιταξε το πουλι στον ουρανο
ανοιγει πορτες και παραθυρα''
και το κρινακι λευκοτατο ανασαινει τον υπνο του στους βραχους,σκεφτηκε
η πεταλουδα σχεδιασε τη μερα της στα ανθη
με τα φτερα των πουλιων αποκτουμε την ιδεα της ανυψωσης
στο χορταρι αναμεσα στις πετρες πνεει την υπαρξη του ο κοσμος
ποση απο τη συμμετρια της μαργαριτας αγγιζει τον αερα
το φως που ελαμψε το ορυκτο της μερας
Μπορει να βλεπει την Ωραιοτητα
η ανωση των ψαριων χαραζεται στον ρυθμο των κυματων
πουλια ανεβαζουν με σκαλες λοφων τη θαλασσα
τοσα πολλα σχηματα φυλλων και τοσα ειδη φυτων στο φως.
η Υπαρξη
και με τη γλωσσα του ειπε:''.ενα νευμα η ευτυχια''
ενα σημειο προσθετωντας, απο Εδω η Αιωνιοτητα
εχτισα το σπιτι μας
να'ναι κοκκινο στ'ανεβασμα του ηλιου
να'ναι πορτοκαλι στο κατεβασμα του ηλιου
να'ναι το σπιτι μας σε γαλαζια περιγιαλια
με κηπο ολογυρα φυτα και δεντρα
να'ναι με ηχους πουλιων
να'ναι στο φως
εχτισα το σπιτι μας
να κοιμηθουμε κλεισμενοι στα ροδα
πανω στ'ανοιχτο πελαγο με μικρες βαρκουλες αυλακωνουμε το ταξιδι μας
παφλασμοι κυματων και αερα στροβιλισμοι
τρεις ωρες αιωνιοτητα κι ενα τεταρτο η ευτυχια
βοτσαλα ηλιου ταξιδευουν μαζι μας
λαμπρα ηλιοτροπια τα προσωπα μας
Ποιο παιδι ταξιδευει μαζι μας και μεγαλωνει;
ενα ροδο και δυο μαργαριτες κιτρινες αθροιζουν το απειρο
κοχυλι εκλεισε τη θαλασσα και τη χυνει γαληνια στην αιωνιοτητα
με τοση ευνοια της Ανοιξης να περηφανευομαστε
και σε σενα απευθυνουμαι:
''Με τι ρυθμο να συνεχισεις να αναπνεεις το φως''
και τοτε θα καθισω μαζι σου
να φαμε τα συμφωνα μας
στις ελιες το φως χτενιζει τα μαλλια της μερας
στην επιφανεια του κρινου χαραζει η μερα λευκη
η μορφη σου
ενα πληρες αιωνιοτητας
τεραστιο
Καθενας αναλογα με την Αληθεια του
Εγω εντολοδοχος λουλουδιων διαιρω το λεξιλογιο μου
σε μονοκοτυληδωνα και δικοτυληδωνα
μνημη της παπαρουνας το Κοκκινο
υποσημειωση νερου η περκα
τα πουλια κυματισμα πτησεων τ' ουρανου
να πληρωθει το Χρωμα κατα την Αξια του
με τον ηχο των λεξεων και τον ρυθμο μοιρασε το φως
κρεμασε στα δεντρα το φως του νερου
οικοδομηματα χρωματων ομοιοκαταληκτα
Με Υλη το Φως οι Λεξεις μου
κοντα μια στιγμη μια ελαχιστη στιγμη στο απειρο
ειμαστε
.
.
.
Geometicous Abtract IX-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΙΣΟΜΟΡΦΑ ΕΚΦΡΑΣΕΩΝ
με μια ελαχιστη κινηση η μια λεξη
αγγιζει την αλλη λεξη
οπως δαχτυλα απαλα αγγιζουν αλλα δαχτυλα
ειμαστε απο λεξεις ρυθμικες ανθη
.
.
ΜΕΤΡΙΚΗ ΩΡΑΙΟΤΗΤΑΣ
ενα κοκκινο τριανταφυλλο αποσταση τα χειλη
ενα λευκο κρινο αποσταση το στηθος
ενα βιολοντσελο αποσταση η καρδια
.
.
ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ ΑΠΕΡΙΤΤΟΥ
απεριττη η αληθεια του λευκου σου ωμου
καθως φωτιζεται απ'το παραθυρο της θαλασσας
το προσωπο σου κηπος ανθιζει φως
.
.
.
ανθισμενη αμυγδαλια-στο κηπο μου-bloomed almond tree-in my garden-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
σκαλι - σκαλι λευκα ανθη ανεβαινει η Ανοιξη στην καθαροτητα της ατμοσφαιρας
και στην χρωμογραφια της γης
.
.
η Ανοιξη-Primavera- του Sandro Botticelli-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-γιατι ανθιζεις ομορφια μου;
-γιατι αυτο πολυ σ'αρεσει και ποθεις
ετσι προεκτεινεται η Φυση στο εσωτερικο των ανθρωπων
.
.
αγρια βατομουρα[αγρατσουμπλα]wild blackberries-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τη μέρα αυτη βαφανε τα άγρια βατομουρα
.
.
η λευκη καθαροτητα της Ανοιξης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
.
θαλασσα ελληνικη- greek sea-in Yves Klein's blue-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
στη θαλασσα-χ.ν.κουβελης
στη θαλασσα
κατεβηκαμε
οι βαρκες στη γαληνη
κι ο ηλιος ψηλα ακροβατουσε
οι γλαροι πλεανε στον ουρανο
κοιταξαμε τα χερια μας
ακρωτηρια και θαλασσοσπηλιες
επειτα στα διχτυα μας τα ψαρια των νερων
τ' απογευμα μετρησαμε την αμμο
ο χρονος
τα κυματα
τα γαλαζια φτερα των νησιων
και η φωνη μας
θαλασσα
θαλασσα απεραντη γαληνη λεξεων
ελληνικων
.
.
in the sea
we went down
the boats in the peacefulness
and the sun tall acrobated
the seagulls swim in the sky
we looked our hands
capes and sea caves
afterward in our nets the fishes of the waters
in the afternoon we measured the sand
the time
the waves
the blue wings of islands
and our voice
the sea
the sea greek words' infinite serenity
.
.
.
Κλυταιμνηστρα-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis
Κλυταιμνηστρα-χ.ν.κουβελης
στη σάλα πάνω στο τραπέζι η γυάλα με το μικρό ψάρι απο το ραδιόφωνο ακούγεται ένα
τραγούδι του Αττικ μαραμένα τα γιουλια με τη φωνή της Δαναης κοιτάζει τα δάχτυλα
του δεξιού χεριού της πέντε δάχτυλα σε τι χρειάζονται τα δάχτυλα επιμηκύνουν το σώμα
μπορεί να τα στολισεις με δαχτυλίδια να σηκώσεις το νερό και να πέσει στη λεκάνη
ομοκεντροι κύκλοι ο Αγαμεμνωνας γύρισε σέρνει κοντά του αμοροζα μια Κασσανδρα
λέει πως είναι μάγισσα αυτά σοφιζονται οι απατεωνισες να τρώνε τα λεφτά του αφελη
κοσμάκη αν προβλέπε θα προβλεπτε κι αυτά που μελλονται να τους συμβουν μαύρα
σκοτάδια έχει για το λουτρό για το δίχτυ για την εκδίκηση έπειτα τι φταίει αυτή άπραγη
κοπέλα μου λέτε να σας πω συνέχεια στο ράδιο κοιτάζει στο καθρέφτη το πρόσωπο της
αδιαφανο μάσκα σκληρών συμβαντων μικρό κορίτσι φορούσε γαλάζια πόδια κι άσπρη
πλατιά κορδέλα στα μαλλιά κι έπαιρνε μέρος στις παρελάσεις των εθνικών γιορτών γιατί
να γιορτάζουμε τους εμφυλίους μας θυμάται και τα καλοκαίρια στη θάλασσα τις παρέες
με τις κοπέλες κάθε μια χάθηκε όλες στην ανωνυμία μια Ελενη με μακριά μαύρα μαλλιά
μια Κωνσταντινα με ωραίο χαμόγελο που να τρώνε τις μέρες τους κοίταξε το μεγάλο
ρολόι στον τοίχο απέναντι απ' τ ' ανατολικό παράθυρο η ώρα πέρασε ο Αιγισθος δεν
γύρισε φοβήθηκε μήπως του'στησαν ενέδρα και τον ξεκαναν άκουσε τη φωνή του Ορεστη
πηγε στο παράθυρο είδε το παιδί έπαιζε μ'αλλά παιδιά κλωτσουσαν μια μπάλα πολύ ζωηρό
αυτό το παιδί την είδε και την χαιρέτησε ένιωσε μέσα της λύπη τι θα συμβεί στο μέλλον
πιασμένοι σφιχτά στο δίχτυ της Ιστορίας
.
.
.
Φουστινες,το συμμετρικο αρωμα του αγρου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
υπεροχο λεπτο αρωμα
που διαλυει το φως
.
.
ανθη ροδακινιας-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ανθη ροδακινιας ραντιζουν τον.υπνο σου
μ'ολοασπρα ονειρα
.
.
νυχτωνοντας στο λιμανι-Αστακος[2009]-Αστακος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο Οδυσσεας αγγιζοντας με το βλεμμα του τη βαρκα τη μεταμορφωσε σε ταξιδι
.
.
εντυπωσεις παρα θιν αλος-στα Βαρκα-Αστακος[2009]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[περισσοτερες φωτογραφιες στο facebook μου Christos Couvelis]
εντυπωσεις παρα θιν αλος
παρα θιν αλος το αναγλυφο πατημα του γλαρου στην αμμο,οριο στεριας και νερου,
το λαμπερο πλαγιασμα του φωτος,οι μορφες των τυχαιων συμπτωσεων, στη δια-
φανεια η ελαχιστη αισθητικη
.
.
η Υπεροχη Χρωματικη Παρουσια του Τοπου μου-Ξηρομερο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[περισσοτερες φωτογραφιες στο facebook μου Christos Couvelis]
η Υπεροχη Χρωματικη Παρουσια του Τοπου μου
η υπεροχη μεταφυσικη περιεργεια του χρωματος.στο καταπληκτικο εργοστασιο
της Φυσης.Το Προσωκρατικο Περιβαλλον.η Ουσια.η Πρωτη Αρχη.το Ειναι.
εσενα με ποση συμμετρια να σε δωρισω
και ποση ομορφια;
χιλια ματια χιλιες αισθησεις δεν φτανουν.
Χρωμοφορος ο Τοπος μου.
Αξιον Εστι η Ωραιοτητα
.
.
.
HyperSpace Construction-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ελλειψοειδες Λογου-χ.ν.κουβελης
a color of words like greek sea
about trigonal fishes
a geometry Ουτοπια
in orange tree and in olive tree
Υπερουσιον Φως
fragments ανθεων
ο αερας
a finger touches the tranparent waters of bird voices
a mixing Infinity and limited ο Χρονος
in word mirror an apple is reflecting
θαλασσινης αμμου shapecolors
.
.
.
Constructions-XXI-2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Construction XIX-2μ χ 4μ--χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 1-2-3
αρχαικο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 1-2
VOICES POEMS-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-1-
a tree of thoughts is your senses
a screen full same persons
without an word about the silence
straight lines of the labyrinth
what version are you
want to create
it seems to be
clear water
a look to transform
it is not
obvious what motivates routine
a politic
needs to fit
a visible real thing
a machine reflects machine
size of art is size of man
to test if one equals zero
this action is praxis
equivalent of some
techniques
and construct a corresponding society
where the truth is real
function
'' person to person ''
there are sequences converging nowhere
then
we are discussion ' s
.
.
-2-
a bird into words flights
and the moon is climbing on the motor of the kid
in blue shirts
the sea is a minimalist icon from a fish
language is rhetoric
about many logos
among answers
is fake
to transform an ideologie
into massive uncorrect proofs
near the nothing is everything
a language is a house of ideas
for men
and for various systems towards you
angaint
learn and speak outward
noone voice off
nowhere silence
nobody noone
look into your words
near the syllabes
there is
searching
find a
person without falsh responses
between actions
into truth
blue color
says
Dykkeosyni
.
.
.
VOICES POEMS-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
[Κβαντικη Παραλλαγη]QUANTUM ALTERATION
-1-
a tree of thoughts is your senses a screen full same persons
without an word about the silence staight lines of the labyrinth
what version are you
want to create it seems to be
clear water a look to transform it is not
obvious what motivates routine a politic needs to fit
a visible real thing
a machine reflects machine
size of art is size of man
to test if one equals zero
this action is praxis equivalent of some
techniques
and construct a corresponding society where the truth is real
function '' person
to person''
there are sequences converging nowhere then we are discussion ' s
.
.
-2-
.
,
a bird into words flights and the moon is climbing on the motor of the kid
in blue shirts
the sea is a minimalist icon from a fish language is rhetoric
about many logos among answers is fake
to transform an ideologie
into massive uncorrect proofs
near the nothing is everything
a language is a house of ideas
for men and for various systems towards you
angaint learn and speak outward noone voice off
nowhere silence
nobody noone
look into your words
near the syllabes
there is searching find a
person without falsh responses
between actions
into truth
blue color says
Dykkeosyni
.
.
.
Construction XXIII-2μ χ 4μ--χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Δημητριος ο Φαληρευς-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Δημητριος ο Φαληρευς-χ.ν.κουβελης
ο διορισμενος στεητμαν του Κασσανδρου στην Αθηνα Δημητριος
πληρουσε ολα τα προσοντα του Πλατωνα
Φιλοσοφος Κυβερνητης
και σε πολλα εξωραισε την πολη
τοσον δε δημοφιλης ηταν που οι Αθηναιοι-που ευκολα διολου
δεν κολακευουν-του αφιερωσαν 360 ανδριαντες οσες οι μερες
του χρονου να τον τιμησουν
στα χρονια που τη Μεγαλη Αυτοκρατορια του Αλεξανδρου μοιραζαν
-τι μοιραζαν τεμαχιζαν-με Εμφυλιους και Δολοπλοκιες οι Επιφανεις Επιγονοι
απο αυτη τη δοξα και την υστεροφημια ηρθε να τον αποκαθηλωσει
ενας αλλος Δημητριος ο Α' ο Πολιορκητης γιος του Αντιγονου του Μονοφθαλμου
τοτε αυτος κατεφυγε σ'αλλον συμμαχο τον Πτολεμαιο Α' στην Αλεξανδρεια
εκει δικο του εργο η φημισμενη Βιβλιοθηκη και με μεγιστη σχολαστικοτητα
ασκησε την Γραμματικη και την Φιλολογικη Επιστημη
και επιπλεον την Αποκωδικοποιηση των Ιερογλυφικων επιμεληθηκε
αλλ'ουτε απ'εδω γλυτωσε ο φιλοσοφος Δημητριος ο Φαληρευς
απο τους Εμφυλιους και τις Δολοπλοκιες των Σφετεριστων της Εξουσιας
ενας αλλος Πτολεμαιος ο Β'-μη οντας πια αρεστος στο Νεο Καθεστως-
τον εξορισε στην Ανω Αιγυπτο
εκει το 283 π.Χ ενα φιδι-απ'αυτα τα δηλητηριωδη π'αφθονουν στην περιοχη-
τον τσιμπησε κι ετσι αφησε αυτον τον μικροψυχο και ματαιοδοξο κοσμο
που δεν χρειαζεται κι αναγκη δεν εχει καθολου τους φιλοσοφους
.
.
.
Construction XXIX-2μ χ 3μ--χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[ΑΣΕΛΓΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ Η ΠΟΙΗΣΗ]
abouts arounds-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
a ping pong
truth faux
scene en mise
illusion
myth history
inversion
face to face words
more sea rythms
fish words
flighting light boat
mesuring
symphony airs
.
.
.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
In City Athens Impressions-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
In City Athens Impressions
[στο Μοναστηρακι στην Ερμου στο Συνταγμα]
ΚΛΙΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ-χ.ν.κουβελης
στην Ερμου.ωρα 12:33 καποιος τον ρωτησε
-τι ωρα ειναι;
-Χρονος Αοριστος -απαντησε
αν απαντουσε-Χρονος Μελλοντος-ισως,τον ικανοποιουσε,
του εδωνε ελπιδα,προσδοκια
αν του απαντουσε-Χρονος-παρελθοντος-τοτε τον βυθιζε στη μνημη
μεχρι το Συνταγμα ανεβαινοντας συλλογισθηκε τον Χρονο
στα ζωα στα φυτα στις πετρες π.χ σ'ενα βοτσαλακι σ'εναν μικροσκοπικο
κοκκο αμμου κυλαει ο Χρονος διαφορετικα
στους ανθρωπους ενα αλυτο προβλημα,σημερα αυριο χθες
ενας ανθρωπος περασε,ηρθε απο μπροστα του ,περασε διπλα του,σχεδον
τον αγγιξε,και χαθηκε πισω του
τα χαραχτηριστικα του,υψος,χρωμα μαλλιων,ματιων,ρουχα,φυλο,ηληκια
για την ιστορια του,τη προσωπικη του ζωη,τα γεγονοτα που τον διαμορφωσαν
εχει πληρη αγνοια
απλα ενας ανθρωπος,ενας αριθμος,ενα συμβολο,μια ιδεολογια
ενα Ειναι Καπου
με ποση αγνοια και ποση ασαφεια δημιουργηται η κοινωνια και
θεσπιζονται τα πολιτευματα
εδω στην οδο του Κερδωου Ερμη οι ανθρωποι συναλλασονται
ποιες σκεψεις τους ενωνουν και ποιες τους διαχωριζουν
ποια ενδιαφεροντα
ποια ελξη ποια απωθηση
καποιος αλλος[η' ο ιδιος ανθρωπος]τον ρωτησε
-τι ωρα ειναι;
-12:52 Πραγματικος Χρονος-απαντησε
στα ματια του αλλου ειδε τη δυσπιστια
.
.
.
κλαδι ανθισμενης κορομηλιας-στον κηπο μου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τα αγαπημενα δεντρα με τα οποια μεγαλωσαμε
ποση λευκοτητα αντεχει η παιδικη μας ηλικια
.
.
.
Αθηνα-Athens-οδος Αθηνας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αθηνα-Athens-Μοναστηρακι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αθηνα-Athens-Ομονοια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αθηνα-Athens-πλατεια Δημαρχειου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αθηνα-Athens-Συνταγμα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
βλεμμα Υπεροπτικον-χ.ν.κουβελης
βλεπω σημαινει επεμβαινω
βλεπω σημαινει γνωριζω
βλεπω σημαινει ερευνω
βλεπω σημαινει σκεφτομαι
η αποξενωση η αλλοτριωση η μοναξια
ειναι απαραιτητη η υπαρξη του ανθρωπου;
ανυδρη Ομονοια
ερημα Χαυτεια
πολιορκημενη Αθηνας
απελπισμενη Σταδιου
ασυναρτησια σωματων
σινεμασκοπ αιχμαλωτησιων
κουαρτετα ανωνυμιας
εκπτωση λεξεων
ποια θολη πραγματικοτητα και Ιστορια
η μεταφυσικη των γελοιων μοντερνισμων
.
.
.
woman awakening -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ -Σεληνοφως-χ.ν.κουβελης
λεξη τη λεξη το φεγγαρι
στο επικλινες τ'ουρανου
κυλησε τη σφαιρα του
απο δω εμεις ειδαμε
τη σχισμη του να χανεται
οπως κοριτσι κρυφτηκε ντροπαλο
οταν κυνηγηθηκε
στα νερα του καθρεφτη
το προσωπο της
.
.
Το φεγγαρι γραφει λεξεις
φωτεινους δρομους στα κλαδια
των δεντρων
βγες εξω να διαβασεις
πριν σβηστουν και πανε
.
[ απο τα ''Λυρικα'' ]
.
.
.
ΑΝΟΙΞΗ ΑΝΟΙΓΩΝΤΑΣ
ΑΝΟΙΞΗ ΑΝΟΙΓΩΝΤΑΣ
λουλουδια της ανοιξης-Μαχαιρα-ο τοπος μας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η ανοιξη παντοτε ερχεται με την πανοπλια των λουλουδιων της
πνευμα της πεταλουδας κοντα στο λιγοστο χορταρι αναδευει
.
.
ανθισμενη αγραπιδια-στη θεση Παναγουλα-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η ασημαντη ομορφια
που διανθιζει στο απειρο
τη λευκη χειρονομια του δεντρου
.
.
.
Ezra Pound poet-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΑΠΡΕΠΗΣ ΠΟΙΗΣΗ-χ.ν.κουβελης
μονεταρισμοι
μονεφακτουρες μονεΙδεασμοι
ηληθιες επαναστασεις
ρητορειες φαυλων δημαγωγιες
.
.
.
Vladimir Mayakovsky-Βλαντιμιρ Μαγιακοφσκι-poet-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Με τα Γεγονοτα της Ιστοριας ο καυγας-χ.ν.κουβελης
Εγω ο ανωνυμος Βλαντιμιρ Μαγιακοφσκι
εκπυρσωτης λεξεων και αιρετικος επαναστασεων
συνεχιζω στον αιωνα τον καυγα
.
.
.
A Pop Big.Apple-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Platon's Cleanness -χ.ν.κουβελης
a praxis of a red apple
in the east fence of garden
sketching the stereos of Platon
in the bee's thoughting of
in rythming light noon
the ping pong of clean air
a color birds choreography
με μια πραξη το κοκκινο μηλο
στον ανατολικο φραχτη του κηπου
σκετσαρει τα στερεα του Πλατωνα
στους συλλογισμους της μελισσας
σε ρυθμικο φωτεινο μεσημερι
μεσα στο πινγκ πονγκ του καθαρου αερα
μια χορογραφια εγχρωμων πουλιων
.
.
.
Mississippi Muddy Waters-bluesman-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
I GOTTA THE BLUES-χ.ν.κουβελης
THE LONG DISTANCE OF A BLUE'S CALL
TO ALL US
.
in muddy waters howlin' wolf is moaning
tonight
night time is the right time
hey,good lookin'moon
with spoonful eats diamonds drops
of light
Good morning fleeting frogs
Keep it for yourself to sleep
a pleasant waking
a careless moon in river
in lake
in sea
I can't understand time-play
the goat of the sky is crying
I'm a lonely man
what's gonna happen to cosmos
Bring it,the day
little day how old are you
Good morning little schoolgirl butterfly
I am working muddy waters
in all revolutions of your mirrors
I shall not moved from my home
Use sea to help me
The word :''A Rolling Stone Is The Sun''
in my mouth-phonica,hear it and hold it
early one morning a rossignol sings springtimes
She is nineteen years old white water-flower
I got my language working and
I'm calling the birds,those walking thru the air
''You can't loose what you never had''
forty days and forty nights
my heart working in guitars of trees
I am a Man before the sea
picking waves of light all day
all time
This is Truth
The Time Truth
of the Man
I me
You you
Us
.
.
All- Cosmos- Truth
.
.
.
I GOTTA THE BLUES
.
What about dark darking working class waters?
ενας ανθρωπος,ηρθε εν τη ερημω
και περασε,οπως πουλι περναει ανατολη / δυση
πετωντας κατω στη γη τη σκια του,
χαραζοντας το προσωπο του
What about Mississippi working class Muddy Waters,my friend ?
.
I GOTTA THE BLUES
.
I'm A Lonely Man
ενας ανθρωπος κυνηγηθηκε σ'ολα τα μηκη και τα πλατη
του κοσμου,τον στριμωξαν,ηταν πολλοι, τον επιασαν,τον
βασανισαν,δεν κατεδωσε κανεναν απο μας,του χρωσταμε
τη ζωη μας,κι ας ηταν ενας ταπεινος back-door man
.
μια χορδη ξεκουρδιστη,ενας λαιμος απο σπασμενο μπουκαλι
μπυρας,a bottle-neck,μ'αυτον αγγιζαν τις χορδες,in blue bluesing,
ενα boom n' boom boogie-ing,like a howlin'wolf η φωνη in muddy
waters outdoors,Big Mama I gotta the Blues
.
BLUES moving in COLORS BLUEING BLUES jing booming awards to heaven
ZiggZAGing a voiced EMOTIONAL crying and laughing arounds bodies
HEARTS you I swing away
From moneyless life lives
LIKES no-ones beings
Human forming sax mouths
Phonografy run into souls
Boom booming rhythms
RHYTHMING TIME towards
Back to forwards music
FUGA Spaceing letters simpling a sample cool hot
Condintions all OVER LEVELS
raw ripping up down run flights sostenuto landscape
ADAGIO jazz jazzed bluesing
VOICED BLUES
.
walk-into-outs wayward
persistent sketches of quiet night sextets
big red cool autumn escapes
people in southside street all world
in morning mist a cry about no-man
I got blues rhythm
moving kind of blue trumpet
shake lady once I loved you
I swing for sale
what is that thing called poverty
I'll remember the feeling of blues in April
say it over and over again my foolish heart
subconscious guitar voice suite to be
the birth of the waters blue symphony of moon dreams indroitus
enfant picolo pesos 'n' boogie conception
the say it's wonderful in a sentimental mood
epistrophy in suburban raggy waltz
strange fruit rockin' in rhythm
just blues Friday Freedom swing low my heart
chord-change freebob miles muddy fusion modals
now know it's big biggest orange coolin' bluein' time
you can see 'n' feel
quintet word sounds for man winds
we walking miles muddy
.
in the Summer He is recording
in synonyma of Mississippi Muddy Waters
''America,Where is She?''
Look at this lonely and frozen butterfly
''I'm Me
I'm real
I'm human''
I,aLL US A uniVERSE
THE SRACE
ThE tiME
I aM
A ROADhouse BLUes
''taxi Taxi''
the car is roaring in TV SHoW
deep down
Can You breathe
?
FREEdoM
turns all around
NoThIng OFF
all αRοUND
Life eFFet
Life
I'm TALkINg IN yOu
YoUr selF
It IS THe World
mY SELf
.
.
.
Abstract Geometricous-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
η μεταφυσικη της ελληνικης γλωσσας-χ.ν.κουβελης
νωπος ηχος νοτιος σ'επικλινες κιτρινης
ακοης που'χει η διαφανεια των λεξεων
ορατη θαλασσα γλωσσα
σωμα γελαστου νερου
κι εκει στα δαχτυλα φρεσκοπλυμενες πεταλουδες
σταγονες ηλιου πλαθουν το μεσημερι μεταφυσικο
ιδεα χλοερου ανεμου
γεωμετρικη ευηχη λεξη
.
.
.
ON-IN WOMAN-χ.ν.κουβελης
in/on into/out towards fromwards between
insights thinging of
η συμμετοχη του αορατου η ενδιπλωση[αναδιπλωση/εκδιπλωση του αφατου
ο εκλεκτικος ελκυστης του απροσδιοριστου
η εκδηλος υπεκφυγη της αθωοτητας
το εξαισιον α-τελες in seduction η απορρυθμιση της ηθικης η ακριβης ωρα
της αντιστροφης εντροπιας το λαμπρο
εφελκυμο της υλης η γεωμετρικη τοπολογια
της ορασης το εγγενες αυτο-αυτο ειναι εκει που αυτο ειναι -η πληθωριστικη
ακριβολογεια του ελαχιστου-το ευ δεινον της δημιουργιας-
η ρυθμικη υπεραπλουστευση
.
.
.
Δοξα σοι η Αγορα-χ.ν.κουβελης
η Αγορα βιοτεχνια Δημοκρατιας -λεω λεγεις λεω/ακουω ακουεις ακουω/
κρινω κρινεις κρινω/κρινομαι κρινεσαι κρινομαι/ συνεχεις προεκτασεις λογων/
διακλαδωσεις σχεσεων-εγω εσυ αυτος εμεις εσεις αυτοι ολοι/ορεγομαι κατα
φυσιν την κοινωνιαν-την Πολιτειαν-συνομιλια/συνθεσις-φιλοτης-στην Αγορα-
η Αλγεβρα της Αγορας:αντιμεταθετικοτητα:ο Α με τον Β με τον Γ-ο Β με τον Α
με τον Γ-ο Γ με τον Β με τον Α-ο Α με τον Γ με τον Β-...-μεταβατικοτητα :ο Α με
τον Β ,ο Β με τον Γ ,τοτε ο Α με τον Γ - προσεταιριστικοτητα:ο Α με τους Β και Γ
τοτε ο Α με τον Β και ο Α με τον Γ-η Αντιστηξη της Αγορας:πολυφωνια/συγκλι-
νουσα ακολουθια λογων/η οργανικη συνεκδηλωση δια-φωνιων/η Αρχη της Δια-
τηρησης της Κοινωνιας/η Αντιστροφη Εντροπια/Συν-Υπαρξη σε Πλατωνικους
Διαλογους:να εξετασουμε τι ειναι το Α,ειναι Β ; η' μηπως δεν ειναι Β;αν ειναι Β
τοτε ειναι Γ; η' οχι Γ;...αν δεν ειναι Β τοτε ειναι Δ;η' οχι Δ;.../ η μαιευτικη Μεθοδος
της Δημοκρατιας/η ατερμονη αντιφατικοτητα/Συμπτωσεις-Ασυμπτωσεις-Συμ-
πτωσεις/Δοξα-ΑντιΔοξα/Δοξα σοι η Αγορα
.
.
.
Abstract in Reflexions-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
συν-τονισμοι-χ.ν.κουβελης
ενα πληθος γλαρων η λευκοτητα
μπροστα στον καθρεφτη αντιστρεφει τον χρονο
σ'ενα ρομβο συμμετρια λεξεων
απειρη αιωρηση σωματος
στο διχτυ των φυλλων
το πρασινο εσυρε κυκλο με τον διαβητη του κιτρινου
η διαφανεια ισορροπει στο λευκο σεντονι του αερα
με τετραγωνα γαλαζια
η επιδερμιδα της επιθυμιας σε τονισμους βιολοντσελου
το σωμα της φωνης
ο χρονος στους κυβους της θαλασσας
στα χρωματα τα βηματα των νερων
σε σχηματα πουλιων οι οφθαλμοι
με τους ελικες του αερα το φως αποτειχιζει το τοπιο
το σωμα πεταλουδας σε σι ελασσονα συμμετρια
στ'αριστερο χερι της αγριας μεντας
.
.
.
ανοιξη ανοιγει-χ.ν.κουβελης
τωρα,ανοιγεις και βλεπεις τη πεταλουδα
ολο να πεταει και να πεταει
και μια στιγμη να στεκεται αιωρουμενη
κι απαλα ν'ανοιγει το κοκκινο το κιτρινο
ολα τα χρωματα στο καθαρο φως
ν'ανεβαινουν μιας αεικινητης ανοιξης
ανοιγει-ανοιξε-ανοιξη να πνεει
.
.
.
Abstract Geometricous-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΑΜΕΤΡΟ ΚΑΛΛΟΣ ΥΠΕΡ-χ.ν.κουβελης
a full moon is rising from yellow
και μιλησε everything is you
η θαλασσα γαλαζιοι κηποι
and then went down to
η θαλασσα ειναι οι γαλαζιοι κηποι
and an apple in
a side of airy waters
και τα γεωμετρικα μοτιβα
σ' αρχαιο ελληνικο θεατρο
ενα πληθος γλαρων
να μετρησουμε τα κοκκινα τριανταφυλλα
ρα η γυναικα , η γλυκοφωνησα τωρα ηχει τις ωρες
ελαχιστο βλεμα
η εικονα των λοφων στο ξυλο αντηχει
αηχος συλλεκτης φυλλων
ο ποιητης υπολογισε το απειρο.
κέκλυτέ μευ μύθων
ἀμφὶ δέ μιν λύκοι ἦσαν ὀρέστεροι ἠδὲ λέοντες,
να γνωρισουμε εναν ανθρωπο πως μας βλεπει
Καθισαμε
ειπαμε πολλα
να μην σκεφτονται ολοι με τον ιδιο τροπο
αλφαβητικα γαρυφαλλα
ὣς ἄρ᾽ ἐφώνησεν
λίγ᾽ ἄειδεν
ακουστηκε λογος
Let's discover a system among us
unknown words
τα ορυχεια των ανθρωπων
a lot of people
οι λεξεις ελληνικες
τα ορυχεια των λεξεων
αμφιβληστροειδης διαφανεια αερα
νερα from blue gardens
αμετρο καλλος
Υπερ
.
.
.
Αχιλλεας-Αχιλεας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΑΧΙΛ[Λ]ΕΑΣ-χ.ν.κουβελης
Αχος+ιλλω->Αχιλλεας με δυο λαμδα
απ'τα βασανα περιπλανομενος
Αχος+λεως->Αχιλεας μ'ενα λαμδα
αυτος που στους λαους στους εχθρους προκαλει βασανα->ο ανικητος
διδασκε στη Βρισηιδα τα ελληνικα ο Αχιλ[λ]εας και της εξηγουσε την ετυμολογια
του ονοματος του
αγνοουσε πως ο Χρυσης ηταν στο δρομο προς τον Μυκηναιο
Αγαμεμνονα και τι θα επακολουθουσε απ'αυτη τη συναντηση
πως απ'το ελληνικο λεξικο θ'ανασυρονταν στη πληρη εννοια της
η λεξη ''μήνις''
μήνις θηλυκό (της μήνιος και μήνιδος)οργη θυμος
και φυσικα πληρως αγνοουσε τους 15.693 στίχους
.
.
.
πεταλουδα στο κηπο μου-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης
η πεταλουδα στο κηπο μου-χ.ν.κουβελης
Εμπρος μπηκε ο Μαης με βημα ταχυ
Χαιρε Συμμετρια
Χαιρε Αεικινητον Θαυμα
Χαιρε Ωραιοτητος Φανερωσις
εις ονειρον ολιγον πριν του ξυπνηματος μελισσα υπνωτουσα ειδεν
υπεροχην εις συμμετριαν πεταλουδαν και εθαυμασεν αυτην
ερωτωσα δεν αυτην '' ποια η σου ωραιοτης ; '' εκεινη δε απαντησεν
''εν παραδειγμα εγω ειμι εις την Πραγματειαν περι της Αισθητικης του Πλατωνα''
τωρα εις το φως η πεταλουδα
πραγματοποιημενη Ιδεα εις τον αερα και τα χρωματα
ΥπερΩραιοτης αιωρουμενη
.
.
.
η Μινωικη Φαιδρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΦΑΙΔΡΑΣ-χ.ν.κουβελης
ανοικτο παραθυρο ανατολικα
νυχτα πανσεληνος
πυγολαμπιδες στον κηπο
η Φαιδρα ''τ'αηδονι αποψε τονιζει τις ωρες.καποτε στα μαλλια ειχα τριανταφυλλα.
απο τη μανα Πασιφαη κληρονομησα το παθος.με τις κοπελες μαζευα κροκους"
στο γυαλι το χρυσοψαρο λαμπηριζει αμετοχο
ακουει τ'αλογα στους σταυλους ανησυχα
χτυπουν τα ποδια στο χωμα
στο θεατρο φορουσε ενα κοκκινο φουστανι
ηταν νεα και ωραια
"εισαι φωτια και μ'εκαψες''ακουσε τα λογια στ'αυτι της
ψευτικα κι απατηλα που λησμονηθηκαν
ποσο τολμηρη μπορει να'ναι μια γυναικα οταν θελει τον αντρα
κι αυτη εξευτελιστηκε
την κατηγορησε διαστραμενη
δεν της εμενε αλλο παρα να τον καταδωσει
να τιμωρησει την νεανικη αλλαζονια
κοιταζει στον καθρεφτη το προσωπο της ''το προσωπο μου μασκα'' κραυγης
''το σφριγηλο σωμα καταρρεει η λαμπερη απαλη επιδερμιδα θαμπωνει και σκληραινει ''
το αντρικο σωμα πεφτοντας τσακιστηκε στα βραχια
τ'αλογο χλιμιτριζοντας αγριεμενο εξαφανιστηκε
''δεν ωφελει να λυπασαι αφου τιποτα δεν μπορεις να εμποδισεις''
πρεπει να ξεχασει
δεν χρειαζεται να προκαλει την κοινη γνωμη
ενα ατυχο γεγονος ηταν
περασε
πες πως πληγωθηκε ο εγωισμος της
ανοιχτο παραθυρο ανατολικα
περασμενη νυχτα πανσεληνος
πυγολαμπιδες στον κηπο
''τ'αηδονι αποψε τονιζει τις πτυχες της ιστοριας μου''
την υποθεση της
.
.
.
ο Φιλοκτητης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Λήμνου..
βροτος..
Νεοπτόλεμε..
νόσοῳ καταστάζοντα ..πόδα
νευροσπαδὴς ἄτρακτος
εἰλυόμην, δύστηνον ἐξέλκων πόδα,
ἐμηχανώμην
πέτροισι πέτρον ἐκτρίβων ὦ φέγγος ὕπνου διάδοχον τό τ᾽ ἐλπίδων
ἄπιστον οἰκούρημα παρόντα καὶ ξυνωφελο στρατηλάται.
ἀλλ᾽ εὐγενὴς[1]
χαραζε με σκληρο μεταλλο τις ελληνικες λεξεις στις πετρες
ολο το νησι το γεμισε μ'αυτες τις επιγραφες
ενιωθε λιγοτερη τη μοναξια και τη πικρα παρατημενος απο τους συντροφους
δεκα χρονια εκανε αυτο
η σκια του παραμορφομενη στο γυμνο τοπιο του βαραινε τις μερες
ηξερε πως καποια στιγμη θα του ζητησουν το τοξο και τα δηληριασμενα βελη
θα τον παρακαλεσουν θα τον προσφωνησουν Ελληνα θα του τονισουν το χρεος του
θα τον δελεασουν με το μεγα κλεος του ηρωα
κι αν ενδωσει δεν θα'ναι γι' αυτες τις ματαιοδοξιες
αλλα επειδη κουραστηκε να θελει την εκδικηση τοσα χρονια
τα γραμματα στις πετρες πολυ περισσοτερο τον ενδιαφερουν
εκει σταζει το πυον απ'τις πληγες του και στο νησι συνεχεια φυσαει
και δεν μυριζουν
συνειθισε πλεον
ας κερδισουν αυτοι δεν τον νοιαζει
σε καθε εναν αρμοζει η δυσωδια του
Υβρις Ατις Νεμεσις Τισις
.
.
.
σημειωσεις:
-1-Φιλοκτητης του Σοφοκλη
.
.
.
Καλυψω και Οδυσσεας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Καλυψω και Οδυσσεας
[σε στιχους της ραψωδιας ε' της Οδυσσειας του Ομηρου]-χ.ν.κουβελης
η πότνια νύμφη
τον βρηκε στ'ακρογυαλι δακρυσμενο
η νοσταλγια της πατριδας και το σπιτι του
τον βασανιζε κι αναστεναζε
και να'χει την ομορφη νυμφη τη νυχτα και να την απολαμβανει
δεν τον συγρατουσε σ'αυτο το νησι του Ιονιου
και τ'αλμυρα του δακρυα κυλουσαν ποταμι στην απεραντη
θαλασσα
[τὸν δ᾽ ἄρ᾽ ἐπ᾽ ἀκτῆς εὗρε καθήμενον· οὐδέ ποτ᾽ ὄσσε
δακρυόφιν τέρσοντο, κατείβετο δὲ γλυκὺς αἰὼν
νόστον ὀδυρομένῳ, ἐπεὶ οὐκέτι ἥνδανε νύμφη.
ἀλλ᾽ ἦ τοι νύκτας μὲν ἰαύεσκεν καὶ ἀνάγκῃ
ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι παρ᾽ οὐκ ἐθέλων ἐθελούσῃ·
ἤματα δ᾽ ἂμ πέτρῃσι καὶ ἠιόνεσσι καθίζων
δάκρυσι καὶ στοναχῇσι καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἐρέχθων
πόντον ἐπ᾽ ἀτρύγετον δερκέσκετο δάκρυα λείβων]
κι εκεινη η ομορφομαλλουσα του'πε αυτα τα φτερωτα λογια
κανενας δεν σε κρατα αν εσυ δεν το θελεις
ουτε τα καλλη γυναικας ουτε τα μεθυστικα αρωματα
και τα αραχνουφαντα ρουχα και τ'ασπρα μπρατσα της
που τις νυχτες σε κλεινουν
ουτε οι ηχοι των κρυσταλλινων νερων
ελα,και φκιαξε γερη βαρκα να γυρισεις σωος στο σπιτι σου
κι εγω θα σου βαλω νερο να ξεδιψαζεις και φαι να'χεις να τρως
κι ακομα και κοκκινο δυνατο κρασι να ευφρανθεις
να δυναμωσεις γιατι με τη θαλασσα μεγαλο αγωνα θα'χεις
και ρουχα θα σου'χω ν'αλλαξεις σαν θα βραχεις
κι ανεμος θα σε σπρωχνει ευνοικος στα δικα σου μερη
και τ'αστρα στον ουρανο θα δειξω να σ'οδηγησουν αλανθαστα
οπως παντα βοηθουν τους ναυτικους
["κάμμορε, μή μοι ἔτ᾽ ἐνθάδ᾽ ὀδύρεο, μηδέ τοι αἰὼν
φθινέτω· ἤδη γάρ σε μάλα πρόφρασσ᾽ ἀποπέμψω.
ἀλλ᾽ ἄγε δούρατα μακρὰ ταμὼν ἁρμόζεο χαλκῷ
εὐρεῖαν σχεδίην· ἀτὰρ ἴκρια πῆξαι ἐπ᾽ αὐτῆς
ὑψοῦ, ὥς σε φέρῃσιν ἐπ᾽ ἠεροειδέα πόντον.
αὐτὰρ ἐγὼ σῖτον καὶ ὕδωρ καὶ οἶνον ἐρυθρὸν
ἐνθήσω μενοεικέ᾽, ἅ κέν τοι λιμὸν ἐρύκοι,
εἵματά τ᾽ ἀμφιέσω· πέμψω δέ τοι οὖρον ὄπισθεν,
ὥς κε μάλ᾽ ἀσκηθὴς σὴν πατρίδα γαῖαν ἵκηαι,]
.
.
.
.jpg)
Abstract in Reflexions-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Αυτα ακουστηκαν εδω-χ.ν.κουβελης
σε κηπο καρποφορων δεντρων μετρα τις εισπραξεις του
με μονεδα πυγολαμπιδων
ξεσπασε η ψυχη του με Θεωρηματα Υπερβολικης Γεωμετριας
επιδεξιες πτησεις γλαρων εξισορροπουσαν την λευκοτητα
ο λοφος και λιγοστα δεντρα
προσωπεια κορυδαλλων κρεμασμενα στις ελιες.
ρωτησε για τα αινιγματα των κοχυλιων
πληθος οστρακων σχηματιζε το προσωπο τους
σχηματα πουλιων και
αντικατοπτρισμοι νερων στο λευκο.
ετρεξαν πισω απο μια πεταλουδα να την πιασουν
μεσα στο φως
τωρα τα φυλλα της ελιας ξεφυλλιζει ο ηλιος
ο καθρεφτης δεχτηκε τη φωνη τους
απεναντι απ'το λοφο ανηφοριζε το φεγγαρι
με ελαχιστα λογια αυτοι οι ανθρωποι ντυνουν
τα συναισθηματα τους
στα ερωτηματα μας το βουνο αντηχουσε με σιωπη
Ο Godel σε σταση προσωπογραφιας συνομιλει με τον Πλατωνα
Θεμα:''Η Προοπτικη της Μη-Πληροτητας των Ιδεων''
στην Ομηρου Οδυσσεια
βρηκαμε τα σχηματα των ψαριων στα διχτυα μας
εδειξε γυρω
τοσα πολλα σχηματα φυλλων και τοσα ειδη φυτων στο φως.
σκορπισε λογους αγαθους κι ωφελησε πολλαπλα
χωρις να δεχθει ανταμοιβη
συνομιλησε με τα πουλια,
αυτο φαινεται απ'το πως προφερει τις λεξεις στη φωνη του
μια γεωμετρια του ελαχιστου η θαλασσα με την αρμυρα της μεταφυσικης
ενρινος ανεμος τον εφτανε
η φωνη η φωνη η φωνη
στο φως ειμαστε πιο φωτεινοι στη διαιρεση του σωματος
και δειχνοντας μας το τοπιο ,τη θαλασσα ,τα δεντρα και τα πουλια ,
τον ακουσαμε να λεει:
''να τα μοιρασεται ολα αυτα δικαια''
Αυτα ακουστηκαν εδω
.
.
.
.jpg){kind=spacer}
το επισοδειο με τη Μελανθω
[Ομηρου Οδυσσεια ραψωδια τ',65-88]-μεταφραση χ.ν.κουβελης
ἡ δ' Ὀδυσῆ' ἐνένιπε Μελανθὼ δεύτερον αὖτις·65
"ξεῖν', ἔτι καὶ νῦν ἐνθάδ' ἀνιήσεις διὰ νύκτα
δινεύων κατὰ οἶκον, ὀπιπεύσεις δὲ γυναῖκας;
ἀλλ' ἔξελθε θύραζε, τάλαν, καὶ δαιτὸς ὄνησο·
ἢ τάχα καὶ δαλῷ βεβλημένος εἶσθα θύραζε."
τὴν δ' ἄρ' ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς· 70
"δαιμονίη, τί μοι ὧδ' ἐπέχεις κεκοτηότι θυμῷ;
ἦ ὅτι δὴ ῥυπόω, κακὰ δὲ χροῒ εἵματα εἷμαι,
πτωχεύω δ' ἀνὰ δῆμον; ἀναγκαίη γὰρ ἐπείγει.
τοιοῦτοι πτωχοὶ καὶ ἀλήμονες ἄνδρες ἔασι.
καὶ γὰρ ἐγώ ποτε οἶκον ἐν ἀνθρώποισιν ἔναιον
ὄλβιος ἀφνειὸν καὶ πολλάκι δόσκον ἀλήτῃ
τοίῳ, ὁποῖος ἔοι καὶ ὅτευ κεχρημένος ἔλθοι·
ἦσαν δὲ δμῶες μάλα μυρίοι ἄλλα τε πολλά,
οἷσίν τ' εὖ ζώουσι καὶ ἀφνειοὶ καλέονται.
ἀλλὰ Ζεὺς ἀλάπαξε Κρονίων· ἤθελε γάρ που. 80
τῶ νῦν μή ποτε καὶ σύ, γύναι, ἀπὸ πᾶσαν ὀλέσσῃς
ἀγλαΐην, τῇ νῦν γε μετὰ δμῳῇσι κέκασσαι,
ἤν πώς τοι δέσποινα κοτεσσαμένη χαλεπήνῃ
ἢ Ὀδυσεὺς ἔλθῃ· ἔτι γὰρ καὶ ἐλπίδος αἶσα.
εἰ δ' ὁ μὲν ὣς ἀπόλωλε καὶ οὐκέτι νόστιμός ἐστιν,
ἀλλ' ἤδη παῖς τοῖος Ἀπόλλωνός γε ἕκητι,
Τηλέμαχος· τὸν δ' οὔ τις ἐνὶ μεγάροισι γυναικῶν
λήθει ἀτασθάλλουσ', ἐπεὶ οὐκέτι τηλίκος ἐστίν."88
στον Οδυσσεα την επεσε η Μελανθω για δευτερη φορα
''ξενε,ακομα και τωρα εδω θα μας ενοχλας μεσα στη νυχτα
στριφογυρνοντας στο σπιτι και να παιρνεις ματι τις γυναικες
αντε παρε δρομο,ταλαιπορε,το φαι κονομησες
η' μηπως θελεις με τη σκουπα να πεταχτεις εξω απ'τη πορτα
αυτη αυστηρα κοιτωντας της μιλησε ο πανεξυπνος Οδυσσεας 70
''διαολε,γιατι ετσ'εδω μου μπαινεις με κακια διαθεση
γιατ'ειμαι βρωμικος κι ασχημα στο σωμα ρουχα εχω
ζητιανευοντας στη πολη απ'την αναγκη της πεινας
τετοιοι ειν'οι φτωχοι κι οι περιπλανωμενοι ανθρωποι
κι εγω καποτε σ'ανθρωπινο σπιτι εμενα
ευτυχης με πλουτη και συχνα εδωνα στον περιπλανωμενο
σ'οποιονδηποτε,οποιος και να'τανε και για οτι χρειαζονταν να'ρχονταν
και σκλαβους ειχα αμετρητους κι αλλα πολλα
που'χουν αυτοι που καλοπερνανε και πλουσιοι καλουνται
αλλα ο Διας ο Κρονιος με κατεστρεψε ετσι το'θελε 80
και τωρα προσεξε μηπως ποτε κι εσυ,γυναικα,χασεις ολη
την λαμψη,που σε ξεχωριζει μεσα στις σκλαβες
αν με σενα η κυρα θυμωσει και δυσαρεστηθει
η' ο Οδυσσεας γυρισει,οπως ακομα το ελπιζουν
κι αν εκεινος χαθηκε και πια δεν εχει γυρισμο
αλλα τωρα πια το παιδι σαν τον Απολλωνα ειναι,
ο Τηλεμαχος,απ'αυτον καμια μεσα στο σπιτι απ'τις γυναικες
δεν θα ξεφυγει ν'αυθαδιασει,επειδη ανηλικος δεν ειναι''88
.
.
.
Ella Fitzgerald-Jazzwoman-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
jazzing events-χ.ν.κουβελης
στους υπονομους των γεγονοτων ανθρωποι αποσπασματα διαθεσεων
εκμεταλλευσης υπεραξιας κυνισμου τιμη υπο μηδεν searching nothing
opposite happiness against minds
πυροβολισμοι συνειδησεων εγχρωμα αποτυπωσεων φωνη υπερδιπλουμενοι
φθογγισμοι jazzing roots directing blues into hearts little heavy life
.
.
.
towards color and into helix
light stories
make up transparent waters
flowering fish
rythm letter moving voice
cube trees
in motoring air Bach's fuga
.
.
.
Δηιανειρα και Ηρακλης-αρχαικα ζευγαρια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΙΑΝΕΙΡΑΣ-χ.ν.κουβελης
Τραχινα.απογευμα.3 Οκτωβριου 2014.απο το παραθυρο ο καμπος με
τις ελιες.τρικυμισμενες απ'τον δυνατο αερα.περα η θαλασσα.ενα βαθυ
γαλαζιο κομματι της.δυο κυπαρισσια σαν ορθια σπαθια σχιζουν τον αερα.
ενα πουλι περασε.ακουσε τη κραυγη του.ο ηλιος δινει σκληρες σκιες στα
πραγματα.εδω στο δωματιο.η Δηιανειρα μπροστα στον καθρεφτη.βαφει
με κραγιον κοκκινο τα χειλη.κατακοκκινα.σαν να σταζουν αιμα η' δηλητηριο.
''καποτε τα ματια μου ηταν ομορφα'' σκεφτεται.κοιταζει τα ματια της.''τωρα
θελω να τα κλεισω''.με ενα μαυρο μολυβι τα περιγραφει εντονα.''μασκα
εκδικισης η' ταπεινωσης''.ησυχια στο σπιτι.ο Υλος ελειπε.''τα παιδια μεγα-
λωνουν γρηγορα και θελουν να φυγουν.δεν τα χωραει το σπιτι.ο τοπος
τους φαινεται μικρος.μιζερος.ουτε ενδιαφερονται για τους μεγαλυτερους.
για τη μανα.η ζωη εχει τους δικους της κανονες.ειναι αδυνατο να τους
αλλαξεις''.πλησιαζει το προσωπο της στον καθρεφτη.''δυο καινουργιες
ρυτιδες.''τις αγγιζει.''χθες σχεδον δεν υπηρχαν.πως μαζευεται το δερμα
και διπλωνει''.πηρε την ενυδατικη κρεμα .με τα δακτυλα την απλωσε στον
λαιμο.''λαιμος κυκνου''.λαιμος κυκνου'' επανελαβε.τραγουδιστα.και γελασε
πολυ δυνατα.σαν να ραγισε ο καθρεφτης απο τη δονηση.θολωσε.''οταν ει-
μαστε νεοι ακουμε ομορφα λογια.που τα πιστευουμε.σαν διχτυ.παγιδα.μας
πιανουν.ελαφρες ανεμελες πεταλουδες.στις προσδοκιες τους.για ευτυχια''.
χαμογελασε.''γιατι τοση ερημια.γυρω μου.τοση μοναξια.σαν ολα,ανθρωποι
και πραγματα ,να αναχωρησαν.για παντα.κι ουτε που το καταλαβαινεις πως
μενεις μονος.ανεπαισθητα.σκιες μνημης.περιεργο ειναι πως εμειναν εδω
ετουτα τα λιγοστα.κι ο καθρεφτης;τι δειχνει ο καθρεφτης;μια γερασμενη γυναικα.ανισχυρη.ανημπορη.αδυνατη''.σταματησε .της φανηκε πως ακουσε
το γελιο της υπηρετριας στο διπλανο δωματιο.''εσυ εισαι Ιολη;''.φωναξε.δεν
πηρε απαντηση.συνηλθε.δεν μπορει να ηταν η Ιολη.λειπει σε αδεια.της εδωσε
τρεις μερες.κι αυτη ειναι η δευτερη μερα.αφουγκραστηκε.ακουσε θορυβο.σαν
καποιος να ηταν στο διπλανο δωματιο της κρεβατοκαμαρας.''να γυρισε ο αντρας
μου;και να ετοιμαζεται να κοιμηθει''.επαγγελματιας περιπετειων.φωναξε το ονομα
του.δεν πηρε απαντηση.ακουσε το ραδιοφωνο ν'ανοιγει για λιγο.λευτερολεπτα.της
φανηκε αιωνιοτητα.''ποια αιωνιοτητα μας περιεχει και μας αποβαλλει''.κι επειτα
εκλεισε.κοιταξε προς το παραθυρο.''το φως ειναι πολυ δυνατο αυτη την εποχη.
εκτυφλωτικο.σε διαπερναει.σε διαλυει.σε αφηνει διαφανο.εκτεθειμενο.
ευαλωτο.παιγνιο''.ξαναγυρισε στον καθρεφτη.πηρε το πινελο κι εβαψε ολα τα
δαχτυλα.μαυρο χρωμα.εκτος απο τον δειχτη του δεξιου χεριου.κοκκινο.''μια στα-
γονα αιμα στο αιωνιο σκοταδι''.θυμηθηκε.αυτο το δαχτυλο σαν σφηνα το εχωσε
με δυναμη στο ματι εκεινου του αντρα που με βια την αρπαξε καποτε.τον τρομο.
και το εστριψε.να τον τυφλωσει.''καλυτερα να ειχα τυφλωθει εγω.τιποτα να μην
εβλεπα .τιποτα να μην καταλαβαινα''.τωρα.τωρα ο πονος.βουβος.σαν φιδι σερνεται.υπουλος.ανεβαινει.στραγγαλιζει το λαιμο.πνιγεσαι.''σαν ποτε να μην
ημουνα κατι.ουτε για μενα ουτε για κανεναν αλλο.να μην υπηρξα''.βλεπει ολο-
κληρη τη μορφη της στον καθρεφτη.σκοτεινη.καθαρα.''να μην υπηρξα.να μην
υπηρξα ποτε καπου''.σηκωθηκε απ'τον καθρεφτη.σταθηκε ορθια.κοιταξε το
μεγαλο στρογγυλο ρολοι του τοιχου.5 και 25.σε λιγο θα ερθει η κοπελλα να
παρει το ρουχο.το εχει σιδερωμενο και διπλωμενο.στη ραχη της καρεκλας.''σαν
να ειναι φορεμενο στον ωμο αντρα''.το εχει ποτισει με αρωμα.ολα ειναι ετοιμα-
σμενα.κοιταζει προς το ανοιχτο παραθυρο.ακουει εξω τα βηματα της κοπελλας.
σε λιγο ολα θα τελειωσουν.οπως σχεδιαστηκαν.σαν να μην εγιναν ποτε.''σαν
τιποτα να μην εγινε ποτε.μια απατη.καπνος που διαλυθηκε''
.
.
.
I LOVE YOUR VOICE DARLING
Jazzing imprints-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
poor streets
dissolved dreams
desert persons
Loneliness
cries voices music
rythm
souls
people
φτωχοι δρομοι
διαλυμενα ονειρα
ερημα προσωπα
μοναξια
κραυγες φωνες μουσικη
ρυθμος
ψυχων
ανθρωποι
.
.
.
το ονειρο της Πηνελοπης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ
[Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια τ'-στιχοι 536-554]-μεταφραση χ.ν.κουβελης
ἀλλ' ἄγε μοι τὸν ὄνειρον ὑπόκριναι καὶ ἄκουσον.
χῆνές μοι κατὰ οἶκον ἐείκοσι πυρὸν ἔδουσιν
ἐξ ὕδατος, καί τέ σφιν ἰαίνομαι εἰσορόωσα·
ἐλθὼν δ' ἐξ ὄρεος μέγας αἰετὸς ἀγκυλοχήλης
πᾶσι κατ' αὐχένας ἦξε καὶ ἔκτανεν· οἱ δ' ἐκέχυντο 540
ἁθρόοι ἐν μεγάροισ', ὁ δ' ἐς αἰθέρα δῖαν ἀέρθη.
αὐτὰρ ἐγὼ κλαῖον καὶ ἐκώκυον ἔν περ ὀνείρῳ,
ἀμφὶ δέ μ' ἠγερέθοντο ἐϋπλοκαμῖδες Ἀχαιαί,
οἴκτρ' ὀλοφυρομένην, ὅ μοι αἰετὸς ἔκτανε χῆνας.
ἂψ δ' ἐλθὼν κατ' ἄρ' ἕζετ' ἐπὶ προὔχοντι μελάθρῳ,
φωνῇ δὲ βροτέῃ κατερήτυε φώνησέν τε·
"θάρσει, Ἰκαρίου κούρη τηλεκλειτοῖο·
οὐκ ὄναρ, ἀλλ' ὕπαρ ἐσθλόν, ὅ τοι τετελεσμένον ἔσται.
χῆνες μὲν μνηστῆρες, ἐγὼ δέ τοι αἰετὸς ὄρνις
ἦα πάρος, νῦν αὖτε τεὸς πόσις εἰλήλουθα, 550
ὃς πᾶσι μνηστῆρσιν ἀεικέα πότμον ἐφήσω."
ὣς ἔφατ', αὐτὰρ ἐμὲ μελιηδὴς ὕπνος ἀνῆκε·
παπτήνασα δὲ χῆνας ἐνὶ μεγάροισ' ἐνόησα
πυρὸν ἐρεπτομένους παρὰ πύελον, ἧχι πάρος περ."
αλλ'ελα κι ακουσε τ'ονειρο και σε μενα ερμηνεψε το
εγω'χω εικοσι χηνες στο σπιτι που σταρι τρωνε μουσκεμενο
κι αυτες ζεστενεται απ'τη χαρα η καρδια μου να τις βλεπω,
κι απ'το βουνο ηρθε τρανος αετος με νυχια γαμψα
σ'ολες καταπανω πεφτοντας τους λαιμους εσπασε και σκοτωσε 540
κι αυτες σκορπισαν σωρος στις αιθουσες ,ενω αυτος στον λαμπερο
αερα σηκωθηκε,τοτε εγω'κλαιγα κι ουρλιαζα με λυγμους μεσ'τ'ονειρο
και γυρω μου μαζευτηκαν οι ομορφοπλεξουδες Αχαιετισες
τοσο θρηνουσα να λυπασαι,γιατι ο αετος μου σκοτωσε τις χηνες,
τοτ'αυτος γυριζοντας πισω καθισε σε μια προεξοχη του δοκαριου της στεγης
και μ'ανθρωπινη φωνη να μην οδυρομαι μου φωναξε
''παρε θαρρος.του Ικαριου κορη που στα περατα ειναι δοξασμενος
δεν ειν'ονειρο,αλλ'οπτασια καλη,που σε σενα θα πραγματοποιηθει,
οι χηνες οι μνηστηρες ειναι,εγω που σε σενα σαν αετος πουλι
πριν φανηκα,τωρα παλι σαν τον αντρα σου εχω γυρισει 550
που σ'ολους τους μνηστηρες ντροπιασμενη μοιρα θα φερω''
ετσι αυτος ειπε,τοτε ο γλυκος σαν μελι υπνος μ'αφησε
κι ειδα κοιττωντας γυρω τις χηνες στις αιθουσες και καταλαβα
σταρι να τσιμπολογουν στη λεκανι οπου και πριν εκει γυρω
.
.
.
ποσο ηληθιοι μπορει να ειναι;ποσο κολακες;
γελοιοι υποτελεις
μια επιγραφη ηταν
''κατεστραφησαν επ'Αλεξανδρου
ανοικοδομηθησαν υπο Φρυνης"
για τα τειχη της Θηβας το 336 πΧ
αλλωστε αυτη πληρωνε
με τα δικα της χρηματα
και τι την εμελλε;
τη δοξα την ειχε κατακτησει
της φθανει και η Αναδυομενη Αφροδιτη του Απελλη
και η Αφροδιτη της Κνιδου του Πραξιτελη
κι η απληρωτη παρεα με τον Διογενη
αυτη που αρνηθηκε τις μνες των ανεραστων
και που η φυσικη της ομορφια τυφλωσε του δικαστας
οπως ξαφνικα μπροστα στα ματια τους την γυμνωσε ο εφυης ρητορας Υπερειδης
σε κεινη την εμπαθη συκοφαντια
για εισαγωγη θρακικου θεου που διαφθειρει τις Αθηναιες
του μικροπρεπη Ευθια που τον εδιωξε
τοση δοξα και θαυμασμος
ειναι δυνατον μια Φρυνη πρωην Μνησαρετη
με το απαλο χλωρο προσωπο
να την λυπουν ματαιοδοξες επιγραφες και κωμικα ανθρωπακια ;
.
.
.
Η Ελενη -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εἰ σαφὴς οὗτος λόγος·20
Ἑλένη δ' ἐκλήθην.
[Ελενη Ευριπιδη]-χ.ν.κουβελης
Αθηνα 412 π Χ Διονυσια η Ελενη ηθοποιος σε καθρεφτη
βλεπει το ειδωλο της
περα νοτια ο Πειραιας ο Σαρωνικος η θαλασσα
η πανωλεθρια της Μεγαλης Σικελικης Εκστρατειας
η αμφισβητηση των Σοφιστων
η Ελενη μεσα στον ανθισμενο κηπο της
ο Ευρωτας κυλαει μεσα στα χρυσα πορτοκαλια
ο Σκαμανδρος κατακοκκινος απ'τους σκοτωμενους
Ἡμῖν δὲ γῆ μὲν πατρὶς οὐκ ἀνώνυμος
Σπάρτη, πατὴρ δὲ Τυνδάρεως· ἔστιν δὲ δὴ
λόγος τις ὡς Ζεὺς μητέρ' ἔπτατ' εἰς ἐμὴν
Λήδαν κύκνου μορφώματ' ὄρνιθος λαβών,
[20] ὃς δόλιον εὐνὴν ἐξέπραξ' ὑπ' αἰετοῦ
δίωγμα φεύγων, εἰ σαφὴς οὗτος λόγος·
Ἑλένη δ' ἐκλήθην.
σε μενα πατριδα γης μου ειναι η ονομαστη
Σπαρτη,ο Τυνδαρεως πατερας,κι ειναι καποια
φημη πως ο Ζευς επεταξε προς τη δικη μου μητερα
τη Ληδα του κυκνου τη μορφη πουλιου παιρνωντας
στο κρεβατι μαζι της εσμιξε δηθεν ξεφευγωντας
απ'αετου κυνηγητο,εαν ειναι βεβαια αυτη η φημη.
εγω Ελενη ονομασθηκα
Ελενη-ετυμολογια
-αιρεω[καταστρεφω]ειλον εαλω -ελ-Ελενη
-ελανη[η λαμπερη]σελανη[Δωρικα σελανα]-Ελενη
ελ-Ελενη-η ακαταμαχητα λαμπερη-αυτη που με την ομορφια της
σου παιρνει τα μυαλα
κι αυτη επιμενει
απευθυνομενη στους θεατες
Ἑλένη δ' ἐκλήθην.
στα Κενα της Ιστοριας
.
.
.
woman/man duo relations-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
αμωμος συλληψη εναντιωσεων-χ.ν.κουβελης
ροζ λευκο βουλιαζει σε φλογωδη αναπνοη ελαστικη περισπωμενη τονιζει
τις μυριστικες φωνες των λεξεων υδρατμοι αρωματων πυκνωνουν το φως
σε πορφυρους χρωματισμους απαλη πιεση δαχτυλων ορμητικου βλεματος
ορατο και αορατο καλλος ροδων και κρινων αειθαλης ομοιοτροπια σε φλογωδη
αναπνοη βουλιαζει ροζ λευκη
.
.
.
Τελεσιλλα αρχαια ποιητρια απο το Αργος(γεν.520-515π.Χ)-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Ματρί Θεών -ποιημα της Τελεσιλλας(μεταφραση χ.ν.κουβελης)
Τελεσιλλα -χ.ν.κουβελης
σε διλλημα περιηλθε ο Σπαρτιατης στρατηγος Κλεομενης
η' να επιτεθει μ'οπλα σε γυναικοπαιδα
κατα του νομου της Σπαρτης επιορκος
γι'αδοξη νικη
η' να αποχωρισει σαν δειλος
κατα του νομου της Σπαρτης
γι'ονειδιστη ηττα
αυτα μπροστα στους αυστηρους Εφορους
εξεθεσε ντροπιασμενος
απο μια μικροσκοπικη κι ασθενικη.γυναικα
την Αργεια Τελεσιλλα ποιητρια
εκεινοι βασει του νομου ετσι η'αλλιως τον τιμωρησαν
να απεχει για δυο χρονια απο εκστρατειες
κι οι αντρες του σ'αυτη την υποθεση ν'ασχολουνται με τα χωραφια
ειναι πολυ αυτο για το γοητρο της Σπαρτης
δεν αντεχεται στο Αργος να τους περιγελουν με τα Υβριστικα τους
γυναικες ντυμενες αντρες
κι.αντρες ντυμενοι γυναικες
αυτα ειναι επικινδυνα και.με παντοιο τροπο πρεπει να σταματησουν
και να μην επιδοκιμαζονται ουδολως
και μαλιστα αιτιας μιας γυναικας Τελεσιλλας στιχουργου
κι ας κανονιστηκε να μην το γραψει πουθενα στην Ιστορια του ο Ηροδοτος
αναφερομενος μονο στον αποδεκατισμο των Αργειων (VI 76-85)
μεσα στο αλσος της Σηπειας το 494 π.Χ
αυτα ειπαμε,ειναι λιαν επικινδυνα
και πρεπει να προσεχουμε πολυ
να μην αφηνουμε την τυχη μας
στα χερια δειλων κι επιορκων
ετσι αποφασισαν ανενδοτοι στο νομο οι Εφοροι
.
.
.
το μοναδικο ποιημα της Τελεσιλλας σωζομενο ολοκληρο
σε πετρινη επιγραφη του 3ου η'4ου αιωνα μ.Χ στο ιερο
του Ασκληπιου στην Επιδαυρο-μεταφραση χ.ν.κουβελης
Ματρί Θεών
Ω Μνημόσυνας κόραι
Δευρ’ έλθετε απ’ ωρανώ
και μοι συναείσατε
ταν ματέρα των θεών,
ως ήλε πλανωμένα
κατ’ ώρεα και νάπας
σύρουσα αβρόταν κόμαν,
κατωρημένα φρένας.
Ο Ζεύς δ’ εσιδών άναξ
ταν Ματέρα των θεών,
κεραυνόν έβαλλε και
τα τύμπαν’ ελάμβανε,
πέτρας διέρρησε και
τα τύμπαν’ ελάμβανε
Μάτηρ, άπιθ’ εις θεούς,
και μη κατ’ όρη πλανώ,
μη σε χαροποί λέον-
τες ή πολιοί λύκοι
έδωσι πλανωμέναν.
και ουκ άπειμι εις θεούς,
αν μη τα μέρη λάβω,
το μεν ήμισυ ουρανώ,
το δε ήμισυ Γαίας,
πόντω το τρίτον μέρος˙
χούτως απελεύσομαι,
χαιρ’ ω μεγάλα άνα
σα Μάτερ Ολύμπω.
(Υμνος)
Στη Μητερα των θεων
Εσεις κορες της Μνημοσυνης
εδω ελατε απ'τον ουρανο
και μαζι μου υμνηστε
τη μητερα των θεων
που'ρθε περιπλανομενη
απ'τα ορη και τις πηγες
τραβωντας τ'αφθαρτα μαλλια
στα ορη αλαλιασμενη
ο Διας σαν ειδε ο βασιλιας
την Μητερα των θεων
κεραυνο πεταξε και
τα τυμπανα πηρε
τα βραχια ραγισε και
τα τυμπανα πηρε
Μητερα,τραβα στους θεους
και μη περιπλανιεσαι στα ορη
μη εσενα τ'αγρια λιονταρια
κι οι γκριζοι λυκοι
σε φανε πλανωμενη
Κι εγω δεν παω στους θεους
αν τα μερη δεν παρω
το μισο στον ουρανο
το μισο της Γης
στη θαλασσα το τριτο μερος
τοτε θ'αποχωρισω
Χαιρε Εσυ τρανη βασιλισσα
Μητερα στον Ολυμπο
.
.
.
Αρχαικο-η Σαπφω στον καθρεφτη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Λευκο φορεμα φορουσε η Δικα μου
και μου τρανταξε το στηθος ο ποθος μου
εν'ανθος να καρφωσω στα μαλλια της
τα κρινοδαχτυλα της ν'αγγιξω θελω
εδω μπροστα στον καθρεφτη λυπουμαι
που σταθηκα δειλη και δεν τολμησα
.
.
.
Abstract in Reflexions-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Χαιρε η Αναμοχλευτρια Ψιθυρων-χ.ν.κουβελης
σε κρυσταλλους αλατιου
αναληφθηκε η φωνη σου
ηρεμη επιφανεια νερων αναστατωμενων
το ελαχιστο που εισαι
χειλια που τρεμουν στις λεξεις τους
εσυ ενα σπανιο κυβιστικο λουλουδι
πνεει στο εσωτερικο μου σωμα
μια αιωρηση του απειρου αιωνιου
ωραιοτητα γυμνη που χυνει ο ωμος σου
καθρεφτης και εισχωρω
στα δαχτυλα της κοιλιας σου
η φωνη σου μου θρυματιζει το βλεμμα
τολμηρη αφη μου
στον μυστικο μυριστικο ελικα σου
αναπνοη φεγγαριου ειμαι στη χλοη σου
νερο χλιαρο π'ανεβαινει
να σε ξεριζωσει στον ηλιο
κοκκινη εκρηξη
σε βλεπω μεσα στα διαφανα πεπλα της ντροπης πυκνα να λιωνεις
ανθος μου
στη δυναμη της φωνης σου να σχιζεις τα συμφωνα και τα φωνηεντα του κορμιου μου
ανεμος ανεμοστροβιλος
ψιθυρισμων
να καει να λαμπαδιασει το τριανταφυλλο στα χειλια σου
με τις σταγονες του δοχειου σου ποτισε με
να φυτρωσω ισχυρος κραταιος
κρινος λευκος ρευστος
εντος της ατερμονης κι ατελευτητης ομορφιας σου
εμβολο εμπρησμου
του ανθου σου
γδυνω τις φωνες
τρυφερα
φυλλορροει η ορμη σου
λαγνο
ασπρο
το οριζοντιο το ποδιου
ροδινο
ασελγεια
το καθετο του χεριου
διαθλαση φαλλου
θαυμαστικη
διαρρηγνυει
τη βελουδινη διαφανεια σου
λιτος ρυθμος
υπεροπτικος
ακουσε την οξεια επαφη μας
να γλυστραει στα κεκλιμενα επιπεδα
των συναρμολογημενων μηρων μας
εκτεταμενου φωτισμου
στις λεπτομερειες των χειλιων σου αναπαυομαι
θριαμβευτης
υπακουος σιωπηλης εκρηξης
επιδερμιδας χρωματοφορων συλλογισμων
ορθοπρωρη προσω ορμητικη πορεια
στους μεταξενιους μυχους σου
εγω ολοπρασινος στιλπνος μισχος
μοχλος του πορφυρου ανθους σου
ενδοξος
Χαιρε Υπερλαμπρη του Αιδοιου Σου
Χαιρε Αδολη του Αναποδραστου
Χαιρε η Αναμοχλευτρια Ψιθυρων
ελλειψοειδης συλλογισμος
εγχρωμων οστρακων
απαλης λυρας λαιμου
υπερκομσος
λαμνουσα υπερβολη
ποση απειροτητα εχει η ωραιοτητα
να μου δανεισεις
μια υγρη μαρμαρυγη της γλωσσας σου
εκκοφαντικη σιωπη
του πληρους υπερβολοειδους σωματος σου
μεσα στις φρασεις σου λεξη βουβη
η ανασα σου ιδρωνει ο ωμος του βλεμματος
και φυλλα λευκα διακλαδιζονται στο στηθος σου
απαλα χερια ανοιγουν τα φτερα στο κρινακι τ'αυτιου σου
.
.
continuous inventing-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
χρωματικη ρυθμικοτητα λεξεων-χ.ν.κουβελης
η θαλασσα
ο χλοερος ελικας των γλαρων
εντονο νερο
το φως
.
.
continuous inventing-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
χρωματικη.ρυθμικοτητα λεξεων-χ.ν.κουβελης
αφη στο χερι του δεντρου
καμπυλη αναδυση πουλιου
εγχαραχτος αερας
.
.
continuous inventing-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
χρωματικη ρυθμικοτητα λεξεων-χ.ν.κουβελης
απο το ελαχιστο στο απειρο .
το πινγκ πονγκ των λεξεων μας
φορτια φωνηεντα και.συμφωνα
που ανταλλασουμε
.
.
.
Ηλεκτρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μεσημερι στις πολυχρυσες Μυκηνες
τζιτζικια στα δεντρα απνοια
σκληρες οι σκιες στα κτιρια
στον καθρεφτη η Ηλεκτρα βλεπει τα ματια της
"μανα να φοβασαι τα ματια"της φωναξε
"αυτα βλεπουν"
ποσο ηθελε να μην εβλεπε
τις νυχτες δεν κοιμαται αυπνη
περιμενει να περασει η νυχτα
ακουει τα βηματα του πατερα
ακουει τα γελια τους
γιατι δεν εκδικειται;
"γιατι αργει να γυρισει ο Ορεστης;"
γιατι νυχτωσε μεσα σε τοσο φως;
ακουσε ενα ραδιοφωνο η μελωδια ενος τανγκο
ποτε;ποια περασμενη ημερομηνια το ακουσε;
φορουσε ενα κοκκινο φουστανι
η Χρυσοθεμις ολη τη νυχτα χορευε μ'εναν νεαρο αξιωματικο
εχει αντιρρησεις θελει μια κανονικη ζωη να παντρευτει
ν'αφοσιωθει στα παιδια της
ο πατερας παει,οτι εγινε εγινε
να ξεχασει να ηρεμησει
να ξεχασει να μην γυριζει σαν τρελλη
"για σενα λενε στις Μυκηνες πως εισαι τρελλη
ακουσα και τη μανα να το λεει"
να ξεχασει;πως ειναι δυνατον να ξεχασει το λουτρο που τον επνιξαν;
μια μερα θα επιστρεψει ο Ορεστης και τοτε θα παρακαλαει
η μοιχος φονισσα να μην την σφαξει το παιδι της
τοτε,δεν θα λιποψυχισει,και θα της φωναξει
"αυτα τα ματια βλεπουν
δεν θα τα κλεισω"
να κλεισει ο κυκλος
αν αλλος αρχισει δεν τη νοιαζει
αυτος να κλεισει
στον καθρεφτη βλεπει τα ματια της
βεβαιη πως θα δουν
.
.
.
βουβη μερα.αδειαζει το φορτιο της.σιωπη
το νερο δεν φτερουγιζει.ακινησια
το χερι προεκτεινεται.κενη αφη
οι λεξεις.σ'ερημο τοπο.ακροβατουν
ο αερας πυκνωνει.αδιαπεραστος
γιατι.τωρα.δεν ουρλιαζεις;
γιατι.τωρα.δεν επαναστατεις;
.
τα ροδα στο τραπεζι.αυτα εκει που βλεπεις.
ενα ενα τα καρφιτσωνει στις λευκες σελιδες μιας ευτυχιας.
το φως ορμαει απ'το παραθυρο.
εξω ενα παιδι πεταει κιτρινους βωλους στον ηλιο.
"θα καεις"του φωναζει.
δεν ακουει την απαντηση του.βλεπει μονο τις χειρονομιες του.
και γεμιζει ο καθρεφτες της πεταλουδες.κιτρινες πεταλουδες.
''κιτρινες πεταλουδες γεμιζει η φωνη μου".
η φωνη μου στα δεντρα πρασινιζει.
μια μουσικη απο πιανο για τεσσερα χερια πριονιζει τον απεραντο χρονο.
βλεπει να τετραγωνιζονται τα χρωματα στα βομβισματα της μελισσας.
"να.το ελαχιστο τιναγμα του σιγμα διπλα τονιζει τη γραμματικη της θαλασσας".
ενα κυκλικο ονομα."ενα κυκλικο ονομα λευκενεται" επαναλαμβανει.
επαναλαμβανεται το λεξιλογιο.αυτολεξει.
"τα ροδα στο τραπεζι.αυτα εκει που βλεπεις"
.
.
.
Αρδιαιος ο Παμφυλιος τυραννος
στη Πολιτεια του Πλατωνα πως τιμωρηθηκε-χ.ν.κουβελης
πληρες θεατων το θεατρο
τα ορθα κυπαρισσια εδειχναν την ωρα μεσημερι
ο αγγελος εμφανισθηκε στη σκηνη στο κεντρο της
κι απευθυνθηκε προς το κοινο
"ηθελε ο Αρδιαιος και οι αλλοι να περασουν απ'τη τρυπα
να σωθουν αλλα αυτη στενευε και μουγκριζε και τοτε οι φυλακες
τους καταλαβαν τους επιασαν και τους εδεσαν τα ποδια και τα χερια
και το κεφαλι τους εριξαν κατω και τους εγδαραν
κι επειτα εκεινον τον τυραννο τον Αρδιαιο Παμφυλιο.τον εσυραν
πανω στ'αγκαθια να ξεσκισθει το κορμι του
κι ετσι πληρωσε τ'ανομηματα του αυτος και οι αλλοι"
τελειωσε το ραπορτο του ο αγγελος και ολοι μας μηδενος
εξαιρουμενου χειροκροτησαμε θερμως
υποκρινομενοι τους ακραιφθνεις φιλους δημοκρατες
φοβουμενοι τις συχνες και επανειλημμενες ατασθαλιες μας
τα σκανδαλα μας τις αχρειοτητες μας
μην πληρωσουμε ἐπ’ ἀσπαλάθων
Ἔφη γὰρ δὴ παραγενέσθαι ἐρωτωμένῳ ἑτέρῳ ὑπὸ ἑτέρου
ὅπου εἴη Ἀρδιαῖος ὁ μέγας. ὁ δὲ Ἀρδιαῖος οὗτος τῆς
Παμφυλίας ἔν τινι πόλει τύραννος ἐγεγόνει, ἤδη χιλιοστὸν
ἔτος εἰς ἐκεῖνον τὸν χρόνον, γέροντά τε πατέρα ἀποκτείνας
[615d] καὶ πρεσβύτερον ἀδελφόν, καὶ ἄλλα δὴ πολλά τε καὶ ἀνόσια
εἰργασμένος, ὡς ἐλέγετο. ἔφη οὖν τὸν ἐρωτώμενον εἰπεῖν,
«Οὐχ ἥκει», φάναι, «οὐδ’ ἂν ἥξει δεῦρο. ἐθεασάμεθα γὰρ
οὖν δὴ καὶ τοῦτο τῶν δεινῶν θεαμάτων· ἐπειδὴ ἐγγὺς τοῦ
στομίου ἦμεν μέλλοντες ἀνιέναι καὶ τἆλλα πάντα πεπονθότες,
ἐκεῖνόν τε κατείδομεν ἐξαίφνης καὶ ἄλλους ―σχεδόν τι αὐτῶν
τοὺς πλείστους τυράννους· ἦσαν δὲ καὶ ἰδιῶταί τινες τῶν
[615e] μεγάλα ἡμαρτηκότων― οὓς οἰομένους ἤδη ἀναβήσεσθαι οὐκ
ἐδέχετο τὸ στόμιον, ἀλλ’ ἐμυκᾶτο ὁπότε τις τῶν οὕτως
ἀνιάτως ἐχόντων εἰς πονηρίαν ἢ μὴ ἱκανῶς δεδωκὼς δίκην
ἐπιχειροῖ ἀνιέναι. ἐνταῦθα δὴ ἄνδρες, ἔφη, ἄγριοι, διάπυροι
ἰδεῖν, παρεστῶτες καὶ καταμανθάνοντες τὸ φθέγμα, τοὺς μὲν
διαλαβόντες ἦγον, τὸν δὲ Ἀρδιαῖον καὶ ἄλλους συμποδί-
[616a] σαντες χεῖράς τε καὶ πόδας καὶ κεφαλήν, καταβαλόντες καὶ
ἐκδείραντες, εἷλκον παρὰ τὴν ὁδὸν ἐκτὸς ἐπ’ ἀσπαλάθων
κνάμπτοντες, καὶ τοῖς ἀεὶ παριοῦσι σημαίνοντες ὧν ἕνεκά
τε καὶ ὅτι εἰς τὸν Τάρταρον ἐμπεσούμενοι ἄγοιντο».
.
.
.
continuous invention-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
η ομορφια τι ειναι-χ.ν.κουβελης
η ομορφια τι ειναι;ενα κιτρινο σταχυ.
ετσι λυγιζες στα λογια μου.
απαντησε:η ομορφια ειναι το χταποδι του χεριου μου
.που τωρα το κορμι σου τρεμει μονο;
το κρινακι σου εδω ανθισε.
η ομορφια.τι ειναι η ομορφια.
.
.
.
3ple portrait-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
an octave lower the most natural thing-χ.ν.κουβελης
you nowhere
an octave lower the most natural thing
voice in the fugue of Bach
that deals with words untouched by time
certainly the universe is its emptiness
the gold and silver rings of bees
τα χρυσα σκουλαρικια των μελισσων
αυτη η βεβαιη ερημια του κοσμου
ανεπαφη απ'τον χρονο
η φωνη σε φουγκα του Μπαχ
μια οκταβα χαμηλωτερα η φυση
.
.
.
Αθηνα-σε τετοια βαρβαροτητα ζουμε-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τι ειναι ο ανθρωπος;μηδενικο.
γιατι δεν σε νοιαζει;εισαι η' δεν εισαι;δεν εισαι.
αβεβαιοτητα.
τι δεν γνωριζεις;πως ζεις ετσι;
αδιαφορεις.ανευθυνος;αθωος;
θυμα;ηληθιος;κυνικος;αμαθης;
τι στο διαολο εισαι παλιοκαθικι του κερατα;
δεν βλεπεις.δεν αντιδρας.δεν αλλαζεις.
αντε γαμησου ανδρεικελο.
δεν γουσταρω τη βαρβαροτητα σου
.
.
.
απο τη ποιηση εκπορευση-χ.ν.κουβελης
η Σαπφω με λεπτο κοσκινο
στ'απαλα χερια της
κοσκινιζει τις λεξεις σου
υπηρετρια της ποιησης σου
τ'αστρα λαμπουν στον ουρανο
κι η θαλασσα το φως τους ταξιδευει
και σενα στο σκοτεινο δωματιο
ο ποθος σου για κεινη αταξιδευτος
.
.
.
Κοριννα-αρχαια ποιητρια απο την Ταναγρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αναφορα στην Ταναγραια ποιητρια Κοριννα-χ.ν.κουβελης
Αλκοθόη, Αρσίππη και Λευκίππη
του Μινυα του Ορχομενου
φρονιμες κορες στον αργαλειο στο σπιτι
δεν παρασυρθηκαν απ'τις αλλες γυναικες
αυτες ξετρελαμενες ετρεχαν πισω απ'τον Διονυσο στα βουνα
κι ο θεος σκληρος τις τιμωρησε να τον περιφρονουν με την εγκρατεια τους
και τοτε νομιζαν πως γυμνες ηταν
τυλιγμενες απο αγριοκισσο και κλιματα αμπελιου
κι απ'τη στεγη πανω επεφτε και τους ελουζε κρασι και γαλα
και φωτα μυστηρια αναψαν στ'ανακτορα μεσα
και φωνες ζωων ακουστηκαν
μαζι μ'αυλους και τυμπανα.
και μεγαλη μανια τις επιασε
αρπαξαν στα χερια τους τον Ίππασσο της Λευκίππης το μικρο γιο
του δαγκωσαν τις σαρκες και τον σπαραξαν στη τρελα τους
πως ηταν ελαφακι τους φανηκε
και ξεχυθηκαν να ενωθουν στα οργια με τις αλλες Ορχομενες
κι εσμιξαν με ταυρο και πανθηρα και λιονταρι
τις μορφες του θεου
ετσι μ'αυτο το συγχρονο λεξιλογιο μετεφρασα το ποιημα 'Μινυαδες'
της Κοριννας γραμμενο σε παπυρο
με το περιτεχνο ιωνικο του μετρο
και την εξαισια Βιωτικη του διαλεκτο ,
γι'αυτη γνωριζουμε
πως ο Πινδαρος ο Διρκαιος Κυκνος ηταν μαθητης της
και πεντε φορες σ'αγωνες τον νικησε
τη δασκαλα της δε τη Μυρτιδα την μεμφεται
σ'ενα ποιημα της που σωθηκε
επιπλητω μ'αυστηροτητα
τη Μυρτιδα αν κι ειναι μελωδικη
ενω ειναι απ'τη φυση της γυναικα
πηγε και τον Πινδαρο καποτε ανταγωνισθηκε
Μέμφομαι δε
και λιγυρά Μυρτίδ’ ιώνγα,
όντι βανά φύσ’ έβα
Πινδάροιο ποτ’ έριν.
μεμφομαι κατηγορω παραπονιεμαι επικρινω επιπλητω μεμφομαι
ερις διφωνια ατόμων που τα σπρώχνει στην έχθρα και στο μίσος
εριστικα ανταγωνιστικα ασυμφωνια διαφορα διχογνωμια
διχονοια κσβγας λογομαχια
φιλονικια
πως να διασωθει το ιδιαιτερο υφος απ'ολη αυτη την εκπληκτικη εκρηξη
της Ελληνικης γλωσσας;
παντως,οπως αναφερει ο Παυσανιας,αυτη η ποιητρια Κοριννα
ηταν μια ομορφη γυναικα βανά στη Βιωτικη διαλεκτο
.
.
.
Κελαινω κορη του Λυσιστρατου επωνυμου αρχοντα των Αθηνων
ως Ποτνια θηρων Λαφρια Αρτεμιδα η Αιτωλις της πολεως
Καλυδωνος -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
φεγγουν τα ροδα κοκκινα
ειδωλο ισορροπης ορμης
το πουλι
στον καθρεφτη του νερου
αναπνεει η αγραμπελι
ηρεμη ακινησια
Πότνια θηρών Ελαφηβόλος
Αγραία Αγροτέρα Κυνηγέτις Καρυάτιδα Ορθία
Ιοχέαιρα Τοξία Εκατηβόλος Δαφνία Δελφινία Χρυσηλάκατος
Αγνή Καλλίστη Σώτειρα Ηγεμόνη
Σελασφόρος Θερμία Αιτωλις Μέλισσα Δενδριτις
και Κελαινω Αρτεμιτα
Χαιρε
ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ: 158. – Ὕμνος εἰς Ἄρτεμιν 1-86, 259-268
Ἄρτεμιν (οὐ γὰρ ἐλαφρὸν ἀειδόντεσσι λαθέσθαι)
ὑμνέομεν, τῇ τόξα λαγωβολίαι τε μέλονται
καὶ χορὸς ἀμφιλαφὴς καὶ ἐν οὔρεσιν ἑψιάασθαι,
ἄρχμενοι ὡς ὅτε πατρὸς ἐφεζομένη γονάτεσσι
5 παῖς ἔτι κουρίζουσα τάδε προσέειπε γονῆα·
«δός μοι παρθενίην αἰώνιον, ἄππα, φυλάσσειν,
καὶ πολυωνυμίην, ἵνα μή μοι Φοῖβος ἐρίζῃ,
δὸς δ᾽ ἰοὺς καὶ τόξα — ἔα πάτερ, οὔ σε φαρέτρην
οὐδ᾽ αἰτέω μέγα τόξον· ἐμοὶ Κύκλωπες ὀϊστούς
10 αὐτίκα τεχνήσονται, ἐμοὶ δ᾽ εὐκαμπὲς ἄεμμα·
ἀλλὰ φαεσφορίην τε καὶ ἐς γόνυ μέχρι χιτῶνα
ζώννυσθαι λεγνωτόν, ἵν᾽ ἄγρια θηρία καίνω.
δὸς δέ μοι ἑξήκοντα χορίτιδας Ὠκεανίνας,
πάσας εἰνέτεας, πάσας ἔτι παῖδας ἀμίτρους.
15 δὸς δέ μοι ἀμφιπόλους Ἀμνισίδας εἴκοσι νύμφας,
αἵ τε μοι ἐνδρομίδας τε καὶ ὁππότε μηκέτι λύγκας
μήτ᾽ ἐλάφους βάλλοιμι, θοοὺς κύνας εὖ κομέοιεν.
δὸς δέ μοι οὔρεα πάντα· πόλιν δέ μοι ἥντινα νεῖμον
ἥντινα λῇς· σπαρνὸν γὰρ ὅτ᾽ Ἄρτεμις ἄστυ κάτεισιν·
20 οὔρεσιν οἰκήσω, πόλεσιν δ᾽ ἐπιμείξομαι ἀνδρῶν
μοῦνον ὅτ᾽ ὀξείῃσιν ὑπ᾽ ὠδίνεσσι γυναῖκες
τειρόμεναι καλέωσι βοηθόν, ᾗσί με Μοῖραι
γεινομένην τὸ πρῶτον ἐπεκλήρωσαν ἀρήγειν,
ὅττι με καὶ τίκτουσα καὶ οὐκ ἤλγησε φέρουσα
25 μήτηρ, ἀλλ᾽ ἀμογητὶ φίλων ἀπεθήκατο γυίων».
ὣς ἡ παῖς εἰποῦσα γενειάδος ἤθελε πατρός
ἅψασθαι, πολλὰς δὲ μάτην ἐτανύσσατο χεῖρας
μέχρις ἵνα ψαύσειε. πατὴρ δ᾽ ἐπένευσε γελάσσας,
φῆ δὲ καταρρέζων· «ὅτε μοι τοιαῦτα θέαιναι
30 τίκτοιεν, τυτθόν κεν ἐγὼ ζηλήμονος Ἥρης
χωομένης ἀλέγοιμι. φέρεν, τέκος, ὅσσ᾽ ἐθελημός
αἰτίζεις, καὶ δ᾽ ἄλλα πατὴρ ἔτι μείζονα δώσει.
τρὶς δέκα τοι πτολίεθρα καὶ οὐχ ἕνα πύργον ὀπάσσω,
τρὶς δέκα τοι πτολίεθρα, τὰ μὴ θεὸν ἄλλον ἀέξειν
35 εἴσεται, ἀλλὰ μόνην σὲ καὶ Ἀρτέμιδος καλέεσθαι·
πολλὰς δὲ ξυνῇ πόλιας διαμετρήσασθαι
μεσσόγεως νήσους τε· καὶ ἐν πάσῃσιν ἔσονται
Ἀρτέμιδος βωμοί τε καὶ ἄλσεα. καὶ μὲν ἀγυιαῖς
ἔσσῃ καὶ λιμένεσσιν ἐπίσκοπος». ὣς ὁ μὲν εἰπών
40 μῦθον ἐπεκρήηνε καρήατι. βαῖνε δὲ κούρη
Λευκὸν ἔτι Κρηταῖον ὄρος κεκομημένον ὕλῃ,
ἔνθεν ἐπ᾽ Ὠκεανόν· πολέας δ᾽ ἐπελέξατο νύμφας,
πάσας εἰνέτεας, πάσας ἔτι παῖδας ἀμίτρους·
χαῖρε δὲ Καίρατος ποταμὸς μέγα, χαῖρε δὲ Τηθύς,
45 οὕνεκα θυγατέρας Λητωίδι πέμπον ἀμορβούς.
αὖθι δὲ Κύκλωπας μετεκίαθε· τοὺς μὲν ἔτετμε
νήσῳ ἐνὶ Λιπάρῃ (λιπάρη νέον, ἀλλὰ τότ᾽ ἔσκεν
οὔνομά οἱ Μελιγουνίς) ἐπ᾽ ἄκμοσιν Ἡφαίστοιο
ἑσταότας περὶ μύδρον· ἐπείγετο γὰρ μέγα ἔργον·
50 ἱππείην τετύκοντο Ποσειδάωνι ποτίστρην.
αἱ νύμφαι δ᾽ ἔδδεισαν, ὅπως ἴδον αἰνὰ πέλωρα
πρηόσιν Ὀσσαίοισιν ἐοικότα (πᾶσι δ᾽ ὑπ᾽ ὀφρύν
φάεα μουνόγληνα σάκει ἴσα τετραβοείῳ
δεινὸν ὑπογλαύσσοντα) καὶ ὁππότε δοῦπον ἄκουσαν
55 ἄκμονος ἠχήσαντος ἐπὶ μέγα πουλύ τ᾽ ἄημα
φυσάων αὐτῶν τε βαρὺν στόνον· αὖε γὰρ Αἴτνη,
αὖε δὲ Τρινακρίη Σικανῶν ἕδος, αὖε δὲ γείτων
Ἰταλίη, μεγάλην δὲ βοὴν ἐπὶ Κύρνος ἀΰτει,
εὖθ᾽ οἵγε ῥαιστῆρας ἀειράμενοι ὑπὲρ ὤμων
60 ἢ χαλκὸν ζείοντα καμινόθεν ἠὲ σίδηρον
ἀμβολαδὶς τετύπαντες ἐπὶ μέγα μυχθίσσειαν.
τῷ σφέας οὐκ ἐτάλασσαν ἀκηδέες Ὠκεανῖναι
οὔτ᾽ ἄντην ἰδέειν οὔτε κτύπον οὔασι δέχθαι.
οὐ νέμεσις· κείνους γε καὶ αἱ μάλα μηκέτι τυτθαί
65 οὐδέποτ᾽ ἀφρικτὶ μακάρων ὁρόωσι θύγατρες.
ἀλλ᾽ ὅτε κουράων τις ἀπειθέα μητέρι τεύχοι,
μήτηρ μὲν Κύκλωπας ἑῇ ἐπὶ παιδὶ καλιστρεῖ,
Ἄργην ἢ Στερόπην· ὁ δὲ δώματος ἐκ μυχάτοιο
ἔρχεται Ἑρμείης σποδιῇ κεχριμένος αἰθῇ·
70 αὐτίκα τὴν κούρην μορμύσσεται, ἡ δὲ τεκούσης
δύνει ἔσω κόλπους θεμένη ἐπὶ φάεσι χεῖρας.
κοῦρα, σὺ δὲ προτέρω περ, ἔτι τριέτηρος ἐοῦσα,
εὖτ᾽ ἔμολεν Λητώ σε μετ᾽ ἀγκαλίδεσσι φέρουσα,
Ἡφαίστου καλέοντος ὅπως ὀπτήρια δοίη,
75 Βρόντεώ σε στιβαροῖσιν ἐφεσσαμένου γονάτεσσι,
στήθεος ἐκ μεγάλου λασίης ἐδράξαο χαίτης,
ὤλοψας δὲ βίηφι· τὸ δ᾽ ἄτριχον εἰσέτι καὶ νῦν
μεσσάτιον στέρνοιο μένει μέρος, ὡς ὅτε κόρσῃ
φωτὸς ἐνιδρυθεῖσα κόμην ἐπενείματ᾽ ἀλώπηξ.
80 τῷ μάλα θαρσαλέη σφε τάδε προσελέξαο τῆμος·
«Κύκλωπες, κἠμοί τι Κυδώνιον εἰ δ᾽ ἄγε τόξον
ἠδ᾽ ἰοὺς κοίλην τε κατακληῖδα βελέμνων
τεύξατε· καὶ γὰρ ἐγὼ Λητωιὰς ὥσπερ Ἀπόλλων.
αἰ δέ κ᾽ ἐγὼ τόξοις μονιὸν δάκος ἤ τι πέλωρον
85 θηρίον ἀγρεύσω, τὸ δέ κεν Κύκλωπες ἔδοιεν».
ἔννεπες· οἱ δ᾽ ἐτέλεσσαν· ἄφαρ δ᾽ ὡπλίσσαο, δαῖμον.
…………………………………………………………
πότνια Μουνιχίη λιμενοσκόπε, χαῖρε, Φεραίη.
260 μή τις ἀτιμήσῃ τὴν Ἄρτεμιν (οὐδὲ γὰρ Οἰνεῖ
βωμὸν ἀτιμάσσαντι καλοὶ πόλιν ἦλθον ἀγῶνες),
μηδ᾽ ἐλαφηβολίην μηδ᾽ εὐστοχίην ἐριδαίνειν
(οὐδὲ γὰρ Ἀτρεΐδης ὀλίγῳ ἐπὶ κόμπασε μισθῷ),
μηδέ τινα μνᾶσθαι τὴν παρθένον (οὐδὲ γὰρ Ὦτος,
265 οὐδὲ μὲν Ὠαρίων ἀγαθὸν γάμον ἐμνήστευσαν),
μηδὲ χορὸν φεύγειν ἐνιαύσιον (οὐδὲ γὰρ Ἱππώ
ἀκλαυτὶ περὶ βωμὸν ἀπείπατο κυκλώσασθαι)·
χαῖρε μέγα, κρείουσα, καὶ εὐάντησον ἀοιδῇ.
.
.
.
τρια Ελληνικα τοπια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στα πεντε κανονικα στερεα του Πλατωνα
τα ελληνικα τοπια μου
ευκινητη κι ελαφρια η τετραεδρη θερμοκρασια του
λιτη εξαεδρη η γη του
ο οκταεδρος ελευθερος αερας του
και πανω του δωδεκαεδρος ουρανος
κσι σ'εικοσαεδρους κρυσταλλους το νερο
της θαλασσας
θαυμα
μεταφυσικο πραγματικου
απειρη νοητη ιδεα
.
.
.
ελληνικα τοπια στη θαλασσα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΣΕ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟ ΥΦΟΣ-χ.ν.κουβελης
τα πετρωματα περιειχαν στο εσωτερικο τους το απολιθωμενο σωμα
του αρχαιου περιηγητη σε σταση κοιμισμενου οντος
απο αυτη τη θεση ανακαλυπτω τη πετρα στον ισκιο της αγριελιας
τα βοτανια και τα παιχνιδια της κομσοτητας των δεντρων
μεσα σ'ενα προσωκρατικο περιβαλλον τα πρωτα αναγκαια
ταυτοχρονα το κυπαρισσι με τις ελιες ανεβαινουν στο στηθος του στρειδιου
καθαροτητα και το ιδιο τις αλλες μερες ξημερωνε
στη φαντασια του εικονες ισοδυναμες της απλοτητας
τυλιγμενος στ'αορατα των λεξεων προχωρουσε ο Ελληνας Ηρακλειτος
το γαλαζιο φτερουγισε επιστρεφοντας στην αιωνιοτητα
η μνημη πνεει σαν ανεμος εδω που ο Εμπεδοκλης αγορευει ''Περι το Μη-Αδικειν''
Το Ανοητον Νοητον εγεννηθει
Το Ακαταληπτον Καταληπτον εγεννετο
ενα φυλλο γαλαζιο ο ουρανος
εδω μπορω να δω τ'αλατι π'αφηνει ο ηλιος στα δεντρα
εκτυφλωτικος
την ηληκια των θαυματων
εδω μπορω να βλεπω την ωραιοτητα
.
.
βρισκοντας το Τοπιο...
.το Τοπιο ενα Κειμενο Εντυπωσεων-Ειναι
.να βρισκουμε στο Τοπιο εκεινο που ειμαστε
.το Πραγματικο
.και Εδω το Τοπιο μια Αναφορα στον Ηρακλειτο
.ποτε δεν βρισκουμε το ιδιο Τοπιο δυο φορες
.
.
Υπερβατον Ελληνικο Τοπιο
Η πατριδα μου
Φως
Τα δεντρα με τα σχηματα των πουλιων
Η ανωση του αερα
Το βλεμμα των λεξεων
Το απεριττο
Μια απειρη κινηση προς τον Χρονο
Το Ελληνικο Τοπιο
Η Θαλασσα Ειναι του Ανθρωπου
Η Συμμετρια
.
.
περιθλαση ψαριων
το νερο
η θαλασσα
ηχος
ρυθμος χρωματος
κοχυλια
αναπνεει ο αερας
το φως του
γλυπτο γλαρων
λευκαινει
τ'ακρωτηρι
ισομεριδια του αλφα
η θαλασσα
τρια
τα στρειδια
ανοιγωντας τα επιφωνηματα
των λεξεων μου
τη συμμετρια του
φυτρωνει το δεντρο
στα νευρα της πετρας
αμειωτος ταλαντωνεται
ο διαφανος χρονος
.
.
.
Α.πορτραιτο γυναικας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Χρονολογησεις-χ.ν.κουβελης
ομονοια.14:20.σειρηνα περιπολικου σκιζει
το δερμα της Σταδιου.
κρεμασμενα ματια στα σταντς του περιπτερου προς Αθηνας.
"πισω μας σερνουμε τους δολοφονους".δεν το ακουσα.14:26.
στο κενο της ιστοριας καταβροχθιζονται.14:35.
φωνες.εκκοφαντικες.14:41.
φλυαρια.14:42.
.
.
.
Συν-Τομες Επανα-Ληψεις-John Coltrane-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
a tone of color rythm
what the man-time is
a word of air passing
.
.
Συν-Τομες Επανα-Ληψεις-Κωνσταντινος Παρθενης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τι περιμενες να συμβει
οταν ξεφτελιζες καποτε
τον Κωνσταντινο Παρθενη ζωγραφο και πολιτη
μ' ιδιοτελεια κι ακρα
αδιαντροπια
αυτα και χειροτερα
θα συνεβαιναν
κι αν δεν ξερεις μαθε
και βγαλε τα συμπερασματα του
επιτελους ενηλικιωσου
.
.
Συν-Τομες Επανα-Ληψεις-Κωστας Αξελος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
κληρονομοι του συμπαντικου χρονου του Κωστα Αξελου
τον κατασπαταλησαμε σε selfies νεοπλουτισμου
ετσι δεν ειναι παραξενο
που καταντησαμε ζητιανοι
και περιγελα
.
.
Συν-Τομες Επανα-Ληψεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η γεωμετρια της φυσης
και
η φυση της γεωμετριας
σ'αυτη την αντιστροφη
οφειλεται
η υπαρξη του κοσμου
ενδιαμεσα της φυσης ο ανθρωπος
αεικινητον
.
.
Συν-Τομες Επανα-Ληψεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ασυμφορες εναντιωσεις
υπερταλαντωσης
ακροτητων συναρμολογησεων
απειρου
.
.
Συν-Τομες Επανα-Ληψεις-Alfred Hitchcock-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τι κοινο εχει το συνολο των πουλιων
με το συνολο των ανθρωπων;
απαντηση:την Τιπι Χεντρεν στα Πουλια(The Birds.1963)
του Αλφρεντ Χιτσκοκ
.
.
Συν-Τομες Επανα-Ληψεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
αυτην την εποχη εις τους δροσερους
και ευαερους παραθερισμους περι την Αλεξανδρειαν
εμεις οι Αλεξανδρινοι συναναστρεφομαστε αλληλους ευδαιμονες
αγνοουντες η' μηδαμινην δινοντας σημασιαν
δια κινησεις εις την Ρωμην εναντιον της βασιλισσης Κλεοπατρας Ζ' Φιλοπατωρ
ειναι δυνατον τετοιες φημες
να εμποδισουν τις λιαν δημοφιλεις κοσμικες μας συναντησεις;
να τις δυσχερανουν;
αδυνατον.λεγομεν
.
.
Συν-Τομες Επανα-Ληψεις-pop art-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το romance story εχει καποια στερεοτυπα χαραχτηριστικα,για να αποδοθει
το υφος του,οι νομοτελειες,ο μελοδραματισμος,το ειδικο λεξιλογιο,επιθετα,
ρηματα,επιφωνηματα,μειωμενο ιστορικο περιβαλλον,υποτονικη
αντικειμενικοτητα,υπερτροφικος υποκειμενισμος,απλοικη πλοκη,συνεχεις
παρεξηγησεις,το Α που δεν ειναι Α...,προσδοκομενη καταληξη,κονοτυπιες
τσιτατων,ταυτολογιες,το Α ειναι Α,
(η Κοινωνιολογια του Romance Story)
αυτος ηθελε να αφηγηθει μια απλη ιστορια αντικειμενικα με τρεις απλες
γυμνες προτασεις χωρις να τις αναπτυξει με τις συμβασεις του ειδους
romance story σε ενα πολυσελιδο μαμουθ best seller Love Novel Μυθιστορημα
.
.
Συν-Τομες Επανα-Ληψεις-Jazz-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
pick up τονισμοι ανασας
εωτερικο ευλυγιστο χρωμα
.
.
Συν-Τομες Επανα-Ληψεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
...εφυσουσεν δριμυ λιοβορι,οι πετρες εις καταστασιν βραζμου επιεζοντο
να εκραγουν εξ ων εσυνετεθησαν,τα φυτα εις ξηρασιαν χυμων,τα δε ζωα
εις βαρειαν ανησυχιαν προς εξευρεσην πηγης υδατος δροσερου,υπερανω
δε η σφαιρα του ηλιου περιστρεφομενη περι εαυτον εκσφενδονιζεν πυρινα
βελη εις παντα τα υπαρχοντα της γης,οι δε ανθρωποι φευγοντες εις τα ορη
εκρυπτοντο εις βαθεα σπηλαια να διασωθουν...
και τουτη η ζοφερος και δυσκολος ωρα του νεικους των φαινομενων μετα
παρελευσιν τριων ημερων υποχωρησεν και επανηλθεν εις την προτεραν
φιλοτητα
.
.
Συν-Τομες Επανα-Ληψεις-Ezra Pound-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
m-ONE-y uni-VERS-ity
ειδωσι δε παντες Αχαιοι
Wie das Wort „schön” der Ästhetik und „gut” der Ethik, so weist
„wahr” der Logik die Richtung
κιτρινα πουλια στεγνωνουν στα συρματα των δεντρων
Gottlob Frege LOGIC thesis
Ezra Pound USURA Cantos
Δικαιοσυνη Greek Copy Rights
.
.
Συν-Τομες Επανα-Ληψεις-Αχιλλεας και Βρισηιδα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Βρισηιδα- χ.ν.κουβελης
γι'αυτην την ψηλη μελαχροινη κι ομορφη
γυναικα την Βρισιηδα,απο την Λυρνησσο
αρχιζει η φοβερη μηνις τ'Αχιλεα
και αιτια για τους 15.693 δακτυλικους εξαμετρους
στιχους της Ιλιαδας
Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
οὐλομένην, ἥ μυρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε,
πολλάς δ’ ἰφθίμους ψυχάς Ἄϊδι προΐαψεν
ἡρώων, αὐτούς δέ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν
οἰωνοῖσί τε πᾶσι, Διός δ’ ἐτελείετο βουλή,
ἐξ οὗ δή τά πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε
Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καί δῖος Ἀχιλλεύς.
αυτην την Ιπποδαμεια που την αρπαξε απ'το σπιτι της ο Αχιλλεας
οταν εκει εκστρατευσε σκοτωνοντας
τον αντρα της και τα τρια αδερφια της
και σερνοντας την παρα τα κοιλα καραβια των Αχαιων
δουλα και γυναικα του
και πολυ οργισθηκε με τον Ατρειδη Αγαμεμνωνα
με το θρασος του
να ζητησει γι'ανταλλαγη τη δικια του Βρισηιδα
ας τα βγαλουν τοτε περα μονοι
τους παραταει αποσυρρει τους γενναιους Μυρμιδονες
αυτοι για την Ελενη τους
κι αυτος για την Βρισηιδα του
την οργη πες μας θεα,την καταραμενη του Πηληιαδη Αχιλεα
που μυρια βασανα στους Αχαιους εφερε
πολλες δε γενναιες ψυχες στον Αδη εστειλε ηρωων
αυτων τα κορμια ερριξε στα σκυλια και σ'ολα τα ορνια
του Δια εκπληρωθηκε η θεληση
οταν πρωτη φορα εχθρευτηκαν κι ηρθαν σε διασταση οι δυο
ο Ατρειδης αρχηγος αντρων κι ο θεικος Αχιλλεας
.
.
.
Construction XXI-2μ χ 4μ--χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΜΕΤΑ-ΤΟΝΙΣΜΟΙ-χ.ν.κουβελης
ενα αξιωμα λεξεων το φως
κυβοι δεντρων στα ημιτονια του αερα
η καμπυλωση των χρωματων στα φρουτα
απειροτητα κουβαλόυν τα πουλια στις πτησεις τους
η γλωσσα μου ειναι και δεν ειναι μεταφυσικη
με τονισμους Miles Davis of Blue
Construction XXIV-2μ χ 4μ--χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Abstract -2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τι γινεται στα σουπερ-μαρκετ της Ιστοριας;-χ.ν.κουβελης
τι γινεται στα σουπερ-μαρκετ της Ιστοριας;
στις παραλιες ξεβρασμενα χταποδια απομυζουν
την αμμο του χρονου
τους εξορυγμενους βολβους των ματιων του κρατουσε
στα πηλινα χερια του
ο υποκριτης στο πετρινο θεατρο
ενα ρετσιτατιβο αργο στη φωνη του
''δεστε''μας εδειχνε
''το φως''
''τι γινεται στα σουπερ-μαρκετ της Ιστοριας;''μας φωναζε
κανωντας χειρονομιες
''αναμεσα σας κυκλοφορουν δημαγωγοι ψευτες αχρειοι ,
ξεσκεπαστε τους''
αργοτερα στα εσωτερικα των δωματιων μας
ακουγαμε το θορυβο αιχμαλωτισμενων πουλιων
δεν μας αφηνε να κοιμηθουμε η αγωνια τους
τι γινεται στα σουπερ-μαρκετ της Ιστοριας;
.
.
.
Geometricous metric-ξυλο,μεταλλο,νεον φως-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Μετρησεις-χ.ν.κουβελης
διπλώνει τις λέξεις
τις απελευθερωνει
να βουίζουν σαν μελισσες
σ'ανθισμενο κήπο συμφώνων και φωνηεντων
συλλεγοντας συμμετριες κοχυλιων
διατύπωσε τη γεωμετρία των νερων
της θαλασσας
τα δάχτυλα των δέντρων
αγγίζουν το διάφανο. σεντόνι του αερα
κι αναδύουν πράσινο χλοερο φως
θρυματιζει το χρονο
άπειρο η' ελάχιστο, αδιαφορο
πότε η διάρκεια δεν ήταν τόσο υπαρκτη
στη φωτογραφία που βγαλαμε
ο λευκός μηρος του βραχου
εξατμίζεται στ'αλάτι της ηρεμιας
.
.
.
fayum-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
νυχτερινο
η σεληνη ελουζε τα ποδια της
διαφανα τα διελυε στο φως της
μια πυκνη μυριστικη νυχτα
.
.
.
Η Ε. στη θάλασσα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ελληνική θάλασσα-χ.ν.κουβελης
στην αρχαία ελληνική θαλασσα
το χέρι της ξεμπλέκει τα χταποδια
από τα μαλλιά της
τα φύκια ανακατεύουν τα νερά της
διάφανα αιωρουμενα πουλια
ταξιδεύω, άρα υπαρχω
στο κοχύλι Τ'αυτιού της ψιθυριζει
εκείνος ο Οδυσσεας
Το φως γυρίζει τη χώρα μου
μια άπειρη μεταφυσική του Ηρακλειτου
η συμμετρια του χρονου της
.
.
.
Blue Impressions -hommage to Yves Klein-c.n.couvelis χ ν κουβελης
Εν/Δυναμωσεις-χ.ν.κουβελης
νερό πλατωνικό στέρεο διαστέλλει
τα διάφανα σεντόνια του αερα
ένα μήλο αιωρείται στον καθρέφτη
του λοφου
μια αμύγδαλια φυτρώνει στο εσωτερικό της λέξης "ευτυχία"
σε αρχαίο θέατρο καρφιτσωμενο στα φτερά πεταλουδας
η κορυφαία του χορού ακροβατεί σε ποδηλατο
"μηδέν αγαν" τρεις φορες επαναλαμβανει
"μηδέν αγαν"-"μηδέν αγαν"
η θάλασσα ρυτίδωσε με γαλάζια φωνή
τα λέπια του ψαριου
το πουλί ρυθμικά χορογραφει
την απειρη διαστολή του χρονου
σε φουγκα του Μπαχ
πόσες λέξεις αντέχει η πραγματικοτητα
.
.
.
Μεγάλο Λευκό-Grand White-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τόση φλυαρία σιωπής με ξεκουφανε
.
.
.
woman' s portrait-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Ηλεκτρα
ΘΈΑΤΡΟ-THEATRE
Μονόλογος Κλυταιμνηστρας-χ.ν.κουβελης
Πριν όταν ήταν παιδί δεν ήταν έτσι μιλούσε πολύ γελούσε συχνά ήταν ευτυχισμένη
τώρα το βλέπω το νιώθω είναι δυστυχισμένη κλείστηκε στον εαυτό της φοβάμαι
για κείνη φοβάμαι το ξεσπάσματα της σαν ξαφνικη καταιγίδα θα ξεσπάσει σαν άνε-
μος και θα ξεριζώσει τα πάντα στη δύναμη του σαν ορμητικός χειμμαρος θα παρα-
σύρει τα πάντα στο περάσματα του τι κρύβει βαθεια μέσα της;τι την πονάει;τι την
αγριεύει;τι την εξοργίζει;ολα κάποτε μου τα 'λέγε μαζί τα κουβεντιαζαμε τώρα μ'
αποφεύγει ο πατέρας τη;ς λείπει σχεδόν δέκα χρόνια εκεί πέρα ειναι η αδερφη της
η Ιφιγενεια χάθηκε αδοξα η Χρυσοθεμις είναι πολυ μικρή δεν καταλαβαίνει τον Αιγι-
σθο τον αποφεύγει δεν ξέρω τον ζηλεύει τον μισεί του μιλάει απότομα τον προσ-
βάλει μπροστά μου κι αυτός είναι τόσο καλός μαζί της νοιάζεται γι'αυτήν γιατί δεν
καταλαβαίνει;γιατι δεν θέλει να καταλάβει;η ζωή είναι δύσκολη το σπίτι έχει προ-
βλήματα μια γυναίκα θέλει έναν άντρα δίπλα της να βασίζεται σ'αυτον να στηρίζε-
ται γιατί δεν καταλαβαίνει πόσο πολυ πονέσα πόσο έκλαψα κι ακόμα τωρα κλαίω
και σκίζεται χιλια κομμάτια η καρδιά μου για την αδικη μοίρα της αδερφής της εκεί-
νο το είδε με τα ίδια της τα μάτια την είχα πάρει μαζί μου στην Αυλιδα όλα τα είδε
όλα τα άκουσε πως ούρλιαξα πως συγκρούστηκα με τον άσπλαχνο πατερα της σαν
λύκαινα όρμηξα πάνω του να τον μεταπεισω να του αλλαξω τη σκληρή αποφαση
για το άμοιρο παιδί μου η δυστυχη μάνα που χάνει το παιδί της κι εκείνον τον ένοι-
αζε μοναχα η κουφια φιλοδοξία του τι θα πουν οι άλλο τι τους ένοιαζε εκείνους
παιδι δικό τους θα θυσιαζονταν;το συμφερον τους να γίνει ηθελαν με ξεγέλασε
πως δήθεν για γάμο να φέρω την Ιφιγενεια κι εγώ η ανόητη η ανήξερη η ίδια πήγα
με τα χερια μου το παιδί μου για σφαξιμο γιατι η Ηλεκτρα μου δεν με καταλαβαίνει;
έχασα το παιδί μου τη κόρη μου εξαιτίας του τον μισώ όσο τίποτα στον κόσμο δεν
κοιμόμουν τις νύχτες ούτε και τώρα κοιμαμαι καθόμουν ώρες μέχρι να ξημερωσει
στον καθρέφτη μπροστά άυπνη μέσα στην άδεια. σκοτεινή καμαρα μου κι έχωνα
βαθεια τα νύχια μου στα μάγουλα να τα ξεσχισω στις σάρκες μου να τις ματώσω
τόσο μεγάλος κι αφόρητος ήταν ο πόνος κι είναι τα ξέρει αυτα η Ηλεκτρα;τη μέρα
έκανα δύναμη να μην φαίνομαι να κρύβομαι στα παιδιά μου μπροστά και στον
κόσμο να μην δείχνω τι βαρύ περνάω να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου που
έτρεμαν και δεν με βαστουσαν το σπίτι θέλει φροντίδα αλλιώς θα πέσει θα κατα-
στραφεί αυτό θέλουν οι εχθροί μας να επωφεληθούν απ'την.αδυναμια.μας να πέ-
σουμε πάνω μας να μας εξοντώσουν να μας διαλύσουν τι ξερει αυτή για μυστικές
κινήσεις για κρυφές πράξεις συνομοτων τις αγνοεί παντελως την έχει τυφλώσει
το ασιγαστο μίσος της για μένα και για τον άντρα μου τον Αιγισθο φοβάμαι πως
θα ποτίσει μ'αυτό το μίσος με το δηλητήριο της και τον Ορεστη κι είναι πολύ
μικρό παιδί και δεν είναι ικανό να κρίνει την βλέπω τώρα τελευταια όλο και πιο
συχνά να τον απομονωνει και κάτι να του λέει ώρα πολύ με ψιθυριστή φωνή κι
εκείνο με σκυμμένο. το κεφάλι την ακούει συλλογισμενο και το παρασέρνει στις
ερημιές στη θαλασσα και του βάζει λόγια σήμερα την πρόλαβα στο διάδρομο
της εφραξα το δρομο να μην ξεφύγει την έπιασα απ'τον ώμο προσπάθησε να
ξεφύγει την έσφιξα την κράτησα με δύναμη την κοιταξα κατευθείαν μέσα στα
ματια. της είπα γιατί τα κάνει όλα αυτά;τι φταίω;γιατι με μισεί;πως θα τρελαθώ
δεν απάντησε τα μάτια της μεγάλα διεσταλμενα με κοίταξαν σκληρά σαν να με
μαχαίρωναν δεν είπε λέξη κατερρεύσα την άφησα να φύγει έτρεξε και μπήκε
στην κάμαρα της την άκουσα να την κλειδώνει πήγα στη πόρτα τη χτύπησα
να μ'ανοιξει την παρακάλεσα να μιλήσουμε καμία απάντηση απέραντη. σιωπή
έφυγα απελπισμένη από τότε είναι εκεί μέσα κλεισμένη έδιωξε την υπηρετρια
δεν δέχτηκε ούτε νερό ούτε τροφή φοβάμαι πολύ γι'αυτή είμαι ολομόναχη
λείπει κι ο Αιγισθος γία υποθέσεις του κράτους φοβάμαι φοβαμαι τι θα γίνει
τώρα; αύριο;ενα πυκνό σκοτάδι με τυλιγει σκιές με περιτριγυρίζουν με πλησιά-
ζουν όλο και με πλησιαζουν να με πνίξουν βλέπω τα χερια τους τεντωμένα να
μ'αρπαξουν θέλω να φωνάξω δυνατά να ουρλιάξω αλλά δεν βγαίνει φωνή απ'το
στόμα μου
.
.
.
Εν/τυπωσεις-1-x.ν.κουβελης
-"and what is the use of a book,” thought Alice, “without pictures
or conversation?”
-δεν αντέχεται η ηληθιότητα όταν φλυαρει
-ποιο το αντίστοιχο των ματιών σου 15:32;
-απ'το στρογγυλο γόνατο σου το αδιέξοδο της γλώσσας μου
-χαίρε η αφροεσσα ορμη σου
-γαρύφαλλο χρώμα αποκρυφο
-σε πόσους φαύλους κύκλους κλειστηκες;
.
.
.
Woman's interior-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
οξυμοριον ευθηνετο εντός υγροτατου κόλπου
εργωδες νευρωδες
μετεωριτης ζεον στιλπον αγγιγμα αγγιζομαι
υπερβολοειδες περιστρέφοντας
υπερουσιον γλυκωδες σχίσμα
ορμιος. μοχλός διαρηγνυοντας
διάφανη. πολυπτυχη ροδαλη
δαντέλα εις έκστασιν μεθυστικην
μυρωδες αισθησιακον ελλειψοειδες το υπεροπτικον υγρωδες
ατελευτητον έλασσον απειρον
άγγιγμα τρεμωδες ερυθρον υπερπυρον
υπερμεγεθες άνοιγμα
πλανόδιον Χαίρε περιηλιον αει πόθου λυτωτριου λευκού
.
.
.
ελληνικο τοπιο στη θαλασσα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μεσημερι
και σπαζουν τα κοχυλια
καθως τ'αγγιζουν αλς αλος κλισεις
ποντου ατρυγετου
.
.
.
Βεβαίως κάνεις δεν ήτον αλλος καταλληλότερος δια την Αιγυπτον
από τον Πτολεμαιον Λαγιδην
στρατηγός και σωματοφύλακας του Αλεξανδρου
ικανός διοικητης συνετος και θαρραλεος
Αυτός δεν είναι που συνέλαβε τον δολοφόνο του Δαρειου Γ'
και εφτασε Νικηφόρος εις τις Ινδιες και τη Σογδιανη;
στη Βαβυλωνα το 323 παναξια δεν
έγινε σατράπης της Αιγυπτου στη διαμοιραση των επαρχιων
Αυτος ένας Μακεδονας;
μετεπειτα δε ανακηρύχθηκε βασιλεας Φαραώ
και παρά τις αντιδράσεις του Περδικα εκατάφερεν
την επωφελην αυτονόμησην μας
ενας ευφυής άνθρωπος ήταν
και το 321 έφερεν με τεχνασμα το σώμα του Αλεξανδρου
εδώ να ταφει προς δοξαν μας
την δε Αλεξανδρειαν την ελαμπρυνεν με τη θαυμάσιαν της Βιβλιοθηκη
και τον περίφημον σ'όλον τον κόσμον Φαρον
και πολλά αλλα που την καμνουν περικαλλην και σπουδαιαν πολιν
οι δε Ροδιοι για Σωτήραν τους τον τιμουν δεοντως
ως δε ειναι συν τα αλλα και φιλομαθης εσυνεγραψεν βιβλιον
'Περί των Πραξεων του Αλεξανδρου'
Τώρα ευρεθησαν μερικοί μικρονοοι και μοχθηροι,
πάντα παντου τέτοιοι άνθρωποι θα ευρισκονται,
και ασυστόλως τον κατηγορουν πως για διαδοχον του όρισεν
τον Πτολεμαιον της Βερενικης
τον ευνοησεν αντί του Πτολεμαιου της Ευρυδικης του Αντιπατρου
Αυτος βεβαίως ξερει καλύτερα απο τον καθεναν μας
γιατι από έναν Κεραυνον επροτίμησεν έναν Φιλαδελφον
Αυτον πολύ τον ενδιαφέρει η τύχη της Δυναστείας των Πτολεμαιων Λαγιδων
Άπο τον Επιφανην Επιγονον Πτολεμαιον Α' του Λαγου
Εως την Ευγενην Απογονον Κλεοπατραν Ζ' την Φιλοπατωραν
.
.
.
Δίπλα πορτραίτα-Double portraits-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αυτό είναι. Η' αυτό δεν είναι.Επαιζε στο
πιάνο.Cbopin.Την Etude Op. 10, Νο. 12.Έβλεπε
την κίνηση των χεριών στο μαύρο άσπρο των
πλήκτρων.Η Επαναστατικη σπουδή.31. Bxg7
Nxg7 32. Ne5 f5 33. Nf6 g5 .Η λέξη 'φωνή'.Φως
απο το αριστερό παράθυρο.Αβεβαιοτητα.Κινηση
στο εσωτερικό του καθρεφτη
.
.
.
.
Πορτραιτο γυναίκας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η γλωσσα μου ευλυγιστη στους μυχους των νερων
ανασυρρει αυτα τα θαυμασια κοχυλια
ψιθυρισμους κρινων που αναπνεω
πως περπαταει η ανασα μου στην επιδερμιδα σου
και χορογραφει τις αναδυομενες λεξεις σου
μεσα στις φρασεις σου λεξη βουβη η ανασα σου
ιδρωνει ο ωμος του βλεμματος και φυλλα λευκα
διακλαδιζονται στο στηθος σου
απαλα χερια ανοιγουν τα φτερα στο κρινακι τ'αυτιου σου
.
.
.
Geometricous Εντελεχεια-2μ χ 3μ -χ.ν.κουβελης c.n.couveis
Ανορθογραφιες καταλήξεων-χ.ν.κουβελης
η γατα
πιο πέρα η βρυση
πιο πέρα η συκια
πιο πέρα η απουσια
νοηματος
.
η σιωπή βουλιάζει
στο ψεμα
.
κόκκινο
.
στην έρημο των λέξεων
δεν κατοικεις
.
έκλεισε το παραθυρο.
Πότε πια θέα από'κείνο το παραθυρο.
.
Δυο λέξεις είχε.
Διάλεξε μια.
Μ'αυτη έχασε.
.
πόκερ.
ρέστα και ταπι.
.
ο αερας
ένα κενο
.
Αυτά.
.
Ασήμαντος.
.
.
.
Τετραγωνα Αντιφρονουντων Λογων-χ.ν.κουβελης
Je pensee
Je voulais
Je chercher
J'entendait le sifflement de temp
c'est deja de matin
d'ouvrir les yeux pour conscience
Je n'etais qu'un petit enfantin
peu a peu mon souvenir des humains s'evanouissait
J'etais seulement le sentiment d'existence
que l'homme des cavernes
ma pensee
mon corps
ma yeux
Υποχρεος των ερωτηματων
Αυτος που βλεπει τη φωνη του στα νερα της θαλασσας
Η θεληση μου το δικαιωμα μου
Τα φωνηεντα μου σποροι μεσα στο πληθος των ιδεων
Μην εξοφλαται τους μειοδοτες της αληθειας
Εγω εξακολουθω να βλεπω το πραγματικο σαν πραγματικο
Τα φωτεινα δεντρα των λεξεων
Τα γαλαζια ειδωλα των νερων
Τα διαφανα χερια των ανθρωπων
.
.
.
Illusionismus XI-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εν-τονη συν-ηχηση-χ.ν.κουβελης
two birds in φως υπερανω λεξεων
ρυμοτομησεων αναπτυξης ουρανου
στιλβοντος ορτανσιας flower
αηχος ηρεμια σιγη ορμη δεντρου
voice νερου διαθλωμενου λευκου χεριου
διαφανη χειρονομια
transfering three Bach's fuga notes
.
.
.
Λουομενοι περυσι το Καλοκαιρι-χ.ν.κουβελης
η πατουσα του καλοκαιριου που εφυγε στην ξεραμενη αμμουδια
το φθινοπωρο ετοιμο αιωριζει τη βαρυτητα των φυλλων
φαγαμε το πολυ φως και λιγοστευει
φωνες αεναα εγκλωβισμενες στο διχτυ του αερα
μας ποναει
η περασμενη ευτυχια μας
η οραση αιχμαλωτισμενη στην ηρεμια στη τοση ησυχια που χαθηκε
διαλυθηκες και πως να συντεθεις παλι απ'οσα αποτελεισαι
τι χαθηκε και δεν ξαναβρησκετε
αλλαζει ο κοσμος και ποτε δεν ξαναγινεται ιδιος
η νοσταλγια του περασμενου χρονου
η θαλασσα στοιβαξε στην ακρογυαλια τον χρονο μας κυμα κυμα
γιατι απομακρυνθηκαν τα νερα γιατι δεν ακουμε τους γλαρους ψηλα
και χαμηλα γιατι αναχωρησαν γι'αλλου οι παραθεριστες
κι ερημωσαμε
αυτο που γραψαμε στην αμμο σβηστηκε εφημερη γραφη εφημερη ζωη
λεξεις πετρωματα στην επομενη αρχαιολογια
η λυπη σαν τη σκουρια το σιδερο τρωει τα σωθικα
πως θα βγουμε απ'την ερημια πως θα γλυτωσουμε απ'την απεραντοσυνη
της σιωπης
εμεις που τοσο θορυβο καναμε με τη χαρα μας
το φθινοπωρο ετοιμο αιωριζει τη βαρυτητα των φυλλων
η πατουσα του καλοκαιριου που εφυγε στην ξεραμενη αμμουδια
νικη η' ηττα;ποιος ξερει;
αυτη η απεραντη πικρη μοναξια μας
.
.
.
κοχυλι shell-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ενα ακρωτηρι γλαρων -χ.ν.κουβελης
φωτεινη μερα βαρκα
η θαλασσα στο φως λεξη
τρισυλλαβη κινηση κολυμβητη
αρχαιου
τωρα στο ακρωτηρι των γλαρων
αναδυση βραχων στιλπνων νερων
περα δελφινι χρονου χορογραφει
την απειροτητα των ηχων μας
μια καθαροτητα μας αξιζει
αυτη μοιραστηκαμε
.
.
.
geometricous xx1-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Επεμβασεις Διπλων Λεξεων-χ.ν.κουβελης
Interventions of double words-c.n.couvelis
μια λεξη στο τραπεζι φαγαμε
-η χαρα μας-
a word on the table we ate
-the us own joy -
ενας ασπρος ωμος φωτιζεται
στο γεματο φεγγαρι
A white shoulder is illuminated
in the full Moon
η ευτυχια
ειναι το πρωινο αερακι
που δροσιζει το προσωπο σου
Happiness
is the breakfast breeze
that cools your face
το καρπουζι εβαψε κοκκινο
το σεντονι του ουρανου
watermelon red painted
the sheet of heaven
η θαλασσα κυματιζει τους γλαρους
στο ακρωτηρι του ηλιου
the sea is waving the gulls
at sun's cape
τ'αστερια ειναι τα βοτσαλα
τ' ουρανου
the stars are the pebbles
of heaven
.
.
.
woman is dreaming-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Κρεσεντο εσωτερικων φωνων-χ.ν.κουβελης
7-9
Βλεπω ενα χερι ν'αγγιζει
τα νερα του υπνου μου
μ'αυτο το σεντονι να με
σκεπαζει
και τοτε πλημμυριζω
κοραλια και χαιρομαι
ν'ακουω τη μουσικη των κοχυλιων
τα δαχτυλα σου στο πιανο της ησυχιας
ειναι μ'ελαχιστη λεξη
που σε πλησιαζω
ενα αγγιγμα στο λαιμο
μια δαγκωματια στον ωμο
μια αναπνοη στην
αναπνοη
ενα ενα ατελειωτο ενα
πολλα ενα ενωμενα ενα
ενα
(0:22)
Τρεμει η νυχτα
χοροπηδαει λεξεις
ξαγρυπναει
μαζι σου
να ειναι
(0:25)
τα 24 γραμματα
σου στελνω
Ειμαι ο
ταχυδαχτυλουργος τους
(0:29)
Κοιμησου κι εγω
ξαγρυπνω εξω μεσα
στους κηπους σου
αρωματα ανασαινω
το φως που 'χει το
προσωπο σου
(0:31)
Ποια λεξη συλλαβιζω
Ποια φτανει στ'αυτακι
σου
Αυτη ακους
(0:34)
Τωρα
(0:34)
Δεν εισαι μονη
Σε βλεπω
Εχω ενα μυστικο τροπο
να βρισκουμε κοντα σου
Να τρυπωνω
(0:36)
Αυτη ακριβως τη στιγμη
Ο κοσμος υπαρχει
(0:37)
Αποδειξη πως υπαρχει
Αναντηρητα
Βεβαια
(0:38)
Λεξεις που γλυκα
καταδυω στον υπνο σου
Αυριο θα δεις να
αναδυονται
(0:40)
Σε πολλους καθρεφτες
της νυχτας αποψε
τ'αγαπημενα σου ειδωλα
δεν μ'αφηνουν μονο
με χιλιους απειρους
τροπους με πλησιαζουν
"δεν εισαι μονος"
μου ψιθυριζουν
"δεν εισαι μονη"
ψιθυριζω
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ
Φωτεινη επιγραφη στη
νυχτα αναβοσβυνω
(0:45)
Νουφαρο και κοιμασαι
διαφανο
Γαρυφαλλο και
κοκκινιζεις
Αερας και τριγυρνας
θερμος
Και με καις
(0:49)
Ειπαμαι
Η αποδειξη του κοσμου
(0:50)
Στο νερο της νυχτας
διαφανο θεσπεσιο
νουφαρο
Κυματισμος.απαλος
Να 'μαι θελω
Να σ'αγγιζω αθορυβος κυματισμος
Μην σε ξυπνησω
Να σ'αγγιζω
(0:55)
Απειρο ελαχιστο μας
χωριζει
Αυτο μοιραζομαστε
Τωρα Παντα
(0:56)
Εκει που κοιμασαι
κοιμαμαι
Κι.εκει που ξυπνας
ξυπναω
(0:58)
Πληρωνω λεξεις τιποτα
να μην σου λειψει απο
την ευτυχια
(1:00)
Μ'αναδευεις τρυφερα
μεσα στον υπνο μου
Να κοιμηθω θελω
(1:03)
Να κοιμηθω
(1:04)
Μυρωδια π'ανασαινει ο
υπνος μου
Εσυ εισαι
(1:06)
Να κοιμηθω
Εσυ ο υπνος μου
(1:07)
Και το ποδι μου στο ποδι
σου
Κι η κοιλια μου στη
κοιλια σου
Και το προσωπο σου στο προσωπο μου
(1:09)
Σκαρφαλωνω στη σκαλα
του υπνο μου
Πηδω μεσα στον.υπνο
σου
Και ξαπλωνω διπλα σου
Σκεπασε με με.το
σεντονι του κορμιου.σου
Τυλιξε με
(1:13)
Αυτη η χαρα σου ειναι η
χαρα μου
(1:15)
Αληθεια
Ο Κοσμος Υπαρχει
Και Δεν Ειναι Αλλος
(1:16)
Μεσα στο υπνο ηρθε
αυτο βαθεια
(1:26)
Διαλυομαι
(1:29)
Επειδη
Το Απειρο κραταω
Εσενα
(1:34)
8-9
Οι λεξεις δεν μου
φτανουν
Πρεπει να βρω
καινουργιες για να σου
μιλησω
(0:47)
Γλυκεια σαν μελι
Η ομορφια σου
Στη γλωσσα μου
(0:49)
Δοχειο το σωμα μου
(0:50)
Γεμιζει απο σενα
(0:50)
Φως
(0:51)
Βυθιζω τα νυχια μου στο
κορμι σου
και τραβαω τις ριζες
σου και τις φυτευω
δεντρα στο δικο μου
κορμι στο στηθος
ν'ανασαινω
(23:51)
Δεν απορω για τα φτερα
που φυτρωνουν στους
ωμους μου
Δεν ειναι θαυμα
Ειναι για να πεταξω
κοντα σου
(23:56)
10-9
Σ'αρπαζω απ'τα σεντονια
του υπνου εισαι δικη μου
(1:03)
12-9
Θα ξαπλωσω διπλα σου
και θα σε φαω
Πρωτα το προσωπο τα
γλυκα ματια το σαγονι το
λαιμο τους ωμους το
στηθος τη κοιλια τα
ποδια τα γονατα τα
μαλλια τ'ομορφο
τριανταφυλο
θα ρουφιξω τη μυρωδια
τ'αρωμα του θα βρεξω
τα χειλια μου τη γλωσσα
θα σε ξυπνησω σ'ολες
τις χαρες οπως ηρεμη
θαλασσα ανατριχιαζει
απ'το πρωινο αερακι ετσι
κι εγω εσενα καθως θα
ξυπνας απ'τον βαθυ υπνο
(0:40)
14-9
Μεσα στο κηπο σου θα
βυθισθω στα φυλλα σου
(9:32)
Θα με τυλιξουν τα νερα
σου
ζεστα ηρεμα γαληνια
γεματα φωνες βαθειες
γλυκες χαδι απεραντο
(9:34)
Σου μιλαω
Σε ρωταω
Ακουω τους πιο
αγαπημενους ηχους
Ακουμε τη βαθεια
μουσικη μας
(9:44)
Βαρκουλα και
ταξιδευει
Ριχνει αγκυρα κι
αγκυρωνει
σε σενα
η θαλασσα κι ο ουρανος
μου
(9:46)
Τα δαχτυλα σου-βλεπω-
ν'αγγιζουν το
τριανταφυλλο σου-
βλεπω-κι εγω κρινο-
βλεπω-ασπρος κρινος-
βλεπω-να σπερνεται και
να φυτρωνει-βλεπω-
εκει που αγγιζουν τα
δαχτυλα σου-βλεπω-κρινοδαχτυλα
(9:53)
Αυτη η Ιστορια μας εχει
πολλες λεξεις
(9:54)
.
.
.
.
Perplexus-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Go in event recits
Off myths
Again
The sea cape
Waters
Woman and man circling in cities
Go to cubes white rooms
And hear voices
And silence
Deep in words
Off man world
Society
.
.
Ε.Εσυ
Μια αιτια.εστω μια αφορμη.να ουρλιαξεις.
Τωρα.Αυριο θα'ναι αργα.
Ασχημια.Σε πιεζει.Σε διαλυει.
Σε διαμερισματα
Με φως τηλεορασεων συμβαινει η ζωη.
Βουβες υπαρξεις.
.
.
.
Το Κερας της Αμαλθειας
.
.
ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΗΣΙΟΔΟΥ
[Έκδοση Teubner 1908. Βιβλίο: Βιβλίο:Hesiodi Carmina (1908)]
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
στιχοι 1-27
.
Μουσάων Ἑλικωνιάδων ἀρχώμεθ᾽ ἀείδειν,
αἵ θ᾽ Ἑλικῶνος ἔχουσιν ὄρος μέγα τε ζάθεόν τε
καί τε περὶ κρήνην ἰοειδέα πόσσ᾽ ἁπαλοῖσιν
ὀρχεῦνται καὶ βωμὸν ἐρισθενέος Κρονίωνος.
καί τε λοεσσάμεναι τέρενα χρόα Περμησσοῖο
5 ἢ Ἵππου κρήνης ἢ Ὀλμειοῦ ζαθέοιο
ἀκροτάτῳ Ἑλικῶνι χοροὺς ἐνεποιήσαντο
καλούς, ἱμερόεντας· ἐπερρώσαντο δὲ ποσσίν.
ἔνθεν ἀπορνύμεναι, κεκαλυμμέναι ἠέρι πολλῇ,
ἐννύχιαι στεῖχον περικαλλέα ὄσσαν ἱεῖσαι,
10 ὑμνεῦσαι Δία τ᾽ αἰγίοχον καὶ πότνιαν Ἥρην
Ἀργεΐην, χρυσέοισι πεδίλοις ἐμβεβαυῖαν,
κούρην τ᾽ αἰγιόχοιο Διὸς γλαυκῶπιν Ἀθήνην
Φοῖβόν τ᾽ Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν ἰοχέαιραν
ἠδὲ Ποσειδάωνα γαιήοχον, ἐννοσίγαιον,
15 καὶ Θέμιν αἰδοίην ἑλικοβλέφαρόν τ᾽ Ἀφροδίτην
Ἥβην τε χρυσοστέφανον καλήν τε Διώνην
Λητώ τ᾽ Ἰαπετόν τε ἰδὲ Κρόνον ἀγκυλομήτην
Ἠῶ τ᾽ Ἠέλιόν τε μέγαν λαμπράν τε Σελήνην
Γαῖάν τ᾽ Ὠκεανόν τε μέγαν καὶ Νύκτα μέλαιναν 20
ἄλλων τ᾽ ἀθανάτων ἱερὸν γένος αἰὲν ἐόντων.
αἵ νύ ποθ᾽ Ἡσίοδον καλὴν ἐδίδαξαν ἀοιδήν,
ἄρνας ποιμαίνονθ᾽ Ἑλικῶνος ὕπο ζαθέοιο.
τόνδε δέ με πρώτιστα θεαὶ πρὸς μῦθον ἔειπον,
Μοῦσαι Ὀλυμπιάδες, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο· 25
ποιμένες ἄγραυλοι, κάκ᾽ ἐλέγχεα, γαστέρες οἶον,
ἴδμεν ψεύδεα πολλὰ λέγειν ἐτύμοισιν ὁμοῖα,
ἴδμεν δ᾽, εὖτ᾽ ἐθέλωμεν, ἀληθέα γηρύσασθαι
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
Με τις Ελικωνιαδες Μουσες ας αρχισουμε να τραγουδαμε
αυτες που στου Ελικωνα μενουν το πανυψηλο και ιερο ορος
και γυρω απ'τη μενεξεδενια πηγη μ'απαλα ποδια
χορευουν και τον βωμο του πανισχυρου γιου του Κρονου
και σαν λουσουν τα τρυφερα κορμια στον Περμησσο
η' στην Ιπποκρηνη η' στον ιερο Ολμειο 5
στην πιο ψηλη κορφη του Ελικωνα πιανουν χορους
ομορφους μαγευτικους χτυπωντας δυνατα τα ποδια
κι απο'κει εξορμουν καλυμμενες στη πυκνη ομιχλη
μεσα στη νυχτα πηγαινουν στη σειρα με πολυ γλυκεια φωνη
υμνωντας τον αιγιοχον Δια και την σεβαστη Ηρα 10
απ'τ'Αργος που με τα χρυσα πεδιλα βαδιζει
και την κορη του αιγιοχου Δια την λαμπροματα Αθηνα
και τον Φοιβο τον Απολλωνα και την τοξευτρα Αρτεμη
κι ακομα τον Ποσειδωνα της γης τον κατοχο τον σειστη της γης
και την σεμνη Θεμιδα και την γαιτανοφρυδουσα Αφροδιτη 15
και την χρυσοστεφανη Ηβη και την ομορφη Διωνην
και την Λητω και τον Ιαπετον κι ακομη τον πονηρο Κρονο
και την Αυγη και τον μεγα Ηλιο και τη λαμπρη Σεληνη
και την Γη και τον απεραντο Ωκεανο και την σκοτεινη Νυκτα
και των αλλων αιωνιων αθανατων το ιερο γενος 20
αυτες καποτε στον Ησιοδο διδαξαν τ'ομορφο τραγουδι
οταν τ'αρνια βοσκουσε στις πλαγιες του ιερου Ελικωνα
κι αυτον σε μενα πρωτα οι θεες τον λογο απηυθυναν
οι Ολυμπιαδες Μουσες,οι κορες του αιγιοχου Δια
''βοσκοι αγροικοι,τιποτενιοι,ολο κοιλιες 25
εμεις ξερουμε πολλα ψευδη να πουμε ομοια μ'αληθειες
εμεις δε ξερουμε,οταν θελουμε,τ'αληθινα να τα τονισουμε''
.
.
.
η Ελενη-τοιχογραφια σε καφενειο-αποσπασμα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
[Μεταφραζοντας Ομηρο]-χ.ν.κουβελης
ΛΟΓΟΜΑΧΙΑ ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια Γ'-στιχοι 379-420]
μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
αὐτὰρ ὃ ἂψ ἐπόρουσε κατακτάμεναι μενεαίνων
380 ἔγχεϊ χαλκείῳ· τὸν δ᾽ ἐξήρπαξ᾽ Ἀφροδίτη
ῥεῖα μάλ᾽ ὥς τε θεός, ἐκάλυψε δ᾽ ἄρ᾽ ἠέρι πολλῇ,
κὰδ δ᾽ εἷσ᾽ ἐν θαλάμῳ εὐώδεϊ κηώεντι.
Αὐτὴ δ᾽ αὖ Ἑλένην καλέουσ᾽ ἴε· τὴν δὲ κίχανε
πύργῳ ἐφ᾽ ὑψηλῷ, περὶ δὲ Τρῳαὶ ἅλις ἦσαν·
385 χειρὶ δὲ νεκταρέου ἑανοῦ ἐτίναξε λαβοῦσα,
γρηῒ δέ μιν ἐϊκυῖα παλαιγενέϊ προσέειπεν
εἰροκόμῳ, ἥ οἱ Λακεδαίμονι ναιετοώσῃ
ἤσκειν εἴρια καλά, μάλιστα δέ μιν φιλέεσκε·
τῇ μιν ἐεισαμένη προσεφώνεε δῖ᾽ Ἀφροδίτη·
390 δεῦρ᾽ ἴθ᾽· Ἀλέξανδρός σε καλεῖ οἶκον δὲ νέεσθαι.
Κεῖνος ὅ γ᾽ ἐν θαλάμῳ καὶ δινωτοῖσι λέχεσσι
κάλλεΐ τε στίλβων καὶ εἵμασιν· οὐδέ κε φαίης
ἀνδρὶ μαχεσσάμενον τόν γ᾽ ἐλθεῖν, ἀλλὰ χορὸν δὲ
ἔρχεσθ᾽, ἠὲ χοροῖο νέον λήγοντα καθίζειν.
395 Ὣς φάτο, τῇ δ᾽ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε·
καί ῥ᾽ ὡς οὖν ἐνόησε θεᾶς περικαλλέα δειρὴν
στήθεά θ᾽ ἱμερόεντα καὶ ὄμματα μαρμαίροντα,
θάμβησέν τ᾽ ἄρ᾽ ἔπειτα ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζε·
δαιμονίη, τί με ταῦτα λιλαίεαι ἠπεροπεύειν;
400 ἦ πῄ με προτέρω πολίων εὖ ναιομενάων
ἄξεις, ἢ Φρυγίης ἢ Μῃονίης ἐρατεινῆς,
εἴ τίς τοι καὶ κεῖθι φίλος μερόπων ἀνθρώπων·
οὕνεκα δὴ νῦν δῖον Ἀλέξανδρον Μενέλαος
νικήσας ἐθέλει στυγερὴν ἐμὲ οἴκαδ᾽ ἄγεσθαι,
405 τοὔνεκα δὴ νῦν δεῦρο δολοφρονέουσα παρέστης;
ἧσο παρ᾽ αὐτὸν ἰοῦσα, θεῶν δ᾽ ἀπόεικε κελεύθου,
μηδ᾽ ἔτι σοῖσι πόδεσσιν ὑποστρέψειας Ὄλυμπον,
ἀλλ᾽ αἰεὶ περὶ κεῖνον ὀΐζυε καί ἑ φύλασσε,
εἰς ὅ κέ σ᾽ ἢ ἄλοχον ποιήσεται ἢ ὅ γε δούλην.
410 Κεῖσε δ᾽ ἐγὼν οὐκ εἶμι· νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη·
κείνου πορσανέουσα λέχος· Τρῳαὶ δέ μ᾽ ὀπίσσω
πᾶσαι μωμήσονται· ἔχω δ᾽ ἄχε᾽ ἄκριτα θυμῷ.
Τὴν δὲ χολωσαμένη προσεφώνεε δῖ᾽ Ἀφροδίτη·
μή μ᾽ ἔρεθε σχετλίη, μὴ χωσαμένη σε μεθείω,
415 τὼς δέ σ᾽ ἀπεχθήρω ὡς νῦν ἔκπαγλ᾽ ἐφίλησα,
μέσσῳ δ᾽ ἀμφοτέρων μητίσομαι ἔχθεα λυγρὰ
Τρώων καὶ Δαναῶν, σὺ δέ κεν κακὸν οἶτον ὄληαι.
Ὣς ἔφατ᾽, ἔδεισεν δ᾽ Ἑλένη Διὸς ἐκγεγαυῖα,
βῆ δὲ κατασχομένη ἑανῷ ἀργῆτι φαεινῷ
420 σιγῇ, πάσας δὲ Τρῳὰς λάθεν· ἦρχε δὲ δαίμων
.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
και μετα ξανα πηδηξε κατα πανω του να τον σκοτωσει
με το χαλκινο κονταρι.αυτον δε τον αρπαξε η Αφροδιτη 380
σαν θεα που ηταν μπορεσε.τον καλυψε με πυκνη ομιχλη γυρω
και στην ευωδιασμενη καμαρα της γυναικας του τον βαζει.
αυτη δε αμεσως την Ελενη να φωναξει πηγε.τη συναπαντησε
στον πυργο στα ψηλα γυρω δε Τρωαδιτισσες πληθος ηταν
με το χερι πιανοντας τ'αρωματισμενο φορεμα την τραβηξε 385
σε γριας μοιαζοντας την οψη πολυ γερασμενης της μιλησε
σε μια υφαντρα που στην Λακεδαιμωνα εμενε
κι εγνεθε λεπτα μαλλια,πολυ δε σ'αυτην αρεσε
σ'αυτην ομοιασμενη της μιλησε η θεικη Αφροδιτη
''Ελα δω.ο Αλεξανδρος σε καλει στο σπιτι να πας 390
εκεινος ειναι μεσα στη καμαρα και στο περιτεχνο κρεβατι
στην ομορφια λαμπωντας και στα ρουχα.και δεν θα'λεγες
σ'αντρα απο μαχη που μαχονταν να'ρθε,αλλα σε χορο
παει,η' απο χορο που πριν λιγο τελειωσε αναπαυεται
Ετσι ειπε,κι αυτης τοτε η καρδια στα στηθια ταραχτηκε 395
κι αμεσως λοιπον οπως καταλαβε τη θεα απ'την πανεμορφη σαρκα
απ'τα ποθητα στηθη και απ'τα φεγγοβολα ματια
θαμπωθηκε κι αμεσως επειτα λογο της ειπε και την ονομασε.
''Δαιμονια,γιατι μ'αυτα επιθυμεις να μ'απατησεις;
η' μηπως πρωτα σε πολεις καλα κατοικημενες 400
εμενα πας,η' στη Φρυγια η' στην Μαιονια την εξοχη
αν καποιος σε σενα και κει ειν'αγαπητος των ομιλουντων ανθρωπων
ειτε λοιπον γιατι τωρα τον θειο Αλεξανδρο ο Μενελαος
αφου νικησε θελει την απεχθη εμενα στο σπιτι να φερει
γι'αυτο λοιπον τωρα εδω σκεπτομενη απατη εμφανισθηκες 405
εσυ κοντα του σ'αυτον πηγαινε,των θεων απαρνησου το δρομο
ουτ'ακομη τα ποδια σου να στρεψεις προς τον Ολυμπο
αλλα παντοτε κοντα σ'εκεινον υποφερε και προστατεψε
μεχρι σ'αυτον εσενα η' γυναικα κανει η' σ'αυτον δουλα
Εκει δ'εγω δεν παω.ντροπη αυτο θα ηταν. 410
εκεινου να προετοιμασω το κρεβατι .οι Τρωαδιτισσες πισω μου
ολες θα το κατεκριναν.εχω δε παθη απερισκεπτα στη καρδια
Αυτην δε οργισμενη προσφωνησε η θεικη Αφροδιτη
μη μ'ερεθιζεις αθλια,μηπως θυμωμενη σε παρατησω
τοσο δε σ'εχθρευτω οσο ως τωρα υπερβολικα σ'αγαπουσα 415
αναμεσα δε στους δυο μηχανευτω εχθρα ολεθρια
Τρωων και Δαναων,εσυ δε μ'εκεινους απο κακια μοιρα αφανισθεις
Ετσι ειπε,φοβηθηκε δε η Ελενη η γεννημενη απ'τον Δια
βαδισε δε σκεπασμενη σφιχτα στο ακτινοβολο λευκο φορεμα
στη σιωπη,απ'ολες τις Τρωαδιτισσες κρυφα.προηγουνταν δε η θεα 420
.
.
.
Woman's multply portrait-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Σαπφικα-χ.ν.κουβελης
Ειμ'εγω αποψε που μιλαω
μεσα σε μυρωδικους κηπους
ν'ακουσεις
-
Το γεματο φεγγαρι στη θαλασσα
φωτεινο που'ναι το χερι μου στο στηθος σου
-
Ανθος κι ανθιζεις
Ροδο και μυριζεις
-
Αποψε κρυσταλλινα νερα που
τρεχουν στον γυαλιστερο λαιμο σου
-
Σου μι(λω)
Ρ(οδα)λα που'ναι τα μα(γουλ)α σου
-
Φωνη φωνη και τι μου λες
-
Ανοιξης (σ)ε φυει (ω)ρη
-
Ω Καλ(λαι)να
Ο ηχος των δον(τι)ων σου
-
Αργεια τερενα χροα
Νεκταρια φαεινος δειρη
-
Χαιρε Καλλιστω
Με φιλεουσα
.
.
.
Καβάλα στον Πήγασο, ο Βελλερεφόντης σκοτώνει την Χίμαιρα κυλίκιο
του 4ου αι. π.Χ. από την Κάτω Ιταλία
.
.
[Μεταφραζοντας Ομηρο]-χ.ν.κουβελης
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΕΛΛΕΡΕΦΟΝΤΗ
[Ομηρου Ιλιαδα-Ραψωδια Ζ'-στιχοι 144-211]μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
Τὸν δ' αὖθ' Ἱππολόχοιο προσηύδα φαίδιμος υἱός·
Τυδεΐδη μεγάθυμε τί ἢ γενεὴν ἐρεείνεις;145
οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.
φύλλα τὰ μέν τ' ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ' ὕλη
τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ' ἐπιγίγνεται ὥρη·
ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ' ἀπολήγει.
εἰ δ' ἐθέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι ὄφρ' ἐῢ εἰδῇς 150
ἡμετέρην γενεήν, πολλοὶ δέ μιν ἄνδρες ἴσασιν·
ἔστι πόλις Ἐφύρη μυχῷ Ἄργεος ἱπποβότοιο,
ἔνθα δὲ Σίσυφος ἔσκεν, ὃ κέρδιστος γένετ' ἀνδρῶν,
Σίσυφος Αἰολίδης· ὃ δ' ἄρα Γλαῦκον τέκεθ' υἱόν,
αὐτὰρ Γλαῦκος τίκτεν ἀμύμονα Βελλεροφόντην·155
τῷ δὲ θεοὶ κάλλός τε καὶ ἠνορέην ἐρατεινὴν
ὤπασαν· αὐτάρ οἱ Προῖτος κακὰ μήσατο θυμῷ,
ὅς ῥ' ἐκ δήμου ἔλασσεν, ἐπεὶ πολὺ φέρτερος ἦεν,
Ἀργείων· Ζεὺς γάρ οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ ἐδάμασσε.
τῷ δὲ γυνὴ Προίτου ἐπεμήνατο δῖ' Ἄντεια 160
κρυπταδίῃ φιλότητι μιγήμεναι· ἀλλὰ τὸν οὔ τι
πεῖθ' ἀγαθὰ φρονέοντα δαΐφρονα Βελλεροφόντην.
ἣ δὲ ψευσαμένη Προῖτον βασιλῆα προσηύδα·
τεθναίης ὦ Προῖτ', ἢ κάκτανε Βελλεροφόντην,
ὅς μ' ἔθελεν φιλότητι μιγήμεναι οὐκ ἐθελούσῃ.165
ὣς φάτο, τὸν δὲ ἄνακτα χόλος λάβεν οἷον ἄκουσε·
κτεῖναι μέν ῥ' ἀλέεινε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ,
πέμπε δέ μιν Λυκίην δέ, πόρεν δ' ὅ γε σήματα λυγρὰ
γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ θυμοφθόρα πολλά,
δεῖξαι δ' ἠνώγειν ᾧ πενθερῷ ὄφρ' ἀπόλοιτο. 170
αὐτὰρ ὁ βῆ Λυκίην δὲ θεῶν ὑπ' ἀμύμονι πομπῇ.
ἀλλ' ὅτε δὴ Λυκίην ἷξε Ξάνθόν τε ῥέοντα,
προφρονέως μιν τῖεν ἄναξ Λυκίης εὐρείης·
ἐννῆμαρ ξείνισσε καὶ ἐννέα βοῦς ἱέρευσεν.
ἀλλ' ὅτε δὴ δεκάτη ἐφάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠὼς 175
καὶ τότε μιν ἐρέεινε καὶ ᾔτεε σῆμα ἰδέσθαι
ὅττί ῥά οἱ γαμβροῖο πάρα Προίτοιο φέροιτο.
αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σῆμα κακὸν παρεδέξατο γαμβροῦ,
πρῶτον μέν ῥα Χίμαιραν ἀμαιμακέτην ἐκέλευσε
πεφνέμεν· ἣ δ' ἄρ' ἔην θεῖον γένος οὐδ' ἀνθρώπων, 180
πρόσθε λέων, ὄπιθεν δὲ δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα,
δεινὸν ἀποπνείουσα πυρὸς μένος αἰθομένοιο,
καὶ τὴν μὲν κατέπεφνε θεῶν τεράεσσι πιθήσας.
δεύτερον αὖ Σολύμοισι μαχέσσατο κυδαλίμοισι·
καρτίστην δὴ τήν γε μάχην φάτο δύμεναι ἀνδρῶν. 185
τὸ τρίτον αὖ κατέπεφνεν Ἀμαζόνας ἀντιανείρας.
τῷ δ' ἄρ' ἀνερχομένῳ πυκινὸν δόλον ἄλλον ὕφαινε·
κρίνας ἐκ Λυκίης εὐρείης φῶτας ἀρίστους
εἷσε λόχον· τοὶ δ' οὔ τι πάλιν οἶκον δὲ νέοντο·
πάντας γὰρ κατέπεφνεν ἀμύμων Βελλεροφόντης. 190
ἀλλ' ὅτε δὴ γίγνωσκε θεοῦ γόνον ἠῢν ἐόντα
αὐτοῦ μιν κατέρυκε, δίδου δ' ὅ γε θυγατέρα ἥν,
δῶκε δέ οἱ τιμῆς βασιληΐδος ἥμισυ πάσης·
καὶ μέν οἱ Λύκιοι τέμενος τάμον ἔξοχον ἄλλων
καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὄφρα νέμοιτο. 195
ἣ δ' ἔτεκε τρία τέκνα δαΐφρονι Βελλεροφόντῃ
Ἴσανδρόν τε καὶ Ἱππόλοχον καὶ Λαοδάμειαν.
Λαοδαμείῃ μὲν παρελέξατο μητίετα Ζεύς,
ἣ δ' ἔτεκ' ἀντίθεον Σαρπηδόνα χαλκοκορυστήν.
ἀλλ' ὅτε δὴ καὶ κεῖνος ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν, 200
ἤτοι ὃ κὰπ πεδίον τὸ Ἀλήϊον οἶος ἀλᾶτο
ὃν θυμὸν κατέδων, πάτον ἀνθρώπων ἀλεείνων·
Ἴσανδρον δέ οἱ υἱὸν Ἄρης ἆτος πολέμοιο
μαρνάμενον Σολύμοισι κατέκτανε κυδαλίμοισι·
τὴν δὲ χολωσαμένη χρυσήνιος Ἄρτεμις ἔκτα. 205
Ἱππόλοχος δέ μ' ἔτικτε, καὶ ἐκ τοῦ φημι γενέσθαι·
πέμπε δέ μ' ἐς Τροίην, καί μοι μάλα πόλλ' ἐπέτελλεν
αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων,
μηδὲ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν, οἳ μέγ' ἄριστοι
ἔν τ' Ἐφύρῃ ἐγένοντο καὶ ἐν Λυκίῃ εὐρείῃ. 210
ταύτης τοι γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι.
.
.
σ'αυτον αμεσως του Ιππολοχου μιλησε ο λαμπρος γιος
γιε του Τυδεα μεγαλοψυχε ποια ειν'η γεννια μου ρωτας; 145
οποια των φυλλων η γεννια τετοια δε και των ανθρωπων
φυλλα τα μεν κι ο ανεμος χαμω ριχνει,αλλα δε το δασος
ολο ζωντανια φυτρωνει,της ανοιξης οταν επερχεται η ωρα
οπως των ανθρωπων η γεννια,η μεν φυτρωνει η δε τελειωνει
αν δε θελεις κι αυτα να μαθεις για να καλα γνωρισεις 150
την δικια μου γεννια αφου πολλοι ανθρωποι την γνωριζουν
υπαρχει πολις Εφυρα βαθεια μεσ'στ'Αργος π'αλογα θρεφει
εκει δε ο Σισυφος ηταν,ο πιο απληστος που'γινε απ'ανθρωπους
ο Σισυφος γιος του Αιολου,αυτος δε τον Γλαυκο γεννησε γιο
μετα ο Γλαυκος γεννησε τον αμεμπτο Βελλερεφοντην 155
σ'αυτον οι θεοι κι ωραιοτητα κι ανδρεια εξοχην
εστειλαν.μετα σ'αυτον ο Προιτος κακα μηχανευτηκε στη καρδια
αυτον απ'τον δημο εκδιωξε επειδη πολυ ανωτερος ηταν
των Αργειων.ο Διας αυτον κατ'απ'το σκηπτρο του ελεγχε
μ'αυτον δε η γυναικα του Προιτου ξετρελλαθηκε η θεια Αντεια 160
με κρυφο ερωτα να σμιξει αλλ'αυτον καθολου δεν καταφερε
τον αγαθα σκεπτομενο τον συνετο το φρονημα Βελλερεφοντην
αυτη δε ψευδομενη στον Προιτο βασιλια μιλησε
πεθανε Προιτε η' σκοτωσε τον Βελλερεφοντην
που'θελε μ'ερωτα με μενα να σμιξει χωρις να θελω 165
ως το'πε τον δε βασιλια οργη επιασε απ'αυτο π'ακουσε
να τον σκοτωσει μεν τ'αποφυγε δεν τ'αντεχε στη καρδια
τον εστειλε δε στη Λυκια και του'δωσε δε ολεθρια σηματα
γραφοντας σε διπλωμενο πινακα φθοροφορα στη καρδια πολλα
να δειχτει και ν'ανοιχτει στον πενθερο για να χαθει 170
τοτ'αυτος βαδισε στη Λυκια κατω δε απ'των θεων την αμεμπτο συνοδεια
αλλ'οταν λοιπον στη Λυκια εφθασε και στον Ξανθο τον ρεοντα
προθυμα τον ετιμησε ο βασιλιας της Λυκιας της ευρυχωρης
εννια μερες τον φιλοξενισε κι εννια βοδια θυσιασε σφαζοντας
αλλ'οταν λοιπον τη δεκατη φωτισε η ροδοδαχτυλη Αυγη 175
τοτε μονο τον ρωτησε και ζητησε το σημα να γνωρισει
αυτο που σ'αυτον απ'τον γαμβρον τον Προιτο εφερε
μετα οταν το κακο σημα του παραδοθηκε του γαμβρου
πρωτον μεν την Χιμαιρα την ακαταμαχητην διεταξε
να χτυπησει.αυτη δε ηταν θεικη γεννια οχι ανθρωπων 180
μπροστα λιονταρι πισω δρακος στη μεση δε γιδα χιμαιρα
φοβερη εκπνεοντας φωτιας ορμη φλογερη
κι αυτη σκοτωσε στων θεων τα σημαδια υπακουοντας
δευτερον με τους Σολυμους μαχευσε τους ξακουστους
τοσο ισχυρη μαχη ελεγε δεν γινεται ανθρωπων 185
το τριτον σκοτωσε τις Αμαζονες ισες μ'αντρες αντιπαλες
σ'αυτον δεν οταν επεστρεφε πανουργον δολο αλλον υφανε
διαλεγοντας απ'την Λυκια την ευρυχωρη τους πιο αριστους
εστησε ενεδρα.απ'αυτους δε ουτ'ενας παλι σπιτι γυρισε
ολους τους σκοτωσε ο αμεμπτος Βελλερεφοντης 190
αλλ'οταν καταλαβε απο θεου γονου φυτρα ηταν
αυτον κρατησε του'δωσε δε τη θυγατερα του
εδωσε δε σ'αυτον τη μιση ολης της βασιλικης τιμης
κι οι Λυκιοι τεμενος του χωρισαν εξοχο απ'αλλα
ομορφης δενδροφυτειας και χωραφιου για να τα μοιραζεται 195
αυτη δε γεννησε τρια παιδια στον συνετο το φρονημα Βελλερεφοντην
τον Ισανδρον και τον Ιππολοχον και την Λαοδαμειαν
με την Λαοδαμεια συνεβρεθηκε ο σοφος Διας
αυτη δε γεννησε τον ισοθεο Σαρπηδονα τον χαλκοοπλοφορο
αλλ'οταν τελικα κι εκεινος εχθρευθηκε απ'ολους τους θεους 200
αληθεια αυτος κατω στον Αληιο τοπο μονος περιπλανηθηκε
την καρδια του κατατρωγοντας πατημα ανθρωπων αποφευγοντας
τον Ισανδρον δε τον γιο του ο Αρης ο αχορταγος για πολεμο
μαχομενον με τους Σολυμους τους ξακουστους τον σκοτωσε
την δε κορη του οργισμενη η με τα χρυσα χαλιναρια Αρτεμη σκοτωσε 205
ο Ιππολοχος εμενα γεννησε κι απ'αυτον λεγω να γεννηθηκα
μ'εστειλε δε στη Τροια και σε μενα παρα πολλα εδωσε εντολη
παντα ν'αριστευεις και να υπερεχεις των αλλων
ουτε το γενος των πατερων να ντροπιασω που παρα πολυ αριστοι
μεσ'την Εφυρα εγιναν και στην Λυκια την ευρυχωρη 210
τουτης σε σενα και της γεννιας και του αιματος καυχωμαι να'μαι
.
.
.
Εν/τυπωσεις-im/pressions-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Εν/τυπωσεις-χ.ν.κουβελης
περιπου
πιθανοτητα θα πεις
μια μικρη στιγμη
ενα ελαχιστο
υποκοριστικα γεγονοτων
πραξεων αμελητεων
νομοτελεια
η' επανασταση
ενα ασημαντο τρολει
κατεβαινει
διασχιζοντας την Πανεπιστημιου
σχιζοντας το ματι του Πραγματικου
.
.
Εν/τυπωσεις-im/pressions-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Εν/τυπωσεις-χ.ν.κουβελης
αποσιωπητικα Κοραη
Σταδιου
κενο Συνταγματος
περιφερεια Ιστοριας Ερημος οδος
το παρελθον του παροντος μελλοντος γεωγραφια
φωνη ''απο την Ερμου στην Αιολου" εγω ακουσα
πατον ανθρωπου κερδωον
κερδαλεος ωρη
χρεη Ιδεων ο ανθρωπος
η σκεψη
οψεις αφθονης ερημιας
"Τι λες;"ρωτησα
σιωπης θορυβος
η μοτοσυκλετα του χρονου
του απαθους χρονου
η ιδεολογια αδιαφορια πραγματικου
σκεφτηκα τον Εμπεδοκλη
το Νεικος και την Φιλοτητα
οδος Αθηνας αυτο που κινειται υπαρχει
και το αντιστροφο
προς ποια Ομονοια Συγκρουσεων Οδευουμε;
αντιδρω στο Πραγματικο με Πραγματικο
.
.
Pablo Picasso and Vincent van Gogh-Πικασο και Βαν Γκογκ-μαγικη εικονα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Εν/τυπωσεις-χ.ν.κουβελης
Με τοσους Πικασο και Βαν Γκογκ που εχουμε σημερα
γιατι μοναχα να πλουτιζουμε θελουμε;
Για δε τη Μεγαλη Φτωχεια μας Ουδεις Λογος!
Περιττα Λογια
.
.
.
Αρης Αλεξανδρου-ποιητης-συγγραφεας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
[ ΕΚ ΧΡΕΟΥΣ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ]
Κενοτητα Γεγονοτων -χ.ν.κουβελης
.
Ποιος,ρωταω,γνωριζει τον Αρη Αλεξανδρου;
Αρης Αλεξανδρου;
Τι Αρης Αλεξανδρου;
Κανεις;
Αδειο Κιβωτιο
Λεξεων
Ιστοριας
Γεγονοτων
Ιδεολογιων
Ποιος,ρωταω,τον γνωριζει;
Απο εμας τους Κληρονομους Αδειων Κιβωτιων;
.
.
.
Αγαμεμνων-Κλυταιμνηστρα-Αιγισθος-Ορεστης-Ηλεκτρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Χορός
μέμνησ᾽ Ὀρέστου, κεἰ θυραῖός ἐσθ᾽ ὅμως. 115
[θυμησου τον Ορεστη,που βρισκεται εξοριστος 115]
[Αισχυλου Χοηφοροι-(edition Herbert Weir Smyth, 1926)]-μεταφραση ποιηση χ.ν.κουβελης
.
ο ηλιος κυκλος
πετρα αδιαφορη η' φωτια
καιει τα σπαρτα τα δεντρα στα γυρω χωραφια αγκομαχουν
στη ξερη ατμοσφαιρα
εβγαλε ενα οβαλ καθρεφτακι απ'τη τσαντα της,κοιταχτηκε
κι εβαψε τα χειλη κοκκινα και με γαλαζιο μολυβι τα ματια σχεδιασε
''σας αρεσει η μασκα μου;'' φωναξε στις γυναικες
και γελασε ''δεν ειμαι πολυ ομορφη με τα κοντα μαλλια μου;''
εκεινες δεν της απαντησαν.''ειναι τρελλη''ειπαν απο μεσα τους
''τωρα θα ζητησει μια ομπρελλα γιατι βρεχει ,θ'αρχισει να μιλαει
σ'ανθρωπους που δεν τους βλεπουμε,να πνιγεται στο λουτρο ο πατερας της
καθε μερα μας φερνει σ'αυτο το μερος ταχα πως ειναι ιερο
ενας ξεροτοπος ειναι και κανει μια αφορητη ζεστη θα σκασουμε''
Ηλεκτρα
“ἐποίκτιρόν τ᾽ ἐμὲ 130
φίλον τ᾽ Ὀρέστην· πῶς ἀνάξομεν δόμοις;
πεπραμένοι γὰρ νῦν γέ πως ἀλώμεθα
πρὸς τῆς τεκούσης, ἄνδρα δ᾽ ἀντηλλάξατο
Αἴγισθον, ὅσπερ σοῦ φόνου μεταίτιος.
κἀγὼ μὲν ἀντίδουλος· ἐκ δὲ χρημάτων 135
φεύγων Ὀρέστης ἐστίν, οἱ δ᾽ ὑπερκόπως
ἐν τοῖσι σοῖς πόνοισι χλίουσιν μέγα
[λυπησου κι εμενα 130
και τον αγαπημενο Ορεστη.πως θα παμε στο παλατι;
πουλημενοι τωρα περιπλανιομαστε
απ'αυτη που μας γεννησε,τον αντρα αλλαξε
με τον Αιγισθο,αυτον του φονου σου υπαιτιο
κι εγω 'γινα δουλα,απ'την περιουσια 135
διωγμενος ειν'ο Ορεστης,κι αυτοι ξεδιαντροπα
με τους δικους σου κοπους σπαταλα γλεντουν ]
το φως ξεριζωνει τις φωνες των τζιτζικιων
οι ριζες των δεντρων σπανε τα χωματα κι εμφανιζονται σαν χερια
και ποδια γιγαντων
''δεν ειναι εξαισιο τοπιο,θαυμασιο,εκπαγλο''την παρακολουθουσαμε σιωπηλες
''καθε στιγμη ειναι μοναδικη.να.εδω ενα τοσο δα μυρμηγκακι κουβαλαει
ενα τεραστιο φυλλο.σαν μπαλαρινα το πηγαινει .να ετσι'' κι αρχισε να χορευει
''ο πατερας συχνα με πηγαινε σε χορους.ηθελε να γινω χορευτρια.
τωρα γιατι δεν μπορω να χορεψω καλα.χορευω απαισια;''μας επιασε μια-μια
απ'το χερι και μας ρωτουσε''χορευω απαισια;''μια-μια μας ρωτουσε ''χορευω απαισια;''
εμεις δεν ανοιξαμε το στομα μας να βγαλουμε λεξη
αλλωστε δεν ημασταν σιγουρες αν υπαρχουμε
Ὀρέστης
εὔχου τὰ λοιπά, τοῖς θεοῖς τελεσφόρους
εὐχὰς ἐπαγγέλλουσα, τυγχάνειν καλῶς.
Ἠλέκτρα
ἐπεὶ τί νῦν ἕκατι δαιμόνων κυρῶ;
Ὀρέστης
εἰς ὄψιν ἥκεις ὧνπερ ἐξηύχου πάλαι. 215
Ἠλέκτρα
καὶ τίνα σύνοισθά μοι καλουμένῃ βροτῶν;
Ὀρέστης
σύνοιδ᾽ Ὀρέστην πολλά σ᾽ ἐκπαγλουμένην.
Ἠλέκτρα
καὶ πρὸς τί δῆτα τυγχάνω κατευγμάτων;
Ὀρέστης
ὅδ᾽ εἰμί· μὴ μάτευ᾽ ἐμοῦ μᾶλλον φίλον.
Ἠλέκτρα
ἀλλ᾽ ἦ δόλον τιν᾽, ὦ ξέν᾽, ἀμφί μοι πλέκεις; 220
Ὀρέστης
αὐτὸς καθ᾽ αὑτοῦ τἄρα μηχανοῤῥαφῶ.
Ἠλέκτρα
ἀλλ᾽ ἐν κακοῖσι τοῖς ἐμοῖς γελᾶν θέλεις.
Ὀρέστης
κἀν τοῖς ἐμοῖς ἄρ᾽, εἴπερ ἔν γε τοῖσι σοῖς
Ἠλέκτρα
ὡς ὄντ᾽ Ὀρέστην τάδε σ᾽ ἐγὼ προσεννέπω;
Ὀρέστης
αὐτὸν μὲν οὖν ὁρῶσα δυσμαθεῖς ἐμέ· 225
κουρὰν δ᾽ ἰδοῦσα τήνδε κηδείου τριχὸς
ἰχνοσκοποῦσά τ᾽ ἐν στίβοισι τοῖς ἐμοῖς
ἀνεπτερώθης κἀδόκεις ὁρᾶν ἐμέ.
σκέψαι τομῇ προσθεῖσα βόστρυχον τριχὸς
σαυτῆς ἀδελφοῦ σύμμετρον τὠμῷ κάρᾳ. 230
ἰδοῦ δ᾽ ὕφασμα τοῦτο, σῆς ἔργον χερός,
σπάθης τε πληγὰς ἠδὲ θήρειον γραφήν.
ἔνδον γενοῦ, χαρᾷ δὲ μὴ ᾽κπλαγῇς φρένας·
τοὺς φιλτάτους γὰρ οἶδα νῷν ὄντας πικρούς.
Ἠλέκτρα
ὦ φίλτατον μέλημα δώμασιν πατρός, 235
δακρυτὸς ἐλπὶς σπέρματος σωτηρίου,
ἀλκῇ πεποιθὼς δῶμ᾽ ἀνακτήσῃ πατρός.
ὦ τερπνὸν ὄμμα τέσσαρας μοίρας ἔχον
ἐμοί· προσαυδᾶν δ᾽ ἐστ᾽ ἀναγκαίως ἔχον
πατέρα τε, καὶ τὸ μητρὸς ἐς σέ μοι ῥέπει 240
στέργηθρον· ἡ δὲ πανδίκως ἐχθαίρεται·
καὶ τῆς τυθείσης νηλεῶς ὁμοσπόρου·
πιστὸς δ᾽ ἀδελφὸς ἦσθ᾽, ἐμοὶ σέβας φέρων
μόνος· Κράτος τε καὶ Δίκη σὺν τῷ τρίτῳ
πάντων μεγίστῳ Ζηνὶ συγγένοιτό σοι. 245
[Ὀρέστης
ευχησου τα υπολοιπα,στους θεους π'ολα σε περας τα φερνουν
μ'ευχες αξιωσε,να συμβουν καλα
Ἠλέκτρα
επειτα τι τωρα με τη βοηθεια θεων επικυρωθηκε;
Ὀρέστης
μπροστα σου εχεις αυτον για τον οποιον ευχοσουν πριν 215
Ἠλέκτρα
και ποιον απ'τους ανθρωπους ξερεις εγω να καλουσα;
Ὀρέστης
ξερω τον Ορεστη πολυ εσυ θαμπωμενη
Ἠλέκτρα
και τι βεβαια καταφερα μ'ευχες;
Ὀρέστης
εδω'μαι'γω,μη γυρευεις απο'μενα αλλον φιλο
Ἠλέκτρα
αλλα ποιον δολο,ξενε,γυρω μου πλεκεις; 220
Ὀρέστης
ο ιδιος εναντια στον εαυτο μου αραγε να μηχανορραφω;
Ἠλέκτρα
αλλα με τα κακα τα δικα μου να γελασεις θελεις
Ὀρέστης
και με τα δικα μου επομενως,αν μ'αυτα τα δικα σου
Ἠλέκτρα
σαν να'ναι ο Ορεστης αυτον εγω εσενα να προσφωνω;
Ὀρέστης
αυτον λοιπον βλεπεις που δυσκολα εμενα γνωρισες 225
τα κομμενα βλεπωντας για το πενθος μαλλια
εξεταζοντας τα ιχνη και στα πατηματα τα δικα μου
αναπτερωσες και προσμενες να δεις εμενα
καλυψε το κοψιμο βαζοντας τη πλεξουδα του μαλλιου
στην ιδια του αδελφου ομοια ταιριαζει την δικη του κεφαλη 230
δες το υφασμα αυτο,του δικου σου χεριου εργο
και της βελονας των τρυπηματων και μαζι του κεντηματος το κυνηγι
συγκρατησου,στη χαρα μη θαμπωθεις στα λογικα
τους πολυ κοντινους γνωριζω με μας να'ναι δυσαρεστοι
Ἠλέκτρα
ω πολυαγαπητη εγνοια στο παλατι του πατερα 235
θλιβερη ελπιδα της γεννιας σωτηρια
στη δυναμη πιστευοντας το παλατι θα ξαναπαρθει του πατερα
ω ευφροσυνο βλεμμα τεσσερα μεριδια εχοντας
μεσα μου.να σε προσφωνησω ειν'αναγκαιο εχοντας
και πατερα,και για τη μητερα σε σενα με τραβαει 240
ποθος.αυτη παρα πολυ δικαια μισιεται
και της θυσιασμενης ανηλεα ομοσπορου
πιστος αδερφος εισαι,για μενα την υποληψη σηκωνεις
μονος.και το Κρατος και η Δικη και μαζι με τον τριτο
τον πιο μεγαλο απ'ολους τον Δια να συνυπαρξουν με σενα 245]
''η μανα μου,αυτη με γεννησε κι αυτη με κατεστρεψε''
σταματησε.σαν αγριο θηριο μας κοιτουσε.φωναξε.''τι με κοιτατε;
δεν λεω για τη δικη σας μανα''ουρλιαξε''για τη δικη μου μανα λεω''
επεσε στα γονατα με τα χερια τα νυχια της εσκαψε πηρε χωμα στο χερι της
και τ'αφησε να πεφτει απ'τα κενα των δαχτυλων της
''ενα δυο τρια''μετρουσε''ναι.δεν ξεχασα τον Ορεστη,που'ναι εξοριστος στα ξενα
θα γυρισει και θελω,προσεχτε καλα,σας διαταζω,να γινεται μαρτυρες σ'οτι θα γινει
χρονια περιμενε την ωρα του να γινει και τωρα εφτασε η ωρα
ακουτε το θορυβο του αερα;βλεπετε το βιαιο λυγισμα των δεντρων;
τα συννεφα που τρεχουν εντρομα στον ουρανο;τ'ακουτε;τα βλεπετε;''
τιποτα δεν ακουγαμε και τιποτα δεν βλεπαμε
σιγη απεραντη κι ακινησια ενα τεραστιο κενο σκηνικο
ολα ακινητοποιημενα
ασημαντα
αδιαφορα
''γιατι δεν καταλαβαινει πως τιποτα δεν γινεται;οσο κι αν θελεις;τι ματαιοτητα.''
''ξερω καλα τι σκεφτεστε,πως τιποτα εδω δεν γινεται.
εγω λεω πως γελιεστε''
αρχισε ενα μονολογο,ενας ψιθυρισμος που δεν εφτανε καθαρος στην ακοη μας
απο τις αλλαγες στο προσωπο και τις κινησεις του σωματος της
συμπεραιναμε το περιεχομενο των λογων της
ειδαμε λυπη πικρα ταπεινωση λυγμο μισος ξεριζωμα αγαπη ουρλιαχτο λυτρωση
''τωρα τελειωσα.Αυτο που επρεπε να γινει εγινε.''
την κοιταξαμε.
''Αυτα που εγιναν κι ησασταν μαρτυρες να τα μαρτυρησετε.Οπως ακριβως εγιναν
με τη σειρα να τα πειτε''
τα λογια αυτα δεν ακουστηκαν σαν απειλη η' διαταγη
αλλα σαν επιθυμια να εκπληρωθει ενος φιλου
.
.
.
Λιμνοθαλασσα-Μεσολογγι-χ.ν.κουβελης
.
.
Αλς φαος-χ.ν.κουβελης
πτηση γαληνης
στα νερα του γλαρου
ανωση κρυσταλλων υπερπλοκαμων
αερας θαυμασιος φυκιων λυγισμα
φωνη καταδυομενη
ανεπαισθητως αναδυομενη υπερλαμπρη μεταφυσικη
ελαχιστη χειρονομια ψιθυρων
ενδοξη αποστηθιση ρυθμων
απειρως εναλλασομενη ελικα κεφαλου
λεπι αλατιου ιχθυος
Υπερ του ορατου
Υπερ του απερατου
Υπερ του αορατου
Αιεν
Πληθος αλς φαος
.
.
.
Ελευθερνα-χ.ν.κουβελης
.
.
Ιερεια της Δημητρας Ελευθους-χ.ν.κουβελης
Σιτω η' Σπερμια τα ονοματα της Κυρας.Απο μικρο κοριτσακι,σχεδον βρεφος,
αφιερωμενη στη θεα στο ιερο της.Βουβη κι Αγελαστη κατ'εικονα και καθ'ομοιωσιν
της.Αρχαιοτατη η γεννια μου αρχοντικη απο τους Δωριεις εισβολεις.Ο πατερας μου
προξενος στη Κυδωνια κι ο αδερφος μου στη Κνωσσο.Κρατησα κρυφα ημερολογιο
με τον ερωτα της Ποτνιας Δημητρας για τον ωραιο Ιασιωνα.
-κι ολονυκτις αναπαψη δεν ειχε,να λογιαζει
ποιος ειναι αυτος που τραγουδει και βαραναστεναζει
Ημουν τρελλα ερωτευμενη με τον Ιασιωνα κι ετρεμε η καρδια κι ελιωνε το κορμι
στο βλεμμα και στη θυμιση του.Στον αμαχητο ποθο του αντρα.Ομως ποιος μπορει
να νικησει την ανωτεροτητα των θεων;.Τωρα που περασαν τα χρονια και μαραθηκε
η ομορφια μου κι η πρωτη δροσεραδα με ποναει σαν μυτερο καρφι μπηγμενο
στη καρδια αυτη η ιστορια κι ειδικα τις νυκτες που πεφτω και κοιμαμαι μονη
και δεν περναει η ωρα.Λογιζομαι πως εγω εμεινα πιστη της θεας.Βουβη Αγελαστος
Ανεραστος Αειπαρθενος Απαιδος.Και πως αποψε μυριζει το γιασεμι,πως ξελογισζει
τις αισθησεις και τι ζεστος κι απαλος σαν χαδι που'ν'ο αερας.Τι ζωη εκανα και τι ζωη
δεν εκανα.Τι ματαια περασαν οι ωρες της.Ποση ερημια και μοναξια.
Εγω ποτε δεν ημουν
θύγατρα τανύσφυρος
χρυσαόρος, ἀγλαοκάρπος
βαθυκόλπος
ἄνθεά τ' αἰνυμένην, ῥόδα καὶ κρόκον ἠδ' ἴα καλὰ
λειμῶν' ἂμ μαλακὸν καὶ ἀγαλλίδας ἠδ' ὑάκινθον
νάρκισσόν θ', ὃν φῦσε δόλον καλυκώπιδι κούρῃ
Μον'εγω
Έρως δ’ ετίναξέ μοι φρένας
Ως άνεμος κάτ’ όρος δρύσιν εμπέτων
και ποθήω και μάομαι
και βλεπω ν'ανοιγουν οι τοιχοι του καθρεφτη απεναντι μου
και να τρεχουν ορμητικα νερα μεσα στο δωματιο μου
κι ολο ανεβαινουν κι ολο ανεβαινουν
κι εγω δεν εχω φωνη να πιαστω σαν σχοινι
ν'ανεβω στον ουρανο
και μενω ακινητη να βλεπω το νερο να στεκεται και να βρωμιζει
γεμισα φυκια στο κορμι
με περιτριγυριζουν κατι μεγαλα πρασινα σταχτια βατραχια
''Μην αναβεις τα δεντρα''ακουσα μια φωνη
και τοτε αναψε το μεγαλο πολυφωτο
και στην αιθουσα ειδα γυναικες με βραδυνες μακρυες τουαλετες κοκκινο βελουδο
κι αντρες με κουστουμι και σμοκιν
πλησιασα δεν με βλεπανε
ακουγα να μιλανε για μια γυναικα με κοκκινα μαλλια
που χαθηκε
Περσεφωνη τ'ονομα της
την ηξερα ηταν παλια μου φιλη
δεν ξερω μπορει να'μαι κι εγω η ιδια αυτη
η Περσεφωνη
.
.
.
Εν/τυπωσεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
Εν)α δια/πασ(ων λ(εξεων)
Εν(αν)τια
Εν(αντι)α
Αντι)κει(μενα χρη)ματ(ων ιδε)ων
.
.
Ροδι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
Ροδι
Περιβαλλοντας κοκκινο
Φως
.
.
.
Geometricous Abstract XXVII-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Υπερσυνολα Ποιησης-χ.ν.κουβελης
Ποιηση Συνολο Λανθασμενων Προτασεων
π.χ
το δεντρο λυγισμα νερων
υπερκομψη χειρονομια αερα ο γλαρος
το ψαρι αλγεβρα διανυσματων
Η'
Ποιηση Υπερσυνολο Αρρητων
π.χ
στην οδο Σταδιου η κυκλοφορια της Ιστοριας 11:09
τα ξεκοιλιασμενα σωματα των γεγονοτων γυμνα
περιφερουν στα χερια τους τους εξορυγμενους βολβους των ματιων επαιτωντας
με πολλα ψεματα την αληθεια
Η'
Ποιηση Διεξοδος Μεταφυσικων Ασυμπτωτων
π.χ
ελαχιστο λεξεων το απειρο
χρονος ελλειπης
η' υπερβολικα
αποσπασματα αναπνοων
.
.
.
Εις των Τριακοντα Τυραννων-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
(Λογος Κατα των Τριακοντα Τυραννων)
"Kριτία τούτ' έστω τω καλώ" -χ.ν.κουβελης
Απο την ηττα το 406,στις Αργινουσες το 405 ο Λυσανδρος στις Σαρδεις απο τον Κυρο τον
νεωτερο αδελφο του Αρταξερξη ελαβε δεκα χιλιαδες χρυσους δαρεικους στατηρες και
ναυπηγωνας πολλα νεα πλοια κι αυξανωντας το μισθο των στρατιωτων απο την Λαμψακο
του Ελλησποντου κατανικησε τους Αθηναιους και παθανε πανωλεθρια στους Αιγος
Ποταμους πανε τα πλοια και πανω απο τρεις χιλιαδες αιχμαλωτισθηκαν στρατιωτες κι ολοι
φονευθηκαν εκτος Αδειμαντου κι ετσι φτασαμε στην 16η του Μουνιχιωνος το 404 να
γκρεμισθουν τα Τειχη υπο τους ηχους αυλητριδων κι αντι της διατηρησης του
πατροπαραδοτου πολιτευματος του Κλεισθενη τον Σεπτεμβριο του 404,ηρθαν οι κατωθι
τριακοντα τυραννοι:
Πολυχάρης, Iππόλοχος, Mνησίλοχος, Aρεσίας, Xαιρέλεως, Σοφοκλής, Oνομακλής,
Θεογένης, Φείδων, Aριστοτέλης, Kριτίας, Eυκλείδης, Xρόμων, Διοκλής, Aναίτιος,
Eρατοσθένης, Θέογνις, Kλεομήδης, Δρακοντίδης, Iππόμαχος, Mηλόβιος, Iέρων, Θηραμένης,
Φαιδρίας, Πείσων, Aισχίνης, Eρασίστρατος, Eυμήθης και Mνησιθείδης.
και επακολουθησε η καταργηση των δικαστηριων των ενορκων πολιτων οι πεντακοσιοι
της Βουλης οι χιλιοι διορισμενοι εμπιστοι αρχοντες οι τριακοσιοι εμμισθοι μαστιγοφοροι
και μετα τα δημαγωγικα μετρα κατα της παλαιας διαφθορας ορισθηκε να ειναι τρεις
χιλιαδες απο τους πλουσιωτερους οι ενεργοι πολιτες αρχισε κι η αβυσσαλεα αντιπαλοτητα
του μετριοπαθους Θηραμενη με τον σκληρο Κριτια,εξαδελφου του φιλοσοφου Πλατωνα
και η εξαπολυση δεινων διωξεων ανεξαιρετως κατα πλουσιων φτωχων κατα δημοκρατικων
ουδετερων μετριοπαθων ολιγαρχικων κατα μετοικων αυτους λοιπον τους συνελαμβαναν
στο σπιτι η' στην Αγορα οποιαδηποτε ωρα ειτε στο τραπεζι που ετρωγαν ειτε στο κρεβατι
που κοιμονταν τους σηκωναν βιαιως και τους θανατωναν χωρις δικη
μεγαλη δε ηταν η οικονομικη κριση η καταστροφη απο τον εικοσιεπταετη πολεμο μηδενικα
τα εσοδα απο φορους στα αγροτικα προιοντα απο τις εσαγωγες εξαγωγες απο τη
φορολογια των συμμαχων ακομη αναζωπυρωθηκαν πολυ επικινδυνα οι προσωπικες
παλαιες εχθρες κι εγινονταν αντεκδικησεις και δολοφονιες
τοτε ο Θηραμενης επεκρινε αυστηρα τον Κριτια και τους Τριακοντα τυραννους για
τρομοκρατια και τοτε ο Κριτιας καλεσε τον Θηραμενη να δικασθει στη Βουλη
ειχε δε διασπειρει τους παρακρατικους μαχαιροβγαλτες του μεσα κι εξω απο την αιθουσα
και επιχειρηματολογουσε πως πρεπει να εξαφανισθουν οι εχθροι του πολιτευματος κι ο
Κριτιας τον κατηγορουσε πως φταιει για την αντιλαικοτητα του πολιτευματος οταν ομως
ειδε τους μπραβους τοτε καταλαβε πως δεν θ'αθωωθει κι ετρεξε και βγηκε εξω απο την
αιθουσα και πηγε στον βωμο της Εστιας ικετης οι δε βουλευτες κοιτουσαν αδρανεις και
σιωπηλοι και τοτε οι μαχαιροβγαλτες ορμησαν και τον αρπαξαν απ'τον βωμο και τον
εσυραν στην Αγορα στο δεσμωτηριο εκει του εδωσαν να πιει το κωνειο κι
εκεινος,λενε,σηκωσε το ποτηρι κι ειπε,ως συνηθως αστειευομενος,
εις υγειαν "Kριτία τούτ' έστω τω καλώ" τουτο εγενετο τον Οκτωβριο του 404
μετα επακολουθησε η ανταρσια κατα του καθεστωτος του Θρασυβουλου και η μαχη περι
την Μουνιχια Αρτεμιδα -"θα νικησουμε"ειπε ο Θηραμενης στους αντρες του "αν πρωτος
καποιος απο μας σκοτωθει"- κι αυτος πρωτος σκοτωθηκε κι εγινε η μαχη στασιαστων και
ολιγαρχικων και σκοτωθηκαν πολλοι κι αναμεσα τους ο Κριτιας κι ο Ιππομαχος των
Τριακοντα και ο Χαρμιδης αδελφος της μητερας του φιλοσοφου Πλατωνα Περικτιονης
μετα συνεβησαν κι αλλα πολλα κακα επενεβησαν κι οι σπαρτιατες ανταγωνιστες
Παυσανιας και Λυσανδρος και τον Σεπτεμβριο του 403,επανηλθε η δημοκρατια αφου για
οκτω μηνες η τυραννια των τριακοντα εφερε μεγαλη δυστυχια κι εκανε πολυ περισσοτερα
κακα απ'οτι ο εικοσιεπταετης πολεμος
και ξερουμε πως τετοια πολιτευματα μεγαλη αναστατωση προκαλουν κι οταν
επιβαλλονται αλλα κι οταν καταλυονται
να θυμηθουμε εκεινον το αχρειο Αρδιαιο Τυραννο τον Παμφυλιο στη Πολιτεια του
Πλατωνα (βιβλιο ι')που δεν τον δεχονταν οι δικαστες και οι φυλακες στρατιωτες τον
αρπαξαν και τον εδεσαν χειροποδαρα και τον εγδαραν και τον εσυραν πανω στα μυτερα
αγκαθια στους ασπαλαθους και του καταξεσχισαν τις σαρκες κι ετσι ταπεινωτικα τελειωσε
και αδοξα
.
.
.
σπουδη στον Δεξιλεω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Δεξιλεως Λυσανιο Θορικιος[414πΧ-394πΧ]-χ.ν.κουβελης
.
ΔΕΞΙΛΕΩΣ ΛΥΣΑΝΙΟ ΘΟΡΙΚΙΟΣ
ΕΓΕΝΕΤΟ ΕΠΙ ΤΕΙΣΑΝΔΡΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ
ΑΠΕΘΑΝΕΝ ΕΠ' ΕΥΒΟΥΛΙΔΟ
Ε΄Γ΄ ΚΟΡΙΝΘΩΙ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΙΠΠΕΩΝ
σε τεσσερις στιχους αναγραφεται:
ονομα:Δεξιλεως-επωνυμο:Λυσανιου-τοπος καταγωγης:Θορικον
χρονολογια γεννησης: Επι αρχοντος Τεισανδρου
χρονολογια θανατου:Επι αρχοντος Ευβουλιδου
τοπος:εις Κορινθον μετα των πεντε ιππεων
Στρατιωτικον Ανακοινωθεν του Κορινθιακου Πολεμου το 394
'ο εικοσαχρονος ιππεας Δεξιλεως του Λυσανιου εκ Θορικου Αττικης
γενναιως μαχομενος εφονευθει σημερον εις μαχην πλησιον της Κορινθου
μεταξυ Αθηναιων και Σπαρτιατων'
Απο Εφημεριδες της εποχης
-η τεφρα του ηρωικως μαχομενου και πεσοντα ιππεα Δεξιλεω ενταφιασθει εις
το Δημοσιο Σημα του καλλιστου προαστειου Κεραμεικου
-οι δε γονεις του ηρωικως μαχομενου και πεσοντα ιππεα Δεξιλεω εις την μαχην
μεταξυ Σπαρτιατων και Αθηναιων και Ελληνων συμμαχων το 394 εις τον Κεραμεικον
εις κενοταφιον του ανηγειραν περικλεη αναγλυφον στηλην παριστανουσα εφιππον
τον ανδρειον Δεξιλεω εις ορμητικον ιππον ανυψωμενον εις τους οπισθιους ποδας του
συγκρατων τους χαλινους δια της αριστερης χειρος και δια της δεξιος εξακοντιζων
δορι προς οπλιτην εχθρον κατωθεν των ποδων του ιππου πεσοντα φερων ασπιδαν
και χαλκινον ξιφος
εις το αετωμα δε του μνημειου ανωθεν ειναι χαραγμενα τα ονοματα των ηρωικων
πεσοντων εις την μαχην
και εις την βασην η κατωθι επιγραφη
ΔΕΞΙΛΕΩΣ ΛΥΣΑΝΙΟ ΘΟΡΙΚΙΟΣ
ΕΓΕΝΕΤΟ ΕΠΙ ΤΕΙΣΑΝΔΡΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ
ΑΠΕΘΑΝΕΝ ΕΠ' ΕΥΒΟΥΛΙΔΟ
Ε΄Γ΄ ΚΟΡΙΝΘΩΙ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΙΠΠΕΩΝ
Αξιον Εστι η Δοξα
[Σχολιο]
τουτο το περικαλες μνημειον εγενετο πολυ πριν ο Δημητριος ο Φαληρευς το 317
απαγορευσει δια νομου τον καλλωπισμον των μνημειων στον Κεραμεικον
το ονομα του γλυπτου δεν διασωθηκε
το μνημειο κατασκευασθηκε την εποχη της Ανταλικιδιας [η' του Βασιλεως]Ειρηνης
το 386
[παρατηρηση]:ουτε το δορι ουτε το χαλκινο ξιφος διασωζονται
και περασαν οχτω[και περισσοτερα χρονια]απο τον ολεθριο εκεινο εμφυλιο
και δεν επεστρεψε ο Δεξιλεως
κι οι αλλοι αδικοσκοτωμενοι
στο πετρινο τοιχο του Διπυλου μενει ακομα χαραγμενο το στιχακι
ΗΓΗΣΩ ΦΙΛΕΙ ΔΕΞΙΛΕΩ
ΔΕΞΙΛΕΩΣ ΦΙΛΕΙ ΗΓΗΣΩ
και μεσα απο τις επιχωσεις του ποταμου Ηριδανου αποκαλυψαμε
τα οστρακα εξοστρακισμου με τα εξης ονοματα
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΕΣ
ΚΙΜΟΝ
κι αναμεσα στις κοπελες που στη Μεγαλη Γιορτη τα Παναθηναιων
μετεφερουν το διαφανο πεπλο της θεας εκτος απο την Ηγησω του
ξεχωριζαν για την ομορφια και την κομσοτητα τους η Δημητριας
η Παμφιλη η αγαπημενη αδελφη της και η Μελιττα φιλη του Ερμογενους
φιλου και συμαθητη του στην Ακαδημια του Πλατωνα,
αυτος μετα απ'αυτον χαραξε στον πετρινο τοιχο του Διπυλου το στιχακι ετουτο
ΜΕΛΙΤΤΑ ΦΙΛΕΙ ΕΡΜΟΓΕΝΗΝ
ΕΡΜΟΓΕΝΝΗΣ ΦΙΛΕΙ ΜΕΛΙΤΤΑΝ
μια ηλιοφωτιστη μερα,θυμαται,μικρο παιδι τον πηγε ο πατερας του κι ειδε
για πρωτη φορα την πομπη για τα Ελευσινια να εξερχεται απο την Ιερα Πυλη
και να οδοδευει απο την Ιερα Οδο προς το Θριασιο πεδιο στα Μυστηρια
την 19η ημέρα του μήνα Βοηδρομιώνα
ειδε τα βοδια με τα καλαθια φορτωμενα με παπαρουνες και ροδια
και το ειδωλο ειδε του Ιακχου της Περσεφωνης και τις φωνες και τα τραγουδια
ακουσε και τα σκωμματα του μεγα πληθους
εμεις
...προχωρουσαμε μεσα στη σιωπη,οταν τους ειδαμε απεναντι μας επιτεθηκαμε
κι οι αλλοι μας επιτεθηκαν ,η συγκρουση ηταν τοσο σφοδρη που τα δορατα μας
εσπασαν τοσο δε κοντα ημασταν σωμα με σωμα που η μια ασπιδα χτυπουσε
δυνατα με φοβερο θορυβο με την αλλη ασπιδα και μαχομασταν με τα ξιφη ...
Ω ξείν αγγέλλειν Αθηναίοις ότι τήδε κείμεθα
τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι
εμεις οι
ΔΕΞΙΛΕΩΣ ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ ΒΙΤΩΝ ΔΕΚΕΛΟΣ ΓΛΑΥΚΟΣ
ΑΔΡΑΣΤΟΣ ΤΥΔΕΥΣ ΚΑΠΑΝΕΥΣ ΙΠΠΟΜΕΔΩΝ
ΠΑΡΘΕΝΟΠΑΙΟΣ ΠΟΛΥΝΕΙΚΗΣ ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ
ΑΙΓΙΑΛΕΥΣ ΘΕΡΣΑΝΔΡΟΣ ΑΛΚΜΕΩΝ ΑΜΦΙΛΟΧΟΣ
ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΣΘΕΝΕΛΟΣ ΠΡΟΜΑΧΟΣ ΕΥΡΥΑΛΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
και
μία δὲ κλίνη κενὴ φέρεται ἐστρωμένη τῶν ἀφανῶν, ο῏ ἂν μὴ εὑρεθῶσιν
ἐς ἀναίρεσιν.
[Θουκυδιδης,2.31]
και μετα απο τα φοβερα και ολεθρια εκεινα γεγονοτα εγινε η Ανταλκιδειος
[η' του Βασιλεως] Ειρηνη
ο σπαρτιατης ναυαρχος Ανταλκιδας σταλθηκε στη Περσια κι υπογραψε ειρηνη
με τον Αρταξερξη τον Β' το 386
και αυτα συμφωνηθηκαν:
α) να παραδοθούν σε αυτόν οι ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας ,Σμυρνη,
Μιλητος,Φωκαια,Αιβαλι,Αλικαρνασσος,Περγαμος κι ολες οι αλλες και η Κύπρος
β) να διακηρυχθεί η αυτονομία των ελληνικών πόλεων εκτός από τις αθηναϊκές
κληρουχίες της Λήμνου, της Ίμβρου και της Σκύρου
γ) να επιβλέπουν οι Σπαρτιάτες την τήρηση της ειρήνης στον ελλαδικό χώρο.
εγινε[οπως παντοτε γινεται]τροπη των καταστασεων
πως θ'απαλαχθουμε εμεις απ'αυτην την Ιστορια ;
...ητανε παλλικαρι ,τον θυμαμαι,φωναζαν τα προβατα τα γελαδια αλαφια-
σμενα,αγριεμενα αλυχταγαν τα σκυλια,το προνοουσαν ,ανατριχιαζε το πετσι
σου απ'αυτα που ακουγες,λοιπον μου λεει η μανα μου'εμεις Μυρσινα θα παμε
στη θαλασσα να δουμε που'ναι ο μπαμπας σου',τον μπαμπα μου τον ειχανε πιασει,
κι ενας απ'αυτους που τον δεσανε ειπε 'να τον σκοτωσουμε' κι ενας αλλος τον λυ-
πονταν κι ειπε 'να τον αφησουμε λευτερο να βρει τη γυναικα και τα παιδια του'
και δεν τον σκοτωσαν και βρηκαμε τον πατερα μου και φυγαμε και περασαμε
σ'ενα νησι απεναντι,κι απο κει εδω περα ηρθαμε προσφυγες,ενα θελω να θυμηθω,
αυτοι εκει πισω καιγανε γκρεμιζανε σκοτωνανε,οι δολοφονοι,μας επουλησανε
ολους μας,τις κοπελες,τις ομορφες κοπελες,ειχε πηξει η θαλασσα ,ελεγε η πεθερα
μου,απο τα πτωματα των γυναικων,να μην τις παρουν και τις τυρανναν πεφτανε
στη θαλασσα και πνιγονταν ,να μην τις ατιμησουν,και δεν τις περναν τα καραβια,
οι Δυναμεις βαζαν μεσα τους δικους τους,τους αλλους,εμας,μας παραταγαν στο
ελεος,και τραβαγαν φωτογραφιες κι αν καποιος στην απελπισια του επιανε τα
σχοινια του κοβαν τα χερια να μην ανεβει πaνω στο καραβι,εμεις ειχαμε πολη π'ολοι
ζηλευαν και τωρα την πολη μας την καταστρεψανε,ριχναμε τις περιουσιες μας
μεσα στα πηγαδια να κρυψουμε τα πραγματα μας κι εκεινοι,τα σκυλια, τα βρηκαν
και τ'αρπαξαν ολα
.
.
.
Pablo Picasso και ταυρος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ενσωματος ορμη-χ.ν.κουβελης
ταυρου βρυχυθμος
στρεπτον οστρακο φωνης
ψιθυρισμος βιαιος
μαλακου υπογαστριου
αντιφωνο ορθου κρινου
ρεοντος λευκου υπερουσιου
ενσωματος ορμη
.
.
.
Συνεχεις προσ/θεσεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
δεντρο ισοσκελες
ημισφαιρικος λοφος
γεωμετρικο τοπιο
του Αρχιμηδη θεωρημα
ελικα αερα η πτηση του γλαρου
φως στο σχημα του αλφα
ο ηχος προσθεσεων
.
Continuous additions
tree isosceles
hemispherical hilll
geometric landscape
Archimedes' Theorem
helical air the flight of seagull
light in the shape of the alpha
the sound of additions
.
continu d'ajouts
isocèle d'arbres
colline hémisphériques
paysage géométrique
Le théorème d'Archimède
air hélicoïdale le vol de mouettes
lumière dans la forme de l'alpha
son d'ajouts
.
Kontinuierliche Adds
Baum gleichschenkliges
halbkugelförmigen Hügel
geometrische Landschaft
Archimedes 'Theorem
spiralförmigen Luft der Flug der Möwen
Licht in der Form des alpha
In Ton adds
.
continua addiziones
isoscele albero
colline emisferiche
paesaggio geometrico
Teorema di Archimede '
aria elicoidale il volo dei gabbiani
luce nella forma di alfa
audio addiziones
.
aditionals continua
isósceles árbol
colinas hemisféricas
paisaje geométrico
Teorema de Arquímedes
aire helicoidal el vuelo de las gaviotas
luz en la forma de la alfa
sonido d'aditionals
.
.
.
ΣΧΟΛΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΣΙΚΕΛΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ-χ.ν.κουβελης
λαμπερη μερα και πληθος κοσμου συνερευσε στο λιμανι
πολλοι ειχαν συγγενεις γιους και γνωστους στους στρατιωτες
κι αλλοι πολλοι ηρθαν για να θαυμασουν το μεγα θεαμα
τα πολλα στολισμενα καραβια και τους πανηγυρικους
κι ακουγες γυρω δυνατες ζητοκραυγες και παιανες
κι εβλεπες παντου παιδια να κουνουν σημαιακια στα χερια
κι ανθρωπους στοιβαγμενους στα μπαλκονια των σπιτιων
και καποτε μεσ'απ'αυτο το γιορταστικο σκηνικο αναχωρησε
το στρατευμα για την μεγαλη εκστρατεια και τα πολλα
πλοια στο βαθος του οριζοντα της θαλασσας χαθηκαν
.
πρωτα συνεβησαν τα ολεθρια γεγονοτα στη Κερκυρα
.
επειτα πολλα αλλα κακα επακολουθησαν
.
τοτε απ'την πιεση του εχθρου υποχωρησαν και χασαν τον προσανατολισμο
κι ηταν νυχτα με λαμπερα σεληνη και δεν μπορουσαν μ'αυτο το φως
να ξεχωρισουν καθαρα μακρυα αν εβλεπαν μορφες δικων τους η' των αντιπαλων
και μεσα σ'αυτη την συγχυση και την αναστατωση δεν γνωριζαν που ηταν
και ποιον εχουν απεναντι τους να πολεμησουν και τα μυστικα συνθηματα
αποκαλυπταν φωναζωντας να συνενοηθουν και τοτε οι εχθροι πανοπλοι
και συντεταγμενοι ευκολα τους πλησιαζαν και περικυκλωνοντας τους
τους αποδεκατιζαν και μεχρι να ξημερωσει χαθηκαν πολλοι
.
κυνηγημενοι απ'τον εχθρον κινηθηκαν προς το μερος του ποταμου Ασσιναρου
απο'κει να περασαν ηθελαν απεναντι να σωθουν και να πιουν νερο οπου πολυ
διψουσαν φτανοντας στη ακτη του ποταμου τοση μεγαλη εγινε συγχυση
που ο ενας επεφτε πανω στον αλλον και στον τυφλο συνωστισμο αυτο και πανικο
πολλοι τρυπηθηκαν απ' τα δορατα κι αλλοι παρασυρθηκαν απ' το ορμητικο ρευμα
του ποταμου και χαθηκαν κι οι αλλοι χτυπημενοι απ'τα βελη που πετουσε ο εχθρος
εκει μεσα στο βουρκο και τη λασπη ανακατεμενοι με τα αιματα πασχιζαν ματαια
να διαφυγουν κι εσκυβαν ακομα και τωρα να πιουν αχορταγα νερο οσο περισσοτερο
μπορουσαν και γι'αυτο το λογο μαλιστα καυγαδιζαν μεταξυ τους και χαθηκαν ετσι
πολλοι
.
τους μετεφεραν αιχμαλωτους στον τοπο που ειναι τα λατομεια και τους στοιβαξαν
πολλους μεσα σε στενο και βαθυ χασμα κι εκει δεινοπαθουσαν τη μερα απ' τις καυτες
ακτινες του ηλιου και τη νυχτα απ' το ψυχος και πολλοι απ'αυτες τις δυο αιτιες
αρρωστησαν κι εκει στριμωγμενοι τα εκαναν ολα και επιπλεον τα πτωματα εκει μεσα
δυσωδουσαν κι η πεινα κι η διψα τους βασανιζε φριχτα και περασαν πολυ χρονο εκει
μεσα κλεισμενοι και μετα τους εβγαλαν και τους πουλησαν σκλαβους κι ηταν παρα
πολλοι που επαθαν αυτα και ετσι χαθηκαν
.
απ'εκεινη την μεγαλη εκστρατεια γυρισαν πισω απ'την πανωλεθρια πολυ λιγοι
απ' τους πολλους
.
.
.
Μεγαλο Κοκκινο Great Red -3μ χ 6 μ -χ.ν.κουβελης
.
.
Ανωνυμου και Φιλοδημου[ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ]
[μεταφραση-αποδοση-χ.ν.κουβελης]
[Ανωνυμου]
Τήν καταφλεξίπολιν Σθενελαΐδα, τήν βαρύμισθον,
τήν τοῖς βουλομένοις χρυσόν ἀμεργομένην,
γυμνήν μοι διά νυκτός ὅλης παρέκλινεν ὄνειρος
ἄχρι φίλης ἠοῦς προῖκα χαριζομένην.
Οὐκέτι γουνάσομαι τήν βάρβαρον οὐδ’ ἐπ’ ἐμαυτῷ
κλαύσομαι ὕπνον ἔχων κεῖνα χαριζόμενον.
τη φλογερη Σθενελαιδα,τη πανακριβη
αυτη π'απ'αυτους που την θελουν τα λεφτα αρμεγει
γυμνη σε μενα για ολη τη νυχτα τ'ονειρο τη ξαπλωσε
ως το γλυκο ξημερωμα δωρο χαρισμενη
ποτε πια δεν θα γονατισω στη σκληρη ουτε μοναχος
θα κλαψω αφου στον υπνο την εχω εκεινη χαρισμενη
[τη φλογερη Σθενελαιδα την πανακριβη
αυτη π'αρμεγει οσους την γουσταρουν
γυμνη ολη τη νυχτα σ'ονειρο τη ξαπλωσα
ως το γλυκο ξημερωμα την ειχα δωρο δικο μου
ποτε πια δεν θα συρθω στης ακαρδης τα ποδια ουτε
θα κλαψω αφου στον υπνο μου την εχω τζαμπα]
.
Φιλόδημος(110 π.Χ.-35 π.Χ.)
γεννήθηκε στα Γάδαρα της Παλαιστίνης και ήταν Έλληνας επικούρειος φιλόσοφος
και ποιητής, με πλούσιο συγγραφικό έργο.
Περί Αισθήσεως-Περί Θεών-Περί Ευσεβείας-Περί των Στωικών-Περί Πλούτου-
Περί Οργής-Περί Ποιητικής-Περί Ρητορικής-Περί Φιλαργυρίας-Επικούρειες Δόξες-
Περί Ομιλίας-Περί Αρετών και Κακιών-Περί Υπερηφάνειας-Περί σύνταξις των
Φιλοσόφων-Περί Θανάτου-Περί Σημείων και Σημειώσεων-Περί Ηθικής-Περί
Χάριτος-Περί Οικονομίας-Περί Παρρησίας-Περί Μουσικής-Περί του καθ΄ Όμηρον
αγαθού βασιλέως-Περί Κολακείας-Περί Επιχαιρεκακίας
και 30 επιγραμματα]
V. 120 -Φιλοδημου
Καὶ νυκτὸς μεσάτης τὸν ἐμὸν κλέψασα σύνευνον
ἦλθον καὶ πυκινῇ τεγγομένη ψακάδι.
τοὔνεκ΄ ἐν ἀπρήκτοισι καθήμεθα κοὐχὶ λαλεῦντες
εὕδομεν͵ ὡς εὕδειν τοῖς φιλέουσι θέμις;
και τα μεσανυχτα ξεγελωντας τον αντρα μου
ηρθα και στη δυνατη βροχη μουσκεμενη
για ποιο λογο απρακτοι να καθομαστε κι οχι μιλωντας
να κοιμομαστε,οπως να κοιμουνται στους ερωτευμενους ταιριαζει;
[μεσ'τα μεσανυχτα ξεκλεβωντας απ'τον αντρα μου
εφτασα και απ'τη δυνατη νεροποντη μουσκεμα
γιατι χωρις ν'αγγιζομαστε να καθομαστε,κι οχι γλυκομιλωντας
να κοιμομαστε,οπως στους ερωτευμενους να ξαπλωνουν πρεπει;]
.
V. 308 -Φιλοδημου
Ἡ κομψή͵ μεῖνόν με. τί σοι καλὸν οὔνομα; ποῦ σε
ἔστιν ἰδεῖν; ὃ θέλεις͵ δώσομεν. οὐδὲ λαλεῖς;
ποῦ γίνῃ; πέμψω μετὰ σοῦ τινα. μή τις ἔχει σε;
ὦ σοβαρή͵ ὑγίαιν΄. οὐδ΄ Ὑγίαινε λέγεις;
καὶ πάλι καὶ πάλι σοι προσελεύσομαι·
οἶδα μαλάσσειν καὶ σοῦ σκληροτέρας. νῦν δ΄ ὑγίαινε͵ γύναι
κουκλα,περιμενε με.ποιο 'ναι τ'ωραιο σου ονομα;που
μπορω να σε δω;οτι θελεις,θα στο δωσω.δεν μιλας;
που ζεις;θα στειλω καποιον πισω σου.μηπως καποιος σ'εχει;
ω σοβαρη,γεια σου.ουτε γεια σου δεν λες;
και παλι και παλι σε σενα θα κολλαω.
ξερω να μαλακωνω κι απο σενα πιο σκληροτερες,προς το παρον γεια σου,γυναικα
[κουκλα,στασου.μου χαριζεις τ'ονοματακι σου;που μπορω να σε συναντησω;
οτι ζηταει η ψυχη σου θα στα δωσω.δεν μιλας; που'ναι το σπιτι σου;
θα βαλω καποιον να σε παρακολουθει.μηπως τα'χεις με καποιον;
ψηλομυτα,γεια.ουτ'ενα γεια δεν λες;δεν θα σταματησω να σου κολλαω
ξερω καλα να ριχνω και πιο δυσκολες απο σενα.προς το παρον γεια σου,γκομενα]
.
V. 126-Φιλοδημου
Πέντε δίδωσιν ἑνὸς τῇ δεῖνα ὁ δεῖνα τάλαντα͵
καὶ βινεῖ φρίσσων καί͵ μὰ τόν͵ οὐδὲ καλήν·
πέντε δ΄ ἐγὼ δραχμὰς τῶν δώδεκα Λυσιανάσσῃ͵
καὶ βινῶ πρὸς τῷ κρείσσονα καὶ φανερῶς.
πάντως ἤτοι ἐγὼ φρένας οὐκ ἔχω͵ ἢ τό γε λοιπὸν
τοὺς κείνου πελέκει δεῖ διδύμους ἀφελεῖν.
πεντε δινει για ενα στη δεινα ο δεινας ταλαντα
και πηδαει τρεμωντας και,μα το θεο,δεν ειν'ωραια
πεντε δ'εγω δραχμες για δωδεκα στη Λυσιανασση
και πηδαω καλυτερη και φανερα
παντως η' εγω φρενα δεν εχω η' στα σιγουρα
εκεινου με πελεκι πρεπει τα δυο του ν'αφαιρεσουν
[πεντε δινει για ενα στη δεινα ο δεινας χαρτινα
και μαρκαλαει με το φοβο,και,μα το θεο,ειναι μπακατελα
πεντε δ'εγω ταληρα για δωδεκα στη Λυσιανασση
και μαρκαλαω κουκλα και στο φανερο
παντως η' εγω'μαι ασυγκρατητος η' σιγουρα
τον αλλον πρεπει με μαχαιρι κοφτερο να μουνοχισουν
.
V. 131 -Φιλοδημου
Ψαλμὸς καὶ λαλιὴ καὶ κωτίλον ὄμμα καὶ ᾠδὴ
Ξανθίππης καὶ πῦρ ἄρτι καταρχόμενον͵
ὦ ψυχή͵ φλέξει σε· τὸ δ΄ ἐκ τίνος ἢ πότε καὶ πῶς
οὐκ οἶδα· γνώσῃ͵ δύσμορε͵ τυφομένη.
ο αρπισμος κι η λαλια κι η εκφραστικη ματια και το τραγουδι
της Ξανθιππης κι η πυρκαγια που μολις αναβει
ψυχη μου,θα σε καψει.αυτο απο τι ποτε και πως
δεν ξερω.θα το γνωρισεις,δυσμοιρη,οταν θα καπνιζεις
.
V. 112-Φιλοδημου
Ἠράσθην· τίς δ΄ οὐχί; κεκώμακα· τίς δ΄ ἀμύητος
κώμων; ἀλλ΄ ἐμάνην· ἐκ τίνος; οὐχὶ θεοῦ;
ἐρρίφθω· πολιὴ γὰρ ἐπείγεται ἀντὶ μελαίνης
θρὶξ ἤδη͵ συνετῆς ἄγγελος ἡλικίης.
καὶ παίζειν ὅτε καιρός͵ ἐπαίξαμεν· ἡνίκα
καιρὸς οὐκέτι͵ λωιτέρης φροντίδος ἁψόμεθα.
ερωτευτηκα.ποιος οχι;πειραξα.ποιος αμυητος
πειραγματων;παραφερθηκα.απο ποιον;οχι σπο θεο;
ας τα πεταξω.η ασπρη εκδιωχνει τη μαυρη τριχα ηδη,
της φρονιμης ηλικιας αγγελιοφορος.
και οταν ηταν καιρος να παιξουμε,παιξαμε.τωρα αυτην την ωρα
δεν ειναι καιρος καθολου,με σοβαροτερη ασχολια ας καταπιαστουμε
.
V 13-Φιλοδημου
Ἑξήκοντα τελεῖ Χαριτώ λυκοβαντίδας ὥρας,
ἀλλ’ ἔτι κυανέων σύρμα μένει πλοκάμων,
κἀν στέρνοις ἔτι κεῖνα τά λύγδινα κώνια μαστῶν
ἕστηκεν, μίτρης γυμνά περιδρομάδος,
καί χρώς ἀρρυτίδωτος ἔτ’ ἀμβροσίην, ἔτι πειθώ
πᾶσαν, ἔτι στάζει μυριάδας χαρίτων.
Ἀλλά πόθους ὀργῶντας ὅσοι μή φεύγετ’, ἐρασταί,
δεῦρ’ ἴτε, τῆς ἐτέων ληθόμενοι δεκάδος
[εξηντα συμπληρωσε η Χαριτω κυκλους χρονων
αλλ'ακομα λαμπερα μαυρα ειναι τα σγουρα μαλλια
και στα στηθη ακομα εκεινοι σα μαρμαρο κωνοι των βυζιων
στεκουν,απο καλυμμα γυμνα να τα δενει
και το δερμα αρυτιδωτο ακομα αμμβροσια,κι ολο σαγηνη,
ακομα σταζει μυριαδες χαριτες
αλλα ποθους που λιωνουν μεγαλους μην αποφευγεται,εραστες,
εδω ελατε,τις δεκαδες των χρονων λησμονηστε.]
.
.
.
.
Κλυταιμηστρα-Αγαμεμνωνας-Αιγισθος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
στυγηρη τε-χ.ν.κουβελης
τα δεντρα ακινητα σκοτεινα
το φως απο πανω τους επιπλεει
τωρα λες βαρυ θα κατεβει και θα τα πνιξει
σχεδιαζει με μαυρο μολυβι το περιγραμμα των ματιων
εντονα να φαινονται σαν μασκα καθαρα
κι απ'τον πιο απομακρυσμενο θεατη στο θεατρο
ιστορια η' μυθος
παντως πραγματικοτητα
φωνη
ποιανου η' ποιανης φωνη;
μισος η' ιαχη θριαμβευτικη
για κερδος και δυναμη
μια ματαιοδοξια που την τρομαζει
νυχτα και δεν ξημερωνει φως
ποτε θα'ρθει ο Ορεστης;γιατι αργει;
φιλοδοξιες δεν την εννοιαζαν,μια συνειθισμενη ζωη ηθελε
το κοκκινο στα τριανταφυλλα τιποτα αλλο
να χυνεται στον αερα ζωηρο αναπηδωντας
σαν παιδι στα μικρα του χρονια
στεκεται τωρα στο μεσο του θεατρου
και γυρω της γυναικες ακινητες βουβες
ξερει πως ειναι τρομαγμενες γι'αυτα που συνεβηκαν
και γι'αυτα που υποψιαζονται πως θα συμβουν
ολα ομως συνεβηκαν απο πριν
τωρα στο μελλον επαναλαμβανονται αυτουσια με πιο αιχμηρες
πιο καθαρες τις λεπτομερειες τους
ο οξυς διαπεραστικος ηχος του νερου στο λουτρο
'τη μανα που σε βυζαξε σκοτωνεις;'η φωνη της
ερωτημα ελεους η' προτροπη
το βλεμμα της Ηλεκτρας που την παραμονευει
'Εσυ εισαι η ενοχη.εσυ'
σαν κοφτερο μαχαιρι καταπανω στα στηθη της πεταχτηκε
η προταση της νεαρης ηθοποιου καταντικρυ της
γιατι τρανταχτηκε;αυτη ειναι η ρητορικη του θεατρου η συμβαση του
δεν πρεπει ν'απορει
τοτε γιατι νοιωθει απελπισμενη και ταυτοχρονα σκληρη;
'στυγηρη τε' συνεχισε η κοπελα
τι δυναμη αληθεια εχουν οι ελληνικες λεξεις
σαν δεντρα ακινητα σκοτεινα οι γυναικες γυρω της
ενας αναποδραστος κλοιος
γεγονοτων και ιστοριας
'σαν τη μεδουσα με ναρκωνει η ιστορια μου' ξεστομισε
.
.
.
J.L.Borges-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
J.L.BORGES' POEMAS
[μεταφραση traducción c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]
LA LUNA
[a Maria Kodama]
Hay tanta soledad en ese oro.
La luna de las noches no es la luna
que vio el primer Adán. Los largos siglos
de la vigilia humana la han colmado
de antiguo llanto. Mírala. Es tu espejo
Η ΣΕΛΗΝΗ
υπαρχει τοση μοναξια σ'αυτο το χρυσαφι
η σεληνη τις νυχτες δεν ειναι η σεληνη
που ειδε ο πρωτος ανθρωπος.Οι ατελειωτοι αιωνες
της ανθρωπινης αγρυπνιας την εχουν γεμισει
απο αρχαιο θρηνο.Κοιταξε την.Ειναι ο καθρεφτης σου
.
LA LLUVIA
Bruscamente la tarde se ha aclarado
Porque ya cae la lluvia minuciosa.
Cae o cayó. La lluvia es una cosa
Que sin duda sucede en el pasado.
Quien la oye caer ha recobrado
El tiempo en que la suerte venturosa
Le reveló una flor llamada rosa
Y el curioso color del colorado.
Esta lluvia que ciega los cristales
Alegrará en perdidos arrabales
Las negras uvas de una parra en cierto
Patio que ya no existe. La mojada
Tarde me trae la voz, la voz deseada,
De mi padre que vuelve y que no ha muerto.
Η ΒΡΟΧΗ
ξαφνικα το απογευμα εχει καθαρισει
επειδη ηδη πεφτει η βροχη επιμονη
πεφτει η' επεφτε.Η βροχη ειναι ενα πραγμα
που χωρις αμφιβολια συμβαινει στο παρελθον
οποιος την ακουει να πεφτει εχει επαναφερει
τον χρονο οπου τυχη ευτυχης
του αποκαλυψε ενα ανθος ονομασμενο ροδο
και το ξεχωριστο χρωμα του λιγο η' πιο κοκκινου
αυτη η βροχη που τυφλωνει τα κρυσταλλα
θα ζωντανεψει σε εξαφανισμενα προαστια
τα μαυρα σταφυλια μιας κληματαριας στερεας
αυλη που πια δεν υπαρχει .Το μουσκεμενο
απογευμα μου φερνει τη φωνη,την επιθυμητη φωνη
απ'τον πατερα μου που γυριζει η' που δεν εχει πεθανει
.
EL ENAMORADO
Lunas, marfiles, instrumentos, rosas,
lámparas y la línea de Durero,
las nueve cifras y el cambiante cero,
debo fingir que existen esas cosas.
Debo fingir que en el pasado fueron
Persépolis y Roma y que una arena
sutil midió la suerte de la almena
que los siglos de hierro deshicieron.
Debo fingir las armas y la pira
de la epopeya y los pesados mares
que roen de la tierra los pilares.
Debo fingir que hay otros. Es mentira.
Sólo tú eres. Tú, mi desventura
y mi ventura, inagotable y pura.
Ο ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ
φεγγαρια,ελεφαντοδοντα,εργαλεια,ροδα,
λαμπες και η γραμμη του Ντυρερ
τα εννεα ψηφια και το μεταβλητο μηδεν
πρεπει να υποκριθω πως υπαρχουν αυτα τα πραγματα
πρεπει να υποκριθω πως στο παρελθον υπηρξαν
η Περσεπολη η Ρωμη και πως μια αμμος
λεπτη μετρησε την τυχη της επαλξης
που οι αιωνες του σιδηρου διελυσαν
πρεπει να υποκριθω τα αρματα και τη φωτια
της εποποιιας και τις βαριες θαλασσες
που ροκανιζουν της γης τις κολωνες
πρεπει να υποκριθω πως υπαρχουν αλλοι.Ειναι ψεμμα.
Μονο εσυ εισαι.Εσυ,η δυστυχια μου
και η ευτυχια μου,ανεξαντλητη και καθαρη
.
.
Los dos Borges-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
EL BISONTE
Montañoso, abrumado, indescifrable,
rojo como la brasa que se apaga,
anda fornido y lento por la vaga
soledad de su páramo incansable.
El armado testuz levanta. En este
antiguo toro de durmiente ira,
veo a los hombres rojos del Oeste
y a los perdidos hombres de Altamira.
Luego pienso que ignora el tiempo humano,
cuyo espejo espectral es la memoria.
El tiempo no lo toca ni la historia
de su decurso, tan variable y vano.
Intemporal, innumerable, cero,
es el postrer bisonte y el primero.
O ΒΙΣΟΝΑΣ
ορεσιβιο,καταπιεσμενο,ανεξιχνιαστο,
κοκκινο οπως το καρβουνο που λιγοστευει,
προχωραει ρωμαλαιο κι αργο μεσ΄στην ακαθοριστη
μοναξια της ερημιας του ακουραστο
το αρματωμενο μετωπο ορθωνεται.Σ'αυτον
τον αρχαιο ταυρο της κοιμισμενης βιας ,
βλεπω στους κοκκινους ανθρωπους της Δυσης
και στους χαμενους ανθρωπους της Αλταμιρας
επομενως σκεφτομαι πως αγνοει τον ανθρωπινο χρονο
του οποιου καθρεφτης φασματικος ειναι η μνημη,
ο χρονος δεν το αγγιζει ουτε η ιστορια
της διαδρομης του,τοσο μεταβλητο και ματαιο,
αχρονο,αμετρητο,μηδεν,
ειναι ο τελευταιος βισωνας κι ο πρωτος
.
.
ΟΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ ΜΟΥ-MY LABYRINTHS-Dedicated to J.L.Borges
.-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης1
.
.
LOS BORGES
Nada o muy poco sé de mis mayores
portugueses, los Borges: vaga gente
que prosigue en mi carne, oscuramente,
sus hábitos, rigores y temores.
Tenues como si nunca hubieran sido
y ajenos a los trámites del arte,
indescifrablemente forman parte
del tiempo, de la tierra y del olvido.
Mejor así. Cumplida la faena,
son Portugal, son la famosa gente
que forzó las murallas del Oriente
y se dio al mar y al otro mar de arena.
Son el rey que en el místico desierto
se perdió y el que jura que no ha muerto
ΟΙ ΜΠΟΡΧΕΣ
τιποτα η' πολυ λιγα γνωριζω απο τους προγονους μου
πορτογαλους,τους Μπορχες.ακαθοριστη γεννια
που συνεχιζει μεσα στη σαρκα μου,σκοτεινα,
τις συνηθειες της,τις αντοχες η' τους φοβους της
διαφανοι οπως σαν καθολου να εχουν υπαρξει
και ξενοι στις διαδικασιες της τεχνης,
ανεξιχνιαστα σχηματιζουν μερος
του χρονου,της γης και της ληθης
καλυτερα ετσι.Πληρης ο κοπος,
ειναι η Πορτογαλια,ειναι η φημισμενη γεννια
που πιεσε με δυναμη τα τειχη της Ανατολης
και διεσχισε τη θαλασσα και την αλλη θαλασσα της αμμου
ειναι ο βασιλιας που στην μυστικη ερημο
χαθηκε κι αυτος που ορκιζεται πως δεν εχει πεθανει
.
.
.
J.L.Borges-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Quince monedas-εντεκα νομισματα-
poemas de Jorge Luis Borges [La rosa profunda (1975)]
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
A Alicia Jurado
Un poeta oriental
Durante cien otoños he mirado
tu tenue disco.
Durante cien otoños he mirado
tu arco sobre las islas.
Durante cien otoños mis labios
no han sido menos silenciosos.
ενας ποιητης της ανατολης
στη διαρκεια εκατο φθινοπωρων εχω κοιταξει
τον λεπτο δισκο σου
στη διαρκεια εκατο φθινοπωρων εχω κοιταξει
το τοξο σου πανω απο τα νησια
στη διαρκεια εκατο φθινοπωρων τα χειλη
δεν εχουν υπαρξει λιγοτερο σιωπηλα
.
El desierto
El espacio sin tiempo.
La luna es del color de la arena.
Ahora, precisamente ahora,
mueren los hombres del Metauro y de Tannenberg.
η ερημος
ο χωρος χωρις χρονο
η σεληνη εχει το χρωμα της αμμου
τωρα,ακριβως τωρα,
πεθαινου οι σνθρωποι του Μεταουρο και του Τανενμπεργκ
.
LLueve
¿En qué ayer, en qué patios de Cartago,
cae también esta lluvia?
βρεχει
σε ποιο χθες;σε ποιες αυλες της Καρχηδονας
πεφτει ακομα αυτη η βροχη;
.
Asterión
El año me tributa mi pasto de hombres
y en la cisterna hay agua.
En mí se anudan los caminos de piedra.
¿De qué puedo quejarme?
En los atardeceres
me pesa un poco la cabeza de toro.
Αστεριων
το ετος μου πληρωνει φορο τη βοσκη μου ανθρωπων
και στη στερνα εχει νερο
σε μενα συγκλινουν τα πετρινα μονοπατια.
για ποιο πρεπει να παραπονεθω;
τα βραδια
με βαραινει λιγο το κεφαλι ταυρου
.
Un poeta menor
La meta es el olvido.
Yo he llegado antes.
ενας ποιητης ελασσων
το τελος ειναι η ληθη
εγω εχω φτασει πριν
.
Génesis, IV, 8
Fue en el primer desierto.
Dos brazos arrojaron una gran piedra.
No hubo un grito. Hubo sangre.
Hubo por vez primera la muerte.
Ya no recuerdo si fui Abel o Caín.
Γεννεσις, IV, 8
ηταν στην πρωτη ερημο
δυο χερια εριξαν μια μεγαλη πετρα
δεν υπηρξε μια κραυγη.δεν υπηρξε αιμα
υπηρξε για πρωτη φορα ο θανατος.
ακομα δεν θυμαμαι αν ημουν ο Αβελ η' ο Καιν.
.
Nortumbria, 900 A.D.
Que antes del alba lo despojen los lobos;
la espada es el camino más corto.
Νορτουμπρια 900 μ.Χ
ποιο πριν την αυγη αυτο που διωχνει τους λυκους;
το ξιφος ειναι ο δρομος ο πιο συντομος
.
Miguel de Cervantes
Crueles estrellas y propicias estrellas
presidieron la noche de mi génesis;
debo a las últimas la cárcel
en que soñé el Quijote
Μιγκουελ δε Θερβαντες
αδυσωπητα αστερια η' ευνοικα αστερια
προιστανταν τη νυχτα της γεννησης μου
οφειλω στα τελευταια το κελλι
στο οποιο ονειρευτηκα τον Κιχωτη
.
El Oeste
El callejón final con su poniente.
Inauguración de la pampa.
Inauguración de la muerte.
Η Δυση
το τελευταιο περασμα με τη δυση του
η εναρξη της παμπας
η εναρξη του θανατου
.
Estancia El Retiro
El tiempo juega un ajedrez sin piezas
en el patio. El crujido de una rama
rasga la noche. Fuera la llanura
leguas de polvo y sueño desparrama.
Sombras los dos, copiamos lo que dictan
otras sombras: Heráclito y Gautama.
Αγροκτημα Η Απομονωση
ο χρονος παιζει ενα σκακι χωρις πιονια
στην αυλη.το τριξιμο ενος κλαδιου
σχιζει τη νυχτα.εξω περα η πεδιαδα
λευγες απο σκονη και ονειρο διασκορπισμενα
σκιες οι δυο,αντιγραφουμε αυτο που υπαγορευουν
αλλες σκιες:ο Ηρακλειτος η' ο Γκαουταμα
.
El prisionero
Una lima.
La primera de las pesadas puertas de hierro.
Algún día seré libre.
ο φυλακισμενος
μια λιμα.
η πρωτη απο τις βαριες πορτες απο σιδερο
καποια μερα θα ειμαι ελευθερος.
.
Macbeth
Nuestros actos prosiguen su camino,
que no conoce término.
Maté a mi rey para que Shakespeare
urdiera su tragedia.
Μακβεθ
οι πραξεις μας συνεχιζουν τη πορεια τους
που δεν γνωριζει τερμα
σκοτωσα τον βασιλια μου ωστε ο Σεξπηρ
να εμπνευστει την τραγωδια του
.
Eternidades
La serpiente que ciñe el mar y es el mar,
el repetido remo de Jasón, la joven espada de Sigurd.
Sólo perduran en el tiempo las cosas
que no fueron del tiempo.
Αιωνιοτητες
το ερπετο που περισφιγγει τη θαλασσα και ειναι η θαλασσα,
το επαναλαμβανομενο κουπι του Ιασωνα,το νεαρο σπαθι του Σιγκουρντ.
μοναχα διαρκουν στο χρονο τα πραγματα
που δεν υπηρξαν στον χρονο
.
E. A. P.
Los sueños que he soñado. El pozo y el péndulo.
El hombre de las multitudes. Ligeia…
Pero también este otro.
E. A. P.
τα ονειρα που εχω ονειρευτει.το πηγαδι και το εκκρεμες.
ο ανθρωπος του πληθους.η Λιγεια...
αλλα επισης κι αυτο το αλλο
.
El espía
En la pública luz de las batallas
otros dan su vida a la patria
y los recuerda el mármol.
Yo he errado oscuro por ciudades que odio.
Le di otras cosas.
Abjuré de mi honor,
traicioné a quienes me creyeron su amigo,
compré conciencias,
abominé del nombre de la patria,
me resigné a la infamia.
ο κατασκοπος
στο δημοσιο φως των μαχων
αλλοι δινουν της ζωη τους στη πατριδα
και τους μνημονευει το μαρμαρο.
εγω εχω περιπλανηθει αορατος μεσα σε πολεις που μισω.
σ'αυτη εδωσα αλλα πραγματα.
αρνηθηκα την τιμη μου
προδωσα εκεινους που με πιστεψαν φιλο τους,
αγορασα συνειδησεις,
περιφρονησα το ονομα της πατριδας,
εμενα παραχωρεσα στην ατιμια
.
.
.
Un sueño
-Jorge Luis Borges-
[μεταφραση traduccion c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]
En un desierto lugar del Irán hay una no muy alta torre de piedra, sin puerta ni ventana.
En la única habitación (cuyo piso es de tierra y que tiene la forma del círculo) hay una
mesa de madera y un banco. En esa celda circular, un hombre que se parece a mí escribe
en caracteres que no comprendo un largo poema sobre un hombre que en otra celda
circular escribe un poema sobre un hombre que en otra celda circular... El proceso no tiene
fin y nadie podrá leer lo que los prisioneros escriben.
Ενα ονειρο
σε ενα ερημικο τοπο του Ιραν υπαρχει ενας οχι πολυ ψηλος πυργος,χωρις πορτα
ουτε παραθυρο.Στο μοναδικο δωματιο[του οποιου το δαπεδο ειναι απο χωμα και
που εχει το σχημα του κυκλου]υπαρχει ενα τραπεζι απο ξυλο κι ενα σκαμνι.Σ'αυτο
το κυκλικο κελι,ενας ανθρωπος που μου μοιαζει γραφει σε χαραχτηρες που δεν
καταλαβαινω ενα μακρυ ποιημα προς εναν ανθρωπο που σε ενα αλλο κελι κυκλικο
γραφει ενα ποιημα προς εναν ανθρωπο που σε ενα αλλο κελι κυκλικο...Αυτη η
ακολουθια δεν εχει τελος και κανενας δεν θα μπορεσει να διαβασει αυτο που οι
φυλακισμενοι γραφουν
.
Descartes
- Jorge Luis Borges-
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
Soy el único hombre en la tierra y acaso no haya tierra ni hombre.
Acaso un dios me engaña.
Acaso un dios me ha condenado al tiempo, esa larga ilusión.
Sueño la luna y sueño mis ojos que perciben la luna.
He soñado la tarde y la mañana del primer día.
He soñado a Cartago y a las legiones que desolaron Cartago.
He soñado a Lucano.
He soñado la colina del Gólgota y las cruces de Roma.
He soñado la geometría.
He soñado el punto, la línea, el plano y el volumen.
He soñado el amarillo, el azul y el rojo.
He soñado mi enfermiza niñez.
He soñado los mapas y los reinos y aquel duelo en el alba.
He soñado el inconcebible dolor.
He soñado mi espada.
He soñado a Elizabeth de Bohemia.
He soñado la duda y la certidumbre.
He soñado el día de ayer.
Quizá no tuve ayer, quizá no he nacido.
Acaso sueño haber soñado.
Siento un poco de frío, un poco de miedo.
Sobre el Danubio está la noche
Seguiré soñando a Descartes y la fe de sus padres.
Καρτεσιος
ειμαι ο μοναδικος ανθρωπος στη γη κι ισως δεν υπαρχει γη ουτε ανθρωπος
ισως ενας θεος μ'απατα
ισως ενας θεος μ'εχει καταδικασει στον χρονο,αυτην τη μεγαλη ψευδαισθηση
ονειρευομαι τη σεληνη και ονειρευομαι τα ματια μου που αντιλαμβανονται τη σεληνη
εχω ονειρευτει το βραδυ και το πρωι της πρωτης μερας
εχω ονειρευτει την Καρχηδονα και τις λεγεωνες που κατεστρεψαν την Καρχηδονα
εχω ονειρευτει τον Λουκανο
εχω ονειρευτει το λοφο του Γολγοθα και τα σταυροδρομια της Ρωμης
εχω ονειρευτει την γεωμετρια
εχω ονειρευτει το σημειο,τη γραμμη,το επιπεδο και τον ογκο
εχω ονειρευτει το κιτρινο,το γαλαζιο και το κοκκινο
enfermiza niñez. εχω ονειρευτει την ασθενικη παιδικη μου ηλικια
εχω ονειρευτει τους χαρτες και τα βασιλεια κι εκεινη τη μονομαχια στην αυγη
εχω ονειρευτει τον ακατανοητο πονο
εχω ονειρευτει το ξιφος μου
εχω ονειρευτει την Ελιζαμπεθ της Βοημιας
εχω ονειρευτει την αμφριβολια και την βεβαιοτητα
εχω ονειρευτει την χθεσινη μερα
ισως δεν υπηρξε αυριο ,ισως δεν εχω γεννηθει
ισως ονειρευομαι να εχω ονειρευτει.
αισθανομαι λιγη ψυχρα,λιγη αγωνια
πανω απ'τον Δουναβη ειναι η νυχτα
συνεχισα να ονειρευομαι τον Καρτεσιο και την πιστη των προγονων του
.
.
.
-Jorge Luis Borges-
[μεταφραση traduccion c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]
En un desierto lugar del Irán hay una no muy alta torre de piedra, sin puerta ni ventana.
En la única habitación (cuyo piso es de tierra y que tiene la forma del círculo) hay una
mesa de madera y un banco. En esa celda circular, un hombre que se parece a mí escribe
en caracteres que no comprendo un largo poema sobre un hombre que en otra celda
circular escribe un poema sobre un hombre que en otra celda circular... El proceso no tiene
fin y nadie podrá leer lo que los prisioneros escriben.
Ενα ονειρο
σε ενα ερημικο τοπο του Ιραν υπαρχει ενας οχι πολυ ψηλος πυργος,χωρις πορτα
ουτε παραθυρο.Στο μοναδικο δωματιο[του οποιου το δαπεδο ειναι απο χωμα και
που εχει το σχημα του κυκλου]υπαρχει ενα τραπεζι απο ξυλο κι ενα σκαμνι.Σ'αυτο
το κυκλικο κελι,ενας ανθρωπος που μου μοιαζει γραφει σε χαραχτηρες που δεν
καταλαβαινω ενα μακρυ ποιημα προς εναν ανθρωπο που σε ενα αλλο κελι κυκλικο
γραφει ενα ποιημα προς εναν ανθρωπο που σε ενα αλλο κελι κυκλικο...Αυτη η
ακολουθια δεν εχει τελος και κανενας δεν θα μπορεσει να διαβασει αυτο που οι
φυλακισμενοι γραφουν
.
Descartes
- Jorge Luis Borges-
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
Soy el único hombre en la tierra y acaso no haya tierra ni hombre.
Acaso un dios me engaña.
Acaso un dios me ha condenado al tiempo, esa larga ilusión.
Sueño la luna y sueño mis ojos que perciben la luna.
He soñado la tarde y la mañana del primer día.
He soñado a Cartago y a las legiones que desolaron Cartago.
He soñado a Lucano.
He soñado la colina del Gólgota y las cruces de Roma.
He soñado la geometría.
He soñado el punto, la línea, el plano y el volumen.
He soñado el amarillo, el azul y el rojo.
He soñado mi enfermiza niñez.
He soñado los mapas y los reinos y aquel duelo en el alba.
He soñado el inconcebible dolor.
He soñado mi espada.
He soñado a Elizabeth de Bohemia.
He soñado la duda y la certidumbre.
He soñado el día de ayer.
Quizá no tuve ayer, quizá no he nacido.
Acaso sueño haber soñado.
Siento un poco de frío, un poco de miedo.
Sobre el Danubio está la noche
Seguiré soñando a Descartes y la fe de sus padres.
Καρτεσιος
ειμαι ο μοναδικος ανθρωπος στη γη κι ισως δεν υπαρχει γη ουτε ανθρωπος
ισως ενας θεος μ'απατα
ισως ενας θεος μ'εχει καταδικασει στον χρονο,αυτην τη μεγαλη ψευδαισθηση
ονειρευομαι τη σεληνη και ονειρευομαι τα ματια μου που αντιλαμβανονται τη σεληνη
εχω ονειρευτει το βραδυ και το πρωι της πρωτης μερας
εχω ονειρευτει την Καρχηδονα και τις λεγεωνες που κατεστρεψαν την Καρχηδονα
εχω ονειρευτει τον Λουκανο
εχω ονειρευτει το λοφο του Γολγοθα και τα σταυροδρομια της Ρωμης
εχω ονειρευτει την γεωμετρια
εχω ονειρευτει το σημειο,τη γραμμη,το επιπεδο και τον ογκο
εχω ονειρευτει το κιτρινο,το γαλαζιο και το κοκκινο
enfermiza niñez. εχω ονειρευτει την ασθενικη παιδικη μου ηλικια
εχω ονειρευτει τους χαρτες και τα βασιλεια κι εκεινη τη μονομαχια στην αυγη
εχω ονειρευτει τον ακατανοητο πονο
εχω ονειρευτει το ξιφος μου
εχω ονειρευτει την Ελιζαμπεθ της Βοημιας
εχω ονειρευτει την αμφριβολια και την βεβαιοτητα
εχω ονειρευτει την χθεσινη μερα
ισως δεν υπηρξε αυριο ,ισως δεν εχω γεννηθει
ισως ονειρευομαι να εχω ονειρευτει.
αισθανομαι λιγη ψυχρα,λιγη αγωνια
πανω απ'τον Δουναβη ειναι η νυχτα
συνεχισα να ονειρευομαι τον Καρτεσιο και την πιστη των προγονων του
.
.
.
Ισορροπα Εναντιωσεων-χ.ν.κουβελης
The Making of You
.....................an Ουτοπια
The spring of an Idea
το προσωπο στο φως 2/3
το σαξοφωνο του καθρεφτη
ρυθμικα νουφαρα στη φωνη του
ρομβους σχεδιαζει το παιδι διπλα του
κιτρινο γαλαζιο πρασινο κοκκινο συλλαβιζω
ο εγχρωμος κοσμος του ανθρωπου
The spring of the light
....................an Αριθμητικη
The Making of I
.
.
.
Δηιανειρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΗΙΑΝΕΙΡΑΣ-χ.ν.κουβελης
'Ειμαι η Δηιανειρα κατοικος Τραχινιας'
ο δικαστης σημειωσε στα χαρτια του:αυτη που σκοτωνει τους αντρες
Μπηκε στο σκοτεινο δωματιο η αναπνοη του αντρα βαρια μεσα στον υπνο γυρισε
αστραψε για λιγο το μεταλλο του μαχαιριου και τρυπησε τον μεγαλο καθρεφτη της
ντουλαπας που ανοιξε κι εξω χυθηκαν τα ρουχα του το ριγε παντελονι το ασπρο
πουκαμισο με μια κηλιδα αιμα στο στηθος γυρισε κι αναψε το ηλεκτρικο φως ειδε
αυτο που εγινε αυτο που αυτη εκανε
"Φωναξτε τον Υλλο" διεταξε ενα δουλο,
οταν εκεινος ηρθε του ειπε χωρις περιττα λογια "σκοτωσα τον πατερα σου"
του εδειξε τη φιαλη με το δηλητηριο "του Νεσσου το αιμα"
το κοιταξε στα ματια.."δεν μ'απατησε.απ'την αρχη το ηξερα.τον μισουσα.
την Ιολη την λυπομουνα.την εσυρε εδω"
εκεινος στεκονταν αμιλητος
εξω απ'τ'ανοικτο παραθυρο ακουγονταν οι θρηνοι των γυναικων
σηκωθηκε κι εκλεισε το παραθυρο
"μισω αυτα τα θεατρα.
τι ξερουν απο πραγματικη ζωη;
η ματαιοδοξια των συγγραφεων.
περυσι παιζανε την Κασσανδρα που τη βιαζει ο Αιαντας ο Λοκρος και τον σκοτωνει
παλιοτερα ειχανε παιξει την Κλυταιμηστρα που σκοτωνει τον Αγαμεμνωνα του Ατρεα.
και παλι τωρα παιζουνε τις αρχαιες δολοφονιες"
εφυγε το παιδι.
δεν την ενοιαζε η τιμωρια.
κλεισμενο το ειδωλο της μεσα στον καθρεφτη αορατο
δεν μπορουν να το δουν
τα τζιτζικια ξεκουφαινουν τ'αυτια της
ποσο αραιωσε ο κοσμος κι ερημωσε
τι ειναι ο χρονος;τι ειναι η στιγμη; τι ειναι το απειρο;
τι ειναι το ον; και τι το μη ον;
γεματος ο κηπος αυτην την εποχη απ' το φως κατακοκκινων τριανταφυλλων
"Ειμαι η Δηιανειρα του Οινεα και της Αλθαιας απο την Οινιαδα
Αιτωλη αδελφος μου ειναι ο Μελεαγρος
κι ειμαι στην Τραχινια στους Βοιωτους
και συνεβησαν αυτα εδω"
.
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΠΟΧΩΝ-ΠΟΙΗΣΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΠΟΧΩΝ-χ.ν.κουβελης
ΙΣΟΡΡΟΠΑ [ΑΣΗΜΑΝΤΩΝ] ΕΙΚΟΝΩΝ
.
απο το μονοζυγο του αλφα
μετα απο τρεις περιστροφες
εκτιναχθηκε
.
ανοιξε στο δεντρο το κειμενο
και
κολλησε στις λεξεις τα πουλια
.
στη καρεκλα το τηλεφωνο ακινητο
χταποδι
το ποτηρι με το νερο
αδειασε τη φυγη σου
.
εχει αερα σημερα στις εικονες σου
τα δαχτυλα
αγγιζουν ηχους περασμενους
.
στα
νερα αναπηδωντας το φως
κρυφτηκε
στο πισω μερος της μνημης
αυριο
η πορτα θ'ανοιξει
να κτυπησεις
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΛΟΓΩΝ
.
τινα γραφην σε γεγραπται; φυτα
δεντρα ,πληρης κυκλων
αριστα πολιτευματα πουλιων
γεωργων,ειπε:''ου φαυλον εστιν''
και φαινεται μοι:με αλλοτριον αγρον
πληρωθηκε να
συμπληρωνει τα κενα με λογους
νομισματα αχρηστα
μουσικη και προχειροτητες
υπο γαρ λιμου πολλων ανθρωπων ο
φονος της Δημοκρατιας
αληθη να λες τα ωφελιμα ,αυριο
η αναγκη
τα δε εναντια
και τα εγκωμια στους κολακες
και υπερ των ραδιουργων
αναγκη στο μαθημα της παπαρουνας
να μαθουμε να αντιστεκομαστε
στα κομψα ψεματα
ποιο μερος του ανθρωπου ειναι ισοσκελες
στο γνωστο και στο αγνωστο
αλογο τρεχει και πισω σκυλια, ο
κυνηγος μετραει τα κερδη και τη ζημια
τι κερδισες, αν ο ανθρωπος υπηρετης
πλεονεκτων εμπορων, αν
αποκρυψεις τα δωρα Ποιητων
νερα ,και μοι ωρα απιεναι
.
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΠΡΑΞΕΩΝ
.
.στα ορια του κειμενου
ερωτηματα / λαθων
-και συμφωνα με τον ανθρωπο ,
το ''περι φυσεως ζητειν εληξεν''
- πως πανηγυρικοι λογοι διαφορων σοφιστων
σαν μαχαιρι κοβουν το κρεας της σκεψης,
παροντες των χρησμων
αμαθεις των πραξεων και
των Ονοματων
και περι ιππων και των αλλων απαντων ζωων
Τι ξερεις;
ο Νομος δεν βλαπτει τους πονηρους
κι εσενα εκοντα η ' ακοντα
σε βλαπτουν
τον δε φονο του Πατροκλου πληρωσε ο
Εχτορας εχθρος ,μην νομιζεις αλλιως,
η Ηλεκτρα περιμενει τον Ορεστη
να εξοριστει ο Αιγισθος
να πληρωσει.Ολη η Ιστορια Ισολογισμοι
Πληρωμων
-επαναληψη λεξεων και φρασεων και εργων,
εγινε οιωνοσκοπος ,ειρωνευτικε,ειχε δουλους
επιρρεπης στη κολακεια καποιος
τον κατηγορισε για φιλαυτια
και δεν ειχε αδικο
[τον συνελαβαν οι ανθρωποι του Αντωνιου
του τρυπησαν τη γλωσσα με βελονα την
εκοψαν συριζα την πεταξαν στα σκυλια ]
στον πλειστηριασμο των Ιδεεων του
δεν ειχε αγοραστες
εν τω μεταξυ κι αλλη τριανδρια
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ [1 ]
.
Εσυ ,τι ζητουσες ενας Ουνος στη Θεσσαλονικη;
Εφυγα,να μην παραδοθω
Εγω αιχμαλωτος βαρβαρων
Το τρενο φορτωθηκε απροσωπα σωματα
Αοματα στιφη λιθοβολιστων
Εσυ ,τι ζητουσες ενας Βιτσιγοτθος στην Αθηνα;
.
Δεν κατηγορω
Αναφερω την Ιστορια
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ [ 2 ]
.
Ποτε θα χρειαστουμε τ'αεροπλανα
των μελισσων;
φωνες φωνες φωνες
Αντισταση
ακουγονται
Ε,οχι και νικητες οι νικημενοι
Κι'αυτες οι παρελασεις;
Τι επαρση.Για γελια
Νοτια,παρατεταγμενα αγαλματα.Ορθια
Νοτια,παρατεταγμενα αγαλματα.Ορθια
Νοτια,παρατεταγμενα αγαλματα.Ορθια
Στα χωματα κοκκινες παπαρουνες
Στα χωματα κοκκινες παπαρουνες
Στα χωματα κοκκινες παπαρουνες
.
κλεινουν τα παραθυρα
.
στα προθυρα της Ελευθεριας,Προσοχη
Προσοχη Προσοχη
Ελληνες Συνεχιστε την Ιστορια
.
..
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΙΔΕΩΝ
.
A Roman on-χρημα
ανθρωπων- times
απο το Αλφα στο Βητα
και στο Γαμμα -Infinity
Anfang und Ende
-στον καθρεφτη ο ανθρωπος
αντιστροφο ερωτημα-vita
φωνη,ως pin-ups,-a roman
να,εκει.Το Θεατρο
Ανδρεικελων-a deux scenes
notre art moderne -Est- la Poesie
των Πραξεων Διωγμοι
parmi vous
il y a- a face
πισω απ'το δεντρο το βλεμμα
σταματησε στη θαλασσα
He said-to emporio an
architecture of the Word
-ο ηθοποιος δειπνισε λεξεις
το προσωπειο ταιριαζε
στον θεατη-except
το υφος της σεληνης-δεν
προφερεται ετσι το σιγμα-
He is none of our party-αυτος
μπορει να'ναι -businessman
φερε το χρημα,ξερεις εσυ-
I Never Made So-και οραν
και ακουειν
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΠΡΑΞΕΩΝ
.
Και των ρηγματωσεων
το στερεωμα η γη , ενας
ανθρωπος πουλησε την πραματεια του
κερδος
ενας κηπος με μηλιες στην
ακρη της θαλασσας διχτυ
πουλιων
ο αερας με σημειωτον
οριζει τα συνορα των σωματων μας
πληθυνθηκαν τα χρεωγραφα
των ιδεων μας
σοφιστειες ασυμπτωτων πραξεων
προβολες κυματων σε L major
νανος καιρος χρηματιζεται
παρα θιν αλος , ο υπεροπτης
αιφνιδιως φωνες εντομων
και γυμνα σπουργιτια ναυαγοι
σε γεωμετριες κατοπτρων
προεξεχοντας ο χρονος
χρηματοδοτει επενδυσεις αντιφασεων
η αφαιρεση της φυσης ο ανθρωπος
ο πολλαπλασιασμος των φυτων το δασος
η διαιρεση των φυλλων το φθινοπωρο
η προσθεση των χελιδονιων το ταξιδι
ολος ο Προμηθεας
μια αδεια μαγνητοταινια εικονων
ολη η Δημοκρατια
ενα υπερφυαλο σινεμασκοπ ειδησεων
γκροσο κολπο χρηματιστων το τοπιο
τετραγωνα αποφαγια πολιτικης
προσθεσε στα κομσα λογια το ψεμα
''και δεν υπαρχει το ψεμα της αληθειας
ενω υπαρχει η αληθεια του ψεματος ''
απουσια φωνων η σιωπη
πληθωρισμος σιωπων η κραυγη
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΝΝΟΙΑΚΩΝ ΜΕΤΑΒΟΛΩΝ
.
''Αυτα βρηκα απο τον Αιαντα''
ειπε και εβγαλε απο την τσεπη τα ματια του
μας τα εδειξε,δυο βολβοι,σχεδον σφαιρικοι
τα'φησε πανω στο τραπεζι κι εφυγε
το απογευμα ηρθαν τα παιδια
τα πηραν για βολους και βγηκαν στο δρομο
να παιξουν
Τοτε καποιος αναμεσα μας,οχι ο πιο μικρος,
φωναξε:
''Δεν ειναι ο Τευκτρος,
Ειναι ο Οιδιποδας''
Ετσι ολα εγιναν καθαρα,σαν μερα
ηταν εκεινος ο ηθοποιος,εκανε πλακα
μετα το θεατρο γυρισε να μας προσβαλει
την αγνοια,που δεν συχναζουμε στα θεατρα
να χειροκροτουμε
τετοιους ματαιοδοξους
Τοτε μπηκαν τα παιδια μεσα,ενα ειπε
''Εγω κερδισα''
και μας εδειξε τους βολους στο χερι του
εμεις το κοιταξαμε στα ματια,εκει
ελειπαν,
δυο μαυρες τρυπες στις θεσεις τους
.
απο ριπες οπλοπολυβολου
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΜΝΗΜΗΣ
.
.....λιθινη κεφαλη αλογου
.....στη χλοη της μνημης μας,τρεφεται
.....με κρινα,αγρια μεντα,και τοτε ηταν
η κυρια Μονα Λιζα,αιχμαλωτισε ασπρα πουλια
της στειλαμε τα παιδια,να τα μοιρασει
εκεινη αφησε τα παιδια ελευθερα,τα παιδια
γυρισαν με φτερα στους ωμους,αλλο ηθελε
ν'ανεβει στα δεντρα,αλλο ν'ανεβει στις στεγες
αλλο,το πιο φιλοδοξο,να φτασει στον ουρανο
''στον ουρανο;'' το φωναξαν,''τι αναγκη
εχουμε εμεις,για ουρανο;'',δεν τους ακουσε
ανεβηκε
ανεβηκε στον ουρανο,εβγαλε το μαχαιρι του
εκοβε τον ουρανο κομματια και τα πετουσε
κατω σ'εμας,τα βρισκαμε,ενα ενα τα μαζευαμε
αλλοι τα φυτευαν στις γλαστρες
αλλοι τα ετρωγαν σαν ψωμι,και τοτε ηταν
η κυρια Μεριλιν Μονροε ,καλλιεργουσε λωτους
της στειλαμε τα παιδια,εφαγαν κι εχασαν
την μνημη τους,''ποιοι ειμαστε;''
.....ρωτησαν,ποιοι ειμαστε; και
.....ποση μνημη χανεται στη λιθινη
.....κεφαλη αλογου [ ; ]
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΠΡΑΞΕΩΝ
.
με τροχαλιες
σηκωναμε τα νερα απ'το φως
και καποτε πετρινους κουρους
ευρυστερνους
να τσιμπολογουν τις μυτες
τα πουλια
η' κορες, στα δαχτυλα σκαραβαιοι
και μελισσες χρυσες,τα δαχτυλιδια
''και ο Αρδιαιος ο αθλιος τυρρανος
συρθηκε επι ασπαλαθων και
του κατεσχισαν τις σαρκες,πριν
τον εγδαραν''
[ α. στους Ελληνες δεν περνουν αυτα ]
ο κυρ Πλατωνας συνεχισε την Ιστορια του
εδω κανονικα το ποιημα πρεπει να σταματησει
να διαγραφει, να διαλυθει ,οπως
το νερο λιωνει υδατογραφια
ετσι και ο Κωστας,ο Κωστας στη λαχαναγορα
μαχαιρωθηκε,
βρηκαν τα ονοματα τους,ξεσχισαν τα
γραμματα τους, και τα πεταξαν
.
.
κυλωντας ενα κυκλο περιστερια στον ουρανο
το φεγγαρι,λιθοβολησε τις κραυγες
εκεινου του Αρδιαιου, με τα εντομα
τελειωσε ο παναθλιος
.
.
η ποιηση ειναι αναπτυξη ανισοτητων
.
.
Κυριε
δεν δηλωσα την ανυπακοη μου
Κυριε
δεν πληρωσα την απειθαρχια μου
Κυριε
Μολων Λαβε
.
.
εν πασει περιπτωσει:[ και δεν το λεγω
αυτο απο παραπονο ]το θαμβος του ηλιου
στα κλαδια των λεξεων μου,ο ανθρωπος
εχει το σχημα κοχυλιου,αντηχει την Ιστορια του
στους βοστρυχους των ηχων του,
και σκαει ως κυμα η γεωγραφικη ακριβεια
του Παπαδιαμαντη
και απο-λυεται το φως της
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ [ 1 ]
.
Αυτοι που θα μιλουσαν
δεν γεννηθηκαν ακομη
πισω απ'τις λεξεις οταν βρηκε ψεματα
σταματησε να γραφει
να μιλα σαν ολους τους αλλους
εκβιασμενος Υποστηριχτης Απλουστευσεων
τι ξερεις απ'την Ιστορια
που πλαστογραφηθηκε;
ευκολα συμπερασματα που μας καθησυχαζουν
που μας βολευουν,
αφωνοι απο ελλειψη γλωσσας
ποια γεγονοτα εφτιαξαν την αποχρωση
αυτου του ανθρωπου, ταυτιση
ηθοποιου και θεατη, συνεργοι
τετοιων Ιδεων, ειδωλα
τεμαχισμενα στις διαφημισεις,
κατω απ'τις γραμμες του τρενου
αντεχει το στηθος της γης
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ [ 2 ]
.
Λαε των Αθηνων
Ενικησεν η Φαυλοτητα
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ [3 ]
.
Αναστελλομεν τα Αρθρα του Συνταγματος
.
Παρακαλω
.
Αρθρο Εβδομο της Πτησης των Πουλιων
Αρθρο Ογδοο των Φωνηεντων της Θαλασσας
Αρθρο Ενατο των Κυκλων των Δεντρων
Αρθρο Δεκατο των Εξοδων του Αερα
.......................στο Πρασινο των Φυλλων
.
.
.
Φωτογραφιες
[Ονοματα απο κατω]
.
.
Τους Καταζητει ο Ελληνικος Λαος
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΩΝ
[και ΠΛΑΤΩΝ]PLATON
.
η μερα κυλουσε ανεβαζοντας το γαλα
στις συκιες,γαλαζια σμικρυνση τοπιου εσπασε
σε κομματια
μεσα στον διαφανο αερα το σωμα της Πολιτειας
ανυπαρχτο,
να δουμε την Ιστορια σαν Ιδεολογια
Καποτε μια φορα ενα κενο
[στα χρονια του αυτοκρατορα Τιβεριου ο λογιος
Θρασυλλος χωρισε τα εργα του Πλατωνα σε
εννεα τετραλογιες]
Ευθυφρων η περι του οσιου
Απολογια Σωκρατους,ηθικος
Κριτων η' περι του πρακτεου,ηθικος
Φαιδων η' περι ψυχης,ηθικος
[Εστιν αρα τουτο,λογω λεγειν τα οντα τε και μη;]
να συλλογιζομαι γιατι [σβηνονται οι ανθρωποι]
πως σκεφτονται τα πουλια [στο βλεμμα μας ]
εχουμε το Φως κρυμμενο στις σκιες μας
στιγμη μιας ερημιας [ξεχυλιζει απ'τις γυμνες
πατουσες σου ]
Νυν των Λαων η Απατη
[εκ του [Γιγνεσθαι ]/ δια [Ερωτος]/προς το [Ειναι ]]
να μαθουμαι για τον Πλωτινο [204-269 μ.Χ]
[Κρατυλος η' περι ορθοτητος ονοματων,λογικος
Θεαιτητος η' περι επιστημης,πειραστικος
Σοφιστης η' περι οντος,λογικος
Πολιτικος η' περι της βασιλειας,λογικος]
[Το δε του ψευδους μοριον ου ψευδος;]
να διαβασεις πανω στις πετρες
πως περασαν με τη σειρα σαν σκιες
[οι αλλοι καρφωσαν τον Προμηθεα,
με προγκες σκοταδια ]
μαθε:Τιμοκρατια[Αρχη Ενος]
Ολιγαρχια[Αρχη Ολιγων]
Δημοκρατια [Αρχη Πολλων,με Ελευθερια και Ισοτητα]
Τυραννια[ Χειριστη Αρχη]
[Παρμενιδης η' περι ιδεων,λογικος
Φιληβος η' περι ηδονης,ηθικος
Συμποσιον η' περι αγαθου,ηθικος
Φαιδρος,η' περι ερωτος,ηθικοςε]
[η' ου και αυται εν τι ειδος των οντων εισιν,αι πραξεις;]
κι αν σε δωροδοκησουν το σκεφτηκες;
μια Σκεψη να αντεχει
[και τι σημαινει ν'ακουσες καποτε
τη φωνη σου ]
ιτω δια νυκτος αοιδη,
η Προκνη ακουστηκε
[το πρωτο ταξιδι του Πλατωνα στην Ιταλια
εγινε το 389 π.Χ,τον συνοδευαν ο Σπευσιππος
και ο Ξενοκρατης,στον Ταραντα γνωρισε τον
μαθηματικο Αρχυτα,εκεινος του ειπε για τα Ορφικα
και τα Πυθαγορεια]
Αλκιβιαδης η' περι ανθρωπου φυσεως,μαιευτικος
Αλκιβιαδης δευτερος η' περι προσευχης,μαιευτικος
Ιππαρχος η' φιλοκερδης,ηθικος
Ερασται η' περι φιλοσοφιας,ηθικος
[ειπερ και το λεγειν πραξις τις ην περι τα πραγματα;]
Κοιταξα
και μεσα στο πληθος ξεχωρισες ,κι εγραψες
Εναντια στο Κιτς......................φωναξε
απο που ερχονται [τα πουλια τα δεντρα
η διαυγεια των νερων ]
Ειδε ,ανθρωπους
αν και δεν υπαρχουν κινουνται [ σε ευθειες
λαβυρινθου τραινα πηλινων αγαλματων ]
μαθε πως επιστρεφοντας απο την Ιταλια,στην εχθρικη
Αιγινα αιχμαλωτισθηκε και σαν δουλο τον εξαγορασε
ο Κυρηναιος Αννικερις αντι τριαντα μνων,
στην Αθηνα οι φιλοι του μαζεψαν το ποσο να τον
απελευθερωσουν,εκεινος τους τα χαρισε και μ'αυτα
τα χρηματα αγορασθηκε ενα κτημα στον Κολωνο,
εκει το 387 π.χ ιδρυθηκε η Ακαδημια
[Θεαγης η' περι φιλοσοφιας,μαιευτικος
Χαρμιδης η' περι σωφροσυνης,πειραστικος
Λαχης η' περι ανδρειας,ηθικος
Λυσις η' περι φιλιας,μαιευτικος]
[φυλαττε γαρ με μη πη παρακρουσωμαι σε]
το Φως δεν σε κυριεψε [ κενο κορυδαλλου
σου εκρυψε τη θεα] κοιταξα τη διαφανη μερα,
που σε αρνειται [εντοιχισμενος σε ρητορειες
δημαγωγων] πριν σου αιχμαλωτισουν τη μνημη
Να,αυτο ,που διπλα μας περνα [δεν οριζεται
σαν πληθος]
[ Ουτε η Συμμετρια καταργει το Ψευδος ]
ο Πλατων το τελευταιο ετος της ζωης του[348-47 π.Χ]
μιλησε στους μαθητες περι του αγαθου,αρχη γνωσης
και υπαρξης,Αγαθο,το Εν
[Ευθυδημος,εριστικος,ανατρεπτικος
Πρωταγορας η' Σοφισται,επιδεικτικος
Γοργιας η' περι ρητορικης,ανατρεπτικος
Μενων η' περι αρετης,πειραστικος
[Την φυσιν παντος του σωματος,ωστε και ζην και
περιιειναι,τι σε δοκει εχειν τε και οχειν αλλο η' ψυχη;]
να δουμε,εναν-εναν [ προσωπο το προσωπο ]
μη με προδωσεις,
θα σε περιμενω στους σταθμους των γεγονοτων
στα [λατομεια] της Ιστοριας
εξαγοραζω με κενα μνημης εναν ανθρωπο
στα ενεχυροδανειστηρια των κερδοσκοπων
και σε κοιταξα σαν δυνατοτητα υπαρξης
[πριν λιποτακτησεις ,εσυ , ο συλλεκτης λεξεων]
[του ρ η ροη το σταθερο το δυνατο του δ του τ
το λειον του λ
η αρμονια του ο]
μεσα στο Χρονο ,στο Παρελθον ,στο Παρον,
στο Μελλον το Συμπαν ειναι Φθαρτο
[Ιππιας μειζων η' περι του καλου,ανατρεπτικος
Ιππιας ελασσων η' περι του ψευδους,ανατρεπτικος
Ιων η' περι Ιλιαδος ,πειραστικος
Μενεξενος η' επιταφιος ,ηθικος]
[και οτι γε αυ ημεις το της ουσιας μετεχον εστιν φαμεν]
και να περνας αορατος [εσυ δεν ησουν παντα
ενα κομματι χρηματος]
στο δερμα της πολης γραφεις
τοσοι ανθρωποι διαλυονται σε ονοματα
να υπαρχουμε και να μην υπαρχουμε
[δεν εχει σημασια]ασημαντος υποκριτης
στο αρχαιο θεατρο ,να εφευρουμε τις Ιδεες,
μια-μια να τις καθαρισουμε απο τα περιττα,
το πληθος στις πετρινες κερκιδες,αυριο στην Αγορα
θα μιλησει,δεν ειναι Απατη ο ανθρωπος
Πλανη,πουλι,που πεταξε στον αερα
και χαθηκε
[τοτε διεκρινε τρια μερη:
το Λογιστικον [Εδρα της Γνωσης]
το Θυμοειδες[Εδρα της Βουλησης]
το Επιθυμητικον[Εδρα των Επιθυμιων]]
Κλειτοφων η' προτρεπτικος,ηθικος
Πολιτεια η' περι δικαιου,πολιτικος
Τιμαιος η' περι φυσεως,φυσικος
Κριτιας η' Ατλαντικος,ηθικος
[Λεγει που Ηρακλειτος οτι. παντα χωρει και ουδεν
μενει.και ποταμου ροη απεικαζων τα οντα λεγει ως.
δις ες τον αυτον ποταμον ουκ αν εμβαης.]
[αν τρυπωσει,λεω,αν τρυπωσει το φως
μεσα στα πεντε στα δεκα δαχτυλα του χεριου σου
θα φωτισθεις σαν λαμπρο μετεωρο]μετα
απο τοσες ηττες,τα Ψεματα να μην τα βγαζουμε
βολτα
[η Δικαιοσυνη Καθολικη Αρετη της Πολιτειας
ο ανθρωπος στην Πολη Μετεχων Επι της Ουσιας]
το 367 π.Χ πεθανε στη Σικελια ο Διονυσιος ο Α'
και ηρθε ο αλλος Διονυσιος ο Β',ενας ανθρωπος
αδιαφορος για τα κοινα,τον φορτωθηκαν,
εκει τοτε στα πολιτικα ισχυρος ηταν ο Διων
φιλος και μαθητης του Πλατωνα στην Ακαδημια,
τι κυβερνηση να κανει ο ασημαντος Διονυσιος
επειτα ειχαν και τις βλεψεις των Καρχηδονιων,
κινδυνευαν κοματι αν δεν προσεχαν,
επρεπε να συνεφερουν ,να εκπαιδευσουν τελος παντων
τον τυραννο και εστειλε ο Διων
να ερθει στη Σικελια ο Δασκαλος,εκεινος
σκεφτηκε την ευκαιρια να εφαρμοσει τις Ιδεες του
για την Πολιτεια και δεχτηκε,αλλα
τι να μαθει εκεινος ο ιδιοτελης Διονυσος;στος τελος
εξορισε τον Διωνα,και τον κρατησε με τη βια
για δυο χρονια στις Συρακουσες ,το 365 π.Χ
γυρισε στη Αθηνα ,εκει βρηκε τον Διωνα στην Ακαδημια.
Με τον Διονυσιο ο Πλατων ανταλλασε Επιστολες
κι ο τυραννος του ζητησε να ξαναπαει στην Σικελια,
τα πραγματα αλλαξαν,τον ηθελαν και φιλοι του Πυθαγορειοι,
και πως θα συμφιλιωθει με τον Διωνα ο τυραννος,
το 361 εκανε το ταξιδι,τιποτα δεν πετυχε μ'εκεινον τον
ανθρωπο,απετυχαν τα σχεδια του ολοσχερως, μεσα
σ'ενα χρονο γυρισε στην Αθηνα
Εν τω μεταξυ ο Διων μαζεψε δικους του,τον βοηθησαν
και στην Ακαδημια και εκστρατευσε στις Συρακουσες,
ανετρεψε τον τυραννο κι ανακηρυχθηκε Κυβερνητης,
πηγε να εφαρμοσει τον Πλατωνα,δεν τα καταφερε,
κατεληξε σε ολοκληρωτικο καθεστως και στο τελος
τον δολοφονησε το 353 π.Χ καποιος Αθηναιος Καλιππος
απο εκεινους της Ακαδημιας ,που μαζεψε.
[Μινως η' περι νομου,πολιτικος
Νομοι η' περι νομοθεσιας,πολιτικος
Επινομις η' νυχτερινος συλλογος η' φιλοσοφος,πολιτικος
Επιστολαι,ηθικαι]
[Εστιν ουν τις μειζων επιθυμια η' οταν τις τω συνων
οιηται δι'εκεινον εσεσθαι αμεινων ανηρ;]
ποιος ο λογος να ασχολουμαστε με τον ανθρωπο;
Να λεω την Αληθεια
Οταν Εδω Ενας Δεν Ειναι
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΠΩΝ
.
οι λεξεις ελληνικες
η σκηνη της θαλασσας και αμφιθεατρικα
οι λοφοι
σαν πελωρια φωκια το βουνο,βαρκα
στη σκηνογραφια γαλαζια τα παραθυρα
κομματια κοκκινο στις γλαστρες,τα τριανταφυλλα
το κιτρινο φωτιζει τον καθρεφτη
ισκιος αχινου στο λουτρο της πεστροφας
στρειδι η κοιλια της αγαπης μου
στις ραχες δελφινιων φωτεινοι
ασυμμετροι αστεριες
η γλωσσα της θαλασσας ειναι τα κυματα της
τα δοντια της λευκα
στο ιωδιο παιζει τα πλοκαμια το χταποδι
η αμμος μετραει αριθμους του Χρονου
το στιλετο της σαρδελας,ο μυθος του Οδυσσεα
η Ιστορια του Ελπηνορα,αμμουδια με πευκα
κυπαρισσια,λιοφυτα,κηποι με αμυγδαλιες πιο πανω
αντιστροφα
στον εμφυλιο των Ιδεων χτυπηθηκε η ψυχη του
σαν χταποδι στο βραχο
ζωη,σε μεγαλες ποσοτητες ψαριων
τα αρχαια αποσπασματα κουρων
των ναυαγων ναυτιλων,
πυροφανι σεληνης η σκεψη
σχημα πετραλιθρας καταπινει την παλιροια
το αντιστροφο της αντανακλασης των νερων
ειναι η βαρκα,η αρμυρη ονομασια της πατριδας μου
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ
.
Πως θα ηταν,τι θα ενιωθες
αν καποιος σου ελεγε
πως η Ακαδημια του Πλατωνα
και η Περιπατητικη Σχολη του Αριστοτελη
σημερα ειναι καποιο Καναλι η'
Ολα τα Καναλια της TV;
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ
.
επιστρεφει Καρυατιδα ομορφη
η Μαρια Καλλας ,θλιμενη Μαντονα
Mira,την Μηδεια [ Medea ]
θα ερθει το φεγγαρι στα νερα
κοκκινο
Μην την πιστευεται,δεν ψευδεται
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΡΥΘΜΩΝ
.
τα χερια γυριζουν του Γιαννη Τσαρουχη
το ζειμπεκικο
στο μπουζουκι
το πεδιο βαρυτητας του Βασιλη Τσιτσανη
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΟΜΗΡΟΥ
.
Τα φυλλα στο σωμα του Οδυσσεα
παραμερισε η Ναυσικα,το χερι τυφλωθηκε
απο την ηβη της,οριο θαλασσας η
μπαλα του κοριτσιου,το σωμα του ηρωα
κρεμαστηκε στον καθρεφτη της
ενδοξο υπεροχο ειδωλο
του ανθεστεριωνα της χαρταετος
νοτισθηκαν οι ηχοι της φωνης
στην αρμυρη πλευρα του ερωδιου
καποτε λογαριαζω το φως
με τμηματα κηπων
ρομβων ορθογωνιων
σεληνης απαλο διαλυμα
οξειας μνημης
σε νοτες πενταγραμμου ο Τζοις
συναντησε τον Οδυσσεα,ο Ολυσσες
ποσοστο ιδιοφυιας,σκοτωθηκαν
στον εμφυλιο των Ιδεων
ο Τακης Σινοπουλος
ο Τασος Λειβαδιτης
ο Μιχαλης Κατσαρος
ο Μανωλης Αναγνωστακης
ο Μιλτος Σαχτουρης
ο Νικηφορος Βρεττακος
ο Νικος Καρουζος
ο Νικολαος Καλλας
ο Ανδρεας Καλβος
ο Ρηγας Βελεστινλης Θετταλος
ο Γεωργιος Καραισκακης
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΚΥΚΛΩΝ
.
Στον αερα ηχος οξυς εξ αγγελου
ισχυρη φωνη
''Σκοτωσαν τον Γρηγορη Λαμπρακη''
Ουρλιαχτο
αρπα γυμνων οστεων η Χωρα μου
Ερημη ηρωων
Περα των κιονων συμμετριων
Περα του Αισχυλου Ορεστη
Ουρλιαχτο
''Μανα Φονισσα'' του Πατερα
Βασιλισσα Κλυταιμνηστρα
''Την Κορη μου θελω,πως μπορεσες
να τη σκοτωσεις;'' Ουρλιαχτο
της Ηλεκτρας η κραυγη ''Τον Αιγισθο,
Αυτον,Ορεστη'' τον σκοτωσαν τον Αιγισθο και
την Κλυταιμνηστρα,στο λουτρο ο πνιγμενος
Αγαμεμνωνας ''Παει ο Τρανος των Αχαιων''
Ουρλιαχτο
''Εγκλημα στη Μητροπολη''
μια μερα Ash-Wednesday
ισχυρη φωνη
στον αερα ηχος οξυς εξ αγγελου
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΛΛΗΝΩΝ , ΟΔΥΣΣΕΑ
.
απο
το 'ακρωτηρι περασαμε
τη μυτη του
με τις βαρκες μας φορτωμενες
στοιβαζοντας γαλαζιο μερες
ανοιχτηκαμε στον βαθυ ποντο
further adventures
φτασαμε σ'αγνωστα μερη
εκει ιδρυσαμε τις αποικιες μας
βασιλεια Δημοκρατιες και
τυραννιες
''Ελληνες,μεταξυ βαρβαρων''
What do people think of ?
κι αυτος,που το μυαλο του τρεχει σαν τ'αγρια αλογα
σε καμπο ανοριστο παντου ελευθερο
βρεθηκε σ'αιθουσα λαμπρη πολυποικιλτη
εκει συναθροισμενοι οι αρχοντες οι πριντζες
οι τ' αριστοι Αχαιων
ταυ' αρ αοιδος αειδε περικλυτος
ο πολυμητις σταματησε στη μεση τη ραψωδια
τετοιες ριμαδες του φαινονταν κουφια παραμυθια,
εργα αργοσχολων
κολακειες στις αυλες ισχυρων
κατασκευες λαοπλανων
και ειπε: ειμ' Οδυσσευς Λαερτιαδης
ναιεταω δ' Ιθακην ευδειελον .εν δ'ορος αυτη
Νηριτον εινοσιφυλλον ,αριπρεπες .αμφι δε νησοι
πολλαι ναιεταουσι μαλα σχεδον αλληλησιν,
Δουλιχιον τε Σαμη τε και υληεσσα Ζακυνθος
αυτη δε χθαμαλη πανυπερτατη ειν αλι κειται
προς ζοφον, αι δε τ'ανευθε προς ηω τ' ηελιον τε,
τρηχει', αλλ' αγαθη κουροτροφος .ου τοι εγω γε
ης γαιης δυναμαι γλυκερωτερον αλλο ιδεσθαι
απο εκει ηρθα εδω
απο ηω τ ' ηελιον τε προς ζοφον εδω
[απο τον ηλιο η πατριδα μου γελασμα λαμπρο]
κι ειναι η γλωσσα μου σαν αυτη,που ακουσες
ιδια απο τοτε
και δεν χρειαζεται να μεταφρασεις τις λεξεις
να καταλαβεις
ευδειελον καθαρα να διακρινεις
εινοσιφυλλον ανεμος δυνατος απ'το πελαγος
σειει τα φυλλα στα δεντρα
αριπρεπες υπερηφανο ορος,το βλεπεις απο μακρια
υληεσσα εχει δαση βελανιδιων,εχει κουμαριες
και αγριαπιδιες δεντρα
χθαμαλη χαμηλα στη γη προς τα κατω ειναι
πανυπερτατη υψηλοτερα στη γη βρισκεται
αλι κι η αρμυρη θαλασσα τη βρεχει ολογυρα
και την νοστιμιζει
προς ηω τ' ηελιον τε προς την χρυση αυγη και τον ηλιο
ηρθαμε
προς ζοφον στο σκοταδι της Δυσης φθασαμε
ενα παραπαιτασμα καπνου,μια απατη η Αναγεννηση
αποδειχτηκε, ενα ερεισμα ηταν να κατσουν στο σβερκο
του κοσμου Γαληνοτατοι,Καταλανοι,Γενουατες
ρες και κουντες και ταμε και σιρς πριντζες
τρηχεια σκληρη πετρα αναμεριζε το αλετρι
και χαρακωνε τα χερια και τα λογια τα φωτιζε
αλλ'αγαθη κουροτροφος καλη να τρεφει αντρες
To begin with
I wish you were here,ενα κυμα ακρο γαλαζιο
εσυ αλι αφροεσσα exactly I pictured it
waters spots on στων γλαρων το λευκο συννεφο
so I break down την πικρα σου
about half an hour later η φωνη
η φωνη σου ακουστηκε
burst into Ελληνικους sounds
το ξερεις in your country ουχι γυνη βινειται
κανευ μυρου
Dear Maria
μη λωποδυτησαι,μη φθονειν τοις πλησιον
μη γυμνον ειναι μη πενητα μηδενα
μη λοιδορεισθαι, μη' νεχυραζομενον φερειν
He said to You
''I always thought of You as Human Being ''
The next day
ακουσα το νερο να περπαταει στα χαλικια
στην ακτη το κυλισμα της θαλασσας
φορτωθηκε φωνες
I am not sure about a lot of thing as everybody else
σπαταλαμε τον καιρο μας μεσα στο αφθονο φως
μετρωντας στα δαχτυλα μας τις θεσεις του ηλιου
What do you care about us without know us
τουτη, ακριβως,η εικονα ορμησε να σε βρει,
[αυτο δεν ειναι παραμυθι]ενα πουλι ενα φτερουγισμα
....................................................ενα ραγισμα ουρανου
........................................ενα κυματισμα ενα τρικυμισμα
........................................στον αερα
ενα τιποτα φιλοσοφιας
.
.
[ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ].
.
ΜΝΗΜΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ
.
Ποσες φορες μας κηρυξαν
τον Στρατιωτικο Νομο
καθ'απασαν την Επικρατειαν
γιατι θελησαμε την ελευθερια
και την προοδο ;
.
.
ΕΠΑΙΞΕ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΣΕ ΦΑΥΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ
.
σε φαυλους καιρους
τους συναντησε στις συγκεντρωσεις
στο σπιτι στη δουλεια
στο χωραφι στο γραφειο στο εργοστασιο
στο γηπεδο
στις διασκεδασεις
τους φωναξε
''ακουστε''
κι
εβγαλε το βιολι κι επαιξε
τις φωνες των πουλιων
στον ουρανο,
τον σταματησαν
και περιφρονιτικα του εδειξαν τα πουλια
στον ουρανο
συνεχισε και τους επαιξε
τους ηχους των κυματων της θαλασσας
τον σταματησαν
και περιφρονιτικα του εδειξαν τη θαλασσα
και τα κυματα
επεμενε και τους επαιξε
τη φωνη της μανας ,που παιζει το παιδι της
τον σταματησαν
και περιφρονιτικα του εδειξαν μια μανα
να παιζει με το παιδι της,
πηγε να συνεχισει
του φωναξαν αγρια
''φτανει πια''
και τον εδιωξαν
εκεινος εφυγε
χαθηκε
και μαζι του χαθηκαν
οι φωνες των πουλιων
οι ηχοι των κυματων της θαλασσας
και η φωνη της μανας,που παιζει το παιδι της
απ'τον κοσμο
.
.
ΣΚΕΨΟΥ ΠΟΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΞΕΡΕΙΣ
.
ποση Ιστορια ξερεις για να'σαι αισιοδοξος;
Σκεψου.
Μην απαντας.
Δεν εισαι υποχρεωμενος να απαντησεις.
Και,μαλιστα,σε μενα.
.
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΤΕΡΟΜΟΡΦΩΝ
-1-
η ατελειωτη συμμετρια των συλλαβων
καθως το κυμα σε λα ματζορε περιβρεχει τα κοχυλια
η πρασινη χλοη των Ιδεων λευκη ατμομηχανη γλαρων
υπερανω των υπερων των λοφων
ελαχιστα συννεφα
τονισμενα στο μετρο του ηλιου
ενω τ'ανθισμενα νησια στο βαζο
των ορμων
ειμαστε συνολο Ελληνων Ευγενων
Δημοκρατες Νομοθετες του Καλλους
στην οχταηχην παλιρροια του χταποδιου
αναδευουν οι βαρκες
το φως
ετερομορφος Χρονος γαληνης
στα γαλαζια σεντονια στεγνωνει ο ηλιος
την ατελειωτη συμμετρια των φωνων μας
.
-2-
στην οδο Αθηνας ξεντυθηκε το σωμα του,το'στρωσε διαπλατο
στο παγκο προς πωληση,διπλα του τοποθετησε το κεφαλι,οπως
επιδεξιος ζωγραφος σκηνοθετει νεκρη φυση,διαλαλησε στεντορειως:
"προς πωληση τα Υπαρχοντα του Ανθρωπου",συνερρευσαν πληθος
αγοραστες,μεγας συνωστισμος,μετα απο σκληρη δημοπρασια
το εξαιρετικο εμπορευμα δωθηκε σ'ενα δωδεκαχρονο παιδι,εκεινο
εκει ενωπιον τους φορεσε τα υπαρχοντα του ανθρωπου,εκεινοι
διαλυθηκαν σιωπηλα προς ολες τις παροδους
.
-3-
οι κρινοι τ'ουρανου οι γλαροι
κι ελικες των νερων στα δεντρα
το φως
αναδυθηκε
φως
η διαφανη χλοη των φωνηεντων
κι οι γεωμετρικες ελιες των συμφωνων
το φως
λουσθηκε
φως
η λευκοτητα του Χρονου το Απειρο
κι η αμμος οι στημονες των βηματων
το φως
μοιρασθηκε
φως
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου