LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -γυναικα σε σεζ λονγκ- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-γυναικα σε σεζ λονγκ-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.

.

on Picasso-woman in chaise long -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

γυναικα σε σεζ λονγκ-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis

' η γυναίκα αυτή τι κάνει;', της φώναξε 'σταμάτα, είναι επικινδυνο', εκείνη φαίνεται να
μην ακούει, συνεχιζε ατάραχη, τώρα έβγαζε τη κάλτσα της από το αριστερό πόδι της,
μεταξωτή επιδερμιδα, αργά, πολύ αργά, η μέρα ζέστη φωτεινή, τα τζιτζικια δονουσαν
τον αερα, η γυναίκα όταν τελείωσε ξαπλωσε στην σεζ λονγκ, έκλεισε τα μάτια,
 'περιμένει' σκέφτηκε, θα'ταν ματαιοπονια να της ξαναφωναξει,' η μυρωδιά του αερα θα
τον ξεσηκωσει', την είδε μ' ενα καθρεφτάκι να κάνει σήμα,η ώρα περνούσε, τότε ξαφνικά
άκουσε τον βρυχηθμό του κι είδε τον ταυρο, δυνατος πελώριος, με προτεταμενη ορμη
της επιτέθηκε, εκείνη ακίνητη, άκουσε το κρύσταλλο του καθρέφτη να σπάει, τα τζιτζικια
σκεπαζαν τη κραυγη της, μια τρομακτική συσπαση του σώματος,ένα ισχυρό ρεύμα αέρα ανακινηθηκε και τον χτυπησε ο στροβιλος του δυνατά στο στήθος, ζαλίστηκε, τα μάτια του
θόλωσαν, όταν συνηλθε επικρατούσε ηρεμία, ανησύχησε, ειδε τη γυναίκα στην σεζ λονγκ,
πλησίασε, φαίνονταν να κοιμάται,'δεν μπορεί να μην κατάλαβε;' ψιθύρισε, 'είναι φανερό
πως το προκαλεσε', εκείνη ξύπνησε, 'κάνει τόση ζέστη σήμερα, ξεχαστηκα', του χαμογέλασε,
 'εσύ όλη αυτή την ώρα τι έκανες;', διστασε να της απαντήσει, 'τις έκανες;' τον ξαναρωτησε,
 'εβλεπα' απάντησε, η γυναίκα γέλασε, ενιωσε ντροπή γι' αυτό που είπε,' ξέρεις ονειρευτηκα'
είπε η γυναικα,' τι ονειρεύτηκες;' τη ρώτησε με αγωνία, η γυναίκα δεν απάντησε αμέσως, προσπαθούσε να θυμηθεί,' ήμουνα ξαπλωμένη σε μια σεζ λονγκ, όπως αυτή, μέσα σ' ενα
κόκκινο δωμάτιο, εκτός απ' τους τοίχους ακόμα και το ταβάνι και το πάτωμα ήταν κόκκινα,
το δωμάτιο ήταν κυριολεκτικά κλειστό, ούτε παράθυρο ούτε πόρτα, παράξενο, αλλά κλεισμέ-
νη μέσα αυτό τον κόκκινο χώρο αισθάνθηκα χαρά,καθόλου φόβο,αυτη η αίσθηση της ευχαρί-
στησης φαίνεται μ' αποκοιμησε κι είδα τότε έναν άνθρωπο, άντρας ήταν, μάλλον σου εμοιαζε,
μ' ενα καθρεφτάκι να μου κάνει σήμα, φαίνονταν τρομερά ανήσυχος, εγώ του φώναξα, 'τι
κάνεις εκεί;', δεν μ'άκουγε, εκεί ξύπνησα,είδα τη μεταξωτή κάλτσα στην άμμο,' ποιος την
τραβηξε και την έβγαλε; ' αναρωτηθηκα, εσκυψα να την σηκώσω, ήταν βαριά, δεν μπόρεσα,
μ'επιασε αγωνία 'αν με δουν έτσι τι θα πουν;', άκουσα ένα θόρυβο, ένας άντρας όρθιος μπρο-
στά μου, η σκιά του σκληρή, φοβήθηκα,' τι θέλεις; ', δεν απάντησε, με πλησίασε πιο πολύ, 'φύγε,
θα φωναξω', όλο πλησιαζε,το σώμα του πελώριο με σκέπασε, η αναπνοή του, την άκουγα,
τεράστια πιεση,πρέπει να λιγοθυμησα, δεν θυμάμαι τίποτα άλλο, άνοιξα τα μάτια μου και σε
είδα', τον κοιταξε,' δεν με πιστεύεις; πες μου, εσύ τι είδες; ',' δεν θύμαμαι,κάνει τόση ζέστη, ζαλιστηκα' της είπε, εσκυψε σηκωσε τη κάλτσα και της την έδωσε, γύρισε το πρόσωπο του
άλλου,' εντάξει, γύρισε'ακουσε τη γυναίκα,γύρισε το πρόσωπο του, η γυναίκα ξαπλωμένη
στη σεζ λονγκ, του χαμογέλασε,' εγω θα μείνω ακόμα,'του ειπε,' ειναι τόσο ωραία εδω',
.
.