.
.
GREEK POETRY-Αρδιαιος ο Παμφυλιος τυραννος-
στη Πολιτεια του Πλατωνα πως τιμωρηθηκε-χ.ν.κουβελης-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
Αρδιαιος ο Παμφυλιος τυραννος
στη Πολιτεια του Πλατωνα πως τιμωρηθηκε-χ.ν.κουβελης
πληρες θεατων το θεατρο
τα ορθα κυπαρισσια εδειχναν την ωρα μεσημερι
ο αγγελος εμφανισθηκε στη σκηνη στο κεντρο της
κι απευθυνθηκε προς το κοινο
"ηθελε ο Αρδιαιος και οι αλλοι να περασουν απ'τη τρυπα
να σωθουν αλλα αυτη στενευε και μουγκριζε και τοτε οι φυλακες
τους καταλαβαν τους επιασαν και τους εδεσαν τα ποδια και τα χερια
και το κεφαλι τους εριξαν κατω και τους εγδαραν
κι επειτα εκεινον τον τυραννο τον Αρδιαιο Παμφυλιο.τον εσυραν
πανω στ'αγκαθια να ξεσκισθει το κορμι του
κι ετσι πληρωσε τ'ανομηματα του αυτος και οι αλλοι"
τελειωσε το ραπορτο του ο αγγελος και ολοι μας μηδενος
εξαιρουμενου χειροκροτησαμε θερμως
υποκρινομενοι τους ακραιφθνεις φιλους δημοκρατες
φοβουμενοι τις συχνες και επανειλημμενες ατασθαλιες μας
τα σκανδαλα μας τις αχρειοτητες μας
μην πληρωσουμε ἐπ’ ἀσπαλάθων
Ἔφη γὰρ δὴ παραγενέσθαι ἐρωτωμένῳ ἑτέρῳ ὑπὸ ἑτέρου
ὅπου εἴη Ἀρδιαῖος ὁ μέγας. ὁ δὲ Ἀρδιαῖος οὗτος τῆς
Παμφυλίας ἔν τινι πόλει τύραννος ἐγεγόνει, ἤδη χιλιοστὸν
ἔτος εἰς ἐκεῖνον τὸν χρόνον, γέροντά τε πατέρα ἀποκτείνας
[615d] καὶ πρεσβύτερον ἀδελφόν, καὶ ἄλλα δὴ πολλά τε καὶ ἀνόσια
εἰργασμένος, ὡς ἐλέγετο. ἔφη οὖν τὸν ἐρωτώμενον εἰπεῖν,
«Οὐχ ἥκει», φάναι, «οὐδ’ ἂν ἥξει δεῦρο. ἐθεασάμεθα γὰρ
οὖν δὴ καὶ τοῦτο τῶν δεινῶν θεαμάτων· ἐπειδὴ ἐγγὺς τοῦ
στομίου ἦμεν μέλλοντες ἀνιέναι καὶ τἆλλα πάντα πεπονθότες,
ἐκεῖνόν τε κατείδομεν ἐξαίφνης καὶ ἄλλους ―σχεδόν τι αὐτῶν
τοὺς πλείστους τυράννους· ἦσαν δὲ καὶ ἰδιῶταί τινες τῶν
[615e] μεγάλα ἡμαρτηκότων― οὓς οἰομένους ἤδη ἀναβήσεσθαι οὐκ
ἐδέχετο τὸ στόμιον, ἀλλ’ ἐμυκᾶτο ὁπότε τις τῶν οὕτως
ἀνιάτως ἐχόντων εἰς πονηρίαν ἢ μὴ ἱκανῶς δεδωκὼς δίκην
ἐπιχειροῖ ἀνιέναι. ἐνταῦθα δὴ ἄνδρες, ἔφη, ἄγριοι, διάπυροι
ἰδεῖν, παρεστῶτες καὶ καταμανθάνοντες τὸ φθέγμα, τοὺς μὲν
διαλαβόντες ἦγον, τὸν δὲ Ἀρδιαῖον καὶ ἄλλους συμποδί-
[616a] σαντες χεῖράς τε καὶ πόδας καὶ κεφαλήν, καταβαλόντες καὶ
ἐκδείραντες, εἷλκον παρὰ τὴν ὁδὸν ἐκτὸς ἐπ’ ἀσπαλάθων
κνάμπτοντες, καὶ τοῖς ἀεὶ παριοῦσι σημαίνοντες ὧν ἕνεκά
τε καὶ ὅτι εἰς τὸν Τάρταρον ἐμπεσούμενοι ἄγοιντο».
.
.
.
.
.
GREEK POETRY-Αρδιαιος ο Παμφυλιος τυραννος-
στη Πολιτεια του Πλατωνα πως τιμωρηθηκε-χ.ν.κουβελης-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Αρδιαιος ο Παμφυλιος τυραννος
στη Πολιτεια του Πλατωνα πως τιμωρηθηκε-χ.ν.κουβελης
πληρες θεατων το θεατρο
τα ορθα κυπαρισσια εδειχναν την ωρα μεσημερι
ο αγγελος εμφανισθηκε στη σκηνη στο κεντρο της
κι απευθυνθηκε προς το κοινο
"ηθελε ο Αρδιαιος και οι αλλοι να περασουν απ'τη τρυπα
να σωθουν αλλα αυτη στενευε και μουγκριζε και τοτε οι φυλακες
τους καταλαβαν τους επιασαν και τους εδεσαν τα ποδια και τα χερια
και το κεφαλι τους εριξαν κατω και τους εγδαραν
κι επειτα εκεινον τον τυραννο τον Αρδιαιο Παμφυλιο.τον εσυραν
πανω στ'αγκαθια να ξεσκισθει το κορμι του
κι ετσι πληρωσε τ'ανομηματα του αυτος και οι αλλοι"
τελειωσε το ραπορτο του ο αγγελος και ολοι μας μηδενος
εξαιρουμενου χειροκροτησαμε θερμως
υποκρινομενοι τους ακραιφθνεις φιλους δημοκρατες
φοβουμενοι τις συχνες και επανειλημμενες ατασθαλιες μας
τα σκανδαλα μας τις αχρειοτητες μας
μην πληρωσουμε ἐπ’ ἀσπαλάθων
Ἔφη γὰρ δὴ παραγενέσθαι ἐρωτωμένῳ ἑτέρῳ ὑπὸ ἑτέρου
ὅπου εἴη Ἀρδιαῖος ὁ μέγας. ὁ δὲ Ἀρδιαῖος οὗτος τῆς
Παμφυλίας ἔν τινι πόλει τύραννος ἐγεγόνει, ἤδη χιλιοστὸν
ἔτος εἰς ἐκεῖνον τὸν χρόνον, γέροντά τε πατέρα ἀποκτείνας
[615d] καὶ πρεσβύτερον ἀδελφόν, καὶ ἄλλα δὴ πολλά τε καὶ ἀνόσια
εἰργασμένος, ὡς ἐλέγετο. ἔφη οὖν τὸν ἐρωτώμενον εἰπεῖν,
«Οὐχ ἥκει», φάναι, «οὐδ’ ἂν ἥξει δεῦρο. ἐθεασάμεθα γὰρ
οὖν δὴ καὶ τοῦτο τῶν δεινῶν θεαμάτων· ἐπειδὴ ἐγγὺς τοῦ
στομίου ἦμεν μέλλοντες ἀνιέναι καὶ τἆλλα πάντα πεπονθότες,
ἐκεῖνόν τε κατείδομεν ἐξαίφνης καὶ ἄλλους ―σχεδόν τι αὐτῶν
τοὺς πλείστους τυράννους· ἦσαν δὲ καὶ ἰδιῶταί τινες τῶν
[615e] μεγάλα ἡμαρτηκότων― οὓς οἰομένους ἤδη ἀναβήσεσθαι οὐκ
ἐδέχετο τὸ στόμιον, ἀλλ’ ἐμυκᾶτο ὁπότε τις τῶν οὕτως
ἀνιάτως ἐχόντων εἰς πονηρίαν ἢ μὴ ἱκανῶς δεδωκὼς δίκην
ἐπιχειροῖ ἀνιέναι. ἐνταῦθα δὴ ἄνδρες, ἔφη, ἄγριοι, διάπυροι
ἰδεῖν, παρεστῶτες καὶ καταμανθάνοντες τὸ φθέγμα, τοὺς μὲν
διαλαβόντες ἦγον, τὸν δὲ Ἀρδιαῖον καὶ ἄλλους συμποδί-
[616a] σαντες χεῖράς τε καὶ πόδας καὶ κεφαλήν, καταβαλόντες καὶ
ἐκδείραντες, εἷλκον παρὰ τὴν ὁδὸν ἐκτὸς ἐπ’ ἀσπαλάθων
κνάμπτοντες, καὶ τοῖς ἀεὶ παριοῦσι σημαίνοντες ὧν ἕνεκά
τε καὶ ὅτι εἰς τὸν Τάρταρον ἐμπεσούμενοι ἄγοιντο».
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου