LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-Η ΑΡΙΑΔΝΗ-ΑΡΙΑΓΝΗ ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-Η ΑΡΙΑΔΝΗ-ΑΡΙΑΓΝΗ ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Αριαδνη-Αριαγνη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ΑΡΙΑΔΝΗ-ΑΡΙΑΓΝΗ ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ-χ.ν.κουβελης

Ητανε η μερα ζεστη,καλοκαιρι.Η Αριαδνη με δεχτηκε την καθορισμενη ωρα.
''Παμε να καθισουμε στη βεραντα,εκει εχει δροσια'' προτεινε.Καθισαμε.
Οι ελιες τ'αμπελια και το βουητο των μελισσων.Η θεα ως περα  στη θαλασσα.
Νομιζεις,σκεφτηκα, πως κολυμπωντας θα φτανε στην ακτη της Κνωσου το κα-
ραβι της Θηρας.Οι μαστοροι δουλευαν απ'το πρωι στο καινουργιο μεγαλο ανα-
κτορο που χτιζονταν.
Ο Δαιδαλος,μου ειπε,της εδειξε τα σχεδια.Πολυπλοκο κτιριο.Πολλες αιθουσες
σε διαφορα επιπεδα,υπνοδωματια,αιθουσα θρονου,αιθουσα
ευγενων,συνεδριασεων,αμφιθεατρο,ωδειο,βιβλιοθηκη,στοες,πομπικος
διαδρονος,αποθηκευτικοι χωροι,εσωτερικες  κανονικα πολυγωνες και κυκλικες
αυλες,ανοιχτες και στεγασμενες,θησαυροφυλακιο,υποστυλες κρυπτες,αιθουσα
διπλων πελεκων των λαβρυς,ξενωνες,ανισοπεδα κλιμακοστασια,ελικοειδεις
διαδρομοι,συγχρονο αποχετευτικο και υδρευτικο δικτυο,.
''Αυτος ειναι ο Λαβυρινθος'' του ειπε.Εκεινος δεν απαντησε,χαμογελασε μονο
αινιγματικα.
Ο Δαιδαλος ηταν δασκαλος της οταν ηταν παιδι αλλα κι αργοτερα οταν  μεγαλω-
σε,τον εφερε απ'την Αθηνα ο πατερας της ο Μινωας.Ευφυεστατος ανθρωπος,
μεγαλος τεχνιτης.
''Θυμαμαι,καποτε ο πατερας μου για να ελεγξει την ικανοτητα του του ζητησε να
περασει μια κλωστη μεσα απο ενα κοχυλι,τον κοχλια.Ολοι ειχαν μεγαλη  περιεργεια
να δουν πως θα το εκανε αυτο''.Απλο ηταν.Εδεσε τη κλωστη σ'ενα μερμυγκι κι εκει-
νο μπηκε μεσα στον κοχλια και βγηκε εξω.
''Τωρα τι θυμηθηκα; με τη κλωστη.Το μιτο.Μια επινοηση ηταν ο Μιτος της Αριαδνης.
Ο Λαβυρινθος μια πλανη.Και ο Μινωταυρος μια απατη των μυθογραφων.Τιποτα απ'
αυτα δεν ηταν πραγματικο.''.Ειχε διαδοθει σ'ολο τον κοσμο εξαιτιας μιας  πολιτικης
εντυπωσεων,πως στη Κνωσο υπαρχει ενας λαβυρινθος κατασκευασμενος απο τον Δαι-
δαλο τοσο πολυπλοκος,πολυδαιδαλος,που ειναι αδυνατο να μπει καποιος σ'αυτον
και να τα καταφερει να βρει την εξοδο του.
Ηρθαν εδω πολλοι να μπουν στον λαβυρινθο..Αντρες ριψοκινδυνοι,διψασμενοι για
περιπετεια.Ενας απ'αυτους ηταν και ο Θησεας.''Ομορφος αντρας.Ακομα τον θυμαμαι
κι ας εχουν περασει απο τοτε εφτα χρονια.Δεκαεφτα χρονων κοπελα ημουνα.Ξετρελ-
λαθηκα μαζι του.Κι εκεινος το ιδιο.Ηθελε να με παρει στην Αθηνα γυναικα του.Τοτε
ηταν ελευθερος''.
Ειχαμε μαθει τα τραγικα γεγονοτα με τον γιο του Ιππολυτο και τη γυναικα του τη
Φαιδρα.''Αυτη ητανε  θεια μου,αδερφη της μανας μου της Πασιφαης.''.Η αλλη η αδερ-
φη της ηταν η Κιρκη.
''Ο Ιππολυτος αρνηθηκε τον ερωτα της μητριας του,εκεινη τον συκοφαντησε στον πα-
τερα του κι εκεινος οργισμενος τον εδιωξε και σε ατυχημα σκοτωθηκε ο Ιππολυτος.
Τοτε η Φαιδρα αγρια κυνηγημενη απο τις τυψεις κρεμαστηκε.
''Δεν ηθελα ο Θησεας να χαθει οπως τοσοι αλλοι πολλοι.Του τα μαρτυρησα  ολα''.
Πως λαβυρινθος δεν υπηρχε στην πραγματικοτητα.Μια οφθαλμοπατη ηταν,μια
ψευδαισθηση.Μια τεραστια αιθουσα, σε σχημα ορθογωνιου  παραλληλεπιπεδου
κατασκευασε ο Δαιδαλος,τελειως αδεια κενη,χωρις ενδιαμεσα υποστυλωματα και
φανερα δοκαρια και στο κεντρο της ενα  δωματιο σε σχημα κυβου,που περιειχε τον
 θησαυρο.''Ουτε Μινωταυρος ουτε τιποτα αλλο''.
Καθε εναν που ερχονταν εδω για να μπει στον λαβυρινθο τον ποτιζαν μ'ενα φαρμακο
που ειχε παρασκευασει η θεια Κιρκη.''Καποια καλοκαιρια παιδι οταν δεν ειχα σχολειο,
με πηγαινε η μανα στη θεια Κιρκη'',στην Αιαια,''εκει στο νησι,με μαθαινε και μενα να
κανω φαρμακα,λυγρα φιλτρα τα ελεγε,μ'αυτα μας εφοδιαζε γιατι τα χρειαζομασταν για
τις διαφορες τελετουργιες,οπως  της γονιμοτητας''.
Οταν ο ποτισμενος αντρας εμπενε μεσα στην αδεια αιθουσα του υποτιθε-μενου λαβυ-
ρινθου υπο την ισχυρη επιρρεια του φαρμακου παθαινε αμνησια κι ειχε πολλες παραι-
σθησεις.Αλλοτε ακουγε διαφορες φωνες απο παντου,και θορυβους,κι αλλοτε δεν ακου-
γε καμια φωνη πληρη ησυχια επικρατουσε,ακινησια,κανενας ηχος,αλλοτε παλι ακουγε
βηματα,απο παντου στο χωρο  να  τον πλησιαζουν κι αλλοτε ν'απομακρυνονται,εβλεπε
δωματια με ανοιγματα,απ'τα οποια συνεχως εβγαινε κι εμπαινε σε αλλα δωματια,και πολ-
λους διαδρομους,που ελλισονταν πολυπλοκα που δεν οδηγουσαν πουθενα,ο χωρος
 συστελλονταν και διαστελλονταν συνεχως,πολλαπλασιαζονταν απειρα,το ιδιο συναντου-
σε σ'ολες τις κατευθυνσεις,ουτε ειχε αισθηση του χρονου,αν περασε μια στιγμη η' αιωνιο-
τητα .Ολ'αυτα επαναλαμβανονταν.
''Κανενας απ'αυτους που μπηκαν σ'εκεινη την αιθουσα δεν ξαναγυρισε,κανενας δεν αντε-
ξε.Τι συναντησε εκει μεσα,τι ειδε τα εικαζουμε απο την επιστημονικη ερευνα του φιλτρου
και των παρενεργειων του.''Αναλογα την ψυχοσυνθεση του ανθρωπου
δημιουργουσε'',προβαλλε,''αλλον λαβυρινθο'',εναν εικονικο λαβυρινθο.
''Ερωτευμενη καθως ημουν με τον Θησεα,του τα μαρτυρησα ολα.Του ειπα πως θα του
δωσω το μωλυ το αντιδοτο του φαρμακου.Το το'δωσα να το πιει πριν μπει΄΄Κι ετσι τιποτα
δεν επαθε και επεστρεψε.
''Μαλιστα μου εφερε κι αυτο το περιδεραιο απο τον θησαυρο'',σε κιτρινο σφυρηλα-
το χρυσο με ανθη κροκου,''να αυτο που φοραω''.πραγματικα κομσοτεχνημα.
Πολυ θαυμασαν τον Θησεα για το κατορθωμα του.Να μπει στον Λαβυρινθο και να βγει.
''Με ζητησε απ'τη μανα και τον πατερα μου για γυναικα του κι αυτοι δεχτηκαν.Εγω
χαρηκα παρα πολυ.'',σταματησε,κοιτουσε περα στη θαλασσα,μακρια.
''Μια μερα πριν φυγουμε ειδα στον υπνο μου ενα ονειρο,εμφανισθηκε στ'ονειρο
ο αδερφος μου ο Ανδρογεω κι ηταν πολυ λυπημενος,εγω του ειπα γιατι αδερφε
μου εισαι λυπημενος;κι εκεινος μου'πε πως ο γαμπρος θα με παρατησει σ'ενα
ερημο νησι και να μην φυγω μαζι του.Κι εγω τον ακουσα κι αλλαξα γνωμη και δεν
ακολουθησα τον Θησεα.Πολυ στεναχωρηθηκα,μου'ρχονταν να τρελλαθω,εκλαιγα
συνεχως,μετα σιγα σιγα με τον καιρο ξεχασα,αλαφρωσα''.
Εκεινη την Αιθουσα την κατεδαφισαν αφου λυθηκε ο λαβυρινθος και στη θεση του
χτιζουν αυτο το  Ανακτορο εδω,απεναντι.
''Εγω εγινα ιερεια,αλλαξα και τ'ονομα μου,απο Αριαδνη'',απο το αρι πολυ και
αδνη,ηδανω,γλυκαινω,Η Πολυ Γλυκεια,''σε Αριαγνη'',απο αρι και αγνη,Η Αγνο-
τατη.Παντρευτηκε,πριν δυο χρονια ''εναν ακροβατη στα ταυροκαθαψια,καλο παι-
δι'',εχουν και μια κορουλα,τη βαφτισαν Μελανθω,''αυτο το ονομα αρεσε στον αντρα
μου''.ειπε και χαμογελασε
Ξαφνικα ηρθε η μανα της και μας διεκοψε.Καθισε,ουτε που με προσεξε.Ητανε εξαλλη
με τον Μινωα τον αντρα της.''Παλι τα ιδια αρχισε.'',οι συνεχεις απιστιες του,''οχι,τωρα
τον παλιανθρωπο δεν τον συγχωρω'',τα ματια της εβγαζαν φλογες,''οχι,θα δεις τι θα
του κανω,δεν ντρεπεται ο ξεδιαντροπος να κανει τον καλο και τον δικαιο,θα του ριξω
βιτριολι στα ματια και σ'αυτον και στην ερωμενη του,να στραβωθουν''.
Σαν να συνηλθε,φανηκε να με προσεξε και  να ντραπηκε Σηκωθηκε αποτομα κι εφυγε
αναστατωμενη.
''Η μητερα δεν ειναι καλα,τα μυαλα της σαλεψαν,απο τοτε που εχασε τον Ανδρογεω
η καημενη τρελλαθηκε'',τον αγαπουσε πολυ,ηταν το αγαπημενο της παιδι,και ποτε δεν
συγχωρεσε τον αντρα της που τον εστελνε σε διαφορους αγωνες,για πολιτικες ματαιο-
δοξιας και προπαγανδας.Παντου νικουσε  και στην Αθηνα που πηγε κι εκει νικησε,
ανθρωποι ομως κακοι του φθονησαν τη δοξα και τη παλλικαρια και υπουλα τον
δολοφονησαν,
''την καταλαβαινω τη μανα,τη σκεφτομαι'',παραλογισμενη πηγε μ'αλλον αντρα για
να εκδικηθει τον Μινωα γι'αυτο και για τις ερωμενες του,νομιζοντας πως σαν αγελα-
δα εσμιξε με ταυρο,και για να πραγματοποιηθει αυτη η τρελλα της αναγκασε τον Δαι-
δαλο να την βοηθησει κατασκευαζοντας της  μια μεταλλικη αγελαδα και μεσα εκει να
μπει να τραβηξει τον ταυρο να ενωθει μαζι της,κι εμεινε εγκυος.
''απ'αυτη την ενωση γεννηθηκε ο Αστεριος,ο αδερφος μου,τ'ονομα του το πηρε απ'
τον παππου μου τον Αστεριωνα'',οι μυθογραφοι το ονομασαν Μινωταυρο,''ενα δυ-
στυχο και καθυστερημενο πλασμα ηταν'',
σταματησε,ενας κομπος ανεβηκε στο λαιμο της,
''ενα καιρο,ντρεπομασταν,τον ειχαμε κρυμενο,κλεισμενο μεσα σ'εκεινον τον λαβυ-
ρινθο μεχρι που χαθηκε''.
Τα τζιτζικια στα δεντρα δυναμωσαν τη φωνη τους,μεσημερι,η ζεστη ηταν αισθητη.
Οι εργατες σταματησαν την εργασια τους  στο Ανακτορο για να φανε και να
ξεκουραστουν.Ησυχια επικρατουσε.
Η Αριαγνη πηρε στα χερια της τα σχεδια μου για τις  τοιχογραφιες και τα κοιταζε,
''μ'αρεσει αυτο το γαλαζιο πουλι'',ειπε και μου το εδειξε,κουβεντιασαμε για τη σκη-
νη της ταυροκαθαψιας,συμφωνησαμε οι δυο γυναικες στη παρασταση θα ειναι δυο
φιλες της,η μια μπροστα θα κρατα τα κερατα του ταυρου,στη μεση ο αιωρουμενος
ορμητικος ταυρος,πανω του θα ισορροπει ο αντρα της και πισω του θα στεκεται η
αλλη φιλη της ορθια ετοιμη μ'ανοιχτα τα χερια να υποδεχθει τον ακροβατη,
''θελω να'χει κινηση η εικονα,να'ναι ζωντανη,σαν να συμβαινει αυτο εκεινη την ωρα
μπροστα σου'',
της εκανα και μερικα σχεδια πορτραιτα με νεροχρωματα για την τοιχογραφια της κομ-
σης νεαρης κυριας,και για μια απο τις ιερειες με τα φιδια;οταν τελειωσα φανηκε να
ειναι ικανοποιημενη,ηταν ωρα να φυγω,ετοιμασθηκα,μαζεψα τα σχεδια και τα χρω-
ματα μου,η Αριαδνη με συνοδευσε μεχρι την εξοδο,με ευχαριστησε,''αυριο την ιδια
ωρα παλι θα σε περιμενω'',μου ειπε
.
.

.