.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-[ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ-χ.ν.κουβελης]-
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ 1957-1961 ΣΤΗ ΜΑΧΑΙΡΑ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ ΑΠΟ ΜΝΗΜΗΣ-χ.ν.κουβελης
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Abstract in Reflexions-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ-χ.ν.κουβελης
Πως γινεται στο τελος να θυμαμαι τοσο πολλα οταν στην αρχη δεν θυμομουν
σχεδον τιποτα;
Θυμαμαι.Ανασκαπτω.Αρχαιολογια των γεγονοτων και συμβαντων.
Η επικαλυψη τους.Η ανασυνδεση τους.Η διαδραση ορθου-λαθους.
Το θολο.Το ασαφες.Το διακριτο.Η συνεχης επιβεβαιωση.
'Αυτο Εγινε Οχι Εκεινο'.Το βεβαιο. Το αβεβαιο.
Η Μη-Γραμμικη Δια-Στρωματωση της Μνημης[των Γεγονοτων της Μνημης].
Ενα Ασημαντο[Μια Ελαχιστη Διαταραχη]
παραγει
Πληθος Σημαντικων[Μια Μεγιστη Ταξη]
Θυμαμαι:Η Αυξουσα Ακολουθια των Ορων-Συμβαντων με οριο το Πραγματικο.
'το Α ηταν συνδεδεμενο με το Β'.
τελικα.'το Α δεν ηταν συνδεδεμενο με το Β αλλα με το Γ'.
'τοτε το Β ηταν συνδεδεμενο με το Δ'.
Η Πληθωριστικη Εκρηξη της Μνημης:
-το 1 ελκυει το 2,το 2 ελκυει το 3,το 3 ελκυει το 4,...
Το Πλατωνικο: 'Γνωριζω αρα Θυμαμαι/Θυμαμαι αρα Γνωριζω'.
Δρασεις Μνημης:...-νομιζω πως-δεν ειμαι σιγουρος -θυμηθηκα-δεν ξερω-
μπορει αργοτερα να θυμηθω-αυτο το θυμαμαι γιατι-...
το Α[που θελω να θυμηθω]εχει σχεση με το Β
το Β ειναι βεβαιο
...............................
Επομενως:το Α ειναι βεβαιο
.
.
.
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ 1957-1961 ΣΤΗ ΜΑΧΑΙΡΑ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ ΑΠΟ ΜΝΗΜΗΣ-χ.ν.κουβελης
[ημασταν εδω παιδια τ'χωριου,αγαπουσαμε το θεατρο]
[θυμαται κι αφηγειται ο Τακης Ζαρκαδουλας,75 χρ,απο τη Μαχαιρα]
για το θεατρο στη Μαχαιρα,νομιζω πως ηταν προπολεμικα,δεν ειμαι σι-
γουρος γι'αυτο,θυμηθηκα το θεατρο,χρονολογια δεν ξερω,πιτσιρικας
ημουνα που παιζανε οι Μαχαιριωτες,θυμαμαι τα προσωπα,τη Γκολφω,
πανω απ'το μαγαζι του Μποζωνη στο προαυλιο της εκκλησιας,τοτε δεν
ηταν ισοπεδωμενο,κι ητανε προς το πρανες,σα θεατρο,ητανε ενας χωρος
για θεατρο,ψηλοτερα ψηλοτερα προς την εκκλησια και χαμηλωτερα κατω,
μαζευονταν ολο το χωριο,τοτε το χωριο ειχε κοσμο,θυμαμαι τα πρωτα
παιδια που παιζανε θεατρο,παιζανε τη Γκολφω,ητανε ο Χρηστος ο Γακας
[Κουβελης]ο οποιος επαιζε τον Ζηση,Τασος επαιζε ο Χρηστος τ'Κωτσοκβελη
[Κουβελης],Γκολφω ο Γιαννος Παπασταμος,τωρα οτι θυμαμαι,Γιαννος επαιζε
ο Τελιας Βετλαντζας[Κουβελης],τωρα δεν θυμαμαι ποια αλλα παιδια παιζανε,
μπορει αργοτερα να θυμηθω,ποιοι παιζανε Σταυρουλα και τετοια,μπορει
να'παιζε κι ο Βασιλης ο Καροτσερης Τζαχρηστας,δεν ειμαι σιγουρος γι'αυτον,
αυτους θυμαμαι σιγουρα,μετα τη σκυταλη τη πηραμε εμεις η δικια μου ηλη-
κια,η γενια,αυτο εγινε το 57 με 58,μεχρι τοτε παιζανε οι μεγαλοι,πηραμε τη σειρα,
δασκαλο ειχαμε το Γιαννο Παπασταμο,παιξαμε τη Γκολφω κι εμεις,Γκολφω επαιζα
εγω,Τασος επαιζε ο Πανος ο Παπασταμος,Σταυρουλα ο Κωστας ο Μπουρχας,Γιαν-
νος,που'χε τα καλαμπουρια και τ'αστεια,ο Σπυρος ο αδερφος μου,Κιτσος επαιζε ο
Πανος ο Κουτρομανος,Ζησης ο Αποστολης ο Στρατος,τωρα δεν θυμαμαι κι αλλα
ονοματα που ειναι στο εργο,μετα ειχαμε μια αλλη παρασταση την Εσμε,η Εσμε
ηταν μια τουρκοπουλα,αυτο,ητανε νομιζω,Περεσιαδης,που παιξαμε αυτα τα εργα,
Μορφω,Εσμε,Αγαπητικος της Βοσκοπουλας,οχι,ο Αγαπητικος της Βοσκοπουλας
ειναι του Κορομηλα,αν δεν κανω λαθος,τ'αλλα νομιζω ηταν Περεσιαδης,τελος παν-
των,παιξαμε την Εσμε,Εσμε παλι επαιζα εγω,τα γνωστα αυτα,επαιζε ο Χρηστο Που-
λης,ο Τελιας ο Τοντος,ο Τολιας ο Στρατος,ο Κωστας ο Μπουρχας,ο Τακης Τζαχρηστας,
αυτα τα παιδια,παιξαμε την Εσμε,Αγαπητικος της Βοσκοπουλας ειπαμε,ο Χορος του
Ζαλογγου,επαιζα και Πηλιο Γουσης κι ολας,ολα οπως ειπα παιζοντανε καλοκαιρι ,
συνηθως ηταν απαραιτητο ειχε μεινει σαν εθιμο πλεον τη Δευτερα του Πασχα,
τη Δευτερα του Πασχα επρεπε να παιξουμε θεατρο,και το παιζαμε εκει,υπαιθρια,
ζεστα ητανε,παιξαμε,θυμαμαι ενα χαραχτηριστικο με τη Γκολφω,την ωρα που παιρ-
νει το φαρμακι το δηλητηριο η Γκολφω εγω ειχα ενα μπουκαλακι μικρο γεματο
μεντα,μπροστα μπροστα ητανε τοσο πολυς ο κοσμος απ'τα σκαλια της εκκλησιας,
τα σκαλια του Σχολειου μεχρι περα που'τανε το Ηρωο,μπροστα στο ενα μετρο
στη σκηνη,μπροστα ητανε κατι γριουλες,ητανε η θεια Τσαντα τ'Κωστακιωτη[Μπαρ-
μπαρουση],τ'Κωτσ' η μανα,ητανε αυτες οι γριες,η θεια Βαρβαρα,δεν θυμαμαι ποι-
ες,λοιπον την ωρα που'ρθε να παρ'το φαρμακο η Γκολφω φωναζε ''Μη το παιρν'ς
μωρη καλιακουδα,μη το παιρν'ς'',τοσο πολυ το ζησανε,το ζουσανε ο κοσμος,μπαι-
νανε μεσα ,νομιζανε πως ειναι το ιδιο,εγω ειχα μεταμορφωθει στα ματια αυτα
των ανθρωπων πραγματικη γυναικα,βαζαμε τα γυναικεια,μας βαφανε οι μεγαλες
γυναικες εκει,κι ημασταν τελειοι,και θυμαμαι αυτο το περιστατικο,''μην το παιρν'ς''
και να κλαιει,''μην το παιρν'ς το φαρμακο'',εγω το ακουγα κι εφευγα,ζουσα εκει
μεσα,μπορω να σ'πω πως το πιστευα πως εγω ημουνα αυτος που'κανε αυτα εκει,
αυτο ητανε ενα χαραχτηριστικο,επισης ενα πολυ ωραιο και χαραχτηριστικο ητανε,
παιζαμε τη Σκλαβα[;],η Σκλαβα ητανε ,οτ'ητανε δυο αδερφια κι αγαπουσανε δυο
αδερφες ,τα δυο αδερφια τα'παιζαμ'εμεις τα Ζαρκαδλακια,εγω κι ο μακαριτης ο
Σπυρος ο αδερφος μ',και τις δυο αδερφες,ο ενας ηταν ο Τακης ο Τζαχρηστας,ο
αλλος δεν θυμαμαι,ηταν η Ξανθω τ'ονομα,το αλλο[;],δεν θυμαμαι πως την ελεγαν
την αλλη κοπελα,τελος παντων,αγροφυλακας επαιζε ο μακαριτης ο Γιωργος ο
Πλιατσκας,αγροφυλακας,α ξεχασα,μια διορθωση,στη Γκολφω Γιαννος επαιζε ο
Γακιας ο Πλιατσκας,Γιαννος,και Κιτσος επαιζε ο αδερφος μ' ο Σπυρος,επαιζε
Κιτσος,λοιπον,οχι,ο Πανος ο Κουτρομανος,δεν επαιζε ο Πανος ο Κουτρομανος
με τη Γκολφω,ο Πανος επαιζε μετα στην Εσμε[;],δεν θυμαμαι και καλα,οχι,Κιτσος
επαιζε ο Πανος,ο Πανος επαιζε Κιτσος,ναι,ο Πανος ο Κουτρομανος επαιζε Κιτσος
κι ο Σπυρος επαιζε Γιαννος,,δεν ητανε ο Πλιατσκας,κατσε,εχει προβλημα,σε καποια
παρασταση δεν επαιζε ο Πλιατσκας,να τα παρουμε με τη σειρα,θυμαμαι τον Πανο
πο'πρεπε να πει ''ωρε ρε ζουρλια μελλιρη'' κι ελεγε ''ωρε ζουρλια μαλλιαρη'',
ναι ναι,ο Πανος επαιζε Κιτσος,ενα χαραχτηριστικο π'θα σ'που τωρα παλι π'το
ξεχασα,ειδες τωρα συνεχεια που μιλαω τα θυμαμαι,ηθελε ο Πανος να τονε βα-
λουμε μεσα να παιξ',και δεν ειχαμε,ειχαμε κανει διανομη των ρολων,που να
τονε βαλουμε αυτον να παιξ';,και επεμεινε,ηρθε κανανε τις προβες,τις κανανε
πανω στο Σχολειο,ειχε δωσ'τοτε τα κλειδια ο δασκαλος ο Ζακοπουλος και κανα-
με τη προβα,εσπασε τη πορτα,,εσπασε το ενα τζαμ' της πορτας αυτος για να μπει
μεσα,ειδαμε κι απο ειδαμε δεν γλυτωνουμε,και που να τονε βαλουμε,δεν καταλα-
βαινε απο τετοια,ητανε,πως να στο πω,να χαμηλωσ' το τονο της φωνης,να το
ψηλωσ',κι ξερω γω,ητανε σερι,με φοβερα,τελος παντων,λεμε να τονε βαλουμε
Κιτσο,φοβεριζ' κι πιο πολυ,τετοια κατα καποιο τροπο,και μπηκε Κιτσος,νομιζω
τωρα οπως θυμαμαι τωρα ο μακαριτης ο αδερφος μου ο Σπυρος πρεπ' να τα'ναι
ο Ζησης[;],τον πατερα της Σταυρουλας,αυτα ητανε τα χαραχτηριστικα με τη
Γκολφω,τωρα παιζαμε,λοιπον,τη Σκλαβα,τη Σκλαβα τη παιξαμε Χριστουγεννα,
μερα Χριστουγεννα,μεσα 'δω στα χτιρια που καταδαφιστηκανε,εδω στη Κλινικη
τη λεγομενη,η Σκλαβα ειχε,τη σκηνοθεσια φυσικα την εκανα εγω,τη σκεφτηκα,
μας ειχε μαθ' ο δασκαλος στο Σχολειο,ηθελα να φκιαξω χλοη για κατω,γιατι
επρεπε να ειναι μια χλοη μια βρυσουλα και να ειναι ενας γαιδαρος να βοσκει
σε ξενα χωραφια γιατι τον πιανει ο αγροφυλακας,λοιπον,μας ειπ' ο δασκαλος
μεσα σε μπαμπακι αν,η'μαλλι,απλωστε σταρ' και το ποτιστε θα φυτρωσ' κι
αυτο εγω το πηρα και το εκανα στη πραξη, κι το απλωσα παν'στη σκηνη,
κι ητανε μια ωραια χλοη εκει,για βρυσ' δεν ειχαμε ,για βρυση' βαλαμε μια
νιπτηρα,νιπτηρουλα,ετρεχε το νερακι,ειχα μια μεγαλη εγω στο σπιτ',κι
ετρεχε το νερακι,ειχα βαλει κατι πετρες,ετσ' βραχος,κι ετρεχε το νερακι
απαν', κι εφευγε απο κατ' απ' τη σκηνη,εχει τωρα εκει μεσα ενα χαραχτηρι-
στικο που 'χε κι γελιο πολυ,αγροφυλακας ητανε ο Πλιατσκας,οπως ειπαμε,
τα δυο αδερφια π'αγαπησανε τις δυο αδερφες ημουνα εγω με το Σπυρο,
η μια η κοπελα ητανε ο Τζαχρηστας,την αλλη κοπελα δεν θυμαμαι ποιος
την εκανε,κι γυναικα του αγροφυλακα ητανε ο Κωστας ο Μπουρχας,εγω,
δεν ξερω,μην θεωρηθει,πως παινευω τον εαυτο μ,'αλλα ειχα μια ,ετσ',μια
αντιληψη ποιο ρολο θα επρεπε να παιξ',να παρ' ο καθενας,και τον Κωστα
δεν το ενοιαζε αν ητανε να παιξ' κανα νεο ρολο,δεν τον ενοιαζε αν ητανε
γυναικειος η' αντρικος,ηταν κι αυτος λεπτοκαμωμενος,τον πηγα κατευθειαν
στην γυναικα του αγροφυλακα,γιατι το ηξερα,ειχε αυτα τα κολπακια τ'αστεια-
κια π'καναμε με τη παρεα μας κι τετοια,κι η γυναικα του αγροφυλακα η Μαλα-
μω ειχε τετοια,πολλα τετοια,''θα παιξεις τη Μαλαμω'',λοιπον,''θα παιξεις τη
Μαλαμω,σε παρακαλω παρα πολυ θα μ'ακουσεις''.τελικα με ακουσε,επαιξε
τ'Μαλαμω,σου λεω οτι οταν τελειωσε πηρε τα περσοτερα χειροκροτηματα και
τα περσοτερα συγχαρητηρια,ειχε μια επιτυχια φοβερη,επιτυχια,εκεινο που'χε
φασ' μεγαλη,ητανε επρεπε να παρουσιασθει ενας γαιδαρος πο' μπαινε στο λι-
βαδ' και βοσκαε,το οποιο το επισε ο αγροφυλακας,καπου βρηκαμε ενα γαι-,
δαρο και τον περασαμε απ'το πισω μερος της Κλινικης ,εκει ειχε μια πορτα,
μια πορτουλα μικρη,τον περασαμε απο κει τον γαιδαρο και βαλαμε και κατι αλ-
λα να πατησ' ο γαιδαρος ν'ανεβ',γιατι η σκηνη ηταν ψλοτερη,και μπηκε πραγμα-
τικα ο γαιδαρος παν' στη σκηνη,μεχρι να εμφανισθει στη σκηνη,δεν φαινοτανε,
ητανε αυτα τα στορια που κλεινει η σκηνη κι δε φαινοτανε,τραβαγε ο αγροφυ-
λακας που ειπαμε ητανε ο Γακιας ο Πλιατσκας τραβαγε τ'τριχια,ο κοσμος
δεν φανταζοτανε πως θα ητανε γαιδαρος απαν' πραγματικα,σ'λενε θα το'χνε δε-
μενο εκει,μετα απο λιγο ξεκινησε ο γαιδαρος και μπηκε πανω στη σκηνη,κι εγινε
ο χαμος,ειπε τα λογια, Βλασ'αφηνεις το γαιδαρο κι παει οπου-οπου,αυτο ητανε
πολυ χαραχτηριστικο το θυμαμαι,ητανε ο Αντρεας Τσαπαρελης κι ελεγε,''εγω
εβλεπα εβλεπα,δεν περιμενα γαιδαρο'',αυτο εκεινη τη χρονια δεν χωραε μεσα η
αιθουσα,λεω παιδια μην πλακωνεστε,θα το ξαπαιξουμε για δευτερη φορα,οχτω-
δεκα,δεκα-δωδεκα,τοσος κοσμος ητανε,τωρα ποια ητανε η αιτια που το παιζαμε;
πρωτα-πρωτα ητανε κατι το παραδοσιακο,επρεπε να συνεχισουμε τη παραδοση,
να παιζουμε θεατρο,μετα μαζευαμε καποια χρηματα ,μας δινανε ο κοσμος εκει,
κι ο βασικος στοχος ητανε να παρουμε μια μπαλα να παιξουμε ποδοσφαιρο,να
παιζουμε ποδοσφαιρο,γιατι δεν υπηρχε τιποτα,αυτο ητανε,αυτα τα λιγα χρηματα,
π' μαζευαμε,και δεν μας δινανε ολοι λεφτα,αυτα τα λιγα εφταναν να παρουμε
μια μπαλα,τιποτα αλλο,αλλα το πιο βασικο ητανε σου ειπα να συνεχισθει η παρα-
δοση,σ'αυτο το πραμα,αυτο ητανε,τωρα τι αλλο να σου;να σου πω, α καναμε
και...εξαγωγη πολιτισμου,πηγαμε και στο Προδρομο,στο Προδρομο πηγαμε παι-
ξαμε την Εσμε,την Εσμε,ειπαμε αυτη ηΤουρκοπυλα που ερωτευτηκε ενα Ελληνο-
πουλο εγινε χριστιανη,βαφτιστηκε χριστιανη,ε κι καπ'τελειωνει εκει το εργο
προσκυνωντας την ελληνικη σημαια,ειχαμε,ειχαμε ομως,δεν ηταν κι ολα ευχαρι-
στα,ειχαμε κι στενοχωριες,μια απ'αυτη ητανε,θελαμε να παμε στο Προδρομο,
δεν ξερω για ποιο λογο,η μανα του Ελληνοπουλου,αυτουνου του Δροσου π'ερω-
τευτκε την Τουρκοπουλα,το ειχε αναλαβει ο Χρηστος ο Πουλης,για καποιο λογο
ο Χρηστος πεισμωσε δεν ηθελε να παιξ',μωρε Χρηστο καλε μ',οχι,εκει βρησκοτα-
νε ο Τελιας ο Τοντος,α μωρε παιδια,λεει,θα το παιξω εγω,αμ'θα προλαβς;θα προ-
λαβς να το παιξεις;να το μαθς μεσα σε τρεις μερες;θα το μαθω,θα προσπαθησω,θα
δια- βαζω ολη τη μερα εκει να το μαθω,η' θα να'χουμε και τον υποβολεα,ξεχασα
να σου πω πως ενα διαστημα που'χαμε δασκαλο το Γιαννη το Παπασταμο,ο Γιαννης
μετα εφυγε ο ανθρωπος,κι ανελαβε ο Τελιας ο Κουβελης ο Βετλαντζας ,ο Τελιας η-
τανε πολυ δυνατος κωμικος,θυμαμαι ενα χαραχτηριστικο ,μια συμβουλη που εκανε
τοτε στο Γακια τον Πλιατσκα,ο οποιος ητανε αφταστος κι αυτος,πηγε πισω απο το
Ζηση,π'οταν του'λεγε ο Ζησης να ,οταν του'λεγε ο Ζησης να παρατησ'τη Γκολφω
και να παρ τ'Σταυρουλα,πηγαινε και του'κανε νοηματα ,ναι,να πεις ναι,του'κανε
με τα χερια,να πεις ναι,στο Τασο,αυτο ο Τελιας, κι ειχαμε τον Τελια σαν δασκαλο,
ητανε κι υποβολεας να τα λεει,κι καπ'εκει μεσα κομπιαζε ο Τελιας ,αργουσε να το
πει,τελος παντων,εγινε λιγο ετσ' καποια αμηχανια,τελικα το ειπε,κι αν θυμαμαι,
δεν πρεπει να'τανε ο Τελιας υποβολεας,γιατι ο Τελιας ηξερε,θα τονε θυμζε,αλλος
ητανε,δεν τονε θ'μαμαι ομως ποιος ητανε,τελος παντων,κι εκεινος περιμενε να συ-
νεχισει απο μεσα ο ηθοποιος ο οποιος δεν θυμοτανε,εγινε καποια αμηχανια,μετα
κυλλησε καλα ομως κυλλησε καλα,πηγαμε καλα,γεματο το μαγαζι στο Προδρομο,
ενταξ',αυτα,τωρα τι αλλο να σου πω;ετσι κανενα,ετσι κανενα περιστατικο,στολες
βρισκαμε,στολες βρισκαμε ,η μια η στολη φουστανελα κι τετοια ειχε ο Πετρο Σαμα-
ρας απ'τον παπουλη τ',μας ν'εφερε ο ανθρωπος κι καναμε αυτη,γυναικεια βρησκαμε
τσ'γριες,γιατι ημασταν παιδια ψηλα,που να βρουμε;βρησκαμε τσ'γριες,τσ'θεια Λα-
κενας τσ'Μπαρλους,θυμαμαι το Κωστα πηρε τσ'θεια Λακενας τσ'Μπαρλους,τα φου-
στανια τα μακρια, εφταναν μεχρι κατ, στα ποδια τ',στα παπουτσα τ',ναι,κι ητανε
ωραιος για αγροφυλακινα,ε μετα παπουτσα δεν ειχαμε παπουτσια γυναικεια να
φορεσουμε,δεν μας χωραε κανα παπουτσ',φοραγαμε παντοφλα,,πασουμακια
γυναικεια,αυτα ητανε τα πιο χαραχτηριστικα,διαβασμα;διαβαζαμε ο καθενας τα
γραφαμε,γραφαμε το ρολο μας και τον διαβαζαμε,ξεκιναει αυτο απο πολυ καιρος,
μπορω να σ'πω και δυο μηνες,ισως νωριτερα,γιατι δεν ειχαμε,ειχαμε και το σχο-
λειο,ενταξ' το καλοκαιρ' δεν,ητανε και λιγο δυκολο το καλοκαιρ' να συγκεντρω-
θουμε,αλλα το διαστημα Χριστουγεννα και Πασχα,ητανε απαραιτητως θα παιζα-
με,ειπαμε τα Χριστουγεννα, μεσα,εχουμε παιξ' κι μεσα στο Σχολειο,και ερχοντανε
Μπαμνιωτες,Μπαμνιωτες να μας δουνε,η Μπαμπινη ειχε πολυ καλο συγκροτη-
μα,μπορω να σου πω καλυτερο κι απο μας,συγκροτημα,ειχε πιο παιδια με καλυ-
τερα γραμματα,ειχε γυμνασιοπαιδα,τωρα δεν ξερω αν αφορα το ιστορικο το δικο
μας,αλλα θα το αναφερω,παρενθεσ',γιατι αξιζ' το κοπο,ητανε ο Νωντας ο Πιρπι-
ριγκος,πεθανε στ'Ρωσια ο καημενος,ημασταν φιλαρακια με τον Νωντα,αυτος ητα-
νε που ητανε στη Μπαμπινη επικεφαλης κι εδω ημουνα εγω που καθοριζαμε,ει-
χαμε ενα σκοπο να κανουμε ενα αυτο,αλλα δεν προλαβε,αρρωστησε,εφυγε,οι πιο
καλοι κι απ'τα δυο τα χωρια να κανουν ενα θιασο να πουμε,ο οποιος θα ειχε αφησ'
Ιστορια,αλλα ειχε αφησ' Ιστορια,κι εμεις εδω οπως ημασταν ειχε αφησ' Ιστορια,ειναι
ακομα οι μεγαλοι τα θυμουνται αυτα τα πραματα κι ητανε πολυ υπεροχα,εχουμε
παιξ'τον Αγαπητικο της Βοσκοπουλας,εχουμε παιξ' το,τη Γκολφω,την Εσμε,εχουμε
παιξ' την,σου'χω πει την Εσμε,την Σκλαβα αυτη την,αυτη που ερωτευτηκανε δυο
αδερφοι δυο αδερφες,και στο τελος το θεμα ειναι τελικα δεν ητανε τ'αδερφια αδερ-
φια ,ο ενας ητανε,τον ειχαν μαζεψ',ειχανε σκοτωσ' οι Τουρκοι τους γονεις του κι
μαζεψανε οι αλλοι και τονε μαζεψε αυτος που ειχε τον ενα το γιο και τα μεγαλωσε
σαν παιδια τ' κι οταν ειχε ερθει η ωρα πλεον,δεν υπηρχε αλλη λυση κι ειπανε ητα-
νε αδερφια κι επρεπε καποιος να αποχωρισ' παρουσιασθκε ο γερος εκει κι τ'λεει δεν
ειστε αδερφια και μπορειτε να παντρευτητε κι ετσ' με το γαμο αυτων των παιδιων
τελειωνει το εργο,πως γινοτανε η στολη η δικια μας; καναμε στηθος και τετοια;
τι καναμε;παλια παιρναμε κουβαρια ,κουβαρακια κανανε απο νημα η' απο κου-
ρελια οι γυναικες,μετα ανακαλυψαμε αλλο κολπο,περναμε χαρτονι, απ' το λεπτο
οχι απ'το πολυ χοντρο που λυγιζ' και το καναμε σα χωνακι,ετσ',το καρφιτσωναμε
και το τοποθετουσαμε εδω κι απο πανω μια μπλουζα γυναικεια κι ητανε μια χαρα,
εν τω μεταξυ στα καμαρινια ερχοντανε και κοριτσια και μας βλεπανε εκει,και μας
βλεπανε εκει τα κοριτσια,και μια φορα ειχαμε μπει στη σκηνη ειχαμε κλεισ' τη σκη-
νη ητανε κλεισμενη η σκηνη η οποια γινοντανε με σεντονια,με,πως το λενε αυτο
που κλεινει;το ξεχναω,τελος παντων,τωρα ξερ'ς αμα δεν τα θυμασαι με,γιατι τα
φκιαναμε μονοι μας,και τους κρικους τους φκιαναμε παλι μονοι μας,δεν βρησκαμε,
παιρναμε συρματακι το καναμε στρογγυλο και το ραβαμε με κλωστη απαν' και
απαν' στο αλλο για να ανοιγοκλεινει εκει,κι ειχαμε παει μεσα στη σκηνη,κλειστα
αυτα κι μεις ντυνομασταν γυναικες ,ερχεται ο μπαρμπα Γληγορς ο Μακρης ο μα-
καριτς ο Εισαγγελεας σκωνει ετσ' το παραβαν ,κοιταει,βαζαμε εμεις τα χαρτονια ετσ'
κι τετοια,''να λαλισ' ο διαολος με τα σερκα τ''',ναι,λεει τι φκιανε αυτηνοι;πως φκια-
νε αυτο το πραμα;το στηθος εκει,ειχε και αποριες να δει,ειδε τα χαρτονια,που λες,
αυτα τωρα,τι αλλο να πω;δεν θυμαμαι τωρα,ναι βαφομασταν κι ολας,δεν σου ειπα,
βαφομασταν,παιρναμε τα κραγιονια εκει απ',εμενα η μανα μ' δεν βαφονταν αλλα
τα'παιρνα απ'τσ'κοπελλες,εκει μας φερνανε,εκει,βαφαμε τα χειλια,στο προσωπο,
επρεπε να δειχνουμε σα γυναικες γιατι αμα ημασταν ετσ'απλως αντρες,στο κεφα-
λι βαζαμε μαντηλα,μαντηλια,δεν ειχαμε περουκες,να βαλουμε κι περουκες να φαι-
νομαστε γυναικες,βαζαμε ενα μαντλακι στο κεφαλι βαφαμε και τα χειλακια μας
κι ημασταν μια χαρα δεσποινιδες, ετσ',τωρα θα μου πεις Τουρκοπουλα του 1821
ειχε τετοια κοκκιναδια;δεν υπηρχαν κοκκιναδια εκεινη την εποχη αλλα εμεις τα
βαζαμε γιατι επρεπε να δειξουμε ειμαστε γυναικες,παιζουμε γυναικειο ρολο,δεν
γινοτανε να'ταν αλλιως,ουτε μασκες ειχαμε να ,ημασταν εδω παιδια τ'χωριου,
αγαπουσαμε το θεατρο,τ'αγαπουσαμε πολυ το θεατρο και θελαμε να κανουμε
αυτο που καναμε και να σου πω οτι ειχα κανει και μια προσπαθεια ,πριν αρκε-
τα χρονια ομως,να το ξαναφκιαξουμε αυτο το πραμα την εποχη που ειχαμε κα-
νει τον Πολιτιστικο Συλλογο,ποτε ειχαμε κανει τον Πολιτιστικο Συλλογο;το 1982;
το 1982,απο κει μεχρι κει προσπαθησα αλλα μετα σιγα-σιγα αραιωνε το χωριο ,
αραιωνε ο κοσμος,φευγανε ο κοσμος,ειχα βρει να παιξουνε και τα κοριτσια,πλεον
εκεινη την εποχη δεν ητανε οπως ητανε η δικη μας το 1957,θα παιζανε τα κοριτσια
και θα επαιζα κι εγω πλεον τους μεγαλους ρολους,πατεραδες,παπουληδες και τε-
τοια,τους ειπα να παιξουμε,δεν καρποφορεσε αυτη η προσπαθεια,πολλοι δεν η-
θελαν,θελω να πω χαθκε αυτο το εθιμο,δεν το ειπαμε, ειναι βασικο,αυτο χαθκε
με τον ερχομο του κινηματογραφου,ερχοντανε ,λοιπον,κινηματογραφος,αυτος
ο περιοδευον κινηματογραφος, ειχε το κρατος,το κρατος αρχικα,ειχε ονομαστει
βασιλισα,η Φρειδερικη το 'στελνε,ετσ'λεγεται και παιζανε σχεδον καθε βδομα-
δα αυτα τα ελληνικα εργα που βλεπουμε και σημερα στις τηλεορασεις,αργοτε-
ρα αναλαβανε κι οι ιδιωτικοι κινηματογραφοι οι οποιοι ητανε περιοδευοντες,
και παιζανε μεσα σε καφενεια με εισιτιριο οποτε χαθκε το ενδιαφερον του
κοσμου απ'αυτο ,σου ειπα και πριν,ειχαμε φερει οταν καναμε τις Πολιτιστικες
Εκδηλωσεις,ειχαμε φερει ενα ερασιτεχνικο θεατρο απ' τη Καμαρουλα,ωραιο,θυ-
μαμαι ειχανε παιξει το ''Δεν Πληρωνω.Δεν Πληρωνω'' του Νταριο Φο,ητανε
πολυ ωραια τα παιδια και μου'χε μπει ετσ'στο μυαλο μ' καρφι να το κανουμε
κι εμεις αυτο το πραμα,αλλα δεν εμπεδωθηκε αυτη η προσπαθεια και σταμα-
τησε εκει το πραμα,ποτε σταματησε το θεατρο; το θεατρο σταματησε ,το θεα-
τρο να παιζουμε εμεις,το θεατρο σταματησε το 1961,ητανε η τελευταια παρα-
σταση που δωσαμε,το θυμαμαι αυτο γιατι το 61 θα πηγαιναμε φανταροι,τα
παιδια που ητανε στην ηλικια μου,πηγαμε φανταροι τον Οκτωβριο,2 Οκτω-
βριου θυμαμαι παρουσιασθηκα στο Μεσολογγι φανταρος,απο κει κι μετα
οταν γυρισα απο φανταρος ειχε σταματησει πλεον αυτο γιατι ηδη ειχε ξεκινη-
σει,οπως ειπαμε,ο περιοδευον κινηματογραφος και γινοντανε αυτο το πραμα
μεχρι το 1982 που αρχισαμε να κανουμε Πολιτιστικες Εκδηλωσεις στο χωριο
και φερναμε πλεον θεατρο,το θεατρο τ'Αγρινιου,οφειλω να το πουμε αυτο,μας
ειχε συμπαρασταθει παρα πολυ,πολλες φορες οποτε το ζηταγαμε δεν μας λε-
γανε οχι,ερχοντανε οι ανθρωποι κι εχει ερθει αρκετες φορες το θεατρο τ'Αγρι-
νιου κι εχει ερθει και χειμωνα που παιζει και μια φορα φεραμε κι της Καμαρου-
λάς,τους ερασιτεχνες τα παιδια,ειπαμε,κι εκει θελησα να το κανω κι εγω,οπως
σου ειπα,και δεν καρποφορεσε αυτη η προσπαθεια κι εμεινε εκει ,τωρα πια δεν
υπαρχουν και νεοι ,δεν υπαρχουν και παιδια που να εχουν αυτο το ζηλο,αυτα
.
μ'ολ'αυτα που σου ειπα ξεχασα ενα το οποιο νομιζω οτ' ειναι ουσιαστικο,χρει-
αζται να το πουμε αυτο,ημασταν και λιγο εξοικειωμενοι με το σχολειο,εκεινη
την εποχη στο σχολειο παιζαμε θεατρο,τα μεγαλα της Πεμπτης κι Εκτης Ταξης
παιζαμε θεατρο,25 Μαρτιου,28 Οκτωβριου και τετοια,παιζαμε θεατρο καλο
οχι απλα σκετσακια και τετοια,ενα απ'αυτα που θυμαμαι ηταν ,θα σου πω
εν ολιγοις,δηλαδη,το,σχετικα το θεμα,ειχανε πιασει δυο παιδια,δυο φιλους
οι Τουρκοι, τους ειχανε βαλει στο μπουντρουμι στη φυλακη μεσα υπογεια
και συνομιλουσαν αυτα τα δυο τα παιδια και παιζαμε εγω με τον Θεοτοκη
[Θεοφιλη],ημασταν φιλαρακια απο τοτε,και παιζαμε οι δυο μας εκει,αυτο
πρεπει να ηταν οταν ημασταν στην Εκτη Ταξη εμεις το 1952,τοτες,λοιπον
αυτο ητανε το ενα το εργο που παιζαμε κι εκει εμαθα κι αυτο το τροπαριο
που λεει ''κατελυσας τω σταυρω σου τον θανατον''μας το'χε μαθ' ο δασκα-
λος γιατι επρεπε αυτο να το τραγουδησουμε να το πουμε μεσα εκει που
ημασταν φυλακη στο μπουντρουμι μεσα επρεπε να το πουμε γιατι ο
ενας πεθαινει πρωτος,λοιπον,κι ο δασκαλος ,ειχαμε το δασκαλο τον Νικη-
τα,σ'αυτον πρωτοπηγα σχολειο απ'τη Πρωτη και τελειωσα την Εκτη στον
ιδιο δασκαλο,ειχε μεινει αρκετα εδω ο ανθρωπος αυτος,η καταγωγη του
ηταν απο τα Βλυζανα και κατεβηκε στο χωριο στη Μαχαιρα,λοιπον και
παιζαμε αυτο το θεατρακι,το θυμαμαι το πρωτο,ενα χαραχτηριστικο παλι
που ητανε,ητανε η Καταστροφη του Κομενου απο τους Γερμανους,εκει
μεσα στους ρολους υπηρχε κι ενας παπας,ο δασκαλος ειχε,δεν εδωσε
τους ρολους στον καθενα οπως νομιζε αυτος,αλλα ρωταγε τα παιδια,
ρωταγε τα παιδια,εσυ τι θελεις;ποιο ρολο θελεις;ελεγε αυτος,Φωτος,
εσυ Αλλος,ελεγε διαφορα ονοματα,ειχανε ηδη εξαντληθει οι αντρικοι
ρολοι κι εμεινε ο παπας ,μωρ' εσυ Ζαρκαδουλα;δεν εμεινε και τιποτα
αλλο,τ'λεω εγω,απ'τον παπα,θα παιξεις τον παπα,θα παιξω,τ'λεω,τον
παπα,πηγα στον μακαριτη τον παπαΑχιλλεα πηρα το καπελο το καμι-
λαφκι οπως το λενε τα ρασα τ κι επαιξα τον παπα,πριν ομως γινει αυτο
οταν γινονταν η διανομη πηρανε και τα κοριτσια τους ρολους που θε-
λανε,εμεινε λοιπον η παπαδια,παπαδια δεν ηθελε καμια να παιξ',ποια
θελει παπαδια;τιποτα,τιποτα,τελικα σκωθκε η Γερασμουλα τ'Τζακωστα,
η οποια εφγε στ'ν Αυστραλια και χαθκε η καημενη εκει κατω,λεει θα
παιξω εγω παπαδια,και το επαιξε η Γερασμουλα,το Κομενο,η Καταστροφη
του Κομενου αυτο το θεατρο,ετσ' λοιπον και λιγο εξοικειωμενοι απο το σχο-
λειο αλλα το πιο πολυ οπως προαναφερα και στην αρχη ητανε να συνε-
χισθει το εθιμο ηταν ετοιμο επρεπε επρεπε να παιξουμε θεατρο,ητανε
κατι το οποιον θεωρουνταν πλεον απαραιτητο,επρεπε μεγαλες γιορτες
Χριστουγεννα Πασχα και καμια φορα το καλοκαιρ' το Δεκαπενταυγουστο
επρεπε να παιξουμε θεατρο κι το αναλαμβανε,οπως σου ειπα προηγουμε-
νως,ητανε εδω ο Παπασταμος ο Γιαννης ο οποιος μας εβαλε μπροστα ,μετα
ο Τελιας τ'Κβελη κι εφτασε μεχρι την εποχη που ανεφερα το 1961
.
.
η Γκολφω[1955]
.
.
.
..
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-[ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ-χ.ν.κουβελης]-
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ 1957-1961 ΣΤΗ ΜΑΧΑΙΡΑ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ ΑΠΟ ΜΝΗΜΗΣ-χ.ν.κουβελης
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Abstract in Reflexions-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ-χ.ν.κουβελης
Πως γινεται στο τελος να θυμαμαι τοσο πολλα οταν στην αρχη δεν θυμομουν
σχεδον τιποτα;
Θυμαμαι.Ανασκαπτω.Αρχαιολογια των γεγονοτων και συμβαντων.
Η επικαλυψη τους.Η ανασυνδεση τους.Η διαδραση ορθου-λαθους.
Το θολο.Το ασαφες.Το διακριτο.Η συνεχης επιβεβαιωση.
'Αυτο Εγινε Οχι Εκεινο'.Το βεβαιο. Το αβεβαιο.
Η Μη-Γραμμικη Δια-Στρωματωση της Μνημης[των Γεγονοτων της Μνημης].
Ενα Ασημαντο[Μια Ελαχιστη Διαταραχη]
παραγει
Πληθος Σημαντικων[Μια Μεγιστη Ταξη]
Θυμαμαι:Η Αυξουσα Ακολουθια των Ορων-Συμβαντων με οριο το Πραγματικο.
'το Α ηταν συνδεδεμενο με το Β'.
τελικα.'το Α δεν ηταν συνδεδεμενο με το Β αλλα με το Γ'.
'τοτε το Β ηταν συνδεδεμενο με το Δ'.
Η Πληθωριστικη Εκρηξη της Μνημης:
-το 1 ελκυει το 2,το 2 ελκυει το 3,το 3 ελκυει το 4,...
Το Πλατωνικο: 'Γνωριζω αρα Θυμαμαι/Θυμαμαι αρα Γνωριζω'.
Δρασεις Μνημης:...-νομιζω πως-δεν ειμαι σιγουρος -θυμηθηκα-δεν ξερω-
μπορει αργοτερα να θυμηθω-αυτο το θυμαμαι γιατι-...
το Α[που θελω να θυμηθω]εχει σχεση με το Β
το Β ειναι βεβαιο
...............................
Επομενως:το Α ειναι βεβαιο
.
.
.
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ 1957-1961 ΣΤΗ ΜΑΧΑΙΡΑ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ ΑΠΟ ΜΝΗΜΗΣ-χ.ν.κουβελης
[ημασταν εδω παιδια τ'χωριου,αγαπουσαμε το θεατρο]
[θυμαται κι αφηγειται ο Τακης Ζαρκαδουλας,75 χρ,απο τη Μαχαιρα]
για το θεατρο στη Μαχαιρα,νομιζω πως ηταν προπολεμικα,δεν ειμαι σι-
γουρος γι'αυτο,θυμηθηκα το θεατρο,χρονολογια δεν ξερω,πιτσιρικας
ημουνα που παιζανε οι Μαχαιριωτες,θυμαμαι τα προσωπα,τη Γκολφω,
πανω απ'το μαγαζι του Μποζωνη στο προαυλιο της εκκλησιας,τοτε δεν
ηταν ισοπεδωμενο,κι ητανε προς το πρανες,σα θεατρο,ητανε ενας χωρος
για θεατρο,ψηλοτερα ψηλοτερα προς την εκκλησια και χαμηλωτερα κατω,
μαζευονταν ολο το χωριο,τοτε το χωριο ειχε κοσμο,θυμαμαι τα πρωτα
παιδια που παιζανε θεατρο,παιζανε τη Γκολφω,ητανε ο Χρηστος ο Γακας
[Κουβελης]ο οποιος επαιζε τον Ζηση,Τασος επαιζε ο Χρηστος τ'Κωτσοκβελη
[Κουβελης],Γκολφω ο Γιαννος Παπασταμος,τωρα οτι θυμαμαι,Γιαννος επαιζε
ο Τελιας Βετλαντζας[Κουβελης],τωρα δεν θυμαμαι ποια αλλα παιδια παιζανε,
μπορει αργοτερα να θυμηθω,ποιοι παιζανε Σταυρουλα και τετοια,μπορει
να'παιζε κι ο Βασιλης ο Καροτσερης Τζαχρηστας,δεν ειμαι σιγουρος γι'αυτον,
αυτους θυμαμαι σιγουρα,μετα τη σκυταλη τη πηραμε εμεις η δικια μου ηλη-
κια,η γενια,αυτο εγινε το 57 με 58,μεχρι τοτε παιζανε οι μεγαλοι,πηραμε τη σειρα,
δασκαλο ειχαμε το Γιαννο Παπασταμο,παιξαμε τη Γκολφω κι εμεις,Γκολφω επαιζα
εγω,Τασος επαιζε ο Πανος ο Παπασταμος,Σταυρουλα ο Κωστας ο Μπουρχας,Γιαν-
νος,που'χε τα καλαμπουρια και τ'αστεια,ο Σπυρος ο αδερφος μου,Κιτσος επαιζε ο
Πανος ο Κουτρομανος,Ζησης ο Αποστολης ο Στρατος,τωρα δεν θυμαμαι κι αλλα
ονοματα που ειναι στο εργο,μετα ειχαμε μια αλλη παρασταση την Εσμε,η Εσμε
ηταν μια τουρκοπουλα,αυτο,ητανε νομιζω,Περεσιαδης,που παιξαμε αυτα τα εργα,
Μορφω,Εσμε,Αγαπητικος της Βοσκοπουλας,οχι,ο Αγαπητικος της Βοσκοπουλας
ειναι του Κορομηλα,αν δεν κανω λαθος,τ'αλλα νομιζω ηταν Περεσιαδης,τελος παν-
των,παιξαμε την Εσμε,Εσμε παλι επαιζα εγω,τα γνωστα αυτα,επαιζε ο Χρηστο Που-
λης,ο Τελιας ο Τοντος,ο Τολιας ο Στρατος,ο Κωστας ο Μπουρχας,ο Τακης Τζαχρηστας,
αυτα τα παιδια,παιξαμε την Εσμε,Αγαπητικος της Βοσκοπουλας ειπαμε,ο Χορος του
Ζαλογγου,επαιζα και Πηλιο Γουσης κι ολας,ολα οπως ειπα παιζοντανε καλοκαιρι ,
συνηθως ηταν απαραιτητο ειχε μεινει σαν εθιμο πλεον τη Δευτερα του Πασχα,
τη Δευτερα του Πασχα επρεπε να παιξουμε θεατρο,και το παιζαμε εκει,υπαιθρια,
ζεστα ητανε,παιξαμε,θυμαμαι ενα χαραχτηριστικο με τη Γκολφω,την ωρα που παιρ-
νει το φαρμακι το δηλητηριο η Γκολφω εγω ειχα ενα μπουκαλακι μικρο γεματο
μεντα,μπροστα μπροστα ητανε τοσο πολυς ο κοσμος απ'τα σκαλια της εκκλησιας,
τα σκαλια του Σχολειου μεχρι περα που'τανε το Ηρωο,μπροστα στο ενα μετρο
στη σκηνη,μπροστα ητανε κατι γριουλες,ητανε η θεια Τσαντα τ'Κωστακιωτη[Μπαρ-
μπαρουση],τ'Κωτσ' η μανα,ητανε αυτες οι γριες,η θεια Βαρβαρα,δεν θυμαμαι ποι-
ες,λοιπον την ωρα που'ρθε να παρ'το φαρμακο η Γκολφω φωναζε ''Μη το παιρν'ς
μωρη καλιακουδα,μη το παιρν'ς'',τοσο πολυ το ζησανε,το ζουσανε ο κοσμος,μπαι-
νανε μεσα ,νομιζανε πως ειναι το ιδιο,εγω ειχα μεταμορφωθει στα ματια αυτα
των ανθρωπων πραγματικη γυναικα,βαζαμε τα γυναικεια,μας βαφανε οι μεγαλες
γυναικες εκει,κι ημασταν τελειοι,και θυμαμαι αυτο το περιστατικο,''μην το παιρν'ς''
και να κλαιει,''μην το παιρν'ς το φαρμακο'',εγω το ακουγα κι εφευγα,ζουσα εκει
μεσα,μπορω να σ'πω πως το πιστευα πως εγω ημουνα αυτος που'κανε αυτα εκει,
αυτο ητανε ενα χαραχτηριστικο,επισης ενα πολυ ωραιο και χαραχτηριστικο ητανε,
παιζαμε τη Σκλαβα[;],η Σκλαβα ητανε ,οτ'ητανε δυο αδερφια κι αγαπουσανε δυο
αδερφες ,τα δυο αδερφια τα'παιζαμ'εμεις τα Ζαρκαδλακια,εγω κι ο μακαριτης ο
Σπυρος ο αδερφος μ',και τις δυο αδερφες,ο ενας ηταν ο Τακης ο Τζαχρηστας,ο
αλλος δεν θυμαμαι,ηταν η Ξανθω τ'ονομα,το αλλο[;],δεν θυμαμαι πως την ελεγαν
την αλλη κοπελα,τελος παντων,αγροφυλακας επαιζε ο μακαριτης ο Γιωργος ο
Πλιατσκας,αγροφυλακας,α ξεχασα,μια διορθωση,στη Γκολφω Γιαννος επαιζε ο
Γακιας ο Πλιατσκας,Γιαννος,και Κιτσος επαιζε ο αδερφος μ' ο Σπυρος,επαιζε
Κιτσος,λοιπον,οχι,ο Πανος ο Κουτρομανος,δεν επαιζε ο Πανος ο Κουτρομανος
με τη Γκολφω,ο Πανος επαιζε μετα στην Εσμε[;],δεν θυμαμαι και καλα,οχι,Κιτσος
επαιζε ο Πανος,ο Πανος επαιζε Κιτσος,ναι,ο Πανος ο Κουτρομανος επαιζε Κιτσος
κι ο Σπυρος επαιζε Γιαννος,,δεν ητανε ο Πλιατσκας,κατσε,εχει προβλημα,σε καποια
παρασταση δεν επαιζε ο Πλιατσκας,να τα παρουμε με τη σειρα,θυμαμαι τον Πανο
πο'πρεπε να πει ''ωρε ρε ζουρλια μελλιρη'' κι ελεγε ''ωρε ζουρλια μαλλιαρη'',
ναι ναι,ο Πανος επαιζε Κιτσος,ενα χαραχτηριστικο π'θα σ'που τωρα παλι π'το
ξεχασα,ειδες τωρα συνεχεια που μιλαω τα θυμαμαι,ηθελε ο Πανος να τονε βα-
λουμε μεσα να παιξ',και δεν ειχαμε,ειχαμε κανει διανομη των ρολων,που να
τονε βαλουμε αυτον να παιξ';,και επεμεινε,ηρθε κανανε τις προβες,τις κανανε
πανω στο Σχολειο,ειχε δωσ'τοτε τα κλειδια ο δασκαλος ο Ζακοπουλος και κανα-
με τη προβα,εσπασε τη πορτα,,εσπασε το ενα τζαμ' της πορτας αυτος για να μπει
μεσα,ειδαμε κι απο ειδαμε δεν γλυτωνουμε,και που να τονε βαλουμε,δεν καταλα-
βαινε απο τετοια,ητανε,πως να στο πω,να χαμηλωσ' το τονο της φωνης,να το
ψηλωσ',κι ξερω γω,ητανε σερι,με φοβερα,τελος παντων,λεμε να τονε βαλουμε
Κιτσο,φοβεριζ' κι πιο πολυ,τετοια κατα καποιο τροπο,και μπηκε Κιτσος,νομιζω
τωρα οπως θυμαμαι τωρα ο μακαριτης ο αδερφος μου ο Σπυρος πρεπ' να τα'ναι
ο Ζησης[;],τον πατερα της Σταυρουλας,αυτα ητανε τα χαραχτηριστικα με τη
Γκολφω,τωρα παιζαμε,λοιπον,τη Σκλαβα,τη Σκλαβα τη παιξαμε Χριστουγεννα,
μερα Χριστουγεννα,μεσα 'δω στα χτιρια που καταδαφιστηκανε,εδω στη Κλινικη
τη λεγομενη,η Σκλαβα ειχε,τη σκηνοθεσια φυσικα την εκανα εγω,τη σκεφτηκα,
μας ειχε μαθ' ο δασκαλος στο Σχολειο,ηθελα να φκιαξω χλοη για κατω,γιατι
επρεπε να ειναι μια χλοη μια βρυσουλα και να ειναι ενας γαιδαρος να βοσκει
σε ξενα χωραφια γιατι τον πιανει ο αγροφυλακας,λοιπον,μας ειπ' ο δασκαλος
μεσα σε μπαμπακι αν,η'μαλλι,απλωστε σταρ' και το ποτιστε θα φυτρωσ' κι
αυτο εγω το πηρα και το εκανα στη πραξη, κι το απλωσα παν'στη σκηνη,
κι ητανε μια ωραια χλοη εκει,για βρυσ' δεν ειχαμε ,για βρυση' βαλαμε μια
νιπτηρα,νιπτηρουλα,ετρεχε το νερακι,ειχα μια μεγαλη εγω στο σπιτ',κι
ετρεχε το νερακι,ειχα βαλει κατι πετρες,ετσ' βραχος,κι ετρεχε το νερακι
απαν', κι εφευγε απο κατ' απ' τη σκηνη,εχει τωρα εκει μεσα ενα χαραχτηρι-
στικο που 'χε κι γελιο πολυ,αγροφυλακας ητανε ο Πλιατσκας,οπως ειπαμε,
τα δυο αδερφια π'αγαπησανε τις δυο αδερφες ημουνα εγω με το Σπυρο,
η μια η κοπελα ητανε ο Τζαχρηστας,την αλλη κοπελα δεν θυμαμαι ποιος
την εκανε,κι γυναικα του αγροφυλακα ητανε ο Κωστας ο Μπουρχας,εγω,
δεν ξερω,μην θεωρηθει,πως παινευω τον εαυτο μ,'αλλα ειχα μια ,ετσ',μια
αντιληψη ποιο ρολο θα επρεπε να παιξ',να παρ' ο καθενας,και τον Κωστα
δεν το ενοιαζε αν ητανε να παιξ' κανα νεο ρολο,δεν τον ενοιαζε αν ητανε
γυναικειος η' αντρικος,ηταν κι αυτος λεπτοκαμωμενος,τον πηγα κατευθειαν
στην γυναικα του αγροφυλακα,γιατι το ηξερα,ειχε αυτα τα κολπακια τ'αστεια-
κια π'καναμε με τη παρεα μας κι τετοια,κι η γυναικα του αγροφυλακα η Μαλα-
μω ειχε τετοια,πολλα τετοια,''θα παιξεις τη Μαλαμω'',λοιπον,''θα παιξεις τη
Μαλαμω,σε παρακαλω παρα πολυ θα μ'ακουσεις''.τελικα με ακουσε,επαιξε
τ'Μαλαμω,σου λεω οτι οταν τελειωσε πηρε τα περσοτερα χειροκροτηματα και
τα περσοτερα συγχαρητηρια,ειχε μια επιτυχια φοβερη,επιτυχια,εκεινο που'χε
φασ' μεγαλη,ητανε επρεπε να παρουσιασθει ενας γαιδαρος πο' μπαινε στο λι-
βαδ' και βοσκαε,το οποιο το επισε ο αγροφυλακας,καπου βρηκαμε ενα γαι-,
δαρο και τον περασαμε απ'το πισω μερος της Κλινικης ,εκει ειχε μια πορτα,
μια πορτουλα μικρη,τον περασαμε απο κει τον γαιδαρο και βαλαμε και κατι αλ-
λα να πατησ' ο γαιδαρος ν'ανεβ',γιατι η σκηνη ηταν ψλοτερη,και μπηκε πραγμα-
τικα ο γαιδαρος παν' στη σκηνη,μεχρι να εμφανισθει στη σκηνη,δεν φαινοτανε,
ητανε αυτα τα στορια που κλεινει η σκηνη κι δε φαινοτανε,τραβαγε ο αγροφυ-
λακας που ειπαμε ητανε ο Γακιας ο Πλιατσκας τραβαγε τ'τριχια,ο κοσμος
δεν φανταζοτανε πως θα ητανε γαιδαρος απαν' πραγματικα,σ'λενε θα το'χνε δε-
μενο εκει,μετα απο λιγο ξεκινησε ο γαιδαρος και μπηκε πανω στη σκηνη,κι εγινε
ο χαμος,ειπε τα λογια, Βλασ'αφηνεις το γαιδαρο κι παει οπου-οπου,αυτο ητανε
πολυ χαραχτηριστικο το θυμαμαι,ητανε ο Αντρεας Τσαπαρελης κι ελεγε,''εγω
εβλεπα εβλεπα,δεν περιμενα γαιδαρο'',αυτο εκεινη τη χρονια δεν χωραε μεσα η
αιθουσα,λεω παιδια μην πλακωνεστε,θα το ξαπαιξουμε για δευτερη φορα,οχτω-
δεκα,δεκα-δωδεκα,τοσος κοσμος ητανε,τωρα ποια ητανε η αιτια που το παιζαμε;
πρωτα-πρωτα ητανε κατι το παραδοσιακο,επρεπε να συνεχισουμε τη παραδοση,
να παιζουμε θεατρο,μετα μαζευαμε καποια χρηματα ,μας δινανε ο κοσμος εκει,
κι ο βασικος στοχος ητανε να παρουμε μια μπαλα να παιξουμε ποδοσφαιρο,να
παιζουμε ποδοσφαιρο,γιατι δεν υπηρχε τιποτα,αυτο ητανε,αυτα τα λιγα χρηματα,
π' μαζευαμε,και δεν μας δινανε ολοι λεφτα,αυτα τα λιγα εφταναν να παρουμε
μια μπαλα,τιποτα αλλο,αλλα το πιο βασικο ητανε σου ειπα να συνεχισθει η παρα-
δοση,σ'αυτο το πραμα,αυτο ητανε,τωρα τι αλλο να σου;να σου πω, α καναμε
και...εξαγωγη πολιτισμου,πηγαμε και στο Προδρομο,στο Προδρομο πηγαμε παι-
ξαμε την Εσμε,την Εσμε,ειπαμε αυτη ηΤουρκοπυλα που ερωτευτηκε ενα Ελληνο-
πουλο εγινε χριστιανη,βαφτιστηκε χριστιανη,ε κι καπ'τελειωνει εκει το εργο
προσκυνωντας την ελληνικη σημαια,ειχαμε,ειχαμε ομως,δεν ηταν κι ολα ευχαρι-
στα,ειχαμε κι στενοχωριες,μια απ'αυτη ητανε,θελαμε να παμε στο Προδρομο,
δεν ξερω για ποιο λογο,η μανα του Ελληνοπουλου,αυτουνου του Δροσου π'ερω-
τευτκε την Τουρκοπουλα,το ειχε αναλαβει ο Χρηστος ο Πουλης,για καποιο λογο
ο Χρηστος πεισμωσε δεν ηθελε να παιξ',μωρε Χρηστο καλε μ',οχι,εκει βρησκοτα-
νε ο Τελιας ο Τοντος,α μωρε παιδια,λεει,θα το παιξω εγω,αμ'θα προλαβς;θα προ-
λαβς να το παιξεις;να το μαθς μεσα σε τρεις μερες;θα το μαθω,θα προσπαθησω,θα
δια- βαζω ολη τη μερα εκει να το μαθω,η' θα να'χουμε και τον υποβολεα,ξεχασα
να σου πω πως ενα διαστημα που'χαμε δασκαλο το Γιαννη το Παπασταμο,ο Γιαννης
μετα εφυγε ο ανθρωπος,κι ανελαβε ο Τελιας ο Κουβελης ο Βετλαντζας ,ο Τελιας η-
τανε πολυ δυνατος κωμικος,θυμαμαι ενα χαραχτηριστικο ,μια συμβουλη που εκανε
τοτε στο Γακια τον Πλιατσκα,ο οποιος ητανε αφταστος κι αυτος,πηγε πισω απο το
Ζηση,π'οταν του'λεγε ο Ζησης να ,οταν του'λεγε ο Ζησης να παρατησ'τη Γκολφω
και να παρ τ'Σταυρουλα,πηγαινε και του'κανε νοηματα ,ναι,να πεις ναι,του'κανε
με τα χερια,να πεις ναι,στο Τασο,αυτο ο Τελιας, κι ειχαμε τον Τελια σαν δασκαλο,
ητανε κι υποβολεας να τα λεει,κι καπ'εκει μεσα κομπιαζε ο Τελιας ,αργουσε να το
πει,τελος παντων,εγινε λιγο ετσ' καποια αμηχανια,τελικα το ειπε,κι αν θυμαμαι,
δεν πρεπει να'τανε ο Τελιας υποβολεας,γιατι ο Τελιας ηξερε,θα τονε θυμζε,αλλος
ητανε,δεν τονε θ'μαμαι ομως ποιος ητανε,τελος παντων,κι εκεινος περιμενε να συ-
νεχισει απο μεσα ο ηθοποιος ο οποιος δεν θυμοτανε,εγινε καποια αμηχανια,μετα
κυλλησε καλα ομως κυλλησε καλα,πηγαμε καλα,γεματο το μαγαζι στο Προδρομο,
ενταξ',αυτα,τωρα τι αλλο να σου πω;ετσι κανενα,ετσι κανενα περιστατικο,στολες
βρισκαμε,στολες βρισκαμε ,η μια η στολη φουστανελα κι τετοια ειχε ο Πετρο Σαμα-
ρας απ'τον παπουλη τ',μας ν'εφερε ο ανθρωπος κι καναμε αυτη,γυναικεια βρησκαμε
τσ'γριες,γιατι ημασταν παιδια ψηλα,που να βρουμε;βρησκαμε τσ'γριες,τσ'θεια Λα-
κενας τσ'Μπαρλους,θυμαμαι το Κωστα πηρε τσ'θεια Λακενας τσ'Μπαρλους,τα φου-
στανια τα μακρια, εφταναν μεχρι κατ, στα ποδια τ',στα παπουτσα τ',ναι,κι ητανε
ωραιος για αγροφυλακινα,ε μετα παπουτσα δεν ειχαμε παπουτσια γυναικεια να
φορεσουμε,δεν μας χωραε κανα παπουτσ',φοραγαμε παντοφλα,,πασουμακια
γυναικεια,αυτα ητανε τα πιο χαραχτηριστικα,διαβασμα;διαβαζαμε ο καθενας τα
γραφαμε,γραφαμε το ρολο μας και τον διαβαζαμε,ξεκιναει αυτο απο πολυ καιρος,
μπορω να σ'πω και δυο μηνες,ισως νωριτερα,γιατι δεν ειχαμε,ειχαμε και το σχο-
λειο,ενταξ' το καλοκαιρ' δεν,ητανε και λιγο δυκολο το καλοκαιρ' να συγκεντρω-
θουμε,αλλα το διαστημα Χριστουγεννα και Πασχα,ητανε απαραιτητως θα παιζα-
με,ειπαμε τα Χριστουγεννα, μεσα,εχουμε παιξ' κι μεσα στο Σχολειο,και ερχοντανε
Μπαμνιωτες,Μπαμνιωτες να μας δουνε,η Μπαμπινη ειχε πολυ καλο συγκροτη-
μα,μπορω να σου πω καλυτερο κι απο μας,συγκροτημα,ειχε πιο παιδια με καλυ-
τερα γραμματα,ειχε γυμνασιοπαιδα,τωρα δεν ξερω αν αφορα το ιστορικο το δικο
μας,αλλα θα το αναφερω,παρενθεσ',γιατι αξιζ' το κοπο,ητανε ο Νωντας ο Πιρπι-
ριγκος,πεθανε στ'Ρωσια ο καημενος,ημασταν φιλαρακια με τον Νωντα,αυτος ητα-
νε που ητανε στη Μπαμπινη επικεφαλης κι εδω ημουνα εγω που καθοριζαμε,ει-
χαμε ενα σκοπο να κανουμε ενα αυτο,αλλα δεν προλαβε,αρρωστησε,εφυγε,οι πιο
καλοι κι απ'τα δυο τα χωρια να κανουν ενα θιασο να πουμε,ο οποιος θα ειχε αφησ'
Ιστορια,αλλα ειχε αφησ' Ιστορια,κι εμεις εδω οπως ημασταν ειχε αφησ' Ιστορια,ειναι
ακομα οι μεγαλοι τα θυμουνται αυτα τα πραματα κι ητανε πολυ υπεροχα,εχουμε
παιξ'τον Αγαπητικο της Βοσκοπουλας,εχουμε παιξ' το,τη Γκολφω,την Εσμε,εχουμε
παιξ' την,σου'χω πει την Εσμε,την Σκλαβα αυτη την,αυτη που ερωτευτηκανε δυο
αδερφοι δυο αδερφες,και στο τελος το θεμα ειναι τελικα δεν ητανε τ'αδερφια αδερ-
φια ,ο ενας ητανε,τον ειχαν μαζεψ',ειχανε σκοτωσ' οι Τουρκοι τους γονεις του κι
μαζεψανε οι αλλοι και τονε μαζεψε αυτος που ειχε τον ενα το γιο και τα μεγαλωσε
σαν παιδια τ' κι οταν ειχε ερθει η ωρα πλεον,δεν υπηρχε αλλη λυση κι ειπανε ητα-
νε αδερφια κι επρεπε καποιος να αποχωρισ' παρουσιασθκε ο γερος εκει κι τ'λεει δεν
ειστε αδερφια και μπορειτε να παντρευτητε κι ετσ' με το γαμο αυτων των παιδιων
τελειωνει το εργο,πως γινοτανε η στολη η δικια μας; καναμε στηθος και τετοια;
τι καναμε;παλια παιρναμε κουβαρια ,κουβαρακια κανανε απο νημα η' απο κου-
ρελια οι γυναικες,μετα ανακαλυψαμε αλλο κολπο,περναμε χαρτονι, απ' το λεπτο
οχι απ'το πολυ χοντρο που λυγιζ' και το καναμε σα χωνακι,ετσ',το καρφιτσωναμε
και το τοποθετουσαμε εδω κι απο πανω μια μπλουζα γυναικεια κι ητανε μια χαρα,
εν τω μεταξυ στα καμαρινια ερχοντανε και κοριτσια και μας βλεπανε εκει,και μας
βλεπανε εκει τα κοριτσια,και μια φορα ειχαμε μπει στη σκηνη ειχαμε κλεισ' τη σκη-
νη ητανε κλεισμενη η σκηνη η οποια γινοντανε με σεντονια,με,πως το λενε αυτο
που κλεινει;το ξεχναω,τελος παντων,τωρα ξερ'ς αμα δεν τα θυμασαι με,γιατι τα
φκιαναμε μονοι μας,και τους κρικους τους φκιαναμε παλι μονοι μας,δεν βρησκαμε,
παιρναμε συρματακι το καναμε στρογγυλο και το ραβαμε με κλωστη απαν' και
απαν' στο αλλο για να ανοιγοκλεινει εκει,κι ειχαμε παει μεσα στη σκηνη,κλειστα
αυτα κι μεις ντυνομασταν γυναικες ,ερχεται ο μπαρμπα Γληγορς ο Μακρης ο μα-
καριτς ο Εισαγγελεας σκωνει ετσ' το παραβαν ,κοιταει,βαζαμε εμεις τα χαρτονια ετσ'
κι τετοια,''να λαλισ' ο διαολος με τα σερκα τ''',ναι,λεει τι φκιανε αυτηνοι;πως φκια-
νε αυτο το πραμα;το στηθος εκει,ειχε και αποριες να δει,ειδε τα χαρτονια,που λες,
αυτα τωρα,τι αλλο να πω;δεν θυμαμαι τωρα,ναι βαφομασταν κι ολας,δεν σου ειπα,
βαφομασταν,παιρναμε τα κραγιονια εκει απ',εμενα η μανα μ' δεν βαφονταν αλλα
τα'παιρνα απ'τσ'κοπελλες,εκει μας φερνανε,εκει,βαφαμε τα χειλια,στο προσωπο,
επρεπε να δειχνουμε σα γυναικες γιατι αμα ημασταν ετσ'απλως αντρες,στο κεφα-
λι βαζαμε μαντηλα,μαντηλια,δεν ειχαμε περουκες,να βαλουμε κι περουκες να φαι-
νομαστε γυναικες,βαζαμε ενα μαντλακι στο κεφαλι βαφαμε και τα χειλακια μας
κι ημασταν μια χαρα δεσποινιδες, ετσ',τωρα θα μου πεις Τουρκοπουλα του 1821
ειχε τετοια κοκκιναδια;δεν υπηρχαν κοκκιναδια εκεινη την εποχη αλλα εμεις τα
βαζαμε γιατι επρεπε να δειξουμε ειμαστε γυναικες,παιζουμε γυναικειο ρολο,δεν
γινοτανε να'ταν αλλιως,ουτε μασκες ειχαμε να ,ημασταν εδω παιδια τ'χωριου,
αγαπουσαμε το θεατρο,τ'αγαπουσαμε πολυ το θεατρο και θελαμε να κανουμε
αυτο που καναμε και να σου πω οτι ειχα κανει και μια προσπαθεια ,πριν αρκε-
τα χρονια ομως,να το ξαναφκιαξουμε αυτο το πραμα την εποχη που ειχαμε κα-
νει τον Πολιτιστικο Συλλογο,ποτε ειχαμε κανει τον Πολιτιστικο Συλλογο;το 1982;
το 1982,απο κει μεχρι κει προσπαθησα αλλα μετα σιγα-σιγα αραιωνε το χωριο ,
αραιωνε ο κοσμος,φευγανε ο κοσμος,ειχα βρει να παιξουνε και τα κοριτσια,πλεον
εκεινη την εποχη δεν ητανε οπως ητανε η δικη μας το 1957,θα παιζανε τα κοριτσια
και θα επαιζα κι εγω πλεον τους μεγαλους ρολους,πατεραδες,παπουληδες και τε-
τοια,τους ειπα να παιξουμε,δεν καρποφορεσε αυτη η προσπαθεια,πολλοι δεν η-
θελαν,θελω να πω χαθκε αυτο το εθιμο,δεν το ειπαμε, ειναι βασικο,αυτο χαθκε
με τον ερχομο του κινηματογραφου,ερχοντανε ,λοιπον,κινηματογραφος,αυτος
ο περιοδευον κινηματογραφος, ειχε το κρατος,το κρατος αρχικα,ειχε ονομαστει
βασιλισα,η Φρειδερικη το 'στελνε,ετσ'λεγεται και παιζανε σχεδον καθε βδομα-
δα αυτα τα ελληνικα εργα που βλεπουμε και σημερα στις τηλεορασεις,αργοτε-
ρα αναλαβανε κι οι ιδιωτικοι κινηματογραφοι οι οποιοι ητανε περιοδευοντες,
και παιζανε μεσα σε καφενεια με εισιτιριο οποτε χαθκε το ενδιαφερον του
κοσμου απ'αυτο ,σου ειπα και πριν,ειχαμε φερει οταν καναμε τις Πολιτιστικες
Εκδηλωσεις,ειχαμε φερει ενα ερασιτεχνικο θεατρο απ' τη Καμαρουλα,ωραιο,θυ-
μαμαι ειχανε παιξει το ''Δεν Πληρωνω.Δεν Πληρωνω'' του Νταριο Φο,ητανε
πολυ ωραια τα παιδια και μου'χε μπει ετσ'στο μυαλο μ' καρφι να το κανουμε
κι εμεις αυτο το πραμα,αλλα δεν εμπεδωθηκε αυτη η προσπαθεια και σταμα-
τησε εκει το πραμα,ποτε σταματησε το θεατρο; το θεατρο σταματησε ,το θεα-
τρο να παιζουμε εμεις,το θεατρο σταματησε το 1961,ητανε η τελευταια παρα-
σταση που δωσαμε,το θυμαμαι αυτο γιατι το 61 θα πηγαιναμε φανταροι,τα
παιδια που ητανε στην ηλικια μου,πηγαμε φανταροι τον Οκτωβριο,2 Οκτω-
βριου θυμαμαι παρουσιασθηκα στο Μεσολογγι φανταρος,απο κει κι μετα
οταν γυρισα απο φανταρος ειχε σταματησει πλεον αυτο γιατι ηδη ειχε ξεκινη-
σει,οπως ειπαμε,ο περιοδευον κινηματογραφος και γινοντανε αυτο το πραμα
μεχρι το 1982 που αρχισαμε να κανουμε Πολιτιστικες Εκδηλωσεις στο χωριο
και φερναμε πλεον θεατρο,το θεατρο τ'Αγρινιου,οφειλω να το πουμε αυτο,μας
ειχε συμπαρασταθει παρα πολυ,πολλες φορες οποτε το ζηταγαμε δεν μας λε-
γανε οχι,ερχοντανε οι ανθρωποι κι εχει ερθει αρκετες φορες το θεατρο τ'Αγρι-
νιου κι εχει ερθει και χειμωνα που παιζει και μια φορα φεραμε κι της Καμαρου-
λάς,τους ερασιτεχνες τα παιδια,ειπαμε,κι εκει θελησα να το κανω κι εγω,οπως
σου ειπα,και δεν καρποφορεσε αυτη η προσπαθεια κι εμεινε εκει ,τωρα πια δεν
υπαρχουν και νεοι ,δεν υπαρχουν και παιδια που να εχουν αυτο το ζηλο,αυτα
.
μ'ολ'αυτα που σου ειπα ξεχασα ενα το οποιο νομιζω οτ' ειναι ουσιαστικο,χρει-
αζται να το πουμε αυτο,ημασταν και λιγο εξοικειωμενοι με το σχολειο,εκεινη
την εποχη στο σχολειο παιζαμε θεατρο,τα μεγαλα της Πεμπτης κι Εκτης Ταξης
παιζαμε θεατρο,25 Μαρτιου,28 Οκτωβριου και τετοια,παιζαμε θεατρο καλο
οχι απλα σκετσακια και τετοια,ενα απ'αυτα που θυμαμαι ηταν ,θα σου πω
εν ολιγοις,δηλαδη,το,σχετικα το θεμα,ειχανε πιασει δυο παιδια,δυο φιλους
οι Τουρκοι, τους ειχανε βαλει στο μπουντρουμι στη φυλακη μεσα υπογεια
και συνομιλουσαν αυτα τα δυο τα παιδια και παιζαμε εγω με τον Θεοτοκη
[Θεοφιλη],ημασταν φιλαρακια απο τοτε,και παιζαμε οι δυο μας εκει,αυτο
πρεπει να ηταν οταν ημασταν στην Εκτη Ταξη εμεις το 1952,τοτες,λοιπον
αυτο ητανε το ενα το εργο που παιζαμε κι εκει εμαθα κι αυτο το τροπαριο
που λεει ''κατελυσας τω σταυρω σου τον θανατον''μας το'χε μαθ' ο δασκα-
λος γιατι επρεπε αυτο να το τραγουδησουμε να το πουμε μεσα εκει που
ημασταν φυλακη στο μπουντρουμι μεσα επρεπε να το πουμε γιατι ο
ενας πεθαινει πρωτος,λοιπον,κι ο δασκαλος ,ειχαμε το δασκαλο τον Νικη-
τα,σ'αυτον πρωτοπηγα σχολειο απ'τη Πρωτη και τελειωσα την Εκτη στον
ιδιο δασκαλο,ειχε μεινει αρκετα εδω ο ανθρωπος αυτος,η καταγωγη του
ηταν απο τα Βλυζανα και κατεβηκε στο χωριο στη Μαχαιρα,λοιπον και
παιζαμε αυτο το θεατρακι,το θυμαμαι το πρωτο,ενα χαραχτηριστικο παλι
που ητανε,ητανε η Καταστροφη του Κομενου απο τους Γερμανους,εκει
μεσα στους ρολους υπηρχε κι ενας παπας,ο δασκαλος ειχε,δεν εδωσε
τους ρολους στον καθενα οπως νομιζε αυτος,αλλα ρωταγε τα παιδια,
ρωταγε τα παιδια,εσυ τι θελεις;ποιο ρολο θελεις;ελεγε αυτος,Φωτος,
εσυ Αλλος,ελεγε διαφορα ονοματα,ειχανε ηδη εξαντληθει οι αντρικοι
ρολοι κι εμεινε ο παπας ,μωρ' εσυ Ζαρκαδουλα;δεν εμεινε και τιποτα
αλλο,τ'λεω εγω,απ'τον παπα,θα παιξεις τον παπα,θα παιξω,τ'λεω,τον
παπα,πηγα στον μακαριτη τον παπαΑχιλλεα πηρα το καπελο το καμι-
λαφκι οπως το λενε τα ρασα τ κι επαιξα τον παπα,πριν ομως γινει αυτο
οταν γινονταν η διανομη πηρανε και τα κοριτσια τους ρολους που θε-
λανε,εμεινε λοιπον η παπαδια,παπαδια δεν ηθελε καμια να παιξ',ποια
θελει παπαδια;τιποτα,τιποτα,τελικα σκωθκε η Γερασμουλα τ'Τζακωστα,
η οποια εφγε στ'ν Αυστραλια και χαθκε η καημενη εκει κατω,λεει θα
παιξω εγω παπαδια,και το επαιξε η Γερασμουλα,το Κομενο,η Καταστροφη
του Κομενου αυτο το θεατρο,ετσ' λοιπον και λιγο εξοικειωμενοι απο το σχο-
λειο αλλα το πιο πολυ οπως προαναφερα και στην αρχη ητανε να συνε-
χισθει το εθιμο ηταν ετοιμο επρεπε επρεπε να παιξουμε θεατρο,ητανε
κατι το οποιον θεωρουνταν πλεον απαραιτητο,επρεπε μεγαλες γιορτες
Χριστουγεννα Πασχα και καμια φορα το καλοκαιρ' το Δεκαπενταυγουστο
επρεπε να παιξουμε θεατρο κι το αναλαμβανε,οπως σου ειπα προηγουμε-
νως,ητανε εδω ο Παπασταμος ο Γιαννης ο οποιος μας εβαλε μπροστα ,μετα
ο Τελιας τ'Κβελη κι εφτασε μεχρι την εποχη που ανεφερα το 1961
.
.
η Γκολφω[1955]
.
.
ο Αγαπητικος της Βοσκοπουλας[1956]
.
.
. .
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου