.
.
GREEK POETRY-Η ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΙΑΝΕΙΡΑΣ-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Δηιανειρα και Ηρακλης-αρχαικα ζευγαρια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΙΑΝΕΙΡΑΣ-χ.ν.κουβελης
Τραχινα.απογευμα.3 Οκτωβριου 2014.απο το παραθυρο ο καμπος με
τις ελιες.τρικυμισμενες απ'τον δυνατο αερα.περα η θαλασσα.ενα βαθυ
γαλαζιο κομματι της.δυο κυπαρισσια σαν ορθια σπαθια σχιζουν τον αερα.
ενα πουλι περασε.ακουσε τη κραυγη του.ο ηλιος δινει σκληρες σκιες στα
πραγματα.εδω στο δωματιο.η Δηιανειρα μπροστα στον καθρεφτη.βαφει
με κραγιον κοκκινο τα χειλη.κατακοκκινα.σαν να σταζουν αιμα η' δηλητηριο.
''καποτε τα ματια μου ηταν ομορφα'' σκεφτεται.κοιταζει τα ματια της.''τωρα
θελω να τα κλεισω''.με ενα μαυρο μολυβι τα περιγραφει εντονα.''μασκα
εκδικισης η' ταπεινωσης''.ησυχια στο σπιτι.ο Υλος ελειπε.''τα παιδια μεγα-
λωνουν γρηγορα και θελουν να φυγουν.δεν τα χωραει το σπιτι.ο τοπος
τους φαινεται μικρος.μιζερος.ουτε ενδιαφερονται για τους μεγαλυτερους.
για τη μανα.η ζωη εχει τους δικους της κανονες.ειναι αδυνατο να τους
αλλαξεις''.πλησιαζει το προσωπο της στον καθρεφτη.''δυο καινουργιες
ρυτιδες.''τις αγγιζει.''χθες σχεδον δεν υπηρχαν.πως μαζευεται το δερμα
και διπλωνει''.πηρε την ενυδατικη κρεμα .με τα δακτυλα την απλωσε στον
λαιμο.''λαιμος κυκνου''.λαιμος κυκνου'' επανελαβε.τραγουδιστα.και γελασε
πολυ δυνατα.σαν να ραγισε ο καθρεφτης απο τη δονηση.θολωσε.''οταν ει-
μαστε νεοι ακουμε ομορφα λογια.που τα πιστευουμε.σαν διχτυ.παγιδα.μας
πιανουν.ελαφρες ανεμελες πεταλουδες.στις προσδοκιες τους.για ευτυχια''.
χαμογελασε.''γιατι τοση ερημια.γυρω μου.τοση μοναξια.σαν ολα,ανθρωποι
και πραγματα ,να αναχωρησαν.για παντα.κι ουτε που το καταλαβαινεις πως
μενεις μονος.ανεπαισθητα.σκιες μνημης.περιεργο ειναι πως εμειναν εδω
ετουτα τα λιγοστα.κι ο καθρεφτης;τι δειχνει ο καθρεφτης;μια γερασμενη γυναικα.ανισχυρη.ανημπορη.αδυνατη''.σταματησε .της φανηκε πως ακουσε
το γελιο της υπηρετριας στο διπλανο δωματιο.''εσυ εισαι Ιολη;''.φωναξε.δεν
πηρε απαντηση.συνηλθε.δεν μπορει να ηταν η Ιολη.λειπει σε αδεια.της εδωσε
τρεις μερες.κι αυτη ειναι η δευτερη μερα.αφουγκραστηκε.ακουσε θορυβο.σαν
καποιος να ηταν στο διπλανο δωματιο της κρεβατοκαμαρας.''να γυρισε ο αντρας
μου;και να ετοιμαζεται να κοιμηθει''.επαγγελματιας περιπετειων.φωναξε το ονομα
του.δεν πηρε απαντηση.ακουσε το ραδιοφωνο ν'ανοιγει για λιγο.λευτερολεπτα.της
φανηκε αιωνιοτητα.''ποια αιωνιοτητα μας περιεχει και μας αποβαλλει''.κι επειτα
εκλεισε.κοιταξε προς το παραθυρο.''το φως ειναι πολυ δυνατο αυτη την εποχη.
εκτυφλωτικο.σε διαπερναει.σε διαλυει.σε αφηνει διαφανο.εκτεθειμενο.
ευαλωτο.παιγνιο''.ξαναγυρισε στον καθρεφτη.πηρε το πινελο κι εβαψε ολα τα
δαχτυλα.μαυρο χρωμα.εκτος απο τον δειχτη του δεξιου χεριου.κοκκινο.''μια στα-
γονα αιμα στο αιωνιο σκοταδι''.θυμηθηκε.αυτο το δαχτυλο σαν σφηνα το εχωσε
με δυναμη στο ματι εκεινου του αντρα που με βια την αρπαξε καποτε.τον τρομο.
και το εστριψε.να τον τυφλωσει.''καλυτερα να ειχα τυφλωθει εγω.τιποτα να μην
εβλεπα .τιποτα να μην καταλαβαινα''.τωρα.τωρα ο πονος.βουβος.σαν φιδι σερνεται.υπουλος.ανεβαινει.στραγγαλιζει το λαιμο.πνιγεσαι.''σαν ποτε να μην
ημουνα κατι.ουτε για μενα ουτε για κανεναν αλλο.να μην υπηρξα''.βλεπει ολο-
κληρη τη μορφη της στον καθρεφτη.σκοτεινη.καθαρα.''να μην υπηρξα.να μην
υπηρξα ποτε καπου''.σηκωθηκε απ'τον καθρεφτη.σταθηκε ορθια.κοιταξε το
μεγαλο στρογγυλο ρολοι του τοιχου.5 και 25.σε λιγο θα ερθει η κοπελλα να
παρει το ρουχο.το εχει σιδερωμενο και διπλωμενο.στη ραχη της καρεκλας.''σαν
να ειναι φορεμενο στον ωμο αντρα''.το εχει ποτισει με αρωμα.ολα ειναι ετοιμα-
σμενα.κοιταζει προς το ανοιχτο παραθυρο.ακουει εξω τα βηματα της κοπελλας.
σε λιγο ολα θα τελειωσουν.οπως σχεδιαστηκαν.σαν να μην εγιναν ποτε.''σαν
τιποτα να μην εγινε ποτε.μια απατη.καπνος που διαλυθηκε''
.
.
.
.
GREEK POETRY-Η ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΙΑΝΕΙΡΑΣ-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Δηιανειρα και Ηρακλης-αρχαικα ζευγαρια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΙΑΝΕΙΡΑΣ-χ.ν.κουβελης
Τραχινα.απογευμα.3 Οκτωβριου 2014.απο το παραθυρο ο καμπος με
τις ελιες.τρικυμισμενες απ'τον δυνατο αερα.περα η θαλασσα.ενα βαθυ
γαλαζιο κομματι της.δυο κυπαρισσια σαν ορθια σπαθια σχιζουν τον αερα.
ενα πουλι περασε.ακουσε τη κραυγη του.ο ηλιος δινει σκληρες σκιες στα
πραγματα.εδω στο δωματιο.η Δηιανειρα μπροστα στον καθρεφτη.βαφει
με κραγιον κοκκινο τα χειλη.κατακοκκινα.σαν να σταζουν αιμα η' δηλητηριο.
''καποτε τα ματια μου ηταν ομορφα'' σκεφτεται.κοιταζει τα ματια της.''τωρα
θελω να τα κλεισω''.με ενα μαυρο μολυβι τα περιγραφει εντονα.''μασκα
εκδικισης η' ταπεινωσης''.ησυχια στο σπιτι.ο Υλος ελειπε.''τα παιδια μεγα-
λωνουν γρηγορα και θελουν να φυγουν.δεν τα χωραει το σπιτι.ο τοπος
τους φαινεται μικρος.μιζερος.ουτε ενδιαφερονται για τους μεγαλυτερους.
για τη μανα.η ζωη εχει τους δικους της κανονες.ειναι αδυνατο να τους
αλλαξεις''.πλησιαζει το προσωπο της στον καθρεφτη.''δυο καινουργιες
ρυτιδες.''τις αγγιζει.''χθες σχεδον δεν υπηρχαν.πως μαζευεται το δερμα
και διπλωνει''.πηρε την ενυδατικη κρεμα .με τα δακτυλα την απλωσε στον
λαιμο.''λαιμος κυκνου''.λαιμος κυκνου'' επανελαβε.τραγουδιστα.και γελασε
πολυ δυνατα.σαν να ραγισε ο καθρεφτης απο τη δονηση.θολωσε.''οταν ει-
μαστε νεοι ακουμε ομορφα λογια.που τα πιστευουμε.σαν διχτυ.παγιδα.μας
πιανουν.ελαφρες ανεμελες πεταλουδες.στις προσδοκιες τους.για ευτυχια''.
χαμογελασε.''γιατι τοση ερημια.γυρω μου.τοση μοναξια.σαν ολα,ανθρωποι
και πραγματα ,να αναχωρησαν.για παντα.κι ουτε που το καταλαβαινεις πως
μενεις μονος.ανεπαισθητα.σκιες μνημης.περιεργο ειναι πως εμειναν εδω
ετουτα τα λιγοστα.κι ο καθρεφτης;τι δειχνει ο καθρεφτης;μια γερασμενη γυναικα.ανισχυρη.ανημπορη.αδυνατη''.σταματησε .της φανηκε πως ακουσε
το γελιο της υπηρετριας στο διπλανο δωματιο.''εσυ εισαι Ιολη;''.φωναξε.δεν
πηρε απαντηση.συνηλθε.δεν μπορει να ηταν η Ιολη.λειπει σε αδεια.της εδωσε
τρεις μερες.κι αυτη ειναι η δευτερη μερα.αφουγκραστηκε.ακουσε θορυβο.σαν
καποιος να ηταν στο διπλανο δωματιο της κρεβατοκαμαρας.''να γυρισε ο αντρας
μου;και να ετοιμαζεται να κοιμηθει''.επαγγελματιας περιπετειων.φωναξε το ονομα
του.δεν πηρε απαντηση.ακουσε το ραδιοφωνο ν'ανοιγει για λιγο.λευτερολεπτα.της
φανηκε αιωνιοτητα.''ποια αιωνιοτητα μας περιεχει και μας αποβαλλει''.κι επειτα
εκλεισε.κοιταξε προς το παραθυρο.''το φως ειναι πολυ δυνατο αυτη την εποχη.
εκτυφλωτικο.σε διαπερναει.σε διαλυει.σε αφηνει διαφανο.εκτεθειμενο.
ευαλωτο.παιγνιο''.ξαναγυρισε στον καθρεφτη.πηρε το πινελο κι εβαψε ολα τα
δαχτυλα.μαυρο χρωμα.εκτος απο τον δειχτη του δεξιου χεριου.κοκκινο.''μια στα-
γονα αιμα στο αιωνιο σκοταδι''.θυμηθηκε.αυτο το δαχτυλο σαν σφηνα το εχωσε
με δυναμη στο ματι εκεινου του αντρα που με βια την αρπαξε καποτε.τον τρομο.
και το εστριψε.να τον τυφλωσει.''καλυτερα να ειχα τυφλωθει εγω.τιποτα να μην
εβλεπα .τιποτα να μην καταλαβαινα''.τωρα.τωρα ο πονος.βουβος.σαν φιδι σερνεται.υπουλος.ανεβαινει.στραγγαλιζει το λαιμο.πνιγεσαι.''σαν ποτε να μην
ημουνα κατι.ουτε για μενα ουτε για κανεναν αλλο.να μην υπηρξα''.βλεπει ολο-
κληρη τη μορφη της στον καθρεφτη.σκοτεινη.καθαρα.''να μην υπηρξα.να μην
υπηρξα ποτε καπου''.σηκωθηκε απ'τον καθρεφτη.σταθηκε ορθια.κοιταξε το
μεγαλο στρογγυλο ρολοι του τοιχου.5 και 25.σε λιγο θα ερθει η κοπελλα να
παρει το ρουχο.το εχει σιδερωμενο και διπλωμενο.στη ραχη της καρεκλας.''σαν
να ειναι φορεμενο στον ωμο αντρα''.το εχει ποτισει με αρωμα.ολα ειναι ετοιμα-
σμενα.κοιταζει προς το ανοιχτο παραθυρο.ακουει εξω τα βηματα της κοπελλας.
σε λιγο ολα θα τελειωσουν.οπως σχεδιαστηκαν.σαν να μην εγιναν ποτε.''σαν
τιποτα να μην εγινε ποτε.μια απατη.καπνος που διαλυθηκε''
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου