LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]-ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΟΥ ΚΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΗΣ

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΟΥ ΚΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΗΣ
.
.
.

Αρχαικο[Κυνηγι αγριοχοιρου]
.
.
ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΟΥ ΚΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΗΣ
.
.
κι ηρθε σέκεινα τα μερη αγριοχοιρος λιαν αγροιωτις,και ξεπατωνε
τις καλλιεργειες,και τα κοπαδια εκοβε,προβατα και γιδια,και στα
μαντρια και στα σπιτια εφτανε,κι ητανε φοβος και τρομος,τοτε συνα-
χτηκαν οι αντρες στην αγορα,και διαλεξαν τους αντρειωτερους ανα-
μεσα τους να κυνηγησουν τον αγριο καπρο,κι ηταν δυσκολο πολυ
να τον λαβωσουν,τα τοξα δεν τον πειραζαν,τα σκυλια δεν τον εφτα-
ναν,οπου τον περικυκλωσαν τους ξεφυγε,και δυο αντρειωμενοι χα-
θηκαν,επεσε πανω τους φοβερος και τους εσπασε τα κοκκαλα και
τους ξεσκισε τις σαρκες,και τ'αλογα αποκαμαν στο πολυημερο κυ-
νηγι,κι ειπε ο αρχηγος να παρατησουν το κυνηγι και να γυρισουν,
και τοτε ο πιο μικρος ,ο Κωνσταντακης,μιας χηρας γιος μοναχογιος ,
τους ειπε μια μερα και μια νυχτα να καθισει,μοναχος του να κυνη-
γησει το θηριο,οι μεγαλοι τον αποπειραν την αποφαση,εκεινο δεν
υποχωρησε τη θεληση,μια μερα και μια νυχτα κυνηγησε τον αγριο-
χοιρο,οπου κι αν τον ηβρε τον κυνηγησε,στο νερο ,που ξεδιψου-
σε τον λακισε,στη βοσκη τον εκδιωξε,στα βουναλακια και στα ορη
τον λαχανιασε,στα χωραφια σαν αητος του χυμησε να τον αρπα-
ξει,ξημερωνοντας τον ξεμοναχιασε,κατεβηκε απ'τ'αλογο και τον
αρπαξε σφιχτα απ'το κεφαλι,στα γρηγορα το'στριψε,στα γρηγορα
του'σπασε τα κοκκαλα,και του πηρε την ανασα,τον αφησε να
πεσει,και βαρια τρανταχτηκε η γη απ'τη πτωση του,τον ακουσαν
τον μεγαλο κροτο οι συντροφοι και πλησιασαν,ηβραν τον καπρο
ξεπνοο,και τον Κωνσταντακη παραδιπλα λαβωμενο,στη μαλακη
κοιλια τον επιασαν και χωθηκαν βαθια στα σπλαχνα τα κοφτερα
δοντια του αγριοχοιρου,κι ανοιξε βαρεια πληγη,και του Κωνσταν-
τακη ολο του'ρχονταν να λιγοθυμισει,κι ολο κρατιονταν,κι ολογυ-
ρα του οι συντροφοι ,του συνετρεχαν,με βοτανα ,με γιατρικα,
αυτα αποτελεσμα δεν ειχαν,και πριν ο Κωνσταντακης κλεισει
τα ματια και φυγει η πνοη του,τον ακουσαν με αδυνατη φωνη
να τους λεει:''φιλοι αγαπημενοι,στη μανουλα μου να πειτε χαιρε-
τισματα,πως ξεμεινα στα ξενα μερη,αγαπησα ομορφη καλη γυ-
ναικα κι εκει παντρευτηκα,σε ξυλινα τραπεζια καθομαι και τρω-
γω και πινω,και σ'αργυρολεκανες λουζομαι,και σ'ασπροσεντο-
να πεφτω τη νυχτα και κοιμουμαι,και να πειτε της μανουλας μου
να μην λυπειται και μην βαρδιοκαρδιζεται,ταχια της στελνω τ'αλο-
γο το γρηγορο κοντα μου να τη φερει,εδω εχεις κηπους,με τα
δεντρα τις μηλιες,τις αχλαδιες ,και με τις νεραντζουλες,ολ'ανθους-
και λουλουδα ,και πολυ θα της αρεσει'',ετσι ειπε ο Κωνσταντακης,
κι εκλεισε τα ματακια του και πεταξε η πνοη του σαν πουλι ,κι εκει
τον εθαψαν,μην τονε φανε τ'αγρια θηρια και τα ορνια τ'ουρανου,
εκοψαν και κλαρι κλαρακι νιουτσικο κι απανω στο αλαφρο χωμα
το εχωσαν ταχια να φυτρωσει ,να ορθωσει ,να διπλοκλαρωσει ενας
δεντρος,να'ρχονται οι περδικες να στεκουν,κι επειτα πηραν τον
καπρο,κουβαλησαν το φορτιο του με τ'αλογα και γυρισαν
πισω απ'το κυνηγι
.
.
.