.
.
20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ
.
.
.
απο τα ''20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ''
.
Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ
.
Η εξαφανιση του ηταν ανεξεξηγητη.Οι δικοι του μου ει-
παν πως δεν ειχαν παρατηρησει κατι παραξενο σάυτον.Τις
διακοπες απο το Πανεπιστημιο της περνουσε κοντα τους,
και μεχρι αργα τη νυχτα μελετουσε.Λιγο καιρο μετα την
εξαφανιση του μου προτειναν να παρω την εδρα της Λογι-
κης,που εκεινος ειχε,δεχτηκα την τιμη.Μελετησα το τερα-
στιο εργο του με προσοχη,λογω και της φιλιας που ειχα
μαζυ του.Οι φοιτητες του ειχαν πολυ εντονη την αναμνη-
ση των μαθηματων του.Τον θυμαμαι ,ψηλος και λεπτος,
ενας ανθρωπος με οξυτατη διανοια.Ειχε αφησει χιλιαδες
σελιδες χειρογραφα,δυσκολο να ταξινωμηθει αυτο το
υλικο.Εκτος απο καθαρα κειμενα για την Λογικη,υπηρ-
χαν και κειμενα,καποια συντομα αλλα εκτεταμενα,πολλα
ατελειωτα,καποια απο αυτα αναφερονταν στην Λογοτε-
χνια του Φανταστικου.Η πολυμορφια και η πολυσημια
τους με γοητευσε.Αναμεσα σ'αυτα τα χειρογραφα βρηκα
και μερικα γραμμενα σε μια γλωσσα τελειως αγνωστη
σ'εμενα,Σε καποια χειρογραφα τον αποσχολουσε η
λογικη συγκροτηση των Ανωτατων Οντων.Επιπονη δου-
λεια,αρχισα να νιωθω ισχυρους πονοκεφαλους κι εβλε-
πα συχνα παραξενα ονειρα.Σ'ενα απ'αυτα,θυμαμαι κα-
θαρα,πηγαινα με τον φιλο μου στην παληα πολη,με πα-
ρατουσε εκει και εξαφανιζονταν,προσπαθουσα αλλα η-
ταν αδυνατο να βγω απο εκεινον τον πολυπλοκο λαβυ-
ρινθο των δρομων,λιγο πριν ξυπνησω καταφερνα να
ξεφυγω απο την αιχμαλωσια του.Ειχα φτασει στο τελος
της εργασιας ,και ημουν ετοιμος να ανακοινωσω τα απο-
τελεσματα της,οταν ,τυχαια,σε ενα απο τα βιβλια της
τεραστιας βιβλιοθηκης του ανακαλυψα ενα χειρογρα-
φο του ξεχασμενο εκει.Το πηρα και το διαβασα,ενιωσα
φοβο και τρομο.τοσο ,που σκεφτομαι πολυ σοβαρα α-
φου καταθεσω την εργασια μου στο Πανεπιστημιο να
παραιτηθω απο την εδρα.
Αντιγραφω το κειμενο του χειρογραφου,οπως ακριβως
το βρηκα,και πιστευω πως και σεις ,που θα το διαβασε-
ται θα νιωσεται τον ιδιο φοβο και τον ιδιο τρομο οπως
εγω:
''Ξυπνησα.Το μετωπο μου ιδρωμενο,ο καθρεφτης απεναν-
τι μου στο δωματιο αντανακλουσε το φως του φεγγαριου,
η νυχτα ηταν ησυχη,το παραθυρο ηταν ανοικτο,ενιωσα
ψυχρα και σηκωθηκα να το κλεισω.Απο εκει ειδα την
παληα πολη να εχει επεκταθει τοσο πολυ ,που η νεα πολη
εξαφανιστηκε,εκτοπιστηκε,η πολη αυτη ειχε εξαπλωθει
παντου στον χωρο,στην αρχη δεν εδωσα σημασια,το πηρα
για οφθαλμοαπατη και ημουν ετοιμος να κλεισω το παρα-
θυρο ,οταν κατι με σταματησε,δεν ηταν ευκολο να το
συνειδητοποιησω,μου φανηκε πως το σπιτι ταξιδευε,
πετουσε πανω απο την πολη,εσκυψα και κατω χαμηλα
ειδα μια τεραστια πλατεια με σχημα κανονικου δωδεκα-
γωνου,και αντιστοιχα δωδεκα λεωφοροι συνεγκλιναν στο
κεντρο του δωδεκαγωνου, τοτε διεκρινα μεγαλο πληθος
οντων και απο τις δωδεκα λεωφορους να συρρεει στην
μεγαλη πλατεια,μαζευονταν στο κεντρικο της σημειο,εκει
ειδα,αν μπορω να πω ετσι,ενα τεραστιο μνημειο ,που ακτι-
νοβολουσε εκτυφλωτικα,το φως ενος αστρου σε εκρηξη
σουπερ νοβα,προσπαθησα να συνελθω απο αυτο το παρα-
ξενο θεαμα,τραβηχτηκα απο το παραθυρο και το εκλεισα,
και ξαπλωσα στο κρεβατι να κοιμηθω,ο καθρεφτης εσβυ-
σε,το δωματιο βυθιστηκε στο σκοταδι.Δεν ηταν ευκολο να
κοιμηθω,ανοιξα το φως στο τραπεζακι διπλα,πηρα ενα βι-
βλιο ,που ηταν εκει πανω να διαβασω,μετα απο καποιες
σελιδες το αφησα,εκλεισα τα ματια και εμεινα ακινητος,
δεν ξερω ποση ωρα,επειτα τα ανοιξα και τοτε ειδα απεναν-
τι τον καθρεφτη,ο καθρεφτης ηταν παντα ενα αντικειμενο,
που με γοητευε απο την παιδικη μου ηλικια,αφαιρεθηκα
σε σκεψεις για την ιδεα του καθρεφτη,μεσα σ'αυτον αντι-
στρεφεται ο κοσμος,απο την αφαιρεση μου με εβγαλε
αυτο,που εβλεπα μεσα σ'αυτον,η εικονα εκει μεσα δεν
ηταν ενα τμημα του δωματιου,οπως ηταν φυσικο,αλλα
εβλεπα την επιφανεια μιας ερημου,η αμμος πανω της συ-
νεχως κυλλουσε αλλαζοντας θεση,ηταν τοση ορμητικη
η κινηση της προς τα εμπρος,που φοβηθηκα αληθινα πως
θα κυλλησει μεσα στο δωματιο και θα το πνιξει.Η κινηση
στη εικονα του καθρεφτη μου εδωσε την εντυπωση πως
ηταν το υποκειμενικο βλεμμα ενος ανθρωπου,που περπα-
τουσε πανω στην επιφανεια της ερημου,η μεγαλη ανυπο-
φορη ζεστη,που ενιωσα μαζυ με την μεγαλη κουραση,τα
ποδια μου ηταν πιασμενα με τρομαξε,σηκωθηκα κι ετρε-
ξα για το μπανιο,διασχιζοντας το δωματιο,πανω στη βια-
συνη μου σκονταψα σε κατι ,επεσα κατω και λιποθυμησα.
Οταν συνηλθα ακουγα καθαρα τα τζιτζικια εξω,σηκωθηκα ,
πηγα στο μπανιο κι εριξα νερο στο προσωπο μου να συνελ-.
θω.Ετοιμασα κατι προχειρο για φαγητο,δεν ειχα ορεξη,το
αφησα,επειτα πηγα στο γραφειο,πηρα ενα χαρτι κι αρχισα
να γραφω:''Οι φωνες απο εκεινα τα μη-ανθρωπινα πλασμα-
τα ειχαν μια τρομαχτικη αρμονια και συμμετρια στη...''
σταματησα,το εσκισα,για εκεινο το βραδυ δεν θυμαμαι
περισσοτερα.Τις επομενες μερες,ενιωθα μεγαλη διαυ-
γεια και εμπνευση και συνεχισα να γραφω την εργασια
μου για την φαντασιακη θεσμιση,οργανωση,''του Ειναι-
να ειναι -στην Λογικη ''.Περπατουσα μεσα στην παληα
πολη,περιφερομουν στους δρομους της,εκει μεσα αισθα-
νομουν οικειοτητα,σαν να αναγνωριζα η να ξαναθυμο-
μουν.Καποια μερα μπηκα σ'ενα απο εκεινα τα σπιτια,
χωρις πολυ καλα να καταλαβω πως,στον χαμηλο φωτι-
σμο ανεβηκα την ξυλινη εσωτερικη σκαλα,στην κορυ-
φη της βρεθηκα μπροστα σε μια κλειστη πορτα,την
ανοιξα,εκεινη ετριξε,και μπηκα σε μια μεγαλη αιθου-
σα,εδω το φως ηταν πιο δυνατο,απο την οροφη της,
στο κεντρο της,κρεμονταν ενας πολυελαιος ,γυαλινος
με πρισματικα κρυσταλλα,στα τεσσερα ορθογωνια των
τοιχων ,στο κεντρο τους ακριβως,ηταν κρεμασμενοι τεσ-
σερις μεγαλοι καθρεφτες,με ξυλογλυπτες κορνιζες,ολες
ομοιες,προχωρησα στην αιθουσα και σταθηκα κατω
απο τον πολυελαιο,ακριβως στο κεντρο της αιθουσας
περικυκλωμενος απο τους τεσσερις καθρεφτες.Το ειδω-
λο μου απο καθρεφτη σε καθρεφτη πολλαπλαζιαζονταν
σε απειρα ειδωλα,χαθηκα.Δυσκολα συνηλθα.Μου εκανε
εντυπωση,σε διαφορα σημεια της αιθουσας υπηρχαν κω-
νικοι σωροι αμμου,ασυναισθητα με το ποδι μου σκορπισα
ενα απ'αυτους,τρομαξα πολυ,απο μεσα του πεταχτηκε ενα
μαυρο πραμα,προλαβα να δω εναν τεραστιο αρουραιο,που
γρηγορα κρυφτηκε μεσα σ'ενα αλλο σωρο αμμου,μετα
απο αυτο δεν καθισα αλλο,περασα την πορτα χωρις να την
κλεισω,κατεβηκα στα σκοτεινα τη σκαλα,και βρεθηκα
εξω στο δρομο.Ειχε νυχτωσει,το φεγγαρι ηταν πανσελη-
νος,φωτιζε δυνατα τα παντα.Ακουσα ενα θορυβο πισω
μου,γυρισα να δω ,πεταχτηκα,ενας τεραστιος αρουραιος
χυμηξε πανω μου,κλωτσισα,φωναξα μ'ολη την δυναμη
μου,μια αγελη αρουραιων μου επιτιθονταν,προλαβα να
τρεξω οσο γρηγορα μπορουσα .
Εκεινη τη νυχτα κοιμηθηκα πολυ ασχημα,τα ονειρα
εφιαλτικα,σ'ενα απο αυτα ,θυμαμαι ,εβλεπα καποιες
τοιχογραφιες τεραστιων διαστασεων με αλοκοτες παρα-
στασεις.
Το μεσημερι γυριζοντας απο το Πανεπιστημιο,η γυναικα,
που μου καθαριζαι το διαμερισμα,μου ειπε πως βρηκε
αμμο στο δωματιο μου.Τιποτα παραξενο,την καθησυχασα,
ειχα περιπλανηθει στην αμμο της παραλιας χθες και φαι-
νεται πως κολλησε στα παπουτσια μου.
Στο παραθυρο κι αλλες φορες ειδα εκεινο το θεαμα,την
τελευταια μαλιστα φορα βρεθηκα και ο ιδιος μεσα σε
εκεινο το μεγαλο πληθος ,βαδιζοντας σαν υπνωτισμε-
νος προς το κεντρο της μεγαλης δωδεκαγωνης πλατειας
με το εκτυφλωτικο φως,κατω απ'αυτο μαγνητισμενος
σε μια αγνωστη γλωσσα ακουγα δυνατη την φωνη μου.
Και μεσα στον καθρεφτη η ιδια επαναλαμβανομενη
ροη των εικονων της κινουμενης αμμου,ατελειωτη μονο-
τονη ,η ιδια καθε βραδυ,την ιδια στιγμη ενιωθα ιλιγγους,
να κανω εμετο,πονοκεφαλοι,το δερμα μου μαυριζε,ειχα
και εγκαυματα,ενιωθα δυσκολια στην αναπνοη,οξεις
πονους στο στηθος.Εκανα ιατρικες εξετασεις,βρηκαν
τους πνευμονες μου γεματους με μεγαλη ποσοτητα αμ-
μου.Μου συνεστησαν ξεκουραση,και καθαρο αερα.Δεν
ειδα βελτιωση,η θερμοκρασια του σωματος μου ανεβη-
κε,μεσα στη νυχτα ξυπνουσα αναστατωμενος και κα-
θαριζα την αμμο ,που μαζευονταν κατω απο τον καθρε-
φτη,ενιωθα μεγαλη κουραση και ατονια.Εχασα και το
ενδιαφερον μου για την εργασια ,οι μελετες μου,μου
φαινονταν ανιαρες ,περιττες και ασημαντες .Παρ'ολα
αυτα,παραξενο ειναι,αισθανομαι ευτυχισμενος .Πρε-
πει να ομολογησω ,πως εκανα κι αλλες επισκεψεις
στην παληα πολη,μα οσο κι αν εψαξα δεν ξαναβρηκα
εκεινο το σπιτι με τους καθρεφτες,ανοιγα κι εμπαινα
σε καθε σπιτι,που εβρισκα μπροστα μου.Σ'ενα απο
αυτα,που μπηκα,σκοταδι και η μυρωδια της μουχλας
και της υγρασιας ανυποφορη,πολλα χρονια κλεισμενο,
προχωρησα με αβεβαια βηματα στο εσωτερικο του,εχα-
σα γρηγορα τον προσανατολισμο μου,χαθηκα,μεσα στο
απολυτο σκοταδι,τυφλος,με τεντωμενα τα χερια εψαχνα
να ακουμπισω καποιον απο τους τεσσερις τοιχους,αδυνα-
το,σαν ο χωρος να ειχε διασταλει στο απειρον η' αντι-
στροφα να ειχε συρικνωθει σ'ενα σημειο,αδιαστατο.
Ακουσα κατι να τρεχει με βαρια την ανασα ,εχασα τις
αισθησεις μου και σωριαστηκα,δεν ξερω ποση ωρα πε-
ρασε οταν συνηλθα,αμυδρο φως εβγαινε απο ενα ανοιγ-
μα χαμηλα στο δαπεδο,σηκωθηκα με δυσκολια απο κα-
τω,βρηκα στο χαμηλο φως την πορτα,την ανοιξα και
βρεθηκα στο δωματιο μου.Σταθηκα και απο εκει ειδα
απο τον καθρεφτη μεσα να ξεχυνεται η αμμος με
ορμη και να σωριαζεται στο δαπεδο,τρομαγμενος
εκανα πισω ,γυρισα κι εκλεισα δυνατα την πορτα
πισω μου.Βγηκα απο το σπιτι,εκεινη την ωρα οι
δρομοι φωτισμενοι στο φως του ηλιου.Βιαστικα να
φτασω στο σπιτι μου ανεβηκα γρηγορα τη σκαλα,βρη-
κα την πορτα ανοιχτη,μπηκα στο δωματιο,εκει ηταν
η καθαριστρια,ηρθε κοντα μου,μου παραπονεθηκε,
κουραστηκε να καθαριζει ,τοση αμμο,μεγαλη ποσο-
τητα,και αν γινεται να σταματησω τις νυχτερινες πε-
ριπλανησεις μου στην παραλια,δεν της ειπα τιποτα,
οταν εφευγε της ειπα πως θα την ακουσω,δεν θα ξα-
ναπαω στην παραλια.Πηγα εκλεισα την πορτα και
καθισα να γραψω,παρα την μεγαλη κουραση,που
ενιωθα.Το γραψιμο πια δεν το ελεγχα,οι προτασεις
μου απροβλεπτες,ειχαν αυτονομηθει απο μενα,με
παραδοξη συνταξη και γραμματικη.
Σταματησα να γραψιμο και βγηκα εξω στην πολη.
Περπατησα σε ενα κεντρικο δρομο,με εμπορικα κα-
ταστηματα.Πληθος κοσμου.
Ξαναγυρισα στο σπιτι,καπως πιο ηρεμος.Ειχε βρα-
δυασει ,εφαγα κατι κι επεσα να κοιμηθω.Οπως ημουν
πολυ κουρασμενος κοιμηθηκα αμεσως.Ξυπνησα παλι
απο το ιδιο ονειρο,οπως καθε νυχτα.Ενιωθα το σωμα
μου να το τραβαει με μεγαλη δυναμη ο καθρεφτης,
σαν τεραστια μαυρη τρυπα,φοβηθηκα πως θα διαλυ-
θω.Ομως δεν ειχα την δυναμη να αντισταθω και πα-
ραδωθηκα στην ελξη του καθρεφτη.Η ατελειωτη αμ-
μος κατω απο τα ποδια μου ,αεικινητη,ο ηλιος ακινη-
τος την εκαιγε,τιποτα αλλο δεν εβλεπα παρα αμμο,
και αμμο,δεν μπορουσα να υπολογισω ποσος χρονος
περασε,μια στιγμη,μια ωρα,ενας χρονος η' πολλοι αι-
ωνες,το ποταμι της αμμου κυλλουσε,συνεχως κυλ-
λουσε,κατω απο τα ποδια μου.
Ξαφνικα αυτο το απεραντο πεπλο της αμμου διαλυθη-
κε,ειδα τοτε μια απεραντη πολη με δωδεκα λεωφορους
να συγκλινουν στο εκτυφλωτικο κεντρο μιας τεραστι-
ας δωδεκαγωνης πλατειας.Βρεθηκα μεσα στο μεγαλο
πληθος,κι ηταν σαν να ημουν παντου ταυτοχρονα.Προ-
χωρουσαμε στις μεγαλες λεωφορους,αναμεσα στα
πανυψηλα κτιρια και σε τεραστιες τοιχογραφιες,οσο
πλησιαζαμε η καρδια μας χτυπουσε δυνατα,να πεταξει
ελευθερη,και οι φωνες σε μια αρχαια αγνωστη γλωσσα
στους ανθρωπους.Φτασαμε στην πλατεια,στο κεντρο
της εκει το μεγαλος φως με τυφλωδε με την δυναμη
και την λαμπροτητα του,δεν βλεπαμε πια,ειχα την
αισθηση πως βρισκομουν παντου,πως υπηρχα παντα
Αποτομα η ισχυροτατη ελξη,που αισθανομουν επαυσε,
με ξυπνησε ο θορυβος ,που εκανε η καθαριστρια στη
σκαλα.Ετοιμασθηκα να βγω.Μολις με ειδε η καθαρισ-
τρια ετρεξε κοντα μου και με χαιρετησε εγκαρδια,με
ρωτησε πως περασα στο ταξιδι μου.Εγω την ρωτησα
ποσες μερες εχει να ερθει για να καθαρισει στο σπιτι.
''Μα,κυριε,απο την μερα,που φυγατε για ταξιδι,σαν
σημερα μια εβδομαδα''.Γυρισα και μπηκα παλι στο
δωματιο,κοιταξα προσεχτικα κατω απο τον καθρεφτη,
και σ'αλλα σημεια ,παντου,δεν υπηρχε το παραμικρο
ιχνος αμμου.
Τις επομενες μερες πηγαινα στο Πανεπιστημιο για
τα μαθηματα,ομως η κατασταση της υγειας μου επι-
δεινωθηκε,υψηλος πυρετος.Κι ενα πρωι ξυπνησα,
σηκωθηκα ,κοιταχθηκα στον καθρεφτη,το στομα
μου ειχε αιματα,καταλαβα,απο την αιμοπτυση.Οι
αιμοπτυσεις τωρα τελευταια συχνες,απροειδοποιη-
τα,οποιαδηποτε ωρα της μερας και της νυχτας,οι
πνευμονες πλημμυρισμενοι απο την αμμο,το ιδιο
και κατω απο τον καθρεφτη πλημμυριζει η αμμος.
Σταματησα να πηγαινω στο Πανεπιστημιο,απο την
υπηρετρια πληροφορουμαι πως συνεχως λειπω σε
ταξιδια,καθε φορα ολο και μεγαλυτερης διαρκειας,
ουτε εχω δυναμεις να παω στην παληα πολη.Τα ο-
νειρα στον ανησυχο υπνο μου και οι παραξενες
εικονες στον καθρεφτη επανερχονται καθε νυχτα
διαλυοντας τις αντιστασεις μου.
Εχω τρεις ωρες ξαγρυπνος και γραφω για αυτα με
πολυ μεγαλη δυσκολια ,πριν απο λιγο ειχα μια φο-
βερη αιμοπτυση ,ο δυνατος βηχας μου ξεριζωσε
τα πνευμονια,αιμα με τεραστια ποσοτητα αμμου,
πνιγηκα.Καθομαι και γραφω και δεν τολμω να κοι-
ταξω στον καθρεφτη .Ολοκληρη την προηγουμενη
εβδομαδα εκανα μεγαλη προσπαθεια να αποφυγω
να κοιταξω,δεν τα καταφερα,τωρα παλευω σκληρα,
εχω σκυψει πανω στο χαρτι,που γραφω,ομως ακουω
καθαρα,η ακοη μου εγινε υπερευσθητη,τον ηχο της
αμμου,και αισθανομαι την φοβερη ελξη του καθρε-
φτη, να με τρ...''
Σ'αυτο το σημειο το κειμενο στο χειρογραφο διακο-
πτεται αποτομα.Περασε πανω απο ενας χρονος απο
τοτε ,που εξαφανισθηκε.Εγιναν πολλες ερευνες,δεν
βρεθηκε τιποτα,κανενα ιχνος του .
Πηγα και βρηκα την καθαριστρια,την ρωτησα για τον
καθηγητη.Μου ειπε πως τον τελευταιο καιρο πριν
εξαφανισθει ελειπε συχνα σε ταξιδια,αλλα παντα
επεστρεφε.Ισως ,ειπε,τωρα,λογω της ασχημης υγειας
του καθυστερησε.Ειναι βεβαιη,πως καποια μερασ θα
επιστρεψει,αν και το τελευταιο του ταξιδι κρατησε πιο
πολυ απο οσο συνειθιζε.Την ρωτησα αν κατι αλλο
συνεβαινε παραξενο,και εκεινη μου ειπε για την αμμο.
Την ευχαριστησα ,την χαιρετησα και εφυγα.
Μετα απο αυτα το αποφασισα τις επομενες μερες να
υποβαλω την παραιτηση μου απο το Πανεπιστημιο.
.
.
.
20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ
.
..
απο τα ''20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ''
.
Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ
.
Η εξαφανιση του ηταν ανεξεξηγητη.Οι δικοι του μου ει-
παν πως δεν ειχαν παρατηρησει κατι παραξενο σάυτον.Τις
διακοπες απο το Πανεπιστημιο της περνουσε κοντα τους,
και μεχρι αργα τη νυχτα μελετουσε.Λιγο καιρο μετα την
εξαφανιση του μου προτειναν να παρω την εδρα της Λογι-
κης,που εκεινος ειχε,δεχτηκα την τιμη.Μελετησα το τερα-
στιο εργο του με προσοχη,λογω και της φιλιας που ειχα
μαζυ του.Οι φοιτητες του ειχαν πολυ εντονη την αναμνη-
ση των μαθηματων του.Τον θυμαμαι ,ψηλος και λεπτος,
ενας ανθρωπος με οξυτατη διανοια.Ειχε αφησει χιλιαδες
σελιδες χειρογραφα,δυσκολο να ταξινωμηθει αυτο το
υλικο.Εκτος απο καθαρα κειμενα για την Λογικη,υπηρ-
χαν και κειμενα,καποια συντομα αλλα εκτεταμενα,πολλα
ατελειωτα,καποια απο αυτα αναφερονταν στην Λογοτε-
χνια του Φανταστικου.Η πολυμορφια και η πολυσημια
τους με γοητευσε.Αναμεσα σ'αυτα τα χειρογραφα βρηκα
και μερικα γραμμενα σε μια γλωσσα τελειως αγνωστη
σ'εμενα,Σε καποια χειρογραφα τον αποσχολουσε η
λογικη συγκροτηση των Ανωτατων Οντων.Επιπονη δου-
λεια,αρχισα να νιωθω ισχυρους πονοκεφαλους κι εβλε-
πα συχνα παραξενα ονειρα.Σ'ενα απ'αυτα,θυμαμαι κα-
θαρα,πηγαινα με τον φιλο μου στην παληα πολη,με πα-
ρατουσε εκει και εξαφανιζονταν,προσπαθουσα αλλα η-
ταν αδυνατο να βγω απο εκεινον τον πολυπλοκο λαβυ-
ρινθο των δρομων,λιγο πριν ξυπνησω καταφερνα να
ξεφυγω απο την αιχμαλωσια του.Ειχα φτασει στο τελος
της εργασιας ,και ημουν ετοιμος να ανακοινωσω τα απο-
τελεσματα της,οταν ,τυχαια,σε ενα απο τα βιβλια της
τεραστιας βιβλιοθηκης του ανακαλυψα ενα χειρογρα-
φο του ξεχασμενο εκει.Το πηρα και το διαβασα,ενιωσα
φοβο και τρομο.τοσο ,που σκεφτομαι πολυ σοβαρα α-
φου καταθεσω την εργασια μου στο Πανεπιστημιο να
παραιτηθω απο την εδρα.
Αντιγραφω το κειμενο του χειρογραφου,οπως ακριβως
το βρηκα,και πιστευω πως και σεις ,που θα το διαβασε-
ται θα νιωσεται τον ιδιο φοβο και τον ιδιο τρομο οπως
εγω:
''Ξυπνησα.Το μετωπο μου ιδρωμενο,ο καθρεφτης απεναν-
τι μου στο δωματιο αντανακλουσε το φως του φεγγαριου,
η νυχτα ηταν ησυχη,το παραθυρο ηταν ανοικτο,ενιωσα
ψυχρα και σηκωθηκα να το κλεισω.Απο εκει ειδα την
παληα πολη να εχει επεκταθει τοσο πολυ ,που η νεα πολη
εξαφανιστηκε,εκτοπιστηκε,η πολη αυτη ειχε εξαπλωθει
παντου στον χωρο,στην αρχη δεν εδωσα σημασια,το πηρα
για οφθαλμοαπατη και ημουν ετοιμος να κλεισω το παρα-
θυρο ,οταν κατι με σταματησε,δεν ηταν ευκολο να το
συνειδητοποιησω,μου φανηκε πως το σπιτι ταξιδευε,
πετουσε πανω απο την πολη,εσκυψα και κατω χαμηλα
ειδα μια τεραστια πλατεια με σχημα κανονικου δωδεκα-
γωνου,και αντιστοιχα δωδεκα λεωφοροι συνεγκλιναν στο
κεντρο του δωδεκαγωνου, τοτε διεκρινα μεγαλο πληθος
οντων και απο τις δωδεκα λεωφορους να συρρεει στην
μεγαλη πλατεια,μαζευονταν στο κεντρικο της σημειο,εκει
ειδα,αν μπορω να πω ετσι,ενα τεραστιο μνημειο ,που ακτι-
νοβολουσε εκτυφλωτικα,το φως ενος αστρου σε εκρηξη
σουπερ νοβα,προσπαθησα να συνελθω απο αυτο το παρα-
ξενο θεαμα,τραβηχτηκα απο το παραθυρο και το εκλεισα,
και ξαπλωσα στο κρεβατι να κοιμηθω,ο καθρεφτης εσβυ-
σε,το δωματιο βυθιστηκε στο σκοταδι.Δεν ηταν ευκολο να
κοιμηθω,ανοιξα το φως στο τραπεζακι διπλα,πηρα ενα βι-
βλιο ,που ηταν εκει πανω να διαβασω,μετα απο καποιες
σελιδες το αφησα,εκλεισα τα ματια και εμεινα ακινητος,
δεν ξερω ποση ωρα,επειτα τα ανοιξα και τοτε ειδα απεναν-
τι τον καθρεφτη,ο καθρεφτης ηταν παντα ενα αντικειμενο,
που με γοητευε απο την παιδικη μου ηλικια,αφαιρεθηκα
σε σκεψεις για την ιδεα του καθρεφτη,μεσα σ'αυτον αντι-
στρεφεται ο κοσμος,απο την αφαιρεση μου με εβγαλε
αυτο,που εβλεπα μεσα σ'αυτον,η εικονα εκει μεσα δεν
ηταν ενα τμημα του δωματιου,οπως ηταν φυσικο,αλλα
εβλεπα την επιφανεια μιας ερημου,η αμμος πανω της συ-
νεχως κυλλουσε αλλαζοντας θεση,ηταν τοση ορμητικη
η κινηση της προς τα εμπρος,που φοβηθηκα αληθινα πως
θα κυλλησει μεσα στο δωματιο και θα το πνιξει.Η κινηση
στη εικονα του καθρεφτη μου εδωσε την εντυπωση πως
ηταν το υποκειμενικο βλεμμα ενος ανθρωπου,που περπα-
τουσε πανω στην επιφανεια της ερημου,η μεγαλη ανυπο-
φορη ζεστη,που ενιωσα μαζυ με την μεγαλη κουραση,τα
ποδια μου ηταν πιασμενα με τρομαξε,σηκωθηκα κι ετρε-
ξα για το μπανιο,διασχιζοντας το δωματιο,πανω στη βια-
συνη μου σκονταψα σε κατι ,επεσα κατω και λιποθυμησα.
Οταν συνηλθα ακουγα καθαρα τα τζιτζικια εξω,σηκωθηκα ,
πηγα στο μπανιο κι εριξα νερο στο προσωπο μου να συνελ-.
θω.Ετοιμασα κατι προχειρο για φαγητο,δεν ειχα ορεξη,το
αφησα,επειτα πηγα στο γραφειο,πηρα ενα χαρτι κι αρχισα
να γραφω:''Οι φωνες απο εκεινα τα μη-ανθρωπινα πλασμα-
τα ειχαν μια τρομαχτικη αρμονια και συμμετρια στη...''
σταματησα,το εσκισα,για εκεινο το βραδυ δεν θυμαμαι
περισσοτερα.Τις επομενες μερες,ενιωθα μεγαλη διαυ-
γεια και εμπνευση και συνεχισα να γραφω την εργασια
μου για την φαντασιακη θεσμιση,οργανωση,''του Ειναι-
να ειναι -στην Λογικη ''.Περπατουσα μεσα στην παληα
πολη,περιφερομουν στους δρομους της,εκει μεσα αισθα-
νομουν οικειοτητα,σαν να αναγνωριζα η να ξαναθυμο-
μουν.Καποια μερα μπηκα σ'ενα απο εκεινα τα σπιτια,
χωρις πολυ καλα να καταλαβω πως,στον χαμηλο φωτι-
σμο ανεβηκα την ξυλινη εσωτερικη σκαλα,στην κορυ-
φη της βρεθηκα μπροστα σε μια κλειστη πορτα,την
ανοιξα,εκεινη ετριξε,και μπηκα σε μια μεγαλη αιθου-
σα,εδω το φως ηταν πιο δυνατο,απο την οροφη της,
στο κεντρο της,κρεμονταν ενας πολυελαιος ,γυαλινος
με πρισματικα κρυσταλλα,στα τεσσερα ορθογωνια των
τοιχων ,στο κεντρο τους ακριβως,ηταν κρεμασμενοι τεσ-
σερις μεγαλοι καθρεφτες,με ξυλογλυπτες κορνιζες,ολες
ομοιες,προχωρησα στην αιθουσα και σταθηκα κατω
απο τον πολυελαιο,ακριβως στο κεντρο της αιθουσας
περικυκλωμενος απο τους τεσσερις καθρεφτες.Το ειδω-
λο μου απο καθρεφτη σε καθρεφτη πολλαπλαζιαζονταν
σε απειρα ειδωλα,χαθηκα.Δυσκολα συνηλθα.Μου εκανε
εντυπωση,σε διαφορα σημεια της αιθουσας υπηρχαν κω-
νικοι σωροι αμμου,ασυναισθητα με το ποδι μου σκορπισα
ενα απ'αυτους,τρομαξα πολυ,απο μεσα του πεταχτηκε ενα
μαυρο πραμα,προλαβα να δω εναν τεραστιο αρουραιο,που
γρηγορα κρυφτηκε μεσα σ'ενα αλλο σωρο αμμου,μετα
απο αυτο δεν καθισα αλλο,περασα την πορτα χωρις να την
κλεισω,κατεβηκα στα σκοτεινα τη σκαλα,και βρεθηκα
εξω στο δρομο.Ειχε νυχτωσει,το φεγγαρι ηταν πανσελη-
νος,φωτιζε δυνατα τα παντα.Ακουσα ενα θορυβο πισω
μου,γυρισα να δω ,πεταχτηκα,ενας τεραστιος αρουραιος
χυμηξε πανω μου,κλωτσισα,φωναξα μ'ολη την δυναμη
μου,μια αγελη αρουραιων μου επιτιθονταν,προλαβα να
τρεξω οσο γρηγορα μπορουσα .
Εκεινη τη νυχτα κοιμηθηκα πολυ ασχημα,τα ονειρα
εφιαλτικα,σ'ενα απο αυτα ,θυμαμαι ,εβλεπα καποιες
τοιχογραφιες τεραστιων διαστασεων με αλοκοτες παρα-
στασεις.
Το μεσημερι γυριζοντας απο το Πανεπιστημιο,η γυναικα,
που μου καθαριζαι το διαμερισμα,μου ειπε πως βρηκε
αμμο στο δωματιο μου.Τιποτα παραξενο,την καθησυχασα,
ειχα περιπλανηθει στην αμμο της παραλιας χθες και φαι-
νεται πως κολλησε στα παπουτσια μου.
Στο παραθυρο κι αλλες φορες ειδα εκεινο το θεαμα,την
τελευταια μαλιστα φορα βρεθηκα και ο ιδιος μεσα σε
εκεινο το μεγαλο πληθος ,βαδιζοντας σαν υπνωτισμε-
νος προς το κεντρο της μεγαλης δωδεκαγωνης πλατειας
με το εκτυφλωτικο φως,κατω απ'αυτο μαγνητισμενος
σε μια αγνωστη γλωσσα ακουγα δυνατη την φωνη μου.
Και μεσα στον καθρεφτη η ιδια επαναλαμβανομενη
ροη των εικονων της κινουμενης αμμου,ατελειωτη μονο-
τονη ,η ιδια καθε βραδυ,την ιδια στιγμη ενιωθα ιλιγγους,
να κανω εμετο,πονοκεφαλοι,το δερμα μου μαυριζε,ειχα
και εγκαυματα,ενιωθα δυσκολια στην αναπνοη,οξεις
πονους στο στηθος.Εκανα ιατρικες εξετασεις,βρηκαν
τους πνευμονες μου γεματους με μεγαλη ποσοτητα αμ-
μου.Μου συνεστησαν ξεκουραση,και καθαρο αερα.Δεν
ειδα βελτιωση,η θερμοκρασια του σωματος μου ανεβη-
κε,μεσα στη νυχτα ξυπνουσα αναστατωμενος και κα-
θαριζα την αμμο ,που μαζευονταν κατω απο τον καθρε-
φτη,ενιωθα μεγαλη κουραση και ατονια.Εχασα και το
ενδιαφερον μου για την εργασια ,οι μελετες μου,μου
φαινονταν ανιαρες ,περιττες και ασημαντες .Παρ'ολα
αυτα,παραξενο ειναι,αισθανομαι ευτυχισμενος .Πρε-
πει να ομολογησω ,πως εκανα κι αλλες επισκεψεις
στην παληα πολη,μα οσο κι αν εψαξα δεν ξαναβρηκα
εκεινο το σπιτι με τους καθρεφτες,ανοιγα κι εμπαινα
σε καθε σπιτι,που εβρισκα μπροστα μου.Σ'ενα απο
αυτα,που μπηκα,σκοταδι και η μυρωδια της μουχλας
και της υγρασιας ανυποφορη,πολλα χρονια κλεισμενο,
προχωρησα με αβεβαια βηματα στο εσωτερικο του,εχα-
σα γρηγορα τον προσανατολισμο μου,χαθηκα,μεσα στο
απολυτο σκοταδι,τυφλος,με τεντωμενα τα χερια εψαχνα
να ακουμπισω καποιον απο τους τεσσερις τοιχους,αδυνα-
το,σαν ο χωρος να ειχε διασταλει στο απειρον η' αντι-
στροφα να ειχε συρικνωθει σ'ενα σημειο,αδιαστατο.
Ακουσα κατι να τρεχει με βαρια την ανασα ,εχασα τις
αισθησεις μου και σωριαστηκα,δεν ξερω ποση ωρα πε-
ρασε οταν συνηλθα,αμυδρο φως εβγαινε απο ενα ανοιγ-
μα χαμηλα στο δαπεδο,σηκωθηκα με δυσκολια απο κα-
τω,βρηκα στο χαμηλο φως την πορτα,την ανοιξα και
βρεθηκα στο δωματιο μου.Σταθηκα και απο εκει ειδα
απο τον καθρεφτη μεσα να ξεχυνεται η αμμος με
ορμη και να σωριαζεται στο δαπεδο,τρομαγμενος
εκανα πισω ,γυρισα κι εκλεισα δυνατα την πορτα
πισω μου.Βγηκα απο το σπιτι,εκεινη την ωρα οι
δρομοι φωτισμενοι στο φως του ηλιου.Βιαστικα να
φτασω στο σπιτι μου ανεβηκα γρηγορα τη σκαλα,βρη-
κα την πορτα ανοιχτη,μπηκα στο δωματιο,εκει ηταν
η καθαριστρια,ηρθε κοντα μου,μου παραπονεθηκε,
κουραστηκε να καθαριζει ,τοση αμμο,μεγαλη ποσο-
τητα,και αν γινεται να σταματησω τις νυχτερινες πε-
ριπλανησεις μου στην παραλια,δεν της ειπα τιποτα,
οταν εφευγε της ειπα πως θα την ακουσω,δεν θα ξα-
ναπαω στην παραλια.Πηγα εκλεισα την πορτα και
καθισα να γραψω,παρα την μεγαλη κουραση,που
ενιωθα.Το γραψιμο πια δεν το ελεγχα,οι προτασεις
μου απροβλεπτες,ειχαν αυτονομηθει απο μενα,με
παραδοξη συνταξη και γραμματικη.
Σταματησα να γραψιμο και βγηκα εξω στην πολη.
Περπατησα σε ενα κεντρικο δρομο,με εμπορικα κα-
ταστηματα.Πληθος κοσμου.
Ξαναγυρισα στο σπιτι,καπως πιο ηρεμος.Ειχε βρα-
δυασει ,εφαγα κατι κι επεσα να κοιμηθω.Οπως ημουν
πολυ κουρασμενος κοιμηθηκα αμεσως.Ξυπνησα παλι
απο το ιδιο ονειρο,οπως καθε νυχτα.Ενιωθα το σωμα
μου να το τραβαει με μεγαλη δυναμη ο καθρεφτης,
σαν τεραστια μαυρη τρυπα,φοβηθηκα πως θα διαλυ-
θω.Ομως δεν ειχα την δυναμη να αντισταθω και πα-
ραδωθηκα στην ελξη του καθρεφτη.Η ατελειωτη αμ-
μος κατω απο τα ποδια μου ,αεικινητη,ο ηλιος ακινη-
τος την εκαιγε,τιποτα αλλο δεν εβλεπα παρα αμμο,
και αμμο,δεν μπορουσα να υπολογισω ποσος χρονος
περασε,μια στιγμη,μια ωρα,ενας χρονος η' πολλοι αι-
ωνες,το ποταμι της αμμου κυλλουσε,συνεχως κυλ-
λουσε,κατω απο τα ποδια μου.
Ξαφνικα αυτο το απεραντο πεπλο της αμμου διαλυθη-
κε,ειδα τοτε μια απεραντη πολη με δωδεκα λεωφορους
να συγκλινουν στο εκτυφλωτικο κεντρο μιας τεραστι-
ας δωδεκαγωνης πλατειας.Βρεθηκα μεσα στο μεγαλο
πληθος,κι ηταν σαν να ημουν παντου ταυτοχρονα.Προ-
χωρουσαμε στις μεγαλες λεωφορους,αναμεσα στα
πανυψηλα κτιρια και σε τεραστιες τοιχογραφιες,οσο
πλησιαζαμε η καρδια μας χτυπουσε δυνατα,να πεταξει
ελευθερη,και οι φωνες σε μια αρχαια αγνωστη γλωσσα
στους ανθρωπους.Φτασαμε στην πλατεια,στο κεντρο
της εκει το μεγαλος φως με τυφλωδε με την δυναμη
και την λαμπροτητα του,δεν βλεπαμε πια,ειχα την
αισθηση πως βρισκομουν παντου,πως υπηρχα παντα
Αποτομα η ισχυροτατη ελξη,που αισθανομουν επαυσε,
με ξυπνησε ο θορυβος ,που εκανε η καθαριστρια στη
σκαλα.Ετοιμασθηκα να βγω.Μολις με ειδε η καθαρισ-
τρια ετρεξε κοντα μου και με χαιρετησε εγκαρδια,με
ρωτησε πως περασα στο ταξιδι μου.Εγω την ρωτησα
ποσες μερες εχει να ερθει για να καθαρισει στο σπιτι.
''Μα,κυριε,απο την μερα,που φυγατε για ταξιδι,σαν
σημερα μια εβδομαδα''.Γυρισα και μπηκα παλι στο
δωματιο,κοιταξα προσεχτικα κατω απο τον καθρεφτη,
και σ'αλλα σημεια ,παντου,δεν υπηρχε το παραμικρο
ιχνος αμμου.
Τις επομενες μερες πηγαινα στο Πανεπιστημιο για
τα μαθηματα,ομως η κατασταση της υγειας μου επι-
δεινωθηκε,υψηλος πυρετος.Κι ενα πρωι ξυπνησα,
σηκωθηκα ,κοιταχθηκα στον καθρεφτη,το στομα
μου ειχε αιματα,καταλαβα,απο την αιμοπτυση.Οι
αιμοπτυσεις τωρα τελευταια συχνες,απροειδοποιη-
τα,οποιαδηποτε ωρα της μερας και της νυχτας,οι
πνευμονες πλημμυρισμενοι απο την αμμο,το ιδιο
και κατω απο τον καθρεφτη πλημμυριζει η αμμος.
Σταματησα να πηγαινω στο Πανεπιστημιο,απο την
υπηρετρια πληροφορουμαι πως συνεχως λειπω σε
ταξιδια,καθε φορα ολο και μεγαλυτερης διαρκειας,
ουτε εχω δυναμεις να παω στην παληα πολη.Τα ο-
νειρα στον ανησυχο υπνο μου και οι παραξενες
εικονες στον καθρεφτη επανερχονται καθε νυχτα
διαλυοντας τις αντιστασεις μου.
Εχω τρεις ωρες ξαγρυπνος και γραφω για αυτα με
πολυ μεγαλη δυσκολια ,πριν απο λιγο ειχα μια φο-
βερη αιμοπτυση ,ο δυνατος βηχας μου ξεριζωσε
τα πνευμονια,αιμα με τεραστια ποσοτητα αμμου,
πνιγηκα.Καθομαι και γραφω και δεν τολμω να κοι-
ταξω στον καθρεφτη .Ολοκληρη την προηγουμενη
εβδομαδα εκανα μεγαλη προσπαθεια να αποφυγω
να κοιταξω,δεν τα καταφερα,τωρα παλευω σκληρα,
εχω σκυψει πανω στο χαρτι,που γραφω,ομως ακουω
καθαρα,η ακοη μου εγινε υπερευσθητη,τον ηχο της
αμμου,και αισθανομαι την φοβερη ελξη του καθρε-
φτη, να με τρ...''
Σ'αυτο το σημειο το κειμενο στο χειρογραφο διακο-
πτεται αποτομα.Περασε πανω απο ενας χρονος απο
τοτε ,που εξαφανισθηκε.Εγιναν πολλες ερευνες,δεν
βρεθηκε τιποτα,κανενα ιχνος του .
Πηγα και βρηκα την καθαριστρια,την ρωτησα για τον
καθηγητη.Μου ειπε πως τον τελευταιο καιρο πριν
εξαφανισθει ελειπε συχνα σε ταξιδια,αλλα παντα
επεστρεφε.Ισως ,ειπε,τωρα,λογω της ασχημης υγειας
του καθυστερησε.Ειναι βεβαιη,πως καποια μερασ θα
επιστρεψει,αν και το τελευταιο του ταξιδι κρατησε πιο
πολυ απο οσο συνειθιζε.Την ρωτησα αν κατι αλλο
συνεβαινε παραξενο,και εκεινη μου ειπε για την αμμο.
Την ευχαριστησα ,την χαιρετησα και εφυγα.
Μετα απο αυτα το αποφασισα τις επομενες μερες να
υποβαλω την παραιτηση μου απο το Πανεπιστημιο.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου