Το Μεγαλυναριο της Αθωοτητος του Λογου [ Μερος α' ]

.
.
Τα πολλαπλα πορτρετα της ερμηνειας
.
Του ανθρωπου τα λογια ανηκουν,τα απαλα τα
ευηχα,στους ιδιους, η ρητορικη σταζει οπως η
βρυση στην αργυρη λεκανη καθρεφτιζει την βυ-
θισμενη πολιτεια με την εξοχη ρυμοτομια στην
εξοχη
ο θεος Διονυσος οργιαζει με την Αρετουσα,την
πληστρα την αδολη κορη της Μυκηναιας τ'ονο-
μα Χρυσοθεμις,συναμα προσεξα την χρυση ελ-
λειψοειδη σφενδονη του δαχτυλιδιου στ'αριστερο
χερι,που δεν υπαρχει πια μεσα στη βλαστηση ι-
ερουργουν οι τρεις ιεραρχες συν αγγελοις χρυ-
σορημονες θεολογοι μεγαλοι...θεατρινοι εστρε-
ψαν τα φωνηεντα αρμοσμενα σε σπονδυλικη
στηλη συμφωνων κατα το μεγσ πληθος στις κα-
ταμεστες κερκιδες κι οι βελανιδιες ησυχα ιστο-
ρουν το τελευταιο τεταρτο του αιωνα,κατα τα
λεγομενα τους οι αποικιοκρατες ερημωσαν με
τη βια τον τοπο τους απ'τ'αμπελια,στην ακμη
της η ανοιξη γυμνωσε το στηθος στους κρινους
και σεις προσεξτε μην κρινεται ινα μην κριθη-
τε....................................................χωρις
τιτλο το πορτοκαλι κι ο βαλες κουπας εισηλθε
με το μπαρκο στο λιμανι των Κεχρεων της Ισ-
θμιας,πετσινο σακκακι φορουσε και γυαλια
ηλιου,ταυτοχρονα αγγελος Κυριου αφησε την
κανατα στο τραπεζι,ολα ετοιμασθηκαν για τον
Ομηρο να συναντησει απροσκοπτα τον ευυπο-
ληπτο εμπορο κ.Πλατωνα
ο αλλος κολλησε το γραμματοσημο στο γραμμα
οπως κτιστης κολλαει τα τουβλα στη μαντρα,
γρηγορα εκπολιτιστικαμε τωρα σαραντα χρονια
στα ασκηταρια μαθαμε απ'εξω τις κινησεις του
μπαλλετου,γραμματα δεν μαθαμε,ψησαμε μονο
σε πηλο τα σκευη μας και στο θερισμο οι θερι-
στες εκπλαγηκανε με την πολυτελεια των τρο-
φων των παραθαλασσιων οικισμων,απ'
εκει το βιολεντσελο επαιζε τη συνθεση χωρις
τιτλο στην λαμπρη συναγωγη των αρχοντων,
σχεδια που το καλοκαιρι το φθινοπωρο και το
χειμωνα αφηνουν τετραγωνα κι ορθογωνια τα
ιχνη τους στη πλατη του μεταλλωρυχου που μ'
ακρα ταπεινωση σκαβει το ματι του Κυκλωπα
με τους δυο συντροφους μελανομορφους και
τον τριτο ερυθρομορφο στο ραμφος του ερωδι-
ου στον ενδιαμεσο χρονο το λιτο τοπιο ξεφυγε
απ'την ωχρα της χρυσης μασκας του Ατρειδη
αντρα ιππεα σ'αλαφιασμενο αλογο μισος στη
βαρκα μισος στο λαδι του μουσαμα καυγαδιζει
κι επειτα επιχειρηματολογει με συνεση να
ειναι στη γεννηση των αντιφασεων ηρωας
πρωτος
.
Αισθητικα αποκαλυπτειν τα Κρυφια ρηματα
.
[Το ποδι σε οξεια γωνια λυγισμενο προς
το απειρο] στο γονατο ,εκτος
.................απ'τον καρπο γυ-
.................μνο
σκηνη:ανοιξε την κονσερβα με τις
σαρδελες.η δυναμη στον ανδριαντα
λυθηκε στον επιταφιο θρηνο,ευθεια
που ενωνει δυο σημεια κι εκεινη η κατακο-
ρυφος εγκυμονειται στα πλατανια απ'τις
θηλυκες παπιες/αδελφοι μοιραστε οπως
το ψωμι το γελιο,οχι
απλοικος οχι αφελης ο Φρειδερικος Νιτσε,
κοιταξε η λιμνη μας κραταει τα υπαρχοντα
μας στον βυθο:''πιετα''σημαινει η συμπονεση
[η λυπη]/video-γραφη στον παγο[[παγο]δρο-
μιο] στο εθιμο:η νυφη ριχνει πισω ροδι [κοκ-
κινο] Παρθενα ταγιζε
-Το ενδοξο δεν μετρι-....σπειρι σπειρι τον ταυ-
εται στη βιολετα.............ρο με την ανοιξη,φω-
Το ον ειναι α μι-...................τογραφια ασπρο
κρο αντικειμενο.....................μαυρη:Ο Βασιλι
-αει λεξιγραφων..Καντινσκι στο Μπαουχαους,
πτωχευει..........................στο Μοναστηρακι ο
[...και νοητα και.......Γεωργιος Σεφερης...κρα-
αγνωστα οικουν εν...τησε το παιδι το μετρο απ'
ημιν]...........................τη σωστη μερια,με το δα-
-α στερητικο + ληθω ...χτυλο στο αιδοιο ποζαρε
....................η Ελενη,αδειανο ολο το ανω σωμα,
............εκει στη μεση ανασαινει ο αφαλος,ποια
.... .ωρα χτυπησε το τηλεφωνο και ποτε εκλεισε
την τηλεοραση; η γατα βαδισε στο ταβανι
ποια η μετανοουσα Μαγδαληνη

ντυθηκε τα ντυματα της πεταλουδας [ προλαβε
να δει τον Χαμφρει στο Μαροκο]

η Ναυπακτος χτιστηκε μεσα στο βενετσιανικο

καστρο σαν μπαξες /μια με κιτρινα μαλλια μια

με κοκκινα μαλλια μια με κατακοκκινα χειλη,τρεις

συνολικα Μερυλιν

ακουσαν τα περιστερια στην αυλη,ανοιγοντας

το βιβλιο ο αξιωματουχος του 10 ου αι. δεηθηκε

στην Αμωμη:''Εσυ Πηγη Δροσου'' ξαπλωσες με

το μεσοφορι στο ντιβανι,ακομα και τα τακου-

νια φορουσες στα ποδια σου,μην σβησεις το

φως να κοιμηθουμε

θελω να βλεπω τον καθρεφτη και διπλα την

μασχαλη [δυσκολα να επιλυθουν τα Θεωρη-

ματα ] που τεθηκαν/ κυκλος ,αρα ο

..............................................Καντ

.

Με τα βηματα πο'χει το φως

.

Πανω σε ριζιμιο λιθαρι στεριωσανε τον Προμηθεα

Καθε μερα απ'τους επιορκους τουφεκιζονταν ο

Δασκαλος

στην πρωτη σειρα:τρια κοριτσια κι αναμεσα

δυο αγορια

καλοτυχα να'ναι τα βουνα

στο ναο της Αρτεμιδας εισηλθε ο γαμπρος με κρινα

στα χερια

μαυρα που'ναι τα ματια

ξημερωνοντας η αλλη μερα με πυρινη ρομφαια

σχεδιασε ενα αρχετυπο,η σκια του διπλωθηκε

στο επιπεδο το μεσημερι γυρω απ'το τραπεζι

αποφαγαν την σφαγιασμενη

νυχτα σελωνει ο χαιδος τ'αλογο

το παιδι μιλησε στο ασπρο πουλι κοιταζοντας

πανω στην εικονα με τον ταυρο αποκοιμηθηκε

ω γλυκυ μου εαρ που εδυ σου το καλλος

σχεδον μ'οχτω διπλες καραβιων δεθηκε το νη-

σι στα δε ψηλωματα συναχτηκαν οι προσκυνη-

τες,το Θαυμα.

φωναξε το ελαχιστο παιδι,το Θαυμα.

αποψε Γιωργης στολιζεται και γιορτοφοριεται

γλυπτικος μαστος,θηλυκος,Ερωτιδεας αιωρηθη-

κε πανω στη κοιλια εει. εσεις ,αρματωμενοι

σταυρωτηδες αφηστε τα παιδια να με πλησι-

ασουν,στο πυρ το εξωτερον.

ηρθανε τα χελιδονια και τα χελιδονισματα

αυτον σχεδιασε σαν αθωνιτη καλογερο και τον

αλλο να του τρωει ο φοβος τα σπλαχνα στο

βραχο . ποσους οικισμους μετρησαμε στο τοπιο

τα μεγαλα ειδωλια του ηλιου,το αρχαιο νομισμα-

τοσκοπειο

συχνα λαλουνε τα πουλια συχνα λαλουν τ'αηδονια

εσυ , ο Βλαντιμιρ Μαγιακοφσκι στα ορυχεια του

στιχου,εργατης μεταλλευτης, μισθος:ολοκληρος

ο ουρανος

.

Την ανομοιοτητα ειδα στη σκια

.

υπερανω της ελιας η παικτρια με τον

διπλο αυλο συνταιριαζε εναν-εναν τους κυβους

της πολιτειας λευκης μολις που μπηκε στο

λουτρο / κανεις δεν ειναι πια εδω με

προσωπο η' και προσωπειο παρα μοναχα δυο

πελωριες πετρες αναζητουσαν τα γλυπτικα εργα

λεια να πεταξουν απο μεσα τους τα σμηνη των

πελαργων και το οστρακοδερμο/ στην αγορα

συμπεριφερθηκε προκλητικα η πορνη πλουτι-

σε εξευτελισμο το χειρογραφο το εσωσε κι η

μικρογραφια μισοσβησμενη εδειχνε το πισω

ψηλο κτιριο με τα μπαλκονια στα λιγοστα κτη-

ματα της κορης εκει μεταφερανε οι εργατες

τ'αρχαια μαρμαρα τη κεφαλη του μεγαλου

τραγικου την ακουμπισαμε διπλα στο ξυλο

με τις μορφες των συντροφων/ κανεις δεν

διηγηται πια τη διαφωνια και

το αντιφατικο

.

.