.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Antonio Gramsci-Odio gli indifferenti-11 febbraio 1917
-Αντονιο Γκραμσι-Αντιπαθω τους αδιαφορους-11 Φεβρουαριου 1917
[μεταφραση traduzione translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Antonio Gramsci-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Antonio Gramsci-Odio gli indifferenti-11 febbraio 1917
Αντονιο Γκραμσι-Αντιπαθω τους αδιαφορους-11 Φεβρουαριου 1917
[μεταφραση traduzione translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]
Odio gli indifferenti. Credo che vivere voglia dire essere partigiani. Chi vive veramente non
può non essere cittadino e partigiano. L’indifferenza è abulia, è parassitismo, è vigliaccheria,
non è vita. Perciò odio gli indifferenti.
L’indifferenza è il peso morto della storia. L’indifferenza opera potentemente nella storia.
Opera passivamente, ma opera. È la fatalità; è ciò su cui non si può contare; è ciò che
sconvolge i programmi, che rovescia i piani meglio costruiti;è la materia bruta che strozza
l’intelligenza. Ciò che succede,il male che si abbatte su tutti, avviene perché la massa degli
uomini abdica alla sua volontà, lascia promulgare le leggi che solo la rivolta potrà abrogare,
lascia salire al potere uomini che poi solo un ammutinamento potrà rovesciare. Tra
l’assenteismo e l’indifferenza poche mani, non sorvegliate da alcun controllo, tessono la tela
della vita collettiva, e la massa ignora, perché non se ne preoccupa; e allora sembra sia la
fatalità a travolgere tutto e tutti, sembra che la storia non sia altro che un enorme fenomeno
naturale, un’eruzione, un terremoto del quale rimangono vittime tutti, chi ha voluto e chi
non ha voluto, chi sapeva e chi non sapeva, chi era stato attivo e chi indifferente. Alcuni
piagnucolano pietosamente, altri bestemmiano oscenamente, ma nessuno o pochi si
domandano: se avessi fatto anch’io il mio dovere, se avessi cercato di far valere la mia
volontà, sarebbe successo ciò che è successo?
Odio gli indifferenti anche per questo: perché mi dà fastidio il loro piagnisteo da eterni
innocenti.
Chiedo conto a ognuno di loro del come ha svolto il compito che la vita gli ha posto e gli pone
quotidianamente, di ciò che ha fatto e specialmente di ciò che non ha fatto. E sento di poter
essere inesorabile, di non dover sprecare la mia pietà, di non dover spartire con loro le mie
lacrime.
Sono partigiano, vivo, sento nelle coscienze della mia parte già pulsare l’attività della città
futura che la mia parte sta costruendo. E in essa la catena sociale non pesa su pochi, in essa
ogni cosa che succede non è dovuta al caso, alla fatalità, ma è intelligente opera dei cittadini.
Non c’è in essa nessuno che stia alla finestra a guardare mentre i pochi si sacrificano, si
svenano.
Vivo, sono partigiano. Perciò odio chi non parteggia, odio gli indifferenti”.
Αντιπαθω τους αδιαφορους.Πιστευω οτι το να ζουμε θελει να πει να ειμαστε συμμετοχοι.
Οποιος ζει αληθινα δεν μπορει να μην ειναι πολιτης και συμμετοχος.Η αδιαφορια ειναι
αβουλια,ειναι παρασιτισμος,ειναι δειλια,δεν ειναι ζωη.Γι'αυτο αντιπαθω τους αδιαφορους.
Η αδιαφορια ειναι το νεκρο βαρος της ιστοριας.Η αδιαφορια ενεργει δυναμικα στην ιστο-
ρια.Ενεργει παθητικα,αλλα ενεργει.Ειναι η μοιρολατρεια,ειναι αυτο πανω στο οποιο δεν
μπορεις να υπολογισεις,ειναι αυτο που ανατρεπει τα προγραμματα,αυτο που αντιστρεφει
τα καλυτερα κατασκευασμενα σχεδια,ειναι το κτηνωδες υλικο που στραγγαλιζει την ευφυια.
Αυτο που συμβαινει,το κακο που πεφτει πανω σ'ολους,προκυπτει επειδη η μαζα των ανθρω-
πων παραιτειται απ'τη θεληση της,αφηνει να διακηρυσσονται οι νομοι που μονο η επανα-
σταση θα μπορουσε να καταργησει,αφηνει να αναρηχηθουν στην εξουσια ανθρωποι που
κατοπιν μονο μια ανταρσια θα μπορουσε να ανατρεψει.
Αναμεσα στη παραιτηση και την αδιαφορια λιγα χερια,που δεν επιτηρουνται απο οποιονδη-
ποτε ελεγχο,υφαινουν το διχτυ της συλλογικης ζωης,κι η μαζα αγνοει,γιατι δεν ειναι σ'εκρη-
γορση,και τοτε φαινεται σαν η μοιρολατρεια να πλημμυριζει ολα κι ολους.φαινεται οπως
η ιστορια να μην ειναι αλλο απο ενα τεραστιο φυσικο φαινομενο,μια εκρηξη,ενα σεισμος
του οποιου θα καταληξουν ολοι θυματα,οποιος τον εχει θελησει κι οποιος που δεν τον εχει
θελησει,οποιος γνωριζε κι οποιος που δεν γνωριζε,οποιος ηταν ενεργος κι οποιος αδιαφορος.
Καποιοι κλαψουριζουνε αξιολυπητα,αλλοι βλαστημανε χυδαια,αλλα κανενας η' λιγοι ανα-
ρωτουνται,αν ειχα κανει κι εγω το καθηκον μου,αν ειχα επιζητησει να δωσω αξια στην θελη-
ση μου,θα ειχε συμβει αυτο που εχει συμβει;
Αντιπαθω τους αδιαφορους και γι'αυτο εδω:γιατι μ'εκνευριζει το κλαψουρισμα τους των
αιωνιων αθωων.
Ζητω λογοριασμο απο καθενα απ'αυτους πως εχει φερει σε περας την αποστολη που η ζωη
σ'αυτον εχει θεσει και σ'αυτον θετει καθημερινα,για αυτο που εχει κανει και ιδιαιτερα γι'αυ-
το που δεν εχει κανει.Και νιωθω οτι μπορω να'μαι αμειλικτος,οτι δεν πρεπει να μοιραστω
μ'αυτους τα δακρυα μου.
Ειμαι συμμετοχος,ζω,νιωθω στις συνειδησειςτου κομματος μου ηδη να παλλει η ενεργετικο-
τητα της μελοντικης πολιτειας που το κομμα μου οικοδομει.Και μεσα σ'αυτη η κοινωνικη
αλυσιδα δεν βαραινει πανω στους λιγους,μεσα σ'αυτη καθε πραγμα που συμβαινει δεν
προκαλειται τυχαια,στη μοιρα,μα ειναι ευφυες εργο των πολιτων.
Δεν υπαρχει μεσα σ'αυτη κανενας που να'ναι στο παραθυρο κοιταζοντας ενω οι λιγοι
θυσιαζονται,αιμοραγουν.
Ζω,ειμαι συμμετοχος.Γι'αυτο αντιπαθω οποιους δεν συμμετεχουν,αντιπαθω τους αδιαφο-
ρους.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Antonio Gramsci-Odio gli indifferenti-11 febbraio 1917
-Αντονιο Γκραμσι-Αντιπαθω τους αδιαφορους-11 Φεβρουαριου 1917
[μεταφραση traduzione translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Antonio Gramsci-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Antonio Gramsci-Odio gli indifferenti-11 febbraio 1917
Αντονιο Γκραμσι-Αντιπαθω τους αδιαφορους-11 Φεβρουαριου 1917
[μεταφραση traduzione translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]
Odio gli indifferenti. Credo che vivere voglia dire essere partigiani. Chi vive veramente non
può non essere cittadino e partigiano. L’indifferenza è abulia, è parassitismo, è vigliaccheria,
non è vita. Perciò odio gli indifferenti.
L’indifferenza è il peso morto della storia. L’indifferenza opera potentemente nella storia.
Opera passivamente, ma opera. È la fatalità; è ciò su cui non si può contare; è ciò che
sconvolge i programmi, che rovescia i piani meglio costruiti;è la materia bruta che strozza
l’intelligenza. Ciò che succede,il male che si abbatte su tutti, avviene perché la massa degli
uomini abdica alla sua volontà, lascia promulgare le leggi che solo la rivolta potrà abrogare,
lascia salire al potere uomini che poi solo un ammutinamento potrà rovesciare. Tra
l’assenteismo e l’indifferenza poche mani, non sorvegliate da alcun controllo, tessono la tela
della vita collettiva, e la massa ignora, perché non se ne preoccupa; e allora sembra sia la
fatalità a travolgere tutto e tutti, sembra che la storia non sia altro che un enorme fenomeno
naturale, un’eruzione, un terremoto del quale rimangono vittime tutti, chi ha voluto e chi
non ha voluto, chi sapeva e chi non sapeva, chi era stato attivo e chi indifferente. Alcuni
piagnucolano pietosamente, altri bestemmiano oscenamente, ma nessuno o pochi si
domandano: se avessi fatto anch’io il mio dovere, se avessi cercato di far valere la mia
volontà, sarebbe successo ciò che è successo?
Odio gli indifferenti anche per questo: perché mi dà fastidio il loro piagnisteo da eterni
innocenti.
Chiedo conto a ognuno di loro del come ha svolto il compito che la vita gli ha posto e gli pone
quotidianamente, di ciò che ha fatto e specialmente di ciò che non ha fatto. E sento di poter
essere inesorabile, di non dover sprecare la mia pietà, di non dover spartire con loro le mie
lacrime.
Sono partigiano, vivo, sento nelle coscienze della mia parte già pulsare l’attività della città
futura che la mia parte sta costruendo. E in essa la catena sociale non pesa su pochi, in essa
ogni cosa che succede non è dovuta al caso, alla fatalità, ma è intelligente opera dei cittadini.
Non c’è in essa nessuno che stia alla finestra a guardare mentre i pochi si sacrificano, si
svenano.
Vivo, sono partigiano. Perciò odio chi non parteggia, odio gli indifferenti”.
Αντιπαθω τους αδιαφορους.Πιστευω οτι το να ζουμε θελει να πει να ειμαστε συμμετοχοι.
Οποιος ζει αληθινα δεν μπορει να μην ειναι πολιτης και συμμετοχος.Η αδιαφορια ειναι
αβουλια,ειναι παρασιτισμος,ειναι δειλια,δεν ειναι ζωη.Γι'αυτο αντιπαθω τους αδιαφορους.
Η αδιαφορια ειναι το νεκρο βαρος της ιστοριας.Η αδιαφορια ενεργει δυναμικα στην ιστο-
ρια.Ενεργει παθητικα,αλλα ενεργει.Ειναι η μοιρολατρεια,ειναι αυτο πανω στο οποιο δεν
μπορεις να υπολογισεις,ειναι αυτο που ανατρεπει τα προγραμματα,αυτο που αντιστρεφει
τα καλυτερα κατασκευασμενα σχεδια,ειναι το κτηνωδες υλικο που στραγγαλιζει την ευφυια.
Αυτο που συμβαινει,το κακο που πεφτει πανω σ'ολους,προκυπτει επειδη η μαζα των ανθρω-
πων παραιτειται απ'τη θεληση της,αφηνει να διακηρυσσονται οι νομοι που μονο η επανα-
σταση θα μπορουσε να καταργησει,αφηνει να αναρηχηθουν στην εξουσια ανθρωποι που
κατοπιν μονο μια ανταρσια θα μπορουσε να ανατρεψει.
Αναμεσα στη παραιτηση και την αδιαφορια λιγα χερια,που δεν επιτηρουνται απο οποιονδη-
ποτε ελεγχο,υφαινουν το διχτυ της συλλογικης ζωης,κι η μαζα αγνοει,γιατι δεν ειναι σ'εκρη-
γορση,και τοτε φαινεται σαν η μοιρολατρεια να πλημμυριζει ολα κι ολους.φαινεται οπως
η ιστορια να μην ειναι αλλο απο ενα τεραστιο φυσικο φαινομενο,μια εκρηξη,ενα σεισμος
του οποιου θα καταληξουν ολοι θυματα,οποιος τον εχει θελησει κι οποιος που δεν τον εχει
θελησει,οποιος γνωριζε κι οποιος που δεν γνωριζε,οποιος ηταν ενεργος κι οποιος αδιαφορος.
Καποιοι κλαψουριζουνε αξιολυπητα,αλλοι βλαστημανε χυδαια,αλλα κανενας η' λιγοι ανα-
ρωτουνται,αν ειχα κανει κι εγω το καθηκον μου,αν ειχα επιζητησει να δωσω αξια στην θελη-
ση μου,θα ειχε συμβει αυτο που εχει συμβει;
Αντιπαθω τους αδιαφορους και γι'αυτο εδω:γιατι μ'εκνευριζει το κλαψουρισμα τους των
αιωνιων αθωων.
Ζητω λογοριασμο απο καθενα απ'αυτους πως εχει φερει σε περας την αποστολη που η ζωη
σ'αυτον εχει θεσει και σ'αυτον θετει καθημερινα,για αυτο που εχει κανει και ιδιαιτερα γι'αυ-
το που δεν εχει κανει.Και νιωθω οτι μπορω να'μαι αμειλικτος,οτι δεν πρεπει να μοιραστω
μ'αυτους τα δακρυα μου.
Ειμαι συμμετοχος,ζω,νιωθω στις συνειδησειςτου κομματος μου ηδη να παλλει η ενεργετικο-
τητα της μελοντικης πολιτειας που το κομμα μου οικοδομει.Και μεσα σ'αυτη η κοινωνικη
αλυσιδα δεν βαραινει πανω στους λιγους,μεσα σ'αυτη καθε πραγμα που συμβαινει δεν
προκαλειται τυχαια,στη μοιρα,μα ειναι ευφυες εργο των πολιτων.
Δεν υπαρχει μεσα σ'αυτη κανενας που να'ναι στο παραθυρο κοιταζοντας ενω οι λιγοι
θυσιαζονται,αιμοραγουν.
Ζω,ειμαι συμμετοχος.Γι'αυτο αντιπαθω οποιους δεν συμμετεχουν,αντιπαθω τους αδιαφο-
ρους.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου