.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-MACBETH AND LADY MACBETH-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
William Shakespeare-first edition1623
William Shakespeare-Macbeth,first folio,1623
Theodore Chasseriau- ο Macbeth με τις τρεις μαγισσες,1855,Μουσειο Ορσε, Παρισι
Lady Macbeth and Duncan
Theodore Chasseriau-ο Macbeth βλεπει το φαντασμα του Banquo,1854
Theodore Chasseriau-ο Macbeth βλεπει το φαντασμα του Banquo,1854
MACBETH AND LADY MACBETH-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τον ακουγε,ολη τη νυχτα,δεν κοιμονταν,'Χαιρε,βασιλια',γελουσε δυνατα.'Εσυ,τωρα βασιλευ-
εις',εκλεινε τ'αυτια,φρικη,τα χερια της εσταζαν αιμα,ζεστο πηχτο,κοιταζε στον καθρεφτη,
ποια ειν'αυτη εκει μεσα;'Ποια εισαι;Γιατι δεν απαντας;',τα ματια διασταλμενα,το στομα
ανοιγμενο σε φοβερη κραυγη,ακοταδι,'Κοιταξτε το κεφαλι του Μακβεθ!',τον ακουσε να ουρ-
λιαζει,'οχι,κανενας που γεννηθηκε απο γυναικα δεν μπορει να με σκοτωσει',το κορμι της
ετρεμε,'τ'ακους Λαιδη Μακβεθ;',ησυχια,συρθηκε ως τη πορτα,τον ειδε,ενα παγιδευμενο αγριο
ζωο,εκλεισε τα ματια,την ειδε,γελασε 'ποιον τωρα θα με βαλεις να σκοτωσω;πες μου ονοματα;
ολους τους σκοτωσαμε,τον βασιλια εξαδελφο μου Ντανκαν,τον φιλο μου Μπανκο,τωρα θα
μας σκοτωσουν,σαν ηθοποιοι παιξαμε τους ρολους μας πανω στη σκηνη,κομπαζοντας,φου-
σκομενοι αλλαζονεια,ειπαμε τ'ανοητα λογια μας,και τωρα η αυλαια πεφτει,και στο σκοταδι
επιστρεφουμε,την ανυπαρξια',του εδειξε τα χερια,'Μυριζει το αιμα,ακριβε μου Μακβεθ,
κανενα αρωμα της Αραβιας δεν θα καλυψει τη μυρωδια του',σωριαστηκε στο πατωμα,το κορμι
της εκανε τρομερες συσπασεις,τεντωνονταν σαν να'ταν να διαλυθει,το στομα της εβγαζε
αφρους κι ακαταληπτους ηχους,εκεινος φοβηθηκε,'γυναικα μου,τι εχεις',την σηκωσε με
δυσκολια και την ξαπλωσε με προσοχη στο κρεβατι,'οι φονοι μας,Μακβεθ',ψιθυριζε,ισα που
ακουγε τη φωνη της,εβαλε τ'αυτι του πανω στο στομα της,παραληρουσε,'καλλιτερα να μην
σ'ειχα γεννησει,μικρο μου μωρο,το αιμα ζηταει αιμα',κοιταξε στο παραθυρο,νυχτα,πυκνο
σκοταδι,ο ανεμος φυσουσε δυνατα,'θα ξεριζωσει τα δεντρα απ'το Μπιρναμ',σκεφτηκε,
'θα τα συρει ως εδω στην Δουνσινανη και θα τα ριξει με τρομερη ανελεητη δυναμη πανω στο
σπιτι συντριβωντας το',της επιασε το προσωπο,'οχι δεν ειμαστε δειλοι,μοιασαμε στη φρικη,
ενωμενοι κι οι δυο,Μακβεθ και φρικη,κανεις πια ποτε δεν θα μας ξεχωρισει','θα πεθανω',του
ειπε,'Αυριο,αυριο,αυριο,τοτε ειναι η ωρα,να σβησει το κερι σου,η ζωη μικρη κι οι ανθρωπος
σκια που χανεται',ανοιξε τα ματια και τον κοιταξε,'τωρα ειμαι,ακους;,ο Μακβεθ και συ η Λαιδη
Μακβεθ,ο βασιλιας κι η βασιλισσα της Σκωτιας,κι αυριο ειμαστε σκονη,κι εμεις κι ο Μακνταφ
κι ο Μαλκολμ,τωρα κοιμησου,εγω θα καθησω αγρυπνος κοντα σου και θα σε φυλαω,το Σκω-
τσεζικο εργο μας,ησυχασε,θα τελειωσει',ακουγε την αναπνοη της,'ποσο ασπρη ειναι,ποσο
σκοτεινη ειναι',ψιθυρισε,
την αλλη μερα το πρωι τον βρηκε στο σαλονι,διαβαζε εφημεριδα,η μερα ηταν ζεστη κι ειχε
ηλιο,'καλημερα'του ειπε',εκεινος γυρισε το κεφαλι,χαμογελασε,'καλημερα',κι επειτα γυριζον-
τας στην εφημεριδα της ειπε,'να,εδω γραφει,εχει ολοκληρο ρεπορταζ για μια θεατρικη παρα-
σταση που δωθηκε χθες την Κυριακη,Απριλιος 1611,στο θεατρο Γκλομπ του Στρατφορντ,στην
νοτια οχθη του ποταμου Ταμεση,το θεατρο ηταν καταμεστο απο θεατες,τιτλος του εργου :
'Μακβεθ',γραμμενο μεταξυ το 1603 με 1606,απο τον Ουλλιαμ Σεξπηρ,καποιον ασημαντο
ηθοποιο και συγγραφεα,μαλλον απατεωνα,γιατι οπως εχω πληροφορηθει πολλα εργα του
ανηκουν στον Σερ Φράνσις Μπέικον, Υποκόμη του Σαιντ Ώλμπανς,,συγγραφεα,φιλοσοφο,
πολιτικο,και επιστημονα και στον θεατρικο συγγραφεα και ποιητη Κρίστοφερ Μάρλοου που
μαχαιρωθηκε σε ταβερνα στο Νντεπτφορντ το 1593 λογω της αθειας και του επικουρισμου
του',πεταξε την εφημεριδα,αυτη προσγειωθηκε στο πατωμα σαν αψυχο σωμα,σηκωθηκε
αποτομα,την ποδοπατησε,'ενας πληρωμενος παλιατσος απο τον αθλιο Μακνταφ,που'ναι
στην Αγγλια και τον Μαλκολμ,μας διασυρουν,συμφεροντα,αν μας βγαλει απ'τη μεση θ'ανεβει
στο θρονο της Σκωτιας ο Μαλκολμ ο γιος του Ντανκαν',εκεινη ηταν στο παραθυρο,ακινητη,
'θυμασαι τον Ντανκαν,τον πρωτο μας φονο,ο βασιλιας της Σκωτιας και πρωτος εξαδελφος μου
ξαπλωμενος στο κρεβατι,κοιμαται,ανιδεος,προβατον επι σφαγη,η Κλυταιμνηστρα κι ο Αιγισθος
τυλιξανε τον Αγαμεμνωνα στο λουτρο με διχτυ και τον επνιξαν,εμεις ειχαμε μεθυσει τους φυ-
λακες,μπηκαμε κρυφα στην καμαρα και τον μαχαιρωσαμε,ειπαμε πως το εκαμαν οι φρουροι
και τους κρεμασαμε,υστερα ηρθε η σειρα του φιλου μου Μπανκο,να μην βγει ο λογος των
τριων μαγισσων πως απογονοι του θα βασιλεψουν,υστερα ηρθαν κι αλλοι κι αλλοι φονοι,
οποιος ηταν απεναντι μας επρεπε να εξοντωθει,το καλο φερνει κακο και το κακο το καλο',
'Μακβεθ' την ακουσε,'εμενα δεν μπορει να με σκοτωσει ανθρωπος που γεννηθηκε απο
γυναικα,παρα μονο θεος','Μακβεθ' την ακουσε παλι,'ξερουμε πως η μητερα του Μακνταφ
ηταν νεκρη οταν της εσχισαν τη κοιλια κι εβγαλαν ζωντανο το παιδι',γυρισε προς το μερος της
τρομαγμενος,'τι θες να πεις' φωναξε 'πως δεν γεννηθηκε απο γυναικα;','Μακβεθ' την ακουσε
παλι 'εξω γεμισε δεντρα,τεραστια πρασινα δεντρα,ολο το δασος του Μπιρναμ περπατησε ως
εδω,στην Δουνσινανη',γυρισε προς το μερος του 'και πισω απο καθε δεντρο κι ενας στρατιω-
της του Μακνταφ κρυβεται','Οχι,Οχι,αυτο ειναι αδυνατο' ουρλιαξε ο Μακβεθ,βουλιαξε στην
πολυθρονα,εκεινη τον πλησιασε,'να το αιμα',τεντωσε τα χερια της δειχνοντας,'το αιμα',σωρια-
στηκε στο πατωμα,μια λιμνη αιμα την περικυκλωσε και την επνιξε,'φιλε μου Μακβεθ'.ακουσε
τη φωνη του Μπανκο,σηκωσε το κεφαλι,τον ειδε λυπημενο στον απεναντι τοιχο,'ηξερα,φιλε
μου Μπανκο,πως δεν θα με ξεχασεις'του φωναξε' και την τελευταια ωρα θα ερθεις',χαμογελα-
σε,'χρειαζομαστε εναν θεατη',ο αλλος στεκονταν ακινητος,μια σκια,αυτος βουλιαζε στο σκοτα-
δι,μια ηδονη γαληνης,'η βασιλισσα,Κυριε,πεθανε' ακουσε τη φωνη του υπηρετη του Σειτον,
ανοιξε τα ματια,το θεατρο καταμεστο,βρισκονταν στην Σκηνη Ε' της Πεμπτης Πραξης:
SEYTON
The queen, my lord, is dead.
MACBETH
She should have died hereafter;
There would have been a time for such a word.
To-morrow, and to-morrow, and to-morrow,
Creeps in this petty pace from day to day
To the last syllable of recorded time,
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death. Out, out, brief candle!
Life's but a walking shadow, a poor player
That struts and frets his hour upon the stage
And then is heard no more: it is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury,
Signifying nothing.
.
.
MACBETH 1978 | Ian McKellen | Judi Dench
https://youtu.be/YpKWWK0Pj34
.
.
MACBETH / Verdi / Thomas Hampson & Paoletta Marrocu
https://youtu.be/znFIV33RTXI
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-MACBETH AND LADY MACBETH-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
William Shakespeare-first edition1623
William Shakespeare-Macbeth,first folio,1623
Theodore Chasseriau- ο Macbeth με τις τρεις μαγισσες,1855,Μουσειο Ορσε, Παρισι
Lady Macbeth and Duncan
Theodore Chasseriau-ο Macbeth βλεπει το φαντασμα του Banquo,1854
Theodore Chasseriau-ο Macbeth βλεπει το φαντασμα του Banquo,1854
MACBETH AND LADY MACBETH-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τον ακουγε,ολη τη νυχτα,δεν κοιμονταν,'Χαιρε,βασιλια',γελουσε δυνατα.'Εσυ,τωρα βασιλευ-
εις',εκλεινε τ'αυτια,φρικη,τα χερια της εσταζαν αιμα,ζεστο πηχτο,κοιταζε στον καθρεφτη,
ποια ειν'αυτη εκει μεσα;'Ποια εισαι;Γιατι δεν απαντας;',τα ματια διασταλμενα,το στομα
ανοιγμενο σε φοβερη κραυγη,ακοταδι,'Κοιταξτε το κεφαλι του Μακβεθ!',τον ακουσε να ουρ-
λιαζει,'οχι,κανενας που γεννηθηκε απο γυναικα δεν μπορει να με σκοτωσει',το κορμι της
ετρεμε,'τ'ακους Λαιδη Μακβεθ;',ησυχια,συρθηκε ως τη πορτα,τον ειδε,ενα παγιδευμενο αγριο
ζωο,εκλεισε τα ματια,την ειδε,γελασε 'ποιον τωρα θα με βαλεις να σκοτωσω;πες μου ονοματα;
ολους τους σκοτωσαμε,τον βασιλια εξαδελφο μου Ντανκαν,τον φιλο μου Μπανκο,τωρα θα
μας σκοτωσουν,σαν ηθοποιοι παιξαμε τους ρολους μας πανω στη σκηνη,κομπαζοντας,φου-
σκομενοι αλλαζονεια,ειπαμε τ'ανοητα λογια μας,και τωρα η αυλαια πεφτει,και στο σκοταδι
επιστρεφουμε,την ανυπαρξια',του εδειξε τα χερια,'Μυριζει το αιμα,ακριβε μου Μακβεθ,
κανενα αρωμα της Αραβιας δεν θα καλυψει τη μυρωδια του',σωριαστηκε στο πατωμα,το κορμι
της εκανε τρομερες συσπασεις,τεντωνονταν σαν να'ταν να διαλυθει,το στομα της εβγαζε
αφρους κι ακαταληπτους ηχους,εκεινος φοβηθηκε,'γυναικα μου,τι εχεις',την σηκωσε με
δυσκολια και την ξαπλωσε με προσοχη στο κρεβατι,'οι φονοι μας,Μακβεθ',ψιθυριζε,ισα που
ακουγε τη φωνη της,εβαλε τ'αυτι του πανω στο στομα της,παραληρουσε,'καλλιτερα να μην
σ'ειχα γεννησει,μικρο μου μωρο,το αιμα ζηταει αιμα',κοιταξε στο παραθυρο,νυχτα,πυκνο
σκοταδι,ο ανεμος φυσουσε δυνατα,'θα ξεριζωσει τα δεντρα απ'το Μπιρναμ',σκεφτηκε,
'θα τα συρει ως εδω στην Δουνσινανη και θα τα ριξει με τρομερη ανελεητη δυναμη πανω στο
σπιτι συντριβωντας το',της επιασε το προσωπο,'οχι δεν ειμαστε δειλοι,μοιασαμε στη φρικη,
ενωμενοι κι οι δυο,Μακβεθ και φρικη,κανεις πια ποτε δεν θα μας ξεχωρισει','θα πεθανω',του
ειπε,'Αυριο,αυριο,αυριο,τοτε ειναι η ωρα,να σβησει το κερι σου,η ζωη μικρη κι οι ανθρωπος
σκια που χανεται',ανοιξε τα ματια και τον κοιταξε,'τωρα ειμαι,ακους;,ο Μακβεθ και συ η Λαιδη
Μακβεθ,ο βασιλιας κι η βασιλισσα της Σκωτιας,κι αυριο ειμαστε σκονη,κι εμεις κι ο Μακνταφ
κι ο Μαλκολμ,τωρα κοιμησου,εγω θα καθησω αγρυπνος κοντα σου και θα σε φυλαω,το Σκω-
τσεζικο εργο μας,ησυχασε,θα τελειωσει',ακουγε την αναπνοη της,'ποσο ασπρη ειναι,ποσο
σκοτεινη ειναι',ψιθυρισε,
την αλλη μερα το πρωι τον βρηκε στο σαλονι,διαβαζε εφημεριδα,η μερα ηταν ζεστη κι ειχε
ηλιο,'καλημερα'του ειπε',εκεινος γυρισε το κεφαλι,χαμογελασε,'καλημερα',κι επειτα γυριζον-
τας στην εφημεριδα της ειπε,'να,εδω γραφει,εχει ολοκληρο ρεπορταζ για μια θεατρικη παρα-
σταση που δωθηκε χθες την Κυριακη,Απριλιος 1611,στο θεατρο Γκλομπ του Στρατφορντ,στην
νοτια οχθη του ποταμου Ταμεση,το θεατρο ηταν καταμεστο απο θεατες,τιτλος του εργου :
'Μακβεθ',γραμμενο μεταξυ το 1603 με 1606,απο τον Ουλλιαμ Σεξπηρ,καποιον ασημαντο
ηθοποιο και συγγραφεα,μαλλον απατεωνα,γιατι οπως εχω πληροφορηθει πολλα εργα του
ανηκουν στον Σερ Φράνσις Μπέικον, Υποκόμη του Σαιντ Ώλμπανς,,συγγραφεα,φιλοσοφο,
πολιτικο,και επιστημονα και στον θεατρικο συγγραφεα και ποιητη Κρίστοφερ Μάρλοου που
μαχαιρωθηκε σε ταβερνα στο Νντεπτφορντ το 1593 λογω της αθειας και του επικουρισμου
του',πεταξε την εφημεριδα,αυτη προσγειωθηκε στο πατωμα σαν αψυχο σωμα,σηκωθηκε
αποτομα,την ποδοπατησε,'ενας πληρωμενος παλιατσος απο τον αθλιο Μακνταφ,που'ναι
στην Αγγλια και τον Μαλκολμ,μας διασυρουν,συμφεροντα,αν μας βγαλει απ'τη μεση θ'ανεβει
στο θρονο της Σκωτιας ο Μαλκολμ ο γιος του Ντανκαν',εκεινη ηταν στο παραθυρο,ακινητη,
'θυμασαι τον Ντανκαν,τον πρωτο μας φονο,ο βασιλιας της Σκωτιας και πρωτος εξαδελφος μου
ξαπλωμενος στο κρεβατι,κοιμαται,ανιδεος,προβατον επι σφαγη,η Κλυταιμνηστρα κι ο Αιγισθος
τυλιξανε τον Αγαμεμνωνα στο λουτρο με διχτυ και τον επνιξαν,εμεις ειχαμε μεθυσει τους φυ-
λακες,μπηκαμε κρυφα στην καμαρα και τον μαχαιρωσαμε,ειπαμε πως το εκαμαν οι φρουροι
και τους κρεμασαμε,υστερα ηρθε η σειρα του φιλου μου Μπανκο,να μην βγει ο λογος των
τριων μαγισσων πως απογονοι του θα βασιλεψουν,υστερα ηρθαν κι αλλοι κι αλλοι φονοι,
οποιος ηταν απεναντι μας επρεπε να εξοντωθει,το καλο φερνει κακο και το κακο το καλο',
'Μακβεθ' την ακουσε,'εμενα δεν μπορει να με σκοτωσει ανθρωπος που γεννηθηκε απο
γυναικα,παρα μονο θεος','Μακβεθ' την ακουσε παλι,'ξερουμε πως η μητερα του Μακνταφ
ηταν νεκρη οταν της εσχισαν τη κοιλια κι εβγαλαν ζωντανο το παιδι',γυρισε προς το μερος της
τρομαγμενος,'τι θες να πεις' φωναξε 'πως δεν γεννηθηκε απο γυναικα;','Μακβεθ' την ακουσε
παλι 'εξω γεμισε δεντρα,τεραστια πρασινα δεντρα,ολο το δασος του Μπιρναμ περπατησε ως
εδω,στην Δουνσινανη',γυρισε προς το μερος του 'και πισω απο καθε δεντρο κι ενας στρατιω-
της του Μακνταφ κρυβεται','Οχι,Οχι,αυτο ειναι αδυνατο' ουρλιαξε ο Μακβεθ,βουλιαξε στην
πολυθρονα,εκεινη τον πλησιασε,'να το αιμα',τεντωσε τα χερια της δειχνοντας,'το αιμα',σωρια-
στηκε στο πατωμα,μια λιμνη αιμα την περικυκλωσε και την επνιξε,'φιλε μου Μακβεθ'.ακουσε
τη φωνη του Μπανκο,σηκωσε το κεφαλι,τον ειδε λυπημενο στον απεναντι τοιχο,'ηξερα,φιλε
μου Μπανκο,πως δεν θα με ξεχασεις'του φωναξε' και την τελευταια ωρα θα ερθεις',χαμογελα-
σε,'χρειαζομαστε εναν θεατη',ο αλλος στεκονταν ακινητος,μια σκια,αυτος βουλιαζε στο σκοτα-
δι,μια ηδονη γαληνης,'η βασιλισσα,Κυριε,πεθανε' ακουσε τη φωνη του υπηρετη του Σειτον,
ανοιξε τα ματια,το θεατρο καταμεστο,βρισκονταν στην Σκηνη Ε' της Πεμπτης Πραξης:
SEYTON
The queen, my lord, is dead.
MACBETH
She should have died hereafter;
There would have been a time for such a word.
To-morrow, and to-morrow, and to-morrow,
Creeps in this petty pace from day to day
To the last syllable of recorded time,
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death. Out, out, brief candle!
Life's but a walking shadow, a poor player
That struts and frets his hour upon the stage
And then is heard no more: it is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury,
Signifying nothing.
.
.
MACBETH 1978 | Ian McKellen | Judi Dench
https://youtu.be/YpKWWK0Pj34
.
.
MACBETH / Verdi / Thomas Hampson & Paoletta Marrocu
https://youtu.be/znFIV33RTXI
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου