.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Λουκιανός Εταιρικοὶ Διάλογοι-Ἀμπελὶς καὶ Χρυσίς
[Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.]
[μεταφραση translation σχολια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Ακολουθει
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Λουκιανος Εταιρικοι Διαλογοι-Αμπελις και Χρυσις-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Λουκιανός Εταιρικοὶ Διάλογοι-Ἀμπελὶς καὶ Χρυσίς
[Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.]
[μεταφραση translation σχολια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Ακολουθει
Ἀμπελίς
[1] [p. 299] ὅστις δέ, ὦ Χρυσί, μήτε ζηλοτυπεῖ μήτε ὀργίζεται μήτε ἐρράπισέ ποτε ἢ περιέκειρεν
ἢ τὰ ἱμάτια περιέσχισεν, ἔτι ἐραστὴς ἐκεῖνός ἐστιν;
Χρυσίς
οὐκοῦν ταῦτα μόνα ἐρῶντος, ὦ Ἀμπελί, δείγματα;
Ἀμπελίς
ναί, τοῦτ᾽ ἀνδρὸς θερμοῦ· ἐπεὶ τἆλλα, φιλήματα καὶ δάκρυα καὶ ὅρκοι καὶ τὸ πολλάκις ἥκειν
ἀρχομένου ἔρωτος σημεῖον καὶ φυομένου ἔτι· τὸ δὲ πῦρ ὅλον ἐκ τῆς ζηλοτυπίας ἐστίν. ὥστε
εἰ καὶ σέ, ὡς φής, ὁ Γοργίας ῥαπίζει καὶ ζηλοτυπεῖ, χρηστὰ ἔλπιζε καὶ εὔχου ἀεὶ τὰ αὐτὰ ποιεῖν.
Χρυσίς
τὰ αὐτά; τί λέγεις; ἀεὶ ῥαπίζειν με;
Ἀμπελίς
οὐχί, ἀλλ᾽ ἀνιᾶσθαι, εἰ μὴ πρὸς μόνον αὐτὸν [p. 251] βλέποις. ἐπεὶ εἰ μὴ ἐρᾷ γε, τί ἂν ἔτι
ὀργίζοιτο, εἰ σύ τινα ἕτερον ἐραστὴν ἔχεις;
Χρυσίς
ἀλλ᾽ οὐδὲ ἔχω ἔγωγε· ὁ δὲ μάτην ὑπέλαβε τὸν πλούσιόν μου ἐρᾶν, διότι ἄλλως ἐμνημόνευσά
ποτε αὐτοῦ.
Ἀμπελίς
[2] καὶ τοῦτο ἡδὺ τὸ ὑπὸ πλουσίων οἴεσθαι σπουδάζεσθαί σε· οὕτω γὰρ ἀνιάσεται μᾶλλον καὶ
φιλοτιμήσεται, ὡς μὴ ὑπερβάλοιντο αὐτὸν οἱ ἀντερασταί.
Χρυσίς
καὶ μὴν οὗτός γε μόνον ὀργίζεται καὶ ῥαπίζει, δίδωσι δὲ οὐδέν.
Ἀμπελίς
ἀλλὰ δώσει· ζηλότυποι γὰρ καὶ μάλιστα λυπηθήσονται.
Χρυσίς
οὐκ οἶδ᾽ ὅπως ῥαπίσματα λαμβάνειν βούλει με, ὦ Ἀμπελίδιον. [p. 300]
Ἀμπελίς
οὔκ, ἀλλ᾽. ὡς οἶμαι, μεγάλοι ἔρωτες γίγνονται, εἰ πύθοιτο ἀμελεῖσθαι, εἰ δὲ πιστεύσει μόνος
ἔχειν, ἀπομαραίνεταί πως ἡ ἐπιθυμία. ταῦτα λέγω πρὸς σὲ εἴκοσιν ὅλοις ἔτεσιν ἑταιρήσασα,
σὺ δὲ ὀκτωκαιδεκαέτις, οἶμαι, ἢ ἔλαττον οὖσα τυγχάνεις. εἰ βούλει δέ, καὶ διηγήσομαι ἃ
ἔπαθόν ποτε οὐ πάνυ πρὸ πολλῶν ἐτῶν· ἤρα μου Δημόφαντος ὁ δανειστὴς ὁ κατόπιν οἰκῶν
τῆς Ποικίλης. οὗτος οὐδεπώποτε πλέον τι πέντε δραχμῶν δέδωκε καὶ ἠξίου δεσπότης εἶναι.
ἤρα δέ, ὦ Χρυσί, ἐπιπόλαιόν τινα ἔρωτα οὔτε ὑποστένων οὔτε δακρύων οὔτε ἀωρὶ
παραγιγνόμενος ἐπὶ τὰς θύρας, ἀλλ᾽ αὐτὸ μόνον συνεκάθευδέ μοι ἐνίοτε, καὶ τοῦτο διὰ
μακροῦ. [3] ἐπειδὴ δὲ ἐλθόντα ποτὲ ἀπέκλεισα — Καλλίδης γὰρ ὁ γραφεὺς ἔνδον ἦν δέκα
δραχμὰς πεπομφώς — τὸ μὲν πρῶτον ἀπῆλθέ μοι λοιδορησάμενος· ἐπεὶ δὲ πολλαὶ μὲν διῆλθον
ἡμέραι, ἐγὼ δὲ οὐ προσέπεμπον, ὁ Καλλίδης δὲ ἔνδον ἦν αὖθις, ὑποθερμαινόμενος ἤδη τότε
ὁ Δημόφαντος καὶ αὐτὸς ἀναφλέγεται ἐς τὸ πρᾶγμα καὶ ἐπιστάς ποτε [p. 252] ἀνεῳγμένην
τηρήσας τὴν θύραν ἔκλαεν, ἔτυπτεν, ἠπείλει φονεύσειν, περιερρήγνυε τὴν ἐσθῆτα, ἅπαντα
ἐποίει, καὶ τέλος τάλαντον δοὺς μόνος εἶχεν ὀκτὼ ὅλους μῆνας. [p. 301] ἡ γυνὴ δὲ αὐτοῦ πρὸς
ἅπαντας ἔλεγεν ὡς ὑπὸ φαρμάκων ἐκμήναιμι αὐτόν. τὸ δὲ ἦν ἄρα ζηλοτυπία τὸ φάρμακον.
ὥστε, ὦ Χρυσί, καὶ σὺ χρῶ ἐπὶ τὸν Γοργίαν τῷ αὐτῷ φαρμάκῳ· πλούσιος δὲ ὁ νεανίσκος ἔσται,
ἤν τι ὁ πατὴρ αὐτοῦ πάθῃ.
.
[μεταφραση translation σχολια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
.
Ἀμπελίς
οποιος,Χρυση,μητε ζηλευει,μητε νευριαζει,μητε ποτε ερριξε σφαλιαρες η' κουρεψε η' εσκισε
τα ρουχα,τοτ'ακομα εκεινος εραστης ειναι;
Χρυσίς
λοιπον μον'αυτα ειναι τ'ερωτευμενου,Αμπελη,οι αποδειξεις;
Ἀμπελίς
ναι,αυτα'ναι αντρα θερμου,γιατι τ'αλλα,φιληματα και δακρυα κι ορκοι και το πολυ πηγενελα
σημαδι ερωτα π'αρχιζει και που ακομη φυτρωνει,ολη η φωτια απ'τη ζηλια αναβει,ωστε,αν
και σενα,οπως λες,ο Γοργιας σου ριχνει σφαλιαρες και ζηλευει,αυτα χρησιμα να τα ελπιζεις
και παντοτε να ευχεσαι τα ιδια να κανει
Χρυσίς
τα ιδια;τι λες;,παντοτε να μου ριχνει σφαλιαρες;
Ἀμπελίς
οχι,αλλα να υποφερει,αν δεν κοιταζεις παρα μονο αυτον,γιατι βεβαια αν δεν ειν'ερωτευμενος,
γιατι να νευριασει,αν εσυ καποιον αλλον εραστη εχεις;
Χρυσίς
αλλ'εγω κανενα δεν εχω,αδικα δ'αυτος υποψιαστηκε τον πλουσιον πως ειν'ερωτευμενος μαζι
μου,γιατι αλλιως καποτε τον αναφερα
Ἀμπελίς
κι αυτο καλο ειναι το να νομιζει πως με πλουσιους περνας την ωρα σου,γιατ'ετσι υποφερει
πιο πολυ και θα εξαγκαναστει να εκδηλωθει,ωστε να μην τον ξεπερασουν οι αντεραστες
Χρυσίς
κι αυτος μονο νευριαζει και ριχνει σφαλιαρες,διχως να δινει τιποτα
Ἀμπελίς
αλλα θα δωσει,γιατι ζηλευει και μαλιστα αν τον στεναχωρησεις
Χρυσίς
δεν καταλαβαινω για θελεις να τρωω σφαλιαρες,Αμπελιδακι
Ἀμπελίς
καθολου,αλλ'οπως νομιζω,οι μεγαλοι ερωτες γεννιουνται,αν πειστει πως δεν λογαριαζεται,
αν δε πιστεψει πως μονο αυτος σ'εχει,μαραινεται καπως η επιθυμια,αυτα σε σενα εγω τα λεω
π'ολοκληρα εικοσι χρονια ημουνα εταιρα,εσυ δε δεκαοκταχρονη,νομιζω,η' λιγοτερο πρεπει
να'σαι,κι αν θελεις θα σου διηγηθω αυτα που'παθα καποτε οχι πολυ πριν απο πολλα χρονια,
μ'ερωτευτηκε ο Διοφαντος ο δανειστης αυτος που κατοικει πισω απ'την Ποικιλη,αυτος ουδε-
ποτε περισσοτερες απο πεντε δραχμες μου'χε δωσει κι αξιωνε προστατης να'ναι,ηταν ερωτευ-
μενος,Χρυση,μ'επιπολαιο κατα καποιο τροπο ερωτα ουτ'αναστεναζοντας ουτε δακρυζοντας
ουτε ξενυχτισμενος στη πορτα μου,αλλ'αυτο μονο καποιες φορες να κοιμαται μαζι μου κι αυτο
αραια και που,επειδη καποτε που'ρθε τον εκλεισα απεξω,-γιατι ο Καλλιδης ο ζωγραφος μεσα
ηταν δεκα δραχμες εχοντας στειλει-το πρωτον εφυγε βριζοντας με,επειδη δε πολλες περασαν
μερες,εγω δε δεν του μηνουσα,ο Καλλιδης δε παλι μεσα ηταν,ξαναμενος ηδη τοτε ο Δημο-
φαντος κι αυτος επιασε φωτια στο πραμα και παραφυλαγοντας καποτε ανοιγμενη βλεποντας
τη πορτα εκλαιγε,χτυπιονταν,απειλουσε να [με] σκοτωσει,ξεσκιζε το φορεμα[μου],τα παντα
εκανε,και τελικα ταλαντο δινοντας μονος μ'ειχε οκτω ολοκληρους μηνες ,η δε γυναικα του
σ'ολους ελεγε πως με φαρμακα τον ξετρελανα,γιατι η ζηλεια ηταν αυτο το φαρμακο,ωστε,
Χρυση,και συ να χρησιμοποιησεις πανω στον Γοργια το ιδιο φαρμακο,πλουσιος δε ο νεαρουλης
θα ειναι,αν κατι ο πατερας του παθει.
.
.
σχολια:
-Λουκιανος ο Σαμοσατευς[125-180 μ.Χ],ρητορας και σατιρικος συγγραφεας,Συρος,απο την πολη
Σαμοσατα πρωτευουσα της Κομμαγηνης στον ανω Ευφρατη,εγραφε στην ελληνικη γλωσσα,
αττικιστης,σπουδασε ελληνικα και ρητορικη τεχνη στην Ιωνια,στην Αντιοχεια ασκησε την
δικανικη,στη Σμυρνη σπουδασε σοφιστικη,ταξιδευψε ως ρητορας στην Μικρα Ασια,στην
Ελλαδα,στην Ιταλια ,στην Γαλατια,σε ηλικια 40 χρονων στραφηκε στην φιλοσοφια,επηρεασθηκε
απο τη διδασκαλια του νεοπλατωνικου φιλοσοφου Νιγρινου,απο τους Επικουρειους και τους
Κυνικους φιλοσοφους,ενω αντιπαθουσε τους Στωικους,τους δογματισμους,τις ακραιες φιλοσο-
φικες διαμαχες,την επιτηδευμενη πομποδη γλωσσα,τη σοβαροφανεια,τον στομφο,τον υπερατ-
τικισμο[την αμετρη χρηση της Αττικης διακεκτου]και τα σοφισματα,το 165 μ.Χ ηρθε στην στην
Αθηνα,γυρω στο 171 προσκληθηκε απο τον επαρχο C. Calvisius Statianus να αναλαβει μια θεση
δικαστου στην Αιγυπτο,που πηρε τελος με την αποτυχια της επαναστασης του C. Avidus
Cassius,οπου συμμετειχε και ο C. Calvisius Statianus ,το καλοκαιρι του 175 μ.Χ ο Λουκιανος
πιθανον να γυρισε στην Αθηνα
Φιλοσοφια:Τις ει;-
Λουκιανος:Παρρησιάδης Αληθίωνος του Ελεγξικλέους
Μισαλαζών ειμι και μισογόης και μισοψευδής και μισότυφος και μισώ παν το τοιουτώδες είδος
των μιαρών ανθρώπων
ο Λουκιανος επικρινει την κενοδοξια των φιλοσοφων,την διαφθορα των ηθων,την σχολαστικο-
τητα των γραμματικων ,τη δεισιδαιμονια και την μωρια των απλων ανθρωπων του λαου,επιδει-
κνυει σκεπτικισμο κατα της θρησκειας με τον ορθολογισμο,ειρωνευεται την μυθολογια με τις
υπερβολες της και απομυθοποιει ακομα και τον Ομηρο,
Τα εργα του Λουκιανου,82
Μελετες η' Επιδεικτικοι Λογοι:
Τυραννοκτόνος/Φάλαρις/Ἀποκηρυττόμενος/Μυίας ἐγκώμιον/Δίκη συμφώνων/Ἡρόδοτος ή
Ἀετίων/Ζεῦξις/Περὶ τοῦ οἴκου/Περὶ τοῦ ἐνυπνίου/Πρὸς τὸν εἰπόντα Προμηθεὺ εἶ ἐν λόγοις.
Διαλογοι:
Θεῶν διάλογοι/Προμηθεὺς ή Καύκασος/Ἐνάλιοι διάλογοιΝεκρικοί διάλογοι/Εταιρικοί διάλογοι
/Θεών εκκλησία/Κατάπλους/Χάρων ή Επισκοπούντες/Ἰκαρομένιππος ή Υπερνέφελος/Ζεὺς
τραγῳδός/Ζεὺς ἐλεγχόμενος/Δὶς κατηγορούμενος/Τίμων ή Μισάνθρωπος/Τὰ πρὸς Κρόνον/
Ποδάγρα, τραγωδια με υφος σατιρικο /
Νιγρίνος/Δημώνακτος βίος/Βίων πρᾶσις/Ἁλιεύς/Συμπόσιον ή Λαπίθαι/Περί παρασίτου, ότι
τέχνη η παρασιτική/Ἑρμότιμος/Κυνικός[;]/ Ἀνάχαρσις ή Περί γυμνασίων/Τόξαρις/Σκύθης/
Εἰκόνες/Ὑπὲρ τῶν εἰκόνων/
Ἑταιρικοι διαλογοι/
[ο Λουκιανος ως Λυκινος,προσωπο των διαλογων]/Ψευδοσοφιστής/Λεξιφάνης/Εὐνοῦχος/
Δραπέται/Φιλοψευδής
Επιστολαι:
Περὶ τῶν ἐν μισθῷ συνόντων/Ἀπολογία/Πῶς δεῖ ἱστορίαν συγγράφειν/Περὶ τῆς Περεγρίνου
τελευτῆς/Ἀλέξανδρος ή Ψευδόμαντις/Ῥητόρων διδάσκαλος/Ψευδολογιστής/Πρὸς τὸν
ἀπαίδευτον καὶ πολλὰ βιβλία ὠνούμενον.
Μυθιστορηματα:
Ἀληθὴς ἱστορία ή Ἀληθῆ διηγήματα[φανταστικο ταξιδι στη Σεληνη]/Λούκιος ή Όνος
Επιγραμματα:
40 επιγραμματα στην Παλατινη Ανθολογια[πολλα υπο αμφισβητηση]
Νοθα εργα:
[πληρης αμφισβητηση]/Αλκυών ή Περί μεταμορφώσεως/Δημοσθένους ἐγκώμιον/
Κυνικός/Μακρόβιοι/Περὶ ἀστρολογίας/Φιλόπατρις ή Διδασκόμενος/Χαρίδημος/
Ἔρωτες
[μερικη αμφισβητηση]/Περὶ θυσιῶν/Περὶ ὀρχήσεως/Ωκύπους κ.α
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Λουκιανός Εταιρικοὶ Διάλογοι-Ἀμπελὶς καὶ Χρυσίς
[Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.]
[μεταφραση translation σχολια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Ακολουθει
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Λουκιανος Εταιρικοι Διαλογοι-Αμπελις και Χρυσις-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Λουκιανός Εταιρικοὶ Διάλογοι-Ἀμπελὶς καὶ Χρυσίς
[Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.]
[μεταφραση translation σχολια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Ακολουθει
Ἀμπελίς
[1] [p. 299] ὅστις δέ, ὦ Χρυσί, μήτε ζηλοτυπεῖ μήτε ὀργίζεται μήτε ἐρράπισέ ποτε ἢ περιέκειρεν
ἢ τὰ ἱμάτια περιέσχισεν, ἔτι ἐραστὴς ἐκεῖνός ἐστιν;
Χρυσίς
οὐκοῦν ταῦτα μόνα ἐρῶντος, ὦ Ἀμπελί, δείγματα;
Ἀμπελίς
ναί, τοῦτ᾽ ἀνδρὸς θερμοῦ· ἐπεὶ τἆλλα, φιλήματα καὶ δάκρυα καὶ ὅρκοι καὶ τὸ πολλάκις ἥκειν
ἀρχομένου ἔρωτος σημεῖον καὶ φυομένου ἔτι· τὸ δὲ πῦρ ὅλον ἐκ τῆς ζηλοτυπίας ἐστίν. ὥστε
εἰ καὶ σέ, ὡς φής, ὁ Γοργίας ῥαπίζει καὶ ζηλοτυπεῖ, χρηστὰ ἔλπιζε καὶ εὔχου ἀεὶ τὰ αὐτὰ ποιεῖν.
Χρυσίς
τὰ αὐτά; τί λέγεις; ἀεὶ ῥαπίζειν με;
Ἀμπελίς
οὐχί, ἀλλ᾽ ἀνιᾶσθαι, εἰ μὴ πρὸς μόνον αὐτὸν [p. 251] βλέποις. ἐπεὶ εἰ μὴ ἐρᾷ γε, τί ἂν ἔτι
ὀργίζοιτο, εἰ σύ τινα ἕτερον ἐραστὴν ἔχεις;
Χρυσίς
ἀλλ᾽ οὐδὲ ἔχω ἔγωγε· ὁ δὲ μάτην ὑπέλαβε τὸν πλούσιόν μου ἐρᾶν, διότι ἄλλως ἐμνημόνευσά
ποτε αὐτοῦ.
Ἀμπελίς
[2] καὶ τοῦτο ἡδὺ τὸ ὑπὸ πλουσίων οἴεσθαι σπουδάζεσθαί σε· οὕτω γὰρ ἀνιάσεται μᾶλλον καὶ
φιλοτιμήσεται, ὡς μὴ ὑπερβάλοιντο αὐτὸν οἱ ἀντερασταί.
Χρυσίς
καὶ μὴν οὗτός γε μόνον ὀργίζεται καὶ ῥαπίζει, δίδωσι δὲ οὐδέν.
Ἀμπελίς
ἀλλὰ δώσει· ζηλότυποι γὰρ καὶ μάλιστα λυπηθήσονται.
Χρυσίς
οὐκ οἶδ᾽ ὅπως ῥαπίσματα λαμβάνειν βούλει με, ὦ Ἀμπελίδιον. [p. 300]
Ἀμπελίς
οὔκ, ἀλλ᾽. ὡς οἶμαι, μεγάλοι ἔρωτες γίγνονται, εἰ πύθοιτο ἀμελεῖσθαι, εἰ δὲ πιστεύσει μόνος
ἔχειν, ἀπομαραίνεταί πως ἡ ἐπιθυμία. ταῦτα λέγω πρὸς σὲ εἴκοσιν ὅλοις ἔτεσιν ἑταιρήσασα,
σὺ δὲ ὀκτωκαιδεκαέτις, οἶμαι, ἢ ἔλαττον οὖσα τυγχάνεις. εἰ βούλει δέ, καὶ διηγήσομαι ἃ
ἔπαθόν ποτε οὐ πάνυ πρὸ πολλῶν ἐτῶν· ἤρα μου Δημόφαντος ὁ δανειστὴς ὁ κατόπιν οἰκῶν
τῆς Ποικίλης. οὗτος οὐδεπώποτε πλέον τι πέντε δραχμῶν δέδωκε καὶ ἠξίου δεσπότης εἶναι.
ἤρα δέ, ὦ Χρυσί, ἐπιπόλαιόν τινα ἔρωτα οὔτε ὑποστένων οὔτε δακρύων οὔτε ἀωρὶ
παραγιγνόμενος ἐπὶ τὰς θύρας, ἀλλ᾽ αὐτὸ μόνον συνεκάθευδέ μοι ἐνίοτε, καὶ τοῦτο διὰ
μακροῦ. [3] ἐπειδὴ δὲ ἐλθόντα ποτὲ ἀπέκλεισα — Καλλίδης γὰρ ὁ γραφεὺς ἔνδον ἦν δέκα
δραχμὰς πεπομφώς — τὸ μὲν πρῶτον ἀπῆλθέ μοι λοιδορησάμενος· ἐπεὶ δὲ πολλαὶ μὲν διῆλθον
ἡμέραι, ἐγὼ δὲ οὐ προσέπεμπον, ὁ Καλλίδης δὲ ἔνδον ἦν αὖθις, ὑποθερμαινόμενος ἤδη τότε
ὁ Δημόφαντος καὶ αὐτὸς ἀναφλέγεται ἐς τὸ πρᾶγμα καὶ ἐπιστάς ποτε [p. 252] ἀνεῳγμένην
τηρήσας τὴν θύραν ἔκλαεν, ἔτυπτεν, ἠπείλει φονεύσειν, περιερρήγνυε τὴν ἐσθῆτα, ἅπαντα
ἐποίει, καὶ τέλος τάλαντον δοὺς μόνος εἶχεν ὀκτὼ ὅλους μῆνας. [p. 301] ἡ γυνὴ δὲ αὐτοῦ πρὸς
ἅπαντας ἔλεγεν ὡς ὑπὸ φαρμάκων ἐκμήναιμι αὐτόν. τὸ δὲ ἦν ἄρα ζηλοτυπία τὸ φάρμακον.
ὥστε, ὦ Χρυσί, καὶ σὺ χρῶ ἐπὶ τὸν Γοργίαν τῷ αὐτῷ φαρμάκῳ· πλούσιος δὲ ὁ νεανίσκος ἔσται,
ἤν τι ὁ πατὴρ αὐτοῦ πάθῃ.
.
[μεταφραση translation σχολια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
.
Ἀμπελίς
οποιος,Χρυση,μητε ζηλευει,μητε νευριαζει,μητε ποτε ερριξε σφαλιαρες η' κουρεψε η' εσκισε
τα ρουχα,τοτ'ακομα εκεινος εραστης ειναι;
Χρυσίς
λοιπον μον'αυτα ειναι τ'ερωτευμενου,Αμπελη,οι αποδειξεις;
Ἀμπελίς
ναι,αυτα'ναι αντρα θερμου,γιατι τ'αλλα,φιληματα και δακρυα κι ορκοι και το πολυ πηγενελα
σημαδι ερωτα π'αρχιζει και που ακομη φυτρωνει,ολη η φωτια απ'τη ζηλια αναβει,ωστε,αν
και σενα,οπως λες,ο Γοργιας σου ριχνει σφαλιαρες και ζηλευει,αυτα χρησιμα να τα ελπιζεις
και παντοτε να ευχεσαι τα ιδια να κανει
Χρυσίς
τα ιδια;τι λες;,παντοτε να μου ριχνει σφαλιαρες;
Ἀμπελίς
οχι,αλλα να υποφερει,αν δεν κοιταζεις παρα μονο αυτον,γιατι βεβαια αν δεν ειν'ερωτευμενος,
γιατι να νευριασει,αν εσυ καποιον αλλον εραστη εχεις;
Χρυσίς
αλλ'εγω κανενα δεν εχω,αδικα δ'αυτος υποψιαστηκε τον πλουσιον πως ειν'ερωτευμενος μαζι
μου,γιατι αλλιως καποτε τον αναφερα
Ἀμπελίς
κι αυτο καλο ειναι το να νομιζει πως με πλουσιους περνας την ωρα σου,γιατ'ετσι υποφερει
πιο πολυ και θα εξαγκαναστει να εκδηλωθει,ωστε να μην τον ξεπερασουν οι αντεραστες
Χρυσίς
κι αυτος μονο νευριαζει και ριχνει σφαλιαρες,διχως να δινει τιποτα
Ἀμπελίς
αλλα θα δωσει,γιατι ζηλευει και μαλιστα αν τον στεναχωρησεις
Χρυσίς
δεν καταλαβαινω για θελεις να τρωω σφαλιαρες,Αμπελιδακι
Ἀμπελίς
καθολου,αλλ'οπως νομιζω,οι μεγαλοι ερωτες γεννιουνται,αν πειστει πως δεν λογαριαζεται,
αν δε πιστεψει πως μονο αυτος σ'εχει,μαραινεται καπως η επιθυμια,αυτα σε σενα εγω τα λεω
π'ολοκληρα εικοσι χρονια ημουνα εταιρα,εσυ δε δεκαοκταχρονη,νομιζω,η' λιγοτερο πρεπει
να'σαι,κι αν θελεις θα σου διηγηθω αυτα που'παθα καποτε οχι πολυ πριν απο πολλα χρονια,
μ'ερωτευτηκε ο Διοφαντος ο δανειστης αυτος που κατοικει πισω απ'την Ποικιλη,αυτος ουδε-
ποτε περισσοτερες απο πεντε δραχμες μου'χε δωσει κι αξιωνε προστατης να'ναι,ηταν ερωτευ-
μενος,Χρυση,μ'επιπολαιο κατα καποιο τροπο ερωτα ουτ'αναστεναζοντας ουτε δακρυζοντας
ουτε ξενυχτισμενος στη πορτα μου,αλλ'αυτο μονο καποιες φορες να κοιμαται μαζι μου κι αυτο
αραια και που,επειδη καποτε που'ρθε τον εκλεισα απεξω,-γιατι ο Καλλιδης ο ζωγραφος μεσα
ηταν δεκα δραχμες εχοντας στειλει-το πρωτον εφυγε βριζοντας με,επειδη δε πολλες περασαν
μερες,εγω δε δεν του μηνουσα,ο Καλλιδης δε παλι μεσα ηταν,ξαναμενος ηδη τοτε ο Δημο-
φαντος κι αυτος επιασε φωτια στο πραμα και παραφυλαγοντας καποτε ανοιγμενη βλεποντας
τη πορτα εκλαιγε,χτυπιονταν,απειλουσε να [με] σκοτωσει,ξεσκιζε το φορεμα[μου],τα παντα
εκανε,και τελικα ταλαντο δινοντας μονος μ'ειχε οκτω ολοκληρους μηνες ,η δε γυναικα του
σ'ολους ελεγε πως με φαρμακα τον ξετρελανα,γιατι η ζηλεια ηταν αυτο το φαρμακο,ωστε,
Χρυση,και συ να χρησιμοποιησεις πανω στον Γοργια το ιδιο φαρμακο,πλουσιος δε ο νεαρουλης
θα ειναι,αν κατι ο πατερας του παθει.
.
.
σχολια:
-Λουκιανος ο Σαμοσατευς[125-180 μ.Χ],ρητορας και σατιρικος συγγραφεας,Συρος,απο την πολη
Σαμοσατα πρωτευουσα της Κομμαγηνης στον ανω Ευφρατη,εγραφε στην ελληνικη γλωσσα,
αττικιστης,σπουδασε ελληνικα και ρητορικη τεχνη στην Ιωνια,στην Αντιοχεια ασκησε την
δικανικη,στη Σμυρνη σπουδασε σοφιστικη,ταξιδευψε ως ρητορας στην Μικρα Ασια,στην
Ελλαδα,στην Ιταλια ,στην Γαλατια,σε ηλικια 40 χρονων στραφηκε στην φιλοσοφια,επηρεασθηκε
απο τη διδασκαλια του νεοπλατωνικου φιλοσοφου Νιγρινου,απο τους Επικουρειους και τους
Κυνικους φιλοσοφους,ενω αντιπαθουσε τους Στωικους,τους δογματισμους,τις ακραιες φιλοσο-
φικες διαμαχες,την επιτηδευμενη πομποδη γλωσσα,τη σοβαροφανεια,τον στομφο,τον υπερατ-
τικισμο[την αμετρη χρηση της Αττικης διακεκτου]και τα σοφισματα,το 165 μ.Χ ηρθε στην στην
Αθηνα,γυρω στο 171 προσκληθηκε απο τον επαρχο C. Calvisius Statianus να αναλαβει μια θεση
δικαστου στην Αιγυπτο,που πηρε τελος με την αποτυχια της επαναστασης του C. Avidus
Cassius,οπου συμμετειχε και ο C. Calvisius Statianus ,το καλοκαιρι του 175 μ.Χ ο Λουκιανος
πιθανον να γυρισε στην Αθηνα
Φιλοσοφια:Τις ει;-
Λουκιανος:Παρρησιάδης Αληθίωνος του Ελεγξικλέους
Μισαλαζών ειμι και μισογόης και μισοψευδής και μισότυφος και μισώ παν το τοιουτώδες είδος
των μιαρών ανθρώπων
ο Λουκιανος επικρινει την κενοδοξια των φιλοσοφων,την διαφθορα των ηθων,την σχολαστικο-
τητα των γραμματικων ,τη δεισιδαιμονια και την μωρια των απλων ανθρωπων του λαου,επιδει-
κνυει σκεπτικισμο κατα της θρησκειας με τον ορθολογισμο,ειρωνευεται την μυθολογια με τις
υπερβολες της και απομυθοποιει ακομα και τον Ομηρο,
Τα εργα του Λουκιανου,82
Μελετες η' Επιδεικτικοι Λογοι:
Τυραννοκτόνος/Φάλαρις/Ἀποκηρυττόμενος/Μυίας ἐγκώμιον/Δίκη συμφώνων/Ἡρόδοτος ή
Ἀετίων/Ζεῦξις/Περὶ τοῦ οἴκου/Περὶ τοῦ ἐνυπνίου/Πρὸς τὸν εἰπόντα Προμηθεὺ εἶ ἐν λόγοις.
Διαλογοι:
Θεῶν διάλογοι/Προμηθεὺς ή Καύκασος/Ἐνάλιοι διάλογοιΝεκρικοί διάλογοι/Εταιρικοί διάλογοι
/Θεών εκκλησία/Κατάπλους/Χάρων ή Επισκοπούντες/Ἰκαρομένιππος ή Υπερνέφελος/Ζεὺς
τραγῳδός/Ζεὺς ἐλεγχόμενος/Δὶς κατηγορούμενος/Τίμων ή Μισάνθρωπος/Τὰ πρὸς Κρόνον/
Ποδάγρα, τραγωδια με υφος σατιρικο /
Νιγρίνος/Δημώνακτος βίος/Βίων πρᾶσις/Ἁλιεύς/Συμπόσιον ή Λαπίθαι/Περί παρασίτου, ότι
τέχνη η παρασιτική/Ἑρμότιμος/Κυνικός[;]/ Ἀνάχαρσις ή Περί γυμνασίων/Τόξαρις/Σκύθης/
Εἰκόνες/Ὑπὲρ τῶν εἰκόνων/
Ἑταιρικοι διαλογοι/
[ο Λουκιανος ως Λυκινος,προσωπο των διαλογων]/Ψευδοσοφιστής/Λεξιφάνης/Εὐνοῦχος/
Δραπέται/Φιλοψευδής
Επιστολαι:
Περὶ τῶν ἐν μισθῷ συνόντων/Ἀπολογία/Πῶς δεῖ ἱστορίαν συγγράφειν/Περὶ τῆς Περεγρίνου
τελευτῆς/Ἀλέξανδρος ή Ψευδόμαντις/Ῥητόρων διδάσκαλος/Ψευδολογιστής/Πρὸς τὸν
ἀπαίδευτον καὶ πολλὰ βιβλία ὠνούμενον.
Μυθιστορηματα:
Ἀληθὴς ἱστορία ή Ἀληθῆ διηγήματα[φανταστικο ταξιδι στη Σεληνη]/Λούκιος ή Όνος
Επιγραμματα:
40 επιγραμματα στην Παλατινη Ανθολογια[πολλα υπο αμφισβητηση]
Νοθα εργα:
[πληρης αμφισβητηση]/Αλκυών ή Περί μεταμορφώσεως/Δημοσθένους ἐγκώμιον/
Κυνικός/Μακρόβιοι/Περὶ ἀστρολογίας/Φιλόπατρις ή Διδασκόμενος/Χαρίδημος/
Ἔρωτες
[μερικη αμφισβητηση]/Περὶ θυσιῶν/Περὶ ὀρχήσεως/Ωκύπους κ.α
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου