.
.
LITERATURE [ SHORT STORIES ]
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
.
1-2-3-4-5-6-7-8-9=10-11-12-13-14-15-16-17-18-19-20-21-...
.
LITERATURE [ SHORT STORIES ]
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
.
1-2-3-4-5-6-7-8-9=10-11-12-13-14-15-16-17-18-19-20-21-...
.
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ [ 2 ]
.
.
12
Δεν ενιωθε απο τη ζωη της ικανοποιημενη,
κατι την ανησυχουσε,ακαθοριστο.Ουτε η δου-
λεια ουτε ο αντρας της ουτε και τα παιδια της
της εδιναν πια χαρα.Αποφασισε να τα εγκατα-
λειψει ολα,οι δικοι της προσπαθησαν να την
μεταπεισουν.Ματαια.Παλεψε πολυ σκληρα με
τη δειλια της και τελικα νικησε τους φοβους
της.''Η αληθεια ,ειναι το αδυνατο'' εγραψε στο
σημειωμα ,που αφησε πισω της κι εφυγε.Πολυ
αργοτερα,αφου την εψαχναν παντου για πολυ
καιρο ,την βρηκαν να δουλευει σ'ενα απο τα
''σπιτια'' της πολης.
.
13
Στην αρχη και για πολυ καιρο τον εκμαλευτη-
καν πολυ σκληρα.Καταφερε και διχτυωθηκε
μεσα σ'αυτο το κυκλωμα.Ταυτοχρονα ανεβηκε
κοινωνικα κι ετσι αθορυβα απλωσε παντου τα
πλοκαμια των επιχειρησεων του.Οσοι διανοη-
θηκαν πως μπορουσαν να τον βγαλουν απ'τη
μεση απετυχαν.Η τιμωρια τους ηταν σκληροτα-
τη .Με κινησεις υπολογισμενες,και την καταλλη-
λη στιγμη αστραπιαιες οπως του φιδιου.Οταν
πια γερασε,αντι να καμφθει η ζωτικοτιτα του
δυναμωσε,συνδιασμενη με την εμπειρια και τη
σοφια,που αποκτησε τοσα χρονια.Ηταν παντο-
δυναμος.Καμια γυναικα ,απ'οσες εμπλεξε,δεν
παντρευτηκε.Συνειθιζε να λεει πως ο αντρας ,
που τον εχουν εκμεταλευτει,απεχθανεται ο ιδι-
ος να εκμεταλευεται αδυνατα ατομα.Τα παντα
λειτουργουσαν με αυστηρους απαραβατους
κανονες.Ενα τελειο συστημα.Ακομα και τον
θανατο του σχεδιασε αριστοτεχνικα στην ελα-
χιστη λεπτομερεια.Δολοφονηθηκε μεσα στο
γραφειο του την ωρα,που περα εξω απ'τ'ανοιχτο
παραθυρο κοκκινιζε τον μακρυνο οριζοντα η
δυση του ηλιου.
Ο δολοφονος του δεν βρεθηκε ποτε.
.
14
Τις νυχτες με φεγγαρι ανοιγε το παραθυρο.Αποψε
το φεγγαρι περνουσε ησυχο,σιωπηλο κι αγγιζε στις
ακρες τις μηλιες ,μαζευε το αρωμα τους και το περ-
νουσε μεσα στο σπιτι,που βουλιαζε μακαριο κι ευτυ-
χισμενο στο ονειρο.
Το πρωι ξυπνωντας βρηκε στη τραπεζαρια πανω στο
τραπεζι ενα κατακοκκινο μηλο.Το αλλο πρωι βρηκε
παλι δυο μηλα,κατακοκκινα,σε δυο διαφορετικα ση-
μεια του σπιτιου.Τις επομενες μερες γεμισε ολοκλη-
ρο το σπιτι με κατακοκκινα μηλα .Αργοτερα το μεση-
μερι εμαθε πως και σε αλλα σπιτια στη γειτονια εγιναν
τα ιδια.Το αλλο πρωι,απο νωρις,γεμισε το σπιτι με που-
λια ,που κελαηδουσαν.
.
15
Την επισκεπτονταν συχνα τα σαββατα στο σπιτι της
στην εξοχη.Πολλες φορες την ρωτουσε γιατι μια τοσο
ομορφη γυναικα ,που ειναι,να εχει απομονωθει στην
ερημια.Σ'εκεινες τις ερωτησεις δεν του απαντουσε,μο-
νο μια φορα του ειπε σοβαρα:''Εγω,δεν χρειαζομαι την
ομορφια για να πεθανω για παντα''.
Εμεναν ξενυχτωντας και συζητουσαν μεχρι το ξημε-
ρωμα,τοτε εκεινη σηκωνονταν πηγαινε στην θαλασσα,
που απλωνονταν ηρεμη μπροστα απο το σπιτι και κολυ-
μπουσε ωρα πολυ.
Οταν γυρνουσε τον ξυπνουσε,κι ετρωγαν φρεσκα φρου-
τα.Εφευγε παντα αργα την κυριακη.
Ενα σαββατο ,που την επισκεφθηκε δεν την βρηκε ουτε
αυτη ουτε το σπιτι.Ρωτησε τους γειτονους .Εκεινοι τον
κοιταξαν παραξενα και του απαντησαν πως στη θεση ε-
κεινη δεν υπηρξε ποτε σπιτι,και φυσικα ποτε καμια γυ-
ναικα δεν εζησε εκει.
.
16
Προχωρησε στο μονοπατι κατω απο τον ηλιο.Λεμονιες
και πορτοκαλιες αριστερα και δεξια του δρομου, αναμε-
σα τους εβρισκε ροδιες και συκιεςς.Πιο κατω συναντησε
την ευθεια των σιδερογραμμων του τρενου και την ακο-
λουθησε για λιγο,υστερα την αφησε και περνωντας ενα
δρομακι,που κουλουριαζονταν στη πλαγια του λοφου
κατεβηκε ως τη θαλασσα.Γαληνη.Ερημη ,ακυμαντη επι-
φανεια,ξαφνικα γλαροι πεταξαν τρομαγμενοι απο το
περασμα του τρενου ψηλοτερα στο λοφο.
Περασε η μερα , οι ισκιοι στη γη μακρυναν.Τοτε περασαν
βαρκες στα ανοιχτα,μια απ'αυτες ξεκοψε ,πλησιασε στην
ακτη,κατεβηκε ο ψαρας να γουλιασει στα βραχια τα χταπο-
δια,που επιασε,κι εκει βρηκε το σωμα εκεινου του ανθρω-
που .Εδιωξε τους γλαρους απο πανω του,το τραβηξε στη
θαλασσα κι αφου το καθαρισε με το αρμυρο νερο, εκει
διπλα στην αμμο το εθαψε.Σε λιγο θα νυχτωνε,πηδηξε στη
βαρκα κι ανοιχτηκε στη θαλασσα,γυριζοντας σπιτι του.
.
17
Διαλεξε τα πιο ομορφα λουλουδια,τα' βαλε στο βαζο και
μ'αυτα στολισε το τραπεζι.Μεσα στον καθρεφτη στο βαθος
του δωματιου ειδε το προσωπο της,καποτε οταν ηταν νεα ο-
μορφο,γερασμενο απο τα χρονια και τα βασανα της ζωης.
Το μεσημερι θα ερχονταν τα παιδια για φαγητο,αργοτερα το
απογευμα θα πηγαιναν στη θαλασσα για μπανιο.Τις ζεστες
νυχτες του καλοκαιριου εστρωναν στρωματα εξω στη λοντζα
και ξαπλωναν να κοιμηθουν εκει.Στο μικροτερο παιδι του
αρεσε να μετραει τα αστερια στον ουρανο,και να παραφυλαει
την ξαφνικη πτωση του μετεωριτη,ισα που προλαβαινε να τη
δει.Τοτε γυρνουσε σ'αυτη, την αγκαλιαζε και της ελεγε:''Πες
μου,μανουλα,κι εσυ θα γινεις αστερι;Ετσι δεν ειναι; Θα γι-
νεις'',της το'λεγε με τοσο σοβαρο υφος ,που της φαινονταν
κωμικο,εκεινη γελουσε κι επειτα το παρηγορουσε:''Ελα,
μικρο μου ,ησυχασε,παντα εδω θα μεινω ,διπλα σου,οσο
κοντα ειναι στο χερι τα δαχτυλακια σου το ενα με το αλλο''
Εκεινο ησυχασμενο κοιμονταν κι εκεινη σηκωνε τα ματια
της ψηλα στον ουρανο κι εψαχνε στα αστερια του το προ-
σωπο της.
.
18
Αν η πραγματικοτητα,κατα καποιο τροπο,ειναι αυθαιρετη,
τοτε μπορουσε να ενεργησει με πληρη ελευθερια.Το σπιτι
του συνορευε με το δασος.Γυρω γυρω απ'το σπιτι ειχε φυτε-
ψει πολλα δεντρα,και τα πουλια φωλιαζαν στα φυλλωματα
τους.Χωρις να το καταλαβει,ανεπαισθητα,το δασος σιγα-σι-
γα πλησιασε και σφιχταγκαλιασε τον χωρο του.Δεν του φανη-
κε παραξενη η ιδεα πως μπορει να βρισκονταν στο κεντρο
του δασους.Το σπιτι του ερειπωσε και στα χαλασματα φυ-
τρωσαν αγριοχορτα,τα δεντρα του κηπου αγριεψαν,τα που-
λια σκορπιστικαν στο αδιαπεραστο δασος.Ολα πια τελειω-
σαν.
.
19
Εκει μεσα στο λαβυρινθο,που σχηματιζαν τα σπαρτα χαθη-
κε μια μερα το μικρο παιδι.Η μανα του φτωχη γυναικα κι ο
πατερας ξενιτεμενος στα μακρυνα τα ξενα.Τριγυρνουσε σαν
τρελλη μεσα στα σπαρτα η μανα και τον ηλιο ψηλα ρωτουσε
που ολα τα βλεπει και τιποτα δεν του ξεφευγει κρυφο αν ειδε
το παιδι.Κι εκεινος μακρυα πολυ ηταν ,δεν την ακουγε ,και
τιποτα δεν της απαντουσε.Κι εκεινη τριγυρνουσε και τρι-
γυρνουσε κι οταν κατεβαινε χαμηλα το φεγγαρι πολλοι ακου-
γαν το παραπονο της και τους ραγιζονταν η καρδια:''Ορφανε-
μενο μου μικρο πουλακι,και που να σ'ανταμωσω η ερμη.
Μητε ο ηλιος μ'απαντα μητε το φεγγαρι μ'αποκρινεται.Κι
εσυ που μου παιζεις που μου χορευεις ερμο και μοναχουλι
και στην αυλιτσα μας δεν λουλουδιαδει μοσχος αφοτε εσυ
εδυσες αστερι της φτωχιας ζωης μου''
Τοσα χρονια πανε και τιποτα δεν βρεθηκε.
.
20
Οι τοιχογραφιες των αγιων μια -μια τελειωναν με τη σειρα:
η Γεννηση,η Βαπτιση,η Κοιμηση της Θεοτοκου,η Βαιφο-
ρος,η Σταυρωση,η Δευτερα Παρουσια,οι σειρες των Αγιων
και των Οσιων.Απομενε ψηλα στη μεση του τρουλου ο
Παντοκρατορας,ο αυστηρος Κριτης Των Παντων.Ψηλα στη
σκαλωσια ο αγιογραφος,τεχνιτης,αρχισε το εργο.Ολα στην αρ-
χη πηγαιναν καλα,ομως ξαφνικα τα χερια του δεν υπακουσαν,
ατεχνιες ,που ματαια προσπαθουσε να διορθωσει.Τις νυχτες
ηταν σκεπτικος και δεν εκλεινε ματι,οπως μαρτυρουν οι βοη-
θοι του,ανησυχουσε πολυ,πως ισως δεν θα προλαβαινε να
τελειωσει το εργο του.
Κανενας δεν καταλαβε πως εγινε η καταστροφη,η σκαλωσια
ξαφνικα καταρρευσε σαν χαρτινος πυργος και τον καταπλα-
κωσε πεφτοντας απο ψηλα.Τον τραβηξαν με δυσκολια μεσα
απο τα σπασμενα ξυλα πεθαμενον
.
21
Ο πατερας του τον επαιρνε συντροφια του οταν οργωνε τα
χωραφια.Το μικρο παιδι καθονταν παραμερα και θαυμαζε
τον πατερα του,μεσα στο φως της μερας ιδιος αγιος.Εκει
στην ακρη του χωραφιου ξεκουραζονταν ο πατερας και
ελεγε στο παιδι πως σαν μεγαλωσει θα το μαθει να ημερω-
σει αγριο αλογο και να το ζεψει στο αλετρι.Εκεινο χαρηκε
μεσα του βαθεια.
Κι ηρθαν οι χρονοι αλλιωτικα
Το παιδι αρρωστησε βαρεια για να πεθανει κι απομεινε
ο γερος του ερημος στον κοσμο μοναχος .
Τον μαυρο,που'χαν ταμενο στο παιδι ,αν θυμαμαι καλα,
δεν τον πουλησαν.τον κρατησαν
.
.
.
.
12
Δεν ενιωθε απο τη ζωη της ικανοποιημενη,
κατι την ανησυχουσε,ακαθοριστο.Ουτε η δου-
λεια ουτε ο αντρας της ουτε και τα παιδια της
της εδιναν πια χαρα.Αποφασισε να τα εγκατα-
λειψει ολα,οι δικοι της προσπαθησαν να την
μεταπεισουν.Ματαια.Παλεψε πολυ σκληρα με
τη δειλια της και τελικα νικησε τους φοβους
της.''Η αληθεια ,ειναι το αδυνατο'' εγραψε στο
σημειωμα ,που αφησε πισω της κι εφυγε.Πολυ
αργοτερα,αφου την εψαχναν παντου για πολυ
καιρο ,την βρηκαν να δουλευει σ'ενα απο τα
''σπιτια'' της πολης.
.
13
Στην αρχη και για πολυ καιρο τον εκμαλευτη-
καν πολυ σκληρα.Καταφερε και διχτυωθηκε
μεσα σ'αυτο το κυκλωμα.Ταυτοχρονα ανεβηκε
κοινωνικα κι ετσι αθορυβα απλωσε παντου τα
πλοκαμια των επιχειρησεων του.Οσοι διανοη-
θηκαν πως μπορουσαν να τον βγαλουν απ'τη
μεση απετυχαν.Η τιμωρια τους ηταν σκληροτα-
τη .Με κινησεις υπολογισμενες,και την καταλλη-
λη στιγμη αστραπιαιες οπως του φιδιου.Οταν
πια γερασε,αντι να καμφθει η ζωτικοτιτα του
δυναμωσε,συνδιασμενη με την εμπειρια και τη
σοφια,που αποκτησε τοσα χρονια.Ηταν παντο-
δυναμος.Καμια γυναικα ,απ'οσες εμπλεξε,δεν
παντρευτηκε.Συνειθιζε να λεει πως ο αντρας ,
που τον εχουν εκμεταλευτει,απεχθανεται ο ιδι-
ος να εκμεταλευεται αδυνατα ατομα.Τα παντα
λειτουργουσαν με αυστηρους απαραβατους
κανονες.Ενα τελειο συστημα.Ακομα και τον
θανατο του σχεδιασε αριστοτεχνικα στην ελα-
χιστη λεπτομερεια.Δολοφονηθηκε μεσα στο
γραφειο του την ωρα,που περα εξω απ'τ'ανοιχτο
παραθυρο κοκκινιζε τον μακρυνο οριζοντα η
δυση του ηλιου.
Ο δολοφονος του δεν βρεθηκε ποτε.
.
14
Τις νυχτες με φεγγαρι ανοιγε το παραθυρο.Αποψε
το φεγγαρι περνουσε ησυχο,σιωπηλο κι αγγιζε στις
ακρες τις μηλιες ,μαζευε το αρωμα τους και το περ-
νουσε μεσα στο σπιτι,που βουλιαζε μακαριο κι ευτυ-
χισμενο στο ονειρο.
Το πρωι ξυπνωντας βρηκε στη τραπεζαρια πανω στο
τραπεζι ενα κατακοκκινο μηλο.Το αλλο πρωι βρηκε
παλι δυο μηλα,κατακοκκινα,σε δυο διαφορετικα ση-
μεια του σπιτιου.Τις επομενες μερες γεμισε ολοκλη-
ρο το σπιτι με κατακοκκινα μηλα .Αργοτερα το μεση-
μερι εμαθε πως και σε αλλα σπιτια στη γειτονια εγιναν
τα ιδια.Το αλλο πρωι,απο νωρις,γεμισε το σπιτι με που-
λια ,που κελαηδουσαν.
.
15
Την επισκεπτονταν συχνα τα σαββατα στο σπιτι της
στην εξοχη.Πολλες φορες την ρωτουσε γιατι μια τοσο
ομορφη γυναικα ,που ειναι,να εχει απομονωθει στην
ερημια.Σ'εκεινες τις ερωτησεις δεν του απαντουσε,μο-
νο μια φορα του ειπε σοβαρα:''Εγω,δεν χρειαζομαι την
ομορφια για να πεθανω για παντα''.
Εμεναν ξενυχτωντας και συζητουσαν μεχρι το ξημε-
ρωμα,τοτε εκεινη σηκωνονταν πηγαινε στην θαλασσα,
που απλωνονταν ηρεμη μπροστα απο το σπιτι και κολυ-
μπουσε ωρα πολυ.
Οταν γυρνουσε τον ξυπνουσε,κι ετρωγαν φρεσκα φρου-
τα.Εφευγε παντα αργα την κυριακη.
Ενα σαββατο ,που την επισκεφθηκε δεν την βρηκε ουτε
αυτη ουτε το σπιτι.Ρωτησε τους γειτονους .Εκεινοι τον
κοιταξαν παραξενα και του απαντησαν πως στη θεση ε-
κεινη δεν υπηρξε ποτε σπιτι,και φυσικα ποτε καμια γυ-
ναικα δεν εζησε εκει.
.
16
Προχωρησε στο μονοπατι κατω απο τον ηλιο.Λεμονιες
και πορτοκαλιες αριστερα και δεξια του δρομου, αναμε-
σα τους εβρισκε ροδιες και συκιεςς.Πιο κατω συναντησε
την ευθεια των σιδερογραμμων του τρενου και την ακο-
λουθησε για λιγο,υστερα την αφησε και περνωντας ενα
δρομακι,που κουλουριαζονταν στη πλαγια του λοφου
κατεβηκε ως τη θαλασσα.Γαληνη.Ερημη ,ακυμαντη επι-
φανεια,ξαφνικα γλαροι πεταξαν τρομαγμενοι απο το
περασμα του τρενου ψηλοτερα στο λοφο.
Περασε η μερα , οι ισκιοι στη γη μακρυναν.Τοτε περασαν
βαρκες στα ανοιχτα,μια απ'αυτες ξεκοψε ,πλησιασε στην
ακτη,κατεβηκε ο ψαρας να γουλιασει στα βραχια τα χταπο-
δια,που επιασε,κι εκει βρηκε το σωμα εκεινου του ανθρω-
που .Εδιωξε τους γλαρους απο πανω του,το τραβηξε στη
θαλασσα κι αφου το καθαρισε με το αρμυρο νερο, εκει
διπλα στην αμμο το εθαψε.Σε λιγο θα νυχτωνε,πηδηξε στη
βαρκα κι ανοιχτηκε στη θαλασσα,γυριζοντας σπιτι του.
.
17
Διαλεξε τα πιο ομορφα λουλουδια,τα' βαλε στο βαζο και
μ'αυτα στολισε το τραπεζι.Μεσα στον καθρεφτη στο βαθος
του δωματιου ειδε το προσωπο της,καποτε οταν ηταν νεα ο-
μορφο,γερασμενο απο τα χρονια και τα βασανα της ζωης.
Το μεσημερι θα ερχονταν τα παιδια για φαγητο,αργοτερα το
απογευμα θα πηγαιναν στη θαλασσα για μπανιο.Τις ζεστες
νυχτες του καλοκαιριου εστρωναν στρωματα εξω στη λοντζα
και ξαπλωναν να κοιμηθουν εκει.Στο μικροτερο παιδι του
αρεσε να μετραει τα αστερια στον ουρανο,και να παραφυλαει
την ξαφνικη πτωση του μετεωριτη,ισα που προλαβαινε να τη
δει.Τοτε γυρνουσε σ'αυτη, την αγκαλιαζε και της ελεγε:''Πες
μου,μανουλα,κι εσυ θα γινεις αστερι;Ετσι δεν ειναι; Θα γι-
νεις'',της το'λεγε με τοσο σοβαρο υφος ,που της φαινονταν
κωμικο,εκεινη γελουσε κι επειτα το παρηγορουσε:''Ελα,
μικρο μου ,ησυχασε,παντα εδω θα μεινω ,διπλα σου,οσο
κοντα ειναι στο χερι τα δαχτυλακια σου το ενα με το αλλο''
Εκεινο ησυχασμενο κοιμονταν κι εκεινη σηκωνε τα ματια
της ψηλα στον ουρανο κι εψαχνε στα αστερια του το προ-
σωπο της.
.
18
Αν η πραγματικοτητα,κατα καποιο τροπο,ειναι αυθαιρετη,
τοτε μπορουσε να ενεργησει με πληρη ελευθερια.Το σπιτι
του συνορευε με το δασος.Γυρω γυρω απ'το σπιτι ειχε φυτε-
ψει πολλα δεντρα,και τα πουλια φωλιαζαν στα φυλλωματα
τους.Χωρις να το καταλαβει,ανεπαισθητα,το δασος σιγα-σι-
γα πλησιασε και σφιχταγκαλιασε τον χωρο του.Δεν του φανη-
κε παραξενη η ιδεα πως μπορει να βρισκονταν στο κεντρο
του δασους.Το σπιτι του ερειπωσε και στα χαλασματα φυ-
τρωσαν αγριοχορτα,τα δεντρα του κηπου αγριεψαν,τα που-
λια σκορπιστικαν στο αδιαπεραστο δασος.Ολα πια τελειω-
σαν.
.
19
Εκει μεσα στο λαβυρινθο,που σχηματιζαν τα σπαρτα χαθη-
κε μια μερα το μικρο παιδι.Η μανα του φτωχη γυναικα κι ο
πατερας ξενιτεμενος στα μακρυνα τα ξενα.Τριγυρνουσε σαν
τρελλη μεσα στα σπαρτα η μανα και τον ηλιο ψηλα ρωτουσε
που ολα τα βλεπει και τιποτα δεν του ξεφευγει κρυφο αν ειδε
το παιδι.Κι εκεινος μακρυα πολυ ηταν ,δεν την ακουγε ,και
τιποτα δεν της απαντουσε.Κι εκεινη τριγυρνουσε και τρι-
γυρνουσε κι οταν κατεβαινε χαμηλα το φεγγαρι πολλοι ακου-
γαν το παραπονο της και τους ραγιζονταν η καρδια:''Ορφανε-
μενο μου μικρο πουλακι,και που να σ'ανταμωσω η ερμη.
Μητε ο ηλιος μ'απαντα μητε το φεγγαρι μ'αποκρινεται.Κι
εσυ που μου παιζεις που μου χορευεις ερμο και μοναχουλι
και στην αυλιτσα μας δεν λουλουδιαδει μοσχος αφοτε εσυ
εδυσες αστερι της φτωχιας ζωης μου''
Τοσα χρονια πανε και τιποτα δεν βρεθηκε.
.
20
Οι τοιχογραφιες των αγιων μια -μια τελειωναν με τη σειρα:
η Γεννηση,η Βαπτιση,η Κοιμηση της Θεοτοκου,η Βαιφο-
ρος,η Σταυρωση,η Δευτερα Παρουσια,οι σειρες των Αγιων
και των Οσιων.Απομενε ψηλα στη μεση του τρουλου ο
Παντοκρατορας,ο αυστηρος Κριτης Των Παντων.Ψηλα στη
σκαλωσια ο αγιογραφος,τεχνιτης,αρχισε το εργο.Ολα στην αρ-
χη πηγαιναν καλα,ομως ξαφνικα τα χερια του δεν υπακουσαν,
ατεχνιες ,που ματαια προσπαθουσε να διορθωσει.Τις νυχτες
ηταν σκεπτικος και δεν εκλεινε ματι,οπως μαρτυρουν οι βοη-
θοι του,ανησυχουσε πολυ,πως ισως δεν θα προλαβαινε να
τελειωσει το εργο του.
Κανενας δεν καταλαβε πως εγινε η καταστροφη,η σκαλωσια
ξαφνικα καταρρευσε σαν χαρτινος πυργος και τον καταπλα-
κωσε πεφτοντας απο ψηλα.Τον τραβηξαν με δυσκολια μεσα
απο τα σπασμενα ξυλα πεθαμενον
.
21
Ο πατερας του τον επαιρνε συντροφια του οταν οργωνε τα
χωραφια.Το μικρο παιδι καθονταν παραμερα και θαυμαζε
τον πατερα του,μεσα στο φως της μερας ιδιος αγιος.Εκει
στην ακρη του χωραφιου ξεκουραζονταν ο πατερας και
ελεγε στο παιδι πως σαν μεγαλωσει θα το μαθει να ημερω-
σει αγριο αλογο και να το ζεψει στο αλετρι.Εκεινο χαρηκε
μεσα του βαθεια.
Κι ηρθαν οι χρονοι αλλιωτικα
Το παιδι αρρωστησε βαρεια για να πεθανει κι απομεινε
ο γερος του ερημος στον κοσμο μοναχος .
Τον μαυρο,που'χαν ταμενο στο παιδι ,αν θυμαμαι καλα,
δεν τον πουλησαν.τον κρατησαν
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου