LITERATURE [ 11 παραγοντικο ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ]

.
.
.

.
11 παραγοντικο ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ
.
[ αυτες οι 11 μικρες ιστοριες μπορει να διαβαστουν
με οποιαδηποτε σειρα ,καθε φορα κατασκευαζοντας
μια συνολικη ιστορια απο τις 11 ιστοριες.
Ο αριθμος τους ειναι 11 παραγοντικο =
1.2.3.4.5.6.7.8.9.10.11=39916800 ιστοριες των 11 μικρων
ιστοριων ]
.
Ο ανεμος παρεσερνε τα συννεφα στον ουρανο,
και τα στοιβαζε μπροστα στον ηλιο,να σκοτει-
νιασει τη γη , την ανοιξη και το φθινοπωρο
απλωνουν πανω της κιτρινα καφετια χρωματα
και το λευκο σκαλωνει στις αμυγδαλιες απαλο,
φετος ο αριθμος των πουλιων λιγοστεψε,και
τα ψαρια στη θαλασσα ελαχιστα,απο τις μαρτυ-
ριες των ψαραδων,η καρδια του θλιβεται και
τα λογια του ματαια ,η πληγη του μολυνθηκε
και τον τυρανναει τις νυχτες.
.
οταν παντρευτηκε πηρε ομορφη γυναικα με
μαυρα μαλλια και ματια,ηρθαν αναποδοι και-
ροι,τα κακα πολλα,αδελφια πολεμουσαν αδελ-
φια,τα παιδια τους οσα εζησαν τα κυνηγησαν
οι νικητες,τα δικα του ξενιτευτηκαν,εκει δου-
λεψαν σκληρα προοδευσαν,τις ωρες ,που ζεστε-
νει το καλοκαιρι καθεται στον ισκιο της κλημα-
ταριας κι εκει τον φθανουν σαν δροσια φωνες
παιδιων, οταν ο αποσπεριτης δυσει αποτραβιεται
μεσα στο σπιτι να κρυφτει τη νυχτα.
.
οι κυνηγοι με δυνατες φωνες και τα αγρια αλυ-
χτισματα των σκυλιων τρομαξαν τα αλογα,
που'ναι ειρηνικα απο τη φυση τους,τοτε ετρεξε,
τους βγηκε μπροστα και τους φωναξε να παψουν,
να'ναι προσεκτικοι,εκεινοι τον περιφρονησαν
κι αφου τον περικυκλωσαν απ'ολες τις μεριες
εκαναν δηθεν στ'αστεια οτι τον σημαδευαν,ο-
ταν χορτασαν με τους απαισιους αστεισμους
τους τον σκοτωσαν.
.
τη μανα την εχασαν οταν ηταν μωρο η μικρη
του αδερφη,μετα χαθηκε ο πατερα,τα μεγαλυ-
τερα αδερφια ξενιτευτηκαν,αυτος απομεινε με
τη μικρη,δεν της ελειψε τιποτα,οσα στολιζουν
τα κοριτσια,κι εκεινη πολυ ασπρη κι ομορφη,
οταν ηρθε η σειρα της την ρωτησε ποιον θελει
η καρδια της να παρει για αντρα,εκεινη κοκκι-
νισε εσκυψε το κεφαλι,την ρωτησε παλι,κι εκει-
νη καταπιε τη ντροπη και με χαμηλα λογια ψιθυ-
ριστα του ειπε,εκεινον για αντρα της λαχταραει
κι ως τ'ακουσε πηρε μαχαιρι και την εσφαξε
σαν χηνα σαν παπια την περδικα.
.
Μετα απο το κακο ,που εκαμε δεινοπαθησε,και
σαν τον αρχαιο εκεινο γιγαντα,που τον εδεσαν
σε βραχο της ερημιας κι ερχονταν γυπας να τον
κατασπαραξει,βασανιστηκε,λυπηση δεν ειχε απο
κανεναν,κι ως επεθυμουσε τον θανατο δεν επεθυμισε
ποτε τη ζωη,περασε πολλα ,ταπεινωθηκε να καθαρι
σθει απο το κριμα του,περασαν καιροι ,αποκτησε
σοφια,οι ανθρωποι τον σεβονταν και μια μερα εφε-
ραν μπροστα του ενα αλυτη να τον δικασει,ταραχτη-
κε οταν εκεινος ο ελειηνος αγυρτης τον κοιταξε βα-
θεια στα ματια και του ειπε:''Ο αναμαρτητος πρωτος
τον λιθον βαλετω'',μετα απο εκεινο το συμβαν παραι
τηθηκε απο το αξιωμα του
.
η νυχτα με γεματο το φεγγαρι λαμπρο φως στη πλατη
της θαλασσας και τοτε αναπηδησε μεσα απ'τα νερα
δελφινι ευλιγιστο ,το σπιτι στο θαμπος του μεση-
μεριου με κηπο λουλουδια ανθισμενο μυρωδιες χιλιες
χρυσα φρουτα στα δεντρα πουλιων κελαηδισμοι,και
η βαρια καρδια του ελαφρωσε,τη νυχτα ξαναρθε γεμα-
το το φεγγαρι, κοιμηθηκε κι ονειρευτηκε πως ξυπνη-
σε σ'αυτον τον κοσμο,πολλες φορες στην ιδια πραγμα-
τικοτητα.
.
στην ατμοσφαιρα κυματισε το γελιο,επειτα διαλυθηκε
μεσα στο φως,ξεφλουδιζε το πορτοκαλι προσεκτικα
με το μαχαιρι να μην κοπει,πριν τελειωσει το παρατησε
στο τραπεζι διπλα στο κομμενο γαρυφαλο,τον πλησιασε
η φωνη της στα αυτια:''Ειναι λιγα τα πραγματα ,που
χρειαζονται οι ανθρωποι για να ευτυχισουν'',ακουσε,''πο-
τε τα γαρυφαλλα δεν ειχαν τοσο κοκκινο χρωμα μαζεψει'',
εξω περα στο δρομο περνουσε μια παρεα παιδιων με τις
φωνες τους.
.
εστρωσε ασπρο τραπεζομαντηλο,τα φαγητα σερβεριστικαν
με τη σειρα,ψαρι ψητο στη σχαρα ,σαλατες και κοκκινο
κατακοκκινο κρασι,πολλες μερες ειχαν να ανταλλαξουν
εστω και μια τυπικη ασημαντη κουβεντα,εκεινη τη μερα
το ειχε αποφασισει, εκεινη κατι διαισθανθηκε κι ηταν ανη-
συχη,εξω στα δεντρα γατζωμενα τα τζιτζικια σε ξεκουφεναν,
αν δεν γινει τωρα δεν θα γινει ποτε,σκεφτονταν,την παρα-
τηρησε,ειχε βγαλει αδεξια τις τριχες απο τα φρυδια της,
κι αυτα τα βαρια παλιομοδιτικα σκουλαρικια στ'αυτια
της τον νευριαζαν ,τα βυζια της πεσμενα,βαρια,τον αηδια-
ζαν,ολα ενα καλοστημενο σκηνικο για την πραξη του.
.
απομακρυνθηκε απο τα εγκοσμια ,με δυσκολια κοιμονταν,
σπανια πλησιαζε φαγητο,το τελος του ηταν κοντα,οι
δικοι του προσπαθησαν να τον μεταπεισουν,χωρις απο-
τελεσμα,εκεινος τους εδειξε τα πουλια στον ουρανο,που
ουτε σπερνουν ουτε θεριζουν,τον πηραν για τρελλο και
τον παρατησαν,εκεινος πηγαινε στους ανθρωπους,κι
επιανε το λογο να τους διδαξει να κανουν υπομονη να
αντεξουν τη ζωη,μερικοι τον ακολουθησαν,τον πηραν
για αγιο ανθρωπο,πολλοι ηταν εναντιον του,ενας τσαρ
λατανος ενας μαγος ηταν,τον κατηγορισαν και καταφε-
ραν να τον καταδικασουν ,τον πεταξαν στην φυλακη
να σαπισει με τα χρονια ,ξεχασμενος.
.
ενα σμηνος μελισσες αναληφθηκε μεσα απο τα λου-
λουδια στον καθαρο αερα ,και μετα απο καιρο απο
τον βορρα κατεφθασαν ανθρωποι πολλοι να μεινουν
σε τουτους τους τοπους,ποτε δεν μαθαμε για το λογο
της φυγης τους,εδω ιδρυσαν τις κοινωνιες τους,ηταν με-
τριοι στο αναστημα,με γερο κορμι,οι αντρες και λεπτη
μεση οι γυναικες ,τα βλεφαρα εβαφαν με γαλαζιο χρωμα,
ποτε κανενας δεν τους ακουσε να τραγουδουν,εμεις τους
σεβαστηκαμε,δεν τους πειραξαμε,με τα χρονια αναμει-
χτηκαμε μαζυ τους,πηραμε γυναικες απ'αυτους κι αυτοι
απο εμας,και πληθυναμε.
.
τα κοχυλια σωρους τα σωριαζε στη παραλια το κυμα,
βαδιζε στην αμμο,μαζευε τα κοχυλια,επαιρνε καποιο
στα χερια του και το εξεταζε,τον γοητευε η γεωμετρια
τους,απορροφημενος στην εξεταση του δεν προσεξε
τη κοπελλα,ποτε κατεβηκε στη παραλια,εκεινη τον
πλησιασε,ομορφη κοπελλα,και του μιλησε πρωτη,
ξεντυθηκε και μπηκε στη θαλασσα,τον φωναξε να
της κανει παρεα,στην αρχη αδιαφορισε,εκεινη επε-
μεινε,δεν αντισταθηκε αλλο στο καλεσμα της,την
ακολουθησε και καταστραφηκε η ζωη του,πολλα συ-
νεβησαν,κι οταν ξεμπλεξε επεστρεψε στη παραλια,
ο ηλιος την εκαιγε,ματαια εψαξε για κοχυλια,τα κο-
χυλια με τα σχηματα τους ειχαν εξαφανισθει.
.
.