.
.
ΕΙΚΟΝΑ 1
Τα μεταναστευτικα πουλια εφτασαν στις πα-
ρακτιες λιμνες,τα φλαμινκος και τ'αλλα,οι φω-
νες τους σαν κουπια ανακατεψαν το πρωινο,
με την βαρκα σπερνουν τα μυδια στο βυθο,
ενα κοπαδι κυκνων απομακρυνθηκε με συσ-
σωμη την κομσοτητα,καποτε εκει παρηγαγαν
αλατι στις αλυκες ,ο ουρανος μ'ολη την πανο-
πλια του εκχωρηθηκε στ'αβαθη νερα της λι-
μνοθαλασσας,το πληθος των πουλιων διασκε-
δαζε την χαρα του,παπιες ,φαλλαριδες,κορ-
μορανοι και τα μεγαλα κοπαδια των γλαρων,
συρθηκαν οι φωνες ταχυπλοες ραβδωσεις
πανω στα νουφαρα,εδω προκαλειται το αι-
σθημα του ταξιδιωτη στον ανθρωπο,στα
ξερα αναχωματα με τις αλυγιες περιφερε-
ται εκεινο το τρωκτικο,που μοιαζει στο σκι-
ουρο και ζει στο εδαφος.
.
ΟΝΕΙΡΟ 1
Βαδιζε σ'ενα δρομο ,που ανηφοριζε σ'εναν
καταπρασινο λοφο.Στην κορυφη του απο
την αλλη πλευρα αντικρυσε ενα καταπλη-
κτικο θεαμα:μια τεραστια πολη εκτεινονταν
ως περα μακρυα.Τα κτιρια της ηταν πανυ-
ψηλα με μια εντυπωσιακη αρχιτεκτονικη.
Πολυ γρηγορα βρεθηκε να περπαταει με-
σα στα αναριθμητα πληθη ,που την κατοι-
κουσαν,αναμεσα τους παρατηρησε πολλα
παιδια και γυναικες.Στριβοντας ολοενα
αριστερα βρεθηκε στις οχθες ενος απο τα
τρια ποταμια που την διεσχιζαν.Περιτε-
χνες γεφυρες σαν δαντελες ενωναν τις
δυο πλευρες ,που ηταν καταφυτες.Κατε-
βηκε να βρεξει τα ποδια του,που πονου-
σαν.Μολις μπηκε στο νερο χιλιαδες μυρι-
αδες αρουραιοι χυμηξαν κατα πανω του
απο παντου να τον κατασπαραξουν.Εν-
τρομος τιναχτηκε εξω απο το νερο,με κο-
μενη ανασα ξεφυγε.Τωρα βαδιζε σε μια
ξεραμενη γη με τεραστια ρηγματα,που
εκτεινονταν σε μεγαλο μηκος και βαθος.
Ο ηλιος τον κτυπουσε αλυπητα στο κεφα-
λι και τον τυφλωνε στα ματια.Πιο περα
σκονταψε στο κουφαρι ενος αλογου,
εκατομυρια μυρμηγκια κατετρωγαν τη
σαρκα του.Μην αντεχοντας αλλο τη δο-
κιμασια πηρε το δρομο πλαι στη θαλασ-
σα να παρηγορηθει και στους σωρους
με τα αποξηραμενα φυκια.
.
ΕΙΚΟΝΑ 2
Το μικρο λιμανι κτισμενο πανω στο αρ-
χαιο λιμανι μεσα στα νερα,σαν ανοιγ-
μενη δαγκανα καβουριου.Πιο πισω ανα-
γλυφη η πλαγια κλιμακωνεται με τα σπι-
τια και τα δεντρα,καταφυγιο ταξιδευτων.
Εκτισαν τις κατοικιες τους με τις πετρες,
που τους δωρισε η γη,το λευκο μαρμαρο
και τον γρανιτη.Οι ανθρωποι μαζεψαν
στα διχτυα αφθονα ψαρια απ' την ανοιχ-
τη θαλασσα κι οι πεταλουδες διαλεξαν
το πυκνο πευκοδασος να ιδρυσουν τις
αποικιες τους,Στην ακτη μεγαλα κοπα-
δια απο χρυσαφενιες ρεγγες,που τις
απονερισε τρομαγμενες η κραυγη της
φαλαινας.Ξημερωνοντας φαινεται περα
κατω ο καμπος με τις καλλιεργειςς τυ-
λιγμενος στην ομιχλη,μια χρωματισμενη
γεωγραφια.Καποτε η θαλασσα εφτανε
ως μεσα βαθεια στα ριζωματα των βου-
νων,μαρτυρες τα υπολειματα απο τα
οστρακα,που τα βρισκουν ακομα μεχρι
σημερα οι γεωργοι στα οργωματα
.
ΟΝΕΙΡΟ 2
Σ'εκεινη την πολη θυμαται να ειχε ξανα-
βρεθει πολλες φορες.Γυρω-γυρω ηταν
περικλεισμενη απο πανυψηλα βουνα.
Στη μεση της ειχε μια τεραστια λιμνη ,
ελεγαν πως δεν ευδοκιμουσε κανενα ψα-
ρι στα νερα της.Παρατηρησε πως απο
ψηλη εξεδρα πανω της επεφταν σε εξο-
χες βουτιες κολυμβητες μεσα της.Σε ελα-
χιστο χρονο εκανε τον περιγυρο της,σε
καποια σημεια της ειχε την εντυπωση
της πληρους απουσιας του αστικου χω-
ρου.Εκει ανοιχτηκαν καναλια σε δια-
φορες κατευθυνσεις,που διασταυρω-
νονταν και χανονταν στα περατα, αλ-
λου απορουσε με την παρουσια ενος
αεροδρομιου με διαδρομους συνεχους
προσγειωσης και απογειωσης,επειδη
σ'εκεινο το σημειο αγνοουσε τη υπαρ-
ξη του.Οταν εφτασε στο σημειο εκ-
κινησης ενιωσε μια βαθεια ανακου-
φιση.Περιπλανηθηκε στην πολη,που
ειχε αλλαξει προσωπο,ολα ηταν ξενα
κι αγνωστα γι'αυτον.Εκεινη η σκεψη
τον ακολουθησε μεχρι,που βγηκε εξω
απο τα σωθικα της πολιτειας κι απο-
μακρυνθηκε πολυ στο δρομο.
.
ΕΙΚΟΝΑ 3
Τα χρωματα ,που περνουν τα δεντρα ,
τα πουλια και τα εντομα αποτυπωθη-
καν στον ουρανο.Εδω πολυ λιγα πραγ-
ματα αλλαζουν.Λιγοι ειναι εκεινοι,που
επισκεπτονται εκεινη τη γαληνη.Οι πε-
τρες κυλουν μαζι με τα νερα της βροχης
και τους κορμους των δεντρων.Ο ποτα-
μος με τα σπιτια στη κοιλαδα στηνουν
το σκηνικο,που αιωρηθηκε μπροστα
στο εκθαμβο βλεμμα.Απο το νοτο εφτα-
σαν κυνηγημενα τα συννεφα το πρωι,
ολη την μερα περναγαν τον ισκιο τους
πανω απο τη γη σαν τις αυλακιες στις
οργωσεις των γεωργων κι εξαφανιστη-
καν αφηνοντας μονο ξεφτιδια πορτοκα-
λενια στα μερη της δυσης.Τα κυπαρισ-
σια δειχνουν σαν δαχτυλα στον ουρανο
το περασμα των ανθρωπων σ'εκεινους
τους τοπους.
.
ΟΝΕΙΡΟ 3
Ειδε εναν ανθρωπο να τον πλησιαζει
αργα,η ηλικια του ηταν ακαθοριστη.Τον
κοιταξε σαν να μην τον εβλεπε και ειπε:
''Εσυ,εισαι αυτος που δεν γνωριζω''.Υστε-
ρα εστρεψε κι απομακρυνθηκε,τον ακο-
λουθησε με το βλεμμα του.Επειτα ετρε-
ξε πισω του να ρωτησει τι εννοουσε.Ο-
μως γρηγορα χαθηκε σε σκαλες που
ανεβαιναν,σκαλες που κατεβαιναν,
διαδρομους που εστριβαν ποτε αριστερα,
ποτε δεξια,ευθυγραμμους,καμπυλους,
ελικοειδεις στη γεωμετρια τους.Οταν
τελικα απελευθερωθηκε απο τη πλοκη
τους βρεθηκε μπροστα σε μια επιβλητι-
κη πορτα στο μεγεθος με περιτεχνες
μεταλλικες διακοσμισεις.Ανοιξε την
πορτα χωρις να χτυπησει πρωτα,και
μπηκε ,στο μισοσκοταδο του χωρου
αφου συνειθισαν τα ματια του,διε-
κρινε στο βαθος ενα κρεβατι,πλησι-
ασε, εκει κοιμονταν σκεπασμενη με
λευκα σεντονια μια γυναικα, το προσω-
πο της το φωτιζε το φεγγαρι,που εκεινη
ακριβως τη στιγμη κρεμονταν στο α-
νοιγμα του παραθυρου.Εκεινη ξυπνη-
σε.''Εσυ,εισαι αυτος, που γνωριζω'' του
ειπε ανοιγοντας τα βλεφαρα και το
προσωπο της φωτισθηκε απο ενα χαμο-
γελο.Σηκωθηκε απ'το κρεβατι,τον πηρε
απ'το χερι και βγηκαν στο μπαλκονι,τα
λουλουδια στις γλαστρες ειχαν ανθισει
και το αρωμα τους ειχε ξεχυθει στον
αερα,οι τειχοι ειχαν λευκανθει στον
ασβεστη και φωτιζαν.Καθισε στη καρε-
κλα,εκλεισε τα βλεφαρα κι αποκοιμηθη-
κε.Οταν ξυπνησε βρισκονταν ακομα
στη καρεκλα, αφησε το μπαλκονι και
μπηκε μεσα στο δωματιο,εκεινη κοι-
μονταν ησυχα,η αναπνοη της ακου-
γονταν ηρεμη και το φεγγαρι παλι
φωτιζε το προσωπο της.Ψιθυρισε:''Αυτη,
ειναι αυτη ,που δεν γνωριζω''.Βγηκε
εξω,βρεθηκε ξανα μεσα στον λαβυ-
ρινθο με τις σκαλες και τους διαδρομους.
Στο τελος του συναντησε εκεινον τον
ανθρωπο:''Εγω,ειμαι αυτος,που γνω-
ριζεις'' του ειπε.Μετα απ'αυτο ξυπνησε
μεσα στη νυχτα , καθονταν στη καρε-
κλα ,εξω στο μπαλκονι, το φεγγαρι
ψηλα πανω απ'τα δεντρα φωτιζε το
προσωπο του .
.
.
.
ΕΙΚΟΝΑ 1
Τα μεταναστευτικα πουλια εφτασαν στις πα-
ρακτιες λιμνες,τα φλαμινκος και τ'αλλα,οι φω-
νες τους σαν κουπια ανακατεψαν το πρωινο,
με την βαρκα σπερνουν τα μυδια στο βυθο,
ενα κοπαδι κυκνων απομακρυνθηκε με συσ-
σωμη την κομσοτητα,καποτε εκει παρηγαγαν
αλατι στις αλυκες ,ο ουρανος μ'ολη την πανο-
πλια του εκχωρηθηκε στ'αβαθη νερα της λι-
μνοθαλασσας,το πληθος των πουλιων διασκε-
δαζε την χαρα του,παπιες ,φαλλαριδες,κορ-
μορανοι και τα μεγαλα κοπαδια των γλαρων,
συρθηκαν οι φωνες ταχυπλοες ραβδωσεις
πανω στα νουφαρα,εδω προκαλειται το αι-
σθημα του ταξιδιωτη στον ανθρωπο,στα
ξερα αναχωματα με τις αλυγιες περιφερε-
ται εκεινο το τρωκτικο,που μοιαζει στο σκι-
ουρο και ζει στο εδαφος.
.
ΟΝΕΙΡΟ 1
Βαδιζε σ'ενα δρομο ,που ανηφοριζε σ'εναν
καταπρασινο λοφο.Στην κορυφη του απο
την αλλη πλευρα αντικρυσε ενα καταπλη-
κτικο θεαμα:μια τεραστια πολη εκτεινονταν
ως περα μακρυα.Τα κτιρια της ηταν πανυ-
ψηλα με μια εντυπωσιακη αρχιτεκτονικη.
Πολυ γρηγορα βρεθηκε να περπαταει με-
σα στα αναριθμητα πληθη ,που την κατοι-
κουσαν,αναμεσα τους παρατηρησε πολλα
παιδια και γυναικες.Στριβοντας ολοενα
αριστερα βρεθηκε στις οχθες ενος απο τα
τρια ποταμια που την διεσχιζαν.Περιτε-
χνες γεφυρες σαν δαντελες ενωναν τις
δυο πλευρες ,που ηταν καταφυτες.Κατε-
βηκε να βρεξει τα ποδια του,που πονου-
σαν.Μολις μπηκε στο νερο χιλιαδες μυρι-
αδες αρουραιοι χυμηξαν κατα πανω του
απο παντου να τον κατασπαραξουν.Εν-
τρομος τιναχτηκε εξω απο το νερο,με κο-
μενη ανασα ξεφυγε.Τωρα βαδιζε σε μια
ξεραμενη γη με τεραστια ρηγματα,που
εκτεινονταν σε μεγαλο μηκος και βαθος.
Ο ηλιος τον κτυπουσε αλυπητα στο κεφα-
λι και τον τυφλωνε στα ματια.Πιο περα
σκονταψε στο κουφαρι ενος αλογου,
εκατομυρια μυρμηγκια κατετρωγαν τη
σαρκα του.Μην αντεχοντας αλλο τη δο-
κιμασια πηρε το δρομο πλαι στη θαλασ-
σα να παρηγορηθει και στους σωρους
με τα αποξηραμενα φυκια.
.
ΕΙΚΟΝΑ 2
Το μικρο λιμανι κτισμενο πανω στο αρ-
χαιο λιμανι μεσα στα νερα,σαν ανοιγ-
μενη δαγκανα καβουριου.Πιο πισω ανα-
γλυφη η πλαγια κλιμακωνεται με τα σπι-
τια και τα δεντρα,καταφυγιο ταξιδευτων.
Εκτισαν τις κατοικιες τους με τις πετρες,
που τους δωρισε η γη,το λευκο μαρμαρο
και τον γρανιτη.Οι ανθρωποι μαζεψαν
στα διχτυα αφθονα ψαρια απ' την ανοιχ-
τη θαλασσα κι οι πεταλουδες διαλεξαν
το πυκνο πευκοδασος να ιδρυσουν τις
αποικιες τους,Στην ακτη μεγαλα κοπα-
δια απο χρυσαφενιες ρεγγες,που τις
απονερισε τρομαγμενες η κραυγη της
φαλαινας.Ξημερωνοντας φαινεται περα
κατω ο καμπος με τις καλλιεργειςς τυ-
λιγμενος στην ομιχλη,μια χρωματισμενη
γεωγραφια.Καποτε η θαλασσα εφτανε
ως μεσα βαθεια στα ριζωματα των βου-
νων,μαρτυρες τα υπολειματα απο τα
οστρακα,που τα βρισκουν ακομα μεχρι
σημερα οι γεωργοι στα οργωματα
.
ΟΝΕΙΡΟ 2
Σ'εκεινη την πολη θυμαται να ειχε ξανα-
βρεθει πολλες φορες.Γυρω-γυρω ηταν
περικλεισμενη απο πανυψηλα βουνα.
Στη μεση της ειχε μια τεραστια λιμνη ,
ελεγαν πως δεν ευδοκιμουσε κανενα ψα-
ρι στα νερα της.Παρατηρησε πως απο
ψηλη εξεδρα πανω της επεφταν σε εξο-
χες βουτιες κολυμβητες μεσα της.Σε ελα-
χιστο χρονο εκανε τον περιγυρο της,σε
καποια σημεια της ειχε την εντυπωση
της πληρους απουσιας του αστικου χω-
ρου.Εκει ανοιχτηκαν καναλια σε δια-
φορες κατευθυνσεις,που διασταυρω-
νονταν και χανονταν στα περατα, αλ-
λου απορουσε με την παρουσια ενος
αεροδρομιου με διαδρομους συνεχους
προσγειωσης και απογειωσης,επειδη
σ'εκεινο το σημειο αγνοουσε τη υπαρ-
ξη του.Οταν εφτασε στο σημειο εκ-
κινησης ενιωσε μια βαθεια ανακου-
φιση.Περιπλανηθηκε στην πολη,που
ειχε αλλαξει προσωπο,ολα ηταν ξενα
κι αγνωστα γι'αυτον.Εκεινη η σκεψη
τον ακολουθησε μεχρι,που βγηκε εξω
απο τα σωθικα της πολιτειας κι απο-
μακρυνθηκε πολυ στο δρομο.
.
ΕΙΚΟΝΑ 3
Τα χρωματα ,που περνουν τα δεντρα ,
τα πουλια και τα εντομα αποτυπωθη-
καν στον ουρανο.Εδω πολυ λιγα πραγ-
ματα αλλαζουν.Λιγοι ειναι εκεινοι,που
επισκεπτονται εκεινη τη γαληνη.Οι πε-
τρες κυλουν μαζι με τα νερα της βροχης
και τους κορμους των δεντρων.Ο ποτα-
μος με τα σπιτια στη κοιλαδα στηνουν
το σκηνικο,που αιωρηθηκε μπροστα
στο εκθαμβο βλεμμα.Απο το νοτο εφτα-
σαν κυνηγημενα τα συννεφα το πρωι,
ολη την μερα περναγαν τον ισκιο τους
πανω απο τη γη σαν τις αυλακιες στις
οργωσεις των γεωργων κι εξαφανιστη-
καν αφηνοντας μονο ξεφτιδια πορτοκα-
λενια στα μερη της δυσης.Τα κυπαρισ-
σια δειχνουν σαν δαχτυλα στον ουρανο
το περασμα των ανθρωπων σ'εκεινους
τους τοπους.
.
ΟΝΕΙΡΟ 3
Ειδε εναν ανθρωπο να τον πλησιαζει
αργα,η ηλικια του ηταν ακαθοριστη.Τον
κοιταξε σαν να μην τον εβλεπε και ειπε:
''Εσυ,εισαι αυτος που δεν γνωριζω''.Υστε-
ρα εστρεψε κι απομακρυνθηκε,τον ακο-
λουθησε με το βλεμμα του.Επειτα ετρε-
ξε πισω του να ρωτησει τι εννοουσε.Ο-
μως γρηγορα χαθηκε σε σκαλες που
ανεβαιναν,σκαλες που κατεβαιναν,
διαδρομους που εστριβαν ποτε αριστερα,
ποτε δεξια,ευθυγραμμους,καμπυλους,
ελικοειδεις στη γεωμετρια τους.Οταν
τελικα απελευθερωθηκε απο τη πλοκη
τους βρεθηκε μπροστα σε μια επιβλητι-
κη πορτα στο μεγεθος με περιτεχνες
μεταλλικες διακοσμισεις.Ανοιξε την
πορτα χωρις να χτυπησει πρωτα,και
μπηκε ,στο μισοσκοταδο του χωρου
αφου συνειθισαν τα ματια του,διε-
κρινε στο βαθος ενα κρεβατι,πλησι-
ασε, εκει κοιμονταν σκεπασμενη με
λευκα σεντονια μια γυναικα, το προσω-
πο της το φωτιζε το φεγγαρι,που εκεινη
ακριβως τη στιγμη κρεμονταν στο α-
νοιγμα του παραθυρου.Εκεινη ξυπνη-
σε.''Εσυ,εισαι αυτος, που γνωριζω'' του
ειπε ανοιγοντας τα βλεφαρα και το
προσωπο της φωτισθηκε απο ενα χαμο-
γελο.Σηκωθηκε απ'το κρεβατι,τον πηρε
απ'το χερι και βγηκαν στο μπαλκονι,τα
λουλουδια στις γλαστρες ειχαν ανθισει
και το αρωμα τους ειχε ξεχυθει στον
αερα,οι τειχοι ειχαν λευκανθει στον
ασβεστη και φωτιζαν.Καθισε στη καρε-
κλα,εκλεισε τα βλεφαρα κι αποκοιμηθη-
κε.Οταν ξυπνησε βρισκονταν ακομα
στη καρεκλα, αφησε το μπαλκονι και
μπηκε μεσα στο δωματιο,εκεινη κοι-
μονταν ησυχα,η αναπνοη της ακου-
γονταν ηρεμη και το φεγγαρι παλι
φωτιζε το προσωπο της.Ψιθυρισε:''Αυτη,
ειναι αυτη ,που δεν γνωριζω''.Βγηκε
εξω,βρεθηκε ξανα μεσα στον λαβυ-
ρινθο με τις σκαλες και τους διαδρομους.
Στο τελος του συναντησε εκεινον τον
ανθρωπο:''Εγω,ειμαι αυτος,που γνω-
ριζεις'' του ειπε.Μετα απ'αυτο ξυπνησε
μεσα στη νυχτα , καθονταν στη καρε-
κλα ,εξω στο μπαλκονι, το φεγγαρι
ψηλα πανω απ'τα δεντρα φωτιζε το
προσωπο του .
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου