.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
21 Νοεμβριου 1811 Πενθεσιλεια-Χαινριχ φον Κλαιστ και Εριετα Φογκελ
21 November 1811 Penthesilea-Heinrich von Kleist and Henriette Vogel
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Χάινριχ φον Κλαιστ και Ενριεττα Φογκελ-Heinrich von Kleist and Henriette Vogel-
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
21 Νοεμβριου 1811 Πενθεσιλεια-Χαινριχ φον Κλαιστ και Εριετα Φογκελ-χ.ν.κουβελης
21 November 1811 Penthesilea-Heinrich von Kleist and Henriette Vogel-c.n.couvelis
.
πανδοχειο Stimming εξω απο το Βερολινο στη μικρη λιμνη Wannsee περνωντας τη γεφυρα
απο τη μεγαλη λιμνη,
"Χαινριχ φον Κλαιστ, ποιητης",έγραψε στο βιβλίο ο πανδοδοχος, κοίταξε τη γυναίκα και
ρωτησε" το όνομα της κυρίας;", "Πενθεσιλεια" απάντησε, ο πανδοδοχος έγραψε το όνομα
της γυναίκας και συμπλήρωσε 20 Νοεμβρίου 1811,"πόσες διανυκτερευσεις, κύριε; ",
κοίταξε τη γυναίκα," μια", "εντάξει, καλή διαμονή, η λίμνη Βανζεε αυτή την εποχή είναι
θαυμασια", τον ευχαρίστησαν κι ανέβηκαν στο δωματιο,
"Ενριεττα δεν σε πειράζει που έδωσα το Πενθεσιλεια;", "καθόλου, ίσα ίσα που μου αρέσει,
Πενθεσιλεια,ελληνικο ονομα δεν ειναι;''ρωτησε η γυναικα,κουνησε καταφατικα το κεφαλι,
εκεινη πηγε στο παραθυρο και το ανοιξε,''καταπληκτικη θεα στη λιμνη''αναφωνησε ενθου-
σμενη,γυρισε προς το μερος του λεγοντας ''bei dir Ewiglich sein'',πηγε και καθισε στο πιανο
''ηταν καλη η ιδεα να ζητησεις δωματιο με πιανο'',τα δαχτυλα της κινηθηκαν πανω στ'ασ-
προμαυρα πληκτρα,επαιζε το τραγουδι 'Wo die Berge so blau' του Μπετοβεν,ορθιος πισω
της,ακουσε τη φωνη της,εκλεισε τα ματια,
Wo die Berge so blau Dort im ruhigen Tal Schweigen Schmerzen und Qual Wo im Gestein
Still die Primel dort sinnt,Weht so leise der Wind,Möchte ich sein!
Hin zum sinnigen Wald Drängt mich Liebesgewalt,Innere Pein
Ach, mich zög's nicht von hier,Könnt ich, Traute, bei dir Ewiglich sein!
ανοιξε τα ματια ''bei dir Ewiglich sein΄΄επανελαβε ''με σενα αιωνια να'μαι'' εκεινη χαμογε-
λασε,
ειχε νυχτωσει,κατεβηκαν για φαγητο,φρεσκα ψαρια της λιμνης,αγρια χορτα,και κοκκινο
κρασι,
βγηκαν εξω,αν και χειμωνας δεν εκανε κρυο,τ'αστερια στον ουρανο ελαμπαν,ησυχια,περ-
πατησαν στο δρομακι διπλα στη λιμνη,του επιασε το χερι,εκεινη μιλησε πρωτη,''Χαινριχ
δεν φοβαμαι'',βγηκε το φεγγαρι τεραστιο,γεματο,σταματησαν,η επιφανεια της λιμνης
αστραφτε,κοιταξε το προσωπο της,''εισαι ομορφη Ενριεττα'' της ειπε,εκεινη γελασε,ετρεξε
σαν κοριτσακι και φωναξε ''πιασε με,πιασε με'',τη βρηκε κρυμενη πισω απο τα καλαμια,
''δεν σου φαινεται η Αιωνιοτητα να ειναι;''του ειπε,
γυρισαν στο δωματιο του πανδοχειου,εκεινη καθισε στον καθρεφτη,αυτος πισω της στην
καρεκλα,την εβλεπε να βαφεται,κοκκινο κραγιον στα χειλη,μπλε μολυβι στα ματια,''μια
μασκα,η Πενθεσιλεια'' σκεφτηκε,''ο γιατρος ειπε πως ανηκω στον τυπο Sanguino Chole-
ricus''της ειπε,εκεινη τον ρωτησε στρεφοντας το κεφαλι προς το μερος του ''ποια ειναι
αυτη η Πενθεσιλεια;'',''η Πενθεσιλεια ηταν βασιλισα των Αμαζονων,στο Τρωικο πολεμο
συμμαχησε με τους Τρωες εναντιον των Ελληνων,στη μονομαχια με τον Αχιλλεα εσπασε
το κονταρι της κι αφοπλιστηκε,εκεινος της τρυπησε το στηθος με το σπαθι του,της εβγα-
λε τη μασκα και βλεποντας τ'ομορφο προσωπο της την ερωτευθηκε κι εσκυψε και τη φιλη-
σε με παθος στα χειλη κι εκεινη ξεψυχησε στην αγκαλια του'',
''συγκινητικη,ρομαντικη ιστορια''σχολιασε εκεινη,γυρισε το προσωπο της στον καθρεφτη,
αρχισε να ξεβαφεται ''ο Λουντβιχ,ο αντρας μου,δεν παιρνει σοβαρα τη κατασταση μου,
λεει για ιατρικο λαθος,τη μικρη μου Βιολεττα τη λατρευω,θελεις να σου τραγουδισω παλι
το ''Wo die Berge so blau'',κουνησε καταφατικα το κεφαλι,το ειδε στο καθρεφτη,
''bei dir Ewiglich sein'',τελειωσε,''ο απολυτος τρομος της μουσικης''ειπε και συνεχισε ''κα-
ποτε εγραψα μια ιστορια με ηρωα ενα χιλιανο τον Χερωνυμο Ρουγκερα,το 1647 στο σει-
σμο της Χιλης φυλακισμενος για φονο στεκονταν μπροστα σ'ενα στυλο του κελιου,με τη
προθεση να κρεμαστει,το οτι το ανεβαλλε δεν σημαινε πως ειχε μετανιωσει,απλα ηθελε
να σκεφτει ολη του την ζωη,αυτη που εζησε,αυτη που θα μπορουσε να ζησει κι αυτη
που δεν θα ζουσε,θυμαμαι τον Μιχαηλ Κολχαας εναν φανατικο ιδεοληψια,θρησκοληπτο,
παρανοικο,που βαζει φωτια στο ιδιο του το σπιτι,απο διαστροφικη αποψη για τη δικαιο-
συνη,απ'το φοβο εξαγριωμενος,δεν σου κρυβω πως μου αρεσε ο Θερβαντες και ο Μον-
ταιν,τρομερη,και γελοια η υποκρισια της χωρας μου,δεν μπορει να αντεξει μια ιστορια,
οπου καποια Μαρκησια Ο. ειναι εγκυος και δεν ξερει πως και με ποιον,οταν ολη τη θρη-
σκεια της την εχει θεμελειωμενη σε κατι τετοιο αναλογο,απογοητευομαι και αγανακτω,
ποσο αμορφωτοι μπορει να ειναι;τι καταλαβε ο ολυμπιος Γκαιτε απο τις Μαριονετες;
οταν εστειλα το θεατρικο εργο 'Ο Πριγκιπας του Χομπουργκ'στη πριγκιπισα της Πρωσιας
Μαριαννα απογονο των Χομπουργκ εκεινη εφριξε,ντροπη ενας πριγκιπας να δηλειαζει και
να τρεμει τον θανατο,στο τελος του 16ου αιωνα την εποχη της εικονομαχιας και του αντι-
παπισμου τεσσερα αδερφια ακουγωντας ενα ορατοριο τρελλαθηκαν κι ηθελαν να καψουν
το μοναστηρι της Αγιας Καικιλιας προστατριας της μουσικης,κλεισμενοι σε τρελλοκομειο
εβλεπαν σαν να'ναι πραγματικοτητα εναν νεκρο καββαλαρη μεσα στην αγρια νυχτα να
συνοδευει εναν ζωντανο,κι ενας αγνωστος ρωσος κομης Φ. παρουσιαζεται στην εγκυο
μαρκησια Ο. και τη ζηταει σε γαμο,ο Γκαιτε συμφωνησε ν'ανεβασει τη 'Σπασμενη σταμνα',
μεγαλη αποτυχια στο θεατρο της Βαιμαρης,για την 'Πενθεσιλεια' διαφωνησε,παψαμε,
οπως καταλαβαινεις,να'χουμε πλεον σχεσεις,την ιδεα για το θεατρικο εργο 'Η σπασμενη
σταμνα' την πηρα απο μια χαλκογραφια,εργο μεγαλου Ολλανδου ζωγραφου,που ειδα στην
Ελβετια,ενας σοβαρος δικαστης στην εδρα του,μπροστα του μια γρια με μια σπασμενη
σταμνα,ενας νεαρος κατηγορειται γι'αυτο,ο δικαστης φαινονταν να πιστευει την ενοχη
του,ο νεαρος δεν την δεχονταν,μια νεαρη κοπελα αναμεσα στη μανα και το πατεραπ κατε-
θετε και κουνουσε τα ποδια της,ο γραμματεας του δικαστηριου κοιτουσε δυσπιστα τον
δικαστη,οπως ο Κρεοντας τον Οιδιποδα για το ερωτημα'ποιος σκοτωσε τον Λαιο;' αυτο
το εργο το'γραψα δυο φορες'',σταματησε,η Ενριεττα ειχε ξαναβαψει το προσωπο της,
εγραφε,''γραφω στον αντρα μου'',''μετα το φιλι του Αχιλλεα''συνεχισε ο Χαινριχ ''η Πεν-
θεσιλεια καταληφθηκε απο σφοδρη ερωτικη μανια και αφου αγρια κατασπαραξε τον
Αχιλλεα το ερωτικο αντικειμενο του ποθου της εφαγε τα κομματια του και μετα αυτο-
κτονησε'',του εδωσε να διαβασει το γραμμα που εγραψε,
''η ξαδερφη μου Μαρι φον Κλαιστ δεν δεχτηκε τη συμφωνια'' της ειπε,εκεινη τον κοιταξε
μεσα απο τον καθρεφτη,σταθερο αποφασιστικο το βλεμμα της,
''Εγω συμφωνω,bei dir Ewiglich sein'',γελασε,
''ας ολα λοιπον εξελιχθουν σαν μια θεατρικη πραξη''της απαντησε,
ξενυχτησαν κουβεντιαζοντας,κατεβηκαν για πρωινο φαγητο,σερβιριστηκαν
φρυγανιες,μαρμελαδα,βουτυρο,αυγο,γαλα,
ανεβηκαν στο δωματιο και του επαιξε στο πιανο παλι το 'Wo die Berge so blau',
τους ειδαν ολη τη μερα,στις 21 Νοεμβριου του 1811, να τριγυρνουν στα περιχωρα της
λιμνης Wannsee,
μολις νυχτωσε,σταθηκαν,
αυτος απεναντι της βγαζει το πιστολι και την σημαδευει,πυροβολει,η γυναικα τρανταζεται
και πεφτει κατω,παει κοντα της,γονατιζει,της πιανει το κεφαλι,βλεπει το ομορφο προσωπο
της,κοκκινα χειλη,με μπλε μολυβι τονισμενα τα ματια,εκεινη ανοιγει το στομα της
''Πενθεσιλεια bei dir Ewiglich sein'' λεει και ξεψυχαει,
μετα εκεινος ακουμπα το πιστολι στον κροταφο του,πυροβολει,
πεφτει ''Ενριεττα bei dir Ewiglich sein'' τα τελευταια λογια του
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
21 Νοεμβριου 1811 Πενθεσιλεια-Χαινριχ φον Κλαιστ και Εριετα Φογκελ
21 November 1811 Penthesilea-Heinrich von Kleist and Henriette Vogel
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
.
Χάινριχ φον Κλαιστ και Ενριεττα Φογκελ-Heinrich von Kleist and Henriette Vogel-
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
21 Νοεμβριου 1811 Πενθεσιλεια-Χαινριχ φον Κλαιστ και Εριετα Φογκελ-χ.ν.κουβελης
21 November 1811 Penthesilea-Heinrich von Kleist and Henriette Vogel-c.n.couvelis
.
πανδοχειο Stimming εξω απο το Βερολινο στη μικρη λιμνη Wannsee περνωντας τη γεφυρα
απο τη μεγαλη λιμνη,
"Χαινριχ φον Κλαιστ, ποιητης",έγραψε στο βιβλίο ο πανδοδοχος, κοίταξε τη γυναίκα και
ρωτησε" το όνομα της κυρίας;", "Πενθεσιλεια" απάντησε, ο πανδοδοχος έγραψε το όνομα
της γυναίκας και συμπλήρωσε 20 Νοεμβρίου 1811,"πόσες διανυκτερευσεις, κύριε; ",
κοίταξε τη γυναίκα," μια", "εντάξει, καλή διαμονή, η λίμνη Βανζεε αυτή την εποχή είναι
θαυμασια", τον ευχαρίστησαν κι ανέβηκαν στο δωματιο,
"Ενριεττα δεν σε πειράζει που έδωσα το Πενθεσιλεια;", "καθόλου, ίσα ίσα που μου αρέσει,
Πενθεσιλεια,ελληνικο ονομα δεν ειναι;''ρωτησε η γυναικα,κουνησε καταφατικα το κεφαλι,
εκεινη πηγε στο παραθυρο και το ανοιξε,''καταπληκτικη θεα στη λιμνη''αναφωνησε ενθου-
σμενη,γυρισε προς το μερος του λεγοντας ''bei dir Ewiglich sein'',πηγε και καθισε στο πιανο
''ηταν καλη η ιδεα να ζητησεις δωματιο με πιανο'',τα δαχτυλα της κινηθηκαν πανω στ'ασ-
προμαυρα πληκτρα,επαιζε το τραγουδι 'Wo die Berge so blau' του Μπετοβεν,ορθιος πισω
της,ακουσε τη φωνη της,εκλεισε τα ματια,
Wo die Berge so blau Dort im ruhigen Tal Schweigen Schmerzen und Qual Wo im Gestein
Still die Primel dort sinnt,Weht so leise der Wind,Möchte ich sein!
Hin zum sinnigen Wald Drängt mich Liebesgewalt,Innere Pein
Ach, mich zög's nicht von hier,Könnt ich, Traute, bei dir Ewiglich sein!
ανοιξε τα ματια ''bei dir Ewiglich sein΄΄επανελαβε ''με σενα αιωνια να'μαι'' εκεινη χαμογε-
λασε,
ειχε νυχτωσει,κατεβηκαν για φαγητο,φρεσκα ψαρια της λιμνης,αγρια χορτα,και κοκκινο
κρασι,
βγηκαν εξω,αν και χειμωνας δεν εκανε κρυο,τ'αστερια στον ουρανο ελαμπαν,ησυχια,περ-
πατησαν στο δρομακι διπλα στη λιμνη,του επιασε το χερι,εκεινη μιλησε πρωτη,''Χαινριχ
δεν φοβαμαι'',βγηκε το φεγγαρι τεραστιο,γεματο,σταματησαν,η επιφανεια της λιμνης
αστραφτε,κοιταξε το προσωπο της,''εισαι ομορφη Ενριεττα'' της ειπε,εκεινη γελασε,ετρεξε
σαν κοριτσακι και φωναξε ''πιασε με,πιασε με'',τη βρηκε κρυμενη πισω απο τα καλαμια,
''δεν σου φαινεται η Αιωνιοτητα να ειναι;''του ειπε,
γυρισαν στο δωματιο του πανδοχειου,εκεινη καθισε στον καθρεφτη,αυτος πισω της στην
καρεκλα,την εβλεπε να βαφεται,κοκκινο κραγιον στα χειλη,μπλε μολυβι στα ματια,''μια
μασκα,η Πενθεσιλεια'' σκεφτηκε,''ο γιατρος ειπε πως ανηκω στον τυπο Sanguino Chole-
ricus''της ειπε,εκεινη τον ρωτησε στρεφοντας το κεφαλι προς το μερος του ''ποια ειναι
αυτη η Πενθεσιλεια;'',''η Πενθεσιλεια ηταν βασιλισα των Αμαζονων,στο Τρωικο πολεμο
συμμαχησε με τους Τρωες εναντιον των Ελληνων,στη μονομαχια με τον Αχιλλεα εσπασε
το κονταρι της κι αφοπλιστηκε,εκεινος της τρυπησε το στηθος με το σπαθι του,της εβγα-
λε τη μασκα και βλεποντας τ'ομορφο προσωπο της την ερωτευθηκε κι εσκυψε και τη φιλη-
σε με παθος στα χειλη κι εκεινη ξεψυχησε στην αγκαλια του'',
''συγκινητικη,ρομαντικη ιστορια''σχολιασε εκεινη,γυρισε το προσωπο της στον καθρεφτη,
αρχισε να ξεβαφεται ''ο Λουντβιχ,ο αντρας μου,δεν παιρνει σοβαρα τη κατασταση μου,
λεει για ιατρικο λαθος,τη μικρη μου Βιολεττα τη λατρευω,θελεις να σου τραγουδισω παλι
το ''Wo die Berge so blau'',κουνησε καταφατικα το κεφαλι,το ειδε στο καθρεφτη,
''bei dir Ewiglich sein'',τελειωσε,''ο απολυτος τρομος της μουσικης''ειπε και συνεχισε ''κα-
ποτε εγραψα μια ιστορια με ηρωα ενα χιλιανο τον Χερωνυμο Ρουγκερα,το 1647 στο σει-
σμο της Χιλης φυλακισμενος για φονο στεκονταν μπροστα σ'ενα στυλο του κελιου,με τη
προθεση να κρεμαστει,το οτι το ανεβαλλε δεν σημαινε πως ειχε μετανιωσει,απλα ηθελε
να σκεφτει ολη του την ζωη,αυτη που εζησε,αυτη που θα μπορουσε να ζησει κι αυτη
που δεν θα ζουσε,θυμαμαι τον Μιχαηλ Κολχαας εναν φανατικο ιδεοληψια,θρησκοληπτο,
παρανοικο,που βαζει φωτια στο ιδιο του το σπιτι,απο διαστροφικη αποψη για τη δικαιο-
συνη,απ'το φοβο εξαγριωμενος,δεν σου κρυβω πως μου αρεσε ο Θερβαντες και ο Μον-
ταιν,τρομερη,και γελοια η υποκρισια της χωρας μου,δεν μπορει να αντεξει μια ιστορια,
οπου καποια Μαρκησια Ο. ειναι εγκυος και δεν ξερει πως και με ποιον,οταν ολη τη θρη-
σκεια της την εχει θεμελειωμενη σε κατι τετοιο αναλογο,απογοητευομαι και αγανακτω,
ποσο αμορφωτοι μπορει να ειναι;τι καταλαβε ο ολυμπιος Γκαιτε απο τις Μαριονετες;
οταν εστειλα το θεατρικο εργο 'Ο Πριγκιπας του Χομπουργκ'στη πριγκιπισα της Πρωσιας
Μαριαννα απογονο των Χομπουργκ εκεινη εφριξε,ντροπη ενας πριγκιπας να δηλειαζει και
να τρεμει τον θανατο,στο τελος του 16ου αιωνα την εποχη της εικονομαχιας και του αντι-
παπισμου τεσσερα αδερφια ακουγωντας ενα ορατοριο τρελλαθηκαν κι ηθελαν να καψουν
το μοναστηρι της Αγιας Καικιλιας προστατριας της μουσικης,κλεισμενοι σε τρελλοκομειο
εβλεπαν σαν να'ναι πραγματικοτητα εναν νεκρο καββαλαρη μεσα στην αγρια νυχτα να
συνοδευει εναν ζωντανο,κι ενας αγνωστος ρωσος κομης Φ. παρουσιαζεται στην εγκυο
μαρκησια Ο. και τη ζηταει σε γαμο,ο Γκαιτε συμφωνησε ν'ανεβασει τη 'Σπασμενη σταμνα',
μεγαλη αποτυχια στο θεατρο της Βαιμαρης,για την 'Πενθεσιλεια' διαφωνησε,παψαμε,
οπως καταλαβαινεις,να'χουμε πλεον σχεσεις,την ιδεα για το θεατρικο εργο 'Η σπασμενη
σταμνα' την πηρα απο μια χαλκογραφια,εργο μεγαλου Ολλανδου ζωγραφου,που ειδα στην
Ελβετια,ενας σοβαρος δικαστης στην εδρα του,μπροστα του μια γρια με μια σπασμενη
σταμνα,ενας νεαρος κατηγορειται γι'αυτο,ο δικαστης φαινονταν να πιστευει την ενοχη
του,ο νεαρος δεν την δεχονταν,μια νεαρη κοπελα αναμεσα στη μανα και το πατεραπ κατε-
θετε και κουνουσε τα ποδια της,ο γραμματεας του δικαστηριου κοιτουσε δυσπιστα τον
δικαστη,οπως ο Κρεοντας τον Οιδιποδα για το ερωτημα'ποιος σκοτωσε τον Λαιο;' αυτο
το εργο το'γραψα δυο φορες'',σταματησε,η Ενριεττα ειχε ξαναβαψει το προσωπο της,
εγραφε,''γραφω στον αντρα μου'',''μετα το φιλι του Αχιλλεα''συνεχισε ο Χαινριχ ''η Πεν-
θεσιλεια καταληφθηκε απο σφοδρη ερωτικη μανια και αφου αγρια κατασπαραξε τον
Αχιλλεα το ερωτικο αντικειμενο του ποθου της εφαγε τα κομματια του και μετα αυτο-
κτονησε'',του εδωσε να διαβασει το γραμμα που εγραψε,
''η ξαδερφη μου Μαρι φον Κλαιστ δεν δεχτηκε τη συμφωνια'' της ειπε,εκεινη τον κοιταξε
μεσα απο τον καθρεφτη,σταθερο αποφασιστικο το βλεμμα της,
''Εγω συμφωνω,bei dir Ewiglich sein'',γελασε,
''ας ολα λοιπον εξελιχθουν σαν μια θεατρικη πραξη''της απαντησε,
ξενυχτησαν κουβεντιαζοντας,κατεβηκαν για πρωινο φαγητο,σερβιριστηκαν
φρυγανιες,μαρμελαδα,βουτυρο,αυγο,γαλα,
ανεβηκαν στο δωματιο και του επαιξε στο πιανο παλι το 'Wo die Berge so blau',
τους ειδαν ολη τη μερα,στις 21 Νοεμβριου του 1811, να τριγυρνουν στα περιχωρα της
λιμνης Wannsee,
μολις νυχτωσε,σταθηκαν,
αυτος απεναντι της βγαζει το πιστολι και την σημαδευει,πυροβολει,η γυναικα τρανταζεται
και πεφτει κατω,παει κοντα της,γονατιζει,της πιανει το κεφαλι,βλεπει το ομορφο προσωπο
της,κοκκινα χειλη,με μπλε μολυβι τονισμενα τα ματια,εκεινη ανοιγει το στομα της
''Πενθεσιλεια bei dir Ewiglich sein'' λεει και ξεψυχαει,
μετα εκεινος ακουμπα το πιστολι στον κροταφο του,πυροβολει,
πεφτει ''Ενριεττα bei dir Ewiglich sein'' τα τελευταια λογια του
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου