LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Η Βιβλιοθήκη της μνημης- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Η Βιβλιοθήκη της μνημης-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Η Βιβλιοθήκη της μνημης-χ.ν.κουβελης

χτύπησε την πόρτα ακριβώς τήν ώρα πού είχε ορισθεί το ραντεβού,του άνοιξαν,ένας
διάδρομος,προχώρησε,καμια πόρτα δεν υπήρχε,ο διάδρομος ατελειωτος,είδε στο βάθος
έναν άνθρωπο να βγαίνει και να μπαίνει καπου, επιταχυνε το βήμα του,όταν έφθασε στο
σημείο πού ειδε τόν άνθρωπο δεν υπήρχε κανένα άνοιγμα,ηταν άσκοπο να προχωρήσει,
η' κάποιοι έπαιζαν μαζί του,η' αυτός έκανε λάθος,λάθος όμως δεν μπορεί να'κανε,
η συνοικία,ο δρόμος,ο αριθμός του κτιρίου ήταν αυτά που του είπαν, τότε έπαιζαν,
γύρισε πίσω να φύγει,στο βάθος του διαδρόμου είδε μία πόρτα,όταν έφθασε εκεί
ο αριθμός αυτός που ζητούσε,χτύπησε το κουδούνι,δεν του απάντησαν,ξαναχτύπησε,
το ίδιο,εσπρωξε τη πόρτα,άνοιξε,μπήκε σε μία αίθουσα βιβλιοθηκης,ο μοναδικός
υπάλληλος,ένας ηλικιωμένος άντρας,του είχε γυρισμένη τη πλάτη,του φώναξε,εκεινος
δεν απάντησε,πήγε κοντά του,τρόμαξε,του είπε ποιος ήταν,ο άλλος τον κοιτούσε χωρίς
να καταλαβαινει,ήταν κουφός,πήρε ένα χαρτί κι εγραψε τ'ονομα του και του το έδωσε,
το διάβασε και εξαφανίσθηκε πισω απ'τα ραφια της βιβλιοθηκης,όταν εμφανισθηκε του
έδωσε το βιβλίο που κρατούσε,ένα βιβλίο εκμάθησης σκακιου,ο άλλος έφυγε από την
αιθουσα , τώρα ήταν μόνος,κατάλαβε,και περίμενε να χάσει την ομιλία του και την ακουη
του,όμως ταυτόχρονα η μνήμη του έγινε τεράστια,όταν εμφανίσθηκε ένας άγνωστος
άνθρωπος ηξερε ποιος ήταν και γιατί είχε έρθει,του παραχωρησε τη θέση του και βγήκε
απ'τη βιβλιοθήκη,περπάτησε στο διάδρομο,δεν υπήρχαν πορτες αριστερά και δεξιά,
ο διάδρομος του φάνηκε ατελειωτος,στο βάθος του διαδρομου είδε κάποιον ανθρωπο να
βγαίνει από κάπου και να μπαίνει,σε μία τεράστια αίθουσα όπως διαπιστωσε όταν έφθασε
εκεί,η αίθουσα ήταν άδεια,ο άνθρωπος τον χαιρέτησε,είπε πως σ'αυτη την άδεια αιθουσα
εργάζεται είκοσι χρόνια,''μ'αυτη η αίθουσα είναι αδεια' του απάντησε,"δεν είναι έτσι
ακριβώς''αντεδρασε ο άλλος,''καθένας,που εργάζεται εδώ,κι είναι πάντα μοναδικός,
καταγράφει τη μνήμη του,αυτη εδώ η αιθουσα είναι κατασκευασμένη από τη μνήμη,εσύ
έχεις η δική μου μνήμη κι όλων των προηγουμενων εργατών από μενα'',''μα' γω''τον
διέκοψε''δεν θυμάμαι τίποτα",''κανεις λάθος''ειπε ο αλλος''και μόνο που θυμήθηκες τη
συνοικία,το δρόμο και τον αριθμό του κτιρίου αυτό είναι ενδειξη για το αντιθετο'',έφυγε,
ο διάδρομος τον έβγαλε στην έξοδο,βγήκε,νύχτωνε,πήρε ένα ταξί και γύρισε σπίτι του,
διαβασε μερικές σελίδες από το βιβλίο του σκακιού και κοιμήθηκε
.
.