.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Μηδεια-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Μηδεια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στη Κορινθο ήρθαμε για λιγο και καθισαμε τρία χρόνια,εγω καλά καλά δεν ήξερα
τη γλώσσα,μιξοβαρβαριζα,εβλεπα πως με κοιτούσαν οι άλλες γυναίκες,θα'λεγα
πως πιο πολύ με φοβόντουσαν παρά με περιφρονούσαν,ειχε διαδωθει ή φήμη
πως ημουνα μία φαρμακις,πως κατείχα τα βοτανα,πως μ'αυτα είχα τη δύναμη να
θεραπευσω αλλά και να φαρμακωσω,με φώναζαν στις δύσκολες γέννες κι
όταν καμιά λεχώνα δεινοπαθουσε τη λυτρωνα,εγω και τα δύο παιδιά μου τα
γέννησα με φριχτούς πόνους,δεν ήθελα ηρεμιστικά,ηθελα να νιώσω τον μεγάλο
ανυπόφορο πονο της ζωής που ερχεται,οταν μου τα φέρανε και τα βαλανε στο
στήθος μου ηταν τόσο αδύνατα τόσο ανυπεράσπιστα που τρομαξα,εκεινα ήσυχα
και ανυποψίαστα εψαχναν τη θηλή στο φουσκωμενη από το γάλα βυζι μου
να θηλάσουν,αχορταγα για ζωη,το γάλα παχύ άσπρο ξεχυλιζε απ'τα στόματα τους,
οταν χορτασαν μία νεαρη νοσοκόμα ήρθε και τα σήκωσε με δυσκολία,ηταν γατζωμενα
πάνω μου,γελασε και μου ευχήθηκε,"να σου ζησουν",τώρα ξέρω γιατί δεν χαρηκα,γιατι
ενιωσα λύπη κι απελπισία,μου'ρχωνταν να κλαψω,να ουρλιαξω,τωρα το απυθμενο μίσος
μου όλα τα κάνει καθαρά,το μάτι μου στρογγυλό έντονα μακιγιαρισμενο εκεί στο βάθος
του καθρέφτη,μια σκοτεινη δίνη με παρασέρνει,θολωνει το μυαλό μου,τα γεγονότα ήταν
αναποτρεπτα,δεν δικαιολογούμαι,στην Αθηνα εδώ κρύβομαι,μία ξένη μεταναστις,
ανυπαντρη άπατρις απαιδος
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Μηδεια-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Μηδεια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στη Κορινθο ήρθαμε για λιγο και καθισαμε τρία χρόνια,εγω καλά καλά δεν ήξερα
τη γλώσσα,μιξοβαρβαριζα,εβλεπα πως με κοιτούσαν οι άλλες γυναίκες,θα'λεγα
πως πιο πολύ με φοβόντουσαν παρά με περιφρονούσαν,ειχε διαδωθει ή φήμη
πως ημουνα μία φαρμακις,πως κατείχα τα βοτανα,πως μ'αυτα είχα τη δύναμη να
θεραπευσω αλλά και να φαρμακωσω,με φώναζαν στις δύσκολες γέννες κι
όταν καμιά λεχώνα δεινοπαθουσε τη λυτρωνα,εγω και τα δύο παιδιά μου τα
γέννησα με φριχτούς πόνους,δεν ήθελα ηρεμιστικά,ηθελα να νιώσω τον μεγάλο
ανυπόφορο πονο της ζωής που ερχεται,οταν μου τα φέρανε και τα βαλανε στο
στήθος μου ηταν τόσο αδύνατα τόσο ανυπεράσπιστα που τρομαξα,εκεινα ήσυχα
και ανυποψίαστα εψαχναν τη θηλή στο φουσκωμενη από το γάλα βυζι μου
να θηλάσουν,αχορταγα για ζωη,το γάλα παχύ άσπρο ξεχυλιζε απ'τα στόματα τους,
οταν χορτασαν μία νεαρη νοσοκόμα ήρθε και τα σήκωσε με δυσκολία,ηταν γατζωμενα
πάνω μου,γελασε και μου ευχήθηκε,"να σου ζησουν",τώρα ξέρω γιατί δεν χαρηκα,γιατι
ενιωσα λύπη κι απελπισία,μου'ρχωνταν να κλαψω,να ουρλιαξω,τωρα το απυθμενο μίσος
μου όλα τα κάνει καθαρά,το μάτι μου στρογγυλό έντονα μακιγιαρισμενο εκεί στο βάθος
του καθρέφτη,μια σκοτεινη δίνη με παρασέρνει,θολωνει το μυαλό μου,τα γεγονότα ήταν
αναποτρεπτα,δεν δικαιολογούμαι,στην Αθηνα εδώ κρύβομαι,μία ξένη μεταναστις,
ανυπαντρη άπατρις απαιδος
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου