.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Ημερολογιο του Οδυσσεα-Odysseas ' Diary-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
αποσπασματα απο το Ημερολογιο του Οδυσσεα-χ.ν.κουβελης
-σημερα ειμαι κουρασμενος και βαρυθυμος
-κατεβηκα στ'ακρογυαλι,κολυμπησα,τα νερα κρυα,σιγα-σιγα ζεστα-
θηκα,βγηκα απο τη μερια που'ναι τα βραχια,στεγνωσα στον ηλιο,οταν
πηρε να βραδυαζει γυρισα
-τη νυχτα σκεφτομουν τα ταξιδια που εκανα,τη ζωη που περασα
σε ξενους τοπους και σε ξενους ανθρωπους,καθενας ειχε τις πικ-
ρες και τις χαρες του
-τωρα στη πατριδα μετραω τα βηματα μου στην αμμο με τα πατη-
ματα των γλαρων,τα ιχνη τους πανω στη λεπτη αμμο,φευγαλεα,
το νερο και η πιεση του αερα τα σβηνει,μεχρι που να γραφτουν
παλι απ'την αρχη
-το πρωι,ειδα ενα παιδι να γραφει με ασπρο χρωμα ανορθογραφα
το ονομα της βαρκας ''ΟΔΥΣΕΑΣ'',''πως σε λενε;'' το ρωτησα,''Νικο''μου
απαντησε,''ξερεις ποιος ειναι ο Οδυσσεας;'',''κανενας πολυ σπουδαιος'',
μου απαντησε το παιδι,''ξερεις οτι γραφεται το Οδυσσεας με δυο σιγμα;''
ρωτησα το παιδι,εκεινο κοκκινισε σαν να ντραπηκε''δεν ξερω,δεν πηγα
σχολειο'',''γιατι;''το ρωτησα,''να μ'αρεσει η θαλασσα,δεν ξερω γιατι,
αλλα απο πολυ μικρο παιδι ,μωρο θα ημουνα,μ'επαιρνε ο πατερας κοντα
του με τη βαρκα,τοτε πρωτη φορα εβγαλα μονος μου ενα χταποδι,τριων
χρονων πρεπει να'μουνα'',περηφανευτηκε το παιδι,''ποσο χρονων εισαι
τωρα;''το ρωτησα,''δεκα'' απαντησε,
απομακρυνθηκα,γυρισα,ειδα το παιδι μεσα στο γαλαζιο φως,''και η θα-
λσσσα κι αυτη με δυο σιγμα γραφεται''του φωναξα,
δεν ξερω αν προσθεσε το σιγμα η' αν τ'αφησε ετσι
-αν δεν μπεις στα κρυα νερα δεν γνωριζεις τι νοιωθει ο ναυαγος
-καποτε,θυμαμαι,μας ακολουθουσε πισω απ'τη πρυμνη ενα δελφινι
πολλες μερες,τη νυχτα εξαφανιζονταν κι εμφανιζονταν τη μερα,μιλια
πολλα εκανε μαζι μας,γυαλιζε στο φως το κορμι του,ευκινητο,
καποιος απο τους συντροφους τ'ονομασε Ελπηνορα,στον αδικοχαμε-
νο μας φιλο
σιγα-σιγα το συνειθισαμε και μαλιστα το πιστεψαμε πως ηταν αυτος
ο Ελπηνορας
''Ελπηνορα,πως εφτασες ως εδω;''τον ρωτησε καποιος ναυτης,
απο την αλλη μερα δεν το ξαναειδαμε το δελφινι,
πανε χρονια που συνεβηκε αυτο
-και τοτε που περνουσαμε απο το νησι των Σειρηνων εγω ημουνα δεμενος
σφιχτα με σχοινια στο καταρτι κι ειχα διαταξει τους ναυτες να βουλωσουν
τ'αυτια τους με λιωμενο κερι,οσο και να τους παρακαλουσα να με λυσουν
αυτοι να μην με ακουγαν και να μην με λυναν,οσο δυνατα και να τους φωνα-
ζα,να παω κοντα στις Σειρηνες μαγεμενος απ'το τραγουδι τους και να χαθω,
ομως,παραξενο,δεν ακουγα κανενα τραγουδι,δεν τραγουδουσαν οι Σειρηνες,
μονο εβλεπα καθαρα τις κινησεις που εκαναν,επαιζαν ταχα πως τραγουδουσαν,
σαν θεατρο,μουσικο,εβλεπα τα χειλια τους ν'ανοιγοκλεινουν,τους μυες του προ=
σωπου τους να συσπωνται και να διαστελονται ταχα στην λεπτη εκφραση της
φωνης,και τα ματια τους εβλεπα καθαρα,ποτε φωτεινα ποτε σκοτεινα ποτε
χαρουμενα ποτε λυπημενα,αλλες φορες μου φαινονταν ετοιμες να πεταξουν
ελαφριες ψηλα στη γαλαζια ατυμοσφαιρα κι αλλες φορες να χυμηξουν απελ-
πισμενες στα αγρια κυματα κι εκει μεσα στα σκοτεινα νερα να χαθουν,
κι ηταν σαν ν'ακουγα τα μαγικα τραγουδια τους,κι ας ηταν απολυτη η σιωπη
τους,κι ισως μεσα στη ζαλη και στη μεγαλη συγχυση μου να επινοησα τις κινησεις
τους και μαλιστα να τις -φανταστηκα και να μην υπηρχαν στη πραγματικοτητα,
οταν απομακρυνθηκαμε απο τον κινδυνο οι συντροφοι με ελυσαν απ το κα-
ταρτι κι ολο περιεργεια με ρωτησαν να τους διηγηθω για το τραγουδι των Σειρη-
νων που μονο εγω ακουσα κι εγω αρχισα να τους λεω ποσο μαγευτικο ηταν,να
σε τρελλανει στη κυριολεξια,εκεινοι ηθελαν περισσοτερα ,με ρωτησαν για λεπτο-
μερειες,τους ειπα πως ηταν ερωτικα τραγουδια γεματα παθος,τους ειπα
και στιχους,φυσικα εγω επινοησα τα λογια,τους ειπα τις καταπληκτικες ομοφω-
νιες τους που ακουσα,για τις πολυφωνιες τους,τις αριες ,τα ρετσιτατιβα,τις κο-
λορατουρες,και πως σαν τρελλος ηθελα,ποθουσα,να σπασω τα σχοινια να ριχτω
στη θαλασσα και να ενωθω μαζι τους για παντα ,
τους εκρυψα βεβαια πως ολ'αυτα ηταν ψεματα και πως οι Σειρηνες δεν τρα-
γουδουσαν ,ηταν βουβεςκαι μαλιστα πως δεν υπηρχαν κι ολα αυτα ηταν κα-
θαρη επινοηση δικη μου,
γιατι να τους χαλασω την ευχαριστηση ν'ακουν παραμυθια;
αλλωστε με τοση ευκολια τα απολαμβαναν
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Ημερολογιο του Οδυσσεα-Odysseas ' Diary-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
αποσπασματα απο το Ημερολογιο του Οδυσσεα-χ.ν.κουβελης
-σημερα ειμαι κουρασμενος και βαρυθυμος
-κατεβηκα στ'ακρογυαλι,κολυμπησα,τα νερα κρυα,σιγα-σιγα ζεστα-
θηκα,βγηκα απο τη μερια που'ναι τα βραχια,στεγνωσα στον ηλιο,οταν
πηρε να βραδυαζει γυρισα
-τη νυχτα σκεφτομουν τα ταξιδια που εκανα,τη ζωη που περασα
σε ξενους τοπους και σε ξενους ανθρωπους,καθενας ειχε τις πικ-
ρες και τις χαρες του
-τωρα στη πατριδα μετραω τα βηματα μου στην αμμο με τα πατη-
ματα των γλαρων,τα ιχνη τους πανω στη λεπτη αμμο,φευγαλεα,
το νερο και η πιεση του αερα τα σβηνει,μεχρι που να γραφτουν
παλι απ'την αρχη
-το πρωι,ειδα ενα παιδι να γραφει με ασπρο χρωμα ανορθογραφα
το ονομα της βαρκας ''ΟΔΥΣΕΑΣ'',''πως σε λενε;'' το ρωτησα,''Νικο''μου
απαντησε,''ξερεις ποιος ειναι ο Οδυσσεας;'',''κανενας πολυ σπουδαιος'',
μου απαντησε το παιδι,''ξερεις οτι γραφεται το Οδυσσεας με δυο σιγμα;''
ρωτησα το παιδι,εκεινο κοκκινισε σαν να ντραπηκε''δεν ξερω,δεν πηγα
σχολειο'',''γιατι;''το ρωτησα,''να μ'αρεσει η θαλασσα,δεν ξερω γιατι,
αλλα απο πολυ μικρο παιδι ,μωρο θα ημουνα,μ'επαιρνε ο πατερας κοντα
του με τη βαρκα,τοτε πρωτη φορα εβγαλα μονος μου ενα χταποδι,τριων
χρονων πρεπει να'μουνα'',περηφανευτηκε το παιδι,''ποσο χρονων εισαι
τωρα;''το ρωτησα,''δεκα'' απαντησε,
απομακρυνθηκα,γυρισα,ειδα το παιδι μεσα στο γαλαζιο φως,''και η θα-
λσσσα κι αυτη με δυο σιγμα γραφεται''του φωναξα,
δεν ξερω αν προσθεσε το σιγμα η' αν τ'αφησε ετσι
-αν δεν μπεις στα κρυα νερα δεν γνωριζεις τι νοιωθει ο ναυαγος
-καποτε,θυμαμαι,μας ακολουθουσε πισω απ'τη πρυμνη ενα δελφινι
πολλες μερες,τη νυχτα εξαφανιζονταν κι εμφανιζονταν τη μερα,μιλια
πολλα εκανε μαζι μας,γυαλιζε στο φως το κορμι του,ευκινητο,
καποιος απο τους συντροφους τ'ονομασε Ελπηνορα,στον αδικοχαμε-
νο μας φιλο
σιγα-σιγα το συνειθισαμε και μαλιστα το πιστεψαμε πως ηταν αυτος
ο Ελπηνορας
''Ελπηνορα,πως εφτασες ως εδω;''τον ρωτησε καποιος ναυτης,
απο την αλλη μερα δεν το ξαναειδαμε το δελφινι,
πανε χρονια που συνεβηκε αυτο
-και τοτε που περνουσαμε απο το νησι των Σειρηνων εγω ημουνα δεμενος
σφιχτα με σχοινια στο καταρτι κι ειχα διαταξει τους ναυτες να βουλωσουν
τ'αυτια τους με λιωμενο κερι,οσο και να τους παρακαλουσα να με λυσουν
αυτοι να μην με ακουγαν και να μην με λυναν,οσο δυνατα και να τους φωνα-
ζα,να παω κοντα στις Σειρηνες μαγεμενος απ'το τραγουδι τους και να χαθω,
ομως,παραξενο,δεν ακουγα κανενα τραγουδι,δεν τραγουδουσαν οι Σειρηνες,
μονο εβλεπα καθαρα τις κινησεις που εκαναν,επαιζαν ταχα πως τραγουδουσαν,
σαν θεατρο,μουσικο,εβλεπα τα χειλια τους ν'ανοιγοκλεινουν,τους μυες του προ=
σωπου τους να συσπωνται και να διαστελονται ταχα στην λεπτη εκφραση της
φωνης,και τα ματια τους εβλεπα καθαρα,ποτε φωτεινα ποτε σκοτεινα ποτε
χαρουμενα ποτε λυπημενα,αλλες φορες μου φαινονταν ετοιμες να πεταξουν
ελαφριες ψηλα στη γαλαζια ατυμοσφαιρα κι αλλες φορες να χυμηξουν απελ-
πισμενες στα αγρια κυματα κι εκει μεσα στα σκοτεινα νερα να χαθουν,
κι ηταν σαν ν'ακουγα τα μαγικα τραγουδια τους,κι ας ηταν απολυτη η σιωπη
τους,κι ισως μεσα στη ζαλη και στη μεγαλη συγχυση μου να επινοησα τις κινησεις
τους και μαλιστα να τις -φανταστηκα και να μην υπηρχαν στη πραγματικοτητα,
οταν απομακρυνθηκαμε απο τον κινδυνο οι συντροφοι με ελυσαν απ το κα-
ταρτι κι ολο περιεργεια με ρωτησαν να τους διηγηθω για το τραγουδι των Σειρη-
νων που μονο εγω ακουσα κι εγω αρχισα να τους λεω ποσο μαγευτικο ηταν,να
σε τρελλανει στη κυριολεξια,εκεινοι ηθελαν περισσοτερα ,με ρωτησαν για λεπτο-
μερειες,τους ειπα πως ηταν ερωτικα τραγουδια γεματα παθος,τους ειπα
και στιχους,φυσικα εγω επινοησα τα λογια,τους ειπα τις καταπληκτικες ομοφω-
νιες τους που ακουσα,για τις πολυφωνιες τους,τις αριες ,τα ρετσιτατιβα,τις κο-
λορατουρες,και πως σαν τρελλος ηθελα,ποθουσα,να σπασω τα σχοινια να ριχτω
στη θαλασσα και να ενωθω μαζι τους για παντα ,
τους εκρυψα βεβαια πως ολ'αυτα ηταν ψεματα και πως οι Σειρηνες δεν τρα-
γουδουσαν ,ηταν βουβεςκαι μαλιστα πως δεν υπηρχαν κι ολα αυτα ηταν κα-
θαρη επινοηση δικη μου,
γιατι να τους χαλασω την ευχαριστηση ν'ακουν παραμυθια;
αλλωστε με τοση ευκολια τα απολαμβαναν
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου