GREEK POETRY-απο την ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ-3 ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΖΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ-χ.ν.κουβελης-Μεγαλο Κοκκινο Γυμνο Great Red Nude-Painting-POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

Μεγαλο Κοκκινο Γυμνο Great Red Nude-3μ χ 6 μ -χ.ν.κουβελης
.
.
απο την ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ
3 ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΖΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ-χ.ν.κουβελης
.
.
Ἁδύ τό βινεῖν ἐστι· τίς οὐ λέγει; ἀλλ’ ὅταν αἰτῇ
χαλκόν, πικρότερον γίνεται ἑλλεβόρου.
[Κιλλακτορος ]

[ολοι το λενε,πως το καββαλημα ειναι γλυκο,αλλ'οταν
σου ζητανες χρηματα γι'αυτο τοτε γινετ;αι πολυ πιο πικρο
κι απ'το φαρμακι χορταρι του ελλεβορα]

γλυκο το ταρακουνημα ειναι,ποιος δεν το λεει,αλλ¨οταν
σου ζηταει χρηματα πιο πικρο κι απο φαρμακι γινεται
.
.
Ἑξήκοντα τελεῖ Χαριτώ λυκοβαντίδας ὥρας,
ἀλλ’ ἔτι κυανέων σύρμα μένει πλοκάμων,
κἀν στέρνοις ἔτι κεῖνα τά λύγδινα κώνια μαστῶν
ἕστηκεν, μίτρης γυμνά περιδρομάδος,
καί χρώς ἀρρυτίδωτος ἔτ’ ἀμβροσίην, ἔτι πειθώ
πᾶσαν, ἔτι στάζει μυριάδας χαρίτων.
Ἀλλά πόθους ὀργῶντας ὅσοι μή φεύγετ’, ἐρασταί,
δεῦρ’ ἴτε, τῆς ἐτέων ληθόμενοι δεκάδος.
[Φιλοδημου]

[πατησε αισιως τα εξηντα χρονια η Χαριτω και κοιταξε
ποσο καταμαυρα και στιλπνα ειναι ακομα τα μαλλια της,
και στο στηθος της τ'ασπρα βυζια της σαν μαρμαρο στητα
ακομα ειναι,σαν κωνοι,και δεν τα δενει με ζωνη να τα κραταει
μην πεσουν κι η επιδερμιδα της χωρις καμια ρυτιδα ελαστικη
ακομα ειναι,σταζει θεια αρωματα και χιλιαδες μυρωδιες,
ετσι λοιπον μην αποφευγεται τους ωριμους ποθους,κι οσοι
ειστε εραστες ελατε εδω,τα χρονια που περασαν τις δεκαδες
μην λογαριαζτε,ξεχαστετα]

τα εξηντα χρονια πατησε η Χαριτω
αλλ'ακομα καταμαυρα λαμπουν τα μαλλια της
και τα βυζια της ασπρα στητα στο στηθος σαν
κωνοι στεκουν ακομα,και με καμια ζωνη δεν τα δενει
μην πεσουν,κι η επιδερμιδα της χωρις ρυτιδα καμια
ελαστικη ακομα,θεια αρωματα σταζει και μυριαδες
μυρωδιες ανασαινει
Γι'αυτο σας λεω,τους ωριμους ποθους μην αποφευγεται,
οσοι ειστε εραστες ελατε ως εδω,τα χρονια τις δεκαδες
μην λογαριαζτε ξεχαστετα
.
[σχολιο:σαν διαφημηση ειναι της Χαριτως]
.
.
Τήν καταφλεξίπολιν Σθενελαΐδα, τήν βαρύμισθον,
τήν τοῖς βουλομένοις χρυσόν ἀμεργομένην,
γυμνήν μοι διά νυκτός ὅλης παρέκλινεν ὄνειρος
ἄχρι φίλης ἠοῦς προῖκα χαριζομένην.
Οὐκέτι γουνάσομαι τήν βάρβαρον οὐδ’ ἐπ’ ἐμαυτῷ
κλαύσομαι ὕπνον ἔχων κεῖνα χαριζόμενον.
[Ανωνυμου]

[αυτη τη Σθενελαιδα που'ναι καυτη σαν φλογα θερμη και
που πληρωνεται παρα πολυ ακριβα κι οσους την θελουν
τους μαδαει ολα τα λεφτα,χθες ολη τη νυχτα μου την
παρεδωσε το ονειρο ολογυμνη στο κρεβατι μου και μεχρι
την ροδαλη αυγη την ειχα καταδικη μου χωρις να πληρωνω
δραχμη,
ποτε πια απο δω και περα δεν θα την παρακαλαω γονατιστος
αυτη τη βαρβαρη τη σκληρη κι ουτε θα στεναχωριεμαι και
θα μελαγχολω,αφου τα παντα της θα'τα'χω στον υπνο μου
στ'ονειρο μου να τ'απολαμβανω τζαμπα]

την αναφτρα την Σθενελαιδα π'ακριβα πολυ πληρωνεται
κι οσους την γουσταρουν απ'ολα τους τα λεφτα τους αρμεγει
ολη τη νυχτα ολογυμνη μου την παραδωσε τ'ονειρο
και μεχρι τη ροδαλη αυγη την απολαμβανα χωρις πληρωμη
Ποτε πια δεν θα την παρακαλεσω γονατιστος αυτη τη βαρβαρη
ουτε θα κλαιω και θα μελαγχολω αφου στον υπνο μου
μπορω να την εχω ολη να την απολαμβανω τζαμπα
.
[σχολιο:ετσι την εβγαζε καποιος φτωχος που δεν ειχε να
την πληρωσει και δεν τον δεχονταν,με φαντασιωσεις]
.
.
.