.
.
.
.
ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
.
.
Ητανε τα παλια χρονια μια γυναικα με το μικρο γιο της
σε μερος μακρυνο γυρω -γυρω ψηλα βουνα και γυρω
απ'τα βουνα πλατια θαλασσα.Κι ητανε μοναχοι μεσα στους
αλλους ανθρωπους τι ο αρχοντας κακος και πονηρος της χω-
ρας βουληθηκε ανομα τη ξενη γυναικα για δικη του,και κατα-
σκευασε πλεκτανη και κατηγορησε τον αντρα της.Και τον κατα-
δικασε στην εξορια σε χωρα μακρυνη κι αγυριστη περα απ'τη
θαλασσα.Και μητε γυρισε ποτε,μονο εμαθαν απο ταξιδευτη
δικο τους πως εκει στα ξενα χαθηκε.Τα χρονια περασαν
και το παιδι μεγαλωσε.Και μια μερα μεσημερι βγηκε
μπροστα απ'τον αχρειο εκεινον αρχοντα δεν λογαριασε
τους φυλακες του του φωναξε δυνατα το ονομα του πατερα
του και πριν προφτασουν να τον εμποδισουν εβγαλε το ξιφος
του και σκοτωσε τον αρχοντα.Κι ως λιοντας αγριος φαινεται
εξαφνα μεσα σε κοπαδια προβατα κι εκεινα σκορπιζουν φο-
βισμενα και τα κοβει ετσι κι εκεινος φανηκε λιοντας εξαφνα
αναμεσα στους δολερους ανθρωπους και τρομαξαν σφοδρα
πολυ και τους πηρε το αδικο αιμα.Κι ως αετος πελωριος θαυμα-
σιος ανοιξε τα μεγαλα φτερουγια του με δυναμη κι ορμη φο-
βερη κι ανεβηκε γοργα στους ουρανους πολυ ψηλα και χαθηκε.
Και μητε απο τοτε τον ειδε κανεις,αυτον τον περηφανο ,ουτε
και τη μανα του ξαναειδαν σ'εκεινον τον μακρυνο τοπο.
Κλειστηκαν φωτεινα μετεωρα στη μνημη και στα λογια
των δικαιων ανθρωπων.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου