GREEK POETRY [ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ ΑΡΧΑΙΚΑ ] ΕΠΕΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ

.
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ ΑΡΧΑΙΚΑ
.
.
ΕΠΕΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ
.
Ποιος δεν χορευει στον γαμο μου
του Αχιλλεα με την Κασσανδρα;
Πουλησαν την παρθενια της Ελενης σ'ολη την Ελλαδα
στις Μυκηνες 1000 ευρω
σκορπισε ο ηλιος χρυσες λιρες
σκορπισε ασπρα ποδια σε λευκα σεντονια,
εξαφανισθηκε,
λευκωτερα χιονος η κοιλια της
σταματα την εκρηξη της ωραιοτητας σου
δαντελα απαλου σωματος στο κορμι της
εκει στη μεση, η Ελενη
ατιμασμενη σ'ενα φτηνο καφενειο το δερμα της
να την κλεψει επρεπε τοτε κατεβαινοντας την οδο Ερμου
συστροφες γεγονοτων τους απομακρυναν
στη δινη τους τα βασιλεια των Αχαιων πανε
''Ποιος σκοτωσε τον Αχιλλεα;'' κλαιει
και θρηνει η Κασσανδρα
''Που εδυ σου το καλλος;''
δεν εχω ζεστο νερο να πλυνω το κορμι σου
''τα ματια σου,που κλεισανε;''
κι εκεινη η Ελενη σε λαμψεις σαπφειρων κλεισμενη
και αμεθυστων χορευει στον γαμο της
με τον κ. Μενελαο,νυν εμπορο εδωδιμων αποικιακων,πρωην
στρατιωτικο στις αποικιες μας στον ενδοξο Ιδεοκρατισμο μας
και η Κασσανδρα θρηνει
στα κατοπτρα της Ιστοριας
Μηνιν αειδε θεα Πηληιαδεω Αχιληος
κλαιει η Εκαβη τα παιδια της
η Ανδρομαχη ψηλα στους πυργους ποιον απ'τους δυο
να κλαψει;
το τσακισμενο κορμι του Αστυανακτα κατω στα βραχια
μωρο παιδι;
τον Εχτορα να τον σερνει το αρμα;να τον γυριζει
πανω στις πετρες στα σκληρα χαλικια σαν ποτε
να μην υπηρξε γενναιος κι ευγενικος;
Αυτον κλαιει η καρδια της
Μηνις Πηληιαδεω Αχιληος εκτανε διον Εχτορα
στα κατοπτρα της Ιστοριας ειδωλα αγλααων μυθοων
την Ελενη θυμαμαι
λευκη ωμοπλατη φωτεινη στο φως της μερας
τωρα στα πιν-απς των περιοδικων τα εξωφυλλα ωραιοτατη
κι εγω η Κασσανδρα,που δεν θελησα τον Απολλωνα
με καταδικασαν
την αληθεια να λεω σαν ψεμα,
την ομορφια μου κρατησα για σενα
στα κατοπτρα του Μυθου ευπλοκαμος
λευκωλενος κουρη Πριαμου ωραιοτατη
μεσα στον ναο της θεας με βιασε ο Αιας ο Λοκρος
οταν επεσεν η Πολη και την πηραν
Νταμα Κουπα στο ποκερ της Ιστοριας
μ'εσυρε αμοροζα στις χρυσες Μυκηνες ο Αγαμεμνονας
τον ειδα στο λουτρο πνιγμενο απο τον δολομητιν Αιγισθο
και την βασιλισσα Κλυταιμνηστρα κακοθανατισμενο
Εγω η Κασσανδρα,η Ανδρομαχη,η Ερμιονη
Εσυ η Μαρια,να μην ξεχασω ,η Ελενη
Τι εισαι λυπημενος; στην λ' ραψωδια της νεκυιας ,τι εισαι
πικραμενος;γιατι δεν ζυγωνεις εδω;τι φταιω εγω,αν πιονια
ειμαστε,παιγνια;
μηπως κι εγω γυρισα; γλυκον νοστον δεν γευτηκα
σε καμια Ιθακη
σε καμια Κασσανδρα
σε καμια υληεσσα πατριδα γαιαν
σε καμια πετρηεσσα πατρις αρουρα
πουθενα οικαδε
σε κανεναπαρα θιν αλος κυματων γελασμα
στα κατοπτρα της Οδυσσειας Ουτις Κανεις ενα Κενο
και η Κασσανδρα ειπε:
''Ποια ειμ'εγω που εσενα αγαπω;''
συνευνε φιλε,τι εισαι λυπημενος
τι εισαι πικραμενος τι μ'αποφευγεις
και χανεσαι σκια μεσα στις σκιες της νεκυιας μεσα
στην λ' ραψωδια;
και η Ελενη λυσικομη χορευει το τανγκο των πραξεων της
σε καθημερινες συναναστροφες
τηγανιζοντας ψαρια βαφοντας
τα νυχια αρωματιζοντας το κορμι
γυμνος ασπρος λαιμος κυκνου μεσα στον καθρεφτη σου
εκτοξευει ανθη λεπτοκορμων κρινων
νερα φεγγαριου καλλιρροοι ποταμοι
αυρες ανεμων φτερουγισματα ερωδιων.
Τι δεν βλεπεις εσυ ο πανοπτης;
.
.
.