GREEK POETRY -που είσαι;τι σε κρύβει; - χ.ν.κουβελης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

-που είσαι;τι σε κρύβει;

- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.

.

που είσαι;τι σε κρύβει;

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μια κίτρινη φωνή βιολιού η ομορφιά,

χωρίς αμφιβολία

η ακίνητη σιωπή

της ορατής και αόρατης μνήμης

ενός ανθρώπου

αν κάτι υπάρχει

είναι αναγκαίο

αυτό υπάρχει

άρα είναι αναγκαίο

ανυπακοή στα άκρα

Ελπηνορα,τι ζητάς εδώ; πως ήρθες; με τι; 

πες μου ποιος ο σκοπός σου;

έτσι καθαρός γυρεύω

την ατμομηχανή μελλοντικών γεγονότων

μια αιωνιότητα περιμενει

μετά την άδεια ιστορία του πραγματικού

πόσο ενοχλητική είναι η φλυαρία μου

-χαίρεται,τι κανεται;

συγνωμη,έκανα λάθος,δεν είστε εσείς

πως οι άνθρωποι μπορούν να ζουν

χωρίς να μιλούν αυτή τη γλώσσα

η γυναίκα κρατούσε αγκαζε έναν άντρα

Ομονοια-Πειραιως

-εσεις;

-προς Αθήνας

ο διαφανος αέρας απαλά πνέει 

στα κλαδιά της θαλασσας 

και υπεράνω αεικινητες

οι παροξυτονες λέξεις των γλαρων      

η ελευθερία μας ταλαντώνεται 

φωτεινή στα χρώματα

η πεταλούδα χρωματίζεται

τώρα,μια πρόταση εκτείνεται

ορμητικη παθιασμένη                                     

 "γιατί η σιωπή είναι ηχος" 

ένας άνθρωπος με λέξεις 

γίνεται δικός σου

το νούφαρο κάτω από τα νερά σου

τόσο ελάχιστο

τόση ελάχιστη η απόσταση μας

η φωνή μου προεξέχει,βηματίζει

σε μια μικρή σταγόνα νερού

της θάλασσας

εδώ φυτρωμενοι στο φως τι θέλουμε; 

άκου τον ήχο της άμμου

ο χρόνος

της ερημιάς μου

-με κενά λόγια επαναλαμβάνομαι,

είπε ο ηθοποιός στο αρχαίο θέατρο

και συνέχισε

-εγκλωβισμενοι οι κύκνοι 

στα πετρώματα των φτερών τους

κι ύστερα,όταν η νύχτα προχώρησε

-η ελάχιστη άμμος του Ηρακλειτου 

στα χέρια σου

πεφτει και κυκλώνει 

αρχή και τέλος όμοια

και τοτε εγινε το θαυμα

το απειρο μας πλησιαζει,ενα βημα 

και μας αγγιζει

και σε μια άλλη εικόνα

ενας ανθρωπος στο σχημα του Οιδιποδα 

η' του Προμηθεα Δεσπωτη

μοιραζει φειγ βολαν με τσιτατα του Ηρακλειτου

μου'λαχε:Αγαθόν και κακόν ταυτόν.

Αυτο,ακριβως ειναι η πραγματικοτητα

το αργυρο φως μετατοπισθηκε

στον ώμο του  δεντρου

στον ώμο σου

περασε η ωρα

ποσο παραξενα τα ειδωλα

λογικά εμείς αμφιβάλλουμε 

γι'αυτό

ένας ψίθυρος:είναι δυνατή

η πραγματικότητα

'Εσύ, πως εφτασες ως εδω;' ρώτησα

η υπερτονισμενη σιωπή στη φωτογραφία

ένας πολύ λεπτός μίσχος κρίνου

η αχμαλωτισμενη ομορφιά

δραπετεύει

που είσαι; τι σε κρύβει;

.

.

.