GREEK POETRY -ΣΑΠΦΩ-ποιηματα -μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

-ΣΑΠΦΩ-ποιηματα

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.

.

ΣΑΠΦΩ-ποιηματα

(μεταφραση-αποδοση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

γλύκηα μᾶτερ, οὔτοι δύναμαι κρέκην τὸν ἴστον

πόθωι δάμεισα παῖδος βραδίναν δι᾽ Ἀφροδίταν.

(γλυκειά μου μάνα,στον αργαλειό να υφάνω δεν μπορώ

στο πόθο της κόρης παραδομένη,αιτία η πλανευτρα Αφοοδιτη)

κατθάνην δ᾽ ἴμερός τις [ ἔχει με καὶ

λωτίνοις δροσόεντας [ ὄ-

13χ̣[θ]οις ἴδην Ἀχερ[οντος

(να πεθάνω με κυριεύει επιθυμία και να δω 

τις όχθες τ'Αχεροντα με δροσερούς λωτους)

πόλλα καὶ τόδ᾽ ἔειπέ [μοι·

ὤιμ᾽ ὠς δεῖνα πεπ[όνθ]αμεν·

5Ψάπφ᾽, ἦ μάν σ᾽ ἀέκοισ᾽ ἀπυλιμπάνω.

(πολλά μου'πε

ω τόσα υποφέραμε

Σαπφώ, να σε αποχωριστώ δεν το θέλω)

ἠράμαν μὲν ἔγω σέθεν, Ἄτθι, πάλαι ποτά·

σμίκρα μοι πάϊς ἔμμεν᾽ ἐφαίνεο κἄχαρις

(από παλιά σ'ειχα ερωτευτεί Ατθίδα

μικρούλα ήσουνα και χαριτωμενη)

ἦλθες, †καὶ† ἐπόησας, ἔγω δέ σ᾽ ἐμαιόμαν,

ὂν δ᾽ ἔψυξας ἔμαν φρένα καιομέναν πόθωι

(ήρθες,τι καλά έκανες,τρελα σε ζητούσα,

και δρόσισες το κορμί μου που το'καιγε ο πόθος)

Ἔρος δ᾽ ἐτίναξέ μοι

φρένας, ὠς ἄνεμος κὰτ ὄρος δρύσιν ἐμπέτων

(ο έρωτας μ'αναστατωσε το μυαλό

όπως ο άνεμος στα βουνά τα δέντρα ταραζει πέφτοντας)

ἄστερες μὲν ἀμφὶ κάλαν σελάνναν

ἂψ ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος,

ὄπποτα πλήθοισα μάλιστα λάμπηι

4γᾶν []

ἀργυρία.

(τ'αστερια γύρω απ'την πανωρια σεληννη

αμέσως σβήνουν το φωτεινό τους προσωπο

οποτε ολόγιομη αυτη λαμποκοπαει

πάνω στη γη

τ'αργυρό  της φως)

(έτσι είναι η φίλη μου ανάμεσα στις άλλες κοπέλες)

αἴθ᾽ ἔγω, χρυσοστέφαν᾽ Ἀφρόδιτα,

τόνδε τὸν πάλον λαχοίην.

(καίγομαι,χρυσοστεφανη Αφροδίτη,

αυτόν εδώ να τύχω κληρο)

ὠς γὰρ ἄν]τιον εἰσίδω σ[ε,

φαίνεταί μ’ οὐδ’] Ἐρμιόνα τεαύ[τα

ἔμμεναι,] ξάνθαι δ᾽ Ἐλέναι σ᾽ ἐίσ[κ]ην

6οὐδ’ ἒν ἄει]κες.

(όταν απέναντι σ'εχω και σε κοιτάζω

μου φαίνεται ούτε η Ερμιόνη σαν εσένα να'ταν 

όμως ουτ'απρεπο είναι με την ξανθιά

να σε παρομοιάζω Ελενη)

Κύ]πρι κα[ί σ]ε πι[κροτέρ]α̣ν ἐπεύρ[οι,

μη]δὲ καυχάσ[α]ι̣το τόδ᾽ ἐννέ[ποισα

Δ]ω̣ρίχα τὸ δεύ[τ]ερον ὠς πόθε[ννον

12εἰς] ἔρον ἦλθε

(Κύπριδα πιο πικρή να σ'ευρει η Δωρίδα

να μην καυχηθεί πως δεύτερη ερωτεύτηκε 

φορά)

δαύοις ἀπάλας ἐτάρας ἐν στήθεσιν

(πάνω στα στήθια τρυφερής φιλενάδας να κοιμάσαι)

Ἔρος δηὖτέ μ᾽ ὀ λυσιμέλης δόνει,

γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον

(άλλη μια φορα ο έρωτας που παραλύει τα μέλη,

με συνταράζει,αυτό το γλυκόπικρο κι ανίκητο ερπετό)

Ἄτθι, σοὶ δ᾽ ἔμεθεν μὲν ἀπήχθετο

φροντίσδην, ἐπὶ δ᾽ Ἀνδρομέδαν πόται.

(Ατθίδα, εμενα πια περιφρονείς,

για την Ανδρομέδα τώρα πετάς)

ἔχει μὲν Ἀνδρομέδα κάλαν ἀμοίβαν

(δώρο ακριβό να'χεις την Ανδρομέδα)

θέλω τί τ᾽ εἴπην, ἀλλά με κωλύει

αἴδως.

(κάτι θέλω να σου πω,μα ντρεπομαι)

μάλα δὴ κεκορημένοις

Γόργως

(πολύ απόλαυσα τη Γοργω)

τάδε νῦν ἐταίραις ταὶς ἔμαις τέρπνα κάλως ἀείσω.

(τώρα για τις φιλενάδες μου αυτά θα γλυκοτραγουδισω)

.

.

.