.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ (MIRROR'S ROOM)-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ (MIRROR'S ROOM)-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'Εντγκαρ Ντυπέν',συστήθηκε,'ντετέκτιβ','καθιστε, κύριε'ειπε στον ψηλό αδύνατο κύριο,περίπου
50 χρόνων,με σκούρο κουστούμι και κόκκινη γραβάτα,
'τι θέλετε;','γνωριζετε την Άλις Κ.;''ρωτησε ο ντετέκτιβ,'ναι,τι συμβαίνει;',έχει εξαφανισθει εδώ
και ένα μηνα'απαντησε ο Ντυπέν, 'αδυνατο' αναφώνησε,'τι ακριβώς είναι αδύνατο;',είπε ο ντετέκτιβ κοιτώντας τον διαπεραστικα,'ηθελα να πω,πως έγινε αυτο;'απαντησε,'ολα σ'αυτο το κόσμο μπορούν να συμβούν όπως κι όλα να μην συμβουν'σχολιασε ο Έντγκαρ Ντυπέν','αυτο είναι φιλοσοφια,
η πραγματικότητα;'ειπε 'οπως και να αμφιβαλουμε ότι αυτό συμβαίνει και δεν συμβαίνει κάτι αλλο',κρατήθηκε να του πει ότι με την Άλις Κ, είχανε συναντηθει χθες,κατά τις 10μμ,και μάλιστα είχανε δειπνήσει μαζί σε ένα κεντρικό πολυτελές εστιατόριο,'μα τι έγινε;'ρωτησε'η Άλις Κ.ειναι
μια όμορφη, μοντέρνα, ανεξάρτητη γυναικα','η οποία όπως φαίνεται είχε καλά κρυμμένα μυστικα'
,σχολίασε χαμογελωντας ο ντετέκτιβ,'η' δεν είχε,,τέλος πάντων τι σχέση είχατε με την Άλις Κ.;',
ήταν μοντέλο μου,εδώ και ένα χρόνο τη ζωγραφιζω' απάντησε,'μπορω να δω τα πορτρέτα της;',
\'φυσικα,και μπορειτε','ευχαριστω',πήγαν στο εργαστήριο δίπλα,του έδειξε τη γυναίκα,'ποτε έγινε αυτο:;',τον ρώτησε για καποιο,'πριν ένα μήνα ',,έλεγε ψέματα,πριν δύο μέρες το είχε τελειώσει,
'ξερετε ότι η κυρία Άλις Κ,. έπασχε από καταθλιπτικό συνδρομο ναρκισισμου;',ρώτησε ο Έντγκαρ Ντυπέν,'οχι,και δεν το υποψιαστηκα',πάλι έλεγε ψέματα,'η Άλις Κ.'συνεχισε ο ντετέκτιβ,'αυτό το ξέρετε,ειναι γόνος αριστοκρατικης οικογενειας,με τίτλους ευγενείας από τον 14ο αιώνα,οι γονείς χωρησαν όταν ήταν παιδί,μεγάλωσε με τον πατέρα,η μητέρα της είναι φημισμένη πιανίστρια εκπληκτικής ομορφιας'κοιταξε τον πίνακα,της,'μοιάζει καταπληκτικά μ'αυτη,πολύ δύσκολα να αντισταθεί κανείς στη γοητεία της','τι θελετε να πείτε;','θελω να πω,πως είσαστε τρελά ερωτευμένος
μαζι της','μη μου πείτε πως με υποψιαζεστε;'αντεδρασε,''αυτο είναι μια εύκολη επαγωγή, π.χ να την έχετε δολοφονήσει,πνίξει,από τρομακτικό αίσθημα ζήλειας,η' απόλυτης κτησης',είπε ο Ντυπέν,''μα
τι λέτε;'τον εκοψε 'δεν είναι ώρα για ψυχαναλυτικη ρητορικη','τοτε,σας ξαναρωτώ,ποτέ για τελευταία φορά είδατε την Άλις Κ.;','χθες,κατά τις 10 μμ,φάγαμε μαζι'ειπε,'και υστερα;','χωρισαμε','τι ώρα;'
,'μετα τα μεσάνυχτα',τη συνοδεψατε;','οχι,κάλεσα ταξί,και πήγε στο σπίτι της', ξέρετε πως το τελευταίο εξάμηνο νοσηλεύονταν κατά διαστηματα σε μια ιδιωτική ψυχιατρική κλινική;' ρωτησε
ο Εντγκαρ Ντυπέν','ποτέ δεν μου είπε κάτι τετοιο,' είπε,'αυτο είναι καθαρή αντίδραση ναρκισιστικων ατόμων,εντελώς εγκλεισμενων στην ιδεατή εικόνα τους,που με κανένα τρόπο δεν θέλουν να θολώσουν,ξέρετε την κλασική εικόνα του μυθικού Ναρκισου που κοιτάζει ερωτευμένος το είδωλο του στο νερό,ποθώντας να ενωθεί,να πνιγεί,για πάντα μαζί του,το alter ego του,',θυμήθηκε την παράξενη συμπεριφορά της όταν την ζωγράφιζε,τα ατελείωτα σχέδια,ποτέ δεν ήταν ικανοποιημένη,
με κάποια από αυτά ένιωθε άγχος,λύπη,κανένα από τα πορτρέτα που της αρχισε δεν τελείωσε όπως το ηθελε,παρ'ολ'αυτα τον πλήρωνε,ακόμα και όταν η σχέση τους έγινε ερωτική ,πάντα τον ρωτούσε πως τη βλέπει,όταν της απαντούσε πολύ όμορφη,έβλεπε το πρόσωπο της να σκοτεινιάζει,'αρα δεν είμαι εγω' έλεγε λυπημένη,'εσυ εισαι',την καθησυχαζε,'εσυ πολύ ομορφη',κατεληξαν να δίνουν διάφορα ονόματα στα πορτρέτα της,σαν να ήταν άλλες γυναίκες,μάλιστα για κάθε μία δημιουργούσαν μια ιστορία,επάγγελμα οικογένεια,ηλικία,μια ήταν αποτυχημένη πιανίστρια,
είχανε σκεφτεί να αυτοκτονήσει με βαρβιτουρικά,τελικά κατέληξε μανιοκαταθλιπτικη σε ψυχιατρείο,'η Άλις έχει κάνει δύο γαμους,ο δεύτερος σύζυγος είναι Αμερικανός τραπεζίτης,το ξέρετε;' ρώτησε τον Ντυπέν,'στη ψυχιατρική κλινική μου έδειξαν το φάκελο της'ακουσε τη φωνή
του ντετέκτιβ,'τον τελευταίο καιρό στις κρίσεις της μαζεύονταν στο κρεβάτι σε εμβρυακή στάση,
ακίνητη ώρες,ύστερα όταν συνέρχονταν τα ξεχνούσε όλα,έπαιρνε τη μητέρα της τηλέφωνο και μιλούσαν πολύ ώρα ,γελουσε',ύστερα συναντουσε εμενα,σκέφτηκε,'μεχρι την επόμενη κριση'
συνεχισε ο ντετέκτιβ,ήθελε να την ζωγραφίσω,επιμονα το ζητούσε,μου μιλούσε για τα παιδικά της χρόνια,στέκονταν όρθια δίπλα στη μητέρα της που έπαιζε στο πιάνο,έβλεπε τα δάκτυλα της που άγγιζαν τα πλήκτρα,πόσο ήθελε να ήταν το πιάνο και τα δάκτυλα της να την χαϊδεύουν,δεν την πείραζε κι αν την χάραζαν,αρκεί να συμβεί αυτό,μια μέρα ηρθε με τη μητέρα της,μια ψυχρή πανέμορφη γυναίκα,εκείνη του ζητησε να την ζωγραφίσει,όταν τελείωσε είπε:'αυτη είναι ακριβώς',
έδειξε το πορτρέτο στον ντετέκτιβ,'αυτη είναι ακριβώς',είπε αυτός,μια φορά,θυμάται,σταματησαν τ
η ζωγραφική και συζητησαν γιατι ο Πλάτωνας θεωρούσε τη ζωγραφική μίμηση των ιδεών,επομένως
η εικόνα μου,έλεγε,δεν είμαι εγώ,και τι είμαι εγω;ρωτούσε,ήταν τόσο γοητευτική,'σας ζήτησε ποτε'
ρωτησε ο Εντγκαρ Ντυπέν','να μην ξαναζωγραφισετε άλλη γυναίκα;,'ναι το ζητησε',απάντησε,
'δεχθηκατε;','ναι,δεχθηκα','με τι αντίτιμο;,'ενα μεγάλο ποσό,το οποίο φυσικά δεν δεχθηκα','το οποίο όμως παρ'ολ'αυτα είναι κατατεθειμενο στον προσωπικό σας λογαριασμο' σχολιασε ο ντετέκτιβ,μια φορα,για πρώτη φορά δυο μήνες πριν,τον πήγε σε ένα αρτ νουβώ κτίριο,'δωρο του μπαμπα',είπε γελώντας,η τεράστια αίθουσα στο ισόγειο, γύρω γύρω ήταν καλυμμένη με καθρέφτες,είδε το πιάνο,'ερχομαι εδώ και παίζω,,η μαμά παίζει ασύγκριτα καλυτερα'κοίταξε τα είδωλα τους,της Άλις και το δικό του,,χιλιάδες,άπειρα,πολλαπλά είδωλα,'με βλέπεις εκεί μέσα;'του είπε,'που;' τη ρώτησε,'εκει,αν και είναι δύσκολο να σου δείξω,είμαι εγώ μια άλλη,ζω μια άλλη ζωή,πιο ενδιαφερουσα','ατειευεσαι'της είπε,'ειναι αλήθεια'του είπε,'αν αμφιβάλεις,κλείσε τα μάτια,και
άνοιξε τα αφού μετρήσεις μέχρι το δέκα,έλα μην δισταζεις',έκλεισε τα μάτια,μετρησε
μέχρι το δέκα,άνοιξε τα μάτια,η Άλις δεν ήταν δίπλα του,είχε εξαφανισθει,ούτε στους καθρεφτες ηταν το είδωλο της,μόνο το δικό του ειδωλο εβλεπε,'Αλις'φωναξε'άσε τα αστεια',δεν μπορεί
κάποια μυστική κρύπτη θα υπήρχε,περίμενε να επανεμφανιστεί,στο τέλος εφυγε από το σπίτι,,την άλλη μέρα τον πηρε τηλέφωνο,του ειπε πως μόλις γύρισε από ένα ταξίδι,στη Νέα Υόρκη,αργότερα όταν συναντηθηκαν του έδειξε,με κύριο πρόσωπο αυτή,φωτογραφίες και βίντεο,,'ξερετε την εμμονή αυτών των ατόμων με τους καθρεφτες' ακουσε τη φωνή του Ντυπέν 'σιγουρα υπάρχει κάποιο δωμάτιο με πολλαπλούς καθρεφτες,' τον πήγε στο αρτ νουβώ κτίριο,η κεντρική είσοδος ήταν ανοικτή,η πόρτα της αίθουσας με τους καθρέφτες ήταν κλειδωμενη από μέσα,την παραβίασαν
κι ανοιξαν,είδαν την Άλις σε ένα είδωλο,έπειτα την έχασαν,'μαλλον ποτέ από εκεί μέσα δεν θα ξεφύγει'ειπε ο Έντγκαρ Ντυπέν',η Άλις κάθησε στο πιάνο,'Σοπεν Étude in E major, Tristesse',
ειπε,είδε το λαιμό της υπέροχα λευκο,η Άλις όταν τελείωσε γύρισε και τον κοίταξε,'σου άρεσε;',
τον ρώτησε,'καταπληκτικο',απάντησε, 'ολα τα εχετε σχεδιάσει',συνέχισε ο ντετέκτιβ,'να γίνουν
εκεί μεσα,στους καθρέφτες,στα νερά του Ναρκισου,'χαμογελασε'και θα είναι ανώφελο και υποκριτικό να κλείσετε τα μάτια και να μετρήσετε αντίστροφα από το δέκα μέχρι το ένα κι έπειτα
να τα ανοιξετε,δεν θα εμφανισθει'',ο ντετεκτιβ Εντγκαρ Ντυπέν τον κοίταξε αυστηρα,'είστε αρκετά τυχερός,δεν θα σας απαγγελθεί κατηγορία δολοφονιας, γιατί σε έναν άλλο κόσμο,μια άλλη πραγματικότητα, η Άλις Κ.θα ήταν εδώ μέσα στην αίθουσα των καθρεφτών δολοφονημενη στο
πιανο από πνιγμο,τωρα είστε μόνο υπόλογος στη συνειδηση σας'
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ (MIRROR'S ROOM)-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis
.
.
.
.
Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ (MIRROR'S ROOM)-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'Εντγκαρ Ντυπέν',συστήθηκε,'ντετέκτιβ','καθιστε, κύριε'ειπε στον ψηλό αδύνατο κύριο,περίπου
50 χρόνων,με σκούρο κουστούμι και κόκκινη γραβάτα,
'τι θέλετε;','γνωριζετε την Άλις Κ.;''ρωτησε ο ντετέκτιβ,'ναι,τι συμβαίνει;',έχει εξαφανισθει εδώ
και ένα μηνα'απαντησε ο Ντυπέν, 'αδυνατο' αναφώνησε,'τι ακριβώς είναι αδύνατο;',είπε ο ντετέκτιβ κοιτώντας τον διαπεραστικα,'ηθελα να πω,πως έγινε αυτο;'απαντησε,'ολα σ'αυτο το κόσμο μπορούν να συμβούν όπως κι όλα να μην συμβουν'σχολιασε ο Έντγκαρ Ντυπέν','αυτο είναι φιλοσοφια,
η πραγματικότητα;'ειπε 'οπως και να αμφιβαλουμε ότι αυτό συμβαίνει και δεν συμβαίνει κάτι αλλο',κρατήθηκε να του πει ότι με την Άλις Κ, είχανε συναντηθει χθες,κατά τις 10μμ,και μάλιστα είχανε δειπνήσει μαζί σε ένα κεντρικό πολυτελές εστιατόριο,'μα τι έγινε;'ρωτησε'η Άλις Κ.ειναι
μια όμορφη, μοντέρνα, ανεξάρτητη γυναικα','η οποία όπως φαίνεται είχε καλά κρυμμένα μυστικα'
,σχολίασε χαμογελωντας ο ντετέκτιβ,'η' δεν είχε,,τέλος πάντων τι σχέση είχατε με την Άλις Κ.;',
ήταν μοντέλο μου,εδώ και ένα χρόνο τη ζωγραφιζω' απάντησε,'μπορω να δω τα πορτρέτα της;',
\'φυσικα,και μπορειτε','ευχαριστω',πήγαν στο εργαστήριο δίπλα,του έδειξε τη γυναίκα,'ποτε έγινε αυτο:;',τον ρώτησε για καποιο,'πριν ένα μήνα ',,έλεγε ψέματα,πριν δύο μέρες το είχε τελειώσει,
'ξερετε ότι η κυρία Άλις Κ,. έπασχε από καταθλιπτικό συνδρομο ναρκισισμου;',ρώτησε ο Έντγκαρ Ντυπέν,'οχι,και δεν το υποψιαστηκα',πάλι έλεγε ψέματα,'η Άλις Κ.'συνεχισε ο ντετέκτιβ,'αυτό το ξέρετε,ειναι γόνος αριστοκρατικης οικογενειας,με τίτλους ευγενείας από τον 14ο αιώνα,οι γονείς χωρησαν όταν ήταν παιδί,μεγάλωσε με τον πατέρα,η μητέρα της είναι φημισμένη πιανίστρια εκπληκτικής ομορφιας'κοιταξε τον πίνακα,της,'μοιάζει καταπληκτικά μ'αυτη,πολύ δύσκολα να αντισταθεί κανείς στη γοητεία της','τι θελετε να πείτε;','θελω να πω,πως είσαστε τρελά ερωτευμένος
μαζι της','μη μου πείτε πως με υποψιαζεστε;'αντεδρασε,''αυτο είναι μια εύκολη επαγωγή, π.χ να την έχετε δολοφονήσει,πνίξει,από τρομακτικό αίσθημα ζήλειας,η' απόλυτης κτησης',είπε ο Ντυπέν,''μα
τι λέτε;'τον εκοψε 'δεν είναι ώρα για ψυχαναλυτικη ρητορικη','τοτε,σας ξαναρωτώ,ποτέ για τελευταία φορά είδατε την Άλις Κ.;','χθες,κατά τις 10 μμ,φάγαμε μαζι'ειπε,'και υστερα;','χωρισαμε','τι ώρα;'
,'μετα τα μεσάνυχτα',τη συνοδεψατε;','οχι,κάλεσα ταξί,και πήγε στο σπίτι της', ξέρετε πως το τελευταίο εξάμηνο νοσηλεύονταν κατά διαστηματα σε μια ιδιωτική ψυχιατρική κλινική;' ρωτησε
ο Εντγκαρ Ντυπέν','ποτέ δεν μου είπε κάτι τετοιο,' είπε,'αυτο είναι καθαρή αντίδραση ναρκισιστικων ατόμων,εντελώς εγκλεισμενων στην ιδεατή εικόνα τους,που με κανένα τρόπο δεν θέλουν να θολώσουν,ξέρετε την κλασική εικόνα του μυθικού Ναρκισου που κοιτάζει ερωτευμένος το είδωλο του στο νερό,ποθώντας να ενωθεί,να πνιγεί,για πάντα μαζί του,το alter ego του,',θυμήθηκε την παράξενη συμπεριφορά της όταν την ζωγράφιζε,τα ατελείωτα σχέδια,ποτέ δεν ήταν ικανοποιημένη,
με κάποια από αυτά ένιωθε άγχος,λύπη,κανένα από τα πορτρέτα που της αρχισε δεν τελείωσε όπως το ηθελε,παρ'ολ'αυτα τον πλήρωνε,ακόμα και όταν η σχέση τους έγινε ερωτική ,πάντα τον ρωτούσε πως τη βλέπει,όταν της απαντούσε πολύ όμορφη,έβλεπε το πρόσωπο της να σκοτεινιάζει,'αρα δεν είμαι εγω' έλεγε λυπημένη,'εσυ εισαι',την καθησυχαζε,'εσυ πολύ ομορφη',κατεληξαν να δίνουν διάφορα ονόματα στα πορτρέτα της,σαν να ήταν άλλες γυναίκες,μάλιστα για κάθε μία δημιουργούσαν μια ιστορία,επάγγελμα οικογένεια,ηλικία,μια ήταν αποτυχημένη πιανίστρια,
είχανε σκεφτεί να αυτοκτονήσει με βαρβιτουρικά,τελικά κατέληξε μανιοκαταθλιπτικη σε ψυχιατρείο,'η Άλις έχει κάνει δύο γαμους,ο δεύτερος σύζυγος είναι Αμερικανός τραπεζίτης,το ξέρετε;' ρώτησε τον Ντυπέν,'στη ψυχιατρική κλινική μου έδειξαν το φάκελο της'ακουσε τη φωνή
του ντετέκτιβ,'τον τελευταίο καιρό στις κρίσεις της μαζεύονταν στο κρεβάτι σε εμβρυακή στάση,
ακίνητη ώρες,ύστερα όταν συνέρχονταν τα ξεχνούσε όλα,έπαιρνε τη μητέρα της τηλέφωνο και μιλούσαν πολύ ώρα ,γελουσε',ύστερα συναντουσε εμενα,σκέφτηκε,'μεχρι την επόμενη κριση'
συνεχισε ο ντετέκτιβ,ήθελε να την ζωγραφίσω,επιμονα το ζητούσε,μου μιλούσε για τα παιδικά της χρόνια,στέκονταν όρθια δίπλα στη μητέρα της που έπαιζε στο πιάνο,έβλεπε τα δάκτυλα της που άγγιζαν τα πλήκτρα,πόσο ήθελε να ήταν το πιάνο και τα δάκτυλα της να την χαϊδεύουν,δεν την πείραζε κι αν την χάραζαν,αρκεί να συμβεί αυτό,μια μέρα ηρθε με τη μητέρα της,μια ψυχρή πανέμορφη γυναίκα,εκείνη του ζητησε να την ζωγραφίσει,όταν τελείωσε είπε:'αυτη είναι ακριβώς',
έδειξε το πορτρέτο στον ντετέκτιβ,'αυτη είναι ακριβώς',είπε αυτός,μια φορά,θυμάται,σταματησαν τ
η ζωγραφική και συζητησαν γιατι ο Πλάτωνας θεωρούσε τη ζωγραφική μίμηση των ιδεών,επομένως
η εικόνα μου,έλεγε,δεν είμαι εγώ,και τι είμαι εγω;ρωτούσε,ήταν τόσο γοητευτική,'σας ζήτησε ποτε'
ρωτησε ο Εντγκαρ Ντυπέν','να μην ξαναζωγραφισετε άλλη γυναίκα;,'ναι το ζητησε',απάντησε,
'δεχθηκατε;','ναι,δεχθηκα','με τι αντίτιμο;,'ενα μεγάλο ποσό,το οποίο φυσικά δεν δεχθηκα','το οποίο όμως παρ'ολ'αυτα είναι κατατεθειμενο στον προσωπικό σας λογαριασμο' σχολιασε ο ντετέκτιβ,μια φορα,για πρώτη φορά δυο μήνες πριν,τον πήγε σε ένα αρτ νουβώ κτίριο,'δωρο του μπαμπα',είπε γελώντας,η τεράστια αίθουσα στο ισόγειο, γύρω γύρω ήταν καλυμμένη με καθρέφτες,είδε το πιάνο,'ερχομαι εδώ και παίζω,,η μαμά παίζει ασύγκριτα καλυτερα'κοίταξε τα είδωλα τους,της Άλις και το δικό του,,χιλιάδες,άπειρα,πολλαπλά είδωλα,'με βλέπεις εκεί μέσα;'του είπε,'που;' τη ρώτησε,'εκει,αν και είναι δύσκολο να σου δείξω,είμαι εγώ μια άλλη,ζω μια άλλη ζωή,πιο ενδιαφερουσα','ατειευεσαι'της είπε,'ειναι αλήθεια'του είπε,'αν αμφιβάλεις,κλείσε τα μάτια,και
άνοιξε τα αφού μετρήσεις μέχρι το δέκα,έλα μην δισταζεις',έκλεισε τα μάτια,μετρησε
μέχρι το δέκα,άνοιξε τα μάτια,η Άλις δεν ήταν δίπλα του,είχε εξαφανισθει,ούτε στους καθρεφτες ηταν το είδωλο της,μόνο το δικό του ειδωλο εβλεπε,'Αλις'φωναξε'άσε τα αστεια',δεν μπορεί
κάποια μυστική κρύπτη θα υπήρχε,περίμενε να επανεμφανιστεί,στο τέλος εφυγε από το σπίτι,,την άλλη μέρα τον πηρε τηλέφωνο,του ειπε πως μόλις γύρισε από ένα ταξίδι,στη Νέα Υόρκη,αργότερα όταν συναντηθηκαν του έδειξε,με κύριο πρόσωπο αυτή,φωτογραφίες και βίντεο,,'ξερετε την εμμονή αυτών των ατόμων με τους καθρεφτες' ακουσε τη φωνή του Ντυπέν 'σιγουρα υπάρχει κάποιο δωμάτιο με πολλαπλούς καθρεφτες,' τον πήγε στο αρτ νουβώ κτίριο,η κεντρική είσοδος ήταν ανοικτή,η πόρτα της αίθουσας με τους καθρέφτες ήταν κλειδωμενη από μέσα,την παραβίασαν
κι ανοιξαν,είδαν την Άλις σε ένα είδωλο,έπειτα την έχασαν,'μαλλον ποτέ από εκεί μέσα δεν θα ξεφύγει'ειπε ο Έντγκαρ Ντυπέν',η Άλις κάθησε στο πιάνο,'Σοπεν Étude in E major, Tristesse',
ειπε,είδε το λαιμό της υπέροχα λευκο,η Άλις όταν τελείωσε γύρισε και τον κοίταξε,'σου άρεσε;',
τον ρώτησε,'καταπληκτικο',απάντησε, 'ολα τα εχετε σχεδιάσει',συνέχισε ο ντετέκτιβ,'να γίνουν
εκεί μεσα,στους καθρέφτες,στα νερά του Ναρκισου,'χαμογελασε'και θα είναι ανώφελο και υποκριτικό να κλείσετε τα μάτια και να μετρήσετε αντίστροφα από το δέκα μέχρι το ένα κι έπειτα
να τα ανοιξετε,δεν θα εμφανισθει'',ο ντετεκτιβ Εντγκαρ Ντυπέν τον κοίταξε αυστηρα,'είστε αρκετά τυχερός,δεν θα σας απαγγελθεί κατηγορία δολοφονιας, γιατί σε έναν άλλο κόσμο,μια άλλη πραγματικότητα, η Άλις Κ.θα ήταν εδώ μέσα στην αίθουσα των καθρεφτών δολοφονημενη στο
πιανο από πνιγμο,τωρα είστε μόνο υπόλογος στη συνειδηση σας'
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου