.
.
GREEK POETRY
-ΤΟ ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΛΟΧΟΥ ΤΟΝ 7ο αι. π.Χ
[ελευθεριως μεταφραζων και σκηνοθετων αρχιλοχου αποσπασματα χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis]-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Αρχιλοχος,παπυρος Κολωνια, Γερμανια. (P. Köln II 58]
ΤΟ ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΛΟΧΟΥ ΤΟΝ 7ο αι. π.Χ
[ελευθεριως μεταφραζων και σκηνοθετων αρχιλοχου αποσπασματα χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis]
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ ΠΑΡΙΟΣ ΚΑΤΑ ΠΑΤΡΟΣ ΛΥΚΑΜΒΕΩΣ ΚΟΡΗΣ ΤΕ ΝΕΟΒΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΗΣ ΑΥΤΗΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΘΕΤΗΣΙΝ ΤΩΝ ΓΑΜΕΩΝ ΠΑΤΡΩΩΝ ΝΟΜΩΝ
ο Παριανος μισθοφορος Αρχιλοχος,ευφυης ποιητης,ευαισθητος ως ανθρωπος αλλα και
ακρως εκδικητικος,δεν συγχωρει την αθετηση της συμφωνιας για γαμο με την Νεοβουλη,
αυτη,ο πατερας της ο Λυκαμβης και η αδελφη της διαπομπευονται οικογενειακως χωρις
ελεος απο τους αιχμηρους φαρμακερους,στιχους του μεχρι τελος.
Ἓν δ' ἐπίσταμαι μέγα,
τὸν κακῶς με δρῶντα δέννοις ἀνταμείβεσθαι κακοῖς
[ενα να ξερεις καλα,
αν σε μενα κακο κανουν πολυ πιο ακριβα θα το πληρωσουν ]
Ἤμβλακον, καὶ ποὺ τιν' ἄλλον ἥδ' ἄτη κιχήσατο.
αποβλακωθηκα,κι ισως απ'αυτο κι αλλος θα καταστραφει
Δωτάδης
σκορποχερης ειμαι
Οἴην Λυκάμβεω παῖδα τὴν ὑπερτέρην.
αχ του Λυκαμβη η κορη ποσο μεγαλη πουτανα
Ἔχουσα θαλλὸν μυρσίνης ἐτέρπετο
ῥοδῆς τε καλὸν ἄνθος, ἡ δὲ οἱ κόμη
ὤμους κατεσκίαζε καὶ μετάφρενα.
κρατωντας ντουρο κλαρι μυρσινης χαιδευεται
οπως και μ'ωραιο τριανταφυλλο,τα μαλλια της
πισω στις πλατες ριγμενα μεχρι τη μεση
Ἐσμυρισμέναι κόμας
καὶ στῆθος, ὡς ἄν καὶ γέρων ἠράσσατο
τα μοσχομυριστα μαλλακια
και βυζακια και γερο αναστατωνουν
ω να γινοταν χερι να βαλω στη Νεοβουλη
Πολλὰς δὲ τυφλὰς ἐγχέλυας ἐδέξω.
που τοσα τυφλα χελια πνιγει μεσα της
Φὰβ' οὖλος εἵλκυσας φίλους.
ω διπροσωπη ποσους εραστες ξεμεδουλιασες
Ναὶ ναὶ μὰ μήκωνος χλόην
μα τη χλοερη παπαρουνα σου
Γυναῖκα σ' εἷλον γαμέτιν, ἧς λεωφόρου
τύχησα
γυναικα σε διαλεξα για γαμο ,και σε πεζοδρομιου
ετυχα
Πῆ βήσεαι νέορτον ἐπιγαμέειν πόσιν;
Τίθει δ' ὀχῇα βατράχῳ Σεριφίῳ·
κᾆτ' εὐπορήσεις διψέουσ', ἐὰν δ' ἄρα
βινητιήσῃς, στριφνὰ βινηθήσεαι·
αληθεια,ποιος σοβαρος αντρας θα σε παντρευτει;
μαλλον θα παρεις κανενα βατραχι σεριφιωτικο
κι οταν καλοπερασεις διψασμενη,τραβα να γαμηθεις,
ξεσκισου
γυναῖκα βινέων
γυναικα γαμιαδων
Φῦμα μηρίων μεταξύ
Φθειρσὶ μοχθήσοντα.
που τα μουνοχειλα αναμεσα στα μπουτια σου
μουνοψειρες γλειφουν και ρουφουνε
Ἀηδονιδεὺς
αιδειομουνα
Λέγαι δὲ γυναῖκες.
διεφθαρμενη γυναικα
Μυσάχνη, ἐργάτις, δῆμος,
περὶ σφυρὸν παχεῖα μισήτη γυνή.
βρωμιαρα,σκουπιδιαρα,δημοσια,
χοντροκωλαρου παλιογυνηδιο
Οὐκ ἄν μύρισι γρηῦς ἐοῦσ' ἠλείφεο.
κι η μανα σου γρια γυναικα δεν ντρεπεται
μ'αρωματα ν'αλειφεται η πουτανα
Καὶ πεσεῖν δρήστην ἐπ' ἀσκὸν κἀπὶ γαστρὶ γαστέρα
προσβαλεῖν μηροὺς τε μηροῖς.
αχ πανω σου να πεσω κοιλια με κοιλια
τα μπουτια μου στα μπουτια σου να μπλεξω
Πυρὸς δ' ἐν αὐτῷ φεψάλυξ.
και φωτια να μας καψαλισει
Ἀλλ' ἄλλος ἄλλῳ καρδίην ἰαίνεται.
αλλ'αλλουνου τωρα τη καβλα αναβεις και σβηνεις
Συκῆ πετραίη πολλὰς βόσκουσα κορώνας
εὐήθης ξείνων δέκτρια Πασιφίλη.
σαν τη συκια στα βραχια που πολλα τρεφει κορακια
το ιδιο και συ πονοψυχη ολους τους δεχεσαι Ερωτιαρα
Ἀμισθὶ γὰρ σε πάμπαν οὐ διάξομεν
φυσικα οχι και αμισθι
Ἀλκιβίη πλοκάμων ἱερὴν ἀνέθηκε καλύπτρην
Ἥρῃ κουριδίων εὖτ' ἐκύρησε γάμων.
κι αυτη η Αλκιβιη η αδερφη σου πεταξε στη θεα
το μαντηλι της σεμνοτητας απ' τα μαλλια της
κι ολο καβλα τρεχει να σπασει τη παρθενια της
Ἀλλ' ἀπερρώγασί μοι
μύκεω τένοντες.
αλλα μενανε απ'το φουσκωμα
πανε να σπασουν του πουτσου μου τα νευρα
Ἓν δ' ἐπίσταμαι μέγα,
τὸν κακῶς με δρῶντα δέννοις ἀνταμείβεσθαι κακοῖς
να ξερεις πως οποιος κακο σε μενα κανει
με πιο μεγαλο να πληρωσειθα τον κανω
Ὑφ' ἡδονῆς σαλευομένη κορώνη.
θυμασαι,οταν σ'ειχα, σπαρταρουσες σαν εχυνες οπως η καρακαξα
Οὔτε τι γὰρ κλαίων ἰήσομαι οὔτε κάκιον
θήσω τερπωλὰς καὶ θαλίας ἐφέπων
δεν θα με γιατρεψουν τα κλαματα το ξερω
ας το ριξω,λοιπον,εξω με γλεντια κι απολαυσεις
] Ὦ τρισμακάριστε ὅστις [
] τοιαῦτα τέκνα.[
ω τρισευτυχισμενος που΄ναι ο Λυκαμβης
να΄χει τετοιες πουτανες κορες
.
.
.
GREEK POETRY
-ΤΟ ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΛΟΧΟΥ ΤΟΝ 7ο αι. π.Χ
[ελευθεριως μεταφραζων και σκηνοθετων αρχιλοχου αποσπασματα χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis]-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Αρχιλοχος,παπυρος Κολωνια, Γερμανια. (P. Köln II 58]
ΤΟ ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΛΟΧΟΥ ΤΟΝ 7ο αι. π.Χ
[ελευθεριως μεταφραζων και σκηνοθετων αρχιλοχου αποσπασματα χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis]
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ ΠΑΡΙΟΣ ΚΑΤΑ ΠΑΤΡΟΣ ΛΥΚΑΜΒΕΩΣ ΚΟΡΗΣ ΤΕ ΝΕΟΒΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΗΣ ΑΥΤΗΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΘΕΤΗΣΙΝ ΤΩΝ ΓΑΜΕΩΝ ΠΑΤΡΩΩΝ ΝΟΜΩΝ
ο Παριανος μισθοφορος Αρχιλοχος,ευφυης ποιητης,ευαισθητος ως ανθρωπος αλλα και
ακρως εκδικητικος,δεν συγχωρει την αθετηση της συμφωνιας για γαμο με την Νεοβουλη,
αυτη,ο πατερας της ο Λυκαμβης και η αδελφη της διαπομπευονται οικογενειακως χωρις
ελεος απο τους αιχμηρους φαρμακερους,στιχους του μεχρι τελος.
Ἓν δ' ἐπίσταμαι μέγα,
τὸν κακῶς με δρῶντα δέννοις ἀνταμείβεσθαι κακοῖς
[ενα να ξερεις καλα,
αν σε μενα κακο κανουν πολυ πιο ακριβα θα το πληρωσουν ]
Ἤμβλακον, καὶ ποὺ τιν' ἄλλον ἥδ' ἄτη κιχήσατο.
αποβλακωθηκα,κι ισως απ'αυτο κι αλλος θα καταστραφει
Δωτάδης
σκορποχερης ειμαι
Οἴην Λυκάμβεω παῖδα τὴν ὑπερτέρην.
αχ του Λυκαμβη η κορη ποσο μεγαλη πουτανα
Ἔχουσα θαλλὸν μυρσίνης ἐτέρπετο
ῥοδῆς τε καλὸν ἄνθος, ἡ δὲ οἱ κόμη
ὤμους κατεσκίαζε καὶ μετάφρενα.
κρατωντας ντουρο κλαρι μυρσινης χαιδευεται
οπως και μ'ωραιο τριανταφυλλο,τα μαλλια της
πισω στις πλατες ριγμενα μεχρι τη μεση
Ἐσμυρισμέναι κόμας
καὶ στῆθος, ὡς ἄν καὶ γέρων ἠράσσατο
τα μοσχομυριστα μαλλακια
και βυζακια και γερο αναστατωνουν
ω να γινοταν χερι να βαλω στη Νεοβουλη
Πολλὰς δὲ τυφλὰς ἐγχέλυας ἐδέξω.
που τοσα τυφλα χελια πνιγει μεσα της
Φὰβ' οὖλος εἵλκυσας φίλους.
ω διπροσωπη ποσους εραστες ξεμεδουλιασες
Ναὶ ναὶ μὰ μήκωνος χλόην
μα τη χλοερη παπαρουνα σου
Γυναῖκα σ' εἷλον γαμέτιν, ἧς λεωφόρου
τύχησα
γυναικα σε διαλεξα για γαμο ,και σε πεζοδρομιου
ετυχα
Πῆ βήσεαι νέορτον ἐπιγαμέειν πόσιν;
Τίθει δ' ὀχῇα βατράχῳ Σεριφίῳ·
κᾆτ' εὐπορήσεις διψέουσ', ἐὰν δ' ἄρα
βινητιήσῃς, στριφνὰ βινηθήσεαι·
αληθεια,ποιος σοβαρος αντρας θα σε παντρευτει;
μαλλον θα παρεις κανενα βατραχι σεριφιωτικο
κι οταν καλοπερασεις διψασμενη,τραβα να γαμηθεις,
ξεσκισου
γυναῖκα βινέων
γυναικα γαμιαδων
Φῦμα μηρίων μεταξύ
Φθειρσὶ μοχθήσοντα.
που τα μουνοχειλα αναμεσα στα μπουτια σου
μουνοψειρες γλειφουν και ρουφουνε
Ἀηδονιδεὺς
αιδειομουνα
Λέγαι δὲ γυναῖκες.
διεφθαρμενη γυναικα
Μυσάχνη, ἐργάτις, δῆμος,
περὶ σφυρὸν παχεῖα μισήτη γυνή.
βρωμιαρα,σκουπιδιαρα,δημοσια,
χοντροκωλαρου παλιογυνηδιο
Οὐκ ἄν μύρισι γρηῦς ἐοῦσ' ἠλείφεο.
κι η μανα σου γρια γυναικα δεν ντρεπεται
μ'αρωματα ν'αλειφεται η πουτανα
Καὶ πεσεῖν δρήστην ἐπ' ἀσκὸν κἀπὶ γαστρὶ γαστέρα
προσβαλεῖν μηροὺς τε μηροῖς.
αχ πανω σου να πεσω κοιλια με κοιλια
τα μπουτια μου στα μπουτια σου να μπλεξω
Πυρὸς δ' ἐν αὐτῷ φεψάλυξ.
και φωτια να μας καψαλισει
Ἀλλ' ἄλλος ἄλλῳ καρδίην ἰαίνεται.
αλλ'αλλουνου τωρα τη καβλα αναβεις και σβηνεις
Συκῆ πετραίη πολλὰς βόσκουσα κορώνας
εὐήθης ξείνων δέκτρια Πασιφίλη.
σαν τη συκια στα βραχια που πολλα τρεφει κορακια
το ιδιο και συ πονοψυχη ολους τους δεχεσαι Ερωτιαρα
Ἀμισθὶ γὰρ σε πάμπαν οὐ διάξομεν
φυσικα οχι και αμισθι
Ἀλκιβίη πλοκάμων ἱερὴν ἀνέθηκε καλύπτρην
Ἥρῃ κουριδίων εὖτ' ἐκύρησε γάμων.
κι αυτη η Αλκιβιη η αδερφη σου πεταξε στη θεα
το μαντηλι της σεμνοτητας απ' τα μαλλια της
κι ολο καβλα τρεχει να σπασει τη παρθενια της
Ἀλλ' ἀπερρώγασί μοι
μύκεω τένοντες.
αλλα μενανε απ'το φουσκωμα
πανε να σπασουν του πουτσου μου τα νευρα
Ἓν δ' ἐπίσταμαι μέγα,
τὸν κακῶς με δρῶντα δέννοις ἀνταμείβεσθαι κακοῖς
να ξερεις πως οποιος κακο σε μενα κανει
με πιο μεγαλο να πληρωσειθα τον κανω
Ὑφ' ἡδονῆς σαλευομένη κορώνη.
θυμασαι,οταν σ'ειχα, σπαρταρουσες σαν εχυνες οπως η καρακαξα
Οὔτε τι γὰρ κλαίων ἰήσομαι οὔτε κάκιον
θήσω τερπωλὰς καὶ θαλίας ἐφέπων
δεν θα με γιατρεψουν τα κλαματα το ξερω
ας το ριξω,λοιπον,εξω με γλεντια κι απολαυσεις
] Ὦ τρισμακάριστε ὅστις [
] τοιαῦτα τέκνα.[
ω τρισευτυχισμενος που΄ναι ο Λυκαμβης
να΄χει τετοιες πουτανες κορες
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου