.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑΣ HENRIETTE VOGEL ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ
HEINRICH VON KLEIST ΣΤΗ ΤΡΟΙΑ WANNSEE 12ος αιωνας π.Χ 21 Νοεμβριου 1811
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
Heinrich von Kleist and Henriette Vogel Αχιλλεας και Πενθεσιλεια,αμφορεας,535-530 π.Χ,
εργο του Εξηκια,Βρετανικο Μουσειο-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑΣ HENRIETTE VOGEL ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ HEINRICH
VON KLEIST ΣΤΗ ΤΡΟΙΑ WANNSEE 12ος αιωνας π.Χ 21 Νοεμβριου 1811
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
την ακουσε,κοιμονταν διπλα του,'So! So! So! So! Und wieder!',δεν ενοιωθε τρομο,η μερα
ζεστανε,ανασηκωσε και κοιταξε το προσωπο της,πρωτη φορα το εβλεπε,θυμαται τον
περιπατο τους στη λιμνη,'οι αγριοπαπιες'του ειπε,ακουσε το φτερουγισμα τους,του εδωσε
το γραμμα,του ειπε να το διαβασει οταν θα ειναι μοναχος στο δωματιο,υπογραφε
'Πενθεσιλεια Ενριεττα Φογκελ'.'η ψυχη μου σου ανηκει'ξυπνησε,'Meine Seele gehört dir
zu,επαναλαβε το'της ειπε,'nein, ich will nicht' αρνηθηκε,την αρπαξε απ'το λαιμο,την πο-
νουσε,εκεινη τον εσπρωξε,'Bist du verrückt? Es tut weh' αντεδρασε,'τρελος,ναι,ειμαι
τρελος'της φωναξε,τραβηξε με δυναμη το ασπρο σεντονι απο πανω της,'κρυωνω'του
φωναξε,επειτα ηρεμησε,'ολοενα και πιο πολυ κρυωνω,τα ματια μου θολωνουν,ομως δεν
φοβαμαι',επιασε το προσωπο της στα χερια του,'πες μου τι βλεπεις;'η φωνη της πολυ
απαλη,της περιεγραψε τα ματια,το τοξο των φρυδιων,'τα χειλια σου ροδα',μυρισε τα μαλ-
λια της,ακουμπησε το προσωπο της στο στηθος του,η αναπνοη της καυτη τον πιεζε,ενιωσε
τα δοντια της,γελασε 'εχεις κοφτερα δοντια','πονας;'τον ρωτησε,'οχι,συνεχισε'της απαντη-
σε,'So! So! So! So! Und wieder!',την ακουσε,'So! So! So! So! Und wieder!',ενα αγριο ζωο
που ξεσχιζε το θηραμα του χωρις ελεος,ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν
355λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον, ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς,
τις σαρκες του,'η καρδια σου,πως φουσκωνει απ'το κοκκινο αιμα!',ο ηλιος χυμησε απ'το
παραθυρο με κοφτερο σαν μαχαιρι φως ,τον πληγωνε,στο προσωπο στη κοιλια στα ποδια,
'Ενριεττα'της ειπε,'εδω σ'αυτη τη θεση της λιμνης,δεκα μετρα αποσταση ο ενας απ'τον αλ-
λον,πρωτα εσυ,μετα εγω','Χαινριχ,μου το υποσχεσε οτι δεν θα δειλιασεις;'ειπε η γυναικα
σηκωνοντας το κεφαλι,δεν εκλεισε τα ματια,'βλεπεις οτι δεν δειλιαζω,αντεχω να δω',
'σ'αγαπω'ουρλιαξε εκεινη και συνεχισε παθιασμενα στα χειλια του,'σε λιγο θα'σαι τα παν-
τα για μενα'ακουσε τη φωνη της 'μεσα μου,ολοκληρος στο στομαχι μου δικος μου',εβλεπε
θολα,το σωμα του κυλουσε σαν ορμητικο ποταμι μεσα της,σε λιγο θα εχανε της αισθησεις
του,ενιωθε ευτυχια,μια απεραντη απολυτη ευχαριστηση,ακουσε τον οξυ κροτο του πυρο-
βολισμου,τρανταχτηκε,'So! So! So! So! Und wieder!',την ακουσε να φωναζει,γελουσε,'So!
So! So! So!Und wieder!',τωρα ακουγε καθαρα το ψιθυρο της φωνης της 'Mein Heinrich,
mein Süßtönender, mein Hyazinthenbeet, mein Wonnemeer, mein Morgen- und Abendrot,
meine Äolsharfe, mein Tau, mein Friedensbogen, mein Schoßkindchen, mein liebstes Herz,
meine Freude im Leid,meine Wiedergeburt, meine Freiheit, meine Fessel,η μαγευτικη φωνη
της, meine Luft, meine Wärme, mein Gedanke, mein teurer Sünder, mein Gewünschtes hier
und jenseit,...,ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον,
ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς,η φωνη της,mein tausend
Wunderwerke, mein Lehrer und mein Schüler, wie über alles Gedachte und zu Erdenkende
lieb ich dich.Meine Seele sollst du haben.στη Τροια Wannsee η ψυχη μου,της Henriette
Πενθεσιλειας,σου ανηκει Αχιλλεα Heinrich κι ως το τελος της γης θα σ΄'αγαπω,'So! So! So!
So!Und wieder!'
.
.
Σημειωσεις και μεταφρασεις traductions -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Πενθεσιλεια και Αχιλλεας
[Μυθολογια]
η Πενθεσιλεια ηταν βασιλισα των Αμαζονων και μετα το θανατο του Εκτορα οι Τρωες
την καλεσαν σε βοηθεια κατα των Ελληνων,οι Αμαζονες και η Πενθεσιλεια ηταν ορμη-
τικοτατες πολεμιστριες πανω στ'αλογα αξιες αντιανειρες τοξοτριες κι ακοντιστριες,οι
Ελληνες ειχαν μεγαλες απωλειες στις μαχες,τοτε ηρθε ο Αχιλλεας αντιμετωπος με την
Πενθεσικλεια,εκεινη τον ακοντισε δυνατα αλλα το κονταρι δεν τρυπησε τη θεικη ασπι-
δα του κι εσπασε,τοτ'εκεινος με το σπαθι του βυθιζοντας το στη καρδια της την σκοτωσε,
και τραβωντας τη μασκα απο το προσωπο της αντικρυζοντας την απαραμμιλη ομορφια
της θαμπωθηκε και την ερωτευτηκε δυνατα ακριβως εκεινη τη στιγμη,το ιδιο βαθεια
κι η Πενθεσιλεια ερωτευτηκε τον Αχιλλεα ακριβως εκεινη τη στιγμη που ξεφυχισε
Heinrich von Kleist και Henritte Vogel
ο θεατρικος συγγραφεας και ποιητης Heinrich von Kleist[1777-1811]και η φιλη του Henritte
Vogel[1780-1811]αποφασισαν να αυτοκτονησουν μαζι,στις 21 Νοεμβριου το 1811 στη λιμ-
νη Wannsee στα περιχωρα Βερολινου αυτος αφου την πυροβολει μετα αυτοπυροβολειται
Penthesilea,θεατρικο εργο του Heinrich von Kleist
στο θεατρικο εργο αυτο ο Αχιλλεας γινεται με τη θεληση του στην κυριολεξια ερωτικο
κτημα της Πενθεσιλειας η οποια καταλαμβανεται απο ερωτικη μανια και κατασπαραζοντας
το σωμα του,το ερωτικο αντικειμενο του ποθου της,το τρωει κι υστερα αυτοκτονει
So! So! So! So!Und wieder!'
ετσι!ετσι!ετσι!και ξανα!
[απο το θεατρικο εργο 'Πενθεσιλεια ,Penthesilea του Heinrich von Kleist]
Meine Seele gehört dir zu
η ψυχη μου σου ανηκει
[απο το γραμμα της Henriette Vogel στον Heinrich von Kleist]
nein, ich will nicht
οχι,δεν θελω
Bist du verrückt? Es tut weh
εισαι τρελλος;με πονας!
[οι μαχες των Αμαζονων και της βασιλισας τους Πενθεσιλειας ,στο πλευρο των Τρωων,με
του Ελληνες περιγραφονται στον Α' Λογο του επικου ποιηματος 'Οι Μεθ'Ομηρου Λογοι'
του Κοιντου του Σμυρναιου,περιπου 3ος αιωνας μ.Χ]
ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν
355λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον, ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ
μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς
[Α' Λογος,στιχοι 354-6,απο το επικο ποιημα 'Οι Μεθ'Ομηρου Λογοι',Κοιντου του
Σμυρναιου,περιπου 3ος αιωνας μ.Χ]
σαν ειδε την Πενθεσιλεια στο στρατο ν'ορμαει
355 μαυρη με λαιλαπα παρομοια,που στο ποντο
μαινεται,οταν με τον αιγοκερο συνερχεται ο ηλιος
[απο το γραμμα της Henriette Vogel στον Heinrich von Kleist]
Mein Heinrich, mein Süßtönender, mein Hyazinthenbeet, mein Wonnemeer, mein
Morgen- und Abendrot, meine Äolsharfe, mein Tau, mein Friedensbogen, mein
Schoßkindchen, mein liebstes Herz, meine Freude im Leid, meine Wiedergeburt,
meine Freiheit, meine Fessel,...meine Luft, meine Wärme, mein Gedanke, mein
teurer Sünder, mein Gewünschtes hier und jenseit,...,mein tausend
Wunderwerke, mein Lehrer und mein Schüler, wie über alles Gedachte
und zu Erdenkende lieb ich dich.Meine Seele sollst du haben
Henriette
Χαινριχ μου,γλυκεια μου αρμονια,υακινθων ανθωνα μου,της ευτυχιας θαλασσα μου,
πρωινο και βραδυνο μου πορφυρο,αρπα μου αιολικη,δροσια μου,τοξο μου ουρανιο,
παιδικη αγκαλια μου,καρδια μου πολυαγαπημενη,χαρα στη στεναχωρια μου,αναγεννηση
μου,ελευθερια μου,δεσμα μου,...,αερα μου,ξεστασια μου,σκεψη μου,ακριβη μου
αμαρτια,οι επιθυμιες μου κι εδω και στο υπερπεραν,...,χιλιαδες μου θαυματα,δασκαλε
μου και μαθητη μου,πανω απο ολα σκεψη κι ως το τελος της γη εγω θα σ'αγαπω.
Η ψυχη μου σου ανηκει
Ενριεττα
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑΣ HENRIETTE VOGEL ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ
HEINRICH VON KLEIST ΣΤΗ ΤΡΟΙΑ WANNSEE 12ος αιωνας π.Χ 21 Νοεμβριου 1811
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Heinrich von Kleist and Henriette Vogel Αχιλλεας και Πενθεσιλεια,αμφορεας,535-530 π.Χ,
εργο του Εξηκια,Βρετανικο Μουσειο-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑΣ HENRIETTE VOGEL ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ HEINRICH
VON KLEIST ΣΤΗ ΤΡΟΙΑ WANNSEE 12ος αιωνας π.Χ 21 Νοεμβριου 1811
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
την ακουσε,κοιμονταν διπλα του,'So! So! So! So! Und wieder!',δεν ενοιωθε τρομο,η μερα
ζεστανε,ανασηκωσε και κοιταξε το προσωπο της,πρωτη φορα το εβλεπε,θυμαται τον
περιπατο τους στη λιμνη,'οι αγριοπαπιες'του ειπε,ακουσε το φτερουγισμα τους,του εδωσε
το γραμμα,του ειπε να το διαβασει οταν θα ειναι μοναχος στο δωματιο,υπογραφε
'Πενθεσιλεια Ενριεττα Φογκελ'.'η ψυχη μου σου ανηκει'ξυπνησε,'Meine Seele gehört dir
zu,επαναλαβε το'της ειπε,'nein, ich will nicht' αρνηθηκε,την αρπαξε απ'το λαιμο,την πο-
νουσε,εκεινη τον εσπρωξε,'Bist du verrückt? Es tut weh' αντεδρασε,'τρελος,ναι,ειμαι
τρελος'της φωναξε,τραβηξε με δυναμη το ασπρο σεντονι απο πανω της,'κρυωνω'του
φωναξε,επειτα ηρεμησε,'ολοενα και πιο πολυ κρυωνω,τα ματια μου θολωνουν,ομως δεν
φοβαμαι',επιασε το προσωπο της στα χερια του,'πες μου τι βλεπεις;'η φωνη της πολυ
απαλη,της περιεγραψε τα ματια,το τοξο των φρυδιων,'τα χειλια σου ροδα',μυρισε τα μαλ-
λια της,ακουμπησε το προσωπο της στο στηθος του,η αναπνοη της καυτη τον πιεζε,ενιωσε
τα δοντια της,γελασε 'εχεις κοφτερα δοντια','πονας;'τον ρωτησε,'οχι,συνεχισε'της απαντη-
σε,'So! So! So! So! Und wieder!',την ακουσε,'So! So! So! So! Und wieder!',ενα αγριο ζωο
που ξεσχιζε το θηραμα του χωρις ελεος,ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν
355λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον, ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς,
τις σαρκες του,'η καρδια σου,πως φουσκωνει απ'το κοκκινο αιμα!',ο ηλιος χυμησε απ'το
παραθυρο με κοφτερο σαν μαχαιρι φως ,τον πληγωνε,στο προσωπο στη κοιλια στα ποδια,
'Ενριεττα'της ειπε,'εδω σ'αυτη τη θεση της λιμνης,δεκα μετρα αποσταση ο ενας απ'τον αλ-
λον,πρωτα εσυ,μετα εγω','Χαινριχ,μου το υποσχεσε οτι δεν θα δειλιασεις;'ειπε η γυναικα
σηκωνοντας το κεφαλι,δεν εκλεισε τα ματια,'βλεπεις οτι δεν δειλιαζω,αντεχω να δω',
'σ'αγαπω'ουρλιαξε εκεινη και συνεχισε παθιασμενα στα χειλια του,'σε λιγο θα'σαι τα παν-
τα για μενα'ακουσε τη φωνη της 'μεσα μου,ολοκληρος στο στομαχι μου δικος μου',εβλεπε
θολα,το σωμα του κυλουσε σαν ορμητικο ποταμι μεσα της,σε λιγο θα εχανε της αισθησεις
του,ενιωθε ευτυχια,μια απεραντη απολυτη ευχαριστηση,ακουσε τον οξυ κροτο του πυρο-
βολισμου,τρανταχτηκε,'So! So! So! So! Und wieder!',την ακουσε να φωναζει,γελουσε,'So!
So! So! So!Und wieder!',τωρα ακουγε καθαρα το ψιθυρο της φωνης της 'Mein Heinrich,
mein Süßtönender, mein Hyazinthenbeet, mein Wonnemeer, mein Morgen- und Abendrot,
meine Äolsharfe, mein Tau, mein Friedensbogen, mein Schoßkindchen, mein liebstes Herz,
meine Freude im Leid,meine Wiedergeburt, meine Freiheit, meine Fessel,η μαγευτικη φωνη
της, meine Luft, meine Wärme, mein Gedanke, mein teurer Sünder, mein Gewünschtes hier
und jenseit,...,ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον,
ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς,η φωνη της,mein tausend
Wunderwerke, mein Lehrer und mein Schüler, wie über alles Gedachte und zu Erdenkende
lieb ich dich.Meine Seele sollst du haben.στη Τροια Wannsee η ψυχη μου,της Henriette
Πενθεσιλειας,σου ανηκει Αχιλλεα Heinrich κι ως το τελος της γης θα σ΄'αγαπω,'So! So! So!
So!Und wieder!'
.
.
Σημειωσεις και μεταφρασεις traductions -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Πενθεσιλεια και Αχιλλεας
[Μυθολογια]
η Πενθεσιλεια ηταν βασιλισα των Αμαζονων και μετα το θανατο του Εκτορα οι Τρωες
την καλεσαν σε βοηθεια κατα των Ελληνων,οι Αμαζονες και η Πενθεσιλεια ηταν ορμη-
τικοτατες πολεμιστριες πανω στ'αλογα αξιες αντιανειρες τοξοτριες κι ακοντιστριες,οι
Ελληνες ειχαν μεγαλες απωλειες στις μαχες,τοτε ηρθε ο Αχιλλεας αντιμετωπος με την
Πενθεσικλεια,εκεινη τον ακοντισε δυνατα αλλα το κονταρι δεν τρυπησε τη θεικη ασπι-
δα του κι εσπασε,τοτ'εκεινος με το σπαθι του βυθιζοντας το στη καρδια της την σκοτωσε,
και τραβωντας τη μασκα απο το προσωπο της αντικρυζοντας την απαραμμιλη ομορφια
της θαμπωθηκε και την ερωτευτηκε δυνατα ακριβως εκεινη τη στιγμη,το ιδιο βαθεια
κι η Πενθεσιλεια ερωτευτηκε τον Αχιλλεα ακριβως εκεινη τη στιγμη που ξεφυχισε
Heinrich von Kleist και Henritte Vogel
ο θεατρικος συγγραφεας και ποιητης Heinrich von Kleist[1777-1811]και η φιλη του Henritte
Vogel[1780-1811]αποφασισαν να αυτοκτονησουν μαζι,στις 21 Νοεμβριου το 1811 στη λιμ-
νη Wannsee στα περιχωρα Βερολινου αυτος αφου την πυροβολει μετα αυτοπυροβολειται
Penthesilea,θεατρικο εργο του Heinrich von Kleist
στο θεατρικο εργο αυτο ο Αχιλλεας γινεται με τη θεληση του στην κυριολεξια ερωτικο
κτημα της Πενθεσιλειας η οποια καταλαμβανεται απο ερωτικη μανια και κατασπαραζοντας
το σωμα του,το ερωτικο αντικειμενο του ποθου της,το τρωει κι υστερα αυτοκτονει
So! So! So! So!Und wieder!'
ετσι!ετσι!ετσι!και ξανα!
[απο το θεατρικο εργο 'Πενθεσιλεια ,Penthesilea του Heinrich von Kleist]
Meine Seele gehört dir zu
η ψυχη μου σου ανηκει
[απο το γραμμα της Henriette Vogel στον Heinrich von Kleist]
nein, ich will nicht
οχι,δεν θελω
Bist du verrückt? Es tut weh
εισαι τρελλος;με πονας!
[οι μαχες των Αμαζονων και της βασιλισας τους Πενθεσιλειας ,στο πλευρο των Τρωων,με
του Ελληνες περιγραφονται στον Α' Λογο του επικου ποιηματος 'Οι Μεθ'Ομηρου Λογοι'
του Κοιντου του Σμυρναιου,περιπου 3ος αιωνας μ.Χ]
ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν
355λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον, ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ
μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς
[Α' Λογος,στιχοι 354-6,απο το επικο ποιημα 'Οι Μεθ'Ομηρου Λογοι',Κοιντου του
Σμυρναιου,περιπου 3ος αιωνας μ.Χ]
σαν ειδε την Πενθεσιλεια στο στρατο ν'ορμαει
355 μαυρη με λαιλαπα παρομοια,που στο ποντο
μαινεται,οταν με τον αιγοκερο συνερχεται ο ηλιος
[απο το γραμμα της Henriette Vogel στον Heinrich von Kleist]
Mein Heinrich, mein Süßtönender, mein Hyazinthenbeet, mein Wonnemeer, mein
Morgen- und Abendrot, meine Äolsharfe, mein Tau, mein Friedensbogen, mein
Schoßkindchen, mein liebstes Herz, meine Freude im Leid, meine Wiedergeburt,
meine Freiheit, meine Fessel,...meine Luft, meine Wärme, mein Gedanke, mein
teurer Sünder, mein Gewünschtes hier und jenseit,...,mein tausend
Wunderwerke, mein Lehrer und mein Schüler, wie über alles Gedachte
und zu Erdenkende lieb ich dich.Meine Seele sollst du haben
Henriette
Χαινριχ μου,γλυκεια μου αρμονια,υακινθων ανθωνα μου,της ευτυχιας θαλασσα μου,
πρωινο και βραδυνο μου πορφυρο,αρπα μου αιολικη,δροσια μου,τοξο μου ουρανιο,
παιδικη αγκαλια μου,καρδια μου πολυαγαπημενη,χαρα στη στεναχωρια μου,αναγεννηση
μου,ελευθερια μου,δεσμα μου,...,αερα μου,ξεστασια μου,σκεψη μου,ακριβη μου
αμαρτια,οι επιθυμιες μου κι εδω και στο υπερπεραν,...,χιλιαδες μου θαυματα,δασκαλε
μου και μαθητη μου,πανω απο ολα σκεψη κι ως το τελος της γη εγω θα σ'αγαπω.
Η ψυχη μου σου ανηκει
Ενριεττα
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου