.
Arshile Gorky-painter-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Arshile Gorky on Damnatio Memoriae- the artist and his mother
- c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Arshile Gorky-the-artist with his mother-1936
Arshile Gorky [Vostanik Manoug Adoian] 21 July 1948
[INTERACTIONS on Arshile Gorky painter]-c.n.couvelis
-Arshile Gorky on Non Damnatio Memoriae-
θυμαμαι τη μανα,τα χερια της,'εχεις φαει;'τη ρωτησα,γυρισε το κεφαλι της αλλου,
κοιταξα προς τα'κει,ειδα εναν ανθρωπο να πεφτει,δεν ξανασηκωθηκε,'μανα,τι επαθε
αυτος ο ανθρωπος;'παλι δεν ακουσα τη φωνη της,τρομαξα,την ειδα χλωμη,'γιατι τα
χερια σου λιωνουν,μανα,γιατι δεν τρως;',πριν φυγει απ'το σπιτι η Agnes της ειχα πει
να βαζουμε ενα πιατο φαγητο καθε μερα για τη μανα πανω στο τραπεζι,'εχεις εμμο-
νες'αντεδρασε,ηξερα ειχε εραστη,τον ζωγραφο Matta,'μανα,καταλαβα'της ειπα'μας
διωχνουν,που θα βρουμε αλλη πατριδα;που θα ησυχασουμε;','ησυχασε'ακουσα τη φωνη
της,'δωσ'μου το σχοινι',εγω το κρατουσα γερα,δεν τ'αφηνα,'τι πας να κανεις;'ενιωσα τη
λυπη στη φωνη της,θυμαμαι την Αρμενια,δεν ξεχασα ποτε,τα νερα της λιμνης Βαν,
τις τρεις αδελφες μου,επειτα,πως αληθεια φτασαμε στο Ερεβαν στη Ρωσια;και το καραβι
που μας εφερε,εκτος τη μανα,εδω στην Αμερικη,τη ρωταω'μανα,τη φωτογραφια,που'μαστε
οι δυο μας,εγω κι εσυ,που την στειλαμε στην Αμερικη την πηρε ο πατερας;',σιωπη,'γιατι δεν
απαντησε;μας παρατησε',ακουσα την αναπνοη της βαρια,'σαν την Agnes','μη λες τετοια',
την ακουσα,ισα που ακουγονταν η φωνη της,αδυνατη με δυσκολια,'ειστε ολοι πολυ
αγαπημενοι',της ειπα για τη γυναικα στη Νεα Υορκη που μου ειπε οταν θελησα να σπουδα-
σω ζωγραφικη,'οι Ρωσοι,μαλιστα, ζωγραφοι,καλλιτεχνες,εσεις οι Αρμενιοι ειστε μονο μετα-
ναστες,τιποτα αλλο,',ηθελα να εκφρασω τις ιδεες της εποχης μου,κι αυτη η γλωσσα της ζωγρα-
φικης μου ταιριαζε,μερικες φορες ζωγραφιζω δεκαπεντε η' κι οι εικοσι εικονες ταυτοχρο-
να,αυτο το κανω γιατι θελω ν'αλλαζω τη κατασταση του μυαλου μου,να'μαι στην αρχη,ποτε
να μην τελειωσει η action της ζωγραφικης,ο φιλος μου ο Willem [de Kooning],οταν το μαθει ,
θα στεναχωρεθει,το δεξι μου χερι με ποναει,το αισθανομαι παραλυτο,'απο τοτε που κρατησε
το αψυχο βαρος της μανας παρελυσε' του ειπα,εχανε βαρος,'μανα αδυνατισες,γιατι δεν τρως;',
δεν μου απαντησε,'στη πατριδα ειχαμε να φαμε'ειπα,η Agnes ηταν εικοσι χρονων οταν παν-
τρευτηκαμε,εγω τριαντα εφτα,τωρα ειμαι σαραντα τεσσερα,απο το 1915 στην Αρμενια περα-
σαν ακριβως 33 χρονια,η' δεν περασαν ποτε,η αιωνιοτητα,βασανιστικη,απο την απογαλακτιση
της μανας,'η μανα μου πεθανε απο ασιτια',απαντησα στην Agnes,'αυτο ειναι πραγματικοτητα,
δεν ξεφευγεις ευκολα απ'αυτη',αν ο πινακας που ζωγραφισα μου ταιριαζει,μ'αρεσει,αν δεν
μ'ευχαριστει δεν μ'ενδιαφερει καθολου πως θα τον εκτιμησουν η' αν θα τον αγορασουν,
'μανα,ειμαι μονος μεσα στο σπιτι,μην ανησυχεις,το σχοινι ειναι γερο θ'αντεξει,ενα ελαχιστο
μας χωριζει',στην Αφαιρετικη ζωγραφικη καποιος βλεπει με το μυαλο οτι δεν μπορει με φυσι-
κο τροπο να δει με τα ματια,συλλαμβανεις πραγματα περα απ'το αισθητο,συρεις το απειρο
απο το πεπερασμενο,ειναι μια εκτιναξη σε αγνωστες περιοχες,'δεν το ξερεις μανα,αλλαξα
ονομα εγινα Arshile [Αχιλλεας] Gorky,γεωργιανης ευγενικης καταγωγης και συγγενης του
ρωσου συγγραφεα Maxim Gorky και σημερα,21 Ιουλιου του 1948 ξαναγινομαι αυτος που
ηξερες,ο μικρος σου Ոստանիկ Մանուկ Ատոյեան [Vostanik Manoug Adoian]'
Arshile Gorky on Non Damnatio Memoriae-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Arshile Gorky on Non Damnatio Memoriae
-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-Atom Egoyan film Ararat
https://youtu.be/yfpIaEzXiz0
.
.
Niccolo Mackiavelli il principe
Εγω ο Niccolo Mackiavelli γραφω το il principe ως μεσο-χ.ν.κουβελης
ημουν κλεισμενος σ'εναν λαβυρινθο-φυλακη για μια απατη,δεν θυμαμαι αν ηταν εις βαρος
ατομου η' του κρατους,ολες οι αιθουσες του λαβυρινθου ηταν κυβικες και μισοσκοτεινες,
εικαζω οτι ηταν λαβυρινθος απο το πληθος των ομοιων τμηματων,σε μια απο αυτες βρηκα
ξαπλωμενο σ'ενα κρεβατι εναν ανθρωπο απροσδιοριστης ηλικιας,του συστηθηκα σαν
Τζιρολαμο Σαβοναρολα,ο αντρας γελασε,'η απατη η αιτια της καταδικης σου'ειπε,ξυπνησα,
δεν ειχε ακομα ξημερωσει,σηκωθηκα,στο παραθυρο διεκρινα στο ημιφως τη φιγουρα του
φρουρου,με πονουσε αφορητα το στομαχι,σιγουρα στις τροφες ριχνουν καποιο δηλητηριο,
αυτοι οι Μεδικοι με φοβουνται,καλυτερα να με φοβουνται παρα να μ' αγαπουν,εκεινος ο
Λορεντζος τους ειναι νεαρος απειρος αφελης ματαιοδοξος,και μελλοντικος Ηγεμων της
Φλωρεντιας, αυτος ειναι ο Δουρειος Ιππος μου για να επανελθω στην πολιτικη και διπλωμα-
τικη δραση,τον ισχυρο,και μαλιστα τον φιλοδοξο,πρεπει να του φαινεσαι,κι οχι οπωσδηποτε
να εισαι,ωφελιμος και τοτε,λογικα,θα σ'εχει αναγκη στην εκπληρωση των σχεδιων του,βεβαια,
οι Μεδικοι ειναι καχυποπτοι,το 1494 τους εδιωξαν απο τη Φλωρεντια,κι επανηλθαν ,πριν ενα χρονο,το 1512,με την υποστηρηξη του Φερδινανδου της Ισπανιας,αλλα τιποτα δεν ειναι αμετα-βλητο,μια ανεπαισθητη αλλαγη κι ολα ανατρεπονται ξαφνικα,αν θελωι να φυγω απ'την απομο-
νωση του πατρικου μου κτηματος στο Σαντ'Αντρεα και να ξαναδω τις αυλες της Ευρωπης,τον
Λουδοβικο ΙΒ' της Γαλλιας,τον παπα Ιουλιο Β',τον Μαξιμιλιανο Α' της Αγιας Ρωμαικης Αυτο-
κρατοριας και τους αλλους ισχυρους και,φυσικα, την Λουκρητια,πρεπει να συνεχισω της επι-
στολες μου στον il principe Lorenzo di Medici,εχει φωτισει η μερα,ακουω τα πουλια στα δεν-
τρα του κηπου,ελευθερα,ο φρουρος εβηξε μια φορα κι αμεσως συνεχομενα δυο φορες,ηξερε,
πως ετσι μου τονιζει την ακοιμητη παρουσια του,'ειμαι εδω ετοιμος και μην διανοηθεις ν'απο-
δρασεις',γι'αυτο αποφασισα η αποδραση μου να ειναι διανοητικη,παντα για καθε δραση
υπαρχει η αντιδραση,και πρεπει να ειναι αποτελεσματικη,ειμαι 44 χρονων αδυνατον να εξου-
δετερωσω με τη σωματικη δυναμη εναν νεαρο φρουρο 21 χρονων,ομως η δυναμη του νου
ειναι ισχυροτερη απο τη δυναμη του σωματος,διαλεξα,επιτηδες,την αποσπασματικη,επιστο-
λογραφικη,συγγραφη του il principe,για να φουντωσω την αναγκη της στον μελλοντικο
Ηγεμωνα της Φλωρεντιας,απο τις ακριβεις και σχολαστικες παρατηρησεις μου στους διαφο-
ρους ισχυρους,που περιβαλλουν το μικρο κρατος της Φλωρεντιας,τους οποιους συχνα επισκε-
πτομουν στις διπλωματικς αποστολες,απο το 1498 εως το 1512 που καταληθηκε η Δημοκρατια
των σινιορων κι επανηρθαν οι Μεδικοι καταργωντας με κι αφου με βασανισαν με φυλακισαν,
γνωριζω με επιστημονικο τροπο,πως το κακο το πραττεις αμεσως,να αιφνιδιασεις και να δει-
ξεις,ταυτοχρονα,ακαριαια,την ακαμπτη δυναμη και θεληση σου και να μην δωσεις στον αντι-
λο κανενα περιθωριο ν'αντιδρασει,και το καλο να το προσφερεις με δοσεις,ωστε να φανεις
αγαθοεργος του και να προκαλεσεις την αναγκη του,ωστε να ωφεληθεις πιο σταθερα και με
ελαχιστοποιημενο τον κινδυνο για σενα,καθησα στη καρεκλα μπροστα στο τραπεζι που γρα-
φω,η ωρα,ακριβως 7 το πρωι,εσυρα λιγο τη καρεκλα για ν'ακουσει το θορυβο ο φρουρος,
αυτους τους ευχαριστει η ταξη,η απαρεγκλιτη συνηθεια,αυτο σημαινει πως ολα ειναι υπο την
εποπτεια τους,κι αυτο τους υπνωτιζει και δεν βλεπουν την υπογεια δραση εναντιον τους,
παιρνω την πενα κι αρχιζω να γραφω:
Εγω ο Niccolò di Bernardo dei Machiavelli πολιτης Φλωρεντιας προς τον Εκλαμπροτατον
Λορεντζο των Μεδικων δουκα του Ουρμπινο τον il principe γραφω τη VIII Επιστολη:
De his qui per scelsera ad principatum pervenere
[Di quelli che per scelleratezze sono venuti al principato]
Ma perche di privato si diventa principe ancora in dua modi,il che non si puo al
tutto o alla fortuna o alla virtu attribuire,nom mi pare da lasciarli indrieto,ancora
che dell'uno si possa piu diffusamente ragionare dove si trattassi delle repubbliche
...
στις 10 ακριβως μου εφεραν ενα ποτηρι γαλα και φρυγανιες με βουτυρο,εφαγα,'οι ανθρωποι'
σκεφθηκα' οταν εχουν ωφελη απ'αυτους που πιστευουν οτι θα τους ζημιωσουν τοτε δεσμευ-
ονται πιο πολυ με τους ευεργετες τους' και συνεχισα το γραψιμο:
E perche li uomini,quando hanno bene da chi credevano avere male,si obbligano
piu al beneficatore loro
...
στις 12 ακριβως σερβερισθηκα το μεσημεριανο γευμα,κοτοπουλο ψητο με πατατες και
κοκκινο κρασι
και στις 3 διεκοψα το γραψιμο για τον 2ωρο απογευματινο υπνο
καθε μερα εκτελω ακριβως στην ωρα του αυτο το προγραμμα,ωστε να αδρανοποιηθει ο
φρουρος και οι αναφορες στους ανωτερους για την συμπεριφορα μου να ειναι ευνοικες
για μενα
'ο σκοπος αγιαζει τα μεσα' ακουσα,ξαφνιαστηκα,μεσα στο μισοσκοταδο ξεχωριζω τη φιγουρα
του ξαπλωμενου αντρα,πλησιαζω,αναγνωρισα τον Καισαρα Βοργια,'Εσεις;'λεω,'Εγω,ο Cesare
Borgia δουκας της Ρωμανιας'απαντησε ο αντρας,σαν να ηταν ηθοποιος κι επαιζε το ρολο του
σε καποιο θεατρικο εργο,'λιγα πραγματα θα καταφερεις με τον Ηγεμωνα σου,μια αχαρη θεση
ιστορικου της Φλωρεντιας ως τις 21 Ιουνιου το 1527 και την πτωση των Μεδικων',δεν αντε-
δρασα,βγηκα απ'την αιθουσα και περιπλανιεμαι στον λαβυρινθο,χωρις να ενδιαφερομαι για
την εξοδο του
.
.
.
Gravity-3μ χ 4.5μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Ένας Αμλετ - χ.ν.κουβελης
η ώρα. ακριβώς. το ραντεβού. χτύπησε τη πόρτα. άνοιξε. μια άγνωστη κυρία. 'συγνώμη,
έκανα λαθος' είπε. 'οχι, δεν κάνατε λαθος' είπε η γυναίκα.'μα,δεν είστε εσεις', 'δεν εχει
σημασία, ποια ειμαι, καθηστε', καθησε,'δεν σας πειράζει να τελειώσω το μακιγιάρισμα
μου;', δεν τον πείραζε, μάλλον τώρα είχε μεγάλη περιέργεια, η γυναίκα στο καθρέφτη.
έβαφε τα χειλη της. κόκκινα.' στο θέατρο έχω ένα διπλό ρόλο, Οφηλία στον Αμλετ και
Δυσδαιμονα στον Οθελο', γέλασε, τώρα με γαλαζιο μολύβι σχεδίαζε το περίγραμμα των
ματιών.' είστε σίγουρος γι' αυτό; 'τον ρώτησε, σχεδόν αιφνιδιαζοντας τον,' γιατί ρωτάτε,
που το ξέρετε;'τη ρώτησε, ενιωθε αγωνια για την απάντηση της, 'δεν δύσκολο κάποιος να
το καταλαβει' απάντησε η γυναίκα σχεδόν ψυχρά δοκιμάζοντας μια περούκα με σκούρα
κόκκινα μαλλιά. 'από τι;' επέμενε, 'γιατί διστάζετε;' γύρισε το πρόσωπο ή γυναίκα προς το
μέρος του,' ο δισταγμός δηλωνει αμφιβολία η' δειλια', άλλαξε τη περούκα με μια με μαύρα
μαλλιά. 'πριν τη συνάντηση με το φαντασμα του πατέρα γνωρίζατε η' βεβαιωθηκατε στην
επαφή μαζί του; 'τον ρώτησε, διαισθανθηκε την ειρωνεία της, 'πάψε,
δεν ξέρεις τι λες;' αντεδρασε,' δεν είμαι τρελος',' τι περιμένεις από την παράσταση τότε;
'γέλασε η γυναίκα,' ν'αποκαλυφθούν; δεν εισαι σίγουρος;','είμαι σιγουρος' ουρλιαξε,:μη
φωνάζεις δυνατα, κι οι τοίχοι έχουν αυτιά, θα σ'ακουσουν' είπε ήρεμα η γυναίκα,' δεν με
νοιάζει, αυτό θέλω ν' αρχίσει και να τελειώσει' είπε και σηκώθηκε, 'τελείωνε, με την
μεταμφίεση, γι'αυτο πληρωνεσε',' δεν σε φοβάμαι'αντέδρασε η γυναίκα, 'κατά βάθος
θέλεις να χρησιμοποιήσεις τη θεατρική παρασταση για να δώσεις αισθητική διάσταση στις
φαντασιώσεις σου, γιατί δεν δρας άμεσα, τι σου χρειάζεται η τέχνη; 'γύρισε και τον
κοιταξε, 'η πραγματικότητα είναι πραγματικότητα, κάτι αληθινό, χειροπιαστό, κι η τέχνη
είναι Τέχνη, κάτι ψεύτικο, επινόηση'στα λόγια της υπήρχε σαρκασμός,' η δρας η δεν δρας;
τρίτος δρόμος δεν υπαρχει', η γυναίκα γύρισε στο μακιγιάζ της, εκείνος όρθιος από πίσω
της παρακολουθούσε το ειδωλο της στο καθρέφτη, πέρασε πολύ ώρα χωρίς να μιλούν,
αυτός εξουθενωμενος, η γυναίκα φαίνονταν να το διασκεδάζει,'εδω σταματήστε'της
φώναξε,'είστε, ακριβώς, αυτό που θέλω, η γυναίκα που ήρθα να συναντησω'
.
.
.
Hypergeometricous-3μ χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
THE GREAT UNIVERSUS DESIGN-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Ήταν σαράντα χρόνια στην Εθνική Βιβλιοθήκη βιβλιοθηκάριος,το μεγάλο πάθος του για τα
βιβλία δεν το άλλαξε με τίποτα,είχε ελάχιστη κοινωνική ζωή,δεν παντρεύτηκε ποτέ,δύο
τρεις σχέσεις ολιγοχρονες με γυναίκες όταν ήταν νέος,όλη τη ζωή του την πέρασε κλεισμένος
στις αίθουσες της Βιβλιοθήκης,ανάμεσα στα ράφια των βιβλίων,είχε την αίσθηση του απείρου,
ότι περιπλανιόταν σ'εναν εφυεστατο λαβύρινθο,πάντα,απορούσε,πως μπορούσε,κάθε βράδυ
να βρίσκει την έξοδο από αυτόν,όταν έκλεινε η βιβλιοθήκη,και μέσα από τον λαβύρινθο της
πόλης να γυρνά στο σπίτι του,στα περίχωρα της πόλης,και να κλείνεται στον άλλο λαβυριν-
θο τη νύχτας, μέχρι την άλλη μέρα ,το πρωί,που πήγαινε στη βιβλιοθήκη,εκεί ταξινωμουσε
τα βιβλία,κατά κατηγορίες,τα φυλλομετρουσε και κατέγραφε το περιεχόμενό τους,κατάφερε,
ως γενικος υπεύθυνος ,να μην λείπει καμιά έκδοση βιβλίου,λογοτεχνικά,φιλοσοφικά,επιστη-
μονικα,..,η βιβλιοθήκη,ήθελε,να είναι πλήρης,η πιο ενημερωμενη του κόσμου,τα δεκα τελευ-
ταία χρονια συνελαβε μια πολύ φιλόδοξη ιδέα,η οποία τον γοήτευσε και τον συνεπήρε
πλήρως,την ονόμασε The Great Universus Design, Το Μεγάλο Παγκοσμιο Σχέδιο,να εμφανίσει
στον Κόσμο ότι υπάρχει στα βιβλία,σε όλα τα βιβλία,την πλήρη αναπαράσταση,απεικόνιση
τους ένα προς ενα,την απόλυτη πραγματοποίηση τους,πχ να συμβεί η Οδυσσεια του Ομήρου,
ο Άμλετ του Σεξπηρ,η φιλοσοφία του Καντ,το Έγκλημα και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκι,
η Historia de la infamia universad του J.L.Borges,η αστρονομία του Πτολεμαίου,η Αλίκη στη
χώρα των θαυμάτων του Λουίς Κάρολ,..,διάβαζε συνέχεια,αποκτησε τεράστιες γνώσεις,
ιστορικές,γεωγραφικές,φυτολογικες,ζωολογικες,αρχαιολογικές,μαθηματικές,φιλοσοφικές,
επιστημονικές,κοινωνιολογικές,βιολογικές,γεωλογικές,ιατρικές,κοινωνιολογικές,ωκεανο-
γραφικές,αστρονομικές,μουσικές,θεατρικές,..,και σχεδιασε ένα πρωτότυπο ηλεκτρονικό
πρόγραμμα Virtual Reality, Εικονικής Πραγματικότητας, με αυτό στον υπολογιστή θα
κατασκευαζε, θα προσομοιώνει, τους κόσμους του, κατα αρχήν ασχολήθηκε με ένα μικρών
διαστάσεων χώρο, προσομοιωνοντας όλα τα γεωλογικά, φυτολογικα, ζωολογικα,
κλιματικά,..,χαραχτηριστικα του, όταν τον τελείωσε έκανε copy και στο Google Earth σε
συγκεκριμένες συντεταγμένες γεωγραφικού πλάτους και μήκους, έκανε paste, το πείραμα
πέτυχε, οποιοσδήποτε θα άνοιγε το Google Earth σ'εκεινη τη περιοχή θα έβλεπε την
πραγματοποιημενη την εικονική πραγματικότητα του, τη δεύτερη κατασκευή του, με το ίδιο
πετυχημένο αποτέλεσμα, μια περιοχή ερήμου, με όλους τους κόκκους της άμμου
προσομοιωμενους, τις κλιματικές συνθήκες, τις μορφές και τις κινήσεις των θινων,.., έκανε
copy και paste, το τελευταίο καιρό ασχολούνταν νυχθημερόν με την ολική κατασκευή ενός
megacity, ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση, έχασε την όραση του, διαγνώσθηκε πλήρης
τύφλωση αγνώστου αιτίας και μάλιστα μη αναστρέψιμη,με συνέπεια το μεγάλο σχέδιο του
να σταματησει οριστικώς, στεναχωρεθηκε, αλλά δεν ήθελε να το εκμυστερευθει σε κάποιον
άλλον έμπιστο του και το συνεχίσει εκείνος, παρά μέσα στην απόλυτο σκοτάδι της τυφλο
τητας το συνεχισε νοητικά, μέσα στην αδεια τεράστια βιβλιοθήκη, που τιμής ένεκεν
εργαζονταν καθημερινά, και στο σκοτάδι του σπιτιού του, και τελικά το ολοκλήρωσε,
THE GREAT UNIVERSUS DESIGN,απέμεινε μονο να κάνει copy και paste, ώστε σε ολο το Σύμπαν να προσομοιωθει το Σύμπαν του, όπως ακριβώς το συνέλαβε ως ο Δημιουργός του
.
.
.
Hypersymmetria-3μ χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η συνάντηση -χ.ν.κουβελης.
Ο Τζον Πιλοου στην εξοχη που ειχε απομονωθεί δέχθηκε την επίσκεψη ενος αγνώστου
άντρα, περίπου της ίδιας ηλικίας μ'αυτον, είχε έρθει με το τρένο, όπως του είπε, κάθισαν
στο σαλόνι, ο ηλιος κόκκινος στη δύση βυθίζονταν στα φυλλωματα των δέντρων του
κηπου,' έχει μέρες να φυσήξει'του ειπε, ο άλλος άντρας αναψε τσιγάρο,τον κοιταξε,' δεν
μ'αρεσουν' του ειπε, 'οι πρόλογοι, αυτο που χρόνια έχει ετοιμασθει θα εκτελεσθεί'ήπιε
από το ουίσκι που τον σέρβιρε και συνέχισε,'τώρα αυτή τη στιγμή ακριβώς η ' ποτε',ο Τζον
Πιλοου κατάλαβε, ήρθε η ώρα που περίμενε, η' που φοβόταν, χρόνια, ο άλλος τον έψαχνε
παντου κι όπου και να κρύβονταν θα τον ανακαλύπτε, σαν αστραπή πέρασαν όλα τα
γεγονότα που τους συνεδεαν, σαν συνεργάτες κι αντιπάλους, μόνο που αιφνιδιασθηκε
με την μεταμόρφωση του,αυτή, σκέφθηκε, θα του πήρε πολύ χρόνο για να την καταφέρει
τόσο τέλεια, δεν χρειάζονταν να τον ρωτήσει, δεν θ'ακυρωνε αυτο που ήταν προσχεδιασμενο, άλλωστε δεν θα προλάβαινε, ο άλλος έβγαλε από την δεξιά τσέπη του σακακιου του ένα
περίστροφο τον σημάδεψε σταθερά και τον πυροβόλησε τρεις φορές κατευθείαν στη καρδια,τρανταχτηκε, ενιωσε ένα ισχυρό πονο, ' το τέλειο εγκλημα' σκέφθηκε πριν χάσει
τις αισθήσεις του και βυθισθει στο σκοταδι' Εγω ο Τζον Πιλοου Αυτος',
Paul Delvaux,Les Vestales , 1972. Oil on canvas, 1,40μ x 1,90 μ
Paul Delvaux ,Solitude,1956,1,24μ χ 99,5μ
Αναδιπλωση-χ.ν.κουβελης
το τρενο εφτασε στο σταθμο,κατεβηκε,αδειος ο σταθμος,μια αναμενη λαμπα τοποθετη-
μενη στην αποβαθρα φωτιζε το χωρο,προχωρησε στο βαθος,ειδε μια νεαρη γυναικα μ'ενα
γαλαζιο μακρυ φορεμα μπροστα σ'εναν καθρεφτη,'ο καθρεφτης δεν ειναι σαν πορτα;'
ακουσε τη γυναικα,προσεξε πως η γυναικα δεν μιλησε σ'αυτον αλλα σε μια γυναικα με
μακρυ ασπρο φορεμα μεσα στον καθρεφτη,αυτη η γυναικα ηταν ομοια μ'αυτη,τοτε θυμη-
θηκε,στο βαγονι απεναντι του η κυρια με το κοκκινο μακρυ φορεμα σε ολη τη διαρκεια του
ταξιδιου διαβαζε ενα βιβλιο,'σε ποση ωρα θα φτασουμε;'τον ρωτησε διακοπτοντας το δια-
βασμα της,τον παραξενεψε ο οικειος τροπος που απευθυνθηκε σ'αυτον,'που;'απαντησε ,
'εσεις που κατεβαινετε;','μα,οπου κι εσεις κυριε'του απαντησε με παιδικη αφελεια,'ξερετε'
συνεχισε 'αυτο το καιρο ειναι ωραια τα ταξιδια',αυτος κοιταξε εξω,ενα εκτυφλωτικα φωτι-
σμενο το τοπιο προβαλε τις κινουμενες εικονες του,οι σκουροχρωμοι λοφοι εδιναν την
εντυπωση πως σχηματισθηκαν απο τα απορριματα σκουριες ορυχειων,η γυναικα φορεσε
ενα καπελο με κοκκινα τριανταφυλλα,'θα χιονισει'ειπε σαν να μιλουσε σε καποιον διπλα
της,'μα ειναι υπεροχο',πρεπει να κοιμηθηκε αρκετη ωρα γιατι οταν ξυπνησε η γυναικα
δεν ηταν απεναντι του,σηκωθηκε και την εψαξε στο βαγονι ρεστοραν,ενας μοναδικος
πελατης με σκουρο κουστουμι γραβατα και καπελο καθονταν σ'ενα τραπεζι ,στα χερια του
κρατουσε μια τραπουλα κι εριχνε τα χαρτια,μολις τον ειδε χαμογελασε,'α εσεις,η κυρια
αφησε για σας αυτο το σημειωμα',ειπε και του το εδωσε,πηρε το σημειωμα,'με συγχωρη-
τε,κοιμοσασταν,δεν σας ξυπνησα,δεν μπορω να σας γραψω περισσοτερα'διαβασε,ανησυ-
χησε,'κυριε,η γυναικα αυτη ειναι η συζυγος μου'ακουσε τον αντρα,η φωνη του σκληρη
ακαμπτη,και συνεχισε να ριχνει τα χαρτια,'μην ανησυχειτε,κυριε,δεν απευθυνομουνα σε
σας'ακουσε διπλα του,γυρισε και τον ειδε,'ελατε να σας δειξω κατι,που ισως σας εντυπω-
σιασει'ειπε ο αντρας και η γυναικα με το γαλαζιο φορεμο τον επιασε αγκαζε και προχωρη-
ρησαν μπροστα του,κοιταξε μεσα στον καθρεφτη,ενας αντρας απομακρυνονταν στο βαθος,
παραξενο αλλα δεν ειδε το ειδωλο του στον καθρεφτη,μεσα στην μπαροκ αιθουσα αναμο-
νης η γυναικα με το ασπρο φορεμα,σχεδον ημιγυμνη ,ηταν ξαπλωμενη στο κοκκινο χαλι,
μαχαιρωμενη,'μη τρομαζετε' ακουσε πισω του τη φωνη του αντρα 'μας αρεσει με τη γυναι-
κα μου να παιζουμε θεατρο',γυρισε και ειδε στο ημιφως το ζευγαρι με τη πλατη γυρισμενη
προς αυτον μπροστα απο ενα φωσφοριζον ενυδρειο,'ενταξει,τελεια παρασταση' φωναξε ο
αντρας στη ξαπλωμενη γυναικα 'εμπρος,σηκωθητε' ,η φωνη του του φανηκε σαν διαταγη,
η γυναικα υπακουσε,σηκωθηκε και πηγε κοντα τους, τους αγκαλιασε σφιχτα και φιλησε με
παθος στο στομα τον αντρα,'μην σας φαινεται παραξενο στο μελλον αυτα θα ειναι συνει-
θισμενα πραγματα'του ειπε γελωντας η κυρια απεναντι του διακοπτωντας το διαβασμα
της,'τι θα ειναι συνειθισμενα;'την ρωτησε συγχισμενος,'οταν ειμασταν μικρες,στην αρχη
της εφηβειας,ο μπαμπας και η μαμα συνειθιζαν καθε Κυριακη το βραδυ να προσκαλουν
στο σπιτι διαφορα γνωστα ζευγαρια,εμενα με την διδυμη αδελφη μου μας καλουσαν
στο σαλονι και μας προσταζαν,αυτη ειναι η σωστη εκφραση,να γυμνωθουμε μπροστα
τους,κι ετσι γυμνες στεκομασταν ωρα ακινητες σαν αγαλματα,αυτοι δεν μιλουσαν,ουτε
την αναπνοη τους δεν ακουγαμε,σαν να ηταν νεκροι,παραξενο,νιωθαμε μια ανατριχιλα,
σαν κρυωναμε και να ζεστενομασταν πολυ,τα μεσανυχτα,ξαφνικα ολα ζωντανευαν,
'μπρος ντυθητε,παλιοθηλυκα'φωναζε απειλητικα ο πατερας 'στο δωματιο σας γρηγορα,
γι'αυτη σας την κακοηθη συμπεριφορα σας αξιζει παρα πολυ σκληρη τιμωρια','ηταν φρι
κιαστικο,ερχονταν στο δωματιο μας,εμεις τρεμαμε,και μας αναγκαζε ν'αγκαλιζουμε πλα-
στικους κρυους σκελετους και να προσποιουμαστε πως κανουμε ερωτα μ'αυτους'του ειπε
η γυναικα με το ασπρο φορεμα πλησιαζοντας τον,'ηταν απαισιο',ο αντρας εβαλε στο γραμ-
μοφωνο ενα βαλς,'χορευουμε;'του προτεινε η γυναικα,'μια μερα στον υπνο τους τους
στραγκαλισαμε και τους δυο,και το μπαμπα και τη μαμα,με το σεντονι,τη ωρα της πραξης
νιωθαμε μια ανεξηγητη αναστατωση,κατι σαν χαρα και τρομο'του ειπε ενω χορευανε,'εχω
κανει απο μικρη μαθηματα κλασικου μπαλετου','χορευετε υπεροχα'της ειπε,'και το αρωμα
σας ειναι μεθυστικο,μου ψιθυρισε στ'αυτι,εγω ανατριχιασα,επειτα με δαγκωσε στο λαιμο,
ενιωσα βαθεια,ανελεητα,τα δοντια αγρριου ζωου,προσοχη,του ειπα χαμηλοφωνα,ο αντ-
ρας μου μας βλεπει,εχει αρρωστημενη ζηλεια,ειναι σχεδον παρανοικος,πασχει απο μανιο-
καταθλιπτικη ψυχωση' ακουσε τη γυναικα με το κοκκινο φορεμα στο βαγονι απεναντι του
σαν να διαβαζε απο το βιβλιο 'με κλειδωνε μεσα στη κρεββατοκαμαρα με πεταγε πανω
στο κρεββατι και σχιζοντας μου τα ρουχα βιαια σαν τρελος μ'εδενε πολυ σφιχτα να ποναω
με σχοινια γυμνη πανω στο κρεββατι,κι αυτος καθονταν ακινητος ντυμενος με το κουστου-
μι τη γραβατα και το καπελλο του στον κοκκινο καναπε και με κοιταζε,τα σωματα μας τα
φωτιζε μια λαμπα τοθετημενη στο δαπεδο,εγω τον μισουσα,με αηδιαζε,ηθελε,το ηξερα,το
επεδιωκε,να του το φωναξω,'σε μισω,εισαι τρελος,μ'αηδιαζεις τερας,δεν σε θελω',αλλα
εγω επιτηδες τον βασανιζα,στεκομουνα βωβη και υποφερα,τοτε αυτος με τιμωρουσε με
τον ιδιο τροπο,σηκωνονταν,τεραστιο το σωμα του,ερχονταν στο κρεββατι,η βαρια σκληρη
σκια του επεφτε στοκορμι μου,με πλακωνε και μ'επνιγε,πεθαινα,αυτος εβγαζε την δερμα-
τινη ζωνη με τη μεταλικη αγκραφα απ'το παντελονι του την σηκωνε αγρια απειλητικα
πολυ ψηλα πανω απο το γυμνο απροστατευτο σωμα,αλλα τελικα δεν με χτυπουσε,αυτη η
βασανιστικη προσμονη της τιμωριας που βαθεια προσμενα με παθιαζε,η αναβολη της,και
η τακτικη,σχεδον μηχανιστικη επαναληψη της,η ηδονιστικη τελετουργια της,με ερεθιζε',η
γυναικα σταματησε το διαβασμα,'δεν το πιστευεις;' τον κοιταξε σχεδον εκλιπαρωντας τον
'εγω ειμαι η συγγραφεας αυτου του βιβλιου',στο βαγονι ρεστοραν ο αντρας του το επι-
βεβαιωσε 'ολα ειναι ψεμα,επινοημενα,τους ξερετε τωρα τους συγγραφεις,για να εντυ-
πωσιασουν τους αναγνωστες τους φανταζονται ασυστολα διαφορα παρανοικα','εσεις,
κυριε',του φωναξε δυνατα,'ειστε ο παρανοικος,και μαλιστα ειστε ψυχρος δολοφονος,
σας ειδα στην αιθουσα αναμονης του τρενου να μαχαιρωνετε τη γυναικα,θα καλεσω
την αστυνομια','μα τι λετε,ειστε τρελος;'ο αντρας γελασε,'κυριε,ειστε σιγουρος γι'αυτο;'
ακουσε απειλητικη τη φωνη του αντρα απο το ενυδρειο,το βαλς μολις τελειωσε,η νταμα
του ουρλιαζοντας βγηκε τρεχοντας εξω απο την αιθουσα αναμονης,την ακολουθησε,την
βρηκε μπροστα στον καθρεφτη,πλησιασε,σταθηκε απο πισω της,στον καθρεφτη δεν ειδε
το ειδωλο του,ουτε της γυναικας,η γυναικα με το γαλαζιο φορεμα ειπε 'που ειναι;την
περιμενα να κατεβει σ'αυτον τον σταθμο μαζι σας,παντα της αρεσαν τα ταξιδια,απο τοτε
που ημασταν μικρες'
.
.
Plato, Seneca, and Aristotle in a medieval manuscript illustration (c. 1325–35)
LUCIUS ANNAEUS SENECA.THE FACTS.65 μ.Χ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Επαφροδιτος του εδωσε τα ονοματα των συνoμωτων,διαβασε σχολιαζοντας
Gnaeus Calpurnius Piso,'ο πλουσιος ιδεοπληκτος της Res Publica Romana'
Marcus Annaeus Lucanus,' ο αναιδης ποιητης της Pharsalia κατα του Gaius Iulius Caesar΄
Gaius Petronius ,'ο arbiter elegantiae ,α! το καθαρμα,ο πορνοποιητης του Satyricon,
ο ακολαστος ο ασελγος ,τι υποκρισια θεοι!'
Lucius Annaeus Seneca,[εδω σταματησε,ξαναδιαβασε τονιζοντας μια μια τις συλλαβες]
Lucius Annaeus Seneca,
'ο δασκαλος,ο Lucius Annaeus Seneca!'φωναξε
[Εσωτερικος Διαλογος Νερωνα:]
Δασκαλε,το μεγαλυτερο φαρμακο για την οργη ειναι η αναβολη,ολοι οι ανθρωποι
ειναι κακοι κι αδυνατοι,και δεν μιμουνται παρα την σκληροτητα της φυσης,το πιο
δυνατο τρωει το πιο αδυνατο,το λιονταρι το ελαφι,ο πιο ισχυρος ειναι εκεινος που
κραταει τη δυναμη για τον εαυτο του,πρεπει να προσαρμοζομαστε στις περιστασεις,
σ'αυτο που απαιτουν,κανενας σοφος αντρας δεν πρεπει να στηριζεται στην τυχη,
για να κρινεις πρωτα πρεπει να καταλαβεις,ενα κρατος που βασιζεται στην δικαιοσυνη
δεν διαρκει,καταρρεει σαν χαρτινος πυργος,Non ergo sequor priores? Facio, sed permitto
mihi et invenire aliquid et mutare et relinquere.Non servio illis, sed adsentior,δεν υπηρετω
τους προηγουμενους,του αντιγραφω,κι οπου πρεπει τους αλλαζω,δασκαλε,δικα σου λογια,
οι ανοητοι βλεπουν τη ζωη ειτε σαν υπαρξη ειτε σαν ανυπαρξια,ενω οι ισχυροι βλεπουν τη
ζωη περα απο την υπαρξη και την ανυπαρξια προς κατι που υπερβαινει και τα δυο,μη γε-
λας,καμια ιδιοφυια,πριν τωρα και μετα,δεν στερειται την παρανοια της μεγαλομανιας,
λογια oratio κι αυτα δικα σου,και καθε παραπτωμα ειναι αποτελεσμα καποιας συνεργιας,
συνομωσιας δασκαλε!,γι'αυτο η τιμωρια ειναι δωρο donum,κανενας δεν ειναι τοσο αυστη-
ρα τιμωρημενος απ'αυτον που μαστιγωνεται απο τις τυψεις
'ο Lucius Annaeus Seneca!' ουρλιαξε μ'ενα τρομακτικο σπαστικο γελιο
κι ακαριαια ξεσπασε,ira,οργη:
'Capere Omnes!sine exceptione neminem!
['Πιαστε τους ολους!μηδενος εξαιρουμενου! κι αναγκαστε τους,αυστηρη διαταγη,να
αυτοκτονησουν σαν τιποτενιοι δειλοι!']
ac necessitates suas,stricte jubet,te mortem ut miseris ignavum nominare!'
[Σημειωση 1:]
ο Gaius Petronius εκοψε τις φλεβες του κι αφου εδεσε τις πληγες με επιδεσμους ηπιε
κι εφαγε ακορεστα,μεθυσε ,αστειευτηκε ακουσε μουσικη κι απηγγειλε ασεμνους στιχους
για τα ηθη της Ρωμης,δυνατα γελωντας και σαρκαστικα,εγραψε τον λεπτομερη καταλογο
των σεξουαλικων διαστροφων του Νερωνα και ολα τα ονοματα των σεξουαλικων συντρο-
φων του,υπογραφοντας ως
Gaius Petronius arbiter elegantiae perspicuas
ο αδιαφιλονικητος φυλακας της κομσοτητας]
Ο Επαφροδιτος του εδωσε τον καταλογο,,διαβασε σχολιαζοντας
'Gaius Petronius,α! αγαπητε μου στερεισαι της φαντασιας! '
[Σημειωση 2:]
μετα τον καταλογο ο ποιητης Gaius Petronius βγαζοντας τους επιδεσμους απο τα χερια του
αφησε το αιμα κατακοκκινο να κυλησει και να πεθανει εκτελωντας τη διαταγη του Νερωνα:
'τον δια της αυτοκτονιας θανατον'
[Χρονικο:Ρωμη,65 μ.Χ ,Επι Αυτοκρατορος Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus]:
Ο Επαφροδιτος εδωσε το κατηγορητηριον εγγραφον στον Lucius Annaeus Seneca,
εκεινος το ανοιξε και διαβασε:
Εγω
ο Imperator Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus
κατηγορω
τον Lucius Annaeus Seneca
στωικον φιλοσοφον και συγγραφεαν των κατωθι εργων:
De Ira, Περι Οργης -De Clementia,Περι Επιεικιας,αφιερωμενο σε μενα -De Beata Vitae,Περι
Ευτυχισμενης Ζωης -De Brevitate Vitae,Περι Συντομιας της Ζωης -De Otio,Περι Απραξιας -
De Benificiis,Περι Ευεγερσιων -De Officiis,Περι Αξιωματων-De Providentia,Περι Προνοιας -
De Constantia Sapientis,Περι Σθεναροτητας των Σοφων -De Tranquilitate Animi,Περι
Ψυχικης Γαληνης -124 Epistulae Morales ad Lucilium,14 Ηθικαι Επιστολαι στον Λικιλιο
-8 Τραγωδιες: Hercules Furens-Troades-Medea-Phoenissae-Phaedra-Agamemno-Thyestes
-Oedipus
δια διπροσωπιαν και παρανομον πλουτισμον δια της τοκογλυφιας,αναφεροντας αναντηρη-
τα σημαντικα γεγονοτα:
-το ετος 41 εξορισθει εις νησον Κορσικη απο τον Αυτοκρατοραν Tiberius Claudius Caesar
Augustus Germanicus κατηγορουμενος απο την τριτην συζυγον του Valeria Messalina δια
μοιχειαν συναψαμενην μετα της Iulia Livilla αδελφης του Gaius Iulius Caesar Germanicus
Καλιγουλα
-απο την εξοριαν της Κορσικης συγγραφει την Conssolatio ad Polybium απευθυνομενη εις
τον Πολυβιο,τον ισχυροτατον απελευθερον του Κλαυδιου και την Consolatio ad Helviam
matrem προς την μητερα του Ελβια εξυμνωντας τον Κλαυδιο με σκοπον την ανακληση του
εκ της εξοριας
-το ετος 49 οταν επεστρεψεν απο την εξοριαν μετα παρεμβασεως της μητρος μου Iulia
Agrippina Augusta,τεταρτης γυναικος του Κλαυδιου,προσεληφθει απο την μητερα μου
ως διδασκαλος μου,τοτε εγω ημουν 12 ετων
-το ετος 54 οταν απεθανεν ο Κλαυδιος μου εγραψεν να εκφωνησω τον Laus τον επικηδειον
λογον και συγγραψεν την σατυρικην μενιππειαν κωμωδιαν 'Η Αποκολοκυνθωσις' γελειο-
ποιητικην δια την αποθεωσιν του Κλαυδιου
-το ετος 56 ευνοουμενος της μητρος μου Iulia Agrippina Augusta διοριζεται Consul
Suffectus συνεργαζομενος με τον Sexto Afranio Burro διοικητην της πραιτοριανης φρουρας
-το ετος 59 με εκατηγορουν πως εδολοφονησα την μητερα μου Julia Agrippina και τοτε μου
γραφει την Απολογιαν μου εις την Συγκλητον
-το ετος 62 μετα τον θανατον του Sexto Afranio Burro αποσυρεται εις το κτημα του εις τα
περιχωρα της Ρωμης και μου κληροδοτει την τεραστιαν περιουσιαν του την οποιαν δεν
αποδεχθηκα
-το ετος 64 με κατηγορει αυτος και η ομαδα του ως τον μεγαλομανην αιτιον της καταστρο-
φικης πυρκαγιας της Ρωμης
-το δε ετος 65 συνωμοτει σκαιως εναντιον μου με τον Gnaeus Calpurnius Piso πλουσιον
ιδεοπληκτον της Res Publica Romana,τον Marcus Annaeus Lucanus τον αναιδην ποιητην
της Pharsalia κατα του Gaius Iulius Caesar,τον Gaius Petronius τον arbiter elegantiae
ακολαστον ασελγον πορνοποιητην του Satyricon κι αλλους αθλιους συνομωτας
Δια ολα τα παραπανω κατατεθεντα καταδικαζω τον Lucius Annaeus Seneca ετων 69
γεννηθεντα το 23ο ετος της αυτοκρατοριας του Gaius Iulius Caesar Octavianus Augustus
στην Κορδουη της Ισπανιας εις τον δια αυτοκτονιας θανατον
Ως Ελληνολατρης υπογραφω ελληνικα
Νερων Αυτοκρατωρ Ρωμης Μεγας Ποιητης Υπερτερος Ομηρου
[Σημειωση 3:]
οταν ο Σενεκα διαβασε τη θανατικη καταδικη του Νερωνα γελασε και με ηρεμη φωνη
ζητησε ενα αιχμηρο εγχειριδιο, μ'αυτο γαληνιος ανοιξε τις φλεβες του,το 65 μ.Χ]
[Εσωτερικος Εμμετρος Διαλογος Νερωνα οταν πληροφορηθηκε την αυτοκτονια του
Σενεκα:]
Ergo fugientibus
Lucius Annaeus Seneca
mea 'Αοκολοκυνθωσιν'
et hic nullo est
modica lucrum
[Ουτως πλεον διεφυγον
εκ Lucius Annaeus Seneca
'Αποκολοκυνθωσιν' μου
και τουτον ουδολως ειναι
ευκαταφρονητον κερδος]
[Σημειωση 4:]
Ignoranti,quem portum petat,nullus suus ventus est
[Σ'αυτους π'αγνοουν,σ'οποιο λιμανι και να κατευθυνονται κανενας ανεμος δεν ειναι
δικος τους ]
Cui prodest scelus,is fecit
[ Οποιος οφελειται απ'το εγκλημα,ενοχοποιειται]
Homines,dum docent,discunt
[Οι ανθρωποι,οταν διδασκουν,μαθαινουν]
Talis hominibus fuit oratio qualis vita
[Οπως τ'ανθρωπου ηταν ο λογος τετοια κι η ζωη]
Si vis,amaris ama
[Αν θελεις,να σ'αγαπουν αγαπα]
Qui unum habet vitium,omnia habet
[Οποιος ενα βιτσιο εχει,ολα τα'χει]
Quam bene vivas refert,non quam diu
[Ποσο ευτυχισμενα ζεις να σ'αφορα,οχι ποσο πολυ]
Aequat omnes cinis
[Ισοι ειμαστε ολοι στη σταχτη]
Veritatis simplex oratio est
[Ο λογος της αληθειας ειναι απλος]
Seneca's Logoi
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
.
.
.
Η ΜΗΔΕΙΑ ΣΤΗ MADAME BOVARY ΦΑΙΔΡΑ ΚΑΙ HEDDA GABLER KAI H PENISNEID
ΤΟΥ FREUND-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Η Μηδεια[431 π.Χ] του Ευριπιδη συμπλεκεται με την Madame Bovary[1857] του Gustave
Flauber,την Φαιδρα στον Ιππολυτο Στεφανηφορο[426 π.Χ] του Ευριπιδη και την Hedda Gabler
[1890] του Henrik Ibsen.
Συνδετικος τους κρικος ειναι η εννοια Penisneid[ο φθονος,η ζηλεια,του πεους] του Freund.
Την εννοια Penisneid ο Freund για πρωτη φορα ανεφερε το 1908 στο αρθρο του Über infantile
Sexualtheorien [Για την παιδικη σεξουαλικοτητα θεωρια] εμπνευομενος απο τις ψυχαναλυο-
μενες του.
Το μικρο κοριτσι απο την πρωιμη παιδικη ηλικια εκλαμβανει στον ψυχισμο του την ελλειψη του
πεους σαν στερηση,σαν ευνουχισμο,σαν τραυμα πληγη,'αυτο που υπηρχε και αποκοπτηκε' ,και
πανω σε αυτο 'που ελλειπει' αναπτυσεται,εκδηλωνεται συμ/πτωματικα, το εγω του.
Η ελλειψη του πεους του προκαλει τον φθονο του πεους,penisneid.
Απο 'αυτο-εκει' το θηλυκο ξεκινα μια σειρα κρισιμων συγκρουσεων[penis controversia] με τον
κατοχο του πεους,το αρσενικο,
Η Μηδεια [431 π.Χ] του Ευριπιδη στοιχειωνει τον Ιασωνα ως κατοχο του πεους και γι'αυτο
θελει να τον κατεχει αποκλειστικα για να κατεχει το πεος που ελλειπει σ'αυτην και θεωρει την
νεα αρραβωνιστικια του Γλαυκη ως κινδυνο,εχθρο,να της στερησει τη κατοχη του,μεσω του
γαμου[συνουσιας] της Γλαυκης με τον αντρα της Ιασωνα.
Αυτος ο φοβος να χασει το πεος[τον Ιασωνα] και να ευνουχισθει την κανει να παρανοησει,
σκοτωνει την αντιζηλο της Γλαυκη στελνωντας της να φορεσει σαν γαμηλιο δωρο απ'αυτην
φαρμακωμενα γαμηλια στεφανια που πιανουν φωτια και την καινε[τα στρογγυλα στεφανια
μεταπτωση transition του γυναικειου αιδοιου που θα δεχθει το αρσενικο πεος] κι υστερα
σκοτωνει τα ιδια παιδια της με τον Ιασωνα,την προεκταση του πεους του για να τον ευνου-
χισει,να του στερησει το πεος που της αρνηθηκε,να μην το κατεχει αφου αυτη δεν θα το
κατεχει,μην αντεχοντας τον φθονο του πεους[penisneid].
Οι μεταπτωσεις [transitions,tranactions]της Μηδεια στ'αλλα εργα,την Madame Bovary[1857]
του Gustave Flauber,την Φαιδρα στον Ιππολυτο Στεφανηφορο[426 π.Χ] του Ευριπιδη και την
Hedda Gabler[1890] του Henrik Ibsen δεν γινεται[χωρις διαφοροποιησεις.
Η Μηδεια σ'αυτα αναβιωνει,βρυκολακιαζει,συμφωνα με το εργο Βρυκολακες του Ibsen
H Emma Bovary του Gustave Flauber νιωθει[ενσωματωνει]την τραυματικη ελλειψη του πεους,
την penisneid.
Ο αχρωμος συζυγος της Σαρλ,ενας επαρχιακος γιατρος,ειναι 'λιγος',στερειται του πεους,η ανια-
ρη επαρχιακη ζωη,με τις ακαμπτες και 'μη φυσικες' συμβασεις της,την φυλακιζει,την εγκλωβιζει,
της αποστερει βασανιστικα την κατοχη του πεους,του αρσενικου,επισης το διαβασμα ρομαντι-
κων μυθιστορηματων της επιτεινει το αισθημα της ερωτικης στερησης
Η Emma αντιδρα θηλυκα βιαια ζητωντας το αρσενικο,την κατοχη του πεους χωρις ορια και
δισταγμους,συναπτωντας πολλες ερωτικες 'εξωσυζυγικες σχεσεις',ερωτευεται,δινεται με παθος,
η πραγματικοτητητα δεν ειναι ρομαντικο μυιστορημα,romance αλλα realite,απογοητευεται,
παρα τις πολλες μοιχειες, τις αποπειρες κατοχης του πεους,για να λυτρωθει απο την penisneid,
να την εκπληρωσει κι επιπλεον αυτη την παθιασμενη ζητηση την προεκτεινει ,μεταπτωτικα, με
την πολυτελεια,να ανεβει,να ορθωθει,κοινωνικα και τοτε πεφτει,καταρρεει,πνιγεται απο τα
δανεια,απο αυτα που δεν μπορει να εχει,χρεωκοπει.
Και τοτε μπροστα στην υποκριτικη ακαμπτη κοινη ηθικη ως femme adultère maîtresse,
concubine μοιχαλιδα,δηλητηριαζεται με αρσενικο,[απο το αρσενικο],ετσι αντιδρα,μ'αυτο
το συμπτωμα,στην ελλειψη του πεους,στην penisneid .τερματιζοντας την,κοβοντας την,
παρατωντας,εγκαταλειποντας την αγαπημενη της κορη στη δικη της με τη σειρα,ως θηλυκο,
[αναβιωμενη,βρυκολακιασμενη]penisneid.
Η Φαιδρα στον Ιππολυτο Στεφανηφορο[426 π.Χ] του Ευριπιδη ειναι α-παιδος[ελλειψη του
πεους]στον γαμο της με τον Θησεα[ελλειψη του πεους].
Και τοτε σ'αυτην διογκωνεται η penisneid η τραυματικη ζηλεια,ο φθονος,του πεους και την
ζητα στον Ιππολυτο τον γιο του Θησεα [αρα την προεκταση του πεους του] με την αμαζονα
Αντιοπη[η' Ιππολυτη],η οποια μ'αυτο το παιδι κατεχει το πεος,μαζι με την αντρικη[αρσενικη]
συμπεριφορα των αμαζονων
Η Φαιδρα εκδηλωνει χωρις να ντρεπεται[ουκ αιδως,ουκ αιδοιον]στον Ιππολυτον[ιππος/πεος]
τον παθιασμενο ερωτα της[για το πεος],αναβιωνοντας,βρυκολακιαζοντας,τους παραφορους
και μοιραιους ερωτες των συγγενων της,της μητερας της Πασιφαης γυναικας του Μινωα με
τον ταυρο,της Μηδειας της πρωτης εξαδελφης της [η Πασιφαη και ο Αιητης ο πατερας της
Μηδειας ηταν αδελφια]με τον Ιασωνα.
Ο Ιππολυτος αντιδρα,ορθωνεται εναντιον απορριπτωντας την,στερωντας την το πεος του,
τοτε εκεινη τρελαμενη απο την ελλειψη του,την penisneid,σχιζει τα ρουχα της και μισογυμνη
παρουσιαζεται στον πατερα και συζυγο Θησεα κατηγοροντας τον Ιππολυτο το παιδι του για
αποπειρα βιασμου της μητριας και γυναικας του.
Ο Θησεας θυμωνει με τον Ιππολυτο[τον κατοχο του πεους του,την προεκταση του,που αυτος
πια δεν κατεχει]και τον εξοριζει,ενας δρακος[εικονα transition μεταπτωσης του πεους]βγαινει
απο τη θαλασσα,το αλογο του Ιππολυτου τρομαζει και τον πεταει και τσακιζεται στα βραχια
[τεμαχιζεται,κοβεται,το πεος του,ευνουχιζεται],και η Φαιδρα μαθαινοντας το γεγονος αυτο-
κτονει [τερματιζει την φοβερη penisneids της].
Η Hedda Gabler[1890] του Henrik Ibsen ζει,κινειται,κατω απο το καδρο,την εικονα,του General
Gabler[πεος]του πεθαμενου πατερα της,μεταπτωτικα μεταφερωντας,transition,την penisneid
της,μετατατωπιζοντας την στα αλογα,ιππασια[ 'εκεινο',ιππος,πεος] και στα οπλα,την σκοποβο-
λη[πεος,εκσπερματωση]κατεχοντας το πεος του και στους γυρω της ,τους Αλλους,συμπεριφε-
ρεται στους γυρω της ευνουχιστικα,τον αντρα της George Tesman εναν μετριο επιστημονα,
τον Eilert Lovborg εναν μπον βιβερ και ικανο επιστημονα με τον οποιο ειναι αμφιλεγομενα ,
αμφιταλαντευομενα ερωτευμενη,την Thea Elvsted μια αφελη παντρεμενη γυναικα ερωτευμενη
με τον Eilert,σαν Hedda Gabler κορη του General Gabler[σαν προεκταση του πεους του],κι οχι
σαν [ευνουχισμενη] Hedda Tesman συζυγος του[ευνουχισμενου αφου δεν εχει το πεος]George
Tesman.
Ο μονος που εχει το πεος,αρα προς αυτον εχει την penisneid,τον φθονο του πεους,ειναι ο Eilert
Lovborg,με τον οποιο ειναι[στην ουσια] σε αμφιλεγομενη συγκρουση,penis controversia,
συγκρουση πεων θα την λεγαμε,του πεους του πατερα Gabler το οποιο μεταπτωτικα κατεχει
σαν Hedda Gabler και του πεους του Eilert Lovborg το οποιο μεσω της penisneid το ζηταει σαν
συζυγος Hedda Tesman.
Αβυσαλεα μαχη.
Η Hedda Gabler επιθυμει[love]το πεος του πατερα κι απορριπτει[disgust]το πεος του Eilert
/
Η Hedda Tesman επιθυμει[love]το πεος του Eilert αλλα ειναι δειλη,δισταζει,δυισταται,να
απορριψει[disgust]το πεος του πατερα Gabler.
Στο παρελθον η Hedda ειχε αποπειραθει,[ενορμουμενη απ'αυτη τη συγκρουση penis contro-
versia] να πυροβολησει τον Eilert [το πεος του Πατερα Gabler να ευνουχισει το πεος του
Eilert,του Αλλου].
Τωρα η παντρεμενη Thea Elvsted με την αφοσιωση της κι ερωτευμενη με τον Eilert τον μετα-
μορφωνει[αρα διεκδικει το πεος του]απο ανεμελο μπον βιβερ σε σοβαρο επιστημονα,βοη-
θωντας τον να συγγραψει ενα σημαντικο βιβλιο[αρα προεκταση του πεους του]περι της
πολυτισμικοτητας του μελλοντος,κι αφου η Thea Elvester διεκδικει το πεος του Eilert τοτε
ειναι θανασιμη εχθρος,αντιπαλος,της Hedda Tesman και πρεπει η Hedda Gabler,εγωιστικα
και ναρκισιστικα ενεργωντας,να τους δια/χωρισει,να δια/τμησει,καταστρεφοντας και τους
δυο.
Στο σχεδιο της penisneid της επωφελειται οταν ο Eilert χανει τα χειρογραφα του[το πεος του
σε προεκταση],ο [ευνουχισμενος]συζυγος της George Tesman βρισκει τα χειρογραφα και της
τα παραδιδει,ετσι το πεος-παιδι του Eilert ειναι στη κατοχη της,το κρυβει απο τον Eilert και
στην απελπισια του σαν Hedda Gabler του ζηταει να εκτελεσει μια ωραια εξοδο,να ευνουχι-
σθει,δινοντας του το πιστολι[το πεος],εκεινος σκοτωνεται κι οταν αποκαλυπτεται πως δεν
αυτοκτονησε[αυτο ευνουχισθηκε]αλλα μια πορνη του πηρε το πιστολι [κατοχη του πεος] και
τον πυροβολησε [ευνουχισε] τοτε η Hedda Tesman κατερρευσε απο τη ζηλεια του πεους,την
penisneid,και σαν Hedda Gabler αντεδρασε κι εκαψε τα χειρογραφα του στη σομπα,'το παιδι
σου Eilert' ουρλιαξε,το παιδι -πεος του Eilert.
Η ολοκληρωτικη καταστροφη της Hedda Gabler Tesman,[ο τερματισμος της penisneid της]ηρθε
οταν η Thea Elvsted βρηκε τις σημειωσεις του Eilert και με τον George Tesman τον συζυγο της
θα ξαναεγραφαν το βιβλιο του,θα αναβιωναν το πεος του Eilert,[την προεκταση του]κατεχον-
τας το Αλλοι,και οχι Αυτη η Hedda Gabler Tesman,μοναδικη τοτε λυση,τομη,το πιστολι[το
πεος]του Πατερα General Gabler να σκοτωσει,να αυτο-κτονησει την ευνουχισμενη θυγατερα
Hedda Gabler με την τραυματικη penisneid κι 'αυτο' εγινε, μια ωραία έξοδος.
.
.
.
εισ/χωρηση -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ-χ.ν.κουβελης
Τοις εγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι,
των δε κοιμωμένων έκαστος εις ίδιον αποστρέφεσθαι
-Ηρακλειτος-
[γι'αυτους που'ναι ξυπνιοι υπαρχει ενας και ιδιος για ολους κοσμος ,
ενω ο καθενας απ'τους κοιμισμενους στον δικο του στρεφεται]
ενα αλογο ετρεχε,ο αναβατης επεσε,ενα σκυλι κυνηγουσε το αλογο,ο ανθρωπος
σηκωθηκε και πετουσε πετρες στο σκυλι,'Αυτο'ειπε,το τρενο την ειχε ζαλισει,
στον επομενο σταθμο κατεβηκε,μπροστα της μια γυναικα μ'ενα μικρο κοριτσι,
η γυναικα κουτσενε ελαφρα απο το αριστερο της ποδι,οι δρομοι εκεινοι την ωρα,
μεσανυχτα,αδειοι,ενα σκυλι διεσχισε το δρομο,στη πολυκατοικια επικρατουσε απο-
λυτη ησυχια,σαν να ηταν ακατοικητος ο χωρος,ο θορυβος του ασανσερ την ξυπνησε,
ξεκλειδωσε και μπηκε στο διαμερισμα,τη βρηκε να κοιμαται με τα ρουχα στον καναπε,
η τηλεοραση ηταν ανοιχτη,την εκλεισε,εκεινη ξυπνησε,'τωρα γυρισες;τι ωρα ειναι;'
τη ρωτησε,'περασμενα μεσανυχτα','πως τα περασες;'η αλλη την ρωτησε,'πηγαμε θεατρο,
μετα φαγαμε',ηταν ωραιο το θεατρο;τη ρωτησε,τι εργο παιζοτανε;,'αρκετα μπερδεμενο,
δεν το καταλαβα,τρεις γυναικες κι ενας αντρας,οι γυναικες μου φανηκε πως ηταν μια
γυναικα κι ο αντρας τρεις αντρες,ποτε ηταν γυναικα του,ποτε ηταν ερωμενη του,ποτε
ηταν πατερας της,και ταυτοχρονα συνεβαιναν και τα τρια,υπηρχαν μεγαλα διαστηματα σιωπης,ακινησιας, και μεγαλα διαστηματα που μιλουσε η μια γυναικα,κατι σαν παραλη-
ρημα,η' στον αντρα,αυτος ελαχιστα μιλουσε,οι δυο απ'τις γυναικες επαιζαν καλα,μια
απ'αυτες τη λεγανε Ντορα,αυτη που επαιζε μηχανικα Ida,το σκηνικο ενα δωματιο σε
σκουρο κοκκινα φωτισμο με ενα φωσφοριζον κιτρινο,'ενας ενδομητριος χωρος' ακουσα
καποιον να σχολιαζει πισω μου χαμηλοφωνα,αυτα,εσυ για πες μου πως περασες;τι εκανες;',
'τιποτα σημαντικο'απαντησε η αλλη'το απογευμα,κατα της εξι περασε η μαμα,ρωτησε για σενα,ανησυχει','η μαμα υπερβαλει,μια ζωη ανησυχει' την διεκοψε,'εκανε τα γνωστα παραπονα
για τον μπαμπα'συνεχισε η αλλη,'πως την παραμελει,γκρινιαζει,ωρες ωρες ειναι αφηρημενος,
στις εφτα εφυγε,βαρεθηκα να βγω,μαγειρεψα μακαρονια με κοκκινη σαλτσα και βασιλικο,
σου κρατησα,αν θες να φας','σου ειπα πως εφαγα','καλα με συγχωρεις,το ξεχασα'ειπε η αλλη
και συνεχισε 'ξεκινησα να διαβασω ενα βιβλιο,το βαρεθηκα και το παρατησα,ανοιξα τη
τηλεοραση και χαζεψα,αποκοιμηθηκα και με ξυπνησες',σιωπη,την κοιταξε'ειδες παλι εκεινο
το ονειρο;'τη ρωτησε,'ναι,ομως αυτη τη φορα' απαντησε' δεν ηταν το σκυλι που κυνηγουσε
το αλογο'σταματησε'αυτο,δεν θυμαμαι τιποτα αλλο'
.
.
.
ΧΡΩΜΑ ΛΕΥΚΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΑΥΡΟ-Χ.Ν.Κουβελης C.N.Couvelis
αυτη η ιστορια χωριζεται σε 3 μερη,τα δυο πρωτα εκτυλισσονται ισα περιπου χρονικα,
το τελευταιο σε πολυ μικροτερο χρονο.
Τοπος μια συγχρονη μεγαλουπολη.
Το ονομα του ηρωα ειναι ψευδωνυμο,J.L.B. η' F.A.P η' C.N.C
Τα ατομικα χαρακτηριστικα του δεν ενδιαφερουν,ουτε οι φιλοσοφικες,πολιτικες,κοινωνικες
ιδεες του.Και ουτε θα επιχειρηθει κανενος ειδους ψυχολογικη ερμηνεια της συμπεριφορας
και των πραξεων του,και φυσικα εξυπακουεται δεν θα εκτεθει το προσωπικο,επαγγελματι-
κο και κοινωνικο στατους του.
Θα γινει αναφορα στα 3 μερη της ιστοριας απολυτα επιγραμματικα ,περιγραφικα,χωρις
λεπτομερειες και κρισεις,σχολια,διευκρινισεις.και βεβαια χωρις λογοτεχνικες απαιτησεις.
Συνδετιο μοτιβο και στα 3 μερη η' επεισοδια ειναι η ενασχοληση του ηρωα[J.L.B. η' F.A.P
η' C.N.C]με τον φονο,και ειδικοτερα τις εξ αρχης ανεξιχνιαστες υποθεσεις φονων,οπου
σ'αυτες ο δραστης και τα κινητρα του ειναι αγνωστα.
1 Μερος.Το Προκαταρκτικο:Χρωμα Λευκο
Σ'αυτο το 1ο μερος ο ηρωας απο εφημεριδες πληροφορειται για τους διαφορους ανεξιχνια-
στους φονους και ασχολειται με καθεναν απ'αυτους,εξεταζοντας ερευνωντας υποθετωντας
και καταληγοντας διαμεσου λογικων συνθεσεων και αποκλεισμων στις συνθηκες του φονου,
στον δραστη και στα κινητρα του.
Επειτα παρακολουθει την αστυνομικη και ανακριτικη εξελιξη των υποθεσεων και περιμενει
ταυτιση των συμπερασματων του.
Σ'αυτο το 1ο μερος ,γι'αυτο ονομαζεται προκαταρκτικο,κανενα απο τα συμπερασματα του
δεν εχει επαληθευθει απο τις εξιχνιασμενες υποθεσεις φονου.
2 Μερος.Το Ενδιαμεσο:Χρωμα Κοκκινο.
Σ'αυτο το 2ο μερος τα λογικα συμπερασματα του ηρωα για τους φονους συμπιπτουν ενα
προς ενα με τις εξιχνιασμενες υποθεσεις φονους,επαληθευονται πληρως,συνθηκες δραστης
κινητρα.
3 Μερος.Το Ωριμο:Χρωμα Μαυρο.
Σ'αυτο το 3ο μερος ο ηρωας επινοει και γραφει την ιστορια ενος φονου,οπου συνθηκες θυμα
δραστης και κινητρα φονου ειναι αδυνατο να αποκαλυφθουν απο οποιαδηποτε εμπειρη
αστυνομια και απο οποιονδηποτε ευφυη και δαιμονιο ντετεκτιβ.Το τελειο εγκλημα.
Αφου ειχε τελειωσει την ιστορια,την επομενη μερα πρωι πρωι χτυπαει η πορτα του σπιτιου
του,ανοιγει και βλεπει μπροστα του δυο σοβαρους αγνωστους κυριους,μεσης ηλικιας,ντυ-
μενους με σκουρο κουστουμι να κλεινουν την εισοδο.
'Αστυνομια'του λενε και του δειχνουν την αστυνομικη επαγγελματικη τους ταυτοτητα
'Συλλαμβανεστε,Κυριε,για διαπραξη φονου.Ακολουθηστε μας στο Αστυνομικο Τμημα'
Στο Αστυνομικο Τμημα του διαβαζουν τον φακελο του διαπραχθεντος φονου,ακριβως συνθη-
κες θυμα δραστης και κινητρα,ο φονος,η ιστορια που ειχε γραψει.
.
.
.
.
σημειωση:
.J.L.B.[J.L.Borges]
F.A.P[Fernando Antonio Pessoa]
.αναφορα στους 3 θρυλικους λογοτεχνικους ντετεκτιβς:
Le Chevalier C. Auguste Dupin του Edgar Allan Poe
Sherlock Holmes του Sir Arthur Conan Doyle
Hercule Poirot της Agatha Christie
.
.
.
Hypergeometricous-3μ χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΔΙΚΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
κοιταξε το ρολοι.9:30.ακριβως η ωρα.χτυπησε τη πορτα.'ανοιχτα ειναι,μπητε'ακουσε μια
γυναικεια φωνη.εσπρωξε την πορτα.η γυναικα σηκωθηκε απο τον καναπε.'βγαλτε το παλτο
σας'ειπε'να το κρεμασω,ειναι βρεγμενο',εδωσε το παλτο και το κρεμασε'καθηστε κι αν δεν
σας πειραζει να συνεχισω το χτενισμα του κοριτσιου,δεν θ'αργησω',καθησε,η τηλεοραση
ηταν ανοιχτη.απο το τζαμι της μπαλκονοπορτας εβλεπε το μπαλκονι της απεναντι πολυκα-
τοικιας.μια γυναικα μαζευε τα ρουχα.'σας ειχε πει στις 10', η φωνη της γυναικας τον εβγα-
λε απο την αφηρεμαδα του.'μην απορητε,συνηθως γινονται τετοια λαθη',γελασε,'για να
δοκιμαζονται οι πελατες','ενταξει'ειπε στο κοριτσι 'τελειωσαμε',το κοριτσι μπηκε στο διπ-
λανο δωματιο ανοιγωντας αθορυβα την πορτα,ισα μια σχισμη,και εξαφανιστηκε εκει μεσα,
'τελευταια'συνεχισε' χρησιμοποιει το διαμερισμα μου για τις νομικες υποθεσεις του,εγω
κατα καποιο τροπο ειμαι η γραμματεας του και με κατατοπιζει πληρως για τους πελατες,
απο τα απολυτως νομικα ζητηματα μεχρι τα προσωπικα τους,αν ειναι παντρεμενοι,αν
εχουν παιδια,τις κοινωνικες τους συναναστροφες,φυσικα το επαγγελμα τους'σταματησε,
τον κοιταξε,'περιεργα για σας μεχρι τωρα δεν μου ανεφερε το ελαχιστο,η' δεν γνωριζει
ακομα τιποτα η',πολυ φοβαμαι,πως η υποθεση σαςειναι σοβαρη',με κοιταξε ερωτηματικα,
'μα δεν ξερω καθολου γιατι με κατηγορουν'απαντησε,'λαθος εκφραση μεταχειρισθηκατε'
αντεδρασε η γυναικα,'απο την πειρα μου κοντα του ,και σας διαβεβαιω πως ειναι μακρο-
χρονια,ποτε δεν ειναι αγνωστο στο εναγομενο το κατηγορητηριο',σταματησε,τον κοιταξε
αυστηρα,σχεδον επιτιμητικα,'ολα εδω λειτουργουν ορθολογικα,ακρως επιστημονικα',ειδε
την καμερα,το φυσημα της κουρτινας απεναντι στην μπαλκονοπορτα ψηλα στην οροφη την
αποκαλυψε,'καταγραφετε;','φυσικα και καταγραφεται το καθετι,ειναι βασικο εργαλειο της
δουλειας του,καθεται ολη τη νυχτα πολλες φορες,αναλογα τη σοβαροτητα της υποθεσης,
και επεξεργαζεται το βιντεο','αυτο ειναι παρανομο'αντεδρασε,'εσεις,κυριε,δεν ειστε σε θε-
ση να υποδειξετε τι ειναι παρανομο και τι εννομο'τον εκοψε η γυναικα'απλουστατα γιατι
εσεις ειστε ο κατηγορουμενος και οχι ο κατηγορος','Νορα,ποιος ειναι;'ακουστηκε μια αν-
τρικη φωνη απο το διπλανο δωματιο,'ο Κ.'φωναξε,'ποιος Κ.; α ο Κ.',η φωνη σταματησε,
σε λιγο ακουστηκε'για να δω τους φακελους μου,να εδω ειστε,οχι,δεν ηταν για σημερα το
ραντεβου σας,αυτο ηταν την προηγουμενη Τριτη,δεκα η ωρα ακριβως το πρωι,οπου εσεις.
αγνωστο η' ισως εσκεμενα,θεωρησατε καλο να μην παρουσιασθητε ενωπιον του νομου,
τωρα,σας πληροφορω,αναβαλεται επ'αοριστον','τι εννοειται;'φωναξε θυμωμενος,'αυτο
ακριβως που μολις ακουσατε,επ'αοριστον'ακουστηκε ακαμπτη η φωνη,σηκωθηκε να
ορμησει μεσα στο δωματιο του,μπροστα στην πορτα τον προλαβε η γυναικα 'μη,σας
παρακαλω,για το θεο! τι πατε να κανετε;,ειναι τρελα,επιβαρυνεται τη θεση σας'μπηκε
αναμεσα στη πορτα και σ'αυτον η γυναικα να τον εμποδισει 'ο αντρας μου ειναι χρο-
νια αναπηρος,τα ποδια του,επειτα ειναι κι η μικρη εκει μεσα,δεν πρεπει να τ'ακουει και
να τα βλεπει αυτα το παιδι',εφυγε πολυ συγχισμενος,στον διαδρομο μισοζαλισμενος
σκονταψε πανω σ'εναν ανθρωπο,'μεσα ειναι ο δικηγορος;'τον ρωτησε εκεινος μ'αδυνατη
φωνη'δεχεται;','εσενα,φιλε ,μου,περιμενει,βιασου' του απαντησε ειρωνικα και γελασε
δυνατα,'ολους μας,μας περιμενει',μπηκε στο ασανσερ και κατεβηκα,'επρεπε',σκεφτηκε,
'να'χα σπασει τα μουτρα σε κεινα τα δυο καθαρματα που μ'ειχαν επισκεφτει εκεινη τη
μερα στο σπιτι,να τους ειχα κοψει τη φορα,τωρα δεν θα'χα μπλεξει ετσι','εχω μπλεξει'αυτη
η εκφραση δεν ηξερε γιατι τον φοβιζε,τον αγχωνε,πως;και γιατι τα πραγματα ειναι σοβα-
ρα;τι πραγματικα συμβαινει;ποιοι ειναι αυτοι και τι θελουν;απο που ξεφυτρωσαν;σιγουρα
αυτος ο αθλιος αναπηρος δικηγορος ειναι μια γελοια μαριονετα τους,μετα απ'αυτον σιγου-
ρα υπαρχουν κι αλλοι,ποσοι; απειροι;'πρεπει να ξεφυγω;μηπως ομως δεν μπορω να τους
ξεφυγω;μηπως δεν θελω; ποια ειναι η ενοχη μου; ενοχος;πρεπει να βρω την ενοχη μου,δεν
ειναι δυνατον,γιατι πιστευω αυτο;ειμαι ενοχος',γευματισε σ'ενα κεντρικο εστιατοριο,απο
τη τζαμαρια του φανηκε πως ειδε εκεινους τους δυο λακεδες να περνουν εξω,πεταχτηκε
αμεσως ενστικτωδικα επανω,ορμησε εξω ειχανε χαθει,του τηλεφωνησε η Μολλυ,ειχε ανη-
συχησει,τον ρωτησε αν ειναι καλα,συναντηθηκαν σ'ενα καφεμπαρ,δεν της αναφερε τιποτα,
προσπαθησε να φανει ευχαριστος,ομιλητικος,σχολιασε την πολιτικη και θρησκευτικη υπο-
κρισια,το χρηματιστηριο,η Μολλυ δεν του εφερε αντιρρησεις,τη νυχτα την περασε σπιτι
της,τον ξυπνησε ο ιδιος εφιαλτης,δυο σκοτεινες φιγουρες,αντρες η' ζωα δεν ξεκαθαριζε
τι ακριβως ηταν,τον ειχαν ακινητοποιημενο πανω στα χαλικια μιας παραλιας και του
εσφιγγαν δυνατα τον λαιμο,λιγο πριν τον πνιξουν ξυπναγε.
.
.
.
Αυτο το id Abstract-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο ΕΦΕΛΚΥΣΜΟΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ενας γνωστος της ψυχιατρος την τον συστησε,οσο επιτρεπει η ιατρικη δεοντολογια της
περιεγραψε την περιπτωση του,τα στοιχεια που θα συγκεντρωνε θα τα χρησιμοποιουσε
για τον κεντρικο ηρωα του καινουργιου της μυθιστορηματος,επρεπε να ειναι διακριτικη
ωστε να καταφερει να την εμπιστευθει,
κανονιστηκε το ραντεβου,ζουσε στο κεντρικο τμημα της πολης,ηταν ενας αντρας ψηλος,
αδυνατος,περιπου 50 χρονων,'προτιμω να ζω στο κεντρο,εδω εισαι κατα καποιο τροπο
αφανης'της ειπε χαμογελωντας,ο γιατρος της ειχε πει πως ηταν ιδιαιτερα ευφυης,
'ας αρχισουμε,ομως κατ'αρχην με μια συμφωνια,η οποια θα πρεπει να τηρηθει επακριβως
κι απο τους δυο,εγω θα σας ξεδιπλωσω,θα σας εκθεσω,τον ψυχισμο μου ,οποιος ειναι
αυτος,παραξενος,ακραιος,ισως και επικινδυνος,κι εσεις θελω να μου μιλησεται,`ορθοτερα
να μου αποκαλυψεται,τις φαντασιωτικες συμπεριφορες και σκεψεις σας,ξερετε σε τι ανα-
φερομαι,ειστε αρκετα εξυπνη για να καταλαβετε,λοιπον συμφωνουμαι;',
τα λογια του ηταν τοσο αναντιρρητα,θα'λεγε κανεις και επιτακτικα,που η νεαρη υγγραφεας
συμφωνησε χωρις να σκεφθει,
'μια μερα θα μιλαω εγω και την αλλη μερα θα εκτελειτε εσεις αυτο που συμφωνησαμε',
ειπε,'τωρα θα σας αφησω να το σκεφθηκε και μου τηλεφωνητε οταν ειστε ετοιμη',
την αλλη μερα,πρωι πρωι του τηλεφωνησε,αδημονουσε να αρχισουν,ειχε μεγαλη γωνια,
το απογευμα ξεκινησαν,ο λογος του αντρα στην αρχη ηταν γενικος,θεματα φιλοσοφιας,
πολιτικης,οικονομιας,κι ειχε μεγαλη συνεκτικοτητα και πληροτητα,
τοτε ξαφνικα εγινε παραληρηματικος,αποδομηθηκε πληρως,καταστραφηκε η γλωσσα,
διαταραγμενο συντακτικο,ακατανοητοι νεολογισμοι,ασυναρτητες σκεψεις και ανακολουθα
γεγονοτα,βιαιες συναισθηματικες εκρηξεις,
φοβηθηκε,ηθελε να τα παρατησει να φυγει,σκεφθηκε ομως το μυθιστορημα της κι εμεινε,
ο αντρας καποια στιγμη συνηλθε,και της μιλησε για αρκετη ωρα με μεγαλη εναργεια για
ποιηση,'η ποιηση' κατεληξε'ειναι ενας αφανταστος ελαστικος χωρος,μπορει να εμφανισει
το αδυνατο σαν αδυνατο,κυριολεκτικα',
την αλλη μερα ηταν η σειρα της οπως συμφωνησαν,αυτος την οδηγησε σ'ενα μισοφωτι-
σμενο δωματιο με κοκκινες ταπετσαριες στους τοιχους,'εδω μεσα' της ειπε'θα συμβει οτι
συμβει,εγω ειτε θα ειμαι παρων,σιωπηλος παρατηρητης,θεατης και ακροατης συναμα,ειτε
απων,αφανισμενος,απωθημενος,ειτε σε αλλο χωρο,διαχωρισμενος απο αυτο,και μεσω
αυτης της καμερας',της εδειξε την καμερα στερεωμενη στον τοιχο,'θα σας βλεπω σε μια
οθονη,εικονα και ηχο,η καμερα'συνεχισε,'ειναι τηλεμεταχειριζομενη,θα την κατευθυνω,
κατα καποιο τροπο θα σκηνοθετω τις κινησεις σας,τις εκδηλωσεις σας,επειτα εδω ειναι κι
ο καθρεφτης'της εδειξε τον καθρεφτη' οτι αυτος συνεπαγεται,τι υπαρχει,σαν πραγματικο,
και τι σαν φαντασιακο',
καθησε στον καναπε,'αυτα',
η νεαρη συγγραφεας ηταν πολυ συγχισμενη,δεν ηξερε τι να κανει,ειχε μεγαλο εκνευρισμο,
'χαλαρωστε'της ειπε με χαμηλη φωνη'εγω ειμαι εδω και δεν ειμαι εδω,εξαρταται απο σας
πως θελετε να με χρησιμοποιησετε',
εκεινη ξαπλωσε στον μαλακο δερματινο μαυρο καναπε,ενιωσε νυστα,'οχι δεν πρεπει να
κοιμηθω'αντεδρασε,τοτε ειδε την εικονα της στον καθρεφτη,εβγαλε το κραγιον κι εβαψε
κοκκινα τα χειλη της,ενιωθε να ζεστενετε,εβγαλε το ενα παπουται,επειτα το αλλο,σηκωσε
ψηλα το ποδι της και το κοιταξε,ασπρο,ευλυγιστο,το αγγιξε,εσυρε τα δακτυλα προς τα
πανω,βελουδινο,ακουγε την αναπνοη της,κοφτη,βαθεια,ετρεμε,'τι μου συμβαινει;'ψιθυρι-
σε,'ποια ειναι αυτη η ξενη,η αλλη;'δεν αναγνωριζε τη φωνη της,'τι ειναι αυτη η κουκλα στο
πατωμα;ποιος της εσχισε τα ρουχα;το ενα χερι της λειπει',τρομαξε,
ομως δεν μπορουσε να σταματησει,την πιεζε το χερι της,επιμονο,την κομματιαζε,ακουσε
τη πορτα,καποιος μπηκε στο δωματιο,η σκια του βιαια ορμησε πανω της,μαζευτηκε,τα
ποδια στη κοιλια,το κεφαλι στο στηθος,
'φτανει για σημερα,συνεχιζουμε μεθαυριο'ακουσε τη φωνη του αντρα,
το φως αναψε στο δωματιο και την τυφλωσε,ντραπηκε,εφυγε πολυ αναστατωμενη,
στο σπιτι δεν εφαγε τιποτα,δεν ειχε καθολου ορεξη,ποναγε το στηθος,την επιασε ενας
σπαστικος βηχας,πηγε στη λεκανη της τουαλετας κι εκανε εμετο,ενα κιτρινο υγρο,το
κεφαλι της βουιζε,ειχε δεκατα πυρετου,κρυωνε ετρεμε,
ξαπλωσε στο κρεβατι με τα ρουχα,δεν εκλεισε το φως,φοβοταν να μεινει στο σκοταδι,
ειχε αυπνια,κοιταξε το ρολοι απεναντι στον τοιχο,περασμενα μεσανυχτα,σηκωθηκε αποτο-
μα πανω ορμωντας στο γραφειο,εσχισε τα χειρογραφα του μυθοστορηματος,αυτα που
ειχε γραψει μεχρι εκεινη τη στιγμη,εσχισε και τις σημειωσεις που κρατησε απο την ομιλια
εκεινου του ανθρωπου,την πηρε,
γυρισε στο κρεβατι,εξουθενωμενη την πηρε λιγο ο υπνος,την ξυπνησε εφιαλτης,το προ-
σωπο του αντρα κολλουσε στο προσωπο της,το δερμα της αποσπονταν,ανασηκωνονταν,να
περασει τ'αλλο προσωπο απο κατω,τρομαξε,ουρλιαξε,
εβαλε ασυναισθητα τα χερια της στο προσωπο της ,τα κοιταξε,ειχανε αιματα,
μεχρι το πρωι δεν ξανακοιμηθηκε,
σκεφθηκε να παρει τηλεφωνο τον γνωστο της ψυχιατρο,διστασε,το ανεβαλε,
στη συνεντευξη πηγε αποφασισμενη να πει στον αντρα να σταματησουν,
την κανονισμενη ωρα ηταν εκει,τον ακουγε μηχανικα να μιλαει,οταν τελειωσε του ειπε
'συγνωμη,αλλα καλλιτερα ειναι να τελειωσουμε εδω',
ο αλλος φανηκε να λυπαται φανερα 'καλα'της ειπε'οπως θελετε,να ξερετε πως λυπαμαι
πολυ',
εκεινη τη νυχτα κοιμηθηκε βαθεια χωρις διακοπη,
το πρωι ενιωθε αναλαφρη,το μυθιστορημα ανηκε πλεον στο παρελθον,
πηρε το αυτοκινητο και πηγε μια βολτα στα περιχωρα της πολης,η μερα ηταν φωτεινη και
ζεστη,ο καθαρος αερας της εκανε καλο,γευματισε σ'ενα εξοχικο εστιατορια παραγγελνον-
τας γεμιστη χηνα με ρυζι κουκουναρια και κυδωνια και συνοδευσε το φαγητο με κοκκινο
κρασι,
οταν γυριζε σπιτι ο ηλιος προς τη δυση κοκκινοπορτακαλης την συνοδευε,
ανοιξε το ψυγειο πηρε μια μπυρα παγωμενη και την ηπιε μονορουφι με το μπουκαλι,πολυ
γρηγορα ζαλιστηκε,γελασε δυνατα,τα ματια της εκλεισαν,ξαπλωσε στον καναπε και για λι-
γο αποκοιμηθηκε στον καναπε,
την ξυπνησε το κουδουνι της εξωπορτας,σηκωθηκε και κοιταξε στο ματακι,ειδε εναν αγνω-
στο αντρα,δεν του ανοιξε,
πηγε στη κρεβατοκαμαρα και καθησε μπροστα στον καθρεφτη,πηρε το κραγιον κι εβαφτε
κοκκινα τα χειλη της,
τοτε,ξαφνικα,ενιωσε μεγαλη την αναγκη να δει εκεινον τον αντρα,εκαιγε το κεφαλι της,ο
ιδρωτας της ελουσε το κορμι,πηγε γρηγορα στη τουαλετα ,εβαλε το κεφαλι της κατω απο
την ανοιγμενη βρυση,'πρεπει να τον συναντησω τωρα,αυτη τη στιγμη',
ορμησε στο σαλονι κι αρπαξε το τηλεφωνο,σχηματισε τον αριθμο,ακουσε τη φωνη του,
'εμπρος,ποιος ειναι;','εγω ειμαι'του ειπε τρεμοντας'συγνωμη,θελω να σς δω τωρα αμεσως'
'σας περιμενω'απαντησε ο αλλος,
πηγε,εξω ειχε νυχτωσει,η πορτα ηταν ανοιχτη,κατευθυνθηκε στο κοκκινο δωματιο,εκεινος
δεν ηταν εκει μεσα,η' ηταν απων,σκεφθηκε,η' καπου σε αλλο δωματιο απων παρων την
εβλεπε και την ακουε στην οθονη,αυτο ηθελε,ενιωθε τον εφελκυσμο του,
εκει μεσα καθησε τρεις ωρες κλεισμενη και παρασυρθηκε,
οταν βγηκε ο αλλος ελλειπε,
την αλλη μερα ηταν η σειρα του,εκεινη συνειδητοποιησε πως δεν την ενδιεφεραν καθολου
οι ομιλιες του,ηξερε πως δεν ηταν παρα το προσχημα για να βρισκεται,να κλεινετε, στο
κοκκινο δωματιο,και ολα αυτα που συμβαινουν εκει μεσα θα ειναι το υλικο για την γυναι-
κα,την ηρωιδα,του καινουργιου της μυθιστορηματος.
.
.
.
Η ΕΡΗΜΙΑ ΤΟΥ FACEBOOK ΣΟΥ-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis
THE ENORMOUS LABYRINTH OF FACEBOOK -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
αν 1 facebook friend μας έχει τουλάχιστον 100 facebook friends τότε από αυτόν ερχόμαστε
σε επαφή in link με 100 facebook friend men φίλους ανθρώπους, αν τώρα ακολουθήσουμε
τους 100 facebook friends των 100 facebook friends του τοτε μπορούμε να έρθουμε σε επαφή
με 100χ100 facebook friend men φίλους ανθρώπους κι αν κι αυτων ακολουθήσουμε τους 100 facebook friends τότε ερχόμαστε σε επαφή με 100χ100χ100 facebook friend men φίλους
ανθρωπους, αν αυτό το συνεχίσουμε 100 φορές τότε θα έρθουμε σε επαφή με δυναμη του
100 εις την 100 δηλαδή 1000...000...0 (ένας τεράστιος αριθμός με 100 μηδενικά)facebook
friend men φιλους ανθρώπους,
αυτο είναι παράδοξο(The Facebook Paradox), αφού αυτός ο αριθμός(του 1 με 100 μηδενικά)facebook friend men είναι υπερπλασιος από τα 7 δισεκατομυρια(το 7 με 9 μόνο
μηδενικά) men ανθρώπων που ζουν στον πλανήτη γη planet earth,
αυτή η παραδοξοτητα(The Facebook Paradox) μπορεί να λυθεί αν στον αριθμό '100 εις την
100' συνυπολογισθουν τα fake profils(τα πλαστά) και τα διαφορα(various profils) τα οποία
δυνητικά μπορούν να ξεπεράσουν οποιονδήποτε πολύ μεγάλο αριθμό(Grand Number)αφού
[απειρως in Infinity] μπορούν να κατασκευασθουν made out,
τώρα now αν κάποιος από μας τους facebook friend men ασχολούνταν τουλάχιστον 1 min
λεπτό με κάθε εναν facebook riend man από τους '100 εις την 100' θα ήθελε '100 εις την
100'min λεπτά δηλαδή '100 εις την 100' min δια 60min -hours ώρες, η' (' 100 εις την 100' δια 60)hours δια 24 hours- days μερες η' αυτόν τον τεράστιο αριθμό days δια 365 days-years χρόνια,
η' δια 100 years- εναν τεράστιο αριθμό αιώνων centuries,
φανταστείτε, κάποιος από μας τους Facebook friend men να ήθελε να create δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα με αυτούς τους '100 εις την 100' facebook friend men- ηρωες,
επομένως 'the Facebook is not something meanless but an Enormous Labyrinth'
.
.
.
CONNECTIONS-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
The Le Chevalier C. Auguste Dupin,Sherlock Holmes Hercule Poirot's triple case
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ο χρηματιστης Alex Turner,51 ετων,βρεθηκε δολοφονημενος στο διαμερισμα του στο
Manhattan,New York City,η οικιακη οικονομος του Alice Huxley,35 ετων,Γερμανοουγγρικης
καταγωγης,ανησυχησε,η πορτα ηταν κλειδωμενη απο μεσα,ειδοποιησε την αστυνομια η
οποια παραβιασε τη πορτα,το θυμα ηταν στο γραφειο ξαπλωμενο στο δαπεδο,καποιος τον
ειχε πυροβολησει στο στηθος,το τραυμα ηταν μοιραιο,ο Alex Turner συμφωνα με τις μαρ-
τυριες της οικιακης βοηθου μετα το χωρισμο απο τη γυναικα του Ann Vitalli,27 χρονων,
Ιταλικης καταγωγης,μοντελο,τους τελευταιους εξι μηνες εμενε μονος του,δυο τρεις φορες
ειχε ερθει συνοδια με μια νεαρη γυναικα,δεν ηξερε περισσοτερα γιατι τοτε της εδεινε
αδεια και μενανε μονοι τους,την αλλη μερα το απογευμα οταν επεστρεφε η γυναικα ειχε
φυγει,ο Alex Turner ειχε τεραστια περιουσια την οποια ειχε επενδυσει σε διαφορες επι-
χειρησεις σ'ολο το κοσμο,πολυ συχνα ελειπε σε μακροημερα ταξιδια,γενικα ηταν ευδια-
θετος τυπος με λεπτο χιουμορ και γαλαντομος,τον τελευταιο ομως καιρο φαινονταν
σκεπτικος,κατι πολυ σοβαρο τον αποσχολουσε,δεν ειχε παιδια,με την Ann Vitalli ηταν ο
τριτος γαμος του,πανω στο γραφειο του βρεθηκε ανοιχτο στη σελιδα 237 το βιβλιο Ulysses
του James Joyce[Published by Paris: Shakespeare and Company,1922] με υπογραμμισμενη
τη φραση: time is money. Material domination.
την υποθεση της δολοφονιας του Alex Turner ανελαβαν να διαλευκανουν απο κοινου οι
τρεις διασημοι ντετεκτιβς,Le Chevalier C. Auguste Dupin,Sherlock Holmes και Hercule Poirot
ο Le Chevalier C. Auguste Dupin μετα απο αυστηρα συνεκτικη επαγωγικη σκεψη αποφαν
θηκε-πρωταρχικα,δεδομενου του κλειστου δωματιου,πως ο χρηματιστης Alex Turner δολο
φονηθηκε σε καποιο παραλληλο συμπαν,parallel universe,και το αποτελεσμα αυτης της
πραξης εμφανισθηκε στο δικο μας real συμπαν
ο Sherlock Holmes ειρωνευθηκε τον Le Chevalier C. Auguste Dupin,'νομιζω ,monsieur,πως
εδω,μαλλον,δεν εχουμε να κανουμε με μια αλλη υποθεση The Murders in the Rue Morgue,
αυτος ο φονος εγινε εδω στον our Real World'
'και τι συμπεραναν,Sir'αντεδρασε ομοιως ειρωνευτικα ο Le Chevalier C. Auguste Dupin
'οι αλαθητοι μεγεθυντικεις σας φακοι και οι γνωσεις σας περι των δηλητηριωδων μανι
ταριων της Σκωτιας;'
'ο Alex Huxley'εκανε την αναφορα του ο Sherlock Holmes 'δολοφονηθηκε ακριβως στις 10
και 47 το πρωι,ο δραστης επισκεφθηκε λιγη ωρα πριν το θυμα,ειχαν μια εντονη λεκτικη
διαφωνια,και,αυτο ηταν το σχεδιο του,εκδικηση,τον πυροβολησε στο στηθος,και μετα
αυτος υπογραμμισε τη φραση'time is money.Material domination στο βιβλιο,επισης
απειλησε την οικιακη βοηθο με τη ζωη της να μην μαρτυρησει,και την δωροδοκησε,απο-
δειψη πως την αλλη μερα του φονου η Alice Huxley κατεθεσε στην American Bank ενα
τεραστιο ποσο,300.000 $,υστερα ο δολοφονος κλειδωσε το δωματιο πετωντας μαλλον
το κλειδι μεσα σε καποιο υπονομο,το κλειδι,Κυριοι,της υποθεσης ειναι η οικιακη βοηθος,
αυτη θα μας φερει στον δολοφονο,καποιον εχθρο ανταγωνιστη,οικονομικο και ερωτικο
αντιζηλο,εραστη της πρωην γυναικας του Ann Vitalli' και συνεχισε 'There's the scarlet
thread of murder running through the colourless skein of life, and our duty is to unravel it,
and isolate it, and expose every inch of it' και απευθυνομενος στον Le Chevalier C. Auguste
Dupin σχολιασε 'crime is not fiction,but fact,and You,monsieur, have been in Afghanistan,
I perceive?'
ο Hercule Poirot γελασε,'οπως βλεπω a magnifying lens and tape measure in Brixton Road
for A Study in Scarlet,Sir Sherlock Holmes'αναφωνησε και σηκωθηκε απο τον μαλακο
καναπε,πηγε μεχρι το παραθυρο,και γυρνωντας προς το μερος τους σταθηκε και ειπε:
'The Truth has Grayish Color,neither White neither Black,there is,Gentlemen,not all Aristo-
telian Logic,A or A,η Αληθεια ειναι 'αναμεταξυ',between Le Chevalier C. Auguste Dupin and
Sherlock Holmes ,I should,perhaps tell you a little more about'
'Attention!Attention'τον εκοψε ο Le Chevalier C. Auguste Dupin'this crime is not The
Murder of Roger Ackroyd,Mr. Poirot, I'm really very sorry'
'Justly!'απαντησε χαμογελωντας ο Βελγος ντετεκτιβ Hercule Poirot χαιδευοντας το τσιγκε-
λωτο μουστακι του'Ακριβως,monsieur and Sir,this crime is same The Murder of Roger
Ackroyd,προσοχη,κατα καποιο τροπο,επειδη καθε εγκλημα δεν ειναι μονο μια φυσικη,
φρικτη,πραξη αλλα επισης και μια διανοητικη ερευνα,λοιπον,κυριοι,ο χρηματιστης Alex
Turner αυτοκτονησε στις 10 και 47 το πρωι σε καποιο παραλληλο κοσμο,επασχε απο κατα-
θλιψη,αιτια η μοιχεια της γυναικας του κι ο χωρισμος τους,διαβαζοντας το βιβλιο του
James Joyce Ulysses η περιπτωση του ηρωα του βιβλιου Leopold Bloom και οι αναριθμητες
και φανερες μοιχειες της γυναικας του Molly επιβαρυναν τη διαθεση του,ενιωσε βαθεια
απογοητευση,ο κοσμος του γκρεμισθηκε,αποδομηθηκε,ζουσε σε μεγαλη αυταπατη,γι'αυτο
και υπογραμμισε τη φραση της σελιδας 237:time is money. Material domination.ο χρονος
ειναι χρημα.Υλικη Κυριαρχια.Ενας Ψευτικος Κοσμος.Τοτε σκεφθηκε,σαν τελικη λυση,την
αυτοκτονια.Την σκηνοθετησε με την παραμικρη λεπτομερεια.Κατἀρχην κλειστηκε στο
δωματιο κι εκανε χρηση της hi science technology,την οποια εκ των πραγματων την κατειχε
πληρως,και τηλε μεταφερθηκε σε καποιο παραλληλο Συμπαν,το οποιο,φαινεται,πολυ
συχνα εμπισκεφτονταν,ειναι τα ταξιδια που ελεγε η οικιακη βοηθος,στην οποια για τις
υπηρεσιες της,εκεινο το πρωι,της δωρησε 300.000 $,λοιπον σἀυτο το parallel universe που
τηλεμεταφερθηκε ειχε την δυνατοτητα λεγοντας εναν prive code να εμφανισει εμπρος του
το virual computer του,αυτο το εικονικο laptop μπορουσε να το χειρισθει μεσω φωνης
και αφης,προσαρμοζοντας την προβολη του,τη θεση του,τη διαφανεια του,τις διαστασεις
του και τις αλλες παραμετρους,σἀυτο συνηθιζε να παιζει THE TIME MONEY game,ενα
multiplayer online strategy game πληρως προσομειωμενο σε εικονικο real περιβαλλον,εκει
ειχε τον ρολο ενος ντετικτιβ ο οποιος επρεπε να εξαθρωσει ενα τεραστιο δικτυο vile
badmen αδιστακτων κακοποιων οι οποιοι ηθελαν να εχουν την Ultimate Material Universe
Domination,την πληρη οικονομικη,υλικη και πνευματικη παγκοσμια κυριαρχια,ενας απ'
ἀυτος τους vile bad heroes ειχε συναψει ερωτικη σχεση με την Ann,την game wife του,
η real προσομοιωση του game ηταν τοσο καλα made in προγραμματισμενη,που αισθαν-
θηκε πραγματικη λυπη και ταση για αυτοκτονια,κανοντας επιτηδες συνεχη game tactic
errors παρεσυρε τελικα τον bad vile heroe αντιζηλο του στο δωματιο του προκαλωντας
την αυτοκτονια-δολοφονια του,εκει στο κλειστο δωματιο τα facts εγιναν οπως τα περι-
εγραψε ο Sir Sherlock Holmes,δηλαδη η εντονη λογομαχια,ο πυροβολισμος στο στηθος,
η υπογραμμιση στο βιβλιο,λογομαχιαη δωροδοκια της υπηρετριας,justly!νομιζω πως
χωρις την αυστηρη επαγωγικη σκεψη του Le Chevalier C. Auguste Dupin,τα magnifying
lens and tape measure Dupin του Sherlock Holmes και τα φαια κυτταρα εμενα του
Hercule Poirot δεν θα φθαναμε ποτε στην Absolute Solution'
και καθιζοντας στον μαλακο καναπε ειπε:
'Justly! an ingenious compination of The Murders in the Rue Morgue and The Murder of
Roger for A Study in Scarlet'
'Justly!'συμφωνησε ο Le Chevalier C. Auguste Dupin'μἐνα σμπαρο τρια τριγονια'
'χωρις αμφιβολια'χαμογελασε ο Sherlock Holmes ' κατα καποιο τροπο μια με magnifying
lens and tape measure ingenious mental solution!
'Sure,in some parallel universe'σχολιασε αινιγματικα ο Hercule Poirot
.
.
.
fish and cat-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΜΟΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εβλεπε την ατερμονη κινηση του ψαριου στη γυαλα,με ποση ορμη χτυπουσε τα τοιχο-
ματα της,σε λιγο θα την θρυμματιζε και θα εβγαινε,εδω μεσα στο δωματιο ελευθερωμενο
θ'αποκτουσε τις τεραστιες πραγματικες του διαστασεις,φοβηθηκε,τρομαξε σ'αυτη τη προ-
οπτικη,η γατα κατω κοιμονταν κουλουριασμενη.αταραχη,πανω στο μαλακο μαξιλαρι,
αδυνατο να περιμενει τη βοηθεια της,ανισχυρη θα ειναι οπως αυτη,κι ισως υποταγμενη,
ενα δυνατο ρευμα απο το παραθυρο εριξε τη πηλινη κανατα με το νερο απο το τραπαζι στο
πατωμα,εκει εσπασε σε πολλα μικρα κομματια και χυθηκε το νερο,η γατα παλι δεν αναδευ-
τηκε,την σκουντησε απαλα με τα δαχτυλα τ'αριστερου ποδιου της,ανοιγοκλεισε για λιγο τα
ματια και ξανακοιμηθηκε,το ψαρι στη γυαλα ησυχασε,στεκονταν ακινητο,λες κι ηταν αψυχο,
ολη η πριν ενεργεια του το εγκατελειψε,ενιωσε ζεστη στο δωματιο,ο λαιμος της ηταν ιδρω-
μενος,'θα πουντιασεις'ακουσε τη μανα της'σκεπασου,δεν ειναι καιρος ακομα',η μανα εφυγε,
ειδε τον ισκιο της στο κρυσταλλο της πορτας,σταθηκε,το ηξερε,πως την παραμονευει,'γιατι
δεν πεθαινει;τοσο εζησε'σκεφτηκε κι ενιωσε ντροπη,αλλα και λαχταρα,το ψαρι σαν να πηρε
δυναμεις ξαναρχισε,'δεν θα το ξαναταισω,δεν θ'αφησω πια κανεναν να το ταισει,ετσι θα
ψοφησει',πηρε απο διπλα της το οβαλ καθρεφτακι,κοιταχτηκε,το προσωπο της,και χτενισε τα
μαλλια ,πλησιασε το καθρεφτη στα ματια της,ειδε τους δυο βολβους τους,φουσκωμενους,
μια τρομακτικη εικονα,παρομοιωση,της ηρθε στο μυαλο,αναστατωθηκε,'ερεθισμενους'
ψιθυρισε,'ειναι αμαρτια' σκεφτηκε 'ποσο ευαλωτοι ειμαστε στην αμαρτια',επειτα ο καθρε-
φτης πολυ κοντα στα χειλια της,σχεδον τα αγγιζε,ανατριχιασε στην επαφη,εβαλε τον δειχτη
του δεξιου χεριου της πανω τους κι απλωσε την υγρασια τους,γλυστρουσε,ακουσε ενα μεγαλο
θορυβο,σιγουρα το ψαρι ειχε σπασει τη γυαλα,και τωρα στεκονταν ορθο τεραστιο μπροστα
της,δεν ηξερε τι ηθελε,αλλα με τις αισθησεις της το υποψιαζονταν,ηταν στο ελεος του,'τωρα
θελω η μανα να πεθανει,τωρα αυτη ακριβως τη στιγμη'φαινεται πως φωναξε γιατι εμφανι-
σθηκε στο δωματιο η μανα'τι επαθες παλι;'της μιλησε αυστηρα,ολο εχθροτητα σκεφτηκε,
μαλλον ζηλια,'τιποτα,μητερα'τραυλισε 'μαλλον ειδα κακο ονειρο','προσεξε'της μιλησε παλι
η μανα αυστηρα'η υπομονη μου εφτασε στα ορια της,κι επειτα αυτη τη γατα τι την θελεις;',
κι εδωσε μια δυνατη κλωτσια στη γατα,αυτη ξαφνιασμενη απ'το δυνατ χτυπημα πηδηξε πανω
και δινοντας ενα σαλτο απο τ'ανοιχτο παραθυρο εξαφανισθηκε,η μανα,την ειδε,πηγε στο
παραθυρο και το εκλεισε,τραβηξε και τις κουρτινες'αφου ξερεις' της ειπε,τωρα η φωνη της ειχε
μαλακωσει,ηταν τρυφερη 'το πολυ φως δεν σου κανει καλο','το ψαρι,μανα,τι εγινε;'ρωτησε με
αγωνια,'μαλλον ψοφησε'ειπε η μανα,'παω να το πεταξω θα βρωμισει,ξερεις ποσο απαισια
μυριζουν τα ψαρια αμα σαπισουν,θυμασαι την αλλη φορα τι παθαμε,τι μανια κι εσυ να κουβα-
λας ψαρια',αυτη τη τελευταια ραση την ειπε αφου ειχε βγει εξω απο τη πορτα,ισα που προλα-
βε τη σκια της στο κρυσταλλο,'μαμα'της φωναξε 'ξεχασες να παρεις τη γυαλα με το ψαρι',δεν
την ακουσε,η' εκανε πως δεν την ακουσε,οπως κανει για να την τιμωρησει,δεν γυρισε,το ψαρι
σε λιγο μυρισε,ηταν αποπνικτικα εκει μεσα στο δωματιο,επειτα νυχτωνε,εξω ομως οχι,γιατι
ακουγε ακομα τα τζιτζικια,'δεν μπορω ν'ακουω τα τζιτζικια'βουλωσε με τα χερια της τ'αυτια,
ειδε τη γατα,ειχε χωσει το κεφαλι της στη γυαλα κι ετρωζε το ψαρι,'μη'της φωναξε'τι τρως;',
δεν την ακουγε,ετρωγε αταραχη σαν να'ταν κουφη,'μη,ειναι δικο μου το ψαρι,το ψαρακι
μου',εκεινη το εφαγε,επειτα πηδηξε απ'το τραπεζι κι επιασε το μαξιλαρι και το γρατσουνιζε,
οταν βαρεθηκε ξαπλωνοντας πανω του κοιμηθηκε,οπως στην αρχη,οπως σ'ολες τις αρχες,
αδιαφορετα,εβγαλε τα παπουτσια της,τ'ακουσε να πεφτουν στο πατωμα,πηρε το καθρεφτακι
και με την αναπνοη της τον θολωσε,αυτο που απο δω και περα θα αντανακλωνταν πανω του
ηθελε να μην το βλεπει,να ειναι θολωμενο,μη ορατο,πισω απο βαριες κουρτινες κρυμενο,
.
.
.
Man's portrait-μεικτα υλικά, πλαστικό χρώμα και κάρβουνο-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis
Συν/δέσεις-χ.ν.κουβελης
η σκέψη ήταν απλή, θα άφηνε ανοιχτη τη βρύση στη λεκάνη της τουαλέτας να τρεχει όλη
τη νυχτα, το νερό θα την γέμιζε και θα γίνονταν υπεχειληση, θα κυλουσε στο διαμέρισμα,
στον πέμπτο όροφο που διέμενε, θα έβγαινε κατω από την εξώπορτα, θα κατρακύλουσε σαν καταρράκτης από τις σκάλες όλους τους οροφους, λόγω της βαρύτητας,φτάνοντας στο ισόγειο,
από εκεί πλημμυριζοντας το θα ανέβαινε η στάθμη του να γεμίσει όλη τη πολυκατοικία μέχρι
πανω τον τελευταίο όροφο και περνώντας κάτω από τις εξώπορτας των διαμερισματων θα τα
γέμιζε μεχρι πάνω στην οροφή και θα έπνιγε τους ενοίκους που θα κοιμονταν εκείνη την ωρα
ησυχοι κι ανιδεοι στα κρεβάτια τους, αυτος έφυγε από την πολυκατοικία και για εκείνη τη
βραδιά του κατακλυσμου νοίκιασε δωμάτιο σε κάποιο ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης
δίνοντας, επίτηδες, ξένο όνομα, ώστε να συνυπολογισθει κι αυτός από την πυροσβεστική
και την αστυνομία μέσα στα θύματα της πλημμύρας, φαντάσθηκε όλη την επιχείρηση διάσωσης,
αν άνοιγαν την εξώπορτα της πολυκατοικίας τότε όλος αυτός ο τεράστιος όγκος νερού θα
ορμουσε με μεγάλη ταχύτητα και δύναμη, στροβιλιζοντας τρομερά, στο δρόμο και θα παρέσυρε
το καθετι γκρεμιζοντας τις πολυκατοικίας κι από τις δύο πλευρές του, οι οποίες θα επεφταν με φοβερό πάταγο η μία πάνω στην άλλη καταλήγοντας σ'ενα εξολοθρευτικο ντόμινο το οποίο επεκτεινομενο με μεγάλη ταχύτητα θα κατέστρεφε ολοσχερώς τη πόλη, τον πλανήτη και το
σύμπαν ολόκληρο,στο ξενοδοχείο κοιμηθηκε βαθεια, την άλλη μέρα πρωί επέστρεψε, τίποτα
από όσα είχε σχεδιάσει δεν συνεβηκε, όλα στη πολυκατοικία ήταν ακριβώς όπως πριν, ανέβηκε
με το ασανσέρ στο διαμέρισμα του,στη τουαλέτα βρήκε τη βρύση κλειστή,στη βια του, η' πάνω
στην έντονη έκσταση του αποτελέσματος,δεν την άνοιξε, αυτο ήταν το λάθος του,γιατί για λάθος
το έκρινε, βέβαια μπορούσε να το διορθώσει, όμως τώρα, όπως με πολλά άλλα, δεν είχε καμία διάθεση να το επαναλάβει,έβαλε στο μουζικ πλειερ ν' ακούσει τη Φανταστική Συμφωνία του Μπερλιοζ, την επανέλαβε πέντε φορές, όλες τις ώρες που την ακουγε έγραφε ακατάπαυστα σε
χαρτιά την ίδια φράση, Η ΙΔΕΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΆΚΟΥΗ, μετά τα μαζεψε σε ενα σωρό στη μέση
του σαλονιού και τα έκαψε, από τη μυρωδιά του καπνού κάποιος γείτονας, μια νεαρη γυναίκα χορεύτρια του χτύπησε τη πόρτα, άνοιξε, η κοπέλα πέρασε μέσα, 'ηταν ατυχημα' της δικαιολογηθηκε,και της ζήτησε αν ήθελε να χορέψουν ένα αργεντίνικο ταγκό του Γκαρντελ,
εκείνη γέλασε, όταν τελείωσε ο χορός εκείνη έφυγε βιαστικά γιατί είχε πρόβα,'οπότε θέλεις
χτυπά μου τη πορτα' της είπε, φαντάστηκε τα διασταλμενα ματιά της με την εικόνα του που
θα έβλεπε, πάντα γι'αυτο χρειάζεται ένας θεατης, σκέφτηκε, τώρα που βρήκε τη κοπελα θα
το έκανε,η πόρτα μισανοιχτη, η σιωπή η ησυχία θα την υποψιαζε, και βασίζονταν στη φυσικη περιέργεια του ανθρώπου, η κοπέλα θα εσπρωχνε τη πόρτα και τοτε θα έβλεπε αυτο, τ' αλλά δεν έχουν σημασία γι' αυτόν, η έρευνα της αστυνομίας, οι ανακρίσεις, οι ψυχιατρικες γνωματεύσεις,
το ιστορικό της οξείας μανιοκαταθλιψης, αυτή η περίπτωση ειναι η πιο θεατρικη, ίσως όμως, άλλαξε, καλλίτερο θα ήταν να μονώσει πολύ καλά τα ανοίγματα του διαμερίσματος, τις πόρτες
και τα παράθυρα του,στο μουζικ πλειερ να βάλει να παίζει συνεχώς επαναλαμβανομενη η Φανταστική Συμφωνία, επειτα να ανοίξει τη βρύση στη λεκάνη της τουαλέτας και το νερό υπερχειληζοντας την κυλωντας να γεμίσει όλο το χώρο,ενώ αυτός σ'ολο αυτό το χρόνο της πλημμύρας να κάθεται ακίνητος κι ατάραχος στον μαύρο δερματινο καναπε του σαλονιού ακούγοντας συνεχώς τη μουσικη
Adolfo Bioy Casares y J.L.Borges
La Visualización de J.L.Borges en Adolfo Bioy Casares-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-music Carlos Gardel Por una cabeza
https://youtu.be/sfOuXQ-J63o
JORGE LUIS BORGES and ADOLFO BIOY CASARES
CUENTOS BREVES Y EXTRAORDINARIOS [1963]
[5 αποσπασματα-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Uno de los muchos agrados que puede suministrar la literatura es el agrado de lo narrativo
Μια απ'τις πολλες απολαυσεις που μπορει να προσφερει η λογοτεχνια ειναι η απολαυση
της αφηγησης
[J.L.Borges y Adolfo Bioy Casares 29 de Julio de 1963]
EL SUEÑO DE CHUANG TZU
Chuang Tzu soñó que era una mariposa y no sabía al despertar si era un hombre que había
soñado ser una mariposa o una mariposa que ahora soñaba ser un hombre.
Herbert Allen Giles, Chuang Tzu (1889)
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ CHUANG TZU
Ο Chuang Tzu ονειρευτηκε πως ηταν μια πεταλουδα και δεν ηξερα στο ξυπνημα αν ηταν
ενας ανθρωπος που'χε ονειρευτει να'ναι μια πεταλουδα η' μια πεταλουδα που τωρα ονειρευ-
εται να'ναι ενας ανθρωπος
Herbert Allen Giles, Chuang Tzu (1889)
UN TERCERO EN DISCORDIA
En su Vida de Apolonio, refiere Filostrato que un mancebo de veinticinco años, Menipio
Licio, encontró en el camino de Corinto a una hermosa mujer, que tomándolo de la mano,
lo llevó a su casa y le dijo que era fenicia de origen y que si él se demoraba con ella, la vería
bailar y cantar y que beberían un vino incomparable y que nadie estorbaría su amor.
Asimismo le dijo que siendo ella placentera y hermosa, como lo era él, vivirían y morirían
juntos. El mancebo, que era un filósofo, sabía moderar sus pasiones, pero no ésta del
amor, y se quedó con la fenicia y por último se casaron. Entre los invitados a la boda
estaba Apolonio de Tiana, que comprendió en el acto que la mujer era una serpiente,
una lamia, y que su palacio y sus muebles no eran más que ilusiones. Al verse descubierta,
ella se echó a llorar y le rogó a Apolonio que no revelara el secreto. Apolonio habló; ella y
el palacio desaparecieron.
Robert Burton, The Anatomy of Melancholy (1621).
ΕΝΑΣ ΤΡΙΤΟΣ ΣΕ ΑΣΥΜΦΩΝΙΑ
Στο Βιο του Απολωνιου,αναφερει ο Φιλοστρατος οτι καποιος νεαρος εικοσι πεντε χρονων,
ο Μενιππιο Λικιο,συναντησε στο δρομο του προς τη Κορινθο μια ομορφη γυναικα,που
παιρνωντας τον απ'το χερι,τον πηγε στο σπιτι της και του'πε πως ηταν φοινικικης καταγω-
γης και πως αν αυτος εμενε μαζι της,θα την εβλεπε να χορευει και να τραγουδα και πως
θα'πιναν ενα κρασι ασυγκριτο και πως κανενας δεν θα εμποδιζε την αγαπη της.
Επισης του'πε πως οντας ευχαριστη κι ομορφη,οπως κι αυτος ηταν,θα ζουσαν και θα πε-
θαιναν μαζι.
Ο νεαρος,που ηταν ενας φιλοσοφος,ηξερε να μετριαζει τα παθη του,αλλ'οχι αυτο τ'ερωτα,
κι εμεινε με την Φοινισα και τελικα παντρευτηκαν.
Αναμεσα στους καλεσμενους του γαμου ηταν ο Απολωνιος ο Τυανευς,που καταλαβε αμε-
σως πως η γυναικα ηταν ενα φιδι,μια λαμια,και πως το παλατι της και τα επιπλα της δεν
ηταν τιποτα περισσοτερο απο οφθαλμαπατες.
Οντας φανερωμενη,αυτη ξεσπασε σε δακρυα και ικετευσε τον Απολωνιο για να μην αποκα-
λυψει το μυστικο.
Ο Απολωνιος μιλησε,αυτη και το παλατι εξαφανισθηκαν
Robert Burton, The Anatomy of Melancholy (1621).
LA OBRA Y EL POETA
El poeta hindú Tulsi Das compuso la gesta de Hanuman y de su ejército de monos. Años
después un rey lo encarceló en una torre de piedra. En la celda se puso a meditar y de la
meditación surgió Hanuman con su ejército de monos y conquistaron la ciudad e irru-
mpieron en la torre y lo libertaron.
R. F. Burton, Indica (1887)
ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Ο ινδος ποιητης Tulsi Das συνεθεσε το επος του Hanuman και του στρατευματος του απο
πιθηκους.Χρονια αργοτερα ενας βασιλιας τον φυλακισε σ'εναν πετρινο πυργο.Μεσα στο
κελι του διαλογιζονταν κι απ'τον διαλογισμο ξεπηδησε ο Hanuman και το στρατευμα του
απο πιθηκους και κυριεψαν τη πολη και εισεβαλαν στον πυργο και τον ελευθερωσαν
R. F. Burton, Indica (1887)
EL AVISO
En una de las antiguas guerras de Escocia, el jefe del clan de los Douglas cayó en manos del
enemigo. Al otro día llevaron a su habitación en la torre, una cabeza de jabalí en una fuente.
Douglas, al verla,comprendió que su suerte estaba sellada. Esa noche lo decapitaron.
George D. Brown, Gleanings in Caledonian byways (Dunbar, 1901).
Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ
Σ'εναναπ'τους πολυ παλιους πολεμους της Σκωτιας ο αρχηγος της οικογενειας των Douglas
πιαστηκε στα χερια του εχθρου.Την αλλη μερα εστειλαν στην κατοικια του πυργου του,ενα
κεφαλι αγριογουρουνου μεσα σε μια λεκανη.Ο Douglas,αυτο βλεπωντας,καταλαβε πως η
μοιρα του του ηταν σφραγισμενη.Εκεινη τη νυχτα τον αποκεφαλισαν.
George D. Brown, Gleanings in Caledonian byways (Dunbar, 1901).
LA SENTENCIA
Aquella noche, en la hora de la rata, el emperador soñó que había salido de su palacio y que
en la oscuridad caminaba por el jardín, bajo los árboles en flor. Algo se arrodilló a sus pies y
le pidió amparo. El emperador accedió; el suplicante dijo que era un dragón y que los astros
le habían revelado que al día siguiente, antes de la caída de la noche, Wei Cheng, ministro
del emperador, le cortaría la cabeza. En el sueño, el emperador juró protegerlo.
Al despertarse, el emperador preguntó por Wei Cheng. Le dijeron que no estaba en el
palacio; el emperdaor lo mandó buscar y lo tuvo atareado el día entero, para que no matara
al dragón, y hacia el atardecer le propuso que jugaran al ajedrez. La partida era larga, el
ministro estaba cansado y se quedó dormido.
Un estruendo conmovió la tierra. Poco después irrumpieron dos capitanes que traían una
inmensa cabeza de dragón empapada en sangre. La arrojaron a los pies del emperador y
gritaron:
-Cayó del cielo.
Wei Cheng, que había despertado, lo miró con perplejidad y observó:
-Que raro, yo soñé que mataba a un dragón así.
Wu Ch'eng-en (c. 1505-c. 1580).
Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ
Εκεινη τη νυχτα,στην ωρα τ'αρουραιου,ο αυτοκρατορας ονειρευτηκε πως ειχε βγει απ'
το παλατι του και πως μεσ'στη σκοτεινια περπατουσε στον κηπο,κατω απ'τ'ανθισμενα
δεντρα.Κατι κουλουριαστηκε στα ποδια του και του ζητησε προστασια.Ο αυτοκρατορας
συνενεσε,ο ικετης ειπε πως ηταν ενας δρακος και πως τ'αστρα του'χαν αποκαλυψει πως
την επομενη μερα ,πριν να πεσει η νυχτα,ο Wei Chang ο υπουργος του αυτοκρατορα,θα
του'κοβε το κεφαλι.Στ'ονειρο,ο αυτοκρατορας ορκιστηκε να τον προστατευσει.
Ξυπνωντας,ο αυτοκρατορας ρωτησε για τον Wei Chang.Του'παν πως δεν βρισκονταν στο
παλατι,ο αυτοκρατορας διεταξε να τον αναζητησουν και τον ειχε απασχολημενο ολοκληρη
τη μερα,για μην σκοτωσει το δρακο,και προς το βραδυασμα του προτεινε να παιξουν σκα-
κι.Η παρτιδα ηταν σε διαρκεια μεγαλη,ο υπουργος ηταν κουρασμενος κι αποκοιμηθηκε.
Ενας βρυχηθμος τρανταξε τη γη.Λιγο μετα μπηκαν μεσα δυο αξιωματικοι που'σερναν ενα
τεραστιο κεφαλι δρακου βουτηγμενου στο αιμα.Το'ριξαν μποστα στα ποδια του αυτοκρα-
τορα και φωναξαν:
-Επεσ'απ'τον ουρανο
Ο Wei Chang,που'χε ξυπνησει,το κοιταξε συγχισμενος και παρατηρησε:
-Τι παραξενο,ονειρευτηκα πως σκοτωσα εναν δρακο τετοιον ιδιο.
Wu Ch'eng-en (c. 1505-c. 1580).
.
.
.
Υπεροπτικο-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis
άπλωσε το δεξι χερι της. η αντανακλαση του στον καθρέφτη. κοίταξε το ρολοι. 'Αργει'.
είδε τη πόρτα στο δωματιο ν'ανοιγει.' Αργησες σήμερα 'του ειπε' είχε δουλειά στο γραφείο;'
ρωτησε. ο άντρας καθησε στη καρέκλα. το πρόσωπο του μισό φωτεινο μισό σκοτεινό.' στο
τρένο απέναντι μου κάθονταν μια κυρία, στην ηλικία σου περίπου, σου εμοιαζε πολυ'.
μάζεψε το χερι της.' η ώρα μετά τις δέκα μέχρι το μεσημέρι δεν περνάει, σαν να κολλάει
ο χρονος' γελαει'αν σου πω, δεν θα το πιστέψεις, νιώθω να περνάνε αργά αργά πολλά
χρόνια, να σερνονται'.' τι ώρα είναι; 'ρώτησε ο αντρας' η γυναίκα κατέβηκε εδώ στη στάση,
έμεινα πίσω της. ένας άντρας την περίμενε'.'πρεπει ν'αναψουμε το φως, σκοτεινιαζει.'είπε
ο άντρας είχε σηκωθεί απ'τη καρέκλα.μιλουσε στο τηλέφωνο.ενιωσε να πνίγεται.αγγιξε το
λαιμό της.' που μιλάς; 'τρόμαξε με τη φωνή της. γύρισε πίσω προς το μερος του,ειδε το
δωμάτιο άδειο.
.
.
.
Hopscotch-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Hopscotch-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
δυο χρονια μετα το χωρισμο απο τη γυναικα του τη γνωρισε,σε μια οντισιον που εκανε για
τη προσληψη σοπρανου,ξαναεργαζονταν το μουσικο εργο του βασισμενο στο μυθιστορη-
μα Hopscotch του Julio Cortazar,που το ειχε απο τοτε διακοψει,κι ηθελε μια σοπρανο για
το ρολο της La Maya,
η φωνη της ηταν μια θαυμασια αναμιξη της Beverly Sills και της Joan Sutherland,
αρχισαν αμεσως τις προβες,διαβασαν το μυθιστορημα κανονικα και με τυχαια ειρα,τρα-
βωντας απο ενα κουτι χαρτακια με τους αριθμους των 155 κεφαλαιων,
αυτη ηταν καταενθουσιασμενη,
ειχε καταπληκτικη αισθηση του ρυθμου και μπορουσε να διατηρησει τους τονους σε
γοητευτικη κινηση,περνωντας απο τονο σε τονο με υπνωτικο τροπο,η φωνη της ηταν
συνεκτικη,ακεραια, και ξαφνικα διασπαζονταν,κοματιαζονταν απο κολορατουρα σε δρα-
ματικη εκφραση,εκτιναξη με βαθεια και ζωηρη αισθηση του κειμενου,φωτεινη,πολυχρωμη
αλλα και σκοτεινη,
αυτος της τονιζε πως σ'αυτο το εργο η φιλοδοξια του ηταν να ειναι η μουσικη,φωνητικη
και ορχηστρικη, σε πληρη ανοιχτη αντιστιξη με το παιδικο παιχνιδι Hopscotch ,
μεταξυ τους γρηγορα αναπτυχθηκε ερωτικη ελξη και της ζητησε να συζησουν στο σπιτι
του,
εκεινη δεχθηκε,
στην αυλη του σπιτιου ειχε σχεδιασει ενα Hopscotch 11 τετραγωνων,αριθμημενα απο τα
κεφαλαια του μυθιστορηματος,τους οποιους αριθμους αλλαζε,
εκεινης της αρεσε να παιζει αυτο το παιχνιδι το βραδυ με το φως της λαμπας,αυτος καθι-
σμενος στη πολυθρονα την παρατηρουσε,ποσο ομορφη και χαρουμενη ηταν,
επαιζε συνεχεια πολυ ωρα μεχρι τα μεσανυχτα,εκεινος αποκοιμιονταν εκει
εκεινη τη βραδυα ειχε αριθμησει τα τετραγωνα με τους αριθμους των κεφαλαιων:
1,7,23,141,5,59,111,11,21,3,15
αυτο κατι του θυμισε,οση ωρα αυτη επαιζε ειχε την αισθηση πως αυτο το ιδιο το ειχε ξα-
να δει,
δεν της ειπε τιποτα,
την αλλη μερα εκεινη του ειπε πως αισθανονταν πονοκεφαλο κι αν γινονταν ν'αναβαλουν
τη προβα,κι αν ηθελε να καθησουν να κουβεντιασουν,
συζητησαν διαφορα θεματα,μουσικα,λογοτεχνικα,πολιτικα,
αυτος παλι ειχε εντονη την αισθηση πως αυτη τη συζητηση την ειχε ξανακανει,και μαλιστα
ακριβως με τις ιδιες εκφρασεις,
'το Hopscotch 'του ειπε εκεινη 'μπορει να εξελιχθει σ'εναν λαβυρινθο'
τον κοιταξε και χαμογελασε αινιγματικα 'γοητευτικο αλλα και επικινδυνο'
εκεινη τη βραδυα η φωνη της ηταν μια εκπληκτικη δημιουργια της γλωσσας και ταυτοχρο-
να καταστροφικη,κι ενιωθε πως ειχε ξεφυγει,ειχε αυτονομηθει απο τη μουσικη του,
καταλαβε,ητανε σιγουρος,για το τι συνεβαινε,
οταν εκεινη κοιμηθηκε ανοιξε τη τηλεοραση και επιβεβαιωθηκε,στην οθονη οι ειδησεις
πριν δυο χρονια,
την εκλεισε,και κατεβηκε στην αυλη,το σχεδιο του Hopscotch φωσφοριζε κατω απ'το λα-
μπερο φως του φεγγαριου,η νυχτα ηταν ζεστη,ενα σκυλι ακουστηκε να γαυγιζει μακρια,σε
λιγο σταματησε,η ησυχια κι η ακινησια του αερα τον αποκοιμησε,
ξυπνησε απο εναν ελαφρυ θορυβο,
την ειδε μπροστα του αερινη διαφανη να παιζει στο Hopscotch,
'δεν ειχα υπνο'του ειπε,
στεκονταν στο τετραγωνο 17,'αυτο ειναι το τετραγωνο αναπαυσης'ειπε σαν να μιλουσε τον
εαυτο της 'εδω κανενας δεν θα μ'ενοχλησει,ειμαι μονη μου,εγω',κινηθηκε στο τεραγωνο
53,'θα παιξω'συνεχισε 'μεχρι να γεμισω το Hopscotch με τους αριθμους μου'
αυτα τα ιδια λογια,εκεινη τη βραδυα,'πριν η' μετα,δεν εχει σημασια'σκεφτηκε,τα ειχε ξανα-
κουσει
τον επομενο χρονο απλως θα περιμενε ολα να συμβουν ακριβως με την ιδια σειρα,
ο εραστης,ο χωρισμος
.
.
.
Ex Infinitum-3μ χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η κατάχρηση - χ.ν.κουβελης
βρίσκονταν στη φυλακή για την καταχρηση χρημάτων στη τράπεζα που δούλευε, απέναντι
στο κελί του ήταν κλεισμένος ένας Ιταλός,που'χε σκοτώσει τη γυναίκα του και τον εραστή
της, ο Ιταλός συχνά τραγουδούσε με μια τενόρο φωνη,' θαυμάζω τον Ενρίκο Καρούζο'του
φώναξε, και τραγούδησε το Sole mio,' Sole mio την έλεγα την πουτανα' του ξαναφωναξε
διακόπτοντας το τραγούδι,' κι εσένα σίγουρα cherchez la femme σ' έφαγε'σχολιασε, τρεις
μέρες πριν τον εκτελεσουν έμεινε ξαπλωμένος στο κρεβάτι του σκεπασμένος με τις
κουβέρτες μέχρι πάνω,τον ακουγε να φωνάζει mama mama, όταν πήγαν να τον πάρουν
τους κλώτσησε τους έβρισε τον έριξαν κάτω τον εδεσαν και τον πήραν, εκείνη τη νύχτα
έμεινε μόνος του,φοβερή ησυχία, νόμιζε θα τρελαθεί, σαν να'χει αδειάσει η φυλακή από
κρατούμενους κι οι φυλακες να' χάνε αναχωρήσει,τότε ονειρεύτηκε ένα άνθρωπο, εβλεπε
το πρόσωπο του θολό, 'έχω καταχραστεί χρηματα' του ειπε,γέλασε 'δεν είμαι μοναδικός,
όλη η φυλακή γέμισε με καταχραστες',τον ξύπνησε ο θορυβος των κλειδιών στη πόρτα,
ο φύλακας έφερε έναν νέο κρατούμενο στο κελί,τον έσπρωξε με τη βία και τον έχωσε
μέσα,αργότερα το μεσημέρι τον πήραν και τον έκλεισαν στο απέναντι κελί του Ιταλού,
αυτός παρατηρούσε,' ε φίλε'του φώναξε ο κανουργιος' πως πάει; κατάχρηση και συ;' 'τι σε
νοιάζει εσένα;', 'α έτσι ρωτησα' απάντησε ο άλλος'μήπως είμαστε συνάδελφοι, ξέρεις,
είμαι ο έβδομος που φέρανε σήμερα' σταμάτησε σαν να περίμενε απάντηση'άκουσα πως
θα φέρουνε κι άλλους' συνεχισε 'εμένα με λένε O. Henry, εσενα;','O. Henry' τ'απαντησε
κι ο άλλος νόμισε πως ήταν αντηχιση.
.
Examples of Dada-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ-χ.ν.κουβελης
'τι θελεις να πεις;'τη ρωτησε,'αυτο ακριβως'του απαντησε αποτομα,τα ματια της διασταλ-
μενα,αγριογατας να του επιτεθει,'πολυ καλα'της αντιγυρισε,κι ανοιγωντας τη πορτα και
κλεινοντας με δυναμη βγηκε,πηρε τ'αυτοκινητο και οδηγησε εξω απ'τη πολη,εννοικιασε
δωματιο σ'ενα ξενοδοχειο,απο ενα περιοδικο βρηκε το τηλεφωνο ενος γραφειου με γυναικες,
καλεσε,κατεβηκε στο μπαρ,ηρθε η κοπελα,του συστηθηκε'Ολγα',ρωσιδα,την κερασε βοτκα με
λεμονι,αργοτερα δειπνησαν,ριζοτο μανιταριων,γαριδες κοκτειλ ,πορτοκαλοπιττα με σοκολα-
τα,και κοκκινο κρασι,'κανω διαιτα'ειπε η κοπελα,γελασε'μια παραβαση για χαρι μου',η Ολγα
ηταν ευχαριστος τυπος,αισιοδοξη,στη Ρωσια ειχε σπουδασει κλασσικη μουσικη και μπαλετο,
λατρευε τον Σεργκει Ραχμανιμνοφ,την ακουγε,η μητερα της ηταν πιανιστρια,ο πατερας στρα-
τιωτικος,χωρισαν οταν ηταν μικρη,'η μαμα ειχε γνωρισει καποιον αλλον αντρα,εμενα με τον
μπαμπα',βγηκαν για βολτα πριν ανεβουν στο δωματιο,η νυχτα ησυχη,φυσουσε ενα δροσερο
αερακι,οταν ξυπνησε η κοπελα ειχε φυγει,αγγιξε το μερος που ειχε ξαπλωσει,ηταν ακομα
ζεστο,
επεστρεψε σπιτι,ηταν ακομα πρωι,'πηραν τηλεφωνο απο το γραφειο,δεν σ'εβρισκαν,ειχες
κλειστο το τηλεφωνο',δεν της απαντησε
στον προθαλαμο του γραφειου η γραμματεας τον πληροφορεσε πως τον περιμενε ενα ζευ-
γαρι,η επομενη ωρα περασε αδιαφορα,η πληκτικη διαδικασια εκδοσης συναινετικου διαζυ-
γιου,επιμελεια τεκνων,επικοινωνια,διατροφη,κοινη περιουσια,'αιτηση στο κατα τοπον Μονο-
μελες Πρωτοδικειον,εγγραφη συμφωνια διαζευξης,κοινη αιτηση λυσις του γαμου,υπογραφη
ενος ιδιωτικου συμφωνητικου απο τα δυο συμβαλλομενα μερη,συζυγου γονεις,οπου θα ορι-
ζεται ρητως ποιος εκ των δυο γονεων θα εχει την επιμελειαν των ανηλικων τεκνων και με ποιον
τροπον θα επικοινωνει ο ετερος γονεας, το συναινετικο διαζυγιο εκδικαζεται την ημερα της
ορισθεισης δικασιμου,τα εγγραφα φακελλοι διαιολογητικα για την εκδοση του συναινετικου
διαζυγιου ειναι:ληξιαρχικη πραξη γαμου,πιστωποιητικο οικογενειακης καταστασης,αντιγραφο
δελτιου ταυτοτητος,ιδιωτικο συμφωνητικο περι λυσεως του γαμου,ιδιωτικο συμφωνητικο
ρυθμισης θεματων ανηλικων τεκνων,επιμελεια,επικοινωνια,ειδικο συμβολαιογραφικο πληρε-
ξουσιο εις την περιπτωσιν μη αυτοπροσωπης παραστασης των μερων,...',πνιγηκε,η ακαμπτη
γραφειοκρατια με την υποκριτικη συναινεση,
μια ωρα πριν το τελος του ωραριου εδιωξε τη γραμματεα κι εμεινε μονος στο γραφειο,καλεσε
στο τηλεφωνο εναν παλιο πελατη του,καποιον αντρα περιπου τριαντα χρονων ο οποιος ειχε
μπλεχθει σε εκβιασμο μιας κυριας της υψηλης ταξης,πρωην ερωμενης του,εναν γοητευτικο
τυπο ο οποιος διεθετε ολα τα προσοντα να τρυπωσει αθεατος παντου,
του ειπε αμεσως τι θελει,'θα προσεγγισεις τη γυναικα μου',ο αλλος καταλαβε,του εδωσε
λεπτομερεις πληροφοριες γι'αυτην,ψυχολογικη κατασταση,συνηθειες,γουστα,ενδυματολο-
γικα,διαιτας,διασκεδασης,βιβλια και μουσικη που της αρεσει,που δουλευει,που συχναζει,τι
την κολακευει,τι την απωθει,με τι παθιαζεται,με τι αδιαφορει,που ειναι ευαλωτη,που ειναι
αδιαπεραστη,
'θελω να σε ερωτευθει'του ειπε ψυχρα 'και σε καθε φαση αυτης της επιχειρησης θα συναντιο-
μαστε να καταστρωνουμε το επομενο βημα',του υπογραψε την επιταγη της αμοιβης του,δινον-
τας την του προσθεσε με σοβαρο υφος'η σειρα της δρασης σε γενικες γραμμες,το επαναλαμ-
βανω,θα ειναι:παθος,χωρισμος,μισος.Συμφωνοι;','Συμφωνοι'ειπε ο αλλος,
τα πραγματα εγιναν οπως προγραμματισθηκαν,παθος,χωρισμος,μισος
σε ολα αυτα τα σταδια την παρακολουθουσε,κατεγραφε τις αντιδρασεις της και κατεστρωνε
περαιτερω το σχεδιο του
τωρα περιμενε την τελειωση του:η' αυτοκτονια της γυναικας,η' δολοφονια του εραστη,η'
δολοφονια του εραστη και αυτοκτονια της γυναικας ,η' τη δολοφονια του
στο βαθος αυτη η τελευταια δυνατοτητα τον ενδιεφερε πιο πολυ,του ειχε γινει,μαλιστα,εμμο-
νη ιδεα,η δολοφονια του ενα ειδος αντιστραμμενης αυτοκτονιας
εκεινη τη μερα καλεσε την Ολγα,βρεθηκαν στο ιδιο ξενοδοχειο,αυτη τη φορα δειπνησαν λαζα-
νια με κιμα και μπεσαμελ,σοκολατακια φουντουκιου με κρανμπερι,και κοκκινο κρασι,'το κραν-
μπερι'της ειπε'ευδοκιμει στη Βορεια Ευρωπη και Βορεια Αμερικη,φτανει σε υψος 1μ και 20εκ
περιπου,οι καρποι του στην Αμερικη ειναι πιο μεγαλοι και πιο χυμωδεις,λεγετε πως τ'ονομα
του το πηρε απο τα ροζ λουλουδια του που μοιαζουν στο κεφαλι του crane,του γερακιου,
καλλιεργηθηκε για εμπορικη εκμεταλλευση απο τον 19ο αι.,οι ινδιανοι το θεωρουσαν πολυ-
τιμο θρεπτικο και θεραπευτικο καρπο,σ'εγγραφα του 17ου αι. αναφερεται σαν φαρμακο για
το στομαχι,το ηπαρ,για αιματολογικες παθησεις,οι ναυτικοι το χρησιμοποιουσαν εναντια στην
ελλειψη βιταμινης C,το σκορβουτο' την κοιταξε 'πορφυρενιο λαχταριστο φρουτο',η κοπελα
χαμογελασε,
δεν ενιωθε καλα και δεν βγηκαν για βολτα,απ'το ανοιχτο παραθυρο ακουγε εξω την ησυχη
νυχτα,αργησε να κοιμηθει,
τον ξυνησε δυνατο χτυπημα στη πορτα,'ανοιξε,ποιος ειναι;'φωναξε στη γυναικα του,δεν πηρε
απαντηση,σηκωθηκε ν'ανοιξει,ηταν ο νεαρος αντρας,'τι θελεις εδω;'του ειπε,εκεινος δεν προ-
χωρησε μεσα,στεκονταν στην πορτα και την εκλεινε με το σωμα του,'εκτελω τη θεληση της
κυριας' του ειπε 'εσεις ο μεγαλος ερωτας',ακουσε το γελιο του,ειδε μια τρομακτικη λαμψη κι
ενιωσε ενα δυνατο καψιμο στη κοιλια,διπλωθηκε κι επεσε,τον ειχε πυροβολησει
.
.
.
ΤΟ ΘΕΩΡΗΜΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
οι νομοι του κρατους ηταν αυστηροι κι απαραβατοι,πιαστηκε,ομολογησε και καταδικαστηκε
για τις πολλες διαρρηξεις του,ο δικαστης,που ηταν μαθηματικος,του επεβαλε την ποινη:
'Δινεται το θεωρημα: 'Σ'ενα ευθυγραμο τμημα ΑΒ παιρνουμε ενα σημειο Γ και κατασκευαζου-
με το ισοπλευρο τριγωνο ΑΔΓ,στο Β και στο Δ φερνουμε τις καθετες ευθειες Βχ και Δψ στα
ευθυγραμμα τμηματα ΑΒ και ΑΔ αντιστοιχα,οι οποιες τεμνονται στο Ε.Να βρεθει πως κινειται
το μεσο Μ του ΕΓ'
αν το λυσεις αυτο το θεωρημα τοτε απελευθερωνεσαι ,αλλιως παραμενεις ισοβια φυλακισμε-
νος'
ηταν αγραμματος,δεν πηγε σχολειο,αγνοουσε την Γεωμετρια,ζητησε δασκαλο,συμφωνα με τον
ισχυοντα κανονισμο της φυλακης αυτος επρεπε να του διδαξει μονο τα βασικα,τι ειναι ευθυ-
γραμμο τμημα,τι ισοπλευρο τριγωνο,τι καθετος,τι μεσο,οχι να του υποδειξει η' να του λυσει το
προβλημα,αυτο απαγορευονταν αυστηρα,
ολα,η ισοβια καταδικη του η' η μελλοντικη απελευθερωση του θα εξαρτωνταν απο την ευφυια
του,την οποια αλλωστε 'ειχε πολλαπλως επιδειξει στις διαρρηξεις του'οπως ειρωνικα ειχε σχολι-
ασει ο δικαστης στη δικη,
μετα τα βασικα μαθημα του δασκαλου αρχισε να σχεδιαζει το προβλημα,εβρισκε το μεσο Μ,
κανωντας πολλα σχεδια σε διαφορετικες θεσεις το Γ πανω στην ΑΒ,,
σχεδιαζε ακαταπαυστα,εμεινε αυπνος τη νυχτα για να σχεδιαζει,
μετα απο πολλες προσπαθειες,χρονων,εκανε μια εικασια,πως το μεσο Μ κινειται πανω σε μια
γραμμη,ενα ευθυγραμμο τμημα συγκεκριμενα,υπεβαλοντας το συμπερασμα του στο δικαστη-
ριο,
ο αδεκαστος δικαστης μαθηματικος την απερριψε με το αιτιολογητικο:'αυτο ισχυει οσο δεν
παρουσιαζεται ακομα μια πιθανη παραβαση του,αν ομως,στο μελλον,στο απειρο του χρονου,
παρουσιαστει αυτη τοτε βεβαιως απορριπτεται ως λανθασμενη'και κατελησε'η αποδειξη πρεπει
να ειναι μια για παντα'
συνεχισε να σχεδιαζει κινωντας το Γ πανω στο ΑΒ απο σημειο σε σημειο,οσο πιο πλησιεστερα
γινεται,ολο και πυκνοτερα,σχεδον ολοενα σε μηδενικη αποσταση το ενα σημειο απ'τ'αλλο,
καποια φορα καταλαβε πως το απειρο ειναι τρομακτικο,αδυνατο να τιθασευτει,
αυτο τον πεισματωσε να παλεψει μαζι του,παρ'οτι διαισθανονταν πως η μαχη αυτη ηταν ανι-
ση, αδυνατο να νικηθει το απειρο απο τον ανθρωπο,αλλιως θα λεγονταν αλλιως,
ομως σχεδιαζε συνεχως,κι ειχε γεμισει ασφυκτικα μεχρι πανω το κελι χαρτια με τα σχεδια του,
τα χρονια περασαν,ειχε γερασει,τα μαλλια του ασπρισαν,το σωμα του κυρτωσε απο το πολυωρο
και πολυχρονο σκυψιμο να σχεδιαζει,τα ματια του θολωσαν,αρχισε να τυφλωνετε,τα χερια του
ετρεμαν καθως σχεδιαζε,του ειχε γινει ψυχωση το σχεδιο,δευτερη φυση,δεν σταματουσε,σχε-
διαζε ακαταπαυστα,ετρωγε ελαχιστα,κοιμονταν λιγο,μερικα λεπτα,επρεπε ολο τον χρονο να τον
αφιερωσει στο σχεδιο,καθε δευτερολοπτο,σκεφτονταν,ειναι πολυτιμο,δεν επρεπε να χαθει,μο-
ναδικη ευκαιρια,δεν τον ενδιεφερε,εδω και πολυ καιρο, πια η απελευθερωση του,το μονο που
ηθελε,παθιασμενα,ηταν να λυσει το θεωρημα,
καποτε νομιζε πως ηταν κοντα στη λυση,γρηγορα ομως απογοητευονταν,ομως δεν σταματουσε
συνεχεια να σχεδιαζει στα χαρτια του,
εκεινη τη βραδυα ηταν πολυ κουρασμενος,τα ματια του θολωμενα,το στενο κελι του βυθισμενο
στην ομιχλη,ηξερε πως τυφλωνονταν,σε πολυ λιγο,αυριο,θα ηταν τυφλος,
δεν εβλεπε πια το χαρτι,συνεχισε να σχεδιαζει με το μυαλο του,
ειχε περασει η ωρα,
τοτε ειδε τη σκια στην αμμο,σηκωσε το κεφαλι,ειδε εναν αντρα,ο αντρας εσκυψε και μ'ενα ξυ-
λο σχεδιασε στην αμμο
'αυτη ειναι μια ευθεια γραμμη'τον ακουσε να λεει,'η ευθεια γραμμη ειναι μια αδιαφορη μη
περιορισμενη απειροτητα,παιρνω σ'αυτη,εδω,να,τα σημεια Α,Β,το ευθυγραμμο τμημα ΑΒ ειναι
μια περιορισμενη απειροτητα,ομως η μη περιορισμενη απειροτητα της ευθειας και η περιορι-
σμενη απειροτητα του εθυγραμου τμηματος ειναι ισοδυναμες,μια απεικονιση ενα προς ενα,
παρ'οτι το τμημα ειναι μερος της ευθειας,τωρα στο ΑΒ παιρνω ενα απο τα απειρα σημεια του,
δεν ειναι παραξενο που το καταφερνω αυτο;,το ονομαζω Γ,και κατασκευαζω το ισοπλευρο
τριγωνο που αντιστοιχει στο ΑΓ,το ΑΔΓ,και τετοια τριγωνα,οπως καταλαβαινεις,ειναι απειρα,
φερνω στο σημειο Β καθετη ευθεια στο ευθυγραμμο τμημα ΑΒ,την Βχ',
το ειδε να τη σχεδιαζει,το ξυλο χαραξε την αμμο
'και την καθετη Δψ'συνεχισε ο αντρας 'στο ΑΔ στο σημειο του Δ,οι ευθειες Βχ,Δψ τεμνονται στο
Ε'εδειξε'ενωνω το Ε με το Γ,και βρισκω το μεσο του ΕΓ το Μ,τωρα,δες,στο ορθογωνιο τριγωνο
ΕΔΓ η ΔΜ ειναι διαμεσος κι επειδη γνωριζουμε,οτι σε καθε ορθογωνιο τριγωνο η διαμεσος του
που αντιστοιχει στην υποτεινουσα του πλευρα ειναι ιση με το μισο της υποτεινουσας,τοτε η
ΔΜ ειναι ιση με την ΜΓ,δηλαδη το Μ ειναι σημειο της μεσοκαθετου της ΔΓ πλευρας του ισο-
πλευρου τριγωνου ΑΔΓ',
εκεινη τη στιγμη,για πρωτη φορα,προσεξε τα ματια του σκυμενου αντρα,ηταν κενα,σβηστα,
ματια ενος τυφλου ανθρωπου,
'επομενως το Μ κινειται πανω στην διχοτομο του ισοπλευρου τριγωνου ΑΔΓ απο την κορυφη
του Α,η οποια ειναι γνωστη,κατασκευαζεται,αφου σχηματιζει γωνια ιση με το ενα τριτο της
ορθης με το ευθυγραμμο τμημα ΑΒ'
σχεδιασε την ΑΜ
'σε καθε ορθογωνιο τριγωνο'συνεχισε'με την μια καθετο πλευρα του διπλασια απο την αλλη,
η προσκείμενη οξεια γωνια σ'αυτη τη πλευρα ειναι ιση με το ενα τριτο της ορθης',
σηκωθηκε,'με ποναει η μεση μου σημερα,αρθριτικα,η ηλικια,βλεπεις το μεσο Μ του ΕΓ κινειται
στην απειροτητα της ευθειας Αζ που σχηματιζει γωνια με το ΑΓ ιση με το ενα τριτο της ορθης,
κινειται σε ολη την απειροτητα της;ερωτημα,ας το εξετασουμε αυτο,η απειρη κινηση του Γ εχει,
το βλεπεις,οριακα σημεια το Β και το Α,αν λοιπον το Γ συμπεσει με το Β τοτε,δεστο,το μεσο Μ
ειναι το μεσο του ευθυγραμμου τμηματος ΒΖ οπου Ζ ειναι το σημειο που η Αζ τεμνει την καθε-
το Αχ,κι αν το Γ συμπεσει με το Α τοτε,ευκολο ειναι να το συμπερανεις,το μεσο Μ ειναι το ση-
μειο Η,σημειο τομης της Αζ και της μεσοκαθετου του τμηματος ΑΒ,επομενως το μεσο Μ του ΕΓ
κινειται στην περιορισμενη απειρια του τμηματος ΖΗ της μη περιορισμενης απειριας της Αζ,
αυτο συμβαινει αν το Γ βρισκεται στο εσωτερικο του ΑΒ,αν ομως βρισκεται,εναλλακτικα,εξω-
τερικα,στις προεκτασεις του,τοτε...'
τον ξυπνησε η δυνατη φωνη του φυλακα,'ελα σηκω,ξυπνα,ηρθαμε να καθαρισουμε το κελι
απ'τα παλιοχαρτα σου,το γεμισες παλι',ο φυλακας γελασε,'αλλωστε αυτο για τελευταια φο-
ρα,γιατι οπως βλεπω εχεις τυφλωθει για τα καλα,συνεχισε με το μυαλο σου,αν μπορεις κι αν
σου'μεινε,γιατι μαλλον σε βλεπω να μενεις εδω μεσα κλεισμενος για παντα'
αυτο το 'για παντα' του αρεσε,'για παντα θα σχεδιαζω πια,με το μυαλο μου μοναχα,να βρω τη
λυση του θεωρηματος'σκεφτηκε
τοτε,εκεινη τη στιγμη,μεσα στον υπνο του ακουσε το παρατεταμενο κουδουνισμα του τηλεφω-
νου,πεταχτηκε πανω,ηταν η μητερα του,ανησυχησε,δυο μερες τον εψαχνε,που χαθηκε,την κα-
θησυχασε,'ειχα παει μια εκδρομη'της ειπε,εκλεισε το τηλεφωνο,χαμογελασε'σχεδιαζοντας και
εκτελωντας μια ακομη ευφυεστατη διαρρηξη'
.
.
.
ΘΕΩΡΗΜΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΘΕΩΡΗΜΑ,Η ΑΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εγραψε στον πινακα:
ΘΕΩΡΗΜΑ
Σ'ενα σημειο Ο του ευθυγραμμου τμηματος ΑΒ φερνουμε την καθετο χΟψ,
απο τυχαιο σημειο αυτης Ρ φερνουμε τα ΡΑ,ΡΒ,και σ'αυτα φερνουμε στα
σημεια Α,Β αντιστοιχα καθετους που τεμνονται στο Μ.
Να βρεθει ο γεωμετρικος τοπος του σημειου Μ.
κι αρχισε να το λυνει:
'εστω το τμημα ΑΒ,το σημειο του Ο,σ'αυτο φερνω την καθετο χΟψ και σ'αυτη παιρνω
το τυχαιο σημειο Ρ,ενωνω το Ρ με τα Α,Β,τωρα φερνω στα σημεια Α,Β των ΡΑ,ΡΒ αντι-
στοιχα τις καθετους ευθειες...'
εδω σταματησε,'τι ειναι ευθεια;τι κανω εδω;ποιοι ειναι αυτοι;'
πολυ γρηγορα συνηλθε και συνεχισε:
'που τεμνονται στο σημειο Μ,του οποιου ζηταω τον γεωμετρικο τοπο,την γραμμη πανω
στην οποια κινειται'
σταματησε,γυρισε προς τους μαθητες
'αν παρω διαφορα τυχαια Ρ στην χΟψ και ξανασχεδιασω θα δω την κινηση του Μ και θα
προβλεψω τη γραμμη πανω στην οποια θα κινειται,ομως αυτο δεν ειναι μαθηματικη απο-
δειξη,η μαθηματικη αποδειξη πρεπει να ειναι περαν της εμπειριας,του τι βλεπω,να πληρει,
να εξαντλει,απολυτα την απειρια των θεσεων του σημειου Μ,πραγμα που στην εμπειρικη
αποδειξη χρειαζομαστε απειρο χρονο,αρα ειναι ασθενης λογικα ,αδυνατη,μια τετοια απο-
δειξη,μη βεβαια,απραγματοποιητητη, θα λεγαμε,λοιπον ας συνεχισουμε τη μαθηματικη
μας αποδειξη:
παρατηρω πως τα ορθογωνια τριγωνα ΡΑΜ,ΡΒΜ εχουν κοινη υποτεινουσα πλευρα,κι επει-
δη γνωριζω πως σε καθε ορθογωνιο τριγωνο η διαμεσος που αντιστοιχει στην υποτεινουσα
του ειναι ιση με το μισο της ενωνω το Ρ με το Μ,στο ΡΜ βρισκω το μεσο του Ν,τοτε οι δια-
μεσοι ΑΝ,ΒΝ στα ορθογωνια τριγωνα ΡΑΜ,ΡΒΜ ειναι ισες με το μισο της κοινης υποτεινου-
σας ΡΜ και κατα συνεπεια ισες,σαν ισες με ισο,επομενως το σημειο Ν που ισαπεχει απο τα
ακρα Α,Β του ΑΒ βρισκεται πανω στη μεσοκαθετο του ΑΒ,η οποια τεμνει το ΑΒ στο σημειο
Δ, τωρα,διαβλεπωντας τι μπορει να συμβαινει,απο το σημειο Μ φερνω πανω στην ΑΒ την
μοναδικη καθετο ευθεια...'
επανηλθε η συγχυση'γιατι μοναδικη καθετο;γιατι οχι δυο,οχι απειρες,οχι καμια;'
αυτο συνεβηκε μεσα σ'ενα απειροελαχιστο χρονο,σαν να βρεθηκε σε αλλο χωρο
'την μοναδικη,επαναλαμβανω,καθετο Με ,συμφωνα με το πεμπτο αξιωμα του Ευκλειδη,
που τεμνει την ΑΒ στο Γ,απο το σημειο Ν φερνω παραλληλο ευθεια στην ΑΒ,που τεμνει
τις παραλληλες ευθειες ευθειες Ρψ,Με στα σημεια Ε,Ζ,για χαριν συντομιας θα παραλειπω
την αναφορα των σχετικων θεωρηματων που χρησιμοποιω,συνεχιζω,τα ορθογωνια
τριγωνα ΡΕΝ,ΜΖΝ ειναι ισα ,αφου εχουν ισες τις υποτεινουσες ΡΝ,ΜΝ αντιστοιχα,και τις
οξειες γωνιες ΡΝΕ,ΜΝΖ ως κατακορυφην,τοτε συνεπαγεται ΕΝ ισο με ΝΖ,ομως επειδη οι
τρεις ευθειες:Ρψ,ΝΔ μεσοκαθετος της ΑΒ,Με ειναι καθετες στην ιδια ευθεια ΑΒ τοτε ειναι
παραλληλες και τεμνομενες απο τις δυο παραλληλες ΑΒ,ΕΖ,συμφωνα με το θεωρημα του
Θαλη,τα μεταξυ τους τμηματα ειναι ισα,επομενως ΕΝ ισο με ΟΔ,και ΝΖ ισο με ΔΓ,κι επειδη
απο προηγουμενα εχουμε ΕΝ ισο με ΝΖ τοτε ΟΔ ισο με ΔΓ,τωρα εχουμε το Γ σταθερο
σημειο πανω στη ΑΒ αφου απεχει απο το σταθερο σημειο Δ,μεσο του ΑΒ,αποσταση σταθε-
ρη ιση με την αποσταση ΟΔ του σταθερου σημειου Ο απο το Δ,επομενως το Μ ανηκει
στην ευθεια...'
εδω ο καθηγητης χαθηκε,'τι κανω εδω;ποιοι ειναι αυτοι εκει;τι θελουν;'
'κυριε καθηγητα ,τι παθατε;'συνηλθε,δυο μαθητες ενα κοριτσι κι ενα αγορι,ειχαν τρεξει
στην εδρα,'ειστε χλωμος,καθηστε στη καρεκλα,θελετε σας φερουμε νερο,να φωναξουμε
γιατρο;'
'οχι,μην ανησυχητε,μια ξαφνικη ζαλαδα,δεν ειναι τιποτα,μου περασε'τους ειπε'καθηστε
στις θεσεις σας,ευχαριστω πολυ'
ειχε διαισθανθει τι του συνεβαινε ,τα πρωτα συμπτωματα της νοσου Alzheimer,εξασθενι-
ση της μνημης,
'επομενως το σημειο Μ της τομης των καθετων στα Α,Β των ΡΑ,ΡΒ ανηκει στην καθετο ευ-
θεια στο σημειο Γ του ΑΒ,την Με,
προσεξτε επειδη το Ρ κινειται σ'ολη την ευθεια χΟψ τοτε κι ολη η ευθεια ΜΓε ειναι ο ζη-
τουμενος γεωμετρικος τοπος του Μ'
και γυριζοντας προς τους μαθητες του ειπε:'σας ευχαριστω παρα πολυ ολους για την προ-
σοχη και την υπομονη σας.Σας χαιρετω'και βγηκε απ'την αιθουσα διδασκαλιας,
ηταν τα τελευταια λογια που ακουσαν απο τον καθηγητη τους.δεν τον ξαναειδαν απο τοτε,
ειχε ζητησει την παραιτηση του για προσωπικους σοβαρους λογους υγειας,η οποια εγκρι-
θηκε,
στο επομενο χρονικο διαστημα πολυ γρηγορα,εκθετικα,η κατασταση της μνημης του χειρο-
ρευσε,
'πληρης απωλεια μνημης'η τελικη γνωματευση των γιατρων'ισχυροτατο Alzheimer,δυστυ-
χως μη αναστρεψιμο'
και μεσα σ'αυτη την τρομακτικη αλλαγη χωρου και χρονου ο καθηγητης εξεταζε τις συνε-
πειες της μη πληροτητας του πεμπτου αιτηματος,αξιωματος, του Ευκλειδη:
Καὶ ἐὰν εἰς δύο εὐθείας εὐθεῖα ἐμπίπτουσα τὰς ἐντὸς καὶ ἐπὶ τὰ αὐτὰ μέρη γωνίας δύο
ὀρθῶν ἐλάσσονας ποιῇ, ἐκβαλλομένας τὰς δύο εὐθείας ἐπ' ἄπειρον συμπίπτειν, ἐφ' ἃ
μέρη εἰσὶν αἱ τῶν δύο ὀρθῶν ἐλάσσονες.
απ'αυτην την τεραστια λογικη εργασια τιποτα δεν ξεπηδουσε στην επιφανεια,στο εξωτε
ρικο,της δικης μας,συμβατικης,πραγματικοτητας,
κανενας οριζοντας διαφυγης της λογικης του απ'αυτη τη μαυρη τρυπα της λογικης,
στο εξωτερικο φαινονταν ακινησια,σιωπη,
η τρομακτικη ασυμβατοτητα των δυο κοσμων
.
.
.
THE ARISTIDE CESAR' S CASE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χτυπησε το τηλεφωνο,ο Aristide César βιβλιοθηκαριος της Εθνικης Βιβλιοθηκης του Παρι-
σιου σηκωσε το τηλεφωνο,ηταν ο διευθυντης,του ειπε να παρουσιαθει επειγοντως στο
γραφειο του,
εκει μεσα ηταν ο διευθυντης,ενας υπαλληλος της βιβλιοθηκης,δυο αστυνομικοι,ορθιοι κι
ενας νεαρος καθισμενος στη καρεκλα αναμεσα τους,'εκλεψε ενα βιβλιο'του ειπε ο διευθυ-
ντης κι εδειξε τον νεαρο'συνεληφθει αμεσως απο τον υπαλληλο,καλεσαμε την αστυνομια,
ο ενοχος,αυτος εδω,Ιταλος στη καταγωγη,μικροαπατεωνας αλκοολικος και εθισμενος στα
ναρκωτικα,ομολογησε,πως χθες τη νυχτα τον πλησιασε καποιος στα κακοφημα στεκια που
συχναζει,συγκεκριμενα στο Bar Jaune Papillon,και του ζητησε να κλεψει ενα βιβλιο απο τη
Βιβλιοθηκη δινοντας του ενα αρκετα μεγαλο ποσο,αυτος δεν ξερει τιποτα για 'κεινον τον
ανθρωπο,δεν θυμαται χαρακτηριστικα του,αλλωστε ηταν ζαλισμενος απ'το ποτο','ηταν
σκοτεινα στο μπαρ'ειπε με σπασμενα γαλλικα ο Ιταλος,'ψηλος,φορουσε κι ενα πλατυγυρο
καπελο χαμηλα που του'κρυβε το προσωπο'
'να αυτο ειναι το βιβλιο'συνεχισε ο διευθυντης,'καποιου Ambroise Didier,εκδοση του 1269
στη Τουλουζ'
του εδωσε το βιβλιο,διαβασε τον τιτλο:La théâtralité à Euripide,
μετα απο λιγο στο γραφειο του ξεφυλλισε το βιβλιο,σελιδες 149,γιατι εκεινος ο ανθρωπος
ηθελε να κλεψει το βιβλιο;ενας βιβλιοφιλος,να εχει ενα σπανιο βιβλιο στη συλλογη του;
διαβασε το βιβλιο,συμπερανε,απο το περιεχομενο και το υφος του,πως ο Ambroise Didier
ηταν μετριος συγγραφεας,
τι περιειχε το βιβλιο;τι ηταν γραμμενο ωστε να επρεπε να κλεφτει;,ισως ενα κωδικοποιη-
μενο μηνυμα,που μπορουσε ομως αυτο να εντοπισθει; ισως ολο το βιβλιο να ηταν ενα
μηνυμα,
ξαναδιαβασε το βιβλιο σχολαστικα,
του εκανε εντυπωση ενα αποσπασματικο κειμενο στα αρχαια ελληνικα απο την χαμενη
τραγωδια του Ευριπιδη 'Αυτολυκος':
ἔσω.α δ.ύλην οὖ..ν· οἱ .ὰρ ἥσ.ο.ες
τ.ῖς κρείσσ..ιν φι.οῦ.ι δο.λε..ιν βρ.τῶν.
ζη..μεν· ἡ δόκ..ις ἀ.θρώπ..ς κακ.ν.
καὶ το..πιχειρ.ῖν γ᾿ ἐξ.μα.τάνε.ν φιλ.ῖ.
ΗΡ.ΚΛΗΣ
τίς δ᾿ οὐ.ὶ χαί..ει ν.πίοις ἀθύρ..σιν;
δί.κους ἔχ..τες ἢ δι᾿ ἀσπί.ων χ.ρὶ
θε.νο.τες ἐκβαλ.ῦσι πολε.ίο.ς πάτρ.ς;
οὐ.εὶς σιδή..υ ταῦ.. μωρα..ει πέ..ς
στάς. ἄν...ς χρὴ σ..ούς τε κἀγ..οὺς
φύλ..ις στ..εσθαι, χὤσ..ς ἡγ.ῖτ.ι π.λει
κάλλ ..
σε τρεις μερες ειχε σπασει τον κωδικο,ο οποιος ηταν ιδιαιτερα ιδιοφυης,
το αποκωδικοποιημενο κειμενο ηταν μια περιγραφη κατασκευης της φιλοσοφικης λιθου,
της μυστηριωδους ουσιας που επζητουσαν παθιασμενα οι Αλχημιστες απο αιωνες να
μετατρεπουν τα μεταλλα σε χρυσο,επισης το ελιξιριο της ζωης,της αναζωωγονησης,της
αθανασιας,
'αδικος κοπος' σκεφτηκε,'σημερα ξερουμε πως αυτο ειναι,οριστικα, αδυνατο'
για τον εντοπισμο του κυριου ενοχου της κλοπης ζητησε να εξετασει τον φακελλο του
βιβλιου με τα ονοματα και τα στοιχεια των ανθρωπων που ειχαν ερθει στη Βιβλιοθηκη να
το μελετησουν στο Αναγνωστηριο,βρηκε ενα και μοναδικο ονομα,του Rene Clément καθη-
γητου Λογικης στο Πανεπιστημιο του Παρισιου La Sorbonne-Paris IV,71 χρονων,ο οποιος
το ειχε ζητησει να το διαβασει πριν ενα μηνα,
την αλλη μερα το πρωι,στις 10,τον επισκεφτηκε στο σπιτι του στην Nanterre
'σας περιμενα'του ειπε ο Rene Clément 'οχι για να με συλλαβετε,αυτο ειναι η αχαρη δου-
λεια της αστυνομιας'χαμογελασε'κι αλλη ειναι η δουλεια ενος ιδιοφυους ντετεκτιβ,παρα-
καλω,καθηστε,τι θα πιειτε;ουισκι η' τζιν;'
'τζιν,ευχαριστω'ειπε,
ο Rene Clément ηταν ψηλος,ξερακιανος,με διαπεραστικα ματια,οι τεσσερεις τοιχοι του
γραφειου του ηταν καλυμενοι μεχρι πανω με ραφια γεματα ασφυκτικα με βιβλια,μια
τεραστια βιβλιοθηκη
'το ιδιο ειναι και στον κατω και στον πανω οροφο,ολο βιβλια,μην νομισετε,πως ολ'αυτα τα
βιβλια τα εχω κλεψει η' εβαλα καποιους να τα κλεψουν'ειπε γελωντας ο Rene Clément,
και του εδωσε ενα χαρτι'παρακαλω,κοιταξτε,αν θελετε καπνιστε,εγω δεν καπνιζω',
στο χαρτι,ειδε,ηταν γραμμενο το κειμενο του Αυτολυκου του Ευριπιδη,που υπηρχε στο
κλεμενο βιβλιο του Ambroise Didier,αποκωδικοποιημενο,με πληρη,λεπτομερη,καταγραφη
του κωδικα,ακριβως αυτο το ιδιο που ειχε κανει κι αυτος,
'βλεπετε,η λογικη επαγωγικη μας μεθοδος συμπιπτει'σχολιασε ο Rene Clément
'ακριβως ,το ιδιο' απαντησε ο Aristide César
'τον τελευταιο χρονο ασχολουμε με το αστυνομικο μυθιστορημα,την τυπολογια του,τα
ιδιαιτερα χαρακτηριστικα των ντετεκτιβς,του Auguste Dupin του Edgar Allan Poe,του
Sherlock Holmes του Sir Arthur Conan Doyle,του Hercule Poirot της Agatha Christie,του
Ellery Queen του Ellery Queen ,του Philo Vance του S.S. Van Dine,και ολων των αλλων,και
φυσικα'τον κοιταξε χαμογελωντας'με σας προσωπικα'
-'θελετε αλλο ενα ποτο;'
-'ευχαριστω'
'ο Ambroise Didier,ενας φιλοσοφος του μεσαιωνα' συνεχισε ο Rene Clément μετα το
σερβιρμα των ποτων,'ηταν καθηγητης της Αριστοτελικης Φιλοσοφιας στο Πανεπιστημιο
της Σορβοννης ,La Sorbonne,απο το ετος 1260,το 1271 συνεληφθει μετα απο ανωνυμη
καταγγελια ως αιρετικος απο την Ιερα Εξεταση την Sacra Inquisitio στη Τουλουζ,και για να
ομολογησει ενωπιον του Ιεροδικαστη βασανιστηκε σκληρα απο τον βασανιστητον τον exe-
cutor με τον γραμματεα τον escribano να καταγραφει με σαδιστικη λεπτομερεια τα βασανι-
στηρια,πρωτα τον κρεμασαν ψηλα με δεμενα τα χερια πισω να εξαρθρωθουν τα χερια του,
ουρλιαζε,δεν το λυπηθηκαν,μαλλον ευχαριστιονταν,μετα τον εδεσαν κι ανοιγωντας το στο-
μα,του ερριχναν μεσα να καταπινει τεραστια ποσοτητα νερου κρατωντας σφιχτα κλειστη τη
μυτη, μεχρι να πνιγει και τελος του εδεσαν τα ποδια και τα χερια με σκοινια που τα τρα-
βουσαν τροχαλιες μεχρι να ξεκολλησουν τα μελη του και να μπουν τα σκοινια βαθεια μεσα
στη σαρκα του,δεν βαστασε τους αφορητους πονους,ομολογησε και αναγκαστηκε να μαρ-
τυρησει τους συνενοχους του,του εκαψαν τα βιβλια,του κατεσχεσαν την περιουσια και του
φορεσαν το ολοσωμο μαυρο ρουχο το sunbenito με τους κοκκινους φλογερους σταυρους
στις δυο πλευρες και τελικα τον εκαψαν σε δημοσια τελετη πανω στη πυρα auto da fe
πραξη πιστης θανατος στη πυρα,καποιος απο τον κυκλου του καταφερε να ξεφυγει και να
διασωσει το μοναδικο αντιτυπο του βιβλιου του,La théâtralité à Euripide,εκδοση του 1269
στη Τουλουζ' ηπιε απ'το ποτο του 'το οποιο πριν τεσσερις μερες αποπειραθηκα να κλεψω
απο την Βιβλιοθηκη',
κοιταξε το χαρτι με τον κωδικα,'εδω στην Nanterre' συνεχισε'ειμαστε στοιβαγμενοι πλου-
σιοι και φτωχοι,απατεωνες και νομοταγεις,καθολικες εκκλησιες με τζαμια,και δεν ηταν κα-
θολου δυσκολο,σε καποιο κακοφημο μπαρ να ψαρεψω τον ανθρωπο για να κανει την βρω-
μικη δουλεια της κλοπης,διαλεξα εναν Ιταλο αλκοολικο εθισμενο στη κοκαινη που,σιγου-
ρα,θα πουλουσε και την ιδια του τη μανα για να προμηθευτει τη δοση του, σκληρο καπε-
λο χαμηλα βαλμενο και το χρημα λειτουργησαν τελεια,ηξερα καλα πως θα πιανονταν,οι
καμερες της βιβλιοθηκης θα τον εβλεπαν,ηθελα το σχεδιο μου να εχει μια ακριβη θεατρι-
κοτητα,ο συνεργος κλεφτης που πιαστηκε,ο κυριος κακοποιος κατ'αρχην αγνωστος,οπως
και τα κινητρα της πραξης του αγνωστα,ο ευφυης ντετεκτιβ,η αποκωδικοποιηση,ο εντοπι-
σμος του κακοποιου,η λυση του μυστηριου,ολα σχεδιασμενα στην εντελειθα σαν πραξεις
θεατρου'
'τωρα καταλαβα γιατι το κανατε αυτο'τον εκοψε ο Aristide César
'να πιαστει στον ιστο αυτης της αραχνης το θηραμα,ο ντετεκτιβ-ηθοποιος,εσεις,για να δω
αν η περιφημη λογικη επαγωγικη σας μεθοδος καταφερνε να βρει το κωδικοποιημενο κει-
μενο μεσα στις 149 σελιδες του βιβλιου αι να το αποκωδικοποιησει με τον ιδιο ακριβως
τροπο που το εκανα κι εγω'ειπε Rene Clément
'αφου,φυσικα,ειχατε αντιγραψει το αρχαιο κειμενο πριν ενα μηνα που ζητησατε το βιβλιο
στη Βιβλιοθηκη'ειπε ο Aristide César
'ακριβως αυτο εγινε'απαντησε Rene Clément και συνεχισε 'κατα καποιο τροπο σας εστησα
παγιδα σαν γνησιος κακοποιος'χαμογελασε'ημουνα σιγουρος για σας,αν αποτυχενατε θα
απογοητευομουν'
'ευχαριστω,για την εμπιστοσυνη σας'ειπε ο Aristide César και σηκωθηκε να φυγει'η συνε-
χεια της υποθεσης ειναι αρμοδιοτητα αλλων'
πανω στιο γραφειο του Rene Clément ειδε το Ellery Queen's Mystery Magazine
'εκδοση του 1945 των Ellery Queen's Frederic Dannay and Manfred B. Lee'ειπε ο Rene
Clément και συμπληρωσε 'ισως στο μελλον συνεργαστουμε με καποιο ψευδωνυμο,ας
πουμε Rene de Cart,απο τον Rene Decartes και τον Nick Carter,γραφοντας ενα η'μια σειρα
αστυνομικα μυθιστορηματα'
.
.
.
Sir Arthur Conan Doyle as Sherlock Holmes-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Sherlock Holmes-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Come, Watson, come! he cried. The game is afoot
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ 221B BAKER STREET ΜΕ ΤΟΝ SHERLOCK HOLMES-
The My Own Adventure of Sherlock Holmes-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
[μεταφραση translation-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]
Πριν συναντησω τον Sherlock Holmes,στην The Adventures of Sherlock Holmes,οπως
μου αρεσε να την ονοματιζω.στην A Study in Scarlet του Sir Arthur Conan Doyle διαβασα
το προφιλ που του εκανε ο Dr. John Watson.
Ιδου η λιστα των δυνατων και των αδυνατων σημειων του Sherlock Holmes:
Ecco.The Dr.John Watson' list of Sherlock Holmes strengths and weaknesses:
[Sir Arthur Conan Doyle,A Study in Scarlet,CHAPTER II.The Science Of Deduction,σελιδα 4]
1. Knowledge of Literature: Nil.
Γνωση Λογοτεχνιας.Μηδεν
2. Knowledge of Philosophy: Nil.
Γνωση Φιλοσοφιας.Μηδεν
3. Knowledge of Astronomy: Nil.
Γνωση Αστρονομιας.Μηδεν
4. Knowledge of Politics: Feeble.
Γνωση Πολιτικης.Ασθενης..
5. Knowledge of Botany: Variable. Well up in belladonna, opium, and poisons generally.
Knows nothing of practical gardening.
Γνωση Βοτανικης.Μεταβλητη.Καλη στην μπελαντονα,οπιο και δηλητηρια γενικα.
Περι πρακτικης κηπουρικης δεν γνωριζει τιποτα.
6. Knowledge of Geology: Practical but limited. Tells at a glance different soils from each
other. After walks has shown me splashes upon his trousers, and told me by their colour
and consistence in what part of London he had received them.
Γνωση Γεωλογιας.Πρακτικη αλλα περιορισμενη.Λεει με μια ματια διαφορετικα εδαφη το
ενα απο το αλλο.Μετα απο περιπατους μου εχει δειξει πιτσιλιες πανω στο παντελονι του,
και μου ειπε απο το χρωμα και τη συσταση τους σε ποιο μερος του Λονδινου τις ειχε
δεχθει.
7. Knowledge of Chemistry: Profound.
Γνωση Χημειας.Βαθεια
8. Knowledge of Anatomy: Accurate but unsystematic.
Γνωση Ανατομιας.Ακριβης αλλη μη συστηματικη.
9. Knowledge of Sensational Literature: Immense. He appears to know every detail of
every horror perpetrated in the century.
Γνωση της Sensational [novel-with-a-secret,με ενα μυστικο]Λογοτεχνιας.Απειρη.Φαινεται
να γνωριζει καθε λεπτομερεια καθε τρομου που διαπραχθηκε στον αιωνα.
10. Plays the violin well.
Παιζει το βιολι καλα.
[παλι στο A Study in Scarlet διαβασα:
Do you remember what Darwin says about music? He claims that the power of producing
and appreciating it existed among the human race long before the power of speech was
arrived at. Perhaps that is why we are so subtly influenced by it. There are vague memories
in our souls of those misty centuries when the world was in its childhood.'
That's a rather broad idea,' I remarked.
One's ideas must be as broad as Nature if they are to interpret Nature,' he answered.”
θυμασαι τι λεει ο Δαρβινος για τη μουσικη;Αυτος ισχυριζεται οτι η ικανοτητα της παρα-
γωγης και της εκτιμησης της συνεβη μεσα στην ανθρωπινη φυλη αρκετα πριν η ικανοτη-
τα της ομιλιας να εχει αποκτηθει.Ισως εκεινο ειναι γιατι ειμαστε απ'αυτη τοσο ανεπαι-
σθητα επηρεασμενοι.Υπαρχουν αμυδρες μνημες μεσα στις ψυχες μας απ'αυτους τους
ομιχλωδεις αιωνες οταν ο κοσμος ηταν στην παιδικη του ηλικια.
Εκεινη ειναι μια μαλλον ευρεια ιδεα,παρατηρησα
Ενος οι ιδεες πρεπει να'ναι τοσο ευρειες οσο η Φυση αν ειναι αυτες να ερμηνευσουν τη
Φυση,απαντησε
συνεχιζω το Κατα Dr.Watson προφιλ του Sherlock Holmes:
11. Is an expert singlestick player, boxer, and swordsman.
ειναι εξπερ παικτης[στην]με singlestick[αμυντικη εξασκηση],μποξερ και ξιφομαχος
-δικη μου σημειωση:[με το singlestick,ενα ειδος ξυλινου μπαστονιου,γινεται εξασκηση
αμυνας]
12. Has a good practical knowledge of British law.
Εχει μια καλη πρακτικη γνωση του Βρετανικου Νομου
βροχερη και ομιχλωδη μερα,απογευμα,στις 5 ωρα Greenwich just χτυπησα τη πορτα στον
πρωτο οροφο του σπιτιου της 221B Baker Street,στη περιοχη Marylebone ,City of West-
minster,London
ο Sherlock Holmes και ο Dr. John Watson με υποδεχθηκαν πολυ ζεστα,καθησα στον μαλακο
καναπε,στον αριστερο απο τον δικο μου καναπε καθονταν ο Dr. John Watson και στον δε-
ξιο ο Sherlock Holmes,η φωτια στο τζακι αναμεσα μπροστα μας εκαιγε,
στον αριστερο τοιχο ειδα τη θηκη του βιολιου,και πανω τα κρεμασμενα σπαθια,
-η μουσικη ειναι εξαιρετο εργαλειο για το μυαλο,ειπε ο Sherlock Holmes.Δεν συμφωνειτε;
εξ αλλου γνωριζεται απο τη λιστα του Dr.Watson την αγαπη μου για το βιολι,βεβαια δεν θα
ασχοληθω απο τις πιτσιλιες στο παντελονι σας για να σας πω απο ποιους δρομους του
Λονδινου περασατε,επισης αν και I’m a bit of a single-stick expert, as you know,θα σας
εξηγησω αλλη φορα,διεξοδικα, αυτο το αθλημα,the singlestick play,κι ισως γινεται αντιπα-
λος συμπαικτης μου,αν σας αρεσει,
γελασε,
σιγουρα,για να ειστε εδω σας ενδιαφερουν κυριως οι αστυνομικες ιστοριες και τα μυστη-
ρια,θα σας πω πως δεν υπαρχει καμια διαφορα στις αστυνομικες υποθεσεις της Λογοτε-
χνιας και στις πραγματικες,in life,crime-cases.
Never trust to general impressions, my boy, but concentrate yourself upon details.
-ποτε μην εμπιστευεσε τις γενικες εντυπωσεις,παιδι μου,αλλα να συγκεντρωνεσαι πανω
στις λεπτομερειες,τον φονο ξεκαθαριζουν οι λεπτομερειες,τα πολλα συγκεντρωμενα
στοιχεια τον συσκοτιζουν,επειδη ολοι οι φονοι εχουν γινει με μυαλο,λογικη,και με λογικη,
με μυαλο θα λυθουν,ο τρωσας και ιασεται,κατα καποιον τροπο,
I cannot agree with those who rank modesty among the virtues. To the logician all things
should be seen exactly as they are, and to underestimate one's self is as much a departure
from truth as to exaggerate one's own powers
[The Adventure of the Greek Interpreter]
δεν μπορω να συμφωνησω μ'εκεινους που κατατασσουν την μετριοπαθεια μεταξυ των
αρετων.Στον Λογικο ολα τα πραγματα θα πρεπει να ειναι φανερωμενα καθως αυτα ειναι,
και να υποτιμα καποιος τον εαυτο του ειναι το ιδιο μια απομακρυνση απ'την αληθεια
καθως να υπερβαλει καποιος τις δικες του ικανοτητες,
σου φαινομαι εγωιστης,αλλα μαλλον δεν ειμαι,η' ειμαι οσο χρειαζεται για να αμυνομαι
την εκαστοτε ισχυρογνωμοσυνη,
Life is infinitely stranger than anything which the mind of man could invent. We would
not dare to conceive the things which are really mere commonplaces of existence. If we
could fly out of that window hand in hand, hover over this great city, gently remove the
roofs,and peep in at the queer things which are going on, the strange coincidences, the
plannings, the cross-purposes, the wonderful chains of events, working through generations,
and leading to the most outre results, it would make all fiction with its conventionalities
and foreseen conclusions most stale and unprofitable.
η ζωη ειναι απειρα πιο παραξενη απ'οτιδηποτε μπορουσε το ανθρωπινο μυαλο να εφευ-
ρει.Δεν θα μπορουσαμε να τολμησουμε τα πραγματα που ειναι πραγματικα απλες κοινοτυ-
επιες της υπαρξης.Αν μπορουσαμε να πεταξουμε εξω απο εκεινο το παραθυρο χερι με χε-
ρι,να περιφερομαστε πανω απ' αυτη τη τεραστια πολη,πολυ προσεκτικα να μετακινησου-
με τις σκεπες,και να κρυφοκοιταξουμε στα αλλοκοτα πραγματα που εξελισονται,τις
παραξενες συμπτωσεις,τους σχεδιασμους,τους διασταυρωμενους σκοπους,τις καταπλη-
κτικες αλυσιδες των γεγονοτων,που διαπρατονται διαμεσου των γενιων,και οδηγουν στα
πιο ακραια αποτελεσματα,αυτο θα εκανε ολη τη fiction,τη λογοτεχνικη διηγηση,με τις
συμβατικοτητες και τα προβλεπομενα συμπερασματα της αρκετα βαλτωμενη,ξεπερασμε-
νη και μη κερδοφορα,
αυτο,στη δουλεια του ντετεκτιβ,ειναι Πρωτη Αρχη,το τονιζω,Κανονας:
When you have eliminated all which is impossible, then whatever remains, however
improbable, must be the truth.
[The Case-Book of Sherlock Holmes]
οταν εχεις εξαλειψει ολο αυτο που ειναι αδυνατο,τοτε οτιδηποτε παραμενει,οσοδηποτε
απιθανο,πρεπει να ειναι η αληθεια,
There is nothing more deceptive than an obvious fact
[The Boscombe Valley Mystery]
και δεν υπαρχει τιποτα πιο απατηλο απο ενα προφανες γεγονος
It has long been an axiom of mine that the little things are infinitely the most important
[The Memoirs of Sherlock Holmes]
απο πολυ καιρο εχω ενα δικο μου αξιωμα,οτι τα μικρα πραγματα ειναι απειρως τα πιο
πολυ σημαντικα,
καποτε στο A Scandal in Bohemia ειπα:You see, but you do not observe
Εσυ βλεπεις,αλλα δεν παρατηρεις,
να ξερεις,μην το ξεχνας,Crime is common. Logic is rare. Therefore it is upon the logic
rather than upon the crime that you should dwell.
[The Adventure of the Copper Beeches]
το εγκλημα ειναι κοινο.Η Λογικη ειναι σπανια.Επομενως επανω στη λογικη μαλλον παρα
επανω στο εγκλημα ειναι που θα πρεπει να βασισθεις,
συχνα,πρεπει να σου εξομολογηθω,νιωθω αφορητα ανιαρα,βαριεμαι και αισθανομαι τρο-
μακτικα εντονη την ασημαντοτητα και ανοησια της υπαρξης,της υπαρξης μου
My life is spent in one long effort to escape from the commonplaces of existence. These
little problems help me to do so.
[The Red Headed League]
η ζωη μου ειναι σπαταλημενη σε μια μακροχρονια προσπαθεια ν'αποδρασω απ'τις κοινο-
τυπιες της υπαρξης,
μα,θα μου πειτε,δεν υπαρχουν οι γυναικες,ναι,φυσικα,υπαρχουν οι γυναικες,αλλα
Women are naturally secretive, and they like to do their own secreting.
οι γυναικες ειναι απο τη φυση τους μυστικοπαθεις,και τους αρεσει να δημιουργουν
την δικη τους μυστικοπαθεια,κατα τ'αλλα,φυσικα,και ειναι ενα Δωρο της Φυσης για τους
Ανδρες,
Γοητευτικο και ταυτοχρονα Επικινδυνο,
χαμογελασε αινιγματικα,
να,τωρα σκεφθηκα The Mona Lisa's Smile Adventure of Sherlock Holmes,τι μυστικο κρυβει
το χαμογελο της,οψομεθα,Sir Arthur Conan Doyle,
I'm not a psychopath, I'm a high-functioning sociopath.
δεν ειμαι ενας ψυχοπαθης,ειναι ενας υψηλα-λειτουργικος κοινωνιοπαθης,παθιασμενος
ερευνητομανης,μανιακος της ερευνας θα πουν καποιοι,κι ισως εχουν δικιο
It is a capital mistake to theorize before one has data. Insensibly one begins to twist facts
to suit theories, instead of theories to suit facts.
ειναι κεφαλαιωδες λαθος να θεωρητικοποιει καποιος πριν εχει δεδομενα.Χωρις να το
διαισθανθει αρχιζει να συστρεφει τα γεγονοτα να ταιριαξουν σε θεωριες,αντι οι θεωριες να
ταιριαξουν σε γεγονοτα,
ο Dr.Watson εχει το μεγαλο δωρο της σιωπης,αυτο τον κανει ανεκτιμητο σαν συνεργατη,
βεβαια,στα βιβλια του Sir Arthur Conan Doyle The Adventures of Sherlock Holmes φλυα-
ρει,αλλ'αυτο ειναι το μοναδικο του ελλατωμα,και γι'αυτο συγχωρητεο,
τωρα,τι να πω για τους αναγνωστες,πολυαριθμοι,φανατικοι,αλλωστε χωρις τους
τρελους ο κοσμος θα'τανε θανασιμα ανιαρος,There are always some lunatics about.
It would be a dull world without them,και θα συμπληρωνα,κι αυτο μη σας φανει,μισαν-
θρωπο,κυνικο,και χωρις το εγκλημα ο κοσμος θα ηταν βαρετος,δεν συμφωνειτε;κατα
βαθος γνωριζω,πως ολοι συμφωνουν,
εγκλημα,ισον,η ταξη καταστρεφεται,
κι η ταξη επανερχεται,ισον,δικαιοσυνη,
ενας κυκλος αεικινητος,εγκλημα-δικαιοσυνη εγκλημα,
μαλλον προκαλω,μ'αυτες τις ιδεες,αλλα ειπαμε,Γνωση Φιλοσοφιας.Μηδεν.
-στο A Study in Scarlet λετε,τον διεκοψα
χαμογελασε
-Α,ξερω τι θα πειτε,με προλαβε,I consider that a man's brain originally is like a little empty attic, and you have to stock it with such furniture as you choose. A fool takes in all the lumber of every sort that he comes across, so that the knowledge which might be useful to him gets crowded out, or at best is jumbled up with a lot of other things, so that he has a difficulty in laying his hands upon it. Now the skillful workman is very careful indeed as to what he takes into his brain-attic. He will have nothing but the tools which may help him in doing his work, but of these he has a large assortment, and all in the most perfect order. It is a mistake to think that that little room has elastic walls and can distend to any extent. Depend upon it there comes a time when for every addition of knowledge you forget something that you knew before. It is of the highest importance, therefore, not to have useless facts elbowing out the useful ones
θεωρω οτι ο εγκεφαλος ενος ανθρωπου αρχικα ειναι σαν μια μικρη αδεια σοφιτα,κι εσυ
πρεπει να την εφοδιασεις μ'εκεινα τα επιπλα που εσυ διαλεγεις.Ενας ανοητος παιρνει
ολα τα ξυλοεπιπλα καθε ειδους που συναντα,ετσι εκεινη η γνωση η οποια μπορουσε
να ειναι χρησιμη γι'αυτον ξεχειλιζει,η',στην καλλιτερη περιπτωση,ειναι ανακατεμενη μ'ενα
σωρο αλλα πραγματα,ετσι ωστε να εχει δυσκολια να τοποθετησει τα χερια του πανω της.
Τωρα ο επιδεξιος εργατης ειναι αρκετα προσεκτικος,πραγματι,στο τι παιρνει μεσα στον
εγκεφαλο-σοφιτα του.Αυτος δεν θα εχει τιποτα αλλο παρα τα εργαλεια τα οποια μπορει
να τον βοηθησουν,αλλα απο αυτα εχει μια μεγαλη ποικιλια,και ολα στην πιο τελεια ταξη.
Ειναι λαθος να νομιζουμε οτι εκεινο το μικρο δωματιο εχει ελαστικους τοιχους και
μπορει να διασταλει σε οποιουδηποτε βαθμου εκταση.Εξαρταται απο αυτο οτι ερχεται
μια στιγμη οταν για καθε προσθηκη γνωσης εσυ ξεχνας κατι το οποιο γνωριζες πριν.
Ειναι υψιστης σπουδαιοτητας,επομενως,να μην εχεις αχρηστα γεγονοτα τα οποια
παραγκωνιζου,σπρωχνουν εξω,τα χρησιμα.
-αυτο ακριβως ηθελα να πω,ειπα,κι ακομα λετε πως There's a scarlet thread of murder running through the colourless skein of life, and our duty is to unravel it, and isolate it, and
expose every inch of it.
υπαρχει ενα κοκκινο νημα φονου το οποιο διατρεχει το αχρωμο κουβαρι της ζωης,και
το δικο μας καθηκον ειναι να το ξετυλιξουμε,και να το απομονωσουμε,και να εκθεσουμε
καθε ιντσα του,
-Αληθεια,ετσι ειναι,απαντησε,
My name is Sherlock Holmes. It is my business to know what other people do not know.
[Arthur Conan Doyle, The Adventure of the Blue Carbuncle]
τ'ονομα μου ειναι Sherlock Holmes.Και η δουλεια μου ειναι να γνωριζω οτι οι αλλοι ανθρω-
ποι δεν γνωριζουν,
στο The Adventure of the Mazarin Stone του Arthur Conan Doyle ειπα στο Dr.Watson,
I am a brain, Watson. The rest of me is a mere appendix
Ειμαι ενας εγκεφαλος,Γουατσον.Το υπολοιπο απο μενα ειναι ενα προσαρτημα,
ο Dr.Watson ειναι εδω,μπορει να το επιβεβαιωσει
-ο Dr.Watson,εγνεψε καταφατικα,ναι,ετσι ειναι ακριβως,ειπε
ο Sherlock Holmes σηκωθηκε απο τον καναπε του,
πηρε τη θηκη του βιολιου,εβγαλε το βιολι απο μεσα και ετοιμασθηκε να παιξει
-Ok.Come! he cried. The game is afoot
οκει,Ελατε!φωναξε.Το παιγνιδι ειναι σ'εξελιξη
στο σπιτι το βραδυ ακουσα,μια δυο φορες,την μαγνητοφωνηση της συζητησης με τον
Sherlock Holmes στο σπιτι του,221B Baker Street,στη περιοχη Marylebone ,City of West-
minster,London
την αλλη μερα θα εκανα την απομαγνητοφωνηση
πριν κοιμηθω,ανοιξα το The Sign of Four και στη 2η σελιδα του CHAPTER I.The Science
of Deduction διαβασα:
-My mind," he said, "rebels at stagnation. Give me problems, give me work, give me the most abstruse cryptogram or the most intricate analysis, and I am in my own proper atmosphere. I can dispense then with artificial stimulants. But I abhor the dull routine of existence. I crave for mental exaltation. That is why I have chosen my own particular profession, or rather created it, for I am the only one in the world
[Arthur Conan Doyle, The Sign of Four]
το μυαλο μου,ειπε,επαναστατει στη στασιμοτητα.Δωστε μου προβληματα,δωστε μου
δουλεια,δωστε μου τα πιο δυσνοητα κρυπτογραμματα η' την πιο περιπλοκη αναλυση,
κι εγω ειμαι στη δικη μου αρμοζουσα ατμοσφαιρα.Μπορω να τα διευθετησω με τεχνητα
διεγερτικα. Αλλα απεχθανομαι την ανιαρη ρουτινα της υπαρξης.Λαχταραω για διανοητικη
αναταση.Αυτο ειναι γιατι εχω διαλεξει το δικο μου ιδιαιτερο επαγγελμα,η' μαλλον το δημι-
ουργησα,για να ειμαι εγω ο μοναδικος στον κοσμο
εκλεισα το βιβλιο
for I am the only one in the world Sherlock Holmes,σκεφτηκα
στις 12 ωρα Greenwich just,τη νυχτα,εκλεισα το φως και κοιμηθηκα
.
.
.
on Picasso-woman in chaise long -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
γυναικα σε σεζ λονγκ-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis
' η γυναίκα αυτή τι κάνει;', της φώναξε 'σταμάτα, είναι επικινδυνο', εκείνη φαίνεται να
μην ακούει, συνεχιζε ατάραχη, τώρα έβγαζε τη κάλτσα της από το αριστερό πόδι της,
μεταξωτή επιδερμιδα, αργά, πολύ αργά, η μέρα ζέστη φωτεινή, τα τζιτζικια δονουσαν
τον αερα, η γυναίκα όταν τελείωσε ξαπλωσε στην σεζ λονγκ, έκλεισε τα μάτια,
'περιμένει' σκέφτηκε, θα'ταν ματαιοπονια να της ξαναφωναξει,' η μυρωδιά του αερα θα
τον ξεσηκωσει', την είδε μ' ενα καθρεφτάκι να κάνει σήμα,η ώρα περνούσε, τότε ξαφνικά
άκουσε τον βρυχηθμό του κι είδε τον ταυρο, δυνατος πελώριος, με προτεταμενη ορμη
της επιτέθηκε, εκείνη ακίνητη, άκουσε το κρύσταλλο του καθρέφτη να σπάει, τα τζιτζικια
σκεπαζαν τη κραυγη της, μια τρομακτική συσπαση του σώματος,ένα ισχυρό ρεύμα αέρα ανακινηθηκε και τον χτυπησε ο στροβιλος του δυνατά στο στήθος, ζαλίστηκε, τα μάτια του
θόλωσαν, όταν συνηλθε επικρατούσε ηρεμία, ανησύχησε, ειδε τη γυναίκα στην σεζ λονγκ,
πλησίασε, φαίνονταν να κοιμάται,'δεν μπορεί να μην κατάλαβε;' ψιθύρισε, 'είναι φανερό
πως το προκαλεσε', εκείνη ξύπνησε, 'κάνει τόση ζέστη σήμερα, ξεχαστηκα', του χαμογέλασε,
'εσύ όλη αυτή την ώρα τι έκανες;', διστασε να της απαντήσει, 'τις έκανες;' τον ξαναρωτησε,
'εβλεπα' απάντησε, η γυναίκα γέλασε, ενιωσε ντροπή γι' αυτό που είπε,' ξέρεις ονειρευτηκα'
είπε η γυναικα,' τι ονειρεύτηκες;' τη ρώτησε με αγωνία, η γυναίκα δεν απάντησε αμέσως, προσπαθούσε να θυμηθεί,' ήμουνα ξαπλωμένη σε μια σεζ λονγκ, όπως αυτή, μέσα σ' ενα
κόκκινο δωμάτιο, εκτός απ' τους τοίχους ακόμα και το ταβάνι και το πάτωμα ήταν κόκκινα,
το δωμάτιο ήταν κυριολεκτικά κλειστό, ούτε παράθυρο ούτε πόρτα, παράξενο, αλλά κλεισμέ-
νη μέσα αυτό τον κόκκινο χώρο αισθάνθηκα χαρά,καθόλου φόβο,αυτη η αίσθηση της ευχαρί-
στησης φαίνεται μ' αποκοιμησε κι είδα τότε έναν άνθρωπο, άντρας ήταν, μάλλον σου εμοιαζε,
μ' ενα καθρεφτάκι να μου κάνει σήμα, φαίνονταν τρομερά ανήσυχος, εγώ του φώναξα, 'τι
κάνεις εκεί;', δεν μ'άκουγε, εκεί ξύπνησα,είδα τη μεταξωτή κάλτσα στην άμμο,' ποιος την
τραβηξε και την έβγαλε; ' αναρωτηθηκα, εσκυψα να την σηκώσω, ήταν βαριά, δεν μπόρεσα,
μ'επιασε αγωνία 'αν με δουν έτσι τι θα πουν;', άκουσα ένα θόρυβο, ένας άντρας όρθιος μπρο-
στά μου, η σκιά του σκληρή, φοβήθηκα,' τι θέλεις; ', δεν απάντησε, με πλησίασε πιο πολύ, 'φύγε,
θα φωναξω', όλο πλησιαζε,το σώμα του πελώριο με σκέπασε, η αναπνοή του, την άκουγα,
τεράστια πιεση,πρέπει να λιγοθυμησα, δεν θυμάμαι τίποτα άλλο, άνοιξα τα μάτια μου και σε
είδα', τον κοιταξε,' δεν με πιστεύεις; πες μου, εσύ τι είδες; ',' δεν θύμαμαι,κάνει τόση ζέστη, ζαλιστηκα' της είπε, εσκυψε σηκωσε τη κάλτσα και της την έδωσε, γύρισε το πρόσωπο του
άλλου,' εντάξει, γύρισε'ακουσε τη γυναίκα,γύρισε το πρόσωπο του, η γυναίκα ξαπλωμένη
στη σεζ λονγκ, του χαμογέλασε,' εγω θα μείνω ακόμα,'του ειπε,' ειναι τόσο ωραία εδω',
.
.
.
Samuel Beckett-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Samuel Beckett-En attendant Godot-Σαμουελ Μπεκετ-Περιμενοντας τον Γκοντο
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
και Intermetzo- En attendant Quelqu'Un-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
Samuel Beckett-En attendant Godot
Σαμουελ Μπεκετ-Περιμενοντας τον Γκοντο
Acte premier/Πραξη πρωτη
Route à la campagne, avec arbre.
δρομος στην εξοχη,με δεντρο
Βραδυ
Soir.
Estragon, assis sur une pierre, essaie d'enlever sa chaussure.
ο Εστραγκον καθισμενος σε μια πετρα προσπαθει να βγαλει την αρβυλα του
Il s'y acharne des deux mains, en ahanant. Il s'arrête, à bout de forces, se repose
en haletant, recommence.
αγωνιζεται με τα δυο χερια του,λαχανιαζοντας.Σταματα,εξουθενωμενος,ξεκουραζεται
κοντανασαινοντας,ξαναρχιζει.
Même jeu.
Entre Vladimir.
το ιδιο παιχνιδι
μπαινει ο Βλαντιμιρ
EsTRAGON (renonçant à nouveau). - Rien à faire.
[εγκαταλειπωντας εκ νεου]τιποτα δεν γινεται
VLADIMIR (s'approchant à petits pas raides, les
jambes écartées). - Je commence à le croire.
[πλησιαζοντας με μικρα βηματα κοφτα,τα ποδια ανοιχτα]
αρχιζω σ'αυτο να πιστευω
(Il s'immobilise.) J'ai longtemps résisté à cette pensée, en me disant, Vladimir, sois
raisonnable.tu n'as pas enc ore tout essayé. Et je reprenais le c ombat. (Il se recueille,
songeant au combat.
A Estragon.) - Alors, te revoilà, toi.
[ακινητοποιειται] για πολυ καιρο αντιστεκομουν σ'αυτη τη σκεψη,λεγοντας,Βλαδιμιρ,
να'σαι λογικος,δεν τα εχεις ακομα ολα προσπαθησει.Και ξαναπιανα τη μαχη[συμμαζευεται,αναλογιζομενος τη μαχη .
Στον Εστραγκον] λοιπον,ξαναγυρισες,εσυ
EsTRAGON. - Tu crois ? πιστευεις;
VLADIMIR. - Je suis content de te revoir. Je te croyais parti pour toujours.
ειμαι χαρουμενος που σε ξαναβλεπω.Πιστευα πως αναχωρησες για παντα
EsTRAGON. - Moi aussi. Κι εγω επισης
VLADIMIR - Que faire pour fêter cette réunion? (Il réfléchit.) Lève-toi que je
t'embrasse.(Il tend la main à Estragon.)
τι να κανουμε για να γιορτασουμε αυτη την επανενωση;[σκεφτεται]σηκω να σ'αγκαλιασω
[τεινει το χερι στον Εστραγκον]
ESTRAGON (avec irritation). - Tout à l'heure,tout à l'heure.
[με εκνευρισμο]αργοτερα,αργοτερα
Silence.
σιωπη
VLADIMIR (froissé. froidement). Peut-on savoir où monsieur a passé la nuit?
[ενοχλημενος,ψυχρα]μπορει καποιος να μαθει που ο κυριος περασε τη νυχτα;
EsTRAGON. - Dans un fossé.
μεσα σ'ενα χαντακι
VLADIMIR (épaté). - Un fossé! Où ça ?
[εντυπωσιασμενος]ενα χαντακι.Που αυτο;
ESTRAGON (sans geste). - Par là.
[χωρις χειρονομια] Περα εκει.
VLADIMIR. - Et on ne t'a pas battu?
και δεν σ'εχει χτυπησει καποιος;
ESTRAGON - Si... Pas trop.
Ναι...Οχι αρκετα
VLADIMIR. - Toujours les mêmes?
παντοτε οι ιδιοι;
ESTRAGON. - Les mêmes ? Je ne sais pas.
οι ιδιοι;δεν ξερω
Silence.
σιωπη
.
.
Intermetzo- En attendant quelqu'un-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
'αυτος πρεπει να ειναι;'ειδε τον αλλον κυριο,'δεν πρεπει να κανω λαθος;',μπροστα στο
σκακι,'κανω λαθος;,κυριε','α,μην ανησυχειται,μπορουσατε να κανετε το σωστο','υπαρχει
διαφορα,νομιζω','νομιζεται;αν νομιζεται','εχετε ωρα εδω;','φυσικα,περιμενα','μα,δεν αργη-
σα',κοιταζει την ωρα στο ρολοι του'να ηρθα ακριβως στην ωρα που ορισθηκε','εσεις,οχι,στην
ωρα σας,δεν εχει να σας κατηγορησει κανεις',καθετε απεναντι του,'αρχιζεται;με τα λευκα',
'απαντω οχι στην ερωτηση σας,και ναι,τα λευκα',κινει το αλογο,'δεν συμφωνω','αν συμφω-
νουσαμε ολοι τοτε η ζωη θα ηταν πραγματικη κολαση','σωστα,αν εστω κι ενα δευτερολεπτο αργουσατε θα ειχα σηκωθει να φυγω','αγνοοντως,φυσικα,τις σοβαροτατες συνεπειες,τοσο
ανοητος ειστε','εσεις,ο φανατικοτατος λογικος,το λετε αυτο;',ειρωνικα,' αλλα τι μπορουμε
να κανουμε;','τιποτα','τιποτα,δεν ειναι λυση',κινει τον μαυρο αξιωματικο,'κινδυνευεις','και
την αλλη φορα το ιδιο εγινε','μπορει καποιος να γνωρισει,να γνωριζει,γιατι γινεται αυτο;',
'εγω το διαισθανομαι','αυτο,ειναι τελειως κατι αλλο',σταματα'χωρις να σας προσβαλω θα
ελεγα ασχετο',σκεφτετε,'ανεπικαιρο;','βεβαια,αυτο ειναι',φωναζει δυνατα,'Α ΝΕ ΠΙ ΚΑΙ ΡΟ',
'σιγα,θα σας ακουσουν','ποιοι;'κοιταζει γυρω του'αυτοι οι δυο κυριοι;στο βαθος;',γελαει,
'αυτοι νομιζω περιμενουν το ιδιο','απο που το συμπεραινετε,μηπως κουβεντιασατε','δεν χρειαζεται,κυριε,φαινεται,αυτο ειναι',θριαμβευτικα'δεν μπορει να'ναι τιποτα αλλο','παντα εγωιστης',βαζει τα γυαλια του,'κοιταξτε,τους πλησιαζει ενα παιδι,κατι τους λεει,κατι το ρω-
τανε,το παιδι φευγει,δεν καταλαβαινετε τι εγινε;',πειραγμενος, 'και πολυ καλα μαλιστα,αν
εννοειτε αυτο','αυτο ακριβως,κυριε','και τωρα τι θα γινει;',γελαει ειρωνικα, 'ρωτατε τι θα
γινει;δεν ειστε αφελης,δεν ξερετε τι εγινε χθες η' και προχθες η' και παραπροχθες;το ιδιο που
θα γινει αυριο,η' μεθαυριο η' παραμεθαυριο','κινωντας το αλογο με δυο κινησεις θα μου
κανατε ματ,ειστε γενναιοδωρος η' αφηρημενος,συγχισμενος ισως;','αν τελειωσει το παιχνιδι,
εχουμε την υπομονη,νομιζεις,την δυναμη να περιμενουμε','επομενως ολα εξαρτωνται απο το παιχνιδι','κοιταξτε αυτους τους δυο αθλιους εκει περα,κλοουν η' σαλτιπαγκοι,δεν βλεπω
ν'αντεξουν για πολυ','μην το λετε,εμεις γιατι αντεξαμε;',σιωπη,'γιατι αντεχουμε;θελετε να
πειτε',σιωπη,'θα χτυπησει ο ενας τον αλλον','οχι,χορευουν',με αγωνια,'χορευουν;τι ορευουν;',
'παντως,χορευουν','λαθος','ετσι ειναι','ξανα λαθος','παλι ετσι ειναι','ξανα ξανα ξανα,λαθος λαθος λαθος','γιατι δεν σηκωνομαστε να φυγουμε;'σιωπη,'γιατι δεν ηρθαμε;','μηπως παρουσιαστει αυτος',σιωπη,'απο που να παρουσιαστει;','μαλλον απο καπου,ξερω γω,απο πουθενα',σιωπη,'απο πουθενα,απ'το τιποτα;','μιλατε σιγα,ο ενας,εκεινος ο αθλιος,ο κοντος και χοντρος,ο στρογγυλος
σαν μπαλονι,ακουσε,μιλησε στον αλλον,τον αδυνατο,με τα γυαλια,αν αγριεψουν και μας επιτεθουν,νομιζω πως ο αδυνατος ειναι ο κυριος του χοντρου,δολοφονοι ειναι','παντα οι ιδιες υπερβολες,ανθρωπακια',σαρκαστικα,'ελατε,παραδεχτητε το,ομοιοι σαν εμας',πειραγμενος,κινει
τον πυργο,'σας το απαγορευω αυτο ρητως,δεν εχετε το δικαιωμα','ειμαι ελευθερος να λεω οτι θελω,για οτιδηποτε και για οποιονδηποτε','νομιζεις',σιωπη,υπολογιζει,'εχετε δικιο,με τρεις
κινησεις ματ,το αλογο εδω,η βασιλισσα εκει,παλι το αλογο','αυτο πολυ πριν','τωρα','πριν',τωρα',
'πριν','ανοησιες,πριν,τωρα,μετα',σιωπη,'ξερετε τι σχημα εχει αυτο το κτιριο;','κυβικο','οχι,κανο-
νικο δωδεκαπλευρο','ας ειναι ,σας πιστευω','αλλαξα,κανονικο εικοσαπλευρο ειναι','εχετε
γνωσεις αρχιτεκτονικης;',φιλοσοφια σπουδασα','αρα,δεν ειστε αρχιτεκτονας','και σεις δεν
ειστε μαθηματικος;',σιωπη,'ειμαι;τι σημασια εχει να ειμαι;',κινει τον λευκο πυργο πεντε
τετραγωνο,'βγαζει την αρβυλα;','απο τοση αποσταση δεν βλεπω καθαρα','λες να'ναι κακο-
ποιοι;ληστες;σιγουρα ειναι απατεωνες',σιωπη,κινει το μαυρο αλογο,'απατεωνες;','απατεωνες,
θα ελεγα','αυτο το κτιριο,εχει κι αλλα δωματια','το ξερω,απειρα',σιωπ,'λετε αυτο να μην ειναι
το καταλληλο δωματιο;','πως μπορει να το μαθουμε;,υπαρχει τροπος;'',κινειτε ο πυργος,'εγω
λεω δεν υπαρχει','εσεις το λετε,και γι'αυτο,δεν ισχυει παντα',κοιταζει περα,'το παιδι μας κανει νοημα','οχι σε μας',ειστε σιγουρος;', 'και την αλλη φορα το ιδιο εγινε','τωρα δεν ειναι το ιδιο',
'απο που το γνωριζουμε;','απο τα γεγονοτα','ποια γεγονοτα;',σιωπη,γελαει'ποια γεγονοτα;δεν συμβαινει τιποτα','δεν ειστε σιγουρος;',εκανε με το χερι μια αποτομη κινηση να φυγει το παιδι,
'κι αν θυμωσει;','ειμαι σιγουρος','αμφιβαλω','κι αν οι αλλοι,αυτοι οι δυο,ευνοηθουν',γελασε,
ειρωνικα,'να ευνοηθουν;πλακα εχει,να ευνοηθουν','ομως δεν ειστε σιγουρος;','ουτε εσεις,ουτε εσεις;','επρεπε ν'αλλαξουμε δωματιο,ισως εκει να'ναι εντελως διαφορετικα','μην το ελπιζετε',
'δεν το ελπιζω,το επιθυμω',σιωπη,'μετα απο την κινηση αυτη θα σας κανω ματ','δεν θα τολμη-σετε,σας προειδοποιω,θα τα καταστρεψετε ολα',σιωπη,'αυτο δεν θελω;','δεν ξερω','τοτε τι θελω;','αυτο','αν κανω αυτο τοτε αποκλειεται να συμβει αυτο','μην ειστε τοσο αισιοδοξος,
τοσο απολυτος','ειμαστε πολυ ωρα εδω;','μολις ηρθαμε','οι αλλοι,δυο;εφυγαν','αυτο επρεπε
να κανουν,ειναι η σειρα μας',σιωπη,'ελατε,η δικη σας σειρα ειναι',σιωπη,
'αυτοι πρεπει να'ναι;'δεν πρεπει να κανω λαθος;'μην ανησυχεις,αυτοι','μπορουσαν να'ναι κι
αλλοι','υπαρχει,νομιζω,διαφορα','νομιζεις;εχουν ωρα εδω;','φυσικα,περιμενουν',σιωπη,'εμεις;',
'μα,δεν αργησα','δεν εχεις ρολοι,ηλιθιε,πως ξερεις το χρονο;,'το χρονο;το χωρο;','τοτε;','να ηρθα ακριβως την ωρα που ητανε','φυσικα,κανενας,δεν θα σε κατηγορησει','δεν απαντω οχι στην
ερωτηση σου','ναι,τοτε' ,'δεν συμφωνω','αν συμφωνουσαμε ολα στη ζωη θα ηταν τελεια κολαση','σωστα','γιατι δεν φευγουμε;δεν τα παραταμε','αγνοωντως,φυσικα,τις συνεπειες,τοσο ανοητος,'εσυ,ο μυαλωμενος;'ειρωνικα,' αλλα τι μπορουμε να κανουμε;','τιποτα','τιποτα;δεν
ειναι λυση αυτη','μπορει καποιος να ξερει,να ξερει τωρα,γιατι γινεται αυτο;',' το μυριζομαι',
'αυτο,δεν ειναι περα για περα κατι αλλο;',σταματα'χωρις να προσβαλω,την εξοχοτητα σου',σκε-
φτετε,'ανεπικαιρο;','βεβαια,αυτο ειναι',φωναζει δυνατα, 'Α ΝΕ ΠΙ ΚΑΙ ΡΟ ','σιγα,θα σ'ακου-
σουν','ποιοι;'κοιταζει γυρω του'αυτοι οι δυο κυριοι;στο βαθος;',γελαει,'αυτοι νομιζω ειναι
βουτηγμενοι με τα μουτρα στο σκακι τους','πως ξερεις πως παιζουν σκακι;','τι αλλο θα μπο-
ρουσαν να παιζουν εδω,αλλωστε περιμενουν το ιδιο','εισαι μαγος;','δεν ειναι αναγκη,βλακα,
φαινεται',θριαμβευτικα'δεν μπορει να'ναι τιποτα αλλο',βαζει τα γυαλια του,'κοιταξε,τους πλη-
σιαζει ενα παιδι,κατι τους λεει,δεν τολμουν να το διωξουν,κατι ρωτανε,το παιδι απανταει,
καταλαβαινεις τι εγινε;',πειραγμενος,'και πολυ καλα μαλιστα,αν εννοεις αυτο','αυτο ακριβως,
κυριε','και τωρα τι θα γινει;',γελαει ειρωνικα, 'ρωτας,εισαι ξεδιαντροπος,τι θα γινει;βλακα,
τι εγινε χτες η' και προχτες η' και παραπροχτες;το ιδιο, αυριο,η' μεθαυριο η' παραμεθαυριο',
'συγχισμενος,'ταραζεσε,δεν εισαι στα καλα σου;','τι σε νοιαζει,καθαρμα','να τελειωνει το παιχνιδι,τελος η υπομονη','δεν εχεις δυναμη,κοιτα αυτους τους δυο εκει περα,υπομονετικοι,
φιλοσοφοι,υπολογιστες','δεν τους βλεπω ν'αντεξουν για πολυ','λες,αλλα κανεις λαθος,δες',
'εσυ δεν βλεπεις τη μυτη σου,στραβουλιακα',με θυμο,ετοιμος να ορμηξει,'και εσυ'σαι θεοκουφος,αλληθωρος και κεκιζεις,χαζε',,σιωπη,'γιατι αντεχουμε;',σιωπη,'στοιχηματιζω ποιος
θα κερδισει','σιγα,μην χαλας τα λεφτα σου,μυλορδε',με αγωνια,'τελειωνουν;θα τελειωσουν;',
'παντως,δεν τους συμφερει','λαθος','ετσι ειναι','ξανα λαθος','παλι ετσι ειναι','ξανα ξανα ξανα,
λαθος λαθος λαθος','θα σου σπασω το κεφαλι,ανοητε,σκασε',σιωπη,'γιατι δεν φευγουμε;'σιωπη,
'γιατι δεν ηρθαμε;','ποτε','καποτε;','θα παρουσιαστει αυτος',σιωπη,γελαει'αστειο,γελασα,απο
που να παρουσιαστει;','απο καπου,ξερω γω',σιωπη,'απ'το τιποτα;','ηλιθιε,μιλα σιγα,ο ενας,
εκεινος ο φιλοσοφος,ο κοντος και χοντρος,ο στρογγυλος σαν μπαλονι,ακουσε,μιλησε στον
αλλον,τον αδυνατο,τον γυαλακια,τον λογιστη,αν θυμοσουν και μας καταγγειλουν;, ο αδυ-
νατος ειναι το αφεντικο,αυτος κανει κουμαντο,συμφεροντολογοι ειναι','παντα,φουσκωμενα λογια,ανθρωπαρια',σαρκαστικα,'σκουληκια,ιδιοι με μας',πειραγμενος,'στ'απαγορευω αυτο,
με ποιο δικαιωμα','ειμαι ελευθερος να πω οτι θελω,και να πραξω',σιωπη,υπολογιζει,'να θε-
λεις,να πραξεις,εχεις λαθος,βλακειες,ελευθερια,ελευθερη βουληση,χαζομαρες',σιωπη,'
τωρα','πριν',τωρα','πριν','ανοησιες,πριν,τωρα,μετα',σιωπη,'ξερεις πως να'ναι αυτο το κτιριο;','καλυβα','οχι,κανονικη σπηλια','δεν πα να'ναι και σκουπιδοτενεκες βρωμερος,σε πιστευω,βουλωστο','αλλαξα γνωμη,πολυκατοικια ειναι',ειρωνικα'μπραβο,εχεις γνωσεις
μαστορικης,τεμπελη;','λαχαναγοριτης σπουδασα',' και δεν εισαι κλεφτοκοτας','το βρηκες,
και κερδιζεις χρυσουν ωρολογιον δια το εξυπνον','ενας παλιομπατιρης χαμενος εισαι',
σιωπη,'ειμαι;τι σημασια εχει να ειμαι;'του βγαζει τη γλωσσα,σιωπη,'βγαζω την αρβυλα;',
'βρωμαει,ειναι μακρια,δεν θα σε δουν,ανωμαλε επιδειξια,δειξε το κωλο σου καλλιτερα,
ανηθικο τερας','λες να'ναι ασυνειδητοι απατεωνες','και να κανουν τους ψευτοεπιστημονες;',
'ναι,αυτο ειναι,απατεωνες','αθλιοι απατεωνες,σου λεω','αυτο το σπιτι ,να'χει αλλα δωματια;',
'πολλα,αμετρητα',σιωπη,'σιγουρα,ειμαστε σε λαθος δωματιο;','πρεπει,μπορει να το μαθου-με;,'υπαρχει τροπος;'',αγανακτισμενα,'εγω λεω δεν υπαρχει','το λες,αλλα δεν ειναι ετσι',
'γουσταρεις να με κοντραρεις,ουτε εχτρος',κοιταζει περα,'το παιδι μας κανει νοημα','οχι
σε μας','εισαι σιγουρος;', 'και την αλλη φορα το ιδιο εγινε','τωρα δεν ειναι το ιδιο',
'γιατι αλλαξε;βλεπεις ν'αλλαξε τιποτα;','που το ξερουμε;','απ'αυτα που'γιναν;λες την
αρβυλα','αλλα εγιναν','εγιναν;μυστηριο',γελαει,',σιωπη,γελαει'ποια εγιναν,ολη τη νυχτα ροχαλιζεις,ξεψυριαζεσε ολη τη μερα,αυτα γινονται','δεν γινεται τιποτα','δεν εισαι σιγουρος;',
εκανε με το χερι μια αποτομη κινηση να φυγει το παιδι,'κι αν τσαντιστει;και μας ρουφιανε-
ψει;','ειμαι σιγουρος','αμφιβαλω','κι αν οι αλλοι,αυτοι οι δυο,κερδισουν και μεις χασουμε;',
γελασε,ειρωνικα,'να κερδισουν;πλακα εχει,να κερδισουν,σιγα το κερδος και τη ζημια','το
βλεπω,δεν εισαι σιγουρος;','ουτ'εσυ,ουτ'εσυ;','επρεπε να παμε σ'αλλο δωματιο,εκει θα'ταν αλλιωτικα','να μην το ελπιζεις,γελιεσε','δεν ελπιζω,το θελω',σιωπη,'σηκωνουμε να φυγω',τον απειλει,μπαινει μπροστα του να τον εμποδισει,'μη,δεν θα τολμησεις,ηλιθιε,θελεις,τωρα,να τα χαλασεις ολα,ουτε βημα,σκουληκι,σε σκοτωσα',σιωπη,'αυτο δεν θελω;','δεν ξερω','τοτε τι θελω;','αυτο','αν κανω αυτο τοτε δεν μπορει να γινει αυτο','μην το βαζεις τοσο κατω','ειμα-
στε πολυ ωρα εδω;','μολις ηρθαμε','οι αλλοι,δυο;εφυγαν','επρεπε ετσι να κανουν,ειναι
η σειρα μας',σιωπη,'ελα,η δικη μας σειρα ειναι',
.
.
Samuel Beckett-En attendant Godot
Σαμουελ Μπεκετ-Περιμενοντας τον Γκοντο
Acte deuxième
Πραξη δευτερη
Entre à droite le garçon de la veille. Il s'arrête.
μπαινει απο δεξια το αγορι της αναμονης,σταματα
Silence.
σιωπη
GARÇON. - Monsieur . . . ( Vladimir se retourne.)Monsieur Albert . .
Κυριε...[ο Βλαντιμιρ γυριζει] Κυριε Αλμπερτ .
VLADIMIR. - Reprenons . (Un temps. Au garçon .) Tu ne me reconnais pas ?
εις επαναληψιν [Καποιος χρονος.Στο αγορι]Δεν με γνωριζεις;
GARÇON. -- Non monsieur.
οχι,κυριε
VLADIMIR. - C'est toi qui es venu hier ?
εισαι δυ που ηρθες χθες;
GARÇON. - Non monsieur.
οχι,κυριε
VLADIMIR. - C'est la première fois que tu viens ?
ειναι η πρωτη φορα που'ρχεσε;
GARÇON. - Oui , monsieur.
ναι,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMIR. - C'est de la part de monsieur Godot ?
ερχεσαι εκ μερους κυριου Γκοντο
GARÇON. - Oui, monsieur.
ναι,κυριε
VLADIMIR. - Il ne viendra pas ce soir.
αυτος δεν θα'ρθει αυτο το βραδυ
GARÇON. - Non , monsieur.
οχι,κυριε
VLADIMIR. - Mais il viendra demain.
αλλ'αυτος θα'ρθει αυριο
GARÇON. - Oui , monsieur.
ναι, κυριε
VLADIMIR. - Sûrement.
σιγουρα
GARÇON. - Oui, monsieur.
ναι,κυριε
Silence.
VLADIMIR. - Est-ce que tu as rencontré quelqu'un?
εχεις συναντησει καποιον ;
GARÇON. - Non monsieur.
οχι,κυριε
VLADIMIR. - Deux autres (il hésite) . . . hommes.
δυο αλλους[δισταζει]...ανθρωπους
GARÇON. - Je n'ai vu personne, monsieur.
δεν εχω δει προσωπο,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMI R. - Qu'est-ce qu'i l fait, monsieur Godot ? ( Un temps.) Tu entends ?
τι'ναι αυτο που κανει,ο κυριος Γκοντο;[καποιο χρονο]Ακους;
GARÇON. - Oui monsieur.
ναι ,κυριε
VLADIMIR. - Et alors ?
και τοτε;
GARÇON. - Il ne fait rien, monsieur.
δεν κανει τιποτα,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMIR. - Comment va ton frère ?
πως παει ο αδελφος σου;
GARÇON. - Il est malade, monsieur.
ειναι αρρωστος,κυριε
VLADIMIR - C'est peut-être lui qui est venu hier.
ισως αυτος ειναι που'ρθε χθες;
GARÇON. - Je ne sais pas, monsieur.
δεν ξερω ,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMIR. - Il a une barbe, monsieur Godot ?
εχει ενα μουσι,ο κυριος Γκοντο
GARÇON. - Oui monsieur.
ναι,κυριε
VLADIMIR. - Blonde ou. .. (il hésite) . . . ou noire ?
ξανθο η'...[δισταζει]...η μαυρο;
GARÇON (hésitant) . - Je crois qu'elle est blanche, monsieur.
πιστευω πως ειναι ασπρο,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMIR. - Miséricorde.
Ελεος
Silence.
σιωπη
GARÇON. - Qu'est-ce que je dois dire à monsieur Godot, monsieur ?
τι ειν'αυτο που πρεπει να πω στον κυριο Γκοντο,κυριε;
VLADIMIR. - Tu lui diras - (il s'interrompt)- tu lui diras que tu m'as vu et que - (il
réfléchit) - que tu m'as vu. (Un temps. Vladimir s'avance, le garçon recule, Vladimir
s'arrête,le garçon s'arrête.) Dis, tu es bien sûr de m'avoir vu, tu ne vas pas me dire
demain que tu ne m'as jamais vu ?
να του πεις...[διακοπτεται]να του πεις οτι μ'εχεις δει κι οτι[συλλογιζεται]οτι μ'εχεις δει.
[Καποιος χρονος.Ο Βλαντιμιρ προχωραει,το αγορι υποχωρει.Ο Βλαντιμιρ σταματα,
το αγορι σταματα] πες,οτι'ναι πολυ σιγουρο να μ'εχεις δει,δεν θα'ρθεις να μου πεις
αυριο πως δεν μ'εχεις ποτε δει;
Silence.
σιωπη
Vladimir fait un soudain bond en avant, le garçon se sauve comme une flèche.
ο Βλαντιμιρ κανει ενα ξαφνικο πηδημα μπροστα,το αγορι σωζεται οπως ενα
Silence.
σιωπη
.
.
.
Φραντς Κάφκα ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΙΛΕΝΑ ,ΒΙΠΕΡ Νο. 138 – 1971
Franz Kafka
Milena Jesenská
BRIEFE AN MILENA AM RAVENSBRUCK-c.n.couvelis
LETTERS TO MILENA IN RAVENSBRUCK-c.n.couvelis
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΙΛΕΝΑ ΣΤΟ RAVENSBRUCK-χ.ν.κουβελης
[μεταφρασεις translations χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Ενα Γραμμα του Φραντς Καφκα στην Μιλενα Γιεσενσκα Milena Jesenská
[μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]
(Meran, 25.Juni 1920)
Freitag abend
Ich habe heute früh dumm geschrieben, nun kommen Deine beiden übervollen lieben
Briefe. Ich beantworte sie mündlich, Dienstag bin ich, wenn nichts unerwartetes innen
oder außen geschieht, in Wien. Es wäre ja sehr vernünftig, wenn ich (Dienstag ist glaube
ich Feiertag, vielleicht ist das Postamt, wohin ich Dir dann aus Wien telegraphieren oder
Rohrpost schreiben will geschlossen)heute schon sagen würde, wo ich Dich erwarten
will, aber ich würde bis dahin ersticken, wenn ich heute jetzt einen Ort nennen würde
und ich diesen Ort drei Tage und drei Nächte sehen würde,wie er leer ist und wartet
daß ich ihn Dienstag um eine bestimmte Stunde betreffe. Gibt es überhaupt Milena auf
der Welt soviel Geduld, wie für mich nötig ist? Sag es mir Dienstag.
F
(Μεραν,25 Ιουνη 1920)
Παρασκευη βραδυ
Σημερα το πρωι εχω γραψει ανοητα,και τωρα ηρθαν τα δυο υπερπληρη αγαπημενα
γραμματα σου.Απαντω σ'αυτα προφορικα,την Τριτη ειμαι,αν δεν συμβει τιποτα απρο-
σμενο εντος ειτε εκτος,στη Βιεννη.Θα ηταν,βεβαια,πολυ λογικο ,αν [η Τριτη νομιζω
ειναι αργια,ισως ειναι το Ταχυδρομειο ,απ'οπου τοτε απ'τη Βιεννη θα σου τηλεγραφισω
η' το Τιουμποστ να σου γραψω θα ειναι κλεισμενα]σημερα κιολας θα επρεπε να πω,που
θα σε περιμενω,αλλα ως τοτε θα'μουν αγχωμενος ,αν σημερα ακριβως ενα μερος θα ονο-
ματιζα,κι αυτο το μερος τρεις μερες και τρεις νυχτες θα'πρεπε να βλεπω,ποσο αδειο ειναι
και να περιμενει εγω την Τριτη μια ορισμενη ωρα να συναντησω.Υπαρχει οπουδηποτε
Μιλενα πανω στο κοσμο τοσο πολυ υπομονη,οση για μενα ειναι αναγκαια;Πεσ'το μου την
Τριτη.
Φ.
.
.
17 May 1944,Ravensbrück
(Praga, 31. Juli 1920)Samstag abend
Ich kam nachhause sah im Dunkel auf dem Schreibtisch den unerwarteten Brief,
'ειδε το γραμμα μου πανω στο τραπεζι,εδω μεσα στο δωματιο σκοτεινα,σημερα δεν
τοσο πολυ τα νεφρα'
»Du warst also wirklich nicht in Wien? Bekamst diesen Brief und warst nicht in Wien?
Warst nicht in Wien? Warst nicht in Wien?« Ich verstehe nicht Musik aber diese Musik
verstehe ich leider besser als alle Musikalischen.
Ιστορια:1944,Ravensbrück,βορεια Γερμανια,90χλμ βορεια του Βερολινου,το μεγαλυτερο
γερμανικο στρατοπεδο συγκεντρωσης,γυναικειο,καταναγκαστικη εργασια στην Siemens
& Halske
'Αγωνια,δεν ησουν στη Βιεννη;,ελαβες αυτο το γραμμα και δεν ησουν στη Βιεννη;
δεν ησουν στη Βιεννη;δεν ησουν στη Βιεννη; δεν καταλαβαινω απο μουσικη ,αλλ'αυτη
τη μουσικη την καταλαβαινω,δυστυχως,καλλιτερα απ'ολα τα μουσικα εργα'
Ιστορια:
15 Μαρτιου 1939,ο γερμανικος στρατος παρελαυνει στη Πραγα,Τσεχοσλοβακια
23 Αυγουστου 1939,Μοσχα,υπογραφη ΓερμανοΣοβιετικου Συμφωνου Μη-Επιθεσης
απο τον Υπουργο Εξωτερικων της ναζιστικης Γερμανιας Joachim von Ribbentrop
και τον Вячесла́в Миха́йлович Мо́лотов Υπουργο Εξωτερικων της Σοβιετικης Ενωσης,
η συμφωνια Ριμπεντροπ-Μολοτοφ επικυρωθηκε απο το Ανωτατο Σοβιετ στις 31 Αυγου-
στου
'η φιλη μου γερμανιδα Margarete Buber-Neumann ηρθε κρατουμενη στο στρατοπεδο
Ravensbrück μετα απο δυο χρονια εγκλεισμου στο Soviet Gulag του Karaganda,του
Καραμπαχ του Καζακσταν,
τον Νοεμβριο του 1939 με συνελαβε η Gestapo,πρωτα μ'εκλεισαν στη φυλακη Pankrác της
Πραγας,υστερα με πηγαν στη Dresden και τον Οκτωβριο του 1940 μ'εφεραν εδω στο
Ravensbrück'
(Praga, 4. bis 5. August 1920)
Mittwoch abend
Jetzt gegen 10 Uhr abends war ich im Bureau, das Telegramm war da, so schnell, fast
könnte ich zweifeln, daß es die Antwort auf mein gestriges Telegramm ist, aber es steht
doch da: abgeschickt am 4 VIII 11 Uhr vormittags.
(Πράγα, 4 εως 5 Αυγούστου 1920)
Τετάρτη βράδυ
Τώρα κατα τις 10 η ωρα το βράδυ ήμουνα στο γραφείο, το τηλεγράφημα ήταν εκεί, τόσο
γρήγορα, σχεδόν θα μπορούσα να αμφιβάλλω,ότι αυτο είναι η απάντηση στο χθεσινο
τηλεγράφημα μου, αλλ'ομως στέκεται εκεί: απεσταλμενο στις 4 VIII 11 το πρωί.
Ιστορια:Johanna Langefeld,Oberaufseherin,Υψηλη Εποπτρια,επιστρατια εργασιας, στο
γερμανικο γυναικειο στρατοπεδο συγκεντρωσης του Ravensbrück απο τον Μαιο του 1939
εως τον Μαρτιο του 1942 ,με βοηθο την Emma Zimmer,
η Johanna Langefeld ηταν υπευθυνος επιλογης της Action 14f13,της Sonderbehandlung,'της
ιδιαιτερης μεταχειρισης',της δολοφονιας δια της Ευθανασιας,των γεροντοτερων,των αρρω-
στων,και των ανικανων δια εργασιαν κρατουμενων γυναικων
-'με τον Φραντς συναντηθηκαμε μονο δυο φορες,μια στη Βιεννη,τεσσερεις μερες ,και μια
στο Gmünd της Αυστριας,μια μερα,
εδω,εχω κρεμασμενο στο λαιμο το τριγωνο με το νουμερο 4714,αυτο με ξεχωριζει απ'τις
αλλες γυναικες,ειμαι η Siebenundvierzig-elf Milena Jesenská,η 4711 Eau de Cologne
Ιστορια: 4711 Eau de Cologne 4711
'πολλες φορες ειδα να ριχνουν αγρια σκυλια πανω σε αδυνατες γυναικες να τις κατασπα-
ραξουν,'αν δεν ειναι ικανες να εργασθουν,ας εξαφανισθουν' ελεγαν,
(Pragα, -19. bis 23. August 1920)
Donnerstag
Ich wollte immer wieder einen andern Satz hören, als Du, diesen: jsi mùj (Du bist mein)
Πεμπτη
Παντα ηθελα να ξανακουσω μια αλλη προταση,απο σενα,αυτη:jsi mùj (Εισαι δικος μου)
Ιστορια:το 1919,η 23 χρονη τσεχα λογοτεχνης Milena Jesenská,κατοικος Βιεννης,παντρεμε-
νη με τον γερμανοεβραιο κριτικο Ernst Pollak,λογω οικονομικων προβληματων εργαζεται
ως μεταφραστρια και γραφει στον Εβραιο-Γερμανο-Τσεχο Franz Kafka πως θελει του μετα-
φρασει απο τη γερμανικη γλωσσα στη τσεχικη τη συντομη ιστορια του 'Ο Θερμαστης',Der
Heizer,η οποια γραφτηκε το 1913 για να ειναι το πρωτο κεφαλαιο του μυθιστορηματος
του America,Der Verschollene,το οποιο ο Kafka το παρατησε και το συνεχισε αργοτερα
αφηνωντας το ημιτελες,εκδοθηκε απο τον φιλο του Max Brod το 1927 μετα τον θανατο
του το 1924,σε ηλικια 41 χρονων απο φυματιωση,
http://www.digbib.org/Franz_Kafka_1883/Amerika_.pdf
-'στον Θερμαστη',Der Heizer, ο Kafka περιγραφει τις περιπετειες στην Νεα Υορκη της Αμε-
ρικης ενος ευρωπαιου δεκαεξαχρονου μεταναστη,του Karl Rossann,εκδιωγμενου απο τους
δικους του λογω της αποπλανησης του απο μια υπηρετρια,εκει στο καραβι που τον εφερε
στην Αμερικη,ψαχνοντας την ομπρελα που ξεχασε,γνωριζει τον Θερμαστη,που του λεει τα
παραπονα που εχει απο τον πλοιαρχο,τοτε ο Karl γνωριζει
ενα θειο του ,ο οποιος προθυμοποιειται να τον βοηθησει βρισκωντας του δουλεια,...'
(Prag, 26. bis 27. August 1920)
Donnerstag abend
Den ganzen Tag war ich mit Deinen Briefen beschäftigt in Qual, in Liebe, in Sorge und
in ganz unbestimmter Angst vor Unbestimmtem, dessen Unbestimmtheit hauptsächlich
darin besteht, daß es maßlos über meine Kräfte hinausgeht.
Πεμπτη βραδυ
Ολοκληρη τη μερα ημουνα με τα γραμματα σου απασχολημενος σε ανησυχια,σ'αγαπη,
σε φροντιδα,και ολοκληρωτικη απροσδιοριστη αγωνια πριν το Απροσδιοριστο,του οποιου
η Απροδιοριστια κυριως πανω σ'αυτο συνισταται,οτι υπερμετρα τις δυναμεις μου ξεπερ-
ναει
Ιστορια:στο στρατοπεδο Ravensbrück πολλες κρατουμενες γυναικες πεθαιναν απο αρρω-
στειες,υπερκοπωση,και απελπισια,
-'ηταν τρομερο,τις επιαναν και τις μαστιγωναν ανελεητα στα ματια,φρικιαστικο,κολαση,
'μα γιατι δεν σταματουν;,τις τυφλωσαν'
(Praga, 26. bis 27. August 1920)
Freitag
Die Nacht habe ich statt mit Schlafen, (nicht ganz freiwillig allerdings) mit den Briefen
verbracht
Und dabei habe ich,wenn ich an Dich denke, als klarste Vorstellung immer die, daß Du
im Bett liegst, so wie Du etwa in Gmünd am Abend auf der Wiese lagst
Παρασκευη
Τη νυχτα εχω αντι με τον υπνο,[οχι εξ'ολοκληρου εκουσιως ωστοσο]με τα γραμματα σου
περασει
Και ταυτοχρονα εχω,οταν σε σενα σκεφτομαι,σαν πιο καθαρη παρασταση παντοτε αυτη,
οτι στο κρεβατι εισαι ξαπλωμενη, οπως καπως ετσι στο Gmünd το βραδυ πανω στο
λιβαδι εχεις ξαπλωσει
Ιστορια:το 1925 η Milena Jesenská και ο Ernst Pollak χωρισαν,η Milena επεστρεψε στην
Πραγα,εκει παντρευτηκε τον Τσεχο αρχιτεκτονα Jaromír Krejcar[1895-1950],το 1928 γεννη-
θηκε η κορη της Jana "Honza" Krejcarová[1928-1981],ποιητρια,το 1930 γραφτηκε στο
Κομμουνιστικο Κομμα,το 1934 χωρισε με τον Jaromír Krejcar,το 1936 αποχωρησε απο το
Κομμα διαμαρτυρομενη για τον Σταλινισμο,
-'η κορουλα μου η Hodza,ετσι μου αρεσει να τη φωναζω,
στην εγκυμοσυνη αρρωστησα,πειραχτηκε τ'αριστερο μου ποδι κι απο τοτε κουτσενω,κατα
βαθος μ'αρεσει αυτο,ισως μοιαζω στη Leni της Δικης του Φραντς'
(Praga, 28. August 1920)
Samstag
So schön, so schön, Milena, so schön. Nichts ist in dem Brief (von Dienstag) so schön,
aber die Ruhe, das Vertrauen, die Klarheit, aus der er kommt
Σαββατο
τοσο ομορφο,τοσο ομορφο,Μιλενα,τοσο ομορφο.Τιποτα δεν ειναι στο γραμμα[απο την
Τριτη]τοσο ομορφο,παρα η ηρεμια,η εμπιστοσυνη,η σαφηνεια,απ'την οποια εξερχεται
Ιστορια:η Leni στο μυθιστορημα του Franz Kafka η Δικη,Der Process,ειναι ενα νεαρο
κοριτσι, mit große[n] schwarze Augen[σελ.69)μεγαλα μαυρα ματια, dunklem Haar (σελ.77)
σκουρα μαλλια, und einem puppenförmig gerundeten Gesicht(σελ.78)κι ενα κουκλιστικο
στρογγυλο προσωπο,υπηρετρια του αρρωστου δικηγορου Huld,εκει τη συναντα για πρωτη
φορα ο κατηγορουμενος Josef K.οταν επισκεπτεται τον δικηγορο με τον θειο του Karl για
ευνοικη διευθετηση της Δικης,τοτε παρατηρει πως η Λενι εχει ενα körperlichen Fehler,
το δερμα του μεσου και παραμεσου δαχτυλου στο δεξι της χερι ειναι ενωμενα,μια σωμα
τικη ανωμαλια ζωωδους σεξουαλικης φυσης,και αναφωνει:Was für eine hübsche Kralle!
Τι ωραιο νυχι !
Το μυθιστορημα Der Prozeß,Η Δικη,ο Franz Kafka[1883-1924]αρχισε να το γραφει το 1914,
και εκδοθηκε το 1925 μετα τον θανατο του απο τον φιλο του Max Brod παρα την ρητη
επιθυμια-διαθηκη του προς αυτον να καταστρεψει ολα τα εργα του,την οποια ο Max Brod
παραβιασε
Franz Kafka-Der Prozeß
http://www.digbib.org/Franz_Kafka_1883/Der_Prozess_.pdf
1. Kapitel: Verhaftung - Gespräch mit Frau Grubach - Dann Fräulein Bürstner
Jemand mußte Josef K. verleumdet haben, denn ohne daß er etwas Böses getan hätte, wurde er eines Morgens verhaftet. Die Köchin der Frau Grubach, seiner Zimmervermie-terin, die ihm jeden Tag gegen acht Uhr früh das Frühstück brachte, kam diesmal nicht.
Das war noch niemals geschehen. K. wartete noch ein Weilchen, sah von seinem Kopfkis-
sen aus die alte Frau, die ihm gegenüber wohnte und die ihn mit einer an ihr ganz
ungewöhnlichen Neugierde beobachtete, dannaber, gleichzeitig befremdet und hungrig,
läutete er. Sofort klopfte es und ein Mann, den er in dieser Wohnung noch niemals gese-
hen hatte, trat ein....
Καποιος πρεπει να εχει συκοφαντησει τον Γιοζεφ Κ,γιατι χωρις να'χει κανει κατι κακο,
ενα πρωι αυτος συνεληφθει...
-'τη μητερα την εχασα οταν ημουνα 16 χρονων,το 1912,ο πατερας μου ηταν οδοντιαντρος
και καθηγητης στο Charles University της Πραγας,σκληρος ανθρωπος,αυταρχικος,οπως κι
ο πατερας του Φραντς,μ'εκλεισε σ'ενα γυμασιο θηλεων,τον Ernst δεν το ηθελε,ηταν απο-
λυτα αρνητικος,'ειναι Εβραιος',και δεν συμφωνησε ποτε με τον γαμο μας
(Praga, November 1920)
Samstag abend
So bin ich jetzt, ohne irgendetwas sonst zu machen, bis 1/2 2 nachts über diesem Brief
gesessen,habe ihn angesehn und durch ihn Dich. Manchmal, nicht im Traum, habe ich
diese Vorstellung:Dein Gesicht ist von Haaren zugedeckt, es gelingt mir das Haar zu
teilen und rechts und links wegzuschieben, Dein Gesicht erscheint, ich fahre an der Stirn
und den Schläfen hin und halte nun Dein Gesicht zwischen den Händen.
Σαββατο βραδυ
ετσι τωρα ειμαι,χωρις οτιδηποτε αλλο να κανω,μεχρις τις 2 1/2 τη νυχτα πανω απ'αυτο
το γραμμα καθισμενος,το'χω κοιταξει και μεσ'απ'αυτο εσενα.Μερικες φορες,οχι σ'ονειρο,
εχω αυτη την εικονα:Το προσωπο σου ειναι απ'τα μαλλια καλυμενο,καταφερνω τα μαλλια
να χωρισω και δεξια κι αριστερα να τραβηξω,το προσωπο σου φαινεται,πηγαινω
στο μετωπο και στους κροταφους και κραταω τωρα το προσωπο σου αναμεσα στα χερια
Ιστορια:ο Franz Kafka στο Brief an den Vater[Nοεμβριος 1919],Γραμμα στον Πατερα,
Herman,γραφει:
Liebster Vater,
Du hast mich letzthin einmal gefragt, warum ich behaupte, ich hätte Furcht vor Dir.
Ich wußte Dir,wie gewöhnlich, nichts zu antworten, zum Teil eben aus der Furcht, die
ich vor Dir habe, zum Teil deshalb, weil zur Begründung dieser Furcht zu viele Einzelhei-
ten gehören, als daß ich sie im Reden halbwegs zusammenhalten könnte.
Πολυαγαπημενε πατερα,
μ'εχεις ρωτησει προσφατα μια φορα,γιατι ισχυριζομαι,οτι εχω φοβο μπροστα σου.Δεν
ηξερα,οπως συνηθως,τιποτα να σ'απαντησω,εν μερει απο τον φοβο,που εχω μπροστα
σου,και εν μερει επισης,επειδη για την αιτιολογηση αυτου του φοβου τοσες πολλες
λεπτομερειες χρειαζονται,για να μπορεσω αυτες στην ομιλια κατα προσεγγιση να συγ-
κρατησω
http://www.digbib.org/Franz_Kafka_1883/Brief_an_den_Vater_.pdf
-'δεν μπορουσα να παρατησω τον Ernst,επειτα κι ο Franz φοβονταν τα δεσμα του γαμου,
την ανιαρη,πληκτικη ζωη,που θα τον απομακρυνε απο το γραφειο του που γραφει τις νυ-
χτες,θα'νιω θε σαν τον Josef K. της Δικης,πως ειναι,τελικα,ενοχος για την παραβιαση ενος
ατεγκτου κι αυστηρου Νομου,και το παραπτωμα αυτο θα'πρεπε να τιμωρηθει απο μια
Ανωτατη Αρχη,επειτα,γνωριζω,πως στο παρελθον ειχε δυο φορες αρραβωνισθει με την
Felice Bauer,κι αυτοι οι αρραβωνες ειχαν αποτυχει,επειτα του αρεσει το γραψιμο να
δημιουργει το προσωπο του,εμεις,οι δυο,αγαπηθηκαμε,κυριως,μεσα απο την αλληλο-
γραφια μας απο το 1920 εως το1922,απο αυτα τα Briefe an Milena'
https://www.odaha.com/sites/default/files/BriefeAnMilena.pdf
(Meran, 11. Juni 1920)
Freitag
Letzthin habe ich wieder von Ihnen geträumt, es war ein großer Traum, ich erinnere
mich aber fast an gar nichts. Ich war in Wien, davon weiß ich nichts, dann aber kam
ich nach Prag und hatte Ihre Adresse vergessen, nicht nur die Gasse, auch die Stadt,
alles, nur der Name Schreiber tauchte mir noch irgendwie auf,
Παρασκευη
τελευταια σας εχω παλι ονειρευτει,ηταν ενα μεγαλο ονειρο,αλλα δεν θυμαμαι σχεδον
τιποτα.Ημουνα στη Βιεννη,πανω σ'αυτο δεν ξερω τιποτα,αλλα μετα ηρθα στη Πραγα
κι ειχα τη διευθυνση σας ξεχασει,οχι μονο το δρομο,επισης τη πολη,ολα
Ιστορια:ο Franz Kafka συναντησε την Felice Bauer[1887-1960) στην Πραγα στις 13 Αυγου-
στου 1912 στο σπιτι του φιλου του Max Brod,η πρωτη αρραβωνα τους εγινε το 1914,την
Κυριακη της Πεντικοστης,στο σπιτι του,παρουσια των γονεων του και της αδελφης του
Ottla,και διαλυθηκε τον Αυγουστο,στις 12 Ιουλιου του 1917 εγινε ο δευτερος αρραβωνας
για να διαλυθει,λογω και των συμπτωματων φυματιωσης του Kafka,στις 27 Δεκεμβριου,
απο την αλληλογραφια τους[1912-1917] σωζονται περισσοτερα απο 500 γραμματα του
Kafka,
Briefe an Felice
https://www.odaha.com/sites/default/files/BriefeAnFelice.pdf
-'τοσο ειδυλλιακο τοπιο,αναφωνησε η Margarete,οταν πρωτοαντικρισε το Ravensbrück,
κι ειναι,δυστυχως,το Ravensbrück-Κολαστηριο'
(Meran, 12. Juni 1920)
noch einmal Samstag
Für mich ist es ja etwas Ungeheuerliches was geschieht, meine Welt stürzt ein
ακομα μια φορα το Σαββατο
για μενα ειναι τερατωδες αυτο που συμβαινει,ο κοσμος μου καταρρεει
Ιστορια:στο στρατοπεδο συγκεντρωσης Ravensbrück με εξαναγκαστικη εργασια κατασκευ-
αζαν Vergeltungswaffe 2,τις V-2 ρουκετες της Siemens
Απο το καλοκαιρι του 1942 αρχισαν στο Ravensbrück τα Ιατρικα Πειραματα,σε 84 γυναικες,
οι 74 πολωνες,
μ'αυτα τα πειραματα
1ο. δοκιμαζαν την αποτελεσματικοτητα των sulfonamide φαρμακων.
Στα πειραματα αυτα για την δοκιμη της μικροβιακης δρασης των sulfonamide φαρμακων
εκοβαν των κρατουμενων γυναικων-πειραματοζωων τα οστα και τους μυς των ποδιων
μολυνοντας τα με παθογονα μικροβια,επισης σπαζοντας τα κοκκαλα και τους ιστους
εχωναν μεσα ξυλα και γυαλια
-'με κατηγορησαν πως στη κατοχη της Πραγας απο τους Γερμανους βοηθουσα εβραιους
και αντιφρονουντες προσφυγες να διαφυγουν'
(Meran, 13. Juni 1920)
Sonntag
(verstehe Milena mein Alter,Verbrauchtsein und vor allem die Angst und verstehe Deine
Jugend, Deine Frische, Deinen Mut;und meine Angst wird doch immer größer
Κυριακη
[καταλαβαινω Μιλενα την ηλικια μου,τη φθορα και πριν απ'ολα την αγωνια και καταλα-
βαινω τη νεοτητα σου,τη φρεσκαδα σου,το θαρρος σου,κι η αγωνια μου θα γινει ακομα
μεγαλυτερη
Ιστορια:στο 2ο Ιατρικο Πειραμα στο στρατοπεδο συγκεντρωσης Ravensbrück μελετουσαν
την αναγεννηση των οστων,των μυων και των νευρων κι επισης τη δυνατοτητα μεταμο-
σχευσεων απο μια γυναικα-πειραματοζωο σε αλλη,με συνεπεια να τις ακρωτηριαζουν.
Το 1946 beim Ärzteprozess gegen Nazi-Ärzte ,στη Δικη εναντιον των Ναζι γιατρων,μαρ-
τυρησαν τεσσερα επιζωντα θυματα τους:
Jadwiga Dzido, Maria Broel-Plater, Władysława Karolewska, and Maria Kuśmierczuk
-'αναγκαζουν τις γυναικες να ραβουν καλτσες για τους στρατιωτες,κι αυτες καταφερνουν
να τις κανουν λεπτες στις φτερνες και στα δαχτυλα,τοσο ευαισθητες που να χαλανε αμε-
σως οταν οι γερμανοι στρατιωτες περπατανε,τα ποδια τους να πληγιαζουν,να πρηζονται
και να βαδιζουν με δυσκολια μεγαλη,
οι γυναικες φτιαχνουν,κρυφα με κινδυνο της ζωης τους,και τα κρυβουν,περιδεραια,βραχιο-
λια,μικρες κουκλες,και αλλα,μια τετοια μικρη κουκλα μου εδειξε η Margarete,ηταν τοσο
ομορφη'
(Meran, 13. Juni 1920)
Sonntag
Wieder höre ich von Deiner Krankheit. Milena, wenn Du Dich zu Bett legen müßtest
Κυριακη
ξανακουσα για την αρρωστεια σου.Μιλενα,θα πρεπε να ξαπλωσεις στο κρεβατι
Ιστορια:τα πτωματα μεχρι το 1943,τα αποτεφρωναν στο κοντινο κρεματοριο του Fürsten
berg,μετα οι Αρχες των SS κοντα στη φυλακη του στρατοπεδου κατασκευασαν κρεματοριο.
-'βλεπουμε τον καπνο,πυκνος,αδιαφανος,σε ποιο απανθρωπο Ανωτερο Κτηνος-Αρχη
υψωνεται σε θυσια;καποια μερα θα φερουν μια Ραπτικη Μηχανη πανομοιοτυπη μ'εκεινη
της μικρης ιστοριας του Φραντς In der Strafkolonie,Στην Αποικια της Τιμωριας,να κενταει
πανω στο κορμι του καταδικαμενου το κειμενο της καταδικης του πριν την εκτελεσουν και
τον σκοτωσουν '
(Meran, 15. Juni 1920)
Dienstag
Heute früh habe ich wieder von Dir geträumt. Wir saßen neben einander und Du
wehrtest mich ab,nicht böse, freundlich. Ich war sehr unglücklich. Nicht über die
Abwehr, sondern über mich, der ich Dich behandelte wie eine beliebige stumme
Frau und die Stimme überhörte, die aus Dir sprach und gerade zu mir sprach.
Oder vielleicht, ich hatte sie nicht überhört, aber ich hatte ihr nicht antworten
können. Trostloser als im ersten Traum gieng ich fort.
Τριτη
σημερα πρωι σ'εχω παλι ονειρευτει.Καθομασταν ο ενας κοντα στον αλλον κι εσυ
μ'αποπηρες,οχι εχθρικα,φιλικα.Ημουνα πολυ δυστυχισμενοςς.Οχι για την αποκρου-
ση,αλλα για μενα,που σε μεταχειριστηκα οπως μια οποιαδηποτε βουβη γυναικα και
τη φωνη παρακουσα,που απο σενα μιλουσε και κατευθειαν σε μενα μιλουσε.Η' ισως,
δεν την ειχα παρακουσει,αλλα δεν ειχα μπορεσει σ'αυτη ν'απαντησω.Πιο απελπισμε-
νος απ'οτι στο πρωτο ονειρο απομακρυνθηκα
Ιστορια:η συντομη ιστορια του Franz Kafka Στην Αποικια της Τιμωριας,In der Strafkolonie,
γραφτηκε τον Οκτωβριο του 1914,αναθεωρηθηκε το Νοεμβριο του 1918 και πρωτοεκδοθη-
κε τον Οκτωβριο του 1919
http://www.digbib.org/Franz_Kafka_1883/In_der_Strafkolonie_.pdf
-'στις 3 Ιουνη του 1924,σε ηλικια 41 χρονων πεθανε ο Mein Franz,μεσα στο Μεγαλο
Παγκοσμιο Στρατοπεδο Συγκεντρωσης και σ' αυτη In der Universus Strafkolonie,
σημερα ειναι 17 May 1944,και περιμενω την μεταμορφωση του,να δω τον Mein Gregor
Samsa,
τα νεφρα μου δεν μ'ενοχλουν τοσο,νιωθω καλλιτερα,
Am 3. Juni 1924, im Alter von 41 Jahren, starb Mein Franz in Mega Globales
Konzentrationscamp und In der Universus Strafkolonie, heute ist der 17. Mai 1944,
und ich erwarte seine Verwandlung,Mein Gregor Samsa zu sehen,
meine Kehlen tun mir nicht so weh,Ich fühle mich besser '
(Meran, 15. Juni 1920)
Dienstag
Dein
(nun verliere ich auch noch den Namen, immerfort ist er kürzer geworden und jetzt
heißt er: Dein)
Τριτη
δικος σου
[τωρω χανω ακομα το ονομα,ολοενα αυτο γινεται συντομοτερο και τωρα ονομαζεται:
δικος σου]
Ιστορια:Η Μεταμορφωση,Die Verwandlung,του Franz Kafka γραφτηκε το 1912 και
εκδοθηκε το 1916
Die Verwandlung
Als Gregor Samsa eines Morgens aus unruhigen Träumen erwachte, fand er sich
in seinem Bett zu einem ungeheueren Ungeziefer verwandelt. Er lag auf seinem
panzerartig harten Rücken und sah, wenn er den Kopf ein wenig hob, seinen
gewölbten, braunen, von bogenförmigen Versteifungen geteilten Bauch, auf dessen
Höhe sich die Bettdecke, zum gänzlichen Niedergleiten bereit, kaum noch erhalten
konnte. Seine vielen, im Vergleich zu seinem sonstigen Umfang kläglich dünnen
Beine flimmerten ihm hilflos vor den Augen....
Οταν ο Γκρεγκορ Σαμσα ενα πρωι απο'να ανησυχο ονειρο ξυπνησε,βρεθηκε στο
κρεβατι του σ'ενα τεραστιο ζωυφιο μεταμορφωμενος....
http://www.digbib.org/Franz_Kafka_1883/Die_Verwandlung_.pdf
Στις 17 Μαιου 1944 η Μιλενα Γιεσενσκα πεθανει στο Στρατοπεδο Συγκεντρωσης του
Ravensbrück απο νεφρικη ανεπαρκεια
Am 17. Mai 1944 starb Milena Jesenska im Konzentrationsrcamp Ravensbrück von
Niereninsuffizienz
-' Αγαπημενη μου Μιλενα,στο χθεσινο μου μεγαλο ονειρο αλλαζες συνεχως μορφες,
μεταμορφωνοσουν
Δικος σου Φ.'
- Meine liebe Milena, du hast gestern in meinem Traum ständig die Form gewechselt,
sich verwandeln
Dein F.'
Ιστορια: οι SS τον Ιανουαριο του 1945 στο Ravensbrück μεταμορφωσαν μια παραγκα
κοντα στο κρεματοριο σε Θαλαμο Αεριων,θανατωνοντας χιλιαδες,πριν την απελευθερωση
του στρατοπεδου τον Απριλιο του 1945
.
.
Franz Kafka- Das Schloß
Φραντς Καφκα- Ο Πυργος
http://www.digbib.org/Franz_Kafka_1883/Das_Schloss_.pdf
Das erste Kapitel
Es war spät abends, als K. ankam. Das Dorf lag in tiefem Schnee. Vom
Schloßberg war nichts zu sehen, Nebel und Finsternis umgaben ihn, auch nicht der
schwächste Lichtschein deutete das große Schloß an. Lange stand K. auf der
Holzbrücke, die von der Landstraße zum Dorf führte, und blickte in die scheinbare
Leere empor...
Ηταν αργα το βραδυ,οταν ο Κ. εφτασε....
.
.
.
Cyprus-Galatea Pygmalion
Ζαν-Λεόν Ζερόμ, Πυγμαλίων και Γαλάτεια
Λουί Ζαν Φρανσουά Λαγκρενέ, Πυγμαλίων και Γαλάτεια
Οβιδιος Απεικόνιση της ιστορίας του Πυγμαλίωνα από τον Jean Raoux (1717)
Pygmalion(1938) movie poster,play George Bernard Shaw
Directors Anthony Asquith, Leslie Howard
staring Leslie Howard,Wendy Hiller
Η Γραπτη Εμφανιση-χ.ν.κουβελης c.n.coybelis
ανοιξε το τετραδιο που εγραφε,
αυτο το δακτυλιδι φοραει στο δαχτυλο,με αυτο το γαλαζιο μολυβι βαφει τα βλε-
φαρα της,πρεπει και στις πιο μικρες,και ασημαντες,λεπτομερειες να την σχεδια-
σει,και να προσεχει να μην αντιφασκουν,τι φαγητο προτιμαει,τι μουσικη ακουει,
τι βιβλια διαβαζει,πως προφερει τα φωνηεντα,απαλο το α,αρμονικο το ο,ρυθμικο
το ε,
τρεις μηνες επεξεργαζεται τη μορφη της,τα ιδιαιτερα χαρακτηριστικα της,σωματικα
και νοητικα,
συνεχισε να γραφει:
ο Πυγμαλιων αναφερει ο Απολλοδωρος στην Βιβλιοθηκη του,βιβλιο Γ',ηταν βασιλιας
της Κυπρου,
...ἐγέννησε Κινύραν. οὗτος ἐν Κύπρῳ, παραγενόμενος σὺν λαῷ, ἔκτισε Πάφον, γήμας
δὲ ἐκεῖ Μεθάρμην, κόρην Πυγμαλίωνος Κυπρίων βασιλέως...
[Απολλόδωρου Βιβλιοθήκη Γ΄ ]
και ερωτευθηκε με παθος ενα ελεφαντινο αγαλμα της θεας Αφροδιτης τοσο που
την παρακαλεσε θερμα να του προσφερει μια ομορφη γυναικα ομοια με το αγαλ-
μα,και η θεα εισακουσε και ζωντανευοντας το αγαλμα εμφανισθηκε η Γαλατεια,
ο Οβιδιος στις Μεταμορφωσεις του,βιβλιο Χ,λεει πως ο Πυγμαλιων ηταν γλυπτης
κι αυτος ο ιδιος κατασκευασε το γυναικειο αγαλμα και ποθουσε να το ζωντανεψει
και να του δωσει ζωη
"si, di, dare cuncta potestis,
sit coniunx, opto," non ausus "eburnea virgo" 275
dicere, Pygmalion "similis mea" dixit "eburnae."
ut rediit, simulacra suae petit ille puellae 280
incumbensque toro dedit oscula: visa tepere est;
admovet os iterum, manibus quoque pectora temptat:
temptatum mollescit ebur positoque rigore
subsidit digitis ceditque
rursus amans rursusque manu sua vota retractat. 288
corpus erat! saliunt temptatae pollice venae.
'θεα,δικη μου να'ναι,
πιεσε τα χειλη του πανω στα δικα της,τα χειλη της ζεστα ,τα ξαναφιλησε,αγγιξε
το στηθος της,ενιωσε παλλομενες τις φλεβες στο σωμα της απο ζεστη ζωη'
σταματησε να γραφει,θα συνεχιζε αργοτερα
την επομενη ωρα ειδε τον Pygmalion μια βρετανικη ταινια του 1938,βασισμενη στο θεατρι-
κο εργο του George Bernard Shaw 'Pygmalion' γραμμενο το 1912,με την Leslie Howard και
τον Wendy Hiller,
ενας γλωσσολογος προσπαθει να μεταμορφωσει μια αγροικα ανθοπωλησα σε κυρια,
και το βραδυ ειδε σ'ενα βιντεο απο το τσεχικο φεστιβαλ Smetanova Litomyšl την οπερα
σε μορφη μονοπρακτου μπαλετου 'Pygmalion' του Jean-Philippe Rameau πρωτοπαιγμενη
στην Οπερα του Παρισιου στις 27 Αυγουστου του 1848,
κοιμηθηκε,
την αλλη μερα,περιμενε,χτυπησε το κουδουνι της πορτας,κοιταξε το ρολοι,10 η ωρα,
ακριβως,ανοιξε την πορτα,τον γνωρισε,ηταν εκεινος,
'ειστε η...',ο αντρας ειπε το ονομα της.
'οχι,κανετε λαθος κυριε' απαντησε
'συγνωμη' ειπε ο αντρας κι εφυγε,
εκλεισε τη πορτα,σταθηκε πισω της,ακουσε τη πορτα του ασανσερ ν'ανοιγει κι
επειτα κατεβαινει,μεχρι που δεν ακουγε τιποτα,
καθησε μπροστα στον καθρεφτη,κοιταξε το ειδωλο της,κι αρχισε να ξεμακιγιαρετε,
οταν τελειωσε πηγε στο γραφειο της,
και πηρε το τετραδιο που εγραφε,ανοιξε ενα συρταρι και το εκλεισε μεσα,
ο αντρας που σχεδιασε πως σχεδιασε αυτη τη γυναικα εμφανισθηκε
.
.
PYGMALION - Jean-Philippe Rameau - Smetanova Litomyšl
https://youtu.be/kyFwuKDQwVk
.
.
PYGMALION (1938)play George Bernard Shaw Directors Anthony Asquith, Leslie Howard
staring Leslie Howard,Wendy Hiller
https://youtu.be/tmdPj_XbF30
.
.΄
.
Ανθρωπινα εσωτερικα men's interiors-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
BLUE YELLOW RED
[σεναριο Μικρου Μηκους Ταινια]-screen play c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
[πλανο,απο απεναντι]μια γυναικα σε ενα ερημο σταθμο μετρο,ακινητη [3 min]
το τρενο εισερχεται στο σταθμο[καλυπτει ολο το πλανο]σταματα,[μετα απο 1 min]
εξερχεται,[πλανο,απο απεναντι]ο αδειος σταθμος[1min]φλου
[εξωτερικο πλανο σ'ενα σπιτι στην εξοχη,1min]η γυναικα βγαινει απο το σπιτι,
και μπαινει σε ενα αυτοκινητο,το αυτοκινητο ξεκιναει και βγαινει απο το πλανο
αριστερα[1 min],φλου
[η καμερα στο χερι μεσα σε eνα εσωτερικο χωρο]κινηση σε διαδρομο,ανοιγεται μια
πορτα,αδειο δωματιο,βγαινει,μπαινει σε αλλο δωματιο,αδειο,ακουγεται νερο που τρεχει,
η καμερα σταματα,απο την ανοιχτη πορτα φαινεται μια γυναικα,πλενει τα χερια της
στον νεροχυτη,η γυναικα γυριζει το κεφαλι της προς το μερος της καμερας,το προσωπο της
ανεκφραστο,η καμερα πλησιαζει,γκρο πλαν στα χερια μεσα στο νερο,το νερο κοκκινο,
γινεται παλη,η γυναικα φωναζει 'ασε με',φλου στο πλανο,
[μεσαιο πλανο πανω στη γυναικα στο τρενο,νυχτα,ηχος τρενου,3min]το ειδωλο της
γυναικας στο φωτισμενο τζαμι,ενας αντρας καθεται διπλα της,το τρενο σταματα σε
καποιο σταθμο,η γυναικα σηκωνετε,φλου
[γκρο πλανο στο προσωπο της γυναικας,2min]μιλαει σε καποιον εκτος πλανου δεξια,
[ηχος κλειστος,φωτισμος βαθμιαια απο το γαλαζιο στο κιτρινο και κοκκινο]φλου
[εξωτερικο πλανο σ'ενα σπιτι στην εξοχη,1min]η γυναικα βγαινει απο το σπιτι,
και μπαινει σε ενα αυτοκινητο,το αυτοκινητο ξεκιναει και βγαινει απο το πλανο
αριστερα[1 min],φλου
[πλανο,απο απεναντι]μια γυναικα σε ενα ερημο σταθμο μετρο,ακινητη [3 min]
το τρενο εισερχεται στο σταθμο[καλυπτει ολο το πλανο]σταματα,[μετα απο 1 min]
εξερχεται,[πλανο,απο απεναντι]ο αδειος σταθμος[1min]φλου
.
.
.
η φωτογραφια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η φωτογραφια,η τριτη,η πρωτη τη Δευτερα,η δευτερη την Τεταρτη,η τριτη την Πεμπτη,
μια γυναικα,το προσωπο μια αγνωστης γυναικας,η ιδια φωτογραφια,εγχρωμη,δεν εδωσε
σημασια,καποια κακογουστη φαρσα,πεταξε τη φωτογραφια στο συρταρι του γραφειου
του μαζι με τις αλλες δυο,μεχρι το μεσημερι δεχτηκε δυο πελατες,συνειθισμενες νομικες
υποθεσεις,ηταν ετοιμος να κλεισει οταν χτυπησε το κουδουνι της πορτας,ανοιξε,η γυναικα
της φωτογραφιας,κρατηθηκε και δεν εδειξε εκπληξη,'με συγχωρητε'ειπε η γυναικα χαμογε-
λωντας,'δεν εχουμε ραντεβου,αν μπορουσατε να με δειτε;','οριστε,κυρια μου,περαστε'της
ειπε κι εκανε χωρο,η γυναικα προχωρησε στο γραφειο,εκλεισε τη πορτα,'καθιστε'ειπε στη
κυρια,'ευχαριστω',η γυναικα καθησε 'σας ακουω'της ειπε,'προκειται για τις φωτογραφιες'
του ειπε,'συνεχιστε',την ενθαρρυνε,'η γυναικα αυτη δεν ειμαι εγω','μα ειστε ιδιες,οπως σας
βλεπω εδω τωρα',ειπε κι ανοιγωντας το συρταρι και βγαζοντας τις τρεις φωτογραφιες της τις
εδωσε,'να,κοιταξτε τες',η γυναικα τις πηρε στα χερια της,'αν προσεξετε'ειπε 'υπαρχει μια
ανεπαισθητη μικρη διαφορα στα μαλλια τους,στο χρωμα,επισης στο μεγεθος των χειλιων,
και στην σχετικη αποσταση των ματιων','θελετε να πειτε'αντεδρασε 'πως προκειται για τρεις
διαφορετικες γυναικες;','μαλλον,τρεις διαφορετικες',χαμογελασες,'και καμμια σχεση με μενα,
οσο κι αν δε το πιστευετε','μυστηριο'απαντησε 'κι ομως αυτη η γυναικα στις φωτογραφιες...',
'ειμαι εγω'τον διεκοψε,'ποιος τις εστειλε;γιατι τις εστειλε σε μενα; και γιατι τρεις αντι για
μια;'τη ρωτησε,'δεν καταλαβαινετε;δεν ξερετε,αληθεια,ποιος ειναι ο αποστολεας;και γιατι το
εκανε;και γιατι διαλεξε εσας;',τον ρωτησε η γυναικα,'ειλικρινα,οχι,δεν ξερω',απαντησε,'για
σκεφθητε λιγο'ειπε η κυρια και ξαφνικα το προσωπο της σοβαρεψε,'ειστε σιγουρος;','φυσικα
και ειμαι'απαντησε'τι σχεση μπορει να εχω εγω με ολ'αυτα;',η γυναικα χαμογελασε,'νομιζω,και
με συγχωρητε'της ειπε,'πως ειναι μια κακογουστη φαρσα','φαρσα;λετε φαρσα;'η γυναικα τον
κοιταξε σοβαρα,'φαρσα η πραγματικοτητα;','αυτα ειναι φιλοσοφιες'αντεδρασε γελωντας'και
δεν ξερω σε τι αποσκοπουν','τελος παντων'απαντησε η γυναικα 'η πραγματικοτητα ειναι ακρι-
βως πραγματικοτητα,το αμφισβητειτε;'και κοιταζοντας το ρολοι της 'δυστυχως,περασε η ωρα,
δεν εχω αλλο χρονο,πρεπει οπωσδηποτε να φυγω,με περιμενουν',σηκωθηκε,'χαιρετε,κυριε',
δεν σηκωθηκε να την συνοδεψει,'παρακαλω,αφηστε τη πορτα ανοιχτη' της φωναξε,ειδε τη
γυναικα να βγαινει,'τι συμβαινει'διερωτηθηκε,'τι αληθεια μου συμβαινει;,τι θελουν απο μενα;',
'κυριε',ξαφνιαστηκε απ'τη φωνη,ηταν ο θυρωρος του κτιριου στη πορτα,'καποιος κυριος πριν
λιγο μου αφησε αυτον τον φακελλο για σας','παρακαλω,περαστε μεσα ',ο θυρωρος του εδωσε
το φακελλο,'οριστε',κοιταξε το φακελλο,κανενα ονομα ως αποστολεας,ουτε σφραγιδα,μονο το
δικο του ονομα ως παραληπτης,'ειδατε πριν απο λιγη ωρα να κατεβαινει με το ασανσερ μια
γυναικα;',περιεγραψε τη γυναικα,'οχι,δυστυχως,κυριε,δεν ειδα καμια γυναικα',απαντησε ο θυ-
ρωρος,'με θελετε τιποτα αλλο;,'οχι,ευχαριστω,μπορειτε να φυγετε',οταν ο θυρωρος εφυγε
ανοιξε το φακελλο,η τεταρτη φωτογραφια της γυναικας,'η πραγματικοτητα ειναι ακριβως
πραγματικοτητα'σχολιασε ειρωνικα φωναχτα,κι αφηνωντας τις φωτογραφιες πανω στο γρα-
φειο εφυγε,στο ασανσερ περιμενε,καποιος κατεβαινε,
.
.
.
H.G.Wells -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
jewelry store Fred Leighton ,773 Madison Ave New York City Manhattan Cabochon sapphire and diamond ring by Paul Flato.
SHORT 21th Century STORY-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
and
H.G.Wells's 11 Logoi-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
SHORT 21th Century STORY-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Manhattan,New York C ity,Wednesday 3 January 2018,at 16:40 pm,απο τον 117ο οροφο
του διαμερισματος του εβλεπε The Empire State Building χρυσο στη δυση του ηλιου,
σε λιγο μαζευτηκαν απο τα ανατολικα συννεφα και σκεπασαν τον ουρανο,σκοτεινιασε,
τεραστιες εκτυφλωτικες αστραπες εσχιζαν την ατμοσφαιρα,ο θορυβος των βροντων που
επακολουθουσε ηταν τρομαχτικος,αρχισε να βρεχει καταρρακτωδως,η συντελεια του
κοσμου,φαντασθηκε,ηταν βεβαιος γι'αυτο,να πλημμυριζουν οι υπογειοι σταθμοι και οι
σηραγγες του Subway Metro, η Times Square ,η Fifth Avenue,η 23rd Street,Broadway ,
Park Avenue ,Madison Avenue,Wall Street,το Central Park,Midtown, the Upper East
Side,Harlem....,γενικο black Out,οι ανθρωποι τρομαγμενοι,εκλαιγαν,ουρλιαζαν,αλλοι
βλαστημαγαν,αλλοι προσευχονταν,φωναζαν 'the End of World','Dies Irae' ,πολλοι φωναζαν
πως ακουσαν την Last Judgment trumpet,ειναι αμαρτωλοι,να μετανοησουν,ηρθε η
τιμωρια,αλλοι τρελλαθηκαν κι αλλοι πολλοι μην αντεχοντας αυτοκτονησαν,οι πλουσιοι
ορμησαν στα ιδιωτικα τους αεροπλανα να ξεφυγουν,αλλα η τρομακτικα ηλεκτρισμενη
ατμοσφαιρα τα χτυπουσε με κεραυνους και τα γκρεμιζε,η σταθμη του νερου ανεβαινε
συνεχως,ενας ασυγκρατητος χειμμαρος νερων παρεσυρνε τα παντα,τεραστιες μαζες νερου
στροβιλιζονταν στις λεωφορους κι σπαζοντας τα παραθυρα και τους τοιχους εισχωρουσαν
στα κτιρια,που κατερρεαν,μεσα σ'αυτο το φριχτο κατακλυσμιαιο ενυδρειο πνιγμενοι
ανθρωποι,αυτοκινητα,κτιρια,επιπλα,...,βυθισμενα στα νερα κινουνταν ερμαια μεσα σ'αυτη
την χορογραφια της ανωσης των νερων,της κολασης,ενος αδυσωπητου τελους,κι ειδε,στην
λαμψη μιας αστραπης,τα νερα να κατακλυζουν το Empire State Building και σε λιγο ακουσε
εναν τρομερο θορυβο,ολοκληρο το κτιριο που εμενε τρανταχτηκε απο την τεραστια πιεση
του τσουναμι των νερων κι επειτα ειδε,το περιμενε,τα νερα να εισβαλλουν ορμητικα στο
διαμερισμα του,τοτε ειπε:
World Kataklysm 101232101 Off
τον κωδικο της Virtual Reality,της Εικονικης Πραγματικοτητας World Kataclysm,που ειχε
δημιουργησει,
η συνειθισμενη πραγματικοτητα επανηλθε,το Empire State Building απεναντι φωτισμενο,
στον ουρανο ενα τεραστιο φωτεινο φεγγαρι,
κοιταξε το ρολοι,16:41pm,χτυπησε το κινητο του,η Ellen,το ανοιξe,εμφανισθηκε στην οθο-
νη,'εισαι πολυ ομορφη αποψε' της ειπε,εκεινη χαμογελασε,εδωσαν ραντεβου να συναντη-
θουν στην Times Square στις 20:00,θα δειπνουσαν στο 21th Century Restaurant,
ετοιμασθηκε και κατεβηκε,ειχε χρονο,περιπλανηθηκε χαζευοντας στις streets,
at 19:10 pm μπηκε στο jewelry store Fred Leighton ,773 Madison Avenue,κι αγορασε ενα
Cabochon sapphire and diamond ring by Paul Flato.δωρο για την Ellen
.
.
H.G.Wells's 11 Logoi-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
If we don't end war, war will end us.
αν δεν τελειωσουμε τον πολεμο,ο πολεμος θα μας τελειωσει
Advertising is legalized lying.
η διαφημιση ειναι νομοποιημενο ψεμα
The crisis of today is the joke of tomorrow.
η κρισις του σημερα ειναι το αστειο του αυριο
History is a race between education and catastrophe.
η Ιστορια ειναι ενας αγωνας δρομου μεταξυ εκπαιδευσης και καταστροφης
Crime and bad lives are the measure of a State's failure
το εγκλημα κι οι κακες ζωες ειναι το μετρο της αποτυχιας ενος Κρατους
Some people bear three kinds of trouble - the ones they've had, the ones they have,
and the ones they expect to have.
καποιοι ανθρωποι κουβαλανε τριων ειδων προβληματα-αυτα που ειχαν,αυτα που εχουν,
κι αυτα που περιμενουν να εχουν
Our true nationality is mankind.
η αληθινη μας εθνικοτητα ειναι η ανθρωποτητα
Beauty is in the heart of the beholder.
η ομορφια ειναι στην καρδια του παρατηρητη
Every time I see an adult on a bicycle, I no longer despair for the future of the human
race.
καθε φορα που βλεπω εναν ενηλικα σε ποδηλατο,δεν απογοητευομαι πια για το μελλον
της ανθρωπινης φυλης
The past is the beginning of the beginning and all that is and has been is but the twilight
of the dawn
το παρελθον ειναι η αρχη της αρχης κι ολο αυτο που ειναι κι εχει υπαρξει ειναι απλα
το λυκοφως του ξημερωματος
If you fell down yesterday, stand up today.
αν επεσες κατω χθες,σηκω πανω σημερα
.
.
.
ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ηρθε να κανονισουν για το πορτραιτο,καθε μερα στις 4 το απογευμα,της ειπε,και πως
μεχρι να το τελειωσει δεν θα το εβλεπε, θα ποζαρε οσο η χρονικη διαρκεια μιας οπερας
που καθε φορα θα διαλεγε και θ'ακουγαν τη μουσικη της,εκεινη συμφωνησε,
την επομενη μερα αρχισαν
Ludwig van Beethoven - Fidelio- Leonore, oder Der Triumph der ehelichen Liebe;: Leonore,
or The Triumph of Marital Love)Op. 72,1805
Vincenzo Bellini- Norma. opera in two acts,1831
Georges Bizet-Carmen,opera in four acts,1875
Dmitri Shostakovich,Lady Macbeth of the Mtsensk , opera in four acts and nine scenes,
Opus 29,1934
Gaetano Donizetti-Lucia di Lammermoor, opera in three acts,1835
Wolfgang Amadeus Mozart-The Marriage of Figaro-Le nozze di Figaro, K. 492, opera buffa
(comic opera) in four acts .1786
Giacomo Puccini-Turandot ,opera in three acts,1926
Richard Strauss -Arabella, Op. 79, opera in three acts,1933
Giuseppe Verdi -Aida ,opera in four acts,1871
Richard Wagner-Tristan und Isolde,opera in three acts,1857 - 1859
η εργασια του πορτραιτου χωρισθηκε σε δυο μερη,
στο πρωτο μερος δημιουργησε το πορτραιτο της
και στο δευτερο μερος το εσβησε
οταν τελειωσε της ειπε οτι τωρα μπορουσε να το δει,
εκεινη δεν ειδε τιποτα παρα ενα κενο
κι εκεινος της ειπε:'ζωγραφισα την ιστορια που εζησα μαζι σας'
.
.
.
CHESS-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[παραλειπονται τα συμβαντα που οδηγησαν στην παρτιδα σκακι]
'εισαι ετοιμη;','ναι','παιζεις πρωτη,τα λευκα'κινει το αλογο 1b στην 3a θεση
'Chopin Waltz Op.69 No.2 Vladimir Ashkenazy','καταπληκτικο'
αντιδραση:το πιονι 7h στην 5h
Chopin Nocturne Op.27 No.1 Arthur Rubinstein
ο αξιωματικος 1f στην 4c
Chopin - The 21 Nocturnes Claudio Arrau
ο πυργος 6a στην 6e
φορουσε μαυρο φορεμα,τα νυχια βαμενα γαλαζια,χαμογελασε
'τι σχεδιο εχεις;', δεν απαντησε,'τωρα θα κινησεις το αλογο 4d στην 5f', 'σωστα,
αυτο θα κανω', το αλογο 4d στην 5f
'δεν απομενουν παρα τρεις κινησεις και ματ,αναποφευκτο'
'αν θελεις,δεχομαι,να σταματησει εδω η παρτιδα'
'οχι,δεν θελω,συνεχισε'
'τοτε αυτο θα συμβει'
'ας συμβει'
στην τριτη κινηση ματ
'αυτο συνεβει κατα τη διαρκεια του 20ου πρελουδιου του Σοπεν'του ειπε
χαμογελασε,
'ακριβως'απαντησε
η γυναικα πλησιασε στον καθρεφτη,'μην κοιτας',αμεσως αλλαξε 'κοιτα',
το 21ο πρελουδιο του Σοπεν
γυρισε προς το μερος του,πλησιασε,σταθηκε ορθια μπροστα του,περιμενε
'γιατι δεν μ'αγγιζεις;' ακουγε την αναπνοη του,χαμογελασε,του επιασε το χερι,
'ελα,εσυ παιζεις πρωτος,σαν μια παρτιδα σκακι'
.
.
.
Ludwig van Beethoven 9. Sinfonie in d-Moll op. 125 1824 Ode an die Freude Friedrich Schiller
1785
Σημειωσεις προς παραληπτη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
-αποψε.το φεγγαρι απ'τους λοφους ανατολικα.πανσεληνο.σαν λαδι απλωνει
φωτεινο πανω στα κλαδια των δεντρων.ενας μεταφυσικος υπερτονισμος
-σημερα.ανθισε η αμυγδαλια.η ορμη προς τα πανω της φυσης.ανοιξη,η επαναμφανιση
της Κορης.προμηνυμα των γαμων της
-στον κηπο,εκει την ειδε,μ'ασπρο φορεμα,'τι κανεις εδω;','κοβω τριανταφυλλα,να ενα,
μυρισε το!','και δεν φοβασαι μην γινω βατραχος;',γελασε'ελα,μυρισε!φοβασαι;',την κοιταξε,
'μην το κανεις'του φωναξε τρομαγμενη και τραβηξε το τριανταφυλλο,
αργοτερα το μεσημερι στο δωματιο,'βοηθησε με να βγαλω τα παπουτσια' του ειπε,'ποτε
δεν μου το εχεις ζητησει αυτο' της ειπε,'τωρα θελω αυτο να γινει',
γονατισε,εκεινη καθισμενη στο κρεβατι σηκωσε το αριστερο ποδι,'ελα,περιμενω',τραβηξε
το παπουτσι,εκεινο ξεγυμνωνοντας το πελμα εμεινε στο χερι του,εκεινη γελασε 'σαν ασπρο
περιστερι ειναι ετοιμο να πεταξει,αστο να φυγει',ανοιξε τα δαχτυλα,το ελευθερωσε,εκεινο
φτερουγισε και πεταξε,εφερε δυο γυρους στο δωματιο,ψηλα στο ταβανι κι υστερα χαμηλω-
νοντας βγηκε εξω μεσα απ'τ'ανοιχτο παραθυρο,
'αυτο,ειδες,δεν αιχμαλωτιζεται'ειπε
το βραδυ,'η Φραντσεσκα και ο Παολο στον Δαντη ερωτευθηκαν διαβαζοντας το ιδιο βιβλιο,
τον ερωτα του Λαντσελοτ για την Γκουινεβιρ'του ειπε και γυριζοντας προς το μερος του
τον ρωτησε 'εμεις ποιο θα διαβασουμε και θα ερωτευθουμε;'
την πλησιασε,την ειδε απεναντι του στον καθρεφτη,'διαβασε μου'της ειπε
εκεινη διαβασε:'ο Λαντσελοτ πλησιασε το προσωπο της Γκουινεβιρ και τυη φιλησε με παθος'
'ακριβως,αυτη ειναι η στιγμη'ψιθυρισε στο αριστερο αυτι της,τα χειλη του αγγιξαν τα δικα της,
'αληθεια,δεν σ'εμποδιζει ο καθρεφτης;'τον ρωτησε
'οχι,αλλωστε τοσες φορες συνεβηκε αυτο,που το συνηθισαμε'απαντησε
'απειρες φορες θα συμβαινει,κι αυτη ειναι η τιμωρια μας,εσυ ο Παολο εξω απ'τον καθρεφτη
κι εγω η Φραντσεσκα μεσα στον καθρεφτη,αιωνια' ακουσε τη φωνη της
κι υστερα να του λεει:
Ma dimmi: al tempo d’i dolci sospiri,
a che e come concedette Amore
che conosceste i dubbiosi disiri?».
E quella a me: «Nessun maggior dolore
che ricordarsi del tempo felice
ne la miseria; e ciò sa ’l tuo dottore.
Ma s’a conoscer la prima radice
del nostro amor tu hai cotanto affetto,
dirò come colui che piange e dice.
Noi leggiavamo un giorno per diletto
di Lancialotto come amor lo strinse;
soli eravamo e sanza alcun sospetto.
Per più fiate li occhi ci sospinse
quella lettura, e scolorocci il viso;
ma solo un punto fu quel che ci vinse.
Quando leggemmo il disiato riso
esser basciato da cotanto amante,
questi, che mai da me non fia diviso,
la bocca mi basciò tutto tremante.
Galeotto fu ’l libro e chi lo scrisse:
quel giorno più non vi leggemmo avante».
Mentre che l’uno spirto questo disse,
l’altro piangea; sì che di pietade
io venni men così com’io morisse.
E caddi come corpo morto cade.
ω πες μου τοτε των γλυκων αναστεναγμων ωρα
με ποια φανερωθηκε η αγαπη σημαδια
και πως δυνατος σε πλημμυρισε ποθος ;
κι εκεινη τ'απαντησε.τιποτα πιο πολυ δεν πονα
απ'των ευτυχισμενων ημερων τη μνημη,
κι αν θελεις πως πρωτοριζωσε ο ερωτας μας
να μαθεις και τοσο πολυ το λαχταρας
θα στο πω στα λογια χυνοντας δακρυα,
ηταν μια μερα που μ'ευχαριστηση διαβαζαμε μαζι
πως τον Λντσελοτ συνταραξε ο ανικητος ερωτας
κι ειμασταν ξεμοναχιασμενοι τα δυο κι αθωοι,
οντας τις σελιδες αλλαζαμε ανταμωναμε τα ματια
χλωμιαζοντας το προσωπο ωσπ'αλλο δεν αντεξαμε
τα χειλη που τρεμαν μου φιλησε ο Παολο,
και τοτ'αυτος κι εγω ζευγαρι σμιξαμε
κι απο κεινη τη μερα δεν θα διαβαζουμε
ποτε πια μαζι για ολα τα χρονια
αυτα λεγοντας εκλαιγαν η μια κι αλλη ψυχη εκλαιγαν
ποτ τοσ'ηταν η λυπη κι η ταραχη μου
π'αψυχο σωμα σωριαστηκα στο χωμα
Canto V Inferno Divina Commedia Dante Alighieri στιχοι 118-142]
αργα τη νυχτα,εβλεπε τον λαιμο,η μυρωδια του ωμου,τη γραμμη των ματιων,πηγε
στο παραθυρο,'το φεγγαρι ειναι πανω απ'την λεμονια'ειπε,'ελα να δεις',το φεγγαρι
κυλαει στην ησυχια,επειτα στο δωματιο οι δυο τους,
Beethoven 9 - Chicago Symphony Orchestra - Riccardo Muti ,On May 7, 2015
https://youtu.be/rOjHhS5MtvA
'ακουγωντας την 9η Συμφωνια του Μπετοβεν εμεις θα ερωτευθουμε'την ακουσε
υστερα'μετρησε τα δαχτυλα μου','πεντε','λαθος,δεκα',γελασε,'ο αντιχειρας συντροφευει
ολα τα δαχτυλα',του εδειξε,'αγγιξε εδω',αγγιξε,'κι εκει',το εκανε,'τωρα εδω',ακουγε,
η αναπνοη,ζεστη,'δεν θελω να σε ξυπνησω'του ειπε,'μα δεν κοιμαμαι,ξαγρυπνω','το
ξερω','στο κηπο το πρωι μου εδωσες ενα τριανταφυλλο','ευτυχως που δεν το μυρισες,
τωρα θα'σουν βατραχος,κι εγω δεν χρειαζομαι εναν βατραχο','γιατι δεν εισαι πριγκιπισσα',
'ακριβως γι'αυτο','αληθεια,τι εισαι;','anima alma','ξερω ακριβως σε ποιο σημειο θα φιληθου-
με', 'κι εγω το ξερω','κοιταζω τα ποδια σου','τι βλεπεις;','ενα λευκο περιστερι εχει κουρνιασει
στο αριστερο σου και κοιμαται','σσ...σιγα μην το ξυπνησεις',η φωνη γινεται ψιθυρος,
'τι συμβαινει;','τι θελεις;','αυτο','αυτο',
Freude, schöner Götterfunken,
Tochter aus Elysium,
Wir betreten feuertrunken.
Himmlische, dein Heiligtum!
Χαρα,θεικη πανωρια λαμψη,
Ηλυσια Κορη,
σε πυρινο ειμαστε μεσα μεθυσι,
Ουρανιο,το ιερο σου!
ένα πύρινο μεθύσι
Ludwig van Beethoven 9. Sinfonie in d-Moll op. 125 1824 Ode an die Freude Friedrich Schiller
1785
την φιλησε,'με φιλησες','σε φιλησα'
απλωσε το χερι την τραβηξε εξω απ'τον καθρεφτη,'τωρα ειμαι πραγματικη','ναι,εισαι',
περπατησαν κατω απ'το φεγγαρι
.
.
.
J.L.Borges-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
J.L.Borges.El espejo de tinta[Ο καθρεφτης απο μελανι]
J.L.Borges.El espejo de tinta
La historia sabe que el más cruel de los gobernadores del Sudán fue Yakub el Doliente, que entregó su país a la iniquidad de los recaudadores egipcios y murió en una cámara del palacio, el día catorceno de la luna de barmajat, el año 1842. Algunos insinúan que el hechicero Abderráhmen El Masmudí (cuyo nombre se puede traducir El Servidor del Misericordioso) lo acabó a puñal o a veneno, pero una muerte natural es más verosímil –ya que le decían el Doliente. Sin embargo, el capitán Richard Francis Burton conversó con ese hechicero el año 1853 y cuenta que le refirió lo que copio:
"Es verdad que yo padecí cautiverio en el alcázar de Yakub el Doliente, a raíz de la conspiración que fraguó mi hermano Ibrahim, con el fementido y vano socorro de los caudillos negros del Kordofán, que lo denunciaron. Mi hermano pereció por la espada, sobre la piel de sangre de la justicia, pero yo me arrojé a los aborrecidos pies del Doliente y le dije que era hechicero y que si me otorgaba la vida, le mostraría formas y apariencias aún más maravillosas que las del Fanusí jiyal (la linterna mágica). El opresor me exigió una prueba inmediata. Yo pedí una pluma de caña, unas tijeras, una gran hoja de papel veneciano, un cuerno de tinta, un brasero, unas semillas de cilantro y una onza de benjuí. Recorté la hoja en seis tiras, escribí talismanes e invocaciones en las cinco primeras, y en la restante las siguientes palabras que están en el glorioso Qurán: 'Hemos retirado tu velo, y la visión de tus ojos es penetrante'. Luego dibujé un cuadro mágico en la mano derecha de Yakub y le pedí que la ahuecara y vertí un círculo de tinta en el medio. Le pregunté si percibía con claridad su reflejo en el círculo y respondió que sí. Le dije que no alzara los ojos. Encendí el benjuí y el cilantro y quemé las invocaciones en el brasero. Le pedí que nombrara la figura que deseaba mirar. Pensó y me dijo que un caballo salvaje, el más hermoso que pastara en los prados que bordean el desierto. Miró y vio el campo verde y tranquilo y después un caballo que se acercaba, ágil como un leopardo, con una estrella blanca en la frente. Me pidió una tropilla de caballos tan perfectos como el primero, y vio en el horizonte una larga nube de polvo y luego la tropilla. Comprendí que mi vida estaba segura.
“Apenas despuntaba la luz del día, dos soldados entraban en mi cárcel y me conducían a la cámara del Doliente, donde ya me esperaban el incienso, el brasero y la tinta. Así me fue exigiendo y le fui mostrando todas las apariencias del mundo. Ese hombre muerto que aborrezco tuvo en su mano cuanto los hombres muertos han visto y ven los que están vivos: las ciudades, climas y reinos en que se divide la tierra, los tesoros ocultos en el centro, las naves que atraviesan el mar, los instrumentos de la guerra, de la música y de la cirugía, las graciosas mujeres, las estrellas fijas y los planetas, los colores que emplean los infieles para pintar sus cuadros aborrecibles, los minerales y las plantas con los secretos y virtudes que encierran, los ángeles de plata cuyo alimento es el elogio y la justificación del Señor, la distribución de los premios en las escuelas, las estatuas de pájaros y de reyes que hay en el corazón de las pirámides, la sombra proyectada por el toro que sostiene la tierra y por el pez que está debajo del toro, los desiertos de Dios el Misericordioso. Vio cosas imposibles de describir, como las calles alumbradas a gas y como la ballena que muere cuando escucha el grito del hombre. Una vez me ordenó que le mostrara la ciudad que se llama Europa. Le mostré la principal de sus calles y creo que fue en ese caudaloso río de hombres, todos ataviados de negro y muchos con anteojos, que vio por la primera vez al Enmascarado.
“Esa figura, a veces con el traje sudanés, a veces de uniforme, pero siempre con un paño sobre la cara, penetró desde entonces en las visiones. Era infaltable y no conjeturábamos quién era. Sin embargo, las apariencias del espejo de tinta, momentáneas o inmóviles al principio, eran más complejas ahora; ejecutaban sin demora mis órdenes y el tirano las seguía con claridad. Es cierto que los dos solíamos quedar extenuados. El carácter atroz de las escenas era otra fuente de cansancio. No eran sino castigos, cuerdas, mutilaciones, deleites del verdugo y del cruel.
“Así arribamos al amanecer del día catorceno de la luna de barmajat. El círculo de tinta había sido marcado en la mano, el benjuí arrojado al brasero, las invocaciones quemadas. Estábamos solos los dos. El Doliente me dijo que le mostrara un inapelable y justo castigo, porque su corazón, ese día, apetecía ver una muerte. Le mostré los soldados con los tambores, la piel de becerro estirada, las personas dichosas de mirar, el verdugo con la espada de la justicia. Se maravilló al mirarlo y me dijo: Es Abu Kir, el que ajustició a tu hermano Ibrahim, el que cerrará tu destino cuando me sea deparada la ciencia de convocar estas figuras sin tu socorro. Me pidió que trajeran al condenado. Cuando lo trajeron se demudó, porque era el hombre inexplicable del lienzo blanco. Me ordenó que antes de matarlo le sacaran la máscara. Yo me arrojé a sus pies y dije: Oh, rey del tiempo y sustancia y suma del siglo, esta figura no es como las demás, porque no sabemos su nombre ni el de sus padres ni el de la ciudad que es su patria, de suerte que yo no me atrevo a tocarla, por no incurrir en una culpa de la que tendré que dar cuenta. Se rió el Doliente y acabó por jurar que él cargaría con la culpa, si culpa había. Lo juró por la espada y el Qurán. Entonces ordené que desnudaran al condenado y que lo sujetaran sobre la estirada piel de becerro y que le arrancaran la máscara. Esas cosas se hicieron. Los espantados ojos de Yakub pudieron ver por fin esa cara –que era la suya propia. Se cubrió de miedo y locura. Le sujeté la diestra temblorosa con la mía que estaba firme y le ordené que continuara mirando la ceremonia de su muerte. Estaba poseído por el espejo: ni siquiera trató de alzar los ojos o de volcar la tinta. Cuando la espada se abatió en la visión sobre la cabeza culpable, gimió con una voz que no me apiadó, y rodó al suelo, muerto.
“La gloria sea con Aquel que no muere y tiene en su mano las dos llaves del Ilimitado Perdón y del Infinito Castigo."
(Del libro The Lake Regions of Equatorial Africa, de R.F. Burton.)
.
.
J.L.Borges.Ο καθρεφτης απο μελανι
[απο Historia universal de la infamia.1933]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στην ιστορια ειναι γνωστο πως ο πιο σκληρος απ'τους κυβερνητες του Σουδαν υπηρξε ο Yakub
ο Μελαγχολικος,που παρεδωσε τη χωρα του στην ασυδοσια των αιγυπτιων φοροεισπρακτορων
και πεθανε σε μια καμαρα του παλατιου,την δεκατη τεταρτη μερα της σεληνης του barmajat,το
ετος 1842.Καποιοι πιστευουν πως ο μαγος Abderráhmen El Masmudí [του οποιου το ονομα
μπορει να μεταφραστει Ο Υπερετης του Ελεους]τον τελειωσε μαχαιρωνοντας η' δηληριαζον-
τας,αλλα ενας θανατος φυσικος ειναι πιο πολυ αληθοφανης-αφου τον ελεγαν ο Μελαγχολικος.
Χωρις αμφιβολια, ο capitán Richard Francis Burton συνομιλησε μ'αυτον τον μαγο το ετος
1853 και διηγειται αυτο που του αναφερε το οποιο και αντιγραφω :
'Ειν'αληθεια πως κρατηθηκα αιχμαλωτος στο καστρο του Yakub του Μελαγχολικου,εξ αιτιας
της συνομωσιας που υποκινησε ο αδερφος μου Ibrahim,με την απιστη και ματαια βοηθεια
των μαυρων αρχηγων του Kordofán,που τον απαρνηθηκαν.Ο αδερφος μου αφανισθηκε απ'το
σπαθι,πανω στο αιματοβαμενο χαλι της δικαιοσυνης,αλλ'εγω ριχτηκα στ'αηδιαστικα ποδια του
Μελαγχολικου και του'πα πως ημουν μαγος και πως αν μου χαριζε τη ζωη,σ'αυτον θα'δειχνα
μορφες κι οραματα ακομα πιο πολυ θαυμαστα απ'αυτα του Fanusí jiyal (του μαγικου λυχνα-
ριου).Ο δυναστης μου απαιτησε μια αποδειξη αμεσως.
Εγω ζητησα μια πενα απο καλαμι,ενα ψαλιδι,ενα μεγαλο φυλλο απο χαρτι βενετσιανικο,ενα
κερατινο μελανοδοχειο,ενα μαγκαλι,μερικους σπορους κολιαντρου και μια ουγγια ρετσινιου.
Εκοψα το φυλλο σ'εξι κομματια,κι εγραψα μαγικα κι επικλησεις στα πεντε πρωτα,και στο τε-
λευταιο τ'ακολουθα λογια που'ναι μεσα στο ενδοξο Qurán:'εχουμε τραβηξει το πεπλο σου ,
κι η θεα των ματιων σου ειναι διαπεραστικη'.Στη συνεχεια σχεδιασα ενα μαγικο τετραγωνο
στο δεξι χερι του Yakub και του ζητησα να το βαθουλωσει κι εχυσα ενα κυκλο μελανης στο
μεσο.Τον ρωτησα αν εβλεπε καθαρα την αντανακλαση του στον κυκλο κι απαντησε πως ναι.
Του'πα να μην σηκωσει τα ματια.Αναψα το ρετσινι και το κολιαντρο κι εκαψα τις επικλησεις
στο μαγκαλι.Του ζητησα να ονομασει την εικονα που θα επιθυμουσε να δει.Σκεφθηκε και
μου'πε πως ηθελε ενα αγριο αλογο,το πιο ομορφο που βοσκαει στα λιβαδια που συνορευουν
την ερημο.Κοιταξε κι ειδε τον πρασινο κι ησυχο καμπο κι υστερα ενα αλογο που πλησιαζε,
ευελικτο οπως μια λεοπαρδαλη,μ'ενα λευκο αστρο στο μετωπο.Μου ζητησε μι'αγελη αλογων
τοσο τελεια οσο το πρωτο,κι ειδε στον οριζοντα ενα μεγαλο συννεφο σκονης και στη συνεχεια
την αγελη.Καταλαβα οτι η ζωη μου ηταν ασφαλης.
Μολις ξημερωσε το φως της μερας,δυο στρατιωτες μπηκαν στο κελι μου και μ'οδηγησαν στην
καμαρα του Μελαγχολικου,οπου με περιμεναν το λιβανι,το μαγκαλι και η μελανι.Ετσι μ'απαι-
τουσε και να του 'δειξω ολα τα φαινομενα του κοσμου.Αυτος ο πεθαμενος ανθρωπος π'απαι-
χθανομουν ειχε στα χερια του οσα οι πεθαμενοι ανθρωποι εχουν δει και βλεπουν αυτοι που'ναι
ζωντανοι:τις πολιτειες,κλιματα και βασιλεια στα οποια χωριζεται η γη,τους κρυμενους θησαυ-
ρους στο κεντρο,τα καραβια που διασχιζουν τη θαλασσα,τα οργανα του πολεμου,της μουσικης,
της χειρουργικης,τις χαριτωμενες γυναικες,τα σταθερα αστρα και τους πλανητες,τα χρωματα
που χρησιμοποιουν οι απιστοι για να ζωγραφισουν τους απαιχθεις πινακες τους,τα ορυκτα και
τα φυτα με τα μυστικα και τις δυναμεις που περικλειουν,τους ασημενιους αγγελους των οποιων
η τροφη ειναι το εγκωμιο και η αποδειξη του Κυριου,την διανομη των βραβειων στα σχολεια,
τ'αγαλματα των πουλιων και των βασιλιδιων που υπαρχουν μεσα στην καρδια των πυραμιδων,
την σκια που προβαλλεται απ'τον ταυρο που στηριζει τη γη και απ'το ψαρι που βρισκεται κατω
απ'τον ταυρο,τις ερημους του Φιλευσπλαχνου Θεου. Ειδε πραγματα αδυνατα να περιγραφουν,
οπως δρομους φωτισμενους μ'αεριο κι οπως τη φαλαινα που πεθαινει οταν ακουει τη φωνη
τ'ανθρωπου.Μια φορα με διεταξε για να του δειξω την πολιτεια π'ονομαζεται Ευρωπη.Του'δει-
ξα τον κυριωτερο απ'τους δρομους της και πιστευω οτ'ηταν μεσα σ'αυτο το μεγαλο ορμητικο
ποταμι των ανθρωπων,ολοι ντυμενοι στα μαυρα και πολλοι με γυαλια,οτ'ειδε για πρωτη φορα
τον Μασκαρεμενο.
Αυτη η φιγουρα με το σουδανεζικο ρουχο,μερικες φορες με στολη,αλλα παντοτε μ'ενα πανι
πανω στο κεφαλι,εισχωρησε απο τοτε μεσ'στα οραματα.Ηταν παντοτε παρων και δεν μπορου-
σαμε να γνωρισουμε ποιος ηταν.Χωρις αμφιβολια,τα οραματα στον καθρεφτη του μελανιου,
στιγμιαια η' ακινητα στην αρχη,ηταν πιο περιπλοκα τωρα,εκτελουσαν χωρις καθυστερηση τις
διατεγες μου κι ο τυραννος τις ακολουθουσε χωρις συγχιση.Ειν'αληθεια πως κι οι δυο βρισκο-
μασταν σε κατασταση εξαντλησης.Ο αποτροπαιος χαρακτηρας των σκηνων ηταν η αλλη πηγη
της κουρασης.Δεν ηταν μονο βασανιστηρια,τα σχοινια οι θηλιες,οι ακρωτηριασμοι,η ηδονη του
δημιου κι ο σκληρος αντρας.
Ετσι φθασαμε στο ξημερωμα της δεκατης τεταρτης μερας της σεληνης του barmajat.Ο κυκλος
της μελανης ηταν σημειωμενος στο χερι,το ρετσινι ριγμενο στο μαγκαλι,οι επικλησεις καμενες.
Ειμασταν μονοι οι δυο μας.Ο Μελαγχολικος με διεταξε να του δειξω μια ανεκκλητη και δικαιη
τιμωρια,γιατι η καρδια του,αυτη τη μερα,ηθελε να δει εναν θανατο.Του'δειξα δυο στρατιωτες
με τα τυμπανα,το τεντωμενο δερμα του μοσχαριου,τα ευτυχισμενα προσωπα που κοιτουσαν,
τον δημιο με το σπαθι της δικαιοσυνης.Ειχ'εντυπωσιασθει κοιτωντας το και μου'πε:Ειναι ο Abu
Kir, αυτος που εκτελεσε τον αδερφο σου Ibrahim, αυτος που θα σφραγισει το πεπρωμενο σου
οταν σε με θα'ναι μεταδομενη η επιστημη να καλω αυτες τις φιγουρες χωρις τη βοηθεια σου.
Μου ζητησε να φερουν τον καταδικασμενο.Οταν τον εφεραν χλωμιασε,γιατ'ηταν ο αινιγματι-
κος αντρας με το λευκο πανι.Με διεταξε οπως πριν να τον σκοτωσουν να του βγαλουν τη μα-
σκα.Επεσα στα ποδια του κι ειπα:Ω,βασιλια του χρονου και της ουσιας κι ολου του αιωνα,αυτη
η φιγουρα δεν ειναι οπως οι αλλες,γιατι δεν ξερουμε τ'ονομα του,ουτ'αυτο των πατερων του,
ουτ'αυτο της πολιτειας που'ναι η πατριδα του,επομενως δεν τολμω να τον αγγιξω,για να μην
πεσω σ'αδικημα που θα πρεπει να δωσω λογαριαμο.Γελασε ο Μελαγχολικος κι ορκισθηκε πως
αυτος θα φορτωνονταν το αμαρτημα,αν αμαρτημα ηταν.Τ'ορκισθηκε στο σπαθι και στο Qurán.
Κατοπιν διεταξε να ξεγυμνωσουν τον καταδικασμενο και να τον ξαπλωσουν πανω στο τεντωμε-
νο δερμα του μοσχαριου και να του βγαλουν τη μασκα.Αυτα τα πραγματα εγιναν.Τα τρομαγ-
μενα ματια του Yakub μπορεσαν να δουν τελικα αυτο το κεφαλι-που ηταν αυτο το δικο του.
Κυριευθηκε απο φοβο και τρελα.Του κρατησα το δεξι χερι που'τρεμε με το δικο μου που'ταν
σταθερο και τον διεταξα να συνεχισει να κοιταζει την τελετη του θανατου του.Ηταν στην πληρη
κατοχη του καθρεφτη,κι ουτε προσπαθησε να σηκωσει τα ματια ουτε να πεταξει το μελανι.
Οταν το σπαθι επεσε μεσα στην εικονα πανω στο ενοχο κεφαλι,μουγκρισε με μια φωνη που
δεν μ'εκανε να νιωσω λυπη,και κυλησε στο πατωμα,νεκρος.
Δοξα σ'Αυτον που δεν πεθαινει και κραταει στο χερι του τα δυο κλειδια της Απεριοριστης
Συγχωρεσης και της Αιωνιας Τιμωριας'
(Απο το βιβλιο The Lake Regions of Equatorial Africa, του R.F. Burton.)
.
.
J.L.Borges mirror-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
J.L.Borges mirror-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης-music J.S.Bach Air on a G String
https://youtu.be/j7OLDb3zYfU
.
.
.
ΤΡΙΠΛΟ ΘΕΑΤΡΟ [TRIPLE THEATRE]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εφθασα στην οδο και στον αριθμο του κτιριου,χτυπησα και μου ανοιξαν,βρεθηκα σε μια,
σχετικα μεγαλη,αιθουσα θεατρου,αδεια απο θεατες,στη σκηνη δυο ηθοποιοι,μια γυναικα
κι ενας αντρας επαιζαν,δεν φαινεται να αντιληφθηκαν την παρουσια μου,καθησα στα πισω
καθισματα
Α.Es importante recoger toda la información necesaria.
Γ.¿Puedes venir a recogerme al aeropuerto el próximo domingo?
Α.¿Cuándo es el mejor momento para recoger fresas?
Γ.Necesito un despertador para recordarme a tiempo.
Α.ese pintor recuerda a Picasso
Γ.Llevaba una blusa amarilla a la fiesta.
Α.El amarillo es mi color favorito.
Γ.¿te acuerdas de Emma?, ¡sí, mujer, nuestra compañera de clase!
Α.Pásame la mantequilla, por favor.
Γ.Afortunadamente no pasó nada malo.
Se me pasó comprar la comida del perro.
Α.Esta mantequilla ya está para tirar. Se ha pasado.
¡No te pases con el azúcar!
Γ.Lo siento, me pasé con la pimienta.I'm sorry.
Emma se pasa de amable; siempre quiere ayudar a la gente.
Α.Se puede ganar un montón de dinero al invertir sabiamente.
¿cuánto es en dinero finlandés?
Γ.el dinero lo puede todo
Estos políticos corruptos están robando el dinero del país.
Α.Hay un hombre mirándote.
Γ.¡Deja de mirarme todo el tiempo!
Α.Los enamorados se miraron y declararon su amor.
Γ.¡mira qué cuadro tan bonito!
mira mucho todos los detalles
Α.La casa se desordenó después de la fiesta y quedó cubierta de basura.
Ella decidió llevar una falda azul con lunares blancos a la fiesta.
Γ.Mucho me temo, mi querido,que casi todas sus conclusiones son falsas.
hay que darle un poco más cuerpo a la salsa
Α.Parte de mi rutina de todas las mañanas es tomar café.
¿Cómo es tu rutina diaria?
απο μια πορτα στο βαθος της αιθουσας,αριστερα της σκηνης,μπηκε καποιος ηλικωμενος αντρας
και μου εκανε νοημα να παω εκει,κατεβηκα,περασαμε σ'ενα μακρυ διαδρομο,'το εργο'μου ειπε
'δεν ξερω ουτε καν σε ποιο σημειο ειναι,καθε μερα το ιδιο,μια φορα καθησα να το δω,βαρεθη-
κα κι εφυγα,λενε πως οι ηθοποιοι αλλοτε ειναι ενας αντρας και μια γυναικα κι αλλοτε δυο γυ-
ναικες,η δουλεια μου εδω ειναι γενικων καθηκοντων,φθασαμε,αυτη ειναι η πορτα',ο αντρας
γυρισε πισω,ανοιξα την πορτα και μπηκα,ενα δωματιο,μου εδωσε την εντυπωση ενος σαλονιου,
μοντερνα επιπλωμενο,ενας αντρας και μια γυναικα καθονταν σε απεναντι καναπεδες,ο αντρας
μου εδειξε μια καρεκλα ,σχεδον σε ιση αποσταση απο τους δυο τους να καθισω,καθισα,'ειμα-
στε ηθοποιοι',μου ειπε η γυναικα,'εγω και ο κυριος',γελασε,'μην φαντασθεις πως ειμαστε ζευ-
γαρι,ανδρογυνο,πως εχουμε καποια ερωτικη σχεση',ξαναγελασε,'αν και δεν λοιπον τα κουτσο-
μπολια',σοβαρεψε,'βεβαια για να πω την αληθεια,πριν δυο χρονια,δυο χρονια δεν ειναι;'ρωτη-
σε τον αντρα,εκεινος δεν αντεδρασε'ειχαμε δεσμο,ημασταν παντρεμενοι δεκα χρονια,ενα συμ-
βατικο ζευγαρι','σταματα'την διεκοψε ο αντρας 'ο κυριος δεν εχει καμια ορεξη ν'ακουσει τις
ανοητες ιστοριες σου','μα δεν του ειπα τιποτα'αντεδρασε η γυναικα ',σαν να μην σε ξερω,ετοι-
μη εισαι,ν'αραδιασεις τις φαντασιωσεις σου,τις ιδιες που'χω ακουσει απειρες φορες μεχρι τω-
ρα','βλεπεις,αυτος εισαι,θελεις να προκαταλαβεις τον ανθρωπο'απαντησε η γυναικα'θελεις να
παρει τη θεση σου,φοβασαι,μην αποκαλυφθει ποιος πραγματικα εισαι','ο κυριος δεν ειναι
δικαστης,δεν τον καλεσαμε γι'αυτο,απλως,ενας θεατης ειναι,ο μοναδικος μαλιστα,κι εμεις δυο
ηθοποιοι που θα παιξουμε μπροστα του το εργο μας,το ρεαλιστικο μας εργο 'ειπε ο αντρας,
'ας αρχισουμε,αρκετα καθυστερησαμε με την φλυαρια σου'
Α.It is important to gather all the necessary information
Γ.Would you be able to pick me up at the airport next Sunday?
Α.When is the best time to pick strawberries?
Γ.I need an alarm clock to wake up on time.
Α.that painter is reminiscent of Picasso
Γ.She wore a yellow blouse to the party.
Yellow is my favorite color.
do you remember Emma ? you know, she was at school with us!
Α.Pass me the butter, please.
Fortunately, nothing bad happened.
Γ.I forgot to buy dog food.
Α.This butter can be thrown away. It's gone off.
Don't put too much sugar in it!
Γ.I overdid it with the pepper.
Emma's far too kind; she always wants to help people.
Α.One can make a lot of money by investing wisely
Γ.how much is that in Finnish money?;
Α.money can do anything;
These corrupt politicians are stealing the country's money.
There is a man looking at you.
Γ.Stop watching me all the time!
Α.The lovers looked at each other and declared their love.
.look, what a pretty painting!
Γ.she pays great attention to details
Α.The house got untidy after the party and was covered in trash.
She decided to wear a blue skirt with white polka dots to the party.
Γ.I am afraid, my dear , that most of your conclusions were erroneous.
Α.the sauce needs thickening a bit more;
Drinking coffee is part of my morning routine.
Γ.What is your daily routine like?
παιξανε το εργο τρεις φορες εναλλασοντας τους ρολους,αλλαζοντας τα λογια,λεγοντας περισ
σοτερα η' λιγοτερα,κι επισης αλλαζοντας τη θεση τους
οταν επεστρεψα στη θεατρικη αιθουσα,παλι ηταν αδεια,στην σκηνη το ιδιο ζευγαρι ηθοποιων
επαιζε,'ε κυριε,κυριε' ακουσα μια ψιθυριστη φωνη να με φωναζει,μεσα στο μισοσκοταδο,στην
τριτη σειρα θεσεων ,περιπου στη μεση,διεκρινα τον ηληκιωμενο υπαλληλο των γενικων καθη-
κοντων,'ελατε εδω',προχωρησα εκει,'καθιστε,το εργο δεν εχει πολυ ωρα που εχει αρχισει,εχει
ενδιαφερον'τον ακουσα να μου λεει μια χαμηλη φωνη,καθισα,τοτε ειδα πως οι δυο ηθοποιοι
ηταν ο αντρας και η γυναικα του σαλονιου,η γυναικα με χαιρετησε κουνωντας το δεξι χερι της,
ο αντρας την κοιταξε αυστηρα,'μην δινεις σημασια'μου ψιθυρισε ο υπαλληλος διπλα μου,'η
δουλεια μου,τωρα,ειναι ν'ακουσω ολοκληρο το εργο να γραψω μια κριτικη'
Α.Ειναι σπουδαιο να συλλεξεις ολη την απαραιτητη πληροφορια
Γ.Μπορεις να'ρθεις να με παρεις απ'το αεροδρομιο την επομενη Κυριακη;
Α.ποτε ειναι καταλληλη εποχη να μαζεψεις φραουλες;
Γ.χρειαζομαι ενα ξυπνητηρι να ξυπνω στην ωρα
Α.εκεινος ο ζωγραφος θυμιζει Πικασο
Γ.αυτη φορουσε μια κιτρινη μπλουζα στο παρτι,
το κιτρινο ειναι το αγαπημενο μου χρωμα
θυμασαι την Εμμα;ξερεις,αυτη ηταν συμαθητρια μας!
Α.δωσε μου το βουτυρο,παρακαλω
Γ.ευτυχως,δεν εχει συμβει τιποτα δυσαρεστο
Α.ξεχασα ν'αγορασω σκυλοτροφη
Γ.αυτο το βουτυρο πρεπει να πεταχτει,ειναι ληγμενο
Α.μην βαλεις πολυ σαχαρι!
Γ.συγνωμη,το παρακανα με το πιπερι
η Εμμα ειναι πολυ αγαπητη,της αρεσει να βοηθα ανθρωπους
Α.καποιος μπορει να κερδισει χρηματα επενδυοντας εξυπνα
Γ.ποσο πολλα ειναι σε φιλανδικο νομισμα;
Α.το χρημα μπορει να κανει οτιδηποτε,
αυτοι οι διαφθαρμενοι πολιτικοι εχουν κλεψει τα λεφτα της χωρας,
εκεινος ο αντρας σε κοιταζει
Γ.σταματα να με κοιτας ολη την ωρα!
Α.οι εραστες κοιταζουν ο ενας τον αλλον και εκφραζουν τον ερωτα τους.
κοιταξε,τι θαυμασιος πινακας,
αυτη δινει μεγαλη προσοχη στις λεπτομερειες
Γ.το σπιτι μετα το παρτι ειναι αναστατωμενο και γεματο σκουπιδια
Α.αυτη αποφασισε να φορεσει μια γαλαζια φουστα μ'ασπρες πουα βουλες στο παρτι
Γ.φοβαμαι,αγαπητε μου,πως τα περισσοτερα απο τα συμπερασματα σας ειναι λανθασμενα
Α.η σαλτσα χρειαζεται να γινει λιγο πιο πηχτη,
το να πινεις καφε ειναι μερος της πρωινης ρουτινας
πως ειναι η καθημερινη σου ρουτινα;
.
.
.
William Shakespeare-first edition1623
William Shakespeare-Macbeth,first folio,1623
Theodore Chasseriau- ο Macbeth με τις τρεις μαγισσες,1855,Μουσειο Ορσε, Παρισι
Lady Macbeth and Duncan
Theodore Chasseriau-ο Macbeth βλεπει το φαντασμα του Banquo,1854
Theodore Chasseriau-ο Macbeth βλεπει το φαντασμα του Banquo,1854
MACBETH AND LADY MACBETH-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τον ακουγε,ολη τη νυχτα,δεν κοιμονταν,'Χαιρε,βασιλια',γελουσε δυνατα.'Εσυ,τωρα βασιλευ-
εις',εκλεινε τ'αυτια,φρικη,τα χερια της εσταζαν αιμα,ζεστο πηχτο,κοιταζε στον καθρεφτη,
ποια ειν'αυτη εκει μεσα;'Ποια εισαι;Γιατι δεν απαντας;',τα ματια διασταλμενα,το στομα
ανοιγμενο σε φοβερη κραυγη,ακοταδι,'Κοιταξτε το κεφαλι του Μακβεθ!',τον ακουσε να ουρ-
λιαζει,'οχι,κανενας που γεννηθηκε απο γυναικα δεν μπορει να με σκοτωσει',το κορμι της
ετρεμε,'τ'ακους Λαιδη Μακβεθ;',ησυχια,συρθηκε ως τη πορτα,τον ειδε,ενα παγιδευμενο αγριο
ζωο,εκλεισε τα ματια,την ειδε,γελασε 'ποιον τωρα θα με βαλεις να σκοτωσω;πες μου ονοματα;
ολους τους σκοτωσαμε,τον βασιλια εξαδελφο μου Ντανκαν,τον φιλο μου Μπανκο,τωρα θα
μας σκοτωσουν,σαν ηθοποιοι παιξαμε τους ρολους μας πανω στη σκηνη,κομπαζοντας,φου-
σκομενοι αλλαζονεια,ειπαμε τ'ανοητα λογια μας,και τωρα η αυλαια πεφτει,και στο σκοταδι
επιστρεφουμε,την ανυπαρξια',του εδειξε τα χερια,'Μυριζει το αιμα,ακριβε μου Μακβεθ,
κανενα αρωμα της Αραβιας δεν θα καλυψει τη μυρωδια του',σωριαστηκε στο πατωμα,το κορμι
της εκανε τρομερες συσπασεις,τεντωνονταν σαν να'ταν να διαλυθει,το στομα της εβγαζε
αφρους κι ακαταληπτους ηχους,εκεινος φοβηθηκε,'γυναικα μου,τι εχεις',την σηκωσε με
δυσκολια και την ξαπλωσε με προσοχη στο κρεβατι,'οι φονοι μας,Μακβεθ',ψιθυριζε,ισα που
ακουγε τη φωνη της,εβαλε τ'αυτι του πανω στο στομα της,παραληρουσε,'καλλιτερα να μην
σ'ειχα γεννησει,μικρο μου μωρο,το αιμα ζηταει αιμα',κοιταξε στο παραθυρο,νυχτα,πυκνο
σκοταδι,ο ανεμος φυσουσε δυνατα,'θα ξεριζωσει τα δεντρα απ'το Μπιρναμ',σκεφτηκε,
'θα τα συρει ως εδω στην Δουνσινανη και θα τα ριξει με τρομερη ανελεητη δυναμη πανω στο
σπιτι συντριβωντας το',της επιασε το προσωπο,'οχι δεν ειμαστε δειλοι,μοιασαμε στη φρικη,
ενωμενοι κι οι δυο,Μακβεθ και φρικη,κανεις πια ποτε δεν θα μας ξεχωρισει','θα πεθανω',του
ειπε,'Αυριο,αυριο,αυριο,τοτε ειναι η ωρα,να σβησει το κερι σου,η ζωη μικρη κι οι ανθρωπος
σκια που χανεται',ανοιξε τα ματια και τον κοιταξε,'τωρα ειμαι,ακους;,ο Μακβεθ και συ η Λαιδη
Μακβεθ,ο βασιλιας κι η βασιλισσα της Σκωτιας,κι αυριο ειμαστε σκονη,κι εμεις κι ο Μακνταφ
κι ο Μαλκολμ,τωρα κοιμησου,εγω θα καθησω αγρυπνος κοντα σου και θα σε φυλαω,το Σκω-
τσεζικο εργο μας,ησυχασε,θα τελειωσει',ακουγε την αναπνοη της,'ποσο ασπρη ειναι,ποσο
σκοτεινη ειναι',ψιθυρισε,
την αλλη μερα το πρωι τον βρηκε στο σαλονι,διαβαζε εφημεριδα,η μερα ηταν ζεστη κι ειχε
ηλιο,'καλημερα'του ειπε',εκεινος γυρισε το κεφαλι,χαμογελασε,'καλημερα',κι επειτα γυριζον-
τας στην εφημεριδα της ειπε,'να,εδω γραφει,εχει ολοκληρο ρεπορταζ για μια θεατρικη παρα-
σταση που δωθηκε χθες την Κυριακη,Απριλιος 1611,στο θεατρο Γκλομπ του Στρατφορντ,στην
νοτια οχθη του ποταμου Ταμεση,το θεατρο ηταν καταμεστο απο θεατες,τιτλος του εργου :
'Μακβεθ',γραμμενο μεταξυ το 1603 με 1606,απο τον Ουλλιαμ Σεξπηρ,καποιον ασημαντο
ηθοποιο και συγγραφεα,μαλλον απατεωνα,γιατι οπως εχω πληροφορηθει πολλα εργα του
ανηκουν στον Σερ Φράνσις Μπέικον, Υποκόμη του Σαιντ Ώλμπανς,,συγγραφεα,φιλοσοφο,
πολιτικο,και επιστημονα και στον θεατρικο συγγραφεα και ποιητη Κρίστοφερ Μάρλοου που
μαχαιρωθηκε σε ταβερνα στο Νντεπτφορντ το 1593 λογω της αθειας και του επικουρισμου
του',πεταξε την εφημεριδα,αυτη προσγειωθηκε στο πατωμα σαν αψυχο σωμα,σηκωθηκε
αποτομα,την ποδοπατησε,'ενας πληρωμενος παλιατσος απο τον αθλιο Μακνταφ,που'ναι
στην Αγγλια και τον Μαλκολμ,μας διασυρουν,συμφεροντα,αν μας βγαλει απ'τη μεση θ'ανεβει
στο θρονο της Σκωτιας ο Μαλκολμ ο γιος του Ντανκαν',εκεινη ηταν στο παραθυρο,ακινητη,
'θυμασαι τον Ντανκαν,τον πρωτο μας φονο,ο βασιλιας της Σκωτιας και πρωτος εξαδελφος μου
ξαπλωμενος στο κρεβατι,κοιμαται,ανιδεος,προβατον επι σφαγη,η Κλυταιμνηστρα κι ο Αιγισθος
τυλιξανε τον Αγαμεμνωνα στο λουτρο με διχτυ και τον επνιξαν,εμεις ειχαμε μεθυσει τους φυ-
λακες,μπηκαμε κρυφα στην καμαρα και τον μαχαιρωσαμε,ειπαμε πως το εκαμαν οι φρουροι
και τους κρεμασαμε,υστερα ηρθε η σειρα του φιλου μου Μπανκο,να μην βγει ο λογος των
τριων μαγισσων πως απογονοι του θα βασιλεψουν,υστερα ηρθαν κι αλλοι κι αλλοι φονοι,
οποιος ηταν απεναντι μας επρεπε να εξοντωθει,το καλο φερνει κακο και το κακο το καλο',
'Μακβεθ' την ακουσε,'εμενα δεν μπορει να με σκοτωσει ανθρωπος που γεννηθηκε απο
γυναικα,παρα μονο θεος','Μακβεθ' την ακουσε παλι,'ξερουμε πως η μητερα του Μακνταφ
ηταν νεκρη οταν της εσχισαν τη κοιλια κι εβγαλαν ζωντανο το παιδι',γυρισε προς το μερος της
τρομαγμενος,'τι θες να πεις' φωναξε 'πως δεν γεννηθηκε απο γυναικα;','Μακβεθ' την ακουσε
παλι 'εξω γεμισε δεντρα,τεραστια πρασινα δεντρα,ολο το δασος του Μπιρναμ περπατησε ως
εδω,στην Δουνσινανη',γυρισε προς το μερος του 'και πισω απο καθε δεντρο κι ενας στρατιω-
της του Μακνταφ κρυβεται','Οχι,Οχι,αυτο ειναι αδυνατο' ουρλιαξε ο Μακβεθ,βουλιαξε στην
πολυθρονα,εκεινη τον πλησιασε,'να το αιμα',τεντωσε τα χερια της δειχνοντας,'το αιμα',σωρια-
στηκε στο πατωμα,μια λιμνη αιμα την περικυκλωσε και την επνιξε,'φιλε μου Μακβεθ'.ακουσε
τη φωνη του Μπανκο,σηκωσε το κεφαλι,τον ειδε λυπημενο στον απεναντι τοιχο,'ηξερα,φιλε
μου Μπανκο,πως δεν θα με ξεχασεις'του φωναξε' και την τελευταια ωρα θα ερθεις',χαμογελα-
σε,'χρειαζομαστε εναν θεατη',ο αλλος στεκονταν ακινητος,μια σκια,αυτος βουλιαζε στο σκοτα-
δι,μια ηδονη γαληνης,'η βασιλισσα,Κυριε,πεθανε' ακουσε τη φωνη του υπηρετη του Σειτον,
ανοιξε τα ματια,το θεατρο καταμεστο,βρισκονταν στην Σκηνη Ε' της Πεμπτης Πραξης:
SEYTON
The queen, my lord, is dead.
MACBETH
She should have died hereafter;
There would have been a time for such a word.
To-morrow, and to-morrow, and to-morrow,
Creeps in this petty pace from day to day
To the last syllable of recorded time,
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death. Out, out, brief candle!
Life's but a walking shadow, a poor player
That struts and frets his hour upon the stage
And then is heard no more: it is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury,
Signifying nothing.
.
.
MACBETH 1978 | Ian McKellen | Judi Dench
https://youtu.be/YpKWWK0Pj34
.
.
MACBETH / Verdi / Thomas Hampson & Paoletta Marrocu
https://youtu.be/znFIV33RTXI
.
.
.
Helmut Newton photo
CUT CRASH-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ποσο μοντερνο δεν ειναι το μοντερνο,το μοντερνο γυρω μου αποτελεσμα σαδομαζοχιστικης
επιταγης-
'που ειναι τα φρενα;το τιμονι δεν γυριζει;τι συμβαινει;αυτη η γυναικα γιατι γελαει;'η καντιλακ
με ορμη πανω στο Chateau Marmont Hotel του Sunset Boulevard,η γυναικα βαζει το γαντι
της,'το αιμα ειναι κοκκινο'την ακουει 'εχω ευαισθησια στα χερια',απο τη δυνατη συγκρουση
και αδρανεια το τευχος της Vogue πετιεται και κολλαει στο παμπριζ,τη βλεπει στο εξωφυλλο,
'τι πορνη'συλλογιζεται'ακραιος κανιβαλισμος',το προσωπο της αψογα μακιγιαρισμενο,τα
κοκκινα χειλη κολλουν πανω του'τελεια σκηνοθεσια.Γκραν σουξε μον μετρ',την σπρωχνει
βιαια,ειναι ετοιμος να την κλωτσησει αναμεσα στα ποδια,δισταζει,εκεινη τον εκλιπαρει,'σε
παρακαλω,καν'το',παταει το κλικ στη φωτογραφικη μηχανη,δεν ειναι ικανοποιημενος απο το
αποτελεσμα νευριαζει,'βγαλε αυτο το κοκκινο φουστανι.Ποιος σου'πε να το φορεσεις;βγαλ'το
αμεσως και βαλε το πρασινο','μα πρασινο ειναι κυριε'λεει η γυναικα,'βγαλ'το σκυλα' ουρλιαζει,
η γυναικα υπακουει,'κρυψε το προσωπο σου'τη διαταζει ,'αφορητος ναρκισσισμος,μπειμπι',
η καντιλακ κινειται στο Sunset Boulevard εναντιον του Chateau Marmont Hotel ,η κοπελα
βλεπει τηλεοραση,Modes Salon Impressions,,η εκπομπη διακοπτεται,brief news, ακουει με
ηδονη,η καντιλακ καρφωθηκε στο Chateau Marmont Hotel,την εκλεισε,το τηλεφωνο της
χτυπησε,δεν το ανοιξε,επεμενε δυο φορες,το αρπαξε και το πεταξε με δυναμη στον απεναντι
τοιχο,εκλεισε τα ματια,'δεν θελω να βλεπω' ουρλιαξε,ακουσε τη συντριβη,επειτα σιωπη.τιποτα
.
.
.
Pedro Berruguete, Saint Dominic Presiding over an Auto-da-fe 1495
1683 painting by Francisco Rizi depicting the auto-da-fé held in Plaza Mayor, Madrid in 1680
Ξενοφανης ο Κολοφωνιος Xenophanes, ancient Greek philosopher. From Thomas Stanley, (1655)
AUTO-DA-FE MONTANUS ΚΑΙ ΞΕΝΟΦΑΝΟΥΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'εγω o Montanus κατοικος Σεβιλλης της Ισπανιας με μακρυνους απογονους απο την Μικρα Ασια
συνεληφθει στο σπιτι μου,λιγο πριν το μεσημερι,27 Απριλιου 1567,απο τρεις ανθρωπους της
Ιερης Εξετασης',αιρεσιαρχης,και βλασφημος του Holy Spirit,συμφωνα με μαρτυριες ανθρωπων
της αιρεσης του που ομολογησαν πρεσβευε πως δια μεσου του Αγιου Πνευματος,ως μεντιουμ,
προφητευε και εκφερε τον Λογο του Κυριου,και με τη διδασκαλια μυουσε τους πιστους του σε
αυτη την επαισχυντη πρακτικη,διχως αλλο ενας αθλιος απατεωνας,η αιωνια τιμωρια του αξιζει,
του ειχαν δεσει σφιχτα ποδια και τα χερια πισω απο τη πλατη,ενας του ανοιξε το στομα και το
βουλωσε με υφασμα,ενας αλλος του πετουσε με μια λεκανη συνεχως νερο στο προσωπο,ενιω-
θε να πνιγεται,οι αλλοι που ηταν στο δωματιο τον ειχαν περικυκλωσει,γελουσαν πολυ δυνατα
και φωναζαν ρυθμικα,auto-da-fe,auto-da-fe,πραξη πιστης,κι αναπηδουσαν γυρω του,στα φλογι-
σμενα ματια τους εβλεπε την απολαυση της φρικιαστικης πραξης τους,σαν ηθοποιοι ενος σατα-
νικου θιασου,η αναπνοη του κοπηκε,τα ματια του θολωσαν,λυποθυμησε,τον ξυπνησαν δυνατες
φωνες πονου,ειχαν φερει,ειδε,καποιο κρατουμενο και τον ειχαν κρεμασει ψηλα απο τα χερια ,
στα ποδια του εδεσαν βαριδια,φαινεται ειχε πολυ ωρα ετσι,γιατι το δυσβασταχτο βαρος τον
εξαρθρωνε,τα χερια του ξεκολλουσαν απ'τους ωμους και τα ποδια απ'τους γοφους,ουρλιαζε,
αδυνατο ν'αντεξει,εκλεισε τ΄'αυτια,ενας του'κοψε δυνατη κλωτσια στη κοιλια,σωριαστηκε,
τον σηκωσαν και τον πηγαν σε μια μεγαλη ψηλοταβανι αιθουσα,εκει ηταν συγκεντρωμενοι κι
αλλοι πολλοι κατηγορουμενοι,τον πεταξαν στο δαπεδο,'κοιταξτε'καποιος φωναξε αγρια 'οποιος
απο σας κλεισει τα ματια θα τιμωρηθει παρα πολυ πιο σκληρα',σκοτεινιαζε,'ειδα τοτε να καθι-
ζουν εναν αντρα γυμνο πανω σ'ενα μεταλλικο σαμαρι,στα ποδια του ηταν κρεμασμενα τερα-
στια βαριδια,το τρομακτικο βαρος του συνθλιψε τα γεννητικα οργανα,ουρλιαζε,δεν τον λυπη-
θηκαν,καποιος τον μαστιγωσε στη πλατη,και σε μια γυναικα,δυο τρια μετρα πιο περα,ειχαν
περασει ενα μεταλικο στεφανι,την ειχαν κλεισει απο τις γαμπες κατω μεχρι το κεφαλι,καποιος
γυριζοντας απο πανω ενα σιδερενιο μοχλο εσφιγγε συνεχεια το στεφανι,οι γαμπες της γυναι-
κας συμπιεζονταν με τους μηρους,οι μηροι με την κοιλια,η κοιλια με το στηθος,το στηθος με το
κεφαλι,η γυναικα κυριολεκτικα συνθλιβονταν,ειδα το αιμα να πεταγεται μαυρο απ'τα ματια
της απ'το στομα απ'τ'αυτια απ'τα ματια της γυναικας,καποιοι θεατες πισω μου καθισμενοι σε
μια ξυλινη κερκιδα φωναζαν εν χορω auto-da-fe ,auto-da-fe ,τοτε σηκωσαν εναν κατηγορουμε-
νο απο μας,κι αφου τον ξεγυμνωσαν τον ανεβασαν σε μια ψηλη πυραμιδα, και του εδεσαν τα
ποδια με σκοινια που τα τραβουσαν με δυναμη,η αιχμηρη κορυφη της πυραμιδας ειχε μπει
μεσα στον πρωκτο του,ειδα το αιμα ανακατωμενο με περιττωματα να λεκιαζει την επιφανεια
της πυραμιδας,δεν βασταξα,ξερασα,κιτρινη χολη,μ'αρπαξαν αμεσως και με ξαπλωσαν μεσα
σ'ενα ορθογωνιιο μεταλικο κιβωτιο,πριν κλεισουν το καπακι απο πανω μου ακουσα την εξεδρα
να χειροκροτει μ'ενθουσιασμο και να φωναζει,auto-da-fe ,auto-da-fe ,αρχισαν να γυριζουν με
ρυθμο τα σιδερενια δοντια λεπιδες π'αγγιζαν και τρυπουσαν τη σαρκα μου και μ'εγδερναν
ανηλεα,γεμισα φοβερες πληγες κι αιματα,οσο ουρλιαζα τοσο παθιαζονταν και δεν σταματου-
σαν,auto-da-fe ,auto-da-fe ,σκεφτηκα,και λυποθυμησα','μη φοβασαι,ειμαι φιλος σου',ο
Montanus ξαφνιαστηκε,ειδε τον αγνωστο αντρα που'χε μπει στο σπιτι του,'ποιος εισαι;,κοιταξε
στο παραθυρο,εξω εβρεχε,ειχε αρχισει να βραδυαζει,ο αντρας τον πλησιασε στο τραπεζι που
εγραφε και πηρε το χειρογραφο στα χερια,διαβασε,'ολ'αυτα',κοιταξε τον Montanus 'εγω πι-
στευω πως γινηκαν',και ζητησε,αν γινονταν,να περασει τη βραδυα στο σπιτι του,εγνεψε κατα-
φατικα,'κρυψε' του ειπε ο αντρας,'το χειρογραφο η' ',γελασε '',auto-da-fe',και καθισε στον
καθρεφτη απεναντι,του ειχε γυρισμενη την πλατη,η βροχη ειχε σταματησει,ο Montanus αναψε
το φως,ειδε το ειδωλο του σοβαρο μεσα στον καθρεφτη,'ο θεος' τον ακουσε να λεει'ειναι ολος
οραση,ολος ακοη,ολος νους,αναλλοιωτος και ακινητος,ειναι ενας,επειδη το τελειο δεν μπορει
παρα να ειναι ενα,ανωτατος,κι ουτε στο σωμα ουτε στη σκεψη ειναι ομοιος με τον ανθρωπο,
απο τον Ομηρο και τον Ησιοδο οι θεοι φορτωθηκαν να κανουν τα πιο αισχιστα των ανθρωπων,
να κλεβουν,να μοιχευουν και να εξαπατουν ο ενας τον αλλον,οι ανθρωποι γεννουν τους θεους
και τους φορουν τα ρουχα τους και τους δινουν τη φωνη και τη μορφη τους,οι Αιθιοπες νομι-
ζουν τους θεους των μαυρους και πλακουτσωμυτηδες κι οι Θρακες γαλανοματηδες και κοκκινο-
τριχους,φαντασου τ'αλογα τα βοδια τα λιονταρια να'χαν χερια και να μπορουσαν να ζωγραφι-
σουν,τοτε οι θεοι τους θα'ταν ομοιοι με τ'αλογα,τα βοδια,τα λιονταρια,η θεοτητα ειναι μια και
μοναδικη και μη-ανθρωπομορφη,και σε καμια περιπτωση δεν εχει αντιπροσωπους της πανω
στη γη,καταλαβαινεις τι λεω',ο Montanus κοιταξε την ωρα,ηταν περασμενα μεσανυχτα,'η αν-
θρωπινη γνωση',συνεχισε ο αντρας στον καθρεφτη,'δεν μπορει να γνωρισει τα παντα,σε σχεση
με τη θεια ειναι ατελης,η εικασια τα παντα πληρει,ουτε πιστευω στην μετεμψυχωση του Πυθα-
γορα,γιατι τοτε αυτο το σκυλι'γελασε 'π'αλυχτα αυτη τη στιγμη μεσα στη νυχτα μπορει να'ναι
ο προπαππους σου ο Montanus απο τη Φρυγια της Μικρας Ασιας,τον 2ο αιωνα μ.Χ'',το σκυλι
σταματησε ν'αλυχτα,'λοιπον ο θεος ειναι κινουν ακινητον',για αρκετη ωρα δεν μιλουσε,'ακουω
την ησυχια,τη απολυτη εξαισια απεραντη ησυχια κοντα στο θεο',και συνεχιζει'ο θεος αφηνει
ελευθερο τον ανθρωπο να αναζητει και να ερευνα,ο θεος ' η φωνη του ακουγεται αυστηρη
' δεν ειναι δυνατον να εγκαθιδρυσει τυραννια,η τυραννια ειναι ανθρωπινη,οπως η τυραννια
των Λυδων και τον Περσων στην Κολοφωνα της Ιωνιας,οπως ολες οι τυραννιες,κι εδω και
παντα',εξω ξημερωνε,'ο κοσμος χωριζεται σε πραγματικο και φαινομενικο,ο πραγματικος
κοσμος ειναι του θεου κι ο φαινομενικος του ανθρωπου',ξαφνικα το σπιτι τρανταχτηκε δυνα-
τα,νομιζες θα σωριαστει σε ερειπια,'σεισμος,μην τρομαζεις',τον καθησυχασε ο αντρας,'μια
ακομα εκρηξη στο ηφαιστειο του Στρομπολι,βλεπεις εκει περα τον καπνο του;',κοιταξε στο
παραθυρο,'η κινηση στο θεο ειναι περιττη',συνεχισε ο αντρας στον καθρεφτη,'μονο με τη
θεληση του μπορει να συνταραξει τα παντα',το φως ανεβαινε,'σημερα' ειπε ο Montanus'ειναι
η τελευταια μερα,τωρα το θυμηθηκα,απο την σαρανταημερη αναβολη της εκτελεσης της ποινης
μου',η φωνη του ηταν ηρεμη,χωρις ιχνος αγωνιας,'και σε μενα' ειπε ο αντρας'τον Ξενοφανη,
ακριβως σημερα,περασαν εξηνταεφτα χρονια απο τοτε που εικοσιπενταετης διεφυγα απο την
τυραννια των Λυδων και Περσων στην Κολοφωνα της Ιωνιας,το 546 π.Χ',ο Montanus κοιταζε
στον καθρεφτη,η μεγαλη πλατεια ηταν γεματη κοσμο,παροντες υψηλοι θρησκευτικοι και
κοσμικοι ηγετες και πληθος οχλου,εψελναν μεγαλοπρεπως τη missa,και διαβασαν με αυστηρη
επισημοτητα τους λογους της καταδικης,τα παντα απολυτα αιτιολογημενα,η αιρεση και η βλα-
σφημια,τιποτα φαινομενικο ολα πραγματικα,φορουσε το καθιερωμενο κιτρινο Sanbenito με
τον κοκκινο σταυρο του Αγιου Αντρεα,ειδε τη φωτια ν'αναβει τα ξυλα,auto-da-fe,η φλογα
του ζεστενε τη σαρκα,ακουσε το πληθος θριαμβευτικα να φωναζει auto-da-fe,auto-da-fe,η φω-
τια του ελυωνε το κορμι,τοτε ηταν που ειδε πως μεσα στον καθρεφτη διατηρουσε ακεραιο το
προσωπο του
.
.
Ξενοφανης ο Κολοφωνιος
Ο Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος (570 π.Χ. – 480 π.Χ.) ήταν φιλόσοφος και ποιητής που γεννήθηκε στη μικρασιατική Κολοφώνα και έζησε σε διάφορα μέρη του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Η Ιστορία τον θυμάται για την κριτική που άσκησε στον θρησκευτικό ανθρωπομορφισμό, για την ώθηση που έδωσε με τη σκέψη του στο μονοθεϊσμό και ορισμένες πρωτοποριακές ιδέες του σε τομείς της γνώσης. Πολλοί ύστεροι συγγραφείς, ίσως επηρεάστηκαν από δύο μικρούς χαρακτηρισμούς του Ξενοφάνη στον Πλάτωνα (Σοφιστής 242c-d) και τον Αριστοτέλη (Μετά τα φυσικά 986b18-27), που τον προσδιόριζαν ως ιδρυτή της ελεατικής φιλοσοφίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9E%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
Αποσπασματα του Ξενοφανη του Κολοφωνιου[570-480] ποιητου και φιλοσοφου
ΠΑΝΤΑ ΘΕΟΙΣ ΑΝΕΘΗΚΑΝ ΟΜΗΡΟΣ Θ'ΗΣΙΟΔΟΣ ΤΕ
ΟΣΣΑ ΠΑΡ'ΑΝΘΡΩΠΟΙΣΙΝ ΟΝΕΙΔΕΑ ΚΑΙ ΨΟΓΟΣ ΕΣΤΙΝ,
ΚΛΕΠΤΕΙΝ ΜΟΙΧΕΥΕΙΝ ΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΑΠΑΤΕΥΕΙΝ ( DK 21B 11).
ΑΛΛ'ΟΙ ΒΡΟΤΟΙ ΔΟΚΕΟΥΣΙ ΓΕΝΝΑΣΘΑΙ ΘΕΟΥΣ ,
ΤΗΝ ΣΦΕΤΕΡΗΝ Δ'ΕΣΘΗΤΑ ΕΧΕΙΝ ΦΩΝΗΝ ΤΕ ΔΕΜΑΣ ΤΕ (DK 21B 14 ).
ΑΙΘΙΟΠΕΣ ΤΕ (ΘΕΟΥΣ ΣΦΕΤΕΡΟΥΣ) ΣΙΜΟΥΣ ΜΕΛΑΝΑΣ ΤΕ
ΘΡΗΚΕΣ ΤΕ ΓΛΑΥΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΥΡΡΟΥΣ(ΦΑΣΙ ΠΕΛΕΣΘΑΙ) (DK 21B 16).
ΑΛΛ'ΕΙ ΧΕΙΡΑΣ ΕΧΟΝ ΒΟΕΣ (ΙΠΠΟΙ Τ') ΗΕ ΛΕΟΝΤΕΣ ,
Η ΓΡΑΨΑΙ ΧΕΙΡΕΣΣΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑ ΤΕΛΕΙΝ ΑΠΕΡ ΑΝΔΡΕΣ,
ΙΠΠΟΙ ΜΕΝ Θ'ΙΠΠΟΙΣΙ ΒΟΕΣ ΔΕ ΤΕ ΒΟΥΣΙΝ ΟΜΟΙΑΣ
ΚΑΙ(ΚΕ) ΘΕΩΝ ΙΔΕΑΣ ΕΓΡΑΦΟΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤ'ΕΠΟΙΟΥΝ
ΤΟΙΑΥΘ'ΟΙΟΝ ΠΕΡ ΚΑΥΤΟΙ ΔΕΜΑΣ ΕΙΧΟΝ (ΕΚΑΣΤΟΙ) (DK 21 B 15).
ΚΑΙ(ΚΕ) ΘΕΩΝ ΙΔΕΑΣ ΕΓΡΑΦΟΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤ'ΕΠΟΙΟΥΝ
ΤΟΙΑΥΘ'ΟΙΟΝ ΠΕΡ ΚΑΥΤΟΙ ΔΕΜΑΣ ΕΙΧΟΝ (ΕΚΑΣΤΟΙ) (DK 21 B 15).
ΕΙΣ ΘΕΟΣ, ΕΝ ΤΕ ΘΕΟΙΣΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣΙ ΜΕΓΙΣΤΟΣ,
ΟΥΤΙ ΔΕΜΑΣ ΘΝΗΤΟΙΣΙΝ ΟΜΟΙΙΟΣ ΟΥΔΕ ΝΟΗΜΑ (DK 21B 23).
AIEI Δ'ΕΝ ΤΑΥΤΩ ΜΙΜΝΕΙ ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΣ ΟΥΔΕΝ,
ΟΥΔΕ ΜΕΤΕΡΧΕΣΘΑΙ ΜΙΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΑΛΛΟΤΕ ΑΛΛΗ,
ΑΛΛ'ΑΠΑΝΕΥΘΕ ΠΟΝΟΙΟ ΝΟΟΥ ΦΡΕΝΙ ΠΑΝΤΑ ΚΡΑΔΑΙΝΕΙ (DK 21 B 25,26).
ΟΥΛΟΣ ΟΡΑ, ΟΥΛΟΣ ΔΕ ΝΟΕΙ, ΟΥΛΟΣ ΔΕ Τ'ΑΚΟΥΕΙ (DK 21 B 24) .
ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΝ ΟΥΝ ΣΑΦΕΣ ΟΥΤΙΣ ΑΝΗΡ ΙΔΕΝ ΟΥΔΕ ΤΙΣ ΕΣΤΑΙ
ΕΙΔΩΣ ΑΜΦΙ ΘΕΩΝ ΤΕ ΚΑΙ ΑΣΣΑ ΛΕΓΩ ΠΕΡΙ ΠΑΝΤΩΝ·
ΕΙ ΓΑΡ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΥΧΟΙ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟΝ ΕΙΠΩΝ,
ΑΥΤΟΣ ΟΜΩΣ ΟΥΚ ΟΙΔΕ· ΔΟΚΟΣ Δ'ΕΠΙ ΠΑΣΙ ΤΕΤΥΚΤΑΙ (DK 21B 34).
ΤΑΥΤΑ ΔΕΔΟΞΑΣΘΩ ΜΕΝ ΕΟΙΚΟΤΑ ΤΟΙΣ ΕΤΥΜΟΙΣΙ… (DK 21B 35)
OYTOI AΠ' ΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΑ ΘΕΟΙ ΘΝΗΤΟΙΣ'ΥΠΕΔΕΙΞΑΝ,
ΑΛΛΑ ΧΡΟΝΩ ΖΗΤΟΥΝΤΕΣ ΕΦΕΥΡΙΣΚΟΥΣΙΝ ΑΜΕΙΝΟΝ (DK 21B 18).
ΕΙ ΜΗ ΧΛΩΡΟΝ ΕΦΥΣΕ ΘΕΟΣ ΜΕΛΙ , ΠΟΛΛΟΝ ΕΦΑΣΚΟΝ
ΓΛΥΣΣΟΝΑ ΣΥΚΑ ΠΕΛΕΣΘΑΙ (DK 21 B 38).
ΤΟΝ ΔΕ ΗΛΙΟΝ ΕΚ ΜΙΚΡΩΝ ΠΥΡΙΔΙΩΝ ΑΘΡΟΙΖΟΜΕΝΩΝ
ΓΙΝΕΣΘΑΙ ΚΑΘ'ΕΚΑΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ(DK 22 B 67a).(8)
.
.
Montanus Facts
The early Christian prophet Montanus (active 2nd century) was the leader of a group of people who were convinced that their ability to speak in mysterious languages was a gift of the Holy Spirit. Montanism was later condemned as a heresy
http://biography.yourdictionary.com/montanus
.
.
Montanus
In 1567 A Discovery and Plaine Declaration of Sundry Subtill Practices of the Holy Inquisition of Spain was published under the pseudonym Reginaldus Gonzalvus Montanus.[54]
https://en.wikipedia.org/wiki/Historical_revision_of_the_Inquisition
.
.
Inquisition
The Inquisition was a group of institutions within the government system of the Catholic Church whose aim was to combat heresy. It started in 12th-century France to combat religious dissent, in particular the Cathars and the Waldensians. Other groups investigated later included the Spiritual Franciscans, the Hussites (followers of Jan Hus) and the Beguines. Beginning in the 1250s, inquisitors were generally chosen from members of the Dominican Order, replacing the earlier practice of using local clergy as judges.[1] The term Medieval Inquisition covers these courts up to mid-15th century.
https://en.wikipedia.org/wiki/Inquisition
.
.
Auto-da-fé
An auto-da-fé or auto-de-fé (from Portuguese auto da fé [ˈaw.tu dɐ ˈfɛ], meaning "act of faith") was the ritual of public penance of condemned heretics and apostates that took place when the Spanish Inquisition, Portuguese Inquisition or the Mexican Inquisition had decided their punishment, followed by the execution by the civil authorities of the sentences imposed.
The most extreme punishment imposed on those convicted was execution by burning. In popular usage, the term auto-da-fé, the act of public penance, came to mean the burning at the stake.
https://en.wikipedia.org/wiki/Auto-da-f%C3%A9
.
.
.
Λευκιος Ιουνιος Βρουτος[Lucius Junius Brutus],509 π.Χ
Μάρκος Ιούνιος Βρούτος (Marcus Iunius Brutus e Quintus Servilius Caepio Brutus,44 π.Χ,
85 π.Χ-42 π.Χ
Les licteurs rapportent à Brutus les corps de ses fils - David, 1789 - Musée du Louvre, Paris
Karl Theodor von Piloty Murder of Caesar 1865
ΛΕΥΚΙΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ ΒΡΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΚΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ ΒΡΟΥΤΟΥ ΕΙΔΟΙ ΜΑΡΤΙΟΥ
509 π.Χ,44 π.Χ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στο σκοτεινο μερος του δωματιου,ο Λευκιος Ιουνιος Βρουτος[Lucius Junius Brutus],τρομακτικη
ησυχια,οπως πριν απο καταιγιδα,εξω στην αυλη εφερναν οι ραβδουχοι lictors πανω σε ξυλα τα
αποκεφαλισμενα κορμια των παιδιων του σκεπασμενα με ασπρα σεντονια,μοναχα τα γυμνα
τους ποδια εξειχαν,ακουσε τις γυναικες να ουρλιαζουν,η μανα κι οι αδερφες,εκλεισε τ'αφτια
με τα χερια του,'Δημοκρατια η' Ταπεινωση',αυστηρη,απαρασαλευτη η αποφαση,δεν ειχε διλημ-
μα οταν διεταξε την θανατωση τους,ο Ταρκηνιος ο Σουπερβος εκθρονισθηκε,η Ρωμη δεν εχει
αναγκη βασιλια,αυτα συμμετειχαν στη σταση για την επαναφορα της βασιλειας,αυτα τα γεγονο-
τα εγιναν το ετος 509 π.Χ,αφορμη ο βιασμος της αδερφης του Λουκρητιας,με τα ιδια του τα μα-
τια ειδε τους μωλωπες στους μηρους στη κοιλια στο στηθος της απο τα νυχια του Ταρκηνιου
Σεξτου,υστερα την ειδε να μαχαιρωνεται με το ιδιο της το χερι μπροστα τους μην αντεχωντας
τη ντροπη,'σωπαστε 'σηκωθηκε απο τη σκοτεινη μερια του και φωναξε απο το παραθυρο 'ειναι
προδοτες,δεν ειναι αυτα παιδια μου,αλλ'αλλα',γυρισε παλι στο καθισμα του,ησυχια,περασε η
ωρα,χτυπησε η πορτα,πρωτα τρεις φορες, μετα δυο,κοιταξε την ωρα,ακριβως η ωρα,'μπες' ειπε,
ο Μαρκος Ιουνιος Βρουτος[Marcus Junius Brutus]ειδε αδειο το δωματιο,'εδω' ακουσε,τοτε τον
διεκρινε μεσα στο σκοτεινο μερος,καθησε απεναντι,'σ'ακουω' του ειπε,'συμφωνησαμε να δρα-
σουμε στις Ειδους του Μαρτιου','τι εγινε στους Φιλιππους,πες μου;'τον ρωτησε ο Λευκιος Ιου-
νιος Βρουτος,'εγω' απαντησε ο Μαρκος Ιουνιος Βρουτος 'ημουνα απεναντι του Οκταβιου κι ο
Γαιος Κασσιος Λογγινος απεναντι του Μαρκου Αντωνιου,εγιναν λαθη,ο Γαιος Κασσιος αυτοκτο-
νησε,εγω'εδειξε τη βαθεια πληγη στο στηθος του,'ειχαμε πεσει σε ελος,εγιναν κι αυτομολιες',
'σκεπασε τη πληγη'του ειπε ο Λευκιος Ιουνιος Βρουτος 'θα κακοφορμισει',ο Μαρκος Ιουνιος
Βρουτος σκεπαστησε,'η Σερβιλια;'ρωτησε ο Λευκιος Ιουνιος Βρουτος,'δεν της ειπαμε τιποτα'
απαντησε ο Μαρκος Ιουνιος Βρουτος,εγινε σιωπη,'ποτε δεν μου'πε οσο κι αν την πιεσα'ξεσπα-
σε'αν ειμαι παιδι του ερωτα της με τον Καισαρα','οψομεθα,λοιπον,στις Ειδους του Μαρτιου'
ειπε ο Λευκιος Ιουνιος Βρουτος,'οψομεθα'του απαντησε ο Μαρκος Ιουνιος Βρουτος και σηκω-
θηκε και βγηκε απο το δωματιο,ετος 44 π.Χ,τρομακτικη ησυχια,οπως πριν απο καταιγιδα,εξω
στην αυλη οι ραβδουχοι lictors αποχωρουσαν,ο ρυθμικος ηχος των βηματων τους διαλυθηκε
μεσα στη νυχτα,το σκοταδι κυριευσε και τ'αλλο μερος του δωματιου,
ξημερωσαν οι Ειδοι του Μαρτιου,αυτοπτης μαρτυς στο θεατρο στη στοα του Πομπηιου οπου
συνεδριαζε η Συγκλητος,ακουσε τον Μαρκο Ιουνιο Βρουτο να λεει σε καποιον που διαμαρτυ-
ρηθηκε για την αποφαση του σε μια υποθεση του πως θα προσφυγει στον Καισαρα:'ἐμὲ Καῖσαρ
οὔτε κωλύει ποιεῖν τὰ κατὰ τοὺς νόμους οὔτε κωλύσει',πλησιασε μια ομαδα συγκεντρωμενων,
καποιος υποστηριζε πως τα Σιβυλλικα κειμενα προφητευουν πως μονο βασιλιας θα νικησει
τους Παρθους,ενιωσε το αιμα να του ανεβαινει στο κεφαλι,θεωρησε φρονιμο να μην αντιδρα-
σει και φανερωθει κι απομακρυνθηκε,'ο Καισαρας'καποιοι φωναξαν,ειδε τον Καισαρα να προ-
σερχεται στην Συγκλητο,τον ακουσε βλεποντας τον οιωνοσκοπο να λεει ειρωνικα ''αἱ μὲν δὴ
Μάρτιαι Εἰδοὶ πάρεισιν“[οι Μαρτιοι Ειδοι ηρθαν]κι ακουσε τον οιωνοσκοπο να τ'ανταπαντα
:''ναί, πάρεισιν, ἀλλ’ οὐ παρεληλύθασι''[ναι,ηρθαν,αλλα δεν εχουν περασει],πιο περα καποιος
μεσ'απ'το πληθος φωναξε στον Βρουτο που περνουσε,''οὐκ εἶ Βροῦτος'',ευτυχως του εκλεισαν
αμεσως το στομα και δεν ακουστηκε καθαρα,τον αρπαξαν και τον τραβηξαν,και τελικα ειδε
τον Γαιο Κασσιο τον Μαρκο Ιουνιο Βρουτο και τους αλλους ορκισμενους δημοκρατικους να
περικυκλωνουν τον Καισαρα και κατω απ'τα ρουχα βγαζοντας τα σπαθια να τον χτυπουν μ'αυ-
τα,
'οταν ακουσα τον Καισαρα' του ειπε ο Λευκιος Ιουνιος Βρουτος'να σου να λεει σε απταιστα
ελληνικα 'Και συ τεκνον Βρουτε' χαμογελασα'τον κοιταξε,'επειδη δεν εισαι παιδι ανοητο,
βρουτος,αλλ'αληθως εισαι Βρουτος',στο σκοτεινο μερος του δωματιου,ο Λευκιος Ιουνιος
Βρουτος,ησυχια,απεναντι του καθισμενος ο Μαρκος Ιουνιος Βρουτος,'επιτελους σωπασαν οι
γυναικες'τον ακουσε,κι υστερα 'οι γυναικες παντα φοβουνται,απο τη φυση τους,τα παιδια,
το σπιτι,απο τη μερια τους εχουν δικιο,ομως'η φωνη του σκληρηνε,'εμεις οι Βρουτοι πρεπει
να διαλεξουμε,Δημοκρατια η' Ατιμωση'
.
.
"ὁ σὸς ὦ Βροῦτε δαίμων κακός· ὄψει δέ με περὶ Φιλίππους." καὶ ὁ Βροῦτος οὐ διαταραχθεὶς
"ὄψομαι" εἶπεν.
Πλούταρχος Βίοι Παράλληλοι/Βρούτος 36
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BF%CE%B9_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CE%B9/%CE%92%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CF%82
''ἐμὲ Καῖσαρ οὔτε κωλύει ποιεῖν τὰ κατὰ τοὺς νόμους οὔτε κωλύσει''
Πλούταρχος Βίοι Παράλληλοι/Βρούτος 14
''οὐκ εἶ Βροῦτος“
Πλούταρχος Βίοι Παράλληλοι/Καισαρ 62 .
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BF%CE%B9_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CE%B9/%CE%9A%CE%B1%CE%AF%CF%83%CE%B1%CF%81
ἐλθούσης δὲ τῆς ἡμέρας προϊὼν ὁ Καῖσαρ εἰς τὴν σύγκλητον ἀσπασάμενος προσπαίξειε τῷ
μάντει φάμενος· „αἱ μὲν δὴ Μάρτιαι Εἰδοὶ πάρεισιν“, ὁ δ’ ἡσυχῇ πρὸς αὐτὸν εἴποι· „ναί,
πάρεισιν, ἀλλ’ οὐ παρεληλύθασι“
Πλούταρχος Βίοι Παράλληλοι/Καισαρ 63
.
.
.
butterfly's dream-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
https://youtu.be/b9o_ZkVaqVA
Woman's butterfly's dream-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
μια χρυση μελισσα φτερουγισε απο το νερο της κιτρινης λεκανης οπου επλυνε τα ποδια της,
στην αρχη φοβηθηκε,υστερα γελασε,απλωσε το χερι κι εκεινη σταθηκε στο μπρατσο της,
μια μικρουλα πεταλουδα εγινε,σηκωσε το κεφαλι,μυριαδες πεταλουδες πετουσαν, 'απο
που μπηκαν;'ρωτησε,'τοσες πολλες πως χωρανε σε τοσο μικρο δωματιο;',τις ειδε να καθονται
στο κρεβατι της,πανω στο ασπρο σεντονι ακινητες,σαν να κοιμονταν,επιασε με προσοχη μια,
'ειναι τοσο ευαισθητα τα φτερα τους',ακουσε,γυρισε το κεφαλι κι ειδε εναν αγνωστο αντρα
να καθεται σε μια καρεκλα στη μεση του δωματιου,'πως μπηκες;'τον ρωτησε,'εδω ημουν'
εκεινος απαντησε,'δεν σε προσεξα','παντα εδω μεσα ημουν' απαντησε ο αντρας,'τι εκανες;
αιχμαλωτος εισαι;'ρωτησε η γυναικα,'αυτος κανενας δεν το ξερει'απαντησε ο αντρας και
σηκωθηκε,πηγε στη πορτα την ανοιξε και βγηκε,οι πεταλουδες ξυπνησαν και πετωντας
τον ακολουθησαν ολες,ακουσε ενα θορυβο,η χρυση μελισσα ειχε πεσει στο νερο της κιτρινης
λεκανης,'βγαλ'την γρηγορα'της φωναξε ο αντρας με αγωνια απο τη καρεκλα 'θα πνιγει',την ειδε
να κολυμπαει,να προσπαθει να ανασηκωσει τα βρεγμενα φτερα της να τα κινησει και να
πεταξει,γελασε,ο αντρας γελασε,την εβγαλε και την αφησε στο τραπεζι να στεγνωσει,'μαζι με
την αλληκανουν ενα ωραιοτατο ζευγαρι σκουλαρικια,φορεσε τα να σε δω' της ειπε ο αντρας,
πηγε στον καθρεφτη και τα φορεσε στα αυτια της,'πραγματικα ομορφα' ψιθυρισε,ακουσε
τη πορτα να ανοιγει,ειδε τον αντρα στον καθρεφτη που εμπαινε,'γυρισες;'ρωτησε,'αργησα'
της απαντησε'εξω ο κηπος ειναι γεματος κιτρινες πεταλουδες,εκατομυρια',ειδε τα σκουλα-
ρικια,'πραγματικα ομορφα'ειπε'σου πανε,θα ξαπλωσω',ο αντρας πηγε στο κρεβατι,'μη' τρομαξε
'θα πατησεις τις πεταλουδες',εκεινος γελασε 'ποιες πεταλουδες;'ρωτησε με απορια'δεν βλεπω
πανω στο κρεβατι καμια πεταλουδα','ειναι εκει,κατω απο το σεντονι'του φωναξε η γυναικα,
ο αντρας ανασηκωσε το σεντονι,'εχεις δικιο 'της ειπε 'απο κατω ειναι,χιλιαδες πεταλουδες',τον
ειδε που καθησε στη καρεκλα στη μεση του δωματιου,οι δυο χρυσες μελισσες γυαλιζαν στα
αυτια της,τις κοιτουσε 'σιγουρα θα πεταξουν' σκεφτηκε,'πεταξαν'ειπε ο αντρας,επιασε τα αυτια
της,'μα ειναι εδω'του ειπε,ο αντρας δεν απαντησε,κοιταξε μεσα στον καθρεφτη,τις ειδε,'δικιο
εχεις' του ειπε,πηγε κι ανοιξε το παραθυρο,κιτρινος κατακιτρινος ο κηπος,οι πεταλουδες χιλια-
δες εκατομυρια
.
.
.
3 lines-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Geometry-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τα κυβικα δωματια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
συνεληφθει για εσχατη προδοσια,συνομωσια κατα της αρχης,καταδικασθηκε και κλεισθηκε
σ'ενα δωματιο,το οποιο φωτιζονταν απο ενα μικρο παραθυρο ψηλα στην οροφη,μεσα στο
δωματιο υπηρχε κρεβατι,τροφη σε κονσερβες,φιαλες νερου,μια χημικη τουαλετα,και σε
καποια κρυπτη το κλειδι της πορτας του δωματιου,αν εβρισκε το κλειδι μπορουσε ν'ανοιξει
τη πορτα και να βγει,μετα απο πολλες μερες και νυχτες βρηκε το κλειδι,ανοιξε και βρεθηκε
σ'ενα αλλο δωματιο,το ιδιο με το προηγουμενο,παλι εψαξε για το κλειδι,σ'αυτο το βρηκε
σε πολυ λιγοτερο χρονο,το επομενο δωματιο ηταν κι αυτο ακριβως το ιδιο,περνουσε απο
δωματιο σε δωματιο,σε καποιο εκανε παρα πολυ χρονο να βρει το κλειδι,του φανηκε πως
περασαν χρονια,πως ειχε γερασει,η' πως περασαν αιωνες,κι ισως να ειχε πεθανει,και να νομιζε
πως ζουσε,μια παραισθηση,σε καποιο δωματιο που βρεθηκε κλεισμενος ακουσε εξω θορυβο,
εβαλε τ'αυτι στο τοιχο,ακουσε καθαρα,ηχος κτισιματος,καταλαβε,ακριβως διπλα εκτιζαν ιδιο
δωματιο,το δωματιο της φυλακης του,βιασθηκε να βρει γρηγορα το κλειδι,ν'ανοιξει και να
προλαβει τους κτιστες,οταν το βρηκε κι ανοιξε ηταν αργα,το δωματιο ειχε κτισθει,ουτε ακουσε
θορυβο,απολυτη ησυχια,φαινεται ειχαν απομακρυνθει αρκετα κτιζοντας πολλα,ιδια,δωματια,
επρεπε να τους φθασει,γι'αυτο ελαττωσε το χρονο του υπνου,του φαγητου,αδυνατισε,ζαλι-
ζονταν,εσερνε τα ποδια του,μερα και νυχτα εψαχνε το κλειδι,τη νυχτα κοιμονταν ελαχιστα,μετα
καθολου,τη νυχτα και τη μερα την καταλαβαινε απ'την αλλαγη του φωτισμου στο μικρο παρα-
θυρο ψηλα,καποτε ακουσε θορυβο μερικα δωματια μπροστα,αλλη φορα,κι αυτο τον παραξε-
νεψε,ακουσε το θορυβο ακριβως πισω απ'το δωματιο,σκεφθηκε πως ηταν παραισθηση απ'τη
σωματικη και πνευματικη του αδυναμια,επρεπε,οπωσδηποτε,ν'ανακτησει τις δυναμεις του,
τωρα κοιμονταν κι ετρωγε κανονικα,δεν βιαζονταν να βρει το κλειδι,σε λιγο καιρο ενιωσε πιο
δυνατος,υποθεσε πως η φυλακη του,τα δωματια,εκτεινονταν η' σε ευθεια γραμμη, η' σε ευθεια
γραμμη που στρεφονταν προς αντιθετη κατευθυνση και συνεχιζε παραλληλη ευθεια και παλι
στρεφονταν,η' σε ελικοειδη γραμμη,υπολογισε,απ'το μεγαλο αριθμο δωματιων,απειρα,τολμη-
σε να σκεφθει,που με το συνεχες κτισιμο προστιθονταν,πως θα καλυπτονταν ολος ο χωρος,
ετσι,κατα συνεπεια,αυτος σε σχεση με τους κτιστες της φυλακης του ειχε ενα σημαντικο πλεο-
νεκτημα,τον χρονο,ο χρονος ειναι αυλος και εκτεινεται μπροστα απειρα,ειναι απεριοριστος,ενω
οι κτιστες μειονεκτουσαν στον χωρο,ο χωρος ειναι υλικος και επομενως περιορισμενος,καποια
χρονικη στιγμη θα καλυφθει πληρως και τοτε δεν θα ειναι δυνατο να κτισθει ουτε ενα δωματιο,
κι ετσι εχοντας στη διαθεση του τον απειρο χρονο καποτε θα φθασει στο τελευταιο δωματιο,
θα βρει το κλειδι,θα ανοιξει τη πορτα του και θα βρεθει εξω απ'τη φυλακη στην ελευθερια,
οσο,σκεφθηκε,και να πυκνωσουν τις γραμμες,οσο και να μικρινουν το μεγεθος των δωματιων
θα ερθει,τελικα,η χρονικη στιγμη που θα καλυφθει ολος ο χωρος,μ'αυτη τη προοπτικη ησυχα-
σε,τωρα του αφηναν χαρτια και μολυβια κι αρχισε σε καθε δωματιο να γραφει και ν'αφηνει
διαφορα κειμενα,οπως ενα ειδος ημερολογιου,αναμνησεις πριν τη φυλακιση του,βεβαια,τωρα,
πολυ δυσκολα θυμονταν την προηγουμενη ζωη του,εγραφε επισης φιλοσοφικα,πολιτικα,οικο-
νομικα,μαθηματικα,επιστημονικα εργα,φανταστικες ιστοριες,καταγραφη φανταστικων ζωων και
φυτων,για φανταστικους,ανυπαρκτους,πολιτισμους,χωρες,πολεις,ιστοριες,πολιτευματα,επιστη-
μες,εργα τεχνης,κατασκευαζε γλωσσες,τα γραμματα,το λεξικο,τους γραμματικους και συντακτι-
κους κανονες τους και σ'αυτες εγραφε λογοτεχνια,ιστορια,φιλοσοφια,μετεφραζε τον Ομηρο,
τον Πλατωνα,τον Αριστοτελη,τον Καφκα,τον Μπεκετ,τον Σεξπιρ,την Κριτικη του Καθαρου Λογου
του Καντ,τον Εκο,τον Σοπενχαουερ,τον Ποου,τον Βιτγενσταιν,την αποδειξη του Θεωρηματος
της Μη-Πληροτητας του Γκεντελ,την Ηθικη του Σπινοζα,τον Μπορχες,την Αινειαδα του Βιργιλι-
ου,τον Θερβαντες,τον Πεσοα,τα Καντος του Παουντ,την Ερημη Χωρα του Ελιοτ,τον Σενεκα,την
Θεωρια Σχετικοτητας του Αινσταιν,τον Αισχυλο,τον Αριστοφανη,...,αυτο το καταφερε,πιστευον-
τας πως οι κτιστες-φυλακες ειχαν επιβλεψη των δωματιων που ανοιγε,αφηνοντας σε καποια
δωματια καταλογους με τα βιβλια που ηθελε να του προμηθευσουν για μεταφραση,κι αυτο
επιβεβαιωθηκε,πραγματι τα διαβαζαν και στα επομενα δωματια αφηναν τα βιβλια,τα κειμενα
που αφηνε τα εβρισκαν,και η' τα επαιρναν, η',πραγμα πιο λογικο,τα παρατουσαν κλειδωμενα
στα δωματια,φοβουμενοι τις ιδεες τους,και κατα καποιο τροπο επεκτεινοντας την τιμωρια του,
αυτο,δωματια,κειμενα,συνεχισθηκε,χρονια η' αιωνες,δεν μπορουσε να υπολογισει,τοτε αρχισε
ν'αμφιβαλει αν ο χωρος ειναι περιορισμενος η'απεριοριστος,αν ο χρονος ειναι απεριοστος και
δεν ειναι περιορισμενος,η' ενα απειροσυνολο λιγοτερο πυκνο απ'το απειροσυνολο του χωρου,
οπως ειναι το συνολο των φυσικων αριθμων λιγοτερο πυκνο απ'το συνολο των πραγματικων
αριθμων,η' ο χρονος και ο χωρος ειναι μια οντοτητα,χωροχρονο,κι επειδη ο χρονος ειναι απει-
ρος τοτε και ο συνδεδεμενος μ'αυτον χωρος ειναι κι αυτος απειρος,σε καποιο δωματιο που
βρεθηκε κι εγραφε μια Αστυνομικη Ιστορια στη κατασκευασμενη Γλωσσα αρ.10010,ακουσε,
μετα απο πολυ καιρο,ακριβως εξω το θορυβο του κτισιματος,σταματησε το γραψιμο,ακουγε
τον ρυθμικο χτυπο,δεν πηγε να ψαξει για το κλειδι,ν'ανοιξει τη πορτα και να βρεθει απεναντι
τους,τοτε σκεφθηκε,κι ηταν μεγαλη η πιθανοτητα να συμβαινει αυτο,πως η φυλακη του αποτε-
λουνταν μονο απο δυο δωματια,αυτο που βρισκονταν και το αλλο που θα εμπαινε αν εβρισκε
το κλειδι της πορτας,ονοματισε τα δωματια δ1,δ2,στην αρχη ηταν στο δ1 μετα στο δ2 μετα στο
δ1 μετα στο δ2 μετα στο δ1,...,κι ετσι δεν παραβιαζονταν ουτε η απειροτητα του χρονου αλλ'
ουτε και η μη-απειροτητα,η' απειροτητα,του χωρου,οσο για το θορυβο του κτισιματος δεν ηταν
αλλο παρα ενα τεχνασμα των φυλακων του,μαγνητοφωνημενος, μεταβαλοντας την ενταση του
ηχου στα μεγαφωνα,ποτε την ανεβαζαν ν'ακουγεται πολυ δυνατα να φαινεται πως ακριβως εξω
κτιζουν,,ποτε την χαμηλωναν να φαινεται πως χτιζουν περα μακρια και ποτε εκλειναν τον ηχο να
φανει πως κτιζουν παρα πολυ μακρια γι'αυτο δεν ακουγεται τιποτα,ετσι,τωρα,εξηγειτε,ο θορυ-
βος πισω,μετεφερναν το μαγνητοφωνο πισω απ'το δωματιο που ηταν πριν,κι επειδη τα δωμα-
τια δ1,δ2 ειναι κυβοι,ο ενας κυβος συνεχομενος με τον αλλον,η πορεια του σ'αυτα ειναι δ1 δ2
δ1 δ2 δ1 δ2 δ1 δ2 δ1 δ2 δ1...,κι αυτο γεωμετρικα συμβαινει σε ευθεια,πρεπει τα δωματια να
μεταφερονται και να περιστρεφονται,αν βρισκεται στο δ2 τοτε αυτο απομακρυνεται απ'το δ1
και περιστρεφεται, επειτα πλησιαζει και συναρμοζεται στο δ1,ολες οι κινησεις συναρμογης
εκτελουνται με αυτοματο μηχανισμο υψηλης ακριβειας,αθορυβα,και μεσα στα δωματια δεν
γινεται αντιληπτη η κινηση,,επειδη η μεταφορα και η περιστροφη γινονται με πολυ μικρη γραμ-
μικη και γωνιακη ταχυτητα αντιστοιχα κι επισης δεν υπαρχει ορατη σχετικη κινηση προς καποιο
εξωτερικο σταθερο σημειο,αφου απ' το μοναδικο ανοιγμα του παραθυρου ψηλα φαινεται μο-
νο ενα πολυ μικρο αδιαφορο κομματι ουρανου, δεν γινεται αντιληπτη η περιστροφη,...,'υπαρ-
χουν' εγραψε ' μονο δυο δωματια φυλακη,το δ1,δ2,στην αρχη ημουν στο δ1,βρηκα το κλειδι και
μπηκα στο δ2,τοτε το δ2,μεσω του αυτοματου μηχανισμου,αθορυβα μεταφερεται μπροστα απο
το δ1 αποσταση ιση με:α επι [ριζα 2 μειον 1] δια 2,οπου α το μηκος της ακμης του κυβου δ2,κι
αφου περιστραφει,μεταφερεται την ιδια αποσταση πισω στο δ1,τοτε τα δ1,δ2 συναρμοζονται,κι
οταν βρω το κλειδι και μπω στο δ1,το ιδιο,μεταφορα/περιστροφη/μεταφορα συμβαινει στο δ1,
κι αυτο το ιδιο,απαραλλακτα,επαναλαμβανεται απειρες,μαλλον,φορες',επεσε να κοιμηθει,οταν
ξυπνησε μετα απο ωρες ενιωθε ξεκουραστος κι ευδιαθετος,ανοιξε μια κονσερβα μοσχαρισιο
κρεας με λαδερες μπαμιες κι εφαγε,ηπιε νερο,επειτα σηκωσε ψηλα το κεφαλι και κοιταξε το
μικρο ασημαντο γαλαζιο κομματι τ'ουρανου,σκεφθηκε πως ολ'αυτα τα ονειρευεται και πως
καποια στιγμη θα ξυπνησει και θα βρισκεται κλεισμενος σ'ενα συνειθισμενο κελι φυλακης ,
περιμενοντας την εκτελεση του,η' θα ξυπνησει στο δωματιο δ1,η' στο δ2 της φυλακης των
δυο αει περιστρεφομενων δωματιων δ1δ2, η' στο δωματιο δν της ευθυγραμμης φυλακης,
οπου ν ενας πολυ μεγαλος,σχεδον απειρος,αριθμος,η' της συνεχως στρεφομενης παραλληλα
ευθειας η' της ελικοειδους γραμμης και θα'χει αφησει το κειμενο αυτο,η' ισως να ξυπνησει
στο δωματιο του σπιτιου του στην εξοχη,και στο τραπεζι του κηπου,στη σκια κατω απ'τα
δεντρα,με τ'ασπρο τραπεζομαντηλο και το γυαλινο ανθοδοχειο με κοκκινα τριανταφυλλα,θα
βρει τη γυναικα του να τον περιμενει κι απ'ολ'αυτα τιποτα να μην θυμαται
.
.
.
4 ΜΙΚΡΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
[ΟΙ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΕΠΙΛΟΓΗ -ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ-ΝΟΜΟΣ,ΙΣΤΑΡ 1987-
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
1
ΟΙ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Αγορασε σ'ενα παλαιοπωλειο διαφορα βιβλια,ενα απ'αυτα ηταν η αστυνομικη νουβελα
The Case of E.A.P,του Albert Cowell,εκδοση 1937,Suspense Books,London,121 σελιδες.
Τυπικη αστυνομικη ιστορια.Ο δολοφονημενος μυστυριωδως αντρας στη βιλλα του στα
περιχωρα του Λονδινου,πιθανοι ενοχοι,πιθανα αιτια,οι ερευνα και οι λογικες επαγωγες
του ευφυους ντετεκτιβ Alan Compte.Τριτοπροσωπη αφηγηση,κοφτη,σχεδον κινηματογρα-
φικη.
Στη σελιδα 80 ο ντετεκτιβ εχει φτασει στη διελευκανση του φονου την οποια εκθετει,με
θριαμβευτικο κι αναντιρρητο τροπο, στον φιλο του Tom Berkley καθηγητη στο Καιμπριτζ,
μαθηματικο και φιλοσοφο της Λογικης,οπου διαφαινονται καποια ιχνη αλαζονιας.
Απο εκεινο το σημειο,τη σελιδα 81 και μετα,ο καθηγητης διακρινει αλλες πτυχες της ιστο-
ριας,οι οποιες διακλαδιζονται και συνεχως ανατροφοδοτουν αλλες.
Η α1 την α11 και α12 ,
η α11 την α111 και α112
και η α12 την α121 και α122
τοτε η α111 την α1111 και α1112
και η α112 την α1121 και α1122
η α121 την α1211 και α1212
και η α122 την α1221 και α1222
τοτε η α1111 την α11111 και α11112
και η α1112 την α11121...et cetera.
Μερικες σε καποιο σταδιο τερματιζονταν,αλλες συνεχιζαν.
Παρατηρησε,κατα συνεπεια,πως ο αριθμος των σελιδων που παρεμβαλονταν εσωτερικα,στις
121 σελιδες του βιβλιου,ηταν τρομακτικος,σχεδον απειρος.Ομως,παραξενο,τα εξωτερικα μεγε-
θη του βιβλιου,ογκος,βαρος δεν αλλαξαν.Ουτε θα μπορουσε,ισως,ποτε να φτασει στη τελευ-
ταια του σελιδα αρ.121.
2
ΕΠΙΛΟΓΗ
Καταδικαστηκε ισοβια,του δωθηκε αυτος να διαλεξει τη φυλακη του:θαλασσα η' ερημος.
Προτιμησε απο τον απεραντο κινουμενο λαβυρινθο της θαλασσας τον απεραντο ακινητο-
ποιημενο της ερημου
3
ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ
Ο Α πιαστηκε για το φονο του Β.Στον ανακριτη επικαλεστηκε το χωροχρονο.
Ο φονος του Β εγινε στον χρονο tΒ,ο χρονος ο δικος του ηταν tΑ.
Ομως ο χρονος tΑ και tΒ δεν ταυτιζονται.Ο χρονος ο δικος του tΑ ειναι παρελθον στο χρονο
του φονου tΒ.Ο ανακριτης τον κοιτουσε κατω απο τα μυωπικα του γυαλια ανεκφραστος.
Καποια στιγμη του εδωσε την εντυπωση πως κοιμονταν βαθεια και δεν τον ακουγε.
'Αλλος χωροχρονος'σκεφτηκε
Παρ'ολ'αυτα συνεχισε.Η' χρονος του φονου tΑ προηγηθηκε του δικου του χρονου tΑ,που ειναι
στο μελλον.Τοτε σ'οποιαδηποτε περιπτωση δεν εχει διαπραξει το φονο,γιατι η' ο φονος δεν
εχει συμβει οταν ηταν,η' θα συμβει οταν δεν θα'ναι.Επομενως δεν ειναι ο δολοφονος.
'Ομως' ξυπνησε ο ανακριτης 'εμεις ειμαστε ακριβως τωρα'ειπε με ακαμπτη σταθερη φωνη και
συνεχισε'ολα τ'αλλα ειναι ακριβως λογοτεχνια η' 'χαμογελασε 'αφου σας αρεσουν οι δυισμοι,
ειναι ακριβως επιστημη'.
Τελικα στο δικαστηριο καταδικαστηκε ο Α για τον φονο του Β.
4
ΝΟΜΟΣ,ΙΣΤΑΡ 1987
Η ευγενικη Ισταρ τρια χρονια,το 1669 π.Χ,εβλεπε στη κεντρικη πλατεια της Βαβυλωνας τη στηλη
του μαυρου βαλσατη με τα 282 αρθρα του Κωδικα του Χαμουραμπι,δεν τολμουσε να πλησιασει
και να διαβασει,μεσα σ'αυτα,το ηξερε,ηταν και το δικο της,'αν παντρεμενη γυναικα σκοτωσει
τον νομιμο αντρα της για ξενο αντρα τοτε τιμωρειται με ποινη θανατου',δικαιος,σκεφτονταν
κλεισμενη στη καμαρα της κι ετρεμε,ο νομος του δικαιου βασιλια Χαμουραμπι που παρελαβε
απο τον θεο Βελ τον αυστηρο κριτη του συμπαντος,ομως η θεα Ισταρ την κρατουσε δεσμια με
τον ερωτα του Ασναμιρ,ενος νεαρου Ασσυριου κτιστη,οσο κι αν την παρακαλεσε δεν ξεφυγε και
μια σκοτεινη νυχτα σκοτωσε με τον εραστη τον αντρα της στο κρεβατι που κοιμονταν βαθεια,
τον τυλιξαν στο ματωμενο σεντονι,εσκαψαν και τον εθαψαν στο κηπο,πανω φυτεψαν αγριο-
τριανταφυλλιες που εκρυψαν τον τοπο και θεριεψαν,παραξενο,κι εγιναν δεντρα με κατακοκκινα
μικρα τριανταφυλλα κρεμασμενα σαν σταγονες αιμα.Τρια χρονια ακουγε,ποτε δεν τολμησε να
παει στο θεαμα,πως μοιχες γυναικες,καποιες απ'αυτες ηταν γνωστες,του κυκλου της,παλουκω-
νονταν σε δημοσια τελετη για παραδεισματισμο,τις διαπερνουσαν με σκληρο ξυλινο παλουκι
απο το αιδοιο μεχρι το στηθος,αλλες απο τον πρωκτο μεχρι το στομα,αλλες τις τσιγκελωναν
απ'το ενα βυζι,η' τη κοιλια η' το αιδοιο η' το πρωκτο και τις κρεμουσαν απο κλαρια δεντρων
για ωρες,μερες και νυχτες,να βασανιζονται,να αιωρουνται σαν αγρια φρουτα,υστερα οταν
πεθαιναν τις πετουσαν εξω μακρυα στα χωραφια να τις φανε τα σκυλια,τα κορακια και τ'αγρια
θηρια η' τις πετουσαν στα νερα του ποταμου τροφη τα ψαρια.Τρια χρονια αγωνια και τρομο.
Ο Ασναμιρ δεν αντεξε,κρεμαστηκε σ'ενα δεντρο.Τη νυχτα κλεινει καλα τις πορτες,μενει αγρυ-
πνη περιμενωντας ν'ακουσει τα βαρια τους βηματα καθως ερχονται να την συλλαβουν,οταν
κοντα στο πρωι την παιρνει ο υπνος τιναζεται απο τον εφιαλτη,της φερνουν μια γυναικα
στο κελι,ειναι τρελη,φωναζει πως τη λενε Ισταρ,σκιζει τα ρουχα της και δειχνει τις φοβερες
πληγες στο κορμι της,στο στηθος ψηλα στη κοιλια κατω τρυπημενη,σαν να της δαγκωσαν
κομματια σαρκα αγρια σκυλια,υστερα πεφτει σε ληθαργο,δεν ξερεις αν ζει η' αν εχει πεθα-
νει,οταν ξυπναει τη βριζει και χυμαει πανω της να τη ξεσχισει με τα νυχια της,οι φυλακες
βλεπουν και γελουν δυνατα,και μια μερα σε μια τεραστια πλατεια γεματη κοσμο βλεπει,
την εφεραν δεμενη χωρις θελει,τη καταδικη της,ο δημιος διαβαζει δυνατα ν'ακουσει το
πληθος απο ενα εγγραφο:
'Την 19ην Απριλιου του 1987 φονευσες τον νομιμον συζυγον σου με τον εραστη σου.
Ως εκ τουτου βαση του νομου περι μοιχειας και αφαιρεσης ζωης καταδικαζεσε εις θανατον
δια ανασκολωπισμου'
εκει χανει τις αισθησεις και σωριαζεται,της πετουν κουβαδες κρυο νερο στο προσωπο να
συνερθει και της κρατουν ανοιχτα τα ματια να δει,η γυναικα παλουκωνεται απο το αιδοιο
μεχρι το στηθος,
ξυπναει,βλεπει θολα,δεν ακουει,τιποτα δεν ξερει που βρισκεται,δεν μπορει να κινηθει,πνιγε-
ται στο στηθος,ποναει φοβερα κατω στη κοιλια,σιγα σιγα συνερχεται,ο αντρας διπλα της
κοιμαται,τον κοιταζει,χαμογελαει,του χαιδευει το λαιμο,δεν το ξυπναει,εκεινη σηκωνεται
απ'το κρεβατι,ανοιγει το παραθυρο,το φως ορμαει μεσα,πηγαινει στη κουζινα,ετοιμαζει
γαλα,καθεται στο τραπεζι και το πινει,της ερχεται η μυρωδια απο τα κοκκινα αγριτριανταφυλ-
λα στο πορσελανινο ανθοδοχειο διπλα,κοιταζει τη πορτα,κλειστη,γιατι δεν τους συλλαμβανουν;
σκεπτεται,τρια χρονια,σημερα 19 Απριλιου 1990,ισως,αυτο ειναι,ποτε δεν θα τους πιασουν,
ξερουν αλλα δεν θα τους πιασουν ποτε,θα τους αφησουν καταδικασμενους να φοβουνται,
να τρεμουν καθε ωρα,καθε στιγμη αυτη ειναι τιμωρια τους κι αυτη θα ειναι και αιωνια.
.
.
Snorri Sturluson by Christian Krohg (1890s)
THE EDDA CASE OF SNORRI STURLUSON-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εφθασε 21 Ιουνιου 2017 στο διεθνες αεροδρομιο Keflavik του Reykjavik ωρα 9 μμ Ισλανδιας,
νοικιασε ενα Toyota Land Cruiser 4X4,απο εκει το Blue Lagoon απειχε 13 χλμ,ηταν η πιο μεγαλη
νυχτα του ηλιου του μεσονυχτιου,ο ηλιος δυει ακριβως μετα τα μεσανυχτα κι ανατελει ακριβως
λιγο πριν τις 3 το πρωι,το θεαμα τον συγκλονισε,μεσα σ'αυτο το μαγευτικο λυκοφως βυθισθηκε
στα καυτα νερα,θερμοκρασια 37-39 βαθμους Κελσιου,γυρω του επεπλεαν κι αλλοι τουριστες,
ολοι φαντασματα ενος ονειρικου,αρχαικου κοσμου,χιονισμενα ηφαιστεια γυρω,αργοτερα δει-
πνησε στο Lava Restaurant στη δυτικη οχθη,Harðfiskur λωριδα αποξηραμενου βακαλαου καλυ-
μενη με βουτυρο,skyr ενα ειδος γιαουρτιου και τυριου,'αποβουτυρωμενο παστεριωμενο γαλα'
του ειπε το γκαρσονι 'που ζυμωνεται με μυκητες απο ετοιμο skyr και οταν πηξει φιλτραρεται
και προστιθονται γευσεις,βανιλια,μουρα,μανκο,καρυδα η' γλυκοριζα',διαλεξε καρυδα,
'vinsamlegast,með kókos'ειπε,για ποτο πηρε Brennivin,λικερ απο ζυμωση πολτου πατατας και
σπορους κυμινου,διαβασε στον τουριστικο οδηγο:'Blue Lagoon,Nordurljosavegur 9, 240
Grindavík,Iceland,γεωθερμικη λιμνη,φυσικο spa σε κοιλοτητες λαβας,το καταπληκτικο γαλαζιο
χρωμα των νερων της οφειλεται στη μεγαλη περιεκτικοτητα σε διοξειδιο του πυριτιου,θερμο-
κρασια νερων 37-39 βαθμους Κελσιου,η λευκη λασπη με διοδειδιο του πυριτιου ανανεωνει το
δερμα',μεσα στο υπνωτικο λυκοφως,μια κατασταση υπνου και ξυπνιου,insomnia,svefnleysi,
παρατηρουσε τους κολυμβητες, ξαφνικα του φανηκε πως ειδε το πτωμα καποιου να επιπλεει,
μαζευτηκαν γυρω απ'τον πνιγμενο,μια γυναικα ουρλιαξε:Help!Help!Hjálp!',επειτα εγινε ησυχια,
ολα διαλυθηκαν,λιγο μετα τις 12 εδυσε ο ηλιος,περιμενε και ειδε το Aurora Borealis,το Βορειο
Σελας,εντυπωσιακο,'Brunnhilde'φωναξε μια Γερμανιδα τη κορουλα της αναφωνωντας:
'Himmlische Ballerinas himneska ballerinas'[Ουρανιες μπαλαρινες],χαμογελασε,μπορει να ειναι
και οι αντανακλασεις των ασπιδων που κρατουν οι Βαλκυριες καθως γυρνουν απ'τη μαχη με τα
νεκρα κορμια των ηρωικων πολεμιστων,ισως η μεγαλη πυρκαγια στη συντελεια του κοσμου,τη
μεγαλη μαχη,Ragnarök του Τελους των θεων,των Æsir με τους Vanir,ακουει τη φωνης της προ-
φητισας Völva να λεει στον Odin στιχους απο την Völuspá της Poetic Edda :
Fylliz fiǫrvi /feigra manna,
rýðr ragna siǫt /rauðom dreyra.
Svǫrt verða sólskin / of sumor eptir,
veðr ǫll válynd Vitoð ér enn, eða hvat?
Brœðr muno beriaz/ok at bǫnom verða[z]
muno systrungar/sifiom spilla.
Hart er í heimi,/hórdómr mikill
—skeggǫld, skálmǫld/—skildir ro klofnir—
vindǫld, vargǫld—/áðr verǫld steypiz.
Mun engi maðr/ǫðrom þyrma.
εχει τη παραισθηση πως αυτος ειναι ο Odin κι ακουει να του λεει η Völva:
μ'αιμα πορφυρο γεμιζουν τα κορμια
των αμοιρων πολεμιστων,κι ο ηλιος σκοτεινιαζει,
θελεις ακομα το κακο να μαθεις;
αδερφια μ'αδερφια θ'αλλησκοτωθουν
εποχη τσεκουριου ο κοσμος
εποχη σπαθιου λυκου εποχη
κανενας για κανεναν δεν θα'χει ελεος
κοιταζει τους αμεριμνους κολυμβητες,αγνοουν τι πραγματικα συμβαινει,το ηφαιστειο εχει
εκραγει,καυτα νερα απ'τα βαθη της γης θα ξεχυλισουν και θα τους ζεματισουν,το θειαφι θα
τους πνιξει,απ'τον ουρανο θα πεσει πανω τους φωτια,το Τελος του Κοσμου, ακουει μεσα στην
υπνηλια του τη φωνη του γκαρσονιου:' Þrýstingur er kallaður Sigurður',πνιγηκε ο Sigurd,καποι-
ος τον επνιξε,'einhver byrjaði hann',αισθανθηκε ικανοποιηση,τελειο το σκηνικο της νουβελας
του,
κοιμηθηκε μεχρι αργα το απογευμα,τραβωντας τις σκουρες κουρτινες να κρατησει το φως εξω
απ'το δωματιο,
στο Reykjavik ειχε κανει κρατηση δωματιου στο Hotel Borg by Keahotels Pósthússtræti 11, 101,
αφησε τα πραγματα του,εκανε μπανιο,φρεσκαρισθηκε,και βγηκε να χαζεψει στη πολη,στο κυ-
ψελωτο γυαλινο κτιριο της οπερας Harpa,μια προσομοιωση του Βορειου Σελας,,Austurbakki 2,
101, ειδε πως 24-27 Ιουνιου ειχε παραστασεις της επικης τετραλογιας Der Ring des Nibelungen
του Richard Wagner,24 Das Rheingold,25 Die Walküre,26 Siegfried, 27 Götterdämmerung
την αλλη μερα,στις 10 π.μ, τηλεφωνησε στον Snorri Sturluson,κανονισαν να συναντηθουν στο
σπιτι του,Odin 17,περιοχη 101 μετα απο μιση ωρα,10:30 χτυπουσε το κουδουνι του διαμερι-
σματος του,ανοιξε ο ιδιος,καθησαν στο σαλονι,η επιπλωση ηταν λιτη,του προσφερε ισλανδικο
καφε,
-Snorri Sturluson:Kaffi með þurrkuðum síkóríurótrót [καφες με αποξηραμενη ριζα κιχωριου]
-Þakka þér fyrir[ευχαριστω].
-S.S:πως σας φαινεται η Ισλανδια;Επικη η' πεζη,ανιαρα μοντερνα,τουριστικη ατραξιον;
-Εντυπωσιακη.Επισκεφθηκα το Blue Lagoon,ειδα το Midnight Sun,το Aurora Borealis
-S.S:[γελασε]Τιποτα μαγικο.Το Midnight Sun,απλα,η κλιση του αξονα της γης προς τον ηλιο,
και το Aurora Borealis η εισοδος στη γηινη ανωτερη ατμοσφαιρα ηλεκτρονιων και πυρηνων
υδρογονου απο τις μαγνητικες καταιγιδες που διεγειρωντας ατομα οξυγονου και αζωτου
εκπεμπονται φωτονια,φως.Καθε εποχη εχει τη δικη της Σαγκα.Σημερα η Σαγκα της Επιστη-
μης.Παλια The Poetic Edda,The Prose Edda,
-Σχεδιαζω μια Αστυνομικη νουβελα η οποια θα εκτυλλισεται στην Ισλανδια,με διακλαδωσεις
στη συγχρονη αλλα και στην παλια,την Nordic Iceland
-S.S:πολυ ενδιαφερον
-ο ντετεκτιβ θα ηθελα να εχει το δικο σας ονομα.Detective Snorri Sturluson.
Leynilögreglumaður Snorri Sturluson.Αν βεβαια συμφωνειτε
-S.S:Και βεβαια συμφωνω.Αυτο με τιμαει ιδιαιτερα
-στην ιστορια ,σε γενικες γραμμες, ενας φημισμενος ποιητης σαγκα στην Ισλανδια δολοφο-
νειται απο καποιον πληρωμενο δολοφονο,
-S.S:[δυσκολα κρυβοντας την αναστατωση του]παρακαλω συνεχιστε
-ο πραγματικος αυτουργος του φονου,ειναι ενας ισχυρος πολιτικος και skald ποιητης ,
ομως σε ενα δευτερο επιπεδο,αυτο θα ανακαλυψει ο Detective Snorri Sturluson,η κατασταση
της παρατεταμενης insomnia στον midnight sun προκαλει σε μια μεγαλη ομαδα ατομων την
παραισθηση πως ζουν και δρουν στους εννεα κοσμους του δεντρου του συμπαντος Yggdrasil,
στον Asgard τον κοσμο των θεων Aesir,στον Vanaheim των θεων Vanir,στον Midgard των ανθ-
ρωπων,στον Jotunheim των γιγαντων,στον Niflheim των παγων,στον Muspelheim της φωτιας,
στον Alfheim των ξωτικων,στον Svartalfheim των νανων,στον Helheim των νεκρων
-S.S:[χαμογελασε]και φυσικα αρκετα γνωστα για τον Leynilögreglumaður Snorri Sturluson,
συνεχιστε
-καποιος Loki παγιδευει στο Blue Lagoon τον Odin και τον πνιγει με τη βοηθεια της ερωμενης
του Frigga
-S.S:αυτο ειναι το ονομα της γυναικας του Óðinn
[ανοιγει ενα φακελο και του δειχνει μια φωτογραφια]αυτος ειναι ο Odin,ενας προμηθεικος
ηρωας-θεος,η ισλανδικη σαγκα Hávamál λεει πως για εννια μερες και νυχτες εμεινε κρεμασμε-
νος απο το δεντρο Yggdrasil κεντημενος στο πλευρο με ακοντιο για να μαθει να διαβαζει τους
ρουνους,κι αφου στη νουβελα σας τον πνιγουν,οι Βαλκυριες θα τον μεταφερουν στην Valhalla
στο Asgard
-οπου ομως για να τον βρει και να τον εξετασει ο Detective Snorri Sturluson θα πρεπει να δολο-
φονηθει
-S.S:ενας skald ποιητης δολοφονει εναν αλλον skald κι ετσι κλεινει ο κυκλος
-[αινιγματικα]περιπου
ενα αγορακι κι ενα κοριτσακι,περιπου 7 και 9 χρονων,μπαινουν στο σαλονι,'παππου,ηρθε ο
μπαμπας να μας παρει',ο Snorri Sturluson αγκαλιασε τα παιδια και τα φιλησε,στο ανοιγμα
της πορτας υψηλοσωμος αντρας,εκανε νοημα στα παιδια,τα παιδια εφυγαν
-S.S:[σκοτεινιασε το προσωπο του,σαν κατι να τον απασχολουσε]εγγονια μου,παιδια της κορης
μου Freyja.
-θεας της ομορφιας και του ερωτα
-S.S:[φωτισθηκε το προσωπο του]Ακριβως,η Freyja μου ειναι ομορφη και καλη,
[απο τον ιδιο φακελο βγαζει διαφορα σχεδια]αυτη ειναι η Valhalla,που εχω σχεδιασει,[του
δειχνει]θα υπαρχουν 540 πορτες εισοδου,που η καθε μια θα χωραει 800 πολεμιστες,οι οροφοι
θα ειναι απο χρυσες ασπιδες ,οι τοιχοι απο ξυλινα ακοντια και τα τραπεζια απο θωρακες,οι
εννια Βαλκυριες μεταφερουν σ'αυτη τους σκοτωμενους στη μαχη,εκει επανερχονται στη ζωη
και ασκουνται στην Asgrad για τον Μεγαλο Πολεμο του Τελους,Ragnarök,τη νυχτα επιστρε-
φουν ,οι πληγες τους επουλωνονται γρηγορα και δειπνουν κομματια κρεας που κοβονται,και
ξαναγινονται,απο τον τεραστιο χοιρο Saehrimnir και πινοντας γαλα που τρεχει απ'τους μαστους
σε μια μεγαλη λεκανη της κατσικας Heidrun στη στεγη της Valhalla που τρωει απ'τα κλαδια
του Yggdrasil
-εκπληκτικη,φανταστικη μυθολογια!
-S.S:οχι και τοσο φανταστικη,:[χαμογελασε],αν παρουμε υπ'οψιν και τη νουβελα σας
-η λογοτεχνια,ειναι το φανταστικο του πραγματικου
-S.S:καποτε παλια,ενας ηρωας,ενας πολεμιστης,ενας βασιλιας αποκτουσαν με τις πραξεις του
τοσο μεγαλη φημη που μετα το θανατο τους ηρωποιουνταν,τοτε καποιοι ανθρωποι,προικι-
σμενοι με τη τεχνη της ποιησης,δημιουργουσαν τις σαγκες,τα επη τους,ολος αυτος ο επικος
κοσμος,η φανταστικη μυθολογια που λετε,ειναι ενα τεραστιο οικοδομημα,ενας πολυπλοκος
λαβυρινθος,θα την παρομοιαζα με τη γλωσσα,εχει λεξιλογιο,συντακτικο,και με τους απειρους
συνδυασμους,που προκαλει η ελευθερη φαντασια,παραγονται απειρα κειμενα μυθολογιων
-και πως ο φοβερος λυκος Fenrisúlfr θα δαγκωσει και θα κοψει το χερι του Týr,γιου του Odin,
θα ελευθερωθει απ'τα δεσμα,ο κοσμος θα σκοτεινιασει και θα παγωσει,θα αφανισθει
-S.S:βλεπω εχετε μελετησει καλα τις Eddas
η ωρα ηταν 2:30 μμ,σηκωθηκε να φυγει,το βραδυ θα επισκεπτονταν μαζι την περιοχη 101,
χαιρετισθηκαν,-'τωρα πλεον Detective Snorri Sturluson'ειπε χαμογελωντας ο Snorri Sturluson,
ωρα 9 μμ συναντηθηκαν στην 101,μια παλια εγκατατελελειμενη περιοχη του Reykjavik που
ανακαινισθηκε,τα κτιρια χρωματισθηκαν με παστελ χρωματα,ανοιξαν jewelry shops,galleries,
bistro,music clubs,coffees,restaurants,bars,γεματη τουριστες,-'Ακριβως ο τοπος για να γινει
η δολοφονια σας'σχολιασε και γελασε ο Snorri Sturluson,καθησαν στο Te og Kaffi, Austurstræti
9,ηρθε η γκαρσονα,
-'Kaffi með þurrkuðum síkóríurótrót',παραγγειλε
-'vinsamlegast,Brennivin,ο Snorri Sturluson
μεχρι τις 12 συζητουσαν διαφορα θεματα,κυριως αυτος ρωτουσε να μαθει,για τη Prose Edda,
την Heimskringla,'ιστορια των Νορβηγων βασιλιαδων απο τη μυθικη καταγωγη τους απο το
θεο του πολεμου Odin μεχρι τον Magnus Erlingsson,το 1184 μ.Χ',για τα παιδικα του χρονια
στο Oddi,'απο εκει η ονομασια Edda:'ρωτησε 'Oddi Edda','ισως να'ναι κι ετσι'απαντησε αινιγμα-
τικα ο Snorri Sturluson,του ειπε πως την Poetic Edda μπορει να την εγραψε ο κληρικος και
λογιος Sæmundur fróði 'σπουδασε στη Franconia,περιοχη της Γερμανιας και στο Oddi ιδρυσε
σχολειο,το 1133 πεθανε',ηπιε Brennivin,κοιταξε εξω απ'τη τζαμαρια το πληθος,'αυτος μοιαζει'
εδειξε καποιον υψηλοσωμο τουριστα 'στον Odin,πρεπει' η αγωνια στη φωνη του φανερη,'να
ειδοποιηθει να μην παει στο Blue Lagoon','ελα ησυχαστε,μια φανταστικη αστυνομικη νουβελα
ειναι','με συγχωρειτε,ξεχασθηκα' απαντησε,αφου συνηλθε συνεχισε 'στο Oddi κτισθηκε εκκλη-
σια στα μεσα του 11ου αιωνα,απο τις αρχες της εισοδου του χριστιανισμου στην Ισλανδια,το
1078 ο Sæmundur fróði υπηρετησε εκει ιερεας,η σημερινη εκκλησια κτιστηκε το 1924,πρεπει
ενας χριστιανος,σαν εμενα,με μεγαλο σεβασμο και σοβαροτητα να προσεγγιζει τον παγανισμο',
υστερα ρωτησε τον Snorri Sturluson για τις σχεσεις του με τον Haakon IV Haakonsson τον βασι-
λια της Νορβηγιας','το 1218'απαντησε με προσκαλεσε στη Νορβηγια ως συμβουλο,τωρα οι σχε-
σεις μας ειναι διαταραγμενες'σταματησε,φανηκε να αφαιρεθηκε,'ηθελε'συνεχισε οταν συνηλθε
'να με κρατησει με τη βια στη Νορβηγια,εγω του απαντησα:'út vil ek' ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ,κι εφυγα',
τολμησε να τον ρωτησει:'ο γαμπρος σας ειναι ανθρωπος του;','βλεπω,το αστυνομικο δαιμονιο
δεν σας αφηνει' απαντησε χαμογελωντας κι επειτα ρωτωντας αινιγματικα:'τι νομιζεται,σας
απατα η' δεν σας απατα;',
γυρισε μετα τις 12 στο ξενοδοχειο
τις αλλες τεσσερες μερες 24-27 Ιουνιου στην οπερα Harpa του Reykjavik παρακολουθησαν την
επικη τετραλογια Der Ring des Nibelungen του Richard Wagner,
24 Das Rheingold,
25 Die Walküre,
26 Siegfried,
27 Götterdämmerung
ο Snorri Sturluson στο τελος αναφωνησε:
'Hvaða mikli maður þetta Richard Wagner'
['Τι Μεγαλοευφυια αυτος ο Richard Wagner!']
και σχεδον ρουνικα ψιθυριζοντας 'Hann er í hættu á að drepa hann[κινδυευει καποιος να τον
δολοφονησει]'
οδηγησε το Toyota Land Cruiser 4X4 στο Blue Lagoon,39 χλμ αποσταση απο το Reykjavik,κολυ-
μπησε στα καυτα νερα μεσα στο υπνωτικο λυκοφως,'Götterdämmerung 'σκεφθηκε,οι γυρω του
κολυμβητες του φανηκαν πως ηταν πνιγμενοι,τρομαξε και βγηκε,στο Lava Restaurant δειπνησε,
Harðfiskur,skyr,Brennivin,μια νεαρη Ισλανδη κοπελα στο διπλανο τραπεζι μιλουσε στο κινητο,
οταν εδυσε ο ηλιος ακριβως στις 12 τα μεσανυχτα ειπε,σχεδον φωναχτα,'τωρα θα περασουν οι
Βαλκυριες','himneska ballerinas' αντεδρασε η κοπελα,γνωρισθηκαν,ειχε κανει σπουδες κλασ-
σικου χορου κι ονειρευονταν μια χορογραφια στο Blue Lagoon μεσα στο λυκοφως του Midnight
Sun και κατω απο τις κυματιζουσες αντανακλακλασεις του Βορειου Σελας,'Yggdrasil Edda'ονο-
μασε με ενθουσιασμο τη χορογραφια της,την ελεγαν Freyja,μετα απο τρεις ωρες ανατειλε ο
ηλιος,μεχρι τις 7 το πρωι συζητουσε με τη Freyja,
κοιμηθηκε μεχρι αργα το απογευμα,τραβωντας τις σκουρες κουρτινες να κρατησει το φως εξω
απ'το δωματιο,
ξυπνησε,
στο ψυγειο ειχε γαλα,εβαλε σ'ενα ποτηρι να πιει,ανοιξε τη τηλεοραση,RÚV, the Icelandic
National Broadcast television channel,διαφημισεις,ηταν ετοιμος να την κλεισει,οταν σε
Brief Casting News ακουσε:
Skald Snorri Sturluson var myrt af brúðgumanum Gizurr Þórvaldssyni
[Ο skald Snorri Sturluson δολοφονηθηκε απο τον γαμπρο του Gizurr Thórvaldsson]
αναστατωθηκε,ξεχασε τη τηλεοραση ανοιχτη κι εφυγε
μεσα στο λυκοφως οδηγησε το Toyota Land Cruiser 4X4 με μεγαλη ταχυτηγτα προς τη
Valhalla,απ'το παραθυρο τ'αυτοκινητου εβλεπε τις Βαλκυριες να τον ακολουθουν,εφθασε κι
ορμησε μεσα στην τεραστια αιθουσα,ειδε τον Snorri Sturluson που τον καλουσε να πλησιασει,
'hér ertu[ελα εδω]' πλησιασε,'"settist niður[καθησε]'του ειπε,καθησε στο τραπεζι με τους θω-
ρακες,'hvernig komstu hingað?[πως ηρθες ωε εδω;]'τον ρωτησε ,διπλα του καθονταν ενας
υψηλοσωμος αντρας,'þetta er Odin[αυτος ειναι ο Odin]' του ειπε κι αμεσως '"fyrsta morðið var
gert'[ο πρωτος φονος εγινε]' και συνεχισε ' Annað morðið mun fylgja,Nú geturðu komið aftur
hljóðlega [θα ακολουθησει και ο δευτερος,τωρα μπορεις να επιστρεψεις ησυχος]'
επεστρεψε στο Blue Lagoon,o ηλιος του μεσονυχτιου ειχε δυσει,κοιμηθηκε
το πρωι,29 Ιουνιου,κολυμπησαν με τη Freyja στα καυτα νερα,αργοτερα επισκεφθηκαν το
Reykjavik.η Freyja ηθελε να του δειξει τη πολη,στη περιοχη 101 καθησαν στο Te og Kaffi,
Austurstræti 9,ηρθε η γκαρσονα,
-'vinsamlegast,Brennivin,παραγγειλε η Freyja
-'Kaffi með þurrkuðum síkóríurótrót',αυτος
αργοτερα στη οπερα Harpa,'byggingarlistar líkan af Northern Sela[ενα αρχιτεκτονικο προσομοι-
ωμα του Βορειου Σελας]'του ειπε,ειδαν την δευτερη οπερα Musicdrama,Die Walküre,της τετρα-
λογιας Der Ring des Nibelungen του Richard Wagner'
'Hvaða mikli maður þetta Richard Wagner'
['Τι Μεγαλοευφυια αυτος ο Richard Wagner!']
αναφωνησε ενθουσιασμενη η κοπελα στο τελος,
επεστρεψαν στο Blue Lagoon,καθισαν μεσα στο λυκοφως του Midnight Sun,η Freyja του μι-
λουσε για τα μελλοντικα της καλλιτεχνικα σχεδια,'τωρα με απασχολει η χορογραφια εμπνευ-
σμενη απο την Prose Edda του Snorri Sturluson',απο τη τσαντα της εβγαλε ενα βιβλιο,
'þetta er Prose Edda,[αυτο ειναι,η Prose Edda]',τον κοιταξε'Vissir þú Snorri Styrlson?[ξερεις τον
Snorri Sturluson;]'τον ρωτησε,κουνησε το κεφαλι αρνητικα,'οχι,δεν ξερω πολλα απο λογοτεχνια'
δικαιολογηθηκε,'just,a business man',η κοπελα χαμογελασε γλυκα,'ο Snorri Sturluson ηταν ενας
μεγαλος ισλανδος ποιητης που εζησε τον 13ο αιωνα,1179-1241,εγραψε τη Prose Edda,ποιητι-
κες διηγησεις της σκανδιναβικης μυθολογιας'
τις τρεις αλλες μερες τις διαμονης του στη Ισλανδια εκανε εκδρομες μαζι με τη Freyja στην
Ισλανδια,στον καταρρακτη Skógafoss,στον θερμοπιδακα Geysir,στη λιμνη Jökulsárlón,στη παρα-
λια Reynisfjara,
ετοιμασθηκε να φυγει,η κοπελα στεναχωρηθηκε,τον αγκαλιασε και τον φιλησε,την αποχαιρετη-
σε 'við hittumst aftur[θα ξανασυναντηθουμε]'της ειπε,η Freyja χαμογελασε,
εφυγε,
στο rent car του αεροδρομιου παρεδωσε το Toyota Land Cruiser 4X4,και στις 2 Ιουλιου του
2017 αναχωρησε απο το διεθνες αεροδρομιο Keflavik του Reykjavik ωρα 9 μμ Ισλανδιας
.
.
.
ενορασεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το πιανο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το δωματιο ειχε ενα μεγαλο καθρεφτη,η πορτα μεσα σ'αυτον ανοιξε,μια γυναικα μ'ενα
μακρυ μαυρο φορεμα μπηκε και καθησε στο πιανο,εβλεπε τις κινησεις των χεριων της
αλλα δεν ακουγε τι επαιζε,αποκοιμηθηκε και τον ξυπνησαν δυνατες φωνες,ενας αντρας
ειχε εισβαλει στο δωματιο χειρονομουσε και λογομαχουσε εντονα με τη γυναικα,η γυναικα
ξεσπασε σε δυνατα γελια,'τι γελοιος που εισαι',ο αντρας την εσπρωξε,ακουστηκε ο ηχος των
πληκτρων,'φυγε' του φωναξε η γυναικα 'φυγε',εκεινος εφυγε,η γυναικα συνεχισε να παιζει
στο πιανο,Fur Elise -Bagatelle No. 25 in A minor του Ludwig van Beethoven,οταν τελειωσε
σηκωθηκε και βγηκε απ'το δωματιο
.
.
.
Galileo Galilei[1564-1642] and Étienne Dolet[1509-1546]
THE ETIENNE DOLET AND GALILEO GALILEI'S COMPLEXE CASE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
νυχτα αργα,'σε καθε ακεραιο αριθμο 1,2,3,4,5,...'σκεφτεται στο κελι του ο Γαλιλαιος 'αντι-
στοιχει ο αριθμος που ειναι τετραγωνο του,στο 1 το 1 ,στο 2 το 4,στο 3 το 9,στο 4 το 16,
στο 5 το 25,...,επειδη οι ακεραιοι αριθμοι ειναι απειροι τοτε και τα τεραγωνα τους ειναι
απειρα,ομως οι αριθμοι τετραγωνα ειναι μερος των ακεραιων αριθμων,αφου υπαρχουν
ακεραιοι που δεν ειναι κανενος ακεραιου τετραγωνα,αυτο σημαινει πως ενα μερος των
ακεραιων εχει ισο πληθος με ολους τους ακεραιους,ενα παραδοξο',
κοιμηθηκε,ξυπνησε απο θορυβους στο διπλανο κελι,
ειχαν φερει εναν καινουργιο κρατουμενο,ακουσε να ουρλιαζει,τον βασανιζαν,περασε ωρα,
υστερα ησυχια,αργουσε να ξημερωσει,δεκαεφτα μερες ηταν κλεισμενος εκει μεσα,δεν ειχε
υπνο,'΄δεν μπορουμε τιποτα'σκεφτονταν,'να διδαξουμε στους ανθρωπους,το μονο που μπο-
ρουμε ειναι να τους βοηθησουμε να βρουν μονοι τους.Ολες τις αληθειες,ειναι πολυ ευκολο
να τις καταλαβει καποιος,απο τη στιγμη που ανακαλυφθηκαν,το κρισιμο σημειο ειναι να ανα-
λυφθουν.Η Βιβλος δειχνει το δρομο να πας στον ουρανο,αλλ'οχι πως ο ουρανος λειτουργει.
Δεν μπορω να πιστεψω πως ο θεος που μας προικισε με αισθηση,λογικη και μυαλο μας ζηταει
να εγκαταλειψουμε τη χρηση τους.Ποιος θα βαλει ορια στο ανθρωπινο μυαλο;Η ερευνα των
φυσικων πραγματων δεν πρεπει να αρχιζει απο τις Γραφες,αλλα με πειραματα και αποδειξεις.
Το Συμπαν ειναι ενα μεγαλο ανοιχτο βιβλιο μπροστα στα ματια μας,για να το διαβασουμε
πρεπει να καταλαβουμε τη γλωσσα με την οποια ειναι γραμμενο,κι αυτη,ειμαι βεβαιος,ειναι
μαθηματικη',ακουσε τα βαρια βηματα των δεσμοφυλακων,εμφανισθηκαν δυο,ξεκλειδωσαν
τη πορτα και τον πηραν,'ειναι ανωτωτη διαταγη'ειπε ο ενας,τον πηγαν σε μια μεγαλη αιθουσα,
μεσα σε αυτη διεκρινε πολλους γνωστους αστρονομους,αντιπαλους,και καποιους αριστοτελι-
κους καθηγητες,τον κρατησαν ορθιο μπροστα στους δικαστες,ενας απο αυτους με βλοσυρο
βλεμμα διαβασε ενα εγγραφο:
'Galileo Galilei,η φυλακιση μετατρεπεται σε κατ'οικον περιορισμο',
τον καθησαν στο ακροατηριο,
Χρονικο Διωξης Galileo Galilei :
-1616,διαταγμα Index Librorum Prohibitorum Λιστα Απαγορευμενων Βιβλιων
-1632,ο Galileo Galilei,παραβαινοντας το διαταγμα 1616,εκδιδει τον Dialogo sopra i due
massimi sistemi del mondo ,οπου συνεγκρινε το Κοπερνικιο Συστημα με το Πτολεμαιικο
Συστημα,αφιερωμενον στον προστατη του Ferdinado II de' Medici, Grand Duke της Tuscany
-1633,η Ιερη Εξεταση καταδικαζει τον Galileo Galilei σε φυλακιση ως υποπτο αιρεσεως,πως
η γη δεν ειναι ακινητη και κινειται,μαζι με τους πλανητες,γυρω απο τον ηλιο,Ηλιοκεντρικο
Συστημα και η Ρωμαιοκαθολικη Εκκλησια βαζει το βιβλιο Dialogo sopra i due massimi sistemi
del mondo στη λιστα των Απαγορευμενων βιβλιων
εγινε θορυβος στη αιθουσα,μεσα εφεραν εναν ανθρωπο,απο την αθλια εμφανιση του καταλα-
βε πως ειχε βασανισθει,
αρχισε η δικη:
ονομα:Étienne Dolet
γεννηση:1509, Orléans, France
ηληκια:37 ετων
σπουδες: Paris 1521 ,Universities of Padua 1526 και Venice 1530,νομικη University of Toulouse
επαγγελμα:συγγραφεας,μεταφραστης,τυπογραφος
εργα/μεταφρασεις/εκδοσεις:Cato Christianus, Erasmus,Καινη Διαθηκη,Ψαλμοι,Rabelais
Φρονημα:παγανιστης,αθειστης
παραβατικος βιος:στην Toulouse συμμετειχε σε φοιτητικες αναταραχες,δικασθηκε απο τοπι-
κο δικαστηριο ,φυλακισθηκε και εξορισθηκε,φυλακισθηκε για τη δολοφονια ενος ζωγραφου
δικαστικοι εναγοντες:Ιερα Εξεταση,Θεολογικο Τμημα του Πανεπιστημιου της Σορβονης,Παρισι
'Πρεπει να προλαβω να γραψω το Discorsi e Dimostrazioni Matematiche, intorno a due nuove
scienze για τη Μηχανικη και τη Κινητικη Φυσικη,και τη Μαθηματικοποιηση της Επιστημης'
σχεδιασε ενα Νοητικο Πειραμα:
οι 3 πρωταγωνιστες:
Simplicio,οπαδος του Αριστοτελη και του Πτολεμαιου,της παλιας θεωριας,ονομα απο τον
Simplicius of Cilicia,εναν αριστοτελικο σχολιαστη του 6ου αιωνα
Sagredo,ενας ευφυης αντρας αλλα ουδετερος,'απο το ονομα του φιλου μου Giovanni France-
sco Sagredo
Salviati,'αυτος εχει τις δικες μου ιδεες,ειμαι εγω,και το ονομα απο τον φιλο μου Filippo Salviati'
χρονος συζητησης:4 μερες
2.1 Primo giorno: resistenza dei corpi alla separazione
2.2 Secondo giorno: causa della coesione
2.3 Terzo giorno: movimento accelerato naturalmente
2.4 Giorno quattro: la mozione dei proiettili
Salviati:Che nell'aria risegga gravità positiva, e non altrimente, come alcuni hanno creduto,
leggerezza, la quale forse in veruna materia non si ritrova, assai concludente argomento ce
ne porge l'esperienza del pallone gonfiato, posta da Aristotele; perché se qualità di assoluta
e positiva leggerezza fusse nell'aria, multiplicata e compressa l'aria,crescerebbe la leggerezza,
e 'n consequenza la propensione di andare in su: ma l'esperienza mostra l'opposito.
τον διεκοψε η φωνη του δικαστη:
'ο Étienne Dolet ηταν κατηγορουμενος για αθεια τρεις φορες,φυλακισθηκε τρεις φορες,
το 1542,το 1544 και τωρα το 1546,εχει εκδωσει Καλβινιστικα εργα, και μεταφραζοντας τον
ψευδη διαλογο του Πλατωνα Αξιοχος,μετεφρασε απο τα ελληνικα΄:
'Et si tu mourais, elle,la mort] ne serait pas davantage pour toi, puisque tu ne serais plus
και προσθεσε στο τελος,Τι Ιερη Κολασιμη Βλασφημια!, τρεις λεξεις rien du tout΄
ο δικαστης τονισε καθε μια λεξη:
'rien du tout'
και κατεληξε
΄ο Étienne Dolet καταδικαζεται .Auto da fe!'
Τοτε ο Galileo Galilei μουρμουρισε:
'Eppure si muove!'
Ακριβως τρεις λεξεις!
Ευτυχως που δεν τον ακουσαν.
Το δικαστηριο τελειωσε.Τον Étienne Dolet τον πηραν και τον ξανακλεισαν στο διπλανο
κελι απο το δικο του,οπου πριν ηταν φυλακισμενος.
Χρονικο Étienne Dolet:
-1546,3 Αυγουστου ,πλατεια Maubert,Paris,ο Étienne Dolet,37 ετων,καηκε στη πυρα,Auto da
fe,μαζυ με τα βιβλια του
και τρεις λεξεις μουρμουρισε :'rien du tout'
Αυτος σε κατ'οικον περιορισμο εγραφε το Discorsi e Dimostrazioni Matematiche, intorno
a due nuove scienze
Salviati:Che nell'aria risegga gravità positiva, e non altrimente, come alcuni hanno creduto,
leggerezza, la quale forse in veruna materia non si ritrova, assai concludente argomento ce
ne porge l'esperienza del pallone gonfiato, posta da Aristotele; perché se qualità di assoluta
e positiva leggerezza fusse nell'aria, multiplicata e compressa l'aria,crescerebbe la leggerezza,
e 'n consequenza la propensione di andare in su: ma l'esperienza mostra l'opposito. Quanto
all'altra domanda, che è del modo d'investigare la sua gravità, io l'ho praticato in cotal maniera.
Ho preso un fiasco d vetro assai capace e col collo strozzato, al quale ho applicato un ditale di
cuoio, legato bene stretto nella strozzatura del fiasco, avendo in capo al detto ditale inserta e
saldamente fermata un'animella da pallone, per la quale con uno schizzatoio ho per forza
fatto passar nel fiasco molta quantità d'aria; della quale, perché patisce d'esser assaissimo
condensata, se ne può cacciare due e tre altri fiaschi oltre a quella che naturalmente vi capisce.
In una esattissima bilancia ho poi pesato molto precisamente tal fiasco con l'aria dentrovi
compressa, aggiustando il peso con minuta arena
κοιταξε το εκκρεμες:μεσανυχτα,
'Eppure si muove! λοιπον'μουρμουρισε ο Γαλιλαιος'για να μην περιπλενιεται η ανθρωποτητα
σε εναν σκοτεινο λαβυρινθο'
και συνεχισε το γραψιμο:
Aperta poi l'animella e dato l'esito all'aria, violentemente nel vaso contenuta, e rimessolo in
bilancia, trovandolo notabilmente alleggerito, sono andato detraendo dal contrappeso tant'
arena, salvandola da parte, che la bilancia resti in equilibrio col residuo contrappeso, cioè col
fiasco: e qui non è dubbio che 'l peso della rena salvata è quello dell'aria che forzatamente fu
messa nel fiasco e che ultimamente n'è uscita....
Χρονικο Galileo Galilei:
-1638,εκδοση του Discorsi e Dimostrazioni Matematiche, intorno a due nuove scienze
-1642,8 Ιανουαριου,πεθαινει,Arcetri, Italy
Επιλογος:
3 λεξεις ανθρωπινης ιστοριας:
rien du tout-Eppure si muove
.
.
.
Absolute White-3μ χ 4.5μ--χ,ν,κουβελης c.n.couvelis
ΟΙ ΣΥΝΕΔΡΙΕΣ-χ,ν,κουβελης c.n.couvelis
Πεμπτη,στο Διαφημιστικο Γραφειο του,λιγο πριν ειχε φυγει ενας πελατης,ωρα 11:15 πμ η γραμ-
ματεας τον ειδοποιησε:'κυριε,δυο κυριοι ειναι εδω στο προθαλαμο και ζητουν να σας δουν',
'τι θελουν;'τη ρωτησε,'λενε πως ειναι ακρως εμπιστευτικο και επειγον'απαντησε η κοπελα,
'οκει' ειπε'να περασουν',
ειδε δυο αγνωστους αντρες,η ακρα αντιθεση μορφων,ο ενας πολυ ψηλος αδυνατος με μακρυ
λαιμο,φορουσε πρασινο σκουρο κουστουμι με γαλαζια ανοιχτη γραβατα,ο αλλος κοντος χον-
τρος με χοντρο κοντο λαιμο,φορουσε γαλαζιο ανοιχτο κοστουμι με πρασινη σκουρα γραβατα,
'τι θελετε;'ρωτησε,:'σας ειδοποιουμε,κυριε'μιλησε ο κοντος αντρας με πολυ σοβαρη φωνη 'πως
πρεπει να παρουσιαστητε για αυστηρως',τονισε το αυστηρως,'προσωπικη σας υποθεση στον
ανακριτη,την ερχομενη Κυριακη,ωρα 10 και μιση ακριβως,'εδω ειναι η διευθυνση' μιλησε ο ψη-
λος αδυνατος,με ψιλη φωνη,κι αφησε πανω στο τραπεζι του γραφειου μια καρτα,'περιοχη,οδος,
αριθμος,οροφος,αριθμος διαμερισματος',
εστρεψαν ταυτοχρονα,αυτοματοποιημενα,και οι δυο να φυγουν,στη πορτα ο χοντρος γυρισε
και ειπε αυστηρα:'μην αδιαφορησετε,κυριε,η υποθεση σας ειναι σοβαρη',
γελασε,'κι εγω,κυριοι,σοβαρα,σας προτεινω'τους φωναξε 'μια διαφημιση μπυρας',
εφυγαν,η γραμματεας εκλεισε τη πορτα,
πηρε τη καρτα,και χωρις να της δωσει σημασια,ανοιξε ενα συρταρι και την πεταξε μεσα,'γεμισε
ο κοσμος τρελους' σκεφτηκε 'και ενοχλητικους' ειπε δυνατα,
στην αρχη διασκεδασε με το γεγονος,υστερα παραξενευτηκε,και στο τελος απο απλη περιεργει-
α πηγε στο ραντεβου,
η περιοχη ηταν υποβαθμισμενη,οι δρομοι σε αθλια κατασταση.γεματοι λακουβες με νερα,πολυ
στενοι,νομιζες πως θα συνθλιβεις αναμεσα στα σπιτια,εστρεφαν συνεχως σε ατελειωτες καμπυ-
λες γραμμες,,λακουβες και νερα,τα σπιτια πανομοιοτυπα,ετοιμορροπα,πολυοροφα,πνιγερη
ατμοσφαιρα,κανενας θορυβος,πληρης ακινησια,πουθενα δεν ειδε ανθρωπινη μορφη,φοβηθηκε
πως θα χαθει μεσα σ'αυτον τον αρχιτεκτονικο λαβυρινθο,
ευτυχως,σταθηκε τυχερος,επεσε πανω στην οδο,στον αριθμο 41 μπηκε στο κτιριο,ανεβηκε τις
σκαλες στον 3ο οροφο,ελαχιστος αερας και φως,ζαλιστηκε,στο διαδρομο χτυπησε τη πορτα στο
διαμερισμα αριθμος 7,που του ειπαν,η ταμπελα εγραφε 'Μαρκο Τζιανινι,ζωγραφος',περιμενε,
ξαναχτυπησε,η πορτα μισανοιξε,ενας χλωμος νεαρος μ'ενα αραιο ξανθο γενακι και μυωπικα
γυαλια,στο βαθος,πισω,ισα που προλαβε,γιατι μπηκε μπροστα το σωμα του νεαρου,να δει μια
κοπελα,που εστρεψε το προσωπο της,μολις τον ειδε,να κρυφτει,
'ποιος ειστε;τι θελετε;'ρωτησε ο νεαρος,φανερα ενοχλημενος,
'τον κυριο ανακριτη' του ειπε,
'παλι τα ιδια,ειστε ο εικοστος,φτανει πια',φωναξε ο ζωγραφος και του εκλεισε τη πορτα κατα-
μουτρα,και αμεσως ακουσε το τραβηγμα του συρτη,
εκεινη τη στιγμη ανοιξε η πορτα απ'το απεναντι διαμερισμα,γυρισε και ειδε μια γυναικα,εκεινη
του εκανε νοημα να μπει,'ελατε μεσα'του ειπε πολυ σιγα,'καντε γρηγορα,μη σας δει'
μπηκε στο διαμερισμα της γυναικας,σκοτεινα,
'ακουσα το θορυβο'ειπε η γυναικα 'τι αγενης,τι αγροικος'
η γυναικα τραβηξε τις κουρτινες στο παραθυρο να μπει λιγο φως,'καθηστε' του ειπε,'θελετε
καφε;',σκεφτηκε ν'αρνηθει και να φυγει,υστερα αλλαξε γνωμη,'αν δεν σας πειραζει'
'απο μια αποψη εχει δικιο,εικοσι ανθρωποι τη τελευταια εβδομαδα ηρθαν και ζητησαν τον
ανακριτη'του ειπε η γυναικα σερβιροντας του τον καφε και καθησε απεναντι του στον κανα-
πε,ηταν περιπου στα σαραντα,'το διαμερισμα του ηταν ξενοικιαστο,τουλαχιστον εδω εφτα
χρονια που μενω εγω εδω,αυτος το νοικιασε πριν ενα μηνα',
ειδε το δεξι της χερι,ο δειχτης με τον μεσο ηταν κολλημενοι,'με συγχωρητε'αντεδρασε η γυναι-
κα,σαν να ντραπηκε,και τραβηξε το χερι,'σας καταλαβαινω' δικαιολογηθηκε 'ειναι απαισιο θεα-
μα,ενα τερατουργημα της φυσης,κατι ζωωδες' και το εκρυψε μεσα σ'ένα μαυρο γαντι,τον κοι-
ταξε,τα ματια της εκαιγαν,γελασε 'η' σας αρεσει; στους πελατες μου αρεσει,το περιεργαζονται,
το χαιδευουν,το φιλουν,δεν ξερω γιατι τους αναστατωνει τοσο,καποιος ερχεται,ετσι μου λεει,
μονο γι'αυτο',το κοιτουσε,δεν μπορουσε ν'αντισταθει,'θελετε να βγαλω το γαντι;'του ειπε η
γυναικα με φωνη που ετρεμε,ηταν ετοιμος ν'απαντησει ναι,να την παρακαλεσει,συγκρατηθηκε
κι απαντησε :'οχι',
'η κοπελα,που ειδατε στο ζωγραφο'αλλαξε θεμα η γυναικα 'ειναι κορη μου,μολις δεκατρισημισυ
χρονων,αρκετα αναπτυγμενη για την ηλικια της,μη βαζετε,ομως,κατι πονηρο στο μυαλο σας,πη-
γαινει στον Μαρκο και ποζαρει,τους πινακες τους πουλαει σε πλουσιους',σταματησε,'κανα δυο'
συνεχισε'δε λεω,τις εκαναν προτασεις να παει μαζι τους,δεν δεχτηκε,πρεπει και μεις καπως να
ζησουμε,ο πατερας της,ενας μεθυστακας,μας παρατησε οταν ακομα μωρο,εξαφανιστηκε,σχεδον
θα'λεγες ανοιξε η γης και τον καταπιε' φωνη της δεν ειχε παραπονο,ουτε μισος,'λενε'τον κοιτα-
ξε 'πως δουλευει για το δικαστηριο,ειναι βασανιστης η' ρουφιανος η' δημιος,δεν ξερω',
'τι,πραγματικα υπαρχει δικαστηριο;'αντεδρασε,'και βεβαια'σοβαρεψε η γυναικα' με ανακριτες,
με φακελους,με δικαστες,με δικες,να εδω'ανοιξε ενα φακελο,'φωτογραφιες των ενοχων',
πηρε το φακελλο στα χερια του,κοιταξε μια-μια τις φωτογραφιες,αγνωστα προσωπα,ξαφνικα σε
καποια ειδε το προσωπο του,δεν ειπε τιποτα στη γυναικα,προσπαθησε να μην δειξει ταραγμε-
νος,κοιταξε και τις αλλες φωτογραφιες σαν να μην συνεβαινε τιποτα,της εδωσε το φακελο,
'ποιος σας εδωσε το φακελο;' τη ρωτησε,η γυναικα χαμογελασε 'ο ανακριτης,καποιος τελος
παντων απ'ολους αυτους τους ανακριτες,ειναι πελατης μου,και μαλιστα φανατικος,εραστης
μου,αν θελεις',την κοιταξε με αγωνια 'παρακαλω,συνεχιστε','ερχεται τακτικα εδω'συνεχιζει η
γυναικα,'μενει τη νυχτα και μεχρι αργα μελεταει τους φακελους των υποθεσεων,ετσι αφησε
αυτες τις φωτογραφιες,μαλιστα,τωρα τον περιμενω,οπου να'ναι θα χτυπησει','τι;,τωρα;'λεει
με αγωνια,'τωρα σε λιγο' απαντα η γυναικα 'και μια υποθεση'ανοιγει το φακελο και ψαχνει
'να αυτης της φωτογραφιας',του δειχνει τη φωτογραφια του 'ειναι παρα πολυ σοβαρη,η πιο
δυσκολη μου ειπε',
η γυναικα τον κοιταξε βαθεια στα ματια 'αν θελετε μπορω να τον ρωτησω για την υποθεση
σας'και βγαζοντας αργα-αργα το μαυρο γαντι απ' το δεξι της χερι συνεχισε 'και μαλιστα να τον
επηρεασω για χαρι σας',εκεινος δεν μπορουσε να τραβηξει τα ματια του απ'τα δυο κολλημενα
δαχτυλα,'απο σας εξαρταται'
ακουσε τη γυναικα,'πρεπει να σας πω'συνεχισε,'πως οι πινακες με τη κορη μου πουλιωνται,απο-
κλειστικα στους ανακριτες και στους δικαστες,ο ζωγραφος δεν το υποψιαζεται,λοιπον,δεν εχετε
χρονο,σας εκλιπαρω,αποφασιστε',
ακουστηκαν δυο σιγανα χτυπηματα στη πορτα και σε λιγο ενα ,'το συνθηματικο του'ψιθυρισε η
γυναικα ,'γρηγορα κρυφτητε στ'άλλο δωματιο,και μη κανετε τον παραμικρο θορυβο'
κλειστκε στο δωματιο,
μιλουσαν ψιθυριστα,μετα κατι ακαθοριστοι θορυβοι,στο σκοταδι και στη πνιγερη ατμοσφαιρα
του δωματιου ζαλιστηκε κι αποκοιμηθηκε,
τον ξυπνησε η γυναικα,'ελατε,εφυγε',
'με λενε Λενι'του ειπε 'η μικρη θ'αργησει να'ρθει',καθησε διπλα του,τον αγγιζε με το σωμα της,
'θελεις να μου βγαλεις το γαντι',κουνησε το κεφαλι ναι,η Λενι του εδωσε το χερι,αργα αργα το
εβγαλε,χαιδεψε τα δυο κολλημενα δαχτυλα 'ποσο ομορφα ειναι'ψιθυρισε,
ξεχασε να τη ρωτησει τι της ειπε ο ανακριτης,δεν τον ενοιαζε,
μετα απο ωρα σηκωθηκε να φυγει,
ανοιγωντας τη πορτα επεσε πανω του η κοπελα βγαινοντας ορμητικα απ'το διαμερισμα του
ζωγραφου,
'μπαρντον,κυριε'γελασε η μικρη,
εξω ειχε νυχτωσει,σ'αυτη την παραξενη ερημια της περιοχης ηταν ακαθοριστη η ωρα πριν η' με-
τα τα μεσανυχτα,χαθηκε στον λαβυρινθο των δρομων,
την αλλη μερα,ακριβως στις 11:15 πμ στο Διαφημιστικο Γραφειο του ξαναεμφανισθηκαν οι δυο
τυποι,ο κοντοχοντρος με πολυ αυστηρη φωνη του ειπε:
'κυριε,το χθεσινο να μην επαναληφθει,δεν θα υπαρξει καμια επιεικεια'
πετωντας του τη καρτα με το ραντεβου,σχεδον απειλητικα,πανω στο τραπεζι,'την επομενη Κυ-
ριακη'
φευγωντας ο ψηλος αδυνατος με το πρασινο σκουρο κουστουμι και τη γαλαζια ανοιχτη γραβα-
τα,γυρισε και του ειπε 'οσο γι'αυτους του δυο τιμωρηκαν παραδειγματικα'
μεχρι τη Κυριακη οι μερες περασαν ανησυχες,τη νυχτα ξαγρυπνουσε,στον λιγο υπνο τον βασα-
νιζαν εφιαλτες,στο Γραφειο δεν ξαναπηγε
την Κυριακη,ωρα 10 και μιση ακριβως,παρουσιαστηκε στο μερος που του ειχαν ορισει,
ενα μπελ εποκ κτιριο στο κεντρο της πολης,τον οδηγησαν σ'ενα τεραστιο αμφιθεατρο,και τον
καθησαν στη τελευταια σειρα,στην αιθουσα ημιφως,στο βαθος,λογω της μεγαλης αποστασης
και του υψους που βρισκονταν δυσκολα μπορουσε να δει καθαρα τι συνεβαινε,
ενας διπλα του του ψιθυρισε χωρις να τον κοιταξει,'παλια ημουνα στις πρωτη σειρα,εκει υπαρ-
χει μια θεατρικη σκηνη κι οι δικαστες σαν να παιζουν καποιο θεατρικο εργο εκδικαζουν τις δια-
φορες υποθεσεις',ο αντρας μιλουσε με δυσκολια,λαχανιαζε,'καποιες διευθετουνται γρηγορα
και ο κατηγορουμενος απαλλασεται,καποιες αλλες ομως'εδω η φωνη του ετρεμε'σαν τη δικη
μου συνεχως περιπλεκονται,γινονται αλυτες,ατελειωτες,θα'λεγα αιωνιες,και ο κατηγορουμενος
απο συνεδριαση σε συνεδριαση μετατιθεται ολο και περισσοτερο πισω,στο βαθος,με τη προ-
οπτικη της τειωτικης αθωωσης του να εξαφανιζεται',
'δηλαδη,εγω'τολμησε να του ψιθυρισει 'που απ'την αρχη βρισκομαι στη τελευταια σειρα,δεν
εχω καμια ελπιδα;',ο αλλος σαν να μην τον ακουσε δεν του απαντησε,αλλα ουτε και του ξανα-
μιλησε,σαν να μην υπηρχε και να μην ηταν διπλα του,
δεν εβλεπε ουτε ακουγε τι γινονταν κατω στη σκηνη και μεαα στο υπνωτικο ημιφως της τερα-
στιας αιθουσας αποκοιμηθηκε,μεχρι που τον ξυπνησαν τα μεγαφωνα:
'Κυριοι,η συνεδριαση ελαβε τελος.Αναμενετε μεχρι την επομενη ανακληση σας'
κοιταξε,δεν ειδε τον ανθρωπο διπλα του,
καποιος στα σκοτεινα τον σκουντησε ψιθυριζοντας του'Τον καταδικασαν και τον πηραν για
εκτελεση',
στη συγχιση του νομισε πως ηταν ιδια η φωνη,
περασε πολυς καιρος χωρις να τον ξαναενοχλησουν,σχεδον ξεχασε την υποθεση,ζουσε κανονι-
κα τη καθημερινοτητα,οι διαφημισεις πηγαιναν παρα πολυ καλα,
μια Κυριακη,για να αστειευθει,ωρα 10 και μιση ακριβως,πηγε στην περιοχη που εμενε η Λενι,
ανεβηκε στον 3ο οροφο,χτυπησε τη πορτα της,δεν πηρε απαντηση,ξαναχτυπησε τιποτα,τοτε
χτυπησε τη πορτα του ζωγραφου,ουτε κι αυτος ηταν εκει,τοτε θυμηθηκε τα λογια του ψηλου
αδυνατου αντρα στο Γραφειο του τη τελευταια φορα που τους ειδε:
'οσο γι'αυτους του δυο τιμωρηκαν παραδειγματικα'
'τι εννουσε 'σκεφτηκε ' η Λενι με το ζωγραφο; η' ' τρομαξε 'η Λενι με τη μικρη;'
'επομενως ο ζωγραφος' συμπερανε με οργη 'ηταν ρουφιανος του ανακριτη,πληρωμενος ανθρω-
πος των δικαστων,και μαρτυρησε πως ηταν εκει με τη Λενι',
την Πεμπτη,ακριβως στις 11:15 πμ στο Διαφημιστικο Γραφειο του ξαναεμφανισθηκαν οι δυο
τυποι,ο κοντοχοντρος με το γαλαζιο ανοιχτο κοστουμι και τη πρασινη σκουρα γραβατα του
ειπε:
'κυριε,ειμαστε ετοιμοι για τη διαφημιση μπυρας',
γελασε:'πολυ ευχαριστως,κυριοι,την ερχομενη Κυριακη',
φευγωντας ο ψηλος αδυνατος με το πρασινο σκουρο κουστουμι και τη γαλαζια ανοιχτη γραβα-
τα,γυρισε και του ειπε με πολυ σοβαρη φωνη:
'ακριβως εκει,κυριε,ειναι η επομενη συνεδρια'
.
.
.
ΤΑ 11 ΒΙΒΛΙΑ-THE 11 BOOKS-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
την ιδια μερα στις 2 Ιουλιου 2018 σε 11 διαφορετικες χωρες Αγγλια,ΗΠΑ,Γαλλια,Γερμανια,
Ισπανια,Πορτογαλια,Αργεντινη,Ιταλια,Ελλαδα,Σουηδια,Τσεχια και σε 9 διαφορετικες γλωσσες
απο 11 διαφορετικους συγγραφεις εκδοθηκαν 11 βιβλια,τα οποια,συμφωνα με τη κριτικη,
προκειται για το ιδιο ακριβως βιβλιο,211 σελιδων,η πλοκη του ειναι λαβυρινθωδης,σε καθε
σημειο του η αφηγηση διακλαδιζεται,η λεπτομερης αναλυση του θα ηταν ενα ογκωδεστερο
βιβλιο απο αυτο και για το λογο αυτο εδω παραλειπεται,διατυπωθηκαν για το γεγονος
διαφορες γνωμες ,θεωριες,απο την πιο αφελη εως τη πιο ευφυη,πως προκειται για καποιο
λογοτεχνικο αστειο,οι 11 συγγραφεις αποτελουν μια κλειστη λογοτεχνικη ομαδα που
αποφασισε το βιβλιο που θα γραψει ενα μελος της ,μετα απο κληρωση,το οποιο ουδεποτε θα
κατονομασθει,να το μεταφρασουν στις γλωσσες τους ολοι οι υπολοιποι και να το εκδοσουν
την ιδια μερα,2 Ιουλιου 2018,ειτε μεσα στην απειρη διασταση του χρονου συνεβει,
πραγματοποιηθηκε η τρομακτικα μικρη πιθανοτητα,σε 11 χωρες 11 συγγραφεις απολυτως
αγνωστοι μεταξυ τους και σε 9 γλωσσες να γραψουν το ιδιο βιβλιο των 211 ακριβως σελιδων
και να το εκδοσουν την ιδια μερα,
ακολουθει πληρης καταλογος:
ονομα συγγραφεα,χωρα,τιτλος βιβλιου,εκδοτικος οικος
1.Sherlock Wells,England,The Others Tilings,Bloomsbury Publishing plc London
2.Nathaniel Poe,USA,The Others Tilings,Random House New York City
3.Philippe Grillet,France,Les autres pavages,Éditions Gallimard Paris
4.Wolfgang Grass,Germany,Die anderen Tilings,Rowohlt Verlag books Hamburg
5.Miguel de Buñuel,Spain,Los otros Tilings,Grupo Planeta Madrid
6.Ricardo Pessoa,Portugal,Os Outros Tilings,Ullyses Iivros Lisbon
7.Julio Adolfo Borges,Argentina,Los otros Tilings,Alef Publish Co. Buenos Aires
8.Umberto Baudolino,Italy,Gli altri tasselli,Bompiani Milan
9.c.n.couvelis,Greece,Τα Αλλα Μοτιβα,Infinty Books Co.Athens
10.August Bergman,Sweden,De andra Tilings,Albert Bonniers Förlag Stockholm
11.Franz Kundera, Czech Republic,Ostatní výkřiky,Mladá Fronta Inc.Praha
γι'αυτους τους 11,εκτος απο τα ληξιαρχικα,ετος και τοπος γεννησης,γονεις,σπουδες,δεν ειναι
γνωστο τιποτα αλλο,και οι 11 αρνουνται συνεντευξεις,εμφανισεις στη τηλεοραση,οποιαδηποτε
δημοσιοποιηση,
τα βιβλια ειναι τα πρωτα τους ,κι ισως θα ειναι τα μοναδικα τους
ενα αποσπασμα του βιβλιου απο την σελιδα 97
[ελληνικα]
μπηκε στο κτιριο ,το ασανσερ δεν δουλευε,ανεβηκε πεντε οροφους με τις σκαλες,απο
τα παραθυρα εβλεπε τη πολη,στο διαδρομο βρηκε τη πορτα με τον αριθμο 17,χτυπησε,
του ανοιξε μια νεαρη γυναικα,του ειπε να καθησει,περιεργαστηκε το γραφειο,ενας τεραστιος
καθρεφτης καλυπτε εναν τοιχο,ακριβως απεναντι του μια βιβλιοθηκη,χτυπησε το τηλεφωνο,
μιλησε η κοπελα,του ειπε πως τον περιμενουν στο διπλανο δωματιο,χτυπησε και ανοιξε τη
πορτα,ενα λευκο αδειο δωματιο,ψωρις παραθυρα,γυρισε πισω ,'δεν ειναι κανενας εκει'ειπε
η κοπελα επαιζε στο πιανο,περιμενε να τελειωσει,'Bach,The Goldberg Variations BMV 998'
λεει η κοπελα'εγω,τωρα θα φυγω,αν θελετε μπορειτε να παιξτε στο πιανο,καθως θα
περιμενετε,η' να διαλεξτε απο τη βιβλιοθηκη ενα βιβλιο και να διαβαστε',η κοπελα μπηκε
στο δωματιο που εκεινος ειχε παει,ακουσε συνομιλια,αλλα δεν ξεχωριζε τι λεγανε,διαλεξε στη
τυχη ενα βιβλιο:Allain Robbe Grillet Les Gommes,ανοιξε και διαβασε :
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
στο οπισθοφυλλο διαβαζει:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire, il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
'Περαστε κυριε'τον διακοπτει μια φωνη,σηκωνει το κεφαλι,στο ανοιγμα της πορτας βλεπει τη
φιγουρα ενος ψηλου αντρα ,περιπου στα σαραντα,με μαυρο κουστουμι και κοκκινη γραβατα,
αφηνει το βιβλιο στο τραπεζακι μπροστα,σηκωνεται και μπαινει στο δωματιο,δεν βλεπει τη
κοπελα,ο αντρας με το τηλεκοντρολ ανοιγει την οθονη στον απεναντι τοιχο,κανει πλοηγηση
'αυτη ειναι η περιοχη,αυτος ειναι ο ανθρωπος μας,αυτον θα παρακολουθησεις,ολα τα στοιχεια
ειναι εδω μεσα στο φακελλο',του δινει το φακλλο,εκεινη τη στιγμη,ενα κοντινο πλανο,εκεινος ο
ανθρωπος ηταν αυτος ο ιδιος,ο αντρας εκλεισε την οθονη,δεν του ειπε τιποτα κι εφυγε
[English]
he went in the building, the elevator did not work, he ascended five ceilings with the stairs,
the windows saw the city, on the corridor he found the door with the number 17, hit,
opened a young woman, she told him to sit down, he examined the office, a huge a mirror
covered a wall, just opposite a library, hit the phone,the girl talked, told him that they
were waiting for him in the next room,he knocked and opened door,a white empty room,
without windows, he turn back, 'no one is there'he said,the girl was playing on the piano,
he waited for she to finish, 'Bach, The Goldberg Variations BMV 998'the girl says,'now I'm
going to go, you,if will,can play at the piano as you will wait,or to select a book from the library
to read it', the girl was gone in the room this he had been to, he heard conversations, but he
did not could hear clearly what they are saying, he chose a book: Allain Robbe Grillet Les
Gommes,
he opened it and read:
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
on the back cover he reads:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire, il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
'Come on,mister'a voice interrupts him, he lifts the head,at the opening of the door he sees
the a figure of a tall man, about a forty old years,he is dressed in a black suit and red tie,
he leaves the book on the front table, he gets up and walks into the room, he does not see
the girl,the man with the remote control opens the monitor to the opposite wall, he makes
navigation,'this is the area, this is our man, you will watch him, all the facts is here in the
envelope ',he gives the envelope to him, at that moment, a near plan, that one man was
the same as herself, the man shut down the screen, he told him nothing and left
'
[Francais]
il est allé dans le bâtiment, l'ascenseur n'a pas fonctionné, il est monté cinq plafonds avec les
escaliers,les fenêtres ont vu la ville, dans le couloir, il a trouvé la porte avec le numéro 17,
frappé,ouvrit une jeune femme, elle lui dit de s'asseoir, il examina le bureau, un énorme miroir
couvert un mur, juste en face d'une bibliothèque, a frappé le téléphone, la fille a parlé, lui a dit
qu'ils l'attendaient dans la pièce voisine, il frappa et ouvrit la porte, une pièce blanche et vide,
sans fenêtres, il se retourne, "personne n'est là" dit-elle, la fille jouait au piano,il attendit qu'elle
finisse, 'Bach, The Goldberg Variations BMV 998' la fille dit, 'maintenant je suis aller, vous
pouvez, si vous voulez, jouer au piano en attendant, ou sélectionner un livre de la bibliothèque
pour le lire, la fille était partie dans la chambre où il était allé, il entendait des conversations,
mais il n'a pas pu entendre clairement ce qu'ils disent, il a choisi un livre: Allain Robbe Grillet
Les Gommes,
il l'ouvrit et lut:
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
sur la couverture arrière, il lit:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire, il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
«Allons,monsieur' une voix l'interrompt, il lève la tête, à l'ouverture de la porte qu'il voit
la figure d'un grand homme, âgé d'une quarantaine d'années, vêtu d'un costume noir et d'une
cravate rouge,il laisse le livre sur la table, il se lève et entre dans la pièce, il ne voit pas
la fille, l'homme avec la télécommande ouvre le moniteur sur le mur opposé, il fait
navigation, 'c'est la zone, c'est notre homme, vous le regarderez, tous les faits sont ici dans le
enveloppe », il lui donne l'enveloppe, à ce moment-là, un plan proche, qu'un homme
était la même chose qu'elle-même, l'homme a fermé l'écran, il ne lui a rien dit et a quitté
[German]
er ging in das Gebäude, der Fahrstuhl funktionierte nicht, er stieg fünf Stockwerke hoch mit der
Treppe,Die Fenster sahen die Stadt, auf dem Flur fand er die Tür mit der Nummer 17, getroffen,
öffnete eine junge Frau, sie sagte ihm, er solle sich setzen, er untersuchte das Büro, einen
riesigen Spiegel eine Wand bedeckt, direkt gegenüber einer Bibliothek, schlug das Telefon, das
Mädchen redete, sagte ihm, dass sie im Nebenzimmer auf ihn warteten, klopfte er und öffnete
die Tür, ein weißer leerer Raum,ohne Fenster dreht er sich um, "niemand ist da" sagte er, das
Mädchen spielte auf dem Klavier,er wartete, bis sie fertig war. »Bach, die Goldberg-Variationen
BMV 998«, sagt das Mädchen, »jetzt ich werde gehen, Sie, wenn Sie wollen, können Sie am
Klavier spielen, während Sie warten, oder ein Buch aus der Bibliothek auswählen um es zu
lesen ", das Mädchen war in dem Raum gegangen, in dem er gewesen war, er hörte Gespräche,
aber er Ich konnte nicht klar verstehen, was sie sagten, er wählte ein Buch: Allain Robbe Grillet
Les Gommes,
er öffnete es und las:
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
auf der Rückseite liest er:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire, il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
"Komm schon, Herr' Stimme unterbricht ihn, er hebt den Kopf, beim Öffnen der Tür sieht er
die Gestalt eines großen Mannes, ungefähr vierzig Jahre alt, er trägt einen schwarzen Anzug
und eine rote Krawatte,er lässt das Buch auf dem Tisch liegen, steht auf und geht ins Zimmer,
er sieht es nicht das Mädchen, der Mann mit der Fernbedienung öffnet den Monitor an der
gegenüberliegenden Wand, macht er Navigation, "das ist der Bereich, das ist unser Mann, Sie
werden ihn beobachten, alle Fakten sind hier in derUmschlag ", er gibt ihm den Umschlag,
in diesem Moment, ein naher Plan, dass ein Mann war Genau wie sie selbst, der Mann
schaltete den Bildschirm aus, er sagte ihm nichts und ging
[Spanish]
entró al edificio, el ascensor no funcionó, ascendió a cinco techos con las escaleras,
las ventanas vieron la ciudad, en el corredor encontró la puerta con el número 17, golpe,
abrió una mujer joven, ella le dijo que se sentara, examinó la oficina, un enorme espejo
cubrió una pared, justo enfrente de una biblioteca, golpeó el teléfono, la chica habló, le dijo
que lo estaban esperando en la habitación contigua, llamó y abrió la puerta, una habitación
blanca y vacía,sin ventanas, regresa, "no hay nadie allí", dijo, la niña estaba tocando el piano,
esperó a que terminara, "Bach, The Goldberg Variations BMV 998", la niña dice, "ahora estoy
va a ir, usted, si lo hará, puede tocar el piano mientras espera, o seleccionar un libro de la
biblioteca para leerlo ', la niña se había ido a la habitación en la que había estado, escuchó
conversaciones, pero él no pudo escuchar claramente lo que están diciendo, eligió un libro:
Allain Robbe Grillet Les Gommes,
él lo abrió y leyó:
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
en la contraportada él lee:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire, il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
'Vamos, señor ' una voz lo interrumpe, levanta la cabeza, en la apertura de la puerta que ve
la figura de un hombre alto, de unos cuarenta años de edad, está vestido con un traje negro
y corbata roja,deja el libro en la mesa del frente, se levanta y entra a la habitación, no ve
la chica, el hombre con el control remoto abre el monitor a la pared opuesta, él hace
navegación, 'esta es el área, este es nuestro hombre, lo verán, todos los hechos están aquí en
el sobre, le da el sobre, en ese momento, un plan cercano, ese hombre era al igual que ella,
el hombre cerró la pantalla, no le dijo nada y se fue
.
.
.
καψιμο βιβλιων book burning
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ-THE BETRAYAL OF AUTHOR-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εκδοθηκε αποφαση κατασχεσης ολων των βιβλιων του,να αποσυρθουν απο ολα τα βιβλιοπω-
λεια,διαταχθηκε οσοι τα αγορασαν[και τους γνωριζουν καλα]σε πολυ συντομο χρονο να τα
παραδωσουν στις κατα τοπους αρμοδιες αρχες,ειδαλλως για τους παραβατες οι ποινες θα ειναι
αυστηροτατες,αυτον τον συνελαβαν τις πρωινες ωρες στο σπιτι του,αλλωστε,απο καιρο,ειχε
ετοιμη τη βαλιτζα του,τον ανακριναν και τον φυλακισαν,στη δικη,κεκλεισμενων των θυρων,
ο ανωτατος δικαστης με ακαμπτη φωνη του ανακοινωσε,με τη συμφωνη γνωμη ολων των
αλλων δικαστων:
αν δεν αποκηρυξει τα εργα του τοτε θα καταδικασθει ισοβια
αν,ομως,τα αποκηρυξει και υπογραψει δηλωση μετανοιας θα αφεθει ελευθερος
και στις δυο περιπτωσεις τα εργα του θα καουν
απομενει να να διαλεξει,
διαλεξε το δευτερο,υπογραψε τη δηλωση,και τον αφησαν ελευθερο,
τωρα ολοι θα τον αποκαλουν δειλο,προδοτη,αθλιο ανθρωπακι,
ομως αυτος ξερει πως με τη προσωπικη του ταπεινωση,με τον εξευτελισμο του,τα εργα θα
αποκτησουν αυτονομια,ποτε δεν θα εξαφανισθουν και θα επιζησουν αυτου του αναξιου,
ζωντανα,αληθινα,εσαει επικαιρα,
'Εσυ' τον δειχνουν επιτιμητικα 'τα απαρνηθηκες.Εμεις ομως οσο ζουμε κι αναπνεουμε ποτε
δε θα τα προδωσουμε'
ολοι,φιλοι και εχθροι,τον αποστρεφονταν,απομονωθηκε εντελως,η προσωπικη του ζωη διαλυ-
θηκε,οικονομικα καταστραφηκε,ομως στο βαθος ενιωθε πληρως ικανοποιημενος,πετυχε τα
εργα μ'αυτη την επαισχυντη επιλογη να διασωθουν,αποκτωντας ζωη,που πιθανον,δεν θα την
ειχαν πριν
.
.
.
Robert Rauschenberg, Erased de Kooning Drawing, 1953; traces of drawing media on paper
with label and gilded frame, 25 1/4 x 21 3/4 x 1/2 in. (64.14 x 55.25 x 1.27 cm); Collection
SFMOMA
Robert Rauschenberg, Erased de Kooning Drawing-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο Robert Rauschenberg στο στουντιο του Willem de Kooning
κοιταζει,-Woman I,ειπε ο Willem de Kooning
-vagina dentate,σχολιασε
-ανοησιες του Sigmund Freud ,αντεδρασε γελωντας ο Willem de Kooning,
στη Νεα Υορκη,συνεχισε,στο 7B bar108 Avenue B γνωρισα μια γκαρσονα,Ολλανδη απ'το
Ροτερνταμ,με το ονομα της μανας μου,Cornelia
η Elaine Fried μπηκε μεσα,σηκωσε το ουισκι απ'το τραπεζι,-Βιλεμ,αρκετα ηπιες ,
η Elaine Fried βγηκε
-η Ιλειν παντα υπομονετικη,χαμογελασε ο Willem
-Θα ηθελα ενα πινακα για τους νεους πειραματισμους μου,ειπε ο Robert
-του erasing,σχολιασε ο Willem
-ακριβως,του σβησιματος,επιβεβαιωσε ο Robert Rauschenberg
-παρε αυτον,του εδειξε ο Willem de Kooning,μονο που θα εχει πολλα απο τα δικα μου
σβησιματα
ο Robert ευχαριστησε κι εφυγε
αργοτερα ο πινακας του de Kooning ηταν στημενος στο στουντιο του Rauschenberg διπλα στο
Bed,ενα κρεβατι καλυμενο με κοκκινη πηχτη μπογια
καποιο πρωι,μπαινοντας στο στουντιο με τη προθεση να επεμβει πανω του,παρατηρησε πως
ειχαν σβηστει αρκετα ιχνη του πινακα,απορησε,γιατι,θυμονταν καλα,πως δεν ειχε δουλεψει
πανω του,τοτε τι ειχε συμβει;τι συνεβαινε;
ανεβαλε το erasing
μερα με τη μερα ο πινακας του de Kooning εσβηνε,μεχρι που καθαριστηκε εντελως,ενας απο-
λυτα λευκος πινακας εμφανισθηκε,που οποιος τον εβλεπε δεν θα μπορουσε να καταλαβει πως
προερχονταν απο πινακα του de Kooning
βλεποντας τον ο Jasper Johns αναφωνησε ενθουσιασμενος: -Robert ,αυτος ο Neo Dadaist
πινακας πρεπει να ονομασθει: Erased de Kooning Drawing
κι επειτα προσθεσε :-ο Willem πασχει σοβαρα απο τη νοσο του Αλτσχαιμερ
-το ξερω,απαντησε ο Robert,μου τηλεφωνησε η Ιλειν,εκπληκτικη συμπτωση,when you see
art that’s made out of the stuff of the real world,
κοιταξε τον πινακα:-μηπως,κατα καποιο τροπο,ειμαι υπευθυνος για την αρρωστεια του,μια
πατροκτονια,ενας Οιδιποδας,το oedipus complex του Sigmund Freud
χαμογελασε:-ανοησιες θα ελεγε ο Willem
και αινιγματικα προσθεσε:Nothing is not Nothing
επειτα χαιδεψε τη κοκκινη πηχτη μπογια πανω στο Bed,στο κρεβατι:-ενας Woman's βιασμος ,
ψιθυρισε
[σημειωση:τα γεγονοτα συνεβηκαν,το 1953,
και το 1997,οπου στο East Hampton, New York, στις 19 Μαρτιου ο Willem de Kooning εκπρο-
σωπος του Abstract expressionism η'του action painting πεθανε,93 χρονων,αφου τα τελευταια
χρονια ειχε προσβληθει απο τη νοσο του Alzheimer]
.
.
.
τοπολογια topology
τοπολογια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
σταθηκε ορθια μπροστα του,του εδειξε,μεταξι διαφανο,
-αγγιξε το,του ειπε
υπακουσε,
καθησε απεναντι του,-χθες ειδα ενα ονειρο,μιλησε,ημουνα ξαπλωμενη στην αμμο σε μια
παραλια,ο ηλιος εκαιγε,γυρω μου στον αερα πολλα ψαρια,σαν να ημουν στο βυθο της
θαλασσας,απλωνα τα χερια μου να τα πιασω,αλλα,ολοενα,μου ξεφευγαν δεν μπορουσα,
μαζεψε το φορεμα της,-
σ'ενα αλλο,συνεχισε,μπηκα στο δωματιο μου κι ειδα μια γυναικα μπροστα στο καθρεφτη με
τη πλατη της γυρισμενη ,της φωναζα,αλλα δεν μ'ακουγε,τη πλησιασα κι ειδα το προσωπο της,
ηταν ακριβως το δικο μου,ομως ηταν τυφλη,τα ματιω της γυαλινοι βολβοι,που μολις την αγγιξα
στον ωμο και την κουνησα,επεσαν μεσα σ'ενα γυαλινο δοχειο με νερο που κρατουσε στα χερια
της,
σηκωθηκε,θα παω να ξαπλωσω,του ειπε,
εκεινος βγηκε,η γυναικα στο μπαρ απεναντι του ειχε καλυμενο το προσωπο της μ'ενα γυναι-
κειο περιοδικο μοδας,το κρυβει,σκεφτηκε,η' το αντικαθιστα με το εξωφυλλο του μοντελου,
σηκωθηκε,πηγε στο τραπεζι της,εκεινη τον αντιληφθηκε και κατεβασε το περιοδικο,κοιταξε
το ρολοι της,-ακριβως,η ωρα,ειπε,παραγγειλε στη γκαρσονα ουισκι[ειπε τη μαρκα]με παγο και
για τους δυο,η γυναικα αρχισε να του διηγειται μια ιστορια,παρατηρησε,ηταν ευδιακριτο,τρεις
διαφορετικες οπτικες,στασεις αφηγητη,μια θεολογικη,μια υπαρξιστικη και μια ψυχαναλυτικη,
δεν την διεκοψε,-ξερεις τι ειναι,να γυριζεις στο σπιτι ν'ανοιγεις τη πορτα,να βλεπεις το σχοινι
και καποιον...,σταματησε,δεν συνεχισε,
-αυριο,παλι την ιδια ωρα,εδω,του ειπε
γυρισε σπιτι,τη βρηκε ξαπλωμενη στο κρεβατι,διπλα στα ποδια της το ειδε,μεταξι διαφανο,το
πηρε στα χερια του και το μυρισε,-βοηθησε με να το βαλω,του ειπε,
τη βοηθησε,
-ηταν εδω,πριν μιση ωρα εφυγε,
ακουσε να του λεει,δεν τη ρωτησε τιποτα
.
.
.
MAX ERNST DOROTHEA TANNING CHESS
MAX ERNST DOROTHEA TANNING CHESS
MAX ERNST DOROTHEA TANNING CHESS CAPRICORN
Max Ernst The King Playing with the Queen
DOROTHEA TANNING eine-kleine-nachtmusik-1943
DOROTHEA TANNING birthday-1942.
MAX ERNST DOROTHEA TANNING'S 29 CHESS MOVEMENTS-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
1942 Max Ernst Dorothea Tanning
Max Ernst-I love you,Une Semaine de Bonté
Dorothea Tanning-The King Playing with the Queen.
Max Ernst-ας αρχισουμε:1.e4c5-μεσα στο δωματιο που κοιμομουν μικρο παιδι στη σκονη
του πατωματος ειδα ενα τεραστιο πουλι
2.h Nf3e6 η Dorothea γελασε:-Εσυ ο Max Ernst,Loplop, Bird Superior!
-ακριβως:3.d4cxd4,θυμαμαι εκεινη τη νυχτα ειδα δυο παιδια να απειλουνται απο ενα αηδονι
4.Nxd4Nf6,-ειμασταν με την αδελφη μου σ'ενα μακρυ διαδρομο,ξενοδοχειο η' αναμορφωτηριο,
η' φυλακισμενες σε καποιο σαλουν του ντε Σαντ η' και πορνειο,ισως,
5.Nc3d6,-το πρωι βρηκα ψοφιο τον αγαπημενο μου παπαγαλο,τρομαξα,εκλαιγα,ακουγοντας τα
κλαματα μου εφτασε ο πατερας μου,'ελα ησυχασε',μου ειπε ,'αποψε γεννηθηκε η αδελφη σου',
απο τοτε γι'αυτα τα δυο ειχα την ιδια εικονα
6.Be2Be7,-το καλυμα του διαδρομου ηταν κατακοκκινο,τρομαξα,'αιμα,βιασαν την αδελφη μου'
σκεφτηκα,φορουσα λευκο φορεμα,η' μαλλον η αδελφη μου φορουσε λευκο,εγω κοκκινο,οι
τρεις πορτες κατα μηκους του διαδρομου με αριθμο 207, 205, 203 ηταν κλειστες
7.O-OO-O -εχει ενα παθος να κοβει και να κολλα εικονες απο βικτωριανες νουβελες,ξυλογρα-
φιες,εγκυκλοπαιδειες ,απο περιοδικα,μαθηματικων,ανθρωπολογιας,ζωολογιας,βοτανολογιας,
ανατομιας,ορυκτολογιαςπαλαιοντολογιας και αλλα βιβλια και να δημιουργει παραξενες εικονες,
μυστηριες,σουρεαλιστικες
8.Be3Nc6 -εικονες του id,collage nouvels
9.f4Qc7-ακριβως,Une Semaine de Bonté,La Femme 100 Têtes,Rêve d’une Petite Fille Qui
Voulut Entrer au Carmel
-εγω,αυτη,παιζαμε ενα δραμα,10.Qe1Nxd4, με σαιξπηρικα κοστουμια,το σκηνικο θεατρικο,
μια ξυλινη σκαλα ανεβαινε στο διαδρομο,μια αλλη ανεβαινε απ'αυτον,ενα αχανες κτιριο,που
εκτεινεται στο απειρο
-οπως,11.Bxd4e5,στον πινακα σου Birthday,τον ειδα στη Peggy[Guggenheim],μια πορτα ανοιγει
σ'ένα δωματιο,και σ'αυτο μια αλλη πορτα ανοιγει σ'αλλο δωματιο,και μια πορτα σ'αυτο σε αλλο,
απειρα δωματια και πορτες
12.Be3Be6-η πορτα με αριθμο 201 ηταν μισοανοιγμενη,φως εβγαινε απ'το ανοιγμα,σαν απο
μαχαιρι κοφτερο σχισμενο,απο μεσα ακουγονταν μουσικη, Mozart Eine kleine Nachtmusik,
μια κοπελα,εγω,η' αυτη,η αδελφη μου,καθισμενη στο πιανο,ενας κυριος με μαυρο κοστουμι
και κιτρινη γραβατα ανοιξε τη πορτα απεναντι,την αφησε ανοικτη,ενα τεραστιο ηλιοτροπιο
στο αλλο δωματιο,ο αντρας προχωρησε,στο χερι του κρατουσε ενα δερματινο μαστιγιο,ειχε
το προσωπο πουλιου
13.f5Bc4-η δημιουργια ειναι η θαυμασια ικανοτητα ν'αρπαζεις ξεχωριστες πραγματικοτητες
και να τις αναμειγνυεις
14.Bxc4Qxc4-του ξεφυγε,πεταχτηκε εξω απ'το δωματιο,η αδελφη μου καθισε σε μια καρεκλα
μπροστα στη πορτα με τον αριθμο 207,δεν ακουγα την αναπνοη της
-οι σουρεαλιστες παθιαζονται με το σκακι,15.Bg5Rfe8,ο Marcel Duchamp, o Max Ernst,σ'ενα
ημιφωτισμενο δωματιο ενας γιγαντιαιος βασιλιας Αιγοκερως απλωνει τα τεραστια χερια του
να πιασει τη μικροκαμωμενη βασιλισα
16.Bxf6Bxf6-γυρισα το κεφαλι,η αδελφη μου ειχε μεταμορφωθει σε πορσελανινη κουκλα
-ο δυτης 17.Nd5Bd8,πριν βουτησει στη θαλασσα δεν ξερει τι θα βρει και θα φερει πισω,
ενας αντρας με μαυρο κοστουμι και κιιτρινη γραβατα και μια γυναικα με κοκκινο δαντελενιο
μακρυ φορεμα μπηκαν μεσα στο δωματιο που επαιζαν σκακι, η γυναικα καθησε στο πιανο,
Mozart Eine kleine Nachtmusik
18.c3b5-αυτος ο αντρας ειναι εκεινος στο φωτισμενο δωματιο,η γυναικα στο πιανο ειναι
η αδελφη μου,
19.b3Qc5+-το ματι βλεπει πολυ περισσοτερα
-ο αντρας κρατα,20.Kh1Rc8,μια πανινη βαλιτζα,τωρα γονατιζει και την ξεκλειδωνει,την ανοιγει,
πεταει απο μεσα στο πατωμα διαφορα ανθρωπινα μελη,κομμενα χερια,ποδια,ματια,επειτα
σηκωνεται,στα πλευρα του φυτρωνουν φτερα,εχει ραμφος στο προσωπο
21.Rf3Kh8,-ο Max Ernst χρησιμοποιησε για εναν μνημειωδη Αιγοκερω τσιμεντο,σιδεροβεργες,
σπασμενα κοχυλια,λαμαρινες αυτοκινητου,χαρτινα κουτια γαλακτος κι αλλα απορριματα,
-Ernst,μιλας για τον εαυτο σου σε τριτο προσωπο,22.f6gxf6,The King playing with his queen,
κοιταξε,η πορτα απεναντι ανοιξε,βλεπεις το τεραστιο ηλιοτροπιο,το δυνατο ρευμα του αερα
στροβιλιζει εδω μεσα τα κιτρινα φυλλα του
-ο ζωγραφος,23.Qh4Rg8,θελει να γνωρισει τι δεν θελει
24.Nxf6Rg7-ενα κιτρινο φυλλο του κραταει στο χερι της η αδελφη μου
25.Rg3Bxf6-η ζωγραφικη δεν ειναι για διακοσμηση,ειναι ανακαλυψη,αποκαλυψη
26.Qxf6Rg8-μπροστα μου στον κοκκινο διαδρομο ενα τεραστιο ηλιοτροπιο,πρεπει να προλα-
βω,ο αντας με το μαυρο κοστουμι και τη κιτρινη γραβατα ανεβαινει τη σκαλα,η πορσελανινη
αδελφη μου γκρεμιζεται απ'τη καρεκλα και κοματιαζεται,δεν φοιβαμαι,νιωθω ηδονη
-καθε ανθρωπος,27.Rd1d5,εχει κρυμενες εικονες στο ασυνειδητο του,απωθημενες,πρεπει να
τις απελευθερωσει και να τις φερει στο φως
28.Rxg7Rxg7-ειναι εθιμο στην Αμερικη τα δωματια με αριθμο 201 στα ξενοδοχεια να προοριζον-
ται για τα γαμηλια ζευγαρια,εγω,μαλλον αυτη,η αδελφη μου,περασε τη νυχτα του γαμου μ'αυτο
τον αντρα στο δωματιο 201,τρια απ'τα φυλλα του ηλιοτροπιου ειναι ριγμενα στη σκαλα,μοια-
ζουν με δερματινα γυναικεια γαντια,η αδελφη μου σηκωθηκε απ'τη καρεκλα και μπηκε στο δω-
ματιο 201,παιζει στο πανιο,την ακουω,Mozart Eine kleine Nachtmusik,σκεφτηκα,κι η καρδια
μου χτυπουσε δυνατα, η ψηλοτακουνι μαυρη γυαλιστερη γοβα της Queen,ηθελα,σαν στιλετο
να καρφωνεται στη μιτρα του Bishop
-ποιος,κι απο ποια θεση,διηγειται αυτη την ιστορια;ο καλλιτεχνης ειναι ενας θεατης,αδιαφορος
η' παθιασμενος,στη γεννηση του εργο του,και παρατηρει τις φασεις της εξελιξης του,29.Rxd5,
ματ,τελος
Dorothea Tanning-I love you,La Femme 100 Têtes
Dorothea Tanning Max Ernst 1976
.
.
DOROTHEA TANNING eine kleine nachtmusik 1943-animations χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
W.A.Mozart ein kleine nachtmusik
https://youtu.be/M_qAiryk0bI
.
.
Max Ernst Une Semaine de Bonté
https://youtu.be/nrpv_HAa-Q4
.
.
Max Ernst La Femme 100 Têtes
https://youtu.be/L0dQ4CKHWzw
.
.
.
Τετρακτυς Πυθαγορα-Αυτος Εφα-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ-χ.ν.κουβελης
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ-χ.ν.κουβελης
νυχτα περασμενη στο σπιτι του στην Αλεξανδρεια,ξαπλωμενος στο κρεβατι δεν τον
αφηνουν οι πληγες στη πλατη να κοιμηθει,πονουν εντονα και τον ενοχλουν,κλεινει
για μια στιγμη τα ματια και βλεπει ζωντανο εφιαλτη,τα παραμορφωμενα προσωπα των
φανατισμενων βασανιστων του,αγρια λυσσασμενα,πολυ κοντα στο δικο του προσωπο,
τα στοματα τους βρωμουν,τα ματια τους φουσκωμενα βγαζουν φλογες,τον ραπιζουν
αλυπητα στον γυμνωμενο κορμο τεσσαρακοντα και μια μετραει,λυποθυμαει,σωριαζεται
κατω και του ριχνουν καταπανω του παγωμενο νερο,συνερχεται και τον μαστιγωνουν
παλι τεσσαρακοντα και μια μετραει,και παλι λυποθυμαει και παλι τεσσαρακοντα και μια
μετραει κι αυτο το ιδιο τρομαχτικο επαναλαμβανεται συνεχως,''ες αειν'' σκεφτεται,
το πρωι τον παιρνει εξαντλημενον ο υπνος,βαθυς υπνος,τοτε ησυχαζει η ταραγμενη ψυχη
του,σ'εναν ελευθερον αιθερα εχει ερθει,εκει βλεπει κι ακουει καθαρα,αυτος κι οι αλλοι
αγαπημενοι συμαθητες του,κι οι δασκαλοι τους πραοι και ησυχοι,''Το Λογικο ειναι πιο
σπουδαιοτερο απο το Θυμικο και το Επιθυμητο'' ακουει,''Η Αρετη ειναι ο μονος δρομος
προς την Αληθεια'',''Το Εν Ειναι το Υπερουσιον'' ακουει ''Εκ του Ενος Νους τε Ψυχη τε'',
''Η Δημιουργια του Κοσμου Δεν Ειναι Ασυνεχης'',''Η Μερικη Ατομικη Ψυχη Εις το Ολικον
Εν '',''Η Υψιστη Τριαδικοτητα-Σωμα-Υλη-Ψυχη'',ακουει,και μαζι με αλλους συνοπαδους
ειναι σ'ενα δωματιο και βλεπει πολυ αχνα το ειδωλο του Δασκαλου πισω απο παραπε-
σμα ακουει τα λογια του μαγνητισμενος και μαθαινει να σιωπα,τοτε του ηρθε η ιδεα
στο νου για το ταξιδι,επιτακτικη αναγκη αυτο οπωσδηποτε να γινει,στο ιδιο καραβι απο
την Αλεξανδρεια προς το Βυζαντιο μαζι του συνταξιδευαν ο Αμμωνιος Σακκας,ο Ωριγενης,
ο Ερρενιος,ο Λογγινος,ο Πλωτινος,ο Πορφυριος,ο Ψευδο-Διονυσιος ο Αρεοπαγιτης,
ο Μιχαηλ Ψελλος,ο Γεωργιος Γεμιστος η' Πληθων,ο δασκαλος του Πλουταρχος,και οι
μαθητες του Αινειας απο τη Γαζα και Θεοσεβιος,συγκεντρωνονταν στο σαλονι και
συζητουσαν με τις ωρες,ο Πλωτινος και ο Πορφυριος αποβιβαστηκαν στη Σαλαμινα
της Κυπρου,ο Αμμωνιος Σακκας και ο Γεωργιος Γεμιστος Πληθων κατεβηκαν στο λιμανι
της Σμυρνης,αυτος και ο Μιχαηλ Ψελλος κατεβηκαν στην Πολη,οι υπολοιποι αλλος θα
ταξιδευε προς τη Θεσσαλονικη,αλλος στις πολεις του Ποντου,αλλος δυτικα με προορισμο
Γαληνοτατη Βενετια,αλλος στην Οδησσο της Μαυρης Θαλασσας,αλλος στη περιοχη
της Καππαδοκιας,ειχαν φτασει πρωι,κατελυσε σ'ενα φτηνο ξενοδοχειο στη συνοικια
Ταταυλα,επονομαζομενη Κουρτουλούς,οπως τον πληροφορησε η ευγενικη νεαρη
τουρκαλα ρεσεψιονιστα,κοιμηθηκε να ξεκουραστει κι οταν ξυπνησε αργα το απογευμα
βγηκε και περιηγηθηκε στη πολη,το βραδυ εφαγε σ'ενα εστιατοριο στο Περαν,
''Η Ωραια του Περαν'',Γεμιστα Πολιτικα,γεμιστες ντοματες και πιπεριες με πολυ
κρεμμυδι,διαβασε στο μενου,ρυζι, κουκουναρι και σταφιδες,επι πλεον σερβεριστηκε
κι ενα ροφημα γιαουρτιου,το Αιρανι,την αλλη μερα ξεκινησε τα μαθηματα σ'ενα
μοντερνο κτιριο συνεδριασεων με αμφιθεατρο κοντα στον Ιπποδρομο,το ακροατηριο
το αποτελουσαν κυριως νεαρα ατομα και των δυο φυλων,εφηβοι,και θα διαρκουσαν
τεσσερις ωρες ,απο τις 9 η ωρα το πρωι μεχρι τις 1 η ωρα το μεσημερι,παντα αρχιζε το
μαθημα με τη φραση,''Αυτος Εφα'',συγκινημενος,και στην παρουσιαση των θεματων του
θα ακολουθουσε την Τετρακτυν,
αυτο ηταν το προγραμμα που ανακοινωθηκε:
Μαθημα 1:
-κανε φιλο οποιον στην αρετη ειναι αριστος
Μαθημα 2:
-στα πραα να μετεχεις λογια και στα εργα τα επωφελη
-να μην εχθρευεσαι φιλο σου για μικρο λαθος του
Μαθημα 3:
-να συγκρατησε στο φαι και στον υπνο και στη λαγνεια και στο θυμο
-μην κανεις κακο εργο μητε μ'αλλον μητε μονος σου
-απ'ολα δε πιο πολυ να ντρεπεσαι τον εαυτο σου
Μαθημα 4:
-ν'ασκεις την δικαιοσυνη και μ'εργο και με λογο
-να μην εισαι αλογιστα με τιποτα εθισμενος
-να σ'αρεσει ν'αποκτας πραγματα αλλα να ξερεις και να τα χανεις
-στα λογια των ανθρωπων συνυπαρχουν αναξια και καλα
και θα συνεχιζε ,επανερχομενος στην Τετρακτυν:
Μαθημα 5:
-το ψευδος ν'αντιμετωπιζεις με ηρεμια
Μαθημα 6:
-να μην επιτρεψεις κανεναν να σε παραπλανησει
-να μην πραξεις μητε να πεις ο,τι δεν ειναι το καλλιτερο για σενα
Μαθημα 7:
-να σκεφτεσαι πριν ενεργησεις,μηπως ανοητα πραξεις
-να πραττεις αυτο που δεν θα στεναχωρησει καποιον και σενα
-να μην πραττεις αυτα που δεν εχεις αναγκη αλλα οσα χρειαζεσαι
Μαθημα 8
-να μην αμελεις την υγεια του σωματος
-μετρο ειναι αυτο που δεν θα σε στεναχωρηρει.
-η διατροφη σου να'ναι καθαρη ανεπεξεργαστη λιτη
-να μην τραβας τον φθονο των αλλων με τον τροπο που ζεις
και παλι:
Μαθημα 9:
-να μην σπαταλας
Μαθημα 10:
-να μην εισαι φιλοχρηματος
-το μετρο σε ολα ειναι αριστο
Μαθημα 11:
-πραξε οσα δεν θα σε βλαψουν ουτε σενα ουτε τους αλλους
-καθε νυχτα πριν κοιμηθεις εξετασε τρις φορες τις πραξεις της μερας
ρωτωντας:
που παρελειψα;
τι εκανα;
τι επρεπε να κανω και δεν εκανα;
-μαθε να βλεπεις και ν'ακους
δεν προλαβε,στο τριτο μαθημα,στις 10 η ωρα και μισυ ακριβως περικυκλωθηκε το κτιριο
του αμφιθεατρου απο πανοπλους αστυνομικους κι απο τον φανατισμενο οχλο που
ουρλιαζε:Αρον Αρον Αυτον,εισηρθε ο εισαγγελεας με την συνοδεια του στην αιθουσα,
διεταξαν την εκκενωση της απο τους Ακροατες και τον συνελαβαν Επ Αυτοφορω οπως
επισημα του ανακοινωσαν,του εβαλαν χειροπεδες,τον εμπασαν γρηγορα σε περιπολικο
να μην τον λυντσαρει το εξαγριωμενο πληθος και τον φυγαδεψαν προς αγνωστη
κατευθυνση,,τον κρατησαν ολη την νυχτα σε καποιο αυστηρα φρορουμενο αστυνομικο
κτιριο και την αλλη μερα πολυ πρωι με την διαδικασια του Αυτοφορου τον
μετεφεραν στα δικαστηρια,εκει κεκλεισμενων των θυρων τον καταδικασαν σε
τασσαρακοντα και μια μαστιγωσεις,''επι της πλατης τουτου του πλανου'' οπως σχολα-
στικα καταγραφτηκε στα πρακτικα της Δικης,οπως και η ακριβης κατηγορια:
''Ο Ιεροκλης εξ Αλεξανδρειας εν τη Αιγυπτω Αυτοαποκαλουμενος Νεοπλατωνιστης
Φιλοσοφος ερχομενος ες την Βασιλιδα των Πολεων Πολιν την Ημετεραν αρξασθε
Παρα τω Νομω διδασκων και διαδιδων Κενα Δαιμονια εις τους ημετερους νεους
Ενος Υμιν Αγνωστου Αυτος Εφα επικαλουμενος γελοιως του μαλα μωρου προσχηματος
ως τουτα τα πονηρα και φαυλα στενως συναδουν μετα της Ιερης και Πανσεπτου
Ημων Θρησκειας'',τον εσυραν στη φυλακη,εκει μεσα στο μισοσκοταδο της τεραστιας
Αιθουσας των Βασανιστηριων τον γυμνωσαν απο τη μεση και πανω,του τεντωσαν τα
χερια ψηλα και τα εδεσαν σταυρωτα σε μια μεταλλικη κολωνα που εκτεινονταν σε
τεραστιο υψος στο κεντρο του δεσμωτηριου και 10 αντρες θα τον μαστιγωναν με τη
σειρα,εφαρμοζοντας για να τον εξεφτευλισουν πληρως την δικη του μεθοδο,
''Την Σοι Υμετεραν Τετρακτυν'',οπως κοροιδευτηκα ειπαν αρχαιστι και γελασαν
δυνατα,ξεκινησε το μαρτυριο του μαστιγωματος ο πρωτος με 1 χτυπημα,
ακολουθησαν οι δυο με 2 χτυπηματα απο ενα ο καθενας,μετα οι αλλοι τρεις με 3
χτυπηματα απο ενα ο καθενας, μετα οι αλλοι τεσσερις με 4 χτυπηματα απο ενα ο
καθενας,
''Το Συνολον Δεκα''
αναφωνησε με απροσωπη φωνη κι εγραψε στα πρακτικα του ο ξερακιανος γραμματεας
της φυλακης,οι μαστιγωσεις συνεχιστηκαν με την ιδια Τετρακτυν Μεθοδον,
απλα και για να διακεδασουν και να μην πληξουν οι 10 βασανιστες εναλλασσονταν στις
τεσσερις ομαδες των 1,3,3,4 εκτελεστων της τιμωριας,σε καθε γυρω ο γραμματεας φωναζε
κι εγραφε:
''Το Συνολον Εικοσιν'',
''Το Συνολον Τριακοντα'',
''Το Συνολον Τεσσαρακοντα'',
για την επιπλεον 'μιαν' ερριξαν κληρο,
τοτε ο γραμματεας με θριαμβευτικη φωνη αναφωνησε και εγραψε:
''Το Συνολον Τεσσαρακοντα και Μιαν''
''Τετελεσται''
και συνεχισε με το ιδιο υφος
''Εγω Εφα'',
και εκλεισε το βιβλιο του,αυτο ακουγωντας γελασαν κοροιδευτικα οι 10 δεσμωτες,
ξυπνησε αργα,οι ακτινες του ηλιου εμπαιναν απ'το παραθυρο στο δωματιο του ζεστες
κι εκτυφλωτικες,
σηκωθηκε απ'το κρεβατι,κατα περιεργο τροπο σημερα δεν αισθανονταν τις φοβερες
ενοχλησεις ψηλα στη πλατη που αισθανονταν το τελευταιο τριμηνο,σαν να τον ειχαν
χαραξει βαθεια πολλες φορες εκει με αιχμηρο μαχαιρι κι ενιωθε οξυτατο πονο,
περασαν οπως ηρθαν,σκεφτηκε χαμογελωντας,
εκανε ενα δροσερο ντους και ξυριστηκε,επειτα ανοιξε το ψυγειο πηρε ενα μπουκαλι με
κρυο γαλα,το αδειασε και γεμισε ενα ποτηρι,το ηπιε σχεδον μονορουφι,
πηγε στο γραφειο του,απο το μεγαλο παραθυρο δυτικα ειχε μια ευρυγωνια απoψη της
πολης,που αυτην την ωρα ωρα αχνιζε χρυση πολυβουη πολυπροσωπη,ανοιξε το
ραδιοφωνο,βρηκε ενα τζαζ σταθμο και το αφησε εκει,Miles Davis In Blue Green,
καθισε στο γραφειο κι εβγαλε απ'το συρταρι αριστερα τα χειρογραφα,το κοιταξε
προσεκτικα,εκανε μια δυο διορθωσεις,τωρα ηταν ενταξει,ετοιμα,και τηλεφωνησε
στον εκδοτη του,
τον βρηκε,του ειπε να τον περιμενει,θα περνουσε σε λιγονα του παραδωσει τα χειρο-
γραφα,ειχε τελειωσει,και να συζητησουν καποιες λεπτομερειες της τελικης εκδοσης τους,
συμφωνησαν κι εκλεισε το τηλεφωνο,
σε μια ωρα ακριβως ηταν στον εκδοτη,του ζητησε ν'αλλαξουν τον τιτλο του βιβλιου απο
Χρυσα Επη σε Αυτος Εφα,ο εκδοτης πηγε ν'αντιδρασει,θα του ελεγε τα γνωστα περι
ευπωλητου βιβλιου κοστους κερδους κτλ,ειδε ομως το αναντιρρητο υφος στα ματια του
και δεν τολμησε να πει τιποτα.
.
Αυτο ειναι το Κειμενο των Χειρογραφων που παραδωθηκε στον Αλεξανδρινο εκδοτη
τη εικοστη πρωτη Μαιω το σωτηριον ετος 450
παρα του Ιεροκλεους εξ Αλεξανδρειας Νεοπλατωνικου Φιλοσοφου
Αυτός έφα
[ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ] Υποτιτλος
Ἀθανάτους μὲν πρῶτα θεούς, νόμωι ὡς διάκεινται,
τίμα καὶ σέβου ὅρκον. ἔπειθ' ἥρωας ἀγαυούς
τούς τε καταχθονίους σέβε δαίμονας ἔννομα ῥέζων
τούς τε γονεῖς τίμα τούς τ' ἄγχιστ' ἐγγεγαῶτας.
τῶν δ' ἄλλων ἀρετῆι ποιοῦ φίλον ὅστις ἄριστος.
πραέσι δ' εἶκε λόγοισ' ἔργοισί τ' ἐπωφελίμοισι.
μηδ' ἔχθαιρε φίλον σὸν ἁμαρτάδος εἵνεκα μικρῆς,
ὄφρα δύνῆι, δύναμις γὰρ ἀνάγκης ἐγγύθι ναίει.
Ταῦτα μὲν οὕτως ἴσθι, κρατεῖν δ' εἰθίζεο τῶνδε
γαστρὸς μὲν πρώτιστα καὶ ὕπνου λαγνείης τε
καὶ θυμοῦ. πρήξηις δ' αἰσχρόν ποτε μήτε μετ' ἄλλου
μήτ' ἰδίηι, πάντων δὲ μάλιστ' αἰσχύνεο σαυτόν.
εἶτα δικαιοσύνην ἀσκεῖν ἔργωι τε λόγωι τε,
μηδ' ἀλογίστως σαυτὸν ἔχειν περὶ μηδὲν ἔθιζε,
ἀλλὰ γνῶθι μέν, ὡς θανέειν πέπρωται ἅπασιν,
χρήματα δ' ἄλλοτε μὲν κτᾶσθαι φιλεῖ, ἄλλοτ' ὀλεσθαι.
ὅσσα δὲ δαιμονίαισι τύχαις βροτοὶ ἄλγε' ἔχουσιν,
ἣν ἂν μοῖραν ἔχηις, ταύτην φέρε μὴδ' ἀγανάκτει.
ἰᾶσθαι δὲ πρέπει καθ' ὅσον δύνηι, ὧδε δὲ φράζευ
οὐ πάνυ τοῖς ἀγαθοῖς τούτων πολὺ Μοῖρα δίδωσιν.
Πολλοὶ δ' ἀνθρώποισι λόγοι δειλοί τε καὶ ἐσθλοί
προσπίπτουσ', ὧν μήτ' ἐκπλήσσεο μήτ' ἄρ' ἐάσηις
εἴργεσθαι σαυτόν. ψεῦδος δ' ἤν πέρ τι λέγηται,
πράως εἶχ'. ὃ δέ τοι ἐρέω, ἐπὶ παντὶ τελείσθω
μηδεὶς μήτε λόγωι σε παρείπηι μήτε τι ἔργωι
πρῆξαι μηδ' εἰπεῖν, ὅ τί τοι μὴ βέλτερόν ἐστιν.
Βουλεύου δὲ πρὸ ἔργου, ὅπως μὴ μωρὰ πέληται
δειλοῦ τοι πράσσειν τε λέγειν τ' ἀνόητα πρὸς ἀνδρός.
ἀλλὰ τάδ' ἐκτελέειν, ἅ σε μὴ μετέπειτ' ἀνιήσει.
πρᾶσσε δὲ μηδὲ ἓν ὧν μὴ ἐπίστασαι, ἀλλὰ διδάσκευ
ὅσσα χρεών, καὶ τερπνότατον βίον ὧδε διάξεις.
οὐ δ' ὑγιείας τῆς περὶ σῶμ' ἀμέλειαν ἔχειν χρή,
ἀλλὰ ποτοῦ τε μέτρον καὶ σίτου γυμνασίων τε
ποιεῖσθαι. μέτρον δὲ λέγω τόδ', ὃ μή σ' ἀνιήσει.
εἰθίζου δὲ δίαιταν ἔχειν καθάρειον ἄθρυπτον
καὶ πεφύλαξο τοιαῦτα ποιεῖν, ὁπόσα φθόνον ἴσχει.
μὴ δαπανᾶν παρὰ καιρὸν ὁποῖα καλῶν ἀδαήμων
μηδ' ἀνελεύθερος ἴσθι. μέτρον δ' ἐπὶ πᾶσιν ἄριστον.
πρᾶσσε δὲ ταῦθ', ἅ σε μὴ βλάψει, λόγισαι δὲ πρὸ ἔργου.
Μὴ δ' ὕπνον μαλακοῖσιν ἐπ' ὄμμασι προσδέξασθαι,
πρὶν τῶν ἡμερινῶν ἔργων τρὶς ἕκαστον ἐπελθεῖν
«πῆι παρέβην; τί δ' ἔρεξα; τί μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη;»
ἀρξάμενος δ' ἀπὸ πρώτου ἐπέξιθι καὶ μετέπειτα
δειλὰ μὲν ἐκπρήξας ἐπιπλήσσεο, χρηστὰ δὲ τέρπευ.
Ταῦτα πόνει, ταῦτ' ἐκμελέτα, τούτων χρὴ ἐρᾶν σε
ταῦτά σε τῆς θείης Ἀρετῆς εἰς ἴχνια θήσει
ναὶ μὰ τὸν ἁμετέραι ψυχᾶι παραδόντα τετρακτύν,
παγὰν ἀενάου φύσεως. ἀλλ' ἔρχευ ἐπ' ἔργον
θεοῖσιν ἐπευξάμενος τελέσαι. Τούτων δὲ κρατήσας
γνώσεαι ἀθανάτων τε θεῶν θνητῶν τ' ἀνθρώπων
σύστασιν, ἧι τε ἕκαστα διέρχεται, ἧι τε κρατεῖται,
γνώσηι δ', ἣ θέμις ἐστί, φύσιν περὶ παντὸς ὁμοίην,
ὥστε σε μήτε ἄελπτ' ἐλπίζειν μήτε τι λήθειν.
γνώσηι δ' ἀνθρώπους αὐθαίρετα πήματ' ἔχοντας
τλήμονας, οἵτ' ἀγαθῶν πέλας ὄντων οὔτ' ἐσορῶσιν
οὔτε κλύουσι, λύσιν δὲ κακῶν παῦροι συνιᾶσιν.
τοίη μοῖρ' αὐτῶν βλάπτει φρένας. ὡς δὲ κύλινδροι
ἄλλοτ' ἐπ' ἄλλα φέρονται ἀπείρονα πήματ' ἔχοντες.
λυγρὰ γὰρ συνοπαδὸς Ἔρις βλάπτουσα λέληθεν
σύμφυτος, ἣν οὐ δεῖ προάγειν, εἴκοντα δὲ φεύγειν.
Ζεῦ πάτερ, ἦ πολλῶν κε κακῶν λύσειας ἅπαντας,
εἰ πᾶσιν δείξαις, οἵωι τῶι δαίμονι χρῶνται.
ἀλλὰ σὺ θάρσει, ἐπεὶ θεῖον γένος ἐστὶ βροτοῖσιν,
οἷς ἱερὰ προφέρουσα φύσις δείκνυσιν ἕκαστα.
Ὧν εἴ σοί τι μέτεστι, κρατήσεις ὧν σε κελεύω
ἐξακέσας, ψυχὴν δὲ πόνων ἀπὸ τῶνδε σαώσεις.
ἀλλ' εἴργου βρωτῶν ὧν εἴπομεν ἔν τε Καθαρμοῖς
ἔν τε Λύσει ψυχῆς, κρίνων καὶ φράζευ ἕκαστα
ἡνίοχον γνώμην στήσας καθύπερθεν ἀρίστην.
ἢν δ' ἀπολείψας σῶμα ἐς αἰθέρ' ἐλεύθερον ἔλθηις,
ἔσσεαι ἀθάνατος, θεός ἄμβροτος, οὐκέτι θνητός.
.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
Τους αθανατους θεους,στο νομο οπως οριζεται,
τιμα και σεβασου τον ορκο,επειτα τους λαμπρους ηρωες
και τους καταχθονιους να σεβεσαι δαιμονες τα εννομα πραττωντας
και τους γονεις σου τιμα και τους εξ'αγχιστειας συγγενεις
απ'τους αλλους στην αρετη κανε φιλο οποιος αριστος
στα πραα να μετεχεις λογια και στα εργα τα επωφελη
μητε να εχθρευεσαι φιλο σου λογω παραπτωματος μικρου
οσον δυνασαι.επειδη η δυναμη στην αναγκη κοντα διαμενει
Τουτα μεν ετσι να τα γνωριζεις,να συγκρατησε δε συνειθισε σε τουτα εδω:
της κοιλιας πρωτα-πρωτα και του υπνου και της λαγνειας
και του θυμου.μην πραξεις δ'αισχρο ποτε μητε μ'αλλον
μητε με σενα τον ιδιο.απ'ολα δε πιο πολυ να ντρεπεσαι τον εαυτο σου
Επειτα την διακαιοσυνη ν'ασκεις και μ'εργο και με λογο
μητ'αλογιστα τον εαυτο σου να'χεις για τιποτα εθισμενο
αλλα γνωρισε,πως να πεθαινουν ειναι το πεπρωμενο σ'ολους
πραγματα δε αλλοτε μεν ν'αποκτας ν'αγαπας,αλλοτε να τα χανεις
Οσα δε απ'τις δαιμονιακες τυχες οι θνητοι αλγη εχουν
οποια κι αν μοιρα να'χεις,αυτη να φερεις διχως ν'αγανακτεις
να θεραπευεις δε πρεπει καθ'οσον το δυνεσαι,αυτο εδω να'χεις υπ'οψιν
οχι σε παρα πολλους απ'τους αγαθους απ'αυτα πολυ μεριδιο δινουν
Πολλοι δε στους ανθρωπους λογοι και αναξιοι και καλοι
συνυπαρχουν,γι'αυτους μητε να απορριπτεις μητε να στεναχωριεσαι
ν'ασκεις τον εαυτο σου.ψευδος δε αν για κατι λεγεται,
πραως να μενεις,αυτο δε που θα σου πω,στα παντα να το εκτελεσεις.
κανεις μητε με λογο να σε παραπλανησει μητε με καποιο εργο
να πραξεις μητε να πεις,ο,τι για σενα δεν ειναι το καλλιτερο.
Να διαλογιζεσαι δε πριν το εργο,οπως μη μωρα πραξεις .
αναξιου ανδρα σε σενα και να πραττει και να λεει τ'ανοητα,
αλλ'αυτα να εκτελεις,αυτα που σενα μετεπειτα να μην στεναχωρησουν.
Να μην πραττεις δε μητ'ενα απ'αυτα που δεν γνωριζεις,αλλα να διδασκεσαι
οσα χρειαζεσαι,και πιο τερπνοτερο βιο ετσι θα περασεις
Ουτε δε της υγειας του σωματος αμελεια πρεπει να'χεις
αλλα και του ποτου μετρο και φαγητου και γυμναστικη
να κανεις.μετρο δε λεω τουτο εδω,αυτο που δεν θα σε στεναχωρηρει.
Συνειθιζε δε να'χεις διαιτα καθαρη αθραυστη
και να προφυλαγεσαι τετοια να κανεις,απ'οσα τον φθονο τραβουν.
να μη δαπανας παρακαιρα τα οποια απο τα καλα σαν τους αδαεις
μητε φιλοχρηματος να εισαι.το μετρο δε σε ολα αριστο.
Πραξε δε τουτα,αυτα που δεν θα σε βλαψουν,υπολογισε δε πριν το εργο
Μητε υπνο μαλακο πανω στα ματια να καλοδεχτεις,
πριν των ημερινων εργων τρις φορες καθ'ενα διελθεις
''που παρεβη;τι δε επραξα;τι σε μενα πρεπον δεν εκτελεσα;''
αρχιζοντας δε απ'το πρωτο να επεκτεινεσαι και στα μετεπειτα
για τ'αναξια που διεπραξες να επιπλητεσαι,για τα χρηστα να τερπεσαι
Τουτα μοχθησε,τουτα ασκησε,τουτων πρεπει ν'αγαπας
τουτα εσενα στα ιχνη της θειας Αρετης θα σε θεσουν
ναι μα τον παραδιδοντα στις δικιες μας ψυχες την τετρακτυν
πηγην αεναου φυσεως.αλλ'ελα στο εργο
στους θεους προσευχομενος να εκτελεσεις,τουτων δε τηρωντας
θα γνωρισεις και των αθανατων θεων και των θνητων ανθρωπων
τη συσταση,και πως σε καθενα διερχεται,και πως συγκρατειται,
θα γνωρισεις,αν θεμιτο ειναι,τη φυση για τα παντα ομοια,
ωστε εσυ μητε απελπιδα να ελπιζεις μητε κατι να σου ξεφευγει
θα γνωρισεις δε ανθρωπους απο μονοι τους βασανα εχοντες
ταλαιπωρους,οτι τ'αγαθα διπλα τους οντας ουτε τα βλεπουν
ουτε τ'ακουν,τη λυση δε των κακων λιγοι συνειδητοποιουν.
η τετοια μοιρα αυτων βλαπτει τα φρενα.οπως κυλινδροι
απ'αλλο σ'αλλο φερονται ατελειωτα βασανα εχοντες,
επειδη ολεθρια συνοδος η Ερις που τους βλαπτει το'χουν ξεχασει
πως συμφυτος ειναι ,αυτη δεν πρεπει να καλλιεργεις,να της μοιασεις δε ν'αποφευγεις
Ζευ πατερα,που απο πολλα και κακα δυνασαι να λυσεις απαντας,
εαν σ'ολους δειξεις,ενας μονος του ποιο δαιμονα εχει αναγκη.
Αλλα εσυ να'χεις πιστη,επειδη θεικο ειναι το γενος στους θνητους,
σ'αυτους η ιερη αποκαλυτικη φυση δειχνει το καθενα.
Αυτων εαν εσυ μετεχεις,κρατησεις αυτα που σε παροτρυνω
να εξασκησεις,την ψυχη δε απ'τους πονους αυτους εδω θα σωσεις,
αλλ'απεφυγε των βρωσιμων αυτων που ειπαμε και στους Καθαρμους
και στη Λυτρωση της ψυχης,κρινοντας και να σκεπτεσαι το καθενα
ηνιοχο τη γνωμη να στησεις που απο πανω ερχεται την αριστη.
οταν δε εγκαταλειψεις το σωμα στον ελευθερο αιθερα θα ελθεις,
θα εισαι αθανατος,θεος αμβροτος αφθαρτος,καθολου πια θνητος
.
.
ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
1
-κανε φιλο οποιον στην αρετη ειναι αριστος
2
-στα πραα να μετεχεις λογια και στα εργα τα επωφελη
-να μην εχθρευεσαι φιλο σου για μικρο λαθος του
3
-να συγκρατησε στο φαι και στον υπνο και στη λαγνεια και στο θυμο
-μην κανεις κακο εργο μητε μ'αλλον μητε μονος σου
-απ'ολα δε πιο πολυ να ντρεπεσαι τον εαυτο σου
4
-ν'ασκεις την δικαιοσυνη και μ'εργο και με λογο
-να μην εισαι αλογιστα με τιποτα εθισμενος
-να σ'αρεσει ν'αποκτας πραγματα αλλα να ξερεις και να τα χανεις
-στα λογια των ανθρωπων συνυπαρχουν αναξια και καλα
1
-το ψευδος ν'αντιμετωπιζεις με ηρεμια
2
-να μην επιτρεψεις κανεναν να σε παραπλανησει
-να μην πραξεις μητε να πεις ο,τι δεν ειναι το καλλιτερο για σενα
3
-να σκεφτεσαι πριν ενεργησεις,μηπως ανοητα πραξεις
-να πραττεις αυτο που δεν θα στεναχωρησει καποιον και σενα
-να μην πραττεις αυτα που δεν εχεις αναγκη αλλα οσα χρειαζεσαι,
4
-να μην αμελεις την υγεια του σωματος
-μετρο ειναι αυτο που δεν θα σε στεναχωρηρει.
-η διατροφη σου να'ναι καθαρη ανεπεξεργαστη λιτη
-να μην τραβας τον φθονο των αλλων με τον τροπο που ζεις
1
-να μην σπαταλας
2
-να μην εισαι φιλοχρηματος
-το μετρο σε ολα ειναι αριστο
3
-πραξε οσα δεν θα σε βλαψουν ουτε σενα ουτε τους αλλους
-καθε νυχτα πριν κοιμηθεις εξετασε τρις φορες τις πραξεις της μερας
ρωτωντας:
που παρελειψα;
τι εκανα;
τι επρεπε να κανω και δεν εκανα;
-μαθε να βλεπεις και ν'ακους
Εν οράσεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΕΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'πρεπει' ειπε ,να σχεδιασουμε το καθετι ,με την πιο μικρη λεπτομερεια,να λειτουργει με ακρα
σαν μηχανη,καταλαβαινεις;',εκεινη κουνησε καταφατικα το κεφαλι,'ολα στην εντελεια' συνε-
χισε'τοτε θα πετυχουμε το μεγιστο αποτελεσμα που επιδιωκουμε,ας αρχισουμε,προπαντων
αυτοσυγκεντρωση και τολμη',
τα ποδια της του πιεζαν το λαιμο,'λιγο πιο πολυ',εκεινη αυτο εκανε,'τωρα'της ειπε,μαλλον
την διεταξε,περιμενε,εγινε,'τελεια'αντεδρασε'βλεπεις πως λειτουργουν αρμονικα και οι πεντε
αισθησεις,η οραση,η ακουη,η οσμη,η γευση,η αφη,τωρα η σειρα μου',
της εσφιγγε το λαιμο με τα ποδια του,'πρεπει να'χεις ανοιχτα τα ματια',εκεινη περιμενε 'τωρα,
ανοιξε το στομα σου',τελειωσε,
'καταλαβαινεις ποσο θαυμασιο ειναι,ετσι δεν ειναι;'ψιθυρισε σ'αυτι της,'ναι,καταλαβαινω' εκει-
νη απαντησε,
'τωρα θα κανουμε κατι αλλο',της εδωσε οδηγιες,σταθηκαν μπροστα στον μεγαλο καθρεφτη,
'αυτο θα το βλεπεις στο καθρεφτη,να συμβαινει εκει',
εκεινη,πραγματικα,το εβλεπε να γινεται εκει μεσα,'ειναι υπεροχο'αναφωνησε,
'μην σταματας'της ειπε ,'αυτος ο αναδιπλασιασμος ειναι το παν,εμεις ειμαστε ακριβως αλλοι',
μετα αλλαξαν θεσεις,'ειναι τελειως διαφορετικο'σχολιασε,'κοιτα καλα την εικονα',κοιτουσαν
την εικονα,'χωρις την εικονα'τον ακουσε 'δεν θα ηταν τιποτα,η εικονα ειναι η ουσια',
της εδωσε ενα βιβλιο,'η Κριτικη του Καθαρου Λογου του Καντ,το σωμα χρειαζεται το
λογο,ειναι συμφυες,με το λογο,το πνευμα,αλλιως θα ημασταν χωρις διαρθρωση,παρακαλω
διαβασε,'
εκεινη αρχισε να διαβαζει:
Immanuel Kant
Kritik der reinen Vernunft
Einleitung
I. Von dem Unterschiede der reinen und empirischen Erkenntnis
Daß alle unsere Erkenntnis mit der Erfahrung anfange,daran ist gar kein Zweifel; denn wodurch
sollte das Erkenntnisvermögen sonst zur Ausübung erweckt werden, geschähe es nicht durch
Gegenstände, die unsere Sinne rühren und teils von selbst Vorstellungen bewirken, teils unsere
Verstandestätigkeit in Bewegung bringen, diese zu vergleichen, sie zu verknüpfen oder zu
trennen, und so den rohen Stoff sinnlicher Eindrücke zu einer Erkenntnis der Gegenstände zu
verarbeiten, die Erfahrung heißt? Der Zeit nach geht also keine Erkenntnis in uns vor der
Erfahrung vorher,und mit dieser fängt alle an.
'ωραια'ειπε διεκοπτοντας το διαβασμα,'η εμπειρια προηγειται της γνωσης,οι αισθησεις
ειναι η Αρχη των Παντων'σχολιασε,'αυτες,να το ξερεις,τρεφουν τις γνωσεις μας,απ'αυτες τις
πραξεις γνωριζομαστε,τι γνωριζαμε πριν και τι μετα,μια διαλεκτικη εξελιξη'
την κοιταξε,'τωρα ειναι η ωρα να δοκιμασουμε κι αυτο',
ανοιξε μια τεραστια οθονη στον απεναντι τοιχο,την εδειχνε,σε πολυ κοντινο πλανο,να βαφει
ροζ τα χειλη της,
'παρατηρησε'ειπε'η εικονα παραπεμπει σε αλλη εικονα,δημιουργειται ομοιοτητα και αναπο-
φευκτα ταυτιση',
εκεινη κοιταζε,'τι βλεπεις;'της ειπε,'βλεπω αυτο'απαντησε,'αυτο τοτε ειναι αυτο' της εδειξε,
'βλεπωντας αυτο ας κανουμε αυτη τη πραξη,νομιζεις πως αυτο ειναι δυνατον να τ'αποφυγου-
με;'ρωτησε,'οχι,δεν μπορουμε' απαντησε εκεινη,'καθε σκηνικο αντιστοιχει σε μια πραξη','τοτε
λοιπον,πραξη,πραξη,πραξη'αναφωνησε εκεινος θριαμβευτικα,'μ'ενα απαραβατο ορο,πρατουμε
κοιτωντας αποκλειστικα την εικονα της γυναικας να βαφει ροζ τα χειλη της',εκεινη συμφωνησε,
η' μαλλον υπακουσε,
οταν τελειωσε η πραξη εκεινος ειπε,'τωρα,ας πεσει η αυλαια,αργοτερα,ανακτωντας δυναμεις,
συνεχιζουμε,σαν καλοι ηθοποιοι,τις πραξεις του εργου μας,οι συνδιασμοι,το διαισθανομαστε
ειναι απειροι'
.
.
.
proclus-chart-1-thomas-m-johnson
πολυαιτιοτητα και συναιτιοτητα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ενας Λαβυρινθος ΜεταΦρασεων
στο κεντρο ενος κανονικου δωδεκαπλευρου ειδε τον τεραστιο πυργο,αποτελουμενο απο
κολουρους κωνους,ο ενας πανω στον αλλον,απειρους,με αυξομειουμενη ακτινα,αριστερα
η πλατια ηρεμια του ποταμου,
βρεθηκε σ'εναν ετυφλωτικα φωτισμενο διαδρομο που ελλισονταν ανεβαινοντας,δεξια κι
αριστερα υπηρχαν πορτες με αριθμους,σε τριαδες,αυτο το διαισθανθηκε,3,4,5,-5,12,13,
-7,24,25,-9,40,41,-11,60,61,-...,1001,501000,501001,..,
ανεβαινε συνεχεια,
σε καποια τριαδα,μια πορτα ηταν ανοιχτη,'ελα μεσα'ακουσε μια φωνη,μπηκε στην αιθουσα,
ειδε εναν αντρα καθισμενο,μπροστα του ενα τραπεζι με βιβλια και χαρτια,και πισω μια τεραστια
βιβλιοθηκη,
'πάντα ἐν πάσιν, ἀλλ' οἰκείως' ειπε ο αντρας γελωντας,του εδειξε τη καρεκλα να καθισει,
'οι πυθαγορειες τριαδες,οι αριθμοι στις πορτες',και συνεχισε, 'καθε περιττος αριθμος,
με το τετραγωνο του ελλαττουμενο κατα μια μοναδα και διαιρουμενο με το 2,και το
τετραγωνο του προσαυξειμενο κατα μια μοναδα και διαιρουμενο με το δυο,αποτελουν
μια πυθαγορεια τριαδα',τον κοιταξε,'Εν,Νους,Ψυχη η πρωτη τριαδα,το Υπερουσιον Εν
το Αιδιον Αιωνιο Αναλοιωτο,η μονη,απορρεει,η προοδος,στο Νου,τη Γνωση,απο εκει
στη Ψυχη,κατεβαινοντας στον αισθητο υλικο κατωτερο κοσμο,κι επειτα η επιστροφη,
η αντιστροφη πορεια,προς το Ανωτατο Εν,την Πρωτη Αρχη,την Ενθεωση',
καταλαβε,' Ο Προκλος ειστε,ο μαθητης του Συριανου στην Αθηνα',
'αυτος,κι αυτο το καιρο σχολιαζω το πρωτο βιβλιο των Στοιχειων του Ευκλειδη,καταπληκτικη,
και μαλιστα δικη του,η αποδειξη του Πυθαγορειου θεωρηματος,την προταση μζ΄:
ἐν τοῖς ὀρθογωνίοις τριγώνοις τὸ ἀπὸ τῆς τὴν ὀρθὴν γωνίαν ὑποτεινούσης πλευρᾶς
τετράγωνον ἴσον ἐστὶ τοῖς ἀπὸ τῶν τὴν ὀρθὴν γωνίαν περιεχουσῶν πλευρῶν τετραγώνοις.
η Υπερβαση του Νου,ενα θαυμασιο παραδειγμα της επιστροφης στο Εν Τελειο',
ανοιξε ενα βιβλιο,ξεφυλλησε,
'ειμαστε στον αισθητο κοσμο κατωτερα οντα,νοσουντα,εδω σ'αυτο το Υπομνημα ερμηνευω
τον μυθο της Κιρκης στην Οδυσσεια,ο Ομηρος,και συμφωνει ο Πλατωνας,ειναι θεοπνευστος
ποιητης,κι οι μυθοι του εχουν βαθυ μυστικο νοημα,που δεν μπορει ν'ανακαλυψει ο ανιδεος
αναγνωστης,
ἐν δέ σφιν τυρόν τε καὶ ἄλφιτα καὶ μέλι χλωρὸν
οἴνῳ Πραμνείῳ ἐκύκα· ἀνέμισγε δὲ σίτῳ
φάρμακα λύγρ', ἵνα πάγχυ λαθοίατο πατρίδος αἴης.
αὐτὰρ ἐπεὶ δῶκέν τε καὶ ἔκπιον, αὐτίκ' ἔπειτα
ῥάβδῳ πεπληγυῖα κατὰ συφεοῖσιν ἐέργνυ.
οἱ δὲ συῶν μὲν ἔχον κεφαλὰς φωνήν τε τρίχας τε
καὶ δέμας, αὐτὰρ νοῦς ἦν ἔμπεδος ὡς τὸ πάρος περ. 240
η Κιρκη με τον κυκεωνα,το φαρμακι της,μεταμορφωσε τους συντροφους του Οδυσσεα
σε βρωμικα γουρουνια,που ομως εχουν συνειδηση το τι ηταν πριν,και κλαινε κι οδυρονται
για τη καταντια τους,ομως ο Οδυσσεας με τη βοηθεια του Ερμη και το μωλυ δεν κατεπεσε
στη γοητεια της,
αὐτὰρ ἐπεὶ δῶκέν τε καὶ ἔκπιον οὐδέ μ' ἔθελξε 318
οπως ολες οι ψυχες,που επιδιωκουν το Αγαθον,και ποθουν απο τα κατωτερα γηινα να υψω-
θουν στα ανωτερα και να ενωθουν με το Απολυτο Εν,τον Αιωνα'
εκει,σ'αυτο το σημειο,ξυπνησε το 766 μ.Χ ο Αραβας μαθηματικος Tabit ben Qurra και θυμη-
θηκε πως ειχε ακροαση στις 10 η ωρα αυτο το πρωι απο τον Χαλιφη της Βαγδατης al Mansur
να του ζητησει να παρει ως λαφυρα απο τον Βυζαντινο Αυτοκρατορα τα Στοιχεια του Ευκλειδη
για να τα μεταφρασει,
εκει ακριβως το 801 μ.Χ ξυπνησε απο τον μεσημεριανο του υπνο ο al Hajjaj ibn Yusuf Ibn
Matar,αραβας μαθηματικος,για να συνεχισει τη πρωτη μεταφραση του στα αραβικα των
Στοιχειων του Ευκλειδη με την Υψηλη προτροπη του Χαλιφη Harum al Rashid
εκει στο μεσο της νυχτας το 835 μ.Χ ξυπναει ο al Hajjaj κι αρχιζει τη δευτερη μεταφραση των
Στοιχειων του Ευκλειδη,την επονομαζομενη Mamunian,αφιερωμενη στον Χαλιφη al Mamun,
κι εκει ακριβως,το 901 μ.Χ, ξυπνησε ο αραβας μαθηματικος και ιστορικος των αραβικων μαθη-
ματικων Thabit ibn Qurra al Harrani,σε μια ωρα ειχε ραντεβου στον μεγαλο πυργο με εναν
μεγαλο Ελληνα νεοπλατωνιστη φιλοσοφο και μαθηματικο,τον Προκλο τον Διαδοχο,που αυτες
τις μερες ειχε ερθει επισημος προσκεκλειμενος του Χαλιφη στη Βαγδατη απο την Αθηνα,
θα συζητουσε μαζι του για το φιλοδοξο σχεδιο του να αναθεωρησει και να συμπληρωσει την
επιτυχημενη μεταφραση του Ishag ibn Hunayn των Στοιχειων του Ευκλειδη,
εκει,βλεποντας τον Thabit ibn Qurra al Harrani να μπαινει στον μεγαλο πυργο των απανωτων
κουλουρων κωνων, ξυπνησε,τρεις ωρες πριν ξημερωσει,ο Ishag ibn Hunayn,
πανω στο τραπεζι ειδε τα χειρογραφα της μεταφρασης των Στοιχειων του Ευκλειδη να φωτιζον-
ται μεσα στη ζεστη νυχτα απ'το λαμπερο φως του γεματου φεγγαριου,που εμπαινε απ'τ'ανοιχτο
παραθυρο,
δεν ξανακοιμηθηκε,οταν φωτισε η μερα καθισε στο τραπεζι και συνεχισε τη μεταφραση,
ειχε ανεβει ο ηλιος οταν απ΄το παραθυρο ειδε εναν ανθρωπο να βαδιζει προς τον μεγαλο
πυργο και να μπαινει μεσα,ξεκουρασε για λιγο τα ματια του κοιταζοντας την πλατια ηρεμια
του ποταμου,
υστερα ξαναγυρισε στα γραπτα του,ειχε φτασει στη προταση μζ',του Πυθαγορειου θεωρημα-
τος,κι αυτη τωρα θα μετεφραζε
.
,
.
Μεταβολή-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ην πρώτη αλλαγή παρατήρησε στη στάση του λεωφορείου,οι άνθρωποι δεν ήταν αυτοί που περίμεναν το λεωφορείο εκείνη την ώρα κάθε μέρα,η ηλικιωμενη κυρία με το κόκκινο φόρεμα έλειπε,ο ψηλος νεαρός με το ξυρισμενο κεφαλι απών,δεν έδωσε σημασία,,σκέφτηκε μέσα στις πιθανότητες ήταν να συμβεί κάποια φορά κι αυτό,επισης το λεωφορείο έφτασε με καθυστέρηση
δέκα λεπτών,εκείνη τη μέρα δεν έπεσε στην σντιληψη του κάτι άλλο παρσξενο,την άλλη μέρα
τα συνηθισμένα πρόσωπα στη στάση,το λεωφορείο ακριβώς στην ώρα,όμως ακολούθησε μια καινούργια διαδρομή,οι δρόμοι απ'τους οποίους περνούσε ήταν άγνωστοι, ντράπηκε να ρωτήσει
τον οδηγό η' κάποιο συνεπιβάτη τι συνέβαινε,ευτυχώς πέρασε από το δρόμο του και κατέβηκε,
κοίταξε το ρολόι,καθυστέρησε είκοσι λεπτά,ανέβηκε στο γραφείο,ο διευθυντής τον κοίταξε επιπληκτικα,ψέλλισε μια δικαιολογία,'αυτο να μην ξανασυμβεί'τον έκοψε με αυστηρή φωνή
ο διευθυντής,το απόγευμα που επέστρεψε το δρομολόγιο ήταν κανονικό,η κυρία με κόκκινο
φόρεμα μπήκε στη τρίτη σταση μετά απ' αυτόν,ο νεαρός με το ξυρισμενο κεφαλι όταν σηκώθηκε
να κατέβει τον είδε στις πίσω θέσεις,το βράδυ συναντήθηκε με την Ελένη και δειπνισαν σ'ενα
ακριβό εστιατόριο,δεν της ανάφερε τίποτα,ήταν τόσο χαρούμενη,εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκε
σπίτι του,όταν έφυγε για το γραφείο δεν την ξύπνησε, έφυγε,δυσκολεύτηκε να βρει τη στάση,περιπλανήθηκε αρκετή ώρα,όταν τελικά τη βρήκε δεν υπήρχε άνθρωπος να περιμένει,
κοίταξε το ρολόι,είχαν περάσει σαρανταπέντε λεπτά,σε δεκα λεπτά ήρθε το λεωφορείο,
ανέβηκε,άδειο,κάθισε στη τρίτη πίσω από τον οδηγό θέση,ο οδηγός ήταν κάποιος άλλος,πρώτη
φορά τον έβλεπε,'σημερα δεν έχει κινηση'σχολιασε,ο οδηγός αμίλητος,η διαδρομή ήταν η ίδια,
σε καμία στάση δεν ανέβηκε κάποιος άνθρωπος,ήταν ο μοναδικός επιβάτης,κατέβηκε στη
σταση του,κοίταξε το ρολόι,είχε φτάσει ένα τέταρτο νωρίτερα,περπατούσε πέρα δώθε στο πεζοδρόμιο να περάσει η ώρα,ξαφνικά γυρίζοντας βλέπει τη κυρία με το κόκκινο φόρεμα να
μπαινει στο κτίριο,έτρεξε να τη προλάβει,είδε το ασανσέρ ν'ανεβαινει και να σταματά στον
τέταρτο όροφο,εκεί που ήταν το γραφείο του,στο γραφείο ο διευθυντής κάτω απ' τα μυωπικα του γυαλιά τον κοίταζε εξεταστικα,'τι σου συμβαίνει;πάλι άργησες είκοσι λεπτά','μα έφτασα πριν ένα τεταρτο'δικαιολογηθηκε,'παντως,η κυρία,είναι δεύτερη φορά που έρχεται και δεν σας βρίσκει,η υπόθεση της είναι πολύ σοβαρή,αυτό να μην επαναληφθεί,τώρα μπορείτε να φύγετε',κατέβηκε,
πήρε το λεωφορείο,δεν τον ενδιέφερε που περνούσε από αγνώστους δρόμους,άνθρωποι ανέβαιναν και κατέβαιναν στις στάσεις,ανάμεσα τους ξεχώρισε τη κυρία με το κόκκινο φόρεμα,σηκώθηκε
από τη θέση του,την πλησίασε και της είπε,'με συγχωρητε κυρια',εκείνη τον κοίταξε μ'απορια,'δεν καταλαβαίνω,κυριε'απαντησε,'μα δεν είστε εσείς στο γραφείο;'ειπε,'μαλλον κάποιο λάθος κάνετε κυριε'απαντησε η κυρία και γύρισε το κεφάλι της αλλού,τώρα παρατήρησε πως το δρομολόγιο
του λεωφορείου είχε επανέλθει,κατέβηκε δύο στάσεις πριν τη δική του,ο νεαρός με το ξυρισμενο κεφαλι σχεδόν τον έσπρωξε για ν'ανεβει στο λεωφορείο,τον άκουσε να βρίζει,όταν μπήκε στο διαμέρισμα η Ελένη είχε σηκωθεί κι επινε καφέ στο τραπεζάκι της κουζίνας,'πως πήγε η δουλειά;'
τον ρώτησε,'εχω μαγειρέψει, μακαρόνια με κιμά,να βάλω να φαμε;',κάθησαν να φάνε,η Ελένη
του μίλησε για τα εφηβικά της χρόνια,ήταν χαριτωμένη,,'το βράδυ'του πρότεινε η κοπελα' θα
σου κάνω εγώ το τραπέζι έξω,και θα πάμε για ποτό σε καποιο μπαρ',τη νύχτα στο μπαρ σ'ενα
ραπέζι στο βάθος είδε μέσα στο χαμηλό φωτισμό,δεν έκανε λάθος,τη κυρία με το κόκκινο φόρεμα
να κάθεται μαζί με τον νεαρό με το ξυρισμενο κεφαλι,ο νεαρός τον είδε και κάτι ψιθύρισε στη κυρία,εκείνη γύρισε το κεφάλι και τον κοίταξε,εκείνος έσκυψε το κεφάλι κι είπε στην Ελένη
πως ζαλίστηκε,ήταν κουρασμένος,να φύγουν,εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκε στο σπίτι της Ελενης
.
.
.
Αβερροης,Κορδοβα 14 Απριλιου 1126-Φεζ 10 Δεκεμβριου 1198,Αραβας φιλοσοφος,
σχολιαστης του Αριστοτελη
Η Αναζητηση του Αβερροη-La busca de Averroes-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
σε μια κεντρικη πλατεια,9 η ωρα το πρωι,το 1947,ημερα Παρασκευη,ειδε συγκεντρωμενο
πληθος,πλησιασε,μεσα στην αφορητη ζεστη,κι ειδε εναν γυμνο απο τη μεση και πανω αντρα
που τον μαστιγωναν,αυτος δεν εβγαζε μιλια,του δωσαν ενα χαρτι,'υπογραψε,καθαρμα'του
φωναξαν,'αλλιως θα πεθανεις',εκεινος,τον ειδε,υπογραψε,δεν τον αφησαν,πηραν το χαρτι με
την υπογραφη του,το σηκωσαν ψηλα και το εδειχναν,'οριστε,υπογραψε την δηλωση μετανοιας
του',γελουσαν,καποιος διπλα του ψιθυρισε,'ο δειλος',τοτε ολοι ενας-ενας περασαν απο μπρο-
στα του και τον εφτυναν στο προσωπο,'ντροπη,δειλε',ελεγαν,
φοβηθηκε μην τον δουν και τον αναγκασουν να περασει κι αυτος,εκανε πισω να κρυφτει και να
φυγει,'ε συ που πας;πιαστε τον',ακουσε μια αγρια φωνη,
προλαβε να ξεφυγει,
περπατησε στις οχθες του Γουαδαλκιβιρ,ο ποταμος κυλουσε τα νερα του,το ιδιο οπως χθες,
οπως κι αυριο,τ'ανθισμενα τριανταφυλλα μυριζαν,ενα φυλλο επεσε,ενα σκυλι αλυκτουσε
μακρια,ποσα πολλα πραγματα μοιαζουν και ταυτοχρονα ειναι διαφορετικα, σκεφτηκε,
γυρισε σπιτι,μεσημερι,η μελαχροινη υπηρετρια του ειπε πως δυο κυριοι ειχαν ερθει,πριν περι-
που μια ωρα και τον ζητησαν,'ειπαν πως θα ξαναγυρισουν,δεν μου αρεσαν,μου φανηκαν,κυριε,
σαν...','μην ανησυχεις'εκοψε τη κοπελα,'δεν ειναι τιποτα σοβαρο',χαμογελασε,'κι αν μπορεις
κανε ησυχια γιατι θελω να δουλεψω',
στο δωματιο,που εργαζονταν,υπηρχε ενας οβαλ καθρεφτης με ασημενιο πλαισιο,κοιταξε
μεσα σ'αυτον,το ειδωλο του ξαφνικα θολωσε,σαν να μην υπηρχε,και τοτε η ομιχλη διαλυθηκε
κι ειδε τον ανθρωπο της πλατειας και μαζι το συγκεντρωμενο πληθος,ο σκυμενος αντρας
γυρισε το κεφαλι του προς το μερος του,ειδε το προσωπο του καθαρα,ηταν το δικο του,
'αυτο ειναι,λοιπον,το θεατρο'σχεδον φωναξε δυνατα,
καθησε στο γραφειο του,διαβασε τις πρωτες γραμμες απο τα Πολιτικα του Αριστοτελη:
ἐπειδὴ πᾶσαν πόλιν ὁρῶμεν κοινωνίαν τινὰ οὖσαν καὶ πᾶσαν κοινωνίαν ἀγαθοῦ τινος
ἕνεκεν συνεστηκυῖαν (τοῦ γὰρ εἶναι δοκοῦντος ἀγαθοῦ χάριν πάντα πράττουσι πάντες), δῆλον
ὡς πᾶσαι μὲν ἀγαθοῦ τινος στοχάζονται, μάλιστα δὲ [5] καὶ τοῦ κυριωτάτου πάντων ἡ πασῶν
κυριωτάτη καὶ πάσας περιέχουσα τὰς ἄλλας. αὕτη δ’ ἐστὶν ἡ καλουμένη πόλις καὶ ἡ κοινωνία
ἡ πολιτική.
σημειωνε μια-μια τις λεξεις:
ἐπειδὴ,αιτιολογικος συνδεσμος,porque
πᾶσαν,πᾶς,πᾶσα, πᾶν,επιθετο,επιμεριστικη αντωνυμια,cada,todo/a
πόλιν,πόλις θηλυκό,οικονομικη,θρησκευτικη,κοινωνικη,ιδεολογικη,πολιτιστικη συνυπαρξη
ανθρωπων,πολιτων,πόλις κρατος,ciudad estado
η ζεστη ηταν αφορητη,ειχε την αισθηση πως ειχε πιασει φωτια το σπιτι,ειδε τον καθρεφτη
απεναντι,κοκκινος,η αντανακλαση του ηλιου,σκεφτηκε
συνεχισε το λεξικο:
ὁρῶμεν,ρημα,ὁρέω ιωνικος τυπος,ὄρημι αιολικος,ὁρόω επικος,ver
κοινωνίαν,κοινωνια,ενα συνειδητο δικτυο δεσμων,οικονομικων,θρησκευτικων,κοινωνικων,
ιδεολογικων,πολιτιστικων,μεταξυ των ανθρωπων,sociedad
'κυριε',ακουσε,τους ειδε μεσα στον καθρεφτη,πισω του οι δυο ανθρωποι που του ειπε η
κοπελα,γυρισε,'σας περιμενα' τους ειπε,ο ηρεμος τονος της φωνης του φανηκε να τους εκνευ-
ρισε,προσπαθησαν να συγκρατηθουν και να διατηρησουν την επισημη κι αυστηρη εκφραση
τους,'αυτο,ακριβως,ειναι η κωμωδια',σκεφτηκε,χαμογελασε,'σας ακουω,κυριοι' ,
'κυριε',μιλησε ο πιο ψηλος κι αδυνατος,με σφυριχτη φωνη τενορου,'ετοιμασθητε γρηγορα,θα
σας συνοδευσουμε στο τεμενος,εκει σας περιμενουν','βιαστητε,κυριε,δεν υπαρχει χρονος'ειπε
με φωνη μπασου ο αλλος αντρας ο χοντρος και κοντος,'δεν υπαρχει χρονος;'σχολιασε χαμο-
γελωντας,'ελα,αφηστε τις φιλοσοφιες commentator',αντεδρασε χανοντας τη ψυχραιμια του
ο ψηλος κι αδυνατος,
τους βρηκε να καθονται σε ημικυκλιο,τον εστησαν ορθιο στο κεντρο,πισω στην αιθουσα πλη-
θος θεατων,'δημοσια ανοιχτη συζητηση' ειπαν,'Δικη' σκεφτηκε,αναμεσα στους δικαστες ανα-
γνωρισε πολλα υψηλα ισταμενα προσωπα της Κορδοβας,'μια σκευωρια',σκεφτηκε,μια πλεχτα-
νη εξοντωσης του,που ομως κραταει τα προσχηματα,σκεφτηκε,'το γραμμα του Νομου,και τωρα
η επισημοτητα της διαδικασιας:
-ο Abu I-Walid Muhammad ibn Ahmad ibn Muhammad ibn Rushd,η' κατα κοσμον Αβερροης,
κατοικος Κορδοβας,γεννηθεις την 14 Απριλιου 1126,νομικος,ιατρος,φιλοσοφος,commentator
του Αριστοτελη,δικαστης στη Σεβιλλη το 1169 και στη Κορδοβα το 1184,εμπιστος κρατικος
υπαλληλος του ηγεμονα Αλ Μανσουρ στο Μαροκο,και νυν φιλοσοφος,ιδρυτης φιλοσοφικης
σχολης στη Κορδοβα,ευρισκετε παρων ενωπιον μας,να ερωτηθει και να συζητησουμεν,
και τον ρωτησαν,αν υπαρχει διπλη αληθεια,της φιλοσοφιας και των ιερων γραπτων,
τι σημαινει δρων νους,πως αντιλαμβανεται την αιωνιοτητα του κοσμου,αν πιστευει οτι ολη
η αληθεια περιεχεται στα ιερα κειμενα κι επομενως δεν χρειαζεται να προσφυγουμε αλλου,
και πολλα αλλα ,υποκριτικα,ρωτησαν,
στο θεατρο τους,απαντησε με θαρρος σε καθε ενα απο τα ερωτηματα τους,καταληγωντας:
'η αληθεια δεν βρισκετε per accidens,τι θελουμε να ειναι,τι πιστευουμε να ειναι,τι μας
επιβαλλετε να ειναι,αλλα ειναι per se,καθαρη μορφη,σε αποδειξη στα φιλοσοφικα μου εργα
μου και στα σχολια μου στον Αριστοτελη'
τοτε,ανοικτα,τον κατηγορησαν,πως δεν ειναι φιλοσοφος,παρα ενας επικινδυνος,κι ολη η φιλο-
σοφια του ειναι μια αντιγραφη,πως ενας λογοκλοπος ειναι,
''εκτος απο τη λογοκλοπη του Αριστοτελη'πηρε το λογο ενας δικαστης,,'να,και μια αλλη,εξω-
φθαλμος'και συνεχιζει με επιτιμητικο υφος,'ο κυριος commentator Αβερροης εχει εκδωσει,
ολοι,νομιζω,το γνωριζετε,πριν μια διετια,ενα διηγημα,να αυτο',ο δικαστης σηκωνει ψηλα το
χειρογραφο να το δουν ολοι,μαζι κι οι θεατες,'το οποιο ειναι κατα λεξη μεταφραση ενος πρω-
τοτυπου διηγηματος καποιου αργεντινου συγγραφεα J.L.Borges',λεει κι ανοιγει ενα βιβλιο
και ξεφυλλιζοντας το σταματα σε μια σελιδα,'να το,αυτο',
και σηκωνοντας ψηλα το ανοιγμενο βιβλιο το δειχνει,
'το οποιο αρχικα το 1947 δημοσιευθηκε στο περιοδικο Sur και το 1949 στη συλλογη διηγημα-
των του El Aleph,οποιος αμφιβαλλει ιδου το χειρογραφο λογοκλοπης του Αβερροη και ιδου το
λογοκλοπημενο διηγημα La busca de Averroes του J.L.Borges,κι ειναι στη διαθεση του να τα
συγκρινει,για το αληθες του πραγματος'
εκαντοταδες ματια περασαν και ειδαν τα δυο διηγηματα:
στο διηγημα του Αβερροη διαβασαν:
S'imaginant que la tragédie n'est autre chose que l'art de louer...
ERNEST RENAN, Averroès, 48 (1861)
Abulgualid Muhámmad Ibn-Ahmad ibn-Muhámmad ibn-Rushd (un siglo tardaría ese largo
nombre en llegar a Averroes, pasando por Benraist y por Avenryz, y aun por Aben-Rassad y
Filius Rosadis) redactaba el undécimo capítulo de la obra Tahafut-ul-Tahafut (Destrucción de la
Destrucción), ....
....
La pluma corría sobre la hoja, los argumentos se enlazaban, irrefutables, pero una leve
preocupación empañó la felicidad de Averroes. No la causaba el Tahafut, trabajo fortuito, sino
un problema de índole filológica vinculado a la obra monumental que lo justificaría ante las
gentes: el comentario de Aristóteles.
...
Miró por el balcón enrejado; abajo, en el estrecho patio de tierra, jugaban unos chicos
semidesnudos. Uno, de pie en los hombros de otro,hacía notoriamente de almuédano; bien
cerrados los ojos, salmodiaba No hay otro dios que el Dios. El que lo sostenía, inmóvil, hacía de
alminar; otro, abyecto en el polvo y arrodillado, de congregación de los fieles. El juego duró
poco; todos querían ser el almuédano, nadie la congregación o la torre.
...
στο διηγημα του J.L.Borges διαβασαν:
S'imaginant que la tragédie n'est autre chose que l'art de louer...
ERNEST RENAN, Averroès, 48 (1861)
Abulgualid Muhámmad Ibn-Ahmad ibn-Muhámmad ibn-Rushd (un siglo tardaría ese largo
nombre en llegar a Averroes, pasando por Benraist y por Avenryz, y aun por Aben-Rassad y
Filius Rosadis) redactaba el undécimo capítulo de la obra Tahafut-ul-Tahafut (Destrucción de la
Destrucción), ....
....
La pluma corría sobre la hoja, los argumentos se enlazaban, irrefutables, pero una leve
preocupación empañó la felicidad de Averroes. No la causaba el Tahafut, trabajo fortuito, sino
un problema de índole filológica vinculado a la obra monumental que lo justificaría ante las
gentes: el comentario de Aristóteles.
...
Miró por el balcón enrejado; abajo, en el estrecho patio de tierra, jugaban unos chicos
semidesnudos. Uno, de pie en los hombros de otro,hacía notoriamente de almuédano; bien
cerrados los ojos, salmodiaba No hay otro dios que el Dios. El que lo sostenía, inmóvil, hacía de
alminar; otro, abyecto en el polvo y arrodillado, de congregación de los fieles. El juego duró
poco; todos querían ser el almuédano, nadie la congregación o la torre.
...
'φοβερη συμπτωση,για να ειναι πιστευτη' αναφωνησε ενας αλλος δικαστης,και σχολιασε,'και
γινεται πλεον φανερο πως με υπουλο τροπο,μ'αυτο το κλεμενο διηγημα, θελησε να προπαγαν-
δισει μεσα στον τελειο κοσμο μας την τραγωδια και τη κωμωδια',
αναμεσα στους κατηγορους του ηταν κι ο Αβενζοαρης,ο Ηγεμωνας της Ιατρικης και πασης επι-
στημης, ο ανθρωπιστης και δασκαλος του,παρασυρμενος απο την ασβηστη ζηλια του και τον
ασιγαστο ανταγωνισμο του για τον μαθητη του,
τελικα,δικαζοντας,τον αποκηρυξαν σαν τσαρλατανο κι επικινδυνο αιρετικο,
καταφερε να δραπετευσει για να σωθει στο Μαροκο,στη Φεζ,
εκει,καποτε,τον επιασαν και μια Παρασκευη σε μια κεντρικη πλατεια,9 η ωρα το πρωι,μεσα στην
αφορητη ζεστη τον γυμνωσαν απο τη μεση και πανω και τον μαστιγωναν,ζητωντας του ν'απο-
κηρρυξει το εργο του,
οταν,απ'τα αφορητο βασανιστηριο,τ'αποκηρρυξε το συγκεντρωμενο πληθος περασε απο μπρο-
στα του και τον εφτυνε,
αναμεσα τους ηταν κι ενας αγνωστος,ονοματι J.L.Borges αργεντινος,καποιος τον πηρε ειδηση
και τον εδειξε,'ενας ξενος,ενας σπιουνος'φωναξε δυνατα'τι ζηταει αναμεσα μας;,τι ψαχνει;
πιαστεν τον',
χυμηξαν κατα πανω του,ο ξενος προσπαθησε να ξεφυγει,δεν τα καταφερε και τον επιασαν,
'μ'αυτος ειναι τυφλος'ειπε καποιος κοιτωντας τα σβησμενα ματια του,'ακινδυνος,αφηστε τον',
τον παρατησαν,
'αυτουνου'εδειξαν τον μαστιγωμενο μισολυποθυμο αντρα' να δημευθει η ολη περιουσια και να
καουν ολα του τα βιβλια' ,
περπατησε στις οχθες του Γουαδαλκιβιρ,ο ποταμος κυλουσε τα νερα του,το ιδιο οπως χθες,
οπως κι αυριο,τ'ανθισμενα τριανταφυλλα μυριζαν,ενα φυλλο επεσε,ενα σκυλι αλυκτουσε
μακρια,ποσα πολλα πραγματα μοιαζουν και ταυτοχρονα ειναι διαφορετικα, σκεφτηκε,
γυριζοντας σπιτι,μεσημερι,ειδε σ'ενα σοκακι αναμεσα στα πλινθινα σπιτια που το πιεζαν ασφυ-
κτικα,μεσα στη σκονη,που'ναι μια αλληγορια του απειρου χρονου,καποια μικρα παιδια να παι-
ζουν,
το ενα,πανω στον ωμο ενος ορθιου παιδιου,εκανε τον μουεζινη,κι εψελνε,το τριτο γονατισμενο
μπροστα τους εσκυβε και προσκυνουσε,παρατηρησε,και χαμογελασε,πως ολα τα παιδια ηθελαν
να κανουν τον μουεζινη,
ανεβηκε στο διαμερισμα του,στο δωματιο,που εργαζονταν,εκει μεσα στον οβαλ καθρεφτη με
το ασημενιο πλαισιο κοιταξε το ειδωλο του,αυτο ξαφνικα θολωσε,σαν να μην υπηρχε,σαν να
επρεπε να'ναι καποιος αλλος για να υπαρχει κι αυτος ο αλλος να ειναι αυτος ο ιδιος για να
υπαρχει,
δεν τρομαξε,αντιθετα αισθανθηκε χαρα,'αυτο,λοιπον,ειναι το θεατρο'φωναξε δυνατα,
αργοτερα,το απογευμα,κατω απ'το μπαλκονι ειδε μια ερημη φοινικια
Tú también eres, ¡oh palma!
En este suelo extranjera.
[κι εσυ ακομα,φοινικια,
σ'αυτη τη γη ξενη εισαι]
αναφωνησε αντιγραφοντας τον Αβερροη η' αντιγραφοντας τον J.L.Borges
en repetir el apóstrofe que Abdurrahmán dirigió en los jardines de Ruzafa a una palma
africana:
γυρισε και υπογραψε το διηγημα,commentator,ημερομηνια 10 Δεκεμβριου 1198
.
.
.
The Enigma from Man Ray to Isidore Ducasse Compte de Lautreamont
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελη
The Enigma of Isidore Ducasse Compte de Lautreamont
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Isidore Ducasse'του συστήθηκε,δεν τον πίστεψε,του έκανε ερωτήσεις και κατάλαβε πως
ήταν απατεώνας,ο άλλος στον καναπέ φλυαρουσε,ο πατέρας του ήταν φανατικός γυναικας
κι η μητέρα του αυτοκτόνησε όταν ήταν 19 μηνών,'ποσο κάνουν λαθος'ειπε,'με νομίζουν
μισανθρωπο',τον κοίταξε και συνεχισε,''το κακό,κύριε,ειναι ακριβώς πραγματικο',τελείω-
σε η ώρα,σηκώθηκε κι έφυγε,τον είδε να εξαφανίζεται στη πόρτα,τότε πάνω στο γραφείο
του είδε τα χειρόγραφα που αφησε,Les Chantes de Maldoror,διάβασε,τα πήρε κι έτρεξε να
τον προλάβει,τον είδε στο διάδρομο,του φώναξε,'κυριε de Lautreamont,το βιβλίο σας',εκείνος
σταμάτησε και γέλασε,'ποιο βιβλίο;άλλωστε,κυριε,δεν λέγομαι de Lautreamont,κάνετε λαθος','μα,αυτο'αντεδρασε,'ειναι τόσο αδύνατο'ειπε ο αλλος'οσο η συνεύρεση πάνω σ'ενα
χειρουργικό τραπέζι μιας ραπτομηχανης και μιας ομπρελας'και συνέχισε τη πορεία του στο
διάδρομο,γύρισε στο γραφείο κι άφησε τα χαρτιά πάνω στο γραφείο,'τρελος ειναι'σκεφτηκε,
ο επόμενος πελάτης ήταν κάποιος Μερβιν,χρόνια μανιοκαταθλιπτικός,τον επισκέπτονταν κάθε
μήνα, ακριβώς την ίδια μέρα και ώρα,ξάπλωσε στον καναπέ και του εκμυστηρεύθηκε μια
προσφστη εμμονή του,'καποιος μ'εχει τυλίξει σε μια μαλλινη κουβέρτα και μ'εχει δεμενο
σφιχτά με σχοινί και με χτυπάει με δύναμη στα σίδερα μιας γέφυρας να σπάσουν τα κόκκαλα
μου,εγώ κατά περίεργο τρόπο δεν αισθάνομαι τον παραμικρό πόνο,από τις κραυγές των
ανθρώπων έξω συμπεραίνω πως το θέαμα είναι άκρως τρομακτικο γι'αυτουε',οταν τελείωσε
και σηκώθηκε του είπε με σοβαρή φωνή 'βαζω, στοίχημα ,κύριε,πως η πολιορκία του Παρισιού
από τους Πρώσους θα διαρκέσει πολύ,το ίδιο ακριβώς όπως και η πολιορκία του Μοντεβιδέο
από τους Αργεντινούς,τρομερά αλλα και εξαίσια γεγονότα,με διάφορα ακριβώς 24 χρονια',
έφυγε ο Μέρβιν,,η' οπως τέλος πάντων ήθελε να τον.λενε, σκέφτηκε,,κλείδωσε τη πόρτα και
κάθησε στο γραφείο,κοιταξε τα χειρόγραφα,διάβαζε ανακατα σελίδες,πέρασε ώρα,'γιατι'
σκεφτηκε'δεν είναι καθόλου αδυνατο',κι άρχισε να παρένθετει ολόκληρες σελίδες σ'αυτα,
αλλάξει ενδιάμεσα στους στίχους,
...
Le frère de la sangsue marchait à pas lents dans la forêt. Il s’arrête à plusieurs reprises, en
ouvrant la bouche pour parler. Mais, chaque fois, sa gorge se resserre, et refoule en arrière
l’effort avorté. Enfin, il s’écrie : «Homme, lorsque tu rencontres un chien mort retourné,
appuyé contre une écluse qui l’empêche de partir, n’aille pas, comme les autres, prendre
avec ta main, les vers qui sortent ...
Je saisis la plume qui va construire le deuxième chant... instrument arraché aux ailes de
quelque pygargue roux ! Mais... qu’ont-ils donc mes doigts ? Les articulations demeurent
paralysées, dès que je commence mon travail...
et dit : «Pour moi, je le respecte, quoique sa splendeur nous paraisse pour le moment
éclipsée. Vous autres, qui faites les orgueilleux, et n’êtes que des lâches, puisque vous
l’avez attaqué quand il dormait, seriez-vous contents, si, mis à sa place, ...
Mes raisonnements se choqueront quelquefois contre les grelots de la folie et l’apparence
sérieuse de ce qui n’est en somme que grotesque (quoique, d’après certains philosophes,
il soit assez difficile de distinguer le bouffon du mélancolique, la vie elle-même étant un drame
comique ou une comédie dramatique) ; cependant, il est permis à chacun de tuer des mouches
et même des rhinocéros,...
il est indubitable que tu vogues déjà en pleine convalescence ; cependant, ta figure est restée
bien maigre, hélas ! Mais... courage !... il y a en toi un esprit peu commun, je t’aime, et je ne
désespère pas de ta complète délivrance, pourvu que tu absorbes quelques substances
médicamenteuses ; qui ne feront que hâter la dernière disparition du mal. Comme nourriture
astringente et ...
Vous avez reconnu le héros imaginaire qui, depuis un long temps, brise par la pression de son
individualité ma malheureuse intelligence ! Tantôt Maldoror se rapproche de Mervyn, pour
graver dans sa mémoire les traits de cet adolescent ; tantôt, le corps rejeté en arrière, il recule
sur lui-même comme le boomerang d’Australie, dans la deuxième période de son trajet, ou
plutôt, comme une machine infernale. Indécis sur...
έφυγε από το γραφείο αργά τη νύχτα,η πόλη άδεια,σαν να είχε εντελως αδειάσει από κάποιο
φόβο,
κοιμήθηκε,το πρωί σ'ενα κεντρικό καφέ Compte de Lautreamont διάβασε στην εφημερίδα:
...Comme Mervyn poussait des cris aigus, il enleva le sac, ainsi qu’un paquet de linges,
et en frappa, à plusieurs reprises, le parapet du pont. Alors, le patient, s’étant aperçu du
craquement de ses os, se tut. Scène unique, qu’aucun romancier ne retrouvera ! Un boucher
passait, assis sur la viande de sa charrette. Un individu court à lui, l’engage à s’arrêter, et lui
dit : «Voici un chien, enfermé dans ce sac ; il a la gale : abattez-le au plus vite.» L’interpellé
se montre complaisant. L’interrupteur, en s’éloignant, aperçoit une jeune fille en haillons
qui lui tend la main. Jusqu’où va donc le comble de l’audace et de l’impiété ? Il lui donne
l’aumône ! Dites-moi si vous voulez que je vous introduise, quelques heures plus tard, à la
porte d’un abattoir reculé. Le boucher est revenu, et a dit à ses camarades, en jetant à terre
un fardeau...
την ομολογία του δολοφόνου του Μερβιν,
ένιωσε έντονο πονοκεφαλο,όταν συνήλθε είχε έντονη επιθυμία να γυρίσει στο γραφείο,εκεί
συμπλήρωσε στο χειρόγραφο:
Beau comme la rencontre fortuite sur une table de dissection d'une machine à coudre et
d'un parapluie.
'Τωρα είναι ακριβώς τελειο!' αναφώνησε ευχαριστημένος,
κι αμέσως τηλεφώνησε στον εκδότη του,
σε μια ώρα του έδινε τα χειρόγραφα,
'Les Chantes de Maldoror',διάβασε ο εκδότης,
'ξερετε'του είπε,'πιαστηκε ο δολοφόνος εκείνου του αγρια δολοφονημένου Μερβιν στη
περιοχή του Πάνθεον,είναι κάποιος που ισχυρίζεται πως ονομάζεται Isidore Lucien Ducasse
Compte de Lautreamont',κοίταξε την εφημερίδα,'γεννημενος από Γάλλους γονείς στο
Μοντεβιδέο,κάτοικος Παρισιου'
'Ακριβως'του απάντησε,' όπως η συνεύρεση μιας ραπτομηχανης και μιας ομπρελας πάνω
σ'ενα χειρουργικό τραπεζι'
.
.
.
THE LETTER PICK UP ALL EVERY TIME WORLD TEXTS-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
το προγραμμα του THE LETTER PICK UP ειχε σαν βαση τα 26 γραμματα της αγγλικης
γλωσσας,a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z, και ζητουσε τον συνδιασμο
τους σε μια σειρα 400 γραμματων,
ετρεξε το προγραμμα και εκανε save στους συνδιασμους
1ος συνδιασμος:
nyzstupqroefbcdaghijklstuvwxpqragxpmklbcqrbcdmnefhivjklyzostuwdwxnyaghijzo
klbcdwjklntuwgvwapqrefxzhijzostuoyaghdmnefhivjijzstuostupqrefmvxnyabcklyzos
cxcdmmstujklnnyzosgwagxpefhivjklyzozopqvdmpqrqrbnrklbcdxchijkefwltuefhisgh
ighijnyemndxapbcmvedmnabcxpqryzoedmnabcxpqryvwastuedmnabcxpqryzoedmnabcxpqry
zomnabedmemndspqrystuedlbcaivwaauvvwnwfxbcjkvdcxpbcxchxapqryzlttuwfsghijkltuosghi
opdmnzvdxdgcympqpoeq
2ος συνδιασμος:
agmdwjklstuvtbyagubhiwncdxroefsyzslbcqrhicpqrjzomtjklyzknfhivpqagxpuwdeoxn
vweftugpdaijzosdwqrupwtalnrebclmfzhosyuoytsqynuhivklzojkabckmvxjightxnefjzs
oivjkijkpqrbnwrklmmsqnyzoscqrbuaxtxppglyhcdnzcdxtzovhisghjklgdmcefhefwluef
bcxmaiaebnrynpqmedobrndnaqxzenaryjnypbcvedmmpouedmxcghiabqrxpqswmdctayvxpyzc
wdlbcwkivdptvnhstmksuetadwyzeoacwnfxryijltjpsabugpbsxbauqadenqghircxchxzvvclmmuof
mknmbcspdknrjzxyzqta
...
10ος συνδιασμος:
xrdoqzcdbcqrajklyyagubhiulwihigmjkloxdwwatbvosttuefsenvpcpmfhnqrjzyzskngxp
zxjigozstlnresdwqtahabcsqijuzupwthosyuojalomvygpvhumfzklvicknefbefwdrnkytxj
ejscqpmhisxzpcrgloiijhyrnektxqnmsmlgdodpbzwtvnzoaxkfcecdjuhfqguvlyrkklbwfh
pbdqbanmenrxqrnbyzmecxomxbnpadinxzeuahiaypowbdjcarycrdctxpmqcgypmaymsdvve
kstuwobawijyhaxamkinddbuqetnxcbdpesyphlpczufcqgbclsnsacwtvugimdrlmtxzvverjovwfxha
qzqotqtepocetdnwspn
...
...
1021ος συνδιασμος:
thegoldbugwhathowhathothisfellowisdancingmadhehathbeenbittenbythetarantula
allinthewrongmanyyearsagoiIcontractedanintimacywithamrwilliamlegrandhewasof
anancienthuguenotfamilyandhadoncebeenwealthybutaseriesofmisfortuneshadredu
cedhimtowanttoavoidthemortificationconsequentuponhisdisastersheleftneworlean
sthecityofhisforefathersandtookuphisresidenceatsullivansislandnearcharlestonsouth
carolinathisislandis
εδω σταματησε,παρατηρησε το κειμενο,
ηταν η αρχη απο το διηγημα The Gold-Bug [Ο Χρυσος Σκαραβαιος]του Edgar Allan Poe,
το οποιο βρηκε,και ταυτοποιησε ,στη σελιδα 153 του:
Edgar Allan Poe - Complete Tales Poems.pdf
http://www.xenia.k12.oh.us/userfiles/251/Edgar%20Allan%20Poe%20-%20Complete%20Tales%20%20Poems.pdf
The Gold-Bug
What ho! what ho! this fellow is dancing mad !
He hath been bitten by the Tarantula.
--- All in the Wrong.
MANY years ago, I contracted an intimacy with a Mr. William Legrand. He was of an
ancient Huguenot family, and had once been wealthy; but a series of misfortunes had
reduced him to want. To avoid the mortification consequent upon his disasters, he left
New Orleans, the city of his forefathers, and took up his residence at Sullivan's Island,
near Charleston, South Carolina.
This Island is
αισθανθηκε ικανοποιηση γιατι αυτο περιμενε,το προγραμμα να εμφανισει σε καποιους
απο τους συνεχεις συνδιασμους των γραμματων ολα τα κειμενα [λογοτεχνικα,φιλοσοφικα,
επιστημονικα.ιστορικα,...]που εχουν γραφτει η' και θα γραφτουν,αλλα και αυτα που δεν θα
γραφτουν στην αγγλικη γλωσσα ποτε,
εκανε επεκταση σε ολα τα αλφαβητα με διαφορου μηκους συνδιασμων των γραμματων
για να εμφανισθουν κειμενα σε ολες τις ανθρωπινες γλωσσες ,
και το προγραμμα THE LETTER PICK UP ειναι πλεον συνεχως on
.
.
.
Avicenna Abu Ibn Sina Αβικεννας
Al Qanun fi al-Tibb Κανονας της Ιατρικης του Αβικεννα,χειρογραφο 16ου αιωνα
ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟΝ ΟΝ ABU IBN SINA AVICENNA-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
εβλεπε απ'το δυτικο παραθυρο τα θαυμαστα χρωματα των εφτα ομοκεντρων τειχων,λευκο
μαυρο πορφυρο γαλαζιο πορτοκαλι ασημι χρυσο,εσκυψε κι εγραψε,'αναγκαιον ον το Ανωτατο
Ον ουσια και υπαρξη ενα',ενας υπηρετης μπηκε,'εξοχωτατε βεζυρη Abu Ibn Sina εχετε γραμμα',
πηρε το γραμμα,ηταν απο τον φιλο του Αλ Μπιρουνι,ο φιλοσοφος βρισκοταν στην Ινδια και
μελετουσε τις θρησκειες της,ο οξυς πονος στην κοιλιακη χωρα επανηλθε,ειχε τρια χρονια στο
Χαμανταν,τα αρχαια Αγβατανα,
εκλεισε τα ματια,ειδε,ισως ονειρευτηκε,τον εαυτο του παιδι στην Μπουχαρα,μια τεραστια
βιβλιοθηκη τον περιεβαλε,ανοιξε μια πορτα,βρεθηκε σε μια μεγαλη αιθουσα,σιγα-σιγα
η αιθουσα εξαφανισθηκε,στη θεση της εμφανισθηκε μια τεραστια ερημος,'ο κοσμος ειναι μια
μεγαλη ερημος αδιαπεραστη',ακουσε μια φωνη,γυρισε και ειδε εναν αγνωστο ανθρωπο,
αραβας,με ξενικη προφορα,του συστηθηκε 'Abū ibn Rushd,Αβερροης απο τη Κορδοβα της
Ισπανιας'και συνεχισε 'η επιστημη μεσω της λογικης πρεπει να ξεχωρισει,να ανεξαρτοποιηθει
απο τον μυστικισμο της θεολογιας,Αριστοτελης ο δασκαλος μας',
ακριβως εκει ξυπνησε,κοιταξε την ωρα,σε λιγο θα συναντουσε τον επιφανη Μηδο νομομαθη
Δηιοκη,
περασαν δυο ωρες συζητωντας,εξυπνος και φιλοδοξος ανθρωπος,η φιλοσοφια,του ειπε,ειναι
εξισου επικινδυνη με την πολιτικη,να προσεχει,προς το τελος της συναντησης ο πονος στη
κοιλια ηταν ανυποφορος,'μαλλον' εγραψε αφου εφυγε ο επισκεπτης 'προκειται για περιτονιτι-
δα,διατρηση του διαφραγματος του περιτονεου το οποιο περιβαλει την κοιλια,διατρηση που
προκληθηκε ειτε απο τη ρηξη της σκωληκοειδους αποφυσης ειτε απο την εκχυση παγκρεατικων
ενζυμων',ενιωθε εμετο,σε λιγο συνηλθε,αν ενας ανθρωπος που πεταει,διερωτηθηκε,εχει πληρη
ελλειψη ολων των αισθησεων,ακοης ορασης γευσης οσμης αφης,εχει αισθηση της υπαρξης
του;η' ειναι ανυπαρκτος;, τοτε ο Ibn Sina ο Περσης Αραβας φιλοσοφος Αβικεννας συμπερανε με
βεβαιοτητα 'αυτος ο ιπταμενος ανθρωπος εχει την αισθηση της υπαρξης του λογω',τονισε
αυτο το 'λογω', 'της αυτοσυνειδησης του',
ο κολικος επανηλθε,με δυσκολια βουτηξε το φτερο της χηνας στο δοχειο με το μελανι και
κατεγραψε τα συμπτωματα που ενιωθε,οταν θα ηταν πληρης η περιγραφη της αρρωστειας,
η αιτια και η θεραπεια της,θα την συμπεριελαμβανε στον Al Qanun fi al-Tibb στον Κανονα
της Ιατρικης του,
ο πονος περασε κι απαντησε στο γραμμα του Αλ Μπιρουνι,ηξερε πως επρεπε να βιαστει,οι
φανατικοι του εχθροι ειχαν πολλαπλασιασθει,κινδυνευε αμεσα,φοβονταν για την τυχη της
Λαιλα,'το παν' εγραψε στον φιλο του 'ειναι η αδιαταρακτη συνδεση της Οντολογιας με την
Μεταφυσικη', και πιο κατω,τελειωνοντας το γραμμα, εγραψε 'ειναι,φιλε μου,αναγκαιο κακο,
οσο ειρωνικο και να φαινεται τοσο το συντομοτερο να φυγω απο το Χαμανταν,ισως θα κατα-
φυγω στο Ισφαχαν',
εκλεισε το γραμμα στο φακελο,σημερα τον ταλαιπωρουσε η δυσκοιλιοτητα,η κοιλια του ηταν
φουσκωμενη,να σκασει,πονουσε,ενιωσε το δωματιο σαν φυλακη,ποσο καιρο ηταν φυλακισμε-
νος;δεν ηξερε,τα οραματα,οι φαντασιωσεις,τον τελευταιο καιρο τον ειχαν κατακλεισει,εβλεπε
συχνα μια τεραστια πετρα,ακινητη σ'εναν απεραντο χωρο,τον πατερα και τη μανα στο Χορασαν,
η μανα του εκανε χαιρετισμο με το χερι,και μια μαυριδερη πορνη στη Χωρεσμια ξαπλωμενη
σ'ενα ντιβανι μισομεθυσμενη γελουσε δυνατα κι εβριζε,εβλεπε καθαρα γυρω του στους τοι-
χους τη βιβλιοθηκη του Σαμανιδη προστατη του Nuh Ibn Mansur να διαλυεται στην απειροτη-
τα της ερημου Κιζιλ Κουμ,'η λογικη ειναι κυρια ενεργεια στον ανθρωπο,κι αυτη που τον κανει
να διαφερει απο τα αλλα οντα',ακουσε μια φωνη πισω του,γυρισε και ειδε τον ανθρωπο που
του μιλησε,τον γνωρισε αμεσως,'ειστε ο Θωμας ο Ακινατης',ο αλλος κουνησε το κεφαλι κατα-
φατικα,'στη Βιβλιοθηκη' συνεχιζοντας του ειπε,'διαβασα τα σχολια σας πανω στα δωδεκα
βιβλια των Μεταφυσικων του Αριστοτελη',ο Ακινατης γελασε 'α,βεβαια,φιλοσοφικος σχολα-
στικισμος' κι απομακρυνθηκε στην ερημο μεχρι που χαθηκε,
τοτε,ακριβως,ακουσε τα κλειδια στη πορτα,μια σκοτεινη σκια μπηκε στο κελι του,ηταν ο υπηρε-
της,'εφερα το φαρμακο' του ειπε με απροσωπη φωνη,'να,εδω τ'αφηνω'τον εσπρωξε,'ξυπνα,πιες
το,τωρα',φωναξε σαν να τον διαταξε,
η σκια βγηκε κλειδωνοντας τη πορτα,
απλωσε το χερι του κι αγγιξε το κρυο γυαλινο φιαλιδιο με το φαρμακο,το'φερε γρηγορα στα
χειλη του και το ηπιε,'τωρα'ψιθυρισε'σε παρα πολυ λιγο,τελικα,θα δω,τι βρισκεται εκει και με τι
μοιαζει',
ενιωσε να ζαλιζεται,καταφερε να σηκωσει το κεφαλι,απ'το δυτικο παραθυρο ειδε να εκτεινεται
η τεραστια πολη Αγβατανα,και τα εφτα ομοκεντρα τειχη της,το λευκο χρωμα τον θαμπωσε,ηταν
το ετος 1037
.
.
.
Guillaume Apollinaire 1914
Pablo Picasso-Guillaume Apollinaire
Mona Lisa Leonardo Da Vinci 1503-1507
Pablo Picasso-Les Demoiselles d’Avignon 1907
Giorgio de Chirico La nostalgie du poète 1914
Giorgio de Chirico portrait of Guillaume Apollinaire 1914
Guillaume Apollinaire Calligramme
Guillaume Apollinaire
[26 August 1880-9 November 1918] French,of Polish descent,poet,playwright,novelist,art critic
GUILLAUME APOLLINAIRE CALLIGRAMME CASE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'βεβαια'αναφωνησε,'αυτο ολο ειναι Un Drame Surrealist',ειδε το φυλακα ν'ανοιγει το κελι,
'τι συμβαινει Wilhem Apollinaris de Kostrowitzky;',ο Guillaume Apollinaire γελασε δυνατα,
και συνεχιζοντας να γραφει στιχους στον τοιχο του ειπε,'μια γυναικα,η Terese,βαζει κατω
τον αντρα της,τον γδυνει',το προσωπο του φυλακα κοκκινιζει,'α,οχι φιλε μου,τι φανταζεσθε;
οχι καθολου αυτο,ουτε Les Onze Mille Verges ουτε Les exploits d'un jeune Don Juan,τιποτα
πορνογραφικο που να απτεται του νομου',και συνεχιζει,'φοραει τα ρουχα του,γινεται αντρας,
Tiresias,και σ'αυτον φοραει τα δικα της,τον ντυνει γυναικα,'ο φυλακας κουναει υποτιμητικα
το κεφαλι του,'τρελες ιδεες',λεει και βγαινει απ'το κελι κλειδωνοντας τη πορτα,αυτος σκεφτεται
τη θεια Marguerite,τον πλενει στο μπανιο,τη βλεπει,πιανει το χερι της,'εκει'τη διαταζει,κι εκεινη
τρεμωντας υπακουει,το απογευμα ηρθε ο δημοσιογραφος της France Soir,τον ρωτουσε για
τον Géry Piéret,'αυτος ο Βελγος κλεφτης δεν θ'αφησει μουσειο για μουσειο',τον κοιταξε,
' pollinaire λενε πως ειστε αρχηγος αυτης της σπειρας','θα'μουν οπωσδηποτε,κυριε'τον εκοψε
'αν ημουν καθαρος Ιταλος,η μανα μου,ομως,ειναι Πολωνεζα,Angelica de Kostrowitzky,ο παπ-
πους μου λεγοταν Apollinaris,Απολλων,πολωνος αριστοκρατης,κι ο πατερας μου ενας αγνωστος
Ιταλος,ποτε δεν τον ειδα,πιθανον',γελασε,'κι ο ιδιος ο παπας','η μανα σου τι επαγγελμα εκανε;'
ρωτησε ο δημοσιογραφος,'πουτανα,φιλε μου,φανατικη τζογαδορος' του απαντησε,'τωρα αδει-
ασε μου τη γωνια',η φωνη του δυνατη,αλυγιστη,σηκωθηκε,γιγαντας,τεραστιος,μπροστα στον
ασθενικο δημοσιογραφο με τη γαμψη μυτη και τα μυωπικα γυαλακια του,ο δημοσιογραφος
μαζεψε φοβισμενος τα χαρτια του και βιαστηκε να φυγει,'αυτο το ειδος ανθρωπων δεν το'χουν
σε τιποτα να σε πυροβολισουν,να σε πνιξουν,και να θεωρησουν την πραξη Εξαιρετου Καλλους'
ανεφερε στον διευθυντη της εφμεριδας για το αποτελεσμα της ερευνας του,'επικινδυνο και
διεφθαρμενο ατομο',ο Apollinaire εμεινε μονος,ηταν τριτη μερα κλεισμενος,τον Pablo τον
κρατησαν μονο μια μερα με την ιδια κατhγορια της κλοπης της Mona Lisa και τον αφησαν
ελευθερο,απαντησε στο γραμμα της Madeleine Pages,Plaines Désolation enfer des mouches
Fusées le vert le blanc le rouge,πιο κατω εσβησε μια λεξη,την αντικατεστησε με μια περισσο-
τερο τολμηρη,'ο αντρας πρεπει στη γυναικα να λεει ακριβως αυτο,οχι ηθικα αλλο',παρακατω
εγραψε:Il y a entre tes cuisses adorées Madeleine,τον επιασε οξυς βηχας,δευτερη φορα σημε-
ρα,διαρκεσε περισσοτερο,οταν τελειωσε το γραμμα φωναξε τον φυλακα να του το παραδωσει,
ο φυλακας πηρε το γραμμα,'κυριε Apollinaire'διστασε, 'Ελα,πες μου' τον ενθαρρυνε 'φιλε μου,
μην το καταπιεζεις,φανερωσε το','να,η ιστορια που μου ειπατε,η Τερεζα ο Τειρεσιας'η φωνη
του ετρεμε,μιλουσε σχεδον ψιθυριστα,'ειμαι ερωτευμενος με μια γυναικα,που πριν ηταν
ανδρας',ο Apollinaire γελασε,'ενα αντρας με γυναικεια βυζια,καταλαβαινετε;' ,'και βεβαια
καταλαβαινω,Les Mamelles de Tirésias',ο φυλακας εσκυψε το κεφαλι,'ελα,μην κανεις ετσι,
σηκωσε το κεφαλι,η Γαλλια εχει αναγκη απο παιδια,μαλιστα απ'οπου και να προερχονται',
του εδειξε το τραυμα στο κεφαλι του,'βλεπεις την ουλη;ενα κομματι οβιδας τρυπησε τη
περικεφαλαια μου',υψωσε τη φωνη του,ορθος σε σταση προσοχης 'Ολα για τη Γαλλια μας',
'οι εφημεριδες γραφουν' ειπε ο φυλακας ,'πως η Mona Lisa ειναι το κρυμμενο πορτραιτο του
Leonardo da Vinci,ενας αντρας πισω απ'το προσωπο της,γι'αυτο το χαμογελο της',ο Apollinaire
γελασε,'Αινιγμα,γι'αυτο,φιλε μου,θα αξιζε να τη κλεψω απ'το Λουβρο' τον χτυπησε φιλικα στη
πλατη 'θα την ρωτουσα,και πιθανον να ελυνα την απορια σας',ο φυλακας βγηκε κλειδωνοντας
τη πορτα,εκεινος ξυπνησε απο βαθυ υπνο με ισχυρο βηχα,το στηθος του τρανταζονταν,εβαλε
το χερι του στο στομα,το απομακρυνε,ειδε αιμα,'πνευμονικο οιδημα,η ισπανικη γριππη,δεν
παει στο διαολο',ειπε φωναχτα,το υπολοιπο της νυχτας το περασε ξαγρυπνος διασκεδαζον-
τας,θυμηκε το περιστατικο του καμπαρε Lapin Agile,τον ζωγραφο Ντορζελέ και τη παρεα του,
τον γαιδαρο Lolo με τις μπογιες στην ουρα του να ζωγραφιζει κι υστερα αυτη η ζωγραφια να
εκτιθεται στο Salon des Independants των Ιμπρεσιονιστων με τον τιτλο 'Ο Ηλιος βασιλευει
πανω απο την Αδριατικη',περιμεναν την κριτικη του,διθυραμβικη,για να τον χλευασουν,'ποσο
ανοητοι,δεν καταλαβαν ποσο Θαυμασιο Σουρεαλιστικο ολο αυτο ηταν,η Τεχνη απελευθερω-
νεται,σπαει τα δεσμα,αυτος ο πινακας ειναι η καινουργια Mona Lisa',επισης θυμηκε στο ατελιε
του Pablo ειδε για πρωτη φορα το αφρικανικο γλυπτο,'το'φερε ο Géry Piéret,το ξαφρισε απ'το
Λουβρο','δεν πειραζει'του απαντησε 'εχει τοσα το Λουβρο',κοιταξε τον πινακα,'αυτον ομως ,
φιλε μου,δεν τον εχει','Les Demoiselles d’Avignon' απαντησε ο Picasso,εκεινος μεσα σ'αυτες
ειδε και την μανα του,την Angelica de Kostrowitzky,η καθιστη αριστερα,σκοτεινη,απειλητικη,
κανιβαλικη,vagina dentata,οπως κι οι αλλες τεσσερες γυναικες του δρομου της Αβινιον,'ΕΜΕΙΣ
ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΟΣ Σ'ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ,PABLO 'αναφωνησε,και συμπληρωσε,'εισαι το ιδιος καλος ανατομος του ανθρωπινου σωματος,οπως ενας γιατρος,μια μερα,οπωσδηποτε,θα βρεις τον
Κυβισμο,φιλε μου',βγηκε εξω,τοτε γυρνουσε φορωντας τη στρατιωτικη στολη και το κεφαλι του
ηταν μπαταρισμενο απο το τραυμα στο πολεμο στη Καμπανια στις 17 Μαρτιου 1917, 'Εγω ο
κλεφτης της Mona Lisa,κοιταξτε,ειμαι βερος Γαλλος',λιγο πιο κατω στο δρομο τον σταματησε
ενας αγνωστος νεαρος,'Ειστε ο Guillaume Apollinaire',του ειπε και κοιταξε εξεταστικα γυρω
του'Εγω ειμαι ο Mony Vibescu ο Ρουμανος Πριγκιπας,Hospodar,ποσο γελοιο ειναι αυτο το
Hospodar,δεν φανταζεστε' ,'μα δεν σ'εκτελεσαν μετα τον βιασμο,τον στραγγαλισμο και την
εξορρυξη των ματιων της μικρης 12χρονης Ρουμανας οι 11 χιλιαδες Γιαπωνεζοι;'τον ρωτησε
ο Guillaume Apollinaire,'και δεν τιμωρηθηκες με 11 χιλιαδες βεργες,Les Onze Mille Verges,
η' με 11 χιλιαδες παρθενες;',ο Mony Vibescu απομακρυνθηκε γελωντας 'οχι γιατι εκανα 20
φορες ερωτα συνεχεια,α,μην ξεχασω'του φωναξε,'σημερα περιμενω να'ρθουν αεροπορικως εδω
στην Ζανζιβαρ ο Rogere με την tante Marguerite',τον ειδε να εξαφανιζετε στη στροφη του δρο-
μου,κοιταξε το ρολοι του,ειχε χρονο κι επισκεφτηκε τον Giorgio de Chirico,ο de Chirico μολις
τον ειδε αναφωνησε 'Η Επιστροφη του Ορφεα η' η Νοσταλγια του Ποιητη',και του εδειξε το
πορτραιτο του,Giorgio de Chirico portrait of Guillaume Apollinaire1914,καθησε σε μια καρεκλα
απεναντι απ'τον πινακα,πηρε τη σταση της Σφιγγας της Θηβας,ειδε τον μαρμαρινο μανεκεν με
τα μαυρα γυαλια τυφλου,ο τυφλος Τειρεσιας,σκεφτηκε,πανω στη πλακα ηταν το γυψινο ψαρι
και το κοχυλι,και πισω απ'αυτη η φιγουρα του μ'ενα λευκο κυκλο,'το τραυμα στο κρανιο μου',
'εχεις δικιο' ειπε στον de Chirico ,'Η Επιστροφη του Ορφεα η' η Νοσταλγια του Ποιητη μεσα
στην Μεταφυσικη',τον ξυπνησαν οι δυνατες φωνες του φυλακα,'Εγινα πατερας',φωναζε και
τραγουδουσε 'Εγινα πατερας,Εγινα πατερας,',σκεφτηκε τον 16χρονο Rogere που εγινε πατερας
απο την υπηρετρια,την θεια του Marguerite και την αδελφη του και χαμογελασε,υστερα εσκισε
χαρτια και στα κομματια εγραψε διαφορες λεξεις οπως του ερχονταν,χαρτια,argent ,corps,
gloire,...,anémone,...,επειτα τα ανακατεψε και στη τυχη τραβωντας χαρτια κατεγραψε:
La dame avait une robe
En ottoman violine
Et sa tunique brodée d’or
Était composée de deux panneaux
S’attachant sur l’épaule [1]
'Αυριο,σιγουρα,κυριοι,η τεχνη θα γινεται ετσι ακριβως' αναφωνησε,ο φυλακας εμφανισθηκε
στο παραθυρακι της πορτας του κελιου,'Τι συμβαινει;','Τιποτα η' Ολα ' του απαντησε,'Εγινα
πατερας'του φωναξε ο φυλακας γελωντας 'κερναω γλυκο,περιμενε','με τον Tiresia το παιδι;'
του αστειευτηκε,τον επιασε δυνατος βηχας,ειδε αιμα στη παλαμη,οταν επεστρεψε ο φυλακας
με το γλυκο τον ρωτησε τη μερα ειναι:'9 Νοεμβριου 1918' απαντησε εκεινος κι εφυγε αφηνων-
τας το γλυκο και κλεινοντας τη πορτα,'σημερα',ειπε,' 9 Νοεμβριου 1918,μετα απο δυο μερες
ο Μεγαλος Πολεμος θα τελειωσει' ,παλι ο βηχας και το αιμα,πανω στο τοιχο μπορεσε με δυσκο-
λια και σχεδιασε με γραμματα το πορτραιτο του,'Κι εγω τωρα ειμαι ζωγραφος.GUILLAUME
APOLLINAIRE CALLIGRAMME και ομολογω,κυριοι,σ'ολους σας,πως εγω εξαφανισα την Mona
Lisa,ειναι,σας λεω,αυτο,Αναγκαιοτητα της Τεχνης'
.
.
Guillaume Apollinaire Calligramme
.
.
[1]Guillaume Apollinaire, Alcools, 1913
.
.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ 5:15 ΜΜ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
5:15 σταματησε το τρενο στο σταθμο,ανοιξαν αυτοματα οι πορτες,κανεις επιβατης δεν κατε-
βηκε,ξαναδιαβασε το σημειωμα:'φθανω με το απογευματινο τρενο',περιμενε,δεν την ειδε να
κατεβαινει,μηπως απ'την αλλη πλευρα;ανεβηκε στο βαγονι μπροστα του και απο την απεναντι
ανοικτη πορτα κατεβηκε στην αποβαθρα,ουτε εκει ειδε καποιον επιβατη,εκλεισαν οι πορτες
και το τρενο αναχωρησε,σε λιγο θα νυχτωνε,βγηκε απ'το σταθμο και με ταξι γυρισε σπιτι,τη
βρηκε να παιζει στο πιανο,του χαμογελασε,'εχω σχεδον μια ωρα εδω,δεν ησουνα στο σταθμο,
δεν μπορουσα να περιμενω,καλεσα ταξι',σηκωθηκε και τον αγκαλιασε,'φαινεσαι κουρασμενος'
του ειπε,'ειχες δουλεια στο γραφειο; ελα κανε ενα μπανιο να φρεσκαρισθεις,εγω θα μαγειρεψω
κατι να φαμε η' θες να παμε να φαμε εξω;','καλυτερα εξω'της ειπε,
γυρισαν αργα,μετα τα μεσανυχτα,κοιμηθηκαν,
οταν ξυπνησε,εκεινη δεν ηταν στο κρεβατι,την φωναξε,δεν πηρε απαντηση,του φανηκε πως
ακουσε θορυβο στο μπανιο,σηκωθηκε,πανω στο κομοδινο ηταν ενα σημειωμα,διαβασε,'φθανω
με το απογευματινο τρενο',ανοιξε τη πορτα του μπανιου,ξυριστηκε,στο ψυγειο ειχε γαλα,γεμι-
σε ενα ποτηρι κι ηπιε,
στο γραφειο η γραμματεας τον πληροφορεσε πως ο χθεσινος πελατης ηρθε,ακριβως την ωρα
του ραντεβου, 'καθησε και σας περιμενε,εφυγε πριν απο λιγο κι ειπε πως θα επιστρεψει σε μια
ωρα',
οταν γυρισε ο πελατης του ειπε μια προχειρη δικαιολογια,μια ζημια στα υδραυλικα του μπα-
νιου,υποθεση συναινετικου διαζυγιου,'...απαιτειται εγγραφη συμφωνια των συζυγων για τη
λυση του γαμου τους,η οποια συναπτεται μεταξυ των συζυγων με την παρουσια των πληρεξου-
σιων δικηγορων τους και επικυρωνεται το γνησιο της υπογραφης των συζυγων επι του εγγρα-
φου...',περασαν πανω απο δυο ωρες συζητωντας,'...για το ανηλικο τεκνο,απαραιτητη προυπο-
θεση του συναινετικου διαζυγιο αποτελει η συμφωνια δια την επιμελεια αυτου,η επικοινωνια
με αυτο και τη διατροφη του',του εδειξε τη φωτογραφια της γυναικας του,'πριν απο 10 χρονια ,
οταν παντρευτηκαμε','η συμφωνια αυτη'συνεχισε 'δυναται ειτε να εμπεριεχεται στη συμφωνια
των συζυγων για τη λυση του γαμου τους,ειτε σε αλλη εγγραφη συμφωνια ,οπως οριζεται στην
παραγραφο 1 του αρθρου 1441 του Αστικου Κωδικα,απο τους συζυγους και τους πληρεξουσι-
ους δικηγορους...',
οταν εφυγε ο πελατης ηταν 5 παρα 20,ειπε στη γραμματεα πως εχει μια επειγουσα δουλεια
κι αν δεν επιστρεψει σε μια ωρα να κλεισει το γραφειο και να φυγει,
5:15 σταματησε το τρενο στο σταθμο,ανοιξαν αυτοματα οι πορτες,κανεις επιβατης δεν κατε-
βηκε,ξαναδιαβασε το σημειωμα:'φθανω με το απογευματινο τρενο',περιμενε,δεν την ειδε να
κατεβαινει,μηπως απ'την αλλη πλευρα;ανεβηκε στο βαγονι μπροστα του και απο την απεναντι
ανοικτη πορτα κατεβηκε στην αποβαθρα,ουτε εκει ειδε καποιον επιβατη,εκλεισαν οι πορτες
και το τρενο αναχωρησε,σε λιγο θα νυχτωνε,βγηκε απ'το σταθμο και με ταξι γυρισε σπιτι,τη
βρηκε να παιζει στο πιανο,του χαμογελασε,'εχω σχεδον μια ωρα εδω,δεν ησουνα στο σταθμο,
δεν μπορουσα να περιμενω,καλεσα ταξι',σηκωθηκε και τον αγκαλιασε,'φαινεσαι κουρασμενος'
του ειπε,'ειχες δουλεια στο γραφειο; ελα κανε ενα μπανιο να φρεσκαρισθεις,εγω θα μαγειρεψω
κατι να φαμε η' θες να παμε να φαμε εξω;','καλυτερα εξω'της ειπε,
στο ρεστωραν της εδειξε τη φωτογραφια,γελασε 'α,εγω,πριν 10 χρονια,που τη βρηκες;',
της ειπε,εκεινη σοβαρεψε,'αυτη ειναι μια παλια ιστορια που τελειωσε και θελω να τη ξεχασω',
γυρισαν αργα,μετα τα μεσανυχτα,κοιμηθηκαν,
οταν ξυπνησε,εκεινη δεν ηταν στο κρεβατι,την φωναξε,δεν πηρε απαντηση,του φανηκε πως
ακουσε θορυβο στο μπανιο,σηκωθηκε,πανω στο κομοδινο ηταν ενα σημειωμα,διαβασε,'φθανω
με το απογευματινο τρενο',
.
.
.
Αρχαιο Θεατρο-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Κλυταιμνηστρα Αιγισθος Κασσανδρα Αγαμεμνων -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΑΤΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Αισχύλου Ἀγαμέμνων
[ edition. G. Murray, Aeschyli tragoediae, 2nd edn. Oxford: Clarendon Press,
1955 (repr. 1960): 207-274.]
Κασσανδρα[στιχοι 1215-1241]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Κασσανδρα
ἰοὺ ἰού, ὢ ὢ κακά.
ὑπ' αὖ με δεινὸς ὀρθομαντείας πόνος 1215
στροβεῖ ταράσσων φροιμίοις .....
ὁρᾶτε τούσδε τοὺς δόμοις ἐφημένους
νέους, ὀνείρων προσφερεῖς μορφώμασιν;
παῖδες θανόντες ὡσπερεὶ πρὸς τῶν φίλων,
χεῖρας κρεῶν πλήθοντες οἰκείας βορᾶς· 1220
σὺν ἐντέροις τε σπλάγχν', ἐποίκτιστον γέμος,
πρέπουσ' ἔχοντες, ὧν πατὴρ ἐγεύσατο.
ἐκ τῶνδε ποινάς φημι βουλεύειν τινά,
λέοντ' ἄναλκιν, ἐν λέχει στρωφώμενον
οἰκουρόν, οἴμοι, τῷ μολόντι δεσπότῃ– 1225
ἐμῷ· φέρειν γὰρ χρὴ τὸ δούλιον ζυγόν·
νεῶν τ' ἄπαρχος Ἰλίου τ' ἀναστάτης
οὐκ οἶδεν οἵα γλῶσσα, μισητῆς κυνὸς
λείξασα κἀκτείνασα φαιδρὸν οὖς δίκην,
ἄτης λαθραίου τεύξεται κακῇ τύχῃ. 1230
τοιάδε τόλμα· θῆλυς ἄρσενος φονεύς·
ἔστιν–τί νιν καλοῦσα δυσφιλὲς δάκος
τύχοιμ' ἄν; ἀμφίσβαιναν, ἢ Σκύλλαν τινὰ
οἰκοῦσαν ἐν πέτραισι, ναυτίλων βλάβην,
† θύουσαν Ἅιδου μητέρ' † ἄσπονδόν τ' Ἄρη 1235
φίλοις πνέουσαν; ὡς δ' ἐπωλολύξατο
ἡ παντότολμος, ὥσπερ ἐν μάχης τροπῇ.
δοκεῖ δὲ χαίρειν νοστίμῳ σωτηρίᾳ.
καὶ τῶνδ' ὅμοιον εἴ τι μὴ πείθω· τί γάρ;
τὸ μέλλον ἥξει. καὶ σύ μ' ἐν τάχει παρὼν 1240
ἄγαν γ' ἀληθόμαντιν οἰκτίρας ἐρεῖς.
Κασσανδρα
ωι ωι ω ω κακα
ξανα μενα φοβερη της ορθης μαντειας ωδινη 1215
στριφτογυριζει και με προμηνυματα ταραζει
κοιταξτε αυτους εδω μπροστα στο σπιτι καθισμενους
νεους,που μ'ονειρα παρομοιοι ειναι στις μορφεςι,
παιδια που σαν να'ναι απο δικους τους σκοτωμενα,
με τα χερια γεματα κρεατα απ'τις σαρκες τους 1220
μαζι εντερα και σπλαχνα, αξιολυπητο φορτιο,
φαινεται καθαρα να'χουν,π'ο πατερας γευτηκε.
γι'αυτα'δω εκδικηση σου λεω πως καποιος σχεδιαζειστ'αυτι ,
λιονταρι αδυναμο,που σε κρεβατια στριφογυρνα
στο σπιτι κρυμμενο,ωιμε,στον αφεντη που'θα'ρθει 1225
τον δικο μου,γιατι να φερνω πρεπει της δουλειας το ζυγο ,
και των καραβιων ο αρχηγος και του Ιλιου ο ξεθεμελιωτης
δεν ξερει ποια γλωσσα η μοχθηρη σκυλα
γλυφοντας απλωνει ευχαριστη στ'αυτι να μοιαζει , ·
ολεθρο κρυφο ετοιμαζοντας κακης μοιρας 1230
τετοια τολμαει,θηλυκο τ'αρσενικου φονιας,
με τι να καλεσω αυτο το μισητο αγριο θηριο
ταιριαζει αμφισβαινα,η Σκυλλα μηπως
που μεσ'στις πετρες κατοικει,συμφορα των ναυτικων,
τ'Αδη εξοντωντρια μανα π'αδιαλλακτη εχθρα 1235
στους δικους της πνεει,κι ετσι θριαμβευτικα ουρλιαξε
η στα παντα αψηφητη,σαν σε μαχη τρεπεται,
και φαινεται να χαιρεται με τον σωτηριο γυρισμο,
και γι'αυτα δω το ιδιο ειναι κι αν κι αν δεν πεισω,τι λοιπον;
οτ'ειναι να'ρθει θα'ρθει,και συ μενα παρων εδω 1240
γρηγορα με πολυ μεγαλη λυπη αληθη μαντισα θα πεις
.
.
ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΑΤΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
με κοιταξε,ξερω τι σκεφτηκε,'σαν τον σγουρο βασιλικο μυριζει το κορμι της,ειναι νεα,ομορφη',
την αλλη μερα με φωναξε,ηθελε να παμε οι δυο μας στο Αργος,καθησα διπλα της στο διθεσιο
κοκκινο καμπριο αυτοκινητο της,στο Αργος μου ψωνισε καινουργια ρουχα,με πηγε και στο
κομμωτηριο,υστερα καθησαμε σ'ενα κεντρικο ζαχαροπλαστειο,σταματησαν δυο γνωστες της
κυριες και την χαιρετησαν,'Κλυταιμνηστρα μου,τι κανεις;',φιληθηκαν σταυρωτα,ρωτησαν 'η
κοπελα;',γελασε,'Η Αλεξανδρα ειναι η νεα γυναικα του αντρα μου,δασκαλα πιανου','τι γυρισε
ο Αγαμεμνονας;',ρωτησε η ψηλοτερη με το κιτρινο καπελο,'ποτε;','χθες' απαντησε η Κλυται-
μνηστρα,με κοιταξαν,'μα αυτη ειναι κουκλα,και δεν φοβασαι τον Αιγισθο,μηπως τσιμπηθει μαζι
της; ξερουμε τι γυναικας ειναι',οταν εφυγαν οι κυριες ειπε,'κουτσομπολες και φαντασμενες,να
σκεφτεις εχουν κανει τρεις γαμους,η ψηλη χωρισε κι απ'τον τριτο αντρα και συζει μ'εναν πολυ
νεωτερο της',ηταν ζεστη μερα,παρα πολυς κοσμος γυρω μας,φορεσε τα μαυρα γυαλια της,'ο
Αγαμεμνονας,καποτε,πριν παει εκει' μου ειπε,'εφτιαξε σ'εναν γλυπτη χρυσοχοο μια χρυση
μασκα,το προσωπο του',εβγαλε τα γυαλια της,ειδα το προσωπο της σκληρο,'τι εγωιστης,χρυσο
το προσωπο του',ξαναβαλε τα γυαλια της,'ο χρυσος,μου ειπε οταν μου την εδειξε,δεν σκουρια-
ζει',εβγαλε απ'τη τσαντα της ενα καθρεφτακι και το κραγιον,εβαψε τα χειλη της κοκκινα,'εκεινη
η χρυση προσωπιδα,Κασσανδρα,χαθηκε',εβαλε το καθρεφτακι και το κραγιον στη τσαντα,'δεν
ξερω πως',την κοιταξε,'μου τη ζητησε,του ειπα την αληθεια,δεν ερω,επεμενε,φωναζε,φαινονταν
πολυ αναστατωμενος,σαν να'σαι συ κανεις και να χαθηκες του ειπα,με κατηγορησε πως εγω
φταιω,του φωναξα κι εγω,θα μας ακουσες,σηκωσε το χερι να με χτυπησει,μ'αρπαξε απ'το λαιμο,
θα μ'επνιγε',τραβηξε το μεταξωτο κοκκινο μαντηλι που'χε δεμενο στο λαιμο,μου 'δειξε τα μαυ-
ρα σημαδια,ευτυχως μπηκε στο δωματιο η Ηλεκτρα,ντραπηκε και μ'αφησε',κοιταξε το ρολοι
της,'εσυ ξερεις που ειναι η μασκα;'με ρωτησε,'πες του την αληθεια,την ωμη αληθεια,ειτε σε
πιστεψει ειτε οχι,απ'αυτη κανενας μας δεν θα ξεφυγει',εκεινη την ωρα οι δυο κυριες ξαναπε-
ρασαν,φορτωμενεςς με σακουλες ψωνια,αυτη τη φορα καθησαν μαζι μας,εμενα μου αρεσε
πολυ η φλυαρια τους,ηταν ευχαριστη,μου ελαφρυνε τη καρδια,ειπαν για το εγκλημα,πριν δυο
μερες,που ταραξε τη κοινωνια του Αργους,γνωστος επιχειρηματιας του Αργους,ειπαν το ονομα
του,δολοφονηθηκε απο τον εραστη της γυναικας του,με την συνεργεια της,τον αιφνιδιασαν
στο μπανιο και τον επνιξαν,διαβασαν στη πρωτη σελιδα της εφημεριδας τα νεα της υποθεσης,
οι δραστες της δολοφονιας συνεληφθηκαν στον Ισθμο της Κορινθου καθως διεφευγαν,ανακρι-
θηκαν στην ασφαλεια και ομολογησαν το εγκλημα,ειχαν τις φωτογραφιες τους,ειδα και τη
φωτογραφια του δολοφονημενου,'σαν να τον ξερω ειπα','μα πως;ειναι αδυνατο' αναφωνησαν
μ'ενα στομα απορημενες οι δυο κυριες,'μια ξενη,μολις χθες ηρθες',καταλαβα το λαθος μου,
ειδα την Κλυταιμνηστρα να χαμογελα,εφυγαν οι δυο κυριες και γυρισαμε στις Μυκηνες,
μετα απο λιγο μπηκε στο δωματιο μου,με βρηκε μπροστα στον καθρεφτη να ξεβαφομε,
σταθηκε ακριβως πισω μου,'σιγουρα η χρυση μασκα',ειπε,προσπαθησα να δικαιολογηθω,
'ο αντρας εμοιαζε,ετσι νομισα,με τον Αιαντα τον Λοκρο',εσκυψα το κεφαλι,πηγα να βαλω
τα κλαματα,εκεινη με κοιτουσε μεσα στον καθρεφτη και δεν μιλουσε,'ηταν φοβερο,φρικτο'
της ειπα,η φωνη μου ετρεμε,'ποτε δεν θα το ξεπερασω,ειχα αγκαλιασει το ξοανο της θεας
κι εκεινος με τραβουσε με δυναμη,δεν αντεξα,τα χερια μου ξεκολλησαν,μ'ερριξε κατω,εγω
ουρλιαζα,τον δαγκωνα στα χερια στο λαιμο στον ωμο,φωναζα να μ'αφησει,του ξεριζωνα τα
μαλλια,τα νυχια μου χωθηκαν στις πλατες του,τον ξεσχισα,ηταν πολυ δυνατος','ησυχασε,μωρο
μου,τωρα αυτο περασε',η φωνη της γλυκεια,τρυφερη,φιλης η' μανας,μου'πιασε το χερι και μου
το χαιδεψε,ακουσαμε βηματα,η Κλυταιμνηστρα τραβηχτηκε απο κοντα μου,'ετοιμασε το μπα-
νιο μου' ακουσαμε τη φωνη του Αγαμεμνονα να προσταζει τη δουλα,'το μπανιο' ψιθυρισα ,'το
μπανιο',ειδα τη Κλυταιμνηστρα να φευγει και να κλεινει τη πορτα,ειχε αρχισει να νυχτωνει,σε
λιγο νυχτωσε,βγηκα και καθησα στο μπαλκονι,το φεγγαρι,πανσεληνο,ανεβηκε απ'τον απεναντι
λοφο ανατολικα,ο ηχος ενος τριζονιου,εκλεισα τα ματια,περασε ωρα,ακουσα θορυβο,ανοιξα τα
ματια,το φεγγαρι ειχε ανεβει ψηλα,σαν μερα ηταν φωτισμενα,τοτε κατω στην αυλη ειδα πρωτα
τη σκια του Αιγισθου,μετα τη σκια της Κλυταιμνηστρας,εκεινη κατι του ειπε κι εκεινος σηκωσε
το κεφαλι προς το μερος μου,σιγουρα με ειδε,δεν προλαβα να κρυφτω,επειτα χαθηκαν στη σκο-
τεινη στοα,δεν μ'ενοιαζε αν μ'ειδε,'κρυφο τιποτα δεν μενει'σκεφτηκα,στο κρεβατι αφησα χωρο
για τον Αγαμεμνονα να ξαπλωσει οταν γυρισει,η δευτερη νυχτα μου στις Μυκηνες,κοιμηθηκα,
ξυπνησα κι ειδα κατω απο τη πορτα να μπαινει κατι κοκκινο στο δωματιο,νερο,κοκκινο νερο,το
ειδα να κυλαει στο ξυλινο πατωμα,τρομαξα και φωναξα,'Αγαμεμνων,ξυπνα,θα πνιγουμε',δεν
ακουσα αποκριση,ο Αγαμεμνων δεν κοιμονταν διπλα μου,η σταθμη του νερου ανεβαινε,πετα-
χτηκα απ'το κρεβατι,η πορτα απ'τη ορμη του νερου ειχε ανοιξει,παραξενο αλλα εξω απ'το δω-
ματιο στο διαδρομο δεν υπηρχε νερο,ειδα τη πορτα της κρεβατοκαμαρας της Κλυταιμνηστρας
μισανοικτη,μπηκα διστακτικα,προχωρησα και τοτε μεσα στο αμυδρο φως ειδα τα γυμνα κορμια
της Κλυταιμνηστρας και του Αιγισθου ξαπλωμενα στο κρεβατι και δυο φιδια να τους τρωνε το
προσωπο,ανοιξα το στομα να τους φωναξω,'μην τους ξυπνας',ακουσα μια φωνη πισω μου,γυρι-
σα και ξεχωρισα μεσα στο λιγοστο φως την Ηλεκτρα με τον Ορεστη,'δεν βλεπεις πως κοιμουν-
ται αγκαλιασμενοι οπως ηθελαν,ευτυχισμενοι',κοιταξα τον Ορεστη,γονατισα,του επιασα το
προσωπο,'ποσο,μικρο μου,μοιαζεις στον αδελφο μου Ελενο',τον αγκαλιασα,,'ησυχασε,μωρο
μου,η μαμα θα γυρισει,δεν μας ξεχασε',τον φιλουσα,'θα μας παρει,θα μας βγαλει απο δω',
'ελα,Ορεστη,παμε' ακουστηκε αυστηρη η φωνη της Ηλεκτρας και τραβηξε τον Ορεστη,εμεινα
μονη μου στο δωματιο,απο το παραθυρο δυτικα εμπαινε το δυνατο φως του φεγγαριου,στο
κρεβατι,ειδα,κατω απ'τ'ασπρο σεντονι κοιμονταν βαθεια ο Αιγισθος και η Κλυταιμνηστρα,
γυρισα στη κρεβατοκαμαρα μου,ο Αγαμεμνονας ειχε γυρισει,καθονταν στον καναπε και καπνι-
ζε,'που ησουνα,ανησυχησα',μου ειπε μολις με ειδε,'δεν ειχα υπνο'του απαντησα,'εκανε ζεστη,
και μπηκα στο μπανιο να δροσιστω και να χαλαρωσω',με κοιταξε δυσπιστα,'βγηκα και στο κηπο'
συμπληρωσα,'καταλαβαινω,ελα τωρα να κοιμηθουμε',μου ειπε,'αυριο θα ειναι αλλη μερα',
ξυπνησα,ο Αγαμεμνονας ελειπε,ειχε πει πως θα παει για δουλειες στο Αργος,τραπεζα,εφορια,
δικηγορο,ακουσα το αυτοκινητο της Κλυταιμνηστρας,βγηκα στο μπαλκονι,με ειδε,σηκωσε το
χερι και με χαιρετησε,'Καλημερα,παω τα παιδια σχολειο,δεν θ'αργησω', ετοιμαστηκα,φορεσα
ενα απο τα ρουχα που ψωνισαμε,μια μαυρη στενη φουστα λιγο κατω απ'το γονατα κι ενα κοκ-
κινο μπλουζακι,οταν επεστρεψε και με ειδε αναφωνησε με θαυμασμο,'Ποσο κομση εισαι,
αγαπη μου',με καλεσε στο δωματιο της,'δεν σε πειραζει που θα βαφομε' μου ειπε,'οχι,καθολου'
της απαντησα,'μ'ενδιαφερει να δω την τεχνικη και την αισθητικη του μακιγιαρισματος σου΄,
χαμογελασε,'το μακιγιαζ ειναι μια μασκα,οχι βεβαια χρυση,αλλα εφημερη',ειπε,και συμφωνησα,
οταν τελειωσε το μακιγιαζ ειπε,'τωρα εγινα η Κλυταιμνηστρα',με κοιταξε,'θελεις και συ ,καλη
μου,να γινεις η Κασσανδρα;',δεν αντεδρασα,ειπα ναι,μ'εβαφε,παρακολουθησα σταδιακα στον
καθρεφτη την μεταμορφωση μου,'Η Κασσανδρα' ειπε,'αυτη,εγω η Κλυταιμνηστρα,οι αλλοι δυο
ο Αγαμεμνονας κι ο Αιγισθος',μ'αγκαλιασε και κοιταχτηκαμε στον καθρεφτη,'ποσο ομορφη
εισαι' μου ψιθυρισε και μ'εσφιξε,μ'αφησε,'η Ελενη ηταν μια ναρκισσος',η φωνη της σκληρη,
'δεκα χρονια μικροτερη μου,κακομαθημενη,ανοητη,καποτε ειχε ξετρελαθει μ'εναν αλητη κι
εφυγε μαζι του,αναστατωθηκαμε,οταν επεστρεψε η μητερα κι ο πατερας οχι μονο δεν την
φωναξαν αλλα την συγχωρεσαν και την αφησαν ελευθερη να κανει οτι θελει,τον καημενο
Μενελαο,τον λυπαμε,τωρα εμαθα πως βρισκετε με καποιον αλλον εραστη στην Αιγυπτο',
καθησε στο κρεβατι,'λενε πως μονο το πουκαμισο της ητανε στη Τροια',γελαει,'ενα ασπρο
μεταξωτο διαφανο κομπινεζον',γελαει δυνατα,'κι εσυ,φυσικα,εκει θα την ειδες,ζωντανη ζεστη
καυτη σαρκα΄,τρανταζεται,σηκωνεται,'για μια πουτανα',ουρλιαζει,'εγω εχασα την Ιφιγενεια μου,
το παιδι μου,την μικρη μου Ιφι,για μια πουτανα Ελενη',και τοτε χωνει το χερι στο στηθος της
και βγαζει μια φωτογραφια,'να',μου δειχνει,'η Ιφι μου',και κλαιει 'η μικρη μου Ιφιανασσα',
φιλαει τη φωτογραφια,καθεται μπροστα στον καθρεφτη,ξεβαφεται,'τα παιδια,η Ηλεκτρα κι ο
Ορεστης δεν καταλαβαινουν,θρησκεια τους ειναι ο πατερας,η μανα,εγω,ενα βρωμερο σκουλη-
κι,μια μυσερη σκυλα,μια αδιαντροπη μοιχαλιδα,που ντροπιαζει τον πατερα τους',ξεκλειδωνει
ενα συρταρι κι απο μεσα βγαζει μια χρυση προσωπιδα,τη κρατα μπροστα στο προσωπο της,'η
χρυση μασκα του Αγαμεμνονα' λεει,'τωρα εγινα εγω Αγαμεμνονας κι η μασκα του κι αν ειναι
χρυση σιδηρος θα γινει και θα σκουριασει γρηγορα',γελαει,τραβαει τη μασκα απ'το προσωπο
της και τη ξανακλεινει στο συρταρι,'εδω στον Οικο των Ατρειδων ολα θα σκουριασουν',την
παρακολουθουσα να ξαναβαφεται,τωρα φαινοταν πιο ησυχη,'ο Τανταλος θελοντας να κοροι-
δεψει τη σοφια των Ολυμπιων θεων κομματιασε το γιο του Πελοπα ,τον εβρασε και τους εδωσε
τα κομματια του να γευματισουν κι εκεινοι εκτος απ'τηυ Δημητρα το καταλαβαν και καταραστη-
καν τη γενια του,κι ο Πελοπας,το παιδι του,αφου με δολο κερδισε τον Οινομαο σ'αρματοδρο-
μια,χαλωντας το αρμα του με τη βοηθεια του ηνιοχοου του Μυρτιλου,πηρε γυναικα του την
κορη του Ιπποδαμεια και ξεγελασε στη μοιρασια του βασιλειου τον Μυρτιλο,και τα παιδια του
Πελοπα ο Ατρεας κι ο Θυεστης φαγωθηκαν καταραμενοι οπως ηταν για τη βασιλεια των Μυκη-
νων,κι ο Ατρεας για να εκδικηθει τον Θυεστη,εραστη της γυναικας του Αεροπης,εσφαξε τα
παιδια του,τα'βρασε και του τα'προσφερε φρικτο φαγητο να τα φαει,κι υστερα τον εξορισε
στην Ηπειρο κι εκει ο Θυεστης αιμομικτησε με την κορη του Πελοπια και βγηκε αυτος εδω ο
Αιγισθος,κι ο Αιγισθος ηρθε κι εκδικηθηκε σκοτωνοντας τον Ατρεα,κι απ'αυτον ο γιος του
Ατρεα ο Αγαμεμνονας αρπαξε τη βασιλεια,και τωρα,αλιμονο,που γυρισε απ'τη Τροια ο Αιγισθος
ειναι συντροφος μου στο κρεβατι και στην εξουσια',με κοιταξε μεσα στον καθρεφτη,'τωρα εσυ
η αθωα πριγκιπισα της Τροιας Κασσανδρα,η' Αλεξανδρα,του Πριαμου και της Εκαβης ξερεις τι
θα γινει', πηγα ν'ανοιξω το στομα μου,με προλαβε,'μην πεις,κανεις δεν θα σε πιστεψει',κοιτα-
χτηκε στον καθρεφτη,'τελειωσα,τωρα ειμαι ετοιμη'μου ειπε,σηκωθηκε,αλλαξε διαθεση,'ελα να
παμε μια βολτα,να ξεσκασουμε',πηγαμε στο Αργος,φωνισαμε ρουχα και καλλυντικα,υδατικες
κρεμες,μασκες προσωπου,αρωματα,εκεινη αγορασε ενα μαργαριταρενιο περιδαιρεο κι εγω
σκουλαρικια,χρυσες σπειρες,επειτα καθισαμε στο ιδιο ζαχαροπλαστειο,περασαν παλι οι δυο
κυριες,'δεν σου αρπαξε ακομα τον Αιγισθο,η κουκλα;'αστειευτηκε η ψηλη,Μαρσηππα την
λεγανε,το ονομα της αλλης ηταν Λιζα,' δεν ειναι αυτος ο ρολος της' απαντησε αινιγματικα η
Κλυταιμνηστρα,'θα τους εκτελεσουν τους δυο μοιχους',θυμηθηκε την δολοφονια του επιχει-
ρηματια η Μαρσηππα,'πρεπει καποτε να καταργηθει η θανατικη ποινη'σχολιασε η Λιζα κοιτων-
τας την Κλυταιμνηστρα 'ειναι βαρβαρο εθιμο,δεν συμφωνεις Κλυταιμνηστρα;',η Κλυταιμνηστρα
δεν απαντησε αμεσως,με κοιταξε και ειπε,'εξαρταται',στη συνεχεια οι δυο γυναικες,αρκετα
ενημερωμενες,κουτσομπολεψαν τους ανθρωπους τους θεαματος,ηθοποιους και τραγουδιστες,
στο τελος η Λιζα εκανε την προταση,'το Σαββατο θα παμε θεατρο στην Επιδαυρο,αν θελεις
Κλυταιμνηστρα ελα και συ,μπορεις να παρεις και την Αλεξανδρα,να δει κι αυτη θεατρο,ο σκηνο-
θετης ειναι καποιος Αγγλος,δεν απομνημονευω ονοματα,η' καποιος Γερμανος', η Λιζα και η
Μαρσηππα σηκωθηκαν,μας φιλησαν σταυρωτα κι εφυγαν,πριν επιστρεψουμε στις Μυκνηνες
αγορασαμε μαγιο,εγω λευκο μπικινι κι η Κλυταιμνηστρα μαυρο ολοσωμο και πηγαμε στο Τολο
στη θαλασσα για μπανιο,η Κλυταιμνηστρα ηταν δεινη κολυμβητρια,αλοιψε η μια την αλλη με
αντηλιακο και ξαπλωνοντας ωρες στον ηλιο πηραμε χρωμα,οταν επιστρεψαμε στις Μυκηνες
βρηκαμε στο τραπεζι του κηπου να καθονται ο Αγαμεμνονας κι ο Αιγισθος,μολις μας ειδαν
σηκωθηκαν και προσποιουμενοι επιγουσα δουλεια χωριστηκαν,οταν βραδυασε μαζευτηκαμε
στο σαλονι,η Κλυταιμνηστρα,τα παιδια,η Ηλεκτρα,ο Ορεστης,η Χρυσοθεμις,και τους επαιξα
πιανο,τη Σονατα του Σεληνοφωτος του Μπετοβεν,στο τελος με χειροκροτησαν θερμα,
η Ηλεκτρα μαλιστα μου ζητησε να της κανω μαθηματα,της απαντησα ναι για να μην την απογο-
ητευσω,αργοτερα ηρθε στο δωματιο μου η Κλυταιμνηστρα και μου εδειξε φωτογραφιες,'εγω με
την αδελφη μου Ελενη,μαθητρια της ε' δημοτικου,στην Πλευρωνα στον παππου μας Θεστιο',
'σ'αυτη εδω η μανα μας Ληδα καθιστη αναμεσα στ'αδελφια μας Καστορα και Πολυδευκη',
'εδω η Ελενη νυφη με τον Μενελαο','δεν αλλαξε,ιδια ειναι' της ειπα,η Κλυταιμνηστρα δεν σχο-
λιασε και συνεχισε,'η γαμηλια μας,εγω κι ο Αγαμεμνονας',σε μια φωτογραφια σταματησε,
η φωνη της ετρεμε,'εδω η Ιφι μου στην Αυλωνα,με φοντο τα καραβια,κοιτα ποσο γλυκεια ειναι,
ενα περιστερακι',προσπερασε καποιες φωτογραφιες,'εδω ειμαι στο Αργος με τον Αιγισθο',
η φωνη σταθερη,ο Αιγισθος την κρατουσε αγκαλια απ'τη μεση,'ταιριαστο ζευγαρι'σχολιασα,
'εως το Σαββατο'ειπε,παλι η φωνη της σταθερη, εκλεισε το αλμπουμ,'καποια αλλη φορα τις
αλλες',με κοιταξε,'ισως', ακουσαμε τη φωνη του Αγαμεμνονα,'ετοιμασε το μπανιο μου',
εγω ειχα κοιμηθει οταν ξαπλωσε διπλα μου,με ξυπνησε,'αυτος ο βρωμιαρης ο Αιγισθος σε
γλυκοκοιταζει και θα του σπασω τα μουτρα','ιδεα σου ειναι' τον καθησυχασα,μ'αρεσε που
ζηλευε εμενα κι οχι την Κλυταιμνηστρα,το σχεδιο μου αρχισε να λειτουργει,να βγει απ'τη μεση
ο Αιγισθος κι η Κλυταιμνηστρα,δεν ειχα υπνο,βγηκα στο μπαλκονι,το φεγγαρι σχεδον πανσελη-
νο φωτιζε σαν μερα τη νυχτα,κατω στη αυλη ειδα τον Αιγισθο με την Κλυταιμνηστρα,η Κλυται-
μνηστρα κατι ειπε στον Αιγισθο κι εκεινος γυρισε το κεφαλι και κοιταξε πανω,αυτη τη φορα
προλαβα και κρυφτηκα πισω απ'τη κουρτινα,επρεπε να ενεργησω πριν απ'αυτους,να μην
υποψιαστουν το σχεδιο μου,ξαπλωσα και κοιμηθηκα,με ξυπνησε ενας θορυβος,ετρεξα στο
μπανιο,γεματη μεχρι πανω αιμα η μπανιερα ξεχυλιζε,ουρλιαξα,ξυπνησαν η Κλυταιμνηστρα κι ο
Αιγισθος,με κοιτουσαν απορημενοι,'τι του κανατε δολοφονοι;' φωναξα,'τον σκοτωσατε',γελα-
σαν και οι δυο,'εισαι τρελη,ο Αγαμεμνονας κοιμαται στο κρεβατι σου',ετρεξα εκει,τον βρηκα να
κοιμαται βαθεια,ξαπλωσα και κοιμηθηκα,ξυπνησα παλι,καποιοι ψιθυριζαν εκει μεσα στο δωμα-
τιο,σηκωθηκα,κι ειδα τον Αιγισθο και την Κλυταιμνηστρα να σερνουν ενα σακι,'τι κανετε εδω;'
φωναξα,με κοιταξαν,εβαλαν το δακτυλο μπροστα στομα,'μη,θα ξυπνησεις τον Αγαμεμνονα',
'Παιδοκτονοι'ουρλιαξα,'εκει μεσα εχετε κομματιασμενα τα παιδια',γελασαν,'εισαι τρελη,δεν θα
σε πιστεψει κανεις' φωναξαν,τους αρπαξα με δυναμη το σακι,εκεινοι το αφησαν,αδειο ηταν,
'κοιτατε να με ξεγελαστε,δολοφονοι,μαγοι' κι ετρεξα στο δωματιο των παιδιων,μεσα στο αμυ-
δρο φως τα ειδα να κοιμουνται ησυχα,οταν βγηκα στο διαδρομο σκονταψα πανω σε κατι,επε-
σα,κι ειδα με τρομο τον Αγαμεμνονα αιμοφυρτο τυλιγμενο σε διχτυ,επρεπε αμεσως να φυγω
απ'αυτο το σπιτι,που ομως να παω;.'στους Λοκρους',ακουσα μια φωνη πισω μου,με δυσκολια
γυρισα το κεφαλι κι ειδα τον Αιαντα τον Λοκρο να κραταει το ξοανο της θεας,τεντωσε το χερι,
'παρ'το θα σε βοηθησει',λιποθυμισα,οταν συνηλθα ημουνα ξαπλωμενη στο κρεβατι,διπλα ο
Αγαμεμνονας μου κρατουσε το χερι,ορθιοι πανω απ'το κεφαλι μου ο Αιγισθος και η Κλυταιμνη-
στρα,'ξυπνησαμε,απ'τις φωνες σου,σηκωθηκαμε και σε βρηκαμε πεσμενη στο διαδρομο μπρο-
στα στη πορτα των παιδιων λιποθυμη,ελα ησυχασε',η Κλυταιμνηστρα μου αλλαξε την υγρη
κομπρεσα στο μετωπο,εξαντλημενη οπως ημουνα τα ματια μου εκλεισαν και κοιμηθηκα,ξυπνη-
σα αργα,εκεινη τη μερα καθησα ξαπλωμενη στο κρεβατι,με περιποιουνταν αποκλειστικα η
Κλυταιμνηστρα,τη αλλη μερα Σαββατο,ενιωθα καλυτερα,και κατεβηκαμε στο Αργος,ψωνισαμε
και καθησαμε στο ιδιο ζαχαροπλαστειο,δεν ειδαμε τη Λιζα και τη Μαρπησσα,με την Κλυταιμνη-
στρα συζητησαμε κυριως για τα προβληματα των παιδιων,'την Ηλεκτρα κατι την βασανιζει,
απομονωνεται στο δωματιο της,δεν εχει ορεξη,αδυνατισε,κλειστη δεν μιλαει,τον Αιγισθο
φαινεται να τον μισει,ο Ορεστης της εχει μεγαλη αδυναμια,φοβαμαι πως θα τον παρασυρει,
ολη τη νυχτα του ψιθυριζει,,πολλες φορες εβαλα τ'αυτι στη πορτα ν'ακουσω,αλλα δεν κατα-
λαβα τους ψιθυρους της,δεν λεω ειναι στη εφηβεια,εχει ειδωλο τον πατερα,αν ερωτευτει,αν
παει με αντρα ισως ξεχασει,αλλαξει',μιλουσε με κατεβασμενο κεφαλι κι εσφιγγε τα χερια της,
'δεν ξερω τι να κανω,καποιος ψυχολογος ισως μπορει να βοηθησει,με καποιον που μιλησα
ειπε νευρωση,μανιοκαταθλιψη,αλλα πρεπει να την δει για να γνωματευσει',για ν'αλλαξω θεμα
'στο θεατρο θα παμε;'τη ρωτησα,σοβαρεψε,'δεν εχω ορεξη,το θεωρω βαρετο,η πραγματικοτη-
τα ειναι πιο ενδιαφερουσα,το θεατρο ειναι μια μιμηση,μια κατασκευη,απατη',την υπολοιπη
ωρα μεχρι να ξαναγυρισουμε στις Μυκηνες την περασαμε κολυμπωντας στο Τολο,η Κλυταιμνη-
στρα μου εκανε,μαλιστα,και μαθηματα κολυμβησης,'στο υπτιο μαλλον εχεις ταλεντο' μου ειπε
κολακευτικα,το βραδυ στο σαλονι εκανα μαθηματα πιανου στην Ηλεκτρα,τρελαθηκε με τα
νοτουρνα του Σοπεν,ο Αγαμεμνονας θα διανυκτερευε στο Αργος,θα συναντουσε καποιους
παλιους φιλους και θα δειπναγαν μαζι,ετσι κοιμηθηκα μονη μου,το μεσημερι φαγαμε ολοι,
μαζι και τα παιδια,στο τραπεζι του κηπου,συζητησαμε εγκαρδια ,τραγουδησαμε,χορεψαμε βαλς
και ταγκο,,εγω και η Κλυταιμνηστρα,εναλλαξ,με τον Αιγισθο και τον Αγαμεμνονα,τα παιδια το
καταδιασκεδασαν,ακομα και η Ηλεκτρα,μετα το γευμα τα παιδια κι οι αντρες αποσυρθηκαν για
υπνο,μειναμε εμεις οι γυναικες,'θελεις να παμε στην Επιδαυρο,στο θεατρο;' μου προτεινε η
Κλυταιμνηστρα,'και βεβαια θελω,και το ρωτας;'της απαντησα με ενθουσιασμο,μπηκαμε στο
αυτοκινητο και πηγαμε στο θεατρο,'αυτο ειναι το κοιλο,το αμφιθεατρο,εδω καθονται οι θεατες'
μου εδειξε η Κλυταιμνηστρα,'αυτη εδω ειναι η ορχηστρα,η σκηνη που παιζουν οι υποκριτες,οι
ηθοποιοι',μου ειπε να παω καθησω στο κεντρο του θεατρου στη δεκατη σειρα,'απο εκει θα
βλεπεις και θ'ακους καλυτερα',καθησα εκει που ειπε,εκεινη στη ορχηστρα εκανε διαφορες κινη-
σεις,οι οποιες,οπως καταλαβαινα,μιμουνταν καποιες πραξεις,μετα απο ωρα στεκωντας ορθια
στο κεντρο της σκηνης φωναξε:'Εγω η Κλυταιμνηστρα,Εσυ' ,μ'εδειξε,'η Κασσανδρα,κι Εσεις',
εδειξε με το χερι της πανω απο μενα,'ο Αγαμεμνονας και ο Αιγισθος',και με τελετουργικο τροπο
αναφωνησε:'Να γινει τωρα η Ολη Πραξις',ολα θα συνεβαιναν οπως τα ειχα προβλεψει,το σχεδιο
μου τελειωθηκε,η Αλωση της Πολης μου εφερε την Ατην και τελος την Τισιν,και δεν μ'ενδιαφε-
ρει καθολου αν ποτε γινω πιστευτη,και προπαντως τωρα ξερω πως εκεινη πανω στη Πραξη
σκεφτεται ,'ειναι νεα,ομορφη,σαν τον σγουρο βασιλικο μυριζει το κορμι της'
.
.
.
Monsieur le Président Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΩΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΩΝ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
συνεληφθει με την κατηγορια της κατασκοπιας,πως ειχε παραδωσει στον εχθρο απορρητα
κρατικα εγγραφα,η δικη ηταν μια παρωδια,καθοδηγουμενοι μαρτυρες,επικαλεστηκαν,ως
αποδειτικα επιβαρυντικα στοιχεια τις ψυχολογικες παρεκλισεις του,π.χ την εσωστρεφεια του,
επισης,επιδεικνυοντας ρατσισμο,και την καταγωγη του απο μια υποπτη και ακρως επικινδυνη
για τον πολιτισμο και το κρατος τους εθνοτικη ομαδα,στα σημειωματα που ανταλλαξε με τον
αντιπαλο πρακτορα,τα οποια βρεθηκαν σχισμενα σε πολλα κοματια απο την ηλικιωμενη καθα-
ριστρια του γραφειου του,μια δικη τους πρακτορα,στο καλαθι των απορριματων,ηταν σημειω-
μενο ενα τεραστιο ποσο πληρωμης,το οποιο θα επερνε για τις προδοτικες υπηρεσιες του,
ο κρατικος εγκριτος γραφολογος που επιστρατευτηκε για την συγκριτικη εξεταση του κειμενου
του σημειωματος με τον γραφικο χαραχτηρα του κατηγορουμενου εβγαλε το τελικο πορισμα
πως ο κατηγουμενος εγραψε το σημειωμα,η υπερασπιση αντεδρασε δειχνοντας φτιαχτες
ομοιοτητες αλλα και κραυγαλεες ανομοιοτητες,οι κατηγοροι της απαντησαν ειρωνικα πως
προκειται περι 'αυτοπλαστογραφιας','ο ιδιος ο κατηγορουμενος πλαστογραφησε ευφυως,
κυριοι,τον εαυτο του,αυτο και τιποτα αλλο',η κοινη γνωμη διχαστηκε,αθωος η' ενοχος,προ-
δοτης,τελικα κηρυχτηκε κεκλεισμενων των θυρων παμψηφει ενοχος εσχατης προδοσιας
με θανατικη ποινη,ξεσπασε μεγαλος σαλος,εγιναν επεισοδια,σε μια εφημεριδα,μαλιστα,
μεγαλης κυκλοφοριας δημοσιευτηκε στη πρωτη σελιδα ενα κειμενο υπερασπισης καποιου
συγγραφεα με τιτλο'Κατηγορω', ο συγγραφεας συνεληφθει και δικαστηκε με συνοπτικες
διαδικασιες ως επικινδυνος υποκινητης κατασκοπιας και κλειστηκε στη φυλακη,αυτη ηταν ενας
στενος,ευθεια γραμμη,τοιχισμενος διαδρομος,με ψηλη οροφη,ανα τακτα διαστηματα,εικοσι
μετρων,υπηρχαν γυαλινοι φεγγιτες,που εβλεπαν στον ουρανο,κλειδωσαν την βαρια μπρουτζινη
πορτα εισοδου και τον παρατησαν εκει μεσα,μην εχοντας τι αλλο να κανει περπατουσε συνεχως
μεσα στον ευθυ διαδρομο,οταν κουραζονταν ξαπλωνε στο πετρινο δαπεδο,κι εκει τον επαιρνε
κι ο υπνος,οταν ξυπνουσε συνεχιζε το περπατημα,απο το διερχομενο φως ψηλα στον φεγγιτη
καταλαβαινε τις αλλαγες της μερας,ποτε ξημερωνε και ποτε βραδυαζε,αλλα και τις κλιματικες
αλλαγες,αν ειχε ηλιοφανεια η' συννεφια,αν εβρεχε,απο τις σταγονες στο τζαμι,αν ειχε φεγγαρι,
απο το φως τη νυχτα,βεβαια καμια απ'αυτες τις αλλαγες,ζεστη,κρυο,δεν επειρεαζαν την κατα-
σταση μεσα στον διαδρομο,η οποια με καποιο μηχανισμο διατηρουνταν σταθερη,μια ηπια ζε-
στη επικρατουσε,οταν βραδυαζε μια απροσωπη φωνη,απο καποιο μεγαφωνο ψηλα στην οροφη
που δεν μπορουσε να εντοπισει,τον πληροφορουσε πως μετα απο 50 φεγγιτες,1000 μετρα,θα
βρει φαγητο,νερο,και κουβερτες να σκεπαστει αν κρυωνε τη νυχτα,στην αρχη μετρουσε τις με-
ρες,,ειχαν περασει ακριβως,219,7 μηνες και 9 μερες,για να ειναι υποφερτη η διαμονη του εκει
μεσα καθε μερα σκεφτονταν ενα θεμα,και μ'αυτο την ονοματιζε,παραδειγμα,η 14η,θυμαται,
ηταν ημερα Σοπενχαουερ,η 57η ημερα Καντ,η 61η ημερα Θερβαντες,η 93η ημερα Σεξπηρ,η 121η
ημερα Μπετοβεν,..,καποιες ηταν υποδιαιρεσεις ενος γενικου θεματος,παραδειγμα,η 187η
η κριτικη του Χεγκελ στον Καντ,η 123η η 17η παραλλαγη σ'ενα θεμα του Ντιαμπελι του
Μπετοβεν,...,μετα οταν ο αριθμος των ημερων εγινε τεραστιος,σταματησε την καταμετρηση,
αλλωστε θα ηταν αδυνατο αφου ο αριθμος των θα κατεληγε απειρος,σε μια απ'αυτες τις,χωρις
αριθμο,μερες,ασχοληθηκεμε την υποθεση για την οποια καταδικαστηκε,θα μπορουσε,αν δεν
ειχε συμβει πραγματικα αυτη η στημενη δικαστικη πλανη να την ειχε φανταστει,να την ειχε
επινοησει,ενα μυθιστορημα η' ενα θεατρικο εργο,ετσι ολοι οι πρωταγωνιστες της ιστοριας να
ηταν λογοτεχνικα φαντασματα,τοτε και η τιμωρια του θα ηταν φανταστικη,ο διαδρομος αυτος
φανταστικος ,η παρουσια του εδω μεσα φανταστικη,κι αυτος ενα φανταστικο προσωπο,
'προσοχη,προσοχη'ακουσε τη φωνη στο μεγαφωνο 'μετα απο 50 φεγγιτες θα βρειτε φαγητο,
νερο,και κουβερτες',το αστειο ηταν οτι,παρ'ολ'αυτα, υπηρχε ποικιλια στο φαγητο,καποιος
θορυβος τον ξυπνησε τη νυχτα,σαν καποιος να περασε διπλα του,ακουγε τα βηματα του,
καπου 20 φεγγιτες πιο πισω του,μετρησε την αποσταση,σηκωθηκε,'ποιος εισαι;'φωναξε,
περιμενε,'ποιος εισαι;'ξαναφωναξε,δεν πηρε απαντηση,μεσα στο σκοταδι δεν εβλεπε,αργοτε-
ρα τη μερα ασχοληθηκε με τη Μη Ευκλειδια Γεωμετρια,τη νυχτα κοιτουσε ψηλα στο φεγγιτη το
φως του φεγγαριου,σκεφτηκε,και δεν του φανηκε παραξενο,αν ειχε γεννηθει κι ειχε μεγαλωσει
μεσα στον διαδρομο,με την αυταρκεια τροφης και στεγης,θα αγνοουσε το φεγγαρι,και,γενικα,
ολον τον εξωτερικο κοσμο,την πραγματικοτητα,αυτο μεσα στον διαδρομο θα ηταν γι'αυτον
η πραγματικοτητα,και φυσικα θα ειχε αγνοια της δικης και της ποινης του,τοτε για πρωτη φορα
ακουσε καθαρα ακριβως κατω απο το δαπεδο του διαδρομου που ηταν ξαπλωμενος πανω στη
κουβερτα βηματα,καποιος περπατουσε ακριβως απο κατω του,επομενως υπηρχε ενας αλλος
διαδρομος,παραλληλος με τον δικο του η' που τον ετεμνε,αυτος ο ανθρωπος μπορει να'ναι
οπως κι αυτος καταδικασμενος για καποια υποθεση,η',σκεφτηκε,και δεν του φανηκε καθολου
παραξενο,για την ιδια υποθεση που καταδικαστηκε κι αυτος,και ισως,γιατι οχι,να ειναι πολλοι
για την ιδια υποθεση καταδικασμενοι,μπορει και απειροι,μια αλλη περιπτωση ειναι κατα
καποιο τροπο ολοι αυτοι οι αλλοι διαδρομοι να ειναι μια αντανακλαση του δικου του,και ολοι
αυτοι οι καταδικασμενοι εκει μεσα ανθρωποι να ειναι αυτος,η' με ενα υψηλης τεχνολογιας
μηχανισμο οι δικαστες του να το προκαλουν αυτο,μ'αυτες τις σκεψεις κοιμηθηκε,οταν ξυπνη-
σε απ'τις σταγονες στον φεγγιτη ψηλα εβγαλε το συμπερασμα πως εξω,αυτο που ηταν γι'αυτον
καποτε το εξω,βρεχει εντονα,μπορει αυτο το εξω,μετα απο τοσο απειρο σχεδον χρονο που ειναι
στον διαδρομο κλεισμενος να μην υπαρχει,να εχει καταστραφει,και τοτε αυτος ειναι η μοναδικη
υπαρξη,και ισως ο μοναδικος μαρτυρας αυτου του κοσμου,και στην απολυτη διαθεση του ειναι
να τον επιβεβαιωσει,με τις μαρτυριες και τη μνημη του,η' να τον αποσιωπησει,εξαφανιζοντας
τον,αν ποτε υπηρξε,ομως,κι εδω ειναι το λαθος του,υπαρχουν αυτοι που τον τρεφουν,η φωνη
το φαγητο το νερο οι κουβερτες αποδεικνυουν την υπαρξη τους,ισως ομως ολο αυτο να ειναι
ενσωματωμενο στο τελειο συστημα του διαδρομου,πριν απο την αποσταση των 50 φεγγιτων
να ενεργοποιηται η ιδια απροσωπη φωνη στο μεγαφωνο και στην ορισμενη θεση να βρισκει το
φαγητο,το νερο,τις κουβερτες που ηταν απο πριν,απο παντα,αν περπατουσε προς τα πισω θα
εβρισκε τα δοχεια που περιειχαν το φαγητο και το νερο και φυσικα τις κουβερτες,τωρα τον
εβαλε σε μεγαλη σκεψη πως ποτε απο τοτε που κλειστηκε εδω μεσα δεν ενιωσε τις φυσικες
αναγκες της ουρησης και της αφοδευσης,επομενως αυτος ηταν ενας αλλος κοσμος,εξω απο τα
ανθρωπινα μετρα,την αλλη μερα αποφασισε να περπατησει προς τα πισω,να παει προς τα κει
απ'οπου ηρθε,δεν διαπιστωσε ομως καμια αλλαγη,κανενα ιχνος που να δειχνει πως απο εκει
περασε,ουτε υπολειματα τροφης,νερου και κουβερτες,παντα η ιδια φωνη τον ειδοποιουσε,
φαγητο νερο κουβερτες μετα απο 50 φεγγιτες,επεστρεψε στην αρχικη πορεια του,μια νυχτα
ξυπνησε,νομιζε πως ακουγε ακριβως διπλα του την αναπνοη ενος ανθρωπου που κοιμονταν,
απ'τον φεγγιτη ψηλα το φεγγαρι φωτιζε,αν γυριζε το κεφαλι θα τον εβλεπε,αν απλωνε το χερι
θα τον αγγιζε,διστασε,ο αλλος συνεχιζε ν'αναπνεει,τον ακουγε καθαρα,τελικα πηρε το θαρρος
να κοιταξει,ειχε το προσωπο του σκεπασμενο με την κουβερτα,η καρδια του χτυπουσε δυνατα,
απλωσε το χερι του,επιασε τη κουβερτα και την τραβηξε,απο κατω δεν υπηρχε τιποτα,ενα κενο,
οταν το πρωι ξυπνησε,ο ουρανος πανω ηταν φωτεινος,εφαγε το υπολοιπο φαγητο κι ηπιε το
νερο που ειχε μεινει,κοιταξε τον διαδρομο σ'ολο το μηκος του,κι απ'τις δυο μεριες του,μια
τεραστια ευθεια γραμμη,'ο λαβυρινθος μου'σκεφτηκε 'μια απειρη ευθεια γραμμη',περπατησε,
'σημερα'φωναξε,'αυτη η μερα ειναι αφιερωμενη στον λαβυρινθο μου,αυτο ειναι το σημερινο
μου θεμα,ο λαβυρινθος μου,μονο,ειναι ευθεια γραμμη,η' αποτελειται απο τεραστιου μηκους
παραλληλα ευθυγραμμα τμηματα που ενωνονται στα ακρα τους με καμπυλες απειρης καμπυ-
λοτητας ,οι οποιες δινουν την εντυπωση ευθειας κι ετσι ολο αυτο φαινεται μια ευθεια γραμμη,
η' αυτο το τεραστιο συστημα ευθυγραμμων τμηματων και καμπυλων κατροπτιζεται και ενω-
νετα σε μια τεραστια συμμετρικη κλειστη γραμμη,κι εγω μεσα σ'αυτη γυριζω επιστρεφωντας
αιωνια,η' ο λαβυρινθος μου ειναι μια τεραστια περιφερεια κυκλου,με απειρη ακτινα,που μου
δινει την εντυπωση ευθειας',,'προσοχη,προσοχη'ακουσε τη φωνη στο μεγαφωνο 'μετα απο 50
φεγγιτες θα βρητε φαγητο,νερο,και κουβερτες',εφαγε ηπιε νερο και ξαπλωσε,κοιμηθηκε ηρε-
μος,στο ονειρο ειδε εναν ανθρωπο σκυμενο σ'ενα γραφειο να γραφει,οταν εκεινος ο ανθρωπος
βγηκε απ'το γραφειο πηγε να διαβασει τι εγραφε,συνεχεια διαβαζε το ιδιο κειμενο,οταν ξυπνη-
σε δεν θυμονταν τι ειχε διαβασει,αηκωθηκε να περπατησει στο διαδρομο οπως καθε μερα,
σκεφτηκε πως αυτη η φυλακη ειναι δικη του επινοηση,η δικη τους φυλακη,αυτων που τον
δικασαν,ηταν η συνειθισμενη,ενα κελι 2 επι 2 σκοτεινο,η δικη του ομως φυλακη ειναι ο τοπος,
κι αυτη εντελει ειναι η εκδικηση του,η δικαιοσυνη του,οπου αιωνια θα περιφερεται ωστε ποτε
να μην ξεχαστει εκεινη η αδικια τοτε σ'εκεινον τον,εσωστρεφη οπως τον ειπαν,ανθρωπο,τον
αθλιο προδοτη,'γι'αυτο,κυριοι,αυτη την αλεφ αριθμο μερα την αφιερωνω στο Κατηγορω του
Εμιλ Ζολα για την Υποθεση Ντρειφους δημοσιευμενο στην εφημεριδα Ορορ 13 Ιανουαριου το
1898',
κι αμεσως αρχιζει περπατωντας μεσα στον διαδρομο να αγορευει:
J'Accuse! par Emil Zola
Monsieur le Président,
Me permettez-vous, dans ma gratitude pour le bienveillant accueil que vous m'avez fait
un jour, d'avoir le souci de votre juste gloire et de vous dire que votre étoile,si heureuse
jusqu'ici, est menacée de la plus honteuse, de la plus ineffaçable des tâches?
Vous êtes sorti sain et sauf des basses calomnies, vous avez conquis les coeurs.
....
Je n'ai qu'une passion, celle de la lumière, au nom de l'humanité qui a tant souffert et qua
droit au bonheur.
Ma protestation enflammée n'est que le cri de mon âme.Qu'on ose donc me traduire en
cour d'assises et que l'enquête ait lieu au grand jour!
J'attends.
Veuillez agréer, monsieur le Président, l'assurance de mon
profond respect
το βραδυ εμεινε ξαγρυπνος,περιμενε,
τοτε,καποια στιγμη,ακουσε καθαρα ολους τους ιδιους μ'αυτον ανθρωπους,τους κλεισμενους
μεσα στους λαβυρινθους των μεσα στον μεγαλο δικο του λαβυρινθο να φωναζουν δυνατα:
'Κατηγορω'
.
.
J'Accuse par Emil Zola
.
.
LABYRINTHUS-animations and music c.n.couvelis χ.ν.κουβελης 2
https://youtu.be/ULn34At9GCE
.
.
.
Chet Baker,Jazzman-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
THE CHET BAKER CASE 13 May 1988-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ακουστηκε η πτωση,το ρολοι εδειχνε 3 η ωρα τα ξημερωματα,κοιταξε απ'το παραθυρο
του δευτερου οροφου,ο χαλκος μιας τρομπετας γυαλιζε στο δρομο ακριβως απο κατω,
ειδε εναν αντρα,τρεις αλλοι τον περικυκλωσαν και τον χτυπουσαν με γροθιες,ο αντρας
εβαλε το χερι μπροστα στο στομα να προφυλαχτει,'μη τα δοντια μου'ουρλιαξε,'οχι
αυτα',του ταβηξαν το χερι και τον χτυπησαν δυνατα,ειδε τα μπροστινα δοντια να σκορ-
πουν στο δρομο,τον παρατησαν,εκεινος πηρε τη τρομπετα,την εβαλε στο στομα του,
φυσηξε,πφφ,ενας κουφιος ηχος,ξαναπροσπαθησε,πφφ πφφ,'Almost blue'γυρισε κι ειπε
στην Carol,εκεινη δεν απαντησε,'εισαι λυπημενη;',μαζεψε τη τρομπετα απο κατω,καθησε
στο περβαζι του παραθυρου κι επαιξε:I Fall In Love Too Easily,'θα πεσεις κατω'του φωναξε
ανησυχη εκεινη,'οι μαυροι μουσικοι μ'αντιπαθουσαν,η τζαζ ειναι μαυρη λεγανε,κι αυτος
ειναι λευκος,ενας μουσικος του βαριετε','προσεξε Chet 'φωναξε η γυναικα,εκεινος δεν την
ακουσε,σαν να'ταν μονος στο δωματιο,πρωτα αφησε τη τρομπετα να πεσει,ακουσε το
θορυβο της,υστερα ακολουθησε κι αυτος,οι εφημεριδες εγραψαν,Αμστερνταμ,13 Μαΐου 1988
ο Αμερικανος τρομπετιστας της Τζαζ Chet Baker 58 ετων επεσε 3 η ωρα τα ξημερωματα απο το
παραθυρο του διαμερισματος του δευτερου οροφου του ξενοδοχειου στο οποιο διεεμενε τον
τελευταιο καιρο και σκοτωθηκε,η αστυνομια αποκλειει την εγκληματικη ενεργεια,αφου το
διαμερισμα του ατυχου θυματος βρεθηκε κλειδωμενο απο μεσα,προκειται μαλλον για ατυχημα
η' αυτοκτονια,ο Chet Baker ηταν χρονια εθισμενος στην ηρωινη,απο τη δεκαετια του 1950,εχει
νοσηλευτει σε ψυχιατρικες κλινικες και εχει καταδικασθει για χρηση ναρκωτικων,η Μεγαλη
Βρετανια και η Γερμανια τον εχουν απελασει,στην Ιταλια επισης εχει φυλακισθει,το διαμερισμα
του στο ξενοδοχειο ανοιχθηκε απο τις αρμοδιες αρχες και βρεθηκε τεραστια ποσοτητα ναρκω-
τικων,ο Chet διαβασε δυνατα την ειδηση της εφημεριδας,επειτα εσχισε το κομματι εκεινο και
το αποκομμα το πεταξε στο δρομο,σκυβοντας εξω το παρατηρησε που αιωρηθηκε σαν πετα-
λουδα στον αερα και τελικα εφτασε στο δρομο κι ακινητοποιηθηκε,'δεν ειναι καθολου περιερ-
γο που δεν ανεβηκε προς τον ουρανο,δεν συμφωνεις Billie;',η Carol ειχε κατεβασμενο το κεφα-
λι,'ενας πεπτωκος αγγελος' τον ακουσε να λεει,η φωνη του απαλη,χτυπησε η πορτα,η Carol
σηκωθηκε κι ανοιξε,ενας αγνωστος αντρας,'η τρομπετα' της ειπε και της εδωσε τη τρομπετα,
ο Chet τον αναγνωρισε,'ειναι ο αντρας που χτυπησαν λιγο πιο πριν εκεινοι οι αλητες',τον
καλεσε μεσα,του ζητησε να παιξει,'μα μου'σπασαν ολα τα πανω δοντια,δεν μπορω','παιξε οσο
μπορεις cool'τον παροτρυνε,αγγιξε τη τρομπετα στα χειλη,φυσηξε,ακουστηκε πφφ,'δοκιμασε
παλι' του φωναξε,'No problem,My Funny Valentine',
My funny Valentine, sweet comic Valentine
You make me smile with my heart
Your looks are laughable
Unphotographable
Yet you're my favorite work of art
καποιος εξω ανοιξε το παραθυρο και φωναξε αγρια:'Ησυχια!Σταματηστε!Κοιμομαστε!
Θα φωναξω την αστυνομια!'
'Αγνοησε τον,συνεχισε φιλε' ειπε ο Chet
Is your figure less than Greek?
Is your mouth a little weak?
When you open it to speak
Are you smiling?
But don't change a hair for me
Not if you care for me
Stay little Valentine, stay
Each day is Valentine's Day
οταν τελειωσε του ειπε:'κρατησε τη τρομπετα',
η Carol κοιμονταν,ανοιξε το παραθυρο,κοιταξε το δρομο στο βαθος κατω,ενας δυο οροφοι,
Almost blue ψιθυρισε
.
.
Chet Baker - Almost blue
https://youtu.be/z4PKzz81m5c
.
.
Chet Baker - My Funny Valentine - Torino 1959 - YouTube
https://youtu.be/8SGAcP7Zh6U
.
.
.
Fragmenta-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τα Τελευταια Γεγονοτα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χτυπησε το τηλεφωνο,μια ωρα σχεδον μιλουσε,'εχασα την ωρα μου',ειπε,ταισε το ψαρι στη
γυαλα,'σε θερμοκηπιο ειμαστε' χαμογελασε,εξω,κοιταξε απ'το παραθυρο,ειχε συννεφια,πηρε
ομπρελα,ισως βρεξει,'βασει πιθανοτητων ειμαστε' σκεφτηκε,στο τρολει ελαχιστος κοσμος,
στην Πανεπιστημιου,ωρα 9:55,ενας ζητιανος απλωνε το χερι,πολλοι θα θελανε,σκεφτηκε,να
του το κοψουν,μια εφιαλτικη εικονα,'να ζεις οχι να παιζεις στην αθλιοτητα' ακουσε καποιος,
με στομφο,ηλικιωμενος να λεει σε μια νεαρη γυναικα διπλα του,εκεινη του απαντησε με ξενικη
προφορα,'ντι να μπεις',φανταστηκε τα χρηματα που της εδινε για τις υπηρεσιες της,πληρωνει
τη μοναξια του,σκεφτηκε,και τους εχασε μεσα στο διερχομενο πληθος,αν τον δολοφονουσε,
αν εβαζε να τον δολοφονησουν,θα ηταν ευχης εργον,καποιοι στους παγκους της Ομονοιας
αγοραζαν εφημεριδες,κιβωτια σκουπιδιων,μεσα στα πορνοπεριοδικα και dvd τα γεγονοτα και
η ιστορια,κατεβηκε στον υπογειο σταθμο,τα εγκατα του ξερνουσαν ανθρωπους,δεν ειχαν
ονοματα,ουτε ειχαν προσωπα,αγνωστοι μεταξυ αγνωστων,αμιλητοι,βουβοι,'που πατε;'του'ρθε
να φωναξει,'γιατι δεν λετε ποιοι ειστε και τι θελετε;γιατι φοβαστε;',στην Αθηνας στη πλατεια,
απεναντι απ'το Δημαρχειο,μια γυναικα εκανε πιατσα,σταθηκε,πηγαινορχονταν δεκα μετρα,δυο
αντρες την σταματησαν,δεν συμφωνησαν,εφυγαν γελωντας,σε λιγο εμφανιστηκε ενας αντρας
περιπου σαραντα χρονων κοστουμαρισμενος,η γυναικα τον επιασε αγκαζε κι απομακρυνθηκαν
προς το πανω μερος της πλατειας,Εθνικη Τραπεζα Αιολου,'το λαθος ειναι ουσιαστικο στοιχειο
του πραγματικου',σκεφτηκε,προχωρησε,καποιος κατουρουσε σε ενα τοιχο,'δεν ντρεπεσε,αλητη'
του φωναξε μια γυναικα,ενας αντρας τον εσπρωξε και τον κλωτσησε,'ουστ,παλιοσκυλο',ωρα
10:22,'τι τους μαζεψαμε ολους αυτους;' διαμαρτυρηθηκε,πλατεια Μοναστηρακι,Ερμου,η κουλ-
τουρα του χαζεματος,μια επιφαση ποικιλοχρωμης παγκοσμιοποιησης,φολκλορ 21ου αιωνα,
'ενα ντιβανι ψυχαναλυτου' σκεφτηκε,ανεβαινοντας την Ερμου οι ανθρωποι αραιωναν,στο
Συνταγμα ερημια,'τι εγινε;'τρομαξε,αδεια η Σταδιου,ωρα 10:35 παγωσε ο χρονος,εφτασε στην
Ομονοια,κι εκει η ιδια ερημος,'τωρα'σκεφτηκε'πρεπει ολα να τα επινοησω'.
.
.
.
Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τους περιμενε,ηρθαν ακριβως ωρα μετα απο εφτα μερες,πεμπτη φορα θα τον μετεφερναν
σε σλλο κελι,παντα δυο,οι ιδιοι,η' ετσι του φαινονταν,αμιλητοι,η διαδρομη που ακολουθου-
σαν καθε φορα ηταν η ιδια,εξω στο διαδρομο εστριβαν αριστερα,στο τελος του ανεβαιναν τη
σκαλα,στον διαδρομο πανω εστριβαν παλι αριστερα,στο τελος του ανεβαιναν τη σκαλα,στον
διαδρομο πανω εστριβαν παλι αριστερα,στο τελος του κατεβαιναν τη σκαλα.στον διαδρομο
κανω εστριβαν παλι αριστερα,στο τελος του κατεβαιναν τη σκαλα.στον διαδρομο κανω εστρι-
βαν παλι αριστερα,επειτα στο τελος του ανεβαιναν τη σκαλα,στον διαδρομο πανω εστριβαν
αριστερα,στο τελος του ανεβαιναν τη σκαλα,στον διαδρομο πανω εστριβαν παλι αριστερα,
στο τελος του κατεβαιναν τη σκαλα.στον διαδρομο κατω εστριβαν παλι αριστερα,στο τελος του
κατεβαιναν τη σκαλα.στον διαδρομο κατω εστριβαν παλι αριστερα,επειτα στο τελος του ανε-
βαιναν τη σκαλα,στον διαδρομο πανω εστριβαν αριστερα,συνεχιζαν ετσι,ζαλιζονταν απο ενα
σημειο και μετα και δεν μπορουσε να καταγραψει τη διαδρομη,ειχε την αισθηση πως διαρκου-
σε απειρο χρονο,καποτε εφταναν σε ενα κελι,αμιλητοι τον εκλειναν μεσα κι εφευγαν,ακουγε τα
βηματα τους μεχρι που εσβηναν στο χωρο,σε αλλες εφτα μερες θα ξαναρθουν,το κελι ηταν
ακριβως το ιδιο με το προηγουμενο,αλλα και με το αρχικο,κυβικο,4χ4χ4,λευκοι τοιχοι χωρις
παραθυρο,φωτισμος απο δυο παραλληλους ραβδους αεριου στο ταβανι,ενα κρεβατι,δυο
κουβερτες,ενα μεταλικο τετραγωνο τραπεζι,μια μεταλικη καρεκλα,μαυρα βαμενα,η θερμοκρα-
σια σταθερα προς ζεστη,καθε μερα ενας φυλακας,ισως ο ιδιος,του αφηνε νερο και φαγητο,
κρεας,μακαρονια,πατατες,ρυζι,κρεας, μακαρονια,πατατες,στη σειρα,καθε δευτερη,τεταρτη,εκτη
μερα φρουτο,1 αχλαδι,1 μηλο,1 πορτοκαλι κι ενα ποτηρι κοκκινο κρασι,αυτο του φανηκε παρα-
ξενο,καταδικασμενος ηταν,και μαλιστα ισοβια,οχι καποιος ευνοημενος φιλοξενουμενος,μηπως,
σκεφτηκε,ηταν πειραματοζωο καποιου πειραματος,οπως και να ειναι αυτον αυτο τον διασκεδα-
ζε,σε αλλες εφτα μερες θα ξαναρθουν,ισως,αστειευτηκε,να μην ηταν ενας και μοναδικος κατα-
δικος αλλα να αλλαζε σε πολλους αλλους,να τους αντιπροσωπευε ολους,και αντι για ενα αδικη-
μα να καταδικαζονταν,καθε φορα,σε καθε διαδρομη,σε αλλα,σε αυτα που εκεινοι εκαναν,αυτες
οι μεταφορες συνεχιστηκαν,δεν θυμονταν πια τον αριθμο τους,και δεν ειχε γι'αυτον καμια ση-
μασια,ενας απειρος αριθμος μεσα σε ενα απειρο χωρο και απειρο χρονο,για να περναει την ωρα
του σκεφτονταν διαφορα αδικηματα για τα οποια ειχε καταδικαστει,επινοουσε διαφορα εγκλη-
ματα,ανθρωποκτονιες,πολιτικα,οικονομικα,θρησκευτικα,καποια ηταν απλα,καποια ειχαν περι-
πλοκη υποθεση,παρατηρησε πως σε κανενα κελι δεν υπηρχε καποιος καθρεφτης,να μπορει να
δει το προσωπο του,να ταυτιστει με καποια μορφη,ειχε ξεχασει πως ηταν,αρχισε να αποκτα
προσωπα αλλων,φανταστικα,επινοημενα μεχρι και την παραμικρη λεπτομερεια,εκεινες τις εφτα
μερες σκεφτηκε ενα τελειο εγκλημα,καποιος διασημος συγγραφεας αστυνομικων ιστοριων γρα-
φει ενα διηγημα,σχεδιαζει τον δολοφονο και το εγκλημα του,στη πορεια ομως της γραφης νιω-
θει να κινδυνευει,ενας αντρας τον σταματαει στο δρομο,εχει ακριβως τα χαραχτηριστικα του
δραστη που σχεδιασε,του ζηταει απειλιτικα να σταματησει να γραφει και εξαφανιζεται στη γω-
νια του δρομου,αυτος αυτο το θεωρει μια φαρσα και συνεχιζει το διηγημα,θα το ολοκληρωσει
στο επομενο κελι γιατι ηρθαν οι δυο αμιλητοι αντρες να τον μεταφερουν,βγαινουν και τρεις
απο το κελι,εξω στο διαδρομο εστριψαν αριστερα,στο τελος του ανεβηκαν τη σκαλα,στον
διαδρομο πανω εστριψαν παλι αριστερα,στο τελος του ανεβηκαν τη σκαλα,..,η ιδια διαδρομη
οπως τοσες,απειρες φορες,εφτασαν στο κελι,ανοιξαν τη πορτα,εκει μεσα βρηκαν εναν ανθρωπο
ξαπλωμενο στο κρεβατι,ο ενας απο τους δυο αντρες τον ξυπνησαν,'ελα,σηκω,ετοιμασου' για
πρωτη φορα ακουσε τη φωνη του,φωνη μπασου,'θα φυγουμε,ειναι η εβδομη μερα' προσθεσε ο
αλλος,κι αυτου η φωνη φωνη μπασου,ο αντρας σηκωθηκε,τοτε ειδε το προσωπο του,ηταν ο
δολοφονος που ειχε σχεδιασει στην ιστορια του συγγραφεα με το διηγημα του με το τελειο
εγκλημα,δεν εκανε λαθος,αυτος ηταν,'σκοτωσε εναν συγγραφεα' ακουσε να τον πληροφορει
η μια απο τις μπασες φωνες,'και καταδικαστησε σε ισοβια',ακουστηκε η αλλη,τον πηραν,εκλει-
σαν την πορτα,εμεινε μονος,περιμενε να περασουν οι εφτα μερες για την μεταφορα του,περα-
σαν,δεν ηρθαν,περασαν αλλες εφτα μερες και παλι δεν ηρθαν,τοτε παρατηρησε το κελι, ηταν το
ιδιο κελι ακριβως που ηταν στην αρχη,πριν αρχισουν να τον μεταφερουν,τωρα,σκεφτηκε,και γε-
λασε,θα μεταφερουν τον αλλον,τον δολοφονο του,μεχρι να τον αταματησουν με τη μεταφορα
του δολοφονου του,και παλι αυτον σταματωντας με την νεα μεταφορα του δολοφονου του,
και παλι...,ζαλιστηκε,κοιμηθηκε πολλες ωρες,η' με οποια μοναδα εδω μεσα μετριεται ο χρονος,
ξυπνησε,βρηκε το νερο και το φαγητο,κρεας με μακαρονια κι ενα μηλο,εφαγε,καθησε στη μαυ-
ρη μεταλικη καρεκλα,κοιταξε το τετραγωνο μεταλικο τραπεζι,η απολυτη ομοιοτητα,οπως και να
το κοιταξεις ιδιο ειναι,τοτε του ηρθε η ιδεα πως να σταματησει αυτη την απειρη μεταφορα των
δολοφονων του,εισχωρωντας στο διηγημα του συγγραφεα του να γινει ο δολοφονος του δολο-
φονου του,κι αυτο τελικα ειναι το τελειο εγκλημα,ο δολοφονος που δολοφονει τον δολοφονο
του,μετα απο αυτο θα περιμενει εως και απειρο χρονο μεχρι να επιστρεψει στο κελι του ο δο-
λοφονος του,και τοτε να αρχισει η δικη του μεταφορα,κι ισως,σκεφτεται χαμογελωντας αινιγμα-
τικα,αυτο να εχει συμβει ηδη πολλες φορες,απειρες,
Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ MOBY DICK ΤΟΥ HERMAN MELVILLE
THE DISOLUTION OF MOBY DICK OF HERMAN MELVILLE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
http://www.gasl.org/refbib/Melville__Moby_Dick.pdf
διαβασα το σημειωμα:I would prefer not to,εγραφε,
χαμογελασα,
εμαθα απο εναν γνωστο μου ψυχιατρο,που με τροφοδοτουσε με ιστοριες ασθενων του για τα
διηγηματα και τα μυθιστορηματα μου,την παθιασμενη μονομανια του πολυεκατομυριουχου
για το μυθιστορημα Moby Dick του Herman Melville,
η πρωτη μας συναντηση εγινε στο κοτερο του,το Pequod ,'το ονοματησα απο το φαλαινοθηρι-
κο του Captain Ahab',μου ειπε,παρατηρησα πως κουτσενε ελαφρα απο το αριστερο ποδι,'ενα
ατυχημα στη θαλασσα΄,δεν ρωτησα λεπτομερειες,
φορουσε λευκο κουστουμι,πισω του ενας τεραστιος πινακας λευκο γκριζο,'η τεραστια λευκη
φαλαινα',ειπε,και συνεχισε,'θελω να διευθυνεται τη Βιβλιοθηκα και τις Εκδοσεις στο Ινστιτουτο
μου Moby Dick,η πειρα σας ως συγγραφεας θα σας βοηθησει να ανταποκριθειται στο επακρον',
μου προσφερε για τη θεση αυτη ενα αρκετα μεγαλο μισθο,δεχτηκα,
'δεν σας κρυβω' μου ειπε χαμογελωντας αινιγματικα, 'πως δεν θα μου φαινονταν καθολου πα-
ραξενο να μου απαντουσατε I would prefer not to','μα δεν ειμαι ο Bartleby' ειπα,'δεν θα το
προτιμουσα αυτο',
την επομενη μερα πηγαμε στο Ινστιτουτο Moby Dick,ενα πραγματικα εντυπωσιακο κτιριο,
θαυμα αρχιτεκτονικης,στο σχημα μιας τεραστιας φαλαινας,λευκο γκριζο γυαλι,
'μου στοιχισε πανω απο δεκα δισεκατομυρια' μου ειπε,'θελω να περιεχεται,κυριολεκτικα μεσα
στη κοιλια του κητους,οτιδηποτε σχετιζεται με το Moby Dick του Herman Melville,απο το πιο
σημαντικο και σπανιο μεχρι το πιο ασημαντο και συνειθισμενο,απο το αριστουργημα εως το
κιτς,το κτιριο εχει εκατο υπεργειους και εκατο υπογειους οροφους',
πεντε ωρες με περιηγουσε σ'αυτο,
'εδω στο Auditorium ακους σε ολες τις γλωσσες το μυθιστορημα Moby Dick or The Wale,
μεταφρασμενο απο την εκδοση στην Αγγλια στις 18 Οκτωβριου και στις ΗΠΑ στις 14 Νοεμ-
βριου 1851',
στον 20ο υπεργειο οροφο υπηρχε εγκατασταση με την κινηματογραφικη ταινια Moby Dick
του Τζον Χιουστον,,με τον Γκρεγκορυ Πεκ στο ρολο του Captain Ahab,ταινια του 1956,
οι τοιχοι και η οροφη ηταν χωρισμενοι σε οθονες οπου εξελισσονταν η ταινια,με δεκα δευτε-
ρολεπτα διαφορα η μια απο την αλλη,
στο εκατοστο υπογειο σε εικονικη πραγματικοτητα αντιμετωπιζες την τεραστια οργισμενη και
εκδικητικη λευκη φαλαινα,
δειπνισαμε στον εκατοστο υπεργειο οροφο,ωμο κρεας φαλαινας καρυκευμενο με τριμενη ριζα
του γιαπωνεζικου φυτου wasabi και σογια σως,
'η φαλαινα αυτη' με πληροφορεσε,'εχει μηκος πανω απο 30 μετρα και ζυγιζει πανω απο 40 το-
νους,καταδυεται κατω απο 2000 μετρα βαθος,τρωει τεραστια καλαμαρια',
απο την αλλα μερα ανελαβα την Βιβλιοθηκη του Ινστιτουτου Moby Dick,στον 87ο υπεργειο
οροφο,η οποια θα περιεχει οτι εχει εκδοθει,και θα εκδοθει,σχετικα με το Moby Dick,επισης
ξεκινησα τις παραγγελιες μεταφρασεων του Moby Dick σε ολες τις γλωσσες,και εκδιδοντας τες,
στον 1 χρονο ειχα εκδοσει,121 στα ελληνικα,203 γαλλικα,187 στα ισπανικα,152 στα ρωσικα,711
στα κινεζικα,95 στα πορτογαλικα,201 στα γιαπωνεζικα,130 στα λατινικα,59 στα πολωνικα,45 στα
σουηδικα,34 στα αραβικα,...,συνολο 100.000 μεταφρασεις του Moby Dick,
τοτε ηταν που σκεφτηκα το βιβλιο Moby Dick του Herman Melville σαν τη τεραστια λευκη φα-
λαι να,και ηθελα να το καταστρεψω,αυτο ηταν το παθος μου,πιστευα πως καποια λεξη του,δεν
ηξερα ποια,αν την αφαιρουσα απο την εκδοση του τοτε αυτο θα κατερρεε,κι αρχισα να το εκδι-
δω συνεχως αφου ειχα αφαιρεσει μια λεξη του,
10 χρονια περασαν και δεν το καταφερα,1 εκδοση καθε μηνα,το χρονο 12,120 εκδοσεις στα 10
χρονια,
η αποτυχια δεν με απογοητευσε,αντιθετα συνεχισα πιο παθιασμενα,
διπλασιασα τον αριθμο εκδοσεων ανα μηνα,επειτα τον τριπλασιασα,το τετραπλασιασα,τον
πενταπλασιασα,..,μεχρι που εφθασα καθε ωρα,καθε μιση ωρα,καθε τεταρτο της ωρας,χωρις
να εχω αποτελεσμα,
μια νυχτα ειδα στο ονειρο μου πως ημουνα στο γραφειο της βιβλιοθηκης και διαβαζα το Moby
Dick,χωρις να καταλαβω μπηκε μεσα ενας απο τους υπαλληλους μου και μου πηρε απο τα χερια
το βιβλιο,εγω αιφνιδιαστικα και δεν προλαβα να αντιδρασω,αυτος το ανοιξε σε καποια σελιδα
και διεγραψε με το μολυβι του μια λεξη,εκλεισε το βιβλιο και μου το εδωσε,'I would prefer not
to'τον ακουσα να λεει,'δεν θα το προτιμουσα αυτο,την 11η λεξη στον στιχο 24 στη σελιδα 237 '
φευγοντας σταθηκε στη πορτα,πριν βγει,και ειπε,'με λενε Bartleby',
ανοιξα το βιβλιο κι ειδα ξεφυλλιζοντας μοναχα κενες λευκες σελιδες
οταν ξυπνησα πηγα αμεσως στο Ινστιτουτο και εκδοσα το Moby Dick αφαιρωντας την 11η λεξη
απο τον 24ο στιχο της 237ης σελιδας του βιβλιου Moby Dick,εκδοσης 1851,
δεν ειδα καμια αλλαγη,
παρεμεινε το ιδιο βιβλιο,μονο που στην 237η σελιδα στον 24ο στιχο ελειπε η 11η λεξη,μια αση-
μαντη λεξη,που κανενας αναγνωστης δεν αντιληφθηκε,
ομως επεμενα,
χιλιαδες εκδοσεις του Moby Dick δεν ειχαν την 11η λεξη στον 24ο στιχο στην 237η σελιδα,
περασαν 15 χρονια,
σημερα πρωι,επιτελους,ελαβα το σημειωμα του εργοδοτη μου
'I would prefer not to' γραφει,
πετυχα τη διαλυση του Moby Dick,
και φυσικα περιμενω την απολυση μου
.
.
.
Κυπρος 1974 Αγνοουμενοι
Ο ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τους είπαν αυτό που θα κατακτήσουν θα τους δοθεί περιουσία τους,έπεσε μ'αλεξιπτωτο,
μαζί μ'αλλους,κρατούσαν τα πυροβόλα,προχώρησαν,κλώτσησε κι έσπασε μια πόρτα,'ψηλα
τα χέρια'φωναξε,στη γλώσσα του,απ'το ύφος θα καταλάβαιναν,δεν πήρε απάντηση,φοβήθηκε,
κάπου είναι κρυμμένοι και τον σημαδεύουν,'ολοι ψηλά τα χερια'ξαναφωναξε στη γλώσσα του,δεν κινήθηκε ψυχή,άδειο το σπίτι,μόνος κλεισμένος στο ξένο σπίτι,'εισαι ηρωας'του είπαν,'τωρα είναι δικό σου',κοίταξε γύρω του,παράτησαν τα πράγματα τους κι έφυγαν,μπήκε στα δωμάτια,στο κρεβάτι πριν λίγη ώρα κάποιος κοιμόνταν,ανέβηκε από την εσωτερική σκάλα στον πάνω όροφο,βγήκε στο μπαλκόνι,'απο τώρα 'σκεφτηκε,'αυτη η θέα είναι δική μου',ακόμα έριχναν,φοβήθηκε μήπως τον πάρει καμία αδέσποτη,σε λίγο θα νύχτωνε,νύχτωσε,δεν άναψε φως,έκανε ζέστη,τόσες ώρες σε ένταση δεν άντεξε κλείσανε τα μάτια του,τρανταχτηκε στον ύπνο του,του φάνηκε πως είδε σκιά μπροστά του,'ποιος είσαι;'φωναξε,δεν ήταν κανένας,η σκια του ήταν στον απέναντι τοίχο,όπως φώτιζε το φεγγάρι την κολλούσε στο τοίχο,δεν ξανακοιμηθηκε,ακούγονταν σκυλιά που γαυγιζαν,έπεσε ένας πυροβολισμός,έπειτα αμέσως ένας δεύτερος,ακολούθησε ησυχία,σε λίγο ξημέρωσε,κοίταξε το χωρο,αυτό ήταν το σαλόνι τους,πάνω στο τραπέζι κορνίζες με φωτογραφίες,η οικογένεια,ο πατέρας
η μάνα και τρία παιδιά,δύο αγόρια μικρά κι ένα κορίτσι,το κορίτσι ,σε μεγαλύτερη ηλικία,17 χρόνων,μοναχο σε φωτογραφία, μελαχρινο,μαύρα μαλλιά μέχρι τους ωμους,χωρισμένα στη μέση,πρέπει να ήταν,τότε,ευτυχισμένη κοπέλα,κατέβηκε και βγήκε έξω,είδε την αυλή,τον κήπο,
τα δέντρα,πορτοκαλιές,λεμονιές,ελιές,στο βάθος η θάλασσα,γαλανη,ήρεμη,αυτή θα'ναι η περιουσία του,πήγε και τη δήλωσε,σε λίγες μέρες τον ειδοποίησαν επίσημα πως του εκχωρήθηκε ο τόπος,σε
μια διαδήλωση που τον είχαν επιστρατεύσει γυναίκες των άλλων βουβές περνούσαν μπροστα απ'τα συρματοπλέγματα κρατώντας φωτογραφίες αγνοουμένων,τότε την είδε,η ίδια φωτογραφία του σπιτιού,τη κρατούσε στο στήθος της,στο μέρος της καρδιάς,μια γυναίκα στα μαυρα,γύρω στα 40,ταράχτηκε,φοβήθηκε μήπως τον καταλάβουν,στο στρατοδικείο θα τον εκτελούσαν για λιποψυχία,συγκρατήθηκε,όταν γύρισε σπίτι την άλλη μέρα έβγαλε όλα τα πράγματα τους έξω,,τα σωριασε στο χωράφι,,έπιπλα,καρέκλες τραπέζια κρεβάτια ρούχα βιβλία ένα πιάνο φωτογραφίες,και τη φωτογραφία της κοπέλας,ραντισε τον μεγαλο σωρο γύρω και πάνω με πετρέλαιο,άναψε ένα σπίρτο και το πέταξε,η φωτιά τ'αρπαξε όλα και τα'καιγε,η φωτογραφία της κοπελας κατά παράξενο τρόπο μοναχα δεν καίγονταν,όταν όλα έγιναν στάχτη τότε πήρε φωτιά κι αυτή, τελευταία κάηκαν τα μάτια της,εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκε στο άδειο σπίτι,στη μέση της νύχτας ξύπνησε,ακούγονταν ο ηχος ενος πιάνου από τον πάνω οροφο,ανέβηκε ζαλισμενος τη σκάλα,ένας έρημος χωρος τον περίμενε,βγήκε στο μπαλκόνι,το φεγγάρι δυτικά έδυε,ένα τριζονι συνόδευε τη πτώση του,στο ενδιάμεσο διάστημα παντρεύτηκε μια γυναίκα της φυλής του,απέκτησε μια κοπέλα,την αγαπούσε αφάνταστα,φοβόνταν μην πάθει κάτι κακο,όταν τελικά μπόρεσε να δει τα μάτια της,τα ίδια μάτια μ'εκεινη,τότε το σώμα του πεφτωντας έφτασε τελικα και χτύπησε στις πλάκες της αυλής
.
.
.
Medea Μηδεια-2μ χ 4μ -ακρυλικο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Μήδεια, μονόλογος-χ.ν..κουβελης c.n.couvelis
έφυγε απ' το πρωί,γυρνάει στ'ακρογυαλια,όπως κάθε μέρα,επιστρεφει τ'απογευμα λίγο πριν βυθιστεί ο ήλιος στη θάλασσα,κλείνεται στη καμαρα μέχρι αργά,τον ακούω που πηγαινοερχεται,τον πρώτο καιρό τον ρωτουσα τι συμβαίνει,μου 'απαντουσε δύσκολα,με μισολογα,μετά σταμάτησε ν'απαντάει,είναι πολύς καιρός που κι εγώ δεν τον ρωτάω πια τίποτα,του αφήνω το φαγητό στο τραπέζι, ελάχιστα το αγγίζει,κουράστηκα,θα πάθουν τα νεύρα μου,αν θέλει να φύγει να φύγει,δεν μπορείς να κρατήσεις ένα άνθρωπο με το ζορι αν δε θέλει,ένα φίλτρο στο φαγητό του και θα τον εκανα ότι ήθελα,δεν το κρύβω έχω πάθος γι'αυτον,τρελενομαι με τη σκέψη πως δεν του αρέσω πια,
κι αυτός είναι ο λόγος της απομάκρυνσης του,αυτά περί νόστου δεν τα πιστεύω,έργα ραψωδων,
φαντασιοπληξιες,σκευωρία πονηρών,,να κολακευουν ματαιοδοξους για να κερδίζουν,υφαίνουν περίτεχνα περιπέτειες και τους τυφλώνουν,Σηρεινες, Λαιστρυγόνες,Κύκλωπες,Ιθακες,μου κουβαλούσε συχνα, εδώ στο σπίτι κατι αγύρτες τυφλούς ποιητες με φορμιγγες μαζί με τους αχρειους ακόλουθους τους.κι ήμουνα υποχρεωμένη να μαγειρεύω να τους ταιζω,δεν μπορείτε να φανταστητε πόσο έτρωγαν κι έπιναν,να μέχρι να σκάσουν και ξερνοβολουσαν,κι αυτός αισθάνονταν απεραντη ικανοποίηση ν'ακουει σε μια ακαταλαβιστικη γλώσσα γελοίους ύμνους,επη μωρολογιες,μια μερα δεν αντεξα ξέσπασα και του τα είπα,σε γελουνε,πρόσεξε,σε περιπαίζουν,στην αρχή αντέδρασε,με έβρισε,μάγισσα,πόρνη,τι ξέρω εγώ γυναίκα δειλή και πονηρή από πραγματικούς άντρες,ούτε πολυμήχανος Οδυσσέας είσαι,του φώναξα,ούτε πολύτροπος,ενας φαντασμενος είσαι,κι αυτοί οι δολοπλοκοι θα σε καταστρέψουν αφού πρώτα καλά σ'εξευτελισουν,κι αν θέλεις να μάθεις πόσο αφελης κι ανόητος είσαι με καλοβλεπουν και μου ρίχνονται,αλλά εσύ που να καταλάβεις,ζεις στο κόσμο σου,κι εκείνος,τώρα μπορώ επιτέλους να στο πω,ο Ελπηνορας ,που τον είχες για αθωο,ένα άθλιο ρεμαλι ήταν,ένας μεθύστακας,κρυφά μου τα έριχνε ξεδιαντροπα,πως είσαι γερος,ξεμωραμενος,
κι εκείνος νεαρός,δυνατός εραστής,και πως,μου'λεγε,μια όμορφη γυναίκα,,χαραμιζομαι μαζί σου,τόλμησε ακόμα να μου πει να σε βγαλουμε απ'τη μέση,ένα φαρμάκι μου δυνατό στο κρασί σου και τέλος,κι ύστερα να σε πετάξουμε στη θάλασσα,κι από 'κει να επιστρέψει στη πατρίδα που τόσο ποθει, μου είπε,και γελούσε,εγω τον φοβομουνα,πως θα το κάνει,εσένα σ'αγαπουσα,και μια μέρα βραδυαζοντας δήθεν πως δέχτηκα τον έρωτα του τον παρεσυρα στη ταράτσα,τον άφησα να μ'αγκαλιασει κι αρχίσαμε να χορεύουμε,σιγά σιγά τον έφερα στην άκρη της ταράτσας,του χαμογέλασα και τον έσπρωξα και τσακίστηκε στις πλάκες της αυλής,και γρήγορα η μιαρη ψυχή του έφτασε στ'ασφοδιλια,εκείνος τότε ακούγοντας αυτά ταράχτηκε,έσφιξε τις γροθιές του,άνοιξε τη πόρτα και πετάχτηκε σαν τρελός εξω,γύρισε πολύ αργά τη νύχτα,μπήκε στη κρεβατοκάμαρα και ξάπλωσε στο κρεβάτι δίπλα μου,προσποιήθηκα τη κοιμισμένη,άκουγα την αναπνοή του στο σκοταδι,πέρασε έτσι πολύ ώρα,κάποια στιγμή ένιωσα να μ'αγγιζει στο πρόσωπο,τα δάχτυλα του στα χείλια μου,άνοιξα τα ματια,δεν κοιμόμουνα,του είπα,σε περίμενα,ανησύχησα για σένα,χαμογελασε γλυκά,μετά από πάρα πολύ καιρό,σήκωσα το χέρι κι αγκάλιασα το κεφάλι του,σ'αγαπω,του ψιθύρισα,εκείνη τη νύχτα κοιμηθήκαμε μαζι
.
.
.
.
3-LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ / SHORT STORIES-3- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
infinity continuous reflections on a canonical 6gonon mirror-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΕΔΙΟ-χ.ν.κουβελης
διαμορφωσε την αιθουσα,επρεπε να προλαβει,6 τοιχοι,το δαπεδο σχηματιζε κανονικο
εξαγωνο,καλυψε τους τοιχους με καθρεφτες,εφοδιαστηκε με τροφιμα και νερο,κονσερβες
και αποξηραμενες τροφες,οταν ηταν ετοιμος κλειστηκε εκει μεσα στο οικοδομημα,ηξερε
την εξελιξη των γεγονοτων,ολοκληρωτικη καταστροφη,οχι δεν ηταν απαισιοδοξος,το
σχεδιο του τον παρηγορουσε,θα πετυχαινε,η επιστημονικη και φιλοσοφικη εργασια του
τοσα χρονια θα τον βοηθουσε,μαζυ με την κοινωνιολογια και την ψυχολογια,
καθησε στο κεντρο της αιθουσας,το ειδωλο του αμεσως,ταυτοχρονα,εμφανισθηκε στους
καθρεφτες,και τα ειδωλα των ειδωλων του,απειρα,
κινηθηκε σε αλλη θεση,κινηθηκαν και τα ειδωλα
αρχισε να επεξεργαζεται τα ειδωλα ενα ενα ξεχωριστα,διαμορφωνοντας τα σε διακριτες
προσωπικοτητες ,με ιδιαιτερα χαρακτηριστικα,σωματικα και πνευματικα,επισης φυλα,
βεβαια αυτο για να ειναι πληρες επρεπε και να ενταξει τα ειδωλα σε ομαδες,ευρυτερα
συνολα ανθρωπων,διαφορετικες κοινωνιες,διαφορετικες κουλτουρες και γλωσσες,και
φυσικα να ενσωματωσει σε αυτη τη δημιουργια του το χρονο,
καθε μερα εκτελουσε 8 ωρες απαραβιαστα αυτο το σχεδιο,χωρις να παραμελει και την
παραμικρη λεπτομερεια,8 ωρες σκεπτονταν και 8 ωρες κοιμονταν,
ειχαν περασει 5 μηνες οταν,αυτο που περιμενε,συνεβει,τα ειδωλα του,οι κατασκευασμενοι
ανθρωποι του,αρχισαν να λειτουργουν αυτοματα,να αυτενεργουν,να αυτοοργανωνονται,
μπορουσε να παρατηρησει πλεον τις σχεσεις οι οποιες αναπτυσονταν μεταξυ τους,μια
πληρης ανθρωπινη κοινωνια,
για εφτα μερες παρακολουθησε τη πορεια,τη ζωη,ενος συγκεκριμενου ανθρωπου,τον ονο-
μασε Α,
ο Α ηταν ερωτευμενος με την Β,σε αυτες τις 7 μερες ειδε τη δραματικη διαλυση του
δεσμου τους,ακουσε τη φωνη του,η γυναικα δεν μιλουσε,
αυτες τις παρατηρησεις τις εκανε και με αλλα ειδωλα-ανθρωπους,
λογοι ηθικης δεοντολογιας τον εκαναν να σταματησει γρηγορα,δεν ειχε καμια σημασια να
συμπεριφερθει σαν Panoptikon,μια ματαιοδοξια,και θα απεφευγε την εμπεμβαση σαν
Ανωτερο Μεταφυσικο Ον,
το σχεδιο του εκπληρωθηκε οταν στην δημιουργημα -κοινωνια του καταφερε να ενσω-
ματωσει την δυνατοτητα σε περιπτωση απειλης ολοκληρωτικης καταστροφης της να ανα-
γεννιεται απο καποιο μελος της,με τον ιδιο ακριβως τροπο οπως αυτος το εκανε,
και φυσικα,αυτο ειναι ουσιαστικο,αυτη η κοινωνια να εχει πληρη αγνοια της κατασκευης
της
ολο αυτο το σχεδιο εκπληρωθηκε κατα τη διαρκεια του δευτερου ετους του Δευτερου
Παγκοσμιου Πολεμου μεσα σε ενα ατομικο υπογειο καταφυγιο απροσβλητο απο πυρη-
νικη καταστροφη,και για ευνοητους λογους δεν δινονται οι συντεταγμενες του,γεωγρα-
φικο μηκος και πλατος
.
.
infinity continuous reflections on a canonical 6gonon mirror
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music Erik Satie
https://youtu.be/KXSve4Xb_wI
.
.
.
infinity continuous reflections on a canonical 6gonon mirror-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΕΔΙΟ-χ.ν.κουβελης
διαμορφωσε την αιθουσα,επρεπε να προλαβει,6 τοιχοι,το δαπεδο σχηματιζε κανονικο
εξαγωνο,καλυψε τους τοιχους με καθρεφτες,εφοδιαστηκε με τροφιμα και νερο,κονσερβες
και αποξηραμενες τροφες,οταν ηταν ετοιμος κλειστηκε εκει μεσα στο οικοδομημα,ηξερε
την εξελιξη των γεγονοτων,ολοκληρωτικη καταστροφη,οχι δεν ηταν απαισιοδοξος,το
σχεδιο του τον παρηγορουσε,θα πετυχαινε,η επιστημονικη και φιλοσοφικη εργασια του
τοσα χρονια θα τον βοηθουσε,μαζυ με την κοινωνιολογια και την ψυχολογια,
καθησε στο κεντρο της αιθουσας,το ειδωλο του αμεσως,ταυτοχρονα,εμφανισθηκε στους
καθρεφτες,και τα ειδωλα των ειδωλων του,απειρα,
κινηθηκε σε αλλη θεση,κινηθηκαν και τα ειδωλα
αρχισε να επεξεργαζεται τα ειδωλα ενα ενα ξεχωριστα,διαμορφωνοντας τα σε διακριτες
προσωπικοτητες ,με ιδιαιτερα χαρακτηριστικα,σωματικα και πνευματικα,επισης φυλα,
βεβαια αυτο για να ειναι πληρες επρεπε και να ενταξει τα ειδωλα σε ομαδες,ευρυτερα
συνολα ανθρωπων,διαφορετικες κοινωνιες,διαφορετικες κουλτουρες και γλωσσες,και
φυσικα να ενσωματωσει σε αυτη τη δημιουργια του το χρονο,
καθε μερα εκτελουσε 8 ωρες απαραβιαστα αυτο το σχεδιο,χωρις να παραμελει και την
παραμικρη λεπτομερεια,8 ωρες σκεπτονταν και 8 ωρες κοιμονταν,
ειχαν περασει 5 μηνες οταν,αυτο που περιμενε,συνεβει,τα ειδωλα του,οι κατασκευασμενοι
ανθρωποι του,αρχισαν να λειτουργουν αυτοματα,να αυτενεργουν,να αυτοοργανωνονται,
μπορουσε να παρατηρησει πλεον τις σχεσεις οι οποιες αναπτυσονταν μεταξυ τους,μια
πληρης ανθρωπινη κοινωνια,
για εφτα μερες παρακολουθησε τη πορεια,τη ζωη,ενος συγκεκριμενου ανθρωπου,τον ονο-
μασε Α,
ο Α ηταν ερωτευμενος με την Β,σε αυτες τις 7 μερες ειδε τη δραματικη διαλυση του
δεσμου τους,ακουσε τη φωνη του,η γυναικα δεν μιλουσε,
αυτες τις παρατηρησεις τις εκανε και με αλλα ειδωλα-ανθρωπους,
λογοι ηθικης δεοντολογιας τον εκαναν να σταματησει γρηγορα,δεν ειχε καμια σημασια να
συμπεριφερθει σαν Panoptikon,μια ματαιοδοξια,και θα απεφευγε την εμπεμβαση σαν
Ανωτερο Μεταφυσικο Ον,
το σχεδιο του εκπληρωθηκε οταν στην δημιουργημα -κοινωνια του καταφερε να ενσω-
ματωσει την δυνατοτητα σε περιπτωση απειλης ολοκληρωτικης καταστροφης της να ανα-
γεννιεται απο καποιο μελος της,με τον ιδιο ακριβως τροπο οπως αυτος το εκανε,
και φυσικα,αυτο ειναι ουσιαστικο,αυτη η κοινωνια να εχει πληρη αγνοια της κατασκευης
της
ολο αυτο το σχεδιο εκπληρωθηκε κατα τη διαρκεια του δευτερου ετους του Δευτερου
Παγκοσμιου Πολεμου μεσα σε ενα ατομικο υπογειο καταφυγιο απροσβλητο απο πυρη-
νικη καταστροφη,και για ευνοητους λογους δεν δινονται οι συντεταγμενες του,γεωγρα-
φικο μηκος και πλατος
.
.
infinity continuous reflections on a canonical 6gonon mirror
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music Erik Satie
https://youtu.be/KXSve4Xb_wI
.
.
.
Sylvia Plath-poet-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
SYLVIA PLATH'S END-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
'εφαρμοζουν τα ηλεκτροδια στο αριστερο μερος του κεφαλιου μου,And here you
come, with a cup of tea Wreathed in steam,πολυ το διασκεδασα,το αυτοκινητο βγηκε
με ταχυτητα εξω απ'το δρομο και βουτηξε μεσα στα νερα του ποταμου,βουλιαγμενο,
οι αστυνομικοι σοβαροι,ο Ted αμιλητος,ως The Colossus,''εισασταν πολυ τυχεροι κυρια
μου,που δεν πνιγηκατε''μου ειπε ο επικεφαλης αστυνομικος ''πως εγινε;',εγω τοτε
γελασα,γελασα πολυ δυνατα,'απλα,ηταν suicide'μια αυτοκτονια επανελαβα,Suicidal, at
one with the drive Into the red,το ηλεκτρικο ρευμα διαπερασε το μυαλο μου,σαν τρυπανι
το τρυπησε,θυμαμαι καλα αυτο που ειχα διαβασει σε μια εγκυκλοπαιδεια,Καταθλιπτικη
διαταραχη,αυτη συχνα συνοδευεται απο χαμηλη αυτο-εκτιμηση,ελλειψη ενδιαφεροντος
για τις απλες καθημερινες ασχολιες,με πτωση ενεργετικοτητας,αισθημα πονου χωρις φανερη
αιτια,οι πασχοντες βλεπουν η' ακουν πραγματα που οι αλλοι δεν βλεπουν ουτε ακουν,
το 2 με 7% των αρρωστων φτανει στην αυτοκτονια,εκεινον ο χειμωνας του '63 ηταν πολυ
κρυος,οι σωληνες του νερου εσπαγαν,στο σπιτι, at 23 Fitzroy Road,κοντα στην Chalcot
Square,δεν ειχαμε τηλεφωνο,τα παιδια, η Frieda,2 ετων,και ο Nicholas,9 μηνων,κρυωναν
κι ηταν αρρωστα,τη σομπα γκαζιου την ειχα συνεχεια αναμενη,η γκοβερναντα των παιδιων
θα ερχονταν σε λιγο,στις 9 η ωρα το πρωι,The blood jet is poetry,There is no stopping it.You
hand me two children, two roses.αυτο το εγραψα πριν 10 μερες,την 1 Φεβρουαριου 1963,
το ξερω δεν ειμαι τοσο ομορφη οσο ομορφος ειναι ο Ted μου,ουτε τοξο εξυπνη και ταλαν-
τουχα,αυτος υπερτερει σε ολα,ο Ted ειναι θαυμασιος,το ειδα στα ματια της Asia,Ιουλιος
του '62,οχι ,δεν φταιει ο Ted,μην κατηγορισει κανεις τον Ted,'η Assia Wevill συντροφος του
Lauret Poet Ted Hughes αυτοκτονησε αφου πρωτα σκοτωσε την 4 χρονη κορη της'εγραψαν
οι εφημεριδες το 1969,το Σεπτεμβριο του '62 χωρισαμε με τον Ted,μετα απο 6 χρονια και 7
μηνες ακριβως απο την πρωτη συναντηση μας 25 Φεβρουαριου το '56 σ'ενα παρτυ στο
Cambridge,πιστευαμε και οι δυο πως η σχεση μας θα διαρκουσε για παντα,ειπα στον
δημοσιογραφο του BBC το 1961,ειχα καταρρευσει,τις νυχτες δεν μπορουσα να κοιμηθω,
χθες 11 Φεβρουαριου τη νυχτα,εξαντλημενη απο την αυπνια αποκοιμηθηκα με το κεφαλι μου
ακουμπησμενο πανω στη σομπα,ξυπνησα πνιγμενη απο τις αναθυμιασεις του αεριου,εβηχα
συνεχεια.κοιταξα το ρολοι του τοιχου,4:30 ξημερωματα,παραξενο δεν ενοιωσα αγωνια,ουτε
τρομο,αλλα αντιθετα μια απεραντη ακακουφιση,οπως τωρα με το ηλεκτροσοκ,οπως τοτε,
τελος Αυγουστου το '53,που ειχα καταπιει ολα τα υπνοτικα χαπια της μαμας,κι επισης οπως
τοτε παλιοτερα το '50 που γυριζα στο Horse Tavern και στο Chelsea Hotel δυο μερες,με την
ελπιδα να συναντησω τον Dylan Thomas,απετυχα,και ξυραφιασα τα ποδια μου,τα ποδια μου,
τα ποδια του μικρου μου Nicholas αιωρουνταν καθως ηταν κρεμασμενος τον Μαρτιο του 2009
στο σπιτι του,οχι,δεν φταιει ο Ted,δεν λεω,καποιες φορες ηταν βιαιος,με χτυπησε εγκυο κι
εχασα το παιδι,εφταιγα κι εγω με την αρρωστημενη ζηλεια μου,ξερω πως γαμψα νυχια
κουκουβαγιας ξεσκιζουν την καρδια μου,εχω κλεισει καλα τις πορτες,τα παιδια ειναι ασφα-
λισμενα,δεν ειμαι η Μηδεια,στις χαραμαδες εχωσα υγρες πετσετες και πανια να μην περασει
το γκαζ στο δωματιο τους,ακουω το σφυριγμα του αεριου,απεναντι μου βλεπω τον Ted
ν'ανοιγει ενα βιβλιο και να διαβαζει με ησυχη απαλη φωνη,σαν να απαγγελει ποιημα:
Even amidst fierce flames the golden lotus can be planted.
[ακομα κι αναμεσα σ'αιχμηρες φλογες ο χρυσος λωτος μπορει να φυτευτει],
ο Ted εκλεισε το βιβλιο,ακουμπησα το κεφαλι πανω στη σομπα,ησυχη,γαληνια,τον ακουσα
να λεει,'αυτο ειναι απο το Bhagavad Gita ενα ινδικο κειμενο,η' απο την βουδιστικη νουβελα
του 16ου αιωνα Journey to the West του Wu Cheng'en,τις τελευταιες λεξεις τις ακουσα σαν
πετρες που κυλανε,το στομα μου ανοιχτο ρουφουσε λαιμαργα το αεριο,Eye, the cauldron of
morning.,το εκρηκτικο σοκ του ηλεκτρικου ρευματος,And I Am the arrow,4:30 ξημερωματα
11 Φεβρουαριου 1963 η ποιητρια Sylvia Plath 30 ετων sorrow Took its place among the
elements.'
.
.
SYLVIA PLATH'S ARROW
-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music Luigi Nono A Pierre
https://youtu.be/bJ5SGe62VuY
.
.
.
SYLVIA PLATH'S END-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
'εφαρμοζουν τα ηλεκτροδια στο αριστερο μερος του κεφαλιου μου,And here you
come, with a cup of tea Wreathed in steam,πολυ το διασκεδασα,το αυτοκινητο βγηκε
με ταχυτητα εξω απ'το δρομο και βουτηξε μεσα στα νερα του ποταμου,βουλιαγμενο,
οι αστυνομικοι σοβαροι,ο Ted αμιλητος,ως The Colossus,''εισασταν πολυ τυχεροι κυρια
μου,που δεν πνιγηκατε''μου ειπε ο επικεφαλης αστυνομικος ''πως εγινε;',εγω τοτε
γελασα,γελασα πολυ δυνατα,'απλα,ηταν suicide'μια αυτοκτονια επανελαβα,Suicidal, at
one with the drive Into the red,το ηλεκτρικο ρευμα διαπερασε το μυαλο μου,σαν τρυπανι
το τρυπησε,θυμαμαι καλα αυτο που ειχα διαβασει σε μια εγκυκλοπαιδεια,Καταθλιπτικη
διαταραχη,αυτη συχνα συνοδευεται απο χαμηλη αυτο-εκτιμηση,ελλειψη ενδιαφεροντος
για τις απλες καθημερινες ασχολιες,με πτωση ενεργετικοτητας,αισθημα πονου χωρις φανερη
αιτια,οι πασχοντες βλεπουν η' ακουν πραγματα που οι αλλοι δεν βλεπουν ουτε ακουν,
το 2 με 7% των αρρωστων φτανει στην αυτοκτονια,εκεινον ο χειμωνας του '63 ηταν πολυ
κρυος,οι σωληνες του νερου εσπαγαν,στο σπιτι, at 23 Fitzroy Road,κοντα στην Chalcot
Square,δεν ειχαμε τηλεφωνο,τα παιδια, η Frieda,2 ετων,και ο Nicholas,9 μηνων,κρυωναν
κι ηταν αρρωστα,τη σομπα γκαζιου την ειχα συνεχεια αναμενη,η γκοβερναντα των παιδιων
θα ερχονταν σε λιγο,στις 9 η ωρα το πρωι,The blood jet is poetry,There is no stopping it.You
hand me two children, two roses.αυτο το εγραψα πριν 10 μερες,την 1 Φεβρουαριου 1963,
το ξερω δεν ειμαι τοσο ομορφη οσο ομορφος ειναι ο Ted μου,ουτε τοξο εξυπνη και ταλαν-
τουχα,αυτος υπερτερει σε ολα,ο Ted ειναι θαυμασιος,το ειδα στα ματια της Asia,Ιουλιος
του '62,οχι ,δεν φταιει ο Ted,μην κατηγορισει κανεις τον Ted,'η Assia Wevill συντροφος του
Lauret Poet Ted Hughes αυτοκτονησε αφου πρωτα σκοτωσε την 4 χρονη κορη της'εγραψαν
οι εφημεριδες το 1969,το Σεπτεμβριο του '62 χωρισαμε με τον Ted,μετα απο 6 χρονια και 7
μηνες ακριβως απο την πρωτη συναντηση μας 25 Φεβρουαριου το '56 σ'ενα παρτυ στο
Cambridge,πιστευαμε και οι δυο πως η σχεση μας θα διαρκουσε για παντα,ειπα στον
δημοσιογραφο του BBC το 1961,ειχα καταρρευσει,τις νυχτες δεν μπορουσα να κοιμηθω,
χθες 11 Φεβρουαριου τη νυχτα,εξαντλημενη απο την αυπνια αποκοιμηθηκα με το κεφαλι μου
ακουμπησμενο πανω στη σομπα,ξυπνησα πνιγμενη απο τις αναθυμιασεις του αεριου,εβηχα
συνεχεια.κοιταξα το ρολοι του τοιχου,4:30 ξημερωματα,παραξενο δεν ενοιωσα αγωνια,ουτε
τρομο,αλλα αντιθετα μια απεραντη ακακουφιση,οπως τωρα με το ηλεκτροσοκ,οπως τοτε,
τελος Αυγουστου το '53,που ειχα καταπιει ολα τα υπνοτικα χαπια της μαμας,κι επισης οπως
τοτε παλιοτερα το '50 που γυριζα στο Horse Tavern και στο Chelsea Hotel δυο μερες,με την
ελπιδα να συναντησω τον Dylan Thomas,απετυχα,και ξυραφιασα τα ποδια μου,τα ποδια μου,
τα ποδια του μικρου μου Nicholas αιωρουνταν καθως ηταν κρεμασμενος τον Μαρτιο του 2009
στο σπιτι του,οχι,δεν φταιει ο Ted,δεν λεω,καποιες φορες ηταν βιαιος,με χτυπησε εγκυο κι
εχασα το παιδι,εφταιγα κι εγω με την αρρωστημενη ζηλεια μου,ξερω πως γαμψα νυχια
κουκουβαγιας ξεσκιζουν την καρδια μου,εχω κλεισει καλα τις πορτες,τα παιδια ειναι ασφα-
λισμενα,δεν ειμαι η Μηδεια,στις χαραμαδες εχωσα υγρες πετσετες και πανια να μην περασει
το γκαζ στο δωματιο τους,ακουω το σφυριγμα του αεριου,απεναντι μου βλεπω τον Ted
ν'ανοιγει ενα βιβλιο και να διαβαζει με ησυχη απαλη φωνη,σαν να απαγγελει ποιημα:
Even amidst fierce flames the golden lotus can be planted.
[ακομα κι αναμεσα σ'αιχμηρες φλογες ο χρυσος λωτος μπορει να φυτευτει],
ο Ted εκλεισε το βιβλιο,ακουμπησα το κεφαλι πανω στη σομπα,ησυχη,γαληνια,τον ακουσα
να λεει,'αυτο ειναι απο το Bhagavad Gita ενα ινδικο κειμενο,η' απο την βουδιστικη νουβελα
του 16ου αιωνα Journey to the West του Wu Cheng'en,τις τελευταιες λεξεις τις ακουσα σαν
πετρες που κυλανε,το στομα μου ανοιχτο ρουφουσε λαιμαργα το αεριο,Eye, the cauldron of
morning.,το εκρηκτικο σοκ του ηλεκτρικου ρευματος,And I Am the arrow,4:30 ξημερωματα
11 Φεβρουαριου 1963 η ποιητρια Sylvia Plath 30 ετων sorrow Took its place among the
elements.'
.
.
SYLVIA PLATH'S ARROW
-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music Luigi Nono A Pierre
https://youtu.be/bJ5SGe62VuY
.
.
.
Arshile Gorky-painter-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Arshile Gorky on Damnatio Memoriae- the artist and his mother
- c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Arshile Gorky-the-artist with his mother-1936
Arshile Gorky-the-artist with his mother-1936
Arshile Gorky [Vostanik Manoug Adoian] 21 July 1948
[INTERACTIONS on Arshile Gorky painter]-c.n.couvelis
-Arshile Gorky on Non Damnatio Memoriae-
θυμαμαι τη μανα,τα χερια της,'εχεις φαει;'τη ρωτησα,γυρισε το κεφαλι της αλλου,
κοιταξα προς τα'κει,ειδα εναν ανθρωπο να πεφτει,δεν ξανασηκωθηκε,'μανα,τι επαθε
αυτος ο ανθρωπος;'παλι δεν ακουσα τη φωνη της,τρομαξα,την ειδα χλωμη,'γιατι τα
χερια σου λιωνουν,μανα,γιατι δεν τρως;',πριν φυγει απ'το σπιτι η Agnes της ειχα πει
να βαζουμε ενα πιατο φαγητο καθε μερα για τη μανα πανω στο τραπεζι,'εχεις εμμο-
νες'αντεδρασε,ηξερα ειχε εραστη,τον ζωγραφο Matta,'μανα,καταλαβα'της ειπα'μας
διωχνουν,που θα βρουμε αλλη πατριδα;που θα ησυχασουμε;','ησυχασε'ακουσα τη φωνη
της,'δωσ'μου το σχοινι',εγω το κρατουσα γερα,δεν τ'αφηνα,'τι πας να κανεις;'ενιωσα τη
λυπη στη φωνη της,θυμαμαι την Αρμενια,δεν ξεχασα ποτε,τα νερα της λιμνης Βαν,
τις τρεις αδελφες μου,επειτα,πως αληθεια φτασαμε στο Ερεβαν στη Ρωσια;και το καραβι
που μας εφερε,εκτος τη μανα,εδω στην Αμερικη,τη ρωταω'μανα,τη φωτογραφια,που'μαστε
οι δυο μας,εγω κι εσυ,που την στειλαμε στην Αμερικη την πηρε ο πατερας;',σιωπη,'γιατι δεν
απαντησε;μας παρατησε',ακουσα την αναπνοη της βαρια,'σαν την Agnes','μη λες τετοια',
την ακουσα,ισα που ακουγονταν η φωνη της,αδυνατη με δυσκολια,'ειστε ολοι πολυ
αγαπημενοι',της ειπα για τη γυναικα στη Νεα Υορκη που μου ειπε οταν θελησα να σπουδα-
σω ζωγραφικη,'οι Ρωσοι,μαλιστα, ζωγραφοι,καλλιτεχνες,εσεις οι Αρμενιοι ειστε μονο μετα-
ναστες,τιποτα αλλο,',ηθελα να εκφρασω τις ιδεες της εποχης μου,κι αυτη η γλωσσα της ζωγρα-
φικης μου ταιριαζε,μερικες φορες ζωγραφιζω δεκαπεντε η' κι οι εικοσι εικονες ταυτοχρο-
να,αυτο το κανω γιατι θελω ν'αλλαζω τη κατασταση του μυαλου μου,να'μαι στην αρχη,ποτε
να μην τελειωσει η action της ζωγραφικης,ο φιλος μου ο Willem [de Kooning],οταν το μαθει ,
θα στεναχωρεθει,το δεξι μου χερι με ποναει,το αισθανομαι παραλυτο,'απο τοτε που κρατησε
το αψυχο βαρος της μανας παρελυσε' του ειπα,εχανε βαρος,'μανα αδυνατισες,γιατι δεν τρως;',
δεν μου απαντησε,'στη πατριδα ειχαμε να φαμε'ειπα,η Agnes ηταν εικοσι χρονων οταν παν-
τρευτηκαμε,εγω τριαντα εφτα,τωρα ειμαι σαραντα τεσσερα,απο το 1915 στην Αρμενια περα-
σαν ακριβως 33 χρονια,η' δεν περασαν ποτε,η αιωνιοτητα,βασανιστικη,απο την απογαλακτιση
της μανας,'η μανα μου πεθανε απο ασιτια',απαντησα στην Agnes,'αυτο ειναι πραγματικοτητα,
δεν ξεφευγεις ευκολα απ'αυτη',αν ο πινακας που ζωγραφισα μου ταιριαζει,μ'αρεσει,αν δεν
μ'ευχαριστει δεν μ'ενδιαφερει καθολου πως θα τον εκτιμησουν η' αν θα τον αγορασουν,
'μανα,ειμαι μονος μεσα στο σπιτι,μην ανησυχεις,το σχοινι ειναι γερο θ'αντεξει,ενα ελαχιστο
μας χωριζει',στην Αφαιρετικη ζωγραφικη καποιος βλεπει με το μυαλο οτι δεν μπορει με φυσι-
κο τροπο να δει με τα ματια,συλλαμβανεις πραγματα περα απ'το αισθητο,συρεις το απειρο
απο το πεπερασμενο,ειναι μια εκτιναξη σε αγνωστες περιοχες,'δεν το ξερεις μανα,αλλαξα
ονομα εγινα Arshile [Αχιλλεας] Gorky,γεωργιανης ευγενικης καταγωγης και συγγενης του
ρωσου συγγραφεα Maxim Gorky και σημερα,21 Ιουλιου του 1948 ξαναγινομαι αυτος που
ηξερες,ο μικρος σου Ոստանիկ Մանուկ Ատոյեան [Vostanik Manoug Adoian]'
.
.
Arshile Gorky on Non Damnatio Memoriae-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Arshile Gorky on Non Damnatio Memoriae
-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-Atom Egoyan film Ararat
https://youtu.be/yfpIaEzXiz0
.
.
.
Heinrich von Kleist and Henriette Vogel Αχιλλεας και Πενθεσιλεια,αμφορεας,535-530 π.Χ,
εργο του Εξηκια,Βρετανικο Μουσειο-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑΣ HENRIETTE VOGEL ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ HEINRICH
VON KLEIST ΣΤΗ ΤΡΟΙΑ WANNSEE 12ος αιωνας π.Χ 21 Νοεμβριου 1811
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
την ακουσε,κοιμονταν διπλα του,'So! So! So! So! Und wieder!',δεν ενοιωθε τρομο,η μερα
ζεστανε,ανασηκωσε και κοιταξε το προσωπο της,πρωτη φορα το εβλεπε,θυμαται τον
περιπατο τους στη λιμνη,'οι αγριοπαπιες'του ειπε,ακουσε το φτερουγισμα τους,του εδωσε
το γραμμα,του ειπε να το διαβασει οταν θα ειναι μοναχος στο δωματιο,υπογραφε
'Πενθεσιλεια Ενριεττα Φογκελ'.'η ψυχη μου σου ανηκει'ξυπνησε,'Meine Seele gehört dir
zu,επαναλαβε το'της ειπε,'nein, ich will nicht' αρνηθηκε,την αρπαξε απ'το λαιμο,την πο-
νουσε,εκεινη τον εσπρωξε,'Bist du verrückt? Es tut weh' αντεδρασε,'τρελος,ναι,ειμαι
τρελος'της φωναξε,τραβηξε με δυναμη το ασπρο σεντονι απο πανω της,'κρυωνω'του
φωναξε,επειτα ηρεμησε,'ολοενα και πιο πολυ κρυωνω,τα ματια μου θολωνουν,ομως δεν
φοβαμαι',επιασε το προσωπο της στα χερια του,'πες μου τι βλεπεις;'η φωνη της πολυ
απαλη,της περιεγραψε τα ματια,το τοξο των φρυδιων,'τα χειλια σου ροδα',μυρισε τα μαλ-
λια της,ακουμπησε το προσωπο της στο στηθος του,η αναπνοη της καυτη τον πιεζε,ενιωσε
τα δοντια της,γελασε 'εχεις κοφτερα δοντια','πονας;'τον ρωτησε,'οχι,συνεχισε'της απαντη-
σε,'So! So! So! So! Und wieder!',την ακουσε,'So! So! So! So! Und wieder!',ενα αγριο ζωο
που ξεσχιζε το θηραμα του χωρις ελεος,ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν
355λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον, ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς,
τις σαρκες του,'η καρδια σου,πως φουσκωνει απ'το κοκκινο αιμα!',ο ηλιος χυμησε απ'το
παραθυρο με κοφτερο σαν μαχαιρι φως ,τον πληγωνε,στο προσωπο στη κοιλια στα ποδια,
'Ενριεττα'της ειπε,'εδω σ'αυτη τη θεση της λιμνης,δεκα μετρα αποσταση ο ενας απ'τον αλ-
λον,πρωτα εσυ,μετα εγω','Χαινριχ,μου το υποσχεσε οτι δεν θα δειλιασεις;'ειπε η γυναικα
σηκωνοντας το κεφαλι,δεν εκλεισε τα ματια,'βλεπεις οτι δεν δειλιαζω,αντεχω να δω',
'σ'αγαπω'ουρλιαξε εκεινη και συνεχισε παθιασμενα στα χειλια του,'σε λιγο θα'σαι τα παν-
τα για μενα'ακουσε τη φωνη της 'μεσα μου,ολοκληρος στο στομαχι μου δικος μου',εβλεπε
θολα,το σωμα του κυλουσε σαν ορμητικο ποταμι μεσα της,σε λιγο θα εχανε της αισθησεις
του,ενιωθε ευτυχια,μια απεραντη απολυτη ευχαριστηση,ακουσε τον οξυ κροτο του πυρο-
βολισμου,τρανταχτηκε,'So! So! So! So! Und wieder!',την ακουσε να φωναζει,γελουσε,'So!
So! So! So!Und wieder!',τωρα ακουγε καθαρα το ψιθυρο της φωνης της 'Mein Heinrich,
mein Süßtönender, mein Hyazinthenbeet, mein Wonnemeer, mein Morgen- und Abendrot,
meine Äolsharfe, mein Tau, mein Friedensbogen, mein Schoßkindchen, mein liebstes Herz,
meine Freude im Leid,meine Wiedergeburt, meine Freiheit, meine Fessel,η μαγευτικη φωνη
της, meine Luft, meine Wärme, mein Gedanke, mein teurer Sünder, mein Gewünschtes hier
und jenseit,...,ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον,
ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς,η φωνη της,mein tausend
Wunderwerke, mein Lehrer und mein Schüler, wie über alles Gedachte und zu Erdenkende
lieb ich dich.Meine Seele sollst du haben.στη Τροια Wannsee η ψυχη μου,της Henriette
Πενθεσιλειας,σου ανηκει Αχιλλεα Heinrich κι ως το τελος της γης θα σ΄'αγαπω,'So! So! So!
So!Und wieder!'
.
.
Σημειωσεις και μεταφρασεις traductions -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Πενθεσιλεια και Αχιλλεας
[Μυθολογια]
η Πενθεσιλεια ηταν βασιλισα των Αμαζονων και μετα το θανατο του Εκτορα οι Τρωες
την καλεσαν σε βοηθεια κατα των Ελληνων,οι Αμαζονες και η Πενθεσιλεια ηταν ορμη-
τικοτατες πολεμιστριες πανω στ'αλογα αξιες αντιανειρες τοξοτριες κι ακοντιστριες,οι
Ελληνες ειχαν μεγαλες απωλειες στις μαχες,τοτε ηρθε ο Αχιλλεας αντιμετωπος με την
Πενθεσικλεια,εκεινη τον ακοντισε δυνατα αλλα το κονταρι δεν τρυπησε τη θεικη ασπι-
δα του κι εσπασε,τοτ'εκεινος με το σπαθι του βυθιζοντας το στη καρδια της την σκοτωσε,
και τραβωντας τη μασκα απο το προσωπο της αντικρυζοντας την απαραμμιλη ομορφια
της θαμπωθηκε και την ερωτευτηκε δυνατα ακριβως εκεινη τη στιγμη,το ιδιο βαθεια
κι η Πενθεσιλεια ερωτευτηκε τον Αχιλλεα ακριβως εκεινη τη στιγμη που ξεφυχισε
Heinrich von Kleist και Henritte Vogel
ο θεατρικος συγγραφεας και ποιητης Heinrich von Kleist[1777-1811]και η φιλη του Henritte
Vogel[1780-1811]αποφασισαν να αυτοκτονησουν μαζι,στις 21 Νοεμβριου το 1811 στη λιμ-
νη Wannsee στα περιχωρα Βερολινου αυτος αφου την πυροβολει μετα αυτοπυροβολειται
Penthesilea,θεατρικο εργο του Heinrich von Kleist
στο θεατρικο εργο αυτο ο Αχιλλεας γινεται με τη θεληση του στην κυριολεξια ερωτικο
κτημα της Πενθεσιλειας η οποια καταλαμβανεται απο ερωτικη μανια και κατασπαραζοντας
το σωμα του,το ερωτικο αντικειμενο του ποθου της,το τρωει κι υστερα αυτοκτονει
So! So! So! So!Und wieder!'
ετσι!ετσι!ετσι!και ξανα!
[απο το θεατρικο εργο 'Πενθεσιλεια ,Penthesilea του Heinrich von Kleist]
Meine Seele gehört dir zu
η ψυχη μου σου ανηκει
[απο το γραμμα της Henriette Vogel στον Heinrich von Kleist]
nein, ich will nicht
οχι,δεν θελω
Bist du verrückt? Es tut weh
εισαι τρελλος;με πονας!
[οι μαχες των Αμαζονων και της βασιλισας τους Πενθεσιλειας ,στο πλευρο των Τρωων,με
του Ελληνες περιγραφονται στον Α' Λογο του επικου ποιηματος 'Οι Μεθ'Ομηρου Λογοι'
του Κοιντου του Σμυρναιου,περιπου 3ος αιωνας μ.Χ]
ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν
355λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον, ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ
μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς
[Α' Λογος,στιχοι 354-6,απο το επικο ποιημα 'Οι Μεθ'Ομηρου Λογοι',Κοιντου του
Σμυρναιου,περιπου 3ος αιωνας μ.Χ]
σαν ειδε την Πενθεσιλεια στο στρατο ν'ορμαει
355 μαυρη με λαιλαπα παρομοια,που στο ποντο
μαινεται,οταν με τον αιγοκερο συνερχεται ο ηλιος
[απο το γραμμα της Henriette Vogel στον Heinrich von Kleist]
Mein Heinrich, mein Süßtönender, mein Hyazinthenbeet, mein Wonnemeer, mein
Morgen- und Abendrot, meine Äolsharfe, mein Tau, mein Friedensbogen, mein
Schoßkindchen, mein liebstes Herz, meine Freude im Leid, meine Wiedergeburt,
meine Freiheit, meine Fessel,...meine Luft, meine Wärme, mein Gedanke, mein
teurer Sünder, mein Gewünschtes hier und jenseit,...,mein tausend
Wunderwerke, mein Lehrer und mein Schüler, wie über alles Gedachte
und zu Erdenkende lieb ich dich.Meine Seele sollst du haben
Henriette
Χαινριχ μου,γλυκεια μου αρμονια,υακινθων ανθωνα μου,της ευτυχιας θαλασσα μου,
πρωινο και βραδυνο μου πορφυρο,αρπα μου αιολικη,δροσια μου,τοξο μου ουρανιο,
παιδικη αγκαλια μου,καρδια μου πολυαγαπημενη,χαρα στη στεναχωρια μου,αναγεννηση
μου,ελευθερια μου,δεσμα μου,...,αερα μου,ξεστασια μου,σκεψη μου,ακριβη μου
αμαρτια,οι επιθυμιες μου κι εδω και στο υπερπεραν,...,χιλιαδες μου θαυματα,δασκαλε
μου και μαθητη μου,πανω απο ολα σκεψη κι ως το τελος της γη εγω θα σ'αγαπω.
Η ψυχη μου σου ανηκει
Ενριεττα
.
.
.
Heinrich von Kleist and Henriette Vogel Αχιλλεας και Πενθεσιλεια,αμφορεας,535-530 π.Χ,
εργο του Εξηκια,Βρετανικο Μουσειο-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑΣ HENRIETTE VOGEL ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ HEINRICH
VON KLEIST ΣΤΗ ΤΡΟΙΑ WANNSEE 12ος αιωνας π.Χ 21 Νοεμβριου 1811
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
την ακουσε,κοιμονταν διπλα του,'So! So! So! So! Und wieder!',δεν ενοιωθε τρομο,η μερα
ζεστανε,ανασηκωσε και κοιταξε το προσωπο της,πρωτη φορα το εβλεπε,θυμαται τον
περιπατο τους στη λιμνη,'οι αγριοπαπιες'του ειπε,ακουσε το φτερουγισμα τους,του εδωσε
το γραμμα,του ειπε να το διαβασει οταν θα ειναι μοναχος στο δωματιο,υπογραφε
'Πενθεσιλεια Ενριεττα Φογκελ'.'η ψυχη μου σου ανηκει'ξυπνησε,'Meine Seele gehört dir
zu,επαναλαβε το'της ειπε,'nein, ich will nicht' αρνηθηκε,την αρπαξε απ'το λαιμο,την πο-
νουσε,εκεινη τον εσπρωξε,'Bist du verrückt? Es tut weh' αντεδρασε,'τρελος,ναι,ειμαι
τρελος'της φωναξε,τραβηξε με δυναμη το ασπρο σεντονι απο πανω της,'κρυωνω'του
φωναξε,επειτα ηρεμησε,'ολοενα και πιο πολυ κρυωνω,τα ματια μου θολωνουν,ομως δεν
φοβαμαι',επιασε το προσωπο της στα χερια του,'πες μου τι βλεπεις;'η φωνη της πολυ
απαλη,της περιεγραψε τα ματια,το τοξο των φρυδιων,'τα χειλια σου ροδα',μυρισε τα μαλ-
λια της,ακουμπησε το προσωπο της στο στηθος του,η αναπνοη της καυτη τον πιεζε,ενιωσε
τα δοντια της,γελασε 'εχεις κοφτερα δοντια','πονας;'τον ρωτησε,'οχι,συνεχισε'της απαντη-
σε,'So! So! So! So! Und wieder!',την ακουσε,'So! So! So! So! Und wieder!',ενα αγριο ζωο
που ξεσχιζε το θηραμα του χωρις ελεος,ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν
355λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον, ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς,
τις σαρκες του,'η καρδια σου,πως φουσκωνει απ'το κοκκινο αιμα!',ο ηλιος χυμησε απ'το
παραθυρο με κοφτερο σαν μαχαιρι φως ,τον πληγωνε,στο προσωπο στη κοιλια στα ποδια,
'Ενριεττα'της ειπε,'εδω σ'αυτη τη θεση της λιμνης,δεκα μετρα αποσταση ο ενας απ'τον αλ-
λον,πρωτα εσυ,μετα εγω','Χαινριχ,μου το υποσχεσε οτι δεν θα δειλιασεις;'ειπε η γυναικα
σηκωνοντας το κεφαλι,δεν εκλεισε τα ματια,'βλεπεις οτι δεν δειλιαζω,αντεχω να δω',
'σ'αγαπω'ουρλιαξε εκεινη και συνεχισε παθιασμενα στα χειλια του,'σε λιγο θα'σαι τα παν-
τα για μενα'ακουσε τη φωνη της 'μεσα μου,ολοκληρος στο στομαχι μου δικος μου',εβλεπε
θολα,το σωμα του κυλουσε σαν ορμητικο ποταμι μεσα της,σε λιγο θα εχανε της αισθησεις
του,ενιωθε ευτυχια,μια απεραντη απολυτη ευχαριστηση,ακουσε τον οξυ κροτο του πυρο-
βολισμου,τρανταχτηκε,'So! So! So! So! Und wieder!',την ακουσε να φωναζει,γελουσε,'So!
So! So! So!Und wieder!',τωρα ακουγε καθαρα το ψιθυρο της φωνης της 'Mein Heinrich,
mein Süßtönender, mein Hyazinthenbeet, mein Wonnemeer, mein Morgen- und Abendrot,
meine Äolsharfe, mein Tau, mein Friedensbogen, mein Schoßkindchen, mein liebstes Herz,
meine Freude im Leid,meine Wiedergeburt, meine Freiheit, meine Fessel,η μαγευτικη φωνη
της, meine Luft, meine Wärme, mein Gedanke, mein teurer Sünder, mein Gewünschtes hier
und jenseit,...,ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον,
ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς,η φωνη της,mein tausend
Wunderwerke, mein Lehrer und mein Schüler, wie über alles Gedachte und zu Erdenkende
lieb ich dich.Meine Seele sollst du haben.στη Τροια Wannsee η ψυχη μου,της Henriette
Πενθεσιλειας,σου ανηκει Αχιλλεα Heinrich κι ως το τελος της γης θα σ΄'αγαπω,'So! So! So!
So!Und wieder!'
.
.
Σημειωσεις και μεταφρασεις traductions -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Πενθεσιλεια και Αχιλλεας
[Μυθολογια]
η Πενθεσιλεια ηταν βασιλισα των Αμαζονων και μετα το θανατο του Εκτορα οι Τρωες
την καλεσαν σε βοηθεια κατα των Ελληνων,οι Αμαζονες και η Πενθεσιλεια ηταν ορμη-
τικοτατες πολεμιστριες πανω στ'αλογα αξιες αντιανειρες τοξοτριες κι ακοντιστριες,οι
Ελληνες ειχαν μεγαλες απωλειες στις μαχες,τοτε ηρθε ο Αχιλλεας αντιμετωπος με την
Πενθεσικλεια,εκεινη τον ακοντισε δυνατα αλλα το κονταρι δεν τρυπησε τη θεικη ασπι-
δα του κι εσπασε,τοτ'εκεινος με το σπαθι του βυθιζοντας το στη καρδια της την σκοτωσε,
και τραβωντας τη μασκα απο το προσωπο της αντικρυζοντας την απαραμμιλη ομορφια
της θαμπωθηκε και την ερωτευτηκε δυνατα ακριβως εκεινη τη στιγμη,το ιδιο βαθεια
κι η Πενθεσιλεια ερωτευτηκε τον Αχιλλεα ακριβως εκεινη τη στιγμη που ξεφυχισε
Heinrich von Kleist και Henritte Vogel
ο θεατρικος συγγραφεας και ποιητης Heinrich von Kleist[1777-1811]και η φιλη του Henritte
Vogel[1780-1811]αποφασισαν να αυτοκτονησουν μαζι,στις 21 Νοεμβριου το 1811 στη λιμ-
νη Wannsee στα περιχωρα Βερολινου αυτος αφου την πυροβολει μετα αυτοπυροβολειται
Penthesilea,θεατρικο εργο του Heinrich von Kleist
στο θεατρικο εργο αυτο ο Αχιλλεας γινεται με τη θεληση του στην κυριολεξια ερωτικο
κτημα της Πενθεσιλειας η οποια καταλαμβανεται απο ερωτικη μανια και κατασπαραζοντας
το σωμα του,το ερωτικο αντικειμενο του ποθου της,το τρωει κι υστερα αυτοκτονει
So! So! So! So!Und wieder!'
ετσι!ετσι!ετσι!και ξανα!
[απο το θεατρικο εργο 'Πενθεσιλεια ,Penthesilea του Heinrich von Kleist]
Meine Seele gehört dir zu
η ψυχη μου σου ανηκει
[απο το γραμμα της Henriette Vogel στον Heinrich von Kleist]
nein, ich will nicht
οχι,δεν θελω
Bist du verrückt? Es tut weh
εισαι τρελλος;με πονας!
[οι μαχες των Αμαζονων και της βασιλισας τους Πενθεσιλειας ,στο πλευρο των Τρωων,με
του Ελληνες περιγραφονται στον Α' Λογο του επικου ποιηματος 'Οι Μεθ'Ομηρου Λογοι'
του Κοιντου του Σμυρναιου,περιπου 3ος αιωνας μ.Χ]
ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν
355λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον, ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ
μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς
[Α' Λογος,στιχοι 354-6,απο το επικο ποιημα 'Οι Μεθ'Ομηρου Λογοι',Κοιντου του
Σμυρναιου,περιπου 3ος αιωνας μ.Χ]
σαν ειδε την Πενθεσιλεια στο στρατο ν'ορμαει
355 μαυρη με λαιλαπα παρομοια,που στο ποντο
μαινεται,οταν με τον αιγοκερο συνερχεται ο ηλιος
[απο το γραμμα της Henriette Vogel στον Heinrich von Kleist]
Mein Heinrich, mein Süßtönender, mein Hyazinthenbeet, mein Wonnemeer, mein
Morgen- und Abendrot, meine Äolsharfe, mein Tau, mein Friedensbogen, mein
Schoßkindchen, mein liebstes Herz, meine Freude im Leid, meine Wiedergeburt,
meine Freiheit, meine Fessel,...meine Luft, meine Wärme, mein Gedanke, mein
teurer Sünder, mein Gewünschtes hier und jenseit,...,mein tausend
Wunderwerke, mein Lehrer und mein Schüler, wie über alles Gedachte
und zu Erdenkende lieb ich dich.Meine Seele sollst du haben
Henriette
Χαινριχ μου,γλυκεια μου αρμονια,υακινθων ανθωνα μου,της ευτυχιας θαλασσα μου,
πρωινο και βραδυνο μου πορφυρο,αρπα μου αιολικη,δροσια μου,τοξο μου ουρανιο,
παιδικη αγκαλια μου,καρδια μου πολυαγαπημενη,χαρα στη στεναχωρια μου,αναγεννηση
μου,ελευθερια μου,δεσμα μου,...,αερα μου,ξεστασια μου,σκεψη μου,ακριβη μου
αμαρτια,οι επιθυμιες μου κι εδω και στο υπερπεραν,...,χιλιαδες μου θαυματα,δασκαλε
μου και μαθητη μου,πανω απο ολα σκεψη κι ως το τελος της γη εγω θα σ'αγαπω.
Η ψυχη μου σου ανηκει
Ενριεττα
.
.
.
Niccolo Mackiavelli il principe
Εγω ο Niccolo Mackiavelli γραφω το il principe ως μεσο-χ.ν.κουβελης
ημουν κλεισμενος σ'εναν λαβυρινθο-φυλακη για μια απατη,δεν θυμαμαι αν ηταν εις βαρος
ατομου η' του κρατους,ολες οι αιθουσες του λαβυρινθου ηταν κυβικες και μισοσκοτεινες,
εικαζω οτι ηταν λαβυρινθος απο το πληθος των ομοιων τμηματων,σε μια απο αυτες βρηκα
ξαπλωμενο σ'ενα κρεβατι εναν ανθρωπο απροσδιοριστης ηλικιας,του συστηθηκα σαν
Τζιρολαμο Σαβοναρολα,ο αντρας γελασε,'η απατη η αιτια της καταδικης σου'ειπε,ξυπνησα,
δεν ειχε ακομα ξημερωσει,σηκωθηκα,στο παραθυρο διεκρινα στο ημιφως τη φιγουρα του
φρουρου,με πονουσε αφορητα το στομαχι,σιγουρα στις τροφες ριχνουν καποιο δηλητηριο,
αυτοι οι Μεδικοι με φοβουνται,καλυτερα να με φοβουνται παρα να μ' αγαπουν,εκεινος ο
Λορεντζος τους ειναι νεαρος απειρος αφελης ματαιοδοξος,και μελλοντικος Ηγεμων της
Φλωρεντιας, αυτος ειναι ο Δουρειος Ιππος μου για να επανελθω στην πολιτικη και διπλωμα-
τικη δραση,τον ισχυρο,και μαλιστα τον φιλοδοξο,πρεπει να του φαινεσαι,κι οχι οπωσδηποτε
να εισαι,ωφελιμος και τοτε,λογικα,θα σ'εχει αναγκη στην εκπληρωση των σχεδιων του,βεβαια,
οι Μεδικοι ειναι καχυποπτοι,το 1494 τους εδιωξαν απο τη Φλωρεντια,κι επανηλθαν ,πριν ενα χρονο,το 1512,με την υποστηρηξη του Φερδινανδου της Ισπανιας,αλλα τιποτα δεν ειναι αμετα-βλητο,μια ανεπαισθητη αλλαγη κι ολα ανατρεπονται ξαφνικα,αν θελωι να φυγω απ'την απομο-
νωση του πατρικου μου κτηματος στο Σαντ'Αντρεα και να ξαναδω τις αυλες της Ευρωπης,τον
Λουδοβικο ΙΒ' της Γαλλιας,τον παπα Ιουλιο Β',τον Μαξιμιλιανο Α' της Αγιας Ρωμαικης Αυτο-
κρατοριας και τους αλλους ισχυρους και,φυσικα, την Λουκρητια,πρεπει να συνεχισω της επι-
στολες μου στον il principe Lorenzo di Medici,εχει φωτισει η μερα,ακουω τα πουλια στα δεν-
τρα του κηπου,ελευθερα,ο φρουρος εβηξε μια φορα κι αμεσως συνεχομενα δυο φορες,ηξερε,
πως ετσι μου τονιζει την ακοιμητη παρουσια του,'ειμαι εδω ετοιμος και μην διανοηθεις ν'απο-
δρασεις',γι'αυτο αποφασισα η αποδραση μου να ειναι διανοητικη,παντα για καθε δραση
υπαρχει η αντιδραση,και πρεπει να ειναι αποτελεσματικη,ειμαι 44 χρονων αδυνατον να εξου-
δετερωσω με τη σωματικη δυναμη εναν νεαρο φρουρο 21 χρονων,ομως η δυναμη του νου
ειναι ισχυροτερη απο τη δυναμη του σωματος,διαλεξα,επιτηδες,την αποσπασματικη,επιστο-
λογραφικη,συγγραφη του il principe,για να φουντωσω την αναγκη της στον μελλοντικο
Ηγεμωνα της Φλωρεντιας,απο τις ακριβεις και σχολαστικες παρατηρησεις μου στους διαφο-
ρους ισχυρους,που περιβαλλουν το μικρο κρατος της Φλωρεντιας,τους οποιους συχνα επισκε-
πτομουν στις διπλωματικς αποστολες,απο το 1498 εως το 1512 που καταληθηκε η Δημοκρατια
των σινιορων κι επανηρθαν οι Μεδικοι καταργωντας με κι αφου με βασανισαν με φυλακισαν,
γνωριζω με επιστημονικο τροπο,πως το κακο το πραττεις αμεσως,να αιφνιδιασεις και να δει-
ξεις,ταυτοχρονα,ακαριαια,την ακαμπτη δυναμη και θεληση σου και να μην δωσεις στον αντι-
λο κανενα περιθωριο ν'αντιδρασει,και το καλο να το προσφερεις με δοσεις,ωστε να φανεις
αγαθοεργος του και να προκαλεσεις την αναγκη του,ωστε να ωφεληθεις πιο σταθερα και με
ελαχιστοποιημενο τον κινδυνο για σενα,καθησα στη καρεκλα μπροστα στο τραπεζι που γρα-
φω,η ωρα,ακριβως 7 το πρωι,εσυρα λιγο τη καρεκλα για ν'ακουσει το θορυβο ο φρουρος,
αυτους τους ευχαριστει η ταξη,η απαρεγκλιτη συνηθεια,αυτο σημαινει πως ολα ειναι υπο την
εποπτεια τους,κι αυτο τους υπνωτιζει και δεν βλεπουν την υπογεια δραση εναντιον τους,
παιρνω την πενα κι αρχιζω να γραφω:
Εγω ο Niccolò di Bernardo dei Machiavelli πολιτης Φλωρεντιας προς τον Εκλαμπροτατον
Λορεντζο των Μεδικων δουκα του Ουρμπινο τον il principe γραφω τη VIII Επιστολη:
De his qui per scelsera ad principatum pervenere
[Di quelli che per scelleratezze sono venuti al principato]
Ma perche di privato si diventa principe ancora in dua modi,il che non si puo al
tutto o alla fortuna o alla virtu attribuire,nom mi pare da lasciarli indrieto,ancora
che dell'uno si possa piu diffusamente ragionare dove si trattassi delle repubbliche
...
στις 10 ακριβως μου εφεραν ενα ποτηρι γαλα και φρυγανιες με βουτυρο,εφαγα,'οι ανθρωποι'
σκεφθηκα' οταν εχουν ωφελη απ'αυτους που πιστευουν οτι θα τους ζημιωσουν τοτε δεσμευ-
ονται πιο πολυ με τους ευεργετες τους' και συνεχισα το γραψιμο:
E perche li uomini,quando hanno bene da chi credevano avere male,si obbligano
piu al beneficatore loro
...
στις 12 ακριβως σερβερισθηκα το μεσημεριανο γευμα,κοτοπουλο ψητο με πατατες και
κοκκινο κρασι
και στις 3 διεκοψα το γραψιμο για τον 2ωρο απογευματινο υπνο
καθε μερα εκτελω ακριβως στην ωρα του αυτο το προγραμμα,ωστε να αδρανοποιηθει ο
φρουρος και οι αναφορες στους ανωτερους για την συμπεριφορα μου να ειναι ευνοικες
για μενα
'ο σκοπος αγιαζει τα μεσα' ακουσα,ξαφνιαστηκα,μεσα στο μισοσκοταδο ξεχωριζω τη φιγουρα
του ξαπλωμενου αντρα,πλησιαζω,αναγνωρισα τον Καισαρα Βοργια,'Εσεις;'λεω,'Εγω,ο Cesare
Borgia δουκας της Ρωμανιας'απαντησε ο αντρας,σαν να ηταν ηθοποιος κι επαιζε το ρολο του
σε καποιο θεατρικο εργο,'λιγα πραγματα θα καταφερεις με τον Ηγεμωνα σου,μια αχαρη θεση
ιστορικου της Φλωρεντιας ως τις 21 Ιουνιου το 1527 και την πτωση των Μεδικων',δεν αντε-
δρασα,βγηκα απ'την αιθουσα και περιπλανιεμαι στον λαβυρινθο,χωρις να ενδιαφερομαι για
την εξοδο του
.
.
.
Gravity-3μ χ 4.5μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Ένας Αμλετ - χ.ν.κουβελης
η ώρα. ακριβώς. το ραντεβού. χτύπησε τη πόρτα. άνοιξε. μια άγνωστη κυρία. 'συγνώμη,
έκανα λαθος' είπε. 'οχι, δεν κάνατε λαθος' είπε η γυναίκα.'μα,δεν είστε εσεις', 'δεν εχει
σημασία, ποια ειμαι, καθηστε', καθησε,'δεν σας πειράζει να τελειώσω το μακιγιάρισμα
μου;', δεν τον πείραζε, μάλλον τώρα είχε μεγάλη περιέργεια, η γυναίκα στο καθρέφτη.
έβαφε τα χειλη της. κόκκινα.' στο θέατρο έχω ένα διπλό ρόλο, Οφηλία στον Αμλετ και
Δυσδαιμονα στον Οθελο', γέλασε, τώρα με γαλαζιο μολύβι σχεδίαζε το περίγραμμα των
ματιών.' είστε σίγουρος γι' αυτό; 'τον ρώτησε, σχεδόν αιφνιδιαζοντας τον,' γιατί ρωτάτε,
που το ξέρετε;'τη ρώτησε, ενιωθε αγωνια για την απάντηση της, 'δεν δύσκολο κάποιος να
το καταλαβει' απάντησε η γυναίκα σχεδόν ψυχρά δοκιμάζοντας μια περούκα με σκούρα
κόκκινα μαλλιά. 'από τι;' επέμενε, 'γιατί διστάζετε;' γύρισε το πρόσωπο ή γυναίκα προς το
μέρος του,' ο δισταγμός δηλωνει αμφιβολία η' δειλια', άλλαξε τη περούκα με μια με μαύρα
μαλλιά. 'πριν τη συνάντηση με το φαντασμα του πατέρα γνωρίζατε η' βεβαιωθηκατε στην
επαφή μαζί του; 'τον ρώτησε, διαισθανθηκε την ειρωνεία της, 'πάψε,
δεν ξέρεις τι λες;' αντεδρασε,' δεν είμαι τρελος',' τι περιμένεις από την παράσταση τότε;
'γέλασε η γυναίκα,' ν'αποκαλυφθούν; δεν εισαι σίγουρος;','είμαι σιγουρος' ουρλιαξε,:μη
φωνάζεις δυνατα, κι οι τοίχοι έχουν αυτιά, θα σ'ακουσουν' είπε ήρεμα η γυναίκα,' δεν με
νοιάζει, αυτό θέλω ν' αρχίσει και να τελειώσει' είπε και σηκώθηκε, 'τελείωνε, με την
μεταμφίεση, γι'αυτο πληρωνεσε',' δεν σε φοβάμαι'αντέδρασε η γυναίκα, 'κατά βάθος
θέλεις να χρησιμοποιήσεις τη θεατρική παρασταση για να δώσεις αισθητική διάσταση στις
φαντασιώσεις σου, γιατί δεν δρας άμεσα, τι σου χρειάζεται η τέχνη; 'γύρισε και τον
κοιταξε, 'η πραγματικότητα είναι πραγματικότητα, κάτι αληθινό, χειροπιαστό, κι η τέχνη
είναι Τέχνη, κάτι ψεύτικο, επινόηση'στα λόγια της υπήρχε σαρκασμός,' η δρας η δεν δρας;
τρίτος δρόμος δεν υπαρχει', η γυναίκα γύρισε στο μακιγιάζ της, εκείνος όρθιος από πίσω
της παρακολουθούσε το ειδωλο της στο καθρέφτη, πέρασε πολύ ώρα χωρίς να μιλούν,
αυτός εξουθενωμενος, η γυναίκα φαίνονταν να το διασκεδάζει,'εδω σταματήστε'της
φώναξε,'είστε, ακριβώς, αυτό που θέλω, η γυναίκα που ήρθα να συναντησω'
.
.
.
THE GREAT UNIVERSUS DESIGN-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Ήταν σαράντα χρόνια στην Εθνική Βιβλιοθήκη βιβλιοθηκάριος,το μεγάλο πάθος του για τα
βιβλία δεν το άλλαξε με τίποτα,είχε ελάχιστη κοινωνική ζωή,δεν παντρεύτηκε ποτέ,δύο
τρεις σχέσεις ολιγοχρονες με γυναίκες όταν ήταν νέος,όλη τη ζωή του την πέρασε κλεισμένος
στις αίθουσες της Βιβλιοθήκης,ανάμεσα στα ράφια των βιβλίων,είχε την αίσθηση του απείρου,
ότι περιπλανιόταν σ'εναν εφυεστατο λαβύρινθο,πάντα,απορούσε,πως μπορούσε,κάθε βράδυ
να βρίσκει την έξοδο από αυτόν,όταν έκλεινε η βιβλιοθήκη,και μέσα από τον λαβύρινθο της
πόλης να γυρνά στο σπίτι του,στα περίχωρα της πόλης,και να κλείνεται στον άλλο λαβυριν-
θο τη νύχτας, μέχρι την άλλη μέρα ,το πρωί,που πήγαινε στη βιβλιοθήκη,εκεί ταξινωμουσε
τα βιβλία,κατά κατηγορίες,τα φυλλομετρουσε και κατέγραφε το περιεχόμενό τους,κατάφερε,
ως γενικος υπεύθυνος ,να μην λείπει καμιά έκδοση βιβλίου,λογοτεχνικά,φιλοσοφικά,επιστη-
μονικα,..,η βιβλιοθήκη,ήθελε,να είναι πλήρης,η πιο ενημερωμενη του κόσμου,τα δεκα τελευ-
ταία χρονια συνελαβε μια πολύ φιλόδοξη ιδέα,η οποία τον γοήτευσε και τον συνεπήρε
πλήρως,την ονόμασε The Great Universus Design, Το Μεγάλο Παγκοσμιο Σχέδιο,να εμφανίσει
στον Κόσμο ότι υπάρχει στα βιβλία,σε όλα τα βιβλία,την πλήρη αναπαράσταση,απεικόνιση
τους ένα προς ενα,την απόλυτη πραγματοποίηση τους,πχ να συμβεί η Οδυσσεια του Ομήρου,
ο Άμλετ του Σεξπηρ,η φιλοσοφία του Καντ,το Έγκλημα και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκι,
η Historia de la infamia universad του J.L.Borges,η αστρονομία του Πτολεμαίου,η Αλίκη στη
χώρα των θαυμάτων του Λουίς Κάρολ,..,διάβαζε συνέχεια,αποκτησε τεράστιες γνώσεις,
ιστορικές,γεωγραφικές,φυτολογικες,ζωολογικες,αρχαιολογικές,μαθηματικές,φιλοσοφικές,
επιστημονικές,κοινωνιολογικές,βιολογικές,γεωλογικές,ιατρικές,κοινωνιολογικές,ωκεανο-
γραφικές,αστρονομικές,μουσικές,θεατρικές,..,και σχεδιασε ένα πρωτότυπο ηλεκτρονικό
πρόγραμμα Virtual Reality, Εικονικής Πραγματικότητας, με αυτό στον υπολογιστή θα
κατασκευαζε, θα προσομοιώνει, τους κόσμους του, κατα αρχήν ασχολήθηκε με ένα μικρών
διαστάσεων χώρο, προσομοιωνοντας όλα τα γεωλογικά, φυτολογικα, ζωολογικα,
κλιματικά,..,χαραχτηριστικα του, όταν τον τελείωσε έκανε copy και στο Google Earth σε
συγκεκριμένες συντεταγμένες γεωγραφικού πλάτους και μήκους, έκανε paste, το πείραμα
πέτυχε, οποιοσδήποτε θα άνοιγε το Google Earth σ'εκεινη τη περιοχή θα έβλεπε την
πραγματοποιημενη την εικονική πραγματικότητα του, τη δεύτερη κατασκευή του, με το ίδιο
πετυχημένο αποτέλεσμα, μια περιοχή ερήμου, με όλους τους κόκκους της άμμου
προσομοιωμενους, τις κλιματικές συνθήκες, τις μορφές και τις κινήσεις των θινων,.., έκανε
copy και paste, το τελευταίο καιρό ασχολούνταν νυχθημερόν με την ολική κατασκευή ενός
megacity, ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση, έχασε την όραση του, διαγνώσθηκε πλήρης
τύφλωση αγνώστου αιτίας και μάλιστα μη αναστρέψιμη,με συνέπεια το μεγάλο σχέδιο του
να σταματησει οριστικώς, στεναχωρεθηκε, αλλά δεν ήθελε να το εκμυστερευθει σε κάποιον
άλλον έμπιστο του και το συνεχίσει εκείνος, παρά μέσα στην απόλυτο σκοτάδι της τυφλο
τητας το συνεχισε νοητικά, μέσα στην αδεια τεράστια βιβλιοθήκη, που τιμής ένεκεν
εργαζονταν καθημερινά, και στο σκοτάδι του σπιτιού του, και τελικά το ολοκλήρωσε,
THE GREAT UNIVERSUS DESIGN,απέμεινε μονο να κάνει copy και paste, ώστε σε ολο το Σύμπαν να προσομοιωθει το Σύμπαν του, όπως ακριβώς το συνέλαβε ως ο Δημιουργός του
.
.
.
Η συνάντηση -χ.ν.κουβελης.
Ο Τζον Πιλοου στην εξοχη που ειχε απομονωθεί δέχθηκε την επίσκεψη ενος αγνώστου
άντρα, περίπου της ίδιας ηλικίας μ'αυτον, είχε έρθει με το τρένο, όπως του είπε, κάθισαν
στο σαλόνι, ο ηλιος κόκκινος στη δύση βυθίζονταν στα φυλλωματα των δέντρων του
κηπου,' έχει μέρες να φυσήξει'του ειπε, ο άλλος άντρας αναψε τσιγάρο,τον κοιταξε,' δεν
μ'αρεσουν' του ειπε, 'οι πρόλογοι, αυτο που χρόνια έχει ετοιμασθει θα εκτελεσθεί'ήπιε
από το ουίσκι που τον σέρβιρε και συνέχισε,'τώρα αυτή τη στιγμή ακριβώς η ' ποτε',ο Τζον
Πιλοου κατάλαβε, ήρθε η ώρα που περίμενε, η' που φοβόταν, χρόνια, ο άλλος τον έψαχνε
παντου κι όπου και να κρύβονταν θα τον ανακαλύπτε, σαν αστραπή πέρασαν όλα τα
γεγονότα που τους συνεδεαν, σαν συνεργάτες κι αντιπάλους, μόνο που αιφνιδιασθηκε
με την μεταμόρφωση του,αυτή, σκέφθηκε, θα του πήρε πολύ χρόνο για να την καταφέρει
τόσο τέλεια, δεν χρειάζονταν να τον ρωτήσει, δεν θ'ακυρωνε αυτο που ήταν προσχεδιασμενο, άλλωστε δεν θα προλάβαινε, ο άλλος έβγαλε από την δεξιά τσέπη του σακακιου του ένα
περίστροφο τον σημάδεψε σταθερά και τον πυροβόλησε τρεις φορές κατευθείαν στη καρδια,τρανταχτηκε, ενιωσε ένα ισχυρό πονο, ' το τέλειο εγκλημα' σκέφθηκε πριν χάσει
τις αισθήσεις του και βυθισθει στο σκοταδι' Εγω ο Τζον Πιλοου Αυτος',
.
.
.
.
Paul Delvaux,Les Vestales , 1972. Oil on canvas, 1,40μ x 1,90 μ
Paul Delvaux ,Solitude,1956,1,24μ χ 99,5μ
Αναδιπλωση-χ.ν.κουβελης
το τρενο εφτασε στο σταθμο,κατεβηκε,αδειος ο σταθμος,μια αναμενη λαμπα τοποθετη-
μενη στην αποβαθρα φωτιζε το χωρο,προχωρησε στο βαθος,ειδε μια νεαρη γυναικα μ'ενα
γαλαζιο μακρυ φορεμα μπροστα σ'εναν καθρεφτη,'ο καθρεφτης δεν ειναι σαν πορτα;'
ακουσε τη γυναικα,προσεξε πως η γυναικα δεν μιλησε σ'αυτον αλλα σε μια γυναικα με
μακρυ ασπρο φορεμα μεσα στον καθρεφτη,αυτη η γυναικα ηταν ομοια μ'αυτη,τοτε θυμη-
θηκε,στο βαγονι απεναντι του η κυρια με το κοκκινο μακρυ φορεμα σε ολη τη διαρκεια του
ταξιδιου διαβαζε ενα βιβλιο,'σε ποση ωρα θα φτασουμε;'τον ρωτησε διακοπτοντας το δια-
βασμα της,τον παραξενεψε ο οικειος τροπος που απευθυνθηκε σ'αυτον,'που;'απαντησε ,
'εσεις που κατεβαινετε;','μα,οπου κι εσεις κυριε'του απαντησε με παιδικη αφελεια,'ξερετε'
συνεχισε 'αυτο το καιρο ειναι ωραια τα ταξιδια',αυτος κοιταξε εξω,ενα εκτυφλωτικα φωτι-
σμενο το τοπιο προβαλε τις κινουμενες εικονες του,οι σκουροχρωμοι λοφοι εδιναν την
εντυπωση πως σχηματισθηκαν απο τα απορριματα σκουριες ορυχειων,η γυναικα φορεσε
ενα καπελο με κοκκινα τριανταφυλλα,'θα χιονισει'ειπε σαν να μιλουσε σε καποιον διπλα
της,'μα ειναι υπεροχο',πρεπει να κοιμηθηκε αρκετη ωρα γιατι οταν ξυπνησε η γυναικα
δεν ηταν απεναντι του,σηκωθηκε και την εψαξε στο βαγονι ρεστοραν,ενας μοναδικος
πελατης με σκουρο κουστουμι γραβατα και καπελο καθονταν σ'ενα τραπεζι ,στα χερια του
κρατουσε μια τραπουλα κι εριχνε τα χαρτια,μολις τον ειδε χαμογελασε,'α εσεις,η κυρια
αφησε για σας αυτο το σημειωμα',ειπε και του το εδωσε,πηρε το σημειωμα,'με συγχωρη-
τε,κοιμοσασταν,δεν σας ξυπνησα,δεν μπορω να σας γραψω περισσοτερα'διαβασε,ανησυ-
χησε,'κυριε,η γυναικα αυτη ειναι η συζυγος μου'ακουσε τον αντρα,η φωνη του σκληρη
ακαμπτη,και συνεχισε να ριχνει τα χαρτια,'μην ανησυχειτε,κυριε,δεν απευθυνομουνα σε
σας'ακουσε διπλα του,γυρισε και τον ειδε,'ελατε να σας δειξω κατι,που ισως σας εντυπω-
σιασει'ειπε ο αντρας και η γυναικα με το γαλαζιο φορεμο τον επιασε αγκαζε και προχωρη-
ρησαν μπροστα του,κοιταξε μεσα στον καθρεφτη,ενας αντρας απομακρυνονταν στο βαθος,
παραξενο αλλα δεν ειδε το ειδωλο του στον καθρεφτη,μεσα στην μπαροκ αιθουσα αναμο-
νης η γυναικα με το ασπρο φορεμα,σχεδον ημιγυμνη ,ηταν ξαπλωμενη στο κοκκινο χαλι,
μαχαιρωμενη,'μη τρομαζετε' ακουσε πισω του τη φωνη του αντρα 'μας αρεσει με τη γυναι-
κα μου να παιζουμε θεατρο',γυρισε και ειδε στο ημιφως το ζευγαρι με τη πλατη γυρισμενη
προς αυτον μπροστα απο ενα φωσφοριζον ενυδρειο,'ενταξει,τελεια παρασταση' φωναξε ο
αντρας στη ξαπλωμενη γυναικα 'εμπρος,σηκωθητε' ,η φωνη του του φανηκε σαν διαταγη,
η γυναικα υπακουσε,σηκωθηκε και πηγε κοντα τους, τους αγκαλιασε σφιχτα και φιλησε με
παθος στο στομα τον αντρα,'μην σας φαινεται παραξενο στο μελλον αυτα θα ειναι συνει-
θισμενα πραγματα'του ειπε γελωντας η κυρια απεναντι του διακοπτωντας το διαβασμα
της,'τι θα ειναι συνειθισμενα;'την ρωτησε συγχισμενος,'οταν ειμασταν μικρες,στην αρχη
της εφηβειας,ο μπαμπας και η μαμα συνειθιζαν καθε Κυριακη το βραδυ να προσκαλουν
στο σπιτι διαφορα γνωστα ζευγαρια,εμενα με την διδυμη αδελφη μου μας καλουσαν
στο σαλονι και μας προσταζαν,αυτη ειναι η σωστη εκφραση,να γυμνωθουμε μπροστα
τους,κι ετσι γυμνες στεκομασταν ωρα ακινητες σαν αγαλματα,αυτοι δεν μιλουσαν,ουτε
την αναπνοη τους δεν ακουγαμε,σαν να ηταν νεκροι,παραξενο,νιωθαμε μια ανατριχιλα,
σαν κρυωναμε και να ζεστενομασταν πολυ,τα μεσανυχτα,ξαφνικα ολα ζωντανευαν,
'μπρος ντυθητε,παλιοθηλυκα'φωναζε απειλητικα ο πατερας 'στο δωματιο σας γρηγορα,
γι'αυτη σας την κακοηθη συμπεριφορα σας αξιζει παρα πολυ σκληρη τιμωρια','ηταν φρι
κιαστικο,ερχονταν στο δωματιο μας,εμεις τρεμαμε,και μας αναγκαζε ν'αγκαλιζουμε πλα-
στικους κρυους σκελετους και να προσποιουμαστε πως κανουμε ερωτα μ'αυτους'του ειπε
η γυναικα με το ασπρο φορεμα πλησιαζοντας τον,'ηταν απαισιο',ο αντρας εβαλε στο γραμ-
μοφωνο ενα βαλς,'χορευουμε;'του προτεινε η γυναικα,'μια μερα στον υπνο τους τους
στραγκαλισαμε και τους δυο,και το μπαμπα και τη μαμα,με το σεντονι,τη ωρα της πραξης
νιωθαμε μια ανεξηγητη αναστατωση,κατι σαν χαρα και τρομο'του ειπε ενω χορευανε,'εχω
κανει απο μικρη μαθηματα κλασικου μπαλετου','χορευετε υπεροχα'της ειπε,'και το αρωμα
σας ειναι μεθυστικο,μου ψιθυρισε στ'αυτι,εγω ανατριχιασα,επειτα με δαγκωσε στο λαιμο,
ενιωσα βαθεια,ανελεητα,τα δοντια αγρριου ζωου,προσοχη,του ειπα χαμηλοφωνα,ο αντ-
ρας μου μας βλεπει,εχει αρρωστημενη ζηλεια,ειναι σχεδον παρανοικος,πασχει απο μανιο-
καταθλιπτικη ψυχωση' ακουσε τη γυναικα με το κοκκινο φορεμα στο βαγονι απεναντι του
σαν να διαβαζε απο το βιβλιο 'με κλειδωνε μεσα στη κρεββατοκαμαρα με πεταγε πανω
στο κρεββατι και σχιζοντας μου τα ρουχα βιαια σαν τρελος μ'εδενε πολυ σφιχτα να ποναω
με σχοινια γυμνη πανω στο κρεββατι,κι αυτος καθονταν ακινητος ντυμενος με το κουστου-
μι τη γραβατα και το καπελλο του στον κοκκινο καναπε και με κοιταζε,τα σωματα μας τα
φωτιζε μια λαμπα τοθετημενη στο δαπεδο,εγω τον μισουσα,με αηδιαζε,ηθελε,το ηξερα,το
επεδιωκε,να του το φωναξω,'σε μισω,εισαι τρελος,μ'αηδιαζεις τερας,δεν σε θελω',αλλα
εγω επιτηδες τον βασανιζα,στεκομουνα βωβη και υποφερα,τοτε αυτος με τιμωρουσε με
τον ιδιο τροπο,σηκωνονταν,τεραστιο το σωμα του,ερχονταν στο κρεββατι,η βαρια σκληρη
σκια του επεφτε στοκορμι μου,με πλακωνε και μ'επνιγε,πεθαινα,αυτος εβγαζε την δερμα-
τινη ζωνη με τη μεταλικη αγκραφα απ'το παντελονι του την σηκωνε αγρια απειλητικα
πολυ ψηλα πανω απο το γυμνο απροστατευτο σωμα,αλλα τελικα δεν με χτυπουσε,αυτη η
βασανιστικη προσμονη της τιμωριας που βαθεια προσμενα με παθιαζε,η αναβολη της,και
η τακτικη,σχεδον μηχανιστικη επαναληψη της,η ηδονιστικη τελετουργια της,με ερεθιζε',η
γυναικα σταματησε το διαβασμα,'δεν το πιστευεις;' τον κοιταξε σχεδον εκλιπαρωντας τον
'εγω ειμαι η συγγραφεας αυτου του βιβλιου',στο βαγονι ρεστοραν ο αντρας του το επι-
βεβαιωσε 'ολα ειναι ψεμα,επινοημενα,τους ξερετε τωρα τους συγγραφεις,για να εντυ-
πωσιασουν τους αναγνωστες τους φανταζονται ασυστολα διαφορα παρανοικα','εσεις,
κυριε',του φωναξε δυνατα,'ειστε ο παρανοικος,και μαλιστα ειστε ψυχρος δολοφονος,
σας ειδα στην αιθουσα αναμονης του τρενου να μαχαιρωνετε τη γυναικα,θα καλεσω
την αστυνομια','μα τι λετε,ειστε τρελος;'ο αντρας γελασε,'κυριε,ειστε σιγουρος γι'αυτο;'
ακουσε απειλητικη τη φωνη του αντρα απο το ενυδρειο,το βαλς μολις τελειωσε,η νταμα
του ουρλιαζοντας βγηκε τρεχοντας εξω απο την αιθουσα αναμονης,την ακολουθησε,την
βρηκε μπροστα στον καθρεφτη,πλησιασε,σταθηκε απο πισω της,στον καθρεφτη δεν ειδε
το ειδωλο του,ουτε της γυναικας,η γυναικα με το γαλαζιο φορεμα ειπε 'που ειναι;την
περιμενα να κατεβει σ'αυτον τον σταθμο μαζι σας,παντα της αρεσαν τα ταξιδια,απο τοτε
που ημασταν μικρες'
.
.
.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟΜΑΣ ΜΠΕΚΕΤ
[THE THOMAS BECKET'S CASE]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Τομας Μπεκετ στην εκκλησια του Καντερμπουρι γονατιστος σε σταση προσευχης
εμπνευστηκε την ιδεα της θυσιας του,τον συνεπηρε η μεταφυσικη της,γοητευτηκε
απ'αυτη τη προοπτικη της μοιρας του βυθισμενος μεσα στην ζαλιστικη χρωματικη
πλημμυριδα των βιτρω να την σκηνοθετησει ακριβως σαν αριστουργηματικη θεατρικη
παρασταση,οχι δεν ηταν ματαιοδοξια,'αισθητικη' σκεφτηκε,'θυτης ο Ερρικος ο Β' οξυθυμος
βιαιος ,θυμα ο αρχιεπισκοπος του Καντερμπουρι Τομας Μπεκετ,αφορμη οι Νομοι του
Κλαρεντον,δραστες τεσσερες ιπποτες,τοπος της θυσιας η εκκλησια του Καντερμπουρι,
χρονος της δολοφονιας 29 Δεκεμβριου 1170',
δεν τους καταλαβε,μπηκαν μεσα αθορυβα,σταθηκαν γυρω του,οπως διαταχτηκαν τραβηξαν
τα σπαθια και τα βυθισαν με δυναμη στο σωμα του φανατικου κληρικου κι αιμοφυρτο τον
παρατησαν σαν σκυλι να πεθανει,
'τι συμβαινει φιλε μου,φαινεται σε ζαλισε το κρασι' ακουσε κι ειδε τον φιλο του Ερρικο να
γελαει δυνατα μεθυσμενος
'ελα μπρος συνελθε,ντροπη φιλε μου Τομας,,τωρα διασκεδαζουμε,δεν ειμαστε αγιοι,'και του
γεμισε με κατακοκκινο κρασι σαν αιμα το ποτηρι του τσουγκριζοντας το 'βιβα',
και συνεχισε με πονηρο βλεμμα 'μηπως θες να φωναξω εκεινες τις τρεις κοπελες να μας
κανουν παρεα;'και χωρις να περιμενει να παρει απαντηση φωναξε τις κοπελες στο τραπεζι
τους
.
.
.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟΜΑΣ ΜΠΕΚΕΤ
[THE THOMAS BECKET'S CASE]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Τομας Μπεκετ στην εκκλησια του Καντερμπουρι γονατιστος σε σταση προσευχης
εμπνευστηκε την ιδεα της θυσιας του,τον συνεπηρε η μεταφυσικη της,γοητευτηκε
απ'αυτη τη προοπτικη της μοιρας του βυθισμενος μεσα στην ζαλιστικη χρωματικη
πλημμυριδα των βιτρω να την σκηνοθετησει ακριβως σαν αριστουργηματικη θεατρικη
παρασταση,οχι δεν ηταν ματαιοδοξια,'αισθητικη' σκεφτηκε,'θυτης ο Ερρικος ο Β' οξυθυμος
βιαιος ,θυμα ο αρχιεπισκοπος του Καντερμπουρι Τομας Μπεκετ,αφορμη οι Νομοι του
Κλαρεντον,δραστες τεσσερες ιπποτες,τοπος της θυσιας η εκκλησια του Καντερμπουρι,
χρονος της δολοφονιας 29 Δεκεμβριου 1170',
δεν τους καταλαβε,μπηκαν μεσα αθορυβα,σταθηκαν γυρω του,οπως διαταχτηκαν τραβηξαν
τα σπαθια και τα βυθισαν με δυναμη στο σωμα του φανατικου κληρικου κι αιμοφυρτο τον
παρατησαν σαν σκυλι να πεθανει,
'τι συμβαινει φιλε μου,φαινεται σε ζαλισε το κρασι' ακουσε κι ειδε τον φιλο του Ερρικο να
γελαει δυνατα μεθυσμενος
'ελα μπρος συνελθε,ντροπη φιλε μου Τομας,,τωρα διασκεδαζουμε,δεν ειμαστε αγιοι,'και του
γεμισε με κατακοκκινο κρασι σαν αιμα το ποτηρι του τσουγκριζοντας το 'βιβα',
και συνεχισε με πονηρο βλεμμα 'μηπως θες να φωναξω εκεινες τις τρεις κοπελες να μας
κανουν παρεα;'και χωρις να περιμενει να παρει απαντηση φωναξε τις κοπελες στο τραπεζι
τους
.
.
.
Plato, Seneca, and Aristotle in a medieval manuscript illustration (c. 1325–35)
LUCIUS ANNAEUS SENECA.THE FACTS.65 μ.Χ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Επαφροδιτος του εδωσε τα ονοματα των συνoμωτων,διαβασε σχολιαζοντας
Gnaeus Calpurnius Piso,'ο πλουσιος ιδεοπληκτος της Res Publica Romana'
Marcus Annaeus Lucanus,' ο αναιδης ποιητης της Pharsalia κατα του Gaius Iulius Caesar΄
Gaius Petronius ,'ο arbiter elegantiae ,α! το καθαρμα,ο πορνοποιητης του Satyricon,
ο ακολαστος ο ασελγος ,τι υποκρισια θεοι!'
Lucius Annaeus Seneca,[εδω σταματησε,ξαναδιαβασε τονιζοντας μια μια τις συλλαβες]
Lucius Annaeus Seneca,
'ο δασκαλος,ο Lucius Annaeus Seneca!'φωναξε
[Εσωτερικος Διαλογος Νερωνα:]
Δασκαλε,το μεγαλυτερο φαρμακο για την οργη ειναι η αναβολη,ολοι οι ανθρωποι
ειναι κακοι κι αδυνατοι,και δεν μιμουνται παρα την σκληροτητα της φυσης,το πιο
δυνατο τρωει το πιο αδυνατο,το λιονταρι το ελαφι,ο πιο ισχυρος ειναι εκεινος που
κραταει τη δυναμη για τον εαυτο του,πρεπει να προσαρμοζομαστε στις περιστασεις,
σ'αυτο που απαιτουν,κανενας σοφος αντρας δεν πρεπει να στηριζεται στην τυχη,
για να κρινεις πρωτα πρεπει να καταλαβεις,ενα κρατος που βασιζεται στην δικαιοσυνη
δεν διαρκει,καταρρεει σαν χαρτινος πυργος,Non ergo sequor priores? Facio, sed permitto
mihi et invenire aliquid et mutare et relinquere.Non servio illis, sed adsentior,δεν υπηρετω
τους προηγουμενους,του αντιγραφω,κι οπου πρεπει τους αλλαζω,δασκαλε,δικα σου λογια,
οι ανοητοι βλεπουν τη ζωη ειτε σαν υπαρξη ειτε σαν ανυπαρξια,ενω οι ισχυροι βλεπουν τη
ζωη περα απο την υπαρξη και την ανυπαρξια προς κατι που υπερβαινει και τα δυο,μη γε-
λας,καμια ιδιοφυια,πριν τωρα και μετα,δεν στερειται την παρανοια της μεγαλομανιας,
λογια oratio κι αυτα δικα σου,και καθε παραπτωμα ειναι αποτελεσμα καποιας συνεργιας,
συνομωσιας δασκαλε!,γι'αυτο η τιμωρια ειναι δωρο donum,κανενας δεν ειναι τοσο αυστη-
ρα τιμωρημενος απ'αυτον που μαστιγωνεται απο τις τυψεις
'ο Lucius Annaeus Seneca!' ουρλιαξε μ'ενα τρομακτικο σπαστικο γελιο
κι ακαριαια ξεσπασε,ira,οργη:
'Capere Omnes!sine exceptione neminem!
['Πιαστε τους ολους!μηδενος εξαιρουμενου! κι αναγκαστε τους,αυστηρη διαταγη,να
αυτοκτονησουν σαν τιποτενιοι δειλοι!']
ac necessitates suas,stricte jubet,te mortem ut miseris ignavum nominare!'
[Σημειωση 1:]
ο Gaius Petronius εκοψε τις φλεβες του κι αφου εδεσε τις πληγες με επιδεσμους ηπιε
κι εφαγε ακορεστα,μεθυσε ,αστειευτηκε ακουσε μουσικη κι απηγγειλε ασεμνους στιχους
για τα ηθη της Ρωμης,δυνατα γελωντας και σαρκαστικα,εγραψε τον λεπτομερη καταλογο
των σεξουαλικων διαστροφων του Νερωνα και ολα τα ονοματα των σεξουαλικων συντρο-
φων του,υπογραφοντας ως
Gaius Petronius arbiter elegantiae perspicuas
ο αδιαφιλονικητος φυλακας της κομσοτητας]
Ο Επαφροδιτος του εδωσε τον καταλογο,,διαβασε σχολιαζοντας
'Gaius Petronius,α! αγαπητε μου στερεισαι της φαντασιας! '
[Σημειωση 2:]
μετα τον καταλογο ο ποιητης Gaius Petronius βγαζοντας τους επιδεσμους απο τα χερια του
αφησε το αιμα κατακοκκινο να κυλησει και να πεθανει εκτελωντας τη διαταγη του Νερωνα:
'τον δια της αυτοκτονιας θανατον'
[Χρονικο:Ρωμη,65 μ.Χ ,Επι Αυτοκρατορος Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus]:
Ο Επαφροδιτος εδωσε το κατηγορητηριον εγγραφον στον Lucius Annaeus Seneca,
εκεινος το ανοιξε και διαβασε:
Εγω
ο Imperator Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus
κατηγορω
τον Lucius Annaeus Seneca
στωικον φιλοσοφον και συγγραφεαν των κατωθι εργων:
De Ira, Περι Οργης -De Clementia,Περι Επιεικιας,αφιερωμενο σε μενα -De Beata Vitae,Περι
Ευτυχισμενης Ζωης -De Brevitate Vitae,Περι Συντομιας της Ζωης -De Otio,Περι Απραξιας -
De Benificiis,Περι Ευεγερσιων -De Officiis,Περι Αξιωματων-De Providentia,Περι Προνοιας -
De Constantia Sapientis,Περι Σθεναροτητας των Σοφων -De Tranquilitate Animi,Περι
Ψυχικης Γαληνης -124 Epistulae Morales ad Lucilium,14 Ηθικαι Επιστολαι στον Λικιλιο
-8 Τραγωδιες: Hercules Furens-Troades-Medea-Phoenissae-Phaedra-Agamemno-Thyestes
-Oedipus
δια διπροσωπιαν και παρανομον πλουτισμον δια της τοκογλυφιας,αναφεροντας αναντηρη-
τα σημαντικα γεγονοτα:
-το ετος 41 εξορισθει εις νησον Κορσικη απο τον Αυτοκρατοραν Tiberius Claudius Caesar
Augustus Germanicus κατηγορουμενος απο την τριτην συζυγον του Valeria Messalina δια
μοιχειαν συναψαμενην μετα της Iulia Livilla αδελφης του Gaius Iulius Caesar Germanicus
Καλιγουλα
-απο την εξοριαν της Κορσικης συγγραφει την Conssolatio ad Polybium απευθυνομενη εις
τον Πολυβιο,τον ισχυροτατον απελευθερον του Κλαυδιου και την Consolatio ad Helviam
matrem προς την μητερα του Ελβια εξυμνωντας τον Κλαυδιο με σκοπον την ανακληση του
εκ της εξοριας
-το ετος 49 οταν επεστρεψεν απο την εξοριαν μετα παρεμβασεως της μητρος μου Iulia
Agrippina Augusta,τεταρτης γυναικος του Κλαυδιου,προσεληφθει απο την μητερα μου
ως διδασκαλος μου,τοτε εγω ημουν 12 ετων
-το ετος 54 οταν απεθανεν ο Κλαυδιος μου εγραψεν να εκφωνησω τον Laus τον επικηδειον
λογον και συγγραψεν την σατυρικην μενιππειαν κωμωδιαν 'Η Αποκολοκυνθωσις' γελειο-
ποιητικην δια την αποθεωσιν του Κλαυδιου
-το ετος 56 ευνοουμενος της μητρος μου Iulia Agrippina Augusta διοριζεται Consul
Suffectus συνεργαζομενος με τον Sexto Afranio Burro διοικητην της πραιτοριανης φρουρας
-το ετος 59 με εκατηγορουν πως εδολοφονησα την μητερα μου Julia Agrippina και τοτε μου
γραφει την Απολογιαν μου εις την Συγκλητον
-το ετος 62 μετα τον θανατον του Sexto Afranio Burro αποσυρεται εις το κτημα του εις τα
περιχωρα της Ρωμης και μου κληροδοτει την τεραστιαν περιουσιαν του την οποιαν δεν
αποδεχθηκα
-το ετος 64 με κατηγορει αυτος και η ομαδα του ως τον μεγαλομανην αιτιον της καταστρο-
φικης πυρκαγιας της Ρωμης
-το δε ετος 65 συνωμοτει σκαιως εναντιον μου με τον Gnaeus Calpurnius Piso πλουσιον
ιδεοπληκτον της Res Publica Romana,τον Marcus Annaeus Lucanus τον αναιδην ποιητην
της Pharsalia κατα του Gaius Iulius Caesar,τον Gaius Petronius τον arbiter elegantiae
ακολαστον ασελγον πορνοποιητην του Satyricon κι αλλους αθλιους συνομωτας
Δια ολα τα παραπανω κατατεθεντα καταδικαζω τον Lucius Annaeus Seneca ετων 69
γεννηθεντα το 23ο ετος της αυτοκρατοριας του Gaius Iulius Caesar Octavianus Augustus
στην Κορδουη της Ισπανιας εις τον δια αυτοκτονιας θανατον
Ως Ελληνολατρης υπογραφω ελληνικα
Νερων Αυτοκρατωρ Ρωμης Μεγας Ποιητης Υπερτερος Ομηρου
[Σημειωση 3:]
οταν ο Σενεκα διαβασε τη θανατικη καταδικη του Νερωνα γελασε και με ηρεμη φωνη
ζητησε ενα αιχμηρο εγχειριδιο, μ'αυτο γαληνιος ανοιξε τις φλεβες του,το 65 μ.Χ]
[Εσωτερικος Εμμετρος Διαλογος Νερωνα οταν πληροφορηθηκε την αυτοκτονια του
Σενεκα:]
Ergo fugientibus
Lucius Annaeus Seneca
mea 'Αοκολοκυνθωσιν'
et hic nullo est
modica lucrum
[Ουτως πλεον διεφυγον
εκ Lucius Annaeus Seneca
'Αποκολοκυνθωσιν' μου
και τουτον ουδολως ειναι
ευκαταφρονητον κερδος]
[Σημειωση 4:]
Ignoranti,quem portum petat,nullus suus ventus est
[Σ'αυτους π'αγνοουν,σ'οποιο λιμανι και να κατευθυνονται κανενας ανεμος δεν ειναι
δικος τους ]
Cui prodest scelus,is fecit
[ Οποιος οφελειται απ'το εγκλημα,ενοχοποιειται]
Homines,dum docent,discunt
[Οι ανθρωποι,οταν διδασκουν,μαθαινουν]
Talis hominibus fuit oratio qualis vita
[Οπως τ'ανθρωπου ηταν ο λογος τετοια κι η ζωη]
Si vis,amaris ama
[Αν θελεις,να σ'αγαπουν αγαπα]
Qui unum habet vitium,omnia habet
[Οποιος ενα βιτσιο εχει,ολα τα'χει]
Quam bene vivas refert,non quam diu
[Ποσο ευτυχισμενα ζεις να σ'αφορα,οχι ποσο πολυ]
Aequat omnes cinis
[Ισοι ειμαστε ολοι στη σταχτη]
Veritatis simplex oratio est
[Ο λογος της αληθειας ειναι απλος]
Seneca's Logoi
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
.
.
.
Η ΜΗΔΕΙΑ ΣΤΗ MADAME BOVARY ΦΑΙΔΡΑ ΚΑΙ HEDDA GABLER KAI H PENISNEID
ΤΟΥ FREUND-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Η Μηδεια[431 π.Χ] του Ευριπιδη συμπλεκεται με την Madame Bovary[1857] του Gustave
Flauber,την Φαιδρα στον Ιππολυτο Στεφανηφορο[426 π.Χ] του Ευριπιδη και την Hedda Gabler
[1890] του Henrik Ibsen.
Συνδετικος τους κρικος ειναι η εννοια Penisneid[ο φθονος,η ζηλεια,του πεους] του Freund.
Την εννοια Penisneid ο Freund για πρωτη φορα ανεφερε το 1908 στο αρθρο του Über infantile
Sexualtheorien [Για την παιδικη σεξουαλικοτητα θεωρια] εμπνευομενος απο τις ψυχαναλυο-
μενες του.
Το μικρο κοριτσι απο την πρωιμη παιδικη ηλικια εκλαμβανει στον ψυχισμο του την ελλειψη του
πεους σαν στερηση,σαν ευνουχισμο,σαν τραυμα πληγη,'αυτο που υπηρχε και αποκοπτηκε' ,και
πανω σε αυτο 'που ελλειπει' αναπτυσεται,εκδηλωνεται συμ/πτωματικα, το εγω του.
Η ελλειψη του πεους του προκαλει τον φθονο του πεους,penisneid.
Απο 'αυτο-εκει' το θηλυκο ξεκινα μια σειρα κρισιμων συγκρουσεων[penis controversia] με τον
κατοχο του πεους,το αρσενικο,
Η Μηδεια [431 π.Χ] του Ευριπιδη στοιχειωνει τον Ιασωνα ως κατοχο του πεους και γι'αυτο
θελει να τον κατεχει αποκλειστικα για να κατεχει το πεος που ελλειπει σ'αυτην και θεωρει την
νεα αρραβωνιστικια του Γλαυκη ως κινδυνο,εχθρο,να της στερησει τη κατοχη του,μεσω του
γαμου[συνουσιας] της Γλαυκης με τον αντρα της Ιασωνα.
Αυτος ο φοβος να χασει το πεος[τον Ιασωνα] και να ευνουχισθει την κανει να παρανοησει,
σκοτωνει την αντιζηλο της Γλαυκη στελνωντας της να φορεσει σαν γαμηλιο δωρο απ'αυτην
φαρμακωμενα γαμηλια στεφανια που πιανουν φωτια και την καινε[τα στρογγυλα στεφανια
μεταπτωση transition του γυναικειου αιδοιου που θα δεχθει το αρσενικο πεος] κι υστερα
σκοτωνει τα ιδια παιδια της με τον Ιασωνα,την προεκταση του πεους του για να τον ευνου-
χισει,να του στερησει το πεος που της αρνηθηκε,να μην το κατεχει αφου αυτη δεν θα το
κατεχει,μην αντεχοντας τον φθονο του πεους[penisneid].
Οι μεταπτωσεις [transitions,tranactions]της Μηδεια στ'αλλα εργα,την Madame Bovary[1857]
του Gustave Flauber,την Φαιδρα στον Ιππολυτο Στεφανηφορο[426 π.Χ] του Ευριπιδη και την
Hedda Gabler[1890] του Henrik Ibsen δεν γινεται[χωρις διαφοροποιησεις.
Η Μηδεια σ'αυτα αναβιωνει,βρυκολακιαζει,συμφωνα με το εργο Βρυκολακες του Ibsen
H Emma Bovary του Gustave Flauber νιωθει[ενσωματωνει]την τραυματικη ελλειψη του πεους,
την penisneid.
Ο αχρωμος συζυγος της Σαρλ,ενας επαρχιακος γιατρος,ειναι 'λιγος',στερειται του πεους,η ανια-
ρη επαρχιακη ζωη,με τις ακαμπτες και 'μη φυσικες' συμβασεις της,την φυλακιζει,την εγκλωβιζει,
της αποστερει βασανιστικα την κατοχη του πεους,του αρσενικου,επισης το διαβασμα ρομαντι-
κων μυθιστορηματων της επιτεινει το αισθημα της ερωτικης στερησης
Η Emma αντιδρα θηλυκα βιαια ζητωντας το αρσενικο,την κατοχη του πεους χωρις ορια και
δισταγμους,συναπτωντας πολλες ερωτικες 'εξωσυζυγικες σχεσεις',ερωτευεται,δινεται με παθος,
η πραγματικοτητητα δεν ειναι ρομαντικο μυιστορημα,romance αλλα realite,απογοητευεται,
παρα τις πολλες μοιχειες, τις αποπειρες κατοχης του πεους,για να λυτρωθει απο την penisneid,
να την εκπληρωσει κι επιπλεον αυτη την παθιασμενη ζητηση την προεκτεινει ,μεταπτωτικα, με
την πολυτελεια,να ανεβει,να ορθωθει,κοινωνικα και τοτε πεφτει,καταρρεει,πνιγεται απο τα
δανεια,απο αυτα που δεν μπορει να εχει,χρεωκοπει.
Και τοτε μπροστα στην υποκριτικη ακαμπτη κοινη ηθικη ως femme adultère maîtresse,
concubine μοιχαλιδα,δηλητηριαζεται με αρσενικο,[απο το αρσενικο],ετσι αντιδρα,μ'αυτο
το συμπτωμα,στην ελλειψη του πεους,στην penisneid .τερματιζοντας την,κοβοντας την,
παρατωντας,εγκαταλειποντας την αγαπημενη της κορη στη δικη της με τη σειρα,ως θηλυκο,
[αναβιωμενη,βρυκολακιασμενη]penisneid.
Η Φαιδρα στον Ιππολυτο Στεφανηφορο[426 π.Χ] του Ευριπιδη ειναι α-παιδος[ελλειψη του
πεους]στον γαμο της με τον Θησεα[ελλειψη του πεους].
Και τοτε σ'αυτην διογκωνεται η penisneid η τραυματικη ζηλεια,ο φθονος,του πεους και την
ζητα στον Ιππολυτο τον γιο του Θησεα [αρα την προεκταση του πεους του] με την αμαζονα
Αντιοπη[η' Ιππολυτη],η οποια μ'αυτο το παιδι κατεχει το πεος,μαζι με την αντρικη[αρσενικη]
συμπεριφορα των αμαζονων
Η Φαιδρα εκδηλωνει χωρις να ντρεπεται[ουκ αιδως,ουκ αιδοιον]στον Ιππολυτον[ιππος/πεος]
τον παθιασμενο ερωτα της[για το πεος],αναβιωνοντας,βρυκολακιαζοντας,τους παραφορους
και μοιραιους ερωτες των συγγενων της,της μητερας της Πασιφαης γυναικας του Μινωα με
τον ταυρο,της Μηδειας της πρωτης εξαδελφης της [η Πασιφαη και ο Αιητης ο πατερας της
Μηδειας ηταν αδελφια]με τον Ιασωνα.
Ο Ιππολυτος αντιδρα,ορθωνεται εναντιον απορριπτωντας την,στερωντας την το πεος του,
τοτε εκεινη τρελαμενη απο την ελλειψη του,την penisneid,σχιζει τα ρουχα της και μισογυμνη
παρουσιαζεται στον πατερα και συζυγο Θησεα κατηγοροντας τον Ιππολυτο το παιδι του για
αποπειρα βιασμου της μητριας και γυναικας του.
Ο Θησεας θυμωνει με τον Ιππολυτο[τον κατοχο του πεους του,την προεκταση του,που αυτος
πια δεν κατεχει]και τον εξοριζει,ενας δρακος[εικονα transition μεταπτωσης του πεους]βγαινει
απο τη θαλασσα,το αλογο του Ιππολυτου τρομαζει και τον πεταει και τσακιζεται στα βραχια
[τεμαχιζεται,κοβεται,το πεος του,ευνουχιζεται],και η Φαιδρα μαθαινοντας το γεγονος αυτο-
κτονει [τερματιζει την φοβερη penisneids της].
Η Hedda Gabler[1890] του Henrik Ibsen ζει,κινειται,κατω απο το καδρο,την εικονα,του General
Gabler[πεος]του πεθαμενου πατερα της,μεταπτωτικα μεταφερωντας,transition,την penisneid
της,μετατατωπιζοντας την στα αλογα,ιππασια[ 'εκεινο',ιππος,πεος] και στα οπλα,την σκοποβο-
λη[πεος,εκσπερματωση]κατεχοντας το πεος του και στους γυρω της ,τους Αλλους,συμπεριφε-
ρεται στους γυρω της ευνουχιστικα,τον αντρα της George Tesman εναν μετριο επιστημονα,
τον Eilert Lovborg εναν μπον βιβερ και ικανο επιστημονα με τον οποιο ειναι αμφιλεγομενα ,
αμφιταλαντευομενα ερωτευμενη,την Thea Elvsted μια αφελη παντρεμενη γυναικα ερωτευμενη
με τον Eilert,σαν Hedda Gabler κορη του General Gabler[σαν προεκταση του πεους του],κι οχι
σαν [ευνουχισμενη] Hedda Tesman συζυγος του[ευνουχισμενου αφου δεν εχει το πεος]George
Tesman.
Ο μονος που εχει το πεος,αρα προς αυτον εχει την penisneid,τον φθονο του πεους,ειναι ο Eilert
Lovborg,με τον οποιο ειναι[στην ουσια] σε αμφιλεγομενη συγκρουση,penis controversia,
συγκρουση πεων θα την λεγαμε,του πεους του πατερα Gabler το οποιο μεταπτωτικα κατεχει
σαν Hedda Gabler και του πεους του Eilert Lovborg το οποιο μεσω της penisneid το ζηταει σαν
συζυγος Hedda Tesman.
Αβυσαλεα μαχη.
Η Hedda Gabler επιθυμει[love]το πεος του πατερα κι απορριπτει[disgust]το πεος του Eilert
/
Η Hedda Tesman επιθυμει[love]το πεος του Eilert αλλα ειναι δειλη,δισταζει,δυισταται,να
απορριψει[disgust]το πεος του πατερα Gabler.
Στο παρελθον η Hedda ειχε αποπειραθει,[ενορμουμενη απ'αυτη τη συγκρουση penis contro-
versia] να πυροβολησει τον Eilert [το πεος του Πατερα Gabler να ευνουχισει το πεος του
Eilert,του Αλλου].
Τωρα η παντρεμενη Thea Elvsted με την αφοσιωση της κι ερωτευμενη με τον Eilert τον μετα-
μορφωνει[αρα διεκδικει το πεος του]απο ανεμελο μπον βιβερ σε σοβαρο επιστημονα,βοη-
θωντας τον να συγγραψει ενα σημαντικο βιβλιο[αρα προεκταση του πεους του]περι της
πολυτισμικοτητας του μελλοντος,κι αφου η Thea Elvester διεκδικει το πεος του Eilert τοτε
ειναι θανασιμη εχθρος,αντιπαλος,της Hedda Tesman και πρεπει η Hedda Gabler,εγωιστικα
και ναρκισιστικα ενεργωντας,να τους δια/χωρισει,να δια/τμησει,καταστρεφοντας και τους
δυο.
Στο σχεδιο της penisneid της επωφελειται οταν ο Eilert χανει τα χειρογραφα του[το πεος του
σε προεκταση],ο [ευνουχισμενος]συζυγος της George Tesman βρισκει τα χειρογραφα και της
τα παραδιδει,ετσι το πεος-παιδι του Eilert ειναι στη κατοχη της,το κρυβει απο τον Eilert και
στην απελπισια του σαν Hedda Gabler του ζηταει να εκτελεσει μια ωραια εξοδο,να ευνουχι-
σθει,δινοντας του το πιστολι[το πεος],εκεινος σκοτωνεται κι οταν αποκαλυπτεται πως δεν
αυτοκτονησε[αυτο ευνουχισθηκε]αλλα μια πορνη του πηρε το πιστολι [κατοχη του πεος] και
τον πυροβολησε [ευνουχισε] τοτε η Hedda Tesman κατερρευσε απο τη ζηλεια του πεους,την
penisneid,και σαν Hedda Gabler αντεδρασε κι εκαψε τα χειρογραφα του στη σομπα,'το παιδι
σου Eilert' ουρλιαξε,το παιδι -πεος του Eilert.
Η ολοκληρωτικη καταστροφη της Hedda Gabler Tesman,[ο τερματισμος της penisneid της]ηρθε
οταν η Thea Elvsted βρηκε τις σημειωσεις του Eilert και με τον George Tesman τον συζυγο της
θα ξαναεγραφαν το βιβλιο του,θα αναβιωναν το πεος του Eilert,[την προεκταση του]κατεχον-
τας το Αλλοι,και οχι Αυτη η Hedda Gabler Tesman,μοναδικη τοτε λυση,τομη,το πιστολι[το
πεος]του Πατερα General Gabler να σκοτωσει,να αυτο-κτονησει την ευνουχισμενη θυγατερα
Hedda Gabler με την τραυματικη penisneid κι 'αυτο' εγινε, μια ωραία έξοδος.
.
.
.
εισ/χωρηση -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ-χ.ν.κουβελης
Τοις εγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι,
των δε κοιμωμένων έκαστος εις ίδιον αποστρέφεσθαι
-Ηρακλειτος-
[γι'αυτους που'ναι ξυπνιοι υπαρχει ενας και ιδιος για ολους κοσμος ,
ενω ο καθενας απ'τους κοιμισμενους στον δικο του στρεφεται]
ενα αλογο ετρεχε,ο αναβατης επεσε,ενα σκυλι κυνηγουσε το αλογο,ο ανθρωπος
σηκωθηκε και πετουσε πετρες στο σκυλι,'Αυτο'ειπε,το τρενο την ειχε ζαλισει,
στον επομενο σταθμο κατεβηκε,μπροστα της μια γυναικα μ'ενα μικρο κοριτσι,
η γυναικα κουτσενε ελαφρα απο το αριστερο της ποδι,οι δρομοι εκεινοι την ωρα,
μεσανυχτα,αδειοι,ενα σκυλι διεσχισε το δρομο,στη πολυκατοικια επικρατουσε απο-
λυτη ησυχια,σαν να ηταν ακατοικητος ο χωρος,ο θορυβος του ασανσερ την ξυπνησε,
ξεκλειδωσε και μπηκε στο διαμερισμα,τη βρηκε να κοιμαται με τα ρουχα στον καναπε,
η τηλεοραση ηταν ανοιχτη,την εκλεισε,εκεινη ξυπνησε,'τωρα γυρισες;τι ωρα ειναι;'
τη ρωτησε,'περασμενα μεσανυχτα','πως τα περασες;'η αλλη την ρωτησε,'πηγαμε θεατρο,
μετα φαγαμε',ηταν ωραιο το θεατρο;τη ρωτησε,τι εργο παιζοτανε;,'αρκετα μπερδεμενο,
δεν το καταλαβα,τρεις γυναικες κι ενας αντρας,οι γυναικες μου φανηκε πως ηταν μια
γυναικα κι ο αντρας τρεις αντρες,ποτε ηταν γυναικα του,ποτε ηταν ερωμενη του,ποτε
ηταν πατερας της,και ταυτοχρονα συνεβαιναν και τα τρια,υπηρχαν μεγαλα διαστηματα σιωπης,ακινησιας, και μεγαλα διαστηματα που μιλουσε η μια γυναικα,κατι σαν παραλη-
ρημα,η' στον αντρα,αυτος ελαχιστα μιλουσε,οι δυο απ'τις γυναικες επαιζαν καλα,μια
απ'αυτες τη λεγανε Ντορα,αυτη που επαιζε μηχανικα Ida,το σκηνικο ενα δωματιο σε
σκουρο κοκκινα φωτισμο με ενα φωσφοριζον κιτρινο,'ενας ενδομητριος χωρος' ακουσα
καποιον να σχολιαζει πισω μου χαμηλοφωνα,αυτα,εσυ για πες μου πως περασες;τι εκανες;',
'τιποτα σημαντικο'απαντησε η αλλη'το απογευμα,κατα της εξι περασε η μαμα,ρωτησε για σενα,ανησυχει','η μαμα υπερβαλει,μια ζωη ανησυχει' την διεκοψε,'εκανε τα γνωστα παραπονα
για τον μπαμπα'συνεχισε η αλλη,'πως την παραμελει,γκρινιαζει,ωρες ωρες ειναι αφηρημενος,
στις εφτα εφυγε,βαρεθηκα να βγω,μαγειρεψα μακαρονια με κοκκινη σαλτσα και βασιλικο,
σου κρατησα,αν θες να φας','σου ειπα πως εφαγα','καλα με συγχωρεις,το ξεχασα'ειπε η αλλη
και συνεχισε 'ξεκινησα να διαβασω ενα βιβλιο,το βαρεθηκα και το παρατησα,ανοιξα τη
τηλεοραση και χαζεψα,αποκοιμηθηκα και με ξυπνησες',σιωπη,την κοιταξε'ειδες παλι εκεινο
το ονειρο;'τη ρωτησε,'ναι,ομως αυτη τη φορα' απαντησε' δεν ηταν το σκυλι που κυνηγουσε
το αλογο'σταματησε'αυτο,δεν θυμαμαι τιποτα αλλο'
.
.
.
ΧΡΩΜΑ ΛΕΥΚΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΑΥΡΟ-Χ.Ν.Κουβελης C.N.Couvelis
αυτη η ιστορια χωριζεται σε 3 μερη,τα δυο πρωτα εκτυλισσονται ισα περιπου χρονικα,
το τελευταιο σε πολυ μικροτερο χρονο.
Τοπος μια συγχρονη μεγαλουπολη.
Το ονομα του ηρωα ειναι ψευδωνυμο,J.L.B. η' F.A.P η' C.N.C
Τα ατομικα χαρακτηριστικα του δεν ενδιαφερουν,ουτε οι φιλοσοφικες,πολιτικες,κοινωνικες
ιδεες του.Και ουτε θα επιχειρηθει κανενος ειδους ψυχολογικη ερμηνεια της συμπεριφορας
και των πραξεων του,και φυσικα εξυπακουεται δεν θα εκτεθει το προσωπικο,επαγγελματι-
κο και κοινωνικο στατους του.
Θα γινει αναφορα στα 3 μερη της ιστοριας απολυτα επιγραμματικα ,περιγραφικα,χωρις
λεπτομερειες και κρισεις,σχολια,διευκρινισεις.και βεβαια χωρις λογοτεχνικες απαιτησεις.
Συνδετιο μοτιβο και στα 3 μερη η' επεισοδια ειναι η ενασχοληση του ηρωα[J.L.B. η' F.A.P
η' C.N.C]με τον φονο,και ειδικοτερα τις εξ αρχης ανεξιχνιαστες υποθεσεις φονων,οπου
σ'αυτες ο δραστης και τα κινητρα του ειναι αγνωστα.
1 Μερος.Το Προκαταρκτικο:Χρωμα Λευκο
Σ'αυτο το 1ο μερος ο ηρωας απο εφημεριδες πληροφορειται για τους διαφορους ανεξιχνια-
στους φονους και ασχολειται με καθεναν απ'αυτους,εξεταζοντας ερευνωντας υποθετωντας
και καταληγοντας διαμεσου λογικων συνθεσεων και αποκλεισμων στις συνθηκες του φονου,
στον δραστη και στα κινητρα του.
Επειτα παρακολουθει την αστυνομικη και ανακριτικη εξελιξη των υποθεσεων και περιμενει
ταυτιση των συμπερασματων του.
Σ'αυτο το 1ο μερος ,γι'αυτο ονομαζεται προκαταρκτικο,κανενα απο τα συμπερασματα του
δεν εχει επαληθευθει απο τις εξιχνιασμενες υποθεσεις φονου.
2 Μερος.Το Ενδιαμεσο:Χρωμα Κοκκινο.
Σ'αυτο το 2ο μερος τα λογικα συμπερασματα του ηρωα για τους φονους συμπιπτουν ενα
προς ενα με τις εξιχνιασμενες υποθεσεις φονους,επαληθευονται πληρως,συνθηκες δραστης
κινητρα.
3 Μερος.Το Ωριμο:Χρωμα Μαυρο.
Σ'αυτο το 3ο μερος ο ηρωας επινοει και γραφει την ιστορια ενος φονου,οπου συνθηκες θυμα
δραστης και κινητρα φονου ειναι αδυνατο να αποκαλυφθουν απο οποιαδηποτε εμπειρη
αστυνομια και απο οποιονδηποτε ευφυη και δαιμονιο ντετεκτιβ.Το τελειο εγκλημα.
Αφου ειχε τελειωσει την ιστορια,την επομενη μερα πρωι πρωι χτυπαει η πορτα του σπιτιου
του,ανοιγει και βλεπει μπροστα του δυο σοβαρους αγνωστους κυριους,μεσης ηλικιας,ντυ-
μενους με σκουρο κουστουμι να κλεινουν την εισοδο.
'Αστυνομια'του λενε και του δειχνουν την αστυνομικη επαγγελματικη τους ταυτοτητα
'Συλλαμβανεστε,Κυριε,για διαπραξη φονου.Ακολουθηστε μας στο Αστυνομικο Τμημα'
Στο Αστυνομικο Τμημα του διαβαζουν τον φακελο του διαπραχθεντος φονου,ακριβως συνθη-
κες θυμα δραστης και κινητρα,ο φονος,η ιστορια που ειχε γραψει.
.
.
.
.
σημειωση:
.J.L.B.[J.L.Borges]
F.A.P[Fernando Antonio Pessoa]
.αναφορα στους 3 θρυλικους λογοτεχνικους ντετεκτιβς:
Le Chevalier C. Auguste Dupin του Edgar Allan Poe
Sherlock Holmes του Sir Arthur Conan Doyle
Hercule Poirot της Agatha Christie
.
.
.
Hypergeometricous-3μ χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΔΙΚΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
κοιταξε το ρολοι.9:30.ακριβως η ωρα.χτυπησε τη πορτα.'ανοιχτα ειναι,μπητε'ακουσε μια
γυναικεια φωνη.εσπρωξε την πορτα.η γυναικα σηκωθηκε απο τον καναπε.'βγαλτε το παλτο
σας'ειπε'να το κρεμασω,ειναι βρεγμενο',εδωσε το παλτο και το κρεμασε'καθηστε κι αν δεν
σας πειραζει να συνεχισω το χτενισμα του κοριτσιου,δεν θ'αργησω',καθησε,η τηλεοραση
ηταν ανοιχτη.απο το τζαμι της μπαλκονοπορτας εβλεπε το μπαλκονι της απεναντι πολυκα-
τοικιας.μια γυναικα μαζευε τα ρουχα.'σας ειχε πει στις 10', η φωνη της γυναικας τον εβγα-
λε απο την αφηρεμαδα του.'μην απορητε,συνηθως γινονται τετοια λαθη',γελασε,'για να
δοκιμαζονται οι πελατες','ενταξει'ειπε στο κοριτσι 'τελειωσαμε',το κοριτσι μπηκε στο διπ-
λανο δωματιο ανοιγωντας αθορυβα την πορτα,ισα μια σχισμη,και εξαφανιστηκε εκει μεσα,
'τελευταια'συνεχισε' χρησιμοποιει το διαμερισμα μου για τις νομικες υποθεσεις του,εγω
κατα καποιο τροπο ειμαι η γραμματεας του και με κατατοπιζει πληρως για τους πελατες,
απο τα απολυτως νομικα ζητηματα μεχρι τα προσωπικα τους,αν ειναι παντρεμενοι,αν
εχουν παιδια,τις κοινωνικες τους συναναστροφες,φυσικα το επαγγελμα τους'σταματησε,
τον κοιταξε,'περιεργα για σας μεχρι τωρα δεν μου ανεφερε το ελαχιστο,η' δεν γνωριζει
ακομα τιποτα η',πολυ φοβαμαι,πως η υποθεση σαςειναι σοβαρη',με κοιταξε ερωτηματικα,
'μα δεν ξερω καθολου γιατι με κατηγορουν'απαντησε,'λαθος εκφραση μεταχειρισθηκατε'
αντεδρασε η γυναικα,'απο την πειρα μου κοντα του ,και σας διαβεβαιω πως ειναι μακρο-
χρονια,ποτε δεν ειναι αγνωστο στο εναγομενο το κατηγορητηριο',σταματησε,τον κοιταξε
αυστηρα,σχεδον επιτιμητικα,'ολα εδω λειτουργουν ορθολογικα,ακρως επιστημονικα',ειδε
την καμερα,το φυσημα της κουρτινας απεναντι στην μπαλκονοπορτα ψηλα στην οροφη την
αποκαλυψε,'καταγραφετε;','φυσικα και καταγραφεται το καθετι,ειναι βασικο εργαλειο της
δουλειας του,καθεται ολη τη νυχτα πολλες φορες,αναλογα τη σοβαροτητα της υποθεσης,
και επεξεργαζεται το βιντεο','αυτο ειναι παρανομο'αντεδρασε,'εσεις,κυριε,δεν ειστε σε θε-
ση να υποδειξετε τι ειναι παρανομο και τι εννομο'τον εκοψε η γυναικα'απλουστατα γιατι
εσεις ειστε ο κατηγορουμενος και οχι ο κατηγορος','Νορα,ποιος ειναι;'ακουστηκε μια αν-
τρικη φωνη απο το διπλανο δωματιο,'ο Κ.'φωναξε,'ποιος Κ.; α ο Κ.',η φωνη σταματησε,
σε λιγο ακουστηκε'για να δω τους φακελους μου,να εδω ειστε,οχι,δεν ηταν για σημερα το
ραντεβου σας,αυτο ηταν την προηγουμενη Τριτη,δεκα η ωρα ακριβως το πρωι,οπου εσεις.
αγνωστο η' ισως εσκεμενα,θεωρησατε καλο να μην παρουσιασθητε ενωπιον του νομου,
τωρα,σας πληροφορω,αναβαλεται επ'αοριστον','τι εννοειται;'φωναξε θυμωμενος,'αυτο
ακριβως που μολις ακουσατε,επ'αοριστον'ακουστηκε ακαμπτη η φωνη,σηκωθηκε να
ορμησει μεσα στο δωματιο του,μπροστα στην πορτα τον προλαβε η γυναικα 'μη,σας
παρακαλω,για το θεο! τι πατε να κανετε;,ειναι τρελα,επιβαρυνεται τη θεση σας'μπηκε
αναμεσα στη πορτα και σ'αυτον η γυναικα να τον εμποδισει 'ο αντρας μου ειναι χρο-
νια αναπηρος,τα ποδια του,επειτα ειναι κι η μικρη εκει μεσα,δεν πρεπει να τ'ακουει και
να τα βλεπει αυτα το παιδι',εφυγε πολυ συγχισμενος,στον διαδρομο μισοζαλισμενος
σκονταψε πανω σ'εναν ανθρωπο,'μεσα ειναι ο δικηγορος;'τον ρωτησε εκεινος μ'αδυνατη
φωνη'δεχεται;','εσενα,φιλε ,μου,περιμενει,βιασου' του απαντησε ειρωνικα και γελασε
δυνατα,'ολους μας,μας περιμενει',μπηκε στο ασανσερ και κατεβηκα,'επρεπε',σκεφτηκε,
'να'χα σπασει τα μουτρα σε κεινα τα δυο καθαρματα που μ'ειχαν επισκεφτει εκεινη τη
μερα στο σπιτι,να τους ειχα κοψει τη φορα,τωρα δεν θα'χα μπλεξει ετσι','εχω μπλεξει'αυτη
η εκφραση δεν ηξερε γιατι τον φοβιζε,τον αγχωνε,πως;και γιατι τα πραγματα ειναι σοβα-
ρα;τι πραγματικα συμβαινει;ποιοι ειναι αυτοι και τι θελουν;απο που ξεφυτρωσαν;σιγουρα
αυτος ο αθλιος αναπηρος δικηγορος ειναι μια γελοια μαριονετα τους,μετα απ'αυτον σιγου-
ρα υπαρχουν κι αλλοι,ποσοι; απειροι;'πρεπει να ξεφυγω;μηπως ομως δεν μπορω να τους
ξεφυγω;μηπως δεν θελω; ποια ειναι η ενοχη μου; ενοχος;πρεπει να βρω την ενοχη μου,δεν
ειναι δυνατον,γιατι πιστευω αυτο;ειμαι ενοχος',γευματισε σ'ενα κεντρικο εστιατοριο,απο
τη τζαμαρια του φανηκε πως ειδε εκεινους τους δυο λακεδες να περνουν εξω,πεταχτηκε
αμεσως ενστικτωδικα επανω,ορμησε εξω ειχανε χαθει,του τηλεφωνησε η Μολλυ,ειχε ανη-
συχησει,τον ρωτησε αν ειναι καλα,συναντηθηκαν σ'ενα καφεμπαρ,δεν της αναφερε τιποτα,
προσπαθησε να φανει ευχαριστος,ομιλητικος,σχολιασε την πολιτικη και θρησκευτικη υπο-
κρισια,το χρηματιστηριο,η Μολλυ δεν του εφερε αντιρρησεις,τη νυχτα την περασε σπιτι
της,τον ξυπνησε ο ιδιος εφιαλτης,δυο σκοτεινες φιγουρες,αντρες η' ζωα δεν ξεκαθαριζε
τι ακριβως ηταν,τον ειχαν ακινητοποιημενο πανω στα χαλικια μιας παραλιας και του
εσφιγγαν δυνατα τον λαιμο,λιγο πριν τον πνιξουν ξυπναγε.
.
.
.
Αυτο το id Abstract-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο ΕΦΕΛΚΥΣΜΟΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ενας γνωστος της ψυχιατρος την τον συστησε,οσο επιτρεπει η ιατρικη δεοντολογια της
περιεγραψε την περιπτωση του,τα στοιχεια που θα συγκεντρωνε θα τα χρησιμοποιουσε
για τον κεντρικο ηρωα του καινουργιου της μυθιστορηματος,επρεπε να ειναι διακριτικη
ωστε να καταφερει να την εμπιστευθει,
κανονιστηκε το ραντεβου,ζουσε στο κεντρικο τμημα της πολης,ηταν ενας αντρας ψηλος,
αδυνατος,περιπου 50 χρονων,'προτιμω να ζω στο κεντρο,εδω εισαι κατα καποιο τροπο
αφανης'της ειπε χαμογελωντας,ο γιατρος της ειχε πει πως ηταν ιδιαιτερα ευφυης,
'ας αρχισουμε,ομως κατ'αρχην με μια συμφωνια,η οποια θα πρεπει να τηρηθει επακριβως
κι απο τους δυο,εγω θα σας ξεδιπλωσω,θα σας εκθεσω,τον ψυχισμο μου ,οποιος ειναι
αυτος,παραξενος,ακραιος,ισως και επικινδυνος,κι εσεις θελω να μου μιλησεται,`ορθοτερα
να μου αποκαλυψεται,τις φαντασιωτικες συμπεριφορες και σκεψεις σας,ξερετε σε τι ανα-
φερομαι,ειστε αρκετα εξυπνη για να καταλαβετε,λοιπον συμφωνουμαι;',
τα λογια του ηταν τοσο αναντιρρητα,θα'λεγε κανεις και επιτακτικα,που η νεαρη υγγραφεας
συμφωνησε χωρις να σκεφθει,
'μια μερα θα μιλαω εγω και την αλλη μερα θα εκτελειτε εσεις αυτο που συμφωνησαμε',
ειπε,'τωρα θα σας αφησω να το σκεφθηκε και μου τηλεφωνητε οταν ειστε ετοιμη',
την αλλη μερα,πρωι πρωι του τηλεφωνησε,αδημονουσε να αρχισουν,ειχε μεγαλη γωνια,
το απογευμα ξεκινησαν,ο λογος του αντρα στην αρχη ηταν γενικος,θεματα φιλοσοφιας,
πολιτικης,οικονομιας,κι ειχε μεγαλη συνεκτικοτητα και πληροτητα,
τοτε ξαφνικα εγινε παραληρηματικος,αποδομηθηκε πληρως,καταστραφηκε η γλωσσα,
διαταραγμενο συντακτικο,ακατανοητοι νεολογισμοι,ασυναρτητες σκεψεις και ανακολουθα
γεγονοτα,βιαιες συναισθηματικες εκρηξεις,
φοβηθηκε,ηθελε να τα παρατησει να φυγει,σκεφθηκε ομως το μυθιστορημα της κι εμεινε,
ο αντρας καποια στιγμη συνηλθε,και της μιλησε για αρκετη ωρα με μεγαλη εναργεια για
ποιηση,'η ποιηση' κατεληξε'ειναι ενας αφανταστος ελαστικος χωρος,μπορει να εμφανισει
το αδυνατο σαν αδυνατο,κυριολεκτικα',
την αλλη μερα ηταν η σειρα της οπως συμφωνησαν,αυτος την οδηγησε σ'ενα μισοφωτι-
σμενο δωματιο με κοκκινες ταπετσαριες στους τοιχους,'εδω μεσα' της ειπε'θα συμβει οτι
συμβει,εγω ειτε θα ειμαι παρων,σιωπηλος παρατηρητης,θεατης και ακροατης συναμα,ειτε
απων,αφανισμενος,απωθημενος,ειτε σε αλλο χωρο,διαχωρισμενος απο αυτο,και μεσω
αυτης της καμερας',της εδειξε την καμερα στερεωμενη στον τοιχο,'θα σας βλεπω σε μια
οθονη,εικονα και ηχο,η καμερα'συνεχισε,'ειναι τηλεμεταχειριζομενη,θα την κατευθυνω,
κατα καποιο τροπο θα σκηνοθετω τις κινησεις σας,τις εκδηλωσεις σας,επειτα εδω ειναι κι
ο καθρεφτης'της εδειξε τον καθρεφτη' οτι αυτος συνεπαγεται,τι υπαρχει,σαν πραγματικο,
και τι σαν φαντασιακο',
καθησε στον καναπε,'αυτα',
η νεαρη συγγραφεας ηταν πολυ συγχισμενη,δεν ηξερε τι να κανει,ειχε μεγαλο εκνευρισμο,
'χαλαρωστε'της ειπε με χαμηλη φωνη'εγω ειμαι εδω και δεν ειμαι εδω,εξαρταται απο σας
πως θελετε να με χρησιμοποιησετε',
εκεινη ξαπλωσε στον μαλακο δερματινο μαυρο καναπε,ενιωσε νυστα,'οχι δεν πρεπει να
κοιμηθω'αντεδρασε,τοτε ειδε την εικονα της στον καθρεφτη,εβγαλε το κραγιον κι εβαψε
κοκκινα τα χειλη της,ενιωθε να ζεστενετε,εβγαλε το ενα παπουται,επειτα το αλλο,σηκωσε
ψηλα το ποδι της και το κοιταξε,ασπρο,ευλυγιστο,το αγγιξε,εσυρε τα δακτυλα προς τα
πανω,βελουδινο,ακουγε την αναπνοη της,κοφτη,βαθεια,ετρεμε,'τι μου συμβαινει;'ψιθυρι-
σε,'ποια ειναι αυτη η ξενη,η αλλη;'δεν αναγνωριζε τη φωνη της,'τι ειναι αυτη η κουκλα στο
πατωμα;ποιος της εσχισε τα ρουχα;το ενα χερι της λειπει',τρομαξε,
ομως δεν μπορουσε να σταματησει,την πιεζε το χερι της,επιμονο,την κομματιαζε,ακουσε
τη πορτα,καποιος μπηκε στο δωματιο,η σκια του βιαια ορμησε πανω της,μαζευτηκε,τα
ποδια στη κοιλια,το κεφαλι στο στηθος,
'φτανει για σημερα,συνεχιζουμε μεθαυριο'ακουσε τη φωνη του αντρα,
το φως αναψε στο δωματιο και την τυφλωσε,ντραπηκε,εφυγε πολυ αναστατωμενη,
στο σπιτι δεν εφαγε τιποτα,δεν ειχε καθολου ορεξη,ποναγε το στηθος,την επιασε ενας
σπαστικος βηχας,πηγε στη λεκανη της τουαλετας κι εκανε εμετο,ενα κιτρινο υγρο,το
κεφαλι της βουιζε,ειχε δεκατα πυρετου,κρυωνε ετρεμε,
ξαπλωσε στο κρεβατι με τα ρουχα,δεν εκλεισε το φως,φοβοταν να μεινει στο σκοταδι,
ειχε αυπνια,κοιταξε το ρολοι απεναντι στον τοιχο,περασμενα μεσανυχτα,σηκωθηκε αποτο-
μα πανω ορμωντας στο γραφειο,εσχισε τα χειρογραφα του μυθοστορηματος,αυτα που
ειχε γραψει μεχρι εκεινη τη στιγμη,εσχισε και τις σημειωσεις που κρατησε απο την ομιλια
εκεινου του ανθρωπου,την πηρε,
γυρισε στο κρεβατι,εξουθενωμενη την πηρε λιγο ο υπνος,την ξυπνησε εφιαλτης,το προ-
σωπο του αντρα κολλουσε στο προσωπο της,το δερμα της αποσπονταν,ανασηκωνονταν,να
περασει τ'αλλο προσωπο απο κατω,τρομαξε,ουρλιαξε,
εβαλε ασυναισθητα τα χερια της στο προσωπο της ,τα κοιταξε,ειχανε αιματα,
μεχρι το πρωι δεν ξανακοιμηθηκε,
σκεφθηκε να παρει τηλεφωνο τον γνωστο της ψυχιατρο,διστασε,το ανεβαλε,
στη συνεντευξη πηγε αποφασισμενη να πει στον αντρα να σταματησουν,
την κανονισμενη ωρα ηταν εκει,τον ακουγε μηχανικα να μιλαει,οταν τελειωσε του ειπε
'συγνωμη,αλλα καλλιτερα ειναι να τελειωσουμε εδω',
ο αλλος φανηκε να λυπαται φανερα 'καλα'της ειπε'οπως θελετε,να ξερετε πως λυπαμαι
πολυ',
εκεινη τη νυχτα κοιμηθηκε βαθεια χωρις διακοπη,
το πρωι ενιωθε αναλαφρη,το μυθιστορημα ανηκε πλεον στο παρελθον,
πηρε το αυτοκινητο και πηγε μια βολτα στα περιχωρα της πολης,η μερα ηταν φωτεινη και
ζεστη,ο καθαρος αερας της εκανε καλο,γευματισε σ'ενα εξοχικο εστιατορια παραγγελνον-
τας γεμιστη χηνα με ρυζι κουκουναρια και κυδωνια και συνοδευσε το φαγητο με κοκκινο
κρασι,
οταν γυριζε σπιτι ο ηλιος προς τη δυση κοκκινοπορτακαλης την συνοδευε,
ανοιξε το ψυγειο πηρε μια μπυρα παγωμενη και την ηπιε μονορουφι με το μπουκαλι,πολυ
γρηγορα ζαλιστηκε,γελασε δυνατα,τα ματια της εκλεισαν,ξαπλωσε στον καναπε και για λι-
γο αποκοιμηθηκε στον καναπε,
την ξυπνησε το κουδουνι της εξωπορτας,σηκωθηκε και κοιταξε στο ματακι,ειδε εναν αγνω-
στο αντρα,δεν του ανοιξε,
πηγε στη κρεβατοκαμαρα και καθησε μπροστα στον καθρεφτη,πηρε το κραγιον κι εβαφτε
κοκκινα τα χειλη της,
τοτε,ξαφνικα,ενιωσε μεγαλη την αναγκη να δει εκεινον τον αντρα,εκαιγε το κεφαλι της,ο
ιδρωτας της ελουσε το κορμι,πηγε γρηγορα στη τουαλετα ,εβαλε το κεφαλι της κατω απο
την ανοιγμενη βρυση,'πρεπει να τον συναντησω τωρα,αυτη τη στιγμη',
ορμησε στο σαλονι κι αρπαξε το τηλεφωνο,σχηματισε τον αριθμο,ακουσε τη φωνη του,
'εμπρος,ποιος ειναι;','εγω ειμαι'του ειπε τρεμοντας'συγνωμη,θελω να σς δω τωρα αμεσως'
'σας περιμενω'απαντησε ο αλλος,
πηγε,εξω ειχε νυχτωσει,η πορτα ηταν ανοιχτη,κατευθυνθηκε στο κοκκινο δωματιο,εκεινος
δεν ηταν εκει μεσα,η' ηταν απων,σκεφθηκε,η' καπου σε αλλο δωματιο απων παρων την
εβλεπε και την ακουε στην οθονη,αυτο ηθελε,ενιωθε τον εφελκυσμο του,
εκει μεσα καθησε τρεις ωρες κλεισμενη και παρασυρθηκε,
οταν βγηκε ο αλλος ελλειπε,
την αλλη μερα ηταν η σειρα του,εκεινη συνειδητοποιησε πως δεν την ενδιεφεραν καθολου
οι ομιλιες του,ηξερε πως δεν ηταν παρα το προσχημα για να βρισκεται,να κλεινετε, στο
κοκκινο δωματιο,και ολα αυτα που συμβαινουν εκει μεσα θα ειναι το υλικο για την γυναι-
κα,την ηρωιδα,του καινουργιου της μυθιστορηματος.
.
.
.
Η ΕΡΗΜΙΑ ΤΟΥ FACEBOOK ΣΟΥ-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis
THE ENORMOUS LABYRINTH OF FACEBOOK -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
αν 1 facebook friend μας έχει τουλάχιστον 100 facebook friends τότε από αυτόν ερχόμαστε
σε επαφή in link με 100 facebook friend men φίλους ανθρώπους, αν τώρα ακολουθήσουμε
τους 100 facebook friends των 100 facebook friends του τοτε μπορούμε να έρθουμε σε επαφή
με 100χ100 facebook friend men φίλους ανθρώπους κι αν κι αυτων ακολουθήσουμε τους 100 facebook friends τότε ερχόμαστε σε επαφή με 100χ100χ100 facebook friend men φίλους
ανθρωπους, αν αυτό το συνεχίσουμε 100 φορές τότε θα έρθουμε σε επαφή με δυναμη του
100 εις την 100 δηλαδή 1000...000...0 (ένας τεράστιος αριθμός με 100 μηδενικά)facebook
friend men φιλους ανθρώπους,
αυτο είναι παράδοξο(The Facebook Paradox), αφού αυτός ο αριθμός(του 1 με 100 μηδενικά)facebook friend men είναι υπερπλασιος από τα 7 δισεκατομυρια(το 7 με 9 μόνο
μηδενικά) men ανθρώπων που ζουν στον πλανήτη γη planet earth,
αυτή η παραδοξοτητα(The Facebook Paradox) μπορεί να λυθεί αν στον αριθμό '100 εις την
100' συνυπολογισθουν τα fake profils(τα πλαστά) και τα διαφορα(various profils) τα οποία
δυνητικά μπορούν να ξεπεράσουν οποιονδήποτε πολύ μεγάλο αριθμό(Grand Number)αφού
[απειρως in Infinity] μπορούν να κατασκευασθουν made out,
τώρα now αν κάποιος από μας τους facebook friend men ασχολούνταν τουλάχιστον 1 min
λεπτό με κάθε εναν facebook riend man από τους '100 εις την 100' θα ήθελε '100 εις την
100'min λεπτά δηλαδή '100 εις την 100' min δια 60min -hours ώρες, η' (' 100 εις την 100' δια 60)hours δια 24 hours- days μερες η' αυτόν τον τεράστιο αριθμό days δια 365 days-years χρόνια,
η' δια 100 years- εναν τεράστιο αριθμό αιώνων centuries,
φανταστείτε, κάποιος από μας τους Facebook friend men να ήθελε να create δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα με αυτούς τους '100 εις την 100' facebook friend men- ηρωες,
επομένως 'the Facebook is not something meanless but an Enormous Labyrinth'
.
.
.
CONNECTIONS-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
The Le Chevalier C. Auguste Dupin,Sherlock Holmes Hercule Poirot's triple case
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ο χρηματιστης Alex Turner,51 ετων,βρεθηκε δολοφονημενος στο διαμερισμα του στο
Manhattan,New York City,η οικιακη οικονομος του Alice Huxley,35 ετων,Γερμανοουγγρικης
καταγωγης,ανησυχησε,η πορτα ηταν κλειδωμενη απο μεσα,ειδοποιησε την αστυνομια η
οποια παραβιασε τη πορτα,το θυμα ηταν στο γραφειο ξαπλωμενο στο δαπεδο,καποιος τον
ειχε πυροβολησει στο στηθος,το τραυμα ηταν μοιραιο,ο Alex Turner συμφωνα με τις μαρ-
τυριες της οικιακης βοηθου μετα το χωρισμο απο τη γυναικα του Ann Vitalli,27 χρονων,
Ιταλικης καταγωγης,μοντελο,τους τελευταιους εξι μηνες εμενε μονος του,δυο τρεις φορες
ειχε ερθει συνοδια με μια νεαρη γυναικα,δεν ηξερε περισσοτερα γιατι τοτε της εδεινε
αδεια και μενανε μονοι τους,την αλλη μερα το απογευμα οταν επεστρεφε η γυναικα ειχε
φυγει,ο Alex Turner ειχε τεραστια περιουσια την οποια ειχε επενδυσει σε διαφορες επι-
χειρησεις σ'ολο το κοσμο,πολυ συχνα ελειπε σε μακροημερα ταξιδια,γενικα ηταν ευδια-
θετος τυπος με λεπτο χιουμορ και γαλαντομος,τον τελευταιο ομως καιρο φαινονταν
σκεπτικος,κατι πολυ σοβαρο τον αποσχολουσε,δεν ειχε παιδια,με την Ann Vitalli ηταν ο
τριτος γαμος του,πανω στο γραφειο του βρεθηκε ανοιχτο στη σελιδα 237 το βιβλιο Ulysses
του James Joyce[Published by Paris: Shakespeare and Company,1922] με υπογραμμισμενη
τη φραση: time is money. Material domination.
την υποθεση της δολοφονιας του Alex Turner ανελαβαν να διαλευκανουν απο κοινου οι
τρεις διασημοι ντετεκτιβς,Le Chevalier C. Auguste Dupin,Sherlock Holmes και Hercule Poirot
ο Le Chevalier C. Auguste Dupin μετα απο αυστηρα συνεκτικη επαγωγικη σκεψη αποφαν
θηκε-πρωταρχικα,δεδομενου του κλειστου δωματιου,πως ο χρηματιστης Alex Turner δολο
φονηθηκε σε καποιο παραλληλο συμπαν,parallel universe,και το αποτελεσμα αυτης της
πραξης εμφανισθηκε στο δικο μας real συμπαν
ο Sherlock Holmes ειρωνευθηκε τον Le Chevalier C. Auguste Dupin,'νομιζω ,monsieur,πως
εδω,μαλλον,δεν εχουμε να κανουμε με μια αλλη υποθεση The Murders in the Rue Morgue,
αυτος ο φονος εγινε εδω στον our Real World'
'και τι συμπεραναν,Sir'αντεδρασε ομοιως ειρωνευτικα ο Le Chevalier C. Auguste Dupin
'οι αλαθητοι μεγεθυντικεις σας φακοι και οι γνωσεις σας περι των δηλητηριωδων μανι
ταριων της Σκωτιας;'
'ο Alex Huxley'εκανε την αναφορα του ο Sherlock Holmes 'δολοφονηθηκε ακριβως στις 10
και 47 το πρωι,ο δραστης επισκεφθηκε λιγη ωρα πριν το θυμα,ειχαν μια εντονη λεκτικη
διαφωνια,και,αυτο ηταν το σχεδιο του,εκδικηση,τον πυροβολησε στο στηθος,και μετα
αυτος υπογραμμισε τη φραση'time is money.Material domination στο βιβλιο,επισης
απειλησε την οικιακη βοηθο με τη ζωη της να μην μαρτυρησει,και την δωροδοκησε,απο-
δειψη πως την αλλη μερα του φονου η Alice Huxley κατεθεσε στην American Bank ενα
τεραστιο ποσο,300.000 $,υστερα ο δολοφονος κλειδωσε το δωματιο πετωντας μαλλον
το κλειδι μεσα σε καποιο υπονομο,το κλειδι,Κυριοι,της υποθεσης ειναι η οικιακη βοηθος,
αυτη θα μας φερει στον δολοφονο,καποιον εχθρο ανταγωνιστη,οικονομικο και ερωτικο
αντιζηλο,εραστη της πρωην γυναικας του Ann Vitalli' και συνεχισε 'There's the scarlet
thread of murder running through the colourless skein of life, and our duty is to unravel it,
and isolate it, and expose every inch of it' και απευθυνομενος στον Le Chevalier C. Auguste
Dupin σχολιασε 'crime is not fiction,but fact,and You,monsieur, have been in Afghanistan,
I perceive?'
ο Hercule Poirot γελασε,'οπως βλεπω a magnifying lens and tape measure in Brixton Road
for A Study in Scarlet,Sir Sherlock Holmes'αναφωνησε και σηκωθηκε απο τον μαλακο
καναπε,πηγε μεχρι το παραθυρο,και γυρνωντας προς το μερος τους σταθηκε και ειπε:
'The Truth has Grayish Color,neither White neither Black,there is,Gentlemen,not all Aristo-
telian Logic,A or A,η Αληθεια ειναι 'αναμεταξυ',between Le Chevalier C. Auguste Dupin and
Sherlock Holmes ,I should,perhaps tell you a little more about'
'Attention!Attention'τον εκοψε ο Le Chevalier C. Auguste Dupin'this crime is not The
Murder of Roger Ackroyd,Mr. Poirot, I'm really very sorry'
'Justly!'απαντησε χαμογελωντας ο Βελγος ντετεκτιβ Hercule Poirot χαιδευοντας το τσιγκε-
λωτο μουστακι του'Ακριβως,monsieur and Sir,this crime is same The Murder of Roger
Ackroyd,προσοχη,κατα καποιο τροπο,επειδη καθε εγκλημα δεν ειναι μονο μια φυσικη,
φρικτη,πραξη αλλα επισης και μια διανοητικη ερευνα,λοιπον,κυριοι,ο χρηματιστης Alex
Turner αυτοκτονησε στις 10 και 47 το πρωι σε καποιο παραλληλο κοσμο,επασχε απο κατα-
θλιψη,αιτια η μοιχεια της γυναικας του κι ο χωρισμος τους,διαβαζοντας το βιβλιο του
James Joyce Ulysses η περιπτωση του ηρωα του βιβλιου Leopold Bloom και οι αναριθμητες
και φανερες μοιχειες της γυναικας του Molly επιβαρυναν τη διαθεση του,ενιωσε βαθεια
απογοητευση,ο κοσμος του γκρεμισθηκε,αποδομηθηκε,ζουσε σε μεγαλη αυταπατη,γι'αυτο
και υπογραμμισε τη φραση της σελιδας 237:time is money. Material domination.ο χρονος
ειναι χρημα.Υλικη Κυριαρχια.Ενας Ψευτικος Κοσμος.Τοτε σκεφθηκε,σαν τελικη λυση,την
αυτοκτονια.Την σκηνοθετησε με την παραμικρη λεπτομερεια.Κατἀρχην κλειστηκε στο
δωματιο κι εκανε χρηση της hi science technology,την οποια εκ των πραγματων την κατειχε
πληρως,και τηλε μεταφερθηκε σε καποιο παραλληλο Συμπαν,το οποιο,φαινεται,πολυ
συχνα εμπισκεφτονταν,ειναι τα ταξιδια που ελεγε η οικιακη βοηθος,στην οποια για τις
υπηρεσιες της,εκεινο το πρωι,της δωρησε 300.000 $,λοιπον σἀυτο το parallel universe που
τηλεμεταφερθηκε ειχε την δυνατοτητα λεγοντας εναν prive code να εμφανισει εμπρος του
το virual computer του,αυτο το εικονικο laptop μπορουσε να το χειρισθει μεσω φωνης
και αφης,προσαρμοζοντας την προβολη του,τη θεση του,τη διαφανεια του,τις διαστασεις
του και τις αλλες παραμετρους,σἀυτο συνηθιζε να παιζει THE TIME MONEY game,ενα
multiplayer online strategy game πληρως προσομειωμενο σε εικονικο real περιβαλλον,εκει
ειχε τον ρολο ενος ντετικτιβ ο οποιος επρεπε να εξαθρωσει ενα τεραστιο δικτυο vile
badmen αδιστακτων κακοποιων οι οποιοι ηθελαν να εχουν την Ultimate Material Universe
Domination,την πληρη οικονομικη,υλικη και πνευματικη παγκοσμια κυριαρχια,ενας απ'
ἀυτος τους vile bad heroes ειχε συναψει ερωτικη σχεση με την Ann,την game wife του,
η real προσομοιωση του game ηταν τοσο καλα made in προγραμματισμενη,που αισθαν-
θηκε πραγματικη λυπη και ταση για αυτοκτονια,κανοντας επιτηδες συνεχη game tactic
errors παρεσυρε τελικα τον bad vile heroe αντιζηλο του στο δωματιο του προκαλωντας
την αυτοκτονια-δολοφονια του,εκει στο κλειστο δωματιο τα facts εγιναν οπως τα περι-
εγραψε ο Sir Sherlock Holmes,δηλαδη η εντονη λογομαχια,ο πυροβολισμος στο στηθος,
η υπογραμμιση στο βιβλιο,λογομαχιαη δωροδοκια της υπηρετριας,justly!νομιζω πως
χωρις την αυστηρη επαγωγικη σκεψη του Le Chevalier C. Auguste Dupin,τα magnifying
lens and tape measure Dupin του Sherlock Holmes και τα φαια κυτταρα εμενα του
Hercule Poirot δεν θα φθαναμε ποτε στην Absolute Solution'
και καθιζοντας στον μαλακο καναπε ειπε:
'Justly! an ingenious compination of The Murders in the Rue Morgue and The Murder of
Roger for A Study in Scarlet'
'Justly!'συμφωνησε ο Le Chevalier C. Auguste Dupin'μἐνα σμπαρο τρια τριγονια'
'χωρις αμφιβολια'χαμογελασε ο Sherlock Holmes ' κατα καποιο τροπο μια με magnifying
lens and tape measure ingenious mental solution!
'Sure,in some parallel universe'σχολιασε αινιγματικα ο Hercule Poirot
.
.
.
fish and cat-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΜΟΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εβλεπε την ατερμονη κινηση του ψαριου στη γυαλα,με ποση ορμη χτυπουσε τα τοιχο-
ματα της,σε λιγο θα την θρυμματιζε και θα εβγαινε,εδω μεσα στο δωματιο ελευθερωμενο
θ'αποκτουσε τις τεραστιες πραγματικες του διαστασεις,φοβηθηκε,τρομαξε σ'αυτη τη προ-
οπτικη,η γατα κατω κοιμονταν κουλουριασμενη.αταραχη,πανω στο μαλακο μαξιλαρι,
αδυνατο να περιμενει τη βοηθεια της,ανισχυρη θα ειναι οπως αυτη,κι ισως υποταγμενη,
ενα δυνατο ρευμα απο το παραθυρο εριξε τη πηλινη κανατα με το νερο απο το τραπαζι στο
πατωμα,εκει εσπασε σε πολλα μικρα κομματια και χυθηκε το νερο,η γατα παλι δεν αναδευ-
τηκε,την σκουντησε απαλα με τα δαχτυλα τ'αριστερου ποδιου της,ανοιγοκλεισε για λιγο τα
ματια και ξανακοιμηθηκε,το ψαρι στη γυαλα ησυχασε,στεκονταν ακινητο,λες κι ηταν αψυχο,
ολη η πριν ενεργεια του το εγκατελειψε,ενιωσε ζεστη στο δωματιο,ο λαιμος της ηταν ιδρω-
μενος,'θα πουντιασεις'ακουσε τη μανα της'σκεπασου,δεν ειναι καιρος ακομα',η μανα εφυγε,
ειδε τον ισκιο της στο κρυσταλλο της πορτας,σταθηκε,το ηξερε,πως την παραμονευει,'γιατι
δεν πεθαινει;τοσο εζησε'σκεφτηκε κι ενιωσε ντροπη,αλλα και λαχταρα,το ψαρι σαν να πηρε
δυναμεις ξαναρχισε,'δεν θα το ξαναταισω,δεν θ'αφησω πια κανεναν να το ταισει,ετσι θα
ψοφησει',πηρε απο διπλα της το οβαλ καθρεφτακι,κοιταχτηκε,το προσωπο της,και χτενισε τα
μαλλια ,πλησιασε το καθρεφτη στα ματια της,ειδε τους δυο βολβους τους,φουσκωμενους,
μια τρομακτικη εικονα,παρομοιωση,της ηρθε στο μυαλο,αναστατωθηκε,'ερεθισμενους'
ψιθυρισε,'ειναι αμαρτια' σκεφτηκε 'ποσο ευαλωτοι ειμαστε στην αμαρτια',επειτα ο καθρε-
φτης πολυ κοντα στα χειλια της,σχεδον τα αγγιζε,ανατριχιασε στην επαφη,εβαλε τον δειχτη
του δεξιου χεριου της πανω τους κι απλωσε την υγρασια τους,γλυστρουσε,ακουσε ενα μεγαλο
θορυβο,σιγουρα το ψαρι ειχε σπασει τη γυαλα,και τωρα στεκονταν ορθο τεραστιο μπροστα
της,δεν ηξερε τι ηθελε,αλλα με τις αισθησεις της το υποψιαζονταν,ηταν στο ελεος του,'τωρα
θελω η μανα να πεθανει,τωρα αυτη ακριβως τη στιγμη'φαινεται πως φωναξε γιατι εμφανι-
σθηκε στο δωματιο η μανα'τι επαθες παλι;'της μιλησε αυστηρα,ολο εχθροτητα σκεφτηκε,
μαλλον ζηλια,'τιποτα,μητερα'τραυλισε 'μαλλον ειδα κακο ονειρο','προσεξε'της μιλησε παλι
η μανα αυστηρα'η υπομονη μου εφτασε στα ορια της,κι επειτα αυτη τη γατα τι την θελεις;',
κι εδωσε μια δυνατη κλωτσια στη γατα,αυτη ξαφνιασμενη απ'το δυνατ χτυπημα πηδηξε πανω
και δινοντας ενα σαλτο απο τ'ανοιχτο παραθυρο εξαφανισθηκε,η μανα,την ειδε,πηγε στο
παραθυρο και το εκλεισε,τραβηξε και τις κουρτινες'αφου ξερεις' της ειπε,τωρα η φωνη της ειχε
μαλακωσει,ηταν τρυφερη 'το πολυ φως δεν σου κανει καλο','το ψαρι,μανα,τι εγινε;'ρωτησε με
αγωνια,'μαλλον ψοφησε'ειπε η μανα,'παω να το πεταξω θα βρωμισει,ξερεις ποσο απαισια
μυριζουν τα ψαρια αμα σαπισουν,θυμασαι την αλλη φορα τι παθαμε,τι μανια κι εσυ να κουβα-
λας ψαρια',αυτη τη τελευταια ραση την ειπε αφου ειχε βγει εξω απο τη πορτα,ισα που προλα-
βε τη σκια της στο κρυσταλλο,'μαμα'της φωναξε 'ξεχασες να παρεις τη γυαλα με το ψαρι',δεν
την ακουσε,η' εκανε πως δεν την ακουσε,οπως κανει για να την τιμωρησει,δεν γυρισε,το ψαρι
σε λιγο μυρισε,ηταν αποπνικτικα εκει μεσα στο δωματιο,επειτα νυχτωνε,εξω ομως οχι,γιατι
ακουγε ακομα τα τζιτζικια,'δεν μπορω ν'ακουω τα τζιτζικια'βουλωσε με τα χερια της τ'αυτια,
ειδε τη γατα,ειχε χωσει το κεφαλι της στη γυαλα κι ετρωζε το ψαρι,'μη'της φωναξε'τι τρως;',
δεν την ακουγε,ετρωγε αταραχη σαν να'ταν κουφη,'μη,ειναι δικο μου το ψαρι,το ψαρακι
μου',εκεινη το εφαγε,επειτα πηδηξε απ'το τραπεζι κι επιασε το μαξιλαρι και το γρατσουνιζε,
οταν βαρεθηκε ξαπλωνοντας πανω του κοιμηθηκε,οπως στην αρχη,οπως σ'ολες τις αρχες,
αδιαφορετα,εβγαλε τα παπουτσια της,τ'ακουσε να πεφτουν στο πατωμα,πηρε το καθρεφτακι
και με την αναπνοη της τον θολωσε,αυτο που απο δω και περα θα αντανακλωνταν πανω του
ηθελε να μην το βλεπει,να ειναι θολωμενο,μη ορατο,πισω απο βαριες κουρτινες κρυμενο,
.
.
.
Man's portrait-μεικτα υλικά, πλαστικό χρώμα και κάρβουνο-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis
Συν/δέσεις-χ.ν.κουβελης
η σκέψη ήταν απλή, θα άφηνε ανοιχτη τη βρύση στη λεκάνη της τουαλέτας να τρεχει όλη
τη νυχτα, το νερό θα την γέμιζε και θα γίνονταν υπεχειληση, θα κυλουσε στο διαμέρισμα,
στον πέμπτο όροφο που διέμενε, θα έβγαινε κατω από την εξώπορτα, θα κατρακύλουσε σαν καταρράκτης από τις σκάλες όλους τους οροφους, λόγω της βαρύτητας,φτάνοντας στο ισόγειο,
από εκεί πλημμυριζοντας το θα ανέβαινε η στάθμη του να γεμίσει όλη τη πολυκατοικία μέχρι
πανω τον τελευταίο όροφο και περνώντας κάτω από τις εξώπορτας των διαμερισματων θα τα
γέμιζε μεχρι πάνω στην οροφή και θα έπνιγε τους ενοίκους που θα κοιμονταν εκείνη την ωρα
ησυχοι κι ανιδεοι στα κρεβάτια τους, αυτος έφυγε από την πολυκατοικία και για εκείνη τη
βραδιά του κατακλυσμου νοίκιασε δωμάτιο σε κάποιο ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης
δίνοντας, επίτηδες, ξένο όνομα, ώστε να συνυπολογισθει κι αυτός από την πυροσβεστική
και την αστυνομία μέσα στα θύματα της πλημμύρας, φαντάσθηκε όλη την επιχείρηση διάσωσης,
αν άνοιγαν την εξώπορτα της πολυκατοικίας τότε όλος αυτός ο τεράστιος όγκος νερού θα
ορμουσε με μεγάλη ταχύτητα και δύναμη, στροβιλιζοντας τρομερά, στο δρόμο και θα παρέσυρε
το καθετι γκρεμιζοντας τις πολυκατοικίας κι από τις δύο πλευρές του, οι οποίες θα επεφταν με φοβερό πάταγο η μία πάνω στην άλλη καταλήγοντας σ'ενα εξολοθρευτικο ντόμινο το οποίο επεκτεινομενο με μεγάλη ταχύτητα θα κατέστρεφε ολοσχερώς τη πόλη, τον πλανήτη και το
σύμπαν ολόκληρο,στο ξενοδοχείο κοιμηθηκε βαθεια, την άλλη μέρα πρωί επέστρεψε, τίποτα
από όσα είχε σχεδιάσει δεν συνεβηκε, όλα στη πολυκατοικία ήταν ακριβώς όπως πριν, ανέβηκε
με το ασανσέρ στο διαμέρισμα του,στη τουαλέτα βρήκε τη βρύση κλειστή,στη βια του, η' πάνω
στην έντονη έκσταση του αποτελέσματος,δεν την άνοιξε, αυτο ήταν το λάθος του,γιατί για λάθος
το έκρινε, βέβαια μπορούσε να το διορθώσει, όμως τώρα, όπως με πολλά άλλα, δεν είχε καμία διάθεση να το επαναλάβει,έβαλε στο μουζικ πλειερ ν' ακούσει τη Φανταστική Συμφωνία του Μπερλιοζ, την επανέλαβε πέντε φορές, όλες τις ώρες που την ακουγε έγραφε ακατάπαυστα σε
χαρτιά την ίδια φράση, Η ΙΔΕΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΆΚΟΥΗ, μετά τα μαζεψε σε ενα σωρό στη μέση
του σαλονιού και τα έκαψε, από τη μυρωδιά του καπνού κάποιος γείτονας, μια νεαρη γυναίκα χορεύτρια του χτύπησε τη πόρτα, άνοιξε, η κοπέλα πέρασε μέσα, 'ηταν ατυχημα' της δικαιολογηθηκε,και της ζήτησε αν ήθελε να χορέψουν ένα αργεντίνικο ταγκό του Γκαρντελ,
εκείνη γέλασε, όταν τελείωσε ο χορός εκείνη έφυγε βιαστικά γιατί είχε πρόβα,'οπότε θέλεις
χτυπά μου τη πορτα' της είπε, φαντάστηκε τα διασταλμενα ματιά της με την εικόνα του που
θα έβλεπε, πάντα γι'αυτο χρειάζεται ένας θεατης, σκέφτηκε, τώρα που βρήκε τη κοπελα θα
το έκανε,η πόρτα μισανοιχτη, η σιωπή η ησυχία θα την υποψιαζε, και βασίζονταν στη φυσικη περιέργεια του ανθρώπου, η κοπέλα θα εσπρωχνε τη πόρτα και τοτε θα έβλεπε αυτο, τ' αλλά δεν έχουν σημασία γι' αυτόν, η έρευνα της αστυνομίας, οι ανακρίσεις, οι ψυχιατρικες γνωματεύσεις,
το ιστορικό της οξείας μανιοκαταθλιψης, αυτή η περίπτωση ειναι η πιο θεατρικη, ίσως όμως, άλλαξε, καλλίτερο θα ήταν να μονώσει πολύ καλά τα ανοίγματα του διαμερίσματος, τις πόρτες
και τα παράθυρα του,στο μουζικ πλειερ να βάλει να παίζει συνεχώς επαναλαμβανομενη η Φανταστική Συμφωνία, επειτα να ανοίξει τη βρύση στη λεκάνη της τουαλέτας και το νερό υπερχειληζοντας την κυλωντας να γεμίσει όλο το χώρο,ενώ αυτός σ'ολο αυτό το χρόνο της πλημμύρας να κάθεται ακίνητος κι ατάραχος στον μαύρο δερματινο καναπε του σαλονιού ακούγοντας συνεχώς τη μουσικη
.
.
.
.
Adolfo Bioy Casares y J.L.Borges
La Visualización de J.L.Borges en Adolfo Bioy Casares-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-music Carlos Gardel Por una cabeza
https://youtu.be/sfOuXQ-J63o
JORGE LUIS BORGES and ADOLFO BIOY CASARES
CUENTOS BREVES Y EXTRAORDINARIOS [1963]
[5 αποσπασματα-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Uno de los muchos agrados que puede suministrar la literatura es el agrado de lo narrativo
Μια απ'τις πολλες απολαυσεις που μπορει να προσφερει η λογοτεχνια ειναι η απολαυση
της αφηγησης
[J.L.Borges y Adolfo Bioy Casares 29 de Julio de 1963]
EL SUEÑO DE CHUANG TZU
Chuang Tzu soñó que era una mariposa y no sabía al despertar si era un hombre que había
soñado ser una mariposa o una mariposa que ahora soñaba ser un hombre.
Herbert Allen Giles, Chuang Tzu (1889)
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ CHUANG TZU
Ο Chuang Tzu ονειρευτηκε πως ηταν μια πεταλουδα και δεν ηξερα στο ξυπνημα αν ηταν
ενας ανθρωπος που'χε ονειρευτει να'ναι μια πεταλουδα η' μια πεταλουδα που τωρα ονειρευ-
εται να'ναι ενας ανθρωπος
Herbert Allen Giles, Chuang Tzu (1889)
UN TERCERO EN DISCORDIA
En su Vida de Apolonio, refiere Filostrato que un mancebo de veinticinco años, Menipio
Licio, encontró en el camino de Corinto a una hermosa mujer, que tomándolo de la mano,
lo llevó a su casa y le dijo que era fenicia de origen y que si él se demoraba con ella, la vería
bailar y cantar y que beberían un vino incomparable y que nadie estorbaría su amor.
Asimismo le dijo que siendo ella placentera y hermosa, como lo era él, vivirían y morirían
juntos. El mancebo, que era un filósofo, sabía moderar sus pasiones, pero no ésta del
amor, y se quedó con la fenicia y por último se casaron. Entre los invitados a la boda
estaba Apolonio de Tiana, que comprendió en el acto que la mujer era una serpiente,
una lamia, y que su palacio y sus muebles no eran más que ilusiones. Al verse descubierta,
ella se echó a llorar y le rogó a Apolonio que no revelara el secreto. Apolonio habló; ella y
el palacio desaparecieron.
Robert Burton, The Anatomy of Melancholy (1621).
ΕΝΑΣ ΤΡΙΤΟΣ ΣΕ ΑΣΥΜΦΩΝΙΑ
Στο Βιο του Απολωνιου,αναφερει ο Φιλοστρατος οτι καποιος νεαρος εικοσι πεντε χρονων,
ο Μενιππιο Λικιο,συναντησε στο δρομο του προς τη Κορινθο μια ομορφη γυναικα,που
παιρνωντας τον απ'το χερι,τον πηγε στο σπιτι της και του'πε πως ηταν φοινικικης καταγω-
γης και πως αν αυτος εμενε μαζι της,θα την εβλεπε να χορευει και να τραγουδα και πως
θα'πιναν ενα κρασι ασυγκριτο και πως κανενας δεν θα εμποδιζε την αγαπη της.
Επισης του'πε πως οντας ευχαριστη κι ομορφη,οπως κι αυτος ηταν,θα ζουσαν και θα πε-
θαιναν μαζι.
Ο νεαρος,που ηταν ενας φιλοσοφος,ηξερε να μετριαζει τα παθη του,αλλ'οχι αυτο τ'ερωτα,
κι εμεινε με την Φοινισα και τελικα παντρευτηκαν.
Αναμεσα στους καλεσμενους του γαμου ηταν ο Απολωνιος ο Τυανευς,που καταλαβε αμε-
σως πως η γυναικα ηταν ενα φιδι,μια λαμια,και πως το παλατι της και τα επιπλα της δεν
ηταν τιποτα περισσοτερο απο οφθαλμαπατες.
Οντας φανερωμενη,αυτη ξεσπασε σε δακρυα και ικετευσε τον Απολωνιο για να μην αποκα-
λυψει το μυστικο.
Ο Απολωνιος μιλησε,αυτη και το παλατι εξαφανισθηκαν
Robert Burton, The Anatomy of Melancholy (1621).
LA OBRA Y EL POETA
El poeta hindú Tulsi Das compuso la gesta de Hanuman y de su ejército de monos. Años
después un rey lo encarceló en una torre de piedra. En la celda se puso a meditar y de la
meditación surgió Hanuman con su ejército de monos y conquistaron la ciudad e irru-
mpieron en la torre y lo libertaron.
R. F. Burton, Indica (1887)
ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Ο ινδος ποιητης Tulsi Das συνεθεσε το επος του Hanuman και του στρατευματος του απο
πιθηκους.Χρονια αργοτερα ενας βασιλιας τον φυλακισε σ'εναν πετρινο πυργο.Μεσα στο
κελι του διαλογιζονταν κι απ'τον διαλογισμο ξεπηδησε ο Hanuman και το στρατευμα του
απο πιθηκους και κυριεψαν τη πολη και εισεβαλαν στον πυργο και τον ελευθερωσαν
R. F. Burton, Indica (1887)
EL AVISO
En una de las antiguas guerras de Escocia, el jefe del clan de los Douglas cayó en manos del
enemigo. Al otro día llevaron a su habitación en la torre, una cabeza de jabalí en una fuente.
Douglas, al verla,comprendió que su suerte estaba sellada. Esa noche lo decapitaron.
George D. Brown, Gleanings in Caledonian byways (Dunbar, 1901).
Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ
Σ'εναναπ'τους πολυ παλιους πολεμους της Σκωτιας ο αρχηγος της οικογενειας των Douglas
πιαστηκε στα χερια του εχθρου.Την αλλη μερα εστειλαν στην κατοικια του πυργου του,ενα
κεφαλι αγριογουρουνου μεσα σε μια λεκανη.Ο Douglas,αυτο βλεπωντας,καταλαβε πως η
μοιρα του του ηταν σφραγισμενη.Εκεινη τη νυχτα τον αποκεφαλισαν.
George D. Brown, Gleanings in Caledonian byways (Dunbar, 1901).
LA SENTENCIA
Aquella noche, en la hora de la rata, el emperador soñó que había salido de su palacio y que
en la oscuridad caminaba por el jardín, bajo los árboles en flor. Algo se arrodilló a sus pies y
le pidió amparo. El emperador accedió; el suplicante dijo que era un dragón y que los astros
le habían revelado que al día siguiente, antes de la caída de la noche, Wei Cheng, ministro
del emperador, le cortaría la cabeza. En el sueño, el emperador juró protegerlo.
Al despertarse, el emperador preguntó por Wei Cheng. Le dijeron que no estaba en el
palacio; el emperdaor lo mandó buscar y lo tuvo atareado el día entero, para que no matara
al dragón, y hacia el atardecer le propuso que jugaran al ajedrez. La partida era larga, el
ministro estaba cansado y se quedó dormido.
Un estruendo conmovió la tierra. Poco después irrumpieron dos capitanes que traían una
inmensa cabeza de dragón empapada en sangre. La arrojaron a los pies del emperador y
gritaron:
-Cayó del cielo.
Wei Cheng, que había despertado, lo miró con perplejidad y observó:
-Que raro, yo soñé que mataba a un dragón así.
Wu Ch'eng-en (c. 1505-c. 1580).
Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ
Εκεινη τη νυχτα,στην ωρα τ'αρουραιου,ο αυτοκρατορας ονειρευτηκε πως ειχε βγει απ'
το παλατι του και πως μεσ'στη σκοτεινια περπατουσε στον κηπο,κατω απ'τ'ανθισμενα
δεντρα.Κατι κουλουριαστηκε στα ποδια του και του ζητησε προστασια.Ο αυτοκρατορας
συνενεσε,ο ικετης ειπε πως ηταν ενας δρακος και πως τ'αστρα του'χαν αποκαλυψει πως
την επομενη μερα ,πριν να πεσει η νυχτα,ο Wei Chang ο υπουργος του αυτοκρατορα,θα
του'κοβε το κεφαλι.Στ'ονειρο,ο αυτοκρατορας ορκιστηκε να τον προστατευσει.
Ξυπνωντας,ο αυτοκρατορας ρωτησε για τον Wei Chang.Του'παν πως δεν βρισκονταν στο
παλατι,ο αυτοκρατορας διεταξε να τον αναζητησουν και τον ειχε απασχολημενο ολοκληρη
τη μερα,για μην σκοτωσει το δρακο,και προς το βραδυασμα του προτεινε να παιξουν σκα-
κι.Η παρτιδα ηταν σε διαρκεια μεγαλη,ο υπουργος ηταν κουρασμενος κι αποκοιμηθηκε.
Ενας βρυχηθμος τρανταξε τη γη.Λιγο μετα μπηκαν μεσα δυο αξιωματικοι που'σερναν ενα
τεραστιο κεφαλι δρακου βουτηγμενου στο αιμα.Το'ριξαν μποστα στα ποδια του αυτοκρα-
τορα και φωναξαν:
-Επεσ'απ'τον ουρανο
Ο Wei Chang,που'χε ξυπνησει,το κοιταξε συγχισμενος και παρατηρησε:
-Τι παραξενο,ονειρευτηκα πως σκοτωσα εναν δρακο τετοιον ιδιο.
Wu Ch'eng-en (c. 1505-c. 1580).
.
.
.
Υπεροπτικο-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis
άπλωσε το δεξι χερι της. η αντανακλαση του στον καθρέφτη. κοίταξε το ρολοι. 'Αργει'.
είδε τη πόρτα στο δωματιο ν'ανοιγει.' Αργησες σήμερα 'του ειπε' είχε δουλειά στο γραφείο;'
ρωτησε. ο άντρας καθησε στη καρέκλα. το πρόσωπο του μισό φωτεινο μισό σκοτεινό.' στο
τρένο απέναντι μου κάθονταν μια κυρία, στην ηλικία σου περίπου, σου εμοιαζε πολυ'.
μάζεψε το χερι της.' η ώρα μετά τις δέκα μέχρι το μεσημέρι δεν περνάει, σαν να κολλάει
ο χρονος' γελαει'αν σου πω, δεν θα το πιστέψεις, νιώθω να περνάνε αργά αργά πολλά
χρόνια, να σερνονται'.' τι ώρα είναι; 'ρώτησε ο αντρας' η γυναίκα κατέβηκε εδώ στη στάση,
έμεινα πίσω της. ένας άντρας την περίμενε'.'πρεπει ν'αναψουμε το φως, σκοτεινιαζει.'είπε
ο άντρας είχε σηκωθεί απ'τη καρέκλα.μιλουσε στο τηλέφωνο.ενιωσε να πνίγεται.αγγιξε το
λαιμό της.' που μιλάς; 'τρόμαξε με τη φωνή της. γύρισε πίσω προς το μερος του,ειδε το
δωμάτιο άδειο.
.
.
.
Hopscotch-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Hopscotch-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
δυο χρονια μετα το χωρισμο απο τη γυναικα του τη γνωρισε,σε μια οντισιον που εκανε για
τη προσληψη σοπρανου,ξαναεργαζονταν το μουσικο εργο του βασισμενο στο μυθιστορη-
μα Hopscotch του Julio Cortazar,που το ειχε απο τοτε διακοψει,κι ηθελε μια σοπρανο για
το ρολο της La Maya,
η φωνη της ηταν μια θαυμασια αναμιξη της Beverly Sills και της Joan Sutherland,
αρχισαν αμεσως τις προβες,διαβασαν το μυθιστορημα κανονικα και με τυχαια ειρα,τρα-
βωντας απο ενα κουτι χαρτακια με τους αριθμους των 155 κεφαλαιων,
αυτη ηταν καταενθουσιασμενη,
ειχε καταπληκτικη αισθηση του ρυθμου και μπορουσε να διατηρησει τους τονους σε
γοητευτικη κινηση,περνωντας απο τονο σε τονο με υπνωτικο τροπο,η φωνη της ηταν
συνεκτικη,ακεραια, και ξαφνικα διασπαζονταν,κοματιαζονταν απο κολορατουρα σε δρα-
ματικη εκφραση,εκτιναξη με βαθεια και ζωηρη αισθηση του κειμενου,φωτεινη,πολυχρωμη
αλλα και σκοτεινη,
αυτος της τονιζε πως σ'αυτο το εργο η φιλοδοξια του ηταν να ειναι η μουσικη,φωνητικη
και ορχηστρικη, σε πληρη ανοιχτη αντιστιξη με το παιδικο παιχνιδι Hopscotch ,
μεταξυ τους γρηγορα αναπτυχθηκε ερωτικη ελξη και της ζητησε να συζησουν στο σπιτι
του,
εκεινη δεχθηκε,
στην αυλη του σπιτιου ειχε σχεδιασει ενα Hopscotch 11 τετραγωνων,αριθμημενα απο τα
κεφαλαια του μυθιστορηματος,τους οποιους αριθμους αλλαζε,
εκεινης της αρεσε να παιζει αυτο το παιχνιδι το βραδυ με το φως της λαμπας,αυτος καθι-
σμενος στη πολυθρονα την παρατηρουσε,ποσο ομορφη και χαρουμενη ηταν,
επαιζε συνεχεια πολυ ωρα μεχρι τα μεσανυχτα,εκεινος αποκοιμιονταν εκει
εκεινη τη βραδυα ειχε αριθμησει τα τετραγωνα με τους αριθμους των κεφαλαιων:
1,7,23,141,5,59,111,11,21,3,15
αυτο κατι του θυμισε,οση ωρα αυτη επαιζε ειχε την αισθηση πως αυτο το ιδιο το ειχε ξα-
να δει,
δεν της ειπε τιποτα,
την αλλη μερα εκεινη του ειπε πως αισθανονταν πονοκεφαλο κι αν γινονταν ν'αναβαλουν
τη προβα,κι αν ηθελε να καθησουν να κουβεντιασουν,
συζητησαν διαφορα θεματα,μουσικα,λογοτεχνικα,πολιτικα,
αυτος παλι ειχε εντονη την αισθηση πως αυτη τη συζητηση την ειχε ξανακανει,και μαλιστα
ακριβως με τις ιδιες εκφρασεις,
'το Hopscotch 'του ειπε εκεινη 'μπορει να εξελιχθει σ'εναν λαβυρινθο'
τον κοιταξε και χαμογελασε αινιγματικα 'γοητευτικο αλλα και επικινδυνο'
εκεινη τη βραδυα η φωνη της ηταν μια εκπληκτικη δημιουργια της γλωσσας και ταυτοχρο-
να καταστροφικη,κι ενιωθε πως ειχε ξεφυγει,ειχε αυτονομηθει απο τη μουσικη του,
καταλαβε,ητανε σιγουρος,για το τι συνεβαινε,
οταν εκεινη κοιμηθηκε ανοιξε τη τηλεοραση και επιβεβαιωθηκε,στην οθονη οι ειδησεις
πριν δυο χρονια,
την εκλεισε,και κατεβηκε στην αυλη,το σχεδιο του Hopscotch φωσφοριζε κατω απ'το λα-
μπερο φως του φεγγαριου,η νυχτα ηταν ζεστη,ενα σκυλι ακουστηκε να γαυγιζει μακρια,σε
λιγο σταματησε,η ησυχια κι η ακινησια του αερα τον αποκοιμησε,
ξυπνησε απο εναν ελαφρυ θορυβο,
την ειδε μπροστα του αερινη διαφανη να παιζει στο Hopscotch,
'δεν ειχα υπνο'του ειπε,
στεκονταν στο τετραγωνο 17,'αυτο ειναι το τετραγωνο αναπαυσης'ειπε σαν να μιλουσε τον
εαυτο της 'εδω κανενας δεν θα μ'ενοχλησει,ειμαι μονη μου,εγω',κινηθηκε στο τεραγωνο
53,'θα παιξω'συνεχισε 'μεχρι να γεμισω το Hopscotch με τους αριθμους μου'
αυτα τα ιδια λογια,εκεινη τη βραδυα,'πριν η' μετα,δεν εχει σημασια'σκεφτηκε,τα ειχε ξανα-
κουσει
τον επομενο χρονο απλως θα περιμενε ολα να συμβουν ακριβως με την ιδια σειρα,
ο εραστης,ο χωρισμος
.
.
.
Ex Infinitum-3μ χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η κατάχρηση - χ.ν.κουβελης
βρίσκονταν στη φυλακή για την καταχρηση χρημάτων στη τράπεζα που δούλευε, απέναντι
στο κελί του ήταν κλεισμένος ένας Ιταλός,που'χε σκοτώσει τη γυναίκα του και τον εραστή
της, ο Ιταλός συχνά τραγουδούσε με μια τενόρο φωνη,' θαυμάζω τον Ενρίκο Καρούζο'του
φώναξε, και τραγούδησε το Sole mio,' Sole mio την έλεγα την πουτανα' του ξαναφωναξε
διακόπτοντας το τραγούδι,' κι εσένα σίγουρα cherchez la femme σ' έφαγε'σχολιασε, τρεις
μέρες πριν τον εκτελεσουν έμεινε ξαπλωμένος στο κρεβάτι του σκεπασμένος με τις
κουβέρτες μέχρι πάνω,τον ακουγε να φωνάζει mama mama, όταν πήγαν να τον πάρουν
τους κλώτσησε τους έβρισε τον έριξαν κάτω τον εδεσαν και τον πήραν, εκείνη τη νύχτα
έμεινε μόνος του,φοβερή ησυχία, νόμιζε θα τρελαθεί, σαν να'χει αδειάσει η φυλακή από
κρατούμενους κι οι φυλακες να' χάνε αναχωρήσει,τότε ονειρεύτηκε ένα άνθρωπο, εβλεπε
το πρόσωπο του θολό, 'έχω καταχραστεί χρηματα' του ειπε,γέλασε 'δεν είμαι μοναδικός,
όλη η φυλακή γέμισε με καταχραστες',τον ξύπνησε ο θορυβος των κλειδιών στη πόρτα,
ο φύλακας έφερε έναν νέο κρατούμενο στο κελί,τον έσπρωξε με τη βία και τον έχωσε
μέσα,αργότερα το μεσημέρι τον πήραν και τον έκλεισαν στο απέναντι κελί του Ιταλού,
αυτός παρατηρούσε,' ε φίλε'του φώναξε ο κανουργιος' πως πάει; κατάχρηση και συ;' 'τι σε
νοιάζει εσένα;', 'α έτσι ρωτησα' απάντησε ο άλλος'μήπως είμαστε συνάδελφοι, ξέρεις,
είμαι ο έβδομος που φέρανε σήμερα' σταμάτησε σαν να περίμενε απάντηση'άκουσα πως
θα φέρουνε κι άλλους' συνεχισε 'εμένα με λένε O. Henry, εσενα;','O. Henry' τ'απαντησε
κι ο άλλος νόμισε πως ήταν αντηχιση.
.
.
.
.
Examples of Dada-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ-χ.ν.κουβελης
'τι θελεις να πεις;'τη ρωτησε,'αυτο ακριβως'του απαντησε αποτομα,τα ματια της διασταλ-
μενα,αγριογατας να του επιτεθει,'πολυ καλα'της αντιγυρισε,κι ανοιγωντας τη πορτα και
κλεινοντας με δυναμη βγηκε,πηρε τ'αυτοκινητο και οδηγησε εξω απ'τη πολη,εννοικιασε
δωματιο σ'ενα ξενοδοχειο,απο ενα περιοδικο βρηκε το τηλεφωνο ενος γραφειου με γυναικες,
καλεσε,κατεβηκε στο μπαρ,ηρθε η κοπελα,του συστηθηκε'Ολγα',ρωσιδα,την κερασε βοτκα με
λεμονι,αργοτερα δειπνησαν,ριζοτο μανιταριων,γαριδες κοκτειλ ,πορτοκαλοπιττα με σοκολα-
τα,και κοκκινο κρασι,'κανω διαιτα'ειπε η κοπελα,γελασε'μια παραβαση για χαρι μου',η Ολγα
ηταν ευχαριστος τυπος,αισιοδοξη,στη Ρωσια ειχε σπουδασει κλασσικη μουσικη και μπαλετο,
λατρευε τον Σεργκει Ραχμανιμνοφ,την ακουγε,η μητερα της ηταν πιανιστρια,ο πατερας στρα-
τιωτικος,χωρισαν οταν ηταν μικρη,'η μαμα ειχε γνωρισει καποιον αλλον αντρα,εμενα με τον
μπαμπα',βγηκαν για βολτα πριν ανεβουν στο δωματιο,η νυχτα ησυχη,φυσουσε ενα δροσερο
αερακι,οταν ξυπνησε η κοπελα ειχε φυγει,αγγιξε το μερος που ειχε ξαπλωσει,ηταν ακομα
ζεστο,
επεστρεψε σπιτι,ηταν ακομα πρωι,'πηραν τηλεφωνο απο το γραφειο,δεν σ'εβρισκαν,ειχες
κλειστο το τηλεφωνο',δεν της απαντησε
στον προθαλαμο του γραφειου η γραμματεας τον πληροφορεσε πως τον περιμενε ενα ζευ-
γαρι,η επομενη ωρα περασε αδιαφορα,η πληκτικη διαδικασια εκδοσης συναινετικου διαζυ-
γιου,επιμελεια τεκνων,επικοινωνια,διατροφη,κοινη περιουσια,'αιτηση στο κατα τοπον Μονο-
μελες Πρωτοδικειον,εγγραφη συμφωνια διαζευξης,κοινη αιτηση λυσις του γαμου,υπογραφη
ενος ιδιωτικου συμφωνητικου απο τα δυο συμβαλλομενα μερη,συζυγου γονεις,οπου θα ορι-
ζεται ρητως ποιος εκ των δυο γονεων θα εχει την επιμελειαν των ανηλικων τεκνων και με ποιον
τροπον θα επικοινωνει ο ετερος γονεας, το συναινετικο διαζυγιο εκδικαζεται την ημερα της
ορισθεισης δικασιμου,τα εγγραφα φακελλοι διαιολογητικα για την εκδοση του συναινετικου
διαζυγιου ειναι:ληξιαρχικη πραξη γαμου,πιστωποιητικο οικογενειακης καταστασης,αντιγραφο
δελτιου ταυτοτητος,ιδιωτικο συμφωνητικο περι λυσεως του γαμου,ιδιωτικο συμφωνητικο
ρυθμισης θεματων ανηλικων τεκνων,επιμελεια,επικοινωνια,ειδικο συμβολαιογραφικο πληρε-
ξουσιο εις την περιπτωσιν μη αυτοπροσωπης παραστασης των μερων,...',πνιγηκε,η ακαμπτη
γραφειοκρατια με την υποκριτικη συναινεση,
μια ωρα πριν το τελος του ωραριου εδιωξε τη γραμματεα κι εμεινε μονος στο γραφειο,καλεσε
στο τηλεφωνο εναν παλιο πελατη του,καποιον αντρα περιπου τριαντα χρονων ο οποιος ειχε
μπλεχθει σε εκβιασμο μιας κυριας της υψηλης ταξης,πρωην ερωμενης του,εναν γοητευτικο
τυπο ο οποιος διεθετε ολα τα προσοντα να τρυπωσει αθεατος παντου,
του ειπε αμεσως τι θελει,'θα προσεγγισεις τη γυναικα μου',ο αλλος καταλαβε,του εδωσε
λεπτομερεις πληροφοριες γι'αυτην,ψυχολογικη κατασταση,συνηθειες,γουστα,ενδυματολο-
γικα,διαιτας,διασκεδασης,βιβλια και μουσικη που της αρεσει,που δουλευει,που συχναζει,τι
την κολακευει,τι την απωθει,με τι παθιαζεται,με τι αδιαφορει,που ειναι ευαλωτη,που ειναι
αδιαπεραστη,
'θελω να σε ερωτευθει'του ειπε ψυχρα 'και σε καθε φαση αυτης της επιχειρησης θα συναντιο-
μαστε να καταστρωνουμε το επομενο βημα',του υπογραψε την επιταγη της αμοιβης του,δινον-
τας την του προσθεσε με σοβαρο υφος'η σειρα της δρασης σε γενικες γραμμες,το επαναλαμ-
βανω,θα ειναι:παθος,χωρισμος,μισος.Συμφωνοι;','Συμφωνοι'ειπε ο αλλος,
τα πραγματα εγιναν οπως προγραμματισθηκαν,παθος,χωρισμος,μισος
σε ολα αυτα τα σταδια την παρακολουθουσε,κατεγραφε τις αντιδρασεις της και κατεστρωνε
περαιτερω το σχεδιο του
τωρα περιμενε την τελειωση του:η' αυτοκτονια της γυναικας,η' δολοφονια του εραστη,η'
δολοφονια του εραστη και αυτοκτονια της γυναικας ,η' τη δολοφονια του
στο βαθος αυτη η τελευταια δυνατοτητα τον ενδιεφερε πιο πολυ,του ειχε γινει,μαλιστα,εμμο-
νη ιδεα,η δολοφονια του ενα ειδος αντιστραμμενης αυτοκτονιας
εκεινη τη μερα καλεσε την Ολγα,βρεθηκαν στο ιδιο ξενοδοχειο,αυτη τη φορα δειπνησαν λαζα-
νια με κιμα και μπεσαμελ,σοκολατακια φουντουκιου με κρανμπερι,και κοκκινο κρασι,'το κραν-
μπερι'της ειπε'ευδοκιμει στη Βορεια Ευρωπη και Βορεια Αμερικη,φτανει σε υψος 1μ και 20εκ
περιπου,οι καρποι του στην Αμερικη ειναι πιο μεγαλοι και πιο χυμωδεις,λεγετε πως τ'ονομα
του το πηρε απο τα ροζ λουλουδια του που μοιαζουν στο κεφαλι του crane,του γερακιου,
καλλιεργηθηκε για εμπορικη εκμεταλλευση απο τον 19ο αι.,οι ινδιανοι το θεωρουσαν πολυ-
τιμο θρεπτικο και θεραπευτικο καρπο,σ'εγγραφα του 17ου αι. αναφερεται σαν φαρμακο για
το στομαχι,το ηπαρ,για αιματολογικες παθησεις,οι ναυτικοι το χρησιμοποιουσαν εναντια στην
ελλειψη βιταμινης C,το σκορβουτο' την κοιταξε 'πορφυρενιο λαχταριστο φρουτο',η κοπελα
χαμογελασε,
δεν ενιωθε καλα και δεν βγηκαν για βολτα,απ'το ανοιχτο παραθυρο ακουγε εξω την ησυχη
νυχτα,αργησε να κοιμηθει,
τον ξυνησε δυνατο χτυπημα στη πορτα,'ανοιξε,ποιος ειναι;'φωναξε στη γυναικα του,δεν πηρε
απαντηση,σηκωθηκε ν'ανοιξει,ηταν ο νεαρος αντρας,'τι θελεις εδω;'του ειπε,εκεινος δεν προ-
χωρησε μεσα,στεκονταν στην πορτα και την εκλεινε με το σωμα του,'εκτελω τη θεληση της
κυριας' του ειπε 'εσεις ο μεγαλος ερωτας',ακουσε το γελιο του,ειδε μια τρομακτικη λαμψη κι
ενιωσε ενα δυνατο καψιμο στη κοιλια,διπλωθηκε κι επεσε,τον ειχε πυροβολησει
.
.
.
ΤΟ ΘΕΩΡΗΜΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
οι νομοι του κρατους ηταν αυστηροι κι απαραβατοι,πιαστηκε,ομολογησε και καταδικαστηκε
για τις πολλες διαρρηξεις του,ο δικαστης,που ηταν μαθηματικος,του επεβαλε την ποινη:
'Δινεται το θεωρημα: 'Σ'ενα ευθυγραμο τμημα ΑΒ παιρνουμε ενα σημειο Γ και κατασκευαζου-
με το ισοπλευρο τριγωνο ΑΔΓ,στο Β και στο Δ φερνουμε τις καθετες ευθειες Βχ και Δψ στα
ευθυγραμμα τμηματα ΑΒ και ΑΔ αντιστοιχα,οι οποιες τεμνονται στο Ε.Να βρεθει πως κινειται
το μεσο Μ του ΕΓ'
αν το λυσεις αυτο το θεωρημα τοτε απελευθερωνεσαι ,αλλιως παραμενεις ισοβια φυλακισμε-
νος'
ηταν αγραμματος,δεν πηγε σχολειο,αγνοουσε την Γεωμετρια,ζητησε δασκαλο,συμφωνα με τον
ισχυοντα κανονισμο της φυλακης αυτος επρεπε να του διδαξει μονο τα βασικα,τι ειναι ευθυ-
γραμμο τμημα,τι ισοπλευρο τριγωνο,τι καθετος,τι μεσο,οχι να του υποδειξει η' να του λυσει το
προβλημα,αυτο απαγορευονταν αυστηρα,
ολα,η ισοβια καταδικη του η' η μελλοντικη απελευθερωση του θα εξαρτωνταν απο την ευφυια
του,την οποια αλλωστε 'ειχε πολλαπλως επιδειξει στις διαρρηξεις του'οπως ειρωνικα ειχε σχολι-
ασει ο δικαστης στη δικη,
μετα τα βασικα μαθημα του δασκαλου αρχισε να σχεδιαζει το προβλημα,εβρισκε το μεσο Μ,
κανωντας πολλα σχεδια σε διαφορετικες θεσεις το Γ πανω στην ΑΒ,,
σχεδιαζε ακαταπαυστα,εμεινε αυπνος τη νυχτα για να σχεδιαζει,
μετα απο πολλες προσπαθειες,χρονων,εκανε μια εικασια,πως το μεσο Μ κινειται πανω σε μια
γραμμη,ενα ευθυγραμμο τμημα συγκεκριμενα,υπεβαλοντας το συμπερασμα του στο δικαστη-
ριο,
ο αδεκαστος δικαστης μαθηματικος την απερριψε με το αιτιολογητικο:'αυτο ισχυει οσο δεν
παρουσιαζεται ακομα μια πιθανη παραβαση του,αν ομως,στο μελλον,στο απειρο του χρονου,
παρουσιαστει αυτη τοτε βεβαιως απορριπτεται ως λανθασμενη'και κατελησε'η αποδειξη πρεπει
να ειναι μια για παντα'
συνεχισε να σχεδιαζει κινωντας το Γ πανω στο ΑΒ απο σημειο σε σημειο,οσο πιο πλησιεστερα
γινεται,ολο και πυκνοτερα,σχεδον ολοενα σε μηδενικη αποσταση το ενα σημειο απ'τ'αλλο,
καποια φορα καταλαβε πως το απειρο ειναι τρομακτικο,αδυνατο να τιθασευτει,
αυτο τον πεισματωσε να παλεψει μαζι του,παρ'οτι διαισθανονταν πως η μαχη αυτη ηταν ανι-
ση, αδυνατο να νικηθει το απειρο απο τον ανθρωπο,αλλιως θα λεγονταν αλλιως,
ομως σχεδιαζε συνεχως,κι ειχε γεμισει ασφυκτικα μεχρι πανω το κελι χαρτια με τα σχεδια του,
τα χρονια περασαν,ειχε γερασει,τα μαλλια του ασπρισαν,το σωμα του κυρτωσε απο το πολυωρο
και πολυχρονο σκυψιμο να σχεδιαζει,τα ματια του θολωσαν,αρχισε να τυφλωνετε,τα χερια του
ετρεμαν καθως σχεδιαζε,του ειχε γινει ψυχωση το σχεδιο,δευτερη φυση,δεν σταματουσε,σχε-
διαζε ακαταπαυστα,ετρωγε ελαχιστα,κοιμονταν λιγο,μερικα λεπτα,επρεπε ολο τον χρονο να τον
αφιερωσει στο σχεδιο,καθε δευτερολοπτο,σκεφτονταν,ειναι πολυτιμο,δεν επρεπε να χαθει,μο-
ναδικη ευκαιρια,δεν τον ενδιεφερε,εδω και πολυ καιρο, πια η απελευθερωση του,το μονο που
ηθελε,παθιασμενα,ηταν να λυσει το θεωρημα,
καποτε νομιζε πως ηταν κοντα στη λυση,γρηγορα ομως απογοητευονταν,ομως δεν σταματουσε
συνεχεια να σχεδιαζει στα χαρτια του,
εκεινη τη βραδυα ηταν πολυ κουρασμενος,τα ματια του θολωμενα,το στενο κελι του βυθισμενο
στην ομιχλη,ηξερε πως τυφλωνονταν,σε πολυ λιγο,αυριο,θα ηταν τυφλος,
δεν εβλεπε πια το χαρτι,συνεχισε να σχεδιαζει με το μυαλο του,
ειχε περασει η ωρα,
τοτε ειδε τη σκια στην αμμο,σηκωσε το κεφαλι,ειδε εναν αντρα,ο αντρας εσκυψε και μ'ενα ξυ-
λο σχεδιασε στην αμμο
'αυτη ειναι μια ευθεια γραμμη'τον ακουσε να λεει,'η ευθεια γραμμη ειναι μια αδιαφορη μη
περιορισμενη απειροτητα,παιρνω σ'αυτη,εδω,να,τα σημεια Α,Β,το ευθυγραμμο τμημα ΑΒ ειναι
μια περιορισμενη απειροτητα,ομως η μη περιορισμενη απειροτητα της ευθειας και η περιορι-
σμενη απειροτητα του εθυγραμου τμηματος ειναι ισοδυναμες,μια απεικονιση ενα προς ενα,
παρ'οτι το τμημα ειναι μερος της ευθειας,τωρα στο ΑΒ παιρνω ενα απο τα απειρα σημεια του,
δεν ειναι παραξενο που το καταφερνω αυτο;,το ονομαζω Γ,και κατασκευαζω το ισοπλευρο
τριγωνο που αντιστοιχει στο ΑΓ,το ΑΔΓ,και τετοια τριγωνα,οπως καταλαβαινεις,ειναι απειρα,
φερνω στο σημειο Β καθετη ευθεια στο ευθυγραμμο τμημα ΑΒ,την Βχ',
το ειδε να τη σχεδιαζει,το ξυλο χαραξε την αμμο
'και την καθετη Δψ'συνεχισε ο αντρας 'στο ΑΔ στο σημειο του Δ,οι ευθειες Βχ,Δψ τεμνονται στο
Ε'εδειξε'ενωνω το Ε με το Γ,και βρισκω το μεσο του ΕΓ το Μ,τωρα,δες,στο ορθογωνιο τριγωνο
ΕΔΓ η ΔΜ ειναι διαμεσος κι επειδη γνωριζουμε,οτι σε καθε ορθογωνιο τριγωνο η διαμεσος του
που αντιστοιχει στην υποτεινουσα του πλευρα ειναι ιση με το μισο της υποτεινουσας,τοτε η
ΔΜ ειναι ιση με την ΜΓ,δηλαδη το Μ ειναι σημειο της μεσοκαθετου της ΔΓ πλευρας του ισο-
πλευρου τριγωνου ΑΔΓ',
εκεινη τη στιγμη,για πρωτη φορα,προσεξε τα ματια του σκυμενου αντρα,ηταν κενα,σβηστα,
ματια ενος τυφλου ανθρωπου,
'επομενως το Μ κινειται πανω στην διχοτομο του ισοπλευρου τριγωνου ΑΔΓ απο την κορυφη
του Α,η οποια ειναι γνωστη,κατασκευαζεται,αφου σχηματιζει γωνια ιση με το ενα τριτο της
ορθης με το ευθυγραμμο τμημα ΑΒ'
σχεδιασε την ΑΜ
'σε καθε ορθογωνιο τριγωνο'συνεχισε'με την μια καθετο πλευρα του διπλασια απο την αλλη,
η προσκείμενη οξεια γωνια σ'αυτη τη πλευρα ειναι ιση με το ενα τριτο της ορθης',
σηκωθηκε,'με ποναει η μεση μου σημερα,αρθριτικα,η ηλικια,βλεπεις το μεσο Μ του ΕΓ κινειται
στην απειροτητα της ευθειας Αζ που σχηματιζει γωνια με το ΑΓ ιση με το ενα τριτο της ορθης,
κινειται σε ολη την απειροτητα της;ερωτημα,ας το εξετασουμε αυτο,η απειρη κινηση του Γ εχει,
το βλεπεις,οριακα σημεια το Β και το Α,αν λοιπον το Γ συμπεσει με το Β τοτε,δεστο,το μεσο Μ
ειναι το μεσο του ευθυγραμμου τμηματος ΒΖ οπου Ζ ειναι το σημειο που η Αζ τεμνει την καθε-
το Αχ,κι αν το Γ συμπεσει με το Α τοτε,ευκολο ειναι να το συμπερανεις,το μεσο Μ ειναι το ση-
μειο Η,σημειο τομης της Αζ και της μεσοκαθετου του τμηματος ΑΒ,επομενως το μεσο Μ του ΕΓ
κινειται στην περιορισμενη απειρια του τμηματος ΖΗ της μη περιορισμενης απειριας της Αζ,
αυτο συμβαινει αν το Γ βρισκεται στο εσωτερικο του ΑΒ,αν ομως βρισκεται,εναλλακτικα,εξω-
τερικα,στις προεκτασεις του,τοτε...'
τον ξυπνησε η δυνατη φωνη του φυλακα,'ελα σηκω,ξυπνα,ηρθαμε να καθαρισουμε το κελι
απ'τα παλιοχαρτα σου,το γεμισες παλι',ο φυλακας γελασε,'αλλωστε αυτο για τελευταια φο-
ρα,γιατι οπως βλεπω εχεις τυφλωθει για τα καλα,συνεχισε με το μυαλο σου,αν μπορεις κι αν
σου'μεινε,γιατι μαλλον σε βλεπω να μενεις εδω μεσα κλεισμενος για παντα'
αυτο το 'για παντα' του αρεσε,'για παντα θα σχεδιαζω πια,με το μυαλο μου μοναχα,να βρω τη
λυση του θεωρηματος'σκεφτηκε
τοτε,εκεινη τη στιγμη,μεσα στον υπνο του ακουσε το παρατεταμενο κουδουνισμα του τηλεφω-
νου,πεταχτηκε πανω,ηταν η μητερα του,ανησυχησε,δυο μερες τον εψαχνε,που χαθηκε,την κα-
θησυχασε,'ειχα παει μια εκδρομη'της ειπε,εκλεισε το τηλεφωνο,χαμογελασε'σχεδιαζοντας και
εκτελωντας μια ακομη ευφυεστατη διαρρηξη'
.
.
.
ΘΕΩΡΗΜΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΘΕΩΡΗΜΑ,Η ΑΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εγραψε στον πινακα:
ΘΕΩΡΗΜΑ
Σ'ενα σημειο Ο του ευθυγραμμου τμηματος ΑΒ φερνουμε την καθετο χΟψ,
απο τυχαιο σημειο αυτης Ρ φερνουμε τα ΡΑ,ΡΒ,και σ'αυτα φερνουμε στα
σημεια Α,Β αντιστοιχα καθετους που τεμνονται στο Μ.
Να βρεθει ο γεωμετρικος τοπος του σημειου Μ.
κι αρχισε να το λυνει:
'εστω το τμημα ΑΒ,το σημειο του Ο,σ'αυτο φερνω την καθετο χΟψ και σ'αυτη παιρνω
το τυχαιο σημειο Ρ,ενωνω το Ρ με τα Α,Β,τωρα φερνω στα σημεια Α,Β των ΡΑ,ΡΒ αντι-
στοιχα τις καθετους ευθειες...'
εδω σταματησε,'τι ειναι ευθεια;τι κανω εδω;ποιοι ειναι αυτοι;'
πολυ γρηγορα συνηλθε και συνεχισε:
'που τεμνονται στο σημειο Μ,του οποιου ζηταω τον γεωμετρικο τοπο,την γραμμη πανω
στην οποια κινειται'
σταματησε,γυρισε προς τους μαθητες
'αν παρω διαφορα τυχαια Ρ στην χΟψ και ξανασχεδιασω θα δω την κινηση του Μ και θα
προβλεψω τη γραμμη πανω στην οποια θα κινειται,ομως αυτο δεν ειναι μαθηματικη απο-
δειξη,η μαθηματικη αποδειξη πρεπει να ειναι περαν της εμπειριας,του τι βλεπω,να πληρει,
να εξαντλει,απολυτα την απειρια των θεσεων του σημειου Μ,πραγμα που στην εμπειρικη
αποδειξη χρειαζομαστε απειρο χρονο,αρα ειναι ασθενης λογικα ,αδυνατη,μια τετοια απο-
δειξη,μη βεβαια,απραγματοποιητητη, θα λεγαμε,λοιπον ας συνεχισουμε τη μαθηματικη
μας αποδειξη:
παρατηρω πως τα ορθογωνια τριγωνα ΡΑΜ,ΡΒΜ εχουν κοινη υποτεινουσα πλευρα,κι επει-
δη γνωριζω πως σε καθε ορθογωνιο τριγωνο η διαμεσος που αντιστοιχει στην υποτεινουσα
του ειναι ιση με το μισο της ενωνω το Ρ με το Μ,στο ΡΜ βρισκω το μεσο του Ν,τοτε οι δια-
μεσοι ΑΝ,ΒΝ στα ορθογωνια τριγωνα ΡΑΜ,ΡΒΜ ειναι ισες με το μισο της κοινης υποτεινου-
σας ΡΜ και κατα συνεπεια ισες,σαν ισες με ισο,επομενως το σημειο Ν που ισαπεχει απο τα
ακρα Α,Β του ΑΒ βρισκεται πανω στη μεσοκαθετο του ΑΒ,η οποια τεμνει το ΑΒ στο σημειο
Δ, τωρα,διαβλεπωντας τι μπορει να συμβαινει,απο το σημειο Μ φερνω πανω στην ΑΒ την
μοναδικη καθετο ευθεια...'
επανηλθε η συγχυση'γιατι μοναδικη καθετο;γιατι οχι δυο,οχι απειρες,οχι καμια;'
αυτο συνεβηκε μεσα σ'ενα απειροελαχιστο χρονο,σαν να βρεθηκε σε αλλο χωρο
'την μοναδικη,επαναλαμβανω,καθετο Με ,συμφωνα με το πεμπτο αξιωμα του Ευκλειδη,
που τεμνει την ΑΒ στο Γ,απο το σημειο Ν φερνω παραλληλο ευθεια στην ΑΒ,που τεμνει
τις παραλληλες ευθειες ευθειες Ρψ,Με στα σημεια Ε,Ζ,για χαριν συντομιας θα παραλειπω
την αναφορα των σχετικων θεωρηματων που χρησιμοποιω,συνεχιζω,τα ορθογωνια
τριγωνα ΡΕΝ,ΜΖΝ ειναι ισα ,αφου εχουν ισες τις υποτεινουσες ΡΝ,ΜΝ αντιστοιχα,και τις
οξειες γωνιες ΡΝΕ,ΜΝΖ ως κατακορυφην,τοτε συνεπαγεται ΕΝ ισο με ΝΖ,ομως επειδη οι
τρεις ευθειες:Ρψ,ΝΔ μεσοκαθετος της ΑΒ,Με ειναι καθετες στην ιδια ευθεια ΑΒ τοτε ειναι
παραλληλες και τεμνομενες απο τις δυο παραλληλες ΑΒ,ΕΖ,συμφωνα με το θεωρημα του
Θαλη,τα μεταξυ τους τμηματα ειναι ισα,επομενως ΕΝ ισο με ΟΔ,και ΝΖ ισο με ΔΓ,κι επειδη
απο προηγουμενα εχουμε ΕΝ ισο με ΝΖ τοτε ΟΔ ισο με ΔΓ,τωρα εχουμε το Γ σταθερο
σημειο πανω στη ΑΒ αφου απεχει απο το σταθερο σημειο Δ,μεσο του ΑΒ,αποσταση σταθε-
ρη ιση με την αποσταση ΟΔ του σταθερου σημειου Ο απο το Δ,επομενως το Μ ανηκει
στην ευθεια...'
εδω ο καθηγητης χαθηκε,'τι κανω εδω;ποιοι ειναι αυτοι εκει;τι θελουν;'
'κυριε καθηγητα ,τι παθατε;'συνηλθε,δυο μαθητες ενα κοριτσι κι ενα αγορι,ειχαν τρεξει
στην εδρα,'ειστε χλωμος,καθηστε στη καρεκλα,θελετε σας φερουμε νερο,να φωναξουμε
γιατρο;'
'οχι,μην ανησυχητε,μια ξαφνικη ζαλαδα,δεν ειναι τιποτα,μου περασε'τους ειπε'καθηστε
στις θεσεις σας,ευχαριστω πολυ'
ειχε διαισθανθει τι του συνεβαινε ,τα πρωτα συμπτωματα της νοσου Alzheimer,εξασθενι-
ση της μνημης,
'επομενως το σημειο Μ της τομης των καθετων στα Α,Β των ΡΑ,ΡΒ ανηκει στην καθετο ευ-
θεια στο σημειο Γ του ΑΒ,την Με,
προσεξτε επειδη το Ρ κινειται σ'ολη την ευθεια χΟψ τοτε κι ολη η ευθεια ΜΓε ειναι ο ζη-
τουμενος γεωμετρικος τοπος του Μ'
και γυριζοντας προς τους μαθητες του ειπε:'σας ευχαριστω παρα πολυ ολους για την προ-
σοχη και την υπομονη σας.Σας χαιρετω'και βγηκε απ'την αιθουσα διδασκαλιας,
ηταν τα τελευταια λογια που ακουσαν απο τον καθηγητη τους.δεν τον ξαναειδαν απο τοτε,
ειχε ζητησει την παραιτηση του για προσωπικους σοβαρους λογους υγειας,η οποια εγκρι-
θηκε,
στο επομενο χρονικο διαστημα πολυ γρηγορα,εκθετικα,η κατασταση της μνημης του χειρο-
ρευσε,
'πληρης απωλεια μνημης'η τελικη γνωματευση των γιατρων'ισχυροτατο Alzheimer,δυστυ-
χως μη αναστρεψιμο'
και μεσα σ'αυτη την τρομακτικη αλλαγη χωρου και χρονου ο καθηγητης εξεταζε τις συνε-
πειες της μη πληροτητας του πεμπτου αιτηματος,αξιωματος, του Ευκλειδη:
Καὶ ἐὰν εἰς δύο εὐθείας εὐθεῖα ἐμπίπτουσα τὰς ἐντὸς καὶ ἐπὶ τὰ αὐτὰ μέρη γωνίας δύο
ὀρθῶν ἐλάσσονας ποιῇ, ἐκβαλλομένας τὰς δύο εὐθείας ἐπ' ἄπειρον συμπίπτειν, ἐφ' ἃ
μέρη εἰσὶν αἱ τῶν δύο ὀρθῶν ἐλάσσονες.
απ'αυτην την τεραστια λογικη εργασια τιποτα δεν ξεπηδουσε στην επιφανεια,στο εξωτε
ρικο,της δικης μας,συμβατικης,πραγματικοτητας,
κανενας οριζοντας διαφυγης της λογικης του απ'αυτη τη μαυρη τρυπα της λογικης,
στο εξωτερικο φαινονταν ακινησια,σιωπη,
η τρομακτικη ασυμβατοτητα των δυο κοσμων
.
.
.
THE ARISTIDE CESAR' S CASE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χτυπησε το τηλεφωνο,ο Aristide César βιβλιοθηκαριος της Εθνικης Βιβλιοθηκης του Παρι-
σιου σηκωσε το τηλεφωνο,ηταν ο διευθυντης,του ειπε να παρουσιαθει επειγοντως στο
γραφειο του,
εκει μεσα ηταν ο διευθυντης,ενας υπαλληλος της βιβλιοθηκης,δυο αστυνομικοι,ορθιοι κι
ενας νεαρος καθισμενος στη καρεκλα αναμεσα τους,'εκλεψε ενα βιβλιο'του ειπε ο διευθυ-
ντης κι εδειξε τον νεαρο'συνεληφθει αμεσως απο τον υπαλληλο,καλεσαμε την αστυνομια,
ο ενοχος,αυτος εδω,Ιταλος στη καταγωγη,μικροαπατεωνας αλκοολικος και εθισμενος στα
ναρκωτικα,ομολογησε,πως χθες τη νυχτα τον πλησιασε καποιος στα κακοφημα στεκια που
συχναζει,συγκεκριμενα στο Bar Jaune Papillon,και του ζητησε να κλεψει ενα βιβλιο απο τη
Βιβλιοθηκη δινοντας του ενα αρκετα μεγαλο ποσο,αυτος δεν ξερει τιποτα για 'κεινον τον
ανθρωπο,δεν θυμαται χαρακτηριστικα του,αλλωστε ηταν ζαλισμενος απ'το ποτο','ηταν
σκοτεινα στο μπαρ'ειπε με σπασμενα γαλλικα ο Ιταλος,'ψηλος,φορουσε κι ενα πλατυγυρο
καπελο χαμηλα που του'κρυβε το προσωπο'
'να αυτο ειναι το βιβλιο'συνεχισε ο διευθυντης,'καποιου Ambroise Didier,εκδοση του 1269
στη Τουλουζ'
του εδωσε το βιβλιο,διαβασε τον τιτλο:La théâtralité à Euripide,
μετα απο λιγο στο γραφειο του ξεφυλλισε το βιβλιο,σελιδες 149,γιατι εκεινος ο ανθρωπος
ηθελε να κλεψει το βιβλιο;ενας βιβλιοφιλος,να εχει ενα σπανιο βιβλιο στη συλλογη του;
διαβασε το βιβλιο,συμπερανε,απο το περιεχομενο και το υφος του,πως ο Ambroise Didier
ηταν μετριος συγγραφεας,
τι περιειχε το βιβλιο;τι ηταν γραμμενο ωστε να επρεπε να κλεφτει;,ισως ενα κωδικοποιη-
μενο μηνυμα,που μπορουσε ομως αυτο να εντοπισθει; ισως ολο το βιβλιο να ηταν ενα
μηνυμα,
ξαναδιαβασε το βιβλιο σχολαστικα,
του εκανε εντυπωση ενα αποσπασματικο κειμενο στα αρχαια ελληνικα απο την χαμενη
τραγωδια του Ευριπιδη 'Αυτολυκος':
ἔσω.α δ.ύλην οὖ..ν· οἱ .ὰρ ἥσ.ο.ες
τ.ῖς κρείσσ..ιν φι.οῦ.ι δο.λε..ιν βρ.τῶν.
ζη..μεν· ἡ δόκ..ις ἀ.θρώπ..ς κακ.ν.
καὶ το..πιχειρ.ῖν γ᾿ ἐξ.μα.τάνε.ν φιλ.ῖ.
ΗΡ.ΚΛΗΣ
τίς δ᾿ οὐ.ὶ χαί..ει ν.πίοις ἀθύρ..σιν;
δί.κους ἔχ..τες ἢ δι᾿ ἀσπί.ων χ.ρὶ
θε.νο.τες ἐκβαλ.ῦσι πολε.ίο.ς πάτρ.ς;
οὐ.εὶς σιδή..υ ταῦ.. μωρα..ει πέ..ς
στάς. ἄν...ς χρὴ σ..ούς τε κἀγ..οὺς
φύλ..ις στ..εσθαι, χὤσ..ς ἡγ.ῖτ.ι π.λει
κάλλ ..
σε τρεις μερες ειχε σπασει τον κωδικο,ο οποιος ηταν ιδιαιτερα ιδιοφυης,
το αποκωδικοποιημενο κειμενο ηταν μια περιγραφη κατασκευης της φιλοσοφικης λιθου,
της μυστηριωδους ουσιας που επζητουσαν παθιασμενα οι Αλχημιστες απο αιωνες να
μετατρεπουν τα μεταλλα σε χρυσο,επισης το ελιξιριο της ζωης,της αναζωωγονησης,της
αθανασιας,
'αδικος κοπος' σκεφτηκε,'σημερα ξερουμε πως αυτο ειναι,οριστικα, αδυνατο'
για τον εντοπισμο του κυριου ενοχου της κλοπης ζητησε να εξετασει τον φακελλο του
βιβλιου με τα ονοματα και τα στοιχεια των ανθρωπων που ειχαν ερθει στη Βιβλιοθηκη να
το μελετησουν στο Αναγνωστηριο,βρηκε ενα και μοναδικο ονομα,του Rene Clément καθη-
γητου Λογικης στο Πανεπιστημιο του Παρισιου La Sorbonne-Paris IV,71 χρονων,ο οποιος
το ειχε ζητησει να το διαβασει πριν ενα μηνα,
την αλλη μερα το πρωι,στις 10,τον επισκεφτηκε στο σπιτι του στην Nanterre
'σας περιμενα'του ειπε ο Rene Clément 'οχι για να με συλλαβετε,αυτο ειναι η αχαρη δου-
λεια της αστυνομιας'χαμογελασε'κι αλλη ειναι η δουλεια ενος ιδιοφυους ντετεκτιβ,παρα-
καλω,καθηστε,τι θα πιειτε;ουισκι η' τζιν;'
'τζιν,ευχαριστω'ειπε,
ο Rene Clément ηταν ψηλος,ξερακιανος,με διαπεραστικα ματια,οι τεσσερεις τοιχοι του
γραφειου του ηταν καλυμενοι μεχρι πανω με ραφια γεματα ασφυκτικα με βιβλια,μια
τεραστια βιβλιοθηκη
'το ιδιο ειναι και στον κατω και στον πανω οροφο,ολο βιβλια,μην νομισετε,πως ολ'αυτα τα
βιβλια τα εχω κλεψει η' εβαλα καποιους να τα κλεψουν'ειπε γελωντας ο Rene Clément,
και του εδωσε ενα χαρτι'παρακαλω,κοιταξτε,αν θελετε καπνιστε,εγω δεν καπνιζω',
στο χαρτι,ειδε,ηταν γραμμενο το κειμενο του Αυτολυκου του Ευριπιδη,που υπηρχε στο
κλεμενο βιβλιο του Ambroise Didier,αποκωδικοποιημενο,με πληρη,λεπτομερη,καταγραφη
του κωδικα,ακριβως αυτο το ιδιο που ειχε κανει κι αυτος,
'βλεπετε,η λογικη επαγωγικη μας μεθοδος συμπιπτει'σχολιασε ο Rene Clément
'ακριβως ,το ιδιο' απαντησε ο Aristide César
'τον τελευταιο χρονο ασχολουμε με το αστυνομικο μυθιστορημα,την τυπολογια του,τα
ιδιαιτερα χαρακτηριστικα των ντετεκτιβς,του Auguste Dupin του Edgar Allan Poe,του
Sherlock Holmes του Sir Arthur Conan Doyle,του Hercule Poirot της Agatha Christie,του
Ellery Queen του Ellery Queen ,του Philo Vance του S.S. Van Dine,και ολων των αλλων,και
φυσικα'τον κοιταξε χαμογελωντας'με σας προσωπικα'
-'θελετε αλλο ενα ποτο;'
-'ευχαριστω'
'ο Ambroise Didier,ενας φιλοσοφος του μεσαιωνα' συνεχισε ο Rene Clément μετα το
σερβιρμα των ποτων,'ηταν καθηγητης της Αριστοτελικης Φιλοσοφιας στο Πανεπιστημιο
της Σορβοννης ,La Sorbonne,απο το ετος 1260,το 1271 συνεληφθει μετα απο ανωνυμη
καταγγελια ως αιρετικος απο την Ιερα Εξεταση την Sacra Inquisitio στη Τουλουζ,και για να
ομολογησει ενωπιον του Ιεροδικαστη βασανιστηκε σκληρα απο τον βασανιστητον τον exe-
cutor με τον γραμματεα τον escribano να καταγραφει με σαδιστικη λεπτομερεια τα βασανι-
στηρια,πρωτα τον κρεμασαν ψηλα με δεμενα τα χερια πισω να εξαρθρωθουν τα χερια του,
ουρλιαζε,δεν το λυπηθηκαν,μαλλον ευχαριστιονταν,μετα τον εδεσαν κι ανοιγωντας το στο-
μα,του ερριχναν μεσα να καταπινει τεραστια ποσοτητα νερου κρατωντας σφιχτα κλειστη τη
μυτη, μεχρι να πνιγει και τελος του εδεσαν τα ποδια και τα χερια με σκοινια που τα τρα-
βουσαν τροχαλιες μεχρι να ξεκολλησουν τα μελη του και να μπουν τα σκοινια βαθεια μεσα
στη σαρκα του,δεν βαστασε τους αφορητους πονους,ομολογησε και αναγκαστηκε να μαρ-
τυρησει τους συνενοχους του,του εκαψαν τα βιβλια,του κατεσχεσαν την περιουσια και του
φορεσαν το ολοσωμο μαυρο ρουχο το sunbenito με τους κοκκινους φλογερους σταυρους
στις δυο πλευρες και τελικα τον εκαψαν σε δημοσια τελετη πανω στη πυρα auto da fe
πραξη πιστης θανατος στη πυρα,καποιος απο τον κυκλου του καταφερε να ξεφυγει και να
διασωσει το μοναδικο αντιτυπο του βιβλιου του,La théâtralité à Euripide,εκδοση του 1269
στη Τουλουζ' ηπιε απ'το ποτο του 'το οποιο πριν τεσσερις μερες αποπειραθηκα να κλεψω
απο την Βιβλιοθηκη',
κοιταξε το χαρτι με τον κωδικα,'εδω στην Nanterre' συνεχισε'ειμαστε στοιβαγμενοι πλου-
σιοι και φτωχοι,απατεωνες και νομοταγεις,καθολικες εκκλησιες με τζαμια,και δεν ηταν κα-
θολου δυσκολο,σε καποιο κακοφημο μπαρ να ψαρεψω τον ανθρωπο για να κανει την βρω-
μικη δουλεια της κλοπης,διαλεξα εναν Ιταλο αλκοολικο εθισμενο στη κοκαινη που,σιγου-
ρα,θα πουλουσε και την ιδια του τη μανα για να προμηθευτει τη δοση του, σκληρο καπε-
λο χαμηλα βαλμενο και το χρημα λειτουργησαν τελεια,ηξερα καλα πως θα πιανονταν,οι
καμερες της βιβλιοθηκης θα τον εβλεπαν,ηθελα το σχεδιο μου να εχει μια ακριβη θεατρι-
κοτητα,ο συνεργος κλεφτης που πιαστηκε,ο κυριος κακοποιος κατ'αρχην αγνωστος,οπως
και τα κινητρα της πραξης του αγνωστα,ο ευφυης ντετεκτιβ,η αποκωδικοποιηση,ο εντοπι-
σμος του κακοποιου,η λυση του μυστηριου,ολα σχεδιασμενα στην εντελειθα σαν πραξεις
θεατρου'
'τωρα καταλαβα γιατι το κανατε αυτο'τον εκοψε ο Aristide César
'να πιαστει στον ιστο αυτης της αραχνης το θηραμα,ο ντετεκτιβ-ηθοποιος,εσεις,για να δω
αν η περιφημη λογικη επαγωγικη σας μεθοδος καταφερνε να βρει το κωδικοποιημενο κει-
μενο μεσα στις 149 σελιδες του βιβλιου αι να το αποκωδικοποιησει με τον ιδιο ακριβως
τροπο που το εκανα κι εγω'ειπε Rene Clément
'αφου,φυσικα,ειχατε αντιγραψει το αρχαιο κειμενο πριν ενα μηνα που ζητησατε το βιβλιο
στη Βιβλιοθηκη'ειπε ο Aristide César
'ακριβως αυτο εγινε'απαντησε Rene Clément και συνεχισε 'κατα καποιο τροπο σας εστησα
παγιδα σαν γνησιος κακοποιος'χαμογελασε'ημουνα σιγουρος για σας,αν αποτυχενατε θα
απογοητευομουν'
'ευχαριστω,για την εμπιστοσυνη σας'ειπε ο Aristide César και σηκωθηκε να φυγει'η συνε-
χεια της υποθεσης ειναι αρμοδιοτητα αλλων'
πανω στιο γραφειο του Rene Clément ειδε το Ellery Queen's Mystery Magazine
'εκδοση του 1945 των Ellery Queen's Frederic Dannay and Manfred B. Lee'ειπε ο Rene
Clément και συμπληρωσε 'ισως στο μελλον συνεργαστουμε με καποιο ψευδωνυμο,ας
πουμε Rene de Cart,απο τον Rene Decartes και τον Nick Carter,γραφοντας ενα η'μια σειρα
αστυνομικα μυθιστορηματα'
.
.
.
Sir Arthur Conan Doyle as Sherlock Holmes-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Sherlock Holmes-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Come, Watson, come! he cried. The game is afoot
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ 221B BAKER STREET ΜΕ ΤΟΝ SHERLOCK HOLMES-
The My Own Adventure of Sherlock Holmes-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
[μεταφραση translation-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]
Πριν συναντησω τον Sherlock Holmes,στην The Adventures of Sherlock Holmes,οπως
μου αρεσε να την ονοματιζω.στην A Study in Scarlet του Sir Arthur Conan Doyle διαβασα
το προφιλ που του εκανε ο Dr. John Watson.
Ιδου η λιστα των δυνατων και των αδυνατων σημειων του Sherlock Holmes:
Ecco.The Dr.John Watson' list of Sherlock Holmes strengths and weaknesses:
[Sir Arthur Conan Doyle,A Study in Scarlet,CHAPTER II.The Science Of Deduction,σελιδα 4]
1. Knowledge of Literature: Nil.
Γνωση Λογοτεχνιας.Μηδεν
2. Knowledge of Philosophy: Nil.
Γνωση Φιλοσοφιας.Μηδεν
3. Knowledge of Astronomy: Nil.
Γνωση Αστρονομιας.Μηδεν
4. Knowledge of Politics: Feeble.
Γνωση Πολιτικης.Ασθενης..
5. Knowledge of Botany: Variable. Well up in belladonna, opium, and poisons generally.
Knows nothing of practical gardening.
Γνωση Βοτανικης.Μεταβλητη.Καλη στην μπελαντονα,οπιο και δηλητηρια γενικα.
Περι πρακτικης κηπουρικης δεν γνωριζει τιποτα.
6. Knowledge of Geology: Practical but limited. Tells at a glance different soils from each
other. After walks has shown me splashes upon his trousers, and told me by their colour
and consistence in what part of London he had received them.
Γνωση Γεωλογιας.Πρακτικη αλλα περιορισμενη.Λεει με μια ματια διαφορετικα εδαφη το
ενα απο το αλλο.Μετα απο περιπατους μου εχει δειξει πιτσιλιες πανω στο παντελονι του,
και μου ειπε απο το χρωμα και τη συσταση τους σε ποιο μερος του Λονδινου τις ειχε
δεχθει.
7. Knowledge of Chemistry: Profound.
Γνωση Χημειας.Βαθεια
8. Knowledge of Anatomy: Accurate but unsystematic.
Γνωση Ανατομιας.Ακριβης αλλη μη συστηματικη.
9. Knowledge of Sensational Literature: Immense. He appears to know every detail of
every horror perpetrated in the century.
Γνωση της Sensational [novel-with-a-secret,με ενα μυστικο]Λογοτεχνιας.Απειρη.Φαινεται
να γνωριζει καθε λεπτομερεια καθε τρομου που διαπραχθηκε στον αιωνα.
10. Plays the violin well.
Παιζει το βιολι καλα.
[παλι στο A Study in Scarlet διαβασα:
Do you remember what Darwin says about music? He claims that the power of producing
and appreciating it existed among the human race long before the power of speech was
arrived at. Perhaps that is why we are so subtly influenced by it. There are vague memories
in our souls of those misty centuries when the world was in its childhood.'
That's a rather broad idea,' I remarked.
One's ideas must be as broad as Nature if they are to interpret Nature,' he answered.”
θυμασαι τι λεει ο Δαρβινος για τη μουσικη;Αυτος ισχυριζεται οτι η ικανοτητα της παρα-
γωγης και της εκτιμησης της συνεβη μεσα στην ανθρωπινη φυλη αρκετα πριν η ικανοτη-
τα της ομιλιας να εχει αποκτηθει.Ισως εκεινο ειναι γιατι ειμαστε απ'αυτη τοσο ανεπαι-
σθητα επηρεασμενοι.Υπαρχουν αμυδρες μνημες μεσα στις ψυχες μας απ'αυτους τους
ομιχλωδεις αιωνες οταν ο κοσμος ηταν στην παιδικη του ηλικια.
Εκεινη ειναι μια μαλλον ευρεια ιδεα,παρατηρησα
Ενος οι ιδεες πρεπει να'ναι τοσο ευρειες οσο η Φυση αν ειναι αυτες να ερμηνευσουν τη
Φυση,απαντησε
συνεχιζω το Κατα Dr.Watson προφιλ του Sherlock Holmes:
11. Is an expert singlestick player, boxer, and swordsman.
ειναι εξπερ παικτης[στην]με singlestick[αμυντικη εξασκηση],μποξερ και ξιφομαχος
-δικη μου σημειωση:[με το singlestick,ενα ειδος ξυλινου μπαστονιου,γινεται εξασκηση
αμυνας]
12. Has a good practical knowledge of British law.
Εχει μια καλη πρακτικη γνωση του Βρετανικου Νομου
βροχερη και ομιχλωδη μερα,απογευμα,στις 5 ωρα Greenwich just χτυπησα τη πορτα στον
πρωτο οροφο του σπιτιου της 221B Baker Street,στη περιοχη Marylebone ,City of West-
minster,London
ο Sherlock Holmes και ο Dr. John Watson με υποδεχθηκαν πολυ ζεστα,καθησα στον μαλακο
καναπε,στον αριστερο απο τον δικο μου καναπε καθονταν ο Dr. John Watson και στον δε-
ξιο ο Sherlock Holmes,η φωτια στο τζακι αναμεσα μπροστα μας εκαιγε,
στον αριστερο τοιχο ειδα τη θηκη του βιολιου,και πανω τα κρεμασμενα σπαθια,
-η μουσικη ειναι εξαιρετο εργαλειο για το μυαλο,ειπε ο Sherlock Holmes.Δεν συμφωνειτε;
εξ αλλου γνωριζεται απο τη λιστα του Dr.Watson την αγαπη μου για το βιολι,βεβαια δεν θα
ασχοληθω απο τις πιτσιλιες στο παντελονι σας για να σας πω απο ποιους δρομους του
Λονδινου περασατε,επισης αν και I’m a bit of a single-stick expert, as you know,θα σας
εξηγησω αλλη φορα,διεξοδικα, αυτο το αθλημα,the singlestick play,κι ισως γινεται αντιπα-
λος συμπαικτης μου,αν σας αρεσει,
γελασε,
σιγουρα,για να ειστε εδω σας ενδιαφερουν κυριως οι αστυνομικες ιστοριες και τα μυστη-
ρια,θα σας πω πως δεν υπαρχει καμια διαφορα στις αστυνομικες υποθεσεις της Λογοτε-
χνιας και στις πραγματικες,in life,crime-cases.
Never trust to general impressions, my boy, but concentrate yourself upon details.
-ποτε μην εμπιστευεσε τις γενικες εντυπωσεις,παιδι μου,αλλα να συγκεντρωνεσαι πανω
στις λεπτομερειες,τον φονο ξεκαθαριζουν οι λεπτομερειες,τα πολλα συγκεντρωμενα
στοιχεια τον συσκοτιζουν,επειδη ολοι οι φονοι εχουν γινει με μυαλο,λογικη,και με λογικη,
με μυαλο θα λυθουν,ο τρωσας και ιασεται,κατα καποιον τροπο,
I cannot agree with those who rank modesty among the virtues. To the logician all things
should be seen exactly as they are, and to underestimate one's self is as much a departure
from truth as to exaggerate one's own powers
[The Adventure of the Greek Interpreter]
δεν μπορω να συμφωνησω μ'εκεινους που κατατασσουν την μετριοπαθεια μεταξυ των
αρετων.Στον Λογικο ολα τα πραγματα θα πρεπει να ειναι φανερωμενα καθως αυτα ειναι,
και να υποτιμα καποιος τον εαυτο του ειναι το ιδιο μια απομακρυνση απ'την αληθεια
καθως να υπερβαλει καποιος τις δικες του ικανοτητες,
σου φαινομαι εγωιστης,αλλα μαλλον δεν ειμαι,η' ειμαι οσο χρειαζεται για να αμυνομαι
την εκαστοτε ισχυρογνωμοσυνη,
Life is infinitely stranger than anything which the mind of man could invent. We would
not dare to conceive the things which are really mere commonplaces of existence. If we
could fly out of that window hand in hand, hover over this great city, gently remove the
roofs,and peep in at the queer things which are going on, the strange coincidences, the
plannings, the cross-purposes, the wonderful chains of events, working through generations,
and leading to the most outre results, it would make all fiction with its conventionalities
and foreseen conclusions most stale and unprofitable.
η ζωη ειναι απειρα πιο παραξενη απ'οτιδηποτε μπορουσε το ανθρωπινο μυαλο να εφευ-
ρει.Δεν θα μπορουσαμε να τολμησουμε τα πραγματα που ειναι πραγματικα απλες κοινοτυ-
επιες της υπαρξης.Αν μπορουσαμε να πεταξουμε εξω απο εκεινο το παραθυρο χερι με χε-
ρι,να περιφερομαστε πανω απ' αυτη τη τεραστια πολη,πολυ προσεκτικα να μετακινησου-
με τις σκεπες,και να κρυφοκοιταξουμε στα αλλοκοτα πραγματα που εξελισονται,τις
παραξενες συμπτωσεις,τους σχεδιασμους,τους διασταυρωμενους σκοπους,τις καταπλη-
κτικες αλυσιδες των γεγονοτων,που διαπρατονται διαμεσου των γενιων,και οδηγουν στα
πιο ακραια αποτελεσματα,αυτο θα εκανε ολη τη fiction,τη λογοτεχνικη διηγηση,με τις
συμβατικοτητες και τα προβλεπομενα συμπερασματα της αρκετα βαλτωμενη,ξεπερασμε-
νη και μη κερδοφορα,
αυτο,στη δουλεια του ντετεκτιβ,ειναι Πρωτη Αρχη,το τονιζω,Κανονας:
When you have eliminated all which is impossible, then whatever remains, however
improbable, must be the truth.
[The Case-Book of Sherlock Holmes]
οταν εχεις εξαλειψει ολο αυτο που ειναι αδυνατο,τοτε οτιδηποτε παραμενει,οσοδηποτε
απιθανο,πρεπει να ειναι η αληθεια,
There is nothing more deceptive than an obvious fact
[The Boscombe Valley Mystery]
και δεν υπαρχει τιποτα πιο απατηλο απο ενα προφανες γεγονος
It has long been an axiom of mine that the little things are infinitely the most important
[The Memoirs of Sherlock Holmes]
απο πολυ καιρο εχω ενα δικο μου αξιωμα,οτι τα μικρα πραγματα ειναι απειρως τα πιο
πολυ σημαντικα,
καποτε στο A Scandal in Bohemia ειπα:You see, but you do not observe
Εσυ βλεπεις,αλλα δεν παρατηρεις,
να ξερεις,μην το ξεχνας,Crime is common. Logic is rare. Therefore it is upon the logic
rather than upon the crime that you should dwell.
[The Adventure of the Copper Beeches]
το εγκλημα ειναι κοινο.Η Λογικη ειναι σπανια.Επομενως επανω στη λογικη μαλλον παρα
επανω στο εγκλημα ειναι που θα πρεπει να βασισθεις,
συχνα,πρεπει να σου εξομολογηθω,νιωθω αφορητα ανιαρα,βαριεμαι και αισθανομαι τρο-
μακτικα εντονη την ασημαντοτητα και ανοησια της υπαρξης,της υπαρξης μου
My life is spent in one long effort to escape from the commonplaces of existence. These
little problems help me to do so.
[The Red Headed League]
η ζωη μου ειναι σπαταλημενη σε μια μακροχρονια προσπαθεια ν'αποδρασω απ'τις κοινο-
τυπιες της υπαρξης,
μα,θα μου πειτε,δεν υπαρχουν οι γυναικες,ναι,φυσικα,υπαρχουν οι γυναικες,αλλα
Women are naturally secretive, and they like to do their own secreting.
οι γυναικες ειναι απο τη φυση τους μυστικοπαθεις,και τους αρεσει να δημιουργουν
την δικη τους μυστικοπαθεια,κατα τ'αλλα,φυσικα,και ειναι ενα Δωρο της Φυσης για τους
Ανδρες,
Γοητευτικο και ταυτοχρονα Επικινδυνο,
χαμογελασε αινιγματικα,
να,τωρα σκεφθηκα The Mona Lisa's Smile Adventure of Sherlock Holmes,τι μυστικο κρυβει
το χαμογελο της,οψομεθα,Sir Arthur Conan Doyle,
I'm not a psychopath, I'm a high-functioning sociopath.
δεν ειμαι ενας ψυχοπαθης,ειναι ενας υψηλα-λειτουργικος κοινωνιοπαθης,παθιασμενος
ερευνητομανης,μανιακος της ερευνας θα πουν καποιοι,κι ισως εχουν δικιο
It is a capital mistake to theorize before one has data. Insensibly one begins to twist facts
to suit theories, instead of theories to suit facts.
ειναι κεφαλαιωδες λαθος να θεωρητικοποιει καποιος πριν εχει δεδομενα.Χωρις να το
διαισθανθει αρχιζει να συστρεφει τα γεγονοτα να ταιριαξουν σε θεωριες,αντι οι θεωριες να
ταιριαξουν σε γεγονοτα,
ο Dr.Watson εχει το μεγαλο δωρο της σιωπης,αυτο τον κανει ανεκτιμητο σαν συνεργατη,
βεβαια,στα βιβλια του Sir Arthur Conan Doyle The Adventures of Sherlock Holmes φλυα-
ρει,αλλ'αυτο ειναι το μοναδικο του ελλατωμα,και γι'αυτο συγχωρητεο,
τωρα,τι να πω για τους αναγνωστες,πολυαριθμοι,φανατικοι,αλλωστε χωρις τους
τρελους ο κοσμος θα'τανε θανασιμα ανιαρος,There are always some lunatics about.
It would be a dull world without them,και θα συμπληρωνα,κι αυτο μη σας φανει,μισαν-
θρωπο,κυνικο,και χωρις το εγκλημα ο κοσμος θα ηταν βαρετος,δεν συμφωνειτε;κατα
βαθος γνωριζω,πως ολοι συμφωνουν,
εγκλημα,ισον,η ταξη καταστρεφεται,
κι η ταξη επανερχεται,ισον,δικαιοσυνη,
ενας κυκλος αεικινητος,εγκλημα-δικαιοσυνη εγκλημα,
μαλλον προκαλω,μ'αυτες τις ιδεες,αλλα ειπαμε,Γνωση Φιλοσοφιας.Μηδεν.
-στο A Study in Scarlet λετε,τον διεκοψα
χαμογελασε
-Α,ξερω τι θα πειτε,με προλαβε,I consider that a man's brain originally is like a little empty attic, and you have to stock it with such furniture as you choose. A fool takes in all the lumber of every sort that he comes across, so that the knowledge which might be useful to him gets crowded out, or at best is jumbled up with a lot of other things, so that he has a difficulty in laying his hands upon it. Now the skillful workman is very careful indeed as to what he takes into his brain-attic. He will have nothing but the tools which may help him in doing his work, but of these he has a large assortment, and all in the most perfect order. It is a mistake to think that that little room has elastic walls and can distend to any extent. Depend upon it there comes a time when for every addition of knowledge you forget something that you knew before. It is of the highest importance, therefore, not to have useless facts elbowing out the useful ones
θεωρω οτι ο εγκεφαλος ενος ανθρωπου αρχικα ειναι σαν μια μικρη αδεια σοφιτα,κι εσυ
πρεπει να την εφοδιασεις μ'εκεινα τα επιπλα που εσυ διαλεγεις.Ενας ανοητος παιρνει
ολα τα ξυλοεπιπλα καθε ειδους που συναντα,ετσι εκεινη η γνωση η οποια μπορουσε
να ειναι χρησιμη γι'αυτον ξεχειλιζει,η',στην καλλιτερη περιπτωση,ειναι ανακατεμενη μ'ενα
σωρο αλλα πραγματα,ετσι ωστε να εχει δυσκολια να τοποθετησει τα χερια του πανω της.
Τωρα ο επιδεξιος εργατης ειναι αρκετα προσεκτικος,πραγματι,στο τι παιρνει μεσα στον
εγκεφαλο-σοφιτα του.Αυτος δεν θα εχει τιποτα αλλο παρα τα εργαλεια τα οποια μπορει
να τον βοηθησουν,αλλα απο αυτα εχει μια μεγαλη ποικιλια,και ολα στην πιο τελεια ταξη.
Ειναι λαθος να νομιζουμε οτι εκεινο το μικρο δωματιο εχει ελαστικους τοιχους και
μπορει να διασταλει σε οποιουδηποτε βαθμου εκταση.Εξαρταται απο αυτο οτι ερχεται
μια στιγμη οταν για καθε προσθηκη γνωσης εσυ ξεχνας κατι το οποιο γνωριζες πριν.
Ειναι υψιστης σπουδαιοτητας,επομενως,να μην εχεις αχρηστα γεγονοτα τα οποια
παραγκωνιζου,σπρωχνουν εξω,τα χρησιμα.
-αυτο ακριβως ηθελα να πω,ειπα,κι ακομα λετε πως There's a scarlet thread of murder running through the colourless skein of life, and our duty is to unravel it, and isolate it, and
expose every inch of it.
υπαρχει ενα κοκκινο νημα φονου το οποιο διατρεχει το αχρωμο κουβαρι της ζωης,και
το δικο μας καθηκον ειναι να το ξετυλιξουμε,και να το απομονωσουμε,και να εκθεσουμε
καθε ιντσα του,
-Αληθεια,ετσι ειναι,απαντησε,
My name is Sherlock Holmes. It is my business to know what other people do not know.
[Arthur Conan Doyle, The Adventure of the Blue Carbuncle]
τ'ονομα μου ειναι Sherlock Holmes.Και η δουλεια μου ειναι να γνωριζω οτι οι αλλοι ανθρω-
ποι δεν γνωριζουν,
στο The Adventure of the Mazarin Stone του Arthur Conan Doyle ειπα στο Dr.Watson,
I am a brain, Watson. The rest of me is a mere appendix
Ειμαι ενας εγκεφαλος,Γουατσον.Το υπολοιπο απο μενα ειναι ενα προσαρτημα,
ο Dr.Watson ειναι εδω,μπορει να το επιβεβαιωσει
-ο Dr.Watson,εγνεψε καταφατικα,ναι,ετσι ειναι ακριβως,ειπε
ο Sherlock Holmes σηκωθηκε απο τον καναπε του,
πηρε τη θηκη του βιολιου,εβγαλε το βιολι απο μεσα και ετοιμασθηκε να παιξει
-Ok.Come! he cried. The game is afoot
οκει,Ελατε!φωναξε.Το παιγνιδι ειναι σ'εξελιξη
στο σπιτι το βραδυ ακουσα,μια δυο φορες,την μαγνητοφωνηση της συζητησης με τον
Sherlock Holmes στο σπιτι του,221B Baker Street,στη περιοχη Marylebone ,City of West-
minster,London
την αλλη μερα θα εκανα την απομαγνητοφωνηση
πριν κοιμηθω,ανοιξα το The Sign of Four και στη 2η σελιδα του CHAPTER I.The Science
of Deduction διαβασα:
-My mind," he said, "rebels at stagnation. Give me problems, give me work, give me the most abstruse cryptogram or the most intricate analysis, and I am in my own proper atmosphere. I can dispense then with artificial stimulants. But I abhor the dull routine of existence. I crave for mental exaltation. That is why I have chosen my own particular profession, or rather created it, for I am the only one in the world
[Arthur Conan Doyle, The Sign of Four]
το μυαλο μου,ειπε,επαναστατει στη στασιμοτητα.Δωστε μου προβληματα,δωστε μου
δουλεια,δωστε μου τα πιο δυσνοητα κρυπτογραμματα η' την πιο περιπλοκη αναλυση,
κι εγω ειμαι στη δικη μου αρμοζουσα ατμοσφαιρα.Μπορω να τα διευθετησω με τεχνητα
διεγερτικα. Αλλα απεχθανομαι την ανιαρη ρουτινα της υπαρξης.Λαχταραω για διανοητικη
αναταση.Αυτο ειναι γιατι εχω διαλεξει το δικο μου ιδιαιτερο επαγγελμα,η' μαλλον το δημι-
ουργησα,για να ειμαι εγω ο μοναδικος στον κοσμο
εκλεισα το βιβλιο
for I am the only one in the world Sherlock Holmes,σκεφτηκα
στις 12 ωρα Greenwich just,τη νυχτα,εκλεισα το φως και κοιμηθηκα
.
.
.
HOMAGE TO GREAT MATHEMATICIAN LEONHARD EULER-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-ΘΕΩΡΗΜΑ-ΕΥΘΕΙΑ EULER -ΚΥΚΛΟΣ EULER των 9 σημειων του τριγωνου-
ο τυφλος Leonhard Euler στην St. Petersburg και η Zeta Function του Bernhard Riemann-
c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΘΕΩΡΗΜΑ-ΕΥΘΕΙΑ EULER -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΘΕΩΡΗΜΑ-ΕΥΘΕΙΑ EULER
Σε καθε τριγωνο το ορθοκεντρο Η,το βαρυκεντρο G και το περικεντρο του O ειναι
συνευθειακα σημεια και ΗG=2GΟ
Αποδειξη:
Εστω οτι τα Η,G,Ο δεν ειναι συνευθειακα
Προεκτεινουμε το τμημα ΟG το οποιο τεμνει το υψος ΑΑ' στο σημειο Η
Το ΑΑ' υψος,καθετο στην πλευρα ΒΓ
Το ΟΜ μεσοκαθετος στην πλευρα ΒΓ
Τοτε το ΑΑ' // παραλληλο στο ΟΜ
και: γωνια ΟΜG=γωνια GΑΗ ως εντος ενναλαξ των παραλληλων ΑΑ',ΟΜ με τεμνουσα
την ΑΜ
επισης:γωνια ΜGΟ=γωνια ΑGΗ ως κατα κορυφην γωνιες,
Τοτε εχουμε τα τριγωνα ΜΟG,ΑΗG ομοια,
γνωριζουμε πως το βαρυκεντρο G καθε τριγωνου χωριζει τις διαμεσους του με λογο 1/2,
Επομενως GΟ=1/2 GΗ
Ομοια βρισκουμε πανω στα υψη ΒΒ',ΓΓ' τα σημεια Η',Η'',της τομης των με την προεκταση
του ΟG ,για τα οποια ισχυει:GΟ=1/2 GΗ',GΟ=1/2 GΗ'',
Απο αυτες τις τρεις ισοτητες εχουμε: GΟ=1/2 GΗ=1/2 GΗ'=1/2 GΗ''
η' GΗ= GΗ'=GΗ''
δηλαδη τα σημεια Η,Η',Η'' ταυτιζονται σε ενα σημειο κι επειδη ανηκουν στα υψη ΑΑ',
ΒΒ',ΓΓ',αυτο το σημειο ειναι το σημειο τομης των,το ορθοκεντρο Η,
Επομενως:
Σε καθε τριγωνο το ορθοκεντρο Η,το βαρυκεντρο G και το περικεντρο του O ειναι
συνευθειακα σημεια και ΗG=2GΟ
ΘΕΩΡΗΜΑ-ΕΥΘΕΙΑ EULER
οπερ εδει δειξαι
.
Επισης απο την ομοιοτητα των τριγωνων ΜΟG,ΑΗG με λογο ομοιοτητας 1/2
εχουμε ΟΜ=1/2 ΑΗ
.
.
ΘΕΩΡΗΜΑ-ΚΥΚΛΟΣ EULER των 9 σημειων του τριγωνου -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΘΕΩΡΗΜΑ-ΚΥΚΛΟΣ EULER των 9 σημειων του τριγωνου
Ο κυκλος Euler διερχεται σε ενα τριγωνο απο 9 σημεια του:
τα 3 μεσα των πλευρων του
τους 3 ποδες των υψων του
τα 3 μεσα των τμηματων απο το ορθοκεντρο στις κορυφες του
.
.
Στο τριγωνο ΑΒΓ ,τα Κ,Λ,Μ ειναι τα μεσα των πλευρων του ΑΒ,ΒΓ,ΓΑ, τα Α',Β',Γ' ειναι οι
ποδες των υψων του ΑΑ',ΒΒ',ΓΓ',τα Δ,Ε,Ζ ειναι τα μεσα των τμηματων απο το ορθοκεντρο
Η στις κορυφες του ΗΑ,ΗΒ,ΗΓ,
Ο το περικεντρο του,σημειο τομης των μεσοκαθετων του,G το βαρυκεντρο του,σημειο
τομης των διαμεσων του,Η το ορθοκεντρο ,σημειο τομης των υψων του
Ευθεια Euler:
Σε ενα τριγωνο ΑΒΓ τα τρια σημεια,Ο το περικεντρο του,G το βαρυκεντρο του,
Η το ορθοκεντρο του,ειναι συνευθειακα,
αυτη η ευθεια ΟGΗ ειναι η ευθεια Euler,
με GΗ=2GΟ,και ΟΛ=1/2 ΗΑ,
επειδη ΑΑ' υψος,εχω ΔΗ καθετος στην ΒΓ
και ΟΛ μεσοκαθετος της ΒΓ
τοτε ΔΗ //=ΟΛ ,παραλληλα και ισες,
επομενως το τετραπλευρο ΟΛΗΔ ειναι παραλληλογραμμο και το σημειο τομης Ο'
των διαγωνιων του ΔΛ,ΗΟ ειναι το μεσον τους
Επισης εχουμε ΟΛ=1/2 ΗΑ=ΔΗ=ΔΑ,ΔΑ//ΟΛ τοτε το ΑΔΛΟ παραλληλογραμμο,
με ΛΔ //=ΟΑ,ΟΑ η ακτινα του περιγεγραμμενου κυκλου του τριγωνου ΑΒΓ
Στο ορθογωνιο τριγωνο ΗΑ'Λ η διαμεσος του Α'Ο' στην υποτεινουσα του ΛΔ ειναι ιση
με το μισο της,Α'Ο'=1/2 ΛΔ,
τοτε Ο'Δ=Ο'Λ=Ο'Α'
επομενως τα 3 σημεια ,Λ μεσο της ΒΓ,Α' ποδας του υψους ΑΑ' στην ΒΓ,και Δ μεσο του τμη-
ματος ΗΑ απο το ορθοκεντρο στην κορυφη Α ανηκουν σε κυκλο με κεντρο το Ο' το μεσο
του ΟGΗ,και ακτινα ιση με το μισο της ακτινας α=ΟΑ του περιγεγραμμενου κυκλου του
ΑΒΓ
Ομοια βρισκω και τα αλλα 6 σημεια:
-Κ,Μ μεσα ,-Β',Γ' ποδες υψων,-Ε,Ζ μεσα των ΗΒ,ΗΓ
ανηκουν σ'αυτον τον κυκλο [Ο', α=1/2 ΟΑ]
Επομενως αυτος ειναι ο κυκλος Euler των 9 σημειων του τριγωνου ΑΒΓ,
3 μεσων πλευρων,3 ποδων υψων,3 μεσων των τμηματων απο το ορθοκεντρο Η στις
κορυφες Α,Β,Γ
.
.
ο τυφλος Leonhard Euler στην St. Petersburg και η Zeta Function του Bernhard Riemann-
c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
St. Petersburg, Russia,1783
το 1735 απο μια επιδημια εχασα το δεξι μου ματι,απο το 1766 που εχασα απο καταραχτη
και το αλλο ματι,το αριστερο,ειμαι τυφλος,
νομιζω,πως η τυφλοτητα,ειναι προνομιο,ειδικα οταν σκεφτεσαι το απειρο,τις απειροσει-
ρες,το πραγματικο,αυτο που φωτιζεται και το βλεπεις,ειναι περιορισμενο,ενω το απειρο,
απλα ειναι απειρο,μια ταυτολογια,
στην τυφλοτητα χρειαζεται η μνημη,αν ειναι δυνατον απολυτη μνημη,αλλιως το σκοταδι
ειναι κυριολεκτικα σκοταδι,και σε εκμηδενιζει νοητικα και σωματικα,,
εγω εχω ακομα καλη μνημη,πολλοι λενε θεικη μνημη,μνημη ενος υπερτατου οντος,
θεωρω πως μια καλη ασκηση μνημης ειναι η Αινειαδα του Βιργιλιου,40 χρονια και θυμαμαι
οόυς τους στιχους της ,
Οριστε ενα παραδειγμα η' μια επιδειξη:
PUBLIUS VERGILI MARONIS AENEIDOS LIBER SEPTIMVS
επιλεκτικα οι στιχοι 81 εως 91
At rex sollicitus monstris oracula Fauni,
fatidici genitoris, adit lucosque sub alta
consulit Albunea, nemorum quae maxima sacro
fonte sonat saevamque exhalat opaca mephitim.
hinc Italae gentes omnisque Oenotria tellus 85
in dubiis responsa petunt; huc dona sacerdos
cum tulit et caesarum ovium sub nocte silenti
pellibus incubuit stratis somnosque petivit,
multa modis simulacra videt volitantia miris
et varias audit voces fruiturque deorum 90
conloquio atque imis Acheronta adfatur Avernis.
και στο Letter LL ,απο τα 234 Letters to a German Princess, On Different Subjects in Physics
and Philosophy τα οποια εστειλα,απο το 1760 εως το 1762,στην Friederike Charlotte of
Brandenburg-Schwedt και στην αδελφη της Louise ,εκει γραφω:
σε αγγλικη μεταφραση:
This being laid down,let us attend to the moon,which affuredly does not move in a
straight line,her path must of necessity be a curve,as she always preserves nearly the
same distance from us,and that curve almost a circle,suchn as you would describe
round the earth,with a radius equal to the moon's distance
εδω στη βιβλιοθηκη μου μεσα στα βιβλια ειναι και βιβλιο μ'αυτα τα Γραμματα που
εκδοθηκε στην Αγια Πετρουπολη το 1766 με την ευγενικη υποστηριξη της τσαρινας
Αικατερινης Β' της Μεγαλης
'Ειμαι σιγουρη',ειπε,'πως η ακαδημια θα αναστηθει απο τις σταχτες της απο αυτο το
σπουδαιο αποκτημα,και συγχαιρω αυτοπροσωπως προκαταβολικα την αποκατασταση
ενος μεγαλου αντρα στη Ρωσια'
γελασε,
θυμαμαι την συναντηση με τον Ντιτερο,μολις τον πρωτοειδα στην αιθουσα ετρεξα κοντα
του να τον προλαβω πριν μιλησει πρωτος εκεινος,'Κυριε'του ειπα σαν Μαθηματικος,
'Επομενως ο θεος υπαρχει',ειδα την αμηχανια στο προσωπο του,
Μεσα στην τυφλοτητα απο το 1773 εως το 1782 εγραψα 355 μαθηματικες εργασιες,
μαλλον,αυτες ειναι τα Πλατωνικα Μαθηματικα-Ιδεες,που εχω την αναμνηση τους και
πιεζουν να εμφανισθουν,
οπως αυτη η ιδεα-εικασια'Καθε αρτιος αριθμος μεγαλυτερος του 2 μπορει να γραφει
ως αθροισμα δυο πρωτων αριθμων' του Christian Goldbach,ρωσου μαθηματικου ,
οπως 4=1+3,6=3+3,8=3+5,10=3+7,12=5+7,...,κλπ,ως το απειρο κατα την εικασια του
Goldbach,
αυτη την εικασια ο Goldbach,μου την εστειλε με γραμμα στις 7 Ιουνιου του 1742,τοτε
ειχα ενα χρονο που ειχα γυρισει απο την πρωτη διαμονη μου απο το 1727 εως το 1741
στην Αγια Πετρουπολη,καλεσμενος τους φιλους και συμαθητες μου μαθηματικους
στην Αυτοκρατορικη Ακαδημια Nickolas και Daniel Bernoulli,ελβετοι οπως κι εγω απο την
Βασιλεια,και βρισκομουν στη Ακαδημια του Βερολινου,θεση η οποια μου ειχε προσφερ-
θει απο τον Φρειδερικο Β' της Πρωσιας,.
νομιζω,πως αυτη η εικασια του Goldbach θα παιδεψει για αιωνες τους μαθηματικους
μεχρι να λυθει,κατα καποιο τροπο ειναι μια προταση μη -πληροτητας,ειναι,ισως,μαλλον,
αληθης αλλα δεν μπορει να αποδειχθει απο τα αξιωματα που εχουμε,
Τωρα,ηρθε η ωρα,αρκετα κρατησε η αναβολη του,να μετρηθουμε με το απειρο,απειροι
αριθμοι,απειροι συνδιασμοι,και πιθανον απειρα θεωρηματα,μ'αλλα λογια,απειρα μαθημα-
τικα,μια πολυπλακοτητα πολλων αριθμων,
ας δουμε ενα,ενα πολυπτυχο απειρου,που με αποσχολει χρονια,και,λογικη συνεπεια,θα
συνεχισει να αποσχολει για χρονια,ισως απειρα,μ'αυτο,καθολου,δεν ειρωνευομαι το
απειρο,
Ειμαι τυφλος,κι ισως γ'αυτο βλεπω καλλιτερα μεσα στο απειρο,η νοηση ταιριαζει στο
απειρο κι οχι η εμπειρικη αισθηση,
εννοω την Zeta Function,την Ζητα Συναρτηση,ζητα το ελληνικο γραμμα,αλλα και με την
εννοια του 'ζηταω':
ζ[s]=Σ1/n >s ,οπου n φυσικος αριθμος απο το 1 ως το απειρο,με > συμβολο του εκθετη
δυναμης,
η ζητα συναρτηση ειναι απειροσειρα,ζ[s]=1+ 1/2>s + 1/3>s + 1/4>s + 1/5>s +...
η οποια αν s>1 συγκλινει,αν s<= 1 τοτε αποκλινει,
για s=2 απεδειξα:ζ[2]=π>2/6
για s περιττο αριθμο τα πραγματα δυσκολευουν,και παρα τις προσπαθειες η τιμη του ζ[3]
παραμενει αλυτο προβλημα,
με τις αριθμοσειρες εχει ασχοληθει κι ο Αρχιμηδης[287-212 π.Χ],μετα το ιδιοφυες θεωρη-
μα του,τον τετραγωνισμο της παραβολης,'ευρηκε' πως η απειρο σειρα Σ 1/4>n συγκλινει,
το 1734,27 χρονω,συνελαβα για πρωτη φορα,την ιδεα της γενικευσης της πολυωνυμιακης
παραγοντοποιησης στις υπερβατικες συναρτησεις,
Επικοινωνησα με τον Daniel Bernoulli γραφοντας του:
1+1/4+1/9+1/16+...=π>2/6
1+ 1/2>4 + 1/3>4 + 1/4>4 +...= π>4/90
το De summis serierum
παρατηρησα πως:ζ[2]=[1+ 1/3>2 +1/5>2+...]+ 1/4 ζ[2] κι απ'αυτο εξαγεται ζ(2) = π>2/6.
και με παρομοιους συλλογισμους:
1- 1/3>3 + 1/5>3 - 1/7?>3 +...= π>3/32
1 + 1/3>4 + 1/5>4 +...= π>4/96
και κατα συνεπεια ζ[4) = π>4/90.
ομοια,συνεχισα τους υπολογισμους με τις σειρες με εκθετες,5,6,7,8
τη σχεση: π / 2 ριζα του 2 =1+1/3 -1/5-1/7+1/9+1/11-... την αποδιδω στον Νευτωνα,
Newton,
το 1737 εγραψα ενα αρθρο με τον τιτλο: Variae Observationes circa series infinitas
και για πρωτη φορα εδω απεδειξα:
ζ[s]= 2>s.3>s.5>s.7>s.11>s... / [2>s-1][3>s-1][5>s-1][7>s-1][11>s-1]....
κι ενα απο τα θεωρηματα μου ειναι η προταση:
Σ 1/p ~ log Σ 1/n ,για ολους τους πρωτους αριθμους p,
βρηκα ακομα:
1-3+5-7+...=0
1-3>3+5>3-7>3+...=0
1-2+3-4+...=1/4
1-2>3+3>3-4>3+...=- 1/8
1-2>5+3>5-4>5+...=1/4
1-2>7+3>7-4>7+...=- 17/16
1-2>2+3>2-4>2+...=0
1-2>4+3>4-4>4+...=0
1-2>6+3>6-4>6+...=0
αυτα,αφου ορισα τη συναρτηση:f(x) = 1 + x + x>2 +...|+ x>n + ... = 1/(1- x) if lx| < 1.
θετωντας χ=-1 βρηκα:
1- 1 + 1- 1 +... = 1/2
και στη :f(x) εφαρμοζοντας τον τελεστη παραγωγισης x(d/dx),τοτε:
x d/dx f (x) = x + 2x>2 + 3x>3 +...=x / [1-x>2]
και θετωντας x =-1 εχω: 1-2 +3-4+...=1/4
εφαρμοζωντας ξανα τον τελεστη παραγωγισης βρισκω:
x+2>2.x>2+3>2. x>3 +...=x[1+x] / [1-x]>2
και θετωντας x =-1 εχω 1-2>2+3>2-...=0
1866,Ιταλια,Lago Maggiore,Selasca,
ο Bernhard Riemann σκεφτονταν την Zeta Function και μια φανταστικη συναντηση του με
τον τυφλο ελβετο μαθηματικο Leonhard Euler στην St. Petersburg το 1783,
εδω ο υγιεινος αερας του εκανε καλο στα πνευμονια του,αισθανονταν καλλιτερα,
'η συναρτηση μου θα εχει ιδιαιτερη θεση στη θεωρια των αριθμων',σκεφτεται,'επειδη
σχετιζεται με το πως κατανεμονται οι πρωτοι αριθμοι΄',
αυτο φιλοδοξει,ενω γνωριζει πολυ καλαι ποσο εμφυτα ντροπαλος ειναι,
'η συνδεση της με τους πρωτους αριθμους,θα ελεγα στον Euler,οφειλεται στη σχεση που
εσεις βρηκατε':
ζ[s]=Π 1 / 1-p>-s , οπου p ανηκει στο συνολο ολων των πρωτων αριθμων, και s μιγαδικος
αριθμος με πραγματικο μερος > 1
'κατεληξα,θα του ελεγα συνεχιζοντας,στης εξης εικασια:
η συναρτηση ζητα ζ μηδενιζεται,εκτος απο τις τιμες s=-2k,k φυσικος αριθμος, μονο για
s με πραγματικη τιμη ιση με 1/2'
'Στην Υποθεση Riemann του 1859'ακουσε τον Leonhard Euler,'οι μη τετριμενες ριζες της
συναρτησης σας,της ζητα συναρτησης του Riemann, ειναι αυτες οι οποιες εχουν πραγματι-
κο μερος ισο με 1/2,κι αυτη η εικασια σου'συνεχισε σχολιαζοντας'θα πονοκεφαλιασει για
αιωνες τους μαθηματικους παραμενοντας αλυτη οπως και η εικασια του Goldbach,εκτος κι
αν το 2017 εδω στην St. Petersburg ασχοληθει μ'αυτη ο Grigori Perelman,The Smartest
Mind of Century,κι ανακαλυφτοντας-την Ριμανεια πολυπλοτητα της την λυσει,η' καταληξει
μια προταση μη -πληροτητας,αληθης,αλλα που δεν μπορει να αποδειχθει απο τα αξιωμα
τα που εχουμε,
.
-ΘΕΩΡΗΜΑ-ΕΥΘΕΙΑ EULER -ΚΥΚΛΟΣ EULER των 9 σημειων του τριγωνου-
ο τυφλος Leonhard Euler στην St. Petersburg και η Zeta Function του Bernhard Riemann-
c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΘΕΩΡΗΜΑ-ΕΥΘΕΙΑ EULER -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΘΕΩΡΗΜΑ-ΕΥΘΕΙΑ EULER
Σε καθε τριγωνο το ορθοκεντρο Η,το βαρυκεντρο G και το περικεντρο του O ειναι
συνευθειακα σημεια και ΗG=2GΟ
Αποδειξη:
Εστω οτι τα Η,G,Ο δεν ειναι συνευθειακα
Προεκτεινουμε το τμημα ΟG το οποιο τεμνει το υψος ΑΑ' στο σημειο Η
Το ΑΑ' υψος,καθετο στην πλευρα ΒΓ
Το ΟΜ μεσοκαθετος στην πλευρα ΒΓ
Τοτε το ΑΑ' // παραλληλο στο ΟΜ
και: γωνια ΟΜG=γωνια GΑΗ ως εντος ενναλαξ των παραλληλων ΑΑ',ΟΜ με τεμνουσα
την ΑΜ
επισης:γωνια ΜGΟ=γωνια ΑGΗ ως κατα κορυφην γωνιες,
Τοτε εχουμε τα τριγωνα ΜΟG,ΑΗG ομοια,
γνωριζουμε πως το βαρυκεντρο G καθε τριγωνου χωριζει τις διαμεσους του με λογο 1/2,
Επομενως GΟ=1/2 GΗ
Ομοια βρισκουμε πανω στα υψη ΒΒ',ΓΓ' τα σημεια Η',Η'',της τομης των με την προεκταση
του ΟG ,για τα οποια ισχυει:GΟ=1/2 GΗ',GΟ=1/2 GΗ'',
Απο αυτες τις τρεις ισοτητες εχουμε: GΟ=1/2 GΗ=1/2 GΗ'=1/2 GΗ''
η' GΗ= GΗ'=GΗ''
δηλαδη τα σημεια Η,Η',Η'' ταυτιζονται σε ενα σημειο κι επειδη ανηκουν στα υψη ΑΑ',
ΒΒ',ΓΓ',αυτο το σημειο ειναι το σημειο τομης των,το ορθοκεντρο Η,
Επομενως:
Σε καθε τριγωνο το ορθοκεντρο Η,το βαρυκεντρο G και το περικεντρο του O ειναι
συνευθειακα σημεια και ΗG=2GΟ
ΘΕΩΡΗΜΑ-ΕΥΘΕΙΑ EULER
οπερ εδει δειξαι
.
Επισης απο την ομοιοτητα των τριγωνων ΜΟG,ΑΗG με λογο ομοιοτητας 1/2
εχουμε ΟΜ=1/2 ΑΗ
.
.
ΘΕΩΡΗΜΑ-ΚΥΚΛΟΣ EULER των 9 σημειων του τριγωνου -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΘΕΩΡΗΜΑ-ΚΥΚΛΟΣ EULER των 9 σημειων του τριγωνου
Ο κυκλος Euler διερχεται σε ενα τριγωνο απο 9 σημεια του:
τα 3 μεσα των πλευρων του
τους 3 ποδες των υψων του
τα 3 μεσα των τμηματων απο το ορθοκεντρο στις κορυφες του
.
.
Στο τριγωνο ΑΒΓ ,τα Κ,Λ,Μ ειναι τα μεσα των πλευρων του ΑΒ,ΒΓ,ΓΑ, τα Α',Β',Γ' ειναι οι
ποδες των υψων του ΑΑ',ΒΒ',ΓΓ',τα Δ,Ε,Ζ ειναι τα μεσα των τμηματων απο το ορθοκεντρο
Η στις κορυφες του ΗΑ,ΗΒ,ΗΓ,
Ο το περικεντρο του,σημειο τομης των μεσοκαθετων του,G το βαρυκεντρο του,σημειο
τομης των διαμεσων του,Η το ορθοκεντρο ,σημειο τομης των υψων του
Ευθεια Euler:
Σε ενα τριγωνο ΑΒΓ τα τρια σημεια,Ο το περικεντρο του,G το βαρυκεντρο του,
Η το ορθοκεντρο του,ειναι συνευθειακα,
αυτη η ευθεια ΟGΗ ειναι η ευθεια Euler,
με GΗ=2GΟ,και ΟΛ=1/2 ΗΑ,
επειδη ΑΑ' υψος,εχω ΔΗ καθετος στην ΒΓ
και ΟΛ μεσοκαθετος της ΒΓ
τοτε ΔΗ //=ΟΛ ,παραλληλα και ισες,
επομενως το τετραπλευρο ΟΛΗΔ ειναι παραλληλογραμμο και το σημειο τομης Ο'
των διαγωνιων του ΔΛ,ΗΟ ειναι το μεσον τους
Επισης εχουμε ΟΛ=1/2 ΗΑ=ΔΗ=ΔΑ,ΔΑ//ΟΛ τοτε το ΑΔΛΟ παραλληλογραμμο,
με ΛΔ //=ΟΑ,ΟΑ η ακτινα του περιγεγραμμενου κυκλου του τριγωνου ΑΒΓ
Στο ορθογωνιο τριγωνο ΗΑ'Λ η διαμεσος του Α'Ο' στην υποτεινουσα του ΛΔ ειναι ιση
με το μισο της,Α'Ο'=1/2 ΛΔ,
τοτε Ο'Δ=Ο'Λ=Ο'Α'
επομενως τα 3 σημεια ,Λ μεσο της ΒΓ,Α' ποδας του υψους ΑΑ' στην ΒΓ,και Δ μεσο του τμη-
ματος ΗΑ απο το ορθοκεντρο στην κορυφη Α ανηκουν σε κυκλο με κεντρο το Ο' το μεσο
του ΟGΗ,και ακτινα ιση με το μισο της ακτινας α=ΟΑ του περιγεγραμμενου κυκλου του
ΑΒΓ
Ομοια βρισκω και τα αλλα 6 σημεια:
-Κ,Μ μεσα ,-Β',Γ' ποδες υψων,-Ε,Ζ μεσα των ΗΒ,ΗΓ
ανηκουν σ'αυτον τον κυκλο [Ο', α=1/2 ΟΑ]
Επομενως αυτος ειναι ο κυκλος Euler των 9 σημειων του τριγωνου ΑΒΓ,
3 μεσων πλευρων,3 ποδων υψων,3 μεσων των τμηματων απο το ορθοκεντρο Η στις
κορυφες Α,Β,Γ
.
.
ο τυφλος Leonhard Euler στην St. Petersburg και η Zeta Function του Bernhard Riemann-
c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
St. Petersburg, Russia,1783
το 1735 απο μια επιδημια εχασα το δεξι μου ματι,απο το 1766 που εχασα απο καταραχτη
και το αλλο ματι,το αριστερο,ειμαι τυφλος,
νομιζω,πως η τυφλοτητα,ειναι προνομιο,ειδικα οταν σκεφτεσαι το απειρο,τις απειροσει-
ρες,το πραγματικο,αυτο που φωτιζεται και το βλεπεις,ειναι περιορισμενο,ενω το απειρο,
απλα ειναι απειρο,μια ταυτολογια,
στην τυφλοτητα χρειαζεται η μνημη,αν ειναι δυνατον απολυτη μνημη,αλλιως το σκοταδι
ειναι κυριολεκτικα σκοταδι,και σε εκμηδενιζει νοητικα και σωματικα,,
εγω εχω ακομα καλη μνημη,πολλοι λενε θεικη μνημη,μνημη ενος υπερτατου οντος,
θεωρω πως μια καλη ασκηση μνημης ειναι η Αινειαδα του Βιργιλιου,40 χρονια και θυμαμαι
οόυς τους στιχους της ,
Οριστε ενα παραδειγμα η' μια επιδειξη:
PUBLIUS VERGILI MARONIS AENEIDOS LIBER SEPTIMVS
επιλεκτικα οι στιχοι 81 εως 91
At rex sollicitus monstris oracula Fauni,
fatidici genitoris, adit lucosque sub alta
consulit Albunea, nemorum quae maxima sacro
fonte sonat saevamque exhalat opaca mephitim.
hinc Italae gentes omnisque Oenotria tellus 85
in dubiis responsa petunt; huc dona sacerdos
cum tulit et caesarum ovium sub nocte silenti
pellibus incubuit stratis somnosque petivit,
multa modis simulacra videt volitantia miris
et varias audit voces fruiturque deorum 90
conloquio atque imis Acheronta adfatur Avernis.
και στο Letter LL ,απο τα 234 Letters to a German Princess, On Different Subjects in Physics
and Philosophy τα οποια εστειλα,απο το 1760 εως το 1762,στην Friederike Charlotte of
Brandenburg-Schwedt και στην αδελφη της Louise ,εκει γραφω:
σε αγγλικη μεταφραση:
This being laid down,let us attend to the moon,which affuredly does not move in a
straight line,her path must of necessity be a curve,as she always preserves nearly the
same distance from us,and that curve almost a circle,suchn as you would describe
round the earth,with a radius equal to the moon's distance
εδω στη βιβλιοθηκη μου μεσα στα βιβλια ειναι και βιβλιο μ'αυτα τα Γραμματα που
εκδοθηκε στην Αγια Πετρουπολη το 1766 με την ευγενικη υποστηριξη της τσαρινας
Αικατερινης Β' της Μεγαλης
'Ειμαι σιγουρη',ειπε,'πως η ακαδημια θα αναστηθει απο τις σταχτες της απο αυτο το
σπουδαιο αποκτημα,και συγχαιρω αυτοπροσωπως προκαταβολικα την αποκατασταση
ενος μεγαλου αντρα στη Ρωσια'
γελασε,
θυμαμαι την συναντηση με τον Ντιτερο,μολις τον πρωτοειδα στην αιθουσα ετρεξα κοντα
του να τον προλαβω πριν μιλησει πρωτος εκεινος,'Κυριε'του ειπα σαν Μαθηματικος,
'Επομενως ο θεος υπαρχει',ειδα την αμηχανια στο προσωπο του,
Μεσα στην τυφλοτητα απο το 1773 εως το 1782 εγραψα 355 μαθηματικες εργασιες,
μαλλον,αυτες ειναι τα Πλατωνικα Μαθηματικα-Ιδεες,που εχω την αναμνηση τους και
πιεζουν να εμφανισθουν,
οπως αυτη η ιδεα-εικασια'Καθε αρτιος αριθμος μεγαλυτερος του 2 μπορει να γραφει
ως αθροισμα δυο πρωτων αριθμων' του Christian Goldbach,ρωσου μαθηματικου ,
οπως 4=1+3,6=3+3,8=3+5,10=3+7,12=5+7,...,κλπ,ως το απειρο κατα την εικασια του
Goldbach,
αυτη την εικασια ο Goldbach,μου την εστειλε με γραμμα στις 7 Ιουνιου του 1742,τοτε
ειχα ενα χρονο που ειχα γυρισει απο την πρωτη διαμονη μου απο το 1727 εως το 1741
στην Αγια Πετρουπολη,καλεσμενος τους φιλους και συμαθητες μου μαθηματικους
στην Αυτοκρατορικη Ακαδημια Nickolas και Daniel Bernoulli,ελβετοι οπως κι εγω απο την
Βασιλεια,και βρισκομουν στη Ακαδημια του Βερολινου,θεση η οποια μου ειχε προσφερ-
θει απο τον Φρειδερικο Β' της Πρωσιας,.
νομιζω,πως αυτη η εικασια του Goldbach θα παιδεψει για αιωνες τους μαθηματικους
μεχρι να λυθει,κατα καποιο τροπο ειναι μια προταση μη -πληροτητας,ειναι,ισως,μαλλον,
αληθης αλλα δεν μπορει να αποδειχθει απο τα αξιωματα που εχουμε,
Τωρα,ηρθε η ωρα,αρκετα κρατησε η αναβολη του,να μετρηθουμε με το απειρο,απειροι
αριθμοι,απειροι συνδιασμοι,και πιθανον απειρα θεωρηματα,μ'αλλα λογια,απειρα μαθημα-
τικα,μια πολυπλακοτητα πολλων αριθμων,
ας δουμε ενα,ενα πολυπτυχο απειρου,που με αποσχολει χρονια,και,λογικη συνεπεια,θα
συνεχισει να αποσχολει για χρονια,ισως απειρα,μ'αυτο,καθολου,δεν ειρωνευομαι το
απειρο,
Ειμαι τυφλος,κι ισως γ'αυτο βλεπω καλλιτερα μεσα στο απειρο,η νοηση ταιριαζει στο
απειρο κι οχι η εμπειρικη αισθηση,
εννοω την Zeta Function,την Ζητα Συναρτηση,ζητα το ελληνικο γραμμα,αλλα και με την
εννοια του 'ζηταω':
ζ[s]=Σ1/n >s ,οπου n φυσικος αριθμος απο το 1 ως το απειρο,με > συμβολο του εκθετη
δυναμης,
η ζητα συναρτηση ειναι απειροσειρα,ζ[s]=1+ 1/2>s + 1/3>s + 1/4>s + 1/5>s +...
η οποια αν s>1 συγκλινει,αν s<= 1 τοτε αποκλινει,
για s=2 απεδειξα:ζ[2]=π>2/6
για s περιττο αριθμο τα πραγματα δυσκολευουν,και παρα τις προσπαθειες η τιμη του ζ[3]
παραμενει αλυτο προβλημα,
με τις αριθμοσειρες εχει ασχοληθει κι ο Αρχιμηδης[287-212 π.Χ],μετα το ιδιοφυες θεωρη-
μα του,τον τετραγωνισμο της παραβολης,'ευρηκε' πως η απειρο σειρα Σ 1/4>n συγκλινει,
το 1734,27 χρονω,συνελαβα για πρωτη φορα,την ιδεα της γενικευσης της πολυωνυμιακης
παραγοντοποιησης στις υπερβατικες συναρτησεις,
Επικοινωνησα με τον Daniel Bernoulli γραφοντας του:
1+1/4+1/9+1/16+...=π>2/6
1+ 1/2>4 + 1/3>4 + 1/4>4 +...= π>4/90
το De summis serierum
παρατηρησα πως:ζ[2]=[1+ 1/3>2 +1/5>2+...]+ 1/4 ζ[2] κι απ'αυτο εξαγεται ζ(2) = π>2/6.
και με παρομοιους συλλογισμους:
1- 1/3>3 + 1/5>3 - 1/7?>3 +...= π>3/32
1 + 1/3>4 + 1/5>4 +...= π>4/96
και κατα συνεπεια ζ[4) = π>4/90.
ομοια,συνεχισα τους υπολογισμους με τις σειρες με εκθετες,5,6,7,8
τη σχεση: π / 2 ριζα του 2 =1+1/3 -1/5-1/7+1/9+1/11-... την αποδιδω στον Νευτωνα,
Newton,
το 1737 εγραψα ενα αρθρο με τον τιτλο: Variae Observationes circa series infinitas
και για πρωτη φορα εδω απεδειξα:
ζ[s]= 2>s.3>s.5>s.7>s.11>s... / [2>s-1][3>s-1][5>s-1][7>s-1][11>s-1]....
κι ενα απο τα θεωρηματα μου ειναι η προταση:
Σ 1/p ~ log Σ 1/n ,για ολους τους πρωτους αριθμους p,
βρηκα ακομα:
1-3+5-7+...=0
1-3>3+5>3-7>3+...=0
1-2+3-4+...=1/4
1-2>3+3>3-4>3+...=- 1/8
1-2>5+3>5-4>5+...=1/4
1-2>7+3>7-4>7+...=- 17/16
1-2>2+3>2-4>2+...=0
1-2>4+3>4-4>4+...=0
1-2>6+3>6-4>6+...=0
αυτα,αφου ορισα τη συναρτηση:f(x) = 1 + x + x>2 +...|+ x>n + ... = 1/(1- x) if lx| < 1.
θετωντας χ=-1 βρηκα:
1- 1 + 1- 1 +... = 1/2
και στη :f(x) εφαρμοζοντας τον τελεστη παραγωγισης x(d/dx),τοτε:
x d/dx f (x) = x + 2x>2 + 3x>3 +...=x / [1-x>2]
και θετωντας x =-1 εχω: 1-2 +3-4+...=1/4
εφαρμοζωντας ξανα τον τελεστη παραγωγισης βρισκω:
x+2>2.x>2+3>2. x>3 +...=x[1+x] / [1-x]>2
και θετωντας x =-1 εχω 1-2>2+3>2-...=0
1866,Ιταλια,Lago Maggiore,Selasca,
ο Bernhard Riemann σκεφτονταν την Zeta Function και μια φανταστικη συναντηση του με
τον τυφλο ελβετο μαθηματικο Leonhard Euler στην St. Petersburg το 1783,
εδω ο υγιεινος αερας του εκανε καλο στα πνευμονια του,αισθανονταν καλλιτερα,
'η συναρτηση μου θα εχει ιδιαιτερη θεση στη θεωρια των αριθμων',σκεφτεται,'επειδη
σχετιζεται με το πως κατανεμονται οι πρωτοι αριθμοι΄',
αυτο φιλοδοξει,ενω γνωριζει πολυ καλαι ποσο εμφυτα ντροπαλος ειναι,
'η συνδεση της με τους πρωτους αριθμους,θα ελεγα στον Euler,οφειλεται στη σχεση που
εσεις βρηκατε':
ζ[s]=Π 1 / 1-p>-s , οπου p ανηκει στο συνολο ολων των πρωτων αριθμων, και s μιγαδικος
αριθμος με πραγματικο μερος > 1
'κατεληξα,θα του ελεγα συνεχιζοντας,στης εξης εικασια:
η συναρτηση ζητα ζ μηδενιζεται,εκτος απο τις τιμες s=-2k,k φυσικος αριθμος, μονο για
s με πραγματικη τιμη ιση με 1/2'
'Στην Υποθεση Riemann του 1859'ακουσε τον Leonhard Euler,'οι μη τετριμενες ριζες της
συναρτησης σας,της ζητα συναρτησης του Riemann, ειναι αυτες οι οποιες εχουν πραγματι-
κο μερος ισο με 1/2,κι αυτη η εικασια σου'συνεχισε σχολιαζοντας'θα πονοκεφαλιασει για
αιωνες τους μαθηματικους παραμενοντας αλυτη οπως και η εικασια του Goldbach,εκτος κι
αν το 2017 εδω στην St. Petersburg ασχοληθει μ'αυτη ο Grigori Perelman,The Smartest
Mind of Century,κι ανακαλυφτοντας-την Ριμανεια πολυπλοτητα της την λυσει,η' καταληξει
μια προταση μη -πληροτητας,αληθης,αλλα που δεν μπορει να αποδειχθει απο τα αξιωμα
τα που εχουμε,
.
.
.
.
on Picasso-woman in chaise long -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
γυναικα σε σεζ λονγκ-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis
' η γυναίκα αυτή τι κάνει;', της φώναξε 'σταμάτα, είναι επικινδυνο', εκείνη φαίνεται να
μην ακούει, συνεχιζε ατάραχη, τώρα έβγαζε τη κάλτσα της από το αριστερό πόδι της,
μεταξωτή επιδερμιδα, αργά, πολύ αργά, η μέρα ζέστη φωτεινή, τα τζιτζικια δονουσαν
τον αερα, η γυναίκα όταν τελείωσε ξαπλωσε στην σεζ λονγκ, έκλεισε τα μάτια,
'περιμένει' σκέφτηκε, θα'ταν ματαιοπονια να της ξαναφωναξει,' η μυρωδιά του αερα θα
τον ξεσηκωσει', την είδε μ' ενα καθρεφτάκι να κάνει σήμα,η ώρα περνούσε, τότε ξαφνικά
άκουσε τον βρυχηθμό του κι είδε τον ταυρο, δυνατος πελώριος, με προτεταμενη ορμη
της επιτέθηκε, εκείνη ακίνητη, άκουσε το κρύσταλλο του καθρέφτη να σπάει, τα τζιτζικια
σκεπαζαν τη κραυγη της, μια τρομακτική συσπαση του σώματος,ένα ισχυρό ρεύμα αέρα ανακινηθηκε και τον χτυπησε ο στροβιλος του δυνατά στο στήθος, ζαλίστηκε, τα μάτια του
θόλωσαν, όταν συνηλθε επικρατούσε ηρεμία, ανησύχησε, ειδε τη γυναίκα στην σεζ λονγκ,
πλησίασε, φαίνονταν να κοιμάται,'δεν μπορεί να μην κατάλαβε;' ψιθύρισε, 'είναι φανερό
πως το προκαλεσε', εκείνη ξύπνησε, 'κάνει τόση ζέστη σήμερα, ξεχαστηκα', του χαμογέλασε,
'εσύ όλη αυτή την ώρα τι έκανες;', διστασε να της απαντήσει, 'τις έκανες;' τον ξαναρωτησε,
'εβλεπα' απάντησε, η γυναίκα γέλασε, ενιωσε ντροπή γι' αυτό που είπε,' ξέρεις ονειρευτηκα'
είπε η γυναικα,' τι ονειρεύτηκες;' τη ρώτησε με αγωνία, η γυναίκα δεν απάντησε αμέσως, προσπαθούσε να θυμηθεί,' ήμουνα ξαπλωμένη σε μια σεζ λονγκ, όπως αυτή, μέσα σ' ενα
κόκκινο δωμάτιο, εκτός απ' τους τοίχους ακόμα και το ταβάνι και το πάτωμα ήταν κόκκινα,
το δωμάτιο ήταν κυριολεκτικά κλειστό, ούτε παράθυρο ούτε πόρτα, παράξενο, αλλά κλεισμέ-
νη μέσα αυτό τον κόκκινο χώρο αισθάνθηκα χαρά,καθόλου φόβο,αυτη η αίσθηση της ευχαρί-
στησης φαίνεται μ' αποκοιμησε κι είδα τότε έναν άνθρωπο, άντρας ήταν, μάλλον σου εμοιαζε,
μ' ενα καθρεφτάκι να μου κάνει σήμα, φαίνονταν τρομερά ανήσυχος, εγώ του φώναξα, 'τι
κάνεις εκεί;', δεν μ'άκουγε, εκεί ξύπνησα,είδα τη μεταξωτή κάλτσα στην άμμο,' ποιος την
τραβηξε και την έβγαλε; ' αναρωτηθηκα, εσκυψα να την σηκώσω, ήταν βαριά, δεν μπόρεσα,
μ'επιασε αγωνία 'αν με δουν έτσι τι θα πουν;', άκουσα ένα θόρυβο, ένας άντρας όρθιος μπρο-
στά μου, η σκιά του σκληρή, φοβήθηκα,' τι θέλεις; ', δεν απάντησε, με πλησίασε πιο πολύ, 'φύγε,
θα φωναξω', όλο πλησιαζε,το σώμα του πελώριο με σκέπασε, η αναπνοή του, την άκουγα,
τεράστια πιεση,πρέπει να λιγοθυμησα, δεν θυμάμαι τίποτα άλλο, άνοιξα τα μάτια μου και σε
είδα', τον κοιταξε,' δεν με πιστεύεις; πες μου, εσύ τι είδες; ',' δεν θύμαμαι,κάνει τόση ζέστη, ζαλιστηκα' της είπε, εσκυψε σηκωσε τη κάλτσα και της την έδωσε, γύρισε το πρόσωπο του
άλλου,' εντάξει, γύρισε'ακουσε τη γυναίκα,γύρισε το πρόσωπο του, η γυναίκα ξαπλωμένη
στη σεζ λονγκ, του χαμογέλασε,' εγω θα μείνω ακόμα,'του ειπε,' ειναι τόσο ωραία εδω',
.
.
.
Samuel Beckett-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Samuel Beckett-En attendant Godot-Σαμουελ Μπεκετ-Περιμενοντας τον Γκοντο
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
και Intermetzo- En attendant Quelqu'Un-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
Samuel Beckett-En attendant Godot
Σαμουελ Μπεκετ-Περιμενοντας τον Γκοντο
Acte premier/Πραξη πρωτη
Route à la campagne, avec arbre.
δρομος στην εξοχη,με δεντρο
Βραδυ
Soir.
Estragon, assis sur une pierre, essaie d'enlever sa chaussure.
ο Εστραγκον καθισμενος σε μια πετρα προσπαθει να βγαλει την αρβυλα του
Il s'y acharne des deux mains, en ahanant. Il s'arrête, à bout de forces, se repose
en haletant, recommence.
αγωνιζεται με τα δυο χερια του,λαχανιαζοντας.Σταματα,εξουθενωμενος,ξεκουραζεται
κοντανασαινοντας,ξαναρχιζει.
Même jeu.
Entre Vladimir.
το ιδιο παιχνιδι
μπαινει ο Βλαντιμιρ
EsTRAGON (renonçant à nouveau). - Rien à faire.
[εγκαταλειπωντας εκ νεου]τιποτα δεν γινεται
VLADIMIR (s'approchant à petits pas raides, les
jambes écartées). - Je commence à le croire.
[πλησιαζοντας με μικρα βηματα κοφτα,τα ποδια ανοιχτα]
αρχιζω σ'αυτο να πιστευω
(Il s'immobilise.) J'ai longtemps résisté à cette pensée, en me disant, Vladimir, sois
raisonnable.tu n'as pas enc ore tout essayé. Et je reprenais le c ombat. (Il se recueille,
songeant au combat.
A Estragon.) - Alors, te revoilà, toi.
[ακινητοποιειται] για πολυ καιρο αντιστεκομουν σ'αυτη τη σκεψη,λεγοντας,Βλαδιμιρ,
να'σαι λογικος,δεν τα εχεις ακομα ολα προσπαθησει.Και ξαναπιανα τη μαχη[συμμαζευεται,αναλογιζομενος τη μαχη .
Στον Εστραγκον] λοιπον,ξαναγυρισες,εσυ
EsTRAGON. - Tu crois ? πιστευεις;
VLADIMIR. - Je suis content de te revoir. Je te croyais parti pour toujours.
ειμαι χαρουμενος που σε ξαναβλεπω.Πιστευα πως αναχωρησες για παντα
EsTRAGON. - Moi aussi. Κι εγω επισης
VLADIMIR - Que faire pour fêter cette réunion? (Il réfléchit.) Lève-toi que je
t'embrasse.(Il tend la main à Estragon.)
τι να κανουμε για να γιορτασουμε αυτη την επανενωση;[σκεφτεται]σηκω να σ'αγκαλιασω
[τεινει το χερι στον Εστραγκον]
ESTRAGON (avec irritation). - Tout à l'heure,tout à l'heure.
[με εκνευρισμο]αργοτερα,αργοτερα
Silence.
σιωπη
VLADIMIR (froissé. froidement). Peut-on savoir où monsieur a passé la nuit?
[ενοχλημενος,ψυχρα]μπορει καποιος να μαθει που ο κυριος περασε τη νυχτα;
EsTRAGON. - Dans un fossé.
μεσα σ'ενα χαντακι
VLADIMIR (épaté). - Un fossé! Où ça ?
[εντυπωσιασμενος]ενα χαντακι.Που αυτο;
ESTRAGON (sans geste). - Par là.
[χωρις χειρονομια] Περα εκει.
VLADIMIR. - Et on ne t'a pas battu?
και δεν σ'εχει χτυπησει καποιος;
ESTRAGON - Si... Pas trop.
Ναι...Οχι αρκετα
VLADIMIR. - Toujours les mêmes?
παντοτε οι ιδιοι;
ESTRAGON. - Les mêmes ? Je ne sais pas.
οι ιδιοι;δεν ξερω
Silence.
σιωπη
.
.
Intermetzo- En attendant quelqu'un-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
'αυτος πρεπει να ειναι;'ειδε τον αλλον κυριο,'δεν πρεπει να κανω λαθος;',μπροστα στο
σκακι,'κανω λαθος;,κυριε','α,μην ανησυχειται,μπορουσατε να κανετε το σωστο','υπαρχει
διαφορα,νομιζω','νομιζεται;αν νομιζεται','εχετε ωρα εδω;','φυσικα,περιμενα','μα,δεν αργη-
σα',κοιταζει την ωρα στο ρολοι του'να ηρθα ακριβως στην ωρα που ορισθηκε','εσεις,οχι,στην
ωρα σας,δεν εχει να σας κατηγορησει κανεις',καθετε απεναντι του,'αρχιζεται;με τα λευκα',
'απαντω οχι στην ερωτηση σας,και ναι,τα λευκα',κινει το αλογο,'δεν συμφωνω','αν συμφω-
νουσαμε ολοι τοτε η ζωη θα ηταν πραγματικη κολαση','σωστα,αν εστω κι ενα δευτερολεπτο αργουσατε θα ειχα σηκωθει να φυγω','αγνοοντως,φυσικα,τις σοβαροτατες συνεπειες,τοσο
ανοητος ειστε','εσεις,ο φανατικοτατος λογικος,το λετε αυτο;',ειρωνικα,' αλλα τι μπορουμε
να κανουμε;','τιποτα','τιποτα,δεν ειναι λυση',κινει τον μαυρο αξιωματικο,'κινδυνευεις','και
την αλλη φορα το ιδιο εγινε','μπορει καποιος να γνωρισει,να γνωριζει,γιατι γινεται αυτο;',
'εγω το διαισθανομαι','αυτο,ειναι τελειως κατι αλλο',σταματα'χωρις να σας προσβαλω θα
ελεγα ασχετο',σκεφτετε,'ανεπικαιρο;','βεβαια,αυτο ειναι',φωναζει δυνατα,'Α ΝΕ ΠΙ ΚΑΙ ΡΟ',
'σιγα,θα σας ακουσουν','ποιοι;'κοιταζει γυρω του'αυτοι οι δυο κυριοι;στο βαθος;',γελαει,
'αυτοι νομιζω περιμενουν το ιδιο','απο που το συμπεραινετε,μηπως κουβεντιασατε','δεν χρειαζεται,κυριε,φαινεται,αυτο ειναι',θριαμβευτικα'δεν μπορει να'ναι τιποτα αλλο','παντα εγωιστης',βαζει τα γυαλια του,'κοιταξτε,τους πλησιαζει ενα παιδι,κατι τους λεει,κατι το ρω-
τανε,το παιδι φευγει,δεν καταλαβαινετε τι εγινε;',πειραγμενος, 'και πολυ καλα μαλιστα,αν
εννοειτε αυτο','αυτο ακριβως,κυριε','και τωρα τι θα γινει;',γελαει ειρωνικα, 'ρωτατε τι θα
γινει;δεν ειστε αφελης,δεν ξερετε τι εγινε χθες η' και προχθες η' και παραπροχθες;το ιδιο που
θα γινει αυριο,η' μεθαυριο η' παραμεθαυριο','κινωντας το αλογο με δυο κινησεις θα μου
κανατε ματ,ειστε γενναιοδωρος η' αφηρημενος,συγχισμενος ισως;','αν τελειωσει το παιχνιδι,
εχουμε την υπομονη,νομιζεις,την δυναμη να περιμενουμε','επομενως ολα εξαρτωνται απο το παιχνιδι','κοιταξτε αυτους τους δυο αθλιους εκει περα,κλοουν η' σαλτιπαγκοι,δεν βλεπω
ν'αντεξουν για πολυ','μην το λετε,εμεις γιατι αντεξαμε;',σιωπη,'γιατι αντεχουμε;θελετε να
πειτε',σιωπη,'θα χτυπησει ο ενας τον αλλον','οχι,χορευουν',με αγωνια,'χορευουν;τι ορευουν;',
'παντως,χορευουν','λαθος','ετσι ειναι','ξανα λαθος','παλι ετσι ειναι','ξανα ξανα ξανα,λαθος λαθος λαθος','γιατι δεν σηκωνομαστε να φυγουμε;'σιωπη,'γιατι δεν ηρθαμε;','μηπως παρουσιαστει αυτος',σιωπη,'απο που να παρουσιαστει;','μαλλον απο καπου,ξερω γω,απο πουθενα',σιωπη,'απο πουθενα,απ'το τιποτα;','μιλατε σιγα,ο ενας,εκεινος ο αθλιος,ο κοντος και χοντρος,ο στρογγυλος
σαν μπαλονι,ακουσε,μιλησε στον αλλον,τον αδυνατο,με τα γυαλια,αν αγριεψουν και μας επιτεθουν,νομιζω πως ο αδυνατος ειναι ο κυριος του χοντρου,δολοφονοι ειναι','παντα οι ιδιες υπερβολες,ανθρωπακια',σαρκαστικα,'ελατε,παραδεχτητε το,ομοιοι σαν εμας',πειραγμενος,κινει
τον πυργο,'σας το απαγορευω αυτο ρητως,δεν εχετε το δικαιωμα','ειμαι ελευθερος να λεω οτι θελω,για οτιδηποτε και για οποιονδηποτε','νομιζεις',σιωπη,υπολογιζει,'εχετε δικιο,με τρεις
κινησεις ματ,το αλογο εδω,η βασιλισσα εκει,παλι το αλογο','αυτο πολυ πριν','τωρα','πριν',τωρα',
'πριν','ανοησιες,πριν,τωρα,μετα',σιωπη,'ξερετε τι σχημα εχει αυτο το κτιριο;','κυβικο','οχι,κανο-
νικο δωδεκαπλευρο','ας ειναι ,σας πιστευω','αλλαξα,κανονικο εικοσαπλευρο ειναι','εχετε
γνωσεις αρχιτεκτονικης;',φιλοσοφια σπουδασα','αρα,δεν ειστε αρχιτεκτονας','και σεις δεν
ειστε μαθηματικος;',σιωπη,'ειμαι;τι σημασια εχει να ειμαι;',κινει τον λευκο πυργο πεντε
τετραγωνο,'βγαζει την αρβυλα;','απο τοση αποσταση δεν βλεπω καθαρα','λες να'ναι κακο-
ποιοι;ληστες;σιγουρα ειναι απατεωνες',σιωπη,κινει το μαυρο αλογο,'απατεωνες;','απατεωνες,
θα ελεγα','αυτο το κτιριο,εχει κι αλλα δωματια','το ξερω,απειρα',σιωπ,'λετε αυτο να μην ειναι
το καταλληλο δωματιο;','πως μπορει να το μαθουμε;,υπαρχει τροπος;'',κινειτε ο πυργος,'εγω
λεω δεν υπαρχει','εσεις το λετε,και γι'αυτο,δεν ισχυει παντα',κοιταζει περα,'το παιδι μας κανει νοημα','οχι σε μας',ειστε σιγουρος;', 'και την αλλη φορα το ιδιο εγινε','τωρα δεν ειναι το ιδιο',
'απο που το γνωριζουμε;','απο τα γεγονοτα','ποια γεγονοτα;',σιωπη,γελαει'ποια γεγονοτα;δεν συμβαινει τιποτα','δεν ειστε σιγουρος;',εκανε με το χερι μια αποτομη κινηση να φυγει το παιδι,
'κι αν θυμωσει;','ειμαι σιγουρος','αμφιβαλω','κι αν οι αλλοι,αυτοι οι δυο,ευνοηθουν',γελασε,
ειρωνικα,'να ευνοηθουν;πλακα εχει,να ευνοηθουν','ομως δεν ειστε σιγουρος;','ουτε εσεις,ουτε εσεις;','επρεπε ν'αλλαξουμε δωματιο,ισως εκει να'ναι εντελως διαφορετικα','μην το ελπιζετε',
'δεν το ελπιζω,το επιθυμω',σιωπη,'μετα απο την κινηση αυτη θα σας κανω ματ','δεν θα τολμη-σετε,σας προειδοποιω,θα τα καταστρεψετε ολα',σιωπη,'αυτο δεν θελω;','δεν ξερω','τοτε τι θελω;','αυτο','αν κανω αυτο τοτε αποκλειεται να συμβει αυτο','μην ειστε τοσο αισιοδοξος,
τοσο απολυτος','ειμαστε πολυ ωρα εδω;','μολις ηρθαμε','οι αλλοι,δυο;εφυγαν','αυτο επρεπε
να κανουν,ειναι η σειρα μας',σιωπη,'ελατε,η δικη σας σειρα ειναι',σιωπη,
'αυτοι πρεπει να'ναι;'δεν πρεπει να κανω λαθος;'μην ανησυχεις,αυτοι','μπορουσαν να'ναι κι
αλλοι','υπαρχει,νομιζω,διαφορα','νομιζεις;εχουν ωρα εδω;','φυσικα,περιμενουν',σιωπη,'εμεις;',
'μα,δεν αργησα','δεν εχεις ρολοι,ηλιθιε,πως ξερεις το χρονο;,'το χρονο;το χωρο;','τοτε;','να ηρθα ακριβως την ωρα που ητανε','φυσικα,κανενας,δεν θα σε κατηγορησει','δεν απαντω οχι στην
ερωτηση σου','ναι,τοτε' ,'δεν συμφωνω','αν συμφωνουσαμε ολα στη ζωη θα ηταν τελεια κολαση','σωστα','γιατι δεν φευγουμε;δεν τα παραταμε','αγνοωντως,φυσικα,τις συνεπειες,τοσο ανοητος,'εσυ,ο μυαλωμενος;'ειρωνικα,' αλλα τι μπορουμε να κανουμε;','τιποτα','τιποτα;δεν
ειναι λυση αυτη','μπορει καποιος να ξερει,να ξερει τωρα,γιατι γινεται αυτο;',' το μυριζομαι',
'αυτο,δεν ειναι περα για περα κατι αλλο;',σταματα'χωρις να προσβαλω,την εξοχοτητα σου',σκε-
φτετε,'ανεπικαιρο;','βεβαια,αυτο ειναι',φωναζει δυνατα, 'Α ΝΕ ΠΙ ΚΑΙ ΡΟ ','σιγα,θα σ'ακου-
σουν','ποιοι;'κοιταζει γυρω του'αυτοι οι δυο κυριοι;στο βαθος;',γελαει,'αυτοι νομιζω ειναι
βουτηγμενοι με τα μουτρα στο σκακι τους','πως ξερεις πως παιζουν σκακι;','τι αλλο θα μπο-
ρουσαν να παιζουν εδω,αλλωστε περιμενουν το ιδιο','εισαι μαγος;','δεν ειναι αναγκη,βλακα,
φαινεται',θριαμβευτικα'δεν μπορει να'ναι τιποτα αλλο',βαζει τα γυαλια του,'κοιταξε,τους πλη-
σιαζει ενα παιδι,κατι τους λεει,δεν τολμουν να το διωξουν,κατι ρωτανε,το παιδι απανταει,
καταλαβαινεις τι εγινε;',πειραγμενος,'και πολυ καλα μαλιστα,αν εννοεις αυτο','αυτο ακριβως,
κυριε','και τωρα τι θα γινει;',γελαει ειρωνικα, 'ρωτας,εισαι ξεδιαντροπος,τι θα γινει;βλακα,
τι εγινε χτες η' και προχτες η' και παραπροχτες;το ιδιο, αυριο,η' μεθαυριο η' παραμεθαυριο',
'συγχισμενος,'ταραζεσε,δεν εισαι στα καλα σου;','τι σε νοιαζει,καθαρμα','να τελειωνει το παιχνιδι,τελος η υπομονη','δεν εχεις δυναμη,κοιτα αυτους τους δυο εκει περα,υπομονετικοι,
φιλοσοφοι,υπολογιστες','δεν τους βλεπω ν'αντεξουν για πολυ','λες,αλλα κανεις λαθος,δες',
'εσυ δεν βλεπεις τη μυτη σου,στραβουλιακα',με θυμο,ετοιμος να ορμηξει,'και εσυ'σαι θεοκουφος,αλληθωρος και κεκιζεις,χαζε',,σιωπη,'γιατι αντεχουμε;',σιωπη,'στοιχηματιζω ποιος
θα κερδισει','σιγα,μην χαλας τα λεφτα σου,μυλορδε',με αγωνια,'τελειωνουν;θα τελειωσουν;',
'παντως,δεν τους συμφερει','λαθος','ετσι ειναι','ξανα λαθος','παλι ετσι ειναι','ξανα ξανα ξανα,
λαθος λαθος λαθος','θα σου σπασω το κεφαλι,ανοητε,σκασε',σιωπη,'γιατι δεν φευγουμε;'σιωπη,
'γιατι δεν ηρθαμε;','ποτε','καποτε;','θα παρουσιαστει αυτος',σιωπη,γελαει'αστειο,γελασα,απο
που να παρουσιαστει;','απο καπου,ξερω γω',σιωπη,'απ'το τιποτα;','ηλιθιε,μιλα σιγα,ο ενας,
εκεινος ο φιλοσοφος,ο κοντος και χοντρος,ο στρογγυλος σαν μπαλονι,ακουσε,μιλησε στον
αλλον,τον αδυνατο,τον γυαλακια,τον λογιστη,αν θυμοσουν και μας καταγγειλουν;, ο αδυ-
νατος ειναι το αφεντικο,αυτος κανει κουμαντο,συμφεροντολογοι ειναι','παντα,φουσκωμενα λογια,ανθρωπαρια',σαρκαστικα,'σκουληκια,ιδιοι με μας',πειραγμενος,'στ'απαγορευω αυτο,
με ποιο δικαιωμα','ειμαι ελευθερος να πω οτι θελω,και να πραξω',σιωπη,υπολογιζει,'να θε-
λεις,να πραξεις,εχεις λαθος,βλακειες,ελευθερια,ελευθερη βουληση,χαζομαρες',σιωπη,'
τωρα','πριν',τωρα','πριν','ανοησιες,πριν,τωρα,μετα',σιωπη,'ξερεις πως να'ναι αυτο το κτιριο;','καλυβα','οχι,κανονικη σπηλια','δεν πα να'ναι και σκουπιδοτενεκες βρωμερος,σε πιστευω,βουλωστο','αλλαξα γνωμη,πολυκατοικια ειναι',ειρωνικα'μπραβο,εχεις γνωσεις
μαστορικης,τεμπελη;','λαχαναγοριτης σπουδασα',' και δεν εισαι κλεφτοκοτας','το βρηκες,
και κερδιζεις χρυσουν ωρολογιον δια το εξυπνον','ενας παλιομπατιρης χαμενος εισαι',
σιωπη,'ειμαι;τι σημασια εχει να ειμαι;'του βγαζει τη γλωσσα,σιωπη,'βγαζω την αρβυλα;',
'βρωμαει,ειναι μακρια,δεν θα σε δουν,ανωμαλε επιδειξια,δειξε το κωλο σου καλλιτερα,
ανηθικο τερας','λες να'ναι ασυνειδητοι απατεωνες','και να κανουν τους ψευτοεπιστημονες;',
'ναι,αυτο ειναι,απατεωνες','αθλιοι απατεωνες,σου λεω','αυτο το σπιτι ,να'χει αλλα δωματια;',
'πολλα,αμετρητα',σιωπη,'σιγουρα,ειμαστε σε λαθος δωματιο;','πρεπει,μπορει να το μαθου-με;,'υπαρχει τροπος;'',αγανακτισμενα,'εγω λεω δεν υπαρχει','το λες,αλλα δεν ειναι ετσι',
'γουσταρεις να με κοντραρεις,ουτε εχτρος',κοιταζει περα,'το παιδι μας κανει νοημα','οχι
σε μας','εισαι σιγουρος;', 'και την αλλη φορα το ιδιο εγινε','τωρα δεν ειναι το ιδιο',
'γιατι αλλαξε;βλεπεις ν'αλλαξε τιποτα;','που το ξερουμε;','απ'αυτα που'γιναν;λες την
αρβυλα','αλλα εγιναν','εγιναν;μυστηριο',γελαει,',σιωπη,γελαει'ποια εγιναν,ολη τη νυχτα ροχαλιζεις,ξεψυριαζεσε ολη τη μερα,αυτα γινονται','δεν γινεται τιποτα','δεν εισαι σιγουρος;',
εκανε με το χερι μια αποτομη κινηση να φυγει το παιδι,'κι αν τσαντιστει;και μας ρουφιανε-
ψει;','ειμαι σιγουρος','αμφιβαλω','κι αν οι αλλοι,αυτοι οι δυο,κερδισουν και μεις χασουμε;',
γελασε,ειρωνικα,'να κερδισουν;πλακα εχει,να κερδισουν,σιγα το κερδος και τη ζημια','το
βλεπω,δεν εισαι σιγουρος;','ουτ'εσυ,ουτ'εσυ;','επρεπε να παμε σ'αλλο δωματιο,εκει θα'ταν αλλιωτικα','να μην το ελπιζεις,γελιεσε','δεν ελπιζω,το θελω',σιωπη,'σηκωνουμε να φυγω',τον απειλει,μπαινει μπροστα του να τον εμποδισει,'μη,δεν θα τολμησεις,ηλιθιε,θελεις,τωρα,να τα χαλασεις ολα,ουτε βημα,σκουληκι,σε σκοτωσα',σιωπη,'αυτο δεν θελω;','δεν ξερω','τοτε τι θελω;','αυτο','αν κανω αυτο τοτε δεν μπορει να γινει αυτο','μην το βαζεις τοσο κατω','ειμα-
στε πολυ ωρα εδω;','μολις ηρθαμε','οι αλλοι,δυο;εφυγαν','επρεπε ετσι να κανουν,ειναι
η σειρα μας',σιωπη,'ελα,η δικη μας σειρα ειναι',
.
.
Samuel Beckett-En attendant Godot
Σαμουελ Μπεκετ-Περιμενοντας τον Γκοντο
Acte deuxième
Πραξη δευτερη
Entre à droite le garçon de la veille. Il s'arrête.
μπαινει απο δεξια το αγορι της αναμονης,σταματα
Silence.
σιωπη
GARÇON. - Monsieur . . . ( Vladimir se retourne.)Monsieur Albert . .
Κυριε...[ο Βλαντιμιρ γυριζει] Κυριε Αλμπερτ .
VLADIMIR. - Reprenons . (Un temps. Au garçon .) Tu ne me reconnais pas ?
εις επαναληψιν [Καποιος χρονος.Στο αγορι]Δεν με γνωριζεις;
GARÇON. -- Non monsieur.
οχι,κυριε
VLADIMIR. - C'est toi qui es venu hier ?
εισαι δυ που ηρθες χθες;
GARÇON. - Non monsieur.
οχι,κυριε
VLADIMIR. - C'est la première fois que tu viens ?
ειναι η πρωτη φορα που'ρχεσε;
GARÇON. - Oui , monsieur.
ναι,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMIR. - C'est de la part de monsieur Godot ?
ερχεσαι εκ μερους κυριου Γκοντο
GARÇON. - Oui, monsieur.
ναι,κυριε
VLADIMIR. - Il ne viendra pas ce soir.
αυτος δεν θα'ρθει αυτο το βραδυ
GARÇON. - Non , monsieur.
οχι,κυριε
VLADIMIR. - Mais il viendra demain.
αλλ'αυτος θα'ρθει αυριο
GARÇON. - Oui , monsieur.
ναι, κυριε
VLADIMIR. - Sûrement.
σιγουρα
GARÇON. - Oui, monsieur.
ναι,κυριε
Silence.
VLADIMIR. - Est-ce que tu as rencontré quelqu'un?
εχεις συναντησει καποιον ;
GARÇON. - Non monsieur.
οχι,κυριε
VLADIMIR. - Deux autres (il hésite) . . . hommes.
δυο αλλους[δισταζει]...ανθρωπους
GARÇON. - Je n'ai vu personne, monsieur.
δεν εχω δει προσωπο,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMI R. - Qu'est-ce qu'i l fait, monsieur Godot ? ( Un temps.) Tu entends ?
τι'ναι αυτο που κανει,ο κυριος Γκοντο;[καποιο χρονο]Ακους;
GARÇON. - Oui monsieur.
ναι ,κυριε
VLADIMIR. - Et alors ?
και τοτε;
GARÇON. - Il ne fait rien, monsieur.
δεν κανει τιποτα,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMIR. - Comment va ton frère ?
πως παει ο αδελφος σου;
GARÇON. - Il est malade, monsieur.
ειναι αρρωστος,κυριε
VLADIMIR - C'est peut-être lui qui est venu hier.
ισως αυτος ειναι που'ρθε χθες;
GARÇON. - Je ne sais pas, monsieur.
δεν ξερω ,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMIR. - Il a une barbe, monsieur Godot ?
εχει ενα μουσι,ο κυριος Γκοντο
GARÇON. - Oui monsieur.
ναι,κυριε
VLADIMIR. - Blonde ou. .. (il hésite) . . . ou noire ?
ξανθο η'...[δισταζει]...η μαυρο;
GARÇON (hésitant) . - Je crois qu'elle est blanche, monsieur.
πιστευω πως ειναι ασπρο,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMIR. - Miséricorde.
Ελεος
Silence.
σιωπη
GARÇON. - Qu'est-ce que je dois dire à monsieur Godot, monsieur ?
τι ειν'αυτο που πρεπει να πω στον κυριο Γκοντο,κυριε;
VLADIMIR. - Tu lui diras - (il s'interrompt)- tu lui diras que tu m'as vu et que - (il
réfléchit) - que tu m'as vu. (Un temps. Vladimir s'avance, le garçon recule, Vladimir
s'arrête,le garçon s'arrête.) Dis, tu es bien sûr de m'avoir vu, tu ne vas pas me dire
demain que tu ne m'as jamais vu ?
να του πεις...[διακοπτεται]να του πεις οτι μ'εχεις δει κι οτι[συλλογιζεται]οτι μ'εχεις δει.
[Καποιος χρονος.Ο Βλαντιμιρ προχωραει,το αγορι υποχωρει.Ο Βλαντιμιρ σταματα,
το αγορι σταματα] πες,οτι'ναι πολυ σιγουρο να μ'εχεις δει,δεν θα'ρθεις να μου πεις
αυριο πως δεν μ'εχεις ποτε δει;
Silence.
σιωπη
Vladimir fait un soudain bond en avant, le garçon se sauve comme une flèche.
ο Βλαντιμιρ κανει ενα ξαφνικο πηδημα μπροστα,το αγορι σωζεται οπως ενα
Silence.
σιωπη
.
.
.
Φραντς Κάφκα ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΙΛΕΝΑ ,ΒΙΠΕΡ Νο. 138 – 1971
Franz Kafka
Milena Jesenská
BRIEFE AN MILENA AM RAVENSBRUCK-c.n.couvelis
LETTERS TO MILENA IN RAVENSBRUCK-c.n.couvelis
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΙΛΕΝΑ ΣΤΟ RAVENSBRUCK-χ.ν.κουβελης
[μεταφρασεις translations χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Ενα Γραμμα του Φραντς Καφκα στην Μιλενα Γιεσενσκα Milena Jesenská
[μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]
(Meran, 25.Juni 1920)
Freitag abend
Ich habe heute früh dumm geschrieben, nun kommen Deine beiden übervollen lieben
Briefe. Ich beantworte sie mündlich, Dienstag bin ich, wenn nichts unerwartetes innen
oder außen geschieht, in Wien. Es wäre ja sehr vernünftig, wenn ich (Dienstag ist glaube
ich Feiertag, vielleicht ist das Postamt, wohin ich Dir dann aus Wien telegraphieren oder
Rohrpost schreiben will geschlossen)heute schon sagen würde, wo ich Dich erwarten
will, aber ich würde bis dahin ersticken, wenn ich heute jetzt einen Ort nennen würde
und ich diesen Ort drei Tage und drei Nächte sehen würde,wie er leer ist und wartet
daß ich ihn Dienstag um eine bestimmte Stunde betreffe. Gibt es überhaupt Milena auf
der Welt soviel Geduld, wie für mich nötig ist? Sag es mir Dienstag.
F
(Μεραν,25 Ιουνη 1920)
Παρασκευη βραδυ
Σημερα το πρωι εχω γραψει ανοητα,και τωρα ηρθαν τα δυο υπερπληρη αγαπημενα
γραμματα σου.Απαντω σ'αυτα προφορικα,την Τριτη ειμαι,αν δεν συμβει τιποτα απρο-
σμενο εντος ειτε εκτος,στη Βιεννη.Θα ηταν,βεβαια,πολυ λογικο ,αν [η Τριτη νομιζω
ειναι αργια,ισως ειναι το Ταχυδρομειο ,απ'οπου τοτε απ'τη Βιεννη θα σου τηλεγραφισω
η' το Τιουμποστ να σου γραψω θα ειναι κλεισμενα]σημερα κιολας θα επρεπε να πω,που
θα σε περιμενω,αλλα ως τοτε θα'μουν αγχωμενος ,αν σημερα ακριβως ενα μερος θα ονο-
ματιζα,κι αυτο το μερος τρεις μερες και τρεις νυχτες θα'πρεπε να βλεπω,ποσο αδειο ειναι
και να περιμενει εγω την Τριτη μια ορισμενη ωρα να συναντησω.Υπαρχει οπουδηποτε
Μιλενα πανω στο κοσμο τοσο πολυ υπομονη,οση για μενα ειναι αναγκαια;Πεσ'το μου την
Τριτη.
Φ.
.
.
17 May 1944,Ravensbrück
(Praga, 31. Juli 1920)Samstag abend
Ich kam nachhause sah im Dunkel auf dem Schreibtisch den unerwarteten Brief,
'ειδε το γραμμα μου πανω στο τραπεζι,εδω μεσα στο δωματιο σκοτεινα,σημερα δεν
τοσο πολυ τα νεφρα'
»Du warst also wirklich nicht in Wien? Bekamst diesen Brief und warst nicht in Wien?
Warst nicht in Wien? Warst nicht in Wien?« Ich verstehe nicht Musik aber diese Musik
verstehe ich leider besser als alle Musikalischen.
Ιστορια:1944,Ravensbrück,βορεια Γερμανια,90χλμ βορεια του Βερολινου,το μεγαλυτερο
γερμανικο στρατοπεδο συγκεντρωσης,γυναικειο,καταναγκαστικη εργασια στην Siemens
& Halske
'Αγωνια,δεν ησουν στη Βιεννη;,ελαβες αυτο το γραμμα και δεν ησουν στη Βιεννη;
δεν ησουν στη Βιεννη;δεν ησουν στη Βιεννη; δεν καταλαβαινω απο μουσικη ,αλλ'αυτη
τη μουσικη την καταλαβαινω,δυστυχως,καλλιτερα απ'ολα τα μουσικα εργα'
Ιστορια:
15 Μαρτιου 1939,ο γερμανικος στρατος παρελαυνει στη Πραγα,Τσεχοσλοβακια
23 Αυγουστου 1939,Μοσχα,υπογραφη ΓερμανοΣοβιετικου Συμφωνου Μη-Επιθεσης
απο τον Υπουργο Εξωτερικων της ναζιστικης Γερμανιας Joachim von Ribbentrop
και τον Вячесла́в Миха́йлович Мо́лотов Υπουργο Εξωτερικων της Σοβιετικης Ενωσης,
η συμφωνια Ριμπεντροπ-Μολοτοφ επικυρωθηκε απο το Ανωτατο Σοβιετ στις 31 Αυγου-
στου
'η φιλη μου γερμανιδα Margarete Buber-Neumann ηρθε κρατουμενη στο στρατοπεδο
Ravensbrück μετα απο δυο χρονια εγκλεισμου στο Soviet Gulag του Karaganda,του
Καραμπαχ του Καζακσταν,
τον Νοεμβριο του 1939 με συνελαβε η Gestapo,πρωτα μ'εκλεισαν στη φυλακη Pankrác της
Πραγας,υστερα με πηγαν στη Dresden και τον Οκτωβριο του 1940 μ'εφεραν εδω στο
Ravensbrück'
(Praga, 4. bis 5. August 1920)
Mittwoch abend
Jetzt gegen 10 Uhr abends war ich im Bureau, das Telegramm war da, so schnell, fast
könnte ich zweifeln, daß es die Antwort auf mein gestriges Telegramm ist, aber es steht
doch da: abgeschickt am 4 VIII 11 Uhr vormittags.
(Πράγα, 4 εως 5 Αυγούστου 1920)
Τετάρτη βράδυ
Τώρα κατα τις 10 η ωρα το βράδυ ήμουνα στο γραφείο, το τηλεγράφημα ήταν εκεί, τόσο
γρήγορα, σχεδόν θα μπορούσα να αμφιβάλλω,ότι αυτο είναι η απάντηση στο χθεσινο
τηλεγράφημα μου, αλλ'ομως στέκεται εκεί: απεσταλμενο στις 4 VIII 11 το πρωί.
Ιστορια:Johanna Langefeld,Oberaufseherin,Υψηλη Εποπτρια,επιστρατια εργασιας, στο
γερμανικο γυναικειο στρατοπεδο συγκεντρωσης του Ravensbrück απο τον Μαιο του 1939
εως τον Μαρτιο του 1942 ,με βοηθο την Emma Zimmer,
η Johanna Langefeld ηταν υπευθυνος επιλογης της Action 14f13,της Sonderbehandlung,'της
ιδιαιτερης μεταχειρισης',της δολοφονιας δια της Ευθανασιας,των γεροντοτερων,των αρρω-
στων,και των ανικανων δια εργασιαν κρατουμενων γυναικων
-'με τον Φραντς συναντηθηκαμε μονο δυο φορες,μια στη Βιεννη,τεσσερεις μερες ,και μια
στο Gmünd της Αυστριας,μια μερα,
εδω,εχω κρεμασμενο στο λαιμο το τριγωνο με το νουμερο 4714,αυτο με ξεχωριζει απ'τις
αλλες γυναικες,ειμαι η Siebenundvierzig-elf Milena Jesenská,η 4711 Eau de Cologne
Ιστορια: 4711 Eau de Cologne 4711
'πολλες φορες ειδα να ριχνουν αγρια σκυλια πανω σε αδυνατες γυναικες να τις κατασπα-
ραξουν,'αν δεν ειναι ικανες να εργασθουν,ας εξαφανισθουν' ελεγαν,
(Pragα, -19. bis 23. August 1920)
Donnerstag
Ich wollte immer wieder einen andern Satz hören, als Du, diesen: jsi mùj (Du bist mein)
Πεμπτη
Παντα ηθελα να ξανακουσω μια αλλη προταση,απο σενα,αυτη:jsi mùj (Εισαι δικος μου)
Ιστορια:το 1919,η 23 χρονη τσεχα λογοτεχνης Milena Jesenská,κατοικος Βιεννης,παντρεμε-
νη με τον γερμανοεβραιο κριτικο Ernst Pollak,λογω οικονομικων προβληματων εργαζεται
ως μεταφραστρια και γραφει στον Εβραιο-Γερμανο-Τσεχο Franz Kafka πως θελει του μετα-
φρασει απο τη γερμανικη γλωσσα στη τσεχικη τη συντομη ιστορια του 'Ο Θερμαστης',Der
Heizer,η οποια γραφτηκε το 1913 για να ειναι το πρωτο κεφαλαιο του μυθιστορηματος
του America,Der Verschollene,το οποιο ο Kafka το παρατησε και το συνεχισε αργοτερα
αφηνωντας το ημιτελες,εκδοθηκε απο τον φιλο του Max Brod το 1927 μετα τον θανατο
του το 1924,σε ηλικια 41 χρονων απο φυματιωση,
http://www.digbib.org/Franz_Kafka_1883/Amerika_.pdf
-'στον Θερμαστη',Der Heizer, ο Kafka περιγραφει τις περιπετειες στην Νεα Υορκη της Αμε-
ρικης ενος ευρωπαιου δεκαεξαχρονου μεταναστη,του Karl Rossann,εκδιωγμενου απο τους
δικους του λογω της αποπλανησης του απο μια υπηρετρια,εκει στο καραβι που τον εφερε
στην Αμερικη,ψαχνοντας την ομπρελα που ξεχασε,γνωριζει τον Θερμαστη,που του λεει τα
παραπονα που εχει απο τον πλοιαρχο,τοτε ο Karl γνωριζει
ενα θειο του ,ο οποιος προθυμοποιειται να τον βοηθησει βρισκωντας του δουλεια,...'
(Prag, 26. bis 27. August 1920)
Donnerstag abend
Den ganzen Tag war ich mit Deinen Briefen beschäftigt in Qual, in Liebe, in Sorge und
in ganz unbestimmter Angst vor Unbestimmtem, dessen Unbestimmtheit hauptsächlich
darin besteht, daß es maßlos über meine Kräfte hinausgeht.
Πεμπτη βραδυ
Ολοκληρη τη μερα ημουνα με τα γραμματα σου απασχολημενος σε ανησυχια,σ'αγαπη,
σε φροντιδα,και ολοκληρωτικη απροσδιοριστη αγωνια πριν το Απροσδιοριστο,του οποιου
η Απροδιοριστια κυριως πανω σ'αυτο συνισταται,οτι υπερμετρα τις δυναμεις μου ξεπερ-
ναει
Ιστορια:στο στρατοπεδο Ravensbrück πολλες κρατουμενες γυναικες πεθαιναν απο αρρω-
στειες,υπερκοπωση,και απελπισια,
-'ηταν τρομερο,τις επιαναν και τις μαστιγωναν ανελεητα στα ματια,φρικιαστικο,κολαση,
'μα γιατι δεν σταματουν;,τις τυφλωσαν'
(Praga, 26. bis 27. August 1920)
Freitag
Die Nacht habe ich statt mit Schlafen, (nicht ganz freiwillig allerdings) mit den Briefen
verbracht
Und dabei habe ich,wenn ich an Dich denke, als klarste Vorstellung immer die, daß Du
im Bett liegst, so wie Du etwa in Gmünd am Abend auf der Wiese lagst
Παρασκευη
Τη νυχτα εχω αντι με τον υπνο,[οχι εξ'ολοκληρου εκουσιως ωστοσο]με τα γραμματα σου
περασει
Και ταυτοχρονα εχω,οταν σε σενα σκεφτομαι,σαν πιο καθαρη παρασταση παντοτε αυτη,
οτι στο κρεβατι εισαι ξαπλωμενη, οπως καπως ετσι στο Gmünd το βραδυ πανω στο
λιβαδι εχεις ξαπλωσει
Ιστορια:το 1925 η Milena Jesenská και ο Ernst Pollak χωρισαν,η Milena επεστρεψε στην
Πραγα,εκει παντρευτηκε τον Τσεχο αρχιτεκτονα Jaromír Krejcar[1895-1950],το 1928 γεννη-
θηκε η κορη της Jana "Honza" Krejcarová[1928-1981],ποιητρια,το 1930 γραφτηκε στο
Κομμουνιστικο Κομμα,το 1934 χωρισε με τον Jaromír Krejcar,το 1936 αποχωρησε απο το
Κομμα διαμαρτυρομενη για τον Σταλινισμο,
-'η κορουλα μου η Hodza,ετσι μου αρεσει να τη φωναζω,
στην εγκυμοσυνη αρρωστησα,πειραχτηκε τ'αριστερο μου ποδι κι απο τοτε κουτσενω,κατα
βαθος μ'αρεσει αυτο,ισως μοιαζω στη Leni της Δικης του Φραντς'
(Praga, 28. August 1920)
Samstag
So schön, so schön, Milena, so schön. Nichts ist in dem Brief (von Dienstag) so schön,
aber die Ruhe, das Vertrauen, die Klarheit, aus der er kommt
Σαββατο
τοσο ομορφο,τοσο ομορφο,Μιλενα,τοσο ομορφο.Τιποτα δεν ειναι στο γραμμα[απο την
Τριτη]τοσο ομορφο,παρα η ηρεμια,η εμπιστοσυνη,η σαφηνεια,απ'την οποια εξερχεται
Ιστορια:η Leni στο μυθιστορημα του Franz Kafka η Δικη,Der Process,ειναι ενα νεαρο
κοριτσι, mit große[n] schwarze Augen[σελ.69)μεγαλα μαυρα ματια, dunklem Haar (σελ.77)
σκουρα μαλλια, und einem puppenförmig gerundeten Gesicht(σελ.78)κι ενα κουκλιστικο
στρογγυλο προσωπο,υπηρετρια του αρρωστου δικηγορου Huld,εκει τη συναντα για πρωτη
φορα ο κατηγορουμενος Josef K.οταν επισκεπτεται τον δικηγορο με τον θειο του Karl για
ευνοικη διευθετηση της Δικης,τοτε παρατηρει πως η Λενι εχει ενα körperlichen Fehler,
το δερμα του μεσου και παραμεσου δαχτυλου στο δεξι της χερι ειναι ενωμενα,μια σωμα
τικη ανωμαλια ζωωδους σεξουαλικης φυσης,και αναφωνει:Was für eine hübsche Kralle!
Τι ωραιο νυχι !
Το μυθιστορημα Der Prozeß,Η Δικη,ο Franz Kafka[1883-1924]αρχισε να το γραφει το 1914,
και εκδοθηκε το 1925 μετα τον θανατο του απο τον φιλο του Max Brod παρα την ρητη
επιθυμια-διαθηκη του προς αυτον να καταστρεψει ολα τα εργα του,την οποια ο Max Brod
παραβιασε
Franz Kafka-Der Prozeß
http://www.digbib.org/Franz_Kafka_1883/Der_Prozess_.pdf
1. Kapitel: Verhaftung - Gespräch mit Frau Grubach - Dann Fräulein Bürstner
Jemand mußte Josef K. verleumdet haben, denn ohne daß er etwas Böses getan hätte, wurde er eines Morgens verhaftet. Die Köchin der Frau Grubach, seiner Zimmervermie-terin, die ihm jeden Tag gegen acht Uhr früh das Frühstück brachte, kam diesmal nicht.
Das war noch niemals geschehen. K. wartete noch ein Weilchen, sah von seinem Kopfkis-
sen aus die alte Frau, die ihm gegenüber wohnte und die ihn mit einer an ihr ganz
ungewöhnlichen Neugierde beobachtete, dannaber, gleichzeitig befremdet und hungrig,
läutete er. Sofort klopfte es und ein Mann, den er in dieser Wohnung noch niemals gese-
hen hatte, trat ein....
Καποιος πρεπει να εχει συκοφαντησει τον Γιοζεφ Κ,γιατι χωρις να'χει κανει κατι κακο,
ενα πρωι αυτος συνεληφθει...
-'τη μητερα την εχασα οταν ημουνα 16 χρονων,το 1912,ο πατερας μου ηταν οδοντιαντρος
και καθηγητης στο Charles University της Πραγας,σκληρος ανθρωπος,αυταρχικος,οπως κι
ο πατερας του Φραντς,μ'εκλεισε σ'ενα γυμασιο θηλεων,τον Ernst δεν το ηθελε,ηταν απο-
λυτα αρνητικος,'ειναι Εβραιος',και δεν συμφωνησε ποτε με τον γαμο μας
(Praga, November 1920)
Samstag abend
So bin ich jetzt, ohne irgendetwas sonst zu machen, bis 1/2 2 nachts über diesem Brief
gesessen,habe ihn angesehn und durch ihn Dich. Manchmal, nicht im Traum, habe ich
diese Vorstellung:Dein Gesicht ist von Haaren zugedeckt, es gelingt mir das Haar zu
teilen und rechts und links wegzuschieben, Dein Gesicht erscheint, ich fahre an der Stirn
und den Schläfen hin und halte nun Dein Gesicht zwischen den Händen.
Σαββατο βραδυ
ετσι τωρα ειμαι,χωρις οτιδηποτε αλλο να κανω,μεχρις τις 2 1/2 τη νυχτα πανω απ'αυτο
το γραμμα καθισμενος,το'χω κοιταξει και μεσ'απ'αυτο εσενα.Μερικες φορες,οχι σ'ονειρο,
εχω αυτη την εικονα:Το προσωπο σου ειναι απ'τα μαλλια καλυμενο,καταφερνω τα μαλλια
να χωρισω και δεξια κι αριστερα να τραβηξω,το προσωπο σου φαινεται,πηγαινω
στο μετωπο και στους κροταφους και κραταω τωρα το προσωπο σου αναμεσα στα χερια
Ιστορια:ο Franz Kafka στο Brief an den Vater[Nοεμβριος 1919],Γραμμα στον Πατερα,
Herman,γραφει:
Liebster Vater,
Du hast mich letzthin einmal gefragt, warum ich behaupte, ich hätte Furcht vor Dir.
Ich wußte Dir,wie gewöhnlich, nichts zu antworten, zum Teil eben aus der Furcht, die
ich vor Dir habe, zum Teil deshalb, weil zur Begründung dieser Furcht zu viele Einzelhei-
ten gehören, als daß ich sie im Reden halbwegs zusammenhalten könnte.
Πολυαγαπημενε πατερα,
μ'εχεις ρωτησει προσφατα μια φορα,γιατι ισχυριζομαι,οτι εχω φοβο μπροστα σου.Δεν
ηξερα,οπως συνηθως,τιποτα να σ'απαντησω,εν μερει απο τον φοβο,που εχω μπροστα
σου,και εν μερει επισης,επειδη για την αιτιολογηση αυτου του φοβου τοσες πολλες
λεπτομερειες χρειαζονται,για να μπορεσω αυτες στην ομιλια κατα προσεγγιση να συγ-
κρατησω
http://www.digbib.org/Franz_Kafka_1883/Brief_an_den_Vater_.pdf
-'δεν μπορουσα να παρατησω τον Ernst,επειτα κι ο Franz φοβονταν τα δεσμα του γαμου,
την ανιαρη,πληκτικη ζωη,που θα τον απομακρυνε απο το γραφειο του που γραφει τις νυ-
χτες,θα'νιω θε σαν τον Josef K. της Δικης,πως ειναι,τελικα,ενοχος για την παραβιαση ενος
ατεγκτου κι αυστηρου Νομου,και το παραπτωμα αυτο θα'πρεπε να τιμωρηθει απο μια
Ανωτατη Αρχη,επειτα,γνωριζω,πως στο παρελθον ειχε δυο φορες αρραβωνισθει με την
Felice Bauer,κι αυτοι οι αρραβωνες ειχαν αποτυχει,επειτα του αρεσει το γραψιμο να
δημιουργει το προσωπο του,εμεις,οι δυο,αγαπηθηκαμε,κυριως,μεσα απο την αλληλο-
γραφια μας απο το 1920 εως το1922,απο αυτα τα Briefe an Milena'
https://www.odaha.com/sites/default/files/BriefeAnMilena.pdf
(Meran, 11. Juni 1920)
Freitag
Letzthin habe ich wieder von Ihnen geträumt, es war ein großer Traum, ich erinnere
mich aber fast an gar nichts. Ich war in Wien, davon weiß ich nichts, dann aber kam
ich nach Prag und hatte Ihre Adresse vergessen, nicht nur die Gasse, auch die Stadt,
alles, nur der Name Schreiber tauchte mir noch irgendwie auf,
Παρασκευη
τελευταια σας εχω παλι ονειρευτει,ηταν ενα μεγαλο ονειρο,αλλα δεν θυμαμαι σχεδον
τιποτα.Ημουνα στη Βιεννη,πανω σ'αυτο δεν ξερω τιποτα,αλλα μετα ηρθα στη Πραγα
κι ειχα τη διευθυνση σας ξεχασει,οχι μονο το δρομο,επισης τη πολη,ολα
Ιστορια:ο Franz Kafka συναντησε την Felice Bauer[1887-1960) στην Πραγα στις 13 Αυγου-
στου 1912 στο σπιτι του φιλου του Max Brod,η πρωτη αρραβωνα τους εγινε το 1914,την
Κυριακη της Πεντικοστης,στο σπιτι του,παρουσια των γονεων του και της αδελφης του
Ottla,και διαλυθηκε τον Αυγουστο,στις 12 Ιουλιου του 1917 εγινε ο δευτερος αρραβωνας
για να διαλυθει,λογω και των συμπτωματων φυματιωσης του Kafka,στις 27 Δεκεμβριου,
απο την αλληλογραφια τους[1912-1917] σωζονται περισσοτερα απο 500 γραμματα του
Kafka,
Briefe an Felice
https://www.odaha.com/sites/default/files/BriefeAnFelice.pdf
-'τοσο ειδυλλιακο τοπιο,αναφωνησε η Margarete,οταν πρωτοαντικρισε το Ravensbrück,
κι ειναι,δυστυχως,το Ravensbrück-Κολαστηριο'
(Meran, 12. Juni 1920)
noch einmal Samstag
Für mich ist es ja etwas Ungeheuerliches was geschieht, meine Welt stürzt ein
ακομα μια φορα το Σαββατο
για μενα ειναι τερατωδες αυτο που συμβαινει,ο κοσμος μου καταρρεει
Ιστορια:στο στρατοπεδο συγκεντρωσης Ravensbrück με εξαναγκαστικη εργασια κατασκευ-
αζαν Vergeltungswaffe 2,τις V-2 ρουκετες της Siemens
Απο το καλοκαιρι του 1942 αρχισαν στο Ravensbrück τα Ιατρικα Πειραματα,σε 84 γυναικες,
οι 74 πολωνες,
μ'αυτα τα πειραματα
1ο. δοκιμαζαν την αποτελεσματικοτητα των sulfonamide φαρμακων.
Στα πειραματα αυτα για την δοκιμη της μικροβιακης δρασης των sulfonamide φαρμακων
εκοβαν των κρατουμενων γυναικων-πειραματοζωων τα οστα και τους μυς των ποδιων
μολυνοντας τα με παθογονα μικροβια,επισης σπαζοντας τα κοκκαλα και τους ιστους
εχωναν μεσα ξυλα και γυαλια
-'με κατηγορησαν πως στη κατοχη της Πραγας απο τους Γερμανους βοηθουσα εβραιους
και αντιφρονουντες προσφυγες να διαφυγουν'
(Meran, 13. Juni 1920)
Sonntag
(verstehe Milena mein Alter,Verbrauchtsein und vor allem die Angst und verstehe Deine
Jugend, Deine Frische, Deinen Mut;und meine Angst wird doch immer größer
Κυριακη
[καταλαβαινω Μιλενα την ηλικια μου,τη φθορα και πριν απ'ολα την αγωνια και καταλα-
βαινω τη νεοτητα σου,τη φρεσκαδα σου,το θαρρος σου,κι η αγωνια μου θα γινει ακομα
μεγαλυτερη
Ιστορια:στο 2ο Ιατρικο Πειραμα στο στρατοπεδο συγκεντρωσης Ravensbrück μελετουσαν
την αναγεννηση των οστων,των μυων και των νευρων κι επισης τη δυνατοτητα μεταμο-
σχευσεων απο μια γυναικα-πειραματοζωο σε αλλη,με συνεπεια να τις ακρωτηριαζουν.
Το 1946 beim Ärzteprozess gegen Nazi-Ärzte ,στη Δικη εναντιον των Ναζι γιατρων,μαρ-
τυρησαν τεσσερα επιζωντα θυματα τους:
Jadwiga Dzido, Maria Broel-Plater, Władysława Karolewska, and Maria Kuśmierczuk
-'αναγκαζουν τις γυναικες να ραβουν καλτσες για τους στρατιωτες,κι αυτες καταφερνουν
να τις κανουν λεπτες στις φτερνες και στα δαχτυλα,τοσο ευαισθητες που να χαλανε αμε-
σως οταν οι γερμανοι στρατιωτες περπατανε,τα ποδια τους να πληγιαζουν,να πρηζονται
και να βαδιζουν με δυσκολια μεγαλη,
οι γυναικες φτιαχνουν,κρυφα με κινδυνο της ζωης τους,και τα κρυβουν,περιδεραια,βραχιο-
λια,μικρες κουκλες,και αλλα,μια τετοια μικρη κουκλα μου εδειξε η Margarete,ηταν τοσο
ομορφη'
(Meran, 13. Juni 1920)
Sonntag
Wieder höre ich von Deiner Krankheit. Milena, wenn Du Dich zu Bett legen müßtest
Κυριακη
ξανακουσα για την αρρωστεια σου.Μιλενα,θα πρεπε να ξαπλωσεις στο κρεβατι
Ιστορια:τα πτωματα μεχρι το 1943,τα αποτεφρωναν στο κοντινο κρεματοριο του Fürsten
berg,μετα οι Αρχες των SS κοντα στη φυλακη του στρατοπεδου κατασκευασαν κρεματοριο.
-'βλεπουμε τον καπνο,πυκνος,αδιαφανος,σε ποιο απανθρωπο Ανωτερο Κτηνος-Αρχη
υψωνεται σε θυσια;καποια μερα θα φερουν μια Ραπτικη Μηχανη πανομοιοτυπη μ'εκεινη
της μικρης ιστοριας του Φραντς In der Strafkolonie,Στην Αποικια της Τιμωριας,να κενταει
πανω στο κορμι του καταδικαμενου το κειμενο της καταδικης του πριν την εκτελεσουν και
τον σκοτωσουν '
(Meran, 15. Juni 1920)
Dienstag
Heute früh habe ich wieder von Dir geträumt. Wir saßen neben einander und Du
wehrtest mich ab,nicht böse, freundlich. Ich war sehr unglücklich. Nicht über die
Abwehr, sondern über mich, der ich Dich behandelte wie eine beliebige stumme
Frau und die Stimme überhörte, die aus Dir sprach und gerade zu mir sprach.
Oder vielleicht, ich hatte sie nicht überhört, aber ich hatte ihr nicht antworten
können. Trostloser als im ersten Traum gieng ich fort.
Τριτη
σημερα πρωι σ'εχω παλι ονειρευτει.Καθομασταν ο ενας κοντα στον αλλον κι εσυ
μ'αποπηρες,οχι εχθρικα,φιλικα.Ημουνα πολυ δυστυχισμενοςς.Οχι για την αποκρου-
ση,αλλα για μενα,που σε μεταχειριστηκα οπως μια οποιαδηποτε βουβη γυναικα και
τη φωνη παρακουσα,που απο σενα μιλουσε και κατευθειαν σε μενα μιλουσε.Η' ισως,
δεν την ειχα παρακουσει,αλλα δεν ειχα μπορεσει σ'αυτη ν'απαντησω.Πιο απελπισμε-
νος απ'οτι στο πρωτο ονειρο απομακρυνθηκα
Ιστορια:η συντομη ιστορια του Franz Kafka Στην Αποικια της Τιμωριας,In der Strafkolonie,
γραφτηκε τον Οκτωβριο του 1914,αναθεωρηθηκε το Νοεμβριο του 1918 και πρωτοεκδοθη-
κε τον Οκτωβριο του 1919
http://www.digbib.org/Franz_Kafka_1883/In_der_Strafkolonie_.pdf
-'στις 3 Ιουνη του 1924,σε ηλικια 41 χρονων πεθανε ο Mein Franz,μεσα στο Μεγαλο
Παγκοσμιο Στρατοπεδο Συγκεντρωσης και σ' αυτη In der Universus Strafkolonie,
σημερα ειναι 17 May 1944,και περιμενω την μεταμορφωση του,να δω τον Mein Gregor
Samsa,
τα νεφρα μου δεν μ'ενοχλουν τοσο,νιωθω καλλιτερα,
Am 3. Juni 1924, im Alter von 41 Jahren, starb Mein Franz in Mega Globales
Konzentrationscamp und In der Universus Strafkolonie, heute ist der 17. Mai 1944,
und ich erwarte seine Verwandlung,Mein Gregor Samsa zu sehen,
meine Kehlen tun mir nicht so weh,Ich fühle mich besser '
(Meran, 15. Juni 1920)
Dienstag
Dein
(nun verliere ich auch noch den Namen, immerfort ist er kürzer geworden und jetzt
heißt er: Dein)
Τριτη
δικος σου
[τωρω χανω ακομα το ονομα,ολοενα αυτο γινεται συντομοτερο και τωρα ονομαζεται:
δικος σου]
Ιστορια:Η Μεταμορφωση,Die Verwandlung,του Franz Kafka γραφτηκε το 1912 και
εκδοθηκε το 1916
Die Verwandlung
Als Gregor Samsa eines Morgens aus unruhigen Träumen erwachte, fand er sich
in seinem Bett zu einem ungeheueren Ungeziefer verwandelt. Er lag auf seinem
panzerartig harten Rücken und sah, wenn er den Kopf ein wenig hob, seinen
gewölbten, braunen, von bogenförmigen Versteifungen geteilten Bauch, auf dessen
Höhe sich die Bettdecke, zum gänzlichen Niedergleiten bereit, kaum noch erhalten
konnte. Seine vielen, im Vergleich zu seinem sonstigen Umfang kläglich dünnen
Beine flimmerten ihm hilflos vor den Augen....
Οταν ο Γκρεγκορ Σαμσα ενα πρωι απο'να ανησυχο ονειρο ξυπνησε,βρεθηκε στο
κρεβατι του σ'ενα τεραστιο ζωυφιο μεταμορφωμενος....
http://www.digbib.org/Franz_Kafka_1883/Die_Verwandlung_.pdf
Στις 17 Μαιου 1944 η Μιλενα Γιεσενσκα πεθανει στο Στρατοπεδο Συγκεντρωσης του
Ravensbrück απο νεφρικη ανεπαρκεια
Am 17. Mai 1944 starb Milena Jesenska im Konzentrationsrcamp Ravensbrück von
Niereninsuffizienz
-' Αγαπημενη μου Μιλενα,στο χθεσινο μου μεγαλο ονειρο αλλαζες συνεχως μορφες,
μεταμορφωνοσουν
Δικος σου Φ.'
- Meine liebe Milena, du hast gestern in meinem Traum ständig die Form gewechselt,
sich verwandeln
Dein F.'
Ιστορια: οι SS τον Ιανουαριο του 1945 στο Ravensbrück μεταμορφωσαν μια παραγκα
κοντα στο κρεματοριο σε Θαλαμο Αεριων,θανατωνοντας χιλιαδες,πριν την απελευθερωση
του στρατοπεδου τον Απριλιο του 1945
.
.
Franz Kafka- Das Schloß
Φραντς Καφκα- Ο Πυργος
http://www.digbib.org/Franz_Kafka_1883/Das_Schloss_.pdf
Das erste Kapitel
Es war spät abends, als K. ankam. Das Dorf lag in tiefem Schnee. Vom
Schloßberg war nichts zu sehen, Nebel und Finsternis umgaben ihn, auch nicht der
schwächste Lichtschein deutete das große Schloß an. Lange stand K. auf der
Holzbrücke, die von der Landstraße zum Dorf führte, und blickte in die scheinbare
Leere empor...
Ηταν αργα το βραδυ,οταν ο Κ. εφτασε....
.
.
.
Sangaku Μαθηματικα της Ιαπωνιας-προβληματα σε πινακιδες του 1824 και του 1781-
Ugetsu Monogatari Sangaku Dream (雨月物語 算額 夢]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
A Sangaku dedicated to Konnoh Hachimangu (Shibuya, Tokyo) in 1859
A Sangaku dedicated at Emmanji Temple in Nara
Sangaku Μαθηματικα της Ιαπωνιας-προβλημα σε πινακιδα του 1824-χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis
Σε μια πινακιδα του 1824 στην Gunma Prefecture της Ιαπωνιας εχουμε το γεωμετρικο
προβλημα των Sangaku Μαθηματικων της Ιαπωνιας:
Τρεις κυκλοι ειναι εφαπτομενοι σε μια ευθεια και εφαπτονται μεταξυ τους.Ποιο ειναι
το μεγεθος της ακτινας του μικροτερου κυκλου μεταξυ τους;
Sangaku η' San Gaku,算額,ξυλινες εγχρωμεςEma (絵馬,εικονα-αλογο)πινακιδες υπολογι-
σμων,ιαπωνικα γεωμετρικα μαθηματικα (和算 wasan]της εποχης Edo (江戸時代 Edo
jidai) [1603 -1868], τις οποιες τοποθετουσαν μελη ολων των κοινωνικων ταξεων[απο
αγροτες εως 侍 σαμουραι] ως αναθηματικες προσφορες σε Βουδιστικους ναους και
Shinto ιερα (神社[στα 神 καμι,πνευματα],ζητωντας τη λυση των προβληματων απο τους
πιστους η' απαντωντας σε μαθηματικες ερωτησεις,
κατα το μεγαλυτερο μερος της εποχης Edo [1603 -1868] η Ιαπωνια日本国 ηταν πληρως
αποκομενη απο τον Δυτικο Κοσμο και σ'αυτο τον αποκλεισμο οφειλεται η τεραστια εκρηξη
των μαθηματικων Sangaku:κυκλοι σε κυκλους και σ'αλλους κυκλους,κυκλοι σε λλειψεις,και
ελλειψεις σε κυκλους,επ' απειρον,μια Αποθεωση τη Ευκλειδιας Γεωμετριας,
απλα,μετρια,δυσκολα αλλα και αλυτα προβληματα,
μετα την εποχη Edo κατα τον εκσυγχρονισμο της Ιαπωνιας πολλες πινακιδες χαθηκαν,
την πρωτη συλλογη Zoku Shimpeki Sampo εκανε ο ιαπωνας μαθηματικος Fujita Kagen
(1765–1821),την Shimpeki Sampo το 1790,και το 1806 την δευτερη συλλογη Sangaku,την
Zoku Shimpeki Sampo,
.
.
Ενα Sangaku προβλημα απο το 1781:
Το σημειο Δ στη πλευρα ΒΓ του τριγωνου ΑΒΓ ειναι τετοιο ωστε οι εγγεγραμμενοι κυκλοι
των τριγωνων ΑΓΔ,ΑΒΔ εχουν ισες ακτινες.Να υπολογισθει το μεγεθος της ΑΔ συναρτησει
των πλευρων
.
.
Ugetsu Monogatari Sangaku Dream (雨月物語 算額 夢]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο σαμουραι 侍 ονειρευτηκε,η πορτα της καλυβας του ετριξε κι ανοιξε,
βγηκε εξω,το φεγγαρι στον ουρανο ασημενιος κυκλος,η λιμνη βουτηγμενη στην ομιχλη,
ξεχωρισε μια βαρκα που πλησιαζε,ενας ανθρωπος πηδηξε στην αμμο,του εκανε υποκλιση
χαιρετισμου,
'επιτελους εφτασα'του ειπε,'ειμαι 侍 σαμουραι,και ηρθα να σας φερω την ερωτηση
του καμι 神 Ugetsu Monogatari 雨月物語,του πνευματος ιστοριες μετα τη βροχη,ειναι
ενα Sangaku 算額 γεωμετρικο προβλημα',
ειδε την εγχρωμη πινακιδα ,εμα,絵馬,στο απλωμενο χερι του,την πηρε,
ο σαμουραι εκανε υποκλιση αποχαιρετισμου και πηδωντας στη βαρκα χτυπησε τα κουπια
κι απομακρυνθηκε,
τον ειδε αργα-αργα να εξαφανιζεται μεσα στην ομιχλη της λιμνης,
ο ασημενιος κυκλος του φεγγαριου φωτιζε το αδειανο τοπιο,
ο σαμουραι γυρισε στη καλυβα του,αναψε τη λαμπα και καθησε στο ξυλινο τραπεζι,
διαβασε το Sangaku στη πινακιδα:
Το σημειο Δ στη πλευρα ΒΓ του τριγωνου ΑΒΓ ειναι τετοιο ωστε οι εγγεγραμμενοι κυκλοι
των τριγωνων ΑΓΔ,ΑΒΔ εχουν ισες ακτινες.Να υπολογισθει το μεγεθος της ΑΔ συναρτησει
των πλευρων
ολη τη νυχτα ασχοληθηκε με τη λυση του:
οταν τελειωσε,πηγε στην πορτα την ανοιξε και κοιταξε εξω,
η λιμνη βουτηγμενη στην ομιχλη,ο ασημενιος κυκλος του φεγγαριου φωτιζε το ερημο
τοπιο,
μπηκε μεσα στη καλυβα,ξαπλωσε στο κρεβατι και κοιμηθηκε,
οταν το πρωι ο σαμουραι ξυπνησε πηγε στο Shinto ιερο 神社να προσευχηθει και να διαλο-
γισθει,εκει μεσα στο ποικιλο πληθος των προσκυνητων ειδε ενα σαμουραι να τοποθετει
μια πινακιδα προσφορα στο ιερο,κατι τον εκανε θελει να πλησιασει,
ειδε την πινακιδα,
ηταν ενα Sangaku 算額 γεωμετρικο προβλημα λυμενο:
ο σαμουραι τον κοιταξε
'ειναι'του ειπε ο σαμουραι 'η λυμενη ερωτηση του καμι 神 Ugetsu Monogatari 雨月物 語,
του πνευματος ιστοριες μετα τη βροχη'
οι δυο ισοι κυκλοι του θυμισαν τον ασημενιο κυκλο του φεγγαριου
.
.
Σημειωση: Το Ugetsu Monogatari 雨月物 語,Ιιστοριες μετα τη βροχη,ειναι μια ιαπωνικη
ασπρομαυρη ταινια που σκηνοθετησε ο Kenji Mizoguchi το 1953
Ugetsu Monogatari (1953) -Kenji Mizoguchi
https://youtu.be/R3vzsC1oNO0
.
.
.
Ugetsu Monogatari Sangaku Dream (雨月物語 算額 夢]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
A Sangaku dedicated to Konnoh Hachimangu (Shibuya, Tokyo) in 1859
A Sangaku dedicated at Emmanji Temple in Nara
Sangaku Μαθηματικα της Ιαπωνιας-προβλημα σε πινακιδα του 1824-χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis
Σε μια πινακιδα του 1824 στην Gunma Prefecture της Ιαπωνιας εχουμε το γεωμετρικο
προβλημα των Sangaku Μαθηματικων της Ιαπωνιας:
Τρεις κυκλοι ειναι εφαπτομενοι σε μια ευθεια και εφαπτονται μεταξυ τους.Ποιο ειναι
το μεγεθος της ακτινας του μικροτερου κυκλου μεταξυ τους;
Sangaku η' San Gaku,算額,ξυλινες εγχρωμεςEma (絵馬,εικονα-αλογο)πινακιδες υπολογι-
σμων,ιαπωνικα γεωμετρικα μαθηματικα (和算 wasan]της εποχης Edo (江戸時代 Edo
jidai) [1603 -1868], τις οποιες τοποθετουσαν μελη ολων των κοινωνικων ταξεων[απο
αγροτες εως 侍 σαμουραι] ως αναθηματικες προσφορες σε Βουδιστικους ναους και
Shinto ιερα (神社[στα 神 καμι,πνευματα],ζητωντας τη λυση των προβληματων απο τους
πιστους η' απαντωντας σε μαθηματικες ερωτησεις,
κατα το μεγαλυτερο μερος της εποχης Edo [1603 -1868] η Ιαπωνια日本国 ηταν πληρως
αποκομενη απο τον Δυτικο Κοσμο και σ'αυτο τον αποκλεισμο οφειλεται η τεραστια εκρηξη
των μαθηματικων Sangaku:κυκλοι σε κυκλους και σ'αλλους κυκλους,κυκλοι σε λλειψεις,και
ελλειψεις σε κυκλους,επ' απειρον,μια Αποθεωση τη Ευκλειδιας Γεωμετριας,
απλα,μετρια,δυσκολα αλλα και αλυτα προβληματα,
μετα την εποχη Edo κατα τον εκσυγχρονισμο της Ιαπωνιας πολλες πινακιδες χαθηκαν,
την πρωτη συλλογη Zoku Shimpeki Sampo εκανε ο ιαπωνας μαθηματικος Fujita Kagen
(1765–1821),την Shimpeki Sampo το 1790,και το 1806 την δευτερη συλλογη Sangaku,την
Zoku Shimpeki Sampo,
.
.
Ενα Sangaku προβλημα απο το 1781:
Το σημειο Δ στη πλευρα ΒΓ του τριγωνου ΑΒΓ ειναι τετοιο ωστε οι εγγεγραμμενοι κυκλοι
των τριγωνων ΑΓΔ,ΑΒΔ εχουν ισες ακτινες.Να υπολογισθει το μεγεθος της ΑΔ συναρτησει
των πλευρων
.
.
Ugetsu Monogatari Sangaku Dream (雨月物語 算額 夢]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο σαμουραι 侍 ονειρευτηκε,η πορτα της καλυβας του ετριξε κι ανοιξε,
βγηκε εξω,το φεγγαρι στον ουρανο ασημενιος κυκλος,η λιμνη βουτηγμενη στην ομιχλη,
ξεχωρισε μια βαρκα που πλησιαζε,ενας ανθρωπος πηδηξε στην αμμο,του εκανε υποκλιση
χαιρετισμου,
'επιτελους εφτασα'του ειπε,'ειμαι 侍 σαμουραι,και ηρθα να σας φερω την ερωτηση
του καμι 神 Ugetsu Monogatari 雨月物語,του πνευματος ιστοριες μετα τη βροχη,ειναι
ενα Sangaku 算額 γεωμετρικο προβλημα',
ειδε την εγχρωμη πινακιδα ,εμα,絵馬,στο απλωμενο χερι του,την πηρε,
ο σαμουραι εκανε υποκλιση αποχαιρετισμου και πηδωντας στη βαρκα χτυπησε τα κουπια
κι απομακρυνθηκε,
τον ειδε αργα-αργα να εξαφανιζεται μεσα στην ομιχλη της λιμνης,
ο ασημενιος κυκλος του φεγγαριου φωτιζε το αδειανο τοπιο,
ο σαμουραι γυρισε στη καλυβα του,αναψε τη λαμπα και καθησε στο ξυλινο τραπεζι,
διαβασε το Sangaku στη πινακιδα:
Το σημειο Δ στη πλευρα ΒΓ του τριγωνου ΑΒΓ ειναι τετοιο ωστε οι εγγεγραμμενοι κυκλοι
των τριγωνων ΑΓΔ,ΑΒΔ εχουν ισες ακτινες.Να υπολογισθει το μεγεθος της ΑΔ συναρτησει
των πλευρων
ολη τη νυχτα ασχοληθηκε με τη λυση του:
οταν τελειωσε,πηγε στην πορτα την ανοιξε και κοιταξε εξω,
η λιμνη βουτηγμενη στην ομιχλη,ο ασημενιος κυκλος του φεγγαριου φωτιζε το ερημο
τοπιο,
μπηκε μεσα στη καλυβα,ξαπλωσε στο κρεβατι και κοιμηθηκε,
οταν το πρωι ο σαμουραι ξυπνησε πηγε στο Shinto ιερο 神社να προσευχηθει και να διαλο-
γισθει,εκει μεσα στο ποικιλο πληθος των προσκυνητων ειδε ενα σαμουραι να τοποθετει
μια πινακιδα προσφορα στο ιερο,κατι τον εκανε θελει να πλησιασει,
ειδε την πινακιδα,
ηταν ενα Sangaku 算額 γεωμετρικο προβλημα λυμενο:
ο σαμουραι τον κοιταξε
'ειναι'του ειπε ο σαμουραι 'η λυμενη ερωτηση του καμι 神 Ugetsu Monogatari 雨月物 語,
του πνευματος ιστοριες μετα τη βροχη'
οι δυο ισοι κυκλοι του θυμισαν τον ασημενιο κυκλο του φεγγαριου
.
.
Σημειωση: Το Ugetsu Monogatari 雨月物 語,Ιιστοριες μετα τη βροχη,ειναι μια ιαπωνικη
ασπρομαυρη ταινια που σκηνοθετησε ο Kenji Mizoguchi το 1953
Ugetsu Monogatari (1953) -Kenji Mizoguchi
https://youtu.be/R3vzsC1oNO0
.
.
.
Cyprus-Galatea Pygmalion
Λουί Ζαν Φρανσουά Λαγκρενέ, Πυγμαλίων και Γαλάτεια
Οβιδιος Απεικόνιση της ιστορίας του Πυγμαλίωνα από τον Jean Raoux (1717)
Pygmalion(1938) movie poster,play George Bernard Shaw
Directors Anthony Asquith, Leslie Howard
staring Leslie Howard,Wendy Hiller
Η Γραπτη Εμφανιση-χ.ν.κουβελης c.n.coybelis
ανοιξε το τετραδιο που εγραφε,
αυτο το δακτυλιδι φοραει στο δαχτυλο,με αυτο το γαλαζιο μολυβι βαφει τα βλε-
φαρα της,πρεπει και στις πιο μικρες,και ασημαντες,λεπτομερειες να την σχεδια-
σει,και να προσεχει να μην αντιφασκουν,τι φαγητο προτιμαει,τι μουσικη ακουει,
τι βιβλια διαβαζει,πως προφερει τα φωνηεντα,απαλο το α,αρμονικο το ο,ρυθμικο
το ε,
τρεις μηνες επεξεργαζεται τη μορφη της,τα ιδιαιτερα χαρακτηριστικα της,σωματικα
και νοητικα,
συνεχισε να γραφει:
ο Πυγμαλιων αναφερει ο Απολλοδωρος στην Βιβλιοθηκη του,βιβλιο Γ',ηταν βασιλιας
της Κυπρου,
...ἐγέννησε Κινύραν. οὗτος ἐν Κύπρῳ, παραγενόμενος σὺν λαῷ, ἔκτισε Πάφον, γήμας
δὲ ἐκεῖ Μεθάρμην, κόρην Πυγμαλίωνος Κυπρίων βασιλέως...
[Απολλόδωρου Βιβλιοθήκη Γ΄ ]
και ερωτευθηκε με παθος ενα ελεφαντινο αγαλμα της θεας Αφροδιτης τοσο που
την παρακαλεσε θερμα να του προσφερει μια ομορφη γυναικα ομοια με το αγαλ-
μα,και η θεα εισακουσε και ζωντανευοντας το αγαλμα εμφανισθηκε η Γαλατεια,
ο Οβιδιος στις Μεταμορφωσεις του,βιβλιο Χ,λεει πως ο Πυγμαλιων ηταν γλυπτης
κι αυτος ο ιδιος κατασκευασε το γυναικειο αγαλμα και ποθουσε να το ζωντανεψει
και να του δωσει ζωη
"si, di, dare cuncta potestis,
sit coniunx, opto," non ausus "eburnea virgo" 275
dicere, Pygmalion "similis mea" dixit "eburnae."
ut rediit, simulacra suae petit ille puellae 280
incumbensque toro dedit oscula: visa tepere est;
admovet os iterum, manibus quoque pectora temptat:
temptatum mollescit ebur positoque rigore
subsidit digitis ceditque
rursus amans rursusque manu sua vota retractat. 288
corpus erat! saliunt temptatae pollice venae.
'θεα,δικη μου να'ναι,
πιεσε τα χειλη του πανω στα δικα της,τα χειλη της ζεστα ,τα ξαναφιλησε,αγγιξε
το στηθος της,ενιωσε παλλομενες τις φλεβες στο σωμα της απο ζεστη ζωη'
σταματησε να γραφει,θα συνεχιζε αργοτερα
την επομενη ωρα ειδε τον Pygmalion μια βρετανικη ταινια του 1938,βασισμενη στο θεατρι-
κο εργο του George Bernard Shaw 'Pygmalion' γραμμενο το 1912,με την Leslie Howard και
τον Wendy Hiller,
ενας γλωσσολογος προσπαθει να μεταμορφωσει μια αγροικα ανθοπωλησα σε κυρια,
και το βραδυ ειδε σ'ενα βιντεο απο το τσεχικο φεστιβαλ Smetanova Litomyšl την οπερα
σε μορφη μονοπρακτου μπαλετου 'Pygmalion' του Jean-Philippe Rameau πρωτοπαιγμενη
στην Οπερα του Παρισιου στις 27 Αυγουστου του 1848,
κοιμηθηκε,
την αλλη μερα,περιμενε,χτυπησε το κουδουνι της πορτας,κοιταξε το ρολοι,10 η ωρα,
ακριβως,ανοιξε την πορτα,τον γνωρισε,ηταν εκεινος,
'ειστε η...',ο αντρας ειπε το ονομα της.
'οχι,κανετε λαθος κυριε' απαντησε
'συγνωμη' ειπε ο αντρας κι εφυγε,
εκλεισε τη πορτα,σταθηκε πισω της,ακουσε τη πορτα του ασανσερ ν'ανοιγει κι
επειτα κατεβαινει,μεχρι που δεν ακουγε τιποτα,
καθησε μπροστα στον καθρεφτη,κοιταξε το ειδωλο της,κι αρχισε να ξεμακιγιαρετε,
οταν τελειωσε πηγε στο γραφειο της,
και πηρε το τετραδιο που εγραφε,ανοιξε ενα συρταρι και το εκλεισε μεσα,
ο αντρας που σχεδιασε πως σχεδιασε αυτη τη γυναικα εμφανισθηκε
.
.
PYGMALION - Jean-Philippe Rameau - Smetanova Litomyšl
https://youtu.be/kyFwuKDQwVk
.
.
PYGMALION (1938)play George Bernard Shaw Directors Anthony Asquith, Leslie Howard
staring Leslie Howard,Wendy Hiller
https://youtu.be/tmdPj_XbF30
.
.΄
.
Ανθρωπινα εσωτερικα men's interiors-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
BLUE YELLOW RED
[σεναριο Μικρου Μηκους Ταινια]-screen play c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
[πλανο,απο απεναντι]μια γυναικα σε ενα ερημο σταθμο μετρο,ακινητη [3 min]
το τρενο εισερχεται στο σταθμο[καλυπτει ολο το πλανο]σταματα,[μετα απο 1 min]
εξερχεται,[πλανο,απο απεναντι]ο αδειος σταθμος[1min]φλου
[εξωτερικο πλανο σ'ενα σπιτι στην εξοχη,1min]η γυναικα βγαινει απο το σπιτι,
και μπαινει σε ενα αυτοκινητο,το αυτοκινητο ξεκιναει και βγαινει απο το πλανο
αριστερα[1 min],φλου
[η καμερα στο χερι μεσα σε eνα εσωτερικο χωρο]κινηση σε διαδρομο,ανοιγεται μια
πορτα,αδειο δωματιο,βγαινει,μπαινει σε αλλο δωματιο,αδειο,ακουγεται νερο που τρεχει,
η καμερα σταματα,απο την ανοιχτη πορτα φαινεται μια γυναικα,πλενει τα χερια της
στον νεροχυτη,η γυναικα γυριζει το κεφαλι της προς το μερος της καμερας,το προσωπο της
ανεκφραστο,η καμερα πλησιαζει,γκρο πλαν στα χερια μεσα στο νερο,το νερο κοκκινο,
γινεται παλη,η γυναικα φωναζει 'ασε με',φλου στο πλανο,
[μεσαιο πλανο πανω στη γυναικα στο τρενο,νυχτα,ηχος τρενου,3min]το ειδωλο της
γυναικας στο φωτισμενο τζαμι,ενας αντρας καθεται διπλα της,το τρενο σταματα σε
καποιο σταθμο,η γυναικα σηκωνετε,φλου
[γκρο πλανο στο προσωπο της γυναικας,2min]μιλαει σε καποιον εκτος πλανου δεξια,
[ηχος κλειστος,φωτισμος βαθμιαια απο το γαλαζιο στο κιτρινο και κοκκινο]φλου
[εξωτερικο πλανο σ'ενα σπιτι στην εξοχη,1min]η γυναικα βγαινει απο το σπιτι,
και μπαινει σε ενα αυτοκινητο,το αυτοκινητο ξεκιναει και βγαινει απο το πλανο
αριστερα[1 min],φλου
[πλανο,απο απεναντι]μια γυναικα σε ενα ερημο σταθμο μετρο,ακινητη [3 min]
το τρενο εισερχεται στο σταθμο[καλυπτει ολο το πλανο]σταματα,[μετα απο 1 min]
εξερχεται,[πλανο,απο απεναντι]ο αδειος σταθμος[1min]φλου
.
.
.
η φωτογραφια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η φωτογραφια,η τριτη,η πρωτη τη Δευτερα,η δευτερη την Τεταρτη,η τριτη την Πεμπτη,
μια γυναικα,το προσωπο μια αγνωστης γυναικας,η ιδια φωτογραφια,εγχρωμη,δεν εδωσε
σημασια,καποια κακογουστη φαρσα,πεταξε τη φωτογραφια στο συρταρι του γραφειου
του μαζι με τις αλλες δυο,μεχρι το μεσημερι δεχτηκε δυο πελατες,συνειθισμενες νομικες
υποθεσεις,ηταν ετοιμος να κλεισει οταν χτυπησε το κουδουνι της πορτας,ανοιξε,η γυναικα
της φωτογραφιας,κρατηθηκε και δεν εδειξε εκπληξη,'με συγχωρητε'ειπε η γυναικα χαμογε-
λωντας,'δεν εχουμε ραντεβου,αν μπορουσατε να με δειτε;','οριστε,κυρια μου,περαστε'της
ειπε κι εκανε χωρο,η γυναικα προχωρησε στο γραφειο,εκλεισε τη πορτα,'καθιστε'ειπε στη
κυρια,'ευχαριστω',η γυναικα καθησε 'σας ακουω'της ειπε,'προκειται για τις φωτογραφιες'
του ειπε,'συνεχιστε',την ενθαρρυνε,'η γυναικα αυτη δεν ειμαι εγω','μα ειστε ιδιες,οπως σας
βλεπω εδω τωρα',ειπε κι ανοιγωντας το συρταρι και βγαζοντας τις τρεις φωτογραφιες της τις
εδωσε,'να,κοιταξτε τες',η γυναικα τις πηρε στα χερια της,'αν προσεξετε'ειπε 'υπαρχει μια
ανεπαισθητη μικρη διαφορα στα μαλλια τους,στο χρωμα,επισης στο μεγεθος των χειλιων,
και στην σχετικη αποσταση των ματιων','θελετε να πειτε'αντεδρασε 'πως προκειται για τρεις
διαφορετικες γυναικες;','μαλλον,τρεις διαφορετικες',χαμογελασες,'και καμμια σχεση με μενα,
οσο κι αν δε το πιστευετε','μυστηριο'απαντησε 'κι ομως αυτη η γυναικα στις φωτογραφιες...',
'ειμαι εγω'τον διεκοψε,'ποιος τις εστειλε;γιατι τις εστειλε σε μενα; και γιατι τρεις αντι για
μια;'τη ρωτησε,'δεν καταλαβαινετε;δεν ξερετε,αληθεια,ποιος ειναι ο αποστολεας;και γιατι το
εκανε;και γιατι διαλεξε εσας;',τον ρωτησε η γυναικα,'ειλικρινα,οχι,δεν ξερω',απαντησε,'για
σκεφθητε λιγο'ειπε η κυρια και ξαφνικα το προσωπο της σοβαρεψε,'ειστε σιγουρος;','φυσικα
και ειμαι'απαντησε'τι σχεση μπορει να εχω εγω με ολ'αυτα;',η γυναικα χαμογελασε,'νομιζω,και
με συγχωρητε'της ειπε,'πως ειναι μια κακογουστη φαρσα','φαρσα;λετε φαρσα;'η γυναικα τον
κοιταξε σοβαρα,'φαρσα η πραγματικοτητα;','αυτα ειναι φιλοσοφιες'αντεδρασε γελωντας'και
δεν ξερω σε τι αποσκοπουν','τελος παντων'απαντησε η γυναικα 'η πραγματικοτητα ειναι ακρι-
βως πραγματικοτητα,το αμφισβητειτε;'και κοιταζοντας το ρολοι της 'δυστυχως,περασε η ωρα,
δεν εχω αλλο χρονο,πρεπει οπωσδηποτε να φυγω,με περιμενουν',σηκωθηκε,'χαιρετε,κυριε',
δεν σηκωθηκε να την συνοδεψει,'παρακαλω,αφηστε τη πορτα ανοιχτη' της φωναξε,ειδε τη
γυναικα να βγαινει,'τι συμβαινει'διερωτηθηκε,'τι αληθεια μου συμβαινει;,τι θελουν απο μενα;',
'κυριε',ξαφνιαστηκε απ'τη φωνη,ηταν ο θυρωρος του κτιριου στη πορτα,'καποιος κυριος πριν
λιγο μου αφησε αυτον τον φακελλο για σας','παρακαλω,περαστε μεσα ',ο θυρωρος του εδωσε
το φακελλο,'οριστε',κοιταξε το φακελλο,κανενα ονομα ως αποστολεας,ουτε σφραγιδα,μονο το
δικο του ονομα ως παραληπτης,'ειδατε πριν απο λιγη ωρα να κατεβαινει με το ασανσερ μια
γυναικα;',περιεγραψε τη γυναικα,'οχι,δυστυχως,κυριε,δεν ειδα καμια γυναικα',απαντησε ο θυ-
ρωρος,'με θελετε τιποτα αλλο;,'οχι,ευχαριστω,μπορειτε να φυγετε',οταν ο θυρωρος εφυγε
ανοιξε το φακελλο,η τεταρτη φωτογραφια της γυναικας,'η πραγματικοτητα ειναι ακριβως
πραγματικοτητα'σχολιασε ειρωνικα φωναχτα,κι αφηνωντας τις φωτογραφιες πανω στο γρα-
φειο εφυγε,στο ασανσερ περιμενε,καποιος κατεβαινε,
.
.
.
H.G.Wells -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
jewelry store Fred Leighton ,773 Madison Ave New York City Manhattan Cabochon sapphire and diamond ring by Paul Flato.
SHORT 21th Century STORY-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
and
H.G.Wells's 11 Logoi-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
SHORT 21th Century STORY-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Manhattan,New York C ity,Wednesday 3 January 2018,at 16:40 pm,απο τον 117ο οροφο
του διαμερισματος του εβλεπε The Empire State Building χρυσο στη δυση του ηλιου,
σε λιγο μαζευτηκαν απο τα ανατολικα συννεφα και σκεπασαν τον ουρανο,σκοτεινιασε,
τεραστιες εκτυφλωτικες αστραπες εσχιζαν την ατμοσφαιρα,ο θορυβος των βροντων που
επακολουθουσε ηταν τρομαχτικος,αρχισε να βρεχει καταρρακτωδως,η συντελεια του
κοσμου,φαντασθηκε,ηταν βεβαιος γι'αυτο,να πλημμυριζουν οι υπογειοι σταθμοι και οι
σηραγγες του Subway Metro, η Times Square ,η Fifth Avenue,η 23rd Street,Broadway ,
Park Avenue ,Madison Avenue,Wall Street,το Central Park,Midtown, the Upper East
Side,Harlem....,γενικο black Out,οι ανθρωποι τρομαγμενοι,εκλαιγαν,ουρλιαζαν,αλλοι
βλαστημαγαν,αλλοι προσευχονταν,φωναζαν 'the End of World','Dies Irae' ,πολλοι φωναζαν
πως ακουσαν την Last Judgment trumpet,ειναι αμαρτωλοι,να μετανοησουν,ηρθε η
τιμωρια,αλλοι τρελλαθηκαν κι αλλοι πολλοι μην αντεχοντας αυτοκτονησαν,οι πλουσιοι
ορμησαν στα ιδιωτικα τους αεροπλανα να ξεφυγουν,αλλα η τρομακτικα ηλεκτρισμενη
ατμοσφαιρα τα χτυπουσε με κεραυνους και τα γκρεμιζε,η σταθμη του νερου ανεβαινε
συνεχως,ενας ασυγκρατητος χειμμαρος νερων παρεσυρνε τα παντα,τεραστιες μαζες νερου
στροβιλιζονταν στις λεωφορους κι σπαζοντας τα παραθυρα και τους τοιχους εισχωρουσαν
στα κτιρια,που κατερρεαν,μεσα σ'αυτο το φριχτο κατακλυσμιαιο ενυδρειο πνιγμενοι
ανθρωποι,αυτοκινητα,κτιρια,επιπλα,...,βυθισμενα στα νερα κινουνταν ερμαια μεσα σ'αυτη
την χορογραφια της ανωσης των νερων,της κολασης,ενος αδυσωπητου τελους,κι ειδε,στην
λαμψη μιας αστραπης,τα νερα να κατακλυζουν το Empire State Building και σε λιγο ακουσε
εναν τρομερο θορυβο,ολοκληρο το κτιριο που εμενε τρανταχτηκε απο την τεραστια πιεση
του τσουναμι των νερων κι επειτα ειδε,το περιμενε,τα νερα να εισβαλλουν ορμητικα στο
διαμερισμα του,τοτε ειπε:
World Kataklysm 101232101 Off
τον κωδικο της Virtual Reality,της Εικονικης Πραγματικοτητας World Kataclysm,που ειχε
δημιουργησει,
η συνειθισμενη πραγματικοτητα επανηλθε,το Empire State Building απεναντι φωτισμενο,
στον ουρανο ενα τεραστιο φωτεινο φεγγαρι,
κοιταξε το ρολοι,16:41pm,χτυπησε το κινητο του,η Ellen,το ανοιξe,εμφανισθηκε στην οθο-
νη,'εισαι πολυ ομορφη αποψε' της ειπε,εκεινη χαμογελασε,εδωσαν ραντεβου να συναντη-
θουν στην Times Square στις 20:00,θα δειπνουσαν στο 21th Century Restaurant,
ετοιμασθηκε και κατεβηκε,ειχε χρονο,περιπλανηθηκε χαζευοντας στις streets,
at 19:10 pm μπηκε στο jewelry store Fred Leighton ,773 Madison Avenue,κι αγορασε ενα
Cabochon sapphire and diamond ring by Paul Flato.δωρο για την Ellen
.
.
H.G.Wells's 11 Logoi-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
If we don't end war, war will end us.
αν δεν τελειωσουμε τον πολεμο,ο πολεμος θα μας τελειωσει
Advertising is legalized lying.
η διαφημιση ειναι νομοποιημενο ψεμα
The crisis of today is the joke of tomorrow.
η κρισις του σημερα ειναι το αστειο του αυριο
History is a race between education and catastrophe.
η Ιστορια ειναι ενας αγωνας δρομου μεταξυ εκπαιδευσης και καταστροφης
Crime and bad lives are the measure of a State's failure
το εγκλημα κι οι κακες ζωες ειναι το μετρο της αποτυχιας ενος Κρατους
Some people bear three kinds of trouble - the ones they've had, the ones they have,
and the ones they expect to have.
καποιοι ανθρωποι κουβαλανε τριων ειδων προβληματα-αυτα που ειχαν,αυτα που εχουν,
κι αυτα που περιμενουν να εχουν
Our true nationality is mankind.
η αληθινη μας εθνικοτητα ειναι η ανθρωποτητα
Beauty is in the heart of the beholder.
η ομορφια ειναι στην καρδια του παρατηρητη
Every time I see an adult on a bicycle, I no longer despair for the future of the human
race.
καθε φορα που βλεπω εναν ενηλικα σε ποδηλατο,δεν απογοητευομαι πια για το μελλον
της ανθρωπινης φυλης
The past is the beginning of the beginning and all that is and has been is but the twilight
of the dawn
το παρελθον ειναι η αρχη της αρχης κι ολο αυτο που ειναι κι εχει υπαρξει ειναι απλα
το λυκοφως του ξημερωματος
If you fell down yesterday, stand up today.
αν επεσες κατω χθες,σηκω πανω σημερα
.
.
.
ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ηρθε να κανονισουν για το πορτραιτο,καθε μερα στις 4 το απογευμα,της ειπε,και πως
μεχρι να το τελειωσει δεν θα το εβλεπε, θα ποζαρε οσο η χρονικη διαρκεια μιας οπερας
που καθε φορα θα διαλεγε και θ'ακουγαν τη μουσικη της,εκεινη συμφωνησε,
την επομενη μερα αρχισαν
Ludwig van Beethoven - Fidelio- Leonore, oder Der Triumph der ehelichen Liebe;: Leonore,
or The Triumph of Marital Love)Op. 72,1805
Vincenzo Bellini- Norma. opera in two acts,1831
Georges Bizet-Carmen,opera in four acts,1875
Dmitri Shostakovich,Lady Macbeth of the Mtsensk , opera in four acts and nine scenes,
Opus 29,1934
Gaetano Donizetti-Lucia di Lammermoor, opera in three acts,1835
Wolfgang Amadeus Mozart-The Marriage of Figaro-Le nozze di Figaro, K. 492, opera buffa
(comic opera) in four acts .1786
Giacomo Puccini-Turandot ,opera in three acts,1926
Richard Strauss -Arabella, Op. 79, opera in three acts,1933
Giuseppe Verdi -Aida ,opera in four acts,1871
Richard Wagner-Tristan und Isolde,opera in three acts,1857 - 1859
η εργασια του πορτραιτου χωρισθηκε σε δυο μερη,
στο πρωτο μερος δημιουργησε το πορτραιτο της
και στο δευτερο μερος το εσβησε
οταν τελειωσε της ειπε οτι τωρα μπορουσε να το δει,
εκεινη δεν ειδε τιποτα παρα ενα κενο
κι εκεινος της ειπε:'ζωγραφισα την ιστορια που εζησα μαζι σας'
.
.
.
[παραλειπονται τα συμβαντα που οδηγησαν στην παρτιδα σκακι]
'εισαι ετοιμη;','ναι','παιζεις πρωτη,τα λευκα'κινει το αλογο 1b στην 3a θεση
'Chopin Waltz Op.69 No.2 Vladimir Ashkenazy','καταπληκτικο'
αντιδραση:το πιονι 7h στην 5h
Chopin Nocturne Op.27 No.1 Arthur Rubinstein
ο αξιωματικος 1f στην 4c
Chopin - The 21 Nocturnes Claudio Arrau
ο πυργος 6a στην 6e
φορουσε μαυρο φορεμα,τα νυχια βαμενα γαλαζια,χαμογελασε
'τι σχεδιο εχεις;', δεν απαντησε,'τωρα θα κινησεις το αλογο 4d στην 5f', 'σωστα,
αυτο θα κανω', το αλογο 4d στην 5f
'δεν απομενουν παρα τρεις κινησεις και ματ,αναποφευκτο'
'αν θελεις,δεχομαι,να σταματησει εδω η παρτιδα'
'οχι,δεν θελω,συνεχισε'
'τοτε αυτο θα συμβει'
'ας συμβει'
στην τριτη κινηση ματ
'αυτο συνεβει κατα τη διαρκεια του 20ου πρελουδιου του Σοπεν'του ειπε
χαμογελασε,
'ακριβως'απαντησε
η γυναικα πλησιασε στον καθρεφτη,'μην κοιτας',αμεσως αλλαξε 'κοιτα',
το 21ο πρελουδιο του Σοπεν
γυρισε προς το μερος του,πλησιασε,σταθηκε ορθια μπροστα του,περιμενε
'γιατι δεν μ'αγγιζεις;' ακουγε την αναπνοη του,χαμογελασε,του επιασε το χερι,
'ελα,εσυ παιζεις πρωτος,σαν μια παρτιδα σκακι'
.
.
.
Ludwig van Beethoven 9. Sinfonie in d-Moll op. 125 1824 Ode an die Freude Friedrich Schiller
1785
Σημειωσεις προς παραληπτη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
-αποψε.το φεγγαρι απ'τους λοφους ανατολικα.πανσεληνο.σαν λαδι απλωνει
φωτεινο πανω στα κλαδια των δεντρων.ενας μεταφυσικος υπερτονισμος
-σημερα.ανθισε η αμυγδαλια.η ορμη προς τα πανω της φυσης.ανοιξη,η επαναμφανιση
της Κορης.προμηνυμα των γαμων της
-στον κηπο,εκει την ειδε,μ'ασπρο φορεμα,'τι κανεις εδω;','κοβω τριανταφυλλα,να ενα,
μυρισε το!','και δεν φοβασαι μην γινω βατραχος;',γελασε'ελα,μυρισε!φοβασαι;',την κοιταξε,
'μην το κανεις'του φωναξε τρομαγμενη και τραβηξε το τριανταφυλλο,
αργοτερα το μεσημερι στο δωματιο,'βοηθησε με να βγαλω τα παπουτσια' του ειπε,'ποτε
δεν μου το εχεις ζητησει αυτο' της ειπε,'τωρα θελω αυτο να γινει',
γονατισε,εκεινη καθισμενη στο κρεβατι σηκωσε το αριστερο ποδι,'ελα,περιμενω',τραβηξε
το παπουτσι,εκεινο ξεγυμνωνοντας το πελμα εμεινε στο χερι του,εκεινη γελασε 'σαν ασπρο
περιστερι ειναι ετοιμο να πεταξει,αστο να φυγει',ανοιξε τα δαχτυλα,το ελευθερωσε,εκεινο
φτερουγισε και πεταξε,εφερε δυο γυρους στο δωματιο,ψηλα στο ταβανι κι υστερα χαμηλω-
νοντας βγηκε εξω μεσα απ'τ'ανοιχτο παραθυρο,
'αυτο,ειδες,δεν αιχμαλωτιζεται'ειπε
το βραδυ,'η Φραντσεσκα και ο Παολο στον Δαντη ερωτευθηκαν διαβαζοντας το ιδιο βιβλιο,
τον ερωτα του Λαντσελοτ για την Γκουινεβιρ'του ειπε και γυριζοντας προς το μερος του
τον ρωτησε 'εμεις ποιο θα διαβασουμε και θα ερωτευθουμε;'
την πλησιασε,την ειδε απεναντι του στον καθρεφτη,'διαβασε μου'της ειπε
εκεινη διαβασε:'ο Λαντσελοτ πλησιασε το προσωπο της Γκουινεβιρ και τυη φιλησε με παθος'
'ακριβως,αυτη ειναι η στιγμη'ψιθυρισε στο αριστερο αυτι της,τα χειλη του αγγιξαν τα δικα της,
'αληθεια,δεν σ'εμποδιζει ο καθρεφτης;'τον ρωτησε
'οχι,αλλωστε τοσες φορες συνεβηκε αυτο,που το συνηθισαμε'απαντησε
'απειρες φορες θα συμβαινει,κι αυτη ειναι η τιμωρια μας,εσυ ο Παολο εξω απ'τον καθρεφτη
κι εγω η Φραντσεσκα μεσα στον καθρεφτη,αιωνια' ακουσε τη φωνη της
κι υστερα να του λεει:
Ma dimmi: al tempo d’i dolci sospiri,
a che e come concedette Amore
che conosceste i dubbiosi disiri?».
E quella a me: «Nessun maggior dolore
che ricordarsi del tempo felice
ne la miseria; e ciò sa ’l tuo dottore.
Ma s’a conoscer la prima radice
del nostro amor tu hai cotanto affetto,
dirò come colui che piange e dice.
Noi leggiavamo un giorno per diletto
di Lancialotto come amor lo strinse;
soli eravamo e sanza alcun sospetto.
Per più fiate li occhi ci sospinse
quella lettura, e scolorocci il viso;
ma solo un punto fu quel che ci vinse.
Quando leggemmo il disiato riso
esser basciato da cotanto amante,
questi, che mai da me non fia diviso,
la bocca mi basciò tutto tremante.
Galeotto fu ’l libro e chi lo scrisse:
quel giorno più non vi leggemmo avante».
Mentre che l’uno spirto questo disse,
l’altro piangea; sì che di pietade
io venni men così com’io morisse.
E caddi come corpo morto cade.
ω πες μου τοτε των γλυκων αναστεναγμων ωρα
με ποια φανερωθηκε η αγαπη σημαδια
και πως δυνατος σε πλημμυρισε ποθος ;
κι εκεινη τ'απαντησε.τιποτα πιο πολυ δεν πονα
απ'των ευτυχισμενων ημερων τη μνημη,
κι αν θελεις πως πρωτοριζωσε ο ερωτας μας
να μαθεις και τοσο πολυ το λαχταρας
θα στο πω στα λογια χυνοντας δακρυα,
ηταν μια μερα που μ'ευχαριστηση διαβαζαμε μαζι
πως τον Λντσελοτ συνταραξε ο ανικητος ερωτας
κι ειμασταν ξεμοναχιασμενοι τα δυο κι αθωοι,
οντας τις σελιδες αλλαζαμε ανταμωναμε τα ματια
χλωμιαζοντας το προσωπο ωσπ'αλλο δεν αντεξαμε
τα χειλη που τρεμαν μου φιλησε ο Παολο,
και τοτ'αυτος κι εγω ζευγαρι σμιξαμε
κι απο κεινη τη μερα δεν θα διαβαζουμε
ποτε πια μαζι για ολα τα χρονια
αυτα λεγοντας εκλαιγαν η μια κι αλλη ψυχη εκλαιγαν
ποτ τοσ'ηταν η λυπη κι η ταραχη μου
π'αψυχο σωμα σωριαστηκα στο χωμα
Canto V Inferno Divina Commedia Dante Alighieri στιχοι 118-142]
αργα τη νυχτα,εβλεπε τον λαιμο,η μυρωδια του ωμου,τη γραμμη των ματιων,πηγε
στο παραθυρο,'το φεγγαρι ειναι πανω απ'την λεμονια'ειπε,'ελα να δεις',το φεγγαρι
κυλαει στην ησυχια,επειτα στο δωματιο οι δυο τους,
Beethoven 9 - Chicago Symphony Orchestra - Riccardo Muti ,On May 7, 2015
https://youtu.be/rOjHhS5MtvA
'ακουγωντας την 9η Συμφωνια του Μπετοβεν εμεις θα ερωτευθουμε'την ακουσε
υστερα'μετρησε τα δαχτυλα μου','πεντε','λαθος,δεκα',γελασε,'ο αντιχειρας συντροφευει
ολα τα δαχτυλα',του εδειξε,'αγγιξε εδω',αγγιξε,'κι εκει',το εκανε,'τωρα εδω',ακουγε,
η αναπνοη,ζεστη,'δεν θελω να σε ξυπνησω'του ειπε,'μα δεν κοιμαμαι,ξαγρυπνω','το
ξερω','στο κηπο το πρωι μου εδωσες ενα τριανταφυλλο','ευτυχως που δεν το μυρισες,
τωρα θα'σουν βατραχος,κι εγω δεν χρειαζομαι εναν βατραχο','γιατι δεν εισαι πριγκιπισσα',
'ακριβως γι'αυτο','αληθεια,τι εισαι;','anima alma','ξερω ακριβως σε ποιο σημειο θα φιληθου-
με', 'κι εγω το ξερω','κοιταζω τα ποδια σου','τι βλεπεις;','ενα λευκο περιστερι εχει κουρνιασει
στο αριστερο σου και κοιμαται','σσ...σιγα μην το ξυπνησεις',η φωνη γινεται ψιθυρος,
'τι συμβαινει;','τι θελεις;','αυτο','αυτο',
Freude, schöner Götterfunken,
Tochter aus Elysium,
Wir betreten feuertrunken.
Himmlische, dein Heiligtum!
Χαρα,θεικη πανωρια λαμψη,
Ηλυσια Κορη,
σε πυρινο ειμαστε μεσα μεθυσι,
Ουρανιο,το ιερο σου!
ένα πύρινο μεθύσι
Ludwig van Beethoven 9. Sinfonie in d-Moll op. 125 1824 Ode an die Freude Friedrich Schiller
1785
την φιλησε,'με φιλησες','σε φιλησα'
απλωσε το χερι την τραβηξε εξω απ'τον καθρεφτη,'τωρα ειμαι πραγματικη','ναι,εισαι',
περπατησαν κατω απ'το φεγγαρι
.
.
.
J.L.Borges-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
J.L.Borges.El espejo de tinta[Ο καθρεφτης απο μελανι]
[απο Historia universal de la infamia.1933]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelisJ.L.Borges.El espejo de tinta
La historia sabe que el más cruel de los gobernadores del Sudán fue Yakub el Doliente, que entregó su país a la iniquidad de los recaudadores egipcios y murió en una cámara del palacio, el día catorceno de la luna de barmajat, el año 1842. Algunos insinúan que el hechicero Abderráhmen El Masmudí (cuyo nombre se puede traducir El Servidor del Misericordioso) lo acabó a puñal o a veneno, pero una muerte natural es más verosímil –ya que le decían el Doliente. Sin embargo, el capitán Richard Francis Burton conversó con ese hechicero el año 1853 y cuenta que le refirió lo que copio:
"Es verdad que yo padecí cautiverio en el alcázar de Yakub el Doliente, a raíz de la conspiración que fraguó mi hermano Ibrahim, con el fementido y vano socorro de los caudillos negros del Kordofán, que lo denunciaron. Mi hermano pereció por la espada, sobre la piel de sangre de la justicia, pero yo me arrojé a los aborrecidos pies del Doliente y le dije que era hechicero y que si me otorgaba la vida, le mostraría formas y apariencias aún más maravillosas que las del Fanusí jiyal (la linterna mágica). El opresor me exigió una prueba inmediata. Yo pedí una pluma de caña, unas tijeras, una gran hoja de papel veneciano, un cuerno de tinta, un brasero, unas semillas de cilantro y una onza de benjuí. Recorté la hoja en seis tiras, escribí talismanes e invocaciones en las cinco primeras, y en la restante las siguientes palabras que están en el glorioso Qurán: 'Hemos retirado tu velo, y la visión de tus ojos es penetrante'. Luego dibujé un cuadro mágico en la mano derecha de Yakub y le pedí que la ahuecara y vertí un círculo de tinta en el medio. Le pregunté si percibía con claridad su reflejo en el círculo y respondió que sí. Le dije que no alzara los ojos. Encendí el benjuí y el cilantro y quemé las invocaciones en el brasero. Le pedí que nombrara la figura que deseaba mirar. Pensó y me dijo que un caballo salvaje, el más hermoso que pastara en los prados que bordean el desierto. Miró y vio el campo verde y tranquilo y después un caballo que se acercaba, ágil como un leopardo, con una estrella blanca en la frente. Me pidió una tropilla de caballos tan perfectos como el primero, y vio en el horizonte una larga nube de polvo y luego la tropilla. Comprendí que mi vida estaba segura.
“Apenas despuntaba la luz del día, dos soldados entraban en mi cárcel y me conducían a la cámara del Doliente, donde ya me esperaban el incienso, el brasero y la tinta. Así me fue exigiendo y le fui mostrando todas las apariencias del mundo. Ese hombre muerto que aborrezco tuvo en su mano cuanto los hombres muertos han visto y ven los que están vivos: las ciudades, climas y reinos en que se divide la tierra, los tesoros ocultos en el centro, las naves que atraviesan el mar, los instrumentos de la guerra, de la música y de la cirugía, las graciosas mujeres, las estrellas fijas y los planetas, los colores que emplean los infieles para pintar sus cuadros aborrecibles, los minerales y las plantas con los secretos y virtudes que encierran, los ángeles de plata cuyo alimento es el elogio y la justificación del Señor, la distribución de los premios en las escuelas, las estatuas de pájaros y de reyes que hay en el corazón de las pirámides, la sombra proyectada por el toro que sostiene la tierra y por el pez que está debajo del toro, los desiertos de Dios el Misericordioso. Vio cosas imposibles de describir, como las calles alumbradas a gas y como la ballena que muere cuando escucha el grito del hombre. Una vez me ordenó que le mostrara la ciudad que se llama Europa. Le mostré la principal de sus calles y creo que fue en ese caudaloso río de hombres, todos ataviados de negro y muchos con anteojos, que vio por la primera vez al Enmascarado.
“Esa figura, a veces con el traje sudanés, a veces de uniforme, pero siempre con un paño sobre la cara, penetró desde entonces en las visiones. Era infaltable y no conjeturábamos quién era. Sin embargo, las apariencias del espejo de tinta, momentáneas o inmóviles al principio, eran más complejas ahora; ejecutaban sin demora mis órdenes y el tirano las seguía con claridad. Es cierto que los dos solíamos quedar extenuados. El carácter atroz de las escenas era otra fuente de cansancio. No eran sino castigos, cuerdas, mutilaciones, deleites del verdugo y del cruel.
“Así arribamos al amanecer del día catorceno de la luna de barmajat. El círculo de tinta había sido marcado en la mano, el benjuí arrojado al brasero, las invocaciones quemadas. Estábamos solos los dos. El Doliente me dijo que le mostrara un inapelable y justo castigo, porque su corazón, ese día, apetecía ver una muerte. Le mostré los soldados con los tambores, la piel de becerro estirada, las personas dichosas de mirar, el verdugo con la espada de la justicia. Se maravilló al mirarlo y me dijo: Es Abu Kir, el que ajustició a tu hermano Ibrahim, el que cerrará tu destino cuando me sea deparada la ciencia de convocar estas figuras sin tu socorro. Me pidió que trajeran al condenado. Cuando lo trajeron se demudó, porque era el hombre inexplicable del lienzo blanco. Me ordenó que antes de matarlo le sacaran la máscara. Yo me arrojé a sus pies y dije: Oh, rey del tiempo y sustancia y suma del siglo, esta figura no es como las demás, porque no sabemos su nombre ni el de sus padres ni el de la ciudad que es su patria, de suerte que yo no me atrevo a tocarla, por no incurrir en una culpa de la que tendré que dar cuenta. Se rió el Doliente y acabó por jurar que él cargaría con la culpa, si culpa había. Lo juró por la espada y el Qurán. Entonces ordené que desnudaran al condenado y que lo sujetaran sobre la estirada piel de becerro y que le arrancaran la máscara. Esas cosas se hicieron. Los espantados ojos de Yakub pudieron ver por fin esa cara –que era la suya propia. Se cubrió de miedo y locura. Le sujeté la diestra temblorosa con la mía que estaba firme y le ordené que continuara mirando la ceremonia de su muerte. Estaba poseído por el espejo: ni siquiera trató de alzar los ojos o de volcar la tinta. Cuando la espada se abatió en la visión sobre la cabeza culpable, gimió con una voz que no me apiadó, y rodó al suelo, muerto.
“La gloria sea con Aquel que no muere y tiene en su mano las dos llaves del Ilimitado Perdón y del Infinito Castigo."
(Del libro The Lake Regions of Equatorial Africa, de R.F. Burton.)
.
.
J.L.Borges.Ο καθρεφτης απο μελανι
[απο Historia universal de la infamia.1933]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στην ιστορια ειναι γνωστο πως ο πιο σκληρος απ'τους κυβερνητες του Σουδαν υπηρξε ο Yakub
ο Μελαγχολικος,που παρεδωσε τη χωρα του στην ασυδοσια των αιγυπτιων φοροεισπρακτορων
και πεθανε σε μια καμαρα του παλατιου,την δεκατη τεταρτη μερα της σεληνης του barmajat,το
ετος 1842.Καποιοι πιστευουν πως ο μαγος Abderráhmen El Masmudí [του οποιου το ονομα
μπορει να μεταφραστει Ο Υπερετης του Ελεους]τον τελειωσε μαχαιρωνοντας η' δηληριαζον-
τας,αλλα ενας θανατος φυσικος ειναι πιο πολυ αληθοφανης-αφου τον ελεγαν ο Μελαγχολικος.
Χωρις αμφιβολια, ο capitán Richard Francis Burton συνομιλησε μ'αυτον τον μαγο το ετος
1853 και διηγειται αυτο που του αναφερε το οποιο και αντιγραφω :
'Ειν'αληθεια πως κρατηθηκα αιχμαλωτος στο καστρο του Yakub του Μελαγχολικου,εξ αιτιας
της συνομωσιας που υποκινησε ο αδερφος μου Ibrahim,με την απιστη και ματαια βοηθεια
των μαυρων αρχηγων του Kordofán,που τον απαρνηθηκαν.Ο αδερφος μου αφανισθηκε απ'το
σπαθι,πανω στο αιματοβαμενο χαλι της δικαιοσυνης,αλλ'εγω ριχτηκα στ'αηδιαστικα ποδια του
Μελαγχολικου και του'πα πως ημουν μαγος και πως αν μου χαριζε τη ζωη,σ'αυτον θα'δειχνα
μορφες κι οραματα ακομα πιο πολυ θαυμαστα απ'αυτα του Fanusí jiyal (του μαγικου λυχνα-
ριου).Ο δυναστης μου απαιτησε μια αποδειξη αμεσως.
Εγω ζητησα μια πενα απο καλαμι,ενα ψαλιδι,ενα μεγαλο φυλλο απο χαρτι βενετσιανικο,ενα
κερατινο μελανοδοχειο,ενα μαγκαλι,μερικους σπορους κολιαντρου και μια ουγγια ρετσινιου.
Εκοψα το φυλλο σ'εξι κομματια,κι εγραψα μαγικα κι επικλησεις στα πεντε πρωτα,και στο τε-
λευταιο τ'ακολουθα λογια που'ναι μεσα στο ενδοξο Qurán:'εχουμε τραβηξει το πεπλο σου ,
κι η θεα των ματιων σου ειναι διαπεραστικη'.Στη συνεχεια σχεδιασα ενα μαγικο τετραγωνο
στο δεξι χερι του Yakub και του ζητησα να το βαθουλωσει κι εχυσα ενα κυκλο μελανης στο
μεσο.Τον ρωτησα αν εβλεπε καθαρα την αντανακλαση του στον κυκλο κι απαντησε πως ναι.
Του'πα να μην σηκωσει τα ματια.Αναψα το ρετσινι και το κολιαντρο κι εκαψα τις επικλησεις
στο μαγκαλι.Του ζητησα να ονομασει την εικονα που θα επιθυμουσε να δει.Σκεφθηκε και
μου'πε πως ηθελε ενα αγριο αλογο,το πιο ομορφο που βοσκαει στα λιβαδια που συνορευουν
την ερημο.Κοιταξε κι ειδε τον πρασινο κι ησυχο καμπο κι υστερα ενα αλογο που πλησιαζε,
ευελικτο οπως μια λεοπαρδαλη,μ'ενα λευκο αστρο στο μετωπο.Μου ζητησε μι'αγελη αλογων
τοσο τελεια οσο το πρωτο,κι ειδε στον οριζοντα ενα μεγαλο συννεφο σκονης και στη συνεχεια
την αγελη.Καταλαβα οτι η ζωη μου ηταν ασφαλης.
Μολις ξημερωσε το φως της μερας,δυο στρατιωτες μπηκαν στο κελι μου και μ'οδηγησαν στην
καμαρα του Μελαγχολικου,οπου με περιμεναν το λιβανι,το μαγκαλι και η μελανι.Ετσι μ'απαι-
τουσε και να του 'δειξω ολα τα φαινομενα του κοσμου.Αυτος ο πεθαμενος ανθρωπος π'απαι-
χθανομουν ειχε στα χερια του οσα οι πεθαμενοι ανθρωποι εχουν δει και βλεπουν αυτοι που'ναι
ζωντανοι:τις πολιτειες,κλιματα και βασιλεια στα οποια χωριζεται η γη,τους κρυμενους θησαυ-
ρους στο κεντρο,τα καραβια που διασχιζουν τη θαλασσα,τα οργανα του πολεμου,της μουσικης,
της χειρουργικης,τις χαριτωμενες γυναικες,τα σταθερα αστρα και τους πλανητες,τα χρωματα
που χρησιμοποιουν οι απιστοι για να ζωγραφισουν τους απαιχθεις πινακες τους,τα ορυκτα και
τα φυτα με τα μυστικα και τις δυναμεις που περικλειουν,τους ασημενιους αγγελους των οποιων
η τροφη ειναι το εγκωμιο και η αποδειξη του Κυριου,την διανομη των βραβειων στα σχολεια,
τ'αγαλματα των πουλιων και των βασιλιδιων που υπαρχουν μεσα στην καρδια των πυραμιδων,
την σκια που προβαλλεται απ'τον ταυρο που στηριζει τη γη και απ'το ψαρι που βρισκεται κατω
απ'τον ταυρο,τις ερημους του Φιλευσπλαχνου Θεου. Ειδε πραγματα αδυνατα να περιγραφουν,
οπως δρομους φωτισμενους μ'αεριο κι οπως τη φαλαινα που πεθαινει οταν ακουει τη φωνη
τ'ανθρωπου.Μια φορα με διεταξε για να του δειξω την πολιτεια π'ονομαζεται Ευρωπη.Του'δει-
ξα τον κυριωτερο απ'τους δρομους της και πιστευω οτ'ηταν μεσα σ'αυτο το μεγαλο ορμητικο
ποταμι των ανθρωπων,ολοι ντυμενοι στα μαυρα και πολλοι με γυαλια,οτ'ειδε για πρωτη φορα
τον Μασκαρεμενο.
Αυτη η φιγουρα με το σουδανεζικο ρουχο,μερικες φορες με στολη,αλλα παντοτε μ'ενα πανι
πανω στο κεφαλι,εισχωρησε απο τοτε μεσ'στα οραματα.Ηταν παντοτε παρων και δεν μπορου-
σαμε να γνωρισουμε ποιος ηταν.Χωρις αμφιβολια,τα οραματα στον καθρεφτη του μελανιου,
στιγμιαια η' ακινητα στην αρχη,ηταν πιο περιπλοκα τωρα,εκτελουσαν χωρις καθυστερηση τις
διατεγες μου κι ο τυραννος τις ακολουθουσε χωρις συγχιση.Ειν'αληθεια πως κι οι δυο βρισκο-
μασταν σε κατασταση εξαντλησης.Ο αποτροπαιος χαρακτηρας των σκηνων ηταν η αλλη πηγη
της κουρασης.Δεν ηταν μονο βασανιστηρια,τα σχοινια οι θηλιες,οι ακρωτηριασμοι,η ηδονη του
δημιου κι ο σκληρος αντρας.
Ετσι φθασαμε στο ξημερωμα της δεκατης τεταρτης μερας της σεληνης του barmajat.Ο κυκλος
της μελανης ηταν σημειωμενος στο χερι,το ρετσινι ριγμενο στο μαγκαλι,οι επικλησεις καμενες.
Ειμασταν μονοι οι δυο μας.Ο Μελαγχολικος με διεταξε να του δειξω μια ανεκκλητη και δικαιη
τιμωρια,γιατι η καρδια του,αυτη τη μερα,ηθελε να δει εναν θανατο.Του'δειξα δυο στρατιωτες
με τα τυμπανα,το τεντωμενο δερμα του μοσχαριου,τα ευτυχισμενα προσωπα που κοιτουσαν,
τον δημιο με το σπαθι της δικαιοσυνης.Ειχ'εντυπωσιασθει κοιτωντας το και μου'πε:Ειναι ο Abu
Kir, αυτος που εκτελεσε τον αδερφο σου Ibrahim, αυτος που θα σφραγισει το πεπρωμενο σου
οταν σε με θα'ναι μεταδομενη η επιστημη να καλω αυτες τις φιγουρες χωρις τη βοηθεια σου.
Μου ζητησε να φερουν τον καταδικασμενο.Οταν τον εφεραν χλωμιασε,γιατ'ηταν ο αινιγματι-
κος αντρας με το λευκο πανι.Με διεταξε οπως πριν να τον σκοτωσουν να του βγαλουν τη μα-
σκα.Επεσα στα ποδια του κι ειπα:Ω,βασιλια του χρονου και της ουσιας κι ολου του αιωνα,αυτη
η φιγουρα δεν ειναι οπως οι αλλες,γιατι δεν ξερουμε τ'ονομα του,ουτ'αυτο των πατερων του,
ουτ'αυτο της πολιτειας που'ναι η πατριδα του,επομενως δεν τολμω να τον αγγιξω,για να μην
πεσω σ'αδικημα που θα πρεπει να δωσω λογαριαμο.Γελασε ο Μελαγχολικος κι ορκισθηκε πως
αυτος θα φορτωνονταν το αμαρτημα,αν αμαρτημα ηταν.Τ'ορκισθηκε στο σπαθι και στο Qurán.
Κατοπιν διεταξε να ξεγυμνωσουν τον καταδικασμενο και να τον ξαπλωσουν πανω στο τεντωμε-
νο δερμα του μοσχαριου και να του βγαλουν τη μασκα.Αυτα τα πραγματα εγιναν.Τα τρομαγ-
μενα ματια του Yakub μπορεσαν να δουν τελικα αυτο το κεφαλι-που ηταν αυτο το δικο του.
Κυριευθηκε απο φοβο και τρελα.Του κρατησα το δεξι χερι που'τρεμε με το δικο μου που'ταν
σταθερο και τον διεταξα να συνεχισει να κοιταζει την τελετη του θανατου του.Ηταν στην πληρη
κατοχη του καθρεφτη,κι ουτε προσπαθησε να σηκωσει τα ματια ουτε να πεταξει το μελανι.
Οταν το σπαθι επεσε μεσα στην εικονα πανω στο ενοχο κεφαλι,μουγκρισε με μια φωνη που
δεν μ'εκανε να νιωσω λυπη,και κυλησε στο πατωμα,νεκρος.
Δοξα σ'Αυτον που δεν πεθαινει και κραταει στο χερι του τα δυο κλειδια της Απεριοριστης
Συγχωρεσης και της Αιωνιας Τιμωριας'
(Απο το βιβλιο The Lake Regions of Equatorial Africa, του R.F. Burton.)
.
.
J.L.Borges mirror-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
J.L.Borges mirror-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης-music J.S.Bach Air on a G String
https://youtu.be/j7OLDb3zYfU
.
.
.
ΤΡΙΠΛΟ ΘΕΑΤΡΟ [TRIPLE THEATRE]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εφθασα στην οδο και στον αριθμο του κτιριου,χτυπησα και μου ανοιξαν,βρεθηκα σε μια,
σχετικα μεγαλη,αιθουσα θεατρου,αδεια απο θεατες,στη σκηνη δυο ηθοποιοι,μια γυναικα
κι ενας αντρας επαιζαν,δεν φαινεται να αντιληφθηκαν την παρουσια μου,καθησα στα πισω
καθισματα
Α.Es importante recoger toda la información necesaria.
Γ.¿Puedes venir a recogerme al aeropuerto el próximo domingo?
Α.¿Cuándo es el mejor momento para recoger fresas?
Γ.Necesito un despertador para recordarme a tiempo.
Α.ese pintor recuerda a Picasso
Γ.Llevaba una blusa amarilla a la fiesta.
Α.El amarillo es mi color favorito.
Γ.¿te acuerdas de Emma?, ¡sí, mujer, nuestra compañera de clase!
Α.Pásame la mantequilla, por favor.
Γ.Afortunadamente no pasó nada malo.
Se me pasó comprar la comida del perro.
Α.Esta mantequilla ya está para tirar. Se ha pasado.
¡No te pases con el azúcar!
Γ.Lo siento, me pasé con la pimienta.I'm sorry.
Emma se pasa de amable; siempre quiere ayudar a la gente.
Α.Se puede ganar un montón de dinero al invertir sabiamente.
¿cuánto es en dinero finlandés?
Γ.el dinero lo puede todo
Estos políticos corruptos están robando el dinero del país.
Α.Hay un hombre mirándote.
Γ.¡Deja de mirarme todo el tiempo!
Α.Los enamorados se miraron y declararon su amor.
Γ.¡mira qué cuadro tan bonito!
mira mucho todos los detalles
Α.La casa se desordenó después de la fiesta y quedó cubierta de basura.
Ella decidió llevar una falda azul con lunares blancos a la fiesta.
Γ.Mucho me temo, mi querido,que casi todas sus conclusiones son falsas.
hay que darle un poco más cuerpo a la salsa
Α.Parte de mi rutina de todas las mañanas es tomar café.
¿Cómo es tu rutina diaria?
απο μια πορτα στο βαθος της αιθουσας,αριστερα της σκηνης,μπηκε καποιος ηλικωμενος αντρας
και μου εκανε νοημα να παω εκει,κατεβηκα,περασαμε σ'ενα μακρυ διαδρομο,'το εργο'μου ειπε
'δεν ξερω ουτε καν σε ποιο σημειο ειναι,καθε μερα το ιδιο,μια φορα καθησα να το δω,βαρεθη-
κα κι εφυγα,λενε πως οι ηθοποιοι αλλοτε ειναι ενας αντρας και μια γυναικα κι αλλοτε δυο γυ-
ναικες,η δουλεια μου εδω ειναι γενικων καθηκοντων,φθασαμε,αυτη ειναι η πορτα',ο αντρας
γυρισε πισω,ανοιξα την πορτα και μπηκα,ενα δωματιο,μου εδωσε την εντυπωση ενος σαλονιου,
μοντερνα επιπλωμενο,ενας αντρας και μια γυναικα καθονταν σε απεναντι καναπεδες,ο αντρας
μου εδειξε μια καρεκλα ,σχεδον σε ιση αποσταση απο τους δυο τους να καθισω,καθισα,'ειμα-
στε ηθοποιοι',μου ειπε η γυναικα,'εγω και ο κυριος',γελασε,'μην φαντασθεις πως ειμαστε ζευ-
γαρι,ανδρογυνο,πως εχουμε καποια ερωτικη σχεση',ξαναγελασε,'αν και δεν λοιπον τα κουτσο-
μπολια',σοβαρεψε,'βεβαια για να πω την αληθεια,πριν δυο χρονια,δυο χρονια δεν ειναι;'ρωτη-
σε τον αντρα,εκεινος δεν αντεδρασε'ειχαμε δεσμο,ημασταν παντρεμενοι δεκα χρονια,ενα συμ-
βατικο ζευγαρι','σταματα'την διεκοψε ο αντρας 'ο κυριος δεν εχει καμια ορεξη ν'ακουσει τις
ανοητες ιστοριες σου','μα δεν του ειπα τιποτα'αντεδρασε η γυναικα ',σαν να μην σε ξερω,ετοι-
μη εισαι,ν'αραδιασεις τις φαντασιωσεις σου,τις ιδιες που'χω ακουσει απειρες φορες μεχρι τω-
ρα','βλεπεις,αυτος εισαι,θελεις να προκαταλαβεις τον ανθρωπο'απαντησε η γυναικα'θελεις να
παρει τη θεση σου,φοβασαι,μην αποκαλυφθει ποιος πραγματικα εισαι','ο κυριος δεν ειναι
δικαστης,δεν τον καλεσαμε γι'αυτο,απλως,ενας θεατης ειναι,ο μοναδικος μαλιστα,κι εμεις δυο
ηθοποιοι που θα παιξουμε μπροστα του το εργο μας,το ρεαλιστικο μας εργο 'ειπε ο αντρας,
'ας αρχισουμε,αρκετα καθυστερησαμε με την φλυαρια σου'
Α.It is important to gather all the necessary information
Γ.Would you be able to pick me up at the airport next Sunday?
Α.When is the best time to pick strawberries?
Γ.I need an alarm clock to wake up on time.
Α.that painter is reminiscent of Picasso
Γ.She wore a yellow blouse to the party.
Yellow is my favorite color.
do you remember Emma ? you know, she was at school with us!
Α.Pass me the butter, please.
Fortunately, nothing bad happened.
Γ.I forgot to buy dog food.
Α.This butter can be thrown away. It's gone off.
Don't put too much sugar in it!
Γ.I overdid it with the pepper.
Emma's far too kind; she always wants to help people.
Α.One can make a lot of money by investing wisely
Γ.how much is that in Finnish money?;
Α.money can do anything;
These corrupt politicians are stealing the country's money.
There is a man looking at you.
Γ.Stop watching me all the time!
Α.The lovers looked at each other and declared their love.
.look, what a pretty painting!
Γ.she pays great attention to details
Α.The house got untidy after the party and was covered in trash.
She decided to wear a blue skirt with white polka dots to the party.
Γ.I am afraid, my dear , that most of your conclusions were erroneous.
Α.the sauce needs thickening a bit more;
Drinking coffee is part of my morning routine.
Γ.What is your daily routine like?
παιξανε το εργο τρεις φορες εναλλασοντας τους ρολους,αλλαζοντας τα λογια,λεγοντας περισ
σοτερα η' λιγοτερα,κι επισης αλλαζοντας τη θεση τους
οταν επεστρεψα στη θεατρικη αιθουσα,παλι ηταν αδεια,στην σκηνη το ιδιο ζευγαρι ηθοποιων
επαιζε,'ε κυριε,κυριε' ακουσα μια ψιθυριστη φωνη να με φωναζει,μεσα στο μισοσκοταδο,στην
τριτη σειρα θεσεων ,περιπου στη μεση,διεκρινα τον ηληκιωμενο υπαλληλο των γενικων καθη-
κοντων,'ελατε εδω',προχωρησα εκει,'καθιστε,το εργο δεν εχει πολυ ωρα που εχει αρχισει,εχει
ενδιαφερον'τον ακουσα να μου λεει μια χαμηλη φωνη,καθισα,τοτε ειδα πως οι δυο ηθοποιοι
ηταν ο αντρας και η γυναικα του σαλονιου,η γυναικα με χαιρετησε κουνωντας το δεξι χερι της,
ο αντρας την κοιταξε αυστηρα,'μην δινεις σημασια'μου ψιθυρισε ο υπαλληλος διπλα μου,'η
δουλεια μου,τωρα,ειναι ν'ακουσω ολοκληρο το εργο να γραψω μια κριτικη'
Α.Ειναι σπουδαιο να συλλεξεις ολη την απαραιτητη πληροφορια
Γ.Μπορεις να'ρθεις να με παρεις απ'το αεροδρομιο την επομενη Κυριακη;
Α.ποτε ειναι καταλληλη εποχη να μαζεψεις φραουλες;
Γ.χρειαζομαι ενα ξυπνητηρι να ξυπνω στην ωρα
Α.εκεινος ο ζωγραφος θυμιζει Πικασο
Γ.αυτη φορουσε μια κιτρινη μπλουζα στο παρτι,
το κιτρινο ειναι το αγαπημενο μου χρωμα
θυμασαι την Εμμα;ξερεις,αυτη ηταν συμαθητρια μας!
Α.δωσε μου το βουτυρο,παρακαλω
Γ.ευτυχως,δεν εχει συμβει τιποτα δυσαρεστο
Α.ξεχασα ν'αγορασω σκυλοτροφη
Γ.αυτο το βουτυρο πρεπει να πεταχτει,ειναι ληγμενο
Α.μην βαλεις πολυ σαχαρι!
Γ.συγνωμη,το παρακανα με το πιπερι
η Εμμα ειναι πολυ αγαπητη,της αρεσει να βοηθα ανθρωπους
Α.καποιος μπορει να κερδισει χρηματα επενδυοντας εξυπνα
Γ.ποσο πολλα ειναι σε φιλανδικο νομισμα;
Α.το χρημα μπορει να κανει οτιδηποτε,
αυτοι οι διαφθαρμενοι πολιτικοι εχουν κλεψει τα λεφτα της χωρας,
εκεινος ο αντρας σε κοιταζει
Γ.σταματα να με κοιτας ολη την ωρα!
Α.οι εραστες κοιταζουν ο ενας τον αλλον και εκφραζουν τον ερωτα τους.
κοιταξε,τι θαυμασιος πινακας,
αυτη δινει μεγαλη προσοχη στις λεπτομερειες
Γ.το σπιτι μετα το παρτι ειναι αναστατωμενο και γεματο σκουπιδια
Α.αυτη αποφασισε να φορεσει μια γαλαζια φουστα μ'ασπρες πουα βουλες στο παρτι
Γ.φοβαμαι,αγαπητε μου,πως τα περισσοτερα απο τα συμπερασματα σας ειναι λανθασμενα
Α.η σαλτσα χρειαζεται να γινει λιγο πιο πηχτη,
το να πινεις καφε ειναι μερος της πρωινης ρουτινας
πως ειναι η καθημερινη σου ρουτινα;
.
.
.
William Shakespeare-first edition1623
William Shakespeare-Macbeth,first folio,1623
Theodore Chasseriau- ο Macbeth με τις τρεις μαγισσες,1855,Μουσειο Ορσε, Παρισι
Lady Macbeth and Duncan
Theodore Chasseriau-ο Macbeth βλεπει το φαντασμα του Banquo,1854
Theodore Chasseriau-ο Macbeth βλεπει το φαντασμα του Banquo,1854
MACBETH AND LADY MACBETH-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τον ακουγε,ολη τη νυχτα,δεν κοιμονταν,'Χαιρε,βασιλια',γελουσε δυνατα.'Εσυ,τωρα βασιλευ-
εις',εκλεινε τ'αυτια,φρικη,τα χερια της εσταζαν αιμα,ζεστο πηχτο,κοιταζε στον καθρεφτη,
ποια ειν'αυτη εκει μεσα;'Ποια εισαι;Γιατι δεν απαντας;',τα ματια διασταλμενα,το στομα
ανοιγμενο σε φοβερη κραυγη,ακοταδι,'Κοιταξτε το κεφαλι του Μακβεθ!',τον ακουσε να ουρ-
λιαζει,'οχι,κανενας που γεννηθηκε απο γυναικα δεν μπορει να με σκοτωσει',το κορμι της
ετρεμε,'τ'ακους Λαιδη Μακβεθ;',ησυχια,συρθηκε ως τη πορτα,τον ειδε,ενα παγιδευμενο αγριο
ζωο,εκλεισε τα ματια,την ειδε,γελασε 'ποιον τωρα θα με βαλεις να σκοτωσω;πες μου ονοματα;
ολους τους σκοτωσαμε,τον βασιλια εξαδελφο μου Ντανκαν,τον φιλο μου Μπανκο,τωρα θα
μας σκοτωσουν,σαν ηθοποιοι παιξαμε τους ρολους μας πανω στη σκηνη,κομπαζοντας,φου-
σκομενοι αλλαζονεια,ειπαμε τ'ανοητα λογια μας,και τωρα η αυλαια πεφτει,και στο σκοταδι
επιστρεφουμε,την ανυπαρξια',του εδειξε τα χερια,'Μυριζει το αιμα,ακριβε μου Μακβεθ,
κανενα αρωμα της Αραβιας δεν θα καλυψει τη μυρωδια του',σωριαστηκε στο πατωμα,το κορμι
της εκανε τρομερες συσπασεις,τεντωνονταν σαν να'ταν να διαλυθει,το στομα της εβγαζε
αφρους κι ακαταληπτους ηχους,εκεινος φοβηθηκε,'γυναικα μου,τι εχεις',την σηκωσε με
δυσκολια και την ξαπλωσε με προσοχη στο κρεβατι,'οι φονοι μας,Μακβεθ',ψιθυριζε,ισα που
ακουγε τη φωνη της,εβαλε τ'αυτι του πανω στο στομα της,παραληρουσε,'καλλιτερα να μην
σ'ειχα γεννησει,μικρο μου μωρο,το αιμα ζηταει αιμα',κοιταξε στο παραθυρο,νυχτα,πυκνο
σκοταδι,ο ανεμος φυσουσε δυνατα,'θα ξεριζωσει τα δεντρα απ'το Μπιρναμ',σκεφτηκε,
'θα τα συρει ως εδω στην Δουνσινανη και θα τα ριξει με τρομερη ανελεητη δυναμη πανω στο
σπιτι συντριβωντας το',της επιασε το προσωπο,'οχι δεν ειμαστε δειλοι,μοιασαμε στη φρικη,
ενωμενοι κι οι δυο,Μακβεθ και φρικη,κανεις πια ποτε δεν θα μας ξεχωρισει','θα πεθανω',του
ειπε,'Αυριο,αυριο,αυριο,τοτε ειναι η ωρα,να σβησει το κερι σου,η ζωη μικρη κι οι ανθρωπος
σκια που χανεται',ανοιξε τα ματια και τον κοιταξε,'τωρα ειμαι,ακους;,ο Μακβεθ και συ η Λαιδη
Μακβεθ,ο βασιλιας κι η βασιλισσα της Σκωτιας,κι αυριο ειμαστε σκονη,κι εμεις κι ο Μακνταφ
κι ο Μαλκολμ,τωρα κοιμησου,εγω θα καθησω αγρυπνος κοντα σου και θα σε φυλαω,το Σκω-
τσεζικο εργο μας,ησυχασε,θα τελειωσει',ακουγε την αναπνοη της,'ποσο ασπρη ειναι,ποσο
σκοτεινη ειναι',ψιθυρισε,
την αλλη μερα το πρωι τον βρηκε στο σαλονι,διαβαζε εφημεριδα,η μερα ηταν ζεστη κι ειχε
ηλιο,'καλημερα'του ειπε',εκεινος γυρισε το κεφαλι,χαμογελασε,'καλημερα',κι επειτα γυριζον-
τας στην εφημεριδα της ειπε,'να,εδω γραφει,εχει ολοκληρο ρεπορταζ για μια θεατρικη παρα-
σταση που δωθηκε χθες την Κυριακη,Απριλιος 1611,στο θεατρο Γκλομπ του Στρατφορντ,στην
νοτια οχθη του ποταμου Ταμεση,το θεατρο ηταν καταμεστο απο θεατες,τιτλος του εργου :
'Μακβεθ',γραμμενο μεταξυ το 1603 με 1606,απο τον Ουλλιαμ Σεξπηρ,καποιον ασημαντο
ηθοποιο και συγγραφεα,μαλλον απατεωνα,γιατι οπως εχω πληροφορηθει πολλα εργα του
ανηκουν στον Σερ Φράνσις Μπέικον, Υποκόμη του Σαιντ Ώλμπανς,,συγγραφεα,φιλοσοφο,
πολιτικο,και επιστημονα και στον θεατρικο συγγραφεα και ποιητη Κρίστοφερ Μάρλοου που
μαχαιρωθηκε σε ταβερνα στο Νντεπτφορντ το 1593 λογω της αθειας και του επικουρισμου
του',πεταξε την εφημεριδα,αυτη προσγειωθηκε στο πατωμα σαν αψυχο σωμα,σηκωθηκε
αποτομα,την ποδοπατησε,'ενας πληρωμενος παλιατσος απο τον αθλιο Μακνταφ,που'ναι
στην Αγγλια και τον Μαλκολμ,μας διασυρουν,συμφεροντα,αν μας βγαλει απ'τη μεση θ'ανεβει
στο θρονο της Σκωτιας ο Μαλκολμ ο γιος του Ντανκαν',εκεινη ηταν στο παραθυρο,ακινητη,
'θυμασαι τον Ντανκαν,τον πρωτο μας φονο,ο βασιλιας της Σκωτιας και πρωτος εξαδελφος μου
ξαπλωμενος στο κρεβατι,κοιμαται,ανιδεος,προβατον επι σφαγη,η Κλυταιμνηστρα κι ο Αιγισθος
τυλιξανε τον Αγαμεμνωνα στο λουτρο με διχτυ και τον επνιξαν,εμεις ειχαμε μεθυσει τους φυ-
λακες,μπηκαμε κρυφα στην καμαρα και τον μαχαιρωσαμε,ειπαμε πως το εκαμαν οι φρουροι
και τους κρεμασαμε,υστερα ηρθε η σειρα του φιλου μου Μπανκο,να μην βγει ο λογος των
τριων μαγισσων πως απογονοι του θα βασιλεψουν,υστερα ηρθαν κι αλλοι κι αλλοι φονοι,
οποιος ηταν απεναντι μας επρεπε να εξοντωθει,το καλο φερνει κακο και το κακο το καλο',
'Μακβεθ' την ακουσε,'εμενα δεν μπορει να με σκοτωσει ανθρωπος που γεννηθηκε απο
γυναικα,παρα μονο θεος','Μακβεθ' την ακουσε παλι,'ξερουμε πως η μητερα του Μακνταφ
ηταν νεκρη οταν της εσχισαν τη κοιλια κι εβγαλαν ζωντανο το παιδι',γυρισε προς το μερος της
τρομαγμενος,'τι θες να πεις' φωναξε 'πως δεν γεννηθηκε απο γυναικα;','Μακβεθ' την ακουσε
παλι 'εξω γεμισε δεντρα,τεραστια πρασινα δεντρα,ολο το δασος του Μπιρναμ περπατησε ως
εδω,στην Δουνσινανη',γυρισε προς το μερος του 'και πισω απο καθε δεντρο κι ενας στρατιω-
της του Μακνταφ κρυβεται','Οχι,Οχι,αυτο ειναι αδυνατο' ουρλιαξε ο Μακβεθ,βουλιαξε στην
πολυθρονα,εκεινη τον πλησιασε,'να το αιμα',τεντωσε τα χερια της δειχνοντας,'το αιμα',σωρια-
στηκε στο πατωμα,μια λιμνη αιμα την περικυκλωσε και την επνιξε,'φιλε μου Μακβεθ'.ακουσε
τη φωνη του Μπανκο,σηκωσε το κεφαλι,τον ειδε λυπημενο στον απεναντι τοιχο,'ηξερα,φιλε
μου Μπανκο,πως δεν θα με ξεχασεις'του φωναξε' και την τελευταια ωρα θα ερθεις',χαμογελα-
σε,'χρειαζομαστε εναν θεατη',ο αλλος στεκονταν ακινητος,μια σκια,αυτος βουλιαζε στο σκοτα-
δι,μια ηδονη γαληνης,'η βασιλισσα,Κυριε,πεθανε' ακουσε τη φωνη του υπηρετη του Σειτον,
ανοιξε τα ματια,το θεατρο καταμεστο,βρισκονταν στην Σκηνη Ε' της Πεμπτης Πραξης:
SEYTON
The queen, my lord, is dead.
MACBETH
She should have died hereafter;
There would have been a time for such a word.
To-morrow, and to-morrow, and to-morrow,
Creeps in this petty pace from day to day
To the last syllable of recorded time,
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death. Out, out, brief candle!
Life's but a walking shadow, a poor player
That struts and frets his hour upon the stage
And then is heard no more: it is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury,
Signifying nothing.
.
.
MACBETH 1978 | Ian McKellen | Judi Dench
https://youtu.be/YpKWWK0Pj34
.
.
MACBETH / Verdi / Thomas Hampson & Paoletta Marrocu
https://youtu.be/znFIV33RTXI
.
.
.
Helmut Newton photo
CUT CRASH-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ποσο μοντερνο δεν ειναι το μοντερνο,το μοντερνο γυρω μου αποτελεσμα σαδομαζοχιστικης
επιταγης-
'που ειναι τα φρενα;το τιμονι δεν γυριζει;τι συμβαινει;αυτη η γυναικα γιατι γελαει;'η καντιλακ
με ορμη πανω στο Chateau Marmont Hotel του Sunset Boulevard,η γυναικα βαζει το γαντι
της,'το αιμα ειναι κοκκινο'την ακουει 'εχω ευαισθησια στα χερια',απο τη δυνατη συγκρουση
και αδρανεια το τευχος της Vogue πετιεται και κολλαει στο παμπριζ,τη βλεπει στο εξωφυλλο,
'τι πορνη'συλλογιζεται'ακραιος κανιβαλισμος',το προσωπο της αψογα μακιγιαρισμενο,τα
κοκκινα χειλη κολλουν πανω του'τελεια σκηνοθεσια.Γκραν σουξε μον μετρ',την σπρωχνει
βιαια,ειναι ετοιμος να την κλωτσησει αναμεσα στα ποδια,δισταζει,εκεινη τον εκλιπαρει,'σε
παρακαλω,καν'το',παταει το κλικ στη φωτογραφικη μηχανη,δεν ειναι ικανοποιημενος απο το
αποτελεσμα νευριαζει,'βγαλε αυτο το κοκκινο φουστανι.Ποιος σου'πε να το φορεσεις;βγαλ'το
αμεσως και βαλε το πρασινο','μα πρασινο ειναι κυριε'λεει η γυναικα,'βγαλ'το σκυλα' ουρλιαζει,
η γυναικα υπακουει,'κρυψε το προσωπο σου'τη διαταζει ,'αφορητος ναρκισσισμος,μπειμπι',
η καντιλακ κινειται στο Sunset Boulevard εναντιον του Chateau Marmont Hotel ,η κοπελα
βλεπει τηλεοραση,Modes Salon Impressions,,η εκπομπη διακοπτεται,brief news, ακουει με
ηδονη,η καντιλακ καρφωθηκε στο Chateau Marmont Hotel,την εκλεισε,το τηλεφωνο της
χτυπησε,δεν το ανοιξε,επεμενε δυο φορες,το αρπαξε και το πεταξε με δυναμη στον απεναντι
τοιχο,εκλεισε τα ματια,'δεν θελω να βλεπω' ουρλιαξε,ακουσε τη συντριβη,επειτα σιωπη.τιποτα
.
.
.
Pedro Berruguete, Saint Dominic Presiding over an Auto-da-fe 1495
1683 painting by Francisco Rizi depicting the auto-da-fé held in Plaza Mayor, Madrid in 1680
Ξενοφανης ο Κολοφωνιος Xenophanes, ancient Greek philosopher. From Thomas Stanley, (1655)
AUTO-DA-FE MONTANUS ΚΑΙ ΞΕΝΟΦΑΝΟΥΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'εγω o Montanus κατοικος Σεβιλλης της Ισπανιας με μακρυνους απογονους απο την Μικρα Ασια
συνεληφθει στο σπιτι μου,λιγο πριν το μεσημερι,27 Απριλιου 1567,απο τρεις ανθρωπους της
Ιερης Εξετασης',αιρεσιαρχης,και βλασφημος του Holy Spirit,συμφωνα με μαρτυριες ανθρωπων
της αιρεσης του που ομολογησαν πρεσβευε πως δια μεσου του Αγιου Πνευματος,ως μεντιουμ,
προφητευε και εκφερε τον Λογο του Κυριου,και με τη διδασκαλια μυουσε τους πιστους του σε
αυτη την επαισχυντη πρακτικη,διχως αλλο ενας αθλιος απατεωνας,η αιωνια τιμωρια του αξιζει,
του ειχαν δεσει σφιχτα ποδια και τα χερια πισω απο τη πλατη,ενας του ανοιξε το στομα και το
βουλωσε με υφασμα,ενας αλλος του πετουσε με μια λεκανη συνεχως νερο στο προσωπο,ενιω-
θε να πνιγεται,οι αλλοι που ηταν στο δωματιο τον ειχαν περικυκλωσει,γελουσαν πολυ δυνατα
και φωναζαν ρυθμικα,auto-da-fe,auto-da-fe,πραξη πιστης,κι αναπηδουσαν γυρω του,στα φλογι-
σμενα ματια τους εβλεπε την απολαυση της φρικιαστικης πραξης τους,σαν ηθοποιοι ενος σατα-
νικου θιασου,η αναπνοη του κοπηκε,τα ματια του θολωσαν,λυποθυμησε,τον ξυπνησαν δυνατες
φωνες πονου,ειχαν φερει,ειδε,καποιο κρατουμενο και τον ειχαν κρεμασει ψηλα απο τα χερια ,
στα ποδια του εδεσαν βαριδια,φαινεται ειχε πολυ ωρα ετσι,γιατι το δυσβασταχτο βαρος τον
εξαρθρωνε,τα χερια του ξεκολλουσαν απ'τους ωμους και τα ποδια απ'τους γοφους,ουρλιαζε,
αδυνατο ν'αντεξει,εκλεισε τ΄'αυτια,ενας του'κοψε δυνατη κλωτσια στη κοιλια,σωριαστηκε,
τον σηκωσαν και τον πηγαν σε μια μεγαλη ψηλοταβανι αιθουσα,εκει ηταν συγκεντρωμενοι κι
αλλοι πολλοι κατηγορουμενοι,τον πεταξαν στο δαπεδο,'κοιταξτε'καποιος φωναξε αγρια 'οποιος
απο σας κλεισει τα ματια θα τιμωρηθει παρα πολυ πιο σκληρα',σκοτεινιαζε,'ειδα τοτε να καθι-
ζουν εναν αντρα γυμνο πανω σ'ενα μεταλλικο σαμαρι,στα ποδια του ηταν κρεμασμενα τερα-
στια βαριδια,το τρομακτικο βαρος του συνθλιψε τα γεννητικα οργανα,ουρλιαζε,δεν τον λυπη-
θηκαν,καποιος τον μαστιγωσε στη πλατη,και σε μια γυναικα,δυο τρια μετρα πιο περα,ειχαν
περασει ενα μεταλικο στεφανι,την ειχαν κλεισει απο τις γαμπες κατω μεχρι το κεφαλι,καποιος
γυριζοντας απο πανω ενα σιδερενιο μοχλο εσφιγγε συνεχεια το στεφανι,οι γαμπες της γυναι-
κας συμπιεζονταν με τους μηρους,οι μηροι με την κοιλια,η κοιλια με το στηθος,το στηθος με το
κεφαλι,η γυναικα κυριολεκτικα συνθλιβονταν,ειδα το αιμα να πεταγεται μαυρο απ'τα ματια
της απ'το στομα απ'τ'αυτια απ'τα ματια της γυναικας,καποιοι θεατες πισω μου καθισμενοι σε
μια ξυλινη κερκιδα φωναζαν εν χορω auto-da-fe ,auto-da-fe ,τοτε σηκωσαν εναν κατηγορουμε-
νο απο μας,κι αφου τον ξεγυμνωσαν τον ανεβασαν σε μια ψηλη πυραμιδα, και του εδεσαν τα
ποδια με σκοινια που τα τραβουσαν με δυναμη,η αιχμηρη κορυφη της πυραμιδας ειχε μπει
μεσα στον πρωκτο του,ειδα το αιμα ανακατωμενο με περιττωματα να λεκιαζει την επιφανεια
της πυραμιδας,δεν βασταξα,ξερασα,κιτρινη χολη,μ'αρπαξαν αμεσως και με ξαπλωσαν μεσα
σ'ενα ορθογωνιιο μεταλικο κιβωτιο,πριν κλεισουν το καπακι απο πανω μου ακουσα την εξεδρα
να χειροκροτει μ'ενθουσιασμο και να φωναζει,auto-da-fe ,auto-da-fe ,αρχισαν να γυριζουν με
ρυθμο τα σιδερενια δοντια λεπιδες π'αγγιζαν και τρυπουσαν τη σαρκα μου και μ'εγδερναν
ανηλεα,γεμισα φοβερες πληγες κι αιματα,οσο ουρλιαζα τοσο παθιαζονταν και δεν σταματου-
σαν,auto-da-fe ,auto-da-fe ,σκεφτηκα,και λυποθυμησα','μη φοβασαι,ειμαι φιλος σου',ο
Montanus ξαφνιαστηκε,ειδε τον αγνωστο αντρα που'χε μπει στο σπιτι του,'ποιος εισαι;,κοιταξε
στο παραθυρο,εξω εβρεχε,ειχε αρχισει να βραδυαζει,ο αντρας τον πλησιασε στο τραπεζι που
εγραφε και πηρε το χειρογραφο στα χερια,διαβασε,'ολ'αυτα',κοιταξε τον Montanus 'εγω πι-
στευω πως γινηκαν',και ζητησε,αν γινονταν,να περασει τη βραδυα στο σπιτι του,εγνεψε κατα-
φατικα,'κρυψε' του ειπε ο αντρας,'το χειρογραφο η' ',γελασε '',auto-da-fe',και καθισε στον
καθρεφτη απεναντι,του ειχε γυρισμενη την πλατη,η βροχη ειχε σταματησει,ο Montanus αναψε
το φως,ειδε το ειδωλο του σοβαρο μεσα στον καθρεφτη,'ο θεος' τον ακουσε να λεει'ειναι ολος
οραση,ολος ακοη,ολος νους,αναλλοιωτος και ακινητος,ειναι ενας,επειδη το τελειο δεν μπορει
παρα να ειναι ενα,ανωτατος,κι ουτε στο σωμα ουτε στη σκεψη ειναι ομοιος με τον ανθρωπο,
απο τον Ομηρο και τον Ησιοδο οι θεοι φορτωθηκαν να κανουν τα πιο αισχιστα των ανθρωπων,
να κλεβουν,να μοιχευουν και να εξαπατουν ο ενας τον αλλον,οι ανθρωποι γεννουν τους θεους
και τους φορουν τα ρουχα τους και τους δινουν τη φωνη και τη μορφη τους,οι Αιθιοπες νομι-
ζουν τους θεους των μαυρους και πλακουτσωμυτηδες κι οι Θρακες γαλανοματηδες και κοκκινο-
τριχους,φαντασου τ'αλογα τα βοδια τα λιονταρια να'χαν χερια και να μπορουσαν να ζωγραφι-
σουν,τοτε οι θεοι τους θα'ταν ομοιοι με τ'αλογα,τα βοδια,τα λιονταρια,η θεοτητα ειναι μια και
μοναδικη και μη-ανθρωπομορφη,και σε καμια περιπτωση δεν εχει αντιπροσωπους της πανω
στη γη,καταλαβαινεις τι λεω',ο Montanus κοιταξε την ωρα,ηταν περασμενα μεσανυχτα,'η αν-
θρωπινη γνωση',συνεχισε ο αντρας στον καθρεφτη,'δεν μπορει να γνωρισει τα παντα,σε σχεση
με τη θεια ειναι ατελης,η εικασια τα παντα πληρει,ουτε πιστευω στην μετεμψυχωση του Πυθα-
γορα,γιατι τοτε αυτο το σκυλι'γελασε 'π'αλυχτα αυτη τη στιγμη μεσα στη νυχτα μπορει να'ναι
ο προπαππους σου ο Montanus απο τη Φρυγια της Μικρας Ασιας,τον 2ο αιωνα μ.Χ'',το σκυλι
σταματησε ν'αλυχτα,'λοιπον ο θεος ειναι κινουν ακινητον',για αρκετη ωρα δεν μιλουσε,'ακουω
την ησυχια,τη απολυτη εξαισια απεραντη ησυχια κοντα στο θεο',και συνεχιζει'ο θεος αφηνει
ελευθερο τον ανθρωπο να αναζητει και να ερευνα,ο θεος ' η φωνη του ακουγεται αυστηρη
' δεν ειναι δυνατον να εγκαθιδρυσει τυραννια,η τυραννια ειναι ανθρωπινη,οπως η τυραννια
των Λυδων και τον Περσων στην Κολοφωνα της Ιωνιας,οπως ολες οι τυραννιες,κι εδω και
παντα',εξω ξημερωνε,'ο κοσμος χωριζεται σε πραγματικο και φαινομενικο,ο πραγματικος
κοσμος ειναι του θεου κι ο φαινομενικος του ανθρωπου',ξαφνικα το σπιτι τρανταχτηκε δυνα-
τα,νομιζες θα σωριαστει σε ερειπια,'σεισμος,μην τρομαζεις',τον καθησυχασε ο αντρας,'μια
ακομα εκρηξη στο ηφαιστειο του Στρομπολι,βλεπεις εκει περα τον καπνο του;',κοιταξε στο
παραθυρο,'η κινηση στο θεο ειναι περιττη',συνεχισε ο αντρας στον καθρεφτη,'μονο με τη
θεληση του μπορει να συνταραξει τα παντα',το φως ανεβαινε,'σημερα' ειπε ο Montanus'ειναι
η τελευταια μερα,τωρα το θυμηθηκα,απο την σαρανταημερη αναβολη της εκτελεσης της ποινης
μου',η φωνη του ηταν ηρεμη,χωρις ιχνος αγωνιας,'και σε μενα' ειπε ο αντρας'τον Ξενοφανη,
ακριβως σημερα,περασαν εξηνταεφτα χρονια απο τοτε που εικοσιπενταετης διεφυγα απο την
τυραννια των Λυδων και Περσων στην Κολοφωνα της Ιωνιας,το 546 π.Χ',ο Montanus κοιταζε
στον καθρεφτη,η μεγαλη πλατεια ηταν γεματη κοσμο,παροντες υψηλοι θρησκευτικοι και
κοσμικοι ηγετες και πληθος οχλου,εψελναν μεγαλοπρεπως τη missa,και διαβασαν με αυστηρη
επισημοτητα τους λογους της καταδικης,τα παντα απολυτα αιτιολογημενα,η αιρεση και η βλα-
σφημια,τιποτα φαινομενικο ολα πραγματικα,φορουσε το καθιερωμενο κιτρινο Sanbenito με
τον κοκκινο σταυρο του Αγιου Αντρεα,ειδε τη φωτια ν'αναβει τα ξυλα,auto-da-fe,η φλογα
του ζεστενε τη σαρκα,ακουσε το πληθος θριαμβευτικα να φωναζει auto-da-fe,auto-da-fe,η φω-
τια του ελυωνε το κορμι,τοτε ηταν που ειδε πως μεσα στον καθρεφτη διατηρουσε ακεραιο το
προσωπο του
.
.
Ξενοφανης ο Κολοφωνιος
Ο Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος (570 π.Χ. – 480 π.Χ.) ήταν φιλόσοφος και ποιητής που γεννήθηκε στη μικρασιατική Κολοφώνα και έζησε σε διάφορα μέρη του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Η Ιστορία τον θυμάται για την κριτική που άσκησε στον θρησκευτικό ανθρωπομορφισμό, για την ώθηση που έδωσε με τη σκέψη του στο μονοθεϊσμό και ορισμένες πρωτοποριακές ιδέες του σε τομείς της γνώσης. Πολλοί ύστεροι συγγραφείς, ίσως επηρεάστηκαν από δύο μικρούς χαρακτηρισμούς του Ξενοφάνη στον Πλάτωνα (Σοφιστής 242c-d) και τον Αριστοτέλη (Μετά τα φυσικά 986b18-27), που τον προσδιόριζαν ως ιδρυτή της ελεατικής φιλοσοφίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9E%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
Αποσπασματα του Ξενοφανη του Κολοφωνιου[570-480] ποιητου και φιλοσοφου
ΠΑΝΤΑ ΘΕΟΙΣ ΑΝΕΘΗΚΑΝ ΟΜΗΡΟΣ Θ'ΗΣΙΟΔΟΣ ΤΕ
ΟΣΣΑ ΠΑΡ'ΑΝΘΡΩΠΟΙΣΙΝ ΟΝΕΙΔΕΑ ΚΑΙ ΨΟΓΟΣ ΕΣΤΙΝ,
ΚΛΕΠΤΕΙΝ ΜΟΙΧΕΥΕΙΝ ΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΑΠΑΤΕΥΕΙΝ ( DK 21B 11).
ΑΛΛ'ΟΙ ΒΡΟΤΟΙ ΔΟΚΕΟΥΣΙ ΓΕΝΝΑΣΘΑΙ ΘΕΟΥΣ ,
ΤΗΝ ΣΦΕΤΕΡΗΝ Δ'ΕΣΘΗΤΑ ΕΧΕΙΝ ΦΩΝΗΝ ΤΕ ΔΕΜΑΣ ΤΕ (DK 21B 14 ).
ΑΙΘΙΟΠΕΣ ΤΕ (ΘΕΟΥΣ ΣΦΕΤΕΡΟΥΣ) ΣΙΜΟΥΣ ΜΕΛΑΝΑΣ ΤΕ
ΘΡΗΚΕΣ ΤΕ ΓΛΑΥΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΥΡΡΟΥΣ(ΦΑΣΙ ΠΕΛΕΣΘΑΙ) (DK 21B 16).
ΑΛΛ'ΕΙ ΧΕΙΡΑΣ ΕΧΟΝ ΒΟΕΣ (ΙΠΠΟΙ Τ') ΗΕ ΛΕΟΝΤΕΣ ,
Η ΓΡΑΨΑΙ ΧΕΙΡΕΣΣΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑ ΤΕΛΕΙΝ ΑΠΕΡ ΑΝΔΡΕΣ,
ΙΠΠΟΙ ΜΕΝ Θ'ΙΠΠΟΙΣΙ ΒΟΕΣ ΔΕ ΤΕ ΒΟΥΣΙΝ ΟΜΟΙΑΣ
ΚΑΙ(ΚΕ) ΘΕΩΝ ΙΔΕΑΣ ΕΓΡΑΦΟΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤ'ΕΠΟΙΟΥΝ
ΤΟΙΑΥΘ'ΟΙΟΝ ΠΕΡ ΚΑΥΤΟΙ ΔΕΜΑΣ ΕΙΧΟΝ (ΕΚΑΣΤΟΙ) (DK 21 B 15).
ΚΑΙ(ΚΕ) ΘΕΩΝ ΙΔΕΑΣ ΕΓΡΑΦΟΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤ'ΕΠΟΙΟΥΝ
ΤΟΙΑΥΘ'ΟΙΟΝ ΠΕΡ ΚΑΥΤΟΙ ΔΕΜΑΣ ΕΙΧΟΝ (ΕΚΑΣΤΟΙ) (DK 21 B 15).
ΕΙΣ ΘΕΟΣ, ΕΝ ΤΕ ΘΕΟΙΣΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣΙ ΜΕΓΙΣΤΟΣ,
ΟΥΤΙ ΔΕΜΑΣ ΘΝΗΤΟΙΣΙΝ ΟΜΟΙΙΟΣ ΟΥΔΕ ΝΟΗΜΑ (DK 21B 23).
AIEI Δ'ΕΝ ΤΑΥΤΩ ΜΙΜΝΕΙ ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΣ ΟΥΔΕΝ,
ΟΥΔΕ ΜΕΤΕΡΧΕΣΘΑΙ ΜΙΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΑΛΛΟΤΕ ΑΛΛΗ,
ΑΛΛ'ΑΠΑΝΕΥΘΕ ΠΟΝΟΙΟ ΝΟΟΥ ΦΡΕΝΙ ΠΑΝΤΑ ΚΡΑΔΑΙΝΕΙ (DK 21 B 25,26).
ΟΥΛΟΣ ΟΡΑ, ΟΥΛΟΣ ΔΕ ΝΟΕΙ, ΟΥΛΟΣ ΔΕ Τ'ΑΚΟΥΕΙ (DK 21 B 24) .
ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΝ ΟΥΝ ΣΑΦΕΣ ΟΥΤΙΣ ΑΝΗΡ ΙΔΕΝ ΟΥΔΕ ΤΙΣ ΕΣΤΑΙ
ΕΙΔΩΣ ΑΜΦΙ ΘΕΩΝ ΤΕ ΚΑΙ ΑΣΣΑ ΛΕΓΩ ΠΕΡΙ ΠΑΝΤΩΝ·
ΕΙ ΓΑΡ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΥΧΟΙ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟΝ ΕΙΠΩΝ,
ΑΥΤΟΣ ΟΜΩΣ ΟΥΚ ΟΙΔΕ· ΔΟΚΟΣ Δ'ΕΠΙ ΠΑΣΙ ΤΕΤΥΚΤΑΙ (DK 21B 34).
ΤΑΥΤΑ ΔΕΔΟΞΑΣΘΩ ΜΕΝ ΕΟΙΚΟΤΑ ΤΟΙΣ ΕΤΥΜΟΙΣΙ… (DK 21B 35)
OYTOI AΠ' ΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΑ ΘΕΟΙ ΘΝΗΤΟΙΣ'ΥΠΕΔΕΙΞΑΝ,
ΑΛΛΑ ΧΡΟΝΩ ΖΗΤΟΥΝΤΕΣ ΕΦΕΥΡΙΣΚΟΥΣΙΝ ΑΜΕΙΝΟΝ (DK 21B 18).
ΕΙ ΜΗ ΧΛΩΡΟΝ ΕΦΥΣΕ ΘΕΟΣ ΜΕΛΙ , ΠΟΛΛΟΝ ΕΦΑΣΚΟΝ
ΓΛΥΣΣΟΝΑ ΣΥΚΑ ΠΕΛΕΣΘΑΙ (DK 21 B 38).
ΤΟΝ ΔΕ ΗΛΙΟΝ ΕΚ ΜΙΚΡΩΝ ΠΥΡΙΔΙΩΝ ΑΘΡΟΙΖΟΜΕΝΩΝ
ΓΙΝΕΣΘΑΙ ΚΑΘ'ΕΚΑΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ(DK 22 B 67a).(8)
.
.
Montanus Facts
The early Christian prophet Montanus (active 2nd century) was the leader of a group of people who were convinced that their ability to speak in mysterious languages was a gift of the Holy Spirit. Montanism was later condemned as a heresy
http://biography.yourdictionary.com/montanus
.
.
Montanus
In 1567 A Discovery and Plaine Declaration of Sundry Subtill Practices of the Holy Inquisition of Spain was published under the pseudonym Reginaldus Gonzalvus Montanus.[54]
https://en.wikipedia.org/wiki/Historical_revision_of_the_Inquisition
.
.
Inquisition
The Inquisition was a group of institutions within the government system of the Catholic Church whose aim was to combat heresy. It started in 12th-century France to combat religious dissent, in particular the Cathars and the Waldensians. Other groups investigated later included the Spiritual Franciscans, the Hussites (followers of Jan Hus) and the Beguines. Beginning in the 1250s, inquisitors were generally chosen from members of the Dominican Order, replacing the earlier practice of using local clergy as judges.[1] The term Medieval Inquisition covers these courts up to mid-15th century.
https://en.wikipedia.org/wiki/Inquisition
.
.
Auto-da-fé
An auto-da-fé or auto-de-fé (from Portuguese auto da fé [ˈaw.tu dɐ ˈfɛ], meaning "act of faith") was the ritual of public penance of condemned heretics and apostates that took place when the Spanish Inquisition, Portuguese Inquisition or the Mexican Inquisition had decided their punishment, followed by the execution by the civil authorities of the sentences imposed.
The most extreme punishment imposed on those convicted was execution by burning. In popular usage, the term auto-da-fé, the act of public penance, came to mean the burning at the stake.
https://en.wikipedia.org/wiki/Auto-da-f%C3%A9
.
.
.
Λευκιος Ιουνιος Βρουτος[Lucius Junius Brutus],509 π.Χ
Μάρκος Ιούνιος Βρούτος (Marcus Iunius Brutus e Quintus Servilius Caepio Brutus,44 π.Χ,
85 π.Χ-42 π.Χ
Les licteurs rapportent à Brutus les corps de ses fils - David, 1789 - Musée du Louvre, Paris
Karl Theodor von Piloty Murder of Caesar 1865
ΛΕΥΚΙΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ ΒΡΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΚΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ ΒΡΟΥΤΟΥ ΕΙΔΟΙ ΜΑΡΤΙΟΥ
509 π.Χ,44 π.Χ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στο σκοτεινο μερος του δωματιου,ο Λευκιος Ιουνιος Βρουτος[Lucius Junius Brutus],τρομακτικη
ησυχια,οπως πριν απο καταιγιδα,εξω στην αυλη εφερναν οι ραβδουχοι lictors πανω σε ξυλα τα
αποκεφαλισμενα κορμια των παιδιων του σκεπασμενα με ασπρα σεντονια,μοναχα τα γυμνα
τους ποδια εξειχαν,ακουσε τις γυναικες να ουρλιαζουν,η μανα κι οι αδερφες,εκλεισε τ'αφτια
με τα χερια του,'Δημοκρατια η' Ταπεινωση',αυστηρη,απαρασαλευτη η αποφαση,δεν ειχε διλημ-
μα οταν διεταξε την θανατωση τους,ο Ταρκηνιος ο Σουπερβος εκθρονισθηκε,η Ρωμη δεν εχει
αναγκη βασιλια,αυτα συμμετειχαν στη σταση για την επαναφορα της βασιλειας,αυτα τα γεγονο-
τα εγιναν το ετος 509 π.Χ,αφορμη ο βιασμος της αδερφης του Λουκρητιας,με τα ιδια του τα μα-
τια ειδε τους μωλωπες στους μηρους στη κοιλια στο στηθος της απο τα νυχια του Ταρκηνιου
Σεξτου,υστερα την ειδε να μαχαιρωνεται με το ιδιο της το χερι μπροστα τους μην αντεχωντας
τη ντροπη,'σωπαστε 'σηκωθηκε απο τη σκοτεινη μερια του και φωναξε απο το παραθυρο 'ειναι
προδοτες,δεν ειναι αυτα παιδια μου,αλλ'αλλα',γυρισε παλι στο καθισμα του,ησυχια,περασε η
ωρα,χτυπησε η πορτα,πρωτα τρεις φορες, μετα δυο,κοιταξε την ωρα,ακριβως η ωρα,'μπες' ειπε,
ο Μαρκος Ιουνιος Βρουτος[Marcus Junius Brutus]ειδε αδειο το δωματιο,'εδω' ακουσε,τοτε τον
διεκρινε μεσα στο σκοτεινο μερος,καθησε απεναντι,'σ'ακουω' του ειπε,'συμφωνησαμε να δρα-
σουμε στις Ειδους του Μαρτιου','τι εγινε στους Φιλιππους,πες μου;'τον ρωτησε ο Λευκιος Ιου-
νιος Βρουτος,'εγω' απαντησε ο Μαρκος Ιουνιος Βρουτος 'ημουνα απεναντι του Οκταβιου κι ο
Γαιος Κασσιος Λογγινος απεναντι του Μαρκου Αντωνιου,εγιναν λαθη,ο Γαιος Κασσιος αυτοκτο-
νησε,εγω'εδειξε τη βαθεια πληγη στο στηθος του,'ειχαμε πεσει σε ελος,εγιναν κι αυτομολιες',
'σκεπασε τη πληγη'του ειπε ο Λευκιος Ιουνιος Βρουτος 'θα κακοφορμισει',ο Μαρκος Ιουνιος
Βρουτος σκεπαστησε,'η Σερβιλια;'ρωτησε ο Λευκιος Ιουνιος Βρουτος,'δεν της ειπαμε τιποτα'
απαντησε ο Μαρκος Ιουνιος Βρουτος,εγινε σιωπη,'ποτε δεν μου'πε οσο κι αν την πιεσα'ξεσπα-
σε'αν ειμαι παιδι του ερωτα της με τον Καισαρα','οψομεθα,λοιπον,στις Ειδους του Μαρτιου'
ειπε ο Λευκιος Ιουνιος Βρουτος,'οψομεθα'του απαντησε ο Μαρκος Ιουνιος Βρουτος και σηκω-
θηκε και βγηκε απο το δωματιο,ετος 44 π.Χ,τρομακτικη ησυχια,οπως πριν απο καταιγιδα,εξω
στην αυλη οι ραβδουχοι lictors αποχωρουσαν,ο ρυθμικος ηχος των βηματων τους διαλυθηκε
μεσα στη νυχτα,το σκοταδι κυριευσε και τ'αλλο μερος του δωματιου,
ξημερωσαν οι Ειδοι του Μαρτιου,αυτοπτης μαρτυς στο θεατρο στη στοα του Πομπηιου οπου
συνεδριαζε η Συγκλητος,ακουσε τον Μαρκο Ιουνιο Βρουτο να λεει σε καποιον που διαμαρτυ-
ρηθηκε για την αποφαση του σε μια υποθεση του πως θα προσφυγει στον Καισαρα:'ἐμὲ Καῖσαρ
οὔτε κωλύει ποιεῖν τὰ κατὰ τοὺς νόμους οὔτε κωλύσει',πλησιασε μια ομαδα συγκεντρωμενων,
καποιος υποστηριζε πως τα Σιβυλλικα κειμενα προφητευουν πως μονο βασιλιας θα νικησει
τους Παρθους,ενιωσε το αιμα να του ανεβαινει στο κεφαλι,θεωρησε φρονιμο να μην αντιδρα-
σει και φανερωθει κι απομακρυνθηκε,'ο Καισαρας'καποιοι φωναξαν,ειδε τον Καισαρα να προ-
σερχεται στην Συγκλητο,τον ακουσε βλεποντας τον οιωνοσκοπο να λεει ειρωνικα ''αἱ μὲν δὴ
Μάρτιαι Εἰδοὶ πάρεισιν“[οι Μαρτιοι Ειδοι ηρθαν]κι ακουσε τον οιωνοσκοπο να τ'ανταπαντα
:''ναί, πάρεισιν, ἀλλ’ οὐ παρεληλύθασι''[ναι,ηρθαν,αλλα δεν εχουν περασει],πιο περα καποιος
μεσ'απ'το πληθος φωναξε στον Βρουτο που περνουσε,''οὐκ εἶ Βροῦτος'',ευτυχως του εκλεισαν
αμεσως το στομα και δεν ακουστηκε καθαρα,τον αρπαξαν και τον τραβηξαν,και τελικα ειδε
τον Γαιο Κασσιο τον Μαρκο Ιουνιο Βρουτο και τους αλλους ορκισμενους δημοκρατικους να
περικυκλωνουν τον Καισαρα και κατω απ'τα ρουχα βγαζοντας τα σπαθια να τον χτυπουν μ'αυ-
τα,
'οταν ακουσα τον Καισαρα' του ειπε ο Λευκιος Ιουνιος Βρουτος'να σου να λεει σε απταιστα
ελληνικα 'Και συ τεκνον Βρουτε' χαμογελασα'τον κοιταξε,'επειδη δεν εισαι παιδι ανοητο,
βρουτος,αλλ'αληθως εισαι Βρουτος',στο σκοτεινο μερος του δωματιου,ο Λευκιος Ιουνιος
Βρουτος,ησυχια,απεναντι του καθισμενος ο Μαρκος Ιουνιος Βρουτος,'επιτελους σωπασαν οι
γυναικες'τον ακουσε,κι υστερα 'οι γυναικες παντα φοβουνται,απο τη φυση τους,τα παιδια,
το σπιτι,απο τη μερια τους εχουν δικιο,ομως'η φωνη του σκληρηνε,'εμεις οι Βρουτοι πρεπει
να διαλεξουμε,Δημοκρατια η' Ατιμωση'
.
.
"ὁ σὸς ὦ Βροῦτε δαίμων κακός· ὄψει δέ με περὶ Φιλίππους." καὶ ὁ Βροῦτος οὐ διαταραχθεὶς
"ὄψομαι" εἶπεν.
Πλούταρχος Βίοι Παράλληλοι/Βρούτος 36
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BF%CE%B9_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CE%B9/%CE%92%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CF%82
''ἐμὲ Καῖσαρ οὔτε κωλύει ποιεῖν τὰ κατὰ τοὺς νόμους οὔτε κωλύσει''
Πλούταρχος Βίοι Παράλληλοι/Βρούτος 14
''οὐκ εἶ Βροῦτος“
Πλούταρχος Βίοι Παράλληλοι/Καισαρ 62 .
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BF%CE%B9_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CE%B9/%CE%9A%CE%B1%CE%AF%CF%83%CE%B1%CF%81
ἐλθούσης δὲ τῆς ἡμέρας προϊὼν ὁ Καῖσαρ εἰς τὴν σύγκλητον ἀσπασάμενος προσπαίξειε τῷ
μάντει φάμενος· „αἱ μὲν δὴ Μάρτιαι Εἰδοὶ πάρεισιν“, ὁ δ’ ἡσυχῇ πρὸς αὐτὸν εἴποι· „ναί,
πάρεισιν, ἀλλ’ οὐ παρεληλύθασι“
Πλούταρχος Βίοι Παράλληλοι/Καισαρ 63
.
.
.
.
Μηδεια,Medea woman's portrait-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΜΗΔΕΙΑΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗ.ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
κοιταξε εξω απο το παραθυρο,η Μηδεια,
περα η απεραντη θαλασσα
τη δυστυχη,ο πονος με διελυσε,
ας αφανιζομουν
ξαφνικος ανεμος σαρωσε την αμμο στη παραλια,μια θολη οθονη υψωθηκε,
το βλεμμα της θολωσε
τα βασανα μου μεγαλα,
καταραμενα παιδια φριχτης μανας
που μαζι με τον πατερα ν'αφανισθητε,
κι ολοκληρο το σπιτι να καταρρευσει
τοτε ειδε εναν νεαρο αντρα με λευκο κουστουμι καβαλλα πανω σ'ενα λευκο αλογο να
μπαινει μεσα στη θαλασσα,'τι κανει;','τι κανεις;'φωναξε,ο αντρας δεν ακουσε,το αλογο
καλυφθηκε απο τα νερα,'γυρνα πισω' φωναξε παλι,'ειναι ανοησια,τρελα',μια αγρια καταιγιδα
ξεσπασε,δεν εβλεπε τιποτα,ακουσε τον τρομακτικο θορυβο ενος πυροβολισμου,η καταιγιδα
σταματησε,καθαρισε ο οριζοντας κι ειδε αλαφιασμενο τ'αλογο να βγαινει απ'τα νερα και
να χανεται δεξια απ'το παραθυρο,ενας τρομερος ανεμος εσβυσε τα ιχνη του στην αμμο,
κοιταξε τη θαλασσα,η βουβη ηρεμια της τυραννισε το βλεμμα,
ετρεμε
να'ταν απ'τον ουρανο φωτια στο κεφαλι μου
να'πεφτε,ποιο το κερδος που ζω;
με το θανατο ν'αποτελειωσω
φριχτη ζωη εγκαταλειποντας
ειδε τα παιδια να τα φερνει εντρομη η γκουβερναντα,τα βηματα τους στη σκαλα,γυρισε
το κεφαλι,περνουσαν,πηγε στη πορτα,οι γρηγορες σκιες τους αιχμηρες στους τοιχους ,
καμπυλωσαν στο προσωπο της βαθαινοντας στο σκοταδι,κλειστηκαν στο δωματιο,κλειδω-
θηκε η πορτα,τρομακτικη ησυχια,αφησε τη πορτα ανοικτη,καθισε στον καθρεφτη,
με γαλαζιο μολυβι σχεδιασε τα ματια της,ακουσε το piano concerto no.3 in D minor, Op. 30
του Σεργκει Ραχμανινοφ,Allegro ma non tanto D minor,'ο μικρος εχει ταλεντο,ποσο τον θαυ-
μαζω',κοιταξε τα χερια της,μακρια χερια και τεραστιο ανοιγμα χεριων που μπορουσε να παιξει
τη συγχορδια C E♭ G C G με το αριστερο της χερι,εκλεισε αυτο το χερι,θυμηθηκε το περιστατι-
κο,ηταν εντεκα χρονων,πληρη παραλυσια στα χερια,αρνιονταν να μιλησει,ακουγε στ'αυτια της
ηχους,δυο χρονια κρατησε,τα νυχια της εσχισαν τη σαρκα της παλαμης της,'το γυμναζουν για
να παιξει στη τελετη των γαμων τους',ανοιξε τα δαχτυλα,ειδε τη σχισμενη σαρκα,'το δικο μου
παιδι,να τους διασκεδαζει',απο το συρταρι τραβηξε ενα φυλλο χαρτιου,διαβασε:
Μηδεια. ὦ μεγάλα Θέμι καὶ πότνι’ Ἄρτεμι 160
λεύσσεθ’ ἃ πάσχω, μεγάλοις ὅρκοις
ἐνδησαμένα τὸν κατάρατον
πόσιν; ὅν ποτ’ ἐγὼ νύμφαν τ’ ἐσίδοιμ’
αὐτοῖς μελάθροις διακναιομένους,
οἷ’ ἐμὲ πρόσθεν τολμῶσ’ ἀδικεῖν. 165
ὦ πάτερ, ὦ πόλις, ὧν ἀπενάσθην
αἰσχρῶς τὸν ἐμὸν κτείνασα κάσιν.
ξαπλωσε στο κρεβατι με τα ρουχα,ακινητη,δεκα λεπτα,ακουσε φωνες,βρηκαν το φουσκωμενο
απ'το νερο και μισοφαγωμενο απ'τα ψαρια σωμα του πνιγμενου,ακουστηκαν οι ροδες ενος
αυτοκινητου που σπιναρισαν στην σαθρη αμμο,μια γυναικεια φωνη ακουστηκς,'αυτος ειναι',
εφυγαν,τα κυματα της θαλασσας εφταναν στην ακτη,υστερα υποχωρουσαν,το παιδι ακομα
επαιζε,Intermezzo: Adagio D minor → F♯ minor → D♭ major → B♭ minor → F♯ minor → D
minor,Finale: Alla breve D minor → D major,ακουσε το θερμο χειροκροτημα,η νυφη αγκαλιασε
το παιδι,μια αναμνηστικη φωτογραφια,το παιδια αναμεσα απο τους νεονυμφους,
μεγαλη Θεμιδα και σεβαστη Αρτεμιδα
δεστε τι πασχω,μεγαλοι ορκοι
μας δεναν με τον καταραμενο αντρα
που καποτε να τους δω αυτον και τη νυφη
απ'το σπιτι καταπλακωμενους
αυτους που πρωτοι μ'αδικησαν,
πατερα,πολη μου,απο σας ξενιτευθηκα
απανθρωπα σκοτωνοντας τον αδερφο μου
ουρλιαξε,το γελιο παγωσε στα χειλη τους,'τα παιδια,παρτε τα παιδια'φωναξε ο αντρας,
το χρυσο στεφανι στα ομορφα μαλλια της νυφης ελαμπε,'με καιει'φωναξε,'ειναι φωτια',
η Μηδεια σηκωνεται,περπαταει στο διαδρομο,ανοιγει τη πορτα,μπαινει στο δωματιο,
τη βλεπουν,'πως τολμησες,μαγισα'ουρλιαζει ο αντρας,'δεν σε φοβαμαι'λεει η Μηδεια
και τον πλησιαζει,'τη κοπελα λυπαμαι,εσενα σε μισω','μη πειραξεις τα παιδια'τη φοβερισε,
εκεινη τον πλησιαζε,'σε ικετεω' την παρακαλουσε,'τα παιδια ειναι δικα μου',τον εφτασε,
του ακουμπουσε το προσωπο με το δικο της,'δεν ειναι δικα σου',εφεραν τα παιδια,κοιταξε
τα ματια,'αν αντεχεις κοιταξε,δειλε,τα εργα σου',του εμπηξε τα χερια στα ματια,τραβηξε
τους βολβους,τους πεταξε στο πετρινο πατωμα,'τροφη για τα σκυλια' φωναξε,τον εσπρωξε,
'φερτε τα παιδια μου',ξεσπασε σε λυγμους,τα'σφιξε στην αγκαλια της και ξεγυμνωντας τα
στηθη της κολλησε σε καθεμια ρογα το στομα τους,σηκωσε το κεφαλι κι ειδε τις γυναικες
Κορινθιες γυναικες,απ'το σπιτι βγηκα
να μη εχετε κατι να με κατηγορηστε,γιατι πολλους
θνητους ανθρωπους αδιαφορους εχω γνωρισει,
αλλους δημοσια κι αλλους ιδιωτικα,
κι απ'τη νωθροτητα αποχτησαν κακη φημη
πως αδιαφορουν και εφησυχαζουν,γιατι η δικαιοσυνη
δεν βρισκεται στα ματια των θνητων,
που πριν να μαθουν εναν ανθρωπο απ'τα σπλαχνα ο μεσα καλα
τον μισουν βλεποντας τον,αν και δεν τους αδικησε,
πρεπει ο ξενος εντελως να προσαρμοζεται στη πολη,
ουτ'εναν της πολης συγχωρω που με την αυθαδεια του
πικραινει τους πολιτες ενω δεν τον ξερουν,
εμενα το απροσμενο αυτο δω κακο μου'πεσε
τη ψυχη μου εχοντας καταστρεψει,εχασα πια
τη χαρα της ζωης και δεν με νοιαζει να πεθανω,φιλες μου,
γιατ'αυτος που για μενα τα παντα ηταν,το ξερω καλα,
ο πιο κακος μεσ'στους ανθρωπους εχει βγει ο αντρας μου.
απ'ολα οσα ειναι εμψυχα κι εχουν λογικη
εμεις οι γυναικες ειμαστε το πιο αξιολυπητο πλασμα,
καθως πρωτα πρεπει με χρηματα παρα πολλα
αντρα ν'αγορασουμε,και δεσποτη στο κορμι
να παρουμε,γιατ'αυτο ακομα πιο επωδυνο κακο,
κι αυτη δω η δοκιμη πολυ βαρια,αν κακο θα παρεις
η' καλο,γιατι δεν ειν'ευχαριστοι οι χωρισμοι
στις γυναικες,ουτε και ν'αρνηθεις αντρα,
καθως σε νεα ηθη και νομους φθανει,
πρεπει μαντισα να'ναι,αφου τα'μαθε στο σπιτι,
πως σωστα να φερθει στον συντροφο της,
κι αν αυτα δω εμεις καλα τα κανουμε
ο συζυγος συγκατοικει χωρις κοπο σηκωνοντας το ζυγο,
τοτε θαυμασιος ο βιος,αν οχι,να πεθανουμε πρεπει,
αλλ'ο αντρας,οταν στου σπιτιου τα κοινα φορτωνεται,
εξω βγαινοντας θα σβησει της καρδιας τη καυση,
εμεις ομως αναγκαζομαστε προς μια ψυχη μονο να βλεπουμε,
λενε εμεις χωρις κινδυνο το βιο ζουμε στο σπιτι,
ενω αυτοι μαχονται με το κονταρι,
λαθος σκεπτονται,καθως τρεις φορες διπλα στην ασπιδα
θα'θελα να σταθω καλλιτερα παρα να γεννησω μια φορα μοναχα ,
πηγε στο παραθυρο,κοιταξε εξω,κατω το θεατρο,πληθος θεατων,περα η απεραντη θαλασσα,
βουβη κατεβηκε στο θεατρο,καθησε σε μια θεση,απο εκει ακουγε την ηθοποιο,που απευθυ-
νονταν στον χορο των γυναικων
αλλα γιατ'αυτα σε σενα και σε μενα δεν ειναι ιδια τα λογια;
τη πολη αυτη δω πατριδα εχεις και του πατερα το σπιτι
και του βιου την ευτυχια και των φιλων τη συντροφια,
εγω ερημη χωρις πατριδα που'μαι βριζομαι
απ'αντρα που απο βαρβαργη χωρα μ'εχει αρπαγμενη,
ουτε μανα,ουτ'αδερφο ουτε συγγενη εχω
να βρω παρηγορια σ'αυτη τη συμφορα που'χω.
καποιοι ετρεξαν προς τη μερια της θαλασσας,ακουστηκαν φωνες,δεν τις ξεχωρισε,η Μηδεια
στη σκηνη συνεχισε
ετσι το ελαχιστο απο σε θελω να ζητησω,
αν εγω καποιο τροπο η' και σχεδιο βρω
τον αντρα μου να τιμωρησω γι'αυτα δω τα κακα,
να σιωπησεις,γιατι η γυναικα τ'αλλα πολυ φοβαται
κι ειναι δειλη οταν σωματικη δυναμη και σιδερο αντικριζει,
οταν ομως στο κρεβατι της συμβει να προδωθει,
δεν ειν'αλλος νους πιο φονικος
κοιταξε με μεγαλη ανησυχια προς τη μερος της θαλασσας,σηκωθηκε,κατεβηκε τα σκαλια
ενω ο χορος εψελνε
αυτο θα κανω,γιατι δικαια θα τιμωρηθει ο αντρας σου
Μηδεια,
οταν εφτασε στην ακτη ειδε τον πνιγμενο αντρα ,πλησιασε,προσπαθησε να συγκρατηθει να μην
προδωθει,'αυτος ειναι με τ'αλογο που πριν δωδεκα μερες μπηκε στη θαλασσα κι αυτοπυροβο-
ληθηκε' της ειπε καποιος,'και πριν ενα χρονο περιπου αλλος ενας το ιδιο εκανε,φαινεται θα'ναι
μοδα,ποιος ξερει,αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου',τον πνιγμενο τον τυλιξαν σ'ενα ασπρο σεντο-
νι και τον φορτωσαν σ'ενα τζιπ της αστυνομιας,
γυρισε στο θεατρο,καθησε στη θεση της,
ο χορος
πενθεῖν δ’ οὔ σε θαυμάζω τύχας.
ὁρῶ δὲ καὶ Κρέοντα, τῆσδ’ ἄνακτα γῆς,
στείχοντα, καινῶν ἄγγελον βουλευμάτων. 270
ΚΡΕΩΝ
σὲ τὴν σκυθρωπὸν καὶ πόσει θυμουμένην,
Μήδειαν, εἶπον τῆσδε γῆς ἔξω περᾶν
φυγάδα, λαβοῦσαν δισσὰ σὺν σαυτῇ τέκνα·
καὶ μή τι μέλλειν· ὡς ἐγὼ βραβεὺς λόγου
τοῦδ’ εἰμί, κοὐκ ἄπειμι πρὸς δόμους πάλιν, 275
πρὶν ἄν σε γαίας τερμόνων ἔξω βάλω.
Μη. αἰαῖ· πανώλης ἡ τάλαιν’ ἀπόλλυμαι.
ἐχθροὶ γὰρ ἐξιᾶσι πάντα δὴ κάλων,
κοὐκ ἔστιν ἄτης εὐπρόσοιστος ἔκβασις.
ἐρήσομαι δὲ καὶ κακῶς πάσχουσ’ ὅμως· 280
τίνος μ’ ἕκατι γῆς ἀποστέλλεις, Κρέον;
.
.
Μήδεια Ευριπίδη
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%9C%CE%AE%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1
ΤΡΟΦΟΣ
Εἴθ’ ὤφελ’ Ἀργοῦς μὴ διαπτάσθαι σκάφος
Κόλχων ἐς αἶαν κυανέας Συμπληγάδας,
μηδ’ ἐν νάπαισι Πηλίου πεσεῖν ποτε
τμηθεῖσα πεύκη, μηδ’ ἐρετμῶσαι χέρας
ἀνδρῶν ἀρίστων. οἳ τὸ πάγχρυσον δέρας 5
Πελίᾳ μετῆλθον. οὐ γὰρ ἂν δέσποιν’ ἐμὴ
Μήδεια πύργους γῆς ἔπλευσ’ Ἰωλκίας
ἔρωτι θυμὸν ἐκπλαγεῖσ’ Ἰάσονος·
οὐδ’ ἂν κτανεῖν πείσασα Πελιάδας κόρας
πατέρα κατῴκει τήνδε γῆν Κορινθίαν 10
ξὺν ἀνδρὶ καὶ τέκνοισιν, ἁνδάνουσα μὲν
φυγῇ πολιτῶν ὧν ἀφίκετο χθόνα,
αὐτή τε πάντα ξυμφέρουσ’ Ἰάσονι·
ἥπερ μεγίστη γίγνεται σωτηρία,
ὅταν γυνὴ πρὸς ἄνδρα μὴ διχοστατῇ. 15
νῦν δ’ ἐχθρὰ πάντα, καὶ νοσεῖ τὰ φίλτατα.
προδοὺς γὰρ αὑτοῦ τέκνα δεσπότιν τ’ ἐμὴν
γάμοις Ἰάσων βασιλικοῖς εὐνάζεται,
γήμας Κρέοντος παῖδ’, ὃς αἰσυμνᾷ χθονός·
Μήδεια δ’ ἡ δύστηνος ἠτιμασμένη 20
βοᾷ μὲν ὅρκους, ἀνακαλεῖ δὲ δεξιάς,
πίστιν μεγίστην, καὶ θεοὺς μαρτύρεται
οἵας ἀμοιβῆς ἐξ Ἰάσονος κυρεῖ.
κεῖται δ’ ἄσιτος, σῶμ’ ὑφεῖσ’ ἀλγηδόσι,
τὸν πάντα συντήκουσα δακρύοις χρόνον, 25
ἐπεὶ πρὸς ἀνδρὸς ᾔσθετ’ ἠδικημένη,
οὔτ’ ὄμμ’ ἐπαίρουσ’ οὔτ’ ἀπαλλάσσουσα γῆς
πρόσωπον· ὡς δὲ πέτρος ἢ θαλάσσιος
κλύδων ἀκούει νουθετουμένη φίλων·
ἢν μή ποτε στρέψασα πάλλευκον δέρην 30
αὐτὴ πρὸς αὑτὴν πατέρ’ ἀποιμώξῃ φίλον
καὶ γαῖαν οἴκους θ’, οὓς προδοῦσ’ ἀφίκετο
μετ’ ἀνδρὸς ὅς σφε νῦν ἀτιμάσας ἔχει.
ἔγνωκε δ’ ἡ τάλαινα συμφορᾶς ὕπο
οἷον πατρῴας μὴ ἀπολείπεσθαι χθονός. 35
στυγεῖ δὲ παῖδας οὐδ’ ὁρῶσ’ εὐφραίνεται.
δέδοικα δ’ αὐτὴν μή τι βουλεύσῃ νέον·
βαρεῖα γὰρ φρήν, οὐδ’ ἀνέξεται κακῶς
πάσχουσ’· ἐγᾦδα τήνδε, δειμαίνω τέ νιν
μὴ θηκτὸν ὤσῃ φάσγανον δι’ ἥπατος, 40
σιγῇ δόμους εἰσβᾶσ’, ἵν’ ἔστρωται λέχος,
ἢ καὶ τύραννον τόν τε γήμαντα κτάνῃ,
κἄπειτα μείζω συμφορὰν λάβῃ τινά.
δεινὴ γάρ· οὔτοι ῥᾳδίως γε συμβαλὼν
ἔχθραν τις αὐτῇ καλλίνικον οἴσεται. 45
ἀλλ’ οἵδε παῖδες ἐκ τρόχων πεπαυμένοι
στείχουσι, μητρὸς οὐδὲν ἐννοούμενοι
κακῶν· νέα γὰρ φροντὶς οὐκ ἀλγεῖν φιλεῖ.
ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ
παλαιὸν οἴκων κτῆμα δεσποίνης ἐμῆς,
τί πρὸς πύλαισι τήνδ’ ἄγουσ’ ἐρημίαν 50
ἕστηκας, αὐτὴ θρεομένη σαυτῇ κακά;
πῶς σοῦ μόνη Μήδεια λείπεσθαι θέλει;
Τρ. τέκνων ὀπαδὲ πρέσβυ τῶν Ἰάσονος,
χρηστοῖσι δούλοις ξυμφορὰ τὰ δεσποτῶν
κακῶς πίτνοντα, καὶ φρενῶν ἀνθάπτεται. 55
ἐγὼ γὰρ ἐς τοῦτ’ ἐκβέβηκ’ ἀλγηδόνος,
ὥσθ’ ἵμερός μ’ ὑπῆλθε γῇ τε κοὐρανῷ
λέξαι μολούσῃ δεῦρο δεσποίνης τύχας.
Πα. οὔπω γὰρ ἡ τάλαινα παύεται γόων;
Τρ. ζηλῶ σ’· ἐν ἀρχῇ πῆμα κοὐδέπω μεσοῖ. 60
Πα. ὦ μῶρος—εἰ χρὴ δεσπότας εἰπεῖν τόδε·
ὡς οὐδὲν οἶδε τῶν νεωτέρων κακῶν.
Τρ. τί δ’ ἔστιν, ὦ γεραιέ; μὴ φθόνει φράσαι.
Πα. οὐδέν· μετέγνων καὶ τὰ πρόσθ’ εἰρημένα.
Τρ. μή, πρὸς γενείου, κρύπτε σύνδουλον σέθεν· 65
σιγὴν γάρ, εἰ χρή, τῶνδε θήσομαι πέρι.
Πα. ἤκουσά του λέγοντος, οὐ δοκῶν κλύειν,
πεσσοὺς προσελθών, ἔνθα δὴ παλαίτατοι
θάσσουσι, σεμνὸν ἀμφὶ Πειρήνης ὕδωρ,
ὡς τούσδε παῖδας γῆς ἐλᾶν Κορινθίας 70
σὺν μητρὶ μέλλοι τῆσδε κοίρανος χθονὸς
Κρέων. ὁ μέντοι μῦθος εἰ σαφὴς ὅδε
οὐκ οἶδα· βουλοίμην δ’ ἂν οὐκ εἶναι τόδε.
Τρ. καὶ ταῦτ’ Ἰάσων παῖδας ἐξανέξεται
πάσχοντας, εἰ καὶ μητρὶ διαφορὰν ἔχει; 75
Πα. παλαιὰ καινῶν λείπεται κηδευμάτων,
κοὐκ ἔστ’ ἐκεῖνος τοῖσδε δώμασιν φίλος.
Τρ. ἀπωλόμεσθ’ ἄρ’, εἰ κακὸν προσοίσομεν
νέον παλαιῷ, πρὶν τόδ’ ἐξηντληκέναι.
Πα. ἀτὰρ σύ γ’—οὐ γὰρ καιρὸς εἰδέναι τόδε 80
δέσποιναν—ἡσύχαζε καὶ σίγα λόγον.
Τρ. ὦ τέκν’, ἀκούεθ’ οἷος εἰς ὑμᾶς πατήρ;
ὄλοιτο μὲν μή· δεσπότης γάρ ἐστ’ ἐμός·
ἀτὰρ κακός γ’ ὢν ἐς φίλους ἁλίσκεται.
Πα. τίς δ’ οὐχὶ θνητῶν; ἄρτι γιγνώσκεις τόδε, 85
ὡς πᾶς τις αὑτὸν τοῦ πέλας μᾶλλον φιλεῖ,
οἳ μὲν δικαίως, οἳ δὲ καὶ κέρδους χάριν,
εἰ τούσδε γ’ εὐνῆς οὕνεκ’ οὐ στέργει πατήρ.
Τρ. ἴτ’—εὖ γὰρ ἔσται—δωμάτων ἔσω, τέκνα.
σὺ δ’ ὡς μάλιστα τούσδ’ ἐρημώσας ἔχε 90
καὶ μὴ πέλαζε μητρὶ δυσθυμουμένῃ.
ἤδη γὰρ εἶδον ὄμμα νιν ταυρουμένην
τοῖσδ’, ὥς τι δρασείουσαν· οὐδὲ παύσεται
χόλου, σάφ’ οἶδα, πρὶν κατασκῆψαί τινα . . .
ἐχθρούς γε μέντοι, μὴ φίλους, δράσειέ τι. 95
ΜΗΔΕΙΑ <ἔνδοθεν>
ἰώ,
δύστανος ἐγὼ μελέα τε πόνων,
ἰώ μοί μοι, πῶς ἂν ὀλοίμαν;
Τρ. τόδ’ ἐκεῖνο, φίλοι παῖδες· μήτηρ
κινεῖ κραδίαν, κινεῖ δὲ χόλον.
σπεύσατε θᾶσσον δώματος εἴσω 100
καὶ μὴ πελάσητ’ ὄμματος ἐγγύς,
μηδὲ προσέλθητ’, ἀλλὰ φυλάσσεσθ’
ἄγριον ἦθος στυγεράν τε φύσιν
φρενὸς αὐθάδους.—
ἴτε νῦν, χωρεῖθ’ ὡς τάχος εἴσω.— 105
δῆλον δ’ ἀρχῆς ἐξαιρόμενον
νέφος οἰμωγῆς ὡς τάχ’ ἀνάψει
μείζονι θυμῷ· τί ποτ’ ἐργάσεται
μεγαλόσπλαγχνος δυσκατάπαυστος
ψυχὴ δηχθεῖσα κακοῖσιν; 110
Μη. αἰαῖ,
ἔπαθον τλάμων ἔπαθον μεγάλων
ἄξι’ ὀδυρμῶν· ὦ κατάρατοι
παῖδες ὄλοισθε στυγερᾶς ματρὸς
σὺν πατρί, καὶ πᾶς δόμος ἔῤῥοι.
Τρ. ἰώ μοί μοι, ἰὼ τλήμων. 115
τί δέ σοι παῖδες πατρὸς ἀμπλακίας
μετέχουσι; τί τούσδ’ ἔχθεις; οἴμοι,
τέκνα, μή τι πάθηθ’ ὡς ὑπεραλγῶ.
δεινὰ τυράννων λήματα καί πως
ὀλίγ’ ἀρχόμενοι, πολλὰ κρατοῦντες 120
χαλεπῶς ὀργὰς μεταβάλλουσιν.
τὸ γὰρ εἰθίσθαι ζῆν ἐπ’ ἴσοισιν
κρεῖσσον· ἐμοὶ γοῦν ἐν μὴ μεγάλοις
ὀχυρῶς γ’ εἴη καταγηράσκειν.
τῶν γὰρ μετρίων πρῶτα μὲν εἰπεῖν 125
τοὔνομα νικᾷ, χρῆσθαί τε μακρῷ
λῷστα βροτοῖσιν· τὰ δ’ ὑπερβάλλοντ’
οὐδένα καιρὸν δύναται θνητοῖς·
μείζους δ’ ἄτας, ὅταν ὀργισθῇ
δαίμων οἴκοις, ἀπέδωκεν. 130
ΧΟΡΟΣ
ἔκλυον φωνάν, ἔκλυον δὲ βοὰν
τᾶς δυστάνου Κολχίδος, οὐδέ πω
ἤπιος· ἀλλ’ ὦ γηραιά,
λέξον· ἐπ’ ἀμφιπύλου γὰρ ἔσω μελάθρου βοὰν
ἔκλυον· οὐδὲ συνήδομαι, ὦ γύναι, ἄλγεσιν
δώματος· ἐπεί μοι φίλον κέκρανται.
Τρ. οὐκ εἰσὶ δόμοι· φροῦδα τάδ’ ἤδη.
τὸν μὲν γὰρ ἔχει λέκτρα τυράννων, 140
ἃ δ’ ἐν θαλάμοις τάκει βιοτὰν
δέσποινα, φίλων οὐδενὸς οὐδὲν
παραθαλπομένα φρένα μύθοις.
Μη. αἰαῖ· ὦ Ζεῦ καὶ Γᾶ καὶ Φῶς·
διά μου κεφαλᾶς φλὸξ οὐρανία 145
βαίη· τί δέ μοι ζῆν ἔτι κέρδος;
φεῦ φεῦ· θανάτῳ καταλυσαίμαν
βιοτὰν στυγερὰν προλιποῦσα.
Χο.
ἄιες· ὦ Ζεῦ καὶ γᾶ καὶ φῶς· [στρ.
ἀχὰν οἵαν ἁ δύστανος 150
μέλπει νύμφα;
— τίς σοί ποτε τᾶς ἀπλάτου
κοίτας ἔρος, ὦ ματαία;
σπεύσει θανάτου τελευτά·
μηδὲν τόδε λίσσου.
— εἰ δὲ σὸς πόσις
καινὰ λέχη σεβίζει,
κείνῳ τόδε· μὴ χαράσσου·
— Ζεύς σοι τάδε συνδικήσει. μὴ λίαν
τάκου δυρομένα σὸν εὐνάταν.
Μη. ὦ μεγάλα Θέμι καὶ πότνι’ Ἄρτεμι 160
λεύσσεθ’ ἃ πάσχω, μεγάλοις ὅρκοις
ἐνδησαμένα τὸν κατάρατον
πόσιν; ὅν ποτ’ ἐγὼ νύμφαν τ’ ἐσίδοιμ’
αὐτοῖς μελάθροις διακναιομένους,
οἷ’ ἐμὲ πρόσθεν τολμῶσ’ ἀδικεῖν. 165
ὦ πάτερ, ὦ πόλις, ὧν ἀπενάσθην
αἰσχρῶς τὸν ἐμὸν κτείνασα κάσιν.
Τρ. κλύεθ’ οἷα λέγει κἀπιβοᾶται
Θέμιν εὐκταίαν Ζῆνά θ’, ὃς ὅρκων
θνητοῖς ταμίας νενόμισται; 170
οὐκ ἔστιν ὅπως ἔν τινι μικρῷ
δέσποινα χόλον καταπαύσει.
Χο.
πῶς ἂν ἐς ὄψιν τὰν ἁμετέραν [ἀντ.
ἔλθοι μύθων τ’ αὐδαθέντων
δέξαιτ’ ὀμφάν; 175
— εἴ πως βαρύθυμον ὀργὰν
καὶ λῆμα φρενῶν μεθείη,
μήτοι τό γ’ ἐμὸν πρόθυμον
φίλοισιν ἀπέστω.
— ἀλλὰ βᾶσά νιν 180
δεῦρο πόρευσον οἴκων
ἔξω· φίλα καὶ τάδ’ αὔδα.
— σπεῦσον πρίν τι κακῶσαι τοὺς εἴσω·
πένθος γὰρ μεγάλως τόδ’ ὁρμᾶται.
Τρ. δράσω τάδ’· ἀτὰρ φόβος εἰ πείσω
δέσποιναν ἐμήν·
μόχθου δὲ χάριν τήνδ’ ἐπιδώσω.
καίτοι τοκάδος δέργμα λεαίνης
ἀποταυροῦται δμωσίν, ὅταν τις
μῦθον προφέρων πέλας ὁρμηθῇ.
σκαιοὺς δὲ λέγων κοὐδέν τι σοφοὺς 190
τοὺς πρόσθε βροτοὺς οὐκ ἂν ἁμάρτοις,
οἵτινες ὕμνους ἐπὶ μὲν θαλίαις
ἐπί τ’ εἰλαπίναις καὶ παρὰ δείπνοις
ηὕροντο βίου τερπνὰς ἀκοάς·
στυγίους δὲ βροτῶν οὐδεὶς λύπας 195
ηὕρετο μούσῃ καὶ πολυχόρδοις
ᾠδαῖς παύειν, ἐξ ὧν θάνατοι
δειναί τε τύχαι σφάλλουσι δόμους.
καίτοι τάδε μὲν κέρδος ἀκεῖσθαι
μολπαῖσι βροτούς· ἵνα δ’ εὔδειπνοι 200
δαῖτες, τί μάτην τείνουσι βοήν;
τὸ παρὸν γὰρ ἔχει τέρψιν ἀφ’ αὑτοῦ
δαιτὸς πλήρωμα βροτοῖσιν.
Χο. ἰαχὰν ἄιον πολύστονον γόων,
λιγυρὰ δ’ ἄχεα μογερὰ βοᾷ 205
τὸν ἐν λέχει προδόταν κακόνυμφον·
θεοκλυτεῖ δ’ ἄδικα παθοῦσα
τὰν Ζηνὸς ὁρκίαν Θέμιν,
ἅ νιν ἔβασεν
Ἑλλάδ’ ἐς ἀντίπορον 210
δι’ ἅλα νύχιον ἐφ’ ἁλμυρὰν
πόντου κλῇδ’ ἀπέραντον.
ΜΗΔΕΙΑ
Κορίνθιαι γυναῖκες, ἐξῆλθον δόμων,
μή μοί τι μέμφησθ’· οἶδα γὰρ πολλοὺς βροτῶν
σεμνοὺς γεγῶτας, τοὺς μὲν ὀμμάτων ἄπο,
τοὺς δ’ ἐν θυραίοις· οἱ δ’ ἀφ’ ἡσύχου ποδὸς
δύσκλειαν ἐκτήσαντο καὶ ῥᾳθυμίαν.
δίκη γὰρ οὐκ ἔνεστ’ ἐν ὀφθαλμοῖς βροτῶν,
ὅστις πρὶν ἀνδρὸς σπλάγχνον ἐκμαθεῖν σαφῶς 220
στυγεῖ δεδορκώς, οὐδὲν ἠδικημένος. . . .
χρὴ δὲ ξένον μὲν κάρτα προσχωρεῖν πόλει . .
οὐδ’ ἀστὸν ᾔνεσ’ ὅστις αὐθάδης γεγὼς
πικρὸς πολίταις ἐστὶν ἀμαθίας ὕπο.
ἐμοὶ δ’ ἄελπτον πρᾶγμα προσπεσὸν τόδε 225
ψυχὴν διέφθαρκ’· οἴχομαι δὲ καὶ βίου
χάριν μεθεῖσα κατθανεῖν χρῄζω, φίλαι.
ἐν ᾧ γὰρ ἦν μοι πάντα γιγνώσκειν καλῶς,
κάκιστος ἀνδρῶν ἐκβέβηχ’ οὑμὸς πόσις.
πάντων δ’ ὅσ’ ἔστ’ ἔμψυχα καὶ γνώμην ἔχει 230
γυναῖκές ἐσμεν ἀθλιώτατον φυτόν·
ἃς πρῶτα μὲν δεῖ χρημάτων ὑπερβολῇ
πόσιν πρίασθαι, δεσπότην τε σώματος
λαβεῖν· κακοῦ γὰρ τοῦτ’ ἔτ’ ἄλγιον κακόν.
κἀν τῷδ’ ἀγὼν μέγιστος, ἢ κακὸν λαβεῖν 235
ἢ χρηστόν. οὐ γὰρ εὐκλεεῖς ἀπαλλαγαὶ
γυναιξίν, οὐδ’ οἷόν τ’ ἀνήνασθαι πόσιν.
ἐς καινὰ δ’ ἤθη καὶ νόμους ἀφιγμένην
δεῖ μάντιν εἶναι, μὴ μαθοῦσαν οἴκοθεν,
ὅτῳ μάλιστα χρήσεται ξυνευνέτῃ. 240
κἂν μὲν τάδ’ ἡμῖν ἐκπονουμέναισιν εὖ
πόσις ξυνοικῇ μὴ βίᾳ φέρων ζυγόν,
ζηλωτὸς αἰών· εἰ δὲ μή, θανεῖν χρεών.
ἀνὴρ δ’, ὅταν τοῖς ἔνδον ἄχθηται ξυνών,
ἔξω μολὼν ἔπαυσε καρδίαν ἄσης· 245
[ἢ πρὸς φίλον τιν’ ἢ πρὸς ἥλικα τραπείς·]
ἡμῖν δ’ ἀνάγκη πρὸς μίαν ψυχὴν βλέπειν.
λέγουσι δ’ ἡμᾶς ὡς ἀκίνδυνον βίον
ζῶμεν κατ’ οἴκους, οἳ δὲ μάρνανται δορί·
κακῶς φρονοῦντες· ὡς τρὶς ἂν παρ’ ἀσπίδα 250
στῆναι θέλοιμ’ ἂν μᾶλλον ἢ τεκεῖν ἅπαξ.
ἀλλ’ οὐ γὰρ αὑτὸς πρὸς σὲ κἄμ’ ἥκει λόγος·
σοὶ μὲν πόλις θ’ ἥδ’ ἐστὶ καὶ πατρὸς δόμοι
βίου τ’ ὄνησις καὶ φίλων συνουσία,
ἐγὼ δ’ ἔρημος ἄπολις οὖσ’ ὑβρίζομαι 255
πρὸς ἀνδρός, ἐκ γῆς βαρβάρου λελῃσμένη,
οὐ μητέρ’, οὐκ ἀδελφόν, οὐχὶ συγγενῆ
μεθορμίσασθαι τῆσδ’ ἔχουσα συμφορᾶς.
τοσοῦτον οὖν σου τυγχάνειν βουλήσομαι,
ἤν μοι πόρος τις μηχανή τ’ ἐξευρεθῇ 260
πόσιν δίκην τῶνδ’ ἀντιτείσασθαι κακῶν,
[τὸν δόντα τ’ αὐτῷ θυγατέρ’ ἥ τ’ ἐγήματο]
σιγᾶν. γυνὴ γὰρ τἄλλα μὲν φόβου πλέα
κακή τ’ ἐς ἀλκὴν καὶ σίδηρον εἰσορᾶν·
ὅταν δ’ ἐς εὐνὴν ἠδικημένη κυρῇ, 265
οὐκ ἔστιν ἄλλη φρὴν μιαιφονωτέρα.
Χο. δράσω τάδ’· ἐνδίκως γὰρ ἐκτείσῃ πόσιν,
Μήδεια. πενθεῖν δ’ οὔ σε θαυμάζω τύχας.
ὁρῶ δὲ καὶ Κρέοντα, τῆσδ’ ἄνακτα γῆς,
στείχοντα, καινῶν ἄγγελον βουλευμάτων. 270
ΚΡΕΩΝ
σὲ τὴν σκυθρωπὸν καὶ πόσει θυμουμένην,
Μήδειαν, εἶπον τῆσδε γῆς ἔξω περᾶν
φυγάδα, λαβοῦσαν δισσὰ σὺν σαυτῇ τέκνα·
καὶ μή τι μέλλειν· ὡς ἐγὼ βραβεὺς λόγου
τοῦδ’ εἰμί, κοὐκ ἄπειμι πρὸς δόμους πάλιν, 275
πρὶν ἄν σε γαίας τερμόνων ἔξω βάλω.
Μη. αἰαῖ· πανώλης ἡ τάλαιν’ ἀπόλλυμαι.
ἐχθροὶ γὰρ ἐξιᾶσι πάντα δὴ κάλων,
κοὐκ ἔστιν ἄτης εὐπρόσοιστος ἔκβασις.
ἐρήσομαι δὲ καὶ κακῶς πάσχουσ’ ὅμως· 280
τίνος μ’ ἕκατι γῆς ἀποστέλλεις, Κρέον;
.
.
.
Woman's butterfly's dream-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Μηδεια,Medea woman's portrait-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΜΗΔΕΙΑΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗ.ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
κοιταξε εξω απο το παραθυρο,η Μηδεια,
περα η απεραντη θαλασσα
τη δυστυχη,ο πονος με διελυσε,
ας αφανιζομουν
ξαφνικος ανεμος σαρωσε την αμμο στη παραλια,μια θολη οθονη υψωθηκε,
το βλεμμα της θολωσε
τα βασανα μου μεγαλα,
καταραμενα παιδια φριχτης μανας
που μαζι με τον πατερα ν'αφανισθητε,
κι ολοκληρο το σπιτι να καταρρευσει
τοτε ειδε εναν νεαρο αντρα με λευκο κουστουμι καβαλλα πανω σ'ενα λευκο αλογο να
μπαινει μεσα στη θαλασσα,'τι κανει;','τι κανεις;'φωναξε,ο αντρας δεν ακουσε,το αλογο
καλυφθηκε απο τα νερα,'γυρνα πισω' φωναξε παλι,'ειναι ανοησια,τρελα',μια αγρια καταιγιδα
ξεσπασε,δεν εβλεπε τιποτα,ακουσε τον τρομακτικο θορυβο ενος πυροβολισμου,η καταιγιδα
σταματησε,καθαρισε ο οριζοντας κι ειδε αλαφιασμενο τ'αλογο να βγαινει απ'τα νερα και
να χανεται δεξια απ'το παραθυρο,ενας τρομερος ανεμος εσβυσε τα ιχνη του στην αμμο,
κοιταξε τη θαλασσα,η βουβη ηρεμια της τυραννισε το βλεμμα,
ετρεμε
να'ταν απ'τον ουρανο φωτια στο κεφαλι μου
να'πεφτε,ποιο το κερδος που ζω;
με το θανατο ν'αποτελειωσω
φριχτη ζωη εγκαταλειποντας
ειδε τα παιδια να τα φερνει εντρομη η γκουβερναντα,τα βηματα τους στη σκαλα,γυρισε
το κεφαλι,περνουσαν,πηγε στη πορτα,οι γρηγορες σκιες τους αιχμηρες στους τοιχους ,
καμπυλωσαν στο προσωπο της βαθαινοντας στο σκοταδι,κλειστηκαν στο δωματιο,κλειδω-
θηκε η πορτα,τρομακτικη ησυχια,αφησε τη πορτα ανοικτη,καθισε στον καθρεφτη,
με γαλαζιο μολυβι σχεδιασε τα ματια της,ακουσε το piano concerto no.3 in D minor, Op. 30
του Σεργκει Ραχμανινοφ,Allegro ma non tanto D minor,'ο μικρος εχει ταλεντο,ποσο τον θαυ-
μαζω',κοιταξε τα χερια της,μακρια χερια και τεραστιο ανοιγμα χεριων που μπορουσε να παιξει
τη συγχορδια C E♭ G C G με το αριστερο της χερι,εκλεισε αυτο το χερι,θυμηθηκε το περιστατι-
κο,ηταν εντεκα χρονων,πληρη παραλυσια στα χερια,αρνιονταν να μιλησει,ακουγε στ'αυτια της
ηχους,δυο χρονια κρατησε,τα νυχια της εσχισαν τη σαρκα της παλαμης της,'το γυμναζουν για
να παιξει στη τελετη των γαμων τους',ανοιξε τα δαχτυλα,ειδε τη σχισμενη σαρκα,'το δικο μου
παιδι,να τους διασκεδαζει',απο το συρταρι τραβηξε ενα φυλλο χαρτιου,διαβασε:
Μηδεια. ὦ μεγάλα Θέμι καὶ πότνι’ Ἄρτεμι 160
λεύσσεθ’ ἃ πάσχω, μεγάλοις ὅρκοις
ἐνδησαμένα τὸν κατάρατον
πόσιν; ὅν ποτ’ ἐγὼ νύμφαν τ’ ἐσίδοιμ’
αὐτοῖς μελάθροις διακναιομένους,
οἷ’ ἐμὲ πρόσθεν τολμῶσ’ ἀδικεῖν. 165
ὦ πάτερ, ὦ πόλις, ὧν ἀπενάσθην
αἰσχρῶς τὸν ἐμὸν κτείνασα κάσιν.
ξαπλωσε στο κρεβατι με τα ρουχα,ακινητη,δεκα λεπτα,ακουσε φωνες,βρηκαν το φουσκωμενο
απ'το νερο και μισοφαγωμενο απ'τα ψαρια σωμα του πνιγμενου,ακουστηκαν οι ροδες ενος
αυτοκινητου που σπιναρισαν στην σαθρη αμμο,μια γυναικεια φωνη ακουστηκς,'αυτος ειναι',
εφυγαν,τα κυματα της θαλασσας εφταναν στην ακτη,υστερα υποχωρουσαν,το παιδι ακομα
επαιζε,Intermezzo: Adagio D minor → F♯ minor → D♭ major → B♭ minor → F♯ minor → D
minor,Finale: Alla breve D minor → D major,ακουσε το θερμο χειροκροτημα,η νυφη αγκαλιασε
το παιδι,μια αναμνηστικη φωτογραφια,το παιδια αναμεσα απο τους νεονυμφους,
μεγαλη Θεμιδα και σεβαστη Αρτεμιδα
δεστε τι πασχω,μεγαλοι ορκοι
μας δεναν με τον καταραμενο αντρα
που καποτε να τους δω αυτον και τη νυφη
απ'το σπιτι καταπλακωμενους
αυτους που πρωτοι μ'αδικησαν,
πατερα,πολη μου,απο σας ξενιτευθηκα
απανθρωπα σκοτωνοντας τον αδερφο μου
ουρλιαξε,το γελιο παγωσε στα χειλη τους,'τα παιδια,παρτε τα παιδια'φωναξε ο αντρας,
το χρυσο στεφανι στα ομορφα μαλλια της νυφης ελαμπε,'με καιει'φωναξε,'ειναι φωτια',
η Μηδεια σηκωνεται,περπαταει στο διαδρομο,ανοιγει τη πορτα,μπαινει στο δωματιο,
τη βλεπουν,'πως τολμησες,μαγισα'ουρλιαζει ο αντρας,'δεν σε φοβαμαι'λεει η Μηδεια
και τον πλησιαζει,'τη κοπελα λυπαμαι,εσενα σε μισω','μη πειραξεις τα παιδια'τη φοβερισε,
εκεινη τον πλησιαζε,'σε ικετεω' την παρακαλουσε,'τα παιδια ειναι δικα μου',τον εφτασε,
του ακουμπουσε το προσωπο με το δικο της,'δεν ειναι δικα σου',εφεραν τα παιδια,κοιταξε
τα ματια,'αν αντεχεις κοιταξε,δειλε,τα εργα σου',του εμπηξε τα χερια στα ματια,τραβηξε
τους βολβους,τους πεταξε στο πετρινο πατωμα,'τροφη για τα σκυλια' φωναξε,τον εσπρωξε,
'φερτε τα παιδια μου',ξεσπασε σε λυγμους,τα'σφιξε στην αγκαλια της και ξεγυμνωντας τα
στηθη της κολλησε σε καθεμια ρογα το στομα τους,σηκωσε το κεφαλι κι ειδε τις γυναικες
Κορινθιες γυναικες,απ'το σπιτι βγηκα
να μη εχετε κατι να με κατηγορηστε,γιατι πολλους
θνητους ανθρωπους αδιαφορους εχω γνωρισει,
αλλους δημοσια κι αλλους ιδιωτικα,
κι απ'τη νωθροτητα αποχτησαν κακη φημη
πως αδιαφορουν και εφησυχαζουν,γιατι η δικαιοσυνη
δεν βρισκεται στα ματια των θνητων,
που πριν να μαθουν εναν ανθρωπο απ'τα σπλαχνα ο μεσα καλα
τον μισουν βλεποντας τον,αν και δεν τους αδικησε,
πρεπει ο ξενος εντελως να προσαρμοζεται στη πολη,
ουτ'εναν της πολης συγχωρω που με την αυθαδεια του
πικραινει τους πολιτες ενω δεν τον ξερουν,
εμενα το απροσμενο αυτο δω κακο μου'πεσε
τη ψυχη μου εχοντας καταστρεψει,εχασα πια
τη χαρα της ζωης και δεν με νοιαζει να πεθανω,φιλες μου,
γιατ'αυτος που για μενα τα παντα ηταν,το ξερω καλα,
ο πιο κακος μεσ'στους ανθρωπους εχει βγει ο αντρας μου.
απ'ολα οσα ειναι εμψυχα κι εχουν λογικη
εμεις οι γυναικες ειμαστε το πιο αξιολυπητο πλασμα,
καθως πρωτα πρεπει με χρηματα παρα πολλα
αντρα ν'αγορασουμε,και δεσποτη στο κορμι
να παρουμε,γιατ'αυτο ακομα πιο επωδυνο κακο,
κι αυτη δω η δοκιμη πολυ βαρια,αν κακο θα παρεις
η' καλο,γιατι δεν ειν'ευχαριστοι οι χωρισμοι
στις γυναικες,ουτε και ν'αρνηθεις αντρα,
καθως σε νεα ηθη και νομους φθανει,
πρεπει μαντισα να'ναι,αφου τα'μαθε στο σπιτι,
πως σωστα να φερθει στον συντροφο της,
κι αν αυτα δω εμεις καλα τα κανουμε
ο συζυγος συγκατοικει χωρις κοπο σηκωνοντας το ζυγο,
τοτε θαυμασιος ο βιος,αν οχι,να πεθανουμε πρεπει,
αλλ'ο αντρας,οταν στου σπιτιου τα κοινα φορτωνεται,
εξω βγαινοντας θα σβησει της καρδιας τη καυση,
εμεις ομως αναγκαζομαστε προς μια ψυχη μονο να βλεπουμε,
λενε εμεις χωρις κινδυνο το βιο ζουμε στο σπιτι,
ενω αυτοι μαχονται με το κονταρι,
λαθος σκεπτονται,καθως τρεις φορες διπλα στην ασπιδα
θα'θελα να σταθω καλλιτερα παρα να γεννησω μια φορα μοναχα ,
πηγε στο παραθυρο,κοιταξε εξω,κατω το θεατρο,πληθος θεατων,περα η απεραντη θαλασσα,
βουβη κατεβηκε στο θεατρο,καθησε σε μια θεση,απο εκει ακουγε την ηθοποιο,που απευθυ-
νονταν στον χορο των γυναικων
αλλα γιατ'αυτα σε σενα και σε μενα δεν ειναι ιδια τα λογια;
τη πολη αυτη δω πατριδα εχεις και του πατερα το σπιτι
και του βιου την ευτυχια και των φιλων τη συντροφια,
εγω ερημη χωρις πατριδα που'μαι βριζομαι
απ'αντρα που απο βαρβαργη χωρα μ'εχει αρπαγμενη,
ουτε μανα,ουτ'αδερφο ουτε συγγενη εχω
να βρω παρηγορια σ'αυτη τη συμφορα που'χω.
καποιοι ετρεξαν προς τη μερια της θαλασσας,ακουστηκαν φωνες,δεν τις ξεχωρισε,η Μηδεια
στη σκηνη συνεχισε
ετσι το ελαχιστο απο σε θελω να ζητησω,
αν εγω καποιο τροπο η' και σχεδιο βρω
τον αντρα μου να τιμωρησω γι'αυτα δω τα κακα,
να σιωπησεις,γιατι η γυναικα τ'αλλα πολυ φοβαται
κι ειναι δειλη οταν σωματικη δυναμη και σιδερο αντικριζει,
οταν ομως στο κρεβατι της συμβει να προδωθει,
δεν ειν'αλλος νους πιο φονικος
κοιταξε με μεγαλη ανησυχια προς τη μερος της θαλασσας,σηκωθηκε,κατεβηκε τα σκαλια
ενω ο χορος εψελνε
αυτο θα κανω,γιατι δικαια θα τιμωρηθει ο αντρας σου
Μηδεια,
οταν εφτασε στην ακτη ειδε τον πνιγμενο αντρα ,πλησιασε,προσπαθησε να συγκρατηθει να μην
προδωθει,'αυτος ειναι με τ'αλογο που πριν δωδεκα μερες μπηκε στη θαλασσα κι αυτοπυροβο-
ληθηκε' της ειπε καποιος,'και πριν ενα χρονο περιπου αλλος ενας το ιδιο εκανε,φαινεται θα'ναι
μοδα,ποιος ξερει,αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου',τον πνιγμενο τον τυλιξαν σ'ενα ασπρο σεντο-
νι και τον φορτωσαν σ'ενα τζιπ της αστυνομιας,
γυρισε στο θεατρο,καθησε στη θεση της,
ο χορος
πενθεῖν δ’ οὔ σε θαυμάζω τύχας.
ὁρῶ δὲ καὶ Κρέοντα, τῆσδ’ ἄνακτα γῆς,
στείχοντα, καινῶν ἄγγελον βουλευμάτων. 270
ΚΡΕΩΝ
σὲ τὴν σκυθρωπὸν καὶ πόσει θυμουμένην,
Μήδειαν, εἶπον τῆσδε γῆς ἔξω περᾶν
φυγάδα, λαβοῦσαν δισσὰ σὺν σαυτῇ τέκνα·
καὶ μή τι μέλλειν· ὡς ἐγὼ βραβεὺς λόγου
τοῦδ’ εἰμί, κοὐκ ἄπειμι πρὸς δόμους πάλιν, 275
πρὶν ἄν σε γαίας τερμόνων ἔξω βάλω.
Μη. αἰαῖ· πανώλης ἡ τάλαιν’ ἀπόλλυμαι.
ἐχθροὶ γὰρ ἐξιᾶσι πάντα δὴ κάλων,
κοὐκ ἔστιν ἄτης εὐπρόσοιστος ἔκβασις.
ἐρήσομαι δὲ καὶ κακῶς πάσχουσ’ ὅμως· 280
τίνος μ’ ἕκατι γῆς ἀποστέλλεις, Κρέον;
.
.
Μήδεια Ευριπίδη
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%9C%CE%AE%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1
ΤΡΟΦΟΣ
Εἴθ’ ὤφελ’ Ἀργοῦς μὴ διαπτάσθαι σκάφος
Κόλχων ἐς αἶαν κυανέας Συμπληγάδας,
μηδ’ ἐν νάπαισι Πηλίου πεσεῖν ποτε
τμηθεῖσα πεύκη, μηδ’ ἐρετμῶσαι χέρας
ἀνδρῶν ἀρίστων. οἳ τὸ πάγχρυσον δέρας 5
Πελίᾳ μετῆλθον. οὐ γὰρ ἂν δέσποιν’ ἐμὴ
Μήδεια πύργους γῆς ἔπλευσ’ Ἰωλκίας
ἔρωτι θυμὸν ἐκπλαγεῖσ’ Ἰάσονος·
οὐδ’ ἂν κτανεῖν πείσασα Πελιάδας κόρας
πατέρα κατῴκει τήνδε γῆν Κορινθίαν 10
ξὺν ἀνδρὶ καὶ τέκνοισιν, ἁνδάνουσα μὲν
φυγῇ πολιτῶν ὧν ἀφίκετο χθόνα,
αὐτή τε πάντα ξυμφέρουσ’ Ἰάσονι·
ἥπερ μεγίστη γίγνεται σωτηρία,
ὅταν γυνὴ πρὸς ἄνδρα μὴ διχοστατῇ. 15
νῦν δ’ ἐχθρὰ πάντα, καὶ νοσεῖ τὰ φίλτατα.
προδοὺς γὰρ αὑτοῦ τέκνα δεσπότιν τ’ ἐμὴν
γάμοις Ἰάσων βασιλικοῖς εὐνάζεται,
γήμας Κρέοντος παῖδ’, ὃς αἰσυμνᾷ χθονός·
Μήδεια δ’ ἡ δύστηνος ἠτιμασμένη 20
βοᾷ μὲν ὅρκους, ἀνακαλεῖ δὲ δεξιάς,
πίστιν μεγίστην, καὶ θεοὺς μαρτύρεται
οἵας ἀμοιβῆς ἐξ Ἰάσονος κυρεῖ.
κεῖται δ’ ἄσιτος, σῶμ’ ὑφεῖσ’ ἀλγηδόσι,
τὸν πάντα συντήκουσα δακρύοις χρόνον, 25
ἐπεὶ πρὸς ἀνδρὸς ᾔσθετ’ ἠδικημένη,
οὔτ’ ὄμμ’ ἐπαίρουσ’ οὔτ’ ἀπαλλάσσουσα γῆς
πρόσωπον· ὡς δὲ πέτρος ἢ θαλάσσιος
κλύδων ἀκούει νουθετουμένη φίλων·
ἢν μή ποτε στρέψασα πάλλευκον δέρην 30
αὐτὴ πρὸς αὑτὴν πατέρ’ ἀποιμώξῃ φίλον
καὶ γαῖαν οἴκους θ’, οὓς προδοῦσ’ ἀφίκετο
μετ’ ἀνδρὸς ὅς σφε νῦν ἀτιμάσας ἔχει.
ἔγνωκε δ’ ἡ τάλαινα συμφορᾶς ὕπο
οἷον πατρῴας μὴ ἀπολείπεσθαι χθονός. 35
στυγεῖ δὲ παῖδας οὐδ’ ὁρῶσ’ εὐφραίνεται.
δέδοικα δ’ αὐτὴν μή τι βουλεύσῃ νέον·
βαρεῖα γὰρ φρήν, οὐδ’ ἀνέξεται κακῶς
πάσχουσ’· ἐγᾦδα τήνδε, δειμαίνω τέ νιν
μὴ θηκτὸν ὤσῃ φάσγανον δι’ ἥπατος, 40
σιγῇ δόμους εἰσβᾶσ’, ἵν’ ἔστρωται λέχος,
ἢ καὶ τύραννον τόν τε γήμαντα κτάνῃ,
κἄπειτα μείζω συμφορὰν λάβῃ τινά.
δεινὴ γάρ· οὔτοι ῥᾳδίως γε συμβαλὼν
ἔχθραν τις αὐτῇ καλλίνικον οἴσεται. 45
ἀλλ’ οἵδε παῖδες ἐκ τρόχων πεπαυμένοι
στείχουσι, μητρὸς οὐδὲν ἐννοούμενοι
κακῶν· νέα γὰρ φροντὶς οὐκ ἀλγεῖν φιλεῖ.
ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ
παλαιὸν οἴκων κτῆμα δεσποίνης ἐμῆς,
τί πρὸς πύλαισι τήνδ’ ἄγουσ’ ἐρημίαν 50
ἕστηκας, αὐτὴ θρεομένη σαυτῇ κακά;
πῶς σοῦ μόνη Μήδεια λείπεσθαι θέλει;
Τρ. τέκνων ὀπαδὲ πρέσβυ τῶν Ἰάσονος,
χρηστοῖσι δούλοις ξυμφορὰ τὰ δεσποτῶν
κακῶς πίτνοντα, καὶ φρενῶν ἀνθάπτεται. 55
ἐγὼ γὰρ ἐς τοῦτ’ ἐκβέβηκ’ ἀλγηδόνος,
ὥσθ’ ἵμερός μ’ ὑπῆλθε γῇ τε κοὐρανῷ
λέξαι μολούσῃ δεῦρο δεσποίνης τύχας.
Πα. οὔπω γὰρ ἡ τάλαινα παύεται γόων;
Τρ. ζηλῶ σ’· ἐν ἀρχῇ πῆμα κοὐδέπω μεσοῖ. 60
Πα. ὦ μῶρος—εἰ χρὴ δεσπότας εἰπεῖν τόδε·
ὡς οὐδὲν οἶδε τῶν νεωτέρων κακῶν.
Τρ. τί δ’ ἔστιν, ὦ γεραιέ; μὴ φθόνει φράσαι.
Πα. οὐδέν· μετέγνων καὶ τὰ πρόσθ’ εἰρημένα.
Τρ. μή, πρὸς γενείου, κρύπτε σύνδουλον σέθεν· 65
σιγὴν γάρ, εἰ χρή, τῶνδε θήσομαι πέρι.
Πα. ἤκουσά του λέγοντος, οὐ δοκῶν κλύειν,
πεσσοὺς προσελθών, ἔνθα δὴ παλαίτατοι
θάσσουσι, σεμνὸν ἀμφὶ Πειρήνης ὕδωρ,
ὡς τούσδε παῖδας γῆς ἐλᾶν Κορινθίας 70
σὺν μητρὶ μέλλοι τῆσδε κοίρανος χθονὸς
Κρέων. ὁ μέντοι μῦθος εἰ σαφὴς ὅδε
οὐκ οἶδα· βουλοίμην δ’ ἂν οὐκ εἶναι τόδε.
Τρ. καὶ ταῦτ’ Ἰάσων παῖδας ἐξανέξεται
πάσχοντας, εἰ καὶ μητρὶ διαφορὰν ἔχει; 75
Πα. παλαιὰ καινῶν λείπεται κηδευμάτων,
κοὐκ ἔστ’ ἐκεῖνος τοῖσδε δώμασιν φίλος.
Τρ. ἀπωλόμεσθ’ ἄρ’, εἰ κακὸν προσοίσομεν
νέον παλαιῷ, πρὶν τόδ’ ἐξηντληκέναι.
Πα. ἀτὰρ σύ γ’—οὐ γὰρ καιρὸς εἰδέναι τόδε 80
δέσποιναν—ἡσύχαζε καὶ σίγα λόγον.
Τρ. ὦ τέκν’, ἀκούεθ’ οἷος εἰς ὑμᾶς πατήρ;
ὄλοιτο μὲν μή· δεσπότης γάρ ἐστ’ ἐμός·
ἀτὰρ κακός γ’ ὢν ἐς φίλους ἁλίσκεται.
Πα. τίς δ’ οὐχὶ θνητῶν; ἄρτι γιγνώσκεις τόδε, 85
ὡς πᾶς τις αὑτὸν τοῦ πέλας μᾶλλον φιλεῖ,
οἳ μὲν δικαίως, οἳ δὲ καὶ κέρδους χάριν,
εἰ τούσδε γ’ εὐνῆς οὕνεκ’ οὐ στέργει πατήρ.
Τρ. ἴτ’—εὖ γὰρ ἔσται—δωμάτων ἔσω, τέκνα.
σὺ δ’ ὡς μάλιστα τούσδ’ ἐρημώσας ἔχε 90
καὶ μὴ πέλαζε μητρὶ δυσθυμουμένῃ.
ἤδη γὰρ εἶδον ὄμμα νιν ταυρουμένην
τοῖσδ’, ὥς τι δρασείουσαν· οὐδὲ παύσεται
χόλου, σάφ’ οἶδα, πρὶν κατασκῆψαί τινα . . .
ἐχθρούς γε μέντοι, μὴ φίλους, δράσειέ τι. 95
ΜΗΔΕΙΑ <ἔνδοθεν>
ἰώ,
δύστανος ἐγὼ μελέα τε πόνων,
ἰώ μοί μοι, πῶς ἂν ὀλοίμαν;
Τρ. τόδ’ ἐκεῖνο, φίλοι παῖδες· μήτηρ
κινεῖ κραδίαν, κινεῖ δὲ χόλον.
σπεύσατε θᾶσσον δώματος εἴσω 100
καὶ μὴ πελάσητ’ ὄμματος ἐγγύς,
μηδὲ προσέλθητ’, ἀλλὰ φυλάσσεσθ’
ἄγριον ἦθος στυγεράν τε φύσιν
φρενὸς αὐθάδους.—
ἴτε νῦν, χωρεῖθ’ ὡς τάχος εἴσω.— 105
δῆλον δ’ ἀρχῆς ἐξαιρόμενον
νέφος οἰμωγῆς ὡς τάχ’ ἀνάψει
μείζονι θυμῷ· τί ποτ’ ἐργάσεται
μεγαλόσπλαγχνος δυσκατάπαυστος
ψυχὴ δηχθεῖσα κακοῖσιν; 110
Μη. αἰαῖ,
ἔπαθον τλάμων ἔπαθον μεγάλων
ἄξι’ ὀδυρμῶν· ὦ κατάρατοι
παῖδες ὄλοισθε στυγερᾶς ματρὸς
σὺν πατρί, καὶ πᾶς δόμος ἔῤῥοι.
Τρ. ἰώ μοί μοι, ἰὼ τλήμων. 115
τί δέ σοι παῖδες πατρὸς ἀμπλακίας
μετέχουσι; τί τούσδ’ ἔχθεις; οἴμοι,
τέκνα, μή τι πάθηθ’ ὡς ὑπεραλγῶ.
δεινὰ τυράννων λήματα καί πως
ὀλίγ’ ἀρχόμενοι, πολλὰ κρατοῦντες 120
χαλεπῶς ὀργὰς μεταβάλλουσιν.
τὸ γὰρ εἰθίσθαι ζῆν ἐπ’ ἴσοισιν
κρεῖσσον· ἐμοὶ γοῦν ἐν μὴ μεγάλοις
ὀχυρῶς γ’ εἴη καταγηράσκειν.
τῶν γὰρ μετρίων πρῶτα μὲν εἰπεῖν 125
τοὔνομα νικᾷ, χρῆσθαί τε μακρῷ
λῷστα βροτοῖσιν· τὰ δ’ ὑπερβάλλοντ’
οὐδένα καιρὸν δύναται θνητοῖς·
μείζους δ’ ἄτας, ὅταν ὀργισθῇ
δαίμων οἴκοις, ἀπέδωκεν. 130
ΧΟΡΟΣ
ἔκλυον φωνάν, ἔκλυον δὲ βοὰν
τᾶς δυστάνου Κολχίδος, οὐδέ πω
ἤπιος· ἀλλ’ ὦ γηραιά,
λέξον· ἐπ’ ἀμφιπύλου γὰρ ἔσω μελάθρου βοὰν
ἔκλυον· οὐδὲ συνήδομαι, ὦ γύναι, ἄλγεσιν
δώματος· ἐπεί μοι φίλον κέκρανται.
Τρ. οὐκ εἰσὶ δόμοι· φροῦδα τάδ’ ἤδη.
τὸν μὲν γὰρ ἔχει λέκτρα τυράννων, 140
ἃ δ’ ἐν θαλάμοις τάκει βιοτὰν
δέσποινα, φίλων οὐδενὸς οὐδὲν
παραθαλπομένα φρένα μύθοις.
Μη. αἰαῖ· ὦ Ζεῦ καὶ Γᾶ καὶ Φῶς·
διά μου κεφαλᾶς φλὸξ οὐρανία 145
βαίη· τί δέ μοι ζῆν ἔτι κέρδος;
φεῦ φεῦ· θανάτῳ καταλυσαίμαν
βιοτὰν στυγερὰν προλιποῦσα.
Χο.
ἄιες· ὦ Ζεῦ καὶ γᾶ καὶ φῶς· [στρ.
ἀχὰν οἵαν ἁ δύστανος 150
μέλπει νύμφα;
— τίς σοί ποτε τᾶς ἀπλάτου
κοίτας ἔρος, ὦ ματαία;
σπεύσει θανάτου τελευτά·
μηδὲν τόδε λίσσου.
— εἰ δὲ σὸς πόσις
καινὰ λέχη σεβίζει,
κείνῳ τόδε· μὴ χαράσσου·
— Ζεύς σοι τάδε συνδικήσει. μὴ λίαν
τάκου δυρομένα σὸν εὐνάταν.
Μη. ὦ μεγάλα Θέμι καὶ πότνι’ Ἄρτεμι 160
λεύσσεθ’ ἃ πάσχω, μεγάλοις ὅρκοις
ἐνδησαμένα τὸν κατάρατον
πόσιν; ὅν ποτ’ ἐγὼ νύμφαν τ’ ἐσίδοιμ’
αὐτοῖς μελάθροις διακναιομένους,
οἷ’ ἐμὲ πρόσθεν τολμῶσ’ ἀδικεῖν. 165
ὦ πάτερ, ὦ πόλις, ὧν ἀπενάσθην
αἰσχρῶς τὸν ἐμὸν κτείνασα κάσιν.
Τρ. κλύεθ’ οἷα λέγει κἀπιβοᾶται
Θέμιν εὐκταίαν Ζῆνά θ’, ὃς ὅρκων
θνητοῖς ταμίας νενόμισται; 170
οὐκ ἔστιν ὅπως ἔν τινι μικρῷ
δέσποινα χόλον καταπαύσει.
Χο.
πῶς ἂν ἐς ὄψιν τὰν ἁμετέραν [ἀντ.
ἔλθοι μύθων τ’ αὐδαθέντων
δέξαιτ’ ὀμφάν; 175
— εἴ πως βαρύθυμον ὀργὰν
καὶ λῆμα φρενῶν μεθείη,
μήτοι τό γ’ ἐμὸν πρόθυμον
φίλοισιν ἀπέστω.
— ἀλλὰ βᾶσά νιν 180
δεῦρο πόρευσον οἴκων
ἔξω· φίλα καὶ τάδ’ αὔδα.
— σπεῦσον πρίν τι κακῶσαι τοὺς εἴσω·
πένθος γὰρ μεγάλως τόδ’ ὁρμᾶται.
Τρ. δράσω τάδ’· ἀτὰρ φόβος εἰ πείσω
δέσποιναν ἐμήν·
μόχθου δὲ χάριν τήνδ’ ἐπιδώσω.
καίτοι τοκάδος δέργμα λεαίνης
ἀποταυροῦται δμωσίν, ὅταν τις
μῦθον προφέρων πέλας ὁρμηθῇ.
σκαιοὺς δὲ λέγων κοὐδέν τι σοφοὺς 190
τοὺς πρόσθε βροτοὺς οὐκ ἂν ἁμάρτοις,
οἵτινες ὕμνους ἐπὶ μὲν θαλίαις
ἐπί τ’ εἰλαπίναις καὶ παρὰ δείπνοις
ηὕροντο βίου τερπνὰς ἀκοάς·
στυγίους δὲ βροτῶν οὐδεὶς λύπας 195
ηὕρετο μούσῃ καὶ πολυχόρδοις
ᾠδαῖς παύειν, ἐξ ὧν θάνατοι
δειναί τε τύχαι σφάλλουσι δόμους.
καίτοι τάδε μὲν κέρδος ἀκεῖσθαι
μολπαῖσι βροτούς· ἵνα δ’ εὔδειπνοι 200
δαῖτες, τί μάτην τείνουσι βοήν;
τὸ παρὸν γὰρ ἔχει τέρψιν ἀφ’ αὑτοῦ
δαιτὸς πλήρωμα βροτοῖσιν.
Χο. ἰαχὰν ἄιον πολύστονον γόων,
λιγυρὰ δ’ ἄχεα μογερὰ βοᾷ 205
τὸν ἐν λέχει προδόταν κακόνυμφον·
θεοκλυτεῖ δ’ ἄδικα παθοῦσα
τὰν Ζηνὸς ὁρκίαν Θέμιν,
ἅ νιν ἔβασεν
Ἑλλάδ’ ἐς ἀντίπορον 210
δι’ ἅλα νύχιον ἐφ’ ἁλμυρὰν
πόντου κλῇδ’ ἀπέραντον.
ΜΗΔΕΙΑ
Κορίνθιαι γυναῖκες, ἐξῆλθον δόμων,
μή μοί τι μέμφησθ’· οἶδα γὰρ πολλοὺς βροτῶν
σεμνοὺς γεγῶτας, τοὺς μὲν ὀμμάτων ἄπο,
τοὺς δ’ ἐν θυραίοις· οἱ δ’ ἀφ’ ἡσύχου ποδὸς
δύσκλειαν ἐκτήσαντο καὶ ῥᾳθυμίαν.
δίκη γὰρ οὐκ ἔνεστ’ ἐν ὀφθαλμοῖς βροτῶν,
ὅστις πρὶν ἀνδρὸς σπλάγχνον ἐκμαθεῖν σαφῶς 220
στυγεῖ δεδορκώς, οὐδὲν ἠδικημένος. . . .
χρὴ δὲ ξένον μὲν κάρτα προσχωρεῖν πόλει . .
οὐδ’ ἀστὸν ᾔνεσ’ ὅστις αὐθάδης γεγὼς
πικρὸς πολίταις ἐστὶν ἀμαθίας ὕπο.
ἐμοὶ δ’ ἄελπτον πρᾶγμα προσπεσὸν τόδε 225
ψυχὴν διέφθαρκ’· οἴχομαι δὲ καὶ βίου
χάριν μεθεῖσα κατθανεῖν χρῄζω, φίλαι.
ἐν ᾧ γὰρ ἦν μοι πάντα γιγνώσκειν καλῶς,
κάκιστος ἀνδρῶν ἐκβέβηχ’ οὑμὸς πόσις.
πάντων δ’ ὅσ’ ἔστ’ ἔμψυχα καὶ γνώμην ἔχει 230
γυναῖκές ἐσμεν ἀθλιώτατον φυτόν·
ἃς πρῶτα μὲν δεῖ χρημάτων ὑπερβολῇ
πόσιν πρίασθαι, δεσπότην τε σώματος
λαβεῖν· κακοῦ γὰρ τοῦτ’ ἔτ’ ἄλγιον κακόν.
κἀν τῷδ’ ἀγὼν μέγιστος, ἢ κακὸν λαβεῖν 235
ἢ χρηστόν. οὐ γὰρ εὐκλεεῖς ἀπαλλαγαὶ
γυναιξίν, οὐδ’ οἷόν τ’ ἀνήνασθαι πόσιν.
ἐς καινὰ δ’ ἤθη καὶ νόμους ἀφιγμένην
δεῖ μάντιν εἶναι, μὴ μαθοῦσαν οἴκοθεν,
ὅτῳ μάλιστα χρήσεται ξυνευνέτῃ. 240
κἂν μὲν τάδ’ ἡμῖν ἐκπονουμέναισιν εὖ
πόσις ξυνοικῇ μὴ βίᾳ φέρων ζυγόν,
ζηλωτὸς αἰών· εἰ δὲ μή, θανεῖν χρεών.
ἀνὴρ δ’, ὅταν τοῖς ἔνδον ἄχθηται ξυνών,
ἔξω μολὼν ἔπαυσε καρδίαν ἄσης· 245
[ἢ πρὸς φίλον τιν’ ἢ πρὸς ἥλικα τραπείς·]
ἡμῖν δ’ ἀνάγκη πρὸς μίαν ψυχὴν βλέπειν.
λέγουσι δ’ ἡμᾶς ὡς ἀκίνδυνον βίον
ζῶμεν κατ’ οἴκους, οἳ δὲ μάρνανται δορί·
κακῶς φρονοῦντες· ὡς τρὶς ἂν παρ’ ἀσπίδα 250
στῆναι θέλοιμ’ ἂν μᾶλλον ἢ τεκεῖν ἅπαξ.
ἀλλ’ οὐ γὰρ αὑτὸς πρὸς σὲ κἄμ’ ἥκει λόγος·
σοὶ μὲν πόλις θ’ ἥδ’ ἐστὶ καὶ πατρὸς δόμοι
βίου τ’ ὄνησις καὶ φίλων συνουσία,
ἐγὼ δ’ ἔρημος ἄπολις οὖσ’ ὑβρίζομαι 255
πρὸς ἀνδρός, ἐκ γῆς βαρβάρου λελῃσμένη,
οὐ μητέρ’, οὐκ ἀδελφόν, οὐχὶ συγγενῆ
μεθορμίσασθαι τῆσδ’ ἔχουσα συμφορᾶς.
τοσοῦτον οὖν σου τυγχάνειν βουλήσομαι,
ἤν μοι πόρος τις μηχανή τ’ ἐξευρεθῇ 260
πόσιν δίκην τῶνδ’ ἀντιτείσασθαι κακῶν,
[τὸν δόντα τ’ αὐτῷ θυγατέρ’ ἥ τ’ ἐγήματο]
σιγᾶν. γυνὴ γὰρ τἄλλα μὲν φόβου πλέα
κακή τ’ ἐς ἀλκὴν καὶ σίδηρον εἰσορᾶν·
ὅταν δ’ ἐς εὐνὴν ἠδικημένη κυρῇ, 265
οὐκ ἔστιν ἄλλη φρὴν μιαιφονωτέρα.
Χο. δράσω τάδ’· ἐνδίκως γὰρ ἐκτείσῃ πόσιν,
Μήδεια. πενθεῖν δ’ οὔ σε θαυμάζω τύχας.
ὁρῶ δὲ καὶ Κρέοντα, τῆσδ’ ἄνακτα γῆς,
στείχοντα, καινῶν ἄγγελον βουλευμάτων. 270
ΚΡΕΩΝ
σὲ τὴν σκυθρωπὸν καὶ πόσει θυμουμένην,
Μήδειαν, εἶπον τῆσδε γῆς ἔξω περᾶν
φυγάδα, λαβοῦσαν δισσὰ σὺν σαυτῇ τέκνα·
καὶ μή τι μέλλειν· ὡς ἐγὼ βραβεὺς λόγου
τοῦδ’ εἰμί, κοὐκ ἄπειμι πρὸς δόμους πάλιν, 275
πρὶν ἄν σε γαίας τερμόνων ἔξω βάλω.
Μη. αἰαῖ· πανώλης ἡ τάλαιν’ ἀπόλλυμαι.
ἐχθροὶ γὰρ ἐξιᾶσι πάντα δὴ κάλων,
κοὐκ ἔστιν ἄτης εὐπρόσοιστος ἔκβασις.
ἐρήσομαι δὲ καὶ κακῶς πάσχουσ’ ὅμως· 280
τίνος μ’ ἕκατι γῆς ἀποστέλλεις, Κρέον;
.
.
.
Woman's butterfly's dream-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
butterfly's dream-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
https://youtu.be/b9o_ZkVaqVA
Woman's butterfly's dream-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
μια χρυση μελισσα φτερουγισε απο το νερο της κιτρινης λεκανης οπου επλυνε τα ποδια της,
στην αρχη φοβηθηκε,υστερα γελασε,απλωσε το χερι κι εκεινη σταθηκε στο μπρατσο της,
μια μικρουλα πεταλουδα εγινε,σηκωσε το κεφαλι,μυριαδες πεταλουδες πετουσαν, 'απο
που μπηκαν;'ρωτησε,'τοσες πολλες πως χωρανε σε τοσο μικρο δωματιο;',τις ειδε να καθονται
στο κρεβατι της,πανω στο ασπρο σεντονι ακινητες,σαν να κοιμονταν,επιασε με προσοχη μια,
'ειναι τοσο ευαισθητα τα φτερα τους',ακουσε,γυρισε το κεφαλι κι ειδε εναν αγνωστο αντρα
να καθεται σε μια καρεκλα στη μεση του δωματιου,'πως μπηκες;'τον ρωτησε,'εδω ημουν'
εκεινος απαντησε,'δεν σε προσεξα','παντα εδω μεσα ημουν' απαντησε ο αντρας,'τι εκανες;
αιχμαλωτος εισαι;'ρωτησε η γυναικα,'αυτος κανενας δεν το ξερει'απαντησε ο αντρας και
σηκωθηκε,πηγε στη πορτα την ανοιξε και βγηκε,οι πεταλουδες ξυπνησαν και πετωντας
τον ακολουθησαν ολες,ακουσε ενα θορυβο,η χρυση μελισσα ειχε πεσει στο νερο της κιτρινης
λεκανης,'βγαλ'την γρηγορα'της φωναξε ο αντρας με αγωνια απο τη καρεκλα 'θα πνιγει',την ειδε
να κολυμπαει,να προσπαθει να ανασηκωσει τα βρεγμενα φτερα της να τα κινησει και να
πεταξει,γελασε,ο αντρας γελασε,την εβγαλε και την αφησε στο τραπεζι να στεγνωσει,'μαζι με
την αλληκανουν ενα ωραιοτατο ζευγαρι σκουλαρικια,φορεσε τα να σε δω' της ειπε ο αντρας,
πηγε στον καθρεφτη και τα φορεσε στα αυτια της,'πραγματικα ομορφα' ψιθυρισε,ακουσε
τη πορτα να ανοιγει,ειδε τον αντρα στον καθρεφτη που εμπαινε,'γυρισες;'ρωτησε,'αργησα'
της απαντησε'εξω ο κηπος ειναι γεματος κιτρινες πεταλουδες,εκατομυρια',ειδε τα σκουλα-
ρικια,'πραγματικα ομορφα'ειπε'σου πανε,θα ξαπλωσω',ο αντρας πηγε στο κρεβατι,'μη' τρομαξε
'θα πατησεις τις πεταλουδες',εκεινος γελασε 'ποιες πεταλουδες;'ρωτησε με απορια'δεν βλεπω
πανω στο κρεβατι καμια πεταλουδα','ειναι εκει,κατω απο το σεντονι'του φωναξε η γυναικα,
ο αντρας ανασηκωσε το σεντονι,'εχεις δικιο 'της ειπε 'απο κατω ειναι,χιλιαδες πεταλουδες',τον
ειδε που καθησε στη καρεκλα στη μεση του δωματιου,οι δυο χρυσες μελισσες γυαλιζαν στα
αυτια της,τις κοιτουσε 'σιγουρα θα πεταξουν' σκεφτηκε,'πεταξαν'ειπε ο αντρας,επιασε τα αυτια
της,'μα ειναι εδω'του ειπε,ο αντρας δεν απαντησε,κοιταξε μεσα στον καθρεφτη,τις ειδε,'δικιο
εχεις' του ειπε,πηγε κι ανοιξε το παραθυρο,κιτρινος κατακιτρινος ο κηπος,οι πεταλουδες χιλια-
δες εκατομυρια
.
.
.
3 lines-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Geometry-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τα κυβικα δωματια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
συνεληφθει για εσχατη προδοσια,συνομωσια κατα της αρχης,καταδικασθηκε και κλεισθηκε
σ'ενα δωματιο,το οποιο φωτιζονταν απο ενα μικρο παραθυρο ψηλα στην οροφη,μεσα στο
δωματιο υπηρχε κρεβατι,τροφη σε κονσερβες,φιαλες νερου,μια χημικη τουαλετα,και σε
καποια κρυπτη το κλειδι της πορτας του δωματιου,αν εβρισκε το κλειδι μπορουσε ν'ανοιξει
τη πορτα και να βγει,μετα απο πολλες μερες και νυχτες βρηκε το κλειδι,ανοιξε και βρεθηκε
σ'ενα αλλο δωματιο,το ιδιο με το προηγουμενο,παλι εψαξε για το κλειδι,σ'αυτο το βρηκε
σε πολυ λιγοτερο χρονο,το επομενο δωματιο ηταν κι αυτο ακριβως το ιδιο,περνουσε απο
δωματιο σε δωματιο,σε καποιο εκανε παρα πολυ χρονο να βρει το κλειδι,του φανηκε πως
περασαν χρονια,πως ειχε γερασει,η' πως περασαν αιωνες,κι ισως να ειχε πεθανει,και να νομιζε
πως ζουσε,μια παραισθηση,σε καποιο δωματιο που βρεθηκε κλεισμενος ακουσε εξω θορυβο,
εβαλε τ'αυτι στο τοιχο,ακουσε καθαρα,ηχος κτισιματος,καταλαβε,ακριβως διπλα εκτιζαν ιδιο
δωματιο,το δωματιο της φυλακης του,βιασθηκε να βρει γρηγορα το κλειδι,ν'ανοιξει και να
προλαβει τους κτιστες,οταν το βρηκε κι ανοιξε ηταν αργα,το δωματιο ειχε κτισθει,ουτε ακουσε
θορυβο,απολυτη ησυχια,φαινεται ειχαν απομακρυνθει αρκετα κτιζοντας πολλα,ιδια,δωματια,
επρεπε να τους φθασει,γι'αυτο ελαττωσε το χρονο του υπνου,του φαγητου,αδυνατισε,ζαλι-
ζονταν,εσερνε τα ποδια του,μερα και νυχτα εψαχνε το κλειδι,τη νυχτα κοιμονταν ελαχιστα,μετα
καθολου,τη νυχτα και τη μερα την καταλαβαινε απ'την αλλαγη του φωτισμου στο μικρο παρα-
θυρο ψηλα,καποτε ακουσε θορυβο μερικα δωματια μπροστα,αλλη φορα,κι αυτο τον παραξε-
νεψε,ακουσε το θορυβο ακριβως πισω απ'το δωματιο,σκεφθηκε πως ηταν παραισθηση απ'τη
σωματικη και πνευματικη του αδυναμια,επρεπε,οπωσδηποτε,ν'ανακτησει τις δυναμεις του,
τωρα κοιμονταν κι ετρωγε κανονικα,δεν βιαζονταν να βρει το κλειδι,σε λιγο καιρο ενιωσε πιο
δυνατος,υποθεσε πως η φυλακη του,τα δωματια,εκτεινονταν η' σε ευθεια γραμμη, η' σε ευθεια
γραμμη που στρεφονταν προς αντιθετη κατευθυνση και συνεχιζε παραλληλη ευθεια και παλι
στρεφονταν,η' σε ελικοειδη γραμμη,υπολογισε,απ'το μεγαλο αριθμο δωματιων,απειρα,τολμη-
σε να σκεφθει,που με το συνεχες κτισιμο προστιθονταν,πως θα καλυπτονταν ολος ο χωρος,
ετσι,κατα συνεπεια,αυτος σε σχεση με τους κτιστες της φυλακης του ειχε ενα σημαντικο πλεο-
νεκτημα,τον χρονο,ο χρονος ειναι αυλος και εκτεινεται μπροστα απειρα,ειναι απεριοριστος,ενω
οι κτιστες μειονεκτουσαν στον χωρο,ο χωρος ειναι υλικος και επομενως περιορισμενος,καποια
χρονικη στιγμη θα καλυφθει πληρως και τοτε δεν θα ειναι δυνατο να κτισθει ουτε ενα δωματιο,
κι ετσι εχοντας στη διαθεση του τον απειρο χρονο καποτε θα φθασει στο τελευταιο δωματιο,
θα βρει το κλειδι,θα ανοιξει τη πορτα του και θα βρεθει εξω απ'τη φυλακη στην ελευθερια,
οσο,σκεφθηκε,και να πυκνωσουν τις γραμμες,οσο και να μικρινουν το μεγεθος των δωματιων
θα ερθει,τελικα,η χρονικη στιγμη που θα καλυφθει ολος ο χωρος,μ'αυτη τη προοπτικη ησυχα-
σε,τωρα του αφηναν χαρτια και μολυβια κι αρχισε σε καθε δωματιο να γραφει και ν'αφηνει
διαφορα κειμενα,οπως ενα ειδος ημερολογιου,αναμνησεις πριν τη φυλακιση του,βεβαια,τωρα,
πολυ δυσκολα θυμονταν την προηγουμενη ζωη του,εγραφε επισης φιλοσοφικα,πολιτικα,οικο-
νομικα,μαθηματικα,επιστημονικα εργα,φανταστικες ιστοριες,καταγραφη φανταστικων ζωων και
φυτων,για φανταστικους,ανυπαρκτους,πολιτισμους,χωρες,πολεις,ιστοριες,πολιτευματα,επιστη-
μες,εργα τεχνης,κατασκευαζε γλωσσες,τα γραμματα,το λεξικο,τους γραμματικους και συντακτι-
κους κανονες τους και σ'αυτες εγραφε λογοτεχνια,ιστορια,φιλοσοφια,μετεφραζε τον Ομηρο,
τον Πλατωνα,τον Αριστοτελη,τον Καφκα,τον Μπεκετ,τον Σεξπιρ,την Κριτικη του Καθαρου Λογου
του Καντ,τον Εκο,τον Σοπενχαουερ,τον Ποου,τον Βιτγενσταιν,την αποδειξη του Θεωρηματος
της Μη-Πληροτητας του Γκεντελ,την Ηθικη του Σπινοζα,τον Μπορχες,την Αινειαδα του Βιργιλι-
ου,τον Θερβαντες,τον Πεσοα,τα Καντος του Παουντ,την Ερημη Χωρα του Ελιοτ,τον Σενεκα,την
Θεωρια Σχετικοτητας του Αινσταιν,τον Αισχυλο,τον Αριστοφανη,...,αυτο το καταφερε,πιστευον-
τας πως οι κτιστες-φυλακες ειχαν επιβλεψη των δωματιων που ανοιγε,αφηνοντας σε καποια
δωματια καταλογους με τα βιβλια που ηθελε να του προμηθευσουν για μεταφραση,κι αυτο
επιβεβαιωθηκε,πραγματι τα διαβαζαν και στα επομενα δωματια αφηναν τα βιβλια,τα κειμενα
που αφηνε τα εβρισκαν,και η' τα επαιρναν, η',πραγμα πιο λογικο,τα παρατουσαν κλειδωμενα
στα δωματια,φοβουμενοι τις ιδεες τους,και κατα καποιο τροπο επεκτεινοντας την τιμωρια του,
αυτο,δωματια,κειμενα,συνεχισθηκε,χρονια η' αιωνες,δεν μπορουσε να υπολογισει,τοτε αρχισε
ν'αμφιβαλει αν ο χωρος ειναι περιορισμενος η'απεριοριστος,αν ο χρονος ειναι απεριοστος και
δεν ειναι περιορισμενος,η' ενα απειροσυνολο λιγοτερο πυκνο απ'το απειροσυνολο του χωρου,
οπως ειναι το συνολο των φυσικων αριθμων λιγοτερο πυκνο απ'το συνολο των πραγματικων
αριθμων,η' ο χρονος και ο χωρος ειναι μια οντοτητα,χωροχρονο,κι επειδη ο χρονος ειναι απει-
ρος τοτε και ο συνδεδεμενος μ'αυτον χωρος ειναι κι αυτος απειρος,σε καποιο δωματιο που
βρεθηκε κι εγραφε μια Αστυνομικη Ιστορια στη κατασκευασμενη Γλωσσα αρ.10010,ακουσε,
μετα απο πολυ καιρο,ακριβως εξω το θορυβο του κτισιματος,σταματησε το γραψιμο,ακουγε
τον ρυθμικο χτυπο,δεν πηγε να ψαξει για το κλειδι,ν'ανοιξει τη πορτα και να βρεθει απεναντι
τους,τοτε σκεφθηκε,κι ηταν μεγαλη η πιθανοτητα να συμβαινει αυτο,πως η φυλακη του αποτε-
λουνταν μονο απο δυο δωματια,αυτο που βρισκονταν και το αλλο που θα εμπαινε αν εβρισκε
το κλειδι της πορτας,ονοματισε τα δωματια δ1,δ2,στην αρχη ηταν στο δ1 μετα στο δ2 μετα στο
δ1 μετα στο δ2 μετα στο δ1,...,κι ετσι δεν παραβιαζονταν ουτε η απειροτητα του χρονου αλλ'
ουτε και η μη-απειροτητα,η' απειροτητα,του χωρου,οσο για το θορυβο του κτισιματος δεν ηταν
αλλο παρα ενα τεχνασμα των φυλακων του,μαγνητοφωνημενος, μεταβαλοντας την ενταση του
ηχου στα μεγαφωνα,ποτε την ανεβαζαν ν'ακουγεται πολυ δυνατα να φαινεται πως ακριβως εξω
κτιζουν,,ποτε την χαμηλωναν να φαινεται πως χτιζουν περα μακρια και ποτε εκλειναν τον ηχο να
φανει πως κτιζουν παρα πολυ μακρια γι'αυτο δεν ακουγεται τιποτα,ετσι,τωρα,εξηγειτε,ο θορυ-
βος πισω,μετεφερναν το μαγνητοφωνο πισω απ'το δωματιο που ηταν πριν,κι επειδη τα δωμα-
τια δ1,δ2 ειναι κυβοι,ο ενας κυβος συνεχομενος με τον αλλον,η πορεια του σ'αυτα ειναι δ1 δ2
δ1 δ2 δ1 δ2 δ1 δ2 δ1 δ2 δ1...,κι αυτο γεωμετρικα συμβαινει σε ευθεια,πρεπει τα δωματια να
μεταφερονται και να περιστρεφονται,αν βρισκεται στο δ2 τοτε αυτο απομακρυνεται απ'το δ1
και περιστρεφεται, επειτα πλησιαζει και συναρμοζεται στο δ1,ολες οι κινησεις συναρμογης
εκτελουνται με αυτοματο μηχανισμο υψηλης ακριβειας,αθορυβα,και μεσα στα δωματια δεν
γινεται αντιληπτη η κινηση,,επειδη η μεταφορα και η περιστροφη γινονται με πολυ μικρη γραμ-
μικη και γωνιακη ταχυτητα αντιστοιχα κι επισης δεν υπαρχει ορατη σχετικη κινηση προς καποιο
εξωτερικο σταθερο σημειο,αφου απ' το μοναδικο ανοιγμα του παραθυρου ψηλα φαινεται μο-
νο ενα πολυ μικρο αδιαφορο κομματι ουρανου, δεν γινεται αντιληπτη η περιστροφη,...,'υπαρ-
χουν' εγραψε ' μονο δυο δωματια φυλακη,το δ1,δ2,στην αρχη ημουν στο δ1,βρηκα το κλειδι και
μπηκα στο δ2,τοτε το δ2,μεσω του αυτοματου μηχανισμου,αθορυβα μεταφερεται μπροστα απο
το δ1 αποσταση ιση με:α επι [ριζα 2 μειον 1] δια 2,οπου α το μηκος της ακμης του κυβου δ2,κι
αφου περιστραφει,μεταφερεται την ιδια αποσταση πισω στο δ1,τοτε τα δ1,δ2 συναρμοζονται,κι
οταν βρω το κλειδι και μπω στο δ1,το ιδιο,μεταφορα/περιστροφη/μεταφορα συμβαινει στο δ1,
κι αυτο το ιδιο,απαραλλακτα,επαναλαμβανεται απειρες,μαλλον,φορες',επεσε να κοιμηθει,οταν
ξυπνησε μετα απο ωρες ενιωθε ξεκουραστος κι ευδιαθετος,ανοιξε μια κονσερβα μοσχαρισιο
κρεας με λαδερες μπαμιες κι εφαγε,ηπιε νερο,επειτα σηκωσε ψηλα το κεφαλι και κοιταξε το
μικρο ασημαντο γαλαζιο κομματι τ'ουρανου,σκεφθηκε πως ολ'αυτα τα ονειρευεται και πως
καποια στιγμη θα ξυπνησει και θα βρισκεται κλεισμενος σ'ενα συνειθισμενο κελι φυλακης ,
περιμενοντας την εκτελεση του,η' θα ξυπνησει στο δωματιο δ1,η' στο δ2 της φυλακης των
δυο αει περιστρεφομενων δωματιων δ1δ2, η' στο δωματιο δν της ευθυγραμμης φυλακης,
οπου ν ενας πολυ μεγαλος,σχεδον απειρος,αριθμος,η' της συνεχως στρεφομενης παραλληλα
ευθειας η' της ελικοειδους γραμμης και θα'χει αφησει το κειμενο αυτο,η' ισως να ξυπνησει
στο δωματιο του σπιτιου του στην εξοχη,και στο τραπεζι του κηπου,στη σκια κατω απ'τα
δεντρα,με τ'ασπρο τραπεζομαντηλο και το γυαλινο ανθοδοχειο με κοκκινα τριανταφυλλα,θα
βρει τη γυναικα του να τον περιμενει κι απ'ολ'αυτα τιποτα να μην θυμαται
.
.
.
4 ΜΙΚΡΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
[ΟΙ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΕΠΙΛΟΓΗ -ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ-ΝΟΜΟΣ,ΙΣΤΑΡ 1987-
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
1
ΟΙ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Αγορασε σ'ενα παλαιοπωλειο διαφορα βιβλια,ενα απ'αυτα ηταν η αστυνομικη νουβελα
The Case of E.A.P,του Albert Cowell,εκδοση 1937,Suspense Books,London,121 σελιδες.
Τυπικη αστυνομικη ιστορια.Ο δολοφονημενος μυστυριωδως αντρας στη βιλλα του στα
περιχωρα του Λονδινου,πιθανοι ενοχοι,πιθανα αιτια,οι ερευνα και οι λογικες επαγωγες
του ευφυους ντετεκτιβ Alan Compte.Τριτοπροσωπη αφηγηση,κοφτη,σχεδον κινηματογρα-
φικη.
Στη σελιδα 80 ο ντετεκτιβ εχει φτασει στη διελευκανση του φονου την οποια εκθετει,με
θριαμβευτικο κι αναντιρρητο τροπο, στον φιλο του Tom Berkley καθηγητη στο Καιμπριτζ,
μαθηματικο και φιλοσοφο της Λογικης,οπου διαφαινονται καποια ιχνη αλαζονιας.
Απο εκεινο το σημειο,τη σελιδα 81 και μετα,ο καθηγητης διακρινει αλλες πτυχες της ιστο-
ριας,οι οποιες διακλαδιζονται και συνεχως ανατροφοδοτουν αλλες.
Η α1 την α11 και α12 ,
η α11 την α111 και α112
και η α12 την α121 και α122
τοτε η α111 την α1111 και α1112
και η α112 την α1121 και α1122
η α121 την α1211 και α1212
και η α122 την α1221 και α1222
τοτε η α1111 την α11111 και α11112
και η α1112 την α11121...et cetera.
Μερικες σε καποιο σταδιο τερματιζονταν,αλλες συνεχιζαν.
Παρατηρησε,κατα συνεπεια,πως ο αριθμος των σελιδων που παρεμβαλονταν εσωτερικα,στις
121 σελιδες του βιβλιου,ηταν τρομακτικος,σχεδον απειρος.Ομως,παραξενο,τα εξωτερικα μεγε-
θη του βιβλιου,ογκος,βαρος δεν αλλαξαν.Ουτε θα μπορουσε,ισως,ποτε να φτασει στη τελευ-
ταια του σελιδα αρ.121.
2
ΕΠΙΛΟΓΗ
Καταδικαστηκε ισοβια,του δωθηκε αυτος να διαλεξει τη φυλακη του:θαλασσα η' ερημος.
Προτιμησε απο τον απεραντο κινουμενο λαβυρινθο της θαλασσας τον απεραντο ακινητο-
ποιημενο της ερημου
3
ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ
Ο Α πιαστηκε για το φονο του Β.Στον ανακριτη επικαλεστηκε το χωροχρονο.
Ο φονος του Β εγινε στον χρονο tΒ,ο χρονος ο δικος του ηταν tΑ.
Ομως ο χρονος tΑ και tΒ δεν ταυτιζονται.Ο χρονος ο δικος του tΑ ειναι παρελθον στο χρονο
του φονου tΒ.Ο ανακριτης τον κοιτουσε κατω απο τα μυωπικα του γυαλια ανεκφραστος.
Καποια στιγμη του εδωσε την εντυπωση πως κοιμονταν βαθεια και δεν τον ακουγε.
'Αλλος χωροχρονος'σκεφτηκε
Παρ'ολ'αυτα συνεχισε.Η' χρονος του φονου tΑ προηγηθηκε του δικου του χρονου tΑ,που ειναι
στο μελλον.Τοτε σ'οποιαδηποτε περιπτωση δεν εχει διαπραξει το φονο,γιατι η' ο φονος δεν
εχει συμβει οταν ηταν,η' θα συμβει οταν δεν θα'ναι.Επομενως δεν ειναι ο δολοφονος.
'Ομως' ξυπνησε ο ανακριτης 'εμεις ειμαστε ακριβως τωρα'ειπε με ακαμπτη σταθερη φωνη και
συνεχισε'ολα τ'αλλα ειναι ακριβως λογοτεχνια η' 'χαμογελασε 'αφου σας αρεσουν οι δυισμοι,
ειναι ακριβως επιστημη'.
Τελικα στο δικαστηριο καταδικαστηκε ο Α για τον φονο του Β.
4
ΝΟΜΟΣ,ΙΣΤΑΡ 1987
Η ευγενικη Ισταρ τρια χρονια,το 1669 π.Χ,εβλεπε στη κεντρικη πλατεια της Βαβυλωνας τη στηλη
του μαυρου βαλσατη με τα 282 αρθρα του Κωδικα του Χαμουραμπι,δεν τολμουσε να πλησιασει
και να διαβασει,μεσα σ'αυτα,το ηξερε,ηταν και το δικο της,'αν παντρεμενη γυναικα σκοτωσει
τον νομιμο αντρα της για ξενο αντρα τοτε τιμωρειται με ποινη θανατου',δικαιος,σκεφτονταν
κλεισμενη στη καμαρα της κι ετρεμε,ο νομος του δικαιου βασιλια Χαμουραμπι που παρελαβε
απο τον θεο Βελ τον αυστηρο κριτη του συμπαντος,ομως η θεα Ισταρ την κρατουσε δεσμια με
τον ερωτα του Ασναμιρ,ενος νεαρου Ασσυριου κτιστη,οσο κι αν την παρακαλεσε δεν ξεφυγε και
μια σκοτεινη νυχτα σκοτωσε με τον εραστη τον αντρα της στο κρεβατι που κοιμονταν βαθεια,
τον τυλιξαν στο ματωμενο σεντονι,εσκαψαν και τον εθαψαν στο κηπο,πανω φυτεψαν αγριο-
τριανταφυλλιες που εκρυψαν τον τοπο και θεριεψαν,παραξενο,κι εγιναν δεντρα με κατακοκκινα
μικρα τριανταφυλλα κρεμασμενα σαν σταγονες αιμα.Τρια χρονια ακουγε,ποτε δεν τολμησε να
παει στο θεαμα,πως μοιχες γυναικες,καποιες απ'αυτες ηταν γνωστες,του κυκλου της,παλουκω-
νονταν σε δημοσια τελετη για παραδεισματισμο,τις διαπερνουσαν με σκληρο ξυλινο παλουκι
απο το αιδοιο μεχρι το στηθος,αλλες απο τον πρωκτο μεχρι το στομα,αλλες τις τσιγκελωναν
απ'το ενα βυζι,η' τη κοιλια η' το αιδοιο η' το πρωκτο και τις κρεμουσαν απο κλαρια δεντρων
για ωρες,μερες και νυχτες,να βασανιζονται,να αιωρουνται σαν αγρια φρουτα,υστερα οταν
πεθαιναν τις πετουσαν εξω μακρυα στα χωραφια να τις φανε τα σκυλια,τα κορακια και τ'αγρια
θηρια η' τις πετουσαν στα νερα του ποταμου τροφη τα ψαρια.Τρια χρονια αγωνια και τρομο.
Ο Ασναμιρ δεν αντεξε,κρεμαστηκε σ'ενα δεντρο.Τη νυχτα κλεινει καλα τις πορτες,μενει αγρυ-
πνη περιμενωντας ν'ακουσει τα βαρια τους βηματα καθως ερχονται να την συλλαβουν,οταν
κοντα στο πρωι την παιρνει ο υπνος τιναζεται απο τον εφιαλτη,της φερνουν μια γυναικα
στο κελι,ειναι τρελη,φωναζει πως τη λενε Ισταρ,σκιζει τα ρουχα της και δειχνει τις φοβερες
πληγες στο κορμι της,στο στηθος ψηλα στη κοιλια κατω τρυπημενη,σαν να της δαγκωσαν
κομματια σαρκα αγρια σκυλια,υστερα πεφτει σε ληθαργο,δεν ξερεις αν ζει η' αν εχει πεθα-
νει,οταν ξυπναει τη βριζει και χυμαει πανω της να τη ξεσχισει με τα νυχια της,οι φυλακες
βλεπουν και γελουν δυνατα,και μια μερα σε μια τεραστια πλατεια γεματη κοσμο βλεπει,
την εφεραν δεμενη χωρις θελει,τη καταδικη της,ο δημιος διαβαζει δυνατα ν'ακουσει το
πληθος απο ενα εγγραφο:
'Την 19ην Απριλιου του 1987 φονευσες τον νομιμον συζυγον σου με τον εραστη σου.
Ως εκ τουτου βαση του νομου περι μοιχειας και αφαιρεσης ζωης καταδικαζεσε εις θανατον
δια ανασκολωπισμου'
εκει χανει τις αισθησεις και σωριαζεται,της πετουν κουβαδες κρυο νερο στο προσωπο να
συνερθει και της κρατουν ανοιχτα τα ματια να δει,η γυναικα παλουκωνεται απο το αιδοιο
μεχρι το στηθος,
ξυπναει,βλεπει θολα,δεν ακουει,τιποτα δεν ξερει που βρισκεται,δεν μπορει να κινηθει,πνιγε-
ται στο στηθος,ποναει φοβερα κατω στη κοιλια,σιγα σιγα συνερχεται,ο αντρας διπλα της
κοιμαται,τον κοιταζει,χαμογελαει,του χαιδευει το λαιμο,δεν το ξυπναει,εκεινη σηκωνεται
απ'το κρεβατι,ανοιγει το παραθυρο,το φως ορμαει μεσα,πηγαινει στη κουζινα,ετοιμαζει
γαλα,καθεται στο τραπεζι και το πινει,της ερχεται η μυρωδια απο τα κοκκινα αγριτριανταφυλ-
λα στο πορσελανινο ανθοδοχειο διπλα,κοιταζει τη πορτα,κλειστη,γιατι δεν τους συλλαμβανουν;
σκεπτεται,τρια χρονια,σημερα 19 Απριλιου 1990,ισως,αυτο ειναι,ποτε δεν θα τους πιασουν,
ξερουν αλλα δεν θα τους πιασουν ποτε,θα τους αφησουν καταδικασμενους να φοβουνται,
να τρεμουν καθε ωρα,καθε στιγμη αυτη ειναι τιμωρια τους κι αυτη θα ειναι και αιωνια.
.
.
.
Snorri Sturluson by Christian Krohg (1890s)
THE EDDA CASE OF SNORRI STURLUSON-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εφθασε 21 Ιουνιου 2017 στο διεθνες αεροδρομιο Keflavik του Reykjavik ωρα 9 μμ Ισλανδιας,
νοικιασε ενα Toyota Land Cruiser 4X4,απο εκει το Blue Lagoon απειχε 13 χλμ,ηταν η πιο μεγαλη
νυχτα του ηλιου του μεσονυχτιου,ο ηλιος δυει ακριβως μετα τα μεσανυχτα κι ανατελει ακριβως
λιγο πριν τις 3 το πρωι,το θεαμα τον συγκλονισε,μεσα σ'αυτο το μαγευτικο λυκοφως βυθισθηκε
στα καυτα νερα,θερμοκρασια 37-39 βαθμους Κελσιου,γυρω του επεπλεαν κι αλλοι τουριστες,
ολοι φαντασματα ενος ονειρικου,αρχαικου κοσμου,χιονισμενα ηφαιστεια γυρω,αργοτερα δει-
πνησε στο Lava Restaurant στη δυτικη οχθη,Harðfiskur λωριδα αποξηραμενου βακαλαου καλυ-
μενη με βουτυρο,skyr ενα ειδος γιαουρτιου και τυριου,'αποβουτυρωμενο παστεριωμενο γαλα'
του ειπε το γκαρσονι 'που ζυμωνεται με μυκητες απο ετοιμο skyr και οταν πηξει φιλτραρεται
και προστιθονται γευσεις,βανιλια,μουρα,μανκο,καρυδα η' γλυκοριζα',διαλεξε καρυδα,
'vinsamlegast,með kókos'ειπε,για ποτο πηρε Brennivin,λικερ απο ζυμωση πολτου πατατας και
σπορους κυμινου,διαβασε στον τουριστικο οδηγο:'Blue Lagoon,Nordurljosavegur 9, 240
Grindavík,Iceland,γεωθερμικη λιμνη,φυσικο spa σε κοιλοτητες λαβας,το καταπληκτικο γαλαζιο
χρωμα των νερων της οφειλεται στη μεγαλη περιεκτικοτητα σε διοξειδιο του πυριτιου,θερμο-
κρασια νερων 37-39 βαθμους Κελσιου,η λευκη λασπη με διοδειδιο του πυριτιου ανανεωνει το
δερμα',μεσα στο υπνωτικο λυκοφως,μια κατασταση υπνου και ξυπνιου,insomnia,svefnleysi,
παρατηρουσε τους κολυμβητες, ξαφνικα του φανηκε πως ειδε το πτωμα καποιου να επιπλεει,
μαζευτηκαν γυρω απ'τον πνιγμενο,μια γυναικα ουρλιαξε:Help!Help!Hjálp!',επειτα εγινε ησυχια,
ολα διαλυθηκαν,λιγο μετα τις 12 εδυσε ο ηλιος,περιμενε και ειδε το Aurora Borealis,το Βορειο
Σελας,εντυπωσιακο,'Brunnhilde'φωναξε μια Γερμανιδα τη κορουλα της αναφωνωντας:
'Himmlische Ballerinas himneska ballerinas'[Ουρανιες μπαλαρινες],χαμογελασε,μπορει να ειναι
και οι αντανακλασεις των ασπιδων που κρατουν οι Βαλκυριες καθως γυρνουν απ'τη μαχη με τα
νεκρα κορμια των ηρωικων πολεμιστων,ισως η μεγαλη πυρκαγια στη συντελεια του κοσμου,τη
μεγαλη μαχη,Ragnarök του Τελους των θεων,των Æsir με τους Vanir,ακουει τη φωνης της προ-
φητισας Völva να λεει στον Odin στιχους απο την Völuspá της Poetic Edda :
Fylliz fiǫrvi /feigra manna,
rýðr ragna siǫt /rauðom dreyra.
Svǫrt verða sólskin / of sumor eptir,
veðr ǫll válynd Vitoð ér enn, eða hvat?
Brœðr muno beriaz/ok at bǫnom verða[z]
muno systrungar/sifiom spilla.
Hart er í heimi,/hórdómr mikill
—skeggǫld, skálmǫld/—skildir ro klofnir—
vindǫld, vargǫld—/áðr verǫld steypiz.
Mun engi maðr/ǫðrom þyrma.
εχει τη παραισθηση πως αυτος ειναι ο Odin κι ακουει να του λεει η Völva:
μ'αιμα πορφυρο γεμιζουν τα κορμια
των αμοιρων πολεμιστων,κι ο ηλιος σκοτεινιαζει,
θελεις ακομα το κακο να μαθεις;
αδερφια μ'αδερφια θ'αλλησκοτωθουν
εποχη τσεκουριου ο κοσμος
εποχη σπαθιου λυκου εποχη
κανενας για κανεναν δεν θα'χει ελεος
κοιταζει τους αμεριμνους κολυμβητες,αγνοουν τι πραγματικα συμβαινει,το ηφαιστειο εχει
εκραγει,καυτα νερα απ'τα βαθη της γης θα ξεχυλισουν και θα τους ζεματισουν,το θειαφι θα
τους πνιξει,απ'τον ουρανο θα πεσει πανω τους φωτια,το Τελος του Κοσμου, ακουει μεσα στην
υπνηλια του τη φωνη του γκαρσονιου:' Þrýstingur er kallaður Sigurður',πνιγηκε ο Sigurd,καποι-
ος τον επνιξε,'einhver byrjaði hann',αισθανθηκε ικανοποιηση,τελειο το σκηνικο της νουβελας
του,
κοιμηθηκε μεχρι αργα το απογευμα,τραβωντας τις σκουρες κουρτινες να κρατησει το φως εξω
απ'το δωματιο,
στο Reykjavik ειχε κανει κρατηση δωματιου στο Hotel Borg by Keahotels Pósthússtræti 11, 101,
αφησε τα πραγματα του,εκανε μπανιο,φρεσκαρισθηκε,και βγηκε να χαζεψει στη πολη,στο κυ-
ψελωτο γυαλινο κτιριο της οπερας Harpa,μια προσομοιωση του Βορειου Σελας,,Austurbakki 2,
101, ειδε πως 24-27 Ιουνιου ειχε παραστασεις της επικης τετραλογιας Der Ring des Nibelungen
του Richard Wagner,24 Das Rheingold,25 Die Walküre,26 Siegfried, 27 Götterdämmerung
την αλλη μερα,στις 10 π.μ, τηλεφωνησε στον Snorri Sturluson,κανονισαν να συναντηθουν στο
σπιτι του,Odin 17,περιοχη 101 μετα απο μιση ωρα,10:30 χτυπουσε το κουδουνι του διαμερι-
σματος του,ανοιξε ο ιδιος,καθησαν στο σαλονι,η επιπλωση ηταν λιτη,του προσφερε ισλανδικο
καφε,
-Snorri Sturluson:Kaffi með þurrkuðum síkóríurótrót [καφες με αποξηραμενη ριζα κιχωριου]
-Þakka þér fyrir[ευχαριστω].
-S.S:πως σας φαινεται η Ισλανδια;Επικη η' πεζη,ανιαρα μοντερνα,τουριστικη ατραξιον;
-Εντυπωσιακη.Επισκεφθηκα το Blue Lagoon,ειδα το Midnight Sun,το Aurora Borealis
-S.S:[γελασε]Τιποτα μαγικο.Το Midnight Sun,απλα,η κλιση του αξονα της γης προς τον ηλιο,
και το Aurora Borealis η εισοδος στη γηινη ανωτερη ατμοσφαιρα ηλεκτρονιων και πυρηνων
υδρογονου απο τις μαγνητικες καταιγιδες που διεγειρωντας ατομα οξυγονου και αζωτου
εκπεμπονται φωτονια,φως.Καθε εποχη εχει τη δικη της Σαγκα.Σημερα η Σαγκα της Επιστη-
μης.Παλια The Poetic Edda,The Prose Edda,
-Σχεδιαζω μια Αστυνομικη νουβελα η οποια θα εκτυλλισεται στην Ισλανδια,με διακλαδωσεις
στη συγχρονη αλλα και στην παλια,την Nordic Iceland
-S.S:πολυ ενδιαφερον
-ο ντετεκτιβ θα ηθελα να εχει το δικο σας ονομα.Detective Snorri Sturluson.
Leynilögreglumaður Snorri Sturluson.Αν βεβαια συμφωνειτε
-S.S:Και βεβαια συμφωνω.Αυτο με τιμαει ιδιαιτερα
-στην ιστορια ,σε γενικες γραμμες, ενας φημισμενος ποιητης σαγκα στην Ισλανδια δολοφο-
νειται απο καποιον πληρωμενο δολοφονο,
-S.S:[δυσκολα κρυβοντας την αναστατωση του]παρακαλω συνεχιστε
-ο πραγματικος αυτουργος του φονου,ειναι ενας ισχυρος πολιτικος και skald ποιητης ,
ομως σε ενα δευτερο επιπεδο,αυτο θα ανακαλυψει ο Detective Snorri Sturluson,η κατασταση
της παρατεταμενης insomnia στον midnight sun προκαλει σε μια μεγαλη ομαδα ατομων την
παραισθηση πως ζουν και δρουν στους εννεα κοσμους του δεντρου του συμπαντος Yggdrasil,
στον Asgard τον κοσμο των θεων Aesir,στον Vanaheim των θεων Vanir,στον Midgard των ανθ-
ρωπων,στον Jotunheim των γιγαντων,στον Niflheim των παγων,στον Muspelheim της φωτιας,
στον Alfheim των ξωτικων,στον Svartalfheim των νανων,στον Helheim των νεκρων
-S.S:[χαμογελασε]και φυσικα αρκετα γνωστα για τον Leynilögreglumaður Snorri Sturluson,
συνεχιστε
-καποιος Loki παγιδευει στο Blue Lagoon τον Odin και τον πνιγει με τη βοηθεια της ερωμενης
του Frigga
-S.S:αυτο ειναι το ονομα της γυναικας του Óðinn
[ανοιγει ενα φακελο και του δειχνει μια φωτογραφια]αυτος ειναι ο Odin,ενας προμηθεικος
ηρωας-θεος,η ισλανδικη σαγκα Hávamál λεει πως για εννια μερες και νυχτες εμεινε κρεμασμε-
νος απο το δεντρο Yggdrasil κεντημενος στο πλευρο με ακοντιο για να μαθει να διαβαζει τους
ρουνους,κι αφου στη νουβελα σας τον πνιγουν,οι Βαλκυριες θα τον μεταφερουν στην Valhalla
στο Asgard
-οπου ομως για να τον βρει και να τον εξετασει ο Detective Snorri Sturluson θα πρεπει να δολο-
φονηθει
-S.S:ενας skald ποιητης δολοφονει εναν αλλον skald κι ετσι κλεινει ο κυκλος
-[αινιγματικα]περιπου
ενα αγορακι κι ενα κοριτσακι,περιπου 7 και 9 χρονων,μπαινουν στο σαλονι,'παππου,ηρθε ο
μπαμπας να μας παρει',ο Snorri Sturluson αγκαλιασε τα παιδια και τα φιλησε,στο ανοιγμα
της πορτας υψηλοσωμος αντρας,εκανε νοημα στα παιδια,τα παιδια εφυγαν
-S.S:[σκοτεινιασε το προσωπο του,σαν κατι να τον απασχολουσε]εγγονια μου,παιδια της κορης
μου Freyja.
-θεας της ομορφιας και του ερωτα
-S.S:[φωτισθηκε το προσωπο του]Ακριβως,η Freyja μου ειναι ομορφη και καλη,
[απο τον ιδιο φακελο βγαζει διαφορα σχεδια]αυτη ειναι η Valhalla,που εχω σχεδιασει,[του
δειχνει]θα υπαρχουν 540 πορτες εισοδου,που η καθε μια θα χωραει 800 πολεμιστες,οι οροφοι
θα ειναι απο χρυσες ασπιδες ,οι τοιχοι απο ξυλινα ακοντια και τα τραπεζια απο θωρακες,οι
εννια Βαλκυριες μεταφερουν σ'αυτη τους σκοτωμενους στη μαχη,εκει επανερχονται στη ζωη
και ασκουνται στην Asgrad για τον Μεγαλο Πολεμο του Τελους,Ragnarök,τη νυχτα επιστρε-
φουν ,οι πληγες τους επουλωνονται γρηγορα και δειπνουν κομματια κρεας που κοβονται,και
ξαναγινονται,απο τον τεραστιο χοιρο Saehrimnir και πινοντας γαλα που τρεχει απ'τους μαστους
σε μια μεγαλη λεκανη της κατσικας Heidrun στη στεγη της Valhalla που τρωει απ'τα κλαδια
του Yggdrasil
-εκπληκτικη,φανταστικη μυθολογια!
-S.S:οχι και τοσο φανταστικη,:[χαμογελασε],αν παρουμε υπ'οψιν και τη νουβελα σας
-η λογοτεχνια,ειναι το φανταστικο του πραγματικου
-S.S:καποτε παλια,ενας ηρωας,ενας πολεμιστης,ενας βασιλιας αποκτουσαν με τις πραξεις του
τοσο μεγαλη φημη που μετα το θανατο τους ηρωποιουνταν,τοτε καποιοι ανθρωποι,προικι-
σμενοι με τη τεχνη της ποιησης,δημιουργουσαν τις σαγκες,τα επη τους,ολος αυτος ο επικος
κοσμος,η φανταστικη μυθολογια που λετε,ειναι ενα τεραστιο οικοδομημα,ενας πολυπλοκος
λαβυρινθος,θα την παρομοιαζα με τη γλωσσα,εχει λεξιλογιο,συντακτικο,και με τους απειρους
συνδυασμους,που προκαλει η ελευθερη φαντασια,παραγονται απειρα κειμενα μυθολογιων
-και πως ο φοβερος λυκος Fenrisúlfr θα δαγκωσει και θα κοψει το χερι του Týr,γιου του Odin,
θα ελευθερωθει απ'τα δεσμα,ο κοσμος θα σκοτεινιασει και θα παγωσει,θα αφανισθει
-S.S:βλεπω εχετε μελετησει καλα τις Eddas
η ωρα ηταν 2:30 μμ,σηκωθηκε να φυγει,το βραδυ θα επισκεπτονταν μαζι την περιοχη 101,
χαιρετισθηκαν,-'τωρα πλεον Detective Snorri Sturluson'ειπε χαμογελωντας ο Snorri Sturluson,
ωρα 9 μμ συναντηθηκαν στην 101,μια παλια εγκατατελελειμενη περιοχη του Reykjavik που
ανακαινισθηκε,τα κτιρια χρωματισθηκαν με παστελ χρωματα,ανοιξαν jewelry shops,galleries,
bistro,music clubs,coffees,restaurants,bars,γεματη τουριστες,-'Ακριβως ο τοπος για να γινει
η δολοφονια σας'σχολιασε και γελασε ο Snorri Sturluson,καθησαν στο Te og Kaffi, Austurstræti
9,ηρθε η γκαρσονα,
-'Kaffi með þurrkuðum síkóríurótrót',παραγγειλε
-'vinsamlegast,Brennivin,ο Snorri Sturluson
μεχρι τις 12 συζητουσαν διαφορα θεματα,κυριως αυτος ρωτουσε να μαθει,για τη Prose Edda,
την Heimskringla,'ιστορια των Νορβηγων βασιλιαδων απο τη μυθικη καταγωγη τους απο το
θεο του πολεμου Odin μεχρι τον Magnus Erlingsson,το 1184 μ.Χ',για τα παιδικα του χρονια
στο Oddi,'απο εκει η ονομασια Edda:'ρωτησε 'Oddi Edda','ισως να'ναι κι ετσι'απαντησε αινιγμα-
τικα ο Snorri Sturluson,του ειπε πως την Poetic Edda μπορει να την εγραψε ο κληρικος και
λογιος Sæmundur fróði 'σπουδασε στη Franconia,περιοχη της Γερμανιας και στο Oddi ιδρυσε
σχολειο,το 1133 πεθανε',ηπιε Brennivin,κοιταξε εξω απ'τη τζαμαρια το πληθος,'αυτος μοιαζει'
εδειξε καποιον υψηλοσωμο τουριστα 'στον Odin,πρεπει' η αγωνια στη φωνη του φανερη,'να
ειδοποιηθει να μην παει στο Blue Lagoon','ελα ησυχαστε,μια φανταστικη αστυνομικη νουβελα
ειναι','με συγχωρειτε,ξεχασθηκα' απαντησε,αφου συνηλθε συνεχισε 'στο Oddi κτισθηκε εκκλη-
σια στα μεσα του 11ου αιωνα,απο τις αρχες της εισοδου του χριστιανισμου στην Ισλανδια,το
1078 ο Sæmundur fróði υπηρετησε εκει ιερεας,η σημερινη εκκλησια κτιστηκε το 1924,πρεπει
ενας χριστιανος,σαν εμενα,με μεγαλο σεβασμο και σοβαροτητα να προσεγγιζει τον παγανισμο',
υστερα ρωτησε τον Snorri Sturluson για τις σχεσεις του με τον Haakon IV Haakonsson τον βασι-
λια της Νορβηγιας','το 1218'απαντησε με προσκαλεσε στη Νορβηγια ως συμβουλο,τωρα οι σχε-
σεις μας ειναι διαταραγμενες'σταματησε,φανηκε να αφαιρεθηκε,'ηθελε'συνεχισε οταν συνηλθε
'να με κρατησει με τη βια στη Νορβηγια,εγω του απαντησα:'út vil ek' ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ,κι εφυγα',
τολμησε να τον ρωτησει:'ο γαμπρος σας ειναι ανθρωπος του;','βλεπω,το αστυνομικο δαιμονιο
δεν σας αφηνει' απαντησε χαμογελωντας κι επειτα ρωτωντας αινιγματικα:'τι νομιζεται,σας
απατα η' δεν σας απατα;',
γυρισε μετα τις 12 στο ξενοδοχειο
τις αλλες τεσσερες μερες 24-27 Ιουνιου στην οπερα Harpa του Reykjavik παρακολουθησαν την
επικη τετραλογια Der Ring des Nibelungen του Richard Wagner,
24 Das Rheingold,
25 Die Walküre,
26 Siegfried,
27 Götterdämmerung
ο Snorri Sturluson στο τελος αναφωνησε:
'Hvaða mikli maður þetta Richard Wagner'
['Τι Μεγαλοευφυια αυτος ο Richard Wagner!']
και σχεδον ρουνικα ψιθυριζοντας 'Hann er í hættu á að drepa hann[κινδυευει καποιος να τον
δολοφονησει]'
οδηγησε το Toyota Land Cruiser 4X4 στο Blue Lagoon,39 χλμ αποσταση απο το Reykjavik,κολυ-
μπησε στα καυτα νερα μεσα στο υπνωτικο λυκοφως,'Götterdämmerung 'σκεφθηκε,οι γυρω του
κολυμβητες του φανηκαν πως ηταν πνιγμενοι,τρομαξε και βγηκε,στο Lava Restaurant δειπνησε,
Harðfiskur,skyr,Brennivin,μια νεαρη Ισλανδη κοπελα στο διπλανο τραπεζι μιλουσε στο κινητο,
οταν εδυσε ο ηλιος ακριβως στις 12 τα μεσανυχτα ειπε,σχεδον φωναχτα,'τωρα θα περασουν οι
Βαλκυριες','himneska ballerinas' αντεδρασε η κοπελα,γνωρισθηκαν,ειχε κανει σπουδες κλασ-
σικου χορου κι ονειρευονταν μια χορογραφια στο Blue Lagoon μεσα στο λυκοφως του Midnight
Sun και κατω απο τις κυματιζουσες αντανακλακλασεις του Βορειου Σελας,'Yggdrasil Edda'ονο-
μασε με ενθουσιασμο τη χορογραφια της,την ελεγαν Freyja,μετα απο τρεις ωρες ανατειλε ο
ηλιος,μεχρι τις 7 το πρωι συζητουσε με τη Freyja,
κοιμηθηκε μεχρι αργα το απογευμα,τραβωντας τις σκουρες κουρτινες να κρατησει το φως εξω
απ'το δωματιο,
ξυπνησε,
στο ψυγειο ειχε γαλα,εβαλε σ'ενα ποτηρι να πιει,ανοιξε τη τηλεοραση,RÚV, the Icelandic
National Broadcast television channel,διαφημισεις,ηταν ετοιμος να την κλεισει,οταν σε
Brief Casting News ακουσε:
Skald Snorri Sturluson var myrt af brúðgumanum Gizurr Þórvaldssyni
[Ο skald Snorri Sturluson δολοφονηθηκε απο τον γαμπρο του Gizurr Thórvaldsson]
αναστατωθηκε,ξεχασε τη τηλεοραση ανοιχτη κι εφυγε
μεσα στο λυκοφως οδηγησε το Toyota Land Cruiser 4X4 με μεγαλη ταχυτηγτα προς τη
Valhalla,απ'το παραθυρο τ'αυτοκινητου εβλεπε τις Βαλκυριες να τον ακολουθουν,εφθασε κι
ορμησε μεσα στην τεραστια αιθουσα,ειδε τον Snorri Sturluson που τον καλουσε να πλησιασει,
'hér ertu[ελα εδω]' πλησιασε,'"settist niður[καθησε]'του ειπε,καθησε στο τραπεζι με τους θω-
ρακες,'hvernig komstu hingað?[πως ηρθες ωε εδω;]'τον ρωτησε ,διπλα του καθονταν ενας
υψηλοσωμος αντρας,'þetta er Odin[αυτος ειναι ο Odin]' του ειπε κι αμεσως '"fyrsta morðið var
gert'[ο πρωτος φονος εγινε]' και συνεχισε ' Annað morðið mun fylgja,Nú geturðu komið aftur
hljóðlega [θα ακολουθησει και ο δευτερος,τωρα μπορεις να επιστρεψεις ησυχος]'
επεστρεψε στο Blue Lagoon,o ηλιος του μεσονυχτιου ειχε δυσει,κοιμηθηκε
το πρωι,29 Ιουνιου,κολυμπησαν με τη Freyja στα καυτα νερα,αργοτερα επισκεφθηκαν το
Reykjavik.η Freyja ηθελε να του δειξει τη πολη,στη περιοχη 101 καθησαν στο Te og Kaffi,
Austurstræti 9,ηρθε η γκαρσονα,
-'vinsamlegast,Brennivin,παραγγειλε η Freyja
-'Kaffi með þurrkuðum síkóríurótrót',αυτος
αργοτερα στη οπερα Harpa,'byggingarlistar líkan af Northern Sela[ενα αρχιτεκτονικο προσομοι-
ωμα του Βορειου Σελας]'του ειπε,ειδαν την δευτερη οπερα Musicdrama,Die Walküre,της τετρα-
λογιας Der Ring des Nibelungen του Richard Wagner'
'Hvaða mikli maður þetta Richard Wagner'
['Τι Μεγαλοευφυια αυτος ο Richard Wagner!']
αναφωνησε ενθουσιασμενη η κοπελα στο τελος,
επεστρεψαν στο Blue Lagoon,καθισαν μεσα στο λυκοφως του Midnight Sun,η Freyja του μι-
λουσε για τα μελλοντικα της καλλιτεχνικα σχεδια,'τωρα με απασχολει η χορογραφια εμπνευ-
σμενη απο την Prose Edda του Snorri Sturluson',απο τη τσαντα της εβγαλε ενα βιβλιο,
'þetta er Prose Edda,[αυτο ειναι,η Prose Edda]',τον κοιταξε'Vissir þú Snorri Styrlson?[ξερεις τον
Snorri Sturluson;]'τον ρωτησε,κουνησε το κεφαλι αρνητικα,'οχι,δεν ξερω πολλα απο λογοτεχνια'
δικαιολογηθηκε,'just,a business man',η κοπελα χαμογελασε γλυκα,'ο Snorri Sturluson ηταν ενας
μεγαλος ισλανδος ποιητης που εζησε τον 13ο αιωνα,1179-1241,εγραψε τη Prose Edda,ποιητι-
κες διηγησεις της σκανδιναβικης μυθολογιας'
τις τρεις αλλες μερες τις διαμονης του στη Ισλανδια εκανε εκδρομες μαζι με τη Freyja στην
Ισλανδια,στον καταρρακτη Skógafoss,στον θερμοπιδακα Geysir,στη λιμνη Jökulsárlón,στη παρα-
λια Reynisfjara,
ετοιμασθηκε να φυγει,η κοπελα στεναχωρηθηκε,τον αγκαλιασε και τον φιλησε,την αποχαιρετη-
σε 'við hittumst aftur[θα ξανασυναντηθουμε]'της ειπε,η Freyja χαμογελασε,
εφυγε,
στο rent car του αεροδρομιου παρεδωσε το Toyota Land Cruiser 4X4,και στις 2 Ιουλιου του
2017 αναχωρησε απο το διεθνες αεροδρομιο Keflavik του Reykjavik ωρα 9 μμ Ισλανδιας
.
.
.
ενορασεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το πιανο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το δωματιο ειχε ενα μεγαλο καθρεφτη,η πορτα μεσα σ'αυτον ανοιξε,μια γυναικα μ'ενα
μακρυ μαυρο φορεμα μπηκε και καθησε στο πιανο,εβλεπε τις κινησεις των χεριων της
αλλα δεν ακουγε τι επαιζε,αποκοιμηθηκε και τον ξυπνησαν δυνατες φωνες,ενας αντρας
ειχε εισβαλει στο δωματιο χειρονομουσε και λογομαχουσε εντονα με τη γυναικα,η γυναικα
ξεσπασε σε δυνατα γελια,'τι γελοιος που εισαι',ο αντρας την εσπρωξε,ακουστηκε ο ηχος των
πληκτρων,'φυγε' του φωναξε η γυναικα 'φυγε',εκεινος εφυγε,η γυναικα συνεχισε να παιζει
στο πιανο,Fur Elise -Bagatelle No. 25 in A minor του Ludwig van Beethoven,οταν τελειωσε
σηκωθηκε και βγηκε απ'το δωματιο
.
.
.
Galileo Galilei[1564-1642] and Étienne Dolet[1509-1546]
THE ETIENNE DOLET AND GALILEO GALILEI'S COMPLEXE CASE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
νυχτα αργα,'σε καθε ακεραιο αριθμο 1,2,3,4,5,...'σκεφτεται στο κελι του ο Γαλιλαιος 'αντι-
στοιχει ο αριθμος που ειναι τετραγωνο του,στο 1 το 1 ,στο 2 το 4,στο 3 το 9,στο 4 το 16,
στο 5 το 25,...,επειδη οι ακεραιοι αριθμοι ειναι απειροι τοτε και τα τεραγωνα τους ειναι
απειρα,ομως οι αριθμοι τετραγωνα ειναι μερος των ακεραιων αριθμων,αφου υπαρχουν
ακεραιοι που δεν ειναι κανενος ακεραιου τετραγωνα,αυτο σημαινει πως ενα μερος των
ακεραιων εχει ισο πληθος με ολους τους ακεραιους,ενα παραδοξο',
κοιμηθηκε,ξυπνησε απο θορυβους στο διπλανο κελι,
ειχαν φερει εναν καινουργιο κρατουμενο,ακουσε να ουρλιαζει,τον βασανιζαν,περασε ωρα,
υστερα ησυχια,αργουσε να ξημερωσει,δεκαεφτα μερες ηταν κλεισμενος εκει μεσα,δεν ειχε
υπνο,'΄δεν μπορουμε τιποτα'σκεφτονταν,'να διδαξουμε στους ανθρωπους,το μονο που μπο-
ρουμε ειναι να τους βοηθησουμε να βρουν μονοι τους.Ολες τις αληθειες,ειναι πολυ ευκολο
να τις καταλαβει καποιος,απο τη στιγμη που ανακαλυφθηκαν,το κρισιμο σημειο ειναι να ανα-
λυφθουν.Η Βιβλος δειχνει το δρομο να πας στον ουρανο,αλλ'οχι πως ο ουρανος λειτουργει.
Δεν μπορω να πιστεψω πως ο θεος που μας προικισε με αισθηση,λογικη και μυαλο μας ζηταει
να εγκαταλειψουμε τη χρηση τους.Ποιος θα βαλει ορια στο ανθρωπινο μυαλο;Η ερευνα των
φυσικων πραγματων δεν πρεπει να αρχιζει απο τις Γραφες,αλλα με πειραματα και αποδειξεις.
Το Συμπαν ειναι ενα μεγαλο ανοιχτο βιβλιο μπροστα στα ματια μας,για να το διαβασουμε
πρεπει να καταλαβουμε τη γλωσσα με την οποια ειναι γραμμενο,κι αυτη,ειμαι βεβαιος,ειναι
μαθηματικη',ακουσε τα βαρια βηματα των δεσμοφυλακων,εμφανισθηκαν δυο,ξεκλειδωσαν
τη πορτα και τον πηραν,'ειναι ανωτωτη διαταγη'ειπε ο ενας,τον πηγαν σε μια μεγαλη αιθουσα,
μεσα σε αυτη διεκρινε πολλους γνωστους αστρονομους,αντιπαλους,και καποιους αριστοτελι-
κους καθηγητες,τον κρατησαν ορθιο μπροστα στους δικαστες,ενας απο αυτους με βλοσυρο
βλεμμα διαβασε ενα εγγραφο:
'Galileo Galilei,η φυλακιση μετατρεπεται σε κατ'οικον περιορισμο',
τον καθησαν στο ακροατηριο,
Χρονικο Διωξης Galileo Galilei :
-1616,διαταγμα Index Librorum Prohibitorum Λιστα Απαγορευμενων Βιβλιων
-1632,ο Galileo Galilei,παραβαινοντας το διαταγμα 1616,εκδιδει τον Dialogo sopra i due
massimi sistemi del mondo ,οπου συνεγκρινε το Κοπερνικιο Συστημα με το Πτολεμαιικο
Συστημα,αφιερωμενον στον προστατη του Ferdinado II de' Medici, Grand Duke της Tuscany
-1633,η Ιερη Εξεταση καταδικαζει τον Galileo Galilei σε φυλακιση ως υποπτο αιρεσεως,πως
η γη δεν ειναι ακινητη και κινειται,μαζι με τους πλανητες,γυρω απο τον ηλιο,Ηλιοκεντρικο
Συστημα και η Ρωμαιοκαθολικη Εκκλησια βαζει το βιβλιο Dialogo sopra i due massimi sistemi
del mondo στη λιστα των Απαγορευμενων βιβλιων
εγινε θορυβος στη αιθουσα,μεσα εφεραν εναν ανθρωπο,απο την αθλια εμφανιση του καταλα-
βε πως ειχε βασανισθει,
αρχισε η δικη:
ονομα:Étienne Dolet
γεννηση:1509, Orléans, France
ηληκια:37 ετων
σπουδες: Paris 1521 ,Universities of Padua 1526 και Venice 1530,νομικη University of Toulouse
επαγγελμα:συγγραφεας,μεταφραστης,τυπογραφος
εργα/μεταφρασεις/εκδοσεις:Cato Christianus, Erasmus,Καινη Διαθηκη,Ψαλμοι,Rabelais
Φρονημα:παγανιστης,αθειστης
παραβατικος βιος:στην Toulouse συμμετειχε σε φοιτητικες αναταραχες,δικασθηκε απο τοπι-
κο δικαστηριο ,φυλακισθηκε και εξορισθηκε,φυλακισθηκε για τη δολοφονια ενος ζωγραφου
δικαστικοι εναγοντες:Ιερα Εξεταση,Θεολογικο Τμημα του Πανεπιστημιου της Σορβονης,Παρισι
'Πρεπει να προλαβω να γραψω το Discorsi e Dimostrazioni Matematiche, intorno a due nuove
scienze για τη Μηχανικη και τη Κινητικη Φυσικη,και τη Μαθηματικοποιηση της Επιστημης'
σχεδιασε ενα Νοητικο Πειραμα:
οι 3 πρωταγωνιστες:
Simplicio,οπαδος του Αριστοτελη και του Πτολεμαιου,της παλιας θεωριας,ονομα απο τον
Simplicius of Cilicia,εναν αριστοτελικο σχολιαστη του 6ου αιωνα
Sagredo,ενας ευφυης αντρας αλλα ουδετερος,'απο το ονομα του φιλου μου Giovanni France-
sco Sagredo
Salviati,'αυτος εχει τις δικες μου ιδεες,ειμαι εγω,και το ονομα απο τον φιλο μου Filippo Salviati'
χρονος συζητησης:4 μερες
2.1 Primo giorno: resistenza dei corpi alla separazione
2.2 Secondo giorno: causa della coesione
2.3 Terzo giorno: movimento accelerato naturalmente
2.4 Giorno quattro: la mozione dei proiettili
Salviati:Che nell'aria risegga gravità positiva, e non altrimente, come alcuni hanno creduto,
leggerezza, la quale forse in veruna materia non si ritrova, assai concludente argomento ce
ne porge l'esperienza del pallone gonfiato, posta da Aristotele; perché se qualità di assoluta
e positiva leggerezza fusse nell'aria, multiplicata e compressa l'aria,crescerebbe la leggerezza,
e 'n consequenza la propensione di andare in su: ma l'esperienza mostra l'opposito.
τον διεκοψε η φωνη του δικαστη:
'ο Étienne Dolet ηταν κατηγορουμενος για αθεια τρεις φορες,φυλακισθηκε τρεις φορες,
το 1542,το 1544 και τωρα το 1546,εχει εκδωσει Καλβινιστικα εργα, και μεταφραζοντας τον
ψευδη διαλογο του Πλατωνα Αξιοχος,μετεφρασε απο τα ελληνικα΄:
'Et si tu mourais, elle,la mort] ne serait pas davantage pour toi, puisque tu ne serais plus
και προσθεσε στο τελος,Τι Ιερη Κολασιμη Βλασφημια!, τρεις λεξεις rien du tout΄
ο δικαστης τονισε καθε μια λεξη:
'rien du tout'
και κατεληξε
΄ο Étienne Dolet καταδικαζεται .Auto da fe!'
Τοτε ο Galileo Galilei μουρμουρισε:
'Eppure si muove!'
Ακριβως τρεις λεξεις!
Ευτυχως που δεν τον ακουσαν.
Το δικαστηριο τελειωσε.Τον Étienne Dolet τον πηραν και τον ξανακλεισαν στο διπλανο
κελι απο το δικο του,οπου πριν ηταν φυλακισμενος.
Χρονικο Étienne Dolet:
-1546,3 Αυγουστου ,πλατεια Maubert,Paris,ο Étienne Dolet,37 ετων,καηκε στη πυρα,Auto da
fe,μαζυ με τα βιβλια του
και τρεις λεξεις μουρμουρισε :'rien du tout'
Αυτος σε κατ'οικον περιορισμο εγραφε το Discorsi e Dimostrazioni Matematiche, intorno
a due nuove scienze
Salviati:Che nell'aria risegga gravità positiva, e non altrimente, come alcuni hanno creduto,
leggerezza, la quale forse in veruna materia non si ritrova, assai concludente argomento ce
ne porge l'esperienza del pallone gonfiato, posta da Aristotele; perché se qualità di assoluta
e positiva leggerezza fusse nell'aria, multiplicata e compressa l'aria,crescerebbe la leggerezza,
e 'n consequenza la propensione di andare in su: ma l'esperienza mostra l'opposito. Quanto
all'altra domanda, che è del modo d'investigare la sua gravità, io l'ho praticato in cotal maniera.
Ho preso un fiasco d vetro assai capace e col collo strozzato, al quale ho applicato un ditale di
cuoio, legato bene stretto nella strozzatura del fiasco, avendo in capo al detto ditale inserta e
saldamente fermata un'animella da pallone, per la quale con uno schizzatoio ho per forza
fatto passar nel fiasco molta quantità d'aria; della quale, perché patisce d'esser assaissimo
condensata, se ne può cacciare due e tre altri fiaschi oltre a quella che naturalmente vi capisce.
In una esattissima bilancia ho poi pesato molto precisamente tal fiasco con l'aria dentrovi
compressa, aggiustando il peso con minuta arena
κοιταξε το εκκρεμες:μεσανυχτα,
'Eppure si muove! λοιπον'μουρμουρισε ο Γαλιλαιος'για να μην περιπλενιεται η ανθρωποτητα
σε εναν σκοτεινο λαβυρινθο'
και συνεχισε το γραψιμο:
Aperta poi l'animella e dato l'esito all'aria, violentemente nel vaso contenuta, e rimessolo in
bilancia, trovandolo notabilmente alleggerito, sono andato detraendo dal contrappeso tant'
arena, salvandola da parte, che la bilancia resti in equilibrio col residuo contrappeso, cioè col
fiasco: e qui non è dubbio che 'l peso della rena salvata è quello dell'aria che forzatamente fu
messa nel fiasco e che ultimamente n'è uscita....
Χρονικο Galileo Galilei:
-1638,εκδοση του Discorsi e Dimostrazioni Matematiche, intorno a due nuove scienze
-1642,8 Ιανουαριου,πεθαινει,Arcetri, Italy
Επιλογος:
3 λεξεις ανθρωπινης ιστοριας:
rien du tout-Eppure si muove
.
.
.
Absolute White-3μ χ 4.5μ--χ,ν,κουβελης c.n.couvelis
ΟΙ ΣΥΝΕΔΡΙΕΣ-χ,ν,κουβελης c.n.couvelis
Πεμπτη,στο Διαφημιστικο Γραφειο του,λιγο πριν ειχε φυγει ενας πελατης,ωρα 11:15 πμ η γραμ-
ματεας τον ειδοποιησε:'κυριε,δυο κυριοι ειναι εδω στο προθαλαμο και ζητουν να σας δουν',
'τι θελουν;'τη ρωτησε,'λενε πως ειναι ακρως εμπιστευτικο και επειγον'απαντησε η κοπελα,
'οκει' ειπε'να περασουν',
ειδε δυο αγνωστους αντρες,η ακρα αντιθεση μορφων,ο ενας πολυ ψηλος αδυνατος με μακρυ
λαιμο,φορουσε πρασινο σκουρο κουστουμι με γαλαζια ανοιχτη γραβατα,ο αλλος κοντος χον-
τρος με χοντρο κοντο λαιμο,φορουσε γαλαζιο ανοιχτο κοστουμι με πρασινη σκουρα γραβατα,
'τι θελετε;'ρωτησε,:'σας ειδοποιουμε,κυριε'μιλησε ο κοντος αντρας με πολυ σοβαρη φωνη 'πως
πρεπει να παρουσιαστητε για αυστηρως',τονισε το αυστηρως,'προσωπικη σας υποθεση στον
ανακριτη,την ερχομενη Κυριακη,ωρα 10 και μιση ακριβως,'εδω ειναι η διευθυνση' μιλησε ο ψη-
λος αδυνατος,με ψιλη φωνη,κι αφησε πανω στο τραπεζι του γραφειου μια καρτα,'περιοχη,οδος,
αριθμος,οροφος,αριθμος διαμερισματος',
εστρεψαν ταυτοχρονα,αυτοματοποιημενα,και οι δυο να φυγουν,στη πορτα ο χοντρος γυρισε
και ειπε αυστηρα:'μην αδιαφορησετε,κυριε,η υποθεση σας ειναι σοβαρη',
γελασε,'κι εγω,κυριοι,σοβαρα,σας προτεινω'τους φωναξε 'μια διαφημιση μπυρας',
εφυγαν,η γραμματεας εκλεισε τη πορτα,
πηρε τη καρτα,και χωρις να της δωσει σημασια,ανοιξε ενα συρταρι και την πεταξε μεσα,'γεμισε
ο κοσμος τρελους' σκεφτηκε 'και ενοχλητικους' ειπε δυνατα,
στην αρχη διασκεδασε με το γεγονος,υστερα παραξενευτηκε,και στο τελος απο απλη περιεργει-
α πηγε στο ραντεβου,
η περιοχη ηταν υποβαθμισμενη,οι δρομοι σε αθλια κατασταση.γεματοι λακουβες με νερα,πολυ
στενοι,νομιζες πως θα συνθλιβεις αναμεσα στα σπιτια,εστρεφαν συνεχως σε ατελειωτες καμπυ-
λες γραμμες,,λακουβες και νερα,τα σπιτια πανομοιοτυπα,ετοιμορροπα,πολυοροφα,πνιγερη
ατμοσφαιρα,κανενας θορυβος,πληρης ακινησια,πουθενα δεν ειδε ανθρωπινη μορφη,φοβηθηκε
πως θα χαθει μεσα σ'αυτον τον αρχιτεκτονικο λαβυρινθο,
ευτυχως,σταθηκε τυχερος,επεσε πανω στην οδο,στον αριθμο 41 μπηκε στο κτιριο,ανεβηκε τις
σκαλες στον 3ο οροφο,ελαχιστος αερας και φως,ζαλιστηκε,στο διαδρομο χτυπησε τη πορτα στο
διαμερισμα αριθμος 7,που του ειπαν,η ταμπελα εγραφε 'Μαρκο Τζιανινι,ζωγραφος',περιμενε,
ξαναχτυπησε,η πορτα μισανοιξε,ενας χλωμος νεαρος μ'ενα αραιο ξανθο γενακι και μυωπικα
γυαλια,στο βαθος,πισω,ισα που προλαβε,γιατι μπηκε μπροστα το σωμα του νεαρου,να δει μια
κοπελα,που εστρεψε το προσωπο της,μολις τον ειδε,να κρυφτει,
'ποιος ειστε;τι θελετε;'ρωτησε ο νεαρος,φανερα ενοχλημενος,
'τον κυριο ανακριτη' του ειπε,
'παλι τα ιδια,ειστε ο εικοστος,φτανει πια',φωναξε ο ζωγραφος και του εκλεισε τη πορτα κατα-
μουτρα,και αμεσως ακουσε το τραβηγμα του συρτη,
εκεινη τη στιγμη ανοιξε η πορτα απ'το απεναντι διαμερισμα,γυρισε και ειδε μια γυναικα,εκεινη
του εκανε νοημα να μπει,'ελατε μεσα'του ειπε πολυ σιγα,'καντε γρηγορα,μη σας δει'
μπηκε στο διαμερισμα της γυναικας,σκοτεινα,
'ακουσα το θορυβο'ειπε η γυναικα 'τι αγενης,τι αγροικος'
η γυναικα τραβηξε τις κουρτινες στο παραθυρο να μπει λιγο φως,'καθηστε' του ειπε,'θελετε
καφε;',σκεφτηκε ν'αρνηθει και να φυγει,υστερα αλλαξε γνωμη,'αν δεν σας πειραζει'
'απο μια αποψη εχει δικιο,εικοσι ανθρωποι τη τελευταια εβδομαδα ηρθαν και ζητησαν τον
ανακριτη'του ειπε η γυναικα σερβιροντας του τον καφε και καθησε απεναντι του στον κανα-
πε,ηταν περιπου στα σαραντα,'το διαμερισμα του ηταν ξενοικιαστο,τουλαχιστον εδω εφτα
χρονια που μενω εγω εδω,αυτος το νοικιασε πριν ενα μηνα',
ειδε το δεξι της χερι,ο δειχτης με τον μεσο ηταν κολλημενοι,'με συγχωρητε'αντεδρασε η γυναι-
κα,σαν να ντραπηκε,και τραβηξε το χερι,'σας καταλαβαινω' δικαιολογηθηκε 'ειναι απαισιο θεα-
μα,ενα τερατουργημα της φυσης,κατι ζωωδες' και το εκρυψε μεσα σ'ένα μαυρο γαντι,τον κοι-
ταξε,τα ματια της εκαιγαν,γελασε 'η' σας αρεσει; στους πελατες μου αρεσει,το περιεργαζονται,
το χαιδευουν,το φιλουν,δεν ξερω γιατι τους αναστατωνει τοσο,καποιος ερχεται,ετσι μου λεει,
μονο γι'αυτο',το κοιτουσε,δεν μπορουσε ν'αντισταθει,'θελετε να βγαλω το γαντι;'του ειπε η
γυναικα με φωνη που ετρεμε,ηταν ετοιμος ν'απαντησει ναι,να την παρακαλεσει,συγκρατηθηκε
κι απαντησε :'οχι',
'η κοπελα,που ειδατε στο ζωγραφο'αλλαξε θεμα η γυναικα 'ειναι κορη μου,μολις δεκατρισημισυ
χρονων,αρκετα αναπτυγμενη για την ηλικια της,μη βαζετε,ομως,κατι πονηρο στο μυαλο σας,πη-
γαινει στον Μαρκο και ποζαρει,τους πινακες τους πουλαει σε πλουσιους',σταματησε,'κανα δυο'
συνεχισε'δε λεω,τις εκαναν προτασεις να παει μαζι τους,δεν δεχτηκε,πρεπει και μεις καπως να
ζησουμε,ο πατερας της,ενας μεθυστακας,μας παρατησε οταν ακομα μωρο,εξαφανιστηκε,σχεδον
θα'λεγες ανοιξε η γης και τον καταπιε' φωνη της δεν ειχε παραπονο,ουτε μισος,'λενε'τον κοιτα-
ξε 'πως δουλευει για το δικαστηριο,ειναι βασανιστης η' ρουφιανος η' δημιος,δεν ξερω',
'τι,πραγματικα υπαρχει δικαστηριο;'αντεδρασε,'και βεβαια'σοβαρεψε η γυναικα' με ανακριτες,
με φακελους,με δικαστες,με δικες,να εδω'ανοιξε ενα φακελο,'φωτογραφιες των ενοχων',
πηρε το φακελλο στα χερια του,κοιταξε μια-μια τις φωτογραφιες,αγνωστα προσωπα,ξαφνικα σε
καποια ειδε το προσωπο του,δεν ειπε τιποτα στη γυναικα,προσπαθησε να μην δειξει ταραγμε-
νος,κοιταξε και τις αλλες φωτογραφιες σαν να μην συνεβαινε τιποτα,της εδωσε το φακελο,
'ποιος σας εδωσε το φακελο;' τη ρωτησε,η γυναικα χαμογελασε 'ο ανακριτης,καποιος τελος
παντων απ'ολους αυτους τους ανακριτες,ειναι πελατης μου,και μαλιστα φανατικος,εραστης
μου,αν θελεις',την κοιταξε με αγωνια 'παρακαλω,συνεχιστε','ερχεται τακτικα εδω'συνεχιζει η
γυναικα,'μενει τη νυχτα και μεχρι αργα μελεταει τους φακελους των υποθεσεων,ετσι αφησε
αυτες τις φωτογραφιες,μαλιστα,τωρα τον περιμενω,οπου να'ναι θα χτυπησει','τι;,τωρα;'λεει
με αγωνια,'τωρα σε λιγο' απαντα η γυναικα 'και μια υποθεση'ανοιγει το φακελο και ψαχνει
'να αυτης της φωτογραφιας',του δειχνει τη φωτογραφια του 'ειναι παρα πολυ σοβαρη,η πιο
δυσκολη μου ειπε',
η γυναικα τον κοιταξε βαθεια στα ματια 'αν θελετε μπορω να τον ρωτησω για την υποθεση
σας'και βγαζοντας αργα-αργα το μαυρο γαντι απ' το δεξι της χερι συνεχισε 'και μαλιστα να τον
επηρεασω για χαρι σας',εκεινος δεν μπορουσε να τραβηξει τα ματια του απ'τα δυο κολλημενα
δαχτυλα,'απο σας εξαρταται'
ακουσε τη γυναικα,'πρεπει να σας πω'συνεχισε,'πως οι πινακες με τη κορη μου πουλιωνται,απο-
κλειστικα στους ανακριτες και στους δικαστες,ο ζωγραφος δεν το υποψιαζεται,λοιπον,δεν εχετε
χρονο,σας εκλιπαρω,αποφασιστε',
ακουστηκαν δυο σιγανα χτυπηματα στη πορτα και σε λιγο ενα ,'το συνθηματικο του'ψιθυρισε η
γυναικα ,'γρηγορα κρυφτητε στ'άλλο δωματιο,και μη κανετε τον παραμικρο θορυβο'
κλειστκε στο δωματιο,
μιλουσαν ψιθυριστα,μετα κατι ακαθοριστοι θορυβοι,στο σκοταδι και στη πνιγερη ατμοσφαιρα
του δωματιου ζαλιστηκε κι αποκοιμηθηκε,
τον ξυπνησε η γυναικα,'ελατε,εφυγε',
'με λενε Λενι'του ειπε 'η μικρη θ'αργησει να'ρθει',καθησε διπλα του,τον αγγιζε με το σωμα της,
'θελεις να μου βγαλεις το γαντι',κουνησε το κεφαλι ναι,η Λενι του εδωσε το χερι,αργα αργα το
εβγαλε,χαιδεψε τα δυο κολλημενα δαχτυλα 'ποσο ομορφα ειναι'ψιθυρισε,
ξεχασε να τη ρωτησει τι της ειπε ο ανακριτης,δεν τον ενοιαζε,
μετα απο ωρα σηκωθηκε να φυγει,
ανοιγωντας τη πορτα επεσε πανω του η κοπελα βγαινοντας ορμητικα απ'το διαμερισμα του
ζωγραφου,
'μπαρντον,κυριε'γελασε η μικρη,
εξω ειχε νυχτωσει,σ'αυτη την παραξενη ερημια της περιοχης ηταν ακαθοριστη η ωρα πριν η' με-
τα τα μεσανυχτα,χαθηκε στον λαβυρινθο των δρομων,
την αλλη μερα,ακριβως στις 11:15 πμ στο Διαφημιστικο Γραφειο του ξαναεμφανισθηκαν οι δυο
τυποι,ο κοντοχοντρος με πολυ αυστηρη φωνη του ειπε:
'κυριε,το χθεσινο να μην επαναληφθει,δεν θα υπαρξει καμια επιεικεια'
πετωντας του τη καρτα με το ραντεβου,σχεδον απειλητικα,πανω στο τραπεζι,'την επομενη Κυ-
ριακη'
φευγωντας ο ψηλος αδυνατος με το πρασινο σκουρο κουστουμι και τη γαλαζια ανοιχτη γραβα-
τα,γυρισε και του ειπε 'οσο γι'αυτους του δυο τιμωρηκαν παραδειγματικα'
μεχρι τη Κυριακη οι μερες περασαν ανησυχες,τη νυχτα ξαγρυπνουσε,στον λιγο υπνο τον βασα-
νιζαν εφιαλτες,στο Γραφειο δεν ξαναπηγε
την Κυριακη,ωρα 10 και μιση ακριβως,παρουσιαστηκε στο μερος που του ειχαν ορισει,
ενα μπελ εποκ κτιριο στο κεντρο της πολης,τον οδηγησαν σ'ενα τεραστιο αμφιθεατρο,και τον
καθησαν στη τελευταια σειρα,στην αιθουσα ημιφως,στο βαθος,λογω της μεγαλης αποστασης
και του υψους που βρισκονταν δυσκολα μπορουσε να δει καθαρα τι συνεβαινε,
ενας διπλα του του ψιθυρισε χωρις να τον κοιταξει,'παλια ημουνα στις πρωτη σειρα,εκει υπαρ-
χει μια θεατρικη σκηνη κι οι δικαστες σαν να παιζουν καποιο θεατρικο εργο εκδικαζουν τις δια-
φορες υποθεσεις',ο αντρας μιλουσε με δυσκολια,λαχανιαζε,'καποιες διευθετουνται γρηγορα
και ο κατηγορουμενος απαλλασεται,καποιες αλλες ομως'εδω η φωνη του ετρεμε'σαν τη δικη
μου συνεχως περιπλεκονται,γινονται αλυτες,ατελειωτες,θα'λεγα αιωνιες,και ο κατηγορουμενος
απο συνεδριαση σε συνεδριαση μετατιθεται ολο και περισσοτερο πισω,στο βαθος,με τη προ-
οπτικη της τειωτικης αθωωσης του να εξαφανιζεται',
'δηλαδη,εγω'τολμησε να του ψιθυρισει 'που απ'την αρχη βρισκομαι στη τελευταια σειρα,δεν
εχω καμια ελπιδα;',ο αλλος σαν να μην τον ακουσε δεν του απαντησε,αλλα ουτε και του ξανα-
μιλησε,σαν να μην υπηρχε και να μην ηταν διπλα του,
δεν εβλεπε ουτε ακουγε τι γινονταν κατω στη σκηνη και μεαα στο υπνωτικο ημιφως της τερα-
στιας αιθουσας αποκοιμηθηκε,μεχρι που τον ξυπνησαν τα μεγαφωνα:
'Κυριοι,η συνεδριαση ελαβε τελος.Αναμενετε μεχρι την επομενη ανακληση σας'
κοιταξε,δεν ειδε τον ανθρωπο διπλα του,
καποιος στα σκοτεινα τον σκουντησε ψιθυριζοντας του'Τον καταδικασαν και τον πηραν για
εκτελεση',
στη συγχιση του νομισε πως ηταν ιδια η φωνη,
περασε πολυς καιρος χωρις να τον ξαναενοχλησουν,σχεδον ξεχασε την υποθεση,ζουσε κανονι-
κα τη καθημερινοτητα,οι διαφημισεις πηγαιναν παρα πολυ καλα,
μια Κυριακη,για να αστειευθει,ωρα 10 και μιση ακριβως,πηγε στην περιοχη που εμενε η Λενι,
ανεβηκε στον 3ο οροφο,χτυπησε τη πορτα της,δεν πηρε απαντηση,ξαναχτυπησε τιποτα,τοτε
χτυπησε τη πορτα του ζωγραφου,ουτε κι αυτος ηταν εκει,τοτε θυμηθηκε τα λογια του ψηλου
αδυνατου αντρα στο Γραφειο του τη τελευταια φορα που τους ειδε:
'οσο γι'αυτους του δυο τιμωρηκαν παραδειγματικα'
'τι εννουσε 'σκεφτηκε ' η Λενι με το ζωγραφο; η' ' τρομαξε 'η Λενι με τη μικρη;'
'επομενως ο ζωγραφος' συμπερανε με οργη 'ηταν ρουφιανος του ανακριτη,πληρωμενος ανθρω-
πος των δικαστων,και μαρτυρησε πως ηταν εκει με τη Λενι',
την Πεμπτη,ακριβως στις 11:15 πμ στο Διαφημιστικο Γραφειο του ξαναεμφανισθηκαν οι δυο
τυποι,ο κοντοχοντρος με το γαλαζιο ανοιχτο κοστουμι και τη πρασινη σκουρα γραβατα του
ειπε:
'κυριε,ειμαστε ετοιμοι για τη διαφημιση μπυρας',
γελασε:'πολυ ευχαριστως,κυριοι,την ερχομενη Κυριακη',
φευγωντας ο ψηλος αδυνατος με το πρασινο σκουρο κουστουμι και τη γαλαζια ανοιχτη γραβα-
τα,γυρισε και του ειπε με πολυ σοβαρη φωνη:
'ακριβως εκει,κυριε,ειναι η επομενη συνεδρια'
.
.
.
ΤΑ 11 ΒΙΒΛΙΑ-THE 11 BOOKS-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
την ιδια μερα στις 2 Ιουλιου 2018 σε 11 διαφορετικες χωρες Αγγλια,ΗΠΑ,Γαλλια,Γερμανια,
Ισπανια,Πορτογαλια,Αργεντινη,Ιταλια,Ελλαδα,Σουηδια,Τσεχια και σε 9 διαφορετικες γλωσσες
απο 11 διαφορετικους συγγραφεις εκδοθηκαν 11 βιβλια,τα οποια,συμφωνα με τη κριτικη,
προκειται για το ιδιο ακριβως βιβλιο,211 σελιδων,η πλοκη του ειναι λαβυρινθωδης,σε καθε
σημειο του η αφηγηση διακλαδιζεται,η λεπτομερης αναλυση του θα ηταν ενα ογκωδεστερο
βιβλιο απο αυτο και για το λογο αυτο εδω παραλειπεται,διατυπωθηκαν για το γεγονος
διαφορες γνωμες ,θεωριες,απο την πιο αφελη εως τη πιο ευφυη,πως προκειται για καποιο
λογοτεχνικο αστειο,οι 11 συγγραφεις αποτελουν μια κλειστη λογοτεχνικη ομαδα που
αποφασισε το βιβλιο που θα γραψει ενα μελος της ,μετα απο κληρωση,το οποιο ουδεποτε θα
κατονομασθει,να το μεταφρασουν στις γλωσσες τους ολοι οι υπολοιποι και να το εκδοσουν
την ιδια μερα,2 Ιουλιου 2018,ειτε μεσα στην απειρη διασταση του χρονου συνεβει,
πραγματοποιηθηκε η τρομακτικα μικρη πιθανοτητα,σε 11 χωρες 11 συγγραφεις απολυτως
αγνωστοι μεταξυ τους και σε 9 γλωσσες να γραψουν το ιδιο βιβλιο των 211 ακριβως σελιδων
και να το εκδοσουν την ιδια μερα,
ακολουθει πληρης καταλογος:
ονομα συγγραφεα,χωρα,τιτλος βιβλιου,εκδοτικος οικος
1.Sherlock Wells,England,The Others Tilings,Bloomsbury Publishing plc London
2.Nathaniel Poe,USA,The Others Tilings,Random House New York City
3.Philippe Grillet,France,Les autres pavages,Éditions Gallimard Paris
4.Wolfgang Grass,Germany,Die anderen Tilings,Rowohlt Verlag books Hamburg
5.Miguel de Buñuel,Spain,Los otros Tilings,Grupo Planeta Madrid
6.Ricardo Pessoa,Portugal,Os Outros Tilings,Ullyses Iivros Lisbon
7.Julio Adolfo Borges,Argentina,Los otros Tilings,Alef Publish Co. Buenos Aires
8.Umberto Baudolino,Italy,Gli altri tasselli,Bompiani Milan
9.c.n.couvelis,Greece,Τα Αλλα Μοτιβα,Infinty Books Co.Athens
10.August Bergman,Sweden,De andra Tilings,Albert Bonniers Förlag Stockholm
11.Franz Kundera, Czech Republic,Ostatní výkřiky,Mladá Fronta Inc.Praha
γι'αυτους τους 11,εκτος απο τα ληξιαρχικα,ετος και τοπος γεννησης,γονεις,σπουδες,δεν ειναι
γνωστο τιποτα αλλο,και οι 11 αρνουνται συνεντευξεις,εμφανισεις στη τηλεοραση,οποιαδηποτε
δημοσιοποιηση,
τα βιβλια ειναι τα πρωτα τους ,κι ισως θα ειναι τα μοναδικα τους
ενα αποσπασμα του βιβλιου απο την σελιδα 97
[ελληνικα]
μπηκε στο κτιριο ,το ασανσερ δεν δουλευε,ανεβηκε πεντε οροφους με τις σκαλες,απο
τα παραθυρα εβλεπε τη πολη,στο διαδρομο βρηκε τη πορτα με τον αριθμο 17,χτυπησε,
του ανοιξε μια νεαρη γυναικα,του ειπε να καθησει,περιεργαστηκε το γραφειο,ενας τεραστιος
καθρεφτης καλυπτε εναν τοιχο,ακριβως απεναντι του μια βιβλιοθηκη,χτυπησε το τηλεφωνο,
μιλησε η κοπελα,του ειπε πως τον περιμενουν στο διπλανο δωματιο,χτυπησε και ανοιξε τη
πορτα,ενα λευκο αδειο δωματιο,ψωρις παραθυρα,γυρισε πισω ,'δεν ειναι κανενας εκει'ειπε
η κοπελα επαιζε στο πιανο,περιμενε να τελειωσει,'Bach,The Goldberg Variations BMV 998'
λεει η κοπελα'εγω,τωρα θα φυγω,αν θελετε μπορειτε να παιξτε στο πιανο,καθως θα
περιμενετε,η' να διαλεξτε απο τη βιβλιοθηκη ενα βιβλιο και να διαβαστε',η κοπελα μπηκε
στο δωματιο που εκεινος ειχε παει,ακουσε συνομιλια,αλλα δεν ξεχωριζε τι λεγανε,διαλεξε στη
τυχη ενα βιβλιο:Allain Robbe Grillet Les Gommes,ανοιξε και διαβασε :
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
στο οπισθοφυλλο διαβαζει:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire, il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
'Περαστε κυριε'τον διακοπτει μια φωνη,σηκωνει το κεφαλι,στο ανοιγμα της πορτας βλεπει τη
φιγουρα ενος ψηλου αντρα ,περιπου στα σαραντα,με μαυρο κουστουμι και κοκκινη γραβατα,
αφηνει το βιβλιο στο τραπεζακι μπροστα,σηκωνεται και μπαινει στο δωματιο,δεν βλεπει τη
κοπελα,ο αντρας με το τηλεκοντρολ ανοιγει την οθονη στον απεναντι τοιχο,κανει πλοηγηση
'αυτη ειναι η περιοχη,αυτος ειναι ο ανθρωπος μας,αυτον θα παρακολουθησεις,ολα τα στοιχεια
ειναι εδω μεσα στο φακελλο',του δινει το φακλλο,εκεινη τη στιγμη,ενα κοντινο πλανο,εκεινος ο
ανθρωπος ηταν αυτος ο ιδιος,ο αντρας εκλεισε την οθονη,δεν του ειπε τιποτα κι εφυγε
[English]
he went in the building, the elevator did not work, he ascended five ceilings with the stairs,
the windows saw the city, on the corridor he found the door with the number 17, hit,
opened a young woman, she told him to sit down, he examined the office, a huge a mirror
covered a wall, just opposite a library, hit the phone,the girl talked, told him that they
were waiting for him in the next room,he knocked and opened door,a white empty room,
without windows, he turn back, 'no one is there'he said,the girl was playing on the piano,
he waited for she to finish, 'Bach, The Goldberg Variations BMV 998'the girl says,'now I'm
going to go, you,if will,can play at the piano as you will wait,or to select a book from the library
to read it', the girl was gone in the room this he had been to, he heard conversations, but he
did not could hear clearly what they are saying, he chose a book: Allain Robbe Grillet Les
Gommes,
he opened it and read:
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
on the back cover he reads:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire, il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
'Come on,mister'a voice interrupts him, he lifts the head,at the opening of the door he sees
the a figure of a tall man, about a forty old years,he is dressed in a black suit and red tie,
he leaves the book on the front table, he gets up and walks into the room, he does not see
the girl,the man with the remote control opens the monitor to the opposite wall, he makes
navigation,'this is the area, this is our man, you will watch him, all the facts is here in the
envelope ',he gives the envelope to him, at that moment, a near plan, that one man was
the same as herself, the man shut down the screen, he told him nothing and left
'
[Francais]
il est allé dans le bâtiment, l'ascenseur n'a pas fonctionné, il est monté cinq plafonds avec les
escaliers,les fenêtres ont vu la ville, dans le couloir, il a trouvé la porte avec le numéro 17,
frappé,ouvrit une jeune femme, elle lui dit de s'asseoir, il examina le bureau, un énorme miroir
couvert un mur, juste en face d'une bibliothèque, a frappé le téléphone, la fille a parlé, lui a dit
qu'ils l'attendaient dans la pièce voisine, il frappa et ouvrit la porte, une pièce blanche et vide,
sans fenêtres, il se retourne, "personne n'est là" dit-elle, la fille jouait au piano,il attendit qu'elle
finisse, 'Bach, The Goldberg Variations BMV 998' la fille dit, 'maintenant je suis aller, vous
pouvez, si vous voulez, jouer au piano en attendant, ou sélectionner un livre de la bibliothèque
pour le lire, la fille était partie dans la chambre où il était allé, il entendait des conversations,
mais il n'a pas pu entendre clairement ce qu'ils disent, il a choisi un livre: Allain Robbe Grillet
Les Gommes,
il l'ouvrit et lut:
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
sur la couverture arrière, il lit:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire, il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
«Allons,monsieur' une voix l'interrompt, il lève la tête, à l'ouverture de la porte qu'il voit
la figure d'un grand homme, âgé d'une quarantaine d'années, vêtu d'un costume noir et d'une
cravate rouge,il laisse le livre sur la table, il se lève et entre dans la pièce, il ne voit pas
la fille, l'homme avec la télécommande ouvre le moniteur sur le mur opposé, il fait
navigation, 'c'est la zone, c'est notre homme, vous le regarderez, tous les faits sont ici dans le
enveloppe », il lui donne l'enveloppe, à ce moment-là, un plan proche, qu'un homme
était la même chose qu'elle-même, l'homme a fermé l'écran, il ne lui a rien dit et a quitté
[German]
er ging in das Gebäude, der Fahrstuhl funktionierte nicht, er stieg fünf Stockwerke hoch mit der
Treppe,Die Fenster sahen die Stadt, auf dem Flur fand er die Tür mit der Nummer 17, getroffen,
öffnete eine junge Frau, sie sagte ihm, er solle sich setzen, er untersuchte das Büro, einen
riesigen Spiegel eine Wand bedeckt, direkt gegenüber einer Bibliothek, schlug das Telefon, das
Mädchen redete, sagte ihm, dass sie im Nebenzimmer auf ihn warteten, klopfte er und öffnete
die Tür, ein weißer leerer Raum,ohne Fenster dreht er sich um, "niemand ist da" sagte er, das
Mädchen spielte auf dem Klavier,er wartete, bis sie fertig war. »Bach, die Goldberg-Variationen
BMV 998«, sagt das Mädchen, »jetzt ich werde gehen, Sie, wenn Sie wollen, können Sie am
Klavier spielen, während Sie warten, oder ein Buch aus der Bibliothek auswählen um es zu
lesen ", das Mädchen war in dem Raum gegangen, in dem er gewesen war, er hörte Gespräche,
aber er Ich konnte nicht klar verstehen, was sie sagten, er wählte ein Buch: Allain Robbe Grillet
Les Gommes,
er öffnete es und las:
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
auf der Rückseite liest er:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire, il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
"Komm schon, Herr' Stimme unterbricht ihn, er hebt den Kopf, beim Öffnen der Tür sieht er
die Gestalt eines großen Mannes, ungefähr vierzig Jahre alt, er trägt einen schwarzen Anzug
und eine rote Krawatte,er lässt das Buch auf dem Tisch liegen, steht auf und geht ins Zimmer,
er sieht es nicht das Mädchen, der Mann mit der Fernbedienung öffnet den Monitor an der
gegenüberliegenden Wand, macht er Navigation, "das ist der Bereich, das ist unser Mann, Sie
werden ihn beobachten, alle Fakten sind hier in derUmschlag ", er gibt ihm den Umschlag,
in diesem Moment, ein naher Plan, dass ein Mann war Genau wie sie selbst, der Mann
schaltete den Bildschirm aus, er sagte ihm nichts und ging
[Spanish]
entró al edificio, el ascensor no funcionó, ascendió a cinco techos con las escaleras,
las ventanas vieron la ciudad, en el corredor encontró la puerta con el número 17, golpe,
abrió una mujer joven, ella le dijo que se sentara, examinó la oficina, un enorme espejo
cubrió una pared, justo enfrente de una biblioteca, golpeó el teléfono, la chica habló, le dijo
que lo estaban esperando en la habitación contigua, llamó y abrió la puerta, una habitación
blanca y vacía,sin ventanas, regresa, "no hay nadie allí", dijo, la niña estaba tocando el piano,
esperó a que terminara, "Bach, The Goldberg Variations BMV 998", la niña dice, "ahora estoy
va a ir, usted, si lo hará, puede tocar el piano mientras espera, o seleccionar un libro de la
biblioteca para leerlo ', la niña se había ido a la habitación en la que había estado, escuchó
conversaciones, pero él no pudo escuchar claramente lo que están diciendo, eligió un libro:
Allain Robbe Grillet Les Gommes,
él lo abrió y leyó:
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
en la contraportada él lee:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire, il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
'Vamos, señor ' una voz lo interrumpe, levanta la cabeza, en la apertura de la puerta que ve
la figura de un hombre alto, de unos cuarenta años de edad, está vestido con un traje negro
y corbata roja,deja el libro en la mesa del frente, se levanta y entra a la habitación, no ve
la chica, el hombre con el control remoto abre el monitor a la pared opuesta, él hace
navegación, 'esta es el área, este es nuestro hombre, lo verán, todos los hechos están aquí en
el sobre, le da el sobre, en ese momento, un plan cercano, ese hombre era al igual que ella,
el hombre cerró la pantalla, no le dijo nada y se fue
.
.
.
καψιμο βιβλιων book burning
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ-THE BETRAYAL OF AUTHOR-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εκδοθηκε αποφαση κατασχεσης ολων των βιβλιων του,να αποσυρθουν απο ολα τα βιβλιοπω-
λεια,διαταχθηκε οσοι τα αγορασαν[και τους γνωριζουν καλα]σε πολυ συντομο χρονο να τα
παραδωσουν στις κατα τοπους αρμοδιες αρχες,ειδαλλως για τους παραβατες οι ποινες θα ειναι
αυστηροτατες,αυτον τον συνελαβαν τις πρωινες ωρες στο σπιτι του,αλλωστε,απο καιρο,ειχε
ετοιμη τη βαλιτζα του,τον ανακριναν και τον φυλακισαν,στη δικη,κεκλεισμενων των θυρων,
ο ανωτατος δικαστης με ακαμπτη φωνη του ανακοινωσε,με τη συμφωνη γνωμη ολων των
αλλων δικαστων:
αν δεν αποκηρυξει τα εργα του τοτε θα καταδικασθει ισοβια
αν,ομως,τα αποκηρυξει και υπογραψει δηλωση μετανοιας θα αφεθει ελευθερος
και στις δυο περιπτωσεις τα εργα του θα καουν
απομενει να να διαλεξει,
διαλεξε το δευτερο,υπογραψε τη δηλωση,και τον αφησαν ελευθερο,
τωρα ολοι θα τον αποκαλουν δειλο,προδοτη,αθλιο ανθρωπακι,
ομως αυτος ξερει πως με τη προσωπικη του ταπεινωση,με τον εξευτελισμο του,τα εργα θα
αποκτησουν αυτονομια,ποτε δεν θα εξαφανισθουν και θα επιζησουν αυτου του αναξιου,
ζωντανα,αληθινα,εσαει επικαιρα,
'Εσυ' τον δειχνουν επιτιμητικα 'τα απαρνηθηκες.Εμεις ομως οσο ζουμε κι αναπνεουμε ποτε
δε θα τα προδωσουμε'
ολοι,φιλοι και εχθροι,τον αποστρεφονταν,απομονωθηκε εντελως,η προσωπικη του ζωη διαλυ-
θηκε,οικονομικα καταστραφηκε,ομως στο βαθος ενιωθε πληρως ικανοποιημενος,πετυχε τα
εργα μ'αυτη την επαισχυντη επιλογη να διασωθουν,αποκτωντας ζωη,που πιθανον,δεν θα την
ειχαν πριν
.
.
.
Robert Rauschenberg, Erased de Kooning Drawing, 1953; traces of drawing media on paper
with label and gilded frame, 25 1/4 x 21 3/4 x 1/2 in. (64.14 x 55.25 x 1.27 cm); Collection
SFMOMA
Robert Rauschenberg, Erased de Kooning Drawing-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο Robert Rauschenberg στο στουντιο του Willem de Kooning
κοιταζει,-Woman I,ειπε ο Willem de Kooning
-vagina dentate,σχολιασε
-ανοησιες του Sigmund Freud ,αντεδρασε γελωντας ο Willem de Kooning,
στη Νεα Υορκη,συνεχισε,στο 7B bar108 Avenue B γνωρισα μια γκαρσονα,Ολλανδη απ'το
Ροτερνταμ,με το ονομα της μανας μου,Cornelia
η Elaine Fried μπηκε μεσα,σηκωσε το ουισκι απ'το τραπεζι,-Βιλεμ,αρκετα ηπιες ,
η Elaine Fried βγηκε
-η Ιλειν παντα υπομονετικη,χαμογελασε ο Willem
-Θα ηθελα ενα πινακα για τους νεους πειραματισμους μου,ειπε ο Robert
-του erasing,σχολιασε ο Willem
-ακριβως,του σβησιματος,επιβεβαιωσε ο Robert Rauschenberg
-παρε αυτον,του εδειξε ο Willem de Kooning,μονο που θα εχει πολλα απο τα δικα μου
σβησιματα
ο Robert ευχαριστησε κι εφυγε
αργοτερα ο πινακας του de Kooning ηταν στημενος στο στουντιο του Rauschenberg διπλα στο
Bed,ενα κρεβατι καλυμενο με κοκκινη πηχτη μπογια
καποιο πρωι,μπαινοντας στο στουντιο με τη προθεση να επεμβει πανω του,παρατηρησε πως
ειχαν σβηστει αρκετα ιχνη του πινακα,απορησε,γιατι,θυμονταν καλα,πως δεν ειχε δουλεψει
πανω του,τοτε τι ειχε συμβει;τι συνεβαινε;
ανεβαλε το erasing
μερα με τη μερα ο πινακας του de Kooning εσβηνε,μεχρι που καθαριστηκε εντελως,ενας απο-
λυτα λευκος πινακας εμφανισθηκε,που οποιος τον εβλεπε δεν θα μπορουσε να καταλαβει πως
προερχονταν απο πινακα του de Kooning
βλεποντας τον ο Jasper Johns αναφωνησε ενθουσιασμενος: -Robert ,αυτος ο Neo Dadaist
πινακας πρεπει να ονομασθει: Erased de Kooning Drawing
κι επειτα προσθεσε :-ο Willem πασχει σοβαρα απο τη νοσο του Αλτσχαιμερ
-το ξερω,απαντησε ο Robert,μου τηλεφωνησε η Ιλειν,εκπληκτικη συμπτωση,when you see
art that’s made out of the stuff of the real world,
κοιταξε τον πινακα:-μηπως,κατα καποιο τροπο,ειμαι υπευθυνος για την αρρωστεια του,μια
πατροκτονια,ενας Οιδιποδας,το oedipus complex του Sigmund Freud
χαμογελασε:-ανοησιες θα ελεγε ο Willem
και αινιγματικα προσθεσε:Nothing is not Nothing
επειτα χαιδεψε τη κοκκινη πηχτη μπογια πανω στο Bed,στο κρεβατι:-ενας Woman's βιασμος ,
ψιθυρισε
[σημειωση:τα γεγονοτα συνεβηκαν,το 1953,
και το 1997,οπου στο East Hampton, New York, στις 19 Μαρτιου ο Willem de Kooning εκπρο-
σωπος του Abstract expressionism η'του action painting πεθανε,93 χρονων,αφου τα τελευταια
χρονια ειχε προσβληθει απο τη νοσο του Alzheimer]
.
.
.
τοπολογια topology
τοπολογια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
σταθηκε ορθια μπροστα του,του εδειξε,μεταξι διαφανο,
-αγγιξε το,του ειπε
υπακουσε,
καθησε απεναντι του,-χθες ειδα ενα ονειρο,μιλησε,ημουνα ξαπλωμενη στην αμμο σε μια
παραλια,ο ηλιος εκαιγε,γυρω μου στον αερα πολλα ψαρια,σαν να ημουν στο βυθο της
θαλασσας,απλωνα τα χερια μου να τα πιασω,αλλα,ολοενα,μου ξεφευγαν δεν μπορουσα,
μαζεψε το φορεμα της,-
σ'ενα αλλο,συνεχισε,μπηκα στο δωματιο μου κι ειδα μια γυναικα μπροστα στο καθρεφτη με
τη πλατη της γυρισμενη ,της φωναζα,αλλα δεν μ'ακουγε,τη πλησιασα κι ειδα το προσωπο της,
ηταν ακριβως το δικο μου,ομως ηταν τυφλη,τα ματιω της γυαλινοι βολβοι,που μολις την αγγιξα
στον ωμο και την κουνησα,επεσαν μεσα σ'ενα γυαλινο δοχειο με νερο που κρατουσε στα χερια
της,
σηκωθηκε,θα παω να ξαπλωσω,του ειπε,
εκεινος βγηκε,η γυναικα στο μπαρ απεναντι του ειχε καλυμενο το προσωπο της μ'ενα γυναι-
κειο περιοδικο μοδας,το κρυβει,σκεφτηκε,η' το αντικαθιστα με το εξωφυλλο του μοντελου,
σηκωθηκε,πηγε στο τραπεζι της,εκεινη τον αντιληφθηκε και κατεβασε το περιοδικο,κοιταξε
το ρολοι της,-ακριβως,η ωρα,ειπε,παραγγειλε στη γκαρσονα ουισκι[ειπε τη μαρκα]με παγο και
για τους δυο,η γυναικα αρχισε να του διηγειται μια ιστορια,παρατηρησε,ηταν ευδιακριτο,τρεις
διαφορετικες οπτικες,στασεις αφηγητη,μια θεολογικη,μια υπαρξιστικη και μια ψυχαναλυτικη,
δεν την διεκοψε,-ξερεις τι ειναι,να γυριζεις στο σπιτι ν'ανοιγεις τη πορτα,να βλεπεις το σχοινι
και καποιον...,σταματησε,δεν συνεχισε,
-αυριο,παλι την ιδια ωρα,εδω,του ειπε
γυρισε σπιτι,τη βρηκε ξαπλωμενη στο κρεβατι,διπλα στα ποδια της το ειδε,μεταξι διαφανο,το
πηρε στα χερια του και το μυρισε,-βοηθησε με να το βαλω,του ειπε,
τη βοηθησε,
-ηταν εδω,πριν μιση ωρα εφυγε,
ακουσε να του λεει,δεν τη ρωτησε τιποτα
.
.
.
MAX ERNST DOROTHEA TANNING CHESS
MAX ERNST DOROTHEA TANNING CHESS
MAX ERNST DOROTHEA TANNING CHESS CAPRICORN
Max Ernst The King Playing with the Queen
DOROTHEA TANNING eine-kleine-nachtmusik-1943
DOROTHEA TANNING birthday-1942.
MAX ERNST DOROTHEA TANNING'S 29 CHESS MOVEMENTS-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
1942 Max Ernst Dorothea Tanning
Max Ernst-I love you,Une Semaine de Bonté
Dorothea Tanning-The King Playing with the Queen.
Max Ernst-ας αρχισουμε:1.e4c5-μεσα στο δωματιο που κοιμομουν μικρο παιδι στη σκονη
του πατωματος ειδα ενα τεραστιο πουλι
2.h Nf3e6 η Dorothea γελασε:-Εσυ ο Max Ernst,Loplop, Bird Superior!
-ακριβως:3.d4cxd4,θυμαμαι εκεινη τη νυχτα ειδα δυο παιδια να απειλουνται απο ενα αηδονι
4.Nxd4Nf6,-ειμασταν με την αδελφη μου σ'ενα μακρυ διαδρομο,ξενοδοχειο η' αναμορφωτηριο,
η' φυλακισμενες σε καποιο σαλουν του ντε Σαντ η' και πορνειο,ισως,
5.Nc3d6,-το πρωι βρηκα ψοφιο τον αγαπημενο μου παπαγαλο,τρομαξα,εκλαιγα,ακουγοντας τα
κλαματα μου εφτασε ο πατερας μου,'ελα ησυχασε',μου ειπε ,'αποψε γεννηθηκε η αδελφη σου',
απο τοτε γι'αυτα τα δυο ειχα την ιδια εικονα
6.Be2Be7,-το καλυμα του διαδρομου ηταν κατακοκκινο,τρομαξα,'αιμα,βιασαν την αδελφη μου'
σκεφτηκα,φορουσα λευκο φορεμα,η' μαλλον η αδελφη μου φορουσε λευκο,εγω κοκκινο,οι
τρεις πορτες κατα μηκους του διαδρομου με αριθμο 207, 205, 203 ηταν κλειστες
7.O-OO-O -εχει ενα παθος να κοβει και να κολλα εικονες απο βικτωριανες νουβελες,ξυλογρα-
φιες,εγκυκλοπαιδειες ,απο περιοδικα,μαθηματικων,ανθρωπολογιας,ζωολογιας,βοτανολογιας,
ανατομιας,ορυκτολογιαςπαλαιοντολογιας και αλλα βιβλια και να δημιουργει παραξενες εικονες,
μυστηριες,σουρεαλιστικες
8.Be3Nc6 -εικονες του id,collage nouvels
9.f4Qc7-ακριβως,Une Semaine de Bonté,La Femme 100 Têtes,Rêve d’une Petite Fille Qui
Voulut Entrer au Carmel
-εγω,αυτη,παιζαμε ενα δραμα,10.Qe1Nxd4, με σαιξπηρικα κοστουμια,το σκηνικο θεατρικο,
μια ξυλινη σκαλα ανεβαινε στο διαδρομο,μια αλλη ανεβαινε απ'αυτον,ενα αχανες κτιριο,που
εκτεινεται στο απειρο
-οπως,11.Bxd4e5,στον πινακα σου Birthday,τον ειδα στη Peggy[Guggenheim],μια πορτα ανοιγει
σ'ένα δωματιο,και σ'αυτο μια αλλη πορτα ανοιγει σ'αλλο δωματιο,και μια πορτα σ'αυτο σε αλλο,
απειρα δωματια και πορτες
12.Be3Be6-η πορτα με αριθμο 201 ηταν μισοανοιγμενη,φως εβγαινε απ'το ανοιγμα,σαν απο
μαχαιρι κοφτερο σχισμενο,απο μεσα ακουγονταν μουσικη, Mozart Eine kleine Nachtmusik,
μια κοπελα,εγω,η' αυτη,η αδελφη μου,καθισμενη στο πιανο,ενας κυριος με μαυρο κοστουμι
και κιτρινη γραβατα ανοιξε τη πορτα απεναντι,την αφησε ανοικτη,ενα τεραστιο ηλιοτροπιο
στο αλλο δωματιο,ο αντρας προχωρησε,στο χερι του κρατουσε ενα δερματινο μαστιγιο,ειχε
το προσωπο πουλιου
13.f5Bc4-η δημιουργια ειναι η θαυμασια ικανοτητα ν'αρπαζεις ξεχωριστες πραγματικοτητες
και να τις αναμειγνυεις
14.Bxc4Qxc4-του ξεφυγε,πεταχτηκε εξω απ'το δωματιο,η αδελφη μου καθισε σε μια καρεκλα
μπροστα στη πορτα με τον αριθμο 207,δεν ακουγα την αναπνοη της
-οι σουρεαλιστες παθιαζονται με το σκακι,15.Bg5Rfe8,ο Marcel Duchamp, o Max Ernst,σ'ενα
ημιφωτισμενο δωματιο ενας γιγαντιαιος βασιλιας Αιγοκερως απλωνει τα τεραστια χερια του
να πιασει τη μικροκαμωμενη βασιλισα
16.Bxf6Bxf6-γυρισα το κεφαλι,η αδελφη μου ειχε μεταμορφωθει σε πορσελανινη κουκλα
-ο δυτης 17.Nd5Bd8,πριν βουτησει στη θαλασσα δεν ξερει τι θα βρει και θα φερει πισω,
ενας αντρας με μαυρο κοστουμι και κιιτρινη γραβατα και μια γυναικα με κοκκινο δαντελενιο
μακρυ φορεμα μπηκαν μεσα στο δωματιο που επαιζαν σκακι, η γυναικα καθησε στο πιανο,
Mozart Eine kleine Nachtmusik
18.c3b5-αυτος ο αντρας ειναι εκεινος στο φωτισμενο δωματιο,η γυναικα στο πιανο ειναι
η αδελφη μου,
19.b3Qc5+-το ματι βλεπει πολυ περισσοτερα
-ο αντρας κρατα,20.Kh1Rc8,μια πανινη βαλιτζα,τωρα γονατιζει και την ξεκλειδωνει,την ανοιγει,
πεταει απο μεσα στο πατωμα διαφορα ανθρωπινα μελη,κομμενα χερια,ποδια,ματια,επειτα
σηκωνεται,στα πλευρα του φυτρωνουν φτερα,εχει ραμφος στο προσωπο
21.Rf3Kh8,-ο Max Ernst χρησιμοποιησε για εναν μνημειωδη Αιγοκερω τσιμεντο,σιδεροβεργες,
σπασμενα κοχυλια,λαμαρινες αυτοκινητου,χαρτινα κουτια γαλακτος κι αλλα απορριματα,
-Ernst,μιλας για τον εαυτο σου σε τριτο προσωπο,22.f6gxf6,The King playing with his queen,
κοιταξε,η πορτα απεναντι ανοιξε,βλεπεις το τεραστιο ηλιοτροπιο,το δυνατο ρευμα του αερα
στροβιλιζει εδω μεσα τα κιτρινα φυλλα του
-ο ζωγραφος,23.Qh4Rg8,θελει να γνωρισει τι δεν θελει
24.Nxf6Rg7-ενα κιτρινο φυλλο του κραταει στο χερι της η αδελφη μου
25.Rg3Bxf6-η ζωγραφικη δεν ειναι για διακοσμηση,ειναι ανακαλυψη,αποκαλυψη
26.Qxf6Rg8-μπροστα μου στον κοκκινο διαδρομο ενα τεραστιο ηλιοτροπιο,πρεπει να προλα-
βω,ο αντας με το μαυρο κοστουμι και τη κιτρινη γραβατα ανεβαινει τη σκαλα,η πορσελανινη
αδελφη μου γκρεμιζεται απ'τη καρεκλα και κοματιαζεται,δεν φοιβαμαι,νιωθω ηδονη
-καθε ανθρωπος,27.Rd1d5,εχει κρυμενες εικονες στο ασυνειδητο του,απωθημενες,πρεπει να
τις απελευθερωσει και να τις φερει στο φως
28.Rxg7Rxg7-ειναι εθιμο στην Αμερικη τα δωματια με αριθμο 201 στα ξενοδοχεια να προοριζον-
ται για τα γαμηλια ζευγαρια,εγω,μαλλον αυτη,η αδελφη μου,περασε τη νυχτα του γαμου μ'αυτο
τον αντρα στο δωματιο 201,τρια απ'τα φυλλα του ηλιοτροπιου ειναι ριγμενα στη σκαλα,μοια-
ζουν με δερματινα γυναικεια γαντια,η αδελφη μου σηκωθηκε απ'τη καρεκλα και μπηκε στο δω-
ματιο 201,παιζει στο πανιο,την ακουω,Mozart Eine kleine Nachtmusik,σκεφτηκα,κι η καρδια
μου χτυπουσε δυνατα, η ψηλοτακουνι μαυρη γυαλιστερη γοβα της Queen,ηθελα,σαν στιλετο
να καρφωνεται στη μιτρα του Bishop
-ποιος,κι απο ποια θεση,διηγειται αυτη την ιστορια;ο καλλιτεχνης ειναι ενας θεατης,αδιαφορος
η' παθιασμενος,στη γεννηση του εργο του,και παρατηρει τις φασεις της εξελιξης του,29.Rxd5,
ματ,τελος
Dorothea Tanning-I love you,La Femme 100 Têtes
Dorothea Tanning Max Ernst 1976
.
.
DOROTHEA TANNING eine kleine nachtmusik 1943-animations χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
W.A.Mozart ein kleine nachtmusik
https://youtu.be/M_qAiryk0bI
.
.
Max Ernst Une Semaine de Bonté
https://youtu.be/nrpv_HAa-Q4
.
.
Max Ernst La Femme 100 Têtes
https://youtu.be/L0dQ4CKHWzw
.
.
.
ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ-χ.ν.κουβελης
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ-χ.ν.κουβελης
νυχτα περασμενη στο σπιτι του στην Αλεξανδρεια,ξαπλωμενος στο κρεβατι δεν τον
αφηνουν οι πληγες στη πλατη να κοιμηθει,πονουν εντονα και τον ενοχλουν,κλεινει
για μια στιγμη τα ματια και βλεπει ζωντανο εφιαλτη,τα παραμορφωμενα προσωπα των
φανατισμενων βασανιστων του,αγρια λυσσασμενα,πολυ κοντα στο δικο του προσωπο,
τα στοματα τους βρωμουν,τα ματια τους φουσκωμενα βγαζουν φλογες,τον ραπιζουν
αλυπητα στον γυμνωμενο κορμο τεσσαρακοντα και μια μετραει,λυποθυμαει,σωριαζεται
κατω και του ριχνουν καταπανω του παγωμενο νερο,συνερχεται και τον μαστιγωνουν
παλι τεσσαρακοντα και μια μετραει,και παλι λυποθυμαει και παλι τεσσαρακοντα και μια
μετραει κι αυτο το ιδιο τρομαχτικο επαναλαμβανεται συνεχως,''ες αειν'' σκεφτεται,
το πρωι τον παιρνει εξαντλημενον ο υπνος,βαθυς υπνος,τοτε ησυχαζει η ταραγμενη ψυχη
του,σ'εναν ελευθερον αιθερα εχει ερθει,εκει βλεπει κι ακουει καθαρα,αυτος κι οι αλλοι
αγαπημενοι συμαθητες του,κι οι δασκαλοι τους πραοι και ησυχοι,''Το Λογικο ειναι πιο
σπουδαιοτερο απο το Θυμικο και το Επιθυμητο'' ακουει,''Η Αρετη ειναι ο μονος δρομος
προς την Αληθεια'',''Το Εν Ειναι το Υπερουσιον'' ακουει ''Εκ του Ενος Νους τε Ψυχη τε'',
''Η Δημιουργια του Κοσμου Δεν Ειναι Ασυνεχης'',''Η Μερικη Ατομικη Ψυχη Εις το Ολικον
Εν '',''Η Υψιστη Τριαδικοτητα-Σωμα-Υλη-Ψυχη'',ακουει,και μαζι με αλλους συνοπαδους
ειναι σ'ενα δωματιο και βλεπει πολυ αχνα το ειδωλο του Δασκαλου πισω απο παραπε-
σμα ακουει τα λογια του μαγνητισμενος και μαθαινει να σιωπα,τοτε του ηρθε η ιδεα
στο νου για το ταξιδι,επιτακτικη αναγκη αυτο οπωσδηποτε να γινει,στο ιδιο καραβι απο
την Αλεξανδρεια προς το Βυζαντιο μαζι του συνταξιδευαν ο Αμμωνιος Σακκας,ο Ωριγενης,
ο Ερρενιος,ο Λογγινος,ο Πλωτινος,ο Πορφυριος,ο Ψευδο-Διονυσιος ο Αρεοπαγιτης,
ο Μιχαηλ Ψελλος,ο Γεωργιος Γεμιστος η' Πληθων,ο δασκαλος του Πλουταρχος,και οι
μαθητες του Αινειας απο τη Γαζα και Θεοσεβιος,συγκεντρωνονταν στο σαλονι και
συζητουσαν με τις ωρες,ο Πλωτινος και ο Πορφυριος αποβιβαστηκαν στη Σαλαμινα
της Κυπρου,ο Αμμωνιος Σακκας και ο Γεωργιος Γεμιστος Πληθων κατεβηκαν στο λιμανι
της Σμυρνης,αυτος και ο Μιχαηλ Ψελλος κατεβηκαν στην Πολη,οι υπολοιποι αλλος θα
ταξιδευε προς τη Θεσσαλονικη,αλλος στις πολεις του Ποντου,αλλος δυτικα με προορισμο
Γαληνοτατη Βενετια,αλλος στην Οδησσο της Μαυρης Θαλασσας,αλλος στη περιοχη
της Καππαδοκιας,ειχαν φτασει πρωι,κατελυσε σ'ενα φτηνο ξενοδοχειο στη συνοικια
Ταταυλα,επονομαζομενη Κουρτουλούς,οπως τον πληροφορησε η ευγενικη νεαρη
τουρκαλα ρεσεψιονιστα,κοιμηθηκε να ξεκουραστει κι οταν ξυπνησε αργα το απογευμα
βγηκε και περιηγηθηκε στη πολη,το βραδυ εφαγε σ'ενα εστιατοριο στο Περαν,
''Η Ωραια του Περαν'',Γεμιστα Πολιτικα,γεμιστες ντοματες και πιπεριες με πολυ
κρεμμυδι,διαβασε στο μενου,ρυζι, κουκουναρι και σταφιδες,επι πλεον σερβεριστηκε
κι ενα ροφημα γιαουρτιου,το Αιρανι,την αλλη μερα ξεκινησε τα μαθηματα σ'ενα
μοντερνο κτιριο συνεδριασεων με αμφιθεατρο κοντα στον Ιπποδρομο,το ακροατηριο
το αποτελουσαν κυριως νεαρα ατομα και των δυο φυλων,εφηβοι,και θα διαρκουσαν
τεσσερις ωρες ,απο τις 9 η ωρα το πρωι μεχρι τις 1 η ωρα το μεσημερι,παντα αρχιζε το
μαθημα με τη φραση,''Αυτος Εφα'',συγκινημενος,και στην παρουσιαση των θεματων του
θα ακολουθουσε την Τετρακτυν,
αυτο ηταν το προγραμμα που ανακοινωθηκε:
Μαθημα 1:
-κανε φιλο οποιον στην αρετη ειναι αριστος
Μαθημα 2:
-στα πραα να μετεχεις λογια και στα εργα τα επωφελη
-να μην εχθρευεσαι φιλο σου για μικρο λαθος του
Μαθημα 3:
-να συγκρατησε στο φαι και στον υπνο και στη λαγνεια και στο θυμο
-μην κανεις κακο εργο μητε μ'αλλον μητε μονος σου
-απ'ολα δε πιο πολυ να ντρεπεσαι τον εαυτο σου
Μαθημα 4:
-ν'ασκεις την δικαιοσυνη και μ'εργο και με λογο
-να μην εισαι αλογιστα με τιποτα εθισμενος
-να σ'αρεσει ν'αποκτας πραγματα αλλα να ξερεις και να τα χανεις
-στα λογια των ανθρωπων συνυπαρχουν αναξια και καλα
και θα συνεχιζε ,επανερχομενος στην Τετρακτυν:
Μαθημα 5:
-το ψευδος ν'αντιμετωπιζεις με ηρεμια
Μαθημα 6:
-να μην επιτρεψεις κανεναν να σε παραπλανησει
-να μην πραξεις μητε να πεις ο,τι δεν ειναι το καλλιτερο για σενα
Μαθημα 7:
-να σκεφτεσαι πριν ενεργησεις,μηπως ανοητα πραξεις
-να πραττεις αυτο που δεν θα στεναχωρησει καποιον και σενα
-να μην πραττεις αυτα που δεν εχεις αναγκη αλλα οσα χρειαζεσαι
Μαθημα 8
-να μην αμελεις την υγεια του σωματος
-μετρο ειναι αυτο που δεν θα σε στεναχωρηρει.
-η διατροφη σου να'ναι καθαρη ανεπεξεργαστη λιτη
-να μην τραβας τον φθονο των αλλων με τον τροπο που ζεις
και παλι:
Μαθημα 9:
-να μην σπαταλας
Μαθημα 10:
-να μην εισαι φιλοχρηματος
-το μετρο σε ολα ειναι αριστο
Μαθημα 11:
-πραξε οσα δεν θα σε βλαψουν ουτε σενα ουτε τους αλλους
-καθε νυχτα πριν κοιμηθεις εξετασε τρις φορες τις πραξεις της μερας
ρωτωντας:
που παρελειψα;
τι εκανα;
τι επρεπε να κανω και δεν εκανα;
-μαθε να βλεπεις και ν'ακους
δεν προλαβε,στο τριτο μαθημα,στις 10 η ωρα και μισυ ακριβως περικυκλωθηκε το κτιριο
του αμφιθεατρου απο πανοπλους αστυνομικους κι απο τον φανατισμενο οχλο που
ουρλιαζε:Αρον Αρον Αυτον,εισηρθε ο εισαγγελεας με την συνοδεια του στην αιθουσα,
διεταξαν την εκκενωση της απο τους Ακροατες και τον συνελαβαν Επ Αυτοφορω οπως
επισημα του ανακοινωσαν,του εβαλαν χειροπεδες,τον εμπασαν γρηγορα σε περιπολικο
να μην τον λυντσαρει το εξαγριωμενο πληθος και τον φυγαδεψαν προς αγνωστη
κατευθυνση,,τον κρατησαν ολη την νυχτα σε καποιο αυστηρα φρορουμενο αστυνομικο
κτιριο και την αλλη μερα πολυ πρωι με την διαδικασια του Αυτοφορου τον
μετεφεραν στα δικαστηρια,εκει κεκλεισμενων των θυρων τον καταδικασαν σε
τασσαρακοντα και μια μαστιγωσεις,''επι της πλατης τουτου του πλανου'' οπως σχολα-
στικα καταγραφτηκε στα πρακτικα της Δικης,οπως και η ακριβης κατηγορια:
''Ο Ιεροκλης εξ Αλεξανδρειας εν τη Αιγυπτω Αυτοαποκαλουμενος Νεοπλατωνιστης
Φιλοσοφος ερχομενος ες την Βασιλιδα των Πολεων Πολιν την Ημετεραν αρξασθε
Παρα τω Νομω διδασκων και διαδιδων Κενα Δαιμονια εις τους ημετερους νεους
Ενος Υμιν Αγνωστου Αυτος Εφα επικαλουμενος γελοιως του μαλα μωρου προσχηματος
ως τουτα τα πονηρα και φαυλα στενως συναδουν μετα της Ιερης και Πανσεπτου
Ημων Θρησκειας'',τον εσυραν στη φυλακη,εκει μεσα στο μισοσκοταδο της τεραστιας
Αιθουσας των Βασανιστηριων τον γυμνωσαν απο τη μεση και πανω,του τεντωσαν τα
χερια ψηλα και τα εδεσαν σταυρωτα σε μια μεταλλικη κολωνα που εκτεινονταν σε
τεραστιο υψος στο κεντρο του δεσμωτηριου και 10 αντρες θα τον μαστιγωναν με τη
σειρα,εφαρμοζοντας για να τον εξεφτευλισουν πληρως την δικη του μεθοδο,
''Την Σοι Υμετεραν Τετρακτυν'',οπως κοροιδευτηκα ειπαν αρχαιστι και γελασαν
δυνατα,ξεκινησε το μαρτυριο του μαστιγωματος ο πρωτος με 1 χτυπημα,
ακολουθησαν οι δυο με 2 χτυπηματα απο ενα ο καθενας,μετα οι αλλοι τρεις με 3
χτυπηματα απο ενα ο καθενας, μετα οι αλλοι τεσσερις με 4 χτυπηματα απο ενα ο
καθενας,
''Το Συνολον Δεκα''
αναφωνησε με απροσωπη φωνη κι εγραψε στα πρακτικα του ο ξερακιανος γραμματεας
της φυλακης,οι μαστιγωσεις συνεχιστηκαν με την ιδια Τετρακτυν Μεθοδον,
απλα και για να διακεδασουν και να μην πληξουν οι 10 βασανιστες εναλλασσονταν στις
τεσσερις ομαδες των 1,3,3,4 εκτελεστων της τιμωριας,σε καθε γυρω ο γραμματεας φωναζε
κι εγραφε:
''Το Συνολον Εικοσιν'',
''Το Συνολον Τριακοντα'',
''Το Συνολον Τεσσαρακοντα'',
για την επιπλεον 'μιαν' ερριξαν κληρο,
τοτε ο γραμματεας με θριαμβευτικη φωνη αναφωνησε και εγραψε:
''Το Συνολον Τεσσαρακοντα και Μιαν''
''Τετελεσται''
και συνεχισε με το ιδιο υφος
''Εγω Εφα'',
και εκλεισε το βιβλιο του,αυτο ακουγωντας γελασαν κοροιδευτικα οι 10 δεσμωτες,
ξυπνησε αργα,οι ακτινες του ηλιου εμπαιναν απ'το παραθυρο στο δωματιο του ζεστες
κι εκτυφλωτικες,
σηκωθηκε απ'το κρεβατι,κατα περιεργο τροπο σημερα δεν αισθανονταν τις φοβερες
ενοχλησεις ψηλα στη πλατη που αισθανονταν το τελευταιο τριμηνο,σαν να τον ειχαν
χαραξει βαθεια πολλες φορες εκει με αιχμηρο μαχαιρι κι ενιωθε οξυτατο πονο,
περασαν οπως ηρθαν,σκεφτηκε χαμογελωντας,
εκανε ενα δροσερο ντους και ξυριστηκε,επειτα ανοιξε το ψυγειο πηρε ενα μπουκαλι με
κρυο γαλα,το αδειασε και γεμισε ενα ποτηρι,το ηπιε σχεδον μονορουφι,
πηγε στο γραφειο του,απο το μεγαλο παραθυρο δυτικα ειχε μια ευρυγωνια απoψη της
πολης,που αυτην την ωρα ωρα αχνιζε χρυση πολυβουη πολυπροσωπη,ανοιξε το
ραδιοφωνο,βρηκε ενα τζαζ σταθμο και το αφησε εκει,Miles Davis In Blue Green,
καθισε στο γραφειο κι εβγαλε απ'το συρταρι αριστερα τα χειρογραφα,το κοιταξε
προσεκτικα,εκανε μια δυο διορθωσεις,τωρα ηταν ενταξει,ετοιμα,και τηλεφωνησε
στον εκδοτη του,
τον βρηκε,του ειπε να τον περιμενει,θα περνουσε σε λιγονα του παραδωσει τα χειρο-
γραφα,ειχε τελειωσει,και να συζητησουν καποιες λεπτομερειες της τελικης εκδοσης τους,
συμφωνησαν κι εκλεισε το τηλεφωνο,
σε μια ωρα ακριβως ηταν στον εκδοτη,του ζητησε ν'αλλαξουν τον τιτλο του βιβλιου απο
Χρυσα Επη σε Αυτος Εφα,ο εκδοτης πηγε ν'αντιδρασει,θα του ελεγε τα γνωστα περι
ευπωλητου βιβλιου κοστους κερδους κτλ,ειδε ομως το αναντιρρητο υφος στα ματια του
και δεν τολμησε να πει τιποτα.
.
Αυτο ειναι το Κειμενο των Χειρογραφων που παραδωθηκε στον Αλεξανδρινο εκδοτη
τη εικοστη πρωτη Μαιω το σωτηριον ετος 450
παρα του Ιεροκλεους εξ Αλεξανδρειας Νεοπλατωνικου Φιλοσοφου
Αυτός έφα
[ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ] Υποτιτλος
Ἀθανάτους μὲν πρῶτα θεούς, νόμωι ὡς διάκεινται,
τίμα καὶ σέβου ὅρκον. ἔπειθ' ἥρωας ἀγαυούς
τούς τε καταχθονίους σέβε δαίμονας ἔννομα ῥέζων
τούς τε γονεῖς τίμα τούς τ' ἄγχιστ' ἐγγεγαῶτας.
τῶν δ' ἄλλων ἀρετῆι ποιοῦ φίλον ὅστις ἄριστος.
πραέσι δ' εἶκε λόγοισ' ἔργοισί τ' ἐπωφελίμοισι.
μηδ' ἔχθαιρε φίλον σὸν ἁμαρτάδος εἵνεκα μικρῆς,
ὄφρα δύνῆι, δύναμις γὰρ ἀνάγκης ἐγγύθι ναίει.
Ταῦτα μὲν οὕτως ἴσθι, κρατεῖν δ' εἰθίζεο τῶνδε
γαστρὸς μὲν πρώτιστα καὶ ὕπνου λαγνείης τε
καὶ θυμοῦ. πρήξηις δ' αἰσχρόν ποτε μήτε μετ' ἄλλου
μήτ' ἰδίηι, πάντων δὲ μάλιστ' αἰσχύνεο σαυτόν.
εἶτα δικαιοσύνην ἀσκεῖν ἔργωι τε λόγωι τε,
μηδ' ἀλογίστως σαυτὸν ἔχειν περὶ μηδὲν ἔθιζε,
ἀλλὰ γνῶθι μέν, ὡς θανέειν πέπρωται ἅπασιν,
χρήματα δ' ἄλλοτε μὲν κτᾶσθαι φιλεῖ, ἄλλοτ' ὀλεσθαι.
ὅσσα δὲ δαιμονίαισι τύχαις βροτοὶ ἄλγε' ἔχουσιν,
ἣν ἂν μοῖραν ἔχηις, ταύτην φέρε μὴδ' ἀγανάκτει.
ἰᾶσθαι δὲ πρέπει καθ' ὅσον δύνηι, ὧδε δὲ φράζευ
οὐ πάνυ τοῖς ἀγαθοῖς τούτων πολὺ Μοῖρα δίδωσιν.
Πολλοὶ δ' ἀνθρώποισι λόγοι δειλοί τε καὶ ἐσθλοί
προσπίπτουσ', ὧν μήτ' ἐκπλήσσεο μήτ' ἄρ' ἐάσηις
εἴργεσθαι σαυτόν. ψεῦδος δ' ἤν πέρ τι λέγηται,
πράως εἶχ'. ὃ δέ τοι ἐρέω, ἐπὶ παντὶ τελείσθω
μηδεὶς μήτε λόγωι σε παρείπηι μήτε τι ἔργωι
πρῆξαι μηδ' εἰπεῖν, ὅ τί τοι μὴ βέλτερόν ἐστιν.
Βουλεύου δὲ πρὸ ἔργου, ὅπως μὴ μωρὰ πέληται
δειλοῦ τοι πράσσειν τε λέγειν τ' ἀνόητα πρὸς ἀνδρός.
ἀλλὰ τάδ' ἐκτελέειν, ἅ σε μὴ μετέπειτ' ἀνιήσει.
πρᾶσσε δὲ μηδὲ ἓν ὧν μὴ ἐπίστασαι, ἀλλὰ διδάσκευ
ὅσσα χρεών, καὶ τερπνότατον βίον ὧδε διάξεις.
οὐ δ' ὑγιείας τῆς περὶ σῶμ' ἀμέλειαν ἔχειν χρή,
ἀλλὰ ποτοῦ τε μέτρον καὶ σίτου γυμνασίων τε
ποιεῖσθαι. μέτρον δὲ λέγω τόδ', ὃ μή σ' ἀνιήσει.
εἰθίζου δὲ δίαιταν ἔχειν καθάρειον ἄθρυπτον
καὶ πεφύλαξο τοιαῦτα ποιεῖν, ὁπόσα φθόνον ἴσχει.
μὴ δαπανᾶν παρὰ καιρὸν ὁποῖα καλῶν ἀδαήμων
μηδ' ἀνελεύθερος ἴσθι. μέτρον δ' ἐπὶ πᾶσιν ἄριστον.
πρᾶσσε δὲ ταῦθ', ἅ σε μὴ βλάψει, λόγισαι δὲ πρὸ ἔργου.
Μὴ δ' ὕπνον μαλακοῖσιν ἐπ' ὄμμασι προσδέξασθαι,
πρὶν τῶν ἡμερινῶν ἔργων τρὶς ἕκαστον ἐπελθεῖν
«πῆι παρέβην; τί δ' ἔρεξα; τί μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη;»
ἀρξάμενος δ' ἀπὸ πρώτου ἐπέξιθι καὶ μετέπειτα
δειλὰ μὲν ἐκπρήξας ἐπιπλήσσεο, χρηστὰ δὲ τέρπευ.
Ταῦτα πόνει, ταῦτ' ἐκμελέτα, τούτων χρὴ ἐρᾶν σε
ταῦτά σε τῆς θείης Ἀρετῆς εἰς ἴχνια θήσει
ναὶ μὰ τὸν ἁμετέραι ψυχᾶι παραδόντα τετρακτύν,
παγὰν ἀενάου φύσεως. ἀλλ' ἔρχευ ἐπ' ἔργον
θεοῖσιν ἐπευξάμενος τελέσαι. Τούτων δὲ κρατήσας
γνώσεαι ἀθανάτων τε θεῶν θνητῶν τ' ἀνθρώπων
σύστασιν, ἧι τε ἕκαστα διέρχεται, ἧι τε κρατεῖται,
γνώσηι δ', ἣ θέμις ἐστί, φύσιν περὶ παντὸς ὁμοίην,
ὥστε σε μήτε ἄελπτ' ἐλπίζειν μήτε τι λήθειν.
γνώσηι δ' ἀνθρώπους αὐθαίρετα πήματ' ἔχοντας
τλήμονας, οἵτ' ἀγαθῶν πέλας ὄντων οὔτ' ἐσορῶσιν
οὔτε κλύουσι, λύσιν δὲ κακῶν παῦροι συνιᾶσιν.
τοίη μοῖρ' αὐτῶν βλάπτει φρένας. ὡς δὲ κύλινδροι
ἄλλοτ' ἐπ' ἄλλα φέρονται ἀπείρονα πήματ' ἔχοντες.
λυγρὰ γὰρ συνοπαδὸς Ἔρις βλάπτουσα λέληθεν
σύμφυτος, ἣν οὐ δεῖ προάγειν, εἴκοντα δὲ φεύγειν.
Ζεῦ πάτερ, ἦ πολλῶν κε κακῶν λύσειας ἅπαντας,
εἰ πᾶσιν δείξαις, οἵωι τῶι δαίμονι χρῶνται.
ἀλλὰ σὺ θάρσει, ἐπεὶ θεῖον γένος ἐστὶ βροτοῖσιν,
οἷς ἱερὰ προφέρουσα φύσις δείκνυσιν ἕκαστα.
Ὧν εἴ σοί τι μέτεστι, κρατήσεις ὧν σε κελεύω
ἐξακέσας, ψυχὴν δὲ πόνων ἀπὸ τῶνδε σαώσεις.
ἀλλ' εἴργου βρωτῶν ὧν εἴπομεν ἔν τε Καθαρμοῖς
ἔν τε Λύσει ψυχῆς, κρίνων καὶ φράζευ ἕκαστα
ἡνίοχον γνώμην στήσας καθύπερθεν ἀρίστην.
ἢν δ' ἀπολείψας σῶμα ἐς αἰθέρ' ἐλεύθερον ἔλθηις,
ἔσσεαι ἀθάνατος, θεός ἄμβροτος, οὐκέτι θνητός.
.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
Τους αθανατους θεους,στο νομο οπως οριζεται,
τιμα και σεβασου τον ορκο,επειτα τους λαμπρους ηρωες
και τους καταχθονιους να σεβεσαι δαιμονες τα εννομα πραττωντας
και τους γονεις σου τιμα και τους εξ'αγχιστειας συγγενεις
απ'τους αλλους στην αρετη κανε φιλο οποιος αριστος
στα πραα να μετεχεις λογια και στα εργα τα επωφελη
μητε να εχθρευεσαι φιλο σου λογω παραπτωματος μικρου
οσον δυνασαι.επειδη η δυναμη στην αναγκη κοντα διαμενει
Τουτα μεν ετσι να τα γνωριζεις,να συγκρατησε δε συνειθισε σε τουτα εδω:
της κοιλιας πρωτα-πρωτα και του υπνου και της λαγνειας
και του θυμου.μην πραξεις δ'αισχρο ποτε μητε μ'αλλον
μητε με σενα τον ιδιο.απ'ολα δε πιο πολυ να ντρεπεσαι τον εαυτο σου
Επειτα την διακαιοσυνη ν'ασκεις και μ'εργο και με λογο
μητ'αλογιστα τον εαυτο σου να'χεις για τιποτα εθισμενο
αλλα γνωρισε,πως να πεθαινουν ειναι το πεπρωμενο σ'ολους
πραγματα δε αλλοτε μεν ν'αποκτας ν'αγαπας,αλλοτε να τα χανεις
Οσα δε απ'τις δαιμονιακες τυχες οι θνητοι αλγη εχουν
οποια κι αν μοιρα να'χεις,αυτη να φερεις διχως ν'αγανακτεις
να θεραπευεις δε πρεπει καθ'οσον το δυνεσαι,αυτο εδω να'χεις υπ'οψιν
οχι σε παρα πολλους απ'τους αγαθους απ'αυτα πολυ μεριδιο δινουν
Πολλοι δε στους ανθρωπους λογοι και αναξιοι και καλοι
συνυπαρχουν,γι'αυτους μητε να απορριπτεις μητε να στεναχωριεσαι
ν'ασκεις τον εαυτο σου.ψευδος δε αν για κατι λεγεται,
πραως να μενεις,αυτο δε που θα σου πω,στα παντα να το εκτελεσεις.
κανεις μητε με λογο να σε παραπλανησει μητε με καποιο εργο
να πραξεις μητε να πεις,ο,τι για σενα δεν ειναι το καλλιτερο.
Να διαλογιζεσαι δε πριν το εργο,οπως μη μωρα πραξεις .
αναξιου ανδρα σε σενα και να πραττει και να λεει τ'ανοητα,
αλλ'αυτα να εκτελεις,αυτα που σενα μετεπειτα να μην στεναχωρησουν.
Να μην πραττεις δε μητ'ενα απ'αυτα που δεν γνωριζεις,αλλα να διδασκεσαι
οσα χρειαζεσαι,και πιο τερπνοτερο βιο ετσι θα περασεις
Ουτε δε της υγειας του σωματος αμελεια πρεπει να'χεις
αλλα και του ποτου μετρο και φαγητου και γυμναστικη
να κανεις.μετρο δε λεω τουτο εδω,αυτο που δεν θα σε στεναχωρηρει.
Συνειθιζε δε να'χεις διαιτα καθαρη αθραυστη
και να προφυλαγεσαι τετοια να κανεις,απ'οσα τον φθονο τραβουν.
να μη δαπανας παρακαιρα τα οποια απο τα καλα σαν τους αδαεις
μητε φιλοχρηματος να εισαι.το μετρο δε σε ολα αριστο.
Πραξε δε τουτα,αυτα που δεν θα σε βλαψουν,υπολογισε δε πριν το εργο
Μητε υπνο μαλακο πανω στα ματια να καλοδεχτεις,
πριν των ημερινων εργων τρις φορες καθ'ενα διελθεις
''που παρεβη;τι δε επραξα;τι σε μενα πρεπον δεν εκτελεσα;''
αρχιζοντας δε απ'το πρωτο να επεκτεινεσαι και στα μετεπειτα
για τ'αναξια που διεπραξες να επιπλητεσαι,για τα χρηστα να τερπεσαι
Τουτα μοχθησε,τουτα ασκησε,τουτων πρεπει ν'αγαπας
τουτα εσενα στα ιχνη της θειας Αρετης θα σε θεσουν
ναι μα τον παραδιδοντα στις δικιες μας ψυχες την τετρακτυν
πηγην αεναου φυσεως.αλλ'ελα στο εργο
στους θεους προσευχομενος να εκτελεσεις,τουτων δε τηρωντας
θα γνωρισεις και των αθανατων θεων και των θνητων ανθρωπων
τη συσταση,και πως σε καθενα διερχεται,και πως συγκρατειται,
θα γνωρισεις,αν θεμιτο ειναι,τη φυση για τα παντα ομοια,
ωστε εσυ μητε απελπιδα να ελπιζεις μητε κατι να σου ξεφευγει
θα γνωρισεις δε ανθρωπους απο μονοι τους βασανα εχοντες
ταλαιπωρους,οτι τ'αγαθα διπλα τους οντας ουτε τα βλεπουν
ουτε τ'ακουν,τη λυση δε των κακων λιγοι συνειδητοποιουν.
η τετοια μοιρα αυτων βλαπτει τα φρενα.οπως κυλινδροι
απ'αλλο σ'αλλο φερονται ατελειωτα βασανα εχοντες,
επειδη ολεθρια συνοδος η Ερις που τους βλαπτει το'χουν ξεχασει
πως συμφυτος ειναι ,αυτη δεν πρεπει να καλλιεργεις,να της μοιασεις δε ν'αποφευγεις
Ζευ πατερα,που απο πολλα και κακα δυνασαι να λυσεις απαντας,
εαν σ'ολους δειξεις,ενας μονος του ποιο δαιμονα εχει αναγκη.
Αλλα εσυ να'χεις πιστη,επειδη θεικο ειναι το γενος στους θνητους,
σ'αυτους η ιερη αποκαλυτικη φυση δειχνει το καθενα.
Αυτων εαν εσυ μετεχεις,κρατησεις αυτα που σε παροτρυνω
να εξασκησεις,την ψυχη δε απ'τους πονους αυτους εδω θα σωσεις,
αλλ'απεφυγε των βρωσιμων αυτων που ειπαμε και στους Καθαρμους
και στη Λυτρωση της ψυχης,κρινοντας και να σκεπτεσαι το καθενα
ηνιοχο τη γνωμη να στησεις που απο πανω ερχεται την αριστη.
οταν δε εγκαταλειψεις το σωμα στον ελευθερο αιθερα θα ελθεις,
θα εισαι αθανατος,θεος αμβροτος αφθαρτος,καθολου πια θνητος
.
.
ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
1
-κανε φιλο οποιον στην αρετη ειναι αριστος
2
-στα πραα να μετεχεις λογια και στα εργα τα επωφελη
-να μην εχθρευεσαι φιλο σου για μικρο λαθος του
3
-να συγκρατησε στο φαι και στον υπνο και στη λαγνεια και στο θυμο
-μην κανεις κακο εργο μητε μ'αλλον μητε μονος σου
-απ'ολα δε πιο πολυ να ντρεπεσαι τον εαυτο σου
4
-ν'ασκεις την δικαιοσυνη και μ'εργο και με λογο
-να μην εισαι αλογιστα με τιποτα εθισμενος
-να σ'αρεσει ν'αποκτας πραγματα αλλα να ξερεις και να τα χανεις
-στα λογια των ανθρωπων συνυπαρχουν αναξια και καλα
1
-το ψευδος ν'αντιμετωπιζεις με ηρεμια
2
-να μην επιτρεψεις κανεναν να σε παραπλανησει
-να μην πραξεις μητε να πεις ο,τι δεν ειναι το καλλιτερο για σενα
3
-να σκεφτεσαι πριν ενεργησεις,μηπως ανοητα πραξεις
-να πραττεις αυτο που δεν θα στεναχωρησει καποιον και σενα
-να μην πραττεις αυτα που δεν εχεις αναγκη αλλα οσα χρειαζεσαι,
4
-να μην αμελεις την υγεια του σωματος
-μετρο ειναι αυτο που δεν θα σε στεναχωρηρει.
-η διατροφη σου να'ναι καθαρη ανεπεξεργαστη λιτη
-να μην τραβας τον φθονο των αλλων με τον τροπο που ζεις
1
-να μην σπαταλας
2
-να μην εισαι φιλοχρηματος
-το μετρο σε ολα ειναι αριστο
3
-πραξε οσα δεν θα σε βλαψουν ουτε σενα ουτε τους αλλους
-καθε νυχτα πριν κοιμηθεις εξετασε τρις φορες τις πραξεις της μερας
ρωτωντας:
που παρελειψα;
τι εκανα;
τι επρεπε να κανω και δεν εκανα;
-μαθε να βλεπεις και ν'ακους
.
.
.
.
Εν οράσεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΕΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'πρεπει' ειπε ,να σχεδιασουμε το καθετι ,με την πιο μικρη λεπτομερεια,να λειτουργει με ακρα
σαν μηχανη,καταλαβαινεις;',εκεινη κουνησε καταφατικα το κεφαλι,'ολα στην εντελεια' συνε-
χισε'τοτε θα πετυχουμε το μεγιστο αποτελεσμα που επιδιωκουμε,ας αρχισουμε,προπαντων
αυτοσυγκεντρωση και τολμη',
τα ποδια της του πιεζαν το λαιμο,'λιγο πιο πολυ',εκεινη αυτο εκανε,'τωρα'της ειπε,μαλλον
την διεταξε,περιμενε,εγινε,'τελεια'αντεδρασε'βλεπεις πως λειτουργουν αρμονικα και οι πεντε
αισθησεις,η οραση,η ακουη,η οσμη,η γευση,η αφη,τωρα η σειρα μου',
της εσφιγγε το λαιμο με τα ποδια του,'πρεπει να'χεις ανοιχτα τα ματια',εκεινη περιμενε 'τωρα,
ανοιξε το στομα σου',τελειωσε,
'καταλαβαινεις ποσο θαυμασιο ειναι,ετσι δεν ειναι;'ψιθυρισε σ'αυτι της,'ναι,καταλαβαινω' εκει-
νη απαντησε,
'τωρα θα κανουμε κατι αλλο',της εδωσε οδηγιες,σταθηκαν μπροστα στον μεγαλο καθρεφτη,
'αυτο θα το βλεπεις στο καθρεφτη,να συμβαινει εκει',
εκεινη,πραγματικα,το εβλεπε να γινεται εκει μεσα,'ειναι υπεροχο'αναφωνησε,
'μην σταματας'της ειπε ,'αυτος ο αναδιπλασιασμος ειναι το παν,εμεις ειμαστε ακριβως αλλοι',
μετα αλλαξαν θεσεις,'ειναι τελειως διαφορετικο'σχολιασε,'κοιτα καλα την εικονα',κοιτουσαν
την εικονα,'χωρις την εικονα'τον ακουσε 'δεν θα ηταν τιποτα,η εικονα ειναι η ουσια',
της εδωσε ενα βιβλιο,'η Κριτικη του Καθαρου Λογου του Καντ,το σωμα χρειαζεται το
λογο,ειναι συμφυες,με το λογο,το πνευμα,αλλιως θα ημασταν χωρις διαρθρωση,παρακαλω
διαβασε,'
εκεινη αρχισε να διαβαζει:
Immanuel Kant
Kritik der reinen Vernunft
Einleitung
I. Von dem Unterschiede der reinen und empirischen Erkenntnis
Daß alle unsere Erkenntnis mit der Erfahrung anfange,daran ist gar kein Zweifel; denn wodurch
sollte das Erkenntnisvermögen sonst zur Ausübung erweckt werden, geschähe es nicht durch
Gegenstände, die unsere Sinne rühren und teils von selbst Vorstellungen bewirken, teils unsere
Verstandestätigkeit in Bewegung bringen, diese zu vergleichen, sie zu verknüpfen oder zu
trennen, und so den rohen Stoff sinnlicher Eindrücke zu einer Erkenntnis der Gegenstände zu
verarbeiten, die Erfahrung heißt? Der Zeit nach geht also keine Erkenntnis in uns vor der
Erfahrung vorher,und mit dieser fängt alle an.
'ωραια'ειπε διεκοπτοντας το διαβασμα,'η εμπειρια προηγειται της γνωσης,οι αισθησεις
ειναι η Αρχη των Παντων'σχολιασε,'αυτες,να το ξερεις,τρεφουν τις γνωσεις μας,απ'αυτες τις
πραξεις γνωριζομαστε,τι γνωριζαμε πριν και τι μετα,μια διαλεκτικη εξελιξη'
την κοιταξε,'τωρα ειναι η ωρα να δοκιμασουμε κι αυτο',
ανοιξε μια τεραστια οθονη στον απεναντι τοιχο,την εδειχνε,σε πολυ κοντινο πλανο,να βαφει
ροζ τα χειλη της,
'παρατηρησε'ειπε'η εικονα παραπεμπει σε αλλη εικονα,δημιουργειται ομοιοτητα και αναπο-
φευκτα ταυτιση',
εκεινη κοιταζε,'τι βλεπεις;'της ειπε,'βλεπω αυτο'απαντησε,'αυτο τοτε ειναι αυτο' της εδειξε,
'βλεπωντας αυτο ας κανουμε αυτη τη πραξη,νομιζεις πως αυτο ειναι δυνατον να τ'αποφυγου-
με;'ρωτησε,'οχι,δεν μπορουμε' απαντησε εκεινη,'καθε σκηνικο αντιστοιχει σε μια πραξη','τοτε
λοιπον,πραξη,πραξη,πραξη'αναφωνησε εκεινος θριαμβευτικα,'μ'ενα απαραβατο ορο,πρατουμε
κοιτωντας αποκλειστικα την εικονα της γυναικας να βαφει ροζ τα χειλη της',εκεινη συμφωνησε,
η' μαλλον υπακουσε,
οταν τελειωσε η πραξη εκεινος ειπε,'τωρα,ας πεσει η αυλαια,αργοτερα,ανακτωντας δυναμεις,
συνεχιζουμε,σαν καλοι ηθοποιοι,τις πραξεις του εργου μας,οι συνδιασμοι,το διαισθανομαστε
ειναι απειροι'
.
.
.
proclus-chart-1-thomas-m-johnson
πολυαιτιοτητα και συναιτιοτητα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ενας Λαβυρινθος ΜεταΦρασεων
στο κεντρο ενος κανονικου δωδεκαπλευρου ειδε τον τεραστιο πυργο,αποτελουμενο απο
κολουρους κωνους,ο ενας πανω στον αλλον,απειρους,με αυξομειουμενη ακτινα,αριστερα
η πλατια ηρεμια του ποταμου,
βρεθηκε σ'εναν ετυφλωτικα φωτισμενο διαδρομο που ελλισονταν ανεβαινοντας,δεξια κι
αριστερα υπηρχαν πορτες με αριθμους,σε τριαδες,αυτο το διαισθανθηκε,3,4,5,-5,12,13,
-7,24,25,-9,40,41,-11,60,61,-...,1001,501000,501001,..,
ανεβαινε συνεχεια,
σε καποια τριαδα,μια πορτα ηταν ανοιχτη,'ελα μεσα'ακουσε μια φωνη,μπηκε στην αιθουσα,
ειδε εναν αντρα καθισμενο,μπροστα του ενα τραπεζι με βιβλια και χαρτια,και πισω μια τεραστια
βιβλιοθηκη,
'πάντα ἐν πάσιν, ἀλλ' οἰκείως' ειπε ο αντρας γελωντας,του εδειξε τη καρεκλα να καθισει,
'οι πυθαγορειες τριαδες,οι αριθμοι στις πορτες',και συνεχισε, 'καθε περιττος αριθμος,
με το τετραγωνο του ελλαττουμενο κατα μια μοναδα και διαιρουμενο με το 2,και το
τετραγωνο του προσαυξειμενο κατα μια μοναδα και διαιρουμενο με το δυο,αποτελουν
μια πυθαγορεια τριαδα',τον κοιταξε,'Εν,Νους,Ψυχη η πρωτη τριαδα,το Υπερουσιον Εν
το Αιδιον Αιωνιο Αναλοιωτο,η μονη,απορρεει,η προοδος,στο Νου,τη Γνωση,απο εκει
στη Ψυχη,κατεβαινοντας στον αισθητο υλικο κατωτερο κοσμο,κι επειτα η επιστροφη,
η αντιστροφη πορεια,προς το Ανωτατο Εν,την Πρωτη Αρχη,την Ενθεωση',
καταλαβε,' Ο Προκλος ειστε,ο μαθητης του Συριανου στην Αθηνα',
'αυτος,κι αυτο το καιρο σχολιαζω το πρωτο βιβλιο των Στοιχειων του Ευκλειδη,καταπληκτικη,
και μαλιστα δικη του,η αποδειξη του Πυθαγορειου θεωρηματος,την προταση μζ΄:
ἐν τοῖς ὀρθογωνίοις τριγώνοις τὸ ἀπὸ τῆς τὴν ὀρθὴν γωνίαν ὑποτεινούσης πλευρᾶς
τετράγωνον ἴσον ἐστὶ τοῖς ἀπὸ τῶν τὴν ὀρθὴν γωνίαν περιεχουσῶν πλευρῶν τετραγώνοις.
η Υπερβαση του Νου,ενα θαυμασιο παραδειγμα της επιστροφης στο Εν Τελειο',
ανοιξε ενα βιβλιο,ξεφυλλησε,
'ειμαστε στον αισθητο κοσμο κατωτερα οντα,νοσουντα,εδω σ'αυτο το Υπομνημα ερμηνευω
τον μυθο της Κιρκης στην Οδυσσεια,ο Ομηρος,και συμφωνει ο Πλατωνας,ειναι θεοπνευστος
ποιητης,κι οι μυθοι του εχουν βαθυ μυστικο νοημα,που δεν μπορει ν'ανακαλυψει ο ανιδεος
αναγνωστης,
ἐν δέ σφιν τυρόν τε καὶ ἄλφιτα καὶ μέλι χλωρὸν
οἴνῳ Πραμνείῳ ἐκύκα· ἀνέμισγε δὲ σίτῳ
φάρμακα λύγρ', ἵνα πάγχυ λαθοίατο πατρίδος αἴης.
αὐτὰρ ἐπεὶ δῶκέν τε καὶ ἔκπιον, αὐτίκ' ἔπειτα
ῥάβδῳ πεπληγυῖα κατὰ συφεοῖσιν ἐέργνυ.
οἱ δὲ συῶν μὲν ἔχον κεφαλὰς φωνήν τε τρίχας τε
καὶ δέμας, αὐτὰρ νοῦς ἦν ἔμπεδος ὡς τὸ πάρος περ. 240
η Κιρκη με τον κυκεωνα,το φαρμακι της,μεταμορφωσε τους συντροφους του Οδυσσεα
σε βρωμικα γουρουνια,που ομως εχουν συνειδηση το τι ηταν πριν,και κλαινε κι οδυρονται
για τη καταντια τους,ομως ο Οδυσσεας με τη βοηθεια του Ερμη και το μωλυ δεν κατεπεσε
στη γοητεια της,
αὐτὰρ ἐπεὶ δῶκέν τε καὶ ἔκπιον οὐδέ μ' ἔθελξε 318
οπως ολες οι ψυχες,που επιδιωκουν το Αγαθον,και ποθουν απο τα κατωτερα γηινα να υψω-
θουν στα ανωτερα και να ενωθουν με το Απολυτο Εν,τον Αιωνα'
εκει,σ'αυτο το σημειο,ξυπνησε το 766 μ.Χ ο Αραβας μαθηματικος Tabit ben Qurra και θυμη-
θηκε πως ειχε ακροαση στις 10 η ωρα αυτο το πρωι απο τον Χαλιφη της Βαγδατης al Mansur
να του ζητησει να παρει ως λαφυρα απο τον Βυζαντινο Αυτοκρατορα τα Στοιχεια του Ευκλειδη
για να τα μεταφρασει,
εκει ακριβως το 801 μ.Χ ξυπνησε απο τον μεσημεριανο του υπνο ο al Hajjaj ibn Yusuf Ibn
Matar,αραβας μαθηματικος,για να συνεχισει τη πρωτη μεταφραση του στα αραβικα των
Στοιχειων του Ευκλειδη με την Υψηλη προτροπη του Χαλιφη Harum al Rashid
εκει στο μεσο της νυχτας το 835 μ.Χ ξυπναει ο al Hajjaj κι αρχιζει τη δευτερη μεταφραση των
Στοιχειων του Ευκλειδη,την επονομαζομενη Mamunian,αφιερωμενη στον Χαλιφη al Mamun,
κι εκει ακριβως,το 901 μ.Χ, ξυπνησε ο αραβας μαθηματικος και ιστορικος των αραβικων μαθη-
ματικων Thabit ibn Qurra al Harrani,σε μια ωρα ειχε ραντεβου στον μεγαλο πυργο με εναν
μεγαλο Ελληνα νεοπλατωνιστη φιλοσοφο και μαθηματικο,τον Προκλο τον Διαδοχο,που αυτες
τις μερες ειχε ερθει επισημος προσκεκλειμενος του Χαλιφη στη Βαγδατη απο την Αθηνα,
θα συζητουσε μαζι του για το φιλοδοξο σχεδιο του να αναθεωρησει και να συμπληρωσει την
επιτυχημενη μεταφραση του Ishag ibn Hunayn των Στοιχειων του Ευκλειδη,
εκει,βλεποντας τον Thabit ibn Qurra al Harrani να μπαινει στον μεγαλο πυργο των απανωτων
κουλουρων κωνων, ξυπνησε,τρεις ωρες πριν ξημερωσει,ο Ishag ibn Hunayn,
πανω στο τραπεζι ειδε τα χειρογραφα της μεταφρασης των Στοιχειων του Ευκλειδη να φωτιζον-
ται μεσα στη ζεστη νυχτα απ'το λαμπερο φως του γεματου φεγγαριου,που εμπαινε απ'τ'ανοιχτο
παραθυρο,
δεν ξανακοιμηθηκε,οταν φωτισε η μερα καθισε στο τραπεζι και συνεχισε τη μεταφραση,
ειχε ανεβει ο ηλιος οταν απ΄το παραθυρο ειδε εναν ανθρωπο να βαδιζει προς τον μεγαλο
πυργο και να μπαινει μεσα,ξεκουρασε για λιγο τα ματια του κοιταζοντας την πλατια ηρεμια
του ποταμου,
υστερα ξαναγυρισε στα γραπτα του,ειχε φτασει στη προταση μζ',του Πυθαγορειου θεωρημα-
τος,κι αυτη τωρα θα μετεφραζε
.
,
.
Μεταβολή-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ην πρώτη αλλαγή παρατήρησε στη στάση του λεωφορείου,οι άνθρωποι δεν ήταν αυτοί που περίμεναν το λεωφορείο εκείνη την ώρα κάθε μέρα,η ηλικιωμενη κυρία με το κόκκινο φόρεμα έλειπε,ο ψηλος νεαρός με το ξυρισμενο κεφαλι απών,δεν έδωσε σημασία,,σκέφτηκε μέσα στις πιθανότητες ήταν να συμβεί κάποια φορά κι αυτό,επισης το λεωφορείο έφτασε με καθυστέρηση
δέκα λεπτών,εκείνη τη μέρα δεν έπεσε στην σντιληψη του κάτι άλλο παρσξενο,την άλλη μέρα
τα συνηθισμένα πρόσωπα στη στάση,το λεωφορείο ακριβώς στην ώρα,όμως ακολούθησε μια καινούργια διαδρομή,οι δρόμοι απ'τους οποίους περνούσε ήταν άγνωστοι, ντράπηκε να ρωτήσει
τον οδηγό η' κάποιο συνεπιβάτη τι συνέβαινε,ευτυχώς πέρασε από το δρόμο του και κατέβηκε,
κοίταξε το ρολόι,καθυστέρησε είκοσι λεπτά,ανέβηκε στο γραφείο,ο διευθυντής τον κοίταξε επιπληκτικα,ψέλλισε μια δικαιολογία,'αυτο να μην ξανασυμβεί'τον έκοψε με αυστηρή φωνή
ο διευθυντής,το απόγευμα που επέστρεψε το δρομολόγιο ήταν κανονικό,η κυρία με κόκκινο
φόρεμα μπήκε στη τρίτη σταση μετά απ' αυτόν,ο νεαρός με το ξυρισμενο κεφαλι όταν σηκώθηκε
να κατέβει τον είδε στις πίσω θέσεις,το βράδυ συναντήθηκε με την Ελένη και δειπνισαν σ'ενα
ακριβό εστιατόριο,δεν της ανάφερε τίποτα,ήταν τόσο χαρούμενη,εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκε
σπίτι του,όταν έφυγε για το γραφείο δεν την ξύπνησε, έφυγε,δυσκολεύτηκε να βρει τη στάση,περιπλανήθηκε αρκετή ώρα,όταν τελικά τη βρήκε δεν υπήρχε άνθρωπος να περιμένει,
κοίταξε το ρολόι,είχαν περάσει σαρανταπέντε λεπτά,σε δεκα λεπτά ήρθε το λεωφορείο,
ανέβηκε,άδειο,κάθισε στη τρίτη πίσω από τον οδηγό θέση,ο οδηγός ήταν κάποιος άλλος,πρώτη
φορά τον έβλεπε,'σημερα δεν έχει κινηση'σχολιασε,ο οδηγός αμίλητος,η διαδρομή ήταν η ίδια,
σε καμία στάση δεν ανέβηκε κάποιος άνθρωπος,ήταν ο μοναδικός επιβάτης,κατέβηκε στη
σταση του,κοίταξε το ρολόι,είχε φτάσει ένα τέταρτο νωρίτερα,περπατούσε πέρα δώθε στο πεζοδρόμιο να περάσει η ώρα,ξαφνικά γυρίζοντας βλέπει τη κυρία με το κόκκινο φόρεμα να
μπαινει στο κτίριο,έτρεξε να τη προλάβει,είδε το ασανσέρ ν'ανεβαινει και να σταματά στον
τέταρτο όροφο,εκεί που ήταν το γραφείο του,στο γραφείο ο διευθυντής κάτω απ' τα μυωπικα του γυαλιά τον κοίταζε εξεταστικα,'τι σου συμβαίνει;πάλι άργησες είκοσι λεπτά','μα έφτασα πριν ένα τεταρτο'δικαιολογηθηκε,'παντως,η κυρία,είναι δεύτερη φορά που έρχεται και δεν σας βρίσκει,η υπόθεση της είναι πολύ σοβαρή,αυτό να μην επαναληφθεί,τώρα μπορείτε να φύγετε',κατέβηκε,
πήρε το λεωφορείο,δεν τον ενδιέφερε που περνούσε από αγνώστους δρόμους,άνθρωποι ανέβαιναν και κατέβαιναν στις στάσεις,ανάμεσα τους ξεχώρισε τη κυρία με το κόκκινο φόρεμα,σηκώθηκε
από τη θέση του,την πλησίασε και της είπε,'με συγχωρητε κυρια',εκείνη τον κοίταξε μ'απορια,'δεν καταλαβαίνω,κυριε'απαντησε,'μα δεν είστε εσείς στο γραφείο;'ειπε,'μαλλον κάποιο λάθος κάνετε κυριε'απαντησε η κυρία και γύρισε το κεφάλι της αλλού,τώρα παρατήρησε πως το δρομολόγιο
του λεωφορείου είχε επανέλθει,κατέβηκε δύο στάσεις πριν τη δική του,ο νεαρός με το ξυρισμενο κεφαλι σχεδόν τον έσπρωξε για ν'ανεβει στο λεωφορείο,τον άκουσε να βρίζει,όταν μπήκε στο διαμέρισμα η Ελένη είχε σηκωθεί κι επινε καφέ στο τραπεζάκι της κουζίνας,'πως πήγε η δουλειά;'
τον ρώτησε,'εχω μαγειρέψει, μακαρόνια με κιμά,να βάλω να φαμε;',κάθησαν να φάνε,η Ελένη
του μίλησε για τα εφηβικά της χρόνια,ήταν χαριτωμένη,,'το βράδυ'του πρότεινε η κοπελα' θα
σου κάνω εγώ το τραπέζι έξω,και θα πάμε για ποτό σε καποιο μπαρ',τη νύχτα στο μπαρ σ'ενα
ραπέζι στο βάθος είδε μέσα στο χαμηλό φωτισμό,δεν έκανε λάθος,τη κυρία με το κόκκινο φόρεμα
να κάθεται μαζί με τον νεαρό με το ξυρισμενο κεφαλι,ο νεαρός τον είδε και κάτι ψιθύρισε στη κυρία,εκείνη γύρισε το κεφάλι και τον κοίταξε,εκείνος έσκυψε το κεφάλι κι είπε στην Ελένη
πως ζαλίστηκε,ήταν κουρασμένος,να φύγουν,εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκε στο σπίτι της Ελενης
.
.
.
Αβερροης,Κορδοβα 14 Απριλιου 1126-Φεζ 10 Δεκεμβριου 1198,Αραβας φιλοσοφος,
σχολιαστης του Αριστοτελη
Η Αναζητηση του Αβερροη-La busca de Averroes-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
σε μια κεντρικη πλατεια,9 η ωρα το πρωι,το 1947,ημερα Παρασκευη,ειδε συγκεντρωμενο
πληθος,πλησιασε,μεσα στην αφορητη ζεστη,κι ειδε εναν γυμνο απο τη μεση και πανω αντρα
που τον μαστιγωναν,αυτος δεν εβγαζε μιλια,του δωσαν ενα χαρτι,'υπογραψε,καθαρμα'του
φωναξαν,'αλλιως θα πεθανεις',εκεινος,τον ειδε,υπογραψε,δεν τον αφησαν,πηραν το χαρτι με
την υπογραφη του,το σηκωσαν ψηλα και το εδειχναν,'οριστε,υπογραψε την δηλωση μετανοιας
του',γελουσαν,καποιος διπλα του ψιθυρισε,'ο δειλος',τοτε ολοι ενας-ενας περασαν απο μπρο-
στα του και τον εφτυναν στο προσωπο,'ντροπη,δειλε',ελεγαν,
φοβηθηκε μην τον δουν και τον αναγκασουν να περασει κι αυτος,εκανε πισω να κρυφτει και να
φυγει,'ε συ που πας;πιαστε τον',ακουσε μια αγρια φωνη,
προλαβε να ξεφυγει,
περπατησε στις οχθες του Γουαδαλκιβιρ,ο ποταμος κυλουσε τα νερα του,το ιδιο οπως χθες,
οπως κι αυριο,τ'ανθισμενα τριανταφυλλα μυριζαν,ενα φυλλο επεσε,ενα σκυλι αλυκτουσε
μακρια,ποσα πολλα πραγματα μοιαζουν και ταυτοχρονα ειναι διαφορετικα, σκεφτηκε,
γυρισε σπιτι,μεσημερι,η μελαχροινη υπηρετρια του ειπε πως δυο κυριοι ειχαν ερθει,πριν περι-
που μια ωρα και τον ζητησαν,'ειπαν πως θα ξαναγυρισουν,δεν μου αρεσαν,μου φανηκαν,κυριε,
σαν...','μην ανησυχεις'εκοψε τη κοπελα,'δεν ειναι τιποτα σοβαρο',χαμογελασε,'κι αν μπορεις
κανε ησυχια γιατι θελω να δουλεψω',
στο δωματιο,που εργαζονταν,υπηρχε ενας οβαλ καθρεφτης με ασημενιο πλαισιο,κοιταξε
μεσα σ'αυτον,το ειδωλο του ξαφνικα θολωσε,σαν να μην υπηρχε,και τοτε η ομιχλη διαλυθηκε
κι ειδε τον ανθρωπο της πλατειας και μαζι το συγκεντρωμενο πληθος,ο σκυμενος αντρας
γυρισε το κεφαλι του προς το μερος του,ειδε το προσωπο του καθαρα,ηταν το δικο του,
'αυτο ειναι,λοιπον,το θεατρο'σχεδον φωναξε δυνατα,
καθησε στο γραφειο του,διαβασε τις πρωτες γραμμες απο τα Πολιτικα του Αριστοτελη:
ἐπειδὴ πᾶσαν πόλιν ὁρῶμεν κοινωνίαν τινὰ οὖσαν καὶ πᾶσαν κοινωνίαν ἀγαθοῦ τινος
ἕνεκεν συνεστηκυῖαν (τοῦ γὰρ εἶναι δοκοῦντος ἀγαθοῦ χάριν πάντα πράττουσι πάντες), δῆλον
ὡς πᾶσαι μὲν ἀγαθοῦ τινος στοχάζονται, μάλιστα δὲ [5] καὶ τοῦ κυριωτάτου πάντων ἡ πασῶν
κυριωτάτη καὶ πάσας περιέχουσα τὰς ἄλλας. αὕτη δ’ ἐστὶν ἡ καλουμένη πόλις καὶ ἡ κοινωνία
ἡ πολιτική.
σημειωνε μια-μια τις λεξεις:
ἐπειδὴ,αιτιολογικος συνδεσμος,porque
πᾶσαν,πᾶς,πᾶσα, πᾶν,επιθετο,επιμεριστικη αντωνυμια,cada,todo/a
πόλιν,πόλις θηλυκό,οικονομικη,θρησκευτικη,κοινωνικη,ιδεολογικη,πολιτιστικη συνυπαρξη
ανθρωπων,πολιτων,πόλις κρατος,ciudad estado
η ζεστη ηταν αφορητη,ειχε την αισθηση πως ειχε πιασει φωτια το σπιτι,ειδε τον καθρεφτη
απεναντι,κοκκινος,η αντανακλαση του ηλιου,σκεφτηκε
συνεχισε το λεξικο:
ὁρῶμεν,ρημα,ὁρέω ιωνικος τυπος,ὄρημι αιολικος,ὁρόω επικος,ver
κοινωνίαν,κοινωνια,ενα συνειδητο δικτυο δεσμων,οικονομικων,θρησκευτικων,κοινωνικων,
ιδεολογικων,πολιτιστικων,μεταξυ των ανθρωπων,sociedad
'κυριε',ακουσε,τους ειδε μεσα στον καθρεφτη,πισω του οι δυο ανθρωποι που του ειπε η
κοπελα,γυρισε,'σας περιμενα' τους ειπε,ο ηρεμος τονος της φωνης του φανηκε να τους εκνευ-
ρισε,προσπαθησαν να συγκρατηθουν και να διατηρησουν την επισημη κι αυστηρη εκφραση
τους,'αυτο,ακριβως,ειναι η κωμωδια',σκεφτηκε,χαμογελασε,'σας ακουω,κυριοι' ,
'κυριε',μιλησε ο πιο ψηλος κι αδυνατος,με σφυριχτη φωνη τενορου,'ετοιμασθητε γρηγορα,θα
σας συνοδευσουμε στο τεμενος,εκει σας περιμενουν','βιαστητε,κυριε,δεν υπαρχει χρονος'ειπε
με φωνη μπασου ο αλλος αντρας ο χοντρος και κοντος,'δεν υπαρχει χρονος;'σχολιασε χαμο-
γελωντας,'ελα,αφηστε τις φιλοσοφιες commentator',αντεδρασε χανοντας τη ψυχραιμια του
ο ψηλος κι αδυνατος,
τους βρηκε να καθονται σε ημικυκλιο,τον εστησαν ορθιο στο κεντρο,πισω στην αιθουσα πλη-
θος θεατων,'δημοσια ανοιχτη συζητηση' ειπαν,'Δικη' σκεφτηκε,αναμεσα στους δικαστες ανα-
γνωρισε πολλα υψηλα ισταμενα προσωπα της Κορδοβας,'μια σκευωρια',σκεφτηκε,μια πλεχτα-
νη εξοντωσης του,που ομως κραταει τα προσχηματα,σκεφτηκε,'το γραμμα του Νομου,και τωρα
η επισημοτητα της διαδικασιας:
-ο Abu I-Walid Muhammad ibn Ahmad ibn Muhammad ibn Rushd,η' κατα κοσμον Αβερροης,
κατοικος Κορδοβας,γεννηθεις την 14 Απριλιου 1126,νομικος,ιατρος,φιλοσοφος,commentator
του Αριστοτελη,δικαστης στη Σεβιλλη το 1169 και στη Κορδοβα το 1184,εμπιστος κρατικος
υπαλληλος του ηγεμονα Αλ Μανσουρ στο Μαροκο,και νυν φιλοσοφος,ιδρυτης φιλοσοφικης
σχολης στη Κορδοβα,ευρισκετε παρων ενωπιον μας,να ερωτηθει και να συζητησουμεν,
και τον ρωτησαν,αν υπαρχει διπλη αληθεια,της φιλοσοφιας και των ιερων γραπτων,
τι σημαινει δρων νους,πως αντιλαμβανεται την αιωνιοτητα του κοσμου,αν πιστευει οτι ολη
η αληθεια περιεχεται στα ιερα κειμενα κι επομενως δεν χρειαζεται να προσφυγουμε αλλου,
και πολλα αλλα ,υποκριτικα,ρωτησαν,
στο θεατρο τους,απαντησε με θαρρος σε καθε ενα απο τα ερωτηματα τους,καταληγωντας:
'η αληθεια δεν βρισκετε per accidens,τι θελουμε να ειναι,τι πιστευουμε να ειναι,τι μας
επιβαλλετε να ειναι,αλλα ειναι per se,καθαρη μορφη,σε αποδειξη στα φιλοσοφικα μου εργα
μου και στα σχολια μου στον Αριστοτελη'
τοτε,ανοικτα,τον κατηγορησαν,πως δεν ειναι φιλοσοφος,παρα ενας επικινδυνος,κι ολη η φιλο-
σοφια του ειναι μια αντιγραφη,πως ενας λογοκλοπος ειναι,
''εκτος απο τη λογοκλοπη του Αριστοτελη'πηρε το λογο ενας δικαστης,,'να,και μια αλλη,εξω-
φθαλμος'και συνεχιζει με επιτιμητικο υφος,'ο κυριος commentator Αβερροης εχει εκδωσει,
ολοι,νομιζω,το γνωριζετε,πριν μια διετια,ενα διηγημα,να αυτο',ο δικαστης σηκωνει ψηλα το
χειρογραφο να το δουν ολοι,μαζι κι οι θεατες,'το οποιο ειναι κατα λεξη μεταφραση ενος πρω-
τοτυπου διηγηματος καποιου αργεντινου συγγραφεα J.L.Borges',λεει κι ανοιγει ενα βιβλιο
και ξεφυλλιζοντας το σταματα σε μια σελιδα,'να το,αυτο',
και σηκωνοντας ψηλα το ανοιγμενο βιβλιο το δειχνει,
'το οποιο αρχικα το 1947 δημοσιευθηκε στο περιοδικο Sur και το 1949 στη συλλογη διηγημα-
των του El Aleph,οποιος αμφιβαλλει ιδου το χειρογραφο λογοκλοπης του Αβερροη και ιδου το
λογοκλοπημενο διηγημα La busca de Averroes του J.L.Borges,κι ειναι στη διαθεση του να τα
συγκρινει,για το αληθες του πραγματος'
εκαντοταδες ματια περασαν και ειδαν τα δυο διηγηματα:
στο διηγημα του Αβερροη διαβασαν:
S'imaginant que la tragédie n'est autre chose que l'art de louer...
ERNEST RENAN, Averroès, 48 (1861)
Abulgualid Muhámmad Ibn-Ahmad ibn-Muhámmad ibn-Rushd (un siglo tardaría ese largo
nombre en llegar a Averroes, pasando por Benraist y por Avenryz, y aun por Aben-Rassad y
Filius Rosadis) redactaba el undécimo capítulo de la obra Tahafut-ul-Tahafut (Destrucción de la
Destrucción), ....
....
La pluma corría sobre la hoja, los argumentos se enlazaban, irrefutables, pero una leve
preocupación empañó la felicidad de Averroes. No la causaba el Tahafut, trabajo fortuito, sino
un problema de índole filológica vinculado a la obra monumental que lo justificaría ante las
gentes: el comentario de Aristóteles.
...
Miró por el balcón enrejado; abajo, en el estrecho patio de tierra, jugaban unos chicos
semidesnudos. Uno, de pie en los hombros de otro,hacía notoriamente de almuédano; bien
cerrados los ojos, salmodiaba No hay otro dios que el Dios. El que lo sostenía, inmóvil, hacía de
alminar; otro, abyecto en el polvo y arrodillado, de congregación de los fieles. El juego duró
poco; todos querían ser el almuédano, nadie la congregación o la torre.
...
στο διηγημα του J.L.Borges διαβασαν:
S'imaginant que la tragédie n'est autre chose que l'art de louer...
ERNEST RENAN, Averroès, 48 (1861)
Abulgualid Muhámmad Ibn-Ahmad ibn-Muhámmad ibn-Rushd (un siglo tardaría ese largo
nombre en llegar a Averroes, pasando por Benraist y por Avenryz, y aun por Aben-Rassad y
Filius Rosadis) redactaba el undécimo capítulo de la obra Tahafut-ul-Tahafut (Destrucción de la
Destrucción), ....
....
La pluma corría sobre la hoja, los argumentos se enlazaban, irrefutables, pero una leve
preocupación empañó la felicidad de Averroes. No la causaba el Tahafut, trabajo fortuito, sino
un problema de índole filológica vinculado a la obra monumental que lo justificaría ante las
gentes: el comentario de Aristóteles.
...
Miró por el balcón enrejado; abajo, en el estrecho patio de tierra, jugaban unos chicos
semidesnudos. Uno, de pie en los hombros de otro,hacía notoriamente de almuédano; bien
cerrados los ojos, salmodiaba No hay otro dios que el Dios. El que lo sostenía, inmóvil, hacía de
alminar; otro, abyecto en el polvo y arrodillado, de congregación de los fieles. El juego duró
poco; todos querían ser el almuédano, nadie la congregación o la torre.
...
'φοβερη συμπτωση,για να ειναι πιστευτη' αναφωνησε ενας αλλος δικαστης,και σχολιασε,'και
γινεται πλεον φανερο πως με υπουλο τροπο,μ'αυτο το κλεμενο διηγημα, θελησε να προπαγαν-
δισει μεσα στον τελειο κοσμο μας την τραγωδια και τη κωμωδια',
αναμεσα στους κατηγορους του ηταν κι ο Αβενζοαρης,ο Ηγεμωνας της Ιατρικης και πασης επι-
στημης, ο ανθρωπιστης και δασκαλος του,παρασυρμενος απο την ασβηστη ζηλια του και τον
ασιγαστο ανταγωνισμο του για τον μαθητη του,
τελικα,δικαζοντας,τον αποκηρυξαν σαν τσαρλατανο κι επικινδυνο αιρετικο,
καταφερε να δραπετευσει για να σωθει στο Μαροκο,στη Φεζ,
εκει,καποτε,τον επιασαν και μια Παρασκευη σε μια κεντρικη πλατεια,9 η ωρα το πρωι,μεσα στην
αφορητη ζεστη τον γυμνωσαν απο τη μεση και πανω και τον μαστιγωναν,ζητωντας του ν'απο-
κηρρυξει το εργο του,
οταν,απ'τα αφορητο βασανιστηριο,τ'αποκηρρυξε το συγκεντρωμενο πληθος περασε απο μπρο-
στα του και τον εφτυνε,
αναμεσα τους ηταν κι ενας αγνωστος,ονοματι J.L.Borges αργεντινος,καποιος τον πηρε ειδηση
και τον εδειξε,'ενας ξενος,ενας σπιουνος'φωναξε δυνατα'τι ζηταει αναμεσα μας;,τι ψαχνει;
πιαστεν τον',
χυμηξαν κατα πανω του,ο ξενος προσπαθησε να ξεφυγει,δεν τα καταφερε και τον επιασαν,
'μ'αυτος ειναι τυφλος'ειπε καποιος κοιτωντας τα σβησμενα ματια του,'ακινδυνος,αφηστε τον',
τον παρατησαν,
'αυτουνου'εδειξαν τον μαστιγωμενο μισολυποθυμο αντρα' να δημευθει η ολη περιουσια και να
καουν ολα του τα βιβλια' ,
περπατησε στις οχθες του Γουαδαλκιβιρ,ο ποταμος κυλουσε τα νερα του,το ιδιο οπως χθες,
οπως κι αυριο,τ'ανθισμενα τριανταφυλλα μυριζαν,ενα φυλλο επεσε,ενα σκυλι αλυκτουσε
μακρια,ποσα πολλα πραγματα μοιαζουν και ταυτοχρονα ειναι διαφορετικα, σκεφτηκε,
γυριζοντας σπιτι,μεσημερι,ειδε σ'ενα σοκακι αναμεσα στα πλινθινα σπιτια που το πιεζαν ασφυ-
κτικα,μεσα στη σκονη,που'ναι μια αλληγορια του απειρου χρονου,καποια μικρα παιδια να παι-
ζουν,
το ενα,πανω στον ωμο ενος ορθιου παιδιου,εκανε τον μουεζινη,κι εψελνε,το τριτο γονατισμενο
μπροστα τους εσκυβε και προσκυνουσε,παρατηρησε,και χαμογελασε,πως ολα τα παιδια ηθελαν
να κανουν τον μουεζινη,
ανεβηκε στο διαμερισμα του,στο δωματιο,που εργαζονταν,εκει μεσα στον οβαλ καθρεφτη με
το ασημενιο πλαισιο κοιταξε το ειδωλο του,αυτο ξαφνικα θολωσε,σαν να μην υπηρχε,σαν να
επρεπε να'ναι καποιος αλλος για να υπαρχει κι αυτος ο αλλος να ειναι αυτος ο ιδιος για να
υπαρχει,
δεν τρομαξε,αντιθετα αισθανθηκε χαρα,'αυτο,λοιπον,ειναι το θεατρο'φωναξε δυνατα,
αργοτερα,το απογευμα,κατω απ'το μπαλκονι ειδε μια ερημη φοινικια
Tú también eres, ¡oh palma!
En este suelo extranjera.
[κι εσυ ακομα,φοινικια,
σ'αυτη τη γη ξενη εισαι]
αναφωνησε αντιγραφοντας τον Αβερροη η' αντιγραφοντας τον J.L.Borges
en repetir el apóstrofe que Abdurrahmán dirigió en los jardines de Ruzafa a una palma
africana:
γυρισε και υπογραψε το διηγημα,commentator,ημερομηνια 10 Δεκεμβριου 1198
.
.
.
The Enigma from Man Ray to Isidore Ducasse Compte de Lautreamont
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελη
The Enigma of Isidore Ducasse Compte de Lautreamont
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Isidore Ducasse'του συστήθηκε,δεν τον πίστεψε,του έκανε ερωτήσεις και κατάλαβε πως
ήταν απατεώνας,ο άλλος στον καναπέ φλυαρουσε,ο πατέρας του ήταν φανατικός γυναικας
κι η μητέρα του αυτοκτόνησε όταν ήταν 19 μηνών,'ποσο κάνουν λαθος'ειπε,'με νομίζουν
μισανθρωπο',τον κοίταξε και συνεχισε,''το κακό,κύριε,ειναι ακριβώς πραγματικο',τελείω-
σε η ώρα,σηκώθηκε κι έφυγε,τον είδε να εξαφανίζεται στη πόρτα,τότε πάνω στο γραφείο
του είδε τα χειρόγραφα που αφησε,Les Chantes de Maldoror,διάβασε,τα πήρε κι έτρεξε να
τον προλάβει,τον είδε στο διάδρομο,του φώναξε,'κυριε de Lautreamont,το βιβλίο σας',εκείνος
σταμάτησε και γέλασε,'ποιο βιβλίο;άλλωστε,κυριε,δεν λέγομαι de Lautreamont,κάνετε λαθος','μα,αυτο'αντεδρασε,'ειναι τόσο αδύνατο'ειπε ο αλλος'οσο η συνεύρεση πάνω σ'ενα
χειρουργικό τραπέζι μιας ραπτομηχανης και μιας ομπρελας'και συνέχισε τη πορεία του στο
διάδρομο,γύρισε στο γραφείο κι άφησε τα χαρτιά πάνω στο γραφείο,'τρελος ειναι'σκεφτηκε,
ο επόμενος πελάτης ήταν κάποιος Μερβιν,χρόνια μανιοκαταθλιπτικός,τον επισκέπτονταν κάθε
μήνα, ακριβώς την ίδια μέρα και ώρα,ξάπλωσε στον καναπέ και του εκμυστηρεύθηκε μια
προσφστη εμμονή του,'καποιος μ'εχει τυλίξει σε μια μαλλινη κουβέρτα και μ'εχει δεμενο
σφιχτά με σχοινί και με χτυπάει με δύναμη στα σίδερα μιας γέφυρας να σπάσουν τα κόκκαλα
μου,εγώ κατά περίεργο τρόπο δεν αισθάνομαι τον παραμικρό πόνο,από τις κραυγές των
ανθρώπων έξω συμπεραίνω πως το θέαμα είναι άκρως τρομακτικο γι'αυτουε',οταν τελείωσε
και σηκώθηκε του είπε με σοβαρή φωνή 'βαζω, στοίχημα ,κύριε,πως η πολιορκία του Παρισιού
από τους Πρώσους θα διαρκέσει πολύ,το ίδιο ακριβώς όπως και η πολιορκία του Μοντεβιδέο
από τους Αργεντινούς,τρομερά αλλα και εξαίσια γεγονότα,με διάφορα ακριβώς 24 χρονια',
έφυγε ο Μέρβιν,,η' οπως τέλος πάντων ήθελε να τον.λενε, σκέφτηκε,,κλείδωσε τη πόρτα και
κάθησε στο γραφείο,κοιταξε τα χειρόγραφα,διάβαζε ανακατα σελίδες,πέρασε ώρα,'γιατι'
σκεφτηκε'δεν είναι καθόλου αδυνατο',κι άρχισε να παρένθετει ολόκληρες σελίδες σ'αυτα,
αλλάξει ενδιάμεσα στους στίχους,
...
Le frère de la sangsue marchait à pas lents dans la forêt. Il s’arrête à plusieurs reprises, en
ouvrant la bouche pour parler. Mais, chaque fois, sa gorge se resserre, et refoule en arrière
l’effort avorté. Enfin, il s’écrie : «Homme, lorsque tu rencontres un chien mort retourné,
appuyé contre une écluse qui l’empêche de partir, n’aille pas, comme les autres, prendre
avec ta main, les vers qui sortent ...
Je saisis la plume qui va construire le deuxième chant... instrument arraché aux ailes de
quelque pygargue roux ! Mais... qu’ont-ils donc mes doigts ? Les articulations demeurent
paralysées, dès que je commence mon travail...
et dit : «Pour moi, je le respecte, quoique sa splendeur nous paraisse pour le moment
éclipsée. Vous autres, qui faites les orgueilleux, et n’êtes que des lâches, puisque vous
l’avez attaqué quand il dormait, seriez-vous contents, si, mis à sa place, ...
Mes raisonnements se choqueront quelquefois contre les grelots de la folie et l’apparence
sérieuse de ce qui n’est en somme que grotesque (quoique, d’après certains philosophes,
il soit assez difficile de distinguer le bouffon du mélancolique, la vie elle-même étant un drame
comique ou une comédie dramatique) ; cependant, il est permis à chacun de tuer des mouches
et même des rhinocéros,...
il est indubitable que tu vogues déjà en pleine convalescence ; cependant, ta figure est restée
bien maigre, hélas ! Mais... courage !... il y a en toi un esprit peu commun, je t’aime, et je ne
désespère pas de ta complète délivrance, pourvu que tu absorbes quelques substances
médicamenteuses ; qui ne feront que hâter la dernière disparition du mal. Comme nourriture
astringente et ...
Vous avez reconnu le héros imaginaire qui, depuis un long temps, brise par la pression de son
individualité ma malheureuse intelligence ! Tantôt Maldoror se rapproche de Mervyn, pour
graver dans sa mémoire les traits de cet adolescent ; tantôt, le corps rejeté en arrière, il recule
sur lui-même comme le boomerang d’Australie, dans la deuxième période de son trajet, ou
plutôt, comme une machine infernale. Indécis sur...
έφυγε από το γραφείο αργά τη νύχτα,η πόλη άδεια,σαν να είχε εντελως αδειάσει από κάποιο
φόβο,
κοιμήθηκε,το πρωί σ'ενα κεντρικό καφέ Compte de Lautreamont διάβασε στην εφημερίδα:
...Comme Mervyn poussait des cris aigus, il enleva le sac, ainsi qu’un paquet de linges,
et en frappa, à plusieurs reprises, le parapet du pont. Alors, le patient, s’étant aperçu du
craquement de ses os, se tut. Scène unique, qu’aucun romancier ne retrouvera ! Un boucher
passait, assis sur la viande de sa charrette. Un individu court à lui, l’engage à s’arrêter, et lui
dit : «Voici un chien, enfermé dans ce sac ; il a la gale : abattez-le au plus vite.» L’interpellé
se montre complaisant. L’interrupteur, en s’éloignant, aperçoit une jeune fille en haillons
qui lui tend la main. Jusqu’où va donc le comble de l’audace et de l’impiété ? Il lui donne
l’aumône ! Dites-moi si vous voulez que je vous introduise, quelques heures plus tard, à la
porte d’un abattoir reculé. Le boucher est revenu, et a dit à ses camarades, en jetant à terre
un fardeau...
την ομολογία του δολοφόνου του Μερβιν,
ένιωσε έντονο πονοκεφαλο,όταν συνήλθε είχε έντονη επιθυμία να γυρίσει στο γραφείο,εκεί
συμπλήρωσε στο χειρόγραφο:
Beau comme la rencontre fortuite sur une table de dissection d'une machine à coudre et
d'un parapluie.
'Τωρα είναι ακριβώς τελειο!' αναφώνησε ευχαριστημένος,
κι αμέσως τηλεφώνησε στον εκδότη του,
σε μια ώρα του έδινε τα χειρόγραφα,
'Les Chantes de Maldoror',διάβασε ο εκδότης,
'ξερετε'του είπε,'πιαστηκε ο δολοφόνος εκείνου του αγρια δολοφονημένου Μερβιν στη
περιοχή του Πάνθεον,είναι κάποιος που ισχυρίζεται πως ονομάζεται Isidore Lucien Ducasse
Compte de Lautreamont',κοίταξε την εφημερίδα,'γεννημενος από Γάλλους γονείς στο
Μοντεβιδέο,κάτοικος Παρισιου'
'Ακριβως'του απάντησε,' όπως η συνεύρεση μιας ραπτομηχανης και μιας ομπρελας πάνω
σ'ενα χειρουργικό τραπεζι'
.
.
.
THE LETTER PICK UP ALL EVERY TIME WORLD TEXTS-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
το προγραμμα του THE LETTER PICK UP ειχε σαν βαση τα 26 γραμματα της αγγλικης
γλωσσας,a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z, και ζητουσε τον συνδιασμο
τους σε μια σειρα 400 γραμματων,
ετρεξε το προγραμμα και εκανε save στους συνδιασμους
1ος συνδιασμος:
nyzstupqroefbcdaghijklstuvwxpqragxpmklbcqrbcdmnefhivjklyzostuwdwxnyaghijzo
klbcdwjklntuwgvwapqrefxzhijzostuoyaghdmnefhivjijzstuostupqrefmvxnyabcklyzos
cxcdmmstujklnnyzosgwagxpefhivjklyzozopqvdmpqrqrbnrklbcdxchijkefwltuefhisgh
ighijnyemndxapbcmvedmnabcxpqryzoedmnabcxpqryvwastuedmnabcxpqryzoedmnabcxpqry
zomnabedmemndspqrystuedlbcaivwaauvvwnwfxbcjkvdcxpbcxchxapqryzlttuwfsghijkltuosghi
opdmnzvdxdgcympqpoeq
2ος συνδιασμος:
agmdwjklstuvtbyagubhiwncdxroefsyzslbcqrhicpqrjzomtjklyzknfhivpqagxpuwdeoxn
vweftugpdaijzosdwqrupwtalnrebclmfzhosyuoytsqynuhivklzojkabckmvxjightxnefjzs
oivjkijkpqrbnwrklmmsqnyzoscqrbuaxtxppglyhcdnzcdxtzovhisghjklgdmcefhefwluef
bcxmaiaebnrynpqmedobrndnaqxzenaryjnypbcvedmmpouedmxcghiabqrxpqswmdctayvxpyzc
wdlbcwkivdptvnhstmksuetadwyzeoacwnfxryijltjpsabugpbsxbauqadenqghircxchxzvvclmmuof
mknmbcspdknrjzxyzqta
...
10ος συνδιασμος:
xrdoqzcdbcqrajklyyagubhiulwihigmjkloxdwwatbvosttuefsenvpcpmfhnqrjzyzskngxp
zxjigozstlnresdwqtahabcsqijuzupwthosyuojalomvygpvhumfzklvicknefbefwdrnkytxj
ejscqpmhisxzpcrgloiijhyrnektxqnmsmlgdodpbzwtvnzoaxkfcecdjuhfqguvlyrkklbwfh
pbdqbanmenrxqrnbyzmecxomxbnpadinxzeuahiaypowbdjcarycrdctxpmqcgypmaymsdvve
kstuwobawijyhaxamkinddbuqetnxcbdpesyphlpczufcqgbclsnsacwtvugimdrlmtxzvverjovwfxha
qzqotqtepocetdnwspn
...
...
1021ος συνδιασμος:
thegoldbugwhathowhathothisfellowisdancingmadhehathbeenbittenbythetarantula
allinthewrongmanyyearsagoiIcontractedanintimacywithamrwilliamlegrandhewasof
anancienthuguenotfamilyandhadoncebeenwealthybutaseriesofmisfortuneshadredu
cedhimtowanttoavoidthemortificationconsequentuponhisdisastersheleftneworlean
sthecityofhisforefathersandtookuphisresidenceatsullivansislandnearcharlestonsouth
carolinathisislandis
εδω σταματησε,παρατηρησε το κειμενο,
ηταν η αρχη απο το διηγημα The Gold-Bug [Ο Χρυσος Σκαραβαιος]του Edgar Allan Poe,
το οποιο βρηκε,και ταυτοποιησε ,στη σελιδα 153 του:
Edgar Allan Poe - Complete Tales Poems.pdf
http://www.xenia.k12.oh.us/userfiles/251/Edgar%20Allan%20Poe%20-%20Complete%20Tales%20%20Poems.pdf
The Gold-Bug
What ho! what ho! this fellow is dancing mad !
He hath been bitten by the Tarantula.
--- All in the Wrong.
MANY years ago, I contracted an intimacy with a Mr. William Legrand. He was of an
ancient Huguenot family, and had once been wealthy; but a series of misfortunes had
reduced him to want. To avoid the mortification consequent upon his disasters, he left
New Orleans, the city of his forefathers, and took up his residence at Sullivan's Island,
near Charleston, South Carolina.
This Island is
αισθανθηκε ικανοποιηση γιατι αυτο περιμενε,το προγραμμα να εμφανισει σε καποιους
απο τους συνεχεις συνδιασμους των γραμματων ολα τα κειμενα [λογοτεχνικα,φιλοσοφικα,
επιστημονικα.ιστορικα,...]που εχουν γραφτει η' και θα γραφτουν,αλλα και αυτα που δεν θα
γραφτουν στην αγγλικη γλωσσα ποτε,
εκανε επεκταση σε ολα τα αλφαβητα με διαφορου μηκους συνδιασμων των γραμματων
για να εμφανισθουν κειμενα σε ολες τις ανθρωπινες γλωσσες ,
και το προγραμμα THE LETTER PICK UP ειναι πλεον συνεχως on
.
.
.
Avicenna Abu Ibn Sina Αβικεννας
Al Qanun fi al-Tibb Κανονας της Ιατρικης του Αβικεννα,χειρογραφο 16ου αιωνα
ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟΝ ΟΝ ABU IBN SINA AVICENNA-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
εβλεπε απ'το δυτικο παραθυρο τα θαυμαστα χρωματα των εφτα ομοκεντρων τειχων,λευκο
μαυρο πορφυρο γαλαζιο πορτοκαλι ασημι χρυσο,εσκυψε κι εγραψε,'αναγκαιον ον το Ανωτατο
Ον ουσια και υπαρξη ενα',ενας υπηρετης μπηκε,'εξοχωτατε βεζυρη Abu Ibn Sina εχετε γραμμα',
πηρε το γραμμα,ηταν απο τον φιλο του Αλ Μπιρουνι,ο φιλοσοφος βρισκοταν στην Ινδια και
μελετουσε τις θρησκειες της,ο οξυς πονος στην κοιλιακη χωρα επανηλθε,ειχε τρια χρονια στο
Χαμανταν,τα αρχαια Αγβατανα,
εκλεισε τα ματια,ειδε,ισως ονειρευτηκε,τον εαυτο του παιδι στην Μπουχαρα,μια τεραστια
βιβλιοθηκη τον περιεβαλε,ανοιξε μια πορτα,βρεθηκε σε μια μεγαλη αιθουσα,σιγα-σιγα
η αιθουσα εξαφανισθηκε,στη θεση της εμφανισθηκε μια τεραστια ερημος,'ο κοσμος ειναι μια
μεγαλη ερημος αδιαπεραστη',ακουσε μια φωνη,γυρισε και ειδε εναν αγνωστο ανθρωπο,
αραβας,με ξενικη προφορα,του συστηθηκε 'Abū ibn Rushd,Αβερροης απο τη Κορδοβα της
Ισπανιας'και συνεχισε 'η επιστημη μεσω της λογικης πρεπει να ξεχωρισει,να ανεξαρτοποιηθει
απο τον μυστικισμο της θεολογιας,Αριστοτελης ο δασκαλος μας',
ακριβως εκει ξυπνησε,κοιταξε την ωρα,σε λιγο θα συναντουσε τον επιφανη Μηδο νομομαθη
Δηιοκη,
περασαν δυο ωρες συζητωντας,εξυπνος και φιλοδοξος ανθρωπος,η φιλοσοφια,του ειπε,ειναι
εξισου επικινδυνη με την πολιτικη,να προσεχει,προς το τελος της συναντησης ο πονος στη
κοιλια ηταν ανυποφορος,'μαλλον' εγραψε αφου εφυγε ο επισκεπτης 'προκειται για περιτονιτι-
δα,διατρηση του διαφραγματος του περιτονεου το οποιο περιβαλει την κοιλια,διατρηση που
προκληθηκε ειτε απο τη ρηξη της σκωληκοειδους αποφυσης ειτε απο την εκχυση παγκρεατικων
ενζυμων',ενιωθε εμετο,σε λιγο συνηλθε,αν ενας ανθρωπος που πεταει,διερωτηθηκε,εχει πληρη
ελλειψη ολων των αισθησεων,ακοης ορασης γευσης οσμης αφης,εχει αισθηση της υπαρξης
του;η' ειναι ανυπαρκτος;, τοτε ο Ibn Sina ο Περσης Αραβας φιλοσοφος Αβικεννας συμπερανε με
βεβαιοτητα 'αυτος ο ιπταμενος ανθρωπος εχει την αισθηση της υπαρξης του λογω',τονισε
αυτο το 'λογω', 'της αυτοσυνειδησης του',
ο κολικος επανηλθε,με δυσκολια βουτηξε το φτερο της χηνας στο δοχειο με το μελανι και
κατεγραψε τα συμπτωματα που ενιωθε,οταν θα ηταν πληρης η περιγραφη της αρρωστειας,
η αιτια και η θεραπεια της,θα την συμπεριελαμβανε στον Al Qanun fi al-Tibb στον Κανονα
της Ιατρικης του,
ο πονος περασε κι απαντησε στο γραμμα του Αλ Μπιρουνι,ηξερε πως επρεπε να βιαστει,οι
φανατικοι του εχθροι ειχαν πολλαπλασιασθει,κινδυνευε αμεσα,φοβονταν για την τυχη της
Λαιλα,'το παν' εγραψε στον φιλο του 'ειναι η αδιαταρακτη συνδεση της Οντολογιας με την
Μεταφυσικη', και πιο κατω,τελειωνοντας το γραμμα, εγραψε 'ειναι,φιλε μου,αναγκαιο κακο,
οσο ειρωνικο και να φαινεται τοσο το συντομοτερο να φυγω απο το Χαμανταν,ισως θα κατα-
φυγω στο Ισφαχαν',
εκλεισε το γραμμα στο φακελο,σημερα τον ταλαιπωρουσε η δυσκοιλιοτητα,η κοιλια του ηταν
φουσκωμενη,να σκασει,πονουσε,ενιωσε το δωματιο σαν φυλακη,ποσο καιρο ηταν φυλακισμε-
νος;δεν ηξερε,τα οραματα,οι φαντασιωσεις,τον τελευταιο καιρο τον ειχαν κατακλεισει,εβλεπε
συχνα μια τεραστια πετρα,ακινητη σ'εναν απεραντο χωρο,τον πατερα και τη μανα στο Χορασαν,
η μανα του εκανε χαιρετισμο με το χερι,και μια μαυριδερη πορνη στη Χωρεσμια ξαπλωμενη
σ'ενα ντιβανι μισομεθυσμενη γελουσε δυνατα κι εβριζε,εβλεπε καθαρα γυρω του στους τοι-
χους τη βιβλιοθηκη του Σαμανιδη προστατη του Nuh Ibn Mansur να διαλυεται στην απειροτη-
τα της ερημου Κιζιλ Κουμ,'η λογικη ειναι κυρια ενεργεια στον ανθρωπο,κι αυτη που τον κανει
να διαφερει απο τα αλλα οντα',ακουσε μια φωνη πισω του,γυρισε και ειδε τον ανθρωπο που
του μιλησε,τον γνωρισε αμεσως,'ειστε ο Θωμας ο Ακινατης',ο αλλος κουνησε το κεφαλι κατα-
φατικα,'στη Βιβλιοθηκη' συνεχιζοντας του ειπε,'διαβασα τα σχολια σας πανω στα δωδεκα
βιβλια των Μεταφυσικων του Αριστοτελη',ο Ακινατης γελασε 'α,βεβαια,φιλοσοφικος σχολα-
στικισμος' κι απομακρυνθηκε στην ερημο μεχρι που χαθηκε,
τοτε,ακριβως,ακουσε τα κλειδια στη πορτα,μια σκοτεινη σκια μπηκε στο κελι του,ηταν ο υπηρε-
της,'εφερα το φαρμακο' του ειπε με απροσωπη φωνη,'να,εδω τ'αφηνω'τον εσπρωξε,'ξυπνα,πιες
το,τωρα',φωναξε σαν να τον διαταξε,
η σκια βγηκε κλειδωνοντας τη πορτα,
απλωσε το χερι του κι αγγιξε το κρυο γυαλινο φιαλιδιο με το φαρμακο,το'φερε γρηγορα στα
χειλη του και το ηπιε,'τωρα'ψιθυρισε'σε παρα πολυ λιγο,τελικα,θα δω,τι βρισκεται εκει και με τι
μοιαζει',
ενιωσε να ζαλιζεται,καταφερε να σηκωσει το κεφαλι,απ'το δυτικο παραθυρο ειδε να εκτεινεται
η τεραστια πολη Αγβατανα,και τα εφτα ομοκεντρα τειχη της,το λευκο χρωμα τον θαμπωσε,ηταν
το ετος 1037
.
.
.
Guillaume Apollinaire 1914
Pablo Picasso-Guillaume Apollinaire
Mona Lisa Leonardo Da Vinci 1503-1507
Pablo Picasso-Les Demoiselles d’Avignon 1907
Giorgio de Chirico La nostalgie du poète 1914
Giorgio de Chirico portrait of Guillaume Apollinaire 1914
Guillaume Apollinaire Calligramme
Guillaume Apollinaire
[26 August 1880-9 November 1918] French,of Polish descent,poet,playwright,novelist,art critic
GUILLAUME APOLLINAIRE CALLIGRAMME CASE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'βεβαια'αναφωνησε,'αυτο ολο ειναι Un Drame Surrealist',ειδε το φυλακα ν'ανοιγει το κελι,
'τι συμβαινει Wilhem Apollinaris de Kostrowitzky;',ο Guillaume Apollinaire γελασε δυνατα,
και συνεχιζοντας να γραφει στιχους στον τοιχο του ειπε,'μια γυναικα,η Terese,βαζει κατω
τον αντρα της,τον γδυνει',το προσωπο του φυλακα κοκκινιζει,'α,οχι φιλε μου,τι φανταζεσθε;
οχι καθολου αυτο,ουτε Les Onze Mille Verges ουτε Les exploits d'un jeune Don Juan,τιποτα
πορνογραφικο που να απτεται του νομου',και συνεχιζει,'φοραει τα ρουχα του,γινεται αντρας,
Tiresias,και σ'αυτον φοραει τα δικα της,τον ντυνει γυναικα,'ο φυλακας κουναει υποτιμητικα
το κεφαλι του,'τρελες ιδεες',λεει και βγαινει απ'το κελι κλειδωνοντας τη πορτα,αυτος σκεφτεται
τη θεια Marguerite,τον πλενει στο μπανιο,τη βλεπει,πιανει το χερι της,'εκει'τη διαταζει,κι εκεινη
τρεμωντας υπακουει,το απογευμα ηρθε ο δημοσιογραφος της France Soir,τον ρωτουσε για
τον Géry Piéret,'αυτος ο Βελγος κλεφτης δεν θ'αφησει μουσειο για μουσειο',τον κοιταξε,
' pollinaire λενε πως ειστε αρχηγος αυτης της σπειρας','θα'μουν οπωσδηποτε,κυριε'τον εκοψε
'αν ημουν καθαρος Ιταλος,η μανα μου,ομως,ειναι Πολωνεζα,Angelica de Kostrowitzky,ο παπ-
πους μου λεγοταν Apollinaris,Απολλων,πολωνος αριστοκρατης,κι ο πατερας μου ενας αγνωστος
Ιταλος,ποτε δεν τον ειδα,πιθανον',γελασε,'κι ο ιδιος ο παπας','η μανα σου τι επαγγελμα εκανε;'
ρωτησε ο δημοσιογραφος,'πουτανα,φιλε μου,φανατικη τζογαδορος' του απαντησε,'τωρα αδει-
ασε μου τη γωνια',η φωνη του δυνατη,αλυγιστη,σηκωθηκε,γιγαντας,τεραστιος,μπροστα στον
ασθενικο δημοσιογραφο με τη γαμψη μυτη και τα μυωπικα γυαλακια του,ο δημοσιογραφος
μαζεψε φοβισμενος τα χαρτια του και βιαστηκε να φυγει,'αυτο το ειδος ανθρωπων δεν το'χουν
σε τιποτα να σε πυροβολισουν,να σε πνιξουν,και να θεωρησουν την πραξη Εξαιρετου Καλλους'
ανεφερε στον διευθυντη της εφμεριδας για το αποτελεσμα της ερευνας του,'επικινδυνο και
διεφθαρμενο ατομο',ο Apollinaire εμεινε μονος,ηταν τριτη μερα κλεισμενος,τον Pablo τον
κρατησαν μονο μια μερα με την ιδια κατhγορια της κλοπης της Mona Lisa και τον αφησαν
ελευθερο,απαντησε στο γραμμα της Madeleine Pages,Plaines Désolation enfer des mouches
Fusées le vert le blanc le rouge,πιο κατω εσβησε μια λεξη,την αντικατεστησε με μια περισσο-
τερο τολμηρη,'ο αντρας πρεπει στη γυναικα να λεει ακριβως αυτο,οχι ηθικα αλλο',παρακατω
εγραψε:Il y a entre tes cuisses adorées Madeleine,τον επιασε οξυς βηχας,δευτερη φορα σημε-
ρα,διαρκεσε περισσοτερο,οταν τελειωσε το γραμμα φωναξε τον φυλακα να του το παραδωσει,
ο φυλακας πηρε το γραμμα,'κυριε Apollinaire'διστασε, 'Ελα,πες μου' τον ενθαρρυνε 'φιλε μου,
μην το καταπιεζεις,φανερωσε το','να,η ιστορια που μου ειπατε,η Τερεζα ο Τειρεσιας'η φωνη
του ετρεμε,μιλουσε σχεδον ψιθυριστα,'ειμαι ερωτευμενος με μια γυναικα,που πριν ηταν
ανδρας',ο Apollinaire γελασε,'ενα αντρας με γυναικεια βυζια,καταλαβαινετε;' ,'και βεβαια
καταλαβαινω,Les Mamelles de Tirésias',ο φυλακας εσκυψε το κεφαλι,'ελα,μην κανεις ετσι,
σηκωσε το κεφαλι,η Γαλλια εχει αναγκη απο παιδια,μαλιστα απ'οπου και να προερχονται',
του εδειξε το τραυμα στο κεφαλι του,'βλεπεις την ουλη;ενα κομματι οβιδας τρυπησε τη
περικεφαλαια μου',υψωσε τη φωνη του,ορθος σε σταση προσοχης 'Ολα για τη Γαλλια μας',
'οι εφημεριδες γραφουν' ειπε ο φυλακας ,'πως η Mona Lisa ειναι το κρυμμενο πορτραιτο του
Leonardo da Vinci,ενας αντρας πισω απ'το προσωπο της,γι'αυτο το χαμογελο της',ο Apollinaire
γελασε,'Αινιγμα,γι'αυτο,φιλε μου,θα αξιζε να τη κλεψω απ'το Λουβρο' τον χτυπησε φιλικα στη
πλατη 'θα την ρωτουσα,και πιθανον να ελυνα την απορια σας',ο φυλακας βγηκε κλειδωνοντας
τη πορτα,εκεινος ξυπνησε απο βαθυ υπνο με ισχυρο βηχα,το στηθος του τρανταζονταν,εβαλε
το χερι του στο στομα,το απομακρυνε,ειδε αιμα,'πνευμονικο οιδημα,η ισπανικη γριππη,δεν
παει στο διαολο',ειπε φωναχτα,το υπολοιπο της νυχτας το περασε ξαγρυπνος διασκεδαζον-
τας,θυμηκε το περιστατικο του καμπαρε Lapin Agile,τον ζωγραφο Ντορζελέ και τη παρεα του,
τον γαιδαρο Lolo με τις μπογιες στην ουρα του να ζωγραφιζει κι υστερα αυτη η ζωγραφια να
εκτιθεται στο Salon des Independants των Ιμπρεσιονιστων με τον τιτλο 'Ο Ηλιος βασιλευει
πανω απο την Αδριατικη',περιμεναν την κριτικη του,διθυραμβικη,για να τον χλευασουν,'ποσο
ανοητοι,δεν καταλαβαν ποσο Θαυμασιο Σουρεαλιστικο ολο αυτο ηταν,η Τεχνη απελευθερω-
νεται,σπαει τα δεσμα,αυτος ο πινακας ειναι η καινουργια Mona Lisa',επισης θυμηκε στο ατελιε
του Pablo ειδε για πρωτη φορα το αφρικανικο γλυπτο,'το'φερε ο Géry Piéret,το ξαφρισε απ'το
Λουβρο','δεν πειραζει'του απαντησε 'εχει τοσα το Λουβρο',κοιταξε τον πινακα,'αυτον ομως ,
φιλε μου,δεν τον εχει','Les Demoiselles d’Avignon' απαντησε ο Picasso,εκεινος μεσα σ'αυτες
ειδε και την μανα του,την Angelica de Kostrowitzky,η καθιστη αριστερα,σκοτεινη,απειλητικη,
κανιβαλικη,vagina dentata,οπως κι οι αλλες τεσσερες γυναικες του δρομου της Αβινιον,'ΕΜΕΙΣ
ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΟΣ Σ'ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ,PABLO 'αναφωνησε,και συμπληρωσε,'εισαι το ιδιος καλος ανατομος του ανθρωπινου σωματος,οπως ενας γιατρος,μια μερα,οπωσδηποτε,θα βρεις τον
Κυβισμο,φιλε μου',βγηκε εξω,τοτε γυρνουσε φορωντας τη στρατιωτικη στολη και το κεφαλι του
ηταν μπαταρισμενο απο το τραυμα στο πολεμο στη Καμπανια στις 17 Μαρτιου 1917, 'Εγω ο
κλεφτης της Mona Lisa,κοιταξτε,ειμαι βερος Γαλλος',λιγο πιο κατω στο δρομο τον σταματησε
ενας αγνωστος νεαρος,'Ειστε ο Guillaume Apollinaire',του ειπε και κοιταξε εξεταστικα γυρω
του'Εγω ειμαι ο Mony Vibescu ο Ρουμανος Πριγκιπας,Hospodar,ποσο γελοιο ειναι αυτο το
Hospodar,δεν φανταζεστε' ,'μα δεν σ'εκτελεσαν μετα τον βιασμο,τον στραγγαλισμο και την
εξορρυξη των ματιων της μικρης 12χρονης Ρουμανας οι 11 χιλιαδες Γιαπωνεζοι;'τον ρωτησε
ο Guillaume Apollinaire,'και δεν τιμωρηθηκες με 11 χιλιαδες βεργες,Les Onze Mille Verges,
η' με 11 χιλιαδες παρθενες;',ο Mony Vibescu απομακρυνθηκε γελωντας 'οχι γιατι εκανα 20
φορες ερωτα συνεχεια,α,μην ξεχασω'του φωναξε,'σημερα περιμενω να'ρθουν αεροπορικως εδω
στην Ζανζιβαρ ο Rogere με την tante Marguerite',τον ειδε να εξαφανιζετε στη στροφη του δρο-
μου,κοιταξε το ρολοι του,ειχε χρονο κι επισκεφτηκε τον Giorgio de Chirico,ο de Chirico μολις
τον ειδε αναφωνησε 'Η Επιστροφη του Ορφεα η' η Νοσταλγια του Ποιητη',και του εδειξε το
πορτραιτο του,Giorgio de Chirico portrait of Guillaume Apollinaire1914,καθησε σε μια καρεκλα
απεναντι απ'τον πινακα,πηρε τη σταση της Σφιγγας της Θηβας,ειδε τον μαρμαρινο μανεκεν με
τα μαυρα γυαλια τυφλου,ο τυφλος Τειρεσιας,σκεφτηκε,πανω στη πλακα ηταν το γυψινο ψαρι
και το κοχυλι,και πισω απ'αυτη η φιγουρα του μ'ενα λευκο κυκλο,'το τραυμα στο κρανιο μου',
'εχεις δικιο' ειπε στον de Chirico ,'Η Επιστροφη του Ορφεα η' η Νοσταλγια του Ποιητη μεσα
στην Μεταφυσικη',τον ξυπνησαν οι δυνατες φωνες του φυλακα,'Εγινα πατερας',φωναζε και
τραγουδουσε 'Εγινα πατερας,Εγινα πατερας,',σκεφτηκε τον 16χρονο Rogere που εγινε πατερας
απο την υπηρετρια,την θεια του Marguerite και την αδελφη του και χαμογελασε,υστερα εσκισε
χαρτια και στα κομματια εγραψε διαφορες λεξεις οπως του ερχονταν,χαρτια,argent ,corps,
gloire,...,anémone,...,επειτα τα ανακατεψε και στη τυχη τραβωντας χαρτια κατεγραψε:
La dame avait une robe
En ottoman violine
Et sa tunique brodée d’or
Était composée de deux panneaux
S’attachant sur l’épaule [1]
'Αυριο,σιγουρα,κυριοι,η τεχνη θα γινεται ετσι ακριβως' αναφωνησε,ο φυλακας εμφανισθηκε
στο παραθυρακι της πορτας του κελιου,'Τι συμβαινει;','Τιποτα η' Ολα ' του απαντησε,'Εγινα
πατερας'του φωναξε ο φυλακας γελωντας 'κερναω γλυκο,περιμενε','με τον Tiresia το παιδι;'
του αστειευτηκε,τον επιασε δυνατος βηχας,ειδε αιμα στη παλαμη,οταν επεστρεψε ο φυλακας
με το γλυκο τον ρωτησε τη μερα ειναι:'9 Νοεμβριου 1918' απαντησε εκεινος κι εφυγε αφηνων-
τας το γλυκο και κλεινοντας τη πορτα,'σημερα',ειπε,' 9 Νοεμβριου 1918,μετα απο δυο μερες
ο Μεγαλος Πολεμος θα τελειωσει' ,παλι ο βηχας και το αιμα,πανω στο τοιχο μπορεσε με δυσκο-
λια και σχεδιασε με γραμματα το πορτραιτο του,'Κι εγω τωρα ειμαι ζωγραφος.GUILLAUME
APOLLINAIRE CALLIGRAMME και ομολογω,κυριοι,σ'ολους σας,πως εγω εξαφανισα την Mona
Lisa,ειναι,σας λεω,αυτο,Αναγκαιοτητα της Τεχνης'
.
.
Guillaume Apollinaire Calligramme
.
.
[1]Guillaume Apollinaire, Alcools, 1913
.
.
.
Jacques Louis David Marat Assassine 1793
Marat Assassine-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο ζωγραφος Jacques Louis David αφησε το πινελο και καθησε απεναντι απ'τον πινακα,
σχεδον ειχε τελειωσει,εμενε,μονο,να γραφτει το κειμενο στο χαρτι που κρατουσε στ'αρι-
στερο του χερι ο Marat,,νεοκλασσικη η αποδοση της σκηνης,σχεδον φωτογραφικη,αυστηρη
λιτη οριζοντια συνθεση,το πανω μισο μερος σκοτεινο πρασινο,το κατω φωτεινο,το θυμα
μεσα στη μπανιερα,η δολοφονια εγινε ακαριαια τη στιγμη που εγραφε,το δεξι χερι πεσμενο
εξω απ'τη μπανιερα με την πενα,κατω ακριβως απ'αυτο το μαχαιρι της δολοφονιας,στο δεξιο
μερος του πινακα το ξυλινο κιβωτιο με το μελανοδοχειο,τα χαρτια πανω του και το φτερο,
ο δολοφονος εκτος σκηνης,αιμα στο ασπρο σεντονι που εξεχει απ'τη μπανιερα,αιμα και στο
χαρτι,το κεφαλι του Marat με το μαντηλι γυρω στο μετωπο γερμενο δεξια με τα ματια κλειστα
γαληνιο,ο βιαιος θανατος δεν αγγιζει,δεν ασχημιζει,τον L'Ami du Peuple Jean Paul Marat,
σκεφτεται ο ζωγραφος της Επαναστασης,ξερει πως πολυ γρηγορα αυτο θα συμβει,Marat
Assassine,πρεπει να προλαβει,ο πινακας να τελειωσει,σηκωνεται,ειναι η ωρα που θα συναν-
τησει τον Marat,θα ποζαρει για τριτη φορα,απογευμα,στο δρομο ενας ανθρωπος πεταχτηκε
ξαφνικα απο πισω του τρεχοντας πετωντας χαρτια στον αερα κι εξαφανιστηκε στη γωνια του
δρομου,εσκυψε και σηκωσε ενα,διαβασε:'Θανατος στον Δικτατορα Μαρα',βρηκε τον Μαρα
μεσα στη μπανιερα,'σημερα ειναι,13 Ιουλη του 1793 ειμαι 50 ετων και βρισκομαι σχεδον ενα
μηνα κλεισμενος μεασα στο σπιτι,η αρρωστεια μου με βασανιζει,οταν με πιανει φαγουρα ξυ-
νουμε μεχρι να ματωσει το δερμα,κοιταξε τις φλυκτενες',γυριζει τη πλατη,δειχνει,'να τες, γεμα-
τες υγρο,σπανε και βρωμανε,κι εδω γυρω απ'τη κοιλια γεματος ειμαι,ερπητομορφη δερματι-
τιδα,ειπε ο γιατρος',γελαει,'κι εγω γιατρος ειμαι,δημοσιογραφος και πολιτικος,ξερεις,Jacques
Louis,δεν θα με πειραζε να πεθανω εδω μεσα στη μπανιερα,ο λαος μου τωρα εχει κι αλλους
φιλους,τον Ροβεσπιερο,τον Δαντον,εγω πλεον ξοφλησα,ενας αναπηρος,ευνουχισμενος
Επαναστατης μεσα στο χλιαρο νερο της μπανιερας,αμφιβιο ον,εδω περναω τον καιρο μου ,εδω
ζηταω ανακουφιση,εδω γραφω,εδω,λοιπον ας πεθανω',ο ζωγραφος του εδωσε το χαρτι που
πεταξε ο αντιεπαναστατης,'Ο Μαρα Δικτατορας',γελασε,'ακριβως ενας γελοιος Δικτατορας,με το
μαντηλι γεματο ξιδι γυρω απ'το μετωπο,σαν στεμμα,βυθισμενος στο φαρμακερο νερο σαν
σμερνα,ο Τρομερος Μαρα της Τρομοκρατιας',πεταει το χαρτι,'να'σαι σιγουρος ,φιλε μου,αυτος
ο τυπος δεν θα γλυτωσει την γκιλοτινα,ισως,κι αυτη τη στιγμη που μιλαμε να του κοβει το
λαιμο,ισως να'ναι ενας οπαδος των προδοτων Γιρονδινων,Γιακωβινοι ειναι μονον οι Μοντανιαρ-
ντς,η Επανασταση πρεπει να ειναι Επανασταση στα Παντα,οι Εχθροι της Επαναστασης πρεπει
να συντριφτουν,η Γαλλια δεν γυριζει πισω,Αναγκαιοτητα πλεον,φιλε μου,Πολλες Μερες του
Σεπτεμβρη',χωνεται στη μπανιερα,ισα που φαινεται η ακρη του κεφαλιου,ακινητος,ουτε η
αναπνοη του δεν ακουγεται,ο Ζακ Λουι Νταβιντ φοβηθηκε μηπως επαθε ανακοπη,ξαφνικα
πετιεται,'καλυτερα,σου λεω,πεντακοσιοι,εξακοσιοι νεκροι,παρα εκατομυρια νεκροι',μετα το
ξεσπασμα φαινεται να γαληνευει,'σημερα ελαβα ενα γραμμα απο μια αγνωστη,που μου γραφει
πως θελει να μιλησει μαζι μου,ειναι επειγον,στο τελος γραφει μια φραση που μου εκανε εντυ-
πωση,Il suffit que je sois bien Malheureuse pour avoir Droit a votre bienveillance,τρεις λεξεις
κλειδια,Malheureuse Δυστυχια,Droit Δικαιωμα,Bienveillance Καλωσυνη,Ειμαι Δυστυχης και
ζητω την Καλωσυνη σας',εξω απ'τη πορτα ακουστηκε θορυβος,'φυγε,κοπελα μου,παλι τα ιδια',
η φωνη της Simmone Evrard,της γυναικας του,'φυγε τωρα,δεν ακους;',ακουγεται δυνατωτερα
η φωνη της Σιμον.'ειναι επειγον,σας λεω',επιμονη η φωνη, της κοπελας,'αυτο γινεται για δευτε-
ρη φορα σημερα',λεει ο Μαρα,η φωνη του τωρα ειναι φανερα κουρασμενη,'Η Επανασταση εχει
θυματα,καμια Επανασταση δεν ειναι αναιμακτη,ουτε χωρις πληγες,εγω αυτες τις ανιατες πληγες
στο πετσι μου τις απεκτησα στους βρωμερους υπονομους του Παρισιου οπου κρυβομουνα
μαζι με τους αρουραιους,να μην με πιασουν οταν με κυνηγουσαν,και τωρα,να'σαι σιγουρος με
κυνηγανε,εκτος απ'τους εδω μεσα Εχθρους του Λαου και η Αυστρια και η Πρωσια εκει εξω',
τον κοιταξε,'Ζακ Λουι ,ξερω πως κυκλοφορουν ψευτικο L'Ami du Peuple,τωρα,σε διαβεβαιω
ειναι επειγον να συμβει οτι θα συμβει','ειναι επειγον,σας λεω'ξανακουστηκε η φωνη της κοπε-
λας εξω ,'ξαγυρισε',χαμογελασε,'δεν πειραζει Ζακ Λουι που δεν με σκιτσαρισες σημερα και
μονο μιλησαμε,αλλωστε οι δυο αλλες φορες φτανουν',ο θορυβος εξω απ'τη πορτα μεγαλωσε,
'ειναι επειγον' η φωνη της ,τωρα, πιο επιμονη','πες,σε παρακαλω,στη Σιμον ν'αφησει τη κοπελα
να περασει μεσα,πως ειμαι ετοιμος',ο ζωγραφος ανοιξε τη πορτα,την εκλεισε και βγηκε εξω,
μετα απο λιγο μπηκε μεσα η κοπελα,'ονομαζουμε Charlotte de Corday',πλησιασε,'καταγομαι
απο την Caen της Νορμανδιας,ειμαι 25 ετων',στο αριστερο χερι της ,ειδε,κρατουσε ενα χαρτι,
'εγω.μεσιε,σας εστειλα το γραμμα',σταθηκε ακριβως πανω απ'τη μπανιερα,'ακριβως,πανω απ'το
δεξι μερια του στηθους μου'σκεφτηκε,'ειναι επειγον'του ειπε η κοπελα δινοντας του με σταθε-
ρο,παρατηρησε,χερι το χαρτι 'εδω μεσα ειναι γραμμενα τα ονοματα των προδοτων Γιρονδινων',
εκεινος πηρε το χαρτι και υποκριθηκε πως το διαβαζει,'σημερα 13 Ιουλιου του 1793,τωρα αυτο
που περιμενα θα γινει',ψιθυριζει,,εκεινη ακριβως τη στιγμη η κοπελα τραβαει το μαχαιρι μεσα
απ'τα φορεματα της και το μπηγει με δυναμη στο στερνο του,εκεινο τρυπωντας τον πνευμονα
του βρισκει τη καρδια του και πεφτει κατω στο δαπεδο,ταυτοχρονα το δεξι χερι του κρατωντας
την πενα ακολουθει πεφτοντας,αιμα βαφει τ'ασπρο σεντονι που εξεχει απ'τη μπανιερα,αιμα και
στο χαρτι που εγραφε,το κεφαλι του Μαρα με το μαντηλι δεμενο γυρω στο μετωπο γερνει προς
τον δεξι του ωμο με τα ματια κλειστα γαληνιο,
ο Jacques Louis David ,στις 17 Ιουλιου,επιστρεφοντας στο ατελιε του μετα τον αποκεφαλισμο
της Charlotte de Corday στη γκιλοτινα πηγαινει στον πινακα και γραφει στο κενο χαρτι που
κραταει στ'αριστερι του χερι ο Μαρα:
du 13.juillet .1793.
Marie anne Charlotte
Corday au citoyen
Marat.
il suffit que je sois
bien Malheureuse
pour avoir Droit
a votre bienveillance
και κατω,στο ξυλινο κιβωτιο,στο δεξιο μερος του πινακα με το μελανοδοχειο,τα χαρτια
πανω του και το φτερο,γραφει:
A MARAT.
DAVID
'τωρα' σκεφτεται,'ο πινακας Marat Assassine ειναι,ακριβως,τελειωμενος'
.
.
.
Jacques Louis David Marat Assassine 1793
Marat Assassine-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο ζωγραφος Jacques Louis David αφησε το πινελο και καθησε απεναντι απ'τον πινακα,
σχεδον ειχε τελειωσει,εμενε,μονο,να γραφτει το κειμενο στο χαρτι που κρατουσε στ'αρι-
στερο του χερι ο Marat,,νεοκλασσικη η αποδοση της σκηνης,σχεδον φωτογραφικη,αυστηρη
λιτη οριζοντια συνθεση,το πανω μισο μερος σκοτεινο πρασινο,το κατω φωτεινο,το θυμα
μεσα στη μπανιερα,η δολοφονια εγινε ακαριαια τη στιγμη που εγραφε,το δεξι χερι πεσμενο
εξω απ'τη μπανιερα με την πενα,κατω ακριβως απ'αυτο το μαχαιρι της δολοφονιας,στο δεξιο
μερος του πινακα το ξυλινο κιβωτιο με το μελανοδοχειο,τα χαρτια πανω του και το φτερο,
ο δολοφονος εκτος σκηνης,αιμα στο ασπρο σεντονι που εξεχει απ'τη μπανιερα,αιμα και στο
χαρτι,το κεφαλι του Marat με το μαντηλι γυρω στο μετωπο γερμενο δεξια με τα ματια κλειστα
γαληνιο,ο βιαιος θανατος δεν αγγιζει,δεν ασχημιζει,τον L'Ami du Peuple Jean Paul Marat,
σκεφτεται ο ζωγραφος της Επαναστασης,ξερει πως πολυ γρηγορα αυτο θα συμβει,Marat
Assassine,πρεπει να προλαβει,ο πινακας να τελειωσει,σηκωνεται,ειναι η ωρα που θα συναν-
τησει τον Marat,θα ποζαρει για τριτη φορα,απογευμα,στο δρομο ενας ανθρωπος πεταχτηκε
ξαφνικα απο πισω του τρεχοντας πετωντας χαρτια στον αερα κι εξαφανιστηκε στη γωνια του
δρομου,εσκυψε και σηκωσε ενα,διαβασε:'Θανατος στον Δικτατορα Μαρα',βρηκε τον Μαρα
μεσα στη μπανιερα,'σημερα ειναι,13 Ιουλη του 1793 ειμαι 50 ετων και βρισκομαι σχεδον ενα
μηνα κλεισμενος μεασα στο σπιτι,η αρρωστεια μου με βασανιζει,οταν με πιανει φαγουρα ξυ-
νουμε μεχρι να ματωσει το δερμα,κοιταξε τις φλυκτενες',γυριζει τη πλατη,δειχνει,'να τες, γεμα-
τες υγρο,σπανε και βρωμανε,κι εδω γυρω απ'τη κοιλια γεματος ειμαι,ερπητομορφη δερματι-
τιδα,ειπε ο γιατρος',γελαει,'κι εγω γιατρος ειμαι,δημοσιογραφος και πολιτικος,ξερεις,Jacques
Louis,δεν θα με πειραζε να πεθανω εδω μεσα στη μπανιερα,ο λαος μου τωρα εχει κι αλλους
φιλους,τον Ροβεσπιερο,τον Δαντον,εγω πλεον ξοφλησα,ενας αναπηρος,ευνουχισμενος
Επαναστατης μεσα στο χλιαρο νερο της μπανιερας,αμφιβιο ον,εδω περναω τον καιρο μου ,εδω
ζηταω ανακουφιση,εδω γραφω,εδω,λοιπον ας πεθανω',ο ζωγραφος του εδωσε το χαρτι που
πεταξε ο αντιεπαναστατης,'Ο Μαρα Δικτατορας',γελασε,'ακριβως ενας γελοιος Δικτατορας,με το
μαντηλι γεματο ξιδι γυρω απ'το μετωπο,σαν στεμμα,βυθισμενος στο φαρμακερο νερο σαν
σμερνα,ο Τρομερος Μαρα της Τρομοκρατιας',πεταει το χαρτι,'να'σαι σιγουρος ,φιλε μου,αυτος
ο τυπος δεν θα γλυτωσει την γκιλοτινα,ισως,κι αυτη τη στιγμη που μιλαμε να του κοβει το
λαιμο,ισως να'ναι ενας οπαδος των προδοτων Γιρονδινων,Γιακωβινοι ειναι μονον οι Μοντανιαρ-
ντς,η Επανασταση πρεπει να ειναι Επανασταση στα Παντα,οι Εχθροι της Επαναστασης πρεπει
να συντριφτουν,η Γαλλια δεν γυριζει πισω,Αναγκαιοτητα πλεον,φιλε μου,Πολλες Μερες του
Σεπτεμβρη',χωνεται στη μπανιερα,ισα που φαινεται η ακρη του κεφαλιου,ακινητος,ουτε η
αναπνοη του δεν ακουγεται,ο Ζακ Λουι Νταβιντ φοβηθηκε μηπως επαθε ανακοπη,ξαφνικα
πετιεται,'καλυτερα,σου λεω,πεντακοσιοι,εξακοσιοι νεκροι,παρα εκατομυρια νεκροι',μετα το
ξεσπασμα φαινεται να γαληνευει,'σημερα ελαβα ενα γραμμα απο μια αγνωστη,που μου γραφει
πως θελει να μιλησει μαζι μου,ειναι επειγον,στο τελος γραφει μια φραση που μου εκανε εντυ-
πωση,Il suffit que je sois bien Malheureuse pour avoir Droit a votre bienveillance,τρεις λεξεις
κλειδια,Malheureuse Δυστυχια,Droit Δικαιωμα,Bienveillance Καλωσυνη,Ειμαι Δυστυχης και
ζητω την Καλωσυνη σας',εξω απ'τη πορτα ακουστηκε θορυβος,'φυγε,κοπελα μου,παλι τα ιδια',
η φωνη της Simmone Evrard,της γυναικας του,'φυγε τωρα,δεν ακους;',ακουγεται δυνατωτερα
η φωνη της Σιμον.'ειναι επειγον,σας λεω',επιμονη η φωνη, της κοπελας,'αυτο γινεται για δευτε-
ρη φορα σημερα',λεει ο Μαρα,η φωνη του τωρα ειναι φανερα κουρασμενη,'Η Επανασταση εχει
θυματα,καμια Επανασταση δεν ειναι αναιμακτη,ουτε χωρις πληγες,εγω αυτες τις ανιατες πληγες
στο πετσι μου τις απεκτησα στους βρωμερους υπονομους του Παρισιου οπου κρυβομουνα
μαζι με τους αρουραιους,να μην με πιασουν οταν με κυνηγουσαν,και τωρα,να'σαι σιγουρος με
κυνηγανε,εκτος απ'τους εδω μεσα Εχθρους του Λαου και η Αυστρια και η Πρωσια εκει εξω',
τον κοιταξε,'Ζακ Λουι ,ξερω πως κυκλοφορουν ψευτικο L'Ami du Peuple,τωρα,σε διαβεβαιω
ειναι επειγον να συμβει οτι θα συμβει','ειναι επειγον,σας λεω'ξανακουστηκε η φωνη της κοπε-
λας εξω ,'ξαγυρισε',χαμογελασε,'δεν πειραζει Ζακ Λουι που δεν με σκιτσαρισες σημερα και
μονο μιλησαμε,αλλωστε οι δυο αλλες φορες φτανουν',ο θορυβος εξω απ'τη πορτα μεγαλωσε,
'ειναι επειγον' η φωνη της ,τωρα, πιο επιμονη','πες,σε παρακαλω,στη Σιμον ν'αφησει τη κοπελα
να περασει μεσα,πως ειμαι ετοιμος',ο ζωγραφος ανοιξε τη πορτα,την εκλεισε και βγηκε εξω,
μετα απο λιγο μπηκε μεσα η κοπελα,'ονομαζουμε Charlotte de Corday',πλησιασε,'καταγομαι
απο την Caen της Νορμανδιας,ειμαι 25 ετων',στο αριστερο χερι της ,ειδε,κρατουσε ενα χαρτι,
'εγω.μεσιε,σας εστειλα το γραμμα',σταθηκε ακριβως πανω απ'τη μπανιερα,'ακριβως,πανω απ'το
δεξι μερια του στηθους μου'σκεφτηκε,'ειναι επειγον'του ειπε η κοπελα δινοντας του με σταθε-
ρο,παρατηρησε,χερι το χαρτι 'εδω μεσα ειναι γραμμενα τα ονοματα των προδοτων Γιρονδινων',
εκεινος πηρε το χαρτι και υποκριθηκε πως το διαβαζει,'σημερα 13 Ιουλιου του 1793,τωρα αυτο
που περιμενα θα γινει',ψιθυριζει,,εκεινη ακριβως τη στιγμη η κοπελα τραβαει το μαχαιρι μεσα
απ'τα φορεματα της και το μπηγει με δυναμη στο στερνο του,εκεινο τρυπωντας τον πνευμονα
του βρισκει τη καρδια του και πεφτει κατω στο δαπεδο,ταυτοχρονα το δεξι χερι του κρατωντας
την πενα ακολουθει πεφτοντας,αιμα βαφει τ'ασπρο σεντονι που εξεχει απ'τη μπανιερα,αιμα και
στο χαρτι που εγραφε,το κεφαλι του Μαρα με το μαντηλι δεμενο γυρω στο μετωπο γερνει προς
τον δεξι του ωμο με τα ματια κλειστα γαληνιο,
ο Jacques Louis David ,στις 17 Ιουλιου,επιστρεφοντας στο ατελιε του μετα τον αποκεφαλισμο
της Charlotte de Corday στη γκιλοτινα πηγαινει στον πινακα και γραφει στο κενο χαρτι που
κραταει στ'αριστερι του χερι ο Μαρα:
du 13.juillet .1793.
Marie anne Charlotte
Corday au citoyen
Marat.
il suffit que je sois
bien Malheureuse
pour avoir Droit
a votre bienveillance
και κατω,στο ξυλινο κιβωτιο,στο δεξιο μερος του πινακα με το μελανοδοχειο,τα χαρτια
πανω του και το φτερο,γραφει:
A MARAT.
DAVID
'τωρα' σκεφτεται,'ο πινακας Marat Assassine ειναι,ακριβως,τελειωμενος'
.
.
.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ 5:15 ΜΜ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
5:15 σταματησε το τρενο στο σταθμο,ανοιξαν αυτοματα οι πορτες,κανεις επιβατης δεν κατε-
βηκε,ξαναδιαβασε το σημειωμα:'φθανω με το απογευματινο τρενο',περιμενε,δεν την ειδε να
κατεβαινει,μηπως απ'την αλλη πλευρα;ανεβηκε στο βαγονι μπροστα του και απο την απεναντι
ανοικτη πορτα κατεβηκε στην αποβαθρα,ουτε εκει ειδε καποιον επιβατη,εκλεισαν οι πορτες
και το τρενο αναχωρησε,σε λιγο θα νυχτωνε,βγηκε απ'το σταθμο και με ταξι γυρισε σπιτι,τη
βρηκε να παιζει στο πιανο,του χαμογελασε,'εχω σχεδον μια ωρα εδω,δεν ησουνα στο σταθμο,
δεν μπορουσα να περιμενω,καλεσα ταξι',σηκωθηκε και τον αγκαλιασε,'φαινεσαι κουρασμενος'
του ειπε,'ειχες δουλεια στο γραφειο; ελα κανε ενα μπανιο να φρεσκαρισθεις,εγω θα μαγειρεψω
κατι να φαμε η' θες να παμε να φαμε εξω;','καλυτερα εξω'της ειπε,
γυρισαν αργα,μετα τα μεσανυχτα,κοιμηθηκαν,
οταν ξυπνησε,εκεινη δεν ηταν στο κρεβατι,την φωναξε,δεν πηρε απαντηση,του φανηκε πως
ακουσε θορυβο στο μπανιο,σηκωθηκε,πανω στο κομοδινο ηταν ενα σημειωμα,διαβασε,'φθανω
με το απογευματινο τρενο',ανοιξε τη πορτα του μπανιου,ξυριστηκε,στο ψυγειο ειχε γαλα,γεμι-
σε ενα ποτηρι κι ηπιε,
στο γραφειο η γραμματεας τον πληροφορεσε πως ο χθεσινος πελατης ηρθε,ακριβως την ωρα
του ραντεβου, 'καθησε και σας περιμενε,εφυγε πριν απο λιγο κι ειπε πως θα επιστρεψει σε μια
ωρα',
οταν γυρισε ο πελατης του ειπε μια προχειρη δικαιολογια,μια ζημια στα υδραυλικα του μπα-
νιου,υποθεση συναινετικου διαζυγιου,'...απαιτειται εγγραφη συμφωνια των συζυγων για τη
λυση του γαμου τους,η οποια συναπτεται μεταξυ των συζυγων με την παρουσια των πληρεξου-
σιων δικηγορων τους και επικυρωνεται το γνησιο της υπογραφης των συζυγων επι του εγγρα-
φου...',περασαν πανω απο δυο ωρες συζητωντας,'...για το ανηλικο τεκνο,απαραιτητη προυπο-
θεση του συναινετικου διαζυγιο αποτελει η συμφωνια δια την επιμελεια αυτου,η επικοινωνια
με αυτο και τη διατροφη του',του εδειξε τη φωτογραφια της γυναικας του,'πριν απο 10 χρονια ,
οταν παντρευτηκαμε','η συμφωνια αυτη'συνεχισε 'δυναται ειτε να εμπεριεχεται στη συμφωνια
των συζυγων για τη λυση του γαμου τους,ειτε σε αλλη εγγραφη συμφωνια ,οπως οριζεται στην
παραγραφο 1 του αρθρου 1441 του Αστικου Κωδικα,απο τους συζυγους και τους πληρεξουσι-
ους δικηγορους...',
οταν εφυγε ο πελατης ηταν 5 παρα 20,ειπε στη γραμματεα πως εχει μια επειγουσα δουλεια
κι αν δεν επιστρεψει σε μια ωρα να κλεισει το γραφειο και να φυγει,
5:15 σταματησε το τρενο στο σταθμο,ανοιξαν αυτοματα οι πορτες,κανεις επιβατης δεν κατε-
βηκε,ξαναδιαβασε το σημειωμα:'φθανω με το απογευματινο τρενο',περιμενε,δεν την ειδε να
κατεβαινει,μηπως απ'την αλλη πλευρα;ανεβηκε στο βαγονι μπροστα του και απο την απεναντι
ανοικτη πορτα κατεβηκε στην αποβαθρα,ουτε εκει ειδε καποιον επιβατη,εκλεισαν οι πορτες
και το τρενο αναχωρησε,σε λιγο θα νυχτωνε,βγηκε απ'το σταθμο και με ταξι γυρισε σπιτι,τη
βρηκε να παιζει στο πιανο,του χαμογελασε,'εχω σχεδον μια ωρα εδω,δεν ησουνα στο σταθμο,
δεν μπορουσα να περιμενω,καλεσα ταξι',σηκωθηκε και τον αγκαλιασε,'φαινεσαι κουρασμενος'
του ειπε,'ειχες δουλεια στο γραφειο; ελα κανε ενα μπανιο να φρεσκαρισθεις,εγω θα μαγειρεψω
κατι να φαμε η' θες να παμε να φαμε εξω;','καλυτερα εξω'της ειπε,
στο ρεστωραν της εδειξε τη φωτογραφια,γελασε 'α,εγω,πριν 10 χρονια,που τη βρηκες;',
της ειπε,εκεινη σοβαρεψε,'αυτη ειναι μια παλια ιστορια που τελειωσε και θελω να τη ξεχασω',
γυρισαν αργα,μετα τα μεσανυχτα,κοιμηθηκαν,
οταν ξυπνησε,εκεινη δεν ηταν στο κρεβατι,την φωναξε,δεν πηρε απαντηση,του φανηκε πως
ακουσε θορυβο στο μπανιο,σηκωθηκε,πανω στο κομοδινο ηταν ενα σημειωμα,διαβασε,'φθανω
με το απογευματινο τρενο',
.
.
.
Αρχαιο Θεατρο-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Κλυταιμνηστρα Αιγισθος Κασσανδρα Αγαμεμνων -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΑΤΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Αισχύλου Ἀγαμέμνων
[ edition. G. Murray, Aeschyli tragoediae, 2nd edn. Oxford: Clarendon Press,
1955 (repr. 1960): 207-274.]
Κασσανδρα[στιχοι 1215-1241]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Κασσανδρα
ἰοὺ ἰού, ὢ ὢ κακά.
ὑπ' αὖ με δεινὸς ὀρθομαντείας πόνος 1215
στροβεῖ ταράσσων φροιμίοις .....
ὁρᾶτε τούσδε τοὺς δόμοις ἐφημένους
νέους, ὀνείρων προσφερεῖς μορφώμασιν;
παῖδες θανόντες ὡσπερεὶ πρὸς τῶν φίλων,
χεῖρας κρεῶν πλήθοντες οἰκείας βορᾶς· 1220
σὺν ἐντέροις τε σπλάγχν', ἐποίκτιστον γέμος,
πρέπουσ' ἔχοντες, ὧν πατὴρ ἐγεύσατο.
ἐκ τῶνδε ποινάς φημι βουλεύειν τινά,
λέοντ' ἄναλκιν, ἐν λέχει στρωφώμενον
οἰκουρόν, οἴμοι, τῷ μολόντι δεσπότῃ– 1225
ἐμῷ· φέρειν γὰρ χρὴ τὸ δούλιον ζυγόν·
νεῶν τ' ἄπαρχος Ἰλίου τ' ἀναστάτης
οὐκ οἶδεν οἵα γλῶσσα, μισητῆς κυνὸς
λείξασα κἀκτείνασα φαιδρὸν οὖς δίκην,
ἄτης λαθραίου τεύξεται κακῇ τύχῃ. 1230
τοιάδε τόλμα· θῆλυς ἄρσενος φονεύς·
ἔστιν–τί νιν καλοῦσα δυσφιλὲς δάκος
τύχοιμ' ἄν; ἀμφίσβαιναν, ἢ Σκύλλαν τινὰ
οἰκοῦσαν ἐν πέτραισι, ναυτίλων βλάβην,
† θύουσαν Ἅιδου μητέρ' † ἄσπονδόν τ' Ἄρη 1235
φίλοις πνέουσαν; ὡς δ' ἐπωλολύξατο
ἡ παντότολμος, ὥσπερ ἐν μάχης τροπῇ.
δοκεῖ δὲ χαίρειν νοστίμῳ σωτηρίᾳ.
καὶ τῶνδ' ὅμοιον εἴ τι μὴ πείθω· τί γάρ;
τὸ μέλλον ἥξει. καὶ σύ μ' ἐν τάχει παρὼν 1240
ἄγαν γ' ἀληθόμαντιν οἰκτίρας ἐρεῖς.
Κασσανδρα
ωι ωι ω ω κακα
ξανα μενα φοβερη της ορθης μαντειας ωδινη 1215
στριφτογυριζει και με προμηνυματα ταραζει
κοιταξτε αυτους εδω μπροστα στο σπιτι καθισμενους
νεους,που μ'ονειρα παρομοιοι ειναι στις μορφεςι,
παιδια που σαν να'ναι απο δικους τους σκοτωμενα,
με τα χερια γεματα κρεατα απ'τις σαρκες τους 1220
μαζι εντερα και σπλαχνα, αξιολυπητο φορτιο,
φαινεται καθαρα να'χουν,π'ο πατερας γευτηκε.
γι'αυτα'δω εκδικηση σου λεω πως καποιος σχεδιαζειστ'αυτι ,
λιονταρι αδυναμο,που σε κρεβατια στριφογυρνα
στο σπιτι κρυμμενο,ωιμε,στον αφεντη που'θα'ρθει 1225
τον δικο μου,γιατι να φερνω πρεπει της δουλειας το ζυγο ,
και των καραβιων ο αρχηγος και του Ιλιου ο ξεθεμελιωτης
δεν ξερει ποια γλωσσα η μοχθηρη σκυλα
γλυφοντας απλωνει ευχαριστη στ'αυτι να μοιαζει , ·
ολεθρο κρυφο ετοιμαζοντας κακης μοιρας 1230
τετοια τολμαει,θηλυκο τ'αρσενικου φονιας,
με τι να καλεσω αυτο το μισητο αγριο θηριο
ταιριαζει αμφισβαινα,η Σκυλλα μηπως
που μεσ'στις πετρες κατοικει,συμφορα των ναυτικων,
τ'Αδη εξοντωντρια μανα π'αδιαλλακτη εχθρα 1235
στους δικους της πνεει,κι ετσι θριαμβευτικα ουρλιαξε
η στα παντα αψηφητη,σαν σε μαχη τρεπεται,
και φαινεται να χαιρεται με τον σωτηριο γυρισμο,
και γι'αυτα δω το ιδιο ειναι κι αν κι αν δεν πεισω,τι λοιπον;
οτ'ειναι να'ρθει θα'ρθει,και συ μενα παρων εδω 1240
γρηγορα με πολυ μεγαλη λυπη αληθη μαντισα θα πεις
.
.
ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΑΤΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
με κοιταξε,ξερω τι σκεφτηκε,'σαν τον σγουρο βασιλικο μυριζει το κορμι της,ειναι νεα,ομορφη',
την αλλη μερα με φωναξε,ηθελε να παμε οι δυο μας στο Αργος,καθησα διπλα της στο διθεσιο
κοκκινο καμπριο αυτοκινητο της,στο Αργος μου ψωνισε καινουργια ρουχα,με πηγε και στο
κομμωτηριο,υστερα καθησαμε σ'ενα κεντρικο ζαχαροπλαστειο,σταματησαν δυο γνωστες της
κυριες και την χαιρετησαν,'Κλυταιμνηστρα μου,τι κανεις;',φιληθηκαν σταυρωτα,ρωτησαν 'η
κοπελα;',γελασε,'Η Αλεξανδρα ειναι η νεα γυναικα του αντρα μου,δασκαλα πιανου','τι γυρισε
ο Αγαμεμνονας;',ρωτησε η ψηλοτερη με το κιτρινο καπελο,'ποτε;','χθες' απαντησε η Κλυται-
μνηστρα,με κοιταξαν,'μα αυτη ειναι κουκλα,και δεν φοβασαι τον Αιγισθο,μηπως τσιμπηθει μαζι
της; ξερουμε τι γυναικας ειναι',οταν εφυγαν οι κυριες ειπε,'κουτσομπολες και φαντασμενες,να
σκεφτεις εχουν κανει τρεις γαμους,η ψηλη χωρισε κι απ'τον τριτο αντρα και συζει μ'εναν πολυ
νεωτερο της',ηταν ζεστη μερα,παρα πολυς κοσμος γυρω μας,φορεσε τα μαυρα γυαλια της,'ο
Αγαμεμνονας,καποτε,πριν παει εκει' μου ειπε,'εφτιαξε σ'εναν γλυπτη χρυσοχοο μια χρυση
μασκα,το προσωπο του',εβγαλε τα γυαλια της,ειδα το προσωπο της σκληρο,'τι εγωιστης,χρυσο
το προσωπο του',ξαναβαλε τα γυαλια της,'ο χρυσος,μου ειπε οταν μου την εδειξε,δεν σκουρια-
ζει',εβγαλε απ'τη τσαντα της ενα καθρεφτακι και το κραγιον,εβαψε τα χειλη της κοκκινα,'εκεινη
η χρυση προσωπιδα,Κασσανδρα,χαθηκε',εβαλε το καθρεφτακι και το κραγιον στη τσαντα,'δεν
ξερω πως',την κοιταξε,'μου τη ζητησε,του ειπα την αληθεια,δεν ερω,επεμενε,φωναζε,φαινονταν
πολυ αναστατωμενος,σαν να'σαι συ κανεις και να χαθηκες του ειπα,με κατηγορησε πως εγω
φταιω,του φωναξα κι εγω,θα μας ακουσες,σηκωσε το χερι να με χτυπησει,μ'αρπαξε απ'το λαιμο,
θα μ'επνιγε',τραβηξε το μεταξωτο κοκκινο μαντηλι που'χε δεμενο στο λαιμο,μου 'δειξε τα μαυ-
ρα σημαδια,ευτυχως μπηκε στο δωματιο η Ηλεκτρα,ντραπηκε και μ'αφησε',κοιταξε το ρολοι
της,'εσυ ξερεις που ειναι η μασκα;'με ρωτησε,'πες του την αληθεια,την ωμη αληθεια,ειτε σε
πιστεψει ειτε οχι,απ'αυτη κανενας μας δεν θα ξεφυγει',εκεινη την ωρα οι δυο κυριες ξαναπε-
ρασαν,φορτωμενεςς με σακουλες ψωνια,αυτη τη φορα καθησαν μαζι μας,εμενα μου αρεσε
πολυ η φλυαρια τους,ηταν ευχαριστη,μου ελαφρυνε τη καρδια,ειπαν για το εγκλημα,πριν δυο
μερες,που ταραξε τη κοινωνια του Αργους,γνωστος επιχειρηματιας του Αργους,ειπαν το ονομα
του,δολοφονηθηκε απο τον εραστη της γυναικας του,με την συνεργεια της,τον αιφνιδιασαν
στο μπανιο και τον επνιξαν,διαβασαν στη πρωτη σελιδα της εφημεριδας τα νεα της υποθεσης,
οι δραστες της δολοφονιας συνεληφθηκαν στον Ισθμο της Κορινθου καθως διεφευγαν,ανακρι-
θηκαν στην ασφαλεια και ομολογησαν το εγκλημα,ειχαν τις φωτογραφιες τους,ειδα και τη
φωτογραφια του δολοφονημενου,'σαν να τον ξερω ειπα','μα πως;ειναι αδυνατο' αναφωνησαν
μ'ενα στομα απορημενες οι δυο κυριες,'μια ξενη,μολις χθες ηρθες',καταλαβα το λαθος μου,
ειδα την Κλυταιμνηστρα να χαμογελα,εφυγαν οι δυο κυριες και γυρισαμε στις Μυκηνες,
μετα απο λιγο μπηκε στο δωματιο μου,με βρηκε μπροστα στον καθρεφτη να ξεβαφομε,
σταθηκε ακριβως πισω μου,'σιγουρα η χρυση μασκα',ειπε,προσπαθησα να δικαιολογηθω,
'ο αντρας εμοιαζε,ετσι νομισα,με τον Αιαντα τον Λοκρο',εσκυψα το κεφαλι,πηγα να βαλω
τα κλαματα,εκεινη με κοιτουσε μεσα στον καθρεφτη και δεν μιλουσε,'ηταν φοβερο,φρικτο'
της ειπα,η φωνη μου ετρεμε,'ποτε δεν θα το ξεπερασω,ειχα αγκαλιασει το ξοανο της θεας
κι εκεινος με τραβουσε με δυναμη,δεν αντεξα,τα χερια μου ξεκολλησαν,μ'ερριξε κατω,εγω
ουρλιαζα,τον δαγκωνα στα χερια στο λαιμο στον ωμο,φωναζα να μ'αφησει,του ξεριζωνα τα
μαλλια,τα νυχια μου χωθηκαν στις πλατες του,τον ξεσχισα,ηταν πολυ δυνατος','ησυχασε,μωρο
μου,τωρα αυτο περασε',η φωνη της γλυκεια,τρυφερη,φιλης η' μανας,μου'πιασε το χερι και μου
το χαιδεψε,ακουσαμε βηματα,η Κλυταιμνηστρα τραβηχτηκε απο κοντα μου,'ετοιμασε το μπα-
νιο μου' ακουσαμε τη φωνη του Αγαμεμνονα να προσταζει τη δουλα,'το μπανιο' ψιθυρισα ,'το
μπανιο',ειδα τη Κλυταιμνηστρα να φευγει και να κλεινει τη πορτα,ειχε αρχισει να νυχτωνει,σε
λιγο νυχτωσε,βγηκα και καθησα στο μπαλκονι,το φεγγαρι,πανσεληνο,ανεβηκε απ'τον απεναντι
λοφο ανατολικα,ο ηχος ενος τριζονιου,εκλεισα τα ματια,περασε ωρα,ακουσα θορυβο,ανοιξα τα
ματια,το φεγγαρι ειχε ανεβει ψηλα,σαν μερα ηταν φωτισμενα,τοτε κατω στην αυλη ειδα πρωτα
τη σκια του Αιγισθου,μετα τη σκια της Κλυταιμνηστρας,εκεινη κατι του ειπε κι εκεινος σηκωσε
το κεφαλι προς το μερος μου,σιγουρα με ειδε,δεν προλαβα να κρυφτω,επειτα χαθηκαν στη σκο-
τεινη στοα,δεν μ'ενοιαζε αν μ'ειδε,'κρυφο τιποτα δεν μενει'σκεφτηκα,στο κρεβατι αφησα χωρο
για τον Αγαμεμνονα να ξαπλωσει οταν γυρισει,η δευτερη νυχτα μου στις Μυκηνες,κοιμηθηκα,
ξυπνησα κι ειδα κατω απο τη πορτα να μπαινει κατι κοκκινο στο δωματιο,νερο,κοκκινο νερο,το
ειδα να κυλαει στο ξυλινο πατωμα,τρομαξα και φωναξα,'Αγαμεμνων,ξυπνα,θα πνιγουμε',δεν
ακουσα αποκριση,ο Αγαμεμνων δεν κοιμονταν διπλα μου,η σταθμη του νερου ανεβαινε,πετα-
χτηκα απ'το κρεβατι,η πορτα απ'τη ορμη του νερου ειχε ανοιξει,παραξενο αλλα εξω απ'το δω-
ματιο στο διαδρομο δεν υπηρχε νερο,ειδα τη πορτα της κρεβατοκαμαρας της Κλυταιμνηστρας
μισανοικτη,μπηκα διστακτικα,προχωρησα και τοτε μεσα στο αμυδρο φως ειδα τα γυμνα κορμια
της Κλυταιμνηστρας και του Αιγισθου ξαπλωμενα στο κρεβατι και δυο φιδια να τους τρωνε το
προσωπο,ανοιξα το στομα να τους φωναξω,'μην τους ξυπνας',ακουσα μια φωνη πισω μου,γυρι-
σα και ξεχωρισα μεσα στο λιγοστο φως την Ηλεκτρα με τον Ορεστη,'δεν βλεπεις πως κοιμουν-
ται αγκαλιασμενοι οπως ηθελαν,ευτυχισμενοι',κοιταξα τον Ορεστη,γονατισα,του επιασα το
προσωπο,'ποσο,μικρο μου,μοιαζεις στον αδελφο μου Ελενο',τον αγκαλιασα,,'ησυχασε,μωρο
μου,η μαμα θα γυρισει,δεν μας ξεχασε',τον φιλουσα,'θα μας παρει,θα μας βγαλει απο δω',
'ελα,Ορεστη,παμε' ακουστηκε αυστηρη η φωνη της Ηλεκτρας και τραβηξε τον Ορεστη,εμεινα
μονη μου στο δωματιο,απο το παραθυρο δυτικα εμπαινε το δυνατο φως του φεγγαριου,στο
κρεβατι,ειδα,κατω απ'τ'ασπρο σεντονι κοιμονταν βαθεια ο Αιγισθος και η Κλυταιμνηστρα,
γυρισα στη κρεβατοκαμαρα μου,ο Αγαμεμνονας ειχε γυρισει,καθονταν στον καναπε και καπνι-
ζε,'που ησουνα,ανησυχησα',μου ειπε μολις με ειδε,'δεν ειχα υπνο'του απαντησα,'εκανε ζεστη,
και μπηκα στο μπανιο να δροσιστω και να χαλαρωσω',με κοιταξε δυσπιστα,'βγηκα και στο κηπο'
συμπληρωσα,'καταλαβαινω,ελα τωρα να κοιμηθουμε',μου ειπε,'αυριο θα ειναι αλλη μερα',
ξυπνησα,ο Αγαμεμνονας ελειπε,ειχε πει πως θα παει για δουλειες στο Αργος,τραπεζα,εφορια,
δικηγορο,ακουσα το αυτοκινητο της Κλυταιμνηστρας,βγηκα στο μπαλκονι,με ειδε,σηκωσε το
χερι και με χαιρετησε,'Καλημερα,παω τα παιδια σχολειο,δεν θ'αργησω', ετοιμαστηκα,φορεσα
ενα απο τα ρουχα που ψωνισαμε,μια μαυρη στενη φουστα λιγο κατω απ'το γονατα κι ενα κοκ-
κινο μπλουζακι,οταν επεστρεψε και με ειδε αναφωνησε με θαυμασμο,'Ποσο κομση εισαι,
αγαπη μου',με καλεσε στο δωματιο της,'δεν σε πειραζει που θα βαφομε' μου ειπε,'οχι,καθολου'
της απαντησα,'μ'ενδιαφερει να δω την τεχνικη και την αισθητικη του μακιγιαρισματος σου΄,
χαμογελασε,'το μακιγιαζ ειναι μια μασκα,οχι βεβαια χρυση,αλλα εφημερη',ειπε,και συμφωνησα,
οταν τελειωσε το μακιγιαζ ειπε,'τωρα εγινα η Κλυταιμνηστρα',με κοιταξε,'θελεις και συ ,καλη
μου,να γινεις η Κασσανδρα;',δεν αντεδρασα,ειπα ναι,μ'εβαφε,παρακολουθησα σταδιακα στον
καθρεφτη την μεταμορφωση μου,'Η Κασσανδρα' ειπε,'αυτη,εγω η Κλυταιμνηστρα,οι αλλοι δυο
ο Αγαμεμνονας κι ο Αιγισθος',μ'αγκαλιασε και κοιταχτηκαμε στον καθρεφτη,'ποσο ομορφη
εισαι' μου ψιθυρισε και μ'εσφιξε,μ'αφησε,'η Ελενη ηταν μια ναρκισσος',η φωνη της σκληρη,
'δεκα χρονια μικροτερη μου,κακομαθημενη,ανοητη,καποτε ειχε ξετρελαθει μ'εναν αλητη κι
εφυγε μαζι του,αναστατωθηκαμε,οταν επεστρεψε η μητερα κι ο πατερας οχι μονο δεν την
φωναξαν αλλα την συγχωρεσαν και την αφησαν ελευθερη να κανει οτι θελει,τον καημενο
Μενελαο,τον λυπαμε,τωρα εμαθα πως βρισκετε με καποιον αλλον εραστη στην Αιγυπτο',
καθησε στο κρεβατι,'λενε πως μονο το πουκαμισο της ητανε στη Τροια',γελαει,'ενα ασπρο
μεταξωτο διαφανο κομπινεζον',γελαει δυνατα,'κι εσυ,φυσικα,εκει θα την ειδες,ζωντανη ζεστη
καυτη σαρκα΄,τρανταζεται,σηκωνεται,'για μια πουτανα',ουρλιαζει,'εγω εχασα την Ιφιγενεια μου,
το παιδι μου,την μικρη μου Ιφι,για μια πουτανα Ελενη',και τοτε χωνει το χερι στο στηθος της
και βγαζει μια φωτογραφια,'να',μου δειχνει,'η Ιφι μου',και κλαιει 'η μικρη μου Ιφιανασσα',
φιλαει τη φωτογραφια,καθεται μπροστα στον καθρεφτη,ξεβαφεται,'τα παιδια,η Ηλεκτρα κι ο
Ορεστης δεν καταλαβαινουν,θρησκεια τους ειναι ο πατερας,η μανα,εγω,ενα βρωμερο σκουλη-
κι,μια μυσερη σκυλα,μια αδιαντροπη μοιχαλιδα,που ντροπιαζει τον πατερα τους',ξεκλειδωνει
ενα συρταρι κι απο μεσα βγαζει μια χρυση προσωπιδα,τη κρατα μπροστα στο προσωπο της,'η
χρυση μασκα του Αγαμεμνονα' λεει,'τωρα εγινα εγω Αγαμεμνονας κι η μασκα του κι αν ειναι
χρυση σιδηρος θα γινει και θα σκουριασει γρηγορα',γελαει,τραβαει τη μασκα απ'το προσωπο
της και τη ξανακλεινει στο συρταρι,'εδω στον Οικο των Ατρειδων ολα θα σκουριασουν',την
παρακολουθουσα να ξαναβαφεται,τωρα φαινοταν πιο ησυχη,'ο Τανταλος θελοντας να κοροι-
δεψει τη σοφια των Ολυμπιων θεων κομματιασε το γιο του Πελοπα ,τον εβρασε και τους εδωσε
τα κομματια του να γευματισουν κι εκεινοι εκτος απ'τηυ Δημητρα το καταλαβαν και καταραστη-
καν τη γενια του,κι ο Πελοπας,το παιδι του,αφου με δολο κερδισε τον Οινομαο σ'αρματοδρο-
μια,χαλωντας το αρμα του με τη βοηθεια του ηνιοχοου του Μυρτιλου,πηρε γυναικα του την
κορη του Ιπποδαμεια και ξεγελασε στη μοιρασια του βασιλειου τον Μυρτιλο,και τα παιδια του
Πελοπα ο Ατρεας κι ο Θυεστης φαγωθηκαν καταραμενοι οπως ηταν για τη βασιλεια των Μυκη-
νων,κι ο Ατρεας για να εκδικηθει τον Θυεστη,εραστη της γυναικας του Αεροπης,εσφαξε τα
παιδια του,τα'βρασε και του τα'προσφερε φρικτο φαγητο να τα φαει,κι υστερα τον εξορισε
στην Ηπειρο κι εκει ο Θυεστης αιμομικτησε με την κορη του Πελοπια και βγηκε αυτος εδω ο
Αιγισθος,κι ο Αιγισθος ηρθε κι εκδικηθηκε σκοτωνοντας τον Ατρεα,κι απ'αυτον ο γιος του
Ατρεα ο Αγαμεμνονας αρπαξε τη βασιλεια,και τωρα,αλιμονο,που γυρισε απ'τη Τροια ο Αιγισθος
ειναι συντροφος μου στο κρεβατι και στην εξουσια',με κοιταξε μεσα στον καθρεφτη,'τωρα εσυ
η αθωα πριγκιπισα της Τροιας Κασσανδρα,η' Αλεξανδρα,του Πριαμου και της Εκαβης ξερεις τι
θα γινει', πηγα ν'ανοιξω το στομα μου,με προλαβε,'μην πεις,κανεις δεν θα σε πιστεψει',κοιτα-
χτηκε στον καθρεφτη,'τελειωσα,τωρα ειμαι ετοιμη'μου ειπε,σηκωθηκε,αλλαξε διαθεση,'ελα να
παμε μια βολτα,να ξεσκασουμε',πηγαμε στο Αργος,φωνισαμε ρουχα και καλλυντικα,υδατικες
κρεμες,μασκες προσωπου,αρωματα,εκεινη αγορασε ενα μαργαριταρενιο περιδαιρεο κι εγω
σκουλαρικια,χρυσες σπειρες,επειτα καθισαμε στο ιδιο ζαχαροπλαστειο,περασαν παλι οι δυο
κυριες,'δεν σου αρπαξε ακομα τον Αιγισθο,η κουκλα;'αστειευτηκε η ψηλη,Μαρσηππα την
λεγανε,το ονομα της αλλης ηταν Λιζα,' δεν ειναι αυτος ο ρολος της' απαντησε αινιγματικα η
Κλυταιμνηστρα,'θα τους εκτελεσουν τους δυο μοιχους',θυμηθηκε την δολοφονια του επιχει-
ρηματια η Μαρσηππα,'πρεπει καποτε να καταργηθει η θανατικη ποινη'σχολιασε η Λιζα κοιτων-
τας την Κλυταιμνηστρα 'ειναι βαρβαρο εθιμο,δεν συμφωνεις Κλυταιμνηστρα;',η Κλυταιμνηστρα
δεν απαντησε αμεσως,με κοιταξε και ειπε,'εξαρταται',στη συνεχεια οι δυο γυναικες,αρκετα
ενημερωμενες,κουτσομπολεψαν τους ανθρωπους τους θεαματος,ηθοποιους και τραγουδιστες,
στο τελος η Λιζα εκανε την προταση,'το Σαββατο θα παμε θεατρο στην Επιδαυρο,αν θελεις
Κλυταιμνηστρα ελα και συ,μπορεις να παρεις και την Αλεξανδρα,να δει κι αυτη θεατρο,ο σκηνο-
θετης ειναι καποιος Αγγλος,δεν απομνημονευω ονοματα,η' καποιος Γερμανος', η Λιζα και η
Μαρσηππα σηκωθηκαν,μας φιλησαν σταυρωτα κι εφυγαν,πριν επιστρεψουμε στις Μυκνηνες
αγορασαμε μαγιο,εγω λευκο μπικινι κι η Κλυταιμνηστρα μαυρο ολοσωμο και πηγαμε στο Τολο
στη θαλασσα για μπανιο,η Κλυταιμνηστρα ηταν δεινη κολυμβητρια,αλοιψε η μια την αλλη με
αντηλιακο και ξαπλωνοντας ωρες στον ηλιο πηραμε χρωμα,οταν επιστρεψαμε στις Μυκηνες
βρηκαμε στο τραπεζι του κηπου να καθονται ο Αγαμεμνονας κι ο Αιγισθος,μολις μας ειδαν
σηκωθηκαν και προσποιουμενοι επιγουσα δουλεια χωριστηκαν,οταν βραδυασε μαζευτηκαμε
στο σαλονι,η Κλυταιμνηστρα,τα παιδια,η Ηλεκτρα,ο Ορεστης,η Χρυσοθεμις,και τους επαιξα
πιανο,τη Σονατα του Σεληνοφωτος του Μπετοβεν,στο τελος με χειροκροτησαν θερμα,
η Ηλεκτρα μαλιστα μου ζητησε να της κανω μαθηματα,της απαντησα ναι για να μην την απογο-
ητευσω,αργοτερα ηρθε στο δωματιο μου η Κλυταιμνηστρα και μου εδειξε φωτογραφιες,'εγω με
την αδελφη μου Ελενη,μαθητρια της ε' δημοτικου,στην Πλευρωνα στον παππου μας Θεστιο',
'σ'αυτη εδω η μανα μας Ληδα καθιστη αναμεσα στ'αδελφια μας Καστορα και Πολυδευκη',
'εδω η Ελενη νυφη με τον Μενελαο','δεν αλλαξε,ιδια ειναι' της ειπα,η Κλυταιμνηστρα δεν σχο-
λιασε και συνεχισε,'η γαμηλια μας,εγω κι ο Αγαμεμνονας',σε μια φωτογραφια σταματησε,
η φωνη της ετρεμε,'εδω η Ιφι μου στην Αυλωνα,με φοντο τα καραβια,κοιτα ποσο γλυκεια ειναι,
ενα περιστερακι',προσπερασε καποιες φωτογραφιες,'εδω ειμαι στο Αργος με τον Αιγισθο',
η φωνη σταθερη,ο Αιγισθος την κρατουσε αγκαλια απ'τη μεση,'ταιριαστο ζευγαρι'σχολιασα,
'εως το Σαββατο'ειπε,παλι η φωνη της σταθερη, εκλεισε το αλμπουμ,'καποια αλλη φορα τις
αλλες',με κοιταξε,'ισως', ακουσαμε τη φωνη του Αγαμεμνονα,'ετοιμασε το μπανιο μου',
εγω ειχα κοιμηθει οταν ξαπλωσε διπλα μου,με ξυπνησε,'αυτος ο βρωμιαρης ο Αιγισθος σε
γλυκοκοιταζει και θα του σπασω τα μουτρα','ιδεα σου ειναι' τον καθησυχασα,μ'αρεσε που
ζηλευε εμενα κι οχι την Κλυταιμνηστρα,το σχεδιο μου αρχισε να λειτουργει,να βγει απ'τη μεση
ο Αιγισθος κι η Κλυταιμνηστρα,δεν ειχα υπνο,βγηκα στο μπαλκονι,το φεγγαρι σχεδον πανσελη-
νο φωτιζε σαν μερα τη νυχτα,κατω στη αυλη ειδα τον Αιγισθο με την Κλυταιμνηστρα,η Κλυται-
μνηστρα κατι ειπε στον Αιγισθο κι εκεινος γυρισε το κεφαλι και κοιταξε πανω,αυτη τη φορα
προλαβα και κρυφτηκα πισω απ'τη κουρτινα,επρεπε να ενεργησω πριν απ'αυτους,να μην
υποψιαστουν το σχεδιο μου,ξαπλωσα και κοιμηθηκα,με ξυπνησε ενας θορυβος,ετρεξα στο
μπανιο,γεματη μεχρι πανω αιμα η μπανιερα ξεχυλιζε,ουρλιαξα,ξυπνησαν η Κλυταιμνηστρα κι ο
Αιγισθος,με κοιτουσαν απορημενοι,'τι του κανατε δολοφονοι;' φωναξα,'τον σκοτωσατε',γελα-
σαν και οι δυο,'εισαι τρελη,ο Αγαμεμνονας κοιμαται στο κρεβατι σου',ετρεξα εκει,τον βρηκα να
κοιμαται βαθεια,ξαπλωσα και κοιμηθηκα,ξυπνησα παλι,καποιοι ψιθυριζαν εκει μεσα στο δωμα-
τιο,σηκωθηκα,κι ειδα τον Αιγισθο και την Κλυταιμνηστρα να σερνουν ενα σακι,'τι κανετε εδω;'
φωναξα,με κοιταξαν,εβαλαν το δακτυλο μπροστα στομα,'μη,θα ξυπνησεις τον Αγαμεμνονα',
'Παιδοκτονοι'ουρλιαξα,'εκει μεσα εχετε κομματιασμενα τα παιδια',γελασαν,'εισαι τρελη,δεν θα
σε πιστεψει κανεις' φωναξαν,τους αρπαξα με δυναμη το σακι,εκεινοι το αφησαν,αδειο ηταν,
'κοιτατε να με ξεγελαστε,δολοφονοι,μαγοι' κι ετρεξα στο δωματιο των παιδιων,μεσα στο αμυ-
δρο φως τα ειδα να κοιμουνται ησυχα,οταν βγηκα στο διαδρομο σκονταψα πανω σε κατι,επε-
σα,κι ειδα με τρομο τον Αγαμεμνονα αιμοφυρτο τυλιγμενο σε διχτυ,επρεπε αμεσως να φυγω
απ'αυτο το σπιτι,που ομως να παω;.'στους Λοκρους',ακουσα μια φωνη πισω μου,με δυσκολια
γυρισα το κεφαλι κι ειδα τον Αιαντα τον Λοκρο να κραταει το ξοανο της θεας,τεντωσε το χερι,
'παρ'το θα σε βοηθησει',λιποθυμισα,οταν συνηλθα ημουνα ξαπλωμενη στο κρεβατι,διπλα ο
Αγαμεμνονας μου κρατουσε το χερι,ορθιοι πανω απ'το κεφαλι μου ο Αιγισθος και η Κλυταιμνη-
στρα,'ξυπνησαμε,απ'τις φωνες σου,σηκωθηκαμε και σε βρηκαμε πεσμενη στο διαδρομο μπρο-
στα στη πορτα των παιδιων λιποθυμη,ελα ησυχασε',η Κλυταιμνηστρα μου αλλαξε την υγρη
κομπρεσα στο μετωπο,εξαντλημενη οπως ημουνα τα ματια μου εκλεισαν και κοιμηθηκα,ξυπνη-
σα αργα,εκεινη τη μερα καθησα ξαπλωμενη στο κρεβατι,με περιποιουνταν αποκλειστικα η
Κλυταιμνηστρα,τη αλλη μερα Σαββατο,ενιωθα καλυτερα,και κατεβηκαμε στο Αργος,ψωνισαμε
και καθησαμε στο ιδιο ζαχαροπλαστειο,δεν ειδαμε τη Λιζα και τη Μαρπησσα,με την Κλυταιμνη-
στρα συζητησαμε κυριως για τα προβληματα των παιδιων,'την Ηλεκτρα κατι την βασανιζει,
απομονωνεται στο δωματιο της,δεν εχει ορεξη,αδυνατισε,κλειστη δεν μιλαει,τον Αιγισθο
φαινεται να τον μισει,ο Ορεστης της εχει μεγαλη αδυναμια,φοβαμαι πως θα τον παρασυρει,
ολη τη νυχτα του ψιθυριζει,,πολλες φορες εβαλα τ'αυτι στη πορτα ν'ακουσω,αλλα δεν κατα-
λαβα τους ψιθυρους της,δεν λεω ειναι στη εφηβεια,εχει ειδωλο τον πατερα,αν ερωτευτει,αν
παει με αντρα ισως ξεχασει,αλλαξει',μιλουσε με κατεβασμενο κεφαλι κι εσφιγγε τα χερια της,
'δεν ξερω τι να κανω,καποιος ψυχολογος ισως μπορει να βοηθησει,με καποιον που μιλησα
ειπε νευρωση,μανιοκαταθλιψη,αλλα πρεπει να την δει για να γνωματευσει',για ν'αλλαξω θεμα
'στο θεατρο θα παμε;'τη ρωτησα,σοβαρεψε,'δεν εχω ορεξη,το θεωρω βαρετο,η πραγματικοτη-
τα ειναι πιο ενδιαφερουσα,το θεατρο ειναι μια μιμηση,μια κατασκευη,απατη',την υπολοιπη
ωρα μεχρι να ξαναγυρισουμε στις Μυκηνες την περασαμε κολυμπωντας στο Τολο,η Κλυταιμνη-
στρα μου εκανε,μαλιστα,και μαθηματα κολυμβησης,'στο υπτιο μαλλον εχεις ταλεντο' μου ειπε
κολακευτικα,το βραδυ στο σαλονι εκανα μαθηματα πιανου στην Ηλεκτρα,τρελαθηκε με τα
νοτουρνα του Σοπεν,ο Αγαμεμνονας θα διανυκτερευε στο Αργος,θα συναντουσε καποιους
παλιους φιλους και θα δειπναγαν μαζι,ετσι κοιμηθηκα μονη μου,το μεσημερι φαγαμε ολοι,
μαζι και τα παιδια,στο τραπεζι του κηπου,συζητησαμε εγκαρδια ,τραγουδησαμε,χορεψαμε βαλς
και ταγκο,,εγω και η Κλυταιμνηστρα,εναλλαξ,με τον Αιγισθο και τον Αγαμεμνονα,τα παιδια το
καταδιασκεδασαν,ακομα και η Ηλεκτρα,μετα το γευμα τα παιδια κι οι αντρες αποσυρθηκαν για
υπνο,μειναμε εμεις οι γυναικες,'θελεις να παμε στην Επιδαυρο,στο θεατρο;' μου προτεινε η
Κλυταιμνηστρα,'και βεβαια θελω,και το ρωτας;'της απαντησα με ενθουσιασμο,μπηκαμε στο
αυτοκινητο και πηγαμε στο θεατρο,'αυτο ειναι το κοιλο,το αμφιθεατρο,εδω καθονται οι θεατες'
μου εδειξε η Κλυταιμνηστρα,'αυτη εδω ειναι η ορχηστρα,η σκηνη που παιζουν οι υποκριτες,οι
ηθοποιοι',μου ειπε να παω καθησω στο κεντρο του θεατρου στη δεκατη σειρα,'απο εκει θα
βλεπεις και θ'ακους καλυτερα',καθησα εκει που ειπε,εκεινη στη ορχηστρα εκανε διαφορες κινη-
σεις,οι οποιες,οπως καταλαβαινα,μιμουνταν καποιες πραξεις,μετα απο ωρα στεκωντας ορθια
στο κεντρο της σκηνης φωναξε:'Εγω η Κλυταιμνηστρα,Εσυ' ,μ'εδειξε,'η Κασσανδρα,κι Εσεις',
εδειξε με το χερι της πανω απο μενα,'ο Αγαμεμνονας και ο Αιγισθος',και με τελετουργικο τροπο
αναφωνησε:'Να γινει τωρα η Ολη Πραξις',ολα θα συνεβαιναν οπως τα ειχα προβλεψει,το σχεδιο
μου τελειωθηκε,η Αλωση της Πολης μου εφερε την Ατην και τελος την Τισιν,και δεν μ'ενδιαφε-
ρει καθολου αν ποτε γινω πιστευτη,και προπαντως τωρα ξερω πως εκεινη πανω στη Πραξη
σκεφτεται ,'ειναι νεα,ομορφη,σαν τον σγουρο βασιλικο μυριζει το κορμι της'
.
.
.
Monsieur le Président Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΩΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΩΝ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
συνεληφθει με την κατηγορια της κατασκοπιας,πως ειχε παραδωσει στον εχθρο απορρητα
κρατικα εγγραφα,η δικη ηταν μια παρωδια,καθοδηγουμενοι μαρτυρες,επικαλεστηκαν,ως
αποδειτικα επιβαρυντικα στοιχεια τις ψυχολογικες παρεκλισεις του,π.χ την εσωστρεφεια του,
επισης,επιδεικνυοντας ρατσισμο,και την καταγωγη του απο μια υποπτη και ακρως επικινδυνη
για τον πολιτισμο και το κρατος τους εθνοτικη ομαδα,στα σημειωματα που ανταλλαξε με τον
αντιπαλο πρακτορα,τα οποια βρεθηκαν σχισμενα σε πολλα κοματια απο την ηλικιωμενη καθα-
ριστρια του γραφειου του,μια δικη τους πρακτορα,στο καλαθι των απορριματων,ηταν σημειω-
μενο ενα τεραστιο ποσο πληρωμης,το οποιο θα επερνε για τις προδοτικες υπηρεσιες του,
ο κρατικος εγκριτος γραφολογος που επιστρατευτηκε για την συγκριτικη εξεταση του κειμενου
του σημειωματος με τον γραφικο χαραχτηρα του κατηγορουμενου εβγαλε το τελικο πορισμα
πως ο κατηγουμενος εγραψε το σημειωμα,η υπερασπιση αντεδρασε δειχνοντας φτιαχτες
ομοιοτητες αλλα και κραυγαλεες ανομοιοτητες,οι κατηγοροι της απαντησαν ειρωνικα πως
προκειται περι 'αυτοπλαστογραφιας','ο ιδιος ο κατηγορουμενος πλαστογραφησε ευφυως,
κυριοι,τον εαυτο του,αυτο και τιποτα αλλο',η κοινη γνωμη διχαστηκε,αθωος η' ενοχος,προ-
δοτης,τελικα κηρυχτηκε κεκλεισμενων των θυρων παμψηφει ενοχος εσχατης προδοσιας
με θανατικη ποινη,ξεσπασε μεγαλος σαλος,εγιναν επεισοδια,σε μια εφημεριδα,μαλιστα,
μεγαλης κυκλοφοριας δημοσιευτηκε στη πρωτη σελιδα ενα κειμενο υπερασπισης καποιου
συγγραφεα με τιτλο'Κατηγορω', ο συγγραφεας συνεληφθει και δικαστηκε με συνοπτικες
διαδικασιες ως επικινδυνος υποκινητης κατασκοπιας και κλειστηκε στη φυλακη,αυτη ηταν ενας
στενος,ευθεια γραμμη,τοιχισμενος διαδρομος,με ψηλη οροφη,ανα τακτα διαστηματα,εικοσι
μετρων,υπηρχαν γυαλινοι φεγγιτες,που εβλεπαν στον ουρανο,κλειδωσαν την βαρια μπρουτζινη
πορτα εισοδου και τον παρατησαν εκει μεσα,μην εχοντας τι αλλο να κανει περπατουσε συνεχως
μεσα στον ευθυ διαδρομο,οταν κουραζονταν ξαπλωνε στο πετρινο δαπεδο,κι εκει τον επαιρνε
κι ο υπνος,οταν ξυπνουσε συνεχιζε το περπατημα,απο το διερχομενο φως ψηλα στον φεγγιτη
καταλαβαινε τις αλλαγες της μερας,ποτε ξημερωνε και ποτε βραδυαζε,αλλα και τις κλιματικες
αλλαγες,αν ειχε ηλιοφανεια η' συννεφια,αν εβρεχε,απο τις σταγονες στο τζαμι,αν ειχε φεγγαρι,
απο το φως τη νυχτα,βεβαια καμια απ'αυτες τις αλλαγες,ζεστη,κρυο,δεν επειρεαζαν την κατα-
σταση μεσα στον διαδρομο,η οποια με καποιο μηχανισμο διατηρουνταν σταθερη,μια ηπια ζε-
στη επικρατουσε,οταν βραδυαζε μια απροσωπη φωνη,απο καποιο μεγαφωνο ψηλα στην οροφη
που δεν μπορουσε να εντοπισει,τον πληροφορουσε πως μετα απο 50 φεγγιτες,1000 μετρα,θα
βρει φαγητο,νερο,και κουβερτες να σκεπαστει αν κρυωνε τη νυχτα,στην αρχη μετρουσε τις με-
ρες,,ειχαν περασει ακριβως,219,7 μηνες και 9 μερες,για να ειναι υποφερτη η διαμονη του εκει
μεσα καθε μερα σκεφτονταν ενα θεμα,και μ'αυτο την ονοματιζε,παραδειγμα,η 14η,θυμαται,
ηταν ημερα Σοπενχαουερ,η 57η ημερα Καντ,η 61η ημερα Θερβαντες,η 93η ημερα Σεξπηρ,η 121η
ημερα Μπετοβεν,..,καποιες ηταν υποδιαιρεσεις ενος γενικου θεματος,παραδειγμα,η 187η
η κριτικη του Χεγκελ στον Καντ,η 123η η 17η παραλλαγη σ'ενα θεμα του Ντιαμπελι του
Μπετοβεν,...,μετα οταν ο αριθμος των ημερων εγινε τεραστιος,σταματησε την καταμετρηση,
αλλωστε θα ηταν αδυνατο αφου ο αριθμος των θα κατεληγε απειρος,σε μια απ'αυτες τις,χωρις
αριθμο,μερες,ασχοληθηκεμε την υποθεση για την οποια καταδικαστηκε,θα μπορουσε,αν δεν
ειχε συμβει πραγματικα αυτη η στημενη δικαστικη πλανη να την ειχε φανταστει,να την ειχε
επινοησει,ενα μυθιστορημα η' ενα θεατρικο εργο,ετσι ολοι οι πρωταγωνιστες της ιστοριας να
ηταν λογοτεχνικα φαντασματα,τοτε και η τιμωρια του θα ηταν φανταστικη,ο διαδρομος αυτος
φανταστικος ,η παρουσια του εδω μεσα φανταστικη,κι αυτος ενα φανταστικο προσωπο,
'προσοχη,προσοχη'ακουσε τη φωνη στο μεγαφωνο 'μετα απο 50 φεγγιτες θα βρειτε φαγητο,
νερο,και κουβερτες',το αστειο ηταν οτι,παρ'ολ'αυτα, υπηρχε ποικιλια στο φαγητο,καποιος
θορυβος τον ξυπνησε τη νυχτα,σαν καποιος να περασε διπλα του,ακουγε τα βηματα του,
καπου 20 φεγγιτες πιο πισω του,μετρησε την αποσταση,σηκωθηκε,'ποιος εισαι;'φωναξε,
περιμενε,'ποιος εισαι;'ξαναφωναξε,δεν πηρε απαντηση,μεσα στο σκοταδι δεν εβλεπε,αργοτε-
ρα τη μερα ασχοληθηκε με τη Μη Ευκλειδια Γεωμετρια,τη νυχτα κοιτουσε ψηλα στο φεγγιτη το
φως του φεγγαριου,σκεφτηκε,και δεν του φανηκε παραξενο,αν ειχε γεννηθει κι ειχε μεγαλωσει
μεσα στον διαδρομο,με την αυταρκεια τροφης και στεγης,θα αγνοουσε το φεγγαρι,και,γενικα,
ολον τον εξωτερικο κοσμο,την πραγματικοτητα,αυτο μεσα στον διαδρομο θα ηταν γι'αυτον
η πραγματικοτητα,και φυσικα θα ειχε αγνοια της δικης και της ποινης του,τοτε για πρωτη φορα
ακουσε καθαρα ακριβως κατω απο το δαπεδο του διαδρομου που ηταν ξαπλωμενος πανω στη
κουβερτα βηματα,καποιος περπατουσε ακριβως απο κατω του,επομενως υπηρχε ενας αλλος
διαδρομος,παραλληλος με τον δικο του η' που τον ετεμνε,αυτος ο ανθρωπος μπορει να'ναι
οπως κι αυτος καταδικασμενος για καποια υποθεση,η',σκεφτηκε,και δεν του φανηκε καθολου
παραξενο,για την ιδια υποθεση που καταδικαστηκε κι αυτος,και ισως,γιατι οχι,να ειναι πολλοι
για την ιδια υποθεση καταδικασμενοι,μπορει και απειροι,μια αλλη περιπτωση ειναι κατα
καποιο τροπο ολοι αυτοι οι αλλοι διαδρομοι να ειναι μια αντανακλαση του δικου του,και ολοι
αυτοι οι καταδικασμενοι εκει μεσα ανθρωποι να ειναι αυτος,η' με ενα υψηλης τεχνολογιας
μηχανισμο οι δικαστες του να το προκαλουν αυτο,μ'αυτες τις σκεψεις κοιμηθηκε,οταν ξυπνη-
σε απ'τις σταγονες στον φεγγιτη ψηλα εβγαλε το συμπερασμα πως εξω,αυτο που ηταν γι'αυτον
καποτε το εξω,βρεχει εντονα,μπορει αυτο το εξω,μετα απο τοσο απειρο σχεδον χρονο που ειναι
στον διαδρομο κλεισμενος να μην υπαρχει,να εχει καταστραφει,και τοτε αυτος ειναι η μοναδικη
υπαρξη,και ισως ο μοναδικος μαρτυρας αυτου του κοσμου,και στην απολυτη διαθεση του ειναι
να τον επιβεβαιωσει,με τις μαρτυριες και τη μνημη του,η' να τον αποσιωπησει,εξαφανιζοντας
τον,αν ποτε υπηρξε,ομως,κι εδω ειναι το λαθος του,υπαρχουν αυτοι που τον τρεφουν,η φωνη
το φαγητο το νερο οι κουβερτες αποδεικνυουν την υπαρξη τους,ισως ομως ολο αυτο να ειναι
ενσωματωμενο στο τελειο συστημα του διαδρομου,πριν απο την αποσταση των 50 φεγγιτων
να ενεργοποιηται η ιδια απροσωπη φωνη στο μεγαφωνο και στην ορισμενη θεση να βρισκει το
φαγητο,το νερο,τις κουβερτες που ηταν απο πριν,απο παντα,αν περπατουσε προς τα πισω θα
εβρισκε τα δοχεια που περιειχαν το φαγητο και το νερο και φυσικα τις κουβερτες,τωρα τον
εβαλε σε μεγαλη σκεψη πως ποτε απο τοτε που κλειστηκε εδω μεσα δεν ενιωσε τις φυσικες
αναγκες της ουρησης και της αφοδευσης,επομενως αυτος ηταν ενας αλλος κοσμος,εξω απο τα
ανθρωπινα μετρα,την αλλη μερα αποφασισε να περπατησει προς τα πισω,να παει προς τα κει
απ'οπου ηρθε,δεν διαπιστωσε ομως καμια αλλαγη,κανενα ιχνος που να δειχνει πως απο εκει
περασε,ουτε υπολειματα τροφης,νερου και κουβερτες,παντα η ιδια φωνη τον ειδοποιουσε,
φαγητο νερο κουβερτες μετα απο 50 φεγγιτες,επεστρεψε στην αρχικη πορεια του,μια νυχτα
ξυπνησε,νομιζε πως ακουγε ακριβως διπλα του την αναπνοη ενος ανθρωπου που κοιμονταν,
απ'τον φεγγιτη ψηλα το φεγγαρι φωτιζε,αν γυριζε το κεφαλι θα τον εβλεπε,αν απλωνε το χερι
θα τον αγγιζε,διστασε,ο αλλος συνεχιζε ν'αναπνεει,τον ακουγε καθαρα,τελικα πηρε το θαρρος
να κοιταξει,ειχε το προσωπο του σκεπασμενο με την κουβερτα,η καρδια του χτυπουσε δυνατα,
απλωσε το χερι του,επιασε τη κουβερτα και την τραβηξε,απο κατω δεν υπηρχε τιποτα,ενα κενο,
οταν το πρωι ξυπνησε,ο ουρανος πανω ηταν φωτεινος,εφαγε το υπολοιπο φαγητο κι ηπιε το
νερο που ειχε μεινει,κοιταξε τον διαδρομο σ'ολο το μηκος του,κι απ'τις δυο μεριες του,μια
τεραστια ευθεια γραμμη,'ο λαβυρινθος μου'σκεφτηκε 'μια απειρη ευθεια γραμμη',περπατησε,
'σημερα'φωναξε,'αυτη η μερα ειναι αφιερωμενη στον λαβυρινθο μου,αυτο ειναι το σημερινο
μου θεμα,ο λαβυρινθος μου,μονο,ειναι ευθεια γραμμη,η' αποτελειται απο τεραστιου μηκους
παραλληλα ευθυγραμμα τμηματα που ενωνονται στα ακρα τους με καμπυλες απειρης καμπυ-
λοτητας ,οι οποιες δινουν την εντυπωση ευθειας κι ετσι ολο αυτο φαινεται μια ευθεια γραμμη,
η' αυτο το τεραστιο συστημα ευθυγραμμων τμηματων και καμπυλων κατροπτιζεται και ενω-
νετα σε μια τεραστια συμμετρικη κλειστη γραμμη,κι εγω μεσα σ'αυτη γυριζω επιστρεφωντας
αιωνια,η' ο λαβυρινθος μου ειναι μια τεραστια περιφερεια κυκλου,με απειρη ακτινα,που μου
δινει την εντυπωση ευθειας',,'προσοχη,προσοχη'ακουσε τη φωνη στο μεγαφωνο 'μετα απο 50
φεγγιτες θα βρητε φαγητο,νερο,και κουβερτες',εφαγε ηπιε νερο και ξαπλωσε,κοιμηθηκε ηρε-
μος,στο ονειρο ειδε εναν ανθρωπο σκυμενο σ'ενα γραφειο να γραφει,οταν εκεινος ο ανθρωπος
βγηκε απ'το γραφειο πηγε να διαβασει τι εγραφε,συνεχεια διαβαζε το ιδιο κειμενο,οταν ξυπνη-
σε δεν θυμονταν τι ειχε διαβασει,αηκωθηκε να περπατησει στο διαδρομο οπως καθε μερα,
σκεφτηκε πως αυτη η φυλακη ειναι δικη του επινοηση,η δικη τους φυλακη,αυτων που τον
δικασαν,ηταν η συνειθισμενη,ενα κελι 2 επι 2 σκοτεινο,η δικη του ομως φυλακη ειναι ο τοπος,
κι αυτη εντελει ειναι η εκδικηση του,η δικαιοσυνη του,οπου αιωνια θα περιφερεται ωστε ποτε
να μην ξεχαστει εκεινη η αδικια τοτε σ'εκεινον τον,εσωστρεφη οπως τον ειπαν,ανθρωπο,τον
αθλιο προδοτη,'γι'αυτο,κυριοι,αυτη την αλεφ αριθμο μερα την αφιερωνω στο Κατηγορω του
Εμιλ Ζολα για την Υποθεση Ντρειφους δημοσιευμενο στην εφημεριδα Ορορ 13 Ιανουαριου το
1898',
κι αμεσως αρχιζει περπατωντας μεσα στον διαδρομο να αγορευει:
J'Accuse! par Emil Zola
Monsieur le Président,
Me permettez-vous, dans ma gratitude pour le bienveillant accueil que vous m'avez fait
un jour, d'avoir le souci de votre juste gloire et de vous dire que votre étoile,si heureuse
jusqu'ici, est menacée de la plus honteuse, de la plus ineffaçable des tâches?
Vous êtes sorti sain et sauf des basses calomnies, vous avez conquis les coeurs.
....
Je n'ai qu'une passion, celle de la lumière, au nom de l'humanité qui a tant souffert et qua
droit au bonheur.
Ma protestation enflammée n'est que le cri de mon âme.Qu'on ose donc me traduire en
cour d'assises et que l'enquête ait lieu au grand jour!
J'attends.
Veuillez agréer, monsieur le Président, l'assurance de mon
profond respect
το βραδυ εμεινε ξαγρυπνος,περιμενε,
τοτε,καποια στιγμη,ακουσε καθαρα ολους τους ιδιους μ'αυτον ανθρωπους,τους κλεισμενους
μεσα στους λαβυρινθους των μεσα στον μεγαλο δικο του λαβυρινθο να φωναζουν δυνατα:
'Κατηγορω'
.
.
J'Accuse par Emil Zola
.
.
LABYRINTHUS-animations and music c.n.couvelis χ.ν.κουβελης 2
https://youtu.be/ULn34At9GCE
.
.
.
Chet Baker,Jazzman-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
THE CHET BAKER CASE 13 May 1988-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ακουστηκε η πτωση,το ρολοι εδειχνε 3 η ωρα τα ξημερωματα,κοιταξε απ'το παραθυρο
του δευτερου οροφου,ο χαλκος μιας τρομπετας γυαλιζε στο δρομο ακριβως απο κατω,
ειδε εναν αντρα,τρεις αλλοι τον περικυκλωσαν και τον χτυπουσαν με γροθιες,ο αντρας
εβαλε το χερι μπροστα στο στομα να προφυλαχτει,'μη τα δοντια μου'ουρλιαξε,'οχι
αυτα',του ταβηξαν το χερι και τον χτυπησαν δυνατα,ειδε τα μπροστινα δοντια να σκορ-
πουν στο δρομο,τον παρατησαν,εκεινος πηρε τη τρομπετα,την εβαλε στο στομα του,
φυσηξε,πφφ,ενας κουφιος ηχος,ξαναπροσπαθησε,πφφ πφφ,'Almost blue'γυρισε κι ειπε
στην Carol,εκεινη δεν απαντησε,'εισαι λυπημενη;',μαζεψε τη τρομπετα απο κατω,καθησε
στο περβαζι του παραθυρου κι επαιξε:I Fall In Love Too Easily,'θα πεσεις κατω'του φωναξε
ανησυχη εκεινη,'οι μαυροι μουσικοι μ'αντιπαθουσαν,η τζαζ ειναι μαυρη λεγανε,κι αυτος
ειναι λευκος,ενας μουσικος του βαριετε','προσεξε Chet 'φωναξε η γυναικα,εκεινος δεν την
ακουσε,σαν να'ταν μονος στο δωματιο,πρωτα αφησε τη τρομπετα να πεσει,ακουσε το
θορυβο της,υστερα ακολουθησε κι αυτος,οι εφημεριδες εγραψαν,Αμστερνταμ,13 Μαΐου 1988
ο Αμερικανος τρομπετιστας της Τζαζ Chet Baker 58 ετων επεσε 3 η ωρα τα ξημερωματα απο το
παραθυρο του διαμερισματος του δευτερου οροφου του ξενοδοχειου στο οποιο διεεμενε τον
τελευταιο καιρο και σκοτωθηκε,η αστυνομια αποκλειει την εγκληματικη ενεργεια,αφου το
διαμερισμα του ατυχου θυματος βρεθηκε κλειδωμενο απο μεσα,προκειται μαλλον για ατυχημα
η' αυτοκτονια,ο Chet Baker ηταν χρονια εθισμενος στην ηρωινη,απο τη δεκαετια του 1950,εχει
νοσηλευτει σε ψυχιατρικες κλινικες και εχει καταδικασθει για χρηση ναρκωτικων,η Μεγαλη
Βρετανια και η Γερμανια τον εχουν απελασει,στην Ιταλια επισης εχει φυλακισθει,το διαμερισμα
του στο ξενοδοχειο ανοιχθηκε απο τις αρμοδιες αρχες και βρεθηκε τεραστια ποσοτητα ναρκω-
τικων,ο Chet διαβασε δυνατα την ειδηση της εφημεριδας,επειτα εσχισε το κομματι εκεινο και
το αποκομμα το πεταξε στο δρομο,σκυβοντας εξω το παρατηρησε που αιωρηθηκε σαν πετα-
λουδα στον αερα και τελικα εφτασε στο δρομο κι ακινητοποιηθηκε,'δεν ειναι καθολου περιερ-
γο που δεν ανεβηκε προς τον ουρανο,δεν συμφωνεις Billie;',η Carol ειχε κατεβασμενο το κεφα-
λι,'ενας πεπτωκος αγγελος' τον ακουσε να λεει,η φωνη του απαλη,χτυπησε η πορτα,η Carol
σηκωθηκε κι ανοιξε,ενας αγνωστος αντρας,'η τρομπετα' της ειπε και της εδωσε τη τρομπετα,
ο Chet τον αναγνωρισε,'ειναι ο αντρας που χτυπησαν λιγο πιο πριν εκεινοι οι αλητες',τον
καλεσε μεσα,του ζητησε να παιξει,'μα μου'σπασαν ολα τα πανω δοντια,δεν μπορω','παιξε οσο
μπορεις cool'τον παροτρυνε,αγγιξε τη τρομπετα στα χειλη,φυσηξε,ακουστηκε πφφ,'δοκιμασε
παλι' του φωναξε,'No problem,My Funny Valentine',
My funny Valentine, sweet comic Valentine
You make me smile with my heart
Your looks are laughable
Unphotographable
Yet you're my favorite work of art
καποιος εξω ανοιξε το παραθυρο και φωναξε αγρια:'Ησυχια!Σταματηστε!Κοιμομαστε!
Θα φωναξω την αστυνομια!'
'Αγνοησε τον,συνεχισε φιλε' ειπε ο Chet
Is your figure less than Greek?
Is your mouth a little weak?
When you open it to speak
Are you smiling?
But don't change a hair for me
Not if you care for me
Stay little Valentine, stay
Each day is Valentine's Day
οταν τελειωσε του ειπε:'κρατησε τη τρομπετα',
η Carol κοιμονταν,ανοιξε το παραθυρο,κοιταξε το δρομο στο βαθος κατω,ενας δυο οροφοι,
Almost blue ψιθυρισε
.
.
Chet Baker - Almost blue
https://youtu.be/z4PKzz81m5c
.
.
Chet Baker - My Funny Valentine - Torino 1959 - YouTube
https://youtu.be/8SGAcP7Zh6U
.
.
.
Fragmenta-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τα Τελευταια Γεγονοτα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χτυπησε το τηλεφωνο,μια ωρα σχεδον μιλουσε,'εχασα την ωρα μου',ειπε,ταισε το ψαρι στη
γυαλα,'σε θερμοκηπιο ειμαστε' χαμογελασε,εξω,κοιταξε απ'το παραθυρο,ειχε συννεφια,πηρε
ομπρελα,ισως βρεξει,'βασει πιθανοτητων ειμαστε' σκεφτηκε,στο τρολει ελαχιστος κοσμος,
στην Πανεπιστημιου,ωρα 9:55,ενας ζητιανος απλωνε το χερι,πολλοι θα θελανε,σκεφτηκε,να
του το κοψουν,μια εφιαλτικη εικονα,'να ζεις οχι να παιζεις στην αθλιοτητα' ακουσε καποιος,
με στομφο,ηλικιωμενος να λεει σε μια νεαρη γυναικα διπλα του,εκεινη του απαντησε με ξενικη
προφορα,'ντι να μπεις',φανταστηκε τα χρηματα που της εδινε για τις υπηρεσιες της,πληρωνει
τη μοναξια του,σκεφτηκε,και τους εχασε μεσα στο διερχομενο πληθος,αν τον δολοφονουσε,
αν εβαζε να τον δολοφονησουν,θα ηταν ευχης εργον,καποιοι στους παγκους της Ομονοιας
αγοραζαν εφημεριδες,κιβωτια σκουπιδιων,μεσα στα πορνοπεριοδικα και dvd τα γεγονοτα και
η ιστορια,κατεβηκε στον υπογειο σταθμο,τα εγκατα του ξερνουσαν ανθρωπους,δεν ειχαν
ονοματα,ουτε ειχαν προσωπα,αγνωστοι μεταξυ αγνωστων,αμιλητοι,βουβοι,'που πατε;'του'ρθε
να φωναξει,'γιατι δεν λετε ποιοι ειστε και τι θελετε;γιατι φοβαστε;',στην Αθηνας στη πλατεια,
απεναντι απ'το Δημαρχειο,μια γυναικα εκανε πιατσα,σταθηκε,πηγαινορχονταν δεκα μετρα,δυο
αντρες την σταματησαν,δεν συμφωνησαν,εφυγαν γελωντας,σε λιγο εμφανιστηκε ενας αντρας
περιπου σαραντα χρονων κοστουμαρισμενος,η γυναικα τον επιασε αγκαζε κι απομακρυνθηκαν
προς το πανω μερος της πλατειας,Εθνικη Τραπεζα Αιολου,'το λαθος ειναι ουσιαστικο στοιχειο
του πραγματικου',σκεφτηκε,προχωρησε,καποιος κατουρουσε σε ενα τοιχο,'δεν ντρεπεσε,αλητη'
του φωναξε μια γυναικα,ενας αντρας τον εσπρωξε και τον κλωτσησε,'ουστ,παλιοσκυλο',ωρα
10:22,'τι τους μαζεψαμε ολους αυτους;' διαμαρτυρηθηκε,πλατεια Μοναστηρακι,Ερμου,η κουλ-
τουρα του χαζεματος,μια επιφαση ποικιλοχρωμης παγκοσμιοποιησης,φολκλορ 21ου αιωνα,
'ενα ντιβανι ψυχαναλυτου' σκεφτηκε,ανεβαινοντας την Ερμου οι ανθρωποι αραιωναν,στο
Συνταγμα ερημια,'τι εγινε;'τρομαξε,αδεια η Σταδιου,ωρα 10:35 παγωσε ο χρονος,εφτασε στην
Ομονοια,κι εκει η ιδια ερημος,'τωρα'σκεφτηκε'πρεπει ολα να τα επινοησω'.
.
.
.
Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τους περιμενε,ηρθαν ακριβως ωρα μετα απο εφτα μερες,πεμπτη φορα θα τον μετεφερναν
σε σλλο κελι,παντα δυο,οι ιδιοι,η' ετσι του φαινονταν,αμιλητοι,η διαδρομη που ακολουθου-
σαν καθε φορα ηταν η ιδια,εξω στο διαδρομο εστριβαν αριστερα,στο τελος του ανεβαιναν τη
σκαλα,στον διαδρομο πανω εστριβαν παλι αριστερα,στο τελος του ανεβαιναν τη σκαλα,στον
διαδρομο πανω εστριβαν παλι αριστερα,στο τελος του κατεβαιναν τη σκαλα.στον διαδρομο
κανω εστριβαν παλι αριστερα,στο τελος του κατεβαιναν τη σκαλα.στον διαδρομο κανω εστρι-
βαν παλι αριστερα,επειτα στο τελος του ανεβαιναν τη σκαλα,στον διαδρομο πανω εστριβαν
αριστερα,στο τελος του ανεβαιναν τη σκαλα,στον διαδρομο πανω εστριβαν παλι αριστερα,
στο τελος του κατεβαιναν τη σκαλα.στον διαδρομο κατω εστριβαν παλι αριστερα,στο τελος του
κατεβαιναν τη σκαλα.στον διαδρομο κατω εστριβαν παλι αριστερα,επειτα στο τελος του ανε-
βαιναν τη σκαλα,στον διαδρομο πανω εστριβαν αριστερα,συνεχιζαν ετσι,ζαλιζονταν απο ενα
σημειο και μετα και δεν μπορουσε να καταγραψει τη διαδρομη,ειχε την αισθηση πως διαρκου-
σε απειρο χρονο,καποτε εφταναν σε ενα κελι,αμιλητοι τον εκλειναν μεσα κι εφευγαν,ακουγε τα
βηματα τους μεχρι που εσβηναν στο χωρο,σε αλλες εφτα μερες θα ξαναρθουν,το κελι ηταν
ακριβως το ιδιο με το προηγουμενο,αλλα και με το αρχικο,κυβικο,4χ4χ4,λευκοι τοιχοι χωρις
παραθυρο,φωτισμος απο δυο παραλληλους ραβδους αεριου στο ταβανι,ενα κρεβατι,δυο
κουβερτες,ενα μεταλικο τετραγωνο τραπεζι,μια μεταλικη καρεκλα,μαυρα βαμενα,η θερμοκρα-
σια σταθερα προς ζεστη,καθε μερα ενας φυλακας,ισως ο ιδιος,του αφηνε νερο και φαγητο,
κρεας,μακαρονια,πατατες,ρυζι,κρεας, μακαρονια,πατατες,στη σειρα,καθε δευτερη,τεταρτη,εκτη
μερα φρουτο,1 αχλαδι,1 μηλο,1 πορτοκαλι κι ενα ποτηρι κοκκινο κρασι,αυτο του φανηκε παρα-
ξενο,καταδικασμενος ηταν,και μαλιστα ισοβια,οχι καποιος ευνοημενος φιλοξενουμενος,μηπως,
σκεφτηκε,ηταν πειραματοζωο καποιου πειραματος,οπως και να ειναι αυτον αυτο τον διασκεδα-
ζε,σε αλλες εφτα μερες θα ξαναρθουν,ισως,αστειευτηκε,να μην ηταν ενας και μοναδικος κατα-
δικος αλλα να αλλαζε σε πολλους αλλους,να τους αντιπροσωπευε ολους,και αντι για ενα αδικη-
μα να καταδικαζονταν,καθε φορα,σε καθε διαδρομη,σε αλλα,σε αυτα που εκεινοι εκαναν,αυτες
οι μεταφορες συνεχιστηκαν,δεν θυμονταν πια τον αριθμο τους,και δεν ειχε γι'αυτον καμια ση-
μασια,ενας απειρος αριθμος μεσα σε ενα απειρο χωρο και απειρο χρονο,για να περναει την ωρα
του σκεφτονταν διαφορα αδικηματα για τα οποια ειχε καταδικαστει,επινοουσε διαφορα εγκλη-
ματα,ανθρωποκτονιες,πολιτικα,οικονομικα,θρησκευτικα,καποια ηταν απλα,καποια ειχαν περι-
πλοκη υποθεση,παρατηρησε πως σε κανενα κελι δεν υπηρχε καποιος καθρεφτης,να μπορει να
δει το προσωπο του,να ταυτιστει με καποια μορφη,ειχε ξεχασει πως ηταν,αρχισε να αποκτα
προσωπα αλλων,φανταστικα,επινοημενα μεχρι και την παραμικρη λεπτομερεια,εκεινες τις εφτα
μερες σκεφτηκε ενα τελειο εγκλημα,καποιος διασημος συγγραφεας αστυνομικων ιστοριων γρα-
φει ενα διηγημα,σχεδιαζει τον δολοφονο και το εγκλημα του,στη πορεια ομως της γραφης νιω-
θει να κινδυνευει,ενας αντρας τον σταματαει στο δρομο,εχει ακριβως τα χαραχτηριστικα του
δραστη που σχεδιασε,του ζηταει απειλιτικα να σταματησει να γραφει και εξαφανιζεται στη γω-
νια του δρομου,αυτος αυτο το θεωρει μια φαρσα και συνεχιζει το διηγημα,θα το ολοκληρωσει
στο επομενο κελι γιατι ηρθαν οι δυο αμιλητοι αντρες να τον μεταφερουν,βγαινουν και τρεις
απο το κελι,εξω στο διαδρομο εστριψαν αριστερα,στο τελος του ανεβηκαν τη σκαλα,στον
διαδρομο πανω εστριψαν παλι αριστερα,στο τελος του ανεβηκαν τη σκαλα,..,η ιδια διαδρομη
οπως τοσες,απειρες φορες,εφτασαν στο κελι,ανοιξαν τη πορτα,εκει μεσα βρηκαν εναν ανθρωπο
ξαπλωμενο στο κρεβατι,ο ενας απο τους δυο αντρες τον ξυπνησαν,'ελα,σηκω,ετοιμασου' για
πρωτη φορα ακουσε τη φωνη του,φωνη μπασου,'θα φυγουμε,ειναι η εβδομη μερα' προσθεσε ο
αλλος,κι αυτου η φωνη φωνη μπασου,ο αντρας σηκωθηκε,τοτε ειδε το προσωπο του,ηταν ο
δολοφονος που ειχε σχεδιασει στην ιστορια του συγγραφεα με το διηγημα του με το τελειο
εγκλημα,δεν εκανε λαθος,αυτος ηταν,'σκοτωσε εναν συγγραφεα' ακουσε να τον πληροφορει
η μια απο τις μπασες φωνες,'και καταδικαστησε σε ισοβια',ακουστηκε η αλλη,τον πηραν,εκλει-
σαν την πορτα,εμεινε μονος,περιμενε να περασουν οι εφτα μερες για την μεταφορα του,περα-
σαν,δεν ηρθαν,περασαν αλλες εφτα μερες και παλι δεν ηρθαν,τοτε παρατηρησε το κελι, ηταν το
ιδιο κελι ακριβως που ηταν στην αρχη,πριν αρχισουν να τον μεταφερουν,τωρα,σκεφτηκε,και γε-
λασε,θα μεταφερουν τον αλλον,τον δολοφονο του,μεχρι να τον αταματησουν με τη μεταφορα
του δολοφονου του,και παλι αυτον σταματωντας με την νεα μεταφορα του δολοφονου του,
και παλι...,ζαλιστηκε,κοιμηθηκε πολλες ωρες,η' με οποια μοναδα εδω μεσα μετριεται ο χρονος,
ξυπνησε,βρηκε το νερο και το φαγητο,κρεας με μακαρονια κι ενα μηλο,εφαγε,καθησε στη μαυ-
ρη μεταλικη καρεκλα,κοιταξε το τετραγωνο μεταλικο τραπεζι,η απολυτη ομοιοτητα,οπως και να
το κοιταξεις ιδιο ειναι,τοτε του ηρθε η ιδεα πως να σταματησει αυτη την απειρη μεταφορα των
δολοφονων του,εισχωρωντας στο διηγημα του συγγραφεα του να γινει ο δολοφονος του δολο-
φονου του,κι αυτο τελικα ειναι το τελειο εγκλημα,ο δολοφονος που δολοφονει τον δολοφονο
του,μετα απο αυτο θα περιμενει εως και απειρο χρονο μεχρι να επιστρεψει στο κελι του ο δο-
λοφονος του,και τοτε να αρχισει η δικη του μεταφορα,κι ισως,σκεφτεται χαμογελωντας αινιγμα-
τικα,αυτο να εχει συμβει ηδη πολλες φορες,απειρες,
.
.
.
.
Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ MOBY DICK ΤΟΥ HERMAN MELVILLE
THE DISOLUTION OF MOBY DICK OF HERMAN MELVILLE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
http://www.gasl.org/refbib/Melville__Moby_Dick.pdf
διαβασα το σημειωμα:I would prefer not to,εγραφε,
χαμογελασα,
εμαθα απο εναν γνωστο μου ψυχιατρο,που με τροφοδοτουσε με ιστοριες ασθενων του για τα
διηγηματα και τα μυθιστορηματα μου,την παθιασμενη μονομανια του πολυεκατομυριουχου
για το μυθιστορημα Moby Dick του Herman Melville,
η πρωτη μας συναντηση εγινε στο κοτερο του,το Pequod ,'το ονοματησα απο το φαλαινοθηρι-
κο του Captain Ahab',μου ειπε,παρατηρησα πως κουτσενε ελαφρα απο το αριστερο ποδι,'ενα
ατυχημα στη θαλασσα΄,δεν ρωτησα λεπτομερειες,
φορουσε λευκο κουστουμι,πισω του ενας τεραστιος πινακας λευκο γκριζο,'η τεραστια λευκη
φαλαινα',ειπε,και συνεχισε,'θελω να διευθυνεται τη Βιβλιοθηκα και τις Εκδοσεις στο Ινστιτουτο
μου Moby Dick,η πειρα σας ως συγγραφεας θα σας βοηθησει να ανταποκριθειται στο επακρον',
μου προσφερε για τη θεση αυτη ενα αρκετα μεγαλο μισθο,δεχτηκα,
'δεν σας κρυβω' μου ειπε χαμογελωντας αινιγματικα, 'πως δεν θα μου φαινονταν καθολου πα-
ραξενο να μου απαντουσατε I would prefer not to','μα δεν ειμαι ο Bartleby' ειπα,'δεν θα το
προτιμουσα αυτο',
την επομενη μερα πηγαμε στο Ινστιτουτο Moby Dick,ενα πραγματικα εντυπωσιακο κτιριο,
θαυμα αρχιτεκτονικης,στο σχημα μιας τεραστιας φαλαινας,λευκο γκριζο γυαλι,
'μου στοιχισε πανω απο δεκα δισεκατομυρια' μου ειπε,'θελω να περιεχεται,κυριολεκτικα μεσα
στη κοιλια του κητους,οτιδηποτε σχετιζεται με το Moby Dick του Herman Melville,απο το πιο
σημαντικο και σπανιο μεχρι το πιο ασημαντο και συνειθισμενο,απο το αριστουργημα εως το
κιτς,το κτιριο εχει εκατο υπεργειους και εκατο υπογειους οροφους',
πεντε ωρες με περιηγουσε σ'αυτο,
'εδω στο Auditorium ακους σε ολες τις γλωσσες το μυθιστορημα Moby Dick or The Wale,
μεταφρασμενο απο την εκδοση στην Αγγλια στις 18 Οκτωβριου και στις ΗΠΑ στις 14 Νοεμ-
βριου 1851',
στον 20ο υπεργειο οροφο υπηρχε εγκατασταση με την κινηματογραφικη ταινια Moby Dick
του Τζον Χιουστον,,με τον Γκρεγκορυ Πεκ στο ρολο του Captain Ahab,ταινια του 1956,
οι τοιχοι και η οροφη ηταν χωρισμενοι σε οθονες οπου εξελισσονταν η ταινια,με δεκα δευτε-
ρολεπτα διαφορα η μια απο την αλλη,
στο εκατοστο υπογειο σε εικονικη πραγματικοτητα αντιμετωπιζες την τεραστια οργισμενη και
εκδικητικη λευκη φαλαινα,
δειπνισαμε στον εκατοστο υπεργειο οροφο,ωμο κρεας φαλαινας καρυκευμενο με τριμενη ριζα
του γιαπωνεζικου φυτου wasabi και σογια σως,
'η φαλαινα αυτη' με πληροφορεσε,'εχει μηκος πανω απο 30 μετρα και ζυγιζει πανω απο 40 το-
νους,καταδυεται κατω απο 2000 μετρα βαθος,τρωει τεραστια καλαμαρια',
απο την αλλα μερα ανελαβα την Βιβλιοθηκη του Ινστιτουτου Moby Dick,στον 87ο υπεργειο
οροφο,η οποια θα περιεχει οτι εχει εκδοθει,και θα εκδοθει,σχετικα με το Moby Dick,επισης
ξεκινησα τις παραγγελιες μεταφρασεων του Moby Dick σε ολες τις γλωσσες,και εκδιδοντας τες,
στον 1 χρονο ειχα εκδοσει,121 στα ελληνικα,203 γαλλικα,187 στα ισπανικα,152 στα ρωσικα,711
στα κινεζικα,95 στα πορτογαλικα,201 στα γιαπωνεζικα,130 στα λατινικα,59 στα πολωνικα,45 στα
σουηδικα,34 στα αραβικα,...,συνολο 100.000 μεταφρασεις του Moby Dick,
τοτε ηταν που σκεφτηκα το βιβλιο Moby Dick του Herman Melville σαν τη τεραστια λευκη φα-
λαι να,και ηθελα να το καταστρεψω,αυτο ηταν το παθος μου,πιστευα πως καποια λεξη του,δεν
ηξερα ποια,αν την αφαιρουσα απο την εκδοση του τοτε αυτο θα κατερρεε,κι αρχισα να το εκδι-
δω συνεχως αφου ειχα αφαιρεσει μια λεξη του,
10 χρονια περασαν και δεν το καταφερα,1 εκδοση καθε μηνα,το χρονο 12,120 εκδοσεις στα 10
χρονια,
η αποτυχια δεν με απογοητευσε,αντιθετα συνεχισα πιο παθιασμενα,
διπλασιασα τον αριθμο εκδοσεων ανα μηνα,επειτα τον τριπλασιασα,το τετραπλασιασα,τον
πενταπλασιασα,..,μεχρι που εφθασα καθε ωρα,καθε μιση ωρα,καθε τεταρτο της ωρας,χωρις
να εχω αποτελεσμα,
μια νυχτα ειδα στο ονειρο μου πως ημουνα στο γραφειο της βιβλιοθηκης και διαβαζα το Moby
Dick,χωρις να καταλαβω μπηκε μεσα ενας απο τους υπαλληλους μου και μου πηρε απο τα χερια
το βιβλιο,εγω αιφνιδιαστικα και δεν προλαβα να αντιδρασω,αυτος το ανοιξε σε καποια σελιδα
και διεγραψε με το μολυβι του μια λεξη,εκλεισε το βιβλιο και μου το εδωσε,'I would prefer not
to'τον ακουσα να λεει,'δεν θα το προτιμουσα αυτο,την 11η λεξη στον στιχο 24 στη σελιδα 237 '
φευγοντας σταθηκε στη πορτα,πριν βγει,και ειπε,'με λενε Bartleby',
ανοιξα το βιβλιο κι ειδα ξεφυλλιζοντας μοναχα κενες λευκες σελιδες
οταν ξυπνησα πηγα αμεσως στο Ινστιτουτο και εκδοσα το Moby Dick αφαιρωντας την 11η λεξη
απο τον 24ο στιχο της 237ης σελιδας του βιβλιου Moby Dick,εκδοσης 1851,
δεν ειδα καμια αλλαγη,
παρεμεινε το ιδιο βιβλιο,μονο που στην 237η σελιδα στον 24ο στιχο ελειπε η 11η λεξη,μια αση-
μαντη λεξη,που κανενας αναγνωστης δεν αντιληφθηκε,
ομως επεμενα,
χιλιαδες εκδοσεις του Moby Dick δεν ειχαν την 11η λεξη στον 24ο στιχο στην 237η σελιδα,
περασαν 15 χρονια,
σημερα πρωι,επιτελους,ελαβα το σημειωμα του εργοδοτη μου
'I would prefer not to' γραφει,
πετυχα τη διαλυση του Moby Dick,
και φυσικα περιμενω την απολυση μου
.
.
.
Κυπρος 1974 Αγνοουμενοι
Ο ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τους είπαν αυτό που θα κατακτήσουν θα τους δοθεί περιουσία τους,έπεσε μ'αλεξιπτωτο,
μαζί μ'αλλους,κρατούσαν τα πυροβόλα,προχώρησαν,κλώτσησε κι έσπασε μια πόρτα,'ψηλα
τα χέρια'φωναξε,στη γλώσσα του,απ'το ύφος θα καταλάβαιναν,δεν πήρε απάντηση,φοβήθηκε,
κάπου είναι κρυμμένοι και τον σημαδεύουν,'ολοι ψηλά τα χερια'ξαναφωναξε στη γλώσσα του,δεν κινήθηκε ψυχή,άδειο το σπίτι,μόνος κλεισμένος στο ξένο σπίτι,'εισαι ηρωας'του είπαν,'τωρα είναι δικό σου',κοίταξε γύρω του,παράτησαν τα πράγματα τους κι έφυγαν,μπήκε στα δωμάτια,στο κρεβάτι πριν λίγη ώρα κάποιος κοιμόνταν,ανέβηκε από την εσωτερική σκάλα στον πάνω όροφο,βγήκε στο μπαλκόνι,'απο τώρα 'σκεφτηκε,'αυτη η θέα είναι δική μου',ακόμα έριχναν,φοβήθηκε μήπως τον πάρει καμία αδέσποτη,σε λίγο θα νύχτωνε,νύχτωσε,δεν άναψε φως,έκανε ζέστη,τόσες ώρες σε ένταση δεν άντεξε κλείσανε τα μάτια του,τρανταχτηκε στον ύπνο του,του φάνηκε πως είδε σκιά μπροστά του,'ποιος είσαι;'φωναξε,δεν ήταν κανένας,η σκια του ήταν στον απέναντι τοίχο,όπως φώτιζε το φεγγάρι την κολλούσε στο τοίχο,δεν ξανακοιμηθηκε,ακούγονταν σκυλιά που γαυγιζαν,έπεσε ένας πυροβολισμός,έπειτα αμέσως ένας δεύτερος,ακολούθησε ησυχία,σε λίγο ξημέρωσε,κοίταξε το χωρο,αυτό ήταν το σαλόνι τους,πάνω στο τραπέζι κορνίζες με φωτογραφίες,η οικογένεια,ο πατέρας
η μάνα και τρία παιδιά,δύο αγόρια μικρά κι ένα κορίτσι,το κορίτσι ,σε μεγαλύτερη ηλικία,17 χρόνων,μοναχο σε φωτογραφία, μελαχρινο,μαύρα μαλλιά μέχρι τους ωμους,χωρισμένα στη μέση,πρέπει να ήταν,τότε,ευτυχισμένη κοπέλα,κατέβηκε και βγήκε έξω,είδε την αυλή,τον κήπο,
τα δέντρα,πορτοκαλιές,λεμονιές,ελιές,στο βάθος η θάλασσα,γαλανη,ήρεμη,αυτή θα'ναι η περιουσία του,πήγε και τη δήλωσε,σε λίγες μέρες τον ειδοποίησαν επίσημα πως του εκχωρήθηκε ο τόπος,σε
μια διαδήλωση που τον είχαν επιστρατεύσει γυναίκες των άλλων βουβές περνούσαν μπροστα απ'τα συρματοπλέγματα κρατώντας φωτογραφίες αγνοουμένων,τότε την είδε,η ίδια φωτογραφία του σπιτιού,τη κρατούσε στο στήθος της,στο μέρος της καρδιάς,μια γυναίκα στα μαυρα,γύρω στα 40,ταράχτηκε,φοβήθηκε μήπως τον καταλάβουν,στο στρατοδικείο θα τον εκτελούσαν για λιποψυχία,συγκρατήθηκε,όταν γύρισε σπίτι την άλλη μέρα έβγαλε όλα τα πράγματα τους έξω,,τα σωριασε στο χωράφι,,έπιπλα,καρέκλες τραπέζια κρεβάτια ρούχα βιβλία ένα πιάνο φωτογραφίες,και τη φωτογραφία της κοπέλας,ραντισε τον μεγαλο σωρο γύρω και πάνω με πετρέλαιο,άναψε ένα σπίρτο και το πέταξε,η φωτιά τ'αρπαξε όλα και τα'καιγε,η φωτογραφία της κοπελας κατά παράξενο τρόπο μοναχα δεν καίγονταν,όταν όλα έγιναν στάχτη τότε πήρε φωτιά κι αυτή, τελευταία κάηκαν τα μάτια της,εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκε στο άδειο σπίτι,στη μέση της νύχτας ξύπνησε,ακούγονταν ο ηχος ενος πιάνου από τον πάνω οροφο,ανέβηκε ζαλισμενος τη σκάλα,ένας έρημος χωρος τον περίμενε,βγήκε στο μπαλκόνι,το φεγγάρι δυτικά έδυε,ένα τριζονι συνόδευε τη πτώση του,στο ενδιάμεσο διάστημα παντρεύτηκε μια γυναίκα της φυλής του,απέκτησε μια κοπέλα,την αγαπούσε αφάνταστα,φοβόνταν μην πάθει κάτι κακο,όταν τελικά μπόρεσε να δει τα μάτια της,τα ίδια μάτια μ'εκεινη,τότε το σώμα του πεφτωντας έφτασε τελικα και χτύπησε στις πλάκες της αυλής
.
.
.
Medea Μηδεια-2μ χ 4μ -ακρυλικο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Μήδεια, μονόλογος-χ.ν..κουβελης c.n.couvelis
έφυγε απ' το πρωί,γυρνάει στ'ακρογυαλια,όπως κάθε μέρα,επιστρεφει τ'απογευμα λίγο πριν βυθιστεί ο ήλιος στη θάλασσα,κλείνεται στη καμαρα μέχρι αργά,τον ακούω που πηγαινοερχεται,τον πρώτο καιρό τον ρωτουσα τι συμβαίνει,μου 'απαντουσε δύσκολα,με μισολογα,μετά σταμάτησε ν'απαντάει,είναι πολύς καιρός που κι εγώ δεν τον ρωτάω πια τίποτα,του αφήνω το φαγητό στο τραπέζι, ελάχιστα το αγγίζει,κουράστηκα,θα πάθουν τα νεύρα μου,αν θέλει να φύγει να φύγει,δεν μπορείς να κρατήσεις ένα άνθρωπο με το ζορι αν δε θέλει,ένα φίλτρο στο φαγητό του και θα τον εκανα ότι ήθελα,δεν το κρύβω έχω πάθος γι'αυτον,τρελενομαι με τη σκέψη πως δεν του αρέσω πια,
κι αυτός είναι ο λόγος της απομάκρυνσης του,αυτά περί νόστου δεν τα πιστεύω,έργα ραψωδων,
φαντασιοπληξιες,σκευωρία πονηρών,,να κολακευουν ματαιοδοξους για να κερδίζουν,υφαίνουν περίτεχνα περιπέτειες και τους τυφλώνουν,Σηρεινες, Λαιστρυγόνες,Κύκλωπες,Ιθακες,μου κουβαλούσε συχνα, εδώ στο σπίτι κατι αγύρτες τυφλούς ποιητες με φορμιγγες μαζί με τους αχρειους ακόλουθους τους.κι ήμουνα υποχρεωμένη να μαγειρεύω να τους ταιζω,δεν μπορείτε να φανταστητε πόσο έτρωγαν κι έπιναν,να μέχρι να σκάσουν και ξερνοβολουσαν,κι αυτός αισθάνονταν απεραντη ικανοποίηση ν'ακουει σε μια ακαταλαβιστικη γλώσσα γελοίους ύμνους,επη μωρολογιες,μια μερα δεν αντεξα ξέσπασα και του τα είπα,σε γελουνε,πρόσεξε,σε περιπαίζουν,στην αρχή αντέδρασε,με έβρισε,μάγισσα,πόρνη,τι ξέρω εγώ γυναίκα δειλή και πονηρή από πραγματικούς άντρες,ούτε πολυμήχανος Οδυσσέας είσαι,του φώναξα,ούτε πολύτροπος,ενας φαντασμενος είσαι,κι αυτοί οι δολοπλοκοι θα σε καταστρέψουν αφού πρώτα καλά σ'εξευτελισουν,κι αν θέλεις να μάθεις πόσο αφελης κι ανόητος είσαι με καλοβλεπουν και μου ρίχνονται,αλλά εσύ που να καταλάβεις,ζεις στο κόσμο σου,κι εκείνος,τώρα μπορώ επιτέλους να στο πω,ο Ελπηνορας ,που τον είχες για αθωο,ένα άθλιο ρεμαλι ήταν,ένας μεθύστακας,κρυφά μου τα έριχνε ξεδιαντροπα,πως είσαι γερος,ξεμωραμενος,
κι εκείνος νεαρός,δυνατός εραστής,και πως,μου'λεγε,μια όμορφη γυναίκα,,χαραμιζομαι μαζί σου,τόλμησε ακόμα να μου πει να σε βγαλουμε απ'τη μέση,ένα φαρμάκι μου δυνατό στο κρασί σου και τέλος,κι ύστερα να σε πετάξουμε στη θάλασσα,κι από 'κει να επιστρέψει στη πατρίδα που τόσο ποθει, μου είπε,και γελούσε,εγω τον φοβομουνα,πως θα το κάνει,εσένα σ'αγαπουσα,και μια μέρα βραδυαζοντας δήθεν πως δέχτηκα τον έρωτα του τον παρεσυρα στη ταράτσα,τον άφησα να μ'αγκαλιασει κι αρχίσαμε να χορεύουμε,σιγά σιγά τον έφερα στην άκρη της ταράτσας,του χαμογέλασα και τον έσπρωξα και τσακίστηκε στις πλάκες της αυλής,και γρήγορα η μιαρη ψυχή του έφτασε στ'ασφοδιλια,εκείνος τότε ακούγοντας αυτά ταράχτηκε,έσφιξε τις γροθιές του,άνοιξε τη πόρτα και πετάχτηκε σαν τρελός εξω,γύρισε πολύ αργά τη νύχτα,μπήκε στη κρεβατοκάμαρα και ξάπλωσε στο κρεβάτι δίπλα μου,προσποιήθηκα τη κοιμισμένη,άκουγα την αναπνοή του στο σκοταδι,πέρασε έτσι πολύ ώρα,κάποια στιγμή ένιωσα να μ'αγγιζει στο πρόσωπο,τα δάχτυλα του στα χείλια μου,άνοιξα τα ματια,δεν κοιμόμουνα,του είπα,σε περίμενα,ανησύχησα για σένα,χαμογελασε γλυκά,μετά από πάρα πολύ καιρό,σήκωσα το χέρι κι αγκάλιασα το κεφάλι του,σ'αγαπω,του ψιθύρισα,εκείνη τη νύχτα κοιμηθήκαμε μαζι
.
.
.
.
.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΛΕΟ ΤΟΛΣΤΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ
ΤΟΥ ΑΣΤΑΠΟΒΟ,20 Νοεμ 1910
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στο τρένο,Νοέμβριος,20,1910,όλα χιονισμενα,γεμάτο μουζικους,ο Λέο Τολστόι,ανάμεσα τους,τι ευτυχία,τους έλεγε,να μην σπάσει ο δεσμός ανάμεσα στη φύση και τον άνθρωπο,τον άκουγαν σαν Απόστολο,για να αλλάξει κάποιος τον κόσμο,πρέπει να αλλάξει αυτός ο ίδιος,κρύωνε,το στήθος του πονούσε,82 χρόνια στην ανθρωπότητα,το μέλλον,σκέφτονταν,να είναι καλλίτερο,χωρίς πόλεμο,αλλά με ειρήνη,κοίταξε από το παράθυρο το απέραντο λευκό τοπίο,να υπηρετείς την ανθρωποτητα αυτό ειναι το νόημα της ζωής,κάποτε είχε γράψει στο
μυθιστόρημα του Άννα Καρένινα,όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιαζουν,κάθε όμως δυστυχισμένη οικογένεια είναι δυστυχισμένη για τον δικό της λόγο,τα πρόσωπα των μουζικων,σκεφτικα,κουρασμένα,
η Σοφία τον φώναζε που ασχουνταν μαζί τους,που τους άνοιξε σχολεία να μορφωθούν,στο σπίτι του στη Γιασναγια Πολιάνα,που πήγαινε στα χωράφια και δούλευε μαζί τους,αυτός
ένας πλούσιος αριστοκράτης Ρώσος,όλοι τον λένε Αναρχικό Χριστιανό,η εκκλησία τον αφόρισε,
η κυβέρνηση,τον άκουσαν οι μουζικοι στο τρένο να λέει,είναι μια
συμμορία ανθρώπων που ασκεί βια στούς άλλους,δεν γνωρίζουμε,συνέχισε,τιποτα,κι αυτό είναι η πιο μεγάλη σοφία στον άνθρωπο,σταματηστε την εργασία σας και κοιτάξτε γύρω σας, αν θέλεις να'σαι ευτυχισμένος,θα'σαι,
σε πέντε λεπτά,φωναζε περνώντας ο υπάλληλος του τρενου χτυπώντας ένα καμπανάκι,φτάνουμε στο σταθμό του Ασταποβο,ένιωθε ρίγη στο κορμί,του έρχονταν να λιποθυμήσει,όχι δεν τον φόβιζε αυτό,το τέλος,
έκλεισαν τα μάτια του,
έφτασαν στο σταθμό,μια αναστάτωση,κάποιος είπε πως μια νέα γυναίκα έπεσε στις γραμμές του τρένου,την έσυραν νεκρή,
η Άννα Καρένινα ,ψιθύρισε,
τον πήγαν στο κτιριο του σταθμού,εβηχε,έτρεμε,το κρύο επιδείνωσε τη κατάσταση του,είπε ο γιατρός,δεν μπορεί να γίνει τίποτα,η πνευμονία,
το κορμί του Λέο Τολστόι ασαλευτο,
κάπου στον κόσμο ακούγεται η 5η συμφωνια του Μπετόβεν
https://youtu.be/_mdyCDpdec4
.
.
.
Ένα τυχαίο συμβάν
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
σε ένα κεντρικό εμπορικό δρόμο παιρνωντας στάθηκε στη βιτρίνα ενός καταστήματος,το κατάστημα ήταν κλειστό εκείνη την ώρα,τα μενεκεν είχαν μια γοητεία γι'αυτον,ο τρόπος που σκηνοθετουνταν η στάση τους,τότε είδε στο βάθος του καταστήματος μια γυναίκα ξαπλωμένη,φορούσε ένα μαύρο φόρεμα,πρόσεξε και με τρόμο είδε αίμα στο δάπεδο,δεν μπορεί να έκανε λάθος,εκείνο το κόκκινο χρώμα δεν μπορούσε να ήταν κάτι άλλο,σκέφτηκε να σταματήσει έναν περαστικό να του δείξει,όχι καλύτερα να πάρει την αστυνομία,δίστασε,μπορούσε να μπλέξει,απομακρύνθηκε κάπου 200 μέτρα,επέστρεψε,δεν είδε την νεαρή γυναίκα,είχε σηκωθεί,κάποιοι, η' κάποιος την είχε σηκώσει,όμως εκεί ήταν λίγο πριν,μάλλον δολοφονημένη,είναι σίγουρος,δεν ήταν φαντασίωση του,
την άλλη μέρα αγόρασε εφημερίδα,πουθενά δεν γράφονταν το γεγονός,πέρασε από το κατάστημα,μπήκε μέσα κι αγόρασε,δώρο για τη γυναίκα του,μια κίτρινη δερμάτινη τσάντα,η πωλήτρια έμοιαζε καταπληκτικά με τη δολοφονημένη γυναίκα,η νεαρή κοπέλα είδε το βλέμμα του,'θελετε κάτι άλλο κύριε;'τον ρώτησε,'οχι,τιποτα'της απάντησε,'μοιαζεται με κάποια γνωστή μου',η κοπέλα γέλασε,'πιθανον,οι άνθρωποι αλλωστε μοιάζουνε μεταξύ τους','χθες την είδα,μεσα σ'αυτο καταστημα,μεγάλη ομοιότητα με σας' της είπε,'εγω έπιασα δουλειά σημερα'ειπε η κοπέλα,'αλλωστε χθες ήταν αργία και το κατάστημα ήταν κλειστο','ευχαριστω πολυ'της ειπε'και συγνώμη για την ενοχληση','παρακαλω,κυριε'του είπε η κοπέλα χαμογελώντας,
από εκείνο το δρόμο δεν θέλησε να ξαναπεράσει,ούτε ξανασχοληθηκε με το θέμα,
πέρασε καιρός,
σε ένα κεντρικό σημείο της πόλης,γεμάτο καφέ και ρεστωραν,κάθονταν μεσημέρι σ'ενα καφέ και παρατηρούσε τους ανθρώπους,άλλη μια αδυναμία του,η παρατήρηση των ανθρώπων,
εκείνη την ώρα περνούσε πολύς κόσμος,τότε την είδε,ήταν εκεινη,σηκώθηκε ,την πρόφτασε και την σταμάτησε,'με θυμάστε,κύρια μου;',εκείνη έδειξε απορία,'δυστυχως,οχι',
'δεν ειστε η πωλητρια',την ρώτησε,'οχι,ποτέ δεν έχω δουλέψει πωλητρια',
'συγνωμη'της είπε,και γύρισε στο καφέ,
αφαιρέθηκε,
'κυριε,μπορεί να καθησω;'
ήταν εκείνη,
'ευχαριστως,καθιστε' της έδειξε τη καρέκλα απέναντι του,
'τι θα πιείτε;'της πρότεινε
'μια βότκα με λεμονι'ειπε η κοπέλα,
ήταν πολύ όμορφη,
''ξερεται'του είπε,'εκεινη τη μέρα',σταμάτησε,
'ποια μέρα;'την ρώτησε,
'που με είδες ξαπλωμένη,μέσα στο κατάστημα,μέσα στα αιματα'
'ησουνα εσύ,μα πως;'την ρώτησε,
'πως γίνεται;',
'μην με ρωτάτε περισσοτερα'
είπε η γυναίκα,
'ξεχαστε το',
'λιγο δύσκολο'της ειπε'σας το υποσχουμε ομως',
η γυναίκα σηκώθηκε,'δυστυχως,δεν έχω χρόνο' του είπε,
του φάνηκε λυπημένη,
έφυγε,
από τότε δεν την ξαναείδε
.
.
.
Τέλεια Σκηνοθεσία
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Μαϊάμι,ζεστη τροπικη μέρα,η Κάρλα,μια πορτορικανη καλονη,κολυμπούσε στη πισινα,
φορούσε λευκό κουστούμι,με ανοικτό μπλε πουκάμισο,
το υπερπολυτελές 20οροφο ξενοδοχείο ορθωνε πίσω του τον Αρτ Ντεκό όγκο του,
κοκτέιλ Vodka Martini,
δεν είχε αγωνία,όλα τα είχε σχεδιάσει,το άλλοθι,
τους είπε να μην του τηλεφωνήσουν,
ούτε θα μάθαινε από εφημερίδες η' τηλεοπτικά μέσα,
γνώριζε το παραμικρό πως θα συμβεί,
όπως και το παραμικρό θα κατέστρεφε τα πάντα,
η Κάρλα βγήκε από την πισινα,του έστειλε φιλί,γυναίκα θεά,κάθησε στη ξαπλώστρα,την παρακολουθούσε,έβαλε αντηλιακό και ξάπλωσε στον ήλιο,
τίποτα δεν γνώριζε γι'αυτον,ούτε υποψιάζονταν,ζούσε τη στιγμή,ευτυχισμένη,
όταν εμφανίστηκε ο άλλος,ένας ψηλός ξερακιανός,με μαύρο κουστούμι και κόκκινη γραβάτα
και πλησιάζοντας τον πυροβόλησε στη καρδιά,ξαφνιασμένη αναπήδησε από την καρέκλα
κι έτρεξε κοντά του τρομαγμενη,ήταν αργά,είχε ξεψυχήσει,
ο δολοφόνος ξέφυγε,και παρόλο το ανθρωποκυνηγητό δεν κατωρθωσαν να τον συλλάβουν,
την άλλη μέρα οι εφημερίδες έγραψαν πως οι απανωτες δολοφονίες σημαινοντων προσωπων στη
Νέα Υόρκη ήταν δικό του σχέδιο,
όλα τα είχε σκηνοθετήσει στην εντέλεια ακόμα και τη δική του δολοφονια
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου