.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-ΤΟ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ GIORGIO DE CHIRICO-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
ΤΟ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ του Giorgio de Chirico-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΤΟ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ GIORGIO DE CHIRICO-χ.ν.κουβελης-
απο το μεγαλο ανατολικο παραθυρο του πρωτου οροφου εβλεπε τη πλακο-
στρωτη πλατεια,αριστερα και δεξια πλαισιωμενη απο δυο επιμηκη ορθογωνια
παραλληλεπιπεδα κτιρια με στοα απο κολονες,δυο ανθρωποι σε σταση συζητη-
σης προς το αριστερο κτιριο,φαινονταν ακινητοποιημενοι,οι σκιες τους αριστερα,
στο βαθος,σ'ενα χαμηλωτερο επιπεδο η θαλασσα,εβλεπε τις ακρες των καταρτιων
καραβιων με τ'ασπρα πανια τους,ακουστηκε απο καπου ο χτυπος ενος ρολογιου,
μετρησε,11 η ωρα,παντα,οταν τ'ακουγε,αυτος ηταν ο αριθμος,11,τοτε εμφανιζον-
ταν ενα κοριτσι μ'ενα τσερκι παιζοντας και με μια χορευτικη κινηση ακινητοποιουν-
ταν,κατι θυμηθηκε,γυρισε κι ειδε πανω στο τραπεζι δυο αγκιναρες,το στρογκυλο ρολοι
στον τοιχο εδειχνε 1 και 27 ακριβως,σταθερα,ησυχασε,η ωρα που περναει το τρενο,
σκεφτηκε,ειδε τον καπνο του στον γαλαζιο ουρανο,ενα τεραστιο πορτοκαλι πλαστικο
γαντι ηταν κρεμασμενο στον απεναντι τοιχο,απο κατω ενα τοπι απο πρασινο υφασμα,
φοβηθηκε μηπως δεν ηταν εκει,ανοιξε τη πορτα και μπηκε στο δωματιο της μητερας,
τη βρηκε να κοιμαται μεσα στα κατασπρα σεντονια της,ελαφρα γυρισμενη προς
το μερος του μ'ελαχιστα λυγισμενα τα ποδια της,τ'αριστερο χερι της κατω απ'το
κεφαλι της το στηριζε,και το δεξιο σε τριγωνο πανω αγγιζε τα σγουρα μαλλια της
πισω,του αρεσε αυτη η σταση,ακουσε τον ηχο νερου που χυνεται,''αυτο καθε μερα
την ιδια παντα ωρα '',σκεφτηκε,ανεβηκε στον πανω οροφο,ειδε στην μεγαλη ορθογω-
νια παραλληλεπιπεδη αιθουσα τη λιμνουλα στο κεντρο της,μεσα στα γαλαζω-
πα νερα της επεπλεαν δυο χαρτινα καραβακια,σαν αυτα που του αρεσαν να κανει
οταν ηταν μικρο παιδι,εσκυψε κι εβαλε μεσα στο νερο τον δειχτη του δεξιου χεριου του
και τον κουνησε ελαφρα,τα κυματα που προκαλεσε διαδωθηκαν κυκλικα αλλα δεν
εφθασαν στα καραβακια,σαν να βρισκονταν σε απειρη αποσταση,επανελαβε,περιμενε,
το ιδιο αποτελεσμα,ακουσε γελιο πισω του,σηκωθηκε και γυρισε να δει,ηταν ενα ζευγαρι,
ο αντρας φορουσε ενα λευκο κουστουμι με κιτρινη γραβατα,στα χερια του κρατουσε ενα
διαβητη κι ενα ορθογωνιο τριγωνο και κατι ελεγε σε μια γυναικα μ'ενα κατακοκκινο ολο-
σωμο φορεμα,πλησιασε ν'ακουσει,δεν ακουγε καμια λεξη,ξαφνικα ακουσε παλι το γελιο
της γυναικας,τοτε προσεξε τα προσωπα τους,ηταν προσωπα κουκλας σε βιτρινα,ο αντρας
του εδωσε ενα διπλωμενο χαρτι,το ανοιξε,εκει ειδε το σχεδιο μιας πολης,αναγνωρισε τη
πολη του,ειδε τη πλατεια και σε μια πλευρα της να υψωνεται ο κυλινδρικος πυργος
στον οποιο μενει,σ'ενα απο τα δωματια του το πατωμα ηταν κατασκευασμενο απο
ξυλινες σανιδες,απο τον τροπο που συνεκλιναν οι παραλληλες ευθειες των συμπερανε
πως ο χωρος ηταν απειρος,απο τα μεγαλα πλευρικα ανοιγματα εβλεπε τα ορθογωνια
κτιρια,και στο ανοιγμα του βαθους στη κιτρινη επιφανεια μιας ερημου υπηρχε ενα
τεραστιο εργοστασιο με τις καμιναδες του,παλι ακουστηκε ο χτυπος του ρολογιου,
11,ενα κοριτσι μ'ενα ποδηλατο περασε μπροστα του και κουδουνισε,το ειδε να προ-
χωραει στο βαθος της προοπτικης του δωματιου κι εκει ν'ακινητοποιειται σε μια
χορευτικη κινηση απλωνοντας τα χερια σε τοξο κυκλου και λυγιζοντας σε αμβλεια
γωνια τ'αριστερο της ποδι ισορροπωντας στο ποδηλατο,απο το μεγεθος και τη
κατευθυνση της σκιας της υπολογισε πως ο ηλιος ηταν πισω της κι εριχνε τις ακτινες
του σε γωνια 30 μοιρων,διπλωσε το σχεδιο και το ξαναδωσε στον ασπροντυμενο
αρχιτεκτονα,η γυναικα τον ειχε πιασμενο αγκαζε μ'ενα ανεπαισθητο χαμογελο στα
χειλη της,η γυναικα τον κοιταξε,''ειμαι η Αριαδνη'',ειπε,΄'δεν με θυμασαι;πηγαιναμε
μαζι στο δημοτικο σχολειο'',την κοιταξε,ναι,εκεινη ηταν,''απο 'δω ο αντρας μου ο
Εκτορας'' τον συστησε,εκεινος εκανε μια υποκλιση,σαν να παιζανε σε θεατρο,''θυμα-
σαι τις μπανανες που μας μοιραζανε στο σχολειο;''.γελασε,''μου αρεσαν τοσο πολυ,
ειχαν τοσο ωραιο κιτρινο χρωμα,κι εσυ μου χαριζες και τη δικη σου'',τη θυμηθηκε
να παιζει συνεχεια μ'ενα τσερκι στη πλατεια μπροστα απο τον σιδηροδρομικο σταθμο,
''απο τοτε μικρη μου αρεσε ο χορος κι οταν μεγαλωσα σπουδασα κλασσικο χορο'',
αυτο το ειπε κανοντας μια χορευτικη κινηση γυρω απ'τον αντρα της που ολη αυτη
την ωρα καθονταν αμιλητος και ακινητος,''ελα,Ανδρομαχη,σοβαρεψου,παμε να
φυγουμε''της ειπε,στη φωνη του διεκρινε αυστηροτητα,διπλωσε το σχεδιο και του
το εδωσε,κατεβηκε στον οροφο της μητερας του,τη βρηκε να καθεται στον καναπε
μπροστα στον καθρεφτη με το ασπρο νυχτικο της και να χτενιζει τα μαλλια της,σταθη-
κε πισω της,''ποσο ομορφη εισαι μαμα'' της ειπε,εκεινη γελασε με φιλαρεσκεια,''οταν
ησουνα μικρος ερχοσουνα στο κρεβατι τις νυχτες,χωνοσουνα διπλα μου κατω απο τις
ζεστες κουβερτες κι εγω για να σε κοιμησω σου ελεγα αλλη μια φορα τις ιστοριες που
σ'αρεσανε,για μυθικα πλασματα,μισους ανθρωπους και μισους αλογα,για σφιγγες,με
σωμα λιονταριου και με κορμο και κεφαλι γυναικας,σαν εκεινη της Θηβας τοτε'',ειπε,
''οταν σ'επαιρνε ο υπνος σε σηκωνα αγκαλια στα χερια μου και σε πηγαινα στο κρεβατι
σου'',φανηκε σαν να βυθιστηκε βαθεια στις αναμνησεις της,ανοιξε το συρταρι του κομο-
δινου διπλα κι εβγαλε ενα κοκκινο χασκολ και το τυλιξε σφιχτα γυρω απο τον λαιμο της,
''μεθαυριο ειναι η πρεμιερα στο θεατρο'',του ειπε κοιταζοντας τον καθαρα μεσα
στον καθρεφτη,''ναι,μητερα,το ξερω,δεν το ξεχασα'',απαντησε εκεινος βλεποντας το
θολο ειδωλο της,''γιατι βλεπουμε την πραγματικοτητα σε αντανακλαση;''την ακουσε
να λεει,''στο θεατρο συμβαινει αυτο'',εκεινη την ωρα ακουστηκαν οι 11 χτυποι του
ρολογιου,''παλι χυνουν νερα πανω,ολοι τη νυχτα αφηνουν τις βρυσες ανοιχτες να τρε-
χουν,θα πλημυρισουμε'',γυρισε εντρομη προς το μερος του,''πηγαινε αμεσως να τους
πεις να σταματησουν'',ανεβηκε γρηγορα την ορθογωνια σκαλα και χτυπησε τη πορτα,
''σταματηστε με τα νερα'' φωναξε''ενοχλητε τη μητερα'',δεν ακουστηκε απαντηση,επιασε
το πομολο της πορτας ν'ανοιξει,ανοιξε και μπηκε μεσα στο δωματιο,ηταν αδειο και τερα-
στιο,πηγε στο μεγαλο ανατολικο παραθυρο,απο εκει εβλεπε τη πλακοστρωτη πλατεια
κατω,αριστερα και δεξια πλαισιωμενη απο δυο επιμηκη ορθογωνια παραλληλεπιπεδα
κτιρια με στοα απο κολονες,δυο ανθρωποι σε σταση συζητησης προς το αριστερο
κτιριο,ενας αντρας με ασπρο κουστουμι και μια γυναικα με κοκκινο φορεμα,φαινονταν
ακινητοποιημενοι,οι σκιες τους αριστερα,το βαθος της πλατειας κλεινονταν απο
το ορθογωνιο του σιδηροδρομικου σταθμου,μεσα απο τα αψιδωτα ανοιγματα της προ-
ψης του φαινονταν σταματημενο το τρενο,το στρογγυλο ρολοι στον κεντρικο πυργο
του σταθμου εδειχνε 1 και 27 ακριβως,ξεδιπλωνοντας το σχεδιο που του αφησε ο
αρχιτεκτονας επιβεβαιωθηκε,αριστερα κατω μπροστα ειδε τη φιγουρα ενος κοριτσιου
μ'ενα τσερκι να παιζει και σε μια χορευτικη κινηση ν'ακινητοποιειται απλωνοντας τα
χερια σε τοξο κυκλου και λυγιζοντας σε αμβλεια γωνια τ'αριστερο της ποδι ισορροπων-
τας,απο το μεγεθος και τη κατευθυνση της σκιας της υπολογισε πως ο ηλιος ηταν πισω της
κι εριχνε τις ακτινες του σε γωνια 30 μοιρων
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-ΤΟ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ GIORGIO DE CHIRICO-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
ΤΟ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ του Giorgio de Chirico-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΤΟ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ GIORGIO DE CHIRICO-χ.ν.κουβελης-
απο το μεγαλο ανατολικο παραθυρο του πρωτου οροφου εβλεπε τη πλακο-
στρωτη πλατεια,αριστερα και δεξια πλαισιωμενη απο δυο επιμηκη ορθογωνια
παραλληλεπιπεδα κτιρια με στοα απο κολονες,δυο ανθρωποι σε σταση συζητη-
σης προς το αριστερο κτιριο,φαινονταν ακινητοποιημενοι,οι σκιες τους αριστερα,
στο βαθος,σ'ενα χαμηλωτερο επιπεδο η θαλασσα,εβλεπε τις ακρες των καταρτιων
καραβιων με τ'ασπρα πανια τους,ακουστηκε απο καπου ο χτυπος ενος ρολογιου,
μετρησε,11 η ωρα,παντα,οταν τ'ακουγε,αυτος ηταν ο αριθμος,11,τοτε εμφανιζον-
ταν ενα κοριτσι μ'ενα τσερκι παιζοντας και με μια χορευτικη κινηση ακινητοποιουν-
ταν,κατι θυμηθηκε,γυρισε κι ειδε πανω στο τραπεζι δυο αγκιναρες,το στρογκυλο ρολοι
στον τοιχο εδειχνε 1 και 27 ακριβως,σταθερα,ησυχασε,η ωρα που περναει το τρενο,
σκεφτηκε,ειδε τον καπνο του στον γαλαζιο ουρανο,ενα τεραστιο πορτοκαλι πλαστικο
γαντι ηταν κρεμασμενο στον απεναντι τοιχο,απο κατω ενα τοπι απο πρασινο υφασμα,
φοβηθηκε μηπως δεν ηταν εκει,ανοιξε τη πορτα και μπηκε στο δωματιο της μητερας,
τη βρηκε να κοιμαται μεσα στα κατασπρα σεντονια της,ελαφρα γυρισμενη προς
το μερος του μ'ελαχιστα λυγισμενα τα ποδια της,τ'αριστερο χερι της κατω απ'το
κεφαλι της το στηριζε,και το δεξιο σε τριγωνο πανω αγγιζε τα σγουρα μαλλια της
πισω,του αρεσε αυτη η σταση,ακουσε τον ηχο νερου που χυνεται,''αυτο καθε μερα
την ιδια παντα ωρα '',σκεφτηκε,ανεβηκε στον πανω οροφο,ειδε στην μεγαλη ορθογω-
νια παραλληλεπιπεδη αιθουσα τη λιμνουλα στο κεντρο της,μεσα στα γαλαζω-
πα νερα της επεπλεαν δυο χαρτινα καραβακια,σαν αυτα που του αρεσαν να κανει
οταν ηταν μικρο παιδι,εσκυψε κι εβαλε μεσα στο νερο τον δειχτη του δεξιου χεριου του
και τον κουνησε ελαφρα,τα κυματα που προκαλεσε διαδωθηκαν κυκλικα αλλα δεν
εφθασαν στα καραβακια,σαν να βρισκονταν σε απειρη αποσταση,επανελαβε,περιμενε,
το ιδιο αποτελεσμα,ακουσε γελιο πισω του,σηκωθηκε και γυρισε να δει,ηταν ενα ζευγαρι,
ο αντρας φορουσε ενα λευκο κουστουμι με κιτρινη γραβατα,στα χερια του κρατουσε ενα
διαβητη κι ενα ορθογωνιο τριγωνο και κατι ελεγε σε μια γυναικα μ'ενα κατακοκκινο ολο-
σωμο φορεμα,πλησιασε ν'ακουσει,δεν ακουγε καμια λεξη,ξαφνικα ακουσε παλι το γελιο
της γυναικας,τοτε προσεξε τα προσωπα τους,ηταν προσωπα κουκλας σε βιτρινα,ο αντρας
του εδωσε ενα διπλωμενο χαρτι,το ανοιξε,εκει ειδε το σχεδιο μιας πολης,αναγνωρισε τη
πολη του,ειδε τη πλατεια και σε μια πλευρα της να υψωνεται ο κυλινδρικος πυργος
στον οποιο μενει,σ'ενα απο τα δωματια του το πατωμα ηταν κατασκευασμενο απο
ξυλινες σανιδες,απο τον τροπο που συνεκλιναν οι παραλληλες ευθειες των συμπερανε
πως ο χωρος ηταν απειρος,απο τα μεγαλα πλευρικα ανοιγματα εβλεπε τα ορθογωνια
κτιρια,και στο ανοιγμα του βαθους στη κιτρινη επιφανεια μιας ερημου υπηρχε ενα
τεραστιο εργοστασιο με τις καμιναδες του,παλι ακουστηκε ο χτυπος του ρολογιου,
11,ενα κοριτσι μ'ενα ποδηλατο περασε μπροστα του και κουδουνισε,το ειδε να προ-
χωραει στο βαθος της προοπτικης του δωματιου κι εκει ν'ακινητοποιειται σε μια
χορευτικη κινηση απλωνοντας τα χερια σε τοξο κυκλου και λυγιζοντας σε αμβλεια
γωνια τ'αριστερο της ποδι ισορροπωντας στο ποδηλατο,απο το μεγεθος και τη
κατευθυνση της σκιας της υπολογισε πως ο ηλιος ηταν πισω της κι εριχνε τις ακτινες
του σε γωνια 30 μοιρων,διπλωσε το σχεδιο και το ξαναδωσε στον ασπροντυμενο
αρχιτεκτονα,η γυναικα τον ειχε πιασμενο αγκαζε μ'ενα ανεπαισθητο χαμογελο στα
χειλη της,η γυναικα τον κοιταξε,''ειμαι η Αριαδνη'',ειπε,΄'δεν με θυμασαι;πηγαιναμε
μαζι στο δημοτικο σχολειο'',την κοιταξε,ναι,εκεινη ηταν,''απο 'δω ο αντρας μου ο
Εκτορας'' τον συστησε,εκεινος εκανε μια υποκλιση,σαν να παιζανε σε θεατρο,''θυμα-
σαι τις μπανανες που μας μοιραζανε στο σχολειο;''.γελασε,''μου αρεσαν τοσο πολυ,
ειχαν τοσο ωραιο κιτρινο χρωμα,κι εσυ μου χαριζες και τη δικη σου'',τη θυμηθηκε
να παιζει συνεχεια μ'ενα τσερκι στη πλατεια μπροστα απο τον σιδηροδρομικο σταθμο,
''απο τοτε μικρη μου αρεσε ο χορος κι οταν μεγαλωσα σπουδασα κλασσικο χορο'',
αυτο το ειπε κανοντας μια χορευτικη κινηση γυρω απ'τον αντρα της που ολη αυτη
την ωρα καθονταν αμιλητος και ακινητος,''ελα,Ανδρομαχη,σοβαρεψου,παμε να
φυγουμε''της ειπε,στη φωνη του διεκρινε αυστηροτητα,διπλωσε το σχεδιο και του
το εδωσε,κατεβηκε στον οροφο της μητερας του,τη βρηκε να καθεται στον καναπε
μπροστα στον καθρεφτη με το ασπρο νυχτικο της και να χτενιζει τα μαλλια της,σταθη-
κε πισω της,''ποσο ομορφη εισαι μαμα'' της ειπε,εκεινη γελασε με φιλαρεσκεια,''οταν
ησουνα μικρος ερχοσουνα στο κρεβατι τις νυχτες,χωνοσουνα διπλα μου κατω απο τις
ζεστες κουβερτες κι εγω για να σε κοιμησω σου ελεγα αλλη μια φορα τις ιστοριες που
σ'αρεσανε,για μυθικα πλασματα,μισους ανθρωπους και μισους αλογα,για σφιγγες,με
σωμα λιονταριου και με κορμο και κεφαλι γυναικας,σαν εκεινη της Θηβας τοτε'',ειπε,
''οταν σ'επαιρνε ο υπνος σε σηκωνα αγκαλια στα χερια μου και σε πηγαινα στο κρεβατι
σου'',φανηκε σαν να βυθιστηκε βαθεια στις αναμνησεις της,ανοιξε το συρταρι του κομο-
δινου διπλα κι εβγαλε ενα κοκκινο χασκολ και το τυλιξε σφιχτα γυρω απο τον λαιμο της,
''μεθαυριο ειναι η πρεμιερα στο θεατρο'',του ειπε κοιταζοντας τον καθαρα μεσα
στον καθρεφτη,''ναι,μητερα,το ξερω,δεν το ξεχασα'',απαντησε εκεινος βλεποντας το
θολο ειδωλο της,''γιατι βλεπουμε την πραγματικοτητα σε αντανακλαση;''την ακουσε
να λεει,''στο θεατρο συμβαινει αυτο'',εκεινη την ωρα ακουστηκαν οι 11 χτυποι του
ρολογιου,''παλι χυνουν νερα πανω,ολοι τη νυχτα αφηνουν τις βρυσες ανοιχτες να τρε-
χουν,θα πλημυρισουμε'',γυρισε εντρομη προς το μερος του,''πηγαινε αμεσως να τους
πεις να σταματησουν'',ανεβηκε γρηγορα την ορθογωνια σκαλα και χτυπησε τη πορτα,
''σταματηστε με τα νερα'' φωναξε''ενοχλητε τη μητερα'',δεν ακουστηκε απαντηση,επιασε
το πομολο της πορτας ν'ανοιξει,ανοιξε και μπηκε μεσα στο δωματιο,ηταν αδειο και τερα-
στιο,πηγε στο μεγαλο ανατολικο παραθυρο,απο εκει εβλεπε τη πλακοστρωτη πλατεια
κατω,αριστερα και δεξια πλαισιωμενη απο δυο επιμηκη ορθογωνια παραλληλεπιπεδα
κτιρια με στοα απο κολονες,δυο ανθρωποι σε σταση συζητησης προς το αριστερο
κτιριο,ενας αντρας με ασπρο κουστουμι και μια γυναικα με κοκκινο φορεμα,φαινονταν
ακινητοποιημενοι,οι σκιες τους αριστερα,το βαθος της πλατειας κλεινονταν απο
το ορθογωνιο του σιδηροδρομικου σταθμου,μεσα απο τα αψιδωτα ανοιγματα της προ-
ψης του φαινονταν σταματημενο το τρενο,το στρογγυλο ρολοι στον κεντρικο πυργο
του σταθμου εδειχνε 1 και 27 ακριβως,ξεδιπλωνοντας το σχεδιο που του αφησε ο
αρχιτεκτονας επιβεβαιωθηκε,αριστερα κατω μπροστα ειδε τη φιγουρα ενος κοριτσιου
μ'ενα τσερκι να παιζει και σε μια χορευτικη κινηση ν'ακινητοποιειται απλωνοντας τα
χερια σε τοξο κυκλου και λυγιζοντας σε αμβλεια γωνια τ'αριστερο της ποδι ισορροπων-
τας,απο το μεγεθος και τη κατευθυνση της σκιας της υπολογισε πως ο ηλιος ηταν πισω της
κι εριχνε τις ακτινες του σε γωνια 30 μοιρων
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου