.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Vincent van Gogh-c.n.couvelis χ.ν.κουβελής
.
.
εγω ο Βινσεντ Βαν Γκογκ δεν ειμαι ο Vincent Van Gogh
[ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ]-χ.ν.κουβελης
[THOUGHTS ON THE VAN GOGH'S CASE]-c.n.couvelis
I Vincent Van Gogh am not The Vincent Van Gogh
το κιτρινο που εχω στη τσεπη του παντελονιου μου το βγαζω και το κραταω
στα χερια μου.το κοιταζω.το αισθανομαι λαμπερο.ακτινοβολο.το κολλαω
με μια ξαφνικη κινηση στα σταχια.ζωντανευουν φως.
εδω στην Αρλ το φως ειναι διαφορετικο απ'οτι ειναι στην Ελλαδα το φως.
εκει ξαπλωνεις στο χωμα και κοιμασαι.το χωμα εκει ειναι ζεστο.σε ζεσταινει.
ο ουρανος ειναι ενα ακινητο γαλαζιο.το δικο μου γαλαζιο στροβιλιζεται.
εκεινα τα ηλιοτροπια τα ζωγραφισα για τους μελλοντικους εμπορους.
προς πλουτισμο δηλαδη.κατα καποιο τροπο τους απατω.τους αιχμαλωτιζω
σε εναν φαυλο κυκλο.την αλλη μερα αφου σαπισαν τα λουλουδια στο
ανθοδοχειο και μυριζαν απαισια τα πεταξα εξω απ'το παραθυρο στον κηπο.
ο καλος μου ντοκτορ Gachet μου συνεστησε να προσεχω,να φροντιζω τον
εαυτο μου.σημερα νιωθω οργη θυμο και συναμα απελπισια.δεν ξερω τι
φταιει.δεν το θελω.ειμαι φυλακισμενος σε εναν κυκλο.αρχη τελος αρχη.
τι να καταλαβω απο αυτο που βλεπω;το δωματιο η καρεκλα το καδρο στον
τοιχο το παραθυρο ο δρομος εξω τα σπιτια οι ανθρωποι,ποσοι ειδων ανθρωποι
υπαρχουν;το μονοπατι αναμεσα στα οργωμενα χωραφια,τα πουλια στον
αερα ερχονται να τσιμπησουν σπορους,μια αναληψη βλαστησης,η μερα,
η μερα που νυχτωνει,η νυχτα,ο ουρανος πανω ,κατω απ'τους στροβιλισμους
των αστερισμων,αεικινητο τιποτα
σκληρη ,πολυ σκληρη,η ζωη των χωρικων.ανυποφορη.πως την αντεχουν;
πινακα δεν πουλησα,και πειναω,λιγα francs εχω στη τσεπη μου,
κιτρινα
γινομαι καθε μερα,καθε ωρα καθε λεπτο,ξενος προς τον εαυτο μου
τι αλλο μπορει καποιος να κανει;
σιωπη;
η'
ροχαλισμα;
καθως εγω δεν υπαρχω οπως τα πουλια δεν υπαρχουν
κατανοω τον κοσμο σημαινει τον φτυνω
ο κοσμος εχει τους Νομους του εγω τους Αγνοω
εγω ο Βενσεν Βαν Γκογκ δεν ειμαι ο Vincent Van Gogh
ειμαι σκυμενος και σκαβω να βρω
le jaune Je ai en la poche de mon pantalon, enlever et tenir
dans mes mains.
Je le regarde
Je le sente glamour.
rayonnement.
Je le colle
avec un mouvement brusque dans le ble.
se réanimer la lumière.
Ici, à Arles lumière est différente
que dans le Grèce la lumière
il allonge dans la sol et se endormirent.
Le sol y est chaud.
en chaleur.
Le ciel est une sans mouvement bleu tourbillonne.
Ces tournesols les peindre pour les marchants futurs.
ce est à dire à l'enrichissement.
Je quelque sorte les trompe
les capture dans un cercle vicieux.
Le lendemain, après avoir pourri fleurs
dans un vase
et sentait mauvais jeté dehors de la fenêtre dans le jardin.
Mon bon docteur Gachet
recommander
Prenez garde, prendre soin de moi.
Aujourd'hui je me sens la fureur la colère et le désespoir encore.
Je ne sais pas quel est le problème.
Je ne veux pas la
Je suis un prisonnier dans un cercle.
commence end commence
que Je comprenez de ce que vous voyez?
la chambre ou le cadre de la chaise dans mur de la fenêtre
de la rue à l'extérieur des maisons du peuple, combien de sortes de gens
le chemin de là
travers un champ labouré,
les oiseaux
en air viennent picorer les graines, une ascension de végétationt, jour,
Le jour commence à faire sombre, la nuit, le ciel au-dessus,
au-dessous tourbillon du constellations,
en infini mouvement rien
dur, très dur, la vie des paysans.
insupportable.
comment résister?
Je
ne pas vendre une table,et Je ai faim, je ai peu francs dans ma poche,
jaune
je serai chaque jour, chaque heure chaque minute,
étranger à moi-même
quoi d'autre que peut-on faire?
silence?
ou
ronflement?
comme je ne exist pas en tant que les oiseaux ne existent pas
comprendre le monde/signifie la cracher
Le monde a ses lois Je ignore ca
Je Vincent Van Gogh ne suis pas la producton Vincent Van Gogh
je suis voûtee
et creuser pour trouver
.
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Vincent van Gogh-c.n.couvelis χ.ν.κουβελής
.
.
εγω ο Βινσεντ Βαν Γκογκ δεν ειμαι ο Vincent Van Gogh
[ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ]-χ.ν.κουβελης
[THOUGHTS ON THE VAN GOGH'S CASE]-c.n.couvelis
I Vincent Van Gogh am not The Vincent Van Gogh
το κιτρινο που εχω στη τσεπη του παντελονιου μου το βγαζω και το κραταω
στα χερια μου.το κοιταζω.το αισθανομαι λαμπερο.ακτινοβολο.το κολλαω
με μια ξαφνικη κινηση στα σταχια.ζωντανευουν φως.
εδω στην Αρλ το φως ειναι διαφορετικο απ'οτι ειναι στην Ελλαδα το φως.
εκει ξαπλωνεις στο χωμα και κοιμασαι.το χωμα εκει ειναι ζεστο.σε ζεσταινει.
ο ουρανος ειναι ενα ακινητο γαλαζιο.το δικο μου γαλαζιο στροβιλιζεται.
εκεινα τα ηλιοτροπια τα ζωγραφισα για τους μελλοντικους εμπορους.
προς πλουτισμο δηλαδη.κατα καποιο τροπο τους απατω.τους αιχμαλωτιζω
σε εναν φαυλο κυκλο.την αλλη μερα αφου σαπισαν τα λουλουδια στο
ανθοδοχειο και μυριζαν απαισια τα πεταξα εξω απ'το παραθυρο στον κηπο.
ο καλος μου ντοκτορ Gachet μου συνεστησε να προσεχω,να φροντιζω τον
εαυτο μου.σημερα νιωθω οργη θυμο και συναμα απελπισια.δεν ξερω τι
φταιει.δεν το θελω.ειμαι φυλακισμενος σε εναν κυκλο.αρχη τελος αρχη.
τι να καταλαβω απο αυτο που βλεπω;το δωματιο η καρεκλα το καδρο στον
τοιχο το παραθυρο ο δρομος εξω τα σπιτια οι ανθρωποι,ποσοι ειδων ανθρωποι
υπαρχουν;το μονοπατι αναμεσα στα οργωμενα χωραφια,τα πουλια στον
αερα ερχονται να τσιμπησουν σπορους,μια αναληψη βλαστησης,η μερα,
η μερα που νυχτωνει,η νυχτα,ο ουρανος πανω ,κατω απ'τους στροβιλισμους
των αστερισμων,αεικινητο τιποτα
σκληρη ,πολυ σκληρη,η ζωη των χωρικων.ανυποφορη.πως την αντεχουν;
πινακα δεν πουλησα,και πειναω,λιγα francs εχω στη τσεπη μου,
κιτρινα
γινομαι καθε μερα,καθε ωρα καθε λεπτο,ξενος προς τον εαυτο μου
τι αλλο μπορει καποιος να κανει;
σιωπη;
η'
ροχαλισμα;
καθως εγω δεν υπαρχω οπως τα πουλια δεν υπαρχουν
κατανοω τον κοσμο σημαινει τον φτυνω
ο κοσμος εχει τους Νομους του εγω τους Αγνοω
εγω ο Βενσεν Βαν Γκογκ δεν ειμαι ο Vincent Van Gogh
ειμαι σκυμενος και σκαβω να βρω
le jaune Je ai en la poche de mon pantalon, enlever et tenir
dans mes mains.
Je le regarde
Je le sente glamour.
rayonnement.
Je le colle
avec un mouvement brusque dans le ble.
se réanimer la lumière.
Ici, à Arles lumière est différente
que dans le Grèce la lumière
il allonge dans la sol et se endormirent.
Le sol y est chaud.
en chaleur.
Le ciel est une sans mouvement bleu tourbillonne.
Ces tournesols les peindre pour les marchants futurs.
ce est à dire à l'enrichissement.
Je quelque sorte les trompe
les capture dans un cercle vicieux.
Le lendemain, après avoir pourri fleurs
dans un vase
et sentait mauvais jeté dehors de la fenêtre dans le jardin.
Mon bon docteur Gachet
recommander
Prenez garde, prendre soin de moi.
Aujourd'hui je me sens la fureur la colère et le désespoir encore.
Je ne sais pas quel est le problème.
Je ne veux pas la
Je suis un prisonnier dans un cercle.
commence end commence
que Je comprenez de ce que vous voyez?
la chambre ou le cadre de la chaise dans mur de la fenêtre
de la rue à l'extérieur des maisons du peuple, combien de sortes de gens
le chemin de là
travers un champ labouré,
les oiseaux
en air viennent picorer les graines, une ascension de végétationt, jour,
Le jour commence à faire sombre, la nuit, le ciel au-dessus,
au-dessous tourbillon du constellations,
en infini mouvement rien
dur, très dur, la vie des paysans.
insupportable.
comment résister?
Je
ne pas vendre une table,et Je ai faim, je ai peu francs dans ma poche,
jaune
je serai chaque jour, chaque heure chaque minute,
étranger à moi-même
quoi d'autre que peut-on faire?
silence?
ou
ronflement?
comme je ne exist pas en tant que les oiseaux ne existent pas
comprendre le monde/signifie la cracher
Le monde a ses lois Je ignore ca
Je Vincent Van Gogh ne suis pas la producton Vincent Van Gogh
je suis voûtee
et creuser pour trouver
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου