Στην Απο - Μονωση του Λογου

η γη που κληρονομησε ηταν ευφορη ,φετος οπως και
περσυ εσπειρε σιταρι , τον αλωναρη μεστωσαν τροφη για
το σωμα , την ψυχη του τη χαλασε/ οτι αμφεβαλλε φανηκε απο τις ερωτησεις που εκανε, επιμονα ρωτουσε '' ειναι πολλα αυτα που μας
βοηθανε να ζουμε ''
ηταν τα χρονια παραξενα και δυσκολοι καιροι μεταξυ των αλλων ευνουχισε τη θεληση του, ενας ενας οι μαθητες του τον παρατησαν /το
τοπιο χανονταν στο ασπρογαλαζο κι ουτε που σκεφτηκε τη πρασινη χλοη - /
- εκει υπαρχει αυτο που ειναι ακαθαρτο. αυτοι οι ανθρωποι , ουτε τους εντυπωσιασε η ωραιοτητα ουτε το μεγαλοπρεπο, οχι οτι ηταν αξιοι γι ' αυτο /στο σταθμο κατεβηκε ο ιδιος ανθρωπος, η κεφαλη του δεν ομοιαζε πουλι αλλα ηταν η ιδια πουλι , ο συντροφος της της αποκαλυψε πως την ειχε γνωρισει με αλλο προσωπο /
αυτο το Μαι'ο ακολουθησε τη γραμμη που καμπυλωνε
οι ικιοι ηταν πρασινα χαλια και στον ουρανο κοκκινα , με
τι ειναι κατοικημενος ο κοσμος , /αυτη η γυναικα φυτευε
κρινους στα αυτια της κορης της , εκεινη την διαβεβαιωνε
οτι ηταν παρθενα/ σιωπη /μαρτυρησε την Αρετουσα /
μετα απο ολα αυτα τα γεγονοτα χαθηκε, οταν ξαναφανηκε τιποτα πια δεν ειχε την ιδια σημασια ./ εκλαψε πικρα και μετανοησε ,
μερικες φορες μας διδαξε ,τον καθηλωνε η σκεψη. αν η αληθεια ειναι ωραια η ' και το αντιστροφο , αυτος που ειχε μαθει να ζει με τις φορμες /οταν
κριθουμε για τους βιασμους και τις αρπαγες ισως μας
σωσει οτι συνομιλουσαμε με τα πουλια /μην ανη -
συχησεις αν η λαμπροτητα τελειωσει σαν δικαιος ανθρωπος τις
μερες της , η ψυχη εχει τη δικια της λαμπροτητα ,/ κι
αυτο που σημερα συνεβηκε χαραγμενο μ ' αυτο και τον αλλο τροπο /η αθωοτητα απεκτησε τους ασκητες της οπως
και η σκληροτητα αυτους που την διακονουν /
διηγηθηκε οτι καταραστηκε τη χωρα απ' ακρο σ 'ακρο
να περιελθει σε δεινη ενδεια , κι οταν αποξηρανθηκε η γη τοτε
μονο δειξανε δειγματα φοβου ,τα ζωα ξεψυχουσαν κατα
χιλιαδες κι αυτα τα ορνια ακομη. οταν ειδε ολο αυτο το φονικο
σταματησε το θανατικο, το παροδοξο ειναι οτι εδειξε ευσπλαχνια για τη θαλασσα και τη διεσωσε/ σημερα μεταιωρη /

απο τι στοιχεια διαφορετικα συγκροτειται ο κοσμος /την
αποπλανησε ο αχρειος κι ουτε τιποτα απο αυτον , και το κακο
ειναι οτι της ενεπνευσε το μισος για τους ποιητες

Ελα , ησυχασε , αυτο το τοπιο επλασθηκε απο ενα ποιητη - το ψαρι
ως φτερουγιζον /δεν υπαρχει/ δεν
υπαρχει /οι κρυσταλλοι του αλα-
τιου υπαρχουν στο νερο , τα εργα τους στις ακτες , /σχεδι=
ασε να ανατρεψει το υφος του /οι προτασεις εχουν τα
χαρακτηριστικα ανθρωπων/ οι λεξεις μου
απογονοι των λεξεων μου /το
τι γνωριζω ειναι αποσπασμα του
τι δεν γνωριζω/ ευκολα κι ανοητα ερμη -
νευουμε και γι ' αυτα θα λογο-
δοτησουμε μια μερα των η-
μερων . /ειναι τρομερο , η
αληθεια δεν ειναι συνεκτικη . /η
οραση του σμιλευτηκε παρακολουθοντας το ταπεινο φουσκωμα στα συκα της συκιας [ η στερνα πηρε το προσωπο κι επεστρεψε αφωνη τη ψυχη ]
[ οταν κριθουμε , τι εχουμε να αντιταξουμε ; ] [ αυθαιρετωντας χρωματισε τη καρεκλα επειτα τα παραθυροφυλλα ]
[ Φτανει μονο ] οτι ειναι αυτο [ ; ] /η εριδα διχο -
τομησε κι εκτοτε πορευομαστε ετσι /με το σουγια ξεβραχισε
τη πετραλιθρα , ουτε την πεινα του κορεσε , ασε που
αγριεψε το κυμα /ειμαι εγω που
καταστρεφω την αρμονια /

κατεγραψε τον διαλογο με καλλιγραφικα γραμματα./ σε
μια διακοπη της μαχης ο Αχιλλεας κεντρωσε μια λεμονια σε
τριανταφυλλια , γι ' αυτο λενε πως τιμωρηθηκε απο τους θεους. /
μονο ακουστα να ' χει την Ελενη κι απο τοτε εμεινε η θλιμενη
εικονα του απο ολους τους θνητους/ δεν συγχνωτιζεται ευκολα μ ' αλλους , εχει
βαθειες αμφισβητησεις . συχαινεται τον κολακα /στη Σκυρο ηταν αλλιως μεσα στις κοπελλες/ οι κοπελλες ηταν βαπτισμενες στα χρωματα, συνειθιζε
να επαναλαμβανει στα ονειρα , Βρυσιηδα '' Δεν ξερω , δεν μπορω να κοιμηθω '' που σταματαει , μεχρι που εκτεινεται ο κοσμος μετα /
ειχε
μαθει για καποιον εφευρετη, οταν τον επισκεφτηκε ελειπε ,
καθησε και τον περιμενε ξαγρυπνωντας , οταν αρχισε να χυ=
νεται κοκκινο στα μερη οπου ερχεται ο ηλιος κατεφθασε . '' Εχω
χρονια να βρω κατι '' κι εφυγε αφου τον εχρισε διαδοχο του /
εδρασε καλα
κατ' αλλους κακα/ πολλες τετοιες ιστοριες εφευ-
ρισκουν οι ανθρωποι απο την αρχαιοτητα /τη
ζωη του συχνα την ανετρεψε και την αναμορφωσε, χρεια-
στηκε ανθρωπους βοηθους και του ετιμισε , κριμα που
κανενας δεν υπαρχει πια /κι επειτα ξοανα [ ξερεις τα ξυλινα ]
δεν τοποθετουν πια στους ναους , /το σοι' του ηταν
ξακουστο και τ' ονομα του μ ' ενα λαμδα , /οι
εποχες αλλαξαν , δεν μπορει να συρει τα λαγωνικα στο κυνηγι , σε τι
ποια αντιστοιχουν τα ποδια των ζωων και σε τι το βλεμμα τους ; Σκε-
φτηκε μηπως δεν υπαρχουν πια ζωα ; εστω να δικαιολογειται η υπαρξη του δασους/ ομως λαβωμενος συρθηκε
στην ακρη του κι εξεπνευσε/ πριν το τελος αραγε να
αποκαλυπτεται η αληθεια ; κι ουτε καταργειται η
πραγματικοτητα , αυτο που σιγουρα χανεται ειναι η αυταρεσκεια και η ελαφροτητα /
με χρωματα αντισταθηκε στη σκεψη . /πεταξε τη σαρκα του
στο κρεβατι, στο αλλο δωματιο αναψανε το φως , οτι ειδανε
δεν επρεπε να το αναφερουν , αγουροι καθως ηταν , θα τους
κατηγορουσαν για ασελγεια ,/ ηταν βασανισμενες ψυχες και
καποιες φορες αφιερωθηκαν στη καθαροτητα ,ενω αλλοι το
ιδιο επραξαν την καθαροτητα/ η
φαντασια του δεν ενδιαφερει κανεναν και πλαναται φοβερα αν
νομιζει οτι δημιουργει το νοημα του /
αδιαπεραστα εζησε και αδιαπεραστα δεν
θα ζει /
τα ματια του φωτιζουν στο τοπιο τη μεγαλη αβεβαιοτη-
τα /




ερχεται να πορευτει με αλλους μονος