GREEK POETRY -Οιδίπους Τύραννος Σοφοκλή -στίχοι 707-725,977-983- -2 εμφανίσεις της Ιοκαστης -(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

. 

.

GREEK POETRY

-Οιδίπους Τύραννος Σοφοκλή

-στίχοι 707-725,977-983-

-2 εμφανίσεις της Ιοκαστης

-(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

Ιοκάστη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

Οιδίπους Τύραννος Σοφοκλή

-στίχοι 707-725,977-983-

-2 εμφανίσεις της Ιοκαστης

-(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)

εσύ άφησε τώρα  αυτα να λες κι από μένα άκου,

και μάθε πως ουδέποτε 

θνητός άνθρωπος υπήρξε τη μαντική να κατεχει,

σύντομα τα σημαδια θα σου φανερώσω αυτων εδω,

γιατί κάποτε ήρθε στον Λαϊο χρησμος,

δεν θα'λεγα απ'τον ίδιο τον Φοίβο,

αλλ' απ' τους υπηρέτες του,

πώς να πεθάνει είναι μοίρα  απ'το παιδί,

που από μένα θα γεννιόνταν  και κείνον,

κι αυτον,όπως μου'παν ,ξένοι ληστές

τον φόνευσαν σε τρίστρατο π'αμαξια περνούν  δρόμο,

και στις τρεις μέρες της γέννησης του παιδιού,

κι αφού εκείνος του'δεσε 

των ποδιών τις αρθρώσεις,το'ρριψε με τα χέρια άλλων σ'απατητο

μερος του βουνου,

κι έτσι ο Απόλλωνας ούτε

εκείνο φονιάς του πατέρα άφησε να γινει,ούτε τον Λαϊο το τρομερό 

που φοβόνταν  να παθει

απ'το παιδί να πεθάνει,

τέτοια τα μαντικα λόγια προλεγαν,

και μην τα υπολογίζεις καθόλου,

γιατί ο θεός αν οτ'ειναι ανάγκη να ερευνήσει,ο ίδιος εύκολα 

θα φανερωσει

.

Ιοκαστη

γιατί αυτά που η τύχη εξουσιαζει ο άνθρωπος

να φοβάται,

όταν σε τίποτα πρόβλεψη δεν υπάρχει  σαφής;

πιο καλα χωρίς σκοπό να ζεις,οπως μπορεί κάποιος,

συ γάμους με τη μάνα μην φοβασαι,

γιατί ήδη πολλοι ανθρωποι θνητοι  στ'ονειρα τους 

με τη μανα συνεβρεθηκαν,

αλλ' αυτά τίποτα δεν ειναι,

όταν κάποιος ήρεμα τη ζωή περνά

.

.

Ιοκαστη

σύ νυν ἀφεὶς σεαυτὸν ὧν λέγεις πέρι

ἐμοῦ ᾽πάκουσον, καὶ μάθ᾽ οὕνεκ᾽ ἐστί σοι

βρότειον οὐδὲν μαντικῆς ἔχον τέχνης.

φανῶ δέ σοι σημεῖα τῶνδε σύντομα.710

χρησμὸς γὰρ ἦλθε Λαΐῳ ποτ᾽, οὐκ ἐρῶ

Φοίβου γ᾽ ἄπ᾽ αὐτοῦ, τῶν δ᾽ ὑπηρετῶν ἄπο,

ὡς αὐτὸν ἕξοι μοῖρα πρὸς παιδὸς θανεῖν,

ὅστις γένοιτ᾽ ἐμοῦ τε κἀκείνου πάρα.

καὶ τὸν μέν, ὥσπερ γ᾽ ἡ φάτις, ξένοι ποτὲ715

λῃσταὶ φονεύουσ᾽ ἐν τριπλαῖς ἁμαξιτοῖς·

παιδὸς δὲ βλάστας οὐ διέσχον ἡμέραι

τρεῖς, καί νιν ἄρθρα κεῖνος ἐνζεύξας ποδοῖν

ἔῤῥιψεν ἄλλων χερσὶν ἄβατον εἰς ὄρος.

κἀνταῦθ᾽ Ἀπόλλων οὔτ᾽ ἐκεῖνον ἤνυσεν720

φονέα γενέσθαι πατρὸς οὔτε Λάϊον

τὸ δεινὸν οὑφοβεῖτο πρὸς παιδὸς θανεῖν.

τοιαῦτα φῆμαι μαντικαὶ διώρισαν,

ὧν ἐντρέπου σὺ μηδέν· ὧν γὰρ ἂν θεὸς

χρείαν ἐρευνᾷ, ῥᾳδίως αὐτὸς φανεῖ.

.

Ιοκαστη

τί δ᾽ ἂν φοβοῖτ᾽ ἄνθρωπος ᾧ τὰ τῆς τύχης

κρατεῖ, πρόνοια δ᾽ ἐστὶν οὐδενὸς σαφής;

εἰκῆ κράτιστον ζῆν, ὅπως δύναιτό τις.

σὺ δ᾽ εἰς τὰ μητρὸς μὴ φοβοῦ νυμφεύματα·980

πολλοὶ γὰρ ἤδη κἀν ὀνείρασιν βροτῶν

μητρὶ ξυνηυνάσθησαν. ἀλλὰ ταῦθ᾽ ὅτῳ

παρ᾽ οὐδέν ἐστι, ῥᾷστα τὸν βίον φέρει

.

.

Ιοκάστη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

ήξερε τι συνέβαινε,τα σημάδια όλα πλέον φανερά,σε λίγο θα αποκαλύπτονταν,ουτε

 συνομωσία του Κρέοντα,πληρώνοντας τον μάντη Τειρεσία,

μπορεί να τον βολεύει,αλλά δεν ειναι

όταν έφερε τον χρησμό ο Λαϊος,-αυτο το παιδί θα με σκοτωσει-,έκλαψε,έπεσε στα πόδια

 του,μην σκοτώνεις το παιδί;ουρλιαξε,για μια ανθρώπινη ματαιοδοξία,

ένα βασίλειο για το παιδί σου;δεν την άκουσε,σκληρός άνθρωπος,όπως όλοι αυτοί 

της εξουσίας,τρελάθηκε οταν άκουσε τις δυνατές  φωνές του μωρού που του τρυπούσαν

 τα πόδια,στους αστραγάλους,να το δέσουν,τότε ευχηθηκε η κατάρα των Λαμβδακιδων

 ανελέητη να πέσει στο κεφάλι τους,το κριμα του παιδιού,περίμενε,χρόνια,όταν της είπαν

 ότι ο Λαϊος σκοτώθηκε από κάποιο νεαρό ληστή χάρηκε,-ηρθε το πλήρωμα του χρόνου

 -,κι όταν ο λαός στην εφταπυλη πύλη επευφημούσε τον νέο βασιλιά,τον εξολοθρευτή 

της σφίγγας,ετοιμάστηκε για τον αιμομικτικο γαμο,

στόλισε το νυφικό κρεβάτι,λούστηκε αρρωματισθηκε,ντύθηκε με διάφανο φόρεμα,

έβαψε κόκκινα τα χείλη της,

άλλωστε όλοι οι άνθρωποι στα όνειρα τους επιθυμούν να σμίξουν ερωτικά με τη μάνα

 τους σκοτώνοντας τον αντίζηλο πατέρα,

η μοίρα των ανθρώπων αυτη είναι,για παντα έτσι θα ειναι η φύση των ανθρώπων,

την πρώτη νύχτα μαζί του στο κρεβάτι είδε πάνω στο λευκό σεντόνι τα πρησμένα πόδια

 του,εκείνος ντράπηκε, πήγε να τα κρύψει κάτω από το σεντόνι,-μη τα κρυβεις,του είπε,

τα λατρεύω αυτά τα πρησμένα πέλματα,και με το χέρι της τα χάιδεψε,μοιάζουν με

 μωρό,ένα τέτοιο μωρό ονειρεύομαι μαζί σου,

τώρα νιώθει φόβο,θα μάθει την αλήθεια,πως είναι παιδί και άντρας της,πως εκείνη είναι

 μανα του και γυναίκα του,

πώς τα παιδιά του είναι αδέρφια του,

το τέλος,

μια κρεμασμένη βασίλισσα,μάνα γυναίκα,

κι ένας τυφλός βασιλιάς,παιδί άντρας,

.

.

.