GREEK POETRY -κλεισμένοι σε μια μεταφυσική ελληνικού παρόντος (σχολιάζοντας στίχους των Περσών του Αισχύλου) -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis - Πέρσαι Αισχύλου (ο ζυγός της Έλλης 65-72,ο παιάνας στη Σαλαμίνα 176-214,τα σημεία οράματα της Βασιλείας Ατοσσας 386-405) -(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

-κλεισμένοι σε μια μεταφυσική ελληνικού παρόντος

(σχολιάζοντας στίχους των Περσών του Αισχύλου)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-

Πέρσαι Αισχύλου

(ο ζυγός της Έλλης 65-72,ο παιάνας στη Σαλαμίνα 176-214,τα σημεία οράματα 

της Βασιλείας Ατοσσας 386-405)

-(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

κλεισμένοι σε μια μεταφυσική ελληνικού παρόντος

(σχολιάζοντας στίχους των Περσών του Αισχύλου)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πέρσαι Αισχύλου

(ο ζυγός της Έλλης 65-72,ο παιάνας στη Σαλαμίνα 176-214,τα σημεία οράματα 

της Βασιλείας Ατοσσας 386-405)

-(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)

μια μεταφυσική ελληνικού παρόντος

(σχολιάζοντας στίχους των Περσών του Αισχύλου)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μια πράσινη σαύρα μόλις μας αντιλήφθηκε

γρήγορα σύρθηκε και κρύφτηκε μέσα στα ξερά χόρτα,

-δεν πρόλαβα να την φωτογραφίσω,είπε,

μια αρχαία αναλλοίωτη εικόνα,η σαύρα ίδια είναι,

αφορητη ζεστή καίει τα μάρμαρα,σήμερα,

η θέα στον Σαρωνικό ανεμπόδιστη,

-εκει,σίγουρα,θα ήταν ο θρόνος του Ξέρξη,έδειξε,

βρίσκεις οστά  των πνιγμένων Περσων ακόμα στα βράχια του νησιού,

η Βασιλεια Ατοσσα ρωτησε

τίς δὲ ποιμάνωρ ἔπεστι κἀπιδεσπόζει στρατῷ; 241,

άρχισε να φυσάει από τα νότια,καυτός λίβας,

Χορος

οὔτινος δοῦλοι κέκληνται φωτὸς οὐδ᾽ ὑπήκοοι 242,

αργότερα στη παραλία,τουρίστες με βατραχοπεδιλα,-οι επιζώντες της Σαλαμίνας,

κάποιος σχολίασε,

μια νεαρή Αμερικάνα με άσπρο παντελόνι πόζαρε,

All That's Ok!

ο ναρσικισμος της αυτοκρατοριας,

-Beautiful girl,είπε,

και συνέχισε σχολιάζοντας:-η Ατοσσα ήταν που πρώτη φόρεσε παντελόνι κι έγινε μόδα,

το ψητό χταπόδι στα κάρβουνα σερβιριστηκε,

σαλάτα μαρούλι,σαλάτα του σεφ,σουπιές,παγωμένη μπίρα,κόκκινο κρασί,

η Βασιλική απειγγελε:

- λινοδέσμῳ σχεδίᾳ πορθμὸν ἀμείψας

Ἀθαμαντίδος Ἕλλας

καταλάβαμε,άνθρωπος υπερβησεται μέτρα,

η ύβρις της φύσης,ο ζυγός με το σχοινί  στα αεικινητα νερά της Έλλης

νομοτελειακά έφερε την ατη,

οι θεοί τιμωρούν τον αλαζόνα,

ξαφνικά ακινησία του αέρα,

περιμέναμε,και τότε σε λίγο ακούσαμε των χτύπο των κουπιών,τον άγριο παφλασμο 

των αρμυρων νερων, και τον ηχηρο παιάνα,

παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε,

ἐλευθεροῦτε πατρίδ᾽, ἐλευθεροῦτε δὲ

παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τε πατρῴων ἕδη,

θήκας τε προγόνων· νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών.405,

κλεισμένοι ολοκληρωτικά στη μεταφυσική του παροντος

.

.

Πέρσαι Αισχύλου στίχοι 65-72,176-214,386-405

-(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)

(Ο ζυγός της Έλλης)

στιχοι 65-72

 Χορος

κι έχει ήδη περάσει ο εκπορθητης πόλεων

βασιλικος στράτος στην απεναντι γειτονική χώρα,

με σχοινενια σχέδια τον πορθμό της Αθαμαντιδος 

Έλλης έστρωσε,

με πολλά καραβια ζυγό δρόμο απ' την μια 

κι απ' την άλλη μεριά εβαλε 

στον αυχένα του ποντου

πεπέρακεν μὲν ὁ περσέπτολις ἤδη65

βασίλειος στρατὸς εἰς ἀν-

τίπορον γείτονα χώραν,

- λινοδέσμῳ σχεδίᾳ πορθμὸν ἀμείψας

Ἀθαμαντίδος Ἕλλας,70

πολύγομφον ὅδισμα

ζυγὸν ἀμφιβαλὼν αὐχένι πόντου 72

.

.

(ο παιάνας στη Σαλαμίνα)

στίχοι 386-405

Άγγελος 

όταν λοιπόν η μέρα με τους λευκούς ίππους της

σ'όλη τη γη ξαπλώθηκε και φεγγοβολισε,

πρώτα ήχησε φωνη Ελληνων τραγούδι,

που δυνατά στα βράχια του νησιού αντιλαλησε

η ηχώ του,

και φόβο όλοι οι βάρβαροι αισθανθηκαν

που ξεγελασθηκαν,

γιατί για φυγή οι Έλληνες τότε

δεν έψαλλαν σεμνο παιάνα,

αλλά για μάχη με ψυχή να ορμούν  και θαρρος,

κι η σάλπιγγα πέρα ως πέρα τους φλογιζε,

αμέσως με το προσταγμα 

συγχρονισμένα τα κουπιά

χτυπούν δυνατά πλαταγιζοντας 

τη βαθεια θαλασσα

και γρήγορα όλοι εμφανίσθηκαν εμπρός μας,

πρωτα το δεξί έρχονταν παραταγμένο με τάξη κερας,

έπειτα όλος πρόβαλε ο στόλος ,

και ταυτόχρονα δυνατή ακουστηκε κραυγη:

παιδιά των Ελλήνων,εμπρός,

ελευθερώστε τη πατριδα,

ελευθερώστε τα παιδιά, τις γυναίκες,

και των πατρώων θεών τα ιερά,

και τους τάφους των προγόνων,

τώρα ο αγώνας είναι υπερ παντων

ἐπεί γε μέντοι λευκόπωλος ἡμέρα.386

πᾶσαν κατέσχε γαῖαν εὐφεγγὴς ἰδεῖν,

πρῶτον μὲν ἠχῇ κέλαδος Ἑλλήνων πάρα

μολπηδὸν εὐφήμησεν, ὄρθιον δ᾽ ἅμα

ἀντηλάλαξε νησιώτιδος πέτρας390

ἠχώ· φόβος δὲ πᾶσι βαρβάροις παρῆν

γνώμης ἀποσφαλεῖσιν· ο

οὐ γὰρ ὡς φυγῇ

παιᾶν᾽ ἐφύμνουν σεμνὸν Ἕλληνες τότε,

ἀλλ᾽ ἐς μάχην ὁρμῶντες εὐψύχῳ θράσει·

σάλπιγξ δ᾽ ἀυτῇ πάντ᾽ ἐκεῖν᾽ ἐπέφλεγεν.395

εὐθὺς δὲ κώπης ῥοθιάδος ξυνεμβολῇ

ἔπαισαν ἅλμην βρύχιον ἐκ κελεύματος,

θοῶς δὲ πάντες ἦσαν ἐκφανεῖς ἰδεῖν.

τὸ δεξιὸν μὲν πρῶτον εὐτάκτως κέρας

ἡγεῖτο κόσμῳ, δεύτερον δ᾽ ὁ πᾶς στόλος400

ἐπεξεχώρει, καὶ παρῆν ὁμοῦ κλύειν

πολλὴν βοήν· Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε,

ἐλευθεροῦτε πατρίδ᾽, ἐλευθεροῦτε δὲ

παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τε πατρῴων ἕδη,

θήκας τε προγόνων· νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών.405

.

.

(τα σημεία οράματα της Βασιλείας Ατοσσας)

στιχοι 176-214

Βασιλεία Ατοσσα

πολλά τη νύχτα έχω όνειρα

από τότε που ο γιος μου έστειλε στων Ιώνων τη γη

στρατο

στους Πέρσες να υποδουλώσει

αλλά ποτέ απ'το χθεσινό όνειρο τόσο καθαρό δεν είδα 

κι αυτό σας λέω:

μπροστά μου  δύο γυναίκες εμφανιστηκαν,

η μια σε πέπλα περσικά,

κι η άλλη σε δωρικά,

και θαύμασα την όψη και την ομορφιά τους,

δύο απ'το ίδιο γένος αδελφές,

η μια την Ελλάδα με κλήρο έτυχε πατρίδα,

κι η άλλη τη βάρβαρη,

έριδα,ανάμεσα τους μου φάνηκε να έχουν,

κι ο γιος μου το κατάλαβε

και να τους ειρηνευσει ηθελε,

σ'αρματα τους ζευει και λουρί στο λαιμό τους σφίγγει,

η μια υπάκουα αφησε το στόμα στα ηνία,

η άλλη σπαραζε και με τα χέρια  την άμαξα συντριβει,

και με βία το τραβά δίχως

τα χαλιναρια,

και στη μέση σπάζει το ζυγό,

ο γιος μου τότε πεφτει,

κι ο πατέρας του ο Δαρείος

του παραστάθηκε συμπονοντας τον,

αυτόν όταν τον είδε ο Ξέρξης τα ρούχα 

ξεσχισε τραβώντας απ'το σώμα του,

κι αυτό που σας λέω είναι τ'ονειρο που τη νύχτα ειδα,

έπειτα απ'το κρεβάτι σηκώθηκα και στο καθαρό νερό 

της βρύσης τα χερια έπλυνα,

κι αφού στο χέρι θυσιαστήρια  πήρα 

στον βωμό επήγα,στους φοβερούς δαιμονες 

θεους να χύσω θυσίας υγρό,

που τέτοια περιμένουν,

τότε βλέπω αητό να πετά 

προς του Φοίβου το βωμό,

άφωνη απ'το φόβο  σταθηκα

και μετά,φίλοι μου,είδα

να του ορμα γεράκι κιρκο ανοίγοντας τα φτερά 

και του μαδαει με τα νύχια το κεφάλι,

κι αυτός μαζεύτηκε και ζάρωσε 

κι άλλο τιποτα δεν έκανε,

αυτά με τρόμαξαν που είδα,

όπως κι εσάς που τ'ακουτε,

γιατί καλά γνωρίζετε,

αν ο γιος μου κερδίσει θαυμαστός 

άντρας θα γίνει,

κι αν χάσει,υπεύθυνος δεν είναι λόγο να δώσει,

κι αφού σωθεί και γυρισει

όμοια πάλι αυτή εδώ τη χώρα θα κυβερνησει

πολλοῖς μὲν αἰεὶ νυκτέροις ὀνείρασιν

ξύνειμ᾽, ἀφ᾽ οὗπερ παῖς ἐμὸς στείλας στρατὸν

Ἰαόνων γῆν οἴχεται πέρσαι θέλων·

ἀλλ᾽ οὔτι πω τοιόνδ᾽ ἐναργὲς εἰδόμην

ὡς τῆς πάροιθεν εὐφρόνης· λέξω δέ σοι.180

ἐδοξάτην μοι δύο γυναῖκ᾽ εὐείμονε,

ἡ μὲν πέπλοισι Περσικοῖς ἠσκημένη,

ἡ δ᾽ αὖτε Δωρικοῖσιν, εἰς ὄψιν μολεῖν,

μεγέθει τε τῶν νῦν ἐκπρεπεστάτα πολύ,

κάλλει τ᾽ ἀμώμω, καὶ κασιγνήτα γένους185

ταὐτοῦ· πάτραν δ᾽ ἔναιον ἡ μὲν Ἑλλάδα

κλήρῳ λαχοῦσα γαῖαν, ἡ δὲ βάρβαρον.

τούτω στάσιν τιν᾽, ὡς ἐγὼ ᾽δόκουν ὁρᾶν,

τεύχειν ἐν ἀλλήλῃσι· παῖς δ᾽ ἐμὸς μαθὼν

κατεῖχε κἀπράυνεν, ἅρμασιν δ᾽ ὕπο190

ζεύγνυσιν αὐτὼ καὶ λέπαδν᾽ ὑπ᾽ αὐχένων

τίθησι. χἠ μὲν τῇδ᾽ ἐπυργοῦτο στολῇ

ἐν ἡνίαισί τ᾽ εἶχεν εὔαρκτον στόμα,

ἡ δ᾽ ἐσφάδᾳζε, καὶ χεροῖν ἔντη δίφρου

διασπαράσσει, καὶ ξυναρπάζει βίᾳ195

ἄνευ χαλινῶν, καὶ ζυγὸν θραύει μέσον.

πίπτει δ᾽ ἐμὸς παῖς, καὶ πατὴρ παρίσταται

Δαρεῖος οἰκτίρων σφε· τὸν δ᾽ ὅπως ὁρᾷ

Ξέρξης, πέπλους ῥήγνυσιν ἀμφὶ σώματι.

καὶ ταῦτα μὲν δὴ νυκτὸς εἰσιδεῖν λέγω.200

ἐπεὶ δ᾽ ἀνέστην καὶ χεροῖν καλλιρρόου

ἔψαυσα πηγῆς, σὺν θυηπόλῳ χερὶ

βωμὸν προσέστην, ἀποτρόποισι δαίμοσιν

θέλουσα θῦσαι πέλανον, ὧν τέλη τάδε.

ὁρῶ δὲ φεύγοντ᾽ αἰετὸν πρὸς ἐσχάραν205

Φοίβου· φόβῳ δ᾽ ἄφθογγος ἐστάθην, φίλοι·

μεθύστερον δὲ κίρκον εἰσορῶ δρόμῳ

πτεροῖς ἐφορμαίνοντα καὶ χηλαῖς κάρα

τίλλονθ᾽· ὁ δ᾽ οὐδὲν ἄλλο γ᾽ ἢ πτήξας δέμας

παρεῖχε. ταῦτ᾽ ἔμοιγε δείματ᾽ ἔστ᾽ ἰδεῖν,210

ὑμῖν δ᾽ ἀκούειν. εὖ γὰρ ἴστε, παῖς ἐμὸς

πράξας μὲν εὖ θαυμαστὸς ἂν γένοιτ᾽ ἀνήρ,

κακῶς δὲ πράξας - οὐχ ὑπεύθυνος πόλει,

σωθεὶς δ᾽ ὁμοίως τῆσδε κοιρανεῖ χθονός

.

.

.