.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Η ΙΔΙΟΦΥΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΑΜΑΝΤΈΟΥΣ ΜΌΤΣΑΡΤ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
Προσωπογραφία του Μότσαρτ σε ηλικία έξι ετών. Πιθανώς έργο του Pietro Antonio Lorenzoni (1721-1782) κατά παραγγελία του Λέοπολντ Μότσαρτ.
Η ΙΔΙΟΦΥΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΑΜΑΝΤΈΟΥΣ ΜΌΤΣΑΡΤ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μικρέ μου Αμαντέους πρέπει οπωσδήποτε να βελτιώσουμε τη κίνηση των χεριών,άλλη μια προσπάθεια παρακαλώ,το παιδί υπάκουσε,όχι έτσι,αντέδρασε νευριασμένος ο Λέοπολντ
Μότσαρτ, να εκτελέσεις ακριβώς αυτό που σου είπα,έλα,εμπρός πάμε,ο Βολφγκανγκ Αμαντέους επανέλαβε τις θεατρικές κινήσεις,πρόσεξε,φώναξε ο πατέρας,την έκφραση του προσώπου σου,
να δείχνει ταυτόχρονα,συγκέντρωση ενοραση έκσταση,αλλιώς δεν θα πετύχουμε τίποτα,να μη φαινόμαστε ψεύτικοι,συνειθισμενοι,αλλά εμπνευσμένοι,γιατί νομίζεις μικρέ μου ιδιοφυή πληρώνουν,πρέπει να ειμαστε τέλειοι,ένα παιδί θαύμα να παρουσιασθεί μπροστά στην
αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία και να την εντυπωσιάσει στον μέγιστο βαθμό,ο μικρός πιανίστας
με δυσκολία συγκρατούσε τα δάκρυα,ήθελε να του φωνάξει τέλος η απάτη,το γελοίο θέατρο,
μισώ τη μουσική σου,όμως δεν είπε τίποτα,
φοβόνταν πως ο πατέρας θα του έκοβε συριζα τα χέρια,όχι τα δάκτυλα μου,ούρλιαζε στον εφιάλτη που συχνα έβλεπε τις νύχτες,δεν βλέπεις;κοίτα,τα δάχτυλα μου τα χέρια μου είναι προεκταση των πλήκτρων του πιάνου,του βιολιού,εκείνος,ο πατέρας,στέκονταν όρθιος μπροστά του,τεράστιος σε μέγεθος,η βαριά σκιά του τον πίεζε,δυσκολεύονταν ν'αναπνευσει,ακουσε καλά,έλεγε στο παιδί,χρειαζόμαστε τα χρήματα,κι ακουμπούσε το πριόνι στο καρπό του δεξιού χεριού,εκεί ακριβώς ξυπνούσε,η τρομαγμένη φωνή του ξυπνουσε την αδελφή του Άννα Μαρία που κοιμόνταν δίπλα του,της έλεγε το όνειρο,το ίδιο όνειρο,εκείνη τον καθησύχαζε,έλα,μη φοβάσαι μικρό μου,ο μπαμπάς σ'αγαπαειαν μου κόψει τα δάχτυλα δεν θα μπορώ να παίξω ούτε να γράψω μουσική,πως θα ζήσω;
της ελεγε,
η πολυτελής αίθουσα μουσικής ήταν κατάμεστη,όλη η βιεννέζικη αριστοκρατία,οι χρυσοί πολυέλαιοι ψηλά έλαμπαν σαν αστερισμοί,οι αντικαθρεφτισμοι ήταν μαγευτικοι,
ήρθε η ώρα,Αμαντέους,θάρρος,είπε ο πατέρας,επακριβώς τις κινήσεις,και μην ξεχνάς την κατάλληλη φυσιογνωμία,
ο μικρος κάθησε στο πιάνο,ήταν ο ηθοποιός της παράστασης,άρχισε τις κινήσεις,ο ήχος κρυστάλλινος,διαυγής,θεϊκός,το ακροατήριο μαγνητισμενο,
από τη θέση που ήταν ο Βολφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ έβλεπε τον κρυμμένο πίσω από βαριές αδιαπέραστος κόκκινες βελούδινες κουρτίνες πατέρα του Λέοπολντ Μότσαρτ να παίζει στο πιάνο,
η αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία έβλεπε κι άκουγε μπροστά της το παιδί θαύμα να παίζει,τα μάτια της από την μουσική συγκίνηση δακρυσαν,αυτός ο μικρός Αμαντέους είναι πραγματικά ο Μεγάλος Αμαντέους της μουσικης,ψιθύρισε,
.
.
https://youtu.be/x8N7mFboGnc
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Η ΙΔΙΟΦΥΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΑΜΑΝΤΈΟΥΣ ΜΌΤΣΑΡΤ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis
.
.
.
.
Προσωπογραφία του Μότσαρτ σε ηλικία έξι ετών. Πιθανώς έργο του Pietro Antonio Lorenzoni (1721-1782) κατά παραγγελία του Λέοπολντ Μότσαρτ.
Η ΙΔΙΟΦΥΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΑΜΑΝΤΈΟΥΣ ΜΌΤΣΑΡΤ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μικρέ μου Αμαντέους πρέπει οπωσδήποτε να βελτιώσουμε τη κίνηση των χεριών,άλλη μια προσπάθεια παρακαλώ,το παιδί υπάκουσε,όχι έτσι,αντέδρασε νευριασμένος ο Λέοπολντ
Μότσαρτ, να εκτελέσεις ακριβώς αυτό που σου είπα,έλα,εμπρός πάμε,ο Βολφγκανγκ Αμαντέους επανέλαβε τις θεατρικές κινήσεις,πρόσεξε,φώναξε ο πατέρας,την έκφραση του προσώπου σου,
να δείχνει ταυτόχρονα,συγκέντρωση ενοραση έκσταση,αλλιώς δεν θα πετύχουμε τίποτα,να μη φαινόμαστε ψεύτικοι,συνειθισμενοι,αλλά εμπνευσμένοι,γιατί νομίζεις μικρέ μου ιδιοφυή πληρώνουν,πρέπει να ειμαστε τέλειοι,ένα παιδί θαύμα να παρουσιασθεί μπροστά στην
αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία και να την εντυπωσιάσει στον μέγιστο βαθμό,ο μικρός πιανίστας
με δυσκολία συγκρατούσε τα δάκρυα,ήθελε να του φωνάξει τέλος η απάτη,το γελοίο θέατρο,
μισώ τη μουσική σου,όμως δεν είπε τίποτα,
φοβόνταν πως ο πατέρας θα του έκοβε συριζα τα χέρια,όχι τα δάκτυλα μου,ούρλιαζε στον εφιάλτη που συχνα έβλεπε τις νύχτες,δεν βλέπεις;κοίτα,τα δάχτυλα μου τα χέρια μου είναι προεκταση των πλήκτρων του πιάνου,του βιολιού,εκείνος,ο πατέρας,στέκονταν όρθιος μπροστά του,τεράστιος σε μέγεθος,η βαριά σκιά του τον πίεζε,δυσκολεύονταν ν'αναπνευσει,ακουσε καλά,έλεγε στο παιδί,χρειαζόμαστε τα χρήματα,κι ακουμπούσε το πριόνι στο καρπό του δεξιού χεριού,εκεί ακριβώς ξυπνούσε,η τρομαγμένη φωνή του ξυπνουσε την αδελφή του Άννα Μαρία που κοιμόνταν δίπλα του,της έλεγε το όνειρο,το ίδιο όνειρο,εκείνη τον καθησύχαζε,έλα,μη φοβάσαι μικρό μου,ο μπαμπάς σ'αγαπαειαν μου κόψει τα δάχτυλα δεν θα μπορώ να παίξω ούτε να γράψω μουσική,πως θα ζήσω;
της ελεγε,
η πολυτελής αίθουσα μουσικής ήταν κατάμεστη,όλη η βιεννέζικη αριστοκρατία,οι χρυσοί πολυέλαιοι ψηλά έλαμπαν σαν αστερισμοί,οι αντικαθρεφτισμοι ήταν μαγευτικοι,
ήρθε η ώρα,Αμαντέους,θάρρος,είπε ο πατέρας,επακριβώς τις κινήσεις,και μην ξεχνάς την κατάλληλη φυσιογνωμία,
ο μικρος κάθησε στο πιάνο,ήταν ο ηθοποιός της παράστασης,άρχισε τις κινήσεις,ο ήχος κρυστάλλινος,διαυγής,θεϊκός,το ακροατήριο μαγνητισμενο,
από τη θέση που ήταν ο Βολφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ έβλεπε τον κρυμμένο πίσω από βαριές αδιαπέραστος κόκκινες βελούδινες κουρτίνες πατέρα του Λέοπολντ Μότσαρτ να παίζει στο πιάνο,
η αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία έβλεπε κι άκουγε μπροστά της το παιδί θαύμα να παίζει,τα μάτια της από την μουσική συγκίνηση δακρυσαν,αυτός ο μικρός Αμαντέους είναι πραγματικά ο Μεγάλος Αμαντέους της μουσικης,ψιθύρισε,
.
.
https://youtu.be/x8N7mFboGnc
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου