LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Γυναικες-πορτραιτα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Γυναικες-πορτραιτα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Γυναικες-πορτραιτα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

άσε την ηθική,άναψε τσιγάρο,ρουφηξε,το πρόσωπο της σκεπάστηκε με τον καπνό,η ηθική,
το ξέρω,συνέχισε,αν η ζωή μου ήταν αλλιώς,πως αλλιώς;σε τι θα έμοιαζε;ρουφηξε πάλι το
τσιγάρο,ξερός βήχας,αυτό κληρονόμησα,με ταλαιπωρει τις νύχτες,μπορεί και να πνιγώ,έτσι
που κατάντησα,πως γλυτωσα,ποτά,ναρκωτικά,νταβατζιλικια,δείχνει φωτογραφίες,δεν με
γνωρίζεις,αυτή εδώ είμαι,είμαι;ήμουνα ήθελα να πω,κοίτα πόσο όμορφη είναι αυτή η γυναίκα,
τώρα εδώ μπροστά σου την έχεις,ένα ξέρασμα,ερείπιο,έφτασα ως εδω,μια πεθαμένη
είμαι,με κοίταξε,θέλεις να σου πω ιστορίες,δεν φοβάσαι μήπως σου πω ψέματα,μπερδεύω
τα πράγματα,τι έγινε σε μένα,τι έγινε στις άλλες,μπορεί να μην έγιναν,ένας ήθελε να με
παντρευτει,εγώ το φαντάζεσαι νόμιμη γυναίκα;είχε λεφτά,δέχτηκα,λίγο αντεξα αυτη τη ζωή,
τον παράτησα,εξαφανισθηκα,,τ'αφησα κι ένα παιδί,αρσενικό ήταν,δεν μπορούσα,ήμουνα
χαλασμένη,τι αξία έχουν αυτά για κανονικούς ανθρωπους,;,σβήνει το τσιγάρο,κάποιος μου
το''σβησε στη κοιλιά,να εδώ,σηκώνει τη μπλούζα της και δείχνει το κάψιμο,κοιταξ'το,μαυρο σα
μάτι τυφλού είναι,ούρλιαξα,θα με σκότωνε,τράβηξε μαχαίρι,τον έπιασαν,δεν τον ξαναδα,ανάβει
τσιγάρο,βήχει,να τελειώνει,αγόρι μου,αυτό το θέατρο,μια ξεπεσμένη θεατρίνα είμαι,τέλος το
έργο μου,με πονο μπορώ να κινηθώ,σαν να πάγωσε το κορμί,τα πόδια τα χέρια η μέση,νιώθω
να τρελενομαι,φωνάζω τις νύχτες,δεν έχω κανέναν,με κανέναν δεν μιλάω,μια γάτα μου κάνει
 παρέα,να'την εκεί,κοιμάται,ποσο θέλω κι εγώ να κοιμηθώ,να μην ξυπνήσω,βήχει αρκετή ώρα,
ειμαι γριά,πολύ γριά,αηδιαστική,και συ,μην το κρύβεις,νιώθεις αηδία,πήγα να διαμαρτυρηθώ,
εντάξει,μ'εκοψε,εσύ όχι,εγώ όμως το νιωθω στους άλλους,αν πεθάνω δεν θα νοιαξει κανένα,
μια βρωμιάρα ήταν θα πουν,μια σιχαμερή πουτανα,γιατί να τη λυπηθεί κάποιος,σωστά,αγόρι
μου,γιατί να φορτωθούν τις αμαρτίες μου,ανάβει κι άλλο τσιγάρο,θέλω να βγούμε μια μέρα
μαζί έξω,να'ρθεις να με πάρεις,μου το υποσχεσε,της το υποσχέθηκα,χαμογέλασε,θα ντυθώ .
θα βάλω το πιο καλό μου φουστάνι,θα χτενίζω τα μαλλιά μου,θα βάψω τα χείλη μου,και τα
νύχια,θα βαλω άρωμα,,θα γίνω όμορφη,στο πλάι σου θα λαμψω πάλι,για τελευταία φορά,
ένας άντρας να με συνοδέψει στην έξοδο μου,χαμογέλασε,ποτέ αυτό δεν το έζησα,ένα πραμα
ήμουνα,τιποτένιο,ας ήμουνα όμορφη,ας άρεσα,με φοβόντουσαν,τους τρόμαζα,πίστευαν πως
ήμουνα άγριο ζώο,πως είχα κοφτερά δόντια στο στομα μου,όμως δεν ήταν έτσι,το σώμα μου
ήταν απαλό,η φωνή μου χαμηλή,ψιθυριστη,η αναπνοή μου ζεστή,μύριζα όμορφα,τραγουδούσα,
είχα ωραία φωνή,ήμουν γλυκειά,τι λέω;από ποιον τ'ακουσα αυτά,δεν ξέρω αν ποτέ ημουνα παιδί,μικρή,η' γεννήθηκα έτσι,μεγάλη γυναίκα ξαπλωμένη με το κομπινεζον στο κρεβάτι,και
δίπλα η πληρωμή,τα χρήματα,ανάβει τσιγάρο,δεν μ'αρεσουν τα λεφτά,ούτε τοτε,δεν τα μάζευα,
αν το'κανα τώρα θα'μουν μια που πλούτισε απ'το κορμί της,θα'χα πολλά χρήματα,θα'χα ότι ήθελα,
θα ζούσα σε βίλα,θα'χα τα πάντα,τι ανοησια αυτό τα πάντα,καλύτερα έτσι όπως είμαι,τίποτα,
χαμένη,τιμωρημένη,βήχει έντονα,όταν σταμάτησε ο βήχας είπε,με συγχωρείς,κουράστηκα,δεν
μπορώ άλλο να μιλήσω,κι ανάβοντας τσιγάρο ,συνέχισε,δεν μπορώ να το σταματήσω,όπως δεν μπορώ να σταματήσω τη ζωή,χαμογελασε,θα σε περιμενω,αγόρι μου,να'ρθεις να με πάρεις να
βγούμε οι δυο μας έξω,μην ξεχασεις το ραντεβού μας,όχι,της απάντησα,εξάλλου έχεις ωραίο χαμόγελο και δεν μπορώ να σ' αρνηθώ,ευχαριστω πολυ,πόσο καιρό,αιώνες,μου απαντησε η κυρία,έχω να τ'ακουσω αυτό
.
.