.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
νυχτερινο-πανσεληνος-Αστακος-στο λιμανι-χ.ν.κουβελης
.
.
Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΣΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
.
νυχτωσε,''Ελενη,μην αναβεις τα φωτα,αποψε εχει πανσεληνο'',
κατεβηκαν στο κηπο,αν και χειμωνας η βραδυα δεν ηταν κρυα,
''τα παιδια δεν γυρισαν ακομη'' ειπε η Ελενη,''δες'' ακουσε τον
Οδυσσεα ''το φεγγαρι'',κοιταξε απενταντι στους λοφους,''ειναι
πανσεληνος,ποσο φωτεινο'',φωτισθηκε το προσωπο της,
''φωτισθηκε το προσωπο σου'' της ειπε,το φεγγαρι ανεβαινε
και ξαπλωνε το φως του στην επιφανεια της θαλασσας,
ηρθε και σταθηκε αριστερα διπλα της,''ουτε ενα συννεφο δεν
θα'χει αποψε να το κρυψει'' τον ακουσε να της λεει,''γιατι-
σ'αρεσει το φεγγαρι;'' γυρισε προς το μερος του και τον ρωτησε,
δεν απαντησε αμεσως,''δεν ξερω'',απομακρυνθηκε,''τοσα χρονια
και δεν ξερω'',τον ακολουθησε,''θελεις να κατεβουμε στη πα-
ραλια;''της φωναξε,''θελω'' απαντησε,
κατεβηκαν στη θαλασσα,''τα κυματα,το νερο,ο ηχος'',σταματησε,
σαν κατι να σκεφτονταν,''ειναι σαν να'χει το φως ηχο'',τον ακουσε,
εκεινη εσκυψε πηρε ενα βοτσαλο και το πεταξε στο νερο,
''μια δυο τρεις τεσσερις'' μετρησε το πηδημα της πετρας στα νερα,
''ειδες το φως στη πετρα;'',''ξερεις η θαλασσα φουσκωνει απ'τη δυνα-
μη του φεγγαριου'',πηγε κοντα του,ειδε το προσωπο του προφιλ,μια
φωτεινη γραμμη το περιγραμμα,το μετωπο,η μυτη ,το σαγονι ,ο λαι-
μος,
ακουστηκαν οι φωνες των παιδιων,''γυρισαν τα παιδια''ειπε η Ελενη,
''θα πεινουν'',''πηγαινε εσυ''της ειπε ''θα'ρθω κι εγω σε λιγο'',
η Ελενη εφυγε,
εμεινε μονος του,σταθηκε ακινητος,εκλεισε τα ματια,σε μια στιγμη
περασε απ'τη σκεψη του ολη του η ζωη,ανοιξε γρηγορα τα ματια,
φοβηθηκε μη χαθει το μερος η πατριδα του,ησυχασε,ολα ηταν εκει
γυρω του,το φεγγαρι ειχε ανεβει ψηλοτερα,ελαμπε η παραλια,τωρα
εβλεπε πολυ καθαρα,''η πατριδα,η γυναικα,τα παιδια'' ψιθυρισε,''ποσο
φως εχει η πατριδα'',
γυρισε στο σπιτι
.
.
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
νυχτερινο-πανσεληνος-Αστακος-στο λιμανι-χ.ν.κουβελης
.
.
Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΣΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
.
νυχτωσε,''Ελενη,μην αναβεις τα φωτα,αποψε εχει πανσεληνο'',
κατεβηκαν στο κηπο,αν και χειμωνας η βραδυα δεν ηταν κρυα,
''τα παιδια δεν γυρισαν ακομη'' ειπε η Ελενη,''δες'' ακουσε τον
Οδυσσεα ''το φεγγαρι'',κοιταξε απενταντι στους λοφους,''ειναι
πανσεληνος,ποσο φωτεινο'',φωτισθηκε το προσωπο της,
''φωτισθηκε το προσωπο σου'' της ειπε,το φεγγαρι ανεβαινε
και ξαπλωνε το φως του στην επιφανεια της θαλασσας,
ηρθε και σταθηκε αριστερα διπλα της,''ουτε ενα συννεφο δεν
θα'χει αποψε να το κρυψει'' τον ακουσε να της λεει,''γιατι-
σ'αρεσει το φεγγαρι;'' γυρισε προς το μερος του και τον ρωτησε,
δεν απαντησε αμεσως,''δεν ξερω'',απομακρυνθηκε,''τοσα χρονια
και δεν ξερω'',τον ακολουθησε,''θελεις να κατεβουμε στη πα-
ραλια;''της φωναξε,''θελω'' απαντησε,
κατεβηκαν στη θαλασσα,''τα κυματα,το νερο,ο ηχος'',σταματησε,
σαν κατι να σκεφτονταν,''ειναι σαν να'χει το φως ηχο'',τον ακουσε,
εκεινη εσκυψε πηρε ενα βοτσαλο και το πεταξε στο νερο,
''μια δυο τρεις τεσσερις'' μετρησε το πηδημα της πετρας στα νερα,
''ειδες το φως στη πετρα;'',''ξερεις η θαλασσα φουσκωνει απ'τη δυνα-
μη του φεγγαριου'',πηγε κοντα του,ειδε το προσωπο του προφιλ,μια
φωτεινη γραμμη το περιγραμμα,το μετωπο,η μυτη ,το σαγονι ,ο λαι-
μος,
ακουστηκαν οι φωνες των παιδιων,''γυρισαν τα παιδια''ειπε η Ελενη,
''θα πεινουν'',''πηγαινε εσυ''της ειπε ''θα'ρθω κι εγω σε λιγο'',
η Ελενη εφυγε,
εμεινε μονος του,σταθηκε ακινητος,εκλεισε τα ματια,σε μια στιγμη
περασε απ'τη σκεψη του ολη του η ζωη,ανοιξε γρηγορα τα ματια,
φοβηθηκε μη χαθει το μερος η πατριδα του,ησυχασε,ολα ηταν εκει
γυρω του,το φεγγαρι ειχε ανεβει ψηλοτερα,ελαμπε η παραλια,τωρα
εβλεπε πολυ καθαρα,''η πατριδα,η γυναικα,τα παιδια'' ψιθυρισε,''ποσο
φως εχει η πατριδα'',
γυρισε στο σπιτι
.
.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου