.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
.
.
.
Θεσσαλονικη,Πλατεια Αριστοτελους]
.
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
.
.
Εκεινο τον καιρο,20 χρονων,ζουσε στη Θεσσαλονικη,
ενιωθε ξενος σ'αυτη τη πολη,στη υγρασια της στο ψιλο-
βροχο στις ομιχλες της,τριγυρνουσε στους δρομους της,παν-
τα στο κεντρο,κυριως οταν νυχτωνε,ενας ξενος μονο στο
κεντρο μιας πολης χανεται,εξαλειφεται,υπαρχει και δεν
υπαρχει,ανωνυμος,στην Εγναντια,στην Αριστοτελους,
την Τσιμισκη,εφτανε μεχρι τον Λευκο Πυργο,πηγαινε
και στον Βαρδαρη,σ'ενα σπιτι,σε μια κοπελα,η κοπελα
τον ειχε συμπαθησει,δεν του επερνε χρηματα,αυτο του
αρεσε αλλα και τον μπερδευε,μια μερα του ζητησε να'ρθει,
σε καποιο ρεπο της,σπιτι του,της ειπε που μενει,οταν ηρθε
στο σπιτι του ηταν αλλιωτικη,μια συνειθισμενη κοπελα,
που καποιος δεν υποψιαζεται τιποτα γι'αυτην,μια ομορφη
απλη κοπελα,με φωτεινο προσωπο,ηταν 30 χρονων,αλλα
φαινονταν πολυ νεοτερη,του εφερε να του μαγειρεψει,θυ-
μαται,εκανε μακαρονια με κιμα,του ειπε ν'ανοιξει το ρα-
διοφωνο,να βρει λαικα,η Ντινα,αυτο ηταν το ονομα της
τραγουδουσε τα τραγουδια ,που παιζονταν απ'τον σταθμο,
ολα τα ηξερε,ειχε ωραια,γλυκεια φωνη,φαγανε,μιλουσε
συνεχεια,ελεγε ιστοριες απο τη παιδικη της ηληκια,μεγα-
λωσε σε καποια πολη της Ανατολικης Μακεδονιας,δυσκο-
λη ζωη,εμπλεξε,αναγκαστηκε να φυγει,να κρυφτει στη μεγα-
λη πολη,να ξεχασθει,''να εξαληφθει'',αυτο του ειπε ακριβως,
την αφησε να μιλαει,δεν την διεκοψε,να ξεσπασει,να ελα-
φρυνει,σταματησε να μιλαει,σιωπη,επειτα γλυκανε το προ-
σωπο της,τα ματια της ξεφορτωθηκαν την πικρα,ελαμψαν,
και του ειπε αν θελει να βγουν εξω στη πολη,ηθελε,βγηκαν,
περπατησαν στην Εγναντια,στην Αριστοτελους μπηκαν σ'ενα
ζαχαροπλαστειο και παραγγειλαν γλυκο μπακλαβα,επειτα
απο την παραλιακη εφτασαν στον Λευκο Πυργο,του ειπε
πως τοσα χρονια στη Θεσσαλονικη,ποτε δεν πηγε βολτα
στον Λευκο Πυργο,παντα τον εβλεπε,αν τον εβλεπε,καθως
περνουσε με ταξι,η' μεσα στο αυτοκινητο καποιου πελατη,
αυτος,γελασε,και της ειπε,πως απεναντιας αυτος καθε με-
ρα καθε βραδυ εφτανε ως εκει,τον πλησιαζαν οι κοπελες,
που συχναζαν εκει κρυμενες στα σκοτεινα του παρκου,αλ-
λα ποτε δεν πηγε με καμια,φοβονταν τις αρρωστειες,εκεινη
γελασε και του ειπε,αν μαζι της φοβονταν τις αρρωστειες,
της απαντησε πως δεν το σκεφτηκε,οχι δεν φοβονταν,δεν
ηξερε γιατι δεν φοβονταν,τον ρωτησε αν ηθελε να κοιμηθει
σπιτι του,της απαντησε ναι,γυρισαν σπιτι απ'τους ιδιους δρο-
μους,στο σπιτι η κοπελα του ειπε να κοιμηθουν μαζι,αλλα
να μην την πειραξει,ετσι εγινε,οταν ξυπνησε η κοπελα ειχε
φυγει,στο τραπεζι της κουζινας βρηκε ενα χαρτακι,πανω εγραφε:Καλημερα,χαμογελασε,περασε απο το σπιτι μετα
απο μια βδομαδα,δεν την βρηκε,η γυναικα,που καθαριζε
του ειπε πως πεντε μερες πριν ενας μεθυσμενος πελατης
εκανε μεγαλη φασαρια στο σπιτι,και μαχαιρωσε τη κοπελα
στη κοιλια,ευτυχως ελαφρα,αυτον τον επιασε η αστυνομια,
και η κοπελα νοσηλευεται στο νοσοκομειο,ρωτησε ποιο
το νοσοκομειο,του ειπε,δεν το ηξερε,πηρε ενα ταξι και πηγε,
η κοπελα μολις τον ειδε χαρηκε,καθησε διπλα της και της
επιασε το χερι,την ρωτησε πως ειναι,του ειπε πως ειναι κα-
λα,δεν υπαρχει κανενας κινδυνος,το τραυμα ηταν επιφανεια-
κο,δεν της εκανε ζημια,θα μπορουσε να'χει φυγει απ'το νοσο-
κομειο,αλλα την κρατησαν για προληπτικους λογους,τον ειδε
σκεπτικο και στεναχωρημενο,του ειπε πως ο τυπος ηταν αγνω-
στος,δεν το ειχε ξαναδει,πρωτη φορα πελατης,να μην ανησυ-
χει,επειτα αυτα ειναι συνειθισμενα στο επαγγελμα,συμβαι-
νουν πολλα,την κοιταξε,του χαμογελασε,το χαμογελο της
ηταν ομορφο,τον γλυκανε,της ειπε οταν βγει απ'το νοσοκο-
μειο,αυριο,να περασει απ'το σπιτι να μεινει εκει,να μην παει
ακομα στη δουλεια,ετσι εγινε,περασε απ'το σπιτι ,εμεινε μια
βδομαδα,μαγειρευε κι ετρωγαν,εβγαιναν εξω στη πολη,περ-
πατουσαν στους δρομους της ,δεν ενιωθε πια ξενος,καθονταν
σε ζαχαροπλαστειο κι ετρωγαν γλυκο,εφταναν παντα ως τον
Λευκο Πυργο,και γυρνουσαν απ'τους ιδιους δρομους σπιτι,
κοιμοντουσαν στο ιδιο κρεβατι,και ποτε δεν την πειραξε,επει-
τα η κοπελα γυρισε στο σπιτι,αυτος την επισκεφτονταν,της ε-
δινε λεφτα ,η κοπελα τα επερνε μ'ενα αινιγματικο χαμογελο,
που αυτος μονο ηξερε τι σημαινε,κι οταν ειχε ρεπο παντα πη-
γαινε σπιτι του,κι εκαναν τα ιδια πραγματα,κι αυτο κρατησε
δυο χρονια ,που εμεινε στη πολη,υστερα εφυγε και παντα το
μυαλο του τριγυρναει σ'εκεινες τις μερες της Θεσσαλονικης
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
.
.
.
Θεσσαλονικη,Πλατεια Αριστοτελους]
.
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
.
.
Εκεινο τον καιρο,20 χρονων,ζουσε στη Θεσσαλονικη,
ενιωθε ξενος σ'αυτη τη πολη,στη υγρασια της στο ψιλο-
βροχο στις ομιχλες της,τριγυρνουσε στους δρομους της,παν-
τα στο κεντρο,κυριως οταν νυχτωνε,ενας ξενος μονο στο
κεντρο μιας πολης χανεται,εξαλειφεται,υπαρχει και δεν
υπαρχει,ανωνυμος,στην Εγναντια,στην Αριστοτελους,
την Τσιμισκη,εφτανε μεχρι τον Λευκο Πυργο,πηγαινε
και στον Βαρδαρη,σ'ενα σπιτι,σε μια κοπελα,η κοπελα
τον ειχε συμπαθησει,δεν του επερνε χρηματα,αυτο του
αρεσε αλλα και τον μπερδευε,μια μερα του ζητησε να'ρθει,
σε καποιο ρεπο της,σπιτι του,της ειπε που μενει,οταν ηρθε
στο σπιτι του ηταν αλλιωτικη,μια συνειθισμενη κοπελα,
που καποιος δεν υποψιαζεται τιποτα γι'αυτην,μια ομορφη
απλη κοπελα,με φωτεινο προσωπο,ηταν 30 χρονων,αλλα
φαινονταν πολυ νεοτερη,του εφερε να του μαγειρεψει,θυ-
μαται,εκανε μακαρονια με κιμα,του ειπε ν'ανοιξει το ρα-
διοφωνο,να βρει λαικα,η Ντινα,αυτο ηταν το ονομα της
τραγουδουσε τα τραγουδια ,που παιζονταν απ'τον σταθμο,
ολα τα ηξερε,ειχε ωραια,γλυκεια φωνη,φαγανε,μιλουσε
συνεχεια,ελεγε ιστοριες απο τη παιδικη της ηληκια,μεγα-
λωσε σε καποια πολη της Ανατολικης Μακεδονιας,δυσκο-
λη ζωη,εμπλεξε,αναγκαστηκε να φυγει,να κρυφτει στη μεγα-
λη πολη,να ξεχασθει,''να εξαληφθει'',αυτο του ειπε ακριβως,
την αφησε να μιλαει,δεν την διεκοψε,να ξεσπασει,να ελα-
φρυνει,σταματησε να μιλαει,σιωπη,επειτα γλυκανε το προ-
σωπο της,τα ματια της ξεφορτωθηκαν την πικρα,ελαμψαν,
και του ειπε αν θελει να βγουν εξω στη πολη,ηθελε,βγηκαν,
περπατησαν στην Εγναντια,στην Αριστοτελους μπηκαν σ'ενα
ζαχαροπλαστειο και παραγγειλαν γλυκο μπακλαβα,επειτα
απο την παραλιακη εφτασαν στον Λευκο Πυργο,του ειπε
πως τοσα χρονια στη Θεσσαλονικη,ποτε δεν πηγε βολτα
στον Λευκο Πυργο,παντα τον εβλεπε,αν τον εβλεπε,καθως
περνουσε με ταξι,η' μεσα στο αυτοκινητο καποιου πελατη,
αυτος,γελασε,και της ειπε,πως απεναντιας αυτος καθε με-
ρα καθε βραδυ εφτανε ως εκει,τον πλησιαζαν οι κοπελες,
που συχναζαν εκει κρυμενες στα σκοτεινα του παρκου,αλ-
λα ποτε δεν πηγε με καμια,φοβονταν τις αρρωστειες,εκεινη
γελασε και του ειπε,αν μαζι της φοβονταν τις αρρωστειες,
της απαντησε πως δεν το σκεφτηκε,οχι δεν φοβονταν,δεν
ηξερε γιατι δεν φοβονταν,τον ρωτησε αν ηθελε να κοιμηθει
σπιτι του,της απαντησε ναι,γυρισαν σπιτι απ'τους ιδιους δρο-
μους,στο σπιτι η κοπελα του ειπε να κοιμηθουν μαζι,αλλα
να μην την πειραξει,ετσι εγινε,οταν ξυπνησε η κοπελα ειχε
φυγει,στο τραπεζι της κουζινας βρηκε ενα χαρτακι,πανω εγραφε:Καλημερα,χαμογελασε,περασε απο το σπιτι μετα
απο μια βδομαδα,δεν την βρηκε,η γυναικα,που καθαριζε
του ειπε πως πεντε μερες πριν ενας μεθυσμενος πελατης
εκανε μεγαλη φασαρια στο σπιτι,και μαχαιρωσε τη κοπελα
στη κοιλια,ευτυχως ελαφρα,αυτον τον επιασε η αστυνομια,
και η κοπελα νοσηλευεται στο νοσοκομειο,ρωτησε ποιο
το νοσοκομειο,του ειπε,δεν το ηξερε,πηρε ενα ταξι και πηγε,
η κοπελα μολις τον ειδε χαρηκε,καθησε διπλα της και της
επιασε το χερι,την ρωτησε πως ειναι,του ειπε πως ειναι κα-
λα,δεν υπαρχει κανενας κινδυνος,το τραυμα ηταν επιφανεια-
κο,δεν της εκανε ζημια,θα μπορουσε να'χει φυγει απ'το νοσο-
κομειο,αλλα την κρατησαν για προληπτικους λογους,τον ειδε
σκεπτικο και στεναχωρημενο,του ειπε πως ο τυπος ηταν αγνω-
στος,δεν το ειχε ξαναδει,πρωτη φορα πελατης,να μην ανησυ-
χει,επειτα αυτα ειναι συνειθισμενα στο επαγγελμα,συμβαι-
νουν πολλα,την κοιταξε,του χαμογελασε,το χαμογελο της
ηταν ομορφο,τον γλυκανε,της ειπε οταν βγει απ'το νοσοκο-
μειο,αυριο,να περασει απ'το σπιτι να μεινει εκει,να μην παει
ακομα στη δουλεια,ετσι εγινε,περασε απ'το σπιτι ,εμεινε μια
βδομαδα,μαγειρευε κι ετρωγαν,εβγαιναν εξω στη πολη,περ-
πατουσαν στους δρομους της ,δεν ενιωθε πια ξενος,καθονταν
σε ζαχαροπλαστειο κι ετρωγαν γλυκο,εφταναν παντα ως τον
Λευκο Πυργο,και γυρνουσαν απ'τους ιδιους δρομους σπιτι,
κοιμοντουσαν στο ιδιο κρεβατι,και ποτε δεν την πειραξε,επει-
τα η κοπελα γυρισε στο σπιτι,αυτος την επισκεφτονταν,της ε-
δινε λεφτα ,η κοπελα τα επερνε μ'ενα αινιγματικο χαμογελο,
που αυτος μονο ηξερε τι σημαινε,κι οταν ειχε ρεπο παντα πη-
γαινε σπιτι του,κι εκαναν τα ιδια πραγματα,κι αυτο κρατησε
δυο χρονια ,που εμεινε στη πολη,υστερα εφυγε και παντα το
μυαλο του τριγυρναει σ'εκεινες τις μερες της Θεσσαλονικης
.
.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου