Να δεις τις Αμυγδαλιες Ανθισμενες / το Λευκο που μαζεψα Σου χαριζω [ Δραγαμεστο Ξηρομερο ]

Ανθισμενες Αμυγδαλιες [ Δραγαμεστο Ξηρομερο ] 2

.

.

ADONIS AND AFRODITA [ ΑΔΩΝΙΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ] απο τα ''Αρχαικα Κειμενα ''

.
.
ΑΔΩΝΙΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ
.
Την περιμενε στην καφετερια σαν την γαλα-
ζια θαλασσα κι επειτα απο ωρες ευτυχιας την
συνοδευσε μεχρι το σπιτι της αδερφης της.Την
ειχε στο μυαλο του για καιρο.
Οταν την συναντησε εκεινη τη μερα στο κεν-
τρο της πολης εκεινη σαστισε.Στο ζαχαροπλα-
στειο ,που πηγανε για γλυκο ματαια προσπα-
θησε να κρυψει τη βερα που φορουσε στο
δαχτυλο της:ειχε αρραβωνιαστει καποιον,που
δεν ηθελε,δεν τολμησε να αντιδρασει.Εκεινος
πικραμενος την κατηγορησε πως λεει ψεματα,
εκεινη εκλαψε κι αρνηθηκε πως ηταν ετσι.
Της ζητησε να του υποσχεθει πως θα τον
ακολουθουσε παντου οπου αυτος ηθελε.Του
το υποσχεθηκε.Την εσυρε σ'ενα δωματιο ενος
ξενοδοχειου,στο κεντρο,σ'ενα απο κεινα τα
παληα νεοκλασσικα που ξεμειναν.Βρεθηκε
κλεισμενη σ'εκεινο το δωματιο μαζι του,δεν
τον φοβηθηκε,αντιθετα χαρηκε,εβγαλε
τη βερα απ'το δαχτυλο και την πεταξε απ'
τ'ανοιχτο παραθυρο εξω στο δρομο.Μετα
απο λιγο ακουσε το θορυβο που εκανε
πεφτοντας στο πεζοδρομιο.Επειτα τον
αγκαλιασε και κυλισε ο χρονος.
Οταν τελειωσαν ,στο δρομο ακομα κυ-
λουσαν αυτοκινητα , πιο λιγοστα ομως
αυτη την ωρα.Ακουμπισε το κεφαλι της
στο μπρατσο του κι αποκοιμηθηκε.
Στον υπνο της την τυραννισαν εφιαλτες:
Περπατουσε αμεριμνη στην ακρογυαλια,
οταν ξαφνικα καποιος αμολυσε σκυλια
να την κυνηγησουν.Ετρεχε μ'ολη τη δυ-
ναμη που ειχε,ενιωθε την ανασα τους
να την αγγιζει κι ισως να την εφταναν
και να την κατασπαραζαν αν δεν ανοι-
γε ξαφνικα μια πορτα και δεν εκλεινε
γρηγορα πισω της,Η καρδια της πηγαι-
νε να σπασει απ'τον τρομο.Ανεβηκε
συγχισμενη τη σκαλα που βρεθηκε
μπροστα της ,μπηκε σ'ενα δωματιο και
καθισε στο κρεβατι.Οταν συνηλθε παρα-
τηρησε στην οροφη του μια παρασταση,
πλαισιωμενη με γυψινες διακοσμησεις
απο φυτικα μοτιβα.Αναγνωρισε τη κατα-
διωξη του Αδωνι ,αγριεμενα σκυλια τον
κυνηγουσαν σ'ενα καταπρασινο λιβαδι.
Οπως ηταν απορροφημενη στη σκηνη
δεν ειδε αμεσως τη γυναικα ,που μπηκε
μεσα στο δωματιο.Εκεινη την πλησιασε
,την πηρε απ'το χερι και την οδηγησε
σ'εναν λαβυρινθο.Μεσα απο αναριθμη-
τους διαδρομους και αναριθμητα δωμα-
τια εφτασαν σ'ενα δωματιο,εκει μπρο-
στα σ'εναν καθρεφτη ειδε με τρομο πως
η ομορφια της ειχε χαθει,τα ματια της
ειχαν θολωσει,το στομα της ρυτιδωμενο.
Τρομαξε μ'αυτη την εικονα και ουρλιαξε.
Ξυπνησε ιδρωμενη ,χωρις στην αρχη να
εχει αντιληψη του χωρου στον οποιο βρι-
σκονταν.Σιγα-σιγα συνηλθε .Εκεινος δεν
ηταν διπλα της ,τον φωναξε μα δεν
πηρε απαντηση.Σηκωθηκε και πηγε στον
καθρεφτη.Η ιδια εικονα .Γυρισε στο κρε-
βατι, βρηκε τα χρηματα πανω στο σεν-
τονι,τα μαζεψε ,τα κρατησε για λιγο στα
χερια της κι αφου τα μετρησε προσεκτικα
τα εχωσε βιαστικα στη τσαντα της.Ντυθη-
κε ,εβαψε με εντονο κοκκινο κραγιον τα
χειλη της και κατεβηκε στο δρομο.
Απο τοτε πολλες φορες επισκεφθηκε εκει-
νο το δωματιο.
Καποτε σταματησε εκεινη τη ζωη,γυρισε
στον αρραβωνιαστικο της.Κανεις δεν την
ρωτησε για τη μεταβολη στην εμφανιση
της ,ουτε αυτη ειπε κουβεντα,εζησε σαν
να μην ειχε συμβει τιποτα.Μονο καποιοι
παρατηρησαν πως μερικες φορες ηταν
πολυ σκεφτικη κι απομονονονταν ωρες.
Οταν μεγαλωσαν τα παιδια της γυρνουσε
για ωρες στις παροδους,γυρω απ'το κεντρο
της πολης,χαζευοντας στις βιτρινες.Στο
σπιτι οταν την ρωτουσαν γι'αυτες τις πε-
ριπλανησεις απαντουσε αινιγματικα.Μια
φορα απαντησε :πως ''μ'αρεσει να γυριζω,
εκει που αυτο ειναι.Καποια μερα θα σταθω
τυχερη''
Εκεινο το ονειρο η'τον εφιαλτη δεν τον ειχε
ξαναδει απο τοτε.
Τον τελευταιο καιρο ομως ονειρευτηκε κατι,
που αρχισε να της δινει θαρρος και πεποιθη-
ση πως θα πραγματοποιηθει η επιθυμια της.
Εκει στην αγορα,μια μερα,τον ειδε μεσα στο
πληθος , ορθιος ακουμπουσε στον τοιχο της
αγορας.Δεν ειχε αλλαξει αισθητα,ευτυχως
αυτη ειχε αλλαγμενο το προσωπο ,σαν
μασκα,και δεν θα την αναγνωριζε.Τον πλη-
σιασε ,του προτεινε να περασει μαζι του
μια νυχτα,να μην τον νοιαζει για χρηματα.
Εκεινος την κοιταξε αδιαφορα, δεν την
αναγνωρισε,φαινονταν να πειναει, τα
ματια του με δυσκολια κρατουσε ανοιχτα,
σαν να τον ταλαιπωρουσε αυπνια πολ-
λων ημερων.Εκεινη επεμενε στη προταση
της.Εκεινος ,διχως θεληση,κουνησε το
κεφαλι ασυναισθητα,''ναι,παμε'' ψιθυ-
ρισε,μολις κουνοντας τα χειλη.Την ακου-
λουθησε στο ξενοδοχειο,στο ιδιο δωματιο
βρεθηκαν κλεισμενοι.
Επειτα τον αφησε ν'αποκοιμηθει .Τοτε
σηκωθηκε σιγα-σιγα προσεχοντας να
μην κανει θορυβο και τον ξυπνησει,περ-
πατησε στις μυτες των ποδιων και φθα-
νοντας στην πορτα την ανοιξε προσε-
κτικα.Εβγαλε το κεφαλι εξω και τα
προσκαλεσε με φωνη γλυκεια να μπουν
κι εκεινα ορμησαν μεσα αγριεμενα.Ε-
κεινη βγηκε εξω κι εκλεισε τη πορτα πι-
σω της και τον αφησε μονο του με τα
σκυλια να τον κατασπαραξουν.
Αυτο το ονειρο το εβλεπε συνεχως καθε
νυχτα το ιδιο ,χωρις αλλαγες.

Δεν περασαν πολλες μερες και μια

μερα αποφασισε να σταθει μπροστα

στον καθρεφτη:το προσωπο που ειδε

ηταν ομορφο και παλι.

Στις επιμονες ερωτησεις των αλλων

για την ξαφνικη αλλαγη στην εμφα-

νιση της δεν απαντησε παρα μ'ενα

αινιγματικο χαμογελο στα χειλη της.

.

.

ΕΓΚΥΒΩΤΙΣΜΟΙ [ Paintings ] 2

Αδωνις και Αφροδιτη

.

.

ΕΙΚΟΝΑ-ΟΝΕΙΡΟ [απο τα ''Αποσπασματα ενος Λογου '' ]

.
.
ΕΙΚΟΝΑ 1
Τα μεταναστευτικα πουλια εφτασαν στις πα-
ρακτιες λιμνες,τα φλαμινκος και τ'αλλα,οι φω-
νες τους σαν κουπια ανακατεψαν το πρωινο,
με την βαρκα σπερνουν τα μυδια στο βυθο,
ενα κοπαδι κυκνων απομακρυνθηκε με συσ-
σωμη την κομσοτητα,καποτε εκει παρηγαγαν
αλατι στις αλυκες ,ο ουρανος μ'ολη την πανο-
πλια του εκχωρηθηκε στ'αβαθη νερα της λι-
μνοθαλασσας,το πληθος των πουλιων διασκε-
δαζε την χαρα του,παπιες ,φαλλαριδες,κορ-
μορανοι και τα μεγαλα κοπαδια των γλαρων,
συρθηκαν οι φωνες ταχυπλοες ραβδωσεις
πανω στα νουφαρα,εδω προκαλειται το αι-
σθημα του ταξιδιωτη στον ανθρωπο,στα
ξερα αναχωματα με τις αλυγιες περιφερε-
ται εκεινο το τρωκτικο,που μοιαζει στο σκι-
ουρο και ζει στο εδαφος.
.
ΟΝΕΙΡΟ 1
Βαδιζε σ'ενα δρομο ,που ανηφοριζε σ'εναν
καταπρασινο λοφο.Στην κορυφη του απο
την αλλη πλευρα αντικρυσε ενα καταπλη-
κτικο θεαμα:μια τεραστια πολη εκτεινονταν
ως περα μακρυα.Τα κτιρια της ηταν πανυ-
ψηλα με μια εντυπωσιακη αρχιτεκτονικη.
Πολυ γρηγορα βρεθηκε να περπαταει με-
σα στα αναριθμητα πληθη ,που την κατοι-
κουσαν,αναμεσα τους παρατηρησε πολλα
παιδια και γυναικες.Στριβοντας ολοενα
αριστερα βρεθηκε στις οχθες ενος απο τα
τρια ποταμια που την διεσχιζαν.Περιτε-
χνες γεφυρες σαν δαντελες ενωναν τις
δυο πλευρες ,που ηταν καταφυτες.Κατε-
βηκε να βρεξει τα ποδια του,που πονου-
σαν.Μολις μπηκε στο νερο χιλιαδες μυρι-
αδες αρουραιοι χυμηξαν κατα πανω του
απο παντου να τον κατασπαραξουν.Εν-
τρομος τιναχτηκε εξω απο το νερο,με κο-
μενη ανασα ξεφυγε.Τωρα βαδιζε σε μια
ξεραμενη γη με τεραστια ρηγματα,που
εκτεινονταν σε μεγαλο μηκος και βαθος.
Ο ηλιος τον κτυπουσε αλυπητα στο κεφα-
λι και τον τυφλωνε στα ματια.Πιο περα
σκονταψε στο κουφαρι ενος αλογου,
εκατομυρια μυρμηγκια κατετρωγαν τη
σαρκα του.Μην αντεχοντας αλλο τη δο-
κιμασια πηρε το δρομο πλαι στη θαλασ-
σα να παρηγορηθει και στους σωρους
με τα αποξηραμενα φυκια.
.
ΕΙΚΟΝΑ 2
Το μικρο λιμανι κτισμενο πανω στο αρ-
χαιο λιμανι μεσα στα νερα,σαν ανοιγ-
μενη δαγκανα καβουριου.Πιο πισω ανα-
γλυφη η πλαγια κλιμακωνεται με τα σπι-
τια και τα δεντρα,καταφυγιο ταξιδευτων.
Εκτισαν τις κατοικιες τους με τις πετρες,
που τους δωρισε η γη,το λευκο μαρμαρο
και τον γρανιτη.Οι ανθρωποι μαζεψαν
στα διχτυα αφθονα ψαρια απ' την ανοιχ-
τη θαλασσα κι οι πεταλουδες διαλεξαν
το πυκνο πευκοδασος να ιδρυσουν τις
αποικιες τους,Στην ακτη μεγαλα κοπα-
δια απο χρυσαφενιες ρεγγες,που τις
απονερισε τρομαγμενες η κραυγη της
φαλαινας.Ξημερωνοντας φαινεται περα
κατω ο καμπος με τις καλλιεργειςς τυ-
λιγμενος στην ομιχλη,μια χρωματισμενη
γεωγραφια.Καποτε η θαλασσα εφτανε
ως μεσα βαθεια στα ριζωματα των βου-
νων,μαρτυρες τα υπολειματα απο τα
οστρακα,που τα βρισκουν ακομα μεχρι
σημερα οι γεωργοι στα οργωματα
.
ΟΝΕΙΡΟ 2
Σ'εκεινη την πολη θυμαται να ειχε ξανα-
βρεθει πολλες φορες.Γυρω-γυρω ηταν
περικλεισμενη απο πανυψηλα βουνα.
Στη μεση της ειχε μια τεραστια λιμνη ,
ελεγαν πως δεν ευδοκιμουσε κανενα ψα-
ρι στα νερα της.Παρατηρησε πως απο
ψηλη εξεδρα πανω της επεφταν σε εξο-
χες βουτιες κολυμβητες μεσα της.Σε ελα-
χιστο χρονο εκανε τον περιγυρο της,σε
καποια σημεια της ειχε την εντυπωση
της πληρους απουσιας του αστικου χω-
ρου.Εκει ανοιχτηκαν καναλια σε δια-
φορες κατευθυνσεις,που διασταυρω-
νονταν και χανονταν στα περατα, αλ-
λου απορουσε με την παρουσια ενος
αεροδρομιου με διαδρομους συνεχους
προσγειωσης και απογειωσης,επειδη
σ'εκεινο το σημειο αγνοουσε τη υπαρ-
ξη του.Οταν εφτασε στο σημειο εκ-
κινησης ενιωσε μια βαθεια ανακου-
φιση.Περιπλανηθηκε στην πολη,που
ειχε αλλαξει προσωπο,ολα ηταν ξενα
κι αγνωστα γι'αυτον.Εκεινη η σκεψη
τον ακολουθησε μεχρι,που βγηκε εξω
απο τα σωθικα της πολιτειας κι απο-
μακρυνθηκε πολυ στο δρομο.
.
ΕΙΚΟΝΑ 3
Τα χρωματα ,που περνουν τα δεντρα ,
τα πουλια και τα εντομα αποτυπωθη-
καν στον ουρανο.Εδω πολυ λιγα πραγ-
ματα αλλαζουν.Λιγοι ειναι εκεινοι,που
επισκεπτονται εκεινη τη γαληνη.Οι πε-
τρες κυλουν μαζι με τα νερα της βροχης
και τους κορμους των δεντρων.Ο ποτα-
μος με τα σπιτια στη κοιλαδα στηνουν
το σκηνικο,που αιωρηθηκε μπροστα
στο εκθαμβο βλεμμα.Απο το νοτο εφτα-
σαν κυνηγημενα τα συννεφα το πρωι,
ολη την μερα περναγαν τον ισκιο τους
πανω απο τη γη σαν τις αυλακιες στις
οργωσεις των γεωργων κι εξαφανιστη-
καν αφηνοντας μονο ξεφτιδια πορτοκα-
λενια στα μερη της δυσης.Τα κυπαρισ-
σια δειχνουν σαν δαχτυλα στον ουρανο
το περασμα των ανθρωπων σ'εκεινους
τους τοπους.
.
ΟΝΕΙΡΟ 3
Ειδε εναν ανθρωπο να τον πλησιαζει
αργα,η ηλικια του ηταν ακαθοριστη.Τον
κοιταξε σαν να μην τον εβλεπε και ειπε:
''Εσυ,εισαι αυτος που δεν γνωριζω''.Υστε-
ρα εστρεψε κι απομακρυνθηκε,τον ακο-
λουθησε με το βλεμμα του.Επειτα ετρε-
ξε πισω του να ρωτησει τι εννοουσε.Ο-
μως γρηγορα χαθηκε σε σκαλες που
ανεβαιναν,σκαλες που κατεβαιναν,
διαδρομους που εστριβαν ποτε αριστερα,
ποτε δεξια,ευθυγραμμους,καμπυλους,
ελικοειδεις στη γεωμετρια τους.Οταν
τελικα απελευθερωθηκε απο τη πλοκη
τους βρεθηκε μπροστα σε μια επιβλητι-
κη πορτα στο μεγεθος με περιτεχνες
μεταλλικες διακοσμισεις.Ανοιξε την
πορτα χωρις να χτυπησει πρωτα,και
μπηκε ,στο μισοσκοταδο του χωρου
αφου συνειθισαν τα ματια του,διε-
κρινε στο βαθος ενα κρεβατι,πλησι-
ασε, εκει κοιμονταν σκεπασμενη με
λευκα σεντονια μια γυναικα, το προσω-
πο της το φωτιζε το φεγγαρι,που εκεινη
ακριβως τη στιγμη κρεμονταν στο α-
νοιγμα του παραθυρου.Εκεινη ξυπνη-
σε.''Εσυ,εισαι αυτος, που γνωριζω'' του
ειπε ανοιγοντας τα βλεφαρα και το
προσωπο της φωτισθηκε απο ενα χαμο-
γελο.Σηκωθηκε απ'το κρεβατι,τον πηρε
απ'το χερι και βγηκαν στο μπαλκονι,τα
λουλουδια στις γλαστρες ειχαν ανθισει
και το αρωμα τους ειχε ξεχυθει στον
αερα,οι τειχοι ειχαν λευκανθει στον
ασβεστη και φωτιζαν.Καθισε στη καρε-
κλα,εκλεισε τα βλεφαρα κι αποκοιμηθη-
κε.Οταν ξυπνησε βρισκονταν ακομα
στη καρεκλα, αφησε το μπαλκονι και
μπηκε μεσα στο δωματιο,εκεινη κοι-
μονταν ησυχα,η αναπνοη της ακου-
γονταν ηρεμη και το φεγγαρι παλι
φωτιζε το προσωπο της.Ψιθυρισε:''Αυτη,
ειναι αυτη ,που δεν γνωριζω''.Βγηκε
εξω,βρεθηκε ξανα μεσα στον λαβυ-
ρινθο με τις σκαλες και τους διαδρομους.
Στο τελος του συναντησε εκεινον τον
ανθρωπο:''Εγω,ειμαι αυτος,που γνω-
ριζεις'' του ειπε.Μετα απ'αυτο ξυπνησε
μεσα στη νυχτα , καθονταν στη καρε-
κλα ,εξω στο μπαλκονι, το φεγγαρι
ψηλα πανω απ'τα δεντρα φωτιζε το
προσωπο του .
.
.

Geometry [ ο Ευκλειδης και ο Jorge Luis Borges συνομιλουν ]

.

.

Ο Ευκλειδης και ο Jorge Luis Borges συνομιλουν

.

Ευκλειδης: Απο το σημειο Α μιας επιπεδης ζωνης

αρχισε το ταξιδι του ενα μυρμηγκι στην εξωτερικη

της πλευρα,και μετα απο καποιο χρονικο διαστημα

επεστρεψε στο σημειο Α με την εμπειρια της εσω-

τερικης πλευρας της ζωνης.

.

Jorge Luis Borges :Σε μια χωρα μακρυνη απ'τη

δικη σου,η Δημοκρατια καταργηθηκε με πραξικοπη-

μα μιας αθλιας χουντας ,επικρατησαν οι Ολιγαρχικοι.

Συνελαβαν ενα Δημοκρατη ,ασημαντο ανθρωπο.

Τον εσυραν στο Στρατοδικειο, με ψευδομαρτυρες

τον καταδικασαν σε ισοβια δεσμα,τον εκλεισαν

στη φυλακη.Εκει στα σκοτεινα μονος ,παρατημε-

νος ,χωρις νεα απο τους δικους του.Μια μερα η '

νυχτα ,ποιος ξερει,παρατηρησε στην οροφη του

κελιου ενα λεκε δημιουργημενο απο την μεγαλη

υγρασια και τη μουχλα ,που επικρατουσε εκει

μεσα.Σιγα-σιγα αρχισε να απομονωνει καποια

μοτιβα:και να διακρινει μια πολη ,τους δρομους

με λεπτομερεια,τα σπιτια, τους ανθρωπους ,

τις φωνες τους , τα αυτοκινητα,ολα τα συμβαντα

μιας πολης.Αργοτερα ειδε ολοκληρες επαρχιες,

με τα δεντρα ,τα βουνα τους , τα χωρια, τη

χωρα του ολοκληρη.Κι υστερα εντοπισε ολη τη

γη,με τα παντα ,που κραταει πανω της , και δεν

περασε πολυς χρονος κι ειδε ολοκληρο το Συμ-

παν.Και τοτε καταλαβε τι ειχε γινει:αυτοι ,

που τον φυλακισαν εξαφανιστηκαν μαζι με

τον κοσμο τους .Ο κοσμος ,που του στερησαν

ηταν μπροστα στα ματια του ,πραγματικος,

αληθινος.Οι αλλοι,οι φαυλοι ,δεν υπηρχαν,

εξαφανιστηκαν

Κι ισως ,εγω κι συ, που αυτη τη στιγμη συζητα-

με ανηκουμε στον δικο του κοσμο, ακομη κι

αυτη η αφηγηση κι αυτος ,που τη γραφει.

Κι αυτος που τη διαβαζει αυτη τη στιγμη,κι

οσοι θα τη διαβασουν ,...

.

.

ΑΓΑΘΑ ΤΑ ΕΠΑΛΛΗΛΑ [ Κειμενα Κατα Τον Παλαιον Τροπον ]

.
.
ΑΓΑΘΑ ΤΑ ΕΠΑΛΛΗΛΑ
[ κειμενα κατα τον παλαιον τροπον ]
.
[ Οι πινακες συνοδευουν το κειμενο κι
εχουν γινει με στυλο και σταχτι τσιγαρου ]

.Ι

Τωρα θελω διηγηθει

.
την ομορφη την κοκκινη την κακοποιησανε...και

τους ενοχους επιασαν...τα ονοματα τους τα αισχι-

στα των αισχιστων

.

ΙΙ

Το χιονι σκεπαζε διαρκως το βουνο και

ιχνηλατισε τις διακλαδωσεις του ελαφιου

στα νερα τ'ουρανου

.

ΙΙΙ

Αφ'οτου πηραν το γυιο του τον μικροτερο

επιθυμισε η ψυχη του την εκδικηση

.

ΙV

με θρυλους και διηγησεις πορευτηκε,και

ξενος εις την ξενητια βαρουσε τη φλογερα

.

V

το βαμβακι ανασανε στο νερο, και

το κορακι μυριστηκε το μαυρο κουφαρι του

.

.

VI

ουδεποτε εκανε ζωη επιδεικτικη,ολη η πολυ-

τελεια του ηταν τα προιοντα του μοχθου του

.

VII

με μεταξωτα φορεθηκε,ταιριαξε της ανατολης,

σ'αποσταση τριαντα μετρα η μηλια απο την

αμυγδαλια

.

VIII

ξανατραγουδησε,για να τον ελευθερωσουν.μητε

μανουλα ειχε ν'ακουστει μηδ'αγαπητικια να τον

πονεσει

.

IX

τους αρπαξαν ζωα και γεννηματα ,τους εστειλαν

ξοπισω το φεγγαρι να τους κυνηγησει

.

Χ

στα ενδομυχα της γης αποκαλυφθηκε μαρμαρινη

κεφαλη πιθανως εικοσαετους κορης

.

.

ΧΙ

τα καραβια μας περιφερανε πεινασμενους,

στις στεργιες ξεσπαγαμε πανω στη χλωριδα

και στη πανιδα της γης

.

ΧΙΙ

η αρρωστεια αυτη προερχεται απο ελλειψη

βιταμινων, πολλοι χαθηκανε κι αλλοι εχουνε

σειρα

.

ΧΙΙΙ

ζωγραφοι κι αρχιτεκτονες δημιουργησαν αρι-

στουργηματα,αυτος δεν κατορθωσε ν'αποκτη-

σει περισσοτερη γνωση

.

XIV

με την εξελιξη του εμποριου παρηκμασε, οι

απογονοι του δεν επιβιωσαν και χαθηκαν

.

ΧV

εκδιωξε τους προοδευτικους ανθρωπους , κι

η Ιστορια τον κατεταξε μεταξυ των τυραννων

.

.

ΧVI

ειναι αδυνατο να περιγραψω τι μου εφερε ο αερας

στ'αυτια,η γλωσσα μου αργοτερα μιλησε με τις

εικονες της καλιλογιας ανεπιτυχως

.

ΧVII

στη χωρα επικρατουσε φτωχεια και αναρχια,επι-

δοθηκε με ζηλο να ξορκισει το κακο,εκοψε νομι-

σματα κι ιδρυσε σχολεια ,ακομα και τον δολοφο-

νο του προεβλεψε

.

ΧVIII

το εφερε οι ανθρωποι να μενουν στις σπηλιες,

τα ορφανα τους τα γαλακτιζανε τα θηλυκα των

ζωων

.

ΧΙΧ

Να τι αφηγειται:πυρο αλογο τον εφερε καβαλλαρη

απο τη γη ,που την εβρεχε το νερο, μιλουσε σε μας

για τα στρεματα με τα σιταρια

.

ΧΧ

Διδαξε πολλα χρονια το καλο ηθος,οταν ξεσχολισε

η συνταξη του ισα ,που τον εφτανε να ζει,

ουδεποτε δεχτηκε[η' ζητησε ] την ελεημοσυνη

.

.

ΧΧΙ

Η νοοτροπια μου δυσαρεστησε πολλους,υστερα

απο την εκδηλωση συνομωσιας εναντιον μου

αποσυρθηκα στα χτηματα μου στη θαλασσα

.

ΧΧΙΙ

Οταν γνωρισε τη στεφανωτη του πουλουσε δια-

φορα εμπορευματα,υφασματα μεταξωτα και

αλλα

.

ΧXΙΙΙ

Εξω απο τα τειχη ,που περιεκλειαν την πολιτεια

οι ανθρωποι εφροντιζαν τα περιβολια κι ελιαζαν

τη σταφιδα στα ξηραντηρια

.

ΧXIV

Εκει που πρωτα ζουσε,τα μετεπειτα χρονια εκτισαν
σπιτια καινουργια ,σημερα τα μεγαλα αρχοντικα

οικηματα και τα εμπορικα

.

ΧXV

η καθιερωση της ελληνικης ως επισημης γλωσσας

τον χαροποιησε,η σκεψη του αναβλυσε ως τα

κρινα του αγρου αναβλυζουν απ'τη γη

.

.

ΧXVI

στη γενικη αναστατωση ,που προκληθηκε αναγ-

κασθηκε να περιφερεται πλανης,οσοι προτεροι

φιλοι καταπεσαν σε εχθρους να τον φανε

.

ΧΧVII

αγριοκληματα φυτρωναν στους λοφους,η αποξη-

ρανση της λιμνης θ'αλλαζε το προσωπο της γης,

τα βοσκηματα των φτερωτων οντων επισης

.

ΧΧΙΙΧ

οι χορδες της νυχτας αντηχησαν στις στρατες,που οι

ανθρωποι προσκαλουν τις ψυχες τους,και συναμα το

ανωφελο

.

ΧΧΙΧ

ζουσαν στα παραλια ,παρα θιν αλος,διατηρησαν τη

γλωσσα τους κατω απο δυσκολες συνθηκες, τα

μαρτυρια των δελφινιων τους συντροφευουν

.

ΧΧΧ

Την κατασταση θελησαν να εκμεταλευτουν ορισμενοι

φιλοδοξοι,δημαγωγησαν στο ονομα της δικαιοσυνης,

στην αρχη υπηρξε αφθονια τροφιμων,αργοτερα

επηλθε η μεγιστη οπισθοδρομιση των παντων

.

.

Ας απεργησουμε στα Ονοματα των Εννοιων

.
.Ας απεργησουμε στα Ονοματα των Εννοιων
.
η φωνη διακλαδιστηκε στο δεντρο της
στο κορμο του ανυφωθηκε το νερο
και τοτε ανθισαν με κομματια ουρανου
τα λογια,κατοπιν στο θεατρο εξελλιχθηκε η Ιστορια
το προσωπο,που αντικρυσες στον καθεφτη ηταν
κατα πασα πιθανοτητα δικο σου
,
ο ανοητος εδρασε σαν τυραννος θησαυριζε ανομιες
βουνα σε σχηματα γιγαντων δεν ειχε ο τοπος
με λοφους και κυπαρισσια εξαγοραζε το φως
,
επιτελους τα λιοδεντρα καρπισαν αποδημητικα
πουλια
.
η βαρκα πλανιονταν αναμεσα σε πρασινα φυλλα
δωρισε απλοχερα τα ελληνικα ονοματα
Οδυσσεας
Ορεστης
Εγω διαλεξα το Θουκυδιδης στο ονειρο
ειναι μεγαλος ο καημος ειναι βαρυ το κυμα,αηδονι μου
προπαντων να μην αστοχησω,να μην λησμονησω
τους ατεχνους και ευσεβεις , οχι με
περιττα εγκωμια να καρφιτσωσω τα στηθη τους
σ'αυτους εχει αποδωθει η ευρεση της λυρας
και της καμπυλης γραμμης
Συντροφοι,Ας απεργησουμε στα ονοματα των εννοιων
η' για την ωραιοτητα των Αποδειξεων
η' για το Μεγαλο Απολυτο του Πλατωνα
.
.

Συμφωνησα. η Γλωσσα να καμπυλωθει

.
.Συμφωνησα .η Γλωσσα να καμπυλωθει
.
.α'
.
πρωι,εριξε τα διχτυα των μορφων ο
ταπεινος
εν τη ερημω το θερος
ετσι
το μελλοντικο πολιτευμα λιθοστρωθηκε
σημερα η επετειος της γεννιας του Οδυσσεα
των κηπων των μενεξεδων και των κρινων
ειναι οι ανθρωποι εξοριστοι
κι αυτον ;.......................... κι αυτος ο παντε-
ρημος δωρισε κομματια αναποδειχτης αληθειας
.
-ενας κουρος ονειρευτηκε στο μαρμαρο το
προσωπο του
-συμφωνησα. η γλωσσα να καμπυλωθει
.
συννεφα πλεουμενα ψαρια των ουρανων
τα καρπουζια κοκκινα στις δαντελλες
ενας ανθρωπος ,δεν υπαρχει
η προταση ,υπαρχει
---------------------------------
ο ανθρωπος ειναι προταση
Μην ξεχνας.Στον τοπο σου ανυπαρχτος.Πυρ
Εσυ ο αχρονος ,Εσυ ο Μη-ον , Ουτις
.
β'
.
σημερα μαθηματα ρητορικης. στο απο-
τυπωμα της πατουσας αποκοιμηθηκε ο γλαρος
το κυμα στοιβαζε φως στις βραχογραφιες
των ναυαγων
ενα βελος στην εικονα των κουρων εδειχνε
το νοημα
κι η λαμπα αναψε στο σκοτεινο δωματιο
κλειστε τις ρωγμες του κοσμου, αυριο
θα παρελασουν τα ειδωλια στις Κυκλαδες
η δε γυναικα του γεννησε κεραμικα
θραυσματα
το σωμα του αναπτυχθηκε ως ιχθυς
πληρωσε μ'αργυρα νομισματα την αδικια
στο γραμμα του αναφερθηκε στην τελευταια
αποδειξη και τελικη του θεωρηματος των
υπερβατικων χωρων και του Αναντιστοιχου
το δοξαρι βλαστισε στους κυβους του βιολιου
κι αποτομα σταματησε η μουσικη
αυτη,π'ακουγαμε απ'τ'ανοιχτα παραθυρα
και χιλιαδες ματια ανοιξαν τις φτερουγες
και περα πεταξαν.................. εμεις τωρα
μειναμε μονοι κι ερημοι , αυριο η τιμωρια
.
.

Ο Μελωδος της Αθωοτητας Γεωμετρησε

.Ο Μελωδος της Αθωοτητας Γεωμετρησε
.
Το ψαρι εναγκαλισθηκε με γαλαζιο
το εναλιο κυμα και υπεροπτικα κοχλιασε
τις σκεψεις του.
την επαυριο ο ερχομος των κυπαρισσιων
ενα-ενα μετα το αλλο κυματιστα στους
λοφους,ο υμνος
περισωθηκε σε πλαγιο του τεταρτου και
ορθοφωνηθηκε απο ενστολους και
κεκοσμημενους ερωδιους,ο μελωδος της
αθωοτητας γεωμετρησε τους αγρους,
αγεωργητους και
ασπορους στο φως του φεγγαριου
και εξαρχης η Κορη λιγνη αμολυντος το
δοχειο απειρου καλλους
ηρθε ο πλαστουργος με πηλινα χερια και
εβοησε: ''ουαι
των εγκοσμιων και μακαριοι οι υπηρετες
των αδοξων ''
ηρθε ο τεχνουργος με χαλκινα κροταλα
ηχοντας
ηρθεν η μερα αλλα δεν παρηλθαν αι Μαρτιαι
Ειδοι
σχεδιασε την αμεμπτη γραμμη
και στριφογυρνωντας
πρασινισε τα λογια,αλλοτε η σεληνη
..............................γεμιζε κρινα και
τωρα φως ιλαρο,καταβροχθιζε τις σκιες
.....................[ουτε καιρος για ηρωες
.....................μηδ'εποχη αθωων ]
.....................ο Κρονος ηρωας κι αγυρτης
.
.

ΟΔΥΣΣΕΑ , ΒΡΑΔΥΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΑΣΤΑΚΟ [ απο τα πορτα της ''Οδυσσειας'':Αστακος Ακαρνανιας ]ODYSSEY's ports:Astakos Acarnania

.

.