Λ -Poetry Ποιηση -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 .

.

Λ

Poetry  Ποιηση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Logic/on-2μ χ 3μ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

Because The Poesie is acting

στο ενδιάμεσο τών λέξεων 

I'm thinging of εναν Υδραιο απο μανα Φαναριωτισα

Καππαδοκη ακριτα

και τι ζητουσε στην Ιωνια;

de faire echo το νερο

να πλυνει τα χερια του ο Kant

pour l'histoire ο Πλατων εδειξε ενα δεντρο

π.χ μια αμυγδαλια

και σχεδιασε ενα πουλι π.χ ενα σπουργιτι

σηκωσε μια πετρα φωναξε ενα ονομα

εβαλε τη πετρα στη θεση της

‘’στο φως,στο φως’’ in light in light

ο Οδυσσεας εξαργυρωσε μια επιταγη

-‘’δεν κερδιζεις απο το εμποριο ανθρωπων’’ ειπε

στη Σολωνος εστριψε  in right

ενα πληθος απροσωπο στη Σταδιου

προς την Ομονοια to look at

‘’αιμα που κυλλαει,να μην παει χαμενο’’

εγραψε σ’ενα χαρτι ,σε ποιον να το παραδωσει;

να’χει το ονομα τού πατερα του

a truth is η φωνη

και οι λεξεις σ’ολους τούς χρονους

στο θεατρο ακουστηκαν voicing the history

ανθρωποι με προσωπεια ηθοποιων

λιθινα χαλκινα ξυλινα και χαρτινα

μαρτυρουσαν τα γεγονοτα

ενας ενας in body in mind

και τα πουλια περιφερονταν σε κυκλους ψηλα

circling time ‘’να ο δρομος’’

ποτε ακουστηκε η προταση αυτη;

σε ποιο τοπο;και ποια ωρα;

Και τι χρειαζεται η αληθεια;reverse reality

In symmetry η Ιστορια

εβαλαν τα παιδια να σκαψουν λακκο

να πεταξουν μεσα τούς γονεις τους

και να γυριζει ο ηλιος

και να γυριζει

κι αυτοι ατιμωρητοι

I have not μια λεξη

απλη λεξη

ν'ανταλλαξω προσωπο με προσωπο

κρινο π'αγγιζει πεταλουδα

Everything is idea το νερο

ενας καθρεφτης τού αερα

ανεβαινει το πουλι

κατεβαινει

χιλιετηριδα μεταφυσικης

I'm searching το κιτρινο

τού ρο και τη ροη

τής φωνης του

σαν αποφθεγμα τού Ηρακλειτου

σε εγκλιση ποταμου

Time is Space ενα πρασινο τοπιο

στο εσωτερικο δωματιου

σε σι διεση τονισμο

ο μυθος τού χρηματος

η πραγματικοτητα

Same is not All η εξουσια

ενα σκυλι που γαυγιζει την ελευθερια

βαραινει  η βαρκα απ'το φως

τού ηλιου

και κολυμπαει σε καθαρο πρωινο

My I is not I η κυρια Μονα Λιζα

στο μπαλκονι

στο βαθος η ομιχλη διαλυει τα βουνα

ποιος αιωνας ανατελει η' δυει;

η πραγματικοτητα ποια Ιστορια ευνοει;

η' και το αντιστροφο

η Ιστορια ποια πραγματικοτητα ευνοει;

The Word has Man-Memory το φεγγαρι

κυνηγαει τις παπιες

σε νερα ηρεμα

και στην Αρλ ο Βαν Γκογκ ετοιμαζει

το βραδυνο του ,τηγανητες πατατες,

φιλος μου

σ'ενα κοχυλι εμαθε αριθμητικη η παπαρουνα

και η ηρεμη αναπνοη μιας μελισσας

αντανακλαται σε κατοπτρα βροχης

μεσημερι οταν

με ψιθυρους μεγαλωνει ο κρινος λευκος

on my turning the dices one more time

I have gained a revolutionary blue woman

like you or like you or like you

balancing in spheric continuous words

like those,whoses you are hearing now

looking for the names of people

splitting packing Εξουσια

What is the Right? 

μια πολη ξενη

ενας πολυσυχναστος δρομος

ενας ερημος ανθρωπος

και ο Εμπεδοκλης εργατης σε λατομειο

ποιησης

κομματιαστηκε το κορμι του,

''και θα γλιτωνες εσυ;''

παει περασε ο καιρος που στην Αγορα στις συνελευσεις

επαπειλεες με τα πληρωμενα ανδρεικελα σου

''τελεστε εξαπαντος τον ανδρα εκεινον''

τον πλανον τής Κλυταιμνηστρας

''τον ρυπον την ακαθαρσιαν το ονειδος''

δεν υπακουσαν,ο οχλος ξεσηκωθηκε,σ'επιασε και

σε πεταξε στη θαλασσα σε υγρες θηρες τροφη,

εμοιγε φροντιζω

να εκφερω γνωμη

να κρινω

να κρινομαι

πειραομαι πραξεων και λογων

ισος εμοι

ισαιτερος

κατα μοιρας εειπα

μεθομιλεω

Stopping faces of city and turning interiors in man's

circling syllogisms about memories and instant events

into rythmic labyrinths down-updown roading words

like κοινωνια-συμπλοκη-περιπλοκο-αντιμετωπο

The voice is

νικος μαρια ελενη γιωργος κωστας νικη μανωλης

ειναι τα φωνηεντα τών δρομων καταζητουμενοι λιποτακτες

ορατων πυροβολειων ψευδους

Picasso,Max Ernst,par example ,ne peuvent se reduire

a' une image

Να το ξερεις.

Μια μερα οι Ελληνες θα επιβαλουν το Καινουργιο

Cette liberte,l'utilisation ,dans une libre improvisation,

des moyens de la creation sans que resulte aussitot

une hierarchie dans les formes d'expression

στα ενδιαμεσα τών συλλογισμων

το δεντρο στη πεδιαδα

σε ιση αποσταση

απο τον λοφο δυτικα

και τη θαλασσα ανατολικα

και το πετρινο αρχαιο θεατρο

καταμεστο απο θεατες

παιζεται ενα εργο

μια γυναικα ζηταει το παιδι της

τον αντρα της χαμενους

κι η φωνη της ''ποιος τούς ειδε;

που; και ποτε;''

επειτα εγινε δυνατη βροχη απο φως

και ξεπλυνε τα παντα

το δεντρο παντα στη θεση του

στη πεδιαδα

σε ιση αποσταση απο τον λοφο δυτικα

κι απο τη θαλασσα ανατολικα

η ανθρωπινη φωνη

Ομονοια προς Χαυτεια

πυροβολεια ιδεολογιων

priceless

ισονομια

μεταφορα Ιστοριας-τρολει

in extention Democracy

τα φυλλα του δεντρου

βαπορεν

παγεναν κι ερχονταν

και χωμα απ'τη πατριδα μ' δεν εφερναν

1922 Σμυρνη

Τραπεζουντα Νεα Σμυρνη Νεα Ιωνια

2013 Αθηνα

Ελλαδα καμια περιττη συλλαβη

man woman mankind

Οδυσσεο,τι;

Νικος Πουλαντζας σκοτωμενος

Νικος Μπελογιαννης σκοτωμενος

Γιωργος σκοτωμενος

Ερμου Ιεροδουλη Εμπορων

Αθηνας κατοικητηριο ζητιανων

Ομονοια κυκλος φαυλος

ς ω χ φ μ κ ζ εδ γα

names namen ονοματα

nomos law

Αιδως Αργειοι!fanfaroni!

TV FALSE/TRUE INVENTORS UNIVERSALIS

Ηρακλειτος φιλει κρυπτεται

στη Μενανδρου η Υπατια πουλαει Παραλληλους Βιους

και εκδιδεται

''αυτη ειναι η Ελλαδα,εγω ειμαι ανεργος''ειπε,

ακουσα,δεν τον ηξερα

ICH BIN ARBEITLOSS workLESS NIE TRAVAIL

B-Bread

L-Life

E-End

να παρε θεωρημα Θαλη του Μιλησιου αντι πινακιου φακης

και τα τεσσερα ριζωματα του Εμπεδοκλη εικονογραφημενα

κλικ Ζηνωνος κλικ Σωκρατους

κλικ Αθηνας κλικ Αιολου κλικ Σταδιου

κλικ Συνταγμα

OK Boys!All Right!

h thalassa se afissa

h leoforos cart postal

h Eleni photo mobile

αγορασε εφημεριδα,στην Ομονοια,απο το περιπτερο τής Αθηνας

νυχτα,τη διπλωσε και την πεταξε

στα Χαυτεια μια γυναικα τον ρωτησε

τι ωρα ειναι; 

τής απαντησε,πολυ νυχτα

Ergo Cogito Sum

ERGO COGITO SUM?

ειδα τον Αρη Κωνσταντινιδη ν'ανεβαινει τη Σολωνος,μεσημερι

προς τον ουρανο

ωραιοτατη πατρις μου Ζακυνθος

πηγαινεν κι εδειχνεν τις ανοιχτες πληγες του

κι ουτε ελεημοσυνην του εδωκαν ουτε συμπονεσην του εδειξαν

παρα ελυσαν τα σκυλια που τους φυλαγαν και τον κυνηγησαν

ως να ητον λεπριασμενος και το τελευταιο σκουληκι τής γης

κι εφτασεν ως εδω αθλιωμενος και μας εξιστορουσε τα παθηματα

κι εμεις ειπαμεν καθεις του αλλου ''διατι πατριδα επολεμησαμεν

να ελευθερωσωμεν και κακοπαθαμεν;''

τρυπες Νομπελ η ποιηση

NOBEL'S HOLES THE POETRY-

-Ελπηνορα,φιλε μου,πως βρεθηκες σε τουτο τ'ακρογυαλι;

-οχι,ηρωικη πραξη δεν μ'εφτασε ως εδω

σαν στριφτα κερατα κριαριου ακουστηκαν τα λογια του

τον ειδαμε ν'ανεβαινει η' να κατεβαινει την Πανεπιστημιου

τον φωναξαμε μ'αλλο ονομα

MEIN FREUND -ELRENOR

Mio Amico come vay?

απαντησε η'δεν απαντησε δεν ακουσαμε

Καποιος ηθελε να πει κατι μεταφυσικο

Τιποτα δεν ειναι ακατανοητο

ο Paul Klee μας εδειξε με απλες γραμμες

το φεγγαρι να κοιμαται πανω σε ψαθες

στ' ακρογυαλι

κι ενα πουλι να τσιμπαει τους ισκιους

τών πευκων

Je vous regarde comme on regarde l' impossible

στο εσωτερικο τής μελισσας ο λυρισμος τής Γεωμετριας

τα χρωματα τής εξοχης

χλωρο πρασινο αλεγκρο

και τα εγχορδα τού φωτεινου αερα

το καθρεφτισμα τού νερου

μετακινει σε ρυθμικες κινησεις

την αθωοτητα τού τοπιου

ο ουρανος με μικρα φτερα ψηλα ταξιδευει

τα δεντρα ντυμενα μ'αλλα χρωματα

πανω απ'τις πετρες

την ωρα που τα βατραχια τραγουδουν

τ'ονειρο σε κομματια ουρανου

Οι επιθυμιες τών οντων παραμενουν συχνα αινιγματικες

Das Menschliche Leben ist die Geschichte

o Cantor

μια εικονα μπορει να αναπαριστα οποιαδηποτε εννοια

και ο Πλατων

στο εσωτερικο τής ευφυίας 

Le peau,les cheveux et le rouge a levres dessinent

l'empreinte des surfaces brillantes de la bouche

d'une femme,qui se fondent les unes dans l'autres

η χωρα μου μεσα στις Ιδεες ταξιδευει

ceux qui voient το φως

on y reconnait τη θαλασσα

τη μνημη ενος ταξιδιου

de l'histoire des hommes

και τ'ακρωτηρια κατοικητηρια γλαρων

sans doute ο χρονος ειναι καθρεφτης

τών αριθμων

Ωρα μεσημεριου εδειχνε στην φραγκοσυκια

τo τιναγμα πουλιου περα η θαλασσα απλωσε

τη χρυση προσωπιδα τού Αγαμεμνωνα εκτυφλωτικη

ιστορια γεγονοτων και τον Ορεστη και την Ηλεκτρα

γυρεψαμε σε γυρους μνημης και την Κλυταιμνηστρα

και τον Αιγισθο γυρεψαμε σε αραποσυκιες χρησμων

διφορουμενων και με χρυσα πορτοκαλια ελικες

χρονου πλαι σε τεραστιους βραχους πηλινα ειδωλια

επιφανων χειρονομωντας μας καλουσαν να πλησιασουμε

κι αλλοτε μας φωναζαν τα ονοματα τους,ισα που εφθανε

η μνημη να μας αναταραξει,τοσοι αριθμοι εμφυλιων

μας χωριζαν,η γλωσσα ιδια οι πραξεις ιδιες κατω απο

τη χρυση προσωπιδα ολα τα προσωπα που θα'ρθουν

εκει στο γυρισμα τού δρομου η φραγκοσυκια στο τελος

της σκεψης μου

τονιζει σωστα τα δεντρα και καρπιζουν

κι οι πλαγιες ολοενα ανεβαινουν με ελιες

κι αμπελια και τους στυλους τών κυπαρισσιων

εκει σκαψαμε και βρηκαμε το αρχαιο αγαλμα ακεραιο

το δεξι ποδι σε κινηση μπροστα

το ανεπαισθητο μειδιαμα στα χειλη

φυσηξε ο ανεμος και σηκωθηκαν τα πουλια

στα λογια του,λογια στοχαστικα,''δεστε,

παντοτε ο ανθρωπος ιδιος ειναι''

το λιγο και το πολυ αδιαφορο ειναι

σε τουτο τον τοπο που βρεθηκαμε

εμεις και τα παιδια μας και τα παιδια

τών παιδιων μας

συνιεναι η γλωσσα

ως αρα μιν ειποντ'ελασεν μεγα κυμα κατ'ακρης

δεινον επεσσυμενον ,περι δε σχεδιην ελελιξεν

τηλε δ'απο σχεδιης αυτος πεσε,πηδαλιον δε

εκ χειρων προεηκε.μεσον δε οι ιστον εαξεν

δεινη μισγομενων ανεμων ελθοισα θυελλα,

τηλου δε σπειρον και επικριον εμπεσε ποντω,

τον δ'άρ'υποβρυχα θηκε πολυν χρονον,ουδε δυνασθη

αιψα μαλ'ανσχεθεειν μεγαλου υπο κυματος ορμης

ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ραψωδια ε' 313-320

συνιεναι η γλωσσα

συμπορευεσθαι γαρ λεγει την ψυχην τοις πραγμασι το συνιεναι-Πλατων Κρατυλος

ΛΕΞΕΙΣ ΑΡΟΥΡΑ ΦΑΟΣ ΚΕΙΤΟΥΚΕΙΤΟΣ

η Αννα Κομνηνη,θυμαται,την αρχαιζουσα και λογια γλωσσα της

το 1571 η Κυπρος

το 1522 τα Δωδεκανησα

το 1669 η Κρητη

τουτους μεν οτι οιδα.ου δε τριτον ανδρα'ονομαζε,

ος τις ετι ζωος κατερυκεται ευρει ποντω

ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ραψωδια δ' 551-552

Χρηματιζω

α]το προσωπο που ενεργει

β]επιθετα που δηλωνουν υλη

γ]επιθετα που δηλωνουν ιδιοτητα

βενεφικιαριος κοντουβερναλιος,οφικιαλιος,πραιτωριος,

πλουμαριατος,μαγιστριανος,προλεταριος,

ΠΛΑΤΩΝ-ΚΡΑΤΥΛΟΣ-

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:αλλα αυτα τα πραγματα πεφυκεναι,ουδεν αυτων

μονιμον ειναι ουδε βεβαιον,αλλα ρειν και φερεσθαι και μεστα

ειναι πασης φορας και γεννεσεως αει

συνιεναι η γλωσσα

on observera que η πνοη τής πεταλουδας

νανουριζει τον υπνο τών δεντρων που ανθιζουν

c'est a cette condition τα σωματα μας

απλωνουν ριζες και φυτρωνουν και μεγαλωνουν

compose d'elements το ψεμα την αληθεια

ποια η αληθεια ποιο το ψεμα και

ποιο το ενδιαμεσο τους;

τι μας εφερε σ'αυτες τις ερωτησεις;

και τι οι απαντησεις ειναι;

a celles legends humains

στα λατομεια τής Ιστοριας κοβονται

οι μονεδες μας

μ'αυτες ανταλλασομαστε αιωνες τωρα,πριν

και μετα

Το καινουργιο εχει αλλους στοχους

Ο τοπος ακρωτηρι ταξιδευει

και κατασκευες γλαρων ανω -κατω

ανω -κατω

η φραση:''καποιος πιανει τα πουλια''

να βρισκει κατι καινουργιο

.

.

.

 

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

μεταφράζοντας

Σοφοκλή Ηλέκτρα

στίχοι 613-621

Κλυταιμνήστρα

-γιατι πρέπει να με νοιάζει γι'αυτη,

που με τέτοια αυτή που τη γέννησε βρίζει,

και σ'αυτη την ηλικία;

φαινεται λοιπόν πως τα πάντα 

θα μεταχειριστεί χωρίς ντροπη

Ηλεκτρα

-τωρα ξερε το καλά γι'αυτα δω ντρέπομαι,

κι ας μην εσύ το πιστεύεις,

καταλαβαίνω πως καθόλου αυτά που κάνω 

δεν είναι τής ηλικίας μου και ούτε μού ταιριαζουν,

αλλ'ομως η έχθρα σου και τα έργα σου μ'εξαναγκαζουν 

αυτά να κανω,

αφού σ'άσχημα τ'άσχημα πραγματα παρασερνουν

Κλυταιμνήστρα

-ποίας δ᾽ ἐμοὶ δεῖ πρός γε τήνδε φροντίδος,

ἥτις τοιαῦτα τὴν τεκοῦσαν ὕβρισεν,

καὶ ταῦτα τηλικοῦτος; ἆρά σοι δοκεῖ

615χωρεῖν ἂν ἐς πᾶν ἔργον αἰσχύνης ἄτερ

Ηλεκτρα

-εὖ νῦν ἐπίστω τῶνδέ μ᾽ αἰσχύνην ἔχειν,

κεἰ μὴ δοκῶ σοι· μανθάνω δ᾽ ὁθούνεκα

ἔξωρα πράσσω κοὐκ ἐμοὶ προσεικότα.

ἀλλ᾽ ἡ γὰρ ἐκ σοῦ δυσμένεια καὶ τὰ σὰ

620ἔργ᾽ ἐξαναγκάζει με ταῦτα δρᾶν βίᾳ·

αἰσχροῖς γὰρ αἰσχρὰ πράγματ᾽ ἐκδιδάσκεται

.

.

.

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

Fragmenta 

οι κεφαλές  μας

από εντοπιο πωρόλιθο

σκεπάστηκαν με χώμα

μέσα στη γη

στο μέλλον η αρχαιολογία

θα κάνει εικασίες για την πραγματική μας ζωη

.

.

η εικονα μιας γυναίκας 

μονο η φωνη της

τι λέει;

Τι λεει ;

το κοκκινο 

το κιτρινο

εκαναν μια συσπαση πουλιου

η ομορφιά εξαπλώνεται

.

.

μην 

ειρωνευθειτε 

το σύντομο πέρασμα

τών ανθρώπων 

.

.

ο κ.Κ είπε:

Ο ανθρωπος χανεται μαζυ με τις εικονες,

που τον δημιουργησαν η ' τον κατασκευασαν

.

.

.

 

My own empire of Heteronyma paintings

-χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

-εσωτερικό Ελένης-

δεν είχα φιλοδοξία,

φοβόμουν,

άγριοι άντρες

τι είναι ικανοί να κάνουν,

ο πατέρας Τυνδαρος τούς όρκισε,

να συντραμουν

αυτόν που θα διαλέξω,

εκστρατείες,εισβολή,

πόλεμος, 

κατά τού προσβολεα,

για μια Ελένη,

ένα είδωλο,

όλα ηδη προσχεδιασμένα

στις βοσκές τής Ίδης,

ερωτικό έπαθλο τού Παρι,

και μετά η αρπαγή,

με τη θέληση τής θεάς,

έστω,δεν λέω,τη δική μου,

και μετά τόσα αφανισμενα κορμιά,Αχαιών και Τρώων,

προπάντων ο Έκτορας,

ο Αχιλλέας,ο Αίαντας,

και τα κόκκινα νερά τού Σκαμανδρου 

από τους σκοτωμένους,

το παιδί ο Αστυανακτας τσακισμένο στα βράχια,

τα μάτια τής Ανδρομάχης,

ποια η αιτία;,η μόνη ενοχος εγω,

μοιχός,άπατρις,αφιλος,

ντροπή σ'ολη Ελλάδα,

εδώ στην Αίγυπτο στη χώρα τού Νείλου

η άλλη Ελένη τι περιμενει;

ποια από τις δυό είναι 

η πραγματική;

.

.

.

My own empire of photos

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

Fragmenta 

interiors

ο κόσμος έχει αδειάσει,μια ερημιά,τίποτα δεν την συνδέει με την πραγματικότητα,

μια κενή ύπαρξη,ακυρωμενη,απουσία,δεν κατηγορεί,δεν θέλει να εκδικηθεί,είναι

 αδιάφορο,ότι έγινε έγινε,

το κίτρινο ψαράκι στη γυάλα αεικίνητο,αυτοί οι άνθρωποι στο δωμάτιο της,

γύρω της,ποιοι είναι;τι θέλουν;άγνωστοι,ξενοι,

τίποτα δεν την συνδέει μαζί τους,

τίποτα,

.

.

.

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

μεταφράζοντας

Fabrizio d'Andre,

La ballata dell'amore cieco

Η μπάλαντα τού τυφλού ερωτα

https://youtu.be/SEN_-q2fGZI?si=R0CnIDufp4xHzQX6

ένας άντρας έντιμος,

ένας άνθρωπος άξιος,

ερωτεύθηκε παραφορα

μιά που δεν τον αγαπούσε καθολου,

και σ'αυτον λεει:

-φερε μου αύριο,τη καρδιά τής μανας σου 

για τα σκυλιά μου,

αυτός στη μανα πήγε και την σκότωσε,

κι απ'το στηθος

τη καρδια τής εβγαλε

και στην ερωμένη του γυρισε,

όχι δεν ήταν η καρδια,

δεν τής έφτανε αυτή η φρίκη,

ήθελε μια αλλη απόδειξη τού τυφλού του ερωτα

και σ'αυτον λεει:

-αγάπη μου,αν με θέλεις πολύ,

κόψε από τούς καρπούς σου τίς τέσσερις φλέβες,

και τις φλέβες απ'τους καρπούς έκοψε,

κι όπως το αίμα χύνονταν

τρεχοντας όπως ένας τρελλος σ'αυτη γυρισε,

τότε σ'αυτον λεει,γελώντας δυνατά,

-η τελευταια σου απόδειξη θα'ναι ο θάνατος,

κι ενώ το αίμα αργά  εβγαινε

και τώρα άλλαζε το χρώμα του

η ψυχρή ματαιοδοξη χαρηκε

ένας άντρας σκοτώθηκε για τον έρωτα του

έξω φυσούσε απαλά ο ανεμος

μα αυτή την κυρίευσε η απογοήτευση 

όταν τον έβλεπε να πεθαίνει ευχαριστημενος 

και ερωτευμενος

όταν σ'αυτην τιποτα δεν εμεινε

ούτε ο έρωτας του,

ούτε η καλοσύνη του,

μα μόνο το ξεραμένο αίμα απ'τις φλέβες του

Un uomo onesto, un uomo probo

S'innamorò perdutamente

D'una che non lo amava niente

Gli disse: "Portami domani"

"Il cuore di tua madre per i miei cani"

Lui dalla madre andò e l'uccise

Dal petto il cuore le strappò

E dal suo amore ritornò

Non era il cuore, non era il cuore

Non le bastava quell'orrore

Voleva un'altra prova del suo cieco amore

Gli disse: "Amor, se mi vuoi bene"

"Tagliati dai polsi le quattro vene"

Le vene ai polsi lui si tagliò

E come il sangue ne sgorgò

Correndo come un pazzo da lei tornò

Gli disse lei, ridendo forte

"L'ultima tua prova sarà la morte"

E mentre il sangue lento usciva

E ormai cambiava il suo colore

La vanità fredda gioiva

Un uomo s'era ucciso per il suo amore

Fuori soffiava dolce il vento

Ma lei fu presa da sgomento

Quando lo vide morir contento e innamorato

Quando a lei niente era restato

Non il suo amore, non il suo bene

Ma solo il sangue secco delle sue vene 

.

.

.

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

ας αρχινησω για να πω

τής Λένης το τραγούδι

που ο Κωνσταντάκης για κείνη

σαράντα κάστρα καταλύει

τι ωφελεί Κωνσταντακη μ'

σ'αυτονα τον απάνω κόσμο

τίποτα άλλο απ' τής Λένης μ' την αγκαλι

το'να με τ'αλλο όλα τα κάστρα παραδόθηκαν

και κει στο ύστερο το κάστρο 

τον Κωνσταντακη σημαδεύουν 

και τη ψυχή του παίρνουν

μην φτάσετε μαντάτο στη Λενη μου

λυπητερό

πως εδώ μακρυά στα ξένα

αποθανα

μονε να τής παραγγείλετε

χαρουμενα 

ταχια πως ερχομαι

νυφουλα να την κάνω

.

.

.

Geometricous Abstract XVII

-3μ χ 4.5μ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Fragmenta 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

ας αρχινησω για να πω

τής Λένης το τραγούδι

που ο Κωνσταντάκης για κείνη

σαράντα κάστρα καταλύει

τι ωφελεί Κωνσταντακη μ'

σ'αυτονα τον απάνω κόσμο

τίποτα άλλο απ' τής Λένης μ' την αγκαλι

το'να με τ'αλλο όλα τα κάστρα παραδόθηκαν

και κει στο ύστερο το κάστρο 

τον Κωνσταντακη σημαδεύουν 

και τη ψυχή του παίρνουν

μην φτάσετε μαντάτο στη Λενη μου

λυπητερό

πως εδώ μακρυά στα ξένα

αποθανα

μονε να τής παραγγείλετε

χαρουμενα 

ταχια πως ερχομαι

νυφουλα να την κάνω

.

planet Earth

Over All,The Money

.

ο κ.Κ είπε:

σκέφτομαι έναν ηλίθιο,

κι αυτός είμαι εγω

.

στην οδό Ιωάννη Τσιμισκή

οδευω εν ερημια

μετά τη δολοφονια

τού Σεβαστού Αυτοκρατορα

Νικηφόρου Φωκά

πλήρης η εγκατάλειψη

τών εγκοσμιων

η διαφευγουσα μνήμη μου

εσύ

αορατη απουσιαζουσα

στη φλυαρία

εγκλειστη

.

playboy

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

the escort-girl story time

συναντήθηκαν,τής είπε τι ήθελε,εκείνη συμφωνησε,-η δουλειά μου,χαμογέλασε,

τα χρήματα ήταν αρκετά,

όλα διαδραματίσθηκαν σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου,

τρεις μέρες τρεις νύχτες,

.

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

ο Κωνσταντινος ο μικρός

ο μικροκωνσταντακης

στο πόλεμο επαει

νύχτα σελωνει τον μαύρο του

νύχτα τον καλιγωνει

και το πουρνο ξενιναε

να πάει

και που μ'αφηνεις Κωνσταντη

την ερμη μοναχούλα

στην μάνα μου στην αδερφή

Βδοκια μου 

σε εδικούς μου

σε αφηνω 

σαν  εκείνος έφυγε 

σαν πηγε

εκείνες μάνα κι αδερφή την κακομοίρη 

εδεσαν

και στο πηγάδι  εκατεβασν

που'χε τα μαύρα φίδια πληθος το νερό 

να τηνε φαρμακωσουν

κι ήρθε ο καιρός και γύρισε η ώρα

κι ο Κωνσταντίνος ο μικρός

ο μικροκωνσταντακης 

από τον πόλεμο γυρίζει

βρίσκει το σπίτι έρημο

τις πόρτες σφαλιστες

και την αυλή χορταριασμενη

και πάει στη μάνα κι αδερφή

κι αυτές αναρωταει

που'ναι η Ευδοκια μάνα κι αδερφή μου

κι εκείνες τού απαντησαν

τι να σου πούμε Κωνσταντή μας

στο τρίτο χρόνο άντρας ξενομεριτης περασε 

κι εκείνη η αμυαλη

στον έρωτα του πέφτει

και την αγάπη σου  

για παντα απαρνιεται

τι'λετε και τι ακούω

να πάω ταχια να τούς εβρω 

τούς δυό να κακοθανατισω

και τότε ακουει φωνιτσα 

βαθειά 

απ'το πηγάδι

εγώ'μαι Κωνσταντακη μου

η Αβδοκια σου

από μάνα κι αδερφή κακοθανατισμενη

θροφη για τα φαρμακερά τα φίδια

κι ο Κωνσταντίνος ο μικρός

ο μικροκωνσταντακης 

απ'τα μαλλιά τις άρπαξε

σκύλα μάνα και φόνισσα αδερφή φωνάζει

τι'ναι το κακό

τι'ναι το έγκλημα

στην Αβδοκια που καματε 

και τα κεφάλια ευτύς 

με το σπαθι τούς κοβει 

.

το λουλούδι τής φραγκοσυκιάς

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

είδαμε μέσα στη κάθετη

πίεση τού ήλιου

τη πράσινη σαυρα

να κρύβεται στο αριστερό κενό μάτι

τής χρυσής προσωπιδας

τού Ατρειδη Αγαμεμνωνα

 This is the Clytaimnestre 

μια αγγλίδα νεαρή τουρίστρια αναφώνησε

εμείς μείναμε σιωπηλοί

οι φόνοι θα εκτελεστουν

με τη σειρά

νομοτελειακα μετά το Θυεστιο δείπνο

καυτό μεσημέρι

και

τα άνθη στη φραγκοσυκια

χρησμοδοτουσαν γι'αυτό

το βράδυ στο αρχαίο θέατρο

όλα όπως τα'χαμε 

προβλέψει εξιστορηθηκαν

.

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

έψες με την αστροφεγγιά

τ'αστρα μ'αποπλανησαν

η Πούλια κι ένα λαμπρό φεγγαρι

κόρην εμορφη

μές σε περιβολάκι εθωρου

τα μηλαρακια εκοβε

και γλυκοτραγουδουσε

και σαν μ'ειδε μήλο

κόκκινο μού πεταξε

γελωντας

πιασ'το λεβέντη μου

άντρα μου να σε κάνω

κι εγώ το έπιασα

γυναίκα τηνε παιρνω

.

.

.

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

στην Ingeborg Bachmann

τι εξορία απείρου

άπληστη αδυσώπητη

ο άνθρωπος

στα νερά τών λέξεων

πνιγμένος

η ιστορια συνθλιβει

τα οστά μας

ένα χρέος ανεξόφλητο

πόσο λυπημένος ειμαι Inge

was für ein endloses Exil

gierig, rücksichtslos

der Mann

im Wasser der Worte

ertrunken

Geschichte zermalmt

unsere Knochen

eine unbezahlte Schuld

Wie traurig bin ich, Inge

.

.

.

η άμεση αντίδραση τού κ.Κ:

pour (un certain regard) d'elle

για ( κάποιο βλέμμα) της

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings 

-Elektra-

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μεταφραζοντας

Ευριπίδης Ηλέκτρα,

στίχοι 54-63

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ηλέκτρα,

φώναξα,με είδε,

φίλε μου,είπε,η φωνή της

έτρεμε,

τι πρέπει να κάνω;

δούλα στο σπίτι μου,

ατιμασμενη,

δεν την αντέχω την αδιαντροπια τους,

δεν έχω μάνα,η Τυνδαριδα

Κλυταιμνήστρα,δεν είναι μάνα μου,

τού Θυέστη Αιγισθου αμοροζα,

το σφαγμένο κορμί

τού πατέρα,

στο δίχτυ σπαρταραει όπως ψάρι,

δεν κοιμάμαι τις νύχτες,

άγρυπνη περιμενω

ο φόνος του να πληρωθεί με φόνο,

δεν ξέρω πια τι είναι τών θεών 

και τι δεν είναι τών θεών,

ξέρω όμως τι είναι τών ανθρώπων,

κι εγώ άνθρωπος είμαι

μέσα σε νύχτα σκοτεινή

ειμαι

κανένα πια ξημερωμα

δεν περιμενω,

ο αγαπημένος αδελφός μου

ο Ορέστης,

ότι σ'αυτον τον άγριο σκληρό κόσμο

μ'απεμεινε δικο μου,

εξορια,

είπε,

και βάδισε μέσα στη σκοτεινή νύχτα)

Ηλεκτρα

νύχτα μαυρη,

που άστρα ανατρέφεις χρυσά,

μέσα στο σκότος σου

πηγαίνω τη στάμνα

που στο κεφάλι ακουμπω

με νερό τού ποταμού 

να γεμίσω

αφήνοντας θρηνους

για τον πατέρα 

στον ψηλό αιθερα,

όχι αυτό δεν μού το επέβαλε κατι,

αλλά τη θρασυτητα να δειξω τού Αιγισθου

στους θεούς,

γιατί η κακούργα η Τυνδαριδα,

η μάνα μου,

έξω μ'εδιωξε απ'το σπίτι,

τον άντρα της να ευχαριστήσει,

αφού αλλά γέννησε παιδιά

με τον Αιγισθο

τον Ορέστη και μένα

κατωτερους μάς θεωρει στο σπίτι

Ηλέκτρα 

ὦ νὺξ μέλαινα, χρυσέων ἄστρων τροφέ,

ἐν ᾗ τόδ' ἄγγος τῷδ' ἐφεδρεῦον κάρᾳ    55

φέρουσα πηγὰς ποταμίας μετέρχομαι-

οὐ δή τι χρείας ἐς τοσόνδ' ἀφιγμένη,

ἀλλ' ὡς ὕβριν δείξωμεν Αἰγίσθου θεοῖς-

γόους τ' ἀφίημ' αἰθέρ' ἐς μέγαν πατρί.

ἡ γὰρ πανώλης Τυνδαρίς, μήτηρ ἐμή,    60

ἐξέβαλέ μ' οἴκων, χάριτα τιθεμένη πόσει·

τεκοῦσα δ' ἄλλους παῖδας Αἰγίσθῳ πάρα

πάρεργ' Ὀρέστην κἀμὲ ποιεῖται δόμων

.

.

.

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Corpus Fragmenta 

και συναντω το απειρο

στο κρυσταλλο ενος σώματος

στο θηλυκό σώμα σου οφειλονται οι εκλειψεις μου 

και φωνες εγχρωμου αερα 

μ'ενα λ ηλιου χρυσο 

η ανάληψη 

τού σώματός σου

μ'ασπρους κρινους

ισορροπεί η αθωοτητατα τής υπαρξης σου

και η φωνη σου εναρμονια στην ωραιοτητα

ειναι  η συμμετρια 

τού σώματός σου

δοχείο κάλλους

στη διαφανη αφη 

τών φωνηέντων μας

αορατοι

η ομορφιά σου

η απόδειξη τού θεού 

μεσημερι

ανοιξε η μελισσα τη σιωπη τού ανθους σου

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

ελάτε δω τριγύρω μου

όλα συμμαζωχτειτε αδέρφια

πληγώθηκα βαριά κι έγειρα 

για να πεθανω

για θαψτε με βαθειά

στη μαύρη γης

και μην με κλάψετε

στού αντρειωμένου 

δεν πρέπει κλάματα

μον' ο μικρότερος 

τ'αρματα μου να παρει

να ζωστει

μ'αυτα να πολεμαει

κι αν την καλή μου κάποτε 

ανταμώσει

να της τα παραδωσει

.

σ'αυτο το πινγκ-πονγκ

τής σιωπής

είμαστε ακεραιοι

.

περιεργο πως απομονωνοντας λεξεις 

απο εναν ανθρωπο

όπως:

οι άνεμοι

χορδες

τής σιωπης

το μοιραίο

φεγγαρι

                             

δημιουργουνται οι επιθυμιες μας

.

αυγουλα σε κήπο 

παράδεισο εμπήκα

κι έκοψα κόκκινο τριανταφυλλακι

σε μαυροματα το'δωσα

και δεν το καταδεχτει

μον' σε δοκίμι μ'εβαλε

τη πλουμιστη να φέρω

περδικα

στηνω τα βροχια στα βουνά

να τηνε πιάσω

βάζω τον ήλιο να τηρα

τούς σταυραιτους να ψάχνουν

.

REAL'S HYPERTONISMOI

ότι βλέπω δεν είναι πραγματικό,η παράδοξη δόμηση τού πραγματικου, 

ότι αισθάνομαι είναι συνείδηση τού κόσμου, έχει δίκιο ο Καρτέσιος η' ο Χουσερλ 

διαμέσου Κάντ; επιβάλω τον κοσμο η' μού επιβάλλεται,

γιατί επιλέγω την διαψευσιμοτητα; αδύνατος ο κόσμος χωρίς τη γλώσσα,

ότι βλέπω δεν είναι το πραγματικό;

.

Meta-eikasma-

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis  

Πιεσμα  ηλιου 

και κυματισμος ελληνικων λεξεων

Ηλιοφωνη Θαλασσοφωνη

Εσυ

.

από μια εικόνα σου παρά θίν αλός

διαφωτισμοι θερμου.ηχων υπερστροβιλισμος.

τοπολογια τού εφελκιμου.

ενεστως χρονος δαχτυλων.

συνπορφυρος ορμη.

διαστολη χρονου.αμειωτο φως.

.

και σε σενα απευθυνομαι:

αν ενας ανθρωπος,ειδικά εσυ,λείπει,

τι αξίζει ο κόσμος;

.

Θεσσαλονίκη 

-φωτογράφηση

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

Κασσάνδρου,Αγίου Δημητριου,Μελενίκου,Εγναντία,Αγγελάκη,Τσιμισκη,Νίκης,

ο εγκλωβισμός σου σ'αυτη τη πόλη,

κάποια Ραχήλ,Εβραία,κάποια Ελένη Μεκεδνα πριγκίπισσα,

ένα φοιτητικό εστιατόριο Νταναση,το Προ-πο τού Κούδα,

ένα παγωτό,Γενάρη χειμώνα,με παγωμένο Βαρδάρη,στην Αριστοτέλους,

τα σινεμά στο Βαρδάρη,η νύχτα στα Λαδάδικα,

το σημείο που σκοτώθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης,

και συ να επανέρχεσαι,αόρατη,να βυθίζεις το βλέμμα σου,στο Θερμαϊκό γαλαζια,

νότια,

.

.

.

η σχέση 

με το αδύνατο

η απέραντη διαφάνεια 

τού 

κίτρινου ψαριού 

στη γυάλα

το λογικό μπιλιάρδο

τού Immanuel Kant

εν όψει τής έκρηξης

τής 9ης Συμφωνίας

το δίχτυ 

τής γοητείας

.

.

.

εγώ ένας τυφλός Οιδίποδας

ακουω

τα λόγια τής Θηβαιας

Σφίγγας

τώρα βλέπω

το μαύρο κομπινεζον της

τα άσπρα πόδια της

κι ένα βυζί

να μου προτείνει να βυζαξω

μην φοβάσαι

η μάνα σου ειμαι

.

η ομορφια τι ειναι;

ενα κιτρινο σταχυ.

που λυγιζει στα λογια μου.

απαντησε:η ομορφια ειναι 

το χταποδι τού χεριου μου,

που τωρα το κορμι σου 

αγγίζει,

το κρινακι σου εδω ανθισε.

η ομορφια.τι ειναι η ομορφια σου

αν όχι αόρατη

αυτεξουσια

εκπληκτική

συγγένεια

μέλλοντος χρόνου

Ode zu Freude

.

.

.

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

αποβραδυς αρπαζουνε 

την ωρια κόρη

κι ολονυχτίς την πάνε

έχω πατέρα κι αδέρφια 

σταυραητους

και θα σας κυνηγήσουν

με το μαχαίρι κεφαλια

θα σας κόψουν

κι εκείνοι οι ατιμοι ληστές

την αντιγελασαν

κερνα μας κόρη κερνα μας

κρασί όλους με την αραδα

κι έλα κι εσύ κοντά  

να μας γλεντιζεις

και διαλεξε ταχια αυτόν 

που στο κρεβατι σου

θα βάλεις

κάλλιο το μαύρο  χάρο 

να'χω άντρα

παρά δειλούς και τιποτενους αντρες

κι ένας με βία τη παιρνει

κι αγκαλιάζει

κι έπειτα δεύτερος και τρίτος

κι ως το πρωί ατιμαζαν την κόρη

και τηνε παράτησαν πρωί 

στον έρημο τον τόπο

κι όταν την βρήκαν

ήτανε γυμνή μαχαιρωμένη

σε κλαίνε ωρια κόρη

βουνά λαγκαδιές και όρη

κι εμείς τα αγρίμια τ'αγριμακια

.

.

.

φωτογραφιση

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

το βλέμμα τής Ελένης

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το βλέμμα τής Ελένης

πριν φύγει για κάποια Τροία

η' κατ'αλλους στο Νείλο

τής Αιγύπτου

τώρα όσο για μένα

το φεγγάρι ανατελει

κι ανεβαίνει 

ένα -ενα τα σκαλιά

στο αμφιθεατρο 

τού αρχαίου θεάτρου

και δύει δυτικά

το τριζονι

απαγγέλει από την Ελένη 

τού Ευριπίδη

Νείλου μὲν αἵδε καλλιπάρθενοι ῥοαί,

ὃς ἀντὶ δίας ψακάδος Αἰγύπτου πέδον

λευκῆς τακείσης χιόνος ὑγραίνει γύας

εμείς είμαστε θνητοί

τι να ξέρουμε;

τι να καταλάβουμε;

.

.

 .

My Own Empire of Heteronyma Paintings-Helen of Sparta)

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η ελεγεία τής Ελένης 

2025 μΧ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

γαλαζιο φεγγει το φως 

ο ηλιος φερνει σταμνες θαλασσα 

στ'ακρογυαλι 

παλμοι φωνων 

τα νερα περασμα σωματων 

κοχυλια ουρανου 

στα βοτσαλα 

και δεν στεγνωνει η μνημη 

ησυχη αναπνοη 

αδειαζει ο αερας αρωματα 

θυμαριου 

ενας ψιθυρος

τη νυχτα το φεγγαρι

προέκταση ροδιων

αγγίζει

τα χείλη σου

τίποτα δεν λείπει

πληροτητα

με τις λέξεις μου

η φωνή σου

μια στιγμή

στην αιωνιότητα 

.

.

.

Fragmenta 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

σιωπή

όταν οι άνθρωποι

απομακρυνονται

.

is Glenn Gould a genius?

in playing Beethoven 

body-making the music

phone-sing the notes

rythmising the harmony-breathing

.

όλοι,από κάποια μέρα και μετά,θα περάσουμε 

στο Σύνδρομο τής Greta Garbo

και θα κρύψουμε για παντα το πρόσωπο μας

όπως αυτή με μαύρα γυαλια

-θέλω πλέον να είμαι μόνη μου-

.

.

.

φωτογραφιση για την Μήδεια

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

μεταφράζοντας 

Ευριπίδης Μήδεια 

στίχοι

1323-1344

(εσωτερικός μονόλογος τής Μήδειας:

τι ξέρει ο άντρας για τον έρωτα που νιώθει μια γυναίκα,από τι σκοτάδια ξεπηδά 

και σε τι σκοτάδια την βυθίζει,βάρβαρη είναι,όπως βάρβαρος είναι ο έρωτας,

η λογική δεν είναι παθος,δεν τρελαινει,τα παιδιά,είναι γεννηματα τού πάθους,

που τώρα που  προδωθηκε εγώ που τα  γέννησα τα σκοτώνω,πόσο θέλω μ'αυτο 

να σε πονέσω,εγώ που τα βυζαξα,που τα νανουρισα,που ξενύχτησα στη κούνια τους,

τα σκοτώνω,να σε εκδικηθώ,να σε τιμωρήσω,πονάω τα σφιγμένα παιδιά,

η καρδιά μου σχίζεται,χίλια κομμάτια,ουρλιάζω,εσύ είσαι ο φονιας τους,

ο ερωτικός πόθος τα εφερε,στη ζωή,η προδοσία σου τα παίρνει,

στην ανυπαρξία,

ναι πιο άγρια στη φύση από την Τυρρηνικη Σκύλλα η προδομένη ερωτευμένη 

γυναίκα ειναι,ο νόμος σας,ο Ελληνικός,το ξέρω,θα με καταδικάσει,την πιο βαριά

 ποινή,παραδειγματική,άλλη στο μέλλον να μην τολμήσει Μήδεια να γίνει,όμως 

η βαρβαρικη μου φύση τον αψηφά,δεν υπακούει,τον έρωτα δεν νικα καμιά λογική 

στον αιώνα τον άπαντα)

Ευριπίδης Μήδεια 

στίχοι

1323-1344

Ιάσων

σε μισώ,ποσο πολυ

κακούργα γυναίκα και στους θεούς εισαι

και σε μένα και σ'ολο το ανθρώπινο γένος,

τα παιδιά που γεννησες

με το μαχαίρι να σφάξεις

και μένα χωρίς παιδιά

μ'αφησεις,

και μετά απ' αυτά που'κανες

τον ήλιο 

ν'αντικριζεις,

και τη γη,τέτοιο  τολμωντας φονικό,

ω να χαθείς,τώρα καταλαβαίνω

πριν δεν καταλάβαινα,

όταν απ'τη βάρβαρη σου

χώρα 

σε σπίτι σ'εφερνα ελληνικό,

τι συμφορά,

που και το πατέρα και

τη γη που σ'αναθρεψε προδωσες,

το δαίμονα τής τιμωρίας σου

πάνω μου οι θεοί

τον εστρεψαν,

γιατί αφού τον αδερφό σου

μέσα στο σπίτι σου

σκότωσες 

στο καράβι μέσα μπήκες

τής Αργως,

κι έτσι άρχισαν αυτά,

αφού μένα παντρεύτηκες

και μου γεννησες παιδια

για τ'αγκαλιασματα τού κρεβατιού

τα σκότωσες,

Ελληνιδα καμιά δεν υπάρχει 

που τέτοια ποτέ 

να τολμούσε,

που όμως τοτε δεν τις διάλεξα

και σενα παντρευτητα,

γάμος φρικτός κι ολέθριος,

λέαινα,κι όχι γυναικα,

που κι απ' την Τυρρηνικη

Σκύλλα

πιο άγρια φύση εχει

Ιασων

ὦ μῖσος, ὦ μέγιστον ἐχθίστη γύναι

θεοῖς τε κἀμοὶ παντί τ᾽ ἀνθρώπων γένει,

1325ἥτις τέκνοισι σοῖσιν ἐμβαλεῖν ξίφος

ἔτλης τεκοῦσα κἄμ᾽ ἄπαιδ᾽ ἀπώλεσας.

καὶ ταῦτα δράσασ᾽ ἥλιόν τε προσβλέπεις

καὶ γαῖαν, ἔργον τλᾶσα δυσσεβέστατον;

ὄλοι᾽. ἐγὼ δὲ νῦν φρονῶ, τότ᾽ οὐ φρονῶν,

1330ὅτ᾽ ἐκ δόμων σε βαρβάρου τ᾽ ἀπὸ χθονὸς

Ἕλλην᾽ ἐς οἶκον ἠγόμην, κακὸν μέγα,

πατρός τε καὶ γῆς προδότιν ἥ σ᾽ ἐθρέψατο.

τὸν σὸν δ᾽ ἀλάστορ᾽ εἰς ἔμ᾽ ἔσκηψαν θεοί·

κτανοῦσα γὰρ δὴ σὸν κάσιν παρέστιον

1335τὸ καλλίπρῳρον εἰσέβης Ἀργοῦς σκάφος.

ἤρξω μὲν ἐκ τοιῶνδε· νυμφευθεῖσα δὲ

παρ᾽ ἀνδρὶ τῷδε καὶ τεκοῦσά μοι τέκνα,

εὐνῆς ἕκατι καὶ λέχους σφ᾽ ἀπώλεσας.

οὐκ ἔστιν ἥτις τοῦτ᾽ ἂν Ἑλληνὶς γυνὴ

1340ἔτλη ποθ᾽, ὧν γε πρόσθεν ἠξίουν ἐγὼ

γῆμαι σέ, κῆδος ἐχθρὸν ὀλέθριόν τ᾽ ἐμοί,

λέαιναν, οὐ γυναῖκα, τῆς Τυρσηνίδος

Σκύλλης ἔχουσαν ἀγριωτέραν φύσιν.1344

.

 .

.

My Own Empire of Heteronyma Paintings 

-Helen of Sparta-

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

η προέκταση

τού δεξιού χεριού του 

φτάνει στον λωβο

τού αριστερού αυτιού της

τα δάκτυλα του

κουμπωνουν

την χρυσή μελισσουλα

σκουλαρίκι

πόσο μακρυά είσαι;

ρωτα η Ελένη

από ποια αιωνιότητα

έρχεσαι

και σε ποια αιωνιότητα

πηγαινεις;

τη δική σου,

απαντά

.

.

.

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

μεταφράζοντας

Όμηρος,Ιλιάδα,ραψωδία Ζ',

στίχοι 146-149

Μίμνερμος (Κολοφωνα Μικράς Ασίας 670 πΧ)

.

.

Όμηρος,Ιλιάδα,ραψωδία Ζ',

στίχοι 146-149

οποια τών φύλλων η γενιά

τέτοια και τών ανθρωπων

άλλα ο άνεμος κάτω ρίχνει,

άλλα στα φουντωμενα δέντρα φυτρώνουν

όταν τής άνοιξης έρχεται

η ώρα,

έτσι τών ανθρώπων 

η μια γενια 

φυτρωνει

η άλλη τελειωνει

οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.

φύλλα τὰ μέν τ’ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ’ ὕλη

τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ’ 

ἐπιγίγνεται ὥρη·

ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡ δ᾽ ἀπολήγει.

.

.

Μίμνερμος (Κολοφωνα Μικράς Ασίας 670 πΧ)

εμείς όμοια με τα φύλλα

που τής άνοιξης η  πολυανθη ώρα 

φυτρωνει,

όταν  γρήγορα με το λαμπρό τού ήλιου

φως αυξάνουν,

σ'αυτα ομοιασμένοι λίγο χρόνο ευχαριστιόμαστε

τής νιότης τ'ανθη,

απ'τους θεούς ιδέα ούτε το καλό ουτε το κακό έχουμε,

κι οι μαύρες μοίρες μάς ακολουθούν

η μια για το τέλος

τού σκληρού γήρατος

η άλλη για τον θανατο,

για λίγο καιρό ο καρπός τής νιότης είναι,

οσον πάνω στη γη 

ο ήλιος απλώνεται, 

όταν όμως στο τέλος

αυτή η ώρα ερθει,

αμέσως καλλίτερα να πεθάνεις παρά να ζεις,

γιατί πολύ η καρδιά βαραίνει,

σ'άλλον το σπίτι παρακμαζει,

κι η φτώχεια

οδυνηρά τον πνιγει,

άλλος πάλι παιδιών στερειται,

κι αυτά ποθώντας πολύ

στον κατω απ'τη γη 

αδη πάει,

άλλος αρρώστια έχει

που τα σωθικά του τρώει,

απ'τους ανθρώπους κανένας 

δεν είναι που ο Διας

πολλά να μην τού δίνει

βασανα

ἡμεῖς δ᾽, οἷά τε φύλλα φύει πολυάνθεμος ὥρη

ἔαρος, ὅτ᾽ αἶψ᾽ αὐγῇς αὔξεται ἠελίου,

τοῖς ἴκελοι πήχυιον ἐπὶ χρόνον ἄνθεσιν ἥβης

τερπόμεθα, πρὸς θεῶν εἰδότες οὔτε κακὸν

5οὔτ᾽ ἀγαθόν· 

Κῆρες δὲ παρεστήκασι μέλαιναι,

ἡ μὲν ἔχουσα τέλος γήραος ἀργαλέου,

ἡ δ᾽ ἑτέρη θανάτοιο·

μίνυνθα δὲ γίνεται ἥβης

καρπός, ὅσον τ᾽ ἐπὶ γῆν κίδναται ἠέλιος.

αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τοῦτο τέλος παραμείψεται ὥρης,

10αὐτίκα δὴ τεθνάναι βέλτιον ἢ βίοτος·

πολλὰ γὰρ ἐν θυμῷ κακὰ γίνεται· ἄλλοτε οἶκος

τρυχοῦται, πενίης δ᾽ ἔργ᾽ ὀδυνηρὰ πέλει·

ἄλλος δ᾽ αὖ παίδων ἐπιδεύεται, ὧν τε μάλιστα

ἱμείρων κατὰ γῆς ἔρχεται εἰς Ἀΐδην·

15ἄλλος νοῦσον ἔχει θυμοφθόρον· οὐδέ τίς ἐστιν

ἀνθρώπων ᾧ Ζεὺς μὴ κακὰ πολλὰ διδοῖ.

.

.

.

Fragmenta 

-χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

τα μάτια σου

η ρώμη 

τού 

πάθους μου

στην άμμο

βλέπω την κολυμβήτρια 

νεράιδα

τα νερά τών χεριών σου

εαρ σαν πάντα

ψίθυροι

στο πρόσωπο σου

το στιλπνό

άνθος

τα μάτια σου

στην συμμετρία

τής ωραιότητος

.

εσύ

μια γυναίκα υακίνθων

με 

πανίσχυρες λέξεις 

εν ιμερω

το μειδιαμα σου

υπερίπταται

εις λαμπρόν ορίζοντα

.

τη νεότητα

διαισθανομαι στο σώμα σου

σε σκιές λευκών κρίνων

η σιωπή τής άμμου

η κλεψύδρα

που την αιωνιότητα μετρα

.

αφού γνωριζομαι

την αρχαία απειλή

Hannibal Antes Portas

και καταλήξαμε

στο

Carthago Delenda Est

η Ιστορία

μια ευκαιρία ειναι

.

 

ισορροπία

ένρινων κρίνων

σε αμμουδερές επιφάνειες

γλάρων

τα υπόλοιπα:

πέρα ένα κυπαρίσσι 

ορθο αγγιζει

πάνω ένα βυζαντινό σύννεφο 

Νικολάου Εγγονοπουλου

στο βάθος η υληεσσα

Ζάκυνθος

σε δεύτερο πλάγιο ήχο

τού Ανδρέα Κάλβου 

Ιτε Παίδες Ελληνων

με περιττά λόγια

μειωνεις

ότι ανθρωπινο έχεις

έκπτωτος πλέον

οποιασδήποτε αιωνιότητας

ακόμα 

και τής επινοημενης

.

.

.

η Μαρία Κάλλας στην Επίδαυρο 

Μηδεια

-χ.νκουβέλης c.n.couvelis 

εδώ στα σκαλιά τού θεάτρου,ολομοναχη,

οι θεατές έφυγαν,

είδαν την Μήδεια τού Ευριπίδη

κατά γράμμα τον Αριστοτέλειο ορισμό:

ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης, 

ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ 

δι᾽ ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.

περιμένω τούς χωροφυλακους να με συλλάβουν,

για το φονικό τών παιδιών μου,

αυτό δεν είναι μυθος,

είναι η συμφορά μου,

γυναίκα που την σύντριψε

το παθος,

τα χέρια σταυρωτά,έτοιμα να δεχτούν τις χειροπέδες 

.

.

.

 

φωτογράφιση

-χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

Fragmenta

Αριαδγνη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

η Αριάδγνη έχει σχεδιάσει τα πάντα,θα δώσει τον μιτο στον Θησέα,

αυτός θα μπει στον λαβυρινθο,

θα σκοτώσει τον Αστέριο,αυτός είναι πραγματικός,με σάρκα και οστά,

ο άλλος ο Μινωταυρος είναι μυθος,

ρομπότ τού Δαίδαλου,

όταν βγει έξω δεν θα τον ακολουθήσει στην Αθήνα,

οι σύγχρονοι έρωτες έρχονται και παρερχονται,έχει ρεαλισμο,

μετά από αυτο το συμβάν,θα γίνει μεγάλη διαφήμιση,η Κρήτη είναι τουριστική,

θα έχει μεγάλη άνοδο πωλήσεων στο souvenir's shop της στη Κνωσό,έπειτα 

είναι και επίσημη ιέρεια τής θεάς τών φιδιων,

τώρα είναι λίγο πριν τα μεσάνυχτα,

θα  συνεχίσει  το διάβασμα τού Ερωτοκριτου

και τής Αρετούσας,και μετά θα κλείσει το φως να κοιμηθεί,

.

.

.

φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

Ηλέκτρα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

χέρια,από παιδί,ποτέ δεν με χάιδεψαν,προδωθηκα 

και δεν μπορώ να συγχωρήσω,αργεί η τιμωρία,

η ψυχή μου παγώνει,τα βράδια ολομόναχη στο σκοτάδι,απελπισία,

σαν πουλί τρομαγμένο είμαι,ούτε θέλω ούτε μπορώ να ξεχάσω,

εκείνη που τώρα κάθεται απεναντι μου είναι η μάνα μου,

ξεκουμπωνει τη μπλουζα της,βλεπω γυμνά τα στήθη της,

-θήλασε,την ακούω να λέει,

-φοβάμαι, τής λέω,

σηκώνεται,με πλησιάζει,πιάνει το πρόσωπο μου,

το σφίγγει πάνω στο στήθος της,

-θήλασε μωρό μου,

τη δαγκανω,

-τι κάνεις θα μού κόψεις τη ρογα,

με σπρώχνει,πέφτω στο δαπεδο,

-πόρνη,μού φωνάζει,κλείσε τα πόδια σου,κατέβασε το φουστάνι σου,

σκεπασου

-τι συμβαίνει;ακούω τη φωνή τού Αιγισθου,

-τίποτα,απαντάει,αυτή η βλαμμένη,έρχομαι,

η Κλυταιμνήστρα φεύγει,

πίσω της πυκνώνει το σκοτάδι,

ακούω τα γέλια τους,

τότε έρχονται οι σκιές τών σφαγιασθεντων βρεφών,

κι εγώ σιωπηλη,βλεπω το ανόσιο γεύμα τους,

ο πατέρας μου Αγαμεμνωνας,ξέρω,δολοφονήθηκε,

όλο θάνατοι η μνήμη μου,Ορεστη

.

.

.

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis 

μη-ον ου-τις

τοξευαν πουλια  μπροστα στον καθρεφτη

αντιστρεφοντας τον χρονο

στο Θυεστιο δείπνο 

ειδε

λεπτομερειες υβρεων

να κοβουν τα τρυφερά κρεατα

να τ'ανακατευουν με κριθαρι και βρωμη

βρέθηκαν οι χρυσές προσωπίδες

μιά πράσινη σαυρα σύρθηκε

στο κενό τών ματιων

και μέσα στην ανωση

τής σεληνης

Ειμ'Ουτις,φωναζει

στον υπνο τής μνημης 

η Μεγαλη Αρκτος,ο Ωριων,ο Σειριος,εκεινη τη νυχτα

δεν την θυμασαι;

ειναι η Ελενη,υπαλληλος τουριστικου γραφειου

στις Μυκήνες στη Θεσσαλονίκη,

μετα τα ''επερσε'' και τους ''νοστους'',

ασημαντη γυναικα τού κ.Χ

ο άνθρωπος στην Ελλάδα 

και σ'ολο το Άργος μέσα

μέχρι την εφταπυλη Θήβα

διαλύεται,σκιά

και χανεται

κανενα πειστηριο για κεινη την λαμπρη δοξα 

αρχόντισσες κάποτε οι Τρωαδιτισσες

τώρα δουλες

η Ανδρομάχη τού Εχτορα ατιμασμενη

η Κασσάνδρα σφαγμένη

η Εκάβη μάνα ταπεινωμένη

Αιδώς Αργείοι 

ήρθαν οι γλαροι

τόσοι γλάροι όσοι

οι κόκκοι τής αμμου

αχρηστα συμβαντα,περιττά,χωρις συνεπειες σε τιποτα,

ποια ειναι η Σμυρνη,ποιος ο Μυστρας

ποια η Θεσσαλονικη,ποια η Αθηνα,

ποια η Ελλαδα;

ποιος εμφύλιος μάς οδήγησε ως εδω;

τι εμπορευτηκαμε;

το χέρι μου

η προέκταση ενός άλλου 

ανθρώπου

και

στρώματα ουρανού

βυζαινουμε

στη λευκή επιφάνεια

τών κρίνων

οταν

πρίσματα γαλάζιας συμμετρίας

στον ύπνο τής Ελένης

και 

πήλινα πιθάρια χρησμών

οι λέξεις μας

Διονυσιου Σολωμου

Ανδρέα Κάλβου

κυκλοι δεντρων σ'αρμυρά κυματα πευκων

με πτυχωσεις κοχυλιων 

πουλιά,βράχοι,

αποσπασματα

προσώπων

στη παγωμένη ερημη Λάρισα 

χειμώνας τού '49

προχωρούσαμε βόρεια

πάνω σε σιδηρογραμμές

σωμάτων

βουβών 

διαμελισμενψν

μοιραία κυλησαμε μέσα

σε εξόριστα επιφωνήματα

για ποια πατρίδα;

ποιον αδικήσαμε;

σε ποια μονέδα ξεπουλιομαστε;

καπνο ανωθρωσκοντα

ποθεί η ψυχή μας

τα λόγια μας αγρών χλοη

το κίτρινο πουκάμισο 

τού Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι 

για ένα χρέος

επαναστασεων

εγω ο λιτοδιαιτος μαθητης τού Καντ

αρνουμε να πληρώσω

την usura 

κατά τον Ezra Pound

και κληρονομω

τα απειροστα διαστήματα τού Φρανς Κάφκα 

και 

μια συνομιλια τού Κεινς με τον Σαμουελ Μπεκετ

η' μια Ελένη

Φλανδρω η' Ερωφιλη 

στη λαμπρη Τιρυνθα,στην πολυδεντρη Κνωσο

είναι ο άνθρωπος 

μεταφυσική ανυπαρξίας

μη-ον ου-τις

. 

.

.

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

Αντωνυμίες

ανθος αέρα μαλακώνει 

την εγχαρακτη 

φωνη που'χει το φως

και η τροχαλια του νερού 

αναδιπλασιαζει 

μια διάφανη πλατωνική ιδέα

η μέρα 

υπερκομση ατέλεια

σκεφτομαι την σιγην ιχθυος 

τού  θανάτου 

ακουγωντας Χεντελ η μελισσα 

τριγυρισε διαφορα ανθη

γυριζοντας τις σελιδες της η θαλασσα 

καταληγει στην ακτη την καθαροτητα της

εκεί που εσύ

τη διαβαζεις

στο στηθος τών τζιτζικιων στεναζει 

η ακινησια 

τού καλοκαιριου

.

.

.