24-LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS-ΜΕΡΟΣ 24 PART 24

.

.

24-LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-

ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS

.

ΜΕΡΟΣ 24

PART 24

Ίλια Ρεπιν,ο Ιβάν ο Τρομερός σκοτώνει τον γιο του Ιβάν(1870-1873)

Πινακοθήκη Τρετιακόφ,Μοσχα

οι τελευταίες ώρες του Ιβάν Δ' Βασίλιεβιτς

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-

ένα παιδί,βλέπει,πετά από το παράθυρο σκυλιά και γάτες,τα κορμιά τους σκίζονται,

-δεν έχει φόβο,είναι τρελό,

κάποιος λέει,τι θα γίνει όταν μεγαλωσει;,ένας στυγνος εγκληματίας,

κάνει κίνηση στο σκάκι,το μαύρο άλογο,πονάει το στομάχι του,αντίπαλος του 

ο Μπογκντάν Μπιέλσκι.βογιαρος,κόλακας,αν μπορούσε θα τον δηλητηρίαζε,

-Ιβαν Δ' Βασίλιεβιτς είστε κίτρινος,τον ακούει,νιώθει ζάλη,-πηρατε τον ψευδάργυρο,

η σύφιλη θα σας σκοτώσει,

έκανε κίνηση του πύργου,θα θυσιάσει πιόνια για να ανοιξει χώρο,η εικόνα της Ιριννας,

προκλητική,διάφανο νυχτικό,τα μισογυμνα πόδια,το μεγάλο στήθος,ξαπλωμένη στο

 κρεβάτι,νύχτα,ησυχία,αυτός είναι ο Τσάρος ο Κυβερνήτης πασών των Ρωσιών,τά παντα

 του ανήκουν κι αυτή η γυναίκα,ας είναι νύφη του,γυναίκα του τσαρεβιτς Φιοντόρ,

ο Φιοντόρ είναι καθυστερημένος,

-θυμασαι την Ανασταζια Ρομάνοβνα ,λέει στον Μπογκντάν Μπιέλσκι.

-ποιος δεν θυμάται την ευγενική τσαρίνα,απανταει εκείνος με χαμηλωμένο κεφάλι,

ένας ύπουλος άνθρωπος,και ταυτόχρονα κινεί τον αξιωματικό,

-ρουα,λέει,

-την δηλητηριασαν,ούρλιαξε,

η θλίψη τον έπνιξε,δεν τον ενδιαφέρει,να πούν ότι θέλουν για τη σφαγή στο Νοβγκοροντ,

αφού πέθανε εκείνη,η αγαπημένη γυναίκα,η Ανασταζια του,να πεθάνουν όλοι,

η Ιριννα τον ερέθιζε,

-τότε εμφανιστηκες εσυ,Μπογκντάν Μπιέλσκι και εκείνος ο πανούργος Μπόρις

 Γκουντουνοφ,και χαλάσατε τη δουλειά,ντράπηκα τόσο,

θα σας σκότωνα,αλλα προλαβατε να με δηληριαζετε με τον ψευδάργυρο,

-η παρτίδα αυτή δεν θα τελειώσει,

τα μάτια του θολώνουν,

-σκοτωσα το γιο μου,της Αναστάζιας Ρομάνοβνα το παιδί,τον Ιβάν μου,είμαι τρελός,

πραγματικά Ιβάν ο Τρομερός,

μέσα στο μισοσκόταδο της εκκλησίας,ολομόναχος,είχε διατάξει κανεις να μην είναι εκεί,

-χτύπησα την εγκυο Γιελενα  Σερεμετεβα,τη γυναίκα του Ιβάν μου,κι απεβαλε,

κι ύστερα σκοτωσα αυτόν,

ποιος θεός θα με συγχωρέσει;

ζαλίζεται,τα μάτια του θολώνουν,η απέραντη Ρωσία που ονειρεύτηκε,ο απλός λαός,

η πανούκλα των βογιαρων,σβήνεται για πάντα αυτός ο κόσμος του,

-οπως εσένα καλή μου Αναστάζια με δηλητηριασαν,

κλείνει το παραθυρο,το παιδί θα ησυχάσει,σκέφτεται,

ο τελευταίος σκύλος και η τελευταια γάτα που πετιέται είναι αυτός,ο Ιβάν Σ' Βασιλιεβιτς 

ο Τρομερός,Τσάρος και Κυβερνήτης Πασών των Ρωσιών

κάποτε,

σωριάζεται και σπαει σε σκονη,

53 ετών,

το 1584 η Ιστορια

.

.

.

 .

.

Φωτογραφιση-το πέρασμα του καλοκαιριου στην απουσια

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η απίθανη εμφάνιση των ανθρώπων

και η νομοτελειακή εξαφάνιση τους,

μια γραφή στην άμμο ήρθε το κύμα και την έσβησε,

η μνήμη των ανθρώπων μένει,ένα τεράστιο παραδοξο,

όταν φεύγουν οι άνθρωποι που πάνε;

σε ποια πραγματικότητα;

ποια αιωνιότητα,και πόση,τους καταπίνει;

ο άνθρωπος είναι κείμενο,το κείμενο του,

όταν το γράφει,και δεν το διαβάζεις δεν υπάρχει,

πόσο καταπληκτική η παρουσία του(από τόσα δισεκατομύρια ανθρώπων 

να εμφανιστεί εδω-τωρα) και πόσο οδυνηρη η παντοτινή απουσία του,

ήρθε,φάνηκε,εξαφανίστηκε,

πόση απώλεια,ποσος θανατος,μας συνδέει ζωντανούς;

ένα μυθιστόρημα,ένα θέατρο,μια περφορμανς,και τώρα τελείωσε,

πόσοι άνθρωποι τελειώνουν;από πόσους τέτοιους αποτελείται η ζωή μας;,

αυτή η αδυσωπη μοίρα των ανθρώπων,

τα ελάχιστα όρια,σύνορα του ανθρώπου,

να είναι αδύνατο να γνωρίσεις την ανθρωπότητα,

γι'αυτους τους ανθρώπους πέρασε το καλοκαίρι εδώ-τωρα,

τώρα-εδω απόντες,

τελικα όλοι μας η ζωή 

μια ολοκληρωτική απουσία,

είμαστε, παντοτινά,απόντες στους άλλους

.

.

.

 

THE END

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μετά την έκδοση του τελευταίου του βιβλίου εξαφανίστηκε,

οι έρευνες δεν απέδωσαν,

τίτλος του βιβλίου THE END,

με 721 λευκες σελίδες,

παρ'όλ'αυτά αγοράστηκε,

χαρακτηρίστηκε best seller,

στα λογοτεχνικά περιοδικά έγιναν αναλύσεις,

κάποιος έγραψε:αν ο Θεός έγραφε,αυτό το βιβλίο θα έγραφε,

άλλος:απόδειξη της ύπαρξης του Θεού,

ένας άλλος:απόδειξη της μη ύπαρξης του Θεού,

υπήρξαν και ψυχαλυτικες κριτικες-μελετες,

παρουσιάστηκαν κάποιοι αναγνώστες που ανέφεραν πως το διάβασαν,ήταν αδύνατο 

όμως να αφηγηθούν το περιεχόμενο του,δεν είχαν την μνήμη του,

θεωρήθηκαν απατεώνες,

κάποιος άλλος διάβασε τη σελίδα 377,τη φωτογράφισε μάλιστα,αλλά η φωτογραφία 

δεν αποθηκεύτηκε,

άλλος,μάλλον περιπαιχτικά,το ζύγιζε και έβρισκε να έχει κάθε φορά διαφορετικό βάρος,

ένας άλλος,απαντωντας,είπε πως κάποια φορά θα γίνει τόσο τεράστιο σε βάρος,που θα

 έχει καταλήξει σε μαύρη τρύπα,

τότε ένας συμπέρανε:

το THE END στην πραγματικοτητητα είναι μια μαύρη τρύπα,γι'αυτό καμία πληροφορία,

το κείμενο του,δεν ξεφεύγει,για να διαβαστεί,

και μάλλον μέσα σε αυτή τη μαυρη τρύπα εξαφανίστηκε ο συγγραφέας του,

τελικά,το βιβλίο του THE END,ήταν μια τεράστια εισπρακτική επιτυχία,

.

.

.

 

γυμναστικες επιδειξεις στο τελος της σχολικης χρονιας,δασκαλος ο Γεωργιος

Παυλου  και ο Νικος Κατερινοπουλος,στη σημαια ο Νικος Μπαρλας ,δεξια

του στη φωτογραφια η Καλη Στρατου

Ο διδάσκαλος Γεώργιος Παύλου εκ Χρυσοβιτσης εις Μαχαιραν

(δεκαετία 1950-αρχες δεκαετίας 1960)

Το Κατά Παύλου Ευαγγέλιον

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ο Γεώργιος Παύλου ήταν ένας ιδιομορφος διδάσκαλος,πολλές οι ιστορίες 

με αυτόν,είχε δικη του μέθοδο διδασκαλίας,εκτος της μάθησης επιπτεν

και ...ράβδος,

έλεγεν:τι τα θέλετε τα γράμματα,πάρτε πρόβατα,γίδια,γουρούνια

(μακάρι να τον είχαν ακούσει)

όταν έμπαινε μάθημα έλεγε στα παιδιά:ποιος θα ποτίσει θα ταισει τις κοτούλες;

έφευγαν 3-4 παιδιά

μετά από λίγο έλεγε:ποιος για ποτίσει θα ταισει το γουρούνι;

έφευγαν αλλά 3-4 παιδια

έτσι στο τέλος δεν έμενε κανένα παιδί στη τάξη

όταν χτυπούσε κανενα παιδί με τη βίτσα,εκεινο αναπηδουσε να αποφύγει τις ξυλιες,

εκείνος το χτυπούσε με ρυθμό κι έλεγε:κοίτα πως χορεύει

όταν έβαζε βαθμό στο τετράδιο της αντιγραφής,δεν κοιτούσε,αφηρημένος  από

τα επίγεια όπως ήταν,και αν ξεκινούσε με έναν αριθμό αυτόν έβαζε,και τον

φώναζε,εφτά εφτά εφτά εφτά,πέντε πέντε πέντε πέντε

ενα παιδί σκέφτηκε αφού δεν κοιτάζει ο δάσκαλος δεν γράφω τίποτα

όμως,για κακή του τύχη,κοιταξε και είπε:

-δεν κοιτάζει ο δάσκαλος,δεν γράφω τίποτα-

και φυσικά ...το χόρεψε

κάθε μερα,από Δευτέρα μεχτπρι Σάββατο, πηγαινοέρχονταν με ενα μηχανάκι Ζακς

 Χρυσοβιτσα-Μαχαιρα-Χρυσοβιτσα

στο δρόμο συναντούσε τον Μαχαιριωτη δάσκαλο Γεράσιμο Παπατρέχα του Ηρακλή

που εκανε την αντίστροφη διαδρομη με ένα μηχανάκι Ζουνταπ ,γιατί ήταν δάσκαλος 

στη Χρυσοβίτσα

κι ελεγε:ο Φρίξος και η Έλλη

ήταν και θυμόσοφος:

σε έναν νέο δάσκαλο στη Μαχαιρά,το 1961,τον Γιάννη Σίμο από την Παπαδάτου,

που έμενε στο σπίτι στα Νασλεικα και καλλιεργούσε κήπο του είπε:

Ιωάννη ασε τον κήπο, είναι πνευματοκτονος

στους Μαχαιριωτες που δεν τον ήθελαν,γιατί θ'αφηνε τα παιδιά τους στραβά και

στουρναρια,αγραμματα,και του έκαναν αναφορες στην επιθεώρηση να τον διώξουν,

τους έλεγε:

φέρτε μου τις κόλλες,και θα γράψω εγώ οτι θέλετε

ήταν λάτρης του φαγητού,

ζητούσε απο τα παιδιά να του φέρουν ξινογαλο

τα λεγόμενα του τα έλεγε:

Το Κατά Παύλου Ευαγγέλιον

ο δάσκαλος Γιάννης Σίμος θυμάται δύο από αυτό,

σε αρχαιζουσα γλώσσα,σατυρικά αλλά...ιοβολα

οι δάσκαλοι δύο ανηλθον εις το ιερόν προσευξασθε

ο μεν εις Μαρίνος ο δε έτερος Παύλου

ο Μαρίνος αναβάς εις το μέσον του ναού

υψωσας προς τον ουρανόν τας χείρας ταύτα 

προς τον Θεόν προσευξατο

Ευχαριστώ τον Θεόνό τι ουκ ειμι 

ως οι περιλοιποι των διδασκάλων

τυγχάνω αντιγραφευς εξ αντιγραφεων

(διότι εκθοθηκε Οι Παιδαγωγικές Έρευνες

ένα βιβλίο)

καλλικελαδον εποιησανμεν ο Θεός

αριστερόν ψάλτην εις την εκκλησίαν του Αστακού

ο δε έτερος Παύλου ουδε εις τον ουρανόν εμβηναι

ετυπτεν αυτου τας χείρας εις το στήθος

και έλεγεν προς εαυτόν

Ευχαριστώ τον Θεόν

ότι εδωκας αντίπαλον Μαρίνου Τραγομαλλον

.

.

(ο Μαρίνος από τον Αστακό και ο Τραγομαλλον από το Βασιλόπουλο ήταν 

καλοι δάσκαλοι αλλά είχαν κάποιαν αντιπαλότητα)

.

.

το άλλο Κατά Παύλου Ευαγγέλιον

είναι για τους Μαχαιριωτες,αλλά και γενικά για όλους τους Ξηρομεριτες

τραγοσκυλεις και κυανοπωγωνες

και αεί σιδεροφορούντες

οι τας ψωραλεας αίγας καταβροχθίζοντες

.

.

Αυτά για τον Διδάσκαλον Γεώργιον Παύλου

Δικαιοσύνη!

.

.

.

Η Άκρα

Ταπεινωση-ξυλο-εγκαυστικη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιστορίες του κ.Κ)

Η Άκρα Ταπεινωση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο κ.Κ ρωτήθηκε για τη θρησκεία,

έδειξε την εικόνα της Άκρας Ταπείνωσης,

-αυτη,είπε,την δικαιολογεί,

να επιλέγεις την ταπεινοτητα,

τόση αιωνιοτητα θα σε απορροφήσει,

και να μην υπερυψωνεσαι

.

.

όταν ρωτήθηκε για την ύπαρξη του Θεού

απάντησε:

-αυτη είναι η αμφιβολία του ανθρώπου

.

.

.

(Ιστορίες του κ.Κ)

1

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ -  χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

"'Το περισσευούμενο να το μοιράζεσαι''-κάποιοι έχουν ανάγκη-

Ξεκλείδωσε το σπίτι  μπορεί να θέλουν τα πουλιά και τα δέντρα να κατοικήσουν εκεί-

Μια σαύρα γυρίζει τους ωροδείκτες της μέρας-

Φουσκώνει κόκκινο το καρπούζι-

Μια εικόνα χρειάζεται να προχωρήσει ο άνθρωπος.

.

.

2

Φωτογραφιση-

το βλεμμα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(κατά  Lacan και Heidegger)

κοιταζω-τι σημαινει ''κοιταζω'';

αν οχι βλεπω ''εσενα 'εκει απεναντι να εισαι''

.

.

3

Φωτογραφιση-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τον αρτον ημων τον επιουσιον δος ημιν σημερον

[η εποχή του νεοκαπιταλισμου

της πολυκαταναλωτισμικης πεινας]

Χαιρε Ω Χαιρε Νεα Πεινα!

.

.

4

δηλωση:ποτε δεν μου αρεσε ο τουρισμος

και κυριως των νεοελληνων καταπατητων

.

.

5

Φωτογράφιση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αρχες 2000,τοτε ο τρουλος ηταν γαλαζιος [σαν τον ουρανο],

στη σκαλα ηταν  ενα ευκαλυπτο

τωρα με την ανακαινηση ο τρουλος αλλαξε 

το ευκαλυπτο κοπηκε

κρεμαστηκαν και θριαμβευτικες σημαιες

τιποτα δεν μενει ησυχασμενο

.

.

6

ο κ.Κ έγραψε:

εχει κοχυλια και φωνες γλαρων 

στη μερα του

-Οδυσσεα,ενα ψαρι αποδεικνυει τη θαλασσα

το περασμα της βαρκας χαραξε 

στην αμμο

το ταξίδι του

.

.

.

Janis Joplin-2μ χ 3μ-ακρυλικο

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

η ομοιοτητα(Maybe)-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η πωλήτρια στο κατάστημα γυναικείων ρούχων είχε μια φοβερή ομοιότητα

με την Janis Joplin,κάθε μέρα πολλές φορές περνούσε από τον μεγάλο 

εμπορικό δρόμο,και με κάποιο πρόσχημα σταματούσε και την έβλεπε,

πολλές φορές έμπαινε μέσα στο κατάστημα με κάποια φίλη του και της έκανε

δώρο κάποιο ρούχο,

μια μέρα,είχε νυχτώσει,έξω στον πεζοδρομο μια ξένη νεαρή  κοπέλα τραγουδούσε 

το Maybe της Janis Joplin,η φωνής της ήταν συγκλονιστική,

πολλοι περαστικοί στέκονταν και την άκουγαν,

βγήκε στη πόρτα του καταστήματος και η πωλήτρια,πλησίασε και της είπε:

'συγνωμη,μοιάζεται με την Janis Joplin',η κοπέλα τονκοίταξε,χαμογέλασε,

και είπε,

'αυτη,ακριβώς,είμαι ,κύριε,η Janis Joplin',

'θα σας περιμένω να σχολασεται'της είπε,

πήγαν σε ένα μπαρ-καφε,ήταν παντρεμένη,η σχέση τους διάρκεσε τρεις μήνες,

στο δωμάτιο του έχει το πορτραίτο που της έκανε,και ακούει τη φωνή της 

που τραγουδαει το Maybe,

από εκείνο τον δρόμο δεν ξαναπέρασε

.

.

https://youtu.be/caiBo_wTxrY

.

.

.

Φωτογράφιση

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η Ελένη πριν την φωτογράφιση μοδας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μετά την εκστρατεία στη Τροία,

επέστρεψε στη Σπάρτη,

η Ερμιόνη είχε μεγαλώσει,

ένιωθε απέχθεια γι'αυτη,

το αισθάνονταν,

κάποτε θα αντιμετώπιζε την κρίση,τη δίκη,

η Σπάρτη είναι αυστηρή,

δεν λογαριάζει ηδονές,

οι αδύνατοι είναι σκλάβοι τους,

εκείνο το βράδυ μπήκε στη καμαρά της,

βρήκε τη κοπέλα στον καθρέφτη,

-τώρα εσύ είσαι η όμορφη,

της είπε,

άπλωσε το χέρι να την αγκαλιάσει,

εκείνη της το τίναξε,

-αφησε με,φώναξε,

αρκετα με το μυθο της Αιγύπτου,να κοροϊδεύεις παιδιά ειναι,μεγάλωσα μητερα-

όλη τη νύχτα έμεινε άγρυπνη,

στ' αυτιά της ο αδιάκοπος ήχος των βατράχων μέσα στα καλάμια του Ευρώτα,

στο βάθος ο τεράστιος σκοτεινός όγκος του Ταυγετου,απειλητικός γίγαντας,

αισθάνονταν πως τα πάντα γύρω της είχαν

μεταβληθεί σε εφιάλτη,

τόσα ηρωικά κορμιά για την ανοησία της νεκρά

επέπλεαν στα νερά του Σκαμανδρου,

αδύνατο να ξεχάσει,καμια συγχώρεση,

ακούστηκε ένα μωρό,μέσα στη νύχτα,

να κλαίει στη κούνια,

-ο φτωχός μου Αστυανακτας,τρανταχτηκε  στη σκέψη,

η ζωή της μια γελοία ζωή 

κατάντησε,

αύριο,πρωί πρωί,έχει φωτογράφιση για το λάιφ σταιλ περιοδικό μόδας,

δεν την ενδιαφέρει που απ' το ξενυχτι θα'χει μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια,

είναι αποφασισμένη θα αρνηθεί το μακιγιάζ,

-αν θέλετε την ομορφιά μου αυτή είναι,θα τους πει,κι αυτή να πουλήσετε

.

.

.

Η νύμφη Αμαδρυαδα στη βελανιδιά

-χνκουβελης cncouvelis

Η βελανιδιά στο μαντείο της Δωδωνης

Ηροδότου Ιστορίες Βιβλίο Β,' Ευτέρπη,(2.54.1)-(2.55.1,2)-(2.57.1,2)

-μεταφραση χνκουβελης cncouvelis

(2.54.1)για τα μαντεία τόσο γι'αυτό στους Έλληνες όσο και γι'αυτό στη

Λιβύη αυτή εδώ οι Αιγύπτιοι  την ιστορία λένε,είπαν οι ιερείς του Θηβαιου 

Δια πως δύο γυναίκες ιέρειες απ'τις Θήβες αρπάχτηκαν από Φοίνικες,

και την μια απ'αυτες μαθεύτηκε πως στη Λιβύη πούλησαν,και την άλλη

στους Έλληνες,αυτές λοιπόν οι γυναίκες είναι που ίδρυσαν τα μαντεία

πρωτες σ'αυτα τα αναφερόμενα εθνη

(2.55.1)αυτά λοιπόν τώρα άκουσα απ'τους ιερείς στη Θήβα,αυτά εδώ 

λένε οι μάντισσες της Δωδώνης,δύο μαύρες περιστερες απ'τη Θήβα

της Αιγύπτου αφού πέταξαν η μια απ'αυτες στη Λιβύη πηγε,η άλλη σ'αυτους

(2.55.2)κι αφού κάθισε σε μια βελανιδιά μίλησε μ'ανθρωπινη φωνη

πως πρέπει να γίνει εκεί μαντείο του Δία,κι αυτοί το εξέλαβαν 

ότι θεϊκό σημάδι είναι αυτό που εξαγγελθηκε σ'αυτους κι αυτό εκαναν 

(2.57.1)περιστερες σε μένα φαίνεται να ονομασθηκαν απ'τους Δωδωναιους αυτές 

οι γυναικες διότι βάρβαρες ήσαν και τους φάνηκε όμοια με πουλιά να μιλούν,

(2.57.2)μετά από καιρό λένε πως η περιστέρα μ'ανθρωπινη φωνη μίλησε,επειδή 

κατανοητά σ'αυτους μιλούσε η γυναίκα,όσο βαρβαριζε,με φωνή πουλιού φαίνονταν

σ'αυτους να μιλά,επειδή με τι τρόπο περιστέρα με ανθρώπινη φωνή να μιλά,και μαύρη

λέγοντας είναι η περιστερα,αυτό σημαίνει ότι Αιγυπτια η γυναίκα ηταν

.

.

[2.54.1] χρηστηρίων δὲ πέρι τοῦ τε ἐν Ἕλλησι καὶ τοῦ ἐν Λιβύῃ τόνδε Αἰγύπτιοι λόγον λέγουσι. ἔφασαν οἱ ἱρέες τοῦ Θηβαιέος Διὸς δύο γυναῖκας ἱερείας ἐκ Θηβέων ἐξαχθῆναι ὑπὸ Φοινίκων, καὶ τὴν μὲν αὐτέων πυθέσθαι ἐς Λιβύην πρηθεῖσαν, τὴν δὲ ἐς τοὺς Ἕλληνας· ταύτας δὲ τὰς γυναῖκας εἶναι τὰς ἱδρυσαμένας τὰ μαντήια πρώτας ἐν τοῖσι εἰρημένοισι ἔθνεσι.

[2.55.1] ταῦτα μέν νυν τῶν ἐν Θήβῃσι ἱρέων ἤκουον, τάδε δὲ Δωδωναίων φασὶ αἱ προμάντιες· δύο πελειάδας μελαίνας ἐκ Θηβέων τῶν Αἰγυπτιέων ἀναπταμένας τὴν μὲν αὐτέων ἐς Λιβύην, τὴν δὲ παρὰ σφέας ἀπικέσθαι· [2.55.2] ἱζομένην δέ μιν ἐπὶ φηγὸν αὐδάξασθαι φωνῇ ἀνθρωπηίῃ ὡς χρεὸν εἴη μαντήιον αὐτόθι Διὸς γενέσθαι, καὶ αὐτοὺς ὑπολαβεῖν θεῖον εἶναι τὸ ἐπαγγελλόμενον αὐτοῖσι καί σφεα ἐκ τούτου ποιῆσαι. 

2.57.1] πελειάδες δέ μοι δοκέουσι κληθῆναι πρὸς Δωδωναίων ἐπὶ τοῦδε αἱ γυναῖκες, διότι βάρβαροι ἦσαν, ἐδόκεον δέ σφι ὁμοίως ὄρνισι φθέγγεσθαι. [2.57.2] μετὰ δὲ χρόνον τὴν πελειάδα ἀνθρωπηίῃ φωνῇ αὐδάξασθαι λέγουσι, ἐπείτε συνετά σφι ηὔδα ἡ γυνή· ἕως δὲ ἐβαρβάριζε, ὄρνιθος τρόπον ἐδόκεέ σφι φθέγγεσθαι, ἐπεὶ τέῳ τρόπῳ ἂν πελειάς γε ἀνθρωπηίῃ φωνῇ φθέγξαιτο; μέλαιναν δὲ λέγοντες εἶναι τὴν πελειάδα σημαίνουσι ὅτι Αἰγυπτίη ἡ γυνὴ ἦν

.

.

.

Αναφορές του Vincent van Gogh για τον Dr Gachet στα γραμματα του στον 

αδελφό του Teo

-μεταφραση χνκουβελης cncouvelis

Auvers-sur-Oise

μετά τον αυτοπυροβολισμο 

του Vincent van Gogh,27 Ιουλιου 1890

η θλίψη αιώνια

του Dr Gachet η μοναξιά

στο ατελές σκίτσο του Θεού

Vincent, Sometimes I feel like a motherless child

far away from home

Aujourd'hui j'ai revu le Dr Gachet et je vais peindre chez lui mardi matin puis je dinerais avec lui et après il viendrait voir ma peinture

(Σήμερα θα ξαναδώ τον Dr Gachet  και θα πάω να ζωγραφίσω σπίτι του τη τρίτη το πρωί,ύστερα θα φάω μαζι του και μετά αυτός θα'ρθει να δει τη ζωγραφιά μου)

J'ai vu M. le Dr Gachet qui a fait sur moi l'impression d'être assez excentrique mais son expérience de docteur doit le tenir luimême en équilibre en combattant le mal nerveux duquel certes il me parait attaqué au moins aussi gravement que moi. [...] 

(είδα τον Dr Gachet που μου εκανε την εντύπωση πως είναι αρκετά παραξενος,αλλά η εμπειρία του γιατρου πρεπει να τον ισορροπισε 

στον αγώνα του  με τα κακά του νεύρα από τα οποία μου φαίνεται να υποφέρει τουλάχιστον τόσο σοβαρά όσο κι εγώ)

Il me parait certes aussi malade et ahuri que toi ou moi et il est plus agé et il a perdu il y a quelques années sa femme mais il est très médecin et son métier et sa foi le tiennent pourtant. Nous sommes déjà très amis

(μου φαίνεται σίγουρα τόσο άρρωστος και συγχισμενος όπως εσύ η' εγώ κι είναι πολύ ηλικιωμένος κι έχει χάσει κάποια χρόνια πριν τη γυναίκα του αλλά είναι πολύ καλός γιατρός και το επάγγελμα του κι η πίστη του παρόλαυτά τον κρατουν.Ειμαστε ήδη πολύ καλοί φίλοι)

Puis j'ai trouvé dans le Dr Gachet un ami tout fait et quelque chôse comme un nouveau frère serait tellement nous ressemblons physiquement et moralement aussi.

J'ai fait son portrait l'autre jour et vais peindre aussi celui de sa fille qui a 19 ans 

(ύστερα έχω βρει μέσα στον Dr Gachet  ένα φίλο τέλειο,και κατα κάποιο τροπο ένα νέο αδερφο που να μοιάζουμε φυσικά και συναισθηματικά επισης

έχω κάνει το πορτραιτο του πριν λίγες μερες και θα ζωγραφίσω επίσης αυτο της κόρης του που είναι 19 χρόνων)

.

.

.

(Ιδιοτροποι Ερωτες)

Η ΗΤΤΑ-χ.ν.κουβελης cncouvelis

μεσημέρι,κίνηση στο κεντρικό δρόμο,βρίσκονταν στο τρόλεϊ,την είδε έξω 

στο πεζοδρόμιο να περπατά προς την ίδια διεύθυνση,αυτή ήταν,δεν έκανε λάθος,

δέκα χρόνια είχε να την δει,η καρδιά του χτυπούσε δυνατά,

στο μυαλό του ήρθε η τελευταία σκηνή από τη ταινία δοκτορ Ζιβάγκο,οπου 

ο Γιούρι Ζιβάγκο (Ομάρ Σαρίφ) είναι στο τραμ και βλέπει έξω να περπατά 

η Λάρα Αντίποβα (Τζούλι Κρίστι),φοβήθηκε ότι δεν θα προλάβει να την ξανασυναντήσει

 όπως ο ήρωας της ταινίας που παθαίνει οξύ έμφραγμα σωριάζεται και πεθαίνει 

χωρίς ποτέ να συναντηθούν,παραμένοντας γιαπάντα χωρισμένοι,σηκώθηκε χτύπησε 

το κουδούνι στάσης έσπρωξε κόσμο κατέβηκε,του έρχονταν ζαλαδα,την πρόλαβε,

φώναξε το όνομα της,η γυναίκα γύρισε,τον γνώρισε,αυτή ήταν όμορφη όπως τότε,

πήγαν σε ένα κοντινό καφέ,-δέκα χρόνια πέρασαν,της είπε,εκείνη δεν είπε

τίποτα,φάνηκε το βλέμμα της λυπημένο,της είπε τα δικά του,-τιποτα ιδιαίτερο,

μια ζωή αδιάφορη,εκείνη έσκυψε το κεφάλι,του διηγήθηκε την ιστορία της αυτά τα 

δέκα χρόνια,για τον άντρα,στο τέλος είπε:

-μισω τόσο πολύ,και είμαι πολύ θυμωμένη,

κοίταξε το ρολόι της,-περασε η ώρα,είπε,με περιμένουν τα παιδιά,

του έπιασε το χέρι,-θελω να προσέχεις,του είπε,και σηκώθηκε να φύγει,

σηκώθηκε κι εκείνος πίσω της,βγήκε στο δρόμο,στάθηκε,

την κοιτούσε μέχρι που χάθηκε μέσα στο μεγάλο πλήθος,

-αυτη ενας άνθρωπος,σκέφτηκε,που ηττήθηκε από την παλιανθρωπια

επειτα κι αυτος χάθηκε μέσα στο πλήθος, ηττημένος

.

.

Dr Zhivago(1965)

https://youtu.be/E9F7He0j6Zk?si=MMgz4-H2Gxrke9nk

.

.

.

 

Εγώ η Marilyn Monroe τότε ήμουνα η Norma Jean Mortenson

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

υπεγραψε το συμβόλαιο:Norma Jeane Mortenson,

-ειστε η Marilyn Monroe,με αυτό να υπογραψεται,

σηκώθηκε να φύγει,-ετσι θα καταστραφούμε οικονομικά,μαζί κι εσείς,

η φήμη σας-άκουσε πίσω της,

την κατουραω τη φήμη μου και τα λεφτά,σκέφτηκε να του φωνάξει,

βγήκε στη λεωφόρο,νύχτα,ελάχιστη κίνηση,ένας μεθυσμένος της ζήτησε

τσιγάρο,του έδωσε,την κοίταξε-μοιάζεις,προσπάθησε να θυμηθεί,

με μια κοπέλα που ερωτεύτηκα στα δεκαπεντε μου,της είπε,

γέλασε,-ποτε δεν ήμουνα δεκαπέντε,του απαντησε,εκείνη την ώρα πέρασε

το υπόγειο μέτρο,ο αέρας ορμησε έξω από τη σχάρα,όπως στέκονταν

πανω της σήκωσε τη φούστα,-ω ωραία πόδια,εκπληκτικα καλλιγραμμα,

σφύριξε και της φώναξε ένας νεαρός με φαβοριτες,η ξανθιά φιλενάδα του πρόσθεσε:

-και σέξι,

προχώρησε ζαλισμενη,ακούστηκε ένας δυνατός πυροβολισμός,

δεν φοβηθηκε,είδε τα περιπολικά της αστυνομίας με αναμένους

τους φάρους και τη κόρνα στη διαπασών να περνούν με ταχύτητα,

ανέβηκε στο διαμέρισμα,έβαλε το κλειδί στη πόρτα,ακουσε το τηλέφωνο

να χτυπά,το προλαβε,-που ήσουν;ανησύχησα,-βγηκα να περπατήσω,

-θελεις να περάσω να σε πάρω;,-οχι είμαι πολύ κουρασμένη,θα κοιμηθώ,

απάντησε,

έκλεισε το τηλέφωνο,έβαλε νερό σε ένα ποτήρι,ήπιε ένα χαπάκι,

ηρεμιστικο,το συστησε ο γιατρος της,δεν είχε ύπνο,κοίταξε την ώρα,

μια μετά τα μεσάνυχτα και εφτά λεπτά,πήρε κι άλλο χαπάκι,

είδε ένα όνειρο:ένα μικρό κορίτσι στη πλατφόρμα του μετρό,έρημη,

ένας άντρας με γκρίζα καμπαρντίνα και καπελο εμφανίστηκε,

-μην πειραξεις το παιδι,ακούστηκε η κραυγή μιας γυναίκας,πιαστε τον,

είναι ανώμαλος,

ξύπνησε ιδρωμένη,πήρε τηλέφωνο,δεν απάντησε,ξαναπήρε,δεν απάντησε

πάλι,το ποτήρι είχε λίγο νερό,ήπιε άλλο ένα χαπάκι,γέλασε,θυμήθηκε

την πνιγμένη γυναίκα στη πισίνα,την βρήκαν την άλλη μέρα,

-έχει δίκιο,σκέφτηκε,ο μεθυσμένος,ε βέβαια,πως δεν τον γνωρισα;

είναι ο Τζέιμς,Τζέιμς Ντόχερτι,το γειτονοπουλο που παντρεύτηκα

στα δεκάξι μου,τότε ήμουνα η Norma Jean Mortenson,

ένιωθε να ζαλίζεται,-τωρα,τέλος,έγινα η Marilyn Monroe,τα φώτα έσβησαν,

μικρή μου Norma Jeane Mortenson,

σκοτάδι

.

.

.

Εσωτερικα γυναικων-Ελλη-χ.ν.κουβελης

25 χρονων,''ξερεις τι δουλεια κανω;'',δεν απαντησα,

μου ειπε,

από τότε πολλά έγιναν κι άλλαξαν για πάντα,

πως ένας άνθρωπος πραγματικά χάθηκε,

κι ούτε στα όνειρα έμεινε,

είχε μια τεράστια λύπη,πίκρα,ανάμικτη με μίσος,

σκληρά συναισθηματα,κι αυτά στα προκαλούν άνθρωποι

που κάποτε τους έβαλες στη ζωή σου,τους εμπιστεύτηκες,

και στο τέλος σε πρόδωσαν,κοίταξαν το συμφέρον τους,

τι ένιωθες δεν νοιάστηκαν,και γελάνε και συνεχίζουν 

σαν τίποτα να μην έκαναν,και μάλιστα έχουν και δικαιολογιες,

γι'αυτό κατάντησα να κάνω αυτή τη δουλειά,

να μην με  ξεσκίσει κανένας δήθεν άνθρωπος,

έτσι τελειωσε η ζωή μου,

φοβαμαι

(Αθηνα)

.

.

.

Φωτογράφιση

-χνκουβελης cncouvelis

Η γυναίκα στον καθρέφτη

-χνκουβελης cncouvelis

βλέπω στον καθρέφτη μια γυναίκα ξενη

κάθεται σε μια καρέκλα,ακίνητη,

σε λίγο μπαινει στο δωμάτιο ένας ψηλος άντρας με γκρι κουστούμι

και γραβάτα κόκκινη από την αριστερή πόρτα,κρατά στο δεξί του

χέρι ένα κλουβί με παπαγάλο,

πλησιάζει τη γυναίκα,και στέκεται δίπλα της δεξιά όρθιος,

-ειμαστε έτοιμοι για την αναμνηστική φωτογραφία,λέει

σε κάποιον που είναι μπροστά τους,

ακούγεται το κλικ της μηχανής,

χειροκρότηματα,

όλα τέλεια,λεει η γυναίκα,συνεχίστε,

ακούγεται ο δίσκος που γρατζουνιζει στο πικ-απ,

σηκώνεται η γυναίκα και χορεύει με τον άντρα ταγκό

στο τέλος η γυναίκα ξανακαθεται στη καρέκλα,

ακίνητη,

ο άντρας βγαίνει από το δωμάτιο από την δεξιά πόρτα

εξακολουθώ να βλέπω στον καθρέφτη τη ξένη γυναίκα

.

.

.

τριχορδο μπουζουκι-χ.ν.κουβελης

το Αλέα Τζακτα του Αριστου στον Πειραιά 

(Από τα λαϊκά κείμενα)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

έριξε τα ζάρια ο θεος,αλέα τζακτα που λένε,ντορτια,αδερφέ,για τον Άριστο,

αμοντε κι η Σούλα,μπλοκαριστηκε μ'ενα τζε της παραπάνω υψηλής ραπτικής 

κοινωνίας,κι ο Αριστος,ο μορτης και μάγκας το παλαι ξέπεσε 

στον υπόνομο της ζωής,και τα σκαλιά της κατεβαίνει στην υπογα βουρ,

και παραπαίει άνεργος κι άψιλος,και να ρεφαρει δεν γίνεται,διότι

μικρός ο κόσμος,κι ο επιπλέον γυρωθεν ντουνιάς,κι άμα,το λοιπόν,είσαι 

γνωστός και μη εξαιρετεος,σεσημασμενος,να πούμε,τότε στενός κορσές 

η πολιτσαι,και φουλ τα ανακριτικά,π πρεσινγκ,που και πως,και τι γίνεται,

και πως τα βολεύεις,και δεν συμαζεύεται,είναι να μην σου βγει το όνομα,

και του Αριστου το όνομα βγήκε εδώ και κάτι δεκάχρονα,κι από το Σουλάκι 

ουδέν λαβείν,το μόνο υπολοιπο π'απομεινε  ειναι μια φωτό,και χαμογελάει 

το άτιμο,άγνοια του μέλλοντος χρόνου,και ως έχουν τα πράγματα μ'αυτη 

στο μέρος της καρδιάς θα τον βρουν οι λιμενικοί να επιπλέει στα θολά 

νερά και βρώμικα του λιμανιού, ως ο κόσμος μας,αν δεν τον έχουν μυριστεί 

εν τω μεταξύ τα ψάρια για γευμάτισμα,ας γίνει όπως λάχει,αυτός πάντως 

έφτυσε τον παλιοκοσμο,φτου σας ρε,αφου τράκαρε σφοδρά μετωπικά 

μαζί του,και κρατς συντρίφτηκαν τα όλα τα τζάμια του,ελπίδες και οι επιθυμιες,

και πάει πέρασε στα αζητητα της Ιστορίας ο Άριστος όπως άλλωστε τόσοι άλλοι 

.

.

.

My Own Empire of Photos-Enigma-The Despair

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

(Ιδιοτροποι Ερωτες)

The Cry of Edvard Munch Choreography

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μπήκε στο θάλαμο,η συνοδος νοσοκόμα του έδειξε την ασθενή γυναίκα,

-σημερα είπε θα την πάμε σε θάλαμο απομόνωσης,έχει συχνές εκρηκτικές

κρίσεις,διαμαρτύρονται οι συγγενείς των άλλων ασθενών,

στο γραφείο του διαβασε τον φάκελλο της:όνομα Ελένη,ετών 31,σπούδασε

πιάνο και χορό,χωρισμένη,μια κόρη πέντε χρόνων,δύο χρόνια μετά το

γάμο αρρώστησε ψυχικά,έγραφε σε ημερολόγιο όταν ήταν καλά,

τον διέκοψε η νοσοκόμα,-την μετέφεραν στον θάλαμο απομόνωσης 17-

αυτό είναι το ημερολόγιο της,

όταν έφυγε η νοσοκόμα,άνοιξε το βίντεο καταγραφής με κάμερα της ασθενούς,

ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι,ακίνητη,

άνοιξε το ημερολόγιο της και διάβασε:

-ημουνα,δεν ξέρω πως,μέσα σε ένα χώρο με πολλούς διακλαδωμενους  διαδρόμους 

γεμάτο πορτες από το μια πλευρά και την άλλη, και παντού 

είχε ασανσερ,ήθελα να φύγω,ένιωθα φόβο,καμία πόρτα από τα ασανσέρ 

δεν άνοιγε,άκουγα φωνές ανθρωπων,μια μου φάνηκε καθαρά πως ήταν 

της μάνας μου,φώναζε το όνομα μου,Ελένη,προχωρούσα στους διαδρόμους

κι άνοιγα τις πορτες,τα δωμάτια άδεια,δεν ξέρω πόσος χρόνος πέρασε έτσι,

στο τέλος μπήκα σε ενα δωμάτιο τεράστιο,με λευκό φωτισμό,στη μέση 

ήταν μια πισίνα,εκεί είδα να επιπλέει το πνιγμενο σώμα μια γυναίκας,

ημίγυμνο,με γυρισμένη τη πλάτη,η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά,το γύρισα

αναποδα,είδα το πρόσωπο του,τρόμαξα,ήταν το δικό μου,τα μάτια πεταγμένα 

έξω,το στόμα ανοικτό,σαν να ούρλιαζε,τώρα που το σκέφτομαι μου φέρνει 

στο μυαλό τον πίνακα Κραυγή του Έντβαρντ Μουνχ,

λιγοθυμησα,όταν ξύπνησα ήμουνα στο ψυχιατρικό άσυλο,

-αυτο το είδα όταν μου πήραν,με εισαγγελική απόφαση τη μικρη:

ξύπνησα από φωνές,ειδα πολλούς άντρες στο δωμάτιο,κάποιος φώναξε

-να εδώ,κι έδειχνε εμένα,όλοι έτρεξαν στον καναπέ,ένα μαύρο δερμάτινο

που είχα,σηκώθηκα και πήγα κι εγώ,και τότε είδα το ματωμένο σώμα μιας

γυναίκας,φορούσε ένα μαύρο κομπινεζον,το αριστερο πόδι της κομμένο

στο πάτωμα,και κατσαρίδες πελώριες να το τρώνε,-αυτη τη σκότωσε,φώναξε 

ένας αδύνατος κιτρινιαρης με μούσι και κουστούμι μαύρο και γραβάτα κόκκινη,

-βρωμιαρα,παλιοπουτανα,φώναξε μια γυναίκα και μου έσκισε τα ρούχα,

με ερριξαν στο κρεβάτι γυμνή κι ένας ένας οι άντρες με βίασαν,

μετά από πολύ ώρα το δωμάτιο άδειασε,ήμουνα εξαντλημένη,οι γείτονες

που άκουσαν τις κραυγές μου,κάλεσαν την αστυνομία,ήρθε ασθενοφόρο

και με μετεφερε στο ασυλο

κοίταξε τη γυναίκα στο βίντεο,ακίνητη στο κρεβάτι,έκανε ζουμ στο

πρόσωπο της,για πέντε λεπτά συνέχεια το κοιτουσε

συνέχισε στο ημερολόγιο:

σήμερα το πρωί με επισκέφτηκε η μητέρα μου,είχε καιρό να έρθει,έλειπε

στο εξωτερικό,μου είπε για τα κοντσέρτα της,Παρίσι,Βερολίνο,Βιένη,

Μιλάνο,Μόσχα,Στοκχόλμη,Όσλο,Νεα Υόρκη,Ρίο Τζανέιρο,Τόκυο,παντού 

τεράστια επιτυχία,ηχογραφήσεις και νέα συμβόλαια,με ρώτησε τη κάνω,

της είπα για τον συνεχόμενο  πόνο στα δάχτυλα μου,δεν με αφήνει να παίξω

στο πιάνο,

γέλασε,-θα το ξεπεράσεις,καλη μου,είπε,αν αγαπάς το πιάνο και τη μουσική,

της έδειξα μια χορογραφία μου,μου έκανε κριτική,-ειναι πολύ χαοτική,

πρέπει να την απλοποιήσεις,έλεγε και άλλα,εγώ όσο μιλούσα είχα εστιάσει  

το βλέμμα μου στοπρόσωπο της,

ξαφνικά εκείνο πήρε τη μορφή βατράχου,-εγινες βάτραχος,μητέρα,

της φώναξα,εκείνη γέλασε,-θα αστειευεσαι;,κοριτσάκι μου,ελα ησύχασε,

κι έκανε να με αγκαλιάσει,-οχι μη,δεν θέλω,

την είδα να παίρνει τηλέφωνο,

σε λίγο μπήκαν στο δωμάτιο τρεις άντρες ψηλοί,-ποιοι είστε,ούρλιαξα,

φυγεται,

εσύ τους έφερες,ούρλιαξα στη μητέρα μου,βοήθεια,

(Αυτά μόνο θυμάμαι)

στο θάλαμο,είδε, μπήκε μια νοσοκόμα και της έκανε ένεση στο δεξί μπρατσο

-σημερα,μετά από πολύ καιρό ειμαι καλύτερα,είχα τη μικρή μέχρι το μεσημέρι,

μου τραγουδησε,της έπαιξα στο πιάνο τη Σονάτα του Σεληνόφωτος του

 Μπετόβεν,χειροκρότησε,φάγαμε μαζί,γελάσαμε,ήμουνα ευτυχισμενη

-καθομουνα στον δερμάτινο μαύρο καναπέ,άκουγα την Fur Elise του Μπετόβεν,

είχα κλειστά τα μάτια,ήμουνα ήμερη,όταν τελείωσε η μουσική τα άνοιξα,

και τότε είδα τον απέναντι τοίχο του δωμάτιο άδειο να πάλλεται,και μετά

χιλιάδες έντομα να τον πλημμυρίζουν κι από τις τέσσερις πλευρές του,

ταυτόχρονα ένιωσα κάτι να περπατάει στα μαλλιά μου,έβαλα το χέρι μου,

έπιασα κάτι,είδα,ήταν μια μαύρη αράχνη,ούρλιαξα,

έκανε ζουμ στο πρόσωπο της,ήταν όμορφο,

ξαφνικά μαύρισε η οθόνη,

τότε αμέσως χτύπησε το τηλεφωνο,ήταν η νοσοκόμα,-ελατε γρήγορα

στον θάλαμο 17,

είδε την ασθενή σηκωμένη από το κρεβάτι,ένα μέτρο από αυτό,ακίνητη στη

στάση της Κραυγής του πίνακα του Έντβαρντ Μουνχ,η έκφραση της 

μετά από ένα μήνα νοσηλειας η γυναίκα βγήκε και γύρισε σπίτι της

ήθελε πολύ να την δει,να την ξανασυναντησει

ένα πρωι μπήκε η νοσοκόμα στο γραφείο του,-μισ πρόσκληση για σας,

είναι από την ασθενή του 17,

η καρδιά του πήγε να σπασει από τη χαρά,πήρε τη κάρτα,διάβασε:

Η Ελένη ....Χορογραφεί The Cry,a painting of Edvard Munch

πήγε στην πρεμιέρα,η Ελένη ήταν καταπληκτική,μια λιτή μινιμαλιστική

παράσταση,-τρομερη η σωματογραφια της,πολύ ρεαλιστική,σχολιασε

ο κ.Κ ένας φίλος του ψυχίατρος,που κάθονταν δίπλα του

την άλλη μέρα,της τηλεφώνησε,-συγχαρητηρια,εισασταν καταπληκτική,

-ευχαριστω,απάντησε,

κανόνισαν να συναντηθούν,

το ίδιο βράδυ,σε ένα μπαρ,μουσική Round Midnight του Thelonious Monk,

της επιασε το χέρι,εκεινη το έσφιξε,χαμογελάει,τον κοίταξε στα μάτια,

-η χορογραφία της Κραυγής,γράφτηκε για σένα,να σε γνωρίσω,τώρα

είμαι ήρεμη αγάπη μου,

τη φιλησε

.

.

.

The Enigma of Joconda -c.n.couvelis  χ.ν.κουβελης -music J.S.Bach Violin Concerto

in E Major

https://youtu.be/cNT4og_9iTE?si=ecOli3TuYRyiY6m5

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings-The Hyperrealist Enigma of Mona Lisa Joconda

-cncouvelis χνκουβελης

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

The Enigma Installation of Mona Lisa Joconda

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ήρθε η γυναίκα για την τρίτη συνεδρία της ψυχανάλυσης,το είχε διαπιστώσει

από την πρώτη φορά,την καταπληκτική της ομοιότητα με την Mona Lisa Joconda

του Leonardo da Vinci,-σημερα,της είπε,θέλω να μιλήσουμε για την Μόνα

Λίζα,την κοίταξε,-εισαστε ίδια,-εκεινη χαμογέλασε,-λετε να είμαι μετεμψύχωση

της;,-αν ο κόσμος μας είναι μεταφυσικός,ναι,ειπε ο ψυχαναλυτής,σε παράλληλα

σύμπαντα μπορεί να συμβεί αυτό,-ομως εγώ,αντέδρασε η γυναίκα,ζω,είμαι 

σε αυτόν τον κόσμο,όπως και σεις,

της μίλησε για το σωματιδιο Higgs,σε ένα πεδίο κενού αυτό το σωματιδιο

προσδίδει μάζα,οντότητα,-,το λένε,είπε,και σωματίδιο του Θεού,

πρέπει να σας πω ότι έχω ζωγραφίσει πάρα πολλές εικόνες της Τζοκόντα,

-ξερω,αυτή με το μουστάκι,του Duchamp,είπε η γυναίκα,

της έκανε προβολη,μουσική,της είπε,Johann Sebastian Bach Violin Concerto

in E Major,

όταν τελείωσε,η γυναίκα είπε,καταπληκτικη παρασταση

την άλλη μέρα το πρωί του τηλεφώνησε:χθες τη νύχτα έμεινε άγρυπνη,

σκέφτονταν τις εικόνες της Μόνα Λίζα,και όταν κάποια φορά κοιμήθηκε

την ονειρεύτηκε,θυμάται,πως ο Da Vinci σταμάτησε να τη ζωγραφίζει,

και κάθησε στο πιάνο και έπαιξε,αυτοσχεδίασε,-τον ρώτησα,γιατί το κάνει;

-χαμογελασε αινιγματικα και δεν μου απάντησε,

κανόνισαν το βράδυ να συναντηθούν,γευμάτισαν και μετά πήγαν σε ένα μπαρ,

όταν τον επισκέφτηκε μετά από λίγες μέρες για την τεταρτη συνεδρια

της είπε πως θα ήθελε να πάρει μέρος σε  μια Εγκατάσταση του,

The Mona Lisa Joconda's Enigma,

εκείνη δέχτηκε αμέσως,

στην εγκατασταση:

κάθονταν σε μια καρέκλα στο μέσο μιας τεράστιας κυβικης αίθουσας στη

στάση της Joconda του Leonardo Da Vinci,ακίνητη,

στις έξι πλευρές του κύβου,τέσσερις τοίχοι,δάπεδο,και οροφή,προβάλλονταν

οι εικόνες που δημιούργησε της Μόνα Λίζας,η μουσική ήταν το Violin

Concerto in E Major του Bach,

ρητά δεν επιτρέπονταν καμία είσοδος θεατών,

αυτή η Εγκατάσταση δημιούργησε σκάνδαλο στον καλλιτεχνικό κόσμο,

σχολιάστηκε αρνητικά,ο καλλιτέχνης κατηγορήθηκε για Νάρκισσος

και Εγωπαθης,

ένα έργο κενού,αφού δεν το βλέπει κάποιος δεν έχει ύπαρξη,κι έπειτα,

κάποιος έγραψε,γιατί να πιστέψουμε,ότι πράγματι,εκεί μέσα στην

αίθουσα,συμβαίνει κάτι,υφίσταται Εγκατασταση,και όλο αυτό δεν είναι

παρά μια απατη;,

κατά τη διάρκεια της Εγκατάστασης ο άντρας δεν έβλεπε τη γυναίκα,

ούτε και πότε την επισκέφτηκε ,

όταν τελείωσε της τηλεφώνησε και συναντήθηκαν σε ένα καφέ,

είχε νυχτώσει,-ενιωθα,του είπε,πως ζούσα σε ένα παράλληλο κόσμο,

τώρα είμαι καλά,νιωθω ήρεμη,

εκείνος χαμογέλασε,-τελικα όλα οφείλονται στο σωματίδιο Higgs,

-δεν καταλαβαίνω,είπε η γυναίκα,αλλά δεν έχει σημασία

εκείνο το βράδυ κοιμήθηκαν σε ένα ξενοδοχείο,

.

.

.

(Ιστορίες του κ.Κ)

η Mona Liza Joconda του Leonardo Da Vinci είναι η Θηβαια Σφίγγα

c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

η Mona Lisa Joconda του Leonardo Da Vinci,είπε κ.Κ είναι η Θηβαια

Σφίγγα,και περιμενει τον Οιδίποδα να λύσει το αίνιγμα της,από εκεί

απορρέει και το περίφημο,στην Ιστορία της Τέχνης,χαμόγελο της,

και στις δύο περιπτώσεις, γνωρίζοντας ότι θα καταστραφεί:

-αν δεν το λύσει θα τον κατασπαραξει

-αν το λύσει,τότε αυτός θα είναι ο θάνατος της,κι αυτός αφού παντρευτεί

τη μάνα του,θα γίνει βασιλιάς της Θήβας, μέχρι την καταστρεπτική

αποκάλυψη της αλήθειας,του διπλού κρίματος,της πατροκτονιας και

της αιμομιξίας,

βαθύτερα επίσης έχει την ενόραση ότι κάποιος Αυστριακός ψυχολόγος

,ο Sigmund Freud,τον 20ο αιώνα θα εισαγάγει στην ψυχαναλυση,

( Die Traumdeutung,1900)

Το περίφημο Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα Oedipus Complex:η ασυνείδητη

παρόρμηση του ανθρώπου,από παιδί,να επιθυμεί την εξόντωση του γονιού

του ίδιου φύλου και την απόκτηση, σεξουαλική κατοχή,του γονιού του αντιθέτου 

φυλου,

Η Σφίγγα συμβολίζει το ασυνείδητο,το απωθημένο,το id,που γνωρίζει την

σεξουαλικη παρόρμηση του ανθρώπου,

.

.

.