.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Τρύφαινα καὶ Χαρμίδης
Λουκιανός Εταιρικοὶ Διάλογοι
Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.
-ελευθεριαζουσα μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
Τρυφαινα [Λουκιανος Εταιρικοι Διαλογοι]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τρύφαινα καὶ Χαρμίδης
Λουκιανός Εταιρικοὶ Διάλογοι
Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.
-ελευθεριαζουσα μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τρύφαινα
[1] ἑταίραν δέ τις παραλαβὼν πέντε δραχμὰς τὸ μίσθωμα δοὺς καθεύδει ἀποστραφεὶς δακρύων καὶ στένων; ἀλλ᾽ οὔτε πέπωκας ἡδέως, οἶμαι, οὔτε δειπνῆσαι μόνος ἠθέλησας· ἔκλαες γὰρ καὶ παρὰ τὸ δεῖπνον, ἑώρων γάρ· καὶ νῦν δὲ οὐ διαλέλοιπας ἀνολολύζων ὥσπερ βρέφος. ταῦτα οὖν, ὦ Χαρμίδη, τίνος ἕνεκα ποιεῖς; μὴ ἀποκρύψῃ με, ὡς ἂν καὶ τοῦτο ἀπολαύσω τῆς νυκτὸς ἀγρυπνήσασα μετὰ σοῦ.
Χαρμίδης
ἔρως με ἀπόλλυσιν, ὦ Τρύφαινα, καὶ οὐκέτ᾽ ἀντέχω πρὸς τὸ δεινόν.
Τρύφαινα
ἀλλ᾽ ὅτι μὲν οὐκ ἐμοῦ ἐρᾷς, δῆλον· οὐ γὰρ ἂν ἔχων με ἠμέλεις καὶ ἀπωθοῦ περιπλέκεσθαι θέλουσαν καὶ τέλος διετείχιζες τὸ μεταξὺ ἡμῶν τῷ ἱματίῳ δεδιὼς μὴ ψαύσαιμί σου. τίς δὲ ὅμως ἐκείνη ἐστίν, εἰπέ· τάχα [p. 309] γὰρ ἄν τι καὶ συντελέσαιμι πρὸ τὸν ἔρωτα, οἶδα γὰρ ὡς χρὴ τὰ τοιαῦτα διακονεῖσθαι.
Χαρμίδης
καὶ μὴν οἶσθα καὶ πάνυ ἀκριβῶς αὐτὴν κἀκείνη σέ· οὐ γὰρ ἀφανὴς ἑταίρα ἐστίν.
Τρύφαινα
[2] εἰπὲ τοὔνομα, ὦ Χαρμίδη.
Χαρμίδης
Φιλημάτιον, ὦ Τρύφαινα.
Τρύφαινα
ὁποτέραν λέγεις; δύο γάρ εἰσι· τὴν ἐκ Πειραιῶς, τὴν ἄρτι διακεκορευμένην, ἧς ἐρᾷ Δάμυλλος ὁ τοῦ νῦν στρατηγοῦντος υἱός, ἢ τὴν ἑτέραν, ἣν Παγίδα ἐπικαλοῦσιν;
Χαρμίδης
ἐκείνην, καὶ ἑάλωκα ὁ κακοδαίμων καὶ συνείλημμαι πρὸς αὐτῆς. [p. 259]
Τρύφαινα
οὐκοῦν δι᾽ ἐκείνην ἔκλαες;
Χαρμίδης
καὶ μάλα.
Τρύφαινα
πολύς δὲ χρόνος ἔστι σοι ἐρῶντι ἢ νεοτελής τις εἶ;
Χαρμίδης
οὐ νεοτελής, ἀλλὰ μῆνες ἑπτὰ σχεδὸν ἀπὸ Διονυσίων, ὅτε πρῶτον εἶδον αὐτην.
Τρύφαινα
εἶδες δὲ ὅλην ἀκριβῶς, ἢ τὸ πρόσωπον μόνον καὶ ὅσα τοῦ σώματος φανερά, ἃ εἶδες Φιληματίου, καὶ ὡς χρῆν γυναῖκα πέντε καὶ τετταράκοντα ἔτη γεγονυῖαν ἤδη;
Χαρμίδης
καὶ μὴν ἐπόμνυται δύο καὶ εἴκοσιν εἰς τὸν ἐσόμενον Ἐλαφηβολιῶνα τελέσειν.
Τρύφαινα
[3] σὺ δὲ ποτέροις πιστεύσειας ἄν, τοῖς ἐκείνης ὅρκοις ἢ τοῖς σεαυτοῦ ὀφθαλμοῖς; ἐπίσκεψαι γὰρ ἀκριβῶς ὑποβλέψας ποτὲ τοὺς κροτάφους αὐτῆς, ἔνθα μόνον τὰς αὐτῆς τρίχας ἔχει· τὰ δὲ ἄλλα φενάκη βαθεῖα. περὶ δὲ τοὺς κροτάφους ὁπόταν ἀσθενήσῃ τὸ φάρμακον, ᾧ βάπτεται, ὑπολευκαίνεται τὰ πολλά. καίτοι τί τοῦτο; βίασαί ποτε καὶ γυμνὴν ἰδεῖν.
Χαρμίδης
οὐδεπώποτέ μοι πρὸς τοῦτο ἐνέδωκεν.
Τρύφαινα
εἰκότως· ἠπίστατο γὰρ μυσαχθησόμενόν σε τὰς αὐτῆς λεύκας. ὅλη δὲ ἀπὸ τοῦ αὐχένος ἐς τὰ γόνατα παρδάλει ἔοικεν. ἀλλὰ σὺ ἐδάκρυες τοιαύτῃ μὴ συνών; [p. 310] ἦ που τάχα καὶ ἐλύπει σε καὶ ὑπερεώρα;
Χαρμίδης
ναί, ὦ Τρύφαινα, καίτοι τοσαῦτα παρ᾽ ἐμοῦ λαμβάνουσα. καὶ νῦν ἐπειδὴ χιλίας αἰτούσῃ οὐκ εἶχον διδόναι ῥᾳδίως ἅτε ὑπὸ πατρὶ φειδομένῳ τρεφόμενος, Μοσχίωνα ἐσδεξαμένη ἀπέκλεισέ με, ἀνθ᾽ ὧν λυπῆσαι καὶ αὐτὸς θέλων αὐτὴν σὲ παρείληφα.
Τρύφαινα
μὰ τὴν Ἀφροδίτην οὐκ ἄν ἧκον, εἴ μοι προεῖπέ τις ὡς ἐπὶ τούτοις παραλαμβανοίμην, λυπῆσαι 17%2 [p. 260] ἄλλην, καὶ ταῦτα Φιλημάτιον τὴν σορόν. ἀλλ᾽ ἄπειμι, καὶ γὰρ ἤδη τρίτον τοῦτο ᾖσεν ἀλεκτρυών.
Χαρμίδης
[4] μὴ σύ γε οὕτως ταχέως, ὦ Τρύφαινα· εἰ γὰρ ἀληθῆ ἐστιν ἃ φὴς περὶ Φιληματίου, τὴν πηνήκην καὶ ὅτι βάπτεται καὶ τὸ τῶν ἄλλων ἀλφῶν, οὐδὲ προς2βλέπειν ἂν ἔτι δυναίμην αὐτῇ.
Τρύφαινα
ἐροῦ τὴν μητέρα, εἴ ποτε λέλουται μετ᾽ αὐτῆς· περὶ γὰρ τῶν ἐτῶν κἂν ὁ πάππος διηγήσεταί σοι, εἴ γε ζῇ ἔτι.
Χαρμίδης
οὐκοῦν ἐπειδὴ τοιαύτη ἐκείνη, ἀφῃρήσθω μὲν ἤδη τὸ διατείχισμα, περιβάλλωμεν δὲ ἀλλήλους καὶ φιλῶμεν καὶ ἀληθῶς συνῶμεν· Φιλημάτιον δὲ πολλὰ χαιρέτω.
Τρύφαινα
ποιος παιρνονταςι βιζιτα εταιρα πληρωνοντας πεντε δραχμες κοιμαται γυριζοντας τη πλατη
κλαιγοντας και στεναζοντας;αλλ'ουτε,νομιζω,με τη καρδια σου εχεις πιει,ουτε κι ηθελες
να φας,αφου εκλαιγες και στο δειπνο,γιατι σ'εβλεπα,και τωρα σαν μωρο δεν σταματας
να κλαψουριζεις,αυτα εδω, Χαρμιδη,για τι τα κανεις;μη μου το κρυψεις;τουλαχιστο αυτο
ν'απολαυσω ξαγρυπνοντας τη νυχτα μαζι σου
Χαρμίδης
ο ερωτας με ξεκανε,Τρυφαινα,και δεν αντεχω τη δυστυχια
Τρύφαινα
πως με μενα δεν εισ'ερωτευμενος,φανερο,γιατι δεν θ'αδιαφορουσες για μενα και δεν θα μ'εσπρωχνες να μην σ'αγκαλιασω και στο τελος τελος δεν θα'βαζες σαν τειχος αναμεσα
μας το πανωφορι απο φοβο μη σ'αγκιξω,ποια,τελος παντων,ειναι εκεινη,πες,ισως σε κατι
συμβουλεψω στα ερωτικα,αφου τα τετοια ξερω καλα πως πρεπει να τα χειρισθω
Χαρμίδης
φυσικα και την ξερεις και πολυ καλα μαλιστα κι εσενα εκεινη.αφου γνωστη εταιρα ειναι
Τρύφαινα
πες τ'ονομα,Χαρμιδη
Χαρμίδης
Φιληματια,Τρυφαινα
Τρύφαινα
για ποια απ'τις δυο λες;γιατι δυο ειναι,η Πειραιωτισα,που μολις ξεπαρθενευτηκε,αυτη
που'ναι ερωτευμενος ο Δαμυλλος ο γιος αυτουνου που'ναι στρατηγος τωρα,η' η αλλη,
που Παγιδα την καλουνε;
Χαρμίδης
εκεινη,και πιαστηκα ο δυστυχος κι αιχμαλωτισθηκα απ'αυτη
Τρύφαινα
για κεινη λοιπον εκλαιγες;
Χαρμίδης
μαλιστα γι'αυτην
Τρύφαινα
ειναι πολυ καιρος που την ερωτευθηκες η' τωρα προσφατα;
Χαρμίδης
οχι προσφατα,ειναι σχεδον εφτα μηνες απτα Διονυσια,οταν πρωτη φορα την ειδα
Τρύφαινα
την ειδες ολοκληρη,η' το προσωπο μονο και τοσο απ'το κορμι,ειδες της Φιληματιας,
οσο πρεπει μια γυναικα που'ναι ηδη σαρανταπεντε χρονων να δειχνει;
Χαρμίδης
εμενα,ομως,μου ορκιστηκε πως τελος Μαρτιου τα εικοσιδυο θα κλεισει
Τρύφαινα
και συ ποια απ'τα δυο θα πιστεψεις,τους ορκους εκεινης η' τα ιδια σου τα ματια;
αν θελεις κρυφα χωρις να σε καταλαβει κοιταξε τους κροταφους της,εκει μονο
εχει τριχες δικες της,το υπολοιπο κεφαλι καλυπτει πυκνομαλλη περουκα,γυρω
στους κροταφους οταν ξεβαψει η βαφη,με την οποια βαφεται,ασπριζουν οι πιο
πολλες,και γιατι κι αυτο; πιεσε την να την δεις γυμνη
Χαρμίδης
ποτε ως τωρα δεν το δεχτηκε
Τρύφαινα
φυσικα,γιατι ειναι βεβαιο θ'αηδιαζες με τα λευκα μπαλωματα της,ολοκληρη απ'το
σβερκο μεχρι τα γονατα γεματη με λεοπαρδαλη μοιαζει,αλλ'εσυ εκλαιγες γιατι δεν
πηδηξες μια τετοια η' μηπως γιατι σε βασανιζε και σε περιφρονουσε;
Χαρμίδης
ναι,Τρυφαινα,αν και τοσα απο μενα πηρε,και τωρα επειδη ζητουσε χιλιαρικο και δεν ειχα
να της δωσω,ευκολο δεν ειναι,αφου τρεφομαι απ'τον πατερα μου που'ναι τσιγκουνης,
αυτη τον Μοσχιωνα δεχτηκε μεσα στο σπιτι και μενα μ'εκλεισε απ'εξω,και γι'αυτο
θελησα να την εκδικηθω και πηρα βιζιτα εσενα
Τρύφαινα
μα την Αφροδιτη,δεν θα'ρχομουν,αν καποιος μου το'λεγε γι'αυτο με παιρνουν βιζιτα,
να εκδικηθουν αλλη,κι αυτο για τη Φιληματια τη παλιογρια,αλλα φευγω,αφου ηδη
τρεις φορες το λαλησε ο κοκορας
Χαρμίδης
μη,οχι,τοσο γρηγορα,Τρυφαινα,γιατι αν αληθεια ειναι οσα λες για τη Φιληματια,η
περουκα κι οτι βαφεται κι αυτο με τ'αλλα τα λευκα μπαλωματα,ουτε που θα γυριζα
να τη δω ακομα κι αν μπορουσα
Τρύφαινα
ρωτα τη μανα σου,αν ποτε στα λουτρα εχει λουστει μ'αυτη,και οσο για τα χρονια της
ο παππους σου θα σου πει,αν βεβαια ζει ακομα
Χαρμίδης
αφου λοιπον τετοια ειναι,ας αποτραβηχτει πλεον το τειχος απο αναμεσα μας,ν'αγκαλια-
σθουμε και να φιληθουμε και ξεγυμνωμενοι να ενωθουμε,στη Φιληματια στελνω τα
χαιρετισματα μου
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Τρύφαινα καὶ Χαρμίδης
Λουκιανός Εταιρικοὶ Διάλογοι
Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.
-ελευθεριαζουσα μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis
Τρύφαινα καὶ Χαρμίδης
Λουκιανός Εταιρικοὶ Διάλογοι
Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.
-ελευθεριαζουσα μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τρύφαινα
[1] ἑταίραν δέ τις παραλαβὼν πέντε δραχμὰς τὸ μίσθωμα δοὺς καθεύδει ἀποστραφεὶς δακρύων καὶ στένων; ἀλλ᾽ οὔτε πέπωκας ἡδέως, οἶμαι, οὔτε δειπνῆσαι μόνος ἠθέλησας· ἔκλαες γὰρ καὶ παρὰ τὸ δεῖπνον, ἑώρων γάρ· καὶ νῦν δὲ οὐ διαλέλοιπας ἀνολολύζων ὥσπερ βρέφος. ταῦτα οὖν, ὦ Χαρμίδη, τίνος ἕνεκα ποιεῖς; μὴ ἀποκρύψῃ με, ὡς ἂν καὶ τοῦτο ἀπολαύσω τῆς νυκτὸς ἀγρυπνήσασα μετὰ σοῦ.
Χαρμίδης
ἔρως με ἀπόλλυσιν, ὦ Τρύφαινα, καὶ οὐκέτ᾽ ἀντέχω πρὸς τὸ δεινόν.
Τρύφαινα
ἀλλ᾽ ὅτι μὲν οὐκ ἐμοῦ ἐρᾷς, δῆλον· οὐ γὰρ ἂν ἔχων με ἠμέλεις καὶ ἀπωθοῦ περιπλέκεσθαι θέλουσαν καὶ τέλος διετείχιζες τὸ μεταξὺ ἡμῶν τῷ ἱματίῳ δεδιὼς μὴ ψαύσαιμί σου. τίς δὲ ὅμως ἐκείνη ἐστίν, εἰπέ· τάχα [p. 309] γὰρ ἄν τι καὶ συντελέσαιμι πρὸ τὸν ἔρωτα, οἶδα γὰρ ὡς χρὴ τὰ τοιαῦτα διακονεῖσθαι.
Χαρμίδης
καὶ μὴν οἶσθα καὶ πάνυ ἀκριβῶς αὐτὴν κἀκείνη σέ· οὐ γὰρ ἀφανὴς ἑταίρα ἐστίν.
Τρύφαινα
[2] εἰπὲ τοὔνομα, ὦ Χαρμίδη.
Χαρμίδης
Φιλημάτιον, ὦ Τρύφαινα.
Τρύφαινα
ὁποτέραν λέγεις; δύο γάρ εἰσι· τὴν ἐκ Πειραιῶς, τὴν ἄρτι διακεκορευμένην, ἧς ἐρᾷ Δάμυλλος ὁ τοῦ νῦν στρατηγοῦντος υἱός, ἢ τὴν ἑτέραν, ἣν Παγίδα ἐπικαλοῦσιν;
Χαρμίδης
ἐκείνην, καὶ ἑάλωκα ὁ κακοδαίμων καὶ συνείλημμαι πρὸς αὐτῆς. [p. 259]
Τρύφαινα
οὐκοῦν δι᾽ ἐκείνην ἔκλαες;
Χαρμίδης
καὶ μάλα.
Τρύφαινα
πολύς δὲ χρόνος ἔστι σοι ἐρῶντι ἢ νεοτελής τις εἶ;
Χαρμίδης
οὐ νεοτελής, ἀλλὰ μῆνες ἑπτὰ σχεδὸν ἀπὸ Διονυσίων, ὅτε πρῶτον εἶδον αὐτην.
Τρύφαινα
εἶδες δὲ ὅλην ἀκριβῶς, ἢ τὸ πρόσωπον μόνον καὶ ὅσα τοῦ σώματος φανερά, ἃ εἶδες Φιληματίου, καὶ ὡς χρῆν γυναῖκα πέντε καὶ τετταράκοντα ἔτη γεγονυῖαν ἤδη;
Χαρμίδης
καὶ μὴν ἐπόμνυται δύο καὶ εἴκοσιν εἰς τὸν ἐσόμενον Ἐλαφηβολιῶνα τελέσειν.
Τρύφαινα
[3] σὺ δὲ ποτέροις πιστεύσειας ἄν, τοῖς ἐκείνης ὅρκοις ἢ τοῖς σεαυτοῦ ὀφθαλμοῖς; ἐπίσκεψαι γὰρ ἀκριβῶς ὑποβλέψας ποτὲ τοὺς κροτάφους αὐτῆς, ἔνθα μόνον τὰς αὐτῆς τρίχας ἔχει· τὰ δὲ ἄλλα φενάκη βαθεῖα. περὶ δὲ τοὺς κροτάφους ὁπόταν ἀσθενήσῃ τὸ φάρμακον, ᾧ βάπτεται, ὑπολευκαίνεται τὰ πολλά. καίτοι τί τοῦτο; βίασαί ποτε καὶ γυμνὴν ἰδεῖν.
Χαρμίδης
οὐδεπώποτέ μοι πρὸς τοῦτο ἐνέδωκεν.
Τρύφαινα
εἰκότως· ἠπίστατο γὰρ μυσαχθησόμενόν σε τὰς αὐτῆς λεύκας. ὅλη δὲ ἀπὸ τοῦ αὐχένος ἐς τὰ γόνατα παρδάλει ἔοικεν. ἀλλὰ σὺ ἐδάκρυες τοιαύτῃ μὴ συνών; [p. 310] ἦ που τάχα καὶ ἐλύπει σε καὶ ὑπερεώρα;
Χαρμίδης
ναί, ὦ Τρύφαινα, καίτοι τοσαῦτα παρ᾽ ἐμοῦ λαμβάνουσα. καὶ νῦν ἐπειδὴ χιλίας αἰτούσῃ οὐκ εἶχον διδόναι ῥᾳδίως ἅτε ὑπὸ πατρὶ φειδομένῳ τρεφόμενος, Μοσχίωνα ἐσδεξαμένη ἀπέκλεισέ με, ἀνθ᾽ ὧν λυπῆσαι καὶ αὐτὸς θέλων αὐτὴν σὲ παρείληφα.
Τρύφαινα
μὰ τὴν Ἀφροδίτην οὐκ ἄν ἧκον, εἴ μοι προεῖπέ τις ὡς ἐπὶ τούτοις παραλαμβανοίμην, λυπῆσαι 17%2 [p. 260] ἄλλην, καὶ ταῦτα Φιλημάτιον τὴν σορόν. ἀλλ᾽ ἄπειμι, καὶ γὰρ ἤδη τρίτον τοῦτο ᾖσεν ἀλεκτρυών.
Χαρμίδης
[4] μὴ σύ γε οὕτως ταχέως, ὦ Τρύφαινα· εἰ γὰρ ἀληθῆ ἐστιν ἃ φὴς περὶ Φιληματίου, τὴν πηνήκην καὶ ὅτι βάπτεται καὶ τὸ τῶν ἄλλων ἀλφῶν, οὐδὲ προς2βλέπειν ἂν ἔτι δυναίμην αὐτῇ.
Τρύφαινα
ἐροῦ τὴν μητέρα, εἴ ποτε λέλουται μετ᾽ αὐτῆς· περὶ γὰρ τῶν ἐτῶν κἂν ὁ πάππος διηγήσεταί σοι, εἴ γε ζῇ ἔτι.
Χαρμίδης
οὐκοῦν ἐπειδὴ τοιαύτη ἐκείνη, ἀφῃρήσθω μὲν ἤδη τὸ διατείχισμα, περιβάλλωμεν δὲ ἀλλήλους καὶ φιλῶμεν καὶ ἀληθῶς συνῶμεν· Φιλημάτιον δὲ πολλὰ χαιρέτω.
Τρύφαινα
ποιος παιρνονταςι βιζιτα εταιρα πληρωνοντας πεντε δραχμες κοιμαται γυριζοντας τη πλατη
κλαιγοντας και στεναζοντας;αλλ'ουτε,νομιζω,με τη καρδια σου εχεις πιει,ουτε κι ηθελες
να φας,αφου εκλαιγες και στο δειπνο,γιατι σ'εβλεπα,και τωρα σαν μωρο δεν σταματας
να κλαψουριζεις,αυτα εδω, Χαρμιδη,για τι τα κανεις;μη μου το κρυψεις;τουλαχιστο αυτο
ν'απολαυσω ξαγρυπνοντας τη νυχτα μαζι σου
Χαρμίδης
ο ερωτας με ξεκανε,Τρυφαινα,και δεν αντεχω τη δυστυχια
Τρύφαινα
πως με μενα δεν εισ'ερωτευμενος,φανερο,γιατι δεν θ'αδιαφορουσες για μενα και δεν θα μ'εσπρωχνες να μην σ'αγκαλιασω και στο τελος τελος δεν θα'βαζες σαν τειχος αναμεσα
μας το πανωφορι απο φοβο μη σ'αγκιξω,ποια,τελος παντων,ειναι εκεινη,πες,ισως σε κατι
συμβουλεψω στα ερωτικα,αφου τα τετοια ξερω καλα πως πρεπει να τα χειρισθω
Χαρμίδης
φυσικα και την ξερεις και πολυ καλα μαλιστα κι εσενα εκεινη.αφου γνωστη εταιρα ειναι
Τρύφαινα
πες τ'ονομα,Χαρμιδη
Χαρμίδης
Φιληματια,Τρυφαινα
Τρύφαινα
για ποια απ'τις δυο λες;γιατι δυο ειναι,η Πειραιωτισα,που μολις ξεπαρθενευτηκε,αυτη
που'ναι ερωτευμενος ο Δαμυλλος ο γιος αυτουνου που'ναι στρατηγος τωρα,η' η αλλη,
που Παγιδα την καλουνε;
Χαρμίδης
εκεινη,και πιαστηκα ο δυστυχος κι αιχμαλωτισθηκα απ'αυτη
Τρύφαινα
για κεινη λοιπον εκλαιγες;
Χαρμίδης
μαλιστα γι'αυτην
Τρύφαινα
ειναι πολυ καιρος που την ερωτευθηκες η' τωρα προσφατα;
Χαρμίδης
οχι προσφατα,ειναι σχεδον εφτα μηνες απτα Διονυσια,οταν πρωτη φορα την ειδα
Τρύφαινα
την ειδες ολοκληρη,η' το προσωπο μονο και τοσο απ'το κορμι,ειδες της Φιληματιας,
οσο πρεπει μια γυναικα που'ναι ηδη σαρανταπεντε χρονων να δειχνει;
Χαρμίδης
εμενα,ομως,μου ορκιστηκε πως τελος Μαρτιου τα εικοσιδυο θα κλεισει
Τρύφαινα
και συ ποια απ'τα δυο θα πιστεψεις,τους ορκους εκεινης η' τα ιδια σου τα ματια;
αν θελεις κρυφα χωρις να σε καταλαβει κοιταξε τους κροταφους της,εκει μονο
εχει τριχες δικες της,το υπολοιπο κεφαλι καλυπτει πυκνομαλλη περουκα,γυρω
στους κροταφους οταν ξεβαψει η βαφη,με την οποια βαφεται,ασπριζουν οι πιο
πολλες,και γιατι κι αυτο; πιεσε την να την δεις γυμνη
Χαρμίδης
ποτε ως τωρα δεν το δεχτηκε
Τρύφαινα
φυσικα,γιατι ειναι βεβαιο θ'αηδιαζες με τα λευκα μπαλωματα της,ολοκληρη απ'το
σβερκο μεχρι τα γονατα γεματη με λεοπαρδαλη μοιαζει,αλλ'εσυ εκλαιγες γιατι δεν
πηδηξες μια τετοια η' μηπως γιατι σε βασανιζε και σε περιφρονουσε;
Χαρμίδης
ναι,Τρυφαινα,αν και τοσα απο μενα πηρε,και τωρα επειδη ζητουσε χιλιαρικο και δεν ειχα
να της δωσω,ευκολο δεν ειναι,αφου τρεφομαι απ'τον πατερα μου που'ναι τσιγκουνης,
αυτη τον Μοσχιωνα δεχτηκε μεσα στο σπιτι και μενα μ'εκλεισε απ'εξω,και γι'αυτο
θελησα να την εκδικηθω και πηρα βιζιτα εσενα
Τρύφαινα
μα την Αφροδιτη,δεν θα'ρχομουν,αν καποιος μου το'λεγε γι'αυτο με παιρνουν βιζιτα,
να εκδικηθουν αλλη,κι αυτο για τη Φιληματια τη παλιογρια,αλλα φευγω,αφου ηδη
τρεις φορες το λαλησε ο κοκορας
Χαρμίδης
μη,οχι,τοσο γρηγορα,Τρυφαινα,γιατι αν αληθεια ειναι οσα λες για τη Φιληματια,η
περουκα κι οτι βαφεται κι αυτο με τ'αλλα τα λευκα μπαλωματα,ουτε που θα γυριζα
να τη δω ακομα κι αν μπορουσα
Τρύφαινα
ρωτα τη μανα σου,αν ποτε στα λουτρα εχει λουστει μ'αυτη,και οσο για τα χρονια της
ο παππους σου θα σου πει,αν βεβαια ζει ακομα
Χαρμίδης
αφου λοιπον τετοια ειναι,ας αποτραβηχτει πλεον το τειχος απο αναμεσα μας,ν'αγκαλια-
σθουμε και να φιληθουμε και ξεγυμνωμενοι να ενωθουμε,στη Φιληματια στελνω τα
χαιρετισματα μου
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου