ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ -TRANSLATING ANCIENT GREEK TEXTS -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis -3

.
.

ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

-TRANSLATING ANCIENT GREEK TEXTS

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

-3

.
.

Μεγας Αλεξανδρος Great Alexander -2μ χ 2,50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αλεξανδρος και Διογενης

Jacques Gamelin  (1738–1803)-Alexandre et Diogène

Μποστ-Αλεξανδρος και Διογενης-Ενθυμιον Κορινθου


Πλουταρχου,Βιοι Παραλληλοι.Αλεξανδρος [ΙΔ']
Η Κρισιμη Συναντηση του Αλεξανδρου με τον Διογενη τον Κυνικο Φιλοσοφο στο Κρανειο
της Κορινθου -σχολια ,μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
και ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΒΑΣΙΛΕΑ ΚΑΙ ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΚΥΝΙΚΟΥ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

[ΙΔ']Εἰς δὲ τὸν Ἰσθμὸν τῶν Ἑλλήνων συλλεγέντων καὶ ψηφισαμένων ἐπὶ Πέρσας
μετ’ Ἀλεξάνδρου στρατεύειν, ἡγεμὼν ἀνηγορεύθη. πολλῶν δὲ καὶ πολιτικῶν ἀνδρῶν
καὶ φιλοσόφων ἀπηντηκότων αὐτῷ καὶ συνηδομένων, ἤλπιζε καὶ Διογένην τὸν Σινωπέα
ταὐτὸ ποιήσειν, διατρίβοντα περὶ Κόρινθον. ὡς δ’ ἐκεῖνος ἐλάχιστον Ἀλεξάνδρου λόγον
ἔχων ἐν τῷ Κρανείῳ σχολὴν ἦγεν, αὐτὸς ἐπορεύετο πρὸς αὐτόν· ἔτυχε δὲ κατακείμενος
ἐν ἡλίῳ. καὶ μικρὸν μὲν ἀνεκάθισεν, ἀνθρώπων τοσούτων ἐπερχομένων, καὶ διέβλεψεν
εἰς τὸν Ἀλέξανδρον. ὡς δ’ ἐκεῖνος ἀσπασάμενος καὶ προσειπὼν αὐτὸν ἠρώτησεν, εἴ τινος
τυγχάνει δεόμενος, "μικρὸν" εἶπεν· "ἀπὸ τοῦ ἡλίου μετάστηθι". πρὸς τοῦτο λέγεται τὸν
Ἀλέξανδρον οὕτω διατεθῆναι καὶ θαυμάσαι καταφρονηθέντα τὴν ὑπεροψίαν καὶ τὸ μέγεθος
τοῦ ἀνδρός, ὥστε τῶν περὶ αὐτὸν ὡς ἀπῄεσαν διαγελώντων καὶ σκωπτόντων, "ἀλλὰ μὴν ἐγὼ"
εἶπεν "εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἂν ἤμην".

[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

[ΙΔ']στον Ισθμο οπου οι Ελληνες συνηλθαν και ψηφισαν κατα των Περσων μετα του
Αλεξανδρου να εκστρατευσουν,αρχηγος αναγορευθει,πολλοι δε και πολιτικοι ανδρες
και φιλοσοφοι τον συναντησαν και συνεχαρουν,ελπιζε κι ο Διογενης απ'την Σινωπη το
ιδιο θα εκανε,που περνουσε τον καιρο του γυρω εκει στην Κορινθο,αλλα καθως εκεινος
 ελαχιστη για τον Αλεξανδρο ειχε ειχε κι αναπαυετο στο Κρανειο,αυτος πηγε σ'αυτον,
ετυχε δε να'ναι ξαπλωμενος στον ηλιο, και λιγο ανασηκωθηκε,οταν ειδε τοσους ανθρωπους
να'ρχονται,και κοιταξε προς τον Αλεξανδρο,καθως δ'εκεινος τον χαιρετησε εγκαρδια και τον
ρωτησε,αν κατι τυχαινει να'χει αναγκη,'λιγο'ειπε'απ'τον ηλιο μετακινησου',απ'αυτο λεγεται
πως ο Αλεξανδρος τοσο εντυπωσιασθηκε και θαυμασαι ενω τον περιφρονησε την υπεροψια
και την μεγαλοπρεπεια του ανδρα ,ωστε στους ακολουθους του που καθως εφευγαν τον
περιγελουσαν και τον κοροιδευαν,'αλλ'εγω,αληθεια'ειπε 'αν δεν ημουν ο Αλεξανδρος,
ο Διογενης θα'θελα να'μουν'
.
.
σχολια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-Εἰς δὲ τὸν Ἰσθμὸν τῶν Ἑλλήνων συλλεγέντων καὶ ψηφισαμένων ἐπὶ Πέρσας
μετ’ Ἀλεξάνδρου στρατεύειν, ἡγεμὼν ἀνηγορεύθη
το φθινοπωρο του 336 π.Χ εγινε στον Ισθμο το Συνεδριο των Ελληνων οπου ψηφισθηκε
να εκστρατευσουν κατα των Περσων με αρχηγο τον Αλεξανδρο
-Διογενης ο Σινωπευς[412 η' 399 π.Χ-323 π.Χ],κυνικος φιλοσοφος,μαθητης στην Αθηνα του
Αντισθενη,ιδρυτη της κυνικης φιλοσοφιας[με συμβολο τον κυνα,σκυλο],απλος,λιτος,ελεγκτικος,
χλευαστικος,διδασκε πως η ευτυχια βρισκεται στην φυσικη ζωη,που μονο με ασκηση,αυταρ-
κεια,λιτοτητα και αυτογνωσια μπορει να κατορθωθει,χρησιμοποιουσε τον αστεισμο και τα
λογοπαιγνια,καποτε μερα μεσημερι περιφερονταν στην πολη μ'ενα φαναρι κι οταν τον
ρωτουσαν τι κανει['Διογενες,τι ημεραν μετα λυχνου ανα την πολιν πλανασαι;']αυτος
απαντουσε :'ανθρωπο ψαχνω να βρω'['Ανθρωπον ανευρειν'],οταν βρεθηκε στην Κορινθο να
πουλιεται για δουλος και ρωτηθηκε τι δουλεια ξερει να κανει απαντησε:'Ανθρωπων αρχειν'
λογοπαιγνιο,δηλαδη 'ν'αρχω των ανθρωπων διδασκωντας των ανθρωπων αρχες',
['Ανθρωπων αρχειν διδασκων αρχας ανθρωπων']
και καποτε ο Αλεξανδρος για να πειραξει τον Διογενη  που ελεγε πως ειναι κυων,σκυλος,
του εστειλε ενα πιατο με κοκκαλα,κι οταν τον συναντησε τον ρωτησε:'Κυων,πως σου φανηκε
το δωρο μου;' κι ο ευφυης Διογενης του απαντησε:'αξιο για κυνα,αναξιο για βασιλεα'
['τω κυνι αξιον,αναξιον τω βασιλει']
-το Κρανειο ηταν αριστοκρατικη συνοικια της Κορινθου
.
ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΒΑΣΙΛΕΑ ΚΑΙ ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΚΥΝΙΚΟΥ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

[Ο Αλεξανδρος εστειλε εναν ακολουθον του στον Διογενη να του πει πως ο βασιλιας
θελει να τον δει]
Ακολουθος Αλεξανδρου:-Διογενες χαιρε,Αλεξανδρος βασιλευς  βουλει οραν σε
Διογενης:-Εγω γε ουκ εθελω αυτον καθοραν,ει δ'αυτος βουλει,αυτος πορευετο με οραν
[ετσι ο Αλεξανδρος αναγκαστηκε να παει αυτος στον Διογενη]
Αλεξανδρος:-Βασιλευς Αλεξανδρος ειμι
Διογενης:-Εγω τε Διογενης ειμι
Αλεξανδρος:-συ μη φοβου μου;
Διογενης:-αγαθον η' κακον φερεις;
Αλεξανδρος:-αγαθον
Διογενης:-τοτε πως σε φοβηθω;
Αλεξανδρος:-τι τυγχανεις δεομενος προς σε ποιησω;
Διογενης:-μικρον απο του ηλιου μεταστηθι
[και τοτε ο Αλεξανδρος γυριζοντας προς τους ακολουθους του θαυμαζοντας ειπε:]
Αλεξανδρος:-ἀλλὰ μὴν ἐγὼ εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην,Διογένης ἂν ἤμην
[και συνεχιζοντας τον διαλογο ρωτησε τον Διογενη]
Αλεξανδρος:-Διογενες,τι χρειαν χρηματων εχεις;
Διογενης:-ουδεμιαν χρηματων η' αγαθων
Αλεξανδρος:-τι μειζον εστι,λαους κυριαρχειν η' τον εμον λαον ωφελειν;
Διογενης:-τι ωφεληση σου αν μειζω της Ασιας Ηπειρον τον Ωκεανον διανηξαμενος αρχειν
αν τον σον λαον  μην ωφελησης;
Αλεξανδρος:-Διογενες,προς τι και κυων καλεισαι;
Διογενης:-ως κυων γαρ δαγκνων ανθρωπους βελτιστους προς το αγαθον ποιησω
Αλεξανδρος:-ποιος ευ πραττειν;
Διογενης:-ευ πραττειν  ο  ευ γιγνωσκειν
Αλεξανδρος:-τι εστι καλα κυβερνιαν;
Διογενης:-ηνιοχος εστι ος μη καλως τα ηνια κρατει;
Αλεξανδρος:-ουχι
Διογενης:-κυβερνητης εστι ος μη καλως κυβερνα;
Αλεξανδρος:-ουδαμως
Διογενης:-τοτε τι εστι κυβερναν;
Αλεξανδρος:-ποιος της βασιλικης τεχνης διδασκαλος εστι και που ναιει;
Διογενης:-ουδεις η' μουνον η γνωσις,και δυο γνωσεις εισιν,η εμφυτος,εκ της φυσεως,
και η επικτητος,εκ των ανθρωπων,αν δε την πρωτην εχεις τοτε και την δευτεραν κατακτας
Αλεξανδρος:-τι λογον,ου η' ναι,εχεις περι εξουσιας;
Διογενης:-τον αυτον ως δια το πυρ,ου σμικρον αυτου  στεκεις μην καεις,ου μακρον αυτου μην
παγωσεις
Αλεξανδρος:-Διογενες,η σα πατρις τις ειη;
Διογενης:-Εγω,Αλεξανδρε,πολιτης του κοσμου ειμι
Αλεξανδρος:-τι εσυ αληθως και γιγνωσκειν και πραττειν;
Διογενης:-ανθρωπων αρχειν
Αλεξανδρος:-εις τι πλεον τους κυνας θαυμαζεις;
Διογενης:-εις αυτα τουτα,μη γαρ της πολυτελειας μετεχοντων και τους αληθως φιλους των
ψευδων διακρινοντων
Αλεξανδρος:-και τι περι γυναικων φρονεις;
Διογενης:-λυχνιας σβεσθησεις πασα γυνη Λαις
Αλεξανδρος:-και τι περι ανθρωπου;
Διογενης:-ανθρωπος αυταρκης παρα φυσιν εστι,ουδενος περιττου χρειαν εχει,
αναγκαι εισι επιθυμιων τεχνηματα και ανθρωπους δουλους ποιουν,φαρμακον
δε εστι η του σωματος ασκησις
Αλεξανδρος:-και δια τον Πλατωναν τι εστι ανθρωπος;
Διογενης:-ζωον διπουν απτερον,οιον απτερος ορνιθα,και συμπληρουμενον 'αλλα και
πλατωνυχον'
Αλεξανδρος:-Διογενες,δια τι λογο ο Πλατων εις τον Διονυσιον τον Συρακουσιον τυραννον
προσετρεξεν;
Διογενης:-επειδη Πλατων ου εβρωσκεν ελαιας ως Διογενης
Αλεξανδρος:-Διογενες ουκ εστι αντι των Μακεδονων ως οι Κορινθιοι εισιν;
Διογενης:-τα μαλλα ειμι εναντιον Μακεδονων,τον εμον πιθον μεμανως ως Σωκρατης ανω κατω
κυλιων
Αλεξανδρος:-ποιων των θηριων δαγκνει χειριστα;
Διογενης:-των αγριων ο συκοφαντης των δε ημερων ο κολαξ
Αλεξανδρος:-αλλ'οι πλειονες των ανθρωπων περιγελουν σε και σκωπτουν
Διογενης:-και οι ονοι,πιθανον,περιγελουν αυτους,αλλα δια τους ονους ου φροντιζουν
τι,και'γω ουν δια τουτον ουδαμως ειμι φροντιζων
Αλεξανδρος:-Διογενες,νυν γεγηρασκες,φροντιζε σχολιην εχεις
Διογενης:-αν εις δρομου αγωνα ετρεχον χρειαν ειη σχολιην εχω προ του τελους  η' πλεον τρεξω;
Αλεξανδρος:-τι νυν μελετας;
Διογενης:-μελετω αποτυγχανειν
Αλεξανδρος:-εκ Σινωπης δ'εξορισθεις ων
Διογενης:-και'γω αυτους εξορισα παντα χρονον εκει μενουν
Αλεξανδρος:-αν εις ωραν τεθνακεις ποιος κηδευσει σου;
Διογενης:-οστις μα οικια εθελει κατακτησιν
Αλεξανδρος:-εις την Χαιρωνειας μαχην,Διογενες,τι ο εμος πατηρ Φιλιππος σε ηρωτησεν;
Διογενης:-τις ει;της σης απληστιας,ειπα,κατασκοπος ειμι
Αλεξανδρος:-ποτε δ'ωρα εστι ανδρας γαμει;
Διογενης:-τους μεν νεους μηδεπω,τους δε πρεσβυτερους μηδεπωποτε
Αλεξανδρος:-πως εις μισαρους τοπους διαβιεις;
Διογενης:-αλλα και ηλιος και ου μιαινεται
Αλεξανδρος:-τι γνωμην περι της συνεκστρατειας των Ελληνων εις Ασιαν εχεις;
Διογενης:-Αλεξανδρε,μην υπεροψιαν εχεις δια το της Ασιας μεγεθος αλλα δια των εκει
συστρατευσαντων ανδρων μεγεθος
[ο Διογενης ανοιξε το σακουλι του κι εβγαλε ψωμι κι ελιες κι ετρωγε]
Αλεξανδρος:-ακαταλληλος η ωρα εστι δια εσθιειν
Διογενης:-οι πλουσιοι εσθιουν οτ'εθελουν,εγω δε ο πενης οτε πεινω
[βλεπωντας εκει κοντα εναν Ολυμπιονικη δρομεα να βοσκα προβατα του φωναξε]
Διογενης:-ω,βελτιστε,ταχεως μετεβης απο των Ολυμπιων επι τα Νεμεα
[και τοτε ο Αλεξανδρος γυριζοντας προς τους ακολουθους του θαυμαζοντας επανελαβε:]
Αλεξανδρος:-ἀλλὰ μὴν ἐγὼ εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην,Διογένης ἂν ἤμην
.
.
.

Πομπηια Pompeia

Πλουταρχου.Βιοι Παραλληλοι.Κικερων,[ΚΗ',ΚΘ']
Η Γυναικα του Καισαρα [και η Σκηνοθεσια της Μοιχειας]
[σχολιο,μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

[ΚΗ'] Ἐκ τούτων ἐγίνετο πολλοῖς ἐπαχθής, καὶ οἱ μετὰ Κλωδίου συνέστησαν ἐπ’ αὐτόν,ἀρχὴν
τοιαύτην λαβόντες.ἦν Κλώδιος ἀνὴρ εὐγενής, τῇ μὲν ἡλικίᾳ νέος, τῷ δὲ φρονήματι θρασὺς
καὶ αὐθάδης. οὗτος ἐρῶν Πομπηίας τῆς Καίσαρος γυναικός, εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ παρεισῆλθε
κρύφα, λαβὼν ἐσθῆτα καὶ σκευὴν ψαλτρίας·ἔθυον γὰρ ἐν τῇ Καίσαρος οἰκίᾳ τὴν ἀπόῤῥητον
ἐκείνην καὶ ἀθέατον ἀνδράσι θυσίαν αἱ γυναῖκες, καὶ παρῆν ἀνὴρ οὐδείς·ἀλλὰ μειράκιον
ὢν ἔτι καὶ μήπω γενειῶν ὁ Κλώδιος ἤλπιζε λήσεσθαι διαδὺς πρὸς τὴν Πομπηίαν διὰ τῶν
γυναικῶν. ὡς δ’ εἰσῆλθε νυκτὸς εἰς οἰκίαν μεγάλην, ἠπόρει τῶν διόδων, καὶ πλανώμενον
αὐτὸν ἰδοῦσα θεραπαινὶς Αὐρηλίας τῆς Καίσαρος μητρός, ᾔτησεν ὄνομα. φθέγξασθαι δ’
ἀναγκασθέντος  αὐτοῦ καὶ φήσαντος ἀκόλουθον Πομπηίας ζητεῖν Ἄβραν τοὔνομα, συνεῖσα
τὴν φωνὴν οὐ γυναικείαν οὖσαν ἀνέκραγε καὶ συνεκάλει τὰς γυναῖκας. αἱ δ’ ἀποκλείσασαι
τὰς θύρας καὶ πάντα διερευνώμεναι, λαμβάνουσι τὸν Κλώδιον, εἰς οἴκημα παιδίσκης ᾗ
συνεισῆλθε καταπεφευγότα. τοῦ δὲ πράγματος περιβοήτου γενομένου, Καῖσάρ τε τὴν
Πομπηίαν ἀφῆκε,καὶ δίκην τις <τῶν δημάρχων> ἀσεβείας ἐγράψατο τῷ Κλωδίῳ.
[ΚΘ']Κικέρων δ’ ἦν μὲν αὐτοῦ φίλος, καὶ τῶν περὶ Κατιλίναν πραττομένων ἐκέχρητο
προθυμοτάτῳ συνεργῷ καὶ φύλακι τοῦ σώματος, ἰσχυριζομένου δὲ πρὸς τὸ ἔγκλημα τῷ
μηδὲ γεγονέναι κατ’ ἐκεῖνον ἐν Ῥώμῃ τὸν χρόνον, ἀλλ’ ἐν τοῖς ποῤῥωτάτω χωρίοις διατρίβειν,
κατεμαρτύρησεν ὡς ἀφιγμένου τε πρὸς αὐτὸν οἴκαδε καὶ διειλεγμένου περί τινων· ὅπερ ἦν
ἀληθές. οὐ μὴν ἐδόκει μαρτυρεῖν ὁ Κικέρων διὰ τὴν ἀλήθειαν, ἀλλὰ πρὸς τὴν αὑτοῦ γυναῖκα
Τερεντίαν ἀπολογούμενος. ἦν γὰρ αὐτῇ πρὸς τὸν Κλώδιον ἀπέχθεια διὰ τὴν ἀδελφὴν τὴν
ἐκείνου Κλωδίαν, ὡς τῷ Κικέρωνι βουλομένην γαμηθῆναι καὶ τοῦτο διὰ Τύλλου τινὸς
Ταραντίνου πράττουσαν, ὃς ἑταῖρος μὲν ἦν καὶ συνήθης ἐν τοῖς μάλιστα Κικέρωνος, ἀεὶ δὲ
πρὸς τὴν Κλωδίαν φοιτῶν καὶ θεραπεύων ἐγγὺς οἰκοῦσαν, ὑποψίαν τῇ Τερεντίᾳ παρέσχε.
χαλεπὴ δὲ τὸν τρόπον οὖσα καὶ τοῦ Κικέρωνος ἄρχουσα, παρώξυνε τῷ Κλωδίῳ συνεπιθέσθαι
καὶ καταμαρτυρῆσαι. κατεμαρτύρουν δὲ τοῦ Κλωδίου πολλοὶ τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν
ἐπιορκίας, ῥᾳδιουργίας, ὄχλων δεκασμούς, φθορὰς γυναικῶν. Λεύκολλος δὲ καὶ θεραπαινίδας
παρεῖχεν, ὡς συγγένοιτο τῇ νεωτάτῃ τῶν ἀδελφῶν ὁ Κλώδιος, ὅτε Λευκόλλῳ συνῴκει. πολλὴ
δ’ ἦν δόξα καὶ ταῖς ἄλλαις δυσὶν ἀδελφαῖς πλησιάζειν τὸν Κλώδιον, ὧν Τερτίαν μὲν Μάρκιος
<ὁ> Ῥήξ, Κλωδίαν δὲ Μέτελλος ὁ Κέλερ εἶχεν, ἣν Κουαδρανταρίαν ἐκάλουν, ὅτι τῶν ἐραστῶν
τις αὐτῇ χαλκοῦς ἐμβαλὼν εἰς βαλάντιον ὡς ἀργύριον εἰσέπεμψε· τὸ δὲ λεπτότατον τοῦ
χαλκοῦ  νομίσματος κουαδράντην Ῥωμαῖοι καλοῦσιν. ἐπὶ ταύτῃ μάλιστα τῶν ἀδελφῶν κακῶς
ἤκουσεν  ὁ Κλώδιος. οὐ μὴν ἀλλὰ τότε τοῦ δήμου πρὸς τοὺς καταμαρτυροῦντας αὐτοῦ καὶ
συνεστῶτας ἀντιταττομένου, φοβηθέντες οἱ δικασταὶ φυλακὴν περιεστήσαντο, καὶ τὰς
δέλτους οἱ πλεῖστοι συγκεχυμένοις τοῖς γράμμασιν ἤνεγκαν. ὅμως δὲ πλείονες ἔδοξαν οἱ
ἀπολύοντες γενέσθαι, καί τις ἐλέχθη καὶ δεκασμὸς διελθεῖν. ὅθεν ὁ μὲν Κάτλος ἀπαντήσας
τοῖς δικασταῖς, „ὑμεῖς“ εἶπεν „ὡς ἀληθῶς ὑπὲρ ἀσφαλείας ᾐτήσασθε τὴν φυλακήν,
φοβούμενοι μή τις ὑμῶν ἀφέληται τὸ ἀργύριον“. Κικέρων δὲ τοῦ Κλωδίου πρὸς αὐτὸν
λέγοντος, ὅτι μαρτυρῶν οὐκ ἔσχε πίστιν παρὰ τοῖς δικασταῖς, „ἀλλ’ ἐμοὶ μέν“ εἶπεν „οἱ πέντε
καὶ εἴκοσι τῶν δικαστῶν ἐπίστευσαν· τοσοῦτοι γάρ σου κατεψηφίσαντο· σοὶ δ’ οἱ τριάκοντα
οὐκ ἐπίστευσαν· οὐ γὰρ πρότερον ἀπέλυσαν ἢ ἔλαβον τὸ ἀργύριον“. ὁ μέντοι Καῖσαρ οὐ
κατεμαρτύρησε κληθεὶς ἐπὶ τὸν Κλώδιον, οὐδ’ ἔφη μοιχείαν κατεγνωκέναι τῆς γυναικός,
ἀφεικέναι δ’ αὐτὴν ὅτι τὸν Καίσαρος ἔδει γάμον οὐ πράξεως αἰσχρᾶς μόνον, ἀλλὰ καὶ φήμης
καθαρὸν εἶναι.
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
.
.
[ΚΗ']Εξ αιτιας τιυτων εγινε στους πολλους απεχθης,κι οι γυρω απ'τον Κλωδιο συσπειρωθηκαν
εναντιον του.Ο Κλωδιος ηταν ανδρας ευγενικης καταγωγης,στην ηλικια νεος,και στο φρονημα
θρασυς κι αυθαδης.Αυτος εχοντας ερωτα για την Πομπηια τη γυναικα του Καισαρα,στο σπιτι
αυτου μπηκε κρυφα,παιρνωντας το ρουχο και την ενδυμασια μιας ψαλτριας,γιατι οι γυναικες
τελουσαν μεσα στο σπιτι του Καισαρα την απορρητη κι αθεατη στους ανδρες τελετη,και πα-
ρων κανενας ανδρας δεν ηταν,αλλα καθως ακομη ηταν μικρο παιδι κι ουτε γενια ειχε ο Κλω-
διος ηλπιζε να γλυστρισει χωρις να τον καταλαβουν ως την Πομπηια μεσ'απ'τις γυναικες.
Καθως μπηκε νυχτα μεσα στο μεγαλο σπιτι,χαθηκε στους διαδρομους,και περιπλανωμενο
οταν τον ειδε η υπερετρια της Αυρηλιας της μητερας του Καισαρα τον ρωτησε τ'ονομα του.
Κι αναγκασμενος να μιλησει ειπε πως την ακολουθο της Πομπηιας ψαχνει με τ'ονομα
Αβρα,εκεινη καταλαβαινοντας οτ'η φωνη δεν ηταν γυναικεια φωναξε και καλουσε τις γυναι-
κες να τρεξουν.Αυτες εκλεισαν τις πορτες  και παντου εψαχναν,και πιανουν τον Κλωδιο μεσα
στη καμαρη,που'χε καταφυγει, ενος κοριτσιου με το οποιο ειχε μπει μαζι στο σπιτι.Αφου
το συμβαν βουησε παντου,ο Καισαρας και την Πομπηια χωρησε και να δικαστει για ασεβεια
καταγγειλε τον Κλωδιο, 
[ΚΘ']Ο Κικερων ηταν μ'αυτον φιλος,και στα περι Κατιλινα διαπραττομενα τον ειχε βρει προθυ-
μοτατο συνεργατη και φρουρο του σωματος του.Οταν δε ισχυρισθηκε για την κατηγορια
εναντιον του οτι εκεινο τον καιρο καθολου δεν βρισκονταν στη Ρωμη,αλλα στα πιο μακρυνα
μερη εμενε,μαρτυρισε εναντιον του πως ηρθε σ'αυτον στο σπιτι του και συμβουλευθηκε για
καποια ζητηματα του,το οποιον ηταν αληθες.Ομως δεν φαινεται να μαρτυρησε ο Κικερων
χαριν της αληθειας,αλλ'απολογουμενος προς την γυναικα του Τερεντια.Γιατι αυτη αισθανον-
ταν απεχθεια προς τον Κλωδιο εξ αιτιας της αδελφης του Κλωδιας,καθως αυτη με τον Κικερω-
να ηθελε να παντρευτει,κι αυτο μεσω του Τυλλου καποιου απ'τον Ταραντα επεδιωκε,ο οποι-
ος συνεργατης ηταν κι απ'τους πολυ δικους του Κικερωνα,κι οι συνεχεις με  την Κλωδια συνα-
ναστροφες του και φροντιδες,η οποια κοντα κατοικουσε,εδωσαν στην Τερεντια υποψια.Και
καθως ηταν δυστροπη στους τροπους και τον Κικερωνα εξουσιαζε,τον εξωθησε εναντια στον
Κλωδιο να κινηθει και να μαρτυρισει κατα του.Καταμαρτυρουσαν πολλοι αξιοσεβαστοι αν-
δρες τον Κλωδιο για επιορκια,ραδιουργια,δωροδοκιες του οχλου,διαφθορες γυναικων.
Ο Λευκολλος εφερε και υπερετριες ,πως ο Κλωδιος ειχε ερωτικα συσχετισθει με την πιο νεω-
τερη αδελφη του,οταν αυτη με τον Λευκολλο συγκατοικουσε ως συζυγος.Και πολυ μεγαλη
ηταν η φημη πως και με τις αλλες δυο αδελφες του συνεβρεθηκε ερωτικα ο Κλωδιος,απ'τις
οποιες τηνΤερτια ο Μαρκιος ο Ρηξ ειχε γυναικα και την Κλωδια ο Μετελλος ο Κελερ,την οποια
Κουαδρανταριαν  καλουσαν,γιατι απ'τους εραστες καποιος σ'αυτη χαλκινα  νομισματα βαζον-
τας σε σακουλακι γι'ασημενια της τα'στειλε,το δε  παρα πολυ λεπτο χαλκινο νομισμα κουα-
δρατη οι Ρωμαιοι καλουν.Κι εξ αιτιας αυτης πιο πολυ απ'τις αδελφες ο Κλωδιος δυσφημη-
σθηκε.Οντας τοτε ο λαος αντιτιθεμενος προς εκεινους που συγκεντρωνονταν κι εναντιον
του μαρτυρουσαν,φοβουμενοι  οι δικαστες  φυλακες εβαλαν να τους περιστοιχιζουν,και τις
πινακιδες-με τους ψηφους οι πιο πολλοι με συγχισμενα τα γραμματα εφεραν.
Ομως οι περισσοτεροι φαινονταν να'ναι οι αθωωνοντες,κι ειπωθηκε πως και καποια δωρο-
δοκια ελαβε χωρα.Κι απο'κει ορμωντας ο Κατλος οταν συναντηθηκε με του δικαστες,'εσεις'
ειπε,' πραγματικα αληθεια για την ασφαλεια ζητησατε την φρουρα,επειδη φοβοσασταν
πως καποιος απο σας θ'αφαιρεσει  τ'αργυρια' .Ο δε Κικερων οταν ο Κλωδιος του'πε,οτ' ως
 μαρτυς δεν εγινε πιστευτος στους δικαστες,'αλλα σ'εμενα',απαντησε,'οι εικοσιπεντε απ'τους
δικαστες  εδωσαν πιστην,επειδη τοσοι σε καταψηφισαν.Σε'σενα οι τριαντα δεν εδωσαν
πιστην,γιατι δεν σ'αθωωσαν πριν να πιασουν τ'αργυρια' .Ο Καισαρας,παρ'ολ'αυτα,αν και
κληθηκε δεν μαρτυρησε κατα του Κλωδιου,ουτ'ειπε πως εχει αναγνωρισει μοιχεια κατα
της γυναικας του ,την χωρισε διοτι του Καισαρα ο γαμος πρεπει οχι μονον απο ατιμωτικη
πραξη,αλλα κι απο φημες καθαρος να'ναι.

/[Η γυναικα του Καισαρα δεν πρεπει μονο να ειναι αλλα και να φαινεται τιμια]/
.
.
Σχολια:
-την ἀπόῤῥητον  ἐκείνην καὶ ἀθέατον ἀνδράσι θυσίαν αἱ γυναῖκες, καὶ παρῆν ἀνὴρ οὐδείς
Τα Μυστηρια της Αγαθης θεας
-[οι δικασται]καὶ τὰς δέλτους οἱ πλεῖστοι συγκεχυμένοις τοῖς γράμμασιν ἤνεγκαν.
καθε δικαστης ειχε στη διαθεση του τρεις δελτους[πινακιδες] για να ψηφισει
αναλογα την κριση του,στην μια απ'αυτες ηταν σημειωμενο το γραμμα A [Absolvo,Αθωος],
στη δευτερη το γραμμα C[Condemno,Ενοχος] και στην τριτη τα γραμματα N L[Non Liquet,
Αμφιβολια] /
-ὅτι τὸν Καίσαρος ἔδει γάμον οὐ πράξεως αἰσχρᾶς μόνον, ἀλλὰ καὶ φήμης καθαρὸν εἶναι.
/[Η γυναικα του Καισαρα δεν πρεπει μονο να ειναι αλλα και να φαινεται τιμια]/
η πρωτη γυναικα του Γαιου Ιουλιου Καισαρα[100π.Χ-44π.Χ]ηταν η Κορνηλια κορη του
Λεύκιου Κορνήλιου Κίννα,υπατου, απο το 84 π.Χ-68 π.Χ
κατοπιν το 68 π.Χ παντρευτηκε την Πομπηια κορη του Quintus Pompeius Rufus κι εγγονη του
Λευκιου Κορνηλιου  Συλλα
κατα μια εκδοχη,ο  Γαιος Ιουλιος Καισαρας το 62 π.Χ σκηνοθετησε την μοιχεια της Πομπηιας
στο σπιτι του την ημερα των Μυστηριων της Αγαθης θεας με τον τυχοδιωχτη νεαρο Ποπλιο
Κλωδιο Πουλχερ,τρελλα ερωτευμενο μαζι της, για να βρει την ευκαιρια να την χωρισει και
 να νυμφευτει  την τριτη γυναικα του  την Καλπουρνια  κορη του  Lucius Calpurnius Piso
Caesoninus το 59 π.Χ,γαμος που θα τον εξυπερετουσε στα μελλοντικα μεγαλεπιβουλα σχεδια
του ως Κοσμοκρατωρ
-ὅμως δὲ πλείονες ἔδοξαν οἱ ἀπολύοντες γενέσθαι, καί τις ἐλέχθη καὶ δεκασμὸς διελθεῖν
ο Μάρκος Λικίνιος Κράσσος δωροδοκησε τους δικαστες κι ο Κλωδιος αθωωθηκε στη δικη
.
.
.

Marcus Licinius Crassus, Louvre, Paris

Πλουταρχου.Βιοι Παραλληλοι.Κρασσος.[ΚΑ'-ΚΒ'-ΚΓ']
Η Τραγωδια του Κρασσου
[σχολια,μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

σχολια:χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-Μαρκος Λικινιος Κρασσος[Marcus Licinius Crassus Dives, 115 π.Χ- 53 π.Χ),ρωμαιος πολιτικος
αριστοκρατικης καταγωγης,ο πλουσιοτερος στη Ρωμαικη Ιστορια,πηρε μερος και διακριθηκε
στην καταστολη της εξεγερσης του δουλων του Σπαρτακου[73-71 π.Χ],το 60 π.Χ μελος της
πρωτης τριανδριας[Πομπηιος,Καισαρας,Κρασσος],υποστηριξε τον Γαιο Ιουλιο Καισαρα,το
55 π.Χ ως στρατηγος της ανατολης εκστρατευσε εναντιον των Παρθων[απειλη των ρωμαικων
κτησεων στην ανατολη]και στη Μαχη των Καρρων της Μεσοποταμιας το 53 π.Χ ηττηθηκε και
σκοτωθηκε,η μαχη αυτη θεωρειται μια απο τις μεγαλυτερες καταστροφες της Ρωμαικης Αυτο-
κρατοριας κι ενα απο τα μεγαλυτερα στρατηγικα λαθη της Ιστοριας
-Παρθοι,Παρθια,[ελληνικα:Παρθυηνή Παρθυαία,αρχαια περσικα:Παρθάβα,λατινικα:Parthia,
κοινη ελληνικη:Παρθία],περιοχη στην βορειοανατολικη Περσια,Παρθικη Αυτοκρατορια απο
το 247 π.Χ μεχρι το 224 μ.Χ,Δυναστεια Αρσακιδων
[Αρσάκης Α' ο ιδρυτής της δυναστείας,Τιριδάτης αδελφός του προηγουμένου,
Αρτάβανος Α΄ (Αρσάκης Β') γιος του Τιριδάτη,Πριαπάτιος,Φραάτης Α΄,Μιθριδάτης Α',
Φραάτης Β΄,Αρτάβανος Β΄,Μιθραδάτης Β΄ ο Μέγας,Γοτάρζης Α’,Ορόντης Α΄,Σανατράκης,
Φραάτης Γ΄,Ορόντης Β΄,Μιθραδάτης Γ΄,Φραάτης Δ΄,Μούσα της Παρθίας,Φραάτης Ε'.
Ορόντης Γ΄,Βονώνης Α’,Αρτάβανος Γ΄,Βαρδάνης Α',Γοτάρζης Β',Βονώνης Β’,Βολογήσης Α΄,
Πακώρος Β',Χοσρόης Α',Μιθριδάτης Δ',Βολογήσης Γ’,Βολογήσης Δ΄,Βολογήσης Ε΄,Βολογήσης ΣΤ΄
και Αρτάβανος Ε΄]
το 238 π.Χ οι Παρθοι κατελαβαν την Εκατομπυλον[η πολις των 100 πυλων]και την εκαναν
πρωτευουσα τους
-Ὁρώδῃ τε βασιλεῖ
Οροντης Β' της Παρθιας,βασιλιας των Παρθων,απο το 57 π.Χ μεχρι το 37 π.Χ,της Δυναστειας
των Αρσακιδων[247 π.Χ-224 μ.Χ],γιος του Φραατη Γ' τον οποιο δολοφονησε με τον αδελφο
του Μιθριδατη Γ,γυναικα του η ελληνιδα Λαοδικη,κορη του βασιλια της Κομμαγηνης Αντιοχου
Α' Θεου,απο την οποια εμαθε να μιλαει καλα την ελληνικη γλωσσα,το 53 π.Χ ο στρατηγος του
Σουρηνας νικησε τον Ρωμαιο στρατηγο Μαρκο Λικινιο Κρασσο,κι επιτεθηκε στην Αρμενια
αναγκαζοντας τον βασιλια της Αρταβασδη,γιο του Τιγρανη του Μεγαλου να διακοψει τη
συμμαχια με τους Ρωμαιους,το 51 π.Χ μαζι με τον γιο του Πακωρη δολοφονησαν τον Σουρηνα,
που η ανοδος της δυναμης του  θεωρηθηκε απειλη για την εξουσια του,
Δίκη μέντοι καὶ τῆς ὠμότητος Ὁρώδην καὶ τῆς ἐπιορκίας Σουρήναν ἀξία μετῆλθε. Σουρήναν
μὲν γὰρ οὐ μετὰ πολὺν χρόνον Ὁρώδης φθονῶν τῆς δόξης ἀπέκτεινεν,
Πλουταρχου.Βιοι Παραλληλοι.Κρασσος.[ΚΓ']
στον Ρωμαικο εμφυλιο πολεμο συμμαχησε πρωτα με τον Πομπηιο,μετα με τον Βρουτο και τον
Κασσιο,το 37 π.Χ ο γιος του Φραατης Δ' τον δολοφονησε για να ανεβει πιο γρηγορα στο θρονο
[Ὁρώδῃ δ' ἀποβαλόντι Πάκορον ὑπὸ Ῥωμαίων μάχῃ κρατηθέντα καὶ νοσήσαντι νόσον εἰς
ὕδερον τραπεῖσαν Φραάτης ὁ υἱὸς ἐπιβουλεύων ἀκόνιτον ἔδωκεν. ἀναδεξαμένης δὲ τῆς νόσου
τὸ φάρμακον εἰς ἑαυτὴν ὥστε συνεκκριθῆναι, καὶ τοῦ σώματος κουφισθέντος, ἐπὶ τὴν ταχίστην
τῶν ὁδῶν ἐλθὼν ὁ Φραάτης ἀπέπνιξεν αὐτόν.Πλουταρχου.Βιοι Παραλληλοι.Κρασσος.[ΚΓ']
-μειξέλληνες,ημιελληνας,απο ελληνα ανδρα και ξενη γυναικα
-δεῖν δὲ γράψασθαι τὰς συνθήκας ἐπὶ τὸν ποταμὸν προελθόντας
στον ποταμο Ευφρατη
-Αριστειδης,αισχρολογος,εγραψε τα Μιλησιακα,τα Σικελικα,τα Ιταλικα,Ιστορια Περσιας
-Αισωπος,Μυθοι,
Πῆραι δύο
Ἀνθρώπων ἕκαστος δύο πήρας φέρει, τὴν μὲν ἔμπροσθεν, τὴν δὲ ὄπισθεν, γέμει δὲ κακῶν
ἑκατέρα΄ ἀλλ' ἡ μὲν ἔμπροσθεν ἀλλοτρίων, ἡ δὲ ὄπισθεν τῶν αὐτοῦ τοῦ φέροντος. Καὶ διὰ
τοῦτο οἱ ἄνθρωποι τὰ μὲν ἑαυτῶν κακὰ οὐχ ὁρῶσι, τὰ δὲ ἀλλότρια πάνυ ἀκριβῶς θεῶνται.
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
[δυο σακκοι
καθ'ανθρωπος δυο σακκους κουβαλα,τον ενα μπροστα,τον αλλον πισω,καθ'ενας γεματος
κακα,ο μπροστινος τα ξενα[των αλλων],ο πισω αυτουνου που τον κουβαλα[τα δικα του].Και
γι'αυτο οι ανθρωποι τα δικα τους κακα δεν βλεπουν,ενω τα ξενα παρα πολυ καθαρα τα
παρατηρουν]
-Παρθικὴν Σύβαριν,
Συβαρις,αρχαια πολη της Μεγαλης Ελλαδος στην Ιταλια,ιδρυθηκε το 720 π.Χ απο Αχαιους της
Ελικης[Αχαια] και Ιωνες της Τροιζηνας[Αργολιδα]αποικους,ισχυροτατη πολη φημισμενη για τον
ηδονισμο των κατοικων της[Συβαριτισμος]
-Τραλλιανὸς,Τραλλεις[Σελευκεια Ισαυριας]αρχαια ελληνικη πολη της Λυδιας,Μικρα Ασια[σημε-
ρινο Αιδινι]
-ᾖδεν Εὐριπίδου Βακχῶν τὰ περὶ τὴν Ἀγαύην
Ευριπιδου [480 π.Χ. - 406 π.Χ].Βακχαι,τραγωδια,γραφτηκε το 407 π.Χ,οταν ο Ευριπιδης βρισκον-
ταν στην Πελλα της Μακεδονιας στην αυλη του βασιλια Αρχελαου,στην Αθηνα διδαχθηκε το
405 π.Χ απο τον  γιο του
Υποθεση τραγωδιας:
η ελευση του Βακχου Διονυσου στη Θηβα,η Αγαυη κυριευμενη απο την βακχικη μανια σκοτωνει
το παιδι της Πενθεα,που ηταν αντιθετος με την λατρεια του νεου θεου
- εἰς τοιοῦτόν φασιν ἐξόδιον τὴν Κράσσου στρατηγίαν ὥσπερ τραγῳδίαν τελευτῆσαι.
Εξοδος,το τελευταιο διακριτο μερος της τραγωδιας
.
.
Πλουταρχου.Βιοι Παραλληλοι.Κρασσος.[ΚΑ'-ΚΒ'-ΚΓ']
Η Τραγωδια του Κρασσου
[σχολια,μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

[οι Παρθοι καταφεραν να ξεγελασουν με το τεχνασμα περι συμφωνιας ειρηνης τους
Ρωμαιους]

[KA'] Οὐ μὴν ἔμειναν οἱ περὶ τὸν Ὀκτάβιον, ἀλλὰ συγκατέβαινον ἀπὸ τοῦ λόφου· τοὺς δὲ ῥαβδούχους ἑπομένους ὁ Κράσσος ἀπήλλασσε. πρῶτοι δὲ τῶν βαρβάρων ἀπήντησαν αὐτοῖς δύο μειξέλληνες, οἳ καὶ προσεκύνησαν τὸν Κράσσον, ἀπὸ τῶν ἵππων ἁλάμενοι, καὶ προσαγορεύσαντες ἑλλάδι φωνῇ παρεκάλουν προπέμψαι τινάς, οἷς ἐπιδείξεται Σουρήνας ἑαυτὸν καὶ τοὺς περὶ αὑτὸν ἀνόπλους καὶ ἀσιδήρους προσερχομένους. ὁ δὲ Κράσσος ἀπεκρίνατο μέν, ὡς εἰ καὶ τὸν ἐλάχιστον εἶχε τοῦ ζῆν λόγον, οὐκ ἂν εἰς χεῖρας αὐτοῖς ἦλθεν· ὅμως δὲ δύο Ῥωσκίους ἀδελφοὺς ἔπεμψε πευσομένους ἐπὶ τίσι καὶ πόσοι συνίασιν.οὓς εὐθὺς συλλαβὼν ὁ Σουρήνας κατέσχεν, αὐτὸς δὲ μετὰ τῶν ἀρίστων ἱππότης προσῄει καὶ "τί τοῦτο;" ἔφη "πεζὸς ὁ Ῥωμαίων αὐτοκράτωρ, ἡμεῖς δ' ὀχούμεθα;" καὶ προσαγαγεῖν ἐκέλευσεν ἵππον αὐτῷ. τοῦ δὲ Κράσσου φήσαντος οὔθ' ἑαυτὸν ἁμαρτάνειν οὔτ' ἐκεῖνον, ὡς ἑκατέρῳ πάτριόν ἐστι ποιουμένους τὴν σύνοδον, εἶναι μὲν αὐτόθεν ἔφη σπονδὰς καὶ εἰρήνην ὁ Σουρήνας Ὁρώδῃ τε βασιλεῖ καὶ Ῥωμαίοις, δεῖν δὲ γράψασθαι τὰς συνθήκας ἐπὶ τὸν ποταμὸν προελθόντας· "οὐ γὰρ ὑμεῖς γε" ἔφη "πάνυ μνήμονες ὁμολογιῶν οἱ Ῥωμαῖοι", καὶ προὔτεινε τὴν δεξιὰν αὐτῷ. μεταπεμπομένου δ' ἵππον, οὐδὲν ἔφη δεῖν· "βασιλεὺς γάρ σοι δίδωσι τοῦτον." ἅμα δ' ἵππος τε τῷ Κράσσῳ παρέστη χρυσοχάλινος, οἵ τ' ἀναβολεῖς αὐτὸν ἀράμενοι περιεβίβασαν καὶ παρείποντο, πληγῇ τὸν ἵππον ἐπιταχύνοντες. Ὀκτάβιος δὲ πρῶτος ἀντιλαμβάνεται τῶν χαλινῶν, καὶ μετ' ἐκεῖνον εἷς τῶν χιλιάρχων Πετρώνιος, εἶθ' οἱ λοιποὶ περιίσταντο, τόν θ' ἵππον ἀνακόπτειν πειρώμενοι καὶ τοὺς πιεζοῦντας τὸν Κράσσον ἐξ ἑκατέρου μέρους ἀφέλκοντες. ὠθισμοῦ δὲ γενομένου καὶ ταραχῆς, εἶτα πληγῶν, Ὀκτάβιος μὲν ἀνασπάσας τὸ ξίφος ἑνὸς τῶν βαρβάρων κτείνει τὸν ἱπποκόμον, ἕτερος δὲ τὸν Ὀκτάβιον ἐκ τῶν ὄπισθεν πατάξας· Πετρώνιος δ' ὅπλου μὲν οὐκ ηὐπόρησεν, εἰς δὲ τὸν θώρακα πληγεὶς ἀπεπήδησεν ἄτρωτος· τὸν δὲ Κράσσον ὄνομα Ἐξάθρης Πάρθος ἀπέκτεινεν. οἱ δ' οὔ φασιν, ἀλλ' ἕτερον μὲν εἶναι τὸν ἀποκτείναντα, τοῦτον δὲ κειμένου τὴν κεφαλὴν ἀποκόψαι καὶ τὴν δεξιάν. εἰκάζεται δὲ ταῦτα μᾶλλον ἢ γινώσκεται· τῶν γὰρ παρόντων οἱ μὲν ἐκεῖ μαχόμενοι περὶ τὸν Κράσσον ἀνῃρέθησαν, οἱ δ' εὐθὺς ἀνεχώρησαν ἐπὶ τὸν λόφον. Ἐπελθόντων δὲ τῶν Πάρθων καὶ λεγόντων ὅτι Κράσσος μὲν δίκην δέδωκε, τοὺς δ' ἄλλους κελεύει Σουρήνας κατιέναι θαῤῥοῦντας, οἱ μὲν ἐνεχείρισαν αὑτοὺς καταβάντες, οἱ δὲ τῆς νυκτὸς ἐσπάρησαν, καὶ τούτων ὀλίγοι παντάπασιν διεσώθησαν· τοὺς δ' ἄλλους ἐκθηρεύοντες οἱ Ἄραβες συνελάμβανον καὶ διέφθειρον. λέγονται δ' οἱ πάντες δισμύριοι μὲν ἀποθανεῖν, μύριοι δ' ἁλῶναι ζῶντες.
[KB'] Ὁ δὲ Σουρήνας τὴν κεφαλὴν τοῦ Κράσσου καὶ τὴν χεῖρα πρὸς Ὁρώδην ἔπεμψεν εἰς Ἀρμενίαν, αὐτὸς δὲ διαδοὺς λόγον ὑπ' ἀγγέλων εἰς Σελεύκειαν ὡς ζῶντα Κράσσον ἄγοι, παρεσκεύαζε πομπήν τινα γελοίαν, ὕβρει προσαγορεύων θρίαμβον. ὁ μὲν γὰρ ἐμφερέστατος Κράσσῳ τῶν αἰχμαλώτων, Γάιος Πακκιανός, ἐσθῆτα βασιλικὴν γυναικὸς ἐνδὺς καὶ διδαχθεὶς Κράσσος ὑπακούειν καὶ αὐτοκράτωρ τοῖς καλοῦσιν, ἐφ' ἵππου καθήμενος ἤγετο· πρὸ αὐτοῦ δὲ σαλπιγκταὶ καὶ ῥαβδοῦχοί τινες ὀχούμενοι καμήλοις εἰσήλαυνον· ἐξήρτητο δὲ τῶν ῥάβδων βαλάντια καὶ περὶ τοὺς πελέκεις πρόσφατοι κεφαλαὶ Ῥωμαίων  ἀποτετμημέναι. κατόπιν δ' εἵποντο Σελευκίδες ἑταῖραι μουσουργοί, πολλὰ βωμολόχα καὶ γελοῖα δι' ᾀσμάτων εἰς θηλύτητα καὶ ἀνανδρίαν τοῦ Κράσσου λέγουσαι. ταῦτα μὲν οὖν πάντες ἐθεῶντο. τὴν δὲ γερουσίαν τῶν Σελευκέων ἀθροίσας, εἰσήνεγκεν ἀκόλαστα βιβλία τῶν Ἀριστείδου Μιλησιακῶν, οὔτι ταῦτά γε καταψευσάμενος· εὑρέθη γὰρ ἐν τοῖς Ῥουστίου σκευοφόροις, καὶ παρέσχε τῷ Σουρήνᾳ καθυβρίσαι πολλὰ καὶ κατασκῶψαι τοὺς Ῥωμαίους, εἰ μηδὲ πολεμοῦντες ἀπέχεσθαι πραγμάτων καὶ γραμμάτων δύνανται τοιούτων. τοῖς μέντοι Σελευκεῦσιν ἐδόκει σοφὸς ἀνὴρ ὁ Αἴσωπος εἶναι, τὸν Σουρήναν ὁρῶσι τὴν μὲν τῶν Μιλησιακῶν ἀκολαστημάτων πήραν ἐξηρτημένον πρόσθεν, ὄπισθεν δὲ Παρθικὴν Σύβαριν ἐφελκόμενον ἐν τοσαῖσδε παλλακίδων ἁμάξαις, τρόπον τινὰ ταῖς λεγομέναις ἐχίδναις καὶ σκυτάλαις ἀντιμόρφως τὰ μὲν ἐμφανῆ καὶ πρόσθια μέρη φοβερὰ καὶ φρικώδη δόρασι καὶ τόξοις καὶ ἵπποις προβαλλομένην, κατ' οὐρὰν δὲ τῆς φάλαγγος εἰς χορείαν καὶ κρόταλα καὶ ψαλμοὺς καὶ παννυχίδας ἀκολάστους μετὰ γυναικῶν τελευτῶσαν.  ψεκτὸς μὲν γὰρ ὁ Ῥούστιος, ἀναιδεῖς δὲ Πάρθοι τὰ Μιλησιακὰ ψέγοντες, ὧν πολλοὶ βεβασιλεύκασιν ἐκ Μιλησίων καὶ Ἰωνίδων ἑταιρῶν γεγονότες Ἀρσακίδαι.
[KG'] Τούτων δὲ πραττομένων Ὁρώδης ἐτύγχανεν ἤδη διηλλαγμένος Ἀρταβάζῃ τῷ Ἀρμενίῳ καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ γυναῖκα Πακόρῳ τῷ παιδὶ καθωμολογημένος, ἑστιάσεις τε καὶ πότοι δι' ἀλλήλων ἦσαν αὐτοῖς, καὶ πολλὰ  παρεισήγετο τῶν ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος ἀκουσμάτων. ἦν γὰρ οὔτε φωνῆς οὔτε γραμμάτων ὁ Ὁρώδης Ἑλληνικῶν ἄπειρος, ὁ δ' Ἀρταβάζης καὶ τραγῳδίας ἐποίει καὶ λόγους ἔγραφε καὶ ἱστορίας, ὧν ἔνιαι διασῴζονται. τῆς δὲ κεφαλῆς τοῦ Κράσσου κομισθείσης ἐπὶ θύρας, ἀπηρμέναι μὲν ἦσαν αἱ τράπεζαι, τραγῳδιῶν δ' ὑποκριτὴς Ἰάσων ὄνομα Τραλλιανὸς ᾖδεν Εὐριπίδου Βακχῶν τὰ περὶ τὴν Ἀγαύην. εὐδοκιμοῦντος δ' αὐτοῦ, Σιλάκης ἐπιστὰς τῷ ἀνδρῶνι καὶ προσκυνήσας, προὔβαλεν εἰς μέσον τοῦ Κράσσου τὴν κεφαλήν. κρότον δὲ τῶν Πάρθων μετὰ χαρᾶς καὶ κραυγῆς ἀραμένων, τὸν μὲν Σιλάκην κατέκλιναν οἱ ὑπηρέται βασιλέως κελεύσαντος, ὁ δ' Ἰάσων τὰ μὲν τοῦ Πενθέως σκευοποιήματα παρέδωκέ τινι τῶν χορευτῶν, τῆς δὲ τοῦ Κράσσου κεφαλῆς λαβόμενος καὶ ἀναβακχεύσας ἐπέραινεν ἐκεῖνα τὰ μέλη μετ' ἐνθουσιασμοῦ καὶ ᾠδῆς
φέρομεν ἐξ ὄρεος
ἕλικα νεότομον ἐπὶ μέλαθρα,
μακάριον θήραμα.
 καὶ ταῦτα μὲν πάντας ἔτερπεν· ᾀδομένων δὲ τῶν ἑξῆς ἀμοιβαίων πρὸς τὸν χορόν
<Α.> τίς ἐφόνευσεν;
<Β.> ἐμὸν τὸ γέρας,
ἀναπηδήσας ὁ Ἐξάθρης -- ἐτύγχανε γὰρ δειπνῶν -- ἀντελαμβάνετο τῆς κεφαλῆς, ὡς αὐτῷ λέγειν ταῦτα μᾶλλον  ἢ ἐκείνῳ προσῆκον. ἡσθεὶς δ' ὁ βασιλεὺς τὸν μὲν οἷς πάτριόν ἐστιν ἐδωρήσατο, τῷ δ' Ἰάσονι τάλαντον ἔδωκεν. εἰς τοιοῦτόν φασιν ἐξόδιον τὴν Κράσσου στρατηγίαν ὥσπερ τραγῳδίαν τελευτῆσαι.


[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

[ΛΑ']παρ'ολ'αυτα οι γυρω απ' τον Οκταβιο δεν εμειναν,αλλα μαζι απ'το λοφο κατεβαιναν,
τους δε ραβδουχους π'ακολουθουσαν τους εστειλε πισω.Πρωτοι απ'τους βαρβαρους
τους συναντησαν  δυο μισοελληνες,οι οποιοι και προσκυνησαν τον Κρασσο,απ'τ'αλογα
πηδωντας,κι απευθυνομενοι σ'αυτον ελληνικα μιλωντας τον παρακαλουν να στειλει
καποιους  στους οποιους να δειξει ο Σουρηνας και τον ιδιο και τους γυρω του πως ειναι
χωρις οπλα και χωρις αρματα,και να προσερθουν για την συμφωνια.Ο δε Κρασσος απαν-
τησε,πως αν και το ελαχιστο για τη ζωη του τον εννοιαζε,δεν θα'ρχονταν να πεσει στα χερια
τους,ομως δυο Ρωσκιους αδελφους εστειλε για να μαθουν με ποιους ορους και ποσοι τον
αριθμο θα συνεβρεθουν,τους οποιους αμεσως συλλαμβανοντας ο Σουρηνας τους κρατησε,
κι αυτος δε με τους αριστους  εφιππος εφτασ'εκεικαι 'τι σημαινει αυτο;' ειπε' πεζος να'ναι
ο  αυτοκρατορας των  Ρωμαιων,κι εμεις να'μαστε πανω σ'αλογα;',και διεταξε  να φερουν αλογο
σ'εκεινον.κι οταν ο Κρασσος ειπε οτι ουτ'αυτος λαθευει ουτ'εκεινος,καθως κι οι δυο ακολου-
θουν τα πατροπαραδοτα εθιμα κανοντας την συνοδο,κι υπαρχει απ'αυτη τη στγμη και περα
ειπε ο Σουρηνας σπονδες  και ειρηνη με τον Ορωδη βασιλια και τους Ρωμαιους,αλλα πρεπει
για να γραψουν τις συνθηκες στον ποταμο να πανε,'γιατ' εσεις οι Ρωμαιοι αληθεια' ειπε
'δεν θυμαστε και πολυ τις συμφωνιες',κι εδωσε το δεξι χερι του σ'αυτον.Κι οταν[ο Κρασσος]
 διεταξε να φερουν αλογο,δεν χρειαζεται ειπε[ο Σουρηνας].'γιατι ο βασιλιας στο προσφερει
αυτο',κι αμεσως στον Κρασσο διπλα παρουσιασθηκε αλογο χρυσοχαλινο,κι οι ιπποκομοι
σηκωνοντας τον τον καθισαν πανω κι ακολουθουσαν,επιταχυνοντας τ'αλογο βαρωντας το.
Ο Οκταβιος πρωτος αρπαξε τα χαλιναρια ,και μετα απο'κεινον ενας των χιλιαρχων ο Πετρωνιος, 
επειτα οι υπολοιποι τον περικυκλωσαν,προσπαθωντας τ'αλογο να σταματησουν  κι αυτους
που πιεζαν τον Κρασσο κι απ'το'να κι απ'τ'αλλο μερος να τραβηξουν μακρια,συνωστισμος
εγινε κι αναταραχη,και μετα χτυπηματα,ο Οκταβιος δε συρωντας το ξιφος ενος απ'τους βαρβα-
ρους σκοτωνει τον ιπποκομο,ενας αλλος τον Οκταβιο απο πισω τον χτυπησε,ο Πετρωνιος
οπλα δεν ειχε πανω του,στον θωρακα χτυπηθηκε κι αναπηδησε κατω απ'τ'αλογο αλαβωτος,
τον δε Κρασσο καποιος με τ'ονομα Εξαρθης Παρθος τον σκοτωσε, καποιοι λενε πως οχι αυτος,
αλλ' οτ'αλλος ειναι που τον σκοτωσε,κι ενω ηταν ξαπλωμενος του'κοψε το κεφαλι και το δεξι
χερι.Αυτα τα εικαζουν μαλλον παρα τα γνωριζουν,γιατι απ'τους παροντες οι γυρω απ'τον
Κρασσο που μαχονταν αφανισθηκαν,οι δ'αλλοι γρηγορα αποτραβηχτηκαν πανω στο λοφο.
Κι οταν ηρθαν εκει οι Παρθοι κι ειπαν πως ο Κρασσος εχει δικασθει,τους αλλους  προσκαλει
ο Σουρηνας να κατεβουν αφοβα,αλλους αφου κατεβηκαν τους επιασαν,αλλοι μεσ'στη νυχτα
σκορπιστηκαν,κι απ'αυτους παρα πολυ λιγοι  διασωθηκαν,τους αλλους κυνηγοντας οι Αραβες
συλλαμβαναν και εξολοθρευαν.Λεγεται πως απ'ολους εικοσι χιλιαδες πεθαναν,και δεκα χιλια-
δες πιαστηκαν  ζωντανοι
 [ΚΒ']Ο δε Σουρηνας το κεφαλι του Κρασσου και το χερι στον Ορωδη στελνει στην Αρμενια ,
και μ'αγγελιοφορους διαδιδοντας στη Σελευκεια πως ζωντανο τον Κρασσο φερνει,προετοιμαζε
και καποια πομπη γελοια,αδιαντροπα ονομαζοντας την θριαμβο.Γιατι ο πιο πολυ ομοιος στη
μορφη στον Κρασσο  απ'τους αιχμαλωτους,ο Γαιος Πακκιανος,φορεμα βασιλικο γυναικειο
ντυθηκε κι εκπαιδευτηκε στ'ονομα Κρασσος ν'ακουει κι αυτοκρατορ σ'αυτους που τον φωνα-
ζουν,και πανω σ'αλογο καθισμενος ερχονταν.Πριν απ'αυτον ερχονταν καποιοι σαλπιγκτες και
ραβδουχοι ανεβασμενοι σε καμηλες,και κρεμονταν απ'τις ραβδους βαλαντια χρηματων και
γυρω απ'τα πελεκια κεφαλια Ρωμαιων προσφατα κομενα.Και κατοπιν ακολουθουσαν Σελευκι-
δες εταιρες τραγουδιστριες,πολλα βωμολοχα και γελοια μ'ασματα λεγοντες για την θηλυκοτητα
κι ανανδρεια του Κρασσου.Κι αυτα οι παντες τα'βλεπαν.Την δε γερουσια των Σελευκεων συγ-
κεντρωνοντας,εφερε και παρουσιασε τ'ακολαστα βιβλια των Μιλησιακων του Αριστειδη,βεβαια
γι'αυτα σε τιποτα δεν ελεγε ψεματα,γιατι βρεθηκαν στις αποσκευες του Ρουστιου,κι εδωσαν
στον Σουρηνα την αφορμη πολλα να καταβρισει και να κατακοροιδευψει τους Ρωμαιους,π'ουτε
οταν πολεμουν δεν μπορουν ν'απεχουν απο πραγματα και γραμματα τοιουτα.Στους Σελευκιδεις
λοιπον φανηκε σοφος ανδρας ο Αισωπος να'ναι, οταν τον Σουρηνα ειδαν τον μεν σακκο με τις
Μιλησιακες ακολασιες να'χει κρεμασμενο μπροστα,και πισω την Παρθικη Συβαρι να συρει σε
τοσες πολλες αμαξες παλλακιδων,κατα καποιο τροπο στις μυθικες εχινδες και σκυταλες φιδιων
ν'αντιστοιχει  με τα εμφανη και μπροστινα μερη φοβερα και φρικιωδη,με τα δορατα και τα τοξα
και τ'αλογα να προβαλλει,και στην ουρα της φαλαγγας σε χορους και κροταλα και ψαλμους και
σ'ακολαστες ολονυχτιες με γυναικες να τελειωνει.Αξιοκατακριτος μεν ο Ρουστιος,αλλ'αναιδεις
οι Παρθοι τα Μιλησιακα να κατακρινουν,γιατι πολλοι που'χουν βασιλευσει απ' τους Αρσακιδες
απο Μιλησιες κι Ιωνιδες εταιρες εχουν γεννηθει
[ΚΓ']Ενω δ'αυτα συνεβαιναν ο Ορωδης τυχαινε τοτε να συνδιαλεγεται με τον Αρταξερξη τον
Αρμενιο κι αυτουνου την αδελφη για γυναικα στο παιδι του τον Ποκορο να'χει δεχθει,και
συνεστιασεις και συμποσια ο ενας με τον αλλον ειχαν,και πολλα απ'την Ελλαδα ακροαματα
εισηγαγαν.Επειδη ουτε της γλωσσας ουτε των Ελληνικων γραμματων ο Ορωδης ηταν ασχετος,
ο δε Αρταβαζης και τραγωδιες εκανε και λογους εγραφε και ιστοριες,των οποιων μερικες δια-
σωζονται.Οταν το κεφαλι του Κρασσου διακομισθηκε στη πορτα,ηταν σηκωμενα πια τα τραπε-
ζια,ενας ηθοποιος τραγωδιων με τ'ονομα Ιασων απ'τις Τραλλεις τραγουδουσε απ'του Ευριπιδη
τις Βακχες αυτα της Αγαυης.Ενω επιδοκιμαζονταν η τεχνη του,ο Σιλακης σταθηκε στον ανδρωνα
κι αφου προσκυνησε,εξεθεσε  τοποθετωντας στο μεσον το κεφαλι του Κρασσου.Τοτε με χειρο-
κροτηματα και χαρας  φωνες σηκωθηκαν οι Παρθοι,και τον μεν Σιλακη τον καθησαν οι υπερετες
στο τραπεζι με διαταγη του βασιλια,ο δε Ιασων τα θεατρικα ρουχα του Πενθεα τα παρεδωσε σε
καποιον απ'το χορο,και το κεφαλι του Κρασσου παιρνοντας και κυριευμενος απο βακχικη μανια
τελειωσε εκεινα τα μελη μ'ενθουσιασμο και ωδη
απ'το βουνο φερνουμε στ'ανακτορα
σγουρο βλαστο φρεσκοκομμενο
μακαριο κυνηγι
κι αυτα μεν ολους τους ευχαριστουσαν,αλλ'οταν τραγουδουσαν τα εξης διαλογικα με τον
χορο
Α.ποιος το σκοτωσε;
Β.δικο μου το επαθλο
τοτ'αναπηδοντας ο Εξαθρης-επειδη τυχαινε να'ναι στο δειπνο-αρπαξε το κεφαλι,καθως σ'αυτον
μαλλον να λεει τουτα παρα σ'εκεινον ανηκουν.Ευχαριστηθεις ο βασιλιας  σ'αυτον οσα ειναι
απ'τα πατροπαραδοτα συνηθεια δωρησε,στον δε Ιασονα ταλαντο εδωσε.Σε τετοια εξοδο λενε
η στρατηγεια του Κρασσου ως τραγωδια εχει τελειωσει.
.
.
.

Θαμαρ και Ιουδας.Γενεσις 38

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ.ΒΙΒΛΙΟ:ΓΕΝΕΣΙΣ.38.A Reality Story
-Εγενετο δε ο Ιουδας ο Αυναν και η Θαμαρ-
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

38.ΕΓΕΝΕΤΟ δέ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, κατέβη ᾿Ιούδας ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ καὶ ἀφίκετο
ἕως πρὸς ἄνθρωπόν τινα ᾿Οδολλαμίτην, ᾧ ὄνομα Εἰράς. 2 καὶ εἶδεν ἐκεῖ ᾿Ιούδας θυγατέρα ἀνθρώπου Χαναναίου, ᾗ ὄνομα Σαυά, καὶ ἔλαβεν αὐτὴν καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτήν. 3 καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ῎Ηρ. 4 καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν υἱὸν ἔτι καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Αὐνάν. 5 καὶ προσθεῖσα ἔτεκεν υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σηλώμ. αὕτη δὲ ἦν ἐν Χασβί, ἡνίκα ἔτεκεν αὐτούς. 6 καὶ ἔλαβεν ᾿Ιούδας γυναῖκα ῍Ηρ τῷ πρωτοτόκῳ αὐτοῦ, ᾗ ὄνομα Θάμαρ. 7 ἐγένετο δὲ ῍Ηρ πρωτότοκος ᾿Ιούδα πονηρὸς ἔναντι Κυρίου, καὶ ἀπέκτεινεν αὐτὸν ὁ Θεός. 8 εἶπε δὲ ᾿Ιούδας τῷ Αὐνάν· εἴσελθε πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου καὶ ἐπιγάμβρευσαι αὐτὴν καὶ ἀνάστησον σπέρμα τῷ ἀδελφῷ σου. 9 γνοὺς δὲ Αὐνὰν ὅτι οὐκ αὐτῷ ἔσται τὸ σπέρμα, ἐγίνετο ὅταν εἰσήρχετο πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ἐξέχεεν ἐπὶ τὴν γῆν τοῦ μὴ δοῦναι σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ. 10 πονηρὸν δὲ ἐφάνη ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἐποίησε τοῦτο, καὶ ἐθανάτωσε καὶ τοῦτον. 11 εἶπε δὲ ᾿Ιούδας Θάμαρ τῇ νύμφῃ αὐτοῦ· κάθου χήρα ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός σου ἕως μέγας γένηται Σηλὼμ ὁ υἱός μου. εἶπε γάρ· μή ποτε ἀποθάνῃ καὶ οὗτος, ὥσπερ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ. ἀπελθοῦσα δὲ Θάμαρ ἐκάθητο ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς αὐτῆς. 12 ᾿Επληθύνθησαν δὲ αἱ ἡμέραι καὶ ἀπέθανε Σαυὰ ἡ γυνὴ ᾿Ιούδα· καὶ παρακληθεὶς ᾿Ιούδας ἀνέβη ἐπὶ τοὺς κείροντας τά πρόβατα αὐτοῦ, αὐτὸς
καὶ Εἰρὰς ὁ ποιμὴν αὐτοῦ ὁ ᾿Οδολλαμίτης εἰς Θαμνά. 13 καὶ ἀπηγγέλη Θάμαρ τῇ νύμφῃ αὐτοῦ λέγοντες· ἰδοὺ ὁ πενθερός σου ἀναβαίνει εἰς Θαμνὰ κεῖραι τὰ πρόβατα αὐτοῦ. 14 καὶ περιελομένη τὰ ἱμάτια τῆς χηρεύσεως ἀφ᾿ ἑαυτῆς, περιεβάλετο θέριστρον καὶ ἐκαλλωπίσατο καὶ ἐκάθισε πρὸς ταῖς πύλαις Αἰνάν, ἥ ἐστιν ἐν παρόδῳ Θαμνά· εἶδε γὰρ ὅτι μέγας γέγονε Σηλώμ, αὐτὸς δὲ οὐκ ἔδωκεν αὐτὴν αὐτῷ γυναῖκα. 15 καὶ ἰδὼν αὐτὴν ᾿Ιούδας ἔδοξεν αὐτὴν πόρνην εἶναι· κατεκαλύψατο γὰρ τὸ πρόσωπον αὐτῆς, καὶ οὐκ ἐπέγνω αὐτήν. 16 ἐξέκλινε δὲ πρὸς αὐτὴν τὴν ὁδὸν καὶ εἶπεν αὐτῇ· ἔασόν με εἰσελθεῖν πρὸς σέ· οὐ γὰρ ἔγνω ὅτι νύμφη αὐτοῦ ἐστίν. ἡ δὲ εἶπε· τί μοι δώσεις, ἐὰν εἰσέλθῃς πρός με; 17 ὁ δὲ εἶπεν· ἐγώ σοι ἀποστελῶ ἔριφον αἰγῶν ἐκ τῶν προβάτων μου, ἡ δὲ εἶπεν· ἐὰν δῷς μοι ἀρραβῶνα, ἕως τοῦ ἀποστεῖλαί σε. 18 ὁ
δὲ εἶπε· τίνα τὸν ἀρραβῶνά σοι δώσω; ἡ δὲ εἶπε· τὸν δακτύλιόν σου καὶ τὸν ὁρμίσκον, καὶ τὴν ράβδον τὴν ἐν τῇ χειρί σου. καὶ ἔδωκεν αὐτῇ καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτήν, καὶ ἐν γαστρὶ ἔλαβεν ἐξ αὐτοῦ. 19 καὶ ἀναστᾶσα ἀπῆλθε καὶ περιείλετο τὸ θέριστρον αὐτῆς ἀφ᾿ ἑαυτῆς καὶ ἐνεδύσατο τὰ ἱμάτια τῆς χηρεύσεως αὐτῆς. 20 ἀπέστειλε δὲ ᾿Ιούδας τὸν ἔριφον ἐξ αἰγῶν ἐν χειρὶ τοῦ ποιμένος αὐτοῦ τοῦ ᾿Οδολλαμίτου κομίσασθαι παρὰ τῆς γυναικὸς τὸν ἀρραβῶνα, καὶ οὐχ εὗρεν αὐτήν. 21 ἐπηρώτησε δὲ τοὺς ἄνδρας τοὺς ἐκ τοῦ τόπου· ποῦ ἐστιν ἡ πόρνη ἡ γενομένη ἐν Αἰνὰν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ; καὶ εἶπαν· οὐκ ἦν ἐνταῦθα πόρνη. 22 καὶ ἀπεστράφη πρὸς ᾿Ιούδαν καὶ εἶπεν· οὐχ εὗρον, καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ ἐκ τοῦ τόπου λέγουσι μὴ εἶναι ὧδε πόρνην. 23 εἶπε δὲ ᾿Ιούδας· ἐχέτω αὐτά, ἀλλὰ μή ποτε καταγελασθῶμεν· ἐγὼ μὲν ἀπέσταλκα τὸν ἔριφον τοῦτον,
σὺ δὲ οὐχ εὕρηκας. 24 ᾿Εγένετο δὲ μετὰ τρίμηνον ἀνηγγέλη τῷ ᾿Ιούδᾳ λέγοντες· ἐκπεπόρνευκε Θάμαρ ἡ νύμφη σου καὶ ἰδοὺ ἐν γαστρὶ ἔχει ἐκ πορνείας. εἶπε δὲ ᾿Ιούδας· ἐξαγάγετε αὐτήν, καὶ κατακαυθήτω. 25 αὐτὴ δὲ ἀγομένη ἀπέστειλε πρὸς τὸν πενθερὸν αὐτῆς λέγουσα· ἐκ τοῦ ἀνθρώπου, οὗτινος ταῦτά ἐστιν, ἐγὼ ἐν γαστρὶ ἔχω. καὶ εἶπεν· ἐπίγνωθι, τίνος ὁ δακτύλιος καὶ
ὁ ὁρμίσκος καὶ ἡ ράβδος αὕτη. 26 ἐπέγνω δὲ ᾿Ιούδας καὶ εἶπε· δεδικαίωται Θάμαρ ἢ ἐγώ, οὗ ἕνεκεν οὐκ ἔδωκα αὐτὴν Σηλὼν τῷ υἱῷ μου. καὶ οὐ προσέθετο ἔτι τοῦ γνῶναι αὐτήν. 27 ᾿Εγένετο δὲ ἡνίκα ἔτικτε, καὶ τῇδε ἦν δίδυμα ἐν τῇ γαστρὶ αὐτῆς. 28 ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τίκτειν αὐτήν, ὁ εἷς προεξήνεγκε τὴν χεῖρα· λαβοῦσα δὲ ἡ μαῖα ἔδησεν ἐπί τὴν χεῖρα αὐτοῦ κόκκινον λέγουσα· οὗτος ἐξελεύσεται πρότερος. 29 ὡς δὲ ἐπισυνήγαγε τὴν χεῖρα, καὶ εὐθὺς ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ. ἡ δὲ εἶπε· τί διεκόπη διὰ σὲ φραγμός; καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Φαρές. 30 καί μετὰ τοῦτο ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, ἐφ᾿ ᾧ ἦν ἐπὶ τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὸ κόκκινον· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ζαρά.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ.ΒΙΒΛΙΟ:ΓΕΝΕΣΙΣ.38.
-Εγενετο δε ο Ιουδας ο Αυναν και η Θαμαρ-
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

Εγινε κατα εκεινο τον καιρο,κατεβηκε ο Ιουδας απο τα αδελφια του και εφθασε σε καποιον
ανθρωπον Οδολλαμιτην,με το ονομα Ειρας,και εκει ο Ιουδας ειδε τη θυγατερα ενος ανθρω-
που Χαναναιου,με το ονομα Σαυα,την πηρε και εισηρθε σε αυτην,και αφου συνελλαβε γεν-
νησε γιο και καλεσε το ονομα του Ηρ,και  αφου συνελλαβε γεννησε γιο παλι και καλεσε το
ονομα του Αυναν,και επιπλεον γεννησε γιο και καλεσε το ονομα του Σηλωμ,αυτη δε ηταν
στη Χασβι,οταν τα γεννησε,και πηρε ο Ιουδας γυναικα στον Ηρ τον πρωτοτοκον του,με το ονο-
Θαμαρ,εγινε δε ο Ηρ ο πρωτοτοκος του Ιουδα πονηρος εναντι του Κυριου,και τον σκοτωσε
ο Θεος,ειπε ο Ιουδας στον Αυναν:εισελθε στη γυναικα του αδελφου σου  και γαμπρεσου την
και αναστησε το σπερμα στον αδελφο σου,γνωριζοντας δε ο Αυναν οτι δεν θα ηταν δικο του
το σπερμα το οποιο θα γεννιονταν οταν θα εισηρχετο στη γυναικα του αδελφου του,εξω εχυνε
πανω στη γη για να μη δωσει σπερμα στον αδελφο του,πονηρο δε αυτο φανηκε εναντι του
Θεου, οτι εκανε αυτο,και τον θανατωσε και αυτον,ειπε δε ο Ιουδας στη Θαμαρ τη νυφη του:
καθησε χηρα μεσα στο σπιτι του πατερα σου εως οτου μεγαλος να γινει ο Σηλωμ ο γιος μου,
γιατι ειπε,μη καποτε πεθανει και αυτος,οπως και οι αδελφοι του,αφου εφυγε η Θαμαρ καθον-
ταν μεσα στο σπιτι του πατερα της,πληθυνθηκε ο αριθμος των ημερων και πεθανε η Σαυα
η γυναικα του Ιουδα,και οταν προσκληθηκε ο Ιουδας ανεβηκε σε αυτους που κουρευαν τα
προβατα του,αυτος και ο Ειρας ο βοσκος του ο Οδολλαμιτης στη Θαμνα,και αναγγελθηκε
στη Θαμαρ τη νυφη του λεγοντες:ιδου ο πενθερος σου ανεβαινει στη Θαμνα να κουρεψει
τα προβατα του,και βγαζοντας τα ρουχα της χηρειας απο πανω της,καλυφθηκε με πεπλο και
καλλωπισθηκε και καθησε μπροστα στις πυλες της Αιναν,που ειναι στο δρομο προς τη Θαμνα,
γιατι ειδε οτι μεγαλος ειχε γινει ο Σηλωμ,κι αυτος δεν την εδωσε σε αυτον γυναικα,και βλεπον-
τας την ο Ιουδας την νομισε πορνη οτι ειναι,γιατι ειχε κατακαλυψει το προσωπο της και δεν την
αναγνωρισε,εστρεψε προς αυτον το δρομο και ειπε σε αυτη:αφησε με να εισερθω σε σενα,γιατι
δεν γνωριζε οτι η νυφη του ηταν,αυτη δε του ειπε:τι σε μενα θα δωσεις,αν εισερθεις σε μενα,
αυτος δε ειπε:εγω σε σενα θα στειλω κατσικι γιδιων απο τα προβατα μου,αυτη δε ειπε:αν δω-
σεις σε μενα αρραβωνα,εως οτου εσυ το στειλεις,αυτος δε ειπε:τι αρραβωνα σε σενα να δωσω;
αυτη δε ειπε:το δαχτυλιδι σου και το μικρο περιδεραιο,και την ραβδο αυτην στο χερι σου,και
εδωσε σε αυτη και εισηρθε σε αυτη και στη κοιλια συνελλαβε απο αυτον,και αφου σηκωθηκε
αναχωρησε και εβγαλε το πεπλο της απο πανω της και ντυθηκε τα ρουχα της χηρειας της,εστει-
δε ο Ιουδας το κατσικι απο τα γιδια με το χερι του βοσκου του του Οδολλαμιτου και να φερει
πισω απο την γυναικα τον αρραβωνα,και δεν την βρηκε,ρωτησε δε τους ανδρες του τοπου:
που ειναι η πορνη που βρισκονταν στην Αιναν στον δρομο,και ειπαν:δεν ειναι εδω πορνη,και
επεστρεψε προς τον Ιουδα και ειπε:δεν την βρηκα,και οι ανθρωποι του τοπου λενε πως δεν
ειναι εκει πορνη,ειπε δε ο Ιουδας:ας τα εχει,αλλα μη ποτε γινουμε καταγελαστοι,εγω μεν της
εστειλα το κατσικι αυτο,συ δε δεν την βρηκες.Αφου εγινε ενα τριμηνο αναγγελθηκε στον Ιουδα
λεγοντες:εχει εκπορνευτει η Θαμαρ η νυφη σου και ιδου στη κοιλια εχει απο πορνεια,ειπε δε ο
Ιουδας:εξω συρτε την,και ας κατακαφθει,αυτη δε οταν οδηγουνταν τα εστειλε στον πενθερον
της λεγοντας:απο τον ανθρωπο,του οποιου αυτα ειναι,εγω στη κοιλια εχω,και ειπε:μαθε,ποια-
νου το δαχτυλιδι και το μικρο περιδεραιο και η ραβδος αυτη,καταλαβε δε ο Ιουδας και ειπε:
εχει δικαιωθει η Θαμαρ παρα εγω,διοτι δεν την εδωσα στον Σηλων τον γιο μου,και δεν διατε-
θηκε παλι να την γνωρισει.Οταν δε εγινε να γεννησει, και μπλεγμενα ηταν διδυμα στην κοιλια
της,εγινε δε οταν γεννουσε αυτη,ο ενας προεβαλε το χερι,πιανοντας το δε η μαμη εδεσε στο
χερι του κοκκινο λεγοντας:αυτος θα βγει εξω πιο πρωτος,καθως δε μαζεψε το χερι,και αμεσως
βγηκε ο αδελφος του,η δε ειπε:οτι κοπηκε για σε ο φραγμος,και εκαλεσε το ονομα του Φαρες,
και μετα απο αυτο βγηκε ο αδελφος του,οπου σε αυτον ηταν στο χερι του το κοκκινο,και καλε-
σε το ονομα του Ζαρα
.
.
.

Ο Λωτ και η καταστροφη των Σοδομων και Γομορρων

Ο Λωτ και οι κόρες του του Jan Van Vilet (1622 – 1666)

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ.ΓΕΝΕΣΙΣ 19.
ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ ,Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ [A Reality Story]
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

 Ἦλθον δὲ οἱ δύο ἄγγελοι εἰς Σόδομα ἑσπέρας· Λὼτ δὲ ἐκάθητο παρὰ τὴν πύλην Σοδόμων.
ἰδὼν δὲ Λώτ, ἐξανέστη εἰς συνάντησιν αὐτοῖς καὶ προσεκύνησε τῷ προσώπῳ ἐπὶ τὴν γῆν.
καὶ εἶπεν· ἰδοὺ κύριοι, ἐκκλίνατε εἰς τὸν οἶκον τοῦ παιδὸς ὑμῶν καὶ καταλύσατε καὶ νίψασθε
τοὺς πόδας ὑμῶν, καὶ ὀρθρίσαντες ἀπελεύσεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν. καὶ εἶπαν· οὐχί, ἀλλ᾿ ἐν
τῇ πλατείᾳ καταλύσομεν.καὶ κατεβιάζετο αὐτούς, καὶ ἐξέκλιναν πρὸς αὐτὸν καὶ εἰσῆλθον εἰς
τὸν οἶκον αὐτοῦ. καὶ ἐποίησεν αὐτοῖς πότον, καὶ ἀζύμους ἔπεψεν αὐτοῖς, καὶ ἔφαγον.
πρὸ τοῦ κοιμηθῆναι δέ, οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται περικύκλωσαν τὴν οἰκίαν ἀπὸ
νεανίσκου ἕως πρεσβυτέρου, ἅπας ὁ λαὸς ἅμα. καὶ ἐξεκαλοῦντο τὸν Λὼτ καὶ ἔλεγον πρὸς
αὐτόν· ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς,
 ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς. ἐξῆλθε δὲ Λὼτ πρὸς αὐτοὺς πρὸς τὸ πρόθυρον, τὴν δὲ θύραν
προσέῳξεν ὀπίσω αὐτοῦ. εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· μηδαμῶς ἀδελφοί, μὴ πονηρεύσησθε.
εἰσὶ δέ μοι δύο θυγατέρες, αἳ οὐκ ἔγνωσαν ἄνδρα· ἐξάξω αὐτὰς πρὸς ὑμᾶς, καὶ χρᾶσθε αὐταῖς,
καθὰ ἂν ἀρέσκῃ ὑμῖν· μόνον εἰς τοὺς ἄνδρας τούτους μὴ ποιήσητε ἄδικον, οὗ εἵνεκεν εἰσῆλθον
ὑπὸ τὴν σκέπην τῶν δοκῶν μου.εἶπαν δὲ αὐτῷ· ἀπόστα ἐκεῖ. εἰσῆλθες παροικεῖν· μὴ καὶ κρίσιν
κρίνειν; νῦν οὖν σὲ κακώσωμεν μᾶλλον ἢ ἐκείνους. καὶ παρεβιάζοντο τὸν ἄνδρα τὸν Λὼτ
σφόδρα. καὶ ἤγγισαν συντρίψαι τὴν θύραν.ἐκτείναντες δὲ οἱ ἄνδρες τὰς χεῖρας εἰσεσπάσαντο
τὸν Λὼτ πρὸς ἑαυτοὺς εἰς τὸν οἶκον, καὶ τὴν θύραν τοῦ οἴκου ἀπέκλεισαν·
τοὺς δὲ ἄνδρας τοὺς ὄντας ἐπὶ τῆς θύρας τοῦ οἴκου ἐπάταξαν ἐν ἀορασίᾳ ἀπὸ μικροῦ ἕως
μεγάλου, καὶ παρελύθησαν ζητοῦντες τὴν θύραν.
Εἶπαν δὲ οἱ ἄνδρες πρὸς Λώτ· εἰσί σοι ὧδε γαμβροὶ ἢ υἱοὶ ἢ θυγατέρες; ἢ εἴτις σοι ἄλλος ἐστὶν
ἐν τῇ πόλει, ἐξάγαγε ἐκ τοῦ τόπου τούτου· ὅτι ἡμεῖς ἀπόλλυμεν τὸν τόπον τοῦτον, ὅτι ὑψώθη
ἡ κραυγὴ αὐτῶν ἔναντι Κυρίου, καὶ ἀπέστειλεν ἡμᾶς Κύριος ἐκτρίψαι αὐτήν.
ἐξῆλθε δὲ Λὼτ καὶ ἐλάλησε πρὸς τοὺς γαμβροὺς αὐτοῦ τοὺς εἰληφότας τὰς θυγατέρας αὐτοῦ
καὶ εἶπεν· ἀνάστητε καὶ ἐξέλθετε ἐκ τοῦ τόπου τούτου, ὅτι ἐκτρίβει Κύριος τὴν πόλιν. ἔδοξε δὲ
γελοιάζειν ἐναντίον τῶν γαμβρῶν αὐτοῦ.
ἡνίκα δὲ ὄρθρος ἐγίνετο, ἐσπούδαζον οἱ ἄγγελοι τὸν Λὼτ λέγοντες· ἀναστὰς λάβε τὴν γυναῖκά
σου καὶ τὰς δύο θυγατέρας σου, ἃς ἔχεις, καὶ ἔξελθε, ἵνα μὴ καὶ σὺ συναπόλῃ ταῖς ἀνομίαις τῆς
πόλεως.καὶ ἐταράχθησαν· καὶ ἐκράτησαν οἱ ἄγγελοι τῆς χειρὸς αὐτοῦ καὶ τῆς χειρὸς τῆς
γυναικὸς αὐτοῦ καὶ τῶν χειρῶν τῶν δύο θυγατέρων αὐτοῦ, ἐν τῷ φείσασθαι Κύριον αὐτοῦ.
καὶ ἐγένετο, ἡνίκα ἐξήγαγον αὐτοὺς ἔξω καὶ εἶπαν· σῴζων σῷζε τὴν σεαυτοῦ ψυχήν· μὴ
περιβλέψῃ εἰς τὰ ὀπίσω, μηδὲ στῇς ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ· εἰς τὸ ὄρος σῴζου, μήποτε
συμπαραληφθῇς.
εἶπε δὲ Λὼτ πρὸς αὐτούς· δέομαι κύριε, ἐπειδὴ εὗρεν ὁ παῖς σου ἔλεος ἐναντίον σου καὶ
ἐμεγάλυνας τὴν δικαιοσύνην σου, ὃ ποιεῖς ἐπ᾿ ἐμὲ τοῦ ζῆν τὴν ψυχήν μου, ἐγὼ δὲ οὐ
δυνήσομαι διασωθῆναι εἰς τὸ ὄρος, μήποτε καταλάβῃ με τὰ κακὰ καὶ ἀποθάνω.
ἰδοὺ ἡ πόλις αὕτη ἐγγὺς τοῦ καταφυγεῖν με ἐκεῖ, ἥ ἐστι μικρά, καὶ ἐκεῖ διασωθήσομαι· οὐ
μικρά ἐστι; καὶ ζήσεται ἡ ψυχή μου ἕνεκέν σου.
καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἐθαύμασά σου τὸ πρόσωπον καὶ ἐπὶ τῷ ῥήματι τούτῳ τοῦ μὴ καταστρέψαι
τὴν πόλιν, περὶ ἧς ἐλάλησας· σπεῦσον οὖν τοῦ σωθῆναι ἐκεῖ· οὐ γὰρ δυνήσομαι ποιῆσαι
πρᾶγμα, ἕως τοῦ ἐλθεῖν σε ἐκεῖ. διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τῆς πόλεως ἐκείνης Σηγώρ.
ὁ ἥλιος ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ Λὼτ εἰσῆλθεν εἰς Σηγώρ,
  καὶ Κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμοῤῥα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ
καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας καὶ πᾶσαν τὴν περίχωρον καὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας
ἐν ταῖς πόλεσι καὶ τὰ ἀνατέλλοντα ἐκ τῆς γῆς.
καὶ ἐπέβλεψεν ἡ γυνὴ αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ἐγένετο στήλη ἁλός.
 Ὤρθρισε δὲ Ἁβραὰμ τῷ πρωΐ εἰς τὸν τόπον, οὗ εἱστήκει ἐναντίον Κυρίου.
καὶ ἐπέβλεψεν ἐπὶ πρόσωπον Σοδόμων καὶ Γομόῤῥας καὶ ἐπὶ πρόσωπον τῆς περιχώρου καὶ
εἶδε, καὶ ἰδοὺ ἀνέβαινε φλὸξ ἐκ τῆς γῆς, ὡσεὶ ἀτμὶς καμίνου.
καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐκτρίψαι Κύριον πάσας τὰς πόλεις τῆς περιοίκου, ἐμνήσθη ὁ Θεὸς τοῦ
Ἁβραὰμ καὶ ἐξαπέστειλε τὸν Λὼτ ἐκ μέσου τῆς καταστροφῆς, ἐν τῷ καταστρέψαι Κύριον
τὰς πόλεις, ἐν αἷς κατῴκει ἐν αὐταῖς Λώτ.
Ἀνέβη δὲ Λὼτ ἐκ Σηγὼρ καὶ ἐκάθητο ἐν τῷ ὄρει αὐτὸς καὶ αἱ δύο θυγατέρες αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ·
ἐφοβήθη γὰρ κατοικῆσαι ἐν Σηγώρ. καὶ κατῴκησεν ἐν τῷ σπηλαίῳ, αὐτὸς καὶ αἱ δύο θυγατέρες
αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ.
εἶπε δὲ ἡ πρεσβυτέρα πρὸς τὴν νεωτέραν· ὁ πατὴρ ἡμῶν πρεσβύτερος, καὶ οὐδείς ἐστιν ἐπὶ τῆς
γῆς, ὃς εἰσελεύσεται πρὸς ἡμᾶς, ὡς καθήκει πάσῃ τῇ γῇ· δεῦρο καὶ ποτίσωμεν τὸν πατέρα ἡμῶν
οἶνον καὶ κοιμηθῶμεν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐξαναστήσωμεν ἐκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν σπέρμα.
ἐπότισαν δὲ τὸν πατέρα αὐτῶν οἶνον ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ, καὶ εἰσελθοῦσα ἡ πρεσβυτέρα
ἐκοιμήθη μετὰ τοῦ πατρὸς αὐτῆς ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ᾔδει ἐν τῷ κοιμηθῆναι αὐτὸν καὶ
ἐν τῷ ἀναστῆναι.
ἐγένετο δὲ ἐν τῇ ἐπαύριον καὶ εἶπεν ἡ πρεσβυτέρα πρὸς τὴν νεωτέραν· ἰδοὺ ἐκοιμήθην χθὲς
μετὰ τοῦ πατρὸς ἡμῶν· ποτίσωμεν αὐτὸν οἶνον καὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ, καὶ εἰσελθοῦσα
κοιμήθητι μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἐξαναστήσωμεν ἐκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν σπέρμα.
ἐπότισαν δὲ καὶ ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ τὸν πατέρα αὐτῶν οἶνον, καὶ εἰσελθοῦσα ἡ νεωτέρα
ἐκοιμήθη μετὰ τοῦ πατρὸς αὐτῆς, καὶ οὐκ ᾔδει ἐν τῷ κοιμηθῆναι αὐτὸν καὶ ἀναστῆναι.
 καὶ συνέλαβον αἱ δύο θυγατέρες Λὼτ ἐκ τοῦ πατρὸς αὐτῶν.
καὶ ἔτεκεν ἡ πρεσβυτέρα υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Μωὰβ λέγουσα· ἐκ τοῦ πατρός μου·
οὗτος πατὴρ Μωαβιτῶν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.
ἔτεκε δὲ καὶ ἡ νεωτέρα υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἀμμάν, λέγουσα· υἱὸς γένους μου·
οὗτος πατὴρ Ἀμμανιτῶν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.
.
.
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

Ηρθαν οι δυο αγγελοι στα Σοδομα βραδυ,ο Λωτ καθονταν κοντα στην πυλη των Σοδομων,
βλεπωντας τους ο Λωτ,σηκωθηκε σε συναντηση τους και τους προσκυνησε με το προσωπο
προς τη γη και ειπε:να κυριοι,παρεκλινετε προς το σπιτι του δουλου σας και να καταλυσετε
εκει και να νιψετε τα ποδια σας και με τον ορθο να φυγετε προς τον δρομο σας,και ειπαν:οχι,
αλλα στη πλατεια θα καταλυσουμε,
και τους πιεζε,και παρεκλιναν προς αυτον και μπηκαν μεσα στο σπιτι του και εκανε σ'αυτους
ποτο,και αζυμους εψησε,και εφαγαν.
πριν να κοιμηθουν,οι ανδρες της πολης οι Σοδομιτες περικυκλωσαν το σπιτι απο νεανισκος
εως πρεσβυτερος,ολος ο λαος μαζι.και απο εξω καλουσαν τον Λωτ και ελεγαν προς αυτον:
που ειναι οι ανδρες που μπηκαν σε σε τη νυχτα;βγαλτε τους εξω σε μας,για να συμβρεθουμε
με αυτους.βγηκε ο Λωτ εξω σε αυτους στο προθυρο,τη πορτα δε ανοιξε πισω του.
ειπε σε αυτους:καθολου αδελφοι,μην πονηρευεσθε.ειναι σε με δυο θυγατερες,οι οποιες
δεν γνωρισαν ανδρα,εξω θα βγαλω αυτες σε σας,και χρησιμοποιηστε αυτες,καθως θα σας αρε-
σει,μονο στους ανδρες τουτους μη κανετε αδικο,ενεκα που μπηκαν μεσα κατω απο τη σκεπη
των δοκων μου.
ειπαν δε σ'αυτον:παραμερα απο εκει.μεσα εδω ηρθες ως παροικος,μηπως και κριση θα κρινεις;
τωρα λοιπον σε θα κακοποιησουμε μαλλον παρα εκεινους,και πιεζαν βιαια τον ανδρα τον Λωτ
σφοδρα,και πλησιασαν να συντριψουν τη πορτα.τεντωντας δε οι ανδρες τα χερια αποσπασαν
τον Λωτ προς τους εαυτους των μεσα στο σπιτι και τη πορτα του σπιτιου αποκλεισαν.τους δε
ανδρες που ηταν στη πορτα του σπιτιου τιμωρησαν με τυφλωση απο μικρον εως μεγαλον,και
παρελυσαν ψαχνωντας τη πορτα.
ειπαν δε οι ανδρες προς τον Λωτ:ειναι σε σε εδω γαμβροι η' γιοι η' θυγατερες;η' εαν καποιος
σε σε αλλος ειναι μεσα στη πολη,βγαλε εξω απο τον τοπο τουτο διοτι εμεις αφανιζουμε τον
τοπο τουτο,διοτι υψωθηκε η κραυγη αυτων εναντι του Κυριου και απεστειλε εμας ο Κυριος
να ξετριψουμε αυτην.
βγηκε δε ο Λωτ εξω και φωναξε προς τους γαμβρους τους που ειχαν παρει τις θυγατερες του
και ειπε:σηκωθητε πανω και βγητε εξω απο τον τοπο τουτο,διοτι θα ξετριψει ο Κυριος τη
πολη.νομισθηκε δε πως αστειευονταν κατα των γαμβρων του.
οταν δε ορθρος εγινε,παρακινουσαν οι αγγελοι τον Λωτ λεγοντας:σηκω πανω και παρε τη γυ-
ναικα σου και τις δυο θυγατερες σου,τις οποιες εχεις,και βγες εξω,για να μη και συ αφανισθεις
μαζι με τις ανομιες της πολης και ταραχθηκαν.και κρατησαν οι αγγελοι το χερι αυτου και το χερι
της γυναικας αυτου και τα χερια των δυο θυγατερων αυτου,σε αυτον ευσπλαχνισθηκε ο Κυριος
αυτου. και εγινε,οταν εβγαλαν αυτους εξω και ειπαν:σωζων σωσε την δικια σου ψυχη,ουτε να
στραφεις να κοιταξεις προς τα πισω,μητε να σταθεις σε ολη την περιχωρα,στο ορος σωσου,
μη ποτε συμπεριληφθεις.
ειπε δε Λωτ προς αυτους:κανω δεηση κυριε,επειδη βρηκε ο δουλος σου ελεος ενωπιων σου
και εμεγαλυνες την δικαιοσυνη σου,το οποιο κανεις για εμε του να ζεις την ψυχη μου,εγω δε
δεν θα δυνηθω να διασωθω στο ορος,μη ποτε με καταλαβει το κακο και πεθανω.να η πολη
αυτη κοντα του να καταφυγω εκει,η οποια ειναι μικρη,και εκει να διασωθω.δεν ειναι μικρη;
και θα ζησει η ψυχη μου ενεκα εσενα.
και ειπε σε αυτον:να εθαυμασα το προσωπον σου και στο λογο τουτο του να μη καταστρεψω
την πολη,περι της οποιας μιλησες.σπευσε λοιπον για να σωθεις εκει.γιατι δεν θα δυνηθω να
κανω πραγμα,εως του να ελθεις συ εκει,για τουτο καλεσε το ονομα της πολης εκεινης Σηγωρ.
ο ηλιος βγηκε εξω πανω στη γη,και ο Λωτ μπηκε μεσα στη Σηγωρ,και ο Κυριος εβρεξε πανω
στα Σοδομα και Γομορρα θειο,και φωτια απο του Κυριου εξ ουρανου και κατεστρεψε τις πολεις
τουτες και πασα την περιχωρο και παντες τους κατοικουντες στις πολεις και τα αναβλαστενοντα
απο τη γη.και κοιταξε η γυναικα αυτου προς τα πισω και εγινε στηλη αλατος.
ορθον σηκωθηκε δε ο Αβρααμ το πρωι στον τοπο,οπου στεκονταν ενωπιον του Κυριου.και
κοιταξε πανω στην επιφανεια των Σοδομων και της Γομορρας και πανω στην επιφανεια της
περιχωρας και ειδε,και να ανεβαινε φλογα απο τη γη,ωσαν ατμος απο καμινο.
και εγινε οταν ξετριψε ο Κυριος ολες τις πολεις της περιοχης,θυμηθηκε ο Θεος του Αβρραμ και
περα εδιωξε τον Λωτ απο  το κεντρο της καταστροφης,οταν καταστρεψε ο Κυριος τις πολεις,
στις οποιες κατοικουσε σε αυτες ο Λωτ. 
ανεβηκε δε ο Λωτ απο την Σηγωρ   και εκαθησε στο ορος αυτος και οι δυο θυγατερες αυτου
με αυτον,γιατι εφοβηθηκε να κατοικησει στη Σηγωρ,και κατωκησε στο σπηλαιο,αυτος και οι
θυγατερες αυτου με αυτον.
ειπε η πρεσβυτερα προς τη νεωτερη:ο πατερας μας πρεσβυτερος,και κανεις δεν ειναι πανω
στη γη,ο οποιος να εισελθει σε μας,καθως συνηθιζεται σε ολη τη γη.ελα και να ποτισουμε
τον πατερα μας κρασι και να κοιμηθουμε με αυτον και εξαναστησουμε απο τον πατερα μας
σπερμα .
εποτισαν δε τον πατερα αυτων κρασι μεσα στη νυχτα εκεινη,και εισελθουσα η πρεσβυτερα
εκοιμηθει  με τον πατερα αυτης μεσα στη νυχτα  εκεινη,και δεν καταλαβε ουτε οταν κοιμηθηκε
αυτον και οταν σηκωθηκε.
εγινε δε στην επομενη  και ειπε η πρεσβυτερα προς τη νεωτερη.να εκοιμηθηκα χθες με τον πα-
τερα μας.ας ποτισωμε αυτον κρασι  και μεσα στην νυχτα αυτη,και εισελθουσα κοιμησου με αυ-
τον,και εξαναστησουμε απο τον πατερα μας σπερμα .
εποτισαν δε και μεσα στη νυχτα εκεινη τον πατερα αυτων κρασι,και εισελθουσα η νεωτερη
εκοιμηθει με τον πατερα αυτης,και δεν καταλαβε ουτε οταν κοιμηθηκε αυτον και οταν σηκω-
θηκε.
και συνελαβαν οι δυο θυγατερες του Λωτ απο τον πατερα αυτων.
και γεννησε η πρεσβυτερα γιο και εκαλεσε το ονομα αυτου Μωαβ λεγοντας:απο τον πατερα
 μου.αυτος πατερας των Μωαβιτων εως την σημερον ημερα.
γεννησε δε και η νεωτερη γιο και εκαλεσε το ονομα αυτου Αμμαν λεγοντας:γιος του γενους
μου.αυτος πατερας των Αμμανιτων εως την σημερον ημερα.
.
.
.

Λουκιανος Εταιρικοι Διαλογοι-Αμπελις και Χρυσις-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Λουκιανός Εταιρικοὶ Διάλογοι-Ἀμπελὶς καὶ Χρυσίς
[Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.]
[μεταφραση translation σχολια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Ακολουθει

Ἀμπελίς
[1] [p. 299] ὅστις δέ, ὦ Χρυσί, μήτε ζηλοτυπεῖ μήτε ὀργίζεται μήτε ἐρράπισέ ποτε ἢ περιέκειρεν
ἢ τὰ ἱμάτια περιέσχισεν, ἔτι ἐραστὴς ἐκεῖνός ἐστιν;
Χρυσίς
οὐκοῦν ταῦτα μόνα ἐρῶντος, ὦ Ἀμπελί, δείγματα;
Ἀμπελίς
ναί, τοῦτ᾽ ἀνδρὸς θερμοῦ· ἐπεὶ τἆλλα, φιλήματα καὶ δάκρυα καὶ ὅρκοι καὶ τὸ πολλάκις ἥκειν
ἀρχομένου ἔρωτος σημεῖον καὶ φυομένου ἔτι· τὸ δὲ πῦρ ὅλον ἐκ τῆς ζηλοτυπίας ἐστίν. ὥστε
εἰ καὶ σέ, ὡς φής, ὁ Γοργίας ῥαπίζει καὶ ζηλοτυπεῖ, χρηστὰ ἔλπιζε καὶ εὔχου ἀεὶ τὰ αὐτὰ ποιεῖν.
Χρυσίς
τὰ αὐτά; τί λέγεις; ἀεὶ ῥαπίζειν με;
Ἀμπελίς
οὐχί, ἀλλ᾽ ἀνιᾶσθαι, εἰ μὴ πρὸς μόνον αὐτὸν [p. 251] βλέποις. ἐπεὶ εἰ μὴ ἐρᾷ γε, τί ἂν ἔτι
ὀργίζοιτο, εἰ σύ τινα ἕτερον ἐραστὴν ἔχεις;
Χρυσίς
ἀλλ᾽ οὐδὲ ἔχω ἔγωγε· ὁ δὲ μάτην ὑπέλαβε τὸν πλούσιόν μου ἐρᾶν, διότι ἄλλως ἐμνημόνευσά
ποτε αὐτοῦ.
Ἀμπελίς
[2] καὶ τοῦτο ἡδὺ τὸ ὑπὸ πλουσίων οἴεσθαι σπουδάζεσθαί σε· οὕτω γὰρ ἀνιάσεται μᾶλλον καὶ
φιλοτιμήσεται, ὡς μὴ ὑπερβάλοιντο αὐτὸν οἱ ἀντερασταί.
Χρυσίς
καὶ μὴν οὗτός γε μόνον ὀργίζεται καὶ ῥαπίζει, δίδωσι δὲ οὐδέν.
Ἀμπελίς
ἀλλὰ δώσει· ζηλότυποι γὰρ καὶ μάλιστα λυπηθήσονται.
Χρυσίς
οὐκ οἶδ᾽ ὅπως ῥαπίσματα λαμβάνειν βούλει με, ὦ Ἀμπελίδιον. [p. 300]
Ἀμπελίς
οὔκ, ἀλλ᾽. ὡς οἶμαι, μεγάλοι ἔρωτες γίγνονται, εἰ πύθοιτο ἀμελεῖσθαι, εἰ δὲ πιστεύσει μόνος
ἔχειν, ἀπομαραίνεταί πως ἡ ἐπιθυμία. ταῦτα λέγω πρὸς σὲ εἴκοσιν ὅλοις ἔτεσιν ἑταιρήσασα,
σὺ δὲ ὀκτωκαιδεκαέτις, οἶμαι, ἢ ἔλαττον οὖσα τυγχάνεις. εἰ βούλει δέ, καὶ διηγήσομαι ἃ
ἔπαθόν ποτε οὐ πάνυ πρὸ πολλῶν ἐτῶν· ἤρα μου Δημόφαντος ὁ δανειστὴς ὁ κατόπιν οἰκῶν
τῆς Ποικίλης. οὗτος οὐδεπώποτε πλέον τι πέντε δραχμῶν δέδωκε καὶ ἠξίου δεσπότης εἶναι.
ἤρα δέ, ὦ Χρυσί, ἐπιπόλαιόν τινα ἔρωτα οὔτε ὑποστένων οὔτε δακρύων οὔτε ἀωρὶ
παραγιγνόμενος ἐπὶ τὰς θύρας, ἀλλ᾽ αὐτὸ μόνον συνεκάθευδέ μοι ἐνίοτε, καὶ τοῦτο διὰ
μακροῦ. [3] ἐπειδὴ δὲ ἐλθόντα ποτὲ ἀπέκλεισα — Καλλίδης γὰρ ὁ γραφεὺς ἔνδον ἦν δέκα
δραχμὰς πεπομφώς — τὸ μὲν πρῶτον ἀπῆλθέ μοι λοιδορησάμενος· ἐπεὶ δὲ πολλαὶ μὲν διῆλθον
ἡμέραι, ἐγὼ δὲ οὐ προσέπεμπον, ὁ Καλλίδης δὲ ἔνδον ἦν αὖθις, ὑποθερμαινόμενος ἤδη τότε
ὁ Δημόφαντος καὶ αὐτὸς ἀναφλέγεται ἐς τὸ πρᾶγμα καὶ ἐπιστάς ποτε [p. 252] ἀνεῳγμένην
τηρήσας τὴν θύραν ἔκλαεν, ἔτυπτεν, ἠπείλει φονεύσειν, περιερρήγνυε τὴν ἐσθῆτα, ἅπαντα
ἐποίει, καὶ τέλος τάλαντον δοὺς μόνος εἶχεν ὀκτὼ ὅλους μῆνας. [p. 301] ἡ γυνὴ δὲ αὐτοῦ πρὸς
ἅπαντας ἔλεγεν ὡς ὑπὸ φαρμάκων ἐκμήναιμι αὐτόν. τὸ δὲ ἦν ἄρα ζηλοτυπία τὸ φάρμακον.
 ὥστε, ὦ Χρυσί, καὶ σὺ χρῶ ἐπὶ τὸν Γοργίαν τῷ αὐτῷ φαρμάκῳ· πλούσιος δὲ ὁ νεανίσκος ἔσται,
ἤν τι ὁ πατὴρ αὐτοῦ πάθῃ.
.
[μεταφραση translation σχολια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
.
Ἀμπελίς
οποιος,Χρυση,μητε ζηλευει,μητε νευριαζει,μητε ποτε ερριξε σφαλιαρες η' κουρεψε η' εσκισε
τα ρουχα,τοτ'ακομα εκεινος εραστης ειναι;
Χρυσίς
λοιπον μον'αυτα ειναι τ'ερωτευμενου,Αμπελη,οι αποδειξεις;
Ἀμπελίς
ναι,αυτα'ναι αντρα θερμου,γιατι τ'αλλα,φιληματα και δακρυα κι ορκοι και το πολυ πηγενελα
σημαδι ερωτα π'αρχιζει και που ακομη φυτρωνει,ολη η φωτια απ'τη ζηλια αναβει,ωστε,αν
και σενα,οπως λες,ο Γοργιας σου ριχνει σφαλιαρες και ζηλευει,αυτα χρησιμα να τα ελπιζεις
και παντοτε να ευχεσαι τα ιδια να κανει
Χρυσίς
τα ιδια;τι λες;,παντοτε να μου ριχνει σφαλιαρες;
Ἀμπελίς
οχι,αλλα να υποφερει,αν δεν κοιταζεις παρα μονο αυτον,γιατι βεβαια αν δεν ειν'ερωτευμενος,
γιατι να νευριασει,αν εσυ καποιον αλλον εραστη εχεις;
Χρυσίς
αλλ'εγω κανενα δεν εχω,αδικα δ'αυτος υποψιαστηκε τον πλουσιον πως ειν'ερωτευμενος μαζι
μου,γιατι αλλιως καποτε τον αναφερα
 Ἀμπελίς
κι αυτο καλο ειναι το να νομιζει πως με πλουσιους περνας την ωρα σου,γιατ'ετσι υποφερει
πιο πολυ και θα εξαγκαναστει να εκδηλωθει,ωστε να μην τον ξεπερασουν οι αντεραστες
Χρυσίς
κι αυτος μονο νευριαζει και ριχνει σφαλιαρες,διχως να δινει τιποτα
Ἀμπελίς
αλλα θα δωσει,γιατι ζηλευει και μαλιστα αν τον στεναχωρησεις
Χρυσίς
δεν καταλαβαινω για θελεις να τρωω σφαλιαρες,Αμπελιδακι
Ἀμπελίς
καθολου,αλλ'οπως νομιζω,οι μεγαλοι ερωτες γεννιουνται,αν πειστει πως δεν λογαριαζεται,
αν δε πιστεψει πως μονο αυτος σ'εχει,μαραινεται καπως η επιθυμια,αυτα σε σενα εγω τα λεω
π'ολοκληρα εικοσι χρονια ημουνα εταιρα,εσυ δε δεκαοκταχρονη,νομιζω,η' λιγοτερο πρεπει
να'σαι,κι αν θελεις θα σου διηγηθω αυτα που'παθα καποτε οχι πολυ πριν απο πολλα χρονια,
μ'ερωτευτηκε  ο Διοφαντος ο δανειστης αυτος που κατοικει πισω απ'την Ποικιλη,αυτος ουδε-
ποτε περισσοτερες απο πεντε δραχμες μου'χε δωσει κι αξιωνε προστατης να'ναι,ηταν ερωτευ-
μενος,Χρυση,μ'επιπολαιο κατα καποιο τροπο ερωτα ουτ'αναστεναζοντας ουτε δακρυζοντας
ουτε ξενυχτισμενος στη πορτα μου,αλλ'αυτο μονο καποιες φορες να κοιμαται μαζι μου κι αυτο
αραια και που,επειδη καποτε που'ρθε τον εκλεισα απεξω,-γιατι ο Καλλιδης ο ζωγραφος μεσα
ηταν δεκα δραχμες εχοντας στειλει-το πρωτον εφυγε βριζοντας με,επειδη δε πολλες περασαν
μερες,εγω δε δεν του μηνουσα,ο Καλλιδης δε παλι μεσα ηταν,ξαναμενος ηδη τοτε ο Δημο-
φαντος κι αυτος επιασε φωτια στο πραμα και παραφυλαγοντας καποτε ανοιγμενη βλεποντας
τη πορτα εκλαιγε,χτυπιονταν,απειλουσε να [με] σκοτωσει,ξεσκιζε το φορεμα[μου],τα παντα
 εκανε,και τελικα ταλαντο δινοντας μονος μ'ειχε οκτω ολοκληρους μηνες ,η δε γυναικα του
σ'ολους ελεγε  πως με φαρμακα τον ξετρελανα,γιατι η ζηλεια ηταν αυτο το φαρμακο,ωστε,
Χρυση,και συ να χρησιμοποιησεις πανω στον Γοργια το ιδιο φαρμακο,πλουσιος δε ο νεαρουλης
θα ειναι,αν κατι ο πατερας του παθει.
.
.
σχολια:
-Λουκιανος ο Σαμοσατευς[125-180 μ.Χ],ρητορας και σατιρικος συγγραφεας,Συρος,απο την πολη
Σαμοσατα πρωτευουσα της Κομμαγηνης στον ανω  Ευφρατη,εγραφε στην ελληνικη γλωσσα,
αττικιστης,σπουδασε ελληνικα και ρητορικη τεχνη στην Ιωνια,στην Αντιοχεια ασκησε την
δικανικη,στη Σμυρνη σπουδασε σοφιστικη,ταξιδευψε ως ρητορας στην Μικρα Ασια,στην
Ελλαδα,στην Ιταλια ,στην Γαλατια,σε ηλικια 40 χρονων στραφηκε στην φιλοσοφια,επηρεασθηκε
απο τη διδασκαλια του νεοπλατωνικου φιλοσοφου Νιγρινου,απο τους Επικουρειους και τους
Κυνικους φιλοσοφους,ενω αντιπαθουσε τους Στωικους,τους δογματισμους,τις ακραιες φιλοσο-
φικες διαμαχες,την επιτηδευμενη πομποδη γλωσσα,τη σοβαροφανεια,τον στομφο,τον υπερατ-
τικισμο[την αμετρη χρηση της Αττικης διακεκτου]και τα σοφισματα,το 165 μ.Χ ηρθε στην  στην
Αθηνα,γυρω στο 171 προσκληθηκε απο τον επαρχο  C. Calvisius Statianus να αναλαβει μια θεση
δικαστου στην Αιγυπτο,που πηρε τελος με την αποτυχια της επαναστασης του  C. Avidus
Cassius,οπου συμμετειχε και ο C. Calvisius Statianus ,το καλοκαιρι του  175 μ.Χ ο Λουκιανος
πιθανον να γυρισε στην Αθηνα
Φιλοσοφια:Τις ει;-
Λουκιανος:Παρρησιάδης Αληθίωνος του Ελεγξικλέους
Μισαλαζών ειμι και μισογόης και μισοψευδής και μισότυφος και μισώ παν το τοιουτώδες είδος
των μιαρών ανθρώπων
ο Λουκιανος επικρινει την κενοδοξια των φιλοσοφων,την διαφθορα των ηθων,την σχολαστικο-
τητα των γραμματικων ,τη δεισιδαιμονια και την μωρια των απλων ανθρωπων του λαου,επιδει-
κνυει σκεπτικισμο κατα της θρησκειας με τον ορθολογισμο,ειρωνευεται την μυθολογια με τις
υπερβολες της και απομυθοποιει ακομα και τον Ομηρο,
Τα εργα του Λουκιανου,82
Μελετες η' Επιδεικτικοι Λογοι:
Τυραννοκτόνος/Φάλαρις/Ἀποκηρυττόμενος/Μυίας ἐγκώμιον/Δίκη συμφώνων/Ἡρόδοτος ή
Ἀετίων/Ζεῦξις/Περὶ τοῦ οἴκου/Περὶ τοῦ ἐνυπνίου/Πρὸς τὸν εἰπόντα Προμηθεὺ εἶ ἐν λόγοις.
Διαλογοι:
Θεῶν διάλογοι/Προμηθεὺς ή Καύκασος/Ἐνάλιοι διάλογοιΝεκρικοί διάλογοι/Εταιρικοί διάλογοι
/Θεών εκκλησία/Κατάπλους/Χάρων ή Επισκοπούντες/Ἰκαρομένιππος ή Υπερνέφελος/Ζεὺς
τραγῳδός/Ζεὺς ἐλεγχόμενος/Δὶς κατηγορούμενος/Τίμων ή Μισάνθρωπος/Τὰ πρὸς Κρόνον/
Ποδάγρα, τραγωδια με υφος σατιρικο /
Νιγρίνος/Δημώνακτος βίος/Βίων πρᾶσις/Ἁλιεύς/Συμπόσιον ή Λαπίθαι/Περί παρασίτου, ότι
τέχνη η παρασιτική/Ἑρμότιμος/Κυνικός[;]/ Ἀνάχαρσις ή Περί γυμνασίων/Τόξαρις/Σκύθης/
Εἰκόνες/Ὑπὲρ τῶν εἰκόνων/
Ἑταιρικοι διαλογοι/
[ο Λουκιανος ως Λυκινος,προσωπο των διαλογων]/Ψευδοσοφιστής/Λεξιφάνης/Εὐνοῦχος/
Δραπέται/Φιλοψευδής
Επιστολαι:
Περὶ τῶν ἐν μισθῷ συνόντων/Ἀπολογία/Πῶς δεῖ ἱστορίαν συγγράφειν/Περὶ τῆς Περεγρίνου
τελευτῆς/Ἀλέξανδρος ή Ψευδόμαντις/Ῥητόρων διδάσκαλος/Ψευδολογιστής/Πρὸς τὸν
ἀπαίδευτον καὶ πολλὰ βιβλία ὠνούμενον.
Μυθιστορηματα:
Ἀληθὴς ἱστορία ή Ἀληθῆ διηγήματα[φανταστικο ταξιδι στη Σεληνη]/Λούκιος ή Όνος
Επιγραμματα:
40 επιγραμματα στην Παλατινη Ανθολογια[πολλα υπο αμφισβητηση]
Νοθα εργα:
[πληρης αμφισβητηση]/Αλκυών ή Περί μεταμορφώσεως/Δημοσθένους ἐγκώμιον/
Κυνικός/Μακρόβιοι/Περὶ ἀστρολογίας/Φιλόπατρις ή Διδασκόμενος/Χαρίδημος/
Ἔρωτες
[μερικη αμφισβητηση]/Περὶ θυσιῶν/Περὶ ὀρχήσεως/Ωκύπους κ.α
.
.
.

Παλλαδάς ο Αλεξανδρευς[365 μ.Χ-420 μ.χ]επιγραμματοποιος

Παλλαδάς ο Αλεξανδρευς Επιγραμματα-οι Πτωσεις του-
και
Χριστοδωρος Θηβαιος Κοπτιτης Επιγραμμα
[μεταφραση,σχολια translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

Παλλαδάς ο Αλεξανδρευς[365 μ.Χ-420 μ.χ]επιγραμματοποιος
γεννηθηκε στη Χαλκιδα και εζησε στην Αλεξανδρεια ως πτωχοδιδασκαλος γραμματικης
στο μεταιχμιο της πτωσης και του μαρασμου του Ελληνικου Πολιτισμου και της ανοδου και
κυριαρχιας της Χριστιανικης Θρησκειας,διωξεις Εθνικων απο τον Θεοδοσιο[αυτοκρατορας απο
379-395 μ.Χ]και απαγορευση της θρησκειας των απο τον Αρκαδιο[αυτοκρατορας απο 395-
408 μ.Χ],το 391 μ.Χ  η πυρποληση του Σεραπειου και της Βιβλιοθηκης,το 415 μ.Χ η στυγερη
 δολοφονια της Μαθηματικου και Νεοπλατωνικης Φιλοσοφου Υπατιας απο τον φανατισμενο
οχλο στην Αλεξανδρεια,το λιωσιμο των αγαλματων σε νομισματα,
ο Παλλαδάς ζουσε σε μονιμη πενια,φτωχεια,ετρωγε σε συσιτια,υποφερε απο τη δυστροπη
γυναικα του,την ανδρομαχην,πουλουσε για να βιοπορισθει ποιηματα του Καλλιμαχου και
του Πινδαρου.[μια ομοιοτητα με τον μεταγενεστερο βυζαντινο ποιητη Φτωχοπροδρομο ,
12ος αι. μ.Χ],εγραψε επιγραμματα,σατιριζε την αμαθεια,την μωρια,τους χριστιανους μονα-
χους,την απληστια της σαρκας,την υποκρισια,ενας πικρος μαρτυρας της πτωσης του Ελλη-
νισμου,ενας Μετεωρος[στα ακρα Ελληνισμου-Χριστιανισμου]
150 επιγραμματα του περιεχονται στην Παλατινη Ανθολογια
.
Παλλαδάς ο Αλεξανδρευς Επιγραμματα-οι Πτωσεις του-
[μεταφραση,σχολια translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

εἰµὶ πένης ἄνθρωπος, ἐλευθερίῃ δὲ συνοικῶ·
ὑβριστὴν πενίης πλοῦτον ἀποστρέφοµαι.

ειμαι πενης ανθρωπος,με την ελευθερια συγκατοικω.
τον υβριστη της πενιας πλουτο αποστρεφομαι.

φεύγετε τοὺς πλουτοῦντας, ἀναιδέας, οἰκοτυράννους,
µισοῦντας πενίην, µητέρα σωφροσύνας.

αποφευγετε τους πλουτουντας,τους αναιδεις,τους οικοτυραννους,
τους μισουντας την πενια,την μητερα της σωφροσυνης.

Ὢ τῆς μεγίστης τοῦ φθόνου πονηρίας∙
τὸν εὐτυχῆ μισεῖ τις, ὃν θεὸς φιλεῖ.
οὕτως ἀνόητοι τῷ φθόνῳ πλανώμεθα,
οὕτως ἑτοίμως μωρίᾳ δουλεύομεν.
Ἕλληνές ἐσμεν ἄνδρες ἐσποδωμένοι
νεκρῶν ἔχοντες ἐλπίδας τεθαμμένας∙
ἀνεστράφη γὰρ πάντα νῦν τὰ πράγματα.

Ω! μεγιστη πονηρια του φθονου.
τον ευτυχη καποιος μισει,π'ο θεος αγαπα.
ετσ'ανοητοι στον φθονο πλανιωμαστε,
ετσ'ετοιμοι στη μωρια δουλευουμε.
Ελληνες ειμαστε καμμενοι σε τεφρα
των νεκρων εχοντας τις πεθαμενες ελπιδες.
γιατι αναστραφηκαν ολα τωρα τα πραγματα.


Τέκνον Ἀναιδείης, ἀμαθέστατε, θρέμμα Μορίης,
 εἰπέ, τί βρενθύῃ μηδὲν ἐπιστάμενος;
ἐν μὲν γραμματικοῖς ὁ Πλατωνικός· ἂν δὲ Πλάτωνος
 δόγματά τις ζητῇ, γραμματικὸς σὺ πάλιν.
ἐξ ἑτέρου φεύγεις ἐπὶ θάτερον· οὔτε δὲ τέχνην
 οἶσθα γραμματικὴν οὔτε Πλατωνικὸς εἶ.

Τεκνο της Αναιδειας,αμαθεσταστε,θρεμμα της Μωριας,
πεσ'μου,γιατι αλλαζονευεσαι τιποτα γνωριζοντας;
στους γραμματικος ο Πλατωνικος,αν δε του Πλατωνα
τα δογματα καποιος ζητησει,γραμματικος εσυ παλι.
απ'το'να ξεφευγεις στ'αλλο.ουτε την τεχνη
ξερεις τη γραμματικη ουτε Πλατωνικος εισαι.

Ἦ μεγάλη παίδευσις ἐv ἀvθρώπoισι σιωπή:
μάρτυρα Πυθαγόραv τὸv σoφὸv αὐτὸv ἔχω,
ὃς λαλέειv εἰδὼς ἑτέρoυς ἐδίδασκε σιωπᾶv
φάρμακov ἡσυχίης ἐγκρατὲς εὑρόμεvoς.

η μεγαλη παιδεια στους ανθρωπους ειν'η σιωπη.
μαρτυρα τον Πυθαγορα τον σοφο τον ιδιο εχω,
που να μιλα ξερωντας τους αλλους διδασκε να σιωπουν
φαρμακο στην ησυχια να συγκρατιεσε βρισκοντας

Ο φθόνος οἰκτιρμοῦ κατὰ Πίνδαρον ἐστιν ἀμείνων·
οἱ βασκαινόμενοι λαμπρόν ἔχουσι βίον·
τοὺς δὲ λίαν ἀτυχεῖς οἰκτείρομεν. ἀλλά τις εἴην
μήτ᾽ἄγαν εὐδαίμων μήτ᾽ἐλεεινὸς ἐγώ.
ἡ μεσότης γὰρ ἄριστον, ἐπεὶ τὰ μὲν ἄκρα πέφυκεν
κινδύνους ἐπάγειν, ἔσχατα δ᾽ὕβριν ἔχει.

ο φθονος της λυπησης κατα τον ΠΙνδαρον ειναι καλλιτερος.
οι αβασκαμενοι λαμπρο εχουν βιο.
τους δε πολυ δυστυχεις λυπομαστε.αλλ'οσο για με να'μουν
μηδ'υπερβολικα ευδαιμων μηδ'ελεεινος εγω.
γιατι η μεση το αριστο,επειδη τ'ακρα απ'τη φυση τους
κινδυνους φερνουν,τα εσχατα δε πολυ βαρια'ναι


"Μῆνιν οὐλομένην" γαμετὴν ὁ τάλας γεγάμηκα
 καὶ παρὰ τῆς τέχνης μήνιδος ἀρξάμενος.
ὤμοι ἐγὼ πολύμηνις, ἔχων διχόλωτον ἀνάγκην,
 τέχνης γραμματικῆς καὶ γαμετῆς μαχίμης.

'Μηνιν ουλομενην' γυναικα ο ταλαιπωρος εχω παντρευτει
κι απ'τη τεχνη εκ της μηνιδος ειμ'αρχισμενος.
ωιμενα εγω πολυμηνις,εχω διχολη αναγκη,
τεχνης γραμματικης και γυναικος γκρινιαρας

[μηνιν ουλομενη.οργη καταραμενη,ολεθρια,απο τους πρωτους στιχους της Ιλιαδας
του Ομηρου:
Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
οὐλομένην, ]

Μῆνις Ἀχιλλῆος καὶ ἐμοὶ πρόφασις γεγένηται
οὐλομένης πενίης γραμματικευσαμένῳ.
εἴθε δὲ σὺν Δαναοῖς με κατέκτανε μῆνις ἐκείνη,
πρὶν χαλεπὸς λιμὸς γραμματικῆς ὀλέσει.
ἀλλ᾿ ἵν᾿ ἀφαρπάξῃ Βρισηίδα πρὶν Ἀγαμέμνων,
τὴν Ἑλένην δ᾿ ὁ Πάρις, πτωχὸς ἐγὼ γενόμην

η Μηνις Αχιλληος και σε μενα η αιτια εχει γινει
της ουλουμενης πενιης τον γραμματικο καμνοντα,
ας ,ηταν συν Δαναοις να με σκοτωνε η μηνις εκεινη,
πριν ο χαλεπος λιμος της γραμματικης μ'αφανισει,
αλλα για ν'αρπαξει την Βρισηιδα πριν ο Αγαμεμνωνας,
την Ελενη δε ο Παρις,φτωχος εγω γενηκα

Ἀρχὴ γραμματικῆς πεντάστιχός ἐστι κατάρα·
πρῶτος μῆνιν ἔχει· δεύτερος οὐλομένην,
καὶ μετὰδ῾ οὐλομένην, Δαναῶν πάλιν ἄλγεα πολλά·
ὁ τρίτατος ψυχὰς εἰς Ἀΐδην κατάγει·
τοῦ δὲ τεταρταίου τὰ ἐλώρια καὶ κύνες ἀργοί·
πέμπτου δ῾ οἰωνοί, καὶ χόλος ἐστὶ Διός.
Πῶς οὖν γραμματικὸς δύναται μετὰ πέντε κατάρας
καὶ πέντε πτώσεις, μὴ μέγα πένθος ἔχειν;

Αρχη της γραμματικης ειν' η πενταστιχος καταρα.
ο πρωτος μῆνιν εχει,ο δευτερος οὐλομένην,
και μετα την οὐλομένην,των Δαναων παλι ἄλγεα πολλά·
ο τριτος ψυχὰς εἰς Ἀΐδην κατάγει·
του δε τεταρτου τὰ ἐλώρια καὶ κύνες ἀργοί·
του πεμπτου δ῾ οἰωνοί, καὶ χόλος ἐστὶ Διός.
Πως λοιπον γραμματικος μπορει μετα απο πεντε καταρες
και πεντε πτωσεις,μεγαλη δυστυχια να μην εχει;

[Αρχη Ομηρου Ιλιαδας με 1.Μῆνιν[Οργη],2.ουλομενην[καταραμενην,ολεθρια],3.μυρι'αλγεα
[μυρια βασανα],4.ψυχας Αιδι προιαψεν[ψυχες στον Αδη εστειλε]5.ελωρια τευχε κυνεσσιν
οιωνοισι τε πασι[τα κορμια τους τροφη στα σκυλια και σ'ολα τα ορνια] αιτια δυστυχιας
στους Ελληνες[Αχαιους Δαναους]
Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
οὐλομένην, ἥ μυρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε,
πολλάς δ’ ἰφθίμους ψυχάς Ἄϊδι προΐαψεν
ἡρώων, αὐτούς δέ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν
οἰωνοῖσί τε πᾶσι, Διός δ’ ἐτελείετο βουλή

και οι πεντε πτωσεις της Γραμματικης:1.Ονομαστικη,2.Γενικη,3.Δοτικη,4.Αιτιατικη,
5.Κλητικη αιτια πτωσης ,καταπτωσης,δυστυχιας,πενιας για τον γραμματικο Παλλαδά]

Χαλκοτύπος τον Έρωτα μεταλλάξας επόησε τήγανον,
ουκ αλόγως όττι και αυτό φλέγει.

Χαλκοματας τον Ερωτα μεταλλαξε κι εφκιαξε τηγανι,
καθολου παραλογα καθοττι κι αυτο κατακαιει

Πᾶσαν Ὅμηρος ἔδειξε κακὴν σφαλερὴν τε γυναῖκα,
σώφρονα καὶ πόρνην, ἀμφοτέρας ὄλεθρον.
 Ἐκ γὰρ τῆς Ἑλένης μοιχευσαμένης φόνος ἀνδρῶν
καὶ διὰ σωφροσύνην Πηνελόπης θάνατοι.
Ἰλιὰς οὖν τὸ πόνημα μιᾶς χάριν ἐστὶ γυναικός,
αὐτὰρ Ὀδυσσείῃ Πηνελόπη πρόφασις.

Πασα γυναικα ο Ομηρος την εδειξε κακη κι επικινδυνη,
φρονιμη και πορνη,κι οι δυο καταστροφη.
γιατι απ'την μοιχευμενη Ελενη σκοτωμος αντρων
και για την φρονιμαδα της Πηνελοπης θανατοι.
Η Ιλιαδα  λοιπον το εργο για χαριν μιας γυναικας ειναι,
επισης στην Οδυσσεια η Πηνελοπη αιτια
                                   
oὐ ποιεῖ θάνατον µόνον ἡ φθίσις, ἀλλὰ τὸν αὐτὸν
καὶ πολλὴ παχύτης πολλάκις εἰργάσατο.
τοῦδ' ὁ τυραννήσας Διονύσιος Ἡρακλείας
τῆς ἐν τῷ Πόντῳ µάρτυς, ὁ τοῦτο παθών

δεν φερνει  θανατο μονο η φυσικη φθορα,αλλα το ιδιο
κι η πολυ παχυσαρκια πολλες φορες εργαζεται.
τουτου ο τυραννος Διονυσιος της Ηρακλειας
στον Ποντο μαρτυρας,που τουτο επαθε

Σκηνὴ πᾶς ὁ βίος καὶ παίγνιον· ἢ µάθε παίζειν
τὴν σπουδὴν µεταθεὶς ἢ φέρε τὰς ὀδύνας

σανιδι θεατρου ολ'η ζωη και παιχνιδι.η' μαθε να παιζεις
τις εγνοιες παραμεριζοντας η'υποφερε τα βασανα

Εἰ τὸ φέρον σε φέρει, φέρε καὶ φέρου· εἰ δ' ἀγανακτεῖς,
καὶ σαυτὸν λυπεῖς καὶ τὸ φέρον σε φέρει

αν αυτο που φερει σε φερει,υποφερε και φερου,αν δ'αγανακτεις,
και τον εαυτο σου λυπεις κι αυτο που φερει σε φερει
[το φερον,η μοιρα]

Εἰπέ, πόθεν σὺ µετρεῖς κόσµον καὶ πείρατα γαίης
ἐξ ὀλίγης γαίης σῶµα φέρων ὀλίγον.
σαυτὸν ἀρίθµησον πρότερον καὶ γνῶθι σεαυτόν,
καὶ τότ' ἀριθµήσεις γαῖαν ἀπειρεσίην.
εἰ δ' ὀλίγον πηλὸν τοῦ σώµατος οὐ καταριθµεῖς,
πῶς δύνασαι γνῶναι τῶν ἀµέτρων τὰ µέτρα;

πες,απο που συ μετρας τον κοσμο και τα περατα της γης
συ π'απ'ολιγη γη σωμα φερεις ολιγο.
τον εαυτο σου αριθμησε κατ'αρχην και γνωθι σεαυτον,
και τοτε ν'αριθμησεις την απειρη γη.
αν δ'ολιγο πηλο του σωματος δεν καταριθμεις,
πως μπορεις να γνωρισεις των αμετρων τα μετρα;

γῆς ἐπέβην γυµνὸς γυµνός θ' ὑπὸ γαῖαν ἄπειµι·
καὶ τί µάτην µοχθῶ γυµνὸν ὁρῶν τὸ τέλος;

στη γη ανεβηκα γυμνος γυμνος κατω στη γη θα παω.
και γιατι ματαια μοχθω γυμνο βλεπωντας το τελος;

Άρα μη θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον,
 Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες
όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον;
ή ζώμεν ημείς, τού βίου τεθνηκότος;

αραγε μηπως πεθαμενοι στη φαντασια ζουμε μονο,
Ελληνες αντρες,σε συμφορα εχουμε πεσει
ονειρο νομιζοντας να'ναι η ζωη;
η' ζουμε εμεις,της ζωης να'ναι πεθαμενης;


Οὐ δύναμαι γαμετῆς καὶ γραμματικῆς ἀνέχεσθαι,
γραμματικῆς ἀπόρου καὶ γαμετῆς ἀδίκου.
ἀμφοτέρων τὰ πάθη θάνατος καὶ μοῖρα τέτυκται.
τὴν οὖν γραμματικὴν νῦν μόλις ἐξέφυγον,
οὐ δύναμαι δ ἀλόχου τῆς ἀνδρομάχης ἀναχωρεῖν·
εἴργει γὰρ χάρτης καὶ νόμος Αὐσόνιος

δεν μπορω ουτε γυναικα και γραμματικη ν'αντεξω,
γραμματικης χωρις εσοδα,και γυναικας κακης,
τα δυο βασανα ο θανατος κι η μοιρα εχ'ενωσει
την γραμματικη λοιπον τωρα μολις ξεφυγα,
δεν μπορω δ'απ'της ανδρομαχης συζυγου ν'αναχωρισω
γιατι τ'αποκλειει γαμοχαρτο  και νομος Αυσονιος

Ρω και λάμβδα μόνον κόρακας κολάκων διορίζει·
λοιπον ταυτο κόραξ βωμολόχος τε κόλαξ.
τουνεκά μοι, βέλτιστε, τόδε ζωον πεφύλαξο
ειδως και ζώντων τους κόλακας κόρακας.

Ρω και λαμδα μονο τους κορακες απ'τους κολακες ξεχωριζει,
λοιπον το ιδιο κορακας βωμολοχος και κολακας.
γι'αυτο το λογο,αγαπητε μου,απ'αυτο δω το ζωο φυλαξου
γνωριζοντας και των ζωντων οι κολακες κορακες ειναι

Ει μοναχοί, τι τοσοίδε; τοσοίδε δε, πώς πάλι μούνοι;
ω πληθύς μοναχών ψευσαμένη μονάδα

αν μοναχοι,γιατι τοσοι πολλοι;τοσοι πολλοι δε,πως παλι μονοι;
ω πληθος μοναχων ψευδομενη μοναδα

Καλλίμαχον πουλῶ καὶ Πίνδαρον, ἠδὲ καὶ αὐτὰς
πτώσεις γραμματικῆς, πτῶσιν ἔχων πενίης.
Δωρόθεος γὰρ ἐμὴν τροφίμην σύνταξιν ἔλυσε,
πρεσβείην κατ῾ ἐμοῦ τὴν ἀσεβῆ τελέσας.
Ἀλλὰ σὺ μου πρόστηθι, Θεῷ φίλε, μηδὲ μ῾ ἐάσῃς
συνδέσμῳ πενίης τὸν βίον ἐξανύσαι.

Καλλιμαχο πουλω και Πινδαρο,αλλα κι αυτες
τις πτωσεις γραμματικης,πτωση εχοντας πενιας.
γιατι ο Δωροθεος την συνταξη τροφης μου'κοψε,
στα γηρατεια μου κατα με ασεβεια εκτελεσας.
Αλλ'εσυ προστατεψε με,Θεῷ φίλε,μη μ'αφησεις
με συνδεσμο πενιας το βιο να αποτελειωσω

[ο Παλλαδάς για να βιοπορισθει ειχε αναγκασθει να πουλα στο δρομο ποιηματα του
Καλλιμαχου και του Πινδαρου,
λογοπαιγνια:
πτωσεις γραμματικης/πτωσις  πενιας[ξεπεσμος βιου]
τροφιμην συνταξιν/η τροφη απο την γραμματικης συνταξη[διδασκαλια]
Δωροθεος/Δωρο του Θεου[Ειρωνικα]
Θεῷ φίλε/Θεοφιλος,αρχιεπισκοπος  Αλεξανδρειας
συνδεσμω πενιης/γραμματικος συνδεσμος]

Εις ποιητην κυβεύοντα
Πάντων μουσοπόλων η Καλλιόπη θεός εστιν·
η ση Καλλιόπη Ταβλιόπη λέγεται

Σε ποιητη που παιζει κυβους[ζαρια,ταβλι]
Παντων των Μουσων υπηρετων η Καλλιοπη θεος ειναι,
η δικη σου Καλλιοπη Ταβλιοπη λεγεται

Αν μετ’ Αλεξάνδρειαν ες Αντιόχειαν απέλθης
και  μετα την Συρίην Ιταλίας επιβης,
των δυνατων ουδεις σε γαμήσει · τουτο γαρ αιει
οιομένη πηδας εις πόλιν εκ πόλεως.

αν μετα την Αλεξανδρεια στην Αντιοχεια πας
και μετα την Συρια στην Ιταλια πατησεις,
απ'τους ισχυρους κανενας δεν θα σε παντρευτει.γι'αυτο παντοτε
προσδοκωντας πηδας απο πολη σε πολη

Πάντες απαξ τρώγουσιν· οταν δε τρέφη Σαλαμινος,
οικαδ’ αριστωμεν δεύτερον ερχόμενοι

Παντες μια φορα μοναχα τρωνε.οταν δεν τρεφει ο Σαλαμινος,
στο σπιτι μας για δευτερη φορα γευματιζουμε οταν ερχομαστε
.
.
Χριστοδωρος Θηβαιος Κοπτιτης[Αιγυπτος,τελος 5ος αι. μ.Χ] ποιητης
[α Κοπτίτης νομός, και μητρόπολις μεσόγειος Κοπτος ή Κοπτις πόλις . . . . . . ξβ 2 κς είτα
Απόλλωνος πόλις μικρά ...ξβ & κε 4γ' 15 Θηβών νομός, και μητρόπολις Διός ...]
Κλαυδιου Πτολεμαιου[100 μ.Χ-170 μ.Χ],Γεωγραφια

εργα του Χριστοδωρου  Κοπτιτη:
-Πάτρια[ποιημα για την αρχαια ιστορια των πολεων:Θεσσαλονικη,Μιλητο,Τραλλεις,Αφροδισιας,
Κωνσταντινουπολις]
-Λυδιακα
-Ισαυρικα:ο 6ετης πολεμος [490 μ.Χ-496 μ.Χ].του αυτοκρατορα Αναστασιου Α' Δικορου κατα
των Ισαυρων[Ισαυρια,χωρα στο εσωτερικο της νοτιας Μικρας Ασιας]
-Εκφρασις των αγαλματων των εις το δημοσιον γυμνασιον το επικαλουμενο του Ζευξιππου:
εκφρασις-ποιημα,416 εξαμετροι στιχοι,για τα λουτρα του Ζευξιππου στην Κωνσταντινουπολη,
κτισμενα απο το 100 εως το 200 μ.Χ,πανω στη θεση που ηταν ο ναος του Δια[Ζευς],και κατα-
στραφηκαν το 532 μ.Χ  στη Σταση του Νικα,για να ξανακτισθουν αργοτερα
.
.
Χριστοδωρος Θηβαιος Κοπτιτης Επιγραμμα
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

οὗτος Ἰωάννην κρύπτει τάφος, ὃς ῥ᾽ Ἐπιδάμνου
ἄστρον ἔην, ἣν πρὶν παῖδες ἀριπρεπέες
ἔκτισαν Ἡρακλῆος: ὅθεν καὶ μέρμερος ἥρως
αἰεὶ τῶν ἀδίκων σκληρὸν ἔκοπτε μένος.
εἶχε δ᾽ ἀπ᾽ εὐσεβέων προγόνων ἐρικυδέα πάτρην
Λυχνιδόν, ἣν Φοῖνιξ Κάδμος ἔδειμε πόλιν.
ἔνθεν λύχνος ἔην Ἑλικώνιος, οὕνεκα Κάδμος
στοιχείων Δαναοῖς πρῶτος ἔδειξε τύπον.
εἰς ὑπάτους δ᾽ ἀνέλαμψε, καὶ Ἰλλυριοῖσι δικάζων
Μούσας καὶ καθαρὴν ἐστεφάνωσε Δίκην.

Αυτος τον Ιωαννη σκεπαζει ταφος,που της Επιδαμνου
ηταν αστρο,που παλια τα ξεχωριστα παιδια
εκτισαν τ'Ηρακλη,απ'οπου και  προστατης ηρωας
παντοτε των αδικων τη σκληρη εκοβ'ορμη.
ειχε δε απ'ευσεβεις προγονους δοξαστη πατριδα
την Λυχνιδο,π'ο Φοινικας Καδμος θεμελειωσε πολη.
γι'αυτο λυχνος ηταν τ'Ελικωνα,επειδη ο Καδμος
των γραμματων στους Δαναους πρωτος εδειξε το σχημα.
μεσ'στους υπατους ελαμψε και στους Ιλλυριους δικαζοντας
τις Μουσες και την καθαρη στεφανωσε Δικαιοσυνη
.
.
.

ο σοφος Σωκρατης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Socrates and Plato .from a mosaic from Pompeii

Jacques-Louis David-Ο Θάνατος του Σωκράτη  (1787)

Πλάτων Απολογία Σωκράτους,40c-41c
edition John Burnet, 1903
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

δυοῖν γὰρ θάτερόν ἐστιν τὸ τεθνάναι· ἢ γὰρ οἷον μηδὲν εἶναι μηδὲ αἴσθησιν μηδεμίαν μηδενὸς
ἔχειν τὸν τεθνεῶτα, ἢ κατὰ τὰ λεγόμενα μεταβολή τις τυγχάνει οὖσα καὶ μετοίκησις τῇ ψυχῇ
τοῦ τόπου τοῦ ἐνθένδε εἰς ἄλλον τόπον. καὶ εἴτε δὴ μηδεμία αἴσθησίς ἐστιν ἀλλ᾽ οἷον ὕπνος
ἐπειδάν τις καθεύδων μηδ᾽ ὄναρ μηδὲν ὁρᾷ, θαυμάσιον κέρδος ἂν εἴη ὁ θάνατος—ἐγὼ γὰρ ἂν
οἶμαι, εἴ τινα ἐκλεξάμενον δέοι ταύτην τὴν νύκτα ἐν ᾗ οὕτω κατέδαρθεν ὥστε μηδὲ ὄναρ ἰδεῖν,
καὶ τὰς ἄλλας νύκτας τε καὶ ἡμέρας τὰς τοῦ βίου τοῦ ἑαυτοῦ ἀντιπαραθέντα ταύτῃ τῇ νυκτὶ δέοι
σκεψάμενον εἰπεῖν πόσας ἄμεινον καὶ ἥδιον ἡμέρας καὶ νύκτας ταύτης τῆς νυκτὸς βεβίωκεν ἐν
τῷ ἑαυτοῦ βίῳ, οἶμαι ἂν μὴ ὅτι ἰδιώτην τινά, ἀλλὰ τὸν μέγαν βασιλέα εὐαριθμήτους  ἂν εὑρεῖν
αὐτὸν ταύτας πρὸς τὰς ἄλλας ἡμέρας καὶ νύκτας—εἰ οὖν τοιοῦτον ὁ θάνατός ἐστιν, κέρδος
ἔγωγε λέγω· καὶ γὰρ οὐδὲν πλείων ὁ πᾶς χρόνος φαίνεται οὕτω δὴ εἶναι ἢ μία νύξ. εἰ δ᾽ αὖ οἷον
ἀποδημῆσαί ἐστιν ὁ θάνατος ἐνθένδε εἰς ἄλλον τόπον, καὶ ἀληθῆ ἐστιν τὰ λεγόμενα, ὡς ἄρα
ἐκεῖ εἰσι πάντες οἱ τεθνεῶτες, τί μεῖζον ἀγαθὸν τούτου εἴη ἄν, ὦ ἄνδρες δικασταί; εἰ γάρ τις
ἀφικόμενος εἰς Ἅιδου, ἀπαλλαγεὶς τουτωνὶ τῶν φασκόντων δικαστῶν εἶναι, εὑρήσει τοὺς ὡς
ἀληθῶς δικαστάς, οἵπερ καὶ λέγονται ἐκεῖ δικάζειν, Μίνως τε καὶ Ῥαδάμανθυς καὶ Αἰακὸς καὶ
Τριπτόλεμος καὶ ἄλλοι ὅσοι τῶν ἡμιθέων δίκαιοι ἐγένοντο ἐν τῷ ἑαυτῶν βίῳ, ἆρα φαύλη ἂν εἴη
ἡ ἀποδημία; ἢ αὖ Ὀρφεῖ συγγενέσθαι καὶ Μουσαίῳ καὶ Ἡσιόδῳ καὶ Ὁμήρῳ ἐπὶ πόσῳ ἄν τις
δέξαιτ᾽ ἂν ὑμῶν;ἐγὼ μὲν γὰρ πολλάκις ἐθέλω τεθνάναι εἰ ταῦτ᾽ ἔστιν ἀληθῆ. ἐπεὶ  ἔμοιγε καὶ
αὐτῷ θαυμαστὴ ἂν εἴη ἡ διατριβὴ αὐτόθι, ὁπότε ἐντύχοιμι Παλαμήδει καὶ Αἴαντι τῷ Τελαμῶνος
καὶ εἴ τις ἄλλος τῶν παλαιῶν διὰ κρίσιν ἄδικον τέθνηκεν, ἀντιπαραβάλλοντι τὰ ἐμαυτοῦ πάθη
πρὸς τὰ ἐκείνων —ὡς ἐγὼ οἶμαι, οὐκ ἂν ἀηδὲς εἴη—καὶ δὴ τὸ μέγιστον, τοὺς ἐκεῖ ἐξετάζοντα
καὶ ἐρευνῶντα ὥσπερ τοὺς ἐνταῦθα διάγειν, τίς αὐτῶν σοφός ἐστιν καὶ τίς οἴεται μέν, ἔστιν δ᾽
οὔ. ἐπὶ πόσῳ δ᾽ ἄν τις, ὦ ἄνδρες δικασταί, δέξαιτο ἐξετάσαι τὸν ἐπὶ Τροίαν ἀγαγόντα  τὴν
πολλὴν στρατιὰν ἢ Ὀδυσσέα ἢ Σίσυφον ἢ ἄλλους μυρίους ἄν τις εἴποι καὶ ἄνδρας καὶ γυναῖκας,
οἷς ἐκεῖ διαλέγεσθαι καὶ συνεῖναι καὶ ἐξετάζειν ἀμήχανον ἂν εἴη εὐδαιμονίας; πάντως οὐ δήπου
τούτου γε ἕνεκα οἱ ἐκεῖ ἀποκτείνουσι·τά τε γὰρ ἄλλα εὐδαιμονέστεροί εἰσιν οἱ ἐκεῖ τῶν ἐνθάδε,
καὶ ἤδη τὸν λοιπὸν χρόνον ἀθάνατοί εἰσιν, εἴπερ γε τὰ λεγόμενα ἀληθῆ.


γιατι ενα απο δυο ειναι ο θανατος.η' γιατι οπως το τιποτα ειναι να μην εχει καμια αισθηση
κανενος ο αποθανοντας,η' κατα τα λεγομενα συμβαινει καποια μεταβολη να ειναι και
μετοικηση της ψυχης απο τον τοπο αυτον αυτον εδω σε αλλον τοπο.κι αν βεβαια καμια
αισθηση δεν ειναι αλλα οπως ο υπνος επειδη οταν καποιος που κοιμαται κανενα ονειρο
δεν βλεπει,θαυμασιο κερδος θα ειναι ο θανατος-γιατι εγω τοτε νομιζω,αν καποιος πρεπει
να επιλεξει μια τετοια νυχτα στην οποια ετσι επεσε να κοιμηθει ωστε μητε ονειρο να δει,και
τις αλλες και νυχτες  και μερες αυτες της ζωης του αντιπαραταθει με αυτη τη νυχτα και να
πρεπει σκεπτομενος να πει ποσες πιο καλα κι ευχαριστα μερες και νυχτες απο αυτη τη νυχτα
εχει ζησει στη δικη του ζωη,νομιζω πως οχι μονον καποιο απλο ατομο,αλλα κι αυτος ο μεγας
βασιλεας λιγοστες ευκολα να μετρηθουν θα βρει αυτες προς τις αλλες μερες και νυχτες-αν
λοιπον τετοιος ο θανατος ειναι,κερδος εγω λεω.και γιατι καθολου πιο πολυ ολος ο χρονος
δεν φαινεται ετσι βεβαια να ειναι απο μια νυχτα.αν δε παλι οπως να αποδημησεις ειναι ο
θανατος απο εδω σε αλλο τοπο,κι αληθινα ειναι τα λεγομενα,πως αρα εκει ειναι ολοι οι
πεθαμενοι,τι πιο μεγαλο αγαθο απο αυτο να ειναι,αντρες δικαστες;γιατι αν καποιος ερχομενος
στον Αδη,απαλλαγμενος απο τουτους εδω που λενε πως ειναι δικαστες,βρει τους αληθινους
δικαστες,οπου και λεγεται εκει δικαζουν,και ο Μινωας και ο Ροδαμανθυς  και ο Αιακος και ο
Τριπτολεμος και αλλοι οσοι απο τους ημιθεους δικαιοι εγιναν στη δικη τους ζωη,αρα κακη να
ειναι η αποδημια; η' παλι με τον Ορφεα να συναναστραφει και με τον Μουσαιο και με τον
Ησιοδο και με τον Ομηρο ποσα πολλα μπορει να δωσει καποιος απο σας;για τι εγω μεν πολλες
φορες θελω να πεθανω αν τουτα ειναι αληθινα,επειδη και σε μενα απο τη μερια μου τον ιδιο
θαυμασια θα ειναι η διαμονη σε αυτον εκει τον τοπο,οποτε θα συντυχαινω με τον Παλαμηδη
και με τον Αιαντα τον Τελαμωνιο και καποιον αλλον απο τους παλαιους αν απο κριση αδικη
εχει πεθανει,αντιπαραβαλλοντας τα δικα μου παθηματα με τα εκεινων -καθως εγω νομιζω,δεν
θα ειναι δυσαρεστο-και βεβαια το πιο μεγαλο,τους εκει εξεταζοντας και ερευνωντας οπως
ακριβως τους εδω να περνω τον καιρο,ποιος απο αυτους σοφος ειναι και ποιος νομιζει,και δεν
ειναι.ποσα πολλα μπορει καποιος,αντρες δικαστες,να δωσει να εξετασει αυτον που κατα της
Τροιας οδηγησε την πολλη στρατια η' τον Οδυσσεα η' τον Σισυφο η'  αλλους μυριους απο
οσους μπορει καποιος να πει και αντρες και γυναικες,με αυτους εκει να διαλεγομαι και να
συνυπαρχω και να εξεταζω αχρηστη φαινεται να ειναι ευδαιμονια;παντως οπωσδηποτε δια
τουτο βεβαια οι εκει δεν θανατωνουν.γιατι και κατα τα αλλα περισσοτερο ευδαιμονες οι εκει
των εδω,και ακομη τον λοιπον χρονο αθανατοι ειναι,αν βεβαια τα λεγομενα αληθινα.
.
.
.

Odysseus and Euryclea by Christian Gottlob Heyne

Ο ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΑΠΟ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΟ ΣΕ ΚΥΝΗΓΙ  ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΝΑΣΣΟ ΟΤΑΝ ΝΕΑΡΟΣ ΕΙΧΕ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΤΟΥ ΑΥΤΟΛΥΚΟ
[Ομηρου Οδυσσεια,ραψωδια τ',στιχοι 428-467]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ο ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΑΠΟ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΟ ΣΕ ΚΥΝΗΓΙ  ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΝΑΣΣΟ ΟΤΑΝ ΝΕΑΡΟΣ ΕΙΧΕ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΤΟΥ ΑΥΤΟΛΥΚΟ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η Αντικλεια,η μητερα του Οδυσσεα,ηταν κορη του Αυτολυκου πλουσιου γαιοκτημονα απο τον
Παρνασσο,γιο του Ερμη και της Χιονης,ο οποιος πηρε μερος στην Αργοναυτικη Εκστρατεια,
απο τον πατερα του Ερμη κληρονομησε την τεχνη να κλεβει κοπαδια,και να τα εξαφανιζει,
ειτε να αλλαζει το χρωμα τους,οταν εκλεψε τα ζωα του Σισυφου πιαστηκε γιατι ο Σισυφος
ειχε μαρκαρει με το μονογραμμα του τα πελματα τους,τοτε ο Αυτολυκος θελωντας η κορη του
Αντικλεια να γεννησει ενα γιο τοσο εξυπνο οσο ο Σισυφος την εσμιξε μαζι του,παρ'οτι ηταν
δοσμενη για νυφη του Λαερτη βασιλια της Ιθακης,ετσι ο Οδυσσεας φερεται να ειναι γιος του
Σισυφου και οχι του Λαερτη,
ο Οδυσσεας νεαρος,πριν στον Τρωικο  Πολεμο,επισκεφθηκε τον παππου του Αυτολυκο στον
Παρνασσο,εκει σε κυνηγι μαζι με τους γιους του Αυτολυκου τραυματισθηκε απο αγριοχοιρο,
που του αφησε ουλη στο γονατο,οταν επεστρεψε στην Ιθακη απο την Τροια μετα απο εικοσι
χρονια μεταμφιεσμενος σε γερο ζητιανο στην ραψωδια τ' της Οδυσσειας του Ομηρου,στα
νιπτρα,[στιχοι 308-507]]η Ευρυκλεια,η γρια υπηρετρια της Πηνελοπης και τροφος του Οδυσ-
σεα,οταν ηταν παιδι,την οποια ο Λαερτης αγορασε απο τον πατερα της Ωπη για 20 βοδια,
αυτη βλεποντας την ουλη στο γονατο του Οδυσσεα καθως τον επλενε τον αναγνωρισε κι
εκλαψε απο τη χαρα της,ομως ο Οδυσσεας της ειπε να μην μαρτυρησει σε κανεναν ποιος
ηταν γιατι δεν ειχε ερθει ακομα η ωρα να αποκαλυφθει

Ο ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΑΠΟ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΟ ΣΕ ΚΥΝΗΓΙ  ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΝΑΣΣΟ
[Ομηρου Οδυσσεια,ραψωδια τ',στιχοι 428-467]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ἦμος δ' ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
βάν ῥ' ἴμεν ἐς θήρην, ἠμὲν κύνες ἠδὲ καὶ αὐτοὶ
υἱέες Αὐτολύκου· μετὰ τοῖσι δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς    430
ἤϊεν· αἰπὺ δ' ὄρος προσέβαν καταειμένον ὕλῃ
Παρνησοῦ, τάχα δ' ἵκανον πτύχας ἠνεμοέσσας.
Ἠέλιος μὲν ἔπειτα νέον προσέβαλλεν ἀρούρας
ἐξ ἀκαλαῤῥείταο βαθυῤῥόου Ὠκεανοῖο,
οἱ δ' ἐς βῆσσαν ἵκανον ἐπακτῆρες· πρὸ δ' ἄρ' αὐτῶν
ἴχνι' ἐρευνῶντες κύνες ἤϊσαν, αὐτὰρ ὄπισθεν
υἱέες Αὐτολύκου· μετὰ τοῖσι δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς
ἤϊεν ἄγχι κυνῶν, κραδάων δολιχόσκιον ἔγχος.
ἔνθα δ' ἄρ' ἐν λόχμῃ πυκινῇ κατέκειτο μέγας σῦς·
τὴν μὲν ἄρ' οὔτ' ἀνέμων διάη μένος ὑγρὸν ἀέντων,    440
οὔτε μιν ἠέλιος φαέθων ἀκτῖσιν ἔβαλλεν,
οὔτ' ὄμβρος περάασκε διαμπερές· ὣς ἄρα πυκνὴ
ἦεν, ἀτὰρ φύλλων ἐνέην χύσις ἤλιθα πολλή.
τὸν δ' ἀνδρῶν τε κυνῶν τε περὶ κτύπος ἦλθε ποδοῖϊν,
ὡς ἐπάγοντες ἐπῇσαν· ὁ δ' ἀντίος ἐκ ξυλόχοιο,
φρίξας εὖ λοφιήν, πῦρ δ' ὀφθαλμοῖσι δεδορκώς,
στῆ ῥ' αὐτῶν σχεδόθεν. ὁ δ' ἄρα πρώτιστος Ὀδυσσεὺς
ἔσσυτ' ἀνασχόμενος δολιχὸν δόρυ χειρὶ παχείῃ,
οὐτάμεναι μεμαώς· ὁ δέ μιν φθάμενος ἔλασεν σῦς    450
γουνὸς ὕπερ, πολλὸν δὲ διήφυσε σαρκὸς ὀδόντι
λικριφὶς ἀΐξας, οὐδ' ὀστέον ἵκετο φωτός.
τὸν δ' Ὀδυσεὺς οὔτησε τυχὼν κατὰ δεξιὸν ὦμον,
ἀντικρὺ δὲ διῆλθε φαεινοῦ δουρὸς ἀκωκή·
κὰδ δ' ἔπεσ' ἐν κονίῃσι μακών, ἀπὸ δ' ἔπτατο θυμός.
τὸν μὲν ἄρ' Αὐτολύκου παῖδες φίλοι ἀμφεπένοντο,
ὠτειλὴν δ' Ὀδυσῆος ἀμύμονος ἀντιθέοιο
δῆσαν ἐπισταμένως, ἐπαοιδῇ δ' αἷμα κελαινὸν
ἔσχεθον, αἶψα δ' ἵκοντο φίλου πρὸς δώματα πατρός.
τὸν μὲν ἄρ' Αὐτόλυκός τε καὶ υἱέες Αὐτολύκοιο    460
εὖ ἰησάμενοι ἠδ' ἀγλαὰ δῶρα πορόντες
καρπαλίμως χαίροντα φίλως χαίροντες ἔπεμπον
εἰς Ἰθάκην. τῷ μέν ῥα πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
χαῖρον νοστήσαντι καὶ ἐξερέεινον ἕκαστα,
οὐλὴν ὅττι πάθοι· ὁ δ' ἄρα σφίσιν εὖ κατέλεξεν,
ὥς μιν θηρεύοντ' ἔλασεν σῦς λευκῷ ὀδόντι
Παρνησόνδ' ἐλθόντα σὺν υἱάσιν Αὐτολύκοιο.

μολις η κορη του πρωινου φωτισε ροδαχτυλη Αυγη,
βγηκαν στο κυνηγι,και τα σκυλια κι αυτοι
οι γιοι τ'Αυτολυκου,μαζι μ'αυτους κι ο θειος Οδυσσεας 430
ηταν,τ'αποκρυμνο βουνο σκεπασμενο με δαση ανεβηκαν
του Παρνασσου,γρηγορα δ'εφτασαν σ'ανεμοδαρτα φαραγγια.
ο ηλιος κεινη την ωρα ερριχνε στα χωραφια το φως του
ανατελονταςαπ'το ηρεμα ρεοντας  βαθυ ρευμα τ'Ωκεανου ,
μεσ'στο δασος οι κυνηγοι μπηκαν,και μπροστα δε απ'αυτους
τα ιχνη ψαχνωντας τα σκυλια ησαν,και πισω
οι γιοι τ'Αυτολυκου.μαζι μ'αυτους κι ο θειος Οδυσσεας
ηταν κοντα στα σκυλια,κραδαινοντας μακρυσκιωτο δορυ,
οπου μεσα σε λοχμη θαμνων πυκνη φωλιαζε τεραστιος αγριοχοιρος
π'ουτε ανεμοι δεν διαπερνουν υγροι φυσομανοντας 440
ουτ'αυτη ο ηλιος με τις φλογερες ακτινες χτυπουσε,
ουτ'η βροχη την περαγε ως μεσα,τι τοσο πυκνη
ηταν,κι επισης φυλλα ηταν κατω παρα πολλα στρωμενα,
και των αντρων και των σκυλιων το θορυβο των ποδιων ακουγωντας,
καθως ερχοντουσαν να πιασουν,απεναντι τους απ'τη λοχμη των θαμνων
με ορθες τις τριχες της ραχης,φωτια απ'τα ματια ξεπετωντας,
σταθηκε σ'αυτους κοντα,τοτε πιο πρωτος ο Οδυσσεας
ορμησε σηκωνοντας το μακρυ δορυ με το γερο χερι,
να το πληγωσει επιθυμωντας,αυτον ο αγριοχοιρος προφτασε κι αρπαξε 450
παν'απ'το γονατο,και πολυ απ'τη σαρκα εκοψε με το δοντι
απ'το πλαι σουβλιζοντας,αλλ'ομως το κοκκαλο δεν εφτασε ν'αγγιξει.
αυτον δε ο Οδυσσεας πληγωσε πετυχωντας στο δεξιο ωμο,
κι απ'την αλλη μερια περασε του γυαλιστερου δορατος η ακρη
κατω δ'επεσε στη σκονη μουγκριζοντας,κι απ'αυτον πεταξε η ψυχη.
τοτε μ'αυτον τ'Αυτολυκου  τ'αγαπητα παιδια  ασχοληθηκαν.
την πληγη τ'αμωμου ισοθεου Οδυσσεα
εδεσαν προσεκτικα με γνωση,το δε μαυρο αιμα μ'αλοιφη
σταματησαν,κι υστερα πηγαν στο σπιτι τ'αγαπητου πατερα.
αυτον αφου κι ο Αυτολυκος κι οι γιοι τ'Αυτολυκου 450
καλα τον εγιαναν και λαμπρα δωρα προσφεραν
αμεσως ευχαριστημενο φιλοξενωντας χαρουμενοι εστειλαν
στην Ιθακη.οπου ο πατερας κι η σεβαστη μητερα
χαρηκαν π'επεστρεψε  και  τον ρωτουσαν για το καθ'ενα,
την ουλη πως επαθε,τοτ'αυτος σ'αυτους καταλεπτως διηγηθηκε
πως αυτον κυνηγωντας αρπαξε αγριοχοιρος ασπροδοντης
στον Παρνασσο ανεβαινοντας μαζι με τους γιους τ'Αυτολυκου.
.
.
.

Ευλιμενη του Λυκαστου,κορη του Κυδωνα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Παρθενίου Νικαέως Περὶ ἐρωτικῶν παθημάτων.35. Περὶ Εὐλιμένης
-μεταφραση translation,σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

35. Περὶ Εὐλιμένης
(Ἱστορεῖ Ἀσκληπιάδης ὁ Μυρλεανὸς Βιθυνιακῶν α΄)
[35.1] Ἐν δὲ Κρήτῃ ἠράσθη Λύκαστος τῆς Κύδωνος θυγατρὸς Εὐλιμένης,ἣν ὁ πατὴρ Ἀπτέρῳ
καθωμολόγητο πρωτεύοντι τότε Κρητῶν· ταύτῃ κρύφα συνὼν ἐλελήθει. ὡς δὲ τῶν Κρητικῶν
τινες πόλεων ἐπισυνέστησαν Κύδωνι καὶ πολὺ περιῆσαν, πέμπει τοὺς πευσομένους εἰς θεοῦ,
ὅ τι ἂν ποιῶν κρατήσειεν τῶν πολεμίων. [35.2] καὶ αὐτῷ θεσπίζεται τοῖς ἐγχωρίοις ἥρωσι
σφαγιάσαι παρθένον. ἀκούσας δὲ τοῦ χρηστηρίου Κύδων διεκλήρου τὰς παρθένους πάσας,
καὶ κατὰ δαίμονα ἡ θυγάτηρ λαγχάνει. [35.3] Λύκαστος δὲ δείσας περὶ αὐτῆς μηνύει τὴν
φθορὰν καὶ ὡς ἐκ πολλοῦ χρόνου συνείη αὐτῇ· ὁ δὲ πολὺς ὅμιλος πολὺ μᾶλλον ἐδικαίου αὐτὴν
τεθνάναι. [35.4] ἐπειδὴ δὲ ἐσφαγιάσθη, ὁ Κύδων τὸν ἱερέα κελεύει αὐτῆς διατεμεῖν τὸ
ἐπομφάλιον,καὶ οὕτως εὑρέθη ἔγκυος. ἄπτερος δὲ δόξας ὑπὸ Λυκάστου δεινὰ πεπονθέναι
λοχήσας αὐτὸν ἀνεῖλε καὶ διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν ἔφυγε πρὸς Ξάνθον εἰς Τέρμερα.

35. Περι της Ευλιμενης
[Ιστορει ο Ασκληπιαδης ο Μυρλεανος στα Βιθυνιακα του, α']
[35.1] στην Κρητη ερωτευθηκε ο Λυκαστος του Κυδωνα την κορη την Ευλιμενη,που ο πατερας
της στον Απτερο υποσχεθηκε τον πρωτο τοτε των Κρητικων.Μ'αυτη κρυφα συσχετισθηκε.Οταν
καποιες απ'τις Κρητικες πολεις μαζi επαναστατησαν στον Κυδωνα και πολυ υπερειχαν,στελνει
πρεσβεια να μαθει στο θεο,τι να κανει για να επικρατησει των εχθρων. [35.2]Και σ'αυτον δινε-
ται η απαντηση στους εκει του τοπου ηρωες να σφαγιαθει θυσια παρθενα.Αφου ακουσε τον
χρησμο εβαλε σε κληρο ολες τις παρθενες,και ο δαιμονας το'φερε η κορη του να τυχει. [35.3]
Ο Λυκαστος επειδη φοβηθηκε γι'αυτη μαρτυραει το χασιμο της παρθενιας της και πως απο
πολυ καιρο συσχετιζεται μ'αυτη.Τοτε το πολυ συγκεντρωμενο πληθος ελεγε πολυ περισσοτερο
οτι ηταν δικαιο αυτη να πεθανει.  [35.4] Αφου σφαγιασθηκε,ο Κυδωνας τον ιερεα  προσταζει να
της σχισει τη κοιλια,και ετσι βρεθηκε εγκυος.Ο Απτερος πιστευοντας πως απ'τον Λυκαστο συμ-
φορες εχει παθει,στηνοντας του ενεδρα τον σκοτωνει και γι'αυτη την αιτια διεφυγε στον Ξανθο
στα Τερμερα
.
.
σχολια:
-κατα την Μυθολογια ο Κυδων ηταν γιος του Ερμη και της Ακαλλης [κορης του Μινωα και της
Πασιφαης],ιδρυτης της πολης Κυδωνιας[Χανια] στη δυτικη Κρητη

-Ξανθος,πολη της αρχαιας Λυκιας,Μικρα Ασια,η ονομασια που εδωσαν οι Ελληνες στην πολη
που οι Χετταιοι ονομαζαν Αρινα[Arinna],εμπορικο και πολιτιστικο κεντρο  της Λυκιας κι
αργοτερα των Περσων,Μακεδονων,Ελληνων και Ρωμαιων,τον εκει ποταμο οι Περσες τον
ελεγαν Σιβρος και οι Ελληνες τον μετεφρασαν σε Ξανθος,επειδη τα νερα του ηταν κιτρινα
λογω του εδαφους
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9E%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%82

-Τερμερα, πολη της αρχαιας Καριας,Μικρα Ασια,στη νοτια ακτη της χερσονησου της Αλικαρ-
νασσου,τα 'Τερμερια κακα'συμφωνα με το λεξικο Σουιδα ειναι μια παροιμιακη εκφραση
επειδη εκει ηταν η φυλακη των  κυβερνητων της Καριας
Κατα τον μυθο,ο Τερμενος,ο ιδρυτης της Τερμερα,ηταν ενας Λελεγας αγριανθρωπος και δια-
βοητος πειρατης,που σκοτωνε τους αντιπαλους του χτυπωντας δυνατα το κεφαλι τους μ'ενα
ροπαλο και σπαζοντας το,ο Ηρακλης σκοτωσε τον Τερμερο συντριβωντας το κεφαλι του αφου
πρωτα τον φαρμακωσε
.
.
.

Βυβλιδα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Παρθενίου Νικαέως Περὶ ἐρωτικῶν παθημάτων.11. Περὶ  Βυβλίδος
-μεταφραση translation,σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

11. Περὶ Βυβλίδος
(Ἱστορεῖ Ἀριστόκριτος περὶ Μιλήτου καὶ Ἀπολλώνιος ὁ Ῥόδιος Καύνου κτίσει)
[11.1] Περὶ δὲ Καύνου καὶ Βυβλίδος, τῶν Μιλήτου παίδων, διαφόρως ἱστορεῖται. Νικαίνετος
μὲν γάρ φησι τὸν Καῦνον ἐρασθέντα τῆς ἀδελφῆς, ὡς οὐκ ἔληγε τοῦ πάθους, ἀπολιπεῖν τὴν
οἰκίαν καὶ ὁδεύσαντα πόρρω τῆς οἰκείας χώρας πόλιν τε κτίσαι καὶ τοὺς ἀπεσκεδασμένους
τότε Ἴωνας ἐνοικίσαι· λέγει δὲ ἔπεσι τοῖσδε·

αὐτὰρ ὅ γε προτέρωσε κιὼν Οἰκούσιον ἄστυ
κτίσσατο, Τραγασίῃ δὲ Κελαινοῦς εἴχετο παιδί,
ἥ οἱ Καῦνον ἔτικτεν ἀεὶ φιλέοντα θέμιστας·
γείνατο δὲ ῥαδαλῇς ἐναλίγκιον ἀρκεύθοισι
Βυβλίδα, τῆς ἤτοι ἀέκων ἠράσσατο Καῦνος.
βῆ δεφερένδιος φεύγων ὀφιώδεα Κύπρον
καὶ Κάπρος ὑλιγενὲς καὶ Κάρια ἱρὰ λοετρά·
ἔνθ᾿ ἤτοι πτολίεθρον ἐδείματο πρῶτος Ἰώνων.
αὐτὴ δὲ γνωτή, ὀλολυγόνος οἶτον ἔχουσα,
Βυβλὶς ἀποπρὸ πυλῶν Καύνου ὠδύρατο νόστον.

[11.2] οἱ δὲ πλείους τὴν Βυβλίδα φασὶν ἐρασθεῖσαν τοῦ Καύνου λόγους αὐτῷ προσφέρειν
καὶ δεῖσθαι μὴ περιιδεῖν αὐτὴν εἰς πᾶν κακοῦ προελθοῦσαν· ἀποστυγήσαντα δὲ οὕτως τὸν
 Καῦνον περαιωθῆναι εἰς τὴν τότε ὑπὸ Λελέγων κατεχομένην γῆν, ἔνθα κρήνη Ἐχενηίς, πόλιν
τε κτίσαι τὴν ἀπ᾿ αὐτοῦ κληθεῖσαν Καῦνον· τὴν δὲ ἄρα ὑπὸ τοῦ πάθους μὴ ἀνιεμένην, πρὸς
δὲ καὶ δοκοῦσαν αἰτίαν γεγονέναι Καύνῳ τῆς ἀπαλλαγῆς, ἀναψαμένην ἀπό τινος δρυὸς τὴν
μίτραν ἐνθεῖναι τὸν τράχηλον. λέγεται δὲ καὶ παρ᾿ ἡμῖν οὕτως·

ἡ δ᾿ ὅτε δὴ ὀλοοῖο κασιγνήτου νόον ἔγνω,
κλαῖεν ἀηδονίδων θαμινώτερον, αἵτ᾿ ἐνὶ βήσσῃς
καί ῥα κατὰ στυφελοῖο σαρωνίδος αὐτίκα μίτρην
ἁψαμένη, δειρὴν ἐνεθήκατο, ταὶ δ᾿ ἐπ᾿ ἐκείνῃ
βεύδεα παρθενικαὶ Μιλησίδες ἐρρήξαντο.

φασὶ δέ τινες καὶ ἀπὸ τῶν δακρύων κρήνην ῥυῆναι ἰδίᾳ τὴν καλουμένην Βυβλίδα.

11.Περι της Βυβλιδας
[ιστορει ο Αριστοκριτος στο Περι Μιλητου και ο Απολλωνιος ο Ροδιος στο Καυνου κτισει]
[11.1] Περι του Καυνου και της Βυβλιδας των παιδιων του Μιλητου διαφορετικες ιστοριες
λεγονται.Ο Νικαινετος λεει πως ο Καυνος ερωτευθηκε την αδελφη του,και καθως δεν επαυε
το παθος του,εγκατελειψε το σπιτι και πηγαινοντας πολυ μακρια απ'τη δικη του χωρα πολη
ιδρυσε και τους διασκορπισμενους τοτε Ιωνες εβαλε να την κατοικισουν.
Λεει δε στους επικους στιχους αυτους εδω

ωστοσο αυτος περα πηγαινοντας τη πολη Οικουσιο
ιδρυσε,τη Τραγασια δε της Κελαινως πηρε τη κορη,
αυτη και τον Καυνο γεννησε που παντοτε τιμα τους νομους,
κι εγεννηκε κι η παρομοια στο κεδρο λυγερη
Βυβλιδα,που χωρις να θελει ερωτευθηκε ο Καυνος,
ευτυς αφησε το σπιτι ξεφευγοντας την φαρμακερη σα φιδι
Κυπριδα στο δασωδες Καπρο και στης Καριας τα ιερα λουτρα
οπ'εκει πολη με τειχη θεμελιωσε πρωτος απ'τους Ιωνες,
αυτη δε η αδελφη,της Ολολυγονος την μοιρα εχοντας,
η Βυβλιδα περ'απ'τις πυλες για του Καυνου οδυρονταν το γυρισμο

[11.2] οι δε περισοτεροι λενε οτι η Βυβλιδα ερωτευθηκε τον Καυνο και σ'αυτον εκανε προτα-
σεις και τον ικετευε να μην την αποφυγει σ'ολ'αυτο που περνα.Τρομοκρατημενος απ'αυτα
π'ακουσε ο Καυνος περασε στη χωρα που τοτε κατειχαν οι Λελεγες, οπου η κρηνη Εχενηις,
και πολη ιδρυσε η οποια απ'αυτον ονομασθηκε Καυνος.Αυτη ομως απ'το παθος μη βρισκοντας
ησυχια,κι ακομα πιστευοντας πως η αιτια ειχε γινει για την απομακρυνση του Καυνου,δενοντας
απο καποια βελανιδια τον κεφαλοδεσμο εβαλε μεσα το λαιμο.
Λεγεται δε κι απο μας  ετσι.

αυτη οταν τον ολεθριο τ'αδελφου νου γνωρισε,
εκλαιγε απ'τις αηδονες πιο πολυ,που'ναι στο δασος
κι ευθυς απο τραχια κουφια βελανιδια το κεφαλοδεσμο
δενοντας,το λαιμο εβαλε μεσα,κι απ'εκεινη ολογυρα
τα πολυτιμα ρουχα οι παρθενες της Μιλητου εσχιζαν.

λενε δε καποιοι οτι απ'τα δακρυα κρηνη ετρεξε π'ονομαζεται Βυβλιδα

σχολια:

-http://artpoeticacouvelis.blogspot.gr/2017/08/blog-post_9.html
Παρθενιος ο Νικαευς[1ος αιωνας π.Χ].ελληνας ποιητης,καταγονταν απο την
Νικαια της Βιθυνιας,το 73 π.Χ αιχμαλωτισθηκε απ'τους Ρωμαιους στον πολεμο κατα του
Μυθριδατη και μεταφερθηκε στη Ρωμη,στη Ναπολη εργαστηκε σαν δασκαλος κι ειχε
μαθητη και τον Βιργιλιο,εργα του,ελεγειακα ποιηματα[μονο οι τιτλοι εχουν ςωθει:
Αφροδιτη,Δηλος,Κριναγορας,Ηρακλης,Μταμορφωσεις,κ.α],το πεζο 'Περι Ερωτικων
Παθηματων'αφιερωμενο στον ποιητη Cornelius Gallus[70-26 π.Χ]

-Αριστοκριτος ο Μιλησιος,1ος αιωνας π.Χ,αρχαιος ελληνας γραμματικος και ιστορικος,
εργα του:
Περι Μιλητου,Προς Ηρακλεοδωρον αντιδοξουμενων,
απ'τα οποια λιγα αποσπασματα σωζονται

-Απολλωνιος ο Ροδιος [295 π.Χ - 215 π.Χ],γεννηθηκε στην Αλεξανδρεια,το ονομα της μητερας
 του ηταν Ροδης,βιβλιοθηκαριος,γραμματικος κι επικος ποιητης,διευθυντης της Βιβλιοθηκης
της Αλεξανδρειας την εποχη του Πτολεμαιου του Ευεργετου[284 π.Χ-222 π.Χ],
ηταν μαθητης και αντιζηλος και εχθρος με τον Καλλιμαχο τον Κυρρηναιο[310 π.Χ -240 π.Χ,
εκπροσωπος της Αλεξανδρινης ποιησης],
για το εργο του Αργοναυτικα[επος για την Αργοναυτικη εκστρατεια]το οποιο εγραψε σε νεαρη
ηληκια επικριθηκε κι επειδη στεναχωρεθηκε πηγε στη Ροδο,απ'οπου πηρε το προσωνυμιο
Ροδιος

-Νικαινετος Εποποιος,[3ος αι.π.Χ-2ος αι. π.Χ],αρχαιος Ελληνας επικος ποιητης,επιγραμματο-
ποιος,απο τα Αβδηρα της Θρακης,εζησε στη Σαμο,
εργα του:Τον των γυναικων καταλογον,
 στην Παλατινη Ανθολογια σωζονται 6 επιγραμματα του[με το ενα αμφισβητουμενο],
απο το εργο του Λυρκος σωθηκαν 10 στιχοι:

αὐτὰρ ὅ γε προτέρωσε κιὼν Οἰκούσιον ἄστυ
κτίσσατο, Τραγασίῃ δὲ Κελαινοῦς εἴχετο παιδί,
ἥ οἱ Καῦνον ἔτικτεν ἀεὶ φιλέοντα θέμιστας·
γείνατο δὲ ῥαδαλῇς ἐναλίγκιον ἀρκεύθοισι
Βυβλίδα, τῆς ἤτοι ἀέκων ἠράσσατο Καῦνος.
βῆ δεφερένδιος φεύγων ὀφιώδεα Κύπρον
καὶ Κάπρος ὑλιγενὲς καὶ Κάρια ἱρὰ λοετρά·
ἔνθ᾿ ἤτοι πτολίεθρον ἐδείματο πρῶτος Ἰώνων.
αὐτὴ δὲ γνωτή, ὀλολυγόνος οἶτον ἔχουσα,
Βυβλὶς ἀποπρὸ πυλῶν Καύνου ὠδύρατο νόστον.

-Μιλητος,κατα τον Οβιδιο γιος του Απολλωνα και της Δηιωνης,εξορισθηκς απο τον Μινωα
στη Μικρα Ασια,ιδρυτης της Μιλητου
http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/mythology/lexicon/crete/page_023.html

-αὐτὴ δὲ γνωτή, ὀλολυγόνος οἶτον ἔχουσα,
Βυβλὶς
ολολυγονος,το κλαψοπουλι,η κουκουβαγια
πιθανον Ολολυγονος ηταν το ονομα μιας κοπελας που μεταμορφωθηκε απο τους θεους
σε πουλι που κλαιει

-κλαῖεν ἀηδονίδων θαμινώτερον, αἵτ᾿ ἐνὶ βήσσῃς
ο μυθος της Προκνης της Φιλομηλας και του Τηρεα
http://artpoeticacouvelis.blogspot.gr/2017/02/blog-post.html
Φιλομηλα Χελιδων Προκνη Αηδων Τηρευς Εποψ-Μυθικες Μεταμορφώσεις-χ.ν.κουβελης

Ο βασιλιάς της Αθηνας Παιδιων είχε δυο κόρες την Προκνη και την Φιλομηλα και δύο δίδυ-
μους γιους το Ερεχθεα και τον Βουτη,οι κοπέλες ήταν πολύ όμορφες,την Προκνη την πάν-
τρεψε χωρίς τη θέλησή της με τον Τηρεα βασιλιά της Θρακης,ο οποίος κατείχε και τη
Δαυλια της Φωκιδας,ο γαμος έγινε γιατί ο Τηρευς είχε βοηθήσει τον Πανδιωνα κατά των
Θηβαιων με τους οποίους είχε διαφορες συνόρων γης,η Προκνη γέννησε ένα γιο τον Ιτυ,
ο Τηρευς ήταν κρυφά ερωτευμένος με την όμορφη αδελφή της την Φιλομηλα,καποτε ο
Τηρευς πήγε να φέρει τη Φιλομηλα στην Θρακη,στο δρόμο της φανέρωσε το πάθος του
γι'αυτην,η κοπέλα αρνήθηκε και τότε αυτός τη βίασε και για να μην μαρτυρήσει της έκοψε
τη γλωσσα,στην Προκνη είπε πως ή Φιλομηλα πέθανε στο δρόμο και την έθαψε,στην πραγ-
ματικοτητα όμως την εκρυψε μεσα στις δούλες,ή Φιλομηλα υφανε και κεντησε τη συμφο-
ρά της και στη γιορτή του Διονυσου που ήταν στη Θρακη έθιμο να κάνουν δώρο στη βασί-
λισσα εστειλε στη Προκνη το υφαντό,και .η Προκνη είδε με τα μάτια αυτά που ακούν
τ'αυτια,πηγε τότε και βρήκε την αδελφή της τη Φιλομηλα ανάμεσα στις δούλες,οι δύο
αγαπημένες αδελφές ορκίστηκαν να εκδικηθούν τον Τηρεα,η Προκνη έσφαξε το παιδί τον
Ιτυ,του εβαρασε τα μέλη και τα εδωσε σε δειπνο να τα φάει ο Τηρεας ο πατέρας του,οι δύο
αδελφές έφυγαν κι όταν κατάλαβε τι έγινε ο Τηρεας τις καταδίωξε μ'ενα τσεκούρι,τις εφτα-
σε στη Δαυλια της Φωκιδας,τοτε εκείνες τις λυπηθηκε ο θεός και τις μεταμόρφωσε σε
πουλιά,την Προκνη σε αηδόνι να θρηνεί Ιτυ Ιτυ το παιδί της,την Φιλομηλα σε χελιδόνι να
τιτιβιζει με τη κομενη γλώσσα της το βιασμό της από τον Τηρεα,και τον Τηρεα μεταμόρ-
φωσε σε τσαλαπετεινό εποψ να ζητάει απελπισμένα το γιο του που -που
.
.
ΠΡΟΚΝΗ ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΤΗΡΕΑΣ-Απολλοδωρου;,Βιβλιοθήκη,Γ'14.8
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

Γ 14,8 Πανδίων δὲ γήμας Ζευξίππην τῆς μητρὸς τὴν ἀδελφὴν θυγατέρας μὲν ἐτέκνωσε
Πρόκνην καὶ Φιλομήλαν, παῖδας δὲ διδύμους Ἐρεχθέα καὶ Βούτην. πολέμου δὲ ἐνστάντος
πρὸς Λάβδακον περὶ γῆς ὅρων ἐπεκαλέσατο βοηθὸν ἐκ Θρᾴκης Τηρέα τὸν Ἄρεος, καὶ τὸν
πόλεμον σὺν αὐτῷ κατορθώσας ἔδωκε Τηρεῖ πρὸς γάμον τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα Πρόκνην.
ὁ δὲ ἐκ ταύτης γεννήσας παῖδα Ἴτυν, καὶ Φιλομήλας .ἐρασθεὶς ἔφθειρε καὶ ταύτην, [εἰπὼν
τεθνάναι Πρόκνην,] κρύπτων ἐπὶ τῶν χωρίων. [αὖθις δὲ γήμας Φιλομήλαν συνηυνάζετο,]
καὶ τὴν γλῶσσαν ἐξέτεμεν αὐτῆς. ἡ δὲ ὑφήνασα ἐν πέπλῳ γράμματα διὰ τούτων ἐμήνυσε
Πρόκνῃ τὰς ἰδίας συμφοράς. ἡ δὲ ἀναζητήσασα τὴν ἀδελφὴν κτείνει τὸν παῖδα Ἴτυν,
καὶ καθεψήσασα Τηρεῖ δεῖπνον ἀγνοοῦντι παρατίθησι· καὶ μετὰ τῆς ἀδελφῆς διὰ τάχους
ἔφυγε. Τηρεὺς δὲ αἰσθόμενος, ἁρπάσας πέλεκυν ἐδίωκεν. αἱ δὲ ἐν Δαυλίᾳ τῆς Φωκίδος
γινόμεναι περικατάληπτοι θεοῖς εὔχονται ἀπορνεωθῆναι, καὶ Πρόκνη μὲν γίνεται ἀηδών,
Φιλομήλα δὲ χελιδών· ἀπορνεοῦται δὲ καὶ Τηρεύς,καὶ γίνεται ἔποψ.
.
.
ΠΡΟΚΝΗ ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΤΗΡΕΑΣ-Απολλοδωρου;,Βιβλιοθήκη,Γ'14.8
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

Γ 14,8 ο Πανδιων παιρνωντας σε γαμο την Ζευξιππη της μητερας του την αδελφη θυγατε-
ρες τεκνοποιησε την Προκνη και την Φιλομηλα,παιδια δε διδυμα τον Ερεχθεα και τον
Βουτην,σε πολεμο αντιτιθεμενος προς τον Λαβδακο για τα ορια της γης  καλεσε για
βοηθεια απο τη Θρακη τον Τηρεα τον γιο του Αρη,και τον πολεμο μαζι μ'αυτον καταφερ-
νωντας εδωκε στον Τηρεα για γαμο την θυγατερα του Προκνη,αυτος απο τουτης γεννησε
παιδι τον Ιτυν,και της Φιλομηλας ερωτευθεις διεφθειρε και τουτην,[λεγοντας πεθανε στην
Προκνη]κρυβοντας στην υπαιθρο,[τοτε βιαζοντας τη Φιλομηλα μαζι της πλαγιαζε στο κρεβ-
βατι]και τη γλωσσα της εκοψε,αυτη αφου υφανε σε πεπλο γραμματα με τουτα εμηνυσε
στη Προκνη τις δικες της συμφορες,αυτη αφου αναζητησε την αδελφη σκοτωνει το παιδι
τον Ιτυν,κι αφου τον εβρασε στο Τηρεα που τ'αγνοουσε τον παρεθεσε,και με την αδελφης
της εσπευσμενα εφυγε,ο Τηρεας δε αισθανομενος,αρπαζοντας πελεκη τις καταδιωξε,
αυτες δε στη Δαυλια της Φωκιδας περικυκλωμενες να πιαστουν στους θεους ευχονται
να μεταμορφωθουν σε πουλια,και η μεν Προκνη γινεται αηδωνα,η δε Φιλομηλα χελιδωνα,
μεταμορφωνεται δε σε πουλι και ο Τηρεας,και γινεται εποψ τσαλαπετεινος
.
.
.

Πεισιδικη Μηθυμναια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Παρθενίου Νικαέως Περὶ ἐρωτικῶν παθημάτων.21. Περὶ Πεισιδίκης
-μεταφραση translation,σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

21. Περὶ Πεισιδίκης
[21.1] Λέγεται δὲ καὶ ὅτε Ἀχιλλεὺς πλέων τὰς προσεχεῖς τῇ ἠπείρῳ νήσους ἐπόρθει, προσσχεῖν
αὐτὸν Λέσβῳ. ἔνθα δὴ καθ᾿ ἑκάστην τῶν πόλεων αὐτὸν ἐπιόντα κεραΐζειν. [21.2] ὡς δὲ οἱ
Μήθυμναν οἰκοῦντες μάλα καρτερῶς ἀντεῖχον, καὶ ἐν πολλῇ ἀμηχανίᾳ ἦν διὰ τὸ μὴ δύνασθαι
 ἑλεῖν τὴν πόλιν, Πεισιδίκην τινὰ Μηθυμναίαν, τοῦ βασιλέως θυγατέρα, θεασαμένην ἀπὸ τοῦ
τείχους τὸν Ἀχιλλέα ἐρασθῆναι αὐτοῦ, καὶ οὕτως τὴν τροφὸν διαπεμψαμένην ὑπισχνεῖσθαι
ἐγχειρίσειν αὐτῷ τὴν πόλιν, εἴ γε μέλλοι αὐτὴν γυναῖκα ἕξειν. [21.3] ὁ δὲ τὸ μὲν παραυτίκα
καθωμολογήσατο· ἐπεὶ μέντοι ἐγκρατὴς [τῆς] πόλεως ἐγένετο, νεμεσήσας ἐπὶ τῷ δρασθέντι,
προὐτρέψατο τοὺς στρατιώτας καταλεῦσαι τὴν κόρην. [21.4] μέμνηται τοῦ πάθους τοῦδε καὶ
ὁ τὴν Λέσβου κτίσιν ποιήσας ἐν τοῖσδε·

ἔνθα δὲ Πηλείδης κατὰ μὲν κτάνε Λάμπετον ἥρω,
ἐκ δ᾿ Ἱκετάονα πέφνεν, ἰθαιγενέος Λεπετύμνου
υἱέα Μηθύμνης τε, καὶ ἀλκηέστατον ἄλλων,
αὐτοκασίγνητον Ἑλικάονος, ἔνδοθι πάτρης
τηλίκον ὑψίπυλον. θαλερὴ δέ μιν ἄασε Κύπρις.
ἡ γὰρ ἐπ᾿ Αἰακίδῃ κούρης φρένας ἐπτοίησε
Πεισιδίκης, ὅτε τόν γε μετὰ προμάχοισιν Ἀχαιῶν
χάρμῃ ἀγαλλόμενον θηέσκετο, πολλὰ δ᾿ ἐς ὑγρὴν
ἠέρα χεῖρας ἔτεινεν ἐελδομένη φιλότητος.
[21.5] εἶτα μικρὸν ὑποβάς

δέκτο μὲν αὐτίκα λαὸν Ἀχαιικὸν ἔνδοθι πάτρης
παρθενική, κληῖδας ὑποχλίσσασα πυλάων,
ἔτλη δ᾿ οἷσιν ἰδέσθαι ἐν ὀφθαλμοῖσι τοκῆας
χαλκῷ ἐληλαμένους καὶ δούλια δεσμὰ γυναικῶν
ἑλκομένων ἐπὶ νῆας ὑποσχεσίῃς Ἀχιλῆος,
ὄφρα νυὸς γλαυκῆς Θέτιδος πέλοι, ὄφρα οἱ εἶεν
πενθεροὶ Αἰακίδαι, Φθίῃ δ᾿ ἔνι δώματα ναίοι
ἀνδρὸς ἀριστῆος πινυτὴ δάμαρ· οὐ δ᾿ ὅ γ᾿ ἔμελλε
τὰ ῥέξειν, ὀλοῷ δ᾿ ἐπαγάσσατο πατρίδος οἴτῳ·
ἔνθ̓᾿ ἥ γ᾿ αἰνότατον γάμον εἴσιδε Πηλείδαο
Ἀργείων ὑπὸ χερσὶ δυσάμμορος, οἵ μιν ἔπεφνον
πανσυδίῃ θαμινῇσιν ἀράσσοντες λιθάδεσσιν.

21. Περὶ Πεισιδίκης
[21.1] Λεγεται οταν ο Αχιλλεας τα κοντινα στη ξηρα νηρια κυριευε,στραφηκε στη Λεσβο.
Οπου καθε μια απ'τις πολεις κατεχοντας κατεστρεφε.[21.2]Καθως αυτοι που την Μηθυμνα
κατοικουσαν παρα πολυ γενναια αντιστεκονταν και σε πολυ αμηχανια ηταν που δεν μπορου-
σε να παρει τη πολη,η Πεισιδικη καποια Μηθυμναια,του βασιλια θυγατερα,αντικρυζοντας
απ'το τειχος τον Αχιλλεα τον ερωτευτηκε,κι ετσι τη τροφο στελνωντας υποσχεται να παραδωσει
 σ'αυτον τη πολη,αν βεβαια εχει σκοπο να την παρει γυναικα.[21.3]Αυτος εκεινη τη στιγμη αμε-
σως το  υποσχεθηκε,επειτα ομως οταν κυριαρχος της πολης εγινε, νιωθοντας αποστροφη γι'αυ-
το που πραχτηκε,προετρεψε τους στρατιωτες να λιθοβολησουν μεχρι θανατου τη κοπελα.
 [21.4]Αυτη εδω τη τραγωδια μνημονευει κι αυτος που το ποιημα την Λεσβου κτισιν εκανε
μ'αυτους εδω τους στιχους

οπ'εκει ο γιος του Πηλεα σκοτωσε τον Λαμπερο ηρωα,
και τον Ικεταονα χτυπησε θανασιμα,τ'αυτοχθονα Λεπετυμνου
και τον γιο της Μηθυμνης,και τον πιο δυνατο ολλων,
τ'Ελικαονα τον δικο του αδερφο,μεσ'στη πατρικη χωρα
τον τοσο νεο Υψιπυλο,
η ισχυρη τ'ερωτα αυτην πλανεψε η Κυπριδα
για τον Αιακιδη αυτη της κορης τα μυαλα ταρραξε
της Πεισιδικης,οταν αυτον μεσ'στους πρωτους των Αχαιων
την ορμη της μαχης να ευχαριστιεται αντικρυσε,στον υγρο
αερα περα τα χερια απλωνε ποθωντας το ερωτικο σμιξιμο

[21.5] λιγο πιο κατω μετα προχωρει

δεχτηκε ευτυς τον Αχαικο στρατο μεσ'στη πατριδα
η παρθενα,τα κλειδια με μοχλο σηκωνοντας στις πορτες,
κι αντεξε να δει μπρος στα ματια της τους γονεις
με το χαλκο χτυπημενους και τα δεσμα δουλειας των γυναικων
που στα πλοια τις εσερναν για την υποσχεση τ'Αχιλλεα,
πως νυφη της λαμπερης Θετιδας θα γινει,πως θα'ναι
οι Αιακιδες πεθεροι της,στης Φθιας τα παλατια θα κατοικει
αντρα αριστου συνετη γυναικα,ομως αυτος δεν σκοπευε
αυτα να πραξει,και στην ολεθρια χαιρονταν της πατριδας μοιρα,
τοτ'αυτη τον φοβεροτατο γαμο ειδε του Πηλειδη
στα χερια των Αργειων η δυσμοιρη,π'αυτη σκοτωσαν
ολος ο στρατος με πολλα συνεχεια χτυπωντας λιθαρια

σχολια:
-Πεισιδίκη,πιθανη ετυμολογια Τεισιδικη=Τισις+δικη,τισις τιμωρια,αυτη που ειχε δικαια τιμωρια
-μέμνηται τοῦ πάθους τοῦδε καὶ ὁ τὴν Λέσβου κτίσιν ποιήσας ἐν τοῖσδε·
ο Απολλωνιος ο Ροδιος νομιζεται ως ο ποιητης
Απολλωνιος ο Ροδιος (295 π.Χ. - 215 π.Χ.)
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%A1%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82
-Κυπρις,η Αφροδιτη,επειδη γεννηθηκε στη Κυπρο
-Αιακιδης,ο Αχιλλεας ως εγγονος του Αιακου,
ο Αιακος ηταν γιος του Δια της νυμφης Αιγινας,ο πρωτος βασιλιας της Αιγινας,παιδια του ηταν
ο Πηλεας,πατερας του Αχιλλεα και ο Τελαμωνας,πατερας του Αιαντα του Τελαμωνιου
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82
-Θετις,η μητερα του Αχιλλεα,Νηρηιδα και αρχηγος των,κορη του Νηρεα και της Ωκεανιδας
Δωριδος ,εγγονη του Τιτανα Ωκεανου και της Τιτανιδας Τιθυος
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AD%CF%84%CE%B9%CF%82
-Φθιη,Φθια,η πατριδα του Αχιλλεα,η χωρα των Μυρμιδονων,στο νοτιοανατολικο ακρο της
Θεσσαλιας,
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B8%CE%AF%CE%B1
-Πηλείδαο,ο Αχιλλεας ο γιος του Πηλεα,βασιλια της Φθιας,γιος του Αιακου και της Ενδηιδας,
γυναικα του η Θετις
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B7%CE%BB%CE%AD%CE%B1%CF%82
.
.
.

Αριστοκλεια-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Α'-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Α'.Αριστοκλεια
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Α'.Αριστοκλεια

[p. 463] Ἑν Ἁλιάρτῳ τῆς Βοιωτίας κόρη τις γίνεται κάλλει διαπρέπουσα ὄνομα Ἀριστόκλεια
θυγάτηρ δ᾽ ἦν Θεοφάνους. ταύτην μνῶνται Στράτων Ὀρχομένιος καὶ Καλλισθένης Ἁλιάρτιος.
πλουσιώτερος δ᾽ ἦν Στράτων καὶ μᾶλλόν τι τῆς παρθένου ἡττημένος· ἐτύγχανε γὰρ ἰδὼν αὐτὴν
ἐν Λεβαδείᾳ λουομένην ἐπὶ τῇ κρήνῃ τῇ Ἑρκύνῃ ἔμελλε γὰρ τῷ Διὶ τῷ βασιλεῖ κανηφορεῖν. ἀλλ᾽
ὁ Καλλισθένης γε πλέον ἐφέρετο ἦν γὰρ καὶ γένει προσήκων τῇ κόρῃ. ἀπορῶν δὲ τῷ πράγματι
ὁ Θεοφάνης, ἐδεδίει γὰρ τὸν Στράτωνα πλούτῳ τε καὶ γένει σχεδὸν ἁπάντων διαφέροντα τῶν
Βοιωτῶν, τὴν αἵρεσιν ἐβούλετο τῷ Τροφωνίῳ ἐπιτρέψαι καὶ ὁ Στράτων, ἀνεπέπειστο γὰρ ὑπὸ
τῶν τῆς παρθένου οἰκετῶν, ὡς πρὸς αὐτὸν μᾶλλον ἐκείνη ῥέποι, ἠξίου ἐπ᾽ αὐτῇ ποιεῖσθαι τῇ
γαμουμένῃ τὴν ἐκλογήν. ὡς δὲ τῆς παιδὸς ὁ Θεοφάνης ἐπυνθάνετο ἐν ὄψει πάντων, ἡ δὲ τὸν
Καλλισθένην προὔκρινεν, εὐθὺς μὲν ὁ Στράτων δῆλος ἦν βαρέως φέρων τὴν ἀτιμίαν ἡμέρας δὲ
διαλιπὼν δύο προσῆλθε τῷ Θεοφάνει καὶ τῷ [p. 464] Καλλισθέναι, ἀξιῶν τὴν φιλίαν αὐτῷ πρὸς
αὐτοὺς διαφυλάττεσθαι, εἰ καὶ τοῦ γάμου ἐφθονήθη ὑπὸ δαιμονίου τινός. οἱ δ᾽ ἐπῄνουν τὰ
λεγόμενα, ὥστε καὶ ἐπὶ τὴν ἑστίασιν τῶν γάμων παρεκάλουν αὐτόν. ὁ δὲ παρεσκευασμένος
ἑταίρων ὄχλον, καὶ πλῆθος οὐκ ὀλίγον θεραπόντων, διεσπαρμένους παρὰ τούτοις καὶ
λανθάνοντας, ἕως ἡ κόρη κατὰ τὰ πάτρια ἐπὶ τὴν Κισσόεσσαν καλουμένην κρήνην κατῄει ταῖς
νύμφαις τὰ προτέλεια θύσουσα, τότε δὴ συνδραμόντες πάντες οἱ λοχῶντες ἐκείνῳ
συνελάμβανον αὐτήν. καὶ ὁ Στράτων γ᾽ εἴχετο τῆς παρθένου· ἀντελαμβάνετο δ᾽ ὡς εἰκὸς
ὁ Καλλισθένης ἐν μέρει καὶ οἱ σὺν αὐτῷ, ἕως ἔλαθεν ἡ παῖς; ἐν χερσὶ τῶν ἀνθελκόντων
διαφθαρεῖσα. ὁ Καλλισθένης μὲν οὖν παραχρῆμα ἀφανὴς ἐγένετο, εἴτε διαχρησάμενος ἑαυτὸν
εἴτε φυγὰς ἀπελθὼν ἐκ τῆς Βοιωτίας· οὐκ εἶχε δ᾽ οὖν τις εἰπεῖν ὅ, τι καὶ πεπόνθοι. ὁ δὲ Στράτων
φανερῶς ἐπικατέσφαξεν ἑαυτὸν τῇ παρθένῳ.
.
.
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Α'.Αριστοκλεια
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Στην Αλιατρο της Βοιωτιας καποια κοπελα υπηρξε στην ομορφια ξεχωριστη με τ'ονομα
Αριστοκλεια, κορη του Θεοφανη ηταν.Αυτ'ειχαν μεσ'στο μυαλο τους ο Στατων απ'τον
Ορχομενο κι ο Καλλισθενης απ'την Αλιαρτο,πλουσιωτερος ηταν ο Στρατων και πιο πολυ
ερωτοχτυπημενος με τη παρθενα,γιατι ετυχε να τη δει στη Λιβαδεια να λουζεται στη κρηνη
την Ερκυνη καθως προετοιμαζονταν για τη πορεια στον Δια τον βασιλια να φερει καλαθι με
προσφορες θυσιας,αλλ'ο Καλλισθενης ομως πλεονεκτουσε γιατι ηταν και συγγενης με τη
κοπελα.Μπερδεμενος με το ζητημα ο Θεοφανης,κι επειδη φοβονταν τον Στρατωνα γιατι και
στον πλουτο και γενικα απ'ολους σχεδον τους Βοιωτους υπερειχε,την εκλογη ηθελε στο
Τροφωνιο μαντειο ν'αναθεσει να γινει κι ο Στρατων,επειδη πεισθηκε απ' τις υπηρετριες της
παρθενας,πως προς αυτον μαλλον εκεινη κλινει, ζητουσε ν'αφησουν η ιδια η νυφη να κανει την
εκλογη. Οταν τη κοπελα ο Θεοφανης ρωτησε παρουσια ολων,κι αυτη τον Καλλισθενη προτιμη-
σε,αμεσως ο Στρατων εγινε φανερο πως βαρια πηρε τη προσβολη  κι αφηνοντας δυο μερες να
περασουν  ηρθε στον Θεοφανη και τον Καλλισθενη ζητωντας η φιλια μεταξυ αυτου κι αυτων να
διατηρηθει,αν και στον γαμο φθονηθηκε απο καποιο δαιμονα.Αυτοι παινεσαν τα λεγομενα του,
ωστε και στο τραπεζι του γαμου τον προσκαλεσαν.Αυτος ετοιμασε μια ομαδα φιλων,κι ενα οχι
μικρο πληθος υπηρετων,διασπαρμενους σ'αυτους και χωρις να δινουν υποψια,αλλ'οταν η κοπε-
λα κατα τα πατροπαραδοτα εθιμα στη κρηνη που καλειται Κισσοεσσα κατεβηκε στις νυμφες
τη θυσια για την ολοκληρωση του γαμου να προσφερει,τοτε μαζι δρωντας ολοι αυτοι που
σ'ενεδρα ηταν εκει  την αρπαξαν.Κι ο Στρατων κρατουσε τη παρθενα.Την επιασε οπως ειναι
φυσικο κι ο Καλλισθενης απο την αλλη μερια κι οι δικοι του,μεχρι που ξεχασθηκε η κοπελα,στα
χερια αυτων που τραβουσαν απο δω κι απο κει εξαρθρωμενη πεθανε.Ο Καλλισθενης λοιπον στη
στιγμη αφαντος εγινε,ειτε αυτοκτονησε ειτε σαν εξοριστος εφυγε μακρυα απ'τη Βοιωτια,δεν
ξερει παντως κανεις να πει ο,τι και μπορει να'χει παθει.Ο δε Στρατων φανερα μπροστα σ'ολους
εσφαξε τον εαυτο του πανω στη παρθενα.

σχολια:
-Πλούταρχος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Πλούταρχος (45 - 120)[1] ήταν Έλληνας ιστορικός, βιογράφος και δοκιμιογράφος. Γεννημένος
στη μικρή πόλη της Χαιρώνειας, στη Βοιωτία, πιθανώς κατά τη διάρκεια της βασιλείας του
Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου, ο Μέστριος Πλούταρχος ταξίδεψε πολύ στον μεσογειακό
κόσμο της εποχής του και δύο φορές στη Ρώμη, (βλ. Plut. Demosth. 2.2, Plut. Otho 14.1-2, Plut.
Otho 18.1)
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82

-τὴν αἵρεσιν ἐβούλετο τῷ Τροφωνίῳ ἐπιτρέψαι
Το μαντείο του Τροφωνίου ήταν σημαντικό μαντείο της αρχαιότητας στην περιοχή της Λιβαδειάς
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85
Τροφωνιος,
Ο Τροφώνιος ήταν μυθικός αρχιτέκτονας της αρχαιότητας. Mαζί με τον αδελφό του Αγαμήδη
χρησιμοποίησε τον λίθο στην κατασκευή μνημείων, σε αντικατάσταση των πλίνθων και των
ξύλων. Ανάμεσα στα μνημεία που τους αποδίδονται είναι ο ναός του Απόλλωνα στους
Δελφούς1, το σπίτι του Αμφιτρίωνα και της Αλκμήνης στη Θήβα και οι θησαυροί του Υριέα και
του Αυγεία.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82
.
.
.

Ακταιων-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων

Φείδων τις τῶν Πελοποννησίων ἐπιτιθέμενος ἀρχῇ, τὴν Ἀργείων πόλιν, τὴν πατρίδα τὴν ἑαυτοῦ,
ἡγεμονεύειν τῶν λοιπῶν βουλόμενος, πρῶτον ἐπεβούλευσε Κορινθίοις· πέμψας γὰρ ᾔτει παρ᾽
αὐτῶν νεανίας χιλίους τοὺς ἀκμῇ διαφέροντας καὶ ἀνδρείᾳ· οἱ δὲ πέμπουσι τοὺς χιλίους,
στρατηγὸν αὐτῶν [p. 465] ἀποδείξαντες Δέξανδρον. ἐν νῷ δ᾽ ἔχων ὁ Φείδων ἐπιθέσθαι τούτοις,
ἵν᾽ ἔχοι Κόρινθον ἀτονωτέραν καὶ τῇ πόλει χρήσαιτο, προτείχισμα γὰρ τοῦτο ἐπικαιρότατον
ἔσεσθαι τῆς ὅλης Πελοποννήσου, τὴν πρᾶξιν ἀνέθετο τῶν ἑταίρων τισίν. ἦν δὲ καὶ Ἅβρων ἐν
αὐτοῖς· οὗτος δὲ ξένος ὢν τοῦ Δεξάνδρου ἔφρασεν αὐτῷ τὴν ἐπιβουλήν. καὶ οὕτως οἱ μὲν
Φλιάσιοι πρὸ τῆς ἐπιθέσεως εἰς τὴν Κόρινθον ἐσώθησαν, Φείδων δ᾽ ἀνευρεῖν ἐπειρᾶτο τὸν
προδόντα καὶ ἐπιμελῶς ἐζήτει. δείσας δ᾽ ὁ Ἅβρων φεύγει εἰς Κόρινθον, ἀναλαβὼν τὴν γυναῖκα
καὶ τοὺς οἰκέτας, ἐν Μελίσσῳ, κώμῃ τινὶ τῆς Κορινθίων χώρας ἔνθα καὶ παῖδα γεννήσας
Μέλισσον προσηγόρευσεν, ἀπὸ τοῦ τόπου θέμενος τοὔνομα αὐτῷ. τούτου δὴ τοῦ Μελίσσου
υἱὸς Ἀκταίων γίνεται, κάλλιστος καὶ σωφρονέστατος τῶν ὁμηλίκων, οὗ πλεῖστοι μὲν ἐγένοντο
ἐρασταί, διαφερόντως δ᾽ Ἀρχίας, γένους μὲν ὢν τοῦ τῶν Ἡρακλειδῶν, πλούτῳ δὲ καὶ τῇ ἄλλῃ
δυνάμει λαμπρότατος Κορινθίων. ἐπεὶ δὲ πείθειν οὐκ ἠδύνατο τὸν παῖδα, ἔγνω βιάσασθαι καὶ
συναρπάσαι τὸ μειράκιον· ἐπεκώμασεν οὖν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τοῦ Μελίσσου, πλῆθος ἐπαγόμενος
καὶ φίλων καὶ οἰκετῶν, καὶ ἀπάγειν τὸν παῖδα ἐπειρᾶτο. ἀντιποιουμένου δὲ τοῦ πατρὸς καὶ τῶν
φίλων, ἐπεκδραμόντων δὲ καὶ τῶν γειτόνων καὶ ἀνθελκόντων, ἀνθελκόμενος ὁ Ἀκταίων
διεφθάρη· καὶ οἱ μὲν οὕτως ἀπεχώρουν. Μέλισσος δὲ τὸν νεκρὸν τοῦ παιδὸς [p. 466] εἰς τὴν
ἀγορὰν τῶν Κορινθίων παρακομίσας ἐπεδείκνυε, δίκην ἀπαιτῶν παρὰ τῶν ταῦτα πραξάντων· οἱ
δὲ πλέον οὐδὲν ἢ τὸν ἄνδρα ἠλέουν. ἄπρακτος δ᾽ ἀναχωρήσας παρεφύλασσε τὴν πανήγυριν
τῶν Ἰσθμίων, ἀναβὰς τ᾽ ἐπὶ τὸν τοῦ Ποσειδῶνος νεὼν κατεβόα τῶν Βακχιαδῶν καὶ τὴν τοῦ
πατρὸς Ἅβρωνος εὐεργεσίαν ὑπεμίμνησκε, τούς τε θεοὺς ἐπικαλεσάμενος ῥίπτει ἑαυτὸν κατὰ
τῶν πετρῶν. μετ᾽ οὐ πολὺ δ᾽ αὐχμὸς καὶ λοιμὸς κατελάμβανε τὴν πόλιν καὶ τῶν Κορινθίων περὶ
ἀπαλλαγῆς χρωμένων, ὁ θεὸς ἀνεῖλε μῆνιν εἶναι Ποσειδῶνος οὐκ ἀνήσοντος, ἕως ἂν τὸν
Ἀκταίωνος θάνατον μετέλθοιεν. ταῦτα πυθόμενος Ἀρχίας, αὐτὸς γὰρ θεωρὸς ἦν, εἰς μὲν τὴν
Κόρινθον ἑκὼν οὐκ ἐπανῆλθε, πλεύσας δ᾽ εἰς τὴν Σικελίαν Συρακούσας ἔκτισε. πατὴρ δὲ
γενόμενος ἐνταῦθα θυγατέρων δυεῖν, Ὀρτυγίας τε καὶ Συρακούσης, ὑπὸ τοῦ Τηλέφου
δολοφονεῖται, ὃς ἐγεγόνει μὲν αὐτοῦ παιδικά, νεὼς δ᾽ ἀφηγούμενος συνέπλευσεν εἰς Σικελίαν.


Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Καποιος Φειδων ο οποιος επεδιωκε την αρχηγια των Πελοποννησιων,την πολη των Αργειων,την
πατριδα του,να ηγημονευει των λοιπων θελωντας,πρωτα μηχανοραφησε κατα των Κορινθιων.
Τοτε εστειλε και ζητουσε απ'αυτους χιλιους νεους  που στη δυναμη ξεχωριζαν και στην αντρεια.
Αυτοι στελνουν τους χιλιους,στρατηγο αυτων διοριζοντας τον Δεξανδρο.Στο νου εχοντας ο
Φειδων να επιτεθει σε τουτους,για να'χει τη Κορινθο ασθενεστερη και στη πολη να ανακηρυ-
χθει,επειδη προοχυρωμα τουτο το πιο καιριο θα ηταν ολης της Πελοποννησου.Την ενεργεια
αυτη την εμπιστευτηκε σε καποιους απ'τους δικους του,ηταν κι ο Αβρων μεσα σ'αυτους.
Αυτος οντας φιλος απο φιλοξενια του Δεξανδρου ειπε σ'αυτον την μηχανοραφια,κι ετσι οι μεν
Φλιασιοι πριν την επιθεση σωθηκαν στην Κορινθο,ο δε Φειδων να βρει προσπαθουσε αυτον
που προδωσε και μ'επιμονη μεγαλη ζητουσε.Επειδη φοβηθηκε ο Αβρων κατεφυγε στη Κορινθο,
παιρνοντας μαζι του τη γυναικα και τους υπηρετες,στη Μελισσο, σε καποιο χωριο της χωρας
των Κορινθιων οπου εκει και παιδι αποκτωντας Μελισσο το ονοματισε,απ'τον τοπου οριζον-
τας τ'ονομα σ'αυτο.Τουτου λοιπον του Μελισσου γιος ο Ακταιων γεννιεται,ο πιο ομορφος κι ο
πιο σωφρων απ'τους συνομιληκους,του οποιου οι πιο πολλοι εγιναν εραστες, ξεχωριζε δε απ'
αυτους ο Αρχιας,που απ'τη γεννια ηταν των Ηρακλειδων,στο πλουτο δε και στην αλλη δυναμη
ο πιο λαμπρος απ'τους Κορινθιους. Επειδη να πεισει δεν μπορουσε το παιδι,αποφασισε να
ενεργησει βιαια και ν'αρπαξει το νεαρο.Πηγε λοιπον μεθυσμενος στο σπιτι του Μελισσου,
πληθος σερνωντας και φιλους κι υπηρετες,και ν'απαγαγει το παιδι προσπαθησε.Ο πατερας κι
οι φιλοι αντεδρασαν,ετρεξαν κι οι γειτονοι και τραβουσαν αντιθετα,τραβηγμενος κι απ'τις δυο
πλευρες ο Ακταιων διαμελισθηκε.Κι αυτοι μετα απ'αυτο εφυγαν.Ο Μελισσος το νεκρο σωμα
του παιδιου στην αγορα των Κορινθιων μεταφερωντας το εδειχνε,την τιμωρια ζητωντας αυτων
που τουτα εκαναν.Και  τιποτα δεν εκαναν παρα τον αντρα να λυπουνται.Χωρις να καταφερει
κατι εφυγε και περιμενε να'ρθει το πανηγυρι στα Ισθμια,τοτ'ανεβαινοντας πανω στου Ποσει-
δωνα το ναο με δυνατη φωνη κατηγορουσε τους Βακχιαδες και του πατερα Αβρωνα την ευερ-
γεσια υπενθυμιζε,και τους θεους επικαλωντας ριχθηκε κατω πανω στις πετρες.Οχι μετα απο
πολυ καιρο ξηρασια και λοιμος επεσε στη πολη κι οταν οι Κορινθιοι για το πως θα απαλλαγουν
ζητησαν χρησμο,ο θεος απαντησε η οργη ειναι του Ποσειδωνα που δεν ησυχαζει,μεχρι με το
θανατο τ'Ακταιωνα να ασχοληθουν να τιμωρησουν.Αυτα ακουγωντας ο Αρχιας,γιατι κι ο ιδιος
μελος της αποστολης ηταν,στην Κορινθο δεν θελησε να γυρισει,επλευσε στη Σικελια και τις
Συρακουσες ιδρυσε.Πατερας αφου εγινε εκει δυο θυγατερων,και της Ορτυγιας και της Συρα-
κουσης,απο τον Τηλεφο δολοφονειται,ο οποιος ειχε γινει ερωμενος του απο παιδια,και πλοιο
κυβερνωντας επλευσε μαζι του στη Σικελια.

σχολια:
-διαφερόντως δ᾽ Ἀρχίας, γένους μὲν ὢν τοῦ τῶν Ἡρακλειδῶν
Στην ελληνική μυθολογία, και γενικότερα στην αρχαία Ελλάδα, με τον όρο Ηρακλείδες αναφέ-
ρονται οι γιοι του Ηρακλή και οι απόγονοί τους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82

-τὴν πανήγυριν τῶν Ἰσθμίων
Σύμφωνα με την μυθολογία, ιδρυτής του θεσμού των Ισθμίων ήταν ο Ποσειδώνας, κατά άλλους
ο Θησέας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CF%83%CE%B8%CE%BC%CE%B9%CE%B1

Ίσθμια
Αγώνες προς τιμήν του Ποσειδώνα, που διεξάγονταν στο ιερό του στην Ισθμία κάθε δύο
χρόνια, την άνοιξη, για τρεις μέρες. Στο πλαίσιο της άποψης ότι η ίδρυση των πανελλήνιων
αγώνων ανάγεται σε ταφικούς αγώνες, τα Ίσθμια έχουν συνδεθεί με το θάνατο του Μελικέρτη,
που πνίγηκε στη θάλασσα μαζί με τη μητέρα του Ινώ, και απαντά και με το όνομα "Παλαίμων".
Κατά το πρώτο ήμισυ του 6ου αιώνα π.Χ., οι Κορίνθιοι πρόσθεσαν γυμνικούς και ιππικούς
αγώνες στους εορτασμούς που γίνονταν από τον 7ο κιόλας αιώνα στην Ισθμία. Οι αγώνες
συνεχίστηκαν καθόλη τη διάρκεια της Ρωμαϊκής εποχής υπό τον έλεγχο της Κορίνθου, εκτός
από την περίοδο 146-44 π.Χ., όταν η Κόρινθος έχασε τα πολιτικά δικαιώματά της και την
ευθύνη των αγώνων ανέλαβε η Σικυώνα. Τα Ίσθμια ξεκινούσαν μετά την προσφορά θυσίας στον
Ποσειδώνα και γεύματος στους πιστούς. Οι αθλητικοί αγώνες διεξάγονταν στο στίβο και οι
μουσικοί στο θέατρο. Στους νικητές δινόταν αρχικά ένα στεφάνι από πεύκο και από τις αρχές
του 5ου αι. π.Χ. από αγριοσέλινο (γρίηλον), ενώ στους Ρωμαϊκούς χρόνους και από τα δύο.
http://www.fhw.gr/olympics/ancient/gr/otherg_isthmia.html

-κατεβόα τῶν Βακχιαδῶν
η δυναστεια των Βακχιαδων που κυβερνησε την Κορινθο απο την εισβολη των Δωριεων στην
Πελοποννησο,12ος αι. π.Χ,που κατελυσαν τη βασιλεια των Αχαιων,μεχρι τα μεσα του 7ου
αι.π.Χ,ιδρυτης της ηταν ο Αλητης του Ιπποτη
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CF%80%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7
το τελος της δυναστειας των Βακχιαδων ηρθε απο τον Κυψελο [695 π.Χ.- 627 π.Χ]που εγινε
τυραννος της Κορινθου
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%88%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82
Ηροδοτου Ιστοριαι,Τερψιχωρη Βιβλιο Ε',92
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CE%B9_(%CE%97%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%85)/%CE%A4%CE%B5%CF%81%CF%88%CE%B9%CF%87%CF%8C%CF%81%CE%B7
92B. Κορινθίοισι γὰρ ἦν πόλιος κατάστασις τοιήδε· ἦν ὀλιγαρχίη, καὶ οὗτοι Βακχιάδαι
καλεόμενοι ἔνεμον τὴν πόλιν, ἐδίδοσαν δὲ καὶ ἤγοντο ἐξ ἀλλήλων. Ἀμφίονι δὲ ἐόντι τούτων
τῶν ἀνδρῶν γίνεται θυγάτηρ χωλή· οὔνομα δέ οἱ ἦν Λάβδα. ταύτην Βακχιαδέων γὰρ οὐδεὶς
ἤθελε γῆμαι, ἴσχει Ἠετίων ὁ Ἐχεκράτεος, δήμου μὲν ἐὼν ἐκ Πέτρης, ἀτὰρ τὰ ἀνέκαθεν Λαπίθης
τε καὶ Καινείδης. 2 ἐκ δέ οἱ ταύτης τῆς γυναικὸς οὐδ᾽ ἐξ ἄλλης παῖδες ἐγίνοντο. ἐστάλη ὦν ἐς
Δελφοὺς περὶ γόνου. ἐσιόντα δὲ αὐτὸν ἰθέως ἡ Πυθίη προσαγορεύει τοῖσιδε τοῖσι ἔπεσι.
Ἠετίων, οὔτις σε τίει πολύτιτον ἐόντα.
Λάβδα κύει, τέξει δ᾽ ὀλοοίτροχον· ἐν δὲ πεσεῖται
ἀνδράσι μουνάρχοισι, δικαιώσει δὲ Κόρινθον.
....
-πλεύσας δ᾽ εἰς τὴν Σικελίαν Συρακούσας ἔκτισε
Οι Συρακούσες ιδρύθηκαν το 734 ή 733 π.Χ. από τους Κορίνθιους αποίκους με οικιστή τον
Αρχία. Η πόλη αρχικά χτίστηκε στο νησί Ορτυγία, στη θέση εγκατάστασης γηγενών Σικελών,
τους οποίους εξεδίωξαν οι Έλληνες, και στη συνέχεια επεκτάθηκε στην απέναντι ακτή.[1] Τον
επόμενο αιώνα η πόλη αναπτύχθηκε ιδρύοντας αρκετές αποικίες στην νοτιοανατολική Σικελία,
όπως οι Άκραι, ο Έλωρος και η Καμάρινα. Στα χρόνια αυτά που συνοδεύτηκαν με μεγάλη
οικονομική ακμή των Συρακουσών, η πόλη ταράχτηκε από σφοδρές διαμάχες ανάμεσα στους
ευγενείς και τους υποδουλωμένους ντόπιους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5%CF%82
.
.
.

Δαμοκριτη-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Ε'-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Ε'.Δαμοκριτη
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Ε'.Δαμοκριτη

Ἄλκιππος τὸ μὲν γένος Λακεδαιμόνιος ἦν· γήμας δὲ Δαμοκρίταν πατὴρ θυγατέρων γίνεται δύο·
[p. 472] συμβουλεύων τε τῇ πόλει κράτιστα τε καὶ πράττων ὅτου δέοιντο Λακεδαιμόνιοι,
ἐφθονήθη ὑπὸ τῶν ἀντιπολιτευομένων, οἳ τοὺς ἐφόρους ψευδέσι λόγοις παραγαγόντες, ὡς
τοῦ Ἀλκίππου βουλομένου τοὺς νόμους καταλῦσαι, φυγῇ περιέβαλον τὸν ἄνδρα. καὶ ὁ μὲν
ὑπεξῆλθε τῆς Σπάρτης, Δαμοκρίταν δὲ τὴν γυναῖκα μετὰ τῶν θυγατέρων βουλομένην ἕπεσθαι
τἀνδρὶ ἐκώλυον, ἀλλὰ καὶ τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ἐδήμευσαν, ἵνα μὴ εὐπορῶσι προικὸς αἱ παρθένοι.
ἐπεὶ δὲ καὶ ὣς ἐμνηστεύοντό τινες τὰς παῖδας διὰ τὴν τοῦ πατρὸς ἀρετήν, ἐκώλυσαν οἱ ἐχθροὶ
διὰ ψηφίσματος μνηστεύεσθαί τινας τὰς κόρας, λέγοντες ὡς ἡ μήτηρ αὐτῶν Δαμοκρίτα
πολλάκις εὔξατο τὰς θυγατέρας ταχέως γεννῆσαι παῖδας τιμωροὺς τῷ πατρὶ γενησομένους.
πανταχόθεν δ᾽ ἡ Δαμοκρίτα περιελαυνομένη ἐτήρησέ τινα πάνδημον ἑορτήν, ἐν ᾗ γυναῖκες; ἅμα
παρθένοις καὶ οἰκείοις καὶ νηπίοις ἑώρταζον, αἱ δὲ τῶν ἐν τέλει καθ᾽ ἑαυτὰς ἐν ἀνδρῶνι μεγάλῳ
διεπαννύχιζον ξίφος τε ὑποζωσαμένη καὶ τὰς κόρας λαβοῦσα νυκτὸς ἦλθεν εἰς τὸ ἱερὸν καιρὸν
παραφυλάξασα, ἐν ᾧ πᾶσαι τὸ μυστήριον ἐπετέλουν ἐν τῷ ἀνδρῶνι καὶ κεκλεισμένων τῶν
εἰσόδων, ξύλα ταῖς θύραις πολλὰ προσνήσασα ταῦτα δ᾽ ἦν εἰς τὴν τῆς ἑορτῆς θυσίαν ὑπ᾽
ἐκείνων παρεσκευασμένα, πῦρ ἐνῆκε. συνθεόντων δὲ τῶν ἀνδρῶν ἐπὶ τὴν βοήθειαν, ἡ
Δαμοκρίτα τὰς θυγατέρας ἀπέσφαξε καὶ ἐπ᾽ ἐκείναις ἑαυτήν. [p. 473] οὐκ ἔχοντες δ᾽ οἱ
Λακεδαιμόνιοι, ὅπη τὸν θυμὸν ἀπερείσωνται, ἐκτὸς ὅρων ἔρριψαν τῆς τε Δαμοκρίτας καὶ
τῶν θυγατέρων τὰ σώματα. ἐφ᾽ ᾧ μηνίσαντος τοῦ θεοῦ τὸν μέγαν ἱστοροῦσι Λακεδαιμονίοις
σεισμὸν ἐπιγενέσθαι.

Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Ε'.Δαμοκριτη
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ο Αλκιππος ηταν στην καταγωγη Λακεδαιμονιος,παντρευτηκε την Δαμοκριτη και πατερας δυο
θυγατερων εγινε,κι επειδη συμβουλευε στη πολη με αριστο τροπο κι επραττε,οπως επιθυμου-
σαν οι Λακεδαιμονιοι,φθονηθηκε απο τους αντιπολιτευομενους,οι οποιοι τους εφορους με
ψεματα παραπλανωντας,πως ο Αλκιππος ηθελε τους νομους να καταλυσει,εξορισαν τον αντρα.
Κι αυτος απομακρυνθηκε απ'τη Σπαρτη,τη δε γυναικα του Δαμοκριτη που ηθελε με τις θυγατε-
ρες ν'ακολουθησει τον αντρα της εμποδιζαν,επισης και την περιουσια του δημευσαν,για να
στερηθουν τη προικα οι παρθενες.Κι επειδη καποιοι ζητουσαν να μνηστευθουν τα κοριτσια
λογω της αρετης του πατερα,εμποδισαν οι εχθροι με ψηφισμα καποιοι να μνηστευθουν τις
κορες,λεγοντας πως η μητερα τους Δαμοκριτη πολλες φορες ευχονταν οι θυγατερες γρηγορα
να γεννησουν παιδια που τιμωροι για τον πατερα να γινουν.Απο παντου η Δαμοκριτη πιεσμενη
περιμενε καποια επισημη γιορτη,στην οποια γυναικες,μαζι με παρθενες κι υπηρετριες και μικρα
παιδια γιορταζαν,οταν δε αυτες της ανωτερης ταξης μεσα σε μεγαλη αιθουσα αγρυπνουσαν
τοτε ξιφος εκρυψε κατω απ'τα ρουχα και τα κοριτσια παιρνοντας νυχτα ηρθε στο ιερο παραφυ-
λαγοντας για την καταλληλη στιγμη,ενω ολες το μυστηριο τελουσαν στην αιθουσα κι ηταν
κλεισμενες οι εισοδοι,ξυλα στις πορτες σωριαζοντας,αυτα που ηταν για τη θυσια της γιορτης
απο εκεινες προετοιμασμενα,φωτια εβαλε.Κι οταν ετρεξαν  οι αντρες για βοηθεια,η Δαμοκριτη
τις θυγατερες εσφαξε και πανω σ'εκεινες και τον εαυτο της.Μη εχοντας δε οι Λακεδαιμονιοι,
που την οργη να ξεσπασουν,εξω απ'τα συνορα πεταξαν και της Δαμοκριτης και των θυγατερων
τα σωματα.Κι επειδη μ'αυτο οργιστηκε ο θεος τον πολυ μεγαλο λενε στους Λακεδαιμονιους
σεισμο εκανε.
.
.
σχολια:
-ἐφ᾽ ᾧ μηνίσαντος τοῦ θεοῦ τὸν μέγαν ἱστοροῦσι Λακεδαιμονίοις  σεισμὸν ἐπιγενέσθαι.
Το έτος 464 π.Χ. έγινε σεισμός στην Σπάρτη που σύμφωνα με ιστορικές πηγές προκάλεσε
20.000 θύματα, κατέστρεψε την πόλη και έγινε αφορμή για εξέγερση των ειλώτων.
Ελάχιστες αναφορές έχουμε για τα στοιχεία του σεισμού, για το οποίο κάνουν λόγο ο Στράβων,
ο Παυσανίας, ο Πλούταρχος και ο Θουκυδίδης.
Αιτία της σεισμικής δόνησης ήταν πιθανή κάθετη μετακίνηση μιας τεκτονικής πτυχής στον
Ταΰγετο
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82_(464_%CF%80.%CE%A7.)

Η εύσειστος Λακωνία
Η γενική εικόνα που προκύπτει από τις πηγές είναι ότι στα ιστορικά χρόνια από σεισμούς έπασχε κυρίως η Πελοπόννησος, και ιδιαίτερα η Λακωνική, η Λοκρίδα και το ΝΑ Αιγαίο. Η Λακωνία ονομαζόταν εύσειστος και καιετάεσσα από τους καιετούς (χάσματα) που υπήρχαν εκεί. Γνωστός είναι ο μεγάλος σεισμός της Σπάρτης το θέρος του 464 π.Χ. Η σφοδρότητά του ήταν ασύλληπτη.
Οι κορυφές του Ταϋγέτου απερράγησαν και άνοιξαν χάσματα σε διάφορα σημεία. Στο γυμνάσιο
λίγο πριν από τον σεισμό ασκούνταν έφηβοι και νεανίσκοι, όταν παρουσιάστηκε ένας λαγός. Οι νεανίσκοι βγήκαν να τον κυνηγήσουν και σώθηκαν ενώ οι έφηβοι που παρέμειναν μέσα
σκοτώθηκαν με την κατάρρευση του κτιρίου. Ο κοινός τάφος τους ονομάστηκε Σεισματίας. Καθώς
οι δονήσεις διήρκεσαν μέρες και ήταν συνεχείς και ισχυρές, όλα τα σπίτια γκρεμίστηκαν εκ
θεμελίων και αναφέρονται πάνω από 20.000 θύματα.
Η ολοκληρωτική καταστροφή θεωρήθηκε ότι οφειλόταν στην οργή του Ποσειδώνος, που προκάλεσαν οι Σπαρτιάτες γιατί είχαν αποσπάσει από τον βωμό του στο Ταίναρο και θανατώσει είλωτες καταδικασμένους σε θάνατο, που είχαν καταφύγει σ' αυτό το φημισμένο άσυλο. Η τιμωρία ήρθε σύντομα: ου μετά πολύ εσείσθη σφίσιν η πόλις συνεχεί τε ομού και ισχυρώ τω σεισμώ ώστε οικίαν μηδαμίαν των εν Λακεδαίμονι αντισχείν. Ολόκληρη την πόλη σώριασε στο έδαφος ο Ποσειδών Ταινάριος (ες έδαφος την πόλιν πάσαν κατέβαλεν ο θεός).
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=117246

Οι Σεισμοί έπαιξαν κύριο ρόλο στη διαμόρφωση της Ιστορίας της Σπάρτης.
I. Ο πρώτος γνωστός ιστορικός σεισμός πού έπληξε την Σπάρτη συνέβη περίπου το 550 π.Χ., με καταστροφές σπιτιών και κατολισθήσεις μεγάλων τεμάχων του Ταϋγέτου στην πόλη. Εκτιμήθηκαν
τα χαρακτηριστικά του σε μέγεθος 7,0R και ένταση IX (Mercalli).
Αναφέρεται ότι όλα, πλην 5, σπίτια, κατέρρευσαν και περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι καταπλακώθηκαν στα ερείπια και φονεύθησαν. Άμεση συνέπεια των σεισμών ήταν ο κοινός
πόλεμος Ειλώτων και Μεσσήνιων κατά των Σπαρτιατών.
Η αναφορά του Πλούταρχου συνδέει την κατακρήμνιση τμήματος του  Ταϋγέτου με τον Σεισμό
το 550 π.Χ. σαν ένα από τους πολλούς σεισμούς πού έχουν συμβεί νωρίτερα.
[το 464 π.Χ. έγινε σεισμός ]
Ο Σεισμός για την Σπάρτη ήταν τεράστιο χτύπημα. Ήταν μεγέθους 7 Richter και έντασης xi της κλίμακας Mercalli. Υπήρξε καταστροφή των περιουσιών των κατοίκων και εκτιμάται ότι ο μισός πληθυσμός της Σπάρτης φονεύθηκε.
Για την αποδοχή του μεγάλου αριθμού των φονευθέντων πρέπει να ληφθεί υπ’όψιν, ότι η Σπάρτη
δεν ήταν μία τυπική Ελληνική Πόλη με οχυρώσεις, πυκνές κατοικίες και δημόσια κτίρια. Αντιθέτως ήταν απλωμένη πόλη, αποτελούμενη από 4 κυρίους οικισμούς, με κενές εκτάσεις μεταξύ τους. Ακόμα δεν υπήρχαν ψηλά κτίρια διότι υπήρχαν αυστηροί νόμοι, οι οποίοι δεν επέτρεπαν τη χρήση άλλων εργαλείων εκτός από τσεκούρια στην κατασκευή των οροφών των κτιρίων.
Έτσι ενδέχεται ο αριθμός των 20.000 φονευθέντων να είναι αναχρονισμός και να περιέχει απώλειες και άλλων σεισμών, άλλων εποχών.
https://notospress.gr/article.php?id=3037
.
.
.

Καλλιρροη του Φωκου-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Δ'-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Δ'.Καλλιρροη του Φωκου
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Δ'.Καλλιρροη του Φωκου

Φῶκος Βοιώτιος μὲν ἦν τῷ γένει, ἦν γὰρ ἐκ Γλίσαντος, πατὴρ δὲ Καλλιρρόης κάλλει τε καὶ
σωφροσύνῃ διαφερούσης. ταύτην ἐμνηστεύοντο νεανίαι τριάκοντα εὐδοκιμώτατοι ἐν Βοιωτίᾳ·
ὁ δὲ Φῶκος ἄλλας ἐξ ἄλλων ἀναβολὰς τῶν γάμων ἐποιεῖτο, φοβούμενος μὴ βιασθείη, τέλος δὲ
λιπαρούντων ἐκείνων, ἠξίου ἐπὶ τῷ Πυθίῳ ποιήσασθαι τὴν αἵρεσιν. οἱ δὲ πρὸς τὸν λόγον
ἐχαλέπηναν καὶ ὁρμήσαντες ἀπέκτειναν τὸν Φῶκον ἐν δὲ τῷ θορύβῳ ἡ κόρη φυγοῦσα ἵετο διὰ
τῆς χώρας· ἐδίωκον δ᾽ αὐτὴν οἱ νεανίαι. ἡ δ᾽ ἐντυχοῦσα γεωργοῖς ἅλω συντιθεῖσι σωτηρίας
ἔτυχε παρ᾽ αὐτῶν· ἀπέκρυψαν γὰρ αὐτὴν οἱ γεωργοὶ ἐν τῷ σίτῳ καὶ οὕτω παρῇξαν μὲν οἱ
διώκοντες· ἡ δὲ διασωθεῖσα ἐφύλαξε τὴν τῶν Παμβοιωτίων ἑορτήν, καὶ τότε εἰς Κορώνειαν
ἐλθοῦσα ἱκέτις καθέζεται ἐπὶ τῷ βωμῷ τῆς Ἰτωνίας Ἀθηνᾶς καὶ τῶν μνηστήρων τὴν παρανομίαν
διηγεῖτο, τό τε ἑκάστου ὄνομα καὶ τὴν πατρίδα σημαίνουσα. ἠλέουν οὖν οἱ Βοιωτοὶ τὴν παῖδα
καὶ τοῖς νεανίαις ἠγανάκτουν οἱ δὲ ταῦτα πυθόμενοι εἰς [p. 471] Ὀρχομενὸν καταφεύγουσιν. οὐ
δεξαμένων δ᾽ αὐτοὺς τῶν Ὀρχομενίων πρὸς Ἱππότας εἰσώρμησαν κώμη δ᾽ ἦν παρὰ τῷ Ἑλικῶνι
κειμένη μεταξὺ Θίσβης καὶ Κορωνείας· οἱ δ᾽ ὑποδέχονται αὐτούς. εἶτα πέμπουσι Θηβαῖοι
ἐξαιτοῦντες τοὺς Φώκου φονεῖς· τῶν δ᾽ οὐ διδόντων, ἐστράτευσαν μὲν μετὰ τῶν ἄλλων
Βοιωτῶν, στρατηγοῦντος Φοίδου, ὃς τότε τὴν ἀρχὴν τῶν Θηβαίων διεῖπε· πολιορκήσαντες δὲ
τὴν κώμην ὀχυρὰν οὖσαν, δίψει δὲ τῶν ἔνδον κρατηθέντων, τοὺς μὲν φονεῖς ληφθέντας
κατέλευσαν, τοὺς δ᾽ ἐν τῇ κώμῃ ἐξηνδραποδίσαντο κατασκάψαντες δὲ τὰ τείχη καὶ τὰς οἰκίας
διένειμαν τὴν χώραν Θισβεῦσι τε καὶ Κορωνεῦσι. φασὶ δὲ νυκτός, πρὸ τῆς ἁλώσεως τῶν
Ἱπποτῶν, φωνὴν ἐκ τοῦ Ἑλικῶνος πολλάκις ἀκουσθῆναι λέγοντός τινος ‘πάρειμι’· τοὺς δὲ
μνηστῆρας τοὺς τριάκοντα τόδε τὸ φώνημα γνωρίζειν, ὅτι Φώκου εἴη. ᾗ δ᾽ ἡμέρᾳ
κατελεύσθησαν, τὸ ἐν Γλίσαντι μνῆμα τοῦ γέροντος κρόκῳ φασὶ ῥεῦσαι Φοίδῳ δέ, τῷ Θηβαίων
ἄρχοντι καὶ στρατηγῷ, ἐκ τῆς μάχης ἐπανιόντι ἀγγελθῆναι θυγατέρα γεγενημένην, ἣν
αἰσιούμενον προσαγορεῦσαι Νικοστράτην.

Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Δ'.Καλλιρροη του Φωκου
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ο Φωκος Βοιωτος ηταν στη καταγωγη,επειδη ηταν απ'τη Γλισα,πατερας της Καλλιρροης και
στην ομορφια και στη σωφροσυνη ξεχωριστης.Αυτη ζητουσαν να μνηστευθουν τριαντα νεοι
οι πιο τιμημενοι στη Βοιωτια.Ο Φωκος την μια μετα την αλλη αναβολη των γαμων εκανε,
φοβουμενος μηπως εξαναγκασθει,τελικα επειδη επεμεναν εκεινοι,ζητησε στο μαντειο της
Πυθιας κανει την εκλογη.Αυτοι απ'αυτην τη προταση οργισθηκαν και πεφτοντας κατα πανω
του σκοτωσαν τον Φωκο,μεσα στην αναστατωση η κοπελα τραπηκε σε φυγη απ'τη χωρα.Οι
νεαροι δε την καταδιωκαν.Αυτη συναντωντας γεωργους στ'αλωνισμα βρηκε σωτηρια απ'αυ-
τους,γιατι οι γεωργοι την εκρυψαν μεσα στο σιταρι κι ετσι προσπερασαν οι διωκτες.Αυτη δε
αφου διασωθηκε περιμενε τη γιορτη των Παμβοιωτεων,και τοτε στη Κορωνεια ερχομενη ικετις
καθεται στο βωμο της Ιτωνιας Αθηνας και των μνηστηρων το εγκλημα μαρτυρουσε,και του κα-
θενος τ'ονομα και τη πατριδα φανερωνοντας.Συμπονεσαν λοιπον οι Βοιωτοι το κοριτσι και με
τους νεαρους αγανακτησαν,αυτοι δε αυτα μαθαινοντας στον Ορχομενο καταφευγουν.Επειδη
δεν τους δεχθηκαν οι Ορχομενοι προς το χωριο τους Ιπποτων ετρεξαν που βρισκονταν στους
προποδες του Ελικωνα μεταξυ Θισβης και Κορωνειας,κι αυτοι τους υποδεχθηκαν.Επειτα στελ-
νουν οι Θηβαιοι και ζητουν του Φωκου τους δολοφονους.Κι επειδη δεν τους εδιναν,εκστρατευ-
σαν εναντιον τους μαζι με τους αλλους Βοιωτους,με στρατηγο τον Φοιδο,ο οποιος τοτε τη
κυβερνηση των Θηβαιων διαχειριζονταν.Αφου πολιορκησαν το χωριο που οχυρομενο ηταν,και
με τη διψα τους εντος κατεβαλαν,τους μεν δολοφονους πιανοντας λιθοβολησαν εως θανατου,
αυτους δε μεσα στο χωριο τους σκλαβωσαν,κι αφου γκρεμισαν τα τειχη και τα σπιτια διαμοιρα-
σαν τη χωρα και στους Θηβαιους και στους Κορωνειους.Λενε πως τη νυχτα,πριν την αλωση των
Ιπποτων,φωνη απ'τον Ελικωνα πολλες φορες ακουσθηκε καποιου να λεει 'εδω ειμαι',οι δε τρι-
αντα μνηστηρες αυτον εδω τον ηχο της φωνης γνωρισαν,οτι του Φωκου ηταν.Και τη μερα που
λιθοβοληθηκαν,το μνημα στη Γλισα του γερου με κροκο λενε σκεπασθηκε.Και στον Φοιδο,των
Θηβαιων κυβερνητη και στρατηγο,απ'τη μαχη οταν γυριζε αγγελθηκε πως θυγατερα του γεννη-
θηκε,την οποια θεωρωντας αυτο αισιο οιωνο ονοματισε Νικοστρατη

σχολια:
-καὶ τότε εἰς Κορώνειαν ἐλθοῦσα ἱκέτις καθέζεται ἐπὶ τῷ βωμῷ τῆς Ἰτωνίας Ἀθηνᾶς
Αθηνα Ιτωνια
Ιτωνία είναι ένα από τα προσωνύμια της Αθηνάς, το οποίο προερχόταν από την πόλη Ίτωνα της Φθιώτιδας. Το χρησιμοποιούσαν είτε με τον τύπο «Ιτωνίς», είτε ως «ιΙτωναία» και με το όνομα αυτό λατρευόταν ευρύτατα στη Θεσσαλία, αλλά και στη Βοιωτία, την Αθήνα αλλά και την Αμοργό[1][2].
Η Ιτωνία θεωρείτο αρχικά χθόνια θεότητα, θεότητα δηλαδή του Κάτω Κόσμου, ενώ αργότερα είχε χαρακτήρα πολεμικής θεότητας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1

Η Κορώνεια είναι ορεινό χωριό (παλαιότερα Κουτουμουλάς[1] ή Κοντομουλάς) του Δήμου
Λεβαδέων στη Βοιωτία
Η Κορώνεια, ιδρύθηκε από τον Κορώνο, γιο του Θερσάνδρου και αδερφού του Αλιάρτου (Παυσανίας), και κατά άλλους από Βοιωτούς του Θεσσαλικού χωριού Άρνη, που διώχθηκαν από τους Θεσσαλούς. (Στράβων Θ΄411)
Έξω από την πόλη υπήρχε ο Ναός της Ιτωνίας Αθηνάς, που ήταν το κέντρο του Βοιωτικού Συνδέσμου,
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82

-οὐ δεξαμένων δ᾽ αὐτοὺς τῶν Ὀρχομενίων πρὸς Ἱππότας εἰσώρμησαν κώμη δ᾽ ἦν παρὰ τῷ
Ἑλικῶνι κειμένη μεταξὺ Θίσβης καὶ Κορωνείας
Η Θίσβη είναι χωριό του νομού Βοιωτίας. Βρίσκεται στα δυτικά του νομού κοντά στις ακτές της Βοιωτίας στον Κορινθιακό κόλπο, στους πρόποδες του Ελικώνα.
Η Θίσβη ήταν αρχαία βοιωτική πόλη που βρισκόταν στην ίδια θέση με τον σημερινό οικισμό. Ο Όμηρος την αναφέρει στις βοιωτικές πόλεις που συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο. Στα ιστορικά χρόνια ήταν ακμαία βοιωτική πόλη. Στη Θίσβη υπήρχε ιερός ναός της Αρτέμιδος. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας η πόλη πήρε την ονομασία της από την νύμφη Θίσβη [3]. Η πόλη αναφέρεται και από τον Στράβωνα στα Γεωγραφικά του[4].
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AF%CF%83%CE%B2%CE%B7_%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
.
.
.

Σκεδασος Λευκτριευς-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Γ'-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Γ'.Σκεδασος Λευκτριευς
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Γ'.Σκεδασος Λευκτριευς


ἀνὴρ πένης Σκέδασος τοὔνομα κατῴκει Λεῦκτρα· ἔστι δὲ κώμιον τῆς τῶν Θεσπιέων χώρας. τούτῳ θυγατέρες γίνονται δύο· ἐκαλοῦντο δ᾽ Ἱππὼ καὶ Μιλητία, ἤ, ὥς τινες, Θεανὼ καὶ Εὐξίππη. ἦν δὲ χρηστὸς ὁ Σκέδασος καὶ τοῖς ξένοις ἐπιτήδειος, καίπερ οὐ πολλὰ κεκτημένος. ἀφικομένους οὖν πρὸς αὐτὸν δύο Σπαρτιάτας; νεανίας ὑπεδέξατο προθύμως· οἱ δὲ τῶν παρθένων ἡττώμενοι διεκωλύοντο [p. 467] πρὸς τὴν τόλμαν ὑπὸ τῆς τοῦ Σκεδάσου χρηστότητος. τῇ δ᾽ ὑστεραίᾳ Πυθώδε ἀπῄεσαν αὕτη γὰρ αὐτοῖς προὔκειτο ἡ ὁδός· καὶ τῷ θεῷ χρησάμενοι περὶ ὧν ἐδέοντο, πάλιν ἐπανῄεσαν οἴκαδε, καὶ χωροῦντες διὰ τῆς Βοιωτίας ἐπέστησαν πάλιν τῇ τοῦ Σκεδάσου οἰκίᾳ; ὁ δ᾽ ἐτύγχανεν οὐκ ἐπιδημῶν τοῖς Λεύκτροις, ἀλλ᾽ αἱ θυγατέρες αὐτοῦ ὑπὸ τῆς συνήθους ἀγωγῆς τοὺς ξένους ὑπεδέξαντο. οἱ δὲ καταλαβόντες ἐρήμους; τὰς κόρας βιάζονται ὁρῶντες δ᾽ αὐτὰς καθ᾽ ὑπερβολὴν τῇ ὕβρει χαλεπαινούσας ἀπέκτειναν, καὶ ἐμβαλόντες ἔς τι φρέαρ ἀπηλλάγησαν. ἐπανελθὼν δ᾽ ὁ Σκέδασος τὰς μὲν κόρας οὐχ ἑώρα, πάντα δὲ τὰ καταλειφθέντα εὑρίσκει σῷα καὶ τῷ πράγματι ἠπόρει, ἕως τῆς κυνὸς κνυζωμένης καὶ πολλάκις μὲν προστρεχούσης πρὸς αὐτὸν ἀπὸ δ᾽ αὐτοῦ εἰς τὸ φρέαρ ἐπανιούσης, εἴκασεν ὅπερ ἦν, καὶ τῶν θυγατέρων τὰ νεκρὰ οὕτως ἀνιμήσατο. πυθόμενος δὲ παρὰ τῶν γειτόνων, ὅτι ἴδοιεν τῇ χθὲς ἡμέρᾳ τοὺς καὶ πρῴην καταχθέντας ἐπ᾽ αὐτοὺς Λακεδαιμονίους εἰσιόντας, συνεβάλετο τὴν πρᾶξιν ἐκείνων, ὅτι καὶ πρῴην συνεχῶς ἐπῄνουν τὰς κόρας, μακαρίζοντες τοὺς γαμήσοντας. ἀπῄει εἰς Λακεδαίμονα, τοῖς ἐφόροις ἐντευξόμενος· γενόμενος δ᾽ ἐν τῇ Ἀργολικῇ, νυκτὸς καταλαμβανούσης, εἰς πανδοκεῖόν τι κατήχθη κατὰ τὸ αὐτὸ δὲ καὶ πρεσβύτης τις ἕτερος τὸ γένος ἐξ Ὠρεοῦ· πόλεως τῆς Ἑστιαιάτιδος· οὗ στενάξαντος καὶ κατὰ Λακεδαιμονίων ἀρὰς ποιουμένου ἀκούσας [p. 468] ὁ Σκέδασος ἐπυνθάνετο τί κακὸν ὑπὸ Λακεδαιμονίων πεπονθὼς εἴη. ὁ δὲ διηγεῖτο, ὡς ὑπήκοος μέν ἐστι τῆς Σπάρτης, πεμφθεὶς δ᾽ εἰς Ὠρεὸν Ἀριστόδημος ἁρμοστὴς παρὰ Λακεδαιμονίων ὠμότητα καὶ παρανομίαν ἐπιδείξαιτο πολλήν. ‘ἐρασθεὶς γάρ’ ἔφη ‘τοῦ ἐμοῦ παιδός, ἐπειδὴ πείθειν ἀδύνατος ἦν, ἐπεχείρει βιάσασθαι καὶ ἀπάγειν αὐτὸν τῆς παλαίστρας· κωλύοντος δὲ τοῦ παιδοτρίβου καὶ νεανίσκων πολλῶν ἐκβοηθούντων, παραχρῆμα ὁ Ἀριστόδημος ἀπεχώρησε· τῇ δ᾽ ὑστεραίᾳ πληρώσας τριήρη συνήρπασε τὸ μειράκιον, καὶ ἐξ Ὠρεοῦ διαπλεύσας εἰς τὴν περαίαν ἐπεχείρει ὑβρίσαι, οὐ συγχωροῦντα δ᾽ αὐτὸν ἀπέσφαξεν. ἐπανελθὼν δ᾽ εἰς τὴν Ὠρεὸν εὐωχεῖτο. ἐγὼ δ᾽’ ἔφη ‘τὸ πραχθὲν πυθόμενος καὶ τὸ σῶμα κηδεύσας παρεγενόμην εἰς τὴν Σπάρτην καὶ τοῖς ἐφόροις ἐνετύγχανον· οἱ δὲ λόγον οὐκ ἐποιοῦντο’ Σκέδασος δὲ ταῦτα ἀκούων ἀθύμως διέκειτο, ὑπολαμβάνων ὅτι οὐδ᾽ αὐτοῦ λόγον τινὰ ποιήσονται οἱ Σπαρτιᾶται ἐν μέρει τε τὴν οἰκείαν διηγήσατο συμφορὰν τῷ ξένῳ· ὁ δὲ παρεκάλει αὐτὸν μηδ᾽ ἐντυχεῖν τοῖς ἐφόροις, ἀλλ᾽ ὑποστρέψαντα εἰς τὴν Βοιωτίαν κτίσαι τῶν θυγατέρων τὸν τάφον. οὐκ ἐπείθετο δ᾽ ὅμως ὁ Σκέδασος, ἀλλ᾽ εἰς τὴν Σπάρτην ἀφικόμενος; τοῖς ἐφόροις ἐντυγχάνει ὧν μηδὲν προσεχόντων, ἐπὶ τοὺς βασιλέας ἵεται καὶ ἀπὸ τούτων ἑκάστῳ τῶν δημοτῶν προσιὼν ὠδύρετο. μηδὲν δὲ πλέον ἀνύων ἔθει διὰ μέσης τῆς πόλεως, [p. 469] ἀνατείνων πρὸς ἥλιον τὼ χεῖρε, αὖθις δὲ τὴν γῆν τύπτων ἀνεκαλεῖτο τὰς Ἐρινύας καὶ τέλος αὑτὸν τοῦ ζῆν μετέστησεν. ὑστέρῳ γε μὴν χρόνῳ δίκας ἔδοσαν οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐπειδὴ γὰρ τῶν Ἑλλήνων ἁπάντων ἦρχον καὶ τὰς πόλεις φρουραῖς κατειλήφεσαν, Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος πρῶτον μὲν τὴν παρ᾽ αὑτῷ φρουρὰν ἀπέσφαξε Λακεδαιμονίων τῶν δ᾽ ἐπὶ τούτῳ πόλεμον ἐξενεγκάντων, ἀπήντων οἱ Θηβαῖοι ἐπὶ τὰ Λεῦκτρα, αἰσιούμενοι τὸ χωρίον, ὅτι καὶ πρότερον ἐνταῦθα ἠλευθερώθησαν, ὅτε Ἀμφιτρύων ὑπὸ Σθενέλου φυγὰς ἐλαθεὶς εἰς τὴν Θηβαίων ἀφίκετο πόλιν καὶ Χαλκιδεῦσιν ὑποφόρους λαβὼν ἔπαυσε τὸν δασμόν, Χαλκώδοντα τὸν βασιλέα τῶν Εὐβοέων ἀποκτείνας. συνέβη δὲ Λακεδαιμονίων ἧτταν παντελῆ γενέσθαι περὶ αὐτὸ τὸ μνῆμα τῶν Σκεδάσου θυγατέρων. φασὶ δὲ πρὸ τῆς μάχης Πελοπίδᾳ, ἑνὶ τῶν στρατηγῶν τοῦ θηβαϊκοῦ στρατεύματος, ἐπὶ σημείοις τισὶν οὐ καλοῖς κρινομένοις θορυβουμένῳ Σκέδασον ἐπιστῆναι κατὰ τοὺς ὕπνους, θαρρεῖν κελεύοντα· παραγίνεσθαι γὰρ εἰς Λεῦκτρα Λακεδαιμονίους, αὐτῷ τε καὶ ταῖς θυγατράσι δώσοντας δίκας· πρὸ μιᾶς δ᾽ ἡμέρας ἢ συμβαλεῖν τοῖς Λακεδαιμονίοις, πῶλον ἐκέλευεν ἵππου λευκὸν ἕτοιμον παρὰ τῷ τάφῳ τῶν παρθένων σφαγιάσασθαι. τὸν δὲ Πελοπίδαν, ἔτι τῶν [p. 470] Λακεδαιμονίων στρατευομένων ἐν Τεγέᾳ, εἰς Λεῦκτρα πέμψαι τοὺς ἐξετάσοντας περὶ τοῦ τάφου τούτου, καὶ πυθόμενον παρὰ τῶν ἐγχωρίων θαρροῦντα τὴν στρατιὰν ἐξαγαγεῖν καὶ νικῆσαι.


Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Γ'.Σκεδασος Λευκτριευς
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ενας αντρας φτωχος Σκεδασος τ'ονομα κατοικουσε στα Λευκτρα,το οποιο ειναι χωριο της
χωρας των Θεσπιεων,σε τουτον δυο θυγατερες γεννιουνται,που ονομαζονταν Ιππω και
Μελητια,η',οπως καποιοι λενε,Θεανω και Ευξιππη.Ο Σκεδασος ηταν καλος κι αγαθος ανθρωπος
και με τους ξενους καταδεκτικος ,αν και δεν ειχε πολλα πλουτη.κι οταν εφθασαν σ'αυτον δυο
Σπαρτιατες νεαροι τους υποδεχθηκε με προθυμια.Αυτοι επειδη για τις παρθενες ενιωσαν
ερωτα διστασαν να τολμησουν λογω της καλοσυνης του Σκεδασου.Την επομενη μερα προς
το μαντειο της Πυθιας στους Δελφους αναχωρησαν γιατι αυτη η πορεια σ'αυτους ανατεθηκε.
Κι αφου στο θεο πηραν χρησμο γι'αυτα που ζητησαν,επεστρεψαν προς τη πατριδα,και περνων-
τας μεσα απ'τη Βοιωτια σταθηκαν παλι στο σπιτι του Σκεδασου,ο οποιος ετυχε να μην βρισκε-
ται στα Λευκτρα,αλλ'ομως οι θυγατερες του με τη συνηθη αγωγη τους ξενους υποδεχθηκαν.
Τοτε αυτοι βρισκοντας τες μονες,αφου τις κορες βιασαν βλεπωντας τες παρα πολυ απ'την ατι-
μωση να υποφερουν τις σκοτωσαν,και πετωντας τες μεσα σε καποιο πηγαδι εφυγαν.Οταν επε-
στρεψε ο Σκεδασος τις κορες του δεν ειδε,ολα δε οσα αφησε τα βρισκει αθικτα και με το τι να
συνεβει απορουσε,μεχρι,απ' τη σκυλα που κλαυθμυριζε και πολλες φορες ετρεχε προς αυτον
κι απ'αυτον στο πηγαδι ξαναπηγενε,καταλαβε αυτο που'γινε,και τοτε των θυγατερων τα νεκρα
σωματα ανεσυρε.Και μαθαινοντας απ'τους γειτονους,οτι ειδαν τη χθεσινη μερα τους Λακεδαι-
μονες  που και πριν κατελυσαν σ'αυτους να μπαινουν σπιτι,καταβαλε πως ηταν πραξη εκεινων,
γιατι και πριν συνεχως παινευαν τα κορες,καλοτυχιζοντας αυτους που θα τις παντρευονταν,
κι αναχωρησε για τη Λακεδαιμονα,στους εφορους να απευθυνθει.Φθανοντας στην Αργολιδα,
οταν νυχτωσε,σε καποιο πανδοχειο κατελυσε οπως και καποιος αλλος ηλικιωμενος αντρας
με καταγωγη απ'τον Ωρεο,πολη της χωρας Εστιαιας,τον οποιο να στεναζει και κατα των Λακε-
δαιμονιων καταρες να ριχνει ακουγωντας ο Σκεδασος ρωτησε τι κακο απ'τους Λακεδαιμονες
εχει  παθει.Αυτος ειπε,πως υπηκουος ειναι της Σπαρτης,κι οταν σταλθηκε στον Ωρεο ο Αριστο-
δημος αρμοστης απ'τους Λακεδαιμονες με πολυ σκληροτητα  και παρανομια ενεργουσε.
'Τοτε ερωτευθηκε'ειπε 'το γιο μου,κι επειδη να τον πεισει δεν μπορουσε,επιχειρισε ν'ασκησει
βια και να τον αρπαξει απ'την παλαιστρα.Επειδη αντισταθηκε ο παιδοτριβης και νεαροι πολλοι
ετρεξαν σε βοηθεια,γρηγορα ο Αριστοδημος αποχωρησε.Ομως την επομενη μερα επανδρωνον-
τας τριηρη αρπαξε το παιδι,κι απ'τον Ωρεο πλεοντας στην απεναντι ακτη επιχειρισε να τ'ατιμα-
σει,κι επειδη δεν ενεδωσε το εσφαξε.Επιστρεφοντας στον Ωρεο εκανε τραπεζι διασκεδαζοντας.
'Εγω δε' ειπε ' μαθαινοντας αυτο που' γινε και το σωμα αφου κηδευσα πηγα στη Σπαρτη και
με τους εφορους συναντηθηκα,οι οποιοι δεν εδωσαν καμια σημασια'.Ο Σκεδασος αυτα ακου-
οντας αποθαρρυνθηκε,καταλαβαινοντας οτι ουτε σ'αυτον θα εδιναν καποια σημασια οι Λακε-
δαιμονες και με τη σειρα τη δικη του συμφορα ειπε.Αυτος τον συμβουλευσε να μην συναντη-
θει με τους εφορους,αλλα πισω γυριζοντας στη Βοιωτια να χτισει στις θυγατερες ταφο .Ομως
δεν πεισθηκε ο Σκεδασος,αλλα στη Σπαρτη οταν εφτασε,με τους εφορους συναντιεται οι οποιοι
καθολου μη δινωντας προσοχη,στους βασιλεις πηγαινει κι απο τουτους σε καθ'εναν απ'τους
δημοτες πλησιαζοντας οδυρονταν.Οταν τιποτα πια δεν κατορθωσε ετρεχε μεσα στη πολη
τεντωνοντας προς τον ηλιο τα χερια,κι ακομη τη γη χτυπωντας καλουσε τις Ερινυες και τελος
αυτοκτονωντας απ'τη ζωη εφυγε.Στα μετεπειτα,βεβαια,χρονια τιμωρηθηκαν οι Λακεδαιμονες
γιατι οταν των Ελληνων ολων κυριαρχουσαν και τις πολεις με φρουρες εξουσιαζαν,ο Επαμεινων-
δας ο Θηβαιος πρωτον την πλησιον του φρουρα εσφαξε των Λακεδαιμονων,οι οποιοι απο
τουτο πολεμο κηρυσσοντας,τους συναντουν οι Θηβαιοι στα Λευκτρα,θεωρωντας αισιο οιωνο
το χωριο,επειδη και πιο πριν εκει ελευθερωθηκαν,οταν ο Αμφιτρυων απο τον Σθενελο εξορι-
σμενος στων Θηβαιων εφθασε τη πολη και στους Χαλκιδεους υποτελεις φορου βρισκοντας
επαυσε το δασμο,τον Χαλκωδοντα τον βασιλια των Ευβοιεων σκοτωνοντας.Συνεβηκε δε των
Λακεδαιμονων η ολοκληρωτικη ηττα να γινει κοντα στο μνημα των θυγατερων του Σκεδασου.
Λενε οτι πριν απ'τη μαχη στον Πελοπιδα ,εναν απ'τους στρατηγους του θηβαικου στρατευμα-
τος,απο καποια σημαδια που δεν κριθηκαν καλα κι ηταν ανησυχος,ο Σκεδασος ηρθε στον υπνο
ζητωντας του να'χει θαρρος,γιατι ερχονται στα Λευκτρα οι Λακεδαιμονες,και σ'αυτον και στις
θυγατερες του την τιμωρια πληρωνοντας, μια μερα δε πριν να συγκρουσθει με τους Λακεδαιμο-
νες,πουλαρι ζητησε αλογου λευκο να ετοιμασει και στο ταφο των παρθενων να σφαξει θυσια.
Και οτι ο Πελοπιδας,ενω ακομη οι Λακεδαιμονες ηταν στρατοπεδευμενοι  στη Τεγεα, στα
Λευκτρα εστειλε αντρες να ερευνησουν για τον ταφο τουτο,κι οταν εμαθε απ'τους ντοπιους
περνωντας θαρρος το στρατο να οδηγησει και να νικησει
 .
.
σχολια:
-Λεῦκτρα
Τα Λεύκτρα είναι χωριό της Βοιωτίας, χτισμένο επάνω σε λόφο, 10 χλμ. από την παραλία Λιβαδόστρας. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Θηβαίων
Τα Λεύκτρα ήταν μικρή βοιωτική πόλη, χτισμένη σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από την αρχαία Ομηρική πόλη Εύτρησις και σε υψόμετρο 375 μέτρων. Έγινε κυρίως γνωστή για την ιστορική μάχη των Λεύκτρων μεταξύ των Θηβαίων και των Σπαρτιατών, το 371 π.Χ. Νικητές ήταν οι Θηβαίοι. Σ' αυτή τη μάχη αναδείχτηκε η εξαίρετη προσωπικότητα καθώς και οι διοικητικές ικανότητες του Επαμεινώνδα. Σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου από το χωριό υπάρχει μνημείο αφιερωμένο σε αυτή τη μάχη (Τύμβος).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CF%84%CF%81%CE%B1_%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82

-εἰς πανδοκεῖόν τι κατήχθη κατὰ τὸ αὐτὸ δὲ καὶ πρεσβύτης τις ἕτερος τὸ γένος ἐξ Ὠρεοῦ· πόλεως τῆς Ἑστιαιάτιδος
Ωρεοί
Οι Ωρεοί είναι κωμόπολη της Βόρειας Εύβοιας. Έχει υψόμετρο 10 μέτρα και βρίσκεται 5 χιλιόμετρα δυτικά της Ιστιαίας, στις ακτές του ομώνυμου όρμου στον Δίαυλο Ωρεών.
Η μεγαλύτερη ακμή του αρχαίου Ωρεού αρχίζει το 446 όταν οι Αθηναίοι κατέστρεψαν την Ιστιαία επειδή είχε αποστατήσει από την Αθηναϊκή Συμμαχία και ανάγκασαν τους κατοίκους της σε εκπατρισμό. Στη συνέχεια προχώρησαν στην εγκατάσταση σε αυτή 2000 κληρούχων από την Αττική και άλλες περιοχές της Εύβοιας και την μετονόμασαν σε Ωρεούς ή Ωρεός. Μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο επέστρεψαν οι πρώτοι κάτοικοι. [2] Επίσης το 446 αναφέρεται ως έτος ίδρυσης των Ωρεών μετά την καταστροφή της Ιστιαίας. [3] Το 397 π.Χ. ανατράπηκε, με τη βοήθεια Αθηναίων και Θηβαίων, το ολιγαρχικό καθεστώς που είχαν επιβάλει οι Σπαρτιάτες.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CF%81%CE%B5%CE%BF%CE%AF

-Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος πρῶτον μὲν τὴν παρ᾽ αὑτῷ φρουρὰν ἀπέσφαξε Λακεδαιμονίων τῶν δ᾽ ἐπὶ τούτῳ πόλεμον ἐξενεγκάντων
Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος
Ο Επαμεινώνδας (418 π.Χ. – 4 Ιουλίου 362 π.Χ.) ήταν Θηβαίος στρατηγός και πολιτικός του 4ου αιώνα π.Χ., ο οποίος απάλλαξε τη Θήβα από τη σπαρτιατική ηγεμονία και τη μετέτρεψε σε ισχυρή πόλη–κράτος με εξέχουσα θέση στην ελληνική πολιτική σκηνή. Νίκησε τους Σπαρτιάτες στη μάχη των Λεύκτρων και απελευθέρωσε τους Μεσσήνιους, οι οποίοι ήταν υποταγμένοι στη Σπάρτη για 230 χρόνια, μετά την ήττα τους στον Δεύτερο Μεσσηνιακό Πόλεμο, ο οποίος έληξε το 600 π.Χ. Ο Επαμεινώνδας κατέλυσε τις ως τότε συμμαχίες και δημιούργησε νέες.
Ο Ρωμαίος ρήτορας Μάρκος Τύλλιος Κικέρων τον χαρακτήρισε ως «πρώτο άνδρα της Ελλάδας»
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CE%B4%CE%B1%CF%82

-ὅτε Ἀμφιτρύων ὑπὸ Σθενέλου φυγὰς ἐλαθεὶς εἰς τὴν Θηβαίων
Αμφιτρύωνας (Αμφιτρύων) ήταν γιος του Αλκαίου, βασιλιά της Τίρυνθας, και της Αστυδάμειας (ή Λυσιμάχης ή Λαονόμης).
Κυνηγώντας κάποτε ο Αμφιτρύωνας με ένα χοντρό ρόπαλο κάποιο βόδι, σκότωσε κατά λάθος τον Ηλεκτρύωνα, οπότε ο θείος του Σθένελος βρήκε αφορμή να τον διώξει και να σφετερισθεί ο ίδιος τους δύο θρόνους, της Τίρυνθας και των Μυκηνών. Ο Αμφιτρύωνας τότε κατέφυγε στη Θήβα μαζί με τη σύζυγό του Αλκμήνη και τον ετεροθαλή αδελφό της Λικύμνιο. Ο βασιλιάς των Θηβών Κρέοντας τους υποδέχθηκε καλά, καθάρισε από το μίασμα του φόνου, με ειδική τελετή, τον Αμφιτρύωνα και έκανε γαμβρό του τον Λικύμνιο. Αλλά και ο Αμφιτρύωνας εξυπηρέτησε τον Κρέοντα λυτρώνοντας τη Θήβα από την τρομερή αλεπού Τευμασία με τον ακατανίκητο σκύλο του.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%86%CE%B9%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%82
Σθένελος
Στην ελληνική μυθολογία ένας Σθένελος ήταν γιος του Περσέως και της Ανδρομέδας. Ως σύζυγός του αναφέρεται είτε η Νικίππη, είτε η Αμφιβία (ή Αντιβία), αμφότερες θυγατέρες του Πέλοπα. Παιδιά του Σθενέλου ήταν η Αλκυόνη ή Αλκινόη, η Μέδουσα, ο Ευρυσθέας και ο Ίφιτος ή Ίφις ή Ίφιος. Ο Σθένελος βασίλευσε στην πόλη που είχε ιδρύσει ο πατέρας του, τις Μυκήνες.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B8%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%AD%CF%89%CF%82

-Χαλκώδοντα τὸν βασιλέα τῶν Εὐβοέων ἀποκτείνας
Χαλκώδων
Στην αρχαία ελληνική μυθολογία ο Χαλκώδων ήταν βασιλιάς των Αβάντων της Εύβοιας, σύζυγος της Αλκυόνης και πατέρας του Ελεφήνορα και της Χαλκιόπης. Το όνομά του έφερε κάποτε και η νήσος Εύβοια, που ονομαζόταν Χαλκωδοντίς. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Χαλκώδων κατέλαβε τη Θήβα και την κράτησε μέχρι την απελευθέρωσή της από τον Αμφιτρύονα, ο οποίος τελικώς σκότωσε τον Χαλκώδοντα.
15.6 Χαλκώδων δὲ οὐ πόῤῥω κρήνης καλουμένης Οἰνόης. τὸν μὲν δὴ Ἐλεφήνορος τοῦ Εὐβοεῦσιν ἐς Ἴλιον ἡγησαμένου καὶ τὸν Αἴαντός τε καὶ Τεύκρου, τούτων μὲν τοὺς πατέρας οὐκ ἀποδέξαιτο ἄν τις ἐν τούτῳ πεσεῖν τῷ ἀγῶνι: πῶς μὲν γὰρ <ἂν> συνεπελάβετο Ἡρακλεῖ τοῦ ἔργου Χαλκώδων, ὃν πρότερον ἔτι ἀποκτεῖναι Ἀμφιτρύωνα καὶ μαρτυρεῖται καὶ πιστεύειν ἄξιά ἐστιν ἐν Θήβαις; [...] Παυσανίου, Αρκαδικά
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CF%8E%CE%B4%CF%89%CE%BD

-φασὶ δὲ πρὸ τῆς μάχης Πελοπίδᾳ, ἑνὶ τῶν στρατηγῶν τοῦ θηβαϊκοῦ στρατεύματος,
Πελοπίδας
Ο Πελοπίδας (410 π.Χ. - 364 π.Χ) ήταν Θηβαίος στρατηγός, πολιτικός και διοικητής του Ιερού Λόχου. Μαζί με τον συμπολίτη και φίλο του Επαμεινώνδα κατέστησαν τη Θήβα ως μια ισχυρή δύναμη, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην επιβολή της Θηβαϊκής ηγεμονίας στον ελλαδικό χώρο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82

-παραγίνεσθαι γὰρ εἰς Λεῦκτρα Λακεδαιμονίους
Μάχη των Λεύκτρων
Η Μάχη των Λεύκτρων ήταν μια από τις πλέον περισπούδαστες μάχες της αρχαιότητας, από πλευράς στρατιωτικής τακτικής.
Η περίφημη αυτή μάχη, μεταξύ Σπαρτιατών και Θηβαίων, που διεξήχθη το 371 π.Χ. στα Λεύκτρα της Βοιωτίας, στην οποία και νικήθηκαν οι μέχρι τότε θεωρούμενοι αήττητοι Σπαρτιάτες, έδωσε αφενός μεν τέλος στην Πελοποννησιακή Συμμαχία αφετέρου χάρισε στους Θηβαίους την ηγεμονική τους θέση στον τότε ελλαδικό χώρο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%9B%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD
.
.
.

Λαβδα Βακχιαδα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ.Βιβλίο Ε' - Τερψιχόρη.92.Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΩΝ ΒΑΚΧΙΑΔΩΝ ΣΤΗ ΚΟΡΙΝΘΟ.Ο Ηετιωνας η Λαβδα ο Κυψελος και ο Περιανδρος
[μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

[στη συσκεψη των Πελοποννησιων περιπου το 500 π.Χ  που καλεσαν οι Σπαρτιατες ο αντιπρο-
σωπος της Κορινθου μιλησε  για την  παλια πολιτικη κατασταση της Κορινθου,της μοναρχιας
των Βακχιαδων]
92B. Κορινθίοισι γὰρ ἦν πόλιος κατάστασις τοιήδε· ἦν ὀλιγαρχίη, καὶ οὗτοι Βακχιάδαι καλεόμενοι ἔνεμον τὴν πόλιν, ἐδίδοσαν δὲ καὶ ἤγοντο ἐξ ἀλλήλων. Ἀμφίονι δὲ ἐόντι τούτων τῶν ἀνδρῶν γίνεται θυγάτηρ χωλή· οὔνομα δέ οἱ ἦν Λάβδα. ταύτην Βακχιαδέων γὰρ οὐδεὶς ἤθελε γῆμαι, ἴσχει Ἠετίων ὁ Ἐχεκράτεος, δήμου μὲν ἐὼν ἐκ Πέτρης, ἀτὰρ τὰ ἀνέκαθεν Λαπίθης τε καὶ Καινείδης. 2 ἐκ δέ οἱ ταύτης τῆς γυναικὸς οὐδ᾽ ἐξ ἄλλης παῖδες ἐγίνοντο. ἐστάλη ὦν ἐς Δελφοὺς περὶ γόνου. ἐσιόντα δὲ αὐτὸν ἰθέως ἡ Πυθίη προσαγορεύει τοῖσιδε τοῖσι ἔπεσι.
Ἠετίων, οὔτις σε τίει πολύτιτον ἐόντα.
Λάβδα κύει, τέξει δ᾽ ὀλοοίτροχον· ἐν δὲ πεσεῖται
ἀνδράσι μουνάρχοισι, δικαιώσει δὲ Κόρινθον.
3 ταῦτα χρησθέντα τῷ Ἠετίωνι ἐξαγγέλλεταί κως τοῖσι Βακχιάδῃσι, τοῖσι τὸ μὲν πρότερον γενόμενον χρηστήριον ἐς Κόρινθον ἦν ἄσημον, φέρον τε ἐς τὠυτὸ καὶ τὸ τοῦ Ἠετίωνος καὶ λέγον ὧδε.
αἰετὸς ἐν πέτρῃσι κύει, τέξει δὲ λέοντα
καρτερὸν ὠμηστήν· πολλῶν δ᾽ ὑπὸ γούνατα λύσει.
ταῦτά νυν εὖ φράζεσθε, Κορίνθιοι, οἳ περὶ καλήν
Πειρήνην οἰκεῖτε καὶ ὀφρυόεντα Κόρινθον.
92C. τοῦτο μὲν δὴ τοῖσι Βακχιάδῃσι πρότερον γενόμενον ἦν ἀτέκμαρτον· τότε δὲ τὸ Ἠετίωνι γενόμενον ὡς ἐπύθοντο, αὐτίκα καὶ τὸ πρότερον συνῆκαν ἐὸν συνῳδὸν τῷ Ἠετίωνος. συνέντες δὲ καὶ τοῦτο εἶχον ἐν ἡσυχίῃ, ἐθέλοντες τὸν μέλλοντα Ἠετίωνι γίνεσθαι γόνον διαφθεῖραι. ὡς δ᾽ ἔτεκε ἡ γυνὴ τάχιστα, πέμπουσι σφέων αὐτῶν δέκα ἐς τὸν δῆμον ἐν τῷ κατοίκητο ὁ Ἠετίων ἀποκτενέοντας τὸ παιδίον. 2 ἀπικόμενοι δὲ οὗτοι ἐς τὴν Πέτρην καὶ παρελθόντες ἐς τὴν αὐλὴν τὴν Ἠετίωνος αἴτεον τὸ παιδίον· ἡ δὲ Λάβδα εἰδυῖά τε οὐδὲν τῶν εἵνεκα ἐκεῖνοι ἀπικοίατο, καὶ δοκέουσα σφέας φιλοφροσύνης τοῦ πατρὸς εἵνεκα αἰτέειν, φέρουσα ἐνεχείρισε αὐτῶν ἑνί. τοῖσι δὲ ἄρα ἐβεβούλευτο κατ᾽ ὁδὸν τὸν πρῶτον αὐτῶν λαβόντα τὸ παιδίον προσουδίσαι. 3 ἐπεὶ ὦν ἔδωκε φέρουσα ἡ Λάβδα, τὸν λαβόντα τῶν ἀνδρῶν θείῃ τύχῃ προσεγέλασε τὸ παιδίον, καὶ τὸν φρασθέντα τοῦτο οἶκτός τις ἴσχει ἀποκτεῖναι, κατοικτείρας δὲ παραδιδοῖ τῷ δευτέρῳ, ὁ δὲ τῷ τρίτῳ. οὕτω δὴ διεξῆλθε διὰ πάντων τῶν δέκα παραδιδόμενον, οὐδενὸς βουλομένου διεργάσασθαι. 4 ἀποδόντες ὦν ὀπίσω τῇ τεκούσῃ τὸ παιδίον καὶ ἐξελθόντες ἔξω, ἑστεῶτες ἐπὶ τῶν θυρέων ἀλλήλων ἅπτοντο καταιτιώμενοι, καὶ μάλιστα τοῦ πρώτου λαβόντος, ὅτι οὐκ ἐποίησε κατὰ τὰ δεδογμένα, ἐς ὃ δή σφι χρόνου ἐγγινομένου ἔδοξε αὖτις παρελθόντας πάντας τοῦ φόνου μετίσχειν.
92D. ἔδει δὲ ἐκ τοῦ Ἠετίωνος γόνου Κορίνθῳ κακὰ ἀναβλαστεῖν. ἡ Λάβδα γὰρ πάντα ταῦτα ἤκουε ἑστεῶσα πρὸς αὐτῇσι τῇσι θύρῃσι· δείσασα δὲ μή σφι μεταδόξῃ καὶ τὸ δεύτερον λαβόντες τὸ παιδίον ἀποκτείνωσι, φέρουσα κατακρύπτει ἐς τὸ ἀφραστότατόν οἱ ἐφαίνετο εἶναι, ἐς κυψέλην, ἐπισταμένη ὡς εἰ ὑποστρέψαντες ἐς ζήτησιν ἀπικνεοίατο πάντα ἐρευνήσειν μέλλοιεν· τὰ δὴ καὶ ἐγίνετο. 2 ἐλθοῦσι δὲ καὶ διζημένοισι αὐτοῖσι ὡς οὐκ ἐφαίνετο, ἐδόκεε ἀπαλλάσσεσθαι καὶ λέγειν πρὸς τοὺς ἀποπέμψαντας ὡς πάντα ποιήσειαν τὰ ἐκεῖνοι ἐνετείλαντο. οἳ μὲν δὴ ἀπελθόντες ἔλεγον ταῦτα.
92E. Ἠετίωνι δὲ μετὰ ταῦτα ὁ παῖς ηὐξάνετο, καί οἱ διαφυγόντι τοῦτον τὸν κίνδυνον ἀπὸ τῆς κυψέλης ἐπωνυμίην Κύψελος οὔνομα ἐτέθη. ἀνδρωθέντι δὲ καὶ μαντευομένῳ Κυψέλῳ ἐγένετο ἀμφιδέξιον χρηστήριον ἐν Δελφοῖσι, τῷ πίσυνος γενόμενος ἐπεχείρησέ τε καὶ ἔσχε Κόρινθον. ὁ δὲ χρησμὸς ὅδε ἦν.
ὄλβιος οὗτος ἀνὴρ ὃς ἐμὸν δόμον ἐσκαταβαίνει,
Κύψελος Ἠετίδης, βασιλεὺς κλειτοῖο Κορίνθου
αὐτὸς καὶ παῖδες, παίδων γε μὲν οὐκέτι παῖδες.
τὸ μὲν δὴ χρηστήριον τοῦτο ἦν, τυραννεύσας δὲ ὁ Κύψελος τοιοῦτος δή τις ἀνὴρ ἐγένετο· πολλοὺς μὲν Κορινθίων ἐδίωξε, πολλοὺς δὲ χρημάτων ἀπεστέρησε, πολλῷ δέ τι πλείστους τῆς ψυχῆς.
92F. ἄρξαντος δὲ τούτου ἐπὶ τριήκοντα ἔτεα καὶ διαπλέξαντος τὸν βίον εὖ, διάδοχός οἱ τῆς τυραννίδος ὁ παῖς Περίανδρος γίνεται. ὁ τοίνυν Περίανδρος κατ᾽ ἀρχὰς μὲν ἦν ἠπιώτερος τοῦ πατρός, ἐπείτε δὲ ὡμίλησε δι᾽ ἀγγέλων Θρασυβούλῳ τῷ Μιλήτου τυράννῳ, πολλῷ ἔτι ἐγένετο Κυψέλου μιαιφονώτερος.


92B.στους Κορινθιους τοτε αυτη εδω ηταν η ποιλιτικη καταστασις · ηταν ολιγαρχια,κι αυτοι
που καλουνταν Βακχιαδες κατειχαν την πολη,κι εδιναν κι επαιρναν νυφες και γαμπρους μετα-
ξι τους,Στον Αμφιονα  που ηταν απ'αυτους τους αντρες γεννιεται θυγατερα κουτση.κι ονομα
της εδωσαν Λαβδα.Αυτη,απ'τους Βακχιαδες επειδη κανενας δεν ηθελε να παντρευτει,την πηρε
ο Ηετιωνας του Εχεκρατη,που απ'το δημο ηταν της Πετρας,αλλ'ομως απο παλια και Λαπιθης και
του Κινεα γονος.Απ'αυτη τη γυναικα ουτ'απ'αλλη παιδια γεννιονταν.Εφυγε,λοιπον και πηγε
στους Δελφους για το θεμα του απογονου.Οταν μπηκε μεσ'στο μαντειο αμεσως η Πυθια
τ'απευθυνεται μ'αυτα εδω τα λογια:
Ηετιωνα,κανενας δεν σε τιμα αν και πολυτιμημενος εισαι,
η Λαβδα κυοφορει,και θα γεννησει ολοστρογγυλο λιθαρι,που πανω
θα πεσει σ'αντρες μοναρχες,και θα δικασει τη Κορινθο
αυτα που δωθηκαν χρησμος στον Ηετιωνα με καποιο τροπο μαθευτηκαν στους Βακχιαδες,
στους οποιους ο χρησμος που πρωτυτερα εγινε στη Κορινθο ηταν αααφης,ομως εμοιαζε
με του Ηετιωνα κι ελεγε αυτο εδω:
αετος στις πετρες κυοφορει,και θα γεννησει λιονταρι
δυνατο ωμοφαγο,πολλων τα γονατα θα παραλυσει
αυτα τωρα καλα να σκεφτειτε,Κορινθιοι,που στην ομορφη
Πειρηνη κατοικειται και στην αποκρημνη Κορινθο
92C.Αυτος,βεβαια,που στους Βακχιαδες πρωτυτερα εγινε ηταν αδιευκρινιστος.Τοτε στον Ηετιω-
να αυτον που εγινε οταν εμαθαν,αμεσως και τον πρωτυτερα καταλαβαν πως συναδει με του
Ηετιωνα.Κι αφου καταλαβαν κι αυτον ησυχασαν,θελοντας τον μελλοντα στον Ηετιωνα που
θα γεννιονταν απογονο να σκοτωσουν.Κι οταν γεννησε η γυναικα εστειλαν απ'αυτους δεκα
στο δημο στον οποιο κατοικουσε  ο Ηετιωνας να σκοτωσουν το παιδι.Οταν εφθασαν αυτοι στη
Πετρα και μπηκαν μεσα στην αυλη του Ηετιωνα ζητουσαν το παιδι.Η Λαβδα δεν καταλαβε για
πιο λογο εκεινοι εφθασαν,κι επειδη πιστεψε πως λογω των φιλικων αισθηματων τους στο πατε-
ρα το ζητουν,το'φερε και τ'αφησε στα χερια ενος απ'αυτους.Αυτοι ομως ειχαν συμφωνησει στο
δρομο ο πρωτος απ'αυτους που θα παρει το παιδι να το πεταξει καταγης.Οταν ,λοιπον,το εφερε
και το εδωξε η Λαβδα,σ'αυτον που το πηρε απ'τους αντρας,θεια τυχη,χαμογελασε το παιδι,κι
οταν,λοιπον,το'δε αυτο ενιωσε συμπονια να το σκοτωσει,και συμπονοντας το παρεδωσε στον
δευτερο,κι αυτος στο τριτο.Ετσι απ'ολους τους δεκα περασε,και κανενας δεν θελησε να το σκο-
τωσει.Δινοντας,λοιπον,πισω σ'αυτη που γεννησε το παιδι και βγαινοντας εξω,καθησαν στην
εισοδο ο ενας τον αλλων κατηγορωντας,και πιο πολυ αυτον που πρωτος το πηρε,γιατι δεν
ενεργησε κατα τα συμφωνημενα,και μολις περασε καποιος χρονος αποφασισαν αφου ξανα-
περασουν μεσα ολοι στο φονο να παρουν μερος.Η Λαβδα ολ'αυτα τ'ακουσε επειδη καθονταν
κοντα στη πορτα,φοβηθηκε μηπως αυτοι αλλαξουν αποφαση και ξαναπαιρνωντας το παιδι το
σκοτωσουν,το πηρε και το κρυβει σε μερος που της φανηκε πως δεν θα το σκεφτουν,σε κυψε-
λη,γνωριζοντας πως αν επιστρεψουν να το ζητησουν δεν θ'αφηναν τιποτα να μην ψαξουν,
πραγμα που και εγινε.Κι οταν ηρθαν κι αφου εψαξαν και το βρηκαν,αποφασισαν να φυγουν και
να πουν σ'αυτους που τους εστειλαν πως τα παντα εκαναν απ'αυτα που εκεινοι διεταξαν.Αυτοι,
λοιπον,αφου εφυγαν ελεγαν αυτα.
92E.Του Ηετιωνα μετα απ'αυτο το παιδι μεγαλωσε,κι επειδη διεφυγε απο τουτο τον κινδυνο
απο της κυψελης την επωνυμια  αυτοι τ'ονομα Κυψελος του'δωσαν.Οταν ανδρωθηκε και πηγε
στο μαντειο στον Κυψελο δωθηκε,κι απ'τις δυο μεριες ορθος, χρησμος στους Δελφους,στον
οποιο εδωσε εμπιστοσυνη και πηρε την Κορινθο.Ο δε χρησμος αυτος εδω ηταν:
ευτυχης αυτος ο αντρας που στο ιερο μου κατεβαινει,
ο Κυψελος του Ηετιωνα,βασιλιας στη ξακουστη Κορινθο
αυτος και τα παιδια του,των παιδιων ομως οχι τα παιδια
ο χρησμος,λοιπον,αυτος ηταν,οταν τυραννευσε ο Κυψελος τετοιος αντρας εγινε.Πολλους
απ'τους Κορινθιους εδιωξε,πολλους απ'τη  περιουσια στερησε,κι απο παρα πολλους τη ζωη.
92F.την αρχη  αυτος ειχε για τριαντα χρονια και περασε το βιο καλα,και διαδοχος της τυραννιας
ο γιος του Περιανδρος γινεται.Αυτος  ο Περιανδρος στην αρχη ηταν πιο ηπιος απ'τον πατερα
του,επειτα οταν συμβουλευθηκε με αποσταλμενους στον Θρασυβουλο της Μιλητου τον τυραν-
νο,πιο πολυ ακομη εγινε απ'τον Κυψελο επιρρεπης στο φονο.
.
.
σχολια:
-ἦν ὀλιγαρχίη, καὶ οὗτοι Βακχιάδαι καλεόμενοι ἔνεμον τὴν πόλιν, ἐδίδοσαν δὲ καὶ ἤγοντο ἐξ
ἀλλήλων
Βακχιάδαι
η δυναστεια των Βακχιαδων που κυβερνησε την Κορινθο απο την εισβολη των Δωριεων στην
Πελοποννησο,12ος αι. π.Χ,που κατελυσαν τη βασιλεια των Αχαιων,μεχρι τα μεσα του 7ου
αι.π.Χ,ιδρυτης της ηταν ο Αλητης του Ιπποτη
το τελος της δυναστειας των Βακχιαδων ηρθε απο τον Κυψελο [695 π.Χ.- 627 π.Χ]που εγινε
τυραννος της Κορινθου

Ένας μεγάλος βράχος έπεσε πάνω στους άρχοντες
http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/history/arxaiotita/page_016.html

-Ἀμφίονι δὲ ἐόντι τούτων τῶν ἀνδρῶν γίνεται θυγάτηρ χωλή· οὔνομα δέ οἱ ἦν Λάβδα.
Λάβδα
Στην ελληνική μυθολογία η Λάβδα ήταν από την αρχαία Κόρινθο κόρη οικογένειας από σπουδαία καταγωγή.Ήταν κόρη του Αμφίωνα από το γένος των Βακχιάδων και αναφέρεται ότι ήταν χωλή. Η Λάβδα ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε έναν νέο, απλό πολίτη, τον Ηετίωνα, και μαζί του απέκτησε έναν γιο, τον Κύψελο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CE%B2%CE%B4%CE%B1
- ἀτὰρ τὰ ἀνέκαθεν Λαπίθης τε καὶ Καινείδης.
Καινέας
Στην ελληνική μυθολογία ο Καινέας (Καινεύς) ήταν ένας Λαπίθης που αναφέρεται στη Μάχη Λαπιθών και Κενταύρων. Στην Ιλιάδα (Α 262-268) ο Καινέας γενεαλογείται ως πατέρας του Κορώνου και παππούς του Λεοντέα, αρχηγού των Λαπιθών
Ο Καινέας ήταν άτρωτος, σκότωσε 5 Κενταύρους στην παραπάνω μάχη και εξοντώθηκε μόνο όταν καταπλακώθηκε από πέτρες και μεγάλα κλαδιά ή κορμούς πεύκων, οπότε βυθίσθηκε όρθιος μέσα στη γη κάτω από το μεγάλο τους βάρος και δεν ξαναεμφανίστηκε ποτέ πια.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CE%B1%CF%82
-οἳ περὶ καλήν Πειρήνην οἰκεῖτε Πειρήνη
H Πειρήνη ήταν η αξιολογώτερη πηγή της Αρχαίας Κορίνθου. Στην Ελληνική μυθολογία, η νύμφη της πηγής, η Πειρήνη, ήταν κόρη του Ασωπού,[1][2] του Οιβάλου[3] ή του Ποσειδώνα.[4]
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%B7
-τυραννεύσας δὲ ὁ Κύψελος τοιοῦτος δή τις ἀνὴρ ἐγένετο
Ο Κύψελος ήταν τύραννος της Κορίνθου, κατά τον 7ο αιώνα π.Χ., και πατέρας του Περίανδρου. Γεννήθηκε γύρω στο 695 π.Χ. και πέθανε μάλλον το 627 π.Χ. Υπήρξε ο πρώτος τύραννος της πόλεως της Κορίνθου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%88%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82
-διάδοχός οἱ τῆς τυραννίδος ὁ παῖς Περίανδρος γίνεται
Ο Περίανδρος ο Κορίνθιος (668 π.Χ. – 584 π.Χ.) ήταν τύραννος της Κορίνθου που διαδέχθηκε
τον πατέρα του Κύψελο που είχε ανατρέψει την δωρική αριστοκρατία
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82
-ἐπείτε δὲ ὡμίλησε δι᾽ ἀγγέλων Θρασυβούλῳ τῷ Μιλήτου τυράννῳ
Ο Θρασύβουλος ήταν τύραννος της Μιλήτου κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. Υπό την εξουσία του, η Μίλητος διεξήγαγε μακροχρόνιο πόλεμο κατά της Λυδίας και προώθησε την δημιουργία αποικιών στην Μάυρη θάλασσα.
Ο Θρασύβουλος ήταν σύμμαχος με τον Περίανδρο, τύραννο της Κορίνθου. Στις «Ιστορίες» του, ο Ηρόδοτος αφηγείται ένα διάσημο ανέκδοτο, στο οποίο ο Περίανδρος έστειλε στο Θρασύβουλο έναν απεσταλμένο αναζητώντας συμβουλές για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να κυβερνήσει. Ο Θρασύβουλος, αντί να δώσει κάποια απάντηση, πήρε μαζί του τον απεσταλμένο και τον οδήγησε σε ένα χωράφι με στάχυα. Εκεί, μπροστά στα απορημένα μάτια του άνδρα αυτού, άρχισε να κόβει τα ψηλότερα κοτσάνια με ένα ραβδί. Το μήνυμα, το οποίο ορθώς ερμήνευσε ο Περίανδρος, ήταν πως ο φρόνιμος ηγέτης φροντίζει να προλαμβάνει τους κινδύνους που απειλούν την εξουσία του, απομακρύνοντας νωρίς από τα πράγματα εκείνους που ήταν αρκετά δυνατοί να διεκδικήσουν την εξουσία του.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%9C%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82
.
.
.

Ατυς Κροισεω και Αδρηστος Γορδιεω του Μιδεω,κυνηγι υου εν Μυσιω Ολυμπω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ.Βιβλίο Α' - Κλειω.34.1-46.1.Ο θανατος του Ατυ.
[μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

 34.1 μετὰ δὲ Σόλωνα οἰχόμενον ἔλαβέ ἐκ θεοῦ νέμεσις μεγάλη Κροῖσον, ὡς εἰκάσαι, ὅτι ἐνόμισε ἑωυτὸν εἶναι ἀνθρώπων ἁπάντων ὀλβιώτατον. αὐτίκα δέ οἱ εὕδοντι ἐπέστη ὄνειρος, ὅς οἱ τὴν ἀληθείην ἔφαινε τῶν μελλόντων γενέσθαι κακῶν κατὰ τὸν παῖδα.    34.2 ἦσαν δὲ τῷ Κροίσῳ δύο παῖδες, τῶν οὕτερος μὲν διέφθαρτο, ἦν γὰρ δὴ κωφός, ὁ δὲ ἕτερος τῶν ἡλίκων μακρῷ τὰ πάντα πρῶτος· οὔνομα δέ οἱ ἦν Ἄτυς. τοῦτον δὴ ὦν τὸν Ἄτυν σημαίνει τῷ Κροίσῳ ὁ ὄνειρος, ὡς ἀπολέει μιν αἰχμῇ σιδηρέῃ βληθέντα.    34.3 ὃ δ᾽ ἐπείτε ἐξηγέρθη καὶ ἑωυτῷ λόγον ἔδωκε, καταῤῥωδήσας τὸν ὄνειρον ἄγεται μὲν τῷ παιδὶ γυναῖκα, ἐωθότα δὲ στρατηγέειν μιν τῶν Λυδῶν οὐδαμῇ ἔτι ἐπὶ τοιοῦτο πρῆγμα ἐξέπεμπε· ἀκόντια δὲ καὶ δοράτια καὶ τά τοιαῦτα πάντα τοῖσι χρέωνται ἐς πόλεμον ἄνθρωποι, ἐκ τῶν ἀνδρεώνων ἐκκομίσας ἐς τοὺς θαλάμους συνένησε, μή τί οἱ κρεμάμενον τῷ παιδὶ ἐμπέσῃ.
   35
   35.1 ἔχοντι δέ οἱ ἐν χερσὶ τοῦ παιδὸς τὸν γάμον, ἀπικνέεται ἐς τὰς Σάρδις ἀνὴρ συμφορῇ ἐχόμενος καὶ οὐ καθαρὸς χεῖρας, ἐὼν Φρὺξ μὲν γενεῇ, γένεος δὲ τοῦ βασιληίου. παρελθὼν δὲ οὗτος ἐς τὰ Κροίσου οἰκία κατὰ νόμους τοὺς ἐπιχωρίους καθαρσίου ἐδέετο κυρῆσαι, Κροῖσος δέ μιν ἐκάθηρε.    35.2 ἔστι δὲ παραπλησίη ἡ κάθαρσις τοῖσι Λυδοῖσι καὶ τοῖσι Ἕλλησι. ἐπείτε δὲ τὰ νομιζόμενα ἐποίησε ὁ Κροῖσος, ἐπυνθάνετο ὁκόθεν τε καὶ τίς εἴη, λέγων τάδε·    35.3 "ὤνθρωπε, τίς τε ἐὼν καὶ κόθεν τῆς Φρυγίης ἥκων ἐπίστιός μοι ἐγένεο ; τίνα τε ἀνδρῶν ἢ γυναικῶν ἐφόνευσας ;" ὁ δὲ ἀμείβετο "ὦ βασιλεῦ, Γορδίεω μὲν τοῦ Μίδεω εἰμὶ παῖς, ὀνομάζομαι δὲ Ἄδρηστος, φονεύσας δὲ ἀδελφεὸν ἐμεωυτοῦ ἀέκων πάρειμι ἐξεληλαμένος τε ὑπὸ τοῦ πατρὸς καὶ ἐστερημένος πάντων."    35.4 Κροῖσος δέ μιν ἀμείβετο τοῖσιδε· "ἀνδρῶν τε φίλων τυγχάνεις ἔκγονος ἐὼν καὶ ἐλήλυθας ἐς φίλους, ἔνθα ἀμηχανήσεις χρήματος οὐδενὸς μένων ἐν ἡμετέρου, συμφορήν τε ταύτην ὡς κουφότατα φέρων κερδανέεις πλεῖστον."
   36
   36.1 ὃ μὲν δὴ δίαιταν εἶχε ἐν Κροίσου. ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ τούτῳ ἐν τῷ Μυσίῳ Ὀλύμπῳ ὑὸς χρῆμα γίνεται μέγα· ὁρμώμενος δὲ οὗτος ἐκ τοῦ ὄρεος τούτου τὰ τῶν Μυσῶν ἔργα διαφθείρεσκε. πολλάκις δὲ οἱ Μυσοὶ ἐπ᾽ αὐτὸν ἐξελθόντες ποιέεσκον μὲν κακὸν οὐδέν, ἔπασχον δὲ πρὸς αὐτοῦ.    36.2 τέλος δὲ ἀπικόμενοι παρὰ τὸν Κροῖσον τῶν Μυσῶν ἄγγελοι ἔλεγον τάδε. "ὦ βασιλεῦ, ὑὸς χρῆμα μέγιστον ἀνεφάνη ἡμῖν ἐν τῇ χώρῃ, ὃς τὰ ἔργα διαφθείρει. τοῦτον προθυμεόμενοι ἑλεῖν οὐ δυνάμεθα. νῦν ὦν προσδεόμεθά σευ τὸν παῖδα καὶ λογάδας νεηνίας καὶ κύνας συμπέμψαι ἡμῖν, ὡς ἄν μιν ἐξέλωμεν ἐκ τῆς χώρης."    36.3 οἳ μὲν δὴ τούτων ἐδέοντο, Κροῖσος δὲ μνημονεύων τοῦ ὀνείρου τὰ ἔπεα ἔλεγέ σφι τάδε. "παιδὸς μὲν πέρι τοῦ ἐμοῦ μὴ μνησθῆτε ἔτι· οὐ γὰρ ἂν ὑμῖν συμπέμψαιμι· νεόγαμός τε γὰρ ἐστὶ καὶ ταῦτά οἱ νῦν μέλει. Λυδῶν μέντοι λογάδας καὶ τὸ κυνηγέσιον πᾶν συμπέμψω, καὶ διακελεύσομαι τοῖσι ἰοῦσι εἶναι ὡς προθυμοτάτοισι συνεξελεῖν ὑμῖν τὸ θηρίον ἐκ τῆς χώρης."
   37
   37.1 ταῦτα ἀμείψατο· ἀποχρεωμένων δὲ τούτοισι τῶν Μυσῶν, ἐπεσέρχεται ὁ τοῦ Κροίσου παῖς ἀκηκοὼς τῶν ἐδέοντο οἱ Μυσοί. οὐ φαμένου δὲ τοῦ Κροίσου τόν γε παῖδά σφι συμπέμψειν, λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ νεηνίης τάδε.    37.2 "ὦ πάτερ, τὰ κάλλιστα πρότερον κοτὲ καὶ γενναιότατα ἡμῖν ἦν ἔς τε πολέμους καὶ ἐς ἄγρας φοιτέοντας εὐδοκιμέειν· νῦν δὲ ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληίσας ἔχεις, οὔτε τινὰ δειλίην μοι παριδὼν οὔτε ἀθυμίην νῦν τε τέοισί με χρὴ ὄμμασι ἔς τε ἀγορὴν καὶ ἐξ ἀγορῆς φοιτέοντα φαίνεσθαι ;    37.3 κοῖος μέν τις τοῖσι πολιήτῃσι δόξω εἶναι, κοῖος δέ τις τῇ νεογάμῳ γυναικί ; κοίῳ δὲ ἐκείνη δόξει ἀνδρὶ συνοικέειν ; ἐμὲ ὦν σὺ ἢ μέτες ἰέναι ἐπὶ τὴν θήρην, ἢ λόγῳ ἀνάπεισον ὅκως μοι ἀμείνω ἐστὶ ταῦτα οὕτω ποιεόμενα."
   38
   38.1 ἀμείβεται Κροῖσος τοῖσιδε. "ὦ παῖ, οὔτε δειλίην οὔτε ἄλλο οὐδὲν ἄχαρι παριδών, τοι ποιέω ταῦτα, ἀλλά μοι ὄψις ὀνείρου ἐν τῷ ὕπνῳ ἐπιστᾶσα ἔφη σε ὀλιγοχρόνιον ἔσεσθαι· ὑπὸ γὰρ αἰχμῆς σιδηρέης ἀπολέεσθαι.    38.2 πρὸς ὧν τὴν ὄψιν ταύτην τόν τε γάμον τοι τοῦτον ἔσπευσα καὶ ἐπὶ τὰ παραλαμβανόμενα οὐκ ἀποπέμπω, φυλακὴν ἔχων, εἴ κως δυναίμην ἐπὶ τῆς ἐμῆς σε ζόης διακλέψαι. εἷς γὰρ μοι μοῦνος τυγχάνεις ἐὼν παῖς· τὸν γὰρ δὴ ἕτερον διεφθαρμένον τὴν ἀκοὴν οὐκ εἶναί μοι λογίζομαι."
   39
   39.1 ἀμείβεται ὁ νεηνίης τοῖσιδε. "συγγνώμη μὲν ὦ πάτερ τοι, ἰδόντι γε ὄψιν τοιαύτην, περὶ ἐμὲ φυλακὴν ἔχειν· τὸ δὲ οὐ μανθάνεις ἀλλὰ λέληθέ σε τὸ ὄνειρον, ἐμέ τοί δίκαιον ἐστί φράζειν.    39.2 φής τοι τὸ ὄνειρον ὑπὸ αἰχμῆς σιδηρέης φάναι ἐμὲ τελευτήσειν. ὑὸς δὲ κοῖαι μὲν εἰσὶ χεῖρες, κοίη δὲ αἰχμὴ σιδηρέη τὴν σὺ φοβέαι ; εἰ μὲν γὰρ ὑπὸ ὀδόντος τοι εἶπε τελευτήσειν με, ἢ ἄλλου τευ ὅ τι τούτῳ ἔοικε, χρῆν δή σε ποιέειν τὰ ποιέεις· νῦν δὲ ὑπὸ αἰχμῆς. ἐπείτε ὦν οὐ πρὸς ἄνδρας ἡμῖν γίνεται ἡ μάχη, μέτες με."
   40
   40.1 ἀμείβεται Κροῖσος "ὦ παῖ, ἔστι τῇ με νικᾷς γνώμην ἀποφαίνων περὶ τοῦ ἐνυπνίου. ὡς ὦν νενικημένος ὑπὸ σέο μεταγινώσκω, μετίημί τε σὲ ἰέναι ἐπὶ τὴν ἄγρην."
   41
   41.1 εἴπας δὲ ταῦτα ὁ Κροῖσος μεταπέμπεται τὸν Φρύγα Ἄδρηστον, ἀπικομένῳ δέ οἱ λέγει τάδε. "Ἄδρηστε, ἐγώ σε συμφορῇ, πεπληγμένον ἀχάρι, τήν τοι οὐκ ὀνειδίζω, ἐκάθηρα καὶ οἰκίοισι ὑποδεξάμενος ἔχω, παρέχων πᾶσαν δαπάνην.    41.2 νῦν ὤν (ὀφείλεις γὰρ ἐμοῦ προποιήσαντος χρηστὰ ἐς σὲ χρηστοῖσί με ἀμείβεσθαι ) φύλακα παιδός σε τοῦ ἐμοῦ χρηίζω γενέσθαι ἐς ἄγρην ὁρμωμένου, μή τινες κατ᾽ ὁδὸν κλῶπες κακοῦργοι ἐπὶ δηλήσι φανέωσι ὑμῖν.    41.3 πρὸς δὲ τούτῳ καὶ σέ τοι χρεόν ἐστι ἰέναι ἔνθα ἀπολαμπρυνέαι τοῖσι χρεόν πατρώιόν τε γάρ τοι ἐστὶ καὶ προσέτι ῥώμη ὑπάρχει."
   42
   42.1 ἀμείβεται ὁ Ἄδρηστος "ὦ βασιλεῦ, ἄλλως μὲν ἔγωγε ἂν οὐκ ἤια ἐς ἄεθλον τοιόνδε· οὔτε γὰρ συμφορῇ τοιῇδε κεχρημένον οἰκός ἐστι ἐς ὁμήλικας εὖ πρήσσοντας ἰέναι, οὔτε τὸ βούλεσθαι πάρα, πολλαχῇ τε ἂν ἶσχον ἐμεωυτόν.    42.2 νῦν δέ, ἐπείτε σὺ σπεύδεις καὶ δεῖ τοί χαρίζεσθαι (ὀφείλω γάρ σε ἀμείβεσθαι χρηστοῖσι ), ποιέειν εἰμὶ ἕτοιμος ταῦτα, παῖδα τε σόν, τὸν διακελεύεαι φυλάσσειν, ἀπήμονα τοῦ φυλάσσοντος εἵνεκεν προσδόκα τοι ἀπονοστήσειν."
   43
   43.1 τοιούτοισι ἐπείτε οὗτος ἀμείψατο Κροῖσον, ἤισαν μετὰ ταῦτα ἐξηρτυμένοι λογάσι τε νεηνίῃσι καὶ κυσί. ἀπικόμενοι δὲ ἐς τὸν Ὄλυμπον τὸ ὄρος ἐζήτεον τὸ θηρίον, εὑρόντες δὲ καὶ περιστάντες αὐτὸ κύκλῳ ἐσηκόντιζον.    43.2 ἔνθα δὴ ὁ ξεῖνος, οὗτος δὴ ὁ καθαρθεὶς τὸν φόνον, καλεόμενος δὲ Ἄδρηστος, ἀκοντίζων τὸν ὗν τοῦ μὲν ἁμαρτάνει, τυγχάνει δὲ τοῦ Κροίσου παιδός.    43.3 ὃ μὲν δὴ βληθεὶς τῇ αἰχμῇ ἐξέπλησε τοῦ ὀνείρου τὴν φήμην, ἔθεε δέ τις ἀγγελέων τῷ Κροίσῳ τὸ γεγονός, ἀπικόμενος δὲ ἐς τὰς Σάρδις τὴν τε μάχην καὶ τὸν τοῦ παιδὸς μόρον ἐσήμηνέ οἱ.
   44
   44.1 ὁ δὲ Κροῖσος τῳ θανάτῳ τοῦ παιδὸς συντεταραγμένος μᾶλλον τι ἐδεινολογέετο ὅτι μιν ἀπέκτεινε τὸν αὐτὸς φόνου ἐκάθηρε·    44.2 περιημεκτέων δὲ τῇ συμφορῇ δεινῶς ἐκάλεε μὲν Δία καθάρσιον μαρτυρόμενος τὰ ὑπὸ τοῦ ξείνου πεπονθὼς εἴη ἐκάλεε δὲ ἐπίστιόν τε καὶ ἑταιρήιον, τὸν αὐτὸν τοῦτον ὀνομάζων θεόν, τὸν μὲν ἐπίστιον καλέων, διότι δὴ οἰκίοισι ὑποδεξάμενος τὸν ξεῖνον φονέα τοῦ παιδὸς ἐλάνθανε βόσκων, τὸν δὲ ἑταιρήιον, ὡς φύλακα συμπέμψας αὐτὸν εὑρήκοι πολεμιώτατον.
   45
   45.1 παρῆσαν δὲ μετὰ τοῦτο οἱ Λυδοὶ φέροντες τὸν νεκρόν, ὄπισθε δὲ εἵπετό οἱ ὁ φονεύς. στὰς δὲ οὗτος πρὸ τοῦ νεκροῦ παρεδίδου ἑωυτὸν Κροίσῳ προτείνων τὰς χεῖρας, ἐπικατασφάξαι μιν κελεύων τῷ νεκρῷ, λέγων τήν τε προτέρην ἑωυτοῦ συμφορήν, καὶ ὡς ἐπ᾽ ἐκείνῃ τὸν καθήραντα ἀπολωλεκὼς εἴη, οὐδέ οἱ εἴη βιώσιμον.    45.2 Κροῖσος δὲ τούτων ἀκούσας τόν τε Ἄδρηστον κατοικτείρει, καίπερ ἐὼν ἐν κακῷ οἰκηίῳ τοσούτῳ καὶ λέγει πρὸς αὐτόν "ἔχω ὦ ξεῖνε παρὰ σεῦ πᾶσαν τὴν δίκην, ἐπειδὴ σεωυτοῦ καταδικάζεις θάνατον. εἶς δὲ οὐ σύ μοι τοῦδε τοῦ κακοῦ αἴτιος, εἰ μὴ ὅσον ἀέκων ἐξεργάσαο, ἀλλὰ θεῶν κού τις, ὅς μοι καὶ πάλαι προεσήμαινε τὰ μέλλοντα ἔσεσθαι."    45.3 Κροῖσος μέν νυν ἔθαψε ὡς οἰκὸς ἦν τὸν ἑωυτοῦ παῖδα· Ἄδρηστος δὲ ὁ Γορδίεω τοῦ Μίδεω, οὗτος δὴ ὁ φονεὺς μὲν τοῦ ἑωυτοῦ ἀδελφεοῦ γενόμενος φονεὺς δὲ τοῦ καθήραντος, ἐπείτε ἡσυχίη τῶν ἀνθρώπων ἐγένετο περὶ τὸ σῆμα, συγγινωσκόμενος ἀνθρώπων εἶναι τῶν αὐτὸς ᾔδεε βαρυσυμφορώτατος, ἐπικατασφάζει τῷ τύμβῳ ἑωυτόν.
   46
   46.1 Κροῖσος δὲ ἐπὶ δύο ἔτεα ἐν πένθεϊ μεγάλῳ κατῆστο τοῦ παιδὸς ἐστερημένος.
.
.
 34.1
μετα που ο Σολων εφυγε τιμωρηθηκε σκληρα απ'τη θεικη νεμεση ο Κροισος,οπως υποθετω,
διοτι νομισε τον εαυτο του πως ειναι απ'τους ανθρωπους ολους ο πιο ευτυχης.Και γρηγορα
οπως κοιμονταν ειδε το ονειρο,που την αληθεια του φανερωσε των μελλοντων κακων να
γινουν στο παιδι του. 34.2 Ησαν στον Κροισο δυο γιοι,απ'τους οποιους ο ενας ηταν βλαμενος,
γιατι ηταν κωφος,ο δε αλλος απ'τους συνομηλικους πολυ μπροστα στα παντα πρωτος.Τ'ονο-
μα του ηταν Ατυς.Τουτον,λοιπον,τον Ατυν δειχνει στον Κροισο τ'ονειρο,πως θα χασει απο αιχμη
σιδερενια χτυπημενο. 34.3 Οταν επειτα σηκωθηκε και το συλλογισθηκε,επειδη κατατρομαξε
το ονειρο αποφασιζει στο παιδι να δωσει γυναικα,κι ενω ηταν συνειθισμενος να'ναι στρατηγος
των Λυδων σε καμια περιπτωση τωρα σε τετοια επιχειρηση δεν τον εστελνε.Τα δε ακοντια και
τα δορατα κι ολα αυτα που χρειαζονται στο πολεμο οι ανθρωποι,απ'τους ανδρωνες παιρνωντας
στις αποθηκες μαζεψε,μηπως καποιο απ'αυτα οπως κρεμεται στο παιδι πανω πεσει.
   35
   35.1 ενω ηταν απασχολημενος με του παιδιου το γαμο,φθανει στις Σαρδεις ενας αντρας
φορτωμενος συμφορα και μ'ακαθαρτα χερια,οντας Φρυγας στη καταγωγη,γενιας βασιλικης.
Μπαινοντας δε αυτος στου Κροισου το σπιτι κατα τους νομους του τοπου εκει παρακαλεσε
να λαβει καθαρμο,κι ο Κροισος τον καθαρισε. 35.2 Ειναι δε παραπλησια η καθαρση και στους
Λυδους και στους Ελληνες.Επειτα αφου τα καθιερωμενα εκανε ο Κροισος,τον ρωτησε να μαθει
κι απο που ερχεται και ποιος ειναι,λεγοντας αυτα εδω.35.3 'Ανθρωπε,και ποιος εισαι κι απο
που απ'τη Φρυγια φθανωντας στο σπιτι μου φιλοξενια εχεις;και ποιον απ'τους αντρες η'
απ' τις γυναικες σκοτωσες;',κι αυτος απαντησε 'βασιλια,του Γορδιου του γιου του Μιδα ειμαι
παιδι,ονομαζομαι Αδραστος,κι επειδη σκοτωσα  τον αδελφο μου χωρις να θελω ειμαι διωγμε-
νος απ'τον πατερα κι αποστερημενος τα παντα'. 35.4 Ο Κροισος σ'αυτον απαντησε μ'αυτα εδω.
'Και αντρων φιλων τυχαινεις απογονος να'σαι κι εχεις ερθει σε φιλους,οπου εδω δεν θα στερη-
θεις απο κανενα πραγμα μενωντας σε μας,και τη συμφορα αυτη αν πιο ελαφρα τη φερεις θα
κερδησεις  παρα πολυ'
    36
   36.1 Αυτος,λοιπον,βιοποριζονταν στον Κροισο.Και στον ιδιο χρονο μ'αυτο στον Ολυμπο
της Μυσιας αγριοχοιρος εμφανιζεται τεραστιος το μεγεθος,π' ορμωντας απ'το ορος αυτο των
Μυσων τις καλλιεργειες κατεστρεφε.Πολλες φορες δε οι Μυσοι εναντιον του βγαινοντας δεν
του εκαναν καμια βλαβη,και υποφεραν απ'αυτον. 36.2.Τελικα αφου ηρθαν στον Κροισο των
Μυσων αγγελιοφοροι  του ελεγαν αυτα εδω.'βασιλια,ενας αγριοχοιρος τεραστιος το μεγεθος
φανηκε στη χωρα μας,ο οποιος τις καλλιεργειες καταστρεφει,αυτον αν κι ενεργησαμε θαρρετα
να διωξουμε δεν μπορεσαμε.Τωρα ,λοιπον,θερμα παρακαλουμαι τον γιο σου και εκλεχτους
νεους και σκυλια να στειλεις μαζι μας,για να τον διωξουμε απ'τη χωρα'.36.3 Αυτοι,λοιπον,αυτα
παρακαλουσαν,ο δε Κροισκος ενθυμουμενος τ'ονειρο τα λογια ελεγε σ'αυτος αυτα εδω.
'για το παιδι το δικο μου μην ξαναναφερθητε,γιατι δεν θα το στειλω μαζι σας,γιατι και νιοπαν-
τρος  ειναι κι αυτα τωρα τον αποσχολουν.Απ'τους Λυδους,ομως,εκλεχτους και τα κυνηγετικα
ολα θα στειλω μαζι,και θα διαταξω σ'οσους ερθουν να ενεργησουν θαρρετα να διωξουν μαζι
με σας το θηριο απ'τη χωρα'
   37
   37.1 αυτα απαντησε.Ενω ηταν ικανοποιημενοι μ'αυτα εδω οι Μυσοι,μπαινει μεσα ο γιος
του Κροισου που'χε ακουσει αυτα που παρακαλεσαν οι Μυσοι.Κι επειδη αρνιονταν ο Κροισος
το γιο μαζι τους να στελει,λεει σ'αυτον ο νεαρος αυτα εδω. 37.2 'πατερα,τα πιο καλα πριν
καποτε και τα πιο γενναια σε μας ηταν και στους πολεμους και στα κυνηγια πηγαινοντας
να τα κατορθωνουμε.Τωρα κι απ'τα δυο τουτα μ'εχεις αποκλεισει,ουτε καποια δειλια σε μενα
να δεις ουτε απροθυμια,και τωρα με τι ματια πρεπει στην αγορα κι απ'την αγορα πηγαινοντας
και γυριζοντας να φανω; 37.3 Ποιος καποιος στους συμπολιτες θα φανω πως ειμαι,ποιος στη
νιοπαντρη γυναικα;Με ποιον εκεινη θα πιστεψει αντρα πως συγκατοικει;Εμε,λοιπον,συ η'
αφησε με να παω στο κυνηγι,η' με το λογο πεισε με πως για μενα το πιο καλο ειναι αυτα ετσι
να'ναι καμωμενα'
   38
   38.1 απαντησε ο Κροισος μ'αυτα εδω.'γιε,ουτε δειλια ουτ'αλλο κανενα δυσαρεστο εχω δει,
σε σενα να κανω αυτα,αλλα σε μενα φαντασμα ονειρου στον υπνο στεκαμενο πανω μου ειπε
πως εσυ ολιγοχρονος θα'σαι,γιατι απο αιχμη σιδερενια θα χαθεις.38.2 Απ'το φαντασμα,λοιπον,
τουτο και τον γαμο σε σενα τουτο εσπευσμενα εκανα και στη συνεργασια δεν σε στελνω,να σε
φυλαξω προσεχοντας,πως να μπορουσα στη δικη μου ζωη εσενα να γλυτωσω απ'το θανατο.
Γιατι σε μενα το μοναδικο τυχαινει να'σαι παιδι,γιατι τ'αλλο οπως εχει κατεστραμενη την ακοη
δεν ειναι να το υπολογιζω'
   39
   39.1 απαντησε ο νεαρος μ'αυτα εδω.'εχεις δικιο πατερα ετσι,βλεπωντας το φαντασμα αυτο,
για μενα προσοχη να'χεις.Αυτο,ομως,που δεν καταλαβαινεις,αλλα σ'αποκρυψε τ'ονειρο,εγω
σε σενα σωστο ειναι να πω.39.2 Ειπες πως  σε σενα τ'ονειρο απο αιχμη σιδερενια ειπε εγω θα
τελειωσω.Τ'αγριοχοιρου,ομως,ποια ειναι τα χερια,ποια η αιχμη η σιδερενια που εσυ φοβασαι;
Αν,ομως,απο δοντι σου'πε θα με τελειωσει,η' μ'αλλο τετοιο που σ'αυτο εμοιαζε,πρεπει,βεβαια,
να κανεις αυτα που κανεις.Τωρα,ομως,ειπε απο αιχμη.Κι αφου,λοιπον,οχι προς αντρες σε μας
γινεται η μαχη,αφησε με'.
   40
   40.1 απαντα ο Κροισος.'γιε,μ'εχεις νικησει μ'αυτο το τροπο εξηγωντας τ'ονειρο.Επειδη,
λοιπον,ειμαι νικημενος απο σενα αλλαζω γνωμη,και σ'αφηνω να πας στο κυνηγι'
   41
   41.1 λεγοντας αυτα ο Κροισος στελνει να του φερουν τον Φρυγα Αδραστο,οταν ηρθε
σ'αυτον λεει αυτα εδω.'Αδραστε,εγω σενα συμφορα,οταν σ'ειχε πληξει δυσαρεστη,για την
οποια εσενα δεν κατηγορω,σε καθαρησα και στο σπιτι σ'υποδεχτηκα,παρεχωντας ολα τα
εξοδα. 41.2 Τωρα ,λοιπον,[γιατι οφειλεις σε μενα που προηγουμενα εκανα καλα σε σε με
τα καλα να με ανταμειψεις]φυλακα του παιδιου εσε του δικου μου σε διοριζω να νινεις
στο κυνηγι που κιναει,μη καποιοι καθ'οδον κλεφτες κακουργοι σε κακο σας μπλεξουν.
 41.3 Επισης και σε σενα  χρεος ειναι να πας οπου εκει θα λαμπρυνθεις γιατι και σε σενα αυτο
το χρεος το πατροπαραδοτο ειναι κι ακομη σωματικη δυναμη εχεις'
   42
   42.1 απαντα ο Αδραστος.' βασιλια,σ'αλλη περισταση εγω ουτε που θα πηγαινα σ'αγωνα τε---
τοιο,γιατι ουτε η συμφορα αυτη που μ'εχει στιγματισμενον ταιριστη ειναι με συνομηλικους
αγαθα πραττοντες να πηγαινω,ουτε και θελω,και παρα πολλα θα'χα να συγκρατηθω. 42.2 Τω-
ρα,επειδη συ με παροτρυνεις και πρεπει σε σενα να κανω χαρι[γιατι οφειλω εσενα ν'ανταμειψω
για τα καλα],να κανω ειμαι ετοιμος αυτα,και τον γιο σου,που ζητας να φυλλαξω,αβλαβος οσον
αφορα αυτον που τον φυλλαει να προσδοκας σε σενα να γυρισει πισω'
   43
   43.1 με τετοια εδω αφου αυτος απαντησε στον Κροισο,ξεκινησαν μετα απ'αυτα συντεταγμε-
νοι και μ'εκλεχτους νεους και με σκυλια.Οταν εφθασαν στον Ολυμπο το ορος εψαχναν το
θηριο.το βρηκαν και περικυκλωνοντας το του ριχναν ακοντια. 43.2 Οπου εκει,λοιπον, ο ξενος,
αυτος που καθαρισθηκε απ'τον φονο,ο οποιος καλουνταν Αδραστος,ακοντιζοντας τον αγριο-
χοιρο λαθευει,και τυχαινει του Κροισου το παιδι. 43.3 Αυτος αφου χτυπηθηκε με την αιχμη
εξεπληρωσε τ'ονειρου το λογο,κι ετρεχε καποιος ν'αναγγειλει στο Κροισο το γεγονος,φθανον-
τας δε στις Σαρδεις και τη μαχη και του παιδιου τη μοιρα του φανερωσε.
   44
   44.1 ο Κροισος με τον θανατο του παιδιου συντετριμενος πιο πολυ θρηνολογουσε πως τον
σκοτωσε αυτος που αυτος απ'τον φονο καθαρισε. 44.2 Ταραγμενος απ' τη συμφορα βαρια
καλουσε τον Καθαρσιο Δια να μαρτυρησει γι'αυτα που απ'τον ξενο εχει παθει,καλουσε και
τον επιστιον προστατη της εστιας και τον εταιρηιον της φιλιας,τον ιδιο τουτο ονομαζοντας
θεο,τον επιστιον καλωντας,γιατι στο σπιτι του υποδεχομενος τον ξενο τον φονια του παι-
διου χωρις να ξερει τρεφωντας,και τον εταιρηιον,που ως φυλακα τον εστειλε μαζι του και
τον βρηκε τον πιο εχθρικο.
   45
   45.1 Εμφανισθηκαν μετα απο τουτο οι Λυδοι φερνοντας τον νεκρο,απο πισω δε ακολουθου-
σε αυτον ο φονιας.Στεκωντας αυτος μπροστα απ'το νεκρο παραδωνε τον εαυτο στον Κροισο
απλωνοντας τα χερια,να τον σφαξει αυτον παρακαλωντας πανω στον νεκρο,αναφερωντας και
τη δικη του πρωτη συμφορα,και πως μετα απ'αυτη αυτον που τον καθαρισε εχει καταστρεψει,
και πως δεν αξιζει να ζει.45.2 Ο Κροισος τουτα  ακουωντας και τον Αδραστο λυπαται,αν κι
ηταν μεσα σε τοσο κακο του σπιτιου του,και λεει σ'αυτον. 'εχω.ξενε απο σενα ολη τη δικαιο-
συνη,επειδη ο ιδιος τον εαυτο σου καταδικαζεις σε θανατο.Δεν εισαι συ σε μενα τουτου εδω
του κακου ο αιτιος,παρα μονο οσο χωρις τη θεληση σου πηρες μερος,αλλ'απ'τους θεους νομιζω
καποιος,που σε μενα και παλια προσημανε τα μελλοντα να συμβουν'.45.3 Ο Κροισος αμεσως
εθαψε οπως ταιριαστο ηταν το δικο του παιδι.Ο Αδραστος,ομως,του Γορδιου του γιου του
Μιδα,αυτος ο φονιας του δικου του αδελφου που εγινε φονιας αυτου που τον καθαρισε,οταν
ησυχια αφου εφυγαν οι ανθρωποι εγινε γυρω στο μνημα,συναισθανομενος πως απ' τους  αν-
θρωπους ειναι απ'αυτους που ο ιδιος γνωρισε ο πιο βαριοκαταραμενος,σφαζει πανω στον τυμ-
βο του ταφου τον εαυτο του.
   46
   46.1 ο Κροισος για δυο χρονια σε πενθος μεγαλο εμεινε απ'το παιδι στερημενος
.
.
σχολια:
-Σολων
Ο Σόλων(περ. 639 - 559 π.Χ.) ήταν σημαντικός Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος, ποιητής και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8C%CE%BB%CF%89%CE%BD_%CE%BF_%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82
-Νεμεσις
Ελάχιστα γνωρίζουμε για τη Νέμεσι, αυτή την αρχαιότατη θεότητα, που προσδιορίζεται άλλοτε ως Ιχναίη, άλλοτε ως Αδράστεια ή Ραμνουσία. Η ετυμολογία, η ρίζα του ονόματος «νέμω», δήλωνε αρχικά τη δίκαιη διανομή, τη μοιρασιά που γίνεται βάσει νόμιμης εξουσίας. Με τον καιρό απέκτησε τη σημασία της ανάληψης δικαστικής δράσης εκ μέρους της εξουσίας, ώστε να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Ως λέξη η «Νέμεσις» έχει αντικειμενική αξία και όχι υποκειμενική. Αναφέρεται στο φορέα της εξουσίας που την ασκεί. Μεταφορικά λέγοντας «Νέμεσι» εννοούμε τη θεία δίκη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B9%CF%82
-Κροισος
Ο Κροίσος, γιος του Αλυάττη, ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Λυδίας της δυναστείας των Μερμνάδων
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%BF%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%82
-Λυδια
Η Λυδία ήταν αρχαία χώρα στη Μικρά Ασία, η κατά τον Όμηρο Μαιονία. Οι κάτοικοί της ονομάζονταν Λυδοί.
Βασικά όρια της χώρας αυτής ήταν προς Β. η Μυσία, προς Α. η Φρυγία και προς Ν. η Καρία. Το ανατολικό μέρος αυτής που την διέρρεε ο Έρμος ονομαζόταν «κατακεκαυμένη» από την ηφαιστειώδη όψη του εδάφους. Στα δυτικό της εκτεινόταν η Ιωνία με την ιστορική Ιωνική Δωδεκάπολη στην οποία από νωρίς είχε προστεθεί και η Αιολική αποικία Σμύρνη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%85%CE%B4%CE%AF%CE%B1
-Σαρδεις
Οι Σάρδεις (σημ. Sart της Τουρκίας) ήταν αρχαιότατη μικρασιατική πόλη στη Λυδία, της οποίας υπήρξε και πρωτεύουσα. Ήταν χτισμένη στο «Σαρδιανό πεδίο», την πεδιάδα δηλαδή που εκτεινόταν ανάμεσα στο όρος Τμώλο και τον Έρμο ποταμό και διαρρεόταν από τον περίφημο Πακτωλό ποταμό.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CF%82
-Φρυγια
Το όνομα Φρυγία έφερε κατά την αρχαιότητα μεγάλη περιοχή της σημερινής βορειοκεντρικής Τουρκίας, που περιελάμβανε όλη την έκταση από τα κεντρικά παράλια του Πόντου και κατέληγε νότια στην Αντιόχεια της Πισιδίας και το Ικόνιο (σημερινή Konya)[1].
Είχε προς Β. τη Βιθυνία, προς Δ. τη Μυσία, τη Λυδία και την Καρία, προς Ν. την Καβαλίδα και την Πισιδία και προς Α. τη Γαλατία και τη Λυκαονία. Ονομαζόταν Μεγάλη Φρυγία σε αντιδιαστολή με τη Μικρά Φρυγία ή Ελλησποντική Φρυγία (Μυσία). Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο το βόρειο αυτής μέρος ενώθηκε με το βασίλειο της Περγάμου και ονομάστηκε «Επίκτητος Φρυγία», ενώ τα νότια πήραν το όνομα «Παρώρειος» ή «Πισιδική Φρυγία». Οι κάτοικοι της περιοχής ονομάζονταν, γενικά, Φρύγες.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CF%85%CE%B3%CE%AF%CE%B1
-Γορδιος
Ο Γόρδιος ήταν ένας φτωχός Φρύγας, που είχε λίγη καλλιεργήσιμη γη και δύο ζευγάρια βόδια. Με το ένα όργωνε, με το άλλο έσερνε την άμαξά του.
Κάποτε, εκεί που όργωνε, ένας αετός κάθισε στο ζυγό της άμαξας και έμεινε εκεί μέχρι την ώρα που έπρεπε να λυθούν τα βόδια. Τόσο εντυπωσιάστηκε από το θέαμα ώστε πήγε να αναφέρει το θεϊκό σημάδι στους Τελμησσείς μάντεις, διότι οι Τελμησσείς είχαν την σοφία να εξηγούν θεϊκά σημάδια και η μαντική τέχνη μεταδιδόταν σ' αυτούς από γενιά σε γενιά, ακόμη και στις γυναίκες και στα παιδιά
Καθώς πλησίασε σε κάποιο χωριό τους, συνάντησε μια κοπέλα που έπαιρνε νερό και της διηγήθηκε την ιστορία με τον αετό. Αυτή, που καταγόταν επίσης από μαντική γενιά, του είπε να γυρίσει στον ίδιο τόπο και να θυσιάσει στον Δία. Ο Γόρδιος παντρεύτηκε το κορίτσι και γέννησαν ένα γιο, τον Μίδα. Ο Μίδας ήταν ήδη ένα όμορφο και άξιο παλικάρι.
Όταν ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους Φρύγες, οι εμπόλεμοι πήραν χρησμό ότι μια άμαξα θα τους φέρει το βασιλιά. Ενώ τα συζητούσαν αυτά, έφτασε ο Μίδας με τον πατέρα του και τη μητέρα του και σταμάτησε την άμαξα για να δει την σύναξη. Οι Φρύγες ρώτησαν το μαντείο και πήραν την απάντηση ότι αυτός είναι ο άνθρωπός που τους είπε ο θεός ότι θα φέρει την άμαξα. Έκαναν λοιπόν τον Μίδα βασιλιά τους και αυτός σταμάτησε την εξέγερση και αφιέρωσε την άμαξα του πατέρα του στον Δία το βασιλιά, για να τον ευχαριστήσει που έστειλε τον αετό.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%8C%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82
-Μιδας
Στην ελληνική μυθολογία, ο Μίδας ήταν βασιλιάς της Φρυγίας. Ήταν γνωστός για την ικανότητά του να μετατρέπει σε χρυσάφι οτιδήποτε άγγιζε. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι είχε αφιερώσει έναν θρόνο στους Δελφούς πριν από τον Γύγη, δηλαδή λίγο πριν ή λίγο μετά το 700 π.Χ. Ήταν γιος του Γόρδιου, ενός φτωχού αγρότη, απογόνου του μακεδονικού βασιλικού γένους των Βριγών που μετανάστευσε στη Μικρά Ασία και έγινε βασιλιάς του Γορδίου ή Γορδίειου, παλιάς πρωτεύουσας της Φρυγίας στον άνω ρου στον ποταμού Σαγγάριου. Ανέβηκε στο θρόνο επειδή επιβεβαίωσε το χρησμό του Μαντείου, που έλεγε ότι ο μελλοντικός βασιλιάς θα ερχόταν πάνω σε ένα κάρο. Στο ζυγό του κάρου αυτού υπήρχε ένα σχοινί δεμένο σε κόμπο το οποίο έκοψε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν πήγε στο Γόρδιο.
Γυναίκα του Μίδα ήταν η Ερμοδίκη ή Δημοδίκη, κόρη του Αγαμέμνονα, βασιλιά της αιολικής Κύμης.
Ο Μίδας φημιζόταν για τη σοφία, την ευσέβεια και τα πλούτη του. Ήταν μεταξύ εκείνων που θέσπισαν τη λατρεία της θεάς Κυβέλης. Στα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ. οι Κιμμέριοι εισέβαλαν στη Φρυγία και κατέλυσαν το βασίλειο του Μίδα, ο οποίος από τη λύπη του αυτοκτόνησε. Όταν οι Φρύγες εξεδίωξαν τους Κιμμέριους, έφτιαξαν τον τάφο του Μίδα ανάμεσα στον Πρυμνησό και το Μίδαιο. Πάνω στον τάφο υπάρχει μία επιγραφή σε γλώσσα συγγενή με την ελληνική όπου αναφέρεται το όνομα του Μίδα. Επίσης τον λάτρευαν ως γιό της θεάς Κυβέλης
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
-Μυσια
Η Μυσία ήταν αρχαία χώρα της Μικράς Ασίας παρά την Προποντίδα. Οι κάτοικοί της ονομάζονται Μυσοί.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1
Ο Όλυμπος της Μυσίας στη Μικρά Ασία (το σημερινό βουνό Ουλουντάγ στη βορειοδυτική Τουρκία).
.
.
.

Αφροδιτη και Ερωτας

ΕΙΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΝ.ΟΜΗΡΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ.
ΑΘΗΝΑ ΑΡΤΕΜΙΣ ΕΣΤΙΑ.ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΘΕΕΣ Π'ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ.
[μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

μοῦσά μοι ἔννεπε ἔργα πολυχρύσου Ἀφροδίτης,
Κύπριδος, ἥτε θεοῖσιν ἐπὶ γλυκὺν ἵμερον ὦρσε
καί τ' ἐδαμάσσατο φῦλα καταθνητῶν ἀνθρώπων
οἰωνούς τε διιπετέας καὶ θηρία πάντα,
ἠμὲν ὅσ' ἤπειρος πολλὰ τρέφει ἠδ' ὅσα πόντος:    5
πᾶσιν δ' ἔργα μέμηλεν ἐυστεφάνου Κυθερείης.
τρισσὰς δ' οὐ δύναται πεπιθεῖν φρένας οὐδ' ἀπατῆσαι:
κούρην τ' αἰγιόχοιο Διός, γλαυκῶπιν Ἀθήνην:
οὐ γὰρ οἱ εὔαδεν ἔργα πολυχρύσου Ἀφροδίτης,
ἀλλ' ἄρα οἱ πόλεμοί τε ἅδον καὶ ἔργον Ἄρηος    10
ὑσμῖναί τε μάχαι τε καὶ ἀγλαὰ ἔργ' ἀλεγύνειν.
πρώτη τέκτονας ἄνδρας ἐπιχθονίους ἐδίδαξε
ποιῆσαι σατίνας τε καὶ ἅρματα ποικίλα χαλκῷ.
ἣ δέ τε παρθενικὰς ἁπαλόχροας ἐν μεγάροισιν
ἀγλαὰ ἔργ' ἐδίδαξεν ἐπὶ φρεσὶ θεῖσα ἑκάστῃ.    15
οὐδέ ποτ' Ἀρτέμιδα χρυσηλάκατον, κελαδεινὴν
δάμναται ἐν φιλότητι φιλομμειδὴς Ἀφροδίτη.
καὶ γὰρ τῇ ἅδε τόξα καὶ οὔρεσι θῆρας ἐναίρειν,
φόρμιγγές τε χοροί τε διαπρύσιοί τ' ὀλολυγαὶ
ἄλσεά τε σκιόεντα δικαίων τε πτόλις ἀνδρῶν.    20
οὐδὲ μὲν αἰδοίῃ κούρῃ ἅδε ἔργ' Ἀφροδίτης,
Ἱστίῃ, ἣν πρώτην τέκετο Κρόνος ἀγκυλομήτης,
αὖτις δ' ὁπλοτάτην, βουλῇ Διὸς αἰγιόχοιο,
πότνιαν, ἣν ἐμνῶντο Ποσειδάων καὶ Ἀπόλλων:
ἣ δὲ μαλ' οὐκ ἔθελεν, ἀλλὰ στερεῶς ἀπέειπεν:    25
ὤμοσε δὲ μέγαν ὅρκον, ὃ δὴ τετελεσμένος ἐστίν,
ἁψαμένη κεφαλῆς πατρὸς Διὸς αἰγιόχοιο,
παρθένος ἔσσεσθαι πάντ' ἤματα, δῖα θεάων.
τῇ δὲ πατὴρ Ζεὺς δῶκε καλὸν γέρας ἀντὶ γάμοιο
καὶ τε μέσῳ οἴκῳ κατ' ἄρ' ἕζετο πῖαρ ἑλοῦσα.    30
πᾶσιν δ' ἐν νηοῖσι θεῶν τιμάοχός ἐστι
καὶ παρὰ πᾶσι βροτοῖσι θεῶν πρέσβειρα τέτυκται.
τάων οὐ δύναται πεπιθεῖν φρένας οὐδ' ἀπατῆσαι:
τῶν δ' ἄλλων οὔ πέρ τι πεφυγμένον ἔστ' Ἀφροδίτην
οὔτε θεῶν μακάρων οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων.    35

μουσα τα εργα της πολυχρυσης πες μου Αφροδιτης
της Κυπριδος,που στους θεους το γλυκο ξεσηκωνει ποθο
κι επισης  τα γενη των θνητων δαμαζει ανθρωπων
και τ'ουρανου τα πουλια κι ολα τα θηρια
κι οσα πολλα η στερια τρεφει κι οσα ο ποντος 5
ολα τα νοιαζουν τα εργα της ωριοστεφανης Κυθερειας,
τρεις,ομως,ουτε να πεισει μπορει ουτε ν'απατησει,
τη κορη τ'ασπιδοφορου Δια τη λαμπροματα Αθηνα,
γιατι δεν της αρεσουν τα εργα της πολυχρυσης Αφροδιτης,
αλλ'ομως κι οι πολεμοι αρεσουν και τ'Αρη το εργο 10
και για συγκρουσεις και μαχες και λαμπρα εργα φροντιζει
πρωτ'αυτη τεχνιτες να γινουν τους ανθρωπους της γης διδαξε
και πολεμικες αμαξες να κανουν κι αρματα χαλκοστολιστα
κι αυτη τις απαλοχρωμες κοπελες μεσ'στα παλατια
τα καλα εργα διδαξε στο μυαλο καθε μιας βαζοντας τα ,15
αλλ'ουτε ποτε την χρυσοβελη Αρτεμη με την ηχηρη φωνη
δαμασε στο ερωτα η με τ'ομορφο χαμογελο Αφροδιτη
και γιατι σ'αυτη αρεσε το τοξο και στα ορη αγριμια να σκοτωνει
κι οι φορμιγγες κι οι χοροι κι οι διαπεραστικες κραυγες
και τα σκιερα δαση και των δικαιων ανθρωπων οι πολεις, 20
ουτε,ομως,και στη σεμνη κορη αρεσουν της Αφροδιτης τα εργα.
την Εστια,που πρωτη γεννησε ο πανουργος Κρονος.
παντα παρθενα,με τη βουλη τ'ασπιδοφορου Δια,
δεσποινα,που να μνηστευθουν θελησαν Ποσειδωνας κι Απολλωνας,
ομως εκεινη καθολου δεν ηθελε,αλλα σταθερα αρνιονταν 25
κι ορκισθηκε βαρυ ορκο,πο'χει ηδη εκπληρωθει,
παρθενα να μεινει ολο το καιρο,ξεχωριστη απ'τις θεες,
και σ'αυτη ο πατερας Ζευς καλα ανταλλαξε του γαμο
και στου σπιτιου τη μεση καθεται κι εκλεκτη παιρνει μεριδα φαγητο,30
σ'ολους δε τους ναους των θεων τη τιμη εχει
και γι'ολους τους θνητους των θεων πρεσβειρα εγινε,
αυτες,λοιπον,ουτε να πεισει μπορει ουτε ν'απατησει,
απ'τους αλλους απ'την Αφροδιτη κανενας δεν εχει ξεφυγει
ουτ'απ'τους μακαριους θεους ουτ'απ'τους θνητους ανθρωπους 35
.
.
σχολια:
-Ομηρικοι Υμνοι
Οι Ομηρικοί Ύμνοι αποτελούν μια συλλογή αρχαίων ελληνικών ύμνων σε μέτρο δακτυλικό εξάμετρο, το ίδιο που χρησιμοποιείται στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Στην Αρχαιότητα, οι ύμνοι αυτοί αποδίδονταν στον Όμηρο: η πρώτη αναφορά σε αυτούς σε γραπτό κείμενο γίνεται από τον Θουκυδίδη (iii.104). Ορθώς ο Wolf στα Prolegomena ad Homerum έβγαλε το συμπέρασμα ότι αυτοί οι ύμνοι χρησίμευαν στους ραψωδούς ως προεισαγωγή στις επικές απαγγελίες.
Οι παλαιότεροι από αυτούς γράφτηκαν κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. κι έτσι βρίσκονται ανάμεσα στα αρχαιότερα μνημεία της ελληνικής λογοτεχνίας. Παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι Ομηρικοί ύμνοι γράφτηκαν κατά την Αρχαϊκή περίοδο (7ος-6ος αιώνας π.Χ.), μερικοί θεωρούνται ως έργα της Ελληνιστικής Περιόδου.
Οι ύμνοι ποικίλουν σε μέγεθος: κάποιοι είναι σύντομοι και τελειώνουν σε τρεις ή τέσσερις σειρές, ενώ άλλοι καλύπτουν μέχρι και πεντακόσιους στίχους. Οι μεγαλύτεροι ύμνοι περιλαμβάνουν επίκληση, εγκώμιο και αφήγηση, κάποιες φορές εκτεταμένη. Τα περισσότερα σωζόμενα χειρόγραφα από τα Βυζαντινά χρόνια ξεκινούν με τον Τρίτο Ύμνο. Μια τυχαία ανακάλυψη το 1777, στη Μόσχα, έφερε στο φως τους δυο ύμνους που βρίσκονται στην αρχή της συλλογής, τον Ύμνο προς το Διόνυσο και τον Ύμνο προς τη Δήμητρα. Περιέχονται σε ένα μοναδικό χειρόγραφο του 15ου αιώνα και σώζονται σε αποσπασματική μορφή.
Οι 33 ύμνοι είναι αφιερωμένοι στους εξέχοντες θεούς της Ελληνικής μυθολογίας, μερικοί από τους οποίους είναι:
Αφροδίτη Απόλλων Άρης  Ασκληπιός  Άρτεμις  Αθηνά  Ερμής Εστία Κυβέλη Διόνυσος  Δήμητρα
Διόσκουροι, Κάστωρ και Πολυδεύκης  Γαία  Ήλιος  Ήρα  Ηρακλής  Ήφαιστος  Πάνας  Ποσειδώνας
Πύθιος Απόλλων  Σελήνη  Ζευς
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BC%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%8E%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CE%B9
-Αφροδιτη
Η Αφροδίτη κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία και θρησκεία είναι η θεά του έρωτα, της ομορφιάς, της σεξουαλικότητας, της ηδονής και της τεκνοποίησης.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1)
-Αθηνα
Θεά της σοφίας, της χειροτεχνίας, της τέχνης, του πολέμου, της διπλωματίας, της ύφανσης, της ποίησης, της ιατρικής, του εμπορίου και της στρατηγικής.
Η Αθηνά, κατά την Ελληνική μυθολογία, ήταν η θεά της σοφίας, της στρατηγικής και του πολέμου. Παλαιότεροι τύποι του ονόματος της θεάς ήταν οι τύποι Ἀθάνα (δωρικός) και Ἀθήνη, το δε όνομα Ἀθηνᾶ, που τελικά επικράτησε, προέκυψε από το επίθετο Ἀθαναία, που συναιρέθηκε σε Ἀθηνάα > Ἀθηνᾶ. Στον πλατωνικό Κρατύλο το όνομα Αθηνά ετυμολογείται από το Α-θεο-νόα ή Η-θεο-νόα, δηλαδή η νόηση του Θεού (Κρατυλ. 407b), αλλά η εξήγηση αυτή είναι παρετυμολογική. Η επιστημονική βιβλιογραφία θεωρεί το θεωνύμιο προελληνικό και αγνώστου ετύμου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC
-Αρτεμις
H Άρτεμις (λατινικά Diana) είναι μια από τις παλαιότερες, πιο περίπλοκες αλλά και πιο ενδιαφέρουσες μορφές του ελληνικού πανθέου. Κόρη του Δία και της Λητούς, δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα, βασίλισσα των βουνών και των δασών, θεά του κυνηγιού, προστάτιδα των μικρών παιδιών και ζώων.
Η Εστία, η Αθηνά και η Άρτεμη, ήταν οι μόνες Θεές που πάνω τους δεν είχε δύναμη η Αφροδίτη (που είχε υποτάξει το σύνολο Θεών και ανθρώπων).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%82
-Εστια
Κατά την ελληνική μυθολογία, η Εστία είναι η θεά της εστίας, της οικιακής ζωής και της οικογένειας, η οποία λάμβανε την πρώτη προσφορά σε κάθε θυσία που λάμβανε χώρα σε μια οικία και δεν είχε δημόσια λατρεία
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B1_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1)
.
.
.

Ακαδημια Πλατωνος,μωσαικο,Πομπηια

Σωκράτης: πανοῦργος εἶ, ὦ Μένων, καὶ ὀλίγου ἐξηπάτησάς με
Πλατων Μενων 80a 81a μεταφραση-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Μένων: ὦ Σώκρατες, ἤκουον μὲν ἔγωγε πρὶν καὶ συγγενέσθαι [80a]σοι ὅτι σὺ οὐδὲν ἄλλο ἢ αὐτός τε ἀπορεῖς καὶ τοὺς ἄλλους ποιεῖς ἀπορεῖν· καὶ νῦν, ὥς γέ μοι δοκεῖς, γοητεύεις με καὶ φαρμάττεις καὶ ἀτεχνῶς κατεπᾴδεις, ὥστε μεστὸν ἀπορίας γεγονέναι. καὶ δοκεῖς μοι παντελῶς, εἰ δεῖ τι καὶ σκῶψαι, ὁμοιότατος εἶναι τό τε εἶδος καὶ τἆλλα ταύτῃ τῇ πλατείᾳ νάρκῃ τῇ θαλαττίᾳ· καὶ γὰρ αὕτη τὸν ἀεὶ πλησιάζοντα καὶ ἁπτόμενον ναρκᾶν ποιεῖ, καὶ σὺ δοκεῖς μοι νῦν ἐμὲ τοιοῦτόν τι πεποιηκέναι, {{χ|ναρκᾶν]· ἀληθῶς γὰρ ἔγωγε καὶ [80b]τὴν ψυχὴν καὶ τὸ στόμα ναρκῶ, καὶ οὐκ ἔχω ὅτι ἀποκρίνωμαί σοι. καίτοι μυριάκις γε περὶ ἀρετῆς παμπόλλους λόγους εἴρηκα καὶ πρὸς πολλούς, καὶ πάνυ εὖ, ὥς γε ἐμαυτῷ ἐδόκουν· νῦν δὲ οὐδ᾽ ὅτι ἐστὶν τὸ παράπαν ἔχω εἰπεῖν. καί μοι δοκεῖς εὖ βουλεύεσθαι οὐκ ἐκπλέων ἐνθένδε οὐδ᾽ ἀποδημῶν· εἰ γὰρ ξένος ἐν ἄλλῃ πόλει τοιαῦτα ποιοῖς, τάχ᾽ ἂν ὡς γόης ἀπαχθείης.

Σωκράτης: πανοῦργος εἶ, ὦ Μένων, καὶ ὀλίγου ἐξηπάτησάς με.

Μένων: τί μάλιστα, ὦ Σώκρατες; [80c]

Σωκράτης: γιγνώσκω οὗ ἕνεκά με ᾔκασας.

Μένων: τίνος δὴ οἴει;

Σωκράτης: ἵνα σε ἀντεικάσω. ἐγὼ δὲ τοῦτο οἶδα περὶ πάντων τῶν καλῶν, ὅτι χαίρουσιν εἰκαζόμενοι λυσιτελεῖ γὰρ αὐτοῖς· καλαὶ γὰρ οἶμαι τῶν καλῶν καὶ αἱ εἰκόνες ἀλλ᾽ οὐκ ἀντεικάσομαί σε. ἐγὼ δέ, εἰ μὲν ἡ νάρκη αὐτὴ ναρκῶσα οὕτω καὶ τοὺς ἄλλους ποιεῖ ναρκᾶν, ἔοικα αὐτῇ· εἰ δὲ μή, οὔ. οὐ γὰρ εὐπορῶν αὐτὸς τοὺς ἄλλους ποιῶ ἀπορεῖν, ἀλλὰ παντὸς μᾶλλον αὐτὸς ἀπορῶν οὕτως καὶ τοὺς ἄλλους ποιῶ [80d]ἀπορεῖν. καὶ νῦν περὶ ἀρετῆς ὃ ἔστιν ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα, σὺ μέντοι ἴσως πρότερον μὲν ᾔδησθα πρὶν ἐμοῦ ἅψασθαι, νῦν μέντοι ὅμοιος εἶ οὐκ εἰδότι. ὅμως δὲ ἐθέλω μετὰ σοῦ σκέψασθαι καὶ συζητῆσαι ὅτι ποτέ ἐστιν.

Μένων: καὶ τίνα τρόπον ζητήσεις, ὦ Σώκρατες, τοῦτο ὃ μὴ οἶσθα τὸ παράπαν ὅτι ἐστίν; ποῖον γὰρ ὧν οὐκ οἶσθα προθέμενος ζητήσεις; ἢ εἰ καὶ ὅτι μάλιστα ἐντύχοις αὐτῷ, πῶς εἴσῃ ὅτι τοῦτό ἐστιν ὃ σὺ οὐκ ᾔδησθα; [80e]

Σωκράτης: μανθάνω οἷον βούλει λέγειν, ὦ Μένων. ὁρᾷς τοῦτον ὡς ἐριστικὸν λόγον κατάγεις, ὡς οὐκ ἄρα ἔστιν ζητεῖν ἀνθρώπῳ οὔτε ὃ οἶδε οὔτε ὃ μὴ οἶδε; οὔτε γὰρ ἂν ὅ γε οἶδεν ζητοῖ οἶδεν γάρ, καὶ οὐδὲν δεῖ τῷ γε τοιούτῳ ζητήσεως οὔτε ὃ μὴ οἶδεν οὐδὲ γὰρ οἶδεν ὅτι ζητήσει. [81a]

Μένων: οὐκοῦν καλῶς σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὁ λόγος οὗτος, ὦ Σώκρατες;

Σωκράτης: οὐκ ἔμοιγε.


Μενων:Σωκρατη,ακουγα μεν εγω βεβαια και  πριν να σε συναντησω πως τιποτα αλλο δεν κανεις
παρα ν'απορεις κι ο ιδιος και τους αλλους να κανεις ν'απορουν,και τωρα,οπως βεβαια σε μενα
φαινεται,με παραπλανας και ποτιζεις με μαγικα και τελειως με λογια συγχιζεις,ωστε γεματος
μ'απορια να'χω γινει,και σε μενα μου φαινεσαι,αν πρεπει καπως να αστειευτω,πολυ ομοιος
εισαι και με το ειδος και τ'αλλα μ'αυτη τη πλατια ναρκη τη θαλασσια τσουχτρα,και γιατι αυτη
αυτον που καποτε την πλησιαζει και την αγγιξει ναρκωνει,κι εσυ φαινεσαι σε μενα τωρα κατι
τετοιο να'χεις κανει,πραγματικα γιατ'εγω και τη ψυχη και το στομα εχω ναρκωμενο,και δεν εχω
τι ν'αποκριθω σε σενα,αν και χιλιαδες φορες βεβαια περι αρετης πολλους λογους εχω μιλησει
και μπροστα σε πολλους,και παρα πολυ καλα,οπως βεβαια ο ιδιος εγω νομιζα,τωρα το τι ειναι
καθολου δεν εχω να πω,και σε μενα μου φαινεσαι καλα σκεφτεσαι να μην φευγεις απο'δω ουτε
να πηγαινεις σ'αλλη πολη,γιατι αν ξενος σ'αλλη πολη τετοια κανεις,γρηγορα σαν μαγος θα πια-
στεις

Σωκρατης:πονηρος εισαι,Μενων,και λιγο με ξεγελασες

Μενων: τι ακριβως,Σωκρατη;

Σωκρατης:γνωριζω για ποιο λογο με παρομοιασες

Μενων:για ποιο,λοιπον ,νομιζεις;

Σωκρατης:για να σε παρομοιασω κι εγω,εγω αυτο το γνωριζω για ολους τους ωραιους,επειδη
ευχαριστιουνται να παρομοιαζονται γιατι σ'αυτους ειναι συμφερον,γιατι ωραιες υποθετω των
ωραιων και οι εικονες,αλλα δεν θα σε παρομοιασω κι εγω,εγω δε,αν η ναρκη κι αυτη η ιδια ετσι
ναρκωνεται και τους αλλους κανει να ναρκωνονται,μ'αυτη μοιαζω,αν δε μη,οχι,οχι γιατι εχοντας
λυμενες τις αποριες ο ιδιος τους αλλους κανω ν'απορουν,αλλ'απ'τον καθενα πιο πολυ ο ιδιος
απορωντας ετσι και τους κανω ν'απορουν,και τωρα περι αρετης αυτο που ειναι εγω μεν δεν
γνωριζω,εσυ ομως ισως προτου γνωριζες πριν εμενα αγγιξεις,τωρα ομως ομοιος εισαι μ'αυτον
που δε γνωριζει,ομως θελω μαζι σου να σκεφτω και να συζητησω αυτο που μπορει να ειναι

Μενων:και με ποιον τροπο θα ζητησεις,Σωκρατη,αυτο για το οποιο καθολου δεν γνωριζεις τι
ειναι;γιατι ποιο απ'αυτα που δεν γνωριζεις προτιθεσαι να ζητησεις;η' κι αν καπως καταφερεις
να βρεθεις μ'αυτο,πως θα καταλαβεις  οτι τουτο ειν'αυτο που εσυ δεν γνωριζεις;

Σωκρατης:αντιλαμβανομαι αυτο που θελεις να πεις,Μενων,κοιταξε αυτο οπως σοφιστικο λογο
το καταθετεις,πως,δηλαδη,δεν ειναι στον ανθρωπο να ζητα αυτ'αυτο που γνωριζει ουτ'αυτο
που  δεν γνωριζει,γιατι ουτε θα μπορουσε,βεβαια,αυτο που γνωριζει να ζητα γιατι το γνωριζει,
και δεν χρειαζεται,βεβαια,αυτο να ζητα που δεν γνωριζει γιατι δεν γνωριζει τι να ζητησει

Μενων: λοιπον δεν σου φαινεται πως σωστα ειπωθηκε αυτος ο λογος;Σωκρατη;

Σωκρατης:οχι σε μενα,βεβαια

.

.
.

ποση η πλευρα  τετραγωνου διπλασιου εμβαδου ενος δεδομενου τετραγωνου;
[το Σωκρατικο Μαιευτικο Διαλεκτικο Πειραμα: τὸ μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν]
Πλατωνος Μενων 81e,86a-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Μένων: ναί, ὦ Σώκρατες· ἀλλὰ πῶς λέγεις τοῦτο, ὅτι οὐ μανθάνομεν, ἀλλὰ ἣν καλοῦμεν μάθησιν ἀνάμνησίς ἐστιν; ἔχεις με τοῦτο διδάξαι ὡς οὕτως ἔχει;

Σωκράτης: καὶ ἄρτι εἶπον, ὦ Μένων, ὅτι πανοῦργος εἶ, καὶ [82a]νῦν ἐρωτᾷς εἰ ἔχω σε διδάξαι, ὃς οὔ φημι διδαχὴν εἶναι ἀλλ᾽ ἀνάμνησιν, ἵνα δὴ εὐθὺς φαίνωμαι αὐτὸς ἐμαυτῷ τἀναντία λέγων.

Μένων: οὐ μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, οὐ πρὸς τοῦτο βλέψας εἶπον, ἀλλ᾽ ὑπὸ τοῦ ἔθους· ἀλλ᾽ εἴ πώς μοι ἔχεις ἐνδείξασθαι ὅτι ἔχει ὥσπερ λέγεις, ἔνδειξαι.

Σωκράτης: ἀλλ᾽ ἔστι μὲν οὐ ῥᾴδιον, ὅμως δὲ ἐθέλω προθυμηθῆναι σοῦ ἕνεκα. ἀλλά μοι προσκάλεσον τῶν πολλῶν [82b]ἀκολούθων τουτωνὶ τῶν σαυτοῦ ἕνα, ὅντινα βούλει, ἵνα ἐν τούτῳ σοι ἐπιδείξωμαι.

Μένων: πάνυ γε. δεῦρο πρόσελθε.

Σωκράτης: Ἕλλην μέν ἐστι καὶ ἑλληνίζει;

Μένων: πάνυ γε σφόδρα, οἰκογενής γε.

Σωκράτης: πρόσεχε δὴ τὸν νοῦν ὁπότερ᾽ ἄν σοι φαίνηται, ἢ ἀναμιμνῃσκόμενος ἢ μανθάνων παρ᾽ ἐμοῦ.

Μένων: ἀλλὰ προσέξω.

Σωκράτης: εἰπὲ δή μοι, ὦ παῖ, γιγνώσκεις τετράγωνον χωρίον ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν;

Παῖς: ἔγωγε.

Σωκράτης: ἔστιν οὖν [82c]τετράγωνον χωρίον ἴσας ἔχον τὰς γραμμὰς ταύτας πάσας, τέτταρας οὔσας;

Παῖς: πάνυ γε.

Σωκράτης: οὐ καὶ ταυτασὶ τὰς διὰ μέσου ἐστὶν ἴσας ἔχον;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: οὐκοῦν εἴη ἂν τοιοῦτον χωρίον καὶ μεῖζον καὶ ἔλαττον;

Παῖς: πάνυ γε.

Σωκράτης: εἰ οὖν εἴη αὕτη ἡ πλευρὰ δυοῖν ποδοῖν καὶ αὕτη δυοῖν, πόσων ἂν εἴη ποδῶν τὸ ὅλον; ὧδε δὲ σκόπει· εἰ ἦν ταύτῃ δυοῖν ποδοῖν, ταύτῃ δὲ ἑνὸς ποδὸς μόνον, ἄλλο τι ἅπαξ ἂν ἦν δυοῖν ποδοῖν τὸ χωρίον;

Παῖς: [82d]ναί.

Σωκράτης: ἐπειδὴ δὲ δυοῖν ποδοῖν καὶ ταύτῃ, ἄλλο τι ἢ δὶς δυοῖν γίγνεται;

Παῖς: γίγνεται.

Σωκράτης: δυοῖν ἄρα δὶς γίγνεται ποδῶν;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: πόσοι οὖν εἰσιν οἱ δύο δὶς πόδες; λογισάμενος εἰπέ.

Παῖς: τέτταρες, ὦ Σώκρατες.

Σωκράτης: οὐκοῦν γένοιτ᾽ ἂν τούτου τοῦ χωρίου ἕτερον διπλάσιον, τοιοῦτον δέ, ἴσας ἔχον πάσας τὰς γραμμὰς ὥσπερ τοῦτο;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: πόσων οὖν ἔσται ποδῶν;

Παῖς: ὀκτώ.

Σωκράτης: φέρε δή, πειρῶ μοι εἰπεῖν πηλίκη τις ἔσται [82e]ἐκείνου ἡ γραμμὴ ἑκάστη. ἡ μὲν γὰρ τοῦδε δυοῖν ποδοῖν· τί δὲ ἡ ἐκείνου τοῦ διπλασίου;

Παῖς: δῆλον δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι διπλασία.

Σωκράτης: ὁρᾷς, ὦ Μένων, ὡς ἐγὼ τοῦτον οὐδὲν διδάσκω, ἀλλ᾽ ἐρωτῶ πάντα; καὶ νῦν οὗτος οἴεται εἰδέναι ὁποία ἐστὶν ἀφ᾽ ἧς τὸ ὀκτώπουν χωρίον γενήσεται· ἢ οὐ δοκεῖ σοι;

Μένων: ἔμοιγε.

Σωκράτης: οἶδεν οὖν;

Μένων: οὐ δῆτα.

Σωκράτης: οἴεται δέ γε ἀπὸ τῆς διπλασίας;

Μένων: ναί.

Σωκράτης: θεῶ δὴ αὐτὸν ἀναμιμνῃσκόμενον ἐφεξῆς, ὡς δεῖ ἀναμιμνῄσκεσθαι.σὺ δέ μοι λέγε· ἀπὸ τῆς διπλασίας γραμμῆς φῂς τὸ [83a]διπλάσιον χωρίον γίγνεσθαι; τοιόνδε λέγω, μὴ ταύτῃ μὲν μακρόν, τῇ δὲ βραχύ, ἀλλὰ ἴσον πανταχῇ ἔστω ὥσπερ τουτί, διπλάσιον δὲ τούτου, ὀκτώπουν· ἀλλ᾽ ὅρα εἰ ἔτι σοι ἀπὸ τῆς διπλασίας δοκεῖ ἔσεσθαι.

Παῖς: ἔμοιγε.

Σωκράτης: οὐκοῦν διπλασία αὕτη ταύτης γίγνεται, ἂν ἑτέραν τοσαύτην προσθῶμεν ἐνθένδε;

Παῖς: πάνυ γε.

Σωκράτης: ἀπὸ ταύτης δή, φῄς, ἔσται τὸ ὀκτώπουν χωρίον, ἂν τέτταρες τοσαῦται [83b]γένωνται;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: ἀναγραψώμεθα δὴ ἀπ᾽ αὐτῆς ἴσας τέτταρας. ἄλλο τι ἢ τουτὶ ἂν εἴη ὃ φῂς τὸ ὀκτώπουν εἶναι;

Παῖς: πάνυ γε.

Σωκράτης: οὐκοῦν ἐν αὐτῷ ἐστιν ταυτὶ τέτταρα, ὧν ἕκαστον ἴσον τούτῳ ἐστὶν τῷ τετράποδι;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: πόσον οὖν γίγνεται; οὐ τετράκις τοσοῦτον;

Παῖς: πῶς δ᾽ οὔ;

Σωκράτης: διπλάσιον οὖν ἐστιν τὸ τετράκις τοσοῦτον;

Παῖς: οὐ μὰ Δία.

Σωκράτης: ἀλλὰ ποσαπλάσιον;

Παῖς: τετραπλάσιον.

Σωκράτης: ἀπὸ τῆς διπλασίας [83c]ἄρα, ὦ παῖ, οὐ διπλάσιον ἀλλὰ τετραπλάσιον γίγνεται χωρίον.

Παῖς: ἀληθῆ λέγεις.

Σωκράτης: τεττάρων γὰρ τετράκις ἐστὶν ἑκκαίδεκα. οὐχί;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: ὀκτώπουν δ᾽ ἀπὸ ποίας γραμμῆς; οὐχὶ ἀπὸ μὲν ταύτης τετραπλάσιον;

Παῖς: φημί.

Σωκράτης: τετράπουν δὲ ἀπὸ τῆς ἡμισέας ταυτησὶ τουτί;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: εἶεν· τὸ δὲ ὀκτώπουν οὐ τοῦδε μὲν διπλάσιόν ἐστιν, τούτου δὲ ἥμισυ;<

Παῖς: ναί.>

Σωκράτης: οὐκ ἀπὸ μὲν μείζονος ἔσται ἢ τοσαύτης γραμμῆς, ἀπὸ ἐλάττονος δὲ ἢ [83d]τοσησδί; ἢ οὔ;

Παῖς: ἔμοιγε δοκεῖ οὕτω.

Σωκράτης: καλῶς· τὸ γάρ σοι δοκοῦν τοῦτο ἀποκρίνου. καί μοι λέγε· οὐχ ἥδε μὲν δυοῖν ποδοῖν ἦν, ἡ δὲ τεττάρων;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: δεῖ ἄρα τὴν τοῦ ὀκτώποδος χωρίου γραμμὴν μείζω μὲν εἶναι τῆσδε τῆς δίποδος, ἐλάττω δὲ τῆς τετράποδος.

Παῖς: δεῖ. [83e]

Σωκράτης: πειρῶ δὴ λέγειν πηλίκην τινὰ φῂς αὐτὴν εἶναι.

Παῖς: τρίποδα.

Σωκράτης: οὐκοῦν ἄνπερ τρίπους ᾖ, τὸ ἥμισυ ταύτης προσληψόμεθα καὶ ἔσται τρίπους; δύο μὲν γὰρ οἵδε, ὁ δὲ εἷς· καὶ ἐνθένδε ὡσαύτως δύο μὲν οἵδε, ὁ δὲ εἷς· καὶ γίγνεται τοῦτο τὸ χωρίον ὃ φῄς.

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: οὐκοῦν ἂν ᾖ τῇδε τριῶν καὶ τῇδε τριῶν, τὸ ὅλον χωρίον τριῶν τρὶς ποδῶν γίγνεται;

Παῖς: φαίνεται.

Σωκράτης: τρεῖς δὲ τρὶς πόσοι εἰσὶ πόδες;

Παῖς: ἐννέα.

Σωκράτης: ἔδει δὲ τὸ διπλάσιον πόσων εἶναι ποδῶν;

Παῖς: ὀκτώ.

Σωκράτης: οὐδ᾽ ἄρ᾽ ἀπὸ τῆς τρίποδός πω τὸ ὀκτώπουν χωρίον γίγνεται.

Παῖς: οὐ δῆτα.

Σωκράτης: ἀλλ᾽ ἀπὸ ποίας; πειρῶ ἡμῖν εἰπεῖν ἀκριβῶς· καὶ [84a]εἰ μὴ βούλει ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον ἀπὸ ποίας.

Παῖς: ἀλλὰ μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, ἔγωγε οὐκ οἶδα.

Σωκράτης: ἐννοεῖς αὖ, ὦ Μένων, οὗ ἐστιν ἤδη βαδίζων ὅδε τοῦ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ὅτι τὸ μὲν πρῶτον ᾔδει μὲν οὔ, ἥτις ἐστὶν ἡ τοῦ ὀκτώποδος χωρίου γραμμή, ὥσπερ οὐδὲ νῦν πω οἶδεν, ἀλλ᾽ οὖν ᾤετό γ᾽ αὐτὴν τότε εἰδέναι, καὶ θαρραλέως ἀπεκρίνετο ὡς εἰδώς, καὶ οὐχ ἡγεῖτο ἀπορεῖν· νῦν δὲ ἡγεῖται [84b]ἀπορεῖν ἤδη, καὶ ὥσπερ οὐκ οἶδεν, οὐδ᾽ οἴεται εἰδέναι.

Μένων: ἀληθῆ λέγεις.

Σωκράτης: οὐκοῦν νῦν βέλτιον ἔχει περὶ τὸ πρᾶγμα ὃ οὐκ ᾔδει;

Μένων: καὶ τοῦτό μοι δοκεῖ.

Σωκράτης: ἀπορεῖν οὖν αὐτὸν ποιήσαντες καὶ ναρκᾶν ὥσπερ ἡ νάρκη, μῶν τι ἐβλάψαμεν;

Μένων: οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.

Σωκράτης: προὔργου γοῦν τι πεποιήκαμεν, ὡς ἔοικε, πρὸς τὸ ἐξευρεῖν ὅπῃ ἔχει· νῦν μὲν γὰρ καὶ ζητήσειεν ἂν ἡδέως οὐκ εἰδώς, τότε δὲ ῥᾳδίως ἂν καὶ πρὸς πολλοὺς καὶ πολλάκις [84c]ᾤετ᾽ ἂν εὖ λέγειν περὶ τοῦ διπλασίου χωρίου, ὡς δεῖ διπλασίαν τὴν γραμμὴν ἔχειν μήκει.

Μένων: ἔοικεν.

Σωκράτης: οἴει οὖν ἂν αὐτὸν πρότερον ἐπιχειρῆσαι ζητεῖν ἢ μανθάνειν τοῦτο ὃ ᾤετο εἰδέναι οὐκ εἰδώς, πρὶν εἰς ἀπορίαν κατέπεσεν ἡγησάμενος μὴ εἰδέναι, καὶ ἐπόθησεν τὸ εἰδέναι;

Μένων: οὔ μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.

Σωκράτης: ὤνητο ἄρα ναρκήσας;

Μένων: δοκεῖ μοι.

Σωκράτης: σκέψαι δὴ ἐκ ταύτης τῆς ἀπορίας ὅτι καὶ ἀνευρήσει ζητῶν μετ᾽ ἐμοῦ, οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ ἐρωτῶντος ἐμοῦ καὶ οὐ διδάσκοντος· [84d]φύλαττε δὲ ἄν που εὕρῃς με διδάσκοντα καὶ διεξιόντα αὐτῷ, ἀλλὰ μὴ τὰς τούτου δόξας ἀνερωτῶντα.

λέγε γάρ μοι σύ· οὐ τὸ μὲν τετράπουν τοῦτο ἡμῖν ἐστι χωρίον; μανθάνεις;

Παῖς: ἔγωγε.

Σωκράτης: ἕτερον δὲ αὐτῷ προσθεῖμεν ἂν τουτὶ ἴσον;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: καὶ τρίτον τόδε ἴσον ἑκατέρῳ τούτων;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: οὐκοῦν προσαναπληρωσαίμεθ᾽ ἂν τὸ ἐν τῇ γωνίᾳ τόδε;

Παῖς: πάνυ γε.

Σωκράτης: ἄλλο τι οὖν γένοιτ᾽ ἂν τέτταρα ἴσα χωρία [84e]τάδε;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: τί οὖν; τὸ ὅλον τόδε ποσαπλάσιον τοῦδε γίγνεται;

Παῖς: τετραπλάσιον.

Σωκράτης: ἔδει δέ γε διπλάσιον ἡμῖν γενέσθαι· ἢ οὐ μέμνησαι;

Παῖς: πάνυ γε.

Σωκράτης: οὐκοῦν ἐστιν αὕτη γραμμὴ ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν [85a]{{χ|τινὰ] τέμνουσα δίχα ἕκαστον τούτων τῶν χωρίων;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: οὐκοῦν τέτταρες αὗται γίγνονται γραμμαὶ ἴσαι, περιέχουσαι τουτὶ τὸ χωρίον;

Παῖς: γίγνονται γάρ.

Σωκράτης: σκόπει δή· πηλίκον τί ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον;

Παῖς: οὐ μανθάνω.

Σωκράτης: οὐχὶ τεττάρων ὄντων τούτων ἥμισυ ἑκάστου ἑκάστη ἡ γραμμὴ ἀποτέτμηκεν ἐντός;
ἢ οὔ;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: πόσα οὖν τηλικαῦτα ἐν τούτῳ ἔνεστιν;

Παῖς: τέτταρα.

Σωκράτης: πόσα δὲ ἐν τῷδε;

Παῖς: δύο.

Σωκράτης: τὰ δὲ τέτταρα τοῖν δυοῖν τί ἐστιν;

Παῖς: διπλάσια.

Σωκράτης: τόδε οὖν [85b]ποσάπουν γίγνεται;

Παῖς: ὀκτώπουν.

Σωκράτης: ἀπὸ ποίας γραμμῆς;

Παῖς: ἀπὸ ταύτης.

Σωκράτης: ἀπὸ τῆς ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν τεινούσης τοῦ τετράποδος;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: καλοῦσιν δέ γε ταύτην διάμετρον οἱ σοφισταί· ὥστ᾽ εἰ ταύτῃ διάμετρος ὄνομα, ἀπὸ τῆς διαμέτρου ἄν, ὡς σὺ φῄς, ὦ παῖ Μένων:ος, γίγνοιτ᾽ ἂν τὸ διπλάσιον χωρίον.

Παῖς: πάνυ μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες.

Σωκράτης: τί σοι δοκεῖ, ὦ Μένων; ἔστιν ἥντινα δόξαν οὐχ αὑτοῦ οὗτος ἀπεκρίνατο; [85c]

Μένων: οὔκ, ἀλλ᾽ ἑαυτοῦ.

Σωκράτης: καὶ μὴν οὐκ ᾔδει γε, ὡς ἔφαμεν ὀλίγον πρότερον.

Μένων: ἀληθῆ λέγεις.

Σωκράτης: ἐνῆσαν δέ γε αὐτῷ αὗται αἱ δόξαι· ἢ οὔ;

Μένων: ναί.

Σωκράτης: τῷ οὐκ εἰδότι ἄρα περὶ ὧν ἂν μὴ εἰδῇ ἔνεισιν ἀληθεῖς δόξαι περὶ τούτων ὧν οὐκ οἶδε;

Μένων: φαίνεται.

Σωκράτης: καὶ νῦν μέν γε αὐτῷ ὥσπερ ὄναρ ἄρτι ἀνακεκίνηνται αἱ δόξαι αὗται· εἰ δὲ αὐτόν τις ἀνερήσεται πολλάκις τὰ αὐτὰ ταῦτα καὶ πολλαχῇ, οἶσθ᾽ ὅτι τελευτῶν οὐδενὸς ἧττον ἀκριβῶς [85d]ἐπιστήσεται περὶ τούτων.

Μένων: ἔοικεν.

Σωκράτης: οὐκοῦν οὐδενὸς διδάξαντος ἀλλ᾽ ἐρωτήσαντος ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν αὐτὸς ἐξ αὑτοῦ τὴν ἐπιστήμην;

Μένων: ναί.

Σωκράτης: τὸ δὲ ἀναλαμβάνειν αὐτὸν ἐν αὑτῷ ἐπιστήμην οὐκ ἀναμιμνῄσκεσθαί ἐστιν;

Μένων: πάνυ γε.

Σωκράτης: ἆρ᾽ οὖν οὐ τὴν ἐπιστήμην, ἣν νῦν οὗτος ἔχει, ἤτοι ἔλαβέν ποτε ἢ ἀεὶ εἶχεν;

Μένων: ναί.
Σωκράτης: οὐκοῦν εἰ μὲν ἀεὶ εἶχεν, ἀεὶ καὶ ἦν ἐπιστήμων· εἰ δὲ ἔλαβέν ποτε, οὐκ ἂν ἔν γε τῷ νῦν βίῳ εἰληφὼς εἴη. ἢ [85e]δεδίδαχέν τις τοῦτον γεωμετρεῖν; οὗτος γὰρ ποιήσει περὶ πάσης γεωμετρίας ταὐτὰ ταῦτα, καὶ τῶν ἄλλων μαθημάτων ἁπάντων. ἔστιν οὖν ὅστις τοῦτον πάντα δεδίδαχεν; δίκαιος γάρ που εἶ εἰδέναι, ἄλλως τε ἐπειδὴ ἐν τῇ σῇ οἰκίᾳ γέγονεν καὶ τέθραπται.

Μένων: ἀλλ᾽ οἶδα ἔγωγε ὅτι οὐδεὶς πώποτε ἐδίδαξεν

Σωκράτης: ἔχει δὲ ταύτας τὰς δόξας, ἢ οὐχί;

Μένων: ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, φαίνεται.

Σωκράτης: εἰ δὲ μὴ ἐν τῷ νῦν βίῳ λαβών, οὐκ ἤδη τοῦτο [86a]δῆλον, ὅτι ἐν ἄλλῳ τινὶ χρόνῳ εἶχε καὶ ἐμεμαθήκει;

Μένων: φαίνεται.
.
.
Μενων:ναι,Σωκρατη,αλλα πως λες αυτο,οτι δεν μαθαινουμε,αλλ'αυτη που καλουμε μαθηση
αναμνηση ειναι,μπορεις εμενα αυτο να διδαξεις πως ετσι εχει;

Σωκρατης:και πριν λιγο ειπα,Μενων,οτι πονηρος εισαι,και τωρα ρωτας αν μπορω να σε
διδαξω,οταν δεν ειπα οτι διδαχη ειναι αλλ'αναμνηση,για να βεβαια αμεσως φανω αυτος
ο ιδιος τ'αντιθετα οτι λεω

Μενων:οχι μα τον Δια,Σωκρατη,δεν το'πα σ'αυτο αποβλεποντας,αλλ'απο συνηθεια,αλλ'αν
καπως σε μενα μπορεις να δειξεις οτ'εχει οπως ακριβως λες,δειξε

Σωκρατης:αλλα δεν ειναι ευκολο,ομως θελω με προθυμια να προσπαθησω για χαρι σου,
αλλα σε μενα προσκαλεσε απ'τους πολλους εδω ακολουθους σου ενα,οποιονα θελεις,για
να μ'αυτον σε σενα δειξω

Μενων:και βεβαια,ελα δω εσυ

Σωκρατηε:Ελληνας ειναι και γνωριζει ελληνικα;

Μενων:και βεβαια παρα πολυ,γεννημενος στο σπιτι μαλιστα

Σωκρατης:να'χεις σε προσοχη το νου σου τωρα ποια απ'τα δυο θα σου φανουν,η' αναθυμα-
ται η' μαθαινει απο μενα

Μενων:και βεβαια θα προσεξω

Σωκρατης:πες τωρα σε μενα,παιδι,γνωριζεις οτι το τετραγωνο χωριο τετοιο ειναι;

Παῖς: εγω και βεβαια

Σωκρατης:υπαρχει λοιπον τετραγωνο χωριο να εχει ισες τις γραμμες αυτες ολες,που
τεσσερες ειναι;

Παιδι:και βεβαια

Σωκρατης:και δεν εχει κι αυτες που απ'το μεσο ειναι ισες;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:λοιπον δεν θα ηταν τετοιο χωριο και πιο μεγαλο και πιο μικρο;

Παιδι:και βεβαια

Σωκρατης:αν λοιπον ηταν αυτη η πλευρα δυο ποδια κι αυτη δυο,ποσα θα ηταν ποδια το
ολον;τωρα εδω δες καλα,αν ηταν αυτη δυο ποδια,αυτη δε ενα ποδι μονο,τι αλλο το ολο θα
ηταν απο δυο ποδια το χωριο;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:επειδη δε δυο ποδια κι αυτη,τι αλλο παρα δυο φορες δυο:θα γινει;

Παιδι:θα γινει

Σωκρατης:δυο επομενως δυο φορες γινεται ποδια;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:ποσα λοιπον ειναι τα δυο δυο φορες ποδια;αφου υπολογισεις πες

Παις:τεσσερα,Σωκρατη

Σωκρατης:λοιπον δεν θα μπορουσε να γινει απ'αυτο το χωριο αλλο διπλασιο,τετοιο δε,ισες
εχοντας ολες τις γραμμες οπως ακριβως αυτο;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:ποσα λοιπον ειναι ποδια;

Παιδι:οκτω

Σωκρατης:ελα λοιπον,προσπαθησε σε μενα να πεις ποσο πολυ θα ειναι εκεινου η καθε
γραμμη,αφου αυτου εδω δυο ποδια,ποσο αυτη εκεινου του διπλασιου;

Παιδι:φανερο βεβαια,Σωκρατη,οτι διπλασια

Σωκρατης:βλεπεις,Μενων,πως εγω αυτον τιποτα δεν διδασκω,αλλα ρωτω παντα,και τωρ'
αυτος νομιζει πως γνωριζει ποια ειναι απ'την οποια το οκταποδο χωριο θα γινει,η' δεν
φαινεται σε σενα;

Μενων:εγω και βεβαια

Σωκρατης:γνωριζει λοιπον;

Μενων:οχι αναμφιβολα

Σωκρατης:νομιζει λοιπον απ'τη διπλασια;

Μενων:ναι

Σωκρατης:κοιταξε λοιπον αυτον ν'αναθυμαται απο εδω και περα,οπως πρεπει ν'αναθυμα-
ται,συ δε σε μενα πες,απ'τη διπλασια γραμμη λες το διπλασιο χωριο οτι γινεται;αυτο εδω
λεω,οχι αυτη μακρια,απ'την αλλη κοντη,αλλ'ισα παντου να'ναι οπως ακριβως σ'αυτο εδω,
διπλασιο δε απ'αυτο,οκταποδο,αλλα δες αν ακομα σε σενα απ'τη διπλασια φαινεται να
ειναι

Παις:και βεβαια σε μενα

Σωκρατης:λοιπον διπλασια αυτη αυτης δεν γινεται,αν αλλη οσο αυτη προσθεσουμε εδω;

Παιδι:και βεβαια

Σωκρατης:απ'αυτη λοιπον ,λες,θα ειναι το οκταποδο χωριο,αν τεσσερες τετοιες τοσο γενουν;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:ας χαραξουμε λοιπον απ'αυτη τεσσερες ισες,τι αλλο παρα αυτο εδω να'ναι αυτο
που λες το οκταποδο ειναι;

Παιδι:και βεβαια

Σωκρατης:δεν ειναι λοιπον σ'αυτο αυτα εδω τα τεσσερα,απ'τα οποια καθενα ισο μ'αυτο
ειναι το τετραποδο;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:ποσον λοιπον γινεται;δεν ειναι τεσσερες φορες τοσο;

Παιδι:πως οχι;

Σωκρατης:διπλασιο λοιπον ειναι το τεσσερες φορες τοσο;

Παιδι:οχι μα το Δια

Σωκρατης:αλλα ποσο περισσοτερο;

Παιδι:τετραπλασιο

Σωκρατης:επομενως απο τη διπλασια,παιδι,οχι διπλασιο αλλα τετραπλασιο γινεται χωριο

Παις:αληθεια λες

Σωκρατης:τεσσερες τοτε τεσσερες φορες ειναι δεκαεξι,οχι;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:το οκταποδο απο ποια γραμμη;οχι απ'αυτην το τετραπλασιο;

Παιδι:αυτο λεω

Σωκρατης:τετραποδο δε απ'της μισης αυτης εδω;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:ας ειναι,το δε οκταποδο δεν ειναι αυτου εδω διπλασιο,αυτου δε μισο;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:δεν ειναι πιο μεγαλο μεν απ'τη τοση αυτη γραμμη,πιο μικρο δε απ'τη τοση εδω;
η' οχι;

Παιδι:σε μενα βεβαια φαινεται ετσι

Σωκρατης:καλως,τοτε αυτο που νομιζεις αυτο αποκρισου,και σε μενε λεγε,δεν ειναι αυτη δω
μεν δυο ποδια,η' δε τεσσερα;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:πρεπει επομενως η γραμμη μεν του οκταποδου χωριου πιο μεγαλη να ειναι απ'
αυτη εδω του διποδου,πιο μικρη δε απ'αυτη του τετραποδου

Παιδι:πρεπει

Σωκρατης:προσπαθασε λοιπον να πεις ποσο πολυ λες αυτη οτι ειναι

Παις:τρια ποδια

Σωκρατης:αν λοιπον τρια ποδια ειναι,το μισο αυτης ας προσθεσουμε κι ειναι τρια οδια;τοτε
δυο απο δω,αυτο ενα,κι απ'την αλλη ομοια δυο απο δω,αυτο ενα,και γινεται αυτο το χωριο
που λες;

Παις:ναι

Σωκρατης: λοιπον αν ειναι αυτη εδω τρια κι αυτη εδω τρια,το ολο χωριο τρεις  τρεις φορες
ποδια  δεν γινεται;

Παιδι:αυτο φαινεται

Σωκρατης:τρεις δε τρεις φορες ποσα ποδια ειναι;

Παιδι:εννεα

Σωκρατης:πρεπει δε το διπλασιο ποσα να ειναι ποδια;

Παιδι:οκτω

Σωκρατης:επομενως  απ'το τριποδο το οκταποδο χωριο δεν γινεται

Παιδι:οχι αναμφιβολα

Σωκρατης:αλλ'απο ποια;προσπαθησε σε μας να πεις ακριβως,κι αν δεν θελεις να μετρας,
τοτε δειξε απο ποια

Παιδι:αλλα μα τον Δια,Σωκρατη,εγω βεβαια δεν γνωριζω

Σωκρατης:καταλαβαινεις παλι,Μενων,ηδη δεν προχωρα αυτος εδω στο ν'αναθυμηθει,διοτι
στην αρχη μεν δεν γνωριζε,ποια ειναι του οκταποδου χωριου η γραμμη,οπως ακριβως ουτε
τωρα γνωριζει,αλλ'ομως νομιζε γι'αυτην τοτε οτι γνωριζε,και θαρραλεα αποκρινονταν ως
γνωστης,και δεν διανοουνταν οτ'ηταν σ'απορια,τωρα διανοειται οτ'ειναι σ'απορια ηδη,κι
οπως ακριβως να μην γνωριζει,ουτε νομιζει οτι γνωριζει

Μενων:αληθεια λες

Σωκρατης:δεν ειναι λοιπον τωρα πιο καλα για το πραγμα που δεν γνωριζε;

Μενων:και σε μενα αυτο φαινεται

Σωκρατης:ν'απορει λοιπον αυτο καναμε και να ναρκωθει οπως ακριβως η ναρκη,μηπως σε
κατι τον βλαψαμε;

Μενων:σε μενα βεβαια δεν φαινεται

Σωκρατης:κατι λοιπον χρησιμο εχουμε κανει,οπως φαινεται,για να το βρει πως εχει,γιατι
τωρα μεν και θα ζητησει μ'ευχαριστηση οχι γνωστης,τοτε δε ευκολα και μπροστα σε πολλους
και πολλες φορες θα νομιζε πως καλα λεει για το διπλασιο χωριο,,πως πρεπει διπλασια τη
γραμμη να'χει σε μηκος

Μενων:αυτο φαινεται

Σωκρατης:νομιζεις λοιπον πως αυτος πρωτυτερα θα επιχειρουσε να ζητησει η' να μαθει αυ-
το το οποιο νομιζε οτι γνωριζε οχι γνωστης,πριν σ'απορια να πεσει συνειδητοποιωντας πως
δεν γνωριζει ,και να ποθησει το να γνωριζει;

Μενων:σε μενα δεν φαινεται,Σωκρατη

Σωκρατης:οφεληθηκε επομενως αφου ναρκωθηκε;

Μενων:σε μενα φαινεται

Σωκρατης:σκεψου λοιπον απ'αυτη την απορια αυτο που και θα ξαναβρει ζητωντας μαζι μου,
τιποτ'αλλο παρα εγω ρωτωντας κι οχι διδασκοντας,προσεξε δεν αν καπου με βρεις να διδα-
σκω και να εξηγω σ'αυτον,αλλα να μη τις γνωμες αυτου να ρωταω,
λεγε λοιπον σε μενα συ,δεν εχουμε τουτο το τετραποδο χωριο;το καταλαβαινεις;

Παιδι:εγω και βεβαια

Σωκρατης:αλλο δε σ'αυτο δεν θα μπορουσε να προσθεσουμε σ'αυτο δω ισο;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:και ισο στο καθενα απ'αυτα;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:δεν θα μπορουσαμε να συμπληρωσουμε ενα στη γωνια αυτη εδω;

Παιδι:και βεβαια

Σωκρατης:τι αλλο λοιπον θα γινουν απο τεσσερα ισα χωρια αυτα εδω;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:τι λοιπον,το ολον αυτο εδω ποσο περισσοτερο αυτου εδω γινεται;

Παιδι:τετραπλασιο

Σωκρατης:επρεπε βεβαια το διπλασιο σε μας να γινει,η' δεν θυμασαι;

Παιδι:και βεβαια

Σωκρατης:δεν ειναι λοιπον αυτη η γραμμη απο γωνια σε γωνια που διχοτομει καθενα απ'
αυτα τα χωρια;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:δεν γινονται λοιπον οι τεσσερες αυτες γραμμες ισες,που περιεχουν αυτο εδω το
χωριο;

Παιδι:βεβαια γινονται

Σωκρατης:
Σωκράτης: σκόπει δή· πηλίκον τί ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον;

Παῖς: οὐ μανθάνω.

Σωκράτης: οὐχὶ τεττάρων ὄντων τούτων ἥμισυ ἑκάστου ἑκάστη ἡ γραμμὴ ἀποτέτμηκεν ἐντός; ἢ οὔ;

Παῖς: ναί.

Σωκρατης:ποσα λοιπον τετοια σ'αυτο υπαρχουν;

Παιδι:τεσσερα

Σωκρατης:ποσα δε σ'αυτο εδω;

Παιδι:δυο

Σωκρατης:τα δε τεσσερα στα δυο τι ειναι;

Παιδι:διπλασια

Σωκρατης:αυτο δω λοιπον ποσα ποδια γινεται;

Παιδι:οκταποδο

Σωκρατης:απο ποια γραμμη;

Παιδι:απ'αυτη

Σωκρατης:απ'αυτη που απο γωνια σε γωνια εκτεινεται του τετραποδου;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:αυτη βεβαια την καλουν διαμετρο οι σοφιστες,ωστ'αν αυτη εχει τ'ονομα διαμετρος,
απ'τη διαμετρο τοτε,οπως εσυ λες,παιδι του Μενωνα,θα γινονταν το διπλασιο χωριο

Παιδι:βεβαιοτατα τοτε,Σωκρατη

Σωκρατης:τι σε σενα φαινεται,Μενων,ειναι μια καποια γνωμη οχι δικη του π'αυτος αποκριθηκε;

Μενων:οχι,αλλα δικες του

Σωκρατης:και πραγματι δεν γνωριζε βεβαια,οπως ειπαμε λιγο πρωτυτερα

Μενων:αληθεια λες

Σωκρατης:ενυπηρχαν λοιπον σ'αυτον αυτες οι γνωμες η' οχι;

Μενων:ναι

Σωκρατης:τοτε σ'αυτον που δεν γνωριζει γι'αυτα που δεν γνωριζει ενυπαρχουν αληθεις γνωμες
γι'αυτα τα οποια δεν γνωριζει;

Μενων:αυτο φαινεται

Σωκρατης:και τωρα λοιπον σ'αυτον οπως ακριβως σ'ονειρο αυτη τη στιγμη εχουν επανερθει
οι γνωμες αυτες,αν δε αυτον καποιος τον ρωτησει πολλες φορες αυτα τα ιδια και με πολλους
τροπους,γνωριζεις οτι τελειωνοντας απο κανεναν λιγοτερο ακριβως δεν αντιλαμβανεται γι'αυτα

Μενων:αυτο φαινεται

Σωκρατης:λοιπον δεν διδαχτηκε απο κανεναν αλλ'επειδη ρωτηθηκε γνωρισε,ανακτωντας αυτος
απ'τον αυτον τον ιδιο τη γνωση;

Μενων:ναι

Σωκρατης:το ν'ανακτα αυτος απ'τον αυτον τον ιδιο τη γνωση δεν ειναι να'χει αναθυμηθει;

Μενων:και βεβαια

Σωκρατης:τοτε λοιπον τη γνωση,την οποια τωρα αυτος εχει, δεν την ελαβε καποτε η'
παντοτε την ειχε;

Μενων:ναι

Σωκρατης:λοιπον εαν μεν παντοτε την ειχε,παντοτε θα ηταν γνωστης των παντων,εαν δεν την
ελαβε καποτε,δεν θα την εχει λαβει βεβαια στον τωρα βιο,η' τον ειχε διδαξει καποιος αυτον
να γεωμετρει; γιατι αυτος θα κανει για ολη τη γεωμετρια αυτα τα ιδια,και για ολα τ'αλλα μαθη-
ματα,ειναι λοιπον καποιος που αυτον ολα εχει διδαξει;γιστι ο καταλληλος εισαι να γνωριζεις,
αλλωστε αφου στο σπιτι σου εχει γεννηθει κι εχει ανατραφει

Μενων:αλλ'εγω βεβαια γνωριζω οτι κανενας ποτε δεν τον διδαξε

Σωκρατης:εχει δε αυτες τις γνωμες η΄οχι;

Μενων:αναποφευκτο,Σωκρατη,φαινεται

Σωκρατης:εαν δεν ελαβε στο τωρα βιο,δεν ειναι ηδη αυτο φανερο,οτι σε καποιο αλλο χρονο
κατειχε και ειχε μαθει;

Μενων:αυτο φαινεται
.
.
.

Ευκλειδη Στοιχεια,Βιβλιο α',προταση β',Πρὸς τῷ δοθέντι σημείῳ τῇ δοθείσῃ εὐθείᾳ
ἴσην εὐθεῖαν θέσθαι.
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

Κατα καποιον προσεγγιστικο τροπο ο διαλεκτικος συλλογισμος του Ευκλειδη για
την αποδειξη,κατασκευη,της προτασης β,Πρὸς τῷ δοθέντι σημείῳ τῇ δοθείσῃ εὐθείᾳ
ἴσην εὐθεῖαν θέσθαι. του Βιβλιου α' των Στοιχειων του
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

προτασης α.β
Πρὸς τῷ δοθέντι σημείῳ τῇ δοθείσῃ εὐθείᾳ ἴσην εὐθεῖαν θέσθαι.
σε δοσμενο σημειο σε δοσμενη ευθεια ιση ευθεια να τοποθετηθει
θελουμε στο δοσμενο σημειο Α να κατασκευασουμε τμημα ισο με το δοσμενο τμημα ΒΓ,
σκεφτομαστε πως στον κυκλο με κεντρο το Β και ακτινα ιση με το ΒΓ οι απειρες ακτινες
του ειναι ισες με τη ΒΓ,κι αν κατασκευασθει στο Α ιση της,τοτε κι αυτη θα ειναι ιση μ'ολες
τις απειρες ακτινες του κυκλου,συμπεραινουμε ενα απειρο αριθμο θεσεων ισων τμηματων
με το ΒΓ και στο Α και στο Β,πρεπει,κατα καποιο τροπο,να ξεφυγουμε απο αυτη την απειρια
με κατι δοσμενο σταθερο,ωστε να σταθεροποιηθουν πανω σε δυο σταθερες ευθειες,
ενα πρωτο σταθερο τμημα ειναι απο το δοσμενο Α στο δοσμενο Β,το ΑΒ,τοτε το σταθερωτερο
τριγωνο που μπορει να κατασκευασθει με βαση το ΑΒ ειναι το ισοπλευρο τριγωνο,κατασκευα-
ζεται,προταση α.α λοιπον το ισοπλευρο τριγωνο ΔΑΒ,και ειναι τοτε ΔΑ ,ΔΒ ισο με ΑΒ,τωρα
καταλαβαινουμε πως τα ισα τμηματα που θελουμε θα βρισκονται πανω στις ευθειες ΔΑ,ΔΒ,
προεκτεινοντας,προς το ιδιο μερος του επιπεδου,στη ΔΒ η ακτινα ΒΗ ιση με δοσμενο τμημα ΒΓ,
αν,επομενως,με κεντρο το σημειο Δ και ακτινα ιση με ΔΗ γραψω κυκλο η ευθεια ΔΑ θα τον
τεμνει στο σημειο Λ,τοτε επειδη τα ΑΗ,ΑΛ ειναι ακτινες αυτου του κυκλου ειναι ισα τμηματα,
κι αν απ'αυτα τα ισα αφαιρεθουν τα ισα τμηματα ΔΑ,ΔΒ του ισοπλευρου τριγωνου ΔΑΒ,τοτε
προκυπτουν ισα τμηματα,τα ΑΛ,ΒΗ,αφου το ΒΗ ειναι ακτινα του κυκλου με κεντρο το Β κι
ακτινα το ΒΓ,τοτε το τμημα ΑΛ στο δοσμενο σημειο Α ισο με το δοσμενο τμημα ΒΓ,
ὅπερ ἔδει ποιῆσαι.
αυτο που επρεπε να κατασκευασθει

Ευκλειδη Στοιχεια,Βιβλιο α',προταση β',
β΄. Πρὸς τῷ δοθέντι σημείῳ τῇ δοθείσῃ εὐθείᾳ ἴσην εὐθεῖαν θέσθαι.

Ἔστω τὸ μὲν δοθὲν σημεῖον τὸ Α, ἡ δὲ δοθεῖσα εὐθεῖα ἡ ΒΓ· δεῖ δὴ πρὸς τῷ Α σημείῳ τῇ
δοθείσῃ εὐθείᾳ τῇ ΒΓ ἴσην εὐθεῖαν θέσθαι.
Ἐπεζεύχθω γὰρ ἀπὸ τοῦ Α σημείου ἐπὶ τὸ Β σημεῖον εὐθεῖα ἡ ΑΒ, καὶ συνεστάτω ἐπ' αὐτῆς
τρίγωνον ἰσόπλευρον τὸ ΔΑΒ, καὶ ἐκβεβλήσθωσαν ἐπ' εὐθείας ταῖς ΔΑ, ΔΒ εὐθεῖαι αἱ ΑΕ,
ΒΖ, καὶ κέντρῳ μὲν τῷ Β διαστήματι δὲ τῷ ΒΓ κύκλος γεγράφθω ὁ ΓΗΘ, καὶ πάλιν κέντρῳ
τῷ Δ καὶ διαστήματι τῷ ΔΗ κύκλος γεγράφθω ὁ ΗΚΛ.
Ἐπεὶ οὖν τὸ Β σημεῖον κέντρον ἐστὶ τοῦ ΓΗΘ κύκλου, ἴση ἐστὶν ἡ ΒΓ τῇ ΒΗ. πάλιν, ἐπεὶ
τὸ Δ σημεῖον κέντρον ἐστὶ τοῦ ΚΛΗ κύκλου, ἴση ἐστὶν ἡ ΔΛ τῇ ΔΗ, ὧν ἡ ΔΑ τῇ ΔΒ ἴση
ἐστίν. λοιπὴ ἄρα ἡ ΑΛ λοιπῇ τῇ ΒΗ ἐστὶν ἴση. ἐδείχθη δὲ καὶ ἡ ΒΓ τῇ ΒΗ ἴση· ἑκατέρα ἄρα
τῶν ΑΛ, ΒΓ τῇ ΒΗ ἐστὶν ἴση. τὰ δὲ τῷ αὐτῷ ἴσα καὶ ἀλλήλοις ἐστὶν ἴσα· καὶ ἡ ΑΛ ἄρα τῇ ΒΓ
 ἐστὶν ἴση.
Πρὸς ἄρα τῷ δοθέντι σημείῳ τῷ Α τῇ δοθείσῃ εὐθείᾳ τῇ ΒΓ ἴση εὐθεῖα κεῖται ἡ ΑΛ· ὅπερ
ἔδει ποιῆσαι.

[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Ευκλειδη Στοιχεια,Βιβλιο α',προταση β'
σε δοσμενο σημειο σε δοσμενη ευθεια ιση ευθεια να τοποθετηθει
.
Εστω το μεν δοσμενο σημειο το Α,η δε δοσμενη ευθεια η ΒΓ,πρεπει λοιπον στο Α σημεiο
στη δοσμενη ευθεια ΒΓ ιση ευθεια να τοποθετηθει.
Ας ενωθει τοτε απο το Α σημειο στο Β σημειο ευθεια η ΑΒ,κι ας δημιουργησω πανω της
τριγωνο ισοπλευρο το ΔΑΒ,κι ας προεκταθουν ευθεια στις ΔΑ,ΔΒ ευθειες οι ΑΕ,ΒΖ,και με
κεντρο μεν στο Β διαστημα δε [ισο] στο ΒΓ κυκλος ας ειναι γραμμενος ο ΓΗΘ,και παλι  με
κεντρο μεν στο Δ διαστημα δε [ισο] στο ΒΓ κυκλος ας  ειναι γραμμενος ο ΗΚΛ..
Επειδη λοιπον το Β σημειο κεντρο ειναι του ΓΗΘ κυκλου,ιση ειναι η ΒΓ στη ΒΗ,παλι επειδη.
το Δ σημειο κεντρο ειναι του ΚΛΗ κυκλου,ιση ειναι η ΔΛ στη ΔΗ,οντας η ΔΑ με την ΔΒ
ιση,επομενως η υπολοιπη η ΑΛ με την υπολοιπη τη ΒΗ ειναι ιση,δειχθηκε δε και η ΒΓ με την
ΒΗ  ιση,καθε μια επομενως των ΑΛ,ΒΓ με την ΒΗ ειναι ιση,τα δε με το ιδιο ισα και το ενα
με το αλλο ειναι ισα,και η ΑΛ επομενως με την ΒΓ ειναι ιση,
Επομενως στο δοσμενο σημειο το Α στη δοσμενη ευθεια τη ΒΓ ιση ευθεια βρισκεται η ΑΛ,
ὅπερ ἔδει ποιῆσαι.
αυτο που επρεπε να κατασκευασθει
.
.
Ευκλειδη Στοιχεια,Βιβλιο α',προταση β'
Προς τω δοθεντι σημειω τη δοθειση ευθεια
ισην ευθειαν θεσθαι.
 -animations χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-music Intentionally Blank Twenty-five Notes You Forgot to Remember
https://youtu.be/6Y1b44oHc8E


.
.
.

Οι δυο όψεις του νομίσματος, η Αθηνά με κράνος και κουκουβάγια σε αμφορέα (86 π.Χ.)έργο
του Απελλικώντος.

Μικρογραφία του Dürer σε χειρόγραφο έργου του Αριστοτέλη

Aristotelis De Moribus ad Nicomachum

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
Στραβων ,Γεωγραφικα,βιβλιο ΙΓ,54
-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

απο την Αθηνα,το Λυκειο του Αριστοτελη[384-322π.Χ],την Περιπατητικη Σχολη,4ος αι. π.Χ,
μετα το 322,το 287,τα εσωτερικα βιβλια του Αριστοτελη μεταφερθηκαν στη Σκηψη της Τρωα-
δας,Μικρα Ασια,απο τον Νηλεα κληρονομο του Θεοφραστου,εκει οι απογονοι του τα'χαν
κρυμμενα σε υπογειο και σαπιζαν,να μην τα παρουν  οι Ατταλοι για τη βιβλιοθηκη της Περγα-
μου,τον 1ο αι. π.Χ  πουληθηκαν στον πλουσιο εμπορο,βιβλιοφιλο και νομισματοποιο Απελ-
λικωνα τον Τηιο και ξαναγυρισαν στην Αθηνα,αφου αντιγραφηκαν και αναπληρωθηκαν απ'αυ-
τον τα φθαρμενα λανθασμενα εκδοθηκαν,το 86 π.Χ ο Συλλας[ Lucius Cornelius Sulla Felix]
λεηλατησε την Αθηνα και ξεσηκωσε τη βιβλιοθηκη του Απελλικωνα στη  Ρωμη,εκει ο Τυρρανιων
ο Αμισσευς γραμματικος παιρνει στα χερια του τα βιβλια του Αριστοτελη,τα αντιγραφει και τα
στελνει στην Αθηνα,γλυτωνοντας τα απο τις αδεξιες αντιγραφικες περιπετειες,στον περιπατητι-
κο και αριστοτελικο φιλοσοφο Ανδρονικο τον Ροδιο που[2ο μισο 1αι. π.Χ] τα επιμελειται,τα
σχολιαζει ,τα κατατασει και τα εκδιδει προκαλωντας το τεραστιο Αριστοτελικο Ενδιαφερον

Καταταξη των Αριστοτελικων Βιβλιων:

Λογικά ή Όργανον:Περὶ ἑρμηνείας,Κατηγορίαι,Ἀναλυτικῶν προτέρων,Ἀναλυτικῶν ὑστέρων.
Τοπικά,Σοφιστικοὶ Ἔλεγχοι
Φυσικά:Φυσικῆς ἀκροάσεως,Περὶ τῶν ὀκτώ βιβλίων τῆς φυσικῆς,Περὶ οὐρανοῦ,
Περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς,Περὶ Ξενοφάνους, περὶ Ζήνωνος καὶ περὶ Γοργίου,
Μετεωρολογικά,Μικρὰ φυσικά ,Περὶ ἐνυπνίου,Περί χρωμάτων,Περὶ τῆς καθ΄ ὕπνον
μαντικῆς,Περὶ Μακροβιότητος καὶ Βραχυβιότητος,Περὶ Νεότητος καὶ Γήρως καὶ Ζωῆς
καὶ Θανάτου,Περὶ μνήμης καὶ ἀναμνήσεως,Περὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως,Περὶ ἀναπνοῆς,
Περὶ κόσμου[?]
Βιολογικά:Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν,Περὶ ζῴων μορίων,Περὶ πορείας ζῴων,Περὶ ζῴων κινήσεως,
Περὶ ζῴων γενέσεως,Περὶ φυτῶν (ἢ Γεωργικά) [?]
ψυχολογικα:Περὶ ψυχῆς,Περὶ ψυχῆς, ἀναθεώρησις,Περὶ πνεύματος[?]
Μετά τα φυσικά
Ηθικά:Ἠθικὰ Εὐδήμεια,Ἠθικὰ Μεγάλα[?],Ἠθικὰ Νικομάχεια,Περὶ Ἀρετῶν καὶ Κακιῶν[?]
Πολιτικά:Πολιτικά,Αθηναίων Πολιτεία,Οικονομικά[?]
Τεχνικά:Ρητορική,Ποιητική
Προβλήματα
Ρητορική:Ῥητορική,Ῥητορικὴ πρὸς Αλέξανδρον
Επιστολαί:Αριστοτέλους επιστολαί,Προτρεπτικός

.
.
Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
Στραβων ,Γεωγραφικα,βιβλιο ΙΓ,54
-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ἐκ δὲ τῆς Σκήψεως οἵ τε Σωκρατικοὶ γεγόνασιν Ἔραστος καὶ Κορίσκος καὶ ὁ τοῦ Κορίσκου
υἱὸς Νηλεύς͵ ἀνὴρ καὶ Ἀριστοτέλους ἠκροαμένος καὶ Θεοφράστου͵ διαδεδεγμένος δὲ τὴν
βιβλιοθήκην τοῦ Θεοφράστου͵ἐν ἧι ἦν καὶ ἡ τοῦ Ἀριστοτέλους· ὁ γοῦν Ἀριστοτέλης τὴν
ἑαυτοῦ Θεοφράστωι παρέδωκεν͵ ὧιπερ καὶ τὴν σχολὴν ἀπέλιπε͵ πρῶτος ὧν ἴσμεν συναγαγὼν
βιβλία καὶ διδάξας τοὺς ἐν Αἰγύπτωι βασιλέας βιβλιοθήκης σύνταξιν. Θεόφραστος δὲ Νηλεῖ
παρέδωκεν· ὁ δ᾽ εἰς Σκῆψιν κομίσας τοῖς μετ᾽ αὐτὸν παρέδωκεν͵ ἰδιώταις ἀνθρώποις͵ οἳ
κατάκλειστα εἶχον τὰ βιβλία οὐδ᾽ ἐπιμελῶς κείμενα· ἐπειδὴ δὲ ἤισθοντο τὴν σπουδὴν τῶν
Ἀτταλικῶν βασιλέων ὑφ᾽ οἷς ἦν ἡ πόλις͵ ζητούντων βιβλία εἰς τὴν κατασκευὴν τῆς ἐν
Περγάμωι βιβλιοθήκης͵ κατὰ γῆς ἔκρυψαν ἐν διώρυγί τινι· ὑπὸ δὲ νοτίας καὶ σητῶν κακωθέντα
ὀψέ ποτε ἀπέδοντο οἱ ἀπὸ τοῦ γένους Ἀπελλικῶντι τῶι Τηίωι πολλῶν ἀργυρίων τά τε
Ἀριστοτέλους καὶ τὰ τοῦ Θεοφράστου βιβλία· ἦν δὲ ὁ Ἀπελλικῶν φιλόβιβλος μᾶλλον ἢ
φιλόσοφος· διὸ καὶ ζητῶν ἐπανόρθωσιν τῶν διαβρωμάτων εἰς ἀντίγραφα καινὰ μετήνεγκε
τὴν γραφὴν ἀναπληρῶν οὐκ εὖ͵ καὶ ἐξέδωκεν ἁμαρτάδων πλήρη τὰ βιβλία. συνέβη δὲ
τοῖς ἐκ τῶν περιπάτων τοῖς μὲν πάλαι τοῖς μετὰ Θεόφραστον οὐκ ἔχουσιν ὅλως τὰ βιβλία
πλὴν ὀλίγων͵ καὶ μάλιστα τῶν ἐξωτερικῶν͵ μηδὲν ἔχειν φιλοσοφεῖν πραγματικῶς͵ ἀλλὰ
θέσεις ληκυθίζειν· τοῖς δ᾽ ὕστερον͵ ἀφ᾽ οὗ τὰ βιβλία ταῦτα προῆλθεν͵ ἄμεινον μὲν ἐκείνων
φιλοσοφεῖν καὶ ἀριστοτελίζειν͵ ἀναγκάζεσθαι μέντοι τὰ πολλὰ εἰκότα λέγειν διὰ τὸ πλῆθος
τῶν ἁμαρτιῶν. πολὺ δὲ εἰς τοῦτο καὶ ἡ Ῥώμη προσελάβετο· εὐθὺς γὰρ μετὰ τὴν Ἀπελλικῶντος
τελευτὴν Σύλλας ἦρε τὴν Ἀπελλικῶντος βιβλιοθήκην ὁ τὰς Ἀθήνας ἑλών͵ δεῦρο δὲ κομισθεῖσαν
 Τυραννίων τε ὁ γραμματικὸς διεχειρίσατο φιλαριστοτέλης ὤν͵ θεραπεύσας τὸν ἐπὶ τῆς
βιβλιοθήκης͵ καὶ βιβλιοπῶλαί τινες γραφεῦσι φαύλοις χρώμενοι καὶ οὐκ ἀντιβάλλοντες͵ ὅπερ
καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων συμβαίνει τῶν εἰς πρᾶσιν γραφομένων βιβλίων καὶ ἐνθάδε καὶ ἐν
Ἀλεξανδρείαι.περὶ μὲν οὖν τούτων ἀπόχρη.
.
Απ'τη Σκηψη και οι Σωκρατικοι Εραστος και Κορισκος εχουν καταγωγη και ο γιος του Κορισκου
 Νηλεας,ανδρας που και τον Αριστοτελη ακροασθηκε και τον Θεοφραστο,και ειχε κληρονομησει
την βιβλιοθηκη του Θεοφραστου στην οποια ηταν κι αυτη του Αριστοτελη.Επειδη ο Αριστοτε-
λης την δικη του στον Θεοφραστο παρεδωσε,οπως αι τη σχοη αφησε,ο πρωτος απ'οσους ξε-
ρουμε που συνελεξε βιβλια και διδαξε τους στην Αιγυπτο βασιλιαδες την οργανωση βιβλιο-
θηκης.Ο Θεοφραστος στον Νηλεα παρεδωσε.Αυτος στη Σκηψη μεταφερνοντας τες στους
απογονους του παρεδωσε,σ'αμορφωτους ανθρωπους,οι οποιοι ειχαν κλειδωμενα τα βιβλια
χωρις καμια φροντιδα.Επειδη δε αισθανθηκαν την επιμονη των Ατταλων βασιλιαδων στους
οποιους ηταν υπο κατοχη η πολη,να ζητουν βιβλια για να δημιουργησουν την βιβλιοθηκη στην
Περγαμο,σε καποιο υπογειο χαντακι τα'κρυψαν.Απ'την υγρασια δε κι απ'τους σκορους κακο-
παθημενα μετα απο πολυ καιρο καποτε πουλησαν οι απογονοι στον Απελλικωνα απ'την Τεω
αντι πολλων χρηματων και τ'Αριστοτελη και του Θεοφραστου τα βιβλια.Ηταν δε ο Απελλικων
βιβλιοφιλος μαλλον παρα φιλοσοφος.Γι'αυτο και ζητωντας την επανορθωση των διαβρωσεων
σε νεα αντιγραφα μετεφερε τη γραφη οχι αναπληρωνοντας καλα.Κι εξεδωσε με πληρη λαθη τα
βιβλια.Συνεβηκε δε στους περιπατητικους στους παλιους μετα τον Θεοφραστο να μην εχουν
ολα τα βιβλια εκτος απο λιγα,και μαλιστα απο τα εξωτερικα,και να μην μπορουν να φιλοσοφι-
σουν πραγματικα,αλλα να λενε κοινοτυπιες.Οσοι δε ηρθαν υστερα,αφ'οτου τα βιβλια αυτα
εμφανισθηκαν,πολυ πιο καλα μεν εκεινων φιλοσοφουσαν κι αριστοτελιζαν,ομως ηταν αναγ-
κασμενοι πολλες εικασιες να λενε λογω του πληθους των λαθων.Πολυ δε σ'αυτο κι η Ρωμη
συνετελεσε.Γιατι αμεσως μετα του Απελλικωνα το τελος ο Συλλας ξεσηκωσε την βιβλιοθηκη
του Απελλικωνα,αυτος που την Αθηνα κυριευσε,εδω δε μεταφερνωντας την και ο Τυραννιων
ο γραμματικος την πηρε στα χερια του φιλοαριστοτελικος οντας,κολακευοντας τον φυλακα της
βιβλιοθηκης,και καποιοι βιβλιοπωλες π'αντιγραφεις κακους χρησιμοποιησαν και χωρις ν'αντι-
παραβαλλουν,οπως ακριβως και με τ'αλλα συμβαινει τα προς πωληση αντιγραμμενα βιβλια κι
εδω και στην Αλεξανδρεια,για τα οποια,λοιπον,ειναι περιττο να  πω
.
.
.

Lucius Cornelius Sulla Felix and Valleria Messala Wedding-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΙΕΣ ΤΟΥ 60ΧΡΟΝΟΥ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΛΕΥΚΙΟΥ ΚΟΡΝΗΛΙΟΥ ΣΥΛΛΑ ΦΕΛΙΞ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΑΡΗΣ ΧΗΡΑΣ ΒΑΛΛΕΡΙΑΣ ΜΕΣΣΑΛΑ ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΤΟ ΕΤΟΣ 78 π.Χ
 Πλούταρχος,Βίοι Παράλληλοι,Συλλας κεφ.35
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

Ολίγων δὲ μηνῶν διαγενομένων ἦν μὲν θέα μονομάχων, οὔπω δὲ τῶν τόπων διακεκριμένων,
ἀλλ’ ἔτι τοῦ θεάτρου συμμιγοῦς ἀνδράσι καὶ γυναιξὶν ὄντος, ἔτυχε πλησίον τοῦ Σύλλα
καθεζομένη γυνὴ τὴν ὄψιν εὐπρεπὴς καὶ γένους λαμπροῦ· Μεσσάλα γὰρ ἦν θυγάτηρ,
῾Ορτησίου δὲ τοῦ ῥήτορος ἀδελφή, Οὐαλλερία δὲ τοὔνομα· συνεβεβήκει δὲ αὐτῇ νεωστὶ
πρὸς ἄνδρα διάστασις. αὕτη παρὰ τὸν Σύλλαν ἐξόπισθεν παραπορευομένη τήν τε χεῖρα πρὸς
αὐτὸν ἀπηρείσατο καὶ κροκύδα τοῦ ἱματίου σπάσασα παρῆλθεν ἐπὶ τὴν ἑαυτῆς χώραν.
ἐμβλέψαντος δὲ τοῦ Σύλλα καὶ θαυμάσαντος, “Οὐδέν,” ἔφη, “δεινόν, αὐτόκρατορ, ἀλλὰ
βούλομαι τῆς σῆς κἀγὼ μικρὸν εὐτυχίας μεταλαβεῖν.” τοῦτο ἤκουσεν οὐκ ἀηδῶς ὁ Σύλλας,
ἀλλὰ καὶ δῆλος εὐθὺς ἦν ὑποκεκνισμένος· ἠρώτα γὰρ ὑποπέμπων αὐτῆς ὄνομα, καὶγένος καὶ
 βίον ἐμάνθανεν. ἐκ δὲ τούτων ῥίψεις ὀμμάτων ἐπ’ ἀλλήλους ἐγίνοντο καὶ παρεπιστροφαὶ
συνεχεῖς προσώπων καὶ μειδιαμάτων διαδόσεις, τέλος δὲ ὁμολογίαι καὶ συνθέσεις περὶ γάμων,
ἐκείνῃ μὲν ἴσως ἄμεμπτοι, Σύλλας δέ, εἰ καὶ τὰ μάλιστα σώφρονα καὶ γενναίαν, ἀλλ’ οὐκ ἐκ
σώφρονος καὶ καλῆς ἔγημεν ἀρχῆς, ὄψει καὶ λαμυρίᾳ μειρακίου δίκην παραβληθείς, ὑφ’ ὧν τὰ
αἴσχιστα καὶ ἀναιδέστατα πάθη κινεῖσθαι πέφυκεν.

λιγοι δε μηνες αφου περασαν ηταν θεαμα μονομαχων,οπου ακομα δεν ηταν οι χωροι διαχωρι-
σμενοι,αλλ'ακομα το θεατρο μαζι μ'αντρες και γυναικες ηταν,ετυχε κοντα του Συλλα να καθεται
γυναικα μ'ομορφη εμφανιση κι απο γενια λαμπρη,γιατι του Μεσσαλα ηταν κορη,κι αδελφη
του ρητορα Ορτησιου,με τ'ονομα Ουαλλερια,συνεπεσε δε αυτη πολυ προσφατα να'ναι  σε
διασταση με τον αντρα της,αυτη κοντα απ'τον Συλλα απο πισω περασε και το χερι σ'αυτον
ακουμπισε και χνουδι απ'το ρουχο του παιρνωντας πηγε στο μερος της,στο κοιταγμα του Συλλα
και την απορια του,'Τιποτα',ειπε,'κακο,αυτοκρατορα,αλλα να θελω απο την ευτυχια σου λιγη κι
εγω να μοιρασθω',αυτο δεν τ'ακουσε δυσαρεστα ο Συλλας,αλλα και φανηκε αμεσως αναστατω-
μενος,γιατι ρωτουσε στελνωντας κρυφα τ'ονομα της,και τη καταγωγη και το βιο να μαθει,κι απο
τοτε εριχναν βλεμματα ο ενας πανω στον αλλον και γυριζαν συνεχεια τα κεφαλια κι ανταλλασαν
χαμογελα,στο τελος ομολογησαν τον ερωτα και συμφωνησαν γαμο,για εκεινη μεν ισως αμεμ-
πτα,αλλ'ο Συλλας,αν και παρα πολυ φρονιμη και καλης γενιας γυναικα,αλλ'οχι απο φρονιμη και
καλη αιτια παντρευτηκε,απ'την οψη και τη γοητεια σαν μικρο παιδι παρασυρθηκε,απ'τα οποια
τα πιο απρεπη κι αδιαντροπα παθη ξεφυτρωνουν
.
.
.

ΠΑΠΠΟΥ ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ

ΠΑΠΠΟΥ ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ ΒΙΒΛΙΟ VIII,ΘΕΩΡΗΜΑΤΑ γ',δ',ε'
Η ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΥΦΥΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ
translation  μεταφραση αποδειξη χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

γ'.Έατω τρίγωνον το ΑΒΓ και αι αυτου εις τον αυτόν λόγον τεμνέσθωσαν τοις Η Θ Κ
σημείοις, ωστε είναι ας την ΑΗ προς ΗΒ, την ΒΘ προς ΘΓ και την ΓΚ προς ΚΑ , καΙ επεζευχθωσαν
αι ΗΘ  ΘΚ  ΚΗ · οτι του ΑΒΓ τριγώνου και τοΰ ΗΘΚ το αυτο κέντρον του βάρους εστίν.

Τετμήσ9ωσαν γάρ αι ΒΓ  ΓΑ  δίχα τοις Δ  Ε καί επεζεύχθωσαν αι AΔ  ΒΕ· το Ζ αρα κεντρον βάρους
εστιν τοΰ ΑΒΓ τριγώνου, εάν γάρ τό τρίγωνον επί τίνος ορθου επιπέδου επίσταθη κατά την ΑΔ
ευθειαν , επ' ουδέτερον μέρος ρέψει τό τρίγωνον διά το ΐσον είναι το ABΔ τρίγωνον τω ΑΓΔ
τριγώνω. επιαταθεν δέ ομοίως το ΑΒΓ τρίγωνον κατά την ΒE επί του όρ9ου επιπέδου επ '
ουδέτερον μέρος ρέψει διά το ισα είναι τά ΑΒΕ   ΒΓΕ τρίγωνα.εΐ δέ έφ 'εκατέρας των AΔ  ΒΕ
ισορροπεί το τρίγωνον, το αρα κοινον αυτών σημεΐον το Ζ  κέντρον εσται του  βάρους,
[νοειν δέ δει το Ζ , ως προείρηται,κείμενον έν μέσω του ΑΒΓ τριγώνου ισοπαχούς τε και
ισοβαρούς δηλονότι υποκειμένου] και φανερόν οτι διπλάσιά εστιν η μέν ΑΖ τής ZΔ,ή δε ΒΖ
της ΖΕ , και οτι ως η ΓΑ πρός ΑΕ , ουτως η ΑΒ προς ΔE και η ΒΖ πρός ΖΕ καί η ΑΖ προς ΖΔ
διά το ισογωνια ειναι και τά ΔZE  ΑΒΖ τρίγωνα και τά ΓΔΕ  ABΓ. επίζευχθεισα ουν η ΔΕ τεμνέτω
την ΘΚ κατά το Λ .έπει ουν ο της ΒΘ προς ΘΓ λόγος συνηπται εκ τε του της ΘΒ προς ΔΘ και
του της ΔΘ προς ΘΓ,και εστιν συνθέντι ώς ή ΒΓ προς ΓΘ , ή ΓΑ προς ΑΚ,και των ηγουμένων
τα ημιση ώς ΓΔ προς ΓΘ , ή ΕΑ προς ΑΚ ,και άναστρεψαντι ώς ή ΓΔ  προς ΔΘ, η ΑΕ προς ΕΚ ,
ιση δε ή μέν ΓΔ τη ΒΔ, ή δέ ΑΕ τη ΓΕ , και ώς αρα ή BΔ προς ΔΘ, η ΓΕ προς EK.συνθέντι αρα
ώς η ΒΘ προς ΘΔ, η ΓΚ προς KE.σύγκειται αρα και ο της ΑΗ προς ΗΒ λόγος εκ τε του της ΓΚ
προς ΚΕ και του τής ΔΘ προς ΘΓ.συγκειται δ' εκ των αυτών καί ο τής ΔΛ προς ΛΕ [και ίση εστιν
ή ΘΛ τη ΛΚ ], ως δειχθησεται .εστιν αρα και ώς η ΑΗ προς ΗΒ , η ΔΛ προς ΛΕ .και εισίν
παράλληλοι αι ΑΒ  ΔE , και επεζευγμέναι αι ΑΔ  ΒΕ τέμνουσιν αλλήλας κατά το Ζ · ευθεια αρα
έστιν ή διά των Η  Ζ  Λ .και τουτο γάρ εξής [ει μικρόν εστιν]. και επεί έστιν ώς ή ΒΖ προς ΖΕ ,
ούτως η ΗΖ προς ΖΛ.διπλη δέ ή ΒΖ τής ΖΕ , διπλή αρα και η ΗΖ της ΖΛ . τριγώνου δη του ΗΘΚ
διχοτομια η ΗΛ ,και διπλή ή ΗΖ τής ΖΛ .το Ζ αρα κεντρον βάρους εστιν του ΗΘΚ τριγώνου,
ην δε και του ΑΒΓ
.
.
γ'.Εστω τριγωνο ΑΒΓ και οι πλευρες του κατα τον ιδιο λογο ας τμηθουν στα σημεια Η Θ Κ,
ωστε ειναι καθως η ΑΗ προς ΗΒ,η ΒΘ προς ΘΓ και η ΓΚ προς ΚΑ,και ας συνδεθουν οι ΗΘ ΘΚ
ΚΗ,τοτε το τριγωνο ΑΒΓ  και το ΗΘΚ το ιδιο κεντρο βαρους εχουν

Αποδειξη:

ας διχοτομηθουν τοτε οι ΒΓ ΓΑ  στα Δ Ε  κι ας συνδεθουν οι ΑΔ ΒΕ,

το Ζ τοτε ειναι κεντρο βαρους του τριγωνου ΑΒΓ,

εαν τοτε το τριγωνο πανω σε καποιο καθετο επιπεδο στην ευθεια ΑΔ σταθει,προς καμια

μερια δεν θα στρεψει το τριγωνο επειδη ισο[εμβαδικο]ειναι το τριγωνο ΑΒΔ με το τριγωνο

ΑΓΔ,

ομοια δε αν σταθει το τριγωνο ΑΒΓ πανω σε καθετο επιπεδο στην ΒΕ προς καμια μερια 

δεν θα στρεψει  επειδη ισο[εμβαδικα]ειναι τα τριγωνα ΑΒΕ  ΒΓΕ

αν δε σε καθε μια απο τις ΑΔ ΒΕ ισορροπει το τριγωνο,τοτε το κοινο σημειο αυτων το Ζ ειναι

το κεντρο βαρους, 

[κατανοητον οτι πρεπει το Ζ,οπως προειπωθηκε,να βρισκεται στο μεσο του τριγωνου ΑΒΓ 

και φανερον οτι ειναι ισοπαχο και ισοβαρο] 

και φανερον οτι διπλασια ειναι η ΑΖ της ΖΔ,η δε ΒΖ της ΖΕ,και οτι ως η ΓΑ προς ΑΕ,το ιδιο 

η ΑΒ προς την ΔΕ και η ΒΖ προς ΖΕ και η ΑΖ προς ΖΔ κι απο αυτο ισογωνια ειναι και τα 

τριγωνα ΔΖΕ  ΑΒΖ και τα ΓΔΕ  ΑΒΓ.

αν συνθεθει λοιπον η ΔΕ θα τμησει την ΘΚ κατα το Λ.

επειδη λοιπον ο λογος της ΒΘ προς ΘΓ συνισταται και απ'το λογο της ΘΒ προς ΔΘ και απ'το

λογο της ΔΘ προς ΘΓ,κι αν συνθετεθει ειναι οπως η ΒΓ προς ΓΘ,η ΓΑ προς ΑΚ, 

και των προηγουμενων τα μισα οπως η ΓΔ προς ΓΘ,η ΕΑ προς ΑΚ, 

κι αντιστραφει οπως η ΓΔ προς ΔΘ,η ΑΕ προς ΕΚ, 

ιση δε η μεν ΓΔ με τη ΒΔ,η δε ΑΕ με τη ΓΕ,και τοτε οπως η ΒΔ προς ΔΘ,η ΓΕ προς ΕΚ.

αν συνθετεθουν τοτε οπως η ΒΘ προς ΘΔ,η ΓΚ προς ΚΕ.

τοτε συνισταται και ο λογος της ΑΗ προς ΗΒ και απ'τον λογο της ΓΚ προς ΚΕ και απ'τον 

λογο της ΔΘ προς ΘΓ.

συνισταται δε απ'αυτους και ο λογος της ΔΛ προς ΛΕ [και ιση ειναι η ΘΛ με τη ΛΚ].

οπως θα αποδειχθει.

τοτε ειναι και οπως η ΑΗ προς ΗΒ,η ΔΛ προς ΛΕ.

και ειναι παραλληλες οι ΑΒ  ΔΕ,

και συνδεδεμενες  οι ΑΔ  ΒΕ τεμνουν η μια την αλλη κατα το Ζ,τοτε ευθεια ειναι η γραμμη που 

διερχεται απο τα σημεια  Η Ζ Λ.

και τοτε αυτο.

κι επειδη ειναι οπως η ΒΖ προς ΖΕ,το ιδιο η ΗΖ προς ΖΛ.

διπλη δε η ΒΖ της ΖΕ,διπλη τοτε και η ΗΖ της ΖΛ.δηλαδη του τριγωνου ΗΘΚ διχοτομος η ΗΛ,

και διπλη η ΗΖ της ΖΛ,τοτε το Ζ κεντρο βαρους ειναι του ΗΘΚ τριγωνου,ειναι δε και του ΑΒΓ.

.

.

δ'.Το δέ υπερτεθέν νυν δειχθήσεται. εστω γάρ ώς η ΓΔ προς ΔΘ,η ΓΕ προς ΕΚ,και επεζευχ9ωσαν 

αι ΔE ΘΚ τέμνουσαι αλλήλας κατά το Λ · οτι ιση μέν εστιν ή ΘΛ τη ΚΛ , ό δε της ΔΛ προς ΛΕ 

λόγος συγκειται εκ τε του της ΔΘ προς ΘΓ και του τής ΓΚ προς ΚΕ.

Ηχ9ω διά του Γ τη ΘΚ παράλληλος η ΓΖ και συμπιπτέτω  τη ΔE εκβλη9είση κατά το Ζ .επει ουν 

δυο ευ9ειαι εισιν αι ΔΛ  ΛΕ,και εξωθεν ή ΖΛ , ο αρα τής ΔΛ προς ΛΕ λόγος συγκειται εκ τε του

τής ΔΛ προς ΛΖ και του τής ΛΖ προς ΕΛ .αλλά τω μέν τής ΔΛ προς ΛΖ λόγω ο αυτός έστιν ο τής 

ΔΘ προς ΘΓ διά το παράλληλον ειναι την ΓΖ τη ΚΘ,τώ δέ τής ΖΛ προς ΛΕ λόγω ο αυτός έστιν ό 

της ΓΚ προς ΚΕ διά τό ισογώνια είναι τά ΓΕΖ  ΕΚΛ τριγωνα ' και ο τής ΔΛ αρα προς την ΛΕ

λόγος συγκειται εκ τε του τής  ΔΘ προς ΘΓ και εκ του τής ΓΚ προς ΚΕ.κατά ταυτά δή 

δειχ9ήσεται οτι και ο τής ΚΛ προς ΛΘ λόγος συνήπται εκ τε του τής ΚΕ προς ΕΓ και του 

τής ΓΔ προς ΔΘ,παραλλήλου αχθεισης τη EΔ διά του Γ τής ΓΜ και αυμπιπτουσης τη ΚΘ 

έκβληθείση κατά το Μ . έπει γάρ πάλιν δυο ευ9ειαι εισιν αι ΚΛ  ΛΘ εξωθεν τής ΛΜ 

λαμβανομενης, ο αρα τής ΚΛ πρός ΛΘ λόγος συγκειται εκ τε του της ΚΛ προς ΛM καί 

του της ΛM πρός ΛΘ.αλλ'ο μέν τής ΚΛ προς ΛΜ λόγος ο αυτός εστιν τω της ΚΕ προς ΕΓ 

διά το παραλλήλον ειναι πάλιν την EΔ τη ΓΜ, ο δε τής ΛM προς ΛΘ λόγος ο αυτός εστιν 

τω τής ΓΔ προς  ΔΘ διά το ισογώνια ειναι τά ΔΘΛ  ΓΘΜ  τρίγωνα · ο αρα τής ΚΛ προς ΛΘ

λόγος ο αυτός έστιν τω συγκειμένω εκ τε του τής ΚΕ προς ΕΓ, τουτέστιν.του τής ΔΘ 

προς ΔΓ, και του τής  ΓΔ  προς την ΔΘ λόγου, ος τον τής ισότητος λόγον ποιει.και

ο τής ΚΛ  αρα προς την ΛΘ  λόγος τής ισότητός εστιν,ιση αρα ή ΚΛ τή ΛΘ . 

.

.

δ'.Το δε παραπανω τωρα θ'αποδειχθει.ας ειναι λοιπον οπως η ΓΔ προς Δθ,η ΓΕ προς ΕΚ,

κι  ας συνδεθουν οι ΔΕ ΘΚ που τεμνονται η μια με την αλλη κατα το Λ ,τοτε ιση ειναι η ΘΛ 

με την ΚΛ,ο δε λογος της ΔΛ προς ΛΕ συνισταται και του λογου της ΔΘ προς ΘΓ και του

λογου της ΓΚ προς ΚΕ.  

ας χαραχθει απο το Γ στη ΘΚ παραλληλος  η ΓΖ και ας συμπεσει με την προεκταση της ΔΕ
κατα το Ζ,
επειδη λοιπον δυο ευθειες ειναι οι ΔΛ ΛΕ,και εξωτερικα η ΖΛ,τοτε ο λογος της ΔΛ προς ΛΕ
συνισταται και απ'το λογο της ΔΛ προς ΛΖ και απ'το λογο της ΛΖ προς ΕΛ,
αλλα στον μεν λογο της ΔΛ προς ΛΖ ο ιδιος ειναι ο λογος της ΔΘ προς ΘΓ επειδη παραλληλη
ειναι η ΓΖ με την Κθ .
στον δε λογο της ΖΛ ο ιδιος ειναι ο λογος της ΓΚ προς ΚΕ επειδη ισογωνια ειναι τα τριγωνα
ΓΕΖ  ΕΚΛ.
και τοτε ο λογος της ΔΛ προς την ΛΕ συνισταται και απ' το λογο  της ΔΘ προς ΘΓ και απ'του
λογου της ΓΚ προς ΚΕ.
κατα τα ιδια πρεπει ν'αποδειχθει οτι και ο λογος της ΚΛ προς ΛΘ συνισταται και απ' το λογο
της ΚΕ προς ΕΓ και απ'το λογο της ΓΔ προς ΔΘ.

παραλληλος χαραζεται στη ΕΔ απο το Γ η ΓΜ που συμπιπτει με την προεκταση της ΚΘ κατα
το Μ,
τοτε λοιπον επειδη δυο ευθειες ειναι οι ΚΛ  ΛΘ  εξωτερικα της ΛΜ που πηραμε,ο λογος τοτε
της ΚΛ προς ΛΘ συνισταται και απ'το λογο της ΚΛ προς ΛΜ και απ'το λογο της ΛΜ προς ΛΘ.
αλλ'ο μεν λογος της ΚΛ προς ΛΜ ο ιδιος ειναι με τον λογο της ΚΕ προς ΕΓ επειδη παραλληλη
ειναι παλι η ΕΔ με την ΓΜ.
ο δε της ΛΜ προς ΛΘ λογος ο ιδιος ειναι με τον λογο της ΓΔ προς ΔΘ επειδη ισογωνια ειναι τα
τριγωνα ΔΘΛ  ΓΜΘ.
τοτε ο λογος της ΚΛ προς ΛΘ ο ιδιος ειναι με τον συνισταμενο και απ' το λογο της ΚΕ προς ΕΓ,
τουτο ειναι, του λογου της ΔΘ προς ΔΓ,και του λογου της ΓΔ προς την ΔΘ,που ισοτητα κανει τον
λογο.και ο λογος της ΚΛ τοτε προς την ΛΘ λογος ισοτητας ειναι,ιση τοτε η ΚΛ με την Λθ
.
.
ε'. Το λοιπόν των υπερτεθεντων. εστω παράλληλος η ΑΒ τη ΓΔ,και ώς ή ΑΖ προς ΖΒ, ή ΓΘ προς
ΘΔ,και επεζεύχθωσαν αι ΑΓ  BΔ τεμνουσαι άλλήλας κατα το Ε σημειον οτι ή διά των Ζ  Ε  Θ
ευθεια εστιν

Eι γάρ μή,εστω ή διά των Ζ  Ε  Η . επει ουν εστιν ώς ή ΑΖ προς ΓΗ , ουτως ή ΖΕ προς ΕΗ,
ώς δε ή ΖΕ προς ΕΗ,ουτως η ΖΒ προς HΔ,ώς αρα ή ΑΖ προς ΓΗ,ουτως ή ΖΒ προς ΗΔ,και
εναλλάξ ώς ή ΑΖ προς ΖΒ ,τουτέστιν ώς η ΓΘ προς ΘΔ,ουτως ή ΓΗ προς HΔ , οπερ
αδύνατον. η αρα διά των Ζ  Ε  Θ σημείων ευθειά εατιν.

ε'. Το υπολοιπο των πιο πανω .εστω η ΑΒ παραλληλος στην ΓΔ,και ως η ΑΖ προς ΖΒ,η ΓΘ
προς ΘΔ,κι ας συνδεθουν οι ΑΓ  ΒΔ που τεμνει η μια την αλλη κατα το σημειο Ε τοτε
η γραμμη που διερχεται απ'τα σημεια Ζ Ε Θ ευθεια ειναι

Αποδειξη:

αν  δεν ειναι,
εστω η ευθεια που διερχεται απο τα σημεια Ζ  Ε  Η,
επειδη λοιπον ειναι οπως η ΑΖ προς ΓΗ, το ιδιο η ΖΕ προς ΕΗ,
οπως η ΖΕ προς ΕΗ,το ιδιο η ΖΒ προς ΗΔ,
οπως τοτε η ΑΖ προς ΓΗ,το ιδιο η ΖΒ προς ΗΔ,
και εναλλαξ οπως η ΑΖ προς ΖΒ,
κατα συνεπεια οπως η ΓΘ προς ΘΔ,το ιδιο η ΓΗ προς ΗΔ,
το οποιο ειναι αδυνατον,
τοτε η γραμμη που διερχεται απο τα σημεια Ζ  Ε  Θ ειναι ευθεια

 .
ΠΑΠΠΟΥ ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ ΒΙΒΛΙΟ VIΙΙ,ΘΕΩΡΗΜΑΤΑ γ',δ',ε'
translation  μεταφραση αποδειξη χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

γ'.Εστω τριγωνο ΑΒΓ και οι πλευρες του κατα τον ιδιο λογο ας τμηθουν στα σημεια Η Θ Κ,
ωστε ειναι καθως η ΑΗ προς ΗΒ,η ΒΘ προς ΘΓ και η ΓΚ προς ΚΑ,και ας συνδεθουν οι ΗΘ ΘΚ
ΚΗ,τοτε το τριγωνο ΑΒΓ  και το ΗΘΚ το ιδιο κεντρο βαρους εχουν

Αποδειξη:

ΑΒΓ τριγωνο,Η,Θ,Γ ανηκουν στις ΑΒ,ΒΓ,ΓΑ ,ωστε :ΑΗ/ΗΒ = ΒΘ/ΘΓ =ΓΚ /ΚΑ [1]
ν'αποδειχθει οτι τα τριγωνα ΑΒΓ  ΗΘΚ εχουν το ιδιο κεντρο βαρους
χαραζουμε τις ΑΔ,ΒΕ ,διαμεσους του ΑΒΓ,το σημειο τομης τους Ζ ειναι το  κεντρο βαρους του
τριγωνου ΑΒΓ
τοτε ΑΖ=2ΖΔ, ΒΖ=2ΖΕ ,ΑΒ=2ΔΕ,ΑΒ=2ΔΓ, ΑΓ=2ΕΓ επομενως ισογωνια τα τριγωνα ΑΖΒ,ΔΖΕ
και  ΑΒΓ,ΔΕΓ.
θετουμε:ΒΘ/ΘΓ=  ΒΘ/ΔΘ  .  ΔΘ/ΘΓ  [2]
απο την υποθεση [1] εχουμε:ΒΘ/ΘΓ = ΓΚ/ΚΑ
τοτε συνεπαγεται:=> ΒΘ +ΘΓ / ΘΓ  = ΓΚ+ΚΑ / ΚΑ   =>  ΒΓ/ΓΘ = ΓΑ/ΑΚ => ΔΓ/ΓΘ  =  ΕΑ/ΑΚ =>
ΔΓ/ ΔΓ-ΓΘ  =  ΕΑ/ ΕΑ-ΑΚ => ΔΓ/ΔΘ = ΕΑ/ΕΚ , ΔΓ=ΒΔ , ΕΑ=ΓΕ => ΒΔ/ΔΘ = ΓΕ/ΕΚ =>
ΒΔ+ΔΘ / ΔΘ  =  ΓΕ+ΕΚ  / ΕΚ =>  ΒΘ/ΔΘ = ΓΚ/ΕΚ και τοτε αντικαθιστωντας η [2] γινεται :
ΒΘ/ΘΓ = ΓΚ/ΕΚ  .  ΔΘ/ΘΓ
κι εχοντας απο την υποθεση [1]: ΒΘ/ΘΓ = ΑΗ/ΗΒ προκυπτει:ΑΗ/ΗΒ = ΓΚ/ΚΕ  .  ΔΘ/ΘΓ [3]
.
.
δ'.Το δε παραπανω τωρα θ'αποδειχθει.ας ειναι λοιπον οπως η ΓΔ προς Δθ,η ΓΕ προς ΕΚ,
κι  ας συνδεθουν οι ΔΕ ΘΚ που τεμνονται η μια με την αλλη κατα το Λ ,τοτε ιση ειναι η ΘΛ
με την ΚΛ,ο δε λογος της ΔΛ προς ΛΕ συνισταται και του λογου της ΔΘ προς ΘΓ και του
λογου της ΓΚ προς ΚΕ.

θετουμε:ΔΛ/ΛΕ =ΔΛ/ΛΖ  .  ΛΖ/ΛΕ  [4]
χαραζουμε απο το Γ παραλληλο ευθεια στην ΚΘ ,που τεμνεται εξωτερικα  με την ΔΕ στο Ζ,
την ΓΖ.
ΓΖ//ΚΘ => ισογωνια τα τριγωνα ΚΕΛ,ΓΕΖ και ΔΛΘ,ΔΖΓ
τοτε συνεπαγεται:=> ΔΛ/ΛΖ  = ΔΘ/ΘΓ
και ΖΕ/ΕΛ = ΓΕ/ΕΚ => ΖΕ+ΕΛ  / ΕΛ  =  ΓΕ+ΕΚ /ΕΚ => ΛΖ/ΕΛ = ΓΚ/ΕΚ ,
αντικαθιστωντας στην [4] εχουμε:ΔΛ/ΛΕ = ΔΘ/ΘΓ  +  ΓΚ/ΕΚ
και συγκρινοντας την με την [3] προκυπτει:ΑΗ/ΗΒ = ΔΛ/ΛΕ  [α]

χαραζουμε απο το Γ παραλληλο ευθεια στην ΔΕ ,που τεμνεται εξωτερικα με την ΚΘ στο Μ.
τη ΓΖ,
θετουμε:ΚΛ/ΛΘ = ΚΛ/ΛΜ . ΛΜ/ΛΘ  [5]
επειδη:ΔΖ//ΓΜ => ισογωνια τα τριγωνα ΔΘΛ,ΓΜΘ,
τοτε συνεπαγεται:=> ΘΜ/ΛΘ = ΘΓ/ΔΘ =>  ΘΜ+ΛΘ / ΛΘ  = ΘΓ+ΔΘ / ΔΘ  =>  ΛΜ/ ΛΘ = ΓΔ/ΔΘ
αντικαθιστωντας στην [5] εχουμε: ΚΛ/ΛΘ  = ΚΕ/ΕΓ  . ΓΔ/ΔΘ [6],
απο την υποθεση [1] ισχυει:ΒΘ/ΘΓ = ΓΚ/ΚΑ
τοτε συνεπαγεται:=> ΒΘ+ΘΓ  / ΘΓ  =  ΓΚ+ΚΑ  / ΚΑ  =>  ΒΓ/ΘΓ =  ΑΓ/ΚΑ =>  ΔΓ/ΘΓ = ΕΓ/ΚΑ  =>
ΔΓ-ΘΓ / ΔΓ  =  ΕΓ-ΚΑ / ΕΓ  =>  ΘΔ/ΔΓ = ΚΕ/ΕΓ
αντικαθιστωντας στην [6] προκυπτει: ΚΛ/ΛΘ  =  ΘΔ/ΔΓ  .  ΓΔ/ΘΔ  = >  ΚΛ/ΛΘ = 1  => ΚΛ = ΛΘ
τοτε το Λ ειναι μεσο του ΘΚ,

ε'. Το υπολοιπο των παραπανω .εστω η ΑΒ παραλληλος στην ΓΔ,και ως η ΑΖ προς ΖΒ,η ΓΘ
προς ΘΔ,κι ας συνδεθουν οι ΑΓ  ΒΔ που τεμνει η μια την αλλη κατα το σημειο Ε τοτε
η γραμμη που διερχεται απ'τα σημεια Ζ Ε Θ ευθεια ειναι

Αποδειξη:

Αποδειξη δια της εις ατοπον απαγωγης:

εστω οτι γραμμη Ζ Ε Θ  δεν ειναι ευθεια,
τοτε προεκτεινω την ευθεια ΖΕ η οποια τεμνει την ΓΔ στο Η,
τοτε στις παραλληλες ευθειες ΑΒ,ΓΔ με τεμνουσες τις ΑΕΓ,ΖΕΗ,ΒΕΔ εχουμε
ΑΖ / ΖΒ = ΓΗ/ΗΔ
και απο τη υποθεση:ΑΖ/ΖΒ= ΓΘ/ΘΔ
τοτε συνεπαγεται: ΓΗ/ΗΔ = ΓΘ/ΘΔ  => ΓΗ /  ΓΗ+ΗΔ = ΓΘ / ΓΘ+ΘΔ =>
ΓΗ/ΓΔ = ΓΘ \ ΓΔ  => ΓΗ = ΓΘ ατοπο αφου τα σημεια Η,Θ ειναι διαφορετικα,
επομενως ταυτιζονται,και η γραμμη Ζ Ε Θ ειναι ευθεια
Κανουμε εφαρμογη αυτου του θεωρηματος:

ΑΒ//ΔΕ,με τεμνουσες τις ΑΔ,ΒΕ που τεμνονται στο σημειο Ζ,τα σημεια Η,Λ στις ΑΒ,ΔΕ,
οπου ισχυει: ΑΗ/ΗΒ = ΔΛ/ΛΕ  [απο θεωρημα δ' σχεση [α] ]
τοτε η γραμμη Η  Ζ  Λ  ειναι ευθεια
κι επειδη ΚΛ=ΛΘ,η ΗΖΛ ειναι διαμεσος του τριγωνου ΗΘΚ,
στις παραλληλες ΑΒ,ΔΕ ισχυει:ΒΖ/ΖΕ = ΗΖ/ΖΛ ,γνωριζουμε πως ΒΖ=2ΖΕ,τοτε ΗΖ=2ΖΛ,
επομενως το Ζ ειναι κεντρο βαρους του τριγωνου ΗΘΚ οπως ειναι και του τριγωνου ΑΒΓ

.

.
.

Αρχαιο Θεατρο-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Κλυταιμνηστρα  Αιγισθος Κασσανδρα Αγαμεμνων -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης


Αισχύλου Ἀγαμέμνων
[ edition. G. Murray, Aeschyli tragoediae, 2nd edn. Oxford: Clarendon Press,
1955 (repr. 1960): 207-274.]
Κασσανδρα[στιχοι 1215-1241]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Κασσανδρα
ἰοὺ ἰού, ὢ ὢ κακά.
ὑπ' αὖ με δεινὸς ὀρθομαντείας πόνος    1215
στροβεῖ ταράσσων φροιμίοις .....
ὁρᾶτε τούσδε τοὺς δόμοις ἐφημένους
νέους, ὀνείρων προσφερεῖς μορφώμασιν;
παῖδες θανόντες ὡσπερεὶ πρὸς τῶν φίλων,
χεῖρας κρεῶν πλήθοντες οἰκείας βορᾶς·    1220
σὺν ἐντέροις τε σπλάγχν', ἐποίκτιστον γέμος,
πρέπουσ' ἔχοντες, ὧν πατὴρ ἐγεύσατο.
ἐκ τῶνδε ποινάς φημι βουλεύειν τινά,
λέοντ' ἄναλκιν, ἐν λέχει στρωφώμενον
οἰκουρόν, οἴμοι, τῷ μολόντι δεσπότῃ–    1225
ἐμῷ· φέρειν γὰρ χρὴ τὸ δούλιον ζυγόν·
νεῶν τ' ἄπαρχος Ἰλίου τ' ἀναστάτης
οὐκ οἶδεν οἵα γλῶσσα, μισητῆς κυνὸς
λείξασα κἀκτείνασα φαιδρὸν οὖς δίκην,
ἄτης λαθραίου τεύξεται κακῇ τύχῃ.    1230
τοιάδε τόλμα· θῆλυς ἄρσενος φονεύς·
ἔστιν–τί νιν καλοῦσα δυσφιλὲς δάκος
τύχοιμ' ἄν; ἀμφίσβαιναν, ἢ Σκύλλαν τινὰ
οἰκοῦσαν ἐν πέτραισι, ναυτίλων βλάβην,
† θύουσαν Ἅιδου μητέρ' † ἄσπονδόν τ' Ἄρη    1235
φίλοις πνέουσαν; ὡς δ' ἐπωλολύξατο
ἡ παντότολμος, ὥσπερ ἐν μάχης τροπῇ.
δοκεῖ δὲ χαίρειν νοστίμῳ σωτηρίᾳ.
καὶ τῶνδ' ὅμοιον εἴ τι μὴ πείθω· τί γάρ;
τὸ μέλλον ἥξει. καὶ σύ μ' ἐν τάχει παρὼν    1240
ἄγαν γ' ἀληθόμαντιν οἰκτίρας ἐρεῖς.

Κασσανδρα
ωι ωι ω ω κακα
ξανα μενα φοβερη της ορθης μαντειας ωδινη 1215
στριφτογυριζει και με προμηνυματα  ταραζει
κοιταξτε αυτους εδω μπροστα στο σπιτι καθισμενους
νεους,που μ'ονειρα παρομοιοι ειναι στις μορφεςι,
παιδια που σαν να'ναι απο δικους τους σκοτωμενα,
με τα χερια γεματα κρεατα απ'τις σαρκες τους 1220
μαζι εντερα και σπλαχνα, αξιολυπητο φορτιο, 
φαινεται καθαρα να'χουν,π'ο πατερας γευτηκε.
γι'αυτα'δω εκδικηση σου λεω πως καποιος σχεδιαζειστ'αυτι ,
λιονταρι αδυναμο,που σε κρεβατια στριφογυρνα
στο σπιτι κρυμμενο,ωιμε,στον αφεντη που'θα'ρθει 1225
τον δικο μου,γιατι να φερνω πρεπει της δουλειας το ζυγο ,
και των καραβιων ο αρχηγος και του Ιλιου ο ξεθεμελιωτης
δεν ξερει ποια γλωσσα η μοχθηρη σκυλα   
γλυφοντας απλωνει ευχαριστη στ'αυτι να μοιαζει ,  ·
ολεθρο κρυφο ετοιμαζοντας κακης μοιρας   1230
τετοια τολμαει,θηλυκο τ'αρσενικου φονιας, 
με τι να καλεσω αυτο το μισητο αγριο θηριο
ταιριαζει αμφισβαινα,η Σκυλλα μηπως
που μεσ'στις πετρες κατοικει,συμφορα των ναυτικων,
τ'Αδη εξοντωντρια μανα π'αδιαλλακτη εχθρα 1235
στους δικους της πνεει,κι ετσι θριαμβευτικα ουρλιαξε
η στα παντα αψηφητη,σαν σε μαχη τρεπεται,
και φαινεται να χαιρεται με τον σωτηριο γυρισμο,
και γι'αυτα δω το ιδιο ειναι κι αν κι αν δεν πεισω,τι λοιπον;
οτ'ειναι να'ρθει θα'ρθει,και συ μενα παρων εδω 1240
γρηγορα με πολυ μεγαλη λυπη αληθη μαντισα θα πεις
.
.
.

Σικελικη εκστρατεια 415 π.Χ- 413 π.Χ

Σικελια καλοκαιρι 413 π.Χ-Τί με χρὴ σιγᾶν; Τί δὲ μὴ σιγᾶν;Τί δὲ θρηνῆσαι;
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Θουκυδίδη Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου
Βιβλιο Ζ',7.87.1-7.87.6. Τα Σικελικα.Η Πανωλεθρια
Πλουταρχου Βιοι Παραλληλοι .Νικιας. ΚΘ'.Τα Σικελικα.Ευριπιδης.
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]


Σικελια καλοκαιρι 413 π.Χ-Τί με χρὴ σιγᾶν; Τί δὲ μὴ σιγᾶν;Τί δὲ θρηνῆσαι;
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μεγα πληθος κατεβαινει στον Πειραια λαμπρη εξαισια μερα
πανετοιμη η περιλαλητος Σικελικη εκστρατεια ν'αποπλευσει
ρητορες επιτηδειως ρητορευουν υπερ το δεον της και μαντεις
μηνυουν τα μελλοντα να γινουν γεγονοτα αισια και θεοπεμπτα
κι υποκριτες και μιμοι τους διασκεδαζουν οπως στη περισταση ταιριαζει
ο Νικιας τους οδηγει ο Λαμαχος κι ο Αλκιβιαδης αξιοι στρατηγοι
ας συγχωρεθουν η φιλοχρηματια η δημαγωγια κι η ανηθικοτητα
τωρα θησαυροι αμετρητα ταλαντα στη Σικελια πλουτισμος
κι απο'κει κοσμοκρατειρα η Αθηνα ενα βημα η Αφρικη κι η Καρχηδωνα
μεγα πληθος φωνων παραληρει στο τοσο πλεον κλεος της πολης
κι εκει βεβαια περα στη Σικελια υπερποντια πληρωθηκε η υβρις
ο πολεμοκαπηλος Λαμαχος κατα τον κωμικο Αριστοφανη σκοτωθηκε
ο Αλκιβιαδης καθολου δεν ωφεληθηκε απ'τα μαθηματα περι αρετης
του Σωκρατη κατεφυγε ποταπος προδοτης της πατριδας στη Σπαρτη
κι ο Νικιας ανθρωπος αφελης δεισιδαιμων αποδειχθηκε μια εκλειψη
σεληνης στις Επιπολες τον θαμπωσε και τον τρομαξε να κηρυξει εγκαιρη
αποσυρση απ'την ματαιωμενη εκστρατεια κι ετσι,μοιραια,ολοι στα παντα
και παντου χαθηκαν αλλοι στον ποταμο Ασσιναρο πνιγηκαν στα αιματα
αλλοι στοιβαχθηκαν νεκροι στα λατομεια ο ενας πανω στον αλλον
αλλοι πουληθηκαν σκλαβοι κι οχι λιγοτεροι απο εφτα χιλιαδες αφανισθηκαν
κι οσοι λιγοι σωθηκαν ηταν απ'τ'ασματα του Ευριπιδη που τραγωδουσαν
[110] Τί με χρὴ σιγᾶν; Τί δὲ μὴ σιγᾶν;Τί δὲ θρηνῆσαι;
τι τους Ελληνες της Κατω Ιταλιας πολυ τους ευχαριστουσε εκεινος ο ποιητης
.
.
σημειωση:
[110] Τί με χρὴ σιγᾶν; Τί δὲ μὴ σιγᾶν;Τί δὲ θρηνῆσαι;
Ευριπιδη Τρωαδες
.
.
Θουκυδίδη Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου
Βιβλιο Ζ',7.87.1-7.87.6. Τα Σικελικα.Η Πανωλεθρια
Πλουταρχου Βιοι Παραλληλοι .Νικιας. ΚΘ'.Τα Σικελικα.Ευριπιδης.
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

Θουκυδίδη Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου
Βιβλιο Ζ',7.87.1-7.87.6. Τα Σικελικα.Η Πανωλεθρια

[7.87.1] Τοὺς δ᾽ ἐν ταῖς λιθοτομίαις οἱ Συρακόσιοι χαλεπῶς τοὺς πρώτους χρόνους μετεχείρισαν.
ἐν γὰρ κοίλῳ χωρίῳ ὄντας καὶ ὀλίγῳ πολλοὺς οἵ τε ἥλιοι τὸ πρῶτον καὶ τὸ πνῖγος ἔτι ἐλύπει διὰ
τὸ ἀστέγαστον καὶ αἱ νύκτες ἐπιγιγνόμεναι τοὐναντίον μετοπωριναὶ καὶ ψυχραὶ τῇ μεταβολῇ ἐς ἀσθένειαν ἐνεωτέριζον, [7.87.2] πάντα τε ποιούντων αὐτῶν διὰ στενοχωρίαν ἐν τῷ αὐτῷ καὶ
προσέτι τῶν νεκρῶν ὁμοῦ ἐπ᾽ ἀλλήλοις ξυννενημένων, οἳ ἔκ τε τῶν τραυμάτων καὶ διὰ τὴν μεταβολὴν καὶ τὸ τοιοῦτον ἀπέθνῃσκον, καὶ ὀσμαὶ ἦσαν οὐκ ἀνεκτοί, καὶ λιμῷ ἅμα καὶ δίψῃ ἐπιέζοντο (ἐδίδοσαν γὰρ αὐτῶν ἑκάστῳ ἐπὶ ὀκτὼ μῆνας κοτύλην ὕδατος καὶ δύο κοτύλας σίτου), ἄλλα τε ὅσα εἰκὸς ἐν τῷ τοιούτῳ χωρίῳ ἐμπεπτωκότας κακοπαθῆσαι, οὐδὲν ὅτι οὐκ ἐπεγένετο αὐτοῖς· [7.87.3] καὶ ἡμέρας μὲν ἑβδομήκοντά τινας οὕτω διῃτήθησαν ἁθρόοι· ἔπειτα πλὴν
Ἀθηναίων καὶ εἴ τινες Σικελιωτῶν ἢ Ἰταλιωτῶν ξυνεστράτευσαν, τοὺς ἄλλους ἀπέδοντο.
[7.87.4] ἐλήφθησαν δὲ οἱ ξύμπαντες, ἀκριβείᾳ μὲν χαλεπὸν ἐξειπεῖν, ὅμως δὲ οὐκ ἐλάσσους ἑπτακισχιλίων. [7.87.5] ξυνέβη τε ἔργον τοῦτο [Ἑλληνικὸν] τῶν κατὰ τὸν πόλεμον τόνδε
μέγιστον γενέσθαι, δοκεῖν δ᾽ ἔμοιγε καὶ ὧν ἀκοῇ Ἑλληνικῶν ἴσμεν, καὶ τοῖς τε κρατήσασι λαμπρότατον καὶ τοῖς διαφθαρεῖσι δυστυχέστατον· [7.87.6] κατὰ πάντα γὰρ πάντως νικηθέντες
καὶ οὐδὲν ὀλίγον ἐς οὐδὲν κακοπαθήσαντες πανωλεθρίᾳ δὴ τὸ λεγόμενον καὶ πεζὸς καὶ νῆες
καὶ οὐδὲν ὅτι οὐκ ἀπώλετο, καὶ ὀλίγοι ἀπὸ πολλῶν ἐπ᾽ οἴκου ἀπενόστησαν. ταῦτα μὲν τὰ
περὶ Σικελίαν γενόμενα.

Πλουταρχου Βιοι Παραλληλοι .Νικιας. ΚΘ'.Τα Σικελικα.Ευριπιδης.
[29.1] τῶν δ' Ἀθηναίων οἱ μὲν πλεῖστοι διεφθάρησαν ἐν ταῖς λατομίαις ὑπὸ νόσου καὶ διαίτης πονηρᾶς, εἰς ἡμέραν ἑκάστην κοτύλας δύο κριθῶν λαμβάνοντες καὶ μίαν ὕδατος, οὐκ ὀλίγοι δ' ἐπράθησαν διακλαπέντες ἢ καὶ διαλαθόντες ὡς οἰκέται. καὶ τούτους ὡς οἰκέτας ἐπώλουν,
στίζοντες ἵππον εἰς τὸ μέτωπον· ἀλλ' ἦσαν οἱ καὶ τοῦτο πρὸς τῷ δουλεύειν ὑπομένοντες.
[29.2] ἐβοήθει δὲ καὶ τούτοις ἥ τ' αἰδὼς καὶ τὸ κόσμιον· ἢ γὰρ ἠλευθεροῦντο ταχέως ἢ
τιμώμενοι παρέμενον τοῖς κεκτημένοις. ἔνιοι δὲ καὶ δι' Εὐριπίδην ἐσώθησαν. μάλιστα γάρ,
ὡς ἔοικε, τῶν ἐκτὸς Ἑλλήνων ἐπόθησαν αὐτοῦ τὴν μοῦσαν οἱ περὶ Σικελίαν· καὶ μικρὰ τῶν ἀφικνουμένων ἑκάστοτε δείγματα καὶ γεύματα κομιζόντων ἐκμανθάνοντες ἀγαπητῶς
μετεδίδοσαν ἀλλήλοις. [29.3] τότε γοῦν φασι τῶν σωθέντων οἴκαδε συχνοὺς ἀσπάσασθαι
τὸν Εὐριπίδην φιλοφρόνως, καὶ διηγεῖσθαι τοὺς μέν, ὅτι δουλεύοντες ἀφείθησαν ἐκδιδάξαντες
ὅσα τῶν ἐκείνου ποιημάτων ἐμέμνηντο, τοὺς δ', ὅτι πλανώμενοι μετὰ τὴν μάχην τροφῆς καὶ
ὕδατος μετέλαβον τῶν μελῶν ᾄσαντες. οὐ δεῖ δὴ θαυμάζειν ὅτι τοὺς Καυνίους φασὶ πλοίου προσφερομένου τοῖς λιμέσιν ὑπὸ λῃστρίδων διωκομένου μὴ δέχεσθαι τὸ πρῶτον, ἀλλ'ἀπείργειν,
εἶτα μέντοι διαπυνθανομένους εἰ γινώσκουσιν ᾄσματα τῶν Εὐριπίδου, φησάντων ἐκείνων,
οὕτω παρεῖναι καὶ καταγαγεῖν τὸ πλοῖον.
.
Θουκυδίδη Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου
Βιβλιο Ζ',7.87.1-7.87.6. Τα Σικελικα.Η Πανωλεθρια

[7.87.1] Αυτους στα λατομεια οι Συρακουσιοι σκληρα τον πρωτο καιρο μεταχειριστηκαν,γιατι
σε βαθουλο μερος οντας και στενο πολλοι τους οποιους και ο ηλιος στην αρχη και ο πνιγηρος
καυσωνας επισης- στεναχωρουσε απο την ελλειψη σκεπης κι απ'την αλλη  οι νυχτες  που
ηρθαν ηταν φθινοπωρινες και ψυχρες και η αποτομη μεταβολη σ'αρρωσεια τους ερριξε,
 [7.87.2]κι ολα τα εκαναν αυτοι επειδη στενος ο χωτος στο ιδιο μερος κι ακομα τα πτωματα
των νεκρων μαζι το ενα πανω με τ'αλλα σωριαζαν ,κι αυτων που απ'τα τραυματα και απ'την
αποτομη μεταβολη και απο τετοια αιτια πεθαιναν,και οι οσμες ηταν ανυποφορες κι
απο πεινα συναμα κι απο διψα υποφεραν[γιατι  εδωναν  σε καθενα απ'αυτους επι οκτω
μηνες ενα κυπελλο νερο και δυο κυπελλα σιταρι],κι απ'τα αλλα οσα ειναι φυσικο σε τετοιο
μερος αυτοι που'χουν πεταχτει να κακοπαθησουν,κανενα δεν ηταν να μην συμβει σ'αυτους
  [7.87.3] και καπου εβδομηντα μερες περασαν ετσι ολοι μαζι,επειτα εκτος των Αθηναιων
και καποιους Σικελιωτες η' Ιταλιωτες που μ'αυτους συνεκστρατευσαν τους αλλους εδωσαν
δουλους. [7.87.4] το συνολο αυτων που αιχμαλωτισθηκαν,μ'ακριβεια πολυ δυσκολο να
πω,ομως οχι λιγοτεροι των εφτα χιλιαδων, [7.87.5]και συνεβει το γεγονος αυτο απ'αυτα
κατα τον πολεμο αυτον εδω το πιο μεγαλο να υπηρξε,οπως φαινεται σε μενα και απ'τα
Ελληνικα που εξ'ακοης γνωριζουμε,και σ'αυτους που επικρατησαν το πιο λαμπρο και
σ'αυτους που εχασαν το πιο δυστυχο,[7.87.6] γιατι κατα τα παντα και παντου νικηθηκαν
και καθολου λιγο σε τιποτα δεν κακοπαθησαν πανωλεθρια κατα το κοινως λεγομενο και
πεζικο και καραβια και τιποτα που να μην αφανισθηκε,και λιγοι απ'τους πολλους στο σπιτι
ξαναγυρισαν,αυτα ειναι στη  Σικελια τα γινομενα
.
Πλουταρχου Βιοι Παραλληλοι .Νικιας. ΚΘ'.Τα Σικελικα.Ευριπιδης.

[29.1] απ'τους Αθηναιους οι πιο πολλοι χαθηκαν μεσα στα λατομεια απο αρρωστεια κι απο
διατροφη αθλια,καθε μερα δυο κυπελλα κριθαρι παιρνοντας κι ενα νερο,κι οχι λιγοι πουληθη-
καν αφου αρπαχθηκαν η' και διαφευγοντες κρυφα ως οικειακοι δουλοι.κι αυτους ως οικεια-
κους δουλους πουλουσαν,στιγματιζοντας αλογο στο μετωπο.αλλα ηταν κι αυτοι που κι αυτο
απ'τη δουλεια υπομεναν. [29.2]βοηθουσε δε και σ'αυτους ειτε η σεμνοτητα και η συνεση.γιατι
η' ελευθερονονταν γρηγορα η' εκτιμωμενοι παρεμεναν σ'αυτους που τους ειχαν κτημα.μερικοι
δε και λογω  του Ευριπιδη σωθηκαν.μαλιστα γιατι,ως φαινεται,απ'τους εκτος Ελληνων λατρε-
ψαν αυτου τη μουσα αυτοι στη Σικελια.κι οταν καθε φορα οι ερχομενοι εκει μικρα δειγματα
και γευσεις εφερναν μαθαινοντας ευχαριστα τα μετεδιδαν ο ενας στους αλλους. [29.3] τοτε
λοιπον λενε πως αυτοι απ'τους σωθεντες στη πατριδα συχνα επικαλουνταν τον Ευριπιδη με
σεβασμο,και διηγουνται οι μεν,οτι ενω ηταν δουλοι αφεθηκαν αφου διδαξαν οσα απ'τα
ποιηματα εκεινου θυμοντουσαν,οι δε,οτι περιπλανωμενοι μετα τη μαχη τροφη και νερο
ελαβαν τα μελη τραγουδωντας.δεν πρεπει αληθεια ν'απορουμε οτι για τους Καυνιους λενε
πως πλοιο που προσεφυγε στα λιμανια απο ληστες καταδιωκομενο δεν το δεχθηκαν το
πρωτον,αλλα το απομακρυναν,επειτα ομως τους ρωτησαν να μαθουν αν γνωριζουν ασματα
των εργων του Ευριπιδη,οταν ναι απαντησαν εκεινοι,τοτε αφησαν να μπει μεσα και ν'αρραξει
το πλοιο
.
.
.

Ανθιππη,Παρθενιος ο Νικαευς-Περι ἐρωτικων παθηματων-2μ χ 4μ-ακρυλικο
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Παρθένιος ο Νικαεύς-Περὶ ἐρωτικῶν παθημάτων
32.Περὶ Ἀνθίππης-33. Περὶ Αἰσάονος
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

32. Περὶ Ἀνθίππης
[32.1] Παρὰ δὲ Χάοσι μειρακίσκος τις τῶν πάνυ δοκίμων Ἀνθίππης ἠράσθη. ταύτην ὑπελθὼν πάσῃ μηχανῇ πείθει αὐτῷ συμμιγῆναι· ἡ δὲ ἄρα καὶ αὐτὴ οὐκ ἐκτὸς ἦν τοῦ πρὸς τὸν παῖδα πόθου· καὶ ἐκ τοῦδε λανθάνοντες τοὺς αὑτῶν γονεῖς ἐξεπίμπλασαν τὴν ἐπιθυμίαν. [32.2] ἑορτῆς δέ ποτε τοῖς Χάοσι δημοτελοῦς ἀγομένης καὶ πάντων εὐωχουμένων, ἀποσκεδασθέντες εἴς τινα δρυμὸν κατειλήθησαν. ἔτυχε δὲ ἄρα ὁ τοῦ βασιλέως υἱὸς Κίχυρος πάρδαλιν διώκων, ἧς συνελαθείσης εἰς ἐκεῖνον τὸν δρυμὸν ἀφίησιν ἐπ᾿ αὐτὴν τὸν ἄκοντα. καὶ τῆς μὲν ἁμαρτάνει, τυγχάνει δὲ τῆς παιδός· [32.3] ὑπολαβὼν δὲ τὸ θηρίον καταβεβληκέναι ἐγγυτέρω τὸν ἵππον προσελαύνει· καὶ καταμαθὼν τὸ μειράκιον ἐπὶ τοῦ τραύματος τῆς παιδὸς ἔχον τὼ χεῖρε ἐκτός τε φρενῶν ἐγένετο καὶ περιδινηθεὶς ἀπολισθάνει τοῦ ἵππου εἰς χωρίον ἀπόκρημνον καὶ πετρῶδες. [32.4] ἔνθα δὴ ὁ μὲν ἐτεθνήκει, οἱ δὲ Χάονες, τιμῶντες τὸν βασιλέα, κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον τείχη περιεβάλοντο καὶ τὴν πόλιν ἐκάλεσαν Κίχυρον. [32.5] φασὶ δέ τινες τὸν δρυμὸν ἐκεῖνον εἶναι τῆς Ἐχίονος θυγατρὸς Ἠπείρου, ἣν μεταναστᾶσαν ἐκ Βοιωτίας βαδίζειν μεθ᾿ Ἁρμονίας καὶ Κάδμου, φερομένην τὰ Πενθέως λείψανα, ἀποθανοῦσαν δὲ περὶ τὸν δρυμὸν τόνδε ταφῆναι· διὸ καὶ τὴν γῆν Ἤπειρον ἀπὸ ταύτης ὀνομασθῆναι.

32. Περὶ Ἀνθίππης
[32.1] αναμεσα στους Χαονες καποιος νεαρος απ'τους πιο ξεχωριστους την Ανθιππη ερωτευ-
τηκε.αυτη επιχειρωντας καθε τεχνασμα την πειθει μ'αυτον να σμιξει.ομως κι αυτη δεν ηταν
αδιαφορη του ποθου προς το παιδι.κι απ'αυτο το σημειο κρυφα ξεφευγοντας απ'τους γονεις
τους εξεπληρωσαν την επιθυμια.[32.2] οταν δε εορτη καποτε στους Χαονες με δημοσια εξοδα
τελουνταν κι οι παντες διασκεδαζαν,ξεγλιστρωντας σε καποιο πυκνο δασος κλειστηκαν.τοτε
ετυχε ο γιος του βασιλια Κιχυρος λεοπαρδαλη να καταδιωκει,η οποια επειδη κλειστηκε σ'εκει-
νο το πυκνο δασος πεταξε πανω της το ακοντιο.και σ'αυτη αστοχευειπετυχαινει ομως τη
κοπελα. [32.3]πιστευοντας δε πως το θηριο ειχε χτυπησει πιο κοντα τ'αλογο πλησιαζει.και
βλεποντας καθαρα τον νεαρο πανω στο τραυμα της κοπελας να'χει το χερι τα μυαλα εχασε και
στριφογυριζοντας γλιστραει απ'τ'αλογο σε χωρο αποκρημνο και πετρωδες. [32.4]οπ'εκει αυτος
εχει πεθανει,οι δε Χαονες,τιμωντας το βασιλια,αυτον τον τοπο με τειχη περιεβαλαν και την
πολη καλεσαν Κιχυρο. [32.5]καποιοι δε λενε οτ'εκεινο  το πυκνο δασος ανηκει στου Εχινου τη
θυγατερα Ηπειρο,αυτη που μεταναστευσε απ' τη Βοιωτια ακολουθουμενη απο την Αρμονια
και τον Καδμο,φερνωντας του Πενθεα τα λειψανα,οταν δε πεθανε κοντα στο πυκνο δασος
αυτο'δω ταφηκε.γι'αυτο και τη γη Ηπειρο απ'αυτη ονοματησαν.
.
.
33. Περὶ Αἰσάονος
(Ἱστορεῖ Ξάνθος Λυδιακοῖς καὶ Νεάνθης β΄ καὶ Σιμμίας ὁ Ῥόδιος)
[33.1] Διαφόρως δὲ τοῖς πολλοῖς ἱστορεῖται καὶ τὰ Νιόβης. οὐ γὰρ Ταντάλου φασὶν αὐτὴν γενέσθαι, ἀλλ᾿ Ἀσσάονος μὲν θυγατέρα, Φιλόττου δὲ γυναῖκα· εἰς ἔριν δὲ ἀφικομένην Λητοῖ περὶ καλλιτεκνίας ὑποσχεῖν τίσιν τοιάνδε· τὸν μὲν Φίλοττον ἐν κυνηγίᾳ διαφθαρῆναι, τὸν δὲ Ἀσσάονα τῆς θυγατρὸς πόθῳ ἐχόμενον αὐτὴν αὑτῷ γήμασθαι· [33.2] μὴ ἐνδιδούσης δὲ τῆς Νιόβης, τοὺς παῖδας αὐτῆς εἰς εὐωχίαν καλέσαντα καταπρῆσαι. καὶ τὴν μὲν διὰ ταύτην τὴν συμφορὰν ἀπὸ πέτρας ὑψηλοτάτης αὑτὴν ῥῖψαι, ἔννοιαν δὲ λαβόντα τῶν σφετέρων ἁμαρτημάτων διαχρήσασθαι τὸν Ἀσσάονα ἑαυτόν

33. Περὶ Αἰσάονος
[Ιστορει ο Ξανθος στα Λυδιακα και ο Νεανθης στο β' βιβλιο και ο Σιμιας ο Ροδιος]
[33.1]Διαφορετικα με τους πολλους ιστορουνται και τα της Νιοβης.γιατι λενε πως απ'τον
Τανταλο αυτη δεν γεννηθηκε,αλλα του Ασσαονα θυγατερα,του Φιλοττου γυναικα.σε φιλο-
νικια οταν ηρθε με τη Λητω για τα πιο ομορφα παιδια υπεστει την τιμωρια αυτην εδω.τον
μεν Φιλοττον στο κυνηγι σκοτωσε,τον δε Ασσαονα με τον ποθο της θυγατερας κατεχομενον
αυτη μ'αυτον να παντρευτει.[33.2]επειδη η Νιοβη δεν το δεχτηκε,τα παιδια της αφου σε
γευμα καλεσε κατακαυσε.κι αυτη απ'αυτη τη συμφορα απο πολυ ψηλη πετρα ριχτηκε,κατα-
λαβαινοντας δε τ'αμαρτηματα του ο Ασσαονας αυτοκτονησε.
.
.
.

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ,ΛΑΟΚΟΩΝ,ΙΦΙΚΛΟΣ-ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΙΤΩΛΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ
[Απολλωνιου Ροδιου,Αργοναυτικα,Βιβλιο Α',στιχοι 190-201]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Οἰνεΐδης δ᾽ ἐπὶ τοῖσιν ἀφορμηθεὶς Καλυδῶνος 190
ἀλκήεις Μελέαγρος ἀνήλυθε, Λαοκόων τε,
Λαοκόων Οἰνῆος ἀδελφεός, οὐ μὲν ἰῆς γε
μητέρος· ἀλλά ἑ θῆσσα γυνὴ τέκε· τὸν μὲν ἄρ᾽ Οἰνεὺς
ἤδη γηραλέον κοσμήτορα παιδὸς ἴαλλεν·
ὧδ᾽ ἔτι κουρίζων περιθαρσέα δῦνεν ὅμιλον 195
ἡρώων. τοῦ δ᾽ οὔτιν᾽ ὑπέρτερον ἄλλον ὀίω,
νόσφιν γ᾽ Ἡρακλῆος, ἐπελθέμεν, εἴ κ᾽ ἔτι μοῦνον
αὖθι μένων λυκάβαντα μετετράφη Αἰτωλοῖσιν.
καὶ μήν οἱ μήτρως αὐτὴν ὁδόν, εὖ μὲν ἄκοντι,
εὖ δὲ καὶ ἐν σταδίῃ δεδαημένος ἀντιφέρεσθαι, 200
Θεστιάδης Ἴφικλος ἐφωμάρτησε κιόντι.

τ'Οινεια σε τουτους μετα ξεκινωντας απ'τη Καλυδωνα 190
ο δυνατος Μελεαγρος ηλθε,κι ο Λαοκοων.
ο Λαοκοων τ'Οινεια αδελφος,οχι ομως απ'την ιδια
μητερα,αλλ'εργατισα τον γεννησε γυναικα,αυτον λοιπον
ο Οινεας γεροντα πια παιδαγωγο του παιδιου εστειλε.
κι αυτος εδω ακομα νεανιζοντας στη θαρραλεα μπηκε ομαδα 195
των ηρωων.αυτουνου κανενα ανωτερο αλλον δεν νομιζω,
εκτος βεβαια τ'Ηρακλη,να'χε ελθει,αν ακομα μοναχα
μενωντας εκει ενα χρονο ν'ανατραφει μεσ'στους Αιτωλους.
αλλ'ομως κι ο θειος απ'τη μητερα τον ιδιο δρομο,καλα μ'ακοντιο,
καλα και σωμα με σωμα μαθημενος ν'αντιμαχεται,200
του Θεστιου ο Ιφικλος ξεκινησε μαζι του οταν εφευγε.
.
.
Απολλωνιος ο  Ροδιος [Αλεξανδρεια 295 π.Χ-215 π.Χ],μεγαλος Αλεξανδρινος ποιητης,
συγχρονος του Πτολεμαιου Γ' του Ευργετη,μαθητης του Καλλιμαχου,διευθυντης της
Βιβλιοθηκης της Αλεξανδειας,
Εργα:
-Αργοναυτικα,επικο ποιημα,5.835 εξαμετροι στιχοι,4 Βιβλια
Βιβλια Α',Β', το ταξιδι των Αργοναυτων με αρχηγο τον Ιασονα απο την Ιωλκο, μεσα απο την
Προποντιδα και Μαυρη Θαλασσα στην Κολχιδα
Βιβλιο Γ',η αρπαγη του Χρυσομαλλου Δερατος απο τον Ιασονα με τη βοηθεια της Μηδειας,
κορης του βασιλια της Κολχιδας Αιητη
Βιβλιο Δ',η επιστροφη τους,μαζι με τη Μηδεια,στην Ιωλκο απο την Κολχιδα μεσω των ποταμων
Ιστρου,Ηριδανου,Ροδανου,του Τυρρηνικου πελαγου,του νησιου των Φαιακων,της Λιβυης και
της Κρητης,
-Κτισεις Πολεων[ιδρυση Αλεξανδρειας,Ναυκρατης,Ροδου,Κνιδου,Καυνου],
σωζονται μονο λιγοι εξαμετροι,
-Κανωβος,ποιημα σε χωλιαμβους,
-Φιλολογικες Πραγματειες:-Περι Ζηνοδοτου[ο Ζηνοδοτος ηταν ο διευθυντης της Βιβλιοθηκης
που διαδεχθηκε ο Απολλωνιος ο Ροδιος το 260 π.Χ],με Ομηρικα Σχολια,
Ασχοληθηκε με τον Ησιοδο,σχολια στο αμφισβητουμενο εργο του Ασπις,
με τον Αρχιλοχο ,
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%A1%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82
.
.
.

Gustave Moreau,Jason et Medee,1865,204 cm x 155,4 cm,Musee d'Orsay,Paris

ΜΗΔΕΙΑ ΙΑΣΟΝΑΣ:Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
θερμὸν δὲ παρηίδας της παρθενου εἷλεν ἔρευθος
[Απολλωνιου Ροδιου,Αργοναυτικα,Βιβλιο Γ',στιχοι 948-972]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis


οὐδ᾽ ἄρα Μηδείης θυμὸς τράπετ᾽ ἄλλα νοῆσαι,
μελπομένης περ ὅμως· πᾶσαι δέ οἱ, ἥντιν᾽ ἀθύροι
950 μολπήν, οὐκ ἐπὶ δηρὸν ἐφήνδανεν ἑψιάασθαι,
ἀλλὰ μεταλλήγεσκεν ἀμήχανος· οὐδέ ποτ᾽ ὄσσε
ἀμφιπόλων μεθ᾽ ὅμιλον ἔχ᾽ ἀτρέμας, ἐς δὲ κελεύθους
τηλόσε παπταίνεσκε παρακλίνουσα παρειάς.
ἦ θαμὰ δὴ στηθέων ἐάγη κέαρ, ὁππότε δοῦπον
955 ἢ ποδὸς ἢ ἀνέμοιο παραθρέξαντα δοάσσαι.
αὐτὰρ ὅ γ᾽ οὐ μετὰ δηρὸν ἐελδομένῃ ἐφαάνθη,
ὑψόσ᾽ ἀναθρῴσκων ἅ τε Σείριος Ὠκεανοῖο,
ὃς δ᾽ ἤτοι καλὸς μὲν ἀρίζηλός τ᾽ ἐσιδέσθαι
ἀντέλλει, μήλοισι δ᾽ ἐν ἄσπετον ἧκεν ὀιζύν·
960 ὣς ἄρα τῇ καλὸς μὲν ἐπήλυθεν εἰσοράασθαι
Αἰσονίδης, κάματον δὲ δυσίμερον ὦρσε φαανθείς.
ἐκ δ᾽ ἄρα οἱ κραδίη στηθέων πέσεν, ὄμματα δ᾽ αὔτως
ἤχλυσαν, θερμὸν δὲ παρηίδας εἷλεν ἔρευθος·
γούνατα δ᾽ οὔτ᾽ ὀπίσω οὔτε προπάροιθεν ἀεῖραι
965 ἔσθενεν, ἀλλ᾽ ὑπένερθε πάγη πόδας. αἱ δ᾽ ἄρα τείως
ἀμφίπολοι μάλα πᾶσαι ἀπὸ σφείων ἐλίασθεν.
τὼ δ᾽ ἄνεῳ καὶ ἄναυδοι ἐφέστασαν ἀλλήλοισιν,
ἢ δρυσὶν ἢ μακρῇσιν ἐειδόμενοι ἐλάτῃσιν,
αἵ τε παρᾶσσον ἕκηλοι ἐν οὔρεσιν ἐρρίζωνται
970 νηνεμίῃ, μετὰ δ᾽ αὖτις ὑπὸ ῥιπῆς ἀνέμοιο
κινύμεναι ὁμάδησαν ἀπείριτον· ὣς ἄρα τώγε
μέλλον ἅλις φθέγξασθαι ὑπὸ πνοιῇσιν ἔρωτος.

ουτ'ομως της Μηδειας η καρδια στρεφεται αλλα να σκεφτει,
αν και τραγουδουσε.μα ολα,οποιο και να'παιζε
950 τραγουδι,για πολυ δεν την ευχαριστουσε και διασκεδαζε,
αλλα ταραγμενη την αφηνε.ουτε τα ματια ποτε
στων υπηρετριων τη παρεα ακλονητα ειχε,στους δρομους
περα μακρυα επιμονα κοιτουσε γυριζοντας το προσωπο.
και συχνα στα στηθια εσπαζ' η καρδια,οπποτε κουφιο θορυβο
955 η' ποδιου η' ανεμου να διαβαινει νομιζε πως ακουγε.
αλλ'ομως σε λιγο οταν γεματη ηταν ποθο της φανερωθηκε,
ψηλα ανεβαινοντας οπως κι ο Σειριος απ'τον Ωκεανο,
π'αληθεια ειν'ωραιος και υπερλαμπρος οταν τον βλεπεις
ν'ανατελει,ομως στα κοπαδια ανεκφραστη ριχνει συμφορα.
960 ετσι λοιπον σ'αυτη ωραιος παρουσιαστηκε να τον κοιταζει
ο γιος τ'Αισονα,του ερωτα το βασανο ξεσηκωσε σαν φανηκε.
ετσι απ'τα στηθη η καρδια της αφανιστηκε,τα ματια ολοτελα
θολωσαν,θερμο στα μαγουλα χυθηκε κοκκινισμα.
τα γονατα ουτε πισω ουτε μπροστα να σηκωσει
965 δυναμ'ειχε,αλλα κατω απ'τη γη τα ποδια κολλησαν.και τοτε
οι υπηρετριες ολες μα ολες απ'αυτους απομακρυνθηκαν.
ετσ'οι δυο σιωπηλοι κι αφωνοι στεκοντουσαν απεναντι ο ενας
απ'τον αλλον,η' σε δεντρα η' σε ψηλα να μοιαζουν ελατια,
που το'να παραδιπλα στ'αλλο ασαλευτα στα ορη ριζωνουν
970 μεσ'στην απνοια,μετα παλι κατ'απ'τη ριπη τ'ανεμου
κινουμενα ηχουν μαζι ακαταπαυστα.ετσι λοιπον κι αυτοι οι δυο
προοριζονται πολλα να κρυφομιλησουν κατω απ'του ερωτα τις πνοες.
.
.
.

ΛΗΜΝΙΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.Ο ΛΕΥΓΑΛΕΟΣ ΦΟΝΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΡΩΝ-painting χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΛΗΜΝΙΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ,ΟΙ ΔΥΟ ΕΚΔΟΧΕΣ,Η ΕΞΩΔΙΗΓΗΤΙΚΗ-Ο ΛΕΥΓΑΛΕΟΣ ΦΟΝΟΣ
ΤΩΝ ΑΝΤΡΩΝ,
ΚΑΙ Η ΕΣΩΔΙΗΓΗΤΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ-Η ΕΞΟΡΙΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΡΩΝ
[Απολλωνιου Ροδιου,Αργοναυτικα,Βιβλιο Α',στιχοι 607-632,793-826]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΛΗΜΝΙΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ,Α' ΕΚΔΟΧΗ,Η ΕΞΩΔΙΗΓΗΤΙΚΗ:Ο ΛΕΥΓΑΛΕΟΣ ΦΟΝΟΣ
ΤΩΝ ΑΝΤΡΩΝ
σ'αυτη ο ποιητης τους επους Αργοναυτικα,Απολλωνιος ο Ροδιος,ως εξωτερικος αφηγητης,
με αφορμη τον ερχομο των Αργοναυτων στο νησι της Λημνου,παρουσιαζει,στους στιχους
 607-632 του Α' Βιβλιου, την αντικειμενικη,την αληθινη,ιστορια των γυναικων της Λημνου
[αν και μυθολογικη];:
επειδη οι γυναικες της Λημνου αμελησαν τις οφειλωμενες τιμες στη θεα Αφροδιτη,η θεα
οργιστηκε μαζι τους και τις τιμωρησε πολυ σκληρα,να μυριζουν ασχημα,κι απ'αυτο οι αντρες
τους  τις σιχαινονται και δεν τις πλησιαζαν στο κρεβατι,κι απο τη Θρακη απεναντι αρπαζοντας
παρθενες κοπελες φερνωντας τες στη Λημνο μ'αυτες σμιγανε ερωτικα,τοτε οι νομιμες γυναικες
 παραμελημενες παραφρονησαν κι εσφαξαν ολους τους αντρες του νησιου,μαζι με τις αρπαγμε-
νες  κοπελες,ακομα εσφαξαν κι ολα τα αρσενικα παιδια,γιατι φοβηθηκαν πως οταν αυτα μεγα-
λωσουν θα θελησουν να εκδικηθουν τον φονο του πατερα τους,[οπως επαθε η Κλυταιμνηστρα
που την σκοτωσε ο Ορεστης εκδικουμενος τον φονο του Αγαμεμνωνα απο αυτη],και μοναχα
μια,η Υψιπυλη,κορη του βασιλια Θοαντα,λυπηθηκε τον πατερα της,και βαζοντας τον σε λαρνα-
κα τον εριξε στη θαλασσα να  σωθει απο τη σφαγη.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΙΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ
στιχοι 633-792,Βιβλιο Α'.
οταν στο νησι εφτασαν με την Αργω οι Αργοναυτες,στην αρχη οι γυναικες της Λημνου τους
περασαν για Θρακες εχθρους και φορωντας τα οπλα κατεβηκαν στη παραλια να τους αντι-
μετωπισουν,οταν ομως εμαθαν πως δεν ηταν Θρακες αλλα ξενοι περαστικοι θελησαν,μετα
απο τους ρητορικους πειστικους λογους της Υψιπυλης και της γριας τροφου της Πολυξω,να
τους κρατησουν στο νησι και να γινουν αντρες τους,επειδη στερουμενες αντρων δεν θα
τεκνοποιουσαν και χωρις τεκνα-προστατες θα ειχαν κακα γεραματα,

ΛΗΜΝΙΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ,Β' ΕΔΟΧΗ, Η ΕΣΩΔΙΗΓΗΤΙΚΗ:Η ΕΞΟΡΙΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ
ΤΩΝ ΑΝΤΡΩΝ
η Υψιπυλη,τωρα βασιλισα των γυναικων της Λημνου,φοβουμενη την ατεκνια και τα κακα
γεραματα χωρις απογονους,ως εσωτερικος αφηγητης,επιχειρει να πεισει τον αργηγο των
Αργοναυτων Ιασονα να μεινουν στη Λημνο ως αντρες της,κι αυτος αντρας δικος της,στο
λογο της μεταχειριζεται το ψευδος,παραπλανοντας τον για τα πραγματικα γεγοντα[αν και
μυθολογικα]των γυναικων της Λημνου,τον φονο των αντρων.
στους στιχους 793-826 του Α' Βιβλιου,η Υψιπυλη,ρητορικα ψευδομενη,λεει στον Ιασονα
με σκοπο να τον πεισει να μεινουν αντρες τους στη Λημνο οι Αργοναυτες  :
οι αντρες της Λημνου περασαν απεναντι στη Θρακη κι αρπαξαν παρθενες κοπελες και
τις κουβαλησαν ξεδιαντροπα στη Λημνο,τοσο πολυ οργιστηκε μαζι τους η Αφροδιτη που
τους εκανε να αθλια παραφρονησουν,αυτοι εσμιγαν ερωτικα μαζι με τις αρπαγμενες γυναικες
κι γεννοβολουσαν νοθα παιδια,και σε χορους και γλεντια διασκεδαζαν μαζι τους,κι ουτε αντρες
νοιαζονταν για τις νομιμες γυναικες,ουτε πατερες για τις κορες τους,αν απο κακουργες μητριες
βασανιζονταν,ουτε αδερφοι για τις αδερφες,κι εκεινες απο καποιο θεο παιρνοντας θαρρος
τους ειπαν η' θα ακολουθησουν τα νομιμα και θα μεινουν στο νησι η' αν οχι αυτοι κι οι
αρπαγμενες ερωμενες τους να ξεκουμπιστουν απ'το νησι για αλλο τοπο,τοτε αυτοι,αφου
ζητησαν και πηραν  τ'αρσενικα παιδια,μαζι με τις ερωμενες τους ξαναγυρισαν στη Θρακη
κι ακομα εκει μενουν,γι'αυτο το νησι η Λημνο ειναι τωρα ερημο απο αντρες,
ετσι μ'αυτα τα πλανερα λογια μιλησε η Υψιπυλη κι επεισε τον Ιασονα


ΛΗΜΝΙΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.Α' ΕΚΔΟΧΗ,Η ΕΞΩΔΙΗΓΗΤΙΚΗ:Ο ΛΕΥΓΑΛΕΟΣ ΦΟΝΟΣ
ΤΩΝ ΑΝΤΡΩΝ
[Απολλωνιου Ροδιου,Αργοναυτικα,Βιβλιο Α',στιχοι 607-632]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αὐτὰρ ἅμ᾽ ἠελίοιο βολαῖς ἀνέμοιο λιπόντος
εἰρεσίῃ κραναὴν Σιντηίδα Λῆμνον ἵκοντο.
Ἔνθ᾽ ἄμυδις πᾶς δῆμος ὑπερβασίῃσι γυναικῶν
νηλειῶς δέδμητο παροιχομένῳ λυκάβαντι. 610
δὴ γὰρ κουριδίας μὲν ἀπηνήναντο γυναῖκας
ἀνέρες ἐχθήραντες, ἔχον δ᾽ ἐπὶ ληιάδεσσιν
τρηχὺν ἔρον, ἃς αὐτοὶ ἀγίνεον ἀντιπέρηθεν
Θρηικίην δῃοῦντες· ἐπεὶ χόλος αἰνὸς ὄπαζεν
Κύπριδος, οὕνεκά μιν γεράων ἐπὶ δηρὸν ἄτισσαν. 615
ὦ μέλεαι, ζήλοιό τ᾽ ἐπισμυγερῶς ἀκόρητοι.
οὐκ οἶον σὺν τῇσιν ἑοὺς ἔρραισαν ἀκοίτας
ἀμφ᾽ εὐνῇ, πᾶν δ᾽ ἄρσεν ὁμοῦ γένος, ὥς κεν ὀπίσσω
μήτινα λευγαλέοιο φόνου τίσειαν ἀμοιβήν.
οἴη δ᾽ ἐκ πασέων γεραροῦ περιφείσατο πατρὸς 620
Ὑψιπύλεια Θόαντος, ὃ δὴ κατὰ δῆμον ἄνασσεν·
λάρνακι δ᾽ ἐν κοίλῃ μιν ὕπερθ᾽ ἁλὸς ἧκε φέρεσθαι,
αἴ κε φύγῃ. καὶ τὸν μὲν ἐς Οἰνοίην ἐρύσαντο
πρόσθεν, ἀτὰρ Σίκινόν γε μεθύστερον αὐδηθεῖσαν
νῆσον, ἐπακτῆρες, Σικίνου ἄπο, τόν ῥα Θόαντι 625
νηιὰς Οἰνοίη νύμφη τέκεν εὐνηθεῖσα.
τῇσι δὲ βουκόλιαί τε βοῶν χάλκειά τε δύνειν
τεύχεα, πυροφόρους τε διατμήξασθαι ἀρούρας
ῥηίτερον πάσῃσιν Ἀθηναίης πέλεν ἔργων,
οἷς αἰεὶ τὸ πάροιθεν ὁμίλεον. ἀλλὰ γὰρ ἔμπης 630
ἦ θαμὰ δὴ πάπταινον ἐπὶ πλατὺν ὄμμασι πόντον
δείματι λευγαλέῳ, ὁπότε Θρήικες ἴασιν.

αλλα με του ηλιου τη πτωση ο ανεμος επαψε
και με τα κουπια στην Σιντηιδα Λημνο εφτασαν.
οπου εδω ολοι οι αντρες μαζι απο παραβατικες γυναικες
ανελεητα σφαχτηκαν τον περασμενο χρονο. 610
γιατι τις νομιμες απερριψαν γυναικες
οι αντρες αποστρεφοντας,εχοντας γι'αυτες π'αρπαξαν
σφοδρο ερωτα,αυτες π'αυτοι εφεραν την αντιπερα
Θρακη λεηλατωντας.επειδη ο φοβερος θυμος πανω τους επεσε
της Κυπριδας,για το λογο πως απο δωρα αυτη ατιμασαν. 615
δυσμοιρες,και στη ζηλια ολεθρια ακορεστες.
οχι μονο τους συζυγους τους αφανισαν μαζι με τις ερωμενες
για το κρεβατι,αλλα ταυτοχρονα και καθε αρσενικο γονο,οπως
μετεπειτα καμια του φρικτου φονου τιμωρια να πληρωσουν .
και μονη απ'ολες του γεροντα ευσπλαχιστηκε πατερα 620
Θοαντα η Υψιπυλη,που στο λαο βασιλευε.
μεσ'σε βαθεια λαρνακα πανω στη θαλασα τον αφησε να παει,
αν μπορεσει να διαφυγει,κι αυτον προς την Οινοη τον εσυραν,
αλλα ομως Σικινο μετεπειτα ονοματησαν το νησι,
ψαραδες, απ'τον Σικινο,τον οποιο στον Θοαντα 625
η νεραιδα νυμφη Οινοη γεννησε αφου κρεβατωθηκε μαζι του.
σ'αυτες και να βοσκουν βοδια και χαλικινα να φορουν
οπλα,και σιτοφορα να οργωνουν χωραφια
ευκολοτερο ηταν απ'το να κανουν της Αθηνας ολα τα εργα,
που παντοτε στο παρελθον συντροφευαν.αλλ'ομως γι'αυτο 630
τωρα πολυ συχνα ριχνουν ανησυχες στο πλατυ ποντο τα ματια
με τρομο φρικτο,ποτε οι Θρακες θα φτασουν
.
.
ΛΗΜΝΙΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ,Β' ΕΔΟΧΗ, Η ΕΣΩΔΙΗΓΗΤΙΚΗ:Η ΕΞΟΡΙΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ
ΤΩΝ ΑΝΤΡΩΝ
[Απολλωνιου Ροδιου,Αργοναυτικα,Βιβλιο Α',στιχοι 793-826]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

«Ξεῖνε, τίη μίμνοντες ἐπὶ χρόνον ἔκτοθι πύργων
ἧσθ᾽ αὔτως; ἐπεὶ οὐ μὲν ὑπ᾽ ἀνδράσι ναίεται ἄστυ,
ἀλλὰ Θρηικίης ἐπινάστιοι ἠπείροιο 795
πυροφόρους ἀρόωσι γύας. κακότητα δὲ πᾶσαν
ἐξερέω νημερτές, ἵν᾽ εὖ γνοίητε καὶ αὐτοί.
εὖτε Θόας ἀστοῖσι πατὴρ ἐμὸς ἐμβασίλευεν,
τηνίκα Θρηικίην, οἵ τ᾽ ἀντία ναιετάουσιν,
δήμου ἀπορνύμενοι λαοὶ πέρθεσκον ἐπαύλους 800
ἐκ νηῶν, αὐτῇσι δ᾽ ἀπείρονα ληίδα κούραις
δεῦρ᾽ ἄγον· οὐλομένης δὲ θεᾶς πορσύνετο μῆτις
Κύπριδος, ἥ τέ σφιν θυμοφθόρον ἔμβαλεν ἄτην.
δὴ γὰρ κουριδίας μὲν ἀπέστυγον, ἐκ δὲ μελάθρων,
ᾗ ματίῃ εἴξαντες, ἀπεσσεύοντο γυναῖκας· 805
αὐτὰρ ληιάδεσσι δορικτήταις παρίαυον,
σχέτλιοι. ἦ μὲν δηρὸν ἐτέτλαμεν, εἴ κέ ποτ᾽ αὖτις
ὀψὲ μεταστρέψωσι νόον· τὸ δὲ διπλόον αἰεὶ
πῆμα κακὸν προύβαινεν. ἀτιμάζοντο δὲ τέκνα
γνήσι᾽ ἐνὶ μεγάροις, σκοτίη δ᾽ ἀνέτελλε γενέθλη. 810
αὔτως δ᾽ ἀδμῆτές τε κόραι, χῆραί τ᾽ ἐπὶ τῇσιν
μητέρες ἂμ πτολίεθρον ἀτημελέες ἀλάληντο.
οὐδὲ πατὴρ ὀλίγον περ ἑῆς ἀλέγιζε θυγατρός,
εἰ καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσι δαϊζομένην ὁρόῳτο
μητρυιῆς ὑπὸ χερσὶν ἀτασθάλου· οὐδ᾽ ἀπὸ μητρὸς 815
λώβην, ὡς τὸ πάροιθεν, ἀεικέα παῖδες ἄμυνον·
οὐδὲ κασιγνήτοισι κασιγνήτη μέλε θυμῷ.
ἀλλ᾽ οἶαι κοῦραι ληίτιδες ἔν τε δόμοισιν
ἔν τε χοροῖς ἀγορῇ τε καὶ εἰλαπίνῃσι μέλοντο·
εἰσόκε τις θεὸς ἄμμιν ὑπέρβιον ἔμβαλε θάρσος, 820
ἂψ ἀναερχομένους Θρῃκῶν ἄπο μηκέτι πύργοις
δέχθαι, ἵν᾽ ἢ φρονέοιεν ἅπερ θέμις, ἠέ πῃ ἄλλῃ
αὐταῖς ληιάδεσσιν ἀφορμηθέντες ἵκοιντο.
οἱ δ᾽ ἄρα θεσσάμενοι παίδων γένος, ὅσσον ἔλειπτο
ἄρσεν ἀνὰ πτολίεθρον, ἔβαν πάλιν, ἔνθ᾽ ἔτι νῦν περ 825
Θρηικίης ἄροσιν χιονώδεα ναιετάουσιν

Ξενε,γιατι ετσι τοσο καιρο μενετε εξω απ'τους πυργους;
αφου δεν κατοικειται  απο αντρες η πολη .
αλλα στη Θρακικη στερια εποικοι 795
σιτοφορα οργωνουν χωραφια.κι ολο το κακο
θα διηγηθω χωρις ψευδος,για να καλα μαθετε κι οι ιδιοι.
οταν ο Θοας στους πολιτες ο πατερας μου εβασιλευε,
εκεινο το καιρο στη Θρακη,αυτων π'απεναντι κατοικουνε,
απ'το δημο εξορμωμενοι αντρες λεηλατουσαν τα σπιτια 800
απ'τα καραβια,και μ'αυτα απειρα λαφυρα και κοριτσια
εδω εφεραν.ετσι η καταραμενη της θεας προκαλεσθηκε οργη
 της Κυπριδας,που σ'αυτους τη ψυχοφθορο εριξε παραφορα.
τοτε τις νομιμες μισησαν,κι απ'τα σπιτια,
στη τρελα παραδομενοι,εξεδιωξαν γυναικες. 805
αλλα με τις αρπαγμενες με δορυ κοιμοντουσαν μαζι,
οι αθλιοι.εμεις για πολυ καιρο υπομεναμε,αν καποτε
με το καιρο αλλαζανε μυαλο.αλλα παντοτε διπλο
τ'ολεθριο κακο μεγαλωνε.τα τεκνα ατιμαζονταν
τα γνησια στα μεγαρα,και παρανομη εμφανιζονταν γενια, 810
κι ετσι οι ανυπαντρες κορες κι οι χηρες μαζι μ'αυτες
μητερες μεσ'στη πολη παραμελημενες περιπλανιονταν.
ουτε πατερας λιγο για τη δικη του νοιαζονταν θυγατερα,
αν και στα ματια του μπροστα σφαγμενη εβλεπε
απο μητριας τα χερια κακουργας.ουτε τη μητερα 815
απ'ατιμια,οπως πρωτυτερα,απρεπη τα παιδια υπερασπιζαν.
ουτε τους αδερφους η αδερφη τους εμελε.
αλλα μοναχα για τις αρπαγμενες κορες και στα σπιτια
και στους χορους και στην αγορα και στα συμποσια ειχαν μελημα.
μεχρι που καποιος θεος μεσα σε μας πολυ δυνατο εβαλε θαρρος,820
μολις ξαναρθουν απ'τους Θρακες οχι πια στους πυργους
να δεχθουμε,ωστε η' για τα νομιμα να φροντιζουν,η' καπου αλλου
μ'αυτες τις αρπαγμενες φευγοντας απο'δω να φτασουν.
κι αφου αυτοι ικετευωντας ζητησαν απ'το γενος των παιδιων,
οσα ειχαν μεινει μεσ'στη πολη αρσενικα ,ξαναπηγαν,εκει 825
π'ακομα τωρα στης Θρακης τα χιονισμενα χωραφια κατοικουν
.
.
ΛΗΜΝΙΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.Ο ΛΕΥΓΑΛΕΟΣ ΦΟΝΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΡΩΝ-painting χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/qmJHtbZyxB0


.
.
.

Κλυταιμνηστρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ηλεκτρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis


Εξ Αφορμης Λογοι
-στιχοι 607-630,Ευριπίδη, Ιφιγένεια εν Αυλίδι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

ΚΛΥΤΑΙΜΗΣΤΡΑ
ὄρνιθα μὲν τόνδ᾽ αἴσιον ποιούμεθα,
τὸ σόν τε χρηστὸν καὶ λόγων εὐφημίαν·
ἐλπίδα δ᾽ ἔχω τιν᾽ ὡς ἐπ᾽ ἐσθλοῖσιν γάμοις
πάρειμι νυμφαγωγός. ἀλλ᾽ ὀχημάτων 610
ἔξω πορεύεθ᾽ ἃς φέρω φερνὰς κόρῃ,
καὶ πέμπετ᾽ εἰς μέλαθρον εὐλαβούμενοι.
σὺ δ᾽, ὦ τέκνον μοι, λεῖπε πωλικοὺς ὄχους,
ἁβρὸν τιθεῖσα κῶλον ἀσθενές θ᾽ ἅμα.
ὑμεῖς δέ, νεάνιδές, νιν ἀγκάλαις ἔπι 615
δέξασθε καὶ πορεύσατ᾽ ἐξ ὀχημάτων.
κἀμοὶ χερός τις ἐνδότω στηρίγματα,
θάκους ἀπήνης ὡς ἂν ἐκλίπω καλῶς.
αἳ δ᾽ εἰς τὸ πρόσθεν στῆτε πωλικῶν ζυγῶν·
φοβερὸν γὰρ ἀπαράμυθον ὄμμα πωλικόν· 620
καὶ παῖδα τόνδε, τὸν Ἀγαμέμνονος γόνον,
λάζυσθ᾽, Ὀρέστην· ἔτι γάρ ἐστι νήπιος.
τέκνον, καθεύδεις πωλικῷ δαμεὶς ὄχῳ;
ἔγειρ᾽ ἀδελφῆς ἐφ᾽ ὑμέναιον εὐτυχῶς·
ἀνδρὸς γὰρ ἀγαθοῦ κῆδος αὐτὸς ἐσθλὸς ὢν 625
λήψῃ, κόρης Νηρῇδος ἰσόθεον γένος.
ἑξῆς κάθησο δεῦρό μου ποδός, τέκνον·
πρὸς μητέρ᾽, Ἰφιγένεια, μακαρίαν δέ με
ξέναισι ταῖσδε πλησία σταθεῖσα δός,
καὶ —δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον 630

ΚΛΥΤΑΙΜΗΣΤΡΑ
για καλο σημαδι παιρνω αυτο εδω
και την καλοσυνη σου και τα καλα λογια
ελπιζω πως για λαμπρο γαμο εχω ερθει
της νυφης συνοδος,ελατε,απ'την αμαξα 610
εξω βγαλτε τα προικια της κορης που φερνω,
και τραβατε τα μεσ'στη σκηνη προσεκτικα,
εβγα και συ,παιδι μου,απ'την αμαξα που σερνουν
τα πουλαρια,ελα κουνα τ'απαλο και μουδιασμενο ποδι,
και σεις,κοπελες,στην αγκαλια μεσα αυτη 615
δεχτητε και κατεβαστε απ'την αμαξα,και σε μενα
το χερι μια να δωσει στηριγμα,ν'αφησω το καθισμα
της τετρατροχης αμαξας μ'ασφαλεια,οι αλλες
μπροστα σταθητε στους ζυγους των πουλαριων,
γιατι των πουλαριων φοβερα δυστροπουν τα ματια 620
κι αυτο δω το παιδι ,τ'Αγαμεμνονα το γονο,
πιαστε,τον Ορεστη,γιατι μωρο'ναι ακομα,
παιδι μου,κοιμασαι σε ζαλισε το κουνημα της αμαξα;
ελα,σηκω για της αδελφης τον ευτυχισμενο γαμο,
γιατι σ'ανδρα απο καλη γεννια συγγενης γενναιου 625
θα γινεις,απ'της Νηρηιδος κορης το ισοθεο γενος,
[απευθυνεται στη κοπελα υπηρετρια]
ελα,βγαλτο το παιδι και καθισ'το εδω στα ποδια μου,
και στη μητερα Ιφιγενεια,στασου κοντα καλοτυχη
ποσο ειμαι σ'αυτες εδω τις ξενες να με δειξεις,
και-να'τος εδω-τον αγαπητο σου πατερα χαιρετησε 620

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑΣ
να μην ξεστομιζα αυτο το λογο 'καὶ —δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον' 630
καλλιτερα να σου φωναζα 'ειναι φιδι,προφυλαξου',θα σ'εσωνα,παιδι μου,
ομως δεν ηξερα,ειχα τυφλωθει απ'τους λαμπρους γαμους που μου'ταξε,
τωρα ξερω,ειναι πια αργα,και τι φριχτα θα συμβουν ξερω,κι ειμαι προετοιμασμενη,
γι'αυτο φορω μαυρα,για να μην φανει το αιμα μαυρο κοκκινο οταν χυθει,
σφιγγω,δες,τα χερια μου,σαν να θελω να πνιξω καποιον,οχι,ξερω τι θα πεις,αυτον,
ειναι καλλιτερα να μην ξερω,θελω να κοιμηθω,να'ταν μην ξυπνησω ποτε,
σε σενα μιλω,η γλωσσα μου δεν ειναι ξενη,οι λεξεις μου θα'ναι αυτες που αρμοζουν,
την Ηλεκτρα τοτε την αφησα στις Μυκηνες,με τον Αιγισθο,να τη φροντιζει,ειναι απο
παιδι αρρωστη,βλεπει πραγματα  που κανενας αλλος δεν βλεπει,κι ακουει αυτα που κανενας
αλλος δεν ακουει,λατρευει τον Αιγισθο,βλεπω ποσο με μισει,δεν αντεχει που τον εχω δικο μου,
θα προτιμουσε,ειναι φανερο,να μας δει σκοτωμενους,ετσι θ'απαλλαχθει,ειναι αρρωστο
το μυαλο της,φοβαμαι για τον Ορεστη,σιγα σιγα θα τον παρει με το μερος της,πειθηνιο
οργανο των σχεδιων της,πρεπει να κλεισθει σε ψυχιατρειο,ο πατερας της επρεπε να τιμωρηθει,
καὶ —δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον 630,αυτο παρακινησα τη κορη μου να τον
χαιρετησει  σαν φιλο,το φιδι,δεν θα συγχωρεσω ποτε τον εαυτο μου,Ορεστη,ελα,μην δισταζεις,
καρφωσε το μαχαιρι βαθεια στο στηθος που σε βυζαξε,το αιμα φωναζει τ'αλλο αιμα,εκδικηση,
την Ηλεκτρα τη λυπαμαι,οχι,τη μισω,ειδα στο ιδρυμα να την αγγιζουν με τα ηλεκτροδια,ποση
ηδονη,αληθεια,ενιωσα,το γυμνο της σωμα συσπασθηκε,τρανταχτηκε,κυρτωθηκε τοξο,οπως
σε οργασμο,ουρλιαζε,επειτα χαλαρωσε,και κοιμηθηκε ωρες,να'ταν,ευχηθηκα,να μην ξυπνουσε,
οταν ξυπνησε ειχε ενα απλανες βλεμμα στα ματια κι ενα ηλιθιο χαμογελο στο στομα,φυτο θα
ειχε πιο ζωη απ'αυτη,μας ειπαν θα χρειασθει νοσηλεια τουλαχιστον ενα εξαμηνο,τωρα την
ακουω στη κρεβατοκαμαρα της να γελαει,γελαει,γελαει,κλεινω τ'αυτια μου,δεν την υποφερω,
ξερω ακριβως τι κανει,δεν το υποθετω,το ξερω,πως,με τι τροπο,τι φαντασιωνει,τι παθος την
τρελενει,η πληγη στο στηθος με ποναει οταν ο καιρος αλλαζει,με την υγρασια επιδεινωνεται,
ο Αιγισθος,κι αυτος,τωρα,εχει αλλαξει,αμιλητος,αν τον αγγιξεις θα διαλυθει,σαν να μην ειναι
σωμα,σωρος σκονη,σκια,τι γυρευει εδω;,γιατι δεν εξαφανιζεται; γιατι δεν γυρναει εκει περα;,
εκεινη,ξερω,προσποιειται πως τον εχει κλεισμενο δικο της μεσα στο δωματιο της τις νυχτες,
την ακουω να του μιλαει,λογια παθους,η ξεδιαντροπη,δεν αντεξα,εσπασα τη πορτα,κρυφτηκε
κατω απ'τα σεντονια,ορμησα και τραβηξα τα σεντονια,τον ειδα γυμνο,'έισαι τρελη' της φωναξα,
'κοιμασαι μ'ενα πεθαμενο',εκεινη με κοιταξε με μισος,το'δα φριχτο στα ματια της,'ειναι
ζωντανος,ζηλευεις,εσυ'σαι νεκρη',χυμηξε πανω μου,'να το μαχαιρι στο στηθος σου','εσυ'σαι
νεκρη,νεκρη,νεκρη'ουρλιαξε,γελουσε,'εισαι νεκρη μητερα,ακους;νεκρη',απο εκεινο το συμβαν
εκανε μια βδομαδα να βγει απ'το δωματιο της,η' και περισσοτερο,δεν ξερω,δεν μ'ενδιεφερε,
ουτε φωναξα τους γιατρους να την μαζεψουν,τοσες φορες την εκλεισαν και δεν καταφεραν
τιποτα,τωρα,απο τοτε που βγηκε,αλλαξε,δειχνει να ενδιαφερεται για μενα,μου λεει ιστοριες,
παιζει στο πιανο,τραγουδαει,κανει εκδρομες με τους φιλους της,ειναι ενθουσιασμενη με την
κανουργια της ζωη,ντυνεται μοντερνα,περιποιειται τα μαλλια της,βαζει κραγιον στο στομα,
βαφει τα νυχια της,προσεχει το σωμα της,εχασε βαρος,γυμναζεται,οχι,δεν νιωθω ζηλεια,
πως σου περασε απ'το μυαλο αυτο,θεατρο παιζει,καταλαβαινω το σχεδιο της,μενω απαθης,
σαν να μην υπαρχει,η' σαν να μην υπαρχω εγω,κοιταζω τις παλιες φωτογραφιες,ο Αγαμεμνονας,
οι γαμοι μας,η Ιφιγενεια μωρο στην αγκαλια μου,φορουσα ενα λευκο φορεμα,τα δυο παιδια
μαζι με τον Αιγισθο,ο Αιγισθος στη μεση χαμογελαστος,δεξια του με ναυτικο φανελακι ο
Ορεστης,η Ηλεκτρα αριστερα του τον κραταει αγκαλιασμενο,εχει,τωρα το βλεπω,σκοτεινο
βλεμμα,τοτε ημουνα εγκυος στην Χρυσοθεμη,εγω ανιδεα,να,δες,η αναμνηστικη φωτογραφια
μας στην Αυλιδα,τα προσωπα κινουνται,στην απνοια το σκηνικο,το φιδι βγαζει το καινουργιο
του πουκαμικο,καὶ —δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον 630,ακουω τη φωνη μου,καὶ —
δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον 630,'μητερα,τι μονολογεις;'σηκωνω το κεφαλι,κοντρα
στο εκτυφλωτικο φως του ηλιου βλεπω τη μαυρη σκια της Ηλεκτρας,'μητερα,σε ποια γλωσσα
μιλας;',ολα γυρω μου σ'αυτο το σκληρο φως διαλυονται,τι συμβαινει;που ειμαι;ποιο ρολο
παιζω,σε ποιο θεατρο;,ποια εισαι συ απεναντι μου που μ'ακους;'εγω μητερα ειμαι η Ηλεκτρα'
ακουω την Ηλεκτρα,'κι εσυ μητερα εισαι η βασιλισα Κλυταιμνηστρα','νεκρη;'ρωταω,'ναι,νεκρη,
μητερα'
.
.
.

Αθηναικη Συμμαχια 431 π.Χ

Αθηναιοι Μηλιοι 416 π.Χ και κτημα εσαει-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ρητα ειπωθηκε στους Μηλιους:οι μεν ισχυροι επιβαλλουν
οι δε αδυνατοι αποδεχονται,[τ'αλλα ειναι κουφιες φλυαριες]
κατα γραμμα στο βιβλιο Ε' του Θουκυδιδη:δυνατὰ δὲ οἱ
προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν.
τωρα αν στη Σικελια για τους Αθηναιους  κατα γραμμα
τελεσθηκε η νομοτελεια:ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις
ετερον εκατερον,επ'ουδενι ανα τους αιωνες,παρελθοντες
τωρινους και μελλοντες, ανατρεπεται η ανισορροπια:
νυν αρχομεν,ες αυριον ου μελλομεν [κυνικως μεν χρησιμως δε]
η σταχτη των Ενδοξων μας Αυτοκρατοριων ουδολως μας πτοει
Το αυτο πρακτεον 416 π.Χ και εσαει.Viva The Real Politic!


Θουκυδιδη Ιστορια Βιβλιο Ε' 84-116
Διαλογος Αθηναιων-Μηλιων
[μεταφραση translation -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

α' μερος 84-93

84] [84.1] τοῦ δ’ ἐπιγιγνομένου θέρους Ἀλκιβιάδης τε πλεύσας ἐς Ἄργος ναυσὶν εἴκοσιν Ἀργείων τοὺς δοκοῦντας ἔτι ὑπόπτους εἶναι καὶ τὰ Λακεδαιμονίων φρονεῖν ἔλαβε τριακοσίους ἄνδρας, καὶ κατέθεντο αὐτοὺς Ἀθηναῖοι ἐς τὰς ἐγγὺς νήσους ὧν ἦρχον· καὶ ἐπὶ Μῆλον τὴν νῆσον Ἀθηναῖοι ἐστράτευσαν ναυσὶν ἑαυτῶν μὲν τριάκοντα, Χίαις δὲ ἕξ, Λεσβίαιν δὲ δυοῖν, καὶ ὁπλίταις ἑαυτῶν μὲν διακοσίοις καὶ χιλίοις καὶ τοξόταις τριακοσίοις καὶ ἱπποτοξόταις εἴκοσι, τῶν δὲ ξυμμάχων καὶ νησιωτῶν ὁπλίταις μάλιστα πεντακοσίοις καὶ χιλίοις. [84.2] οἱ δὲ Μήλιοι Λακεδαιμονίων μέν εἰσιν ἄποικοι, τῶν δ’ Ἀθηναίων οὐκ ἤθελον ὑπακούειν ὥσπερ οἱ ἄλλοι νησιῶται, ἀλλὰ τὸ μὲν πρῶτον οὐδετέρων ὄντες ἡσύχαζον, ἔπειτα ὡς αὐτοὺς ἠνάγκαζον οἱ Ἀθηναῖοι δῃοῦντες τὴν γῆν, ἐς πόλεμον φανερὸν κατέστησαν. [84.3] στρατοπεδευσάμενοι οὖν ἐς τὴν γῆν αὐτῶν τῇ παρασκευῇ ταύτῃ οἱ στρατηγοὶ Κλεομήδης τε ὁ Λυκομήδους καὶ Τεισίας ὁ Τεισιμάχου, πρὶν ἀδικεῖν τι τῆς γῆς, λόγους πρῶτον ποιησομένους ἔπεμψαν πρέσβεις. οὓς οἱ Μήλιοι πρὸς μὲν τὸ πλῆθος οὐκ ἤγαγον, ἐν δὲ ταῖς ἀρχαῖς καὶ τοῖς ὀλίγοις λέγειν ἐκέλευον περὶ ὧν ἥκουσιν. [85] [85.1] οἱ δὲ τῶν Ἀθηναίων πρέσβεις ἔλεγον τοιάδε. ‘ἐπειδὴ οὐ πρὸς τὸ πλῆθος οἱ λόγοι γίγνονται, ὅπως δὴ μὴ ξυνεχεῖ ῥήσει οἱ πολλοὶ ἐπαγωγὰ καὶ ἀνέλεγκτα ἐσάπαξ ἀκούσαντες ἡμῶν ἀπατηθῶσιν (γιγνώσκομεν γὰρ ὅτι τοῦτο φρονεῖ ἡμῶν ἡ ἐς τοὺς ὀλίγους ἀγωγή), ὑμεῖς οἱ καθήμενοι ἔτι ἀσφαλέστερον ποιήσατε. καθ’ ἕκαστον γὰρ καὶ μηδ’ ὑμεῖς ἑνὶ λόγῳ, ἀλλὰ πρὸς τὸ μὴ δοκοῦν ἐπιτηδείως λέγεσθαι εὐθὺς ὑπολαμβάνοντες κρίνετε. καὶ πρῶτον εἰ ἀρέσκει ὡς λέγομεν εἴπατε.’ [86] [86.1] οἱ δὲ τῶν Μηλίων ξύνεδροι ἀπεκρίναντο ‘ἡ μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν καθ’ ἡσυχίαν ἀλλήλους οὐ ψέγεται, τὰ δὲ τοῦ πολέμου παρόντα ἤδη καὶ οὐ μέλλοντα διαφέροντα αὐτοῦ φαίνεται. ὁρῶμεν γὰρ αὐτούς τε κριτὰς ἥκοντας ὑμᾶς τῶν λεχθησομένων καὶ τὴν τελευτὴν ἐξ αὐτοῦ κατὰ τὸ εἰκὸς περιγενομένοις μὲν τῷ δικαίῳ καὶ δι’ αὐτὸ μὴ ἐνδοῦσι πόλεμον ἡμῖν φέρουσαν, πεισθεῖσι δὲ δουλείαν.’
[87] [87.1] ΑΘ.
εἰ μὲν τοίνυν ὑπονοίας τῶν μελλόντων λογιούμενοι ἢ ἄλλο τι ξυνήκετε ἢ ἐκ τῶν παρόντων καὶ ὧν ὁρᾶτε περὶ σωτηρίας βουλεύσοντες τῇ πόλει, παυοίμεθ’ ἄν· εἰ δ’ ἐπὶ τοῦτο, λέγοιμεν ἄν.
[88] [88.1] ΜΗΛ.
εἰκὸς μὲν καὶ ξυγγνώμη ἐν τῷ τοιῷδε καθεστῶτας ἐπὶ πολλὰ καὶ λέγοντας καὶ δοκοῦντας τρέπεσθαι· ἡ μέντοι ξύνοδος καὶ περὶ σωτηρίας ἥδε πάρεστι, καὶ ὁ λόγος ᾧ προκαλεῖσθε τρόπῳ, εἰ δοκεῖ, γιγνέσθω.
[89] [89.1] ΑΘ.
ἡμεῖς τοίνυν οὔτε αὐτοὶ μετ’ ὀνομάτων καλῶν, ὡς ἢ δικαίως τὸν Μῆδον καταλύσαντες ἄρχομεν ἢ ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα, λόγων μῆκος ἄπιστον παρέξομεν, οὔθ’ ὑμᾶς ἀξιοῦμεν ἢ ὅτι Λακεδαιμονίων ἄποικοι ὄντες οὐ ξυνεστρατεύσατε ἢ ὡς ἡμᾶς οὐδὲν ἠδικήκατε λέγοντας οἴεσθαι πείσειν, τὰ δυνατὰ δ’ ἐξ ὧν ἑκάτεροι ἀληθῶς φρονοῦμεν διαπράσσεσθαι, ἐπισταμένους πρὸς εἰδότας ὅτι δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν.
[90] [90.1] ΜΗΛ.
ἧι μὲν δὴ νομίζομέν γε, χρήσιμον (ἀνάγκη γάρ, ἐπειδὴ ὑμεῖς οὕτω παρὰ τὸ δίκαιον τὸ ξυμφέρον λέγειν ὑπέθεσθε) μὴ καταλύειν ὑμᾶς τὸ κοινὸν ἀγαθόν, ἀλλὰ τῷ αἰεὶ ἐν κινδύνῳ γιγνομένῳ εἶναι τὰ εἰκότα καὶ δίκαια, καί τι καὶ ἐντὸς τοῦ ἀκριβοῦς πείσαντά τινα ὠφεληθῆναι. καὶ πρὸς ὑμῶν οὐχ ἧσσον τοῦτο, ὅσῳ καὶ ἐπὶ μεγίστῃ τιμωρίᾳ σφαλέντες ἂν τοῖς ἄλλοις παράδειγμα γένοισθε.
[91] [91.1] ΑΘ.
ἡμεῖς δὲ τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς, ἢν καὶ παυθῇ, οὐκ ἀθυμοῦμεν τὴν τελευτήν· οὐ γὰρ οἱ ἄρχοντες ἄλλων, ὥσπερ καὶ Λακεδαιμόνιοι, οὗτοι δεινοὶ τοῖς νικηθεῖσιν (ἔστι δὲ οὐ πρὸς Λακεδαιμονίους ἡμῖν ὁ ἀγών), ἀλλ’ ἢν οἱ ὑπήκοοί που τῶν ἀρξάντων αὐτοὶ ἐπιθέμενοι κρατήσωσιν. [91.2] καὶ περὶ μὲν τούτου ἡμῖν ἀφείσθω κινδυνεύεσθαι· ὡς δὲ ἐπ’ ὠφελίᾳ τε πάρεσμεν τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς καὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ νῦν τοὺς λόγους ἐροῦμεν τῆς ὑμετέρας πόλεως, ταῦτα δηλώσομεν, βουλόμενοι ἀπόνως μὲν ὑμῶν ἄρξαι, χρησίμως δ’ ὑμᾶς ἀμφοτέροις σωθῆναι.
[92] [92.1] ΜΗΛ.
καὶ πῶς χρήσιμον ἂν ξυμβαίη ἡμῖν δουλεῦσαι, ὥσπερ καὶ ὑμῖν ἄρξαι;
[93] [93.1] ΑΘ.
ὅτι ὑμῖν μὲν πρὸ τοῦ τὰ δεινότατα παθεῖν ὑπακοῦσαι ἂν γένοιτο, ἡμεῖς δὲ μὴ διαφθείραντες ὑμᾶς κερδαίνοιμεν ἄν.


84] [84.1] το καλοκαιρι που ηρθε επλευσε ο Αλκιβιαδης στο Αργος με εικοσι καραβια και
συνελαβε τριακοσιους Αργειος που θεωρουσαν οτι ηταν υποπτοι για την ευνοια τους προς
τους Λακεδαιμονιους και τους κρατησε στα κοντινα νησια που κατειχαν οι Αθηναιοι.Και
εναντιον του νησιου της Μηλου εκστρατευσαν οι Αθηναιοι με τριαντα απο τα δικα τους
καραβια,εξι Χιωτικα,δυο Λεσβιακα,και με χιλιους διακοσιους απο τους δικους τους οπλιτες
και τρακοσιους τοξοτες και εικοσι ιπποτοξοτες και με περιπου χιλιους πεντακοσιους οπλιτες
απο τους συμμαχους και τους νησιωτες. [84.2] Οι κατοικοι της Μηλου ηταν αποικοι απο τη
Λαμεδαιμονα,και δεν ηθελαν να υπακουσουν στους Αθηναιους,οπως οι αλλοι νησιωτες,στην
αρχη του πολεμου επειδη εμειναν ουδετεροι δεν πειραχθηκαν,επειτα οταν οι Αθηναιοι τους
εξαναγκαζαν να παρουν το μερος τους λεηλατωντας το νησι,σε πολεμο τελικα μπλεχθηκαν.
[84.3] Αφου στρατοπεδευσαν στο νησι τους μ'αυτο το στρατο οι στρατηγοι Κλεομηδης
του Λυκομηδου και Τεισιας του Τεισιμαχου,προτου καταστρεψουν το νησι,εστειλαν
απεσταλμενουν με προτασεις.Τους οποιους οι Μηλιοι δεν τους εφεραν μπροστα στο λαο,
αλλα τους ειπαν να πουν αυτα που εχουν να πουν στους αρχοντες και τα υψηλα προσωπα
κι αυτοι να τα ακουσουν. [85] [85.1]Και οι Αθηναιοι απεσταλμενοι ειπαν αυτα εδω:
'επειδη οι προτασεις δεν γινονται μπροστα στο λαο,για να μην εξαπατηθει ακουγωντας μας
να μιλουμε ακατασχετα ελκυστικα φλυαρωντας[καταλαβαινομε πως για να μην συμβει αυτο
μας φερατε στους υψηλους ισταμενους],να ξερετε πως εσεις που ειστε εδω το πιο ασφαλες
κανατε.Και σε καθε μια προταση ευθεως,κι οχι μακρυλογοντας,διακοπτωντας να απαντατε
καιρια οταν νομιζεται πως δεν ειναι συμφωνη σας,και κατα πρωτον πεστε αν σας αρεσουν
οσα προτεινουμε
 [86] [86.1] και οι συνεδροι των Μηλιοι αποκριθηκαν:
'η συγκαβατικοτητα με ηρεμια μεταξυ μας να συνενοηθουμε δεν κατακρινεται,ομως η
προετοιμασια για πολεμο που ειναι ηδη παρουσα και οχι στο μελλοντα ειναι σε αντιθεση
με αυτο.Γιατι βλεπωμε και εσας τους ιδιους δικαστες να ηρθατε σε μας των οσων θα ειπωθουν
και η τελειωτικη απο αυτο κριση οπως  φαινεται αν μεν εμμεινουμε στο δικιο και ως εκ τουτου
δεν ενδωσουμε σε πολεμο θα μας φερει,αν δε πεισθουμε σε δουλεια
 [87] [87.1] [οι Αθηναιοι]:λοιπον αν για εικασιες του μελλοντος να μιληστε η'  κατι αλλο τετοιο
συγκεντρωθηκατε παρα απο τα παροντα κι αυτα που βλεπεται για τη σωτηρια της πολης να
συζητηστε,ας διακοψουμε,αν γι'αυτη,ας μιλησουμε
[88] [88.1] [Μηλιοι]:ειναι φυσικο και συγχωρητεο σε τετοιες καταστασεις να καταφευγεις
σε πολλες σκεψεις και υποθεσεις.Καταλαβαινουμε βεβαιως πως η συνοδος για τη σωτηρια
γινεται,και η συζητηση με τον τροπο που προτεινεται,αν το νομιζεται σωστο,να γινει
[89] [89.1][Αθηναιοι]:ουτε λοιπον κι εμεις με ωραιες φρασεις,πως η' δικαια αφου τους
Μηδους κατανικησαμε αρχομε η' αφου βλαφτηκαμε τωρα εκδικουμαστε,μακρεις λογους
που δεν πειθουν θα επιχειρησουμε,κι απο σας ζηταμε πως η' των Λακεδαιμονιων αν και
οντες αποικοι δεν συνεστρατευσατε η' πως σε τιποτα δεν μας βλαψατε μη νομισεται λεγοντας
θα πεισεται,αλλα τα δυνατα απο αυτα που και ο ενας και ο αλλος πραγματικα καταρθωτα
θεωρουμε να επιδιωξουμε,αφου κι οι δυο καλα ξερομε οτι το δικαιο στα ζητηματα των
ανθρωπων κρινεται απο την υπαρξη ισης δυμαμης,αλλιως,επιβαλλουν τη δυναμη τους οι
ισχυροι και οι ασθενεις υποχωρουν
 [90] [90.1] [Μηλιοι]:εμεις τουλαχιστον νομιζουμε,χρησιμο ειναι[γιατι αναγκαζομαστε να
μιλησουμε  γι'αυτο,επειδη παραβλεπωντας το δικαιο το συμφερον θεσατε βαση της
συζητησης]να μην καταλυσεται το κοινο καλο,αλλα σε αυτον που παντοτε σε κινδυνο θα
βρισκεται να ειναι σε ισχυ τα ομοια και δικαια,και εστω εκτος του αυστηρου δικαιου αφου
πεισει καπως να ωφεληθει,και για σας δεν λιγοτερο συμφερον αυτο,εφ'οσον αν ποτε
αποτυχετε η πολυ μεγαλη τιμωρια σας θα γινει στους αλλους παραδειγμα
[91] [91.1] [Αθηναιοι]εμεις για το τελος δικη μας αρχηγιας,κι αν καποτε παυσει,δεν ανησυχου-
με.γιατι οι αρχοντες αλλων,οπως ακριβως και οι Λακεδαιμονιοι,δεν ειναι φοβεροι σ'αυτους
που νικηθηκαν [επειτα δεν ειναι προς τους Λακεδαιμονιους σε μας η αντιδικια ],αλλα  θα
ειναι οι υπηκοοι αν κατ'αυτων που τους αρχουν αφου επιτεθουν επικρατησουν. [91.2] κι οσο
γι'αυτο ας αφεθει σε μας να κινδυνευσουμε.και πως εδω παρευρισκωμαστε και για την
ωφελια της δικης μας αρχηγιας και για της σωτηρια τωρα κουβεντιαζουμε της δικης σας
πολης,αυτα δηλωσαμε,αφου θελουμε χωρις δυσκολια μεν να αρχουμε σε σας,και προς
ωφελος και των δυο μας εσεις να σωθηται.
[92] [92.1][Μηλιοι]και πως ωφελιμο θα γινει σε μας αν υποδουλοθουμε,οπως ακριβως
και σε σας που θα κυριαρχησεται;
[93] [93.1] [Αθηναιοι]διοτι εσεις πριν τα πιο φοβερα να παθεται να γινεται να υπακουσε-
ται,κι εμεις μη καταστρεφοντας σας  να κερδησουμε
.
.
.

Ιφιμεδα-Παγκρατω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Παγκρατω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αιρω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

19.Περὶ Παγκρατοῦς-20. Περὶ Αἰροῦς
Παρθένιος Νικαευς Περὶ ἐρωτικῶν παθημάτων-μεταφραση translation σημειώσεις
notes χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

19. Περὶ Παγκρατοῦς
(Ἱστορεῖ Ἀνδρίσκος ἐν Ναξιακῶν β΄)
[19.1] Σκέλλις τε καὶ Κασσαμενὸς κήτορος οἱ Θρᾴκης ὁρμήσαντες ἀπὸ νήσου τῆς πρότερον
μὲν Στρογγύλης, ὕστερον δὲ Νάξου κληθείσης, ἐληίζοντο μὲν τήν τε Πελοπόννησον καὶ τὰς
πέριξ νήσους, προσσχόντες δὲ Θεσσαλίᾳ πολλάς τε ἄλλας γυναῖκας κατέσυραν, ἐν δὲ καὶ τὴν Ἀλωέως γυναῖκα Ἰφιμέδην καὶ [τὴν] θυγατέρα αὐτῆς Παγκρατώ· ἧς ἀμφότεροι εἰς ἔρωτα
ἀφικόμενοι ἀλλήλους κατέκτειναν.

19.Περι Παγκρατως
(Ιστορεί ο Ανδρικός στο β' βιβλίο των Ναξιάκων)
19.1.Ο Σκελλης και ο Κασσαμενος του Κητορα από τη Θράκη εξορμησαντες από το νησι που προτυτερα Στρογγύλη λέγονταν κι ύστερα Ναξος ονομάσθηκε λεηλατούσαν την Πελοπόννησο
και τα γύρω νησια,φτάνοντας δε στη Θεσσαλία πολλές άλλες γυναίκες άρπαξαν κι ανάμεσα
τους την γυναίκα του Αλωεα Ιφιμεδα και την θυγατέρα της Παγκρατω,την οποία επειδή κι οι
δυο τους ερωτευτηκαν ο ένας τον άλλον σκοτωσε

20. Περὶ Αἰροῦς
[20.1] Λέγεται δὲ καὶ Οἰνοπίωνος καὶ Νύμφης Ἑλίκης Αἱρὼ κόρην γενέσθαι· ταύτης δὲ
Ὠρίωνα τὸν Ὑριέως ἐρασθέντα παρ᾿ αὐτοῦ παραιτεῖσθαι τὴν κόρην, καὶ διὰ ταύτην τήν
τε νῆσον ἐξημερῶσαι τότε θηρίων ἀνάπλεων οὖσαν, λείαν τε πολλὴν περιελαύνοντα τῶν
προσχώρων ἕδνα διδόναι. [20.2] τοῦ μέντοι Οἰνοπίωνος ἑκάστοτε ὑπερτιθεμένου τὸν γάμον
διὰ τὸ ἀποστυγεῖν αὐτῷ γαμβρὸν τοιοῦτον γενέσθαι, ὑπὸ μέθης ἔκφρονα γενόμενον τὸν
Ὠρίωνα κατᾶξαι τὸν θάλαμον, ἔνθα ἡ παῖς ἐκοιμᾶτο, καὶ βιαζόμενον ἐκκαῆναι τοὺς
ὀφθαλμοὺς ὑπὸ τοῦ Οἰνοπίωνος.

20.Περι Αιρως
[20.1]Λένε πως η Αιρω κόρη του Οινοπιωνα και της νύμφης Ελίκης ήταν,αυτή ο Ωρίωνας
του Υριεα την ερωτεύθηκε κι από αυτόν ζητούσε τη κόρη,και για χάρη της εξημερωσε τα
θηρία που το νησί τότε γεμάτο ήταν,και λάφυρα πολλά αρπάζοντας απ'τους γειτονους προίκα
έδωνε.[20.2]όμως επειδή ο Οινοπιωνας κάθε φορά ανέβαλε το γάμο απεχθανομενος σ' αυτόν γαμπρός ενας τέτοιος να γίνει,απ'το μεθύσι αλλοφρονας γινομενος του Ωρίωνα εσπασε το θάλαμο,όπου η κοπέλα κοιμόνταν και ρρμωντας να τη βιάσει του'καψε τα ματια ο Οινοπιωνας
.
.
Σημειωσεις
Ανδρισκος,(3ος αι. π.Χ ?)ιστορικός από τη Νάξο,έγραψε τα Ναξιακα,αποσπασματα διασώθηκαν
από τον Παρθένιο,(Περὶ ἐρωτικῶν παθημάτων-θ'Περί Πολυκρίτης-ιθ' Περί Παγκρατούς)και από
τον Αθηναιο- Δειπνοσοφισταί, 3.14.Νάξιοι δέ, ὡς Ἀνδρίσκος, ἔτι δ᾽ Ἀγλαοσθένης, ἱστοροῦσι Μειλίχιον καλεῖσθαι τὸν Διόνυσον διὰ τὴν τοῦ συκίνου καρποῦ παράδοσιν. διὸ καὶ τὸ πρόσωπον
τοῦ θεοῦ παρὰ τοῖς Ναξίοις τὸ μὲν τοῦ Βακχέως Διονύσου καλουμένου εἶναι ἀμπέλινον, τὸ δὲ τοῦ Μειλιχίου σύκινον. τὰ γὰρ σῦκα μείλιχα καλεῖσθαι.
.
.
.

Ευωπη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

31. Περὶ Διμοίτου
Παρθένιος ο Νικαεύς(Περί ερωτικών παθημάτων)
-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

31. Περὶ Διμοίτου
(Ἱστορεῖ Φύλαρχος)
[31.1] Λέγεται δὲ καὶ Διμοίτην ἁρμόσασθαι μὲν Τροιζῆνος τἀδελφοῦ θυγατέρα Εὐῶπιν· αἰσθανόμενον δὲ συνοῦσαν αὐτὴν διὰ σφοδρὸν ἔρωτα τἀδελφῷ, δηλῶσαι τῷ Τροιζῆνι· τὴν
δὲ διὰ [τὸ] δέος καὶ αἰσχύνην ἀναρτῆσαι αὑτήν, πολλὰ πρότερον λυγρὰ καταρασαμένην τῷ
αἰτίῳ τῆς συμφορᾶς. [31.2] ἔνθα δὴ τὸν Διμοίτην μετ᾿ οὐ πολὺν χρόνον ἐπιτυχεῖν γυναικὶ μάλα
καλῇ τὴν ὄψιν ὑπὸ τῶν κυμάτων ἐκβεβλημένῃ καὶ αὐτῆς εἰς ἐπιθυμίαν ἐλθόντα συνεῖναι· ὡς δὲ
ἤδη ἐνεδίδου τὸ σῶμα διὰ μῆκος χρόνου, χῶσαι αὐτῇ μέγαν τάφον, καὶ οὕτως μὴ ἀνιέμενον τοῦ πάθους ἐπικατασφάξαι αὑτόν

31. Περὶ Διμοίτου
(Ἱστορεῖ ο Φύλαρχος)
[31.1]Λένε ότι ο Διμοιτης ενώθηκε με γάμο
με τη θυγατέρα τ'αδελφού του Τροιζήνα την Ευώπη,όταν κατάλαβε πως αυτή εσμιγε λόγω
σφοδρού έρωτα με τον αδελφό της το φανέρωσε στον Τροιζήνα,αυτή τότε απο φόβο και
ντροπή κρεμαστηκε,αφού προτυτερα πολλά ολέθρια καταράστηκε τον αίτιο της συμφοράς.
[31.2] οποτε λοιπόν ο Διμοιτης μετα από όχι πολυ χρόνο συντυχαινει με γυναίκα παρά πολύ
όμορφη την οψη που τα κύματα έξω είχαν πεταξει και μ'αυτην νιώθοντας επιθυμία εσμιξε,
καθώς ηδη σαπισε το σώμα με το πέρασμα του χρόνου,την εχωσε υψωνοντας μεγάλο τάφο,
κι επειδη δεν τον άφηνε ήσυχο το πάθος πάνω σ' αυτόν σφαχτηκε

Σημείωση:
Φύλαρχος,3ος αι. π.Χ,από την Ναυκρατη της Αιγυπτου,ιστορικός και μυθογραφος,
έζησε στην Αθηνα
Έργα του(κατά το λεξικό Σούδα):
-Ιστοριαι,28 βιβλία,γεγονότα από 272-220 π Χ
-Τα κατα Αντιοχον και Περγαμηνον Ευμενη
-Επιτομη μυθική
-Περι της του Διός επιφανειας
-Περι ευρημάτων
-Παρεμβασεις,9 βιβλία
-Αγραφα
.
.
.

Κελτινη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

30. Περὶ Κελτίνης
Παρθένιος ο Νικαεύς(Περὶ ἐρωτικῶν παθημάτων)
-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

30. Περὶ Κελτίνης
[30.1] Λέγεται δὲ καὶ Ἡρακλέα, ὅτε ἀπ Ἐρυθείας τὰς Γηρυόνου βοῦς ἤγαγεν, ἀλώμενον διὰ
τῆς Κελτῶν χώρας ἀφικέσθαι παρὰ Βρεταννόν· τῷ δὲ ἄρα ὑπάρχειν θυγατέρα, Κελτίνην ὄνομα. ταύτην δὲ ἐρασθεῖσαν τοῦ Ἡρακλέους κατακρύψαι τὰς βοῦς, μὴ θέλειν τε ἀποδοῦναι, εἰ μὴ
πρότερον αὐτῇ μιχθῆναι· τὸν δὲ Ἡρακλέα τὸ μέν τι καὶ τὰς βοῦς ἐπειγόμενον ἀνασώσασθαι,
πολὺ μᾶλλον μέντοι τὸ κάλλος ἐκπλαγέντα τῆς κόρης συγγενέσθαι αὐτῇ, καὶ αὐτοῖς χρόνου περιήκοντος γενέσθαι παῖδα Κελτόν, ἀφ᾿ οὗ δὴ Κελτοὶ προσηγορεύθησαν.

30. Περὶ της Κελτίνης
[30.1] Λενε πως και ο Ηρακλής,όταν σπ'την Ερυθεία τα βόδια του Γηρυόνη έφερνε,
περιπλανωμενος στη χώρα των Κελτών έφτασε στον Βρετανό,οπου αυτός είχε μια θυγατέρα,
με τ'ονομα Κελτινη,αυτή ερωτευθηκε τον Ηρακλη και του'κρυψε τα βόδια,και δεν ήθελε να
του τα δωσει,αν προτυτερα μ'αυτην δεν εσμιγε,τον Ηρακλή απ'τη μια και τα βόδια επειγονταν ν'ανακτησει,κι απ'την άλλη όμως πιο πολύ η ομορφιά τον γοήτευσε της κορης που εσμιξε
μ'αυτην,και σ' αυτούς με το γύρισμα του χρονου γεννήθηκε ένα παιδί.ο Κελτος,απ'οπου
μάλιστα οι Κέλτες πήραν τ'ονομα
.
.
.

Ευαγγελιστής Λουκας

Η Παραβολή του Μεγάλου Δειπνου
ΙΑ΄ Λουκᾶ: Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιδ΄ 16-24
-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν ­παραβολὴν ταύ­την· ἄνθρωπός τις ­ἐποίησε δεῖ­πνον μέγα καὶ ἐκάλεσε ­­
πολ­λούς· καὶ ἀ­­­­πέστειλε τὸν δοῦ­λον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς ­κεκλη­μέ­νοις·
ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάν­τα. καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖ­­σθαι πάντες. ὁ πρῶτος
εἶπεν αὐτῷ· ἀ­­γρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνά­γκην ­ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐ­­­ρω­τῶ σε, ἔχε με
πα­ρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέν­τε, καὶ πο­ρεύ­­ομαι δοκιμάσαι αὐτά·
ἐρωτῶ σε, ἔχε με πα­ρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· ­γυναῖ­κα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύ­ναμαι
ἐλ­θεῖν. καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦ­­­λος ἐ­­­­κεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦ­­τα. τότε ὀργισθεὶς
ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε τα­χέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πό­­λεως,
καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε. καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος·
κύ­ριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθε
εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγ­κασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶ­κός μου. λέγω γὰρ ὑμῖν
ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημέ­νων γεύσεταί μου τοῦ δεί­πνου. πολ­λοὶ γάρ εἰσι
κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί

Είπε ο Κύριος την παραβολή αυτή εδω.κάποιος άνθρωπος έκανε μεγάλο δείπνο και εκαλεσε
πολλους 17 και έστειλε τον δούλο του στην ώρα του δείπνου να πει στους προσκεκλημένους.
προσερθετε γιατί ήδη έτοιμα είναι τα πάντα.18 κι άρχισαν παρομοίως να αποφεύγουν οι παντες.
ο πρώτος είπε σ' αυτόν.αγρον αγόρασα,και πρέπει είναι ανάγκη να βγω έξω και να τον δω,σου λέω,έχε με διεγραμμενον.19 και άλλος είπε.αγορασα πέντε ζευγάρια βόδια,και πηγαίνω να τα δοκιμάσω.σου λέω,έχε με διεγραμμενον 20 και άλλος είπε.γυναικα παντρευτητα,και λόγω
τουτου δεν μπορώ να'ρθω21και προσερχόμενος ο δουλος εκείνος ανάφερε στον κύριο του αυτά εδώ.τοτε οργισμένος ο οικοδεσπότης είπε στον δούλο του.βγες έξω γρήγορα στις πλατείες και
στα σοκάκια της πόλης και τους φτωχούς και ανάπηρους και κουτσους και τυφλούς βάλε τους
εδώ μεσα.22 και είπε ο δούλος.κυριε,έγινε όπως προσταξες,κι ακόμα υπάρχει χώρος.23 και είπε
ο κύριος προς το δούλο.βγες έξω στους δρόμους και στα παραπηγματα και παρότρυνε να
έρθουν μέσα,για να γεμίσει ο οικος μου 24 γιατί σας λέω ότι κανένας από τους ανθρώπους
εκείνους τους προσκαλεσμένους δεν θα γευθεί το δείπνο μου.γιατι πολλοί είναι οι κλητοι.
ολιγοι δε οι εκλεκτοι
.
.
.

Ἐχεναΐδα Νύμφη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis


29. Περὶ Δαφνίδος (Παρθένιος ὁ Νικαεύς Ἐρωτικὰ παθήματα)
-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Παρθένιος ὁ Νικαεύς Ἐρωτικὰ παθήματα)
29. Περὶ Δαφνίδος
(Ἱστορεῖ Τίμαιος Σικελικοῖς)
[29.1] Ἐν Σικελίᾳ δὲ Δάφνις Ἑρμοῦ παῖς ἐγένετο, σύριγγι δή τε δεξιῶς χρήσασθαι καὶ τὴν
ἰδέαν ἐκπρεπής. οὗτος εἰς μὲν τὸν πολὺν ὅμιλον ἀνδρῶν οὐ κατῄει, βουκολῶν δὲ κατὰ τὴν
Αἴτνην χείματός τε καὶ θέρους ἠγραύλει. τούτου λέγουσιν Ἐχεναΐδα Νύμφην ἐρασθεῖσαν παρακελεύσασθαι αὐτῷ γυναικὶ μὴ πλησιάζειν· μὴ πειθομένῳ γὰρ αὐτῷ συμβήσεσθαι τὰς
ὄψεις ἀποβαλεῖν. [29.2] ὁ δὲ χρόνον μέν τινα καρτερῶς ἀντεῖχεν καίπερ οὐκ ὀλίγων
ἐπιμαινομένων αὐτῷ· ὕστερον δὲ μία τῶν κατὰ τὴν Σικελίαν βασιλίδων οἴνῳ πολλῷ
δηλησαμένη αὐτὸν ἤγαγεν εἰς ἐπιθυμίαν αὐτῇ μιγῆναι· καὶ οὕτως ἐκ τοῦδε ὁμοίως Θαμύρᾳ
τῷ Θρᾳκὶ δι᾿ ἀφροσύνην ἐπεπήρωτο.

29. Περὶ του Δαφνη
(Ἱστορεῖ ο Τίμαιος στα Σικελικα)
[29.1] Στη Σικελία ο Δάφνης το παιδί του Ερμή γεννήθηκε,και στη συριγγα επιδέξια επαιζε
και σε ομορφιά ξεχωριστος,αυτός στην πολυκοσμια των ανθρώπων δεν κατερχονταν,
βοσκοντας βόδια στην Αίτνα και χειμώνα και καλοκαίρι στους αγρούς ζούσε,αυτόν λένε
η Εχεναιδα η Νύμφη επειδή ερωτεύθηκε τον προειδοποιησε σε γυναίκα να μην πλησιάσει,
γιατί αν δεν υπακούε θα'χε σαν συνέπεια τα μάτια να του βγαλει [29.2] αυτός για κάποιο
χρονικό διάστημα καρτερικά άντεχε αν και όχι λίγες ήταν ξετρελλαμενες μαζί του,ύστερα
μια από τις βασιλισσες στην Σικελία με κρασί πολύ δηλητηριαζοντας τον τον έφερε σε επιθυμία μ'αυτην να σμιξει κι έτσι από αυτό εδω όμοια με τον Θαμυρα τον Θρακιωτη λόγω αφροσυνης τυφλωθηκε

Σημείωση':
Βικιπαίδεια
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%A4%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82
Τίμαιος ο Ταυρομενίτης
Ο Τίμαιος ο Ταυρομενίτης γεννήθηκε περί τα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα και θεωρείται ένας
από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους της σικελικής ιστοριογραφίας.
.
.
.

Λουκιανός ο Σαμοσατεύς (125 - 180 μ.Χ.) Engraving of the English painter William Faithorne.

Ἰόεσσα καὶ Πυθίας καὶ Λυσίας
Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.
-ελευθεριαζουσα μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ἰόεσσα
[1] Θρύπτῃ, ὦ Λυσία, πρὸς ἐμέ; καὶ καλῶς, ὅτι μήτε ἀργύριον πώποτε ᾔτησά σε μὴτ᾽ ἀπέκλεισα ἐλθόντα, ἔνδον ἕτερος, εἰποῦσα, μήτε παραλογισάμενον [p. 311] τὸν πατέρα ἢ ὑφελόμενον τῆς μητρὸς ἠνάγκασα ἐμοὶ τι κομίσαι ὁποῖα αἱ ἄλλαι ποιοῦσιν, ἀλλ᾽ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ἄμισθον, ἀξύμβολον εἰσεδεξάμην. οἶσθα ὅσους ἐραστὰς παρεπεμψάμην, Ἠθοκλέα τὸν πρυτανεύοντα νῦν καὶ Πασίωνα τὸν ναύκληρον καὶ τὸν συνέφηβόν σου Μέλισσον, καίτοι ἔναγχος ἀποθανόντος αὐτῷ τοῦ πατρὸς καὶ κύριον αὐτὸν ὄντα τῆς οὐσίας· ἐγὼ δὲ σὲ τὸν Φάωνα μόνον εἶχον οὔτε τινὰ προσβλέπουσα ἕτερον οὔτε προσιεμένη ὅτι μὴ σέ· ᾤμην γὰρ ἡ ἀνόητος ἀληθῆ εἶναι ἃ ὤμνυες, καὶ διὰ τοῦτό σοι προσέχουσα ὥσπερ ἡ Πηνελόπη ἐσωφρόνουν, ἐπιβοωμένης τῆς μητρὸς καὶ πρὸς τὰς φίλας ἐγκαλούσης. σὺ δὲ ἐπείπερ ἔμαθες ὑποχείριον ἔχων με τετηκυῖαν [p. 261] ἐπὶ σοί, ἄρτι μὲν Λυκαίνῃ προσέπαιζες ἐμοῦ ὁρώσης, ὡς λυποίης ἐμέ, ἄρτι δὲ σὺν ἐμοὶ κατακείμενος ἐπῄνεις Μαγίδιον τὴν ψάλτριαν· ἐγὼ δ᾽ ἐπὶ τούτοις δακρύω καὶ συνίημι ὑβριζομένη. πρῴην δὲ ὁπότε συνεπίνετε Θράσων καὶ σὺ καὶ Δίφιλος, παρῆσαν καὶ ἡ αὐλητρὶς Κυμβάλιον καὶ Πυραλλὶς ἐχθρὰ οὖσα ἐμοί. σὺ δὲ τοῦτ᾽ εἰδὼς τὴν Κυμβάλιον μὲν οὔ μοι πάνυ ἐμέλησεν ὅτι πεντάκις ἐφίλησας· σεαυτὸν γὰρ ὕβριζες τοιαύτην φιλῶν· Πυραλλίδα δὲ ὅσον ἐνένευες, καὶ πιὼν ἄν ἐκείνῃ μὲν ὑπέδειξας τὸ ποτήριον, ἀποδιδοὺς δὲ τῷ παιδὶ πρὸς τὸ οὖς ἐκέλευες, εἰ μὴ Πυραλλὶς αἰτήσειε, μὴ ἂν ἄλλῳ ἐγχέαι· τέλος δὲ τοῦ μήλου ἀποδακών, ὁπότε τὸν Δίφιλον εἶδες ἀσχολούμενον —ἐλάλει γὰρ Θράσωνι— προκύψας πως εὐστόχως προσηκόντισας ἐς τὸν κόλπον αὐτῆς, οὐδὲ λαθεῖν γε πειρώμενος ἐμέ· ἡ δὲ φιλήσασα μεταξὺ [p. 312] τῶν μαστῶν ὑπὸ τῷ ἀποδέσμῳ παρεβύσατο. [2] ταῦτα οὖν τίνος ἕνεκα ποιεῖς; τί σε ἢ μέγα ἢ μικρὸν ἠδίκησα, ἢ ἐλύπησα ἐγώ; τίνα ἕτερον εἶδον; οὐ πρὸς μόνον σὲ ζῶ; οὐ μέγα, ὦ Λυσία, τοῦτο ποιεῖς γύναιον ἄθλιον λυπῶν μεμηνὸς ἐπὶ σοί; ἔστι τις θεὸς ἡ Ἀδράστεια καὶ τὰ τοιαῦτα ὁρᾷ· σὺ δέ ποτε λυπήσῃ τάχα, ἂν ἀκούσῃς τι περὶ ἐμοῦ, κειμένην με ἤτοι βρόχῳ ἐμαυτὴν ἀποπνίξασαν ἤ ἐς τὸ φρέαρ ἐπὶ κεφαλὴν ἐμπεσοῦσαν, ἢ ἕνα γέ τινα τρόπον εὑρήσω θανάτου, ὡς μηκέτ᾽ ἐνοχλοίην βλεπομένη. πομπεύσεις τότε ὡς μέγα καὶ λαμπρὸν ἔργον ἐργασάμενος. τί με ὑποβλέπεις καὶ πρίῃ τοὺς ὀδόντας; εἰ γάρ τι ἐγκαλεῖς, εἰπε, Πυθιὰς ἡμῖν αὕτη δικασάτω. τί τοῦτο; οὐδὲ ἀποκρινάμενος ἀπέρχῃ καταλιπών με; ὁρᾷς, ὦ Πυθιάς, οἷα πάσχω ὑπὸ Λυσίου;
Πυθίας
ὢ τῆς ἀγριότητος, τὸ μηδὲ ἐπικλασθῆναι δακρυούσης· λίθος, οὐκ ἄνθρωπός ἐστι. πλὴν ἀλλ᾽ εἴ γε χρὴ τἀληθὲς εἰπεῖν, σύ, ὦ Ἰόεσσα, διέφθειρας αὐτὸν [p. 262] ὑπεραγαπῶσα καὶ τοῦτο ἐμφαίνουσα. ἐχρῆν δὲ μὴ πάνυ αὐτὸν ζηλοῦν· ὑπερόπται γὰρ αἰσθανόμενοι γίγνονται παὖ, ὦ τάλαινα, δακρύουσα, καὶ ἤν μοι πείθῃ, ἅπαξ [p. 313] ἢ δὶς ἀπόκλεισον ἐλθόντα· ὄψει γὰρ ἀνακαιόμενον αὐτὸν πάνυ καὶ ἀντιμεμηνότα ἀληθῶς.
Ἰόεσσα
ἀλλὰ μηδ᾽ εἴπῃς, ἄπαγε. ἀποκλείσω Λυσίαν; εἴθε μὴ αὐτὸς ἀποσταίη φθάσας.
Πυθίας
ἀλλ᾽ ἐπανέρχεται αὖθις.
Ἰόεσσα
ἀπολώλεκας ἡμᾶς, ὦ Πυθιάς· ἠκρόαταί σου ἴσως ‘ἀπόκλεισον’ λεγούσης.
Λυσίας
[3] οὐχὶ ταύτης ἕνεκεν, ὦ Πυθιάς, ἐπανελήλυθα, ἣν οὐδ᾽ ἂν προσβλέψαιμι ἔτι τοιαύτην οὖσαν, ἀλλὰ διὰ σέ, ὡς μὴ καταγιγνώσκῃς ἐμοῦ καὶ λέγῃς, ἄτεγκτος ὁ Λυσίας ἐστίν.
Πυθίας
ἀμέλει καὶ ἔλεγον, ὦ Λυσία.
Λυσίας
φέρειν οὖν ἐθέλεις, ὦ Πυθιάς, Ἰόεσσαν ταύτην τὴν νῦν δακρύουσαν αὐτὸν ἐπιστάντα αὐτῇ ποτε
μετὰ νεανίου καθευδούσῃ ἐμοῦ ἀποστάσῃ;
Πυθίας
Λυσία, τὸ μὲν ὅλον ἑταίρα ἐστί. πότε δ᾽ οὖν κατέλαβες αὐτοὺς συγκαθεύδοντας;
Λυσίας
ἕκτην σχεδὸν ταύτην ἡμέραν, νὴ Δί᾽, ἕκτην γε, δευτέρᾳ ἱσταμένου· τὸ τήμερον δὲ ἑβδόμη ἐστίν. ὁ πατὴρ εἰδὼς ὡς πάλαι ἐρῴην ταυτησὶ τῆς χρηστῆς, ἐνέκλεισέ με παραγγείλας τῷ θυρωρῷ μὴ ἀνοίγειν· ἐγὼ δέ, οὐ γὰρ ἔφερον μὴ οὐχὶ συνεῖναι αὐτῇ, τὸν Δρόμωνα ἐκέλευσα παρακύψαντα παρὰ τὸν θριγκὸν τῆς αὐλῆς, ᾗ ταπεινότατον ἦν, ἀναδέξασθαί με ἐπὶ τῶν νώτων· ῥᾷον [p. 314] γὰρ οὕτως ἀναβήσεσθαι ἔμελλον. τί ἂν μακρὰ λέγοιμι; ὑπερέβην, ἧκον, τὴν αὔλειον εὗρον ἀποκεκλεισμένην ἐπιμελῶς· μέσαι γὰρ νύκτες ἦσαν. οὐκ ἔκοψα δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ ἐπάρας ἠρέμα τὴν θύραν, ἤδη δὲ καὶ ἄλλοτ᾽ ἐπεποιήκειν αὐτό, παραγαγὼν τὸν στροφέα παρεισῆλθον [p. 263] ἀψοφητί. ἐκάθευδον δὲ πάντες, εἶτα ἐπαφώμενος τοῦ τοίχου ἐφίσταμαι τῇ κλίνῃ.
Ἰόεσσα
[4] τί ἐρεῖς, ὦ Δάματερ; ἀγωνιῶ γάρ.
Λυσίας
ἐπειδὴ δὲ οὐχ ἑώρων τὸ ᾆσθμα ἕν, τὸ μὲν πρῶτον ᾤμην τὴν Λυδὴν αὐτῇ συγκαθεύδειν· τὸ δ᾽ οὐκ ἦν, ὦ Πυθιάς, ἀλλ᾽ ἐφαψάμενος εὗρον ἀγένειόν τινα πάνυ ἁπαλόν, ἐν χρῷ κεκαρμένον, μύρων καὶ αὐτὸν ἀποπνέοντα. τοῦτο ἰδὼν εἰ μὲν καὶ ξίφος ἔχων ἦλθον, οὐκ ἂν ὤκνησα, εὖ ἴστε. τί γελᾶτε, ὦ Πυθιάς; γέλωτος ἄξια δοκῶ σοι διηγεῖσθαι;
Ἰόεσσα
τοῦτό σε, ὦ Λυσία, λελύπηκεν; ἡ Πυθιὰς αὕτη μοι συνεκάθευδε.
Πυθίας
μὴ λέγε, ὦ Ἰόεσσα, πρὸς αὐτόν.
Ἰόεσσα
τί μὴ λέγω; Πυθιὰς ἦν, φίλτατε, μετακληθεῖσα ὑπ᾽ ἐμοῦ, ὡς ἅμα καθεύδοιμεν· ἐλυπούμην γὰρ σὲ μὴ ἔχουσα.
Λυσίας
[5] Πυθιὰς ὁ ἐν χρῷ κεκαρμένος; εἶτα δι᾽ ἕκτης ἡμέρας ἀνεκόμησε τοσαύτην κόμην;
Ἰόεσσα
ἀπὸ τῆς νόσου ἐξυρήσατο, ὦ Λυσία· ὑπέρρεον γὰρ αὐτῇ αἱ τρίχες. νῦν δὲ καὶ τὴν πηνήκην ἐπέθετο. δεῖξον, ὦ Πυθιάς, δεῖξον οὕτως ὄν, πεῖσον αὐτόν. ἰδοὺ τὸ μειράκιον ὁ μοιχὸς ὃν ἐζηλοτύπεις.
Λυσίας
οὐκ ἐχρῆν οὖν, ὦ Ἰόεσσα, καὶ ταῦτα ἐρωντα ἐφαψάμενον αὐτόν;
Ἰόεσσα
οὐκοῦν σὺ μὲν ἤδη πέπεισαι· βούλει δὲ [p. 315] ἀντιλυπήσω σε καὶ αὐτή; ὀργίζομαι γὰρ δικαίως ἐν τῷ μέρει.
Λυσίας
μηδαμῶς, ἀλλὰ πίνωμεν ἤδη, καὶ Πυθιὰς μεθ᾽ ἡμῶν· ἄξιον γὰρ αὐτὴν παρεῖναι ταῖς σπονδαῖς.
Ἰόεσσα
παρέσται. οἷα πέπονθα διὰ σέ, ὦ γενναιότατε νεανίσκων Πυθίας.
Πυθίας
ἀλλὰ καὶ διήλλαξα ὑμᾶς ὁ αὐτός, ὥστε μή [p. 264] μοι χαλέπαινε. πλὴν τὸ δεῖνα, ὅρα, ὦ Λυσία, μή τινι εἴπῃς τὸ περὶ τῆς κόμης.

Ἰόεσσα
[1] στραβωσες με μενα,Λυσία;και πολυ καλα κανεις,γιατι ποτε δεν σου ζητησα χρηματα
μητε σ'εδιωξα οταν ερχοσουνα λεγοντας' αλλος μεσα ειναι',μητε να κοροιδεψεις τον
πατερα η' τη μανα σου κατι κλεμενο να μου φερεις οπως οι αλλες κανουν,αλλα αμεσως
απ'την αρχη τζαμπα, μεσα σ'εμπαζα,ξερεις ποσους αγαπητικους εδιωχνα,τον Ηθοκλεα,
που τωρα κυβερναει και τον Ναυσωνα τον καπετανιο και τον συνομηλικο σου τον
Μελισσο,αν και ποσφατα πεθανε ο πατερας του και τον κληρονομησε,εγω ομως εσενα
σαν τον Φαωνα της Σαπφως μοναχα ειχα,ουτε καποιος να με κοιταξει ουτ'αλλος να
με πλησιασει απο σενα,γιατι πιστευα η ανοητη πως ειναι αληθεια αυτα που μ'ορκιζοσουν,
γι'αυτο σε προσεχα κι οπως η Πηνελοπη καθομουνα ησυχα,παρ'ολο που η μανα μου
με φωναζε και στις φιλεναδες με κατηγοραγε,εσυ ομως οταν καταλαβες πως μ'ειχες
του χεριου σου κι ελιωνα για σενα,ποτε με την Λυκαινα φλερταρες ενω εγω σ'εβλεπα,
για να με στεναχωρησεις,ποτε μαζι μου ξαπλωμενος παινευες την Μαγιδω την
τραγουδιαρα,εγω για ολ'αυτα  κλαιω και νιωθω ξεφτυλισμενη,προχτες μαλιστα τοτε
που πινατε μαζυ ο Θρασωνας εσυ κι ο Διφιλος,ητανε και η Κυμβαλω,αυτη που ρουφαει
το φλαουτο,και η Πυραλλιδα που'ναι τσακωμενη μαζυ μου,και δεν μ'ενοιαξε καθολου
αν κι αυτο ξερωντας την Κυμβαλω πεντε φορες φιλησες,γιατι τα μουτρα σου ξεφτυλισες
φιλωντας την,και στην Πυραλλιδα εκανες νοηματα,να την κερασεις σηκωνες το ποτηρι,
και πληρωνοντας το γκαρσονι στ'αυτι του ψιθυρισες,αν η Πυραλλιδα δεν δεχτει σ'αλλον
να μην χυσεις κρασι,στο τελος δαγκωνοντας το μηλο,οταν ειδες πως ο Διφιλος δεν
προσεχε-γιατι με τον Θρασωνα φλυαρουσε-σκυβοντας μπροστα πετυχες να το ριξεις
στα βυζια της,χωρις μαλιστα να κοιταξεις απο μενα να κρυφτεις,κι εκεινη αφου το φιλη-
σε αναμεσα στα βυζια της στο σουτιεν το'χωσε,αυτα για ποιο λογο τα κανεις;
σε τι μεγαλο η' μικρο σε προσβαλα,η' σε στεναχωρησα;ποιον αλλο κοιταξα;δεν ζω
μονο για σε;δεν ειναι αντρικιο,Λυσια,αυτα να κανεις μια δυστυχη γυναικα να βασανιζεις
που'ναι τρελη για σενα; γιατι υπαρχει θεος κι αυτα τα βλεπει,εσυ καποτε αραγε δεν θα
λυπηθεις αν ακουσεις για μενα,πως με τριχια κρεμαστηκα ,η' πως στο πηγαδι επεσα
με το κεφαλι,η' πως μ'ενα αλλο τροπο βρηκα το θανατο,οπως ποτε πια να μην σ'ενοχλω
βλεποντας με,τοτε θα περηφανευεσε πως τελειωσες μεγαλο και τρανο εργο,γιατι
στραβα με κοιταζεις και τριζεις τα δοντια;αν σε κατι με κατηγορας,πες το,η Πυθια
για μας θα δικασει,τι κανεις;χωρις ν'απαντας φευγεις και με παρατας;βλεπεις,Πυθια,
τι υποφερω απ' τον Λυσια;
Πυθιας
τι σκληροτητα,να μην λυγιζει που κλαις,πετρα ειναι οχι ανθρωπος,ομως πρεπει την
αληθεια να σου πω,Ἰόεσσα,εσυ τον καλομαθες αγαπωντας τον τυφλα και δειχνοντας
το,δεν επρεπε τοσο πολυ να τον ζηλευεις,γιατι το παιρνουν πανω τους,σταματα,χαζη,
να κλαις,κι αν εμενα ακουσεις,μια δυο φορες οταν ερθει μην του ανοιγεις,γιατι τοτε
θα τον δεις να γινεται καψουρης και τρελος πραγματικα για σενα
Ἰόεσσα
οχι μην το πεις,φυγε,να διωξω τον Λυσια;μακαρι να μην φυγει αν ερθει
Πυθιας
αλλα να'τος ξαναρχεται
Ἰόεσσα
μ'εκαψες,Πυθια,μπορει να σ'ακουσε να λες 'διωξ'τον'
Λυσιας
οχι,δεν ξαναγυρισα,Πυθια,γι'αυτη,που ποτε δεν θελω να ξαναδω τετοια που'ναι,
αλλα για σενα,για να μη με κατηγορας και λες,'σκληροκαρδος ειναι ο Λυσιας'
Πυθιας
εννοια σου και το ελεγα,Λυσια
Λυσιας
θελεις λοιπον να συγχωρεσω,Πυθια,τη Ἰόεσσα αυτηνα που τωρα ψευτοκλαιει ξεροντας
πολυ καλα πως καποτε που'χα παει ταξιδι κοιμονταν μ'ενα νεαρο;
Πυθιας
Λυσια,τι λες;,αφου στο κατω κατω πουτανα ειναι,ποτε λοιπον τους τσακωσες να κοιμονται
μαζυ;
Λυσιας
περιπου εξη μερες απο σημερα,μα τη ζωη μου,ναι εξη,στις δυο του μηνα που εχουμε,
σημερα εφτα εχει,ο πατερας μου ξεροντας πως καιρο ειμαι καψουρης μ'αυτη τη
βρωμιαρα,μ'εκλεισε μεσα στο σπιτι και προσταξε τον θυρωρο να μην μου ανοιξει,
εγω ομως δεν αντεχα να μην την συναντησω,θερμοπαρακαλεσα τον Δρομωνα σκυβοντας
στο τειχαλακι της αυλης,που πιο χαμηλο ηταν, να με σηκωσει στους ωμους του,ετσι ηταν
ευκολο να μπορεσω ν'ανεβω,ομως γιατι να φλυαρω;πηδηξα,εφτασα,βρηκα την αυλη καλα
κλεισμενη,ηταν μεσανυχτα,δεν χτυπησα,αλλα σηκωνοντας προσεχτικα τη πορτα,οπως κι
αλλοτε το ιδιο εκανα,και σπρωχνατας μπηκα μεσα αθορυβα,οι παντες κοιμοντουσαν,
κι αγκιζωντας τοιχο τοιχο εφτασα στο κρεβατι
Ἰόεσσα
εχω,μα τη Παναγια,περιεργεια τι θα πεις
Λυσίας
επειδη δεν ακουγα μια αναπνοη,στην αρχη νομισα πως η Λυδη κοιμονταν μαζι της,πραγμα
που δεν ηταν,Πυθια,αλλα αγγιζοντας βρηκα καποιον αγενειο παρα πολυ απαλο,
ξυρισμενο,να μυριζει κι αυτος αρωματα,αυτο βλεπωντας αν ειχα παει με μαχαιρι,δεν θα
κρατιομουν,το ξερ'τε καλα ,τι γελατε;Πυθια,αξιος για γελια σου φαινομαι μ' αυτα που
σου διηγουμαι;
Ἰόεσσα
αυτο σ'εχει πικρανει,Λυσια;η Πυθιαδα  αυτη κοιμονταν μαζι μου
Πυθιας
μη του το λες,Ἰόεσσα
Ἰόεσσα
γιατι να μην το πω;,η Πυθια ηταν,αγαπη μου,εγω την καλεσα να κοιμηθουμαι,γιατι
ημουνα στεναχωρεμενη που μου'λειπες
Λυσίας
η Πυθια ο ξυρισμενος;και πως μεσα σ'εξη μερες εχει τετοια μαλλουρα;
Ἰόεσσα
απο δερματικη αρρωστεια ξυριστηκε,Λυσια,γιατι μαδουσαν οι τριχες της,να,τωρα φοραει
περουκα,δειξε,Πυθια,δειξε πως ετσι ειναι,να πεισθει,να δες το παιδαρελι ο εραστης για
τον οποιον ζηλεψες
Λυσίας
δεν μπορουσα αλλιως,Ιοεσσα,και να μην ρωτησω να μαθω αφου τον αγγιξα;
Ἰόεσσα
επομενως λοιπον πειστηκες,θελεις ομως να στεναχωρισω και σενα κι αυτη;γιατι δικαια
εξοργιζομαι απ'τη μερια μου
Λυσίας
καθολου,αλλα ας πιουμε,κι η Πυθια μαζι μας,της αξιξει να παρευρισκεται στη γιορτη  συμφιλιωσης μας
Ἰόεσσα
να παραβρεθει,αληθεια τι εχω παθει για σενα,πιο γεννεε απ'τους νεαρους Πυθια
Πυθιας
αλλα και σας τα ξαναφτιαξα ο ιδιος,ωστε να μη μου κρατας κακια,πλην ομως για κεινο τ'αλλο, προσεξε,Λυσια,μη σε κανεναν πεις για τα μαλλια
.
.
.

Τρυφαινα [Λουκιανος Εταιρικοι Διαλογοι]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Τρύφαινα καὶ Χαρμίδης
Λουκιανός Εταιρικοὶ Διάλογοι
Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.
-ελευθεριαζουσα μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Τρύφαινα
[1] ἑταίραν δέ τις παραλαβὼν πέντε δραχμὰς τὸ μίσθωμα δοὺς καθεύδει ἀποστραφεὶς δακρύων καὶ στένων; ἀλλ᾽ οὔτε πέπωκας ἡδέως, οἶμαι, οὔτε δειπνῆσαι μόνος ἠθέλησας· ἔκλαες γὰρ καὶ παρὰ τὸ δεῖπνον, ἑώρων γάρ· καὶ νῦν δὲ οὐ διαλέλοιπας ἀνολολύζων ὥσπερ βρέφος. ταῦτα οὖν, ὦ Χαρμίδη, τίνος ἕνεκα ποιεῖς; μὴ ἀποκρύψῃ με, ὡς ἂν καὶ τοῦτο ἀπολαύσω τῆς νυκτὸς ἀγρυπνήσασα μετὰ σοῦ.
Χαρμίδης
ἔρως με ἀπόλλυσιν, ὦ Τρύφαινα, καὶ οὐκέτ᾽ ἀντέχω πρὸς τὸ δεινόν.
Τρύφαινα
ἀλλ᾽ ὅτι μὲν οὐκ ἐμοῦ ἐρᾷς, δῆλον· οὐ γὰρ ἂν ἔχων με ἠμέλεις καὶ ἀπωθοῦ περιπλέκεσθαι θέλουσαν καὶ τέλος διετείχιζες τὸ μεταξὺ ἡμῶν τῷ ἱματίῳ δεδιὼς μὴ ψαύσαιμί σου. τίς δὲ ὅμως ἐκείνη ἐστίν, εἰπέ· τάχα [p. 309] γὰρ ἄν τι καὶ συντελέσαιμι πρὸ τὸν ἔρωτα, οἶδα γὰρ ὡς χρὴ τὰ τοιαῦτα διακονεῖσθαι.
Χαρμίδης
καὶ μὴν οἶσθα καὶ πάνυ ἀκριβῶς αὐτὴν κἀκείνη σέ· οὐ γὰρ ἀφανὴς ἑταίρα ἐστίν.
Τρύφαινα
[2] εἰπὲ τοὔνομα, ὦ Χαρμίδη.
Χαρμίδης
Φιλημάτιον, ὦ Τρύφαινα.
Τρύφαινα
ὁποτέραν λέγεις; δύο γάρ εἰσι· τὴν ἐκ Πειραιῶς, τὴν ἄρτι διακεκορευμένην, ἧς ἐρᾷ Δάμυλλος ὁ τοῦ νῦν στρατηγοῦντος υἱός, ἢ τὴν ἑτέραν, ἣν Παγίδα ἐπικαλοῦσιν;
Χαρμίδης
ἐκείνην, καὶ ἑάλωκα ὁ κακοδαίμων καὶ συνείλημμαι πρὸς αὐτῆς. [p. 259]
Τρύφαινα
οὐκοῦν δι᾽ ἐκείνην ἔκλαες;
Χαρμίδης
καὶ μάλα.
Τρύφαινα
πολύς δὲ χρόνος ἔστι σοι ἐρῶντι ἢ νεοτελής τις εἶ;
Χαρμίδης
οὐ νεοτελής, ἀλλὰ μῆνες ἑπτὰ σχεδὸν ἀπὸ Διονυσίων, ὅτε πρῶτον εἶδον αὐτην.
Τρύφαινα
εἶδες δὲ ὅλην ἀκριβῶς, ἢ τὸ πρόσωπον μόνον καὶ ὅσα τοῦ σώματος φανερά, ἃ εἶδες Φιληματίου, καὶ ὡς χρῆν γυναῖκα πέντε καὶ τετταράκοντα ἔτη γεγονυῖαν ἤδη;
Χαρμίδης
καὶ μὴν ἐπόμνυται δύο καὶ εἴκοσιν εἰς τὸν ἐσόμενον Ἐλαφηβολιῶνα τελέσειν.
Τρύφαινα
[3] σὺ δὲ ποτέροις πιστεύσειας ἄν, τοῖς ἐκείνης ὅρκοις ἢ τοῖς σεαυτοῦ ὀφθαλμοῖς; ἐπίσκεψαι γὰρ ἀκριβῶς ὑποβλέψας ποτὲ τοὺς κροτάφους αὐτῆς, ἔνθα μόνον τὰς αὐτῆς τρίχας ἔχει· τὰ δὲ ἄλλα φενάκη βαθεῖα. περὶ δὲ τοὺς κροτάφους ὁπόταν ἀσθενήσῃ τὸ φάρμακον, ᾧ βάπτεται, ὑπολευκαίνεται τὰ πολλά. καίτοι τί τοῦτο; βίασαί ποτε καὶ γυμνὴν ἰδεῖν.
Χαρμίδης
οὐδεπώποτέ μοι πρὸς τοῦτο ἐνέδωκεν.
Τρύφαινα
εἰκότως· ἠπίστατο γὰρ μυσαχθησόμενόν σε τὰς αὐτῆς λεύκας. ὅλη δὲ ἀπὸ τοῦ αὐχένος ἐς τὰ γόνατα παρδάλει ἔοικεν. ἀλλὰ σὺ ἐδάκρυες τοιαύτῃ μὴ συνών; [p. 310] ἦ που τάχα καὶ ἐλύπει σε καὶ ὑπερεώρα;
Χαρμίδης
ναί, ὦ Τρύφαινα, καίτοι τοσαῦτα παρ᾽ ἐμοῦ λαμβάνουσα. καὶ νῦν ἐπειδὴ χιλίας αἰτούσῃ οὐκ εἶχον διδόναι ῥᾳδίως ἅτε ὑπὸ πατρὶ φειδομένῳ τρεφόμενος, Μοσχίωνα ἐσδεξαμένη ἀπέκλεισέ με, ἀνθ᾽ ὧν λυπῆσαι καὶ αὐτὸς θέλων αὐτὴν σὲ παρείληφα.
Τρύφαινα
μὰ τὴν Ἀφροδίτην οὐκ ἄν ἧκον, εἴ μοι προεῖπέ τις ὡς ἐπὶ τούτοις παραλαμβανοίμην, λυπῆσαι 17%2 [p. 260] ἄλλην, καὶ ταῦτα Φιλημάτιον τὴν σορόν. ἀλλ᾽ ἄπειμι, καὶ γὰρ ἤδη τρίτον τοῦτο ᾖσεν ἀλεκτρυών.
Χαρμίδης
[4] μὴ σύ γε οὕτως ταχέως, ὦ Τρύφαινα· εἰ γὰρ ἀληθῆ ἐστιν ἃ φὴς περὶ Φιληματίου, τὴν πηνήκην καὶ ὅτι βάπτεται καὶ τὸ τῶν ἄλλων ἀλφῶν, οὐδὲ προς2βλέπειν ἂν ἔτι δυναίμην αὐτῇ.
Τρύφαινα
ἐροῦ τὴν μητέρα, εἴ ποτε λέλουται μετ᾽ αὐτῆς· περὶ γὰρ τῶν ἐτῶν κἂν ὁ πάππος διηγήσεταί σοι, εἴ γε ζῇ ἔτι.
Χαρμίδης
οὐκοῦν ἐπειδὴ τοιαύτη ἐκείνη, ἀφῃρήσθω μὲν ἤδη τὸ διατείχισμα, περιβάλλωμεν δὲ ἀλλήλους καὶ φιλῶμεν καὶ ἀληθῶς συνῶμεν· Φιλημάτιον δὲ πολλὰ χαιρέτω.


Τρύφαινα
ποιος παιρνονταςι βιζιτα εταιρα πληρωνοντας πεντε δραχμες κοιμαται γυριζοντας τη πλατη
κλαιγοντας και στεναζοντας;αλλ'ουτε,νομιζω,με τη καρδια σου εχεις πιει,ουτε κι ηθελες
να φας,αφου εκλαιγες και στο δειπνο,γιατι σ'εβλεπα,και τωρα σαν μωρο δεν σταματας
να κλαψουριζεις,αυτα εδω, Χαρμιδη,για τι τα κανεις;μη μου το κρυψεις;τουλαχιστο αυτο
 ν'απολαυσω ξαγρυπνοντας τη νυχτα μαζι σου
Χαρμίδης
ο ερωτας με ξεκανε,Τρυφαινα,και δεν αντεχω τη δυστυχια
Τρύφαινα
πως με μενα δεν εισ'ερωτευμενος,φανερο,γιατι δεν θ'αδιαφορουσες για μενα και δεν θα μ'εσπρωχνες να μην σ'αγκαλιασω  και στο τελος τελος δεν θα'βαζες σαν τειχος αναμεσα
μας το πανωφορι απο φοβο μη σ'αγκιξω,ποια,τελος παντων,ειναι εκεινη,πες,ισως σε κατι
συμβουλεψω στα ερωτικα,αφου τα τετοια ξερω καλα πως πρεπει να τα χειρισθω
Χαρμίδης
φυσικα και την ξερεις και πολυ καλα μαλιστα κι εσενα εκεινη.αφου γνωστη εταιρα ειναι
Τρύφαινα
πες τ'ονομα,Χαρμιδη
Χαρμίδης
Φιληματια,Τρυφαινα
Τρύφαινα
για ποια απ'τις δυο λες;γιατι δυο ειναι,η Πειραιωτισα,που μολις ξεπαρθενευτηκε,αυτη
που'ναι ερωτευμενος ο Δαμυλλος ο γιος αυτουνου που'ναι στρατηγος τωρα,η' η αλλη,
που Παγιδα την καλουνε;
Χαρμίδης
εκεινη,και πιαστηκα ο δυστυχος κι αιχμαλωτισθηκα απ'αυτη
Τρύφαινα
για κεινη λοιπον εκλαιγες;
Χαρμίδης
μαλιστα γι'αυτην
Τρύφαινα
ειναι πολυ καιρος που την ερωτευθηκες η' τωρα προσφατα;
Χαρμίδης
οχι προσφατα,ειναι σχεδον  εφτα μηνες απτα Διονυσια,οταν πρωτη φορα την ειδα
Τρύφαινα
την ειδες ολοκληρη,η' το προσωπο μονο και τοσο απ'το κορμι,ειδες της Φιληματιας,
οσο πρεπει μια γυναικα που'ναι ηδη σαρανταπεντε χρονων να δειχνει;
Χαρμίδης
εμενα,ομως,μου ορκιστηκε πως τελος Μαρτιου τα εικοσιδυο θα κλεισει
Τρύφαινα
και συ ποια απ'τα δυο θα πιστεψεις,τους ορκους εκεινης η' τα ιδια σου τα ματια;
αν θελεις κρυφα χωρις να σε καταλαβει κοιταξε τους κροταφους της,εκει μονο
εχει τριχες δικες της,το υπολοιπο κεφαλι καλυπτει πυκνομαλλη περουκα,γυρω
στους κροταφους οταν ξεβαψει η βαφη,με την οποια βαφεται,ασπριζουν οι πιο
πολλες,και γιατι κι αυτο; πιεσε την να την δεις γυμνη
 Χαρμίδης
ποτε ως τωρα δεν το δεχτηκε
Τρύφαινα
φυσικα,γιατι ειναι βεβαιο θ'αηδιαζες με τα λευκα μπαλωματα της,ολοκληρη απ'το
σβερκο μεχρι τα γονατα γεματη με λεοπαρδαλη μοιαζει,αλλ'εσυ εκλαιγες γιατι δεν
πηδηξες μια τετοια  η' μηπως γιατι σε βασανιζε και σε περιφρονουσε;
Χαρμίδης
ναι,Τρυφαινα,αν και τοσα απο μενα πηρε,και τωρα επειδη ζητουσε χιλιαρικο και δεν ειχα
να της δωσω,ευκολο δεν ειναι,αφου τρεφομαι απ'τον πατερα μου που'ναι τσιγκουνης,
αυτη τον Μοσχιωνα δεχτηκε μεσα στο σπιτι και μενα μ'εκλεισε απ'εξω,και γι'αυτο
θελησα να την εκδικηθω και πηρα βιζιτα εσενα
Τρύφαινα
μα την Αφροδιτη,δεν θα'ρχομουν,αν καποιος μου το'λεγε γι'αυτο με παιρνουν βιζιτα,
να εκδικηθουν αλλη,κι αυτο για τη Φιληματια τη παλιογρια,αλλα φευγω,αφου ηδη
τρεις φορες το λαλησε ο κοκορας
Χαρμίδης
μη,οχι,τοσο γρηγορα,Τρυφαινα,γιατι αν αληθεια ειναι οσα λες για τη Φιληματια,η
περουκα κι οτι βαφεται κι αυτο με τ'αλλα τα λευκα μπαλωματα,ουτε που θα γυριζα
να τη δω ακομα κι αν μπορουσα
Τρύφαινα
ρωτα τη μανα σου,αν ποτε στα λουτρα εχει λουστει μ'αυτη,και οσο για τα χρονια της
ο παππους σου θα σου πει,αν βεβαια ζει ακομα
Χαρμίδης
αφου λοιπον τετοια ειναι,ας αποτραβηχτει πλεον το τειχος απο αναμεσα μας,ν'αγκαλια-
σθουμε και να φιληθουμε και ξεγυμνωμενοι να ενωθουμε,στη Φιληματια στελνω τα
χαιρετισματα μου
.
.
.

https://youtu.be/4c7xegPbF5Y


Timeless for Time loss logoi-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Χρόνος παις εστι παίζων πεττεύων.
Παιδός η βασιλεία.
Ο χρόνος είναι παιδί που παίζει πεντοβολα.
Παιδιού η βασιλεία
Ηράκλειτος

Τίποτα δεν διαρκεί,όλα αλλαζουν
Τά πάντα ρεί
Ηράκλειτος

Εκδιδάσκει πάνθ’ ο γηράσκων χρόνος.
Τα πάντα ο χρόνος διδάσκει καθώς γεραζει
Αισχύλος

Μην κρύβεις τίποτα,γιατί ο χρόνος
π'ολα βλέπει κι ακούει τα πάντα
θα ξεσκεπασει
Σοφοκλής

Χρόνος ο πάντων πρόγονος
Ο χρόνος των πάντων προγονος
Πίνδαρος

Ο χρόνος αλλοίωνει τα πράγματα,καθετί παλιωνει κάτω από τη δύναμη του χρόνου κι
είναι ξεχασμένο με το πέρασμα του χρονου
Αριστοτέλης

Time is an illusion
Ο χρόνος είναι μια πλανη
Albert Einstein

Ο χρόνος είναι το πιο ακριβό πράγμα που ο άνθρωπος μπορεί να σπαταλήσει
Διογένης

Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή, ο δε καιρός οξύς, η δε πείρα σφαλερή, η δε κρίσις χαλεπή.
Ο βίος μικρος,η τέχνη μακρά,ο χρόνος βιαστικος,η εμπειρία απατηλή,η κρίση δυσκολη
Ιπποκράτης

Better three hours too soon
than a minute too late.
Καλύτερα τρεις ώρες πολύ συντομες
παρά ενα λεπτό πολύ αργο
William Shakespeare

Παρατηρώντας τα πράγματα για μεγάλο διάστημα χρόνου ωριμάζεις και βαθαίνεις στο νόημα τους
Vincent Van Gogh

The wisest are the most annoyed at the loss of time.
Στο χάσιμο του χρόνου οι πιο σοφοί
που πιο πολύ ενοχλούνται είν' αυτοί
Dante Alighieri

Μη πίστευε χρόνω.
Μην εμπιστεύεσαι στο χρονο
Περίανδρος ο Κορινθιος

Δεν είναι ότι έχουμε λίγο χρόνο,αλλά ότι σπαταλάμε πολύ χρόνο.Η ζωή δεν είναι μικρή εμείς
την κάνουμε ετσι
Lucius Annaeus Seneca,

Eternity is in love with
the productions of time.
Η Αιωνιότητα είναι σ'ερωτα
με τα συμβάντα του χρονου
William Blake,

το διάβασμα βιβλίων θα ήταν ήταν υπέροχο πράγμα αν επίσης μπορούσες ν'αγορασεις το χρόνο να τα διαβάσεις
Arthur Schopenhauer,

Ο χρόνος αλλάζει τους ανθρώπους αλλά δεν αλλάζει την εικόνα που έχουμε γι'αυτους
Marcel Proust,

Σοφώτατον χρόνος· ανευρίσκει γαρ πάντα.
Σοφοτατος ο χρόνος,γιατί τα πάντα ανακαλυπτει
Θαλής ο Μιλήσιος

Μην σπαταλάς το χρόνο σου χτυπώντας τον τοίχο ελπίζοντας να τον μεταμορφώσεις σε πορτα
Coco Chanel

Tempus edax rerum.
Ο χρόνος τα πάντα καταβροχθίζει
Ovid,

Time is the longest distance between two places.
Ο χρόνος είναι πιο μεγάλη απόσταση μέση
δύο τοπων
Tennessee Williams

Time is a waste of money.
Ο χρόνος είναι σπατάλη χρηματος
Oscar Wilde

August rain: the best of the summer gone,
and the new fall not yet born.
The odd uneven time.
Αγουστιατικη βροχή,το καλοκαίρι πέρασε,
και το νέο φθινόπωρο ακόμα δεν γεννηθηκε
Ο ανοητος' παράλογος χρονος
Sylvia Plath

Οι αφελείς μιλάνε για το παρελθόν,οι σοφοί για το παρόν,και οι ανόητοι για το μέλλον
Napoleon,

Ο χρόνος είναι ο πιο μεγάλος δάσκαλος,ομως δυστυχώς σκοτώνει όλους. τους σπουδαστές του
Hector Berlioz

Fugit inreparabile tempus
Χωρίς επιστροφή ο χρόνος φευγει
Virgil,

Time is precious, but truth is more precious than time.
ο χρόνος είναι πολύτιμος,όμως η αλήθεια είναι πιο πολυτιμότερη απ'τον χρονο
Benjamin Disraeli,

Πάντων των αναγκαίων κακών ιατρός χρόνος είναι
Σ' όλα τα αναπόφευκτα κακά γιατρός ο χρόνος είναι
Μένανδρος

For ever and a day.
Για πάντα και μια μερα
William Shakespeare

Χρόνου φείδου
Μην σπαταλάς το χρόνο
Χείλων ο Σπαρτιάτης

Time flies like the wind. Fruit flies like a banana.
Ο χρόνος πετάει σαν τον άνεμο,,Το φρούτο
πετάει σαν μπανανα
Groucho Marx,

Time is the coin of your life. You spend it. Do not allow others to spend it for you.
Ο χρόνος είναι το νόμισμα της ζωής σου.
Ξόδεψε το.Μην αφήσεις άλλοι να το ξοδέψουν για σένα
Carl Sandburg, 1878-1967, American poet

Everything happens to everybody sooner or later if there is time enough.
Το καθετί συμβαίνει στον καθένα γρήγορα η' αργά αν υπάρχει αρκετός χρόνος
George Bernard Shaw

Time will explain.
Ο χρόνος θα εξηγησει
Jane Austen

Alcohol, hashish, prussic acid, strychnine are weak dilutions. The surest poison is time.
Το αλκοόλ ,το χασίς,το πρωσικο οξύ ,η στρυχνίνη είναι αδύναμα διαλείμματα.Το πιο σίγουρο δηλητήριο είναι ο χρόνος
Ralph Waldo Emerson,

I wasted time, and now
doth time waste me.
Σπαταλησα το χρόνο.και τώρα
ο χρόνος σπαταλάει εμενα
William Shakespeare,

You may delay, but time will not.
Μπορείς ν'αναβαλεις,αλλ' ο χρόνος οχι
Benjamin Franklin

ένας με ρολόι γνωρίζει τι ώρα είναι.
Ένας με δύο ρολογια δεν είναι ποτέ σιγουρος
Sacha Guitry,

To kill time is not murder, it's suicide.
Το να σκοτώνεις το χρόνο δεν είναι δολοφονία, είναι αυτοκτονία
William James

Lo esperado no sucede.
Es lo inesperado lo que acontece.
Το προσδοκομενο δεν συμβαίνει
Είναι το απροσδόκητο που συμβαινει
Ernesto Sábato

Time is money.
Ο χρόνος είναι χρημα
Benjamin Franklin

Γνώρισε πως το χθες είναι του σήμερα η μνήμη
και το αύριο είναι του σήμερα το όνειρο
Khalil Gibran,

Να'μαι με σενα και να μην είμαι με σενα αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος που έχω να μετράω το χρόνο
Jorge Luis Borges

Time present and time past
Are both perhaps present in time future
And time future contained in time past.
Ο παρόντας χρόνος και ο παρελθόντας χρόνος
Είναι και οι δυο περιεχομενοι στον μελλοντα χρονο
Και ο μελλοντας χρονος περιεχομενος στον παρελθόντα χρονο
T.S. Eliot

Κάθε μέρα μια μέρα περναει
Carlo Goldoni

Only through time time is conquered.
Μόνο διαμέσου του χρόνου ο χρόνος κατακτιεται
T. S. Eliot

It is by no means an irrational fancy that, in a future existence, we shall look upon what we think our present existence, as a dream.
Δεν είναι επουδενί μια παράλογη φαντασία ότι σε μια μελλοντική υπαρξη εμείς θα θεωρήσουμε αυτό που νομίζουμε σαν τη παρούσα ύπαρξη μας σαν ένα όνειρο
Edgar Allan Poe

Το παρελθόν μου είναι το καθετί που απέτυχα να ειμαι
Fernando Pessoa,

I have no faith in human perfectibility. I think that human exertion will have no appreciable effect upon humanity. Man is now only more active - not more happy - nor more wise, than he was 6000 years ago.
Δεν έχω καμία πίστη στην ανθρώπινη τελειότητα.Νομιζω ότι ο ανθρώπινος αγώνας δεν θα έχει κανενα αξιολογο αποτέλεσμα πάνω στην ανθρωπότητα.Ο άνθρωπος είναι τώρα μόνο περισσότερο ενεργητικος-οχι περισσότερο ευτυχισμενος-ουτε περισσότερο σοφός,απ'οτι αυτός ήταν 6000 χρόνια πριν
Edgar Allan Poe

Λένε πως ο χρόνος επουλώνει όλα τα τραύματα.Αλλ'ομως δεν ζούμε τόσο πολύ για να επιβεβαιώσουμε αυτή τη θεωρία
José Saramago

Οι πιο δυνατότεροι απ'ολους τους μαχητές ειναι αυτοί οι δυο-Ο χρόνος και η υπομονη
Leo Tolstoy,

Ο ανθρώπινος χρόνος δεν γυρνάει σ'ενα κύκλο,τρέχει μπροστά σε ευθεία γραμμή.Γι'αυτο ο άνθρωπος δεν είναι ευτυχισμένος,η ευτυχία είναι η λαχτάρα της επαναληψης
Milan Kundera,

There is no present or future-only the past, happening over and over again-now.
δεν υπάρχει παρόν η' μέλλον,μόνο το παρελθόν συμβαίνει ξανά και ξανά,τωρα
Eugene O'Neill

Lost Time is never found again.
Ο χαμένος χρόνος δεν θα ξαναβρεθεί ποτέ
Benjamin Franklin

There will be time, there will be time
To prepare a face to meet
the faces that you meet.
Θα υπάρξει χρόνος.θα υπάρξει χρόνος
Να προετοιμαστεί ένα πρόσωπο να συναντήσει
τα πρόσωπα που συναντας
T.S. Eliot.

Fantasy, if it's really convincing, can't become dated, for the simple reason that it represents a flight into a dimension that lies beyond the reach of time.
Η φαντασία,αν πραγματικά είναι πειστική,δεν μπορεί να εχει ημερομηνια,για τον απλό λόγο επειδή αναπαριστά μια πτήση σε μια διάσταση η οποία ξεπερνάει το χρονο
Walt Disney

Η ανάμνηση κάθε πράγματος πολύ σύντομα πνίγεται απ'τον χρονο
Marcus Aurelius,

Θα'ρθει καιρός που η ενδελεχής έρευνα πάνω σε μακριές περιοδους θα φέρει στο φως πράγματα που τώρα είναι κρυμμενα.Μια ολόκληρη ζωή δεν θα έφτανε,αν και ολοκληρωτικά αφιερωμένη στον ουρανό για την έρευνα ενός τόσου τεράστιου θεματος.Κατα συνέπεια αυτή η γνώση θα είναι ανακαλυπτομενη μόνο διαμέσου μακριων αλυσιδων γενεων.Θα'ρθει καιρό που οι απόγονοι μας θ'απορουν ότι αγνοούσαμε πράγματα τόσο απλά σ'αυτους.
Πολλές ανακαλύψεις είναι να γίνουν από τις γενιές που θα'ρθουν,όταν η δικιά μας μνήμη θα'χει ξεχασθει
Seneca

ένα άπειρο πάθος μπορεί να περιέχεται σε μια στιγμή,όπως ένα πλήθος σ'ενα ελάχιστο χωρο
Gustave Flaubert,

Clocks slay time... time is dead as long as it is being clicked off by little wheels; only when the clock stops does time come to life.
Τα ρολόγια σφαγιαζουν το χρόνο.Ο χρόνος είναι νεκρός όσο χτυπάει κλινγκ κλινγκ σε μικροσκοπικά γρανάζια.Μονο όταν το ρολόι σταματάει ο χρόνος έρχεται στη ζωη
William Faulkner,

Punctuality is the thief of time
Η ακρίβεια είναι ο κλέφτης του χρονου
Oscar Wilde

.

.

.